.
Δός μας,
Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;
Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.
Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων
Νά κρύβεις ἐντελῶς τήν καλωσύνην σου, νά τήν γράφεις σέ νερό, νά λησμονιέται!
Όπου κι αν είσαι, να προσεύχεσαι!
«Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως να ελέγχονται.»
Προσευχή γραμμένη από τόν άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΩΡΩΝ ΤΟΥ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΥ
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:Μόνον ὅσοι δέν πολεμοῦν, δέν τραυματίζονται!
Άν αδικηθείς…
ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή
είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας,
είτε προς απόδοση αμοιβής…''
Δώσε...
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ενας λόγος μόνο χρειάζεται: «Αμάρτησα»!
«Τέσσερα πράγματα υπάρχουν, που αν ένα απ΄αυτά έχει ο άνθρωπος, ούτε να μετανοήσει μπορεί, ούτε ο Θεός να δεχθεί την προσευχή του είναι δυνατόν»
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Πώς να σε ονομάσω άνθρωπο;
όταν δεν βλέπω σε σένα τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης;
Μόνο χαρά κι ευφροσύνη θα ποθούσα να νιώθω...
Για μια καλή χρονιά
ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΕΩΣ
Στους δρόμους της αρετής...
Καρδινάλιοι καί ἐπίσκοποι, μέ ποιά Πίστη μπαίνουν στήν ἐκκλησιά μαζί;
Πες μου, για ποιό λόγο κλαις με τόσο πόνο αυτόν που πέθανε;
Δεν χανόμαστε στον τάφο, όπως δεν χάνεται το σιτάρι όταν φυτεύεται στη γη. Η διάλυση του ανθρώπου μέσα στη γη είναι, με τη δύναμη του Θεού, κάτι σαν την διάλυση του φυτεμένου σπόρου
Κι επειδή ο Θεός είναι παντού και ακούει τις προσευχές των ανθρώπων, δια του Θεού ακούνε και οι Άγιοι και ανταποκρίνονται στις προσευχές μας. Η «κοίμηση» δεν είναι η αιώνια ζωή που προσδοκούμε, αλλά μόνο κατάσταση αναμονής της ζωής αυτής, αναμονή αναστάσεως.