381 καί 2016: Κωνσταντινούπολις καί Κολυμπάρι

381 καί 2016: Κωνσταντινούπολις καί Κολυμπάρι

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Τό 381 εἶχε συγκροτηθεῖ στήν Κωνσταντινούπολη ἡ Β’ Οἰκουμενική Σύνοδος, στήν ὁποία ἀποφασίστηκαν τέσσερα πράγματα: 

Πρῶτον, καταδικάστηκε ὁ Μακεδόνιος, ὁ ὁποῖος ἀμφισβητοῦσε τήν θεότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Δεύτερον, καταδικάστηκε γιά μιά φορά ἀκόμη ὁ Ἄρειος. 

Τρίτον, συμπληρώθηκε τό Σύμβολον τῆς Πίστεως καί τέταρτον, διετυπώθησαν ὀκτώ Ἱεροί Κανόνες. 

Τό 2016 συνῆλθε στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης ἡ ‘’ἁγία καί μεγάλη σύνοδος’’, στήν ὁποία ἐπίσης πάρθηκαν τέσσερις ἀντίστοιχες ἀποφάσεις: 

Πρῶτον, ἀμνηστεύθηκαν ὅλοι οἱ καταδικασθέντες ἀπό προηγούμενες Οἰκουμενικές Συνόδους αἱρετικοί (Ὄχι μονάχα δέν καταδικάστηκαν γιά μιά φορά ακόμη, ἀλλά τοὐναντίον παρακάθησαν στίς ἐργασίες τῆς συνόδου ὡς ἐπίσημοι προσκεκλημένοι). 

Δεύτερον, ἀναγνωρίσθηκε καί χαιρετίστηκε μέ ἐπαίνους τό δῆθεν ἔργο τοῦ λεγόμενου ΠΣΕ, τῆς κουρελοῦς τοῦ διαβόλου κατά τόν Ἅγιο Γέροντα Παΐσιο. 

Τρίτον, ἀκυρώθηκαν ὁλόκληρα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως (ἀναγνωρίσθηκαν οἱ αἱρετικοί ὡς τάχα ἐκκλησίες) καί τέταρτον, καταπατήθηκαν καί περιφρονήθηκαν πλεἰστοι ὅσοι Ἰεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας( συμπροσευχή με αιρετικούς ἀνήμερα τῆς Πεντηκοστῆς στό Κολυμπάρι, ἀναγνώριση μυστηρίων σέ αἱρετικούς, ἀπελευθέρωση μεικτῶν γάμων κ.α.). 

Μέ ἄλλα λόγια, τό 381 ὁριοθετήθηκε καί στερεώθηκε ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες ἡ ἐκκλησιολογική καί δογματική συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων, ἐνῶ τό 2016 ἀποφασίστηκαν τά ἐντελῶς ἀνάποδα.

Τό 381, στήν Β’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πρόεδρος τῆς Συνόδου ἦταν ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. 

Δίπλα του συμμετεῖχαν 150 Ἐπίσκοποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μέ δεσπόζουσες προσωπικότητες τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, τόν Ἅγιο Κύριλλο Πατριάρχη Ἱεροσολύμων, τόν Ἅγιο Νεκτάριο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τόν Ἅγιο Μελέτιο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀντιοχείας, τόν Ἅγιο Δονάτο Ἐπίσκοπο Εὐροίας κ.α. 

Καθίσταται ὁλοφάνερο, λοιπόν, ὅτι τό 381 οἱ ἀποφάσεις πάρθηκαν μέ τίς προσευχές καί τήν φυσική παρουσία τοὐλάχιστον ἕξι ἀναγνωρισμένων Ἁγίων. Ἑνῷ τό 2016, ἀντί τοῦ λόγου τῶν Ἁγίων, ἐπεκράτησε ὁ λόγος ὁ διπλωματικός.(1) 

Ἀξίζει στό σημεῖο αὐτό νά δοῦμε, ἔστω ἐπιγραμματικά, ποιά ἦταν ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί ποιά εἶναι σήμερα ἡ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ἀπέναντι στήν αἵρεση καί τούς αἱρετικούς ἔτσι, ὥστε νά κατανοήσουμε ὅσο γίνεται πληρέστερα καί τίς ἀποφάσεις, πού ἔλαβαν τό 381 καί τό 2016 ἀντίστοιχα. 

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀναφερόμενος στούς αἱρετικούς – παπικούς, μονοφυσίτες καί προτεστάντες- τούς καταδικασθέντες μάλιστα ἀπό Οἰκουμενικές Συνόδους, μιλάει γιά ‘’ἀδελφές ἐκκλησίες’’.(2) 

Ἀνάβει τήν ‘’λυχνία τοῦ κοινοῦ θεοῦ’’ μαζί μέ αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους.(3) Συμπροσεύχεται κάθε τόσο μέ ἐκπροσώπους τῶν 350 δῆθεν ἐκκλησιῶν μελῶν τοῦ λεγόμενου π.σ.ε.. (4)

Συμμετέχει σέ τελετές ἐντός συναγωγῆς.(5) 

Συμπροσεύχεται μέ τόν πάπα, μέ καρδιναλίους καί πάστορες μέσα στόν Ἰερό Ναό τοῦ Σεπτού μας Πατριαρχείου κ.α.π.(6) 

Ἐνῷ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος καταδικάζει κάθε αἵρεση καί μᾶς παραδίδει ἀνεκτίμητη πνευματική παρακαταθήκη, γράφοντας:

‘’Μικρόν ὅσον τόν τοῦ πολέμου καιρόν διαφέρειν, καί τήν τῶν αἱρετικῶν 

δυναστείαν’’.

(Λόγος ΜΓ’, Εἰς Μέγα Βασίλειον, ΕΠΕ 6,246. ΒΕΠΕΣ 60, 171. PG 36,588 Α)

Ἡ περίοδος τοῦ πολέμου ἔχει πολύ μικρή διαφορά ἀπό τήν δυναστεία τῶν αἱρετικῶν (Ἀπό τήν περίοδο πού ἐξουσιάζουν ἁπόλυτα οἱ αἱρετικοί). 

Ὡς ἐγώ δέδοικα τούς βαρεῖς λύκους.... Δέδοικα δέ τούς λῃστάς καί κλέπτας, μή διά τῆς αὐλῆς ὑπερβάντες, ἤ ἀναιδείᾳ συλλήσωσιν ἤ δι’ ἀπάτης κλέψωσιν, ὥστε θῦσαι καί κτεῖναι καί ἀπολέσαι, ἁρπάζοντες ἁρπάγματα, ψυχάς κατεσθίοντες, ὥς τις ἔφη τῶν προφητῶν. Δέδοικα δέ τήν παράθυρον, μή τις ἄκλειστον εὑρών τῶν χθές ἡμετέρων καί πρώην, εἶτα ὡς ἴδιος εἰσελθών, ἐπιβουλεύσῃ ὡς ἀλλότριος’’. 

(Λόγος ΚΣΤ’, Εἰς ἑαυτόν καί εἰς λαόν καί εἰς τούς ποιμένας, ΕΠΕ 2,156. ΒΕΠΕΣ 59,202. PG 35,1229D-1232A)

Πραγματικά, ἐγώ φοβοῦμαι τούς βαρεῖς λύκους... Φοβοῦμαι τούς ληστές καί τούς κλέπτες, μήπως πηδώντας στήν αὐλή ἀπό τόν φράκτη, ληστέψουν μέ ἀναίδεια ἤ κλέψουν μέ ἀπάτη, ὥστε νά θυσιάσουν, νά σκοτώσουν καί νά καταστρέψουν, ἁρπάζοντας λεία, κατεσθίοντας ψυχές, ὅπως εἶπε κάποιος ἀπό τούς προφῆτες. Φοβοῦμαι τήν πόρτα, μήπως τήν βρεῖ ἀνοικτή κάποιος ἀπό ἐκείνους, πού μέχρι χθές καί πρίν ἀπό λίγο ἦταν δικός μας, καί κατόπιν, ἀφοῦ μπεῖ ὡς δικός μας, ζημιώσει τό ποίμνιο ὡς ξένος.(7) 

Οἱ εὐθῦνες μας, κλήρου καί λαοῦ, ἀπέναντι στίς ἀποφάσεις τοῦ Κολυμπαρίου καί ἀπέναντι στά οικουμενιστικά ἀνοίγματα πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀξιωματούχων, εἶναι τεράστιες. 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς καλεῖ, νά βγάλουμε νηφαλίως τά συμπεράσματά μας καί με την βοήθεια του Τριαδικού μας Θεού νά πάρουμε ἀναλόγως τίς πρέπουσες ἀποφάσεις.(8,9,10)

2/5/2017 

(1)http://trelogiannis.blogspot.gr/2017/03 ... t_711.html

(2)http://aktines.blogspot.gr/2013/05/scola_16.html

(3)http://yiorgosthalassis.blogspot.com/20 ... t_938.html

(4)http://fanarion.blogspot.gr/2017/04/blog-post_46.html

(5)http://redskywarning.blogspot.gr/2009/1 ... agoge.html

(6)http://www.amen.gr/article/fwtografies- ... triarxeiou

(7)Ἀπό τό ‘’Χρυσοστομικό λεξικό’’ τοῦ π. Δανιήλ Ἀεράκη.

(8)http://aktines.blogspot.gr/2017/05/blog-post_20.html

(9)http://aktines.blogspot.gr/2016/09/blog-post_65.html

(10)http://thriskeftika.blogspot.gr/2016/07 ... st_53.html

http://agiooros.org

Όχι μόνο δεν βλέπουν αίρεση, αλλά και επαινούν τον Οικουμενιστή Πατριάρχη, ταυτιζόμενοι έτσι με τις αιρέσεις του!

Οἱ Ἡγούμενοι τοῦ Ἁγίου Ὄρους δὲν παύουν σκανδαλίζουν τὸ λαὸ καὶ νὰ ἀποδεικνύουν ὡς ἀληθινὸ τὸν “προφητικὸ” λόγο τοῦ ἀείμνηστου Ἰωάννη Κορναράκη, ὅτι κατάντησαν τὸ «Περιβόλι τῆς Παναγίας ἀποσαθρωμένο ὀπωροφυλάκιο τῆς Ὀρθοδοξίας»!

Πρόσφατα, «την Κυριακή των Μυροφόρων κατά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία», ὁμίλησε ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱ. Μ.Σίμωνος Πέτρας Ἐλισσαῖος. Τὸ ὅτι ἀποδέχτηκε νὰ παραστεῖ σ’ αὐτὴν τὴν Θ. Λειτουργία, ἀσφαλῶς καὶ δείχνει τὴν συμφωνία του μὲ τὰ αἱρετικὰ φρονήματα τοῦ παναιρετικοῦ Πατριάρχη. Ὅμως δὲν ἔμεινε μόνο σ’ αὐτό, τὸ ὁποῖο -ἔστω γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου- θὰ μποροῦσε νὰ δικαιολογήσει ὅτι προσκλήθηκε καὶ “ἀναγκάστηκε” νὰ ὁμιλήσει! Ἀλλὰ στὴν ὁμιλία του ἐκθείασε πολυτρόπως τὸν Αἱρεσιάρχη τοῦ Φαναρίου (δηλ. τὸν «ἀδελφὸ» τοῦ Πάπα Φραγκίσκου καὶ τοῦ Κόπτη Πάπα καὶ Πατριάρχη Ταγουάρδο, τὸν κακόδοξο διδάσκαλο περὶ πολλῶν Ἐκκλησιῶν καὶ Βαπτισμάτων κ.λπ.).

Παραθέτουμε ὅσα ὑμνητικὰ τοῦ προσώπου τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου εἶπε ὁ Ἡγούμενος Ἐλισαῖος, στὴ συνέχεια ὅλη τὴνὁμιλία του καὶ στὸ τέλος ἐπαναδημοσιεύουμε τὸ ἄρθρο τοῦ ἀείμνηστου Κορναράκη.

Μεγάλην τιμήν καί εὐλογίαν περιποιήσασθε εἰς τήν ἐμήν ἐλαχιστότητα, Παναγιώτατε πάτερ καί προσκυνητέ ἡμῶν Δέσποτα Οἰκουμενικέ, νά παρίσταμαι ἐνώπιον ὑμῶν, συμμέτοχος καί συγκοινωνός τῆς Ἱερᾶς ταύτης πανηγύρεως… Ἐσκέφθημεν ὅτι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (Βαρθολομαίου), αἰσθητοποεῖ τήν ἄρρηκτον ἑνότητα τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, τοῦ Φαναρίου, καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καί ἰδού βλέπομεν μετά συγκινήσεως τόν πολύπλευρον καί πολύπλαγκτον ἀγῶνα του ἐκ τοῦ σύνεγγυς… συγκινούμεθα καί κλίνομεν γόνυ βαθυτάτου σεβασμοῦ καί υἱϊκῆς ἁγιοπρεποῦς ἀγάπης τῇ Ὑμετέρᾳ Σεπτῇ Κεφαλῇ…

Ὁρόσημον ὑπῆρξε πρό ἔτους καί ἡ συμπλήρωσις εἰκοσιπέντε ἐτῶν ἀγωνιστικῆς καί πολυκάρπου πατριαρχείας εἰς τό πηδάλιον τοῦ Πρώτου Θρόνου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας. Κατ’ αὐτήν ὁ ἴδιος, ζωσθείς τό λέντιον χάριν τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀνθρώπων, μετέδωσεν ἕνα ἄλλον τρόπονὑπάρξεως καί ζωῆς, τόν τρόπον νά μάθωμεν ὅλοι μας νά θυσιαζώμεθα…

Πέντε συναπταί πενταετίαι πατριαρχείας· ἑκάστη δύναται νά λάβῃ τό ἰδικόν της χαρακτηριστικόν ἐπίγραμμα καί ὅλαι ὁμοῦ διασφαλίζουν, ἀνά τόν κόσμον, τήν ἑνιαίαν φωνήν τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκφράζουν τόν τεράστιον ἀγῶνα διά τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας μέ ἀποκορύφωμα τήν ὑπέρβασιν τῶν ἀνθρωπίνων ἀτελειῶν καί διά συνεργίας οὐρανοῦ καί γῆς τήν ἐπίτευξιν τῆς συγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ πολύτιμος προσφορά ὅμως δέν περιορίζεται, ἀλλά συνεχίζεται καί μετά τήν εἰκοσιπενταετίαν καί ἐπεκτείνεται ἀνά τήν οἰκουμένην καί γίνεται κεφάλαιον ἐλπίδος καί φωτός τοῖς πᾶσι. 

