.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

'Όταν η αρρώστια μιλάει την γλώσσα της υγείας...

«Μην ζητάς από το Θεό να σε κάνει καλά αλλά καλό», έλεγε ο Άγιος Πορφύριος. Και εγώ στα λόγια αυτά διαβάζω, μην ζητάς να γίνεις καλά χωρίς πρώτα να ακούσεις τι θέλει να σου πει το τραύμα, η πληγή, η ασθένεια σου. 
Πολλές φορές μια αρρώστια είναι η τελευταία προσπάθεια της ψυχής σου να σου πει μια μεγάλη αλήθεια που δεν θέλεις ή δεν αντέχεις να ακούσεις. 
Το σώμα μιλάει. 
Η ψυχή γράφει την ιστορία των τραυμάτων μας πάνω στο ευάλωτο κορμί μας. Η ασθένεια σχεδιάζει πάνω στα σώματα μας, εκείνα που δεν θελήσαμε ποτέ να δούμε, και μας φωνάζει «κοίταξε», «δες» καταρρέεις και χάνεσαι, άλλαξε, μεταπλάσου, μεταμορφώσου, μετανόησε. 
Η αρρώστια μιλάει την γλώσσα της υγείας. 
Καμία σκιά δεν υπάρχει δίχως φως. 
Κανένα τραύμα δίχως να κρατάει δώρο. Μα και κανείς σταυρός δε μένει χωρίς Ανάσταση.

πλ