.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

π. Ἰωάννης Κ. Διώτης: Πρωτοφανής κυβερνητικός εκτροχιασμός- Εἶναι ἀποπομπαῖοι καὶ ἀποβλητέοι


ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΚΤΡΟΧΙΑΣΜΟΣ

Τοῦ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη,
Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως - Ἐκδότου,
(ὅπως ἐτίμησεν αὐτόν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)

Ἡ Κυβέρνησις, διὰ τοῦ ἐκπροσώπου αὐτῆς, πληροφόρησε τὸν λαὸν ὅτι «ἡ ὁμοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁμαρτία». Τοιοῦτος ἐκτροχιασμὸς δὲν παρετηρήθη ποτὲ ἀπὸ οὐδένα δημόσιον παράγοντα. Ἀβυσσώδης ἀμάθεια ἢ ἀπροκάλυπτος σκόπιμος προπαγάνδα τοῦ Πρωθυπουργοῦ ὑπὲρ τῶν ὁμοφυλοφίλων; Ὁ Πρωθυπουργὸς ὑποχρεοῦται νὰ λάβη προσωπικὴν θέσιν ἐπ’ αὐτοῦ πρὶν καταθέση τὸ νομοσχέδιον περὶ τοῦ ψευδογάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων πρὸς ψήφισιν εἰς τὴν Βουλήν. Ἡ σιωπή του θὰ εἶναι ἐμπαιγμὸς τοῦ λαοῦ καὶ ἄμεσος προσβολὴ τῆς ἀληθείας.

Εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, εἰς τὴν Πατερικὴν σοφίαν καὶ εἰς ὅλην τὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν ἡ παρὰ φῦσιν ἀσέλγεια τῆς σεξουαλικῆς διαστροφῆς καταδικάζεται ὡς θανάσιμον ἁμάρτημα. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀρχαίαν Ἑλληνικὴν φιλοσοφίαν ὁ κιναιδισμὸς (ὁμοφυλοφιλία) ἐθεωρεῖτο ἀποκρουστική, αἰσχρὰ καὶ ἀφύσικος κατάστασις. Ὁ μέγας φιλόσοφος Σωκράτης τὸ πάθος αὐτὸ ἐχαρακτήρισεν ὡς «ὄνειδος, αἰσχρὸν καὶ ἄθλιον».

Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ ἀναφέρομαι καὶ εἰς τὸ συζητούμενον θέμα ἐὰν πρέπει νὰ γίνωνται δεκτοὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὅσοι ψηφίσουν εἰς τὴν Βουλὴν τὸ ἐπαίσχυντον καὶ κατάπτυστον ἐν λόγῳ νομοσχέδιον. Ἐν προκειμένῳ, οἱ ἴδιοι αὐτοὶ πολιτικοὶ θέτουν τὸν ἑαυτόν των ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας. Θὰ εἶναι προκλητικὸν θράσος ἐκ μέρους των νὰ εἰσέρχωνται εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς διὰ νὰ προσευχηθοῦν εἰς τὸν Θεόν, τὸν ὁποῖον περιεφρόνησαν καὶ ἠρνήθησαν μὲ τὴν τοιαύτην ψῆφον των. Ἐπίσης, οἱ προδόται αὐτοὶ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἠθικῆς τάξεως δὲν δικαιοῦνται νὰ ζητήσουν μελλοντικὴν ψῆφον ἀπὸ τοὺς πιστοὺς Ὀρθοδόξους Ἕλληνας. 

Εἶναι ἀποπομπαῖοι καὶ ἀποβλητέοι.