Ο αγώνας εναντίον της αμαρτίας

“Δύσκολος είναι, το αναγνωρίζω, ο αγώνας εναντίον αυτού του εχθρού, είναι όμως απαραίτητος. Πολλοί κάνουν πολέμους και νικούν άλλους ανθρώπους, είναι όμως αιχμάλωτοι και δούλοι σταπάθη τους. Δεν υπάρχει πιο ένδοξη νίκη από τη νίκη πάνω στον εαυτό μας. Βραβείο χωρίς νίκη δεν υπάρχει. Και νίκη χωρίς αγώνα δεν υπάρχει. 

Αδελφέ μου, ας καταπιαστούμε μ΄αυτόν τον αγώνα, για να κερδίσουμε με τη βοήθεια του Χριστού τη νίκη, να πάρουμε απ΄Αυτόν το στεφάνι της αρετής και να θριαμβεύσουμε αιώνια στη βασιλεία Του. 

Ας διατυπώσουμε τώρα μερικές σκέψεις, που δίνουν βοήθεια και ενίσχυση στον αγώνα: 

Α΄

Ν΄ακούς και να προσπαθείς να κατανοείς το λόγο του Θεού. Εκεί μας αποκαλύπτονται η αμαρτία και η αρετή, ώστε ν΄αποφεύγουμε την πρώτη και να επιδιώκουμε τη δεύτερη: «Πάσα γραφή θεόπνευστος και ωφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός έλεγχον, πρός επανόρθωσιν, πρός παιδείαν, τήν εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος ή ό του Θεού άνθρωπος, πρός πάν έργον αγαθόν εξηρτισμένος» (Β΄Τιμ.3,16-17). Ο λόγος του Θεού είναι η «μάχαιρα του Πνεύματος» (Εφεσ. 6,17), με την οποία σφαγιάζεται ο εχθρός της ψυχής. 

Β΄

Ο Θεός βρίσκεται παντού. Όπου κι αν βρεθούμε, είναι δίπλα μας. Ό,τι κι αν κάνουμε, γίνεται μπροστά Του.

Πώς λοιπόν θ΄αμαρτάνουμε και θα καταπατούμε το άγιο θέλημά Του μπροστά στα μάτια Του;

Ντρέπεσαι, αλλά και φοβάσαι να φερθείς με ασέβεια μπροστά στο βασιλιά ή και στον παραμικρό εκπρόσωπο της κοσμικής εξουσίας. Πόσο πιο πολύ πρέπει να αισθάνεσαι το ίδιο μπροστά στο Θεό; Μην ξεχνάς ότι κάθε αμαρτία είναι ασέβεια και παρανομία ενώπιόν Του. 

Γ΄

Να θυμάσαι τα τέλη σου, το θάνατο, τήν Κρίση του Χριστού, τον άδη, τη βασιλεία των ουρανών. Αυτό θα σε απομακρύνει από την αμαρτία. «Έν πάσι τοίς λόγοις σου», λέει ο Σειράχ, «μιμνήσκου τα έσχατά σου καί… ούχ αμαρτήσεις» (Σοφ.Σειρ.7,36) 

Δ΄

Ν΄απομακρύνεσαι από συνθήκες που ξέρεις ότι παρασύρουν στην αμαρτία, όπως λ.χ. συμπόσια, διασκεδάσεις, κακές και άπρεπες συζητήσεις. «Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι (συναναστροφές)κακαί» (Α΄Κορ.15,33) 

Ε΄

Να συγκρατείς στη σκέψη και στη μνήμη σου ότι είναι δυνατόν να πεθάνει ο άνθρωπος την ώρα της αμαρτίας, κι έτσι να χαθεί αιώνια. Ο Φαραώ, ο βασιλιάς της Αιγύπτου, καταδίωκε τους Ισραηλίτες θέλοντας να τους ξαναγυρίσει στη σκλαβιά, και πάνω σ΄αυτό το παράνομο έργο του πέθανε (Έξοδ.14,27-28). Και ο Αβεσσαλώμ, ο γιος του Δαβίδ, ζητούσε να σκοτώσει τον άγιο πατέρα του, και πέθανε πάνω σ΄αυτό του το εγχείρημα(Β΄Βασ.18,14) 

Το ίδιο συμβαίνει και τώρα: Βλέπουμε πώς οι άσωτοι και οι μοιχοί χτυπιούνται από το θάνατο πολλές φορές πάνω στο αισχρό τους έργο, οι βλάσφημοι στη βλασφημία τους, οι κλέφτες και οι άρπαγες στην αρπαγή τους και οι άλλοι παράνομοι στην παρανομία τους.

Δηλαδή η δίκαιη κρίση του Θεού χτυπάει τους αμαρτωλούς, για να φοβόμαστε και να μήν αμαρτάνουμε. 

ΣΤ΄

Συλλογίσου πώς ο Χριστός βασανίστηκε και πέθανε για τις αμαρτίες σου. «Αυτός δέ ετραυματίσθη διά τάς αμαρτίας ημών και μεμαλάκισται (ταλαιπωρήθηκε) διά τάς ανομίας ημών» (Ησ. 53,5). Κι εσύ, ο χριστιανός, να κάνεις αυτό για το οποίο ο Κύριος ήπιε το πικρό ποτήρι των Παθών, κι έτσι να ξανασταυρώνεις τον Υιό του Θεού;

(Εβρ. 6,6). 

Ζ΄

Ας μην κοιτάζουμε τι κάνουν οι άλλοι άνθρωποι, αλλά τι μας προστάζει ο λόγος του Θεού. Έτσι δεν θα επηρεαζόμαστε από τους πειρασμούς του κόσμου. «Ειρήνη πολλή τοίς αγαπώσι τόν νόμον σου, καί ούκ έστιν αυτοίς σκάνδαλον» (Ψαλμ.118,165). Αγάπα το νόμο του Θεού, και δεν θα σε βλάψουν οι πειρασμοί της κοινωνίας.

Η΄

Οι προσπάθειές μας και οι αγώνες μας εναντίον της αμαρτίας δεν είναι αποτελεσματικοί χωρίς τη βοήθεια του Θεού. Χρειάζεται λοιπόν συνδυασμός αγώνα και προσευχής, για να μας βοηθήσει ο Κύριος σ΄αυτή τη σοβαρή υπόθεση. Ο Θεός τους επιμελείς βοηθάει, τους αγωνιστές ενισχύει, τους νικητές στεφανώνει. 

Αδελφέ μου! Βλέπεις τους εχθρούς της ψυχής μας, που θέλουν να μας καταστρέψουν όχι προσωρινά, αλλά αιώνια. Βλέπεις και τη βοήθεια του Θεού στον αγώνα μας εναντίον τους. Ας πάρουμε λοιπόν θέση -«στώμεν καλώς»- και ας εξοπλιστούμε με τη δύναμη του Παντοδύναμου Ιησού Χριστού. Ποτέ δεν θα τους επιτρέψουμε να μας καταβάλουν. Κι έτσι θα λάβουμε το στεφάνι της νίκης από τον αγωνοθέτη Ιησού. 

Κύριε Ιησού, νικητή του θανάτου και του άδη, βοήθησέ μας, χωρίς Εσένα δεν μπορούμε τίποτα, μ΄Εσένα τα πάντα!…” 

Αγίου Τύχωνος του Ζαντόνσκ

http://amartolon-sotiria.blogspot.gr

Ομιλία περί Ευχαριστίας

Ο μιμητής του Ιώβ, ο θείος Χρυσόστομος, εσυνήθιζε πάντοτε να λέγη το αξιομνημόνευτον αυτό απόφθεγμα, σε κάθε περίσταση. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω πάντοτε, για όλα όσα μου συμβαίνουν». Το ίδιο εσυνήθιζε να λέγη και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κάθε υπόθεση, μιμούμενος τον θείον Χρυσόστομον, ο οποίος με την εύλαλον γλώσσα του προσθέτει: Ας ευχαριστούμε λοιπόν για όλα, για ό,τι και αν συμβή, αυτό είναι ευχαριστία. Διότι το να το κάνης αυτό όταν όλα πηγαίνουν ομαλά, δεν είναι σπουδαίον, επειδή σε αυτό ωθεί η ιδία η φύσις των πραγμάτων. Εάν όμως ευχαριστούμε ενώ ευρισκόμεθα στο βάθος των κακών, αυτό είναι θαυμαστόν. Πράγματι, όταν εμείς ευχαριστούμε για εκείνα τα οποία άλλοι βλασφημούν και αποθαρρύνονται, κοίτα πόση η φιλοσοφία! Πρώτον, εύφρανες τον Θεόν. 

Δεύτερον, εντρόπιασες τον διάβολο. Τρίτον, αυτό που συνέβη το απέδειξες μηδαμινό. Δηλαδή συγχρόνως και εσύ ευχαριστείς, και ο Θεός απομακρύνει την λύπη, και ο διάβολος υποχωρεί.

Τίποτε αγιώτερον δεν υπάρχει από την γλώσσα, που μέσα στα κακά ευχαριστεί τον Θεόν. Όντως δεν υστερεί σε τίποτε από την γλώσσα του μάρτυρος. Στεφανώνεται και αυτή ομοίως με εκείνον. Διότι και αυτή έναν δήμιον έχει ενώπιόν της, ο οποίος την αναγκάζει να αρνηθή τον Θεόν δια της βλασφημίας. Τον διάβολον έχει, ο οποίος με δημίους λογισμούς την σχίζει σε λωρίδες, και την σκοτίζει με την λύπη. Αν λοιπόν κάποιος υπομείνη τα βάσανα και ευχαριστήση, έλαβε στέφανον μαρτυρίου.

Λέγει και ο μέγας Βασίλειος: είναι αισχρόν όταν μεν τα πράγματα έρχονται ευνοϊκά να ευλογούμε τον Θεόν, στα δε στενόχωρα και επίπονα να σιωπούμε. 

Αλλά τότε πρέπει και περισσότερο να τον ευχαριστούμε, γνωρίζοντας ότι «oν αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν oν παραδέχεται…».

Τι λέγω; Όχι μόνο πρέπει κανείς να ευχαριστή τον Θεό για τις θλίψεις και τους πειρασμούς της παρούσης ζωής, αλλά πρέπει να τον ευχαριστή ακόμη και για την μέλλουσαν κόλασιν. Επειδή και η κόλασις είναι συμφέρον και ωφέλιμο για τους κολαζομένους. Γιατί; 

Επειδή η κόλασις είναι εμπόδιον της αμαρτίας και του κακού, γι’ αυτό ονομάζεται και κόλασις, επειδή κολάζει, και εμποδίζει το κακόν. Αν δεν υπήρχε κόλασις, η αμαρτία και το κακό, θα επεκτείνετο σε άπειρον διάστημα και ποτέ δεν θα ελάμβανε τέλος. Γι’ αυτό και ο σοφώτατος Μάρκος ο Εφέσου είπε τούτον τον παράδοξον μεν στην ακοήν, όμως αληθινόν λόγον και βέβαιον, ότι δηλαδή συμφέρει στους κολαζομένους να κολάζωνται. 

Όθεν και ο όσιος Θεόκτιστος ο Στουδίτης, σε ένα τροπάριο εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν λέγει επί λέξει: «Και εν τη κολάσει ευχαριστώ», διότι η κόλασις δεν είναι κακόν καθ’ εαυτό, ή μάλλον είναι και καλόν. Αφ’ ενός μεν διότι εμποδίζει και συστέλλει την αμαρτίαν και δεν την αφήνει να ενεργή επ’ άπειρον, όπως είπαμε, αφ’ ετέρου δε διότι η κόλασις είναι ποινή και παίδευσις του κακού, και με αυτήν εκπληρώνεται η δικαιοσύνη του Θεού. 

Όθεν, αν και η κόλασις δεν είναι προηγούμενον θέλημα του Θεού, είναι όμως επόμενον θέλημά του, σύμφωνα με τους ιερούς θεολόγους. Μόνη δε η αμαρτία είναι αυτή καθ’ εαυτήν κακό, και ούτε κατά προηγούμενον θέλημα του Θεού γίνεται, ούτε κατά επόμενον, αλλά κατά μοχθηράν γνώμην του ανθρώπου.

Γι’ αυτό και ο θείος Χρυσόστομος παραγγέλλει στους χριστιανούς τα ακόλουθα: «Αυτό να είναι το έργο σας, να ευχαριστήτε στις προσευχές και για τις φανερές και για τις αφανείς ευεργεσίες, και για όσες ήταν σύμφωνες με το θέλημά σας και για όσες όχι. Και για την βασιλεία των ουρανών και για την γέεννα του πυρός, και στην θλίψη και στην άνεση. Έτσι συνηθίζουν να προσεύχωνται οι Άγιοι, και για τις κοινές ευεργεσίες να ευχαριστούν. Γνωρίζω εγώ κάποιον άγιον άνδρα ο οποίος προσεύχεται με αυτόν τον τρόπο. Δεν έλεγε τίποτε πριν από αυτά τα λόγια, αλλά ότι: ευχαριστούμε Κύριε για όλες τις ευεργεσίες που έδειξες σε μας τους αναξίους από την πρώτην ημέρα μέχρι σήμερα. 

Γι’ αυτές που γνωρίζουμε και γι’ αυτές που δεν γνωρίζουμε, για τις φανερές, για τις αφανείς, για όσες έγιναν με έργο, για όσες με λόγο, για όσες έγιναν με την θέλησή μας και για όσες όχι, για όλες όσες έχουν γίνει σ’ εμάς τους αναξίους. Για τις θλίψεις, για τις ανέσεις, για την γέενα του πυρός, για την κόλαση, για την Βασιλείαν των Ουρανών».

