Γιατί ο π. Ανδρέας δεν ασχολείται με το μείζον θέμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού;

katanixis.gr: Για το τάλαντο του λόγου και την απήχηση των ομιλιών του πατρός Ανδρέα Κονάνου, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Η γλυκύτητα και η παρηγοριά που σκορπίζει απλόχερα, τον καθιστούν “αγαπημένο” στις καρδιές των ακροατών του.

Η απορία μας είναι ειλικρινής και η αγωνία μας πηγαία.

Γιατί ο π. Ανδρέας δεν ασχολείται με το μείζον θέμα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού; Ένας “Σουπερ Σταρ” της Ορθοδοξίας γιατί δεν παίρνει θέση για τον κίνδυνο, που απειλεί

τώρα την Ορθόδοξη Εκκλησία;

Πιστεύει άραγε πως ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση;

Πιστεύει πως η φερόμενη ως η “Αγία και Μεγάλη Σύνοδος του Κολυμπαρίου της Κρήτης” είναι ψευδοσύνοδος και επιχειρείται η βίαιη Συνοδική νομιμοποίηση της παναιρέσεως στην Ορθόδοξη διδασκαλία;

Αυτές τις ερωτήσεις να τις αποφύγετε !!

Θα σας χαρακτηρίσουν εκτός θέματος, φονταμενταλιστές και ακραίους παλαιοημερολογίτες, σχισματικούς ή φασίστες μέχρι ομοφοβικούς και χρυσαυγίτες. 

Είναι πολλοί πνευματικοί πατέρες που θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν τις συνειδήσεις των πιστών, να αγγίξουν τις καρδιές τους και να αρθρώσουν λόγο πατερικό και Ορθόδοξο, όχι μεταπατερικό και αιρετικό. Κυρίως όχι νανουρίσματα! Γιατί τελικά δεν είναι ένας αλλά πολλοί οι “Κονάνοι” που μας λένε νάνι-νάνι.

Η εκδήλωση έχει θέμα «Μη φοβάσαι να χαρείς» και πραγματοποιείται στο πλαίσιο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών δράσεων του δήμου. Μια ξεχωριστή εκδήλωση διαλόγου με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο, Αρχιμανδρίτη, Πατέρα, Ανδρέα Κονάνο διοργανώνει ο δήμος Πυλαίας – Χορτιάτη τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου στις 19.00, στο δημαρχείο Πανοράματος, στο Αμφιθέατρο «Σταύρος Κουγιουμτζής». 

Η εκδήλωση που έχει θέμα «Μη φοβάσαι να χαρείς» πραγματοποιείται στο πλαίσιο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών δράσεων του δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη και έχει ελεύθερη είσοδο για το κοινό και αναμένεται να συγκεντρώσει εκατοντάδες πιστούς, καθώς ο Πατέρας Ανδρέας Κονάνος θεωρείται ιδιαίτερα χαρισματικός και εμπνευσμένος ομιλητής. Μετά από την ομιλία του ο Πατέρας Κονάνος θα ανοίξει ζωντανό διάλογο με το κοινό και θα απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά και στις απορίες, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς των θεατών. Να σημειωθεί ότι ο Πανοσιολογιώτατος, Αρχιμανδρίτης, Πατέρας, Ανδρέας Κονάνος γεννήθηκε στο Μόναχο το 1970 όπου έζησε μέχρι το 1977 και στη συνέχεια οι γονείς του μετακόμισαν στην Αθήνα. Εκεί τελείωσε το κλασικό λύκειο και ακολούθως σπούδασε στη Θεολογική σχολή. Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον χειροτόνησε διάκονο το 1999 και το 2000 Πρεσβύτερο και Αρχιμανδρίτη. Ανέλαβε στην ενορία του φοιτητικές συναντήσεις, αγρυπνίες, ομιλίες, καθώς και διαλέξεις σε σχολές γονέων και πνευματικά κέντρα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Από το 2006 ως το 2013 μιλούσε στην εκπομπή "Αθέατα Περάσματα" στον ραδιοφωνικό σταθμό "Πειραϊκή Εκκλησία". Αυτό έγινε αφορμή να δεχτεί προσκλήσεις για ομιλίες σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αμερικής. Η επαφή του με τα Ιεροσόλυμα, το Άγιον Όρος και με γέροντες μοναχούς εντός κι εκτός αυτού, αποτελούν πηγή δύναμης στη ζωή του. 

Πηγή: https://www.voria.gr/article/omilia-tou-patera-andrea-konanou-sto-dimarchio-pileas-chortiati

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ο Άγιος «Παΐσιος αποστρεφόταν τον Καζαντζάκη· δεν ήθελε ούτε να ακούει το όνομά του». Και η "Ορθόδοξη" Ακαδημία Κρήτης στους χορηγούς της ταινίας για τον θεοσοφιστή Καζαντζάκη!

Δείτε στο τέλος για τον Καζαντζάκη, τη σχετική

μελέτη της Δάφνης Βαρβιτσιώτη

Μια νέα ταινία έρχεται στο κινηματογραφικό προσκήνιο τις επόμενες ημέρες. Πρόκειται για την ταινία "Καζαντζάκης" του σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή με την οποία σκιαγραφείται η ζωή του βλάσφημου και θεοσοφιστή συγγραφέα που δυστυχώς αναχώρησε αμετανόητος για την άλλη ζωή.

Το ακόμα μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι στους υποστηρικτές και χορηγούς της εν λόγω ταινίας εμφανίζονται πλην αυτών που στηρίζουν τις εκδηλώσεις των Gay Pride και της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης! 

Την στιγμή κατά την οποία ο πιστός λαός αγωνιά για την ανόθευτη διδασκαλία του Μαθήματος των Θρησκευτικών στις νεανικές ψυχές, κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει από επιστημονικές έδρες Θεολογίας να αλλοιώνουν την ορθόδοξη παράδοσή μας και να προβάλουν προσωπικότητες πνευματικά διεστραμμένες.

Για το ζήτημα "Καζαντζάκης" μας έχουν διαφωτίσει με τον διαυγή λόγο τους μεγάλες μορφές της πίστης μας. Γράφει ο σπουδαίος Φώτης Κόντογλου σε επιστολή του: 

"Ο Καζαντζάκης υπήρξε πολύ στενός φίλος μου, είνε καλός άνθρωπος, αλλά είνε επιπόλαιος, και αγαπά τους βερμπαλισμούς και τις φωνές. Αντίποδα των όσων πιστεύουμε και αγαπούμε! Έπαιξε με όλα, με βουδισμούς, με νιτσεϊσμούς, με χριστιανισμούς, με ο,τι θέλεις. Τα γραφόμενά του είνε κούφια, κοινοτοπίες κι’ ολοένα γίνονται χειρότερα. 

Ο Θεός να τον ελεήσει."

Αλλά και ο βιογράφος του Αγίου Παϊσίου ιερομόναχος Ισαάκ γράφει: 

«ο π. Παΐσιος αποστρεφόταν τον Καζαντζάκη, λόγω της αθεΐας και των βλασφημιών του και δεν ήθελε ούτε να βλέπει ούτε να ακούει το όνομά του». Είναι παραδειγματική και διδακτική η συμπεριφορά του Οσίου Παϊσίου, αλλά και η φωτισμένη επιχειρηματολογία του, στην περίπτωση που κατέβηκε ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη (1988) και πρωτοστάτησε σε διαδήλωση μπροστά σε αίθουσα κινηματογράφου για να ματαιωθεί, όπως και έγινε, η προβολή της βλάσφημης ταινίας του Σκορτσέζε «Ο τελευταίος πειρασμός», που βασιζόταν στο ομώνυμο έργο του Καζαντζάκη. 

Διηγείται σχετικά ο βιογράφος του: 

«Πέρα από τις μεμονωμένες αντιδράσεις του ευσεβούς ελληνικού λαού, αποφασίσθηκε από την Εκκλησία συντονισμένη διαμαρτυρία, στις 6-7 Νοεμβρίου (ν.η.) του ιδίου έτους (1988). Ζητήθηκε και η συμμετοχή του Αγίου Όρους. Όμως αρκετοί αντέδρασαν αρνητικά. Δεν θεωρούσαν και τόσο πνευματικό να ασχολούνται με τέτοια θέματα λέγοντας ότι η περιφρόνησή τους προς το έργο γίνεται αιτία να προβληθεί λιγότερο.

Ο Γέροντας είχε τελείως αντίθετη άποψη: “Στην περίοδο της εικονομαχίας”, έλεγε “δέκα Χριστιανοί υπερασπίστηκαν δυναμικά την εικόνα του Χριστού στην Χρυσή Πύλη και μαρτύρησαν γι᾽ αυτήν. Τώρα που βλασφημείται το πρόσωπο του Χριστού δεν πρέπει να αδιαφορούμε. Αν ζούσαμε τότε εμείς οι “διακριτικοί” και “γνωστικοί” θα λέγαμε στους δέκα μάρτυρες: “Έτσι δεν ενεργείτε πνευματικά· περιφρονείστε τον Σπαθάριο που ανεβαίνει να γκρεμίσει την εικόνα, και όταν αλλάξει η κατάσταση, θα βάλουμε στη θέση της άλλη εικόνα, και μάλιστα πιο βυζαντινή. Αυτό είναι το φοβερό! Την πτώση μας, την δειλία, το βόλεμά μας το παρουσιάζομε σαν κάτι ανώτερο!”.

ΠΗΓΗ

Καζαντζάκης

Η Συμβολή των Ιδεών του στο "Κοινωνικὸ Ολοκαύτωμα"

 που συντελείται στην σύγχρονη Ελλάδα

Δάφνης Βαρβιτσιώτη

Στὸ προηγούμενο ἄρθρο μας, μὲ τίτλο «Νίκος Καζαντζάκης. Ἡ Συμβολὴ τῶνἸδεῶν του στὸ “Κοινωνικό Ολοκαύτωμα” ποὺ Συντελεῖται στὴν ΣύγχρονηἙλλάδα», εἴχαμε ἐπικεντρωθεῖ στὰ περιεχόμενα τοῦ προλόγου τοῦ“ταξιδογραφήματός” του, «Ταξιδεύοντας-Αγγλία» (1940), τὸ ὁποῖο προσέφερε, σὲκυριακάτικο φύλλο της, ἐφημερίδα πανελλαδικῆς ἐμβέλειας.

«Φυσική» Ἠθικὴ καὶ Μετάλλαξη: Στὸ ἄρθρο αὐτό, εἴχαμε ἀναλύσει τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ἡ μεταφυσικὴ ἀντίληψη τοῦ Καζαντζάκη ὁδηγεῖ τὸνἀνυποψίαστο ἀναγνώστη στὴν ἀποδοχὴ ἑνὸς κόσμου ἱερχαρχημένου βάσει τῆς«φυσικής» ἠθικῆς, ὅπου κυριαρχεῖ ὁ δυνατώτερος καὶ ἐπιζεῖ ὁ πλέον προσαρμοζόμενος, καὶ ὅπου δὲν ὑπεισέρχεται τὸ ἔλεος ἔναντι τῶν ἀδυνάμων, πόσον μᾶλλον θέμα ἐλευθερίας τους (ὅπως συμβαίνει καὶ στὸν σατανισμό, ὅπου, γιὰτοὺς Δυνατούς, «Το “Θέλω” είναι ο Νόμος», ἄρα «οι σκλάβοι πρέπει ναυπηρετούν».

«Να Ενωθοῦμε με τον Θεό»: Στὴν συνέχεια, ἡ ἴδια ἐφημερίδα προσέφερε τὰβιβλία «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» καὶ «Ο Τελευταίος Πειρασμός» ποὺ είχαν, πρό πεντηκονταετίας, προκαλέσει σάλο καὶ τὸν παρ’ ὀλίγο ἀφορισμὸ τοῦ συγγραφέα ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία- διαφημίζοντας τηλεοπτικῶς ἕνα ἐξ αὐτῶν ὡς λογοτεχνικὸ ἔργο διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Καζαντζάκης μᾶς παροτρύνει «ναενωθούμε με το Θεό».

Αὐτὸ μᾶς προβλημάτισε ἰδιαίτερα, διότι, ἤδη ἀπὸ τὸ 1940, ὁ Καζαντζάκης χαρακτήριζε ὡς παρωχημένο τὸν Χριστό, καὶ ἐξωθοῦσε τοὺς ἀναγνῶστες του νὰΤὸν ἀντικαταστήσουν μὲ κάποιον ἄλλον θεό, πιὸ σύγχρονο καὶ πιὸ ἀποτελεσματικό: «Γιατί γυρίζετε πίσω; (…) Έκαμε ο Χριστός το χρέος του, έδωκε μιαν απάντηση σεάλλες εποχές, σε άλλα προβλήματα (…) Τώρα άλλαξε το πρόσωπο της αγωνίας, γύρισε ο τροχός».

