.
Δός μας,
Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;
Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.
Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων
Σε αυτόν τον κόσμο όσοι αγαπάνε τρώνε "βρώμικο ψωμί"...
Δώσ’ μου από τις Αρετές σου
Ύμνος του Αγίου Νεκταρίου
ΠΕΡΙ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
Περί δεισιδαιμονίας και δεισιδαίμονα
Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό
Δέσποινα παντευλόγητε, Υπέραγνε Παρθένε
Περί βασκανίας και βασκάνου
« Πιστεύω στό Θεό, ἐλπίζω στό Θεό, ἀγαπῶ τό Θεό, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀγάπης»
Επιδιώκετε την αγάπη
Ξέχασες όμως, Δέσποτα, να πεις κάτι για την ...καταδίκη του Παπισμού από τον Άγιο! Στα θυμίζουμε!!!
Ότι εμείς πετάμε, ο Θεός το μαζεύει...
ΑΓ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΠΩΣ Ο ΠΑΠΑΣ ΕΞΕΘΕΜΕΛΙΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
Προσφώνησις πρὸς την Υπεραγίαν Θεοτόκον
Σὺ εἶ, ἀπειρόγαμος μήτηρ, ἡ διάδοχος τροφὴ τοῦ μάννα.
Σὺ εἶ, ζωοτόκος, ἡ ἔμψυχος τράπεζα ἡ τὸν ἄρτον ζωῆς χωρήσασα.
Σὺ εἶ, Θεοκυῆτορ, ἡ τὸν ἀχώρητον ἐν γαστρὶ χωρήσασα.
Σὺ εἶ, ἄσπιλε κόρη, ἡ ἀκτὶς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Σὺ εἶ, Ἁγία Παρθένε, ἡ τὸν Θεὸν Λόγον ὡς βρέφος ἐν ὠλέναις βαστάσασα.
Σὺ εἶ, ὁδηγὸς τῶν πιστῶν σωφροσύνης.
Σὺ εἶ, παράδεισος ἀφθαρσίας.
Σὺ εἶ, ἡ ὁλκὰς τῶν δεομένων σωτηρίας.
Σὺ εἶ, φωτὸς ἔνδυμα.
Σὺ εἶ, παρθένων τὸ καύχημα.
Σὺ εἶ, μητέρων ἀγλάϊσμα.
Σὺ εἶ, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Σὺ εἶ, ἡ στῦλος τῆς παρθενίας.
Σὺ εἶ, τοῦ κόσμου παντὸς ἐξίλασμα.
Σὺ εἶ, θνητῶν πρὸς Θεὸν παῤῥησία.
Σὺ εἶ, ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος, ὃν Γεδεὼν προεθεάσατο.
Σὺ εἶ, ἡ θάλασσα ἡ ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν.