Απέναντι στη «γοητεία» της οικουμενιστικής πλάνης

Αυτές οι λίγες γραμμές ξεκίνησαν να γράφονται με αφορμή το κείμενο μιας συνέντευξης γνωστού για τις οικουμενιστικές θέσεις του θεολόγου, που έπεσε πρόσφατα στα χέρια μου. Στη συνέντευξη αυτή ο εν λόγω καθηγητής, πέρα από τις γνωστές αγαπολογικές απόψεις (για την τεκμηρίωση της «ανάγκης» συνέχισης και ολοκλήρωσης των «εκκλησιαστικών διαλόγων»), υπεραμυνόταν και της «αναγκαιότητας» εκμοντερνισμού της λειτουργικής ζωής (κυρίως με τις μεταφράσεις λειτουργικών κειμένων). Είχε βεβαίως προηγηθεί και όλος εκείνος ο πόλεμος οργής, λάσπης και χλεύης εναντίον της Ιεράς Συνόδου για το θέμα των εκτρώσεων, αλλά και εναντίον του μητροπολίτη Μόρφου (που έκανε το… εγκληματικό λάθος να επισημάνει μέσα σε ομιλίες του πράγματα που ήδη έχουν πει σπουδαίοι άγιοι της Εκκλησίας μας πάνω σε θέματα φιληδονίας, σαρκολατρείας και ομοφυλοφιλίας). Βλέποντας όλα αυτά, προσπάθησα να μπω στη θέση του μέσου σημερινού συμπατριώτη μας (και μάλιστα όχι κατ’ ανάγκην του πλέον κακοπροαίρετου), που η επαφή του με την πίστη των προγόνων του είναι σε γενικές γραμμές από ελλειμματική έως επιδερμική και που έχει υποστεί όλη τη γνωστή πλέον εδώ και 3-4 δεκαετίες ψυχοδιανοητική επεξεργασία σταδιακής εξοικείωσης με τη νεοταξική ατζέντα των (πνευματικών και πολιτικών) αφεντικών του πλανήτη. Δεν ξέρω πόσο το κατόρθωσα.

Τη θλίψη πάντως από το πόσο πολύ έχει μεταλλάξει τη σκέψη μας όλη αυτή η (ας μου επιτραπεί ο όρος) «γοητεία της πλάνης», όλη αυτή η νεωτερική προσέγγιση με στόχο τον «εκσυγχρονισμό» της εκκλησιαστικής μας Παράδοσης και των Ιερών Κανόνων, που πλέον αντιμετωπίζονται ουσιαστικά ως ξεπερασμένοι, όλη αυτή η νέα αναθεωρητική «μεταπατερική» ψευδοθεολογία, που δήθεν προσαρμόζει και εναρμονίζει την Εκκλησία μας με τις ανάγκες και τα προβλήματα της σημερινής εποχής, αυτή τη βαθιά θλίψη πράγματι κατάφερα να τη νιώσω.

Ναι, είναι ξεκάθαρο ότι μέγα μέρος του λαού της πάλαι ποτέ αγιοτόκου πατρίδας μας τελεί όντως υπό την καταλυτική επήρεια όλης αυτής της πλάνης. Έχοντας διαποτιστεί από τα νεοταξικά προτάγματα της «αγάπης», του «σεβασμού στη διαφορετικότητα», των «ανοιχτών συνόρων», της προσέγγισης λαών, πολιτισμών και θρησκειών, οι περισσότεροι βρίσκουν όχι μόνο φυσιολογικούς αλλά και απαραίτητους τους «διαλόγους» και τα αγαπολογικά ανοίγματα προς ετεροδόξους ή και αλλοθρήσκους. Πόσοι και πόσοι άλλωστε βαφτισμένοι Ορθόδοξοι συμπατριώτες μας, δεν έχουν πλέον την πεποίθηση ότι λίγες και ασήμαντες είναι οι διαφορές μας με τον Παπισμό και με τις αιρέσεις της Δύσης, αλλά και ότι ακόμη και σε σχέση με το Ισλάμ και τις άλλες θρησκείες, όλοι κατά βάθος «στον ίδιο Θεό πιστεύουμε»; Πόσοι επίσης δεν είναι υπέρ του εκμοντερνισμού της Εκκλησίας (και αναφέρομαι σε ανθρώπους που μπορεί και να εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή); Πόσοι δεν τα βρίσκουν φυσιολογικά και δεδομένα όλα αυτά, πόσοι δεν θεωρούν τις μεταπατερικές πλάνες προοδευτικές και φρέσκιες απόψεις (αφού…«ο κόσμος εξελίσσεται και οφείλει και η Εκκλησία να ακολουθήσει»), ενώ τις ορθόδοξες θέσεις πολύ συχνά τις επικρίνουν ως σκοταδιστικές, μουχλιασμένες και ξεπερασμένες; Πόσοι δεν έχουν πραγματικά γοητευθεί από την πλάνη της άνευ ορίων «αγάπης» από τη μια και της ανάγκης από την άλλη για πρόοδο και νεωτερισμό;

Και ο νεωτερισμός φυσικά τα περιλαμβάνει όλα, ξεκινώντας από τα τύποις πιο αθώα (αλλαγές στην ένδυση των κληρικών, νόθευση εκκλησιαστικής μουσικής, μεταφράσεις κάποιων – όχι φυσικά όλων εξαρχής – κειμένων στη λατρεία) και φτάνοντας μιθριδατικά μέχρι τα μείζονα, όπως ο νεο-νικολαϊτισμός και η αποδοχή της σαρκολατρείας ακόμη και στις πλέον διαστροφικές της μορφές («άλλωστε ο Χριστός δεν μιλησε για την κρεβατοκάμαρά μας»), η υποτίμηση της νηστείας και της άσκησης, η σταδιακή άμβλυνση έναντι της ομοφυλοφιλίας («αφού εξάλλου όλοι παιδιά του Θεού είμαστε»), η καύση των νεκρών, το «δόγμα» ότι ο Θεός ως αγάπη δεν υποβάλλει σε δοκιμασίες τον άνθρωπο (ούτε καν παιδαγωγικά) και τόσα ακόμη. Κεντρική θέση μέσα σε όλα αυτά κατέχουν, όπως ήδη προαναφέρθηκε, η άκριτη αγαπολογία, η «αναγκαιότητα» εκσυγχρονισμού και εναρμόνισης της Εκκλησίας με τους νέους καιρούς (και με στόχο την καλύτερη προσέγγιση με τον κόσμο), ο «σεβασμός του Άλλου» και η δήθεν ανάγκη εξάλειψης των θρησκευτικών φανατισμών.

Υπό το άλλοθι και το προσωπείο όλων αυτών περάσαμε στον επιλεκτικό εξοβελισμό των Ιερών Κανόνων και της Ιεράς Παράδοσης, στη θεολογία των κλάδων, στην ισοτιμία των θρησκειών, στην άποψη ότι όλες μπορούν να οδηγήσουν στον Θεό (εκπεφρασμένη μάλιστα από στόματα πατριαρχών και επισκόπων) και στην έναρξη επομένως της παρασκευής της παγκόσμιας Πανθρησκείας. Δεν δείχνουν όλα αυτά πράγματι καινούργια, δημοκρατικά και προοδευτικά, έναντι δογμάτων και Κανόνων που γράφτηκαν πριν από πολλούς αιώνες και που φαντάζουν πια αφόρητα συντηρητικοί, σκοταδιστικοί και απολύτως ξεπερασμένοι από το «φιλελεύθερο» πνεύμα της Νέας μας Εποχής; Δεν δείχνουν σαφέστατα πιο ελκυστικά και γοητευτικά εν τέλει;

Όσοι όμως γνωρίζουμε την αλήθεια (και παρά τα υπόλοιπα βαρύτατα πνευματικά χάλια μας), έχουμε καθήκον να αντιδρούμε απέναντι σε όλες αυτές τις κακοδοξίες (και τη «γοητεία» τους). Και να θυμίζουμε στους αδελφούς μας πως ανέκαθεν «ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν» ήταν πλατιά και ευχάριστη, πως πάντοτε η πλάνη φαινόταν νεωτερικά δροσερή και γοητευτική και πως οι μεγαλύτεροι αιρεσιάρχες (από τον Άρειο και εξής) ήταν άνθρωποι μορφωμένοι, γοητευτικοί και «χαρισματικοί». Είναι αλήθεια άλλωστε ότι ο «άρχων της πλάνης» στολίζει και αυτός τους ακολούθους του με κάποια…«χαρίσματα».

Και απέναντι σε όσους τελούν υπό το κράτος αυτής της «γοητείας» και βρίσκουν από τη μια υγιείς και φρέσκιες τις νεοεποχίτικες κακοδοξίες (και κακοπραξίες) και από την άλλη αρρωστημένα, μουχλιασμένα και φανατικά τα απολύτως αυτονόητα και κατά γράμμα συμμορφούμενα σε όλη μας την πατερική θεολογία περί Παπισμού και άλλων αιρέσεων, αλλά και τα πασιφανή ως προς τη δήθεν ανάγκη για «εκκλησιαστικό εκσυγχρονισμό», εμείς ας έχουμε πάντοτε στον νου μας και ας απαντούμε με τη φράση του Κυρίου μας ότι «ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται. ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν…» (Ματθ. 5,17-19).

Όσο για τους «μεταπατερικούς» και «εκσυγχρονιστές» κληρικούς και θεολόγους των ζοφερών καιρών μας, αυτή την ολοένα και αυξανόμενη πράγματι ομάδα ανθρώπων, μπορεί να μιλούν για Χριστό και Ορθοδοξία, δεν κατορθώνουν όμως παρά να μας φέρνουν στον νου την προειδοποίηση του Αποστόλου Παύλου «ὅτι εἰσελεύσονται… λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν». Και δυστυχώς, με το κύρος που θεωρητικά τους προσδίδουν τα εκκλησιαστικά τους αξιώματα ή οι πανεπιστημιακές τους έδρες, αλλά και με τη συνήθη τους αγαπολογική (και…νανουριστική) μειλιχιότητα, κατορθώνουν να ξεγελούν και να παρασύρουν πολλούς πιστούς, σε μία εποχή που δυστυχώς ο λαός μας χαρακτηρίζεται από βαθιά άγνοια πάνω στα θέματα των δογμάτων της πίστης μας και που η ανάγκη επανευαγγελισμού του είναι επιτακτική. Και αντί αυτού, εκείνοι γίνονται υπαίτιοι ακόμη μεγαλύτερης ζημιάς, πνευματικού ολέθρου και απώλειας ψυχών.

Απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση, θα επαναλάβω ότι το επιτακτικό μας καθήκον είναι να αντιστεκόμαστε στην εξάπλωση της πλάνης και να παραμένουμε, όσο μπορούμε, απαρασάλευτοι στην πίστη μας. Και πάνω απ’ όλα βέβαια οφείλουμε να παρακαλάμε με πόνο τον Θεό να παρέχει σε όλους (και βεβαίως και σ’ εμάς) φωτισμό, οδούς μεταστροφής και πνεύμα ειλικρινούς μετανοίας. Αυτόν τον απότομο κατήφορο άλλωστε στον οποίο κατρακυλούμε πνευματικά, μόνο Εκείνος μπορεί να τον ανασχέσει…

Του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορος Ιστορίας

https://fdimathan.wordpress.com

Δεν είναι ούτε προσφυγικό ούτε μεταναστευτικό, είναι μαζική εισβολή μουσουλμάνων στην Ελλάδα και είναι η υπ' αριθμόν ένα εθνική απειλή για την πατρίδα μας

Ξυπνήστε επιτέλους!

Εικόνα από την εισβολή μουσουλμάνων στη Λέσβο με 13 φουσκωτά σκάφη, που είχε τον χαρακτήρα στρατιωτικής απόβασης (29-08-2019)

Σάββας Καλεντερίδης

Πριν από λίγες μέρες το Κοινοβούλιο της Βουλγαρίας ενέκρινε νόμο με 156 ψήφους επί 240, σύμφωνα με τον οποίο θα αναπτυχθούν στα σύνορα με την Τουρκία 11.000 στρατιώτες, οι οποίοι θα επιχειρούν μαζί με χίλιους αστυνομικούς που εποπτεύουν τα σύνορα σήμερα.

Να θυμίσουμε ότι τα χερσαία σύνορα της Βουλγαρίας με την Τουρκία είναι μήκους 260 χιλιομέτρων, στα οποία υπάρχει φράκτης μήκους 30 χιλιομέτρων για την αποτροπή της εισόδου ξένων στο έδαφος της Βουλγαρίας.

Την ίδια περίοδο που οι Βούλγαροι βουλευτές συζητούσαν για το θέμα και αποφάσιζαν να προστατέψουν τα σύνορά τους από την εισβολή ξένων, κάποιοι συμπατριώτες τους έστελναν στην Ελλάδα –και συγκεκριμένα στο ακριτικό Ορμένιο του Έβρου– 26 Αφγανούς και Πακιστανούς. Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες, όμως, δεδομένης της αστυνόμευσης που υπάρχει από την άλλη πλευρά των συνόρων, είναι αδιανόητο αυτοί οι 26 άνθρωποι να πετάχτηκαν στην Ελλάδα από τους διακινητές, χωρίς τουλάχιστον τη γνώση αν όχι την παρότρυνση της βουλγαρικής αστυνομίας.

Και για να μην υπάρχουν παρανοήσεις, μας τους έστειλαν σχεδόν ολόγυμνους, με ένα μόνο εσώρουχο, για να πάρουμε το μήνυμα και εμείς, οι Έλληνες, και πιο συγκεκριμένα η Ελλάδα, κυβέρνηση και κράτος, αλλά και οι ξένοι εισβολείς, ότι παιχνίδια με τη Βουλγαρία δεν μπορεί να παίζει κανείς και ότι η χώρα αυτή έχει κράτος και κυβέρνηση που την υπερασπίζεται!

