Eίμαστε παραβάτες...

«Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου» (Λουκ. 18,21)

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ὅλοι καταλαβαίνουμε, ὅτι δὲν πηγαίνουμε καθόλου καλά· ὅτι κάτι κακό, κάτι φοβερό, κάτι τρομερό, θὰ συμβῇ στὶς ἡμέρες μας· ὅτι θὰ συμβοῦν ἐ­κεῖνα ὅλα ποὺ λέει ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Ἀποκάλυψις. Γιατί; Διότι ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, παραβαίνουμε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, παραβαίνουμε τὶς ἐντολές του. Ὄχι πλέον τὶς μικρὲς ἐν­τολές, ἀλλὰ παραβαίνουμε τὶς μεγάλες ἐντολές, τὶς ἐντολὲς τοῦ Δεκαλόγου, αὐτὲς ἀκρι­βῶς ποὺ ἐφύλαξε ὁ νεανίσκος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.

Ἀκούσαμε, ἀγαπητοί μου, τὶς ἐντολὲς αὐ­τές· τὸ «μὴ μοιχεύσῃς», «μὴ φονεύσῃς», «μὴ κλέψῃς», «μὴ ψευδομαρτυρήσῃς», «τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (Λουκ. 18,20). Καὶ μόνο ὡς πρὸς αὐ­τὲς τὶς ἐντολὲς ἐὰν ἐξετάσουμε σήμερα τὸν κόσμο, θὰ δοῦμε ὅτι εἴμαστε σὲ μεγάλη ἀταξία.

ὸ «Μὴ μοιχεύσῃς»; Σήμερα πλέον ἡ ἐν­τολὴ αὐτὴ δὲν τηρεῖται καθὼς πρέπει. Ἐνῷ ἄλλοτε, ὅπως ἔχουμε πεῖ χίλιες φορές, τὸ δι­αζύγιο ἦταν ἀνύπαρκτο καὶ ἄγνωστο, τώρα τὰ διαζύγια βγαίνουν ντουζίνες – ντουζίνες ἀπὸ τὰ δικαστήρια. Τώρα ἀλλάζει ὁ ἄντρας τὴ γυναῖκα εὐκολώτερα ἀπὸ ὅ,τι ἀλλάζει τὸ πουκάμισό του καὶ ἡ γυναίκα ἀλλάζει τὸν ἄντρα εὐκολώτερα ἀπὸ ὅ,τι ἀλλάζει τὴ ρόμπα της. Καταντήσαμε σὲ τέτοιο σημεῖο. Τὸ «οὐ μοιχεύσεις» λοιπὸν ὡς ἐντολὴ κατεπατήθη.

Τὸ «Μὴ φονεύσῃς»; Κάθε μέρα ἡ ἐφημερίδα στάζει αἷμα. Ἄλλοτε ἕνας φόνος γινόταν σὲ κάποιο χωριό, καὶ ἕνα χρόνο ὁλόκληρο ἔ­κλαιγαν ὅλα τὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια· οἱ ἄν­θρωποι συγκλονίζονταν καὶ πενθοῦσαν· μὲ τὸ νὰ σκοτωθῇ ἄνθρωπος θεωροῦσαν ὅτι μαγαρίστηκε ὅλο τὸ χωριό. Τώρα μολύνεται καθη­μερινῶς ἀπὸ αἷμα ὅλη ἡ Ἑλλάδα, καὶ καν­είς δὲν συγκινεῖται.

Τὸ «Μὴ κλέψῃς»; Τὸ σβήσαμε. 

Ἄλλοτε, χρυ­σάφι νά ᾽τρεχε μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο, δὲν ἅ­πλωνε τὸ χέρι του νὰ τὸ πάρῃ· κι ἂν κάποιος ἄλλος τὸ ἅ­πλωνε, αὐτὸς δὲν ἄγγιζε τὸ κλεμμένο· τὸ θεωροῦσε κατάρα νὰ οἰκειοποιηθῇ ξένο πρᾶγμα. Ἐνῷ τώρα, χέρια γιὰ νὰ κάνουμε τὸ καλὸ δὲν ἔχουμε, χέρια γιὰ νὰ ἐλεήσουμε τὸ φτωχὸ δὲν ἔχουμε, ἔχουμε ὅμως ὄχι δύο ἀλλὰ ἑκατὸν πενήντα χέρια προκειμένου ν᾽ ἁρπάξουμε καὶ νὰ κλέψουμε τὴν περιουσία τοῦ ἄλλου.

Καὶ ὅσον ἀφορᾷ τὸ «Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου», τώρα πιὰ ὁ σεβασμὸς στοὺς γονεῖς ἔσβησε κι ἀκοῦμε νὰ ὑψώνων­ται χέρια ποὺ χτυποῦν μανάδες καὶ πατεράδες. 

Σὲ μιὰ τέτοια ἐποχὴ λοιπόν, ποὺ δὲν τηροῦνται ὄχι οἱ μικρὲς ἀλλ᾽ οὔτε οἱ μεγάλες ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, σὲ μιὰ τέτοια ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, εἶ­νε ἑπόμενο νὰ συμβοῦν ἐκεῖνα ποὺ λέει ἡ ἱ­ερὰ Ἀποκάλυψις· εἶνε ἑπόμενο νὰ περιμένου­με κάτι τρομερὸ νὰ συμβῇ ἐπάνω στὸν κόσμο, ὅπως συνέβη στὴν ἐποχὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας, ὅπως συνέβη στὶς ἡ­μέρες τοῦ κατακλυσμοῦ ἐπὶ Νῶε ἢ σὲ ἄλ­λες μεγάλες καὶ κρίσιμες στιγμὲς τῆς ἀνθρωπότητος.

Τόσο πολὺ ἔχει προχωρήσει ἡ ἀσέβειά μας, ὥστε μπορεῖ νὰ πῇ κανεὶς ὅτι ἐμεῖς γίναμε χει­ρότεροι κι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Καὶ ἐνῷ τὸ εὐαγγέλιο μᾶς δείχνει τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐφώτισαν τὸν προχριστιανικὸ κόσμο καὶ τὸν ἔβγαλαν ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολα­τρί­ας, ἐμεῖς δείχνουμε νὰ ξαναγυρίζουμε στὸ σκο­τάδι, τὸ μεγάλο σκοτάδι ποὺ ζοῦσε ὁ ἀρ­χαῖ­ος κόσμος, ὑποδουλωμένος «ὑπὸ τὰ στοιχεῖα, τοῦ κόσμου» (Γαλ. 4,3), σκλαβωμένος μέσα σὲ προλήψεις καὶ πλάνες, στὶς ψευδεῖς ἰδέες ποὺ εἶ­χαν τότε περὶ τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι βέβαια, ἂν καὶ αὐτὸ ποὺ πίστευαν ἦταν ψέμα, τὸ πίστευαν πάντως· τοὐ­λά­χιστον δὲν βλα­στημοῦ­σαν τοὺς θεούς τους. 

Ἂς ἦταν ὁ θεός τους μιὰ πέ­τρα, ἕνας βράχος, ὅ,τι νά ᾽ταν, δὲν τὸν βλαστη­μοῦσαν· δὲν τολμοῦσε κανεὶς σὲ χώρα τῆς εἰ­δωλολα­τρίας νὰ θίξῃ τὰ εἴδωλα. Ἐνῷ ἐ­μεῖς τώρα τί κάνουμε; Ἀφρίζουν ἀ­πὸ τὶς βλαστήμιες τὰ στόματα «χριστι­ανῶν», ἀνθρώπων βαπτισμένων στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Εἴμαστε ἢ δὲν εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες;

Ἔχετε δεῖ σκυλιὰ ποὺ ἔχουν λυσσάξει, βγά­ζουν ἀφροὺς ἀπὸ τὸ στόμα καὶ δαγκώνουν τὸ χέρι ἀκόμη καὶ τοῦ κυρίου τους; Ὅπως λοι­πὸν τὰ λυσσασμένα σκυλιὰ δὲν ἀναγνω­ρίζουν τὸ ἀφεντικό τους, δὲν κάνουν διάκρισι ποιός εἶ­νε ἐχθρὸς καὶ ποιός εἶνε φίλος, ἔτσι κάνου­με στὴν ἐποχή μας μὲ τὴ βλασφημία καὶ ἀσέβεια πρὸς τὸν Εὐεργέτη μας. Γίναμε σκυλιὰ λυσσασμένα, ποὺ ἀφρίζουν, βγάζουν ἀπὸ τὸ στόμα τους ἀφρὸ τῆς κολάσεως· βλαστημοῦ­με τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια, δαγκώνουμε τὸ χέρι τοῦ εὐεργέτου μας Θεοῦ.

Σὲ μιὰ τέτοια λοιπὸν ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε, εἶνε ἑπόμενο ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα ν᾽ ἀνοίξουν οἱ καταρράκτες τοῦ οὐρανοῦ καὶ νὰ ὑποστοῦμε συμφορὰ ἄνευ προηγουμένου.

–Μά, θὰ πῆτε, τόσο ζοφερὰ λοιπὸν εἶνε τὰ πράγματα, τόσο σκοτεινά; Δὲν ὑπάρχει καμμιά ἐλ­πίδα, δὲν ὑπάρχει τρόπος διορθώσεως;

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, ἐλπίδα, ὑπάρχει τρό­πος νὰ σωθοῦμε. Καὶ ποιός εἶνε ὁ τρόπος; Μετάνοια! Ἔστω καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ τῆς ζωῆς μας, ὅλοι ἀνεξαιρέτως νὰ μετανοήσουμε, νὰ ἐ­πιστρέψουμε στὸ Θεό. Μποροῦμε νὰ σωθοῦ­με, ἐὰν καὶ στὴν ἐποχή μας ἀκουστῇ ἀπὸ τὸν ἄμβωνα κήρυγμα μετανοίας καὶ στὰ ἐξομολογητήρια σημειωθῇ κῦμα μετανοίας. Στὶς πόλεις καὶ στὴν ἐπαρχία, στὰ παλάτια καὶ στὶς καλύβες, στὰ βουνὰ καὶ στὰ λαγκάδια, στὴ στεριὰ καὶ στὰ νησιά, στὶς θάλασσες καὶ τοὺς ὠκεανούς, αὐτὸ τὸ μήνυμα πρέπει μέρα – νύχτα νὰ διακηρύσσεται. Ἂν ἐξουσιάζαμε τὰ μέσα ἐπικοινωνίας, τὴ με­τάνοια θὰ σαλπίζαμε. 

Για­τὶ τώρα τὰ μέσα, ἐνῷ ἄλλα θὰ ἔπρεπε νὰ μεταδίδουν, μεταδίδουν διαφθορά. Γι᾽ αὐτὸ εἶπα ὅτι φοβοῦμαι πὼς θὰ πάθουμε κ᾽ ἐ­μεῖς ὅπως τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα· τραγουδοῦσαν ἐρωτικὰ τραγούδια ἐκεῖ, ἁμάρταναν ἀσύστολα, γλεντοῦσαν καὶ διασκέδαζαν, καὶ ξα­φνικὰ ἄνοιξαν οἱ καταρράκτες τοῦ οὐ­ρανοῦ, ἔβρεξε φωτιὰ καὶ θειάφι, καὶ πάγωσε στὸ στόμα τὸ τραγούδι. Ἔτσι κ᾽ ἐ­μεῖς.

Ἂν ἤμασταν χριστιανικὸ κράτος, θά ᾽πρεπε τὸ ῥαδιόφωνο καὶ ἡ τηλεόρασί μας νὰ μὴν κάνουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ φωνάζουν· «Ἕλ­ληνες, μετανοεῖτε! μετανοεῖτε πλούσιοι, μετανοεῖτε ἐργάτες, μετανοεῖτε κυβερνῆτες, μετανοεῖτε παπᾶδες, ὅλοι μετανοεῖτε»· ὁ κόσμος ὅλος νὰ ἐπιστρέψῃ στὸ Θεό. Μόνο αὐτὸ μπορεῖ νὰ μᾶς σώσῃ.

Γι᾽ αὐτὸ στὸ ἔργο τῆς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στὸ Θεὸ πρέπει νὰ ἐργασθῇ κυρίως ἡ Ἐκκλησία· σ᾽ αὐτὸ τὸ ἔργο, τῆς μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς στὸ Θεό, πρέπει νὰ δουλέψου­με· αὐτὸ εἶνε τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἶνε νὰ μαζεύῃ λεπτά, δὲν εἶνε παγκάρι ἡ Ἐκκλησία, δὲν εἶνε μπεζαχτᾶς· εἶνε μιὰ μεγάλη ἀποστολή.

Σ᾽ αὐτὸ τὸ ἔργο πρέπει νὰ ἐργαστοῦμε ὅλοι· ὄχι μόνο ἐμεῖς οἱ κληρικοί, μὰ κ᾽ ἐσεῖς ποὺ ἀ­κοῦτε τὰ λόγια αὐτά. Πρέπει νὰ ἐργασθῆτε γιὰ τὴ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ τοῦ λαοῦ μας.

