π. Φιλόθεος Ζερβάκος – οδηγίες για “ξεμάτιασμα” μικρών παιδιών

Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος 

και να λέγη την ευχήν της βασκανίας.

Όταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να πάθουν εκ βασκανίας, θα παίρνετε ολίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε εις το κανδήλι πού έχετε εις τας εικόνας, θα αλείφετε το παιδί εις το μέτωπον και το πρόσωπον σταυροειδώς και θα λέγετε τα εξής τροπάρια:

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ώραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα. 
Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.

Η μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια. Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος και να λέγη την ευχήν της βασκανίας.

http://www.diakonima.gr

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: Στόν κόσμο μέσα θά δοκιμάσετε θλίψη, ἀλλά μήν ἀπελπίζεστε!

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ευεργέτησε την ανθρωπότητα, και ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες του Ιουδάιους, με ποικίλες και πολύτροπες ευεργεσίες. Όμως έλαβε ως αμοιβή από τους ευεργετηθέντες ονειδισμούς, εμπτυσμούς, κολαφισμούς, μαστιγώσεις, καταφρονήσεις΄ δέχτηκε στο κεφάλι του ένα στεφάνι πλεγμένο με αγκάθια, ποτίστηκε ξίδι και χολή και στο τέλος καταδικάστηκε με το σταυρικό θάνατο, το θάνατο της πιο μεγάλης ντροπής. 

Αλλά και στους Μαθητές του λίγο πρίν από το σταυρικό του θάνατο είπε: Άν καταδίωξαν εμένα, και σας θα κυνηγήσουν. Άν ετήρησαν το λόγο μου, και το δικό σας λόγο θα σεβαστούν και θα τηρήσουν… 

Επειδή δεν είστε ένα κομμάτι απο τον αμαρτωλό κόσμο, θα σας μισήσει ο κόσμος ο αμαρτωλός.

Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε η θλίψη θα μεταβληθεί σε χαρά και αυτή τη χαρά κανείς δεν θα μπορεί να σας την αφαιρέσει, γιατί θα είναι διαρκής, παντοτινή.

Λοιπόν μη λυπηθείτε. Μάλλον να χαρείτε, διότι με το που σας καταφρόνησαν οι άνθρωποι που ευεργετήσατε, περισσότερο σας τίμησαν. Σας ανέδειξαν συναθλητή και συναγωνιστή όλων εκείνων των μεγάλων και επιφανών ανδρών, που έπαθαν για την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την καλοκαγαθία και που ο Κύριος τους εμακάρισε λέγοντας: Μακάριοι θα είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και σας ονειδίσουν και σας καταδιώξουν. Να χαίρεστε τότε, γιατί ο μισθός που θα πάρετε στους ουρανούς θα είναι μεγάλος.

Ο Κύριος, σαν ήταν κρεμασμένος επάνω στο Σταυρό, προσευχόταν για τους σταυρωτές του κι έλεγε : «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσοι», που θα πει «Πατέρα, συγχώρεσε τους, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν». Όπως ο Κύριος, έτσι και οι περισσότεροι Άγιοι και μεγάλοι σοφοί και σπουδαίοι άνθρωποι, προσεύχονταν για τους εχθρούς, για κείνους που τους μισήσαν και τους αδικούσαν. Αυτούς να μιμηθούμε κι εμείς, για να έχουμε μεγάλο μισθό στους ουρανούς. 

Διδαχές πατρικές και Θαυμαστά γεγονότα 

του Γέροντος ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ζερβάκου (1884-1980)

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Όραμα Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου: Η Παναγία ὕψωνε τὰ χέρια στὸν Χριστὸν καὶ ἔλεγε: «Αὐτοὶ εἶναι δικοί μου...

Κάποτε ὁ Γέροντας Φιλόθεος Ζερβᾶκος ἀπὸ τὴν Πάρο, ἅγιος ἄνθρωπος, μοῦ ἔλεγε κλαίγοντας ἕνα ὅραμά του. Εἶχε ἀγωνία. Κάτι συνέβαινε στὴν Ἑλλαδικὴ κοινωνία καὶ ἔλεγε: «Πῶς χάλασε ἡ κοινωνία; Πάει, θὰ πεθάνη ἡ κοινωνία»...

Καὶ ἀπογοητευμένος σηκώνει τὸ βλέμμα του καὶ τί βλέπει; Στρατιὰ ἀμέτρητη ἀπὸ Ἁγίους, μιλιούνια – οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος εἶχαν καὶ τὴν Παναγία μπροστά, ἡ Ὁποία ὕψωνε τὰ χέρια στὸν Χριστὸν καὶ ἔλεγε: «Αὐτοὶ εἶναι δικοί μου... Σὲ παρακαλῶ, ἐκείνους ποὺ εἶναι κάτω, θέλω νὰ σώσης».

Τότε τῆς λέγει ὁ Χριστός: «Μά, ἁμαρτάνουν». Καὶ ἡ Παναγία ἀπαντᾶ: «Ἁμαρτάνουν· ἀλλά, ὅσο ὑπάρχει τὸ ἔλεός Σου καὶ ὅσο ὑπάρχω Ἐγώ, ἡ Μάνα αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τοὺς ἀφήσης νά χαθοῦν». «Καλά, Μητέρα, θὰ σώσω καὶ αὐτούς». Καὶ ὁ Γέροντας ἔβλεπε μυστικὰ νὰ προστίθενται, νὰ προστίθενται ἁμαρτωλοὶ καὶ νὰ βγαίνουν καινούργιοι Ἅγιοι.

Ἂς ἑτοιμαζώμαστε, ἀδελφοί μου. Ἀξίζομε τόσο, ὅσο περισσότερο προσπαθοῦμε καὶ ὅσο περισσότερο δοκιμαζόμαστε καὶ προετοιμαζόμαστε γιὰ νὰ εἴμαστε ἄξιοι τύποι καὶ προτυπώσεις τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, ἄξιοι νὰ ἀριθμηθοῦμε ἀνάμεσα στὰ πλήθη τῶν Ἁγίων.

Ἀρχιμ. Αἰμιλιανοῦ Σιμωνοπετρίτου

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

«Η ΠΑΡΟΥΣΑ ΓΕΝΕΑ ΘΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΣΕ ΚΑΚΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ»

Η προφητεία του αγίου Νήφωνος εκπληρώνεται...

Αλλοίμονον που κατήντησαν οι άνθρωποι της παρούσας πονηράς γενεάς. Αληθώς η προφητεία του αγίου Νήφωνος εκπληρώνεται, ότι η παρούσα γενεά θα υπερβεί εις την κακίαν, την κακίαν όλων των αιώνων. 

Σκέπτομαι να παρακαλέσω τον Θεόν να με πάρει, ή να παραμείνω εδώ εις τους Αγίους Πάντες, διότι είδον ανομίαν και αντιλογίαν εν τη πόλει και εμάκρυνα φυγαδεύων και ηυλίσθην εν τη ερήμω, πλην το θέλημα του Κυρίου γενέσθω.

Να έχετε υπομονήν και να μην απελπίζεσθε ποτέ, διότι η ελπίς ου καταισχύνει, και όποιος ελπίζει στο Θεό πάντα καλά πηγαίνει και εάν δοκιμάζεται, έχει θλίψεις, στενοχωρίας, διωγμούς, κινδύνους, όταν έχει ελπίδα, όλα παρέρχονται…

Οι φρόνιμοι και καλοί χριστιανοί χαίρονται εις τας θλίψεις των. Δεν πρέπει να απελπίζεσαι, διότι σε εγκατέλειπον οι άνθρωποι, αλλά θα παρακαλείς τον Θεόν να σου δίδει υπομονήν εις τέλος, και να πιστεύεις, ότι, εάν οι άνθρωποι σε εγκαταλείψουν, ο Θεός ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψει.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΥ, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ», τευχ. 53, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1993, σ. 102.

http://tribonio.blogspot.gr

Δύο θαύματα αποδεικτικά ότι δεν σώζει το ημερολόγιο († ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ)

Οἱ τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου κάθε τόσο μᾶς παραπέμπουν στὸν Γέροντα Φιλόθεο, ὁ ὁποῖος ὅμως δὲν προσεχώρησε στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, οὔτε ἀσφαλῶς τὸ ἐξέλαβε ὡς θέμα καὶ Δόγμα Πίστεως, παρότι τόνιζε τὴν ἐπαναφορά μας σ' αὐτό, ἀλλ' ὄχι βέβαια στὶς παρατάξεις. Εἴδαμε στὸ διαδίκτυο καὶ δημοσιεύουμε τὴν παρακάτω ἀνάρτηση.

Δύο θαύματα αποδεικτικά ότι δεν σώζει το ημερολόγιο

(† ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ)

"Εάν θελήσω να απαριθμήσω τας πλάνας και τας αιρέσεις των παλαιοημερολογιτών εις τας οποίας υπέπεσον μετά την εισαγωγήν του νέου εορτολογίου, δεν με εξαρκεί ο χρόνος. Εκτός του αναβαπτισμού, της αναμυρώσεως, το να τολμήσουν μερικοί να μη εισέρχωνται εις τας εκκλησίας των χριστιανών νεοημερολιτών, να μη προσκυνούν τας ιεράς εικόνας, να περνούν έξω από τας εκκλησίας και να μη κάνουν το σημείον του Σταυρού ...

Ταύτα σοι γράφω δια να μη πλανηθής και δια να μη νομίσης ότι τα λέγω προς υπεράσπισιν του νέου ημερολογίου. Απ' αρχής ήμην, είμαι και θα είμαι εναντίον της απερισκέπτου, αντικανονικής και παρανόμου εισαγωγής του νέου εορτολογίου. Ηγωνίσθην, αγωνίζομαι και θα αγωνίζωμαι άχρι τέλους διά την επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου, όχι ότι παραδέχομαι το ημερολόγιον, ότι αυτό μόνον θα με σώση. αγωνίζομαι διά την ομόνοιαν, την ενότητα και ειρήνην της Εκκλησίας, άνευ των οποίων και το έθνος και η Εκκλησία θα ναυαγήσουν...

Πρόσεχε, να αγαπάς τον Θεόν και να είσαι πάντοτε κοντά Του."

Ακολουθεί η πραγματικά σοκαριστική περιγραφή του π. Φιλόθεου Ζερβάκου (για κάποιος που παρά την σωστή τους αρχικά επιλογή, έφτασαν δυστυχώς από άγνοια και υπερβάλλον ζήλο στο άλλο άκρο). Στο τέλος της ανάρτησης, ένα σχόλιο μας.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

«ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»

† ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

…Οι μοναχοί της Λογγοβάρδας δεν ακολουθούν ημερολόγια, ακολουθούν τον Χριστό ο Οποίος είπεν. «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Μάρ. 8, 34).