Ὁ «Μεγάλος Ανθρωποφάγος Κεραυνός»: Ἐξάλλου, ὅταν ὁ Καζαντζάκηςἀναφέρεται στὸν «μεγάλο ανθρωποφάγο κεραυνό που ονομάζουμε “Θεό”»,ὁπωσδήποτε δὲν ἐννοεῖ τὸν Ἐλεήμονα Τριαδικὸ Θεό· Τὸν Ὁποῖον σαφῶςἀπορρίπτει…

Ἡ συνέχεια ἐδῶ κι ἐδῶ.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ καί τά συλλείτουργα τῶν ἡμερῶν μας

Ποιός δέν γνωρίζει τόν θαυματουργό νεοφανέντα Ἅγιο τῆς νήσου Λέσβου, τόν Ἅγιο Ραφαήλ!

Μία πτυχή τοῦ μαρτυρικοῦ του βίου θαρρῶ, πώς σχετίζεται ἐπικαίρως μέ τόν δικό μας βίο καί πιό συγκεκριμμένα σέ ὅ, τι ἀφορᾶ στήν στάση μας ἀπέναντι σέ καταδικασθεῖσες ἤδη αἱρέσεις ἤ σέ κατεγνωσμένες (δηλαδή ἀξιοκατάκριτες) ἀπό σύγχρονους καί παλαιότερους Ἁγίους Πατέρες. 

Αὐτή ἡ σημαντικότατη, γνωστή σέ πολλούς, δράση τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ γίνεται μιά ἀπόπειρα νά παρουσιαστεῖ συνοπτικῶς στό κείμενο, πού ἀκολουθεί.

Δεκατρία χρόνια μετά τήν προδοτική ψευτοσύνοδο τῆς Φερράρας, ὁ συνυπογραφείς ἑνωτικός ὅρος ἐφαρμόζεται πλέον καί στήν πράξη: Ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα ἔρχονται στήν Κωνσταντινούπολη καί στίς 12 Δεκεμβρίου 1452 (πέντε μῆνες πρίν ἀπό τήν Ἅλωση) συλλειτουργοῦν μέ τούς δικούς μας μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά.

Ἡ ὑβριστική αὐτή ἑνωτική λειτουργία σήμανε καί τό τέλος τῆς χιλιόχρονης Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας.
Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως, ὅπως μαθαίνουμε ἀπό τά Βιβλία μας τά Ἱερά, ποτέ δέν μένει ἀτιμώρητη. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σηκώθηκε ἀπό τήν Πόλη καί ἀντ’ αὐτῆς ἐγκαταστάθηκε ἡ χατζάρα τοῦ Τούρκου.

Στήν συγκεκριμμένη, ὅμως, ἀποστασία (συλλείτουργο μέ αἱρετικούς), κάποια παλληκάρια τῆς Πίστεώς μας διαμαρτυρήθηκαν καί ἀντέδρασαν σθεναρά. Ἀνάμεσά τους καί ὁ γνωστός σέ ὅλους μας θαυματουργός Ἁγιος τῆς νήσου Λέσβου, ὁ Ἅγιος Ραφαήλ.

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ ἦταν διορισμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο ὡς σύμβουλός του καί πρωτόπαπας.
Στήν κρίσιμη, ὅμως, ὥρα (τήν ὥρα τοῦ προδοτικοῦ συλλείτουργου) δέν ὑπολόγισε οὔτε ἀξιώματα οὕτε φιλίες αὐτοκρατορικές. Κινούμενος στήν ἴδια ἐκκλησιολογική καί πνευματική γραμμή μέ τόν Γεννάδιο, συμβουλεύει τόν αὐτοκράτορα νά σταματήσουν κάθε σχέση μέ τούς παπικούς. Προτείνει στόν βασιλιᾶ νά ἀγωνιστοῦν γιά τήν σωτηρία τῆς Πόλης καταφεύγοντας ὅχι στήν δῆθεν βοήθεια τοῦ ἀντίχριστου Βατικανοῦ, ἀλλά στήν δοκιμασμένη κραταιά προστασία τῆς Παναγιᾶς μας.

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ, ἐνῷ ἦταν καλεσμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν αὐτοκράτορα, δέν πάτησε τό πόδι του στό προδοτικό συλλείτουργο. Στοιχημένος στήν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, ἀρνήθηκε νά συμπροσευχηθεῖ μέ τούς ἑνωτικούς λατινόφρονες καί μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη, δηλαδή τοῦ πάπα. Ὁ βασιλιᾶς, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἐξοργίστηκε μέ τήν σθεναρά Ὀρθόδοξη στάση τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ καί ἔδωσε ἀμέσως διαταγή νά ἐξοριστεῖ. Νά πῶς βρέθηκε ὁ Ἅγιός μας στήν Λέσβο, ὅπου καί ἀργότερα μαρτύρησε: Ἐξορισμένος στό νησί γιά τά ἀνόθευτα Ὀρθόδοξα φρονήματά του καί τήν προσήλωσή του στήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

Στίς ἡμέρες μας, σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, τό ἔμπρακτο παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ ἀποδεικνύεται, δυστυχῶς, ὅτι δέν ἔχει πέραση. Σήμερα, οἱ ἴδιοι ἐκκλησιαστικοί ἀξιωματοῦχοι, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι σεμνύνονται τόν Ἅγιο Ραφαήλ, ὅχι μονάχα δέν ἀντιδροῦν στήν συμπροσευχητική παρουσία καρδιναλίων καί παστόρων μέσα σέ Θεία Λειτουργία στό Φανάρι, στό Κολυμπάρι καί ἀλλαχοῦ ἐν Εὐρώπῃ καί Ἀμερικῇ, ἀλλά τοὐναντίον ἐπιχαίρουν καί καυχῶνται γιά τά προδοτικά τους αὐτά ‘’κατορθώματα’’.

Ἀπόδειξη, τά ἀτελείωτα πάρε-δῶσε μέ τήν πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἀλλοπίστων, ἡ ἐνυπόγραφη ‘’συνοδική’’ ἀναγνώριση τῶν άντιχρίστων ἀποφάσεων τοῦ λεγόμενου παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν, τά ἐντατικά μαθήματα ἱερωμένων γιά τήν ἐμπέδωση τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ μετάλλαξη τῶν περισσοτέρων ἀντιαιρετικῶν γραφείων σέ κέντρα συνεργασίας μέ ‘’ἑτεροδόξους ἀδελφούς’’, ἡ μετατροπή Ἱερῶν Μονῶν σέ ἄντρα ‘’μεταπατερικῆς θεολογίας’’ καί διδασκαλεῖα ‘’σύγχρονων φιλοσοφικῶν θεωριῶν’’, καί πάνω ἀπ’ ὅλα τό μένος ὅλων αὐτῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀξιωματούχων ἐναντίον κάθε Ρωμηοῦ ρασοφόρου (παπᾶ ἤ μοναχοῦ), πού δηλώνει ἐλάχιστος μιμητής τοῦ νεοφανοῦς καί θαυματουργοῦ Ἀγίου μας, τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ, τοῦ μαρτυρήσαντος στήν νῆσο Λέσβο.

Ἡ ἀποστασία μας ἀναμφιβόλως ἔχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.

Οἱ ὑψηλά ἱστάμενοι, στήν συντριπτική τους πλειονότητα, ὑπηρετοῦν χωρίς συστολή τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μέ τήν σιωπή τους εἴτε μέ τά ἔργα τους.
Εἶναι παραλογισμός –γιά νά μήν ποῦμε καθαρή ὑποκρισία- ἀπό τήν μιά μεριά νά διδάσκεις, ὅτι ‘’ἑορτή Ἁγίου ἴσον μίμησις Ἀγίου’’ καί ἀπό τήν ἄλλη νά βάζεις στά ἕξι μέτρα κάθε πιστό (παπά ἤ λαϊκό), πού προσπαθεῖ μέ φιλότιμο νά ἐφαρμόσει τήν Χρυσοστομική παρότρυνσή σου.

Οἱ πιό κάτω (τίμιοι παπάδες καί εὐλαβεῖς μοναχοί), ζῶντας ὑπό καθεστώς ὁμηρίας καί τρομοκρατίας, σιωποῦν περιμένοντας τάχα εὐνοϊκότερες ἡμέρες γιά νά ἀντιδράσουν.

Ἐνῷ οἱ πιστοί, ὡς ἀνεπίσκοποι πλέον, καταλήγουν στήν ἀδιαφορία ἤ στήν σύγχυση.

Θά βγοῦν ἐπιτέλους μπροστά μερικοί Ἐπίσκοποι, μέ ἔψιλον κεφαλαῖο, γιά νά πιάσουν ὄντως σκοπιά, νά φυλάξουν τό ποίμνιο καί νά κρατήσουν ἀνόθευτη τήν πολυτίμητη Ὀρθοδοξία μας; Ἤ θά συνεχίσουμε τόν ἴδιο ἐκκοσμικευμένο (οἰκουμενιστικό) χαβά, περιγράφοντας τά δεινά τοῦ λαοῦ μας ἁπλῶς καί μόνον ὡς ‘’κρίση’‘ καί ’’ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα’’, καί ὅχι ὡς θεομηνία καί Θεία Δίκη γιά τά τεκταινόμενα στόν χῶρο τῆς Πίστεως;

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

18.11.2017

http://agonasax.blogspot.gr

Αντίχριστος έρχεται, από τον ανοιγμένο ουρανό: Αυτή είναι η εικόνα του Αντιχρίστου που υπάρχει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών;

Στην αίθουσα συνεδριάσεων του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (ΠΣΕ), δηλαδή στο Kέντρο το οποίο εργάζεται και συντονίζει την ενoποίηση όλων των εκκλησιών, υπάρχει τεραστίων διαστάσεων ταπισερί με την εικόνα του Αντιχρίστου, ο οποίος θα έρθει για να ενώσει τους πάντες και τα πάντα.

Πριν αναλυθεί η εικόνα του Αντιχρίστου, ας δούμε το έμβλημα του ΠΣΕ το οποίο παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, και αυτό γιατί το τροποποίησαν. Στο προηγούμενο έμβλημα ήταν σχεδιασμένη μια βάρκα στο νερό η οποία για κατάρτι είχε τον σταυρό, και στην κορυφή της παράστασης υπήρχε η λέξη “OIKOUMENE” που είναι η ελληνική «ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ». 

Τώρα, η βάρκα με το νερό αντικαταστάθηκαν από το φίδι. Το φίδι αναπαριστά η τεθλασμένη γραμμή, όπως φαίνεται καθαρά στα δύο άκρα της, που είναι το κεφάλι και η ουρά. Η κυρίαρχη ελληνική λέξη OIKOUMENE – ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ, η οποία υπονοεί τον οικουμενισμό και την πανθρησκεία, παρέμεινε σταθερή.

Στο τεραστίων διαστάσεων χαλί τώρα, η εικόνα είναι υφαντή και όχι ζωγραφισμένη, που φέρει την μορφή του Αντιχρίστου, υπάρχει στην αριστερή πλευρά η άμπελος και στην δεξιά η συκιά. Σ’ ένα καταπράσινο κομμάτι γης το οποίο κυκλώνεται από νερό (το φίδι που τρώει την ουρά του), υπάρχουν όλες οι εκκλησίες οι οποίες χαρακτηρίζονται από ναούς που είναι σχεδιασμένοι με το ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό σχήμα του καθενός.

Στο επάνω μέρος της ταπισερί, η οποία είναι εμβαδού περίπου 50 τετραγωνικών μέτρων, δεξιά και αριστερά του Αντιχρίστου, σχηματίζονται δύο γράμματα. Το «Χ» και το «C». Τα δύο αυτά γράμματα είναι το όνομα του Χριστού όπως αυτό γράφεται στις εικόνες. 

Ο Αντίχριστος ξεπροβάλει ανάμεσά τους διαλύοντας το όνομα του Χριστού. Όπως ακριβώς συμβαίνει και στο κείμενο της Αποκαλύψεως του Ιωάννου όπου το όνομα του θηρίου είναι «χξς». Το «ξ», που συμβολίζει οπτικά το φίδι, χωρίζει το όνομα του Χριστού, «χς».

Ο Αντίχριστος, ως αντί του Χριστού, θα τα κάνει όλα αντίθετα! Επομένως και οι άγγελοί του αντίθετα θα συμβολίζονται. Στην ταπισερί υπάρχουν δύο άγγελοι. Ο ένας είναι άνδρας και ο άλλος γυναίκα. Αριστερά είναι ο άνδρας και δεξιά η γυναίκα διότι ο δεξιά κείμενος έχει μικρότερο κεφάλι από τον αριστερά, έχει επίσης και προεξέχων στήθος. Τα δε δάκτυλα των ποδιών των αγγέλων είναι φυσιολογικά, ενώ τα αντίστοιχα του Αντιχρίστου, όπως θα δειχθεί παρακάτω, δεν είναι.

Στο κέντρο των εικονιζομένων εκκλησιών είναι γραμμένο στα ελληνικά «ΙΝΑ ΠΑΝΤΕΣ ΕΝ ΩΣΙΝ».

Η φράση είναι παρμένη από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη Κεφ. ΙΖ΄,21, και το «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» σημαίνει «για να είναι όλοι ένα». Δηλαδή, παγκοσμιοποίηση με έναν παγκόσμιο άρχοντα, που θέλει να πάρει την θέση του Χριστού στην πίστη των ανθρώπων, τον Αντίχριστο.

