.
ΤΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΜΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΘΑΣΟ ΤΗΝ 22.8//4.9.2022
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 8//21.9.2022
Τὸ Γενέσιον τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
ΤΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΟΜΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗ ΝΗΣΟ ΘΑΣΟ
ΤΗΝ 22.8//4.9.2022.
Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ὅτι δὲν εἶχε σκοπὸ νὰ συγγράψῃ θεολογικὰ κείμενα, ἀλλὰ ἀναγκάσθηκε διότι ἐξηγέρθηκε ἰταμὸς πόλεμος (ἀπὸ τοὺς γραικύλους λατινόφρονες) ἐναντίον τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας.
Ὡς Ἁγιορεῖτες μοναχοὶ προκρίνουμε τὴν σιωπὴ καὶ ἡσυχία ἀπὸ ἄγονες καὶ ἄκαρπες ἀντιπαραθέσεις γιὰ βιοτικῆς καὶ ὑλικῆς φύσης θέματα προκειμένου νὰ καλλιεργήσουμε ἐπιμελέστερα τὴν ἐν Χριστῷ σώζουσα μετάνοια.
Ἀναγκαζόμαστε ὅμως νὰ ἐκφράσουμε λόγια περὶ πίστεως καὶ ζωῆς, τὰ ὁποῖα μᾶς παραδόθηκαν «ἀπὸ Ἁγίους τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐλάλησαν ἐμπνευσμένοι ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.» (Β΄ΠΕΤΡΟΥ,κεφ.1, στίχ.21).
Εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς δηλώνουμε ὅτι δὲν εἴμαστε Ἀμερικανόφιλοι ἢ Κινεζόφιλοι ἢ Ρωσόφιλοι κ.τ.τ., ἀλλὰ θέλουμε καὶ ἀγωνιζόμαστε νὰ εἴμαστε ΘΕΟΦΙΛΟΙ !
Εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ Ἕλληνες, Ρωμηοὶ τῆς πονεμένης Ρωμηοσύνης (ἀπὸ τὴν λέξη ρώμη=δύναμη) γι' αὐτὸ καὶ «ἐν Κυρίῳ ποιοῦμεν δύναμιν» καὶ σεβόμαστε κάθε λαό, φυλή, γλῶσσα καὶ ἔθνος γιὰ τοὺς ὁποίους ἐπιθυμοῦμε καὶ εὐχόμεθα τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τους.
Ἰδοὺ πεδίον δόξης λαμπρὸν γιὰ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως1, τὰ ἄλλα Πατριαρχεῖα καὶ ὅλες τίς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Μὲ συνοδικὲς μεθόδους νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο «..καὶ εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει» (ΜΑΡΚ., κεφ.ΙΣΤ΄, στίχ.15), «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς (σ.σ. ὄχι ραντίζοντες καὶ οὔτε μόνον χρίζοντες τούς ἐπιστρέφοντες στὴν Ὀρθοδοξία παπικοὺς καὶ προτεστάντες) εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (ΜΑΤΘ. κεφ.ΚΗ΄, στίχ.19 ).
Στὶς μέρες μας, δυστυχῶς, αὐτὸ δὲν γίνεται (παρὰ σὲ μικρὴ κλίμακα) διότι πολλοὶ (οἱ ὁποῖοι συναποτελοῦν τὴν νέα τάξη πραγμάτων, οἱ παγκοσμιοποιητές) δὲν θέλουν νά μεταλαμπαδεύεται ἀνόθευτη ἡ Ἀλήθεια τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἔτσι, ἐλεύθερα, θὰ βυσσοδομοῦν καὶ θὰ ἀπεργάζονται τὰ ἄνομα καὶ ἀντίχριστα σχέδια τους γιὰ τὴν μετατροπὴ τοῦ ἀνθρώπου σὲ ἄβουλο ἄθυρμα, ὑβρίδιο ζώου καὶ «ἔξυπνης μηχανῆς» (με τήν ἐμφύτευση μικροεπεξεργαστῶν-τσίπς, με την ἔγχυση νανοσωματιδίων-νανορομπὸτς κ.ἄ.) καὶ τῆς κοινωνίας σὲ ζαλισμένο κοπάδι ἐνσταβλισμένο στὶς ἀγροικίες τῶν πονηρῶν, μὲ ἀπώτερο στόχο καὶ σκοπὸ τὴν ματαίωση τῆς ἐνχρίστωσης καὶ σωτηρίας τοῦ ἐλλόγου καὶ ἐνσυνειδήτου πλάσματος τοῦ Παναγάθου Δημιουργοῦ καί Τριαδικοῦ Θεοῦ.
Εἶδε τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας ( 25 Αὐγ. 2022) κείμενο2 προερχόμενο ἀπὸ «φιλοπατριαρχικὸ» μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὄρους τό ὁποῖον, σημειωτέον, συμμετεῖχε μὲ ἱερομόναχο ἐκπρόσωπό του σὲ ἀκολουθία ἐντὸς παπικοῦ μοναστηριοῦ στὸ Βέλγιο (12.11.2019) μαζὶ μὲ τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τὸν ἡγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος Ἁγίου Ὄρους.3
Γιὰ τὸν συντάκτη τοῦ προαναφερθέντος κειμένου τῆς «φιλοπατριαρχικῆς» Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους, ἔχουμε φιλάδελφα καὶ εἰλικρινὰ νὰ προτρέψουμε:
Τυγχάνει ἀπὸ τοὺς νεώτερους τῆς Ἱ.Μονῆς καὶ καλὸν καὶ οἰκοδομητικὸν εἶναι νὰ προσέχῃ τὰ νοήματα τῶν γραφομένων του, καὶ νὰ μὴν γίνεται φερέφωνο ἰδιοτελῶν κύκλων τοῦ Φαναρίου καὶ ἄλλων κέντρων παγκοσμιοποιητῶν-φιλοοικουμενιστῶν. Nὰ μὴν συκοφαντεῖ ἀσύστολα, οὔτε νά λασπολογεῖ ἐπικίνδυνα, πολιοὺς και σεβάσμιους Γέροντες, οἱ ὁποῖοι ἀνάλωσαν τὸν βίο τους στὴν ἄσκηση καὶ τὴν προσευχή ὑπὲρ τῶν ἀγαπώντων καὶ μισούντων αὐτῶν.
Οἱ Τίμιοι Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ ὑπογράφουν κείμενα Ὀρθόδοξης Ὁμολογίας Πίστεως καὶ Ζωῆς, ἐκφράζουν εὐθαρσῶς τίς ἀπόψεις τους, οἱ ὁποῖες εἶναι βασισμένες καὶ τεκμηριωμένες στὴ σύνολη (γραπτὴ καὶ προφορικὴ) Ὀρθόδοξη διδασκαλία. Οἱ ἀνωτέρῳ μοναχοὶ δὲν εἶναι δοῦλοι οὔτε ἐνεργήματα ξένων κοσμικῶν συμφερόντων οὔτε τῆς ρωσικῆς, Ἡ.Π.Ἀ., ἀγγλικῆς, κινέζικης ( ἢ ὅποιας ἄλλης) χειραγώγησης καὶ προπαγάνδας. Εἶναι ἀνιδιοτελεῖς ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Σταυρικὴ ὑπηρεσία τῆς Σωτηρίας τοῦ πλησίον καὶ τοῦ ἑαυτοῦ τους.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, οἱ ἐθελόδουλοι τῶν παγκοσμιοποιητῶν συμπορεύοντε μ' αὐτοὺς στὴν πλατειὰ ὁδὸ τῆς δόξας παρ' ἀνθρώπων, τῆς εὐμάρειας, τῆς ἄνεσης καὶ τῆς χαύνωσης τοῦ βολικοῦ Χριστιανισμοῦ τῆς ἐκκοσμικευμένης προσαρμογῆς καὶ τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας τῆς νέας τάξης πραγμάτων.
Τὸ κείμενο αὐτὸ προσπαθεῖ νὰ καταδείξῃ ὅτι, ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος πράττει ὀρθῶς σὲ κάθε ἀπόφαση καὶ ἐνέργεια του, ἐξ αἰτίας μόνο τοῦ ἀξιώματός του (παπικὸ δόγμα), καὶ ὅτι εἶναι «ἰσάξιος τῶν Ἁγίων».
Μήπως μετὰ τὴν αὐτοανακήρυξή του σὲ «πρῶτο τῆς Ὀρθοδοξίας»4,δηλαδὴ πάπα τῆς Ἀνατολῆς, ἔρχεται ἡ διακήρυξη τοῦ «ἀλαθήτου» γιὰ νὰ μὴν διαφέρῃ σὲ τίποτα ἀπὸ τὸν πάπα τῆς Δύσης ;
Ὁ κ.Βαρθολομαῖος εἶναι ὑβριστὴς τῶν Ἱερῶν Κανόνων5 ἀπὸ τότε ποὺ σπούδαζε στὴν Ἰταλία ὑπὸ ἐπίβλεψη Ἰησουΐτη Καθηγητῆ.
Ἔγραψε στὴν διδακτορικὴ διατριβή του ὅτι οἱ Ἱεροὶ Κανόνες6, περὶ συμπροσευχῆς καὶ κοινωνίας ἀκοινωνήτων, εἶναι ἀνεφάρμοστοι, ἐνῶ σὲ ἄλλο σημεῖο δηλώνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὄχι μόνο ἔχει τὴ δυνατότητα, ἀλλὰ καὶ ὀφείλει νὰ προσαρμόζει τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες πρὸς τίς νέες ἀνάγκες τῶν τέκνων της, καθὼς αὐτὲς μεταβάλλονται. Ἐπίσης, εὐκαιρίας δοθείσης, δήλωσε ὅτι (οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ) εἶναι τείχη τοῦ αἴσχους!7
Εἶναι ὑβριστὴς τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅταν δήλωσε «οἱ πατέρες ἡμῶν ὑπῆρξαν θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ κληροδότησαν στοὺς ἑπόμενους τὸ σχίσμα μὲ τοὺς παπικούς».8
Στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου Κρήτης ( Ἰούν. 2016) ἀνεγνώρισε τίς φρικώδεις αἱρέσεις τοῦ οἰκουμενισμοῦ, του παπισμοῦ καὶ ὅλων τῶν «χριστιανικῶν» αἱρέσεων9.
Συμμετέχει σὲ πανθρησκειακὲς φιέστες καὶ τελετὲς (Ἀσίζη κ.ἀ.) μέ ἄναμμα κεριῶν καὶ λαμπάδων, ἀναπομπὴ δεήσεων, διακηρύξεις καί ἄλλα δρώμενα10 , ἀγνοῶντας παντελῶς τὸν ΟΑ΄(71ος ) Ἱερὸ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων : «Εἶ τίς Χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερὸν ἐθνῶν, ἢ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἢ λύχνους ἄπτοι, ἀφοριζέσθω», καθώς καί τόν ΞΔ΄(64ος ) Ἱερὸ Ἀποστολικό Κανόνα : «Εἴ τις κληρικός ἤ λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι, καί καθαιρείσθω καί ἀφοριζέσθω». Καί ἐδῶ ἀπαγορεύεται ἡ συμπροσευχή μέ αἱρετικούς ἐπί ποινῇ ἀφορισμοῦ καί καθαιρέσεως.
Συμμετέχει στὰ ἰφτάρια (ἑορτές) τῶν μωαμεθανῶν καὶ διανέμει ἀδεῶς καὶ ἀσυστόλως κατὰ δήλωσή του τὸ «ἅγιο καὶ ἰερό κοράνιο….».11
Σιωπᾷ (σιωπὴ σημαίνει συνενοχή) στὶς ἀντιχριστιανικὲς ἀντορθόδοξες δηλώσεις καὶ πράξεις τοῦ τάχα Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς, αἰρετίζοντος Ἐλπιδοφόρου. Δειγματικῶς ἀναφέρουμε:
Πρῶτον τὴν πανθρησκειακοῦ περιεχομένου δήλωση : «ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὑπάρχουν μυριάδες μονοπάτια (θρησκεῖες) ποὺ ὁδηγοῦν στὴν κορυφὴ τοῦ βουνοῦ γι' αὐτὸ ἡ ἐξύψωση μίας θρησκείας εἶναι προκατάληψη»12.
Δεύτερον τὴν βεβήλωση τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος νηπίων μὲ τὴν συμμετοχὴ σ' αὐτὸ ἀνήθικου ὁμοφυλόφυλου-κίναιδων- ἀρσενοκοιτῶν τοῦ τάχα «ζευγαριοῦ», καί τῶν θετῶν τάχα «γονέων», καὶ τὴν ἐνθάρρυνσή του στὴν συνέχιση τοῦ νοσηροῦ καὶ τοῦ συνειδητά βλάσφημου τρόπου ζωῆς των.
Συμβουλεύει τὸν Πατριάρχη Μόσχας νὰ παραιτηθῇ ἀπὸ τὸν θρόνο του γιὰ νὰ μὴν εὐλογήσῃ τὰ ὅπλα τῶν Ρώσων, ἐνῶ ὁ ἴδιος εὐλογεῖ τὴν πολεμικὴ ἐπιχείρηση «Κλάδος Ἐλαίας» τῶν Τούρκων ἐναντίον τῶν Κούρδων και Σύρων.13
Διχάζει τὴν Ὀρθοδοξία, δὲν τὸν ἐνδιαφέρει ἡ ἑνότητα τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου καὶ ἡ ἀπὸ κοινοῦ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως κατὰ δήλωσή του εἶπε : «Θύμωσαν καὶ ἔκοψαν τὴν Κοινωνία μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἔβγαλαν τὸ ὄνομά μου ἀπὸ τὰ Δίπτυχα καὶ δὲν μὲ μνημονεύουν... θὰ ἔλεγα σκασίλα μου..»14. Ἰδοὺ ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ κ.Βαρθολομαίου.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ ὅποιον ἄλλο οἰκουμενιστὴ προκαθήμενο τῶν δεκατεσσάρων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Στὴν Ὀρθοδοξία ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ἰσότιμοι καὶ δὲν ὑπάρχουν κανενὸς εἴδους προνόμια, οὔτε μονοκρατία15, διότι ἰσχύει ἡ συνοδικότητα καὶ ἡ συνέργεια. Αὐτὸ βασίζεται καὶ προκύπτει ἀμέσως ἐκ τοῦ ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν πρόκρινε κάποιον μαθητή του σὲ κανένα θέμα καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ὑπάκουαν στὴν Σύνοδο τῶν Ἀποστόλων χωρὶς καμμία ἐξαίρεση, οὔτε τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου (ΠΡΑΞ. ΑΠΟΣΤ. κεφ.Η΄, στίχ.14 καὶ κεφ.ΙΓ΄, στίχ.2-5).