Δεν είπε να ακολουθήση το άψυχον ημερολόγιον και ο πιστεύσας και βαπτισθείς (εις αυτό) σωθήσεται. Ο πιστεύσας εις τον Χριστόν και εις το Ευαγγέλιον σωθήσεται, όχι εις το παλαιόν ημερολόγιον.

Πλανώνται δεινήν πλάνην πολλοί των φανατικών και ζηλωτών παλαιοημερολογιτών πιστεύοντες ότι χωρίς το ημερολόγιον δεν σώζετε ο άνθρωπος. Οι Άγιοι Πάντες, Προφήται, Απόστολοι, Μάρτυρες και Όσιοι, δεν εσώθησαν και δεν εθαυματούργησαν με τα ημερολόγια αλλά διά της πίστεως….

Τα μυστήρια τα τελούμενα υπό των νεοημερολογιτών είναι έγκυρα, διότι δεν τα τελειοί και αγιάζει το ημερολόγιον, αλλά τα τελειοί το Άγιον Πνεύμα, το οποίον επικαλούνται και οι νεοημερολογίται να τα αγιάση, και ο άνθρωπος σώζεται διά της ορθής πίστεως, της αγάπης και των καλών έργων, όχι διά των ημερολογίων…. 

Η λατρεία, την οποίαν απονέμουν πολλοί των παλαιοημερολογιτών εις το παλαιόν ημερολόγιον και κατήντησαν αληθείς χρονολάτραι, η έλλειψις της πραγματικής, της ειλικρινούς αγάπης προς τον Θεόν και τον πλησίον, η έλλειψις της αγάπης προς αλλήλους και αυτών των παλαιοημερολογιτών ακόμη, η ασέβεια, η απιστία, η κακή πολιτεία, η καταφρόνησις προς τον νόμον του Θεού, τας θείας εντολάς και τας ιεράς παραδόσεις των πλείστων κληρικών και λαϊκών νεοημερολογιτών, παρατείνουν την διαίρεσιν, το σχίσμα. αυξάνουν τα πάθη, τα μίση, την κακίαν, τας αμαρτίας. σκληρύνουν τας καρδίας αμφοτέρων, απομακρύνουν την μετάνοιαν και πλησιάζομεν, εάν δεν μετανοήσωμεν, εις την απώλειαν.

«Εάν μη μετανοήτε», είπεν ο Κύριος, «πάντες ωσαύτως απολείσθε» (Λουκ. 13, 3).

Εγίναμεν οι πάντες, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, γενεά πονηρά, σκολιά και διεστραμμένη. και προς τους σκολιούς σκολιάς οδούς εξαποστέλλει ο Κύριος. Τους πονηρούς εξολοθρεύει, καθώς και πάντας τους αμαρτωλούς, και φυλάσσει Κύριος πάντας τους αγαπώντας Αυτόν. Δεν θα κριθούν και καταδικασθούν οι άνθρωποι τόσον δια τα ημερολόγια, όσον θα καταδικασθούν δια την έλλειψιν της αγάπης και των καλών έργων. Ας αγαπήσωμεν τον Κύριον, ας φυλάξωμεν τας εντολάς Του και, εάν ως άνθρωποι αμαρτήσωμεν, ας μετανοήσωμεν δια να μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος Χριστού.

Αναγκαίον κρίνω να αναφέρω εδώ δύο θαύματα αποδεικτικά, ότι τα μυστήρια τα υπό των νεοημερολογιτών τελούμενα είναι έγκυρα και ότι τον άνθρωπον δεν το σώζουν τα ημερολόγια, αλλά τον σώζει η μετάνοια, η εξομολόγησις, η πίστις, η αγάπη, τα καλά έργα, ο Θεός.

Εις το χωριόν του Παρθενίου ήτο νέος τις τον οποίον μερικοί εις την Πάρον παλαιοημερολογίται τον έπεισαν να μη πηγαίνη εις την Εκκλησίαν, να μη εξομολογήται, να μη κοινωνή των αχράντων μυστηρίων, διότι θα κολασθή, επειδή με το νέον ημερολόγιον δεν γίνεται λειτουργία, μυστήριον. όσοι πηγαίνουν εις την Εκκλησίαν με το νέον ημερολόγιον, εξομολογούνται, κοινωνούν, όλοι είναι κολασμένοι. Φοβηθείς ο νέος απεμακρύνθη από την Εκκλησίαν και την αγίαν Κοινωνίαν και έπαθεν, ο δυστυχής, εκείνο το οποίον λέγει ο Άγιος Κύριλλος. οι μακρύνοντες εαυτούς της Εκκλησίας και των αγίων Μυστηρίων εχθροί του Θεού και φίλοι του διαβόλου καθίστανται. Ο Εύσπλαγχνος όμως Θεός δεν τον αφήκε να χαθή, διότι από απλότητα επλανήθη από παλαιοημερολογίτας. και όταν ησθένησε και επλησίασε εις τον θάνατον, μίαν ημέραν εισήλθον εις το δωμάτιόν του πλήθος δαιμόνων, τον ησπάζοντο και του έλεγον. Ήλθαμε να σε πάρωμε, είσαι ιδικός μας. Εις την παρουσίαν και θέαν των μιαρών δαιμόνων ο νέος ετρόμαξε και γοερώς εφώναξε. Βοήθεια! βοήθεια! Βγάλτε αυτούς τους μαύρους που ήλθαν να με πάρουν. Τρέχουν οι γονείς έντρομοι, οι γείτονες, και τον ερωτούν, τί έπαθε. Αυτός περισσότερον εφώναζε. Βγάλτε τους μαύρους που ήλθαν να με πάρουν. Οι γονείς και οι προσδραμόντες δεν έβλεπον ουδένα και προσεπάθουν να τον παρηγορήσουν, αλλ” εκείνος διαρκώς έτρεμε, έκλαιε και εφώναζε τα τους βγάλουν έξω.

Αφού είδε ότι ουδεμίαν βοήθειαν έδιδον εις αυτόν, λέγει εις τους γονείς του. Φέρετέ μου τον παπά Φιλόθεον να εξομολογηθώ, και επειδή τω είπον, ότι απουσίαζον, τους λέγει. Φέρετε τον παπά Μανώλη. Τω λέγουν. Είναι νεοημερολογίτης, και εσύ δεν επήγαινες εις την εκκλησίαν, επειδή ήτο νεοημερολογίτης και δεν τον εχαιρέτας. πώς τώρα τον γυρεύεις; Έσφαλα, έσφαλα. φέρετέ τον να εξομολογηθώ. Τον ειδοποίησαν, μετέβη και εξωμολογήθη. Όταν όμως εισήλθεν ο Ιερεύς, οι δαίμονες εξήλθον και ίσταντο εις την θύραν. όταν δε ο Ιερεύς τω ανέγνωσε την συγχωρητικήν ευχήν, οι μεν μαύροι και δυσειδείς δαίμονες έφυγον κλαίοντες, εισήλθον δε μερικοί νέοι ωραίοι, θαυμάσιοι εις την μορφήν, τον ησπάσθηκαν και τω λέγουν. Επειδή εξωμολογήθης καθαρά, ήλθομεν εις βοήθειάν σου.

Έπαυσε ο νέος να κλαίη, να φοβήται, και με φωνάς ευχαριστηρίους, με πρόσωπον φαιδρόν και ιλαρόν, εκαλούσε τους γονείς και γείτονας να ίδουν την λαμπρότητα και ωραιότητα των νέων εκείνων, αλλά ως ανάξιοι δεν έβλεπον. Μετά τρεις ημέρας λέγει εις τους γονείς του. Ειδοποιήσατε τον παπά Μανώλη αύριον εις τας 9π.μ. να έλθη να με κοινωνήση διότι οι νέοι οι οποίοι με συντροφεύουν μου είπαν θα με πάρουν μαζί των. Έτσι και έγινε, και απήλθε γελαστός και με χρηστάς ελπίδας εις την άνω Ιερουσαλήμ.

Εις την Σύρον ήσαν δύο Ιερομόναχοι και Πνευματικοί φανατικοί και ζηλωταί θερμότατοι του παλαιού ημερολογίου, οι οποίοι συνεβούλευον και εδίδασκον τους ανθρώπους, τους χριστιανούς, να μη πηγαίνουν εις την εκκλησίαν, να μη κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων. Αντί να κοινωνούν, να προτιμούν να γεμίζουν ένα ποτήρι κρασί και να βουτούν μία φέτα ψωμί να τρώγουν, αυτό θα είναι προτιμότερον. Επίσης τα βρέφη των, αντί να τα βαπτίζουν νεοημερολογίται ιερείς, να προτιμούν να τα κάμουν ένα μπάνιο εις την θάλασσαν ή να βάζουν σε μια σκάφη νερό και να τα πλένουν. Ο ένας μάλιστα φανατικώτερος έλεγεν, ότι την κονωνίαν των νεοημερολογιτών την βάζει κάτω και την πατά και έλεγε μίαν αισχράν λέξιν. Είχον δε αναμεταξύ των τόσον μίσος, φθόνον και κακίαν, ώστε δεν ησχολούντο εις άλλο τι τόσον, όσον εις το να πηγαίνουν εις ανθρώπους γνωστούς των και αγνώστους, να κατηγορή ο ένας τον άλλον, με φοβεράς φρικτάς κατηγορίας και συκοφαντίας. 

Έγινε μέγα σκάνδαλον εις την πόλιν της Σύρου.

Μερικοί φρόνιμοι και θεοφοβούμενοι με παρεκάλουν να τους ειρηνεύσω. Προσεπάθησα να τους πείσω, ότι οφείλουν ως χριστιανοί και περισσότερον ως ιερομόναχοι και πνευματικοί να συγχωρηθούν, να συνδιαλλαγούν, να διαλύσουν τον φθόνον και την έχθραν, διά να μη αποθάνουν εν έχθρα. αλλά εστάθη αδύνατον. Τον ένα, με πολλά παραδείγματα και διδασκαλίας εκ του Ευαγγελίου, τον έπεισα να παραδεχθή να συγχωρηθούν. ο άλλος εστάθη αδύνατον, οπότε τω είπον. Εάν δεν τον συγχωρήσης, να μη λειτουργήσης, διότι ο Χριστός λέγει. πρώτον να καταλλαγής με τον εχθρόν σου και τότε να προσφέρης το δώρον σου ή την θυσίαν. Εγώ, μοι λέγει, θα λειτουργήσω…..

