Ο άνθρωπος που υμνείται ως Άγιος χιλιάδες χρόνια ...πριν να πεθάνει, είναι «Ἠλίας ὁ ἔνδοξος τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ»!

«Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ, ΠΑΡΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ».

ΓΕΝΙΚΑ: Ο Ηλίας ο Θεσβίτης ήταν ο σημαντικότερος προφήτης του Θεού, γιος του Σωβάκ καταγόμενος από τη Θέσβη της Γαλαάδ. Έδρασε στα χρόνια του βασιλιά Αχαάβ, κατά τον 9ο-10ο αιώνα π.Χ.. Το όνομα Ηλίας αποτελεί ελληνική μεταφορά του εβραϊκού ονόματος Ελιγιαχού ( אליהו ), που σημαίνει “Θεός μου είναι ο Ιεχωβά». Αναφορές στον Ηλία περιέχονται και στο Κοράνιο. (6:85· 37:123-132) 

Ο Ηλίας είναι αυτός που κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, κάνοντας τους Ισραηλίτες με μια φωνή να πουν: «Αληθώς Κύριος ο Θεός, αυτός ο Θεός» (Γ΄ Βασιλειών ιη' 39).

Είναι εκείνος που ανέστησε τον νεκρό γιο της χήρας στα Σαρεπτά. Εκείνος στο όρος Χωρήβ είδε τον Θεό, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό. Εκείνος έσχισε τον Ιορδάνη ποταμό και ανελήφθη με πύρινη άμαξα, αφήνοντας συνεχιστή του έργου του το μαθητή του, Ελισσαίο. Ακόμη, είναι εκείνος που στη Μεταμόρφωση του Κυρίου στάθηκε δίπλα Του μαζί με τον Μωϋσή. Όλα αυτά δείχνουν με πόσο ζήλο υπηρέτησε ο Προφήτης Ηλίας το θείο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 20 Ιουλίου.

Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ: Ο προφήτης Ηλίας, ενώ δεν έγραψε ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μεγάλη προφητεία. Το έργο του, ο τρόπος που έζησε και έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι μέγιστη. Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, μεστές βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, το όρος Σινά και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης, είναι οι τρεις κορυφές, που αναφέρονται στη δόξα του. Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Αξίζει όμως να ασχοληθούμε με ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό περιστατικό της ζωής του. [Βοηθός μας θα είναι ο λόγος του μακαριστού αρχιμανδρίτη Αθανασίου Μυτιληναίου, ηγουμένου της Μονής του Αγίου Δημητρίου Στομίου, ενός εκ των κορυφαίων ερμηνευτών του Θείου Λόγου, φωτιστή των Λαρισαίων του καιρού μας, το έργο του οποίου διασώζεται εις το διηνεκές χάρις στις άοκνες προσπάθειες πολλών πνευματικών παιδιών του μέσα από το διαδίκτυο ή έντυπες εκδόσεις απομαγνητοφωνημένων κηρυγμάτων του.]

Το περιστατικό που αναφερόμαστε δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών. Στις μέρες μας το παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, διαβάζοντας εκεί όσα έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, όταν πλησιάζει ο δεύτερος ερχομός του Κυρίου. Η ζωή του προφήτου Ηλιού είναι ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει το πρωτότυπο στα έσχατα.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ: Λέει ο Απ. Παύλος στους Αθηναίους: «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών (των λαών)». Δηλαδή, ο Θεός έχει τάξει τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Ο Ισραήλ ήταν λαός αγαπημένος, ο ξεχωρισμένος λαός και ο Θεός πολλές φορές τον είχε προστατεύσει. Την εποχή όμως του Προφήτη Ηλία, (9ος αι. π.Χ.) το διασπασθέν βόρειο βασίλειο, του Ισραήλ ή Σαμάρειας, αποστάτησε απ' τον Θεό. Βασιλιάς του βασιλείου ήταν τότε ο Αχαάβ. Αυτός είχε χαλαρό χαρακτήρα, με κλίση προς την ειδωλολατρία, επηρεαζόμενος από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Η σύζυγός του του ήταν Συροφοινίκισσα και φανατική ειδωλολάτρισσα. Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του Θεού ατόνισε και κυνηγήθηκε, ενώ εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της Αστάρτης ( Αφροδίτης).

Η ΑΝΟΜΒΡΙΑ ΩΣ ΤΙΜΩΡΙΑ: Σ' αυτή την κρίσιμη στιγμή, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης Ηλίας, ξαφνικά, εμφανιζόμενος στο βασιλιά, για να του δώσει φοβερό θείο μήνυμα: συνεχής ανομβρία, τιμωρία από τον Θεό, για την αποστασία του λαού και του ιδίου. “Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, (...) ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά”. Αυτά είπε ό Προφήτης, και ανεχώρησε. Τα λόγια του Προφήτη ήταν η κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού, των Ισραηλιτών.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: Συχνά ο Θεός, μέσω Προφητών, αναφέρεται στο μέλλον διαφόρων λαών, όπως διαβάζουμε σε προφητείες του Ησαϊα, του Ιερεμία, του Ιεζεκιήλ. Ο Δανιήλ, για παράδειγμα, προφητεύει για τη νίκη των Ελλήνων κατά των Περσών. Δεν ομιλεί, συνεπώς, ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ.

Ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών. Έτσι ούτε οι Έλληνες βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού δεχθήκαμε το Ευαγγέλιό Του από τους πρώτους. Όμως, προκύπτει το ερώτημα: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά επήλθαν πού οφείλονται; Μήπως πρόκειται να συρρικνωθούμε ως έθνος και ως κράτος; Μα στο πρώτο ερώτημα απαντήσαμε μόνοι μας. Πόσα παιδιά πια γεννιούνται στη “ρυτιδιασμένη” πρόωρα γερασμένη πατρίδα μας; Όσο για τα σύνορά μας, δεν υπάρχει τίποτα αμετάθετο και σίγουρο. Ακόμη, υφιστάμενοι μια τεράστια κοινωνικοοικονομική κρίση, αναλογιστήκαμε ποια είναι η αφετηρία της;

“Ασφαλώς η αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία. Αποστατούμε από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας (...) έχει γίνει πια πραγματικότητα εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; (...) Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και χρησιμοποιεί, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;” (προέβλεπε ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος). Από τη στιγμή που εκστόμισε αυτά ο Προφήτης, άρχισε και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου, που οδήγησε στην κατάλυσή του από τους Ασσυρίους. Τα λόγια του Προφήτη ηχούν, ίσως, περίεργα στ' αυτιά μας: «γυναίκες φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, με τις χρυσές ζώνες και τα χρυσοκεντημένα μεταξωτά σας ρούχα! Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!». Ακούοντας αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος και πριν αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Τότε ο Αχαάβ άρχισε να καταδιώκει τον Προφήτη.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ: Ο Θεός όμως προστατευσε τον Προφήτη Του από τον Αχαάβ και από τον λιμό που ακολούθησε την ανομβρία. Ο Θεός είπε στον Ηλία: «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ του επί προσώπου Ιορδάνου, και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί”. Δηλαδή ο Θεός θα φρόντιζε και για το νερό και την τροφή του Προφήτη, που θα του την έφερναν ... κοράκια!

Όμως η εντολή του Θεού να κρυφτεί ο Προφήτης Του αφορά και στον λαό του Θεού, την περίοδο των εσχάτων, κι αυτό διότι ο Προφήτης αποτελεί τύπος των εσχάτων. Ιστορικός τύπος είναι περιστατικά της Παλαιάς Διαθήκης που είναι σκιά πραγμάτων που αφορούν την περίοδο του Ευαγγελίου αλλά και των εσχάτων. Έτσι, για παράδειγμα το εβραϊκό Πάσχα (Πεσάχ), που σημαίνει πέρασμα από την Αίγυπτο στη Χαναάν, είναι τύπος της Ανάστασης του Κυρίου και του περάσματος από τη ζωή, που οδηγεί στον πνευματικό θάνατο, στην αιώνια ζωή, ενώ η διάβαση της Ερυθράς είναι ο τύπος του Μυστηρίου του Βαπτίσματος. Έτσι κι εδώ το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ είναι ένα γεγονός, και ένας ιστορικός τύπος των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου.

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΠΑΡΩΝ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: Ο Ηλίας θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου! Άλλωστε, ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε, αναλήφθηκε. Θα επανέλθει! Και όπως ήλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! “Έτσι, έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί και ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα.” (π. Αθ. Μυτιληναίος). Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡ. ΗΛΙΑ: Το βιβλίο της Αποκαλύψεως (ια΄κεφ.), διαβάζουμε: “Και θα δώσω”, λέει ο Χριστός “στους δυο μάρτυρές μου”, ο ένας από τους οποίους είναι ο Προφήτης Ηλίας, “και θα προφητεύσουν”. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουν μία μαρτυρία. Λέγονται και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν. Η διάρκεια της προφητείας τους θα είναι χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ή τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια.

Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο! Και η Αποκάλυψη λέει πιο κάτω: «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας. Στη συνέχεια ο Αντίχριστος, που δεν θα ανεχθεί τον προφητικό έλεγχο, θα τους φονεύσει αφήνοντας τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Το φόνο μάλιστα των Προφητών θα τον δουν: “γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Κι ενώ αυτό ήταν αδύνατο για την εποχή που γράφηκε η Αποκάλυψη, σήμερα φαίνεται εύκολο χάρη στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Η Αποκάλυψη προσθέτει ότι, στα 3,5 χρόνια της κυριαρχίας του Αντιχρίστου, ο πιστός λαός πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον», ακριβώς όπως ο Ηλίας στα χρόνια του, υπό τύπον Αντιχρίστου, Αχαάβ. Πρέπει ο λαός του Κυρίου να κρυφτεί για να γλυτώσει τον θάνατο και για να αποφύγει τις επιδράσεις της κυριαρχία του Αντιχρίστου. Όσον αφορά τις επιδράσεις αυτές, αρκεί να δούμε σήμερα, που δεν υπάρχει διωγμός των πιστών, πόσο εύκολα απομακρύνθηκε ο Ελληνισμός από την Εκκλησία χάρις στην εκκοσμίκευση. “Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. Και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό! Τι θα γίνει τότε;” (π. Αθ. Μυτιληναίος). Ο λαός του Θεού θα κρυφτεί στην έρημο όπως ο Προφήτης αλλά και αυτοί που περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. Αυτοί τότε, και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται. Όμως, ας θυμηθούμε, από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία.

Διαβάζουμε στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας, δείχνοντάς τον από την έρημο. Εκεί είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας. Στην έρημο θα καταλήξει. Και η Αποκάλυψη συνεχίζει: “ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο Διάβολος, θα διώξει την Εκκλησία, γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο, και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει”. Το νερό που βγάζει ο Διάβολος, και ο Αντίχριστος, είναι τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι σαν κάποιος να μας δίνει να φάμε, υπό τον όρο να ακολουθήσουμε το κοινωνικό, οικονομικό ή αιρετικό σύστημα, που αυτός προσφέρει. Κάτι δηλαδή ανάλογο με τα πουλημένα πρωτοτόκια του Ησαύ έναντι ενός πιάτου φαγητού! Άρα οι πιστοί που θα δεχθούμε την “προσφορά” του Αντιχρίστου θα χαθούμε. Και όμως, ο Θεός θα βοηθήσει την διωκόμενη Εκκλησία Του, όπως βοήθησε τον περιούσιο, πάλαι ποτέ, λαό Του στη διάβαση της Ερυθράς, χρησιμοποιώντας στοιχεία της φύσης με τέτοιο τρόπο ώστε και να διαφυλαχθεί ο Ισραήλ και να καταποντιστούν οι διώκτες του. Ακόμη ο Θεός θα βοηθά το λαό Του στη διατροφή του ακριβώς όπως έκανε με το μάννα στο Σινά και με τον κόρακα που έφερνε τροφή στον Προφήτη Ηλία. Με τον τρόπο αυτό, γνωρίζοντας ότι τα πτηνά αυτά είναι σαρκοφάγα, τονίζεται περισσότερο το θαύμα, διότι τα σαρκοβόρα κοράκια, σε μια περίοδο γενικευμένου λιμού, δεν το τρώνε αλλά το φέρνουν στον Προφήτη! Με τέτοιους θαυμαστούς τρόπους θα τρέφονται και στα έσχατα τα μέλη της “εν ερήμω” Εκκλησίας. Γι' αυτό και η απεικόνιση του Προφήτη με τον κόρακα που τον διατρέφει, τονίζει την ιστορικότητά του ως τύπου των εσχάτων και κυριαρχεί έναντι οποιουδήποτε άλλου τύπου εικονίσεως. Αυτό τονίζει περισσότερο στη ζωή του Προφήτη η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Κι αυτό διότι η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά “και να μας πει τι θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου” (π. Αθ. Μυτιληναίος).

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΧΑΑΒ, ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: Ο προφήτης Ηλίας, θα καταδείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ. Στον Αχάαβ είπε κάποτε: “Το αίμα σου θα το γλύψουν σκυλιά και γουρούνια” κι έτσι έγινε. Στη σύζυγο του Αχαάβ, Ιεζάβελ, είπε: «Εσένα, θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Κι αυτά πραγματοποιήθηκαν έως κεράιας. Έτσι θα ελέγξει ο Προφήτης και τον Αντίχριστο.

Μας λέει η Αποκάλυψη ότι, όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον Ενώχ, και θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι, ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του! Οι αμαρτωλοί θα χαρούν. Αλλά, προσθέτει το ιερό βιβλίο, σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος! Αλλά εάν γι' αυτούς ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι αληθινή ευλογία.Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ' όλους που θα αναστηθούν. “ γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα” (Σ. Σειράχ, μη΄ κεφ.).

ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ: Όταν ο Προφήτης με παράπονο έλεγε στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!», ο Θεός του απάντησε πως “εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.” Αυτοί οι άνδρες, όταν έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Αλλά θα τον δουν με την ίδια χαρά και ελπίδα οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στην Ιερουσαλήμ οι δίκαιοι θα πουν: “Ήλθε ο Ηλίας. Ελέγχει τον Αντίχριστο. Πλησιάζει η έλευση του Κυρίου!” Θα τον δουν και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν όπως ακριβώς τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ κατά την Μεταμόρφωσή Του. Γιατί κι εμείς τότε θα φωνάξουμε: “μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και ημείς ζωή ζησόμεθα”, όπως έγραψε ο Σειράχ τον 2ο αι. π. Χ.

Ω Άγιε του Θεού Προφήτα, 

ένδοξε Ηλία, 

πρέσβευε υπέρ ημών!

Ο Προφήτης Ηλίας και η Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση

π.Αθανάσιος Μυτιληναίος: Πόλεμος και συγκέντρωση τροφίμων

Πρέπει να ετοιμάζεστε... 

Να έχουμε λιτότητα… 

να ετοιμαζόμαστε να φάμε 

και να ζήσουμε με το ελάχιστο.

Ένα προκομμένο σπίτι έχει το γνωστό κελάρι.

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

«Προφητείες Αββά Ισχυρίωνα περί έσχατης γενεάς»

Κάποτε, τον 4ο αιώνα, όταν ρωτήθηκαν κάποιοι μοναχοί για το πως θα ζουν και θα είναι οι Μοναχοί και Κληρικοί τις επόμενες γενεές, και τα έσχατα χρόνια, οΑββάς Ισχυρίων είπε τα εξής σημαντικά:

«Οι Άγιοι Πατέρες της σκήτεως προφήτευσαν περί της εσχάτης γενεάς: «Πως ζούμε και τι πνευματική εργασία κάνουμε άραγε εμείς σήμερα», λέγει κάποιος από τους πατέρες της σκήτης. Και απαντάει ένας από αυτούς που λεγόταν Αββάς Ισχυρίων και ήταν πολύ ενάρετος και μεγάλος πνευματικά σε σχέση με όλους τους άλλους.

«Εμείς προσπαθήσαμε, αγωνιστήκαμε και τηρήσαμε τις εντολές του Θεού».

Και λένε κάποιοι. «Αλήθεια μετά από εμάς τι θα πράξουν και πως θα ζουν οι επόμενοι;»

Και απήντησε ο Αββάς Ισχυρίων:

«Αυτοί πρόκειται να εργασθούν και να φθάσουν στα μισά απ’ ότι μπορέσαμε και φθάσαμε εμείς».

Και ερώτησαν πάλι. «Και μετά απ’ αυτούς οι μετέπειτα τι θα κάνουν;»

Και απήντησε:

«Εκείνοι δεν πρόκειται να έχουν κανένα πνευματικό έργο και καμία ουσιαστική αρετή. Πρόκειται δε να τους έλθει πολύ μεγάλος πειρασμός και όσοι μπορέσουν να αντέξουν και να τον υπομείνουν μέχρι τέλους, θα φανούν ανώτεροι από όλους ημάς και τους αγίους μας».

(Αββάς Ισχυρίων, Γεροντικών)

Ακολουθεί η πολύ καλή ανάλυση του Π. Αθανασίου Μυτιληναίου για αυτά που είχε πει ο Αββάς Ισχυρίων.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Πότε ὀφείλεται ἡ ὑπακοή τῶν πιστῶν στούς ἱερεῖς;

megasfilippos

Πόλεμος Αρμαγεδδώνα, η έβδομη φιάλη, ο μέγας σεισμός

mihail9

'' Η Ταλαιπωρία της Μοναξιάς '' . Π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

Σημείο των Καιρών

888romania

Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀρρώστεια, κληρονομική, τραῦμα, φυσιολογική, ἤ πάθος καί ἁμαρτία;

Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος

Simeron Wordpress

Για τον ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, για τους ΕΣΧΑΤΟΥΣ χρόνους, για τον ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ

Συλλογή ἀναφορῶν

τοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τούς ἔσχατους χρόνους.

Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματικήκληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν,κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκανανἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τά σημεία τῶν ἔσχατων χρόνων.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄ εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π.Ἀθανασίου Μυτιληναίου νά εὐλογήσει· πνευματική καρποφορία μας στίς ψυχές ὅλων μας. 

Π.Γ.

«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶνἐσχάτων».

(Σειράχ, ὁμιλία 279η, 1-5-2001)

«Ὑπάρχει μία αἴσθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ὅτι ὁἀντίχριστος δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει, ἐπειδή ζοῦμε ἐσχάτους καιρούς. Θά σᾶς θυμίσω, γιά νά δεῖτε τήν ἐκκλησιαστικήσυνείδηση, τό ἀπολυτίκο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού ἐκεῖ λέγειὅτι: «Ἐφάνη εἰς τούς ἐσχάτους καιρούς», ἐνῶ δέν ἔχομε ἄλλαἀπολυτίκια, ψάξτε ὅλα τά ἀπολυτίκια τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων, δέ θά δεῖτε πουθενά νά ὑπάρχει αὐτός ὁ χαρακτηρισμός, «ἔσχατοι καιροί».

(Πράξεις, ὁμιλία 120ή) 

«Ἐγώ πιστεύω, ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων, τό πιστεύω. Θά δοῦμε χειρότερα ἀπόἐκεῖνα πού ζοῦμε, ἔχομε ὄχι μακρύ μέλλον, νά δοῦμε … τά χειρότερα … [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 1-5-2001]».

(Σειράχ, ὁμιλία 279η)

«Κάποτε, ὅταν ἤμουν μικρός, εἶχα μία ἀπορία ἡ ὁποία μέ βασάνιζε. Ἦταν ἡ ἑξῆς: Ἄκουσα γιά τόν ἀντίχριστο, ἄκουγα γιά τό τέλος τοῦ κόσμου, γιά τή Δευτέρα Παρουσία, ἄκουγα ἀπό τούςἁπλούς ἀνθρώπους ὅτι ὁ ἀντίχριστος θά σφραγίσει τούς δικούς του ἀνθρώπους καί ὅσοι ἔχουν τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου δέν θά μποῦν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ὅλα αὐτά τά ἄκουγα καί μοῦδημιουργοῦσαν τήν ἑξῆς ἀπορία: Μά καλά, τόσο χαζοί θά εἶναι οἱ Χριστιανοί, νά παραδοθοῦν στόν ἀντίχριστο;

Ἀλλά ὅμως, ἀγαπητοί μου, ὅταν μεγάλωσα, κατάλαβα ὅτιδέν ἦταν τόσο ἁπλό τό πρᾶγμα. Ἄν θέλετε, στό βάθος εἶναι ἁπλό,ἀλλά τό κάναμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πολυσύνθετο. 