Ἐπίσης, ἰσχύει ὁ Ἱερός Ἀποστολικός Κανόνας ΛΔ΄(34ος ) : «ὁ πρῶτος τῆς συνάξεως ἀποφασίζει σὲ συμφωνία μὲ τοὺς συνεπισκόπους του καὶ οἱ ἐπίσκοποι σὲ ὁμόνοια καὶ συμφωνία μὲ τὸ πρῶτο».;
Ὁ κ.Βαρθολομαῖος ὅμως ἐξεδίωξε, πάλαι καὶ ἐπ' ἐσχάτων, πλῆθος ἐπισκόπων μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες καί ταχύτητα16.
Ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐπανέλαβε τὴν ἀπόφαση τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ ἀπέδωσε τὰ ἴσα «πρεσβεία τιμῆς» στὸν ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως μὲ τὸν τῆς Ρώμης. Κατὰ τὸν μεγάλο Κανονολόγο Ἅγιο Νικόδημο τὸν Ἁγιορείτη τά «πρεσβεία τιμῆς» σημαίνουν τὴν τάξη ἀπόδοσης τῆς τιμῆς ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ἰσότιμοι καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει διάκριση γιὰ λόγους καταγωγῆς, φυλετικούς, ἢ τόπου, πόλεως καὶ θρόνου. Τὸ «ἔκκλητον» ἀφορᾷ στοὺς κληρικοὺς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως καὶ τίποτα παραπάνω.
Οἱ κατακτητὲς Ὀθωμανοὶ Τοῦρκοι ἔδωσαν στὸν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τὸν τίτλο «μιλλιὲτ μπασί [millet basi]» (ἀρχηγὸ τοῦ γένους) τῶν κατακτημένων Ὀρθοδόξων λαῶν, μαζὶ μὲ διοικητικὴ μέριμνα. Ἀπὸ τοὺς Σουλτάνους τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας εἶναι τὰ «προνόμια» ποὺ ἐπικαλοῦνται τὸ πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως καὶ οἱ «φιλοπατριαρχικοὶ» κύκλοι.
Αὐτὰ τὰ «προνόμια» ἀποτελοῦν ἀπολιθώματα παρωχημένης ἐποχῆς, κατάλληλα μόνο γιὰ ἱστορικὴ μελέτη, ὡστόσο ὅμως ὁ κ.Βαρθολομαῖος τὰ ἀναπολεῖ ὅταν ἀποκαλεῖ «ξεβράκωτους»17 τοὺς ἐπαναστατημένους Ἕλληνες τοῦ 1821, οἱ ὁποῖοι διετάραξαν τὴν ὑπέροχη συμβίωση τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων καὶ Ἑλλήνων, ἐνῶ δὲν χάνει τὴν εὐκαιρία νὰ ἐκφράσει τὴν χαρά του κατὰ τὴν ἐπίσκεψή του στὴν οἰκία-μουσεῖο τοῦ Μουσταφά Κεμὰλ , εὐχόμενος μάλιστα «.. ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύσει τὴν ψυχή του»18.
Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι :
Μὴ ὑφισταμένων «προνομίων» καὶ «ἐκκλήτου» δὲν ἐπιτρέπεται καμμία ἐπέμβαση καὶ εἰσπήδηση σὲ ἄλλη ἀνεξάρτητη τοπικὴ Ἐκκλησία. Δὲν θεραπεύεται στανικῶς κανενὸς εἴδους πρόβλημα (σχίσμα, αἵρεση κ.τ.λ.) ἀντιθέτως δημιουργοῦνται δυσθεράπευτες ἢ καὶ ἀνήκεστες παρενέργειες καὶ βλάβες.
Στὴν περίπτωση τῆς μητροπόλεως Οὐκρανίας, τὰ προβλήματα καὶ τὰ σχίσματα, ποὺ προκάλεσαν οἱ ἀμετανόητοι, λύθηκαν μὲ τὸ Κανονικό ἀνάθεμα τῶν ὑπαιτίων, ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας.
Ἐνῶ τὸ πρόβλημα στὴν Οὐκρανία εἶχε λυθεῖ ὁ κ.Βαρθολομαῖος (μὲ τὴν ὑπόθαλψη τῶν παγκοσμιοποιητῶν-νεοταξιτῶν) εἰσπήδησε ἀντικανονικὰ στὴν μητρόπολη καὶ τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία καὶ ξαναδημιούργησε μεγαλύτερα προβλήματα ἀναζωπυρώνοντας τὰ μίση καὶ τίς ἐμφύλιες διχόνοιες στὸν ἤδη συγχυσμένο λαό19.
Ἡ ψευδοεκκλησία τοῦ ψευδεπισκόπου καί σχισματοαιρετικοῦ Ἐπιφανίου ἐλέγχει μὲ τὴν κυβερνητική βία τὸ 5% τοῦ πληρώματος τῆς πολύπαθης Οὐκρανίας (σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τὴν μείζονα πλειοψηφία τοῦ νόμιμου Μητροπολίτου Κιέβου κ.Ὀνουφρίου), κοινωνεῖ ἀπροκάλυπτα μὲ τοὺς Οὐνῖτες βάσει πιλοτικοῦ προγράμματος γιὰ πλήρη κοινωνία σὲ κοντινὸ μέλλον20.
Μ' αὑτὸν τὸν ψευδεπίσκοπο συλλειτοῦργησαν πρόσφατα οἱ πατρ.Βαρθολομαῖος, ἀρχιεπ.Ἱερώνυμος κ.ἄ. στὴν νῆσο Θάσο τὴν 22.8//4.9.2022.21
Ὅλα ὅσα ἔπραξε ὁ πάπας τῆς Ἀνατολῆς Βαρθολομαῖος στὴν Οὐκρανία, στὰ Σκόπια κ.ἀ. εἶναι ἄκυρα καὶ ἀνυπόστατα22 καὶ ἔγιναν γιὰ τὰ γεωπολιτικοθρησκευτικὰ συμφέροντα τῶν παγκοσμιοποιητῶν-νεοεποχιτῶν, φίλος τῶν ὁποίων (κατὰ δήλωσή του) εἶναι ὁ κ.Βαρθολομαῖος.
Γιὰ ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ὁ κ.Βαρθολομαῖος εἶναι ὑπόλογος καὶ ὑπόδικος στὴν μέλλουσα νὰ συνέλθῃ Κανονικὴ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μόνη ἁρμόδια νὰ λύσῃ τὰ μείζονα προβλήματα τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὅπως ἀπέδειξε ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία. (Σύμφωνα μὲ τὴν πρόταση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου περὶ σύγκλησης Πανορθοδόξου Συνόδου γιὰ τὴν ἐπίλυση τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος)23.
Ἄς ἀγρυπνοῦμε καὶ ἂς προσευχόμαστε γιὰ τὸ καλὸ τῆς φίλης Ὀρθοδοξίας, ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων καί ἁπανταχοῦ συνανθρώπων μας «..ὅτι αἱ μὲν ἐπιστολαί, φησί, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος.».(Β.΄ΚΟΡΙΝΘ., κεφ.Ι΄,στίχ.10-11).
Ἀμήν.
ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ
______________
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ :
1.http://anti-ecumenist.blogspot.com/2012/09/blog-post_4351.html
2.https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/7113086_ieromonahos-nikitas-pantokratorinos-i-eleysi-toy-kieboy-epifanioy-stin-ellada-kai, https://tasthyras.wordpress.com/2022/08/26/%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ac%ce%bd%ce%b4%ce%b1-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%ba/
3.https://dimpenews.com/2019/11/17/%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB/
4.https://orthodoxostypos.gr/%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b1/
5.https://orthodoxostypos.gr/%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%83%CE%B5%CF%89%CF%82-%CF%84%E1%BF%B6%CE%BD-%E1%BC%B1%CE%B5%CF%81%E1%BF%B6%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CF%89/
6. Διδακτορικὴ διατριβὴ Ἀρχιμανδρίτη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΩΝΗ, "Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ καὶ τῶν ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ἔν τῇ ΟΡΘΟΔΟΞΩ ΕΚΚΛΗΣΙΑ", σελ. 27, 31, 70 καί 73, Ἀνάλεκτα ἀρ.6 Βλατάδων, Πατριαρχικό Ἵδρυμα Μελετῶν, Θεσσαλονίκη 1970. …." δὲν δύνανται νὰ ἐφαρμοστοῦν σήμερον καὶ πρέπει νὰ τροποποιηθοῦν αἴ διατάξεις ( σ.σ.Ἱερούς Κανόνες ) αἴ κανονίζουσαι τὰς σχέσεις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρὸς τοὺς ἑτερόδοξους καὶ ἐτερόθρησκους . δέν δίναται ἡ ἐκκλησία νὰ ἔχει διατάξεις ἀπαγορεύουσας τὴν εἴσοδον εἵς τοὺς ναοὺς ἑτεροδόξων καὶ τὴν μετ'αὐτῶν συμπροσευχήν.".
Καί σελ.18 : «..ἡ τοιαύτῃ βαθμιαίᾳ θέσπισις τῶν κανόνων εὑρισκομένη εἰς ἄμεσον σχέσιν καὶ συνάρτησιν πρὸς τὰς ἑκάστοτε ἀνάγκας τῶν Χριστιανῶν, ἂς ἡ Ἐκκλησία προσεπάθει διὰ τῆς νομοθεσίας νὰ θεραπεύσῃ, ὁδηγεῖ ἀβιάστως εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ἐφ' ὅσον μετεβλήθησαν ἐν πολλοῖς αἱ ἀνάγκαι τῶν τέκνων αὐτῆς, ὄχι μόνον δύναται, ἀλλὰ καὶ ὀφείλει νὰ προσαρμόσῃ πρὸς τὰς νέας ταύτας ἀνάγκας τὴν νομοθεσίαν αὐτῆς».
7.https://averoph.wordpress.com/2016/12/22/%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82/
8.ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΕ ΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ: 15. ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ (anti-ecumenist.blogspot.com) – ΕΚΤΟ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ
9.https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/10679-kalabruton-o-bartholomaios-anoije-diaplata-tin-porta-ston-oikoumenismo
10. Πραγματεία «Ἅγιον Ὄρος: Διαχρονικὴ Μαρτυρία στοὺς ἀγῶνες ὑπὲρ τῆς Πίστεως», σελ.66-81, Ἔκδοση Ἁγιορειτῶν Πατέρων, Ἅγιον Ὄρος-Ἄθω 2014.
11. https://agiooros.org/viewtopic.php?f=93&t=13460
12. https://spzh.news/gr/zashhita-very/81377-net-spasenija-bez-khrista-no-ijerarkh-fanara-utverzhdajet-obratnoje
13.https://www.alexstefanopoulos.gr/2018/04/02/i-epistoli-tou-ikoumenikou-patriarchi-pros-ton-tourko-proedro-r-t-erntogan/
https://www.tanea.gr/2018/01/26/world/o-bartholomaios-eylogei-tin-epembasi-tis-toyrkias-sto-afrin/
14. https://orthodoxia.info/news/apostomotiki-apantisi-vartholomaioy/
https://www.kathimerini.gr/society/561563053/vartholomaios-skasila-moy-poy-den-me-mnimoneyei-to-rosiko-patriarcheio/
15.Βλέπε παραπομπή 4.
16.https://www.pronews.gr/koinonia/49742_vomva-amvrosioy-paranomi-i-kathairesi-toy-eirinaioy-paramenei-o-nomimos-patriarhis/
https://hellasjournal.com/2018/11/ma-ti-symvainei-me-ton-oikoymeniko-patriarchi-vartholomaio-tha-ekdioxei-i-ochi-ton-dimitrio/
17. https://www.triklopodia.gr/den-xechname-o-anthellinikos-logos-tou-patriarchi-vartholomeou-kata-tin-enthronisi-tou/
18.ΕΥΣΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ HURRIYET - Τους χαροποίησαν οι δηλώσεις Βαρθολομαίου για Κεμάλ - Triklopodia και η φωτογραφία της αφιέρωσής του: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX88gzGGECwxbRulF7KmcyhDlMNUgvxyZNLvrNEY3hBhFg1vVMeGq6d4i2duGGxvP49fUFFY6L-4eO0Dbt54wCzILUIwXIPc1amxPBVX060Q2-HqLcSto11wmxhRsa6p1ghTZTgEdHh3M/s1600/bar80lomaios-kemal.jpg
19. Πρωτ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος, «Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο. Συμβολὴ στὸν Διάλογο», Θεσσαλονίκη 2019, Ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον».
20. Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, «Τὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο. Ἀντικανονικὴ καὶ διαιρετικὴ εἰσπήδηση τῆς Κωνσταντινούπολης», Θεσσαλονίκη 2018, Ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον».
21.https://orthodoxostypos.gr/%CF%84%CE%AC-%E1%BC%90%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1-%E1%BC%90%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B5%CE%BD/
22.https://katohika.gr/nea-taksi pragmaton/%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%AC%CE%BE%CE%B7-%CE%BF%CE%B9/
23.https://www.ethnos.gr/ekklisia/article/74056/arxiepiskoposalbaniashparaxorhshtoyoykranikoyaytokefaloydeneferethnpothhthenothta
*Πραγματεία «Τὸ Αὐτοδιοίκητον τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας», Ἔκδοση ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΚΕΛΛΙΩΤΙΚΗ ΦΩΝΗ, Ἅγιον Ὄρος-Ἄθω, Ἀπρίλιος 2022. Δημοσιεύτηκε στὴν Ἐφημ.ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, στὰ ὑπ' ἀριθμό φύλλα : 2345, 2347, 2350, 2400.
Φρικτὸ καὶ ἀνήκουστο! Ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος ἀρνεῖται τὴν ἀπολυτότητα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως!
Στὶς 23/27-9-1998 δήλωσε: «Τὸ κύριο πρόβλημα στὴν ἀλληλοκατανόηση, τὴν ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καὶ συνεργασία μεταξὺ τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ ἀπολυτότης. Ἡ θέση δηλαδὴ τῆς κάθε θρησκείας ὅτι αὐτὴ καὶ μόνον κατέχει τὴν ἀπόλυτη περὶ Θεοῦ καὶ κόσμου ἀλήθεια. Ὡστόσο, ἐπειδὴ ὁ Θεὸς μόνος εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια, ἀπὸ τὴν ὁποία κάθε ἄνθρωπος γνωρίζει ὄψεις μόνον τῆς ἀληθείας, γι’αὐτὸ ὁ καθένας ὀφείλει νὰ ὁμολογεῖ, ὅπως ὁ Σωκράτης, τὴν ἄγνοιά του καὶ νὰ εἶναι ἀνοικτὸς πρὸς τὶς ἀπόψεις τῶν ἄλλων. Ἑπομένως οἱ δυσκολίες στὴ διαθρησκειακὴ ἐπικοινωνία ἀνακύπτουν ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ καθένας γνωρίζει μὲν διάφορες ὄψεις τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ αὐτὲς τὶς ἀπολυτοποιεῖ καὶ θέλει νὰ τὶς ἐπιβάλλει στὸν ἄλλο. Οἱ θρησκευτικοὶ ἡγέτες καθῆκον ἔχουν νὰ ἀπορρίπτουν τέτοιες ἀπολυτοποιήσεις.
Ἀκριβῶς τὸ καθῆκον αὐτό, ποὺ ἐκφράζει τὸν σεβασμὸ τοῦ ἑνὸς ἀνθρώπου πρὸς τὴν θρησκευτικὴ πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς θρησκευτικῆς συνυπάρξεως καὶ τῆς καλῆς συνεργασίας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεὸς προίκισε τὸν ἄνθρωπο μὲ ἐλευθερία βουλήσεως καὶ δὲν εὐαρεστεῖται οὔτε μὲ τὴν βιαία καὶ ἀπατηλὴ ἐπιβολὴ τῆς πίστης σ’ αὐτὸν οὔτε μὲ τὴν κατάλυση τῆς ἐλευθερίας του. Ἑπομένως, ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν εἶναι ἡ μόνη θεάρεστη ὁδὸς μαρτυρίας καὶ μεταδόσεως τῆς ἀληθείας».
(ΠΗΓΗ: Περιοδικὸν «Ὀρθοδοξία» Δ΄ (1998) 749-752)!
''Αυτός που ελπίζει...''
''Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, βαδίζει ήρεμος στον αγώνα της ζωής του, και διανύει τον δρόμο αυτό δίχως το άγχος των μεριμνών..."
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
(Το γνώθι σ' αυτόν σελ. 161 Τόμος Ε')
ΣΥΓΧΩΡΕΣΕ ΜΑΣ ΚΥΡΙΕ ! Ο Χριστός ...έπαιζε 'ακορντεόν'!!!!!! ( Τό ξέρατε; )
ΑΝ ΤΩΡΑ ΔΙΕΡΩΤΑΣΘΕ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΝΤΟΝΩΣ,
ΜΑ ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ "ΖΩΓΡΑΦΙΑ" ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΚΑΙ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
Πρόκειται γιά τό εξώφυλλο του βιβλίου των Θρησκευτικών της Α΄ Γυμνασίου!!!!!!!!!!
[ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ!
ΟΥΤΕ Η ΑΡΜΟΔΙΑ (;;;) ΥΠΟΥΡΓΟΣ, ΟΥΤΕ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΠΕΡΙΣΠΟΥΔΑΣΤΟΙ "ΕΜΠΝΕΥΣΤΕΣ", ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟ-ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ, ΠΟΥ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΒΑΘΙΑ, ΒΑΘΥΤΑΤΗ Υ Π Ν Η Λ Ι Α....
ΚΑΫΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ!
ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ;
ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΝ;
ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ;....]
Που θά φθάσει πιά η π ρ ο π α γ ά ν δ α τους; Η «Πέππα το γουρουνάκι», προωθεί ομόφυλα ζευγάρια με παιδιά καί η 'ΕΡΤ' τό επικροτεί!
Παντελής Λαμψιώτης
Επεισόδιο της «Πέππα», που προβλήθηκε στη Βρετανία, μαθαίνει τα παιδιά για οικογένειες με... 2 μαμάδες και η ΕΡΤ το επιδοκίμασε.
Νέα «ήθη» στην «Πέππα το Γουρουνάκι»: Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, τα κινούμενα σχέδια επιστρατεύονται όλο και συχνότερα για να περάσει στα «αθόρυβα» η νεοταξική προπαγάνδα που επιδιώκει να διαλύσει τον θεσμό της οικογένειας, έτσι όπως ορίζεται από τη φύση, δηλαδή με τον αναντικατάστατο ρόλο του πατέρα και της μητέρας .
Στα αθώα παιδικά μυαλά, πρέπει να περάσει το μήνυμα πως όχι μόνο η ομοφυλοφιλία είναι άλλη μια «φυσική» επιλογή, άλλα και το ότι ο ρόλος του «μπαμπά» και της «μαμάς» δεν έχει καμμία σημασία στην φυσιολογική ανάπτυξη ενός παιδιού, αφού κάλλιστα αυτό θα μπορούσε να μεγαλώνει με δύο «μαμάδες» ή δύο «μπαμπάδες».
Νέο «κρούσμα» της «LGBTQ» προπαγάνδας, το πασίγνωστο και εξαιρετικά δημοφιλές κινούμενο σχέδιο «Πέππα το Γουρουνάκι», όπου σε ένα επεισόδιο μια φίλη της Πέππας, η Πέννυ, εξομολογείται ότι ζει με δύο… μαμάδες.
Έτσι το φαινομενικά «αθώο» παιδικό πρόγραμμα που είναι ένα από τα πιο αγαπημένα κινούμενα σχέδια των παιδιών στην Ελλάδα, εισάγει με ύπουλο τρόπο την αποδοχή του ομοφυλοφιλικού γάμου και την τεκνοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, κάτι που συγκρούεται άμεσα με τους όρους της ίδιας της φύσεως, άλλα και την επικρατούσα θέση της κοινωνιολογικής επιστήμης.
Και κάπως έτσι, το παιδί από μικρή ηλικία δασκαλεύεται να υποβιβάζει την αξία και την φυσική υπόσταση της σχέσης μεταξύ άνδρα και γυναίκας, άλλα και να θεωρεί παρωχημένο το ιερότατο μυστήριο του Γάμου.
Ο αμέριμνος γονιός μπορεί να έχει την εντύπωση πως αφήνει το παιδί του να παρακολουθήσει ένα φαινομενικά άκακο παιδικό, άλλα στην πραγματικότητα πολλά δημοφιλή κινούμενα σχέδια γίνονται κομιστές των νέων προτύπων που προάγουν τον εκμαυλισμό των παιδιών, πριν καν αναπτύξουν νοητικές άμυνες απέναντι στην πλύση εγκεφάλου που τους γίνεται.
Το επίμαχο επεισόδιο προβλήθηκε την περασμένη Τρίτη στην Βρετανία, και είχε τον τίτλο «Families».
Εντύπωση προκάλεσε και ο σχολιασμός του γεγονότος, σε εκπομπή της ΕΡΤ, όπου οι παρουσιαστές… εκθείασαν την ομοφυλοφιλική προπαγάνδα με σχόλια τύπου: «δόξα τω Θεώ (!) που αλλάζει ο κόσμος» και «είναι σημαντικό ότι η Πέππα περνάει και άλλα μηνύματα, για το πώς έχουμε εκσυγχρονιστεί» και ότι «έτσι πρέπει χτίζεται η ψυχή των παιδιών, από μικρή ηλικία».
Και εδώ προκύπτει ένα ερώτημα.
Η ΕΡΤ πληρώνεται από τους φορολογούμενους πολίτες, για να επαινεί την ομοφυλοφιλική προπαγάνδα προς τα παιδιά;
Γι’ αυτό τον λόγο συμβάλει με τον οβολό του ο κόσμος ώστε να υφίσταται δημόσια τηλεόραση;
Συμβουλές του Γενναδίου Σχολαρίου προς τους πιστούς για τα συλλείτουργα των Επισκόπων με αιρετικούς και σχισματικούς
«Τους Επισκόπους υμών επιτηρείτε, ίνα ώσιν Ορθόδοξοι και μη διδάσκωσι δόγματα εναντίον της Ορθοδόξου Πίστεως, μηδέ τοις αιρετικοίς, ή τοις απεσχισμένοις συλλειτουργώσι.»
(Πατρ.Νεκταρίου, επιτομή Ιεροκοσμικής Ιστορίας, έκδ. Ι. μονής Σινά, Αθ. 1980, σελ. 231κ).
Η πλήρης διαστροφή και προσβολή των λόγων του Αγίου. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος διαστρεβλώνει "επιστημονικά" τον άγ. Γεννάδιο Σχολάριο
Οικουμενικός Πατριάρχης: ''Εις τον αυθεντικόν διάλογον δεν υπάρχουν χαμένοι''
Για να καταλάβουμε πόσο διαστρεβλώνει ο πατριάρχης Βαρθολομαίος τον Άγιο Γεννάδιο παραθέτουμε ως πρόλογο το ακόλουθο απόσπασμα που παρουσιάζει πώς πρέπει να γίνονται οι διάλογοι και ποιά ήταν η πραγματική στάση του Αγίου:
"... ἐκτός ἀπό τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, πού ἄντεξε στούς ἐξευτελισμούς καί στίς πιέσεις καί δέν ὑπέγραψε τόν «ἑνωτικό» ὅρο τῆς ψευδοσυνόδου, τρία ἀκόμη πρόσωπα ἔφυγαν κρυφά, λίγο πρίν ἀπό τήν ὑπογραφή, γιά νά μή δεχθοῦν πιέσεις. Ὁ ἀδελφός τοῦ αὐτοκράτορα, δεσπότης Δημήτριος Παλαιολόγος, ὁ γνωστός φιλόσοφος τοῦ Μυστρᾶ Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός καί ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος καί ὁρισμένοι ἄλλοι.... Ἀποκορύφωμα αὐτῆς τῆς εὐνοϊκῆς ὑπέρ τῶν Ὀρθοδόξων στάσεως τοῦ αὐτοκράτορα ἧταν ὅτι ἐπέτρεψε στόν Σχολάριο νά ἀντιπαραταχθεῖ ἐλευθέρως πρός τόν ἀπεσταλμένο τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» θεολόγο, λεγόμενο «ἐπίσκοπο» Κορτώνης Βαρθολομαῖο Lapacci, κατά τίς συζητήσεις στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ, οἱ ὁποῖες διεξήχθησαν κατ’ἄλλους μέν τό 1444, κατ’ἄλλους δέ τό 1445[19]. Κατά τίς συζητήσεις αὐτές ἐπιδίωξη τῶν αἱρετικῶν παπικῶν ἦταν ἡ ἀνανέωση τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου τῆς ψευδοσυνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας. Γι’αὐτό παρίσταντο ὁ καρδινάλιος καί ἀνηψιός τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» Francesco Condulmer καί πολλοί ἀπό τους λατινόφρονες. Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου ἦταν συντριπτική. Ὁ ἐπίσημος θεολόγος τοῦ αἱρεσιάρχου «Πάπα» ὑπέστη δεινή ἧττα καί κανείς ἀπό τούς παρισταμένους δέν τόλμησε νά τείνει χεῖρα βοηθείας πρός τόν λεγόμενο «ἐπίσκοπο», πού δεχόταν ἰσχυρά χτυπήματα. Συντετριμμένος ἀπό τήν ἐμφάνιση τοῦ Γενναδίου ὁ Ἰσίδωρος Ρωσίας, καρδινάλιος πλέον, ἐπιδόθηκε σέ πολυχρόνια προσπάθεια συλλογῆς ὑλικοῦ ἀπό τά πρακτικά τῶν συνόδων, γιά νά ἀντιμετωπίσει τόν Γεννάδιο, χωρίς ὅμως νά τό ἀποτολμήσει, ὅταν κατά τό 1452 ἔγινε νέα ἀπόπειρα ἀνανεώσεως τοῦ «ἑνωτικοῦ» ὅρου... Μέ τίς συζητήσεις στό παλάτι τοῦ Ξυλαλᾶ ἄρχισε ὁ Γεννάδιος Σχολάριος τό νέο ρόλο του ὡς ἡγέτη τῶν Ὀρθοδόξων. Ἐγκατέλειψε πλέον τήν σιωπή καί τήν ἀπόκρυψη πίσω ἀπό τήν σκιά τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί ἐμφανῶς κατῆλθε στόν ἀνοικτό στίβο, ἀναγνωρισμένος ἀπ’ὅλους ἡγέτης, ὄχι μόνο λόγῳ τῆς ὑποδείξεώς του ἀπό τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, ἀλλά καί λόγῳ τῶν ἀναμφισβήτητων προσόντων καί τῆς στερεᾶς καί ἀκλόνητης εὐσέβειας, ἡ ὁποία τόν κατέστησε ἀληθῆ διάδοχο τοῦ ἁγίου Μάρκου.... Οἱ ἐκτεθέντες ἀγῶνες τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου καί λαοῦ, τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καί τοῦ Γενναδίου Σχολαρίου ἔφεραν τό ἐπιθυμητό ἀποτέλεσμα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μέ πανορθόδοξη συνοδική ἐξέγερση ἀποκήρυξε καί κατέκρινε τόν «ἑνωτικό» ὅρο καί τήν λεγομένη «σύνοδο» τῆς Φλωρεντίας ὡς «ληστρική, ἐναγῆ, μιαρά, ἄθεσμη, ψευδοσύνοδο κ.τ.ὅ." (εδώ)
Οικουμενικός Πατριάρχης: ''Εις τον αυθεντικόν διάλογον δεν υπάρχουν χαμένοι''
Κήρυξε την έναρξη των εργασιών Θεολογικού Συνεδρίου στην Χαλκηδόνα για τον Άγιο Γεννάδιο Σχολάριο
Τις εργασίες του Διεθνούς Θεολογικού Συνεδρίου με θέμα “Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος – Μεταξύ Ανατολής και Δύσης”, κήρυξε τη Δευτέρα, 12 Σεπτεμβρίου 2022, η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, παρουσία Ιεραρχών του Θρόνου, κληρικών, Πανεπιστημιακών Καθηγητών και φοιτητών. Το Συνέδριο, που πραγματοποιείται στη Χαλκηδόνα, συνδιοργανώνεται από την Ι.Μητρόπολη Χαλκηδόνος και τον Τομέα Εκκλησιαστικής Ιστορίας, Χριστιανικής Γραμματείας, Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Τέχνης, του Τμήματος Θεολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Στην ομιλία του, ο Παναγιώτατος, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, αναφορικά με την προσωπικότητα του Πατριάρχου Αγίου Γενναδίου Σχολαρίου:
“Ο Οικουμενικός Θρόνος σεμνύνεται διά τον Κυρηναίον του Γένους, εν καιρώ πειρασμού και κλύδωνος, Πατριάρχην Άγιον Γεννάδιον Β’, ο οποίος έθεσε τας βάσεις διά την επιβίωσιν του Γένους και την διάσωσιν της πνευματικής και πολιτισμικής ταυτότητός του μετά την Άλωσιν. Ο Γεννάδιος Σχολάριος υπήρξε μία πολυσχιδής και χαρισματική προσωπικότης, πρωταγωνιστής εις τα εκκλησιαστικά, πολιτικά, πολιτιστικά δρώμενα και εις τας θεολογικάς και φιλοσοφικάς συζητήσεις της εποχής του. Λάβαρόν του υπήρξε η αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως, της οποίας υπερημύνθη σθεναρώς τόσον έναντι της σοβούσης τότε λατινικής επιβολής, όσον και έναντι της νέας κυριάρχου πολιτικής και θρησκευτικής επιβολής.
