Μὴ φοβάσθε

Μὴ φοβάσθε. Περάσαμε σὰν ἔθνος τόσες μπόρες καὶ δὲν χαθήκαμε, καὶ θὰ φοβηθοῦμε τὴν θύελλα πού πάει νὰ ξεσπάση; Οὔτε καὶ τώρα θὰ χαθοῦμε. Ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ. 

Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μέσα του κρυμμένη δύναμη γιὰ ὥρα ἀνάγκης. Θὰ εἶναι λίγα τὰ δύσκολα χρόνια. 

Μία μπόρα θὰ εἶναι.

Δὲν σᾶς τὰ λέω αὐτὰ γιὰ νὰ φοβηθῆτε, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξέρετε ποῦ βρισκόμαστε… 

Γιὰ μας εἶναι μία μεγάλη εὐκαιρία, εἶναι πανηγύρι οἱ δυσκολίες, τὸ μαρτύριο. Νὰ εἶστε μὲ τὸν Χριστό, νὰ ζῆτε σύμφωνα μὲ τὶς Ἐντολές Του καὶ νὰ προσεύχεσθε, γιὰ νὰ ἔχετε θεῖες δυνάμεις καὶ νὰ μπορέσετε νὰ ἀντιμετωπίσετε τὶς δυσκολίες. Νὰ ἀφήσετε τὰ πάθη, γιὰ νὰ ἔρθη ἡ Θεία Χάρις. Αὐτὸ ποὺ θὰ βοηθήση πολὺ εἶναι νὰ μπῆ μέσα μας ἡ καλὴ ἀνησυχία: ποῦ βρισκόμαστε, τί θὰ συναντήσουμε, γιὰ νὰ λάβουμε τὰ μέτρα μας καὶ νὰ ἑτοιμασθοῦμε.

Ἡ ζωή μας νὰ εἶναι πιὸ μετρημένη. Νὰ ζοῦμε πιὸ πνευματικά. Νὰ εἴμαστε πιὸ ἀγαπημένοι. Νὰ βοηθοῦμε τοὺς πονεμένους, τοὺς φτωχοὺς μὲ ἀγάπη, μὲ πόνο, μὲ καλωσύνη. 

Νὰ προσευχώμαστε νὰ βγοῦν καλοὶ ἄνθρωποι.

Αγίου Παϊσίου

https://stratisandriotis.blogspot.gr

Διώξε κάθε υποκρισία, κάθε δόλιο ψέμα.

Διώξε κάθε υποκρισία, κάθε δόλιο ψέμα.
Κοιτάξου άφοβα στον καθρέφτη της ζωής σου.
Ο Θεός σε ξέρει.
Γιατί τόσο θέατρο; Σταμάτο το!
Αφού έφυγε το καρναβάλι, αποχώρησαν οι Απόκριες.
Βγάλε τη μάσκα, και όλη την στολή της μεταμφίεσης.

Ξεγυμνώσου μπροστά στην αλήθεια.
Τρομάζεις να αντικρύσεις τα λάθη σου; τα πάθη σου; τις αμαρτίες σου;
Μα αφού αυτός-αυτή είσαι; Τι να γίνει;
Τι βγαίνει με τόσο κυνηγητό με τον εαυτό σου;
Αυτομαστιγώνεσαι, κονταροχτυπιέσαι με σένα, με το μέσα σου.
Απλά ηρέμησε, ησύχασε, ποιός από μας έχει αγγίξει,
ή θα προσεγγίσει τελειότητα, ή το απόλυτο;

Μόνον ο Ένας, μόνον Εκείνος την έχει!
Σε Κείνον να κραυγάζεις, να ζητάς βοήθεια.

Όχι απελπισία!
Όχι απόγνωση.
Όχι άλλη κραυγή αυτοκτονίας! Όχι!Φτάνει πιά.
Ο Θεός είναι ο μόνος που σε κατανοεί απόλυτα.
Οι άνθρωποι; Ποτέ!

Οι γύρω σου θα αναμένουν μόνιμα με τα φτυάρια...να σε θάψουν!
Μοντέρνοι νεκροθάφτες του σήμερα, του 2018.
Οι γλώσσες τους φτυάρια, και οι καρδιές τους μνήματα!
Χωρίς ούτε καν ίχνος αγάπης! Νεκροί είναι αυτοί, κι όχι εσύ!
Και μετά τολμούν να μιλάνε για νηστεία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή;
Γεμίσαμε προσωπεία και γελοιότητες θεούσικες!

Τα θέλει αυτά ο Χριστός μας;
Τον έχουν άραγε ρωτήσει;
Έχουν σχέση μαζί Του;
Δεν νομίζω.

Αν ζούσαν τότε, που απλά και ταπεινά περπάταγε ο Θεός, στο Όρος των Ελαιών,
στα Ιεροσόλυμα, θα τους κατακεραύνωνε!

Όπως και το έκανε και στους υποκριτές και τους Φαρισαίους του τότε.
Τις πόρνες, εμάς τους αμαρτωλούς όλους, και τους τελώνες αγκάλιασε.
Μας σκούπισε τα δάκρυα, ανέχτηκε τα αρώματά μας τα βαριά,
γιατί είδε στο βάθος της καρδιάς μας, ένα άλλο άρωμα κρυμμένο,
ακόμα πιο υπέροχο και αληθινό.
Το άρωμα της μετάνοιας, της αυτογνωσίας, (ξέρω ποιός αληθινά είμαι, κι ας με έχουν πολύ ψηλά τάχα), έστω κι αν υπάρχει η αδυναμία της πτώσης.

Τι σου είπε τότε;
Έπεσες; Σήκω! Ξαναέπεσες; Σήκω και πάλι.
Τι είπε στους γύρω; Πόσες φορές να σε συγχωρούν;
Άπειρες!
Αχ,...Χριστέ μου τεράστιε, άπειρε Θεέ, που δεν μπορεί κανείς να σε κλείσει
σε κανένα τσεπάκι του, είσαι η Ζωή μας!
Είσαι το παν!
Σε λατρεύω, Κύριέ μου, Ιησού μου ολόγλυκέ μου!
Αγάπη μου ουράνια, παντοτινή, πανάκριβη, πολύτιμη, που όλο το λεξιλόγιο,
όλων των λεξικών του κόσμου, δεν μπορεί να εκφράσει την μοναδικότητά Σου!
Ζωή μου τωρινή, μελλοντική, αιώνια!
Αιώνια μαζί ΣΟΥ!

π.Ιγνάτιος Καζάκος Ηγούμενος Ιεράς Μονής Των Ποιμένων - Αγία Γή

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Μόνο χαρά κι ευφροσύνη θα ποθούσα να νιώθω...

Καιρός εἶναι, νά μετανοήσουμε. 

Καιρός εἶναι νά συνέλθουμε! 

Εμείς αρνηθήκαμε τον Πλάστη και Ευεργέτη μας. Εμείς γίναμε πιο άλογοι κι από τα άλογα κτίσματα, καταπατώντας τους φυσικούς και θεόσδοτους νόμους.

Καιρός είναι, λοιπόν, να μετανοήσουμε. Καιρός είναι να συνέλθουμε. Όσοι από μας είναι ακόμα υγιείς, ας βοηθήσουν τους αρρώστους.

Όσοι είναι όρθιοι, ας απλώσουν φιλάδελφα το χέρι τους στους πεσμένους. Όσοι βαδίζουν σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας, ας προσελκύσουν κι εκείνους που τριγυρνούν στις γκρεμοτοπιές της απώλειας...

Ας μη νοιαζόμαστε μόνο για το συμφέρον μας, αλλά και για την ωφέλεια των αδελφών μας. Όλοι φροντίζουμε ν' αυξήσουμε τα κέρδη μας, κανένας να βοηθήσει εκείνους που έχουν ανάγκη.

Όλοι απλώνουμε τα χέρια για να πάρουμε, κανένας για να δώσει. Όλοι σκεφτόμαστε πώς θα παρατείνουμε την επίγεια ζωή μας, κανένας πώς θα σώσει την ψυχή του.

Όλοι φοβόμαστε την επίγεια δυστυχία, κανένας δεν τρέμει την αιώνια κόλαση. 

Άφατη είναι η οδύνη της ψυχής μου για την πώρωσή μας.«Ποιος μπορεί να κάνει το κεφάλι μου πηγάδι με νερό και τα μάτια μου πηγές δακρύων, για να κλαίω το λαό μου τούτο μέρα και νύχτα;» ( Ιερ. 9:1 ) .

Ίσως μερικοί από σας να λένε με δυσφορία: 

"Όλο για δάκρυα και θρήνους μας μιλάει αυτός εδώ, 

όλα μαύρα κι άραχνα τα βλέπει...".

Δεν θα το ήθελα , πιστέψτε με, δεν θα το ήθελα. 

Μόνο χαρά κι ευφροσύνη θα ποθούσα να νιώθω, μόνο επαίνους και εγκώμια ν' αναφέρω.

Μα δεν είναι καιρός για τέτοια...

Τι κι αν δεν κλαίω, αφού τα έργα μας είναι για κλάματα; 

Τι και αν δεν θρηνώ, αφού τα έργα μας είναι αξιοθρήνητα; 

Σας ενοχλεί η θρηνολογία μου; Αλλά γιατί δεν σας ενοχλούν οι αμαρτίες σας; 

Είναι αποκρουστικός ο οδυρμός μου; Αλλά μήπως δεν είναι, και περισσότερο μάλιστα , ο αντίθετος βίος σας; 

Μην πέσετε στην κόλαση, και δεν πενθώ.

Μην πεθάνετε ψυχικά, και δεν κλαίω. Βλέποντάς σας, όμως, να χάνεστε, πώς να μη λυπάμαι; Πατέρας σας είμαι, πατέρας πνευματικός και φιλόστοργος .

Καιρός εἶναι, νά μετανοήσουμε. 

Καιρός εἶναι νά συνέλθουμε! 

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ «Και ερημωσει πασαν την γην ανομια» (Σ. Σολ. 5,23)

Η αποστασια των καιρων μας

«Καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία» 

(Σ. Σολ. 5,23)

Ἀπό βιβλίο «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ» 

τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΜΟΙΑΖΟΜΕΝ, ἀγαπητοί μου, μὲ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ πιάνει στὰ χέρια του ἕνα ὄμορφο βιβλίο, κ᾿ ἐπειδὴ δὲν ξέρει γράμματα, τὸ ξεφυλλίζει τὸ ξεφυλλίζει, ἀλλὰ δὲν γνωρίζει τί λέει μέσα.

Εἶδα κάποτε σ᾿ ἕνα βουνὸ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ εἶχε στὰ χέρια του ἕνα βιβλίο καὶ τὸ κοιτοῦσε.

―Μπαρμπα-Γιῶργο, τοῦ λέω, τί λέει τὸ βιβλίο;

―Ποῦ νὰ ξέρω, παιδάκι μου; μοῦ ἀπαντᾷ· κάτι βλέπω μέσα, ἀλλὰ δὲν καταλαβαίνω τίποτα.

Ἀκριβῶς τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μ᾿ ἐμᾶς. Ἡ Ἐκκλησία μας, οἱ ἀκολουθίες, ὁ ὄρθρος, ὁ ἑσπερινός, ἡ θεία λειτουργία, εἶνε ἕνα βιβλίο, τὸ ὡραιότερο βιβλίο ποὺ ὑπάρχει στὸν κόσμο. Ἀλλὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία καὶ δὲν καταλαβαίνουμε τίποτα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε. 