Ένα άλλο κράτος που σέβεται τον εαυτό του είναι η Αλβανία, η οποία ζήτησε δύναμη της Frontex να περιπολεί στο αλβανικό έδαφος, για να αποτρέπεται η εισβολή ξένων από το έδαφος της Ελλάδας.

Επίσης, η Αλβανία έχει διαθέσει ένα σκάφος στη δύναμη του ΝΑΤΟ που επιτηρεί ποιος-ξέρει-τι στο Αιγαίο, το οποίο διασώζει και μεταφέρει ξένους εισβολείς στα ελληνικά νησιά.

Ενώ γίνονται όλα αυτά, η Ελλάδα συνεχίζει να είναι η πιο απροστάτευτη και άρα η πιο ελκυστική χώρα της Ευρώπης, για να μην πούμε το κόσμου, για εκείνους που από οποιαδήποτε άλλη χώρα πείθονται από τους επιτήδειους των συμμοριών εμπορίας ανθρώπινων ψυχών ότι η Ευρώπη είναι ένας επίγειος παράδεισος, που τους εξασφαλίζει στέγη, τροφή και υγειονομική περίθαλψη βρέξει-χιονίσει και χωρίς να χρειαστεί να εργαστούν.

Για όσους επικαλούνται επιχειρήματα του τύπου «η Ελλάδα λόγω γεωγραφικής ιδιαιτερότητας δεν μπορεί να προστατέψει τα σύνορά της», «και τι να κάνουμε, να τους πνίγουμε;» ή «είμαστε υποχρεωμένοι να τους δεχόμαστε από τις διεθνείς συμβάσεις που έχουμε υπογράψει ως χώρα», να τους υπενθυμίσω ότι η Ισπανία απέχει μόλις μερικά χιλιόμετρα από τις ακτές του Μαρόκου, και έλυσε το πρόβλημα με μέτρα αποτροπής.

Η Βουλγαρία είναι πιο εύκολη γιατί δεν μεσολαβεί ποτάμι, όπως ο Έβρος, και έχει χερσαία σύνορα μεγαλύτερου μήκους με την Τουρκία απ’ ό,τι η Ελλάδα. Επίσης έχει και θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Με μια βάρκα, σε μερικά λεπτά από το τουρκικό Μπεγεντίκ βρίσκεσαι στο βουλγαρικό λιμάνι του Ρέζοβο.

Όμως κι εδώ, ω του θαύματος, οι ροές είναι σχεδόν μηδενικές, εν αντιθέσει με την Ελλάδα, που γίνεται το έλα να δεις.

Το λέγαμε από το 2014, τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε την κυβέρνηση Σαμαρά για τα κλειστά κέντρα κράτησης, για τις επαναπροωθήσεις και για το φράχτη στον Έβρο, λέγοντας μάλιστα ότι όταν έλθει στην κυβέρνηση, θα ακολουθήσει πολιτική ανοικτών συνόρων, που είναι η μόνη εξαγγελία που υλοποίησε, γιατί ούτε μνημόνια έσκισαν με ένα νόμο και ένα άρθρο, όπως μας έλεγαν, τουναντίον υπέγραψαν το τρίτο μνημόνιο που ήταν και το... μακρύτερο, ούτε την Τρόικα έδιωξαν, απλά την μετονόμασαν σε... θεσμούς, για να εξαπατήσουν τον κόσμο, ούτε τον ΕΝΦΙΑ κατήργησαν, τον οποίο έλεγαν ότι θα καταργήσουν «γιατί είναι ένας νόμος παράνομος και αντισυνταγματικός».

Τότε τους λέγαμε, και το γράφαμε σε άρθρα, ότι αν ανοίξουν τα σύνορα, η Ελλάδα θα καταστεί ελκυστικός προορισμός για τους απανταχού συμμορίτες που διακινούν ανθρώπους και αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την πατρίδα αλλά και για την Ευρώπη.

Τώρα η νέα κυβέρνηση παρακολουθεί κι αυτή απαθής την καταστροφή της Ελλάδας, αντί:

να πάρει άμεσα ριζοσπαστικά μέτρα, να απομακρύνει από τα νησιά και τον Έβρο για λόγους εθνικής ασφάλειας και να απαγορεύσει για ένα τρίμηνο τη δράση όλων των ΜΚΟ μέχρι να ελεγχθούν από την εφορία, το υγειονομικό, την αστυνομία, την αρμόδια υπηρεσία για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος,

να ξηλώσει τα δίκτυα διακίνησης ανθρώπων,

να καταγγείλει αντί να χαϊδεύει την Τουρκία για μεθοδευμένη και σκόπιμη αποστολή ξένων στην Ελλάδα – κάτι που δεν κάνει στη Βουλγαρία,

να παγώσει τη διαδικασία εξέτασης χορήγησης ασύλου για ένα εξάμηνο και

να στέλνει την ίδια μέρα, άντε την επομένη, όλους όσους εισβάλουν στην Ελλάδα εξυπηρετώντας με τη θέλησή τους ή μη –δεν έχει σημασία– τους σχεδιασμούς της Τουρκίας, που πλήττουν καίρια εθνικά συμφέροντα της Ελλάδας.

Χτυπήσαμε το καμπανάκι του κινδύνου στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έγκαιρα και δεν εισακουστήκαμε, με αποτέλεσμα:

να γίνει η Ελλάδα η χαρά των συμμοριών, ΜΚΟ,** λαθροδιακινητών, πρακτόρων της ΜΙΤ και πόσων άλλων χωρών, εκπρορνευτών ανηλίκων κ.ά.,

να δώσουμε στα χέρια του Ερντογάν ένα διαπραγματευτικό χαρτί το οποίο του έχει εξασφαλίσει ήδη 5,5 δισ. ευρώ, πιθανή ελεύθερη πρόσβαση των Τούρκων πολιτών στην ΕΕ (άρση βίζας),

να δώσουμε στα χέρια του τουρκικού κράτους ένα όπλο με το οποίο μπορεί σε μια πενταετία να μετατρέψει την Ελλάδα σε μουσουλμανική χώρα, ανατρέποντας στην ουσία την Επανάσταση του 1821, η οποία στην ουσία έγινε εναντίον του Ισλάμ, αφού ο σουλτάνος ήταν ο χαλίφης, που σημαίνει ο τοποτηρητής του Μωάμεθ στη γη, και ο αγώνας που έκανε ήταν ιερός, τζιχάντ, για την εξάπλωση του Ισλάμ, εξού και οι εξισλαμισμοί των χριστιανών που σταμάτησαν για έναν και μόνο λόγο: Για να έχει έσοδα η οθωμανική κρατική μηχανή από τους αυξημένους φόρους που πλήρωναν οι χριστιανοί. Αν δεν ήταν αυτό, δεν θα είχε μείνει χριστιανός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Ξυπνάτε λοιπόν η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι πολιτικοί γενικώς, πριν να είναι αργά.

Και μην νομίζετε ότι οι πολίτες δεν έχουν σημειώσει τη στάση που τηρήσατε όλοι σας στο Μαρακές, όταν η κυβέρνηση υπέγραψε το παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ για τη μετανάστευση, και η αξιωματική αντιπολίτευση... πετούσε χαρταετό!

Κουνηθείτε και σώστε τη χώρα από την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα.

Κουνηθείτε.

*Εισβολή ξένων: Χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο, γιατί αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας έχει τα χαρακτηριστικά εισβολής που έχει σχεδιαστεί από συμμορίες και την Τουρκία και στοχεύει στην καρδιά της Ελλάδας.

**Η δράση των ΜΚΟ στρέφεται εναντίον των εθνικών συμφερόντων της πατρίδας μας και πρέπει να απαγορευτεί κυρίως στα νησιά και τον Έβρο για λόγους εθνικής ασφάλειας, ενώ όπου αλλού δραστηριοποιούνται, να είναι υπό ασφυκτικό έλεγχο.

http://trelogiannis.blogspot.com

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: «ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ. ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ & ΔΕΣΠΟΤΑΔΕΣ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΑ ΡΑΣΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΟΥΝ ΝΑ ΦΟΡΕΣΟΥΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ… ΘΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΟΥΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ»! ΜΗΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ; ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ. ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΘΥΣΙΑ

Ἄς ἀκούσουμε ἀπομαγνητοφωνημένα τα λόγια που εἶπε στὶς 24-8-1975 σε στελέχη της Κατασκηνώσεως

«Ἕνας φτωχὸς δάσκαλος μὲ δέκα παιδιά, ἀπο την Αἰτωλοακαρνανία, ὅταν ἄκουσε τὸν ἐπιθεωρητή του νὰ βλασφημᾶ το Θεό, ἐξεράγη καὶ τον πέταξε ἔξω ἀπὸ τὴν τάξη. Τὴν ἱερὴ αὐτὴ ἀγανάκτησή του, τὴν πλήρωσε μὲ διωγμό. Ὁ ἐπιθεωρητής, ὡς ἐξουσία ἔχων, ἔκανε κακή ἔκθεση καὶ ἀπέλυσε τὸν δάσκαλο ἀπὸ τὴν θέση του. Και ὁ Μακρυγιάννης ὅταν εἶδε ἕναν εὐρωπαῖο νὰ γελᾶ εἰρωνικά, ποὺ ἔκανε τὸν σταυρό του, τὸν ἔδιωξε ἀπό τὸ σπίτι του.

Ἐκείνους ποὺ θὰ καταδιώξουν οἱ ἐχθροί τῆς πίστεως δὲν θὰ ’νε οὔτε παπάδες, οὔτε δεσποτάδες, γιατὶ αὐτοὶ θὰ τὰ ’χουν πάντοτε καλά μαζί τους, βολεμένα μὲ τὸ κράτος. Ἂν τοὺς ποῦνε νὰ φορέσουν και κόκκινα ράσα, θὰ τὰ φορέσουν…

Τὰ ξέρουν οἱ διῶκτες, ἔξυπνοι εἶνε, τετραπέρατοι εἶνε, ἡ ρίζα εἶνε οἱ θρησκευτικοὶ ἄνθρωποι. Τὸ γνωρίζουν καλὰ καὶ χτυποῦνε δυνατὰ τὰ καρποφόρα δέντρα, τὰ δέντρα τὰ ἄκαρπα δὲν τὰ χτυποῦνε.

Καὶ ἐδῶ (στὴ Φλώρινα) ποὺ ὑψώνεται ἡ σημαία τοῦ Χριστοῦ θὰ τὴν καταλάβουν καὶ τότε θὰ πᾶμε στὴν Ἐκκλησία τῶν κατακομβῶν, στὴν Ἐκκλησία τῆς διασπορᾶς καὶ θὰ ἀντιγράψουμε, ἂν θέλῃ ὁ Θεός, τὰ ἡρωϊκὰ παραδείγματα τῆς Φαβιόλας καὶ τῶν ὅλων ἐκείνων προσώπων, ποὺ δακρύζουμε ὅταν τὰ διαβάζουμε, τὰ ὁποία δὲν εἶνε μῦθος, ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης καὶ ὡχρὰ ἀπόδοσις τῆς φοβερᾶς ἐκείνης καταστάσεως. Ἐκεῖ πᾶμε, σ’ αὐτὲς τὶς μέρες ὁδηγούμεθα…

Πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας, ἄν εἴμεθα πιστοί. Καὶ ἂν πιστεύουμε, νὰ δείξουμε τὴν πίστι μας με τὰ ἔργα μας.

Ἂν πάρουμε κόσκινο καὶ κοσκινίσουμε τὸν ἑαυτό μας, θὰ τον βροῦμε σκάρτο, «μανή, θεκέλ, φάρες»(Δανιηλ. 5, 25), ἐζυγίσθης, ἐμετρήθης καὶ εὑρέθης ἐλλειπής. Εἴμεθα πολὺ πίσω ὅλοι, στὸ στόμα ἔχουμε τὸ Χριστὸ καὶ στὴν καρδιὰ τὸ διάβολο. Θὰ μᾶς δοκιμάσῃ ὁ Θεός.

Καὶ αὐτὸ ποὺ συνέβει σὲ μᾶς, μιὰ ἀρχὴ εἶνε, «πατάξω τὸν ποιμένα καὶ διασκορπισθήσονται τὰ πρόβατα». Καὶ θὰ ρθῃ ὥρα κατὰ τὴν ὁποίαν – καὶ τὸ Χριστὸ τὸν ἐγκαταλείψανε καὶ ἄπαντες ἔφυγαν. Ποῦ ’νε ὁ Πέτρος; Ποῦ ’νε ὁ Ἰωάννης; Φύγανε, καὶ ἕνας νέος ἀπὸ τὸ φόβο του ἄφησε τὸ σεντόνι καὶ ἔφυγε γυμνός.

Χρειάζεται προετοιμασία. Ἔχουμε;

Εἴδατε, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός; Ζητοῦσε ὡς χάρη ἀπὸ τὸ Θεό· «Ἀξίωσε με Κύριε νὰ χύσω τὸ αἷμα μου γιὰ σένα, ὅπως ἐσὺ ἔχυσες τὸ αἷμα Σου γιὰ μένα». Εἶχε πόθο μαρτυρίου. Νὰ καλλιεργοῦμε αὐτὸν τὸν πόθο καὶ ἐμεῖς.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Π.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ: ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΡΟΙΚΟΝΝΗΣΟΥ (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

Σεβασμιότατε,

μας εκπλήσσει η προσπάθεια άρσης της αγιότητας, που επιχειρήσατε προσφάτως, ενός Αγίου των ημερών μας. Κι ακόμη χειρότερα, με πρόχειρο τρόπο, ανάξιο του αξιώματος ή του διακονήματος του οποίου χάριτι Θεού είστε φορέας. Όχι μέσω μιας οποιασδήποτε Συνοδικής διαδικασίας ή έστω μιας επιστημονικής ημερίδας, αλλά μέσω προσωπικού λογαριασμού σας σε κοινωνικό δίκτυο.

