«Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν»

Περισσότερο ὠφελεῖται κανείς μελετώντας καθημερινά τό νόμο τοῦ Θεοῦ, παρά ὁποιοδήποτε ἄλλο βιβλίο. Γιατί μέσα στή Γραφή εἶναι κρυμένα νοήματα ἁγιοπνευματικά, πού ὄχι μόνο χαρίζουν ἀνέκφραστη ἡδονή στήν ψυχή, μά καί τήν ἀνεβάζουν στόν οὐρανό, πάνω ἀπό τά γήινα καί κοσμικά πράγματα.

Ἄς δοῦμε λοιπόν τώρα κάτι μέσα ἀπό τίς σελίδες τῆς Γραφῆς.

Ἄς ἐξετάσουμε μέ ἀκρίβεια μερικά θεόπνευστα λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου, γιά νά ἀπολαύσουμε τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά εὐφρανθεῖ ἡ ψυχή μας.

Ἕνα ἀπό τά σημαντικά ἀποστολικά παραγγέλματα εἶναι καί τοῦτο: «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Ὅπως κάθε ἔμπορος, κάθε γεωργός καί τεχνίτης χρειάζεται νά ἔχει φροντίδα κι’ ἐπιμέλεια στό ἔργο του, γιατί διαφορετικά ζημιώνεται, ἔτσι συμβαίνει καί στά ἔργα τά πνευματικά.

Θά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα:

Ὅταν ὅλοι οἱ πραματευτές τρέχουν στό πανηγύρι καί ἀγωνίζονται μέ κάθε τρόπο νά πουλήσουν τήν πραμάτια τους, ἕνας ὅμως πραματευτής χαζεύει τριγυρίζοντας ἐδῶ κι ἐκεῖ, στά ξεφαντώματα καί στά μεθύσια τῶν πανηγυριστῶν, χωρίς νά νοιάζεται ἄν θά πουλήσει τά ἐμπορεύματά του, σᾶς ρωτάω, ποιός ἀξιοποιεῖ καί χρησιμοποιεῖ ὠφέλιμα τό χρόνο; Ἐκεῖνος πού τόν ξοδεύει σέ μάταια κι’ ἀνώφελα πράγματα, ἤ οἱ ἄλλοι, πού πουλᾶνε τά ἐμπορεύματά τους καί κερδίζουν χρήματα;

Ὕστερ’ ἀπ’αὐτό, ἄς ἐξετάσουμε τά νοήματα τοῦ ἀποστολικοῦ ρητοῦ, γιά νά μάθουμεπῶς χρησιμοποιεῖ κανείς ὠφέλιμα τόν καιρό, ποιός εἶναι ὁ καιρός αὐτός, καί ποιές εἶναι οἱ πονηρές ἡμέρες, γιά τίς ὁποῖες μιλάει ὁ ἀπόστολος.

Καιρός πραμάτειας κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἡ παρούσα ζωή. Καί πονηρές ἡμέρες εἶν’ ἐκεῖνες, πού δέν τίς μεταχειρίζεται κανείς ὅπως πρέπει. Κάθε ἄνθρωπος λοιπόν, πού πολιτεύεται στήν 

παρούσα ζωή μέ σωφροσύνη καί ἀρετή, καί ὑποφέρει μέ γενναιότητα καί ὑπομονή ὅλες τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς, πού τοῦ προξενοῦν ὁρατοί καί ἀόρατοι ἐχθροί, αὐτός ἐξαγοράζει τόν καιρό μέ φρόνηση. Σοφός πραματευτής τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς εἶν’ ἐκεῖνος, πού ἐκμεταλλεύεται ὅλες τίς εὐκαιρίες τῶν ἀδικιῶν, τῶν ἀτιμιῶν καί τῶν ὀνειδισμῶν, γιατί σκέφτεται τό πνευματικό κέρδος ἀπό τήν καρτερική ἀντιμετώπισή τους.

Ὁ συνετός λοιπόν ἄνθρωπος ἀγοράζει αὐτό τό θησαυρό μέ τήν ὑπομονή καί τρέχει σ’αὐτό τόν ἀγώνα μέ χαρά, ξέροντας πώς οὔτε οἱ νηστεῖες οὔτε οἱ ἀγρυπνίες οὔτε οἱ ἄλλοι πνευματικοί καί ἀσκητικοί ἀγῶνες δέν προσφέρουν τόσα στήν ψυχή, ὅσα προσφέρουν οἱ θλίψεις καί οἱ καταφρονήσεις.

Ὅταν δύο ἄνθρωποι πιέζονται ἀπό ἕναν τύραννο νά παραβοῦν τό νόμο τοῦ Θεοῦ, κι’ ὁ ἕνας φύγει καί κρυφτεῖ, δειλιάζοντας μπροστά στίς τιμωρίες καί τά βάσανα, ἐνῶ ὁ ἄλλος μείνει καί ὁμολογήσει μέχρι τό θάνατο, ποιός ἀπό τούς δύο ἐξαγόρασε πιό σοφά καί κερδοφόρα τόν καιρό; Ἐκεῖνος πού δειλίασε κι’ ἔφυγε, κερδίζοντας λίγα χρόνια ἀκόμα γήινης ζωῆς, ἤ ὁ ἄλλος πού θυσιάστηκε, κερδίζοντας τήν αἰώνια ζωή; Ἀσφαλῶς ὁ δεύτερος.

Ὅσοι λοιπόν ὑπομένουν καρτερικά τίς θλίψεις, τούς διωγμούς καί τούς πειρασμούς τῆς ζωῆς αὐτῆς, μέ σκοπό νά εὐαρεστήσουν τόν Θεό, ἐκεῖνοι ἐξαγοράζουν τά οὐράνια ἀγαθά καί τήν ἀτελεύτητη εὐφροσύνη. Καί μέ τό σωματικό θάνατο ἐξαγοράζουν τήν αἰώνια καί ἀθάνατη ζωή μαζί μέ τόν Αἰώνιο καί Ἀθάνατο Θεό. Καί ὅπως ἕνας πραματευτής, ὅταν βρεῖ καλό ἐμπόρευμα σέ χαμηλή τιμή, μέ χαρά καί προθυμία πληρώνει ὅσο-ὅσο γιά νά τό ἀποκτήσει, ἔτσι κι’ ἐκεῖνος πού ἀγαπάει ἀληθινά τόν Θεό, ὅταν πρόκειται γιά τά αἰώνια ἀγαθά, μέ χαρά καί προθυμία τά ἀγοράζει ἀκόμα καί μέ θάνατο, ἀφοῦ αὐτός δέν εἶναι παρά ἡ γέφυρα πού ὁδηγεῖ στήν Βασίλεια τῶν Οὐρανῶν.

Ἀλλά οἱ φιλόδοξοι, οἱ φιλόσαρκοι καί οἱ φιλοχρήματοι ἄνθρωποι δέν κάνουν ἔτσι. 

Δέν μποροῦν νά σηκώσουν τήν ἀπειλή, τή χλεύη, τήν περιφρόνηση τοῦ κόσμου, τή στέρηση τῶν ἀπολαύσεων καί τή χρηματική ζημία. Γι’ αὐτό προδίδουν τά οὐράνια καί ἄφθαρτα, προτιμώντας τά γήινα καί φθαρτά. Γιά τά προσωρινά, χάνουν τά αἰώνια. Γιά πράγματα πού δέν ἀξίζουν τίποτα, χάνουν τή σωτηρία τους. Αὐτοί δέν εἶναι καλοί πραματευτές τῆς ζωῆς αὐτῆς. Τήν ἀσήμαντη πραμάτεια τῆς πρόσκαιρης ἀπολαύσεως τήν πληρώνουν πολύ ἀκριβά: μέ τήν αἰώνια κόλαση!

Ἐμεῖς λοιπόν, «ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν» τῆς ζωῆς, ἄς δώσουμε μέ προθυμία τήν προαίρεσή μας στήν εὐργεσία τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, γιά ν’ ἀποκτήσουμε τό κέρδος τῆς ἀρετῆς, νά πλουτίσουμε μέ τό θησαυρό τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἀνεκτίμητων καί ἀτέλειωτων ἀγαθῶν τοῦ Παραδείσου.

Ἄς ἐξαγοράσουμε τή φρόνηση τῆς ψυχῆς μέ τήν καταφρόνηση τῶν πρόσκαιρων τῆς ἐπίγειας ζωῆς. Ἄς ἐπιζητοῦμε τά πνευματικά χαρίσματα, «τά χαρίσματα τά κρείττονα», καί ἄς ἁπαλασσόμαστε μέ συνεχῆ ἀγώνα ἀπό τό σαρκικό φρόνημα, πού σέρνει τήν ψυχή σέ ἄλογες ὁρμές καί κάνει ὅλο τόν ἄνθρωπο ζῶο ἄλογο. Ἄς μήν παραδίνουμε τά μέλη τοῦ σώματός μας «δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καί τῇ ἁμαρτίᾳ εἰς τήν ἀνομίαν», ἀλλά νά τά κάνουμε «δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν».

Ἄς ἐξαγοράσουμε τή δικαιοσύνη – μέ τήν ὁποία γινόμαστε οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ – μέ τήν εὐσέβεια, καί ἄς προτιμᾶμε τήν ἀρετή ἀπό τήν κακία, γιά νά μήν ἀνοίξουμε τήν πόρτα τῆς ψυχῆς μας στό διάβολο. Καί στό μέν σῶμα νά δίνουμε «διατροφάς καί σκεπάσματα» τόσα, ὅσα χρειάζεται γιά νά ζεῖ. Τήν ψυχή πάλι νά τήν τρέφουμε μέ προσευχές καί δάκρυα καί μελέτη τῶν ἱερῶν Γραφῶν καί βιβλίων.

Ἄς ἐξαγοράσουμε τήν ὑγεία καί σωτηρία τῆς ψυχῆς μας μέ πολλή ὑπομονή στούς πειρασμούς, σύμφωνα μέ τό λόγο τοῦ Κύριου: «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τάς ψυχάς ὑμῶν».

Ἄς ἀντιστεκόμαστε στήν ἁμαρτία μέ φρόνημα γενναῖο.

Ἄς χτυπᾶμε τόν ἐχθρό μέ τά ὅπλα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἄς κακοπαθοῦμε σάν καλοί στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, μέ νηστεῖες, ἀγρυπνίες, προσευχές πένθος καί μετάνοια, γιά ν’ ἀξιωθοῦμε τό στεφάνι τῆς δικαιοσύνης.

Ἄς ἐξαγοράσουμε τήν ἁγνότητα τοῦ σώματός μας μέ τήν ἐγκράτεια καί τήν ταπείνωση, μισώντας τά αἰσχρά ἔργα καί τίς προτροπές τῆς σάρκας, πού πολεμάει μέ λύσσα τό πνεῦμα.

* Ἄς γνωρίζουμε, πώς τότε μόνο θ’ ἀποφύγουμε τήν κατάκριση τῆς συνειδήσεως, τό μολυσμό τῆς καρδίας καί, προπαντός τήν ἀποστροφή τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἐκμεταλλευθοῦμε συνετά τόν καιρό μας καί περάσουμε μέ δικαιοσύνη καί σωφροσύνη τό δρόμο τῆς ζωῆς αὐτῆς, σηκώνοντας ἰσόβια μέ γενναιότητα «τό βάρος τῆς ἡμέρας καί τόν καύσωνα».

«Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν», δέν θά φοβηθοῦμε «τήν ἡμέραν ἐκείνην τήν φοβεράν» τῆς Κρίσεως, γιατί θά ἔχουμε ἤδη ἀποκτήσει τόν «πολύτιμον μαργαρίτην» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Τό ὁποῖο εὐαρεστήσαμε, δίνοντάς Του ὅλα μας τά θελήματα, τά φρονήματα, τίς διαθέσεις καί τίς δυνάμεις.

(“ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”, Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης http://HristosPanagia3.blogspot.com

Η ημέρα του Κυρίου

Εἶναι δύσκολο νά μιλήσει κανείς γιά τή μέλλουσα κρίση. Ἐπειδή δέν θά πεῖ γιά τά παρόντα καί ὁρατά, ἀλλά γιά τά μέλλοντα καί ἀόρατα. Καί ἐγώ, πού θά μιλήσω, καί ἐσεῖς, πού θά μέ ἀκούσετε, χρειαζόμαστε πολλές προσευχές καί καθαρότητα τοῦ νοῦ καί φόβο Θεοῦ. 

Ἐγώ γιά νά μιλήσω σωστά, κι ἐσεῖς γιά ν᾿ ἀκούσετε προσεκτικά. Τό θέμα αὐτοῦ τοῦ λόγου εἶναι «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», τότε πού ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας, θά ἔρθει πάλι, ὄχι ὅμως πιά σά λυτρωτής, μά σάν κριτής, «ὅς ἀποδώσει ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ». 

Τότε, ὅταν θ᾿ ἀστράψει ἡ ὑπερουράνια λάμψη τῆς Θεότητός Του, ὁ αἰσθητός ἥλιος θά σκεπαστεῖ ἀπό τή λαμπρότητα τοῦ Δεσπότου τῆς κτίσεως, τ᾿ ἀστέρια θά σβηστοῦν καί ὅλα θά δώσουν τόπο στόν Ποιητή τους. «Ὥσπερ γάρ ἡ ἀστραπή ἀστράπτουσα ἐκ τῆς ὑπ᾿ οὐρανόν εἰς τήν ὑπ᾿ οὐρανόν λάμπει, οὕτως ἔσται καί ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ ἡμέρᾳ αὐτοῦ». Τότε ὁ Θεός θά τά γεμίσει ὅλα μέ τό φῶς Του, καί θά ᾿ναι πιά, μόνος Αὐτός, Ἡμέρα μαζί καί Θεός...

Ἐνῶ ὅμως γιά τούς δίκαιους καί τούς μετανοημένους ὁ Κύριος θά εἶναι Ἡμέρα ἀνέσπερη, ἀτέλειωτη καί γεμάτη χαρά παντοτινή, στούς ἁμαρτωλούς καί ἀμετανόητους θά εἶναι ἀπρόσιτος καί ἀθέατος, ἐπειδή στήν παρούσα ζωή δέν φρόντισαν νά καθαριστοῦν, γιά νά δοῦν καί ν᾿ ἀπολαύσουν τό φῶς τῆς δόξας Του. Δίκαια, ἑπομένως, θά τό στερηθοῦν. 