Συνεχίζω την περιγραφή της εικόνος, και στο τέλος θα περιγράψω το σώμα του Αντιχρίστου, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Φαίνεται στην ταπισερί ότι ο Αντίχριστος έρχεται, από τον ανοιγμένο ουρανό. Δεν έρχεται από τον ουρανό, εμείς το νομίζουμε αυτό επειδή έχουμε στο μυαλό μας την εικόνα του Χριστού, αλλά από κάτι άλλο πιο κοινό. Αν ήταν ουρανός, ο ουρανός από πίσω του θα ήταν καθαρός και φωτεινός και όχι με σκιές. Το σχήμα από το οποίο ξεπροβάλει ο Αντίχριστος είναι… 

Θα το περιγράψω όπως το περιγράφει ο D. Brown. Είναι αυτό που χαρακτηρίζει την «θηλυκότητα, τη γυναικεία φύση και τη γονιμότητα». Διότι η ΝΤΠ θέλει να «αναστήσει» το Ιερό Θηλυκό, την Μεγάλη Θεά, την Θεά των Ιχθύων , την Σεκινά, και όλα όσα άλλα ονόματα έχει. Γι αυτό και η κεντρική είσοδος των καθολικών καθεδρικών ναών έχει το σχήμα αυτό. Αυτά τα γράφει ο D. Brown που ξέρει τι γράφει. Ακόμη και σήμερα, για μην φαίνεται γελοίο κάτι τέτοιο, υπάρχουν θρησκείες που τιμούν ιδιαίτερα το τμήμα αυτό του γυναικείου σώματος τιμώντας έτσι την παλιά θεά, όπως π.χ. στην Ινδία.

Ο Αντίχριστος, που θα τα κάνει όλα αντίθετα, θα έχει μητέρα, επειδή ο Χριστός έχει Πατέρα.

Βλέπουμε επίσης στην ταπισερί ένα πτηνό, πάνω από τον Αντίχριστο, το οποίο κατέρχεται με ταχύτητα «μπηχτοκέφαλα» (όπως φαίνεται και στον σταυρό του Πάπα), που παραπέμπει στο περιστέρι που είναι σύμβολο του Αγίου Πνεύματος. Στην προκειμένη εικόνα όμως το πτηνό δεν είναι περιστέρι, διότι τα περιστέρια δεν έχουν ψαλιδωτή ουρά. Περισσότερο με ψάρι με φτερά μοιάζει παρά με περιστέρι. Στο στόμα του το «περιστέρι» κρατάει κάτι το οποίο είναι η Λίλιθ, ο Νιμπίρου ή ποιός ξέρει τι άλλο; Αυτό προκύπτει συνειρμικά διότι αυτό που φαίνεται ως φωτοστέφανο στο κεφάλι του Αντιχρίστου δεν είναι φωτοστέφανο αλλά είναι δύο μισά τμήματα του Ηλίου και της Σελήνης. Ο γνωστός διπολικός συμβολισμός που υπάρχει σε κάποιες αίθουσες. Τίποτα δεν προκύπτει κατά τύχη.

Τώρα, θα δούμε τα χαρακτηριστικά του σώματος του Αντιχρίστου. Ο Αντίχριστος είναι ερμαφρόδιτος, αρσενικοθήλυκος, όπως άλλωστε ερμαφρόδιτος είναι και ο Γιαχβέ. Τυχαία νομίζετε ότι η ΝΤΠ καταστρέφει την φυσιολογική εμφάνιση των ανθρώπων μέσω του συρμού (μόδα, στα ελληνικά) επιστρατεύοντας διαφόρους «λεχρέμπιτις»; 

Η εξωτερική εμφάνιση, η ενδυμασία, οι συμπεριφορές, οι πλαστικές επεμβάσεις, που αλλοιώνουν την φυσιολογική εμφάνιση των ανθρώπων γίνονται βάσει σχεδίου με σκοπό την «κατ’ εικόνα και ομοίωση» προς τον νέο θεό.

Το βασικό χαρακτηριστικό του σώματος του Αντιχρίστου είναι ότι είναι ασύμμετρο, έχοντας αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά. Μπορεί με την πρώτη ματιά να φαίνεται συμμετρικό, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτά ξεκινώντας από τα πόδια και πηγαίνοντας προς τα πάνω.

Στο πόδι που προβάλει πρώτο, το δεξί, τα τρία μεσαία δάκτυλα προεξέχουν των δύο ακριανών. Είναι μεγαλύτερα. Δεν υπάρχει άνθρωπος με τέτοιου είδους πόδια. Στην δε τέχνη τα πόδια των ανθρώπων είναι συγκεκριμένα και τέτοιου είδους πόδια πρώτη φορά εμφανίζονται. Άρα πρόκειται για κάποιον μοναδικό άνθρωπο.

Στην περιοχή του ισχίου η δεξιά του πλευρά παρουσιάζει σχετικά οξεία εξοχή λίγο πιο κάτω από την μέση. Στην αριστερή πλευρά το ισχίο παρουσιάζει πιο αμβλυμμένη, πιο καμπυλωτή, αλλά ογκωδέστερη εξοχή, η οποία βρίσκεται χαμηλότερα από αυτήν της δεξιάς πλευράς, στοιχείο που παραπέμπει σε θηλυκό σώμα. Στην δεξιά του πλευρά είναι το αρσενικό σώμα και στην αριστερή του το θηλυκό.

Στον κορμό, οι καμπύλες του γυμνού σώματος από την μασχάλη και κάτω, μέχρι το ισχίο, διαφέρουν ως προς την καμπυλότητά τους. Δεξιά είναι η ανδρική πλευρά και αριστερά η θηλυκή. Αυτό γίνεται για να υποστηριχθούν και οι μαστοί. Στην δεξιά πλευρά είναι ο ανδρικός μαστός και στην αριστερή ο γυναικείος.

Οι ώμοι είναι επίσης διαφορετικοί. Ο δεξιός είναι καμπυλωτός που σημαίνει είναι γυναικείος, ενώ ο αριστερός είναι περισσότερο διογκωμένος και δυνατός όπως συμβαίνει στους άνδρες. Τα δε δάκτυλα αριστερού χεριού, του ανδρικού, είναι μεγαλύτερα και στιβαρότερα του άλλου χεριού. Η κοτσίδα των κυματιστών μαλλιών, που παραπέμπουν σε συγκεκριμένη φυλή, βρίσκεται στην πλευρά της Σελήνης και τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι σύμπτωση.

Τα μάτια του τώρα… Τα μάτια του Αντιχρίστου διαφέρουν το ένα από το άλλο (όπως συμβαίνει και στον εικονιζόμενο στον σταυρό του Πάπα). Το δεξί μάτι είναι στρογγυλό εν αντιθέσει με το άλλο που είναι επίμηκες. Η διαφορετικότητα των ματιών είναι από τα βασικότερα χαρακτηριστικά της εμφάνισης του Αντιχρίστου. Ο προφήτης Έσδρας μας κατατοπίζει σχετικά με την εμφάνιση του Αντιχρίστου, σε βιβλίο που δεν πρέπει να γνωρίζουμε, γράφοντας ότι το δεξιό μάτι του Αντιχρίστου θα είναι όπως το αστέρι που ανατέλλει το πρωί και το άλλο ασάλευτο, δηλαδή παγερό.

«Ως αστήρ το πρωί ανατέλλων» έγραψε ο προφήτης. Ο ισχυρός αυτός συμβολισμός βρίσκεται μπροστά μας σχεδόν κάθε μέρα. Οι Καθολικοί ονομάζουν το Πάσχα “Εaster” και “East” είναι η ανατολή, το μάτι των illuminati, Χρυσή Αυγή, φωτογραφίες διασήμων που κρύβουν το ένα τους μάτι, κλπ κλπ.

Είναι απορίας άξιον. Τι να αισθάνονται άραγε οι ιερωμένοι λειτουργοί των Εκκλησιών του Χριστού όταν πάνε στο ΠΣΕ και βλέπουν αυτήν την εικόνα;

Χρήστος Μαντζιάρης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΔΙΩΓΜΟΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ με την ...αστυνομία!!!

ΝΕΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ...

ΔΙΩΓΜΟΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΟΔΕΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΠΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΒΡΟΣΙΝΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Εἶναι γνωστὸ ὅτι πρὶν λίγους μῆνες (19/7/2017) εἴχαμε τὴν διακοπὴ μνημοσύνου τοῦ μητροπολίτη Καστοριᾶς ἀπὸ τὸν ἱερομόναχοΜόδεστο Διασάκη, προϊσταμένου τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς καὶ τὸν μοναχὸ Σάββα, γιὰ τὸ λόγο ὅτι ὁ Μητροπολίτης ἀποδέχτηκε τὴν ληστρικὴ Σύνοδο τῆς Κρήτης, δηλαδὴ τὸν Οἰκουμενισμό (ἐδῶ). 

Ὁ π. Μόδεστος εἶχε ἀποστείλει τότε στὸν Μητροπολίτη του καὶ ὁμολογιακὴ ἐπιστολή καὶ εἶχε …διωχθεῖ ἀπὸ τὸν ἱερὸ Ναό, στὸν ὁποῖο λειτουργοῦσε μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες!

Οἱ μοναχοὶ μετὰ τὸν διωγμό τους εἶχαν βρεῖ καταφύγιο στὸ μοναστήρι τῆς Βροσίνας Θεσπρωτίας. Mετὰ ἀπὸ δίμηνη παραμονή στὸ μοναστήρι αὐτό, ἦρθε κι ὁ δεύτερος διωγμός του, ἀφοῦ οἱΟἰκουμενιστὲς ἐνοχλοῦνται ἀφάνταστα ἀπὸ ὅσους διακόπτουν τὸ μνημόσυνό τους!

Ὅπως πληροφορηθήκαμε (ἐδῶ), ὁ Ἀρχιερατικὸς τῆς Μητρόπολης Παραμυθιᾶς ἀπέστειλε κάποιον κάποιον ἱερέα σὲ μιὰ Κυριακάτικη Θ. Λειτουργία γιὰ νά… κατασκοπεύσει ἂν ὁ π. Μόδεστος θὰμνημονεύσει τὸν τοπικὸ μητροπολίτη. Στὴν συνέχεια ὁ μητροπολίτης, ἐντελῶς αὐθαίρετα, χρησιμοποίησε τὴν ἀστυνομίαγιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν μοναχῶν, ἀπὸ ἕνα μοναστήρι πού, σημειωτέον, δὲν ἀνήκει στὴν δικαιοδοσία τῆς Μητροπόλεως ἀλλὰ τῆς ἀρχαιολογίας!

Ἀπείλησαν μάλιστα καὶ τὸν π. Ἐλευθέριο, ἐφημέριο τοῦ χωριοῦ Βροσίνα, γιατί παραχώρησε το μοναστήρι στους μοναχούς που ανήκει στην δική του περιοχή!

Εἶναι φανερὸ ὅτι νέοι Βέκκοι ἐμφανίστηκαν στὴν Ἐκκλησία!

http://paterikiparadosi.blogspot.com

Λατίνος Επίσκοπος ευλογεί πιστό!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΘΑ ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ......"ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ"

ΔΗΜΕΥΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Τοῦ κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ οἱ φανατικοὶ σιωνιστὲς ἔποικοι ἀπειλοῦν τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὴν ἀκίνητη περιουσία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, στὴν παλιὰ πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος, στὶς 23 Ὀκτωβρίου 2017, συνάντησε στὸ Βατικανὸ τὸν Πάπα. Σύμφωνα μὲ τὸ ἀνακοινωθὲν τοῦ Πατριαρχείου ἡ συνάντηση εἶχε σκοπὸ νὰ τὸν ἐνημερώσει ἐπὶ τοῦ σοβαρότατου προβλήματος, ποὺ προέκυψε γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ γιὰ ὅλες τὶς χριστιανικὲς ὁμολογίες, ὅσες βρίσκονται στὰ Ἱεροσόλυμα.

Στὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν Πάπα ὁ κ. Θεόφιλος ἀνέφερε ὅτι τὸ σοβαρὸ πρόβλημα προέκυψε μὲ τὴν προταθεῖσα ἀπὸ σαράντα μέλη τοῦ Ἰσραηλινοῦ Κοινοβουλίου πρόταση Νόμου, ἡ ὁποία ἂν ψηφιστεῖ καὶ γίνει Νόμος τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, «θὰ ἀφαιρέσει ἀπὸ τὰς Ἐκκλησίας τὸ δικαίωμα νὰ διαχειρίζονται ἐλευθέρως τὰς γαῖας αὐτῶν», ὅπως καὶ μὲ τὴν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Ἰσραηλινοῦ περιφερειακοῦ δικαστηρίου τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἔδωσε κύρος στὶς χωρὶς ἔγκριση παράνομες συμφωνίες, ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου εἰς τὴν Πύλη τοῦ Δαυὶδ (Πύλη τῆς Γιάφας). Ὁ κ. Θεόφιλος τόνισε στὸν Πάπα ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο θὰ ἐφεσιβάλει τὴν ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου καὶ ζήτησε τὴ συμπαράστασή του στὴν ἐπίλυση τῶν ζητημάτων ποὺ προέκυψαν καὶ στὴ διατήρηση τοῦ στάτους κβὸ στὴν Παλιὰ Πόλη τῶν Ἱεροσολύμων.