Δεν αποτελεί ξεπεσμό, η εκφορά απόψεων για τόσο σοβαρά θέματα, μέσα από προσωπικούς λογαριασμούς στο facebook;

Καλά οι πλανητάρχες, πολιτικοί, εγχώριοι και μη, πρωθυπουργοί και υπουργοί, να κάνουν δηλώσεις διαδικτυακές, αλλά και μητροπόλεις; Ή μήπως κάνοντας τη δήλωση αυτή, πάψατε για λίγο να είστε επίσκοπος και μιλάτε ως ιδιώτης ή λαϊκός; Σεβασμιότατε είστε δημόσιο πρόσωπο και δη μητροπολίτης. Δεν εκφέρετε απλές γνώμες σε μια παρέα ιδιωτική.

Σε λίγο σεβασμιότατε που θα φθάσουμε; Nα γίνονται Σύνοδοι μέσω teamviewer και skype; Να τελούνται μυστήρια διαδικτυακά; Nα δογματίζετε μέσω emails και sms;

Διαπράξατε μεγάλο ατόπημα σεβασμιότατε, εκτός κι αν ο λογαριασμός αυτός που δημοσίευσε το μήνυμα, δεν ανήκει σε εσάς, αλλά σε δολίους που σας εχθρεύονται και σας φθονούν.

Δεν αμφισβητήσατε απλώς την αγιότητα και τη μαρτυρία του διωκόμενου Ρώσου επισκόπου της διασποράς, αλλά τον κατακρίνατε και τον καθυβρίσατε ποικιλοτρόπως.

Το μύνημά σας :

«ΚΑΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΟΤΙ Ο ΡΩΣΣΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟΣ. ΤΑ ΦΡΙΚΑΛΕΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΠΟΥ ΕΙΔΑΝ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΟΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΚΑΤΑΡΤΙΣΤΟ, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΑΝΕΡΜΑΤΙΣΤΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΩΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟ, ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΗ. ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ.»

Ποιοι είναι αυτοί που διέπραξαν τέτοιο αδίκημα; Τέτοιο αμάρτημα;

Mήπως κάθε χριστιανικό βιβλιοπωλείο που διαθέτει σε περίοπτη θέση βιβλία σχετικά με τον βίο του αγίου;

Μήπως όλα τα ορθόδοξα ιστολόγια που επίσης αναφέρονται στον μεγάλο άγιο της ορθοδοξίας;

Μήπως ο ελληνορθόδοξος λαός που δεν εθνικοποιεί την πίστη, αλλά ευλαβείται τον νεοφανή άγιο;

Mήπως ο Μητροπολίτης Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος Γεώργιος με τα θυρανοίξια του Ιερού Παρεκκλησίου του νεοφανούς Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς, στον Ιερό Ναό Αγίας Άννης Κατερίνης;

Πέρα απ’ αυτούς τους «κάποιους» στην Ελλάδα ποιοι άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν; Οι εκατομμύρια Ρώσοι ορθόδοξοι αδελφοί μας;

Mήπως ο π. Σεραφείμ Ρόουζ που μεταξύ άλλων είπε: «… Ήταν πλέον γνωστό, ότι ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς δεν ήταν απλώς ένας δίκαιος άνθρωπος και ασκητής, αλλά κυρίως ένας άνθρωπος τόσο κοντά στο Θεό που του είχε δωθεί το προορατικό χάρισμα και οι προσευχές του έφερναν την ίαση και τη θεραπεία… »

Στο Παρίσι γράφτηκε γι’ αυτόν το εξής:

«Ζει πέρα από το δικό μας επίπεδο ύπαρξης. Δεν είναι τυχαίο πως σ’ ένα ναό του Παρισιού, που υπάγεται στη Ρώμη, ένας παπικός ιερέας, απευθυνόμενος στους νέους είπε:

«Ζητάτε αποδείξεις; Λέτε ότι πια δεν υπάρχουν ούτε θαύματα, ούτε άγιοι. Γιατί χρειάζεστε θεωρητικές αποδείξεις, όταν ένας ζωντανός άγιος περπατά στους δρόμους του Παρισιού, ο Άγιος Ιωάννης ο Ανυπόδητος!».

Εσείς σεβασμιότατε, που μάλλον αναγνωρίζετε μυστήρια και ενέργεια της Θείας Χάρης στους παπικούς και αιρετικούς, δεν εμπιστεύεστε τον παπικό ιερέα;

Μήπως ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, που είπε σε κάποιον:

«Αν θερμά επιθυμείς να δεις ένα ζωντανό άγιο, πή­γαινε στο Μπίτολ (επισκοπή Αχρίδας) στον π. Ιωάννη» και σε μία μικρή ομάδα ιεροσπουδαστών είπε: «Παιδιά, να ακούτε τον πατέρα Ιωάννη. Είναι ένας άγγελος του Θεού με τη μορφή ενός ανθρώπου».

Δεν θα επεκταθώ σε Μαρτυρίες και Θεοσημεία (όπως το άφθαρτο σκήνωμά του και τα θαύματα) που οδήγησαν, όχι στην «αγιοποίηση», αλλά στην αναγνώριση της αγιότητας του Ιωάννη Μαξίμοβιτς από λαό και ιεραρχία. Αυτά τα ξέρετε και δεν σας συγκινούν. Δεν σας συγκινούν γιατί ξεβολεύεστε. Θίχθηκε ο Οικουμενικός Θρόνος.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποτελεί σύμβολο, αξία , προπύργιο της Ορθοδοξίας. Το τιμάμε και το ευλαβούμαστε. Ο εκάστοτε Πατριάρχης όμως, κρίνεται και απ’το Θεό και απ’τον λαό («φωνή λαού, οργή Θεού») εάν είναι αιρετικός, σχισματικός ή μασονοκινούμενος.

Δεν θα παρασυρθώ σε αναλύσεις και κρίσεις σχετικά με το θέμα των εδαφών του Οικουμενικού Πατριαρχείου, γιατί θα παρεκκλίνω απ’το ζητούμενο.

Πιθανόν ο άγιος να σφάλλει, πιθανόν όχι.

Σφάλλουν οι άγιοι;

Στην εποχή των Αγίων Αποστόλων γνωρίζουμε τη διαφωνία των δύο κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου όσον αφορά το θέμα της περιτομής των ειδωλολατρών. Ο Απ. Πέτρος υποστήριζε ότι έπρεπε να περιτέμνονται, ενώ ο Απ. Παύλος υποστήριζε το αντίθετο. Η Αποστ. Σύνοδος έλυσε το πρόβλημα. Αφού υπάρχει το βάπτισμα δεν χρειάζεται η περιτομή. Ο Απ. Πέτρος έκανε λάθος. Μετανόησε και δέχθηκε την αλήθεια.

Ο Άγιος Φώτιος, Πατριάρχης Κων/λεως γράφοντας στον Μητροπολίτη Ακυλείας για το θέμα αναφέρει:

«…Πόσαι δε περιστάσεις πραγμάτων πολλούς (=πατέρες) εξεβιάζοντο, τα μεν παραφθέγξασθαι, τα δε προς οικονομίαν ειπείν, τα δε και των απειθούντωνεπαναστάντων, τα δε και αγνοία, οία δη περιολισθήσαιανθρώπινον… Ει δε παρεφθέξαντο μεν ή διά τινααιτίαν νυν αγνοουμένην ημίν της ευθύτητος εξετράπησαν, ουδεμία δε ζήτησιςαυτοιςπροσενήνεκται, ουδ’ εις μάθησιν της αληθείας ουδείς αυτούς παρακάλεσε, πατέρας μεν ουδέν ελλάτοναυτούς, ει και μη τούτο είπον, επιγραφόμεθα… τοις λόγοις τούτων, εν οιςπαρηνέχθησαν, ουχ εψόμεθα…» (Φωτίου, Επιστολή Ε΄, Προς τον ΑκυλουΐαςΙωάννην ι΄, εις Ι. Βαλέττα, Φωτίου Επιστολαί, Λονδίνο 1864, σ. 196).

(«…Ακόμη, πόσες δυσκολίες των καταστάσεων ανάγκαζαν πολλούς Πατέρες άλλα να τα παραποιούν, άλλα να τα λεν με πνεύμα συγκατάβασης, άλλα να λεν όταν ξεσηκώνονταν οι απείθαρχοι, άλλα νατα λεν από άγνοια, καθώς βέβαια είναιανθρώπινο να σφάλει κανείς. Και αν παραποίησαν κάτι ή, γιακάποιο λόγοπου εμείς τώρα αγνοούμε, παρεξέκλιναν από την ορθή πορεία, τη στιγμή μάλισταπου δεν τους ζητήθηκε να εκφέρουν άποψη ούτε κανείς τους παρακάλεσε να του διδάξουν την αλήθεια, τους αναγνωρίζουμε το ίδιοως Πατέρες, όπως θα τους αναγνωρίζαμε και αν δεν εξέφραζαν αυτή την άποψη… τη διδασκαλία τους στην οποία πλανήθηκαν δε θα την ακολουθήσουμε…» )

Μπορούν λοιπόν οι άγιοι να σφάλλουν –σπάνια βέβαια – σε ορισμένα θέματα που δεν είναι πρωτεύοντα.

Σε άλλα βέβαια,ὀπως στο θέμα του δόγματος και των αιρέσεων, όλοι οι Άγιοι και οι Πατέρες της Ορθοδοξίας δεν σφάλλουν. Όπως στο θέμα του Οικουμενισμού για παράδειγμα, που άγιοι αλλά και σεβάσμιοι γέροντες, όπως ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης,ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς,ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός,ο Άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς,ο άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ο Άγιος ΠαΙσιος,ο γέρων Αθανάσιος Μυτιλιναίος, ο μακαριστός Αυγουστίνος Καντιώτης, ο γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, ο π Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο γέρων Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης, ο γέρων Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο άγιος Νεκτάριος (τελειωμό δεν έχουν) συμφωνούν απόλυτα και δε σφάλλουν.

Έτσι θεμελιώνεται ένα φρόνημα στο λαό,που ήδη προϋπάρχει απ’ την ανάγνωση του Ευαγγελίου και των Πατερικών λόγων, σχετικά με την αλλοίωση της πίστεως από ψευδοποιμένες.

Σίγουρα σεβασμιότατε, ένας άγιος κάνει σφάλματα, καθ’ ότι αποκλειστικά άγιος και αλάνθαστος είναι μόνο ο Θεός. Αυτό όμως δεν καθιστά τον αγιασμένο άνθρωπο ακατάρτιστο, ανερμάτιστο, αγράμματο και κακομοίρη όπως τόσο απερίσκεπτα λέτε. Ειδικά ένα τέτοιο άγιο με τέτοια παρακαταθήκη.

Σας βεβαιώνω ότι όλοι που τον ευλαβούμαστε, το κάνουμε ελεύθερα χωρίς καταπίεση κι επιβολή.

Μάλλον σεβασμιότατε εσείς είστε, που προσπαθείτε να μας πείσετε για τα αδικαιολόγητα κι ανεξήγητα.

Χαρακτηρίζετε «φρικαλέα» τα γραφόμενα του αγίου.

Φρικαλέο κι ανορθόδοξο είναι που υπερασπίζεστε εσείς, με πάθος και ζήλο, τη «μεγάλη σύνοδο» όπως λέτε του Κολυμπαρίου.

Μια Σύνοδο που δεν ακυρώνει απλώς ένα Πατριάρχη ή εγείρει εδαφικές διεκδικήσεις, αλλά προσβάλλει την Πατερική παράδοση, τα μαρτύρια των αγίων, αίρει τα δόγματα και υβρίζει το Χριστό.

Αν αναζητάτε τη «φρίκη» θα τη βρείτε σε αυτή τη Σύνοδο,που και μικρή ήταν σε συμμετοχή, και ελάχιστη σε αποδοχή, αλλά και επικίνδυνη στις διαπιστώσεις της.

Αψηφάτε επίσης εκατομμύρια λαού που ευλαβείται τον άγιο, σε ολόκληρη την ορθόδοξη οικουμένη, με αυτό το αδόκιμο, άστοχο και υβριστικό σας τηλεμύνημα.

Επίσης διαπράττετε και ιεροκατάκριση, όταν εκφράζεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, για ένα διάδοχο των Αγίων Αποστόλων, καθ’ ὀτι δεν κρίνετε τον άγιο για θέματα πίστεως και αίρεσης. Τότε θα είχατε το δικαίωμα, όπως μας τονίζει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:«Τό, Μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε, περί βίου ἐστίν, οὐ περί πίστεως».

Μετά ποιος θα έχει σειρά; Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που μας προτρέπει να καταριώμαστε τον Πάπα; O άγιος Νεκτάριος που λέει ότι ο Πάπας ξεθεμελίωσε τον Χριστό απ’την εκκλησία;

Aνανήψτε σεβασμιότατε και συνέλθετε. Ζητείστε τις πρεσβείες του Αγίου Ιωάννου Μαξίμοβιτς για Θεία Συγχώρεση!

«Πᾶνος»

https://fdimathan.wordpress.com

Πως θα καταλάβουν την Εκκλησία και τα Μοναστήρια οι άνθρωποι που προετοιμάζουν την άφιξη του Αντιχρίστου

Από τον Άγιο γέροντα και Μάρτυρα Ανατόλιο 

τον νεότερο, της Όπτινα (+1922)

«Ο εχθρός του ανθρωπίνου γένους θα δρα με πανουργία για να οδηγήσει στην αίρεση, αν ήταν δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Δεν θα ξεκινήσει με την ψυχρή απώθηση των δογμάτων της Αγίας Τριάδος, της Θεότητος του Κ. Ι. Χριστού, και της παρθενίας της Θεοτόκου, αλλά θα ξεκινήσει ανεπαίσθητα να καταστρέφει τις διδασκαλίες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας και την μεγάλη τους πνευματικότητα, που έφτασε σε μας μέσω των Αγίων Πατέρων, από το Άγιον Πνεύμα.

