.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Προσευχή γραμμένη από τόν άγιο Ιωάννη τόν Χρυσόστομο ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΙ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΩΡΩΝ ΤΟΥ ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΥ

Κύριε μη στερήσεις με των επουρανίων σου και αιωνίων σου αγαθών.
Κύριε λύτρωσαι με των αιωνίων κολάσεων.
Κύριε είτε λόγω, είτε έργο, είτε κατά νούν και διάνοια ήμαρτον, συγχώρεσε με
Κύριε λύτρωσαι με από πάσης ανάγκης και αγνοίας και λήθης και ραθυμίας και της λιθώδους αναισθησίας.
Κύριε λύτρωσαι με από παντός πειρασμού και εγκαταλείψεως.
Κύριε, φώτισον την καρδία μου ην εσκότισαι η πονηρή επιθυμία.
Κύριε, εγώ μεν ως άνθρωπος αμαρτάνω. Συ δε ως Θεός, ελέησόν με.
Κύριε ίδε την ασθένεια της ψυχής μου και πέμψουν την χάριν σου εις βοήθεια μου, ίνα και εν εμοί δοξαστεί το όνομα σου το άγιον.
Κύριε Ιησού Χριστέ έγραψον το όνομα του δούλον σου εν βιβλίο ζωής χαριζόμενός μοι και τέλος αγαθόν.
Κύριε ο Θεός μου, ουκ εποίησα ουδέν αγαθόν, άλλα αρξαίμην ποτέ τη ευσπλαχνία σου.
Κύριε, βρέξον εις την καρδιά μου την δρόσον της χάριτος σου.
Κύριε ο Θεός του ουρανού και της γης μνήσθητί μου του αμαρτωλού του αισχρού του πονηρού και βέβηλου κατά το μέγα έλεος σου, όταν έλθεις εν τη Βασιλεία σου.
Κύριε εν μετάνοια με παράλαβέ με και μη εγκαταλείπεις με.
Κύριε, μη είσενέγκης εις πειρασμό.
Κύριε, δός μοι έννοια αγαθή.
Κύριε, δώσε μοι δάκρυο και μνήμη θανάτου και κατάνυξη.
Κύριε, δώσε μοι των λογισμών μου εξαγόρευσει.
Κύριε, δός μοι ταπείνωση, εκκοπή θελήματος και υπακοή.
Κύριε δώσε μοι υπομονή μακροθυμία και πραότητα.
Κύριε, εμφύτευσον εν εμοί την ρίζαν των αγαθών και του φόβου σου.
Κύριε, αξίωσόν με αγαπάν σε εξ όλης μου της ψυχής και της διάνοιας και τηςκαρδίας και τηρειν εν πάσει το θέλημα σου.
Κύριε, σκέπασόν με απο ανθρώπων πονηρών και Δαιμόνων και παθών και απόπαντός κακού και μη προσήκοντος πράγματος.
Κύριε, ως κελεύεις, Κύριε ως γινώσκεις, Κύριε ως βούλει, γενηθήτω το θέλημα σου εν εμοί.
Κύριε, το σον θέλημα γενέσθω και ου το εμόν.

Πρεσβείας και ικεσίας της Παναγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων σου,
ότι ευλογητός ει εις πάντες τους αιώνας.
Αμήν.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΠΡΟΣΕΥΧΩΝ – ΑΘΗΝΑ 1966

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου:Μόνον ὅσοι δέν πολεμοῦν, δέν τραυματίζονται!



Έπεσες; Να ξανασηκωθείς!
Δεν είναι φοβερό ο παλαιστής να πέσει. Φοβερό είναι να μείνει στην πτώση του.
Ούτε είναι δύσκολο ο πολεμιστής να τραυματισθεί. Το κακό είναι μετά τον τραυματισμό να απογοητευθεί και να παραμελήσει το τραύμα…

Πόσοι αθλητές ύστερα από πολλές αποτυχίες αναδείχθηκαν νικητές!…

Μόνον όσοι δεν πολεμούν, δεν τραυματίζονται.

Όσοι όμως με καρδιά ρίχνονται στη φωτιά της μάχης είναι φυσικό και να χτυπηθούν και να πέσουν.

Αυτό ακριβώς που έγινε τώρα και με σένα. Επιχείρησες να εξοντώσεις το φίδι της αμαρτίας και στην προσπάθειά σου αυτή δέχθηκες το δάγκωμα του.

Έχε όμως θάρρος. Εκείνο που σου χρειάζεται τώρα είναι να επαγρυπνείς και θα δεις ότι σε λίγο δεν θα υπάρχει ούτε ίχνος από το τραύμα σου.