Γιατί ὁ πανάγαθος Θεός χάρισε στούς προπάτορές μας – καί διαμέσου αὐτῶν καί σέ μᾶς – τό αὐτεξούσιο, ἔτσι πού νά κάνουμε τό καλό ὄχι μέ γογγυσμό ἤ μέ βία, ἀλλά μέ τήν ἐλεύθερη προαίρεσή μας. Θέλησε καί θέλει νά τηροῦμε τίς ἐντολές Του μέ χαρά καί προθυμία, ἀφοῦ, ἐκπληρώνοντας πάντα τό ἀγαθό, πραγματοποιοῦμε τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν», μοιάζουμε δηλαδή στό ἀπόλυτο Ἀγαθό, σ᾿ Ἐκεῖνον, τόν Θεό, γινόμαστε χαρισματικά Θεοί, κληρονομοῦμε τήν οὐράνια βασιλεία.

Πρῶτοι ὅμως οἱ πρωτόπλαστοι ὑπάκουσαν θεληματικά στό διάβολο, παραβαίνοντας τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔχασαν τήν ἐλπίδα νά ἐκπληρώσουν τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν» κι ἔγιναν δοῦλοι τοῦ πονηροῦ. Στή συνέχεια κι ἐμεῖς, οἱ ἀπόγονοι τῶν πρωτοπλάστων, ὑποδουλωθήκαμε σ᾿ αὐτό τόν τύραννο, ὄχι μέ καμμιά βία, ἀλλά μέ τή θέλησή μας. Κι αὐτό τό ἔδειξαν φανερά ὅσοι εὐαρέστησαν τό Θεό πρίν ἀπό τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, παραδίνοντας τό θέλημά τους στόν Κύριο καί ὄχι στό διάβολο.

Θέλοντας λοιπόν ὁ φιλάνθρωπος Θεός νά ἐλευθερώσει ἀπό τή σκλαβιά τοῦ διαβόλου ὅσους Τόν εὐαρέστησαν πρίν καί μετά τό Χριστό, καθώς κι ἐκείνους πού θά Τόν εὐαρεστοῦσαν στό μέλλον, μέχρι τή συντέλεια τῶν αἰώνων, καταδέχθηκε νά γίνει ὁ Ἴδιος ἄνθρωπος, τιμώντας καί δοξάζοντας ἔτσι τό ἀνθρώπινο γένος.

Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγαθότητα καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας, πού ὄχι μόνο δέν μᾶς τιμώρησε αἰώνια γιά τήν παράβαση τῶν ἀγίων ἐντολῶν Του, ἀλλά, ὄντας ἄφθαρτος καί αἰώνιος, ἔγινε ἄνθρωπος φθαρτός καί θνητός, σάν κι ἐμᾶς. Καί παρουσιάστηκε στή γῆ μέ σάρκα θεοφόρα, ὄχι μόνο μέ τή Θεότητά Του. Γιατί ἡ φανέρωση τῆς Θεότητός Του γίνεται κρίση σ᾿ αὐτούς πού θά φανερωθεῖ. Κι Ἐκεῖνος δέν ἦρθε νά κρίνει τόν κόσμο, ἀλλά νά τόν σώσει. Ἄν φανερωνόταν ἡ Θεότητα ὄχι ἑνωμένη μέ τήν ἀνθρώπινη φύση στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου, ἀλλά μόνη Της, θ᾿ ἀφανιζόταν ἡ κτίση ὁλάκερη, γιατί ὅλοι σχεδόν τότε ἦταν κυριευμένοι ἀπό τήν ἀπιστία καί τήν ἁμαρτία. Καί ἡ Θεότητα, δηλαδή ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, δέν φανερώνεται σέ κανένα ἄνθρωπο ἄπιστο καί ἐμπαθῆ, τότε δέν φωτίζει, ἀλλά κατακαίει· δέν ζωογονεῖ, ἀλλά τιμωρεῖ.

Ἡ χάρη λοιπόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀπρόσιτη καί ἀθεώρητη στούς ἄπιστους καί τούς ἐμπαθεῖς. Στούς ἀνθρώπους ὅμως πού ἐργάζονται τίς ἐντολές μέ πίστη, φόβο Θεοῦ καί ἀληθινή μετάνοια, ἡ χάρη ἀποκαλύπτεται καί συνάμα ἀποκαλύπτει τήν κρίση, πού μέλλει νά γίνει. Αὐτοί βλέπουν τότε κιόλας, νοερά, τήν ἡμέρα τῆς θείας κρίσεως. 

Καί φωτισμένοι ἀπό τή χάρη, ἀντικρύζουν καθαρά τόν ἑαυτό τους, ποιοί εἶναι καί σέ τί πνευματική κατάσταση βρίσκονται. Κι ἔπειτα βλέπουν ὅλα τους τά ἔργα, τίς σωματικές πράξεις καί τίς ψυχικές ἐνέργειες. Κι ἔτσι κρίνονται καί ἀνακρίνονται μόνοι τους ἀπό τώρα, πρίν κριθοῦν ἀπό τόν Κριτή. Συλλογίζονται ἕνα πρός ἕνα ὅλα τ᾿ ἁμαρτήματά τους. Σκέφτονται πώς ἐξαιτίας τους χωρίστηκαν ἀπό τόν Θεό. Μέμφονται καί καταδικάζουν τούς ἑαυτούς τους καί μετανοοῦν βαθιά καί κάνουν νηστεῖες, ἀγρυπνίες, γονυκλισίες καί ἄλλα ἔργα ἀποδεικτικά τῆς συντριβῆς τους. Καί τότε ἔρχονται σέ κατάνυξη, καί κλαῖνε καί ὀδύρονται καί βυθίζονται μέσα σέ ποταμούς δακρύων. Κι ἔτσι, λίγο-λίγο, ξεπλένονται καί καθαρίζονται, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἁμαρτία καί τά πάθη. Τοῦτο εἶναι τό δεύτερο βάπτισμα – τό βάπτισμα τῆς μετάνοιας στήν κολυμβήθρα τῶν δακρύων.

Μέ τό βάπτισμα αὐτό ὁ ἄνθρωπος γίνεται ὁλοκάθαρος, «υἱός φωτός καί ἡμέρας». 

Ἔτσι στή μέλλουσα κρίση δέν κρίνεται, γιατί αὐτοκατακρίθηκε πρωτήτερα· οὔτε ἐλέγχονται τά ἔργα του ἀπό τό φῶς τοῦ Κριτοῦ, γιατί φωτίστηκε ἐδῶ πρωτύτερα· οὔτε καίγεται ἀπό τή φωτιά τῆς κολάσεως, γιατί μπῆκε μόνος του σ᾿ αὐτήν πρωτύτερα· οὔτε θεωρεῖ πώς τότε μόνο θά ἔρθει «ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου», ἐπειδή ἤδη ἔχει γίνει ὁλόκληρος ἡμέρα φωτεινή κι ὁλόλαμπρη, μέ τή μετάνοια, τήν κάθαρση καί τή μνήμη τοῦ Θεοῦ· οὔτε βρίσκεται πιά μέσα στόν κόσμο ἤ μαζί μέ τόν κόσμο, ἐπειδή νοερά ἔχει βγεῖ ἔξω ἀπό τόν κόσμο, ἐκπληρώνοντας τό λόγο τοῦ Κυρίου: «ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾿ ἐγώ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου». Νά γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Εἰ ἑαυτούς ἐκρίνομεν, οὐκ ἄν ἐκρινόμεθα· κρίνομενοι δέ ὑπό τοῦ Κυρίου παιδευόμεθα, ἵνα μή σύν τῷ κόσμῳ κατακριθῶμεν».

Ὅσοι λοιπόν ἕγιναν ἤδη «τέκνα φωτός» καί «υἱοί τῆς μελλούσης ἡμέρας», «ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατοῦντες», δέν θά δοῦν καί δέν θά φοβηθοῦν τήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου, γιατί τή ζοῦν παντοτινά, λουσμένοι στό θεῖο φῶς. Γιά ὅσους ὅμως ζοῦν μέσα στό σκοτάδι τῶν παθῶν, ἡ ἡμέρα ἐκείνη – πύρινη, φοβερή, ὀλέθρια – θά ἔρθει ξαφνικά κι ἀναπάντεχα. Πότε; Ἄγνωστο. «Περί τῆς ἡμέρας ἐκείνης καί ὥρας οὐδείς οἶδεν, οὐδέ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν», λέει ὁ Χριστός. «Ὡς παγίς γάρ ἐπελεύσεται ἐπί πάντας τούς καθημένους ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς». Καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος συμπληρώνει καί μᾶς συμβουλεύει: «Περί τῶν χρόνων καί τῶν καιρῶν, ἀδελφοί, οὐ χρείαν ἔχετε ὑμῖν γράφεσθαι· αὐτοί γάρ ἀκριβῶς οἴδατε ὅτι ἡ ἡμέρα Κυρίου ὡς κλέπτης ἐν νυκτί οὕτως ἔρχεται. Ὅταν γάρ λέγωσιν “εἰρήνη καί ἀσφάλεια”, τότε αἰφνίδιος αὐτοῖς ἐφίσταται ὄλεθρος καί οὐ μή ἐκφύγωσιν. 

Ὑμεῖς δέ, ἀδελφοί, οὐκ ἐστέ ἐν σκότει, ἵνα ἡ ἡμέρα ὑμᾶς ὡς κλέπτης καταλάβῃ· πάντες ὑμεῖς υἱοί φωτός ἐστε καί υἱοί ἡμέρας. Οὐκ ἐσμέν νυκτός οὐδέ σκότους. Ἄρα οὖν μή καθεύδωμεν ὡς καί οἱ λοιποί, ἀλλά γρηγορῶμεν καί νήφωμεν… Ὅτι οὐκ ἔθετο ἡμᾶς ὁ Θεός εἰς ὀργήν, ἀλλ᾿ εἰς περιποίησιν σωτηρίας διά τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἀποθανόντος ὑπέρ ἡμῶν, ἵνα σύν αὐτῷ ζήσωμεν». Ἀμήν.

(“ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”, Πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου, ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ, ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ)

Εὐχαριστοῦμε θερμά τόν Ἡγούμενο τῆς Ἱ.Μ. Παρακλήτου γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδει ἡ Ἱερά Μονή. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης 

http://HristosPanagia3.blogspot.com

"ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ"- ΕΝΑΣ ΜΟΙΧΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Το αναπόφευκτο του ηθικού νόμου

Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ου φονεύσεις. Ου μοιχεύσεις.

Εξαιτίας της καταπάτησης από το βασιλιά Δαυίδ των δύο εντολών του Θεού, της έκτης και της έβδομης, θα συμβούν φοβερά γεγονότα στον οίκο του. Πριν απ’ όλα πεθαίνει ένα του παιδί, για τη ζωή του οποίου μάταια παρακαλούσε τον προσβεβλημένο Θεό ένας του γιός σύναψε ερωτική σχέση με την κόρη του, την αδελφή του. Ένας άλλος γιος του σκότωσε τον αδελφό του. Επίσης ο Αβεσσαλώμ, ο πιο αγαπημένος του γιος, εξεγείρεται εναντίον του πατέρα του και μαίνεται πόλεμος μεταξύ πατέρα και γιου, μέχρι που ο γιος σκοτώνεται. Πολλοί από τους άρχοντες πρόδωσαν το Δαυίδ. Πολλά πάθη υπέμεινε ο Δαυίδ και πολλά δάκρυαμετανοίας έχυσε, μέχρι ο Θεός να τον συγχωρέσει για τα αμαρτήματά του και να του δωρίσει και πάλι έλεος και δόξα.

Τη μετριοφροσύνη ο Θεός την ανταμοίβει.

Ο διάδοχος του Δαυίδ, ο βασιλιάς Σολομών, ζητά από το Θεό μόνον τη σοφία, για να μπορέσει μέσω της σοφίας να κατευθύνει το λαό. Ο Θεός εμφανίζεται και του λέει πως θα του δώσει αυτό που ζητά και πολύ περισσότερα. «Και α ουκ ητήσω, δέδωκά σοι, και πλούτον και δόξαν, ως ου γέγονεν ανήρ όμοιός σοι εν βασιλεύσι» (3 Βς. Γ΄,13).

Και πράγματι έτσι έγινε. Επί μακρώ βασίλευσε ο Σολομών εν ειρήνη και αφθονία. Και υπήρξε παρασάγγας σοφότερος, πλουσιότερος και ενδοξότερος απ’ όλους τους άρχοντες της εποχής του.

Το αμάρτημα της ειδωλολατρίας, δηλαδή η καταπάτηση της δεύτερης εντολής του Δεκαλόγου, δεν ήθελε ο Θεός να συγχωρέσει ούτε στον αγαπημένο Του βασιλιά Σολομώντα. Στα γεράματά του ο Σολομών αμαρτάνει βαριά ενώπιον του Κυρίου του Θεού επειδή παρασύρθηκε από τις ειδωλολάτρισσες γυναίκες του και κατά την επιθυμία τους ύψωσε τα είδωλα του Χαμώς, του Μολόχ, της Αστάρτης και του Μιλκώμ.

Και οι γυναίκες του έφερναν προσφορές και έκαναν θυσίες, θυμιάζοντας μπροστά σ’ αυτά τα σιχαμερά ανδρείκελα. Εξαιτίας αυτού θα επέλθει η τιμωρία του Θεού, και μάλιστα παράξενη τιμωρία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μέσω του γιου του Σολομώντος Ροβοάμ. Το βασίλειο διαιρείται, και μάλιστα άνισα: μόνο δύο φυλές μένουν υπό τον Ροβοάμ, ενώ οι υπόλοιπες φυλές του Ισραήλ υποτάχθηκαν στονΙεροβοάμ πρώην υπηρέτη του Σολομώντος. Έτσι διχασμένος θα παραμείνει ο λαός χίλια χρόνια, στη διχόνοια και το μίσος, με πολέμους ανάμεσά τους, έως την καταστροφή και του ενός και του άλλου βασιλείου.

Λόγω του φόνου – αυτοκτονία.

Κάποιος ονόματι Ζαμβρί υπηρέτης του βασιλιά Ηλά του Ισραήλ, ξεσηκώνεται ενάντια στον κύριό του και τον σκοτώνει μέσα στο παλάτι του. Αμέσως μετά από αυτό ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά. Αλλά ο λαός δυσαρεστημένος γι’ αυτό ανακηρύττει για βασιλιά του το στρατηγό Αμβρί. Όταν το άκουσε ο Ζαμβρί «πορεύεται εις άντρον του οίκου του βασιλέως και ενεπύρισεν επ’ αυτόν τον οίκον του βασιλέως και απέθανεν υπέρ των αμαρτιών αυτού ων εποίησε, του ποιήσαι το πονηρόν ενώπιον Κυρίου» (3 Βς., ιστ΄,18).