Αλλά αντί να λειτουργήση, μετ” ολίγας ημέρας από τότε που τω είπον να μη λειτουργήση, επήρε ένα μαχαίρι και πήγε να σφάξη τον ανεψιόν του εργοστασιάρχην, ότι του επήρε τα χρήματα. και επειδή ο Αστυνόμος τον εφυλάκισε ολίγας ημέρας και τον ηπείλησε να μη ενοχλήση άλλοτε τον ανεψιόν του διότι θα τον ετιμώρη, επήγε ως άλλος Ιούδας και επήρε σχοινίον και έδεσε βρόγχον δια να πνιγή, αλλά την στιγμήν εκείνην τον είδε κάποια γυνή, η οποία εφώναξε και έσπευσαν και έκοψαν το σχοινί και εσώθη. Αλλ” επειδή παρεφρόνησε, τον έκλεισαν εις το άσυλον. και ότε επλησίαζε εις τον θάνατον, επήγε ο Ιερεύς να τον κοινωνήση, τον εύρε και έτρωγε τας ακαθαρσίας του! Και ούτω ακοινώνητος απέθανε αυτός που έλεγε ότι την Κοινωνίαν των νεοημερολογιτών την βάζει κάτω και την πατά και την χρίει με ακαθαρσίας. Όταν δε τον εξέθαψαν ήτο άλυτος, το λείψανόν του μαύρον, δυσωδίαζε, το στόμα του ανοικτόν και η γλώσσα του εκρέματο έξω του στόματος. Αυτά είναι τα κατορθώματα των φανατικών παλαιοημερολιτών των αποβαλόντων την αγάπην και κρατούντων σφικτά το παλαιόν ημερολόγιον να μη το χάσουν.

Εάν θελήσω να απαριθμήσω τας πλάνας και τας αιρέσεις των παλαιοημερολογιτών εις τας οποίας υπέπεσον μετά την εισαγωγήν του νέου εορτολογίου, δεν με εξαρκεί ο χρόνος. Εκτός του αναβαπτισμού, της αναμυρώσεως, το να τολμήσουν μερικοί να μη εισέρχωνται εις τας εκκλησίας των χριστιανών νεοημερολιτών, να μη προσκυνούν τας ιεράς εικόνας, να περνούν έξω από τας εκκλησίας και να μη κάνουν το σημείον του Σταυρού και να λέγουν αι εκκλησίαι εφράγκεψαν, αι εικόνες εμολύνθησαν. και ότε εσήμαινον οι κώδωνες των εκκλησιών δι” εορτήν Αγίου μερικοί παλαιοημερολογίται έλεγον είναι η εορτή των Φράγκων Αγίων. Κάποια καλογραία εις γυναικείαν Μονήν της Τήνου παλαιοημερολογίτισσα, διαβαίνουσα προ της θύρας του Ναού της Μονής την Μ. Παρασκευήν και ιδούσα τον Χριστόν επί ξύλου κρεμάμενον εις το μέσον της εκκλησίας, έστρεψε προς τον Χριστόν τα οπίσθιά της. Εις παρατηρήσεις καλογραίας άλλης παλαιοημερολογιτίσσης διατί δεν εντρέπεται, απήντησεν αυθαδώς και ασεβώς. Αυτός ο Χριστός δεν είναι ο ιδικός μας, είναι των Φράγκων. Παύω, δεν λέγω άλλο. λέγω μόνον «Πάτερ, άφες αυτοίς. ου γαρ οίδασι τί ποιούσι», ουδέ τί λέγουσι.

Ταύτα σοι γράφω δια να μη πλανηθής και δια να μη νομίσης ότι τα λέγω προς υπεράσπισιν του νέου ημερολογίου. Απ” αρχής ήμην, είμαι και θα είμαι εναντίον της απερισκέπτου, αντικανονικής και παρανόμου εισαγωγής του νέου εορτολογίου. Ηγωνίσθην, αγωνίζομαι και θα αγωνίζωμαι άχρι τέλους διά την επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου, όχι ότι παραδέχομαι το ημερολόγιον, ότι αυτό μόνον θα με σώση. αγωνίζομαι διά την ομόνοιαν, την ενότητα και ειρήνην της Εκκλησίας, άνευ των οποίων και το έθνος και η Εκκλησία θα ναυαγήσουν….

Πρόσεχε, να αγαπάς τον Θεόν και να είσαι πάντοτε κοντά Του.

Μετά πατρικής αγάπης και ευχών εγκαρδίων

Αρχιμ. Φιλόθεος

«ΑΝΕΚΔΟΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟ ΖΗΤΗΜΑ»

† ΑΡΧΙΜ. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ

Ηγουμένου Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ

Μακάρι ... 

Μακάρι να ξημερώσει η μέρα που η αίρεση του Οικουμενισμού θα έχει καταδικαστεί, 

που οι πρωτεργάτες της θα έχουν αναθεματιστεί ... (για τις διώξεις των "παλαιοημερολογητών", για τις διώξεις όσων διέκοψαν το μνημόσυνο τους και για τα απίστευτα προβλήματα που προκάλεσαν στην εκκλησία μας) μια μέρα που αυτοί που κράτησαν την παράδοση του παλαιού ημερολογίου, και αυτοί που πολέμησαν τον οικουμενισμό, όλος ο πιστός λαός, θα κοινωνεί μαζί το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, που θα υπάρξει ξανά ενότητα στους Ορθόδοξους, ενότητα και αγάπη εν αληθεία. 

Μια μέρα που ο Πάπας δεν θα αποκαλείται άλλο "Αγιότατος" αλλά ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ.

Μέχρι τότε ... αν ποτέ υπάρξει αυτή η μέρα .. (και δεν μας προλάβουν οι εξελίξεις) σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο, ανηφορικό και μαρτυρικό. 

Εκτοπισμοί από μοναστήρια, καθαιρέσεις ιερωμένων ... όσα υπέφεραν οι του Πατρίου πριν σχεδόν 100 χρόνια, άρχισαν να επαναλαμβάνονται ξανά σήμερα.

Στην κρίσιμη αυτή στιγμή, ο καθένας αναλαμβάνει προσωπικά την ευθύνη του.

Σήμερα δεν έχουμε απλά την πονηρή επιβολή ενός ημερολογίου από μασόνους οικουμενιστές (για να πλησιάσουμε στους αιρετικούς). 

Σήμερα επίσημα η εκκλησία της Ελλάδος επικύρωσε την ψευδοσύνοδο της Κρήτης. Οφείλουμε άμεσα να απομακρυνθούμε από την μόλυνση με τις αιρετικές δοξασίες.

Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

«Σήμερα, η αποστασία έγινε “θεολογία” και τρόπος ζωής!»

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν.

Αναμφίβολα, η νίψη, η προσευχή, η Μυστηριακή ζωή στα όρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας και η ορθή Εκκλησιαστική ζωή –γνώση γύρω από τα εσχατολογικά θέματα, συντελούν στην αύξηση του Θείου φόβου στους κρίσιμους αυτούς καιρούς που ζούμε. Η Εκκλησία της Σμύρνης στην Αποκάλυψη επαινείται εξ ολοκλήρου από το Χριστό, ενώ παράλληλα προειδοποιείται για μελλοντικό διωγμό, για τον οποίο ο Κύριος παρηγορεί και συμβουλεύει: «Μηδέν φοβού α μέλλει παθείν» (Αποκ. 2, 10).

Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος γράφει: «Ο διωγμός είναι ο κλήρος της Εκκλησίας εις τον κόσμον. Εκκλησία διωκομένη είναι απόδειξις ότι ευρίσκεται εις ορθήν οδόν και έχει χάριν από τον Θεόν. Εκκλησία μη διωκομένη και που συμμαχεί με τον κόσμον, έχει αποδοκιμασθεί από τον Χριστόν».

Η μελέτη του μαρτυρολόγιου της Εκκλησίας είναι ένα αντίδοτο στην σημερινή οικουμενιστική σήψη. Λειτουργεί λυτρωτικά, αγωνιστικά. Είναι ένα πέρασμα από τη σημερινή ζοφερήεκκλησιαστική πραγματικότητα στον πνευματικό χώρο της μαρτυρικής Εκκλησίας (Αποκ. 6, 9).

Η πρόσφατη ανακοίνωση–τοποθέτηση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, για τη «σύνοδο της Κρήτης» και η διαφοροποίησή της από την εκκλησιολογική δυναμική–γραμμή των παλαιών μοναστών του Άθωνα, είναι εκτροπή από τον αγωνιστικό, δογματικό και εσχατολογικό άξονα της Ορθοδοξίας. Έχει γραφεί: «Οι κυρίαρχοι μιας κοινωνίας αποτελούν στην πραγματικότητα την εικόνα της, τους εκφραστές της πολιτικής συνειδήσεως και νοοτροπίας του λαού. Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογία για την Εκκλησία». Με την έννοια αυτή δεν βλέπουμε αντίλογο στα σοφίσματα του Οικουμενισμού από κλήρο και λαό, γενικά.

Η σύγχρονη επίσημη Αγιορειτική συνείδηση δεν έδωσε το νόημα της καθολικότητας της Εκκλησίας, όπως παλαιότεροι μοναχοί του Αγίου Όρους. Δεν καθήλωσε με Αγιογραφικά και Πατερικά επιχειρήματα την «σύνοδο της Κρήτης» στην αιρετική της μορφή. Κάθε συνείδηση, που δεν ξεπερνάει–αποδοκιμάζει την αίρεση, δεν έχει τη διάθεση να συγκρίνει τη σημερινή εκκλησιαστική πραγματικότητα με παρόμοιες φάσεις της διωκόμενης Ορθοδοξίας στο κοντινό και απώτερο παρελθόν. Όσοι πιστοί, κλήρος και λαός, δεν αιθεροβατούν και προετοιμάζονται για τα επερχόμενα, ας προσέξουν το πεδίο σημασιοδότησης του οικουμενισμού, χωρίς λογική έντασης, μέσα σε μια αγιορείτικη προκήρυξη του 1964. Μια ομολογία–διακήρυξη, που δεν υποκρίνεται, δεν συναλλάσσεται αλλά είναι διάφανη, ατόφια ορθόδοξη, εμποτισμένη στο αίμα της καρδιάς των μοναχών. Διαβάζουμε:

«Οι κάτωθι Αγιορείται Πατέρες, Καθηγούμενοι, Ιερομόναχοι και Μοναχοί, λαβόντες γνώσιν για τα εσχάτως τεκταινόμενα εναντίον της αμωμήτου ορθοδόξου ημών πίστεως υπό της Παπικής ανταρσίας και τα φιλενωτικά συνθήματα του Οικουμενικού Πατριάρχου και των συνεργατών του, διακηρύσσομεν… και μένομεν στερεοί και ακλόνητοι εις την Ορθόδοξον ημών Πίστιν, ακολουθούντες όσα προεφήτευσαν οι Θεηγόροι Προφήται και εδίδαξαν οι Θεοκήρυκες Απόστολοι, ο των Θεοφόρων Πατέρων σύλλογος, αι επτά αγίαι Οικουμενικαί Σύνοδοι και αι Τοπικαί τοιαύται…

Ποιούμεν έκκλησιν προς τον Οικουμενικόν ημών Πατριάρχην να παύση εξακολουθών τας φιλενωτικάς του ενεργείας, καθόσον, εάν συνεχίση, θ’ αποκηρύξωμεν και αυτόν» (23 Ιανουαρίου 1964 – Υπογράφει πλήθος ηγουμένων και μοναχών).

Να αναφερθούμε και σε μια άλλη διακήρυξη Ελλήνων Ορθοδόξων μοναχών, που εμπεριέχει Ορθόδοξη υγεία και σθεναρή ομολογία (1963). Την διακήρυξη (ως Επιτροπή αγώνος) υπογράφουν:

Φιλόθεος Ζερβάκος, Γαβριήλ Διονυσιάτης και Χαράλαμπος Βασιλόπουλος.

Σ’ ένα σημείο της διακήρυξης υπογραμμίζουν: «Οι Έλληνες μοναχοί με το όπλον της πίστεως ανά χείρας και με άγρυπνον όμμα θα παρακολουθήσωμεν τα γεγονότα, έτοιμοι να θυσιασθώμεν δια την ματαίωσιν της Προδοσίας».

Οι διακηρύξεις αυτές καταδεικνύουν, ότι οι ημέρες που ζούμε είναι αποκαλυπτικές, πνευματικά κρίσιμες, ημέρες αποστασίας. Ο πνευματικός προσανατολισμός των διακηρύξεων αυτών ήταν μαρτυρικός, Αποκαλυπτικός, με πιστότητα μέχρι θανάτου. Σήμερα, η αποστασία έγινε «θεολογία» και τρόπος ζωής! Από την άποψη της παλαιότερης αγιορείτικης αγωνιστικότητας, να θυμηθούμε τα γεγονότα τα «εν τω Άθω συμβάντα» επί αυτοκράτορος Μιχαήλ του λατινόφρονος (1274).

Στη μονή των Ιβήρων «οι οσιώτατοι μοναχοί ουκ ενέδωσαν τη δειλία» και δεν πρόδωσαν την Ορθόδοξη ευσέβεια.

Και συνεχίζει ο ιστορικός: «Ουδέ υπήχθησαν τω της Λαύρας πονηρώ υποδείγματι, αλλ’ αντέστησαν στερρώς και ανενδότως, και επί Κύριον πεποιθότες, ως όρος Σιών ουκ εσαλεύθησαν, αντεχόμενοι των αποστολικών και πατρικών παραδόσεων». Επίσης, τους περισσότερους μοναχούς της Μ. Ιβήρων τους έπνιξαν, ενώ της Μ. Βατοπαιδίου τους κρέμασαν. Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε το ολοκαύτωμα των 26 Πατέρων στην Ι. Μ. Ζωγράφου.

Στην Ι. Μονή Ξηροποτάμου «οι οικούντες φόβω βληθέντες αντί των αιωνίων τα πρόσκαιρα προτιμήσαντες, ετέλεσαν λειτουργίαν τους αιρετίζοντας μνημονεύσαντες».

Παλαιότερα, βλέπαμε το Άγιο Όρος ως αγωγό αντιστασιακού λόγου, λόγου Ορθοδοξίας και εν Χριστώ ελευθερίας, λόγο ελπίδας προς το πλατύ Ορθόδοξο πλήρωμα.

Παλαιότερα, όλο σχεδόν το Άγιο Όρος, ενεργοποιούσε φανερά και ομολογιακά τον εσωτερικό ορθόδοξο πνευματικό δυναμισμό του.

Το Άγιο Όρος ενέπνευσε και στον π. Φιλόθεο Ζερβάκο το ιερό άγχος για την πορεία της Ορθοδοξίας την κρίσιμη περίοδο 1964 – 1971.

Γράφει επαινετικά ο μεγάλος γέροντας (άγιος) π. Φιλόθεος: «Το Άγιον Όρος απ’ άκρου εως άκρου διεμαρτυρήθη εναντίον της ψευδοενώσεως, τινές δε έπαυσαν και το μνημόσυνο του Πατριάρχου και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν και αυτήν την ζωήν των, παρά να δεχθούν ένωσιν μετά αιρετικών, Παπικών, Παπολατρών κ.λ.π.».

Πανελλαδικά, τότε, καμία αδράνεια της Εκκλησιαστικής συνείδησης! Επαινώντας ο π. Φιλόθεος τον τότε δυναμισμό του Αγίου Όρους, έγραφε σε άλλο σημείο: «Το άγιο Όρος ως βράχος ισχυρός και ασάλευτος διαμένει. Τεθεμελίωται γαρ επί την πέτραν την στερράν της Ορθοδόξου πίστεως, και κατά τον ιερόν ψαλμωδόν «Οι πεποιθότες επί Κύριον εοίκασιν όρει τω αγίω, οι ουδαμώς σαλεύονται προσβολαίς του Βελήαρ» (Αντίφων Γ΄, ήχος β΄).

Τότε θα σαλευθή το Άγιον Όρος, όταν σαλευθή η πίστις των Αγιορειτών μοναχών και παύσουν οι μοναχοί να πολιτεύωνται ως αληθείς Μοναχοί… 

Ας προσέξουν οι νυν οικούντες τω Αγίω Όρει να φυλάξουν καλώς την καλήν παρακαταθήκην, μιμούμενοι τους προτετελευτηκότας Πατέρας αυτών» (1970).

Η τελευταία ευχή του π. Φιλοθέου Ζερβάκου, μήπως είναι μια προφητική φιλόθεος ανησυχία;

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

http://agonasax.blogspot.gr

Τώρα που οι λύκοι-συνεπίσκοποι καθημερινά φανερώνονται...

Γέρων Φιλοθέος Ζερβάκος:

(Όσοι) Άγιοι Αρχιερείς, φυλάξατε τα ποίμνια σας καιδιώξατε τους λύκους

Δεν αρκεί, δεν ωφελεί μόνον να γνωρίζουμε τον νόμο του Θεού, τις εντολές, τα δόγματα, τους κανό­νας, τις αποστολικές και πατερικές παραδόσεις, αλλά και να φυλάττουμε αυτές. 

Ο Κύριος είπε «Ος δ' αν ποίηση και διδάξη ούτος μέγας κληθήσεται εν τη Βα­σιλεία των Ουρανών» (Ματ. 5, 19) και «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον τον Θεού και φυλάσσοντες αυ­τόν» (Λουκ. 11, 29)...

Άγιοι Αρχιερείς, φύλακες της Μιας, Αγίας, Κα­θολικής και Αποστολικής Εκκλησίας..., προσέξατε παρακαλώ θερμώς και ικετεύω μετά δακρύων. 

Προβατόσχημοι λύκοι, εισελθόντες στην αυλή των λογικών προβάτων διά της πολιτικής και της αντίχριστου Μα­σονίας, ζητούν να καταργήσουν τα διατεταγμένα από τους πανσόφους Αγίους Αποστόλους και τους θεοφόρους Αγίους Πατέρας, και να εξευρωπαΐσουν, εκλατινίσουν και εκμοντερνίσουν. 

Αυτούς και όλους τους καταφρονητάς των Αποστολικών και Πατερικών Πα­ραδόσεων, να αποβάλετε ως λοιμώδεις λύκους από την Ορθόδοξη Εκκλησία, για να μη καταστήσουν αυτήν αιρετική, πανθεϊστική και παναιρετική με όσα ξένα και αιρετικά επιδιώκουν να εισαγάγουν...

Άγιοι Αρχιερείς, προσέξατε, φυλάξατε τα ποί­μνια τα όποια σας ενεπιστεύθη ό Κύριος, διώξατε τους λύκους. Εκείνους πού λέγουν και πράττουν παρά τα διατεταγμένα, συστήσατε εις αυτούς μετάνοια....

Η Εκκλησία έχει ανάγκη από πολλούς εργάτες, όχι χλιαρούς και φιλοσώματους, αλλ' αληθινούς, με πίστη και ζήλο, αυταπάρνηση και αγάπη ολόψυχο πρός τον Θεό και τον άνθρωπο...

Λοιπόν αυτοί οι μεγάλοι και τρανοί οι ψευδώς τιτλοφορούμενοι ως αλάθητοι και παναγιώτατοι, φουσκωμένοι από εωσφορικήν υπερηφάνειαν, εχθροί της Ορθοδοξίας και των πιστώς ακολουθώντων την ορθόδοξον πίστιν και τας αποστολικάς και πατερικάς πα­ραδόσεις, επόμενον να μας πολεμήσουν, να εξασκή­σουν βίαν, αλλά εμείς να μένωμεν στερεοί εις την πί­στιν και να μη φοβηθώμεν… 

Ο Απόστολος Παύλος, το στόμα του Χρίστου, μας παραγγέλλει Μη συγκοι­νωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μάλ­λον δε και ελέγχετε. Εις περιστάσεις κατά τας οποίας περιφρονείται ή υβρίζεται η αγία Ορθόδοξος πίστις μας επιτρέπεται έλεγχος ακόμη και θυμός δίκαιος, α­παγορεύεται δε η σιωπή.

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

Η επερχόμενη "Πανορθόδοξη" (=ληστρική) Σύνοδος σε μόλις 2 προτάσεις

1) Ποιός εἶναι ὁ λόγος νά συνέλθει μία Σύνοδος γιά θέματα γιά τά ὁποῖα γνωρίζουμε τίς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τά ὁποῖα ἔχουν δογματίσει ὀρθῶς καί ἀποφασίσει οἱ προηγούμενες Οἰκουμενικές Σύνοδοι;

2) Γιατί δέν προτείνεται ξεκάθαρα νά συνέλθει ἡ Σύνοδος, ὄχι γιά αὐτοεπαναπροσδιορισμό τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς ἀμφισβητούμενη, ἀλλά γιά νέο θέμα ὡς αὐτονόητον:

τήν καταδίκη τῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;

Όσοι διαθέτετε άλλα 6 λεπτά, δείτε αυτό το βίντεο (με τίτλο "ταλαίπωρη Ορθοδοξία")

http://opaidagogos.blogspot.gr

“Εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο..”