–Ἐγὼ δὲν εἶμαι παπᾶς ἢ δεσπότης ἢ καλόγερος, θὰ πῆτε· δὲν εἶμαι θεολόγος, δὲν εἶμαι ἱεροκήρυκας· τί νὰ κάνω ἐγώ; ν᾽ ἀνεβῶ στὸν ἄμ­βωνα, νὰ τρέξω σὲ χωριὰ καὶ πόλεις καὶ νὰ φωνάξω σὰν τὸν Ἰωνᾶ, ποὺ γύριζε στὴ Νινευὴ καὶ ἔλεγε «Μετανοεῖτε, δι­ότι ἔτι τρεῖς ἡμέραι καὶ Νινευὴ καταστραφήσεται» (Ἰωνᾶ 3,4); Ἐμεῖς τί μποροῦμε νὰ κάνουμε;…

Τὴν ἀπάντησι σ᾽ αὐτὸ δίνουν οἱ ἅγιοι ἄν­θρωποι ποὺ ἔζησαν ἐδῶ στὴ γῆ. 

Τὴν ἀπάντησι μᾶς δίνει μία γυναί­κα ποὺ ἑορτάζει τὴν περίδο αὐτή. Ἡ γυναίκα αὐτὴ δείχνει τί μπορεῖ κανεὶς νὰ κάνῃ. Ἂν πιστεύῃς στὸ Θεό, ἂν γνώ­ρισες τὸ ἅγιο θέλημά του, ἂν ἔχῃς μέσα στὴν καρδιά σου τὸ Χριστό, μὴν κρύψῃς αὐτὸ τὸ θη­σαυρό· ἔχεις χρέος νὰ τὸν μεταδώσῃς. 

Εἶνε ἀ­νάγκη αὐτό, ἡ πιὸ μεγάλη ἀνάγκη τῶν καιρῶν μας. Καὶ σ᾽ αὐτὸ μποροῦν νὰ βοηθήσουν ὅλοι· ἀκόμα καὶ μιὰ γυναίκα μπορεῖ νὰ συν­τελέσῃ στὴ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ τῶν ἀν­θρώπων.

Ἀπόδειξις, ἀγαπητοί μου, ὅτι ὄχι μόνο οἱ ἱ­εροκήρυκες καὶ οἱ θεολόγοι, ὄχι μόνο κληρικοὶ καὶ μοναχοί, μποροῦν νὰ κηρύ­ξουν μετάνοια και νὰ ἐπιστρέψουν ψυχὲς στὸ Θεό, ἀλλ᾽ ἀκόμη καὶ μιὰ γυναίκα μπορεῖ νὰ γί­νῃ ἱεραπό­στολος καὶ νὰ σώσῃ ψυχές, εἶνε – ποιός; ἡ ἁ­γία Αἰκατερίνη ποὺ ἑορτάζει τὴν περίοδο αὐ­τή. Δὲν ἦταν δεσπότης, δὲν ἦταν παπᾶς, δὲν ἦταν θεολόγος. 

Τί ἦταν; Μιὰ κόρη. Δὲν ἦ­ταν φτειαγμένη ἀπὸ ἄλλη πάστα· ἄνθρωπος ἦταν ὅπως εἴμαστε κ᾽ ἐμεῖς, μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ, μὲ ἀνάγ­κες ὑλικές· ἀλλὰ μέσα της εἶχε τὸ Πνεῦ­μα τοῦ Θεοῦ. Καὶ πόσο κόσμο ἔσωσε!

Αὐτὴν ἂς μιμηθοῦμε κ᾽ ἐμεῖς· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Α΄ μέρος ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Σπυρίδωνος 

Ν. Ἰωνίας – Ἀθηνῶν τὴν 25-11-1962 τὸ πρωί.

π. Αυγουστίνος Καντιώτης :''Η Ἐκκλησία θά διωχθῇ & οἱ ναοί θά κλείσουν. Ἐκκλησία κατακομβῶν...''

Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας,ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένας ἐποχὰς καὶ εἶχε μερικὴ ἐλευθερία. 

Φεύγουμε πλέον ἀπό τό σχῆμα αὐτό τῆς Ἐκκλησίας, καί μπαίνομε στό σχῆμα τῶν κατακομβῶν.

Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε.

Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.

Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. 

Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.

Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; 

Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)·

«ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). 

Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.

Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;

Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. 

Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς...

Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὰς εὐκολίας σας. 

Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. 

Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.

Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴ­μεθα προετοιμασμένοι γιὰ ἕνα τέτοιο διωγμό; 

Ἔχομε ἐμεῖς τὸ θάρρος καὶ τὴν αὐταπάρνησιν τοῦ μάρτυρος ἐκείνου, ποὺ ἄκουε νὰ πλησιάζῃ τὸ μούγκρισμα τῶν λεόντων καὶ ἔλεγε· «Nά, ἀκούεται ἡ σάλπιγξ, ἀκούεται ἡ σάλπιγγα ποὺ μὲ καλεῖ»;

Ἔχομε ἐμεῖς τέτοια αὐταπάρνησι καὶ θυσία; Ἐμεῖς οἱ ὑλικοί, οἱ γήινοι ἄνθρωποι...

Μποροῦμε νὰ φτάσουμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο, ποὺ ἔφτασαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἥρωες; 

Ἔχουμε τήν αὐταπάρνησιν αὐτή τῆς Μαριάμ, μιᾶς ταπεινῆς ὑπηρετρίας, ἡ ὁποία κατώρθωσε νά κερδίσῃ τήν Φαβιόλα;

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ -Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 27.

Έρχεται θύελλα…! Θα μας στερήσει ο Θεός τη Θεία Λειτουργία!

Έρχεται θύελλα που θα σαρώσει κλήρο και λαό! Θα μας στερήσει ο Θεός τη Θεία Λειτουργία!

Τέσσερα μηνύματα του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου στους νέους το 1963!

1) Ἔρχεται θύελλα…

2) Ἄνθρωποι ποὺ θὰ μοιάζουν μὲ τοὺς βατράχους…

3) Θα ερθη μερα, που στην Ἑλλάδα δεν θα χτυπήσουν οι καμπανες το Πασχα… Εἴμαστε ἀνάξιοι & στό ναό & στην Θεία λειτουργία να πᾶμε & θα μας τα στερήση ο Θεός ὅλα αὐτα.

4) Η Αληθινὴ χαρὰ βρίσκεται μονάχα κοντά στὸ Χριστό. Ὑπάρχει ἡ χαρά τῶν ἀγγέλων & ἀρχαγγέλων. Ἡ χαρὰ τῆς προσευχῆς. Προσευχηθεῖτε, για να την ἀπολαύσετε. Ὑπάρχει ἡ χαρά τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, ἡ χαρὰ τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ χαρὰ τῆς ἀγαπης, τῆς ἐλεημοσύνης & τῆς συγνώμης. Ὑπάρχει ἡ χαρὰ τοῦ ΘΕΟΥ.

Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος: «Σὰν μιὰ φωνὴ διαμαρτυρίας εἶνε αὐτό, διότι ἔρχεται θύελλα μεγάλη ἡ ὁποία θὰ μᾶς σαρώση ὅλους καὶ παπάδες καὶ… Ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι ὁ κόσμος αὐτὸς δὲν ἔχει ἀφέντη. Τό κάθε σπίτι ἔχει ἀφέντη καὶ ὁ κόσμος αὐτὸς ἔχει Ἀφέντη του τὸν Θεό.

Καὶ ὁ ἱεροκήρυκας ἔχει κάποιες χαρὲς στὸν κόσμο αὐτό. Τὴν χαρὰ ποὺ πάντοτε δοκιμάζω καὶ ἰδιαιτέρως ἀπόψε εἶναι οἱ νέοι. Εἶνε ἡ ταξιαρχία, δὲν εἶνε ἁπλῶς λόχος, οὔτε τάγμα, εἶναι ταξιαρχία, ταξιαρχία Λέγεων. Καὶ ἀλοίμονο παιδιὰ ὕστερα ἀπὸ τὸ κήρυγμα αὐτὸ ἀν πᾶτε… Ποῦ θὰ πᾶτε μὲ ἐνδιαφέρει, γιατί λέει κάπου στο Εὐαγγέλιο, στὴν Ἀποκάλυψη ὅτι θὰ παρουσιαστοῦν ἄνθρωποι ποὺ θὰ μοιάζουν μὲ βατράχους. Δηλαδὴ τί θὰ πῆ αὐτό; Είδατε τὸν βάτραχο; Μιὰ στὴν στεριά, μιὰ στὸ νερό. Καὶ οἱ χλιαροί οἱ χριστιανοί εἶναι οι βάτραχοι, μιὰ μὲ τὸ Θεό, μιὰ μὲ τὸν διάολο.

Τώρα ἐδῶ μέσα σὰν ἄγγελοι σᾶς βλέπω, ὅταν βγῆτε ἔξω, ποὺ θὰ πᾶτε;

Νὰ τὸ θυμᾶστε, γράψατέ το, ἐγὼ τουλάχιστo δὲν θέλω να ζῶ τότε.

Θὰ ἔρθη μέρα, ποὺ στὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ χτυπήσουν οἱ καμπάνες τὸ Πάσχα. Ἔρχονται, πλησιάζουν οἱ ἡμέρες αὐτές. Εἴμαστε ἀνάξιοι καὶ στὸ ναό καὶ στὴν Θεία λειτουργία νὰ πᾶμε καὶ θὰ μᾶς τὰ στερρήση ὁ Θεός ὅλα αὐτά.

Θὰ ἔρθη ἡ ἡμέρα αὐτή, ἀλλὰ καὶ ἄν γκρεμίσουν ὅλα τὰ κωδονοστάσια, ὅπως οἱ Τουρκαλάδες, διάβαζα πρόχθες ὅτι ἐκεῖ στὴν Καισάρεια εἶναι 25 ναοί Βυζαντινοί καὶ οἱ Τουρκαλάδες οἱ φίλοι μας, θὰ τοὺς πάρουν, γιὰ νὰ τοὺς κάνουν ψυγεία καὶ ἄλλους δὲν ξέρω τί θὰ τοὺς κάνουν. 25 ναοί ποὺ μείνανε καὶ δὲν μποροῦν οὔτε μὲ δυναμίτη νὰ τοὺς ἀνατινάξουν. Ἐκεῖ ποὺ αἰῶνες ὁλόκληρους οἱ χριστιανοὶ λατρεύαν τὸν Θεό, τώρα πᾶνε μέσα καὶ κατουρᾶν οἱ Τουρκαλάδες. Αὐτὸ ποὺ ἔπαθαν στὴν Μικρά Ἀσία θὰ τὸ πάθουμε καὶ ἐμεῖς ἐὰν δὲν ξυπνήσουμε καὶ δὲν κάνουμε τὴν ἀγίαν ἐπανάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἐὰν ἐμεῖς ἐδῶ ἀρνηθοῦμε τὸν Θεό, ταξιαρχία ὄχι ἀνθρώπων, ἀλλὰ ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων ὑμνοῦν ἀκαταπαῦστος τὸν Κύριο «… ἄγγελοι ὑμνοῦσιν ἐν οὐρανοῖς καὶ ἡμεῖς τοὺς ἐπιγῆς καταξίωσον ἐν καθαρά καρδία σὲ δοξάζει». 

Αὐτὴ τὴν καθαρὰ καρδιὰ εὔχομαι νὰ ἔχετε ὅλοι οἱ νέοι ὥστε νὰ γιορτάζουμε ὅπως πρέπει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Λοιπόν, σᾶς βλέπω καὶ σᾶς χαίρομαι. Ἕνα μπουκέτο τοῦ Θεοῦ εἶστε. Ἀπόψε νὰ μὴν μολυνθεῖτε. Βγῆτε μὲ τὴν ἐντύπωσι τοῦ κηρύγματος καὶ γίνετε ἱσχυροὶ μαθηταὶ τῆς παρατάξεως τοῦ Κυρίου. Νὰ διδάξετε ἐσεῖς οἱ νέοι ὅτι ἡ χαρὰ τοῦ διαβόλου εἶναι μηδέν. Κοντὰ στὸ Χριστὸ ὑπάρχει μιὰ χαρὰ ἀνώτερη, ἡ χαρὰ τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ὑπάρχει χαρὰ τῆς προσευχῆς.

