.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανωνύμου Μοναχού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ανωνύμου Μοναχού. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Γιά τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις




"ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον"
(Ἰωάν. 16, 33)

Μέ παραχώρηση τοῦ Θεοῦ συμβαίνουν οἱ πειρασμοί στούς ἀνθρώπους. Δέν εἶναι ἔργο τῆς ἐγκαταλείψεως τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἔνδειξη τῆς κηδεμονίας τοῦ Θεοῦ.
Ἄν ἔχουμε μεγάλο φορτίο ἀπό πειρασμούς, θά μπορέσουμε νά τούς κάνουμε πιό ὑποφερτούς εὐχαριστώντας τόν Θεό· καί ἄν δέν ἔχουμε πολλούς πειρασμούς καί πάλι θά ἀπολαύσουμε τήν εὔνοια τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον τούς ὑποφέρουμε μέ εὐχαρίστηση.


Νά χαιρόμαστε γιά τούς πειρασμούς, γιατί αὐτοί γίνονται αἰτία νά κληρονομήσουμε τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ὅποιος δέχεται μέ γενναία καρδιά τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, αὐτός ἀπολαμβάνει τόν πενυματικό πλοῦτο πού βρίσκεται μέσα σ' αὐτές.

Ἡ ὑπομονή μετριάζει τίς θλίψεις, ἐνῶ ἠ ἀνυπομονησία τίς μεγαλώνει.

Ἡ ἀχαριστία τῶν Χριστιανῶν πολύ λυπεῖ τόν Κύριο.

Ἡ θλίψη παρέρχεται, ἐνῶ τά ἀγαθά πού ἀποκομίζονται ἀπ' αὐτήν μένουν εἰς τόν αἰῶνα.

Ἔχεις μεγάλους πειρασμούς; Νά χαίρεσαι, γιατί ὁ μισθός θά εἶναι μεγάλος.

Ἡ ἔλευση τῶν πειρασμῶν γίνεται αἰτία στεφάνων καί βραβείων. Μᾶς καθαρίζουν ἀπό τίς πολλές ἁμαρτίες μας, ἐφόσον δεχόμαστε μέ εὐχαρίστηση ὅλα τά ἐπερχόμενα δεινά.

Γνώρισμα τοῦ εὐγνώμονος δούλου εἶναι τό νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά ὄλα τά δυσάρεστα πού τοῦ συμβαίνουν.

Ἀπό τούς πειρασμούς πέρασαν ὅλοι οἱ Ἅγιοι. Ἄν θέλουμε νά κερδίσουμε τήν εὔνοια τοῦ Θεοῦ νά μή δυσανασχετοῦμε γιά τούς πειρασμούς, ἀλλά νά χαιρόμαστε κάι νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γι' αὐτούς.

Νά εὐχόμαστε νά μήν περιπέσουμε σέ δοκιμασία, ἄν ὅμως πέσουμε νά μήν ταρασσόμαστε. Ὁ Θεός μπορεῖ ἀμέσως νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τούς πειρασμούς.

Ἐπιτρέπει ὁ Θεός τόν πειρασμό γιά δοκιμή, τό κάνει γιά τήν ὠφέλειά μας.

Δέν πρέπει οἱ ἴδιοι νά ρίχνουμε τόν ἑαυτόν μας στόν πειρασμό.

Ὅποιος ἄρρωστος δέν καταφεύγει πρῶτα στόν Ἰησοῦ Χριστό, πού εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός καί ἀλάνθαστος ἰατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, καί τρέχει ἀμέσως στούς γιατρούς ἤ τούς μάγους, ἀρνεῖται τόν Θεό.

Νά ἀντιμετωπίζουμε τούς πειρασμούς μέ τήν προσευχή, καί νά καταφεύγουμε στόν Θεό.

Νά παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μήν περιπέσουμε ποτέ σέ πειρασμό, ἄν ὅμως περιπέσουμε, τότε πρέπει νά παρακαλοῦμε νά μᾶς δίνει ὁ Θεός ὑπομονή.

Οἱ πειρασμοί εἶναι γιά τό συμφέρον μας. Ν' ἀφήνουμε τόν ἑαυτό μας στά χέρια τοῦ Θεοῦ τήν ὤρα τῶν πειρασμῶν.

Μέ τήν ὑπομονή στούς πειρασμούς διαλύουμε μεγάλο μέρος ἀπό τά ἁμαρτήματα, ἀρκεῖ νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό γιά τούς πειρασμούς καί νά κατακρίνουμε τούς ἑαυτούς μας.

Γνώρισμα τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι νά ὑπομένει τούς πειρασμούς καί νά μή δυσανασχετεῖ.

Οἱ πειρασμοί προέρχονται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἀποδίδουν πολύ καρπό. Οἱ Ἅγιοι μέ τήν ὐπομονή στούς πειρασμούς στεφανώθηκαν.

Οἱ κακοπάθειες εἶναι ἔνδειξη θεϊκῆς ἀγάπης.

Κανένα ἀγαθό δέν εἶναι ἴσο μέ τήν εὐχαριστία. Οὐδέν εὐχαριστίας εὐαρεστότερο στόν Θεό, οὐδέν δοξολογίας ὑψηλότερο ἔργο καί ἁγιότερο καί ὠφελιμότερο.

Ὁ Θεός ἐπιτρέπει τά ἐμπόδια, γιά νά φανεῖ ἡ προθυμία μας πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη μας.

Νά χαίρεστε, ὅταν δοκιμάζεσθε ἀπό πολλούς καί ποικίλους πειρασμούς. Μέ τούς πειρασμούς ὁ Θεός μᾶς ἐπανφέρει στόν ἑαυτό μας, μᾶς φέρνει κοντά Του.

Οἱ πειρασμοί βρίσκονται στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ἔχουν σκοπό νά δοκιμάσουν τήν πίστη μας.

Οἱ θλίψεις προηγοῦνται πάντοτε τῶν ἀμοιβῶν καί εἶναι φάρμακο ταπεινοφροσύνης. Νά μήν ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, ἀλλά στόν Θεό.

Ὅσες φορές ἀποτύχουμε, ἄλλες τόσες φορές ἄς ἀρχίζουμε πάλι τά πνευματικά ἔργα, καί ἄς μή λέμε, γιατί ἐπέτρεψε ὁ Θεός τά ἐμπόδια αὐτά.

Οἱ θλίψεις μᾶς κάνουν ἰσχυρούς· μᾶς διεγείρουν συναισθήματα εὐσεβείας, δημιουργοῦνσυντριβή στήν καρδιά, μᾶς κάνουν νά θυμόμαστε τόν Θεό καί νά καταφεύγουμε σ' Αὐτόν.

Ἐκεῖνοι πού ὑποφέρουν μέ ὑπομονή τίς θλίψεις καί εὐχαριστοῦν τόν Θεο, ὄχι μόνον πολλά ἀπό τά ἁμαρτήματά τους σβήνουν, ἀλλά καί ἀποκτοῦν παρρησία πρός τόν Θεό.
Μή λυπᾶσαι, ὄταν θλίβεσαι. Νά σκέπτεσαι ὅτι μέ τίς θλίψεις κερδίζεις στεφάνους.

Στίς θλίψεις, ἄν εὐχαριστοῦμε τόν Θεό, θά ἔχουμε μεγάλο μισθό καί κέρδος. Ἡ εὐχαριστία πρός τόν Θεό σέ καιρό θλίψεων μᾶς ἁγιάζει! 

(ἐπιλεγμένα ἀποσπάσματα)
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ
(Συλλογή πνευματικῶν ὁδηγιῶν 
πρός κατόρθωση τῆς τελειότητος)

ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"


Ερμηνεία του "Κύριε ελέησον''



Και αυτό το μικρό κείμενο, που πραγματεύεται με χαριτωμένη απλότητα για την μονολόγιστη ευχή, παραδίδεται από τους συλλέκτες των πατερικών κειμένων της Φιλοκαλίας ανωνύμως και μέσα από τις προθέσεις τους να γνωσθεί και να καλλιεργείται από τον λαόν του Θεού η γλυκύτατη νοερά προσευχή.

Για να θεμελιώσει δε την αναγκαιότητα της εκζητήσεως του θείου ελέους, ο συντάκτης του μικρού αυτού δοκιμίου ανατρέχει στην εποχή των Αποστόλων, που παρέδωσαν την ευχή, συμφώνως και προς άλλους διδασκάλους της νοεράς προσευχής. Παρ' ότι περιέχει απόψεις κοινές πλέον, γύρω από την ευχή του Ιησού, όμως, στην απλότητα του, οικοδομεί, πείθει, κατανύσσει με την ιδιαίτερη χάρη του, οπότε και με αυτό επιτυγχάνεται ο σκοπός των εκδοτών της Φιλοκαλίας, ώστε να δικαιούται να ενσωματωθεί σ' αυτή.