Σπουδαίος εκπρόσωπος της βυζαντινής λογιοσύνης, μελετητής της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, θαυμαστής του Αριστοτέλους και αντίπαλος του πλατωνίζοντος Γεωργίου Γεμιστού Πλήθωνος, μύστης της Πατερικής σοφίας, συγγραφεύς σημαντικών δογματικών, εξηγητικών, αντιρρητικών και άλλων αξιολόγων θεολογικών έργων, επίσημος θεολόγος και ιεροκήρυξ της αυτοκρατορικής Αυλής, -«ην διδάσκων εν τω τρικλίνω του Βασιλέως κατά Παρασκευήν εκάστην, παρούσης της Συγκλήτου και πάσης της Πόλεως τον λόγον του Θεού»-, λατινομαθής και γνώστης του Ακινάτου Θωμά, περιζήτητος διδάσκαλος και νομικός, έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως μεταξύ των συγχρόνων του. Γραμματεύς και Σύμβουλος του Αυτοκράτορος Ιωάννου Η’ Παλαιολόγου, τον συνώδευσε εις την Σύνοδον Φερράρας/Φλωρεντίας. Ενωτικός αρχικώς, εν συνεχεία όμως, τη επιρροή του Μητροπολίτου Εφέσου Μάρκου του Ευγενικού, ήλλαξε παράταξιν, αγωνισθείς μετά ενθέου ζήλου διά την υπεράσπισιν της Ορθοδοξίας και εναντίον του ψευδεπιγράφου Ενωτισμού.”
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Παναγιώτατος τόνισε:
“Το Πατριαρχείον, το οποίον κατέβαλε διά την καταλυτικήν προσφοράν του εις το Γένος των Ορθοδόξων βαρύτατον τίμημα, ενώ συχνάκις λησμονείται αυτή η προσφορά του και αυτό το τίμημα, παρέμεινε και παραμένει υπερεθνικόν. Δεν υπηρέτησε ποτέ τον εθνικισμόν, τον οποίον εθεωρει και θεωρεί αλλοτρίωσιν της καθολικότητος της Εκκλησίας. Δυστυχώς, εις τον Ορθόδοξον χώρον, παρά την Συνοδικήν καταδίκην αυτού ως αιρέσεως, ο εθνοφυλετισμός συνεχίζει να είναι μόνιμος πειρασμός και «αγκάθι» εις τας σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Αι συνεχιζόμεναι τριβαί μεταξύ των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, τα δυσεπίλυτα προβλήματα της Ορθοδόξου Διασποράς, και, εσχάτως, η εργαλειοποίησις της Θείας Ευχαριστίας από την Ρωσσικήν Εκκλησίαν και η μετατροπή της εις μέσον ασκήσεως εκκλησιαστικής πολιτικής εις την περίπτωσιν του Ουκρανικού Αυτοκεφάλου, αποκαλύπτουν του λόγου το αληθές.
Ο άγιος Περγάμου χαρακτηρίζει τον εθνοφυλετισμόν ως «τον μεγάλον κίνδυνον για την ενότητα της Ορθοδοξίας» και εξαίρει την στάσιν του Οικουμενικού Πατριαρχείου εις το σημείον αυτό και την ουσιαστικήν αποστολήν του εις το παρόν και το μέλλον ως υπερεθνικού Κέντρου. Γράφει ο ιερώτατος αδελφός: «Χωρίς το Οικουμενικό Πατριαρχείο η Ορθοδοξία θα περιπέσει στη δίνη των εθνικισμών, στην καυχησιολογία του παρελθόντος, στην εσωστρέφεια της αυτάρκειας, στην περιφρόνηση του σύγχρονου κόσμου. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέδειξε ότι μπορεί να μετουσιώσει το παρελθόν σε παρόν, το παρόν σε μέλλον, το χθες και το σήμερα σε αύριο. Και τούτο, γιατί πέρα από τη θεσμική του ιδιότητα είναι φορέας μιάς ανοικτής νοοτροπίας, μιάς καθολικότητας και μιάς ευαισθησίας για τον άνθρωπο κάθε εποχής. Και αυτό αποτελεί την κατ’ άνθρωπον εγγύηση του μέλλοντός του» (Κόσμου λύτρον, σ. 283).
Αυτήν την παρακαταθήκην εκληροδότησεν εις ημάς ο Πατριάρχης Γεννάδιος, αυτήν φυλάσσει ως κόρην οφθαρμού το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αγωνιζόμενον να διασώση την Ορθοδοξίαν από την μετατροπήν της εις μίαν «συνομοσπονδίαν» αυτοκεφάλων κρατικών Εκκλησιών. ”
Αναφερόμενος στη σημασία που απέδιδε ο Γεννάδιος Σχολάριος στο διάλογο, ο Πατριάρχης σημείωσε:
“Ο Γεννάδιος Σχολάριος μας εδίδαξε τον αληθή τρόπον του διαλόγου. Ούτε ο θεολογικός μινιμαλισμός ούτε ο συγκρητισμός έχουν θέσιν εις τον διαθρησκειακόν διάλογον. Σήμερον ευρισκόμεθα αντιμέτωποι με την λεγομένην «θρησκειολογικήν πρόκλησιν». Ο θρησκευτικώς διαφορετικός δεν ευρίσκεται μακράν ημών, αλλά συνυπάρχομεν, συνεργαζόμεθα, έχομεν καθημερινόν «διάλογον της ζωής» με αυτόν. Δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή απέναντι εις την «δημιουργικήν διαπολιτισμικότητα» και τον ειλικρινή διάλογον, εκτός και αν θεωρήσωμεν αναπόφευκτον την «σύγκρουσιν των πολιτισμών». Σήμερον η αξιοπιστία των θρησκειών κρίνεται από την συμβολήν τους εις τον αγώνα διά την ειρήνην και από την λειτουργίαν των ως δυνάμεων καταλλαγής. Αναμφιβόλως, ο διάλογος των θρησκειών ενισχύει το πνεύμα του διαλόγου και της αλληλεγγύης γενικώτερον.
Οφείλομεν να σημειώσωμεν ότι παρόμοιον πνεύμα επέδειξεν ο Πατριάρχης Γεννάδιος και αναφορικώς προς την σχέσιν Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. «Ανθενωτικός» δύναται να χαρακτηρισθή ο Γεννάδιος μόνον εν αναφορά προς μίαν ψευδεπίγραφον και κίβδηλον «Ένωσιν», η οποία δεν στηρίζεται εις γνήσια εκκλησιολογικά και θεολογικά κριτήρια, αλλά υπηρετεί αλλοτρίας προς την εκκλησιαστικήν ζωήν σκοπιμότητας. Ο Γεννάδιος μας διδάσκει με την στάσιν του αυτήν ότι και σήμερον ο διάλογος της αγάπης και της αληθείας με την Ρωμαιοκαθολικήν Εκκλησίαν οφείλει να κινήται πέραν ενός ουτοπικού Ενωτισμού και ενός αγόνου Ανθενωτισμού. Εις τον αυθεντικόν διάλογον δεν υπάρχουν χαμένοι. Κίνδυνος δεν είναι ο διάλογος και η ανοικτοσύνη αλλά η άρνησίς των, η άγονος εσωστρέφεια και η φοβική κλειστότης.”
Κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στη μέριμνα του προκατόχου του για την Παιδεία του Γένους, ο Πατριάρχης υπογράμμισε:
“Και σήμερον έχομεν ανάγκην «νέων Γενναδίων» διά να αντιμετωπίσωμεν τας νέας προκλήσεις εις τον χώρον της παιδείας, αι οποίαι συνδέονται με την διάχυτον αξιολογικήν σύγχυσιν, τον ατομοκεντρισμόν και τον ευδαιμονισμόν, την κυριαρχίαν του οικονομισμού και του επιστημονισμού, των νέων τεχνολογιών και της λογικής των εις την εκπαίδευσιν και εις όλην την ζωήν μας, διά να διασώσωμεν τον Ορθόδοξον πολιτισμόν του προσώπου και της αλληλεγγύης και την ευχαριστιακήν χρήσιν της δημιουργίας. Η Εκκλησία προσφέρει εις την νέαν γενεάν, όπως σημειώνει η Εγκύκλιος της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας (Κρήτη, 2016), «όχι απλώς «βοήθειαν», αλλά την «αλήθειαν» της θεανθρωπίνης καινής εν Χριστώ ζωής» (§ 8), την ενότητα της πίστεως εις τον Θεόν και της αγάπης προς τον πλησίον, και την προοπτικήν της αιωνιότητος.”
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Παναγιώτατος, εξέφρασε την Πατριαρχική ευαρέσκειά του για την έκδοση του πρώτου τόμου, με τη νεοελληνική απόδοση, των συγγραμμάτων του Αγίου Γενναδίου, και συνεχάρη τους συντελεστές του Συνεδρίου.
Φωτογραφίες: Nίκος Παπαχρήστου | Οικουμενικό Πατριαρχείο
«Ὀρθόδοξοι» λυκοποιμένες σέ βέβηλα διαβολοπανήγυρα
Πολλά γράφτηκαν (καί δικαίως) γιά τήν προδοσία τῆς πίστης μας πού συντελέστηκε πρό ἡμερῶν στή Θάσο καί για τόν μολυσμό πού προκάλεσαν τά μιαρά συλλείτουργα μέ τόν ἀχειροτόνητο κλόουν του Κιέβου. Δυστυχῶς ὅμως δέν ἦταν μόνο αὐτό. Γιατί τήν ἴδια ἀκριβῶς ἐποχή, ὑπῆρξε καί ἄλλο μέρος ὅπου εἶδαν τά δύσμοιρα μάτια μας ἀφόρητα πράγματα καί ἄκουσαν τά ταλαίπωρα αὐτιά μας τρομερές βλασφημίες.
Ὁ λόγος γιά τό νέο δαιμονικό πανηγύρι πού στήθηκε ἐπί γερμανικοῦ ἐδάφους, στό πλαίσιο τοῦ λεγόμενου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν». Τό ὁποῖο μπορεῖ κάποιοι νά τό ὀνόμασαν κάποτε ἐπισήμως ἔτσι, ἀλλά στήν πραγματικότητα βεβαίως δέν εἶναι παρά μία φρικώδης παγκόσμια κουρελοῦ αἱρέσεων καί μάλιστα ξετσίπωτα ὁλοφάνερη πλέον.
Ἡ μπόχα τοῦ ἐν λόγῳ ψευτοσυμβουλίου ἦταν φυσικά ἀφόρητη ἐξαρχῆς, ἀκόμη δηλαδή καί ὅταν παρίστανε ἐδῶ καί 70 χρόνια, τόν χῶρο γνωριμίας καί συζήτησης μέ δῆθεν στόχο τή χριστιανική ἑνότητα. Καί μόνο ὁ τίτλος ἄλλωστε (πού περιλάμβανε τόν ὅρο «Ἐκκλησίες») ἦταν προκλητικά προβοκατόρικος, καθώς ἡ Ἐκκλησία εἶναι βεβαίως μόνο μία, ἐνῶ ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἁπλῶς ζοφερές πλάνες καί δαιμονικά παραμάγαζα, ἦταν συνεπῶς ἀκόμη καί ἐκ τοῦ τίτλου ἀπαράδεκτο τό ὅτι συμμετείχαμε καί ἐμεῖς ὡς Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἤδη ἀπό τότε σέ ὅλο αὐτό. Πλέον ὅμως ἔχει καί ἐκεῖ καταπέσει κάθε φύλλο συκής καί κάθε ἴχνος σοβαροφάνειας καί ζοῦμε ἕνα ἀδιανόητο παρδαλοπολύχρωμο τσίρκο πού ἀπεικονίζει ἀπροκάλυπτα τήν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων, ἀλλά καί θυμίζει ἔντονα καί τά οὐράνια τόξα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (ἄλλωστε ὅλα αὐτά στήν ἴδια ἀκριβῶς νεοεποχίτικη ἀτζέντα ἐντάσσονται καί τήν ἔλευση τῆς ἴδιας θρησκείας – τῆς παγκόσμιας Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου – προωθούν)
.
Καί δέν εἶναι τυχαῖο ἀσφαλῶς τό ὅτι ὅλα αὐτά συνέβησαν τήν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ χρόνου, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τήν 1η Σεπτεμβρίου (αὐτή εἶναι ἡ πραγματική Πρωτοχρονιά γιά τούς Ὀρθοδόξους) καί μέ ἀποκορύφωμα τήν 8η τοῦ ἴδιου μῆνα, γενέθλια ἡμέρα τῆς Παναγίας μας. Τόν καιρό δηλαδή πού ἡ Ἐκκλησία μας εὐλογεῖ τόν νέο ἐνιαυτό καί πανηγυρίζει τήν ἔναρξη τοῦ θείου σχεδίου γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους μέ τό Γενέσιο τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀντίχριστες δυνάμεις, μέσα στόν ἀνάποδο κόσμο τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἐπιχειροῦν ἀκριβῶς τό ἀντίστροφο: τόν μαγαρισμό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν, «ἑορτάζοντας» καί αὐτές τόν ζοφερό τους βόρβορο καί τό ἀντίστροφο σχέδιο, τό δαιμονικό, γιά τή διάδοση τῆς δικῆς τους σκοτεινῆς θρησκείας.
Καί καλά ὅμως ὅλοι αὐτοί οἱ δαιμονολάτρες. Καλά ὅλοι αὐτοί οἱ παλιάτσοι καί τά ἀναρίθμητα θλιβερά ἀποκούρελα πού ὑποδύονται τίς «Ἐκκλησίες» καί συμμετέχουν σέ αὐτό τό συνολικό ἐλεεινό καί βέβηλο καραγκιοζλίκι. Οἱ δικοί μας ἱεράρχες ὅμως πῶς τολμοῦν νά μετέχουν ἀκόμη στό ὄνειδος; Μέχρι πρό ὀλίγων ἐτῶν ἦταν οἱ γελοῖες προφάσεις τῶν δῆθεν διαλόγων. Τώρα πού τελείωσε πιά κάθε πρόφαση καί κάθε φτιασίδι καί ἔχει ἐκφυλιστεῖ ἡ κατάσταση σέ αὐτό τό ἀπερινόητο ἀνθυποσούργελο, ποιά ἀκριβῶς εἶναι ἡ δικαιολογία;
Μέ ποιό δικαίωμα π.χ. ὁ Πατριάρχης Ἀντιοχείας καί ἐπίσης οἱ – διαβόητοι γιά τόσους λόγους – μητροπολῖτες Ἰωαννίνων Μάξιμος καί Νέας Ἰωνίας Γαβριήλ (ὑπάρχει πληθώρα σχετικῶν φωτογραφιῶν και ἀποκαλυπτικῶν βίντεο) παίρνουν μέρος, ψάλλοντες καί συμπροσευχόμενοι, στίς παραστάσεις αὐτοῦ τοῦ τσίρκου; Μέ ποιό δικαίωμα γενικότερα ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία συνεχίζει νά μετέχει στήν ἀθλιότητα; Γιά χάρη τῆς…ἀγάπης καί τῆς ἀνάγκης γιά χριστιανική ἑνότητα, θά ἀπαντήσουν ἀναμφίβολα καί πάλι οἱ γνωστοί ακουμπημένες.
Πού ἀρνοῦνται φυσικά μέσα στή φρικτή πλάνη τους νά καταλάβουν ὅτι δέν ὑπάρχει ἀγάπη βασισμένη στό ψέμα καί ὅτι γιά τήν περίφημη καί πολυδιαφημισμένη ἑνότητα μία καί μόνη προϋπόθεση στήν πραγματικότητα ὑφίσταται: ἡ μετάνοια ὅλων τῶν αἱρετικῶν καί ἡ ἐπιστροφή τους στή Μία, Ἁγία καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, δηλαδή τήν Ὀρθόδοξη. Ἀλλά φυσικά αὐτά εἶναι ὀπισθοδρομικά ἀποκυήματα ξεπερασμένων ἀπό τή ζωή δογμάτων καί ἀποφάσεων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἔτσι δέν πιστεύουν ὅλοι αὐτοί οἱ (ἀν)ιεράρχες;
Καί ὅτι ὄχι μόνο ὅλες οἱ λεγόμενες «χριστιανικές ὁμολογίες» (κατ’ εὐφημισμόν καί αὐτό, καθότι μόνο Χριστό δέν ὁμολογοῦν), ἀλλά καί ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν κομμάτια τῆς ἀλήθειας καί εἶναι ἰσότιμοι δρόμοι πού ὁδηγοῦν στόν Θεό, αὐτά δέν ἀκοῦμε ἀπό τά βλάσφημα χείλη τους; Ὅσο ἀποτρόπαια, μολυσματικά καί ὀδυνηρά ὅμως καί ἄν εἶναι ὅλα αὐτά πού ζοῦμε τά τελευταῖα χρόνια, συγχρόνως εἶναι καί χρήσιμα. Καί τό οἰκουμενιστικό ξεσάλωμα ἰδίως μετά τό Κολυμπάρι καί τά διαβολοπανήγυρα τοῦ δυσώδους Π.Σ.Ε. καί ἡ φρίκη τῶν συλλείτουργων μέ τούς σχισματικούς καί φυσικά ἡ στάση τῶν τραγικῶν ἐπισκόπων μας στό θέμα τῆς ψευτοπανδημίας. Χρήσιμη ἡ πλήρης πτώση ὅλων τῶν προσωπείων καί ἡ ξεδιάντροπη ἀπόρριψη κάθε προσχήματος. Γιατί μόνο ἔτσι θά μπεῖ τό μαχαίρι στό κόκκαλο καί θά φτάσουμε μιά μέρα στό πλῆρες ξεκαθάρισμα τῆς κατάστασης. Ἕνα ξεκαθάρισμα πού γίνεται ἀσφαλῶς ὅλο καί πιό ἐπιτακτικά ἀναγκαῖο πλέον
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα, Διδάκτορος ιστορίας
Κάνει τό μαῦρο ... ἄσπρο!!!
Ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος ἁγιάζει τὸν Οἰκουμενισμό του,
καὶ μουτζουρώνει τὸν ἅγ. Γεννάδιο!
Του Παναγιώτη Σημάτη
Ἡ «ἱκανότητα» τῶν αἱρετικῶν, ἰδιαίτερα τῶν Οἰκουμενιστῶν, εἶναι νὰ κάνουν τὸ μαῦρο ...ἄσπρο! Ἡ διαφορὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ἄλλων ἐποχῶν εἶναι ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν πιστεύουν ...τίποτα! Δὲν ἀναζητοῦν καὶ δὲν ὑπερασπίζονται κάποια "ἀλήθεια" ‒έστω μὲ τὴν λογική‒ ἀλλὰ ἔρχονται νὰ ἐφαρμόσουν σχέδια ἐξωεκκλησιαστικῶν διεθνῶν σκοτεινῶν κέντρων ἐργαλειοποιώντας τὴν Πίστη.
Συγκεκριμένα ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος συμμετεῖχε καὶ ὁμίλησε σὲ Θεολογικὸ Συνέδριο στὴν Χαλκηδόνα γιὰ τὸν ἅγιο Γεννάδιο Σχολάριο καὶ θέλοντας νὰ βρωμίσει καὶ τὸν ἅγιο Γεννάδιο μεταξὺ ἄλλων εἶπε:
Ο Γεννάδιος Σχολάριος ήταν «ενωτικός αρχικώς (σ.σ.: δηλ. ...Οἰκουμενιστής!!!), εν συνεχεία όμως, ήλλαξε παράταξιν,αγωνισθείς μετά ενθέου ζήλου διά την υπεράσπισιν της Ορθοδοξίας και εναντίον του ψευδεπιγράφου Ενωτισμού (σ.σ.: δηλ. Οἰκουμενισμοῦ!!!)... Ο Γεννάδιος Σχολάριος μας εδίδαξε τον αληθή τρόπον του διαλόγου. Ούτε ο θεολογικός μινιμαλισμός ούτε ο συγκρητισμός έχουν θέσιν εις τον διαθρησκειακόν διάλογον.
Οφείλομεν να σημειώσωμεν ότι παρόμοιον πνεύμα επέδειξεν ο Πατριάρχης Γεννάδιος και αναφορικώς προς την σχέσιν Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. "Ανθενωτικός" δύναται να χαρακτηρισθή ο Γεννάδιος μόνον εν αναφορά προς μίαν ψευδεπίγραφον και κίβδηλον «Ένωσιν», η οποία δεν στηρίζεται εις γνήσια εκκλησιολογικά και θεολογικά κριτήρια, αλλά υπηρετεί αλλοτρίας προς την εκκλησιαστικήν ζωήν σκοπιμότητας. Ο Γεννάδιος μας διδάσκει με την στάσιν του αυτήν ότι και σήμερον ο διάλογος της αγάπης και της αληθείας με την Ρωμαιοκαθολικήν Εκκλησίαν οφείλει να κινήται πέραν ενός ουτοπικού Ενωτισμού και ενός αγόνου Ανθενωτισμού. Εις τον αυθεντικόν διάλογον δεν υπάρχουν χαμένοι. Κίνδυνος δεν είναι ο διάλογος και η ανοικτοσύνη αλλά η άρνησίς των, η άγονος εσωστρέφεια και η φοβική κλειστότης”».
Μπερδευτήκατε; Εἶναι φυσικὸ καθότι ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος μουτζουρώνει τὸν ἅγ. Γεννάδιο καὶ ἁγιάζει τὸν Οἰκουμενισμό του!
Χαρακτηρίζει τὸν Γεννάδιο Σχολάριο «ἑνωτικό» (=οἰκουμενιστή), ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια «ἤλλαξε παράταξιν»! Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ οἱ «ἑνωτικοί» ‒ὡς πρὸς τὴν πίστη‒ ἐθεωροῦντο προδότες, κάτι σὰν τοὺς Οἰκουμενιστές. Ἄρα σπιλώνει καὶ ὑβρίζει τὸν ἅγιο Γεννάδιο ὡς Οἰκουμενιστή, κι ἔμμεσα δικαιώνει τὸν ἑαυτό του ὡς Ὀρθόδοξο! Καὶ θέλει νὰ περάσει τὴν ἰδέα ὅτι ἀσφαλῶς καὶ αὐτὸς τώρα ἀγωνίζεται ὄχι γιὰ ἕνα «ψευδεπίγραφο Ἑνωτισμό» (ὅπως δῆθεν στὴν ἀρχὴ ἔκανε ὁ ἅγιος Γεννάδιος), ἀλλὰ γιὰ τὴν εἰλικρινὴ ἕνωση!
Ἂς κάνουμε, λοιπόν, τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ Βαρθολομαίϊκου ψεύδουςὡς πρὸς τὸ ἐὰν ὁ ἅγιος Γεννάδιος ἦταν στὴν ἀρχὴ ἑνωτικός=οἰκουμενιστής.
Στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο ὁ μόνος ποὺ ἔχει ἐρευνήσει ἐπισταμένως τὴν ζωὴ καὶ τὰ ἔργα τοῦ ἁγίου Γενναδίου Σχολαρίου (στὴν ἐκ 555 σελ. μνημειώδη μονογραφία του) εἶναι ὁ π. Θ. Ζήσης. Γράφει:
«Μετὰ τὸν Μέγα Φώτιο, τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ καὶ τὸν Ἅγιο Μάρκο Ἐφέσου δὲν ὑπάρχει στὴν Ἀνατολὴ ἄλλος θεολόγος ποὺ νὰ ἀποδυνάμωσε τὴν παπικὴ θεολογία καὶ νὰ ἐζημίωσε τὸν Παπισμὸ τόσο ὅσο ὁ Σχολάριος. Γι' αὐτὸ καὶ ἐπλήρωσε πολὺ ἀκριβὰ αὐτὴν τὴν προσφορὰ πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία· ἔγινε στόχος σχεδιασμένης καὶ ἀποτελεσματικῆς κακοποίησης καὶ συκοφάντησης ἐκ μέρους τῆς παπικῆς καὶ φιλοπαπικῆς ἱστοριογραφίας καὶ γραμματείας, ὥστε νὰ ἀκυρωθοῦν στὸ διηνεκὲς οἱ ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ ἀγῶνες του. Θὰ ἀφήσουμε τὰ ὅσα μυθώδη καὶ ἀνιστόρητα σχεδιάσθηκαν καὶ γράφτηκαν γιὰ τὸν δῆθεν ἀρχικὸ λατινισμὸ καὶ φιλενωτισμό του καὶ τὴν δῆθεν σύγκρουση καὶ ἀντίθεσή του μὲ τὸν Ἅγιο Μάρκο τὸν Εὐγενικό, ποὺ δυστυχῶς περνοῦν καὶ μέχρι σήμερα στὴ δική μας θεολογικὴ καὶ ἱστορικὴ γραμματεία, ἀκόμη καὶ στὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια.
Ὑπῆρξεν εὐτυχῶς κατ' αὐτὴν τὴν κρίσιμη περίοδο τριάδα σπουδαίων προσώπων, ποὺ συνδέονται κατὰ σειρὰ μεταξύ τους μὲ σχέση μαθητοῦ καὶ δασκάλου· ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, ὁ Μάρκος Εὐγενικὸς καὶ ὁ Γεννάδιος Σχολάριος. Καὶ οἱ τρεῖς συνεχίζουν τὴν ἔναντι τῆς Δύσεως στάση τοῦ Μεγάλου Φωτίου καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τὴν διδασκαλία τοῦ ὁποίου ἑρμήνευσαν καὶ ἀνέπτυξαν...
Στὴν ὁμάδα λοιπὸν τοῦ Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ ἀνήκει ὁ Γεννάδιος Σχολάριος, ὄχι ὡς ἕνας ἁπλὸς ὀπαδὸς ἢ σημαντικὸ μέλος. Εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ ἰδίου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἡ ἀπαράλλακτη εἰκόνα του». (Δεῖτε ἐδῶ).
Αὐτὴν λοιπὸν τὴν κατασυκοφάντηση «ἐκ μέρους τῆς παπικῆς καὶ φιλοπαπικῆς ἱστοριογραφίας» χρησιμοποιεῖ ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος κατὰτοῦ ἁγίου Γενναδίου.
Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, ὁ Μάρκος Εὐγενικὸς καὶ ὁ μαθητής του Γεννάδιος Σχολάριος ‒αλλὰ καὶ ὁ Πατριάρχης καὶ οἱ πλεῖστοι συνοδικοὶ τὴν περίοδο τῆς Συνόδου τῆς Φερράρας‒ εἶχαν ενωτική=οἰκουμενικὴ συνείδηση καὶὄχι οἰκουμενιστική. Δὲν εἶχαν ΠΡΟΘΕΣΗ νὰ προδώσουν τὴν πίστη, ἀλλὰ νὰ συνεργήσουν σὲ μιὰ ἕνωση τῶν Λατίνων μὲ τὴν Μία Ἐκκλησία, χωρὶς κανένα συμβιβασμὸ εἰς τὰ τῆς Πίστεως, ἀκριβῶς, δηλ. τὰ ἀντίθετα ἀπὸ ὅσα πράττει σήμερα ὁ πατρ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀποδέχεται μὲ τίς αἱρέσεις τους.
Ὁ ἕνας ἐκ τῶν τριῶν ἀγωνιστῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος ἐδίδασκε: καμία ἐπικοινωνία ἐκκλησιαστικὴ μὲ αἱρετικοὺς κατὰ τὸ φρόνημα. Ἔλεγε χαρακτηριστικῶς: «Ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτων καὶ ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν» (Τὰ Εὑρεθέντα, Τόμ. Β΄, σελ. 25). «Διά τοι τοῦτο, αὐτοὶ μὲν ὀφείλετε τὴν προσθήκην ταύτην (Filioque) ἐκ τοῦ μέσου ποιῆσαι...» (Διάλεξις Γ' Περὶ τῆς τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως μετὰ τῶν ἐν Κωνσταντινουπόλει λατινοφρόνων..., τόμ. Α΄, σελ. 382).
Ἄκουσε ποτὲ κάποιος τὸν κ. Βαρθολομαῖο νὰ λέγει κάτι τέτοιο;
Ὁ μητροπ. Ναυπάκτου μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸν δάσκαλο καὶ συναγωνιστὴ τοῦ ἁγίου Γενναδίου:
«Ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος συμμετεῖχε στὶς συζητήσεις ποὺ προηγήθηκαν τῆς Συνόδου Φερράρας-Φλωρεντίας καὶ ὑπεστήριξε τὴν ἄποψη ὅτι ἡ Σύνοδος γιὰ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ἔπρεπε νὰ γίνη στὴν Βασιλεύουσα».
Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Πατριάρχης:
«Ἀλλὰ καὶ ὁ πατριάρχης ἔκτοτε λίαν ἡγούμενος ἐπαχθὲς τὸ γενέσθαι τὴν σύνοδον ἐν τόπῳ καὶ ἐξουσίᾳ λατινικῇ καὶ λέγων πολλάκις ὡς εἰ ἐκεῖσε γένηται, οὐκ ἔσται καλὸν τὸ συμπέρασμα τῆς Συνόδου, καὶ δεικνύων ἑαυτὸν μηδόλως βουλόμενον ἐκεῖσε παραγενέσθαι... Ἐν γοῦν τῷ ἀπελθεῖν οὕτω καὶ ἐκδέχεσθαι καὶ τὴν ἡμερησίαν τροφὴν ἐξ ἐκείνων, ἤδη γίνονται δοῦλοι καὶ μισθωτοί... καὶ πᾶς δοῦλος τὸ θέλημα τοῦ κυρίου αὐτοῦ ὀφείλει ποιεῖν... Εἶτα καὶ περὶ πίστεως καὶ εὐσεβείας συζητεῖν καὶ διδάσκειν αὐτούς, οὐκ ἔνι τοῦτο καλόν... ἐμοὶ δοκεῖ ὅτι οὐδόλως συμφέρει ἡμῖν τοῦτο. Δύναται δὲ ὁ βασιλεὺς ποιῆσαι ἐνταῦθα τὴν σύνοδον, εἰ θελήσει, καὶ ἄνευ ἐξόδων».
Ὁ Πατριάρχης λοιπὸν Ἰωσὴφ δὲν ἤθελε νὰ γίνει ἡ Σύνοδος στὴν Ἰταλία, ἀλλὰ στὴν Κων/πολι. Ἀγωνιοῦσε γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν συζητήσεων· ἐφ' ὅσον θὰ ἐπήγαιναν ἐκεῖ, θὰ ἐγίνοντο δοῦλοι τῶν Παπικῶν, καὶ στὶς συζητήσεις στὸ μέρος τὸ δικό τους θὰ ἐδέχοντο πιέσεις ποὺ θὰ κατέληγαν εἰς βάρος τῆς πίστεως.
Ὁ μητροπ. Ναυπάκτου μᾶς πληροφορεῖ σχετικά:
«Τὴν γνώμη αὐτὴν ἀσπάσθηκαν καὶ ὁ αὐτοκράτωρ, ἀλλὰ στὴν συνεδρία ὁ αὐτοκράτωρ ὑπεχώρησε ὡς πρὸς τὸν τόπον τῆς συγκροτήσεως τῆς Συνόδου, ἀποδεχθεὶς τὶς ἀπόψεις τῶν Λατίνων.
Σὲ μυστικὴ σύσκεψη ποὺ ἔγινε τὸ 1430, στὴν ὁποία ἔλαβε μέρος καὶ ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος, λίγο πρὶν τὸν θάνατό του, ἐπικράτησε ἡ γνώμη τοῦ αὐτοκράτορος... Ὅταν διαβάζη κανεὶς τὴν διδασκαλία, ἀλλὰ καὶ τὴν δράση τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου, βλέπει ὅτι ὁ διδάσκαλος δὲν ἦταν ἐναντίον τῆς ἑνώσεως, μάλιστα ἑτοιμάσθηκε ποικιλοτρόπως γιὰ τὸν διάλογο μὲ σκοπὸ τὴν ἕνωση, ἀλλὰ ἤθελε ἡ ἕνωση αὐτή, νὰ στηριζόταν σὲ ἀσφαλῆ καὶ γερὰ θεμέλια, στὴν δογματικὴ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας...» (Δεῖτε ἐδῶ).
Ἄρα στὴν ἐποχὴ ἐκείνη συνεζητεῖτο ἡ Ἕνωση καὶ δὲν ἦσαν φιλενωτικοί=οἰκουμενιστὲς ὅσοι ἤθελαν τὴν Ἕνωση. Κυρίως ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἦσαν φιλενωτικοί, καὶ ἔβαζαν τὴν σωτηρία τῆς Κων/πολης πάνω ἀπὸ τὴν Πίστη.
Καὶ ὁ Ν. Βασιλειάδης γράφει: «Ἑπομένως, στοὺς δύσκολους ἐκείνους καιρούς, ὁ Βρυέννιος καὶ οἱ ὁμόφρονές του ποθοῦσαν μὲν τὴν Ἕνωση, ἀλλὰ δὲν δέχονταν μὲ κανέναν τρόπο ὑποταγὴ στὸν πάπα καὶ παραχάραξη τῆς πίστης μὲ τὶς αὐθαίρετες καινοτομίες του» (Δεῖτε ἐδῶ).
Ἀλλὰ καὶ ὁ Σχολάριος δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἔχει διαφορετικὸ φρόνημα ἀπὸ τοὺς διδασκάλους του. Γενομένης συζητήσεως ὁ Σχολάριος ἀπευθυνόμενος στὸν αὐτοκράτορα ‒πρὶν τὸ ταξίδι στὴν Ἰταλία‒ τοῦ λέγει ὅτι, «ἂν ἤθελε νὰ γίνουν ὅλα σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μεταβοῦν στὴν Ἰταλία καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν νὰ ἀποδείξουν τὸ ὀρθόδοξο δόγμα. Ἄν ὅμως ἤθελε νὰ γίνη μία κατ' οἰκονομίαν ἕνωσις (δηλαδὴ λόγῳ ἀνάγκης στρατιωτικῆς βοηθείας), τότε δὲν ἐχρειάζετο νὰ γίνη ὅλη αὐτὴ ἡ διαδικασία, ἀλλὰ ἀρκοῦσαν τρεῖς ἢ τέσσαρες πρέσβεις πρὸς ἐκπλήρωσι τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ. Συνεφωνήθη τελικά, νὰ μεταβοῦν στὴν Ἰταλία καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν ὑπὲρ τοῦ ὀρθοδόξου δόγματος, πρὸς τοῦτο δὲ ἄρχισαν νὰ ἑτοιμάζωνται μελετῶντας τὸν Καβάσιλα καὶ συγκεντρώνοντας τὰ ἀπαραίτητα βιβλία:
«Τότε δὴ καὶ ὁ διδάσκαλος ὁ Σχολάριος λόγον ἀνέγνωσυμβουλευτικόν, ὅν ἔφθασεν ἤδη ἐκμελετήσας, σοφῶς ἄγαν καὶ συνετῶς, ὃς καὶ ἐπῃνέθη παρὰ πάντων ὡς ἄριστα συγγεγραμμένος καὶ τὰ τῆς κρείττονος συμβουλῆς εἰσηγούμενος... Εἰ μὲν προϋπετέθη τὸ ἐξετασθῆναι τὴν δόξαν κατὰ τὸ ἐγχωροῦν ἀκριβέστατα, καὶ πᾶν ὅπερ ἂν Θεοῦ διδόντος σαφῶς καὶ ἀριδήλως διὰ ρητῶν τῶν τῆς Ἐκκλησίας διδασκάλων ἀποδειχθῇ καὶ ἀβιάστως ἀποφανθῇ συνοδικῶς, στερχθῇ τοῦτο παρὰ πάντων ἀνενδοιάστως παρ' ἐκείνων τε καὶ παρ' ἡμῶν, καὶ μηδεμία τις διαφορὰ καταλειφθῇ, οὕτω χρὴ καὶ τὴν σύνοδον καλῶς συνελθεῖν καὶ πρὸς τὴν Ἰταλίαν ἀφικέσθαι καὶ ἀγωνιστικῶς ἐξετάσαι καὶ ἀποδεῖξαι περὶ ὧν ἂν δεῆσοι· εἰ δὲ πρόκειται πρὸς οἰκονομίαν τινὰ χωρῆσαι ἑνωτικήν, περισσόν ἐστι τὸ καὶ τὴν ἁγίαν βασιλείαν σου καὶ τὸν ἅγιον τὸν πατριάρχην καὶ τοὺς λοιποὺς κόπους καὶ κινδύνους ὑποστῆναι καὶ ἐξόδους πλείστας ὑπὲρ τούτου ἀναλωθῆναι μηδέν τι τῇ πατρίδι ἢ τῷ κοινῷ συμβαλούμενας· οἰκονομικὴν γὰρ ἕνωσιν δυνατόν ἐστι γενέσθαι καὶ διὰ πρέσβεων τριῶν ἢ τεσσάρων ἐκεῖσε παραγενομένων, καὶ τοῦτο ἴσως ἔσται καὶ τῇ πατρίδι λυσιτελέστερον.
Ἤρεσεν οὖν πᾶσι σχεδὸν καὶ ἡ τοιαύτη συμβουλὴ ὡς ἀρίστη... Ἀνεδέξαντο οὖν τὸν τοιοῦτον ἀγῶνα ὁ ἱερομόναχος κῦρ Μάρκοςὁ Εὐγενικὸς καὶ ὁ δηλωθεὶς Σχολάριος (Ἀπομνημονεύματα Σιλβέστρου Συρόπουλου, Les Memoires De S. Syropoulos, τμῆμα Β΄, σελ. 170).
Γιὰ ποιόν «αὐθεντικὸν διάλογον τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀληθείας μὲ τὴν Ρωμαιοκαθολικὴν Ἐκκλησίαν πέραν ἑνὸς οὐτοπικοῦ Ἑνωτισμοῦ καὶ ἑνὸς ἀγόνου Ἀνθενωτισμοῦ» ὁμιλεῖ ὁ κ. Βαρθολομαῖος, ὁ ὁποῖος ὅλα αὐτὰ ποὺ διδάσκουν οἱ Ἅγιοι καὶ ὁ ἅγιος Γεννάδιος τὰ παραβαίνει;
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἔχει δεχθεῖ τίς κακόδοξες ἀποφάσεις τοῦ Πόρτο Ἀλέγκρε, τοῦ Μπουσάν, ἀνήκει ὀργανικὰ στὸ Π.Σ.Ε., ἀναγνωρίζει τὰ μυστήρια τῶν αἱρετικῶν, θεωρεῖ τοὺς αἱρετικοὺς «ἀδελφὲς Ἐκκλησίες»‒καὶ ἐπίσημα-Συνοδικὰ μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης‒, συμπροσεύχεται, ἀνταλλάσσει λειτουργικοὺς ἀσπασμούς, τελεῖ ἡμισυλλείτουργα μὲ τοὺς Πᾶπες, ποὺ ὄχι μόνο δὲν ἐγκατέλειψαν τίς αἱρέσεις ‒ποὺ εἶχαν τὴν ἐποχὴ τοῦ ἁγίου Γενναδίου‒, ἀλλὰ πρόσθεσαν καὶ ἄλλες ἐξωφρενικές. Καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἔχει τὸ θράσος νὰ ἐπαινεῖ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία του τὸν ἅγιο Γεννάδιο γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τοὺς πιστοὺς δηλώνοντας πονηρὰ καὶ ἔμμεσα ὅτι κι αὐτὸς εἶναι Ὀρθόδοξος!
Ὡς ἐκ τούτων ταιριάζουν γιὰ τὸν Οἰκουμενιστὴ κ. Βαρθολομαῖο οἱ προτροπὲς τῶν ἁγίων Μάρκου καὶ Γενναδίου:
«Εκφεύγειν ἅπασι τρόποις τήν κοινωνία αὐτοῦ (τοῦ Πατριάρχη), καί μήτε συλλειτουργεῖν αὐτῷ μήτε μνηνονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον, ἀλλά λύκον καί μισθωτόν ἡγεῖσθαι. Πέπεισμαι γάρ ἀκριβῶς ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι τούτου καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῷ Θεῷ καί πᾶσι τοῖς ἁγίοις, καί ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῇ ἀληθείᾳ καί τοῖς ἁγίοις πατράσι, τοῖς θεολόγοις τῆς ἐκκλησίας».
Και: «Ἡ πνευματικὴ κοινωνία τῶν ὁμοδόξων, καὶ ἡ τελεία ὑποταγὴ πρὸς τοὺς γνησίους ποιμένας ἐκφράζεται μὲ τὸ μνημόσυνο. Οἱ Σύνοδοι καὶ οἱ ἄλλοι Πατέρες ὁρίζουν, ὅτι αὐτῶν ποὺ ἀποστρεφόμεθα τὸ φρόνημα, (αὐτῶν) πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε καὶ τὴν κοινωνία» (βλ. Γενναδίου Σχολαρίου, Γράμμα πρὸς τοὺς ἐκκλησιαστικούς... περιοδικὸ Ὁ ὅσιος Γρηγόριος Ἁγίου Ὄρους, ἀριθμ. 21, σελ. 23). (Δεῖτε ἐδῶ).
Τὸ ἄρθρο μὲ τὰ λεχθέντα ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου:
Πατριάρχης Βαρθολομαίος: “Εις τον αυθεντικόν διάλογον δεν υπάρχουν χαμένοι”
(Δεῖτε ἐδῶ).
Εξωφρενικά ακούσματα!
.jpg)
Ἄλλος ἕνας μετα-πατερικὸς θεολόγος-ποιμένας!
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Ἄλλος ἕνας μετα-πατερικὸς θεολόγος-ποιμένας ὁ π. Ἰωάννης Δρογγίτης! Τελικὰ τὸ μειλίχειο ὕφος του καὶ ἡ ἥσυχη φωνή του δὲν ἀρκοῦν γιὰ νὰ κρύψουν τὸ μεταπατερικὸ πνεῦμα του γιὰ τὸ ὁποῖο τόσες φορὲς προειδοποιήσαμε καὶ κατηγορηθήκαμε (καὶ πάλι) γι’ αὐτό. Ὁ αὐστηρότατος στὸ θέμα τῶν ἐμβολίων (ποὺ σὰν θέμα πουλάει) π. Ἰωάννης, εἶναι διαλλακτικότατος στὸ θέμα τῆς αἱρέσεως καὶ τοῦ σχίσματος (ποὺ ὄχι μόνο δὲν πουλάει ἀλλὰ ἔχει καὶ κόστος). Καὶ χωρὶς νὰ μᾶς παρουσιάζει οὔτε μία ἁγιοπατερικὴ ἀπόδειξη τῶν ὅσων λέει, καταργεῖ τὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.
Δὲν τοῦ φτάνει ἡ φωνὴ τῶν Ἐντολῶν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Κυρίου! Γιὰ τὴν ἐπιτέλεση τῶν Ἐντολῶν -λέει- πρέπει ὁ καθένας νὰ αἰσθάνεται μέσα του τὴν φωνὴ τοῦ Θεοῦ! Ἀλλιῶς δὲν εἶναι ἀσφαλὴς ἀπὸ μόνη της ἡ Ἐντολή! Ἄρα ἡ κάθε ἐντολὴ τοῦ Ευαγγελίου καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων δὲν εἶναι καὶ ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ (ἀλλὰ ποιοῦ τότε;). Δὲν τοῦ φτάνει ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὶς ἁγιασμένες ψυχὲς καὶ τοὺς ἀγῶνες τους. Πρέπει νὰ ἀκούσει ὁ κάθε ἕνας τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ μέσα του! Κι ἂς εἶναι διαφορετικὴ λόγῳ τῶν παθῶν του! Ἄς εἶναι (γιὰ τὴν ἀποτείχιση, εἶναι τὸ θέμα ποὺ συζητοῦν) τόσες διαφορετικὲς φωνές, ὅσοι καὶ Γεροντάδες!
Ἄλλη μιὰ ἀνατροπὴ τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως!
Ἀκολουθεῖ ὁ σχολιασμός τῶν λόγων του σὲ συζήτηση μὲ τὸν ἕτερο Καππαδόκη, π. Βασίλειο Βολουδάκη (ἐδῶ).
ΕΧΕΙ ΕΚΛΕΙΨΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΥΘΕΝΤΙΑ;
π. Ἰωάννης: Ἂν μοῦ ἐπιτρέπετε πάτερ, εἶναι μία καλὴ εὐκαιρία, γιατὶ ἐμένα δὲν μοῦ ἀρέσει νὰ ἀπαντῶ μὲ προσταγές. Ἀπαντῶ σὲ κάτι ὅταν θέλω καὶ ὅταν αἰσθάνομαι ὅτι θέλω ἐγὼ νὰ τὸ κάνω. Καὶ πολλοὶ προσπαθοῦν νὰ μὲ ὠθήσουν νὰ πάρω θέση καὶ ξέρω ἐγώ τι, ἐνῶ ἐγὼ δὲν ἔχω κάνει κάτι τέτοιο μέχρι στιγμῆς. Πολὺ ὡραῖα λοιπόν, μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε τώρα.
σσ. Εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ὁ π. Ἰωάννης στὸ πνεῦμα τοῦ κληρικαλισμοῦ ποὺ ζεῖ (ἀποτέλεσμα τῆς μακρόχρονης φιλίας μὲ τοὺς παπικούς) δὲν ἔχει καταλάβει, ὅτι οἱ πιστοὶ ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ ἀπαιτοῦν σὲ δογματικὰ θέματα, σὲ θέματα πίστεως ἀπάντηση ἀπὸ τὸν ὁποιονδήποτε κληρικό. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ εἶναι δὲ εὐαγγελικὰ καὶ ἁγιοπατερικὰ κατοχυρωμένο (βλ. π.χ. Πράξεις τῶν Ἀποστόλων στὸ παράδειγμα τοῦ Πέτρου καὶ τὴν ὁμιλία περὶ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Μ. Βασιλείου). Οἱ πιστοὶ λοιπόν, π. Ἰωάννη, δὲν προστάζουν, τὸ προστάζει ἡ θέση σας ὡς ποιμὴν νὰ ἀπαντήσετε σὲ ὅ,τι αὐτοὶ σᾶς ρωτήσουν σχετικὰ μὲ τὴν πίστη. Ποῦ τὸ βρήκατε γραμμένο νὰ λένε Ἅγιοι ἢ φωτισμένοι ἄνθρωποι (τῶν ὁποίων, ὅπως ἐσεῖς λέτε, φιλᾶτε πάντα τὰ πόδια), ὅτι θὰ ἀπαντήσουν σὲ ἐρωτήσεις γιὰ θέματα Πίστεως, ὅταν θέλουν αὐτοί.
π. Ἰωάννης: Νὰ σᾶς πῶ λοιπόν, τὴν δική μου τὴν γνώμη. Ἐγὼ δὲν ξέρω ἂν ἔγινε κανένα συλλείτουργο οὔτε εἶδα, οὔτε ἀκόμα αὐτό, τώρα τὸ ἄκουσα.
σσ. Εἶναι ἀπίστευτη ἡ μεθοδολογία τοῦ π. Ἰωάννου ποὺ τάχα ἀπροετοίμαστος μιλάει γιὰ τὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ σχισματικούς. Θέλει νὰ μᾶς πείσει ὡς τάχα ἄνθρωπος τοῦ πνεύματος, ὅτι δὲν γνωρίζει τίποτα σχετικὰ μὲ αὐτό, ποὺ ἔχει βουήξει ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία, δηλ. τὰ συλλείτουργα μὲ τοὺς σχισματικούς. Ἀπὸ τὰ παρακάτω λόγια του θὰ φανεῖ τὸ ψεῦδος του.
π. Ἰωάννης: Μάλιστα ὅπως σᾶς εἶπα στὸ Ἅγιον Ὄρος ὑπῆρχε πολὺ ἔντονα αὐτὸ τὸ θέμα, συναντήσαμε κι ἕναν ἄνθρωπο, πάρα πολὺ ἀξιοσέβαστο, τοῦ φιλάω καὶ τὰ πόδια, γενικότερα γιὰ λόγους ποὺ ἐγὼ γνωρίζω κι αὐτὸς ἔθεσε κάποιους προβληματισμοὺς καὶ κάτι παραπάνω ἀπὸ προβληματισμούς, κάποιες θέσεις πάνω σ’ αὐτὸ κτλ. Ἔθεσε τὸ θέμα τῆς Ἀποτειχίσεως τῆς μὴ μνημόνευσης, ἂν τυχὸν γίνονται συλλείτουργα πρέπει νὰ μνημονεύσουμε; κλπ. Θὰ σᾶς πῶ λοιπόν ἐγὼ τὴν θέση μου, ἀφοῦ ὁ Θεὸς ἤθελε νὰ τὸ κάνουμε τώρα μεταξὺ ἀδελφῶν ἀγαπημένων.
σσ. Τότε πῶς λέτε ὅτι δὲν γνωρίζετε τίποτα γιὰ τὸ θέμα, ὅταν στὸ Ἅγιον Ὄρος (ποὺ μιλάει ἔντονα περὶ τούτου) μιλήσατε ὄχι μόνο γι’ αὐτὸ ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν τρόπο ἀντιμετώπισής του; Τὸ ψεῦδος δὲν σᾶς πειράζει π. Ἰωάννη; Ὁ δὲ π. Βασίλειος γιατὶ δὲν τὸ καυτηριάζει; Μήπως γιατὶ ὅλα ἦταν ἔτσι σχεδιασμένα; Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἀναφορὰ περὶ ἀνωνύμου «φωτισμένου» τοῦ ὁποίου ὁ π. Ἰωάννης ὡς ἄλλον Πάπα φιλάει τὰ πόδια. Ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ γίνεται γιὰ νὰ δοθεῖ κῦρος στὰ λόγια του, μιᾶς καὶ ἁγιοπατερικὲς ἀποδείξεις γιὰ ὅ,τι λέει δὲν ἔχει καὶ ἴσως οὔτε γνωρίζει.
π. Ἰωάννης: Ἐγὼ πιστεύω ὅτι οἱ Κανόνες μας δίνουν τὴν δυνατότητα τῆς ἀποτείχισης. Ἐγὼ ὅμως, σὰν πρόσωπο, πάνω ἀπὸ ὁ,τιδήποτε ἔχω τὸ ζωντανὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δηλ. ὁ Θεός, μὲ τὸ ζωντανὸ θέλημα Τοῦ ἀναστέλλει, ὅπως ἀναστέλλει τὸν Κανόνα, ποὺ λέει πὼς αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ κοινωνήσει σὲ ἑπτὰ χρόνια, καὶ μᾶς λέει ὅτι αὐτὸς Ἐγὼ δὲν θέλω νὰ κοινωνήσει μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ χρόνια, ποὺ ἔκανε τὴ συγκεκριμένη ἁμαρτία, θέλω νὰ κοινωνήσει τὰ Χριστούγεννα.
σσ. Εἶναι τρομερό! Ὁ π. Ἰωάννης ὡς γνήσιος μεταπατερικὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὅ,τι ὀνομάζει τοὺς Ἱ. Κανόνες δυνητικούς, τοὺς ξεχωρίζει ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸ θέλημά Του καὶ μάλιστα παρουσιάζει τὸ Θεὸ νὰ ἀναιρεῖ τὸ ἴδιο Του το θέλημα! Δηλαδή, π. Ἰωάννη, ἂν οἱ Ἱ. Κανόνες δὲν εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τότε τί εἶναι; Δὲν ἰσχύει πιὰ τὸ «ἔδοξε γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν» (Πράξ. 15,28) οὔτε τὸ «Ἀσπασίως τοὺς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμεθα καὶ ὁλόκληρον τὴν αὐτῶν διαταγὴν καὶ ἀσάλευτον κρατύνομεν» τοῦ α΄ Κανόνος τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς; Καὶ τί σχέση ἔχει ἡ Οἰκονομία στὸ θέμα τῆς Θ. Κοινωνίας γιὰ τὴν σωτηρία του Πιστοῦ μὲ τὸ θἐμα τῆς Πίστεως, στὸ ὁποῖο κατὰ τοὺς Πατέρες «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς Πίστεως»; Αὐτὰ δὲν λένε καὶ οἱ Οἰκουμενιστές, γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν λέτε τίποτα. Ἴσως καὶ γιὰ αὐτοὺς νὰ μὴν ἔχετε ἀκούσει.
π. Ἰωάννης: Ὅπως κάνει αὐτό, ὑπάρχουν φορὲς ποὺ ἐκφράζει τὸ θέλημά Του ζωντανά, ἔτσι γιὰ νὰ γίνουν τέτοιες κινήσεις θὰ πρέπει ὁ Θεὸς νὰ ἔχει ἐκφράσει ζωντανὰ τὸ θέλημά Του σὲ ἀνθρώπους ποὺ ξέρουν καὶ συνομιλοῦν μὲ τὸ Θεὸ καὶ ξέρουν νὰ ἀκοῦν τοὺς λόγους Του καθαρά. Ἄν λοιπὸν ὁ Θεὸς δώσει ξεκάθαρη Ἐντολὴ γιὰ κάτι τέτοιο, σὲ ἀνθρώπους ποὺ μποροῦν νὰ τὸν ἀκούσουν, τότε μπορεῖ νὰ γίνει αὐτό.
σσ. Τώρα γίνεται κατανοητό, γιατὶ ὁ π. Ἰωάννης μᾶς ἔλεγε γιὰ τὸ πρόσωπο ποὺ τοῦ φίλησε τὰ πόδια (ἐννοεῖται γιὰ πνευματικοὺς λόγους). Αὐτὸ τὸ πρόσωπο καὶ φυσικὰ ὁ π. Ἰωάννης ποὺ τοῦ φιλάει τὰ πόδια «ξέρουν νὰ ἀκοῦν καὶ νὰ συνομιλοῦν μὲ τὸν Θεό» καὶ ἔτσι, ὅ,τι τώρα ἀκολουθήσει, ἀποκτᾶ χαρακτῆρα αὐθεντίας.
π. Ἰωάννης: Ὅταν δὲν ἔχει γίνει αὐτὸ ὅμως το ὅτι μιλᾶμε, τσακωνώμαστε κ.λπ., εἶναι ἀλυσιτελὲς καὶ ὁδηγεῖ μόνο σὲ κακὰ ἀποτελέσματα. Μποροῦμε νάχουμε προβληματισμό... μποροῦμε νὰ λέμε ὅτι ὁ Ἐπιφάνιος πράγματι δὲν εἶναι Ἐπίσκοπος, εἶναι ἀχειροτόνητος, ἀλλὰ τὴν εὐθύνη τῶν ἀποτειχίσεων δὲν μπορεῖ νὰ τὴν πάρει ὁποιοσδήποτε.
σσ. Ὁ π. Ἰωάννης μιλάει ἐδῶ λὲς καὶ ὁ Ἐπιφάνιος ἔκανε ἕνα λαθάκι. Καὶ ἐνῶ στὸ θέμα τῶν ἐμβολίων ἔβγαλε ἐκτὸς Ἐκκλησίας κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ ἐμβολιάστηκαν, τὸ θέμα τῆς ἀχειροτονησίας καὶ τῆς κοινωνίας μὲ ἀχειροτόνητους τὴν ἐναποθέτει μόνο σὲ μερικοὺς εἰδικούς. Φυσικὰ ἐρωτοῦμε ποιοί εἶναι οἱ εἰδικοί; Γιὰ τὸν π. Ἰωάννη φυσικὰ δὲν εἶναι οἱ Πατέρες ποὺ ἀπαγόρευαν κάθε εἴδους κοινωνία μὲ ἀκοινώνητους καὶ ἀχειροτόνητους μὲ τὰ ἀνάλογα ἐπιτίμια. Γιὰ τὸν π. Ἰωάννη εἰδικοὶ εἶναι οἱ ἀνὠνυμοι γέροντες μὲ προφητικό χάρισμα!!!
π. Ἰωάννης: Δὲν παίρνουμε εὐθύνες μὲ Κανόνες στὴν Ἐκκλησία, κάποιοι πρέπει νὰ τὸ μάθουν αὐτό. Ὑπάρχουν ἀποτειχίσεις ποὺ ἔχουν προφητικὸ χαρακτῆρα. Ἐγὼ δέχομαι τέτοιες ἀποτειχίσεις ὡς πρόσωπο, ὅμως ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ κατὰ τὴν γνώμη μου ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ τὸ κάνουν. Καὶ τοὺς Κανόνες τοὺς ἴδιους, ὅπως καὶ τὸ Εὐαγγέλιο ἀκόμα, θέλουμε πολὺ βοήθεια νὰ τὸ καταλάβουμε. Πῶς θὰ ἐννοήσουμε τοὺς Κανόνες.
π. Β.. Βολουδάκης: Μὰ τὸ ἔκανε (λένε) ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης! Μὲ τὸν ἅγιο βάζεις καὶ τὸ ἑαυτό σου δίπλα του;
π. Ἰωάννης: Νὰ σᾶς πῶ. Ἄς τὸ κάνουν κάποιοι ἂν θέλουνε...
Πρεσβυτέρα: Καὶ λαϊκοί; Μὲ ποιά ἰδιότητα λαϊκός μᾶς γράφει, μᾶς διατάζει ὅτι πρέπει νὰ ἀποτειχἱστοῦμε;
σσ. Εἶναι πιὰ ξεκάθαρο, ὅτι οἱ συνομιλητὲς ἔχουν χάσει τὸ μέτρο καὶ δὲν κρατοῦν οὔτε τὰ προσχήματα. Τώρα στὴν ὁμάδα τῶν «εἰδικῶν» μπῆκε καὶ ἡ πρεσβυτέρα ποὺ, ἂν καὶ λαϊκή, στερεῖται, ὅπως φαίνεται, παντελῶς γνώσεων ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας. Διότι ὁ πρῶτος ποὺ ἀντέδρασε στὸν Νεστόριο ἦταν λαϊκός, ὁ Εὐσέβιος, καὶ αὐτὸς ἀπαίτησε μὲ θυροκόλληση τῶν θέσεών του ἀπὸ ὅλους νὰ ἀποτειχιστοῦν ἀπὸ τὸν Νεστόριο. Ἡ Ἐκκλησία τὸν βράβευσε γιὰ τὴν στάση του καὶ τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο. Ἡ πρεσβυτέρα καὶ ἡ ὁμήγυρή της θὰ τὸν εἶχε καταδικάσει. Τὸ πλῆθος (βλ. Συρόπουλο) ποὺ ἔλεγξε ἐπὶ Φλωρεντίας Φερράρας τὸν ἱερέα, ποὺ ἁπλῶς κοίταξε ἀπ’ ἔξω τὴν ἐνθρόνιση τοῦ φιλοπαπικοῦ Μητροφάνους, καὶ τοῦ ἀπαγόρευσε νὰ τὸ ξανακάνει, ἦταν λαϊκοί. Ἡ Ἐκκλησία τοὺς τιμάει μὲ τὴν ἀναφορά Της, ἡ πρεσβυτέρα καὶ ἡ ὁμήγυρή της θὰ τοὺς εἶχε καταδικάσει.
Σᾶς ἐρωτοῦμε, ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι γιὰ ἐσᾶς λαϊκοί: Οἱ Ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, τῶν Πατέρων, τῶν Συνόδων καὶ γενικὰ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μόνο γιὰ λίγους ἐκλεκτοὺς ἢ γιὰ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας; Ὁ ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς ποὺ τόνισε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξια θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει, ὅταν ἡ γραία δὲν θὰ μπορεῖ πιὰ νὰ ἐλέγξει ἕναν Ἐπίσκοπο, εἶχε ἄδικο;
Συγχαρητήρια μόλις καταργήσατε τὴν Ὀρθοδοξία!
Γιὰ ὅσα λόγια τῶν συνομιλητῶν ἀκολουθήσουν ἔχουν γραφτεῖ χιλιάδες σελίδες ποὺ ὄχι μόνο τὰ ἀναιροῦν ἀλλὰ καὶ δείχνουν ὅτι αὐτοὶ ποὺ τὰ λένε δὲν ἐκφράζουν τὴν Ἐκκλησία ἀλλὰ σκοπιμότητες, συμφέροντα καὶ ἀποκρύπτουν τὶς προσωπικές τους ἀδυναμίες.
π. Ἰωάννης: Ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ ὅτι ὑπάρχει ἀποτείχιση, μπορεῖ νὰ γίνει, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπάρξει ὁ,τιδήποτε πρέπει νὰ θέλει ὁ Θεὸς νὰ γίνει. Ἄν ὁ Θεὸς δὲν θέλει κι ἂν ὁ Θεὸς δὲν δείξει αὐτὸ τὸ δρόμο, στὴν ἐποχή μας ὑπάρχουν ἀποτειχίστεις ἐλάχιστες ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἐγὼ γνωρίζω, οἱ ὁποῖες γίνονται κατὰ Θεόν. Ἀλλὰ ἔχουν -ἀκοῦστε με- ἔχουν προφητικὸ χαρακτῆρα. Βγαίνει μπροστὰ ἕνας προφήτης καὶ λέει: Παιδιὰ πᾶτε λάθος. Καὶ σᾶς τὸ δείχνω μὲ τὴν ἀποτείχισή μου, ἡ ὁποία ἔχει αὐτὸ τὸν χαρακτῆρα. Δὲν εἶναι παθολογική, δὲν σταματάω νὰ δέχομαι ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν ἀποτειχιστεῖ, δὲν σταματῶ νὰ τοὺς ἀγαπῶ, δὲν σταματῶ νὰ τοὺς μνημονεύω... Ἔχω βγεῖ μπροστά, ἕν εἴδει προφήτου, καὶ σᾶς λέω ὅτι αὐτὸς ὁ δρόμος εἶναι λανθασμένος δρόμος, καὶ πρέπει νὰ ξαναγυρίσουμε ἐκεῖ ποὺ πρέπει. Αὐτὴ γιὰ μένα εἶναι ἡ ὑγιὴς ἀποτείχιση ποὺ συμβαίνει σήμερα. Ὅταν κάνει κάτι κάποιος, δὲν τὸ κάνει γιὰ νὰ τὸ κάνουν ὅλοι ὁπωσδήποτε. Τὸ κάνει ὡς προφήτης καὶ μᾶς δείχνει τὸ δρόμο. Ὑπάρχει ἕνας χρόνος ποὺ δίνεται σὲ ὅλους μας νὰ ξανασταθμίσουμε τὰ πράγματα, τὶς γνῶμες μας κ.λπ. καὶ νὰ ἐντατικοποιήσουμε τὴν πνευματική μας ζωή. Προσωπικὰ αὐτὴ εἶναι ἡ γνώμη μου. Ναὶ καὶ ὄχι. Ὑπάρχει αὐτὴ ἡ δυνατότητα, ἀλλὰ μόνο μὲ ἀσφάλεια γίνονται αὐτὰ καὶ τὴν ἀσφάλεια μᾶς τὴν δίνουν οἱ Ἅγιοι καὶ βέβαια ἡ πληροφορία, ἡ ξεκάθαρη πληροφορία ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅτι τώρα θέλω νὰ κάνετε αὐτό.
π. Β. Βολουδάκης: ...Θὰ βγῶ τώρα ἐγὼ καὶ θὰ πῶ, διακόπτω τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ποιός εἶμαι ἐγώ. Εἶμαι ὁ Μ. Βασίλειος; Καὶ ποιός εἶμαι ἐγώ. Δὲν ἔχω ἀπό το Θεό, δὲν μοῦ εἶπε ὁ Θεός, οὔτε μοῦ ὑπέδειξε, οὔτε μέσα μου αἰσθάνομαι κάτι. Ἄλλη φορὰ κάνω πράγματα γιατί τὸ αἰσθάνομαι. Οὔτε κἂν τὸ αἰσθάνομαι, εἶμαι Β. Πόλος... Νὰ παύσω τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἐπισκόπου μου καὶ νὰ μείνω ξεκρέμαστος! Καὶ ὁ Θεὸς τὸν ἔχει ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία δική Του, τὸν ἀφήνει, τὸν ἀνέχεται καὶ θὰ βγεῖ ἕνας π. Βασίλειος νὰ πεῖ, ἐγὼ δὲν τὸν ἀνέχομαι; Δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω π. Ἰωάννη.
σσ. Τί λόγια ποιμένος Θεέ μου! Ποῦ στὸ Εὐαγγέλιο γράφει ὴ ποιός πατέρας δίδαξε, ὅτι ὁ Χριστιανὸς πρέπει νὰ νιώσει, νὰ αἰσθανθεῖ γιὰ νὰ ἀντιδράσει στὸ κακό; Πάτερ εἶστε πράγματι Β. Πόλος!
π. Ἰωάννης: Ἐπιτρέψτε νὰ σᾶς πῶ ὅτι θὰ μπορούσατε νὰ τὸ κάνετε.
π. Β. Βολουδάκης: Θὰ πῶ ἐγὼ ὅτι διακόπτω τὸ μνημόσυνο ἐπειδὴ λειτούργησε μὲ ἀχειρόνητο;
π. Ἰωάννης: Δὲν φτάνει ποὺ θὰ ποῦμε: Ξέρετε ὁ Ἐπιφάνιος δὲν εἶναι Ἐπίσκοπος; Ὁ Ἐπιφάνιος δὲν ἀνήκει στὴν Ἐκκλησία, στὴν ἱερωσύνη τῆς Ἐκκλησίας; Αὐτὸ δὲν εἶναι σημαντικὸ νὰ λέγεται; Χρειάζεται ὁπωσδήποτε ἄλλο; Αὐτὸ ἀπὸ μόνο του δὲν εἶναι ἀποτείχιση κάποιου ἄλλου ἐπιπέδου;
σσ. γιὰ τὰ ἐμβόλια ὅμως ἄλλα λέγατε πάτερ! Τρομερό. Ὑποβαθμίζετε τὸ σχίσμα καὶ τὴν ἀχειροτονησία ὡς κάτι μικρῆς σημασίας καὶ εἶστε ἱερέας.
π. Β. Βολουδάκης: Ἐγὼ πῶς θὰ ξέρω ὅτι χωρὶς νὰ μνημονεύω τὸν Ἐπίσκοπο νὰ μνημονεύω τὸν Ἐπίσκοπο, ἐξακολουθῶ νὰ εἶμαι ἱερεύς, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία με ....(δὲν ἀκούγεται). Θὰ πῶ, δηλαδή, ὅτι ἐγὼ ἀπευθείας τὴν ἐπικοινωνία λόγῳ αὐτοῦ ποὺ γράφουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, οἱ ὁποῖοι δὲν μὲ ὑποχρεώνουν. Ὁ π. Ἐπιφάνιος ἔλεγε ὅτι εἶναι δυνητικὸς ὁ Κανών, ἀλλὰ ὁ ἴδιος δὲν τὸν ἔκανε. Δηλαδὴ οἱ Πατέρες μας δὲν τὸ κάνανε, ἀλλὰ ἐμεῖς θὰ τὸ κάνουμε ὅμως, γιατί εἴμαστε πιὸ πατέρες ἀπὸ τοὺς Πατέρες μας. Τὸ θέμα εἶναι Κανονικό, δὲν εἶναι μεταδοτικοῦ μολυσμοῦ.
Ἀκροατής: Ποιά εἶναι ἡ χρησιμότητα αὐτοῦ τοῦ Κανόνα τῆς ἀποτείχισης, ἀφοῦ δὲν ἐφήρμοσαν Ἅγιοι ἄνθρωποι;
π. Β.. Βολουδάκης: Αὐτὸς ὁ Κανὼν ἔχει ἀποκλειστικὴ σημασία νὰ ἀναπαύσει συνειδήσεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι πολὺ δυναμικοί, νὰ ἀναχαιτιστοῦν νὰ μὴν πᾶνε στὸ σχισμα.
σσ. Καταργεῖτε μὲ ἐλαφρὰ τὴν συνείδηση τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ τοὺς ἀγῶνες τῶν Ἁγίων, τὰ βασανιστήρια τους τὶς ἐξορίες τους, τὸ μαρτύριό τους, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀπολαμβάνετε τὰ προνόμια τῆς θέσεώς σας καὶ παίρνετε στὸν λαιμό σας ψυχές. Λυπηρότατο.
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Προς π. Ιωάννη Δρογγίτη και π. Βασίλειο Βολουδάκη
Σε ποιούς μιλάει ο Γεννάδιος Σχολάριος; Μόνο σε λίγους ειδικούς και πεφωτισμένους; Καὶ τί διατάσσει γιὰ αιρετικούς και σχισματικούς; Να περιμένουμε την φωνή του Θεού;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)