...Πιστεύω, αν θέλει και ο Θεός, να φύγω γρήγορα. Πρέπει και να φύγω, γιατί, όπως βλέπω, ο κόσμος όλος όλον εις το πονηρόν τρέχει, σαν αμαρτωλός εις την αμαρτία.

Ακράτητοι είναι οι άνθρωποι και λαός και κλήρος, σαν τα αχαλίνωτα άλογα, τρέχουν εις την αμαρτία – ούτε συλλογίζονται Θεό, θάνατο, κρίση, ανταπόδοση, τίποτε – τίποτε, μόνο για την ύλη, για το σώμα, για τις ηδονές, για τις τιμές. Για την ψυχή, για τον Θεό, για την αρετή; τίποτε. Πολύ ολίγοι είναι εκείνοι που έχουν αληθινά ενδιαφέροντα και ίσως χάριν αυτών των ολίγων κρατεί ο Θεός τον κόσμο.

..Ο Σατανάς κάνει την τελευταία έφοδο και εις αυτά τα χρόνια που ευρισκόμεθα μεγάλη θλίψη και μεγάλη οργή θα έρθει εις τον κόσμο..Στην εποχή του Προφήτου Ιερεμίου ο Θεός απεφάσισε να τιμωρήσει τους Ισραηλίτες πολλές φορές και ο Ιερεμίας παρακαλούσε τον Θεό να λυπηθεί το πλάσμα του, τον λαό του και να μην τους τιμωρήσει, για τις αμαρτίες του. Μια φορά. όμως, λέγει του Ιερεμίου θα την καταστρέψω την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας τότε άρχισε να παρακαλεί – Θεέ μου μη την καταστρέψεις και μη τους τιμωρήσεις..,αλλά ο Θεός του είπε – μη με παρακαλάς δεν σε ακούω, θα την παραδώσω εις τους Βαβυλωνίους, που ήδη είχαν πλησιάσει την Ιερουσαλήμ. Τότε λέει ο Ιερεμίας στον Θεό – πως είναι δυνατόν να μπούνε μέσα οι εχθροί που είναι ισχυρά τα τείχη; Εγώ θα ανοίξω τις πόρτες, απάντησε ο Κύριος, για να μπουν. Εάν δεν την παραδώσω εγώ δεν μπαίνου, αλλά εγώ θα την παραδώσω.. Αύριο το πρωί θα καθίσεις σε ένα υψηλό μέρος και θα δεις πως θα την παραδώσω..

Και είδε έναν Άγγελο που πήγε και άνοιξε την Ανατολική θύρα και πήρε τα κλειδιά, κατόπιν στην Δυτική, Νότιο και Βόρειο και τα τοποθέτησε κάτω από μια πέτρα, λέγοντας: Δέξου πέτρα τα κλειδιά της πόλεως αυτής της αμαρτωλού και να τα φυλάξεις εώς ότου επιστρέψουν οι αιχμάλωτοι και κατόπιν εφώναξε ο Άγγελος – Είσελθε η δύναμις των Χαλδαίων και εμπήκαν οι εχθροί μέσα, έσφαξαν και ερήμωσαν και επήραν πολλούς αιχμαλώτους και μαζί με αυτούς και τον Ιερεμία..

Λοιπόν μεγάλη οργή θα έρθει. Πολλά γίνονται, ιδίως δύο μεγάλα κακά, η ασέλγεια και οι εκτρώσεις που κάνουν οι γυναίκες. Τόσο μεγάλο κακό στον κόσμο δεν έγινε σε καμιά εποχή, να σκοτώνουν 6-10 παιδιά οι μητέρες και να μην αισθάνονται καθόλου τύψη της συνειδήσεως, που, αν είχαν λίγο ίχνος μετάνοιας και συναισθήσεως, έπρεπε να ανοίξουν τάφους και να μπουν μέσα να βασανίζονται, αλλά αναίσθητες. Ένα αυτό και δεύτερο η γύμνια των γυναικών. Περπατούν τώρα γυμνές και οι άνδρες γυμνοί, δεν πέφτουν πίσω, αλλά περισσότερο οι γυναίκες και αυτό δεν είναι δυνατόν να το υπομένει ο Θεός. Υπέμεινε και τους επί Νώε αμαρτωλούς και τους Σοδομίτας και Γομορρίτας, αλλά δεν είχαν φτάσει και σε αυτό το σημείο, να περπατούν γυμνοί και να επιδεικνύουν τα σώματά των στους άνδρες για να τους ελκύσουν και παρασύρουν εις την αμαρτία. Ο Θεός είναι μακρόθυμος και μια ώρα παρά Θεού ως 1000 έτη. Μακροθυμεί, αλλά η μακροθυμία του έχει και όρια. «Εάν μη επιστραφήτε, λέγει, την ρομφαίαν αυτού στιλβώσει, το τόξον αυτού ενέτεινε και ητοίμασεν αυτό και εν αυτώ ητοίμασε σκεύη θανάτου, τα βέλη αυτού τοις καιομένης εξειργάσατο».

Λοιπόν ας είμεθα έτοιμοι, διότι ουκ οίδαμε την ώραν ουδέν την στιγμή του θανάτου. Τώρα τι τιμωρία θα μεταχειρισθεί, Εκείνος ξεύρει. Πάντως όμως η τιμωρία θα έλθει..Λοιπόν έγιναν πολλά κακά και γίνονται και εξακολουθούν αλματωδώς να γίνονται. Υπάρχουν και μερικοί ολίγοι καλοί, οι οποίοι μαζί με τους άλλους, φοβούμαι ότι θα υποφέρουν και αυτοί, αλλά αυτοί άμα φυλάξουν την πίστη τους και την αγάπη τους προς τον Θεό, ο Θεός δεν θα τους αφήσει και ολίγα παιδευθέντες μεγάλα ευεργετηθήσονται – οι άλλοι όμως θα παιδευθούν και εδώ και θα παραπεμφθούν στο πυρ το εξώτερον. Αυτά είναι τα χάλια μας..

Δεν είναι δυνατό ποτέ ο Θεός, ο οποίος πάντοτε την αμαρτία την τιμωρεί, να αφήσει τόσα κακά να γίνονται χωρίς τιμωρίαν.. Μόνον να είμεθα έτοιμοι. «Οι πεποιθότες επί Κύριον, εοίκασιν όρει τω αγίω – οι ουδαμώς σαλεύονται , προσβολαίς του βελίαρ» (Αντίφωνον Γ΄των Αναβαθνών του Β΄ήχου).

Εις τον Θεόν να έχουμε την πίστη μας, την ελπίδα μας, την αγάπη μας και δεν θα μας εγκαταλείψει και ας μη μας χωρίσει τίποτα από την αγάπη του Χριστού..

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Από το βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

https://simeiakairwn.wordpress.com/

Χωρίς φόβο ή δειλία

Γνωρίζεις ότι η ταπείνωση είναι ο δρόμος, η σκάλα που θα ανέβουμε στους ουρανούς; Άρχισε λοιπόν και βάδιζε το δρόμο της ταπεινώσεως με θάρρος, με ανδρεία και μεγαλοψυχία, με προθυμία και χαρά, χωρίς φόβο ή δειλία· και επειδή κάθε αρετή είναι δώρο του Θεού, ζήτησε με θερμή πίστη από τον Πατέρα των φώτων να σε πλουτίσει με την αρετή και το χάρισμα της ταπεινώσεως.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος. Καθηγούμενος Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου († 1980)

http://www.exomologistetokirio.gr

Ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸν Θεόν

ΠΟΙΟΣ εἶναι ὁ µεγαλύτερος ἐχθρὸς τῶν κοσµικῶν καὶ ἄπιστων ἀνθρώπων; Ἤ καλύτερα ποιὸν θεωροῦν µεγαλύτερο ἐχθρό τους; Εἶναι φοβερὴ ἡ ἀπάντηση. Θεωροῦν τὸν Θεό, γιατὶ τοὺς ἐµποδίζει στὴν ἀκόρεστη ἡδονή, στὴ φιλοδοξία καὶ τὴν πλεονεξία. 

∆ὲν θέλουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐµπόδια στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἁµαρτωλῶν τους παθῶν, δὲν ἀναγνωρίζουν ἠθικὲς ἐντολὲς καὶ ἀρνοῦνται κάθε περιορισµὸ τῆς ἐλευθερίας τους, γι’ αὐτὸ κι ἔχουν κηρύξει πόλεµο κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν κληρικῶν.

Προσπαθοῦν νὰ θέσουν στὸ περιθώριο καθετί ποὺ ἔχει σχέση µὲ τὸν Θεό -ὁ ὁποῖος γι᾽ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει!- καὶ κινοῦνται χωρὶς σαφῆ προσανατολισµό. Ἄλλοι ἔχουν πολιτικὲς ἰδέες καὶ ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἐπικράτησή τους, προκειµένου ὁ λαὸς νὰ εὐηµερεῖ καὶ νὰ ζεῖ µέρες εὐτυχίας, ἄλλοι ὑπερτονίζουν τὴν πνευµατικὴ ἀξία τοῦ πολιτισµοῦ, ἄλλοι µεθοῦν µὲ τὰ ἐπιτεύγµατα τῆς ἐπιστήµης καὶ τῆς τεχνολογίας καὶ γενικὰ µὲ κάθε ἐπιτυχία, ποὺ ἐντυπωσιάζει. Ὅλα αὐτὰ ὅµως ἔχουν σχετικὴ ἀξία καὶ δὲν ἐξασφαλίζουν ἐκεῖνα ποὺ κάνουν τὴ ζωὴ καλύτερη. ∆ὲν δίνουν νόηµα στὴ ζωή. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ κατάσταση τῆς κοινωνίας εἶναι ἀποκαρδιωτική. Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀνυψώνονται, δὲν ἀποκτοῦν ἀρετές, δὲν πιστεύουν, στὴν ἄλλη ζωὴ καὶ δὲν ἔχουν ἐµπιστοσύνη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἡ δυστυχία τοὺς συνοδεύει παντοῦ. Εἶναι ἀποτέλεσµα τῆς ἀποµάκρυνσής τους ἀπὸ τὸ Θεό.