Τί συμβαίνει; Ποιά νά ᾿νε ἡ αἰτία; Μήπως εἶνε ἡ γλῶσσα; Ἔ, κατά τι, συντελεῖ καὶ ἡ γλῶσσα. Δὲν εἶνε ὅμως ἡ γλῶσσα. Γνώρισα στὴ ζωή μου τσοπαναραίους καὶ γεωργοὺς καὶ ἀγραμμάτους ἀνθρώπους, ποὺ ξέρανε ἀπ᾿ ἔξω τὸν ἑξάψαλμο· γνώρισα καὶ δικηγόρους καὶ γιατροὺς καὶ μεγάλους ἐπιστήμονας καὶ καθηγητὰς πανεπιστημίου, ποὺ οὔτε τὸ «Πάτερ ἡμῶν» δὲν γνωρίζανε.

Ἄρα λοιπὸν δὲν εἶνε τόσο ἡ δυσκολία τῆς γλώσσης· εἶνε ἡ ἔλλειψις ἀγάπης στὸ Θεό….

Διαβᾶστε τη συνέχεια ἐδῶ: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=25186

Εὑρισκόμεθα ἐγγὺς τοῦ κρημνοῦ, ἐγγὺς τῆς κατάρας, ἐγγὺς τῆς καταστροφῆς, ἐγγὺς Ἁρμαγεδῶνος.

Μιὰ μόνον ἐλπὶς ὑπάρχει.

Ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, ὅλων τῶν χρωμάτων καὶ ἀποχρώσεων, θὰ σωθοῦμε, μόνον ἂν κάνωμεν στροφὴ 180 μοιρῶν πρὸς τοὺς αἰωνίους δρόμους τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὸ νόμο τῆς συνειδήσεως, πρὸς τὸ νόμο τοῦ Δεκαλόγου, πρὸς τὸ νόμο τοῦ Εὐαγγελίου.

Μόνον ἐὰν ἐγκαταλείψουμε τὴν ἁμαρτία καὶ ἐπιστρέψωμεν πρὸς τὸν Θεό, θὰ σωθῇ ὁ κόσμος. Μόνον ἐὰν πραγματικῶς μετανοήσωμεν, θὰ ἔρθῃ ἡ σωτηρία.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Η μετάνοια τους μου Καταστρέφει όλη τη δουλειά

Η δύναμη της συγνώμης 

Δύο αδέλφια πήγαν μαζί στην έρημο και ασκήτευαν στην ίδια καλύβη. Ο διάβολος, φθονώντας την αγάπη τους, βάλθηκε να τους χωρίσει. 

Ένα βράδυ ο νεώτερος πήγε ν’ ανάψει το λυχνοστάτη, τον αναποδογύρισε και χύθηκε το λάδι. Ο μεγαλύτερος θύμωσε και του έδωσε ένα μπάτσο. 

Τότε ο πιο μικρός, χωρίς να ταραχτεί, έσκυψε, του έβαλε μετάνοια και είπε ταπεινά: 

– Συγχώρησε την απροσεξία μου, Αδελφέ. Τώρα αμέσως θα ετοιμάσω άλλο. 

Την ίδια νύχτα ένας ειδωλολάτρης ιερεύς, που έτυχε να βρίσκεται μέσα στο ειδώλειο, άκουσε τα δαιμόνια να κάνουν δικαστήριο μεταξύ τους. Ένα απ’ αυτά ομολόγησε ντροπιασμένο στον αρχηγό του: «Πηγαίνω και κάνω άνω κάτω τους Μοναχούς. Μα τι φταίω, όταν κάποιος απʼ αυτούς γυρίζει και βάζει στον άλλο μετάνοια και μου καταστρέφει όλη τη δουλειά;» 

Ακούγοντας αυτά ο ειδωλολάτρης, έγινε ευθύς χριστιανός κι’ αποτραβήχτηκε στην έρημο. Σʼ όλη του τη ζωή κράτησε στην καρδιά του την ταπείνωση και στο στόμα του είχε διαρκώς πρόχειρο το «συγχώρησόν με». 

Γεροντικό

Ὅταν δεν μποροῦμε να ἀποφύγουμε την ἁμαρτία, οὔτε να μετανοήσουμε ἀληθινά...

''Ὅταν δεν μποροῦμε οὔτε την ἁμαρτία να ἀποφύγουμε, 

οὔτε να μετανοήσουμε ἀληθινά...''

Πολύ συχνά, θέτουμε στόν ἑαυτό μας καί μεταξύ μας ἕνα πολύ βασανιστικό ἐρώτημα. Πῶς μπορῶ νά ἀντιμετωπίσω τήν ἁμαρτωλή μου κατάσταση; Τί μπορῶ νά κάνω; 

Δὲν μπορῶ νὰ ἀποφύγω τὴν διάπραξη ἁμαρτημάτων, μόνο ὁ Χριστὸς ἄλλωστε ἦταν ἀναμάρτητος. 

Καὶ δὲν μπορῶ καὶ ἐξακολουθῶ νὰ διαπράττω ἁμαρτήματα, ἐξαιτίας τῆς ἔλλειψης ἀποφασιστικότητας, θάρρους, ἱκανότητας γιὰ ἀληθινὴ μετάνοια ἤ ἐξαιτίας τῆς γενικότερης ἁμαρτωλῆς κατάστασης ἡ ὁποία κυριαρχεῖ στὸν ἐσωτερικό μου κόσμο.

Τὶ ὰπομένει λοιπὸν σὲ μένα; Βασανίζομαι, παλεύω ἀπεγνωσμένα ὅπως ἕνας ἄνθρωπος τὴν ὥρα ποὺ πνίγεται καὶ δὲν βλέπω λύση...

Κάποτε γι αὐτὸ τὸ θέμα ἕνας Ρῶσος στάρετς, ἕνας ἀπὸ τοὺς τελευταἰους γέροντες τῆς μονῆς τῆς Ὄπτινα, εἶπε, σ’ ἕναν ἐπισκέπτη του:

''Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρίς νὰ ἁμαρτήσει καὶ ἐλάχιστοι γνωρίζουν πώς νὰ μετανοοῦν κατὰ τέτοιο τρόπο, ὥστε νὰ λευκανθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους.

Ὑπάρχει ὅμως ἕνα πράγμα τὸ ὁποίο ὅλοι μποροῦμε νὰ κάνουμε:

Ὅταν δὲν μποροῦμε οὔτε τὴν ἁμαρτία νὰ ἀποφύγουμε, οὔτε νὰ μετανοήσουμε ἀληθινά, μποροῦμε τότε νὰ βαστάζουμε τὸ φορτίο της, νὰ τὸ ὑποφέρουμε ὑπομονετικά, μὲ πόνο, χωρίς νὰ κάνουμε ὁτιδήποτε γιὰ νὰ ἀποφύγουμε τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία ποὺ προξενεῖ, νὰ τὴν ὑποφέρουμε ὅπως κάποιος θὰ ὑπέφερε τὸ βάρος ἑνὸς σταυροῦ...'' 

Ὄχι βέβαια τὸ σταυρό τοῦ Κυρίου, οὔτε τὸ σταυρὸ τῶν ἀληθινῶν μαθητῶν του, ἀλλὰ τὸ σταυρὸ τοῦ ληστῆ ποὺ εἶχε σταυρωθεῖ δίπλα Του .

Δὲν εἶπε ὁ ληστὴς αὐτὸς στὸν ἄλλο ληστὴ ποὺ βλασφημοῦσε τὸν Κύριο: Ἐμεῖς ὑποφέρουμε ἐπειδή ἔχουμε διαπράξει ἐγκλήματα. Αὐτὸς ὑποφέρει παρόλο ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος. Καὶ σὲ αὐτὸν ὁ Χριστὸς εἶπε: «Σήμερα θὰ εἶσαι στὸν παράδεισο μαζί Μου…», ἐπειδὴ εἶχε ἀποδεχτεῖ τὴν τιμωρία, τὸν πόνο, τὴν ἀγωνία καὶ τὶς συνέπειες πραγματικὰ τοῦ κακοῦ ποὺ εἶχε διαπράξει μὲ τὸ νὰ ἦταν αὐτὸς ποὺ ἦταν... 

Θυμᾶμαι ἐπίσης ἀπὸ τὴ ζωὴ ἑνὸς ἱερέα, τὴν ἱστορία ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ εἶχε ἔρθει σ’ αὐτὸν καὶ τοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ὅλη ἡ ζωὴ του μέχρι τότε ἦταν ἁμαρτωλή, ἀκάθαρτη καὶ ἀνάξια τόσο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅσο καὶ ἐνώπιον τοῦ ἴδιου.

Καί κατόπιν εἶχε μετανοήσει, εἶχε ἀπορρίψει καί ἀποστραφεῖ ὅλο τό κακό πού εἶχε κάνει, ἐν τούτοις ὅμως, βρισκόταν ἀκόμη κάτω ὑπό τήν ἐπήρεια τῶν ἴδιων ἁμαρτημάτων...

Καὶ ὁ ἱερέας τοῦ εἶπε: «Ὑπῆρχε μιὰ περίοδος τῆς ζωῆς σου ποὺ ἔτρωγες σκυμμένος πάνω στὶς λάσπες ὅλες αὐτές τὶς ἀκαθαρσίες μὲ μεγάλη ἱκανοποίηση. Τώρα κατανόησες ότι πρόκειται γιὰ ἀκαθαρσίες καὶ νοιώθεις τρόμο, ἀηδία καὶ ὅτι πνίγεσαι μὲ αὐτές. Θεώρησε λοιπὸν ὅτι αὐτὴ εἶναι ἀνταμοιβή σου γιὰ τὸ κακὸ σου παρελθόν, καὶ ὑπέμεινε . . .». 

Αὐτὸ εἶναι κάτι ποὺ ὅλοι μας μποροῦμε νὰ κάνουμε. Νὰ ὑπομένουμε τὶς συνέπειες, τὴν ὑποδούλωση ποὺ εἶναι δική μας, ὑπομονετικά, ταπεινά, μὲ συντετριμμένη τὴν καρδιά καὶ ὄχι μὲ ἀδιαφορία… οὔτε καὶ μὲ τὴν λογικὴ ὅτι ἐφόσον εἴμαστε ἐγκαταλελειμμένοι ἀπὸ τὸν Θεὸ σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, τότε γιατί νὰ μὴν ἁμαρτάνουμε; 

Ἀλλά ἐκλαμβάνοντας τήν κατάσταση στήν ὁποία βρισκόμαστε ὡς θεραπευτική ἐπίγνωση τοῦ τί εἶναι ἁμαρτία, τί μᾶς προξενεῖ, καθώς ἐπίσης καί τή φρίκη πού αὐτή περικλείει...

Καί ἐάν ἀντέξουμε ὑπομονετικά, θά ἔρθει μιά μέρα πού ἡ ἐσωτερική μας ἀποστροφή πρός τήν ἁμαρτία θά φέρει καρπούς, καί θά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπ’ αὐτή. 

Ἔτσι, ἄν μποροῦμε, μὲ κάθε τρόπο, ἄς ἀποφύγουμε τὴν ἁμαρτία σὲ ὅλες της τὶς μορφές, ἀκόμη κι ἐκεῖνα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ φαίνονται τόσο ἀσήμαντα, γιατὶ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι σ’ ἕνα φράγμα νεροῦ ἡ παραμικρὴ ρωγμὴ του ἀργά ἤ γρήγορα θὰ ὁδηγήσει στὴν ἔκρηξη καὶ διάλυσή του.

Ἐὰν μποροῦμε, ἄς μετανοήσουμε ἀληθινὰ, ἄς ἀποστραφοῦμε τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθὸν μας μ’ ἕναν ἠρωϊκὸ καὶ ἀποφασιστικὸ τρόπο. Ἀλλὰ ἐὰν δὲν μποροῦμε τίποτα ἀπὸ αὐτὰ τὰ δύο, τότε ἄς σηκώσουμε ὑπομονετικὰ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη ὅλο τὸν πόνο καὶ ὅλες τὶς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας.

Καὶ αὐτὴ ἡ στάση μας μιὰ μέρα θὰ ληφθεῖ ὑπόψη ἀπό τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος σὲ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα τῶν Ἀγγέλων του γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Μωϋσῆ, «Γιὰ πόσο διάστημα ἀκόμη θὰ ἀνέχεσαι τὶς ἁμαρτίες τους», ἀπάντησε: 

«Θά τούς ἀρνηθῶ ὅταν τό μέτρο τῶν ἁμαρτιῶν τούς ὑπερβεῖ τό μέγεθος τῶν βασάνων τους». 

Ὡς ἐκ τούτου, ἄς ἀποδεχθοῦμε τὸν πόνο σὰν ἕνα πόνο λυτρωτικό, ἀκόμα κι ἄν δὲν μποροῦμε νὰ τὸν προσφέρουμε σὰν ἕνα καθαρό, ἀκηλίδωτο πόνο. Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν. 

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh 1914- 2003) 

Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική: www.agiazoni.gr

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/

Κανένας δεν μας αγαπά όπως ο Θεός

Μία ἀπὸ τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γράφει: «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Ἰω. 4,16). Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζητοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄν μᾶς δίνει τὴν ὑγεία μας, ἄν προστατεύει τὴ ζωή μας, τὰ παιδιά μας, ἄν μᾶς δίνει ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά, τότε λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Κάνουμε λάθος.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φαίνεται ἀπὸ κάτι πολύ μεγαλύτερο. Φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Θεός ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη θυσίασε τὸν Υἱόν Του πάνω στὸ Σταυρὸ γιὰ μᾶς. Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει: «Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Κορ. 15,3). Ὁ Χριστός δὲν πέθανε ἐπειδὴ Τὸν φθόνησαν οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, οὕτε ἐπειδὴ Τὸν πρόδωσε ὁ Ἰούδας ἤ Τὸν καταδίκασε ὁ Πιλᾶτος. Ὁ Χριστὸς πέθανε θεληματικά. Ὁ ἴδιος εἶπε: Κανεὶς δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ μοῦ ἀφαιρέσει τὴ ζωή. Ἀλλά ἐγὼ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου καὶ μὲ τὴ θέληση μου θυσιάζω αὐτήν. Ἔχω ἐξουσία νὰ δώσω τὴν ζωή μου, καὶ ἔχω ἐξουσία νὰ τὴν πάρω πάλι. (Ἰω. 10,18)

Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ μένα, πέθανε γιὰ σένα: «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. 3,16) Μὴν ξεχνοῦμε πώς ὅλοι μας εἴμαστε χρεώστες, δοῦλοι ἀπέναντι στό Θεό, ἄλλος περισσότερο καὶ ἄλλος λιγότερο. Ὅλοι μας ἔχουμε παραβεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας δὲν ἐξοφλεῖται μὲ τίποτε, ἀλλά χαρίζεται μὲ τὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνθρώπου. Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζήσαμε χωρίς Θεό, ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀδιαφορήσαμε στὴ φωνὴ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ζήσαμε σύμφωνα μὲ τὰ θελήματα τῆς σαρκός καὶ τοῦ κόσμου, χωρὶς χαρά, χωρὶς εἰρήνη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γευθοῦμε τὸ πικρό ποτήρι τῆς ἁμαρτίας.

Ὅσο κι' ἄν ἁμαρτήσαμε ὅμως, ὅσο μεγάλο καὶ ἄν εἶναι τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας ὁ Κύριος τὸ πλήρωσε, τὸ ἐξόφλησε πάνω στὸ Σταυρό. Ὁ ἀπ. Ἰωάννης γράφει: «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Ἰω. Α' 1,7).

Δύο παράγοντες συντελοῦν στὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου: ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ Σταυρό καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἄπλωμα τοῦ χεριοῦ γιὰ νὰ δεχθοῦμε τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Πολλοὶ χριστιανοί νομίζουν πὼς δὲν ἔχουν ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. Ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι καλοὶ ἄνθρωποι, καλοὶ οἰκογενειάρχες, ἔντιμοι πολίτες. Ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νά εἶναι σωστά, ἀλλὰ αὐτὰ δὲν τοὺς σώζουν. Ὁ ἄνθρωπος δὲν σώζεται γιατὶ εἶναι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ γιατὶ μετανόησε καὶ ἐξομολογήθηκε ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ του. Οὕτε πάλι καταδικάζεται ὁ ἄνθρωπος γιατὶ εἶναι ἁμαρτωλός, ἀλλὰ γιατὶ δὲν μετανόησε, γιατὶ δὲν ἄλλαξε ζωή. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ περιμένει τὴν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου.

Π.Π. - Ἀπολύτρωσις - Ὀρθόδοξα Μηνύματα

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Μη παραξενεύεσαι λοιπόν κι’ αν ακόμη πέφτεις καθημερινά...

«Εμείς που πέσαμε, ας πολεμάμε προπαντός τον δαίμονα της απογοητεύσεως. Διότι αυτός έρχεται κοντά μας την ώρα της προσευχής και υπενθυμίζοντας την προηγούμενη κατάσταση της καθαρότητας, επιδιώκει να μας απομακρύνει από την προσευχή. 

Μη παραξενεύεσαι λοιπόν κι’ αν ακόμη πέφτεις καθημερινά, ούτε να δραπετεύεις απ’ τον αγώνα, αλλά να στέκεσαι γενναία. Έτσι ο άγγελος, που σε φιλάει, θα σεβασθεί την υπομονή σου. 

Όταν το τραύμα είναι ζεστό και πρόσφατο, εύκολα γιατρεύεται. Τα χρόνια όμως τραύματα, που είναι μάλιστα αφρόντιστα και διαποιημένα, δύσκολα θεραπεύονται και χρειάζονται πολύ κόπο και φάρμακα και νυστέρια και καυτηριασμούς. Όμως πολλά που είναι ανίατα ή χρειάζονται μακροχρόνιες θεραπείες, θεραπεύονται από τον Θεό, στον Οποίο τα πάντα είναι δυνατά. 

Προ της πτώσεως οι δαίμονες μας υποβάλλουν πως ο Θεός είναι φιλάνθρωπος. Ύστερα όμως από την πτώση λένε πως ο Θεός είναι σκληρός. Μην πιστεύεις σ’ αυτόν που, ύστερα από πτώσεις σε μικρά ελαττώματα, σου λέει: Αυτό δεν θα πρεπε να το κάνεις ή αυτό δεν είναι τίποτε. Διότι πολλές φορές το θυμό του δικαστή τον εξουδετερώνουν τα μικρά δώρα».

Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό...

Ἀγρυπνεῖτε καὶ προσεύχεστε, γιὰ νὰ μὴν μπεῖτε σὲ πειρασμό. 

Μὴν ἀπελπίζεστε, ἂν πέφτετε συνέχεια σὲ παλιὲς ἁμαρτίες. 

Πολλὲς ἀπ᾿ αὐτὲς εἶναι καὶ ἀπὸ τὴ φύση τους ἰσχυρὲς καὶ ἀπὸ τὴ συνήθεια. 

Μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅμως, καὶ μὲ τὴν ἐπιμέλεια νικιοῦνται. 

Τίποτα νὰ μὴ σᾶς ἀπελπίζει. 

Ἅγιος Νεκτάριος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

''Βάζε μετάνοια όταν σφάλεις καί μή χάνεις καιρό...''

Ἔλαβα, παιδί μου, τὴν ἐπιστολή σου, καὶ εἶδα σ’ αὐτὴ τὴν ἀνησυχία σου.

Ὅμως μὴ λυπᾶσαι, παιδί μου. Μὴν ἀνησυχεῖς τόσο. Καὶ ἂν πάλι ἔπεσες, πάλι σήκω. Ὀνομάσθηκες οὐρανοδρόμος. Δὲν εἶναι, παράξενο νὰ σκοντάφτει ἐκεῖνος ποὺ τρέχει. Μόνον χρειάζεται νὰ ἔχει ὑπομονὴ καὶ μετάνοια κάθε στιγμή.

Βάζε λοιπὸν μετάνοια συνεχῶς, ὅταν σφάλεις, καὶ μὴ χάνεις καιρό. Γιατί, ὅσον ἀργεῖς νὰ ζητήσεις συγχώρηση, τόσον δίνεις ἄδεια στὸν πονηρὸ νὰ ἁπλώνει μέσα σου ρίζες. Μὴν τὸν ἀφήνεις νὰ ἀποκτᾶ δικαιώματα εἰς βάρος σου.

Λοιπὸν μὴν ἀπελπίζεσαι ὅταν πέφτεις, ἀλλὰ ἀφοῦ σηκωθεῖς πρόθυμα βάζε μετάνοια λέγοντας· – Συγχώρησε μέ, Χριστέ μου, ἄνθρωπος εἶμαι καὶ ἀσθενής.

Δὲν εἶναι ἐγκατάλειψη αὐτό. Ἀλλά, ἐπειδὴ ἔχεις ἀκόμα μεγάλη ὑπερηφάνεια κοσμική, κενοδοξία πολλή, σὲ ἀφήνει ὁ Χριστός μας νὰ σφάλλεις, νὰ πέφτεις. Νὰ μαθαίνεις κάθε μέρα αἰσθητὰ τὴν ἀδυναμία σου καὶ νὰ ὑπομένεις τοὺς φταῖχτες. Νὰ μὴν κατακρίνεις τοὺς ἀδελφούς, ἐὰν σφάλλουν, ἀλλὰ νὰ τοὺς ὑπομένεις.

Ὥστε, ὅσες φορὲς πέφτεις, πάλι νὰ σηκώνεσαι, καὶ ἀμέσως νὰ ζητᾶς τὴ συγχώρηση.

Μὴν ἀφήνεις...λύπη στὴν καρδιά σου. Διότι ἡ χαρὰ τοῦ πονηροῦ εἶναι ἡ λύπη, ἡ ἀθυμία, ἀπὸ τὴν ὁποία γεννιοῦνται πολλὰ καὶ μὲ τὰ ὁποία γεμίζει πικρία ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ποὺ τὰ ἔχει. Ἐνῶ ἡ διάθεση τοῦ μετανοοῦντος λέει: «Ἥμαρτον, συγχώρησον, Πάτερ»! 

Καὶ διώχνει τὴ λύπη. «Μήπως, λέει, δὲν εἶμαι ἄνθρωπος ἀσθενής; Λοιπόν, τί πρέπει νὰ κάνω»; Πράγματι, παιδί μου, ἔτσι εἶναι. Ἔχε θάρρος...

Μόνον ὅταν ἔλθει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, τότε στέκει στὰ πόδια τοῦ ὁ ἄνθρωπος. Ἀλλιῶς, χωρὶς χάρη, πάντοτε παρασύρεται καὶ πάντοτε πέφτει. Νὰ ἔχεις ἀνδρεία λοιπὸν καὶ μὴ φοβᾶσαι καθόλου.

Εἶδες πῶς ὑπέμεινε τὸν πειρασμὸν ὁ ἀδελφὸς ποῦ γράφεις; Τὸ ἴδιο κᾶνε καὶ σύ. Ἀπόκτησε γενναῖο φρόνημα στοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἔρχονται ἐναντίον σου. Πάντως θὰ ἔλθουν. Ἔχεις ἀνάγκη ἀπ’ αὐτούς. Γιατί ἀλλιῶς δὲν καθαρίζεσαι.

Ἄφησε τί λέει ἡ ἀκηδία καὶ ἡ ραθυμία σου. Μὴν τοὺς φοβᾶσαι. Καθὼς μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ πέρασαν οἱ προηγούμενοι, ἔτσι θὰ περάσουν καὶ αὐτοί, ἀφοὶ κάνουν τὸ ἔργο τους.

Φάρμακα εἶναι οἱ πειρασμοὶ καὶ βότανα ἰατρικά, ποὺ θεραπεύουν τὰ πάθη τὰ φανερὰ καὶ τὶς ἀόρατες πληγές μας.