Λόγω της πτώσης από το Θεό – ξηρασία και πείνα.

Ο βασιλιάς Αχαάβ και η γυναίκα του Ιεζάβελ παρέκλιναν του αληθινού Θεού καικατεδίωξαν ανελέητα όλους εκείνους που πίστευαν στον αληθινό Θεό. Γι’ αυτό παρακάλεσε ο προφήτης Ηλίας με αποτέλεσμα να μη βρέξει στη Σαμάρεια για τρία χρόνια και έξι μήνες. Πολύ υπέφερε ο λαός και τα ζώα λόγω της ξηρασίας και της πείνας. Όλα εξαιτίας των φοβερών αμαρτιών του ηγέτη τους, βασιλιά Αχαάβ. Εκπληρώθηκε λοιπόν η απειλή του Κυρίου «και θήσω τον ουρανόν υμίν σιδηρούν και την γην υμών ωσεί χαλκήν… και ου δώσει η γη υμών τον σπόρον αυτής»(Λτ. Κστ΄, 19-20).

Λόγω της αναζήτησης φαρμάκου από το διάβολο – θάνατος.

Ο βασιλιάς Οχοζίας έπεσε από τον εξώστη του και αρρώστησε. Ασθενής στέλνει αγγελιαφόρους στην Ακκαρών να ρωτήσουν το Βάαλ, τον ψεύτικο θεό στην Ακκαρών, αν θα γίνει καλά. Αλλά ο προφήτης Ηλίας συναντά τους αγγελιαφόρους και τους λέει στέλνοντας μήνυμα προς το βασιλιά: «τάδε λέγει Κύριος∙ ει παρά το μη είναι Θεόν εν Ισραήλ συ πορεύη επιζητήσαι εν τω Βάαλ μυίαν θεόν Ακκαρών; Ουχ ούτως∙ η κλίνη, εφ’ ης ανέβης εκεί, ου καταβήση απ’ αυτής, ότι θανάτω αποθανή» (4 Βσ. Α΄, 6). Έτσι και συνέβη. Ο χρονογράφος λέει: «και απέθανε κατά το ρήμα Κυρίου, ο ελάλησεν Ηλιού» (4 Βσ. Α΄,17).

Το δίκαιο ο Θεός βοηθά.

Ο βασιλιάς Εζεκίας έπραξε δίκαια ενώπιον του Κυρίου. Γκρέμισε τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια σ’ όλη τη χώρα. Γι’ αυτό γράφει στη Γραφή: «και ην Κύριος μετ’ αυτού, και εν πάσιν, οις εποίει, συνήκε» (4 Βσ. Ιη΄, 7). Και όταν ο βασιλιάς των Ασσυρίων ο Σενναχηρίμ με μεγάλο στρατό κτύπησε την Ιερουσαλήμ, τα έφερε έτσι ο Θεός ώστε να καταστραφεί όλος αυτός ο στρατός σε μία νύκτα, ενώ το βασιλιά Σενναχηρίμ τον έκοψαν κομμάτια η γιοί του.

Όταν ο Εζεκίας αρρώστησε, κλαίγοντας προσευχήθηκε στο Θεό και παρακάλεσε και τον προφήτη Ησαΐα να προσευχηθεί και αυτός για την αποκατάσταση της υγείας του. Και έγινε καλά ο βασιλιάς και βασίλευσε για δεκαπέντε χρόνια ακόμα στην Ιερουσαλήμ. Παρόμοιος ως προς τη δικαιοσύνη και το σεβασμό στο Θεό ήταν και ο βασιλιάς Ιωσίας. Και ο Κύριος ήταν μαζί του.

Το μίσος και η ζήλια.

«Ου μισήσεις τον αδελφόν σου τη διανοία σου» (Λτ. Ιθ΄,17) διέταξε ο Θεός.«Μηδέ ζήλου» αναφέρει η Αγία Γραφή (Ψλ. Λζ΄,1). «Σης δε οστέων καρδία αισθητική» (Πρμ. Ιδ΄,30). Ο βασιλιάς Σαούλ ζήλεψε το Δαβίδ και τον φθονούσε λόγω της δημοτικότητάς του. Εξαιτίας αυτού του μίσους ο Σαούλ φθάνει σε χρόνιο παραλογισμό «και έπνιγεν αυτόν πνεύμα πονηρόν» (1 Βσ. Ιστ΄, 14) και προσπαθούσε να σκοτώσει το Δαβίδ.

Αυτή τη μη φυσική συμπεριφορά του Σαούλ οι οπαδοί της φυσικής των ημερών μας θα προσπαθούσαν να εξηγήσουν με βάση κάποιους φυσικούς νόμους. Μάταιη η προσπάθειά τους. Με κανένα φυσικό νόμο δεν μπορούν να εξηγήσουν την παράνοια στους ανθρώπους. Αν όμως καταλάβαιναν ότι η παράνοια προέρχεται από την αμαρτία έναντι του ηθικού νόμου του Θεού, τότε θα τους ήταν κατανοητές οι λέξεις: «έπνιγε αυτόν πνεύμα πονηρόν». Θα καταλάβαιναν και γιατί οι αρχαίοι Γάλλοι αποκαλούσαν τους πάσχοντας στο νου: «καταβαλλόμενους» ή «δαιμονισμένους».

Ο πνευματισμός.

Έδωσε εντολή ο Θεός: «ουκ επακολουθήσετε εγγαστρίμυθοις και επαοιδοίς» (Λτ. Ιθ΄,31). Όποια ψυχή το κάνει αυτό προειδοποιεί ο Κύριος «απολώ αυτήν εκ του λαού αυτής» (Λτ. Κ΄,6). Και ακόμα σε άλλο σημείο: «ουχ ευρεθήσεται εν σοί… φαρμακός επαείδων επαοιδήν, εγγαστρίμυθος και τερατοσκόπος, επερωτών τους νεκρούς» (Δτ. Ιη΄,10-11).

Αυτή την εντολή του Θεού καταπάτησε ο βασιλιάς Σαούλ, γι’ αυτό και έχασε το κεφάλι του. Αν και στην αρχή της διακυβέρνησής του καθάρισε από τη χώρα του τους μάγους, τους τερατοσκόπους και τους πνευματιστές κάθε είδους, όταν αργότερα απομακρύνθηκε από το Θεό πήγε σε μία μάγισσα και της ζήτησε να καλέσει κάποιο πνεύμα, ώστε να τον συμβουλεύσει. Εμφανίζεται το πνεύμα τουΣαμουήλ στο Σαούλ και του λέει οργισμένα ότι την επόμενη ημέρα θα πεθάνει. Και πράγματι την επομένη στη μάχη με τους Φιλισταίους ο βασιλιάς Σαούλ σκοτώνεται.

Δε σκοτώθηκε τυχαία ούτε λόγω ανικανότητας στη μάχη ούτε λόγω της μεγάλης δύναμης των αντιπάλων, αλλά λόγω της προσωπικής του αμαρτίας. Ο θάνατός του δεν εξηγείται με το φυσικό νόμο, αλλά με τον ηθικό.

Εξαιτίας των πολλών αμαρτιών επήλθε η πτώση των δύο κρατών. Λόγω του κακού που είχε γίνει ζιζάνιο στο λαό και στα παλάτια των βασιλιάδων, πέφτει η μάχαιρα του Κυρίου και στις δύο χώρες του λαού του Ιακώβ και οι δύο καταρρέουν.Ο βασιλιάς των Ασσυρίων Σαλμανασάρ κτυπά τη Σαμάρεια, συλλαμβάνει το βασιλιά του Ισραήλ Ωσηέ και τον ρίχνει στη φυλακή, υποτάσσοντας τη χώρα και θέτοντάς την υπό την εξουσία του (4 Βσ.κεφ. Ιζ΄). Επίσης διατάσσει οι Ισραηλίτες να μετακινηθούν στην Ασσυρία ενώ η Σαμάρεια κατοικήθηκε από Ασσυρίους.

Την Ιερουσαλήμ κτύπησε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσωρ, την κατακτά, την καίει και τη γκρεμίζει μαζί και το ναό του Σολομώντα, τα βασιλικά ανάκτορα και τα τείχη της πόλης. Συλλαμβάνει τον τελευταίο βασιλιά των ΙουδαίωνΣεδεκία, έσφαξε τους γιους του μπροστά στα μάτια του, ύστερα τύφλωσε τον ίδιο και δέσμιο τον σέρνει στη Βαβυλώνα (4 Βσ. Κε΄, 7). Έτσι οδηγεί ως σκλάβο και ολόκληρο το λαό στη Βαβυλώνα, αφήνοντας μόνον τους φτωχούς για να καλλιεργούν τη γη.

Έτσι καταρρέει το κράτος και η ελευθερία του λαού, τον οποίο ο Θεός απελευθέρωσε από την Αιγυπτιακή σκλαβιά, του αποκάλυψε το θέλημά Του και του εμπιστεύθηκε το νόμο Του. Καταρρέει έτσι ώστε ποτέ δεν επέστρεψε στην παλιά του δύναμη και μέγεθος.

«Και ουκ ήκουσαν και εσκλήρυναν το νώτον αυτών υπέρ τον νώτον των πατέρων αυτών και τα μαρτύρια αυτού, όσα διεμαρτύρατο αυτοίς, ουκ εφύλαξαν και επορεύθησαν οπίσω των ματαίων και εματαιώθησαν … εγκατέλιπον τα εντολάς Κυρίου Θεού αυτών … και εθυμώθη Κύριος σφόδρα εν τω Ισραήλ, και απέστησεν αυτούς από του προσώπου αυτού» (4 Βσ. Ιζ΄, 14-18).

Η χιλιόχρονη υπομονή του Κυρίου έφθασε στο τέλος της και μαζί της το τέλος της χιλιόχρονης βασιλείας του Ισραήλ. Και όλα όσα συνέβησαν δε συνέβησαν με βάση κάποιο φυσικό νόμο, αλλά με τον άγιο και αναπόφευκτο ηθικό νόμο του Θεού.

Πηγή: Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς «Περί Νόμου του Θεού», εκδόσεις ΧΡΟΕΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΝΕΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ιερά Καλύβη Ζωοδόχου Πηγής

Ιερά Σκήτη Αγίου Παντελεήμονος 

Κουτλουμουσίου - Άγιον Όρος 

Δευτέρα 03/10/2016 Διονυσίου του Αρεοπαγίτου

ΝΕΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.

Επιτρέψατε μου να σας αντιπροσωπεύσω και να στείλω ευχαριστίες στον Τριαδικό Θεό ημών, στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη αλλά και στον Γέροντα Ασκητή του Αιγαίου που μου απέστειλε και πάλι μέσω κοινών γνωστών τις νέες ουράνιες συγκλονιστικές ειδήσεις.

Είναι δυο κείμενα με ημερομηνίες, 28/05/2016, παραμονή της αποφράδας ημέρας της αλώσεως της πόλεως της του Θεού Σοφίας το 1453 και το δεύτερο δόθηκε από τον Άγιο στις 29/09/2016, ημερομηνία που αμφισβητήθηκε από τον Ερντογάν η Συνθήκη της Λωζάνης.

Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις, δεν αφήνουν κανένα σοβαρό θέμα χωρίς να το αγγίζουν, είναι ένα δείγμα της απερίγραπτης αγάπης του Θεού ημών και του Αγίου Παϊσίου προς το Ελληνικό Έθνος, το οποίο ετοιμάζουν να αναστήσουν από τις στάχτες του.

Όσοι ζουν εν αμετανοησία, αλλά, πάλι θέλουν να βιώσουν την μυστηριακή ενδελέχεια των γεγονότων της Κωνσταντινουπόλεως και επέκεινα, μπορούν εν μετανοία να καλπάσουν προς τον Ιησού Χριστό (κόβοντας δρόμο), προσευχόμενοι υπέρ των εχθρών των. 

Ιερόν Κελλίον Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, η γνωστή Παναγούδα. Εκεί τον συνάντησε ο Γέροντας Νεκτάριος ο Αγιορείτης και ωφελήθηκε και ωφελείται ακόμα τα μέγιστα από την συνάντηση αυτή.

Παρακάτω παραθέτω τον πρώτο στοίχο από κάθε κείμενο και θα αφήσω τα υπόλοιπα για εσάς, για να εκπλαγείτε, θαυμάσετε, δοξάσετε τον Θεό ημών.

Από το κείμενο της 28/05/2016.

Θ'ανοίξει η γη θα κουνηθεί από την αμαρτία, ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω λόγια Θεία.

Από το κείμενο της 29/09/2016.

Να είστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο. Σε λίγο θα συμβεί κάτι πολύ μεγάλο. 

Εύχομαι όλοι σας να ακούσετε την φωνή Του Θεού να σας καλεί με το όνομα σας για να πάτε στην Αγία Σοφία. Αμήν Γένοιτο.

Τα δύο κείμενα με τις ουράνιες ειδήσεις των μελλόντων να συμβούν σύντομα, θα αναρτηθούν την προσεχή Τετάρτη 05.10.2016 και ώρα 22:00. 

Καλή ανάγνωση και στην Πόλη με το καλό (ακολουθούν τα κείμενα με τις ουράνιες αποκαλύψεις του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ένα της 28-05-2016 και το αμέσως επόμενο την 29-09-2016 με τις ουράνιες αποκαλύψεις του Αγίου Παϊσίου και έπειτα το σχόλιο του Γέροντος Νεκταρίου και η επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων για τον διωγμό του Αρχιμανδρίτου Αγίου Γέροντος Παϊσίου και τέλος ένα μικρό κέιμενο του κ. Νικόλαου Ζερβού κατα της δίωξης Ορθοδόξων από οικουμενιστές και οπαδούς των). 

Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος

28-05-2016

- Θ’ ανοίξει η γη. Θα κουνηθεί από την αμαρτία. Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω λόγια θεία.

- Ο κόκκινος στρατός σήκωσε τη ρομφαία. Τη δύναμή Του o Μιχαήλ του έδωσε τη θεία.

- Ο Ταξιάρχης Μιχαήλ έδωσε τα φτερά του. Της αστραπής του τη βροντή στα χέρια τα δικά τους.

- Συνάζονται τα έθνη γύρω απ’ την άγια πόλη. Το αίμα τους θα φτάσει ως τρίχρονο δαμάλι.

- Με αίμα όσοι έβαψαν τα χέρια τα δικά τους, το ίδιο αίμα θα πνίξει το αισχρό ανόμημά τους.

- Οι ακάθαρτοι απόγονοί τους εδώ θα συναχθούν. Γύρω απ’ την άγια πόλη. Εκεί θα εξοντωθούν.