Λίγοι θα παρατηρήσουν αυτά τα καλοπιάσματα του εχθρού, μόνον εκείνοι που είναι πολύ πεπειραμένοι στην πνευματική ζωή. 

Οι αιρετικοί θα αποκτήσουν ισχύ πάνω στην Εκκλησία, και θα τοποθετήσουν τους υπηρέτες των παντού. 

Οι ευλαβείς θα ατενίζονται καταφρονητικά. Ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι από τους καρπούς των θα τους αναγνωρίσετε, και έτσι, από τους καρπούς των καθώς και από τις ενέργειές των αιρετικών, προσπαθήστε να τους διακρίνετε από τους αληθινούς ποιμένες. Αυτοί είναι πνευματικοί κλέφτες, διαρπάζοντες τη πνευματική ποίμνη, και θα εισέλθουν στο μαντρί (την Εκκλησία), σκαρφαλώνοντας με κάποιο άλλο τρόπο, χρησιμοποιώντας δύναμη και καταπατώντας τους ιερούς κανόνες. 

Ο Κύριος καλεί αυτούς ληστές (Ευαγ. Ιω. 10/1). Πράγματι, η πρώτη τους ενέργεια θα είναι η καταδίωξη των αληθινών ποιμένων, η φυλάκιση και η εξορία τους, διότι χωρίς αυτό θα είναι αδύνατο γι αυτούς, να διαρπάσουν το ποίμνιο.

Γιαυτό το λόγο παιδί μου, όταν βλέπεις την καταπάτηση της πατρικής παραδόσεως και των θείων εντολών στην Εκκλησία, των εντολών που ορίσθηκαν από το Θεό, γνώριζε ότι οι αιρετικοί έχουν ήδη εμφανισθεί, αν και κατά το χρόνο δράσης τους μπορεί να κρύβουν την ασέβειά τους, ή να καταστρέφουν την Αγία Πίστη ανεπαίσθητα, προκειμένου να επιτύχουν καλύτερα στην σαγήνευση και προσκόλληση των απείρων στα δίχτυα τους.

Η καταδίωξη θα κατευθύνεται όχι μόνον εναντίον των ποιμένων αλλά εναντίον όλων των δούλων του Θεού, διότι όλοι όσοι θα καθοδηγούνται από την αίρεση δεν θα υποφέρουν την ευσέβεια. Αναγνωρίζετε αυτούς τους λύκους με ένδυμα προβάτου από τις υπερήφανες διαθέσεις τους και την αγάπη της ισχύος. 

Θα είναι συκοφάντες, προδότες, παντού δεικνύοντες έχθρα και κακοήθεια. Γιαυτό ο Κύριος είπε ότι οι καρποί τους θα τους κάνουν γνωστούς. 

Οι αληθινοί υπηρέτες του Θεού είναι ταπεινοί, αγαπούν τον συνάνθρωπό τους και είναι υπάκοοι στην Εκκλησία.

Οι Μοναστές θα ταλαιπωρηθούν υπερβολικά από τους αιρετικούς, και η μοναστική ζωή θα καταφρονηθεί. 

Τα (ενεργά) Μοναστήρια θα σπανίζουν, ο αριθμός των μοναχών θ ελαττωθεί, και αυτοί που θα παραμείνουν θα υποφέρουν από βία. Αυτοί που μισούν την μοναστική ζωή, εντούτοις, έχοντας μόνο την αμφίεση της ευσεβείας, θα αγωνίζονται να προσελκύσουν τους μοναχούς με το μέρος τους, υποσχόμενοι σ’ αυτούς προστασία και κοσμικά αγαθά, και απειλώντας αυτούς που τους αντιτίθενται με εξορία. Αυτές οι απειλές θα προκαλέσουν μεγάλη απόγνωση στους μικρόψυχους, αλλά εσύ παιδί μου, να χαίρεσαι για το ότι έχεις ζήσει μέχρι αυτό τον καιρό, διότι τότε οι πιστοί που δεν θα έχουν δείξει άλλες αρετές, θα λάβουν στέμματα, μόνο διότι θα έχουν μείνει σταθεροί στην πίστη, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου. (Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ευαγ. Ματ. Ι-32).

Φοβού τον Κύριο τέκνο μου. Φοβού να χάσεις το στέμμα που ετοιμάστηκε για σένα, φοβού το να ριχτείς από το Χριστό στο εξώτερο σκότος και στα αιώνια βάσανα. Στάσου γενναίος στην πίστη, και αν είναι αναγκαίο, υπόμεινε καταδίωξη και άλλες λύπες, διότι ο Κύριος θα είναι μαζί σου και οι άγιοι Μάρτυρες και πνευματικοί θα κοιτάζουν σε σένα και τον αγώνα σου με ευχαρίστηση.

Αλλά αλλοίμονο στους μοναχούς εκείνες τις ημέρες που θα καθηλωθούν από ιδιοκτησίες και πλούτη, οι οποίοι λόγω της αγάπης της ειρήνης (ανάπαυσης) θα είναι έτοιμοι να υποταχθούν στους αιρετικούς. Θα αποκοιμίζουν την συνείδησή τους, λέγοντας «Εμείς διατηρούμε και σώζομε το Μοναστήρι και ο Κύριος θα μας συγχωρήσει. Οι ατυχείς και τυφλοί αυτοί δεν λογαριάζουν καθόλου ότι δια της αιρέσεως οι δαίμονες θα εισέλθουν στο Μοναστήρι, και κατόπιν δεν θα είναι ένα Άγιο Μοναστήρι, αλλά μόνο τοίχοι, από τους οποίους η Χάρη θα έχει απομακρυνθεί.

Ο Θεός εντούτοις είναι ισχυρότερος από τον εχθρό, και δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τους δούλους του. Οι αληθινοί Χριστιανοί θα παραμείνουν μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου, μόνο θα προτιμήσουν να ζουν σε απομονωμένα ερημικά μέρη. 

Μη φοβηθείτε θλίψεις,μάλλον να φοβηθείτε την ολέθρια αίρεση, διότι μας γυμνώνει από τη Χάρη και μας απομονώνει από τον Χριστό…

Oὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι. Ο του κανόνος τοις ακοινωνήτοις κοινωνών, και τούτον ακοινώνητον είναι

Οι Ι. Κανόνες της Εκκλησίας, με οικουμενικό κύρος, που αναφέρονται στην απαγόρευση συμπροσευχής με αιρετικούς και σχισματικούς είναι: 

1. Κανών Ι΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις ακοινωνήτω, καν εν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω»

2. Κανών ΙΑ΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις καθηρημένω, κληρικός ων, κληρικώ συνεύξηται, καθαιρείσθω και αυτός».

3. Κανών ΜΕ΄ των Αγ. Αποστόλων: «Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως Κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω»

4. Κανών ΞE΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις Κληρικός, ή Λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, και καθαιρείσθω, και αφοριζέσθω»

5. Κανών ΟΑ΄ των Αγ. Αποστόλων: «Ει τις Χριστιανός έλαιον απενέγκοι εις ιερόν εθνών, ή εις συναγωγήν Ιουδαίων εν ταις εορταίς αυτών, ή λύχνους άπτοι, αφοριζέσθω»

6. Κανών ΣΤ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Περί του, μη συγχωρείν τοις αιρετικοίς εισιέναι εις τον οίκον του Θεού, επιμένοντας τη αιρέσει»

7. Κανών Θ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Περί του, μη συγχωρείν εις τα κοιμητήρια, ή εις τα λεγόμενα μαρτύρια πάντων των αιρετικών απιέναι τους της Εκκλησίας, ευχής ή θεραπείας ένεκα, αλλά τους τοιούτους, εάν ώσι πιστοί, ακοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός, μετανοούντας δε, και εξομολογουμένους εσφάλθαι, παραδέχεσθαι»

8. Κανών ΛΒ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ου δεί αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινές εισιν αλογίαι μάλλον, ή ευλογίαι»

9. Κανών ΛΓ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ου δεί αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι«

10. Κανών ΛΔ΄ της εν Λαοδικεία Συνόδου. Ότι ου δεί πάντα χριστιανόν εγκαταλείπειν μάρτυρας Χριστού και απιέναι προς τους ψευδομάρτυρας, τουτέστιν αιρετικών, ή αυτούς προς τους προειρημένους αιρετικούς γενομένους· Ούτοι γαρ αλλότριοι του Θεού τυγχάνουσιν. Έστωσαν ουν ανάθεμα οι απερχόμενοι προς αυτούς.

11. Κανών ΛΖ΄ της εν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ου δεί παρά των Ιουδαίων ή αιρετικών τα πεμπόμενα εορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αυτοίς»

12. Κανών Θ΄ του Τιμοθέου Αλεξανδρείας: «Ερώτησις. Ει οφείλει Κληρικός εύχεσθαι, παρόντων Αρειανών, ή άλλων αιρετικών; ή ουδέν αυτόν βλάπτει, οπόταν αυτός ποιή την ευχήν, ήγουν την προσφοράν; Απόκρισις. Εν τη θεία αναφορά ο Διάκονος προσφωνεί προ του ασπασμού. «Οι ακοινώνητοι περιπατήσατε.» Ουκ οφείλουσιν ουν παρείναι, ει μη αν επαγγέλλωνται μετανοείν και εκφεύγειν την αίρεσιν» 

13. Κανών Β΄ της εν Αντιοχεία Συνόδου: «Πάντας τους εισιόντας εις την Εκκλησίαν και των ιερών Γραφών ακούοντας, μη κοινωνούντας δε ευχής άμα τω λαώ ή αποστρεφομένους την αγίαν μετάληψιν της ευχαριστίας κατά τινα αταξίαν, τούτους αποβλήτους γίνεσθαι της Εκκλησίας, έως αν εξομολογησάμενοι και δείξαντες καρπούς μετανοίας και παρακαλέσαντες τυχείν δυνηθώσι συγγνώμης, μη εξείναι δε κοινωνείν τοις ακοινωνήτοις, μηδέ κατ” οίκους συνελθόντας συνεύχεσθαι τοις μη τη εκκλησία συνευχομένοις, μηδέ μη συναγομένοις. Ει δε φανείη τις των επισκόπων, ή πρεσβυτέρων, ή διακόνων, ή τις του κανόνος τοις ακοινωνήτοις κοινωνών, και τούτον ακοινώνητον είναι, ως αν συγχέοντα τον κανόνα της Εκκλησίας». 

http://salpismazois.blogspot.com/

Η "Ορθοδοξία" της Μητροπόλεως Πειραιώς!

Ὁ ἀμοραλισμὸς καὶ ἡ ὑποκρισία τοῦ μητροπολίτη Πειραιώς και τῶν συνεργατῶν του, ἄλλη μιὰ φορά …θριάμβευσε. Στὸ περιοδικὸ «Πειραϊκὴ Ἐκκλησία», λοιπόν, τοῦ κ. Σεραφεὶμ καὶ τῶν ἱερέων του π. Παύλου Δημητρακόπουλου καὶ π. Ἀγγέλου Ἀγγελακόπουλου (ὁ πρῶτος ἐπαινεθεὶς πολλάκις ὡς «λέων» τῆς Ὀρθοδοξίας από τον π. Θεόδωρο Ζήση καὶ ὁ τελευταῖος στενὸς συνεργάτης του, ὅπως καὶ τῆς «Κατάνυξις») δημοσιεύονται κείμενα τοῦ μητρ. Ἀργολίδος Νεκταρίου, τοῦ π. Βασιλείου Θερμοῦ, τοῦ π.Βαρνάβα Γιάγκου καὶ ἄλλων τῶν ἰδίων ἰδεολογιῶν-κακοδοξιῶν. Πρόκειται γιὰ ἐκείνους ποὺ ὑποστηρίζουν τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ δίνουν συγχωροχάρτι στὴν ὁμοφυλοφιλία συμπλέοντες μὲ τὸν καθηγητὴ Γιανναρᾶ! Σήμερα λοιπὸν συνεργαζόμαστε, κοινωνοῦμε καὶ συλλειτουργοῦμε μὲ τοὺς ὑποστηρικτὲς τῆς ὁμοφυλίας καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ αὔριο βγάζουμε πύρηνα ἄρθρα ἐναντίον τους!

Αὐτὴ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς καὶ τῶν συνεργατῶν της!

Τὸ περιοδικό

https://paterikiparadosi.blogspot.com

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: «Οι Σύγχρονοι Κληρικοί είναι Προδότες της Πίστεως»!

https://www.youtube.com/channel/UC6GJ8_Uaw6oKGqwpLITlhNg

Αδελφοί διαδώστε το παντού! Έχει σαπίσει το παν! Αρκετά τους έχουμε ανεχθεί!

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ!

ΠΑΡΑΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ!

Πολλοί ήταν οι προβοκάτορες στην βλάσφημη διάσκεψη της Οξφόρδης για την ομοφυλοφιλία.

…Ανθρωποι από τέσσερις Ελληνικές Μητροπόλεις «τίμησαν» με την παρουσία τους τους αιρετικούς και τους ομοφυλόφυλους ακτιβιστές για τα «δικαιώματα» των ΛΟΑΤΚΙ.

Η Ιερά Μητρόπολη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής με τον π. Δημήτριο Μπαθρέλο.

Η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και Αλμυρού με τους Δρς Παντελή Καλαϊτζίδη και Νικόλαο Ασπρούλη, διευθυντή και αναπληρωτή διευθυντή αντίστοιχα της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου.

Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τον πρόσφατα χειροτονηθέντα π. Ισίδωρο Κάτσο.

Η Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας με τον (ποιόν άλλον;) π. Βασίλειο Θερμό.