Δηλαδή, ἀπό τή στιγμή πού μέσα στή ζωή μας δέν θά ἔχομε σωστή χριστιανικήτοποθέτηση καί τά βιώματά μας δέν θά εἶναι χριστιανικά, δέν θάἔχομε ἀγάπη μέχρι θανάτου στόν Ἰησοῦ Χριστό καί πίστη, εἶναι πολύ ἑπόμενο, μέσα σέ μία χαλαρωμένη ζωή πού ζοῦμε, ἄν τύχει κάτι στήν πορεία μας, νά σκοντάψουμε. Σκοντάφτουμε, μέ ἄλλα λόγια λέγεται σκανδαλιζόμαστε καί σκανδαλιζόμαστε θά πεῖσταματῶ. Γιατί σκοντάφτω θά πεῖ κάπου σκοντάφτω, σέ ἕνα σκάνδαλο, πέφτω, δέν σηκώνομαι, μένω ἐκεῖ πεσμένος.

Ἔτσι, τό κατάλαβα πάρα πολύ καλά τώρα καί κάθομαι καί βλέπω σήμερα τούς ἀνθρώπους καί λέω: Ἄνθρωπε, ἀδελφέ, ξέρεις ἐκεῖ πού πηγαίνεις, ὅτι ἐκεῖ εἶναι μία προδρομική κατάσταση τοῦ ἀντιχρίστου; Ξέρεις, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο κινεῖσαι, παρασκευάζεις τό δρόμο τοῦ ἀντιχρίστου; Δέν σέ πιστεύουν, δέν σέ καταλαβαίνουν! Τώρα τό κατάλαβα αὐτό, οἱἄνθρωποι ἀπιστοῦν. Ἡ κοσμικοποίηση εἶναι ὁ καλύτερος τρόπος νά φτάσομε στό σκάνδαλο!».

(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 24η)

«Στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἀπό ὁλόκληρη τήνἈποκάλυψη κάτι εἶναι τό πιό ἐντυπωσιακό γιά μένα. Δέν μέἐντυπωσίασε οὔτε ὁ ἀντίχριστος οὔτε τίποτε. Ξέρετε τί μέἐντυπωσίασε; Ὅταν στόν Ἀπόστολο Ἰωάννη τόν Εὐαγγελιστή λέγει ὁ ἄγγελος: «Πάρε αὐτό τό καλάμι καί μέτρα. Μέτρησε τό ναό καί μέτρησε τήν αὐλή πού εἶναι μεταξύ του ναοῦ καί τοῦθυσιαστηρίου, λίγα μέτρα ἀπό τήν κυρία εἴσοδο τοῦ ναοῦ. Καίσταμάτα, [τοῦ λέει], μήν μετρᾶς παραπέρα». Μήν μετρᾶς θά πεῖ: Δέν θέλει ὁ Θεός νά ξέρει τίποτα περισσότερο, μόνο τούς κατάδικούς Του θέλει νά ξέρει ὁ Θεός, τούς εὐσεβεῖς. Παρακάτω δέν θέλει νά ξέρει κανέναν, δηλαδή δέν ἀναγνωρίζει κανέναν!

Καί λέει ὁ ἄγγελος: «Ἐδόθη νά πατηθεῖ ἡ αὐλή τοῦ ναοῦ καίἡ πόλη Ἱερουσαλήμ ὑπό τῶν ἐθνῶν 42 μῆνες, δηλαδή 3-4 χρόνια». Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Πολλοί, μά πολλοί ἀπό τούς Χριστιανούς μας -γιατί ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μαςἑρμηνεύουν ὅτι ἡ πόλη τοῦ Θεοῦ, Ἱερουσαλήμ, εἶναι ἡ Ἐκκλησία- θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο! Αὐτό ἐμένα μέ ἔχειἐντυπωσιάσει, οἱ Χριστιανοί μας, ναί, ὅταν θά δοῦν ὅτι μπορεῖ νά διωχθοῦν, νά ὑποστοῦν ὅ,τι ὑποστοῦν, νά μήν ἔχεις μισθό, γιατίἡ ταυτότητά σου δέν εἶναι αὐτή πού θέλομε, κάτσε νά σοῦβάλομε τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου κτλ. Καί σοῦ λέει: «Νά πεινάσω; Τά παιδιά μου νά πεθάνουν;». Καί θά προσκυνήσουν τόν ἀντίχριστο, γιά νά μήν σᾶς πῶ ὅτι τόν προσκυνοῦμε καθημερινά, μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς πού κάνομε! Συνεπῶς, πολλοί, μά πολλοί Χριστιανοί μας θά προδώσουν τήν πίστη μας καί θά χαθοῦν! Αὐτό εἶναι τό περισσότερο, γιά μένα, σᾶς εἶπα,ἀπό χρόνια πού τό ἔχω διαβάσει [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 11-6-1991] καίἡ ἐντύπωσή μου δέν ἔχει περάσει. Τό περισσότερο ἐντυπωσιακό σημεῖο μέσα στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως! Δηλαδή, χτυπιέμαι καί ὀδύρομαι καί κλαίω καί ἀναστενάζω καί λέω κάθε φορά: Πώ, πώ… οἱ Χριστιανοί, πόσοι Χριστιανοί, λίγοι θά σωθοῦν! Αὐτάπρέπει νά τά λέμε, γιά νά ἑτοιμαζόμαστε ἀνά πᾶσα στιγμή».

(Σειράχ, ὁμιλία 116η)

«Ὁ οἰκουμενισμός, νά ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θά γίνει μία ἰσοπέδωσηθρησκευτική καί πολιτική-κυβερνητική, θά ὑπάρξει ἕνας μόνο, πού θά κυβερνήσει τόν κόσμο. Αὐτός ὁ ἕνας, κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁοἰκουμενισμός, χωρίς περιστροφές, ἀπό τούς μεγαλύτερουςθεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε ἀντίχριστο σύστημα».

(Δανιήλ, ὁμιλία 5η)

«Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό[ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλάπρέπει νά εἰπωθοῦν γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση Ὀρθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νάἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία».

Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅτανἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ, σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχειἄλλος θεός», θά ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό τουὅτι εἶναι θεός».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 9η)

«Κατά καιρούς ἔχομε παγκοσμιοποίηση, μέ ὀλέθριαἀποτελέσματα. Αὐτή πού ἔρχεται τώρα [ἡ ὁμιλία ἔγινε τό 2.000] θά εἶναι -μήν μοῦ πεῖτε ποῦ τό ξέρω- θά εἶναι ἡ τελευταία τηςἱστορίας, αὐτή ἡ παγκοσμιοποίηση, μέ φοβερά κακάἀποτελέσματα».

(Σειρά Β΄, ὁμιλία 426η, α΄)

«Σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ, ἀλλά δέν πειράζει νά τάἐπαναλάβουμε, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: «Ὅταν θά -προσέξτε αὐτό, ἐγώ τό πιστεύω- ὅταν θά πολλύνει ἡὁμοφυλοφιλία στούς χριστιανικούς λαούς, -ἀδιανόητο τόν καιρό πού τό εἶπε ὅτι Χριστιανοί θά κατέληγαν νά εἶναι ὁμοφυλόφιλοι- τότε, [λέει], πλησιάζει τό τέλος τῆς Ἱστορίας». Στηρίχτηκε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα».

(Σειράχ, ὁμιλία 253η)

«Ἄς ἀφυπνιστοῦμε. Μᾶς ἀποχριστιανίζουν λίγο-λίγο καί μᾶς εἰσάγουν σιγά-σιγά, λίγο-λίγο στήν εἰδωλολατρία. Ὄχι κάποιαπρόσωπα σημαίνοντα, ἀλλά καί αὐτόν τόν λαό. Γι’ αὐτό τό λόγο σᾶς τά εἶπα αὐτά, γι’ αὐτό καί τά θέματά μου περί εἰδωλολατρίας εἶναι ἐκτενῆ. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι βρίσκομαι ἐκτός πραγματικότητας. Γνωρίζω πολύ καλά, ἀπό τή στιγμή πού κάποια χρόνια πίσωἀντελήφθηκα τή δράση τῆς εἰδωλολατρίας, ἔμεινα ἔκπληκτος.Ἐσεῖς δέν ἐκπλήσσεστε; Ἐγώ ἔμεινα ἔκπληκτος καί δέν μπορῶ νάἡσυχάσω ἀπό τότε.

Τόν καιρό δέ πού κάναμε τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως,ἑρμηνεία, θυμᾶστε πού τοῦ δείχνει ὁ ἄγγελος τοῦ Ἰωάννη τό θηρίο: «Τό βλέπεις αὐτό τό θηρίο; Εἶναι τό θηρίο τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν, δέν εἶναι, θά εἶναι». Τί θά πεῖ αὐτό; Ἦταν στόν κόσμο ἡ εἰδωλολατρία διάχυτη. Ἦρθε ὁ Χριστός, τήνκατήργησε. Ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς πού ἔλαμψε στόν κόσμο. Σβήνει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἦταν, δέν εἶναι, ἀλλά θά ξαναεῖναι πάλι». Πού σημαίνει ὅτι οἱ χριστιανικοί λαοί θά ξαναγυρίσουν στήν εἰδωλολατρία! Αὐτό δέν σᾶς συγκλονίζει; Καί λέει τοῦτο: «Πηγαίνει στήν ἀπώλεια», γιατί λίγο θά μείνει, στήν τελευταία φάση, ὁ κόσμος στήν εἰδωλολατρία. Καί μετά πάει στήνἀπώλεια. Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Ὅτι βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, δηλαδή στό τέλος τῆς Ἱστορίας!

(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 13η)

«Τώρα πού εἴχαμε στήν Εὐρώπη [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 12-10-1992] τήν πτώση τήν οἰκονομική, λέω στούς πατέρες: «Πήραμε μία ἱστορική γεύση, μικρούτσικη γεύση, τί θά πεῖ σέ μία ὥρα, πῶς ἔπαθε ἡ Εὐρώπη τήν πτώση τήν νομισματική». Ἔ, αὐτόἐμένα πάρα πολύ μέ ἔχει ἐντυπωσιάσει! Τώρα, ποιά εἶναι αὐτή ἡΒαβυλών; Τόν καιρό πού μιλούσαμε καί ἐξηγούσαμε, μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν Ἀποκάλυψη, σᾶς τό εἶχα πεῖ. Ἀνατρέξατε καί θά δεῖτε ποιά εἶναι αὐτή ἡ Βαβυλών, ἡ πόλις ἡ μεγάλη. Σέἐκεῖνο μόνο πού μένω εἶναι ὅτι ἔχομε αὐτό τό «μέσα σέ μίαὥρα»! Ἔτσι ἔπεσε ἡ Βαβυλώνα ἡ ἱστορική, μέσα σέ μία νύκτα! Καί κυριεύτηκε ἡ Βαβυλών, ἐνῶ βασίλευε ὁ Βαλτάσαρ, ὁ ἐγγονός τοῦ Ναβουχοδονόσορος. Κοιτάξτε. Διασκέδαζε, ἔπεσε συνωμοσία καί τότε φάνηκε ἐκεῖνο τό χέρι νά γράφει στόν τοῖχο: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καί βρέθηκες λειψός. Γι’ αὐτό θά τιμωρηθεῖς!». Καί ἑρμήνευσε τή γραφή αὐτή τή δυσανάγνωστηὁ Δανιήλ. Πόσο φοβᾶμαι, μή μᾶς πεῖ ὁ Θεός ἐμᾶς τούς Ἕλληνες, ναί, ναί: «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες», μετά ἀπό τό 1821! Ἄρα, δέ σέ δίδαξαν τά τετρακόσια χρόνια ξενικῆς κατοχῆς. «Ζυγίστηκες, μετρήθηκες καί βρέθηκες λειψός, ἀμετανόητος, γι’ αὐτό θάτιμωρηθεῖς»! Πολύ τό φοβᾶμαι, ἀγαπητοί μου. Ἕλληνας εἶμαι καί κατοικῶ τούτη τή χώρα γῆ, τήν πονῶ, ὅπως καί ὁ Ἱερεμίαςἔκλαιγε γιά τή χώρα του, ὅπως καί ὁ Δανιήλ ἔκλαιγε γιά τή χώρα του!».

(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 2η)

«Πρό τῆς ΕΟΚ εἴχαμε τήν ΚΤΕ μετά ἀπό τόν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Διαλύθηκε. Μετά ἀπό τό Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο εἴχαμε τήν ΕΟΚ. Θά διαλυθεῖ ὁπωσδήποτε, γιατί δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στό Θεό, δέν ἔχει τήν ἀναφορά της στό Πνεῦμα τό Ἅγιο».

(Σειρά Β΄, ὁμιλία 298η, β΄)

«Δέν ξέρω, ὁ Θεός νά μέ βοηθήσει, πολλά χρόνια μιλῶ γιάτήν ἐκκοσμίκευση, καί ὅσο ζῶ καί μέ βοηθᾶ ὁ Θεός, θά μιλῶ γιάτόν κίνδυνο τῆς ἐκκοσμίκευσης. Σᾶς ἔχω πεῖ πλειστάκις στόθέμα τῆς Ἀποκάλυψης, ὅτι ἐκεῖνοι πού θά προσκυνήσουν τόνἀντίχριστο δέν θά εἶναι οἱ εἰδωλολάτρες, οἱ Ἰνδοί, οἱ Κινέζοι. Θά εἶναι οἱ Χριστιανοί, τό λέει σαφῶς ἡ Ἀποκάλυψη, οἱἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί!».

(Σειράχ, ὁμιλία 91η)

«Δέν θά παύσω μέχρι νά πεθάνω, ἀρκεῖ νά ἔχω τό μυαλό μου, νά σᾶς τό λέγω: Εἶναι προοίμιο τοῦ ἀντιχρίστου ἡἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ἐκκοσμικευμένοι Χριστιανοί θά προσκυνήσουν τόν ἀνίχριστο».

(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 146η)

«Ἔριξα μία ματιά στόν προφήτη Δανιήλ, γιά νά δῶ τό θέμα μου, γιατί κάνω ἀπό τόν Δανιήλ, καί ἔπεσα στό θέμα τοῦἀντιχρίστου καί μέ κατέπληξαν τά χαρακτηριστικά του, ὅτι θά στραφεῖ ἐναντίον παντός σεβάσματος, ὄχι μόνο ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά καί ἐναντίον τῶν βουδιστῶν κτλ.!».

(Ἀπαντήσεις ἀποριῶν, 114η)

«Ὅταν θά δεῖτε νά κτίζεται ὁ ναός, νά ξέρετε ὅτι ὁἀντίχριστος ἔχει ἔρθει».

(Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄, ὁμιλία 5η)

Πιστεύω ὅτι εἶναι πολύ κοντά ἡ Δευτέρα τοῦ ΧριστοῦΠαρουσία. Θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό ἄλλους παράγοντες. Μά πάρα πολύ κοντά! Ὄχι, βεβαίως, ἴσως αὔριο [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 27-11-1995],ἴσως ὄχι σέ δέκα χρόνια, ἴσως ὄχι σέ πενῆντα χρόνια, ἀλλά εἶναι κοντά, εἶναι πολύ κοντά, σέ σχέση μέ τά δύο χιλιάδες χρόνια πούἔχουν περάσει».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 57η)

«Κάποτε εἶχα πεῖ κάτι, ἀποτέλεσμα στοχασμοῦ, δέν μοῦἀπεκαλύφθη, δέν εἶμαι προφήτης, ἀποτέλεσμα στοχασμοῦ, ὄχιπροφητείας. Στοχάστηκα τό ἑξῆς, ὅτι ὁ Ἀβραάμ ἔζησε τό 2.100 π.Χ. καί ὅτι λέει ἡ Παλαιά Διαθήκη γιά τόν Μεσσία -ἀφήνεται νάἐννοηθεῖ- ὅτι ὁ ἐρχομός Του εἶναι μακρινός, «θά ἔλθει». Ὅταν Χριστός ἦρθε, ὕστερα ἀπό 2.100 χρόνια, τότε ὅλοι οἱ Προφῆτες τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέει: «Ἔρχομαι ταχύ»,ἔρχομαι γρήγορα. Δέν τελειώνει ἔτσι ἡ Ἀποκάλυψη; «Ναί Κύριε,ἔρχου», λέει τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού μένει στήν Ἐκκλησία καί φωτίζει τούς πιστούς νά ποῦν τό: «Ναί, ἔρχου Κύριε». Δέν μποροῦμε νά ποῦμε στό Χριστό νά ἔρθει, ἄν δέν ἔχομε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο.

Συνεπῶς σημαίνει, ὅπως λέει ὁ μακαριστός Μπρατσιώτης,ὅταν ἑρμηνεύει τήν Ἀποκάλυψη, ὅτι στήν Παλαιά Διαθήκη θάἔρθει ὁ Μεσσίας κάποτε, χρόνος ἀόριστος καί ἀπεριόριστος. Τώρα, στήν Καινή Διαθήκη, χρόνος συνεσταλμένος. Ἀκοῦμε, γράφει ἐκεῖ ὁ Μπρατσιώτης: «Σάν νά αἰσθανόμεθα τόν καλπασμό τοῦ χρόνου, νά, ἔρχεται ὁ Χριστός!». Ἄν γιά ἐκεῖνο, πού ἦταν ἀόριστο χρονικῶς καί μακρύ, πέρασαν 2.100 χρόνια, γιά τό γρήγορο πού ἔρχεται ὁ Χριστός; Ἤδη ἔχουν περάσει 2.000 χρόνια! Τί νομίζετε; Δέν νομίζετε ὅτι αὐτό σημαίνει κάτι πολύκοντά; Στοχασμός εἶναι, δέν εἶναι προφητεία. Ἔτσι, τό λογαριάζω, τό θεολογῶ».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 59η)

«Κάποτε, ὅταν ἐξηγούσαμε τήν Ἀποκάλυψη, σᾶς εἶχα πεῖ: Δέν εἶναι μόνο τά μεγάλα ζῶα, γιατί λέει: «Θά στείλω θηρία νά σᾶς φᾶνε»! Τό εἶπα προηγουμένως ὅτι: «Θά ζητήσει τήν ψυχή, τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐκ χειρός θηρίων». Μήν βάλετε μέ τό μυαλό σας ὅτι εἶναι τά λεοντάρια καί οἱ τίγρεις, πού θά μποῦνἀπό τά δάση μέσα στίς πόλεις καί θά κατασπαράξουνἀνθρώπους, ὄχι. Εἶναι -σᾶς εἶχα πεῖ τότε- καί τά μικρόβια! Ξέρετε πῶς λέγονται τά μικρόβια στό λεξικό τοῦ Σουίδα; Εἶναι Βυζαντινός ὁ Σουίδας. Αὐτό τώρα τό βρῆκα καί μέ ἱκανοποίηση πάρα πολλή. Τά λέει «θηρία»!».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 54η) 

«Ἐκκοσμίκευση > Ἀποστασία > Ἀθεΐα (γαστέρα-ὑπογάστρια, δημιουργοῦν πολέμους) > Ἀντίχριστος».

(Σειράχ, ὁμιλία 91η)

«Οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ -σᾶς τό λέγω γιά νά σᾶς κεντήσω τήν ὄρεξη- οἱ ἱστορικές ἔγιναν, δέν εἶναι παρά ὁ τύπος τῶν δέκα πληγῶν πού δοθοῦν στήν ἀνθρωπότητα τίς ἔσχατες μέρες, πού μᾶς γράφει τώρα τό Βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης. Θά ξανάρθουν αὐτές οἱ πληγές, σέ ὁλόκληρη τώρα τήνἀνθρωπότητα. Γιά νά σᾶς δημιουργήσω τό ἐνδιαφέρον νάἔρχεστε, νά ἀκοῦτε τά θέματα τῆς Κυριακῆς. Ἄν ἔρχεστε, θά μάθετε πολλά πράγματα μέ αὐτόν τόν ὄμορφο τρόπο καί σύντομα μάλιστα. Ἄν ἔχετε ὑπομονή, θά δεῖτε μία θαυμάσιαἔκθεση τῆς πίστεως, κατά ἕναν περιληπτικό τρόπο».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 4η) 

«Ἐγώ προσωπικά, ὅσες φορές -πάρα πολλές φορές, πούἀναλύομε ἐδῶ τό Βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης- ἔχω ἀνατρέξει σέ αὐτή τήν περιοχή, στό Βιβλίο τῆς Ἐξόδου, νά μελετήσω τό θέμα τῶν πληγῶν τῆς Αἰγύπτου. Τακτικότατα, πυκνότατα, σχεδόν σέ κάθε θέμα πού σᾶς κάνω, ἀνατρέχω στήν Παλαιά Διαθήκη. Θέλω νά καταλάβομε ὅτι εἰδικά οἱ δέκα πληγές τοῦ Φαραώ, δέν εἶναι παράἕνας τύπος μελλοντικῶν καταστάσεων».

(Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 64η)

«Ἀντελήφθηκα ὅτι οἱ πληγές τῶν ἐσχάτων δέν θά εἶναι πληγές πού τίς δίνει ὁ Θεός, δηλαδή μέ τήν ἔννοια ὅτι δίνει ὁΘεός αὐτό, δίνει ἐκεῖνο, ὥστε νά πεῖ κανείς: «Μά ὁ Θεός δίνει αὐτά;». Καί πάλι, ἐν τῇ δικαιοσύνῃ Του, δέν θά εἶχε κανείς τίποτα νά κατηγορήσει. Ὅμως, παρατήρησα τό ἑξῆς, καί τά παρατηρεῖκανείς αὐτά ὅταν ἔρχονται, ἐξάλλου αὐτή εἶναι καί ἡ σωστήἑρμηνεία, νά βλέπει κανείς ὅταν τά πράγματα ἔρχονται καί νά τάἐξηγεῖ. Ὅτι αὐτές τίς πληγές τίς παρασκευάζομε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μέ τά χέρια τά δικά μας, γιατί ποιός ἄνοιξε αὐτές τίς τρύπες στό στρῶμα τοῦ ὄζοντος; Ἐμεῖς πᾶμε μέ χημικές οὐσίες, πού ἔχομεἐδῶ στή γῆ καί τρύπησε πάνω τό στρῶμα αὐτό.

Ἀγαπητοί μου, παρατήρησα ὅτι, ὄχι ὁ Θεός δίνει τίς πληγές,ἀλλά ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά ἔρθουν οἱ πληγές, ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν γνωρίζει τά ὅριά του, τά ὑπερβαίνει σάν αὐθάδης καί θρασύς, καίτότε ὁ Θεός ἐπιτρέπει ὁ ἄνθρωπος νά τιμωρεῖται!

Διάβαζα τελευταῖα μία περίπτωση πού μέ κατέπληξε. Γράφειἡ Ἀποκάλυψη ὅτι ὁ ἥλιος θά γίνει τρίχινος, δηλαδή σάν ἕνα τσουβάλι, δέν θά ἔχει φῶς καί ἡ σελήνη θά εἶναι σάν αἷμα τό χρῶμα της! Ἡ ἐξήγηση εἶναι ἁπλῆ, θά λέγαμε, ἐφόσον ὁ ἥλιος χάνει τήν ἀκτινοβολία του, καί βέβαια ἴσως δέν τήν χάνει, ἀλλά οἱ συνθῆκες τοῦ περιβάλλοντος, τῆς ἀτμόσφαιρας, νά εἶναι τέτοιες, πού νά μοιάζει ὅτι ὁ ἥλιος ἔχασε τήν ἀκτινοβολία του. Διάβασα τό ἑξῆς ἐκπληκτικό, ὅτι, ἄν ἐκραγεῖ μία ἀτομική βόμβα στή σελήνη, τότε ἡ σελήνη παίρνει τό χρῶμα αἵματος! Νά λοιπόν, θά ἔλεγε κανένας. Στήν προσπάθεια πιθανῶς, ποιός θά κερδίσει τή σελήνη, γιά σκοπούς ποικίλους, πολεμικούς, ὁγνωστός «πόλεμος τῶν ἄστρων», κάποιος, κάποια ἐξουσία νά πάει νά ρίξει ἐκεῖ μία βόμβα, γιά νά μή γίνει τοῦ ἀλλουνοῦ κτῆμα καί ρίχνει μία βόμβα καί γίνεται τότε ἡ σελήνη αἷμα! Πέστε μου, σᾶς παρακαλῶ, ἀκόμη καί οὐράνια φαινόμενα, ποιός εἶναι αἴτιος,ὁ Θεός ἤ ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος; Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος!

Αὐτό θέλω νά σᾶς τονίσω, ὅτι οἱ πληγές τῶν ἐσχάτων, αὐτόἀνακαλύπτω τώρα [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 7-8-1990], εἶναι ἔργα τῶν χειρῶν τοῦ πολιτισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, πού ξεπέρασε τά ὅριά του.Ἔτσι καί ἐδῶ, ἔχομε τόν ἄγγελο πού ἔρχεται νά καυματίσει, νά κάψει ἐν πυρί, καί μάλιστα ἡλιακό πῦρ, τό λέει καθαρά, ὅτι στόνἥλιο ἔριξε τή φιάλη του: «Ἐν πυρί τούς ἀνθρώπους καίἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα»! Ὅπως λέμε, ἔχομε καύσωνα, πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν καύσωνα, καί τότε, λέγει, οἱ ἄνθρωποι ἀντί νά μετανοήσουν, ἐβλασφήμησαν οἱἄνθρωποι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί «οὐ μετενόησαν»! Ὅμως, βλέπομε ὅτι σέ αὐτή τήν πληγή, ὅπως καί σέ ἄλλες πληγές, ὁΘεός προστατεύει τούς δικούς Του ἀνθρώπους. Μέ ποιό τρόπο;Ἐκεῖνος ξέρει. Ἔχομε προηγούμενο, πού στήν Αἴγυπτο εἶχαν τριήμερο ψηλαφητό σκότος καί οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν χαρά Θεοῦ. ὉΘεός ξέρει! Ἐξάλλου, τό λέει στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως πώς πολλές ἀπό τίς πληγές οἱ εὐσεβεῖς δέν θά τίς δοκιμάσουν. Βγές, λαέ μου, ἀπό τή νοητή Βαβυλῶνα, γιά νά μήν τιμωρηθεῖς, ἐνῶαὐτή τιμωρεῖται!».

(Σειράχ, ὁμιλία 107η)

«Μέ τήν ἡδονιστική ζωή μετερχόμεθα τήν τεχνική, νά μᾶςἀποδώσει τά ἀγαθά τῶν ἡδονῶν μας, πιέζοντας τήν τεχνική,μολύνουμε τήν ἀτμόσφαιρα, μολύνοντας τήν ἀτμόσφαιρα,ἐπιφέρομε τίς πληγές τῆς Ἀποκάλυψης ἐπάνω στόν πλανήτη μας. Ἄρα, οἱ πληγές προέρχονται ἀπό τά χέρια τῶν ἰδίων τῶνἀνθρώπων. Ὁ Θεός βλέποντας τήν κακή μας προαίρεση, ὅτιἀγαπᾶμε τίς ἡδονές μας, μᾶς ἀφήνει νά καταστρέψουμε τή δημιουργία. Αὐτό ὅμως στή γλῶσσα τῆς Γραφῆς ἔτσι διατυπώνεται: «Στέλνει ὁ Θεός πληγές».

(Σειράχ, ὁμιλία 119η)

«Ὅπως παρατηροῦμε, ὁδεύουμε πρός τά ἔσχατα, δέν θά καλυτερεύει ἡ ἀνθρωπότητα. Κάποτε τό πίστευα, ξέρετε, αὐτό, τουλάχιστον γιά τήν πατρίδα μας, ὅτι θά πηγαίναμε στό καλύτερο. Μάλιστα, μετά τήν κατοχή τό ’45, θυμᾶμαι τί κίνηση εἶχε γίνει μέ τά κατηχητικά σχολεῖα, μέ κάτι ἐξάρσεις,ἐκδηλώσεις, γιά μία Ἑλλάδα νέα, γιά μία καινούργια Ἑλλάδα κτλ., κτλ. Ποῦ εἶναι αὐτά, ποῦ εἶναι; Φιλότιμος ἡ περίπτωση καί φιλότιμος ὁ πόθος, δέν ὑπάρχει οὔτε μία ἀντίρρηση γι’ αὐτό.Ἀλλά ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας δέν πηγαίνει πρός τό καλύτερο, καί μάλιστα, ἡ χριστιανική ἀνθρωπότητα πηγαίνειπρός τό χειρότερο!».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 53η)

«Μερικοί τρομάζουν, ἅμα ἀκοῦν αὐτά [περί ἀντιχρίστου καίἐσχάτων ἡμερῶν], μερικοί λέγουν ὅτι βλέπουν ἐφιάλτες στόνὕπνο τους, γιατί ὁ π. Ἀθανάσιος ἤ κάποιος ὁμιλητής, ὅποιος εἶναι, τά λέει τόσο ζωηρά, πού τά βλέπουν στόν ὕπνο τους, σάνἐφιάλτες. Ἀγαπητοί μου, προσέξτε, ἄν εἴχαμε τήν ἱκανότητα νά τά ποῦμε πιό ζωηρά, δέν θά τό ἀμελούσαμε. Δέν σκοπεύουμε νά σᾶς τρομάξουμε, ἀλλά σκοπεύουμε νά σᾶς προασφαλίσομε. Καίὅπως καμιά φορά μπορεῖ νά λέμε στό μικρό παιδί γιά κάτι μέτρομερό τρόπο… Θυμᾶμαι, κάποτε πήγαμε στό νησί τοῦ πατέρα μου καί εἴχαμε πέσει σέ μία ἐξοχή, ἦταν γκρεμός καί ὑπῆρχε ἕνα μικρό ἐκκλησάκι, ἕνα μικρό μοναστηράκι, μέναμε ἐκεῖ. Ἐμεῖςἤμαστε πολύ μικρά, εἶχα τελειώσει τήν Α΄ Δημοτικοῦ, νά πάω νά πέσω σέ ἐκεῖνον τόν γκρεμό… Καί θυμᾶμαι, μᾶς εἶπαν ὅτι ἐκεῖἦταν ἕνα πελώριο φίδι, πού δέν ἔπρεπε νά πλησιάσομε, γιατί βγαίνει. Ποῦ νά πλησιάσομε! Ἔτσι, ἀγαπητοί μου, ὁ σκοπός δέν εἶναι νά τρομάξομε, ἀλλά νά ἀσφαλισθοῦμε. Ἐπειδή κάπου-κάπου μπορεῖ νά ἀκουστεῖ αὐτό, ὅτι λέμε μερικά ὑπερβολικά πράγματα, δέν λέμε τίποτα ὑπερβολικό, μιλᾶμε πάνω στή γλῶσσα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ».

(Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 114η)

«Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ.Ἄν προσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὁ λαός μας θά πληρώσει, γιατί ἀποδώσαμε, μέ τήν ἀρχαία ἔννοια τῆς λέξεως, τήν ὕβριν στόν Ἰησοῦ Χριστό. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Σᾶς εἶπα, ἡ κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ὁΘεός τήν ἐπιστροφή τῶν ἀνθρώπων. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νάἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό».

(Πράξεις, ὁμιλία 170ή)

«Δέν εἶναι πλεονασμός, δέν εἶναι ὑπερβολή, ὅταν ἔχομε μπροστά μας ἕναν ἅγιον ἄνθρωπο ἤ ἔχομε ἕνα πολύ καλό παιδί μας, τό νά τοῦ λέμε: «Πρόσεξε, πρόσεξε, νά εἶσαι πάντοτε εὐάρεστος στό Θεό καί πάντοτε νά γίνεσαι ἄμεμπτος». Δηλαδή χωρίς μομφή, χωρίς κατηγορία, ἀκατηγόρητος. Καί ὀφείλομε,ἀγαπητοί μου, νά τό κάνομε. Μάλιστα ἐκεῖνο τό «γίνου» θά πεῖ: «Διαρκῶς νά γίνεσαι». Εἶναι ἐκεῖνο πού λέει τό Βιβλίο τῆςἈποκαλύψεως: «Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι», ὁ ἅγιος ἀκόμη καίἀκόμη νά ἁγιάζεται. Καί ἔτσι ὀφείλομε νά κάνομε.

Λοιπόν, θά ἔχω πολλή χαρά νά μοῦ λέτε: «Πάτερ Ἀθανάσιε, προσέξτε, νά στέκεστε καλά», ἀκοῦστε τί σᾶς λέω, «προσέξτε, νά στέκεστε καλά». Δέν μοῦ τό εἶπε κανείς μέχρι σήμερα. Ἴσως γιατί θά πιστεύατε ὅτι μπορῶ νά στέκομαι. Τό ἔχω τόσο ἀνάγκη νά μοῦ τό πεῖ κάποιος ἄνθρωπος… Ὅταν μάλιστα βλέπω πολύ καλύτερούς μου καί πολύ σοφότερούς μου νά πέφτουν, καί ὅταν πέφτουν, ἐγώ τί θά πῶ; Θά πῶ: «Ἐγώ θά σταθῶ, ἐγώ θά μείνω»;Νά πέφτουν, ναί. Κάθε μέρα βλέπουμε ἀνθρώπους ὑψηλά ἱστάμενους, σπουδαίους, νά πέφτουν καί νά μᾶς πιάνει φρίκη καί νά λέμε: «Ὥστε καί ἐγώ δύναμαι νά πέσω;». Ναί, ποικιλοτρόπως, ἀγαπητοί μου, νά πέσομε. Ἀπό τήν ἠθική μέχρι τήν πίστη. Ναί, νά χάσω τήν πίστη μου, νά ἀρχίσω νά λέω παλαβά πράγματα, αἱρετικά πράγματα νά λέω. Περίεργοφαίνεται; Λοιπόν, τό νά πεῖ κάποιος, ὁ πιό ἁπλός ἄνθρωπος: «Πάτερ Ἀθανάσιε, στάσου καλά στά ποδάρια σου, νά γίνεσαιἄμεμπτος καί νά εὐαρεστεῖς διαρκῶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ», ἀλλά καί ἐγώ ἄν τό πῶ σέ κάποιους ἀπό σᾶς πού στέκεστε καλά:«Κύριε τάδε, προσέχετε πολύ στήν ζωή σας», μήν πεῖ κανείς: «Γιατί μοῦ τό λέει αὐτό, μήπως ἔμαθε τίποτε γιά μένα ἤ δέν ἔχει σέ μένα ἐμπιστοσύνη». Ὄχι γιατί θά μαθαίνομε κάτι, ὅσο γιά τήνἐμπιστοσύνη… δέν τίθεται θέμα τοῦ νά ἔχομε ἐμπιστοσύνη. Μάλιστα κύριοι, οὔτε στόν ἑαυτό μας δέν ἔχομε ἐμπιστοσύνη, δέν ἔχομε σέ κανέναν ἐμπιστοσύνη, γιατί σήμερα εἶμαι αὐτός καί αὔριο εἶμαι κάποιος ἄλλος. Ναί, μήν σᾶς φαίνεται καθόλου παράξενο.

Γι’ αὐτό πρέπει στήν ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι πέφτουν, τό τρίτο τῶν ἀστέρων κατά τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί τοῦΔανιήλ τό Βιβλίο: «Πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων». Ξέρετε πῶς πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων; Ἀστέρες εἶναι τό σύμβολο τῶνὑψηλά ἱστάμενων ἀνθρώπων καί πίπτει τό τρίτο. Ξέρετε πῶς πίπτει; Ὁ δράκων μέ τήν μεγάλη τήν οὐρά, τή σηκώνει μέχρι τόν οὐρανό καί μέ τήν οὐρά του τούς φέρνει κάτω αὐτούς. Πού σημαίνει, ὁ διάβολος τούς ρίχνει. Σέ μιά ἐποχή πού πίπτει τό τρίτο τῶν ἀστέρων, μήπως εἶμαι καί ἐγώ τό τρίτο τῶν ἀστέρων;Ὀφείλομε μεταξύ μας νά λέμε ὅτι πρέπει νά στερεωνόμαστε καί νά ὑπενθυμίζουμε σέ αὑτούς καί ἀλλήλους ὅτι κινδυνεύομε καίὅτι πρέπει νά στεκόμαστε στά ποδάρια μας. Δέν εἶναι λοιπόν,ἀγαπητοί μου, οὔτε προσβολή οὔτε λόγος ὑπερβολῆς, ὅταν πρέπει νά τό κάνουμε αὐτό, ὅταν αὐτός ὁ Θεός τό κάνει στόνἈβραάμ».

(Γένεσις, ὁμιλία 18η)

«Ἐγώ ὅλα τά χρόνια πού βρίσκομαι στή Λάρισα σᾶς τονίζω: «Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός», ὥστε νά σᾶς γίνει οὐσία. Γιατί μέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν μέ τόν λεγόμενο οἰκουμενισμό, τήμίξη τῶν θρησκειῶν, ἡ παγκοσμιοποίηση θά φέρει καί τή μίξηὅλων τῶν θρησκειῶν, πῶς θά μπορεῖς νά ξεχωρίζεις, ἄν θέλεις, τήν πραγματική σου σωτηρία, παρά μόνο νά λές: «Πιστεύω στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό»; Νά σᾶς γίνει σύνθημά σας!».

(Σειρά Β΄, ὁμιλία 435η, β΄)

«Ἐκεῖνα πού συνέβησαν στούς Ἑβραίους θά συμβαίνουν σέὅλους τους λαούς, θά συμβαίνουν καί στούς Χριστιανούς. Αὐτό θά πεῖ «τυπικός λαός», ὑποδειγματικός, μέ τήν ἔννοια ὄχι ὅτι στάθηκε ὑποδειγματικά στή ζωή του, ἀλλά μέ τήν ἔννοια ὅτιἀποτελεῖ ἕνα ὑπόδειγμα, εἴτε καλό εἴτε κακό. Καί μάλιστα,ἰδιαίτερα στούς χριστιανικούς λαούς. Σέ αὐτή πού λέμε, ταλαίπωρη, ταλαίπωρη, ταλαίπωρη, κάθε φορά πού θά τή θυμηθῶ λυπᾶμαι, στήν ταλαίπωρη Δύση… Αὐτή ἡ ταλαίπωρη Δύση, ἡ χριστιανική Δύση, ἔχει νά πληρώσει πολλά αὐτή ἡχριστιανική Δύση! Πολύ λίγο χριστιανική Δύση πλέον … ».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 53η)

«Σέ μία δοκιμασία τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἱεραποστολικός χαρακτήρας θά διατηρηθεῖ ἤ μήπως θά ὑπάρχει μία συντηρητική κατάσταση κρυπτοχριστιανισμοῦ; Καί ὅταν λέω κρυπτοχριστιανισμοῦ, εἶναι κάτι φοβερό. Ὁ κρυπτοχριστιανισμόςἔχει διάφορες μορφές. Ἔπεσε στά χέρια μου τελευταῖα ἕνα βιβλίο ἔκδοσης Μακεδονικῶν Σπουδῶν Θεσσαλονίκης, γιά τούςκρυπτοχριστιανούς, ὅτι μποροῦσε ὁ ἱερέας νά γίνει χότζας καί τό πρωί νά εἶναι στό τζαμί καί τό βράδυ νά κάνει ὀρθόδοξη λειτουργία. Αὐτό, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα. Καί μάλιστα, στήν ἐποχή τῶν Τούρκων ἦταν ἄφθονα καί ὑπάρχουνμέχρι καί σήμερα. Αὐτό εἶναι ἀπαράδεκτο πρᾶγμα, γιατί ὁΧριστιανός στέκεται μέ ἕναν συντηρητισμό ἀπέναντι στό Εὐαγγέλιο. Φοβᾶται τό μαρτύριο. Ἤ θά εἶσαι ἤ δέν θά εἶσαι. Ἡπαλαιά Ἐκκλησία, ἡ ἀρχαία, ἔνδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν γνώρισε τόν κρυπτοχριστιανισμό, μέ τήν ἔννοια πού σᾶς εἶπα. Βέβαια, ὁ πιστός δέν ἔλεγε στόν κόσμο: «Εἶμαι Χριστιανός», ὄχι, ζοῦσε. Τόν συνελάμβαναν; Ὁμολογοῦσε. Οὔτε ἄλλαζε τήν πίστη του. Ὁμολογοῦσε. Τούς ἔλεγαν οἱ ἴδιοι οἱ εἰδωλολάτρες: «Ρίξτεμία χούφτα λιβάνι στό θεό καίσαρα καί μήν πιστεύετε ἐκεῖνο τόὁποῖο κάνετε». «Ὄχι, αὐτό πού πιστεύω θά πῶ. Αὐτό ἔλλειψε!». Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, θά προχωρήσομε σέ ἕνα μαρτύριο ἤ σέ ἕναν κρυπτοχριστιανισμό; Αὐτό εἶναι τό πρόβλημα σέ ἕναν ἐπικείμενο πειρασμό».

(Πράξεις, ὁμιλία 40ή) 

«Πολλές διακυμάνσεις δοκιμάσαμε μέσα στήν Ἱστορία, πολλές, ἀλλά φοβᾶμαι ὅτι αὐτή τοῦ 20οῦ αἰῶνα, ἡ γενιά μας, εἶναι μία ἀπό τίς χειρότερες. Μπορεῖ νά ἔρθουν χειρότερες, δέν ξέρω, ἀλλά κάνομε μιά ἀρχή μιᾶς χειρότερης κατάστασης. Μπορεῖ νά μήν εἶναι ἡ χειρότερη. Καί ἀρχίζομε νά φεύγομε ἀπό τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό εἶναι καί ἡ τραγωδία μας, ἀγαπητοί μου».

(Σειράχ, ὁμιλία 4η)

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Ἐπιμέλεια: Παντελῆς Γκίνης

Διόρθωση κειμένων: Μαρία Ζαχαράκη-Γκίνη

Ἠλεκτρονική σελιδοποίηση: Ευαγγελία Μπατσῆ

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ - Έχει γεννηθεί ο Αντίχριστος;

Λόγω του θέματος της ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, πολλοί με ρωτούν αν υπάρχει ήδη ο αντίχριστος και ποιός είναι αυτός, πολλές ιστοσελίδες έχουν αναφέρει ότι έρχεται η ώρα του Αντίχριστου. Η δική μου απάντηση είναι ότι δεν έχω δει κάποιον να βγαίνει από τις Βρυξέλλες, ούτε είδα να έχει πέσει το Τέμενος του Ομάρ, πολύ περισσότερο που δεν έχει ανεγερθεί ο 3ος Ναός του Σολομώντα. Μην προτρέχουμε λοιπόν και μην βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα. 

Την ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ προωθεί η Κυβέρνηση. Είναι πρόδρομος του τσιπαρίσματος και πρέπει όλοι να αντιδράσουμε. Κανένας δεν πρέπει να την πάρει. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι του Θεού πως θα στηρίξει το πλάσμα του. Αυτό που πολύ φοβάμαι είναι ότι το επόμενο διάστημα θα υπάρξει έλλειψη ρευστότητας για να επιβληθεί προαιρετικά η Κάρτα, αλλά και προβλήματα με τους λαθρομετανάστες. Ο Θεός να βάλει το χέρι του γιατί όπως έλεγε και ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «Η Ελλάδα έχει δύο αντίχριστους πάνω από το κεφάλι της.Τον Πάπα(Ε.Ε) και τον Μωάμεθ (Μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες και Τούρκοι)».

Τεράστια προσοχή και στο θέμα του Χριστιανικού διωγμού,γιατί κάτι μου λέει ότι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι,θα διωκτούμαι. Να κάνετε υπομονή. Ο Θεός και η Παναγία θα είναι κοντά μας. Τα γράφω αυτά γιατί αισθάνομαι ότι αμέσως λίγο πριν ή λίγο μετά το Πάσχα έρχεται η πρώτη μπόρα στην Ελλάδα. Και όπως μου έλεγε κάποτε ο αείμνηστος Γέροντας Αρσένιος πρώτα η Μετάνοια (Περίοδος της Σαρακοστής-Πάσχα) και μετά τα γεγγονότα. Εμειναν τρεις εβδομάδες μέχρι το Πάσχα. Οσοι μπορείτε τρέξτε να εξομολογηθείτε, να κοινωνήσετε, να Μετανοήσετε και να εκκλησιαστείτε. Ερχονται ημέρες που θα ψάχνουμε που να βρούμε ιερέα να εκκλησιαστούμε και να κοινωνήσουμε. Μην περιμένουμε να εξαντληθούν τελείως τα πράγματα γιατί ο χρόνος σφίγγει. Την Τρίτη θα τελειώσει η διαβούλευση για την ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, και θα παρθούν οι αποφάσεις για την προαιρετική καθιέρωσή της. Αναμένουμε την ανακοίνωση-θέση της Ιεράς Συνόδου. Επί του καυτού θέματος βάζουμε και το βίντεο του Αείμνηστου πατρός Αθ. Μυτιληναίου.

http://nefthalim.blogspot.gr

Ὁ πανσεξουαλισμός εἶναι καταστροφή (καί προφητεία)

Εἶναι γνωστό ὅτι ὅταν ὑπάρχει πανσεξουαλισμός,
μιά τέτοια κοινωνία βυθίζεται
στήν παρακμή,
στή διαφθορά.
Γιατί χάθηκαν τά Σόδομα, γιατί χάθηκε ἡ ἀρχαία Βαβυλώνα, ἡ ἀρχαία Νινευή;

Γιατί εἶχαν φτάσει στό ἀποκορύφωμα τῆς διαφθορᾶς.
Αὐτή ἡ διαφθορά φέρει τόν πόλεμο.

Καί ἐπιτρέψατέ μου, ἐπειδή σήμερα ὁ πανσεξουαλισμός εἶναι παγκόσμιο φαινόμενο, νά μοῦ τό θυμᾶστε αὐτό, ὁ πανσεξουλισμός θά φέρει τόν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο!

Θά εἶναι προϊόν τῆς ἀποστασίας.


(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 13)

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος


ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Νεοέλληνες! Ἕρχεται τιμωρία... Καί πῶς θά τήν ἀποφύγουμε!!! (προφητεία)

"...κάτι περιμένω, γιατί δέν πᾶμε καλά ὡς λαός.Ἔχουμε τόσο ξεφρενιάση,ἔχομε βγάλη στή δημοσιότητα πιά τό βρώμικο ὐποσυνείδητό μας καίκινούμεθα μέ τέτοιο βαθμό καλπάζοντα ἀποστασίας, ὥστε δέ μένη παρά νά ἐξαντληθεῖ ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ καί νά ἔρθη τιμωρία.

Ἔτσι τό αἰσθάνομαι".

"...Ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητας δέν πηγαίνει πρός τό καλύτερο καί μάλιστα ἡ χριστιανική ἀνθρωπότητα πηγαίνει πρός τό χειρότερο!".

"...Ἐν πάσῃ ἀνέσει πλέον οἱ Νεοέλληνες κινοῦνται πρός καταπάτηση κάθε ντροπῆς καί κάθε ὁρίου ἤθους. Δέν ὑπάρχει πλέον ντροπή, δέν ὑπάρχει, εἶναι φοβερό, κι ὄμως ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφής: "Οὐ μετακινήσεις ὅρια, ἅ (τά ὁποῖα) ἔστησαν οἱ πατέρες σου". Ὅμως, ἐπειδή ἀκριβῶς ἔχουμε μετακινήσει αὐτά τά ὅρια, γι' αὐτό τό λόγο ἔχομε καί θά ἔχομε φοβερές ἐπιπτώσεις...Εἶναι τόσο ἐξοργιστικά καί περίεργα αὐτά πού τελεσιουργοῦνται τά τελευταῖα χρόνια, ὥστε θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός, χωρίς νά εἴμεθα προφῆτες, νά μικρύνουμε, ἐδαφικά νά μικρύνουμε...".

"Μόνο ἡ μετάνοια καταργεῖ ἤ μεταθέτει τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἄνπροσέχαμε ὅλα αὐτά τά σημάδια πού μᾶς δίνονται, θά ἤμαστε καί προσεκτικότεροι στή ζωή μας. Ἐγώ δέν σᾶς κρύβω ὅτι φοβᾶμαι, τρέμω, ὅτι ὀ λαός μας θά πληρώσει. Ναί, θά πληρώσουμε καί πολύ ἀκριβά. Δέν ξέρομε πότε. Δέν ξέρω, ὁ Θεός πάντως νά μᾶς ἐλεήσει, ὅσο ἐγκαίρως, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψομε στήν καθαρά πίστη, στόν Ἰησοῦ Χριστό".

(Πράξεις, ὁμιλία 170ή).

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Πρίν ἔρθει η Πανθρησκεία και ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός

ΓΕΡΟΝΤΑΣΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

ΓΙΑΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

«Ὁ οἰκουμενισμός, νά ξέρετε παιδιά, εἶναι ὁ τελευταῖος πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου, γιατί, ὅταν θά γίνει μία ἰσοπέδωση θρησκευτική καί πολιτική-κυβερνητική, θά ὑπάρξει ἕνας μόνο, πού θά κυβερνήσει τόν κόσμο. Αὐτός ὁ ἕνας, κατά τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, θά εἶναι ὁ ἀντίχριστος. Ἔτσι, ὁ οἰκουμενισμός, χωρίς περιστροφές, ἀπό τούς μεγαλύτερους θεολόγους τῆς ἐποχῆς μας χαρακτηρίστηκε ἀντίχριστο σύστημα».

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

(Δανιήλ, ὁμιλία 5η)

Εἶναι ἐπί θύραις ὁ οἰκουμενισμός, ἄς τό προσέξουμε αὐτό [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς6-12-1993]. Λυποῦμαι πού τά λέγω, ἀλλά πρέπει νά εἰπωθοῦν γιά νά ἑτοιμαζόμαστε καί νά ξέρομε. Τό πρῶτο βῆμα ἡ ἕνωση Ὀρθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ. 

Αὐτοί προσεταιρίζονται τόν Ἰουδαϊσμό-Μωαμεθανισμό, τό δεύτερο βῆμα. Καί αὐτά τά πέντε ἑνωμένα. Καί πᾶμε στό τρίτο βῆμα, πού εἶναι ὅλες οἱ λεγόμενες φυσικές θρησκεῖες, πού εἶναι εἰδωλολατρικές, Βουδισμός κτλ., νά ἑνωθοῦν ὅλα. Αὐτή ἡ λεγόμενη «Ὑπερθρησκεία».

Πρίν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος θά ὑπάρχει ὁ οἰκουμενισμός. Ὅταν ἔρθει ὁ ἀντίχριστος, θά καταργήσει τόν οἰκουμενισμό, θά καταργήσει ὅλες τίς θρησκεῖες, ὥστε σέ αὐτόν τό ναό τοῦ Θεοῦ, σάν θεός θά καθήσει καί θά πεῖ: «Ἐγώ εἶμαι θεός, δέν ὑπάρχει ἄλλος θεός», θά ἀποδεικνύει μέ ψευδοθαύματα τόν ἑαυτό του ὅτι εἶναι θεός» (Ἡσαΐας, ὁμιλία 9η)

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

«Οἱ ταγοὶ τοῦ λαοῦ – Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι – προδίδουν τὴν Ἐκκλησία χωρὶς δισταγμὸ ἀνοίγουν τὴν πόρτα στὸν Οἰκουμενισμό»

«...Καὶ μία ὁλόκληρη τοπικὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ καθεύδει καὶ νὰ ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀφυπνίσεως. Θὰ λέγαμε ἀκόμη, ἂν ξεχωρίσουμε πρόσωπα μόνο,  ὅτι καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ὅπως θὰ συμβεῖ καὶ συμβαίνει  ἤδη στὰ ἔσχατα, διότι εἴμεθα στὴν περιοχὴ τῶν ἐσχάτων, ἐν ὄψει τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ ἀντιχρίστου), ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία νὰ εἶναι

σὲ μιὰ κατάσταση ναρκώσεως, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα, ἔξω ἀπὸ πρόσωπα  -τὸ λέγω δυὸ φορές-, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι σὲ κατάσταση ἐγρηγόρσεως.

Ὁ Χριστὸς πόσες φορὲς τὸ εἶπε: «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν». Αὐτὸ τὸ «γρηγορεῖτε» εἶναι ἀναγκαιότατον σύνθημα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν· καὶ βέβαια δὲν γρηγοροῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· μακάριοι ὅμως οἱ γρηγοροῦντες. Καὶ τοῦτο διότι ἔρχεται φοβερὴ ἐποχή.

Ζοῦμε τὴν ἐποχὴ αὐτή, ἔχουμε εἰσέλθει στὴν περιοχὴ αὐτῆς τῆς φοβερῆς ἐποχῆς.

Ἔτσι, ὅταν θὰ ἀρχίσει νὰ ἁπλώνεται –καὶ ἁπλώνεται– ὁ Οἰκουμενισμὸς καὶ στὴν πατρίδα μας, καὶ στὰ Πατριαρχεῖα μας, –τὸ ἀκούσατε ἄραγε; –καὶ στὰ πατριαρχεῖα μας, καὶ στὶς Ἀρχιεπισκοπές μας, τότε δὲν εἶναι ἀπέξω ὁ ἐχθρός· καὶ ὅταν ἡ τελευταία, θὰ λέγαμε, πράξη εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, καὶ θὰ εἶναι ἐργαλεῖο στὰ χέρια τοῦ ἀντιχρίστου, συνεπῶς, δὲν πρέπει νὰ εἴμεθα ξύπνιοι; 

Ναί, πρέπει, ἀλλὰ οἱ πολλοὶ μπορεῖ νὰ μὴ εἶναι ξύπνιοι. 

Ἔτσι θὰ λέγαμε, ὅτι μοιάζει κάποτε ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία νὰ κοιμᾶται, ὅταν Πατριάρχαι καὶ Ἀρχιεπίσκοποι μπορεῖ νὰ τὴν προδίδουν. 

Ναί. 

Τότε μοιάζει μʼ ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς κάποτε ἐκοιμᾶτο. 

Ἐκεῖνο τὸ πλοιάριο μὲ τοὺς μαθητὰς εἶναι τύπος τῆς Ἐκλλησίας...

Καὶ βλέπουμε σʼ αὐτὴν τὴν εἰκόνα: ὁ Χριστὸς καθεύδει. 

Ποιός καθεύδει; Μοιάζει ὅτι καθεύδει ὁ Χριστός. 

Ἔτσι, σὲ μιὰ ἐποχὴ παρακμῆς καὶ καθιζήσεως πνευματικῆς, οἱ λίγοι σωστοὶ πιστοὶ κραυγάζουν τὸν ἴδιο λόγο: «ἐπιστάτα, ἀπολλύμεθα, βοήθησον ἡμῖν».

Τότε τὸν εἶπαν ἐπιστάτη, προϊστάμενο. 

Σήμερα λέμε: «Κύριε χανόμαστε, βάλε τὸ χέρι Σου». 

Δὲν τὸ λέμε; 

Τὸ λέμε μὲ πόνο, μὲ ὀδύνη, μὲ δάκρυα…

+π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος 

(Ὁμιλία εἰς τὸν προφ. Ἡσαΐα, ἀριθ. 85, 1997, Ἱ. Μ. Παντοκράτορος)

http://nefthalim.blogspot.gr

Ὁμοφυλοφιλία: πλησιάζουν τά ἔσχατα καί τό ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ! (Διαφορά ἀνδρός καί ἄρσενος)

http://agiooros.org

Μπορούμε να σκοτώσουμε τον αντίχριστο;

http://yiorgosthalassis.blogspot.com

Για τον Οικουμενισμό και για την Ενωμένη Ευρώπη

Ο Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος για τον Οικουμενισμό και για την Ενωμένη Ευρώπη.

Να ξέρετε ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος πρόδρομος του Αντιχρίστου· διότι όταν θα γίνη μία ισοπέδωσις θρησκευτική και πολιτική – κυβερνητική, θα υπάρξη ένας μόνον που θα κυβερνήση τον κόσμον, αυτός ο ένας, κατά την Αγίαν Γραφήν και τους Πατέρες, θα είναι ο Αντίχριστος. Παράλληλα έρχονται τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, που είναι προϊόν των Εβραίων και ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή, να επιβεβαιώσουν την θέση των Πατέρων.

Έτσι ο Οικουμενισμός, χωρίς περιστροφές, χαρακτηρίστηκε από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, όπως από τον μακαρίτην πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, Σέρβο, αλλά και από άλλους επιφανείς θεολόγους, αντίχριστον σύστημα.

Έτσι και ο Ναβουχοδονόσορ θέλησε να δημιουργήσει έναν θρησκευτικόν οικουμενισμόν. Βλέπει δηλαδή κανένας ότι οι ρίζες των πραγμάτων που επιχειρούνται στην εποχή μας δεν είναι καινούργιες, είναι παλιές και πολύ βαθειές, ανήκουν μέσα στην Ιστορία. 

Αλλά ο Ναβουχοδονόσορ ήθελε να επιτύχη και κάτι άλλο· ήθελε να επιτύχη μίαν εθνική ενότητα, η οποία θα επιτυγχάνονταν αν όλοι οι υπό την κατοχήν του λαοί λάτρευαν τον θεόν Μαρδούχ…

Ξέρουμε ότι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες θεοποιούσαν τον εαυτόν τους. Η θεοποίησίς των δεν είχε απλώς θρησκευτικόν χαρακτήρα, αλλά και πολιτικόν· διότι μόλις ανακηρύσσετο ένας αυτοκράτωρ, αμέσως έφτιαχναν αγάλματά του σ’ όλη τη ρωμαϊκή επικράτεια, και διετάσσοντο όλοι, οι υπό την κατοχήν λαοί να προσκυνούν το άγαλμα του θεού αυτοκράτορος και να προσφέρουν εις αυτό θυσίες. Γιατί; Χάριν πολιτικής ενότητος. Είναι κάτι ανάλογο που σήμερα συμβαίνει με την Ε.Ο.Κ.. Προσέξετε να ιδήτε.

Σας είπα ότι αυτά δεν είναι καινούργια πράγματα αλλά πολύ πολύ παλιά. 

Η Ε.Ο.Κ. είναι ένας οικονομικός οργανισμός. Φαινομενικά είναι κάτι τέτοιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι πολύ περισσότερο. 

Αν ανοίξετε την παλιά εγκυκλοπαίδεια του Πυρσού θα βρείτε ένα πολύ μεγάλο άρθρο – δυο-τρεις σελίδες μεγάλες – που αναφέρεται σ’ αυτήν την απόπειρα της Ηνωμένης Ευρώπης, ευθύς μετά τον πρώτον παγκόσμιον πόλεμον. Ξεκινάει με χαρακτήρα οικονομικό αλλά αποβλέπει τελικά στην δημιουργία μιας πολιτικής ευρωπαϊκής ενότητας.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας γεωργικός συνεταιρισμός συλλογής σιταριού και όλοι οι παραγωγοί παραδίδουν το σιτάρι τους σ’ αυτόν. Φαντασθείτε τώρα ο συνεταιρισμός – πέραν του σκοπού ιδρύσεώς του – ν’ αρχίση να ορίζη για όλους τους συνεταιριζόμενους έναν κοινό τρόπο ζωής. 

Η ενέργεια αυτή δεν θα σας φαίνονταν παράξενη και αδιανόητη; 

Ασφαλώς ναι, γιατί, ενώ άλλα προβλέπει το καταστατικό, άλλα τους ζητιούνται στη συνέχεια, που αφορούν την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή τους, πράγμα που ούτε ενέκριναν ούτε υπέγραψαν.

Και μπορεί ο γεωργικός συνεταιρισμός να μην παρεκκλίνη από τους οικονομικούς προσανατολισμούς, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον οικονομικό συνεταιρισμό που λέγεται Ε.Ο.Κ. Βλέπεις να έρχεται και να λέει στη Βουλή των Ελλήνων να εισάγη αυτόν τον νόμο, ή εκείνον ή τον άλλον… 

Φερ’ ειπείν: οι Χιλιασταί θα κινούνται έτσι, οι ομοφυλόφιλοι – με το συμπάθειο – έτσι… 

Γι’ αυτά θα γίνη νόμος και θα αμνηστευθούν η μοιχεία, οι αμβλώσεις και οι εκτρώσεις. Κανένας δεν θα καταδικάζεται (γιατρός, ζευγάρια) κι ας συνέπραξαν στο έγκλημα.

Και όλα αυτά γιατί; Για να έχωμε προσαρμογή με την Ευρώπη από νομοθετικής πλευράς, λένε. Γιατί; Για ποιόν λόγο; Έτσι πρέπει!

Αν θέλουμε να ‘χωμε Ενωμένη Ευρώπη πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι το ίδιο!

themata-orthodoxias.blogspot.gr

"Χριστέ μου, πού είσαι; Χριστέ μου, πού είσαι;"

"Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

Πού είναι ο Θεός;

Γιατί δεν βοήθησε αυτό το αεροπλάνο που έπεσε με τους 63 ανθρώπους;

Γιατί εκείνο, γιατί εκείνο…;

Γιατί αφήνει να πεθαίνουν παιδιά και να γίνονται σκέλεθρα τα παιδιά από την πείνα;

Γιατί δεν επεμβαίνει ο Θεός; "και λέγεται Θεοδικία, ως να καλείται σε δίκη ο Θεός, για αυτήν την κατάσταση της Ιστορίας. Γιατί δηλαδή ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα εις την Ιστορία.

Αυτό το πρόβλημα είναι ψευδοπρόβλημα, διότι αν μελετήσει κανείς καλύτερα το λόγο του Θεού, δεν υπάρχει το θέμα της Θεοδικίας, γιατί παρέδωσε στα χέρια μας ο Θεός τη διαχείριση του εαυτού μας και των κοινωνιών μας, και της Ιστορίας.

Ο Θεός αγαπητοί μου δεν είναι χωροφύλακας, να κάθεται απο πάνω και να λέει:

Α! Έλα εδώ, έλα εδώ... τι έκανες; τι έκανες; ΜΠΑΠ, Άρπα την!!!

Δεν είναι ο Θεός χωροφύλακας. Θυμηθείτε κάποιες παραβολές που φεύγει, παραδίδει λέγει τα τάλαντα ας πούμε και φεύγει.

Γυρίζει..., για να λογαριαστεί. Θα έρθει ο Κύριος, αλλά τώρα σε αφήνει διαχειριστή! Διαχειριστή της Ιστορίας!!!

Μην λοιπόν φορτώνουμε στον Θεό το γιατί δεν επεμβαίνει. Ο Θεός είναι πανταχού παρών, βλέπει τα πάντα, ξέρει τα πάντα, ξέρει και τους δικούς του.

Αλλά... αλλά δεν επεμβαίνει γιατί δεν είναι χωροφύλακας και ακόμη είναι εκείνο το φοβερό που λέει ο ψαλμωδός:

"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής". Για πιο λόγο προκόβει ο ασεβής;

Ο ευσεβής όλο άρρωστος είναι, φτωχός είναι, τούτο, κείνο... Ενώ ο ασεβής; Προκόβει, έχει υγεία. Ξέρετε πόσα σημεία λέγεται αυτό εις την Παλαιά Διαθήκη και ιδίως εις τους ψαλμούς;

Γιατί λοιπόν ο Θεός δεν επεμβαίνει μέσα στην Ιστορία για να αποδώσει το δίκαιον;

"Ινα τι ευοδούται ο ασεβής;" Είναι ο πειρασμός της "απουσίας" του Θεού.

Τη λέξη απουσία τη βάζω εντός εισαγωγικών. Δεν απουσιάζει ο Θεός, έτσι εμείς το καταλαβαίνουμε ότι απουσιάζει ο Θεός.

Θα ήθελα να σας έλεγα ένα πολύ ωραίο παράδειγμα με τον Μέγα Αντώνιο:

Όταν πρωτοξεκίνησε να γίνει ασκητής είχε πάρα πολλούς πειρασμούς, φοβερούς πειρασμούς. Ήταν 18 χρονών παιδί και πήγε σε ενα τάφο, θολωτόν εννοείται, όπως ήταν την εποχή εκείνη πολλοί θολωτοί τάφοι, για να μείνει εκεί κάποιο καιρό.

Εκεί οι δαίμονες τον ετάραξαν. Μέχρι τον έδερναν, μέχρι τον εξεφόβιζαν με πολλούς τρόπους, με φωνές, με τούτα, με κείνα.

Ο Άγιος Αντώνιος έμενε σταθερός. Τον τρομοκρατούσαν για να γυρίσει πίσω.

Εκεί λοιπόν στον τάφο, που ηγωνίζετο και έτρωγε ξύλο και τα λοιπά, φώναζε: "Χριστέ μου, που είσαι; Χριστέ μου, που είσαι;"Ούτε φωνή ούτε ακρόασης. Πέρασαν αρκετές ημέρες και οι πειρασμοί πέρασαν.

Κάποια στιγμή λέγει:

- Χριστέ μου, που είσαι;

- Εδώ είμαι, Αντώνιε, ακούει μια φωνή, του Χριστού.

- Που ήσουν όταν σε φώναζα;

- Σε έβλεπα να αγωνίζεσαι.

Βλέπετε παρακαλώ; Αυτό το παράδειγμα του Μεγάλου Αντωνίου είναι εύγλωττη απάντηση στο πρόβλημα της Θεοδικίας!

Αρχιμ. Αθαν. Μυτιλιναίου (ομιλία)

http://proskynitis.blogspot.gr

Κοίμησις, Ταφή, Ανάστασις, Ανάληψις της Θεοτόκου.

Απομαγνωτοφωνημένη ομιλία του αρχιμ Αθανασίου Μυτιληναίου 

η οποία εκφωνήθη 

στις 14/08/1980 

σε αγρυπνία της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η απομαγνωτοφώνηση έγινε από εμένα, επομένως για το οποιοδήποτε λάθος έχω την αποκλειστική ευθύνη.

Η θέσις, αγαπητοί μου, της Υπεραγίας Θεοτόκου, μέσα εις την ιστορία της σωτηρίας μας, είναι σημαντικοτάτη. Και τούτο διότι εστάθη το όργανον της σωτηρίας μας. Είναι εκείνη η οποία έδωσε τον εαυτόν της, να γίνει κλίμακα για να κατέλθει ο Θεός στη γη, και ταυτοχρόνως γίνεται κλίμακα για να ανέλθει ολόκληρη η ανθρωπότητα στον ουρανό.

Έτσι ο Θεός δια της Θεοτόκου, γίνεται άνθρωπος και οι άνθρωποι δια της Θεοτόκου γίνονται θεοί. Να λοιπόν ότι η θέσις της υπεραγίας Θεοτόκου, είναι σημαντικοτάτη εις την ιστορία της σωτηρίας. Εις εκείνο το θαυμαστό όραμα του Ιακώβ με την κλίμακα που εστηρίζετο ο Θεός εις την κορυφήν, η κλίμακα αυτή δεν προϋποθέτει μόνον, την κάθοδον του Θεού, αλλά και την άνοδο του Ιακώβ, δηλαδή την άνοδο των ανθρώπων.

Έτσι αγαπητοί μου, η Θεοτόκος κατέχει κεντρικοτάτη θέση μέσα στην σωτηρίαν μας και συνεπως και στην λατρεία μας. Ολόκληρος ο Άυγουστος είναι αφιερωμένος εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Σημειώσατε ότι δεν έχουμε λίγες Θεομητορικές εορτές μέσα εις τον λειτουργικόν χρόνον.

Αλλά την κορυφή των Θεομητορικών εορτών την κατέχει εορτή της Κοίμησις της Θεοτόκου, αυτή που εορτάζουμε στις 15 Αυγούστου. Είναι μια εορτή κατά την οποία εορτάζουμε την Κοίμηση, την ταφή, την Ανάσταση και την Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά στοιχεία. Όταν ρίξουμε μια ματιά στην ορθόδοξο εικονογραφία μας, θα δούμε κατά έναν θαυμαστό τρόπο να ιστορούνται αυτά τα τέσσερα χαρακτηριστικά. Βεβαίως αφότου άρχισαν οι αιρέσεις, πότε να στρέφονται εναντίον του προσώπου του Κυρίου μας Ιησού, πότε εναντίον της Θεοτόκου, η Εκκλησίας μας επαγίωσε πλέον μέσα στις εικόνες, που μας προσφέρει για να διδαχθούμε το δόγμα όσο και για να τιμήσουμε τα πρόσωπα αυτά, τον Κύριον Ιησούν και την Υπεραγία Θεοτόκο, οι εικόνες εφεξής έχουν πλέον όχι μόνον ιστορικόν χαρακτήρα, ιστορική διάσταση αλλά και δογματική διάσταση.

Έτσι βλέποντας την εικόνα της Κοιμήσεως, βλέπουμε τα εξής: Την Υπεραγίαν Θεοτόκον νεκράν επάνω εις ένα κρεβάτι. Γύρω της είναι οι Απόστολοι. Σε μια θεία δόξα που δεν ανήκει στον παρόντα κόσμο, γι’ αυτό και οι αγιογράφοι, αγιογραφούν αυτό το σημείον κατά έναν τρόπο που να δίδεται η εντύπωσις ότι πρόκειται για κάτι το εξωκοσμικόν, βρίσκεται ο Ιησούς Χριστός. Κρατάει στα χέρια του την ψυχή της μητέρας Του, της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία οι αγιογράφοι πάρουσιάζουν ως ένα νήπιο.

Με αυτό το νήπιο θέλουν να δείξουν την ψυχή της Παναγίας. Άγγελοι δορυφορούν τον Χριστόν μέσα στην θεία Του δόξα, που κρατά στα χέρια του την ψυχή της μητέρας Του. Αυτό αποτελεί τον ουρανόν.

Κάτω εις την γην οι Απόστολοι, κλαίουν, αλλά το κλάμα τους είναι συγκρατημένο. Είναι ένα κλάμα λύπης, γιατί έχασαν την μητέρα του Κυρίου τους, αλλά και χαράς διότι είναι ο πρώτος άνθρωπος, αληθινά άνθρωπος, όχι θεάνθρωπος ο οποίος ανέρχεται δεδοξασμένος στον ουρανό.

Αυτά βλέπουμε αγαπητοί μου την εικονογραφία της Κοιμήσεως. Αλλά πώς έχουν τα πράγματα έτσι, και πως βρέθηκαν οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, αφού κατά την παράδοση η Θεοτόκος εκεί εκοιμήθη.

Έλαβε ειδοποίησιν από τον Υιόν της, ότι θα απέλθει μέσα εις τρεις ημέρες. Σημειώσατε ότι αυτά που σας λέγω, δεν τα αναφέρει η Αγία Γραφή, αλλά τα αναφέρουν Πατέρες της Εκκλησίας μας, όπως ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο άγιος Μόδεστος Ιεροσολύμων, ο άγιος Ανδρέας Κρήτης, ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο άγιος Γερμανός αρχιεπίσκοπος Κων/πολεως, και άλλοι οι οποίοι όχι απλώς τα σημείωνουν αλλά πλέκουν και το εγκώμιον εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Εγκώμια αγαπητοί, τα οποία είναι με βάθος μεγάλο θεολογικό. Εκοιμήθη η Θεοτόκος την τρίτη ημέραν και τότε το Πνεύμα του Θεού ήρπασε τους Αποστόλους, που ευρίσκοντο στα διάφορα σημεία της οικουμένης κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού και ευρέθησαν όλοι εις τα Ιεροσόλυμα.

Μέσα εις την παράκλησιν τι λέμε; Ειδικά εις εκείνο το εξαποστειλάριο το οποίο ψάλλουμε ειδικά τον δεκαπενταύγουστο: «Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε», δηλαδή, ω! Απόστολοι που ήρθατε από τα πέρατα της οικουμένης και ήρθατε εδώ εις τα Ιεροσόλυμα, «κηδεύσατέ μου το σώμα, εν χωρίω Γεθσημανή», δηλαδή, εις τον τόπον της Γεθσημανής, κηδεύσατέ μου το σώμα. Πλην του Θωμά.

Ο Θεός οικονομησε ο Θωμάς να μην είναι παρών, ο οποίος έφτασε τρεις ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου. Αλλά όταν ο Θωμάς έφτασε, ελυπήθη πάρα πολύ, διότι δεν ήταν παρών δια να ίδει δια τελευταία φορά την μητέρα του Κυρίου Του και διδασκάλου Του. Γι’ αυτό επήγαν εις τον τάφον, να τον ανοίξουν και να Την προσκυνήσει.

Αλλά τότε παρατηρήθη το εξής: ο μεν τάφος δεν είχε το σώμα αλλά είχε μόνο τα άμφια, τον ιματισμόν δηλαδή της Θεοτόκου και επίσης ήταν γεμάτος από ευωδία καταπληκτική. Τότε κατενόησαν οι απόστολοι ότι η Υπεραγία Θεοτόκος ανεστήθη και ανελήφθη εις τον ουρανόν.

Πράγματι έχουμε την Κοίμησιν, την Ταφήν, την Ανάστασιν και την Μετάστασιν δηλ. την Ανάληψιν εις τους ουρανούς. Αυτό έχει πάρα πολύ σημασία και θεολογική αξία διότι η Υπεραγία Θεοτόκος είναι ο πρώτος άνθρωπος, όπως λέγει σε ένα εγκώμιό του ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος μετά του σώματος θεούται και ανέρχεται στην βασιλεία του Θεού, προ της τελικής κρίσεως.

Διότι ουδείς έχει εισέλθει ακόμη εις την βασιλεία του Θεού παρά μόνο ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού. Κανένας άνθρωπος δεν υπάρχει εις την βασιλεία του Θεού. Ούτε ο ληστής. Ο ληστής βρίσκεται στον παράδεισον. Και ο παράδεισος είναι ο τόπος των ψυχών που αναμένουν την ανάστασιν των νεκρών.

Δεν είναι λοιπόν ούτε ο ληστής, δεν είναι ούτε ο απόστολος Πέτρος, ούτε ο απόστολος Παύλος, ούτε ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος δεν εδοκίμασε θάνατον και θα επανέλθει εις την γην. Κανείς δεν έχει εισέλθει εις την βασιλείαν του Θεού, πλην της Θεοτόκου. Και εισήλθε με το σώμα της, όπως ακριβώς εισήλθε και ο Ιησούς Χριστός, ο Υιός της.

Ήταν δυνατό ποτέ η Μητέρα της Ζωής να ίδει φθοράν, να ίδει διαφθοράν; Όπως ο Ιησούς Χριστός, ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού απέθανεν και ετάφη αλλά δεν είδε διαφθοράν, δηλ. δεν έλιωσε μέσα εις τον τάφον, αλλά ανεστήθη, έτσι έδωσε και την ανάσταση εις την μητέρα Του, από την οποία εδανείσθη την ανθρωπίνη φύση, όλη την ανθρωπίνη φύση, και το σώμα και την ψυχήν, και αυτά τα εθέωσε και τα ανέβασε εις αυτήν την Βασιλεία του Θεού. Αυτό για μας λέει πολλά πράγματα.

Η Θεοτόκος είναι ο πρώτος άνθρωπος που ανέρχεται εις την βασιλεία του Θεού και συνεπώς αποτελεί το πιο χαρούμενο γεγονός μετά από το Πάσχα. Και γι’ αυτό θεωρείται δεύτερο Πάσχα,κατά το οποίος εορτάζουμε, όχι απλώς την Κοίμηση, όπως θα εορτάζαμε την επέτειο του θανάτου ενός προσώπου, αφαλώς όχι με χαρά, αλλά το προβάδισμα ενός ανθρώπου στη Βασιλεία του Θεού.

Και γι’ αυτό, για μας είναι ένα Πάσχα, όχι κενόν περιεχομένου, αλλά ένα Πάσχα που έρχεται να μας δώσει την εγγύησιν, ότι πέρασε ένας άνθρωπος εκείνον τον χώρον που δεν θα μπορούσε ποτέ ανθρωπίνη φύσις να τον περάσει.

Γιατί Πάσχα σημαίνει διάβασις, κι όταν οι Εβραίοι πέρασαν την Ερυθρά θάλασσα, γιόρταζαν τυπικώς το αληθές Πάσχα, το οποίο είναι εκ του θανάτου εις την ζωήν, εκ του φθαρτού κόσμου εις την αφθαρσίαν και εκ του κτιστού κόσμου εις την βασιλείαν του Θεού. Ποιος θα μπορούσε να περάσει;

Βεβαίως ο Χριστός. Αλλά από πίσω του έρχεται ο πρώτος άνθρωπος. Έτσι, δεν είναι υπερβολή να πούμε, ό,τι θα λέγαμε για τον Ιησούν Χριστόν το ίδιο θα λέγαμε και για την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

Αγαπητοί μου για μας είναι μεγάλη ελπίδα η Υπεραγία Θεοτόκος. Είναι πολύ μεγάλη ελπίδα. Γι’ αυτό ο λαός μας την αγαπά πολύ. Βλέπετε ότι δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει την εικόνα της Παναγίας.

Δεν υπάρχει χωριό, πόλη που να μην έχει έστω ένα εκκλησάκι ή παρεκκλησι αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο. Αν θα ‘πρεπε να καταγράψομε πόσες εκκλησιές της Παναγίας υπάρχουν σ’ όλη την Ελλάδα, για να μιλήσουμε μόνο για τον ελληνικόν χώρον και όχι για όλον τον ορθόδοξον χώρον, θα βλέπαμε ότι οι εκκλησίες που υπάρχουν προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι πάρα πολλές.

Σε μια ανάγκη μας, την Παναγία φωνάζουμε. Είναι δε τόσο ζυμωμένο αυτό με την ύπαρξή μας, με το κύτταρο μας, έτσι ώστε όπως λέμε «μάνα μου» σ’ έναν κίνδυνο, έτσι φωνάζουμε αυθορμήτως, χωρίς να δουλέψει το μυαλό μας, θα έλεγα από μέσα από τα έγκατά μας, φωνάζουμε «Παναγιά μου». Μέσα μας, μέσα στα βιώματά μας, υπάρχει το πρόσωπό της.

Κι αυτό δείχνει ότι ο ορθόδοξος κόσμος αγαπά και τιμά, την Υπεραγία Θεοτόκο. Την θεωρούμε ότι είναι το εργαστήριο της σωτηρίας μας. Την θεωρούμε ότι είναι η πόλις του μεγάλου βασιλέως. Δεν είναι απλώς η επίγειος Ιερουσαλήμ αλλά είναι η αιωνία Ιερουσαλήμ.

Είναι η δωδεκάτειχος πόλις που έχει τα δώδεκα τείχη, που είναι οι Απόστολοι, και αυτή είναι η πόλις που έχει κάτοικό της τον Υιόν της, τον Ιησούν Χριστόν. Ο πρώτος πολίτης, αλλά και εμείς αγαπητοί, καλούμεθα να γίνουμε πολίτες αυτής της πόλης.

Αλλά κατοικώ την πόλιν, κατοικώ την Θεοτόκον. Μπαίνω μέσα εις την ζωήν της Θεοτόκου και αυτό μέσα εις ένα εγκώμιόν του ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει τα εξής: Ελάτε όλοι νοερά να συνεκδημήσουμε μ’ εκείνη η οποία έχει συνεκδημήσει. Ελάτε όλοι να φύγουμε μαζί μ’ εκείνη η οποία έφυγε από τον κόσμον αυτόν.

Όπως λέμε εις τους Χαιρετισμούς: «Ξένον τόκον ιδόντες ξενωθώμεν του κόσμου», δηλαδή, αφού είδαμε έναν παράξενον τόκον, τον Ιησούν Χριστόν, που Τον εγέννησε η Θεοτόκος, ότι δηλαδή είναι ο Εμμανουήλ, ο «μαζί μας ο Θεός», ας αποξενωθούμε από τον κόσμο, από τον αμαρτωλόν κόσμον, από την αμαρτίαν. Για να μπορέσουμε να βρεθούμε με τον τόκον της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Ήρθε, υπηρέτησε το έργο του Θεού, το μέγα σχέδιο του Θεού, υπηρέτησε το «σεσιγημένον μυστήριον χρόνοις αιωνίοις» κατά έναν θαυμαστόν τρόπον, και έγινεν η Κυρία των Ουρανών. Μαζί της λοιπόν, ας ανέβουμε νοερά. Ακόμα η ώρα μας δεν έχει έλθει να φύγουμε. Θα φύγωμε όμως.

Επειδή όταν θα φύγουμε θα ζητούν οι δαίμονες την ψυχήν μας, γι’ αυτός ας φύγωμε από τώρα, νοερώς. Κι εκείνος ο οποίος θα φύγει νοερώς μαζί της, όταν θα έρθει η ώρα της οριστικής αναχωρήσεως, τότε η Υπεραγία Θεοτόκος θα τον αναμένει στον ουρανόν και θα ίδει το πρόσωπό της.

Εκείνο το πρόσωπο το οποίο ευλαβούνται τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ και υποκλίνονται μπροστά στης. Είναι εκείνη η οποία φοράει τον ήλιο, οπως μας αποκαλύπτει το βιβλίο της Αποκαλύψεως, και έχει κάτω από τα πόδια της την Σελήνη.

Που σημαίνει ότι φοράει την μονιμότητα, γιατί ο δίσκος του ηλίου είναι πάντοτε στρογγυλός, και έχει κάτω από τα πόδια της την διαρκώς αλλοιουμένη με τις φάσεις της σελήνη, σύμβολο του κόσμου που περνά, που ρέει, του κόσμου του μεταβαλλομένου.

Έτσι κι εμείς αγαπητοί, ας βάλουμε κάτω από τα πόδια μας την σελήνη του κόσμου τούτου, τον μεταβαλλόμενον κόσμον και ας μένουμε μέσα εις την μονιμότητα του θείου φωτός, της θείας δόξης, μέσα εις την οποία εισήλθε η Υπεραγία Θεοτόκος και μας αναμένει.

http://paterikakeimena.blogspot.gr

Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα.

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία) 

«Ως εδοξάσθης, Ηλία, εν τοις θαυμασίοις σου.και τις όμοιός σοι καυχάσθαι; ο εγείρας νεκρόν εκ θανάτου και εξ άδου εν λόγω Υψίστου. ο καταγαγών βασιλείς εις απώλειαν και δεδοξασμένους από κλίνης αυτών. ο ακούων εν Σινά ελεγμόν και εν Χωρήβ κρίματα εκδικήσεως. ο χρίων βασιλείς εις ανταπόδομα και προφήτας διαδόχους μετ' αυτόν. ο αναληφθείς εν λαίλαπι πυρός εν άρματι ίππων πυρίνων. ο καταγραφείς εν ελεγμοίς εις καιρούς κοπάσαι οργήν προ θυμού, επιστρέψαι καρδίαν πατρός προς υιόν και καταστήσαι φυλάς Ιακώβ. Μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα.»

(Σ. Σειρ.48,11)

Ο προφήτης Ηλίας, ο μέγιστος των Προφητών.

Για τον προφήτη Ηλία έχουν γραφεί στην Παλαιά Διαθήκη πολλές σελίδες, που όλες είναι μεστές πολλής και βαθειάς θεολογίας. Το Καρμήλιον όρος, πάνω στο οποίο ο Προφήτης προσέφερε κατά θαυμαστό τρόπο τη θυσία του, όταν από τον ουρανό κατήλθε φωτιά και κατέκαψε τα σφάγια1, το όρος Σινά, επί του οποίου είχε θεοπτεία ο μέγας Προφήτης2, και το όρος Θαβώρ, πάνω στο οποίο εμφανίσθηκε μαζί με τον Κύριό μας ο Προφήτης3, είναι οι τρεις μεγάλες κορυφές ορέων, που αναφέρονται στη δόξα τη δική του.

Ο προφήτης Ηλίας, αγαπητοί μου, είναι μία μεγάλη μορφή, μια πολύ μεγάλη μορφή της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ο μέγιστος των Προφητών είναι ανώτερος κι απ' αυτόν τον προφήτη Ησαΐα τον μεγαλοφωνότατο. Και ενώ δεν έγραψε ο προφήτης Ηλίας ούτε μία λέξη, υπήρξε ο ίδιος μία μεγάλη προφητεία. Αυτό του το έργο, ο τρόπος με τον οποίο έζησε, ο τρόπος με τον οποίο έφυγε από την παρούσα ζωή αλλά και η εμφάνισή του στη Μεταμόρφωση του Χριστού δείχνουν ότι η μορφή αυτή είναι παμμέγιστη, είναι πελώρια!

Ο διαχρονικός Προφήτης.

Ο προφήτης Ηλίας είναι παρών, τόσο στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης, όσο και στον χώρο της Καινής Διαθήκης.

Βέβαια ό,τι να πει κανείς και ό,τι να αναλύσει, πάντα θα μένει στην περιφέρεια των πραγμάτων, γιατί, όπως σας εξήγησα, είναι μία απύθμενη σε ανάλυση προσωπικότητα ο άγιος του Θεού Προφήτης. Θα μείνουμε μόνο σ' ένα μικρό περιστατικό της ζωής του, αλλά πολύ χαρακτηριστικό. Μάλιστα το περιστατικό αυτό μας δίνει ταυτόχρονα και μια άλλη εικόνα, μας δίνει έναν τύπο των εσχάτων ημερών.

Η επικαιρότητα του βιβλίου της Αποκαλύψεως. 

Όπως θα έχετε διαπιστώσει -πείτε από τα γεγονότα, πείτε από τον τρόπο που ζει ο κόσμος σήμερα, πείτε ότι πλησιάζουμε στα έσχατα, πείτε ό,τι θέλετε- στις μέρες μας το πολύ παραγνωρισμένο και παραγκωνισμένο και παραθεωρημένο βιβλίο της Αποκαλύψεως έρχεται στην επικαιρότητα, κι έτσι όλοι σήμερα ασχολούμαστε με το βιβλίο αυτό. 

Το δυστύχημα είναι ότι το Ορθόδοξο πλήρωμα είναι ανέτοιμο να προσεγγίσει το βιβλίο αυτό, επειδή ακριβώς δεν του είναι οικείο. και δεν του είναι οικείο επειδή για ολόκληρους αιώνες, ιδίως στην Ανατολή, επικράτησε μια παρεξηγημένη εντύπωση, ότι το βιβλίο αυτό είναι σφραγισμένο με επτά σφραγίδες, δηλαδή ακατανόητο, ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο από προφητείες, που... μην τις πιάνεις... και ότι αν πιάσει κανείς τις προφητείες αυτές, μοιραία θα πέσει σε αιρέσεις και σε λάθη. Υπήρχε αυτή η παρανόηση.

Όλα αυτά βεβαίως δεν είναι σωστά, μόνο μέχρις ενός βαθμού είναι σωστά. Ωστόσο όμως όλα αυτά αποτέλεσαν θα λέγαμε την αιτία για την οποία το Ορθόδοξο πλήρωμα δεν προσεγγίζει το βιβλίο αυτό του Θεού, το τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, το θεόπνευστο αυτό βιβλίο, το υπέροχο αυτό βιβλίο, το γεμάτο όχι μόνο από προφητείες αλλά και από πνεύμα παρηγορίας, και το οποίο υπάρχει για να ενισχύσει τον λαό του Θεού καθ' όλη την πορεία της ζωής του πάνω στη γη αυτή, και προπαντός στα έσχατα.

Έτσι, αγαπητοί, επανέρχομαι στο θέμα μου, για να σας πω ότι οπωσδήποτε αυτά που θα ακούσετε θα δείτε ότι έχουν σχέση με τα έσχατα. Έσχατα λέγονται εκείνα τα οποία αφορούν στο τέλος της Ιστορίας, δηλαδή όταν πια πλησιάζει να έρθει για τελευταία φορά ο Χριστός. Θα δείτε λοιπόν ότι η ζωή του προφήτου Ηλιού δεν είναι παρά μια ζωή ενός αντιτύπου που δείχνει ένα πρωτότυπο στα έσχατα.

Η ιστορική πορεία κάθε λαού. - Η ιδιότυπη πορεία του Ισραήλ.

Ένας λαός, πράγματι, στην ιστορική του πορεία ασφαλώς συναντά πολύ δύσκολες ημέρες για να επιβιώσει. Όμως ο Θεός είναι εκείνος που έχει τάξει τα οροθέσια της κατοικίας των λαών, δηλαδή τα σύνορα του κάθε λαού, αλλά και το πόσον καιρό θα ζήσει ένας λαός. Αυτό είναι σύμφωνο μ' εκείνο που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους. «ο Θεός... ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών»4. Έβαλε τα σύνορα λοιπόν ο Θεός, αλλά και όρισε τους προστεταγμένους καιρούς, το πόσο δηλαδή θα ζήσει ο κάθε λαός. Έτσι Εκείνος είναι που κρίνει πόσο θα ζήσει ένας λαός και ποια θα είναι τα σύνορά του.

Ο Ισραήλ ήταν ένας λαός αγαπημένος, ήταν ο ξεχωρισμένος λαός -εξ άλλου Ισραήλ θα πει αγαπημέ­νος5- και ο Θεός πολλές φορές στην ιστορική του πορεία τον είχε προστατεύσει. Κατά θαυμαστό μάλιστα τρόπο και σκανδαλώδη έναντι των άλλων εθνών ο Θεός είχε προστατεύσει τον Ισραήλ!

Τώρα όμως, ευρισκόμενοι κάπου στον 8ο αιώνα προ Χριστού, το βόρειο βασίλειο αποστατεί απ' τον Θεό. Πρέπει να σας πω ότι μετά τον θάνατο του Σολομώντος ο λαός χωρίστηκε σε δυο βασίλεια. το βόρειο βασίλειο, με τις δέκα φυλές, και το νότιο βασίλειο, με τις δυο φυλές, του Ιούδα και του Βενιαμίν. Το νότιο βασίλειο είχε πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, ενώ το βόρειο τη Σαμάρεια. Το βόρειο βασίλειο λοιπόν είχε αποστατήσει από τον Θεό. Οι βασιλείς του ατυχώς υπήρξαν άνθρωποι οι οποίοι είχαν μια πολύ μεγάλη ευκολία να ειδωλολατρούν.

Αχαάβ - Ιεζάβελ.

Έτσι βασιλιάς του βορείου βασιλείου τον 8ο αιώνα ήταν ο Αχαάβ. Αυτός είχε έναν μαλακό, χαλαρό χαρακτήρα, με μια πολύ εύκολη στροφή προς την ειδωλολατρία, και ήταν άνθρωπος που επηρεαζόταν από τη γυναίκα του Ιεζάβελ. Αυτή δε η γυναίκα του, η οποία δεν ήταν Εβραία, αλλά Συροφοινίκισσα, ειδωλολάτρισσα φανατική, αποτελούσε και το χειρότερο κακό! Γρήγορα, εξαιτίας αυτής της φοβερής γυναίκας, η λατρεία του αληθινού Θεού εξοστρακίστηκε, και έτσι εισήχθη η λατρεία του Βάαλ και της αισχρότατης Αστάρτης -η οποία Αστάρτη ήταν κάτι αντίστοιχο με τη δική μας την Αφροδίτη.

Η κεραυνοβόλα εμφάνιση του Προφήτου.

Σ' αυτή την κρίσιμη καμπή του Ισραήλ, ο οποίος έζησε όσο ποτέ άλλοτε την αποστασία στις ημέρες αυτού του βασιλιά, εμφανίζεται ο φλογερός και ζηλωτής Προφήτης από τη Θέσβη, ο Ηλίας. Κι έρχεται αιφνίδια -προσέξτε αυτό το αιφνίδια. Έρχεται αιφνίδια! Σαν αστραπή και βροντή εμφανίζεται μπροστά στον βασιλιά, από προσώπου του Θεού, για να του δώσει εκείνο το φοβερό μήνυμα της επ' αόριστον ανομβρίας, σαν τιμωρία από τον Θεό για την αποστασία του λαού αλλά και της κυβερνήσεώς του.

«Ζη Κύριος ο Θεός των δυνάμεων, λέει στον βασιλιά, ο Θεός Ισραήλ, ω παρέστην ενώπιον αυτού, ει έσται τα έτη ταύτα δρόσος και υετός, ότι ει μη διά στόματος λόγων μου.»6 Ορκίζομαι στον Θεό τον ζώντα, τον Θεό του Ισραήλ, ενώπιον του Οποίου στέκομαι και υπηρετώ, ότι σ' αυτά τα χρόνια που θα έρθουν ούτε θα βρέξει ούτε θα πέσει δροσιά. Κι όλα αυτά θα εξαρτώνται από το στόμα το δικό μου, ό,τι λέω εγώ, αυτό θα γίνεται. Αυτά είπε ό Προφήτης, και εξαφανίσθηκε από προσώπου Αχαάβ. 

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία των λαών.

Τα λόγια του όμως αυτά, αγαπητοί μου, αποτελούν την κρίση του Θεού για την αποστασία ενός λαού.

Πού είναι εκείνοι, αλήθεια, που λένε ότι μπορούν να ρυθμίζουν ελεύθερα την ιστορική τους πορεία και τη ζωή τους και ότι δεν έχει κανέναν λόγο ο Θεός στην ιστορική πορεία ενός λαού ή ενός προσώπου; Πού είναι εκείνοι που το λένε; Βλέπετε εδώ; Και για να μην νομισθεί ότι αυτό αφορά μόνο στον Ισραήλ, σας λέω ότι ο Θεός σκεπτόταν και όλα τα έθνη, και χάραζε την πορεία όλων των εθνών.7

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία του Ισραήλ.

Πρόχειρα σας λέω το εξής. Στη γη Χαναάν κατοικούσαν πολλοί λαοί. Και λέει ο Θεός στον Αβραάμ: «Ακόμα δεν έφτασε να γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους, γι' αυτόν τον λόγο δεν θα εγκατασταθείς εδώ στη χώρα αυτή τώρα. Οι απόγονοί σου, λέει στον Αβραάμ, θα αναπτυχθούν πρώτα στην Αίγυπτο, θα γίνουν λαός πολύς, και κατόπιν θα έλθουν εδώ στη γη Χαναάν»8. Κι αυτό ξέρετε με πόσα χρόνια αντιστοιχούσε; Με τετρακόσια τριάντα χρόνια!9 «Τότε μόνο θα κατοικήσουν στη γη αυτή, όταν οι λαοί αυτοί θα έχουν γεμίσει το ποτήρι των ανομιών τους.» Είναι φοβερό. Περιμένει ο Θεός πότε θα έρθει το πλήρωμα της αμαρτίας· μέχρι που να ξεχειλίσει το ποτήρι. Τότε λέει θα καταστραφούν οι λαοί αυτοί.

Κι όταν έρχεται η ώρα ο Ιησούς του Ναυή να μπει μέσα στη γη Χαναάν, του λέει πάλι ο Θεός: «Πρόσεξε. Οι λαοί αυτοί, με τα μάγια τους, με τις μαντείες τους, με τη διαφθορά τους και με τον τρόπο που ζουν, ήλθε η ώρα να καταστραφούν γι' αυτό εσείς θα κυριεύσε­τε τη γη αυτή με πολλή ευκολία. Προσέξτε όμως, μην κάνετε κι εσείς τα ίδια, γιατί θα έρθει και η δική σας η ώρα να υποστείτε το ίδιο πράγμα.»10

Βλέπουμε λοιπόν ότι ό Θεός δεν έρχεται να ξεριζώσει κάποιους λαούς για να εγκαταστήσει τον αγαπημένο Του λαό, παρά μόνο εφ' όσον οι λαοί αυτοί έχουν αμαρτήσει.

Η κρίση του Θεού για την ιστορική πορεία των άλλων λαών και των Ελλήνων. 

Θέλετε κάτι ακόμη; Ανοίξτε το βιβλίο του Ησαΐα να δείτε κάτι καταπληκτικό. Ομιλεί και προφητεύει ο Ησαΐας, όπως και ο Ιερεμίας και ο Ιεζεκιήλ και ο Δανιήλ, προφητεύουν για τα έθνη, αγαπητοί μου, για τους λαούς, όχι μόνο για τον Ισραήλ. «Ω, Βαβυλώνα, λένε, ήλθε το τέλος σου! Ω, Συρία...! Ω, Αίγυπτος...! Ω, Μωαβίτες...! Ω...! Ω...!»11 

Ο Δανιήλ, πείτε μου, δεν προφητεύει για τους Έλληνες και για τους Πέρσες; Δεν προφητεύει για τους Βαβυλωνίους; Δεν λέει ότι οι Έλληνες θα νικήσουν τους Πέρσες, μ' εκείνη τη θαυμαστή προφητεία του, που έρχεται ένας τράγος, -ο μέγας Αλέξανδρος, ξέρετε, απεικονίζεται στα νομίσματα με κέρατα- ένας τράγος που τρέχει από τη Δύση ολοταχώς, λέει, και συγκρούεται μ' έναν κριό, που αντιπροσωπεύει τους Πέρσες, τον οποίο κυριολεκτικά λιανίζει;12

Βλέπετε λοιπόν, και επιμένω, δεν ομιλεί ο Θεός μόνο για τον Ισραήλ. ομιλεί για όλους τους λαούς και κατευθύνει τις τύχες όλων των λαών.

Θα σας επαναλάβω εκείνο που σας διάβασα προηγουμένως, που λέει ο απόστολος Παύλος στους Αθηναίους, ότι ο Θεός είναι ο «ορίσας προστεταγμένους καιρούς και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών», πάντων των εθνών, όλων των λαών. Συνεπώς, αγαπητοί, θα λέγαμε εδώ ότι οι Έλληνες δεν βγαίνουν έξω από το σχέδιο του Θεού, πολύ δε περισσότερο αφού έχουμε δεχθεί το Ευαγγέλιο από τους πρώτους, όταν κηρύχθηκε στον κόσμο το μήνυμα του Κυρίου.

Η Ελλάδα στα χνάρια του παλαιού Ισραήλ, έτοιμη να υποστεί τις ίδιες συνέπειες.

Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Μήπως και η πατρίδα μας ζει και πολιτεύεται στα ίδια χνάρια του παλαιού Ισραήλ; Και όσα δεινά μας βρουν, θα λέγαμε πού θα οφείλονται; 

Τί λέτε; είναι δυνατόν να υποστούμε μια τυχόν -τυχόν!- συρρίκνωση των συνόρων μας; Ξέρετε ότι πάλι μπορούμε να γίνουμε μικρότεροι; 

Αγαπητοί μου, το ξέρετε ότι μπορούμε να γίνουμε πάλι μικρότεροι στα σύνορά μας;... 

Δεν υπάρχει τίποτα το αμετάθετο και σίγουρο. Από πού θα έχει το αίτιό του το θέμα; Ακόμη, αν υποστούμε σαν λαός μια δυσπραγία οικονομική ή ακόμα και μια κοινωνική αναστάτωση, από πού θα έχει την αφετηρία της αυτή όλη η κατάσταση; 

Ασφαλώς από την αποστασία του λαού μας και την στροφή του προς την ειδωλολατρία.

Αγαπητοί μου, ο λαός μας αποστατεί από τον Θεό καθημερινά. Το φαινόμενο της αθεΐας ήταν άγνωστο στην πατρίδα μας. Κι αρχίζει η αθεΐα να γίνεται μία πραγματικότητα σ' αυτόν εδώ τον χώρο, τον ελληνικό, εδώ που αναπτύχθηκε η Ορθοδοξία και έχουμε τόσους Αγίους! Είναι κάτι που εκπλήσσει. Και ξαναγυρίζουμε πάλι πίσω στην ειδωλολατρία!

Αντιλαμβανόμαστε ότι οι ημέρες είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για όλο τον κόσμο;

Αλλά γιατί το είπε αυτό ο Προφήτης στον Αχαάβ; Για να μετανοήσει ο λαός. Μετανόησε ο Αχαάβ; Ούτε ο Αχαάβ, ούτε ο λαός. Άραγε εμείς θα μετανοήσουμε; Όταν σήμερα κηρύσσεται το κήρυγμα, της μετανοίας το κήρυγμα, και λέγονται αυτά που λέγονται, τί νομίζετε ότι είναι; Αυτά που σας λέω τώρα τί νομίζετε ότι είναι; Νομίζετε ότι είναι ένα φιλολογικό κήρυγμα, για το οποίο μπορούμε να λέμε ότι είναι μόνο λόγια;

Όχι. είναι κήρυγμα μετανοίας, είναι κήρυγμα αφυπνιστικό! Άλλο τώρα εάν κοιμόμαστε κάποτε και με τον αισθητό ύπνο, κλείνουμε τα μάτια μας και δεν προσέχουμε τον ομιλητή. το αντιλαμβανόμαστε;... Είμαστε σε παράλληλες ημέρες με την εποχή του βορείου Ισραήλ, που ο Προφήτης ελέγχει με δριμύτητα την κατάσταση και φωνάζει. φωνάζει και χρησιμοποιεί, θα λέγαμε, το έκτακτο εκείνο στοιχείο, που καταπλήσσει με την παρουσία του τον λαό. Θα το αντιληφθούμε εμείς ότι οι ημέρες μας είναι κρίσιμες για τον λαό μας αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη; Θα το καταλάβουμε αυτό;... άλλη παράγραφος αυτή. Αλλά αυτά που λέμε εδώ τώρα είναι κήρυγμα μετανοίας, και καλούμεθα να μετανοήσουμε για 'κείνη την κατάσταση που ήδη επικρατεί μέσα στον λαό μας! Είναι φοβερή η κατάσταση

Συνέπειες της αποστασίας του παλαιού Ισραήλ.

Ωστόσο, αγαπητοί μου, ο Προφήτης είπε το μήνυμά του, όπως σας είπα, το μήνυμα του Ουρανού, και εξαφανίστηκε από προσώπου του Αχαάβ. Από 'κείνη τη στιγμή όμως αρχίζει και η περιπέτεια του βορείου βασιλείου. Αν θέλετε, διαβάστε τα τέσσερα Βασιλειών -ιδίως το τέλος του δευτέρου, το τρίτο και τέταρτο Βασιλειών- για να δείτε εκεί τί περιπέτειες και τί καταστροφές υπέστη το βόρειο βασίλειο, με κατάληξη την αιχμαλωσία του από τους Ασσυρίους, εκατό περίπου χρόνια πριν από την καταστροφή του νοτίου βασιλείου, που και το δικό του τέλος -του νοτίου βασιλείου- ήταν η αιχμαλωσία του από τους Βαβυλωνίους.

Προειδοποιούσε και ο προφήτης Ησαΐας: «Κυράδες μου... φοράτε τα φουστάνια σας τα ωραία, έλεγε, με τις ζώνες σας τις χρυσές και τα χρυσοκεντημένα και μεταξωτά σας ρούχα... Σκοινί θα μπει στη μέση σας και θα συρθείτε ξυπόλητες στη γη της αιχμαλωσίας!...».13

Κι αν δεν τα καταλαβαίνουμε αυτά, θα 'ρθουν οι συνέπειες, και τότε θα τα καταλάβουμε...

Ο Θεός προστατεύει τον Προφήτη Του.

Αλλ' όμως ο Θεός, αγαπητοί μου, προστατεύει τον Προφήτη Του. τον προστατεύει από την οργή του Αχα­άβ. Διότι όταν άκουσε αυτά ο Αχαάβ, έμεινε έκπληκτος. και πριν προλάβει να αντιδράσει, ο Προφήτης εξαφανίστηκε. Γι' αυτό σας είπα ότι σαν αστραπή παρουσιάστηκε και σαν βροντή έφυγε. Και επειδή δεν πρόλαβε ο Αχαάβ να αντιδράσει, καταδιώκει τον Προφήτη. Ο Θεός όμως προστατεύει τον Προφήτη Του, όχι μόνο από την οργή του Αχαάβ, αλλά και από τον ενσκύψαντα λιμό, την πείνα που έπεσε.

«Και εγένετο ρήμα Κυρίου προς Ηλιού», και δόθηκε εντολή από τον Κύριο προς τον Ηλία. «πορεύου εντεύθεν κατά ανατολάς και κρύβηθι εν τω χειμάρρω Χορράθ- του επί προσώπου Ιορδάνου. και έσται εκ του χειμάρρου πίεσαι ύδωρ, και τοις κόραξιν εντελούμαι διατρέφειν σε εκεί.»14 Φύγε, κρύψου. Φύγε, κρύψου σ' εκείνον τον χείμαρρο, τον Χορράθ, που βλέπει προς τα ανατολικά και που χύνεται στον Ιορδάνη. Πήγαινε κρύψου εκεί. εκεί θα βρεις νερό -γιατί νερό δεν υπήρχε, εξ αιτίας της ανομβρίας. Εκεί θα βρεις νερό. Και εγώ θα στέλνω τα κοράκια μου, που εγώ τα παραγγέλλω να το κάνουν αυτό, να σε διατρέφουν.

Ο λαός του Θεού οφείλει να κρυφτεί.

Προσέξτε, αγαπητοί. Αυτά τα λόγια του Θεού είναι παμμέγιστης σημασίας. Δεν αφορούν μόνο στον προφήτη Ηλία. θα το δείτε στη συνέχεια. αφορούν και σ' εμάς

Τι είπε ο Θεός στον Προφήτη Του; «και κρύβηθι», κρύψου! Αυτό το «κρύβηθι», κρύψου, είναι ένα σπουδαίο σημείο για τον λαό του Θεού στις δύσκολες ημέρες.

Αυτό μας θυμίζει εκείνο που λέει στον προφήτη Ησαΐα. «βάδιζε, λαός μου, λέει εκεί ο Θεός, είσελθε εις τα ταμιεία σου, απόκλεισον την θύραν σου, αποκρύβηθι μικρόν όσον όσον, έως αν παρέλθη η οργή Κυρίου»15. Λαέ μου, περπάτα, μπες μέσα στα εσώτερα δωμάτια του σπιτιού σου, κλείσε την πόρτα σου, κρύψου για λίγο, «όσον όσον», έως ότου περάσει η οργή του Κυρίου.

Πού να πάει να κρυφτεί ο λαός του Θεού;

Έχουμε τη συνείδηση ότι είμαστε λαός του Θεού;

Κατ' αρχάς ήθελα να σας ρωτήσω, αγαπητοί μου: Έχετε την συνείδηση ότι είστε λαός του Θεού; Είναι μία ανάγκη αυτοσυνειδησίας, ότι είμαστε λαός του Θεού. Είμαστε λαός του Θεού; Έχετε την συνείδηση ότι ξεχωρίζετε απ' αυτό που λέγεται κόσμος; -γιατί ο λαός του Θεού ξεχωρίζει απ' αυτό που λέγεται κόσμος. Αν δεν την έχετε τη συνείδηση αυτή ότι είστε λαός του Θεού, κλείστε τ' αυτιά σας για τα παρακάτω που θα πούμε. δεν σας αφορούν είστε κόσμος, και πορεύεσθε στην καταστροφή. Αν όμως είστε λαός του Θεού και το συνειδητοποιείτε αυτό, τότε ακούστε καλά. ανοίξτε πιο πολύ τα αυτιά σας να ακούσετε τί μας λέει ο Κύριος.

Πρέπει, λέει, να κρυφτούμε. Αλλά πού να κρυφτούμε;

Ιστορικά προηγούμενα φυγής και διάσωσης. 

Για να κατανοήσουμε αυτή την εντολή του Θεού, ότι πρέπει να κρυφτούμε, και για να δούμε τί είδους είναι αυτή η απόκρυψή μας, πρέπει να δούμε το γεγονός αυτό του προφήτου Ηλιού σαν έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Όταν λέμε ιστορικό τύπο, εννοούμε το εξής. ένα γεγονός, ιστορικό δηλαδή γεγονός, το οποίο γίνεται τύπος ενός άλλου γεγονότος, που ανήκει ιστορικά πιο κάτω.

Παράδειγμα. Ο Ισραήλ φεύγει από την Αίγυπτο, περνάει την Ερυθρά θάλασσα και έρχεται στη γη Χαναάν. Το πέρασμά του από την Ερυθρά θάλασσα ήταν ένα γεγονός, ταυτόχρονα όμως είναι και ένας ιστορικός τύπος. Τί τύπος; Η Αίγυπτος θεωρείται η χώρα του Σατανά, ή η γη Χαναάν θεωρείται η χώρα της Βασιλείας του Θεού. Το πέρασμα λοιπόν -αυτό θα πει πάσχα. πέρασμα- είναι η Ερυθρά θάλασσα. 

Εκεί, στην Ερυθρά θάλασσα, καταποντίζει ο Θεός τον Φαραώ και τους στρατιώτες του, και ο λαός περνάει ασφαλής. Είναι η Ενανθρώπηση του Ιησού Χριστού, με την οποία μας παίρνει από την γη του θανάτου και της αμαρτίας και του Σατανά και μας φέρνει στη Βασιλεία Του, και περνάμε από το πέρασμα που λέγεται Βάπτισμα. Ώστε λοιπόν τί ήταν το πέρασμα του Ισραήλ από την Αίγυπτο διά μέσου της Ερυθράς θαλάσσης στη γη Χαναάν; Ένας ιστορικός τύπος. Τίνος πρωτοτύπου; Του Βαπτίσματος και της σωτηρίας.

Άλλο παράδειγμα είναι και η καταστροφή της Ιερουσαλήμ, που έγινε το 70 μ.Χ.. Αποτελεί έναν ιστορικό τύπο, ένα γεγονός, αλλά ταυτοχρόνως αποτελεί κι έναν τύπο. Τίνος πρωτοτύπου; Του τέλους του κόσμου, τότε που θα καταστραφεί ο κόσμος.

Ο προφήτης Ηλίας παρών και στα έσχατα ως ιστορικό αντίτυπο μαζί και πρωτότυπο!

Έτσι κι εδώ. εκείνο το γεγονός που συνέβη ανάμεσα στον Προφήτη και τον Αχαάβ τον βασιλιά αποτελεί οπωσδήποτε ένα γεγονός, και ταυτόχρονα έναν ιστορικό τύπο των εσχάτων. Διότι ο Αχαάβ είναι αντίτυπο του Αντιχρίστου. Αλλά το πιο καταπληκτικό απ' όλα ξέρετε ποιο είναι; Το πιο καταπληκτικό πράγμα -που είναι και η μοναδική περίπτωση εδώ, η εντελώς μοναδική περίπτωση μέσα στην Ιστορία- είναι ότι ο προφήτης Ηλίας, που αποτέλεσε ιστορικό αντίτυπο ενός πρωτοτύπου των εσχάτων, ταυτόχρονα είναι και πρωτότυπο! 

Ο ίδιος Προφήτης θα είναι παρών και στις ημέρες του Αντιχρίστου!16

Όπως θα ξέρετε, ο προφήτης Ηλίας δεν πέθανε, αναλήφθηκε κάπου στον ουρανό.17

Θα επανέλθει! Και όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο, με τον ίδιο τρόπο. Και το καταπληκτικό: τριάμισι χρόνια ανομβρία επέφερε ο προφήτης Ηλίας στον Αχαάβ, τριάμισι χρόνια ανομβρία θα επιφέρει και στον Αντίχριστο! 

Συνεπώς έχουμε το μοναδικό φαινόμενο, που ένα πρόσωπο, ο προφήτης Ηλίας, αποτελεί όχι μόνο ένα ιστορικό αντίτυπο σ' εκείνη την εποχή, αλλά και ένα ιστορικό πρωτότυπο στο μέλλον, στα έσχατα. Έτσι λοιπόν το ίδιο πρόσωπο είναι παρόν και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Επαναλαμβάνω, μοναδικό φαινόμενο!

Κι αν, αγαπητοί μου, στις ημέρες των παιδιών σας έρθει ο προφήτης Ηλίας -επειδή θα έχει έλθει ο Αντίχριστος- κι αν στις ημέρες μας έλθει -όχι μόνο των παιδιών σας- πέστε μου, είναι καιρός για να κοιμόμαστε; ή είναι καιρός για να ανησυχούμε;... Ερωτώ.

Τι γράφει η Αποκάλυψη για τον προφήτη Ηλία.

Ακούστε τώρα τί γράφει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 11ο κεφάλαιο, πάνω σ' εκείνο το θέμα του ε­λέγχου του Αντιχρίστου υπό του Προφήτου, και τί θα γίνει παρακάτω, «και δώσω, λέει ο Θεός, τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα... ούτοι έχουσιν εξουσίαν τον ουρανόν κλείσαι, ίνα μη υετός βρέχη τας ημέρας της προφητείας αυτών. και... το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου... αποκτενεί αυτούς.»18 Παραλείπω μερικούς στίχους, για λόγους συντομίας. Και θα δώσω στους δυο μάρτυρές μου, λέει ο Χριστός, και θα προφητεύσουν. Λέγονται μάρτυρες, γιατί θα δώσουνε μία μαρτυρία. λέγονται ακόμη και προφήτες, γιατί θα προφητεύσουν.

Πόσο θα προφητεύσουν; Χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες, ίσον τριάμισι χρόνια. Πόσες μέρες είχε κρατήσει την ανομβρία τότε ο Προφήτης; Τριάμισι χρόνια. Το ίδιο φαινόμενο, από το ίδιο πρόσωπο!

Τ' ακούτε, παρακαλώ, πώς το λέει η Καινή Διαθήκη αυτό; «Αυτοί θα έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μην πέσει βροχή κατά τις ημέρες της προφητείας τους.»! Το κήρυγμα της μετανοίας λοιπόν θα διαρκέσει τριάμισι χρόνια, όσο και η περίοδος της ανομβρίας.

Αλλά τότε, λέει, το Θηρίον που θα ανεβεί από την άβυσσο, ο Αντίχριστος, μη ανεχόμενος την παρουσία και τον έλεγχο των δύο Προφητών, θα τους φονεύσει και θα αφήσει τα σώματά τους άταφα στην πλατεία της Ιερουσαλήμ.1

Ερμηνεύει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός και λέει: «Αποσταλήσεται Ενώχ και Ηλίας ο Θεσβίτης ... και υπ' αυτού αναιρεθήσονται.»20.

Γι' αυτούς τους δύο Προφήτες μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι θα τους δει όλος ο κόσμος, αφού θα 'χουν φονευθεί στην πλατεία της Ιερουσαλήμ. Βέβαια αυτό δείχνει ότι εκεί θα κυβερνήσει ο Αντίχριστος, τον οποίο θα ελέγξουν, αλλά και θα καταδείξουν οι δύο Προφήτες ότι αυτός τελικά είναι ο Αντίχριστος. Θα τους φονεύσει όμως, λέει, και τότε θα δουν τον φόνο τους «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί». Είναι μια συνηθισμένη φράση που χρησιμοποιείται στην Αποκάλυψη από τον ευαγγελιστή Ιωάννη21, αλλά χρησιμοποιείται και από τον προφήτη Δανιήλ22.

Πώς θα δουν αυτές οι «γλώσσες, φυλές, έθνη, λαοί» την αναίρεση, τον θάνατο των δύο Προφητών; Ασφαλώς με την τηλεόραση!

Μπορούσαν ποτέ να φανταστούν οι παλιότεροι ότι θα ερχόταν η τηλεόραση;... Θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι όλοι οι λαοί θα μπορούσαν έτσι να βλέπουν;... Κι όμως σήμερα είναι δυνατόν. Μήπως λοιπόν -μήπως!- είναι κοντά το τέλος, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς και το μηχάνημα της τηλεοράσεως ήδη έχει έρθει, δηλαδή έχει επινοηθεί;... και μήπως -μήπως!- ακριβώς κι αυτό θα μπει στην υπηρεσία του Αντιχρίστου;... Το ότι προ πολλού έχει μπει είναι γνωστό, διότι ό,τι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τους ανθρώπους για τον ερχομό του Αντιχρίστου.

Ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί.

Στα τριάμισι αυτά χρόνια της τυραννίας του Αντι­χρίστου ο λαός του Θεού πρέπει να αποκρυβεί «μικρόν όσον όσον».23 τριάμισι χρόνια πρέπει να κρυφτεί! Προσέξτε

Γιατί όμως πρέπει να κρυφτεί;

Για να γλυτώσει.

Για να γλυτώσει τον θάνατο;

Όχι τόσο τον θάνατο. αλλά και τον θάνατο. Όχι τόσο τον θάνατο, όσο και κυρίως τις κακές επιδράσεις εκείνων των τριάμισι ετών.

Είναι φοβερό, αγαπητοί μου, όταν βλέπουμε Χριστιανούς στην εποχή μας να επηρεάζονται τόσο πολύ από τον τρέχοντα πολιτισμό μας -ο οποίος υπηρετεί τον Αντίχριστο, πρέπει να σας το πω αυτό- και να μη μπορούμε να τους συγκρατήσουμε.

Θέλετε ένα μικρό αλλά πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, και φέρτε τα στην Εκκλησία... Τί σας λένε; Σας λένε ότι τα μυαλά σας είναι σκουριασμένα, ότι αυτά έχουν τώρα καινούργια μυαλά, ότι έχουν καινούργια θεώρηση της ζωής... Μαζέψτε τα παιδιά σας, αν μπορείτε, για να δείτε ότι όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι έχου­νε πάρει αέρα κι έχουν κοσμικοποιηθεί. Κι ακόμα δεν ήρθε ο Αντίχριστος. και πού να 'ρθει και να επιβάλει πείνα και οικονομικό αποκλεισμό...! Τί θα γίνει τότε;...

Να η άξια του βιβλίου της Αποκαλύψεως· έρχεται για να μας προετοιμάσει. Και η προετοιμασία είναι πρώτα σαν μήνυμα και ύστερα σαν άσκηση. Πρέπει να το καταλάβουμε. 

Ο λαός του Θεού θα κρυφτεί στην έρημο.

Λοιπόν πού θα πρέπει να καταφύγει ο λαός του Θεού; -και ο λαός του Θεού είναι εκείνοι που δεν θα προσκυνήσουν τον Αντίχριστο.

Στην ερημιά, όπως και ο Προφήτης. Εκεί θα καταφύγει ο λαός του Θεού, στην ερημιά, όπως παλιά και ο Προφήτης! Έτσι λοιπόν ο λαός του Θεού, όπως και οι υιοί των Προφητών στην εποχή του προφήτου Ηλιού -που ήταν πάρα πολλοί και περιστοίχιζαν τότε τον προφήτη Ηλία. σημειώσατέ το αυτό24- όλοι αυτοί, όπως και η Εκκλησία στα έσχατα, καταφεύγουν στην έρημο, κρύβονται.

Τί λέει η Αποκάλυψη για την έρημο.

Για να το δούμε αυτό πώς το λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως στο 12ο κεφάλαιο, από τον στίχο 14.

«Και εδόθησαν τη γυναικί δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής.» Δόθηκαν, λέει, στη γυναίκα... Ποιά είναι η γυναίκα; Είναι η Εκκλησία. Δόθηκαν στη γυναίκα, στην Εκκλησία, δυο φτερούγες του μεγάλου αετού.

Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε πολλές φορές αυτή την εικόνα -όπως στο Δευτερονόμιο και αλλού25- που δείχνει ότι αυτές οι δυο μεγάλες φτερούγες του αετού είναι η μεγάλη προστασία του Θεού. Όταν λοιπόν λέει «δόθηκαν δύο φτερούγες του αετού του μεγάλου», σημαίνει: ο Θεός προστατεύει την Εκκλησία.

Και συνεχίζει: «ίνα πέτηται εις την έρημον εις τον τόπον αυτής», για να πετάξει και να φύγει στην ερημιά, στον τόπο της. Ώστε ο τόπος της Εκκλησίας είναι η έρημος; Ναι, η έρημος! 

Τα Μοναστήρια αποτελούν προοίμιο της εξόδου του λαού του Θεού στην έρημο.

Το ξέρετε ότι ένα μικρό προοίμιο, και ταυτοχρό­νως ένα μήνυμα μέσα στους αιώνες, του ότι η Εκκλησία θα καταφύγει στην έρημο είναι τα Μοναστήρια; Πολλοί λένε: «Γιατί κάθεστε στα Μοναστήρια, εσείς οι μοναχοί;». Για να σας θυμίζουμε ότι η Εκκλησία θα ξαναγυρίσει στην έρημο. Άλλωστε από την έρημο ξεκίνησε η Εκκλησία. Έχετε αντίρρηση; Διαβάστε το 1ο κεφάλαιο από το Κατά Μάρκον ευαγγέλιο, να το δείτε αυτό, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω»26. Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος φωνάζει και λέει ότι έρχεται ο Μεσσίας. Και πού έδειξε, παρακαλώ, τον Μεσσία; Στην έρημο. Πού είναι τα θεμέλια της Εκκλησίας; Στην έρημο. Στην έρημο λοιπόν θα καταλήξει. 

Ο Όφις καθιστά την Γυναίκα «ποταμοφόρητον».

Έτσι, λέει πιο κάτω: «και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός ύδωρ ως ποτα­μόν, ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποιήση»27. Ο Διάβολος, ο Αντίχριστος, πίσω από τον οποίο είναι ο Διάβολος, θα κυνηγήσει την Εκκλησία, θα διώξει την Εκκλησία -γι' αυτό εκείνη θα καταφύγει στην έρημο- και θα βγάλει νερό από το στόμα του, για να την πνίξει.