Προσευχηθεῖτε, γιὰ νὰ δῆτε τί χαρὰ θὰ ἔχετε. Ὑπάρχει ἡ χαρὰ τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, ἡ χαρὰ τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ χαρὰ τῆς ἀγάπης τῆς ἐλεημοσύνης & τῆς συγνώμης. Ὑπάρχει ἡ χαρά τοῦ ΘΕΟΥ. Διδάξτε στὸν κόσμο μὲ τὰ ἔργα σας και μὲ τὴν ζωή σας ὅτι τέτοια χαρὰ θὰ βροῦνε μόνο κοντά στὸ Χριστό. Εἶναι γεμάτη χαρά ἡ χριστιανική μας Ἐκκλησία».

https://eugenikos.blogspot.com/

ΠΟΤΕ ΘΑ ΥΠΑΚΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ

Μικρό απόσπασμα απο την ερμηνεία της Β΄ Θεσσαλονικής επιστολή, του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στους άνδρες. Τί έλεγε ο ορθόδοξος αγωνιστής ιεράρχης, ας τον ακούσουμε· …

Αν σας πούμε κάτι, που δεν είναι του Χριστού και είναι ενάντια του Χριστού, να λύστε τις καρέκλες και να μας κυνηγήστε μέχρι τον Αλιάκμονα ποταμό. Εάν όμως, αυτό που σας λέμε δεν είναι δικό μας, αλλά του Χριστού, οφείλετε να υπακούσετε.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ ΘΕΣ. 1,1) ΣKETO. Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος Μητρ. Φλωρ. Αυγουστίνου«ΠΑΥΛΟΣ… » (Α´ Θεσ. 1,1) ΣKETO. Οὔτε ἁγιωτατος, οὔτε παναγιώτατος

Τὰ ἀναγνώσματα τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν πρέπει νὰ ψάλλονται Ἡ Α´Θεσσαλονικεις ἐπιστολή ἀρχίζει μὲ τὸ ὅνομα τοῦ Παύλου… Σκέτο. Δὲν ἔχει δίπλα στὸ ὄνομά του κάποια μπιχλιμπίδια, σαν κάποια ἄλογα ποὺ οἱ ἄνθρωποι τὰ στολίζουν μ᾽ αὐτά. 

Ἔτσι καὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ δὲν ἔχουν [ἐσωτερικὸ περιεχόμενο] ἔχουν γεμίσει μὲ μπιχλιμπίδια!!! Ιδίως δὲ ἡμεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία! Τί εἴμαστε ἐμεῖς; 

Τί εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ἀρχιεπίσκοποι ὁ πατριάρχης; Ὅλους ἂν μᾶς πιάσεις καὶ μᾶς στύψεις δὲν κάνεις τὸ νυχάκι τοῦ ΠΑΥΛΟΥ. Καὶ ὅμως, ἐμεῖς τί ἔχουμε σήμερα; Σεβασμιώτατοι, πανιερώτατοι, παναγιώτατοι, μακαριώτατοι καὶ ὅτι ἄλλο θες! Ποῦ τα βρῆκαν αὐτά, ὅταν ἕνας Παῦλος γράφει σκέτο τ’ ὄνομά του…. 

Ὁ Θεὸς εἶναι Ἅγιος. 

Ἐμεῖς φτάσαμε στὸν ὑπερθετικὸ βαθμό!

Ἅγιος εἶναι ὁ Θεός, ὁ Πάπας καὶ ὁ πατριάρχης εἶναι παναγιώτατοι!!! Ὅπως λέει καὶ ὁ Κοραής που σχολιάζει τους τίτλους, ὅτι μοιάζουμε μὲ κάποιον, που ἔχασε τα γένια και τοῦ ἔμειναν τα χτένια! Ἔτσι καὶ ἐμεῖς χάσαμε τὴν ἁγιότητα καὶ μᾶς ἔμειναν οἱ ξεροί τίτλοι. Παῦλος, λοιπόν, σκέτο. Εἶναι όνομα ποὺ ἡλεκτρίζει! Και ‘εμεις πρέπει νὰ τιμᾶμε τὸ ὄνομά μας, ὅπως τὸ τίμησε ὁ Παῦλος. Παῦλος καὶ Σιλουανός καὶ Τιμόθεος εἶναι συνεργάτες τοῦ Παύλου, πολύ κατώτεροι ἀπ᾽αὐτόν καὶ ὅμως τοὺς βάζει δίπλα. 

Ἐδῶ βλέπομαι τὴν ταπείνωση τοῦ Παύλου. Ἔπρεπε κανονικά νὰ βάλλει δεύτερο τὸν Τιμόθεο, ποὺ ἦταν πιο ἐκλεκτός, ἐντούτοις βάζει τὸν Σιλουανό, γιατί ἄραγε; Ὁ Χρυσόστομος τὸ ἐρμηνεύει…Ὁ Τιμόθεος τὸ ζήτησε! Ὧ! Ποια ἀντίθεση μὲ ἐμᾶς, ποὺ ζητοῦμε πρωτεία και αν δὲν μᾶς βάλλουν μπροστά, οὐαί καὶ ἀλοιμονο

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Mπορεί να'ναι ψέμμα τά άστρα, ο ήλιος, η γη, τά πάντα· ένα δεν είναι ψέμμα· ο Kύριός μας !

H Εκκλησία μας δεν είναι ψέμμα· η επικοινωνία με το Θεό είναι ζωντανή, ολοζώντανη. 

Mπορεί να'ναι ψέμα τά άστρα, ο ήλιος, η γη, τά πάντα· ένα δεν είναι ψέμμα· ο Kύριός μας. 

Nά μιμηθούμε λοιπόν κ’ εμείς τη Xαναναία. Ας γονατίζουμε και ας προσευχώμεθα λέγοντας ακαταπαύστως το «Kύριε, ελέησον».

Tο «Kύριε, ελέησον» το λέγανε οι άγιοι και έκαναν θαύματα. 

Tα παλιά τα χρόνια το λέγανε όλοι οι Xριστιανοί γονατιστοί και με δάκρυα.

Στη Pωσία ο πιστος λαός το λέει και βουΐζει η εκκλησία.

Στο Άγιο Όρος κρατούν κομποσχοίνι όλη νύχτα· κάθε κόμπος κ’ ένα «Kύριε Iησού Xριστέ, ελέησόν με». 

Εμείς; Tυπικώς· παρόντες στην εκκλησία τω σώματι, απόντες τω πνεύματι· χωρίς συναίσθηση, χωρίς ρήγος.

Tο «Kύριε, ελέησον» είναι η πιο μικρά προσευχή. 

Mπορεί να την πει και ένας αγράμματος, μπορεί να την πει και το μικρό παιδί, και το νήπιο, κι ο ασπρομάλλης γέρος. 

Kαι ο Θεός ακούει το «Kύριε, ελέησον».

Tο συνιστώ κ’ εγώ σ’ εσάς. 

Δεν κάνεις μεγάλες προσευχές, δεν είσαι διαρκώς στην εκκλησία; 

Λέγε, εκεί που είσαι, το «Kύριε, ελέησον». 

Kάθεσαι να φας, «Kύριε, ελέησον». 

Βράδιασε, «Kύριε, ελέησον». 

Ξημέρωσε, «Kύριε, ελέησον». 

Πας στη δουλειά, «Kύριε, ελέησον». 

Σκάβεις τή γη «Kύριε, ελέησον».

Βόσκεις τα ζώα, «Kύριε, ελέησον». 

Είσαι εργάτης, «Kύριε, ελέησον». 

Είσαι αξιωματικός, «Kύριε, ελέησον».

Είσαι στρατιώτης, «Kύριε, ελέησον». 

Είσαι αμαρτωλός, «Kύριε, ελέησον».

Tό «Kύριε, ελέησον» κάνει θαύματα. 

Αυτό που ζητούμε θα μας το δώσει ο Θεός, γιατί είναι πατέρας. 

Λέει ο Xριστός· «Ποιος πατέρας ζητεί το παιδί του ψωμί, και του δίνει πέτρα; ή ζητεί ψάρι, και του δίνει φίδι;» (Mατθ. 7,9-10· Λουκ. 11,11). 

Αν ο επίγειος πατέρας ενδιαφέρεται για τα παιδιά του, πολύ περισσότερο εκείνος που του λέμε «Πάτερ ημών…». 

Θα μας τα δώσει αυτά ο Θεός, εάν πιστεύουμε πραγματικά, εάν εί­μεθα Xριστιανοί· αμήν.

† Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών & Εορδαίας Αυγουστίνου Καντιώτου.

Απόσπασμα ομιλίας / 1η Φεβρουαρίου 1987.

ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ & ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΡΜΟΝΙΑ, ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ Σ᾽ ΑΥΤΟΥΣ

1) Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΤΙΜΟΥΣΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ 

& 

ΕΔΕΙΧΝΕ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ… 

Αλλά εἶπε και δύο φοβερές προφητειες για την κατάπτωσή του

α) ΘΑ ΧΑΘΗ Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ & ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ & ΔΕΝ ΘΑ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΓΙ᾽ΑΥΤΟ.

β) ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ & Ο ΚΛΗΡΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ… Φοβερές προφητειες που δυστυχῶς, ἐπαληθευονται στις μέρες μας

ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ & ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΡΜΟΝΙΑ, ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ Σ᾽ ΑΥΤΟΥΣ

Ὁ ἱερὸς κλῆρος ἐζυγίσθη με την κρίση τοῦ κορωνοϊου. Ξεχώρισαν οἱ ἀληθινοι ποιμένες, ἀπό τους ἐπαγγελματίες παπάδες. Ὑπῆρχαν ἱερεῖς ποὺ πειθαρχοῦσαν στὸν Θεό & ἔκαναν ὅτι μποροῦσαν, γιὰ νὰ μεταδώσουν τὴν Θεία Κοινωνία στοὺς πιστούς, ποὺ την λαχαταροῦσαν.

Ἀντιθέτως, οἱ ἀρχιερεῖς ἀρνήθηκαν τον ΜΕΓΑ ΙΑΤΡΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ & ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. ΕΚΚΛΗΣΑΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ & ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥΣ! Συμμάχησαν μὲ τον κορωνοϊο & με τους ψευτοσωτηρες, για να παύση κάθε ειδος προσευχῆς, που θα σκότωνε τὸν κορωνοϊο καὶ θὰ τους χαλοῦσε τα σχέδια.

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ δυνάμεις πού με την τρομοκρατία βιάζονται να φέρουν την Παγκόσμια διακυβέρνηση, τοῦ Ἀντιχρίστου, ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΣΠΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

Ὁ κορωνοϊος θριαμβεύει και τρομοκρατεῖ τον κόσμο, χωρίς το ἀντιδοτο τῆς Θειας κοινωνίας & τῆς ὁμαδικῆς προσευχῆς, που τόσα παραδείγματα θεραπείας ἔχουμε ἀπό την Ἑλληνικη ιστορία.

Τό εἶπε ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος: «Οἱ σκοτεινές δυνάμεις ὅταν βρίσκουν ἐμπόδια καὶ ἀντιστάσεις ἀπό τὸν λαό, σταματοῦν προσωρινά τὰ σχέδιά τους και περιμένουν την ἐπόμενη εὐκαιρία για νὰ συνεχίσουν. Ὅταν δεν βρίσκουν ἐμπόδια προχωροῦν ὁλοταχῶς πρός ὁλοκλήρωση τῶν σκοτεινῶν τους σχεδίων. 

Τώρα που κατάφεραν να τρομοκρατήσουν ὅλους τους λαούς με τον κορωνοϊο που διέσπειραν, χωρίς να βροῦν σοβαρές ἀντιστάσεις, νὰ περιμένουμε ἕναν χειρότερο ἰό, πού θὰ ἀφανίση τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τότε θὰ ἐπαληθευτοῦν τὰ λόγια τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης, για τὸν ἱό, πού θα ἔλθη ἀπό την Ἀνατολή. 

Ὁ ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ᾽᾽ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ. 

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ & ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΟΙ ΨΕΥΤΟΠΟΙΜΕΝΕΣ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ, ΑΛΛΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΠΟΤΕ, ΑΡΚΕΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ. Ἐδωσε ἐξετάσεις ὁ ἱερός κλῆρος. Φάνηκαν ποιοί ἱερεῖς ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ πειθάρχουν στὸν Θεό καὶ ὄχι στὶς ἐντολές τῶν ἀνθρώπων. Νὰ μείνουμε κοντά τους και νὰ τους στηρίζουμε στον ἀγώνα τους

Απόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἔγινε στην Αθηνα στις 23.8.1965 με θέμα: «ΤΙ ΙΔΕΑ ΕΙΧΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ & ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

ΟΙ ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

«Στοὺς ἐσχάτους καιροὺς θὰ χρησιμοποιήση ὁ σατανάς ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ καταλύση τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. 

Θὰ χρησιμοποιήση καὶ ἕνα τελευταῖο μέσο. 

Θὰ ντύση παπάδες καὶ δεσποτάδες ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας του. 

Θὰ τοὺς δώση μῖτρες, πατερίτσες καὶ ἐγκὀλπια καὶ διὰ μέσου αὐτῶν τῶν ἀρχιερέων θὰ προσπαθήση νὰ καταλύση τὴν Ἐκκλησία.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ καὶ ὁ Καίσαρ παλεύουν στὸν κόσμο. 

Σκοτεινός εἶναι ὁ ὀρίζοντας, ἀλλά ὁ ΗΛΙΟΣ νικᾶ τὰ μαυρα σύννεφα…

Λέει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι «κολοβοθήσονται αἱ ἡμέραι αὐταί…..