Ἔχε λοιπὸν ὑπομονὴ γιὰ νὰ κερδίζεις καθημερινά, νὰ ἀποταμιεύεις μισθό, ἀνάπαυση καὶ χαρὰ στὴν οὐράνια Βασιλεία. Γιατί ἔρχεται νύχτα, δήλ. ὁ θάνατος, ποὺ τότε κανεὶς πλέον δὲν μπορεῖ νὰ ἐργασθεῖ. 

Γι’ αὐτό τρέξε. Εἶναι λίγος ὁ καιρός...

Γνώριζε δὲ καὶ αὐτό· ὅτι καλλίτερα εἶναι μία ἡμέρα ζωῆς γεμάτη νίκες μὲ βραβεῖα καὶ στεφάνια, παρὰ χρόνια πολλὰ καὶ νὰ ζεῖς μὲ ἀμέλεια. Γιατί μίας ἡμέρας ἀγώνας μὲ γνώση καὶ αἴσθηση ψυχῆς, ἰσχύει γιὰ πενήντα χρόνια κάποιου ἄλλου, χωρὶς γνώση ἀλλὰ ποὺ ἀγωνίζεται μὲ ἀμέλεια.

Χωρὶς ἀγώνα καὶ χωρὶς νὰ χύσεις αἷμα μὴ περιμένεις νὰ ἐλευθερωθεῖς ἀπὸ τὰ πάθη.

Ἀγκάθια καὶ τριβόλια φυτρώνει ἡ γῆ μας μετὰ τὴν παράβαση. Πήραμε ἐντολὴ γιὰ κάθαρση· ἀλλὰ μὲ πόνο πολύ, μὲ ματωμένα χέρια, καὶ μὲ πολλοὺς ἀναστεναγμοὺς ξεριζώνονται. 

Κλάψε λοιπόν, χύσε δάκρυα ποταμούς, καὶ μαλακώνει ἡ γῆ τῆς καρδιᾶς σου.

Καί, ἀφοῦ τό χῶμα βραχεῖ, εὔκολα ξεριζώνεις τά ἀγκάθια...

Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστού

(«Ἔκφρασις Μοναχικῆς ἐμπειρίας», ἔκδ, Ι.Μ.Φιλοθέου, Ἄγ. Ὅρος, 

σ. 127-129. σὲ νεοελληνικὴ ἀπόδοση.)

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Ποτέ πριν, οι άνθρωποι δεν έχουν υποβληθεί σε τόσο σκληρές δοκιμασίες και πειρασμούς όπως τώρα

Στάρετς Ιερώνυμος

Οι άνθρωποι αλλάζουν με την υιοθέτηση του ιερού βαπτίσματος. Ο Κύριος περιμένει από μας να μετανοήσουμε, περιμένοντας μας να ξεκινήσουμε την πορεία της σωτηρίας της ζωής. Ο Κύριος μας έχει δώσει χρόνο να μετανοήσουμε και πρέπει να ζήσουμε αυτή τη φορά με τον τρόπο του Θεού. Ποτέ πριν, οι άνθρωποι δεν έχουν υποβληθεί σε τόσο σκληρές δοκιμασίες και πειρασμούς όπως τώρα. Όμως, όσο περισσότερους πειρασμούς, τόσο ΠΙΟ ΠΟΛΥ Η ΧΑΡΙΣ. 

Κανένας άνθρωπος δεν περνά από τη ζωή χωρίς έλεγχο. Τώρα υπάρχει μια εισροή διαβολικών γοητειών, πολλοί μάγοι έχουν γίνει στον κόσμο. Αυτοί είναι υπάλληλοι του διαβόλου. Με τη βοήθειά τους, ο διάβολος σπέρνει , έτσι ώστε ο Αντίχριστος να έρθει στον κόσμο. Αλλά ο Κύριος τον κρατάει. Τώρα έρχεται η τελευταία φορά για μετάνοια, η τελευταία ευκαιρία για μας να μετανοήσουμε και να αφήσουμε το αμαρτωλό μονοπάτι. 

Δείτε τι αμαρτίες είναι τώρα! Ο διάβολος έβαλε όλα τα δίχτυα. Η ζωή τώρα είναι πλήρως μηχανογραφημένη, επεξεργασμένη από την τηλεόραση. Όλοι υποβάλλονται σε υπνωτική δηλητηρίαση μέσω της πορνείας, του κρασιού, του καπνίσματος, των ναρκωτικών ... 

Αλλά πρέπει να είμαστε γενναίοι πολεμιστές του Χριστού. Κάθε λεπτό, κάθε ώρα για να προσέχουμε τον εαυτό μας - τι έχουμε περάσει, ποια εμπόδια τοποθετούνται ενώπιων μας στο δρόμο προς τη σωτηρία, ποιες αμαρτίες έχουμε διαπράξει ...

Και πρέπει αμέσως να μετανοήσουμε. Αμέσως πρέπει να διορθωθούμε μέχρις ότου βυθίσουμε εντελώς τη λάσπη της αμαρτίας. Πρέπει να καθαριστούμε από την αμαρτία και να ακολουθούμε το δρόμο του Θεού.

Ο Κύριος μας αγαπάει πάρα πολύ. Χωρίς μέτρο μας δίνει δώρα. Αλλά πόσο λίγο κάνουμε για την πολύτιμη ψυχή μας. Για φαγητό - πόσο μαγειρεύουμε, για ρούχα - πόσο διακοσμούμε. Πόση προσπάθεια και χρόνο ξοδεύουμε για τη διακόσμηση του σπιτιού μας. 

Και για την ψυχή σας - τη Νύφη του Χριστού - πόσο λίγο μας νοιάζει! Πόσο λίγο την διακοσμούμε! Μας ενδιαφέρει τόσο λίγο για την αγνότητα, την ομορφιά της, ότι είναι καθαρό.

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

Ἐὰν δὲν μισήσεις πρῶτα, δὲν μπορεῖς ν᾿ ἀγαπήσεις ...

Εἶπε κάποιος ἀπ᾿ τοὺς πατέρες: 

«Ἐὰν δὲν μισήσεις πρῶτα, δὲν μπορεῖς ν᾿ ἀγαπήσεις, ἐὰν δηλαδὴ δὲν μισήσεις τὴν ἁμαρτία, δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἁγία Γραφή, «Ἀπόφυγε τὸ κακὸ καὶ πρᾶξε τὸ καλό». 

Ὅμως καὶ σ᾿ αὐτὴ τὴν περίπτωση ἡ ψυχικὴ διάθεση εἶναι ἐκείνη ποὺ μετράει πάντοτε. 

Γιατὶ ὁ Ἀδὰμ ἂν καὶ ἦταν μέσα στὸν παράδεισο, παρέβη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ἐνῷ ὁ Ἰώβ, ἂν καὶ ἦταν καθισμένος πάνω στὴν κοπριά, κράτησε τὴν αὐτοκυριαρχία του. 

Λοιπὸν τὸ μόνο ποὺ ζητάει ὁ Θεὸς ἀπ᾿ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ καλή του διάθεση καὶ νὰ ἔχει πάντοτε τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα του».

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Δόξα σοι Παναγία μου Θεοτόκε!

Επιθανάτια οπτασία: «Δόξα σοι Παναγία μου Θεοτόκε!» 

Ζούσε κάποτε στη Βασιλεύουσα μια πλούσια νέα, η Άννα, που έτυχε να αρρωστήσει βαριά και να πλησιάσει στο θάνατο. Όσοι την παράστεκαν, νόμισαν κάποια στιγμή πως πέθανε. Για μια μέρα η μητέρα της και η αδερφή της την έκλαιγαν σαν νεκρή. 

Το απόγευμα όμως η Άννα άπλωσε τα χέρια της και φώναξε:

– Δόξα σοι Παναγία μου Θεοτόκε! 

Ύστερα σηκώθηκε και ασπάστηκε τους δικούς της. Εκείνοι τότε κάλεσαν τον πνευματικό της. Όταν ήρθε, η Άννα του διηγήθηκε: 

– Ένιωθα βουβή και νεκρωμένη, οπότε βλέπω μπροστά μου δύο φοβερούς άνδρες. Μου φάνηκε πως ήταν οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Είχαν τόση λαμπρότητα, που είναι αδύνατο να την περιγράψω. Με πήραν λοιπόν και με ανέβασαν στον ουρανό. Δεν θα ξεχάσω το πλήθος των αγγέλων, που έψαλλε μεγαλόφωνα: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου». Γονάτισα, κι ενώ προσκυνούσα, άκουσα μια φωνή δυνατή να λέει: «Πάρτε την και πηγαίνετε την στα καταχθόνια». Με πήραν αμέσως οι Αρχάγγελοι, με κατέβασαν στον σκοτεινό Άδη και με άφησαν μόνη. Τριγύρω ακουγόταν θρήνος και κλαυθμός. «Αλλοίμονο μου», μονολογούσα. «Τι θα γίνω; Παναγία μου λύτρωσε με απ’ αυτόν τον φοβερό τόπο, κι αν ζήσω, θα μετανοήσω μ’ όλη μου την καρδιά», παρακαλούσα με δάκρυα. «Εδώ ήρθες κι εσύ;», μου έλεγαν οι κολασμένοι. «Ας τηρούσες τους νόμους του Ευαγγελίου, δεν θα είχες κολασθεί». 

Πέρασε πολλή ώρα. Ξαφνικά βλέπω πάλι τους Αρχαγγέλους να πλησιάζουν και να μου λένε: «Σήκω επάνω. Η Θεοτόκος σου χαρίζει τη ζωή. Πήγαινε να μετανοήσεις για τις αμαρτίες σου και να συμφιλιωθείς με τους κουνιάδους σου. Σε δύο μήνες θα έρθουμε να σε παραλάβουμε οριστικά. Φρόντισε λοιπόν να κάνεις καλά έργα, για να σωθείς». Αυτά μου είπαν οι Αρχάγγελοι κι αμέσως βρέθηκα ζωντανή. Πραγματικά, ύστερα από δύο μήνες έφυγε οριστικά η νέα για τον ουρανό με ειλικρινή μετάνοια.

http://amartolon-sotiria.blogspot.gr/

Μη σπαταλάς το χρόνο, που μας δόθηκε για μετάνοια

Ο Χριστιανός θα πρέπει να θυμάται κάθε μέρα και πολλές φορές την ημέρα ότι θα αντιμετωπίσει αργά ή γρήγορα το θάνατο. Ακόμη σε κάποιο στάδιο της πνευματικής ανόδου του θα πρέπει να αποκτήσει αδιάλειπτη μνήμη θανάτου.

Ο νους μας έχει τόσο πολύ αμαυρωθεί από την πτώση, ώστε αν δεν βιάσουμε τον εαυτό μας να θυμάται το θάνατο, μπορεί εντελώς να τον ξεχάσει. Όταν ξεχάσουμε το θάνατο, τότε αρχίζουμε να ζούμε στη γη σαν να να είμαστε αθάνατοι και ξοδεύουμε όλη μας την ενεργητικότητα στον κόσμο χωρίς καθόλου να απασχολεί τον εαυτό μας ούτε η φοβερή μετάβαση στην αιωνιότητα αλλά ούτε και η τύχη μας στην αιωνιότητα. Τότε χωρίς ντροπή πεισματικά καταπατούμε τις εντολές του Χριστού. Τότε διαπράττουμε τις χειρότερες αμαρτίες και εγκαταλείπουμε όχι μόνο την αδιάλειπτη προσευχή αλλά και τις τακτές προσευχές. Αρχίζουμε μάλιστα να περιφρονούμε αυτή την αναγκαία και απαραίτητη εργασία σαν να ήταν μια δραστηριότητα μικρής σημασίας που δεν πολυχρειάζεται. Ξεχνώντας το φυσικό θάνατο, πεθαίνουμε ένα πνευματικό θάνατο.

Από την άλλη αυτός που θυμάται συχνά το σωματικό θάνατο, ανασταίνεται εκ νεκρών ψυχικά. Ζει στη γη σαν ένας ξένος σ’ ένα πανδοχείο ή σαν φυλακισμένος στο κελλί του που συνεχώς περιμένει τη στιγμή που θα τον φωνάξουν για δίκη ή εκτέλεση. Μπροστά στα μάτια του οι πόρτες της αιωνιότητας είναι πάντα ανοικτές. Συνεχώς κοιτάζει σ’ εκείνη την κατεύθυνση με πνευματική ανησυχία και σκέψη. Είναι αδιάκοπα απασχολημένος με το να σκέφτεται τι θα τον δικαιώσει μπροστά στη φοβερή κρίση του Χριστού και ποιά θα είναι τότε η καταδικαστική γ’ αυτόν απόφαση. Αυτή η καταδίκη θα αποφασίσει την τύχη ενός προσώπου για ολόκληρη την αιωνιότητα. 

Καμιά γήινη ομορφιά καμιά γήινη απόλαυση δεν αποσπά την προσοχή ή την αγάπη του. Δεν κατακρίνει κανένα διότι θυμάται πως στην τελική Κρίση του Θεού μια τέτοια κρίση θα μεταβιβαστεί πάνω του. Συγχωρεί τους πάντες και τα πάντα ούτως ώστε και ο ίδιος να πάρει συγχώρεση και να κληρονομήσει σωτηρία. Είναι μ’ όλους ταπεινός και μ’ όλους ευσπλαχνικός ούτως ώστε και ο ίδιος να ελεηθεί και να γίνει αποδεκτός. Καλωσορίζει και αγκαλιάζει με χαρά κάθε ανησυχία σαν επίγειο αντίτιμο για τις αμαρτίες του που τον απελευθερώνει από του να το πληρώσει στην αιωνιότητα. 

Αν του έλθει η σκέψη να είναι περήφανος για την αρετή του, η μνήμη θανάτου έρχεται αμέσως ενάντια σ’ αύτη τη σκέψη του, ντροπιάζει και ξεσκεπάζει την ανοησία και διώχνει τη σκέψη αυτή μακρυά. Τί σημασία μπορεί να έχει η αρετή μας στην κρίση του Θεού; Τί αξία μπορεί να έχει η αρετή μας στα μάτια του Θεού στα οποία ακόμη και ο ουρανός φαίνεται μολυσμένος; Θα πρέπει να θυμίζεις και να ξαναθυμίζεις τον εαυτό σου: «Θα πεθάνω, θα πεθάνω σίγουρα! Οι γονείς μου και οι προγονοί μου πέθαναν. Κανένα ανθρώπινο ον δεν έμεινε για πάντα πάνω στη γη. Και η μοίρα που νίκησε τους πάντες με περιμένει και μένα!»

Μη σπαταλάς το χρόνο, που μας δόθηκε για μετάνοια. Μη στρέφεις τα μάτια σου πάνω στη γη στην οποία είσαι ένας προσωρινός ηθοποιός, πάνω στην οποία είσαι εξόριστος, πάνω στην οποία με το έλεος του Θεού σου δίνεται η ευκαιρία να αλλάξεις τον κακό εαυτό σου και να προσφέρεις μετάνοια για την αποφυγή της αιώνιας φυλακίσεως και βασάνων της κολάσεως. Χρησιμοποίησε το σύντομο χρονικό διάστημα της αποδημίας σου στη γη για να εξασφαλίσεις ένα ειρηνικό λιμάνι, ένα ευλογημένο καταφύγιο στην αιωνιότητα. Να ικετεύεις για τα αιώνια αγαθά με το να μην προσκολλάσαι σε κανένα προσωρινό αγαθό, με το να απαρνείσαι κάθε τι το σαρκικό και «φυσικό» στα πλαίσια της πεπτωκυΐας φύσεώς μας. Να δεηθείς με την τήρηση των εντολών του Χριστού.

Με την ειλικρινή μετάνοια για τις αμαρτίες που διέπραξες. Με τις ευχαριστίες και δοξολογίες στον Θεό για όλες τις δοκιμασίες, που στάλησαν σε σένα. Με τις πολλές προσευχές και την ψαλμωδία. Να κάνεις δέηση με την προσευχή του Ιησού και συνδύασέ την με τη μνήμη θανάτου. Αυτές οι δύο δραστηριότητες, η προσευχή του Ιησού και η μνήμη θανάτου – εύκολα ενώνονται σε μία. Από την προσευχή προέρχεται μια ζωηρή θύμηση του θανάτου σαν να ήταν μια πρόγευσή της και από αυτή την πρόγευση του θανάτου η ίδια η προσευχή ενδυναμώνεται πιο πολύ. Είναι απαραίτητο για ένα Χριστιανό να θυμάται το θάνατο. Αυτή η μνήμη είναι απαραίτητη για την πνευματική ζωή.

Προστατεύει την πνευματική ζωή του Χριστιανού από το κακό και τη διαφθορά με την αυτοπεποίθηση που μπορεί να δημιουργηθεί στον πνευματικό αγώνα. Είναι μεγάλη καταστροφή για την ψυχή να θέτει οποιαδήποτε αξία στις δικές του προσπάθειες ή αγώνες και να το κοιτάζει σαν κάτι αξιέπαινο στα μάτια του Θεού. Παραδέξου ότι αξίζεις όλες τις τιμωρίες πάνω στη γη καθώς και τις αιώνιες. Μια τέτοια εκτίμηση του εαυτού σου θα είναι η πιο πραγματική, ή πιο ωφέλιμη για την ψυχή σου και η πιο ευχάριστη στα μάτια του Θεού. Συχνά να απαριθμείς τις αιώνιες κακουχίες που περιμένουν τους αμαρτωλούς.

Η συχνή απαρίθμηση αυτών των δυσκολιών θα πρέπει να τις κάνουν να στέκονται ζωντανές μπροστά στα μάτια σου. Απόκτησε μια πρόγευση των βασάνων της κολάσεως, ούτως ώστε στη γραφική μνήμη τους να φρικιάζει η ψυχή και να αποδεσμεύεται από την αμαρτία. Θα μπορεί τότε να έχει επικοινωνία με το Θεό με ταπεινή προσευχή για έλεος, αναθέτοντας όλες τις ελπίδες στην άπειρή Του αγαθότητα και καθόλου στον εαυτό σου. Φέρνε στο νου και παρουσίαζε στον εαυτό σου τη φοβερή και ατέλειωτη φυλακή της κολάσεως που έχει πολλά τμήματα και πολλά διαφορετικά είδη βασάνων με τα οποία ο άνθρωπος θα δεχτεί τιμωρίες ανάλογες με την επίγεια ζωή του. Σ’ όλα τα τμήματα η φυλάκιση είναι αιώνια, τα βάσανα αιώνια. Εκεί επικρατεί ανυπόφορο και αδιαπέραστο σκοτάδι ενώ ταυτόχρονα καίει άσβηστη φωτιά, ανάβει ασταμάτητα με μια δυνατή φλόγα. Δεν υπάρχει μέρα εκεί… 

Υπάρχει πάντα αιώνια νύχτα. Η δυσωδία εκεί θα είναι ασύγκριτα ανυπόφορη από τη χειρότερη γήινη δυσωδία. Το απαίσιο σκουλήκι της κολάσεως ποτέ δεν κοιμάται. Ροκανίζει συνέχεια και κατατρώει τους φυλακισμένους της κολάσεως χωρίς όμως να εξαφανίζει την ύπαρξή τους ή έστω τη δική του. Αυτή είναι η φύση των βασάνων της κολάσεως: Είναι χειρότερα από οποιοδήποτε θάνατο, αλλά δεν προκαλούν θάνατο. Ο θάνατος είναι επιθυμητός στην κόλαση όσο και η ζωή στη γη. Ο θάνατος θα ήταν μια ανάπαυση για όλους τους φυλακισμένους της κολάσεως. Δεν είναι όμως γι’ αυτούς. Η μοίρα τους είναι μια ατελεύτητη ζωή ατελείωτων βασάνων. Χαμένες ψυχές στην κόλαση βασανίζονται από ανυπόφορες εκτελέσεις με τις οποίες η αιώνια φυλακή αυτών που απέρριψαν τον Θεό κυριαρχεί. Εκεί βασανίζονται από μια ανυπόφορη λύπη. Βασανίζονται με την πιο φρικαλέα ασθένεια της ψυχής, την απελπισία.

Θα πρέπει να αναγνωρίσεις πως είσαι καταδικασμένος στην κόλαση για αιώνια βάσανα και από αυτή την αναγνώριση θα γεννηθούν στην καρδιά σου τόσο ακαταμάχητες και ισχυρές κραυγές προσευχής που σίγουρα θα κάμψουν το Θεό και θα σε ελεήσει και θα σε οδηγήσει στον παράδεισο παρά στην κόλαση. Εσείς που θεωρείτε τους εαυτούς σας να αξίζουν επίγειες και ουράνιες ανταμοιβές. Για σένα η κόλαση είναι πιο επικίνδυνη παρά σε στυγερούς αμαρτωλούς διότι το χειρότερο αμάρτημα απ’ όλα είναι η υπερηφάνεια, η αυτοπεποίθηση, η μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας. Αυτή η αμαρτία είναι αόρατη στα θνητά μας μάτια που είναι συχνά σκεπασμένα μ’ ένα προσωπείο ταπεινώσεως.

Η θύμηση και ο διαλογισμός του θανάτου εξασκείτο από τους μεγαλύτερους από τους ιερούς Πατέρες. Στο βίο του Μεγάλου Παχωμίου βλέπουμε ότι «συνεχώς διατηρούσε μέσα του το φόβο του Θεού και τη μνήμη των αιωνίων βασάνων και ατελεύτητων πόνων που δεν έχουν τέλος -δηλαδή με τη μνήμη της ατελεύτητης φωτιάς και του αιώνιου σκουληκιού. Μ’ αυτό τον τρόπο ο Παχώμιος προφύλαγε τον εαυτό του από το κακό και προχωρούσε προς το καλό.

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Περιοδικό «Ορθόδοξη μαρτυρία», εκδ. Παγκυπρίου συλλόγου ορθοδόξου παραδόσεως.

Οι φίλοι του Αγίου Όρους.

https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

ΜΕΤΑΝΟΙΑ Η ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΑΝΑΓΚΗ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

JOEY JOEY

Έστω και ένας καλός λογισμός αρκεί, ώστε ο Θεός να τον δεχθεί σαν μετάνοια!

Κάποια μοναχή πολεμήθηκε με λογισμούς πορνείας. Κι επειδή δεν μπορούσε να υπομείνει τον πόλεμο, έφυγε από το μοναστήρι της και γύρισε στον κόσμο. 

Δεν άργησε να καταλήξει σε πορνείο. Έμεινε εκεί αρκετά χρόνια και πλούτισε πολύ , γιατί ήταν πολύ όμορφη. 

Ο φιλάνθρωπος Θεός όμως, που εργάζεται για την σωτηρία του κάθε ανθρώπου, έβαλε στο νού της τη μνήμη των οδυνηρών κολάσεων και την αρχική δόξα και τιμή, από την οποία είχε ξεπέσει.

Και εκείνη αφού τα’αναλογίστηκε όλα αυτά, εγκατέλειψε πλούτη και περιουσία, κι έτρεξε στο μοναστήρι της , σαν προβατίνα που γλύτωσε από το στόμα των λύκων. 

Μόλις όμως έφτασε στην πύλη της μονής, έπεσε κάτω και ξεψύχησε . 

Εκεί κοντά ζούσε κάποιος έγκλειστος μοναχός, που είδε σε όραμα την νύχτα εκείνη αγγέλους και δαίμονες έξω από το μοναστήρι. 