Στην ανακοίνωσή τους οι διοργανωτές ανέφεραν ότι «η συνάντηση ήταν αυστηρώς ανεπίσημη: όλοι οι συμμετέχοντες παρευρέθησαν ως ιδιώτες και η ιεραρχία της Εκκλησίας δεν συμμετείχε με την τυπική της ιδιότητα». Αυτό όμως που γράφουν δεν στέκεται με τίποτα, διότι η ίδια η συνάντηση είχε την αξίωση, άκουσον άκουσον, «να βοηθήσει την Εκκλησία να μάθει πώς να ανταποκριθεί στις ποιμαντικές ανάγκες του 21ου αιώνα». Να μάθει η Εκκλησία από ποιους;… ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ

Διαβάστε όλο το ἄρθρο:

ttps://tasthyras.wordpress.com/2019/09/03/πολλοί-ήταν-οι-προβοκάτορες-στην-βλάσ/

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Η κοινωνία με τους Οικουμενιστές εκφράζει έλλειψη «αγάπης–ταύτισης προς τον Θεόν»

«Ο 15ος Κανόνας της Α–Β Συνόδου»

(Ως βιωματική πτυχή του Μοναχισμού)

Στην ασκητική γραμματεία, όπως για παράδειγμα στο Λειμωνάριο, στο Λαυσαϊκό και στο Γεροντικό, διακρίνουμε στην νηπτική συνείδηση των Μοναχών το φρόνημά τους, ότι αποτελούν οργανικά μέλη της Εκκλησίας, του Σώματος του Χριστού.

Αυτή η συνείδηση–φρόνημα εκφράζει την ουσία του Ορθοδόξου Μοναχισμού, από τον απλούστερο κοινοβιάτη μοναχό εως τα πιο απόμακρα προκεχωρημένα φυλάκια, όπως είναι οι αναχωρητές – ερημίτες.

«Και αυτός δε ο Κύριος, ότε ήρξατο, πολεμείν μετά του διαβόλου, εν ερήμω ξηροτάτη επολέμησεν αυτόν…», υπογραμμίζει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος.

Σε πολλές σελίδες της ερήμου είναι λιγότερο ή περισσότερο εμφανές το πνεύμα του 15ου Κανόνα της Α–Β Συνόδου, που οριοθετεί και σχηματοποιεί την πορεία των πιστών σε καιρό αιρέσεως.

Διασώζονται αξιομνημόνευτα γεγονότα–περιστατικά (της ερήμου) εφαρμογής του κανόνα, ως πνεύμα και πρακτική, πριν ακόμη αυτός διατυπωθεί (αργότερα) από την Σύνοδο (Α–Β).

Στα γεγονότα αυτά η προφητική βίωση του πνεύματος του Ι. Κανόνα αναβλύζει ως δύναμη ορθοδόξου λόγου, ως ξεχείλισμα πνευματικής ζωής, ως περίσσευμα Αγίου Πνεύματος, ως σθεναρή ομολογιακή κίνηση, ως έκφραση αγάπης για τον ασθενούντα αιρετικό – άνθρωπο.

Για τους Πατέρες της ερήμου η ορθή πίστη δεν ήτο ενέργημα (απλό) της διανόησης. 

Ήτο ο μεγάλος κοινός παρονομαστής όλων των επιπέδων της ζωής τους, ως έκφραση ολοκληρωτικής εμπιστοσύνης στην πρόνοια του Θεού, ως έκφραση αγάπης–ταύτισης προς τον Θεόν.

Όπου υπήρξε αντιπαράταξη ανθρώπινου λόγου–αυθεντίας με την Αποκάλυψη του Θεού, οι φωτισμένοι Πατέρες της ερήμου προχώρησαν στην απόρριψη της ανθρώπινης λογικής και πρόσφεραν στο πλήρωμα της Εκκλησίας την ακαινοτόμητη αλήθεια του Χριστού. Πρόσφεραν δηλ. ως διδαχή και κήρυγμα αυτό που ζούσαν στην ένωσή τους με τον Χριστό.

Αυτή η διδαχή της ερήμου ενσωματώθηκε και στο πνεύμα του 15ου Κανόνα, ως μία συνεχής πρόσκληση και πρόκληση στην αλήθεια της εκκλησιαστικής ζωής, που αναιρεί τον θάνατο της αιρέσεως.

Διαβάζουμε στο Γεροντικό, στο βίο του Αββά Αγάθωνος:

Έλεγαν για τον Αββά Αγάθωνα, ότι πήγαν μερικοί σ’ αυτόν, έχοντας ακουστά ότι ήταν στολισμένος με μεγάλη διάκριση. Και θέλοντας να τον δοκιμάσουν αν οργίζεται, του λέγουν:

- Συ είσαι ο Αγάθων; Ακούσαμε για σένα ότι είσαι ακόλαστος και περήφανος.

- Ναι έτσι είναι, απάντησε ο Αββάς Αγάθων.

Ξαναρωτούν:

- Συ είσαι ο Αγάθων, ο φλύαρος και φιλοκατήγορος;

- Ναι εγώ είμαι, απάντησε ο γέροντας.

Τον ξαναρωτούν:

- Συ είσαι ο Αγάθων ο αιρετικός;

- Δεν είμαι αιρετικός.

Τον παρακάλεσαν λέγοντες:

- Πες μας, γιατί τόσα σου είπαμε και τα παραδέχθηκες και το τελευταίο δεν το άντεξες;

Τους λέγει ο γέροντας:

- Τα πρώτα τα παίρνω επάνω μου. Γιατί χρέος είναι για την ψυχή μου. «Το δε αιρετικός χωρισμός εστίν από του Θεού, και ου θέλω χωρισθήναι από του Θεού. Οι δε ακούσαντες, εθαύμασαν την διάκρισιν αυτού και απήλθον οικοδομηθέντες».

Θεμέλιο, αρχή και τέλος, και το νόημα του 15ου Κανόνα, είναι να δαμάσει τις αιρετικές ροπές, που οδηγούν στον πνευματικό θάνατο, όπως τόνισε ο Αββάς Αγάθων.

Το βάθος της εκκλησιολογικής αφετηρίας του Ι. Κανόνα, το δείχνει ολοφάνερα και η διδασκαλία του Αββά Θεοδώρου της Φέρμης (Γεροντικό). Διαβάζουμε:

- Είπε πάλι: Αν έχης φιλία με κάποιον και του συμβή να πέση σε πειρασμό σαρκικό, αν μπορείς άπλωσέ του το χέρι και τράβηξέ τον πάνω. Αν όμως πέση σε αίρεση και δεν τον πείσης να την αποβάλη, γρήγορα κόψε κάθε δεσμό μαζί του. 

Γιατί, αργοπορώντας, είναι κίνδυνος να βυθισθής μαζί του στον βόθρο.

Καμμία «δυνητική» ουδετερότητα δεν επικαλείται ο γέροντας, καμμία «πρόφαση αγάπης» δεν εφαρμόζει, πιστός στην Αγιογραφική εντολή (Τιτ. 3,10) περί διακοπής της εκκλησιαστικής κοινωνίας με την (όποια) αίρεση.

Οι Θεοφόροι Πατέρες της ερήμου στάθηκαν όρθιοι έναντι των αιρέσεων, παρόλη την αριθμητική υπεροχή και την πολιτειακή στήριξη του αντιπάλου.

Σήμερα, ο ομολογιακός χάρτης άλλαξε. Έντονα επάνω του τα σημάδια αρνήσεως της Ορθοδοξίας. Ο Μοναχισμός δεν ανταποκρίνεται στο σημερινό αίτημα ομολογίας έναντι της παναιρέσεως του οικουμενισμού.

Οι «Δυνητικές» συνέπειες αντανακλώνται στη συνειδησιακή υποβάθμιση του πληρώματος της Εκκλησίας, στην απώλεια της αγωνιστικής ταυτότητας του πιστού.

Η ανέλιξη των «Δυνητικών» βημάτων σημαίνει κατάργηση της εφαρμογής του 15ου Κανόνα.

Η ανάπτυξη του «Δυνητικού άξονα» σημαίνει άρνηση της πρακτικής των Πατέρων και μορφοποίηση της (κακόδοξης) «Δυνητικής θεωρίας» του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου και των συνεχιστών του, π. Θεοδώρου Ζήση και π. Νικολάου Μανώλη.

Βαραίνει, όμως, η ομολογιακή απουσία του Αγίου Όρους. 

Είναι αλήθεια ότι η βάση (πλήρωμα) δεν μορφοποιείται χωρίς κορυφή (ηγεσία) και η κορυφή δεν σταθεροποιείται χωρίς βάση.

Παραπέμπω σε ένα μικρό κείμενο του Γεροντικού, του Αββά Χομαί, το οποίο ελέγχει τις σημερινές Εκκλησιαστικές και Μοναχικές ηγεσίες. Εκφράζει το βάθος της Μοναχικής πολιτείας και το εύρος της.

«Έλεγον περί του αββά Χομαί ότι μέλλων τελευτάν είπε τοις υιοίς αυτού. Μη οικήσετε μετά αιρετικών μηδέ σχήτε γνώσιν μετά αρχόντων μηδέ έστωσαν αι χείρες υμών ηπλωμέναι εις το συνάγειν, αλλ’ έστωσαν μάλλον ηπλωμέναι εις το διδόναι».

Μετάφραση:

«Έλεγαν για τον Αββά Χομαί ότι, μέλλοντας να τελευτήση, είπε στα τέκνα του (πλήρωμα, πνευματικά παιδιά). Μη κατοικήσετε μαζί με αιρετικούς (όχι εκκλησιαστική κοινωνία) μήτε να συνάψετε σχέσεις με άρχοντες (επιδοτήσεις, δάνεια, συναλλαγές) μήτε να είναι τα χέρια σας απλωμένα στο να συνάζετε (ακτημοσύνη) αλλά μάλλον απλωμένα στο να δίνετε».

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.com/

«Ακουέτωσαν ταύτα και οι “Δυνητιστές”» της Θεσσαλονίκης

«Το δια την κοινωνίαν της ασεβείας...»

(Μ. Βασίλειος – Κατά Ευνομίου – Λόγος Α΄)

Αναμφίβολα, η κοινωνία με την αίρεση του οικουμενισμού, σήμερα, βρίσκει εύκολο οδηγό την «δυνητική θεωρία», τους πνευματικούς, τους γέροντες, το σύνολο των Ι. Μονών και τους επισκόπους. Αυτή η κοινωνία της αίρεσης δεν μένει δίχως συνέπειες.

Ο Μ. Βασίλειος, για την κοινωνία στην ασέβεια (αίρεση), σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, τονίζει:

«Κοινός γαρ μοι ο λόγος προς άπαν ομού το σύνταγμα, το δια την κοινωνίαν της ασεβείας, ώσπερ τι μέλος νενοσηκός του υγιαίνοντος σώματος της Εκκλησίας απορραγέν».

Μετάφραση (υπό Θεοδώρου Ζήση):

«Ο λόγος μου αναφέρεται εις ολόκληρον την παράταξιν (του Ευνομίου, του Αρειανισμού), η οποία λόγω του ότι κοινωνεί της ασεβείας, απεκόπη από το υγιές σώμα της εκκλησίας ως άρρωστον μέλος» (Μ. Βασίλειος – Ε.Π.Ε., 10).

Άξιο προσοχής, ότι ο Μ. Βασίλειος στο λόγο του «κατά Ευνομίου», υπενθυμίζει την εν Σελευκεία της Ισαυρίας συνελθούσα σύνοδο (359 μ. Χ.), η οποία κατεδίκασε τους Αρειανίζοντες και καθήρεσε τον αρχηγό των Ανομοίων Αέτιο (διδάσκαλο του Ευνομίου).

Στη συνέχεια, όμως, γενικεύει την εκκλησιολογική του τοποθέτηση και απευθύνεται «προς άπαν ομού το σύνταγμα» των αιρετικών, προς το πλήθος δηλ. που έχει «κοινωνίαν της ασεβείας».

Δεν συνδέει την απόφαση της συνόδου της Σελευκείας με την εκκλησιολογική του τοποθέτηση, που είναι πάντα εν ισχύει και χωρίς απόφαση συνόδου: «δια την κοινωνίαν της ασεβείας», τίθεσαι άμεσα εκτός Εκκλησίας, «ώσπερ τι μέλος νενοσηκός… της Εκκλησίας απορραγέν».

Την θέση αυτή ενισχύει και ο Μ. Αθανάσιος στην επιστολή του «ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΟΜΕΝΩΝ ΕΝ ΤΗ ΑΡΙΜΙΝΩ (Ρίμινι) ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝ ΣΕΛΕΥΚΕΙΑ ΤΗΣ ΙΣΑΥΡΙΑΣ ΣΥΝΟΔΩΝ».

Ο Μ. Αθανάσιος, γράφει: «Μάτην γουν περιτρέχοντες προφασίζονται δια πίστιν ηξιωκέναι γενέσθαι τας συνόδους. Εστι μεν γαρ ικανωτέρα πάντων η θεία Γραφή, είδε και συνόδου χρεία περί τούτου, εστι τα των Πατέρων»(Μ. Αθανάσιος, Ε.Π.Ε. 10).

Μετάφραση: «Ματαίως λοιπόν περιφέρονται και δικαιολογούνται, ότι ηξίωσαν να γίνουν οι σύνοδοι χάριν της πίστεως. Διότι η θεία Γραφή είναι πληρεστέρα από όλας τας συνόδους και αν όμως πάλιν υπάρχη δια το θέμα τούτο ανάγκη συνόδου, υπάρχουν τα λόγια των Πατέρων».

Ακουέτωσαν ταύτα και οι «Δυνητιστές», οι μη εφαρμόζοντες τον 15οκανόνα της Α- Β συνόδου.

Αυτή η επισήμανση του Μ. Βασιλείου περί των συνεπειών της «κοινωνίας της ασεβείας», εντείνει την εγρήγορση της ορθόδοξης συνείδησης και οδηγεί σε εκκλησιολογικό πλουτισμό της, που υπερβαίνει τον εκκλησιολογικό αυχμό (ξηρασία) του σημερινού πληρώματος.

Ο Ι. Πατήρ περιγράφει–εικονογραφεί και την σημερινή εκκλησιαστική περιπλοκή, που ενώ είναι «κοινωνία της ασεβείας», μία χειμαζόμενη πορεία του πληρώματος μέσα στον οικουμενισμό, εν τούτοις οι «οικονομιστές» τις δίνουν τον ορίζοντα της «οικονομίας»!

Αυτή η εμβίωση–κοινωνία με την αίρεση του οικουμενισμού είναι, κατά τον Μ. Βασίλειο, «νόσημα» που σε θέτει εκτός Εκκλησίας.

Το σημερινό εκκλησιαστικό πλήρωμα στερείται της θεμελιώδους γνώσεως των Πατέρων, της διδασκαλίας τους, δυστυχώς!

Μακαρία η εποχή των μεγάλων Πατέρων. Άφθαστοι σε ταπεινοφροσύνη, μετριοφροσύνη, αγιότητα και ορθόδοξο βίωμα.

Σπάνιες διάνοιες, θεολογικά και φιλοσοφικά, που έθεταν τα πράγματα στη θέση τους.

Σαφές το μήνυμα του Μ. Βασιλείου: όποιος επίσκοπος είναι αιρετικός ή κοινωνεί με την αίρεση, τότε, χωρίς καμμία συνοδική απόφαση, οι Χριστιανοί απομακρύνονται απ’ αυτόν.

«Εστιν μεν γαρ ικανωτέρα πάντων η θεία Γραφή», παρατηρεί ο Μ. Αθανάσιος.

Για τους σημερινούς «Δυνητιστές», ισχύουν τα λόγια του Μ. Αθανασίου: «Λοιπόν, επειδή δεν έχουν καμμίαν δικαιολογίαν, δεν ευρίσκουν δε πουθενά, αν και κατασκευάζουν προφάσεις, αυτό μόνον τους μένει πλέον να ειπούν· Επειδή ημείς αντιλέγομεν εις τους προηγουμένους μας και παραβαίνομεν τας παραδόσεις των Πατέρων δια τούτο ηξιώσαμεν να γίνη σύνοδος»! (Ε.Π.Ε. – Μ. Αθανάσιος, τόμος 10).

Όπως γίνεται αντιληπτό, ο 15ος κανόνας είναι θέση και επιταγή της Γραφής, που τον σχολίασαν (ως προς το πνεύμα–νόημα) πολλαπλώς οι Πατέρες στην αντι-αιρετική διδασκαλία τους και τον συνέδεσε, ως θεωρία και πράξη η σύνοδος επί Μ. Φωτίου.

Πουθενά δεν συναντάμε, στην Γραφή και στους Πατέρες, ως σταθερό εκκλησιολογικό συνυπολογισμό, την πρακτική της «Δυνητικής» θεωρίας.

Γράφει ο Μ. Αθανάσιος (τόμος 10, σελ. 18):

«Εάν δε οι Πατέρες δεν είχαν ορθήν πίστιν και με τα γραφόμενά τους παρεπλάνησαν την οικουμένην, ας σταματήση πλέον τελείως να γίνεται λόγος περί αυτών.

Και αν απορρίπτωνται τα γραπτά των, πηγαίνετε και σεις να πετάξετε τα λείψανά των από τα κοιμητήρια, δια να ιδούν όλοι, ότι εκείνοι μεν ήσαν πλάνοι, σεις δε πατροκτόνοι».

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.com/

Εκεί, στη στρούγκα του Οικουμενισμού! --"Όσο για την Ομολογία έχει παραπεμφθεί στις καλένδες..." !

Χρόνια καὶ χρόνια συγκρατοῦσαν/ἀπέτρεπαν τὴνἀντίδραση/ὁμολογία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ κατὰ τῆς Παναιρέσεως οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές τοῦ “ἄχρι καιροῦ” (πατέρες καὶ ἀδελφοί: Μεταληνός, Ζήσης, Σαράντος, Μανώλης, ἁγιορεῖτες Ἡγούμενοι, Τσελεγγίδης κ.ἄ.) ἔχοντας ὡς ἐπιχείρημα ΟΧΙ τί μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι Πατέρες, σύμπασα δηλαδὴ ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀλλὰ μὲ βάση τοὺς δισταγμοὺς τοῦ σεβαστοῦ γέροντος Ἐφραὶμ Ἀριζόνας, ἀκόμα κι ὅταν ὁ Γέροντας εἶχε περιορίσει τὶς δραστηριότητές του στὸ ἐλάχιστο. Τώρα κάποιοι ἄρχισαν νὰ καταλαβαίνουν, ὅτι τὰ μοναστήρια τῆς Ἀριζόναςσυμβιβάστηκανμὲ τὴν Παναίρεση καὶ ἀποδέχονται τὸν ἀμοραλιστὴ οἰκουμενιστὴ καὶ νέο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο, μὲ ὅλα τὰ κακόδοξα ἔργα αὐτοῦ, καὶ τὴν Συνοδεία αὐτοῦ, καὶ τὴν πομπὴ αὐτοῦ, καὶ τὸν ἡγέτη αὐτοῦ!

Τώρα ἄρχισαν νὰ “τὰ μαζεύουν”, μὲ πρῶτο τὸν ἀρχικαιριστὴ Τελεβάντο, ποὺ γίνεται τιμητὴς τῶν ἄλλων, ὄχι ὅμως καὶ τοῦ δικοῦ του ὀλέθριου ρόλου! Καὶ ὅπως πάντα, εἴτε ἄλλαξαν, εἴτε ὄχι, χωρὶς μιὰσυγγνώμη ἀπὸ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ τόσα χρόνια ὅλοι αὐτοὶ τὸν κρατοῦσαν (καὶ κρατοῦν) μέσα στὴνστρούγκα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Ὁ Κύριος νὰ τοὺς ἐλεήσει!

ΛΙΑΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι. Μ. ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΡΧ/ΤΗ ΠΑΪΣΙΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Διαβάσαμε στην “Ρομφαία”:

“Την Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου στην έρημο της Αριζόνας επισκέφθηκε σήμερα, Δευτέρα 5 Αυγούστου ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Αγίου Φραγκίσκου κ. Γεράσιμο, έτυχε θερμής υποδοχής από τον Καθηγούμενο της Μονής Γέροντα Παϊσιο και την Αδελφότητα.

"Μας τιμά ιδιαιτέρως η επίσκεψή σας, και γνωρίζουμε ότι κοπιάσατε να φτάσετε μέχρι το Μοναστήρι μου Μεγάλου Αγίου Αντωνίου" - τόνισε καλωσορίζοντας τον Αρχιεπίσκοπο ο Καθηγούμενος Παϊσιος.

Ο Καθηγούμενος στην προσφωνησή του αναφέρθηκε στην προσφορά του μοναχισμού, τονίζοντας ότι "ο μοναχός αγωνίζεται για την σωτήρια του κόσμου και όλων των χριστιανών."

Σε άλλο σημείο ο Ηγούμενος Παϊσιος ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο να ευλογήσει το θαύμα του Μοναχισμού στην Αμερική, ζητώντας παράλληλα να σταθεί υποστηρικτής και συμπαραστάτης στο έργο του γέροντα Εφραίμ, γόνου γνήσιου του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού.

"Όλος ο Ορθόδοξος κόσμος και ιδίως εμείς οι μοναχοί, εναγωνίως περιμένουμε την αγιοκατάταξη του γέροντος Ιωσήφ στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου" - πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Καθηγούμενος Παϊσιος.”

Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής, Αρχιμανδρίτης Παίσιος, ήταν σαφέστατος.

Α.) Ζήτησε την συμπαράσταση του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου για τα μοναστήρια που ίδρυσε ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας (τουτέστιν να διατηρήσουν την διοικητική και οικονομική τους αυτοτέλεια), και

Β.) Την άμεση Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, για να προβληθεί ως Άγιος με Συνοδικό κύρος, ώστε να κατοχυρωθεί Συνοδικά η "οικογενειακή" τους -παππούς τε και γαρ- παράδοση. 

1.) Ανέφερε στην προσφώνησή του ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος, έστω και μια λέξη, για τον Οικουμενισμό; 

2.) Ανέφερε ο Άγιος Καθηγούμενος, έστω και μια λέξη, για την Σύνοδο της Κρήτης, όπου θεσπίστηκε ο Οικουμενισμός ως πίστη της Εκκλησίας;

3.) Είπε ο Άγιος Καθηγούμενος, έστω και μια λέξη, για την εκκοσμίκευση και τους νεωτερισμούς που έφτασαν στο απόγειό τους στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και πνίγουν και την τελευταία ικμάδα της ζωής της; 

4.) Προπαντός! Ανέφερε το παραμικρό για τηνφοβερή αίρεση που εκστόμισε ο Σεβ. Αμερικής Ελπιδοφόρος αναφορικά με το ποιος είναι αιρετικός, σε πρόσφατο κήρυγμά του, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Αστορίας;

Δυστυχώς όχι! 

Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε, σε σχόλιό του, σε άλλη ανάρτηση, στο ιστολόγιό μας, ο αντιοικουμενιστής κληρικός π. Θεολόγος Παντελής, που έζησε δεκαετίες στις ΗΠΑ και γνωρίζει άριστα τα της Εκκλησίας της Αμερικής, η αρχή που διέπει τις σχέσεις των Μονών του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους εκάστοτε Αρχιεπισκόπους Αμερικής είναι: “Μη μας ενοχλείτε, για να μη σας ενοχλούμε.”

Όσο για την Ομολογία της πίστεως έχει -από πολλού- παραπεμφθεί στις Ελληνικές καλένδες....

Συγκρίνετε την προσφώνηση του Πανοσ. Αρχιμ. Παΐσιου 

1.) με τον Ενθρονιστήριο Λόγο του Γέροντα Εφραίμ στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, και 

2.) με την προσφώνηση προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, του πνευματικού αδελφού του Αρχιμανδρίτη Παΐσιου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου, Αρχιμανδρίτη Ιωσήφ, και θα καταλάβετε την τεράστια διαφορά.

Δυστυχώς! 

Ο αγώνας εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού έχει τεθεί σε δεύτερη μοίρα από τους πλείστους αντιοικουμενιστές, οι οποίοι παθιάζονται σε βαθμό υστερίας για ήσσονος σημασίας θέματα, και παραμέλησαν ουσιαστικά τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού.

Λες και δεν γνωρίζουν ότι η παναίρεση του Οικουμενισμού κατατρώει τα σπλάχνα της Εκκλησίας για 120 χρόνια τώρα και κατόρθωσε μάλιστα -με την Σύνοδο της Κρήτης- να περιβληθεί Συνοδικό κύρος.

Τα προπύργια του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού ήταν 

1.) το Άγιον Όρος -και μάλιστα οι Μονές του Γέροντα Εφραίμ-, 

2.) οι περί τον π. Θεόδωρο Ζήση, και 

3.) η ιστορική εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος".

Ο μεν "Ορθόδοξος Τύπος" έπεσε κυριολεκτικά σε χέρια εχθρού που δεν κήδεται -έστω και από πολύ μακρυνή απόσταση- των συμφερόντων της Εκκλησίας. Το Άγιον Όρος -ιδιαίτερα μετά την παρακμή των

δυνάμεων του π. Γεωργίου Καψάνη- υιοθέτησε μια πολύ χλιαρή στάση έναντι του Οικουμενισμού, που εξυπηρετεί θαυμάσια τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς του Φαναρίου.

Στην υποτονική αντίδραση του Αγίου Όρους έναντι του Οικουμενισμού διαδραμάτισε καίριο ρόλο ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, όπως μαρτυρεί αδιάψευστα το πνευματικό του τέκνο, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου, μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αγάθων.

Ο Γέροντας Εφραίμ τραβούσε, επί σειρά ετών, το χαλινάρι των ηγουμένων των Μονών του Αγίου Όρους, που είναι πνευματικά του τέκνα, επειδή φοβόταν ότι, αν οδηγούσαν στα άκρα την Ομολογία της πίστεως κατά του Οικουμενισμού, θα πλήρωναν το μάρμαρο οι Μονές που ίδρυσε στην Αμερική.

Έτσι σήμερα, όταν το Άγιον Όρος πολύ-πολύ σπάνια εκδίδει αντιοικουμενιστικά Κείμενα είναι πλαδαρά και γεμάτα γλοιώδεις κολακείες προς τον Παναγιώτατο.

Η ομάδα του π. Θεόδωρου Ζήση αποδυναμώθηκε ουσιαστικά με την Αποτείχιση του π. Θεόδωρου και των συν αυτώ και την εξ αυτής απομόνωσή του από τους επί δεκαετίες στενώτερους συνεργάτες του.  

 Με την έκρηξη του Ουκρανικού, όμως, η ομάδα του π. Θεόδωρου Ζήση έχασε εντελώς τον μπούσουλα και οδηγεί τον αντιοικουμενιστικό αγώνα κατά κρημνών. 

Μασωνολογία, Ρωσσολαγνεία, ανεπίτρεπτη εμπλοκή στα γεωστρατηγικά παιγνίδια των Μεγάλων δυνάμεων στην Ουκρανία και Βαρθολομαιομαχία αντί αντιοικουμενισμός.

Η ενασχόληση με τον Ποροσένκο και τις σοκολάτες του έγινε το πρωτεύον και η μάχη εναντίον του Οικουμενισμού πήγε σε πολύ δεύτερη μοίρα.

Δυστυχώς!

Κακά τα ψέμματα! 

Παραπαίει ο αντιοικουμενισμός, ενώ ο Οικουμενισμός προελαύνει ακάθεκτος! 

Σε πολλά επίπεδα.

https://paterikiparadosi.blogspot.com

H «ΠΟΡΝΗ ΒΑΒΥΛΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, ὁμιλία στὴν «Ἀποκάλυψη» Ἰωάννου

(Μάρτιος 1983)

Ἀπομαγνητοφώνηση: «Φιλορθόδοξος Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»

3 Μαΐου 2011

Ἡ ἐκκοσμίκευση ποὺ ἐπεκτείνεται στὴν ζωὴ τῆς συγχρόνου Ἐκκλησίας, ἐξομοιώνει προοδευτικὰ τὴν «Ἐκκλησία» μὲ τὴν «πόρνη Βαβυλώνα» τῆς Ἀποκαλύψεως, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων.

Γιατί, κατὰ τὸν προφητικὸν λόγον τοῦ π. Ἀθανάσιου, δὲν εἶναι μόνο ἡ αἵρεση ποὺ ἀκυρώνει τὸ σωτηριολογικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση.

Ἂς τὰ δοῦν αὐτὰ οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοί, καθόσον ἀποδεχόμαστε τὴν ἐκκοσμίκευση στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, παράλληλα μὲ τὴν ἐπικράτηση τῆς παναρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

…Πολλὲς φορὲς καὶ ἡ Νέα Ρώμη [Κωνσταντινούπολις] ἐρωτοτρόπησε μὲ τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν καὶ πολλὲς φορὲς, χάριν αὐτῆς τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἐπρόδωσε τὴν ἀποστολή της…Ἔτσι, ἀπεγυμνώθη ἀπὸ τὸ ποίμνιό της σιγά-σιγά, καὶ στὴν ἐποχή μας, πλέον δὲν ἔχει ἔδαφος νὰ ποιμάνει Ἐκκλησίες… Ἔτσι, ἡ Νέα Ρώμη, ἡ Κωνσταντινούπολη, χάνει τὸ ἔδαφός της, χάνει δηλ. τὸ ποίμνιό της, καὶ ὅ,τι τῆς ἔχει ἐναπομείνει· καὶ σήμερα πιά, γίνεται χειραγωγὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτῆς τῆς παναιρέσεως, καὶ τοῦ ἐκκοσμικευμένου χριστιανισμοῦ, γίνεται χειραγωγὸς παρασύρουσα καὶ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες τὶς ὁμόδοξες χριστιανικές. Ὅλα αὐτὰ γίνονται στὶς ἡμέρες μας…

Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ εἰς τὴν τρίτην Ρώμην, τὴν Μόσχα. Καὶ ἐκείνη μὲ τὴν σειρά της, ἔφτασε νὰ διαδεχθεῖ τὴν δευτέραν καὶ τὴν πρώτην Ρώμην, καὶ νὰ ἀποδειχθεῖ στὴ διαγωγὴ ὅ,τι ἦτο ἡ δευτέρα, ἀλλὰ προπαντῶς ἡ πρώτη Ρώμη μὲ τοὺς διωγμοὺς τῶν χριστιανῶν (αὐτὰ στὸν αἰῶνα μας), ὅταν ἐπεκράτησεν ὁ Κομμουνισμός.

Ὑπάρχει ἕνα μικρὸ σύγγραμμα τοῦ ρώσου ἐπισκόπου Νοβογορόδ Ἰννοκεντίου [στὸ ὁποῖο] προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει μερικὰ σημεῖα τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ θέλει νὰ δείξει τὴν πραγμάτωση τῶν ὅσων τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρει, ὡς πρὸς τὰ τελεσιουργούμενα εἰς τὴν ἐποχήν μας, μὲ τὸν διωγμὸν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς ἀντίθεες δυνάμεις… Κι ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ κάτι περισσότερο. Μιὰ σχέση ἀνάμεσα στὸ κόκκινο θηρίο καὶ τὴν πόρνη ποὺ ἱππεύει τὸ κόκκινο θηρίο. Καὶ ποιά μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ πόρνη, ἡ ὁποία ἱππεύει τὸ κόκκινο θηρίο. Ἀλλὰ ἀκούσατε καλύτερα νὰ σᾶς διαβάσω καὶ θὰ ἐκπλαγεῖτε.

Σημειώνει λοιπόν, στὴν 96 σελίδα:

«Τί παριστᾶ αὐτὴ αὕτη ἡ καλλωπισμένη γυνή; Τοῦτο δὲν εἶναι θηρίον οὐδὲν κοινὸν ἔχον μὲ ἀνθρώπους, δηλαδὴ δὲν εἶναι ὀργάνωσις, ἡ ὁποία δὲν ἔχει οὐδὲν κοινὸν μὲ τὸν Χριστιανισμόν, ἀλλ’ εἶναι ἄνθρωπος… πολυτελῆ γυνή, ἐστολισμένη μὲ πολυτελῆ στολήν, μὲ πολύτιμα κοσμήματα. Ἡ γυνὴ αὕτη σημαίνει χριστιανικὴν ὀργάνωσιν, ἀλλ’ οὐχὶ γυμνήν, ἄσχημον καὶ παραμορφωμένην, ὄχι αἱρετικὴν ἐν γένει, ὄχι προτεσταντικήν, ἀλλὰ τουναντίον ἐνδεδυμένην μὲ πολυτελῆ ἐνδυμασίαν, ἔχουσαν ἰδικοὺς θεσμούς, περίφημον λατρείαν καὶ τύπους. Ναί, αὕτη εἶναι ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία», ἡ πόρνη δηλαδή. Ναί, ναί, ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία»! Τοιαύτη ὀργάνωσις ἀνεφάνη ἐσχάτως ἐν Ρωσίᾳ ἐπὶ τῆς κυριαρχίας ἐκεῖ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος. Τί εἶναι αὐτὴ ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία»; Εἶναι ἡ ἕνωσις τοῦ Χριστιανισμοῦ μετὰ τοῦ κοκκίνου ἀθεϊσμοῦ. Δυστυχῶς! Οἱ θεωροῦντες ἑαυτοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Χριστιανισμοῦ, λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ (κληρικοί), ἐγένοντο ὑπηρέται τοῦ σατανᾶ, καθ’ ὃν χρόνον προσποιητῶς παραμένουσι λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ…

Ἡ ζῶσα Ἐκκλησία ἐσχηματίσθη ὡς ἑξῆς: Ὅταν οἱ ἄθεοι σοσιαλισταὶ ἐν Ρωσίᾳ ἐκήρυξαν πόλεμον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἤρχισαν νὰ κλείουν τὰ μοναστήρια, τὰς Ἐκκλησίας, ἤρχισαν νὰ διώκουν, νὰ βασανίζουν ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ἄνευ διακρίσεως δόγματος, τότε ἱερεῖς τινες, τῆς πρώην ἐπικρατούσης Ἐκκλησίας (Ὀρθοδόξου) ἐν Ρωσίᾳ, ἀπετάθησαν εἰς τὴν ἐρυθρὰν ἐξουσίαν (εἰς τοὺς μποσελβίκους) μὲ τὴν ἐρώτησιν: Διατί διώκεται ὁ κλῆρος; Ἡ ἐρυθρὰ ἐξουσία ἀπήντησε: διότι ὁ κλῆρος ὑπηρέτει τὴν τσαρικὴν ἐξουσίαν καὶ παρουσιάζεται ἐχθρὸς τῆς ἐρυθρᾶς κομμουνιστικῆς ἐξουσίας καὶ ἐχθρὸς τοῦ σοσιαλισμοῦ.

Οἱ παρουσιασθέντες ἱερεῖς ἀπήντησαν, ὅτι οὗτοι εἶναι σύμφωνοι νὰ ἐξυπηρετοῦν καὶ τὴν Σοβιετικὴν ἐξουσίαν, ἀρκεῖ μόνον νὰ δώσωσιν εἰς αὐτοὺς τὰ δικαιώματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶχον καὶ ἐπὶ Τσάρων. Ἡ σοβιετικὴ ἐξουσία τότε ἀπήντησε, ὅτι συμφωνεῖ νὰ δώση εἰς αὐτοὺς ὁποιαδήποτε δικαιώματα, ἀλλὰ μὲ τὴν συμφωνίαν νὰ ἐργάζωνται οὗτοι εἰς ὠφέλειαν τῆς ἐρυθρᾶς ἀθέου ἐξουσίας καὶ πρὸς βλάβην ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ πρὸς ἐξάλειψιν καὶ ἐξαφανισμὸν τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Οἱ ἱερεῖς τῆς πρώην ἐπικρατούσης Ἐκκλησίας ἀπήντησαν ὅτι εἰς ὅλα ταῦτα συμφωνοῦσιν.

Μετὰ τοῦτο ἐχωρίσθησαν ἀπὸ τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Τύχωνος καὶ ἀπετέλεσαν ἀφ’ ἑαυτῶν σύλλογον-κοινωνίαν, τὴν ὁποίαν ὠνόμασαν «ζῶσαν Ἐκκλησίαν». Καὶ διὰ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἡ ἐστολισμένη γυνὴ ἀπεδείχθη πόρνη, καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος. Οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ ἔκαμον συμμαχίαν μὲ τοὺς ὑπηρέτας τοῦ διαβόλου, πρὸς ἐξαφάνισιν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» ἐδημιούργησε Σύνοδον, ἡ δὲ ἄθεος Σοβιετικὴ ἐξουσία τὴν ἐπεκύρωσε τὴν Ἀνωτέρα Διοίκησιν Γενικῶν Πολιτικῶν Γραφείων … Τριάς, δηλαδή, ἐπιτροπὴ ἐκ τριῶν ἀθέων διὰ νὰ ἐπικοινωνῆ μὲ τὴν Σύνοδον, ἥτις ἦτο ὑποχρεωμένη νὰ ἐκπληρῆ προθύμως, νὰ ἐκτελῆ ὅλα τὰ ἔγγραφα καὶ τὰς ἐπιθυμίας τῶν ἐρυθρῶν ἀθέων, ἤτοι τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας. Καὶ τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς τῶν χριστιανικῶν κειμηλίων καὶ ἱερῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐπῆρεν τὸν κατήφορον, ὡς κοινῶς λέγομεν.

Ἡ τριὰς τῶν ἀθέων π.χ., ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμίαν, ὅπως ὅλα τὰ μοναστήρια κλείσωσιν. Ἡ Σύνοδος τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας» παρακαλεῖ τὴν Σοβιετικὴν ἐξουσίαν νὰ κλείση ὅλα τὰ μοναστήρια! Ἡ ἐξουσία αὕτη ἀμέσως προβαίνει εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῆς αἰτήσεως τῆς Συνόδου. Ἄρχεται τὸ κλείσιμο τῶν μοναστηρίων, ἡ ἀπόλυσις τῶν μοναζόντων καὶ μοναζουσῶν· τὰς ἐκκλησίας τὰς μεταβάλλουν εἰς νοσοκομεῖα, λέσχας, θέατρα κ.λπ. Θρῆνοι, καὶ ὀδυρμοί, καὶ δάκρυα, καὶ γογγυσμοί, φωναὶ ἀπελπισίας καὶ κατάραι ἀκούονται ἐκ μέρους τῶν πιστῶν. Ἡ ἐρυθρὰ ἐξουσία ἡσύχως ἀπήντησεν. Ἡμεῖς ἐδῶ δὲν πταίομεν, ἡ Σύνοδός σας ἀπαιτεῖ τοῦτο. Ἡμεῖς μόνο ἐκτελοῦμεν τὰς ἐπιθυμίας της.

Διὰ τῆς αὐτῆς, λοιπόν, ὁδοῦ ἔκλεισαν πολλὰς ἐκκλησίας, ἐφυλάκισαν, ἐξόρισαν εἰς βαρείας ἐργασίας, ἐπυροβόλησαν χιλιάδας ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ ἁπλῶν χριστιανῶν. Ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» εἰσήγαγε πολλοὺς νεωτερισμούς: ἐγγάμους ἱερεῖς προαγάγει εἰς ἐπισκόπους, εἰς τοὺς ἐν χηρείᾳ ἱερεῖς ἐπιτρέπει δεύτερον γάμον, διατηρούντων μετὰ ταῦτα τὸν βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης των. Ἕκαστος ἐπίσκοπος καὶ ἱερεὺς τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας» εἶναι καὶ πράκτωρ καὶ σπιοῦνος τοῦ ἐκτάκτου Συμβουλίου …Ἀνωτέρα Ἐξουσία καὶ ἀναφέρουσιν ὅτι γνωρίζουσι καὶ καταγγγέλλουσι πάντα ἰδικὸν καὶ ξένον, ὅστις ἤθελεν εἰπεῖ τι ἐναντίον τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας τῶν ἁπλῶν κομμουνιστῶν. Κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ ἐναντίον τῶν ἐκκλησιαστικῶν κανόνων, καθήρεσαν τὸν Πατριάρχην Τύχωνα καὶ ἐστέρησαν αὐτὸν καὶ αὐτοῦ τοῦ σχήματος τοῦ μοναχοῦ. Καὶ πόσους οὗτοι παρέδωκαν εἰς τοῦς ὄνυχας τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος εἰς μαρτύριον καὶ θάνατον ἀδύνατον ἀριθμεῖσαι. Ὅλας τὰς αἱμοχαρεῖς πράξεις τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» μὲ παρεκκλίσεις ἐπιδοκιμάζει καὶ εὐλογεῖ. Τοὺς δὲ ἐχθροὺς τοῦ ἐρυθροῦ ὄφεως καταρᾶται.

Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ νομίζωμεν ὅτι ἡ διεφθαρμένη γυνή, ἡ καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ θηρίου εἰκονίζει μόνον τὴν «ζῶσαν Ἐκκλησίαν» τῆς Μόσχας καὶ τὰ μέλη αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ὄχι. Τοῦτο πρέπει νὰ ἐννοῶμεν πολύ εὐρύτερον. Ὑπὸ τὴν πόρνην αὐτὴν ἐννοοῦνται ὅλοι γενικῶς οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι, ὅπου καὶ ἂν εἶναι (ἂν καὶ οὗτοι παραμένουσι χριστιανοί), ἐργάζονται διὰ τὴν καταστροφὴν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ εἰς ὠφέλειαν τοῦ ἐρυθροῦ θηρίου τῆς ἀθεΐας ἢ καὶ λαϊκοί, ἢ καὶ ἱερεῖς ἢ καὶ ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται καὶ πατριάρχαι καὶ πάπαι εἶναι οὗτοι. Τοιοῦτοι εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ ἱστορίᾳ καὶ εἰς τὰς ἡμέρας ἡμῶν».

Τί νὰ προσθέσουμε ἀγαπητοί μου σ’ αὐτά; Τὰ βλέπουμε καὶ στὶς μέρες μας. Ἕνα μόνο. Ὅτι κι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα μας ἤδη ἔχουμε κάμει ἀρχή. [σ. Ὑπενθυμίζουμε, ἡ ὁμιλία ἔγινε τὸ 1983]. Καὶ ὁ Θεὸς νὰ ἐλεεῖ. Τίποτ’ ἄλλο δὲν λέγω. Ὅτι ἡμεῖς οἱ ἴδιοι προδίδουμε τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅτι ἡ πόρνη αὐτὴ γυναῖκα γίνεται νὰ εἶναι ὑψηλῷ ὀνόματι λεγομένη Ἐκκλησία· ὅτι δύναται νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ βλέπομεν, ἀλλὰ καὶ δύναται νὰ κατοχυρωθεῖ μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα καὶ νὰ ἐξαχθεῖ ἀπὸ πολλὰ στοιχεῖα καὶ ἁγιογραφικὰ καὶ πατερικά, τὰ ὁποία ἐν συνεχείᾳ σᾶς ἀναφέρω.

Θὰ ἐσημειώναμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας ὅτι μιὰ Ἐκκλησία ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἕνα ἄθεο καθεστώς, ὑπηρετεῖ, ὄχι ἁπλῶς ὑπάρχει, …ὑπηρετεῖ στοὺς σκοπούς του ἕνα ἄθεο καθεστώς, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἐκ Θεοῦ φυτεία. Καὶ ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: πᾶσα φυτεία ποὺ δὲν ἐφύτευσε ὁ Θεὸς «ἐκριζωθήσεται» (Ματθ. 15, 13). Αὐτὴ ἡ —ἐντὸς εἰσαγωγικῶν— Ἐκκλησία, καὶ αὐτὴ ἡ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν φυτεία, εἶναι ἐκείνη ποὺ καταπατεῖται ὑπὸ τῶν ἐθνῶν, ποὺ λέγει στὴν Ἀποκάλυψη. Θὰ πατηθεῖ, λέγει, μῆνες τεσσαράκοντα δύο (3,5 χρόνια), θὰ καταπατηθεῖ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, μὴ τὴν μετρᾶς, δὲν εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν προστασία μου, λέγει ὁ Θεὸς (στὴν Ἀποκάλυψη), μία τέτοια Ἐκκλησία, δὲν εἶναι Ἐκκλησία… Δηλαδή, ἡ εὐλογία καὶ ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει. Εἶναι Ἐκκλησία κατ’ ἐπίφασιν.

Θὰ πῶ τοῦτο: Πρῶτον. Ἐὰν ἦτο ἀληθῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ρωσία ἐν προκειμένῳ, τότε, διατί ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία κρύπτεται εἰς τὰς κατακόμβας καὶ διώκεται; Ἔχουμε τὴν «πάνω» Ἐκκλησία καὶ τὴν «κάτω» Ἐκκλησία. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία πράγματι ἦτο ἐλευθέρα, καὶ δὲν ὑπηρέτει τοὺς σκοποὺς τοῦ ἀθέου καθεστῶτος, τότε γιατί ὑπάρχει καὶ δεύτερη Ἐκκλησία κρυπτομένη, γιὰ ποιό λόγο; Αὐτὴ ἡ παρουσία τῆς κρυμμένης Ἐκκλησίας δείχνει ὅτι ὑπάρχει μία Ἐκκλησία ποὺ ἔχει προδώσει, ἔχει προδώσει τὴν ἀποστολή της.

Δεύτερον. Ὁ Κύριος εἶπε: «καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Ἀντιληφθήκατε. Σᾶς κατοχυρώνω, γιατί ὁ ἐπίσκοπος Ἰννοκέντιος χαρακτηρίζει ὡς πόρνη ἐπὶ τοῦ κοκκίνου θηρίου, αὐτὴν τὴν λεγομένην —ἐντὸς εἰσαγωγικῶν— Ἐκκλησίαν. Ὁ Κύριος εἶπε, λοιπόν, «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. 24, 12). Καὶ μέσα σ’ αὐτοὺς τοὺς πολλοὺς θὰ εἶναι ἀσφαλῶς καὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἐμπνέονται πλέον ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὑλικὸν συμφέρον.

Ἂν ὑπάρχει τὸ ὑλικὸν συμφέρον εἴμεθα ἕτοιμοι γιὰ ὅλα. Τίποτα πλέον δὲν θὰ ἠμπόδιζε αὐτοὺς νὰ στέκονται προδόται καὶ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ πνευματικοὶ ἀπόγονοι τοῦ Κάϊν καὶ τοῦ Ἰούδα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει: «τοῦτο δὲ γίνωσκε —λέγει στὸν Τιμόθεον— ὅτι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, …ἀνόσιοι (δὲν θάχουνε οὔτε ὅσιο, οὔτε ἱερό), …διάβολοι, προδόται» (Β΄ Τιμ. 3, 1-4). Ὁ Κύριος τὴν προδοσία τὴν ἐννοοῦσε, ὅταν ἔλεγε στοὺς μαθητάς του: «παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς» (Ματθ. 10, 21). Αὐτὴ εἶναι ἡ προδοσία. Προδόται ὁμοίως ἐκαλοῦντο, τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους ποὺ ὑπῆρχαν οἱ διωγμοί, ἐκεῖνοι ποὺ παρέδιδαν τὶς Ἅγιες Γραφὲς στὰ χέρια τῶν διωκτῶν. Ἡ προδοσία εἰς τὸν τομέα αὐτὸν εἶναι ὅ,τι πιὸ σιχαμερό, ὅ,τι πιὸ φοβερό. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, σᾶς εἶπα, ἔχουν τὸν κλῆρο ἑνὸς Ἰούδα.

Τρίτον. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων σημειώνει στὴν 15η Κατήχησή του, ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸν Ἀντίχριστον: «φοβεῖ με ἡ μισαδελφία τῶν ἀδελφῶν». Μὲ φοβίζει, λέγει, ἡ μισαδελφία αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν. Καὶ ὅταν λέει ἀδελφούς, ἐννοοῦσε τόσο τοὺς λαϊκοὺς χριστιανούς, ὅσο καὶ τοὺς κληρικούς, καὶ μάλιστα τοὺς ἐπισκόπους… Τί σημαίνει αὐτό;

Σημαίνει ὅτι ἀνάμεσα στοὺς ἀδελφούς μας, ὅλων τῶν βαθμῶν, θὰ ἔχομεν τοὺς προδότας τῆς Πίστεως, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν αὐτοὶ πάντοτε τὴν «Ἐκκλησία πόρνη» (νὰ μὲ συγχωρέσει ὁ Θεὸς ποὺ τὸ λέγω αὐτό, τὴν βάζω ἐντὸς εἰσαγωγικῶν τὴν λέξη «Ἐκκλησία» πόρνη) ποὺ συμπλέκεται ἀθεμίτως μετὰ τοῦ κοκκίνου θηρίου, ποὺ δὲν εἶναι μόνο κάθε ἄθεον καθεστώς, ἀλλὰ καὶ κάθε κοσμικὴ κατάστασις. Ὁποιαδήποτε κοσμικὴ κατάστασις αὐτὴ ἡ συμπλοκή, ἡ ἀθέμιτος συμπλοκὴ Ἐκκλησίας καὶ κόσμου.

Τέταρτον. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 56 προφητείαν του… λέγει τὸ ἑξῆς: «θάρθει καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἁρμονία ποὺ εἶναι σήμερα, μεταξὺ λαοῦ καὶ κλήρου». Στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 57 γράφει: «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων». Καὶ στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 108 σημειώνει: «Θάρθει καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου». Πότε θὰ γίνει αὐτό; Ὄχι μὲ τὴν ἔννοιαν τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ τῶν πολιτικῶν ἀντιθέσεων, μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι αὐτὸς θὰ μένει πιστὸς καὶ ἐκεῖνος θὰ ἔχει προδώσει, καὶ προδότης χριστιανὸς θὰ καταδιώκει τὸν πιστὸν χριστιανόν.

Πέμπτον. Οἱ ἀρχαῖοι Πατέρες ἔλεγαν ὅτι οἱ κληρικοὶ (ρωτήθηκαν πολλὲς φορές, ἰδίως οἱ ἀσκητὲς Πατέρες: «τί θὰ γίνει μετὰ ταῦτα») καὶ ἔλεγαν ὅτι οἱ κληρικοὶ θὰ εἶναι ὅπως καὶ οἱ λαϊκοί. Δηλαδή, πῶς κινεῖται ἕνας λαϊκός, κυττάει τὰ συμφέροντά του, …ἔτσι θὰ εἶναι, λέει, καὶ οἱ κληρικοί.

Ἕκτον. Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα τὴν διαβάζουμε ἀγαπητοί μου στὴν βιογραφίαν τοῦ π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ἑνὸς ἱερέως ποὺ ἦταν ἐδῶ στὰ Τρίκαλα …καὶ εἶχε φήμη ἁγίου ἀνθρώπου. Ἂν διαβάσετε ἐκεῖ θὰ δεῖτε τὸ ἑξῆς· ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κοζάνης, αὐτὸς ποὺ ἦταν τότε …συμπλέων μὲ τὴν κατάστασιν τῆς ἐποχῆς, τὸν κατεδίωκε νὰ τὸν φονεύσει! Ποιος; Ὁ ἐπίσκοπος τὸν ἱερέα…

Τί σημαίνουν, ἀγαπητοί μου, ὅλα αὐτά; Σημαίνουν ὅτι ὅλα αὐτὰ δίδουν ὕλη· πράγματι, πλάϊ στὴν ἑρμηνεία «πόρνη Ρώμη» νὰ τίθεται καὶ ἡ ἑρμηνεία ὅτι ἡ πόρνη τῆς Ἀποκαλύψεως νὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν ἐκκοσμικευμένην Ἐκκλησίαν. Καὶ τὸ εἶπα αὐτό… γιατὶ πράγματι παρατηροῦμε νὰ τελεσιουργεῖται αὐτὸ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, κληρικοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ (δὲν λέγω Καθολικοί, δὲν λέγω προτεστᾶνται), νὰ συμφωνοῦν καὶ νὰ συμμαχοῦν μὲ ἄθεες κοσμικὲς καταστάσεις καὶ δυνάμεις καὶ καθεστῶτα, ὁποιαδήποτε…, νὰ συμπλέουν, νὰ συμφωνοῦν καὶ νὰ προδίδουν τὴν Ἐκκλησία. Σημεῖα τῶν καιρῶν. Γιὰ τὸν ἅγιο Κύριλλο Ἱεροσολύμων σημεῖο τῶν καιρῶν, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται, ὅταν φθάνουν οἱ κληρικοὶ νὰ προδίδουν τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Ἀγαπητοί μου, ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει.

Ἀρχιμ. Μυτιληναίου Ἀθαν., Ὁμιλίες στὴν Ἱερὰ Ἀποκάλυψης, ἀριθ. ὁμιλ. 71. Στὸ ἱστολόγιο: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=24&min=70&orderby=titleA&show=10

Προσθέτουμε καὶ τὸ σχετικό κείμενο τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων:

«Ὁ δὲ σωτήρ φησιν· καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. ἐὰν ἀκούσῃς ὅτι ἐπίσκοποι κατ’ ἐπισκόπων καὶ κληρικοὶ κατὰ κληρικῶν καὶ λαοὶ κατὰ λαῶν μέχρις αἱμάτων ἔρχονται, μὴ ταραχθῇς. προγέγραπται γάρ. μὴ πρόσεχε τοίνυν τοῖς γινομένοις, ἀλλὰ τοῖς γεγραμμένοις… Προετοιμάζει γὰρ ὁ διάβολος τὰ σχίσματα τῶν λαῶν, ἵνα εὐπαράδεκτος γένηται ὁ ἐρχόμενος… Ἀπέστησαν γὰρ οἱ ἄνθρωποι τῆς ὀρθῆς πίστεως… Καὶ πρότερον μὲν ἦσαν φανεροὶ οἱ αἱρετικοί, νῦν δὲ πεπλήρωται ἡ ἐκκλησία κεκρυμμένων αἱρετικῶν… Βλέπε τοίνυν σεαυτόν, ἄνθρωπε, καὶ ἀσφαλίζου τὴν ψυχήν. ἡ ἐκκλησία νῦν ἐνώπιον Θεοῦ ζῶντος, προδιαλέγεταί σοι τὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου πρὶν παραγενέσθαι. καὶ εἴτε ἐπὶ σοῦ γίνεται, οὐκ οἴδαμεν, εἴτε μετὰ σὲ γίνεται, οὐκ οἴδαμεν. καλὸν δέ ἐστι ταῦτα εἰδότα σε προασφαλίσασθαι».

Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Κατήχησις ιε΄, Φωτιζομένων, TLG, c. 7, l. 2- c. 9, l. 41.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr