Γιά τήν Ὀρθόδοξη Πίστη, γιά τήν αἵρεση καί περί "νομιμοποίησης" τῶν αἱρέσεων

"Νά χαίρεσθε καί νά εὐφραίνεσθε, 

πού ἀξιωθήκατε νά εἶσθε εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

Νά κλαίετε καί νά θρηνεῖτε τούς ἀσεβεῖς, 

ἀπίστους καί αἱρετικούς· 

γιατί περιπατοῦν εἰς τό σκότος· 

εἰς τάς χεῖρας τοῦ διαβόλου"!

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός 

Ἄς ἀναλογισθοῦμε τά σοφά καί ἅγια λόγια τοῦ Πατροκοσμᾶ καί πῶς τά ἀντιστρέψαμε οἱ ταλαίπωροι, ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις πού διανύουμε. Γιά αὐτόν τόν λόγο κατατρεχόμαστε ὑπό τῶν "ξένων (ἀλλοτρίων ἤ μᾶλλον ἀλλοτριωμένων) φίλων" μας. Ἀγόμεθα καί φερόμεθα ὑπ' αὐτῶν ὡς καρυδότσουφλα βάσει τῶν δικῶν τους σχεδίων καί συμφερόντων, μάλιστα σέ τέτοιον ὑψηλό βαθμό, πού τούς ὁμοιάσαμε καί δέν ξεχωρίζουμε πλέον ἀπό αὐτούς! 

Ἄν ἀντιστρέψουμε τήν βάρκα στό γιαλό, θά βουλιάξει στά ὕδατα, ὁπότε νά μήν εὐελπιστοῦμε σέ ταξίδι ἀναψυχῆς. 

Ἄν ἀντιστρέψουμε τά δόγματα τῆς Κιβωτοῦ τῆς Σωτηρίας (τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας), θά ναυαγήσουμε στά ὕδατα τῆς πλάνης καί τῆς ἀπωλείας, ὁπότε νά μήν περιμένουμε προκοπή καί σωτηρία!

Ἀντιστρόφως τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ λοιπόν, ἐμεῖς κλαίουμε καί θρηνοῦμε ἀντιτασσόμενοι στήν ὀρθή πίστη, παραποιώντας τά ὀρθόδοξα δόγματα καί ἐλλειπόμενοι ταπείνωσης καί ὑπακοῆς στό εὐάρεστον θέλημα τοῦ Κυρίου, στίς τέλειες ἐντολές Του, στίς ἁγιοπνευματικές ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, στούς διαφωτιστικούς Ἱερούς Κανόνες, στήν ἀσφαλή Ἱερά Παράδοση καί στούς Ἁγίους Πατέρες! 

Βρίσκουμε (ἐμεῖς οἱ αὐθεντίες...) "κουσούρια" σέ ὅλα αὐτά (τά ἱερά καί ὅσια, τά θεόπνευστα, τά θεόσταλτα, τά φωτιστικά καί ἁγιοπνευματικά) καί σέ ὅλους αὐτούς (τούς Ἁγίους!), ἄκουσον ἄκουσον! Βαβαί ταπεινώσεως!… 

Ταυτόχρονα, ἡ ὀρθή πίστη καί πράξη μᾶς φαίνονται πεπερασμένα (εἶναι γιά "τῷ καιρῷ ἐκείνῳ"...κι ὄχι γιά "νῦν καί ἀεί καί εἰς τοῦς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν"!), αὐστηρά καί δύσκολα (φαίνεται πώς ἔκανε λάθη ὁ Τέλειος Θεός σέ αὐτά πού μᾶς κληροδότησε...)!

Ἔτσι, ἀκυρώνονται εὐθαρσῶς λόγοι τῆς Ἁγίας Γραφῆς ὅπως:

"Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας" (Ἑβρ. ιγ΄,8-9) καί:

"Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν." (Ματθ. ια΄ 28-30).

"Ἀερολογίες" εἶναι ὅλα αὐτά, τά ρηθέντα διά χειλέων Χριστοῦ καί Θεοῦ καί Εὐαγγελιστοῦ Παύλου, γιά τά ὦτα κάποιων οἰκουμενιστῶν, μεταπατερικῶν, χλιαρῶν καί φυσικά τῶν αἱρετικῶν καί ἀπίστων οὐσιαστικά;

Ἄς ἀναλογιστοῦμε. Ἄν εἶχαν ἰσχύ οἱ προαναφερθεῖσες ἀντιστροφές, θά ἔπρεπε σέ κάθε "Νέα Ἐποχή", νά γεννιέται ξανά καί ξανά ὁ Χριστός, μέ νέο image καί μέ ἀνανεωμένο-ἐπικαιροποιημένο προφίλ κάθε φορά (προσαρμοσμένο στά θελήματά μας βεβαίως βεβαίως) καί ἐπίσης, θά ἔπρεπε νά γραφοῦν τόσες "Νέες" Ἅγιες Γραφές, πού θά χρειαζόταν βιβλιοθήκη χιλιομέτρων, προκειμένου νά ταχτοποιοῦνται στά ράφια ἀρχειοθετημένες ἀνά ἔτος ἤ ἀνά τακτά διαστήματα ἐμφανίσεώς τους!

Ἀντιστρόφως τῶν λόγων τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἐπιπρόσθετα, ὠς "χριστιανόσχημοι κοσμικοί", χαιρόμαστε κι εὐφραινόμαστε μέ τά γήινα, τά κοσμικά καί πρόσκαιρα, μέ τήν ἄγνοια, μέ τήν ραθυμία καί ἀκόμη χειρότερα μέ τήν βλασφημία καί τήν ἀποστασία μας ἀπό τήν θεία εὐσέβεια καί τήν Ὀρθοδοξία. Ἀνταλλάσσουμε τήν θνητή ζωή μέ ἡμερομηνία λήξεως, μέ τήν ὄντως Ζωή καί τήν αἰωνιότητα. Ὅλοι οἱ σοφοί καί ἔξυπνοι νόες, προσπαθοῦν νά ἐπιτύχουν συμφέρουσες ἀνταλλαγές στίς διαπραγματεύσεις τους. Ἐμεῖς ἀντίθετα,...ἀνταλλάσσουμε τό ὥριμον μέ τό σάπιο, τό ἀληθινόν μέ τό ψεύτικο. Κρίμα στίς ἐπιστῆμες καί στά πτυχία μας, μέ τά ὁποῖα φυσιούμεθα κι ἀπό πάνω. Κι ἐνῶ καλπάζουμε ὁλοταχῶς πρός γκρεμόν, προσδοκοῦμε περιχαρεῖς ὅτι θά λάβουμε τρόπαιον καλύτερου ἀθλητῆ.

Ὁ Θεός μᾶς ἁπλώνει τά σωτήρια χέρια Του καί ἐμεῖς Τοῦ δείχνουμε ἀναιδῶς τά ἁμαρτωλά δικά μας...

Στό χρονικό δέ σημεῖο πού μιλᾶμε, ξεκίνησε ἤδη ἡ "νεοταξική ἐπιχείρηση νομιμοποίησης" ὅλων τῶν αἱρέσεων καί οὐδείς θροεῖται. Οὔτε ἐκ τῆς κεφαλῆς, ἡ ὁποία χρήζει "ἐγκεφαλογραφήματος" διά νά διαγνωσθεῖ ἐάν βρίσκεται "ἐν Ζωῇ (ἐν Χριστῷ), οὔτε ἐκ τοῦ ὑπολοίπου ρασοφόρου σώματος ἕως τῶν ὀνύχων, τοὐτέστι ἡμῶν τῶν λαϊκῶν, ὡς ἐπί τό πλεῖστον. Ἀκούγονται κάτι ἐνοχλητικές "ἀντιδραστικές" φωνές (πού δέ λένε νά ράψουν τό στόμα τους...), ἀλλά εἶναι οἱ φαλτσαδόροι πού χαλᾶνε τήν "ὁμοφωνία τῆς ψευδοενωτικῆς οἰκουμενιστικῆς χορωδίας", ἡ ὁποία παρεμπιπόντως φαίνεται ὅτι ἔχει ἀποκτήσει πολλά μέλη (ὁ νοῶν νοείτω…).

Ἡ ἐπικοινωνία μεταξύ σώματος καί κεφαλῆς καί κεφαλῆς καί Κεφαλῆς Χριστοῦ, δέν δείχνει ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος καί ἐκ τῶν καρπῶν (τῶν ἀπόντων...) ὅτι αἱμοδοτεῖται φυσιολογικά (ἤ καί καθόλου πολλάκις...)! Κείμεθα ἠμιθανῆ κύτταρα, πορευμόμενα πρός ὁλικήν νέκρωσιν...

Πόσο μακράν ἀπέχουμε ἀπό τήν κατά Θεόν νόμιμη χαρά καί τήν κατά Θεόν νόμιμη λύπη καί συμπόνοια, γιά τό ἀληθινόν φῶς καί τό σατανικόν σκότος ἀντιστοίχως!...Κληθέντες, οἱ Ὀρθόδοξοι βαπτισμένοι Χριστιανοί, ὡς υἱοί καί θυγατέρες Φωτός, ἐπιλέγουμε τό σκότος! Καί γεννηθέντες ὡς εἰκόνες καί τέκνα Θεοῦ, ὑπογράφουμε αὐτεξουσίως τήν υἱοθεσία μας ἀπό τόν πατέρα Διάβολο, τόν ἐχθρό Του καί ἐχθρό μας! Γιατί ἄραγε τέτοια ἀναισθησία καί ἀντιστροφή;…

Μήπως γιατί τά ἔργα μας δέν μποροῦν νά σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ φωτός;…

"αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, 

ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον

καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· 

ἦν γὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα"

(Ἰωά. 3, 19)

Ἄς ἀναλογισθοῦμε περί Ὀρθοδόξου Πίστως καί αἱρέσεως...

Ὁ ἄφρων ἄνθρωπος πού στηρίζει τήν σωτηρία του στά θνητά χέρια του κι ὄχι στά χέρια τοῦ Τέλειου καί Παντοδύναμου Θεοῦ, ἤ τά λερώνει, ἤ τά κουράζει, ἤ τά σπάει καί ὅλα αὐτά μαζί καί ἐπιπλέον πορεύεται ἀνάποδα! Μέ τό κεφάλι πρός τά κάτω καί ὑποχθόνια καί ὄχι πρός τά ἄνω καί ἐπουράνια!...Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τά χέρια γιά νά ζητοῦμε τό ἔλεός Του καί γιά νά συνεργαζόμαστε μαζί Του! Ὄχι γιά νά στηρίζομαστε σέ αὐτά!

Μ.Σ. ἐκπ/κός-ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ (http://kaiomenivatos.blogspot.gr/

Καταγγελία καί ...συμπόρευση!

Παρουσιάζοντας τὸ παρακάτω ἀποκαλυπτικὸ κείμενο, μένουμε ἄλλη μιὰ φορὰ κατάπληκτοι ἀπὸ τὴν σύγχυση, τὴν τὴν ἀλλοίωση τῶν κριτηρίων ποὺ ἔχει ἐπέλθει σὲ σεβάσμιους ἀνθρώπους ποὺ ἀντιλαμβάνονται τὸν κίνδυνο τῆς αἱρέσεως, τὰ προδρομικὰ σημεῖα τῆς ἐλεύσεως τοῦ ψευδοπροφήτου καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀλλὰ δὲν ἀντιλαμβάνονται τὴν ἐκ τῆς Γραφῆς καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως διδασκαλίας περὶ τῆς«στάσεως» τῶν πιστῶν ἀπέναντι σ’ αὐτοὺς ἀκριβῶς ποὺ λειαίνουν, προετοιμάζουν τὸ δρόμο καὶ συμμαχοῦν μὲ τὸν Ἀντίχριστο!

Μᾶς πληροφοροῦν, δηλαδή, γιὰ τὸ «νέο “θεό”» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας· κατανοοῦν (καὶ τὸ κηρύττουν) ὅτι τὸ «λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.) δὲν εἶναι παρὰ «τὸ παγκοσμίο Συμβουλίο Ἐθελοθρησκειῶν»·ἐφιστοῦν τὴν προσοχή μας ὅτι στὸ Π.Σ.Ε. «μοναδικόςθεός, ὁ ὁποῖος θά διεκδικήση ἐκεῖ φόρον λατρείας, θά εἶναι ὁ ἐκπεσών Ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος διά τοῦ ἀπεσταλμένου του μεταξύ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Ἀντιχρίστου, θά ἐπιχειρήση νά ὑποκαταστήση τήν πίστι καί τή λατρεία στόν ἀληθινό Θεό»· μᾶς «ἀποδεικνύουν ὅτι «γιά τόν Οἰκουμενισμό δένὑπάρχει προσωπικός Θεός, γιατί τελείως ἀπαράδεκτο εἶναι γιά τούς συνεπεῖς οἰκουμενιστάς τό δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ…», καὶ τέλος, ἀντὶ νὰἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ΟἰκουμενιστὲςἘπισκόπους ποὺ παρουσιάζουν μὲ ἀπολυτότητα ὡς διεκπεραιωτὲς τοῦ ἔργου τοῦ Ἑωσφόρου καὶ τοῦ Ἀντιχρίστου, τοὺς σέβονται, τοὺς τιμοῦν καὶἐπικοινωνοῦν μαζί τους!

