.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέρων Ευστράτιος Γκολοβάνσκι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γέρων Ευστράτιος Γκολοβάνσκι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία;



Ποιες είναι οι αμαρτίες με τις οποίες αθετείται η αγνεία; 
Και τι κακό παθαίνει ο άνθρωπος από την αθέτησή της; 

Στην αγνεία εναντιώνεται, γενικά, η λαγνεία ή ακολασία ή ηδυπάθεια, που εκδηλώνεται κυρίως με τις μορφές της πορνείας και της μοιχείας.
Η ηδυπάθεια, ως ασθένεια της ψυχής, δεν περιλαμβάνει μόνο την έμπρακτη αμαρτία, αλλά και τους ακάθαρτους λογισμούς και τις επιθυμίες και τα αισθήματα, καθώς και εξωτερικές εκδηλώσεις που προηγούνται της αμαρτίας και την προετοιμάζουν, όπως λάγνες ματιές, αισχρά λόγια, φιλιά και χάδια.

Ο Κύριος το είπε ξεκάθαρα: «Όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ’ αυτήν» (Ματθ. 5:28). 
Στο πάθος αυτό, βέβαια, περιλαμβάνονται και οι παρά φύση επιθυμίες και τάσεις, για τις οποίες γράφει ο απόστολος Παύλος(Ρωμ. 1:26-27). Η ηδυπάθεια σ’ όλες της τις μορφές είναι θανάσιμη αμαρτία, που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. «Μην έχετε αυταπάτες», μας λέει ο απόστολος· «στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε είδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες» (Α’ Κορ. 6:9). 

Ο Θεός έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα και τους ένωσε με τη συζυγία, για να γεννούν παιδιά και να αυξάνεται έτσι το ανθρώπινο γένος, όχι για να καλλιεργούν τα πάθη και να τρέφουν τις σαρκικές επιθυμίες.
Ο Θεός θέλει να αγιάζουμε όχι μόνο την ψυχή μας αλλά και το σώμα μας.
Η πορνεία, όμως, καταργεί τον αγιασμό, γι’ αυτό και ο Κύριος τη συναρίθμησε στις πηγές της ακαθαρσίας: «Μέσ’ από την καρδιά των ανθρώπων πηγάζουν οι κακοί λογισμοί, μοιχείες, πορνείες… ακολασία… Όλα αυτά τα κακά πηγάζουν μέσ’ από τον άνθρωπο και τον κάνουν ακάθαρτο» (Μαρκ. 7:21-23).

Και ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει: «Μακριά από την πορνεία.Κάθε άλλο αμάρτημα, που μπορεί να διαπράξει κανείς, βρίσκεται έξω από το σώμα του· αυτός, όμως, που πορνεύει, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα» (Α’ Κορ. 6:18) 

Τα σώματά μας είναι μέλη του σώματος του Χριστού, γι’ αυτό πρέπει να είναι και όργανα ζωής Χριστού. Όποιος, όμως, πορνεύει, δεν ζει σαν τον Χριστό, αφού παραδίνει το σώμα του στην αμαρτία, και το μέλος του σώματος του Χριστού το κάνει μέλος του σώματος μιας πόρνης (βλ. Α’ Κορ. 6:15). Το έχουμε πει πολλές φορές: Το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που μας Το χάρισε ο Θεός και βρίσκεται μέσα μας. Δεν ανήκουμε στον εαυτό μας.
Ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, μας εξαγόρασε με το πάντιμο Αίμα Του.
Και με το σώμα μας, λοιπόν, και με το πνεύμα μας, που ανήκουν στον Θεό, Αυτόν πρέπει να δοξάζουμε. 

Η αιχμαλωσία της ψυχής από την ηδυπάθεια προξενεί μεγάλο κακό στον άνθρωπο, καθώς του στερεί και τα υλικά και τα πνευματικά του αγαθά. «Όποιος κάνει συντροφιά με πόρνες, εξανεμίζει τον πλούτο του», λέει ο σοφός Παροιμιαστής (29:3). 
Και δεν εξανεμίζεται μόνο ο πλούτος του φιλήδονου, αλλά και το σώμα του εξασθενεί και η μνήμη του αδυνατίζει και ο νους του σκοτίζεται και η θέλησή του χάνει την ελευθερία της, καθώς υποδουλώνεται στο αισχρό του πάθος. 
Μα το χειρότερο είναι, όπως είπαμε, ότι ο δούλος της φιληδονίας στερείται τη χάρη του Θεού και τη βασιλεία των ουρανών· «γιατί ο Θεός θα καταδικάσει τους πόρνους και τους μοιχούς»
(Εβρ, 13:4). 

(Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι),
Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών.

Ερωτήματα για την αμαρτία



Πώς θ’ απαλλαγούμε από τις αμαρτωλές συνήθειες;

Όπως το φίδι δεν μπορεί να αποβάλει το παλαιό του δέρμα, αν δεν περάσει από στενή τρύπα, έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να αποβάλουμε τις αμαρτωλές συνήθειες, το ένδυμα του παλαιού ανθρώπου (βλ. Εφ. 4:22), αν δεν περάσουμε από τον στενό και γεμάτο δυσκολίες δρόμο της εγκράτειας και της αυτοθυσίας.

