Που είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!

Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,

μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα

τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. 
Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. 
Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς… 
Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. 
Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. 
Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» 
(1Κορ. 14, 20)… 
Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. 
Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; 
Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. 
Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; 
Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. 
Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. 
Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. 
Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὰ ἀκούσατε; 
Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: 
Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὸ καταλάβατε; 
Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. 
Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. 
Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:

«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr/

Και πού είναι το πρόβλημα;

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ

ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ

ΜΕ ΤΟΝ …ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ!!!

Γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ Βατικανοῦ ἰσχύει ἡ ρήση τοῦ ἀπ. Παύλου: «τὰ γὰρ κρυφῇ ὑπ΄ αὐτῶν γινόμενα αἰσχρόν ἐστι καί λέγειν»!

Τὸ πρόβλημα βρίσκεται ΟΧΙ σ' αὐτούς, ἀλλὰ σ' ἐμᾶς, ποὺ παρὰ τὶς καθημερινὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὰ ἠθικὰ σκάνδαλα τῶν Παπικῶν, οἱ Οἰκουμενιστὲς συμπροσεύχονται μαζί τους, τοὺς ἀναγνωρίζουν σὲ Ἐκκλησία, παρ’ ὅ,τι ἔχουν διαστρέψει τὸ Ἦθος καὶ τὸ Δόγμα.

Τὸ πρόβλημα, λοιπόν, εἶναι (ὄχι ἀσφαλῶς στοὺς Οἰκουμενιστές), ἀλλὰ σ’ ὅσους θεωροῦν ἑαυτοὺς Ὀρθοδόξους καὶ στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές (δηλ. Ἁγιορεῖτες, «Σωτηρικούς», Καντιωτικοὺς κ.λπ. σχολιογράφους ἱστολογίων), οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ γνωρίζουν καλῶς τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ἀδελφοί, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν», ἐν τούτοις κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές! Κάποιοι μάλιστα ἀπ’ αὐτούς, ἐπειδὴ τοὺς ὑπενθυμίζουμε τὰ αὐτονόητα, μᾶς στέλνουν ὑβριστικὰ σχόλια (ἐπιστήμονες ἄνθρωποι καὶ χριστιανοί!) ἀπειλώντας μας καὶ μὲ μηνύσεις!

Ὅμως ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας -ἂν θέλετε κι οἱ Ἱ. Κανόνες- μᾶς προτρέπουν: Μὴν ἐπικοινωνεῖτε μ’ ὅλους αὐτοὺς ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἢ τοὺς διαστρέφοντας τὸ Ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Διότι, "ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος".

Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἐγωϊσμός τους δὲν ἀφήνει νὰ δοῦν τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, χιλιοκατατεθειμένη καὶ χιλιοαποδειγμένη καί, ὅπως κάθε αἱρετικός, βρίσκουν δικαιολογίες περὶ συνέσεως, οἰκονομίας, δυνητικῶν Ἐντολῶν(!) κ.λπ.

Ἐμεῖς, πάντως, προσευχόμαστε κάποτε νὰ κατανοήσουν καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων καὶ τὴ διδασκαλία τους, ὡς πρὸς τὴν στάση μας στοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες! Εἶναι θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας! Ἂς τὸ σκεφθοῦν ἰδιαίτερα ἐκεῖνοι ποὺ γνωρίζουν καὶ ἐπιπολαίως διδάσκουν ἀλλότρια. «Π.Π.»

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ

ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ

ΜΕ ΤΟΝ…ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ!!!

 

 Πρόσφατα ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ Λουξεμβούργου πραγματοποίησε ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴν Ἰταλία συνοδευόμενος καὶ ἀπὸ τόν… σύζυγό του.

Ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καὶ ἀπὸ ἄλλους ἀξιωματούχους τοῦ κράτους, παρεκάθισε σὲ ἐπίσημα γεύματα, παρευρέθη σὲ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, περιφέροντας παντοῦ καὶ 

προβάλλοντας δημοσίως τὸ αἶσχος αὐτό. Ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἔγινε δεκτὸ τὸ ζευγάρι! Καὶ οὔτε μιὰ ἀντίδραση ἀπὸ ἐπίσημα χείλη, οὔτε μιὰ ἔκφραση δυσφορίας άπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία τῆς χώρας. Τόση λοιπὸν ἠθικὴ ἔκπτωση, τόση ἀναλγησία στὶς συνειδήσεις!

Πολὺ σωστὰ ὁ Ἰταλὸς δημοσιογράφος Di Massimo Viglione σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἡ ρὸζ διπλωματία» ἐξανίσταται γιὰ τὴν ἐπιχειρούμενη παγκόσμια ἐξαχρείωση, καθὼς καὶ τὴν προσπάθεια ὑποταγῆς τῆς κοινῆς γνώμης στὴν ἀποδοχὴ αὐτῶν τῶν ἐκφυλιστικῶν φαινομένων. Σύμφωνα μὲ τὸν ἐν λόγῳ δημοσιογράφο ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ Λουξεμβούργου ἀ¬πετέλεσε «προκλητικὴ ἐπίθεση», ἡ ὁποία ὅμως ἔγινε «κατὰ παραγγελίαν ἄλλων δυ¬νάμεων, ποὺ καθόρισαν ὅτι ἔφθασε ἡ στι¬γμὴ νὰ σπάσουν αὐτὸ τὸ “ταμποὺ” σὲ διεθνὲς διπλωματικὸ ἐπίπεδο».

Ἀναρωτιέται ὁ Viglione: Αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν δεκτοὺς τοὺς δύο ἄνδρες, «τοὺς δέχθηκαν ὡς φίλους ποὺ βρίσκονται σὲ ἐκδρομὴ ἢ ὡς “συζύγους”; Καὶ ἡ ἐρώτηση», συνεχίζει ὁ ἴδιος, «δὲν εἶναι ἥσσονος σημασίας. Πρὶν κάποια χρόνια ἕνα τέτοιο περιστατικὸ θὰ ἦταν ἀδιανόητο καὶ ὄχι μόνο στὸ Βατικανό. Ἀσφαλῶς, πάντα ὑπῆρχαν πολιτικοὶ καὶ ἀρχηγοὶ κρατῶν ὁμοφυλόφιλοι, ἀλλὰ στὴν ἰδιωτική τους ζωή. Τώρα δημοσιοποιοῦν τὴ θέση τους καὶ παντρεύονται. Τώρα ὁ γάμος τους ἐπισημοποιεῖται στὴ διεθνὴ διπλωματία, ἀκόμη καὶ στὸ Βατικανό! (…) Αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη ἦταν πιὸ ἀνατρεπτικὴ κι ἀπὸ ἕναν παγκόσμιο πόλεμο, καὶ ὅλοι κάνουν πὼς δὲν καταλαβαίνουν». Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ θεωρεῖ ὁ Ἰταλὸς ἀρθρογράφος ὅτι «σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἐναπόκειται σ’ ἐμᾶς τοὺς λαϊκοὺς Χριστιανούς (…) νὰ δώσουμε τὴν πιὸ σημαντικὴ μάχη ὅλης τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Διότι “ὅταν πέφτουν οἱ μεγάλοι, εἶναι ἡ σειρὰ τῶν μικρῶν νὰ καθοδηγήσουν”».

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Αρραβωνιάστηκε ό Αντίχριστος μέ την Ορθοδοξία! Αλλοίμονο μας!

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ 

ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΣΚΑΡΚΑΛΑ (1917-2005)

“Αυτό πού προσεύχομαι γιά τά παιδιά σας είναι να φωτισθούν. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε”.

-Κάθε Τρίτη πηγαίναμε στό χωριό Βατερό καί ψέλναμε την παράκληση τής Θεοτόκου. Βλέπουμε τό γέροντα να φωνάζει δυνατά στην αυλή τής εκκλησίας γιά τίς καινούργιες ταυτότητες:

“Τί κάνει ή Ιεραρχία; Πού είναι οί δεσποτάδες μας; Τί κάνουν; Κοιμούνται. Αλλοίμονο στά παιδιά μας… Έχουμε… αρραβώνες καί σε λίγο γάμο. Αρραβωνιάστηκε ό Αντίχριστος μέ την Ορθοδοξία! Αλλοίμονο μας! Εσείς είστε νέες. Πολλά θα δουν τά μάτια σας, πολλά… Τά γεγονότα τρέχουν. Κάθε μέρα έχουμε καί καινούργια γεγονότα. Έταπείνωσαν την εκκλησία σε μία νύχτα… Ζούμε μέρες Αντίχριστου… Καιρός γιά ομολογία πίστεως. Τά παιδιά σας λυπάμαι… Αργήσατε, πατέρες,

αργήσατε. Βγάλτε τά καλυμμαύκια σας καί καταθέστε τα!”

-Έκανε θαύματα ό γέροντας μέ προσευχές σε ασθενείς.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Οι Σύγχρονοι Κληρικοί είναι Προδότες της Πίστεως»!

patrokosmas

Ο Οικουμενισμός έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις...

Οι δόσεις του ναρκωτικού επηρεάζει 

και τους αντι-Οικουμενιστές!

π. Θεόδωρος Ζήσης:

Η συνάντησις μακράν της οδού των αγίων Πατέρων

...Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. 

Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωϊνης. Οι δόσεις διαρκώς γίνονται ισχυρότερες· από την απλή συνεργασία σε πρακτικά και κοινωνικά θέματα, από τις δηλώσεις των Ορθοδόξων αντιπροσώπων στα οικουμενιστικά συνέδρια ότι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αληθής Εκκλησία, φθάσαμε στην πλήρη κατεδάφιση των ιερών κανόνων, με απροκάλυπτες και εμφανείς πλέον συμπροσευχές εις τα όμματα αγγέλων και ανθρώπων, εις την διακωμώδηση του φρικτού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, μυστηρίου απολύτου εν αληθεία ενότητος, με τους λειτουργικούς ασπασμούς των αιρετικών και τις υπέρ αυτών δεήσεις των διακόνων και τους πολυχρονισμούς των ιεροψαλτών.

http://orthodox-voice.blogspot.gr

Συμβολή στην επικράτηση της Παναιρέσεως: συναγωνισμός των Οικουμενιστών και «αντι-Οικουμενιστών»:

Οἱ μὲν γιὰ τὸ «βραβεῖο» καλύτερης ἐπίδοσης 

σὲ βλάσφημες αἱρετικὲς ἐνέργειες,

οἱ δὲ γιὰ τὴν ἐπίδοσή τους στὴ σιωπὴ καὶ ἀδράνεια καὶ σὲ «ἀπαξίωση» τῶν αἱρετικῶν κατορθωμάτων, 

ὥσπου νὰ ἐπικρατήσουν πλήρως!!!