Φιλονεικούσαν όλοι μπροστά στη νεκρή για την ψυχή της. 

-Εφόσον μετανόησε, είναι δική μας, έλεγαν οι άγγελοι. 

-Μέχρι τώρα δούλευε σε μας , διαμαρτύρονταν οι δαίμονες. Άλλωστε δεν πρόφτασε να μπει στο μοναστήρι να μετανοήσει. 

Ενώ έτσι φιλονεικούσαν, ήρθε άλλος άγγελος από τον ουρανό. 

-Γιατί φιλονεικείτε; Τους ρώτησε και ύστερα τους είπε ότι ο αγαθός Θεός, αφότου η μοναχή σκέφτηκε να μετανοήσει, από την ίδια εκείνη στιγμή δέχθηκε την μετάνοια της. 

Αμέσως συνήλθε ο μοναχός από το όραμα και έτρεξε να αναγγείλει στην ηγουμένη τα συμβάντα. Αφού περιποιήθηκαν το λείψανο, το έθαψαν στο κοιμητήριο και ευχαρίστησαν τον ελεήμονα Θεό, που και μόνο ένα καλό λογισμό τον δέχεται σαν μετάνοια. 

Από το Γεροντικό

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Ουδείς αναμάρτητος

Δεν υπάρχει άνθρωπος αναμάρτητος.

Κι αν μου πεις ότι ο τάδε είναι δίκαιος

είναι σπλαχνικός, είναι φλάνθρωπος

Θα συμφωνήσω.

Δεν μπορεί, όμως

Να μην έχει και κάποιο ελάττωμα.

Ή από την κενοδοξία θα νικιέται

Ή από την κακολογία ή από κάτι άλλο.

Ένας κάνει ελεημοσύνες, αλλά δεν είναι αγνός.

Άλλος είναι αγνός, αλλά δεν κάνει ελεημοσύνες.

Ο ένας έχει τη μία αρετή και ο άλλος την άλλη.

Ο Φαρισαίος νήστευε, προσευχόταν

Δεν αδικούσε κανέναν, τηρούσε το νόμο.

Είχε όμως αλαζονεία.

Έτσι καταδικάστηκε από τον Κύριο

Γιατί η αλαζονεία τον ζημίωσε περισσότερο απ`όσο 

θα τον ζημίωναν όλες οι αμαρτίες μαζί .

Δεν υπάρχει λοιπόν άνθρωπος απόλυτα δίκαιος

Απόλυτα ενάρετος

Απόλυτα καθαρός από αμαρτία.

Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει αμαρτωλός άνθρωπος 

που να μην κι ένα μικρό έστω καλό.

Κάποιος λ.χ., κάνει αρπαγές και καταστροφές.

Μερικές φορές, όμως, δείχνει καλοσύνη, 

βοηθάει έναν άνθρωπο, λυπάται για το κακό.

Ποιος ήταν σκληρότερος από τον άρπαγα βασιλιά Αχαάβ;

Και όμως, ακόμα κι αυτός ένιωσε κάποτε συντριβή και κατάνυξη.

Ποιος ήταν χειρότερος από τον φιλάργυρο και προδότη Ιούδα;

Και όμως, ακόμα κι αυτός μετά την προδοσία του, είπε:

''Αμάρτησα, γιατί έστειλα στο θάνατο έναν Αθώο'' ( Ματθ. 27: 4 ).

Στη ζωή αυτή εφαρμόζεται σ`όλους ο νόμος της ανταποδόσεως.

Γι`αυτό οι ενάρετοι δοκιμάζουν θλίψεις.

Γι`αυτό οι άδικοι απολαμβάνουν αγαθά.

Οι πρώτοι τιμωρούνται εδώ για τις λίγες αμαρτίες τους

Κι έτσι δεν θα στερηθούν τον παράδεισο.

Οι δεύτεροι αμείβονται εδώ για τις λίγες καλές τους πράξεις

Και θα τιμωρούνται αιώνια για την πολλή κακία τους.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Η μετάνοια δεν πάει ποτέ χαμένη, και δεν χάνεις τίποτε όταν την ασκείς

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι; 

Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί και τα πιέζεις, για να μη μείνει καθόλου κενό αέρος. Ούτε αέρας δεν μπορεί να χωρέσει στην καρδιά σου, και θέλεις να χωρέσει ο Θεός, τον οποίο δεν χωρούν ολόκληροι οι ουρανοί;

"Μόλις δώ, παιδί μου, την κατάλληλη στιγμή, σε βεβαιώ ότι δεν θα καθυστερήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο να σου πραγματώσω τους πόθους σου, τις λαχτάρες σου, τα θεϊκά σου όνειρα. Αμέσως θα το κάνω." 

Ο οδοντίατρος σου κάνει ένεση και περιμένει να μουδιάσεις για να σε εγχειρήσει. Εάν σου κάνει αμέσως την εγχείρηση, θα πεταχτείς από τον πόνο και μπορεί να σπάσει και το δόντι σου. Έτσι και ο Θεός περιμένει την κατάλληλη στιγμή, για να έρθει να σου φωτίσει την διάνοια, να σου χαρίσει όλο τον παράδεισο. Αυτό που νοσταλγούσες ένα, δύο, τρία, πέντε, είκοσι, πενήντα χρόνια, θα το πάρεις σε μια στιγμή. 

Η μετάνοια δεν πάει ποτέ χαμένη, και δεν χάνεις τίποτε όταν την ασκείς.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

http://dakriametanoias.blogspot.gr/

«ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟΝ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΙΝ ΚΑΙ ΣΤΕΝΗΝ ΓΝΩΡΙΜΙΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟΝ» (Α’Ιωανν. Γ’8)

«Μακαριότατος και αγιότατος ο πάπας της Ρώμης Φραγκίσκος και πολλά τα έτη αυτού…» 

Κύριε… Ελέησον!!! Δαιμονιστήκατε εντελώς!!

Το ακούσατε εσείς που μνημονεύετε το όργανο του διαβόλου, που μνημονεύει τον έναν ΑΝΤΙ-χριστο;

Ιερώνυμε…., ο πάπας είναι αγιότατος ή αιρετικός;

Είναι ή δεν είναι ο ένας ΑΝΤΙ-χριστος; Ποιος είναι τώρα άγιος; Ο Ισαπόστολος Εθνομάρτυρας και Ιερομάρτυρας Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που είπε: «Τον πάπα να καταράσθε …γιατί αυτός θα είναι η αιτία!» και τον χαρακτήρισε ως τον έναν ΑΝΤΙ-χριστο, ή ο πάπας είναι Αγιότατος;

Ποιος λέει ψέματα ….ο Άγιος Πατρο-κοσμάς ή η «αφεντιά» σας;

Εάν δεν απαντήσετε στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα, είσαστε χειρότεροι από τον πάπα, διότι αυτός ξεκάθαρα έχει δηλώσει την προετοιμασία του ερχομού του ΑΝΤΙ-χρίστου, ενώ εσείς με καταχθόνιο τρόπο, σπρώχνετε δια της βίας, τα τέκνα του φωτός… στην απώλεια!

Εάν εσείς και τα όργανά σας θέλετε να πάτε στον διάβολο (πράγμα που απεύχομαι), δεν μπορεί να σας εμποδίσει κανείς. Οι ΟρθόδοξοιΠιστοί Χριστιανοί ΔΕΝ θα σας ακολουθήσουν,όμως!

Αδελφοί μου ,τα φωνάζουμε εδώ και χρόνια… Μην ακολουθείτε αυτούς που σας οδηγούν στον ΑΝΤΙ-χριστο, στην ΠΑΝ-θρησκεία, γιατί μετά θα είναι αργά. Τώρα μπορείτε να τους φτύσετε τρεις φορές λέγοντας: «οπίσω μου ύπαγε σατανά»!!

Ιεραρχικά αυτοί είναι η φατρία που σας οδηγεί στην ΠΑΝ-θρησκεία του ΑΝΤΙ-χρίστου.

Και έπεται η συνέχεια «των αδύναμων και άβουλων του …Καϊάφα!»

Καταλάβετέ το…!!! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ !!! 

(βλέπε:http://www.triklopodia.gr/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BB%CF%89%CF%83-%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%84/ )

Απομακρυνθείτε όσο είναι ακόμα νωρίς και μην «καταπίνετε την καραμέλα» ότι δήθεν κάνετε εσείς το ΣΧΙΣΜΑ στην Εκκλησία!

Το ΣΧΙΣΜΑ το έκαναν ήδη τα τέκνα του διαβόλου. Εμείς έχουμε ιερή υποχρέωση απέναντι στον Θεό, στους Αγίους και στην πολυβασανισμένη Ελλάδα μας να κρατήσουμε τις πνευματικές Θερμοπύλες και να διατηρήσουμε το προζύμι. 

Ούτε μία κεραία ,ούτε ένα κόμμα ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΟΙΩΣΟΥΜΕ!

ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ Ή ΑΙΩΝΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ;

Για μια ...μόνο λέξη!!

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΣ ΑΙΩΝΙΩΣ;

ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΑΙΩΝΙΩΣ;

Κατανόησε λοιπόν αυτήν τη λέξη!

Αχ! Αυτή η λέξη που «κόλαγε» στο Σά…,ο Σά… και δεν του έβγαινε να πει .. «Ο Σαμαρείτης»!

Ποιος είναι ο Καλός Σαμαρείτης, αδελφοί μου, ο οποίος και στον Σταυρό καταματωμένος καρφώθηκε για να σώσει όλους εμάς και που πολλοί συνεχίζουν να Τον… βλασφημούν;

Πόση αξία έχει μία λέξη; Θυμηθείτε πως προέρχεται από την λογική, δηλαδή από τον ηγεμόνα ΝΟΥ και ΔΙΑΝΟΙΑ, τις δύο πρώτες αισθήσεις της ψυχής.

Εάν η λέξη, ο λόγος περιέχει ψεύδος… , ε… τότε αλλοίμονο στην ψυχή που έχει γεμίσει από κακίες και το ξεχείλισμα αυτής εκ του στόματος ως λόγος ή λέξη είναι ψευδής, ομοιάζοντας του «αντίλογου»!

Οι δε συνέπειες… εξακριβωμένα …η καταστροφή, αφού προηγουμένως έγιναν «κεφάλαιο συμφοράς» (Ιερ.Χρυσοστ.)

Μία λέξη : «θυσιάζω» ή δεν «θυσιάζω» στα είδωλα, πόση δύναμη έχει;

Ακούστε: 

*«ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, αν ΔΕΝ θυσιάσεις στα είδωλα εντός της εβδομάδος, θα σε κάψω ζωντα.. » και η Αγία :

*«Βασιλέα, αυτό που είναι να κάνεις σε μία εβδομάδα κάντο ΤΩΡΑ γιατί εγώ ΠΙΣΤΕΥΩ στον Ιησού Χριστό και στα είδωλα ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΖΩ!!»

Πριν τελειώσει ο βασιλιάς τον λόγο του, η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ είχε εννοήσει και είχε ήδη αποφασίσει!

Ο Λόγος αβίαστα εξήλθε από την ψυχή της, αληθής και πλήρης χάριτος!!

Ναι…μαρτύριο! Για την Πίστη, για Αυτόν που έκανε το ίδιο για εκείνη και για την αναξιότητά μου που αδυνατεί να κατανοήσει «πώς υποτάσσει ο Υιός τον Πατέρα» (Αγ.Νικοδ.αγιορείτης).

Δημόσια εγένοντο και τότε οι διωγμοί και τα μαρτύρια, για να φοβηθεί ο κόσμος και να καμφθεί η αγωνιστικότητα, κατά την εωσφορική λογική των σκοτεινών δυνάμεων.