Πατερικὴ Παράδοση

Πηγή: π. «ΧΡΙΣΤ. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»,ἀρ. φ. 60, Ἰούλ.- Σεπτ. 2013

Ὁ νέος «θεός» πού …ἀντικαθιστᾶ

τόν ζωντανό Τριαδικὸ Θεό

(π. Πλακίδας Deseille) «Ἡσυντριπτική πλειοψηφία τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων βρίσκονται πρόθυμοι προσκυνητές κάτω ἀπό τήν δαιμονική ἐπιρροή πούἀσκεῖ ὁ διάβολος».

Ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Θεσσαλονικεῖς ἐπιστολή του (Β´ 3,7) εἶναι προφητικός καί ἀποκαλυπτικός, χωρίς νά ἀφήνει περιθώρια στίς ἀνά τούς αἰῶνες γενιές τῶν χριστιανῶν νά ἀμφιβάλλουν γιά τό τί πρόκειται νά συμβεῖ εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς, ὅταν δηλαδή θά ἔλθει τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, γιά νά ἐγκαθιδρυθεῖ πρός καιρόν ὁ Ἀντίχριστος, ἡ Ἀποστασία, στόν Κόσμο(!) 

Γράφει:

«Λάβετε τά μέτρα σας νά μή σᾶς ἐξαπατήσει κανείς κατά κανένα τρόπο· διότι ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦΚυρίου δέν θά ἔλθη, ἐάν προηγουμένως δέν ἔλθη ἡ ἀποσκίρτησις πολλῶν ἀπό τήν πίστιν, συνέπεια τῆς σκληρύνσεώς των ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν των καί δέν φανερωθῆ ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ’ ἐξοχήν ἁμαρτωλός καί ὑποκινητής πρός κάθε ἁμαρτίαν, ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας… Διότι τώρα ἡ δράσις και τό ἔργον τῆς ἀνομίας ἐνεργεῖται καί ἐπεκτείνεται κατά τρόπον μυστικόν, ὥστε νά μή εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου φανερόν…».

Ὡστόσο, ἀπό τήν ἐποχή πού αὐτά ἔγραφε ὁ Ἀπ. Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς, μεσολαβοῦν δύο χιλιάδες χρόνια καί ἡ ἐπέκτασις τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας δέν «ἐνεργεῖται τώρα πλέον κατά τρόπον μυστικόν» ἀλλά ἀπροκάλυπτα, ἀναίσχυντα καί φανερά. Μιά ματιά στόν κόσμο πού ζοῦμε δεν μᾶς ἀφήνει περιθώρια νά διαπιστώσουμε ἄλλο τι ἐκτός ἀπό αὐτό πού προλέγει ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου: 

Τό «μυστήριον τῆς ἀνομίας» καί ἡ σταδιακή ἀντικατάστασις τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἀποστασία τῆς ἁμαρτίας, ὁδηγοῦν στήν ἔλευση τοῦ «υἱοῦ τῆς ἀπωλείας».

Ὁ ἐθναπόστολος ἱερομάρτυς Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς ἐφιστᾶ τήν προσοχή: 

«…Πρωτύτερα ἀπό τήν Β´ Παρουσία ἔχει νά γεννηθῆ ὁ Ἀντίχριστος καί νά κάμη τόσα κακά εἰς τόν κόσμον, καί νά ἔχη νά ὀνομάση τόν ἑαυτόν του υἱόν Θεοῦ καί θέλει σταθῆ βασιλεύς νά ὁρίση τόν κόσμον ὅλον καί νά κάνη θαύματα, κατά φαντασίαν, διά νά πλανᾶ τούςἀνθρώπους…».

Καί ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας συμπληρώνει: «…Στήν ἐποχή τῶν ἐσχάτων ἐξ αἰτίας τῆς αὔξησης τῆς ἀνομίας ἀπό τήν πλάνη τοῦ Ἀντιχρίστου, οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν ὅμοιοι μέ τά θηρία, καί δέν θά διατηροῦν ἴχνος ἀγάπης οὔτε ἀκόμη γιά τούς στενούς τους συγγενεῖς…».

Μία προσκυνηματική ἐπίσκεψη φιλικῆς συντροφιᾶς στά δύο μοναστήρια, μετόχια τῆς Σίμωνος Πέτρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀνδρώα Ἱ. Μονή Ἁγίου Ἀντω­νίου νότια τῆς Grenoble τῆς Γαλλίας καί γυναικεῖο τῆς Ἁγίας Σκέπης κοντά στήν πόλη Avignon, πού ἵδρυσε μέ τήν εὐλογία τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Σίμωνος Πέτρας γέροντος Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτη, ὁ πολιός γέρων π. Πλακίδας Deseille, ἄφησε κατάπληκτους τούςἝλληνες προσκυνητές (φίλους τῶν Μοναστηριῶν) ἀπό ὅσα τούς ἀποκάλυψε γιά τούς πονηρούς σχεδιασμούς πού συμβαίνουν ἤδη στίς μέρες μας καί ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνουν ὅ,τι τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ προανήγγειλε μέ τά γραπτά τῶν Ἀποστόλων, τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ καί τῶν Ἁγίων τῆςἘκκλησίας μας.

Μεταξύ τῶν ἄλλων πατερικῶν παραινέσεων στους Ἕλληνες ἐπισκέπτες του, ὁ σοφός γέρων καθηγούμενος π. Πλακίδας, εἶπε καί τά ἑξῆς σπουδαῖα καί ἐνδιαφέροντα, πού ἄν και ἀντικατοπτρίζουν τά συμβαίνοντα στή Γαλλία, τα ἴδια δυστυχῶς ἰσχύουν στή Δύση καί γενικότερα στόν Κόσμο(!!)

Μέ ἀφορμή τίς πρόσφατες γιγαντιαῖες κινητοποιήσεις κυρίως καθολικῶν νέων ζευγαριῶν στό Παρίσι καί σέ ἄλλες πόλεις τῆς Γαλλίας γιά νά διαδηλώσουν τήν ἀντίθεσή τους στήν νομιμοποίηση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων Σοδομιστῶν (βλέπε «Χ.Β.» φ. 58, σελ. 9) ὁ π. Πλακίδας, εἶδε μεν μιά ἐνθαρρυντική ἀφύπνιση τῶν καθολικῶν χριστιανῶν. Πλήν ὅμως δέν παρέλειψε νά σημειώσει μέ ἔντονο τόν προβληματισμό του ὅτι, το ἴδιο ἐνθαρρυντική δέν εἶναι και ἡ στάση πολλῶν καθολικῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι συσχηματίζονται μέ τήν πολιτική ἐξουσία καί δέν κρατοῦν σθεναρή ἀγωνιστική στάση ἀπέναντί της. (Μήπως τά αὐτά δέν συμβαίνουν καί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα;).

Ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων βρίσκονται πρόθυμοι προσκυνητές κάτω ἀπό τήν δαιμονική ἐπιρροή πού ἀσκεῖ ὁδιάβολος. 

Ὁ ὁποῖος, ἄς μήν ἀποροῦμε, παρουσιάζεται συμπαθητικός, εὐγενικός, ἑλκυστικός, προνοητικός, εὐχάριστος, ἕτοιμος νά σέ συμπαρασύρει σέ ὅλα τά μονοπάτια τῆς εὔκολης καί τρυφηλῆς ζωῆς! Σέ ἀντίθεση μέ αὐτό πού συμβαίνει στή ζωή τοῦ πιστοῦ, πού δέν πρέπει νά ξεχνᾶ «σ’ ὅλη τήν ἐπίγεια ζωή του ὅτι κανένας καί ποτέ δέν ἀνέβηκε στόν Οὐρανό μέ τήν ἄνεσή του»!!, ὅπως ἐτόνισε ὁσοφός Γέρων.

Ἐκεῖνο ὅμως πού ἐντυπωσίασε τούς συνομιλητές του ἦταν ἡ ἀποστροφή του γιά τά κέντρα ἐξουσίας τῶν ἀνά την γῆ σιωνιστικῶν στοῶν, οἱ ὁποῖες… προωθοῦν ἕναν νέο Θεό (σημ. «Χ.Β.» τό ἴδιο δένἔκαναν καί οἱ Ἑβραῖοι στήν ἔρημο, ἀνυψώνοντας τό «χρυσό μοσχάρι» γιά «θεό τους»;) πού δέν θά εἶναι ὁ Τριαδικός Θεός τῶν χριστιανῶν ἀλλά ὁ θεός τῶν δέκα ἐντολῶν στό πλαίσιο τῆς θεοποιήσεως τῶν «δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου», ὅπως τά διαμορφώνει ἡ Νέα Ἐποχή (τοῦ Ἀντιχρίστου).

Σ’ αὐτόν τόν (δαιμονικό) σχεδιασμό, πρέπει νά συμπληρωθεῖ καί ἡ νέα «προοδευτική» ἄποψη-πρόγραμμα τοῦ ὑπουργείου Παιδείας τῆς Γαλλίας, πού θά ἐφαρμοσθεῖ στήν ἐκπαιδευτική μεταρρύθμιση τῆς χώρας καί θά ἐπηρεάσει την ἐκπαίδευση τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν: «Οἱ νέοι πρέπει νά ζήσουν τήν Ἱστορία ἀπό τό 1789 (ΓαλλικήἘπανάσταση) ἕως σήμερα. Οἱ δεκαοκτώ αἰῶνες Χριστιανισμοῦ πρίν, πρέπει νά ἀπαλειφθοῦν» (γιατί ἀσφαλῶς εἶναι… σκοταδισμός)(!!)

Ἐντυπωσιακή ἐπίσης εἶναι ἡ διαπίστωση ὅτι σέ διαφορετικές ἐποχές κατά τό παρελθόν, πολλοί πνευματέμφοροι Γέροντες συμπίπτουν στούς προφητευμένους λόγους τους γιά τήν ἔλευση τοῦ «υἱοῦ τῆς ἀπωλείας» τοῦ νέου «θεοῦ», ὅπως τόν περιέγραψε καί στούς ἐπισκέπτες του ὁ Γέροντας π. Πλακίδας, τόν περασμένο μήνα στό Μοναστήρι του στή Γαλλία. Τό 1974 λ.χ. εἰς τόν ἐνθρονιστήριο λόγο του ὁ Γέροντας Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης, μεταξύ ἄλλων ἐσημείωνε:

«…τό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶνἘκκλησιῶν. Στήν πραγματικότητα πρόκειται περί παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐθελοθρησκειῶν. Σ’ αὐτό ὁμοναδικός θεός, ὁ ὁποῖος θά διεκδίκηση ἐκεῖ φόρον λατρείας, θά εἶναι ὁ ἐκπεσών Ἑωσφόρος, ὁ ὁποῖος διά τοῦ ἀπεσταλμένου του μεταξύ τῶν ἀνθρώπων τοῦ Ἀντιχρίστου, θά ἐπιχειρήση νά ὑποκαταστήσητήν πίστι καί τή λατρεία στόν ἀληθινό Θεό. Γιά τόν Οἰκουμενισμό δέν ὑπάρχει προσωπικός Θεός, γιατί τελείως ἀπαράδεκτο εἶναι γιά τούς συνεπεῖς οἰκουμενιστάς τό δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ…».

Ὁ «υἱός τῆς ἀπωλείας», φίλοι ἀναγνῶστες, ἦλθε, εἶναι ἐδῶ, δίπλα μας κυρίαρχος (!!) καί ὅποιοςἀντέξει…».

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ ΣΕ ΑΠΛΟ ΙΕΡΕΑ: «Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…»

Από το πουθενά με χρέη, από το πουθενά με βάσανα, ενώπιος-ενωπίο με αδιέξοδα που μας έστησε η ¨δήθεν περήφανη δημοκρατία μας¨, αποφάσισα ανήμερα του Ακάθιστου Ύμνου φέτος να μην τον παρακολουθήσω στην γειτονιά μου στον Άγιο Δημήτριο στην Θεσσαλονίκη.