Ἀσπαζόμεθα τούς κόπους Ὑμῶν καί ἐκζητοῦμεν τάς εὐχάς, μέ τήν παράκλησιν ἀκολούθως νά εὐλογήσετε, Παναγιώτατε…

Εἰς αὐτήν τήν ἀνηφορικήν καθημερινήν πορείαν καί τόν μαρτυρικόν ἀγῶνα τῆς μιμήσεως τῶν ἁγίων, ἔχομεν ἀνάγκην τῆς πνευματικῆς ἀρωγῆς καί ἐπινεύσεως τοῦ σεπτοῦ προκαθημένου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν κ.κ. Βαρθολομαίου, ἔχομεν ἀνάγκην τοῦ φωτός ἐκ τοῦ Φαναρίου,

Εὐχαριστοῦντες καί αὖθις, ἐλαχίστως ἀντιδωροῦμεν …ὑπέρ τῆς ἐξ ὕψους δυνάμεως, πρός καρποφόρον συνέχισιν τῆς διακονίας τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Ομιλία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας στην Κωνσταντινούπολη για την Κυριακή των Μυροφόρων 

Ακολουθεί η ομιλία του Γέροντος Ελισσαίου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, που εκφώνησε την Κυριακή των Μυροφόρων κατά την Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία που τελέστηκε στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλί. 

Χριστῷ φέρουσιν αἱ μαθήτριαι μύρα, ἐγώ δέ ταύταις ὕμνον ὡς μύρον φέρω.

Παναγιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Σεπτή τῶν ἱεραρχῶν χορεία,

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, φίλοι καί προσκυνηταί τῆς Ζωοδόχου καί χαριτοβρύτου πηγῆς τῆς Παναγίας τοῦ Βαλουκλῆ.

Χριστός Ἀνέστη!

Μεγάλην τιμήν καί εὐλογίαν περιποιήσασθε εἰς τήν ἐμήν ἐλαχιστότητα, Παναγιώτατε πάτερ καί προσκυνητέ ἡμῶν Δέσποτα Οἰκουμενικέ, νά παρίσταμαι ἐνώπιον ὑμῶν καί ἐνώπιον τῶν σεβασμίων Συνοδικῶν Ἱεραρχῶν καί νά καθίσταμαι, εὐνοίᾳ καί πατρικῇ Ὑμετέρᾳ διαθέσει, συμμέτοχος καί συγκοινωνός τῆς Ἱερᾶς ταύτης πανηγύρεως τῆς παλαιφάτου Ἱερᾶς Μονῆς τῆς Θεοτόκου ἐν τῇ καθιερωμένῃ Πατριαρχικῇ καί Συνοδικῇ Θείᾳ Λειτουργίᾳ τῆς Κυριακῆς τῶν Μυροφόρων.

Ἐδίστασε καί συνεστάλη πρός στιγμήν ἡ καρδία ἡμῶν πρός ἀποδοχήν μίας τοιαύτης ὑψηλῆς προσκλήσεως, ἀλλά ἡ εὐλογία καί ἐπιθυμία τοῦ πατρός καί Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν, ἔλυσεν ἐν τῷ ἅμα τόν δισταγμόν, ἀλλά καί διότι ἐσκέφθημεν ὅτι ἡ εὐλογία του αἰσθητοποεῖ τήν ἄρρηκτον ἑνότητα τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, τοῦ Φαναρίου, καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καί ἰδού εἴμεθα ἐνώπιόν Σας καί ὁρῶμεν ὑμᾶς, ἀλλά καί βλέπομεν μετά συγκινήσεως και κατανοοῦμεν τόν πολύπλευρον καί πολύπλαγκτον ἀγῶνα ἐκ τοῦ σύνεγγυς, εἰς τόν τόπον Σας, ἐδῶ εἰς τό πεδίον τῆς μάχης, τοῦ ἀγῶνος καί τῆς ἀγωνίας.

Ἀπόδειξις τῶν ἀγώνων τούτων ἀποτελεῖ μεταξύ πολλῶν ἄλλων καί τό θεομητορικόν τοῦτο σέμνωμα τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς καί τό ἱερόν αὐτοῦ ἁγίασμα ἐν τῇ διαδρομῇ δεκαπέντε περίπου αἰώνων ζωῆς, κατά τούς ὁποίους τά πλήθη τῶν πιστῶν συνέρρεον ἐνταῦθα μετά πίστεως πρός θεραπείαν καί πρός τῶν ψυχικῶν ἀλγηδόνων τήν ἐπούλωσιν, παρά τάς κατά καιρούς καταστροφάς, ἅς ὑπέστη. Ὅμως εἰς αὐτάς εὗρε σπεύδοντας πρός ἀνοικοδόμησιν αὐτοῦ, τούς πατέρας ὑμῶν, ὡς εὔγλωττα μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἱστοριογράφος: «Λαός Ὀρθόδοξος εὐλαβής καί εὐγνώμων εἰς τόν Θεόν τῶν πατέρων αὐτοῦ, λαός Ὀρθοδόξων ἐκ τῶν περιχώρων καί ἐκ τῆς πρωτευούσης ταύτης ἔσπευδε πρός τήν οἰκοδομήν καί ἐβοήθει τούς ἐργαζομένους τεχνίτας...».

Μακάριοι οἱ χρόνοι ἐκεῖνοι, κατά τούς ὁποίους οἱ πατέρες ἡμῶν πάντα ὑπέφερον ἀγογγύστως, καί ἐσήκωναν ἐπί τῶν ὤμων των τάς ἀπεχθεστέρας ἐργασίας καί τά μεγαλύτερα ἀτυχήματα, ἐάν εἰς τό κοινόν καλόν ἀπέβλεπον, ἐάν ὑπέρ τοῦ κοινοῦ καλοῦ ἐγίνοντο αὗται διά τό ὄνομα τοῦ Κυρίου καί τῆς Θεομήτορος. Ναοί, νοσοκομεῖα, γηροκομεῖα, ὀρφανοτροφεῖα, ἄσυλα ἐξεπήγαζον ἐκ τῆς θερμῆς πίστεως καί ἡ μεγάλη τῶν χρόνων ἐκείνων καί ἀπροσποίητος φιλόγενεια ἐξ ἐκείνης ἐτρέφετο γαλουχουμένη, διά τῆς πίστεως ταύτης ἐζωοποεῖτο καί ἐν αὐτῇ ἔζη, πάντοτε δέ ἐξεδηλοῦτο διά κοινωφελῶν ἔργων προικιζομένων κτιτορικῶς.

Ὅθεν, εἰς ταῦτα τά ἀγαθά ἀγωνίσματα ἐντρυφῶντες, οὐ μήν ἀλλά καί βλέποντες ταῦτα καί ἄχρι τῆς σήμερον συνεχιζόμενα, ἀτρύτοις πόνοις καί διά νυχθημέρων μόχθων, συγκινούμεθα καί κλίνομεν γόνυ, ὡς ἐμπρέπει τῇ ἁγιορειτικῇ ἁγίᾳ συνηθείᾳ, βαθυτάτου σεβασμοῦ καί υἱϊκῆς ἁγιοπρεποῦς ἀγάπης τῇ Ὑμετέρᾳ Σεπτῇ Κεφαλῇ καί τῇ ἁγιωτάτη τοῦ Θρόνου Ἱεραρχίᾳ, ἀλλά καί τῷ πιστῷ λαῷ, τῷ ἐγγύς καί μακρόθεν ἐλθόντι.

Συνέχειαν ταύτης τῆς μακρᾶς εὐποιΐας καί πορείας ὁρόσημον ὑπῆρξε πρό ἔτους καί ἡ συμπλήρωσις εἰκοσιπέντε ἐτῶν ἀγωνιστικῆς καί πολυκάρπου πατριαρχείας εἰς τό πηδάλιον τοῦ Πρώτου Θρόνου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Παναγιωτάτου Πατριάρχου μας. Κατ’ αὐτήν ὁ ἴδιος, ζωσθείς τό λέντιον χάριν τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἀνθρώπων, μετέδωσεν ἕνα ἄλλον τρόπον ὑπάρξεως καί ζωῆς, τόν τρόπον νά μάθωμεν ὅλοι μας νά θυσιαζώμεθα καί νά ἐξερχώμεθα νικηταί, νά νικῶμεν τόν θάνατον, ὥσπερ μᾶς τό ἐνθυμίζουν καί σήμερον αἱ μυροφόροι γυναῖκες.

Πέντε συναπταί πενταετίαι πατριαρχείας· ἑκάστη δύναται νά λάβῃ τό ἰδικόν της χαρακτηριστικόν ἐπίγραμμα καί ὅλαι ὁμοῦδιασφαλίζουν, ἀνά τόν κόσμον, τήν ἑνιαίαν φωνήν τῆς Ἐκκλησίας καί ἐκφράζουν τόν τεράστιον ἀγῶνα διά τήν ἑνότητατῆς Ὀρθοδοξίαςμέ ἀποκορύφωμα τήν ὑπέρβασιν τῶν ἀνθρωπίνων ἀτελειῶν καί διά συνεργίας οὐρανοῦ καί γῆς τήν ἐπίτευξιν τῆςσυγκλήσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῶν Ὀρθοδόξων. Ἡ πολύτιμος προσφορά ὅμως δέν περιορίζεται, ἀλλά συνεχίζεται καί μετά τήν εἰκοσιπενταετίαν καί ἐπεκτείνεται ἀνά τήν οἰκουμένην καί γίνεται κεφάλαιον ἐλπίδος καί φωτός τοῖς πᾶσι.Καί τό καλόν δι’ ὅλους, τό κοινόν καλόν, κατέχει ἀνεκτίμητον ἀξίαν, διότι εἶναι ἀνθεκτικόν εἰς τόν χρόνον, κατασβεννύει τήν λήθην καί ἔχει δύναμιν ζωῆς.

Ἀσπαζόμεθα τούς κόπους Ὑμῶν καί ἐκζητοῦμεν τάς εὐχάς, μέ τήν παράκλησιν ἀκολούθως νά εὐλογήσετε, Παναγιώτατε, ἵνα προσφέρωμεν, ἀναξίως μέν, ἀλλά τό κατά δύναμιν, ὡς εἰς τό δίστιχον τοῦ συναξαρίου ἀνεγνώσθη, ὕμνον ἀντί μύρου εἰς αὐτάς τάς ἀνδρείας μυροφόρους γυναίκας καί εἰς τόν Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθείας καί Νικόδημον τόν νυκτερινόν μαθητήν.

Τυγχάνει μάλιστα τῆς μίας ἐξ αὐτῶν τῶν μυροφόρων, τῆς ἁγίας ἰσαποστόλου Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἱερά Μονή νά πλουτίζῃ τό τίμιον λείψανον τῆς ἀριστερᾶς χειρός αὐτῆς, εὐῶδες καί θερμουργόν, εἰς ὅσους μέ πίστιν ἀσπάζονται αὐτήν, ἐξ οὗ καί ἡ σημερινή εὐκαιρία συμμετοχῆς ἡμῶν εἰς τήν ἑορτήν ταύτην εἶναι καί λίαν θυμηδής καί πάνυ συγκινητική.

Τούτων τῶν μυροφόρων αἱ μέν γυναῖκες ἔγιναν μάρτυρες καί πρῶται τῆς Ἀναστάσεως καί ἀπήγγειλαν ταύτην εἰς τούς μαθητάς. Ὁ Ἰωσήφ δέ καί ὁ Νικόδημος μάρτυρες τῆς ταφῆς, οἱ ὁποῖοι ἤλειψαν τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ μέ μύρα, ἀλλά ὄχι ὅπως ἔπρεπε, λόγῳ τοῦ ἐπείγοντος τῆς ταφῆς. Ἔβαλαν ἀλόην καί σμύρναν μόνον καί περιτυλίξαντες παρέδωκαν εἰς τόν τάφον τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Διά τόν λόγον αὐτόν, δηλαδή διά τήν ἔλλειψιν τῶν μύρων, αἱ μυροφόροι γυναῖκες, ἀγάπην διαπύρως ἔχουσαι πρός τόν Χριστόν ὡς μαθήτριαι, ἠγόρασαν μῦρα πολυτελῆ καί κατέβησαν ἐκεῖ ὀρθριώτερον, δηλαδή κατά τό τελευταῖον βαθύ μέρος τῆς νυκτός, διά νά κλαύσουν καί νά μυρίσουν τό σῶμά Του καί οὕτω νά ἀναπληρώσουν, διά τήν ἔπειξιν τοῦ γεγονότος, τήν ἔλλειψιν τῶν μύρων. Τότε, κατά τήν ἐπίσκεψίν των, εἶδον διαφόρους ὀπτασίας, δηλαδή ἀπαστράπτοντας δύο ἀγγέλους ἔνδοθεν τοῦ μνήματος καί ἄλλον ὑπέρ τόν λίθον καθήμενον· μετά ταῦτα βλέπουν τόν Χριστόν καί προσκυνοῦν. Ὤ! Φύσις ἀσθενής τήν ἀνδρείαν ἐνίκησεν, ἐπειδή γνώμη συμπαθής τῷ Θεῷ εὐηρέστησε, Ὅστις, διά τοῦ θείου νεανίου, κατέστειλε τόν θόρυβον τῆς ψυχῆς αὐτῶν, καί κατέδειξε αὐθεντικῶς ὅτι ὁ ἐσταυρωμένος ἀρχηγός τῆς σωτηρίας ἡμῶν ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ὡς ζωοδότης καί Κύριος.

Ἡ συμβολή τῶν ἁγίων μυροφόρων εἰς πίστωσιν καί πληροφορίαν ἀκραιφνῆ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῶν καθ’ ἡμᾶς δογμάτων, ὑπῆρξεν ἀνυπολόγιστος, συμπληρουμένη δέ ἀπό τήν ἀγγελίαν τοῖς πᾶσι τοῦ σωτηρίου κηρύγματος τῆς ἐκ νεκρῶν ἐγέρσεως Αὐτοῦ καί ἀπό τήν κατά μίμησιν Αὐτοῦ ἄριστον πολιτείαν καί μαθητείαν των παρ’ Αὐτῷ, ἡ συμβολή των αὕτη καθίσταται ἀποστολική, μοναδική, ὑποδειγματική καί ἐπίκαιρος διά τήν σύγχρονον γενεάν.

Ἡ συμπεριφορά των ἦτο ἁπλή καί ἀνθρωπίνη, ἀλλά αὗται διά τῆς θυσίας των ἐγένοντο ἀφορμή θείων παρεμβάσεων καί ἀποκαλύψεων τοῦ Θεοῦ Πατρός καί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων καί τήν πνευματικήν των ζωήν. Οἱ ἅγιοι Πατέρες, παλαιοί τε καί νεώτεροι, ἱεράρχαι καί ἀσκηταί, ἐρευνοῦν τήν ἱστορικήν ἀκρίβειαν τῶν γεγονότων ἐκείνων, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀνάγουν καί ἐφαρμόζουν ταῦτα εἰς τόν πνευματικόν ἀγῶνα καί τήν πορείαν τῆς καθημερινῆς ἡμῶν ζωῆς. Οὕτω τά μύρα μεταδίδουν ὅτι Αὐτός ὁ Κύριος, εἶναι ἡ εὐωδία, τό μύρον τῆς ζωῆς εἰς ὅσους Τόν πλησιάζουν μέ πίστιν. Ὄντως ἡ ἐπίσκεψις τῶν μυροφόρων εἰς τό μνῆμα τοῦ Χριστοῦ ἐτελείωσε τό πρωί τῆς Ἀναστάσεως. Τά φυσικά μύρα, τά ὁποῖα ἑτοίμασαν διά νά μυρώσουν Αὐτόν, ὁ Ὁποῖος χαρίζει τό ἄρωμά Του εἰς τούς οὐρανούς, ἔμειναν εἰς τά χέρια των. Ἐκεῖναι δέν ἔχρισαν τό νεκρό Του σῶμα. Ἐκεῖνος, ὁ ἀναστημένος Χριστός, ἔχρισε τάς ζωντανάς ψυχάς των μέ τό μύρον τῆς χαρᾶς, μέ τήν γλυκεῖαν φωνήν τοῦ νέου ἔαρος τῆς Ἀναστάσεως.

Ἀλλοῦ ὁ συμβολισμός ἀναφέρεται εἰς τό Σάββατον. Τό «αἱ μυροφόραι ἑτοιμάσασαι τά ἀρώματα ἡσύχασαν τό Σάββατον» παραπέμπει εἰς τά ἀληθινά Σάββατα, εἰς τό ὑπερευλογημένον ἐκεῖνο Σάββατον, τό ὁποῖον μετήγαγε καί μετάγει τήν φύσιν ἡμῶν ἀπό τά βάραθρα τοῦ ἅδου εἰς τό παμφαές καί θεῖον οὐράνιον ὕψος.

Ἐξ ἄλλου τό μνημεῖον συμβολίζει τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ἦτο ναός τοῦ Θεοῦ, κατέληξε νά γίνει τάφος καί χρειάζεται βοηθόν, ὁ ὁποῖος θά ἀποκυλίσῃ τόν μέγαν σφόδρα λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου τῆς καρδίας. Ἡ ἀναισθησία, κατ’ ἄλλους ἡ ἀπολίθωσις, τῆς καρδίας, λέγουν οἱ ἅγιοι, ἀφανίζεται μόνον μέ τήν ἐνέργειαν τῆς θείας χάριτος. Ἄγγελος Θεοῦ ὑπό θείου νεύματος κινούμενος, κατέρχεται εἰς βοήθειαν τῆς κοπιαζούσης ψυχῆς, ἀποκυλίει τόν λίθον τῆς πορώσεως ἐκ τῆς θύρας αὐτῆς, πλημμυρίζει ταύτην μετά κατανύξεως καί ἀναγγέλλει τήν ἀνάστασίν της, ἡ ὁποία εἶναι κατά κανόνα ἐπακόλουθον τῆς συνεχοῦς κατανύξεως, κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τῆς Κλίμακος καί κατά τό ἐδάφιον τῶν Πράξεων, οἱ πρῶτοι χριστιανοί «κατενύγησαν τῇ καρδίᾳ», τοὐτέστιν ἤνοιξεν αὐτῶν ἡ καρδία πρός τήν πίστιν καί τήν μετάνοιαν.

Πολλοί ἕτεροι συμβολισμοί ὑπάρχουν, ἀλλά δέν εἶναι τοῦ παρόντος. Ὅμως δι’ ἡμᾶς ὁ πλέον παραμυθητικός συμβολισμός εὑρίσκεται εἰς τό περιστατικόν τῆς ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, ἡ ὁποία «εἱστήκει πρός τῷ μνημείῳ κλαίουσα ἔξω» καί ὅταν ἐστράφη εἰς τά ὀπίσω, θεωρεῖ τόν Ἰησοῦν ἑστῶτα καί μετά τόν γνωστόν διάλογον καί τήν στροφήν ταύτης νά προσκυνήσῃ τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, Ἐκεῖνος ἀπήγγειλε εἰς Αὐτήν τό περίφημον «μή μου ἅπτου». Ὁ ὑμνωδός ὅμως εἰς τό σχετικόν ἑωθινόν προσθέτει ὅτι ἡ ἁγία, παρά ταῦτα, παρά τό γεγονός ὅτι εἶδε τόν Κύριον, θέλει πάλι νά ψηλαφήσῃ τούς πόδας Του. Δηλαδή, λέγει ὁ ὑμνωδός «ἔτι πρόσγεια φρονεῖ, γήινα φρονεῖ, οἷα γυνή ἀσθενής·». Ἀλλ’ ἐν τούτοις «κήρυξ πέμπεται, ὑπό τοῦ Κυρίου, τοῖς Μαθηταῖς», εἰς τούς ὁποίους ἔφησε τά εὐαγγέλια, τήν παγκόσμιον χαρμόσυνον εἴδησιν τῆς Ἀναστάσεως.

Καί ναί ἤ ἴσως οἱ ἄνθρωποι φρονοῦμεν πρόσγεια, γήινα, ἀλλά ἐν τούτοις πεμπόμεθα κήρυκες, κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως, δηλονότι ἡμῖν τοῖς προσγείοις ὁμιλεῖ ὁ Κύριος καί μᾶς ποιεῖ σημεῖα τῆς Ἀναστάσεώς Του. Τό κήρυγμα κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη τῆς καρδίας, οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὁ ἀγαθός λόγος ἡμῶν, ὁ ὁποῖος πείθει τάς καρδίας τῶν ἄλλων, ἡ διάδοσις τῆς πίστεως καί τῶν ἰδικῶν μας βιωμάτων, τῶν ἀποδιδόντων δόξαν τῷ Θεῷ. Ὁ Κύριος ἐργάζεται, παρά τά πάθη καί τάς ἀδυναμίας τοῦ ἀνθρώπου, «ἐργάζεται ἕως ἄρτι, ἵνα φανερωθῇ τά ἔργα Του ἐν ἡμῖν», ἵνα ἀποδείξῃ, διά τῆς χάριτός Του τήν μετάνοιαν καί τήν ἄνοδον πρός τόν πατρῷον κλῆρον. Εἰργάσθη καί μέ τάς μυροφόρους, τάς ὁποίας κατέστησε ἀπό ἀσθενεῖς καί ἐμφόβους, γενναίας καί ἀγωνιστικάς, ὑπόδειγμα ζωῆς δι’ ἡμᾶς πάντας. Μή ἀμφιβάλλετε! Ἐργάζεται καί μέ ἡμᾶς ἕως ἄρτι, ἕως τῆς ἐσχάτης στιγμῆς.

Ὅθεν κατακλείοντες τόν ἀτελῆ λόγον μας, σήμερον, Κυριακήν Γ΄ ἀπό τοῦ Πάσχα, καλούμεθα νά γίνωμε κήρυκες ἐμπνεόμενοι ὑπό τῶν μυροφόρων γυναικῶν και ἀνδρῶν, νά μιμηθῶμεν τήν ζωήν καί νά ἀσπασθῶμεν τάς θυσίας των, νά συνακολουθήσωμεν τήν πορείαν των, νά κοινωνήσωμεν τοῦ βιώματός των, νά μαρτυρήσωμεν σύν αὐτοῖς τήν ἁγίαν τοῦ Κυρίου Ἀνάστασιν, νά ἐνωτισθῶμεν μετ’ αὐτῶν τό «χαίρετε» καί τό «εἰρήνη ὑμῖν» τοῦ ἀναστάντος Κυρίου.

Εἰς αὐτήν τήν ἀνηφορικήν καθημερινήν πορείαν καί τόν μαρτυρικόν ἀγῶνα τῆς μιμήσεως τῶν ἁγίων, ἔχομεν ἀνάγκην τῆςπνευματικῆς ἀρωγῆς καί ἐπινεύσεως τοῦ σεπτοῦ προκαθημένου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καί Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν κ.κ. Βαρθολομαίου, ἔχομεν ἀνάγκην τοῦ φωτός ἐκ τοῦ Φαναρίου, ἐκ τῆς Πόλεως τῶν ὀνείρων πάσης Ὀρθοδόξου ψυχῆς. Καί τοῦτο εἶναι ἀναγκαῖον, ὥστε νά εὑρισκώμεθα ἐντός τῆς κιβωτοῦ τῆς χάριτος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς φανερούσης τόν παράδεισον, καί τρεφούσης ὄχι ὄνειρα, ἀλλά πραγματικήν ζωήν, τήν ἄλλην βιοτήν.

Δωροφορήσατε τέλος ἡμᾶς, παρακαλοῦμεν, Παναγιώτατε, τάς Ὑμετέρας θεοπειθεῖς καί πατρικάς εὐχάς καί εὐλογίας, σύν ταῖς δεήσεσι τῶν περιστοιχούντων Ὑμᾶς ἁγιωτάτων Συνοδικῶν Μητροπολιτῶν καί τῶν λοιπῶν σεβασμίων Ἱεραρχῶν.

Εὐχαριστοῦντες καί αὖθις, ἐλαχίστως ἀντιδωροῦμεν Ὑμῖν τήν ἀδιάλειπτον προσευχήν ἡμῶν εἰς τάς προσωπκάς δεήσεις καί ἐν τῇ λατρείᾳ ὑπέρ κουφίσεως τοῦ βάρους Ὑμῶν, ὑπέρ μακροημερεύσεως, ὑπέρ τῆς ἐξ ὕψους δυνάμεως, πρός καρποφόρον συνέχισιν τῆς διακονίας τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί δόξαν τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν.

Πηγή

Το Περιβόλι της Παναγίας αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας

Ἰωαννη Κορναράκη

Ομοτιμου Καθηγητου της Θεολογικης Σχολης

«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως, τον Νοέμβριο του 2006, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, μετέβαλε το Άγιο Όρος ή μάλλον την πνευματική του ηγεσία, τους ηγουμένους των είκοσι Ι. Μονών του, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!

Ο λαός του Θεού, το πλήρωμα της Εκκλησίας, ανέμενε την άμεση, δυναμική παρέμβαση του Αγίου Όρους στα διαδραματισθέντα στο Φανάρι, με την επίσκεψη-συλλειτουργία του Πάπα, ως αυτονόητη παρουσία ορθόδοξης αντιδράσεως και μαρτυρίας, όπως ακριβώς συνέβη στο παρελθόν επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, με την άρση των αναθεμάτων, όταν σύσσωμο το Άγιο Όρος, η πνευματική του ηγεσία, διέκοψε τη μνημόνευση του ονόματός του!

Αλλά η πνευματική ηγεσία του Αγίου Όρους των ημερών μας, δεν έπραξε το ίδιο!

Δεν διετράνωσε μαχητικά την ορθόδοξη μαρτυρία με το γνωστό κύρος του αγιορείτικου λόγου, ως διορθωτική παρέμβαση στις αυθαίρετες και κραυγαλέες πατριαρχικές παραβιάσεις των ι. Κανόνων της Εκκλησίας.

Αντίθετα επιβράβευσε τις πατριαρχικές αυτές αντορθόδοξες ενέργειες με τη διακήρυξη της ευλαβείας της στο πρόσωπο του κ. Βαρθολομαίου!

Έτσι οι φύλακες της Ορθόδοξης Παράδοσεως, οι πυλωροί της προστασίας και διασφαλίσεως του κύρους των Ι. Κανόνων της Εκκλησίας, εγκατέλειψαν τη θέση τους!

Αρνήθηκαν τον εαυτό τους.

Άφησαν ξέφραγο και απροστάτευτο τον αμπελώνα του Κυρίου και συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα του οικουμενισμού, του κακόδοξου χριστιανικού συγκρητισμού.

Ευθυγραμμίσθηκαν με τους νεοεποχίτικους νόες κληρικών και λαϊκών θεολόγων, αρνητών της αληθείας της Μίας, Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού, της Εκκλησίας των ι. Αποστολικών και Συνοδικών Κανόνων, της Πατερικής Παραδόσεως!

Η στάση αυτή της πνευματικής ηγεσίας του Αγίου Όρους αποστερεί σήμερα από την Ορθόδοξη Εκκλησία το φρουρό και φύλακα των παραδεδομένων αληθειών της πίστεως και της διδασκαλίας της.

Σήμερα έπαυσε να είναι το Άγιο Όρος εγγύηση και στήριξη Ορθοδοξίας, έπαλξη παρατάξεως μαρτύρων και ομολογητών Ορθοδοξίας.

Σήμερα το Άγιο Όρος, μοιάζει με αποσαθρωμένο από τον οικουμενισμό και την αίρεση οπωροφυλάκιο, μνημείο πλέον αγιορειτικής εγκαταλείψεως του περιβολιού της Παναγίας!

Το θλιβερό αυτό γεγονός συμβαίνει σήμερα, σε ώρα και στιγμή προχωρημένης αποδυναμώσεως της Ορθοδοξίας από ζωτικές και άγρυπνες δυνάμεις μαρτυρίας και ομολογίας, δεδομένου ότι, σήμερα, επίσκοποι και αρχιεπίσκοποι και

Πατριάρχες αλλά και κληρικοί και λαϊκοί θεολόγοι, μεταποιούμενοι αλαζονικώς σε τάξη εκκλησιαστικής οικουμενικής συνόδου, αποφθέγγονται άρρητα ρήματα κακοδοξίας, «επ’ αγαθώ» της Ορθοδοξίας!

Αιρετικές χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζονται σήμερα ως εκκλησίες, συλλειτουργίες με τους πάσης φύσεως αιρετικούς και συμπροσευχές βαπτίζονται ως αγαπητικές σχέσεις και κάθε ορθόδοξη αλήθεια παραπέμπεται στον κάλαθο του οικουμενισμού, για επανερμηνεία με τα νέα δεδομένα της μετανεωτερικότητας, η οποία απαιτεί τον επαναπροσδιορισμό των πάντων στη θεολογία και γενικώς στη ζωή της Εκκλησίας!

Σ’ αυτή την κρίσιμη ώρα της οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν έστερξαν οι αγιορείτες ηγούμενοι να αναδειχθούν· «θεία παρεμβολή και θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου»!

Παραδόθηκαν στη δειλία και το φόβο της μαρτυρίας, με το…αιρετικό πρόσχημα της ευλαβούς υπακοής στο πρόσωπο του Πατριάρχου!

Έτσι μετέτρεψαν την πνευματική τους ηγεσία σε αποσαθρωμένο οπωροφυλάκιο του περιβολιού της Παναγίας!

Γύρισαν την πλάτη τους στη σκέπη και προστασία της Οικοδέσποινας Γερόντισσας του Αγίου Όρους.

Έκαναν την επιλογή τους!

Επέλεξαν την συνοδοιπορία τους με την πατριαρχική οικουμενιστική λογική!

Από το περιοδικό «ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», μηνός Αυγούστου 2009

http://agonasax.blogspot.gr

Όταν τόσα χρόνια "προσκυνάς" άλλους αφέντες, πως να σε φωτίσει ο Θεός;

απο το ιστολόγιο, ο παιδαγωγός

Σχόλιο:

π.Ιλαρίων, για να σε "φωτίσει η Παναγιά", πρέπει να έχεις βγάλει τον εγωισμό από μέσα σου και να την έχεις εμπιστευθεί. να μην ελπίζεις, να μην πιστεύεις σε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλον πέρα από τον Θεό. 

Όπως έκανες εσύ, που -εκδιωγμένος από το μοναστήρι σου λόγω της αίρεσης του οικουμενισμού- εδώ και 10 μέρες γυρνάς με ένα μικρό σακίδιο από κελί σε κελί, αναζητώντας στέγη και λίγη τροφή, γιατί η Μονή στην οποία ζεις εδώ και 23 έτη, σε πέταξε έξω (με τη βία, δείτε εδώ). 

Κι όμως, συνεχίζεις να εμπιστεύεσαι την Παναγιά και να μην παραδίνεσαι. Όπως και τόσοι άλλοι πατέρες της Κουτλουμουσίου, της Χιλανδαρίου, της Μεγίστης Λαύρας, στην Κερασιά, στα Καυσοκαλύβια και αλλού, που ποτέ ίσως δεν θα μάθουμε τι υπέφεραν.

Εδώ και χρόνια, "Θεός" αρκετών "ιερών" μονών (και των ηγουμένων τους) είναι οι υψηλές τους γνωριμίες. 

Αυτοί "καθαρίζουν" για τις επιδοτήσεις, τα ΕΣΠΑ, τις διευκολύνσεις, τα δικαστήρια (για τα κτήματα και τις περιουσίες τους), την μειωμένη φορολογία και 

επεκτείνουν το κύκλωμα των "ημετέρων" με αλληλοεξυπηρετήσεις.

Αγιορείτες, στήνονται στη σειρά, για να υποδεχθούν προεκλογικά τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, πηγή.

Τώρα βρήκε και νέα κόλπο το Φανάρι για να κρατάει τα "σκυλιά" δεμένα: τις αγιοποιήσεις. 

Όλο και κάποιον Άγιο θα θέλει να κάνει κάθε μητροπολίτης και κάθε ηγούμενος (πέρα από τον σεβασμό που μπορεί οι ίδιοι να έχουν σε κάποιο γέροντα, το "εμπόριο" που θα ακολουθήσει με τις "λαμπρές" υποδοχές και τα "άγια λείψανα", δεν αφήνει κανέναν ηγούμενο/μητροπολίτη αδιάφορο). 

Χωρίς κανένα οικονομικό κόστος λοιπόν, το Φανάρι, πετυχαίνει τον σκοπό του. 

"ου ποιήσεις σεαυτω είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα,

 όσα εν τω ουρανω άνω και όσα εν τη γη κάτω 

και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. 

ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς"

Όταν τόσα χρόνια "προσκυνάς" άλλους αφέντες, πως να σε φωτίσει ο Θεός;

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Σήμερα Διπλή Σύναξις στό Άγιον Όρος

Σήμερα, Δευτέρα των Μυροφόρων, μπορεί νά είναι μία σημαντική ημέρα γιά τήν Εκκλησία μας πού χρειάζεται όλοι νά προσευχηθούμε νά τούς φωτίσουν ο Χριστός καί η Παναγία, διότι ακούγεται σ΄ όλο τό Άγιον Όρος ότι η Διπλή Ιερά Κοινότης θ’ αποφασίσει τήν δίωξη των πατέρων πού δέν μνημονεύουν τόν Οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Μήπως αυτός ήταν ο λόγος πού πρό ολίγων ημερών συναντήθηκαν πολλοί Ηγούμενοι καί Αντιπρόσωποι στήν Ι.Μ.Βατοπαιδίου;

Αυτό ίσως φανερώνει ότι ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός προεξάρχει σ’ αυτή τήν ενέργεια, ίσως μετά τήν επίσκεψή του στό Φανάρι καί αυτό κινεί τόν θαυμασμό, πώς μετά τήν «θαυματουργική» δικαίωσή του από τό μεγαλύτερο σκάνδαλο στήν ιστορία τού Αγίου Όρους, ν’ αγωνίζεται γιά τήν καταπολέμηση του αντιοικουμενιστικού πανορθοδόξου αγώνα, προβάλλοντας τήν Σύνοδο της Κρήτης, θεμελιώδη ως πρός τήν ορθόδοξη πίστη καί τούς αντιδρώντες ως αναρχικούς, αντάρτες καί βλαμένους ευλαβείς.

Μήπως καί η χθεσινή επίσκεψη του Σιμωνοπετρίτη Ηγουμένου στό Φανάρι έγινε γιά νά λάβει κατευθυντήριες οδηγίες από τόν «Μεγάλο Αδελφό» της Εκκλησίας μας;

Πάντως είναι άξιον απορίας πώς δέν ανησυχούν οι υπεύθυνοι του Αγίου Όρους κι άν ανησυχούν, πώς δέν τό εκδηλώνουν, γιά όσα συμβαίνουν, όπως η μεγαλοπρεπής εκδήλωση συμπροσευχής στό Κάϊρο στίς 28/4 μέ συμμετοχή 3 οικουμενιστών αρχηγών, Πάπα-Κόπτου-Οικουμενικού

–καί τόσα άλλα πού συμβαίνουν καθημερινά– καί τούς ενοχλεί πού κάτι φτωχοί μοναχοί εκδηλώνουν τήν αντίθεσή τους σ’ όλη αυτή τήν παναιρετική παρανομία, πού η Ορθόδοξη Εκκλησία τήν έχει καταδικάσει μέ αναθέματα, καθαιρέσεις καί αφορισμούς (βλέπε Αποστολικούς Κανόνες, Οικουμενικές Συνόδους καί Πηδάλιο Ιερών Κανόνων).

(Στήν Ρουμανία 150 Ιερείς δέν μνημονεύουν τόν Οικουμενιστή Πατριάρχη Δανιήλ καί τούς καθαιρούν. Καί Μοναχές πού δέν συμμετέχουν στίς Λειτουργίες πού μνημονεύετε ο Πατριάρχης τους, αποσχηματίζονται καί αποβάλονται από τά Μοναστήρια τους καί τό Άγιον Όρος κοιμάται ήσυχα καί κτίζει ντουβάρια μέ τά κονδήλια τού ΕΣΠΑ;).

Ωστόσο ίσως θά είναι ευεργετικό νά διωχθούν οι ομολογητές πατέρες, όπως διώχθηκαν οι άγιοι κολλυβάδες Πατέρες, γιά νά κατηχηθεί τό ποίμνιο του Χριστού καί νά φουντώσει ο αντιαιρετικός αγώνας μέσα στούς κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας τού Χριστού.

Αμήν, γένοιτο.

Μοναχός Ιλαρίων Αγιορείτης 

Πατερική Παράδοση

Ο Οικουμενισμός στο Εξωτερικό έχει αλώσει Ελληνισμό

romiosdim

ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ …ΜΗΝ ΔΙΩΧΘΟΥΜΕ!!!

Κάποιοι «ἀντι-Οικουμενιστές», ὑποκρινόμενοι ὅτι ἀκολουθοῦν τὴν γραμμὴ τῶν Ἁγίων, κάποιοι δὲ καὶ ψευδόμενοι χωρίς ἴχνος ντροπῆς διὰ τῶν ἰντερνετικῶν τους ἀστέρων (ὅπως ὁ Τελεβάντος) οὐσιαστικὰ δηλώνουν:

Ἀρνούμαστε νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν θεολογικὴ γραμμὴ τῶνἉγίων! Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε τὴν γραμμὴ π. Θ. Ζήση– π. Ν. Μανώλη καὶ τῶν σὺν αὐτῷ γιὰ νὰ μὴ μᾶς καθαιρέσουν οἱ Οἰκουμενιστές!!!

Ἔγραψε ὁ κ. Τελεβάντος (ἐδῶ):

Οἱ Ἁγιορεῖτες Πατέρες «ανυπερθέτως πρέπει να ενστερνιστούν τη θεολογική γραμμή για τη διακοπή του μνημοσύνου του οικείου αιρετίζοντος ιεράρχη που ακολουθούν ο π. Θεόδωρος Ζήσης και οι συν αυτώ πατέρες (ἐγκαταλείποντες τὴν γραμμὴ των Αγίων ποὺ ἤδη ἀκολουθοῦν), επειδή αυτή είναι η πίστη της Εκκλησίας, αλλά και επειδή έτσι θα αφαιρέσουν τα προσχήματα από τους Οικουμενιστές οι οποίοι επιδιώκουν να τους καθαιρέσουν, να τους αποσχηματίσουν και να τους εκδιώξουν από το Άγιον Όρος, για να κατοχυρώσουν το κύρος της Συνόδου της Κρήτης». 

Αὐτὴ ἀκριβῶς τὴν γραμμὴ τήρησε μόλις προχθὲς ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης. Καὶ ἐνῶ πρόσφατα εἶχε δηλώσει, ποτὲ δὲν ἤμουν ἀσυνεπὴς στὴ ζωή μου· "ἐγὼ ὅ,τι ἀποφασίζω, ὅ,τι λέγω, ὁ λόγος εἶναι ἀντρίκιος", ἐκτὸς τῶν ἄλλων ὑπαναχωρήσεων περὶ ἀποτειχίσεως καὶ περὶ τῆς διδασκαλίας του περὶ "συγκοινωνούντων δοχείων", προχθές, ὑπανεχώρησε καὶ δὲν μίλησε στὸ Λουτράκι, σὲ ἐκδήλωση ποὺ διοργάνωσε ἡ «Ἑταιρεία» τῆς ὁποίας εἶναι Πρόεδρος! Ἀρνήθηκε τελικὰ νὰ μιλήσει στοὺς ἀνθρώπους ποὺ συγκεντρώθηκαν και περίμεναν νὰ τὸν ἀκούσουν (ὅπως ὑποσχέθηκε) μὲ τὴν δικαιολογία: 

Νὰ μὴν ὑποστεῖ τὶς κυρώσεις τοῦ μητροπολίτη Κορίνθου! Εἶπε: Δὲν θὰ μιλήσω ὁ ἴδιος, διότι ὁ γνωστὸς γιὰ τὰ δρώμενά του, καὶ μὴ ἐξαιρετέος, Μητροπολίτης Κορίνθου μὲ ἀπείλησε μὲ κυρώσεις, ἂν τυχὸν μιλήσω. Καὶ ἐνῶ δὲν μίλησε ὁ ἴδιος, ἔβαλε στὴ θέση του νὰ μιλήσει (καὶ νὰ ὑποστεῖ τὶς τυχὸν συνέπειες;) ὁ γιός του! (Δεῖτε ἐδῶ κιἐδῶ). «Τέλεια» ὑπακοὴ σὲ ἕνα Οἰκουμενιστὴ Ἐπίσκοπο. Παράδειγμα πρὸς "μίμηση" ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ποὺ ἔχουν "πελαγώσει" καὶ περιέλθει σὲ πλήρη σύγχυση μὲ τὰ καμώματα τῶν λεγομένων "ἀντι-Οἰκουμενιστῶν"!

Μὲ ἄλλα λόγια οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές:

Δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους, ὅπως τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, γιατί ὁ ἅγιος Μάξιμος δὲν ἀκολούθησε τὴν γραμμὴ τοῦ π. Θ. Ζήση καὶ ἀποτειχίστηκε ὄχι μόνο ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπό του, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς ἢ κοινωνοῦντες μὲ τοὺς αἱρετικούς Ἐπισκόπους ὅλων τῶν Πατριαρχείων! Ἂν ὁ Ἅγιος ἀκολουθοῦσε τὴ μεσοβέζικη ἡμι-αποτείχιση Ζήση, οὔτε θὰ τὸνἐξόριζαν, ἀλλ’ οὔτε θὰ τοῦ ἔκοβαν τὴν γλῶσσα καὶ τὸ χέρι!

Δὲν ἀκολουθοῦν (οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές) τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, γιατί δὲν ἀκολούθησε τὴ γραμμὴ Ζήση καὶ ἀποτειχίστηκε ἀπὸ τοὺς κακόδοξους Ἐπισκόπους καὶ τὸν νόμιμο Πατριάρχη Καλέκα (τὸν Βαρθολομαῖο τῆς ἐποχῆς του)! 

Ἂν ἀκολουθοῦσε τὴν γραμμὴ Ζήση, δὲν θὰ διωκόταν, οὔτε θὰ φυλακιζόταν, οὔτε θὰ κινδύνευε στὰ χέρια τῶν Μουσουλμάνων!

Δὲν ἀκολουθοῦν τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ὁ ὁποῖος ἀποτειχίστηκε ἀπὸ τοὺς «Ὀρθόδοξους» (ἀλλὰ Λατινόφρονες τῆς ἐποχῆς του), γιατί ὁ ἅγιος Μᾶρκος δὲν ἀκολούθησε τὴν γραμμὴ Ζήση καὶ ἀποτειχίστηκε ἀπὸ ὅλους τοὺς Λατινόφρονες Ἐπισκόπους (καὶ ζήτησε νὰ μὴν παραστοῦν οὔτε στὴν κηδεία του)! 

Ἂν ἀκολουθοῦσε τὴν γραμμὴ Ζήση, δὲν θὰ πέθαινε ἀπὸ τὶς κακουχίες τῆς ἐξορίας!

Δὲν ἀκολουθοῦν (οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές) τὸν ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη, γιατί ἦταν (κατὰ τὸν π. Θεόδωρο, ποὺ μειώνει τὸν Ἅγιο, γιὰ νὰ στηρίξει τὶς ἀντιπατερικὲς θέσεις του) ...ζηλωτής(!) καὶ ὡς ζηλωτὴς δὲν ἀκολούθησε τὴν γραμμὴ τῆς "Οἰκονομίας" Ζήση καὶ ἀποτειχίστηκε ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες, καὶ γιὰ τὴν Εἰκονομαχία, ἀλλὰ καὶ γιὰ μιὰ ὄχι καὶ τόσο μεγάλη Παναίρεση (ὅπως ὁ Οἰκουμενισμός), γιὰ μιὰ ἀμφισβητούμενη δηλαδὴ ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστὲς αἵρεση ποὺ εἶχε σχέση μὲ τὴ μοιχεία τοῦ αὐτοκράτορα! Ἂν ἀκολουθοῦσε τὴν γραμμὴ Ζήση, θὰ γλίτωνε φυλακίσεις, μαστιγώσεις ἐξορίες καὶ λοιπὲς ταλαιπωρίες!

Δὲν ἀκολουθοῦν τὸν ἅγιο Ἰωάνη τὸν Δαμασκηνό, γιατί δὲν ἀκολούθησε τὴν γραμμὴ Ζήση καὶ διέκοψε τὸ μνημόσυνο τῶν αἱρετικῶν τῆς ἐποχῆς του. Ἡ ἀντίστασή του στοὺς αἱρετικοὺς εἶχε σὰν συνέπεια νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὰ περίλαμπρα ἀξιώματαποὺ κατεῖχε, νὰ τοῦ κόψουν τὸ χέρι καὶ νὰ ἀναθεματισθεῖ ἀπὸ Σύνοδο παρόμοια τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου! Ἂν ἀκολουθοῦσε τὴν γραμμὴ Ζήση, δὲν θὰ ὑφίστατο ὅλες αὐτὲς τὶς ταλαιπωρίες.

Δὲν ἀκολουθοῦν (οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές) τὸν ἅγιο Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ποὺ δίδασκε καὶ ἔδινε Ἐντολὴ νὰ μὴν λέτε στοὺς αἱρετικούς οὔτε τὸ «χαίρετε», χωρὶς νὰ ἐξετάζετε σὲ ποιά Ἐκκλησία ὑπάγονται καὶ χωρὶς νὰ περιμένετε κάποια Σύνοδος νὰ τοὺς καταδικάσει! 

Καὶ δὲν τὸν ἀκολουθοῦν, γιατὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς δὲν ἀκολούθησε τὴν γραμμὴ Ζήση καὶ δὲν εἶχε ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του ἕως τὸ σημεῖο νὰ πεῖ τὸ μνημειώδη λόγο, ὅταν ἔμαθε ὅτι μέσα στὸ βαλανεῖο βρισκόταν ὁ αἱρετικὸς Κήρινθος: «φύγωμεν, μή καί τό βαλανεῖο συμπέσῃ, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ»!

Δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς προφῆτες καὶ ἰδίως τὸν μεγαλοφωνότατο προφήτη Ἡσαΐα, γιατί δὲν ἀκολούθησε τὴν γραμμὴ Ζήση, ἀλλὰ μετέφερε τὴν Ἐντολὴ τοῦ Κυρίου: «Ἐξέλθετε, ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν» παρευθύς, καὶ δὲν τοὺς ἔλεγε νὰ παραμένουν «ἄχρι καιροῦ» κοντὰ στοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς του. Ἂν ἀκολουθοῦσε τὴν γραμμὴ Ζήση, καὶ ἔκανε Οἰκονομίες, δὲν θὰ ὑφίστατο τὶς ταλαιπωρίες ποὺ ὑπέστη καὶ δὲν θὰ τὸν ἔκοβαν μὲ τὸ πριόνι στὰ δύο!

Δὲν ἀκολουθοῦν (οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές) τέλος, τόσους καὶ τόσους Ἁγίους (κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς), οἱ ὁποῖοι ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς τους, γιατὶ δὲν ἀκολούθησαν τὴν γραμμὴ Ζήση καὶ ἀποτειχίστηκαν ἀπὸ ὅλους τοὺς αἱρετικούς!!! Καὶ δὲν τοὺς ἀκολουθοῦν, διότι κατὰ τὸν π. Θ. Ζήση, δὲν θὰ ἔχουν ποῦ νὰ ἐκκλησιαστοῦν· καὶ μὲ τὸ Τελεβάντιο ἐπιχείρημα ὅτι ἂν ἀποτειχιστοῦν θὰ τοὺς δώσουν τὴν εὐκαιρία"νὰ τοὺς διώξουν, νὰ τοὺς καθαιρέσουν καὶ νὰ τοὺς ἀποσχηματίσουν"!

 

 Κι ὅμως, ὁ κ. Παν. Τελεβάντος, δὲν θεωρεῖ παράλογο νὰ δημοσιεύει στὸ ἱστολόγιό τους τὸ παράδειγμα τοῦ συγχρόνου νεαροῦ ἁγίου Εὐγενίου Ροντιόνωφ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο τελικὰ ζήτησαν ὄχι νὰ ἀρνηθεῖ τὰ πιστεύω του καὶ νὰ κοινωνήσει μὲ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλ' ἁπλῶς νὰ βγάλει τὸ σταυρὸ ποὺ φοροῦσε, ὅπως μᾶς διδάσκει τὸ ἱστολόγιο τοῦ Τελεβάντου (ἐδῶ);

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η Μνημονιακή Βουλή αφαιρεί από το Σύνταγμα, την φράση «στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και της Αδιαίρετης Τριάδας»

Έλληνες… Είμαστε εν τέλει, συνένοχοι στην ασέβεια 

που διαπράττεται ενάντια στο Θεό και στην πατρίδα μας

Είμαστε συνένοχοι στην ασέβεια που διαπράττεται στους νεκρούς της χώρας, που υπερασπίστηκαν την ελευθερία και τα Ιερά χώματα αυτού του τόπου. Η Μνημονιακή Βουλή αφαιρεί από το Σύνταγμα, την φράση «στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και της Αδιαίρετης Τριάδας». Το αποτέλεσμα η χώρα μας, σε λίγο καιρό να μην είναι το Ορθόδοξο Κράτος που ξέραμε . Να μην έχει ένα στράτευμα συμπαγές, αλλά πλέον να μπορεί να υπηρετεί όποιος προσέρχεται σε αυτή την χώρα. Ίσως κάποιοι από εμάς να προλάβουν να δουν Πρόεδρο Δημοκρατίας έναν μη Έλληνα, εφόσον αφαιρείται και από τον Όρκο...

Έλληνες ντροπή μας… Πλέον η ασέβεια απέναντι στο Θεό και τους ήρωες μας… θα γίνει χωρίς καμία διαμαρτυρία…. ντροπή σε όλους αυτούς που σφετερίζονται την πολιτική και που συντόμως θα έρθουν να μας ζητήσουν την ψήφο μας… ως δήθεν μη μνημονιακοί…

Ντροπή στον Κλήρο και στους Μονάχους…. που δέχονται την ασέβεια αυτή προς το Θεό…. που εν τέλει επί της ουσίας αθετούμε όλοι μαζί την υπογραφή για την Ελευθερία που έβαλε η Παναγία το 1821... Βλέπετε εν τέλει διαλέξαμε όλοι μαζί το Μαμμωνά και όχι τον Θεό…

ΝΡΟΠΗ ΜΑΣ…. Θεέ μου ας πέσει το «κακό» τουλάχιστον στην γενιά μας και όχι στις επόμενες που δεν θα έχουν καμία ευθύνη…

ΣΜΡΟΣ ΠΝ. Τσάκαλης Αθανάσιος..

« Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται

ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»

[ Ανδρέας Κάλβος "Εις Σάμον"]

http://scripta---manent.blogspot.gr/

«Εν εστιν έγκλημα νυν σφοδρώς εκδικούμενον, η ακριβής τήρησις των πατρικών παραδόσεων» (Μ. Βασίλειος, επιστολή 243).

«Φοβούμεθα, μήπως το κακόν, αυξανόμενον σαν φλόγα που προχωρεί δια μέσου του καιομένου δάσους, όταν καταφάγη τα κοντινά, εγγίση και τα μακρυνά. Διότι το κακόν της αιρέσεως επεκτείνεται…», παρατηρεί ο Μ. Βασίλειος στην επιστολή του. Η επιστολή αυτή (243) του Μ. Βασιλείου (εποχή αρειανισμού) αναφέρεται διαχρονικά και στην αίρεση του οικουμενισμού, η οποία εκτυλίσσεται στον Ορθόδοξο χώρο. Συνεισφέρει, η επιστολή αυτή, στην ανάπτυξη της Ορθόδοξης εκκλησιολογικής συνείδησης. Μια τέτοια συνειδησιακή ανάπτυξη στους Εκκλησιολογικούς άξονες, που αναφέρει ο Μ. Βασίλειος, θα συνέτριβε γρήγορα τον οικουμενισμό στα θεμέλιά του.

Η έλλειψη αυτής της συνείδησης, σε κλήρο και λαό, τους κάνει «ανεύθυνους» (όπως νομίζουν), γα την πραγματικότητα που οι ίδιοι δημιουργούν.

Αναμφίβολα, η ορθότερη αντίληψη των Εκκλησιαστικών θεμάτων – προβλημάτων είναι η Πατερική αντίληψη, η οποία προβάλλει καθολικά την αλήθεια της Εκκλησίας.

Τα τελευταία εκατό χρόνια, σταδιακά, έγινε ενσωμάτωση οικουμενιστικών ιδεών – πρακτικών στη ζωή της Εκκλησίας. Η Πατερική σφαίρα μίκραινε αναλόγως. Για παράδειγμα, δυο βασικά κλειδιά της πνευματικής ζωής, επίσκοπος και πνευματικός, αναπροσδιορίσθηκαν σε οικουμενιστική προοπτική. Γι’ αυτό και η τροχιά αντίδρασης του Ορθοδόξου πληρώματος έναντι του οικουμενισμού είναι φθίνουσα, προς τον Άδη και όχι προς τον ουρανό. Έγινε, η Ορθόδοξη άμυνα, επιλεκτική, μια συστηματική εκκλησιαστική ορθολογικότητα.

Οι Αγιορείτες Πατέρες, πολλοί συνακόλουθοι αγωνιστές λαϊκοί και μοναχοί – ιερομόναχοι, έδωσαν στην Ορθόδοξη άμυνα πατερική στροφή.

Δυστυχώς, πάρα πολλοί κληρικοί – πνευματικοί, σε νέο-πατερική έκφανση, συνεχίζουν σε εκκλησιαστικό επίπεδο το πνεύμα του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου. Μια καθαρά δηλ. συστημική εκκλησιαστική ορθολογικότητα, που ευνοεί την αίρεση. Στη συγκεκριμένη ιστορική φάση, η αναδρομή στο Μ. Βασίλειο έχει στρατηγική σημασία, για να καταδειχθεί το λάθος της συστημικής εκκλησιαστικής ορθολογικότητας και η ορθότητα των Αγιορειτών Πατέρων.

Στην επιστολή 243 (προς Ιταλούς και Γάλλους επισκόπους) ο Μ. Βασίλειος υπογραμμίζει τους εκκλησιολογικούς κινδύνους από την παρουσία αιρετικών – αρειανών επισκόπων στα ηνία της Εκκλησίας: «Παρασύρονται τα αυτιά των απλοϊκωτέρων· τώρα πλέον συνήθισαν την αιρετική δυσέβειαν. Τα νήπια της Εκκλησίας ανατρέφονται με τους λόγους της ασέβειας.

Τι ημπορούν τάχα να κάμουν; Όλα είναι εις τα ιδικά των χέρια. Βαπτίσματα, προπομπαί των αποθνησκώντων, επισκέψεις ασθενών, παρακλήσεις των θλιβομένων, βοήθειαι προς τους ταλαιπωρουμένους, ενισχύσεις κάθε είδους, κοινωνία μυστηρίων. Αυτά καθώς επιτελούνται όλα από τους αιρετικούς, γίνονται σύνδεσμος ομοφροσύνης, μεταξύ λαού και αυτών. Ώστε, έπειτα από ολίγον ακόμη καιρόν, και αν ακόμη εκλείψει κάθε φοβία, δεν θα υπάρχει ελπίς ν’ ανακληθούν πάλιν εις την επίγνωσιν της αληθείας αυτοί που κατελήφθησαν από την πολυχρόνιον απάτην (αίρεση)».

Είναι σαφές στην επιστολή, ότι ο Μ. Βασίλειος στρέφεται κατά του εργαλειακού αρειανισμού (χειρισμός της λειτουργία της Εκκλησίας), κατά του βιώματος και της εναίσθησης που δημιουργούνται στον απλό λαό από την συνύπαρξη Ορθοδόξων – αιρετικών (Μολυσμός) και κατά της δογματικής βάσης της αίρεσης. Φανεροί οι πνευματικοί άξονες των Πατέρων, που τους ακολουθούσαν σε καιρό αιρέσεως. 

Συνοψίζουμε τους τρεις αυτούς πνευματικούς άξονες που αναφέρει ο Μ. Βασίλειος: Καταδίκη της αιρέσεως, άρνηση του εργαλειακού χειρισμού της όλης Εκκλησίας από τους αιρετικούς (διακοπή κοινωνίας) και όχι στο βίωμα, που δημιουργεί η συνύπαρξη με τους αιρετικούς (Μολυσμός).

Η πρακτική της επιστολής αυτής ακυρώνει κάθε συνεργασία Ορθοδόξων – αιρετικών σε επίπεδο λατρείας, στα όρια μιας διευρυμένης «εκκλησίας».

Η συνύπαρξη Ορθοδοξίας – αίρεσης δημιουργεί, όπως παρατηρεί ο Μ. Βασίλειος, μια μη ανακατασκευάσιμη Εκκλησιαστική ανθρώπινη βάση.

Ερώτημα: Ο Μ. Βασίλειος, που καταγγέλλει την επίσημη αρειανική εκκλησία, σχίζει την (πραγματική) Εκκλησία ή την προστατεύει; Κάθε συνύπαρξη με την αίρεση, διδάσκει ο άγιος, ευνοεί την αίρεση, τη «χρόνια απάτη», όπως την χαρακτηρίζει στο αρχαίο κείμενο. Ας μη ξεχνάμε, ότι στη συνύπαρξη οι οικουμενιστές Πατριάρχες – επίσκοποι παίζουν ως Ορθόδοξοι και κερδίζουν ως οικουμενιστές!

Η απλή διακοπή μνημοσύνου με ταυτόχρονη Εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς, εμπλέκει τις Ορθόδοξες δυνάμεις σε καθεστώς αγωνιστικής πεδήσεως και αιχμαλωτίσεως σε κατώτερο εκκλησιολογικό επίπεδο, από αυτό που οριοθετεί η επιστολή (243). Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δημιουργεί «σύνδεσμο ομοφροσύνης» μεταξύ λαού και αιρετικών ποιμένων όπως επισημαίνει ο Ιερός Πατέρας.

Οι ευθυγραμμισμένοι με την δυνητική ερμηνεία του 15ου κανόνα της ΑΒ συνόδου και οι απλά διακόψαντες τα μνημόσυνα οικουμενιστών επισκόπων, αδυνατούν να επαναλάβουν τα λόγια του Μ. Βασιλείου: «Δεν καταπολεμούμεθα δια χρήματα ούτε δια δόξαν ούτε δι’ οτιδήποτε άλλο από τα πρόσκαιρα, αλλά ιστάμεθα εις το στάδιον αγωνιζόμενοι δια το κοινόν κτήμα, τον πατρικόν θησαυρόν της υγιούς πίστεως».

Για τα σημερινά εκκλησιαστικά φαινόμενα αρμόζει η έκκληση του αγίου προς τους «Ιταλούς και Γάλλους επισκόπους»: «Συμπονέσατέ μας, ω φιλάδελφοι, διότι εδώ εις ημάς των ευσεβών τα στόματα έχουν κλεισθεί, ενώ έχει ανοιχθή κάθε θρασεία και βλάσφημος γλώσσα ανθρώπων που προφέρουν δυσσεβείς λόγους κατά του Θεού».

Η «συνοδική» κατοχύρωση του οικουμενισμού βρίσκει το σύνολο των Ορθοδόξων να αυτοεγκαταλείπεται και να δέχεται τις εκκλησιολογικές εξελίξεις με αδράνεια και παθητικότητα, σ’ αντίθεση με το σφριγηλό Ορθόδοξο πλήρωμα της εποχής του Μ. Βασιλείου. Γράφει ο Ι. Πατήρ: «φυγαί πρεσβυτέρων, φυγαί διακόνων και λεηλασίαι όλου του κλήρου, διότι είναι ανάγκη ή να προσκυνήσουν την εικόνα ή να παραδοθούν εις την πονηράν φλόγα των μαστίγων. Στεναγμοί πληθυσμών, συνεχές δάκρυον είτε ιδιωτικώς είτε δημοσίως».

Όπως την εποχή του Μ. Βασιλείου, παρόμοια θα ισχύσει και σήμερα διωγμός όλων εκείνων, που κρατούν την ακρίβεια της πίστεως. «Εν εστιν έγκλημα νυν σφοδρώς εκδικούμενον, η ακριβής τήρησις των πατρικών παραδόσεων» 

(Μ. Βασίλειος, επιστολή 243).

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

http://agiooros.org

Διωγμοί στό Άγιον Όρος

Η Ι.Μ. Κουτλουμουσίου από καιρό έχει ξεκινήσει διωγμούς κατά τών πατέρων τής Μονήςπού δέν συμφωνούν μέ τήν Σύνοδο τής Κρήτης καί τόν Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος τήν συγκάλεσε, καί έχει προχωρήσει σέ εξώσεις από τά κελλιά τους.

Αγαπητοί μου Πατέρες, γιατί νά φορτώνεστε ξένες αμαρτίες; 

Οποίον κι΄άν ρωτήσεις, κανείς δέν δέχετε ότι είναι οικουμενιστής, κι΄άς είναι βουτιγμένος ώς τόν λαιμό στόν οικουμενισμό. 

Αλλά δέν γίνεστε χειρότεροι από τούς οικουμενιστές όταν διώκετε τούς αντιοικουμενιστές πατέρες; 

Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας όταν τού έλεγαν ότι δέν τόν μνημονεύουν οί Αγιορείτες, έλεγε «Άσε τούς πατέρες, μπορεί νά έχουν δίκαιο» καί δέν τούς εδίωκε – καί εσείς αναλαμβάνετε τήν προάσπιση τού Βαρθολομαίου, διώκοντας όσους αντιδρούν; 

Δέν αφήνετε καλύτερα τήν κρίση στόν Θεό, διότι: 

- άν μέν έχει δίκαιο ο Πατριάρχης, θά δικαιωθείτε πού τόν ακολουθείτε, 

- άν όμως έχει άδικο, γιατί νά επιβαρυνθείτε; Καθώς είπε καί ο Γαμαλιήλ: «άνδρες Ισραηλίται προσέχετε εαυτοίς επί τοίς ανθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν· ότι εάν ή έξ ανθρώπων τό έργον τούτο, καταλυθήσεται· εί δέ έκ Θεού εστίν, ού δύνασθε καταλύσαι αυτό, μή ποτε καί θεομάχοι ευρεθήτε»(Πραξ. 5,34). 

Άν όμως ο Πατριάρχης είναι αιρετικός καί μάλιστα παναιρετικός, τότε τί κάνουμε; Πολλοί παπικοί δέν συμφωνούν μέ τόν Πάπα, όμως παραμένουν ενωμένοι μέ τόν Πάπα. Είναι ή δέν είναι παπικοί; 

Ο Πατριάρχης αυτός καί οί προηγούμενοι είπαν τόσες βλασφημίες καί έκαναν αμέτρητες εκκλησιαστικές παρανομίες πού δέν χρειάζεται νά τής απαριθμήσουμε, διότι τίς γνωρίζουν καί οί πέτρες, κι΄εσείς, άγιοι Καθηγούμενοι, Αντιπρόσωποι καί Προϊστάμενοι τών Ιερών Μονών τού Αγίου Όρους, επαναπαύετε τήν συνείδησή σας μέ μία εγκύκλιο πού αναφέρει μέν πολλά στραβά καί ασεβή τής Συνόδου, αλλ΄ ώ τού παραδόξου θαύματος, εξυψώνει έως τρίτου ουρανού τόν υπαίτιο όλης αυτής τής ασεβείας, αλλ΄«ο Θεός ού μυκτηρίζεται», εξ΄άλλου βλέπουμε τ΄ αποτελέσματα τής Ιεροκοινοτικής παρέμβασης, ο Πατριάρχης έτι καί έτι έν ειρήνη τούς ορθοδόξους παροργίζει. 

Άν όμως υλοποιήσετε τά σχέδια πού ακούγονται περί διώξεως 44 κελλίων πού δέν μνημονεύουν τόν Πατριάρχη, μή νομίζετε ότι θά σβύσετε τήν φλόγα τού αντιοικουμενισμού, αλλά θά τήν φουντώσετε καί μακάρι νά συμβεί αυτό, γιά νά σταματήσει αυτή η γάγγραινα πού εξαπλώνεται μέσα στήν Εκκλησία μας, αλλά δέν είναι κρίμα και αλοίμονο σέ σάς πού θά τό κάνετε;

Είθε ο Θεός νά σάς φωτίσει νά πράξετε τό θέλημά Του γιά νά μήν εκπληρωθεί ο λόγος τού Κυρίου «δόξη λατρείαν προσφέρειν τώ Θεώ» (Ιω. 16,2), δηλ. αυτοί πού θά σάς διώκουν θά νομίζουν ότι προσφέρουν λατρεία στόν Θεό, ενώ στήν πραγματικότητα θά εξυπηρετούν τό έργο τού διαβόλου καί θά γίνονται συνεργοί του.

Κύριε Ιησού Χριστέ, λυπήσου τήν αφιέρωση τών Πατέρων 

καί σώσε αυτούς από τήν φοβερή κρίση τών διωκτών.

Υπεραγία θεοτόκε, φώτισε τούς Πατέρες τού Περιβολιού Σου, νά κάνουν ομολογία 

ορθοδόξου πίστεως καί όχι συγκαταβάσεις μέ «προφάσεις έν αμαρτίαις» (Ψαλμ. 140,4).

Μοναχός Παΐσιος Αγιορείτης

«Διαρρήξωμεν τους δεσμούς αυτών και απορρίψωμεν αφ’ ημών τον ζυγόν αυτών» (Ψαλμ. Β΄ 3)

Επιστολή του διωκόμενου μοναχού Παϊσίου 

από το ησυχαστήριον της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου

Πονηροτέρα αίρεση όλων των αιώνων από τον Οικουμενισμό, δεν θα υπάρξει στην Ιστορία της Ανθρωπότητος, αφού μαζί με την Παγκοσμιοποίηση στον κοινωνικό -πολιτικό-οικονομικό χώρο αποτελούν το απαισιότερο και φρικωδέστερο δίδυμο-κίνημα που γνώρισε και βιώνει ο πλανήτης με τελικό στόχο, όπως όλοι μας γνωρίζουμε από την Ιερά Αποκάλυψη, την επικράτηση και κυριαρχία του «υιού της απωλείας».

Διαισθανόμενος ο Βύθιος Δράκων, ο πλανών την Οικουμένην, ότι ο «καιρός εγγύς εστίν» παίζει το τελευταίο του χαρτί, χρησιμοποιώντας όλα τα πτυχία και διπλώματα του ο αλητήριος, για να κερδίσει όσο περισσότερες ψυχές μπορέσει στην αιώνια καταδίκη του. Γνωρίζει δε, πολύ καλά, ότι τούτο το κατορθώνει όχι τόσο δια της βίας (διωγμούς, εξορίες κ.α.), όσο δια μέσου της αιρέσεως, εφ’ όσον έχει αποδειχθεί το ισχυρότερό του όπλο στο διάβα των αιώνων. Και πράγματι, ο εκ της αιρέσεως κίνδυνος καθίσταται σαφώς ισχυρότερος, επειδή δια τηςνοθείας της πίστεως επιδιώκεται η ματαίωσης της εν Χριστώ απολυτρώσεως και άρα η κατά χάριν θέωσις του Ανθρώπου. Αξίους, κατά πάντα συμμάχους στο καταστροφικό του αυτό έργο βρίσκει πάντοτε «καλοθελητές» μόνο που τώρα σε τούτη την εσχατιά των αιώνων, όλοι τούτοι οι «παρατρεχάμενοι» έχουν βαλθεί να ξεπεράσουν και αυτόν τον ίδιο τον «Μέντορά» τους στην δολιότητα και την πανουργία του.

Τελικά οι οικουμενιστές αποδεικνύονται οι χειρότεροι εχθροί της εκκλησίας, ύπουλος εχθρός και δια τούτο ο πιο θανάσιμος κίνδυνος. Άνθρωποι αξιοθρήνητοι, έρμαια των

ακορέστων φιλοδοξιών τους για εξουσία και δόξα του αιώνος τούτου. 

Οδηγοί τυφλοί, δεινότατοι. Αρέσκονται να αναμειγνύουν την αλήθεια με το ψεύδος στα παράνομα σχέδιά τους για να κερδίσουν το θαυμασμό και τον έπαινο των ανθρώπων. «οὐαὶ αὐτοῖς, ὅτιτῇ ὁδῷ τοῦ Κάϊν ἐπορεύθησαν, καὶ τῇ πλάνῃ τοῦ Βαλαὰμ μισθοῦ ἐξεχύθησαν, καὶ τῇ ἀντιλογίᾳ τοῦ Κορὲ ἀπώλοντο»[1].

Γεμάτοι αυθάδεια με εωσφορικό εγωισμό και άμετρη αλαζονεία διαστρεβλώνουν κυριολεκτικά τα λόγια του Θεού και των Αγίων Του. Εδώ επαληθεύεται πάλι ο λόγος του Χριστού: «ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν Ἡσαΐας λέγων· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων»[2]. Και αλλού πάλι: «ὑμεῖς οὖν πολὺ πλανᾶσθε»[3]. Εναντιώνονται συνεχώς στον Θεό πειράζοντες Αυτόν σαν να μην έχει επανειλημμένως μιλήσει και δώσει τέρατα και σημεία για όλα αυτά που αυτοί υπερμαχούν μανιωδώς. Ενδεικτικά μόνο να αναφέρουμε για τον «Τόμο» της Αγίας Ευφημίας, για την φοβερά οργή Του, που ξέσπασε στην Κέρκυρα (Άγιος Σπυρίδων) και την παραδειγματική τιμωρία στους τολμήσαντας την άμικτον-μίξην Λατινόφρονας επί Βέκκου στο Άγιον Όρος. «Οὐ γάρ εἰσιν ἐν γωνίᾳ πεπραγμένα τοῦτα».[4]

Προκαλούμε λοιπόν, κάποιον από όλους αυτούς τους καταφρονητές που λαλούν υπέρογκα. Τολμά μήπως δημόσια να αμφισβητήσει κάτι από αυτά; Αλλά τι λέμε τώρα; Αυτά δεν τους αγγίζουν επειδή δεν έχουμε την ίδια Πίστη. Έχουν δημιουργήσει στην φαντασία τους έναν δικό τους θεό, στα μέτρα τους. Και σίγουρα, όχι βέβαια, τον Έναν και Μοναδικό, Αληθινό Θεό της Ορθοδοξίας. Γιατί ο Θεός ημών είναι ταπεινός και αποστρέφεται τους απειθείς και υπερηφάνους. Ξένοι παντελώς από τον Χριστό και αλλότριοι Αυτού. 

Σπουδαγμένοι στην Εσπερία, σε Βατικάνιες Σχολές και με προτεσταντικές αντιλήψεις και πρακτικές, έχουν διαποτιστεί «ἄχρι ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν»[5] από τα θολά νερά και ρεύματα του ορθολογισμού και εν πολλοίς του αθεϊσμού και έτσι από μόνοι τους έχουν αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο της ορθόδοξης πνευματικότητας και πατερικής παραδόσεως που αποτελούν την μόνη απλανή οδό προς την ουράνια μακαριότητα. Τους μοναδικούς πυλώνας εισόδου στην πόλη του Ζώντος Θεού. Το απύθμενο θράσος τους φθάνει στον παραλογισμό, αφού και αυτόν τον Θεόν θέλουν να διορθώσουν.

Χρόνια τώρα, δυστυχώς δηλητηριάζουν τις ψυχές των πιστών, αφού όπως χαρακτηριστικά λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος «είναι χειρότεροι και από το δηλητήριο, γιατί αυτό φθάνει μέχρι την βλάβη του σώματος, ενώ αυτοί την σωτηρία της ψυχής λυμαίνονται»[6]. 

Περιφρονούν τους πάντες και υποτιμούν την νοημοσύνη των πιστών επειδή απορρίπτουν τα αιρετικά τους φρονήματα και ανοίγματα με αποκορύφωμα την περιβόητη ψευδοσύνοδο. 

Τι και αν γράφονται τόσα και άλλα τόσα λέγονται που αποδεικνύουν περίτρανα την παρανομία και την αναισχυντία τους; Το χαβά τους αυτοί.

Ξέρουν όμως να λοιδορούν, να συκοφαντούν, να υβρίζουν και να απειλούν. 

Ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι. Και δυστυχέστατα επαληθεύτηκαν οι φόβοι μας για την στάση της Ιεραρχίας αλλά και της Ι. Κοινότητος του Αγίου Όρους, σχετικά με τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου …ως συνευδοκούντες αυτής!!! Για αυτούς λέγει ο Κύριος «εἰ τυφλοὶ ἦτε, οὐκ ἂν εἴχετε ἁμαρτίαν· νῦν δὲ λέγετε ὅτι βλέπομεν· ἡ οὖν ἁμαρτία ὑμῶν μένει»[7]. 

Και πάλιν «ουχ ομολόγουν, εφοβούντο γαρ, ίνα μη αποσυνάγωγοι γένονται»[8]. 

Πάντως η μεθοδικότητα, η σπουδή και η τακτική των οικουμενιστών προς υλοποίηση και εφαρμογή των αποφάσεων της Β΄ Βατικανής Συνόδου είναι πράγματι «αξιοζήλευτες». Αφού και ο ίδιος ο Πάπας, ο πάτρωνάς τους, δεν θα πιστεύει ότι έχει τόσο υπάκουα κοπέλια, που και αυτοί οι Ουνίτες ωχριούν μπροστά στην δολιότητα και την υποκρισία τους.

Όμως έχουν ήδη διανύσει πολύ και μακρύ δρόμο μέσα στα χαώδη και ζοφερά μονοπάτια της αιρέσεως και δια τούτο δεν μπορούν να διακρίνουν το φως από το σκοτάδι και την αλήθεια από το ψεύδος (αίρεση) «οὐκ ἔγνωσαν οὐδὲ συνῆκαν, ἐν σκότει διαπορεύονται»·[9] λέει ο Ψαλμωδός. Αλλά αρκετά τώρα ασχοληθήκαμε με όλους αυτούς τους καταφρονητές και πραγματικά θεομπαίχτες Οικουμενιστές. Όπως έστρωσαν, ας κοιμηθούν. Αυτοί όψονται.

Το λοιπόν αδελφοί και πατέρες, όλοι όσοι έχουμε την Αληθινή Πίστη και ανήκουμε στην Εκκλησία του Χριστού, όσοι εβαπτίσθημεν και ενεδύθημεν Αυτόν, όσοι φρονούμε, όσοι ομολογούμε Αυτόν και όσοι τιμούμε τους Πατέρες μας «ὡς ἀρτιγέννητα βρέφη ποὺ ἐπιποθοῦμε τὸ λογικὸν καὶ ἄδολον γάλα»[10] της διδασκαλίας των, ας γίνουμε και εμείς άξιοι μιμητές των, κατά πάντα, για να μας δεχτούν μετά θάνατον, στις αιώνιες σκηνές ως τέκνα των αγαπητά και γνώριμους φίλους κατά τον Μ. Αντώνιο.

Γνωρίζουμε όλοι μας ότι λειτουργούν πνευματικοί νόμοι που δεν υπόκεινται, ούτε επηρεάζονται από ανθρώπινες παρεμβάσεις και κοσμικούς συμβιβασμούς κατά το γεγραμμένον «πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ λαμβάνει ἔνδικον μισθαποδοσίαν»[11]. 

Τα σημερινά αδιέξοδα, οι ανασφάλειες κυρίως στον κοινωνικό χώρο, η καταρράκωσις των ανθρωπίνων αξιών, ως μη ώφειλε, και γενικά η απαξίωσις της αγαπημένης μας Πατρίδος είναι σίγουρα τα οψώνια της αποστασίας μας από τον Θεό μας. Εκείνο όμως, που ιδιαίτερα επισύρει τη θεία οργή περισσότερο όλων, όπως έχει συμβεί και σε άλλες ιστορικές στιγμές, είναι, φευ, η προδοσία της Πίστεως. Πιστεύουμε ακράδαντα και είμεθα πεπεισμένοι πως σε τούτη ακριβώς την χρονική συγκυρία, η προσωπική ευθύνη της επιλογής του καθ΄ ενός εξ ημών απέναντι της στάσης του προς τον σατανοκίνητο Οικουμενισμό, έχει προεκτάσεις σωτηριολογικού χαρακτήρος,πλέον βαρυνούσης σημασίας επειδή το διακύβευμα είναι αυτή η Πίστις ήτοι η σωτηρία μας. Ο λόγος των Πατέρων είναι σαφής και ξεκάθαρος και δεν επιδέχεται παρερμηνεία. Θα αναφέρουμε εδώ μόνο δύο Πατέρες ενδεικτικά. Ο Μ. Αθανάσιος μας προειδοποιεί: «κάθε άνθρωπος που έχει την δυνατότητα να κρίνει, θα κολασθεί ακολουθώντας αμαθή και πλανεμένο ποιμένα που δέχεται ψευδή δοξασία ως αληθινή»[12] και επίσης μας λέγει: «όποιος θέλει να σωθεί, πρώτα από όλα πρέπει να κρατήσει την καθολική (Αποστολική) πίστη. Αν κάποιος δεν την κρατήσει καθαρή και ολόκληρη, χωρίς αμφιβολία θα κολασθεί»[13]. 

Ο δε Άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος χαρακτηρίζει τους αιρετικούς άθεους ενώ όσοι αποδέχονται αιρετικές διδασκαλίες καταδικασμένους «εις απώλειαν»[14].

Ο πάνσοφος Δημιουργός και Κύριος μας Ιησούς ζητεί και τώρα νακαθαρίσει την Άλωνά Του, την ήρα από το σιτάρι, την Πανάμωμο Νύμφη Του Εκκλησία από τον μολυσμό της αιρέσεως. Ανάγκη επιτακτική είναι πλέον να διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, ακολουθώντας το παράδειγμα των Αγίων μας, που όσο πιο πολύ απομακρύνονταν από τους αιρετικούς, τόσο πιο πολύ ενώνονταν με τον Θεόν. Εξάλλου είναι η μόνη ενδεδειγμένη οδός. Δεν δύναται πλέον, ορθόδοξη συνείδηση που ζει και αγαπά τον Χριστό να ανέχεται αυτούς. Δια τούτο και εμείς εδώ στο Άγιον Όρος αρκετοί Πατέρες, διακόψαμε το μνημόσυνο, επειδή ποθούμε και αγαπούμε να είμεθα με τον Χριστό και τους Αγίους μας, εφαρμόζοντας την εντολή Του «διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι υμάς»[15]. 

Και ενώ θα έπρεπε σύσσωμο το Άγιον Όρος να προβεί στην διακοπή μνημοσύνου, συνταράσσοντας τα θεμέλια της οικουμένης δίνοντας αλλά και δεικνύοντας τον μοναδικό δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί, όχι μόνον αυτό δεν έγινε αλλά και όσους αυτόν ακολουθούμε αντιμετωπίζουμε την μήνιν και τα επακόλουθα αυτής. Και επειδή αρκούντος έχουν αναλυθεί και απαντηθεί τα περί νομίμου δικαιώματος (ως θεραπευτικού μέσου και τρόπου) θεολογικώς και… Αγιορειτικώς, ιερών κανόνων και δη του ΙΕ΄ της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (861) ως δήθεν «δυνητικού» και επειδή δεν είναι λίγοι, δυστυχώς, αυτοί που μας καταλογίζουν πως δημιουργούμε σχίσμα και διαιρέσεις!!! Έτι δε, και πως είμαστε εκτός Εκκλησίας (sic).

Θα θέλαμε λοιπόν να ρωτήσουμε.

Πρώτον: Επί Αθηναγόρου οι διακόψαντες «ένθεν–κακείθεν» το μνημόσυνον, ήταν εκτός Εκκλησίας και δημιούργησαν σχίσματα και διαιρέσεις;

Και δεύτερον, επειδή πάλι από πολλούς ακούγεται να λένε πώς πρέπει όλοι μαζί να προχωρήσουμε στη διακοπή μνημοσύνου. Απλά ρωτάμε. Δεν θα ισχύουν πια αυτές οι «ΘΕΩΡΙΕΣ» τους; «Ω συμβουλίας εχθίστης! Ω παραινέσεως του δυσμενούς»[16]. 

Ικανόν εστί[17]. Το λοιπόν, όποια άλλη προσέγγιση είναι αμάρτυρη εκκλησιαστικώς και αθεμελίωτη καθώς και θεολογικά ανακριβής ή μάλλον ειπείν, είναι επιλογή του «ΒΟΛΕΜΑΤΟΣ».

Άπειρες ευχαριστίες και δοξολογίες αναπέμπομεν στον Ποιμένα τον καλόν και μόνο Αρχιποίμενα Χριστόν μας, που και σήμερα όπως έλεγε και ο «παππούλης μας», μας χαρίζει ήδη «νέους Μάρκους Ευγενικούς και Γρηγορίους Παλαμάδες, δια να συγκεντρώσουν όλα τα κατασκανδαλισμένα αδέλφια μας, δια να ομολο­γήσουν την Ορθόδοξον Πίστιν, να στερεώσουν την Παράδοσιν και να δώσουν χαράν μεγάλην εις την Μητέρα μας».[18]

Ημέρα τη ημέρα γινόμαστε μάρτυρες και κάποιας νέας απομακρύνσεως-διακοπής μνημοσύνου από τους φιλενωτικούς Οικουμενιστές, είτε μέσα στον Άγιον Όρος είτε εκτός αυτού, και δια τούτο χαιρόμαστε αλλά και θα χαιρόμαστε. Προσευχόμεθα και ευελπιστούμε στον Κύριο μας, αυτό που ξεκίνησε να γίνει χιονοστιβάδα που στο πέρασμά της να εξαλείψει κάθε πονηρά και δόλια επιθυμία όλων αυτών που επιβουλεύονται την Μητέρας μας Ευσέβεια για να μεγαλύνεται ο Δομήτωρ Αυτής και Κύριος των δυνάμεων Ιησούς Χριστός.

Ιδού λοιπόν, ο αγώνας ο καλός άρχισε και η πρόσκλησις είναι προσωπική και εξίσου βέβαια και ο στέφανος της ομολογίας«ὃν ἐπηγγείλατο ὁ ἀψευδὴς Θεὸς»[19] και «ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής».[20]

Ας ακολουθήσουμε όλοι μας στα ίχνη που βάδισαν οι Θεορρήμονες και Πνευματέμφοροι Πατέρες μας και ας γίνουμε μιμητές των καθώς γέγραπται, τιμή Οσίου, μίμησις Οσίου, ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΑ, και έτσι και αυτοί με την σειρά τους να μας παρουσιάσουν μπροστά στον Χριστόν μας, καυχώμενοι εν Κυρίω και λέγοντες «ιδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός» (ΗΣ. Η΄ ,18). Γένοιτο – γένοιτο.

Τω δε μόνω σοφώ Θεώ σωτήρι ημών, δόξα και μεγαλοσύνη, κράτος και εξουσία και νυν και εις πάντας τους αιώνας· αμήν.

ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Ι.Μ. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

[1] ΙΟΥΔΑ, 11

[2] ΜΑΤΘ ΙΕ’ 7-9

[3] ΜΑΡΚ ΙΒ’ 27

[4] ΠΡΑΞ ΚΖ’ 26

[5] ΕΒΡ Δ’ 12

[6] ΕΠΕ 30,340

[7] ΙΩΑΝ Θ’ 41

[8] ΙΩΑΝ Θ’ 22

[9] ΨΑΛΜ 81, 5

[10] ΠΕΤΡΟΥ Α’ Β’2

[11] ΕΒΡ Β’2

[12] ΒΕΠΕΣ 33, 214

[13] ΣΥΜΒ ΠΙΣΤΕΩΣ

[14] ΚΑΤΗΧΗΣΙΣ ΗΘ’, Τ.Γ’ Σ.257

[15] Β’ ΚΟΡΙΝΘ. ΣΤ’ 17

[16] ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΣΠΕΡΑΣ ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ ΩΔΗ Θ’

[17] ΛΟΥΚ ΚΒ’ 38

[18] ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ 1969

[19] ΤΙΤ Α’ 2

[20] TIM B’, Δ’ 8

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ - π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Kosmas - Agrinio

ΕΚΤΑΚΤΟ: Ραγδαίες εξελίξεις και πρωτοφανείς διώξεις σε μοναχούς της Μονής Κουτλουμουσίου

ΑΓΙΟΣ ΟΡΟΣ 2017: ΔΙΩΓΜΟΣ.

ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ- ΑΠΕΙΛΕΣ

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΔΙΑΡΗΞΗΣ ΚΕΛΙΩΝ 

ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ 

Σας μεταφέρουμε αποκλειστικές απολύτως εξακριβωμένες πληροφορίες που μόλις έφτασαν στο ιστολόγιο μας από το Άγιο Όρος (Τρίτη 11 το βράδυ)

Χθες, Δευτέρα, το απόγευμα, 3 πατέρες της Κουτλουμουσίου προσπάθησαν να εισβάλουν παράνομα στο κελί του π.Μακαρίου -δηλαδή να το καταλάβουν. Ο π.Μακάριος απουσίαζε ενώ μέσα φιλοξενούνταν 2 εκδιωκόμενοι πατέρες της Μονής Κουτλουμουσίου. Οι φιλοξενούμενοι πατέρες αρνήθηκαν να τους ανοίξουν.

Σήμερα (Τρίτη 25/4/2017), στις 11 πμ περίπου, ήρθαν μαζί με αστυνομικούς απαιτώντας και πάλι το κελί του π.Μακαρίου. Οι πατέρες κ πάλι δεν άνοιξαν και η κλειδωμένη καγκελόπορτα απέτρεψε τους αστυνομικούς να εισβάλουν μέσα.

Ίδια απόπειρα εισβολής έγινε και σε δεύτερο κελί την περίπου ίδια ώρα, πιθανότατα από τα ίδια άτομα.

Αντίστοιχη απόπειρα εισβολής στο κελί του π,Μακαρίου, έγινε και στις 6 μμ σήμερα (και πάλι μαζί με την αστυνομία)

H Μονή Κουτλουμουσίου διαθέτει και επίσημη ιστοσελίδα με άφθονα άρθρα! 

Δεν γνωρίζουμε αν έκαναν και facebook..

ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΟΥΝ ΤΟΝ 

"ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΧΑΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ". 

ΔΕΝ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΤΙΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ.

Οι πατέρες π.Μακάριος, π.Ιλαρρίων και π.Ιωσήφ, όλοι της Μονής Κουτλουμουσίου, έκαναν ΗΔΗ 2 φορές ΕΦΕΣΗ στην απόφαση του μοναστηριού να τους διαγράψει από το μοναχολόγιο (επειδή λόγω μνημόνευσης του αιρετικού οικουμενιστή Πατριάρχη Βαρθολομαίου εφαρμόζοντας τους Ιερούς Κανόνες οι ευσεβείς Αγιορείτες αρνούνταν να συμμετέχουν στις ακολουθίες).

Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους, η ΕΦΕΣΗ θα έπρεπε να διαβιβαστεί ΑΜΕΣΑ στην Επιστασία, η οποία έχει προθεσμία 5 ημερών να τους καλέσει σε απολογία. 

Η Επιστασία ΟΥΔΕΠΟΤΕ τους κάλεσε, γιατί ΟΥΔΕΠΟΤΕ της προωθήθηκε από την Μονή, οι εφέσεις των 3 μοναχών. Η τελευταία έφεση είχε ημερομηνία 29/3/2017 (16/3/2017 με το π.η.).

Εφόσον ΔΕΝ κλήθηκαν σε απολογία -πέρα από την σοβαρότατη παρανομία της Μονής Κουτλουμουσίου- οι ΕΦΕΣΕΙΣ τους θεωρούνται ότι έγιναν δεκτές, άρα παραμένουν εγγεγραμμένοι στο μοναχολόγιο της Μονής.

Η νέα "μόδα" των Αγιορειτών. Κατά την διάρκεια της Σαρακοστής, αντί να μείνουν στο μοναστήρι τους, κόβουν βόλτες για "ομιλίες" ανά την Ελλάδα.

ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ

Η Μονή Κουτλουμουσίου ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ να παραλάβει τις εφέσεις των πατέρων που διέκοψαν την μνημόνευση του Βαρθολομαίου. Αρνούνταν να τους δώσουν Αριθμό Πρωτοκόλλου οπότε οι πατέρες υποχρεωνόταν να τις καταθέτουν μέσω δικαστικού επιμελητή που έπρεπε να έρθει από εκτός Αγίου Όρους (υποβαλλόμενοι σε πολλαπλάσια έξοδα).

απόσπασμα από έφεση του π.Μακαρίου προς την Ιερά Κοινότητα (δείτε την ολόκληρη εδώ)

Τελεσίγραφο της Μονής προς τον π.Μακάριο

Η απάντηση του π.Μακαρίου, τους υπενθυμίζει ότι οφείλουν να εφαρμόζουν τον Καταστατικό χάρτη του Αγίου Όρους. 

Δείτε την εδώ.

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ Π.ΙΛΑΡΡΙΩΝΟΣ, 

ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Ο π.Ιλαρρίων, διαμένει στο κελί του εδώ και 23 ολόκληρα χρόνια, και το κελί είναι εντός του μοναστηριού. 

Ο π.Ιλαρρίων, μετά από πλήθος γεγονότων, αναγκάστηκε για 1η φορά, να κλειδώσει το κελί του (αλλάζοντας τον μύλο). 

Πατέρες την μονής κατέστρεψαν τον μύλο της κλειδαριάς -όπως οι ίδιοι του ομολόγησαν, πιθανότατα με τρυπάνι, με αποτέλεσμα την περασμένη Παρασκευή, της Ζωοδόχου Πηγής, στις 6 μμ, όταν επέστρεψε στο μοναστήρι από την θεία λειτουργία όπου είχε πάει, να μην μπορεί να εισέλθει ούτε καν για να πάρει τα πράγματα του, τα οποία έχουν ουσιαστικά δεσμεύσει -απέμεινε μόνον με ένα μικρό σάκο με τον οποίο πήγε να φιλοξενηθεί στο κελί του π.Μακαρίου. Πατέρες της μονής ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ να του επιτρέψουν να πάρει τα πράγματα του, εν γνώσει τους ότι είναι μόνον με αυτόν τον μικρό σάκο.

Ομοίως εκδίωξαν και δεύτερο μοναχό που επίσης συνέχιζε να ζει μέσα στο μοναστήρι, επειδή αρνείται να συμμετέχει στην μνημόνευση του Βαρθολομαίου.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Η ΙΕΡΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ 

"ΝΙΠΤΟΥΝ ΤΑΣ ΧΕΙΡΕΣ ΤΟΥΣ"

Ο π.Ιλαρρίων απευθύνθηκε την επόμενη μέρα, (το Σάββατο το πρωί) στις τοπικές αστυνομικές αρχές καταγγέλλοντας την απόπειρα παραβίασης/διάρρηξης του κελιού του. Ζήτησε από την αστυνομία να κάνει αυτοψία. 

Η αστυνομία ζήτησε να υπάρχει και ένας "Επιστάτης" (της Επιστασίας), αλλά η Ιερά Κοινότητα τους απάντησε ότι ΔΕΝ μπορεί να δεχθεί την καταγγελία απευθείας από τους μοναχούς και ότι πρέπει "το μοναστήρι" να τους κάνει την καταγγελία!!!

ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ

Σήμερα (Τρίτη 25/4/2017) το πρωί, αστυνομικοί, ΚΑΤΕΣΧΕΣΑΝ το αυτοκίνητου άλλου μοναχού από το κελί του (αυτοκίνητο που είχε πληρώσει ο ίδιος - απλά τα αυτοκίνητα στο Άγιο Όρος υποχρεωτικά εγγράφονται σε κάποια μονή). Το αυτοκίνητο -όπως πληροφορηθήκαμε- βρίσκεται τώρα στο προαύλιο της μονής Κουτλουμουσίου! Ο μοναχός προσήχθη στο αστυνομικό τμήμα για 4 περίπου ώρες!!! (και του πήραν το αυτοκίνητο και τον προσήγαγαν!)

Με τον τρόπο αυτό εκβιάζουν τους πατέρες αφού χάνουν τα κελιά τους, ακόμη και τα οχήματα που έχουν αγοράσει οι ίδιοι, για να αναγκαστούν να μνημονεύουν τον Βαρθολομαίο.

ΝΤΡΟΠΗ …

Όπως φαίνεται κάποιοι "Αγιορείτες" ΔΕΝ έζησαν Πάσχα. Τους έχει κατακυριεύσει οσατανάς και πασχίζουν να κάνουν ότι μπορούν για να "τιμωρήσουν" τους αγωνιστές, ευσεβείς πατέρες που δεν προσκυνούν την αίρεση του Οικουμενισμού.

Θα σας κρατήσουμε σε διαρκή ενημέρωση για οποιεσδήποτε εξελίξεις.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"