Ὁ ἀείµνηστος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ἔλεγε ὅτι ἡ δυστυχία τῶν ἀνθρώπων ὀφείλεται στὴν ἀπιστία τους. Εἶναι χαρακτηριστικὰ τὰ λόγια του: «Παντοῦ θλίψη, παντοῦ στενοχώριες, παντοῦ στεναγµοί, πόνοι καὶ θάνατοι. Μεγάλη ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Νόµισαν οἱ ἀχάριστοι ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἀκούει τὶς βλασφηµίες, ποὺ κάθε µέρα ἐξεστόµιζαν ἀπὸ τὰ ἀκάθαρτα στόµατά τους. Νόµισαν ὅτι δὲν βλέπει τὶς ἀσωτεῖες, τὶς ἀδικίες, τὶς πλεονεξίες, τοὺς δόλους, τὶς συκοφαντίες. Πλανήθηκαν οἱ σκοτισµένοι, προτίµησαν περισσότερο τὸ σκότος ἀπὸ τὸ φῶς, τὸν διάβολο ἀπὸ τὸν Χριστό, τώρα πληρώνονται, λαµβάνουν τὴν τιµὴ τῶν κακῶν, τὰ ὁποῖα ἐργάστηκαν. Θερίζουν ὅ,τι ἔσπειραν. Τρυγοῦν τοὺς καρποὺς τῆς ἀσεβείας, τῆς ἀπιστίας καὶ ἀκολασίας τους. ∆υστυχῶς δὲν µετανοοῦν, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν στὸν Θεό, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἀποµακρύνθηκαν. Ἔκλεισαν τοὺς ὀφθαλµούς τους, γιὰ νὰ µὴ βλέπουν, βούλωσαν τὰ αὐτιά τους, γιὰ νὰ µὴ ἀκοῦν, πωρώθηκαν, σκληρύνθηκαν, ἔπεσαν οἱ ταλαίπωροι σὲ τέλεια ἀναισθησία'» (Γνωριµία µὲ τὸν γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο, Θεσ/νίκη 2014, σελ. 150-151).

Μακάρι κάποτε οἱ ἄνθρωποι νὰ ἐπιστρέψουν στὸν Θεὸ καὶ νὰ γίνουν συνειδητοὶ χριστιανοί.

Νὰ βροῦν δηλ. τὸ πραγµατικὸ νόηµα τῆς ζωῆς καὶ νὰ ἀποκτήσουν ὅλα τὰ πνευµατικὰ ὅπλα, µὲ τὰ ὁποῖα θὰ ἀντιµετωπίζουν τὶς µεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καὶ τὰ προβλήµατα, ποὺ θὰ παρουσιάζονται στὴ ζωή τους.

Ορθόδοξος Τύπος, 15/1/2016

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

http://paraklisi.blogspot.gr

«Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως νοερώς, μετά προσοχής, επιμελείας και συναισθήσεως...»

Δια να μην αμαρτάνωμεν

«…Δια να μην αμαρτάνης του λοιπού σου δίδω τας εξής πατρικάς συμβουλάς.

Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως νοερώς, μετά προσοχής, επιμελείας και συναισθήσεως να λέγης διαφόρους προσευχάς, όσας γνωρίζης και ιδίως την σύντομον προσευχήν.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, και το Δόξα σοι ο Θεός, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς κ.λ.π. Να προσεύχεσαι και όταν περιπατής καθ’ οδόν, και όταν εργάζεσαι, και όταν πίπτης εις την κλίνην να αναπαυθής, και όταν εγείρεσαι και εν παντί καιρώ και πάση ώρα. Όταν, λοιπόν, προσεύχεσαι μετ’ ευλαβείας, επιμελείας, προσοχής και κατανύξεως ο εχθρός δεν πλησιάζει,αλλά και αν πλησιάση και όσας φοράς πλησιάση φεύγει, αναχωρεί άπρακτος…

Να ενθυμήσθε πάντοτε τον Θεόν. Επειδή το αμαρτάνειν γίνεται, λέει ο Μ. Βασίλειος, κατ’ απουσίαν Θεού. Όταν λησμονήσωμεν τον Θεόν, λησμονήσωμεν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, και μας βλέπει και τίποτε δεν τον λανθάνει ή καλόν ή κακόν. Τότε δεν θα αμαρτάνωμεν. Πώς ποιήσω το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου μου και αμαρτήσομαι, είπεν ο νέος Ιωσήφ ο σώφρων, ο ανδρείος κατά την ψυχήν, ο ωραίος και πάγκαλος, εις την ασελγεστάτην κυρίαν του, η οποία τον παρεκίνει προς αμαρτίαν. Και ούτω έφυγε την αμαρτίαν, ο δε προφητάναξ Δαβίδ, ηλικιωμένος, υπανδρευμένος, με παιδιά, ελησμόνησε τον Θεόν, αμάρτησε και αφού μετενόησε πικρά, επενθούσε, ενήστευε, ηγρύπνει και εστέναζε δια την αμαρτίαν. Δια να μην αμαρτήση εις το εξής εσκέπτετο πάντοτε ότι ο Θεός ήτο έμπροσθέν του.

«Προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι δια παντός ενώπιόν μου εστι, ίνα μη σαλευθώ», έλεγε.

Να ενθυμήσαι τον θάνατον. Μνήσθητι, τέκνον μου, των εσχάτων σου και ουχ αμαρτήσεις, μας συμβουλεύει ο Σοφός Σειράχ. Εκείνος που ενθυμείται διαρκώς τον θάνατον, λέγει ο Μ. Βασίλειος, ή τελείως ή ολίγον θέλει αμαρτήσει…

Να αγαπήσης τον Θεόν με όλην σου την ψυχήν, την καρδίαν, την δύναμιν και την διάνοιαν, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Αγάπην όμως όχι ψευδή, με λόγια, αλλά πραγματικήν, και όταν αγαπά τις τον Θεόν ολοψύχως μένει μαζί με τον Θεόν μένει μαζί με αυτόν. Πού πλέον να πλησιάση ο πονηρός, η αμαρτία;

… Αυτάς τας τέσσερας πατρικάς συμβουλάς, αγαπητόν μου τέκνον, σου δίδω και ως παρακαταθήκην σου αφήνω, και αν αυτάς φυλάξης μετά προσοχής και επιμελείας θα σωθής και θα κερδίσης την βασιλείαν των ουρανών, της οποίας είθε να αξιωθώμεν πάντες.

Μετά πατρικής αγάπης και εγκαρδίων ευχών

Φιλόθεος Ζερβάκος Αρχιμ.

http://www.agioritikovima.gr

“..Αι αμαρτίαι των ανθρώπων είναι πολλαί και διά τας αμαρτίας αυτών έρχεται η οργή του Θεού”

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΟΥΣ ΑΡΧΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

Ακούσατε φιλοπόλεμοι Βασιλείς και Άρχοντες των Εθνών και σύνετε!

Ο Παντοκράτωρ Θεός και ποιητής του παντός σας κατέστησε Βασιλείς, Άρχοντας και Κυβερνήτας των ε­θνών και λαών, και οι άνθρωποι σας ενεπιστεύθησαν την διακυβέρνησίν των, να κυβερνάτε τους υπηκόους σας εν δικαιοσύνη και αληθεία και ως πατέρες φιλό­στοργοι και κυβερνήται άριστοι, να προνοήτε και να φροντίζητε περί της ευημερίας, ευτυχίας και σωτηρίας των λαών σας. Διατί λησμονήτε τον προορισμόν σας;

Α­κούσατε και σύνετε! Εκατοντάδας χιλιάδων ανεύθυνων και αθώων ανθρώπων εθανατώσατε παραδόντες εις σφαγήν, εις το πυρ και εις τον βυθόν της θαλάσσης! Εκατο­ντάδας χιλιάδων ανθρώπων κατεστήσατε δυστυχεστάτους, ελεεινοτάτους, αθλιεστάτους, πεινασμένους, γυ­μνούς και αστέγους! Δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων δραχμών σπαταλάτε καθ’ εκάστην εις εξοπλισμούς και τα ρίπτετε εις το πυρ και εις την θάλασσαν, διά να θεραπεύσητε το πάθος του εγωϊσμού και της φιλοδοξίας σας, και δεν σκέπτεσθε, ότι με αυτά τα χρήματα που πετάτε α­σκόπως, αδίκως και παραλόγως, πόσα εκατομμύρια πτω­χών, χηρών, ορφανών, πεινασμένων θα εσώζατε; Που εί­ναι λοιπόν η δικαιοσύνη σας; που η αγάπη, η στοργή, που η μέριμνα σας; Τί θα απολαύσητε, τι θα κερδίσητε, εάν ιδήτε ολόκληρον την Ευρώπην κυλιομένην εις το αίμα και τας πόλεις αυτής μεταβαλομένας εις σωρούς ερειπίων; Δι’ όλα τα ανωτέρω είσθε υπεύθυνοι! Σκεφθήτε, ότι είσθε άνθρωποι θνητοί! Θά αποθάνητε, ας είσθε Άρ­χοντες και Κυβερνήται.

Ζητείτε, ως άδικοι και πλεονέκται, να αυξήσητε τα όρια των εθνών σας και εί δυνατόν να κατακτήσητε ολόκληρον την οικουμένην, διά να αφίσητε δήθεν όνομα, και αύριον θα αποθάνητε και δεν θα πάρητε μαζί σας ου­δέν. Θα πάρητε μόνον τρεις πήχεις γης που θά σας ρί­ψουν μέσα εις τον τάφον, ως θνησιμαία, διά να γίνητε σκωλήκων βρώμα και δυσωδία! Σκεφθήτε, ότι θα δώσητε λόγον των πράξεων σας εις τον απροσωπόληπτον Κριτήν και Θεόν, δι’ αυτό έλθετε εις αίσθησιν, μετανοήσατε και σταματήσατε το κακόν.

Ο Παμβασιλεύς και Κύριος των απάντων από τον ό­ποιον έχετε το σκήπτρον και το αξίωμα, το ζην και το αναπνέειν και παν αγαθόν, έδωκεν εντολήν εις υμάς και εις πάντας ειπών: «αγαπάτε αλλήλους». Υμείς όχι μόνο δεν τηρείτε την εντολήν της αγάπης, αλλά και εις τους υπηκόους σας παραγγέλλετε να μισούν τους αδελφούς των και να τους φονεύουν. Αγνοείτε, ότι όλοι οι άνθρω­ποι αδελφοί εσμέν, πλάσματα ενός και του αυτού Πα­τρός; Ουκ ενι Έλλην, ουδέ Ιουδαίος, Βάρβαρος, Σκύθης, δούλος ελεύθερος, Άγγλος, Γάλλος, Ρώσος, Γερμα­νός, Ιταλός, Ευρωπαίος, Αμερικανός, Ασιάτης, Αφρι­κανός, Αυστραλός, αλλά πάντες εν εσμέν, πάντες αδελ­φοί, πάντες ομοιάνθρωποι.

Αναλογισθήτε το κακόν που πράττετε, συμπονέσα­τε, λυπηθήτε τους συνανθρώπους σας αδελφούς, λυπηθήτε τους στρατιώτας σας, τί κακόν σας εκαμον που τους στέλλετε ως πρόβατα επί σφαγήν; Λυπηθήτε τας γυναί­κας των, τας οποίας κατέστησατε χήρας, και τα τέκνα των ορφανά και δυστυχή! Λυπηθήτε τους πατέρας και τας μητέρας που αφίνετε χωρίς παιδιά! Λυπηθήτε τους γέροντας, τας εγκύους και θηλάζουσας γυναίκας και τα άωρα βρέφη! Λυπηθήτε ακόμη κάθε ηλικία, τους ανθρώ­πους τους οποίους διά το πείσμα σας, διά την πλεονεξίαν, τον φθόνον, την εωσφορικήν υπερηφάνειαν και φιλοδοξίαν σας, κατεστήσατε ελεεινούς, δυστυχείς, χωρίς τροφήν, χωρίς στέγην, χωρίς ένδυμα! Λυπηθήτε τας πό­λεις που καίετε, τα πλοία που βυθίζετε, τα αεροπλάνα που συντρίβετε! Λυπηθήτε τα δισεκατομμύρια που πετά­τε εις την θάλασσαν και την φωτιάν, και δώσατε τα εις τους πτωχούς που πεινούν, εις τας χήρας και ορφανά, εις έργα φιλανθρωπίας και αγαθοεργίας.

Η φωνή μου, η οποία εξέρχεται από τα βάθη της καρδίας μου με πόνον και θλήψιν και δάκρυα, ας εισέλθη εις τα ώτα υμών και ας γίνη ευπρόσδεκτος. Γνωρίζω, ότι και αι αμαρτίαι των ανθρώπων είναι πολλαί και διά τας αμαρτίας αυτών έρχεται η οργή του Θεού, ως λέγει ό Απόστ. Παύλος «διά ταύτα έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απείθειας», και εάν δεν μετανοήσουν και επιστρέψουν προς τον Θεόν, εκ του οποίου απεμακρύνθησαν, θα απωλεσθούν ως λέγει ό Δαβίδ’ «Οι μακρύνοντες εαυτούς από του Θεού απολούνται».

Υμείς, ώ Άρχοντες, δείξατε πρώτοι το καλόν παρά­δειγμα. Μετανοήσατε και επιστρέψατε προς τον Θεόν εκ του οποίου απεμακρύνθητε και να είσθε βέβαιοι, ότι και οι λαοί θα σας μιμηθούν, «φύσει γαρ το αρχόμενον τοις άρχουσιν εξομοιούσθαι», είπε τις των σοφών.

Εις υμάς τους Άρχοντας των Εθνών έγκειται να επιφέρητε την γαλήνην και ειρήνην, την χαράν και ευτυχίαν εις τα έθνη, και εις υμάς πάλιν έγκειται να επιφέρητε την διαμάχην, τον πόλεμον, την θλίψιν, την δυστυχίαν, τον όλεθρον και την καταστροφήν εις τα έθνη, και την αιώνιον κατάραν και το ανάθεμα εις εαυτούς. Προτι­μήσατε το πρώτον, την εκπλήρωσιν δηλαδή της εντολής του Θεού, της αγάπης, διά να φέρητε την ποθητήν ειρή­νην εις τον κόσμον και αφίσητε ούτω όνομα αξιομακάριστον εις πάσας τας γενεάς.

Μετά ψυχικής οδύνης Αρχιμ. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ

* Έγράφη την 1η Απριλίου του 1940 υπό του Γέροντος Φιλόθε­ου Ζερβάκου, Ηγουμένου Ί. Μονής Λογγοβάρδας Πάρου.

Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη” Θεσσαλονίκη

 http://www.impantokratoros.gr/

Δια να μην αμαρτάνωμεν

« … Δια να μην αμαρτάνης του λοιπού σου δίδω τας εξής πατρικάς συμβουλάς. 

1 ) Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως νοερώς, μετά προσοχής, επιμελείας και συναισθήσεως να λέγης διαφόρους προσευχάς, όσας γνωρίζης και ιδίως την σύντομον προσευχήν . Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με, και το Δόξα σοι ο Θεός, Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς κ.λ.π. Να προσεύχεσαι και όταν περιπατής καθ’ οδόν, και όταν εργάζεσαι, και όταν πίπτης εις την κλίνην να αναπαυθής, και όταν εγείρεσαι και εν παντί καιρώ και πάση ώρα. Όταν, λοιπόν, προσεύχεσαι μετ’ ευλαβείας, επιμελείας, προσοχής και κατανύξεως ο εχθρός δεν πλησιάζει , αλλά και αν πλησιάση και όσας φοράς πλησιάση φεύγει, αναχωρεί άπρακτος… 

2 ) Να ενθυμήσθε πάντοτε τον Θεόν. Επειδή το αμαρτάνειν γίνεται , λέει ο Μ. Βασίλειος, κατ’ απουσίαν Θεού. Όταν λησμονήσωμεν τον Θεόν , λησμονήσωμεν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, και μας βλέπει και τίποτε δεν τον λανθάνει ή καλόν ή κακόν. Τότε δεν θα αμαρτάνωμεν. Πώς ποιήσω το πονηρόν ενώπιον του Κυρίου μου και αμαρτήσομαι, είπεν ο νέος Ιωσήφ ο σώφρων, ο ανδρείος κατά την ψυχήν, ο ωραίος και πάγκαλος, εις την ασελγεστάτην κυρίαν του, η οποία τον παρεκίνει προς αμαρτίαν . Και ούτω έφυγε την αμαρτίαν , ο δε προφητάναξ Δαβίδ, ηλικιωμένος , υπανδρευμένος, με παιδιά , ελησμόνησε τον Θεόν , αμάρτησε , και αφού μετενόησε πικρά , επενθούσε, ενήστευε, ηγρύπνει και εστέναζε δια την αμαρτίαν. Δια να μην αμαρτήση εις το εξής εσκέπτετο πάντοτε ότι ο Θεός ήτο έμπροσθέν του. « Προωρώμην τον Κύριόν μου, ότι δια παντός ενώπιόν μου εστι, ίνα μη σαλευθώ » , έλεγε. 

3 ) Να ενθυμήσαι τον θάνατον. Μνήσθητι, τέκνον μου, των εσχάτων σου και ουχ αμαρτήσεις, μας συμβουλεύει ο Σοφός Σειράχ. Εκείνος που ενθυμείται διαρκώς τον θάνατον, λέγει ο Μ. Βασίλειος, ή τελείως ή ολίγον θέλει αμαρτήσει 

4 ) Να αγαπήσης τον Θεόν με όλην σου την ψυχήν, την καρδίαν, την δύναμιν και την διάνοιαν, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Αγάπην όμως όχι ψευδή, με λόγια, αλλά πραγματικήν, και όταν αγαπά τις τον Θεόν ολοψύχως μένει μαζί με τον Θεόν μένει μαζί με αυτόν. Πού πλέον να πλησιάση ο πονηρός, η αμαρτία; … 

Αυτάς τας τέσσερας πατρικάς συμβουλάς , αγαπητόν μου τέκνον, σου δίδω και ως παρακαταθήκην σου αφήνω, και αν αυτάς φυλάξης μετά προσοχής και επιμελείας θα σωθής και θα κερδίσης την βασιλείαν των ουρανών , της οποίας είθε να αξιωθώμεν πάντες. 

Μετά πατρικής αγάπης και εγκαρδίων ευχών 

Φιλόθεος Ζερβάκος Αρχιμ. »

Από το βιβλίο « Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ 

( Ο ουρανοδρόμος οδοιπόρος ,1884-1980 ) 

Ένας σύγχρονος όσιος πατήρ της Ορθοδόξου Χριστού Εκκλησίας » 

http://agapienxristou.blogspot.ca

Περί γενικής αποστασίας

Πάντες εξέκλιναν και άρχοντες και αρχιερείς και υπουργοί και στρατηγοί και ιερείς και μοναχοί, και αξιωματικοί και στρατιώται και εγγράμματοι και αγράμματοι και πλούσιοι και πτωχοί και μεγάλοι και μικροί και άνδρες και γυναίκες.

Από τοιαύτην γενεάν και τοιούτους ανθρώπους μη αναμένωμεν προόδον και προκοπήν, αλλά μάλλον την ερχομένην ρομφαίαν και την τελευταίαν μεγάλην οργήν, ήτις έρχεται επί τους υιούς της απειθείας....

Υπάρχουν και ολίγαι εξαιρέσεις, υπάρχουν και ολίγοι εκλεκτοί χάριν των οποίων ο Κύριος φείδεται των πολλών αμαρτωλών.

Αλλ' είναι τόσον ολίγοι οι εκλεκτοί που φοβούμαι ότι δεν θα δυνηθούν να συγκρατήσουν την δικαίαν του Θεού οργήν και αγανάκτησιν εναντίον των αμαρτωλών.

Και θα έλθη μεγάλη οργή παρά Κυρίου Παντοκράτορος και θλίψις οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου άχρι του νύν. Αμαρτωλοί που φύγωμεν; 

Μόνον εις τον Θεόν ας καταφύγωμεν και ας είμεθα έτοιμοι διότι ήγγικεν η συντέλεια του παρόντος αιώνος. 

Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου 

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Ποιούς νά ἀποφεύγουμε καί ποιούς νά συναναστρεφόμαστε;

Φεῦγε ἀπό τούς βρωμερούς, ἀκάθαρτους, βλάσφημους, ἀσεβεῖς, ἄσωτους, μέθυσους, ἀσελγεῖς, ὑπερήφανους, φθονερούς καί ἄπιστους. Φεῦγε ἀπό αὐτούς, μή τούς συναναστρέφεσαι, γιά νά μή γίνης ὄμοιος μέ αὐτούς. 

«φθείρουσι ἤθη χρηστά ὁμιλίαι κακαί» (Α΄ Κορ. 15, 13) 

Συναναστρέφου μέ τούς ὀλίγους εὐλαβεῖς, ἐναρέτους, θεοφοβουμένους, πιστούς, ἐγκρατεῖς, σεμνύς, ταπεινούς, φρόνιμους, σοφούς ἐλεήμονες καί φιλάδελφους, σέ αὐτούς νά τρέχης καί νά συναναστρέφεσαι γιά νά ὠφελεῖσαι. Ἀπό ἕναν ἄν παίρνης τήν ἀγάπη, ἀπό ἄλλον τήν πίστη, ἀπό ἄλλον τήν ταπείνωση, ἀπό ἄλλον τήν ἐγκράτεια, τήν σωφροσύνη κάι λοιπές ἀρετές, καί ἔτσι νά συγκεντρώνης τό μέλι τῶν ἀρετῶν στήν ψυχή σου...

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ποιό θά εἶναι τό τέλος τῶν αἰρετικῶν καί ἀσεβῶν;

Ἄς ἀκούσουμε προσεχτικά τά λόγια τοῦ ὁσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, σχετικά μέ τό τί τέλος περιμένει τούς αἰρετικούς καί τούς ἀσεβεῖς πού διολισθαίνουν ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί πράξη:

Οἱ αἱρετικοί, οἱ βλάσφημοι, οἱ ἀσεβεῖς, οἱ πολέμιοι τοῦ Χριστό, τῆς Πίστεως, τῆς Ἐκκλησίας εἶναι πύλες Ἅδου πού δέν θά μπορέσουν νά βλάψουν τήν Ἐκκλησία. 

Θά καταισχυνθοῦν καί θά συντριβοῦν οἱ πολεμοῦντες τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεως στόν Θεάνθρωπο καί Σωτῆρα Ἰησοῦν Χριστόν.

Γέρων Φιλόθεος Ζόρικος

ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος: “Αν δεν βοηθήσουν η Παναγία και οι Άγιοι υπάρχει κίνδυνος μεγάλος. Κάποια τιμωρία μεγάλη θα γίνει…”

…Πάντοτε πρέπει να είμεθα έτοιμοι, αλλ’ όσον όμως και να είμεθα δεν μπορούμε, γιατί ο άνθρωπος έχει πολλές αδυναμίες.

Είναι και ο εχθρός ο παμπόνηρος και δεν τον αφήνει, αλλά τον πολεμά και πολλές φορές τον πηγαίνει από τα δεξιά και τον ανεβάζει στα υψηλά και από εκεί τον κρημνίζει, όπως εκρημνίσθει και ο εαυτός του. Δι’ αυτό προσοχή μεγάλη χρειάζεται, και προσευχή αδιάλειπτος και ταπείνωση· διότι όπου υπάρχει ταπείνωση εκεί δεν μπορεί ο Σατανάς, όσας τέχνας και να μεταχειρισθεί. Τας συντρίβει η ταπείνωση…

Η ζωή παρέρχεται. Έχω 97 χρόνια και πως πέρασαν ούτε το κατάλαβα καθόλου. Σαν μια ώρα. Έτσι και όλα τα χρόνια περνούν. Η αιώνιος ζωή είναι αιώνιος. Εκεί ούτε πόνος, ούτε ασθένεια, ούτε πειρασμός, ούτε θλίψη, ούτε νύχτα, ούτε χειμών, ούτε καύση ηλίου, ούτε κανένα κακό. Όλα είναι χαροποιά, όλα ουράνια, όλα αιώνια.

Ευτυχείς νομίζουν όλοι οι μάταιοι, οι ανόητοι άνθρωποι τους μακράν του Θεού ζώντας, και ότι τα πλούτη τους είναι ευτυχία, και δεν άκουσαν τον Κύριο λέγοντα “ουδείς δύναται δύσι κυρίοις δουλεύειν, Θεώ και μαμωνά”. Εσκοτίσθησαν. Πρώτα να φροντίσουμε να θεραπευτεί η ψυχή μας, και τίποτε να μη μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού… Σεις να είσθε με τον Θεόν…

Ο Χριστός δεν θα αφήσει την Εκκλησία Του, αλλά και εμείς ότι μπορούμε να κάνουμε, και εκείνους που την πολεμούν θα τους ταπεινώσει και θα τους συντρίψει ως σκεύη κεραμέως· και μακάριοι εκείνοι οι οποίοι μέχρι θανάτου θα μείνουν πιστοί εις την Ορθόδοξον πίστη, εις την ορθόδοξον ομολογία.

Αν δεν βοηθήσουν η Παναγία και οι Άγιοι υπάρχει κίνδυνος μεγάλος. Κάποια τιμωρία μεγάλη θα γίνει…

Ο εκ νεκρών αναστάς και ζωήν αιώνιον χαρισάμενος, να μας χαρίσει, όπως εχάρισε εις τον ληστήν, τον Παράδεισον και τα άφθαρτα και αθάνατα ουράνια αγαθά. Αμήν.

Κυριακή της Ορθοδοξίας 1980

*“Δεν είναι δυνατόν ο Θεός, που τιμωρεί την αμαρτία, να αφήσει τόσα κακά να γίνονται χωρίς τιμωρία… Το μόνον για τη σωτηρία μας είναι η μετάνοια”.

Από το βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

https://simeiakairwn.wordpress.com

«Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε»

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός ευεργέτησε την ανθρωπότητα, και ιδιαιτέρως τους συμπατριώτες του Ιουδάιους, με ποικίλες και πολύτροπες ευεργεσίες.

Όμως έλαβε ως αμοιβή από τους ευεργετηθέντες ονειδισμούς, εμπτυσμούς, κολαφισμούς, μαστιγώσεις, καταφρονήσεις΄ δέχτηκε στο κεφάλι του ένα στεφάνι πλεγμένο με αγκάθια, ποτίστηκε ξίδι και χολή και στο τέλος καταδικάστηκε με το σταυρικό θάνατο, το θάνατο της πιο μεγάλης ντροπής.

Αλλά και στους Μαθητές του λίγο πρίν από το σταυρικό του θάνατο είπε: Άν καταδίωξαν εμένα, και σας θα κυνηγήσουν. Άν ετήρησαν το λόγο μου, και το δικό σας λόγο θα σεβαστούν και θα τηρήσουν… Επειδή δεν είστε ένα κομμάτι απο τον αμαρτωλό κόσμο, θα σας μισήσει ο κόσμος ο αμαρτωλός. Στον κόσμο μέσα θα δοκιμάσετε θλίψη, αλλά μην απελπίζεστε η θλίψη θα μεταβληθεί σε χαρά και αυτή τη χαρά κανείς δεν θα μπορεί να σας την αφαιρέσει, γιατί θα είναι διαρκής, παντοτινή.

Λοιπόν μη λυπηθείτε. Μάλλον να χαρείτε, διότι με το που σας καταφρόνησαν οι άνθρωποι που ευεργετήσατε, περισσότερο σας τίμησαν. Σας ανέδειξαν συναθλητή και συναγωνιστή όλων εκείνων των μεγάλων και επιφανών ανδρών, που έπαθαν για την αγάπη, την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την καλοκαγαθία και που ο Κύριος τους εμακάρισε λέγοντας: 

Μακάριοι θα είστε, όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι και σας ονειδίσουν και σας καταδιώξουν. Να χαίρεστε τότε, γιατί ο μισθός που θα πάρετε στους ουρανούς θα είναι μεγάλος.

Ο Κύριος, σαν ήταν κρεμασμένος επάνω στο Σταυρό, προσευχόταν για τους σταυρωτές του κι έλεγε : «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσοι», που θα πει «Πατέρα, συγχώρεσε τους, γιατί δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν». Όπως ο Κύριος, έτσι και οι περισσότεροι Άγιοι και μεγάλοι σοφοί και σπουδαίοι άνθρωποι, προσεύχονταν για τους εχθρούς, για κείνους που τους μισήσαν και τους αδικούσαν. Αυτούς να μιμηθούμε κι εμείς, για να έχουμε μεγάλο μισθό στους ουρανούς.

Διδαχές πατρικές και Θαυμαστά γεγονότα του Γέροντος ΦΙΛΟΘΕΟΥ Ζερβάκου (1884-1980)

http://www.pentapostagma.gr

“Αλλοίμονον εις τον κόσμον, που καταντήσαμε!”

…Αλλοίμονον! Αλλοίμονον εις τον κόσμον, ποία θλίψις πρόκειται να έλθει εις τους κατοίκους της γης, όταν πολλοί από τους άρχοντας της γης, και της πολιτείας και της εκκλησίας, είναι υπηρέται και δούλοι του Αντιχρίστου!…

Οι άρχοντες της εκκλησίας και της πολιτείας εις τας πονηράς ημέρας μας κοιμώνται τον βαρύτατον ύπνο της αμελείας και της ραθυμίας. Εάν δεν ξυπνήσουν και δεν ξυπνήσουν τον κλήρο και τον λαό εις μετάνοιαν, εις εργασίαν των εντολών του Θεού, των αρετών και των καλών έργων, θα δώσουν λόγο κατά την ημέρα της κρίσεως, και θα τιμωρηθούν.

…Ο σημερινός συγχρονισμός και ψευδοπολιτισμός τείνει να μεταβάλει την οικουμένη και αυτή την πατρίδα μας Ελλάδα εις Σόδομα και Γόμορρα. Οι Χριστιανοί Έλληνες των πρώτων αιώνων μετέδωσαν εις τα αλλόφυλα έθνη τον Χριστιανισμόν, τα λαμπρά και σεμνά ήθη, την αρετήν.

Οι σημερινοί Έλληνες λαμβάνουν παρά των εθνών το σκότος, την πλάνην, την ασέβειαν, την απιστίαν, την βλασφημίαν, την διαφθοράν και ακολασίαν, την ξετσιπωσύνην, την ακαθαρσίαν και δυσωδίαν, και το λυπηρόν ότι οι περισσότεροι των Ελλήνων, ανδρών και γυναικών μετά χαράς τα δέχονται, τα εφαρμόζουν και νομίζουν ότι ευρήκαν θησαυρούς, ότι πριν ήσαν εις το σκότος και τώρα άνοιξαν τα μάτια τους και εγνώρισαν πως πρέπει να ζουν!

Αλλοίμονον που καταντήσαμε!…

*Από το βιβλίο: «ΠΑΤΡΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ» Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου (εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

https://simeiakairwn.wordpress.com