Κείμενο

Το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», και συντομότερα «Κύριε ελέησον», από τον καιρό των Αποστόλων χαρίστηκε στους Χριστιανούς και ορίστηκε να το λένε ακατάπαυστα, όπως και το λένε. Τι σημαίνει όμως τούτο το «Κύριε ελέησον», είναι πολύ λίγοι σήμερα που το ξέρουν, κι έτσι φωνάζουν καθημερινά ανωφελώς, αλλοίμονο, και ματαίως το «Κύριε ελέησον», και το έλεος του Κυρίου δεν το λαβαίνουν γιατί δεν ξέρουν τι ζητούν.

Γι' αυτό πρέπει να ξέρομε πως ο Υιός και Λόγος του Θεού, αφότου σαρκώθηκε και έγινε άνθρωπος και υπέμεινε τόσα πάθη και σταυρώθηκε και χύνοντας το πανάγιο αίμα Του εξαγόρασε τον άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου, από τότε έγινε Κύριος και εξουσιαστής της ανθρώπινης φύσεως. Και προτού βέβαια σαρκωθεί ήταν Κύριος όλων των κτισμάτων, ορατών και αοράτων, ως δημιουργός και ποιητής τους, όμως των ανθρώπων και των δαιμόνων που δε θέλησαν από μόνοι τους να τον έχουν Κύριο και εξουσιαστή τους, δεν ήταν και Αυτός Κύριος τους, ο Κύριος όλου του κόσμου.

Ο πανάγαθος Θεός δηλαδή, και τους Αγγέλους και τους ανθρώπους τους έκανε αυτεξούσιους και τους χάρισε το λογικό, να έχουν γνώση και διάκριση· γι' αυτό, ως δίκαιος που είναι και αληθινός, δε θέλησε να τους αφαιρέσει το αυτεξούσιο και να τους εξουσιάζει με τη βία και χωρίς τη θέλησή τους. Αλλά εκείνους που θέλουν να είναι κάτω από την εξουσία και διακυβέρνησή Του, εκείνους ο Θεός και τους εξουσιάζει και τους κυβερνά· εκείνους πάλι που δε θέλουν, τους αφήνει να κάνουν το θέλημα τους, ως αυτεξούσιοι που είναι.

Για τούτο και τον Αδάμ που πλανήθηκε από τον αποστάτη διάβολο κι έγινε κι αυτός αποστάτης του Θεού και δε θέλησε να υπακούσει στην εντολή Του, τον άφησε ο Θεός στο αυτεξούσιό του και δε θέλησε να τον εξουσιάζει τυραννικά. Αλλά ο φθονερός διάβολος που τον πλάνησε εξαρχής, δεν έπαψε κι έπειτα να τον πλανά, ώσπου τον έκανε παρόμοιο στην αλογία με τα κτήνη τα ανόητα και ζούσε πλέον σαν ζώο άλογο και ανόητο. Μα ο πολυέλεος Θεός τον σπλαχνίστηκε τελικά κι έτσι χαμήλωσε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη κι έγινε άνθρωπος για τον άνθρωπο· και με το πανάχραντο αίμα Του τον λύτρωσε από τη δουλεία της αμαρτίας και δια μέσου του ιερού Ευαγγελίου τον οδήγησε πως να ζει θεάρεστα. Και, κατά τον Θεολόγο Ιωάννη, μας έδωσε εξουσία να γίνομε τέκνα Θεού2 και με το θειο βάπτισμα μας αναγέννησε και μας ανέπλασε και με τα άχραντά Του μυστήρια τρέφει καθημερινά την ψυχή μας και τη ζωογονεί.

Και μ' ένα λόγο, με την άκρα Του σοφία βρήκε τον τρόπο να μένει πάντοτε αχώριστος μ' εμάς κι εμείς με Αυτόν, για να μην έχει πλέον καθόλου τόπο σ' εμάς ο διάβολος. Ορισμένοι όμως από τους Χριστιανούς, ύστερα από τόσες χάριτες που αξιώθηκαν και υστέρα από τόσες ευεργεσίες που έλαβαν από τον Δεσπότη Χριστό, πλανήθηκαν πάλι από το διάβολο και εξαιτίας του κόσμου και της σάρκας ξεμάκρυναν από το Θεό και κατακυριεύονται από την αμαρτία και από το διάβολο κάνοντας τα θελήματά του.

Όμως δεν είναι τελείως αναίσθητοι ώστε να μην αισθάνονται το κακό που έπαθαν. Καταλαβαίνουν το σφάλμα τους και γνωρίζουν την υποδούλωσή τους, αλλά δεν μπορούν αυτοί μόνοι τους να γλυτώσουν και γι' αυτό προστρέχουν στο Θεό και φωνάζουν το «Κύριε ελέησον» για να τους ευσπλαχνιστεί ο πολυέλεος Κύριος και να τους ελεήσει, να τους δεχτεί σαν τον άσωτο υιό και να τους δώσει πάλι τη θεία χάρη Του και μέσω αυτής να γλυτώσουν από τη δουλεία της αμαρτίας, ν' απομακρυνθούν από τους δαίμονες και να λάβουν πάλι την ελευθερία τους, για να μπορέσουν με τον τρόπο αυτό να ζήσουν θεάρεστα και να φυλάξουν τις εντολές του Θεού.

Αυτοί λοιπόν οι Χριστιανοί που, όπως είπαμε, με τέτοιο σκοπό φωνάζουν το «Κύριε ελέησον», αυτοί θα επιτύχουν εξάπαντος και το έλεος του πανάγαθου Θεού και θα λάβουν τη χάρη Του να ελευθερωθούν από τη δουλεία της αμαρτίας και να σωθούν. Εκείνοι όμως που δεν έχουν είδηση από αυτά που είπαμε, μήτε γνωρίζουν τη συμφορά τους που είναι καταδουλωμένοι στα θελήματα της σάρκας και στα κοσμικά πράγματα, μήτε έχουν ευκαιρία να συλλογιστούν την υποδούλωση τους, αλλά χωρίς τέτοιο σκοπό φωνάζουν μόνο το «Κύριε ελέησον», περισσότερο από συνήθεια, αυτοί πως είναι δυνατό να λάβουν το έλεος του Θεού; Και μάλιστα τέτοιο θαυμάσιο και άπειρο έλεος;

Γιατί είναι καλύτερα να μη λάβουν το έλεος του Θεού, παρά να το λάβουν και πάλι να το χάσουν, επειδή τότε είναι διπλό το φταίξιμο τους. Άλλωστε, αν κανείς δώσει κανένα πετράδι πολύτιμο στα χέρια μικρού παιδιού ή κανενός αγροίκου άνθρωπου που να μην ξέρει τι αξίζει, και αυτοί το πάρουν στα χέρια τους και το χάσουν, είναι φανερό πως δεν το έχασαν εκείνοι αλλά αυτός που τους το έδωσε.

Και για να καταλάβεις καλύτερα τα λεγόμενα, συλλογίσου πως στον κόσμο τούτο εκείνος που είναι άπορος και φτωχός και θέλει να πάρει ελεημοσύνη από κάποιο πλούσιο, πηγαίνει και του λέει «ελέησον με», δηλαδή «λυπήσου με για τη φτώχεια μου και δος μου τα αναγκαία». Και πάλι, εκείνος που έχει χρέος και θέλει να του το χαρίσει ο δανειστής του, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «λυπήσου με για την ανέχειά μου και χάρισέ μου αυτό που σου χρωστώ». Όμοια και ο φταίχτης, θέλοντας να τον συγχωρήσει εκείνος στον οποίο έφταιξε, πηγαίνει και του λέει «ελέησόν με», δηλαδή «συγχώρεσέ με για ό,τι σου έκανα». Από την άλλη μεριά, ο αμαρτωλός φωνάζει στο Θεό το «Κύριε ελέησον» και δεν ξέρει μήτε τι λέει, μήτε γιατί το λέει, αλλά μήτε τι είναι το έλεος του Θεού που τον παρακαλεί να του το δώσει, μήτε σε τι τον συμφέρει το έλεος που ζητά, και μόνο από συνήθεια φωνάζει «Κύριε ελέησον», χωρίς να ξέρει τίποτε. Πως λοιπόν να του δώσει ο Θεός το έλεός Του, αφού αυτός, καθώς δεν το ξέρει, το καταφρονεί και πάλι το χάνει σύντομα και αμαρτάνει περισσότερο;

Το έλεος του Θεού δεν είναι άλλο, παρά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την οποία πρέπει να ζητούμε από το Θεό εμείς οι αμαρτωλοί και να φωνάζομε ακατάπαυστα το «Κύριε ελέησον», δηλαδή «λυπήσου με, Κύριε μου, τον αμαρτωλό, στην ελεεινή κατάσταση που βρίσκομαι, και δέξου με πάλι στη χάρη Σου· δος μου πνεύμα δυνάμεως, για να με δυναμώσει ν' αντισταθώ στους πειρασμούς του διαβόλου και στην κακή συνήθεια της αμαρτίας· δος μου πνεύμα σωφρονισμού, για να σωφρονιστώ, να έρθω σε αίσθηση του εαυτού μου και να διορθωθώ· δος μου πνεύμα φόβου, για να σε φοβούμαι και να φυλάγω τις εντολές Σου· δος μου πνεύμα αγάπης για να σε αγαπώ και να μην απομακρύνομαι πλέον από κοντά Σου· δος μου πνεύμα ειρήνης, για να φυλάγει την ψυχή μου ειρηνική και να συγκεντρώνω όλους μου τους λογισμούς και να είμαι ήσυχος και ατάραχος· δος μου πνεύμα καθαρότητας, για να με φυλάγει καθαρό από κάθε μολυσμό· δος μου πνεύμα πραότητας, για να είμαι ήμερος στους αδελφούς μου Χριστιανούς και να απέχω από το θυμό· δος μου πνεύμα ταπεινοφροσύνης, για να μη φαντάζομαι τα υψηλά και υπερηφανεύομαι».