Τι είναι αυτό το νερό που βγάζει ο Διάβολος, και ο Αντίχριστος, από το στόμα του; Να, αγαπητοί μου, τί είναι. τα διάφορα κοινωνικά και φιλοσοφικά συστήματα, που θέλουν να πνίξουν τον σύγχρονο Χριστιανό. Είναι όταν ο άλλος σου δίνει ένα πιάτο φαΐ και σου λέει: «Θα φας καλά. αλλά, ξέρεις, θα ακολουθήσεις αυτό το κοινωνικό σύστημα ή αυτό το οικονομικό σύστημα.». Δεν νομίζετε ότι μοιάζουμε λίγο με τον Ησαύ, που πούλησε τα πρωτοτόκιά του, το να φέρει δηλαδή τον Μεσσία, γιατί ήθελε να φάει;... Έτσι κι εμείς ξεπουλάμε τον Χριστό, για να έχουμε οικονομικά οφέλη... Τί κρίμα! Τί κρίμα!... Αυτά λοιπόν θα πνίξουν, θα προσπαθήσουν να πνίξουν την Εκκλησία.

Να το πάρουμε είδηση, το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να μας επιβληθεί, και να χαθούμε!

Βέβαια η Αγία Γραφή λέει ότι πολλοί Χριστιανοί θα χαθούν28. Το λέει και στο βιβλίο της Αποκαλύψεως, όταν ο Ιωάννης καλείται να μετρήσει τον ναό μόνο και το θυσιαστήριο, και όχι την αυλή του. Αυτό δείχνει ότι θα σωθεί μόνο το λείμμα29, ένα μικρό μέρος των Χριστιανών. Συγκεκριμένα λέει ο άγγελος στον Ιωάννη: «Μη μετρήσεις τα υπόλοιπα. δόθηκαν να πατηθούν από τα έθνη για σαράντα δύο μήνες.»30. Δηλαδή θα επικρατήσει ο Αντίχριστος στους Χριστιανούς τριάμισι χρόνια. Στους Χριστιανούς! Ναι. διότι, κατά τους Πατέρες, ο ναός, οι αυλές του και η πόλη Ιερουσαλήμ, η πόλη Σιών, πάντοτε συμβολίζουν την Εκκλησία. Τί μετριέται; Μόνο ο ναός, λέει, και το θυσιαστήριο, δηλαδή ένα μικρό μέρος.

Να το πάρουμε είδηση ότι μπορεί να χαθούμε και ότι το πνεύμα του Αντιχρίστου μπορεί να επιβληθεί και σ' εμάς! Να το πάρωμε είδηση!... Αυτό θα πει ότι ο Δράκων καθιστά «ποταμοφόρητον» την Εκκλησία, πάει να την πνίξει με το νερό. Το νερό είναι ό,τι σας εξήγησα. 

Ο Θεός βοηθά τον λαό Του, χρησιμοποιώντας τα φυσικά στοιχεία.

«Και εβοήθησεν η γη τη γυναικί, και ήνοιξεν η γη το στόμα αυτής και κατέπιε τον ποταμόν ον έβαλεν ο δράκων εκ του στόματος αυτού.»31

Έρχονται τα φυσικά στοιχεία να βοηθήσουν. Η γη, λέει, κατάπιε το νερό.

Η περίπτωση εδώ είναι όπως και στη διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης. Κάπου μετά τα μεσάνυχτα άρχισε να πνέει άνεμος νότιος, λέει, τόσο ισχυρός, που το νερό της θαλάσσης το χώρισε στα δυο. Πέρασαν οι Εβραίοι. και όταν πια ξημέρωνε, πήγαν να μπουν και οι Αιγύπτιοι. Σταματάει ο άνεμος, κλείνει το νερό και τους πνίγει όλους.32

Εδώ βλέπουμε τα στοιχεία της φύσεως. Βέβαια τα στοιχεία της φύσεως τα κυβερνάει ο Θεός, αλλά εδώ όμως δείχνει όχι ποιος τα κυβερνάει, αλλά τί κάνουν αυτά, σ' ένα πρώτο πλάνο, σ' ένα πρώτο επίπεδο, ότι δηλαδή τα στοιχεία της φύσεως έρχονται ή να καταστρέψουν τον ασεβή ή να ενισχύσουν και να βοηθήσουν τον ευσεβή.

Είδατε, ο προφήτης Ιωνάς ζεσταίνεται περιμένοντας την καταστροφή της Νινευή. «Ουφ! ζέστη, καλοκαίρι!»33 Μέσα σε λίγα λεπτά φυτρώνει μία κολοκυθιά με μεγάλα φύλλα και τον σκιάζει!

Έτσι λοιπόν η φύση έρχεται να βοηθήσει τον ευσεβή και την Εκκλησία.

Ο Αντίχριστος οργίζεται μ' αυτούς που κρύφτηκαν στην έρημο, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς Χριστιανούς στις πόλεις.

«Και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού.»34

Ο Αντίχριστος όμως δεν τα κατάφερε, κρύφτηκε η Εκκλησία.

Δηλαδή, θα σκεφθείτε, πόσοι μπορούν να κρυφτούν; Ας πούμε, στη Θεσσαλία πόσοι να είναι άραγε οι αληθινοί Χριστιανοί; Πενήντα; εκατό; πεντακόσιοι; χίλιοι;... Μπορούν όλοι αυτοί να πάρουν τα βουνά, να πάνε στις τρύπες της γης και στις σπηλιές και να κρυφτούν; Όχι. Οι υπόλοιποι; Οι υπόλοιποι μένουν στις πόλεις. Δηλαδή μόνο αυτοί είναι οι ευσεβείς, που έφυγαν στα βουνά; Όχι, έχει κι άλλους, στις πόλεις. Τότε τί γίνεται μ' αυτούς; «Έρχεται ο Διάβολος, λέει, και κάνει πόλεμο με τους λοιπούς.» Αλλοίμονό τους όμως. έχουν ν' αντιμετωπίσουν πραγματικά την τυραννία του Αντιχρίστου!

Όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα.

Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε;

«Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύ­δωρ.»35 Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο.

Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό36, αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.

Λέει πάλι το βιβλίο της Αποκαλύψεως: «όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού από προσώπου του όφεως»37, για να τρέφεται εκεί η Εκκλησία, λέει, «καιρόν» -είναι το έτος- «και καιρούς» -είναι τα δύο χρόνια. δύο συν ένα, τρία- «και ήμισυ καιρού» -είναι ο μισός χρόνος- δηλαδή τριάμισι χρόνια, «από προσώπου του όφεως», δηλαδή για όσο καιρό ο Διάβολος και ο Αντίχριστος θα επικρατούν σ' αυτόν τον κόσμο.

Τα ιστορικά προηγούμενα διαθρέψεως του λαού του Θεού αποτελούν εγγύηση για τη διατροφή του στα έσχατα.

Ώστε λοιπόν θα τρέφει ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφει ο Θεός εκεί;

Ξέρουμε ότι ο παλαιός Ισραήλ τρεφόταν στην έρημο κατά θαυμαστό τρόπο σαράντα ολόκληρα χρόνια.38 Ξέρουμε ακόμη ότι και οι Χριστιανοί στην έρημο, που κατέφευγαν από τους διωγμούς, τρέφονταν κατά τρόπο που οικονομούσε ο Θεός. Πώς όμως θα τρέφονται στα έσχατα οι Χριστιανοί που θα φεύγουν στην έρημο;

Αυτό το ξέρει ο Θεός, και θα το φανερώσει τότε. Δεν είπε ποτέ, φέρ' ειπείν, στους Εβραίους στην Αίγυπτο «Όταν θα σας βγάλω στην έρημο, εγώ θα σας τρέφω με το μάννα». δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. αλλ' όταν ο λαός βρέθηκε στην έρημο και είπαν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός έριξε το μάννα.39 Όταν λοιπόν και οι Χριστιανοί θα βρεθούν στις ερημιές και θα πουν «Τί θα φάμε;», τότε ο Θεός ξέρει τί θα δώσει, τώρα δεν το ξέρουμε αυτό.

Η απεικόνιση του Προφήτη με τον κόρακα που τον διατρέφει τονίζει την ιστορικότητά του ως τύπου των εσχάτων.

Αγαπητοί μου, ο μέγιστος των Προφητών, ο Ηλίας ο ένδοξος, έζησε τον ιστορικό τύπο των εσχάτων, όπως σας εξήγησα διά πολλών, για να μας δείξει πώς θα ζήσει κοντά του και η Εκκλησία.

Η Εκκλησία μας, ανάμεσα στα τόσα γεγονότα του πολυτάραχου βίου του προφήτου Ηλιού, ιστορεί, απεικονίζει δηλαδή επάνω σε εικόνες, ένα μόνο χαρακτηριστικό, να κάθεται μέσα σε μία σπηλιά, και εκεί να βλέπει τον κόρακα να του φέρνει το ψωμί ή το κρέας. Δεν δείχνει τίποτε άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία μας από τη ζωή του προφήτου Ηλιού, ούτε την θαυμαστή εκείνη θυσία του στο Καρμήλιον όρος, ούτε ακόμα εκείνη την θεοπτεία του στο όρος Χωρήβ, δηλαδή στο Σινά, ούτε τίποτε απ' όλα τ' άλλα τα παράδοξα, παρά εικονίζει μόνο αυτό. Ξέρετε γιατί; Γιατί η Εκκλησία μας θέλει να τονίσει την ιστορικότητα του Προφήτου σαν τύπο των εσχάτων; αλλά και να μας πει -μόνο αυτή την εικόνα παίρνω κι εγώ από τον Προφήτη- να μας πει τί θα γίνει με τους πιστούς μας όταν θα έλθει το τέλος του κόσμου.

Όπως έλεγξε τον Αχαάβ, έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.

Αγαπητοί μου, ο προφήτης Ηλίας, όπως σας είπα και προηγουμένως, θα δείξει τον Αντίχριστο αλλά και θα τον ελέγξει φοβερά, όπως έλεγξε και τον Αχαάβ.

Ξέρετε τί είπε στον Αχαάβ; Του είπε: «Το αίμα σου θα το γλύψουν τα σκυλιά και τα γουρούνια!». Έτσι έγινε, αγαπητοί μου. Πληγώθηκε σ' έναν πόλεμο ο Αχαάβ, και τον πήγαν πληγωμένο σε μία πηγή, εκεί, λέει, που οι πόρνες λούζονται. Εκεί λοιπόν τον έπλυναν, του έπλυναν τις πληγές. Αλλά τόσο πολύ έτρεχε το αίμα, ακατάσχετο, που τελικά πέθανε εκεί. Και πήγαν μετά τα σκυλιά και τα γουρούνια και έγλυφαν εκεί το αίμα του Αχαάβ!40

«Εσένα, λέει στην Ιεζάβελ, εσένα... εσένα... θα σε ποδοπατήσουν τα άλογα και θα σε λιανίσουν, και θα σε φάνε τα σκυλιά!...» Έτσι κι έγινε, αγαπητοί μου. Την πέταξαν από το παράθυρο του παλατιού κάτω στην αυλή. Πραγματικά, εκείνοι που ξεκλήρισαν την οικογένεια του Αχαάβ -άλλαξε η κυβέρνηση, να μην πολυλογώ- την πέταξαν από το παράθυρο, τα άλογα την ποδοπάτησαν, και σε λίγο πήγαν τα σκυλιά και την έφαγαν! Και λένε για μια στιγμή εκείνοι που μπήκαν μες στο παλάτι: «Για να πάμε να δούμε, τί έγινε αυτή;». Και πάνε κάτω και βλέπουνε μόνο γδαρμένα κόκκαλα... Την είχαν φάει τα σκυλιά!41

Ελέγχει λοιπόν φοβερά ο Προφήτης. 

Έτσι θα ελέγξει και τον Αντίχριστο.

Αν για τους απίστους θα είναι φοβερός, 

τότε για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία.

Αλλά και για τους απίστους θα είναι φοβερός ο Προφήτης.

Μας λέει το βιβλίο της Αποκαλύψεως ότι όταν ο Αντίχριστος θα τον συλλάβει μαζί με τον άλλο Προφήτη, τον Ενώχ, και θα τους κρεμάσει, θα τους φονεύσει, τότε τόσο θα χαρούν οι άνθρωποι -ακούστε. θα χαρούν!- ώστε θα ανταλλάξουν δώρα μεταξύ τους, γιατί επιτέλους απαλλάχτηκαν από έναν κήρυκα που τους βασάνιζε με τα λόγια του...42 Οι αμαρτωλοί λοιπόν άνθρωποι θα χαρούν. Αλλά θα σταθή όμως φοβερός, γιατί σε τρεισήμισι μέρες θα δουν τον προφήτη Ηλία να ανασταίνεται από τους νεκρούς και να ανεβαίνει στον ουρανό, και τότε θα τους πιάσει φόβος και τρόμος!43

Αλλά εάν για τους απίστους ο Ηλίας θα είναι φοβερός, για τους δικαίους θα είναι μια αληθινή ευλογία. Γι' αυτό και ο ύμνος των Πατέρων στο βιβλίο της Σοφίας Σειράχ, στο 48ο κεφάλαιο, στην Παλαιά Διαθήκη, που αναφέρεται στον προφήτη Ηλία, τελειώνει ως εξής: «μακάριοι οι ιδόντες σε και οι εν αγαπήσει κεκοσμημένοι, και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα»44, ευτυχισμένοι αυτοί που θα σε δουν, ή που σε βλέπουν, αυτοί που ζουν στολισμένοι με αρετές, κι εμείς θα ζήσουμε και θα σε δούμε. Ο Σειράχ ζει περίπου εξακόσια χρόνια μετά τον Προφήτη. Λέει «θα σε δούμε»!

Τη χαρά και την ελπίδα που σκορπούσε ο προφήτης Ηλίας στους δικαίους της εποχής του θα σκορπίσει και στους δικαίους των εσχάτων αλλά και σ' όλους που θα αναστηθούν.

Αγαπητοί μου, τον προφήτη Ηλία τον είδαν με χαρά και ελπίδα πρώτα-πρώτα εκείνοι οι εφτά χιλιάδες άνδρες στην εποχή του, όταν ήταν κρυμμένοι και δεν φανέρωναν την πίστη τους στον αληθινό Θεό, τότε που ο Προφήτης με παράπονο έφθασε να πει στον Θεό: «Κύριε, μόνος εγώ έμεινα να Σε λατρεύω. Όλοι οι άλλοι προσκύνησαν τα είδωλα!». «Όχι, Ηλία, ήταν η ελπίδα τους ο Προφήτης! εφτά χιλιάδες άνδρες δεν προσκύνησαν τον Βάαλ.» Αυτοί οι εφτά χιλιάδες άνδρες, άμα έβλεπαν τον Προφήτη να ελέγχει τον Αχαάβ, χαίρονταν. Χαίρονταν.

Αλλά θα τον δουν με χαρά και ελπίδα και οι δίκαιοι των εσχάτων. Όταν θα κηρύσσει στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ευσεβείς, οι δίκαιοι, θα πουν: «Ήλθε ο Ηλίας. Ήλθε ο Ηλίας! Ελέγχει τον Αντίχριστο. Ήλθε ο Ηλίας!... Τα βάσανά μας τελειώνουν! Έρχεται ο Χριστός!...». Θα είναι λοιπόν και η ελπίδα των δικαίων των εσχάτων.

Θα τον δουν ακόμη και όλοι οι δίκαιοι που κατά τη δευτέρα Παρουσία θα αναστηθούν «και γαρ ημείς ζωή ζησόμεθα», όπως τον είδαν και οι τρεις Μαθητές στο Θαβώρ, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. γιατί κι εμείς θα ζήσουμε, όπως έγραφε ο συγγραφέας της Σοφίας Σειράχ το 200 π.Χ.

Αγαπητοί μου, αυτή είναι με λίγα λόγια η θαυμαστή προσωπικότητα του αγίου προφήτου Ηλιού. Κι εμείς, τελειώνοντας, τί άλλο θα μπορούσαμε να πούμε; 

Ω άγιε του Θεού Προφήτα, ένδοξε Ηλία, πρέσβευε υπέρ ημών!...

20-7-1986

1. Βλ. Γ' Βασ. 18,17-40.

2. Βλ. Γ' Βασ. 19, 8-18. Σοφ. Σειρ. 48, 7.

3. Βλ. Ματθ. 17, 3. Μάρκ. 9, 4. Λουκ. 9, 30.

4. Πράξ. 17, 26.

5. Βλ. Δευτ. 32,15. Ησ. 5, 7. 44, 2.

6. Γ' Βασ. 17,1.

7. Βλ. Γέν. 15, 14. 23, 18. Έξοδ. 23, 18-33. 34, 24. Λευϊτ. 26, 42-46. Δευτ. 2,10-25. 4, 27. Ιησ. Ναυή 23, 9. κ.α.

8. Γέν. 15,13-16.

9. Βλ. Έξοδ. 12,40.

10. Δευτ. 31,1-23.

11. Ησ. 9, 11-12. 13, 1-22. 14, 22-23. Ιεζ. 32, 1-16. Ιερ. 31, 1-44. κ.α.

12. Βλ. Δαν. 8, 3-8.

13. Ησ. 3,16-26.

14. Γ' Βασ. 17, 3-4.

15. Ησ. 26, 20.

16. Βλ. Μαλ. 4,4-5.

17. Βλ. Δ' Βασ. 2,1.

18. Αποκ. 11,3-7.

19. Βλ. Αποκ. 11, 8.

20. Άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Περί Αντιχρίστου, Δ' 99,44. Πρβλ. Άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Λόγος εις την όρασιν του Δανιήλ, 37.32-38.11: «...αποστέλλει εν συντόμως τους ιδίους αυτού θεράποντας, τον τε Ενώχ και Ηλίαν, εις έλεγχον αυτού του αντικειμένου ενώπιον πάντων εθνών... ορών ουν ο εχθρός εαυτόν υπ' αυτών δεινώς ελεγχόμενον και υπό πάντων καταφρονούμενον, θυμώ και οργή ανελεί τους αγίους». Άγ. Ιππό­λυτος Ρώμης, Λόγος περί της συντελείας του κόσμου, 21.28-30: «...καθώς φησι και τούτο Δανιήλ, προεωρακώς ότι το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου ποιήσει μετ' αυτών πόλεμον, ήγουν μετά Ενώχ και Ηλία, και νικήσει αυτούς και αποκτενεί αυτούς διά το μη θέλειν αυτούς δόξαν δούναι τω διαβόλω».

21. Βλ. Αποκ. 10, 9. 11.17,15 κ.α.

22. Βλ. Δαν. 3,4. 8· 31. 5,19. 6, 25 κ.α.

23. Πρβλ. Ησ. 26,20. Εβρ. 10, 37.

24. Βλ. Γ' Βασ. 21, 35. Δ' Βασ. 2, 3. 5. 7. 15. 4, 1. 38. 5,22. 6,1.

25. Βλ. Δευτ. 32,11. Έξοδ. 19, 4. Παρ. Σολ. 23, 5. Ιερ. 29, 22. Ιεζ. 17, 3· 7. κ.α.

26. Μάρκ. 1, 3. Πρβλ. Ματθ. 3, 3. Λουκ. 3,4. Ιωάν. 1, 23.

27. Αποκ. 12,15.

28. Βλ. Ματθ. 24, 24. Μάρκ. 13,22 κ.α.

29. Βλ. Ησ. 10, 22. Ρωμ. 9, 27.11, 5.

30. Αποκ. 11,1-2.

31. Αποκ. 12,16.

32. Βλ. Έξοδ. 14, 21-29.

33. Ιων. 4, 1-6.

34. Αποκ. 12,17.

35. Γ' Βασ. 17, 6.

36. Βλ. Γέν. 8, 6-7 κ.α.

37. Αποκ. 12,14.

38. Βλ. Έξοδ. 16, 35

39. Βλ. Έξοδ. 16, 2-14.

40. Βλ. Γ' Βασ. 20,19. 22, 30-38.

41. Βλ. Γ' Βασ. 20, 23. Δ' Βασ. 9,1-37.

42. Βλ. Αποκ. 11,10.

43. Βλ. Αποκ. 11,11-13.

44. Σ. Σειρ. 48, 11.

45. Γ' Βασ. 19, 14-18. Πρβλ. Ρωμ. 11, 3-4

46. Βλ. Ματθ. 17, 1-6. Μάρκ. 8, 2-9

† Π. ΑΘΑΝ. ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

http://www.impantokratoros.gr