Ο δε άγιος Ισαάκ είπεν ότι όποιος ευχαριστεί, παρακινεί τον ευεργέτην του να του δίδη περισσότερες ευεργεσίες: «η ευχαριστία του λαμβάνοντος ερεθίζει τον δίδοντα να δώση δωρήματα μεγαλύτερα από τα προηγούμενα». Και πάλιν ο ίδιος ο θείος Ισαάκ λέγει: «όποιος δεν ευχαριστεί για τα μικρότερα, και στα μεγαλύτερα είναι ψεύστης και άδικος». 

Και επίσης: «αυτό που οδηγεί τα χαρίσματα του Θεού προς τον άνθρωπον είναι η καρδία η κινουμένη προς ευχαριστίαν αδιάλειπτον».

Γίνε λοιπόν, άνθρωπε, ευχάριστος στον Θεόν για το κάθε τι, «ευλόγει αυτόν εν παντί καιρώ, η αίνεσις αυτού ας είναι δια παντός εν τω στόματί σου». Εάν υγιαίνης, δώρον του Θεού είναι η υγεία. Εάν ασθενής, η ασθένεια του σώματος είναι σωτηρία της ψυχής. Μη λείπη λοιπόν ποτέ από το στόμα σας η δοξολογία του Θεού. Εν παντί ευχαριστείτε τον Θεόν, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

(18ος – 19ος αι., Ερμηνεία εις τας ΙΔ΄ επιστολάς του Απ. Παύλου (Κολασ. δ΄ 15, σελ. 412). Από το βιβλίο "Πατερικόν Κυριακοδρόμιον", σελίς 417 και εξής. Επιμέλεια κειμένου: Δημήτρης Δημουλάς)

http://alopsis.gr

ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΝΘΕΡΜΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ

Ένα ακόμη εξαιρετικό, ομολογιακό κήρυγμα του π.Ευθυμίου Τρικαμηνά, από την σημερινή του ομιλία στο παρεκκλήσιο του Αγ.Μάρκου του Ευγενικού, στην Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Αισθανόμαστε ότι αυτά τα κηρύγματα του π.Ευθυμίου, θα μείνουν για πάντα ως "φάρος", στην εκκλησιαστική μας ιστορία. Ευτυχώς ο Θεός πάντα θα μας δίνει άξιους ιερείς που ομολογούν την αλήθεια. Ακούστε την φωνή αυτή και θα το διαπιστώσετε.

Στο βίντεο ανάμεσα σε άλλα θα ακούσετε (γράφουμε βιαστικά επιγραμματικά μερικές απαντήσεις του π.Ευθυμίου):

1) την απάντηση στο επιχείρημα ότι ο Αγ.Μάρκος ο Ευγενικός είπε 3-4 φορές τον Πάπα "Αγιότατο", κατά την έναρξη της Συνόδου Φερράρας Φλωρεντίας.

Ο Αγ.Μάρκος πήγε με την ελπίδα να γίνει η Ένωση και να υποχωρήσουν από την αίρεση οι αιρετικοί, γι αυτό για οικονομία, το έκανε. Όμως στη συνέχεια ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ λόγου αναφέρει στον Πάπα για όλες τις πλάνες τους, που θα πρέπει να διορθώσουν: για τα "άζυμα" ("άρτος κακώσεως" τον ονομάζει ο Άγιος Μάρκος), για το καθαρτήριο πυρ, κλπ (ακόμη δεν είχε γίνει δόγμα από τους παπικούς το "αλάθητο" του Πάπα, τα αγάλματα κλπ). 

Ο Άγιος Μάρκος κατά την διάρκεια τη συνόδου, "αποτειχίστηκε" πριν καν υπογραφεί η ληστρική Σύνοδος, όταν είδε τους υπόλοιπους ορθοδόξους έτοιμους να προδόσουν την πίστη,

2) Απάντηση στον ισχυρισμό ότι "ΔΕΝ χρειάζεται εμείς να σώσουμε εμείς την εκκλησία. η εκκλησία μας σώζει":

Ο Άγιος Μάρκος κρατούσε στους ώμους του την εκκλησία (λέει το τροπάριο). 

Σε αγγέλους ανέθεσε την φύλαξη της εκκλησίας ο Θεός ή σε εμάς, στους Ορθοδόξους; Αν δεν αγωνιστούμε εμείς να κρατήσουμε καθαρή, αμόλυντη την εκκλησία από την αίρεση, πως θα μπορεί να μας σώσει;

3) Τα μαρτύρια που υπέστη ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής

ενδεικτικά τον έστειλαν εξορία, τον πίεζαν -με αντιπροσώπους, αξιωματούχους και επισκόπους για να αλλάξει- του έκοψαν την γλώσσα και το χέρι για να μην μπορεί να γράφει, (κι όμως ως εκ θαύματος, παρά την κομμένη γλώσσα, μιλούσε ακόμη πιο καλά μετά)

4) Απάντηση στην ειρωνεία: εσείς είσαστε οι Ορθόδοξοι "οι Αποτειχισμένποι", και όλοι οι άλλοι είναι οι κολασμένοι; "Σύ μόνος σώζη, καί πάντες ἀπόλλυνται;"

Οι 3 παίδες, που ΔΕΝ προσκύνησαν την εικόνα του Ναβουχοδονόσορα, δεν κοιτούσαν τι έκαναν οι άλλοι, κοίταξαν να σώσουν τον εαυτό τους.

5) Κωνσταντινούπολη: Πως αντιμετώπισαν οι πιστοί ενορίτες τον ιερέα τους, που πήγε να δει την ενθρόνιση του λατινόφρονα Πατριάρχη: 

Δεν πατούσε κανείς στην εκκλησία του, δεν του πήγε κανείς πρόσφορο, επειδή "λατινοφρόνησε".

Ο πιστός λαός ήταν άγρυπνος ήταν φρουρός της πίστεως.

Δυστυχώς σήμερα βλέπουμε να φιλιούνται με τους παπικούς, να γίνεται η σύνοδος στην Κρήτη, και συνεχίζουμε να τους ανεχόμαστε, επειδή έχει αμβλυνθεί το κρίτήριο της πίστεως.

Αν δεν υπάρχει κανείς άλλος, και είσαι μόνος, τι θα κάνεις θα προδώσεις την πίστη;

6) Τα Θρησκευτικά στο Δημοτικό φέτος. 

Όποιος είναι Ορθόδοξος γονέας ΔΕΝ πρέπει να στείλει το παιδί του σε αυτά τα Θρησκευτικά. Όλες οι θρησκείες φαίνεται ότι είναι το ίδιο και τα εξισώνουν με το ευαγγέλιο.

Οι Γιεχωβάδες είχαν την δύναμη να πουν "το παιδί μου δεν θα παρακολουθήσει τα Θρησκευτικά". Και οι μουσουλμάνοι το ίδιο. Οι Ορθόδοξοι ντρεπόμαστε.. 

και υποτίθεται θα αγωνιστούμε για την ορθοδοξία στα δύσκολα τα χρόνια …

7) Οι πιο δύσκολες μέρες, έρχονται..

(ακούστε το στο βίντεο)

http://opaidagogos.blogspot.gr

Η Εκκλησία δεν είναι προσωποπαγής, ούτε ανθρωποκεντρική, ούτε Επισκοποκεντρική, αλλά Χριστοκεντρική καί αληθοκεντρική

Τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

Γ'

Ἡ ἔκφρασις τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος «οὐ γάρ Ἐπισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδο-διδασκάλων κατέγνωσαν» σημαίνει ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος ἐκπίπτει ἀπό τό ἀξίωμά του μόνο καί μόνο ἐπειδή σφάλλει στά θέματα τῆς πίστεως καί δέν ὀρθοτομεῖ τόν λόγο τῆς ἀληθείας. Σημαίνει ἐπίσης ὅτι δέν τόν καταδικάζει ὁ ἀποτειχιζόμενος ἀπό αὐτόν, οὔτε πολύ περισσότερο τό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ αἵρεσις τήν ὁποία κηρύττει «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας». Εἶναι δηλαδή τό ἴδιο μέ τόν ἰατρό, ὁ ὁποῖος δέν καθιστᾶ κάποιον ἄρρωστο μέ τήν γνωμάτευσί του, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ ἀσθένεια τήν ὁποία αὐτός φέρει· καί ἐπίσης μέ τόν κακοποιό τόν ὁποῖο δέν τόν καθιστᾶ ὡς τοιοῦτο ἡ ἀπόφασις τοῦ δικαστοῦ, ἀλλά οἱ ἴδιες οἱ πράξεις του. Ἄν λοιπόν ἐμεῖς ἀναμένωμε τήν ἀπόφασι τῶν ἁρμοδίων διά νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό αὐτούς εἶναι βέβαιον ὅτι θά σφάλλωμε στά καίρια καί θά ὁδηγηθοῦμε σέ ναυάγιο. Καί βεβαίως, ἐφ’ ὅσον γνωρίζωμε τήν κατάστασι κάποιου, δέν περιμένομε τήν ἀπόφασι τῶν ἁρμοδίων, ἀλλά μέ φόβο καί τρόμο ἀπομακρυνόμεθα ἀπό αὐτούς.

Τό ὅτι τά θέματα τῆς πίστεως εἶναι πολύ σημαντικώτερα ἀπό τά ὑλικά καί σωματικά, μόλις εἶναι ἀνάγκη νά τό ἀναφέρωμε. Καί αὐτό φανερώνει ὅτι ὁ ἐφησυχασμός μας ἐδῶ ἔχει ἄλλα κίνητρα καί ἄλλο σκοπό. Ἡ δέ θεολογική του ἐπικάλυψις μᾶλλον ἀποσκοπεῖ στόν καθησυχασμό τῆς συνειδήσεως. Ἄν ἐμεῖς τόν ψευδεπίσκοπο τόν ἐκλαμβάνομε ὡς ποιμένα καί ἔχομε πλήρη ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μαζί του διά τῆς μνημονεύσεως καί συνοδοιπορίας, εἶναι φανερό ὅτι ὄχι μόνο εἴμεθα παραβάτες τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ Κανόνος, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τῆς ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί ἐπιπλέον γινόμεθα αἰτία νά διαιωνίζεται τό κακό εἰς τήν Ἐκκλησία καί μάλιστα ὄχι οἱοδήποτε κακό, ἀλλά ἡ αἵρεσις ἡ ὁποία προσβάλλει αὐτόν τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας.

Εἶναι ἄλλο θέμα τό ὅτι κάποιοι ἅγιοι ἔκαναν κατά καιρούς κάποιες οἰκονομίες καί διετήρησαν διά κάποιο χρονικό διάστημα

τήν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ κάποιους δεδηλωμένους αἱρετικούς, κινούμενοι ὄχι ἀπό δειλία καί συμβιβασμό, ἀλλά ἀπό διάκρισι, ἡ ὁποία τούς ὁδηγοῦσε εἰς τό νά τηρήσουν αὐτή τήν στάσι· καί εἶναι τελείως διαφορετικό τό νά προσπαθοῦμε ἐμεῖς νά καλυφθοῦμε πίσω ἀπό αὐτά τά ἐλάχιστα παραδείγματα, νά ὑποστείλωμε τήν σημαία τῆς πίστεως, νά συνοδοιποροῦμε ἐπί δεκαετίες μέ τούς αἱρετικούς καί νά βλέπωμε ἀπαθῶς κάθε ἡμέρα τήν αἵρεσι νά ἐπεκτείνεται καί νά ἀλλοιώνη τά φρονήματα τῶν Ὀρθοδόξων. Δι’ αὐτά ὅμως θά ἀναφερθοῦμε ἐκτενέστερα κατωτέρω.

Πάντως ἡ διάκρισις τήν ὁποία κάνει ὁ ἱερός Κανών μεταξύ Ἐπισκόπων καί ψευδεπισκόπων πρό συνοδικῆς κρίσεως καί κατακρίσεώς των, ὁπωσδήποτε σηματοδοτεῖ τήν στάσι ἑκάστου ἀληθινοῦ ὀρθοδόξου σέ ἀνάλογες περιπτώσεις. Δηλαδή μέ τόν ἀληθινό Ἐπίσκοπο θά συνταχθοῦν οἱ ἀληθινά Ὀρθόδοξοι καί μέ τόν ψευδεπίσκοπο οἱ συμβιβασμένοι καί χλιαροί κατά τήν πίστι, οἱ ὁποῖοι βεβαίως εἶναι πάντοτε οἱ περισσότεροι.

Τό ἀκροτελεύτιο τμῆμα τοῦ ἐν λόγῳ ἱεροῦ Κανόνος εἶναι ἴσως καί τό σπουδαιότερο καί ἀναφέρει ὅτι μέ τήν ἀπομάκρυνσι τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τόν ψευδεπίσκοπο ­«οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι». Αὐτό εἶναι πολύ σημαντικό διότι μᾶς καθορίζει τό πῶς πρέπει νά ἐννοοῦμε τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία, τήν ἕνωσί της καί ἐπιπλέον μᾶς δίδει νά κατανοήσωμε τό τί ἐστί σχίσμα καί πότε αὐτό συντελεῖται.

Αὐτό λοιπόν πού ἀβίαστα ἐξάγεται ἀπό τό τμῆμα αὐτό τοῦ Κανόνος εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι προσωποπαγής, οὔτε ἀνθρωποκεντρική, οὔτε Ἐπισκοποκεντρική, ἀλλά Χριστοκεντρικήκαί ἀληθοκεντρική. Ἄν ἡ Ἐκκλησία ἦτο Ἐπισκοποκεντρική δέν θά ἐπέτρεπε ὁ ἱερός Κανών τήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, ὄχι μόνο πρίν καταδικασθῆ ἀπό τό ἁρμόδιο ἐκκλησιαστικό ὄργανο, ἀλλά καί πρίν τοποθετηθῆ ἄλλος ὀρθόδοξος στή θέσι του. Διότι τότε τό κενό αὐτό τοῦ Ἐπισκόπου, ἐφ’ ὅσον αὐτός θά λειτουργοῦσε ὡς ἄξονας καί ὡς πυρήνας, θά ἦτο τέτοιο, ὥστε νά μήν ὑπάρχη κἄν Ἐκκλησία, ἐφ’ ὅσον δέν ὑπάρχη Ἐπίσκοπος ἤ ἐφ’ ὅσον αὐτός ἐξέπεσε καί ἔγινε αἱρετικός.

Μέ τήν ἀπομάκρυνσι λοιπόν ἀπό τόν Ἐπίσκοπο ὁ ὁποῖος δημοσίως ἐπ’ Ἐκκλησίας κηρύττει αἵρεσι, καταδεικνύομε τή μεγάλη αὐτή ἀλήθεια, ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία εἶναι Χριστοκεντρική, ὅτι ἀκόμη ἡ ἀλήθεια εἶναι ἡ καρδιά της καί, ἄν δέν ὑπάρχη αὐτή, δέν ὑφίσταται οὔτε ἡ Ἐκκλησία,· ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος, διά νά εἶναι Ἐπίσκοπος, δέν ἀρκεῖ ἡ χειροτονία του καί ἡ ἐνθρόνισίς του, ἀλλά πρέπει τουλάχιστον νά ὀρθοτομῆ τόν λόγο τῆς ἀληθείας· ὅτι ἡ ἕνωσις τῆς Ἐκκλησίας ἄνευ τῆς ἀληθοῦς πίστεως εἶναι ψευδής καί κίβδηλος καί ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπάρχει καί δέν ἔπαυσε οὔτε θά σταματήση νά ὑπάρχη, ἐπειδή ἀκριβῶς δέν στηρίζεται στά πρόσωπα, ἀλλά στόν ἴδιο τόν Χριστό.

Τό «οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον» ἐπίσης σημαίνει ὅτι ἡ ἕνωσις τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐνσωμάτωσις εἰς αὐτήν γίνεται διά τῆς ἀληθοῦς καί Ὀρθοδόξου πίστεως, καί ὡς ἐκ τούτου ἐάν κάποιο μέλος ἐκπέσει εἰς αἵρεσιν, ἐκπίπτει καί τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας. Δι’ αὐτό προφανῶς ὁ ἱερός Κανών διδάσκει, ὅτι δέν ὑφίσταται σχίσμα εἰς τήν Ἐκκλησία μέ τήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τούς αἱρετικά φρονοῦντας καί πράττοντας.

Ἄν πάλι ἐκ τοῦ ἀντιθέτου, ἐνῶ δηλαδή ὁ Ἐπίσκοπος δημοσίως καί ἐπ’ Ἐκκλησίας κηρύττει αἵρεσιν κατεγνωσμένη, οἱ κληρικοί δέ καί οἱ λαϊκοί δέν ἀποτειχίζονται ἀπό αὐτόν, (περιμένοντας προφανῶς τήν ἀπόφασι τῆς Συνόδου), τότε ἀποδεικνύομε ἐμπράκτως:

α. Ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐπισκοποκεντρική καί ὄχι Χριστοκεντρική,

β. ὅτι ἡ ἐνσωμάτωσις εἰς αὐτήν δέν γίνεται διά τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλά διά τοῦ Ἐπισκόπου,

γ. ὅτι ἡ ἀποτείχισις ἀπό τόν Ἐπίσκοπο διά λόγους πίστεως σημαίνει σχίσμα καί ὄχι ὀρθόδοξο ὁμολογία καί, κατά τήν ὁρολογία τοῦ Κανόνος ἀπόδοσις «τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς Ὀρθοδόξοις»,

δ. ὅτι ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία δέν ἦταν ποτέ, οὔτε πρόκειται νά εἶναι, ἄσπιλος καί ἀμώμητος, ἀλλά ἦταν καί θά εἶναι ἐσπιλωμένη καί βεβορβορωμένη, ἐφ’ ὅσον πάντοτε ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν, εἰδικά στίς ἡμέρες μας, Ἐπίσκοποι αἱρετικοί μή καταδικασθέντες ὑπό Συνόδου καί

ε. ὅτι ἡ ὀρθόδοξος πίστις (ἡ Ὀρθοδοξία) εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου στήν διάθεσι καί στήν διάκρισι (μᾶλλον διάβρωσι) τῶν Ἐπισκόπων καί δέν ἀποτελεῖ τήν «ἅπαξ παραδοθείσῃ τοῖς ἁγίοις πίστει» (Καθολ. ἐπιστ. Ἰούδα στιχ. 3). Δηλαδή κοντολογίς ἀνατρέπομε ὅλη τήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησιολογία καί πίστι, ἄν παραμείνωμε ἐνσωματωμένοι σ’ ἕναν τέτοιο Ἐπίσκοπο. 

Αὐτό, ὡς ἐκ περισσοῦ ἀναφέρομε ὅτι, εἶναι ἡ καρδιά καί ἡ ὅλη δομή καί ὕπαρξις τοῦ Παπισμοῦ.

Γίνεται λοιπόν φανερό ὅτι ὁ παρών Κανών τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου δέν εἶναι ἕνας ἁπλός ἱερός Κανών (ὅπως θά καταδείξωμε στή συνέχεια συγκρίνοντάς τον μέ ἄλλους), ὁ ὁποῖος δύναται ἄλλοτε νά τηρῆται καί ἄλλοτε νά μήν τηρῆται· ἕνας Κανών, δηλαδή, πού παρέχει ἁπλῶς προτροπή καί δυνατότητα ἐφαρμογῆς καί δέν ἐπισημαίνει ἀνάγκη· ἀλλά εἶναι ἕνας ἱερός Κανών ὁ ὁποῖος μέσα σέ λίγες γραμμές καταγράφει μία ὁλόκληρο ὀρθόδοξο παράδοσι, ἐπισφραγισμένη μέ ἀγῶνες καί θυσίες ἁγίων καί Ὁμολογητῶν· ὁριοθετεῖ ἐπιπλέον τήν ὀρθόδοξον ὁδό, διασφαλίζει ἄσπιλο καί ἀμόλυντο τήν Ἐκκλησία καί ἀπαγορεύει εἰς τήν πίστι κάθε ἀνθρώπινη αὐθαιρεσία. Ὡς ἐκ τούτου γίνεται ἀντιληπτό ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν κινδυνεύει ἀπό τούς ἀποτειχιζομένους ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο, ἀλλά ἀπό τόν ἴδιο τόν Ἐπίσκοπο καί φυσικά ἀπό ὅσους τόν ἀκολουθοῦν καί τόν ἀποδέχονται ὡς Ἐπίσκοπο, ἐνσωματωμένοι ἐκκλησιαστικά μέ αὐτόν.

Ἄλλο θέμα εἶναι, ἄν κάποιοι μετά τήν ἀποτείχισι δημιουργοῦν παρατάξεις καί «ἐκκλησίες», δηλαδή σχίσματα καί ἄλλο, ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ φόβου, νά προτιμοῦμε τήν πλήρη ἐνσωμάτωσί μας μέ τήν αἵρεσι διά μέσου τῆς ἀναγνωρίσεως καί μνημονεύσεως τοῦ αἱρετικοῦ Ἐπισκόπου. Καί σέ τελευταία ἀνάλυσι εἶναι προτιμώτερο τό σχίσμα ἀπό τήν αἵρεσι, διότι τό σχίσμα δημιουργεῖται ἐξαιτίας προσωπικῶν παθῶν καί ἀδυναμιῶν, ἐνῶ ἡ αἵρεσις εἶναι ἄλλο Εὐαγγέλιο, Ἐκκλησία προσωποπαγής καί θεμελιωμένη ὄχι στήν Πεντηκοστή καί στούς ἁγ. Ἀποστόλους, ἀλλά στήν αὐθαίρετη διδασκαλία καί ἑρμηνεία ἑκάστου, αἵρεσις ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σέ ἄλλο Χριστό, τόν ἀντίχριστο καί δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό τήν θεοποίησι τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς καί τῆς ἀπαιτήσεως τῆς ὑποταγῆς τοῦ Θεοῦ εἰς αὐτήν.

Ὡς μικρότερο κακό κρίνει τό σχίσμα ἀπό τήν αἵρεσι καί ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύοντας τόν Α΄ Κανόνα τοῦ Μ. Βασιλείου. Ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Σχισματικοί δέ ὀνομάζονται ἐκεῖνοι ὅπου διαφέρονται πρόν τήν καθολικήν Ἐκκλησίαν, ὄχι διά δόγματα πίστεως, ἀλλά διά κάποια ζητήματα ἐκκλησιαστικά καί εὐκολοϊάτρευτα. Αἱρετικοί δέ ὀνομάζονται ἐκεῖνοι τῶν ὁποίων ἡ διαφορά παρευθύς ἤ ἀμέσως εἶναι περί τῆς εἰς Θεόν πίστεως, ἤτοι οἱ κατά τήν πίστιν καί τά δόγματα, χωρισμένοι ἀπό τούς Ὀρθοδόξους καί παντελῶς ἀπομεμακρυσμένοι» (Πηδάλιον, σελ. 588).

Εἶναι λοιπόν ἁρμόδιο νά ἀναφέρωμε κάποιες σκέψεις διά τό σχίσμα, τό πῶς συντελεῖται καί διατί ἀναφέρει ὁ παρών Κανών τελειώνοντας ὅτι, οἱ ἀποτειχισμένοι ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο πρό συνοδικῆς κρίσεως, ὄχι μόνο δέν κάνουν σχίσμα ἀλλά «σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι».

(Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ, Ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῶν Ἁγίων Πατέρων… περὶ διακοπῆς μνημονεύσεως Ἐπισκόπου, σελ. 42-46).

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Η ΣΤΑΣΗ του Αγίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ έναντι των αιρετικών, ΠΡΟΤΥΠΟ μίμησης για όλους σήμερα! π. Θεόδωρος Ζήσης

Μολυνόμαστε, ὅταν ἐπικοινωνοῦμε

μὲ Οἰκουμενιστὲς Ἐπισκόπους!

π. Θεόδωρος: Μόνο νὰ μὴμιανθοῦμε ἀπὸτὴνκοινωνία μας μὲ τὸν Παπισμὸ καὶ Οἰκουμενισμό, μὲ τοὺς φιλοπαπικοὺς καὶ οἰκουμενιστὰςὈρθοδόξους. Παπισμὸς καὶ Οἰκουμενισμὸς εἶναι αἱρέσεις πολὺπιὸ ἐπικίνδυνες, ἀπὸ τὸν Ἀρειανισμό γιατὶ ἀναιροῦν τὸ σύνολο τῶν δογμάτων τῆς πίστεως.

Μέχρι πότε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶθὰ ἐπιτρέπουμε τὰ ἄλογα κτήνη, τοὺς αἱρετικούς, νὰ λακτίζουν καὶ νὰ μιαίνουν τὰ Ἱερὰ καὶ τὰ Ἅγια τῆς Ὀρθοδοξίας;

Ὅσο ἀπρακτοῦμε καὶ βρίσκουμε διάφορεςπροφάσεις πνευματικοφανεῖς, τὸ βδέλυγμα τῆςἐρημώσεως θὰ ἵσταται ἐν τόπῳ ἁγίῳ. 

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης

Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Ὅταν κινδυνεύῃ ἡ πίστις, ἡ Ὀρθοδοξία, πρώτη πνευματικὴ προτεραιότητα εἶναι ἡ ὑπεράσπισή της, ὁ ἀγώνας ἡ συμπαράσταση πρὸς ὅσους ἀγωνίζονται, ἡ μέχρι θανάτου καὶ αἵματος προθυμία.Ὅλα τὰ ἄλλα πνευματικὰ καθήκοντα ἔπονται. Ὅσοι πράττουν καὶ συμβουλεύουν τὰ ἀντίθετα, ἁπλῶς συγκαλύπτουν μὲ προφάσεις τὴν ἀπροθυμία καὶ δειλία τους, καὶ γίνονται διδάσκαλοι καὶ καθηγητὲς τῆς ἀπραξίας καὶ τῆς ὑποκρισίας.

Ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου ἔναντι τῶν αἱρετικῶν, πρότυπο μίμησης γιὰ ὅλους σήμερα.

Αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε τώρα νὰ κάνουμε ἐδῶ εἶναι νὰ παρουσιάσουμε πῶς ἀντιμετώπισε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ἡ ὁποία ἀπειλοῦσε ἐσωτερικὰ τὴν Ἐκκλησία, ἔχουσα τὴν ὑποστήριξη αὐτοκρατόρων, ἡγεμόνων, πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων, ὅπως συμβαίνει καὶ σήμερα μὲ τὶς παναιρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ εἶναι πολὺ πιὸ ἐπικίνδυνες, γιατὶ ἀναιροῦν τὸ σύνολο τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καὶ μεταβάλουν τὴν θεϊκὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου σέ συνήθη ἀνθρώπινη διδασκαλία, ἀποσύρουν τὸν Θεάνθρωπο Χριστό, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Πατέρας, καὶ ἐγκαθιστοῦν τὸν ἀλάθητο πάπα τῆς Ρώμης καὶ τὴν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν δῆθεν Ἐκκλησιῶν. Ἡ παρουσίαση αὐτὴ εἶναι πολὺ διδακτικὴ καὶ γιὰ ὅσους καμώνονται πὼς δὲν βλέπουν τὸν κίνδυνο, γιὰ"σοβαροὺς" πνευματικοὺς ποὺ παρασύρουν ἢ φέρνουν σὲ πολὺ δύσκολη θέση τὰ πνευματικὰ τους παιδιά, ποὺ βλέπουν καλύτερα μὲ τὰ μάτια τῶν Ἁγίων καὶ ἀρχίζουν νὰ ἀμφιβάλλουν γιὰ τὴν ἀξιοπιστία τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης. 

Καὶ ἀσφαλῶς οἱ Ἅγιοι εἶναι πιὸ ἀξιόπιστοι ἀπὸ τοὺς οποιουσδήποτε Γέροντες καὶ πνευματικούς, ὅταν δὲν ὁργίζονται γιὰ τὴν αἵρεση καὶ δὲν ἀγωνίζονται νὰ τὴν φανερώσουν καὶ νὰ τὴν ἀποδιώξουν.

Ὁ Μ. Αντώνιος, ὅπως μᾶς παραδίδει ὁ «Βίος» του, καὶ στὰ θέματα τῆς πίστεως «πάνυ θαυμαστὸς ἦν καὶ εὐσεβής». Δὲν εἶχε καμμία κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικοὺς Μελιτιανούς, γιατὶ γνώριζε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν πονηρία καὶ τὴν ἀποστασία τους. Ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς Μανιχαίους καὶ ἄλλους αἱρετικοὺς δὲν μίλησε ποτὲ φιλικά, παρὰ μόνο γιὰ νὰ τοὺς νουθετήσῃ καὶ νὰ τοὺς μεταβάλῃ σὲ εὐσεβεῖς καὶ ὀρθοδόξους. 

Πίστευε καὶ ἐδίδασκε ὅτι ἡ φιλία καὶ ἡ συναναστροφὴ μαζί τους εἶναι βλάβη καὶ ἀπώλεια τῆς ψυχῆς.Ἐσιχαίνετο καὶ τὴν αἵρεση τῶν Ἀρειανῶν καὶ παρήγγελε σὲ ὅλους οὔτε νὰ τοὺς πλησιάζουν οὔτε νὰ δέχονται τὴν κακή τους πίστη.Ὅταν τὸν ἐπισκέφθηκαν κάποτε κάτι φανατικοὶ Ἀρειανοί, ἀφοῦ συζήτησε μαζί τους καὶ κατάλαβε πὼς εἶναι ἀσεβεῖς, τοὺς ἔδιωξε ἀπὸ τὸ ὄρος ποὺ ἀσκήτευε, λέγοντας ὅτι τὰ λόγια τους εἶναι χειρότερα καὶ ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῶν φιδιῶν.

Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτελεῖ θὰ λέγαμε κανόνα, ὁ ὁποῖος ὁλοκάθαρα μᾶς παρουσιάζει, ἀψευδέστατα καὶ ἀπλανέστατα, πῶς πρέπει νὰγίνονται οἱ διάλογοι μὲ τοὺς αἱρετικούς, καὶ πῶς πρέπει ἀνθρώπινα καὶ κοινωνικὰ νὰ ρυθμίζουμε τὴ σχέση μας μαζί τους, ἀλλὰ συγχρόνως δείχνει πὼς σήμερα γκρεμίζονται ὅλα τὰ ὅρια ποὺ ἔθεσαν οἱ Πατέρες ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστάς, οἱ ὁποῖοι ἀγκαλιάζουν τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἀσπάζονται ὡς εὐσεβεῖς.

Φοβερὴ ἡ ὀπτασία τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου γιὰ τοὺς αἱρετικούς: 

Ἄλογα κτήνη γύρω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα.

Εἶναι ὄντως φοβερὸ τὸ ὅραμα ποὺ εἶδε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος σχετικὰ μὲ τὴν παρουσία αἱρετικῶν μέσα σὲ ὀρθόδοξους ναούς. Τὸ ὅραμα αὐτὸ αἰτιολογεῖ, ἐξηγεῖ παραστατικὰ γιὰ ποιὸ λόγο οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀπαγορεύουν μὲ συνοδικοὺς κανόνες τὴν εἴσοδο αἱρετικῶν σὲ καθαγιασμένους χώρους, τὴν συμμετοχὴ τους σὲ ἀκολουθίες καὶ λειτουργίες, τὶς συμπροσευχὲς καὶ τὰ συλλείτουργα. 

Οἱ αἱρετικοὶ μὴ δεχόμενοι τὴνδιδασκαλία τῆςἘκκλησίας, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων, ἐπηρεάζονται ἀπὸτοὺς δαίμονες καὶ τὸν πατέρα τους τὸν διάβολο, στὴν προβολὴ πλανεμένων ἀπόψεων.

Συγκλονίσθηκε λοιπόν, καὶ ἐτρόμαξε ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, ὅταν ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ δῇ στὸ ὅραμά του τοὺς Ἀρειανοὺς νὰ περικυκλώνουν τὸ Ἅγιο Θυσιαστήριο ὡς ἡμίονοι (= μουλάρια), νὰ τὸ λακτίζουν καὶ νὰ τὸ μιαίνουν. Τόση ἦταν ἡ λύπη καὶ ἡ στεναχώρια του, ὥστε ἔβαλε τὰ κλάμματα, ὅπως πικράθηκαν καὶ ἔκλαυσαν πολλοὶ εὐσεβεῖς, ὅταν εἶδαν τὸν αἱρεσιάρχη πάπα νὰ εἰσάγεται μέσα στὸν ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Φανάρι, τὸν ὁποῖο μάλιστα Ἅγιο κατήργησε τὸ Βατικανό, καὶ νὰ τὸν μολύνῃ. Εἴμαστε βέβαιοι πὼς, ἂν διαβάσουν καὶ μάθουν αὐτὸ τὸ ὅραμα τοῦ Ἁγίου οἱ πατριάρχες, οἱ ἀρχιεπίσκοποι καὶ οἱ ἐπίσκοποι, ἂν βέβαια ἐξακολουθοῦν ὡς Ὀρθόδοξοι νὰ σέβονται καὶ νὰ ἀκολουθοῦν τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, θὰ διακόψουν τὶς λειτουργικὲς ἀμοιβαῖες φιλοξενίες καὶ ἐπισκέψεις, τὶς ἑβδομάδες συμπροσευχῆς καὶ τὶς ἀποστολὲς ἀντιπροσωπειῶν στὶς θρονικὲς ἑορτές. Γιατὶ διαφορετικὰ θὰ συμπεριλαμβάνονται καὶ αὐτοὶ ὡς συνεργοὶ στὸ φρικτὸ ὅραμα τοῦ Μ. Ἀντωνίου.

Τώρα βλέπουμε νὰ μολύνονται οἱ ναοὶ καὶ τὰ θυσιαστήρια ἀπὸ συμπροσευχὲς καὶ συλλείτουργα μὲ τοὺς «ἀλόγους» αἱρετικοὺς καὶ ἐνισχύουμε τὴν μόλυνση καὶ τὴν ἐπαινοῦμε, συλλακτίζοντες κι ἐμεῖς μέσα εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. 

Μόνη ἐλπίδα γιὰ νὰ ἐπανεύρῃ ἡἘκκλησία τὴν ὁμορφιά της εἶναι ἡ σύσταση καὶ συμβουλὴ τοῦ Μ. Ἀντωνίου: «Μόνον μὴ μιάνετε ἑαυτοὺς μετὰ τῶν Ἀρειανῶν». Μόνο νὰ μὴ μιανθοῦμε ἀπὸ τὴν κοινωνία μας μὲτὸν Παπισμὸ καὶΟἰκουμενισμό, μὲ τοὺς φιλοπαπικοὺς καὶ οἰκουμενιστὰς Ὀρθοδόξους. 

Ἐπειδὴ μέχρι τώρα δὲν τὸ ἐπράξαμε δυναμικὰ καὶ ἀποφασιστικά, γι' αὐτὸ παρατείνει ὁΘεὸς ἐπὶ ἔτη τὴν ὀργή του, τὴν αἰχμαλωσία τῶν Ὀρθοδόξων στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Μέχρι πότε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ θὰ ἐπιτρέπουμε τὰ ἄλογα κτήνη, τοὺς αἱρετικούς, νὰ λακτίζουν καὶ νὰ μιαίνουν τὰἹερὰ καὶ τὰ Ἅγια τῆς Ὀρθοδοξίας; 

Ὅσο ἀπρακτοῦμε καὶ βρίσκουμε διάφορες προφάσεις πνευματικοφανεῖς, τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως θὰ ἵσταται ἐν τόπῳ ἁγίῳ. 

Περιοδικὸ"Θεοδρομία", Ἔτος Θ, Τεῦχος 1, Ἰανουάριος - Μάρτιος 2007 

Ὅλο τὸ κείμενο ἐδῶ.

«ΚΑΖΑΝΙ» ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ!

Η κατάσταση στο Άγιο Όρος, στον προαιώνιο Φάρο της Ορθοδοξίας, έχει αρχίσει και ξεφεύγει με ένα ανεπανάληπτο Πογκρόμ διώξεων αντιοικουμενιστών μοναχών που δείχνει πως κάποιοι θέλουν το Άγιο Όρος φερέφωνο της παναίρεσης του Οικουμενισμού. Καζάνι που βράζει το περιβόλι της Παναγίας.

Μοναχοί διακόπτουν τη μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου Προσπαθώντας να αποφύγει τα χειρότερα που εκ των πραγμάτων έρχονται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ξεκίνησε ένα πογκρόμ διώξεων Αγιορειτών μοναχών που αντιδρούν σθεναρά στα οικουμενιστικά-αιρετικά σχέδιά του. Την ίδια στιγμή πολλές Αγιορείτικες Μονές, οι οποίες είχαν πρωτοστατήσει στη σύγκληση Διπλής Σύναξης και στην αποστολή της επιστολής που κατέγραφε τις θέσεις των Αγιορειτών Πατέρων έναντι των κειμένων της ψευτοσυνόδου του Κολυμπαρίου εξετάζουν την περαιτέρω στάση τους και το ενδεχόμενο διακοπής του μνημοσύνου του Πατριάρχη [σ.σ.: αυτο ήδη έλαβε χώρα στις 8-11-2016 / παλ. ημερ.]. Κι αυτό γιατί οι προσεκτικές πατερικά και θεολογικά τεκμηριωμένες επισημάνσεις τους αγνοήθηκαν παντελώς.

Η Ιερά Επιστασία εξάλλου δέχεται πιέσεις από διαρκώς αυξανώμενη ομάδα Αγιορειτών μοναχών να ασχοληθεί με το καυτό ζήτημα των αποφάσεων της Συνόδου του Κολυμπαρίου και να προχωρήσει σε Διπλή Σύναξη των ηγουμένων των 20 μονών, η οποία θα κρίνει το θέμα της διακοπής της μνημόνευσης, όπως είχε ακριβώς γίνει επί πατριαρχίας των δύο προκατόχων του Βαρθολομαιου [σ.σ.: αυτό έλαβε χώρα προσφάτως όπου η Ιερά Επιστασία έβγαλε τελικό πόρισμα για το Κολυμπαρι και τον Βαρθολομαιο όπου εμμέσως πλην σαφώς έδωσε «χέρι βοηθείας» σε ληστρική Κολυμπαρίου ψευδο-«σύνοδο» και παναιρετικο Βαρθολομαίο!].

Την ίδια στιγμή εκδιώκονται μοναχοί από κελιά της Μονής Χιλανδαρίου και της Μεγίστης Λαύρας [σ.σ.: πλέον εκδιώκονται και οι λοιποί διαφωνούντες που εχουν προβεί σε διακοπή μνημοσύνου από διάφορα κελιά και μοναστήρια ως το κελί Κουτλουμουσίου στο Κάθισμα Αγίου Νικολάου κ.ά.]. Διακοπή μνημοσύνου Ήδη πλησιάζουν τις τρεις εκατοντάδες οι Αγιορείτες μοναχοί που διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη και απροκάλυπτα τον εκλαμβάνουν πλέον ως αιρετικό. Μεταξύ αυτών και ο προϊστάμενος της Μονής Μεγίστης Λαύρας π. Σάββας ο οποίος έπειτα από παρασκηνιακές πιέσεις που ασκήθηκαν από το Φανάρι προς τον ηγούμενο της Μονής αρχιμανδρίτη Πρόδρομο μ εφθηνές δικαιολογίες απομακρύνθηκε από τη θέση του μετά τη δημόσια δήλωσή του ότι διακόπτει τη μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Ο π. Σάββας τιμωρείθηκε εξ αιτίας του αγώνα του κατά του οικουμενισμού σε μία προσπάθεια εκ μέρους του Φαναρίου να σβήσει τις εστίες του αντι-οικουμενισμού που μπορού να ανάψουν μεγάλη φωτιά στο Περιβόλι της Παναγίας.

Με κάθε τρόπο ακόμη το Φανάρι έχει επιστρατεύσει κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο με απώτερο στόχο να καταστείλει τις αντιδράσεις τιμωρώντας παραδειγματικά τους προτοστατούντες σ ‘ αυτές μοναχούς. Σύμφωνα με πληροφορίες τουλάχιστον επτά ηγούμενοι Ιερών Μονών έχουν μπεί στο στόχαστρο του Πατριάρχη. Ειδικοί απεσταλμένοι κληρικοί αλλά και λαϊκοί επισκέπτονται τις «επίφοβες» Ιερές Μονές και βολιδοσκοπούν την αδελφότητα… Εμμέσως μάλιστα υπενθυμίζουν την καθαίρεση του ηγουμένου της Μονής Ξηροποτάμου και δύο άλλων μοναχών πριν από χρόνια όταν ήρθε σε ευθεία αντιπαράθεση με το Φανάρι! Το Άγιο Όρος ομοιάζει, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ως καζάνι που βράζει αφου ολοένα και περισσότεροι μοναχοί πνέουν μένεα κατά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου κατηγορώντας τον ότι πορέυεται σε ολισθηρό αντι-ορθόδοξο δρόμο και εναγκαλίζεται με την αίρεση του παπισμού και όχι μόνο.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό αναμένεται τις προσεχείς εβδομάδες να συνέλθει η Σύναξη Κληρικών και λαϊκών προκειμένου να εξετάσει αφένος μεν την περαιτέρω στάση της και αφετέρου να στηρίξει τους τριακόσιους κελλιώτες μοναχούς που δεν μνημονεύουν τον Πατριάρχη. «Έχω δηλώσει πως σε θέματα Πίστεως και ανηθικότητας, δεν κάνουμε υπακοή, αλλά ακολουθούμε τις επιταγές των Πατέρων, και κατ’ επέκτασιν του Ευαγγελίου. Με καταδικάζετε για αντιεκκλησιαστική συμπεριφορά, διότι ευθαρσώς δηλώνω την αντίθεση μου με τα αιρετικά φρονήματα του Πατριάρχου Βαρθολομαίου», γράφει μεταξύ άλλων στην επιστολή απολογίας του ο γέρων π. Σάββας Λαυριώτης. Με λεπτομέρειες μάλιστα και αδιάσειστα στοιχεία καταγράφει τις ολοφάνερς διολισθήσεις του Πατριάρχη προς την αίρεση. «Η αναγνώριση του παναιρετικού Παπισμού ως εκκλησίας προκύπτει στην πράξη και από την σκανδαλώδη υπόδοχη και συμμετοχή του αιρεσιάρχη και αντίχριστου Πάπα στη θρονική εορτή της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως στις 30 Νοεμβρίου του 2014, κατά την οποία γα πρώτη φόρα μετά το σχίσμα μνημονεύθηκε από τον πατριαρχικό διάκονο στα ειρινικά της Θείας Λειτουργίας ο πάπας ως κανονίκος επίσκοπος φέρων το «επισκοπικόν» του ωμοφόριον.

Τα ίδια πρωτάκουστα και πρωτοφανή δε έγιναν και κατά την επίσκεψη του προηγούμενου πάπα Βενεδίκτου στην Κωνσταντινούπολη (Νοέμβριος 2006), όταν του έψαλαν πολυχρόνιο, ειδικά απολυτίκια, το «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», το εθυμίαζαν οι διάκονοι προσερχόμενο, του έδωσε λειτουργικό ασπασμό ο πατριάρχης μέσα στη Θεία Λειτουργία και του επέτρεψαν να πει το «Πάτερ ημών» και πλέιστα άλλα, με τα οποία κουρελιάσθηκαν οι Ιεροί Κανόνες, που απαγορεύουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς. Και δεν φτάνει αυτό, αλλά προχωρά έτι περαιτέρω και στον διαθρησκειακό Οικουμενισμό». Σην 6ην Παγκόσμια Συνάντηση «Θρησκείας και Ειρήνης» στις 4-1-1994 ο πατριάρχης Βαρθολομαίος δήλωσε: Εμείς η θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουμε στο προσκήνιο τις πνευματικές αρχές του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει να είμαστε ενωμένοι στο πνεύμα του ενός Θεού, Ρκαθολικοί, και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, Ινδοί, Βουδισταί». Ποιόν Θεό εννοεί; Το διευκρινίζει: «Αυτόν που ταιριάζει στον καθένα»!!! («ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» αρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994, και Ορθόδοξος Τύπος 11-9-2009)… ο ίδιος είχε δηλώσει (ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ, αρ. 523, σελ. 12, Γενεύη 1995) ότι «Όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας»…

Τακτικές εκφοβισμού Καταλήγοντας ο π. Σάββας επισημαίνει ότι οι «γνωστές τακτικές καταστολής και εκφοβισμού, τακτικές φιμώσεως και φαλκηδεύσεως, τακτικές στιγματισμού και ενοχοποιήσεως των αντιδρώντων, πέραν του ότι είναι ανοίκειες και αντίθετες προς τα μοναχικά ήθη, δεν πρόκειται σε καμμία περίπτωση να μας πτοήσουν και να μας κάνουν να σιωπήσουμε. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να μας πτοήσουν, όταν στην προσπάθεια μας αυτή έχουμε σύμμαχό μας την υπέρμαχο Θεοτόκο μας… Τό Άγιον Όρος και γενικά ο μοναχισμός ήταν, είναι, και πρέπει να συνεχίσει να είναι ο θεματοφύλακας της αμωμήτου Πίστεώς μας. Σαν Άγιον Όρος, τα 20 μοναστηρία και η Ιερά Κοινότης, μπορούν και επιβάλλεται να ενεργήσουν συμφώνως τη γνώμη των Αγίων της διαχρονικής Εκκλησίας, ώστε, όπως αρμόζει, να ευφρανθούν οι Ορθόδοξοι και να κατεσχηθούν οι κακόδοξοι, και να παύσει ο σκανδαλισμός για την αφωνεία και απραξεία του Αγίου Όρους. Με την πράξη τους αυτή οι Πατέρες της Λαύρας συντάσσονται με τις κακοδοξίες του Πατριάρχου και παίρνουν το μέρος των διωκτών. Και νομίζου πως θα μας φοβήσουν και θα σταματήσουμε την ομολογία μας».

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Ο γκρινιάρης,ο ιδιόρρυθμος,ο κακομοίρης απομακρύνει τους άλλους ανθρώπους από κοντά του

Ο γκρινιάρης, ο ιδιόρρυθμος, ο κακομοίρης, ο απαιτητικός απομακρύνει τους άλλους ανθρώπους από κοντά του. Ο άνθρωπος του Θεού είναι ο αληθινός άνθρωπος. Είναι ο ελεύθερος άνθρωπος. Είναι η χαρά και το καμάρι του κόσμου…

Να είμαστε άνετοι και να μην ενοχλούμαστε από τίποτα. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε αυτή η κατάστασή μας μεταδίδεται και στους γύρω μας.

Η πνευματική μας κατάσταση, κρίνεται από το πόσο μας χαίρονται οι άνθρωποι που είναι γύρω μας, και από το πόσο τους αναπαύουμε, και τους κάνουμε να νιώθουν άνετα…

Ο ταπεινός άνθρωπος γνωρίζει ότι όλα εξαρτώνται από το έλεος του Θεού, γι’ αυτό είναι ολόκληρος ένα άνοιγμα, μια αγκαλιά, ένα πανδοχείο. Οι άλλοι άνθρωποι το νιώθουν αυτό και θέλουν να βρίσκονται κοντά του. Πολύ συχνά πίσω από τις ασθένειες υπάρχει μια λάθος εσωτερική στάση του ανθρώπου. Η εγωιστική απομόνωση ενός ανθρώπου από τους άλλους συνήθως δηλώνει σοβαρό πνευματικό πρόβλημα.

Ταπεινός είναι αυτός που δεν έχει λογισμούς και αφήνεται στον Θεό. Γι’ αυτό είναι και αναπαυμένος…

Ο γκρινιάρης είναι ένας ανώριμος άνθρωπος, που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του και που δεν είναι καλά. Γι’ αυτό του φταίνε πάντα οι άλλοι. Η γκρίνια-μεμψιμοιρία προς τον άνθρωπο και προς τον Θεό είναι το αντίθετο της ευχαριστίας και είναι δαιμονική κατάσταση.

Συνήθως αυτό που φταίει για την κακή μας κατάσταση είναι η στάση μας.

Οι κοσμικοί άνθρωποι, όταν έχουν κάποιο πρόβλημα και δεν είναι καλά, συνήθως ρίχνουν την ευθύνη σε άλλους. Αντίθετα, οι άνθρωποι που ζουν στην πνευματική διάσταση αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα λάθη τα δικά τους αλλά ακόμη και για τα λάθη των άλλων.

Ο Χριστός στον Σταυρό ανέλαβε τις αμαρτίες όλου του κόσμου.

Εμείς καλούμαστε να μιμηθούμε αυτό το ήθος και τότε θα μπορούμε να σχετιζόμαστε με τον κάθε άνθρωπο. Να μιλάμε όμορφα και θετικά στους άλλους. Αυτό δεν είναι κολακεία, αλλά είναι δοξολογία προς τον ίδιο τον Θεό. Ό,τι δίνουμε στους άλλους αυτό μας δίνουν κι αυτοί.

Τον ανισόρροπο άνθρωπο ακόμα και οι δαίμονες τον βαριούνται, επειδή γίνεται τόσο πολύ δικός τους. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Αν έχουμε μέσα μας αλήθεια, σοβαρότητα και χαρά, αυτά εκπέμπονται στους άλλους, και δεν θα μας εκμεταλλευτεί κανείς. Να χαιρόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι και να μην τον βαριόμαστε…

Να μην προσδοκούμε τη χαρά από τα διάφορα «ναρκωτικά» της καθημερινής ζωής,γιατί τα αποτελέσματα δεν θα είναι καλά, ούτε για μας ούτε για τους γύρω μας.

Η κάθε σχέση μας να είναι τέτοια, που να δυναμώνει την παρουσία του Θεού στη ζωή τη δική μας, και του άλλου…

Οφείλουμε να μην μένουμε πάντα οι ίδιοι, αλλά συνεχώς να εξελισσόμαστε και να ωριμάζουμε. Έτσι γινόμαστε ενδιαφέροντες και για τον εαυτό μας και για τους άλλους.

Όταν εγώ είμαι ενδιαφέρων, τότε μπορώ να κάνω ενδιαφέροντα και τον άλλον.

Τα διάφορα γεγονότα της ζωής μας, θετικά και αρνητικά, είναι αφορμές για επαναπροσδιορισμό και επανεκκίνηση της ύπαρξής μας. Οι κολασμένοι την αγάπη του Θεού την αισθάνονται ως τιμωρία.

Ο άνθρωπος της αμαρτίας χάνει την ικανότητα να αισθάνεται την αγάπη των άλλων, να συγκινείται, να συγκλονίζεται. Λειτουργεί μόνο η εγωκεντρικότητά του και η φαντασία του η ξεπεσμένη. Ακόμη και το αίμα σου να χύσεις γι’ αυτόν, θα παρερμηνεύσει την αγάπη σου. (Γέροντας Αιμιλιανός)

Όλα τα προβλήματα ενός ανθρώπου να μην τα αποδίδουμε στην παιδική του ηλικία. Συχνά ο άνθρωπος είναι βολεμένος σε αυτήν του την κατάσταση και δεν θέλει να αλλάξει.

Με άνθρωπο που θέλει να παραμείνει στην προβληματική του κατάσταση να μην πιάνουμε κουβέντα. Να περιφρονούμε την κατάστασή του αλλά όχι τον ίδιο. Να διατηρούμε την ειρήνη μας και να τον έχουμε στην προσευχή μας…

Όταν σε μια κατάσταση, π.χ. σε έναν διάλογο, δεν βγαίνει άκρη, τότε αυτή η κατάσταση είναι δαιμονική. Να σταματάμε αμέσως μια τέτοια κατάσταση ή, ακόμη καλύτερα, να μην την ξεκινάμε.Απαραίτητες προϋποθέσεις για μια αποτελεσματική συζήτηση είναι η ήρεμη κατάσταση των ομιλητών και η εμπιστοσύνη μεταξύ τους.

Αν δεν υπάρχουν αυτά, είναι καλύτερα η συζήτηση να μην ξεκινάει. Ο άνθρωπος που αισθάνεται αδικημένος βρίσκεται σε κατάσταση αμαρτίας. Αντίθετα, αυτός που είναι σε κατάσταση μετάνοιας και προσευχής νιώθει ότι οι άλλοι τον τιμούν και του κάνουν χάρη που ασχολούνται μαζί του. Για να με καταλάβει ο άλλος, οφείλω πρώτα εγώ να καταλάβω τον εαυτό μου, την αλήθεια της καρδιάς μου.

Ο άνθρωπος που είναι σε κατάσταση μετάνοιας ζει την αγάπη του Θεού και τη βλέπει στο πρόσωπο όλων των ανθρώπων. Όσο ελευθερώνομαι από την αμαρτία, τόσο ενώνομαι με όλους. Αντίθετα, όσο βυθίζομαι στην αμαρτία, τόσο αποχωρίζομαι από όλους.

Να μην ασχολούμαστε με την εικόνα μας, με τη γνώμη των άλλων…

Η ενασχόληση με την εικόνα μας είναι πτώση… Να μην ασχολούμαστε με το κουτσομπολιό. Το κάθε μορφής κουτσομπολιό είναι μεγάλος μπελάς, γιατί κουράζει τον άνθρωπο και του αφαιρεί τη δύναμη της προσευχής. 

Όπως προσέχουμε τι τρώει το σώμα μας, έτσι να προσέχουμε και τι δέχεται η ψυχή μας.

Όπως σεβόμαστε το σώμα μας και δεν θέλουμε να αρρωστήσει, έτσι να σεβόμαστε και την ψυχή μας. Οι μεταπτωτικές επιθυμίες έχουν ψέμα και δεν ικανοποιούνται ποτέ. Γι’ αυτό οδηγούν τον άνθρωπο στη σύγκρουση με τον άλλον και στη δυστυχία…Η βαθύτερη επιθυμία της καρδιάς μας είναι η αναζήτηση της αλήθειας, η αναζήτηση του φωτός, η αναζήτηση του Θεού.

Όταν αναζητούμε τον Θεό, οι επιθυμίες μας χριστοποιούνται και δεν έρχονται σε σύγκρουση με τις επιθυμίες του άλλου. Επιθυμούμε τον άλλον, για να του δίνουμε χαρά, όχι για να μας υπηρετεί και να δίνει αυτός χαρά σε μας. Να ικανοποιούμαστε και μόνο με την παρουσία του άλλου στη ζωή μας.

Αυτό ελευθερώνει και εμάς και τον άλλον.

Να έχουμε την παρουσία του Θεού στην καθημερινότητά μας δίνοντας χαρά στους άλλους.

Κι αυτό, όχι για να δοξασθούμε εμείς, αλλά για να δοξασθεί ο Θεός….

Για να μπορούμε να δίνουμε χαρά στους άλλους, βασική προϋπόθεση είναι να μην έχουμε λογισμούς.

Όταν με τη ζωή μας δίνουμε χαρά στους άλλους, και τους κάνουμε να μας βλέπουν ως αγκαλιά και επιείκεια, τότε τους εμπνέουμε και τους στέλνουμε «αδιάβαστους» στον Θεό…!

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Ο μισός Ορθόδοξος

Ο πανεπίκαιρος λόγος του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου…

Γράφει ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης:

‘’Μηδέν γάρ τέλειον εἶναι ὀρθόδοξον, ἀλλ’ ἐξ ἡμισείας, τόν τήν πίστην ὀρθήν οἰόμενον ἔχειν τοῖς δέ θείοις κανόσι μή ἀπευθυνόμενον’’.

(Ἐπιστολή 25. Νικηφόρῳ Πατριάρχῃ, Φατοῦρος σε. 68, στίχ. 11, P.G.99,988C)

Αυτός ο οποίος νομίζει ότι έχει Ορθόδοξο Πίστη, αλλά δεν βαδίζει σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες, είναι μισός Ορθόδοξος.

‘’...τόν τήν πίστην ὀρθήν οἰόμενον ἔχειν’’. 

Δηλαδή, εκείνος πουνομίζει ότι έχει Ορθόδοξο Πίστη, αλλά στην ουσία δεν την έχει. 

Και δεν την έχει, διότι απουσιάζει η συμφωνία των Ιερών Κανόνων.

http://salpismazois.blogspot.gr

Ανοικτή Επιστολή Γέροντος Σάββα Λαυριώτη προς την Γεροντικήν Σύναξιν της Ι.Μ.Μ.Λαύρας

ΓΕΡΩΝ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ, 

ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ, 

ΙΕΡΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ 

ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Τετάρτη 18-01-2017 Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου Αλεξανδρείας

Σύμφωνα με την επιθυμία του Γέροντος Νεκταρίου αναρτούμε την Ανοικτή Επιστολή του Γέροντος Σάββα Λαυριώτη προς την Γεροντικήν Σύναξιν της Ι.Μ.Μ.Λαύρας. 

Θα διαβάσετε και θα φρίξετε για την ναζιστική συμπεριφορά του Ηγουμένου και των επιτρόπων της Ι.Μ. Μ. Λαύρας προς τους Κελλιώτες Μοναχούς που έχουν υπογράψει επιστολές διαμαρτυρίας Ορθοδόξων Μοναχών.

Και στην νέα ανάρτηση θα παραμείνει πρώτη η καταγγελία του Γέροντος Νεκταρίου με τα σχόλια κατά του Ηγουμένου της Ι.Μ. Μ. Λαύρας και θα ακολουθήσει η Ανοικτή Επιστολή του Γέροντος Σάββα Λαυριώτη προς την Γεροντικήν Σύναξιν της Ι.Μ.Μ.Λαύρας. 

Ζείτε εν μετανοία αδερλφοί μου, οι καιροί είναι δύσκολοι. ΜΕ ΤΗΝ ΝΙΚΗ.

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη 

Παναγία Αρβανίτισσα 

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός

ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΩ ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ

Το Άγιον Όρος δεν είναι μόνον δικό σας αλλά και δικό μας. Διεκδικούμε τον Άγιο Τόπο μας.

Ηγούμενε της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους Πρόδρομε, είσαι ΚΙΝΑΙΔΟΣ. 

Ως τέτοιος και τοιούτος δεν έχεις το δικαίωμα εσύ και οι ομόφρονες στην αίρεση του οικουμενισμού συνεργάτες σου, να διώκετε εκτός Ιεράς Μονής και με ημερομηνία τελεσιγράφου (τέλη Ιανουαρίου 2017), τον ομολογητή της Ορθοδόξου ημών Πίστεως Γέροντα Σάββα Λαυριώτη και τους ομολογητάς της Ορθοδόξου ημών Πίστεως, έξι Ρουμάνους Μοναχούς από την Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου. 

Που το πάτε Λαυριώτες; Θέλετε να κάνετε το Περιβόλι της Παναγίας μας, κήπο τέτοιων και τοιούτων οικουμενιστών;

Δείξατε μεγάλη κακία στον Γέροντα Σάββα και στους υπόλοιπους Πατέρες, ως γνήσιοι προβατόσχημοι λύκοι. Δεν σας αντέχουμε άλλο.Παρακαλώ τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον Θεό της Αγάπης, πριν λήξει η ημερομηνία του τελεσιγράφου σας, να ευλογήσει να αναγνωσθεί η εξόδιος ακολουθία του ΚΙΝΑΙΔΟΥ ηγουμένου σας και ακολούθως η δική σας.

Υπολείπεται πολύς χρόνος και για διαμαρτυρία αλλά και για μετάνοια.

Αν ο ηγούμενος νομίζει ότι τον αδικώ, έχει το δικαίωμα να προτείνει εξέταση Ιατρών η ότι άλλο νομίζει.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης

Ανοικτή Επιστολή Γέροντος Σάββα Λαυριώτη προς την 

Γεροντικήν Σύναξιν της Ι.Μ.Μ.Λαύρας

Εἰς γνώσιν τοῦ Εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου Πληρώματος

Ἐν πρώτοις, σᾶς ἀπευθύνω αὐτήν τήν ἐπιστολή ἀνοικτά, διότι ἐδώ καί καιρό ἔχετε σταματήσει νά διαβάζετε δικά μου γράμματα, καθώς καί τά γράμματα διαμαρτυρίας πού στέλνουν κάποιοι στό μοναστήρι διά τόν διωγμό μου, καί τόν διωγμό ἄλλων Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν. Κοινῶς τά ἐναποθέτετε εἰς τόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Διά αὐτόν τόν λόγο, μέ ἀναγκάζετε νά δημοσιεύσω στό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα τόν διωγμό πού ἔχετε ἐξαπολύσει ἐναντίον τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων καί ἐμοῦ προσωπικά, πού ὑπογράφουμε κείμενα διαμαρτυρίας γιά τά αἱρετικά καί ἀντίχριστα ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου, διότι ἔχει ἀρχίσει νά παίρνει ἀνεξέλεγκτες διαστάσεις.

Πρίν ἀπό λίγους μῆνες, ὁ π. Θεολόγος, μέλος τῆς ἀδελφότητος τῶν Θωμάδων Μικράς Ἁγίας Ἄννης, ζήτησε χαρτί ἀπό τήν Λαύρα γιά νά τό χρησιμοποιήσει διά νά προχωρήσει σέ ἐπέμβαση εἰς τούς ὀφθαλμούς του καί ἐσεῖς δέν τοῦ τό χορηγήσατε, διότι εἶχε ὑπογράψει τήν πρώτη σχετική συλλογική ἐπιστολή τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων. Τό αὐτό πράξατε καί μέ τόν Γέροντα Συμεών, ἀπό τήν Σκήτη τῶν Καυσοκαλυβίων, πού ἐνῶ σᾶς ζήτησε ἄδεια γιά ἰατρικούς λόγους, ἐσεῖς δέν τοῦ χορηγήσατε γιά τόν αὐτόν λόγο, καί ἐπειδή βγήκε ἀναγκαστικά ἐκτός Ἁγίου Ὄρους μετά ἀπό ἀναμονή ἀπαντήσεώς σας ἐπί δύο μῆνες, τόν καλεῖται γιά νά ἀπολογηθεί. Φυσικά νά μήν ξεχάσουμε πώς ἔχετε πάρει ἀπόφασει ὄτι ὅποιος ὑπογράφει τά κείμενα διαμαρτυρίας διά τίς πράξεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, δέν θά τοῦ χορηγεῖται κανένα χαρτί καί καμμία ἐξυπηρέτηση!. Πράγμα ἐντελῶς παράνομο καί σίγουρα ἀπάνθρωπο.

Στόν πατέρα Χερουβείμ, ἄνευ δίκης, καί μέ κατηγορίες ἀβάσιμες συκοφαντικές καί καθόλα ψευδεῖς, τόν ἐκδιώκετε ἀπό τό κελλίον του, δίνοντάς του μάλιστα προθεσμία 2 μηνῶν!! χωρίς νά τοῦ ἀπευθύνετε τόν λόγο, νά ἀπολογηθεῖ, ἤ νά τοῦ ἐπιδοθεῖ κατά τόν νόμο τό κατηγορητήριον, ἔτσι ὥστε νά παραβαίνετε κατάφωρα τόν Καταστατικό Χάρτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σέ πάνω ἀπό 10 ἄρθρα (7, 47, 54, 55, 56, 57, 58, 61, 62, 70, 72, 73, 78). Ἀκόμα καί στά Φασιστικά καθεστώτα, παρέχουν τό δικαίωμα στόν κατηγορούμενο νά περάσει ἀπό δίκη, ἔστω καί εἰκονική, καί ἐσεῖς πατέρες, καταδικάζετε ἐρήμην; αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη σας;ἀγάπη ἀμέριστη μόνο γιά τόν ἐξωμότη Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ἐπειδή ἔχει τήν ἐξουσία νά σᾶς καθαιρέσει; Αὐτό φοβάστε πατέρες;

Τό αὐτό πράξατε καί μέ τήν καθαίρεσή μου ἀπό τό προϊσταμενικό ἀξίωμα, καί ἐνῶ κατέθεσα ἔφεση, αὐτή πετάχθηκε στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Παντοῦ παρανομία.

Τήν 17/30-12-2016 μοῦ στείλατε γράμμα, (δέν μπήκατε κἄν στόν κόπο νά μέ καλέσετε στά γραφεῖα γιά νά συζητήσουμε τό θέμα) πού μέ πληροφορεῖτε πώς ἀποφασίσατε, (δίκη ἐρήμην τοῦ κατηγορουμένου διά μία εἰσέτι φορά) πώς ἀφοῦ ἔχω διακόψει τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, καί λόγῳ τῆς δικῆς μου δῆθεν ἐκκλησιαστικῆς ἀποξενώσεως «ὑφ’ ὑμῶν ἐπιλεγεῖσαν ἀκοινωνησίαν» τήν διαγραφήν μου ἀπό τό μοναχολόγιον τῆς Μονῆς τήν 31-1-2017, ἐάν δέν μετανοήσω καί ξανακοινωνήσω μέ τήν Λαυριωτικήν ἀδελφότητα.

Τώρα τηλεφωνῆτε σέ Πατέρες τῶν ὁρίων τῆς Λαύρας, τούς κάνετε ἐπισκέψεις, καί τούς φοβερίζετε πώς ἀν δέν ἀνακαλέσουν τίς ὑπογραφές τους, θά τούς ἐκδιώξετε ἀπό τά κελλιά τους, ὅπως κάνατε καί μέ τόν πλανεμένο π. Σάββα, πού τόν διώξατε ἀπό τό Μοναστῆρι.

Παντοῦ λέτε πώς ὅποιος δέν δέχετε τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας καί εἶναι σχισματικός. Ἀλήθεια πατέρες, σχισματικός καί αἱρετικός εἶναι αὐτός πού τηρεῖ τούς ἱερούς κανόνες καί ἐλέγχει καθηκόντως τόν Πατριάρχη (σύμφωνα μέ τόν ἅγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη καί πλήθος ἄλλων) ἤ ὁ κ. Βαρθολομαῖος πού τούς καταπατεῖ, πού ὑβρίζει τούς Ἁγίους λέγοντας ὅτι: Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν [τὸ Σχίσμα] προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»!!!, καί ποιεῖ τό Εὐαγγέλιον ἴσο μέ τό δαιμονικό κοράνιον; Τυφλωθήκατε τελείως; Σᾶς ἔχουμε γράψει ἐπανειλημμένως τίς αἱρέσεις πού κηρύττει γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ὁ πατριάρχης, καί ἀπάντηση δέν πήραμε.Ἄρα πατέρες, ἀφοῦ ἀκολουθεῖτε τόν Πατριάρχη, συμφωνῆτε καί ἔχετε τήν ἴδια πίστη. Δηλαδή πιστεύετε ὅ,τι καί αὐτός (Στό τέλος τοῦ κειμένου παραθέτουμε τά πιστεύω του.) Διά αὐτόν τόν λόγο δέν μνημονεύουμε τόν Πατριάρχη πατέρες, καί δέν ἔχουμε κοινωνία μέ ἐσᾶς, διότι δέν ἔχουμε τήν ἴδια πίστη. Τήν Ὀρθόδοξο Πίστη. Ἐμεῖς δέν πιστεύουμε πώς τό κοράνιον εἶναι ἅγιον καί ἴσο μέ τό Εὐαγγέλιον. Δέν πιστεύουμε πώς ὅλες οἱ Θρησκεῖες σώζουν καί εἶναι ὀδοί σωτηρίας. Ἐμεῖς ξέρουμε μίαν ὁδό σωτηρίας. Τό Εὐαγγέλιο. Τόν ἴδιο Τόν Χριστό. «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια». Αὐτό λέει ὁ Κύριος. Γιά αὐτό καί ἔχυσαν τό αἷμα τους οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί οἱ Ὁμολογητές τῆς Πίστεώς μας, γιά νά μήν ἀλλάξουν οὔτε ἕνα ἰῶτα, ἤ μία κεραία. Καί αὐτούς ἀκολουθοῦμε, καί γιά αὐτό μᾶς διώκετε. Ὄχι γιά λόγους ἀνυπακοῆς, ἀλλά γιά λόγους πίστεως. Νά ξέρετε ὅμως, πώς τό κατ’ ἐξοχήν γνώρισμα τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὁ διωγμός. Ἄν νομίζετε πώς θά σᾶς φοβηθούμε καί θά κάμψετε τό Ὀρθόδοξο φρόνημά μας, καί θά «κάτσουμε φρόνιμα», πλανάσθε. Δέν μᾶς φοβίζουν οἱ ἀπειλές σας, καί ἀκόμη περισσότερο οἱ ποινές πού μᾶς ἐπιβάλλετε (παρανόμως καί χωρίς καμμία ὑπόσταση). Μᾶς χαροποιεῖ τό γεγονός πώς ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ θά ἀπολογηθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ μας πώς κρατήσαμε τήν Πίστη μας ἀλώβητη ἀπό τόν ἐπάρατο Οἰκουμενισμό. Δέν ξέρω ὅμως γιά σᾶς τί θά ἔχετε νά ἀπολογηθεῖτε. Τήν ὑπακοή σας στόν Πατριάρχη καί σέ αὐτά πού διδάσκει;

Τώρα πλέον, ἐπίσημα καί συνοδικά, ὁ κ. Βαρθολομαῖος καί οἱ σύν αὐτῷ (τό συνάφι του, αὐτοί πού συνάγουν μέ αὐτόν, πού ἔχουν τό ἴδιο πιστεύω μέ τήν λεγομένη Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο), ἀποδομοῦν τήν Ἱερά Παράδοση, τίς Οἰκουμενικές Συνόδους, ἀναγνωρίζοντας τό Π.Σ.Ε καί τίς αἱρέσεις ὡς Ἐκκλησίες, καί θέτοντας ὡς βασική Θεολογική πλέον γραμμή τῆς Ἐκκλησίας τήν αἱρετική θεολογία τοῦ ἐπισκόπου Περγάμου κ. Ζηζιούλα. Καί ἐσεῖς γιά μία ἀκόμη φορά, δηλώνετε πώς ἡ λεγομένη ΑκΜΣ τῆς Κρήτης εἶναι Ὀρθοδοξότατη, καί ὅτι ὅποιος εἶναι ἀντίθετος μέ αὐτήν εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας!!!.

Διά αὐτόν τόν λόγω, ὅπως καί ἐσεῖς μοῦ γράψατε, «μετά πολλῆς τῆς λύπης, γιά μίαν εἰσέτι φοράν», σᾶς γράφω ὀλίγα τινά, πρός βοήθειαν ὑμῶν ὅπως συναισθανθῆτε τό ἀδιέξοδον καί τάς ἐπικινδύνους ἀτραπούς ὅπου βαδίζετε, αὐτῶν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Ἐξ’ ὀνόματος τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ὅπου ἔχουμε διακόψει τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου, προτρεπόμεθα ὑμῖν καί ἀπευθύνομεν ἔκκλησιν πρός ὑμᾶς, πρός τήν ἀγαπητήν Λαυριωτικήν ἀδελφότητα, ὅπως διακόψετε τό μνημόσυνον τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, καί σταματήσετε τήν καταραμένη παράδοση ὅπου ἔχει ἡ Λαύρα νά προδίδει τήν ἀμώμητον ἡμῶν Ὀρθόδοξον Πίστιν. Σταματήστε νά μιμεῖσθε τούς ἐπί Βέκκου Λαυριῶτες πατέρες, ὅπου ἐνῶ εἰς τό ὑπόλοιπον Ἅγιον Ὄρος εἴχαμε παραγωγή Ἁγίων, εἰς τήν Λαύρα εἴχαμε ἐξωμότες. Ἀκόμη καί στήν σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας, εἷς ἐκ τῶν ἀντιπροσώπων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Λαυριώτης ὤν, συντάχθηκε μέ τούς ἑνωτικούς.

Σᾶς ἀπευθύνουμε ἔκκλησιν ὅπως συνταχθεῖτε μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, καί καταδικάσητε ἔργοις καί λόγοις τόν ἐπάρατο Οἰκουμενισμό καί τόν πρωτεργάτη του κ. Βαρθολομαῖο καί τούς σύν αὐτῷ, ἔτσι ὥστε νά ἐμπλησθεῖ χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα πού περιμένει τήν Πατερική ἀντίδραση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί σάν μοναστήρι νά βγοῦμε μπροστά στόν ἀγῶνα κατά τῆς αἱρέσεως πού μᾶς ἀποξενώνει παντελῶς ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦν Χριστόν. Ἀν θέλετε ὅμως πατέρες νά συνταχθεῖτε μέ αὐτούς, καί νά γίνετε κοινωνοί τῆς παναιρέσεως, ἐμεῖς σᾶς δηλώνουμε πώς δέν θά σᾶς ἀκολουθήσουμε στά βάραθρα τῆς ἀπωλείας ὅπου ἀποφασίσατε νά βαδίσετε, καί θά μᾶς βρεῖτε δυστυχῶς ἐναντίους. Πάντα ὅμως θά προσευχόμαστε μέ ἀγάπη καί πόνο νά καταλάβετε τό σφάλμα που ἔχετε ὑποπέσει χάριν φιλοπροσωπίας, ἔτσι ὥστε νά μήν καταδικάσετε τήν ἀθάνατη ψυχή σας εἰς τό αἰώνιο πῦρ, πρᾶγμα πού ὁλόψυχα ἀπευχόμαστε.

«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις. Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β’ Κορ. 6.14).

Ἐπί δέ τούτοις, διατελῶ μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης

Υ.Γ1. Ἀν ἐπιμείνετε στό νά διώκετε τούς ἀντιφρονοῦντες πατέρες, κάθε νέο διωγμό θά τόν δημοσιεύουμε στό διαδίκτυο καί στόν Ἐκκλησιαστικό Τύπο.

Υ.Γ2. Ἤδη ἔχετε προβεῖ σέ περαιτέρω παράνομες ἐνέργειες πού θά δημοσιευθοῦν λίαν συντόμως.

Τά πιστεύω τοῦ Πατριάρχου κ.Βαρθολομαῖου:

Πιστεύει καὶ κηρύττει τὶς ἰδέες τοῦ Ἀντίχριστου Οἰκουμενισμοῦ: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας».[1]Ἡ μεγαλύτερη ὕβρις ὅλων τῶν ἐποχῶν ἐναντίον τοῦ Χριστού .Μόνο ἕνας διάβολος θὰ μποροῦσε νὰ υποστηρίξει τέτοια πράγματα. Καὶ ὅμως οἱ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς προσκυνάτε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!

Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή»[2] καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό.[3]

Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές, [4] διαφωνώντας ἀκόμα καί μέ τον Κύριο!

Ὀνομάζει «εὐλογημένη»καὶ τιμᾷ τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ἐκεῖ ποὺ ὑβρίζεται ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Θεοτόκος.[5]

Πιστεύει καὶ κηρύττει τὴν βασικὴ ἀρχὴ τῆς Μασονίας ὅτι δηλαδή: «ἕκαστος νὰ λατρεύῃ τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…». «Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τὸν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τὴν πίστιν μεταξὺ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν».[6]

Ἐπιδιώκει τὴν κατάργηση ἢ τροποποίηση πλειάδας Ἱερῶν Κανόνων, κάτι, ποὺ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι γνώρισμα αἱρετικοῦ ἀνθρώπου.[7]Ὀνομάζει τοὺς Ἱ. Κανόνες: «Τείχη τοῦ αἴσχους».[8]

Πιστεύει καὶ κηρύττει -σὲ ἀντίθεση μὲ δεκάδες Συνόδους καὶ ἑκατοντάδες Ἁγίους- ὅτι ἡ Ρωμαϊκή «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Τὸ 1995 συνυπέγραψε μὲ τὸν Πάπα «ΚΟΙΝΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΠΙΣΤΕΩΣ». Το 2011 δηλώνει σε σπουδαστές παπικού πανεπιστημίου. Κατήχησε μάλιστα και τὴν νεολαία ὑπὲρ τοῦ Πάπα. «Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέχτηκε ἐπίσκεψη ὁμάδας φοιτητῶν τοῦ Ποντιφικοῦ Ἰνστιτούτου Sant Apollinare. Ἀναφερόμενος στοὺς φοιτητὲς τοὺς εἶπε: «Ἀκολουθῆστε τὸν Πάπα. Ὁ Πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΣΤ΄ εἶναι ἕνας μεγάλος θεολόγος ποὺ κάνει καλὸ σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες. Ἀκολουθῆστε τον μὲ ἀγάπη καὶ συμπάθεια».[9]

Συμπροσευχήθηκε μὲ Προτεστάντες ποὺ εἶναι διαστρεβλωτὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ, ὑβριστὲς τῆς Θεοτόκου, περιφρονητὲς τῶν Ἁγίων μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὡς Eἰκονομάχοι, βρίσκονται ὑπὸ τὸν ἀναθεματισμὸ τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κάνει ἀποδεκτὸ τὸ βάπτισμα τῶν Προτεσταντῶν (Λουθηρανῶν).[10]

Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1993 προέβη σὲ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἀνάμεσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ στὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Ἡ κάθε πλευρὰ ἀναγνώρισε τὴν ἄλλη ὡς Ὀρθόδοξη. Τὶς καταδίκες καὶ τὰ ἀναθέματα τῆς 4ης Οἰκουμενικῆς πρὸς τοὺς Μονοφυσίτες (ποὺ τὰ ἐπανέλαβαν οἱ ἑπόμενες Σύνοδοι) τὰ ὀνομάζει «παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος ποὺ ἔχουν ξεπεραστεῖ» ἀφοῦ «δὲν ὑπάρχει θεολογία ποὺ μᾶς χωρίζει»![11]

Ἀναγνωρίζει τὶς χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν.[12]

Τὸ 1991 στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου ἀποδέχτηκε τὰ μυστήρια τῶν καθὼς καὶ τὴν Οὐνία...».[13]

Στὸ συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε., τὸ 2006, στὸ Porto Alegre, ἀποδέχτηκε τὴν κοινὴ δήλωση μὲ τοὺς Προτεστάντες, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὅτι οἱ 348 ἐκκλησίες -μέλη τοῦ ΠΣΕ- εἶναι γνήσιες ἐκκλησίες. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Οἱ ποικίλες αἱρετικὲς διδασκαλίες τῶν Προτεσταντῶν θεωροῦνται ὡς διαφορε-τικοὶ τρόποι ἐκφράσεως τῆς ἰδίας πίστεως καὶ ὡς ποικιλία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δεχόμενοι ἔτσι ὅτι τελικὰ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις!! «Αὐτὲς οἱ ἐκκλησίες καλοῦνται νὰ συμβαδίζουν ἀκόμη καὶ ὅταν διαφωνοῦν».[14]

Μὲ τὰ παραπάνω δεδομένα ἀρνεῖται τέσσερα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

Εἶναι Ἁγιομάχος καὶ Πατρομάχος. Εἶπε: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν [τὸ Σχίσμα]προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»!!![15] Είναι απροκάλυπτα αγιομάχος. Αὐτὸς ὅμως ποὺ βλασφημεῖ τοὺς Ἁγίους εἶναι ἀντίχριστος.[16]

Δηλώνει ότι είναι : «Eὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων. Για τον ιερό Χρυσόστομο βεβαίως η Συναγωγή «είναι χώρος δαιμονίων που συνάζονται οι σταυρωτές του Χριστού και θεομάχοι»[17]

[1] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994. «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ «Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004, «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995.

[2] Ἀντιφώνηση πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ Ἰρὰν MohamendKhatami στὶς 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 606, σ. 2 . «Ὀρθ. Τύπος», 15/3/2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 563, σ. 21.

[3]www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Ἐκκλ. Πρακτορεῖο Εἰδήσεων www.amen.gr 20/1/2013.

[4] «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.

[5] Νέα Ὑόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο «Μακκαβαίων» μὲ τὸ ὁποῖο τὸν «τίμησε» ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς πόλης.

[6] Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.

[7] Ἀρχιμ. Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Θεσ/κη 1970, σ. 15.

[8] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.

[9] http://entoytwnka.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html#ixzz1cja7kdc6

[10] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 640/31-10-2004: «Κοινὸν ᾿Ανακοινωθὲν τῆς 13ης συναντήσεως μεταξὺ Θεολόγων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως καὶ τῆς Εὐαγγελικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν Γερμανίᾳ» (16-22.9.2004).

[11] www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816

[12] Στεφανίδου Β., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σ. 711.

[13] Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τεῦχ. 4ο.

[14] «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπὶ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.

[15] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Ἐκκλ. Ἀλήθεια» 16.12.1998 καὶ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» 26-2-1999.

[16]Ἀποκ. ιγ΄6.

[17] Λόγος Κατά Ιουδαίων, 2,4,6

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr

Διηγησεις για τους τυμπανιαιους Γ Δαμαστκηνου κ Γ Νηφωνος

Alipios Kapsala

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ένας επίσκοπος ΠΑΛΙΚΑΡΙ! : Στην Κρήτη έγινε μια διαβολική, αντίχριστη Σύνοδος. Αρχιερείς, πατριάρχες και επίσκοποι δεν ομολόγησαν την λυτρωτική Ορθόδοξη πίστη, αλλά προσχώρησαν στις πλάνες, στις αιρέσεις, υπέγραψαν αιρετικά ντοκουμέντα και γίνανε με τη σειρά τους αιρετικοί

"... Στην Κρήτη έγινε μια διαβολική, 

αντίχριστη Σύνοδος. (...)

Αρχιερείς, πατριάρχες και επίσκοποι δεν ομολόγησαν την λυτρωτική Ορθόδοξη πίστη, αλλά προσχώρησαν στις πλάνες, στις αιρέσεις, υπέγραψαν αιρετικά ντοκουμέντα και γίνανε με τη σειρά τους αιρετικοί."

ΕΤΣΙ ομολογούν οι αληθινοί Επίσκοποι. Που νοιάζονται πραγματικά για το ποίμνιο τους και το προστατεύουν από τους "λύκους". 

ΑΥΤΟ είναι ΟΜΟΛΟΓΙΑ ξεκάθαρη και όχι τα "ήξεις αφίξης" που επιδιώκουν να τα έχουν καλά και με τους "χριστιανούληδες" και με τους "επαγγελματίες" συναδέλφους τους (δεσποτική εξουσία).

Όχι σαν κάτι άλλους "νάνους", που τους κάναμε "λέοντες" ενώ δεν τόλμησαν να ψελλίσουν μια λέξη και με την σιωπή τους συναίνεσαν ήδη στην καθιέρωση της αίρεσης από την επίσημη Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και θα μείνει το όνομα τους στην εκκλησιαστική ιστορία με την ταμπέλα της προδοσίας.

Ο επίσκοπος συγχαίρει και ευχαριστεί τον πιστό λαό που κράτησε αμόλυντη την ορθόδοξη πίστη.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ακολουθεί το εξαιρετικό κείμενο - διακήρυξη:

Πανιερώτατος Λογγίνος Ζαρ [1] του Μπαντσένι:

Κήρυγμα για τη Σύνοδο της Κρήτης.

Ευχαριστώ τους χριστιανούς ορθόδοξους που στάθηκαν φρουροί της Ορθόδοξης Πίστης. Ήταν ένα αρκετά δύσκολο έτος, με δοκιμασίες. 

https://youtu.be/0GTnz13IIJQ

‘Έγινε στη Κρήτη μια διαβολική, αντίχριστη Σύνοδος που δεν είχε καμία βάση - δεν βασίστηκε στις επτά Συνόδους της Ορθόδοξης Εκκλησίας -, που υπέγραψε αδιάντροπα αιρετικά ντοκουμέντα, που πουλήθηκε στον σατανά και τώρα είναι, φυσικά, δύσκολο να αναγνωρίσουμε πια, εκείνους τους αρχιερείς, πατριάρχες και επισκόπους που δεν είχαν τον κοινό νου να ομολογήσουν την λυτρωτική Ορθόδοξη πίστη, αλλά προσχώρησαν στις πλάνες, στις αιρέσεις, υπέγραψαν αιρετικά ντοκουμέντα και γίνανε με τη σειρά τους αιρετικοί, όπου δεν τους αναγνωρίζουμε πια ως Εκκλησία και ευχόμαστε ένα πράγμα μόνο, να τους γυρίσει ο Θεός στην μετάνοια, να αποστρέφονται την ληστρική ψευδό-σύνοδο της Κρήτης. Και θα ήθελα να πω σήμερα σε όλους σας, ίσως να το ακούσουν και αυτοί, οι μοναχοί του Αγίου Όρους, από την Σκήτη Προδρόμου, οι μοναχοί από την ρουμάνικη σκήτη κλείσανε τις πόρτες στους αιρετικούς και δεν τους άφησαν να μπούνε στο μοναστήρι τους` πήγε πρόσφατα ένας μητροπολίτης και του κλείσανε τις πόρτες στα μούτρα διότι έχει υπογράψει τα αιρετικά ντοκουμέντα της Κρήτης και πουλήθηκε στον Αντίχριστο.

Αδέλφια, έτσι πρέπει να κάνουμε, πρέπει να μη αποδεχόμαστε τίποτα απ’ αυτά που μας εισάγουν στην Ορθόδοξη πίστη μας, πρέπει να μείνουμε θερμοί ομολογητές, μέσα στην πίστη μας, μέσα στην Εκκλησία μας` να μην προδώσουμε ούτε την Εκκλησία μας, ούτε το έθνος μας` και να μην προδώσουμε τον Θεό, τον Ένα Θεό` μια μόνο Πίστη και ένα μόνο […?]

Έτσι να μείνετε! Να μη φοβάστε, όταν η πίστη κινδυνεύει πρέπει να βγούνε και οι ερημίτες, και οι μοναχοί, όλοι πρέπει να βγούνε, να φωνάζουνε, να υπερασπίζουν την σωτήρια, Ορθόδοξή μας πίστη.

Να ντρέπονται όσοι ακόμα εμμένουν στις αιρέσεις τους, θέλοντας να καταστρέψουν την Πίστη και την Εκκλησία του Χριστού` θα τους καταστρέψει ο Θεός, θα πάνε στην κόλαση με τις αιρέσεις τους. Έτσι είχε πει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ότι δεν γνωρίζουμε ούτε τα χρόνια, ούτε τους καιρούς, είχε, όμως, ειπωθεί ότι οι αρχιερείς στα έσχατα θα πάνε στη κόλαση.

Ιδού γιατί θα πάμε στη κόλαση – γιατί κι εγώ δεν ήξερα για ποιο λόγω: για την προδοσία της πίστεως, επειδή έχουμε επιτρέψει να διεισδύουν οι αιρέσεις, επειδή σήμερα θέλουμε να ενωθούμε με εκείνους που φέρνουν σκυλιά στη λειτουργία και τους ψέλνουν εξόδιο ακολουθία. Με αυτούς θέλουμε να ενωθούμε και να […] εκείνο τον «Άγιο Παύλο» που να καταστρέψει τον Θεό και τη Πίστη.

Σας ευχαριστώ, αδέλφια, για την πίστη και την ιερή αλήθεια! 

Πηγαίνετε και ομολογήστε την Αλήθεια και κανείς να μην προσπαθεί να μας ταΐζει με το ζόρι άλλη πίστη, να μας αλλάζει το μυαλό, να μας πειράζει τον εγκέφαλο. Εμείς έχουμε μια σωτήρια, ορθόδοξη πίστη για την οποία έχουν υποφέρει, έχουν πεθάνει εκατομμύρια μάρτυρες` οι φυλακές ήταν γεμάτες, αλλά δεν πρόδωσαν, δεν πούλησαν την πίστη τους, δεν άλλαξαν υπέρ των παπικών συμφερόντων και ούτε δέχτηκαν καμία από τις αιρέσεις που προσπάθησαν να φέρουν στην ορθόδοξη μας πίστη.

Ευφραίνεστε χριστιανοί, διότι είστε στον καλό τον δρόμο, φυλάξτε τα δόγματα, τους κανόνες, την αληθινή ορθόδοξη πίστη που είναι η μοναδική λυτρωτική πίστη. Εκείνοι που χάθηκαν, που ακολουθούν τις αιρέσεις, που κατάντησαν να πολεμάνε τον Σταυρό του Κυρίου, την Υπεραγία Θεοτόκο, την Εκκλησία και ότι ιερό και όσιο έχουμε. Να αισθανθούν την ντροπή, να κλάψουν τις αμαρτίες τους και να επιστρέψουν, με πίστη και μετάνοια, στην Ορθόδοξή μας Εκκλησία. 

Και όσοι έχουν αποδεχτεί την Σύνοδο της Κρήτης, λέγοντας ότι δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε στην ιστορία κάτι τόσο καλό και όμορφο, να ντρέπονται και να γυρίσουν στους κόλπους της Εκκλησίας των παππούδων και των προπατόρων μας που μας είχαν πει ούτε μια «ι» να μην αλλάξουμε, κι’ αν κατεβεί άγγελος εξ ουρανών να δώσει άλλο ευαγγέλιο, ανάθεμα να είναι. 

Καταλαβαίνουν τώρα, αυτοί, τι τους περιμένει, που έχουν χαλάσει τον νόμο της Εκκλησίας, τα δόγματα και τους κανόνες. 

Εκείνοι λένε ότι δεν έχουν φτιάξει καινούργια δόγματα. Δεν έχουν φτιάξει καινούργια δόγματα αλλά βάλθηκαν να χαλάσουν αυτά που είχαμε για χιλιετίες, που μας είχε αφήσει ο Χριστός μέσω των Αγίων Αποστόλων, των Αγίων Πατέρων.

Σας ευχαριστώ που μείνατε και θα μείνετε σταθεροί, μην φοβάστε τίποτα` λίγοι θα είναι εκείνοι που θα αγαπάνε την Αλήθεια μέχρι τέλους, αλλά, να ξέρετε, μόνο εδώ σωζόμαστε, μέσα στην Ιερή Αλήθεια που λάβαμε από τους αγίους της Ορθόδοξής μας Εκκλησίας.

Να καμαρώνετε, πιστοί, με την γέννηση του Κυρίου, να ευφραίνονται όλοι οι λαοί, πληροφορήστε τους ότι λυτρωτής ετέχθη και σωτήρας, που μας αγαπάει και μας περιμένει να επιστρέφουμε στον καλό Ουράνιο Πατέρα. Αμήν!

[1] Θερμός υπερασπιστής της Πίστης, ο ιδρυτής, εκ του μη όντος, μιας πραγματικής, σύγχρονης, Βασιλειάδας, στο Μπαντσένι, από την Ουκρανική πλευρά των συνόρων με την Ρουμανία.

http://opaidagogos.blogspot.gr

Γέροντας Γαβριήλ αγιορείτης

– Πολλοί Πατριάρχες και Δεσπότες γέροντα ακούμε να λένε πώς ο Πάπας είναι όντως Εκκλησία. Εμείς τί πρέπει να κάνουμε; Πρέπει να κάνουμε υπακοή σε αυτούς;

Οφείλουμε υπακοή στους Δεσποτάδες μας, στους πνευματικούς μας, όταν ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας. Όταν όμως δεν ορθοτομούν το λόγο της αλήθειας και λένε αιρετικά πράγματα, όχι μόνο σέ αυτούς δεν πρέπει να κάνουμε υπακοή, αλλά και σέ ένα

Άγγελο από τον ουρανό αν κατέβει και μάς πει αντίθετα με αυτά πού διδάσκει ή Εκκλησία δεν πρέπει να κάνουμε υπακοή.

Έχουμε καθήκοντα προς τούς πνευματικούς μας Πατέρες και καθήκοντα προς τον Θεό. Τά καθήκοντα προς τον Θεόν είναι υπέρτερα τών καθηκόντων προς τούς πνευματικούς μας Πατέρες. Αν ένα καθήκον προς τούς πνευματικούς μας Πατέρες συγκρούεται με το καθήκον μας προς τον Θεόν, τότε παύει να ισχύει, καταργείται.

Παράδειγμα έχουμε την Αγία Γραφή. Τί διαβάζουμε στις Πράξεις τών Αποστόλων; Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι Ιουδαίοι αρχιερείς ήτανε οι πνευματικοί ηγέτες στην εποχή του Κυρίου μας. Έπιασαν τούς Αποστόλους, τούς έβαλαν φυλακή και τούς είπαν να μή κηρύττουν. Πήγε Άγγελος Κυρίου και τούς έβγαλε και τούς είπε να κηρύξουν. Τούς ξανάπιασαν και τους είπαν:

Τί σάς είπαμε; Γιατί δεν κάνετε υπακοή; Εμείς είμαστε οι πνευματικοί ηγέτες!

Τότε απολογήθηκε ό Απόστολος Πέτρος: «Πειθαρχείν δει Θεω μάλλον ή άνθρώποις» (Πράξ. 5,29).

Ό Απόστολος Παύλος τί λέει προς τούς Γαλάτας- (1,8) «αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού εύαγγελίζηται υμίν παρ’ ό εύηγγελισάμεθα υμίν, άνάθεμα έστω».

Ήταν δυνατόν ποτέ ένας Άγγελος να πάει στους Γαλάτας και να κηρύξει αντίθετα από αυτά πού δίδαξε ό Απόστολος Παύλος; Όχι βέβαια! Έ, τότε γιατί το γράφει ό Απόστολος αυτό; Άσκοπο είναι; Περιττό είναι; Άστοχο είναι;

Έτσι είκή κι ώς έτυχε το έβαλε;

Το έβαλε για να μή παρασυρθούμε και πούμε ό Δεσπότης μας είναι Άγιος. Με την προσευχή του ανασταίνει νεκρούς, άνορθεΐ παραλύτους, άνοίγει τά μάτια από τυφλούς, μετακομίζει όρη με ένα πρόσταγμα του. Όλα να τά κάνει αυτά, εφόσον λέει κάτι πού δεν συμφωνεί με την Εκκλησία, δεν πρέπει να τον κάνουμε υπακοή.

Ό Άγιος θέλει να φύγει από ηγούμενος και καλεί τον νέο ηγούμενο και όλη την αδελφότητα και τούς δίνει συμβουλές. Στο τέλος τί τούς λέει;

Αν και αυτός σαν άνθρωπος κάνει κάτι πού δεν συμφωνεί με την Εκκλησία, με αυτά πού διδάσκει ή Εκκλησία, τότε προσωρινά να κάνετε υπακοή και οι γεροντότεροι να πάνε να τον πούνε να κάνει διόρθωση. Και αν δεν κάνει διόρθωση, όχι μόνο σέ αυτόν να μή κάνετε υπακοή αλλά ούτε και σέ Άγγελο εξ ουρανού, αν έρθει να σάς το πει.

Αυτά είναι λόγια του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου.

Έρχονται μερικοί ιερείς στο κελί και μου λένε:

Μου είπε ό Δεσπότης να στεφανώσω ένα ορθόδοξο με ένα ετερόδοξο.

Και όταν τού λέω ότι αυτό απαγορεύεται, οι κανόνες, ό Άγιος Νικόδημος στο Πηδάλιο.

Λέει δεν είναι Άγιον. Εμείς είμαστε! Θα κάνεις υπακοή σέ μάς. Τί λέει ό Απόστολος; «Πείθεσθε τοις ήγουμένοις υμών και ύπείκετε…» (Έβρ. 13:17).

Και άπαιτοΰνε από τούς ιερείς να κάνουν υπακοή και σέ πράγματα πού είναι αντίθετα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας.

Πώς ερμηνεύει ό ιερός Χρυσόστομος το «Πείθεσθε τοις ήγουμένοις υμών και ύπείκετε…»;

Ρωτάει ό Άγιος: Τι ουν, φησίν, όταν πονηρός, η, και μή

Και ρωτάει και προτρέπει ώς εξής: Πονηρός, πώς λέγεις; ει μεν πίστεως ένεκεν, φεύγε αυτόν και παραίτησαι, μή μόνον αν άνθρωπος, αλλά καν άγγελος εξ ουρανού κατιών.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ. 

https://paterikiparadosi.blogspot.gr