Πότε αμαρτάνουμε με τα λόγια;

Αμαρτάνουμε, όταν τα λόγια μας εναντιώνονται στην πίστη, την ευσέβεια, την αγάπη, τη δικαιοσύνη και, γενικά, το νόμο του Θεού. Δυστυχώς, καθημερινά όλοι κάνουμε σφάλματα με τα λόγια, σφάλματα που τα θεωρούμε ασήμαντα. Ωστόσο, όπως βεβαίωσε ο Χριστός, «οι άνθρωποι, για κάθε ανώφελο λόγο που θα πουν, θα λογοδοτήσουν την ημέρα της Κρίσεως» (Ματθ. 12:36). Και αν λογοδοτήσουν για τα ανώφελα λόγια, πολύ περισσότερο για τα άνομα, όπως είναι οι βλασφημίες, οι επικρίσεις, τα ψεύδη, οι συκοφαντίες, οι προσβολές, οι αισχρολογίες, οι όρκοι, οι κομπασμοί. Όλα αυτά διώχνουν από την καρδιά του ανθρώπου το φόβο του Θεού και την ευλάβεια. 
Γι’ αυτό λέει ο άγιος Ιάκωβος: «Όποιος από σας νομίζει πως είναι ευλαβής, αλλά δεν βάζει χαλινάρι στη γλώσσα του, αυτός εξαπατάει τον εαυτό του, και η ευλάβειά του είναι μάταιη» (1:26)

Ποια αμαρτήματα είναι θανάσιμα;

Αν και όλα τα αμαρτήματα είναι αίτια ψυχικού θανάτου, αφούμας απομακρύνουν από τον Θεό, την πηγή της ζωής, υπάρχουν οχτώ αμαρτήματα, τα πιο βαριά, που, σύμφωνα με τους πατέρες, είναι τα κατεξοχήν θανάσιμα. Πρόκειται για τα αμαρτήματα που αντιστοιχούν και οφείλονται στα πάθη της γαστριμαργίας, τηςπορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας και της υπερηφάνειας.
Τα θανάσιμα αμαρτήματα, ωστόσο, δεν περιορίζονται σ’ αυτά. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, θανάσιμο είναι κάθε αμάρτημα που διαπράττουμε μετά τη βάπτισή μας και σε ώριμη ηλικία, παραβαίνοντας συνειδητά και εκούσια ρητή εντολή του Θεού. Σε τέτοιο αμάρτημα αναφέρεται ο ευαγγελιστής Ιωάννης, όταν γράφει: «Υπάρχει αμαρτία που οδηγεί στο θάνατο… Κάθε άδικη πράξη είναι αμαρτία· υπάρχουν, όμως, αμαρτίες που δεν οδηγούν στο θάνατο» (Α΄ Ιω. 5:16-17).
Ποιο θάνατο εννοεί; Όχι, βέβαια, τον σωματικό και πρόσκαιρο, αλλά τον ψυχικό και αιώνιο, δηλαδή τη στέρηση της βασιλείας των ουρανών. «Μην έχετε αυταπάτες», μας προειδοποιεί οαπόστολος Παύλος· «στη βασιλεία του Θεού δεν θα έχουν θέση ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτρες ούτε μοιχοί ούτε θηλυπρεπείς ούτε αρσενοκοίτες ούτε κλέφτες ούτε πλεονέκτες ούτε μέθυσοι ούτε υβριστές ούτε άρπαγες» (Α΄ Κορ. 6;9-10).

Υπάρχει αμαρτία από άγνοια;

Αμαρτία από άγνοια υπάρχει, όταν κανείς ενεργεί αντίθετα στο νόμο του Θεού χωρίς να το γνωρίζει. Αυτό, βέβαια, σπάνια μπορεί να δικαιολογηθεί, επειδή η γνώση του θείου νόμου είναι απαραίτητο καθήκον κάθε χριστιανού. 
Η άγνοια, την οποία ο όσιος Μάρκος ο ασκητής ονομάζει γίγαντα του διαβόλου, οφείλεται συνήθως σε αμέλεια του ανθρώπου, που δεν φροντίζει με ευσεβή ζήλο να μάθει το θέλημα του Κυρίου. Άλλοτε, πάλι, αποφεύγει να το μάθει, επειδή φοβάται ότι αυτό δεν ευνοεί την εκπλήρωση των επιθυμιών και των παθών του. Προτιμάει, λοιπόν, να το αγνοεί και να λέει, σύμφωνα με τον Ιώβ, στον Κύριο: «Άσε με ήσυχο! Δεν θέλω να γνωρίσω τις εντολές Σου» (Ιώβ 21:14). 
Βλέπετε, «κάθε άνθρωπος που πράττει έργα φαύλα, μισεί το φως και δεν έρχεται στο φως, γιατί φοβάται μήπως φανούν και κριθούν τα έργα του» (Ιω. 3:20).
Η θεληματική αυτή άγνοια είναι βαρύ αμάρτημα, γιατί δείχνει περιφρόνηση στον άγιο νόμο του Θεού και κακή προαίρεση. Υπάρχουν, βέβαια, και σπάνιες περιπτώσεις περίπλοκων πνευματικών προβλημάτων ή ηθικών διλημμάτων, κατά τις οποίες ο άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει πώς πρέπει να ενεργήσει, για να μην παραβεί τον θείο νόμο. Τότε, για να μην πέσει άθελά του σε σφάλμα, οφείλει να συμβουλεύεται διακριτικούς πνευματικούς πατέρες, που έχουν πείρα και σοφία, και ν’ ακολουθεί τις παραινέσεις τους.

Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι
(Από το βιλίο: Γέροντος Ευστρατίου (Γκολοβάνσκι), “Απαντήσεις σε ερωτήματα χριστιανών”. Ιερά Μονή Παρακλήτου, 2012. Ερωτήσεις 5, 93, 94, 130).

Πῶς μᾶς πολεμοῦν τά πονηρά πνεύματα;



ΑΠ.: Πρώτα-πρώτα πρέπει να ξέρετε ότι, στον δαιμονικό πόλεμο εναντίον των ανθρώπων, κάθε πονηρό πνεύμα έχει τον δικό του ρόλο. Κάθε αμαρτία γίνεται με την παρακίνηση ή και τη συνεργεία ορισμένου δαιμονίου και κάθε πάθος υποστηρίζεται από ορισμένο δαιμόνιο.
Έτσι, τα ηγετικά δαιμόνια είναι οχτώ, όσα και τα θανάσιμα πάθη: της γαστριμαργίας, της πορνείας, της φιλαργυρίας, της λύπης, της οργής, της ακηδίας, της κενοδοξίας, της υπερηφάνειας. Κάθε πονηρό πνεύμα, πολεμώντας μας, ενεργεί με τους δικούς του τρόπους, ανάλογα με το πάθος που υποστηρίζει. Όλα, πάντως, τα δαιμόνια συνεργάζονται μεταξύ τους, για να μας βυθίσουν σε όσο το δυνατό περισσότερα πάθη και να μας κάνουν δούλους της αμαρτίας, ώστε να μας χωρίσουν από το Θεό και να μας οδηγήσουν στον αιώνιο θάνατο.
Βέβαια, η δύναμη των δαιμόνων δεν είναι ανεξέλεγκτη και η δραστηριότητα τους δεν είναι απεριόριστη. Μας πολεμούν μόνο αν τους το επιτρέψει ο Θεός -και όσο τους το επιτρέψει, ποτέ πάντως πέρα από τα όρια της αντοχής μας (Α’ Κορ. 10:13)- ,για να δοκιμαστούν η προαίρεσή μας, η πίστη μας και η αγάπη μας σ’ Εκείνον, ή αν τους δώσουμε εμείς οι ίδιοι το δικαίωμα με την αμέλειά μας, τη ραθυμία μας, την απροσεξία μας και, προπάντων, την υπερηφάνειά μας.

Τα πονηρά πνεύματα μας πολεμούν με πολλούς τρόπους. Με ποιούς;
Πρώτον, με τους εμπαθείς λογισμούς, με τους οποίους αιχμαλωτίζουν το νου, τον σκοτίζουν και τον πειθαναγκάζουν να συναινέσει στην αμαρτία.
Δεύτερον, με τα πάθη, που υπάρχουν μέσα μας, από τα οποία παίρνουν τις αφορμές για να υποκινήσουν τους εμπαθείς λογισμούς.
Τρίτον, με τις σωματικές αισθήσεις -την ακοή, την αφή, τη γεύση, την όσφρηση και, προπάντων, την όραση- μέσ’ από τις οποίες, σαν από πόρτες, περνούν στη ψυχή ποικίλα εξωτερικά ερεθίσματα, που ξεσηκώνουν τα πάθη μας και μας σπρώχνουν στην αμαρτία.
Τέταρτον, με άλλους ανθρώπους, τους οποίους βάζουν είτε να μας κατατρέχουν και να μας αδικούν είτε να μας παρασύρουν στην αμαρτία.
Πέμπτον, με θλίψεις, βάσανα και αρρώστιες.
Μας πολεμούν και με άλλους τρόπους τα πονηρά πνεύματα, αλλά οι κυριότεροι είναι αυτοί οι πέντε. Όπως κι αν μας πολεμούν, πάντως,καθόλου δεν μπορούν να μας βλάψουν, εφόσον με τα θεία Μυστήρια του Βαπτίσματος και του Χρίσματος έχουμε λάβει τη χάρη και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, εφόσον έχουμε βαθιά πίστη στο Θεό και εφόσον αγωνιζόμαστε για την τήρηση των εντολών Του με σταθερότητα και ανδρεία, με ταπεινοφροσύνη και υπομονή, με προσευχή και νηστεία, με τακτική Εξομολόγησηκαι συχνή θεία Κοινωνία.

Γέροντος Ευστρατίου Γκολοβάνσκι, 
"Απαντήσεις σε ερωτήματα Χριστιανών"
(Ι. Μ. Παράκλητου)