- Όχι γιατί δεν ευλαβούμαι τον ΜΥΡΟΒΛΗΤΗ αλλά για να αποφύγω να δω τυχόν ¨επίσημους εναγκαλισμούς¨ των πρωτεργατών των αδιεξόδων μου και σκανδαλιστώ.

- Από το μεσημέρι της Παρασκευής του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ πήγα κατ αρχάς και χαιρέτισα το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ μέσα στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου και μέσα από τις σκέψεις μου κατόρθωσα και έβγαλα σκόρπιες λέξεις προσευχής…

-¨Παναγιά μου ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙΝ να με συγχωρείς για την αγνωμοσύνη μου αλλά στην κυριολεξία ¨τερμάτισα¨ από τα αδιέξοδα.¨

-¨Αξίωσε¨ μας κατά το θέλημα του ΥΙΟΥ ΣΟΥ να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης που βιώνει η Πατρίδα και ο καθένας ξεχωριστά¨

-¨εδώ που φτάσαμε ένα Νεύμα ΣΟΥ μας σώζει¨

- Κοντολογίς για να μην σε ζαλίζω φίλε μου πήγα οδικώς σε ένα απομακρυσμένο ορεινό χωριουδάκι της Μακεδονίας μας με δύο μόνιμους κατοίκους.

- Ο ένας ήταν ο συνταξιούχος παπάς που δεν θέλει να ¨ ξεκολλήσει¨ από την Εκκλησία που ιερουργούσε επί 50 συναπτά χρόνια φτιαγμένη από χέρια τιμίων Μακεδόνων- Ελλήνων κτιστάδων στα χρόνια της ακμής του χωριού.

- Ο δεύτερος και μοναδικός λαϊκός κατά αγαθή συγκυρία αν και δεν τελείωσε σχολείο έμαθε τα γράμματα στο Αναλόγιο και βοηθά τον Γέροντα Λευίτη στην ψαλτική.

- Ο τρίτος του εκκλησιάσματος της Aκολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου ήμουν εγώ ο νεόφερτος εκ Θεσσαλονίκης.

- Με το που μπήκα στον Ιερό Ναό της ΠΑΝΑΓΙΑΣ πήγα κατευθείαν στο Αναλόγιο για να βοηθήσω με τα λίγα βυζαντινά ψαλτικά που κατέχω. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο παπάς που ήταν σοβαρός και αμίλητος . Και αν και τον ξέρω παιδιόθεν δεν με χαιρέτισε σαν να ήταν ¨ αλλού¨.

- Μόλις φτάσαμε στον Κανόνα. Ὠδή α΄. Εἱρμός. Ἦχος δ΄. « Ἀνοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται Πνεύματος, και λόγον ἐρεύξομαι τῇ βασιλίδι Μητρί…·

-Λες και το μυαλό μου ¨άνοιξε¨ και ξεφόρτωσα από όλες τις σκοτούρες. Οι ανοιξιάτικες ευωδίες, το θυμίαμα αλλά και η κατάνυξη του ιστορικού χώρου που βρισκόμουν ¨με έστειλαν αλλού¨ .

-Τέλος πάντων φίλε, είπα μέσα μου ότι τελικά έκανα καλά που ήρθα σε αυτή την¨ ιερή σιγαλιά¨.

- Τι ήταν να το πω και ξαφνικά όταν φτάσαμε στην Β’ στάση (Η-Μ) των ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ και ο Γέροντας Λευίτης αναγίγνωσκε με τρεμάμενη φωνή το ¨ χαίρε της Τριάδος τους μύστας φωτίζουσα χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨

-Άρχισε να κλαίει με ολολυγμούς και διέκοψε την απαγγελία των Χαιρετισμών. Μάλιστα άφησε το Βιβλίο από τα χέρια του , γονάτισε και ακούμπησε το πρόσωπο του πάνω στην Θεομητορική Εικόνα της Γλυκοφιλούσης βρέχοντας την με τα δάκρυα του.

- Για λίγη ώρα μείναμε αμήχανοι επάνω στο ψαλτήρι και παρακολουθούσαμε τον Ιερέα και εμείς κατασυγκινημένοι.

- Σε λίγο τον πλησιάσαμε και προσπαθήσαμε να τον ανασηκώσουμε . Ο Γέροντας είχε στην κυριολεξία γαντζωθεί από την Εικόνα και δεν έλεγε να σηκωθεί . Όμως κάτι ¨μουρμούριζε¨ της Παναγιάς μας που δεν τα καταλαβαίναμε.

-Τελικά ο Γέροντας ανασηκώθηκε και στην συνέχεια για πρώτη φορά στην ζωή μου άκουσα στην κυριολεξία ¨Κλαυτούς Χαιρετισμούς¨.

-Εκεί που είχα καλή διάθεση βλέποντας την συγκίνηση του Ιερέα δίχως να το θέλω ξαναθυμήθηκα τα βάσανα που με περίμεναν στην πόλη …

- Μετά το τέλος των Χαιρετισμών ετοιμάσαμε ένα βραστό του βουνού και ζητήσαμε, ουσιαστικά απαιτήσαμε από τον Ιερέα να μας πει τι του συνέβη;

ΚΑΙ ο καλός παππούλης αναγκάσθηκε να μας πει για το γεγονός αυτό της αλλοίωσης- συγκίνησης του που μας είχε προβληματίσει.

Παιδιά μου μην νομίζετε ότι είμαι εδώ πάνω αποκομμένος από τα προβλήματα των ανθρώπων.

Φίλοι συγχωριανοί από τις μεγαλουπόλεις, συγγενείς, πνευματικά παιδιά μου μεταφέρουν το ζοφερό περιβάλλον της σημερινής Εθνικής μας επιβίωσης.

Πολλές φορές στην Δέηση και όταν απαγγέλουμε ενώπιον του ΚΥΡΙΟΥ ημών ¨ Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ…¨

Αναρωτιέμαι αν το Έθνος μας είναι πραγματικά ευσεβές;

Και πως μπορώ να αιτούμαι για κάθε αρχή και εξουσία που μας έφερε σε αυτά τα χάλια;

Υπάρχει όμως και αυτό δηλ. ότι μας αξίζει μας δίνει ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ.

Όμως έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Γιατί αν εγώ αιτούμαι για αυτούς που ψηφίζουν αντίχριστους νόμους ουσιαστικά με την δέηση μου αυτή γίνομαι Θεομάχος.

Εδώ και πολλά χρόνια παρακαλώ την Παναγιά μας να ξεδιαλύνει τον λογισμό μου αυτό και πιστέψτε με το κάνω με δάκρυα και πόνο.

Παραμονή του ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ εχθές άκουσα κτύπους στην πόρτα του πτωχικού μου. Τρόμαξα γιατί στις ημέρες μας πολλά συμβαίνουν και μάλιστα εδώ στην Μεθόριο. Ποιος να ήταν άραγε; Ο Ανέστης ο ψάλτης μου έλειπε στα πρόβατα.

Από το παραθυράκι έσκυψα και είδα έναν ηλικιωμένο Ιερέα. Αμέσως αναθάρρησα και άνοιξα την πόρτα . Βάλαμε μεταξύ μας την Ευχή και το κοντούλικο Γεροντάκι μπήκε στο σπιτικό μου με τέτοια άνεση που λες και ήξερε όλες τις γωνιές του.

Το παρουσιαστικό του κάτι μου θύμιζε από τον μακαριστό Αυγουστίνο τον πρώην Φλωρίνης γιατί κρατούσε ένα ραβδί και ήταν σκυφτό.

Πως από τα μέρη μας Γέροντα; το ρώτησα

Πολλές φορές έχω περάσει από αυτά τα μέρη και μάλιστα όταν ζούσαν εδώ πολλοί χριστιανοί. Φυσικά άλλα χρόνια τότε πάτερ μου. Τότε τα χρόνια ήταν Ιεραποστολικά ενώ σήμερα αυτά που κτίσθηκαν με αίμα και αγώνες οι άπιστοι τα γκρεμίζουν.

Παλιά βγάζανε κανένα τούβλο για να χαλαρώσει η Ορθόδοξη Πίστη, σήμερα πλέον είναι προαποφασισμένο από αυτούς να σωριάσουν όλο το ντουβάρι…

Επειδή φτάσαμε στην στιγμή να πειράζουν την ΗΜΕΡΑ του ΚΥΡΙΟΥ μας δηλ. την Κυριακή και να υπερασπίζονται τα Σόδομα και τα Γόμορα ήρθα να σου πω να μην σε πειράζει ο λογισμός που έχεις και όταν λες την ευχή ¨¨ Υπέρ του ευσεβούς ημών έθνους και πάσης αρχής και εξουσίας εν αυτώ…¨ από μέσα σου τότε να απαγγέλεις την ωδή των Χαιρετισμών ¨ χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨.

Πάτερ μου η ΠΑΝΑΓΙΑ μας αποφάσισε ότι ¨αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να πάει άλλο…¨

Με τα λόγια αυτά το καμπουριαστό Γεροντάκι εξαφανίστηκε από μπροστά μου. Αλαφιασμένος με ότι κουράγιο είχα έτρεξα προς την Εκκλησία. Μπαίνοντας η ματιά μου λες και την κατεύθυνε άλλος και έπεσε πάνω στην Αγιογραφία του Παπά- Κοσμά του Αιτωλού που η Παράδοση λέει ότι πέρασε από το χωριό μας διδάσκοντας και βαπτίζοντας.

Τότε κατάλαβα ΠΟΙΟΣ επισκέφτηκε εμένα τον ανάξιο.

Φίλε μου πήρα την ευχή του Γέροντα όταν κατεβώ στην Θεσσαλονίκη να ¨διαλαλήσω¨ το έκτακτο αυτό περιστατικό και όποιος πίστεψε- πίστεψε…

Μάλλον ο Ουρανός φέτος με το ¨ χαίρε τύρρανον απάνθρωπον εκβαλούσα της αρχής…¨ γράφει τον κυβερνητικό επίλογο.

Κωνσταντίνος Βαρδάκας

http://www.pentapostagma.gr

Πρῶτα νὰ γίνεται ἡ ἐξομολόγηση καὶ ἔπειτα ἡ Θεία Κοινωνία

«Ὁ ἀνεξομολόγητος ἄνθρωπος εἶναι ὅμοιος μέ ἕναν ἀβάπτιστον καί εἶναι ἀδύνατον νά σωθῇ. Καί ἀνίσως ἕνας ὅπου ἀπέθανεν ἐάν μέν καί ἐπρόφθασε νά ἐξομολογηθῇ καί ἄς μή κοινώνησεν εἶναι ἐλπίδα εἰς αὐτόν. Ἐάν δέ καί δέν ἐξομολογηθῇ, ἄς κοινωνήσει ὅσες φορές θέλει, τίποτες δέν ὠφελεῖται, μάλιστα βλάπτεται, ἐπειδή καί κοινωνεῖ ἀνάξια καί ἀλλοίμονον εἰς αὐτόν. Πρῶτον πρέπει νά γίνεται ἡ ἐξομολόγησις, ἔπειτα ἡ Ἁγία Κοινωνία. Πρῶτον νά πλύνωμε καί νά καθαρίσωμεν τό ἀγγεῖον καί ὕστερα νά βάλωμεν τό πολύτιμον πρᾶγμα μέσα».

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός

Μοῦ ἔλεγε ὁ Παππούλης Ἅγιος Πορφύριος:

«Ὅσο πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιὸ πολὺ στενοχωριέται καὶ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ διάφορα πράγματα. Πρέπει νὰ πηγαίνουμε στὸν πνευματικό μας ὅταν ἔχουμε κάτι ποὺ μᾶς βασανίζει».

«Νὰ ἐξομολογεῖσαι τακτικὰ καὶ καλά, γιατὶ καὶ Πατριάρχης νὰ εἶσαι, ἂν δὲν ἐξομολογεῖσαι, δὲν σώζεσαι», μοῦ εἶπε μιὰ ἄλλη φορά.

Ἔλεγε ώς, μὲ τὸ μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως ὅ,τι εἶναι πεσμένο χάμω ἀνορθώνεται. Μᾶς εἶπε κάποτε τὴ συγκινητικὴ περίπτωση ἑνὸς μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος εἶχε πάει μικρὸς στὸ Ἅγιο Ὄρος καὶ εἶχε πολλὰ χαρίσματα, ποὺ τὸν ἔκαμναν νὰ νιώθει ὅτι ζοῦσε μέσα στὸν παράδεισο.