- Το αίμα των μαρτύρων βοά στον ουρανό. Το αίμα των σφαγιασθέντων θα φέρει λυτρωμό.

- Δεν θα ‘ναι η ρώσικη φωτιά που πάνω τους θα πέσει, μα η θεία οργή – η δίκαια των φόνων τους θα φέρει.

- Νομίζουνε οι άνομοι τον κόσμο πως διοικούν. Του Μόνου Παντοκράτωρα τη δύναμη θα δουν.

- Του Τίμιου σταυρού θα δουν την πανοπλία. Του ανίκητου στρατού τη χάρη του τη θεία. Στον λίθο της Ορθοδοξίας όποιος πάνω σκοντάψει, την κάρα του ευθύς ο ίδιος θα συνθλάσει.

- Ο λίθος αυτός της πίστεως είναι η μικρή Ελλάδα. Ορθοδοξίας ο φανός. Ευαγγελίου η δάδα.

- Τη δάδα αυτή όποιος προσπαθεί να σβήσει, να χαλάσει, το ίδιο το χέρι Tου Θεού αυτόν θα τον συντρίψει.

- Ούτε το ίχνος τους ποτέ κανένας δεν θα βρει. Τον λύχνο αυτό κρατάει Αυτός ο Λυτρωτής.

- Την Ελλάδα τη κρατάει στα χέρια Tου ο Θεός. Απ’ τη μικρή πατρίδα θα ‘ρθει ξανά το Φως.

- «Εγώ ειμί η Αλήθεια, το Φως και η Ζωή». Το Φως αυτό κρατάει στα χέρια Του ο Κριτής.

- «Φως ιλαρόν αγίας δόξης» παντού θα απλωθεί. Από εδώ θα διασπαρεί ο λόγος Του Κριτή.

- Μέσα στη στάχτη βρίσκεται η σπίθα η θεϊκή. Μέσα στη σπίθα κατοικεί ο λόγος Του Κριτή.

- Και φτάνει η ώρα χριστιανοί που η σπίθα φωτιά θα γίνει, και που παντού θα απλωθεί η πυρκαγιά εκείνη.

- Αυτή η θεία πυρκαγιά θα κάψει την αμαρτία, και από παντού θα αναδυθεί μια θεία ευωδία.

- Θα ‘ναι η ευωδία Του Πνεύματος. Αυτή Του Παρακλήτου. Σ’ όλη τη γη θα σκορπιστεί η Χάρις Του Υψίστου.

- Η Ελλάδα συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, μέσα απ’ τη στάχτη θα φανεί ξανά δεδοξασμένη.

- «Ελήλυθεν η ώρα να δοξαστεί ο Θεός» στην Ελλάδα πάνω χαράκτηκε, ο Τίμιος Σταυρός.

- Η λάμψη του θα φωτίσει ξανά όλη την πλάση και από εδώ θα ακουστεί «Φως Χριστού φαίνει πάσι».

- Μα απ’ το σταυρό που χάραξε στην Ελλάδα ο Χριστός, μέσα απ’ αυτό το χάραγμα θ’ αναδυθεί, αίμα, ύδωρ και φως.

- Το αίμα αυτό θα πνίξει την κάθε αμαρτία. Κάθε μορφής πορνεία, και αρσενοκοιτία.

- Το αίμα αυτό θα σβήσει όλη την προδοσία. Συνλείτουργα, συνπροσευχές, την κάθε πανθρησκεία.

- Η Ελλάδα έγινε έρμαιο του μουσουλμανισμού. Της ύπουλης θρησκείας αυτής του Παπισμού.

- Νέες συνόδους φτιάχνουνε μιας άλλης πανθρησκείας. Ο δούρειος ίππος έναντι της μιας Ορθοδοξίας.

- Μέσα σ’ αυτόν τον ίππο ο Καθολικισμός. Μέσα σ’ αυτόν ευρίσκεται και ο Σιωνισμός.

- Όσοι σ’ αυτά τα σχέδια βάλουν υπογραφή, θ’ ανοίξει η γη κι ο ουρανός αυτούς να καταπιεί.

- Σ’ αυτό τον τόπο τον άγιο όσοι αυτά υπογράψουν τη γη κάτω απ’ τα πόδια τους ευθύς αυτοί θα χάσουν.

- Από αυτό το χάραγμα του Τίμιου σταυρού – ύδωρ θα αναβλύσει. Τη νέα την Ελλάδα θα την ξαναβαπτίσει.

- Στ’ όνομα της Άγιας Τριάδας η Ελλάδα ξανά θα βαπτιστεί. Θα ‘ρθει πάλι στον κόσμο νέα Πεντηκοστή.

- Σαν αύριο στην πόλη υψώθηκε η κόκκινη σημαία. Μα έρχεται η δίκαιη οργή Του Κύριου και Κριτή!

- Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα σφιχτά εις το ζωνάρι. Τώρα του Άι Γιώργη τ’ άλογο δεν έχει χαλινάρι.

- Ακράτητο, αδάμαστο τρέχει εις τα στενά. Μεσ’ την Κων/λη τον βλέπουν ζωντανά.

- Τρέχει πάνω στα σύνορα με το σταυρό στο χέρι. Στο άλλο χέρι το σπαθί, του πνεύματος μαχαίρι.

- Η Αγιά Σοφιά ετοιμάζεται τις θύρες να ανοίξουν. Τη θεία λειτουργία μάρτυρες να ποιήσουν.

- Κρατήστε στο χέρι το σταυρό. Στα χείλη την ευχή. Μετάνοια, εξομολόγηση ο Κύριος να σας δει.

- Καθέναν θα φωνάζει ο Κύριος με τ’ όνομά του. Θα Τον ακούσουν όσοι ποιούν το θέλημά Του.

- Αυτούς θα τους συνάξει στην μάντρα τη δική Του. Αυτοί μόνο θ’ ακούσουν την άγια φωνή Του.

- Έρχεται απ’ τον ουρανό αντάρα θεϊκή. Αδιάλειπτα να είναι τώρα η προσευχή.

- Η Υπερμάχω Στρατηγός, η ελπίδα της Ελλάδας, κρατάει ακόμα την οργή Της Αγίας Τριάδας.

- Ο Άγιος Παΐσιος σας έδωσα τα λόγια Του Θεού. Σαν αύριο η πόλη έπεσε στα χέρια του εχθρού.

- Μα φτάνει η ώρα Χριστιανοί ξανά μέσα στην πόλη, σημαία ελληνική να υψώσουν, οι δώδεκα Αποστόλοι.

- Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω την ευχή μου. Εύχομαι στην Άγια Σοφιά να είστε εδώ μαζί μου.

Αμήν και τω Θεώ δόξα

Εις το όνομα της Αγίας Τριάδος

29-09-2016

- Να είστε ενωμένοι ο ένας με τον άλλο. Σε λίγο θα συμβεί κάτι πολύ μεγάλο.

- Βάλτε σημαίες ελληνικές με σήμα το σταυρό. Ο Άγιος Παΐσιος σας δίνω το γραπτό.

- Έφτασε η ώρα αδελφοί. Σε λίγο θα χαθεί, το μαύρο μισοφέγγαρο. Κοντεύει να σβηστεί.

- Στη γη δεν θα υπάρξει ούτε μία γραμμή να λέει πως υπήρξε η Τούρκικη φυλή.

- Το έθνος αυτό δεν έγινε με θεία ευλογία. Το αίμα των μαρτύρων βοά μπρος Τον Μεσσία.

- Πόντος, Μ. Ασία, Κύπρος, Καππαδοκία. Όλες αυτές οι λέξεις λένε «Αγιά Σοφία».

- Στο αίμα θα πνιγεί ο Τούρκος Φαραώ. Γρηγόριος, Χρυσόστομος κρατούν το αίμα αυτό.

- Τα λόγια του Πατροκοσμά βγαίνουν αληθινά. Ο Κύριος ήδη βρίσκεται μεσ’ την Αγιά Σοφιά.

- Του Αιγαίου τα νερά πάλι θ’ αμφισβητήσουν. Του ουρανού τη δύναμη γρήγορα θα γνωρίσουν.

- Και η σπιθαμή του τόπου ετούτου είναι άγια, Ιερή. Του Άγιου Ιωάννη εβγήκε το σπαθί.

- Ο Κύριος υπέγραψε με αίμα των μαρτύρων. Η υπογραφή Του μπήκε και δεν την παίρνει πίσω.

- Η πένα, ήταν το κρίνο του Επανευαγγελισμού. Η ίδια η Θεοτόκος Του έδωσε αυτό.

- Φόρεσε το Μαφόριο Της το άσπρο η Παναγία. Έρχεται η ανάσταση του γένους η αγία.

- Όσοι εμαρτυρήσανε στην πίστη την Αγία, λαμπάδες κρατούν με Άγιο Φως μεσ’ την Αγιά Σοφία.

- Σε λίγο θα ανοίξει η μυστική η κρύπτη. Της τελευταίας λειτουργίας ο Κύριος τα λόγια θα βροντήσει.

- Σε λίγο θα φανεί στην Εκατονταπυλιανή, η τελευταία πύλη που έμεινε κρυφή.

- Άγγελοι μεταφέρουν εφτάφωτη λυχνία, μεσ’ την Αγιά Σοφιά, γι’ αυτή τη λειτουργία. «Ευλογημένη» θ’ ακουστεί ξανά σ’ όλη την πλάση. Του Επανευαγγελισμού η ώρα αδέλφια έχει φτάσει.

- Σημαίες λιβανίστε με το διπλό αετό. Σε λίγο θ’ ανεμίζουν στην πόλη του φωτός.

- «Εν τούτω Νίκα» γράφει ψηλά στον ουρανό. Όποιος κοιτάζει χαμηλά, θα δει το σήμα αυτό.

- Είστε ευλογημένοι εσείς που τώρα ζείτε. Όσους ο Κύριος σταύρωσε στην πόλη για να ‘ρθειτε.

- Το αίμα των μαρτύρων των απ’ αιώνος γενεών στην άγια πόλη έφτασε τον άγιο χρόνο αυτό.

- Σαν πύρινο ποτάμι από τον ουρανό, έξω απ’ την Κωνσταντινούπολη σταμάτησε αυτό.

- Το σήμα περιμένει από το Βασιλέα να πνίξει στην Άγια πόλη, όλη τη δυσοσμία.

- Δικαίωση θα βρουν για όλους τους διωγμούς, τις άδικες σφαγές όλου του Ελληνισμού.

- Ο Ταξιάρχης Μιχαήλ κρατάει με τη σπάθα το πύρινο ποτάμι, του αίματος τη λάβα.

- Των γενεών οι ακάθαρτοι στην πόλη θα συναχθούνε. Σαν τρίχρονο δαμάλι στο αίμα θα πνιγούνε.

- Μετανοείστε Χριστιανοί γιατί έφτασε η στιγμή «Τω Υπερμάχω» ν’ ακουστεί στην άγια τη γη.

- Και τότε θα ανοίξει η Άνω Βασιλεία. Άγγελοι θα ψέλνουν ωσαννά, μαζί και αλληλούια.

- Μετανοήστε Χριστιανοί. Κρατείστε το σταυρό. ο Κύριος θα σαρώσει τον Οικουμενισμό.

- Να μείνετε πιστοί στο γιώτα το δικό Του. Όποιος το κρατήσει ακέραιο θα δει το πρόσωπό Του.

- Κόψατε το Ευαγγέλιο στα μέτρα τα δικά σας. Νέα θρησκεία κάνατε για σας και τα παιδιά σας.

- Βάλατε τον εχθρό στα Άγια των Αγίων. Το αίμα βεβηλώσατε ηρώων και μαρτύρων.

- Έρμαιο η Ελλάδα του Μουσουλμανισμού. Του Οικουμενισμού και του Σιωνισμού.

- Βάζετε στα σχολεία τη θρησκειολογία. Δεν ξέρουν τα Ελληνόπουλα για την Ορθοδοξία.

- Γίνανε οι Ελληνίδες με νόμο μοιχαλίδες. Τρίτο φύλο ποιήσατε σαν άλλοι Σοδομίτες.

- Σαν σκεύος κεραμέως ο Κύριος θα συντρίψει, όσους προδώσαν το σταυρό. Τους μισθωτούς της πίστης.

- Θα έρθουνε στην πόλη μόνο οι καθαροί. Την πίστη ακόμα όσοι κρατούν αγνή σαν το κερί.

- Αυτοί λαμπάδες θα ‘ναι μέσα στην Αγιά Σοφιά. Αυτοί το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», θα πουν στην Παναγιά.

- Αυτό το λύμα το μικρό, αγνό μελισοκέρι. Τον κόσμο θα φωτίσει με Του Χριστού τη Χάρη.

- Οι δώδεκα Απόστολοι τον κόσμο όλο φώτισαν. Όσους ο Κύριος σταύρωσε, στον κόσμο θα κηρύξουν.

- Μέσα στην Πόλη βρίσκομαι και στην Αγιά Σοφιά. Άγγελοι και Αρχάγγελοι στολίζουν μυστικά.

- Ο Μέγας Παντοκράτωρ κρατάει τα κλειδιά της Κωνστα/λεως μεσ’ την Αγιά Σοφιά.

- Αυτά θα παραδώσει στην Άγια Του Μητέρα, όταν το «Νύμφη Ανύμφευτε» ψαλεί στην Πλατυτέρα.

- Και τότε θα πετάξει ξανά ο Αετός, στα πέρατα της γης να ρίξει παντού φως.

- Το φως του Ευαγγελίου παντού θα διαδοθεί, σε κάθε σπιθαμή ο λόγος Του Κριτή.

- Των απ’ αιώνων προσευχών εσείς είστε ο καρπός που εδιάλεξε ο Κύριος να δείτε αυτό το Φως.

- Σύντομα την Πατρίδα μας ο Θεός θα καθαρίσει απ’ όσους την μολύνανε κι έχουν ποδοπατήσει.

- Να λέτε τους χαιρετισμούς στην Άγια Παναγία. Αυτή κρατάει τα χέρια ακόμα Του Μεσσία.

- Μα έφτασε η ώρα. Σκιρτήστε Χριστιανοί. Το άγιο Ευαγγέλιο να ακουστεί στη γη. Ο Άγιος Παΐσιος έδωσα νέα θεία, απ’ την αγάπη του Θεού, για όλους σας τεκνία.

- Του αμαρτωλού το χέρι η χάρις μου οδηγεί. Η Παναγιά των Βλαχερνών σταυρώνει το χαρτί.

Αμήν και τω Θεώ Δόξα

Σχόλιο Γέροντος Νεκταρίου για τον διωγμό του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.