Εκείνος λοιπόν που γνωρίζει την ανάγκη που έχει από όλα αυτά και τα ζητά από τον πολυέλεο Θεό, φωνάζοντας το «Κύριε ελέησον», αυτός βεβαιότατα θα λάβει εκείνο που ζητά και θα επιτύχει το έλεος και τη θεία χάρη του Κυρίου. Όποιος όμως δεν ξέρει τίποτε από αυτά που είπαμε, αλλά από συνήθεια μόνο φωνάζει το «Κύριε ελέησον», αυτός δεν είναι δυνατό να λάβει ποτέ το έλεος του Θεού· γιατί και πρωτύτερα έλαβε πολλές χάριτες από το Θεό μα δεν τις αναγνώρισε, μήτε ευχαρίστησε το Θεό που του τις έδωσε.

Αυτός έλαβε το έλεος του Θεού όταν πλάστηκε κι έγινε άνθρωπος· έλαβε το έλεος του Θεού όταν αναπλάστηκε με το άγιο βάπτισμα κι έγινε ορθόδοξος Χριστιανός· έλαβε το έλεος του Θεού όταν γλύτωσε από τόσους κινδύνους ψυχικούς και σωματικούς που δοκίμασε στη ζωή του· έλαβε το έλεος του Θεού τόσες φορές που αξιώθηκε να κοινωνήσει τα άχραντα μυστήρια· έλαβε το έλεος του Θεού όσες φορές αμάρτησε στο Θεό και τον πίκρανε με τις αμαρτίες του και δεν εξολοθρεύτηκε, μήτε τιμωρήθηκε παιδαγωγικά όπως του έπρεπε· έλαβε το έλεος του Θεού όταν με διάφορους τρόπους ευεργετήθηκε από το Θεό και δεν το αναγνώρισε, αλλά όλα τα λησμόνησε και δε φρόντισε καθόλου για τη σωτηρία του.

Αυτός λοιπόν ο Χριστιανός πως να λάβει το έλεος του Θεού χωρίς να το αισθάνεται και χωρίς να γνωρίζει πως δέχεται τέτοια χάρη από το Θεό, καθώς είπαμε, μήτε να ξέρει τι λέει, αλλά να φωνάζει μόνο το «Κύριε ελέησον» χωρίς κανένα στόχο και σκοπό, εκτός από μόνη τη συνήθεια;

Αγνώστου μοναχού 

Θεοφάνεια είναι...



"Θεοφάνεια είναι ποταμός Αγάπης να ξεπλένει την ψυχή σου.

Να ευφραίνεσαι μυστικά την προσκύνηση της Αγίας Τριάδος.
Να αγιάζεις τον νου της καρδιάς σου με δάκρυα συντριβής.

Να βαφτίζεις τα πάθη σου στον Ιορδάνη της μετάνοιας.
Να λιώνεις τις αμαρτίες του στη φλόγα της Αγάπης του.

Να φωτίζεις τις αρετές σου στο φως του Αγίου Πνεύματος.
Να λυγίζεις ταπεινά τα γόνατα μπροστά στη Θεία Αποκάλυψη μέσα σου.

Να καθαρίζεις την υπερηφάνεια των λογισμών σου σε λουτρό αγιασμένων υδάτων.

Να βλέπεις τους αδελφούς αγνούς εν είδει περιστεράς.
Να ενώνεσαι, να βυθίζεσαι και να χάνεσαι σαν περιστέρι μέσα σε αγγελική ψυχή.

Κι αν δώσει ο Θεός, η φανέρωση της Αγίας Τριάδος να αγγίξει την καρδιά σου 
να την νιώθεις να χοροπηδά αλαφιασμένη από κατάνυξη και γλυκύτητα, 
σαν τη νύμφη που περιμένει να συναντήσει τον αγαπημένο της νυμφίο. 

Με βία και λαχτάρα, σαν να μην χωρά το στήθος το περίσσευμα της Θείας Αγάπης. 

Πυρ καταναλίσκον, ευφροσύνη άρρητος, αναβάπτιση σε Ιορδάνεια νάματα.

Άγια Θεοφάνεια είναι να γεύεσαι το μυστήριο της Θείας Φανέρωσης
αλλοιωμένος συντετριμμένος κεκαθαρμένος, ταπεινός, 
όλος φως, όλος Αγάπη, όλος ευλογία, όλος Χάρη βαθιά στην καρδιά.

Ουράνιος Άνθρωπος, επίγειος άγγελος.

Τα Θεφάνεια είναι θείος έρως.
Κύριε, δος μου ταπείνωση να αντέξω την επίθεση της Αγάπης σου".


Ανέκδοτες Σημειώσεις ανωνύμου μοναχού, 1973

ΤΙ ΛΕΝΕ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ



Μόλις μας έστειλε ένας καλός φίλος όσα άκουσε από απλούς Μοναχούς στ’ Άγιον Όρος, όπου πήγε ως προσκυνητής. 

-Η περιουσία και ο θησαυρός ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων είναι πνευματική και όχι υλική.

Βλέπεις γύρω σου και παντού το κακό και διαμαρτύρεσαι! 
Πόσες μετάνοιες όμως έκανες για να καταλυθεί το κακό;
Καμία!
-ε τότε τί μιλάς;
-Καταγγέλεις τους υψηλά ισταμένους άρχοντες και όλους τους υπευθύνους για την κατάντια του έθνους, μα και συ στην ζωή σου δεν διαφοροποιείσαι καθόλου από όλους αυτούς!
Όπως ζούνε αυτοί, ζεις και σύ, στην ίδια συχνότητα, αδιάφορος για τα πνευματικά και δοσμένος στην ύλη και στον αιώνα τούτον.

-Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι έξω αλλά μέσα μας

-Η Επανάσταση του 21 ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό με τον Ορθόδοξο λόγο και την Ορθόδοξη ζωή του.
-Μας αξίζουν ακόμη χειρότερα ως έθνος για την πώρωση και αμετανοησία μας, αλλά οι προσευχές των Αγίων μας κρατάνε ακόμη και έχουν λιγοστεύσει να πάθουμε αυτά που αξίζουμε.

-Η εσωτερική αταξία φέρνει και την εξωτερική αταξία.

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι αυτή που ορίζει το μέλλον μας προσωπικά και Εθνικά.
-Ασχολήσου και μερίμνησε για το θέλημα Του Θεού στην ζωή σου και άσε Τον Θεό να μεριμνήσει για τα προβλήματά σου.

-Κάθε λογισμός που σου φέρνει ταραχή είναι του Διαβόλου, διώξε τον με την περιφρόνηση.

-Ο κάθε Χριστιανός περνάει κάποιες φορές την δική του Μεγάλη Βδομάδα,για να φτάσει στην Ανάσταση.

-Η Θεία λατρεία είναι η αναπνοή μας. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν. Απόλυτα και πριν από όλα αυτή προηγείται .

-Κάθε αναπνοή που δεν δοξολογεί τον Θεόν είναι ματαία.

Όλα όσα βλέπουμε και συναντάμε στην ζωή μας να γίνονται αφορμή για δοξολογία στον Θεό.

-Όταν έχεις γαλήνη μέσα στην ψυχή σου είσαι ο καλύτερος Ιεραπόστολος. Με την γαλήνη αλλοιώνονται και οι γύρω σου.

-Μονός καυγάς ποτέ δεν γίνεται.

-Να έχουμε σεβασμό στους γονείς και αγάπη στα παιδιά .
-Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος υπηρέτησε την Παναγία και μετά, αφού μεταστάθη εις τον Παράδεισο, άρχισε την Ιεραποστολική περιοδεία.