Δημόσια όμως θέλει και ο Πατέρας την αυταπάρνηση, την ομολογία, τον διωγμό και το μαρτύριο και όχι εις το κρυπτόν και τούτο διότι πρέπει όλοι να βλέπουν και να ακούν, ώστε αναπολόγητοι να είναι εκείνη την ημέρα.

«Τιμή Αγίου, μίμησις αγίου…»

«Τιμή Πατρός ,μίμησις εσταυρωμένου» εάν το θελήσει ο υιός, κατά παραχώρηση, εκουσίως μάλιστα και όχι μόνο, αλλά και με χαρά μας παραγγέλλει!

Η δύναμη μίας και μόνο λέξης, όταν το περιεχόμενό της έχει μόνο ΑΛΗΘΕΙΑ ,δηλαδή ΘΕΟ;

Η συνέχεια γνωστή, η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ έγινε η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και αυτό ένα από τα εκατομμύρια παραδείγματα.

Το αποτέλεσμα δε, της δύναμης της λέξης ή του Λόγου που έχει ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι ο βασιλιάς βαπτίστηκε Χριστιανός και εντός ολίγου χρόνου τέσσερα βασίλεια βαπτίστηκαν Χριστιανοί, σαν να λέμε τέσσερεις πόλεις σημερινές και άλλα πολλά που δεν κατανοούνται με τη λογική και τη σοφία των ανθρώπων…..

Ούτε να ψάχνουμε για το «πώς» και το «γιατί», διότι είναι κρίματα του Θεού. Δικό μας μέλημα είναι η τήρηση του Λόγου που είναι και ΝΟΜΟΣ.

Η δύναμη της μιας λέξης όρια δεν έχει, γιατί η λέξη είναι Λόγος και ο Λόγος είναι Θεός και ο Θεός είναι Αλήθεια και η Αλήθεια είναι Λόγος και τότε θαυματουργεί μία και μόνο λέξη ,ένας και μόνο Λόγος, όταν ως ξεχείλισμα εξέρχεται από την ψυχή αληθινός περιλουόμενος Αγίου Πνεύματος. Γι’αυτό και η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ θα επιβεβαιωθεί με ακρίβεια ,ενώ ο ουρανός και η γη και ό,τι υπάρχει σε αυτά μεταβάλλονται και θα παρέρθουν «ωρισμένως».

Ετοιμασμένη η θριαμβεύουσα Εκκλησία, περιμένει την στρατευομένη που μάχεται τους δαίμονες ,τους προδρόμους του ΑΝΤΙ-χριστου και τα όργανά τους και που θα σωθούν ενωμένοι μαζί της, «όσοι υπομείνουν μέχρι τέλους ακέραιοι, δια της ακριβούς τήρησης των εντολών». « Όσοι δε δειλιάσουν στον κατά του θηρίου αγώνα» και τέλος όσοι αποδείξουν έμπρακτα πως είναι γνήσια τέκνα Θεού και όχι διαβόλου.

Οι Άγιοι από ταπείνωση στην αφάνεια, ήθελαν να είναι! Ούτε να διανοηθεί κανείς να τους αποκαλέσει Αγίους όπως κάποιοι σήμερα που αυτό-αποκαλούνται «αγιότατοι και παναγιότατοι».

Ο Θεός τους υπέδειξε τι να κάνουν και ως Πιστοί δούλοι έπραξαν για να ευαρεστήσουν τον Θεό, για να σωθούν οι ίδιοι και να βοηθηθώ εγώ ερευνώντας, ο αμαθής και ανάξιος, μήπως και καταλάβω κάτι!

«Χώμα είμαι» έλεγαν «χώμα… και τίποτε άλλο»!!

Ας ακούσει η… «αγία και μεγάλη σύνοδος» που για πρώτη φορά στην Εκκλησιαστική μας ιστορία οι πρόδρομοι του ΑΝΤΙ-χριστου την ονόμασαν «αγία και μεγάλη», ενώ είναι με αποδείξεις: 

1ον)ΣΥΝΑΓΩΓΗ διότι είχε πράκτορες της CIA,άθεους-σατανιστές και παρατηρητές ,παπικούς, αιρετικούς ,προδρόμους του ΑΝΤΙ-χρίστου.

2ον)ΛΗΣΤΡΙΚΗ διότι κάθε Ορθόδοξο Λόγο άλλον τον «λήστεψαν», άλλον τον διέβαλαν και άλλον τον αγνόησαν.

3ον)ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ (για πολλούς λόγους) και μόνο από το ότι ακύρωσαν τους κανόνες –«πηδάλιο», ως προς τη συνοδικότητα και μεταξύ τους ως φατρία άλλαξαν όλη τη διδασκαλία του Θεού.

Πώς να κατανοηθούν αυτά όταν απουσιάζει η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ;

Όταν νομίζουν πολλοί ότι μόνο οι πέντε αισθήσεις του σώματος υπάρχουν και τις ικανοποιούν αλόγιστα χωρίς κορεσμό;

Σε όλους όμως είναι γνωστό πως αυτές θα χαθούν με το λιώσιμο της σάρκας.

Αγνοούμε όμως τις άλλες πέντε πιο θαυμαστές αισθήσεις της ψυχής που θα μείνουν αναλλοίωτες, μαζί με την ψυχή ,γιατί είναι μέρος αναπόσπαστο αυτής και όλες μαζί συγκροτούν τον άνθρωπο, ο οποίος πλάστηκε για την αιωνιότητα και πρέπει τώρα να επιστρέψει στην ΠΡΟ-πτωτική του κατάσταση με αγώνες!

Πως λοιπόν τολμάς, άνθρωπε, όχι έναν λόγο ή μία λέξη ή μία διδαχή να αλλοιώσεις, να καταργήσεις, προσβάλλοντας και βλασφημώντας την, αλλά όλον τον Λόγο, όλη τη Διδαχή, όλο τον Νόμο να καταλύεις ως ψεύτης και πλάνος καταντώντας αιρετικός; Πιστεύοντας μάλιστα, ότι σε διακατέχει η Θεία Χάρις;

Είναι δυνατόν η Χάρις του Θεού να είναι μαζί σου όταν πολεμάς τον ίδιο τον Χριστό, την ίδια τη Χάρη; Ταλαίπωρε άνθρωπε…. τολμάς να έχεις το όνομα του Χριστιανού; Καταλαβαίνεις τι κάνεις; 

Αν ήσουν άθεος, μικρότερο το κακό και αν πίστευες σε άλλους Θεούς, πάλι θα ήσουν κρύος και ο Θεός ξέρει το πως και το αν θα σε σώσει!!

Φοράς μαύρα !!Πενθείς;; Τι πενθείς;; Σου τα έχουν πει χιλιάδες φορές, γιατί δεν λες ότι δεν τα χωράει το μυαλό μου, δεν τα καταλαβαίνω, συγχωρέστε με… κατά λάθος βρέθηκα στη «γιορτή του γάμου», αλλά λες ότι τα ξέρεις καλά και τίποτα δεν κάνεις από αυτά που έχεις εντολή;;

ΥΠΟΚΡΙΤΗ,ΠΟΝΗΡΕ ΔΟΥΛΕ μου θυμίζεις αυτόν που είπε ότι θα πάει στην εργασία της αμπέλου αλλά ΔΕΝ πήγε!! Είπε ΨΕΜΑΤΑ, κορόιδεψε!!

Ποιόν ενέπαιξε, άνθρωπε; Καταλαβαίνεις; Τον Κύριό Του ενέπαιξε ή τον εαυτό του κατέστρεψε;

Για μία λέξη: ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ, μέσα από το κέντρο της καρδιάς και όλα αλλάζουν. Μία λέξη: ΗΜΑΡΤΟΝ ΘΕΕ ΜΟΥ!

ΑΦΟΥ Ο ΦΩΤΕΙΝΟΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΑΓΓΕΛΟΣ «ΕΠΕΣΕ»,ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ,ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ,ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΚΤΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟ (αφού είμαι μετα-πτωτικός), ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΔΙΚΟ ΝΑ ΜΟΥ ΒΑΖΕΙ ΑΠΕΙΡΕΣ ΠΑΓΙΔΕΣ ΑΠΟ ΜΙΣΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΓΛΙΤΩΣΩ!

ΕΧΩ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΚ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑ ΚΑΛΟ,ΓΙΑΤΙ ΕΜΠΝΕΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΝ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΟ-ΔΙΑΒΟΛΟ.

Πώς να γλιτώσω, ΘΕΕ ΜΟΥ; Σώσε με γλυκέ μου Πατέρα! Μου είπες ΘΕΕ ΜΟΥ «Άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» αλλά δεν καταλαβαίνω τα νοήματα και απαντά πάραυτα στους υποκριτές:

«Πονηρέ δούλε, τα βαθιά νοήματα δεν τα κατανοείς! Ούτε ΜΙΑ ΛΕΞΗ δεν μπορείς να κατανοήσεις, τόσο απλή; Τότε γιατί παίρνεις αποφάσεις για θέματα άγνωστα σε εσένα; 

ΠΟΝΗΡΕ και ΚΑΚΕ ΔΟΥΛΕ δεν λέω ότι εσύ προσωπικά διώκεις τους αδελφούς σου, αλλά δεν βλέπεις ,δεν ακούς ότι όποιος ΔΕΝ μνημονεύει τους οικουμενιστές /ΠΑΝ –αιρετικούς ΠΡΟΔΡΟΜΟΥΣ του ΑΝΤΙ-χρίστου διώκεται;

Σκέφτηκες ΠΟΝΗΡΕ ΔΟΥΛΕ, που θα κοιμηθεί το βράδυ ο αδελφός σου;;;

Αδιαφορείς για τις ΕΝΤΟΛΕΣ του Κυρίου σου, κοροϊδεύεις και τον εαυτό σου λέγοντας πως είσαι Χριστιανός! 

Διαρρηγνύεις μάλιστα τα ιμάτιά σου για την δήθεν αγάπη προς τους ξένους ,αλλά τους δικούς σου… τους μισείς!!

Άκου όμως παρακάτω πως αυτό-αποκαλύπτεσαι άθελά σου, ως άφρων και γνωστοποιείς σε όλους σε ποια παράταξη ανήκεις.

Εάν ένα μέλος της οικογένειάς σου (ο κατά σάρκα αδελφός σου, ή ο υιός σου ,ή ο πατέρας σου) καταδιώκονταν, θα έβγαινες έξω και θα ξεσήκωνες τον κόσμο όλον…

Τώρα που καταδιώκονται (χωρίς αιτία και λόγο) οι πνευματικοί αδελφοί σου επειδή ΟΡΘΟΤΟΜΟΥΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ,ΕΣΥΑ Δ Ι Α Φ Ο Ρ Ε Ι Σ; Σ Ι Ω Π Α Σ;;

Ο Μέγας Βασίλειος λέει : «Ο σιωπών δοκεί συναινείν».

Συνεπώς, αποδέχεσαι τους ΔΙΩΓΜΟΥΣ των δούλων του Κυρίου!!

Άρα ΔΕΝ σε ενδιαφέρει ο Ορθόδοξος πλησίον σου, διότι δεν τον θεωρείς αδελφό σου ,γι’αυτό και δεν παίρνεις θέση. Γελάς κιόλας!!

Γέλα τώρα που μπορείς γιατί… σε λίγο καιρό θα το στερηθείς ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ!

Ο ίδιος αυτό-προσδιορίζεις την οικογένειά σου, δηλαδή την «παράταξη» στην οποία ανήκεις!!!

Ένα «ΗΜΑΡΤΟΝ» θέλω μόνο από εσένα, για να σε κατονομάσω δικό μου παιδί και όχι ξένο και δικαίως να πω στον αντίδικο: Τώρα ποιανού τη βοήθεια ,ζητάει; Ποιανού παιδί είναι; Ποιόν επικαλείται; Ποιόν ακούει; Κάνε πέρα τώρα διάβολε, από το αγαπημένο μου τέκνο ,αρκετά το βασάνισες. Με το αυτεξούσιό του, συνειδητά τώρα εμένα καλεί!»