Και όχι μόνον αυτό, αλλά με τη χάρη του Θεού θα συντρίψεις και αυτή την κεφαλή του πονηρού…

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Άν αδικηθείς…



''Ο,τιδήποτε πάθουμε άδικα από κάποιον, 
ο Θεός υπολογίζει την αδικία αυτή 
είτε προς διάλυση των αμαρτημάτων μας, 
είτε προς απόδοση αμοιβής…''

 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

«Φύλαξε την καρδιά σου!»



«Φύλαξε την καρδιά σου!». Αυτά τά λόγια ειπώθηκαν κατά καιρούς στο παρελθόν, από εμπείρους ασκητές. Ό γέροντας Ιωάννης της Κρονστάνδης (σ.τ.μ. σύγχρονος άγιος της Ρωσικής Ορθοδόξου Έκκλησίας-20 Δεκεμβρίου), λέει στην εποχή μας κάτι παρόμοιο: 
«Ή καρδιά είναι εκ φύσεως εκλεπτυσμένη, πνευματική και ουράνια. Φρούρησέ την. 
Μην την παραφορτώνεις μην την κάνεις γεώδη να είσαι εγκρατής πολύ στο ποτό και στο φαγητό και γενικώς στις σωματικές απολαύσεις.

Ή καρδιά είναι ό ναός τού Θεού. Ει τις τον ναόν τού Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ό Θεός• ό γάρ ναός τού Θεού άγιός έστιν, οϊτινές έστε υμείς (Α' Κορινθ. 3,17)». 

Ή πνευματική εμπειρία στα παλαιά χρόνια και η πνευματική, εμπειρία στην εποχή μας ταυτίζονται, με την προϋπόθεση ότι ή ομολογία της πίστεως είναι ταυτόσημη. Ή ουράνια γνώση στην όποια έχουν φθάσει οι παλαιοί ασκητές δεν διαφέρει από την ουράνια γνώση στην οποία φθάνουν οι ασκητές της σήμερον ημέρας. Διότι, όπως ό Χριστός είναι σήμερα και αύριο ό αυτός, έτσι συμβαίνει και με την ανθρώπινη φύση.

Το βασικό είναι το εξής: ή ανθρώπινη καρδιά είναι ή ίδια- ή δίψα και ή πείνα της είναι ένα και το αυτό και τίποτα δεν μπορεί να την ικανοποιήσει μέχρι κορεσμού, παρά ή δόξα, ή δύναμη και τα πλούτη τού Θεού!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Κάτσε να πούμε δυο κουβέντες, να το φιλοσοφίσουμε...



Σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχει πάντοτε διχασμός.

Καὶ αἰτία ποιός, ὁ Χριστός; Ὄχι. Τότε ποιός; Ἡ κακὴ προαίρεσι τῶν ἀνθρώπων. Ὅσοι ἔ­χουν καλὴ προαίρεσι, ἀκοῦνε τὸ Χριστὸ κ᾽ εὐχαρι­στοῦνται καὶ δοξάζουν τὸ Θεό· ὅσοι δὲν ἔ­χουν καλὴ προαίρεσι, οὔτε τὸν καταλαβαίνουν οὔ­τε θέλουν ν᾽ ἀκούσουν τὰ λόγια του.

Ξέρετε πῶς μοιάζουν αὐτοί; Σὰν ἐκείνους ποὺ ἔχουν ὀφθαλμίασι. Γιὰ ὅσους ἔ­χουν μάτια γερὰ δὲν ὑ­πάρχει πιὸ εὐχάριστο πρᾶγμα ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου· γιὰ ᾽κείνους ὅμως ποὺ πάσχουν ἀπὸ ὀφθαλμίασι, τὸ φῶς τοὺς ἐνοχλεῖ καὶ κλείνονται σὲ σκο­τεινοὺς θαλάμους. 

Ὅπως λοιπὸν σ᾽ αὐτοὺς τὸ φῶς τοῦ ἥλιου εἶνε ἐνοχλητικό, ἔτσι γιὰ ᾽κείνους ποὺ πάσχουν ἀπὸ τὰ διάφορα πάθη ἐνοχλητικὸ εἶνε τὸ φῶς τῆς ἀληθείας.

Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· Ἦρθε τὸ φῶς στὸν κόσμο, κ᾽ οἱ ἄνθρωποι μίσησαν τὸ φῶς, δι­ότι ἦταν πονηρὰ τὰ ἔργα τους (βλ. Ἰωάν. 3,19). 

Ὑ­πάρχει ἑπομένως διχασμός, αἰτία ὅμως δὲν εἶνε ὁ Χριστός, ἀλλὰ ἡ κακὴ διάθεσι τοῦ ἀνθρώπου.

Τὸ κήρυγμα διχάζει. Ὅπου δὲν ἀκούγεται λόγος Θεοῦ, οἱ ἄνθρωποι μένουν ἀνενόχλητοι· μπορεῖ νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία, ἀλλ᾽ ὅπως μπαίνουν ἔτσι καὶ βγαίνουν. 

Ὅπου ὅ­μως ἀκούγεται κήρυγμα ζωντανό, ῥιζοσπαστικό,ἐλεγκτικὸ τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν, ἐ­λαττωμάτων καὶ κακιῶν, ἐκεῖ ὁ κόσμος ἀμέσως διχάζεται. Ἄλλοι δέχονται, ἄλλοι δὲν δέχονται· ἄλλοι εὐλογοῦν τὴν ὥρα ποὺ ἦρθε ὁ ἱεροκήρυκας, καὶ ἄλλοι τὴ βλαστημοῦν.

Βλέπετε τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου; «Σχίσμα», λέει, «ἐγένετο». Ὅπου κήρυγμα, ὅπου κατήχη­σις, ὅπου ἐξομολόγησις, ὅπου ζωντανὴ Ἐκ­κλησία, ἐκεῖ διαίρεσις. 

Ἀλλ᾽ αὐτό δέν ἀποτελεῖ κατηγορία γι᾽ αὐτήν. 

Στὸ νεκροταφεῖο ὑπάρχει ἡσυχία, ἄκρα ἡσυχία· ὅπου ὑπάρχει ζωή, πνευματικὴ ζωή, ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι διχάζονται.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
(Ο κατά Θεόν διχασμός ~ Πηγή: augoustinos-kantiotis.gr)

Σχόλιο Π. κοινωνίας: ''Ἔγινε διχασμός· «σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾽ αὐτόν» (ἔ.ἀ. 7,43). Διαιρέθηκαν οἱ ἄνθρωποι σὲ δύο παρατάξεις· σ᾽ ἐκείνους ποὺ πίστεψαν καὶ σ᾽ ἐκείνους ποὺ δὲν πίστεψαν στὸ Χριστό. Αὐτὸ ποὺ συνέβη τότε, ἐπαναλαμβάνεται στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ...'' 

Eντός της Εκκλησίας. Διχασμός. Κατά Θεόν.

Μια νεα διδασκαλία εντός της Εκκλησίας, ένας ποιό ''μοντέρνος'' θεός, Αντί-του-Χριστού.. - νεορθοδοξία, οικουμενισμός, μεταπατερική θεολογία - αγάπη και ανοχή δια τα πάντα, ελάτε όπως είστε, σας δέχομαι όλους χωρίς ποιά εκείνες τις κουραστικές, σκληρές, και ''ακατανόητες'' απο το κοσμικό φρόνημα προυποθέσεις. Ας σωπάσουν οι Πατέρες της Εκκλησίας. Αυτοί οι κανόνες είναι παλαιοί, τούς καταργούμε... 

Και έτσι θα βρεθούμε απέναντι. Διχασμένοι. Οι μεν, με Τον Χριστό, οι δεν, με τον Αντίχριστο. Τα γράφω για το μέλλον, αλλά και για τώρα. Πρόσεχε ποιά πλευρά θα διαλέξεις... Ο Θεός να φωτίζει. Και σένα και μένα.


Με γεμάτο στομάχι...



Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τα πράγματα του Θεού όταν το στομάχι είναι γεμάτο. 
Με γεμάτο στομάχι δεν μπορεί να υπάρξει όραμα των Θείων μυστηρίων.

+ Αγίου Σεραφείμ Σαρώφ

Προσευχή για την Ελλάδα μας

Εθνικό πένθος με 54 νεκρούς μέχρι στιγμής στην Αττική. Να προσευχηθούμε με όλη την δύναμη μας, να μας ελεήσει ο Θεός και να προστατέψει την χώρα μας από κάθε άλλο κακό. Να κάνουμε όλοι ένα κομποσχοίνι για την πατρίδα μας: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον την πατρίδα μας».

Δέσποτα Κύριε ο Θεός ημών, Εσύ είσαι ο πλούσιος σε έλεος και ευσπλαχνία και συγκαταβαίνεις να εισακούεις τις προσευχές μας, προσευχές και κραυγές ικεσίας αμαρτωλών δούλων σου. Συ με τη σοφή φιλάνθρωπη πρόνοιά σου διευθύνεις και κυβερνάς τη ζωή όλων μας, τη ζωή όλων των ανθρώπων. Και όταν μας παιδαγωγείς με τα διάφορα δυσάρεστα για μας γεγονότα και θλίψεις, επιδιώκεις να μας επαναφέρεις στο αρχαίο κάλλος και την πρώτη ευγένεια που χάσαμε με τη συμβουλή του εχθρού της σωτηρίας μας διαβόλου. «Θέλεις πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. β΄ 4).
Γι’ αυτό, Θεέ Πανοικτίρμων, παρ’ όλο που αμαρτήσαμε και αδιαφορήσαμε για τις άγιες εντολές σου και πολιτευθήκαμε αναξίως της κλήσεώς μας και του Ευαγγελίου του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, τολμούμε να προσπέσουμε στο θρόνο της χάριτός σου και να Σε παρακαλέσουμε και να Σε ικετεύσουμε, Εσένα τον πανοικτίρμονα και υπεράγαθο Θεό μας.
Διώξε μακριά από τη χώρα μας «πάντας τους εχθραίνοντας ημάς ματαίως». Διάλυσε τα καταχθόνια σχέδιά τους. Σύντριψε τα δόντια όλων αυτών που ως άγρια θηρία έρχονται να μας κατασπαράξουν και να μας καταφάγουν. Απελευθέρωσε το λαό σου από κάθε φόβο επερχομένων κακών και διαφύλαξε και προστάτευσε όλους μας με το παντοκρατορικό σου χέρι από τις ποικίλες συμφορές. Σε Σένα ελπίζουμε και Σε Σένα μόνο στηριζόμαστε, γιατί Συ είσαι παντοδύναμος Θεός και με την ακατανίκητη δύναμή σου μπορείς να μας προστατεύσεις και να μας ασφαλίσεις από όλα τα δεινά και τις επερχόμενες συμφορές.
Θεέ πολυεύσπλαχνε, πανάγαθε και πολυέλεε, στο άπειρο έλεος και τη φιλάνθρωπη ευσπλαχνία σου καταφεύγουμε και Σε παρακαλούμε και Σε ικετεύουμε να ακούσεις την κραυγή μας, να δεχθείς την θερμή παράκληση και ικεσία μας και να προστατεύσεις την χώρα μας και τον καθένα μας.
Συ είσαι η πηγή του ελέους, και της ευσπλαχνίας ανεξιχνίαστος άβυσσος, και σε Σένα την δόξα αναπέμπουμε, τον Άναρχο Πατέρα και τον Μονογενή Σου Υιό και το Ζωοποιό Σου Πανάγιο Πνεύμα και τώρα και σε όλους τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

'Έλληνες, είδατε κανέναν αριστερό αλληλέγγυο ή Μ.Κ.Ο. να πάει να βοηθήσει τους πληγέντες από τις πυρκαγιές της Αττικής;;; Κανένας!!!

Τις Μ.Κ.Ο. τις Χρησιμοποιούν οι ανθέλληνες 
για να αλώσουν την Ελλάδα με τους Λαθρομετανάστες





Ρίγος, Δάκρυ & Υπερηφάνεια από την ομιλία π. Αυγουστίνου για την Μακεδονία

Ανυπέρβλητος π. Αυγουστίνος Καντιώτης. Είκοσι (20) χρόνια πριν την... αυτοανακήρυξη της Ψευδομακεδονίας των Σκοπίων διαλαλούσε παντού την Ελληνικότητα του Ιερού Ελληνικού Μακεδονικού χώρου.


O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του Χριστιανού



O αόρατος εσωτερικός πόλεμος του χριστιανού με τα πάθη δεν είναι καθόλου κατώτερος ή ευκολότερος από τον αιματηρό αγώνα των μαρτύρων της πίστεως. «Δώσε αίμα, για να λάβεις Πνεύμα», λένε, όπως είδαμε, οι πατέρες, πού γνώρισαν εμπειρικά αυτόν τον πόλεμο. Μόνο οι επιμελείς τηρητές των ευαγγελικών εντολών, μόνο οι αληθινοί μαθητές του Χριστού πολεμούν με συνέπεια και αυταπάρνηση τα πάθη τους.
«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι», λέει ο όσιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος. Στη γνώση και τη συναίσθηση της αδυναμίας μας θεμελιώνεται όλο το οικοδόμημα της σωτηρίας μας.«Η ακριβής τήρηση των εντολών διδάσκει στους ανθρώπους πόσο αδύναμοι είναι»: Τί παράξενη λογική για την επιφανειακή σκέψη! Και όμως, τα λόγια τούτα είναι λόγια πείρας. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να δει το πλήθος των παθών του. Μόνο με την επιμελημένη τήρηση των εντολών μπορεί ο άνθρωπος να πεισθεί για την απόλυτη αδυναμία του παλαιού Αδάμ, για τη δύναμη του νέου Αδάμ και για την ορθότητα του πατερικού εκείνου ορισμού, σύμφωνα με τον οποίο ο πνευματικός νόμος δεν μπορεί να εκπληρωθεί παρά μόνο με τους οικτιρμούς του Χριστού.
Με την οικονομία της παντοδύναμης αγαθής πρόνοιας του Θεού, ακόμα και η ίδια η αμαρτία πού ζει μέσα στον άνθρωπο, η αμαρτία πού κυριαρχεί σ’ όλη την ύπαρξή του, σ’ όλα τα μέρη της ψυχής του και σ’ όλα τα μέλη του σώματός του, συμβάλλει στην πνευματική του πρόοδο, αν βέβαια είναι αληθινός χριστιανός.
Η συναίσθηση της πνευματικής μας φτώχειας, η παραδοχή της πνευματικής μας πτώσεως, η αναγνώριση της αναγκαιότητας της λυτρώσεως και η ολόψυχη ομολογία ως Λυτρωτή του Υιού του Θεού, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είναι οι καρποί της πάλης μας με τα πάθη. Αυτοί οι καρποί αποτελούν το εχέγγυο της αιώνιας μακαριότητας.
Η συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, η παραδοχή της πτώσεως, η ζωντανή ομολογία του Λυτρωτή είναι άγνωστες στον άνθρωπο πού έχει κοσμικό φρόνημα. Αυτός είναι δούλος των παθών, δεν βλέπει στον εαυτό του παρά μόνο προτερήματα, μόνο αρετές, και είτε δεν περιμένει τίποτα στον ουρανό, καθώς δεν συλλογίζεται ποτέ τον ουρανό, είτε περιμένει βραβεία σαν οφειλές, έχοντας πλήρη άγνοια της μοναδικής αρετής πού βραβεύεται στον ουρανό και πού δεν είναι άλλη από τον χριστιανικό τρόπο ζωής.
Ο δούλος του Θεού, τηρώντας τις ευαγγελικές εντολές, όλο και πιο καθαρά βλέπει τα πάθη του. Και όσο η χάρη του Αγίου Πνεύματος δημιουργεί μέσα του μακάριες πνευματικές καταστάσεις -τη συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, το πένθος, την πραότητα, το έλεος, την καθαρότητα, τη διάκριση-, τόσο νιώθει τον εαυτό του πιο αμαρτωλό απ’ όλους τους αμαρτωλούς, αμέτοχο σε οποιοδήποτε καλό, ένοχο αναρίθμητων κακών, άξιο αιώνιων βασάνων στη γέεννα του πυρός για τη διαρκή αθέτηση των εντολών του Θεού.

Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ

Ανταποδοτικές κολακείες της πολιτείας προς τον ΑΝΑΞΙΟ Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Λιάπη



Η "αρμονική συμπόρευση Πολιτείας και Εκκλησίας" προς την Πανθρησκεία!

Παυλόπουλος σε Ιερώνυμο:

Συμβάλατε για την αρμονική σχέση Κράτους-Εκκλησίας

Σχόλιο Λυκούργος Νάνης: Τι κρίμα! Φαίνεται δεν τους έχει αγγίξει το κυριακό λόγιο "πυρ ήλθον βαλείν επί της γης"!.
Ώστε αυτό είναι το ιδανικό τους! Η αρμονική σχέση Εκκλησίας και αντίχριστου Καίσαρα! Αρμονική σχέση με τους αντίχριστους, αμοραλιστές και εθνομηδενιστές πολιτικούς εξουσιαστές! ΚΑΤΑΝΤΙΑ!
Ο χαιρετισμός του κ. Παυλόπουλου κατά την εκδήλωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών για τη συμπλήρωση δέκα ετών από την εκλογή του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
«Μακαριώτατε, κατά την εμβληματική αυτή επέτειο της συμπλήρωσης 10 ετών από την εκλογή σας ως αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θέλω να σας διαβεβαιώσω, εκφράζοντας όπως πιστεύω το κοινό αίσθημα, ότι έχετε ήδη αποδειχθεί άξιος ιεράρχης και άξιος προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος», τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στον χαιρετισμό που απηύθυνε κατά την εκδήλωση της Αρχιεπισκοπής Αθηνών για τη συμπλήρωση δέκα ετών από την εκλογή του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Ακολούθως, μεταξύ άλλων, πρόσθεσε:

"Και τούτο πρωτίστως διότι, μέσα σε ταραγμένους και χαλεπούς καιρούς, οδηγείτε το Σεπτό Σκάφος της Εκκλησίας της Ελλάδος ως οιακοστρόφος Σύνεσης και Σοφίας, ιδίως δε ως εκφραστής, τόσο για τον Κλήρο όσο και για τον Ορθόδοξο λαό μας, του κορυφαίου Μακαρισμού (Ματθ. 5,9): "Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται". Από το σύνολο των πολλών αρετών σας, ας μου επιτραπεί, υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, ν΄αναφερθώ, για λόγους που συνδέονται αυτονοήτως με την ιδιότητά μου αυτή, μόνον στις εξής δύο:
Πρώτον, έχετε συμβάλει τα μέγιστα προς την κατεύθυνση τηςαρμονικής συμπόρευσης Πολιτείας και Εκκλησίας, σύμφωνα με τα δεδομένα της Ιστορίας μας και του Συντάγματός μας, το οποίο αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της έννομης τάξης μας. Και για να γίνω σαφέστερος: Επί των ημερών σας, τηρείται απολύτως ο σεβασμός του ρόλου που επιφυλάσσει το Σύνταγμά μας στην Εκκλησία, και ο οποίος συνίσταται στην εκ μέρους της Εκκλησίας εκπλήρωση της πνευματικής της αποστολής, δίχως ανάμειξη στις κατά τις συνταγματικές ρυθμίσεις αρμοδιότητες της Πολιτείας. Τούτο επιτρέπει στην Πολιτεία να τηρεί, έναντι της Εκκλησίας, την στάση εκείνη, την οποία επιβάλλει η, ιστορικώς πλήρως τεκμηριωμένη, καθοριστική συμβολή της Εκκλησίας, διαχρονικώς, στους μεγάλους αγώνες του λαού μας και του έθνους μας για την υπεράσπιση της πατρίδας μας και της Ιστορίας μας.
Δεύτερον, στην "καρδιά", κυριολεκτικώς, της βαθιάς κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, που έχει πλήξει καιρίως την κοινωνία μας, αναλάβατε πλειάδα ουσιαστικών -και μακράν της περιττής δημοσιότητας- πρωτοβουλιών, για την στήριξη του χειμαζόμενου κοινωνικού συνόλου, ιδίως δε των οικονομικώς ασθενέστερων. Με τον τρόπο αυτόν η Εκκλησία της Ελλάδος κάλυψε πολλά και σημαντικά κενά ως προς την επαρκή λειτουργία του κοινωνικού κράτους, στα οποία η Πολιτεία μόνη δεν θα ήταν σε θέση ν΄ αντεπεξέλθει. Υπό τα δεδομένα αυτά η Εκκλησία της Ελλάδος έσπευσε, εγκαίρως και αποτελεσματικώς, προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης του κοινωνικού ιστού και, συνακόλουθα, της αποφυγής της ρήξης του, η οποία θα είχε επιπλέον ανυπολόγιστες συνέπειες για την πορεία προς την οριστική έξοδο του τόπου μας από την πολυετή και επώδυνη κοινωνική και οικονομική κρίση.
Μέσ΄ από αυτήν την πορεία, η Εκκλησία της Ελλάδος εκπληρώνει την αποστολή της, σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση του "Αγαπάτε Αλλήλους" και του "Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της Γης""
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κλείνει την ομιλία του με ευχές προς τον προκαθήμενο της Ελλαδικής Εκκλησίας: "Μακαριώτατε, σας εύχομαι, εκ βάθους καρδίας, υγεία, δύναμη και μακροημέρευση. Η Εκκλησία της Ελλάδος και ο λαός μας, ανεξαρτήτως μάλιστα θρησκευτικών πεποιθήσεων, έχουν ανάγκη των υπηρεσιών σας και της διακονίας σας".

Η άσκηση δεν είναι άρνηση αλλά ζωή....



Στον Χριστιανισμό, δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν νηστεύεις, αλλά κι όταν τρως. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν αγρυπνείς και προσεύχεσαι αλλά και όταν κοιμάσαι. Μήτε μονάχα όταν σιωπάς αλλα κι όταν μιλάς με αγάπη και ενδιαφέρον για τον άλλο. Ούτε όταν αποσύρεσαι στην ησυχία, αλλά και όταν φανερώνεσαι σε κοινωνία μετα των αδελφών σου. Δεν αγιάζεσαι μονάχα όταν κυριαρχείς επι της σάρκα σου, αλλα κι όταν χαίρεσαι της χαρές που έχει δώσει ο Θεός επι αυτής. Γιατί τα πάντα είναι δώρα Θεού και μέρος της δημιουργίας Του. Η χριστιανική άσκηση δεν είναι άρνηση της δημιουργίας του Θεού, αλλα η δυνατότητα να δω ξανά τα πράγματα στην αρχική τους ομορφιά, σε αυτό το κάλλος που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Γι΄ αυτό ασκούμαστε, όχι για να αρνηθούμε, αλλά για να ζήσουμε εκείνο που μας χαρίστηκε.

Ο Πύρινος Άγιος, Ηλίας ο Θεσβίτης



…Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του «Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;», του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: 

«Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή», και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Mεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Xριστό, τον ρωτήσανε: 

«Oι γραμματείς λένε πως ο Hλίας πρέπει νάρθει πρώτα. Eσύ τι λες;» Kι’ ο Xριστός τούς αποκρίθηκε: «O Hλίας έρχεται πρώτα και θα τ’ αποκαταστήσει όλα· αλλά σας λέγω πως ο Hλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε· τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο γυιος του ανθρώπου απ’ αυτούς». Tότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Iωάννη τον Bαπτιστή τούς είπε (Mατθ. ιστ΄, 10). Pωτήσανε οι μαθητές τον Xριστό για τον Hλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Mωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Xριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Aλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Xριστός «Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί», κάποιοι από τους Eβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Hλία να τον βοηθήσει: «Tινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Hλίαν φωνεί ούτος» (Mατθ. κζ΄, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του.

O προφήτης Hλίας γεννήθηκε προ 2767 χρόνια. Πατρίδα του ήτανε ένας τόπος που τον λέγανε Θέσβη, στα σύνορα της Aραβίας, κι’ από τούτο λέγεται Θεσβίτης. Tον πατέρα του τον λέγανε Σωβάκ, από το γένος του Aαρών. Tη νύχτα που γεννήθηκε είδε ο πατέρας του πως πήγανε να τον χαιρετήσουνε κάποιοι άνθρωποι με άσπρα ρούχα και πως φασκιώσανε με φωτιά το νήπιο και του δίνανε να φάγει φωτιά. Σαν μεγάλωσε, έγινε ένας άντρας τρομερός κ’ έτρεχε παντού και ξόρκιζε τους Eβραίους να γυρίσουνε στον αληθινό Θεό που τον είχανε αρνηθεί και προσκυνούσανε τον Bάαλ. Φωτιά έβγαινε από το στόμα του και δεν στεκότανε μέρα-νύχτα, αλλά ολοένα μιλούσε για την πίστη τ’ αληθινού Θεού, για τούτο ονομάσθηκε «ζηλωτής»:

«Kαι ανέστη Hλίας προφήτης ως πυρ, και ο λόγος αυτού ως λαμπάς εκαίετο» (Σοφ. Σειράχ μη΄,1 )…

O προφήτης Hλίας είναι πολύ τιμημένος από εμάς τους Έλληνες.Όπου να πας θα δεις ρημοκλήσια του απάνω στις κορφές των βουνών, από τα μικρά ως τα μεγάλα. O άγιος Nικόλας φυλάγει τη θάλασσα κι’ ο προφήτης Hλίας τα βουνά. Mέσα στα ρημοκλήσια του είναι ζωγραφισμένος από κείνους τους παληούς μαστόρους σαν τσομπάνος με τη φλοκάτα, με μαλλιά και γένια ανακατεμένα και στριφτά σαν αγριόπρινος, γερακομύτης σαν αητός, με μάτια φλογερά. Kάθεται απάνω σε μια πέτρα, μπροστά σε μια σπηλιά, σαν το όρνιο στη φωλιά του. Έχει ακουμπισμένο το κεφάλι του στην απαλάμη του, και κοιτάζει κατά πίσω, σαν να ακούγει τη φωνή του Θεού που του μιλά μέσα σε κείνα τα άσπλαχνα κράκουρα. Aπό πάνω του πετά ο κόρακας μ’ ένα κομμάτι κρέας, και χυμίζει κατά κάτω να του το δώσει. 

Όπως είναι ζωγραφισμένος μέσα στο ρημοκλήσι του, θαρρείς πως βρίσκεσαι αληθινά μέσα στη σπηλιά του, και ακούς τον αγέρα που βουΐζει στα χορτάρια και τα όρνια που κράζουνε κόβοντας γύρους από πάνω από το βουνό. Kανένα παμπάλαιο θυμιατήρι είναι κρεμασμένο δίπλα του απάνω στον καπνισμένον τοίχο, κανένα κερί σβηστό στέκεται μπηγμένο στον άμμο σ’ ένα μανουάλι βουνίσιο σαν τον άγιο που είναι ο νοικοκύρης εκείνου του ρημοκλησιού. Kάθε χρόνο, στις 20 Iουλίου, έρχουνται αποβραδύς οι χριστιανοί από το χωριό με τον παπά, και τον προσκυνάνε τον προφήτη Hλία, ανάβουνε τα καντήλια, θυμιάζουνε, και ψέλνει κανένας γέρος και λέγει τα στιχηρά της μνήμης του, και κείνος ακούγει με το άγριο κεφάλι του ακουμπισμένο στο χέρι του, κι’ ο κόρακας βαστά το ίσιο με τη βραχνή φωνή του: 

«Xαίροις επίγειε Άγγελε και ουράνιε άνθρωπε, Hλία μεγαλώνυμε. Xαίροις Hλία ζηλωτά, των παθών αυτοκράτωρ. Ω του θαύματος! O πήλινος άνθρωπος, ουρανούς του βρέχειν υετόν ουκ έδωκεν, και ουρανούς ανατρέχει εν πυρίνω άρματι». Kαι την άλλη μέρα, άμα τελειώσει η λειτουργία, φεύγουνε οι άνθρωποι, κι’ ο Hλίας κάθεται πάλι ολομόναχος «μονώτατος», βουβός, τυλιγμένος στην προβιά του, σαν αγιούπας κουρνιασμένος. Xιλιάδες χρόνια κάθεται έτσι, άλλες πολλές θα κάθεται, «έως του ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή». (Σημείωσιςδική Μας: Ε όχι και άλλες χιλιάδες… πάντως πολλά.)

του Φώτη Κόντογλου
Από το βιβλίο Γίγαντες Ταπεινοί, Εκδόσεις Aκρίτας 2000

Η τελευταία λέξη...



Άφησε ανοιχτή την ψυχή και την ζωή σου στην έκπληξη, στο αναπάντεχο, στο απρόβλεπτο. Είναι ένας δρόμος που συχνά χρησιμοποιεί ο Θεός. Του αρέσουν οι εκπλήξεις, κυρίως δε εκεί που φαίνεται πως όλα πάνε να τελειώσουν. 
Άλλωστε ο Θεός λέει πάντα την τελευταία λέξη…

Η Παναγία και ο κλόουν ( Θα ανατριχιάσεις )



Ο Πέτρος Γκουερέν ήταν σπουδαίος κλόουν. Τα χρόνια όμως πέρασαν, γέρασε και δεν έβρισκε πια δουλειά. Απελπισμένος και για να μη πεθάνει της πείνας, πήρε το δρόμο για ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία.
Ίσως οι καλόγεροι να τον φιλοξενούσαν για λίγο. Πραγματικά, ο ηγούμενος τον κράτησε εκεί, για να κάνει κάποιο θέλημα.

Ο Πέτρος χάρηκε. Κι ήθελε να ευχαριστήσει την Παναγία γι' αυτό. Δεν ήξερε όμως γράμματα, για να μπορεί να διαβάζει στα μεγάλα βιβλία και να της ψέλνει ύμνους, όπως οι καλόγεροι. Αλλά κάτι σκέφτηκε να κάνει κι αυτός... Κι ένα μεσημέρι, που οι καλογέροι ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Πέτρος χάθηκε. 

Ο ηγούμενος, θέλοντας να τον στείλει σε κάποιο θέλημα, έψαξε να τον βρει. 

Τον γύρεψε παντού μα δεν φαινόταν πουθενά. Κάποια στιγμή πέρασε και μπροστά απ' τη δυτική πόρτα της εκκλησίας κι απ' το μεγάλο τζάμι της έριξε μία γρήγορη ματιά μέσα στην εκκλησία. Και τι να δει! Ο Πέτρος ήταν μπρος στη μεγάλη εικόνα της Παναγίας κι έκανε τούμπες και χίλια δύο ακροβατικά. Μία περπατούσε με τα χέρια, μία ισορροπούσε μόνο πάνω στο ένα χέρι, μία κυλούσε στηριγμένος στις άκρες των ποδιών και των χεριών σαν τροχός. 

Ο ηγούμενος αναστατώθηκε απ' αυτά που έβλεπε. Τα πέρασε για μεγάλη ασέβεια κι ήταν έτοιμος να του βάλει τις φωνές. 

Ήταν ακριβώς η στιγμή που... ο Πέτρος, ακουμπώντας μόνο πάνω στο κεφάλι του, έπαιζε στα πόδια του, τα γυρισμένα προς τα πάνω, το παλιό του μπαστούνι των κλόουν. 

Κι είχε αναψοκοκκινίσει το γέρικο πρόσωπό του κι είχαν φουσκώσει οι φλέβες του λαιμού του και ποτάμι έτρεχε ο ιδρώτας από το μέτωπό του. 

Έτοιμος ήταν να του βάλει τις φωνές ο ηγούμενος. Μα εκείνη τη στιγμή φάνηκε η Παναγία εκεί από τη μεγάλη εικόνα ν' απλώνει το χέρι της, να σκύβει και με την άκρη του μανδύα της να σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπο του Πέτρου. 

Ανατριχίασε ο ηγούμενος. Γονάτισε, σταυροκοπήθηκε και ψιθύρισε τρέμοντας:
«Συγχώρεσε με, Παναγία μου. Εσύ ξέρεις ποιός σε τιμά και σε δοξάζει καλύτερα…»