Για τους συζύγους:
Έχεις τον σύζυγό σου ως σύντροφο στην ζωή σου ή ως συμμέτοχο στην αμαρτία;

Για τα παιδιά :
-Ανατρέφουμε παιδιά για τον Παράδεισο ή εκθρέφουμε γουρουνάκια για σφαγή
-Να αποβλέπουμε στην ψυχή των παιδιών που είναι αιώνια και όχι μόνο στο σώμα τους.

-Μας έκανε εντύπωση ότι οι Μοναχοί στα προσκυνήματα των Ι. Μονών τους, δείχνουν την ίδια ευλάβεια, τις ίδιες μετάνοιες με το ίδιο δέος μετά από τόσα χρόνια παραμονής τους εκεί.

-Ένας Μοναχός δεν έφαγε όλες τις τηγανιτές πατάτες από το πιάτο του και τις πήρε με χαρά από το πιάτο του ο Μοναχός που καθότανε απέναντί του. (τι ωραία σκηνή, που δεν την βρίσκεις ούτε στα βιολογικά αδέλφια.)

-Κάθεται ένας ηλικιωμένος Μοναχός σε ένα παγκάκι και με την μαγκούρα του χτυπώντας την δίπλα από ένα μυρμήγκι του λέει:
«Γρήγορα στην φωλιά σου γιατί θα σε πατήσουν εδώ οι άνθρωποι.»

-Ποιο το νόημα Γέροντα που καταλάβατε, μετά από τόσες δεκαετίες Μοναχισμού;
Ατέλειωτη υπομονή. Ή μάλλον υπομονές. Μεγάλο μυστήριο η υπομονή που ακόμη δεν έχω πλήρως κατανοήσει.

Μην περιμένουμε στην γή αυτήν να βρούμε το τέλειο. Δεν είναι εδώ ο Παράδεισος αλλά εξορία.

-Ξέρετε Πάτερ κάποιον εδώ κοντά για να ακούσουμε πνευματικόν λόγον;
Η πνευματική ωφέλεια δεν έρχεται κατά παραγγελίαν. Μπορείς να ωφεληθείς και χωρίς να ακούσεις λόγο. Αυτή η ίδια λειτουργική και ασκητική ζωή μπορεί να σε ωφελήσει πιο πολύ από χιλιάδες λόγους.

«Μοναχός εστίν ο μηδέν έχων εν τω κόσμω τούτω ει μη μόνον τον Χριστόν».

-Να θυμόμαστε τα δικά μας αμαρτήματα και όχι να μηρυκάζουμε των άλλων, ό,τι και να σου έχουν κάνει και αδικήσει, ειδάλλως θα έχεις όλο ταραχή στην ζωή σου.

-Τους βλασφήμους λογισμούς να τους περιφρονείς και περιγελάς .

-Δεν υπάρχουν στο Ισραήλ μόνο απόγονοι των σταυρωτών του Χριστού, αλλά και του Ιωσήφ του Αριμαθαίας.

-Το μόνο όπλο των Ορθοδόξων είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ.
-Οι εβραίοι σταύρωσαν τον Κύριό μας 1 φορά, εμείς τον σταυρώνουμε καθημερινά με τις αμαρτίες μας.

-Να επιλέξουμε έναν Άγιο ή μία Αγία που τον αγαπάμε ιδιαίτερα και να τον καταστήσουμε Προστάτη του σπιτιού μας.
Να αποκτήσουμε μία εικόνα του, να ανάβουμε το καντηλάκι του καθημερινά, να κάνουμε κάθε έτος στην ημέρα της εορτής του Θ.Λειτουργία, αλλά και να έχουμε εκείνη την ημέρα αργία για όλη την οικογένεια.
Σε αυτόν τον Άγιο ας στρέφουμε καθημερινά όλες τις προσευχές και αιτήσεις μας και θα λαμβάνουμε κάθε εύχερη βοήθεια, θεία προστασία και γαλήνη Χριστού στην ζωή μας.
-Ο πνευματικός άνθρωπος στα διλλήματα φαίνεται. όταν πρέπει να πάρει σοβαρές αποφάσεις.

-Αυτή η ζωή είναι εξορία. δεν θα βρεις εδώ το τέλειον και την απόλυτη ευτυχία, αλλά μόνο στον Παράδεισο.

-Πιο πολύ σε βοηθάνε όσοι σου λένε ΟΧΙ παρά όσοι σου λένε ΝΑΙ

-Η Υπομονή και η ταπείνωση γεννούν όλες τις άλλες αρετές.

Κάθε καλό έχει 2 βασικά χαρακτηριστικά :
α) αργεί να γίνει και β) το πολεμάει ο διάβολος.

-Κάποτε ένας επαγγελματίας φωτογράφος από το εξωτερικό, τράβαγε φωτογραφίες από το Άγιον Όρος όπου βλέπει, μέσα σε κάτι κοπριές από μουλάρια, να φυτρώνει μία Ορχιδέα πανέμορφη η οποία, όπως ανέφερε, δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο όλο.
«Οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερπερίσσευσεν ἡ χάρις».

-Εντύπωση μας έκανε ότι σε κάποιες συνοδοιπορίες και επίμοχθες αναβάσεις σε ανηφορικά μονοπάτια προκειμένου να ακούσουμε λόγια ωφέλημα ακολουθούσε και ένας Γερμανός Ορθόδοξος που δεν ήξερε την Ελληνική γλώσσα. Παρά ταύτα ακολουθούσε και ίδρωνε και πάσχιζε μαζί μας δίχως να καταλαβαίνει τι ακούει από τους αγιασμένους γέροντες. Πιστεύω ότι δια τον κόπο του αυτό και μέσα από τις ασκητικές φυσιογνωμίες των Μοναχών ο Θεός του έδωσε περισσότερη χάρη.

-Όπως ένα ψέμα φέρνει και άλλο ψέμα, έτσι και ένα καλό φέρνει και άλλο καλό. Και όταν ξεκαθαρίζεις μία κατάσταση τότε επομένως ξεκαθαρίζεις αμέσως και μία άλλη και ούτω καθεξής.
-Και το καλό και το κακό λοιπόν λειτουργούν ενίοτε σαν ντόμινο.

-Η εμμονή στην αμαρτία σκοτίζει τον άνθρωπο.

-Ακηδεία: όρος που σημαίνει την νωθρή και χλιαρή πνευματική κατάσταση στα πνευματικά.
Δηλαδή (σε μία παρετυμολογία) οι ακηδείς έχουν ήδη πεθάνει ψυχικά, δίχως ακόμη να γίνει ακόμη και επίσημα η κηδεία τους.

-Βάλτε πρόγραμμα πνευματικό στην ζωή σας με καθημερινή προσευχή και μελέτη του Θείου λόγου, ειδάλλως προκοπή δεν θα κάνετε στην ζωή σας αλλά θα πηγαίνετε από το κακό στο χειρότερο.

-Πως θα αγαπήσουμε τον Χριστό;
Μέσα από την τήρηση των εντολών Του, πολύ απλά.

-Έπεσες σε μία βαριά αμαρτία;
Την προετοίμασες ήδη από το δωμάτιό σου, ετοίμασες από πριν το έδαφος, απλώς τώρα εκδηλώθηκε η πνευματική κατάστασή σου.

-Συμβουλή Αγιορείτου Ασκητή:
-Υπομονή
-Προσοχή
-Προσευχή

-Η τροφή του Διαβόλου είναι να του δίνεις προσοχή, να εστιάζεις σε αυτόν και μετά ξέρει αυτός να κάνει την βρωμερή δουλειά του.

-Το θέμα δεν είναι τι προβλήματα συναντάμε, αλλά να μην γινόμαστε εμείς ΠΡΟΒΛΗΜΑ για τους άλλους.

-Δες τους μπακάληδες! Ό,τι τους συμφέρει και πωλείται το αγοράζουν. Ό,τι όμως δεν φεύγει το απορίπτουν.
Έτσι και συ, ό,τι βλέπεις ότι σε ωφελεί κράτησέ το και διεκδίκησέ το, ό,τι όμως σε βλάπτει διώξε το μακριά.

-Ενώ εμείς θέλουμε να μας κάνει ο Θεός υπακοή και να ακούει τα αιτήματά μας , εμείς όμως δεν δείχνουμε υπακοή στο Άγιο θέλημά Του.

-Πόσες εκατοντάδες λέξεις αναφωνούμε καθημερινά! Ίσως και χιλιάδες!
Πόσες φορές όμως την ημέρα αναφέρουμε το όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ;


ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ – ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ



Ας σταθούμε για λίγο και ας κοιτάξουμε ένα μικρό κομποσκοίνι, σαν αυτό που κατασκευάζεται από μαύρο μαλλί στο Άγιον Όρος. Είναι μία ευλογία από έναν Άγιο τόπο. Όπως τόσα άλλα που έχουμε στην Εκκλησία, είναι κι αυτό μία ευλογία ετοιμασμένη και δοσμένη σε μας από κάποιον εν Χριστώ αδελφό η πατέρα, έναν ζωντανό μάρτυρα μιας ζώσης παραδόσεως. Είναι μαύρο το χρώμα του πένθους και της λύπης και αυτό μας θυμίζει να είμαστε νηφάλιοι και σοβαροί στη ζωή μας. Έχουμε διδαχθεί ότι η προσευχή της μετανοίας, ειδικά η προσευχή του Ιησού, μπορεί να μας φέρει αυτό που οι Πατέρες ονομάζουν «χαρμολύπη». Εμείς νιώθουμε λύπη για τις αμαρτίες και αδυναμίες και πτώσεις μας ενώπιον του Θεού, των συνανθρώπων μας και του εαυτού μας, όμως η λύπη αυτή γίνεται πηγή χαράς και αναπαύσεως εν Χριστώ, ο οποίος εκχύνει το έλεός Του και την συγχώρηση σε όλους όσοι επικαλούνται το όνομά Του.

Το κομποσκοίνι αυτό είναι πλεγμένο από μαλλί, έχει δηλαδή ληφθεί από πρόβατο, γεγονός που μας θυμίζει ότι είμαστε πρόβατα του Καλού Ποιμένος, του Κυρίου Ιησού Χριστού. Θυμίζει ακόμη τον «Αμνόν του Θεού, τον αίροντα τας αμαρτίας τον Κόσμου»[1].
Παρόμοια και ο Σταυρός του κομποσκοινιού μας μιλά γιʹ αυτή τη θυσία και τη νίκη της ζωής επί του θανάτου, της ταπεινώσεως επί της υπερηφανίας, της αυτοθυσίας επί του φωτός επί του σκότους. Και η φούντα; Αυτή να τη χρησιμοποιείς, για να σκουπίζεις τα δάκρυα από τα μάτια σου ή, αν δεν έχεις δάκρυα, να σου θυμίζει να πενθείς, γιατί δεν έχεις πένθος. Εξ άλλου, μικρές φούντες στόλιζαν τα ιερά άμφια από τον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό μας θυμίζει την Ιερά Παράδοση της οποίας μετέχουμε, όταν χρησιμοποιούμε το κομποσκοίνι.

Τα κομποσκοίνια πλέκονται σύμφωνα με μία παράδοση που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ίσως μία από τις πιο πρώιμες μορφές κάποιου μέσου βοηθητικού της προσευχής ήταν η συγκέντρωση μικρών λιθαριών η σπόρων και η μετακίνησή τους από ένα σημείο η δοχείο σε ένα άλλο κατά την διάρκεια του «κανόνα» της προσευχής η του «κανόνα» των μικρών η μεγάλων μετανοιών. Αναφέρεται ακόμη η ιστορία ενός μονάχου που σκέφθηκε να κάνει απλούς κόμπους σε ένα σχοινί και να το χρησιμοποιεί στον καθημερινό «κανόνα» της προσευχής του. Ο διάβολος όμως έλυνε τους κόμπους από το σχοινί και ματαίωνε τις προσπάθειες του φτωχού μονάχου. Εμφανίστηκε τότε ένας Άγγελος και δίδαξε στον μοναχό έναν ειδικό κόμπο, όπως είναι τώρα διαμορφωμένος στα κομποσκοίνια, αποτελούμενο από αλλεπάλληλους Σταυρούς. Τους κόμπους αυτούς ο διάβολος δεν μπορούσε να τους λύσει λόγω της παρουσίας των Σταυρών.

Κομποσχοίνια υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία σχημάτων και μεγεθών. Τα περισσότερα έχουν ένα Σταυρό πλεγμένο ανάμεσα στους κόμπους η στην άκρη τους, ο οποίος σημειώνει το τέλος, καθώς επίσης και ένα είδος σημαδιού μετά από κάθε δέκα, εικοσιπέντε η πενήντα κόμπους η χάνδρες. Υπάρχουν πολλά είδη κομποσχοινιών. Μερικά είναι πλεγμένα από μαλλί ή μετάξι ή κάποιο άλλο πιο πολυτελές ή πιο απλό υλικό. Άλλα είναι κατασκευασμένα με χάνδρες ή με το αποξηραμένο λουλούδι ενός φυτού που λέγεται «δάκρυ της Παναγίας».

Το κομποσχοίνι είναι ένα από τα αντικείμενα που δίδονται σε έναν Ορθόδοξο μοναχό κατά την τελετή της κούρας του. Του δίνεται σαν το πνευματικό του ξίφος με το οποίο ως στρατιώτης του Χριστού πρέπει να πολεμήσει κατά του νοητού εχθρού μας, του διαβόλου. Το ξίφος αυτό το χρησιμοποιεί επικαλούμενος το όνομα του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και ικετεύοντας για το έλεος Του με την προσευχή του Ιησού: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ τον Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν. Η προσευχή αυτή μπορεί να λεχθεί σε συντομότερη μορφή: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, ή σε εκτενέστερη: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού, δια πρεσβειών της υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.

Με την βοήθεια του κομποσχοινιού μπορούν να γίνουν και άλλες σύντομες προσευχές, όπως η προσευχή του τελώνη: ο Θεός, ίλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ[2],
η προσευχή στην Θεοτόκο:
Ύπεραγία Θεοτόκε, σώσον Ημάς, ή άλλες σύντομες προσευχές στον φύλακα Άγγελο, σε μεμονωμένους Αγίους ή στους Αγίους Πάντες.
Η συνηθισμένη μορφή μιας τέτοιας προσευχής είναι: Άγιε Άγγελε ‐ ή Άγιε (δείνα) πρέσβευε υπέρ εμού.
Μετατρέποντας τις λέξεις των συντόμων αυτών προσευχών σε «ελέησον ημάς» ή «πρέσβευε υπέρ ημών» ή συμπεριλαμβάνοντας το όνομα ή τα ονόματα ανθρώπων για τους όποιους θέλουμε να προσευχηθούμε, μπορούμε επιπλέον να χρησιμοποιούμε το κομποσχοίνι για προσευχές υπέρ των άλλων. Το ίδιο ισχύει και για προσευχή υπέρ των κεκοιμημένων: Ανάπαυσον, Κύριε, τηv ψυχήν του δούλου σου.

Όταν οι μοναχοί και οι λαϊκοί κρατούν το κομποσχοίνι στα χέρια τους, αυτό αποτελεί υπενθύμιση της υποχρεώσεώς τους να προσεύχονται χωρίς διακοπή, σύμφωνα με την εντολή του Αποστόλου Παύλου: αδιαλείπτως προσεύχεσθε[3].
Ο καθένας μπορεί να κρατά ένα κομποσχοίνι στην τσέπη ή σε κάποιο διακριτικό μέρος, όπου μπορεί εύκολα να το χρησιμοποιήσει απαρατήρητος, σε περιπτώσεις που είναι προτιμότερο να προσευχηθεί μυστικά, χωρίς να ελκύσει την προσοχή των άλλων.
Το κομποσχοίνι μπορεί επίσης να τοποθετηθεί επάνω από το προσκέφαλο του κρεβατιού μας, στο αυτοκίνητο, μαζί μʹ ένα μικρό Σταυρό ή εικόνισμα ή σε άλλα κατάλληλα σημεία ως υπενθύμιση προσευχής και ως ένα είδος ευλογίας και μία άγια και θεία παρουσία στη ζωή μας.

Τώρα ας δούμε σύντομα τον πρωταρχικό σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκε το κομποσχοίνι. Ο κύριος σκοπός του κομποσχοινιού είναι να μας βοηθά κατά την προσευχή μας προς τον Θεό και τους Αγίους Του. Εκτός από το να μας χρησιμεύει ως μία διαρκής εξωτερική υπενθύμιση και ευλογία, πως μπορεί αυτό το μικρό κομποσχοίνι να μας βοηθήσει να προσευχόμαστε;
Μπορούμε βέβαια και χωρίς αυτό να προσευχηθούμε, μερικές φορές μάλιστα μπορεί να μας αποσπάσει στην προσπάθειά μας να συγκεντρωθούμε στην προσευχή. Έχοντας αυτά υπʹ όψιν, ας δούμε μερικούς τρόπους με τους όποιους μας βοήθα το κομποσχοίνι.

Μερικές φορές η προσευχή μας είναι θερμή και μας είναι εύκολο να προσευχηθούμε. Άλλοτε όμως ο νους μας είναι τόσο σκορπισμένος ή είμαστε τόσο ταραγμένοι ή με τόσο διασπασμένη την προσοχή, που μας είναι πρακτικά αδύνατο να συγκεντρωθούμε στην προσευχή. Αυτό συμβαίνει κυρίως, όταν προσπαθούμε να τηρούμε κάποιον καθημερινό κανόνα προσευχής. Μερικές ημέρες πάει καλά, άλλοτε όμως ίσως τις περισσότερες φορές οι προσπάθειές μας φαίνονται σχεδόν μάταιες. Αλλʹ επειδή, όπως λέγεται, είμαστε όντα της συνήθειας, είναι πολύ ωφέλιμο να καθορίσουμε μία ειδική και τακτή ώρα της ημέρας για προσευχή.
Η βραδινή ώρα (όχι πολύ αργά) πριν κοιμηθούμε είναι καλή, επειδή είναι σημαντικό να τελειώνουμε την ημέρα με προσευχή. Το πρωί, ξυπνώντας, είναι επίσης καλό να ξεκινούμε την νέα ημέρα με προσευχή. Μπορεί ακόμη κανείς να βρει άλλες ώρες της ημέρας που να μπορεί να ησυχάζει και να συγκεντρώνεται.

Η προσπάθειά μας είναι να καθιερώσουμε την προσευχή ως έναν κανόνα στη ζωή μας, όχι ως μία εξαίρεση. Εν αυτό επιδιώκουμε να βρούμε κάποια ώρα που καθημερινά θα μπορούμε να έχουμε λίγη ησυχία, ώστε να συγκεντρωθούμε και να στρέψουμε τα μάτια της ψυχής μας στον Θεό. Ως μέρος αυτού του κανόνα ίσως θελήσουμε να διαβάσουμε μερικές προσευχές από κάποιο προσευχητάριο ή να προσευχηθούμε και να βρούμε ψυχική γαλήνη με άλλους τρόπους, όπως με το διάβασμα θρησκευτικών κειμένων ή με την ανασκόπησιν[4] των γεγονότων της ημέρας που πέρασε κ.ο.κ.
Ο πιο αποτελεσματικός όμως τρόπος για να ωφεληθεί κανείς από τον κανόνα της προσευχής είναι να λέγει τακτικά σε καθορισμένο αριθμό την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με). Ο αριθμός αυτός δεν χρειάζεται να είναι μεγάλος και ίσως χρειαστούν μόνο δεκαπέντε περίπου λεπτά. Αυτό όμως θα είναι το τμήμα της ημέρας μας που ανήκει στον Θεό, οι λίγοι κόκκοι αλάτι που θα νοστιμίσουν όλη την πνευματική μας ζωή. Πολλοί γιατροί σήμερα συνιστούν αυτή την πρακτική χάριν της σωματικής υγείας, ιδιαίτερα για να ξεπεράσει κανείς το άγχος. Ακόμη καλύτερα, ας βρίσκουμε διάφορα τέτοια μικρά χρονικά διαστήματα καθʹ όλη την διάρκεια της ημέρας και ας τα γεμίζουμε τακτικά με τους πολύτιμους θησαυρούς της προσευχής, τους όποιους κανείς δεν μπορεί να κλέψει και που αποταμιεύονται για λογαριασμό μας στον Ουρανό[5].

Αν θέλεις να τηρείς κάποιο σταθερό αριθμό προσευχών ως μέρος του καθημερινού κανόνος, θα βοηθηθείς πολύ από το κομποσχοίνι. Με αυτό μπορείς να προφέρεις έναν καθορισμένο αριθμό προσευχών και να συγκεντρώνεσαι στα λόγια της προσευχής, καθώς την προφέρεις. Αφού συγκεντρώσεις τους λογισμούς σου, πάρε το κομποσχοίνι στο αριστερό σου χέρι και κράτησέ το ελαφρά μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη. Έπειτα κάνοντας ήσυχα τον Σταυρό σου ψιθύρισε την ευχή του Ιησού. Καθώς οι λογισμοί σου θα συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο, ίσως να μη χρειάζεται να συνεχίζεις να σταυροκοπιέσαι ή να λέγεις την προσευχή δυνατά. Όταν όμως δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς, χρησιμοποίησε το σημείο του Σταυρού και το ψιθύρισμα ως μέσα που σε βοηθούν να κρατάς τον νου σου στην προσευχή.

Είναι καλό να στέκεσαι όρθιος με το κεφάλι σκυμμένο σε στάση ταπεινή. Ορισμένοι θέλουν να υψώνουν τα χέρια τους πότε‐πότε, ζητώντας έλεος. Άλλοι όμως βρίσκουν πιο βοηθητικό το να κάθονται ή να γονατίζουν με το κεφάλι σκυμμένο, για να μπορέσουν να συγκεντρωθούν. Πολλά εξαρτώνται από το ίδιο το άτομο, από την υγεία του και την ανατροφή του. Το πιο σημαντικό είναι να μένεις ακίνητος και να συγκεντρώνεσαι στα λόγια της προσευχής, καθώς την επαναλαμβάνεις.

Φυσικά, πρέπει να αποκρούει κανείς τον πειρασμό της βιασύνης. Για τον λόγο αυτό μερικοί αντί για κομποσχοίνι χρησιμοποιούν ένα ρολόγι ως εξωτερικό μετρητή της διάρκειας της προσευχής τους ρυθμίζοντας ανάλογα το ξυπνητήρι, Με την χρήση του ρολογιού μπορεί κανείς να αφιερώσει καθορισμένο χρόνο στην προσευχή, χωρίς να μετρά τον ακριβή αριθμό των προσευχών.

Το κομποσχοίνι είναι επίσης ένας βολικός τρόπος να μετρά κανείς τις μικρές η μεγάλες «μετάνοιες» (γονυκλισίες) που κάνει στον κανόνα του. Το να κάνουμε το σημείο του Σταυρού και μετά να σκύβουμε και να ακουμπούμε το έδαφος με τα δάκτυλα ή να γονατίζουμε και να ακουμπούμε το μέτωπο στο έδαφος αποτελεί αρχαίο τρόπο προσευχής στον Θεό και τους Αγίους Του.
Μπορεί κανείς να συνδυάσει αυτές τις μικρές η τις μεγάλες μετάνοιες με την ευχή του Ιησού η τις σύντομες προσευχές που αναφέραμε προηγουμένως. Η σωματική κίνηση της μικρής η της μεγάλης «μετάνοιας» (ελαφράς η βαθιάς, δηλαδή εδαφιαίας, γονυκλισίας) μπορεί να συντελέσει στην θέρμη της προσευχής και να δώσει εξωτερική έκφραση στην ικεσία μας καθώς ταπεινωνόμαστε μπροστά στον Θεό. Είναι ακόμη ένας τρόπος εφαρμογής της Αποστολικής εντολής να δοξάζουμε τον Θεό και με τις ψυχές και με τα σώματα μας[6].

Αρκετοί χρησιμοποιούν το κομποσχοίνι όταν αποσύρονται, για να κοιμηθούν. Σταυρώνουν το κρεβάτι τους, παίρνουν το κομποσχοίνι, κάνουν το σημείο του Σταυρού, ξαπλώνουν και λένε ήσυχα την ευχή, μέχρι να αποκοιμηθούν.
Το να ξυπνάς με το κομποσχοίνι ανάμεσα στα δάκτυλά σου η δίπλα στο μαξιλάρι σου σε βοήθα να ξεκινήσεις την καινούρ‐για ημέρα με προσευχή. Όμως το να τελειώνει κανείς την προηγούμενη ημέρα με ήσυχη προσευχή είναι ένας ακόμη καλύτερος τρόπος προετοιμασίας για ένα προσευχητικό ξεκίνημα της καινούργιας ημέρας για να μην αναφέρουμε και την προετοιμασία για την Αιώνια ημέρα, σε περίπτωση που τη νύχτα εκείνη μας έρθει ο ύπνος του θανάτου. Άλλοι πάλι παίρνουν το κομποσχοίνι στο χέρι τους σε στιγμές απραξίας, όπως όταν πηγαίνουν στην εργασία τους η ταξιδεύουν.
Σε οποία στιγμή της ημέρας το θυμηθείς, πάρε στο χέρι σου ένα μικρό κομποσχοίνι. Ο συνδυασμός της κινήσεως αυτής με την προσευχή που κάνεις άλλες ώρες θα σε βοηθήσει να συγκεντρωθείς και να προσευχηθείς μερικές φορές στην διάρκεια της ημέρας, όπου κι αν είσαι και ό,τι κι αν κάνεις. Αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα στην εκπλήρωση της εντολής του αδιαλείπτως προσεύχεσθε.

Ο άγιος Επίσκοπος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ αναφέρει ότι και οι μακρές ακολουθίες της Εκκλησίας είναι μία καλή ευκαιρία να προσεύχεσαι με το κομποσχοίνι. Συχνά είναι δύσκολη η συγκέντρωση στα λόγια που διαβάζονται η ψάλλονται στον Ιερό Ναό και πιο εύκολα κανείς συγκεντρώνεται ήσυχα στις δικές του προσευχές, είτε αυτές είναι αυτοσχέδιες, σχετικές με κάποια ειδική ανάγκη, είτε προσευχές και ύμνοι που γνωρίζει απʹ έξω, είτε σύντομες προσευχές ειδικά η ευχή του Ιησού επαναλαμβανόμενες με την βοήθεια του κομποσχοινιού. Στην πράξη με τον τρόπο αυτό μπορεί κάνεις να συγκεντρώνεται καλύτερα στην ίδια την Ιερά Ακολουθία, όπως λέγει και ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. Φυσικά, όταν προσευχόμαστε στις Ιερές Ακολουθίες, η προσευχή μας ενώνεται με την προσευχή όλης της Εκκλησίας.

Ο νους μας είναι διαρκώς απασχολημένος με διάφορες σκέψεις. Δεν προλαβαίνουμε να αρχίσουμε την προσευχή και αμέσως συλλαμβάνουμε τον νου μας να σκέφτεται κάτι άλλο. Και σʹ αυτήν την περίπτωση η παρουσία του κομποσχοινιού στα δάκτυλά μας μπορεί να μας βοηθήσει να κρατήσουμε τον νου μας και να επιστρέψουμε στην εργασία της προσευχής πιο γρήγορα.
Επίσης, όταν συναντούμε μία χάνδρα σημάδι ή τον Σταυρό του κομποσχοινιού, καθώς μετακινούμε τους κόμπους του με τα δάκτυλα μας, καταλαβαίνουμε αν ο νους μας δεν πρόσεχε στις προσευχές που σκοπεύαμε να κάνουμε. Έτσι, μπορούμε να προσφέρουμε εκ νέου τις προσευχές μας, χωρίς να εμπλακούμε σε σκέψεις σχετικά με το πόσο εύκολα αποσπώμεθα από την προσευχή μας στον Θεό.

Εδώ κάναμε μία αναφορά στην μεγάλη επιστήμη της προσευχής, αυτήν που οι Άγιοι Πατέρες ονόμασαν τέχνη τεχνών. Υπάρχει εκτεταμένη και πλούσια γραμματεία από τους μεγάλους ανθρώπους της προσευχής όλων των εποχών, που μπορεί να μας βοηθήσει και να μας καθοδηγήσει στην εκμάθηση, με την βοήθεια του Θεού, αυτής της πιο μεγάλης και της πιο ωφέλιμης απʹ όλες τις επιστήμες. Η τακτική ανάγνωση της Άγιας Γραφής, των Βίων των Αγίων και άλλων ευσεβών και πνευματικών κειμένων μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Βιβλία όπως ή «Φιλοκαλία» περιέχουν σπουδαίες και εμπνευσμένες συμβουλές και οδηγίες, για να μάθει κανείς να προσεύχεται ως Χριστιανός, γιατί η προσευχή είναι ένα ουσιώδες στοιχείο του να είναι κανείς Χριστιανός.
Πάνω απʹ όλα όμως χρειάζεται η χάρις του Θεού εν τη Εκκλησία, ιδιαίτερα μέσω της Ιεράς Εξομολογήσεως και της Μετάλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων.

Αυτές είναι μερικές εισαγωγικές μόνο σκέψεις για το πως να χρησιμοποιούμε επωφελώς το κομποσχοίνι. Όμως το πιο σημαντικό είναι να αρχίσει κάνεις να προσεύχεται.
Το κομποσχοίνι δεν προσεύχεται από μόνο του, αν και μερικά είναι τόσο ωραία, που μπορεί να δώσουν αυτή την εντύπωση. Είναι βέβαια ένα σημαντικό παραδοσιακό βοήθημα για την προσευχή μας και ειδικά για έναν καθημερινό κανόνα προσευχής. Το βασικό όμως είναι να συγκεντρωνόμαστε στα λόγια της προσευχής και να προσφέρουμε προσευχές από την καρδιά μας στον Ιησού Χριστό, τον Κύριο και Θεό μας. Άν αυτό το μικρό κομποσχοίνι σε βοήθα να πεις μία προσευχή η σου θυμίζει να προσεύχεσαι ή σε βοήθα με κάποιο τρόπο να γίνεις πιο προσευχητικός, τότε έχει εκπληρώσει τον σκοπό του. Σε έχει δέσει πιο κοντά και πιο στενά με τον Χριστό, τον Θεό μας, και σε έχει φέρει πιο κοντά στην Βασιλεία του Θεού, διότι η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν[7].



ΤΟ ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙ - ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, 
«ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, 
Ι. ΜΟΝΗ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ, 
τ. 12‐13.
_______________________________

[1] πρβλ. Ιωάν. α.
[2] Λουκ. Ιη΄ 13.
[3] Αʹ Θεσσ. ε΄ 17.
[4] ανασκόπησις: με την πατερική έννοια της «ανακρίσεως», τον έλεγχου του εαυτού προς μεταμέλεια των αμαρτημάτων και διόρθωση, αλλά και της αναγνωρίσεως των ευεργεσιών του Θεού.
[5] πρβλ. Ματθ. στ΄ 20 και Αγ, Κυρίλλ. Ιεροσ., «Κατηχήσεις», ΙΕ, 23.: «ανάγραπτός εστίν (είναι γραμμένη στον Ουρανό) πάσα η ευχή σου».
[6] πρβλ. Αʹ Κορ. στ΄ 20: «δοξάσατε δη τον Θεόν εν τω σώματι υμών κα εν τω πνεύματι υμών, άτινά έστι του Θεού».
[7]. Λουκάς Ιζ΄ 21.

Ἕνας ἡσυχαστής λέει...






Μέσα σ' ένα κόσμο βουτηγμένο στην ανομία, σας δείχνω το δρόμο της αρετής.

Σ' ένα κόσμο ευκολίας, χλιδής και καλοπέρασης, σας δείχνω το δρόμοτης άσκησης.

Σ' ένα κόσμο ψευτιάς και απάτης, σας δείχνω το δρόμο της γνησιότητας, της τιμιότητας 
και της αλήθειας.

Σ' ένα κόσμο βρωμιάς και ακαθαρσίας, σας δείχνω το δρόμο της καθαρότητας.

Σ' ένα κόσμο σκοτισμένο μέσα στ' αμέτρητα φώτα του, σας δείχνω το φως το αληθινό.

Σ' ένα κόσμο απιστίας και άρνησης, σας δείχνω το δρόμο της εμπειρικά βεβαιωμένης πίστεως.

Σ' ένα κόσμο που αρνείται τις πνευματικές αξίες, σας δείχνω στην πράξη το δρόμο της νηστείας, της αγρυπνίας και της έμπονης Νοεράς Προσευχής.

Σ' ένα κόσμο που θεοποίησε την υλική δύναμη, σας αντιπροβάλλω τη θεία δύναμη των πνευματικών καταστάσεων, που χαρίζει στους αγωνιστές ο Χριστός.

Σ' ένα κόσμο μίσους και εκδικητικότητας, σας δείχνω το δρόμο της αγάπης.

Σ' ένα κόσμο που σπαράσσεται από εγωισμούς και υπερηφάνειες, σας δείχνω τον κοπιαστικό, μα χαριτωμένο δρόμο της ταπεινοφροσύνης.

Τα πόδια σας ας περπατούν μονάχα το δρόμο της αλήθειας.

Τα χέρια σας ας δείχνουν μονάχα τη στράτα της ελπίδας.

Τ' αυτιά σας ας δέχονται μονάχα τον ύμνο της αγάπης.

Το στόμα σας ας λέει μονάχα τα λόγια της ειρήνης.



Πνευματική παρακαταθήκη του ανώνυμου αγιορείτου ησυχαστού.

http://dieyxontonagion.blogspot.gr

Ὅποιος θέλει...