Μιὰ ἡμέρα δὲν ἔκανε ὑπακοὴ σὲ κάτι, ποὺ τοῦ εἶπε ὁ Γέροντάς του, καὶ τοῦ ἔφυγε τότε ὅλη αὐτὴ ἡ χαριτωμένη κατάσταση. Ὅταν γύρισε ὁ Γέροντάς του κι ἔκανε ἐξομολόγηση καὶ διαβάστηκε ἡ συγχωρητικὴ εὐχή, ἀμέσως ἐπανῆλθε ἡ κατάσταση ἐκείνη τῆς χάριτος, τὴν ὁποία εἶχε ἀπολέσει.

Ὁ Γέρων Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ὅτι, ὅταν εἴμαστε μέσα στὴν… Ἐκκλησία, ὅταν συμμετέχουμε στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε μέσα στὸν παράδεισο. Καὶ ὅτι, ὅσο πιὸ πολὺ συμμετέχουμε στὰ Μυστήρια, τόσο πιὸ πολὺ εἴμαστε στὴν αἰώνια ζωή. Γι’ αὐτὸ καὶ πάντοτε μᾶς θύμιζε τὴ ρήση τοῦ Κυρίου μας:

«Ὁ πιστεύων εἰς τὸν Υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον».

agiooros.net

Ποιοὶ εἶναι οἱ πραγματικοὶ «ἄστεγοι» καὶ τί θὰ γίνουν στὸ τέλος;

Τὸ ἀπομεσήμερο γιορτινῆς ἡμέρας βρῆκα τὴν εὐκαιρία νὰ ξεκουραστῶ. Ἐκεῖ μέσα στὰ πρῶτα λεπτὰ τοῦ χαλαροῦ ὕπνου κτύπησε τὸ τηλέφωνο. Στὴν ἄλλη ἄκρη ἀκούστηκε ταραγμένη ἡ φωνὴ τοῦ φίλου μου Γιάννη.

¨Ἄν φίλε μου μπεῖς τώρα στὸ διαδίκτυο θὰ διαβάσεις αὐτὸ ποὺ διάβασα ἐγὼ καὶ μοῦ ἦρθε κρύος ἰδρώτας¨.

Ἡ κυβέρνηση θὰ νοικιάζει καταλύματα σὲ ἀστέγους λόγω τῶν πλειστηριασμῶν!

Μέχρι νὰ καταλάβω τί ἐννοοῦσε;

Στὸ μυαλό μου ἦρθε ἕνα περιστατικὸ ποὺ ἔζησα στὸν προαύλιο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων στὸ Ἁγιώνυμο Ὅρος, τὸ ὁποῖο καὶ ἀνέφερα στὸν φίλο μου γιὰ νὰ τὸν καθησυχάσω..

¨Μάιος τοῦ 2008, βρέθηκα καταϊδρωμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία γιὰ προσκύνημα στὴν Ι. Μ Ἰβήρων. Ἡ θύρα στὸ παρεκκλήσιο τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ τῆς ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ἦταν κλειστὴ καὶ περίμενα νὰ ἔρθει ὁ Προσμονάριος.

Ἡ ὥρα περνοῦσε καὶ τὰ μάτια μου περιφερόταν στὴν καλαίσθητη ἀρχιτεκτονική τοῦ χώρου, ὅταν ξαφνικὰ εἶδα νὰ μὲ πλησιάζει ἕνας Μοναχός.

Χάρηκα γιατί δίχως νὰ ἐνοχλήσω τὸν Προσμονάριο μεσημεριάτικα αὐτὸς φαινόταν ὅτι ἔρχεται ἀπὸ μόνος του γιὰ νὰ μοῦ ἀνοίξει.

Ὅσο μὲ πλησίαζε διέκρινα καλύτερα τὰ… χαρακτηριστικά του. Ἦταν ἡλικιωμένος ἀλλά μου ἔκανε ἐντύπωση ὅτι ἦταν ἀκτένιστος καὶ τὸ ράσο του ἦταν παλαιοκαιρισμένο.

Ὅταν βρεθήκαμε σὲ ἀπόσταση συνομιλίας ἐνῶ τοῦ ἔβαλα Εὐχὴ καὶ αὐτὸς Ἀντευχόταν… μοῦ ἀπηύθυνε τὸν λόγο.

Παλληκάρι μου ἀπὸ ποῦ εἶσαι;

Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα Γέροντα.

Ὅλη ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα εἶναι!! Σὲ λίγο ὅμως ἡ Ἀθήνα θὰ πάει Ἐπαρχία γιὰ νὰ ἐπιβιώσει καλύτερα…

Ἔχεις δίκαιο Γέροντα, ἤδη πολλοὶ νέοι φεύγουν γιὰ τὴν ἐπαρχία ἢ τὴν ἐπισκέπτονται συχνότερα γιὰ διακοπές.

Δηλ. σὰν νὰ μοῦ λὲς πάνε σὰν τουρίστες! Μοῦ φαίνεται ὅτι δὲν κατάλαβες αὐτὸ πού σού εἶπα.

Σκέφτηκες ποτέ σου πῶς οἱ τουρίστες ἀπὸ τὴν μία μέρα στὴν ἄλλη μποροῦν νὰ γίνουν πρόσφυγες;

Θαυμάζεις ἐσὺ τώρα τὸ Καθολικό, θαυμάζεις τὸν Προαύλιο χῶρο καὶ τὴν μαρμαρόγλυπτη Κρήνη του καὶ οὔτε μπορεῖς νὰ φανταστεῖς ὅτι σὲ περίπτωση πολεμικῆς σύρραξης σήμερα τὰ πάντα εἶναι δυνατά. Ἀκόμη καὶ νὰ πέσει μία βόμβα ἐδῶ μέσα, ὁ τρόπος τοῦ λέγειν, ἂν ἡ πνευματικὴ κατάστασή μας δὲν εἶναι καλή. Μὴν πᾶς πολὺ μακριά, σκέψου μόνο ὅτι στὸν πόλεμο τῆς Γιουγκοσλαβίας τὶς βόμβες τὶς στέλνανε ¨μὲ ἰδιαίτερη προτίμηση¨ στὶς Ἐκκλησιὲς καὶ στὰ Μοναστήρια.

Μέσα στὴν δίνη τῶν γεγονότων τὰ τουριστικὰ καταλύματα στὸν κόσμο θὰ γίνουν προσφυγικὰ γιατί θὰ ὑπάρχουν ἀπὸ τὶς δυσκολίες πολλοὶ ἄστεγοι καὶ ἀνήμποροι. Καὶ πάλι θὰ ἐπιβεβαιωθεῖ ἀκόμη μία φορὰ ὁ Πατρο-Κοσμᾶς

"ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ"

-Αὐτὰ ὅμως παιδάκι μου γίνονται σὲ κάθε φυσικὴ καταστροφὴ καὶ σὲ κάθε πόλεμο. Ὅμως αὐτὴ τὴν φορὰ ἐμᾶς θὰ μᾶς ἀγγίξουν λιγότερο ἐνῶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο ¨δὲν θὰ εἶναι γιὰ νὰ δεις¨.

Ἀπὸ σεβασμὸ καὶ λόγω τοῦ ἀπρόσμενου δὲν τοῦ ζήτησα περισσότερες ἐξηγήσεις. Ἄλλωστε τὸ 2008 δὲν ἔβλεπα τὴν κεραμίδα ποὺ ἐρχόταν στὰ κεφάλια μας. Θεώρησα μάλιστα ὅτι ἦταν καὶ Καλογερικὲς ὑπερβολές. Μόνο ἀπὸ περιέργεια τὸν ρώτησα…

Γέροντα καὶ ὁ Τουρισμὸς στὴν Ἑλλάδα ποῦ εἶναι ἡ δουλειὰ πολλῶν ἀνθρώπων, τί θὰ γίνει;

Πρῶτα θὰ μᾶς τραντάξουν οἰκονομικά, μετὰ κοινωνικὰ καὶ θὰ μᾶς περιβάλλουν μὲ πολεμικὰ γεγονότα. Ὅλα ὅσα ὅμως ἔρθουν θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλό μας…

Ὅσο γιὰ τὸν τουρισμὸ ποὺ ρωτᾶς αὐτὸς στὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ χαθεῖ. Στὸ τέλος μάλιστα θὰ γίνει ἐξ ὁλοκλήρου ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΣ καὶ θὰ ἀποκτήσει μεγαλύτερη Ἀξία.

Οἱ Εὐρωπαῖοι πρὶν ἀπὸ τὶς Παγκόσμιες δυσκολίες θὰ θελήσουν νὰ πάρουν τὰ σπίτια τοῦ κοσμάκη καὶ μάλιστα ¨δίχως πόλεμο. Μετὰ ὅμως θὰ χάσουν τὰ δικά τους σπίτια ἀπὸ τὸν πόλεμο. Τότε εἶναι ποὺ ¨ θὰ βάλουν μυαλὸ¨ καὶ ὅσοι σταθοῦν στὰ πόδια τους θὰ ἔρχονται στὴν Πατρίδα μας ὄχι σὰν τουρίστες ἀλλὰ σὰν Προσκυνητὲς στὶς μοναδικὲς ἀλήθειες ποὺ κρύβει ΑΥΤΗ, τὶς ὁποῖες χρόνια ποδοπατοῦν!!!

Μέχρι νὰ τὸν παρακαλέσω νὰ μοῦ ἀνοίξει τὴν Θύρα γιὰ τὸ Παρεκκλήσιο τῆς ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ὁ Γέροντας ἀνέπτυξε γοργὸ βῆμα καὶ χάθηκε, ἀφήνοντάς μου πλῆθος ἀπὸ ἐρωτηματικὰ ἐνῶ περίμενα τὸν πραγματικὸ Προσμονάριο.¨

Ὁ φίλος μου στὸ τηλέφωνο ὅλη αὐτὴ τὴν ὥρα ποὺ τοῦ περιέγραφα τὴν ἀναπάντεχη συνάντηση, τὴν ὁποία εἶχα πρὶν χρόνια, μὲ ἄκουγε ἀποσβολωμένος καὶ στὸ τέλος ρώτησε.

-λὲς ὁ Παππούλης νὰ ἐννοοῦσε ὅτι ἐπειδὴ οἱ σημερινοὶ Εὐρωπαῖοι εἶναι ¨ἄστεγοι¨ ἀπὸ τὴν ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ θὰ γίνουν καὶ οἱ πραγματικοὶ ἄστεγοι τῶν ἡμερῶν μας;

Ἔτσι μου ἔδωσε τὴν λαβὴ νὰ τὸν ἀποχαιρετήσω αὐθόρμητα…

Ἀπὸ αὐτὴ τὴν συνάντηση κατάλαβα ¨ὅτι καὶ νὰ γίνει στὸ τέλος ὅλοι θὰ γίνουμε ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ τοῦ ΕΠΙΦΑΝΕΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ποὺ θὰ μᾶς στεγάσει ὅλους.¨

Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

«Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά»

Την ώρα που οι πολίτες δε μπορούν να διαθέσουν χρήματα για να προμηθευτούν πετρέλαιο θέρμανσης, η τιμή του οποίου παραμένει στα ύψη, την ώρα που παιδιά πεθαίνουν άδικα από τις αναθυμιάσεις από μαγκάλια, η αντίδραση της κυβέρνησης είναι να βγάλει οδηγία πως απαγορεύεται να ανάβουμε το τζάκι τα Σαββατοκύριακα!

Δεν είναι καν πικρόχολο αστείο. Είναι πραγματικότητα! Είναι κοινή ανακοίνωση των υπουργείων Υγείας και Περιβάλλοντος: μην ανάβετε τα τζάκια από το Σάββατο μέχρι τη Δευτέρα για να μην πνιγούμε στην αιθαλομίχλη.

Μπορεί να ξεπαγιάσουμε, αλλά τουλάχιστον δε θα υπάρχει αιθαλομίχλη!

...μας θύμισε την προφητεία του Πατροκοσμά :
"Θάρθη καιρός να σας πάρουν οι εχθροί σας και τη στάχτη από τη φωτιά, αλλά σεις να μην αλλάξετε την πίστη σας, όπως θα κάμνουν οι άλλοι. "

Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός

http://proskynitis.blogspot.gr

Τα τέσσερα μυστήρια της πίστεώς μας

Μοναχά σας λέγω και σας φανερώνω τέσσερα μυστήρια, τα αναγκαιότερα της πίστεώς μας:

Το πρώτον είναι να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους συγχωράτε με όλην σας την καρδίαν εις ότι και αν σας έφταιξαν.

Το δεύτερον είναι να εξετάζετε να ευρίσκετε Πνευματικόν καλόν και να του ειπήτε ο καθένας έτσι: Εγώ, πνευματικέ μου, έχω να κολασθώ διατί δεν αγαπώ τον Θεόν και τον αδελφόν μου. Εγώ είμαι αχάριστος εις τον Θεόν μου δια τα τόσα καλά που μου εχάρισε… Και να φυλαχθής, να μη του κρύψης καμίαν αμαρτίαν, αλλά να τες ειπής όλες χωρίς εντροπήν…

Το τρίτον είναι όταν σε ελέγξη ο πνευματικός, εσύ να μη ρίξης την αφορμήν εις άλλον, αλλά να κατηγορήσης του λόγου σου και να ειπής το κακόν σου το κεφάλι εις όλα σου έφταιξε…

Το τέταρτον είναι ότι και να σου ειπή ο πνευματικός και ότι σε νουθετήση να τα βάλης μέσα εις τον νούν σου και επάνω εις τον κεφάλι σου, και να αποφασίσης πλέον με στερεάν γνώμην οπού καλύτερα να αποθάνης, παρά να ματαπέσης και να αποκάμης τα όμοια αμαρτήματα…

Μάλιστα ύστερα από την καθαράν εξομολόγησιν να συχνοκοινωνάτε τα ’Αχραντα Μυστήρια, διατί ο θάνατος έρχεται ωσάν κλέπτης έξαφνα και ημπορεί να μας εύρη ανέτοιμους και τι γενόμαστε;

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός 

http://orthodox-answers.blogspot.gr/

Μην αμελούμε την εξομολόγηση...

Ο ουρανός τους ετοιμάζει πολλές - πολλές εκπλήξεις λέγει σύγχρονος γέροντας ασκητής…

Η ιδέα ίδρυσης η ανασύστασης μίας Ορθόδοξης Κοινοπολιτείας στην Ανατολή στα πρότυπα της χριστιανικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που θα περιελάμβανε όλα ανεξαιρέτως τα ορθόδοξα κράτη για πολλούς συνιστά με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα ουτοπία! Είναι όμως έτσι η θα μπορούσε να γίνουν κινήσεις επίτευξης ενός τέτοιου στόχου;Ορισμένοι που είθισται να εκλαμβάνονται ως γραφικοί και φαντασιόπληκτοι αναλογίζονται τέτοια ανασύσταση μίας νέας ορθόδοξης Κοινοπολιτείας στα πρότυπα του χριστιανικού Βυζαντίου αλλά συνήθως την εκλαμβάνουν με αμιγώς κοσμικά κριτήρια και να της αποδίδουν κοσμικού τύπου δύναμη, στρατιωτική, πολιτική, οικονομική, στοιχεία που για τον ουρανό είναι δευτερεύοντα…!

Ωστόσο παλαιοί και σύγχρονοι γέροντες ασκητές προφητεύουν μία αναλαμπή της Ορθοδόξου Εκκλησίας παγκοσμίως, μία αναλαμπή που θα αλλάξει εντελώς τα δεδομένα! Μάλιστα ίσως έβλεπαν και μιλούσαν γι’ αυτήν ακριβώς την ορθόδοξη κοινοπολιτεία, που λανθασμένα ορισμένοι την ταυτίζουν με το λεγόμενο ορθόδοξο τόξο…

Ο γέροντας Παϊσιος λ.χ. έλεγε πως σύντομα θα φθάσει καιρός που κατά χιλιάδες οι γείτονές μας Τούρκοι θα ασπάζονται την χριστιανική ορθόδοξη πίστη, θα ζητούν εναγωνίως να κατηχηθούν και θα βαπτίζονται ομαδικά. Μέσα στο πλαίσιο αυτό έδινε και οδηγίες στα πνευματικά του παιδιά για το πως έπρεπε να οργανωθούν.Ήδη τα περισσότερα εξ αυτών έχουν εκτελέσει κατά γράμμα τις εντολές του γέροντα και βρίσκονται εν αναμονή…!

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός επίσης στα προφητικά του λόγια αναφέρεται στη δυναμική επαναφορά της Ορθόδοξης πίστης στους λαούς. Πιστεύετε ότι τα λόγια των αγίων μας αποτελούσαν απλώς κάποιο ψυχικό πόθο και προσδοκία η βασίζονταν σε μία ουράνια αποκάλυψη και πληροφορία;

Απευθυνθήκαμε λοιπόν σε σύγχρονο γέροντα ασκητή του Παγγαίου Όρους και του ζητήσαμε να μας καταθέσει την άποψή του! Εκείνος όχι μόνο επανέλαβε και επιβεβαίωσε ότι τα ανωτέρω δεν αποτελούν πόθο και προσδοκία των αγίων μας αλλά ουράνια πληροφορία αλλά επιπλέον προέβη σε συνταρακτικές αποκαλύψεις τις οποίες και καταγράψαμε.

«Ο Υιός του Θεού και Σωτήρας -είπε- μας δίδαξε με τη ζωή, τη σταύρωση και την ανάσταση Του τον τρόπο διαβίωσης που θέλει ο Θεός Πατήρ για τον άνθρωπο. Μάλιστα προς ενίσχυση του τρόπου αυτού διαβίωσης που οδηγεί στην καρποφορία της γης και στην σωτηρία του ανθρώπου απέστειλε στη γη τον Παράκλητο! Πολλοί όμως σήμερα έχουν την εντύπωση βλέποντας τα όσα διαδραματίζονται γύρω μας ότι ο Θεός έχει εγκαταλείψει τον κόσμο. Κάποιοι άλλοι και δη ρασοφόροι υψηλόβαθμοι προωθούν λ.χ. την άνευ όρων ένωση με τους παπικούς για να εδραιώσουν στο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης που υλοποιεί ο Αντίδικος την κοσμική θέση τους και έτσι να επιβεβαιώσουν τη θέση των ανωτέρω αθέων και ανοήτων περί εγκατάλειψης του κόσμου από τον Θεό. Βλέπετε άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της ψυχής τους στον Αντίδικο, ο οποίος τους υποκινεί τώρα ως τυφλά όργανά του για να προβαίνουν σε ενέργειες που θα εμποδίσουν την επικράτηση του ορθοδόξου προτύπου διαβίωσης.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό βλέποντας ο μισόκαλος την πνευματική προκοπή και αναγέννηση της Ρωσίας επιχειρεί να τους παρακινήσει σε ενέργειες και πράξεις που θα θέσουν τη Ρωσία και τον Ορθόδοξο ρωσικό λαό στο περιθώριο! Γιατί καλοί μου άνθρωποι δεν πρόκειται οι Ρώσοι να αποδεχθούν την ψευτο-ένωση με τον θεομίσητο παπισμό που μεθοδικά αυτοί ετοιμάζουν.

Να το γράψεις όμως με έντονα γράμματα πως δεν θα προκάνουν να υλοποιήσουν τα σχέδια του Αντιδίκου γιατί έχουν γνώση οι φύλακες και θα τους προλάβουν άλλα απρόβλεπτα απ’ όλους γεγονότα! Μπορεί ο πολιτικός παράγοντας που έχει εγκλωβιστεί στα δίκτυα της μασωνίας να πιέζει τη θρησκευτική ηγεσία του τόπου να εγκαταστήσει άμεσα τον παπισμό στον λαό μας. Μπορεί εκείνη όπως είναι άβουλη και αδύναμη πνευματικά συνεχώς να ενδίδει στις εντολές των απίστων αλλά τα σχέδια του ουρανού είναι άλλα.

Τώρα πληροφορήθηκα στην Αθήνα ο Θεός έφερε και έναν άλλο φύλακα τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ που θα την θωρακίσει και θα την προστατεύει ιδιαίτερα από τέτοιους κινδύνους. Δεν κάθεται ο Χριστός μας με σταυρωμένα τα χέρια που λένε και στο χωριό μου. Αντιθέτως θα έλεγα είναι τόσο μεγάλη η αγάπη και ο έρωτάς του για το δημιούργημα του Θεού που λέγεται άνθρωπος που κάνει τα πάντα για να τη δείξει. Βέβαια σέβεται το αυτεξούσιο, την ελευθερία του και δεν παρεμβαίνει αν εμείς δεν του το ζητήσουμε.

Ας μη λησμονούμε όμως ότι ο Άγιος Ιωάννης ο Βατάτζης ξύπνησε και σηκώθηκε, αναστήθηκε και μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο τον στρατηλάτη του Χριστού και τα φουσάτα των Αγίων πολιορκούν τη Βασιλεύουσα. Αυτό και μόνο δείχνει ότι η νέα παρέμβαση του τριαδικού Θεού στον κόσμο έχει αποκτήσει μια τέτοια δυναμική που θα τολμούσα να έλεγα πως θα φέρει τα πάνω -κάτω επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά τη γνωστή ρήση του βασιλιά και προφήτη Δαυίδ που αναφέρεται πως από την κοπριά θα πάρει τους φτωχούς και θα τους καταστήσει συνομιλητές των αρχόντων… Τις ως Κύριος ο Θεός ημών; Ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών, εν τω ουρανώ και εν τη γη. Ο εγείρων από γης πτωχόν και από κοπρίας ανυψών πένητα. Του καθίσαι αυτόν μετά αρχόντων, μετά αρχόντων λαού αυτού. (ψαλμ. 112)!

Γι’ αυτό ας προσέξουν καλά αυτοί που σώνει και καλά εργάζονται νυχθημερόν να φέρουν πλαγίως τον παπισμό στην ευλογημένη αυτή χώρα. Αναφέρομαι ειδικά σ’ αυτούς γιατί αφουγκράζομαι πως πάνε δήθεν να ενωθούν στη βάση των όσων ίσχυαν τους πρώτους οκτώ αιώνες και στη συνέχεια να λύσουν τις αιρετικές δοξασίες του παπισμού. Μάλιστα σαν παγίδα ο Αντίδικος έχει βάλει το θηρίο της ευσεβείας, τον παπισμό να απορρίψει τάχατες το filioque και το αλάθητο του πάπα! Ακούω πως το σχέδιο αυτό προωθείται από Εβραίους μεγιστάνες των ΗΠΑ και μία σατανική οργάνωση που έχουν δημιουργήσει (Μπίλντερμπεργκ). Αυτοί σώνει και καλά θέλουν να απομονώσουν τη Ρωσία για να αποτρέψουν τη δυνατότητα μίας πανορθόδοξης ένωσης, την οποία διαισθάνεται ο Αντίδικος και να πετύχουν την παγκοσμιοποίηση που εκείνοι συστηματικά ετοιμάζουν. Βιάζονται πολύ και είναι βέβαιο πως θα σκοντάψουν. Σκοπεύουν να αλλάξουν ακόμη και τα κείμενα της Αγίας Γραφής για να απενοχοποιήσουν τους Εβραίους που σταύρωσαν τον Κύριό μας. Γι’ αυτό προωθούν και υπογράφουν και ανάλογες διακηρύξεις σαν κι αυτή που προσφάτως υπέγραψαν ο Πάπας και ο Κύπρου Χρυσόστομος με τους Ραββίνους τους! Σχεδιάζουν δηλαδή να διαγράψουν από τα κείμενα της Αγίας Γραφής και τα όσα λέει περί των κιναίδων ο Απόστολος Παύλος. Σχεδιάζουν να φέρουν νόμους (αντιρατσιστικό νομοσχέδιο) που θα φράζουν το στόμα αυτών που θα τολμήσουν να αντιδράσουν. Θα βάλουν τους αριστερούς, τους μασώνους και τους αθέους να προωθήσουν και να στηρίξουν τέτοιους νόμους που καμιά δικτατορία στον κόσμο δεν τόλμησε να ψηφίσει! Γιατί με αυτούς τους νόμους θέλουν στην ουσία όχι μόνο να στερήσουν την ελευθερία στον άνθρωπο αλλά επιπλέον να βάλουν το ψεύδος στη θέση της αλήθειας. Πόσο σοφός λοιπόν ήταν ο Άγιος γέροντας Παϊσιος, όταν μιλούσε για τα τρία πλοκάμια που έχει απλώσει ο Αντίδικος στον σύγχρονο κόσμο. Το πρώτο πλοκάμι λέγει είναι η μασωνία και τυλίγει κυρίως τους πλουσίους, το δεύτερο είναι ο κομουνισμός και τυλίγει τους φτωχούς και το τρίτο είναι ο οικουμενισμός και τυλίγει τους πιστούς. Να το γράφεις συνέχεια αυτό μη τυχόν και ξυπνήσουμε»!