Γιὰ ποιά Ορθοδοξία μιλάμε κύριε Φραγκουλάκηκαὶ κύριοι κληρικοὶ τῆς Γερμανίας, φαρισαῖοι καὶ ὑποκριτές;

Ὁ κ. Κωνσταντῖνος Μύρων, «ὀρθόδοξος» Πρωτοπρεσβ., σύμβουλος τοῦ Πατριάρχη στὸ Κολυμπάρι,συνέβαλε στὴν σύνταξητοῦ αἱρετικοῦ «Συμβόλου τῆς Πίστεως» καὶ συμπροσευχήθηκε ἀπαγγέλλοντάς το μαζί μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς, στὰ πλαίσια τῆς οἰκουμενιστικῆς λειτουργίας (08.07.2017) ποὺ ἔλαβε μέρος στὸ Ἀμβοῦργο ὡς διαμαρτυρία γιὰ τὴν συνάντηση τῶν G20!!!

Τὸ «Σύμβολο» αὐτὸ ἀποτελεῖ κατάφωρη καταπάτηση τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων, τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπίστευτη προσβολὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία κατὰ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ δὲν συγχωρεῖται. 

Φυσικὰ δὲν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς συναγωνιζόμενους, ποιός θὰ ἀνακηρυχθεῖ πιὸ αἱρετικὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, Κληρικοὺς τῆς Μητρόπολης Γερμανίας, νὰ ἐπληφθοῦν τοῦ θέματος ἢ νὰ ζητήσουν ἀπὸ τὸν «ἀρχηγὸ» Πατριάρχη τὴν κανονικὴ καθαίρεση τοῦ κ. Κωνσταντίνου Μύρων. Ὄχι μόνο γιατὶ δὲν θὰ τιμωρήσουν, ἀλλὰ θὰ τιμήσουν –ὅπως οἱ Οἰκουμενιστὲς ξέρουν νὰ τιμοῦν– ἀλλὰ γιατὶ εἶναι ἤδη κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο αὐκατάκριτος καὶ ἀναθεματισμένος.

Κατὰ τὰ ἄλλα, ὅπως προχθὲς ἔγγραφε ὁ π. Φραγκουλάκης: οἰκουμενισμὸς καὶ αἵρεση δὲν ὑπάρχει!

Ἀκολουθεῖ τὸ κατάπτυστο νέο «Σύμβολο τῆς Πίστεως» τῶν αἱρετικῶν ποὺ συνέταξαν μαζί μὲ τοὺς «Ὀρθόδοξους» μὲ τὶς σιωπηρὲς «εὐλογίες» τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς Παναιρέσεως:

«Πιστεύω σ’ ἕναν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀγάπη καὶ δώρισε τὴν γῆ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

Δὲν πιστεύω στὸ δίκαιο τοῦ δυνατοῦ, στὴν δύναμη τῶν ὅπλων, στὴν ἰσχὺ τῆς καταπίεσης.

Πιστεύω στὸν Ἰησοῦ Χριστὀ, ποὺ ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύσει καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ ὅλες τὶς θανατηφόρες ἐξαρτήσεις.

Δὲν πιστεύω ὅτι οἱ πόλεμοι εἶναι ἀναπόφευκτοι καὶ ὅτι ἡ εἰρήνη εἶναι ἀνέφικτη.

Πιστεύω στὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ἐπιδράει σὲ ὅλους μέσῳ ὅλων καὶ μᾶς ἀλλάζει καὶ μᾶς ζωογονεῖ.

Δὲν πιστεύω ὅτι πρέπει νὰ ζοῦμε φυλακισμένοι σὲ στενὰ πλαίσια, σὲ ἐχθρότητες, σὲ φοβίες καὶ στὴν ἀπελπισία.

Πιστεύουμε στὴν κοινωνία τῶν Ἁγίων, ποὺ καλέσθηκε νὰ ὑπηρετεῖ τὴν ἀνθρωπότητα.

Δὲν πιστεύω ὅτι τὰ πάθη εἶναι μάταια, ὅτι ὁ θάνατος σημαίνει τὸ τέλος καὶ ὅτι ὁ Θεὸς ἐπιζητεῖ τὴν καταστροφὴ τῆς γῆς.

Πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς θέλει μία τάξη στὸν κόσμο, ποὺ νὰ βασίζεται στὴν δικαιοσύνη καὶ στὴν ἀγάπη καὶ ὅτι ὅλοι οἱ ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες εἶναι ἰσότιμοι ἄνθρωποι.

Πιστεύω στὴν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ γιὰ ἕναν νέο οὐρανό, μία νέα γῆ, στὴν ὁποία θὰ φιλιοῦνται ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη.

Πιστεύω στὴν ὀμορφιὰ τῆς ἁπλότητας, στὴν ἀνοιχτόχερη ἀγάπη καὶ στὴν ἐπὶ γῆς εἰρήνη. Ἀμήν».

Κατὰ τὰ ἄλλα ἡ Ὀρθοδοξία στὴν Γερμανία μένει ἀλάβωτη χάρη στὴν θυσία τῶν ἱερωμένων της!!!!

''ΜΑΝΗ – ΘΕΚΕΛ – ΦΑΡΕΣ''

Δ.Π.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Τι ακριβώς λέει ο παππούλης μας;

Λεμεσού Αθανάσιος:

 «Η σύνοδος του Κολυμπαρίου δεν έβλαψε την Εκκλησία»

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΟΤΙ: 

«Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΒΑΡΙΟΥ 

ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

Ο άνθρωπος της Εκκλησίας πρέπει να είναι «αδέσποτος»!

«καὶ τὰ “ἀδέσποτα” οἰκουμενιστικὰ

καὶ λοιπὰ τολμήματα τῶν δεσποζόντων»!

Το «αδέσποτον» της εν Χριστώ ζωής

Λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Αδέσποτον η αρετή και εκούσιον και ανάγκης πάσης ελεύθερον»και:

«Ελευθέραν γαρ είναι προσήκει παντός φόβου την αρετήν και αδέσποτον, εκουσία γνώμη το αγαθόν αιρουμένην».

Και ο Μέγας Βασίλειος: «Θεώ ου το ηναγκασμένον φίλον αλλά το εξ αρετής κατορθούμενον. Αρετή δε εκ προαιρέσεως και ουκ εξ ανάγκης γίνεται».

Το ρήμα «δεσπόζω» αρχικά σημαίνει ασκώ κυριαρχία. Επίσης κυριαρχώ τινος, εξουσιάζω κάτι. Γενικά, όλες οι ερμηνείες του ρήματος περιστρέφονται γύρω από τη λέξη «εξουσία»και«κυριαρχία». Το ουσιαστικό «δεσπότης» αναφέρεται στον οικοδεσπότη, στον κύριο των δούλων, τον απόλυτο άρχοντα, το δυνάστη, τον ιδιοκτήτη κάποιου, το Θεό. 

Στη νεότερη δε εκδοχή τον αρχιερέα, τον επίσκοπο.

Η λέξη «αδέσποτος» επίσης, αυτός που δεν έχει κύριο, δεσπότη, αυτός που δεν ανήκει σε κανέναν, αυτός που είναι στη διάθεση του καθενός. Το δε θηλυκό του «δεσπότης» είναι η «δεσπότις», η «δέσποινα», η κυρία του σπιτιού, η ηγεμονίδα, η βασίλισσα, η αυτοκράτειρα, η Θεοτόκος. 

Ώστε, κατά το λόγο του Ευαγγελίου και τις εμπειρίες των αγίων στην εκκλησιαστική μας Παράδοση, εκεί όπου ο πιστός αναγνωρίζει το πνευματικό περιεχόμενο της λέξης Δεσπότης, είναι μόνο το πρόσωπο του Χριστού και της λέξης Δέσποινα, αυτό της Παναγίας.

Άλλωστε, ένας είναι ο Δεσπότης του και έτσι τον προσφωνεί διαρκώς στις προσευχές του και στις συνεχείς επικλήσεις του μέσα στις λατρευτικές ακολουθίες, όπως και την Παναγία ως Δέσποινα. Αυτόν, που είπε πως είναι η Αλήθεια και πως, αν την γνωρίσει ο πιστός, αυτή θα τον ελευθερώσει. Του μένει λοιπόν να αγωνισθεί να γνωρίσει το Χριστό, την Αυτοαλήθεια και, αφού τον βάλει στη ζωή του ως Δεσπότη –ω, του υπερλόγου– θα είναι κατά πάντα ελεύθερος.

Ο άνθρωπος της Εκκλησίας του Χριστού, για να προκόψει αληθινά, πρέπει να είναι «αδέσποτος», όπως γράφουν οι άγιοι. Διά της κτίσεως των ευαγγελικών αρετών ελευθερώνεται και με τη διάκριση και το φόβο μην πληγώσει τη χάρη των αρετών, που του χαρίζει το Άγιο Πνεύμα, πράττει το «αγαθόν» με εκούσια γνώμη, χωρίς βία και καταδυνάστευση.

Ναι, είναι αδέσποτος και άρα ελεύθερος. Ο άνθρωπος του Θεού έχει ανάγκη από πατέρες και όχι από δεσπότες. Έχει ανάγκη απόθυσιαστική προσέγγιση στο όνομα του Χριστού. 

