Ας ανοίξουμε την Αγία Γραφή και ας δανεισθούμε εικόνες, που εικονίζεται το απολυτρωτικό έργο του Χριστού.
Εξαγορά
Τί ήμασταν πριν να έρθει ο Χριστός στον κόσμο και θυσιαστεί;
Σκλάβοι, πουλημένα τομάρια στο σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας.
Και ξαφνικά έρχεται ο Κύριος, έρχεται ο Βασιλιάς του ουρανού, μας αγοράζει από το σκλαβοπάζαρο και μας καθιστά πριγκιπόπουλα.
Έρχεται ο Χριστός και μας αγοράζει από την κατάρα του Νόμου, από το δουλοπάζαρο της αμαρτίας και του θανάτου, και μας οδηγεί στο πάμφωτο βασίλειό του.
Την εικόνα της εξαγοράς χρησιμοποιεί πολύ ο απόστολος Παύλος.
«Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ της κατάρας του νόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα» (Γαλ 3,13). Μας αγόρασε ο Χριστός. Άρα του ανήκουμε. Άρα δεν έχουμε δικαίωμα να γινόμαστε δούλοι ανθρώπων. «Τιμής ηγοράσθητε· μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων» (Α΄ Κορ. 7,23). Άρα δεν έχουμε το δικαίωμα να πουλάμε το κορμί μας στην αισχρή αμαρτία. «Ουκ έστε εαυτών. Ηγοράσθητε γαρ τιμής» (Α΄ Κορ. 6,20).
Τον πούλησε ο Ιούδας. Αλλ’ ενώ φάνηκε πως πουλήθηκε, στην πραγματικότητα υπήρξε ο πραγματευτής που μας αγόρασε όλους τους ανθρώπους, που ήμασταν «πεπραμένοι υπό την αμαρτίαν». Την αλήθεια αυτή της εξαγοράς τονίζει και το απολυτίκιο της Μεγ. Παρασκευής: «εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του Νόμου τω τιμίω σου αίματι…».
Λύτρωσις
Τί ήμασταν πριν νάρθη ο Χριστός και θυσιαστή; Ήμασταν αλύτρωτοι, τα θύματα της πιο σκληρής απαγωγής. Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια γράφουν οι εφημερίδες για απαγωγές και αεροπειρατείες. Ληστές ή αντάρτες π.χ. κάνουν απαγωγή ενός μικρού παιδιού, που ανήκει σε πλούσια οικογένεια βιομηχάνων. Το οδηγούν στο βουνό. Για να το λευτερώσουν απαιτούν σαν λύτρα υπέρογκο ποσό. Κι ο πλούσιος πατέρας, μπροστά στο κίνδυνο να χάσει το παιδί του, καταβάλλει τα λύτρα για το λυτρωμό του…
Παρόμοιο έγινε και στην περίπτωση του Χριστού. Ο άνθρωπος ήταν το μεγάλο, το τραγικό θύμα. Τον είχε απαγάγει ο μεγάλος πειρατής, ο αεροπειρατής των αιώνων, ο διάβολος. Τον είχε οδηγήσει στα δύο σκοτεινά του λημέρια: στο λημέρι της αμαρτίας και στο λημέρι του θανάτου. Κι ο Πατέρας, ο πλούσιος Πατέρας, από τον ουρανό δεν υπέφερε να βλέπει το παιδί του, τον άνθρωπο, στα χέρια του πειρατή. Λυπήθηκε τον άνθρωπο. Και έστειλε ό,τι εκλεκτό είχε, τον μονογενή του Υιό, Έρχεται ο Υιός του Θεού στον κόσμο, ανεβαίνει πάνω στο Σταυρό και εκεί προσφέρει τα λύτρα για τη λύτρωση του ανθρώπου. Λύτρο πολύτιμο, ανυπολόγιστης αξίας, είναι το Αίμα του Χριστού.
Αν βρισκόταν κάποιος πλούσιος και κατέβαλλε για λύτρα όλα τα πλούτη του κόσμου, όλα τα χρυσά, όλα τα αργυρά, όλα τα διαμάντια της γης, δεν θα μπορούσε να μας λυτρώσει. Λυτρωθήκαμε με το Αίμα του άμωμου και ασπίλου Χριστού. Αυτή την αλήθεια τονίζει ο απόστολος Πέτρος: «Ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω, ελυτρώθητε εκ της ματαίας υμών αναστροφής, αλλά τιμίω αίματι ως αμνού αμώμου και ασπίλου Χριστού» (Α΄ Πέτρ. 1,18-19).
Απελευθέρωση – Ζωοποίηση
Τί ήμασταν πριν νάρθη ο Χριστός και θυσιαστρί; Ήμασταν αιχμάλωτοι, δεμένοι με τα δεσμά της αμαρτίας, φυλακισμένοι στα κατασκότεινα κελιά του θανάτου. Προμηθέας δεσμώτης ο άνθρωπος, σφιχταγκαλιασμένος με το θάνατο. Τα συρματόσχοινα της αμαρτίας κανένας δεν μπορούσε να τα λύσει. Κι έρχεται ο Χριστός και ανεβαίνει στο Σταυρό σαν Ελευθερωτής. Από το Σταυρό πέφτει η πρώτη σταγόνα από το Αίμα του Χριστού. Αμέσως σπάνε τα δεσμά, λευτερώνεται ο άνθρωπος, θανατώνεται ο θάνατος, «θανάτω θάνατον πατήσας…».
Πολύς λόγος στις μέρες μας για ελευθερία. Υπάρχουν ελευθερωτές, που λευτερώνουν λαούς από τη σκλαβιά και την αιχμαλωσία. Αλλά ποιός ελευθερωτής μπορεί να συγκριθεί με τον Ελευθερωτή Χριστό; Είμαστε πλέον ελεύθεροι. Είμαστε «απελεύθεροι Κυρίου» (Α΄ Κορ. 7,22). Αναπνέουμε τον καθαρό αέρα της εν Χριστώ ελευθερίας. Δεν μας πνίγει πλέον ο βραχνάς του θανάτου. Τα παιδιά του Θεού κινούνται ελεύθερα, σκέπτονται ελεύθερα, δεν φοβούνται πια το παλαιό φόβητρο, το θάνατο.
Όσοι είναι μακρυά από το Χριστό ζουν το ψυχορράγημα του θανάτου. Όσοι πιστοί έχουν ζωοποιηθεί. Αυτή την αλήθεια της ζωοποιήσεως εν Χριστώ Ιησού τονίζει ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους Επιστολή: «Ο Θεός πλούσιος ων εν ελέει, διά την πολλήν αγάπην αυτού ην ηγάπησεν ημάς, και όντας ημάς νεκρούς τοις παραπτώμασι συνεζωοποίησε τω Χριστώ· χάριτι έστε σεσωσμένοι· και συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ Ιησού» (Εφεσ. 2,4-5).
Το Αίμα του Χριστού μας ζωοποίει. Μια εικόνα της ζωοποιήσεως διά του αίματος χρησιμοποιεί ο επιτάφιος θρήνος στη β΄ στάση των εγκωμίων: «Ώσπερ πελεκάν, τετρωμένος την πλευράν σου. Λόγε, σους θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».
Συμφιλίωση με το Θεό
Τί ήμασταν πριν νάρθη ο Χριστός και θυσιαστεί; Ήμασταν «απηλλοτριωμένοι της ζωής του Θεού» (Εφεσ. 4,18). Ήμασταν μακρυά από το Θεό. Ήμασταν εχθροί του Θεού. Η αμαρτία ήταν σύννεφο σκοτεινό, που μας έκρυβε το φως της Τρισηλίου θεότητος. Η αμαρτία ήταν μεσότοιχο πανύψηλο, που μας χώριζε από το Θεό.
Κι έρχεται ο Χριστός, Διαλύει τα σύννεφα, γκρεμίζει το μεσότοιχο και συμφιλιώνει τον άνθρωπο με το Θεό, Ήμασταν μακρυά. Γίναμε κοντινοί του Θεού, γείτονες του Θεού. Ήμασταν εχθροί. Γίναμε φίλοι, παιδιά του Θεού. «Νυνί εν Χριστώ Ιησού υμείς οι ποτέ όντες μακράν εγγύς εγενήθητε εν τω αίματι του Χριστού. Αυτός γαρ έστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας, την έχθραν εν τη σαρκί αυτού» (Έφεσ. 2,13-14).
Ο Χριστός στάθηκε μετέωρος μεταξύ ουρανού και γης, ανάμεσα στους δυό κόσμους, του Θεού και του ανθρώπου, άπλωσε τα χέρια του και ειρηνοποίησε τη γη με τον ουρανό, ένωσε τον άνθρωπο με το Θεό. «Ήπλωσας τας παλάμας και ήνωσας τα το πριν διεστώτα». Από ξένοι που ήμασταν, γίναμε «οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2,19).
Είμαστε αγορασμένοι. Να μην ξαναπουληθούμε
Αδελφοί μου! Μπροστά μας Εκείνος, που μας αγόρασε. Εκείνος, που μας λύτρωσε. Εκείνος, που μας λευτέρωσε. Εκείνος, που μας ζωοποίησε. Εκείνος, που μας συμφιλίωσε με τον ουρανό. Η προσφορά του ανυπολόγιστη,
Η αμοιβή μας γι’ αύτη του την προσφορά; Μη ξεχνάμε, πως είμαστε αγορασμένοι. Ο Ιούδας πούλησε όσα-όσα τον ατίμητο Χριστό. Με το ευτελέστατο ποσό των 30 αργυρίων πούλησε τον πολύτιμο. Αλλά μήπως κι εμείς δεν κάνουμε το ίδιο; Έχουμε μεγάλη τιμή. Για ν’ αγοράσει ο Θεός την ανθρώπινη ύπαρξη πρόσφερε το Αίμα του Υιού του. «Ηγοράσθημεν τιμής». Έχουμε μεγάλη αξία. Η ψυχή μας αξίζει όσο δεν αξίζει ολόκληρος ο κόσμος. Κι όμως αυτή την ατίμητη ψυχή, που μόνο το Αίμα του Θεανθρώπου βρέθηκε αντάλλαγμά της, την πουλάμε όσο-όσο. Την πουλάμε «στο σφυρί» . Τήν πουλάμε για λίγα λεπτά ψεύτικης χαράς. Την πουλάμε για 30 αργύρια. Την πουλάμε για ένα πάθος.
Όχι! Δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε τέτοιο ανόητο ξεπούλημα. Είμαστε αγορασμένοι. Ανήκουμε σε άλλον. Ανήκουμε στον «αγοράσαντα ημάς δεσπότην» (Β΄ Πέτρ. 2,1). Είμαστε αγορασμένοι, για να ζούμε στη βασιλεία του Θεού. Δεν θα ξαναμπούμε στο βρώμικο αχυρώνα του κόσμου. Είμαστε αγορασμένοι, για να ζούμε λεύτεροι. Δεν θα ξαναγίνουμε δούλοι των παθών. Είμαστε αγορασμένοι να ζούμε χαρούμενοι. Δεν θα παραδοθούμε στη μελαγχολία του κόσμου.
Κύριε, Εσταυρωμένε Λυτρωτή! Μας αγόρασες από το σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας. Κάνε να νοιώσουμε όλοι οι άνθρωποι αυτή την υπερκόσμια αλήθεια. Να ζήσουμε τη θυσία σου. Να φανούμε άξιοι της προσφοράς σου. Μας αγόρασες. Να μην ξαναπουληθούμε. Μας έπλυνες. Να μην ξαναλερωθούμε.
(Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, «Στη Μεγάλη Εβδομάδα»)