Και πρόσθεσε ο ταπεινός ασκητής γέροντας: «Σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στον πλανήτη μας αν οι Ορθόδοξοι Προκαθήμενοι έκαναν πράξη τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. ουκ ένι Ιουδαῖος ουδέ Ελλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησοῦ. ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραὰμ σπέρμα εστέ και κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι. (Γαλ. 3, 28-29)»! Αν δηλαδή αντί για ανούσιες εθιμοτυπικές επισκέψεις εργάζονταν για την δημιουργία μίας πρότυπης ορθόδοξης κοινοπολιτείας, η οποία ως βασική αρχή λειτουργίας της θα είχε τις χριστιανικές αρχές και τα χριστιανικά ήθη και ιδανικά. Μία ορθόδοξη κοινοπολιτεία όπου θα κυριαρχούσε η ανιδιοτέλεια, το θυσιαστικό πνεύμα για τον άλλον, η ειλικρινής αγάπη και προπαντός η ταπείνωση, που αποτελεί το μέσο για να συναντήσει κάποιος το Θεό. Μία χριστιανική κοινοπολιτεία που θα αντιτίθεντο στα σχέδια παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι μιαρές σκοτεινές στοές και οι σατανικές διεθνείς λέσχες!

Φανταστείτε λοιπόν πόσο θα χαροποιούσε τον ουρανό μία ταυτόχρονη άρση της Αυτοκεφαλίας όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, μία ανασύσταση χριστιανική μία πνευματική ανασυγκρότηση παρόμοια μ’ αυτήν του Βυζαντίου στην χρυσή εποχή του, μία κοινή Ιερά Σύνοδος για όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες την οποία θα συγκροτούσαν όλοι οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Φανταστείτε αντί για θέματα διοικητικής φύσεως ( βλ. τράπεζες αγάπης στην πρώτη χριστιανική κοινότητα, σήμερα φιλανθρωπία) να ασχολούνταν οι Προκαθήμενοι μόνο με το κήρυγμα και την κατήχηση. Φανταστείτε τον αντίκτυπο που θα είχε παγκοσμίως μία τέτοια Ορθόδοξη ενότητα στην πράξη και όχι στη θεωρία, όπου η αγιότητα του βίου θα αποτελούσε την καθημερινότητα των χριστιανών και στόχο των πολιτών της κοινοπολιτείας τούτης. Είθε ο άγιος ελεήμων αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης που προωθεί ταχέως τα ουράνια σχέδια να προχωρήσει τάχιστα την αποστολή του ώστε να μην αρπάζονται από τον μισόκαλο άλλες ανθρώπινες ψυχές.

Μα είναι δυνατόν, θα μου πεις να γίνει κάτι τέτοιο στη γη; Είναι δυνατόν να εξαφανιστούν τα δαιμονικά συστήματα διοίκησης που συνιστούν στην ουσία επικίνδυνες αιρέσεις, αφού διαστρεβλώνουν την χριστιανική πίστη; Γιατί αίρεση είναι ο καπιταλισμός, το διοικητικό σύστημα της μασωνίας σε όλες τις μορφές αυτού, ο οποίος προωθεί τον πλουτισμό των ολίγων και την αύξηση των φτωχών. Αίρεση αποτελεί και ο σοσιαλισμός, ο οποίος αποτελεί το βασικό παρακλάδι και το «προσωπείο» του καπιταλισμού για να εμπαίζονται οι λαοί. Αίρεση είναι και ο κομουνισμός, ο οποίος στερεί όπως και τα ανωτέρω συστήματα την ελευθερία της έκφρασης επιβάλλοντας ετσιθελικά και δια της βίας τρόπους ζωής που καταρρακώνουν το αυτεξούσιο του ανθρώπου και επιβάλλουν άμεσα και όχι έμμεσα, όπως τα προηγούμενα συγγενικά του συστήματα την αποστασιοποίηση από το Δημιουργό Θεό, δηλαδή την αθεΐα…

Η εν Χριστώ ζωή καλοί μου άνθρωποι ουδεμία σχέση έχει με τα ανωτέρω δαιμονικά συστήματα τα οποία δυστυχώς ανακαλύπτουν σαν τους κισσούς τρόπους να διαβιώνουν επιχειρώντας να πνίξουν το δέντρο της ζωής από το οποίο ο ουρανός προσδοκά να παίρνει τους καρπούς του! Θα μπορούσαν λοιπόν οι Προκαθήμενοι της Ορθοδοξίας να πρωταγωνιστήσουν, ώστε να αποκόψουν αυτούς τους κισσούς και να αφήσουν λίγο το δέντρο να ανασάνει. Πως θα με ρωτήσετε;

Μα με το να προβούν για παράδειγμα στη κάθε συνάντησή τους σε κοινή καταδίκη λ. χ. της μασωνίας και να ζητήσουν από την πολιτική ηγεσία να συνυπογράψει μία τέτοια ανακοίνωση… Να καταδικάσουν τον κιναιδισμό, την κτηνοβασία, την παιδεραστία και να απαιτήσουν από την πολιτική ηγεσία της Ε.Ε. λ. χ. να αναθεωρήσει τις διατάξεις του Συμφώνου της Λισσαβόνας περί διαφορετικότητας και σεξουαλικού προσανατολισμού. Να μην συνδιαλέγονται και να απορρίπτουν τους πολιτικούς εκείνους που σώνει και καλά θέλουν να επιβάλλουν έναν δαιμονικό τρόπο ζωής, όπου θα κυριαρχούν η πορνεία, η μοιχεία, η διαφθορά, η κλοπή, το ψεύδος… στο όνομα μίας ψευδεπίγραφης ελευθερίας που προβάλλουν οι εκφραστές του μυστηρίου της ανομίας.

Μία συντονισμένη απ’ όλους τους Ορθοδόξους Προκαθημένους αλλαγή νοοτροπίας, μία de facto στροφή τους προς την αληθινή εν Χριστώ ζωή θα αναπτέρωνε και θα αναζωογονούσε την ελπίδα των Χριστιανών. Θα τους ωθούσε να πιστέψουν πως η χριστιανική ζωή δεν είναι ουτοπία, όπως πολλοί πιστεύουν. Θα τους έκανε αυθόρμητα να βροντοφωνάξουν με την ψυχή τους και με όλο το είναι τους κατά το παράδειγμα του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ χαρά μου!

Ένας Δούλος Κυρίου

http://puzzleen.wordpress.com

Τὰ πνευματικὰ αἴτια τῆς πτώσης τῆς Πόλης...

Ἡ πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν 29η Μαΐου τοῦ 1453 ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα τῆς φθίνουσας δόξας τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, τοῦ λεγομένου Βυζαντίου. Γύρω ἀπὸ τὰ αἴτια τῆς πτώσης αὐτῆς ἐγράφησαν πολλά, τὰ ὁποῖα παρουσιάζουν τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρισκόταν τότε ἡ Ρωμαϊκὴ Αὐτοκρατορία-Βυζάντιο, ἀφοῦ εἶχε χαθῆ ὅλη ἡ Μικρὰ Ἀσία, ἡ Ἀνατολικὴ Θράκη καὶ εἶχε μείνει μόνον ἡ Κωνσταντινούπολη καὶ τὰ περίχωρά της. Οἱ κατὰ καιροὺς ἐχθροὶ εἶχαν προξενήσει μεγάλη ζημία, μὲ ἀποκορύφωμα καὶ τελειωτικὸ κτύπημα τὴν κατάληψη τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς Φράγκους, κατὰ τὴν Δ΄ Σταυροφορία τὴν 13η Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 1204. Ἡ μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια (1261) ἀνακατάληψή της καὶ ἐλευθέρωσή της δὲν προσέφερε οὐσιαστικὰ πράγματα, διότι ἤδη ἡ Πόλη εἶχε καταστραφῆ καὶ λεηλατηθῆ ὁλοσχερῶς. 

Πέρα ἀπὸ τὰ πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ αἴτια ποὺ συνετέλεσαν στὴν πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως πρέπει νὰ σημειωθοῦν ἰδιαιτέρως τὰ πνευματικὰ αἴτια στὰ ὁποῖα συνήθως δὲν δίνουμε μεγάλη σημασία. 

Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, Ὅπως λέγει σὲ ἄλλα κείμενά του, στὴν Κωνσταντινούπολη τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ζοῦσαν περίπου 70.000 κάτοικοι καὶ μάλιστα ὁ ἴδιος ἔκανε ἔκκληση στοὺς Κωνσταντινουπολίτας, χωρὶς νὰ ὑπάρχη ἀνταπόκριση, νὰ συντελέσουν στὴν ἀνοικοδόμηση τῶν τειχῶν της, ἐν ὄψει τοῦ μεγάλου κινδύνου. Ὅμως οἱ κάτοικοι,...ἰδιαιτέρως οἱ πλούσιοι, ἀσχολούμενοι μὲ τὴν αὔξηση τῶν ἀτομικῶν τους ἐσόδων, ἀδιαφοροῦσαν, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ πόλη νὰ ὁμοιάζη, ὅπως λέγει, μὲ «σεσαθρωμένον» πλοῖον ποὺ ἦταν ἕτοιμο νὰ βυθισθῆ. 

Στὴν ἀρχὴ τοῦ λόγου του ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος ἐκφράζει τὴν ὀδύνη του, ἀφοῦ τὸ γένος περιστοιχίζεται ἀπὸ δεινά, τὰ ὁποῖα, ὅπως λέγει, «δάκνει μου τὴν καρδίαν, συγχεῖ τὸν νοῦν καὶ ὀδυνὰ τὴν ψυχήν». Κάνει λόγο γιὰ τὴν «ὁλόσωμον πληγὴν» καὶ τὴν «νόσον καθολικήν». Τὸ γένος ἔχει περιπέσει σὲ ποικίλα πάθη καὶ ἁμαρτίες. Ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἔγιναν «ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, ἀχάριστοι, ἀπειθεῖς, λιποτάκται, ἀνόσιοι, ἀμετανόητοι, ἀδιάλλακτοι». Ἔγιναν οἱ ἄρχοντες κοινωνοὶ ἀνόμων, οἱ ὑπεύθυνοι ἅρπαγες, οἱ κριτὲς δωρολῆπτες, οἱ μεσίτες ψευδεῖς, οἱ νεώτεροι ἀκόλαστοι, οἱ γηράσαντες μεθυσμένοι, οἱ ἀστοὶ ἐμπαῖκτες, οἱ χωρικοὶ ἄλαλοι, «καὶ οἱ πάντες ἀχρεῖοι». Συγχρόνως μὲ τὴν γενικὴ κατάπτωση τῶν ἀνθρώπων χάθηκε «εὐλαβὴς ἀπὸ τῆς γῆς, ἐξέλιπε στοχαστής, οὒχ εὔρηται φρόνιμος». Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἐπέπεσαν ἐκ δυσμῶν καὶ ἐξ ἀνατολῶν διάφοροι ἐχθροὶ καὶ λυμαίνονται τὴν αὐτοκρατορία. 

Πολλὲς φορὲς στὸ παρελθὸν ἡ βασιλεύουσα πολιορκήθηκε ἀπὸ τὸν ἐχθρὸ καὶ μάλιστα ὑπὸ δυσμενέστερες συνθῆκες, ἀλλὰ πάντοτε ἡ Παναγία τὴν σκέπαζε καὶ τὴν βοηθούσεγιατι ὁ λαός, παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητά του, δὲν διαπραγματευόταν τὴν Πίστη του. 

Ἔλεγε τὴ γνωστὴ ρήση: «καλύτερα τούρκικο φέσι παρὰ φράγκικη τιάρα»! 

Ὅμως, στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1452, μόλις πέντε μῆνες πρὶν τὴν λωση καὶ δεκατρία ἔτη μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ προδοτικοῦ ἑνωτικοῦ ὄρου τῆς Συνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, στὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας ἔγινε συλλείτουργο Ὀρθοδόξων καὶ Παπικῶν στὸ ὁποῖο μνημονεύτηκε ὁ Πάπας καὶ ὁ λατινόφρονας Πατριάρχης Γρηγόριος! 

Τὸ ἀνίερο αὐτὸ συλλείτουργο ἔγινε γιὰ νὰ ἐπικυρώσει, οὐσιαστικά, τὴν «Ἕνωση». Προτίμησαν οἱ πρόγονοί μας τὴ συμμαχία τοῦ παναιρετικοῦ παπισμοῦ ἀπὸ τὴ συμμαχία τοῦ Θεοῦ, γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ «Πόλις ἑάλω». Ὁ γνωστὸς «Θρῆνος τῆς Πόλης» λέει: «Πάψετε τὸ Χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τ΄ἅγια, γιατί εἶναι θέλημα Θεοῦ ἡ Πόλη νὰ τουρκέψει.» 