Ο επίσκοπος, επί παραδείγματι, ο οποίος είναι «εις τόπον και τύπον Χριστού», αυτός πρώτος θα κάνει το βήμα. Διότι ο τόπος Χριστού είναι ο Γολγοθάς και ο τύπος Χριστού ο Σταυρός του. Αίμα και θυσία στολίζουν την πατρική αγάπη, από την οποία λείπει παντελώς ο φόβος.

Σύμφωνα με τους παραπάνω λόγους των αγίων, πώς είναι δυνατόν ο «δεσποζόμενος» πιστός (δεσπόζομαι=τελώ υπό κυριαρχία) να καλλιεργηθεί στην αρετή, ώστε να δημιουργηθεί μέσα του το ανάλογο κριτήριο και να εγείρει φωνή διαμαρτυρίας για τα «αδέσποτα» οικουμενιστικά και λοιπά τολμήματα των δεσποζόντων; Πού να βρει στήριγμα, όταν αισθάνεται πάνω από το κεφάλι του τη δεσπόζουσα αυθεντία, έτοιμη να τον «συντρίψει», αφαιρώντας του απειλητικά το δικαίωμα να άρει φωνή συνειδήσεως;

Η αντίδραση ενός μητροπολίτη στην παύση μνημόνευσης του ονόματός του από ιερέα της μητροπολιτικής περιφέρειάς του, αποτυπώνει και καταδεικνύει το υιοθετούμενο από την πλειονότητα της ιεραρχίας «δεσποτικόν». 

Είπε:

«Δεν μπορεί ένας ιερεὺς να είναι περισσότερο ορθόδοξος απὸ τον μητροπολίτη»! Ακόμη: «Αυτὰ τα πράγματα (τα σχετικά με την πίστη και τις αιρέσεις) δεν είναι των παπάδων, είναι των Συνόδων, είναι των Πατριαρχών, των Αρχιεπισκόπων»!

Μ΄ άλλα λόγια, ο άγιος Παΐσιος, που ήταν απλός μοναχός, δεν μπορούσε επ΄ ουδενί να είναι ορθοδοξότερος από τον μητροπολίτη! Άρα δεν είχε δικαίωμα να εκφέρει γνώμη περί αυτών!

Βέβαια, αυτή η νοοτροπία δεν περιορίζεται μόνο σε ιεράρχες αλλά και σε πρόσωπα που έχουν υπό την καθοδήγησή τους ψυχές, τυφλά προσκολλημένες σ΄ αυτούς. Τους απαγορεύεται η έκφραση της γνώμης τους, της ανησυχίας τους για καταφανή έργα και λόγια, που προδίδουν την πίστη, με την δικαιολογία πως αυτά είναι υποθέσεις άλλων, των «μεγάλων», των «μορφωμένων» και όχι του οιουδήποτε αγράμματου, άσχετου περί την ακαδημαϊκή θεολογία.

Λοιπόν, αυτό «το αδέσποτον της αρετής και ανάγκης πάσης ελεύθερον, της εκουσία γνώμη το αγαθόν αιρουμένης», δεν λειτουργεί σήμερα στο χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας, ως βασικός παράγοντας ελεύθερης έκφρασης της εσωτερικής αγωνίας και ανησυχίας του πληρώματος, σχετικά με τα θέματα της πίστεως και κυρίως με την καταφανώς εκτραπείσα πορεία των ποιμένων από τη διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Δεν πνέει αυτός ο ευλογημένος άνεμος της εν Χριστώ ελευθερίας, που προσφέρει το αναγκαίο οξυγόνο για την αγωνιώδη έκφραση της αλήθειας από το πλήρωμα προς τους ποιμένες, οι οποίοι, ως κύριοι και δεσπότες «πωλούν τον πολύτιμον μαργαρίτην», ξένω βουλήματι, ιδίω θελήματι και αυθαιρέτω γνώμη.

Ο φόβος και η άγνοια είναι οι δυο βασικοί λόγοι, οι οποίοι λειτουργούν ανασταλτικά στην ελεύθερη έκφραση. Και για τους δυο υπεύθυνοι είναι οι ποιμένες και οι διδάσκαλοι. Καθηλώνονται οι ψυχές, οι οποίες περιδεώς παρακολουθούν, μη δυνάμενες να κατανοήσουν τον προβαλλόμενο και διαρκώς μετασχηματιζόμενο υποκριτικό και προδοτικό τρόπο εκχώρησης της Αλήθειας στο απάνθρωπο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης. Την αγαπολογούσα μεν δημοσίως, συνθλίβουσα δε τα πάντα, ευκαίρως ακαίρως, αλλά πάντοτε εγκαίρως, «δεσποτεία». (Δεσποτεία=η εξουσία του κυρίου επί των δούλων, η απόλυτος εξουσία, Ν. μτφ. επιβολή τυφλής υπακοής).

Αυτή δημιουργεί κλίμα εκφοβισμού, συνθλίβει και λοιδορεί και εξουδενώνει τους μετριοπαθείς, τους ευγενικούς, τους άτολμους, τους αδύνατους, τους αγνοούντες. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες με οπτικοακουστικό υλικό, που δημοσιεύτηκαν σε διάφορες πηγές ειδήσεων, όπου αποδεικνύεται του λόγου το αληθές. Και συνεχίζουν οι εραστές της το «θεάρεστο» έργο της απορθοδοξοποίησης, άλλοι ως πρωτεργάτες και άλλοι ως επικροτούντες ή εφησυχάζοντες θεατές.

Με το ισχυρό ρεύμα του οικουμενισμού, που κατέχει τους ζωτικούς θύλακες για την αλλοίωση και τον εκφοβισμό των συνειδήσεων, καθιερώθηκε και είναι πλέον ξεκάθαρη η εικόνα: Από τη μια «εμείς οι δεσπόζοντες» και από την άλλη «εσείς οι δεσποζόμενοι»! Και συμβαίνει το εξής πρωτόγνωρο φαινόμενο: Οι δεσπόζοντες σιωπούντες, επιβάλλουν τη σιωπή στους δεσποζομένους!!! «Φόβος και τρόμος επέπεσε τη κτίσει» και η σιωπή απλώθηκε παντού.

Η απλότητα και η διαφάνεια, που θα έπρεπε να χαρακτηρίζουν τα πάντα μέσα στην Εκκλησία μαζί με το πνεύμα της ελευθερίας εν τη ταπεινώσει και διακρίσει, απουσιάζουν και ο Θεός δεν αναπαύεται σ΄ αυτό. Όπως συμβαίνει και στις κοσμικές εξουσίες, τα επίχειρα όλης αυτής της κατά συρροή διεξαγωγής των κατ΄ ιδία παρανόμων συνεδρίων και αποφάσεων και της προπαγάνδας υπέρ αυτών, ερήμην του δεσποζομένου λαού, θα είναι η οδύνη και ο αβάστακτος πόνος. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε να «μετανοήσει» ο Θεός και να δείξει το μέγα Αυτού έλεος.

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

http://agonasax.blogspot.gr

Επιστολή αναγνώστη: Τι λέει ο Άγιος Ιγνάτιος για τον "κίνδυνο μόλυνσης από κάποια ψευδο-διδασκαλία"; εξαιρετικά επίκαιρη

Επιστολή αναγνώστη: 

Τι λέει ο Άγιος Ιγνάτιος για τον "κίνδυνο μόλυνσης από κάποια ψευδο-διδασκαλία"; 

βρήκα στον 1ο τόμο από τα έργα του Αγίου Ιγνατίου την παρακάτω διδαχή που πιστεύω πως είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Αν σας είναι εύκολο να την δημοσιεύσετε για ψυχική ενίσχυση και ωφέλεια και άλλων αδελφών που πιθανόν να μην έχουν διαβάσει τα έργα του :

Ασκητικές Εμπειρίες 1ος Τόμος σελίδα 188 έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου :

"Εσύ λοιπόν, που θέλεις να πλησιάσεις τον Θεό και να ενωθείς μαζί Του με την αδιάλειπτη προσευχή, πρόσεξε !

Παρακολούθησε προσεκτικά τις σκέψεις σου.

Μήπως έχεις μολυνθεί από κάποια ψευτο-διδασκαλία ; 

Ακολουθείς με ακρίβεια και χωρίς εξαιρέσεις τη διδασκαλία της μόνης αληθινής, αγίας , αποστολικής, Ανατολικής Εκκλησίας;

Αν κάποιος παρακούσει την Εκκλησία, ας είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης ή ο τελώνης, μας διδάσκει ο Κύριος, αποξενωμένος από τον Θεό, και εχθρός του Θεού.

Και τι αξία μπορεί να έχει η προσευχή εκείνου που βρίσκεται σε κατάσταση έχθρας προς τον Θεό, σε κατάσταση αποξενώσεως από τον Θεό ;"

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε εκείνους που αναγνωρίζουν "εκκλησιαστικότητα" και μυστήρια σε κατεγνωσμένους κακοδόξους-αιρετικούς όπως παπικούς και μονοφυσίτες κτλ:

Για να μην σας κουράζουμε, δείτε απλά τα 3 σύντομα βίντεο που ακολουθούν.

Κλείνουν όλα τα στόματα.

https://youtu.be/pPI3xLHhTa0

https://youtu.be/8Q7bXxmNQFA

https://youtu.be/ErvzFLMIh98

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Πρίν έρθει η Πανθρησκεία και ο αντίχριστος, ο...οικουμενισμός!

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος:

Πρίν ἔρθει η Πανθρησκεία και ὁ ἀντίχριστος 

θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός.

«Ὁ οἰκουμενισμός, νά ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θά γίνει… μία ἰσοπέδωση θρησκευτική καί πολιτική-κυβερνητική, θά ὑπάρξει ἕνας μόνο, πού θά κυβερνήσει τόν κόσμο. Αὐτός ὁ ἕνας, κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, 

θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁ οἰκουμενισμός, χωρίς περιστροφές, ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε ἀντίχριστο σύστημα». 

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ 

(Δανιήλ, ὁμιλία 5η) 

Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλά πρέπει νά εἰπωθοῦν γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση Ὀρθοδοξίας-Ρκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νά ἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία». 

Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ, σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θά ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός» (Ἡσαΐας, ὁμιλία 9η)

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Κι όμως "άχρι καιρού" ανέχονται τους παράνομους εραστές!

Αναμονή ως ευλογία και αναμονή ως γελοιότητα

Διακοπή μνημοσύνου - μνημόνευση. Αποτείχιση - εντός των τειχών. Ενίοτε και επί τα αυτά. Έγκυρα Μυστήρια - άκυρα Μυστήρια. Συνένωση με τον επίσκοπο - ένωση με τον Χριστό. Παλαιό ημερολόγιο - Νέο ημερολόγιο. Σωτηρία εν τη πίστη - σωτηρία εν αγάπη. Παλαιά Ρώμη - Νέα Ρώμη. Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία – Ρωμαιοκαθολική Παπική - «Εκκλησία». Ανατολή - Δύση. Αιρετικοί – ετερόδοξοι. Εκκλησίες - αιρέσεις.

Χριστιανικές ομολογίες - αντίχριστες δοξασίες. Βάπτισμα παντού - βάπτισμα ένα. Δύο πνεύμονες - μία ανάσα. Ευλογημένη υπακοή – υπερευλογημένη ανυπακοή. Προσευχή άχρι καιρού – κομποσκοίνι εντός ιερού. Διαμαρτυρία – επανάσταση. Ζηλωτές – μετριοπαθείς. Μαχητές – χλιαροί. Γνήσιοι – μολυσμένοι. «Σύνοδος» ληστρική – Σύνοδος Αγία. Μάρτυρες - προσκυνημένοι. Θαρραλέοι – φοβισμένοι. Αναμονή – Πράξη. Λογική – αλογία. Αγαπητός εν Χριστώ αδελφός Πάπας – Καταραμένος διά Διαβόλου λύκος φοβερός. Κόκκινες γραμμές – Πράσσειν άλογα. Έμφυλα στερεότυπα – άφυλα βλαστήματα. Παρελάσεις πατριωτικές – παρελάσεις υπερηφανίας. Γάμοι ορθόδοξοι – γάμοι μεικτοί. Πρόσωπο – άνθρωπος. Εκκλησία – κράτος. Χωρισμός – διακριτοί ρόλοι. Θρησκευτικά μαθήματα – συγκρητιστικά ιδεολογήματα. Νηστεία ορεκτική – νηστεία εγκρατευτική. Διαφωτισμός – Διασκοτισμός. Ευρωπαϊκός Ουμανισμός – Ρωμαίικος ανθρωπισμός. Κρίση – ευκαιρία. Οικονομία – καταστροφή. Παλαιοκομματισμός – κυβερνητικός συνασπισμός. Προοδευτισμός – οπισθοδρόμηση. Ειρήνη – πόλεμος. Προβληματισμός – εφησυχασμός. Εγρήγορση – νωθρότητα.

Τέλος δεν έχει μια αντιπαράθεση που υποβόσκει τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο μετά από την Κολυμβάρια σύναξη προκαθημένων, στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσα μέλη της οποίας έχουν παραμείνει ορθόδοξα. Το ποίμνιο στην πλειοψηφία του ανενημέρωτο και ανυποψίαστο. Η ενορία ανενεργή. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και κάποιες ελάχιστες εκπομπές και φωνές κληρικών, μοναχών και πολλών λαϊκών και πολλά σύγχρονα συγγράμματα και βιβλία συνδεδεμένα απευθείας με την Πατερική Παράδοση, κανένας δεν θα γνώριζε το παραμικρό πλην της σιωνομασονικής σέχτας που κυβερνά τον κόσμο ή θέλει και το προσπαθεί με κάθε μέσον να κυβερνά. Αλλά και στην πολιτική ή ίδια και ανάλογη κατάσταση με άλλα μέτρα και σταθμά, στη βάση του όμως το υπόβαθρο όμοιο. Συγκοινωνούντα δοχεία μιας κρίσεως φαινομενικά οικονομικής, για όσους ερευνούν λίγο παραπέρα πνευματικής – πολιτισμικής.

Αν γίνονταν μια απλή μεταφορά δομής στο ελάχιστο κοινωνικό κύτταρο που είναι η οικογένεια, θα απλουστεύονταν πολλά και θα δίδονταν αρκετές απαντήσεις στους προβληματισμένους. Ένα αντρόγυνο με υγιή σχέση, κατά κανόνα θα δώσει και υγιείς απογόνους με πάμπολλα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών. Και το εφόδιο στη βάση του είναι η ορθή πίστη. Όχι ότι η αγάπη έπεται. Αυτό είναι άλλο ένα ιδεολόγημα που δυστυχώς καλλιεργείται από ορθοδόξους κατ’ όνομα, πλανεμένους όμως και αντίχριστους ουσιαστικά, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, εν τη πράξη. Διότι είναι αδύνατον να έχει κανείς με όλα τα αμαρτήματα που κουβαλά μαζί του στην αλλοτριωμένη φύση του διασώζοντας ως κόρην οφθαλμού την ανόθευτη πίστη και να μην έχει αγάπη. Το αντίθετο δεν είναι μόνο απαράδεκτο αλλά και εντελώς άτοπο. Αυτό δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό όσο απλό και ευλογημένο κι αν είναι. Έτσι, περνάμε σταδιακά σε μορφές γελοιότητας που μόνο ίσως αν καταδειχτούν με παραβολικά παραδείγματα θα γίνουν πιστευτά και κατανοητά. Διότι έχει περάσει εδώ και δύο αιώνες στο μεταπρατικό προτεκτοράτο της Γραικίας κατά Δύση αλλά και σε κάθε έναν ξεχωριστά στον κοινωνικό τομέα τόση αλλοτρίωση μέσα στο πετσί του, που πραγματικά τα αυτονόητα στο ζωντανό ρωμαϊκό παρελθόν μας, να φαντάζουν ψιλά γράμματα και γραφικές δοξασίες.

Ευτυχώς που ακόμη και μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των άφυλων αντίχριστων ζυμώσεων, σε κάθε σύγχρονη ελληνική οικογένεια, έστω μετανεωτερική, διασώζεται λίγο ή πολύ σε λανθάνουσα μορφή κάποιο ισχνό στοιχείο παράδοσης. Από την μοντέρνα γιαγιά με το κολάν της μόδας, προς τα παιδιά και τα εγγόνια, τα οποία φαινομενικά και κατά τα φαινόμενα παρουσιάζουν μια θλιβερή εξάρτηση από υποπροϊόντα εισαγόμενης δυτικής νεοκουλτούρας μέχρι τον απολίτικο τύπο με τα σκουλαρίκια. Όπου δεν έχει επέλθει πώρωση, η μαγιά αυτή μέσα σε άγνωστο χρόνο που κανένας δεν μπορεί με ακρίβεια να προβλέψει, θα ενεργήσει και θα φουσκώσει έναν θεραπευτικό κυματισμό μέσα από κοινωνικούς μετασχηματισμούς άγνωστους για την ώρα. Πολλοί το λεν ελπίδα αλλά είναι κάτι το πολύ βαθύτερο στη διαχρονικότητα του Ελληνισμού. Είναι πράξη εν τη γενέσει σε τόπο και χρόνο όπου τα πράγματα γίνονται τόσο δύσκολα ώστε να απειλείται με αφανισμό η ιστορική του ύπαρξη. Τότε αντιδρά οργανωμένα και ενωμένα μέχρι να αποκρούσει τον κίνδυνο. Ύστερα ασχολείται και πάλι με τα πάθη του, συνήθως ενάντια στου ομοφύλους του.

Από τον Όμηρο και παλαιότερα έως και σήμερα, αυτή η ελληνική πρακτική της αντιθετικής σύνθεσης δεν σταματά. Αν σταματήσει, τότε μάλλον θα πρέπει να αναφωνήσουμε “Finis Graeciae”. Άλλοι θεωρούν ότι το μοιραίο τέλος έχει ήδη συμβεί. Εμείς όχι, θεωρώντας ότι τα πολιτιστικά και πνευματικά κενά τα οποία έχουν δημιουργηθεί σήμερα στον Ελληνισμό, στην μελλοντική συμπύκνωσή τους από εξωτερικές επώδυνες πιέσεις, θα φέρουν στην επιφάνεια υγιή γεφυρώματα και επιφάνειες επάνω στα οποία θα πατήσουν οι επόμενοι για να αρχίσουν να χτίζουν ξανά σε βάσεις παρελθοντικές και ακλόνητες. Η διαδικασία όμως αυτή περνά από μύρια κύματα και η χρονική διάρκεια δεν μετράται με Μαθηματικά και νοητική επεξεργασία, υπερβαίνοντας αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε διάνοια.

Επιστρέφοντας στην παραβολική οικογενειακή παραδειγματική, αν ο ένας εκ των συζύγων διαπιστώνει πρόβλημα π.χ. απιστίας, η φυσικότερη αντίδραση είναι να ερευνήσει μέχρι να πειστεί ότι έχει συμβεί. Από κει και πέρα, το αν ανέχεται άχρι καιρού μια κατάσταση που γκρεμίζει τη σωτηριολογική υπόσταση της κοινωνίας του γάμου του ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρει να αποτρέψει την απεχθή για τον ίδιο παράνομη ένωση, είναι κατ’ αρχάς θεμιτό και ευλογημένο. Το να ανέχεται όμως και να μένει κάτω από την ίδια στέγη, αφού έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια «άχρι καιρού» μήπως και συνετιστεί ο παράνομος που ξεδιάντροπα φέρνει το «ερωτικό προϊόν» ακόμη και μέσα στο σπίτι και συστήνοντάς το ως φιλικό «γυμνή τη κεφαλή» ενώ όλα τα μάτια βλέπουν τι γίνεται και μην ερχόμενος σε διάσταση, διακοπή δηλαδή κοινωνίας, πώς θα φαίνονταν στους απέξω αυτή η αναμονή; Η απάντηση είναι μία και είναι γελοιότητα. Και το απαράδεκτο θα συνεχίζονταν αν έλεγε ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Φυσικά και έχει το δικαίωμα να παραμένει στον μοιχό γάμο υπό την ίδια στέγη άχρι καιρού, ζητώντας διαζύγιο. Όσο αυτό δεν εκδίδεται και καθυστερεί για τον οποιονδήποτε λόγο, είναι προφανές πως ό,τι πράξη νομική, διαδικαστική, εμπορική ίσως ως συνεταίρος εκτελεί ο μοιχός, είναι κατά νόμον έγκυρος και ο γάμος τυπικά υφίσταται.

Τούτο αν μεταφερθεί σε επίκαιρο εκκλησιαστικό ή και πολιτικό περιβάλλον είναι ακριβώς το ίδιο. Ουδείς σώφρον όμως δεν μπορεί να πει ποτέ ότι η ανεκτικότητα και παραμονή εις κοινωνία σε ανίερα τετελεσμένα σαν να μη συμβαίνει τίποτα κλαψουρίζοντας διαμαρτυρίες, προ οριστικής καταδίκης, είναι η φυσική κατάσταση και δεν αποτελεί γελοιότητα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως η ελεύθερη επιλογή δεν πρέπει να επικροτείται. Όχι όμως και να προσπαθούμε βλακωδώς να παρουσιάζουμε το γελοίο ως φυσικό και ευλογημένο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

*Ο Α. Σαραντίδης είναι δάσκαλος στην Καβάλα και πολιτικός επιστήμων

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΑNΘΡΩΠΑΚΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΩΤΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, ΜΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!! ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ. ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ! ΣΑΝ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ! ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ & ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Μήνυμα Πανθρησκείας από τους θρησκευτικούς ηγέτες –

 «Κάντε φίλους από όλες τις θρησκείες»

ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ

KOITAME ΣTA MATIA TON ΠATΡIAΡXH BAΡΘOΛOMAIO 

KAI TΡOMAZOYMΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ!

Διαστρεβλωταί τῆς ἀγάπης! Τὸ ἀγαπάτε ἀλλήλους, εἶπε ὁ Χριστὸς κ. Βαρθολομαῖε, καὶ ὄχι ἀγαπᾶτε τὶς θρησκεῖες τῶν ἄλλων!!! Μασόνους γιαχωβάδες, μουσουλμάνους, βουδιστάς, εἰδωλολάτρες, ἰνδουϊστάς, σατανιστάς, φραγκοπαπάδες, πρωτεστάντες, καὶ… ὅλα τὰ σατανικά ἐκτρώματα τῆς πανθρησκεία μιλοῦν για αγάπη, σαν αὐτὴ τῶν ὁμοφυλοφίλων, σὰν αὐτὴ τῶν οἰκουμενιστῶν!

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ, ΠΟΥ ΣΥΜΜΑΧΗΣΑΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΚΑΙ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ. ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ Τ’ ΑΦΕΝΤΗΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙ! ΣΑΝ ΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟ ΡΟΜΠΟΤ! ΕΧΕΙ ΥΦΟΣ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΥ ΝΑΡΚΩΜΑΝΗ!!!

ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΘΕ ΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ, ΤΥΡΑΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!

Παρακολουθήστε τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν αἰρέσεων και θρησκειῶν καὶ ἰδιαίτερα τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, πῶς ὁμιλουν. Το πρόσωπό τους μαρτυρεῖ σὲ ποιόν θεό πιστεύουν.

Το μήνυμα της ἀγάπης που στέλνουν είναι ύπουλο. Δεν ζητούν ν΄ αγαπήσουμε τοὺς ἀνθρώπους ὅλου τοῦ κόσμου, αλλα τους ανθρώπους όλων των θρησκειών! Μετατωπιζουν την αγαπη στις θρησκείες.

Στόχος τους οι Ορθόδοξοι χριστιανοι, γι» αυτό προβάλουν τον προδότη πατριάχη Βαρθολομαίο πρώτο.

Ενα ποιματάκι για την αληθινη, χριστιανικη αγάπη, που μαθαίναμε στο κατώτερο κατηχητικό:

Ἀνθρωπάκια ὅλου τοῦ κόσμου

μαῦρα κίτρινα λευκὰ

νιώθω νὰ φουντώνη ἐντός μου

τῆς ἀγάπης ἡ φωτιά

Η αγάπη των οικουμενιστών είναι άλλου είδους! Είναι ἔκτρωμα! είναι ἀπάτη ολκῆς! ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗ!!! Δούλοι της παγκοσμιοποίησις προσπαθούν νὰ εξαπατήσουν τους ορθοδόξους και να τους ὀδηγήσετε στὸ σκοτεινο μαντρί τῆς πανθρησκείας τους. Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Υποκρισία ή κάτι άλλο;

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Δοχειαρίου εἶναι κι αὐτὸς μέσα στὸ Π.Σ.Ε. τῶν αἱρέσεων, μνημονεύει αὐτοὺς ποὺ ἀποφάσισανκακόδοξα στὴν Κολυμπάριο Σύνοδο καὶ σιγά-σιγὰ τὴν ἐπιβάλλουν, ὑπέγραψε τὴν τελευταῖο κείμενο τοῦ Ἁγίου Ὄρους ποὺ δίνει ἄφεση στὸ κακόδοξο κείμενο τῆς Κρήτης, μνημονεύει τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Πατριάρχη καὶ μετὰ ὅλα αὐτὰ τὰ καταδικάζει, συνεχίζοντας νὰ εἶναι μέσα σ’ ὅλα!

Κύριε ἐλέησον!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Ο ΙΩΣΗΦ ΒΡΥΕΝΙΟΣ (1350-1431) ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ ΤΟ… ΣΗΜΕΡΑ!

Είναι πολλοί που βλέποντας την σημερινή κατάσταση του ελληνισμού με την υπόταγή του σε μια τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση, με την πολιτική διαφθορά, την ηθική διαστροφή της κοινωνίας να νομιμοποιείται και την θλιβερή κατάπτωση του ιερατείου, να θεωρούν ότι βρισκόμαστε σε μια ανάλογη εποχή προ της αλώσεως της Βασιλίδας.

Το παρακάτω είναι ένα πραγματικά αξιόλογο κείμενο του μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης μερικά χρόνια πριν την Άλωση, με πολλά… επίκαιρα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση για την σημερινή εποχή της μεγάλης κρίσης.

«Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.

Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:

Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.

Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.

…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι’ Αυτόν.

Αποδίδουμε το κοινό όνομα τον έχθρων του σταυρού (διαβόλου) ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους .

Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε κάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.

Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. 

Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.

…Αυταπατόμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες , την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη…

Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. …

Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. Ο αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας…

Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια. Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μάς κυβερνούν, αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς.

Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μοναχοί ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή.

Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού. Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους… Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄ αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Ζ Η Τ Ε Ι Τ Α Ι ...ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ!

Θ Λ Ι Ψ Η....

Κύριε Διευθυντά,

Δεν πρόλαβαν να περάσουν 2 μήνες από την βδελυρή επίσκεψι του Πάπα στην Κωνσταντινούπολι και έχουμε νέες προκλήσεις του Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Κατά την επίσκεψί του στην Γαλλία, μετείχε εσπερινής ακολουθίας, στην Παναγία των Παρισίων, μετά του Καρδιναλίου των Παρισίων, φορώντας το ωμοφόριό του. 

Τα ίδια έγιναν και στον ιστορικό ναό του Στρασβούργου, ενώ απηύθυνε συμπροσευχές με τους εκπροσώπους των ρωμαιοκαθολικών, προτεσταντικών, ευαγγελικών και αγγλικανικών «εκκλησιών» και με τους εκπροσώπους των εκκλησιών της Ρωσίας, της Ρουμανίας και της Ελλάδος.

Όλη η πανσπερμία των αιρετικών συνόδευσε τον Πατριάρχη εν πομπή μέχρι την έξοδο του Ναού, ενώ τον συνόδευαν τα μεγάλα αρμόνια του καθεδρικού Ναού με τις χορωδιακές ψαλμωδίες του.

Έχει μπει στο εκκλησιαστικό πρωτόκολλο, πλέον, σε κάθε επίσκεψι του Πάπα της Ανατολής, να καταπατούνται οι Ιεροί Κανόνες που απαγορεύουν την συμπροσευχή μετά των αιρετικών.

Και ενώ η κατρακύλα του Λατινόφρονος Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει τέλος ούτε σταματημό, στο περιβάλλον της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, «φύλλο δεν κουνιέται». Μία α ν ε ξ ή γ η τ η ΑΔΡΑΝΕΙΑ βασιλεύει και μία ΦΟΒΕΡΗ ά π ν ο ι α επικρατεί. 

Ο υ δ έ ν κινείται. 

Τα πάντα είναι ν ε κ ρ ά,  ή  ν α ρ κ ω μ έ ν α...

Οι, εις «τύπον και τόπον Χριστού» ευρισκόμενοι, επίσκοποι έχουν ως πρότυπό τους τον επίσκοπο των Σάρδεων (Αποκ. 3,1), ο οποίος όνομα είχε ότι ζου­σε, ενώ πνευματικά ήταν νεκρός.

Φορούν τα εγκόλπια και τους σταυρούς τους, κρατούν τις αρχιερατικές ράβδους τους και ως «χρυσοστόλιστοι και μιτροφορούντες Μήδοι σατράπες της εποχής του Δαρείου, ποιούντες διάφορες άκοσμες και επιτηδευμένες κινήσεις» ανέρχονται εις τον επισκοπικόν θρόνον.

Δύο λέοντες βρίσκονται στη βάσι του δεσποτικού θρόνου, για να θυμίζουν στους ανερχομένους επισκόπους, ότι πρέπει να είναι ΛΕΟΝΤΕΣ, όχι προς τους κατώτερούς τους κληρικούς και ...νεωκόρους, αλλά προς τους ΑΣΕΒΕΙΣ και α ι ρ ε τ ι κ ο ύ ς και  α θ έ ο υ ς και ισχυρούς του κόσμου τούτου.

Πρέπει να είναι λέοντες προς τους αιρετικά φρονούντες συνεπισκόπους τους, αρχιεπισκόπους και Πατριάρχες.

Κι όμως, φωνή δεν ακούγεται. Όχι βρυχηθμός λέοντος, αλλά ούτε λάκτισμα κυναρίου. Όλοι τους είναι «ως κύνες ενεοί» κατά τον Ησαΐα 56:10 «οι ου δυνήσονται υλακτείν», ποιμενικοί κύνες άφωνοι, που δεν γαυγίζουν, για να προστατεύσουν το ποίμνιο από τους λύκους και τους ληστές...

Λοιπόν, «ήλθον εις την Ιεράν Σύνοδον και ουκ ην επίσκοπος» θα έλεγε σήμερα ο Ησαΐας, εάν επισκεπτόταν τη Μονή Πετράκη, όπως επισκέφθηκε παλαιά τα Ιεροσόλυμα και ανεφώνησε «ήλθον και ουκ ην άνθρωπος».

Δεν υπάρχει επίσκοπος. 

Φοβερόν! 

Ούτε ένας δεν διαμαρτύρεται για τα τεκταινόμενα εις βάρος της Ορθοδοξίας.

Φωνάζουν για το νομοσχέδιο περί εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, φωνάζουν, φωνάζουν υπέρ η κατά για το ποιός έχει το πάνω χέρι στις «Νέες Χώρες», φωνάζουν για «ψύλλου ζητήματα», και για τα θέματα της Ορθοδοξίας βασιλεύει «άκρα του τάφου σιωπή». 

Ως ιχθύες και ως βάτραχοι και ως λαγωοί. «Άγιοι»… σιώπιοι!!!

Λοιπόν, Ζ Η Τ Ε Ι Τ Α Ι  ε π ί σ κ ο π ο ς !

Επίσκοπος με ανδρικό και προφητικό φρόνημα.

Επίσκοπος με ορθόδοξη πίστη.

Επίσκοπος ευαίσθητος στις δογματικές παρεκκλίσεις.

Επίσκοπος που να τηρεί τους όρκους που έδωσε κατά την ώρα της χειροτονίας του.

Επίσκοπος που να ελέγξη και να επιτιμήση τους κακοδοξούντας αρχιερείς, αρχιεπισκόπους και πατριάρχες.

Επίσκοπος, ο οποίος, εφαρμόζοντας τους ιερούς κανόνες θα σταματήση το μνημόσυνο των Λατινοφρόνων Βαρθολομαίου και Χριστοδούλου.

Επίσκοπος με φόβο Θεού και πατερική συνείδησι.

Ας μη φορά μίτρα, εγκόλπια, σταυρούς και όλα τα συναφή της κοσμικής αυτοκρατορικής αμφιέσεως.

Ας μη είναι χρυσοστόλιστος και αδαμαντοπλουμιστός.

Ένα απλό ωμοφόριο αρκεί.

Μόνο να έχη αποστολικό ήθος, ορθόδοξο πιστεύω και βίωμα.

Θα βρεθή άραγε; 

Ας το ελπίσουμε και ας προσευχηθούμε εκτενώς να μας τον χαρίση.».

Μετά τιμής

Ευαγγελία Νικολαΐδου

(Περιοδικό «Ιερά Παρακαταθήκη», τ. 16/ Μάρτιος 2007).

Ορθόδοξος Τύπος

"Π Α Π Α Φ Λ Ε Σ Σ Α Σ

ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΖΟΥΜΕ ΠΩΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ 

ΓΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ 2007. 

ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ, 

Ή ΜΑΛΛΟΝ 

ΑΛΛΑΞΑΝ ΕΠΙ ΤΑ ΧΕΙΡΩ….

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΤΟΥ… ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Είναι γνωστό το πρόσφατο κείμενο της σύναξης του Αγίου Όρους που «χαϊδεύει» για άλλη μια φορά την ψευτοσύνοδο της Κρήτης και την παναίρεσης.

«Ἡ Ἔκτακτη Διπλῆ Ἱερὰ Σύναξη τοῦ Ἁγίου Ὅρους, καὶ ἐνῶ κάθε Ὀρθόδοξος ψυχὴ συνταράσσεται οἱ Ἁγιορεῖτες δίνουν τὸ Οἰκουμενιστικὸμήνυμα:

«Δεν υπάρχει λόγος ταραχής, εφ’ όσον ευρίσκεται μεθ’ ημών ο Αναστάς Κύριος. Η Σύνοδος έγινε μετά από πολυχρόνιον προετοιμασίαν»!!!!!!!!!

Όπως βλέπουμε υπέγραψαν ΟΛΕΣ οι μονές.

Και άντε, για την Σιμωνόπετρα και τη Βατοπεδίου και τις αντίστοιχες κυριλέ μονές με τις υψηλές γνωριμίες, δεν μας παραξενεύει.

Άλλες μονές όμως;

Που τις είχαμε για σεμνές, παραδοσιακές, αντιοικουμενιστικές;

Η Κωνσταμονίτου;

Η Καρακάλου;

Τι έγινε ο λαλίστατος γέροντας της Δοχειαρίου; Επιμένει κι αυτός ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε; ή τελικά όπως ελέγχουν δεσποτάδες (μέσω των παρατρεχαμένων τους), έτσι άρχισαν να ελέγχουν και τους ηγουμένους;

Δίπλα σε κάθε ηγούμενο θα δείτε 1-2 -κοσμικά- μορφωμένους μοναχούς, που παριστάνουν τους ειδήμονες και κατευθύνουν (και μέχρι να καταλάβουν τους ηγεμονικούς θρόνους, επηρεάζουν καθοριστικά τον εκάστοτε ηγούμενο).

-Εχω να σας πω οτι το κειμενο αυτο θα ειναι αποδεκτο και απο τους περισσοτερους γεροντες κελλιων.ουδεις τωρα πια ανησυχει για τη συνοδο.οι λογισμοι των περισσοτερων βρισκονται στα κτιρια, τις επενδυσεις,και κοινωνικες σχεσεις και τα ταξιδια.οποτε οι προϊσταμενοι ξερουν τι κανουν….εχουν αποκτησει αρκετη αναισθησια απο τα κειμενα και τις διαμαρτυριες και δεν ταρασονται.Τα ΕΣΠΑ και οι εκοσμικευμενη ζωη εχουν πετυχει το στοχο τους,τοσα χρονια. Αν μιλησει κελλιωτης, ο δρομος των απειλων και διωγμών είναι η επιτυχημένη μέθοδος ….

Αν υπαρχει τετοια διαβρωση σε αυτους που καποτε εδωσαν υποσχεσεις και αφιερωσαν τη ζωη τους στο Χριστο,τι θα κανει ο υπολοιπος κοσμος;

-Θεολόγος δεν είμαι. Αλλά κάποια πράγματα κάνουν μπαμ από μακριά. Πού το βρήκαν γραμμένο να συμπροσεύχεται κανείς με επισκοπίνα που συζεύχθηκε με γυναίκα και αποκαλείται εκκλησία; Πώς γίνεται να συμπορεύεται κάποιος με κάποιον που λατρεύει τον Αλλάχ ή τη θεά Κάλυ; 

Πώς μπορώ να δεχτώ να κοινωνώ με κάποιον που αλλοιώνει το σύμβολο της πίστης και να λέω ότι ορθώς πράττω; Εντάξει όλοι είμαστε υπό τον οφθαλμό του Θεού και πάντες αμαρτωλοί, μα το φως το αληθινό το φωτίζων πάντα άνθρωπο ερχόμενο στο κόσμο δε το δέχονται όλοι ούτε συμφωνούν περί της εν σαρκί φανέντος παρουσία του; Mα ούτε και τη μητέρα του φωτός τιμούν όπως πρέπει. Και όταν ο θεοδόχος Συμεών ομολογεί ότι είδον το σωτήριον οι οφθαλμοί του το οποίον ετοίμασε ο Θεός κατά πρόσωπον πάντων των λαών,τί θα πούμε εμείς οι αμαρτωλοί, ότι δε πρέπει να τα πάρουμε σοβαρά αλλά να τετραγωνίσουμε το κύκλο ώστε και η επισκοπίνα, και ο άγγελος του Τσάρλυ, και ο σίχ, και ο μουεζίνης του μεγάλου τεμένους σώζονται;

-Δεν έχω πάει ποτέ στο Άγιο Όρος. Πάντα είχα το πόθο να πάω σε δυό τρία μέρη. Το πρώτο στη Πόλη, το δεύτερο στους αγίους τόπους, και στο τρίτο μέρος στο περιβόλι της Παναγιάς. Τώρα πλέον μου πέρασε ο πόθος για το τρίτο μέρος, εξακολουθώ να ποθώ τα δύο άλλα!

-Στην Αμερική στις νεοημερολογίτικες εκκλησίες έχουν κουτσουρέψει τα πάντα από τις Θείες Λειτουργίες. Τελευταίως αφαίρεσαν και το Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς, επειδή δεν αρέσει στους Προτεστάντες. Όσοι αντιστέκονται σε αυτές τις καινοτομίες δέχονται αφόρητες πιέσεις. ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ το Περιβόλι της Παναγιάς να μην αντιστέκεται στους αρνητές της Παναγίας.

Δεν καταλαβαίνετε ότι με αυτά που κάνετε θα διώξετε την Παναγία από το Περιβόλι Της;

Θεέ μου συγχώρησέ μας.

-Κρίμα σας Αγιορείτες. Όχι τίποτα αλλο, αλλά με αυτά τα» διπλωματικά» που γράφετε, θα χάσετε και τον ΜΙΣΘΟ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΗΣ ΙΣΟΒΙΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ . Καλύτερα να είσασταν έξω, στον κόσμο, λαϊκοί, οικογενειάρχες, και να ομολογούσατε Χριστόν γνήσιον και ανόθευτον, παρά αυτό το θέατρο μέσα, εκεί.

Πηγή : Ο Παιδαγωγός

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Καθηγούμενοι ή Καθησυχαστές; Λεγάτοι και Τριμπούνοι απεφάνθησαν ότι μείνετε ήσυχοι! Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει! απογοήτευση σκορπάει στους πιστούς για την κατρακύλα των Αγιορειτών

Αβαντάρει την Σύνοδο του Κολυμπαρίου το Άγιο Όρος 

και “καρφώνει” τους αντιδρώντες

ΣΧΟΛΙΟ Πελασγός ο Μιλήσιος

Καθηγούμενοι ή Καθησυχαστές;

Διάβασα τον...Τόμο των Αγιορειτών και αναρωτήθηκα. Τόσο σοβαρό θέμα της Ορθοδοξου Εκκλησίας και Προεξάρχοντες των 20 Ιερών Μονών Αγίου Όρους, απεκδύονται των ευθυνών τους και εκχωρούν την ισχύ των απόψεων τους σε Αντιπροσώπους για τη νομιμοποίηση του...Κολυμπαρίου!

Λεγάτοι και Τριμπούνοι απεφάνθησαν ότι μείνετε ήσυχοι! Η Εκκλησία του Χριστού δεν κινδυνεύει!

Ο Μέγας Αθανάσιος έκανε "σαματά" για ένα ιώτα, για να πληρωθεί το ρήθεν ότι "ούτε ένα ιώτα δεν θα εκπέσει από τους Λόγους Μου ακόμα κι όταν ο ουρανός και γη δεν θα υπάρχουν"! 

Στην Α Οικουμενική Σύνοδο. Έκτοτε, διεπέρασαν 17 αιώνες, ώστε ένας άνθρωπος τόσο Αιρετικός αφού διέγραψε τα της Ορθοδοξίας, ανέμειξε τις Παγκόσμιες πλάνες μαζί με τις δικές του της Οικολογίας του Φανάριου και του Ασωπού για τα μάτια του Οικουμενισμού!

Κάθε στιγμή, περιμένουμε να δούμε τους τελευταίους κολυβάδες να διωχθούν για την Ορθοδοξία από τον Επίγονο του Βέκκου, κι αυτοί υπογράφουν τον...Τόμο δια Αντιπροσώπων, Λεγάτων και Τριμπούνων!

Σίγουρα όμως "υπομένοντες υπομένομεν τον Κύριον και πρόσεσχε μας και εισακούσει της δεήσεώς μας"

Αναμένομεν τα ρήματα του εναπομείναντος Κολλυβά του Αγίου Ορους Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχιαρείου Γέροντος Γρηγορίου δια τα περαιτέρω!

Πελασγός ο Μιλήσιος

ΣΧΟΛΙΟ

Ὅταν εἶπε ὁ Κύριος:«πολλοὶ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμί ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι»,(Ματθ. 24,5) δὲν μιλοῦσε γιὰ τοὺς φανεροὺς ἐχθροὺς τοῦ ποιμνίου Του, δηλαδὴ τοὺς ὑλιστές, τοὺς Μαρξιστές, τοὺς ἄθεους, τοὺς ἀλλόθρησκους ἀλλὰ γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐμφανίζονται σὰν φίλοι Του, σὰν δικοί Του. Ἀπὸ αὐτοὺς θέλει νὰ γλιτώσει ὁ Χριστὸς τοὺς πιστούς, γιατὶ αὐτοὶ εἶναι ὁ μεγάλος ἐχθρός, οἱ ὑποκριτές, «οἱ δυνάμενοι πλανῆσαι».

Κάποτε θὰ κριθοῦμε γιὰ τίς ἀμαρτίες μας, ἂς μὴν κατηγορηθοῦμε ἐπιπλέον γιὰ τὴν ἀποδοχὴ νοθευμένων καὶ διεστραμμένων δογμάτων. Αὐτὸς ὁ κόσμος κάποτε θὰ τελειώσει, εἶναι ἕνα πλοῖο ποὺ βυθίζεται. Ὁ Θεὸς δὲν θὰ ζητήσει ἀπὸ ἐμένα καὶ σένα, νὰ σώσουμε τὸ πλοῖο. Τὸ αἷμα τῶν πνιγμένων θὰ τὸ ἀπαιτήσει ἀπὸ τοὺς Ποιμένες, ἀλλὰ θὰ ἐλεγχθοῦμε κι ἐμεῖς γιὰ τὸ ἂν δώσαμε ἕνα χέρι βοήθειας στοὺς ναυαγούς (Ἰεζ. 33,1-10).

Ἂς ἀκολουθήσουμε τοὺς Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τοὺς Ἐπισκό-πους τῶν διωγμῶν καὶ τοὺς Ἁγίους ποὺ ἔγιναν δοχεῖα τῆς Χάριτος,που μὲ τὰ σακατεμένα κόκαλα κάτω ἀπὸ τὰ φτωχά τους ρᾶσα περιέφεραν τὴν Ἀλή-θεια στὸν κόσμο. Ἂς ἔχουμε σὰν φάρο τοὺς Ὁμολογητὲς ποὺ ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ γλιτώσουν ἀπὸ τὰ ματωμένα χέρια τῶν Διοκλητιανῶν καὶ Μαξιμιανῶν γιὰ νὰ ὁρίσουν στὶς Συνόδους τὰ σωτηριώδη δόγματα.

Ἂς κρατήσουμε τὰ λόγια τοῦ Μ. Ἀθανασίου μέσα μας:

«Πρῶτα καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα νὰ προβάλλεται ἡ Ἀλήθεια. Καλύτερα νὰ διω-κόμαστε ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς παρὰ νὰ γίνουμε μιμητὲς τοῦ Ἰούδα».

Με μια άνευρη, άγευστη και άοσμη ανακοίνωση που επιβεβαιώνει τις ανησυχίες των Ορθοδόξων Χιστιανών πως ζιζάνια οικουμενισμού έχουν ριζώσει στο “περιβόλι της Παναγιάς” η επίσημη αγιορείτικη Κοινότητα κάλεσε τους πιστούς να μην ανησυχούν για την Σύνοδο του Κολυμπαρίου.

Χθες, Παρασκευή 30 Ιουνίου στις Καρυές συνεδρίασε η Έκτακτη Διπλή Ιερά Σύναξη του Αγίου Όρους, αποτελούμενη από τους 20 Αντιπροσώπους των Ιερών Μονών.

Η ανακοίνωση των Αγιορειτών πατέρων όμως μοιάζει περισσότερο με έκθεση ιδεών παρά με ομολογία πίστης!

«Δεν υπάρχει λόγος ταραχής, εφ’ όσον ευρίσκεται μεθ’ ημών ο Αναστάς Κύριος. Η Σύνοδος εγίνε μετά από πολυχρόνιον προετοιμασίαν» αναφέρει μεταξύ άλλων το μήνυμα της Διπλής Ιεράς Συνάξεως, ενώ “καρφώνει” τους αντιδρώντες λέγοντας: “Έχοµεν εµπιστοσύνην εις την αγάπην του Χριστού, όχι εις ατοµικάς και εώλους δοξασίας, αι οποίαι οδηγούν εκτός Εκκλησίας και δηµιουργούν τας κολάσεις των αιρέσεων”.

Επίσης μιλάει για “ψευδείς ποιµένες που δεν θυσιάζουν την ψυχήν των υπέρ των προβάτων, αλλά τα πρόβατα διά την θεωρίαν των”.

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση που μόνο απογοήτευση σκορπάει στους πιστούς για την κατρακύλα των Αγιορειτών

http://agonasax.blogspot.gr

«Ἔνοχος ἔνοχον οὐ ποιεῖ» (νομικό ἀξίωμα). Τὸ ζωτικὸ ψεῦδος τῶν «ἀντιοικουμενιστῶν»

Ἂν διαβάσουμε προσεκτικὰ τὴν Καινὴ Διαθήκη θὰ διαπιστώσουμε, ὅτι ὁ ἁμαρτωλὸς συνήθως δὲν κατονομάζεται. Ἀντιθέτως ὁ προδότης, ὁ παραχαράκτης καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἀναφέρεται πάντα μὲ τὸ ὄνομά του: Ὁ Ἰούδας, ὁ Ἀνανίας, ἡ Σαπφείρα, ὁ Σίμων, ὁ Ὑμέναιος, ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Φιλητός κλπ. 

Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι μιὰ πρώτη ἰσχυρὴ ἔνδειξη γιὰ τὸ ἱερὸ καθῆκον ποὺ ἔχουμε ὅλοι μας νὰ καταδεικνύουμε πάντα τὸν ἔνοχο καὶ ψεύτη σὲ θέματα πίστεως, διότι ἔτσι δείχνουμε τὴν ὑπακοὴ καὶ τὴν ἀγάπη μας στὸν Θεὸ καὶ στὸν συνάνθρωπο, προστατεύοντάς ἐμᾶς καὶ αὐτὸν ἀπὸ τὶς ὀλέθριες γιὰ τὴν σωτηρία μας ἐπιρροὲς τῶν ἑκάστοτε ἐνόχων σὲ θέματα Πίστεως. 

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, σὰν ἀληθινοὶ ποιμένες, μᾶς δίδαξαν μὲ ἔργα καὶ λόγους αὐτὴ τὴν στάση καὶ κατέδειξαν τὴν ποιμαντική της σπουδαιότητα. Πάντοτε κατονόμαζαν τοὺς αἱρετικούς γιὰ νὰ βοηθήσουν καὶ τοὺς ἴδιους νὰ συνειδητοποιήσουν καὶ νὰ κατανοήσουν τὸ λάθος τους, καὶ τὸ ποίμνιο νὰ προφυλαχθεῖ καὶ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τοὺς συγκεκριμένους αἱρετικοὺς ψευδοποιμένες καὶ λαϊκούς, τοὺς βαρεῖς «λύκους» ποὺ μὲ ἔνδυμα προβάτου θέλουν νὰ κατασπαράξουν τὰ πρόβατα. Ὁ Ἄρειος καὶ ὁ Νεστόριος, ὁ Πραξέας καὶ ὁ Νοητός, ὁ Βαρλαάμ κ.ἄ, ἦσαν αἱρετικοὶ πρὶν καταδικασθοῦν ἀπὸ Σύνοδο, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ποιμένες καὶ πιστοὶ ἐπεσήμαναν τὶς αἱρετικὲς κακοδοξίες τους καί, βέβαια, τοὺς καλοῦσαν σὲ διόρθωση. Ἐξ ἄλλου γι’ αὐτὸ συγκλήθηκε ἡ ἑκάστοτε Σύνοδος, γιὰ νὰ τοὺς καταδικάσει, ἀφοῦ δὲν μετανοοῦσαν καὶ ἐπέμεναν σ’ αὐτές. 

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τοὺς ὀνόμαζαν αἱρετικοὺς καὶ «λύκους», πρὶν καταδικασθοῦν καὶ ἔγραφαν λόγους ἐναντίον τῶν «ὀρθοδόξων» στὸ ὄνομα, ἀλλ’ αἱρετικῶν στὸ φρόνημα, ποὺ μπορεῖ νὰ κατεῖχαν ἱερατικὰ ἀξιώματα καὶ θρόνους Ἐπισκοπικούς, ἀλλὰ ἀπεδεικνύοντο ἐχθροὶ τῆς Πίστεως καὶ «βαρεῖς λύκοι», ὡς αἱρετικοί. Ἔτσι ἔκανε π.χ. ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κ.ἄ. 

Ἡ ἄρνηση τοῦ ἑκάστοτε Χριστιανοῦ, Ποιμένος καὶ μή, νὰ κατονομάσει τοὺς ἑκάστοτε κακόδοξους καὶ αἱρετικούς, εἶναι πράξη ἀνεύθυνη καὶ ἀφιλάδελφη, ἀφοῦ τοὺς ἀφήνει στὴν πλάνη τους ἀνεξέλεγκτους καὶ ἀβοήθητους νὰ ἀπωλεσθοῦν καὶ νὰ ὁδηγοῦν καὶ τοὺς ἄλλους στὴν ἀπώλεια. Ἂν γνωρίζουμε τὸν ἔνοχο σὲ θέματα πίστεως καὶ δὲν τὸν ὀνομάζουμε, δὲν τὸν καταδεικνύουμε γιὰ νὰ προστατεύσουμε τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ αὐτόν, τότε καταντοῦμε καὶ ἐμεῖς ψεῦτες καὶ, ὡς ἐκ τούτου, τὸ ἴδιο ἔνοχοι. 

Διότι γιὰ νὰ συγκαλύψουμε τὸ ψεῦδος, λόγω προσωπικῶν συμφερόντων ἢ ἀκόμα καὶ δειλίας, παρουσιάζουμε στοὺς ἑαυτοὺς μας καὶ στοὺς ἄλλους, ὡς δῆθεν ἀγωνιστές, μία μισὴ ἀλήθεια, ἀκατονόμαστη, κρύβοντας παράλληλα τὴν πραγματικὴ ὀδυνηρὴ ἀλήθεια, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ αὐτὴ θὰ ἀπαιτοῦσε ἀπὸ ἐμᾶς αὐταπάρνηση καὶ μία φυσικὴ συνέπεια λόγων καὶ πράξεων.

Καὶ παράξενο· Αὐτὸ τὸ ψεῦδος μᾶς κρατάει στὴν ζωὴ ὡς ὑποτιθέμενους ὑπερασπιστὲς τῆς ἀλήθειας. Ὁ Νορβηγὸς θεατρικὸς συγγραφέας Ἑρρῖκος Ἴψεν ἐφηῦρε γιὰ αὐτὸ τὸ εἶδος τοῦ ψεύδους τὸν ὅρο «ζωτικὸ ψεῦδος». Κάθε ζωτικὸ ψεῦδος ἀπαιτεῖ τεχνάσματα συγκάλυψης ποὺ ἐξυπηρετοῦν τοὺς σκοπούς μας καὶ ἀποσιωποῦν τὴν ἁπλὴ ἀλήθεια. Αὐτὴ ἡ συγκάλυψη καὶ ἡ ὀνοματικὴ ἀπόκρυψη τοῦ ἐνόχου μᾶς καθιστᾶ αὐτομάτως ἐνόχους. Διότι ὁ ἔνοχος δὲν κατονομάζει τὸν ἔνοχο.

Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης προχώρησε ἀκόμα περισσότερο καὶ χαρακτήρισε σὲ ὁμιλία του αὐτὴν τὴν συγκάλυψη καὶ ὀνοματικὴ ἀπόκρυψη τῶν ἐνόχων σὲ θέματα πίστεως ὡς μία ἐπὶ μέρους αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν «ὀνοματοκρυπτισμὸ» (Μάρτιος 2013). 

Πρόκειται γιὰ μία σύγχρονη μὴ ὁμολογιακή, προδοτικὴ τακτικὴ καὶ συνήθη πρακτικὴ ὅλων σχεδὸν τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων, ἱερέων, διακόνων, μοναχῶν, θεολόγων καὶ θρησκευτικῶν Ἀδελφοτήτων. Ὅλοι αὐτοὶ κατ΄ ἰδίαν καὶ δημοσίως ὁμιλοῦν μὲν γιὰ τὰ κακῶς κείμενα στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, γιὰ τὰ σκάνδαλα ποὺ ὑποβιβάζουν καὶ ἐξευτελίζουν τὴν νύμφη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία στὰ μάτια τοῦ κόσμου, καὶ τέλος γιὰ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καταφέρονται γενικὰ ἐναντίον ὅλων αὐτῶν τῶν φαινομένων, ἀλλὰ δὲν ὀνομάζουν τοὺς ἑκάστοτε αἱρετίζοντες θεολόγους, ἱερεῖς, Ἐπισκόπους, Μητροπολίτες, Πατριάρχες κ.λπ., διότι ὁ ὀνοματισμὸς θὰ ἀπαιτοῦσε τὴν συνέπεια τῆς διδασκαλίας τῶν Πατέρων: Ἡ κατονομασία τους θὰ ἀπαιτοῦσε -κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων- μαζὶ μὲ τὴν ὁμολογία, τὴν ἐφαρμογὴ τῶν Κανόνων καὶ τὴν διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μαζί τους.

Βλέπουμε λοιπὸν π.χ. τὸν μητροπολίτη Ναυπάκτου νὰ μιλάει γιὰ μεταπατερικοὺς θεολόγους, ποὺ προετοίμασαν καὶ προώθησαν τὸ δράμα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ἀλλὰ νὰ μὴν τοὺς κατονομάζει· βλέπουμε τὸν Πειραιῶς νὰ μιλάει γιὰ αἱρετίζοντες οἰκουμενιστὲς καὶ μεταπατερικοὺς μέσα στὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ νὰ μὴν τοὺς κατονομάζει· βλέπουμε τὸν Λεμεσοῦ νὰ μιλάει γιὰ τραγικὲς ἀντιορθόδοξες μεθόδους στὸ Κολυμπάρι ἀλλὰ νὰ μὴν κατονομάζει· βλέπουμε τὸν ἡγούμενο τῆς Γρηγορίου νὰ μιλάει μὲ παραδείγματα γιὰ τὴν κατάντια τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλὰ νὰ μὴν τοὺς κατονομάζει· ἀκοῦμε τὴν Ἱ. Μ. Παρακλήτου νὰ μιλάει γιὰ ἀπίστευτα σκάνδαλα στὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ νὰ μὴν τὰ κατονομάζει· ἀκοῦμε Ἐπισκόπους, ἱερεῖς, θεολόγους, μοναχοὺς νὰ γνωρίζουν σημεῖα καὶ τέρατα, ποὺ καταβροχθίζουν τὴν εὐσέβεια καὶ τὸ φρόνημα τοῦ ποιμνίου, ἀλλὰ νὰ μὴν τὰ κατονομάζουν. 

Πολλοὶ μάλιστα, ὅπως ὁ Κορίνθου, ὁ Ἀργολίδος, ὁ Θεσσαλονίκης, ὁ Σιδηροκάστρου, κ. ἄ δὲν κατονομάζουν κἂν τὴν ὕπαρξη τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ μετὰ μένουν ὅλοι –παραδόξως– κατάπληκτοι, πῶς προχωράει καὶ ἑδραιώνεται αὐτὴ ἡ παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Φθάσαμε πιὰ στὸ τραγικὸ παράδοξο νὰ ἀναγνωρίζουμε, ἂν τὸ ἀναγνωρίζουμε, ὅτι ὑπάρχει αἵρεση καὶ νὰ μὴν κατονομάζουμε, ποιός εἶναι ἐπιτέλους ὁ αἱρετικός.

Τὸ «γνώσεσθε τὴν ἀλήθεια καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. 8, 32) γιὰ τοὺς περισσοτέρους καταργήθηκε. Ἄλλοι δὲν θέλουν νὰ ποῦν καὶ ἄλλοι δὲν ἀπαιτοῦν νὰ μάθουν. Ὅμως ἡ ἀλήθεια ἔχει ὄνομα, Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία του καὶ τὸ ψεῦδος ἔχει ὄνομα, Διάβολος/Βεελζεβούλ/Ἑωσφόρος, αἵρεση καὶ οἱ ὑπηρέτες τους ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. 

Δὲν μποροῦμε νὰ ὑπηρετοῦμε καὶ τὰ δύο. Ἢ θὰ μισήσουμε τὸν ἕνα καὶ θὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἄλλον ἤ θὰ στηριχτοῦμε στὸν ἕνα καὶ θὰ καταφρονήσουμε τὸν ἄλλο (Ματθ. 6, 24). Ὅσοι δὲν κατονομάζουν εἶναι καὶ μὲ τοὺς δύο κυρίους, λένε τὴν μισὴ ἀλήθεια καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἔνοχοι ἀπέναντι στὴν Ἀλήθεια. Τὸ ἀποτέλεσμα; Ὁ «ἔνοχος» ἔνοχον οὐ ποιεῖ, ἡ ἀλήθεια πολεμεῖται καὶ τὸ ψεῦδος κυριαρχεῖ.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου