.
Δός μας,
Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;
Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.
Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων
Να γίνεσαι μικρούλης..!
Όταν ο κήπος της ψυχής σου είναι γεμάτος αγκάθια
Αγ.Πορφύριος: Εμείς οι άνθρωποι δεν γεννηθήκαμε τώρα, μέσα στην παντογνωσία του Θεού υπήρχαμε προ των αιώνων
Ο τελειότερος τρόπος προσευχής…
Η μετάνοια είναι γλυκιά...
Αγκαλιάζει.
Αναπαύει.
Δεν απειλεί, δεν κάνει δηλώσεις.
Έρχεται μόνη της.
Δεν επιβάλλεται.
Δεν αναγκάζει.
Δεν ψυχαναγκάζει.
Ανθίζει μέσα σου όταν δεν το περιμένεις.
Όταν έρθει η ώρα να σπάσει ο βράχος και να αναστηθείς.
Ἡ μουσικὴ, γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, εἶναι μέσο κατευνασμοῦ τῶν παθῶν, ψυχικῆς κάθαρσης, πνευματικῆς ἀγαλλίασης
Μία ψυχοσωματική αποτοξίνωση!
«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»
“Για να έλθει ο Χριστός μέσα μας, πρέπει η καρδιά να είναι καθαρή”
Τι είχε πει ο Άγιος Πορφύριος που δείχνει ότι θα έρθει Αναλαμπή της Ορθοδοξίας
Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει
Περὶ προσευχῆς. Καὶ περὶ γαστριμαργίας
Μην ποτίζεις τα αγκάθια...
Ο γέροντας, πατήρ Πορφύριος, παρουσίαζε με απλό παραστατικό και κατανοητό τρόπο, τα μυστικά του πνευματικού αγώνα.
Μας έλεγε: <Τι είναι χριστιανικός αγώνας; Να, η ψυχή είναι ένας κήπος χωρισμένος σε δύο μέρη. Στον μισό φυτρώνουν αγκάθια, στον άλλο μισό λουλούδια. Και έχομε μια δεξαμενή νερού ( τις δυνάμεις της ψυχής ) με δυο βρύσες και δυο αυλάκια. Η μια κατευθύνει το νερό στα αγκάθια και η άλλη στα λουλούδια. Κάθε φορά μόνο μια βρύση μπορώ να ανοίξω...
Αφήνω απότιστα τα αγκάθια και μαραίνονται, ποτίζω τα λουλούδια και ανθίζουν >. Ο Γέροντας δεν μιλούσε για μονομερή δαιμονισμό ή αγγελισμό της ψυχής. Την έβλεπε, όπως πράγματι είναι, επηρεασμέν και απο δαίμονες και απο αγγέλους. Δεν ήθελα να βλέπει το Χριστιανό να αγωνίζεται αρνητικά, ασχολούμενον με το ξερίζωμα των αγκαθιών.
Ήθελε να τον βλέπει να αγωνίζεται θετικά, ασχολούμενον με το πότισμα των λουλουδιών, αφού αυτός ο αγώνας, έχει σαν αποτέλεσμα την άνθιση των λουλουδιών - αγγελικών αρετών και ταυτόχρονα τον μαρασμό των αγκαθιών - δαιμονικών παθών.