να φωτισθούν και να ανοιχθούν τα όμματα της ψυχής του,
να δεχθεί παρά Θεού πνευματικές αποκαλύψεις,
να βιώσει μυστήρια της Βασιλείας του Θεού,
να αγαπηθεί και να αγαπήσει τον Θεό και Πατέρα,
να γίνει φίλος του Χριστού αγαπημένος,
να θριαμβεύσει η ψυχή του στο νοητό πόλεμο εναντίον του πονηρού,
να κατανοήσει την πραότητα του Κυρίου,
να θεωρεί τα κάτω, αλλά να συλλογίζεται τα άνω,
να τον παρηγορεί αόρατα ο Χριστός στους πειρασμούς,
να βιώνει από τη γη το νοητό Παράδεισο,
να δορυφορείται από αγίους αγγέλους,
να γεύεται το ουράνιο μάννα της θείας γλυκύτητας,
να γνωρίσει ποια είναι η αξία της ανθρώπινης ψυχής,
να εισέλθει στο θησαυροφυλάκιο των αρετών του Χριστού,
να μη λείψει από την ψυχή του τοχαροποιό πένθος,
να λάμπει από καθαρότητα το ένδυμα της ψυχής του,
να ειρηνεύουν οι λογισμοί του,
να έχει αένναη μνήμη Θεού,
να γευθεί το φως της θείας παρηγοριάς,
να κατανοήσει το κάλλος του Νυμφίου Χριστού και την ωραιότητα της Παναγίας,

ανάγκη πάσα να προσεύχεται νοερώς μεν και αδιαλείπτως προς τον Χριστόν του, 
από καρδίας δε μέχρι πόνου, με το"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με"


απόσπασμα από το βιβλίο "Η νοερά προσευχή κατά τη διδασκαλία του ανώνυμου αγιορείτου ησυχαστού"

http://dieyxontonagion.blogspot.gr

Περί τῆς νοερᾶς, καρδιακῆς καί νηπτικῆς προσευχῆς



Όταν αγαπητέ, θέλεις να προσευχηθείς νοερώς από το βάθος του εαυτού σου, μιμήσου στην καρδιακή ευχή την φωνή του τζίτζικα. Ο τζίτζικας όταν λαλεί, φωνάζει κατά δύο τρόπους. Διότι πρώτα φωνάζει πέντε -δέκα φορές με σιγανή και διακεκομμένη φωνή και ύστερα, στο τέλος της φωνής, τελειώνει με δυνατότερο τόνο και με τραβηχτή και μουσικότερη φωνή. 

Το λοιπόν και εσύ, αγαπητέ, όταν προσεύχεσαι νοερώς μέσα στην καρδιά σου, έτσι να προσεύχεσαι· πρώτα να λέγεις το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με" καμμιά δεκαριά φορές δυνατά από την καρδιά σου και καθαρά με τον νου σου και από το βάθος του εαυτού σου, σε κάθε αναπνοή μία ευχή, και σε κάθε ευχή να κρατάς την αναπνοή σου· και αφού πεις καμμιά δεκαριά φορές ή και περισσότερες με αυτόν τον τρόπο την ευχή μέχρι που να ζεσταθεί μέσα σου εκεί που μελετήθηκε η ευχή, τότε λέγε αυτήν την ευχή με δυνατότερο τόνο του εαυτού σου και περισσότερη βία της καρδιάς σου, όπως τελειώνει και ο τζίτζικας την μελωδία του με δυνατότερο τόνο της φωνής του και με μουσικότερη φωνή. 

Αυτή η ευχή, που λέγεται κυρίως Νοερά προσευχή, λέγεται ακόμη και Καρδιακή προσευχή και Νηπτική προσευχή. Και όταν την λέγεις νοερώς και την μελετάς μυστικώς μέσα σου με εσωτερική φωνή και με ησυχία, τότε λέγεται αυτή η ευχή "Νοερά Προσευχή". 


Όταν λέγεις αυτήν την ευχή από την καρδιά σου, από το βάθος της καρδιάς σου, με δυνατό τόνο της καρδιάς σου, με εσωτερική βία του εαυτού σου, τοτε λέγεται αυτή η ευχή "Καρδιακή ευχή". "Νηπτική" λέγεται, όταν με την προσευχή σου αυτήν ή και από την άπειρη αγαθότητα του Θεού κατοικεί η Χάρη του Αγίου Πνεύματος στην ψυχή σου και αγγίζει την καρδιά σου ή και σου δείχνει κάποια θεωρία, στην οποία νήφει και προσέχει ο οφθαλμός της διανοίας σου. 

Έτσι όταν καλλιεργείς αυτήν την νοερά προσευχή και την μελετάς με ευλάβεια και όπως ταιριάζει σ' αυτήν, τότε φαίνεται το όνομα του Χριστού τόσο παρηγορητικό και γλυκύ στην διάνοιά σου και στην ψυχή σου, ώστε δεν το χορταίνεις ποτέ μνημονεύοντάς το. 

Όταν καλλιεργείς την καρδιακή ευχή, δηλαδή όταν την επιτύχει η καρδιά και αγγίξει η Χάρη του Θεού την καρδιά σου, από την οποία Χάρη του Θεού συλλαμβάνει η καρδιά σου την κατάνυξη, όπως συνέλαβε η Κυρία Θεοτόκος τον Λόγο του Θεού από το Άγιο Πνεύμα, τότε φαίνεται στην καρδιά σου το όνομα του Ιησού και Θεού και όλη η Αγία Γραφή μία άρρητη γλυκύτητα, και κάθε πνευματικό νόημα της γίνεται ένας γλυκόρροος ποταμός της θεϊκής κατανύξεως, που την γλυκαίνει και την θερμαίνει θαυμασίως με τον έρωτα και την αγάπη του δημιουργού της Θεού. 

Μερικές φορές πάλι, όταν εργάζεσαι αυτήν την καρδιακή ευχή με πόνο της εξασθενημένης σου καρδιάς και με λύπη της ταπεινωμένης σου ψυχής, τότε καταλαβαίνει η ψυχή σου την παρηγορία και την επίσκεψη του Κυρίου σ' αυτήν. Αυτό είναι εκείνο που λέγει ο προφήτης· "Εγγύς Κύριος τοις συντετριμμένοις την καρδίαν (Ψαλμ. λγ΄:19), διότι εγγίζει αοράτως ο Κύριος σ' εσένα για να σου δείξει κάποιο μυστικό πράγμα, δηλαδή σου δείχνει κάποια οπτασία για να σε κάνει θερμότερο στην πνευματική εργασία της καρδιάς σου. 

Και λοιπόν, αγαπητέ, όταν με τη Χάρη του Χριστού θεωρεί η ψυχή σου κάποια οπτασία και κατανύσσεσαι από αυτήν την προσευχή, τότε καταλαβαίνεις ότι η νηπτική ευχή δεν είναι άλλο πράγμα παρά αυτή η θεϊκή Χάρη, δηλαδή η νοερά θεωρία, η θεϊκή οπτασία την οποία κοιτάζει η διάνοιά σου και αντικρύζει σταθερά ο νους σου και νήφει η ψυχή σου. Και ότι η θεϊκή Χάρη του Αγίου Πνεύματος κατοίκησε στην ψυχή σου και άγγιξε ανεπαισθήτως την καρδιά σου και γλύκανε ανεκφράστως την διάνοιά σου, το γνωρίζεις και το καταλαβαίνεις μόνον εσύ με τον εαυτόν σου, διότι αναβλύζει ασταμάτητα σαν από κάποια ασταμάτητη πηγή από την καρδιά σου η κατάνυξη, μαζί με άρρητη γλυκύτητα της διάνοιάς σου και μαζί με πολλή παρηγορία της ψυχής σου. Οπότε, λαμβάνοντας η ψυχή σου αυτήν την ώρα κάποιο πνευματικό θάρρος, παρακαλεί μυστικώς τον πλάστη και δημιουργό της Θεό και λέγει· 'Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία Σου"(Λουκ. κγ΄:42), ή κάποιο άλλο παρόμοιο ρητό της Αγίας Γραφής. 

Εκείνη η αγία και καθαρή δέηση, που γίνεται έτσι μέσα από την ψυχή, τόσο ισχυρή είναι, ώστε διαπερνώντας την ουρανό φθάνει και προχωράει μέχρι τον θρόνο της Αγίας Τριάδος, μπροστά στην Οποία στέκεται σαν το μυρωμένο και ευωδιαστό θυμίαμα. 

Γι' αυτήν την προσευχή έλεγε και ο προφήτης· "Κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ως θυμίαμα ενώπιόν Σου"(Ψλμ. ρμ΄: 2). Και λοιπόν, εκείνη η αγία δέηση δέχεται τότε ανεκφράστως από τον εν Τριάδι Θεόν τον καρπόν του Αγίου Πνεύματος, τον οποίο, αφού λάβει μαζί της ευλαβώς και με σεμνότητα, τον προσφέρει στην ψυχή σαν ένα ατίμητο και ουράνιο δώρο που στέλνεται σ' αυτήν από τον Θεό των όλων για αρραβώνα της μελλούσης βασιλείας και υιοθεσίας. Αυτόν τον ουράνιο και θεϊκό καρπό του Αγίου Πνεύματος, αφού τον δεχτεί η ψυχή από την δέηση, δηλαδή από την καθαρή προσευχή, αποκτάει η ίδια την θεία αγάπη, την πνευματική χαρά, την καρδιακή ειρήνη, την μεγάλη υπομονή στις θλίψεις και στους πειρασμούς αυτού του αιώνος, την αρετή σε όλα και την αγαθωσύνη, την αδίστακτη πίστη, την πραότητα του Χριστού και την παθοκτόνο εγκράτεια. Όλα αυτά λέγονται "καρπός του Αγίου Πνεύματος"(Γαλ. ε΄: 9). Στον Θεό μας ανήκει η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. 

Ανωνύμου Μοναχού

paterikakeimena.blogspot.gr