«Τριακόσιους χρόνους μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ μας ἔστειλεν ὁ Θεὸς τὸν ἅγιον Κωνσταντῖνον καὶ ἐστερέωσε βασίλειον χριστιανικὸν καὶ τὸ εἶχαν χριστιανοὶ τὸ βασίλειον 1150 χρόνους. Ὕστερα τὸ ἐσήκωσεν ὁ Θεὸς τὸ βασίλειον ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἤφερε τὸν Τοῦρκο μέσα ἀπὸ τὴν Ἀνατολὴν καὶ τοῦ τὸ ἔδωκε διὰ ἐδικόν μας καλόν... Καὶ τί; Ἄξιος ἦτον ὁ Τοῦρκος νὰ ἔχη βασίλειον; Ἀλλὰ ὁ Θεὸς τοῦ τὸ ἔδωκε διὰ τὸ καλόν μας. Καὶ διατὶ δὲν ἤφερεν ὁ Θεὸς ἄλλον βασιλέα, ὁπού ἦτον τόσα ρηγάτα ἐδῶ κοντὰ νὰ τοὺς τὸ δώση, μόνον ἤφερε τόν Τοῦρκον μέσαθε ἀπὸ τὴν Κόκκινην Μηλιὰ καὶ τοῦ τὸ ἐχάρισε; Διατὶ ἤξευρεν ὁ Θεός πώς τὰ ἄλλα ρηγάτα μᾶς βλάπτουν εἰς τὴν Πίστιν, καὶ ὁ Τοῦρκος δὲν μᾶς βλάπτει, ἄσπρα δώσ' τον καὶ καβαλλίκευσε τον ἀπὸ τὸ κεφάλι. Καὶ διὰ νὰ μὴν κολασθοῦμεν τὸ ἔδωκε τοῦ Τούρκου καὶ τὸν ἔχει ὁ Θεὸς τὸν Τοῦρκον ὡσὰν σκύλλον νὰ μᾶς φυλάη». 

(Ἰωάννου Μενούνου, Κοσμᾶ Αἰτωλοὺ Διδαχές, ἐκδ. Τῆνος, Ἀθήνα 1999, Διδαχὴ ΕΑ, σελ. 269-270). 

Αὐτὸς ὁ λόγος θὰ πρέπει νὰ μᾶς συγκλονίσει καὶ νὰ μᾶς ἀφυπνίσει: Ὁ Θεὸς προτίμησε νὰ πέσει ὁ ἑλληνισμὸς στὰ χέρια ἑνὸς τυραννικοῦ δυνάστη πού σκότωνε, βίαζε, ἔκλεβε, βασάνιζε καὶ ἀτίμαζε τοὺς χριστιανούς, γιατί εἴδεμε τὴν παντογνωσία του ὅτι ἂν ἔμενε ἐλεύθερος θὰ πάθαινε κάτι ἀπείρως χειρότερο: Θὰ ἔχανε τὴν ὀρθὴ Πίστη του καὶ θὰ ἐκλατινιζόταν! Προτίμησε ὁ Θεὸς ἡ βαριὰ σκλαβιὰ τῶν τεσσάρων αἰώνων ἀπὸ τὴν ἐξωτερικὴ «ἐλευθερία» πού θὰ ἦταν, ὅμως, πνευματικὴ δουλεία! (τί γὰρ ὠφεληθήσεται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήση, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῆ, ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; Ματθ. 16:26) Ὡς ἐκ τούτου, κατὰ τὸν Ἅγιο, ἡ Τουρκικὴ σκλαβιὰ ἦταν εὐλογία Θεοῦ καὶ ὁ Τοῦρκος ἕνα «τσο-μπανόσκυλο» ποὺ μᾶς φύλαξε ἀπὸ τὸν Πάπα!

ΖΩΝΤΑΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Γιά τήν Ἐξομολόγηση

Ἐδῶ ὁποῦ ἦλθα, χριστιανοί μου, ἔλαβα μίαν χαράν μεγάλην, μά ἔλαβα καί μίαν λύπην μεγάλην.

Χαράν μεγάλην ἔλαβα βλέποντας τήν καλήν σας γνώμην, τήν καλήν σας μετάνοιαν, λύπην ἔλαβα στοχαζόμενος τήν ἀναξιότητά μου, πώς δέν ἔχω καιρόν νά σᾶς ἐξομολογήσω ὅλους ἕνα πρός ἕνα, νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονό του ὁ καθένας, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός.

Θέλω καί ἀγαπῶ, ἀμά δέν ἠμπορῶ, παιδιά μου. Καθώς ἕνας πατέρας εἶναι ἄρρωστος, πηγαίνει τό παιδί του νά τό παρηγορήση, ἐκεῖνος μήν μπορώντας τό διώχνει, μά πῶς τό διώχνει; Μέ τήν καρδίαν καμμένην. Θέλει νά τό παρηγορήση, μά δέν ἠμπορεῖ. Πατέρας ἀνάξιος εἶμαι ἐγώ. Πνευματικά παιδιά μου εἴσαστε ἡ εὐγενεία σας.

Τώρα ἔρχεται ἕνας νά ἐξομολογηθῆ εἰς τοῦ λόγου μου νά μοῦ εἰπῆ τό παράπονόν του, νά τοῦ εἰπῶ καί ἐγώ ἐκεῖνο ὁποῦ μέ φωτίση ὁ Θεός. Ἐγώ μήν ἠμπορώντας τόν διώχνω, μά πῶς τόν διώχνω; Τόν διώχνω καί καίεται ἡ καρδία μου καθώς ὁ πατέρας μέ τό παιδί του. Τί νά σᾶς κάμω; Μά πάλιν, νά μήν ὑστερηθῆτε παντελῶς, σᾶς λέγω ἐγώ παραμικρόν.

Ὅταν θέλετε νά ἰατρεύσετε τήν ψυχή σας, τέσσαρα πράγματα σᾶς χρειάζονται. Κάνομέ τε ἕνα παζάρι; Ἀπό τόν καιρόν ὁποῦ ἐγεννηθήκετε ἕως τώρα ὅσα ἁμαρτήματα ἐκάμετε νά τά πάρω ὅλα εἰς τόν λαιμόν μου καί ἡ εὐγενεία σας νά μοῦ πάρετε τέσσαρες τρίχες. Βαρύ νά ἀσηκώσετε τέσσαρες τρίχες ἀπό αὐτά τά γένεια καί νά σᾶς πάρω ἐγώ ὅλα σας τά ἁμαρτήματα; Καί...τί νά τά κάμω;

Ὡστόσον ἔχω μίαν καταβόθρα καί τά ρίχνω ὅλα μέσα ὡσάν χωνευτήρι. Ποία εἶναι ἡ καταβόθρα; Εἶναι ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Χριστοῦ μας. Πρώτη τρίχα εἶναι ὅταν θέλετε νά ἐξομολογᾶσθε τό πρῶτον θεμέλιον εἶναι αὐτό ὁποῦ εἴπαμε, νά συγχωρᾶτε τόν ἐχθρόν σας. Τό κάμνετε;

‒ Τό κάμνομεν, ἅγιε τοῦ Θεοῦ. Ἐπήρετε τήν πρώτην τρίχα. Δευτέρα τρίχα εἶναι νά εὑρίσκετε πνευματικόν καλόν, γραμματισμένον, σοφόν, ἐνάρετον, εὐλαβῆ νά ἐξομολογᾶσθε. Καί νά ἐξομολογᾶσαι καί νά εἰπῆς ὅλα σου τά ἁμαρτήματα.

Νά ἔχης ἑκατό ἁμαρτίες καί εἰπῆς τίς ἐνενῆντα ἐννέα εἰς τόν πνευματικόν καί μίαν νά μή φανερώσης, ὅλες ἀσυγχώρητες μένουν. Καί ὅταν κάνης τήν ἁμαρτίαν, τότε πρέπει νά ἐντρέπεσαι, ἀλλά ὅταν ἐξομολογᾶσαι, νά μήν ἔχης καμμίαν ἐντροπήν.

Μία γυναῖκα ἐπῆγε νά ἐξομολογηθῆ εἰς ἕνα ἀσκητήν. Ὁ ἀσκητής εἶχεν ἕνα ὑποτακτικόν ἐνάρετον. Λέγει τοῦ ὑποτακτικοῦ του ὁ ἀσκητής: πήγαινε παρέκει νά ἐξομολογήσω τήν γυναῖκα. Ὁ ὑποτακτικός ἐμάκρυνεν ἕως ὁποῦ ἔβλεπε, μά δέν ἤκουε τίποτε. Ἐξομολόγησε τήν γυναῖκα, ἔφυγε. Ὕστερα ἔρχεται ὁ ὑποτακτικός καί λέγει: «Γέροντά μου, εἶδα ἕνα παράδοξον θαῦμα: ἐκεῖ πού ἐξομολογοῦσες τήν γυναῖκα ἔβλεπα ὁποῦ ἔβγαιναν μέσα ἀπό τό στόμα της ὀφίδια μικρά. Βλέπω καί κρεμιέται ἕνα μεγάλο. Ἔκανε νά ἔβγη καί πάλιν ἐτραβήχθη εἰς τά ὀπίσω.» Λέγει ὁ ἀσκητής: «Πήγαινε νά τήν κράξης νά ἔλθη ὀπίσω ὀγλήγορα.» Πηγαίνοντας ὁ ὑποτακτικός τήν εὗρεν ἀποθαμένην. Γυρίζει ὀπίσω καί τό λέγει τοῦ γέροντός του. Αὐτός μήν ἠμπορώντας νά καταλάβη τό θαῦμα ἐπαρακάλεσε τόν Θεόν νά τοῦ φανερώση ἡ γυναῖκα ἐσώθη ἤ ἐκολάσθη; Καί φαίνεται ἐμπρός του μία ἀρκούδα μαύρη καί λέγει τοῦ ἀσκητή: «Ἐγώ εἶμαι ἐκείνη ἡ ταλαίπωρος γυναῖκα, ὁποῦ ἐξομολογήθηκα καί δέν σοῦ ἐφανέρωσα ἕνα θανάσιμον ἁμάρτημα ὁποῦ εἶχα κάμει καί διά τοῦτο ὅλα μου τά ἁμαρτήματα ἔμειναν ἀσυγχώρητα καί μέ ἐπρόσταξεν ὁ Κύριος νά πηγαίνω εἰς τήν Κόλασιν νά καίωμαι πάντοτε.» Καί ἐνταυτῷ ἔγινε μία βρῶμα ὡσάν καπνός καί ἐχάθη ἀπ᾽ ἔμπροσθέν του.

Διά τοῦτο, χριστιανοί μου, ὅταν ἐξομολογᾶσθε, νά λέγετε ὅλα σας τά ἁμαρτήματα παστρικά καί καλά. Καί πρῶτον νά εἰπῆς τοῦ πνευματικοῦ σου: «Πνευματικέ μου, ἐγώ θέ νά κολαστῶ, διατί δέν ἀγαπῶ τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς μου μέ ὅλην μου τήν καρδίαν καί μέ ὅλην μου τήν ψυχήν ὡσάν τόν ἑαυτόν μου.» Καί νά εἰπῆς ἐκεῖνο πού σέ τύπτει τό συνειδός σου ἤ ἐφόνευσες ἤ ἐπόρνευσες ἤ ἐμοίχευσες ἤ ὅρκον ἔκαμες ἤ εἶπες ψεύματα ἤ τόν πατέρα σου ἤ τήν μητέρα σου δέν ἐτίμησες ἤ ἀδελφός τόν ἀδελφόν ἤ γείτονας τόν γείτονα ἤ γυναῖκα τόν ἄνδρα ἤ ἄλλο κακόν ὁποῦ νά ἔκαμες. Βαρύ εἶναι νά τό κάμης αὐτό;

‒ Ὄχι, ἅγιε διδάσκαλε. Ἰδού ἐπῆρες τήν δευτέραν τρίχα. Ἡ τρίχα ἡ τρίτη εἶναι φυσικά ὡσάν ἐξομολογηθῆς θέ νά σέ ἐρωτήση ὁ πνευματικός νά σοῦ εἰπῆ: «Διατί, παιδί μου, νά κάμης αὐτά τά ἁμαρτήματα;» Ἐσύ νά προσέχης νά μήν κατηγορήσης ἄλλον, ἀλλά τοῦ λόγου σου καί νά εἰπῆς: «Αὐτά τά ἔκαμα ἀπό τό κακόν μου κεφάλι, ἀπό τήν κακήν μου προαίρεσιν.» Βαρύ εἶναι νά κατηγορήσης τοῦ λόγου σου;

‒ Ὄχι. Λοιπόν ἐπῆρες καί τήν τρίτην τρίχα. Ἔχομεν τήν τετάρτην. Ὅταν σέ δώση ἄδειαν ὁ πνευματικός σου καί ἀναχωρήσης, νά ἀποφασίσης μέ στερεάν γνώμην, μέ στερεάν ἀπόφασιν καλύτερα νά χύσης τό αἷμα σου, μά εἰς ἄλλην φοράν ἁμαρτίαν νά μή κάμης. Τό κάμνεις καί αὐτό;

‒ Μάλιστα. Ἐπῆρες καί τήν τετάρτην τρίχα. Αὐτά τά τέσσαρα εἶναι τά ἰατρικά σου καθώς εἴπαμε καί ὄχι ἄλλα.

Τό πρῶτον εἶναι νά συγχωρᾶτε τούς ἐχθρούς σας.

Τό δεύτερο νά ἐξομολογᾶσθε παστρικά καί καλά.

Τό τρίτο νά κατηγορᾶτε τοῦ λόγου σας.

Τό τέταρτο νά ἀποφασίζετε νά μή κάμετε ἁμαρτίαν. Καί ἄν ἠμπορεῖτε νά ἐξομολογᾶσθε κάθε ἡμέραν, καλόν καί ἅγιον εἶναι. Εἰδέ καί δέν ἠμπορεῖτε καθ᾽ ἡμέραν, ἄς εἶναι μία φορά τήν ἑβδομάδα καί μία φορά τόν μῆνα ἤ τό ὀλιγώτερον τέσσαρες φορές τόν χρόνον. Καί νά συνηθίζετε τά παιδιά σας ἀπό μικρά, διά νά συνηθίζουν εἰς τόν καλόν δρόμον, νά ἐξομολογοῦνται. Ἰδού ὁπού σᾶς ἐξομολόγησα ὅλους παρρησίᾳ, διά νά μήν ὑστερηθῆτε.

Αὐτά ὁπού σᾶς εἶπα εἶναι τά ἰατρικά σας εἰδέ ἐκεῖνο ὁπού δίνουν οἱ πνευματικοί, σαρανταλείτουργα, μετάνοιες, νηστεῖες καί ἄλλα, δέν εἶναι ἰατρικά, ἀλλά διά νά μήν τύχη καί ξεπέσετε ἄλλην φοράν εἰς τήν ἁμαρτίαν σᾶς τά δίδουν καί ὅποιος τά βάλη μέσα εἰς τήν καρδίαν του αὐτά τά τέσσαρα, νά ἀποθάνη ἐκείνη τήν ὥραν, σώνεται. Εἰδέ χωρίς αὐτά τά τέσσαρα χίλιες χιλιάδες καλά νά κάμη ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἀποθάνη, εἰς τήν Κόλασιν πηγαίνει.

Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ

ΔΙΔΑΧΕΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ Ἰωάννου Β. Μενούνου Ἐκδ. «ΤΗΝΟΣ» (σελ. 164-167)

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

"ΝΕΟΣ ΕΙΜΑΙ, ΑΣ ΑΜΑΡΤΗΣΩ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΩ ΑΡΓΟΤΕΡΑ"!

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε:

Αδελφοί μου, όταν ήμουν νέος έκανα μια σκέψη λάθος. Μου φάνηκε στην αρχή, καλή και σωστή. Αργότερα όμως μετάνοιωσα πικρά!

Μου έλεγε ο λογισμός μου:

- Νέος είμαι! Ας κάνω τώρα και καμία αμαρτία. Ας χαρώ τούτο ή κι εκείνο το απογορευμένο. Δεν χάλασε ο κόσμος. Όταν θα γεράσω, κάνω και τα ενάρετα και τα καλά!

Αυτή τη σκέψη έκανα!

Και γιατί μετάνοιωσα;

Γιατί, στο μεταξύ οι αμαρτίες ρίζωσαν βαθιά μέσα μου. Και τώρα που μεγάλωσα και γερνάω, δεν μπορώ να τις αφήσω και να κάνω το καλό!

Λοιπόν, προσέχετε κι εσείς, για να μην πάθετε το ίδιο. Φυλαχθείτε. Τα καλά έργα να κάνετε κι όχι τις αμαρτίες. Αυτά τα έργα να ριζώσουν μέσα σας κι όχι οι αμαρτίες…

Όποιος από τη νεανική του ηλικία αναλαμβάνει τον αγώνα της αρετής, δε δαπανά το χρόνο του κατόπιν στο να θεραπεύει τα τραύματα, αλλ’ από το ξεκίνημά του λαμβάνει τα βραβεία.

Και στήνει τρόπαια και συνεχώς νικά και σαν άλλος Ολυμπιονίκης από νέος επευφημούμενος, προχωρεί προς το γήρας με μύρια στεφάνια στεφανωμένος την κεφαλή.

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Το λάθος, η κρίση και η αλλαγή!

Στο διάσημο ποίημά του Άρνηση ο Γιώργος Σεφέρης αναφέρει: 

''Με τί καρδιά και τί πνοή / τί πόθους και τί πάθος / πήραμε τη ζωή μας''.

Ακολουθεί μια άνω τελεία, που ακολουθείται από τη λέξη «λάθος» και τον παρακάτω στίχο, «κι αλλάξαμε ζωή».

Με τη στίξη αυτή δηλώνεται ότι ενώ ξεκινάμε με όλες τις ευνοϊκές προδιαγραφές, αίφνης κάποιο λάθος έρχεται να ανακόψει την πορεία μας.

Οφείλεται τούτο το λάθος σε εξωγενείς παράγοντες;

Βρίσκεται έξω από μας και μας καθορίζει;

Ο ποιητής σκοπίμως μας αφήνει μετέωρους, σπάζοντας τις βεβαιότητές μας.

Το λάθος, όμως, είναι ακριβώς αυτό: να νομίζουμε πως, επειδή δώσαμε καρδιά, πνοή, πόθους, πάθος , γι’ αυτό και μόνο θα πάνε όλα κατ’ ευχήν.

Έρχεται λοιπόν κάποιος αστάθμητος παράγοντας.

Μια κρίση, που επισημαίνει όχι απλώς μια εξωγενή παρεμβολή, αλλά κάποιο στοιχείο δυσλειτουργίας εσωτερικής, κάποιο λάθος σε επίπεδο …κρίσης.

Με την κριτική λειτουργία θέτουμε τις προτεραιότητες της ζωής μας, θέτουμε στόχους και τακτικές, ελέγχουμε τα κίνητρά μας.

Με την κρίση είτε ακολουθούμε τη φυσική οδό είτε κάποιους δρόμους αντίθετους με τις προδιαγραφές μας, που προκαλούν βλάβη και φθορά, κάποτε και απελπισία.

Εδώ είναι το κομβικό σημείο.Η απελπισία συνωθεί ή στην αλλαγή της ζωής –τη μετάνοια- ή στην απόρριψη της ζωής, του κόσμου, των πάντων.

Ο αμερικανός συνάδελφος του Σεφέρη Robert Frost, φιλοσοφώντας πάνω στις δύο θεωρίες καταστροφής του κόσμου –το παρανάλωμα από φωτιά ή τον παγετό- ομολογεί πως η γεύση του πάθους τον κάνει να κλίνει προς την πρώτη άποψη, την εκπύρωση, ωστόσο, αν ο κόσμος ήταν να καταστραφεί διπλά, γνωρίζει αρκετά την αποτελεσματικότητα του μίσους, ώστε να δεχθεί ότι και ο παγετός είναι επαρκής να αφανίσει τον κόσμο.

Το πυρ του αφανισμού είναι τα ανθρώπινα πάθη, και ο παγετός το μίσος. Μετατοπίζει έτσι ο ποιητής τις αιτίες της ολικής καταστροφής σε ενδογενείς παράγοντες, σε κάποια δύναμη που ενεργεί εντός του ανθρώπου πριν επεκταθεί στο κοινωνικό ή φυσικό περιβάλλον.

Οι μορφές του κακού έχουν ένα κοινό παρανομαστή: την ιδιοτέλεια.

Το «κοιτάζω τη δουλίτσα μου, το συμφέρον μου, τα λεφτουδάκια μου». Και η ιδιοτέλεια τρέφεται από το φόβο του θανάτου. Και ο φόβος του θανάτου μεγεθύνεται από την απουσία της ζωτικής σχέσης με τον Θεό.

Έξω από τη σχέση αυτή ο άνθρωπος γαντζώνεται από την καθημερινή αμεσότητα, την κατοχή υλικών πραγμάτων, την επιβεβαίωση μέσα από την άσκηση όποιας μορφής βίας και εξουσίας, βάρβαρης ή εκλεπτυσμένης, δεν έχει σημασία.

Η άντληση της ζωής από τον εαυτό μας δεν μπορεί παρά να μας οδηγήσει σε υπαρξιακό άγχος και πανικό, αφού αυτή η ζωή είναι τόσο περιορισμένη και εύθραυστη. Κι όσο μεγαλώνει αυτός ο πανικός, τόσο αυξάνει η άμυνα απέναντι σε ό,τι και όποιον μας πλησιάζει.

Το αποτέλεσμα είναι ρήξη, βραχυκύκλωμα, σκότωση, μια πραγματική κρίση λειτουργίας της προσωπικής ύπαρξης.

Ας μη συκοφαντούμε τη φύση. Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας επέμεναν ότι το φυσικό δεν είναι ούτε κακό ούτε αναγκασμένο.

Οι αδικίες, ο φθόνος, η απληστία, δεν ανήκουν στη στόφα της φύσης, είναι μίγμα της προαίρεσης.

Το κακό είναι προσωπικό. Γεννιέται και πεθαίνει στο ανθρώπινο πρόσωπο ως παράσιτο.

Βεβαίως το κακό παίρνει κοινωνικές μορφές που εισβάλλουν στη ζωή μας. Σήμερα μάλιστα το κακό μεταλλάσσεται συνεχώς, υποδύεται τα πιο αγαθά προσωπεία.

Μπορεί να είναι η ίδια η κυβέρνηση, ο διεθνής οργανισμός, ένας ευαίσθητος σωτήρας.

Βλέπετε, τα πιο κραυγαλέα ψέματα εκτοξεύονται από τους ίδιους τους ψηφισμένους ταγούς, και οι χειρότεροι φασισμοί χτίζονται πάνω στην επίφαση της κοινωνικής μέριμνας. Αυτό το κακό έρχεται να επηρεάσει τη ζωή μας.

Πόσο μπορεί να την επηρεάσει;

Ο ιερομάρτυρας Κοσμάς ο Αιτωλός σε εποχές δεινές και μαύρες φώναζε: «όλα να σας τα πάρουν, τον Χριστό και την ψυχή σας δεν μπορούν να τα πειράξουν».

Βεβαίως, ο Χριστός δεν δίνει συνταγές ανθόσπαρτου βίου. Δίνει σταυρό και ανάσταση. Είναι ο ίδιος το μέγα πάθος και ο μέγας πόθος, μέσα στον οποίο θεραπεύεται το μέγα τραύμα, ο άνθρωπος.

Συνέβη κάποιο λάθος. Όσο κι αν ο πόθος και το πάθος κινητοποιεί τα όνειρά μας, το αντικείμενό τους μπορεί να είναι κάποιο είδωλο που αιφνίδια κονιορτοποιείται.

Το είδωλο του επαγγελματικά επιτυχημένου, του κοινωνικά αναγνωρισμένου, του καριερίστα, του πλούσιου, του τεχνοκράτη, το είδωλο ενός Θεού-εαυτού.

Η προτεραιότητά μας, ή αν θέλετε, το όνειρό μας, ήταν (και είναι;) μια θεσούλα στις βασιλείες του κόσμου τούτου.

Θυμηθείτε τί είπε ο σατανάς στον Χριστό στην έρημο: 

''Θα σου δώσω τις βασιλείες του κόσμου τούτου, αν πέσεις και με προσκυνήσεις''.

Και ο Ιησούς απάντησε: «τον Κύριό σου θα προσκυνήσεις και θα λατρέψεις».

Δεν συνεχίζεται ο ίδιος πειρασμός στην ιστορία;

Άραγε μιμηθήκαμε τον Χριστό;

Το λάθος, όταν συνειδητοποιείται, μας χτυπά την καμπάνα.

Θα αλλάξουμε ζωή ή θα βυθιστούμε περισσότερο στον φοβικό εγωκεντρισμό μας;

Όσο κι αν οι Κυβερνήσεις αδιάντροπα ξεπουλάνε τις χώρες τους, ας μη ξεπουλήσουμε εμείς την ατομική και συλλογική ψυχή μας.

Στο κάτω-κάτω αυτή είναι η Ελλάδα.

Ιερομόναχος Χρυσόστομος Κουτλουμουσιανός

http://romfea.gr