Οι ρασοφορεμένοι παποκαίσαρες μη σεβόμενοι τον Ορθόδοξο μαύρο μανδύα και υποκρινόμενοι ότι αγαπούν τον Ιησού Χριστό και την Ορθοδοξία, ενώ αντίθετα οι ενέργειες τους δείχνουν ότι αγαπούν την πλάνη και την αίρεση του οικουμενισμού, φοβερίζουν τον Ορθόδοξο Άγιο Καθηγούμενο Γέροντα Παΐσιο Ιερομόναχο της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, διότι ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ πιστός στα ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΔΟΓΜΑΤΑ και στις αποφάσεις των Ιερών Οικουμενικών Συνόδων. Ω ποία ντροπή για τους παποκαίσαρες ψευτοορθόδοξους. Ο Άγιος Καθηγούμενος Γέροντας Παΐσιος αξίζει όλη την υποστήριξη μας πνευματική και υλική.

Κύριε Ιησού Χριστέ στήριξον ημάς εις την Ορθόδοξον Πίστη και δώσε φωτισμό μετανοίας στους παποκαίσαρες βασανιστές μας. Αμήν Γένοιτο.

(Παρακάτω ακολουθεί η επιστολή των Αγιορείτων Πατέρων, όπου ενημερωνόμαστε για την δίωξη του Αγίου Καθηγουμένου Γέροντος Παϊσίου)

Επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων για τον διωγμό του Αγίου Αρχιμανδρίτου Γέροντος Παϊσίου.

Ἃγιον Ὂρος 3/10 (20/9 ἐκ. ἡμ.)

Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου

--ΕΚΤΑΚΤΟ—

Ἡ κλιμάκωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν γνησίων, καὶ ὄχι "μισθωτῶν" ποιμένων, εἶναι γεγονός. Ἡὑπεράσπιση ἀπὸ ἕναν ὀρθόδοξο λεβίτη τοῦ αὐτονόητου -γιὰ ἄλλεςἐποχές- δηλαδὴ τῆς ἀκεραιότητος καὶ καθαρότητος τῆς ὀρθοδόξου πίστεως ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, ψυχικὰ κολάσιμων, διδασκαλιῶνὅσο καὶ ὁ, κατὰ τοὺς ἁγίους Πατέρες ὑποχρεωτικὸς, ἒλεγχος κατὰτῶν διδασκόντων-συνευδοκούντων πρὸς αὐτές, σήμερα καθίσταται ΑΙΤΙΑ ΔΙΩΓΜΟΥ. Ἡ ἄρνηση σιωπῆς, ἐν καιρῷκηρυσσομένης αἱρέσεως, ἀπὸ ἐπαινετὴ κατήντησε ψεκτή, δεῖγμα "φανατισμοῦ" καὶ ἀπόδειξη μή "διακριτικῆς" καί "ἀγαπώσης" καρδίας.

Ἡ περίπτωση τοῦ γέροντος Ἀρχ. Παϊσίου, καθηγουμένου τῆςἹ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, εἶναι σὲ ὅλους τοὺςἀντιοικουμενιστὲς πιστοὺς γνωστή. Ἀντὶ λοιπὸν τοῦ ὀφειλομένουἐπαίνου, ἡ Μητρόπολις Φλωρίνης ἐπροχώρησε τὴν Παρασκευὴ 30 Σεπτεμβρίου στὴν ἀπόφαση ἔκπτωσης τοῦ γέροντος ἐκ τῆςἡγουμενικῆς θέσης καὶ τοῦ διεβιβάσθη νὰ ἐγκαταλείψη τὴν μονή.Ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καὶ στὶς περιπτώσεις τῶν Χιλανδαρινῶν πατέρων, τοῦ γέροντος Σάββα Λαυρεώτου καὶ τοῦ γέροντος Χερουβεὶμ τοῦ Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἰωάννου Κουκουζέλη (Ἱ.Μ.Μ. Λαύρας), ἔτσι καὶ ἐδῶ ὁ ὁμολογιακὸς ἀγώνας στέφεται μὲ τὶς δάφνες τοῦδιωγμοῦ, κατὰ τὸ ρητὸν " ὁ θέλων εὐσεβῶς ζεῖν, διωχθήσεται".

Στὸ χῶρο αὐτοῦ τοῦ μικροῦ σημειώματος περιοριζόμαστε μόνο νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἱ.Μ. Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ὄχι ἁπλῶςἐξωραΐσθη ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ἐκ βάθρων ἐκτίσθη ὑπὸ τοῦγέροντος Παϊσίου, μέσω εἰσφορῶν πιστῶν χριστιανῶν ἐχόντων εὐλάβεια πρὸς τὸ ἔργο καὶ τὴν ἀγωνιστικότητα τοῦ γέροντος. Αὐτὸς εἶναι καὶ ἕνας λόγος ποὺ δὲν τιμᾶ οὐδόλως τὶς ἀστυνομικὲςἀρχές, οἱ ὁποῖες διὰ τῆς συνεχοῦς παρουσίας ἀσφαλιτῶν, κάθεἄλλο παρὰ διακριτικῆς, ἔχουν διαμορφώσει ἕνα κλῖμα φόβου καὶἀπειλῆς ἔξωθεν τῆς μονῆς, τόσο γιὰ τοὺς προσερχομένους πιστοὺςὅσο καὶ γιὰ τὸν γέροντα.

Ἐν τέλει ὁ διωγμὸς αὐτός, ὅπως καὶ τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων δὲν συνιστᾶ τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴν ἔμπρακτη ἐφαρμογὴ τῆς παραγράφου 22 τοῦ ἐπαίσχυντου κειμένου τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, αὐτοῦ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἡ ὁποία ὁμιλεῖ περὶ καταδίκης τῶν "διασπαστῶν" τῆς Ἐκκλησίας ὑπὸ "ἀτόμων ἢ ὁμάδων". Ὁ γέρονταςἈρχιμ. Παΐσιος διασπᾶ τὴν "ἑνότητα" καί "ἀγάπη" τῶν συμπορευομένων μετὰ τοῦ οἰκουμενιστικοῦ Φαναρίου.

Ἁγιορεῖτες Πατέρες.

Σχόλιο κ. Νικόλαου Ζερβού κατά των διώξεων Ορθοδόξων Ιερέων από οπαδούς του Οικουμενισμού

Η Αργοπορία δεν είναι Αρετή! Πού ήταν οι Ταγοί της Ελλαδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, όταν έγινε το πρώτο βαρύ ολίσθημα στροφής του Πατριάρχη Αθηναγόρα προς τον Οικουμενισμό;;;;;;;Τ΄ άφησαν έτσι να κυλούν τα πράγματα για πάνω από 60 χρόνια από τότε και να σύρεται η Ορθοδοξία προς τον Οικουμενισμό απ' όλους τους μετέπειτα Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως, με όλο αυξανόμενη επιτάχυνση!! Άφησαν τον νυν Πατριάρχη, να συγκαλέσει και Σύνοδο Ορθοδόξων Εκκλησιών, πρόσφατα στην Κρήτη!! Εκεί πήραν και Αποφάσεις κατά αρνουμένων τον Οικουμενισμό προσώπων, όπως τούτο αποδεικνύεται από την έναρξη επιλεκτικών διώξεων κατά σεβασμίων Κληρικών και Γερόντων, Ενθέρμων Αγωνιστών κατά της Παναίρεσης του Οικομενισμού!! Αν και τώρα δεν πάρουν κυριολεκτικά φωτιά οι Άμβωνες των Ενοριών πανελλαδικά και να εκδηλωθούν συμπαραστάσεις προς τους διωκομένους και με ό,τι άλλο αυτό συνεπάγεται, τότε οι μεμονωμένες διώξεις δεν θ' αργήσουν να γίνουν μαζικές κατά των Ορθοδόξων Χριστιανών της Ελλαδικής Εκκλησίας, Κληρικών και Μοναχών πρώτα και Λαϊκών αμέσως μετά και στη συνέχεια αδιακρίτως κατά πάντων των αρνουμένων την Παναίρεση του Οικουμενισμού. Ήδη την Ιερά Σύνοδο της Εκκκλησίας της Ελλάδος, γενικά ως Σώμα Διοικήσεως της Εκκλησίας, την βαρύνει η αγανάκτηση πολλών ενδιαφερομένων Πιστών Τέκνων της, διότι παραμένει επί 10ετίες "χλιαρή" στην αντιμετώπιση της εκκλησιαστικής Λαίλαπος, η οποία, ορατή ούσα πλέον, επέρχεται απειλητική κατά των κεφαλών όλων μας!! Η Ιεραρχία θα συνεχίσει να τηρεί την εμετική αυτή στάση;;;;;

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη 

Παναγία Αρβανίτισσα 

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης 

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr

Ἡ δύναμη τῆς μετάνοιας

Ἡ δύναμη τῆς μετάνοιας εἶναι ἀπροσμέτρητη. 

Ἡ μετάνοια εἶναι ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας. 

Ἀλλά γιά νά σωθοῦμε, πρέπει νά μετανοήσουμε ἔμπρακτα, κόβοντας τίς κακές μας συνήθειες, ἀπέχοντας ἀπό ἁμαρτωλές πράξεις, λόγους ἤ καί σκέψεις ἀκόμα, καί ζητώντας τό ἔλεος τοῦ Κυρίου.

Τή μετάνοιά μας ἀκόμα πρέπει νά τή συνοδεύουν καί θετικά ἔργα, στό μέτρο πού ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις:

Τίς σαρακοστές τῶν ἁγίων ἀποστόλων, τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Πάσχα νά μήν τρῶμε κρέας καί ὅ,τι ἄλλο ὁρίζουν οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. 

Νά νηστεύουμε ἐπίσης Τετάρτη καί Παρασκευή. Τή μεγάλη Σαρακοστή οἱ πρσευχές μας νά εἶναι θερμότερες καί μεγαλύτερης διάρκειας ἀπό τίς προσευχές τοῦ ὑπόλοιπου χρόνου. 

Ἀλλά προπαντός:

Νά ἐλεοῦμε μέ ἱλαρότητα. 

Ν' ἀγαπᾶμε μέ καθαρότητα. 

Νά σηκώνουμε τά βάρη τῶν ἀδελφῶν. Νά κλαῖμε "μετά κλαιόντων" καί νά χαιρόμαστε "μετά χαιρόντων". Ὅλη μας ἡ ζωή νά εὐωδιάζει ἀγάπη, ταπείνωση καί καλοσύνη. 

Αὐτό σημαίνει μετανοῶ:

Ἀλλάζω νοῦ, ἀλλάζω πορεία ζωῆς, μεταστρέφομαι ἀπό τήν ἁμαρτία στήν "κατά δύναμιν" καί "κατά χάριν" ἁγιότητα.

Ἄς ζητήσουμε λοιπόν ἀπό τόν Θεό τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, πού γίνεται μόνο:

μέ τό μυστήριο τῆς Ἐμομολογήσεως, ἄς καθαρίζουμε τήν ψυχή μας συνεχῶς ἀπό τά πάθη 

καί ἄς φυλᾶμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, παρακαλώντας Τον ἀδιάλειπτα νά μᾶς χαρίζει μετάνοια ἔμπρακτη, πραγματική καί διαρκή, μετάνοια ὡς τήν ἔσχατη πνοή τῆς πρόσκαιρης αὐτῆς ζωῆς.

Ἀμήν. 

Ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟ! 

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Στόν δρόμο πρός τήν χριστιανική τελειότητα!

Ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη

Διαβάστε τά ἄλλα Μέρη ἐδῶ: Α΄ , 

Δευτερονόμιο:

"Καί τώρα, Ἰσραηλίτες, τί ἄλλο σᾶς ζητᾶ ὁ Κύριος καί Θεός, παρά νά Τόν σέβεσθε καί νά βαδίζετε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές Του καί νά Τόν λατρεύετε" (Δευτ. ι΄ 12-13).

Ψαλμοί τοῦ Δαυίδ:

"Ὅσοι ἀγαπᾶτε τόν Κύριο, νά ἀποστρέφεσθε τά πονηρά ἔργα" (Ψαλμ. ςστ' 10). 

"Φυλάγει ὁ Κύριος ὅλους ἐκείνους πού Τόν ἀγαποῦν, καί θά ἐξολοθρέψει ὅλους τούς ἁμαρτωλούς" (Ψαλμ. ρμδ΄ 20). 

"Δέν εἶσαι Ἐσύ ὁ Θεός πού θέλει τήν ἀνομία. Δέν θά κατοικήσει κοντά Σου ὁ πονηρός, οὔτε θά σταθοῦν μπροστά στά μάτια Σου ὅσοι παραβαίνουν τόν νόμο" (Ψαλμ. ε΄ 10-11).

Ἡσαΐας:

"Αὐτός ὁ λαός μέ πλησιάζει μέ τό στόμα του καί μέ τιμοῦν μέ τά χείλη τους, ἐνῶ ἡ καρδιά τους βρίσκεται πολύ μακρυά ἀπό ἐμένα" (Ἡσ. ε΄ 5-6, Ματθ. ιε΄ ιε΄ 8).

"Κάθε μέρα ἀναζητοῦν ἐμένα-τόν Θεό-κι ἐπιθυμοῦν νά γνωρίσουν τίς ἐντολές μου, σάν νά εἶναι λαός πού ἔχει ἐφαρμόσει τόν νόμο καί δέν ἐγκατέλειψε τήν κρίση τοῦ Θεοῦ του, λέει ὁ Κύριος" (Ἡσ. νη΄ 2). 

"Ὅταν ὑψώνετε-ἱκετευτικά-τά χέρια σας σ' ἐμένα, θά γυρίσω ἀλλοῦ τό πρόσωπό μου ἀπό ἐσᾶς...γιατί τά χέρια σας εἶναι βουτημένα στό αἷμα. Λουστεῖτε καί ἐξαγνιστεῖτε. Ἀφαιρέστε τίς κακίες ἀπό τίς ψυχές σας...Μάθετε νά κάνετε τό καλό, ἐπιδεῖξτε τή δικαιοσύνη, γλιτῶστε αὐτόν πού ἀδικεῖται. Ἀποδῶστε τό δίκαιο στό ὀρφανό καί τή δικαιοσύνη στή χήρα, καί τότε ἐλᾶτε νά συζητήσουμε, λέει ὁ Κύριος" (Ἡσ. α΄ 15-18).

Σολομών:

"Εἶναι στόν Κύριο μισητή ἡ διεστραμμένη ζωή" (Παρ. ιε΄ 9), "ἀντίθετα εἶναι εὐπρόσδεκτοι στόν Κύριο ὅσοι ζοῦν ἐνάρετα" (Παρ. ια΄ 20).

"Οἱ ἁμαρτίες καθαρίζονται μέ ἐλεημοσύνες καί πίστη καί μέ τόν φόβο τοῦ Κυρίου ἀποφεύγει καθένας τό κακό" (Παρ. ιε΄ 27α).

Σειράχ:

"Νά μήν πεῖς: Μέ ἔπλασε ὁ Θεός, δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἁμαρτωλό ἄνθρωπο, γιατί ὁ Θεός μισεῖ κάθε διαστροφή". 

"Καί νά μήν πεῖς: Μά Ἐκεῖνος εἶναι πολυεύσπλαγχνος καί θά συγχωρήσει τίς πολλές ἁμαρτίες, γιατί Αὐτός ἔχει ἔλεος, ἔχει καί ὀργή καί ἐπάνω στούς ἁμαρτωλούς ξεσπάει ὁ θυμός Του" (Σ. Σειρ. ε΄ 5-7).

Γιατί "καθώς εἶναι μεγάλη ἡ εὐσπλαγχνία Του ἔτσι εἶναι μεγάλη καί ἡ αὐστηρότητά Του καί κρίνει τόν ἄνθρωπο σύμφωνα μέ τίς πράξεις του" (Σ. Σειρ. ιστ΄ 12)

"καί ὁ καθένας θά ἀνταμειφθεῖ σύμφωνα μέ τά ἔργα του" (Σ. Σειρ. ιστ΄ 14).

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Πόσο εύκολα συγχωρεί ο Θεός!

Αρκεί ο άνθρωπος να του ανοίξει και να επιστρέψει δια της μετανοίας στο Θεό.

Ο Θεός δε θέλει από τον άνθρωπο ανταμοιβή και αντίκρυσμα, για ό,τι του έχει χαρίσει αιώνια. Εκατομμύρια να είναι τα αμαρτήματά του, δισεκατομμύρια να είναι, για τον Θεό είναι μηδέν.

Τι είναι μία χούφτα άμμος μέσα στον ωκεανό; Ένα μικρόβιο μέσα στο ωκεανό είναι τα αμαρτήματα όλης της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαγχνία του Θεού. Επομένως τα αμαρτήματα ενός ανθρώπου είναι μηδέν.

Όταν επιστρέψει το παιδί δια της μετανοίας στην αγκαλιά του Πατέρα, όλα έληξαν μπροστά στην ευσπλαγχνία του Θεού.

γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

http://orahmas.blogspot.gr

Ο ελεήμων Θεός αιτία γυρεύει και αφορμή διά να σώσει ψυχή

Όταν εξομολογείται ο άνθρωπος, καθαρίζεται η ψυχή του και γίνεται αδάμαντας φωτεινός…

Χωρίς την εξομολόγηση, μετάνοια δέν λογίζεται και χωρίς τήν μετάνοια άνθρωπος δεν σώζεται…

Άν δέν αφήσεις την αμαρτία ότι και αν κάνεις πηγαίνει χαμένο. Μόλις χωρίσεις και αφήσεις την αμαρτία όλα είναι συγχωρημένα μετά τήν εξομολόγηση…

Όλα συγχωρούνται, μόνο όσα δέν εξομολογηθούν, εκείνα δέν συγχωρούνται… 

Χύσε δύο σταγόνες δάκρυα μέ πόνο ψυχής και ξεπλύνεται όλος ο ρύπος…

Μόνο την μετάνοια του ανθρώπου, εάν λάβει εις χείρας Του ο Φιλάνθρωπος, όλα τα άλλα γνωρίζει Αυτός να οικονομεί πανσόφως εις σωτηρία… 

Ο ελεήμων Θεός αιτία γυρεύει και αφορμή διά να σώσει ψυχή.

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Τα δύο μαχαίρια

Λίγο πρίν τήν σύλληψή Του, ὁ Χριστός θέλοντας νά ὑπενθυμίσει στούς μαθητές Του τήν προφητεία “καί μετά ἀνόμων ἐλογίσθη”, ὅτι δηλ. θά τόν θανατώσουν σάν ἕνα κοινό ἐγκληματία, τούς εἶπε:

ὅποιος δέν ἔχει μαχαίρι νά ἀγοράσει. Τότε οἱ ἀπόστολοι, χωρίς νά καταλάβουν τί τούς ἔλεγε, εἶπαν: Νά, Κύριε, ὑπάρχουν ἐδῶ δύο μαχαίρια (Λουκ. 22, 37)!

Γιατί δύο μαχαίρια καί ὄχι τρία ἤ τέσσερα ἤ…;

Στόν κόσμο πού ζοῦμε ἔχομε μπροστά μας δύο μαχαίρια:

• Τό ἕνα στρέφεται πρός τά ἔξω, στούς ἄλλους· καί τό ἄλλο στρέφεται πρός τά μέσα, στόν ἑαυτό μας.

• Τό ἕνα προκαλεῖ βλάβη στόν διπλανό μας, ὅπως τό μαχαίρι πού χρησιμοποίησε ὁ ἀπόστολος Πέτρος γιά νά κόψει τό αὐτί τοῦ ὑπηρέτη τοῦ ἀρχιερέα. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους τό μαχαίρι, ὁ Χριστός εἶπε νά ἐπιστραφεῖ στήν θήκη του.

• Τό ἄλλο μαχαίρι (ἐκεῖνο πού στρέφεται πρός τά μέσα) εἶναι αὐτό μέ τό ὁποῖο κόβουμε – πρέπει νά κόβουμε – ὄχι τούς ἄλλους ἀλλά τόν ἑαυτό μας, δηλ. τά πάθη μας.

• Τό ἕνα τό κρατᾶνε στά χέρια τους τά ἔθνη, γιά νά προκαλοῦν μεταξύ τους πολέμους καί νά ἀλληλοεξοντώνονται.

• Τό ἄλλο τό κρατᾶμε ὁ καθένας στά δικά του χέρια γιά νά ἀφαιρεῖ ἀπό ἐπάνω του ὁ,τιδήποτε τόν ἐμποδίζει νά ἀνεβεῖ στόν οὐρανό.

Ὅσο λιγότερο οἱ ἄνθρωποι πολεμοῦν τό κακό μέσα τους, τόσο περισσότερο θά πολεμοῦν τόν διπλανό τους, τόν γείτονά τους καί τά ἄλλα κράτη. Καί ἀντίστροφα. Ὅσο περισσότερο ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ κακοῦ τόσο λιγότερη θά εἶναι ἡ ἀνάγκη νά μάχονται μέ τόν ἐξωτερικό ἐχθρό. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος “χύνει” λιγότερο δικό του αἷμα πολεμώντας τό κακό μέσα στήν καρδιά του, ἀναπόφευκτα θά χύσει περισσότερο ξένο αἷμα, τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἡ αὐτοδικαίωση καί ὁ ἐμφύλιος σπαραγμός πᾶνε μαζί χέρι-χέρι!

Ἐκεῖνος πού δέν ψάχνει νά βρεῖ τόν ἐχθρό πού ἐμφωλεύει μέσα του, ὁπωσδήποτε θά τόν βρεῖ ἔξω!

Κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἡμέρα, κάθε στιγμή, μέσα στά μύχια τῆς καρδιάς του διεξάγει ἕναν ἐμφύλιο πόλεμο μέ τόν ἑαυτό του. Ἄν σ᾽ αὐτόν τόν πόλεμο δέν δείξει παλληκαριά καί ἠττηθεῖ, σίγουρα θά τόν προεκτείνει καί πρός τά ἔξω, στούς ἀδελφούς του!

• Ἐκεῖνος πού δέν ἀγωνίζεται νά σταυρώνει καθημερινά τόν ἑαυτό του καί τά πάθη του, νά εἶσαι βέβαιος ὅτι θά σταυρώνει καθημερινά τούς ἄλλους.

• Ἐκεῖνος πού δέν σηκώνει καθημερινά τόν δικό του σταυρό, πρόσεξε καί θά τό ἰδεῖς, θά τόν τοποθετεῖ στήν πλάτη τῶν ἀλλων!

Μή σᾶς φανεῖ περίεργο τό ὅτι πολλές φορές ἀναρωτιόμαστε γιατί δέν ἔχομε μέσα μας εἰρήνη καί γαλήνη. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πώς ἀκόμη δέν ξεκινήσαμε τόν πόλεμο μέ τόν ἑαυτό μας. Καί γιατί δέν τόν ξεκινήσαμε; 

Μά γιατί δέν ἔχομε τήν διάθεση νά τό παραδεχθοῦμε ὅτι πράγματι μέσα μας ἔχομε ἕνα ἐχθρό ὁ ὁποῖος δέν παύει κάθε στιγμή νά μᾶς κλέβει καί νά μᾶς τραυματίζει. Ἐνῶ αὐτός δουλεύει ἔντεχνα γιά τήν ἀπώλειά μας, ἐμεῖς καμαρώνουμε καί λέμε πώς ὅ,τι μᾶς συμβαίνει, ὀφείλεται σέ ἐξωτερικές αἰτίες!..

Τί κρῖμα! Τί κρῖμα! Ἄνθρωπος πού ποτέ δέν ἔκατσε νά σκεφτεῖ τήν καλωσύνη καί τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ποτέ δέν θά ἀναλάβει ἕνα τέτοιο ἀγώνισμα.

Γιατί;

Ἐπειδή ἔγινε ὁ ἴδιος νομοθέτης τοῦ ἑαυτοῦ του! Νόμο ἔχει τό προσωπικό του συμφέρον! Ἔμπνευσή του ἔχει τήν φιλαυτία του! Σκοπό καί στόχο του ἔχει τήν αὐταρέσκεια· καί γιά Θεό λατρεύει – ποιόν ἄλλο; – τόν ἑαυτούλη του!

Μετ.: Ἀρχιμ. Α.Μ.

http://www.agiazoni.gr/

Λόγος προτρεπτικός για τη μετάνοια και στο ρητό του αποστόλου

Λόγος προτρεπτικός για τη μετάνοια και στο ρητό του αποστόλου «αυτούς που προγνώρισε, τούτους και προόρισε». 

Ακολουθεί απόσπασμα.

«…Άνθρωποι, γιατί δεν σκέπτεσθε αυτά που σας σώζουν αλλά εκείνα που σας καταστρέφουν, και εκλέγοντας τα δυσνόητα χωρία της Θεόπνευστης Γραφής τα παρερμηνεύετε και τα διαστρεβλώνετε και τα αντιλαμβάνεσθε πρός απώλεια σας; […]

Πράγματι, κι ακόμη κάποιος είναι τελώνης, ή πόρνος, ή μοιχός, ή φονεύς, ή οτιδήποτε άλλο, δεν τον αποστρέφεται ο Δεσπότης, αλλά σηκώνει το φορτίο των αμαρτημάτων του, και τον αποδεικνύει εκείνον πάλι ελεύθερο. 

Και πώς σηκώνει το φορτίο του; Όπως εσήκωσε κάποτε και του παραλυτικού, λέγοντας του· «τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (ΜΘ. 9.2), κι αμέσως ανακουφίσθηκε από το βάρος και απέκτησε την θεραπεία του σώματος του. […]

Και αφού έγινε άνθρωπος ήλθε για σένα εκεί που βρίσκεσαι κατάκοιτος· και καθημερινά σε επισκέπτεται πολλές φορές, άλλοτε αυτός ο ίδιος και άλλοτε με τους δούλους του, και σε παρακαλεί να σηκωθείς από εκεί όπου είσαι πεσμένος και να τον ακολουθήσεις κατά το ανέβασμα του προς την Βασιλεία των Ουρανών και να εισέλθεις μαζί του σ’αυτήν. 

Και όμως δεν θέλεις. Πες μου λοιπόν, ποιός είναι αίτιος της απώλειας σου και της παρακοής σου; 

Ποιός είναι αίτιος, εσύ που απειθείς και δεν θέλεις ν’ακολουθείς τον Δεσπότη σου, ή ο Θεός που σ’έπλασε, διότι ως προγνώστης εγνώριζε ότι δεν θα υπακούσεις σ’αυτόν, αλλά θα επιμένεις στην σκληρότητα και την αμετανόητη καρδιά σου; 

Νομίζω οπωσδήποτε πώς θα είπεις, ότι δεν εκείνος αίτιος, αλλά εγώ ο ίδιος. Διότι δεν είναι αιτία της δικής σου σκληρότητας η πρόγνωση του Θεού, αλλά η δική σου απείθεια.

Πράγματι, προγνωρίζει τα πάντα, και τα παρελθόντα και τα παρόντα μαζί, και όσα πρόκειται να γίνουν μέχρι τη συντέλεια, κι έτσι τα βλέπει αυτά ως ήδη υπάρχοντα· διότι τα πάντα υφίστανται γύρω από αυτόν και μέσα σ’αυτόν. 

Συμβαίνει ότι ακριβώς και σήμερα σε θέατρο, όπου ο βασιλεύς βλέπει συγχρόνως αυτούς που τρέχουν και πυγμαχούν, αλλά ούτε για τους νικητές γίνεται αίτιος της νίκης τους ούτε για τους ηττημένους αίτιος της ήττας τους, αλλά η προσπάθεια των αγωνιζομένων, ή αντίθετα η αποχάυνωση τους, είναι αιτία της νίκης ή της ήττας τους· έτσι σκέψου, παρακαλώ, ότι γίνεται και με τον ίδιο τον Θεό.

Πράγματι, μας ετίμησε με το αυτεξούσιο, μας έδωσε εντολές που μας διδάσκουν το πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε πρός τους αντιπάλους και αφήνει τον καθένα αυτοπροαιρέτως ή να αντιστέκεται και να νικά τον εχθρό ή να αποχαυνώνεται και να ηττάται ελεεινώς από αυτόν.

Και δεν μας αφήνει μόνους μας, διότι γνωρίζει την αδυναμία της ανθρώπινης φύσεως, αλλά κι εκείνος ο ίδιος μας συμπαραστέκεται, συμμαχεί μ’εκείνους βεβαίως που διαλέγουν να πολεμούν και μας παρέχει μυστικώς δύναμη, και την νίκη εναντίον του εχθρού αυτός την απεργάζεται παρά εμείς. Πράγμα το οποίο ο επίγειος βασιλιάς δεν μπορεί να το κάνει· διότι είναι αυτός αδύναμος άνθρωπος και χρειάζεται μάλλον και ο ίδιος τους υπηκόους, όπου τους χρειαζόμαστε κι εμείς.

Ο Θεός βέβαια, όντας ισχυρός και αήττητος, συμμαχεί μ’εκείνους που θέλουν να πολεμούν αυτοπροαιρέτως, όπως ελέχθηκε, με τον εχθρό και τους καθιστά νικητές του πονηρού διαβόλου· εάν όμως δεν θέλουν, δεν τους αναγκάζει να πολεμούν ή να παλεύουν και να τρέχουν, ώστε μή τυχόν το αυτεξούσιο της κατ’εικόνας λογικής μας φύσεως διαβρωθεί και μας οδηγήσει στην τάξη των αλόγων. Έτσι λοιπόν ο Θεός μας βλέπει σαν να είμαστε σε θέατρο, όπως ακριβώς βέβαια και ο επίγειος βασιλεύς, όπως ελέχθηκε, κοιτάζει τους αγωνιστές στο θέατρο. Αλλά ο επίγειος δεν γνωρίζει από πριν εκείνους που πρόκειται να ηττηθούν ή να νικήσουν, εάν δεν ιδεί την έκβαση και των δύο, και προετοιμάζει βέβαια τους στεφάνους, δεν γνωρίζει όμως σε ποιούς θα τους προσφέρει. Ο επουράνιος όμως Βασιλεύς γνωρίζει ακριβώς πρό των αιώνων και τους δύο. Γι’αυτό και προς αυτούς που του εζήτησαν να καθίσουν εκ δεξιών και εξ αριστερών στην δόξα του τους έλεγε· «οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται» (ΜΘ.20.23). [..]

Επομένως αίτιος της νίκης δεν είναι το γεγονός ότι ο Θεός προγνωρίζει αυτούς που εκ προαιρέσεως και σπουδής πρόκειται να νικήσουν, όπως πάλι αίτιο της ήττας δεν είναι το ότι προβλέπει αυτούς που θα πέσουν και θα νικηθούν· αλλά η προθυμία, η πρόθεση και η ανδρεία του καθενός μας αυτή είναι πρόξενος της νίκης, ενώ η απιστία, η ραθυμία, η αμέλεια και η αποχαύνωση, είναι αιτία της ήττας και της απώλειας μας. 

Ας μή λέγομε λοιπόν, επαναπαυόμενοι στην φιλόκοσμη και φιλήδονη κλίνη «όσους προγνώρισε ο Θεός, αυτούς και προόρισε», χωρίς να αισθανόμαστε αυτό που λέμε. 

Ναι, πράγματι προγνώρισε εσένα τον αμελή, τον ανυπάκουο και ράθυμο, δεν πρόσταξε όμως ούτε όρισε εσύ που επιθυμείς να μή έχεις εξουσία να μεταμεληθείς ή να ανυψωθείς ή να πεισθείς. Όμως εσύ, λέγοντας αυτό, αποκαλείς φανερά τον Θεό ψεύτη. Διότι, ενώ εκείνος είπε, «δεν ήλθα να καλέσω σε μετάνοια τους δικαίους αλλά τους αμαρτωλούς», εσύ από ραθυμία μή επιθυμώντας να μεταστραφείς ή να μεταμεληθείς από την κακία σου, αντιλέγεις σ’αυτόν και ισχυρίζεσαι ότι ψεύδεται ο αψευδής, αφού προφασίζεσαι τέτοια πράγματα.

Όσοι, λέγει, πρόκειται να μετανοήσουν είναι προορισμένοι, ενώ εγώ δεν ανήκω σ’αυτούς. Γι’αυτό ας μετανοήσουν εκείνοι, αυτοί δηλαδή που προγνώρισε, κι αυτοί που προόρισε. 

Πω πω αναισθησία! Αλλά, ω ψυχή παρανοϊκή και χειρότερη κι από αυτούς τους δαίμονες! Πότε ακούσθηκε από εκείνους τέτοιος λόγος; 

Πού ακούσθηκε ποτέ ότι ο δαίμων είπε πώς ο Θεός είναι αίτιος της δικής του απωλείας; 

Ας μή κατηγορούμε λοιπόν τους δαίμονες· διότι νά, η ψυχή του ανθρώπου επινοεί χειρότερες βλασφημίες από εκείνους».

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Φιλοκαλία των Νηπτικών και Ασκητικών, Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, ΕΠΕ 19Β

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη, και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει!

Είπε ένας υποτακτικός:

– Πάτερ, τι να πρωτοπολεμήσω; Ξεσηκώθηκαν όλα τα πάθη, και κείνο και κείνο και τα έχω χάσει.

Απαντά ο Γέροντας:– Όχι, παιδί μου, έτσι. Τα πάθη δεν ξεσηκώνονται έτσι όλα μαζί˙ ένα –ένα ξεσηκώνεται.

Σήμερα σε πολεμάει αυτό; Χτύπα το.Αύριο θα σε πολεμήση εκείνο; Χτύπα εκείνο.

Και σιγά-σιγά χτυπώντας, χτυπώντας γίνεται η καταστολή των παθών κι εσύ θα αναχθής πνευματικά…

… Ας μας ελεήση ο Θεός, ας μας συγχωρέση για όσα κάνουμε. Να παρακαλούμε τον Θεό νύχτα-μέρα, να φωνάζουμε: «ήμαρτον». Και όταν σφάλλουμε σε κάτι να σηκώνουμε τα μάτια και να λέμε: «Συγγνώμη, έσφαλα». Και μετά να τρέχουμε στον πνευματικό, να το εξομολογούμεθα, να φεύγη, να μην το έχουμε μέσα μας.

Και εάν ξαναπέφτουμε, να το ξαναλέμε, να το ξεκαθαρίζουμε. Κι αν κάνουμε έτσι, τότε θα περάσουμε στην Βασιλεία του Θεού. Και εκεί επάνω είναι ανάπαυσις˙ «Ουκ έστι θλίψις, ουκ έστι πόνος, ου στεναγμός, αλλά ζωή ατελεύτητος. Αφαιρέσει Κύριος ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών ημών». Αιώνια ζωή, ανάπαυσις μέσα στο φως του Θεού. Μέσα στο άκτιστον φως του Θεού, ως άγγελος θα ψέλνης τον Τρισάγιον ύμνον. Εκεί επάνω είναι τα πάντα εν ειρήνη˙ και μόνο, που ξέρεις ότι πέρασες στην Βασιλεία του Θεού και δεν πρόκειται πλέον να δης θλίψι και στενοχώριες στους αιώνες των αιώνων, είναι αρκετό.

Λοιπόν, εφ’ όσον εμείς ήρθαμε εδώ, για να περάσουμε σ’ αυτόν τον Παράδεισο και σ’ αυτήν την ανάπαυσι, εκεί να τείνουμε τώρα. Άνθρωποι είμαστε. Θα πέσουμε, θα σηκωθούμε. Όχι απελπισία, όχι απόγνωσι. Αυτά είναι του διαβόλου. Εμείς με ελπίδα κάποια μέρα θα τον φέρουμε «βόλτα» τον διάβολο και θα περάσουμε μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ( ΟΜΙΛΙΑΙ) ΤΟΜΟΣ Α΄

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ, βε΄

perivolipanagias.blogspot.com

Κανένας δεν μπορεί

Η μετάνοια είναι ατέλεστος, όλες οι αρετές μπορούν με την χάριν του Θεού, να τελειοποιηθούν από τον άνθρωπο. Την μετάνοιαν κανένας δεν μπορεί να την τελειοποίησει, διότι μέχρι και την τελευταία μας αναπνοή έχομε ανάγκην της μετανοίας, διότι σφάλλουμε «εν ριπή οφθαλμού», οπότε η μετάνοια είναι ακατάκτητος.

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

pemptousia.gr

Ἡ δύναμις τῆς μετανοίας εἶναι θεμελιωμένη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ

Ἡ δύναμις τῆς μετανοίας εἶναι θεμελιωμένη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἰατρὸς εἶναι πανίσχυρος, καὶ ἡ ἴασις ποὺ Ἐκεῖνος χαρίζει εἶναι παντοδύναμος. Τὴν ἐποχὴν ἐκείνη, ὅταν ἐκήρυσσεν ἐδῶ στὴν γῆ ὁ Κύριος, καλοῦσε σὲ θεραπείαν ὅλους ὅσοι ἦσαν ἄρρωστοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, καὶ δὲν θεωροῦσε καμμίαν ἁμαρτίαν ὡς ἀθεράπευτον. 

Καὶ τώρα, ἐπίσης, συνεχίζει νὰ καλῆ ὅλους, καὶ ὑπόσχεται, καὶ χαρίζει πράγματι τὴν ἄφεση γιὰ κάθε ἁμαρτία καὶ τὴν ἴαση γιὰ κάθε ἁμαρτωλὴ ἀσθένεια.

Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov

http://agapienxristou.blogspot.gr/

Μετάνοια! Η μόνη λύση στο σημερινό αδιέξοδο

Ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς ὑπομένει ἐθνικὴ συμφορά. Οἱ Χαλδαῖοι, ἀπὸ τοὺς πιὸ ἀπειλητικοὺς λαοὺς τοῦ Ἰσραήλ, κατάφεραν νὰ αἰχμαλωτίσουν καὶ νὰ ἐρημώσουν τὴν Ἰουδαία. Λεηλάτησαν καὶ ἔκαψαν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸν ἅγιο Ναό της. Ἔσφαξαν πλῆθος Ἰσραηλιτῶν. Τύφλωσαν τὸν βασιλιὰ Σεδεκία.

Καὶ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ ὑπομένει ὁ λαός Του τόσα δεινά, γιὰ νὰ τὸν παιδαγωγήσει γιὰ τὴν ἀποστασία του καὶ τὶς ἁμαρτίες του. Αὐτὴ τὴν τραγικὴ κατάσταση ὄχι ἁπλῶς τὴν ὑφίστανται καὶ τὴν γνωρίζουν οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες Ἀνανίας, Ἀζαρίας καὶ Μισαήλ, ἀλλὰ τὴ βιώνουν προσωπικὰ μέσα ἀπὸ τὴ δική τους ταλαιπωρία. Τὴ βιώνουν στὴν ἀποκορύφωσή της μέσα στὴν καιόμενη κάμινο ὅπου βρίσκονται. Ἀλλὰ ἀκριβῶς μέσα σ’ αὐτὴ τὴν κατάσταση τῆς καιόμενης καμίνου, ὁ Ἀζαρίας ἀπευθύνει τὴ θεόπνευστη ὠδή του. Τὴν προσευχή του στὸν Κύριο. Μιλάει καὶ ἀντιπροσωπευτικὰ ὑπὲρ ὅλου τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Ἔτσι αἰσθάνεται. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ τόνο ἐξομολογητικὸ λέει: «Ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν ἀποστῆναι ἀπὸ σοῦ καὶ ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι» (Δαν. γ΄ 5-6). Ἁ­μαρτήσαμε, Κύριε, λέει, καὶ παρανομήσαμε, διότι ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ Σένα. Ἔχουμε ἁμαρτήσει σὲ ὅλα καὶ παραθεωρήσαμε τὶς ἐντολές Σου. «Μὴ δὴ παραδῴης ἡμᾶς εἰς τέλος (…) καὶ μὴ ἀ­ποστήσῃς τὸ ἔλεός σου ἀφ’ ἡμῶν» (στίχ. 10-11). Ὅμως, Κύριε, μὴ μᾶς ἀ­φήσεις νὰ ἐξολοθρευθοῦμε τελείως ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας καὶ μὴν ἀπομακρύνεις τὸ ἔλεός Σου ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ἁ­μαρ­τωλούς.

Ἀλήθεια, πόσο εἶχε εὐεργετήσει ὁ Θεὸς τοὺς Ἰσραηλίτες! Τοὺς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴ δουλεία τῶν Αἰγυπτίων. Τοὺς ἔτρεφε ἐπὶ 40 ὁλόκληρα χρόνια στὴν ἔρημο. Τοὺς πότιζε στὸν ἄνυδρο αὐτὸ τόπο. Τοὺς χάρισε τὸν θεῖο Του νόμο. Τοὺς ὁδήγησε τελικὰ θαυματουργικὰ στὴ Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας καὶ τοὺς ἐγκατέστησε ἐκεῖ. Ὅμως παρὰ τὶς τόσες θαυματουργικὲς εὐεργεσίες, οἱ Ἰσραηλίτες φάνηκαν ἀγνώμονες πρὸς Αὐτόν. Ἐπηρεάσθηκαν ἀπὸ ἔθνη εἰδωλολατρικά. Λάτρευαν ψεύτικους θεοὺς καὶ εἴδωλα. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ συνέλθουν. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τοὺς ἔστελνε θλίψεις, δοκιμασίες καὶ ἐθνικὲς συμφορὲς πρὸς παιδαγωγικὸ καταρτισμό τους. Εἰδικὰ αὐτὴ τὴν περίοδο ποὺ ὑποφέρουν καὶ οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες, ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὴν γιὰ ἑβδομήντα ὁλόκληρα χρόνια αἰχμαλωσία τους στὴ Βαβυλώνα ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ.

Δὲν ὑπῆρξε ὅμως μόνο τὸ ἰσραηλιτικὸ γένος εὐεργετημένο ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἔχει ὑπερβαλλόντως εὐεργετηθεῖ. Ὑπῆρξε τὸ πρῶτο ἔθνος στὴν Εὐρώπη ποὺ δέχθηκε τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου. Σὲ ἀρκετὲς ἑλληνικὲς πόλεις πρωτοϊδρύθηκαν Ἀποστολικὲς Ἐκ­κλησίες. Στὴ γλώσσα του γράφτηκε ἡ Καινὴ Διαθήκη καὶ μεταφράσθηκε ἡ Παλαιά. Ἀνέδειξε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος μεγάλους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἰκουμενικοὺς διδασκάλους.

Σήμερα, ὅμως, ποῦ βαδίζει τὸ ἔθνος μας; Εἶναι τραγικὴ ἀλήθεια ὅτι ἔχουμε ἀποστατήσει καὶ ἔχουμε ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τὴ ζωὴ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Νομοθετήσαμε ἀντίθετα στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Ἐπιτρέψαμε τὶς ἐκτρώσεις. Τὸν θάνατο δηλαδὴ ἀθώων καὶ ἀνυπεράσπιστων παιδιῶν στὰ σπλάχνα τῶν μητέρων τους. Ὑποτιμήσαμε τὸν θρησκευτικὸ ἐκκλησιαστικὸ γάμο καὶ πλήξαμε τὸν θεσμὸ τῆς οἰκογένειας διευκολύνοντας τὰ διαζύγια καὶ εἰσάγοντας νέες ψευδομορφὲς οἰκογένειας. Καταργήσαμε τὴν καταγραφὴ τοῦ θρησκεύματος στὶς προσωπικές μας ταυτότητες. Ἀπορρίψαμε τὴν ἀνάρτηση τῆς εἰκόνος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ στὴν αἴθουσα τοῦ ἐθνικοῦ μας Κοινοβουλίου. Μειώσαμε ἢ ἐξαλείψαμε τὶς ὧρες τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα μας. Ἀναδείξαμε σὲ ἡγετικὲς θέσεις πρόσωπα τὰ ὁποῖα προκλητικὰ δήλωναν ὅτι εἶναι ἄθεοι. Χαρακτηρίσαμε ὑ­περηφάνεια τὴν ντροπὴ καὶ τὴν κατάπτωση, καὶ ἀποδεχθήκαμε βαρύτατες σοδομικὲς ἁμαρτίες ὡς πρόοδο καὶ ἐ­λευθερία τρόπου ζωῆς.

Τὸ ἔθνος μας πράγματι ἀποστάτησε. Στράφηκε μονομερῶς στὴν ὑλιστικὴ εὐ­δαιμονία καὶ στὴ λατρεία τοῦ πλούτου. Ἀπεμπόλησε τὰ ἰδανικά του· γι’ αὐ­τὸ καὶ κατάντησε νὰ ζεῖ μὲ δανεικά.

Γίναμε δοῦλοι τῶν παθῶν μας, καὶ ἐξαιτίας τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τόσα δεινὰ στὴν Πατρίδα μας: Φτώχεια καὶ ἐθνικὴ ὑποτέλεια. Ἔλλειψη ἡγετῶν καὶ προσώπων ποὺ νὰ ἀναπαύουν τὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ, νὰ δικαιώνουν τὶς προσδοκίες του μένοντας πιστοὶ στὴν Παράδοση τοῦ ἔ­θνους μας. Συνεχὴς δανεισμός, συνοδευόμενος μὲ ἀδυναμία παραγωγῆς καὶ ἀνάπτυξης. Ὑψηλοὶ δεῖκτες ἀνεργίας. Ὑποτιμητικὴ ἀντιμετώπιση ἀπὸ τὸ σύν­ολο σχεδὸν τῶν ὑπολοίπων κρατῶν τόσο σὲ εὐρωπαϊκό, ὅσο καὶ σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο.

Καὶ τὸ τραγικὰ χειρότερο: Ἡ γενικὴ ἀπελπιστικὴ παραδοχὴ ὅτι δὲν ὑπάρχει λύση, διέξοδος καὶ σωτηρία ἀπὸ τὸ τέλμα στὸ ὁποῖο βρισκόμαστε.

Ὅμως ὄχι! Ὑπάρχει τρόπος ἀπαλλαγῆς μας ἀπὸ τὴν τραγικότητα στὴν ὁποία περιπέσαμε. Ὑπάρχει σωτηρία. Εἶναι ἡ μετάνοια ὁλόκληρου τοῦ ἔθνους μας. Ὁλόκληρου τοῦ λαοῦ μας. Ὁ Θεὸς ἀπέσυρε τὴ χάρη Του ἐξαιτίας τῶν ἁ­μαρτιῶν μας. «Ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν… ἐξημάρτομεν ἐν πᾶσι». Νὰ ζήσουμε λοιπὸν ἐν μετανοίᾳ. Νὰ παρακαλέσουμε θερμὰ τὸν φιλεύσπλαχνο καὶ ἐλεήμονα Θεὸ νὰ σώσει τὸ ἔθνος μας ὅπως καὶ ἄλλοτε. Ὅπως ἔσωσε τοὺς ἁγίους Τρεῖς Παῖδες μέσα στὴν κάμινο τοῦ πυρός. Ὅπως ἔσωσε τοὺς αἰχμάλωτους Ἰσραηλίτες στὴ Βαβυλώνα.

Ἔτσι νὰ σώσει καὶ νὰ λυτρώσει καὶ τὸ ἔθνος μας σήμερα. Ἀφοῦ πρῶτα ὅμως μετανοήσουμε!

http://www.osotir.org/

«ΓΙΑΤΙ ΜΑΥΡΙΖΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…;» (Δὲν ξεσηκώνεται κανένας. Τὰ λέμε μεταξύ μας καὶ δὲν κάνουμε τίποτε…)

«ΓΙΑΤΙ ΜΑΥΡΙΖΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ

ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ…;»

τῆς «Χριστιανικῆς Ἑστίας Λαμίας»

«Πάνω ἀπὸ 25.000 κεραυνοὶ» ἔπεσαν» σὲ διάστημα 12 ὡρῶν, πρόσφατα, στὴ Βόρεια Ἑλλάδα καὶ συγκεκριμένα 17.000 ἀπὸ αὐτοὺς ἔπληξαν τὴν Κεντρικὴ καὶ Δυτικὴ Μακεδονία! Ἡ Βόρεια Ἑλλάδα ἔνιωσε γιὰ τὰ καλὰ τὴν ἀπότομη ἀλλαγὴ τοῦ καιροῦ, μέσα στὸ καλοκαίρι…», εἶπαν τὰ δελτία καιροῦ.

Αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτε ὅμως μπροστὰ στὶς «25 χιλιάδες» νομοσχέδια, νόμους, παλαιὲς καὶ ἐρχόμενες νομοθετικὲς ρυθμίσεις, ἰσχύουσες φορολογικὲς ἐπιβαρύνσεις, περικοπὲς συντάξεων, ἐπιδόματα γιὰ κλάματα…

Μερικοὶ βέβαια στὶς ἀστραπὲς γελᾶνε κιόλας, νομίζοντας ὅτι τοὺς βγάζουν φωτογραφία. Ἄλλοι θαυμάζουν τὸ ἐκπληκτικὸ θέαμα τοῦ σχιζομένου οὐρανοῦ… Κανένας ὅμως δὲν χαίρεται γιὰ τὴν οἰκονομικὴ πορεία τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας, τῆς νεολαίας, τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πατρίδας…

Μαύρισαν οἱ ψυχές, οἱ αὐλές, οἱ γειτονιές, τὰ σπίτια…

«Γιατί μαυρίζει ὁ οὐρανός, κι ἂς εἶναι καλοκαίρι;..», λέει ἕνα κυπριακὸ τραγούδι, γιὰ τὸν Ἀττίλα καὶ τὴν ἐπιδρομὴ τῶν Τούρκων στὸ νησί μας τὸ 1974…

Στὴν περίπτωσή μας ὅμως ἔχουμε ἄλλου εἴδους ἐπιδρομή… Λαίλαπα μειώσεων… Φοροεπιδρομή. Καταιγίδα περικοπῶν… Μόλις ἀνοίξει ὁ παραμικρὸς διάλογος γιὰ τὰ οἰκονομικά, ὅλοι ἐκφράζουν τὴν ἀπελπισία τους, τὴν πικρὴ γεύση τοῦ ψέματος, τὴ δυσάρεστη ἔκπληξη τῆς ἀπρόοπτης περικοπῆς, τὸν ἀπαράδεκτο σχολιασμὸ ποὺ συνοδεύει τὴ μετάβαση ἀπὸ τὰ 751 στὸ 384 €, τὴν ἀδιόρθωτη ἀνεργία καὶ τὴ συναφῆ ἀπόγνωση…

Κυρίως αὐτὸ γίνεται χειροπιαστό… μόλις ἀρχίσουν καὶ μιλᾶνε οἱ νέοι…: «Μία δουλειὰ δὲν ὑπάρχει, τί νὰ κάνω, πῶς θὰ ἀνοίξω οἰκογένεια, πότε θὰ γίνω μάνα; (Ὅταν εἶναι ἡ νέα, ποὺ μιλάει, καὶ ἡ ἡλικία προχωράει ἀπελπισμένα, μετράει ἀπειλητικὰ καὶ ὁ χρόνος)… Ἔχω βουλιάξει, εἶμαι 32 μὲ πτυχίο καὶ δὲν ἔχω φύγει ἀκόμη ἀπὸ τὸ σπίτι… Πάει, ἔτσι θὰ μείνω… Εὐτυχῶς ποὺ ὑπάρχει καὶ ἡ σύνταξη τοῦ πατέρα… Μοῦ δίνει κάτι ψιλὰ ποῦ καὶ ποῦ, γιὰ νὰ βγαίνω ἔξω… Ὅπου καὶ νὰ ρώτησα γιὰ δουλειά “μηδὲν εἰς τὸ πηλίκον”… Ἔχω στείλει τὸ βιογραφικό μου παντοῦ… Μόνο μὲ «βύσμα» μπορεῖ νὰ γίνει κάτι… Αὐτοὶ γνωρίζονται μεταξύ τους… Πρέπει νὰ βροῦμε νὰ μιλήσουμε σὲ κάποιον. Δὲ θέλω νὰ φύγω ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα…»

«Ἀπ’ ἔξω μαυροφόρα ἀπελπισιά, πικρῆς ἀναδουλειᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴν οἰκογενειακὴ φωλιὰ (ἂς μᾶς συγχωρέσει ὁ ποιητὴς Ἰωάννης Πολέμης γιὰ τὴν παραλλαγὴ) τὸ φοβισμένο χέρι τοῦ γονιοῦ τρεμάμενο τὸ ἄδειο πορτοφόλι ἀναδεύει καὶ ἐλάχιστα εὐρώπουλα μαζεύει».

Καὶ συνεχίζεται «ὁ δωδεκάλογος τοῦ φτωχοῦ καὶ τοῦ ἀνέργου: «Μοῦ κόψαν ἀπροειδοποίητα τὸ ἐπίδομα σίτισης… Ἔστω 130 €… Ἔπαιρνα τὰ βασικὰ ἀπὸ τὸ Super Market… Χρωστῶ καὶ τὸ ρεῦμα… Εἶπαν θὰ κάνει black out ἡ ΔΕΗ στοὺς κακοπληρωτές… Πῆγα καὶ στὸ Νοσοκομεῖο γιὰ φάρμακα, μὲ τὸ νόμο Σαμαρᾶ γιὰ τοὺς ἀνασφάλιστους, δὲν μοῦ ἔδωσαν… Τὰ παιδιά μου ἔχουν μπουχτίσει στὰ μακαρόνια καὶ στὰ ὄσπρια ποὺ μᾶς δίνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ ἐλάχιστο λάδι… Στεροῦνται βασικῶν βιταμινῶν καὶ τροφῶν. Φροῦτα δὲν παίρνουμε. Κρέας ἔχουμε πολὺ καιρὸ νὰ φᾶμε. Δὲν βγαίνουμε ἀπὸ τὸ σπίτι. Δὲν ἔχουμε χρήματα νὰ πᾶμε πουθενά. Τώρα θὰ ἀρχίσουν καὶ τὰ σχολεῖα… Πῶς θὰ τὰ ξεκινήσω; Ἡ κυρία τῶν Ἀγγλικῶν μᾶς εἶπε νὰ πάρουμε αὐτὰ τὰ βιβλία… Μὲ τί λεφτά; Ὁ μεγαλύτερος θέλει φροντιστήριο τώρα… Ὅλο μὲ τὰ πόδια κυκλοφοροῦμε, γιὰ οἰκονομία… Οἱ παπποῦδες δὲν ἔχουν γιὰ νὰ γυρίσουν οἱ ἴδιοι καλὰ καλά… Ντρέπομαι κιόλας νὰ τοὺς ζητάω συνεχῶς… Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μὴ πεθάνουν τώρα… Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἀκούω γιὰ κάτι μισθοὺς καὶ συντάξεις ἐπωνύμων, ἀνθρώπων τῆς νυχτερινῆς ζωῆς, πολιτικῶν καὶ παρατρεχάμενων, ὑψηλόβαθμων στελεχῶν ἑταιρειῶν… καὶ κυριολεκτικὰ συγχύζομαι καὶ ἀγανακτῶ… Ἐκεῖνο δὲ ποὺ μὲ λιώνει καὶ μὲ σβήνει κυριολεκτικά, εἶναι ποὺ δὲν μιλάει κανένας. Δὲν ξεσηκώνεται κανένας. Τὰ λέμε μεταξύ μας καὶ δὲν κάνουμε τίποτε…».

Ἀξίζει ἐδῶ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸν Κωστὴ Παλαμᾶ στὸ «Δωδεκάλογο τοῦ Γύφτου» (Μόνο ἡ ποίηση μᾶς ἔμεινε, γιὰ νὰ ἐκφραστοῦμε καὶ νὰ μιλήσουμε γιὰ τὴ ζοφερότητα τῆς καταστάσεως):

«Καὶ θὰ σβήσεις καθὼς σβήνουνε λιβάδια

ἀπὸ μάϊσσες φυτρωμένα μὲ γητειές·…

θὰ σὲ κλαῖν’ τὰ κλαψοπούλια στ’ ἀχνὰ βράδια

καὶ στὰ μνήματα οἱ κλωνόγυρτες ἰτιές.

 

Ὅσο νὰ σὲ λυπηθεῖ

τῆς ἀγάπης ὁ Θεός,

καὶ νὰ ξημερώσει μίαν αὐγή,

καὶ νὰ σὲ καλέσει ὁ λυτρωμός…»

Δηλαδή, τώρα μόνο ὁ Θεός! Ἡ ἐπιστήμη σηκώνει ψηλὰ τὰ χέρια… Ἡ κοινωνιολογία καὶ ἡ ψυχολογία ἀδυνατοῦν νὰ δώσουν λύση… Τὰ παρηγορητικὰ λόγια τῶν ποιμένων καὶ τὰ συσσίτια τῆς Ἐκκλησίας ἀρχίζουν νὰ λιγοστεύουν κι αὐτά…

Εἶναι πολὺ παράξενο τὸ φαινόμενο… Διότι μὲ τόσα πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ ψέματα καὶ ἀνακολουθίες στὰ προγράμματα καὶ ἀντιφάσεις καὶ ὑποσχέσεις αὐτοανατρεπόμενες καὶ μέτρα ἀπάνθρωπα καὶ πολυετῆ μνημόνια, ἕνας τόσο ἔξυπνος καὶ ἠρωϊκὸς λαός, ὁ ἑλληνικός, νὰ μένει ἀπαθὴς καὶ ἠττοπαθής, «νὰ τὸν τηγανίζουν κι αὐτὸς νὰ σφυρίζει ἀνέμελα», ὄντως εἶναι ἀκατανόητο… Κάτι δὲν πάει καλά…

Κάτι δὲν κάνουμε καλὰ καὶ κάποιο κρίμα μᾶς βαραίνει…

Δὲν ἐξηγεῖται ἀλλιῶς…

https://christianvivliografia.wordpress.com