-Μεχρι τώρα τελούσαμε ἐλεύθερα τὰ θρησκευτικά μας καθήκοντα, παρ᾽ ὅτι εἴχαμε ἔμμεσο διωγμό… 

Θα ἔρθη και ὁ ἄμεσος διωγμός. Νὰ προετοιμάζουμε τον ἑαυτό μας γιὰ Ἐκκλησία Κατακομβῶν και γιὰ μαρτύριο…».

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

ΤΙ ΙΔΕΑ ΕΙΧΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΙΒΑΔΙΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΝΥΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ

Το 1993 ο π. Αυγουστῖνος ηταν συνοδικός και ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ του είπε· Πρέπει να αναλάβεις κάποια συνοδική επιτροπή. Θα αναλάβω, απάντησε, υπό εναν όρο. Να πάρω κάποια ουσιαστική επιτροπή καὶ να προσφέρω έργο στην Εκκλησία καί όχι να τρώω άσκοπα το καιρό μου στην Αθήνα. Ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ του ἀπάντησε· Ποια ἐπιτροπή θέλεις; Επί του τύπου, είπε ο π. Αυγουστίνος. Ήθελε να βροντᾶ και να ἀστράφτη η Ιερά Σύνοδος και να γίνεται πραγματική ενημέρωση στον λαό(*). Τα ανακοινωθέντα της να τα τρέμουν οι εχθροί της Ορθοδοξίας. Ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ἀπάντησε: 

Αυτή την επιτροπή θα την πάρη ο Λειβαδίας Ιερωνυμος, ὁ νυν ἀρχιεπισκοπος. Καὶ ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστῖνος γνωρίζοντας, την ἀνικανότητά του, αυθόρμητος και ειλικρινής, ὅπως ήτο, τοῦ εἶπε: 

Και τι θα λέη ο Λεβαδείας!!! Αυτός είναι νεώτερος και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να γίνη αρχιεπίσκοπος.

(*) Ὁ Καλαμαριᾶς Ιουστῖνος Μπαρδάκας, που το μυαλό του εἶναι γεμάτο ἀπό ἀνορθόδοξες ἱδέες, ζήτησε πρίν λίγο καιρο, ὰκριβως το αντίθετο ὰπό την Σύνοδο!!! Ζήτησε να μην ενημερωνεται ο Ἑλληνικὸς λαός, για να μη γίνεται στους επισκόπους μπούλυινγκ! Αὐτὸν ἐπίσκοπο και βρίσκεται στὴν Σύνοδο!!! Να τὸν χαιρόμαστε!

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ 19 Ἰανουαρίου Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου Ενας εναντιον ολων O AΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΦΕΣΟΥ

Πότε ἔζησε; Λίγο προτοῦ νὰ πέσῃ ἡ Πόλις. Ἡ Πόλις ἔπεσε 29 Μαΐου 1453, ἡμέρα Τρίτη. Μερικὰ χρόνια πρὶν ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Ἦταν χρόνια δύσκολα γιὰ τὸ γένος μας. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατορθώσει νὰ κυριεύσουν ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Κάψανε σπίτια, ἀτιμάσανε γυναῖκες… Περάσανε τὰ Δαρδανέλλια, ἦρθαν στὴ Θρᾴκη, φτάσανε μέχρι τὴν Κω᾿σταντινούπολι, καὶ τὴν πολιόρκησαν. Κινδύνευσε ἡ Πόλις νὰ πέσῃ στὰ χέρια τους.

Αὐτοκράτωρ ἦταν τότε ἕνας ἀδελφὸς τοῦ Κω᾿σταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ὁ Ἰωάννης Παλαιολόγος. Αὐτὸς συνεκάλεσε στὸ παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, ὅλοι οἱ μεγάλοι, καὶ ἐσκέπτοντο πῶς θὰ σωθοῦνε ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν Τούρκων. Ὅλοι εἶπαν· Μόνοι μας δὲ᾿ μποροῦμε· πρέπει νὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τῶν Εὐρωπαίων. Ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι (Ἰταλοί, Γάλλοι, Ἱσπανοί, Γερμανοί…) δὲν εἶνε ὀρθόδοξοι. Πιστεύουν στὸν πάπα, καὶ αὐτὸν προσκυνοῦνε. Ἦταν καὶ τότε ὁ πάπας πανίσχυρος, γιατὶ ἐξουσίαζε ὄχι μόνο θρησκευτικῶς, ἀλλὰ καὶ πολιτικῶς. Ὅ,τι ἤθελε ἔκανε. Ἂν ἔλεγε «πόλεμος», πόλεμος γινόταν· ἂν ἔλεγε «εἰρήνη», εἰρήνη. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πᾶνε στὸν πάπα καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ στείλῃ βοήθεια. Σχηματίσθηκε λοιπὸν μιὰ ἐπιτροπή. Ἐκκλησιαστικὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν ὁ πατριάρχης, ὡρισμένοι μητροπολῖται, καὶ μεταξὺ αὐτῶν ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου.

Ἂν πάρετε ἕνα χάρτη, θὰ δῆτε ὅτι ἡ Ἔφεσος εἶνε στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Σάμο. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις, μὲ 30 – 40 χιλιάδες Χριστιανούς, μὲ ὡραῖες ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ μέχρι τὸ 1922. Τώρα δὲν ὑπάρχει τίποτα. Οἱ Τοῦρκοι τὶς ἐκκλησίες τὶς κάνανε σταύλους καὶ κινηματογράφους… Τότε λοιπὸν μητροπολίτης Ἐφέσου ἦταν ὁ ἅγιος Μᾶρκος.

Τὸν πῆραν μαζί τους στὴν ἐπιτροπή, γιατὶ ἦταν πολὺ μορφωμένος. Ἤξερε τὴν ἁγία Γραφὴ ἀπέξω, ἤξερε τοὺς πατέρες, ἤξερε φιλοσοφία· ἦταν ὁ πιὸ κατάλληλος νὰ κάνῃ συζήτησι μὲ τοὺς δυτικούς.

Μπῆκαν σὲ καράβι γιὰ νὰ πᾶνε. Τώρα ἀπὸ τὴν Πόλι φθάνεις στὴ Ῥώμη μὲ τὸ ἀεροπλάνο σὲ δυὸ ὧρες. Τότε ὅμως ἤθελαν μῆνες· νὰ περάσουν τὰ Δαρδανέλλια, τὸ Αἰγαῖο, κάτω ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ φθάσουν ἐκεῖ. Τὰ καράβια ἦταν ἱστιοφόρα. Ξεκίνησαν λοιπὸν καὶ ὕστερα ἀπὸ τέσσερις μῆνες φθάσανε στὴν Ἰταλία.

Μόλις βγήκανε ἔξω, ὁ πάπας εἶχε τὴν ἀξίωσι, ὅλη ἡ ἐπιτροπὴ τῶν ἐκλεκτῶν Βυζαντινῶν μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν αὐτοκράτορα νὰ περάσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν, νὰ πέσουν στὰ πόδια του καὶ νὰ φιλήσουν τὴν παντόφλα του. Αὐτοὶ τί ἀπήντησαν· Ἐμεῖς ἄνθρωπο δὲν προσκυνᾶμε· τὸ Θεό προσκυνᾶμε. Καὶ δὲν ἀσπάσθηκαν τὴν παντόφλα του. Μέχρι καὶ σήμερα, ὅποιος πάῃ στὴ Ῥώμη νὰ δῇ τὸν πάπα, πρέπει νὰ φιλήσῃ ὄχι τὸ χέρι ἀλλὰ τὸ πόδι του. Ἐμεῖς ἔχουμε συνήθεια καὶ φιλᾶμε τὸ χέρι τῶν κληρικῶν καὶ τῶν μεγαλυτέρων· ἀλλὰ ἐκεῖ στὴ Ῥώμη φιλᾶνε τὴν παντόφλα τοῦ πάπα.

Ἄρχισαν τέλος πάντων οἱ συζητήσεις. Σὲ ὅλα εἶχαν διαφορὲς μεγάλες. Ποιές διαφορές; Μερικὲς εἶνε οἱ ἑξῆς.

Ἐμεῖς στὸ βάπτισμα βυθίζουμε τὸν βαπτιζόμενο στὴν κολυμβήθρα· πρέπει νὰ χωθῇ ὅλο τὸ κορμὶ στὸ νερό, νὰ μὴ μείνῃ τίποτε ἀσκέπαστο. Οἱ φράγκοι δὲν βυθίζουν τὸ σῶμα· μόνο τὸ ῥαντίζουν. Ἕνα αὐτό.

Τὸ δεύτερο. Ἐμεῖς κοινωνοῦμε σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτοὶ δίνουν μόνο «σῶμα», τὴν ὄστια ὅπως τὴ λένε.

Τρίτον. Ἐμεῖς λέμε, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός. Αὐτοὶ προσθέτουν, ὅτι ἐκπορεύεται «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ».

Ἐμεῖς ἔχουμε τὸ Χριστὸ ἀρχηγό μας. Αὐτοὶ λένε, ὅτι ὁ πάπας ἔχει τὸ «πρωτεῖο».

Αὐτὲς καὶ ἄλλες ἀκόμα διαφορὲς ὑπάρχουν μεταξύ μας. Καὶ σ᾿ αὐτὰ τὰ σημεῖα ἔμεινε ἀνυποχώρητος ὁ ἅγιος Μᾶρκος.

Στὸ τέλος ὁ πάπας, ὅταν εἶδε τὰ δύσκολα, χρησιμοποίησε βία. Τοὺς ἔθεσε σὲ περιορισμό, τοὺς ἄφησε νηστικοὺς μέρες ὁλόκληρες, τοὺς τυράννησε. Τότε τὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς, ὁ ἕνας κατόπιν τοῦ ἄλλου ὑποχώρησαν καὶ ἄρχισαν νὰ ὑπογράφουν τὴν ἕνωσι. Μόνο ἕνας δὲν ὑποχώρησε. Καὶ αὐτὸς ἦταν ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός. Ὅταν ὁ πάπας ἔμαθε τὴν ἄρνησί του, εἶπε· Ἀφοῦ δὲν ὑπέγραψε αὐτός, «δὲν κάναμε τίποτα».

Δὲν ὑπέγραψε, καὶ κινδύνευσε τὰ μέγιστα τότε. Μὲ δυσκολία κατώρθωσε νὰ φύγῃ ἀβλαβὴς ἀπὸ τὴ Ῥώμη καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴν Πόλι. Ὅταν ἔφθασε, βγῆκε ὅλος ὁ λαὸς καὶ τὸν ὑποδέχθηκε. Γιατὶ ἦταν ἥρωας. Ἔμεινε ἀνυποχώρητος, ἕνας αὐτὸς ἐναντίον ὅλων.

Τιμοῦμε τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό. Γιατὶ ἂν δὲν ἦταν αὐτός, ἐμεῖς τώρα θὰ ἤμαστε φράγκοι. Ἀντιστάθηκε αὐτὸς καὶ κράτησε τὴν ὀρθόδοξο πίστι, ὅπως παλαιότερα ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Οἱ παπικοὶ ἔλεγαν· Ἂν μπορῇς νὰ μετακινήσῃς τὸν Ὄλυμπο, μπορεῖς νὰ κλονίσης κι αὐτὸν ἀπὸ τὶς πεποιθήσεις του.

Τί μᾶς διδάσκει ὁ ἅγιος Μᾶρκος; Πρῶτον ἕνα δίδαγμα ἐθνικό. Νὰ προσέξουμε καὶ σήμερα, γιατὶ πάλι κινδυνεύουμε ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Τὰ ἴδια ἔχουμε. Τότε κατέφυγαν στὸν πάπα. Καὶ αὐτός, κατὰ τὴ συμφωνία ποὺ ἔγινε, ἔστειλε μιὰ μικρὴ βοήθεια, λίγα καράβια καὶ λίγους στρατιῶτες. Καὶ ἡ Πόλις ἔπεσε. Τὰ ἴδια καὶ σήμερα. Τὴν ὥρα τοῦ κινδύνου ἐμεῖς ποῦ ἀποβλέπουμε; Στοὺς ἰσχυροὺς τῆς ἡμέρας, ἄλλη μιὰ φορά, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσουν. Δὲν κάνω πολιτική, ἀλλὰ σᾶς λέω τὴν πικρὰ ἀλήθεια. Ὅταν ἤμεθα στὴ Μικρὰ Ἀσία, μᾶς ἄφησαν καὶ οἱ Ἄγγλοι καὶ οἱ Ἰταλοὶ καὶ οἱ Γάλλοι. Μείναμε μόνοι. Ἐνῷ λίγο ἂν μᾶς βοηθοῦσαν, δὲ᾿ θὰ θρηνούσαμε τὴν καταστροφή. Μισοῦν, φθονοῦν τὴν Ἑλλάδα. Τί πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς; Νὰ ἔχουμε ὁμόνοια καὶ ἀγάπη, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κρατηθοῦμε σ᾿ αὐτὰ τὰ ἐδάφη, ποὺ εἶνε ποτισμένα μὲ αἷμα.