Έτσι ,ούτε στον πονηρό δίνει δικαίωμα, ότι επεμβαίνει χωρίς να τον επικαλούνται, σεβόμενος το αυτεξούσιο και την ταλαίπωρη ψυχή αρπάζει από τον καρπό του χεριού ασφαλίζοντας τη σωτηρία της, όπως έκανε στον έμπειρο θαλασσόλυκο που φοβήθηκε το κυματάκι.

Λέει ο Κύριος: Δεν σας είπα ότι «Ό,τι ζητήσετε προς όφελος της ψυχής σας με Πίστη, δια της προσευχής θα σας δοθεί;»

Γιατί λοιπόν ακολουθείτε αυτόν τον πλάνο, αγύρτη, ψεύτη και λωποδύτη ο οποίος θα σας αφανίσει όπως θα αφανιστεί και ο ίδιος;

Μόνοι σας καταστρέφεστε και δεν σας φταίνε οι αδελφοί που ενδιαφέρονται για το καλό σας και σας τα υπενθυμίζουν ανιδιοτελώς!

Για μία λέξη:

ΜΕΤΑΝΟΩ Πατέρα Μου! Τον ακάθαρτο παλαιό νου μου στα σκουπίδια τον πετώ…. Μα τι λέω; Τα σκουπίδια έχουν κάποια αξία!!

Ο διεστραμμένος όμως νους, όχι μόνο δεν έχει καμία αξία αλλά και λίαν επικίνδυνος είναι. Άρα …γλυκέ μου Πατέρα… «ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ κατά το μέγα έλεος Σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου ΕΞΑΛΕΙΨΟΝ» τον παλαιό και διεφθαρμένο νου μου, αφάνισέ τον!!

Ο δε καινούργιος νους μου, ας σκέπτεται όπως επιθυμείς ΕΣΥ ,για να υπάρχει η συνέχεια και ποτέ να μη διαταραχθεί από αυτόν που του αρέσει να διαβάλλει την θεάρεστη σχέση Πατρός και Υιού.

Τίποτα περισσότερο δεν κατακαίει τον διάβολο από την ΜΕΤΑΝΟΙΑ!

Σε έχει δικό του… με την μετάνοια …σε χάνει!

Φέρνει αναβολές στην ψυχή, που είναι έτοιμη μάλιστα να εξομολογηθεί «εφ’ όλης της ύλης». Εκεί να δεις …πάλη, σώμα με σώμα! Εκεί να δεις τεχνάσματα και δικαιολογίες που προτάσσει!

«Όχι αυτό, αυτό είναι μεταξύ μας, είναι πολύ κακό, πες όλα τα άλλα εκτός από αυτό! Να πες πως ήσουν νέος… και έκανες λάθη …και αρκεί! Μην πεις όμως τι λάθη έκανες… για να την «πατήσουν» και άλλοι!»

Αχ, αυτή η λέξη «ΜΕΤΑΝΟΙΑ».. σε αναγεννά, σου φοράει ρούχα καινούργια, αδιαπέραστα από τα βέλη του εχθρού.

Σου βάζει «υποδήματα» καινούργια, γιατί εάν ο Μωϋσής έπρεπε να βγάλει τα υποδήματά του, στον χώρο που δεν γνώριζε ότι ήταν ΙΕΡΟΣ και αν οι μαθητές Του, έπρεπε να τινάξουν και τη σκόνη των υποδημάτων τους όπου δεν τους δέχονταν, πόσο μάλλον προσεκτικός πρέπει να είναι αυτός που αποφάσισε να περπατεί εφ’ εξής ,μόνο τον δρόμο του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ;

Ακόμα περισσότερο αυτός που τελεί καθημερινά τη ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΑΜΝΟΥ ,σε χώρο που «πατά» και γνωρίζει πολύ καλά την ΙΕΡΟΤΗΤΑ του;

Σου βάζει και δακτυλίδιον ,για να σε «διακρίνει», τοποθετώντας σε παρά του ΒΑΣΙΛΕΩΣ!

Σύμβολα τιμητικά, Θεϊκά, τα εντελώς αντίθετα από τα εωσφορικά σύμβολα (βιτρώ,…) της ΠΑΝ-θρησκείας, που για να εισέλθεις στην «ΣΥΝΑΓΩΓΗ της ΛΗΣΤΡΙΚΗΣ ΨΕΥΔΟ-ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΡΗΤΗΣ» έπρεπε πρώτα να τα ασπαστείς και να τα αποδεχθείς. Ήξερες ,συνεπώς, ταλαίπωρε που πήγαινες και σε τι αποσκοπούσε η παρουσία σου εκεί. 

Τους αδελφούς σου, ναι…. μπορείς να τους κοροϊδέψεις …είσαι όμως άφρων και αχάριστος αν νομίζεις ότι θα κοροϊδέψεις και ΑΥΤΟΝ που σου έπλασε τους πνεύμονες, δίνοντάς σου την αναπνοή και …χάρη σου κάνει που ζεις…. οικονομώντας σου ΧΡΟΝΟ για ΜΕΤΑΝΟΙΑ!!!

Δεν κατανοούμε ότι το υπόλοιπο της ζωής μας είναι πολύ σύντομο και δεν μας περισσεύει καθόλου χρόνος; Ούτε στο τέλος του 3ου τετάρτου του 8ου αιώνα, αξίζει να την επιδιώξουμε (την μετάνοια) για να εξασφαλίσουμε τη ζωή την αιώνια;

«Και επί την αύριον εξελθών, εκβαλών ΔΥΟ ΔΗΝΑΡΙΑ έδωκε το πανδοχεί και είπεν αυτώ. Επιμελήθητι αυτού, και ότι αν προσδαπανήσεις, εγώ εν τω επανέρχεσθαί με αποδώσωσοι»(Λουκ.Ι’35).

Μην φαντασθείτε πως τα δύο δηνάρια σχετίζονται με χρήματα ,διότι ουδόλως μας ενδιαφέρει πόσο πλήρωσε τον πανδοχέα ο Καλός Σαμαρείτης που περιφρονώντας τα χρήματα είχε πει «αποδώσατε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Ούτε στο αρχαίο κείμενο του Ευαγγελίου υπάρχει λέξη περιττή ή στερούμενη βαθέων νοημάτων. Ας ερευνούμε τις γραφές γιατί εκεί βρίσκεται η ΑΛΗΘΕΙΑ που θα μας ελευθερώσει από τα πάθη και θα φωτίσει το νου μας, να μην πλανηθούμε!!

Η μετάνοια μας δε, να είναι ειλικρινής και καθημερινή.

Να «σβήνουν …τα χρωστούμενα»!

«Ας είναι και αμμούδα, γιατί και αυτή συμπυκνώνεται και πέτρα μπορεί να γίνει…» είπε ο αββάς.

Το δε «άφες αυτοίς»,ως οικονομία χρόνου για την μετάνοιά μας δεν ισχύει δια παντός, αλλά μέχρι τον θάνατο του καθενός και μέχρι το «εν τω επανέρχεσθαί με», για όσους αξιωθούν την ευλογημένη αυτή ώρα. Γι’ αυτό μας είπε ότι δεν ήρθε να κρίνει την πρώτη φορά, αλλά να διδάξει και να διακονήσει!

Είθε ο Θεός να ελεήσει όλον τον κόσμο ,μα περισσότερο αυτούς που είδαν, άκουσαν, διδάχθηκαν και δίδαξαν, αλλά πρόδωσαν τον Χριστό και κατάντησαν αιρετικοί –εχθροί Του, γιατί αυτούς τους περιμένει μεγαλύτερη τιμωρία από την παραβίαση του Νόμου.

Ο Θεός δεν είναι τιμωρός ,είναι ΑΓΑΠΗ και έθεσε τους Νόμους διότι μόνο τηρώντας τους μπορούμε να σωθούμε. Ούτε ο Νόμος είναι τιμωρός και σκληρός. Εμείς που παραβαίνουμε τον Νόμο φταίμε και δικαίως αυτό-τιμωρούμαστε.

Δεν φταίει ο δήμαρχος που έβαλε …φανάρια ,ούτε τα φανάρια ευθύνονται. Εμείς φταίμε που τα παραβιάζουμε και σκοτωνόμαστε, μόνοι μας διαλέγουμε τον ..θάνατο από τη ζωή!

Στο χέρι μας είναι να ζήσουμε αιώνια ή να πεθάνουμε αιώνια, αλλιώς το αυτεξούσιο αχρείαστο θα ήταν….

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ

Αγαπητοί μου αδελφοί ,στο προηγούμενο άρθρο : «ΓΕΝΕΑ ΠΟΝΗΡΑ ΚΑΙ ΜΟΙΧΑΛΙΣ…» με αγάπη η ελαχιστότητά μου απευθύνθηκε στον σεβαστό και αγαπητό γέροντα Σάββα αγιορείτη υπενθυμίζοντάς του ότι αιρετικός είναι καθένας που αλλάζει το ελάχιστο του Ευαγγελίου. Τώρα έχουμε πλήρη κατάλυση του Ευαγγελίου και αλλαγή θρησκείας,από τους νέους ιούδες!!

Εύχομαι να το εννοήσει και να πράξει ΘΕΑΡΕΣΤΑ!

Οι οικουμενιστές ΠΑΝ-αιρετικοί, ΑΝΤΙ-χριστοι μόνο με θαύμα θα επανέλθουν ,διότι έχουν…. εκτεθεί (και όχι μόνο από τον μαμωνά) ανεπανόρθωτα.

Συνεπώς τους αιρετικούς έχουμε ΕΝΤΟΛΗ να τους απομακρύνουμε ή να απομακρυνθούμε από αυτούς και φυσικά… αφού ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΙΔΙΑ ΠΙΣΤΗ επιβάλλεται πρωτίστως η ΔΙΑΚΟΠΗ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ!

Ο εν λόγω αγιορείτης θέλω να σας διευκρινίσω ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο επίσης σεβαστός και αγαπητός ΣΑΒΒΑΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ που και αυτός είναι αγιορείτης ,ο οποίος πολύ πριν την ΨΕΥΔΟ-σύνοδο αγωνιζόταν και αγωνίζεται για τη ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ και την επαναφορά όσων παρέκλιναν των ΘΕΙΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ αδιαφορώντας για τους κανόνες της Εκκλησίας μας(Πηδάλιο).

Ας έχουμε την αγωνιστικότητα τού αγαπητού ΣΑΒΒΑ ΛΑΥΡΙΩΤΗ του ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ και με ανδρείο φρόνημα ας αγωνιστούμε, κατά τας εντολάς, εναντίων των προδρόμων του ΑΝΤΙ-χρίστου!

Αδελφοί μου ,ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ να πηγαίνουμε κόντρα στον άνεμο των παθών, των αιρέσεων και της Ν.Τ.Π.

Δόξα Σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς.

Με εν ΧΡΙΣΤΩ αγάπη και ενδιαφέρον 

Γεώργιος Φλώρος

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Τι να κάνω με τις αμαρτίες μου...

Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Ποιμένα: “Τι να κάνω με τις αμαρτίες μου; ” 

Και απαντώντας ο Γέροντας του λέει: 

“Αυτός που θέλει να λυτρωθεί από τις αμαρτίες του, με δάκρυα λυτρώνεται απ΄ αυτές και εκείνος που θέλει να αποκτήσει αρετές, με δάκρυα τις αποκτά. 

Γιατί το να κλαίμε είναι η οδός που μας παρέδωσε η Γραφή, καθώς και οι πατέρες, που έλεγαν: 

Κλάψτε, άλλη οδός δεν υπάρχει παρά μόνον αυτή”.

ΜΕΓΑΛΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ

http://dakriametanoias.blogspot.gr