Στὴν ἀντιφώνησή του ὁ Πάπας ἐξέφρασε, μὲ δύο τυπικὰ λόγια, τὴν ἄποψη ὅτι τὸ στάτους κβὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ πρέπει νὰ προστατευθεῖ καὶ νὰ διατηρηθεῖ. Ταυτόχρονα βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ τονίσει τὴν πάγια στρατηγικὴ τοῦ Βατικανοῦ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων. Τὴν ὥρα, ποὺ ὁ κ. Θεόφιλος πῆγε, ὡς ἱκέτης, νὰ τοῦ ζητήσει συμπαράσταση σὲ συγκεκριμένα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Πατριαρχεῖο, ὁ Πάπας τὰ παρέβλεψε, δὲν εἶπε οὔτε λέξη γι’ αὐτὰ καὶ τοῦ τόνισε ὅτι πρέπει τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων νὰ συνεργάζεται μὲ τὸ Ἀρμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τοὺς Φραγκισκανοὺς κουστωδοὺς στὰ Πανάγια προσκυνήματα καὶ νὰ συντελέσει στὴν προώθηση τῆς (Σημ. γρ. ὑπ’ αὐτὸν) «πλήρους ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν». Μάλιστα τοῦ ἐξήγησε τὸ πῶς πρέπει νὰ σκεφθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιὰ νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ἑνότητα ποὺ προτείνει: «Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀλλάξουμε τὸ παρελθόν, ἀλλὰ χωρὶς νὰ λησμονήσουμε τὶς σοβαρὲς ἀποτυχίες τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων, ὀφείλουμε νὰ κοιτάξουμε πρὸς τὸ μέλλον τῆς πλήρους καταλλαγῆς καὶ τῆς ἀδελφικῆς κοινωνίας καὶ νὰ ἐπιμεληθοῦμε τὸ μπροστά μας ἔργο ποὺ ὁ Κύριος ἐπιθυμεῖ». Στὴ συνέχεια καὶ μὲ μία ἐπιτιμητικὴ διάθεση ὁ Πάπας τόνισε ὅτι «εἶναι ἀμέλεια νὰ μὴν ὑπάρξει ἀνταπόκριση, (Σημ. γρ. Ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων) στὸ ἐπεῖγον μήνυμα τοῦ Κυρίου καὶ στὰ σημεῖα τῶν καιρῶν»… Ὁλοκληρώνοντας τὴν ὁμιλία του ὁ Πάπας προέτρεψε τὸν Πατριάρχη νὰ μοιρασθεῖ μὲ τοὺς Παπικοὺς τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα τῶν Ἁγίων Τόπων… Ἐπὶ αἰῶνες οἱ παπικοὶ ἐπιχειροῦσαν νὰ κάνουν δικά τους τὰ Προσκυνήματα μὲ τὴ βία, στὴν ὁμιλία του ὁ Πάπας, γιὰ πρώτη φορά, ἐπικαλέστηκε ἁγιογραφικὸ ἐπιχείρημα, ἀπὸ τὶς Πράξεις, ὅτι πρέπει οἱ χριστιανοὶ νὰ ἔχουν τὰ πάντα κοινά… Ἄρα καὶ τοὺς Ἁγίους Τόπους…: «Πάντες δὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινὰ» (Πράξ. β´ 44) καὶ «Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾽ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινὰ» (Πράξ. δ´ 32). Κοινά, κατὰ τὸν Πάπα, ὅσα κατέχουν οἱ Ὀρθόδοξοι…

Ὁ κ. Θεόφιλος οὐδὲν θετικὸ ἀπεκόμισε ἀπὸ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Πάπα, γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Πατριαρχεῖο. Προβλήματα ποὺ ἄρχισαν ἐπὶ τοῦ προκατόχου του, πατριάρχου Εἰρηναίου, καὶ ποὺ ἐπέφεραν τὴν ἐκθρόνισή του. Ἀντίθετα ἄκουσε τὶς παρατηρήσεις καὶ τὶς προτροπὲς τοῦ Πάπα, νὰ ὑποταγοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι σὲ αὐτόν, καὶ νὰ τοῦ παραδώσουν τὰ προσκυνήματα τῶν Ἁγίων Τόπων. Τὸ Βατικανό, ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια, συνεχίζει τὴν ἴδια τακτικὴ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων. Ὅποτε οἱ Ὀρθόδοξοι βρίσκονται σὲ ἀνάγκη, οἱ Παπικοὶ ἐκμεταλλεύονται τὶς καταστάσεις καί, ἐκβιάζοντάς τους (π.χ. Σύνοδος Λυῶνος, Σύνοδος Φεράρας – Φλωρεντίας), ἐπιχειροῦν νὰ τοὺς ὑποτάξουν στὸν Πάπα.

Ἡ ἀρνητικὴ στάση τοῦ Πάπα ἔναντι τῶν προβλημάτων, ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἔχει νὰ κάνει, πέραν τῆς γενικότερης στάσης τοῦ Βατικανοῦ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων, μὲ τὴν προσοχὴ ποὺ αὐτὸ δίνει, στὸ νὰ βελτιώσει τὶς σχέσεις του μὲ τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπὶ δεκαετίες τὸ Βατικανὸ ἐπιζητεῖ τὸ Ἰσραὴλ νὰ ἀναγνωρίσει στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς νομικὰ δικαιώματα στοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἕως τὸν περασμένο Ἰούνιο ἡ ἔναντι τοῦ Βατικανοῦ στάση τοῦ Ἰσραήλ, καί, γενικότερα, τῶν ἀνὰ τὸν κόσμο ἑβραίων, ἦταν ἀρνητική, λόγῳ τῆς στάσεώς του στὸ Ὁλοκαύτωμα. Τὸν περασμένο Ἰούνιο ἐπιτεύχθηκε μία κατ’ ἀρχὴν συμφωνία τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὸ Ἰσραήλ, ἡ ὁποία χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὸ Βατικανὸ «ἱστορική». Ὁ Πάπας Φραγκίσκος λοιπὸν δὲν θὰ θυσιάσει ποτὲ τὶς ἐπιδιωκόμενες καλὲς σχέσεις τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὸ Ἰσραήλ, γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο.

Πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη στὸν Πάπα ὁ Πατριάρχης κ. Θεόφιλος ἐπισκέφθηκε τὸ Φανάρι καὶ εἶχε μακρὰ συνάντηση μὲ τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο γιὰ τὰ ἀνακύψαντα ζητήματα. Ἐπὶ τοῦ περιεχομένου τῆς συνάντησης δὲν ὑπῆρξε κανένα ἀνακοινωθέν. Προφανῶς τὸ Φανάρι δὲν θέλει νὰ ἐμπλακεῖ σὲ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ στὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν θέλει νὰ συγκρουσθεῖ μὲ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ἡ κυβέρνηση Ἐρντογὰν ἔναντι τῆς συγκεκριμένης χώρας καὶ δὲν θέλει νὰ προκαλέσει δυσαρέσκεια στὸ παγκόσμιο ἑβραϊκὸ λόμπι, μὲ τὸ ὁποῖο διατηρεῖ καλὲς σχέσεις.

Ὁ κ. Θεόφιλος στὴν ἐκλογή του ἔδειξε ὅτι διατηρεῖ ἐξαιρετικὲς σχέσεις μὲ τὶς ἀρχὲς τῶν ΗΠΑ, καὶ ὅτι αὐτὲς θὰ μποροῦσαν νὰ συμπαρασταθοῦν στὸ Πατριαρχεῖο σὲ μία δύσκολη στιγμή του. Τώρα εἶναι μία τέτοια, δύσκολη, στιγμή, ἀλλὰ οἱ ΗΠΑ ἔχουν σοβαρότερα ζητήματα στὴν περιοχὴ νὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ μόνο θεωρητικὴ συμπαράσταση μπορεῖ νὰ ἔχει. Ὁ κ. Θεόφιλος δὲν προσέγγισε τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία γιὰ συμπαράσταση, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλήσει τοὺς φίλους του ἀμερικανούς, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί βλέπει μεγαλύτερο κίνδυνο γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὴ Μόσχα παρὰ ἀπὸ τὸ Βατικανό…

Ἀπὸ τὰ ὅσα ἐν συντομίᾳ παρατέθηκαν γίνεται φανερὸ ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὀφείλει νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς κινδύνους γιὰ τὴν παρουσία του στοὺς Ἁγίους Τόπους μόνο μὲ τὴ συμπαράσταση, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει, ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος. Αὐτὴ ἔχει λόγο στὴν κυβέρνηση τοῦ Ἰσραὴλ καὶ μάλιστα ἰσχυρό, ἐφ᾽ ὅσον βεβαίως ἀντιλαμβάνεται τὴ σπουδαιότητα τῆς ὕπαρξης καὶ τῆς ἀκεραιότητας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ θελήσει νὰ ἐπέμβει. Γεγονὸς εἶναι ὅτι γιὰ τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων καὶ τὰ μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας ἄρχισε μία πολὺ δύσκολη περίοδος. Τὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια ἐπέζησε κατακτητῶν βαρβάρων, ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων. Στὶς ἡμέρες τους κινδυνεύει νὰ ἀφανιστεῖ, ὅταν, ὑποτίθεται, ἔχουν καθιερωθεῖ νόμοι καὶ κανόνες δικαίου…-

http://agonasax.blogspot.gr

Ιεροσολύμων Θεόφιλος: Όσοι παραμένουν σε κοινωνία μαζί μας, έχουν αναγνωρίσει τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης!

Νά, λοιπόν, ποὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς ἐπιβεβαιώνουν ἀρνητικά (καὶ βέβαια πρὸς τὸ συμφέρον τους) τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ οἱ ποικίλων ἀποχρώσεων ἀντι-Οἰκουμενιστὲς διαστρέφουν! Δηλαδή, τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος», λέγοντας ὅτι ὅσοι κοινωνοῦν μαζί μας, ἔχουν τὴν ἴδια Πίστη! 

Συνέντευξη – Σοκ

του Πατριάρχη Ιεροσολύμων!

«Τίποτα δεν εμποδίζει Παπικούς και Ορθοδόξους στο δρόμο προς την πλήρη ενότητα»

– Συνέκρινε τον Πάπα με τους Προφήτες!

Ισχυρίζεται πως όλοι αναγνώρισαν τα αποτελέσματα της Συνόδου του Κολυμπαρίου!

Του Μάνου Χατζηγιάννη

“Η μόνη χώρα της οποίας το Σύνταγμα παρέχει ορισμένες εγγυήσεις στην Εκκλησία είναι η Ελλάδα σήμερα. Στον υπόλοιπο κόσμο, διακηρύσσεται η αρχή του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος”.

Αυτήν την σημαντική ειδική αναφορά για την Ελλαδική Εκκλησία, ιδίως αυτήν την περίοδο που συζητούμε για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την αλλαγή του άρθρου 3, έκανε σε συνέντευξή του σε ιταλικό μέσο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος με αφορμή την παρουσία του στο Βατικανό το προηγούμενο διάστημα.

Η συνέντευξη περιεστράφη κυρίως γύρω από το θέμα της περιουσίας του Πατριαρχείου στο Ισραήλ και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει με τον κ. Θεόφιλο να υποστηρίζει πως έλαβε την στήριξη του ποντίφικα, ο οποίος αναγνωρίζει το υπάρχον status quo στην περιοχή, όμως τα “μαργαριτάρια” βγήκαν από αλλού!

Οι απόψεις του για την ενότητα Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, αλλά και όσα είπε για την Σύνοδο του Κολυμπαρίου βρίθουν ανακριβειών και παραμένει αναπάντητο ερώτημα αν έγιναν σκόπιμα!

Πριν από λίγες ημέρες το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ αποκάλυψε όλα όσα είπαν Θεόφιλος και Φραγκίσκος και κυρίως την δέσμευση του ποντίφικα για πλήρη ενότητα!

Ευθυγραμμισμένος πλήρως στην γραμμή του Πάπα ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων χωρίς αιδώ απήντησε σε ερώτημα “Τι εμποδίζει τους Καθολικούς και τους Ορθοδόξους στο δρόμοπρος την πλήρη ενότητα;” ως εξής:

“Τίποτα δεν μας εμποδίζει. Θα έλεγα ότι αυτή είναι μια διαδικασία. Στη Ρώμη, μαζί με τον Καρδινάλιο Κόχ και το προσωπικό του από το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προαγωγή της Χριστιανικής Ενότητας, αναγνωρίσαμε ότι είναι αδύνατο να έρθουμε στην πλήρη ενότητα στο σκοτάδι. Αλλά η ίδια η διαδικασία, η κίνηση σε αυτή την πορεία, είναι σημαντική. Πρέπει να κάνουμε ό,τι εξαρτάται από εμάς, τα υπόλοιπα είναι στα χέρια του Κυρίου. Αλλά σήμερα έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με το παρελθόν. Σήμερα έχουμε αμοιβαία κατανόηση και αμοιβαίο σεβασμό. Δεν υπάρχουν διαμάχες, προκαταλήψεις, υποψίες και φανατισμός στις σχέσεις μας”.

Για την ειδική συμβολή μάλιστα που θα μπορούσε να παρέχει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στο θεολογικό διάλογο μεταξύ Ρ/Καθολικών και Ορθοδόξων ο Πατριάρχης Θεόφιλος τόνισε πως όλες οι ομολογίες και οι χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζουν ότι η Ιερουσαλήμ είναι η πηγή της υπεροχής της Εκκλησίας, της Εκκλησίας που γεννήθηκε. “Ήταν από εκεί από όπου η Εκκλησία εξαπλώθηκε σε όλη τη γη. Ακόμη και εκείνοι οι χριστιανοί που τοποθετούν τη Βίβλο στο επίκεντρο των συμφερόντων τους αναγνωρίζουν αμέσως τι ενώνει την Ιερουσαλήμ με τη Βίβλο. Η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ μπορεί να προσφέρει αυτό. Τα λόγια των αγίων Ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά, που μιλούν για το πουλί που συγκεντρώνει τα νεογνά του κάτω από τα φτερά του, ανήκουν στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ”.

Συνεχίζοντας τα περί πλήρους ενότητας ο Πατριάρχης απάντησε σε ερώτημα σχετικά με την δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου ότι η πρακτική του προσηλυτισμού στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων εκκλησιών είναι «αμαρτωλή» και για το κατά πόσο οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί δύνανται να προσφέρουν κάποια πρόοδο προς την πλήρη ενότητα των Χριστιανών.

“Ο Πάπας Φραγκίσκος απολαμβάνει μεγάλο σεβασμό σε όλο τον κόσμο. Ίσως γιατί προσπαθεί να «σπάσει τον κύκλο». Όπως γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη, ακόμη και οι προφήτες αντιστέκονταν και διώκονταν … Και ακριβώς επειδή διέθρεψαν «κλειστούς κύκλους» έτσι ώστε ο λαός να μπορεί να λάβει «δώρα». Προσωπικά, μπορώ να πω ότι όταν συναντηθείτε μαζί του, καταλαβαίνετε ότι με αυτόν τον άνθρωπο είναι δυνατή η αληθινή αμοιβαία κατανόηση, καθώς ο Πάπας Φραγκίσκος πιστεύει σε αυτό που λέει και τι κηρύττει” σχολίασε.

Στη συνέχεια σημείωσε πως η κοινή αποκατάσταση του Σπηλαίου του Παναγίου Τάφου αποτέλεσε μια πραγματική καμπή.

Κατόπιν η συζήτηση περιεστράφη στις σχέσεις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, την Σύνοδο της Κρήτης και το ρόλο της Ρωσίας και της Ρωσικής Εκκλησίας στη Μέση Ανατολή.

“Το Πατριαρχείο της Μόσχας διαδραμάτισε ιστορικά σημαντικό ρόλο συμπεριλαμβανομένων των Αγίων Τόπων. Όσο για το γεγονός που έλαβε χώρα στην Κρήτη, νομίζω ότι ήταν ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός που έδειξε την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και σήμερα υπάρχει μια συνειδητοποίηση αυτής της σημασίας. Σήμερα, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες πρέπει να βρουν τη λύση ενός «υπαρξιακού» προβλήματος: δεν λαμβάνουν πλέον εγγυήσεις και συνταγματική υποστήριξη από τα κράτη τους. Η μόνη χώρα της οποίας το Σύνταγμα παρέχει ορισμένες εγγυήσεις στην Εκκλησία είναι η Ελλάδα σήμερα. Στον υπόλοιπο κόσμο, διακηρύσσεται η αρχή του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος. Φυσικά, πολλοί πολιτικοί υπερασπίζονται την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται και αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Οι ορθόδοξες εκκλησίες πρέπει να υποστηρίζουν η μία την άλλη, και κατά συνέπεια την ενότητα, που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια της Αγίας & Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης, και έχει αμετάβλητη σημασία. Αυτη η Σύνοδος έδειξε έναν απτό τρόπο ενοποίησης των Εκκλησιών” ανέφερε.

Εντύπωση πάντως προκάλεσε η άποψή του περί των απόντων!

“Τα Πατριαρχεία, που δεν συμμετείχαν, είχαν τους δικούς τους λόγους. Ειλικρινά, νομίζω ότι καθένας από αυτούς είχε τα δικά του εσωτερικά προβλήματα. Ωστόσο, κανείς δεναρνήθηκε να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα της Συνόδου. Διότι ακόμη και εκείνοι που δεν συμμετείχαν σε αυτήν παραμένουν σε πλήρη κοινωνία με όλες τις άλλες Εκκλησίες” ανέφερε λησμονώντας πως δύο Εκκλησίες, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας έχουν απορρίψει καθολοκληρίαν ή επιμέρους την Σύνοδο και κειμενά της, καθώς επίσης και ότι και μεμονωμένοι Μητροπολίτες αρνήθηκαν να υπογράψουν συγκεκριμένα κείμενα αυτής.

Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Θεόφιλο η Σύνοδος της Κρήτης “μπορεί να ανοίξει το δρόμο για στενότερη συνεργασία μεταξύ των Εκκλησιών. Είναι θέμα χρόνου”.

Κλείνοντας απήντησε και στο ερώτημα κατά πόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε δίκιο όταν συγκάλεσε την Αγία & Μεγάλη Σύνοδο.

“Συχνά στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει ένα πρόβλημα: ποιος ακριβώς θα έπρεπε να αναλάβει την πρωτοβουλία; Και από αυτή την άποψη, η Σύνοδος της Κρήτης έδωσε μια θετική εμπειρία, γιατί τώρα καρποφορούμε τους καρπούς αυτής της πρωτοβουλίας. Δεν ήταν εύκολο για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να αναλάβει την πλήρη ευθύνη, αντιμέτωπη με πολλά πολιτιστικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που είναι εγγενή σε διάφορες εκκλησίες. Αλλά στο τέλος, μετά από πολλά χρόνια, ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε”.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Πού είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!

«Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;»

Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου

(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)

«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,

μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα

τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς... Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» (1Κορ. 14, 20)... Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.

Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸνΟἰκουμενισμό. Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὰ ἀκούσατε; Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: 

Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. Τὸ καταλάβατε; Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.

Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».

Ἀπομαγνητοφώνηση:

«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»

(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). 

Διεύθυνση ἱστολογίου:

 http://www.pantocrator.info/gr/modules.phpname=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

http://agonasax.blogspot.gr

ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ – ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΕΛΛΗΝΕΣ Μη λησμονειτε: οτι εξ αφορμης & μιας μονο βλασφημιας μπορει να καταστραφη μια οικογενεια, μια συνοικια, μια πολη, ενα νησι, μια ολοκληρη χωρα. 

Διοτι ολοι οσοι ακουουν τον βλασφημο και δεν διαμαρτυρονται ολοι ειναι ενοχοι. 

Κατα τον ιερο Χρυσοστομον η βλασφημια αποτελει κοινον δημοσιο εγκλημα

Τί κάνουν οἱ δεσποτάδες τῆς Θεσσαλονικῆς, 

που θεωροῦνται φύλακες;

ΛΥΣΣΑΞΑΝ ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ 

ΕΛΛΗΝΕΣ! Μὴ βλασφημεῖτε. Μὴ μολύνετε τὸν ἀέρα μὲ τὴν φρικτὴ βλασφημία. Μὴ προκαλεῖτε τοὺς κεραυνοὺς τῆς Θεϊκῆς ὀργῆς ποὺ πέφτουν στὴν χώρα τῶν ἀσεβῶν.

Μὴ λησμονεῖτε ὅτι ἐξ ἀφορμῆς καὶ μιᾶς μόνον βλασφημίας μπορεῖ νὰ καταστραφῆ μία οἰκογένεια, μία συνοικία, μία πόλις, ἑνα νησι, μία ὁλόκληρη χώρα. Διότι ὅλοι ὅσοι ἀκούουν τὸν βλάσφημο καὶ δὲν διαμαρτύρονται ὅλοι εἶνε ἔνοχοι. Κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον ἡ βλασφημία ἀποτελεῖ κοινὸν δημόσιον ἔγκλημα.

Οἱ βλασφήμιες αργά ή γρήγορα γυρίζουν στα κεφάλια των βλασφήμων.

Αν πῆς ἡλίθιους τους ηθοποιούς, που συνεργάζονται με τις σκοτεινες δυνάμεις και πετροβολώντας τον Χριστό συλλαμβάνεσαι. Αν βλασφημήσης τον Χριστὸ, τον τίμιο Σταυρό, την μητέρα και προστάτη τοῦ κόσμου προστατεύεσαι ὰπό την ὰστυνομία και χειροκροτήσαι!!!

Στο thestival.gr, λίγο πριν την έναρξη της βλάσφημης παραστάσεως ο πρωταγωνιστής Γιώργος Χρανιώτης, είπε: «Είναι περισσότερο αστείο να υπάρχουν αυτήν τη στιγμή κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι εμποδίζουν την τέλεση μίας παράστασης.

Βρέ αναίσθητε, «παλληκαρά» και βλάσφημε, βρίσε την μάνα και τον πατέρα που σε γέννησαι στην παράστασή σου και κανένας δεν θα διαμαρτυρηθῆ. Βλασφημᾶς ότι ιερό έχουν οι Ελληνες και απορεῖς που διαμαρτύρονται!!! Κάνε μια βλάσφημη θεατρική παράσταση για τον Μωάμεθ και θα δεῖς που θα πάει το κεφάλι το δικό σου και των συναιτέρων σου. Οι χριστιανοί δεν κάνουν κακό σε άνθρωπο, θέλουν μόνο να σταματήση η βλάσφημη παράσταση, δεν το καταλαβαίνεις; Θα πληρώσεις εσύ, τόσους αστυνομικούς που ασχολούνται μαζί σου τόσες μέρες;

Καθησύχασε το θεατρόφιλο κοινό της Θεσσαλονίκης, λέγοντας: «Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε την παράστασή μας και θα υπάρχει αστυνομική δύναμη, η οποία θα προστατεύσει τον κόσμο και εμάς τους ηθοποιούς».

ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Διαμαρτυρία Χριστιανῶν για βλάσφημο εργο στη Θεσσαλονική. Βίντεο έξω από το θέατρο «Αριστοτέλειον» όπου παίζεται η βλάσφημη ταινία. Τί κάνουν οἱ δεσποτάδες τῆς Θεσσαλονικῆς, που θεωροῦνται φύλακες τῆς Ἀμπέλου; Σε ποια ενέργεια προέβησαν για να σταματήσουν την βλάσφημη ταινία; Τί κάνει ὁ Καλαμαριᾶς που τόσα χρόνια αγωνίζονταν για να γίνη δεσπότης; Κοντά στην Μητρόπολή του παίζεται το βλάσφημο Θέατρο;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ. 

Ἀλλα οἱ δεσποτάδες τῶν ἐσχάτων καιρῶν δὲν γίνονται για νὰ προσφέρουν ὑπηρεσία στὸν Χριστό, ἀλλὰ στὸν Αντίχριστο και να παρασύρουν τον κόσμο πίσω ἀπὸ ἀποφάσεις ψευδοσυνόδων και ψευτοσωτήρων.

http://agonasax.blogspot.gr

Προς τι η έκπληξη με τα τερατουργούμενα των ημερών μας;

Ώστε λοιπόν, εκπληττόμαστε με την διαμορφούμενη κατάσταση στην πατρίδα μας! Ώστε ήταν απρόσμενα όλα αυτά τα αποπατήματα και τα σκουπίδια, που εισορμούν «άμον το σέλ`» («σαν τον χείμαρρο», κατά την ποντιακή διάλεκτο) και εγκαθίστανται «και κατά το νόμο» μάλιστα, χωρίς αντίπαλο, ως νέα πραγματικότητα, στη ζωή του Νεοέλληνα; Ίσως φανεί υπερβολικό, αλλά υπάρχουν και πολλοί, που δεν εξεπλάγησαν. Γι` αυτούς η επέλαση του αίσχους ήταν απλώς και μόνο θέμα χρόνου.

Ας είμαστε προετοιμασμένοι και για την επερχόμενη ολοκλήρωση. Διότι το πρόγραμμα θα έχει και συνέχειες. Ο διάβολος δεν έχει σταματημό στις επινοήσεις. Τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Όχι μόνο θα συνεχίσουν, αλλά δεν θα υπάρξει και επιστροφή. Δεν υπάρχει λύση, διότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις στη βάση, στο λαό.

Ο Φώτης Κόντογλου, ο μεγάλος Δάσκαλος του Γένους, στο βιβλίο: «Μυστικά Άνθη» και στο κεφάλαιο: «Ο σημερινός κόσμος. Το μέγα φρενοκομείο», γράφει πριν από πολλές δεκαετίες: «Να δούμε ακόμα πού θα φτάξουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε

σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό, που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Η ελευθερία που δώσαμε στον εαυτό μας, με τη διεστραμμένη γνώμη μας, γίνηκε τυραννία και μας κάνει ό,τι θέλει. Μεταμορφωθήκαμε σε μια μάγισσα Κίρκη και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοίρους και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κοπριές και στις σάπιες ακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας. Ποτέ ο άνθρωπος δεν είχε φτάξει ούτε στη μισή αναισθησία και σιχαμένη παραμόρφωση, απ` όσο έφταξε σήμερα». Ευλογημένε, Κόντογλου! Τι θα έλεγες, αν ζούσες σήμερα;

Παρενθετικώς, η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί τη βάση και το εδραίωμα της Ρωμαίικης Παράδοσης. Μέγα μέρος της ευθύνης, συνεπώς, έχουν οι οικουμενιστές ποιμένες της Εκκλησίας, οι οποίοι, από εκατονταετίας και πλέον ξεκίνησαν την προδοσία της Ορθόδοξης πίστης, της γεννήτρας όλης αυτής της ιστορίας και της Παράδοσης, παραδίδοντάς την στην λαιμαργία του εξουσιομανούς παπισμού και των λοιπών αιρέσεων της Δύσης. Επ` αυτού θα επανέλθουμε παρακάτω.

Ποιος είναι όμως ο «βόθρος» που αναβλύζει όλα αυτά αρρωστημένα, απάνθρωπα και παρά φύση «βοθρολύματα»; Πού γεννήθηκαν και ανατράφηκαν και έρχονται τώρα να μας επισκεφτούν ως «απρόσκλητοι και ανεπιθύμητοι επισκέπτες»; Δεν έχουν τόπο γέννησης; Δεν έχουν προϊστορία; Δεν ανατράφηκαν και εφαρμόστηκαν σε κάποιες κοινωνίες; Σε κάποιες χώρες; Δεν ξέραμε ότι υπάρχουν και έγιναν τρόπος ζωής σε κάποιο άλλο μέρος της γης; Η «χριστιανική» Ευρώπη, καθισμένη στον ανθρωποκεντρικό, πλην απάνθρωπο και αχρίστιανο «χριστιανισμό» της, μας περίμενε πολύν καιρό, για να μας προσφέρει τα μεγάλα δώρα του πολιτισμού της. Και να που ήρθε η κατάλληλη ώρα. Άκοντες εκόντες θα τα παραλάβουμε. Έχουμε πάρει εντολές.

Γράφει ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, στο βιβλίο: «Μέσα από το παράθυρο της φυλακής»: «Για ποιο λόγο πολλοί Ευρωπαίοι ούτε τον Θεό δεν φοβούνται ούτε ντρέπονται τους ανθρώπους; Η εξήγηση είναι απλή. Αυτό συμβαίνει, επειδή είναι διαστρεβλωμένη μέσα τους η ιδέα για τον Θεό και η ιδέα τους για τον άνθρωπο… Διαθέτει την εξυπνάδα να είναι εγωίστρια και να μεταφέρει παντού «το δικό της πιστεύω», το πιστεύω του εγωισμού, αλλά δεν γνωρίζει να είναι μεγαλόψυχη και φιλάνθρωπη». Και συνεχίζει: «Ποιος θα την γιατρέψει; Κανείς, κανείς… Και αυτό, γιατί κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει στον εαυτό του να είναι γιατρός σε κάποιον, που νομίζει πως είναι υγιής. Για την Ευρώπη δεν υπάρχει ούτε φάρμακο ούτε γιατρός, επειδή θεωρεί τον εαυτό της υγιή, παρ` όλο που είναι βαριά η αρρώστια της».

Ο δε μαθητής και πνευματικός υιός του, άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, στο βιβλίο:«Άνθρωπος και Θεάνθρωπος» και στο κεφάλαιο: «Σκέψεις περί «αλαθήτου» Ευρωπαίου ανθρώπου», μας διδάσκει πως το αδιέξοδο του ευρωπαϊκού ανθρωπισμού οφείλεται στο δόγμα περί του αλαθήτου του πάπα. Ως προς την δυνατότητα επιστροφής και αλλαγής της Ευρώπης, την θεωρεί δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη: «Εις το ουμανιστικόν πάνθεον της Ευρώπης όλοι οι θεοί είναι νεκροί, με επικεφαλής τον ευρωπαϊκόν Δία (εννοεί τον πάπα). Νεκροί, έως ότου εις την μαραμένην καρδίαν των ανατείλει η μέχρι τελευταίας αυταπαρνήσεως μετάνοια, με τας αστραπάς και τας οδύνας της του Γολγοθά, με τους αναστασίμους σεισμούς και τας μεταμορφώσεις της, με τας καρποφόρους της θυέλλας και αναλήψεις. Και τότε; Τότε θα είναι ατελείωτοι αι δοξολογίαι των προς τον αεί ζωοποιόν και θαυματουργόν Θεάνθρωπον, τον όντως μόνον φιλάνθρωπον εις όλους τους κόσμους».

Πανηγυρίζαμε με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήμασταν πεινασμένοι και λιγούρηδες. Λιγουρευόμασταν και λαχταρούσαμε τον άθεο, μηχανιστικό και ευδαιμονιστικό τρόπο ζωής της Δύσης. Πέσαμε σε λήθαργο και κατά συνέπεια στη λησμονιά και την απάρνηση του «είναι» μας. Μας κατέλαβε η βαριά ασθένεια του γραικυλισμού. Πώς να θυμηθούμε το λεβέντικο και ασκητικό Ρωμαίικό μας; Η άθεη Ευρώπη έκανε καλά τη δουλειά της. Αυτή ήξερε και ξέρει να εργάζεται με δαιμονική συνέπεια και ακρίβεια για την επίτευξη των σκοπών της.

Δυστυχώς, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να έρθουμε άπαντες εις εαυτούς, αποδεχόμενοι το βάρος της ευθύνης μας. Είμαστε υπεύθυνοι, απόλυτα υπεύθυνοι, διότι ξέραμε ή τουλάχιστον οφείλαμε να ξέρουμε ή ακόμη και να προβλέψουμε αυτό που συμβαίνει σήμερα και θα συνεχίσει με μεγαλύτερη ορμή και βία να επιβάλλεται στη ζωή μας. Κι αν δεν το ξέραμε, υπήρξαν άνθρωποι φωτισμένοι, άγιοι, οι οποίοι χτυπούσαν το καμπανάκι, μάλλον τις καμπάνες και τις σειρήνες του κινδύνου, για να μας το αναγγείλουν, αλλά εμείς, μεθυσμένοι από τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις απατηλές ελπίδες, τους λοιδορούσαμε ή στην καλύτερη περίπτωση τους αγνοούσαμε.

Μέσα στην Ρωμαίικη Παράδοση, στην Πατερική και Ορθόδοξη Παράδοση, όπου το δάκρυ, το αίμα, ο ιδρώτας, ο αγώνας, η αγωνία, η αψηφισιά του θανάτου, την φύτεψαν και την στερέωσαν σε γενεές γενεών, όλοι αυτοί οι εγκάθετοι τερατογόνοι του σήμερα θα μπορούσαν να είναι ένα … ασήμαντο παρόν! Κι όμως κατάφεραν να μας εγκλωβίσουν, να φέρουν ένα ολόκληρο Έθνος προ «αδιεξόδου» και να μας παίζουν στα δάχτυλα! Μόνοι τους; Προφανώς όχι! Με την ισχυρή και μανιώδη υποστήριξη των έξωθεν δυνάμεων, στις οποίες έδωσαν βαρύ όρκο υποταγής.

Επανερχόμαστε. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υπήρξε ανά τους αιώνες η Κιβωτός και το στήριγμα, η παρηγοριά και το καταφύγιο σε κάθε δύσκολη ώρα του Γένους, με την Αλήθεια της, με την Αποστολική Παράδοσή της και με τους ποιμένες της, οι οποίοι φύλαγαν αυτήν την διαχρονική Αλήθεια με την καθαρότητα του βίου τους και ήταν η παρηγοριά του ποιμνίου. Οι ποιμένες έτρεφαν το ποίμνιο με τροφή γνήσια. Έτσι έπαιρνε δύναμη Αγιοπνευματική και αντιστεκόταν στην πλάνη και στην αίρεση αλλά και στις απειλές κατά των ιερών και οσίων του. Διότι η Αλήθεια και μόνον αυτή μπορεί να συντηρήσει και να θρέψει την ψυχή. Μόνο αυτή εγγυάται την γνώση και την βεβαιότητα, ώστε, όταν καθίσταται κινδυνευόμενη, να εγερθεί η ψυχή, για να αγωνιστεί γι` αυτήν. Δεν είναι τα πρόσωπα που διορθώνουν την πλάνη αλλά η ίδια η Αλήθεια. Χωρίς το έρεισμα της Αλήθειας όλα είναι ανθρωποκεντρικά και υποκριτικά τεχνάσματα.

Δυστυχώς, σήμερα αυτή η Αλήθεια έχει νοθευτεί και τείνει να καταστεί συμπίλημα ετεροδιδασκαλιών. Με την οικουμενιστική κίνηση και τα οικουμενιστικά παιχνίδια «των αρμοδίων» και εντεταλμένων μελών της, χάθηκε το ορθόδοξο κριτήριο και απωλέσθηκαν οι εσωτερικές αντιστάσεις. Ποιος και πώς να αντιδράσει, μέσα σ` αυτήν τη νεκρική παγωνιά που ενέσκυψε και καταπλάκωσε τις ψυχές;

Από την άλλη οι αγαποφανείς προτροπές και ενίοτε απειλές προς κάθε κατεύθυνση, για υπακοή στους «προϊσταμένους», αναστέλλουν, εκ του φόβου, την εξωτερίκευση του ιερού πόθου για διαμαρτυρία και κατάθεση της Αλήθειας. Ο κληρικαλισμός, με το «υπακοή και τίποτε άλλο» και η εκκοσμίκευση φίμωσαν τα στόματα των υγιώς αγωνιούντων.

Έτσι, ενώ οι οικουμενιστές ξεπουλούν την πίστη, εξομοιώνοντάς την με την αίρεση, ζητούν οι ίδιοι να αντιδράσει ο λαός κατά των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος. Πώς, αφού δεν έχει τροφή γνήσια; Αφού παντού αφήνεται να εννοηθεί πως είμαστε ίδιοι με τους αιρετικούς της Δύσης; Οι οικουμενιστές είναι τα προωθούμενα «πρότυπα» σε όλα τα εκκλησιαστικά πράγματα. Από πού λοιπόν να πάρει γνώση και δύναμη ο λαός, για να συσπειρωθεί;

Η κοινή πίστη των Πατέρων μας είναι η πυξίδα, η οποία θα δώσει τη δύναμη στο λαό, όχι τα λόγια με τη φοβερή διγλωσσία των οικουμενιστών και οι πρόσκαιρες εγερτήριες και ενθουσιώδεις εξάρσεις. Η ζώσα πίστη, η οποία προσφέρει και την ζωντανή ελπίδα. Διότι, τα άλλα, ανάβουν για λίγο και ξανασβήνουν, καθώς είναι κενά από θεία φλόγα. Η πίστη της Εκκλησίας, προσφέρει την παρρησία. Αυτή η πίστη, που δυστυχώς σχετικοποιείται, καθώς φαίνεται κι από τον υβριστικό λόγο ενός ορθόδοξου(;) επισκόπου του Πατριαρχείου: « …Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να οδηγηθεῖ στην αναγνώριση του υποστατού του Μυστηρίου του Βαπτίσματος ετεροδόξων, όταν πρωτίστως αποστεί απὸ την αλαζονεία της αποκλειστικότητας».

Καλές λοιπόν και ευλογημένες οι κινήσεις με συλλογή υπογραφών, με ομιλίες και συνέδρια, με επιστροφή βιβλίων στα υπουργεία, με έγγραφες και κάθε είδους ατομικές και ομαδικές διαμαρτυρίες, αλλά, δυστυχώς, θα αγνοηθούν και πάλι και θα καταγραφούν και αυτά απλώς ως γεγονότα, που θα ξεχαστούν. Σε αντίθεση με τον οικουμενισμό και την επικυρωτική και επισφραγιστική γι` αυτόν σύνοδο της Κρήτης, που θα συνεχίσουν ελεύθερα το καταστροφικό τους έργο, οδεύοντας από το κακό στο χειρότερο.

Είθε να διαψευστούμε, δυνάμει και χάριτι Θεού!

Σάββας Ηλιάδης

Δάσκαλος

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η εργαλειοθήκη του Οικουμενισμού

Αγαπητοί μου αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω,

Τα τελευταία χρόνια είμαστε δέκτες ή ακροατές νέων ορολογιών, όρων και νεολογισμών.

Νέες λέξεις ή λέξεις με αλλαγμένο νόημα ή νέα ερμηνεία.

Μια λέξη που ακούμε πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό, είναι ο όρος εργαλειοθήκη.

Βέβαια αυτή η λέξη είναι γνωστή παλαιόθεν και δηλώνει ένα κουτί, μια μεγάλη θήκη, που περιέχει ένα σύνολο εργαλείων, τα οποία χρησιμοποιούνται για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Γνωρίζουμε την εργαλειοθήκη του ηλεκτρολόγου, του υδραυλικού κ.ο.κ.

Εργαλειοθήκη όμως σημαίνει και μεταφορικά ένα σύνολο ενεργειών ή μέτρων προς επίτευξη ενός σκοπού. Έχουμε ακουστά την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που είναι ένα σύνολο μέτρων και προτάσεων του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και την Ανάπτυξη.

Μια νέα εργαλειοθήκη που έχει εφευρεθεί στις μέρες μας, με πολλά, άλλα στρογγυλευμένα, άλλα αιχμηρά και άλλα κοφτερά εργαλεία, είναι η περίφημη εργαλειοθήκη του οικουμενισμού.

Πριν όμως αναφερθούμε σ’ αυτήν ας δούμε τι είναι αυτός ο περιβόητος οικουμενισμός (χωρίς να θεολογήσουμε και κουράσουμε).

Από πλευράς των Δυτικών (Παπικών και μη) είναι ο δούρειος ίππος, που θα επιτρέψει στη στρατιά των αιρετικών και πλανεμένων, να ηγεμονεύσουν στο παγκόσμιο θρησκευτικό στερέωμα.

Είναι μια πτυχή, μια διάσταση της παγκοσμιοποίησης.

Αυτός ο δούρειος ίππος κατασκευάστηκε κυρίως για το απόρθητο κάστρο της Ορθοδοξίας.

Φύλακές του οι Άγιοι Πατέρες και Ομολογητές, οι εξόριστοι Επίσκοποι που δεινοπάθησαν στην εξορία, οι Μάρτυρες, τα μυρίπνοα άνθη της πίστεως, οι Απόστολοι ανά τους αιώνες, του Θείου λόγου. Κι αυτό το κάστρο έχει γύρω του τάφρο πλατιά και βαθιά. Γεμάτη αίμα. Το αίμα των Αγίων ομολογητών που μέσα του πνίγονται όλοι οι εχθροί της πίστεως, που προσπαθούν να γκρεμίσουν το κάστρο αυτό.

Στις μέρες μας τα πράγματα άλλαξαν κάπως. Βρέθηκαν νέοι Εφιάλτες, νέου Πήλιοι Γούσηδες, νέοι Ανδρόνικοι Δούκες. Έστησαν γεφύρια λεωφόρους, για να περάσει χωρίς κίνδυνο ο εχθρός. Να κατακτήσει το κάστρο. Να συλήσει τον θησαυρό της ορθοδοξίας.

Από πλευράς των Ανατολικών ο οικουμενισμός είναι ένας τρόπος, μια καλή και αγαπητική πράξη με άρωμα ιδιοτέλειας. Μια υπόκλιση στον ισχυρό. Μια ευγενική χειρονομία με ελπίδες

ανταπόδοσης. Μια συμπόρευση στα κελεύσματα του Πάπα και των ισχυρών.

Κατά τον γέροντα Αθανάσιο Μυτιλιναίο ο οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου. Είναι η αίρεση εκείνη που αναγνωρίζει την αλήθεια σε όλες τις αιρέσεις. 

Γι' αυτό και λέγεται παναίρεση (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς).

Τι είναι όμως αίρεση; Σημαίνει επιλογή και προτίμηση ενός μέρους της αλήθειας εις βάρος ολόκληρης της αλήθειας. Της καθολικής αλήθειας. Είναι το αντίθετο της καθολικότητας. Απολυτοποιεί μια πτυχή της βιωματικής βεβαιότητας της Εκκλησίας κι έτσι σχετικοποιεί αναπόφευκτα όλες τις άλλες.

Η Εκκλησία αντέδρασε στις αιρέσεις επισημαίνοντας τα όρια της αλήθειας της, δηλαδή τη βιωματική εμπειρία των πρωτοχριστιανικών χρόνων. Αρχικά αυτό που σήμερα ονομάζουμε δόγμα τότε ονομαζόταν όρος, δηλαδή όριο, σύνορο της αλήθειας.

Τα σημερινά δόγματα είναι οι όροι των Οικουμενικών Συνόδων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Οι θεωρητικές εκείνες αποφάσεις που διατυπώνουν τη σωτηριολογική αλήθεια της Εκκλησίας, βάζοντας έτσι ένα όριο ανάμεσα σ’ αυτή την αλήθεια και στην παραφθορά της από την αίρεση.

Αυτό λοιπόν που ονομάζουμε σήμερα δόγμα εμφανίζεται όταν η εμπειρία της εκκλησιαστικής αλήθειας έρχεται να απειλήσει η αίρεση.

Γι' αυτά τα όρια μας μιλάει ο Μέγας Βασίλειος: «παν μεν όριον Πατέρων κεκίνηται, πας δε θεμέλιος και ει τι οχύρωμα δογμάτων διασαλεύεται. Κλονείται δε πάντα και κατασείεται σαθρά τη βάσει επαιωρούμενα» (Μ. Βασιλείου, PG. 32, 212-213).

Και οι Πατέρες δογμάτισαν. Μίλησαν εν Αγίω Πνεύματι και κατανίκησαν τις αιρέσεις.

Σήμερα βέβαια κυριαρχεί η πνευματική σήψη κι έχουν πέσει οι άμυνες και οι πόρτες του κάστρου είναι διάπλατα ανοιχτές. Και δυστυχώς οι φύλακες εκλείπουν. Ή είναι λιγοστοί.

Ο οικουμενισμός έχει στη διάθεσή του τα πιο καλά και λειτουργικά εργαλεία. Εκ δεξιών και εξ αριστερών (δηλ. αν δεν πεισθούμε με το καλό θα μας πείσουν με το κακό για την ωφέλεια της παναίρεσης του οικουμενισμού)

Αυτά τα εργαλεία (κατά την ταπεινή μου γνώμη) παραθέτω εν συντομία παρακάτω.

1. Αγάπη: μας λεν ότι πρέπει να αγαπάμε τον πλησίον μας. Στα πλαίσια αυτής της αγάπης λοιπόν κι επειδή στοχεύουμε στη σωτηρία του, πρέπει να αγαπήσουμε ότι νέο πρεσβεύει και να το ασπασθούμε. Τους αμαρτωλούς τους αγαπάμε. Όχι την αμαρτία. Ούτε επίσημους φορείς ανθρώπων αμαρτωλών που νομιμοποιούν την αμαρτία (σωματεία ομοφυλοφίλων, κόμματα παιδεραστών, αιρετικές οργανώσεις κ.α.). Τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και ιδιαιτέρως τον αγαπάμε διότι είναι εικόνα Θεού. Όχι όμως και ομάδες αμαρτωλών, αιρετικών, πλανεμένων ανθρώπων. Δεν θα νομιμοποιήσουμε την αμαρτία χάριν μιας τέτοιας επίπλαστης αγάπης. Μιας αγάπης αλλότριας απ’ αυτήν που κήρυξε ο Χριστός.

(Μπορούμε ομοίως, αγαπώντας τον ναρκομανή όχι να τον σώσουμε, αλλά να τον μιμηθούμε ή αγαπώντας έναν πάνω από χαράδρα αιωρούμενο, αντί να τον τραβήξουμε να πηδήξουμε κι εμείς μαζί του.)

Στο ευαγγέλιο ο Κύριος μας λέει:

"Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστιν μου ἄξιος" (Ματθ. ι΄ 37-39).

Και όπως μας λέει και ο γέροντας Αθανάσιος Μυτιλιναίος δεν θα γίνουμε εμείς φιλανθρωπότεροι του Θεού.

Αντιθέτως προς την αληθή αγάπη, έχουμε και την «εσχηματισμένη», τη φαινομενική και ψευδή αγάπη, τον «αγαπισμό», ο οποίος προωθείται από τις δυνάμεις του σκότους και έχει μόνο την εξωτερική εμφάνιση της αγάπης, λ.χ. ως «αγαπολογία», αλλά οδηγεί στην πνευματική και αιώνια καταστροφή. Ο αγαπισμός αυτός, προωθώντας την επιφανειακή επί γης ειρήνη πολεμά την αλήθεια, με την πρόφαση ότι δήθεν «ο αγώνας υπέρ μιας απολύτου αληθείας, βλάπτει την αγάπη και την ειρήνη».

2. Κατάκριση: όσοι αγωνίζονται κατά των λυμεώνων της πατρόας πίστης, κατηγορούνται ότι κατακρίνουν και ιεροκατακρίνουν. Μας λένε ότι τον αμαρτωλό πρέπει να τον καλύπτουμε. Όμως οι Πατέρες διαφορετικά αντιμετώπισαν τον αμαρτωλό και διαφορετικά τον αιρετικό. Σε όλους αυτούς απαντά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

ΤΟ «ΜΗ ΚΡΙΝΕΤΕ, ΙΝΑ ΜΗ ΚΡΙΘΕΙΤΕ, ΠΕΡΙ ΒΙΟΥ ΕΣΤΙΝ, ΟΥ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ» (P.G. 63, 231-232).

Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης είναι κατηγορηματικός: «Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει και μη σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9]. Και "Εάν υποχωρήση δεν ευδοκεί η ψυχή μου σ' αυτόν" [Εβρ. 10,38]. 

Kαί "Αν αυτοί σιωπήσουν, οι λίθοι θα κράξουν" [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς "Εγώ ποιός είμαι; " και

«Kατά τον καιρό τούτο που διώκεται ο Χριστός μέσω της Εικόνος του, οφείλει κάποιος να αγωνίζεται, όχι μόνον αν είναι υπέρτερος στο αξίωμα και τη γνώση, ομιλώντας και διδάσκοντας τον λόγον της Ορθοδοξίας, αλλά κι αν ακόμη ευρίσκεται σε θέση μαθητού, έχει χρέος να φανερώνει με θάρρος την αλήθεια και να ομιλή με ελευθερία. Δεν είναι λόγος εμού του αμαρτωλού, αλλά του θείου Χρυσοστόμου μαζί με άλλους Πατέρας».

3. Μίσος: Οι υπηρέτες των αιρέσεων υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να τρέφουμε μίσος για τους αιρετικούς, καθ’ ότι ο αντιαιρετικός αγώνας αποπνέει μίσος και φθόνο.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει :

«τω λόγω διώκω ου τον αιρετικόν, αλλά την αίρεσιν, ου τον άνθρωπο αποστρέφομαι αλλά την πλάνην μισώ, και επισπάσασθαι βούλομαι» (PG 50, 701).

Είχε μίσος προς τον άνθρωπο ο Άγιος Νικόλαος όταν χαστούκισε τον Άρειο;

Μίσος διακατείχε τον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό όταν σε επιστολή του προς τον επίσκοπο Θεοφάνη χαρακτηρίζει τους αιρετικούς ως "αλιτήριους" και "καθάρματα";

Ήταν άνθρωπος του μίσους ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν καταριόταν τον Πάπα;

Μάλλον αγάπησαν πολύ τον Χριστό, περισσότερο απ’τον άνθρωπο και δεν άντεξαν την προσβολή προς το Πρόσωπό του.

4. Διαστροφή των λόγων των Αγίων Πατέρων:

Διαστρέφουν ή αλλοιώνουν τους λόγους των Αγίων. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι ή άρνηση, ότι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είπε το περιβόητο: “Tον Πάπα να καταράσθε’’. 

Και μάλιστα γίνονται και μελέτες από ακαδημαϊκούς για να υποστηριχτεί το ψεύδος.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι ότι αποδίδεται στον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο η ιδιότητα του Νεστοριανού και Ωριγενιστή και ότι δεν αναγνώριζε την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο.

(Κι αυτό επειδή κάποιοι μεγάλοι νόες ακαδημαϊκοί βολεύτηκαν στο μπέρδεμα κάποιων κειμένων που ανήκουν σε άλλους συγγραφείς με το ίδιο όνομα).

Αν δεν μπορούμε (ή μάλλον δεν τολμάμε φοβούμενοι τον ευσεβή λαό) να αμφισβητήσουμε την αγιότητα κάποιων ανθρώπων που βίωσαν τον Χριστό και μίλησαν εν Πνεύματι Αγίω, τότε αλλοιώνουμε, διαστρέφουμε ή διαγράφουμε τους λόγους τους.

5. Παράφραση εννοιών: δηλ. προσαρμογή λόγων, φράσεων, ρήσεων για την εξυπηρέτηση δικών μας αναγκών. Μας λένε ότι ουδέποτε έγινε συμπροσευχή (αλλάζοντας την έννοια της συμπροσευχής). Γνωρίζουμε ότι συμπροσευχή είναι η από κοινού προσευχή στον ένα και μοναδικό Θεό με τα εξής χαρακτηριστικά: κοινός τόπος, κοινός χρόνος, κοινός σκοπός. Πιστεύει κανείς ότι αυτό δεν έχει γίνει; Κι αν έχει γίνει (καθ’ ότι βρίθει το διαδίκτυο και τα ιστολόγια οικουμενιστικών μητροπόλεων και πατριαρχείων) τότε η συμπροσευχή αυτή έγινε στον ίδιο Θεό;

O άγιος ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ μας λέει ότι «Για να συμπροσευχηθούμε με κάποιον, πρέπει να συμφωνούμε στην πίστη»

Κι αν δεν συμφωνούμε, τότε σύμφωνα με την παράδοση και τους κανόνες της Εκκλησίας αυτό επισύρει ποινή:

Κανών ΞΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων

"Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω".

Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:

"Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἰερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω". 

Κανών ΛΒ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ αἵρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινες εἰσίν ἀλογίαι μᾶλλον, ἤ εὐλογίαι".

Κανών ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζει αὐτοῖς".

Κανών ΛΓ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:

"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι".

Απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε δεν είναι επιτρεπτό ούτε η συνευχή, ούτε η συμπροσευχή, ούτε βέβαια το συλλείτουργο.

Αναρωτιέμαι πόσο κοντά είμαστε στο να νομιμοποιηθούν όλα αυτά απ’ τη στιγμή που βλέπουμε το Εὐαγγέλιο να το εισοδεύουν διαδοχικά και ο ορθόδοξος και ο παπικός κληρικός ή να κοινωνούν διαδοχικά από ορθόδοξους επισκόπους και παπικοί και ορθόδοξοι λαϊκοί ή να ψάλλεται το πολυχρόνιο του Πάπα στον Άγιο Γεώργιο του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου. Και μάλιστα πριν απ’ αυτό του Πατριάρχη. Τελικά ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι δεύτερος στην τάξη;

6. Ψεύδη: Κι όταν το παραπάνω εργαλείο δεν δουλέψει κάποιοι ιερείς λένε στους ανυποψίαστους ότι οι φωτογραφίες και τα βίντεο δεν είναι αληθινά. Ακόμα κι αν αυτό το υλικό είναι από επίσημα ιστολόγια μητροπόλεων και πατριαρχείων. 

Κι έτσι γίνονται καταπατητές της 9ης εντολής του Κυρίου («Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ»).Και στην θέση της βάζουν το εωσφορικό: «o σκοπός αγιάζει τα μέσα».

7. Απόρριψη των λόγων και της βιοτής των Αγίων μας: Βιώνουμε στις μέρες μας την υποβάθμιση των λόγων των αγίων. Αιωρούνται απόψεις ότι και οι Άγιοι λανθάνουν, ότι άκουσον – άκουσον οι Άγιοί μας οδήγησαν στο σχίσμα, ότι είχαν φθόνο για τους Δυτικούς και πολλά άλλα φληναφήματα. Κι έτσι αναδύεται η μεταπατερική θεολογία που κοντολογίς θα ερμηνεύσει απ’ την αρχή το Ευαγγέλιο εξαιρώντας όλη την παράδοση και τους λόγους των Αγίων. Όπως οι προτεστάντες δηλαδή.

8. Υπακοή στην Αρχή: Επιμένουν ότι πρέπει να υπακούμε στην επισκοπική αρχή, στον πνευματικό μας, στη σύνοδο κ.ο.κ. Ακόμα κι αν αυτό αφορά ανήθικη αμαρτία ή αίρεση;

Η αρχή, ο ποιμένας ποιος είναι. Δεν είναι ο Κύριος ; Αυτό θυμίζει λίγο την Ζηζιούλια θεολογία, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η θεμελίωση του ορθοδόξου οικουμενισμού που συμπορεύεται με τον παπικό οικουμενισμό. Εδώ αρχή και τέλος της Ευχαριστίας είναι ο επίσκοπος και όχι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Κι έτσι δημιουργούνται θεολογικά ερείσματα του δυτικόφερτου οικουμενισμού στην Εκκλησία μας. (εδώ θα χαιρόταν ό ιεροεξεταστής του Ντοστογιέφσκι που ήταν έτοιμος να καταδικάσει ξανά τον Χριστό).

9. Δημοκρατία: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι βάσει της αρχής της δημοκρατίας αφού η πλειοψηφία ψήφισε (αν κι αυτό δεν έγινε στην Κρήτη) οφείλουμε να το δεχτούμε.

Ποτέ μέχρι τώρα στην ιστορία η ορθή πίστη δεν ήταν χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας. 

Κι αλίμονο εάν ήταν αποτέλεσμα δημοκρατίας και πλειοψηφίας η σωτηρία. Το πολίτευμα στην πίστη μας είναι μοναρχία. Κι ο Ένας και απόλυτος μονάρχης ο Κύριός μας.

10. Eνότητα –Σχίσμα: Οι οικουμενιστές ή οι φοβισμένοι χαρακτηρίζουν τους αντιαιρετικούς ως σχισματικούς και ότι εάν επέλθει σχίσμα τότε δεν μας ξεπλένει ούτε το αίμα των μαρτύρων. Ποιων μαρτύρων ρωτώ. Αυτών που μαρτύρησαν για την αλήθεια; Tων ομολογητών της πίστεως; Πιστεύω ότι σχισματικός δεν είναι αυτός που αντιστέκεται στην αίρεση, αλλά αυτός που μας διαιρεί και μας απομακρύνει απ’ την αλήθεια του Κυρίου. 

Άρα ενότητα μακριά απ’ τον Χριστό δεν μπορεί να υπάρξει.

11. Εγωισμός: Υποστηρίζουν ότι δεν κατέχουμε μόνο εμείς την αλήθεια. Θα ήταν μεγάλη έπαρση να νομίζουμε κάτι τέτοιο. Τότε θα έπρεπε να ψέξουμε τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή που μόνος κι έρημος (χωρίς να είναι καν επίσκοπος) απέναντι σε όλη τη Εκκλησιαστική δύναμη της εποχής (που τότε επηρέαζε αρκετά και την πολιτική εξουσία) ύψωσε το λάβαρο του αγώνα και της ακοινωνησίας χωρίς να πτοηθεί. Ήταν εγωιστής ο Άγιος; Ήταν εγωιστές όλοι οι μάρτυρες που μαρτύρησαν εξαιτίας αιρέσεων που σήμερα αναγνωρίζονται ως εκκλησίες;

12. Ακαδημίες και Σεμινάρια: Αρχίζουν και αναφύονται εκκλησιαστικές ακαδημίες ή οργανωμένα σεμινάρια που διδάσκουν τον οικουμενισμό (ως ωφέλιμο). Ενώ ταυτόχρονα σε μητροπόλεις απαγορεύεται σε κυκλάρχες ή κατηχητές να μιλούν για θέματα που άπτονται του οικουμενισμού με τη φοβία ότι θα βλάψουν τον σκοπό τους.

Στο δεύτερο κεφάλαιο του διατάγματος περί οικουμενισμού της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου στην παράγραφο 10 μας λέει:

«Tα θεολογικά μαθήματα, ως και τα άλλα. ιδίως τα ιστορικά, επιβάλλεται να διδάσκονται υπό οικουμενικόν πνεύμα, ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερον εις την αλήθειαν των πραγμάτων. Είναι όντως λίαν σημαντικόν ποιμένες και ιερείς να κατέχουν την θεολογίαν επεξειργασμένην κατ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπον και ουχί αντιρρητικώς, πρωτίστως εις τα ζητήματα τα αφορώντα εις τας σχέσεις των διϊσταμένων προς την Καθολικήν Εκκλησίαν αδελφών. Διότι εκ της καταρτίσεως των ιερέων εξαρτάται τα μέγιστα η αναγκαία αγωγή και η πνευματική μόρφωσις των πιστών και των μοναχών».

Βιώνουμε την μετάλλαξη της θεολογίας (ένα θρησκευτικό μνημόνιο δίπλα στο οικονομικό) όπως βιώνουμε πρόσφατα και την μετάλλαξη αξιών στα σχολεία, αλλά και των μαθημάτων των θρησκευτικών και της ιστορίας.

13. Επιστράτευση ακαδημαϊκών: Ακαδημαϊκοί σε ένα ξέφρενο αγώνα καριέρας και διακρίσεων κηρύττουν απροκάλυπτα την αίρεση πλανεύοντας κλήρο και λαό.

14. Νέα θεολογία: Επιστρατεύεται νέα θεολογία. Η λεγόμενη μεταπατερική. Δεν μας τα ‘παν καλά οι Άγιοι Πατέρες. Ας τα ξαναπούμε εμείς.

15. Διώξεις-Τρομοκρατία-Εκφοβισμός: Κι όταν όλα αυτά δεν φέρουν απoτέλεσμα τότε περνάμε σε σκληρότερα μέτρα. Λαϊκοί λοιδορούνται και απειλούνται. Κυκλάρχες-κατηχητές απομακρύνονται. Χρησιμοποιούνται ακόμα και οι πνευματικοί των λαϊκών που εκφοβίζονται, για να ασκηθεί πίεση. Κληρικοί διώκονται, παύονται, τους στερείται ο μισθός, η κατοικία, τα Θεία Μυστήρια βλάπτοντας έτσι και τα πνευματικοπαίδια τους αλλά και το εκκλησίασμα.

Αγαπητοί μου αδελφοί, δεν θέλω να σας κουράσω. Δεν υπάρχει ανάγκη ούτε φιλοσοφίας, ούτε θεολογίας, ούτε ωφελεί η χρήση καμίας ρητορίας. Οι άγιοι μίλησαν απλά και ξεκάθαρα. Όχι με παραβολές ή συγκεκαλυμμένα. Και οι παλαιοί και οι νέοι.

Παραθέτω λίγα λόγια τους:

«Και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας» (Απ. Πέτρος – Β΄ Πέτρ. β΄ 1).

«αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΠΟΣΤ. ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ)

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

«"Ει Μοναχοί εισίν τινές εν τοις νυν καιροίς, δειξάτωσαν επί τοις έργοις. Έργον δε Μοναχού εστίν μηδέν ανέχεσθαι καινοτομείσθαι το Ευαγγέλιον".

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

«Αιρετικοί δέ ονομάζονται εκείνοι, των οποίων η διαφορά παρευθύς καί αμέσως είναι περί της εις Θεόν πίστεως, ήτοι οι κατά τήν πίστιν καί τά δόγματα χωρισμένοι από τούς ορθοδόξους καί παντελώς απομεμακρυσμένοι».

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

"Φεύγετε τούς Παπικούς ως φεύγει τις από όφεως και από προσώπου πυρός".

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

«Ουδέν ωφελεί βίος ορθός δογμάτων διεστραμμένων» (ΕΠΕ 23, 492 - 494)".

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ

«Ουδεμία άλλη Χριστιανική Ομολογία εκτός από την Ορθοδοξία».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ

«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει τόσο εξαπλωθεί που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία. Τότε οι πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους άλλα οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των αγίων Πατέρων. Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας».

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΦΙΛΟΘΕΪΤΗΣ

«Ο μη πιστεύων κατά την παράδοσιν της Εκκλησίας άπιστος έστιν».

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ

Ὀφείλουμε ὑπακοὴ στοὺς Δεσποτάδες μας, στοὺς πνευματικούς μας, ὅταν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγο τῆς ἀληθείας. Ὅταν ὅμως δὲν ὀρθοτομούν τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας καὶ λένε αἱρετικά πράγματα, ὄχι μόνο σὲ αὐτοὺς δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή, ἀλλὰ καὶ σὲ ἕνα Ἄγγελο ἀπὸ τὸν οὐρανό ἂν κατέβει καὶ μᾶς πεῖ ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ κάνουμε ὑπακοή.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ

O Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Λέγοντας ὁ Πάπας πὼς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἐξώρισε ἀπὸ τὴν δυτικὴ Ἐκκλησία τὸν Δεσπότη πάντων Χριστόν, καὶ ἔτσι ἔμεινε ἡ δυτικὴ Ἐκκλησία χήρα ἀπὸ τὸν Χριστό

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

Οικουμενισμός, και κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον για Μεσσία.

Είναι και μερικοί που ξεκινούν με καλή διάθεση. Αλλά, όταν μαζεύονται τι μάγοι, τι πυρολάτρες, τι Προτεστάντες, ένα σωρό - άκρη δεν βρίσκεις - για να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο, πώς να βοηθήσουν; Ο Θεός να με συγχωρέσει, αυτά είναι κουρελούδες του διαβόλου.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ

(επιστολή παρηγορητική προς στη διωκομένη αξιωματούχο (Πατρικία) Ειρήνη)

Πολλοί δοκησίσοφοι και «αρχιεροφανείς» [φαινομενικοί αρχιερείς] και «αγιόδοκοι» [φαινομενικοί άγιοι] νικήθηκαν στις παλαιές γενεές· αντιθέτως, έλαμψαν ως φωστήρες εν τω κόσμω [Φιλιπ. 2, 15] ολίγοι και αληθινοί σοφοί, οι οποίοι διαβιούν με φόβο Θεού, επειδή αρχή σοφίας είναι το να βοβήται κάποιος τον Κύριο [Ψαλμ. 110, 10], μολονότι δεν έχουν θεωρηθή και σπουδαίοι, επειδή ο άνθρωπος βλέπει στο πρόσωπο, αλλά ο Θεός στην καρδιά»

Θα κλείσω αδελφοί μου με ένα λόγο του μεγάλου Ντοστογιέφσκυ:

"Αν όλος ο κόσμος βαδίσει προς μια κατεύθυνση, κι ο Χριστός προς την άλλη, εγώ θα πάω πίσω από τον Χριστό".

Aς με συγχωρήσουν οι διαφωνούντες

Ο Θεός μαζί μας

Αριστείδης Π. Δασκαλάκης

http://agonasax.blogspot.gr