Ἀλλὰ καὶ ἕνα θρησκευτικὸ δίδαγμα. Στὰ χρόνια μας ἔχουν σηκωθῆ πολλοὶ ἄθεοι. Ἄλλοτε στὸν εὐλογημένο τόπο μας δὲν ὑπῆρχε ἄθεος. Τώρα οἱ ἄθεοι φτάσανε μέχρι τὶς στάνες· ἔχουμε καὶ τσοπαναραίους ἀθέους. Ἂν συναντήσετε ἄθεο, ποὺ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς κι ὅτι ὅλα ἔγιναν ἔτσι, νὰ τοῦ πῆτε ἕνα πρᾶγμα· «Τὸ σπιτάκι ποὺ κάθεσαι, ἔτσι μόνο του ἔγινε; Κάποιος τὸ ἔχτισε. Καὶ τὸ σύμπαν, τὸ μεγάλο αὐτὸ σπίτι, ποιός τὸ ἔχτισε; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός!». Κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στοὺς ἀπίστους καὶ ἄθεους. Ἀκόμα κλεῖστε τ᾿ αὐτιά σας στοὺς αἱρετικοὺς καὶ μάλιστα στοὺς χιλιαστάς, ποὺ μᾶς ἦρθαν ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ μὲ βαλίτσες δολλάρια. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ τοὺς ποῦμε ἐμεῖς εἶνε· Φτωχοὶ εἴμαστε, ἀλλὰ δὲ᾿ θὰ πουλήσουμε τὴν πίστι μας. Παραπάνω ἀπὸ τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς εἶνε ὁ Χριστός μας. Δὲ᾿ θὰ πουλήσουμε τὸ Χριστὸ σὰν τὸν Ἰούδα ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων!…

Ἕνας τέτοιος πράκτορας ἦρθε κάποτε στὴ Φλώρινα καὶ ζήτησε ἀπὸ μιὰ γυναῖκα – ἰδιοκτήτη κινηματογράφου νὰ τοὺς παραχωρήσῃ τὴν αἴθουσα, γιὰ νὰ μαζευτοῦν ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅλη τὴ Μακεδονία καὶ νὰ κάνουν συγκέντρωσι. Τῆς ἔδιναν, γιὰ μία ὥρα, πολλὰ χρήματα. Κι αὐτὴ τί ἀπήντησε· ―Φτωχιὰ εἶμαι, ἀλλὰ τὸν κινηματογράφο σ᾿ ἐσᾶς δὲν τὸν δίνω. Ὅλα τὰ δολλάρια τῆς Ἀμερικῆς νὰ μοῦ δώσετε, δὲ᾿ μαγαρίζω τὴν αἴθουσα!…

Κάτω στὴ Θεσσαλία, κοντὰ στὸν Πηνειό, εἶνε ἕνα χωριουδάκι. Εἶχε παπᾶ, χτυποῦσε καμπάνα, πήγαιναν ὅλοι στὴν ἐκκλησία· εὐλογημένο χωριό. Ἦρθε ὅμως ἀπὸ τὴ Γερμανία ἕνας ποὺ εἶχε γίνει χιλιαστής. Αὐτὸς κατώρθωσε σιγὰ – σιγὰ νὰ κάνη καὶ ἕναν δεύτερο χιλιαστή, σὲ λίγο ἕναν τρίτο… Τώρα τὸ χωριὸ εἶνε ὅλο χιλιαστικό. Ψώριασαν τὰ πρόβατα! Φτάνει ἕνα γιὰ νὰ ψωριάσῃ ὅλο τὸ κοπάδι.

Γι᾿ αὐτό, ἂν καμμιὰ φορὰ στὴν ἐνορία σας ἔρθῃ χιλιαστής, σημάνετε συναγερμό. Ἀνεβῆτε στὰ καμπαναριὰ καὶ χτυπῆστε νεκρικὰ τὶς καμπάνες, σὰ᾿ νὰ εἶνε Μεγάλη Παρασκευή. Διῶξτε τους μακριά. Γιατὶ εἶνε λύκοι φοβεροί, ἀπατεῶνες καὶ πλαστογράφοι τῆς ἀληθειας. Ἔτσι θὰ εἶστε παιδιὰ τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου καὶ παιδιὰ τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἔτσι θὰ κρατήσουμε τὴν πίστι μας ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά, δοξάζοντες Πατέρα Υἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα εἰς αἰῶνα αἰῶνος.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία. Πρώτη ἐκφώνησις ἱ. ναὸς Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ Κρυόβρυση – 

Ἑορδαίας 19-1-1976.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΕΝΑ ΔΙΔΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΘΕΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ & ΣΥΝΕΡΓΟΙ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ 

& 

ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΑΘΕΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ

Ἂς κάνουμε ἕνα ταξίδι· ταξίδι μὲ τὸ συντομώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ μέσα, τὸν πύραυλο τῆς φαντασίας. Ἂς διαβοῦμε τὸ Αἰγαῖο πέλαγος κι ἂς πλησιάσουμε τὶς ἀκτὲς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἂν προχωρήσουμε ἀκόμη βαθύτερα, θὰ φθάσουμε στὸ ὑψηλὸ ὀροπέδιο τῆς Καππαδοκίας. Ἐκεῖ ἂς προσγειωθοῦμε.

Βρισκόμαστε στὸ ἔτος 371. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη στὴν Καισάρεια ἱεράρχης εἶνε ὁ Μέγας Βασίλειος. Αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου εἶνε ὁ Οὐάλης, μία βάρβαρος φυσιογνωμία. Γενναῖος μὲν στὶς μάχες καὶ νικητής, ἀλλὰ στὸν θρησκευτικὸ καὶ ἠθικὸ τομέα εἶχε παρεκκλίνει. Διάδοχος αὐτὸς τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ἐγκατέλειψε τὴν ὀρθόδοξο πίστι κ᾿ ἔμπλεξε στὰ δίχτυα τῆς κατηραμένης αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, ποὺ παρακλάδια καὶ ῥιζίδια καὶ κλωνάρια της εἶνε οἱ σημερινοὶ χιλιασταί. Ὅ,τι πίστευε ὁ Ἄρειος, πιστεύουν κι αὐτοὶ κι ἀκόμα χειρότερα. Τί ἔλεγε ὁ Ἄρειος; Ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶνε Θεός. Ἐνῷ, κι ἂν ἐμεῖς σιωπήσουμε, καὶ οἱ πέτρες ἀκόμα καὶ τὰ ποτάμια καὶ τὰ δάση καὶ ὁλόκληρος ἡ φύσις καὶ τὰ ἄστρα θὰ ὁμολογήσουν· «Εἶς ἅγιος, εἶς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός. Ἀμήν» (θ. λειτουργία).

Ἠρνεῖτο λοιπὸν ὁ Οὐάλης τὸν Χριστό. Καὶ ἤθελε νὰ ἐπιβάλῃ τὸ ἀντίχριστο δόγμα σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Διέταξε δὲ καὶ ὑποχρέωσε ὅλους τοὺς ἐπισκόπους νὰ ὑπογράψουν τὸ διάταγμα. Ἐκτελεστὴς τῆς ἐντολῆς τοῦ βασιλέως ἔγινε ἕνα ἀχρεῖο ὑποκείμενο, ἕνας ἔπαρχος, ποὺ λεγόταν Μόδεστος. Ὁ Μόδεστος λοιπὸν ἄρχισε νὰ περιοδεύῃ ἀπὸ πόλι σὲ πόλι. Συναντοῦσε ἐπισκόπους πού, τρέμοντας σὰν λαγοί, ὑπέγραφαν τὸ διάταγμα τοῦ Οὐάλεντος, γιὰ νὰ μὴ χάσουν τοὺς θρόνους των. Κάποτε ὅμως ἔφθασε καὶ στὴν Καισάρεια. Κάλεσε τὸν Μέγα Βασίλειο, καὶ τότε μεταξὺ τῶν δύο ἀνδρῶν διεξήχθη ἕνας διάλογος, ποὺ θὰ μείνῃ στὴν ἱστορία. Λέει ὁ Μόδεστος·

―Ἦρθα ἐδῶ στὴν Καισάρεια γιὰ νὰ ὑπογράψῃς τὸ διάταγμα τοῦ βασιλέως.

Ἀπαντᾷ ὁ Μέγας Βασίλειος·

―Δὲν ὑπογράφω τέτοια διατάγματα. Μοῦ τὸ ἀπαγορεύει ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλέων, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, τὸν ὁποῖο προσκυνῶ καὶ λατρεύω ἀπὸ τὴ νεαρά μου ἡλικία.

―Καὶ δὲ᾿ φοβᾶσαι; ἐρωτᾷ ὁ Μόδεστος.

―Τί νὰ φοβηθῶ; Τί ἔχεις στὴ διάθεσί σου; Τί μπορεῖς νὰ μοῦ κάνῃς;

Ἀπαντᾷ ὁ Μόδεστος·

―Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ κακὰ ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ τὸ κράτος τοῦ Οὐάλεντος.

―Καὶ ποιά εἶνε τὰ κακὰ αὐτά;

―Δήμευσι τῆς περιουσίας τὸ ἕνα. Ἐξορία τὸ δεύτερο. Θάνατος τὸ τρίτο.

Τότε ὁ Μέγας Βασίλειος τοῦ λέει·

―Δήμευσι δὲ᾿ φοβᾶμαι· δὲν ἔχω τίποτε ἄλλο παρὰ ἕνα ῥάσο καὶ λίγα βιβλία. Ἐξορία δὲ᾿ φοβᾶμαι· ὅπου κι ἂν μὲ στείλουν, πᾶσα γῆ πατρίς. Θάνατο δὲ᾿ φοβᾶμαι· ὁ θάνατος γιὰ μένα θὰ εἶνε εὐεργέτης, γιατὶ θὰ μὲ ἀπαλλάξῃ γρηγορώτερα ἀπὸ τὶς ἀσθένειες τοῦ σώματος καὶ θὰ μὲ ὁδηγήσῃ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀπείλησέ με μὲ τίποτ᾿ ἄλλο, ἂν ἔχῃς.

Μετὰ ἀπὸ τέτοια ἀπάντησι ὁ Μόδεστος κατέρρευσε καὶ εἶπε·

―Δὲν ξανάκουσα τέτοια λόγια ἀπὸ ἐπίσκοπο.

―Φαίνεται δὲ᾿ συνάντησες ὣς τώρα ἐπίσκοπο, ἀπαντᾷ ὁ Μέγας Βασίλειος·

κ᾿ ἔκλεισε ὁ διάλογος.

Ἔτσι ἔμεινε στὸ θρόνο ὁ Μέγας Βασίλειος ἀλλὰ διωκόμενος ἀπὸ τὸν Οὐάλεντα.

Απόσπασμα ομιλιας του Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Η OPΘOΔOΞIA ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΑΙ

H Oρθοδοξία είναι ένας κόσμος ολόκληρος, μ’ ένα μεγαλείο απέραντο. Δεν έχουμε καλά εκτιμήσει το μεγάλο αυτό αγαθό, που μας έδωσε ο Θεός. Όπως λόγου χάρη καυχώμεθα ότι είμεθα Έλληνες και αν κανείς αμφισβητήσει την ελληνικότητά μας εξοργιζόμεθα. 

Aλλά παραπάνω από την Eλλάδα είναι η Oρθοδοξία. Αν δεν υπηρχε η Ορθοδοξία, δεν θα υπήρχε σήμερα και η Ελλάς. Aυτό το μαρτυρεί η ιστορία…

H Oρθοδοξία είναι η βασιλική οδός, η οδός του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, η οδός του μαρτυρίου, η οδός της ομολογίας της πίστεως. Oύτε προς τα δεξιά ούτε προς τ’ αριστερά.

H Oρθοδοξία είναι ένα πολύ λεπτό πράγμα, είναι η δραχμή, όπως έχομε γράψει και εμείς άλλοτε.

H Oρθοδοξία είναι το γνήσιο νόμισμα. Kαι όπως υπάρχουν στον κόσμο γνήσια, αλλά και κίβδηλα νομίσματα, που λάμπουν, έτσι υπάρχουν και άλλα θρησκεύματα και πιστεύω· 

Η Oρθοδοξία είναι το διαμάντι.

Δεν είναι πολύς καιρός που οι φίλοι μας οι γύφτοι, αλλά και κάποιοι άλλοι γέμισαν την αγορά της Θεσσαλονίκης με κίβδηλα νομίσματα, κίβδηλες λίρες. Φαίνονταν για λίρες, αλλά δεν ήταν, είχαν επίχρισμα χρυσού και από κάτω είχαν άλλα μέταλλα ευτελή.

H Aγγλία που έχει την λίρα, το νόμισμα αυτό που κυριαρχεί στον κόσμο, το ελέγχει με ιδικά μηχανήματα, γιατί γίνονται πολλές παραχαράξεις του νομίσματος αυτού. 

Yπάρχουν μερικοί, που με μικρές λίμες ξύνουν τις λίρες και παίρνουν κάτι πολύ μικρό, ρινίσματα ή ψήγματα χρυσού, όπως ονομάζονται και όταν ξύσουν π. χ. 1000 λίρες, σχηματίζουν ένα αρκετά σημαντικό ποσόν χρυσού. Eνώνουν κατόπιν τα ψήγματα και κερδίζουν μ’ αυτό τον τρόπο. Nωθευταί και παραχαράκται λέγονται αυτοί· δεν είναι εύκολο να αποκαλυφθούν, γιατί είναι ανεπαίσθητη η αφαίρεσης του χρυσού από το νόμισμα. 

Oι Άγγλοι στο Λονδίνο έχουν ένα μηχάνημα, που ζυγίζει και ελέγχει τις λίρες με τόση ακρίβεια ώστε πετάει έξω όσες είναι παραχαραγμένες ή νόθες.

Aυτό κάνει και η Oρθοδοξία.

Yπάρχουν πολλοί παραχαράκται και νωθευταί, που προσπαθούν να αλλοιώσουν την Oρθόδοξη διδασκαλία του Xριστού, που μας παρέδωσε η Eκκλησία, αυτούς όλους τους πετάει έξω από την Eκκλησία, τους ονομάζει αιρετικούς και καταδικάζει την διδασκαλία τους.

Mε την Aγία Γραφή και την Iερά Παράδοση ελέγχεται κάθε διδασκαλία.

+Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης

Ο ευσεβης λαος φρουρος της Ορθοδοξου πιστεως. ΕΝΑΣ ΛΑΪΚΟΣ ΠΟΥ ΩΡΘΩΣΕ ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ & ΗΛΕΓΞΕ ΤΟΝ ΑΣΕΒΗ, ΑΝΑΔΕΙΧΘΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ, ΕΝΩ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΣΙΩΠΟΥΝ & ΝΟΜΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΠΕΘΑΝΑΝ

«Χριστιανική Σπίθα», Ιουλίου 1965, φυλ. 282

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Τὸ πρῶτον καθῆκον τοῦ ἐπισκόπου εἶνε ἡ μέχρι θανάτου ὑπεράσπισις τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἐκ τῶν ἐπιθέσεων τῶν ἀπίστων καὶ τῶν αἱρετικῶν. 

Ὁ ἐπίσκοπος, ὁ ἀληθὴς ἐπίσκοπος, πρέπει νὰ εἶνε ὁ ἀκοίμητος φρουρὸς τῆς πίστεως, ὅπως ὁ στρατιώτης εἶνε ὁ ἀκοίμητος φρουρὸς τῆς πατρίδος. Καὶ ὅπως ὁ γενναῖος στρατιώτης, ὁ φυλάσσων τὰ σύνορα τῆς πατρίδος οὐδὲ σπιθαμὴν τῆς πατρώας γῆς παραδίδει εἰς τοὺς ἐχθρούς, οὕτω καὶ ὁ ἐπίσκοπος οὐδὲ σπιθαμὴν τῆς πατρώας πίστεως, οὐδὲ ἰῶτα ἕν ἤ μίαν κεραίαν ἐγκαταλείπει ἀνυπεράσπιστον, ἀλλὰ μάχεται ὡς λέων κατὰ τὰ παραδείγματα τῶν ἀειμνήστων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, χάριν τῆς πίστεως, καὶ θρόνους ἀπώλεσαν καὶ εἰς ἐξορίας ἐπορεύθησαν καὶ παντοειδῆ μαρτύρια ὑπέστησαν, καὶ θάνατον.

Ἀλλὰ δυστυχῶς ἡ ἱερὰ αὐτὴ ἀγωνιστικότης ἐξέλιπεν. 

Οἱ σημερινοὶ Ἱεράρχαι δὲν ἀγωνίζονται μὲ τὸ ἱερὸν πάθος τῶν πατέρων. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς μετὰ βαθυτάτης λύπης βλέπει ὅτι, ἐνῶ οἱ Ἱεράρχαι μας διεξάγουν κραταιόν, πείσμονα καὶ ἀνένδοτον ἀγῶνα, διὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ ἐπάρατον καὶ λαομίσητον μεταθετόν, ἀδιαφοροῦντες διὰ τὴν κοινὴν γνώμην καὶ ἀπειλοῦντες καὶ αὐτὴν τὴν Κυβέρνησιν, ἀντιθέτως διὰ φλέγοντα ζητήματα πίστεως δὲν ἐκδηλώνουν ἀγωνιστικότητα.

Νομίζει τις ὅτι ἔχουν ἀποθάνει. 

Ἀπόδειξις τὸ θέμα Παπανούτσου. Ἑξάμηνον παρῆλθεν ἀφʼ ὅτου ὑπὸ τιμίων τέκνων τῆς Ἐκκλησίας ὁ Παπανοῦτσοςκατηγγέλθη διʼ άντιχριστιανικὰς καὶ βλασφήμους ἰδέας, καὶ ἡ ἀνωτάτη Ἐκκλησιαστικὴ Ἀρχὴ τοῦ τόπου μας, ἡ φρουρὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, παρʼ ὅλην τὴν πίεσιν τῆς κοινῆς γνώμης σιωπᾶ…

Ἀλλʼ ἐν μέσω τῆς ἐνόχου σιωπῆς ἀκούεται φωνὴ ἰσχυρὰ ὑπὲρ τῆς πατρώας πίστεως. Τίνος ἡ φωνή; Ἐπισκόπου; Ὄχι. Εἶνε ἡ φωνὴ ἑνὸς τιμίου ἐκπαιδευτικοῦ, τοῦ κ. Χρήστου Παναγιωτοπούλου, καθηγητοῦ Μαθηματικῶν ἐν Πειραιεῖ. 

Ὁ ἐκπαιδευτικὸς οὗτος, αἰσθανόμενος τὸ χρέος του ἀπέναντι τῆς Θρησκείας καὶ τοῦ Ἔθνους, ἐξέδωκε βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἰδοὺ ποῦ ὑπάρχει ἡ σύγχυσις καὶ τὸ σκότος – Ἔργα καὶ Ἡμέραι Ε. Παπανούτσου». Εἰς τὸ βιβλίον εὐθαρσῶς καταγγέλονται αἱ ἀντιχριστιανικαὶ ἀντιλήψεις καὶ ἐνέργειαι τοῦ Γεν. Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Εἶνε τόσον φρικτὰ τὰ καταγγελόμενα καὶ μὲ τόσα ἀποδεικτικὰ στοιχεῖα κατοχυροῦνται, ὥστε, ἄν ὑπῆρχε εὐαισθησία εἰς τοὺς κυβερνῶντας, θὰ ἔπρεπεν ὁ κ. Παπανοῦτσος νὰ ἐκδιωχθῆ ἐκ τοῦ Ὑπουργείου ἐντὸς εἰκοσιτεσσάρων ὡρῶν.

Ὁ κ. Χρ. Παναγιωτόπουλος ἔπραξεν ὅ,τι ἔπρεπε νὰ πράξουν οἱ Ἱεράρχαι. Λαϊκὸς οὗτος, καὶ οἰκογενειάρχης μὲ πολυμελῆ οἰκογένειαν, ὤρθωσε τὸ ἀνάστημά του καὶ ἤλεγξε τὸν ἀσεβῆ, ἀδιαφορῶν διὰ τὰς συνεπείας. Διὰ τοῦτο τοῦ ἀξίζει πᾶς ἔπαινος. Ἀνεδείχθη ἐπίσκοπος χωρὶς ἐγκόλπιον. Διὰ νὰ ἀποδειχθῆ διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν ὅτι ὁ εὐσεβὴς λαὸς εἶνε ὁ φρουρὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Οργανωθητε εις το ονομα του Ιησου Χριστου. Δημιουργηστε παρεες και ζηστε χριστιανικη ζωη· ετσι θα σταθητε. Το ειπε ο ΧΡΙΣΤΟΣ: «Οπου εισι δυο η τρεις συνηγμενοι εις το εμον ονομα, εκει ειμι εν μεσω αυτων» (Ματθ. 18,20). Μελετατε την Αποκαλυψι. Η ΝΙΚΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 152

Δημιουργῆστε παρέες καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή.

«…Καὶ ἂν ἀκόμα μείνῃς ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶνε Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ κατακλυσμός, μπορεῖς ἂν θέλῃς, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσῃς ἠθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο.

Φτειάξτε παρέες, λέει ὁ Καρρέλ, δυὸ – δυό, τρεῖς – τρεῖς. Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό.Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὀλίγες αὐτὲς συντροφιὲς καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα ἰσχυρὸ ῥεῦμα ἀντιστάσεως.

Ἀλλὰ γιατί νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸ Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20).

Φτειάξτε τέτοιες ὁμάδες, ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστός· ἔτσι θὰ σταθῆτε. Τώρα παίζετε μιὰ μὲ τὸ Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.

Ὀργανωθῆτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Νὰ κάνετε ἁλυσίδα. Τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ, τοὺς πρώτους αἰῶνας, οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἑνωμένοι, εἶχαν ἁλυσίδα· τρεῖς, τρεῖς, τρεῖς…, πρὸς τιμὴν τῆς ἁγίας Τριάδος. Ὅπως στὴ Ῥωσία· ἐκεῖ ἕνα μικρὸ ἀθῷο παιδάκι, χαριτωμένο, πῆγε στὸν παπᾶ καὶ τοῦ λέει·

—Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι στὸ αὐτί.

―Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; ρωτᾷ ὁ παπᾶς.

―Νά, λέει ὁ μικρός, τώρα γινήκαμε τρεῖς. Στὴ γειτονιά μου εἶνε ἄλλα δυὸ παιδιά, ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες τὶς χριστιανικές, καὶ γινήκανε τρεῖς.

Λοιπὸν κ᾿ ἐσεῖς, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, νὰ ὀργανωθῆτε κατὰ τριάδας. Σᾶς βάζω κανόνα· καθένας ἀπὸ σᾶς ὄχι μόνος του, ἀλλὰ τρεῖς-τρεῖς, τρεῖς-τρεῖς. Εἶστε 130; νὰ γίνετε 400, 500. Εἶστε σύμφωνοι;

Ἡ νίκη ἀνήκει στὸν Χριστό

(Μελετάτε τὴν Ἀποκάλυψι)

Ἐὰν ἡ μελέτη τῆς Ἀποκαλύψεως εἶνε πάντοτε ὠφέλιμος, πολὺ περισσότερο στὶς ἡμέρες τῶν μεγάλων θλίψεων. Τότε φαίνεται ἡ ἀξία τοῦ βιβλίου αὐτοῦ τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ὁ χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται τὸν ἀγῶνα τῆς πἰστεως καὶ τῆς ἀρετῆς καὶ εἰς τὴν πορεία του συναντᾶ μεγάλα ἐμπόδια καὶ τρομεροὺς πειρασμούς, καὶ βλέπει τὸν σατανᾶ νὰ ὠρύεται ἕτοιμο νὰ τὸν καταπιῇ καὶ ὀλιγοπιστεῖ καὶ ἀπελπίζεται καὶ νομίζει ὅτι δὲν ὑπάρχει καμμία διέξοδος, καμμία ἐλπίδα, καμμία ἀκτίνα φωτός, ἔρχεται ἡ Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου καὶ δείχνει τὸν ἀστέρα τὸν λαμπρὸ τὸν πρωϊνὸ καὶ λέγει· «Ἡ νίκη ἀνήκει στὸν Χριστὸ καὶ εἰς τοὺς πιστοὺς ποὺ μένουν κοντά Του, τοὺς ἀγωνιζομένους μέχρις ἐσχάτων.

Καμμία ὀλιγοπιστία. Καμμία δειλία ἄς μὴ σὲ ἀπομακρύνη ἀπὸ τὴν πορεία, τὴν ὁποία ἐχάραξε ὁ Σταυρὸς τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστὸς θὰ θριαμβείσῃ. Οἱ ἐχθροί Του θὰ νικηθοῦν. Οἱ μισοῦντες Αὐτὸν θὰ καταστραφοῦν. Οἱ ἀγαπῶντες Αὐτὸν θὰ εὐλογηθοῦν ἀπεριγράπτως».

Ὤ πόσους ἔχει παρηγορήσει καὶ ἐμψυχώσει ἡ Ἀποκάλυψις…

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Αδελφοί μου, θέλω να κλείσω τα μάτια· Μας περιμένουν μεγάλες συμφορές, όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και τα Βαλκάνια και τον κόσμο ολόκληρο! 

Πουλήστε το πουκάμισό σας και αγοράστε Αποκάλυψη, να δείτε τι μέλλει να γίνει. 

Μέσα σ’ αυτή την οδύνη της ανθρωπότητος ο Κύριος ζητεί δάκρυα· τα δάκρυα της μετανοίας μας. Είμαι βέβαιος ότι, εάν εκατό-διακόσοι-χίλιοι άνθρωποι στην Ελλάδα θρηνήσουν τ’ αμαρτήματά τους, η Ελλάς θα δεί καλύτερες ημέρες…

Το δάκρυ της μετανοίας είναι το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο…

Τέτοια δάκρυα ζητάει ο Θεός, αγαπητοί μου. Και δε’ θα μας δικάσει διότι αμαρτάνουμε· το αμαρτάνειν είναι ανθρώπινο· θα μας δικάσει διότι δεν μετανοούμε. 

Ωραιότερο πράγμα από τη μετάνοια δεν υπάρχει…»

(Mικρὀ ἀπόσπασμα ομιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου, 

Αγ. Παντελεήμονα Φλωρίνης 6-10-1974)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: «ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ. ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ & ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΑΣΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΝ ΝΑ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ… ΘΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ»! ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ; ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ. ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ

Ἄς ἀκούσουμε ἀπομαγνητοφωνημένα τα λόγια που εἶπε στὶς 24-8-1975 σε στελέχη της Κατασκηνώσεως

«Ἕνας φτωχὸς δάσκαλος μὲ δέκα παιδιά, ἀπο την Αἰτωλοακαρνανία, ὅταν ἄκουσε τὸν ἐπιθεωρητή του νὰ βλασφημᾶ το Θεό, ἐξεράγη καὶ τον πέταξε ἔξω ἀπὸ τὴν τάξη. Τὴν ἱερὴ αὐτὴ ἀγανάκτησή του, τὴν πλήρωσε μὲ διωγμό. Ὁ ἐπιθεωρητής, ὡς ἐξουσία ἔχων, ἔκανε κακή ἔκθεση καὶ ἀπέλυσε τὸν δάσκαλο ἀπὸ τὴν θέση του. Και ὁ Μακρυγιάννης ὅταν εἶδε ἕναν εὐρωπαῖο νὰ γελᾶ εἰρωνικά, ποὺ ἔκανε τὸν σταυρό του, τὸν ἔδιωξε ἀπό τὸ σπίτι του.

Ἐκείνους ποὺ θὰ καταδιώξουν οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως δὲν θὰ ’νε οὔτε παπάδες, οὔτε δεσποτάδες, γιατὶ αὐτοὶ θὰ τὰ ’χουν πάντοτε καλά μαζί τους, βολεμένα μὲ τὸ κράτος. Ἂν τοὺς ποῦνε νὰ φορέσουν και κόκκινα ράσα, θὰ τὰ φορέσουν…

Τὰ ξέρουν οἱ διῶκτες, ἔξυπνοι εἶνε, τετραπέρατοι εἶνε, ἡ ρίζα εἶνε οἱ θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι. Τὸ γνωρίζουν καλὰ καὶ χτυποῦνε δυνατὰ τὰ καρποφόρα δέντρα, τὰ δέντρα τὰ ἄκαρπα δὲν τὰ χτυποῦνε.

Καὶ ἐδῶ (στὴ Φλώρινα) ποὺ ὑψώνεται ἡ σημαία τοῦ Χριστοῦ θὰ τὴν καταλάβουν καὶ τότε θὰ πᾶμε στὴν Ἐκκλησία τῶν κατακομβῶν, στὴν Ἐκκλησία τῆς διασπορᾶς καὶ θὰ ἀντιγράψουμε, ἂν θέλῃ ὁ Θεός, τὰ ἡρωϊκὰ παραδείγματα τῆς Φαβιόλας καὶ τῶν ὅλων ἐκείνων προσώπων, ποὺ δακρύζουμε ὅταν τὰ διαβάζουμε, τὰ ὁποία δὲν εἶνε μῦθος, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης καὶ ὡχρὰ ἀπόδοσις τῆς φοβερᾶς ἐκείνης καταστάσεως. Ἐκεῖ πᾶμε, σ’ αὐτὲς τὶς μέρες ὁδηγούμεθα…

Πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας, ἄν εἴμεθα πιστοί. Καὶ ἂν πιστεύουμε, νὰ δείξουμε τὴν πίστι μας με τὰ ἔργα μας.

Ἂν πάρουμε κόσκινο καὶ κοσκινίσουμε τὸν ἑαυτό μας, θὰ τον βροῦμε σκάρτο, «μανή, θεκέλ, φάρες»(Δανιηλ. 5, 25), ἐζυγίσθης, ἐμετρήθης καὶ εὑρέθης ἐλλειπής. Εἴμεθα πολὺ πίσω ὅλοι, στὸ στόμα ἔχουμε τὸ Χριστὸ καὶ στὴν καρδιὰ τὸ διάβολο. Θὰ μᾶς δοκιμάσῃ ὁ Θεός.

Καὶ αὐτὸ ποὺ συνέβει σὲ μᾶς, μιὰ ἀρχὴ εἶνε, «πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα». Καὶ θὰ ρθῃ ὥρα κατὰ τὴν ὁποίαν – καὶ τὸ Χριστὸ τὸν ἐγκαταλείψανε καὶ ἄπαντες ἔφυγαν. Ποῦ ’νε ὁ Πέτρος; Ποῦ ’νε ὁ Ἰωάννης; Φύγανε, καὶ ἕνας νέος ἀπὸ τὸ φόβο του ἄφησε τὸ σεντόνι καὶ ἔφυγε γυμνός.

Χρειάζεται προετοιμασία. Ἔχουμε;

Εἴδατε, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός; Ζητοῦσε ὡς χάρη ἀπὸ τὸ Θεό· «Ἀξίωσε με Κύριε νὰ χύσω τὸ αἷμα μου γιὰ σένα, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα Σου γιὰ μένα». Εἶχε πόθο μαρτυρίου. Νὰ καλλιεργοῦμε αὐτὸν τὸν πόθο καὶ ἐμεῖς.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Πως θα γίνουμε αληθινοι Χριστιανοί

Λοιπὸν πρέπει νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἀλλὰ φαίνεται ὅτι εἶνε καὶ ἐκ Θεοῦ γεγραμμένα αὐτὰ νὰ συμβοῦν, διότι πέσαμε σὲ μιὰ ἀδράνεια ὅλοι μας. Περάσαμε σὲ μιὰ κατάστασι χλιαρότητος, εἴμεθα χλιαροὶ Χριστιανοί, δὲν εἴμεθα θερμοὶ καὶ ζωντανοὶ Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, ἀλλὰ δὲν ἔχομεν ἔργα, δὲν ἔχομεν ἀρετάς, ὁποίας εἶχαν οἱ ἅγιοι. Ὀρθῶς ἐλέχθη, ὅτι ὁ χριστιανισμὸς εἶνε δένδρο τὸ ὁποῖο ἐφύτευσε ὁ Θεός, ἐφύτευσε ἡ ἁγία Tριάδα· καὶ πᾶν δένδρον τὸ ὁποῖο φυτεύει ὁ Θεὸς δὲν ξερριζώνεται. Θὰ προσπαθήση βέβαια ἡ ἀθεΐα νὰ τὸ ξερριζώσῃ τὸ δένδρο αὐτό, θὰ καταβάλῃ μεγάλη προσπάθεια, ἀλλὰ παρ’ ὅλας τὰς προσπαθείας των δὲν θὰ ξερριζωθῇ τὸ δένδρο αὐτό. Ἐμεῖς βέβαια οἱ Χριστιανοί, ποὺ ἀνήκομεν στὸ δένδρο αὐτό, παρουσιάζουμε μία ξηρότητα, ἔχομε πολλὰ ξηράδια· καὶ ἔχομεν ἀνάγκη κλαδέματος, πρέπει νὰ τὸ ὑποστοῦμε. Ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε, σήμερα τὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, καὶ ἔχει ἀνάγκη ζωογονήσεως. Tὸ δένδρο τὸ φυσικό, γιὰ νὰ ζωογονηθῇ, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πότισμα καὶ κλάδεμα. Tὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης, γιὰ νὰ ζωντανέψῃ, νὰ βγάλῃ ἀνθοὺς καρποὺς καὶ φύλλα, ἔχει ἀνάγκη δύο πραγμάτων· ἀπὸ τὰ δάκρυα τῶν μετανοούντων, ὅλων τῶν μετανοούντων, καὶ ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων.

Δάκρυα μετανοούντων καὶ αἵματα μαρτύρων

Ἐὰν λοιπὸν δὲν εἶνε θέλημά του νὰ μᾶς ζητήσῃ ὁ Θεὸς τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, πάντως καὶ τὸ δάκρυ αἷμα εἶνε. Ἐφ’ ὅσον εἴμεθα στὸ δένδρον αὐτό, τοὐλάχιστον νὰ εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ ἔχωμε τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας. Τότε θὰ ξαναζωντανέψῃ τὸ δένδρο αὐτό, τότε καὶ αὐτὴ ἡ ἀδελφότης θὰ ζωντανέψῃ.

Ἔτσι περνοῦμε τὴν ζωήν μας, «ἐν ματαιότητι» ποὺ λέει καὶ ἡ εὐχή. Δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ μαζευώμεθα ἐδῶ, δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ ψάλλωμε. Δὲν πρόκειται νὰ περνοῦμε ἔτσι, τραλαλὰ τραλαλὰ τραλαλά, ἀλλὰ εἶνε ἀνάγκη νὰ δημιουργήσωμε μιὰ νέα κατάστασι, ἑνὸς ζωντανοῦ χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνεται διὰ τῶν δακρύων τῆς μετανοίας καὶ διὰ τῶν αἱμάτων τοῦ μαρτυρίου. Αὐτὰ τὰ δύο πρέπει νὰ προσέξουμε, γιὰ νὰ φθάσωμε στὸν Κύριο.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 52

Πως θα γινουμε ζωντανοι Χριστιανοι

TO ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΙΣΜΟΥ & ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

1) Οταν η ντροπη εξαφανισθη απο το προσωπο της γης, θα ερθουν στην ανθρωποτητα ολα τα κακα (Παλαιοτερη προφητεια). 

2) Ενα σημειο των εσχατων ημερων της ανθρωποτητος θα ειναι το οτι γυναικες & ανδρες θα βγαλουν τα ρουχα τους θα περπατουν γυμνοι & δεν θα ντρεπωνται (προφητεια νεωτερη, που αποδιδεται στον αγιο Κοσμα τον Αιτωλο).

TO ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΙΣΜΟΥ

«Βούλομαι οὖν… τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, 

μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς»(Α΄ Τιμ. 2,8-9)

«Καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο» (Λουκ. 8,27)

Ἀγαπητά μας παιδιὰ!

ΗΔΗ ἔχετε μπῆ στὴν ἡλικία τῆς ἐφηβείας, ἡ ὁποία, ὅπως λένε οἱ παιδαγωγοὶ καὶ οἱ ψυχολόγοι, εἶνε ἡ πιὸ ὡραία ἀλλὰ συγχρόνως καὶ ἡ πιὸ ἐπικίνδυνη περίοδος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Στὴ σημερινὴ μάλιστα ἐποχὴ ἡ νεότητα πολεμεῖται ὄχι μόνο ἐσωτερικὰ ἀπὸ τὸ λεγόμενο προπατορικὸ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη ὀνομάζει κληρονομικότητα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐξωτερικοὺς κινδύνους ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ διεφθαρμένο περιβάλλον τῆς κοινωνίας μας. Ἡ ἐποχή μας, γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, μπορεῖ νὰ ὀνομασθῆ «λεγεὼν δαιμονίων». Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ δαιμόνια, ποὺ κυριαρχοῦν στὴ σημερινὴ νεολαία, εἶνε τὸ δαιμόνιο τοῦ γυμνισμοῦ. Θυμᾶστε τὸν δαιμονιζόμενο ἐκεῖνο τῆς χώρας τῶν Γεργεσινῶν, ποὺ ἔσχιζε τὰ ροῦχα του καὶ περπατοῦσε γυμνός; Τὸ δαιμόνιο αὐτὸ κυριαρχεῖ σήμερα.

Ὁ Θεός, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο κατ᾿ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσί του, τὸν ὥπλισε μὲ μιὰ δύναμι ποὺ ὀνομάζεται αἰδώς (=ντροπή). Ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα, ὅταν ἁμάρτησαν, τότε αἰσθάνθηκαν ὅτι εἶνε γυμνοὶ καὶ προσπάθησαν νὰ καλύψουν τὴ γυμνότητά τους μὲ φύλλα συκῆς καὶ δερμάτινους χιτῶνες. Ὁ Νῶε, ποὺ δὲν γνώριζε τὶς συνέπειες τῆς ὑπερβολικῆς χρήσεως τοῦ κρασιοῦ, ἤπιε παραπάνω ἀπὸ τὸ κανονικό, μέθυσε καὶ ξεγυμνώθηκε. Ἕνας ἀπὸ τὰ παιδιά του, ὁ Χάμ, ἀντὶ νὰ τὸν σκεπάση, τὸν περιέπαιξε, καὶ γι᾿ αὐτὸ τιμωρήθηκε ἀπὸ τὸ Θεὸ ὡς ἀναιδὴς καὶ ἀσεβής. Κι ἄλλα περιστατικὰ ἀναφέρει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη γιὰ πρόσωπα, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ δημιούργησαν πειρασμούς, διότι δὲν πρόσεξαν καὶ μὲ τὴ γύμνωσί τους προκάλεσαν σκάνδαλα.

Kαὶ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, μολονότι ζοῦσαν σὲ ἄλλου εἴδους ἐποχή, εἶχαν σὲ μεγάλη ὑπόληψι τὴν αἰδῶ. Στὴν Ὀδύσσεια π.χ., τὸ περίφημο ποίημα τοῦ Ὁμήρου, λέγεται ὅτι ὁ Ὀδυσσεύς, ὅταν ἐκβράσθηκε γυμνὸς στὴν παραλία τῆς νήσου τῶν Φαιάκων (Κέρκυρας), δὲν τόλμησε νὰ ἐμφανισθῇ ἔτσι ἐμπρὸς στὶς νεάνιδες ποὺ εἶχαν κατέβη στὴν παραλία συνοδεύοντας τὴν κόρη τοῦ βασιλέως Ἀλκινόου, ἀλλὰ ζήτησε ροῦχα γιὰ νὰ καλύψῃ τὴ γύμνωσί του.

Ἡ αἰδώς, τὸ αἴσθημα τῆς ντροπῆς, δὲν κοσμεῖ μόνον τοὺς ἄνδρας. Εἶνε ἀρετὴ ἰδίως τοῦ γυναικείου φύλου. Ἡ αἰδώς, ποὺ ὕμνησαν ποιηταὶ καὶ φιλόσοφοι, ὡς ἄλλος ἄγγελος Κυρίου φυλάει τὴ γυναῖκα. Τὸ κοκκίνισμα, ποὺ αἰσθάνεται μιὰ ἁγνὴ κόρη στὸ πρόσωπό της σὲ κάθε ἀπρέπεια, ὀρθῶς ὠνομάσθηκε τὸ χρῶμα τῆς γυναικείας ἀρετῆς, τὸ καλύτερο καλλυντικό. Ἀλλοίμονο ἂν τὸ χάσῃ ἡ κόρη. Ὁσοδήποτε ὡραία καὶ ἂν εἶνε, δὲν ἑλκύει πλέον τὴν ἐκτίμησι τῶν σοβαρῶν ἀνθρώπων.

Ὑπάρχει καὶ προφητεία σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία,

ὅταν ἡ αἰδὼς ἐξαφανισθῇ ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς, τότε θὰ ἔρθουν στὴν ἀνθρωπότητα ὅλα τὰ κακά. Μία δὲ νεώτερη προφητεία ―ἀποδίδεται στὸν ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, ποὺ γιορτάζουμε τὴ μνήμη του στὶς 24 Αὐγούστου― λέει, ὅτι ἕνα σημεῖο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν τῆς ἀνθρωπότητος θὰ εἶνε τὸ ὅτι γυναῖκες καὶ ἄνδρες θὰ βγάλουν τὰ ροῦχα τους καὶ δὲν θὰ ντρέπωνται. Καὶ δυστυχῶς τὸ θλιβερὸ αὐτὸ φαινόμενο παρατηρεῖται σήμερα. Ἀκόμη καὶ χριστιανὲς γυναῖκες, ποὺ ἄλλοτε κατὰ τὴ θεόπνευστη συμβουλὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου παρουσιάζονταν «ἐν καταστολῇ κοσμίῳ» (Α΄ Τιμ. 2,9), δηλαδὴ ἡ ἐνδυμασία ποὺ φοροῦσαν κάλυπτε ὅλο τὸ σῶμα τους μέχρι τοὺς ἀστραγάλους, στὶς μέρες μας ἔχουν παρασυρθῆ. Σὰν τὰ σφαχτὰ ποὺ ὁ κρεοπώλης κρεμάει γυμνὰ ἀπὸ τὰ τσιγγέλια τοῦ κρεοπωλείου, ἔτσι καὶ οἱ σημερινὲς γυναῖκες, ποὺ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, δὲν ντρέπονται νὰ ξεγυμνώνωνται καὶ νὰ παρουσιάζωνται σὲ δημοσίους χώρους, σὰν κινητὰ κρεοπωλεῖα, προκαλώντας δημόσιο σκάνδαλο. Μόνο σὲ μερικὰ χωριὰ τῆς ἐπαρχίας μας διασώζεται ἀκόμη ἡ σεμνὴ ἐνδυμασία, ἀπὸ τὴν ὁποία διακρίνονταν ἀνέκαθεν οἱ Ἑλληνοποῦλες τῆς Μακεδονίας. Οἱ περισσότερες γυναῖκες τῶν σημερινῶν καιρῶν παρουσιάζονται μὲ ἔξαλλη ἐνδυμασία, καὶ μερικὲς τολμοῦν νὰ μπαίνουν ἔτσι καὶ στὶς ἐκκλησιὲς γιὰ νὰ «ἐκκλησιασθοῦν». Κι ὅταν κάποιος εὐλαβὴς ἱερεὺς τοὺς ὑποδείξη ὅτι δὲν ἐπιτρέπεται τέτοια ἐμφάνισι στοὺς ἐκκλησιαζομένους, διαμαρτύρονται μὲ ἀναίδεια.

Ἀγαπητά μας παιδιὰ! Ναί, σεμνὰ νὰ ἐμφανίζεσθε μέσα στὴν κοινωνία. Κι ὄχι μόνο σεμνὰ στὴν ἐξωτερικὴ ἐνδυμασία, ἀλλὰ σεμνὰ καὶ σ᾿ ὅλα. Σεμνὰ στὸ βλέμμα σας. Σεμνὰ στὴ γλῶσσα σας. Σεμνὰ στὴ σκέψι σας. Διότι, ὅπως λέει ὁ φιλόσοφος καὶ ποιητὴς Βίκτωρ Οὑγκώ, μιὰ κακὴ σκέψι εἶνε ἕνα εἶδος αὐτοκτονίας.

Ἐὰν ἔτσι βαδίζετε, θὰ ἐξακολουθήσετε νὰ εἶσθε μέσα στὴν κοινωνία σὰν ὡραῖα δροσερὰ καὶ ἀνέγγιχτα ἄνθη, θὰ σκορπίζετε τὸ ἄρωμα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς, καὶ θὰ ἔχετε τὴ συνείδησί σας καθαρὴ καὶ ἀκηλίδωτη.

Προσφώνησις τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου στις 3-8-1993 πρὸς τὶς κατασκηνώτριες τοῦ γυμνασίου.

(Μ. Ἀστραπὴ τ. 105, Ἰούλιος 1997)

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ένα σημείο θα είναι η αποστασία. Ο απόστολος Παύλος λέγει «εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. 2,3).

Τι λέγεται αποστασία; Αποστασία είναι να φύγει ο άνθρωπος από το Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής. Αποστασία και επανάσταση κατά του Θεού είναι, όταν δεν θέλει ο άνθρωπος να ακούει για το Θεό και δεν θέλει να συμμορφώνεται με το άγιο θέλημα του.

Όταν γίνει η αποστασία, λέει εδώ ο απόστολος, τότε θα έλθει ο αντίχριστος, «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος…». Ποιος είναι αυτός ο αντίχριστος; Είναι μεγάλο το ζήτημα. Υπάρχουν αντίχριστοι πολλοί και μικροί, και υπάρχει ο αντίχριστος ο ένας και μεγάλος. Αντίχριστος είναι αυτός που πάει κόντρα με το Χριστό. Αυτός ο ένας, ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος, θα έχει τεραστία δύναμη.

Νομίζω, ότι τώρα αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τα περί αντίχριστου. Οι προηγούμενες γενεές δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Το Ευαγγέλιο είναι αιώνιο. Το θέμα αυτό του αντίχριστου ήταν σκοτεινό. Τώρα αρχίζουμε να τον βλέπουμε πως θα είναι. Θα έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που θα λες, Αυτός είναι Θεός, τι άλλο περιμένουμε; Θα καταργήσει όλες τις θρησκείες. Θα γκρεμίσει τα πάντα και θα πει· Εγώ είμαι ο Θεός· τι κάθεστε κι ακούτε τους παπάδες και δεσποτάδες σας; Δε βλέπετε εγώ τι κάνω;… Και πράγματι στην εποχή του αντίχριστου θα δοκιμαστεί η πίστη μας. Θα σβήσει τρόπον τινά η ιδέα του Θεού. Γι’ αυτό τώρα ακούμε στην Ευρώπη να φωνάζουν· Δεν υπάρχει Θεός, πέθανε ο Θεός· Θεός, σου λέει, είναι η επιστήμη!…

Τώρα τελευταία ακούστηκε κάτι, που αναστάτωσε την Ευρώπη. Σ’ ένα εργοστάσιο της Αμερικής σατανικά μυαλά προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα νέο όπλο, που μπροστά του δεν θα είναι τίποτα όλα τα σημερινά όπλα. Τι όπλο θα είναι αυτό; Ακτίνες θανάτου, θανατηφόρος ακτινοβολία. Θεέ μου Θεέ μου, δεν θα υπάρχει χειρότερο όπλο! Ότι έκανε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου, ο αντίχριστος θα το κάνει για το κακό του…

Θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος, ο αντίπαλος του Χριστού, στη γη. Αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω, θα έρθει σύντομα το τέλος του αντίχριστου. Πυρίκαυστος θα γίνει και θα καταστραφεί. Τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο της αποστασίας.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.81

(Τα παρακάτω λόγια ελέχθηκαν στον Κύκλο Αγίας Γραφής ἀνδρῶν στη Φλώρινα, ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, στην Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ; «Εαν ειστε δειλοι, να το θυμαστε και γραψατε το…, θα επικρατησουν οι αθεοι. Εαν εμεις οι χριστιανοι δεν ξυπνησουμε & δεν γινουμε ηρωες, θα χασουμε & την πατριδα & τα σπιτια & τα παντα. Ανδρειοι να ειστε να κοιτατε ψηλα & να αγωνιζεστε…

ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ;

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Χριστό δεν φοβάται τα εμπόδια, δεν δειλιάζει στις δυσκολίες, αντιμετωπίζει τον εχθρό με θάρρος… «Εχουμε ανάγκη ανδρείας, διότι δυστυχώς ο διάβολος κατορθώνει να κάνει τους χριστιανούς προδότας… Κάθε φορά που πρόκειται να κάνουμε το καθήκον μας, έρχεται και σκορπίζει μέσα μας τον φόβο. Θέλετε παραδείγματα;… (Ακούστε τα ηχητικά)

…Οταν λέμε ανδρεία, δεν ενοούμε την σωματικήν ανδρεία, αλλά την ψυχικήν ανδρείαν· ενοούμεν την χριστιανική ανδρεία, που νικάει κάθε εμπόδιο στον κόσμο αυτό. Μπορεί ένας να είναι ασθενικός και να μη μπορεί να κρατήσει το κουτάλι του, αλλά μέσα στην ψυχή αυτή να κατοικεί μια ουρανομήκης ψυχή…

Εάν φοβάσαι δεν είσαι χριστιανός. Χριστιανός και φόβος δεν συμβιβάζονται….
Τι φοβάσαι;
Τους ανθρώπους;…,
Τον κόσμο;….
Τον διάβολο;…
Τον θάνατο;…
Ο χριστιανός δεν φοβάται τίποτε… 

Ψηλά τα λάβαρα… Τίποτε να μη φοβάσαι ούτε τους ανθρώπους ούτε τον διάβολο, μόνο το Θεό, μόνο τον Χριστό. Να είσαι πάντα σύντροφος των γενναίων μαχητών του κόσμου τούτου…

Εάν είστε δειλοί, να το θυμάστε· να το θυμάστε και γράψατέ το…, θα επικρατήσουν οι άθεοι. Εάν εμείς οι χριστιανοί δεν ξυπνήσουμε και δεν γίνουμε ήρωες, θα χάσουμε και την πατρίδα και τα σπίτια και τα πάντα. Ανδρείοι να είστε και να κοιτάτε ψηλά, προς τον ουρανό. Μόνον έτσι θα κατορθώσουμε να κυβερνήσουμε τον τόπο, να καθαρίσουμε την Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της και να βαδίσουμε ψηλά προς έναν μεγάλο προορισμό που έχει η Εκκλησία και η φυλή μας.

Ὰπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὺγουστίνου Καντιώτου, Αθήνα 1-5-1958, είναι παλαιά, αλλά πολύ επίκαιρη. Aξίζει κάθε χριστιανός να την ακούσει ολόκληρη από τον ίδιο τον γενναίο Μητροπολίτη.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr