.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε για την Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων;



«Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του άρτου εσθιέτω και εκ του ποτηρίου πινέτω ο γάρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, 
μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου» (Α' Κορ.11,28-29) 

...Θα παρουσιάσουμε τα αναγκαιότερα έργα τα όποια πρέπει να γνωρίζουν, όσοι επιθυμούν να κοινωνούν των Αχράντων Μυστηρίων. 
Κατ' αρχήν πρέπει να καταλάβουμε ότι η προ της Θείας Κοινωνίας προετοιμασία είναι διπλή, δηλαδή σωματική και πνευματική. Η σωματική έγκειται στην νηστεία, στην εγκράτεια από τις σωματικές επιθυμίες, στην αγρυπνία, στην κλίση των γονάτων (μετάνοιες) και άλλους κόπους με τους οποίους καθαρίζεται και ελαφρύνεται το σώμα από αυτά που το βαρύνουν, το ενοχλούν και το μολύνουν.
Ενώ η πνευματική προετοιμασία αποτελείται από τηνεξομολόγηση στον Πνευματικό, την ανάγνωση των προσευχών, όπως συνιστά το Ωρολόγιο, με φόβο Θεού, με προσοχή και ταπείνωση. Άλλη αγία προετοιμασία είναι η συμφιλίωση με όλους να μη είναι με κανέναν ψυχραμένος, να μη κρατά οργή σε κάποιον, να συγχωρεί όλους, όσοι του έκαμαν κάτι, ενθυμούμενος τα λόγια του Σωτήρος που λέγει: Εάν συγχωρήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών και ο Πατήρ υμών ο ουράνιος συγχωρήση τα παραπτώματα υμών (Ματθ. 6,14) και γενικά να αγωνίζεται να μη έχει με τον πλησίον του κάτι που να τους χωρίζει. 
Γι' αυτόν που δεν είναι ασθενής η σωματική νηστεία περιλαμβάνει τις τέσσερεις μεγάλες νηστείες του έτους, όπως αυτές έχουν καθορισθεί από τους Αποστόλους και τους Πατέρας της Εκκλησίας, καθώς και τις ημέρες Τετάρτη και Παρασκευή. Και όποιος έχει πνευματικές προϋποθέσεις και δυνατότητες μπορεί να κρατά και την νηστεία της Δευτέρας. Αυτές οι ημέρες νηστεύονται όλο το έτος, πλην των ημερών που επιτρέπει η Εκκλησία την κατάλυση σύμφωνα με το τυπικό των εορτών. Όλοι οι χριστιανοί εκτός των ανωτέρω, έχουν καθήκον να νηστεύουν την παραμονή της Γεννήσεως του Χριστού, της Βαπτίσεώς Του, την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και την Αποτομή της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου. 
Εγκράτεια στην τράπεζα σημαίνει να μη τρώμε μέχρι χορτασμού. 
Όποιος επιθυμεί να κοινωνήσει την επομένη, θα πρέπει από το βράδυ να εγκρατεύεται του φαγητού. Κατόπιν για τους παντρεμένους επιβάλλεται εγκράτεια μεταξύ των. Δεν πρέπει να συνέρχωνται στις άγιες νηστείες, τα Σάββατα, τις Κυριακές και εορτές, καθώς και την προηγούμενη της Θείας Κοινωνίας ημέρα, ως και μία μετά την Θ. Κοινωνία ημέρα. 
Αυτή η απόφαση εγκρατείας των συζύγων πρέπει να γίνεται με κοινή συγκατάθεση και επί πλέον πρέπει να απέχουν για ένα διάστημα από τις συζυγικές των σχέσεις για να επιδίδωνται στην νηστεία και προσευχή, όπως μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος στην Α' Κορ. 7,5. «Μη αποστερείτε αλλήλους, ει μη τι αν εκ συμφώνου προς καιρόν, ίνα σχολάζητε τη νηστεία και τη προσευχή και πάλιν επί το αυτό συνέρχεσθε, ίνα μη πειράζη υμάς ο σατανάς διά την ακρασίαν υμών». 
[...] 
Αυτά τα ολίγα επαρκούν για την εξωτερική ή σωματική νηστεία. 
Στην συνέχεια θα πούμε ολίγα για την υψηλότερη και πνευματική νηστεία, η οποία όσο είναι ωφελιμότερη, άλλο τόσο είναι λεπτή και δυσκολοκατόρθωτη. Κατ' αρχήν στην πνευματική νηστεία είναι μεγάλη ανάγκη ο άνθρωπος να φυλάττη τον νου του από τους αισχρούς λογισμούς και από τον διασκορπισμό του στα εφήμερα και μάταια του βίου πράγματα. Διότι, όπως το σώμα έχει τον κόσμο των σωματικών παθών, έτσι και ο νους έχει τον κόσμο των λογισμών και κακών πνευμάτων. Και όπως το σώμα μπορεί να πορνεύσει ή να κάνει οποιοδήποτε αμάρτημα με το έργο, έτσι και ο νους μας πορνεύει ή κάνει άλλες αμαρτίες με τους λογισμούς του. Οπότε, αυτός που πρόκειται να πλησιάσει τα Άχραντα Μυστήρια, πρέπει να έχει μεγάλη φροντίδα στην φυλακή των πέντε αισθήσεων: στην όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση και αφή. Διότι αυτές, κατά την μαρτυρία του αγίου προφήτου Ιερεμίου (9,20) είναι οι θύρες από τις οποίες εισέρχεται στην ψυχή μας ο θάνατος της αμαρτίας. Κατόπιν χρειάζεται προσοχή στην γλώσσα μας δεν πρέπει να λέγει ψέματα, αστεία και άλλα κενόδοξα και σαπρά λόγια, διότι μας λέγει η Αγία Γραφή ότι πολλοί έπεσαν από το όργανο της γλώσσης (Σειράχ 20,1. 
Να νηστεύει όχι μόνο η γλώσσα από τις περιττολογίες, αλλά και το χέρι να μη εγγίζη το ξένο πράγμα, να μη τολμά να υπογράφει άδικα έγγραφα και γενικά να μη κάνη τίποτε απ' αυτά πού οδηγούν στην αμαρτία. Να νηστεύουν και τα πόδια μας για να μη πηγαίνουν εκεί, όπου δεν ευαρεστείται ο Θεός .Εκτός από την διπλή νηστεία πού μέχρι εδώ αναφέραμε, χρειάζεται επί πλέον ταπείνωσης της καρδίας και συνείδησης καθαρή και ειρηνική απέναντι όλων των ανθρώπων. Επίσης να μη πιστεύει κάποιος ότι η ευτυχία του εξαρτάται από την συχνή Θεία Κοινωνία, αλλά από την, κατά το δυνατόν, καλή προετοιμασία με μεγάλη ταπείνωση, συντριβή καρδίας και ανυπόκριτη ευλάβεια. Επ' αυτών ο ιερός Χρυσόστομος λέγει τα εξής: «Πολλοί λαμβάνουν αυτό το Μυστήριο μία φορά τον χρόνο, ενώ άλλοι περισσότερες φορές... Προς όλους μας απευθύνεται η πρόσκληση για το Μυστήριο αυτό, όχι μόνο προς τους πολίτας, αλλά και προς τους ερημίτας, μερικοί των οποίων κοινωνούν μία φορά τον χρόνο ή κάθε δεύτερο χρόνο... Λοιπόν, ποιοι απ' αυτούς βαδίζουν την σωστή οδό; Αυτοί που κοινωνούν μία φορά τον χρόνο, αυτοί που κοινωνούν πολλές φορές ή αυτοί που κοινωνούν λίγες φορές τον χρόνο»; Προκειμένου να δείξει ποια είναι η αληθινή προετοιμασία για την Θεία Μετάληψη, λέγει τα εξής: «Αυτοί που έχουν καθαρούς λογισμούς και σκέψεις, καθαρή καρδιά και αμόλυντη ζωή, πρέπει πάντοτε να προσέρχονται. Ενώ όσοι δεν έχουν αυτές τις προϋποθέσεις δεν πρέπει ούτε μία φορά τον χρόνο να προσέρχονται». Αλλά, μετά απ' αυτά, μπορεί να ερωτήση κάποιος: «Πώς μπορώ εγώ να γίνω άξιος για μία τόσο ανεκτίμητη Κοινωνία, η οποία απαιτεί από έμενα μεγάλη προετοιμασία»; Σ' αυτήν την ερώτηση δεν θα απαντήσω εγώ, άλλα ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναίτης: «Μόνον εάν θέλεις, άνθρωπε, μπορείς να γίνεις άξιος». Και θέλοντας να δείξει ποιες είναι οι δυσκολίες γι' αυτή την προετοιμασία, λέγει: «Γνώριζε πως είσαι αμαρτωλός, εγκατάλειψε την αμαρτία, διώξε την οργή και την πονηρία, δείξε έργα της μετανοίας, απόκτησε την καθαρότητα, την πραότητα και ταπείνωση, δώσε ελεημοσύνη στους πτωχούς και στους ξένους από τους καρπούς της δικαιοσύνης και προσευχήσου στον Θεό με συντριμμένη ψυχή και έτσι θα είσαι πλέον άξιος για το Μυστήριο». 
Πόση αγάπη και στοργή εκφράζεται σ' αυτό το Μυστήριο εκ μέρους του Θεού! Λόγω της μεγίστης αγάπης Του που έχει προς τον άνθρωπο, ευδόκησε να επιτρέπει σ' εμάς να Τον τρώγωμεν και να Τον πίνωμεν. Πράγματι ο καλός μας και μεγάλος Ποιμήν δεν έχει άλλον όμοιον Του στους οικτιρμούς και το έλεος σ' αυτό το ανθρώπινο γένος. Διότι κανείς ποιμήν, όσο καλός και να είναι και όσο πολύ ν' αγαπά τα πρόβατα του, ποτέ δεν ακούστηκε ότι τα έθρεψε αυτά με την σάρκα του σώματος του και τα πότισε με το αίμα του. Πολλές είναι οι περιπτώσεις που γονείς δίνουν τα παιδιά των, μετά την γέννηση των, σε άλλους να τα θρέψουν και μεγαλώσουν. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον Χριστό, ο οποίος μας τρέφει σ' όλη μας την ζωή με το σώμα Του. 
Στην συνέχεια θα μιλήσουμε για την έξης τακτική του διαβόλου. Μερικούς τους εξαπατά με κάποια υποκριτική ευλάβεια και ταπείνωση , ότι δεν είναι άξιοι να λαμβάνουν τα Πανάχραντα Μυστήρια. Και με αυτή την φαινομενική ευλάβεια τους ρίχνει ο πονηρός στην ακηδία, στην αδιαφορία και αναισθησία και έτσι χάνουν την μεγίστη ωφέλεια, την οποία θα κέρδιζαν, εάν κοινωνούσαν με ειλικρινή ευλάβεια τα Θεία Μυστήρια... Άλλους τους κάνει να αναβάλουν τον χρόνο της Κοινωνίας από το ένα διάστημα στο άλλο και από την μία νηστεία στην άλλη και έτσι τους απομακρύνει περισσότερο από την Μετάληψη των Θείων Μυστηρίων. Το αποτέλεσμα είναι να μη προοδεύουν σχεδόν καθόλου στην οδό της εργασίας των θείων εντολών. Και πώς αυτοί θα μπορέσουν να ενωθούν με τον Πλάστη των, που τους λέγει: «Μείνατε εν εμοί καγώ εν υμίν... ότι άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν»; (Ίωάν. 13,5-6). Άλλους πάλι ούτε στα γεράματα των, ούτε στις βαρειές και θανατηφόρες ασθένειες δεν τους αφήνει να ενωθούν με τον Χριστό. Γι' αυτό μία καλή φροντίδα που πρέπει να έχουμε εμείς οι χριστιανοί για τους οικείους και συγγενείς μας είναι, όταν κάποιος αρρωστήσει, να καλούμε αμέσως τον Πνευματικό και να συμβουλεύουμε τον ασθενή να εξομολογηθεί όλες τις αμαρτίες του. Και αφού γίνει αυτό και τον θεωρήσει ο ιερεύς ως κατάλληλον για την Θεία Κοινωνία, κατόπιν να τον κοινωνήσει. Εάν όμως η κατάσταση του είναι πολύ σοβαρά και πρόκειται να πεθάνει, ο ιερεύς πρέπει να τον κοινωνήσει απαραιτήτως, διότι τότε ο ιερεύς έχει την άδεια να λύνει και να συγχωρεί αμαρτήματα, να κοινωνεί τον ετοιμοθάνατο ακόμη και όταν έχει θανάσιμα αμαρτήματα που κανονικά απαγορεύουν την Θεία Κοινωνία. Στην περίπτωση αυτή μπορεί να γίνει δεκτός από τον Κύριο, όπως ο ληστής επί του σταυρού. Εάν όμως με την ευλογία του Θεού, μετά την Μετάληψη των Θείων Δώρων, γίνει υγιής, τότε να παραμείνει στον κανόνα της μετανοίας που του είχε επιβληθεί μέχρις ότου τον τελειώσει. 
Άκουσα ακόμη από το στόμα μερικών χριστιανών και άλλες συμβουλές που ο πονηρός τους ψιθυρίζει στα αυτιά των: «Μη καλείς τον παπά, εάν κάποιος είναι ασθενής, διότι εάν έλθει εκείνος τότε θα αποθάνη ο ασθενής. Άφησε, εάν υπάρξει μεγάλη ανάγκη θα τον καλέσουμε». Αλλά αλλοίμονο! Τι μεγάλη απάτη του διαβόλου είναι αυτή η συμβουλή με την οποία μερικοί αγωνίζονται να μη φέρουν τον ασθενή αδελφό τους, όντας στο κρεβάτι του θανάτου, να πλησιάσει τα Άχραντα Μυστήρια! Πολλοί ακούγοντας αυτές τις προτροπές του πονηρού οδηγηθήκαν στα αιώνια βάσανα, διότι τους άρπαξε ο θάνατος τότε, όταν τον έστειλε ο Θεός και όχι όταν ήθελαν αυτοί να έλθει. Πολλούς απομακρυσμένους από την αλήθεια τους συμβουλεύει ο σατανάς ότι η ευτυχία και αγιότης εξαρτάται από την όσο το δυνατόν συχνή Θεία Κοινωνία, χωρίς την πρέπουσα προετοιμασία, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Αυτοί όντως πλανεμένοι από τον διάβολο κατά τρόπο αξιολύπητο, ξέχασαν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, που λέγει: «Δοκιμαζέτω δε άνθρωπος εαυτόν, και ούτως εκ του ποτηρίου πινέτω, ο γάρ εσθίων και πίνων αναξίως κρίμα εαυτώ εσθίει και πίνει, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου» (Α' 11, 28-29). Εάν μερικοί ξέχασαν και περιφρόνησαν αυτά τα λόγια, ας προσέξουν και ας φοβηθούν από τα εξής λόγια του ιδίου Αποστόλου «Αθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρίς οικτιρμών επί δυσίν ή τρυσί μάρτυσι αποθνήσκει, πόσω δοκείτε χείρονος αξιωθήσεται τιμωρίας ο τον Υιόν του Θεού καταπατήσας και το αίμα της διαθήκης κοινόν ηγησάμενος, εν ω ηγιάσθη και το Πνεύμα της χάριτος ενυβρίσας» (Έβρ. 10, 28-29). 
Με ποιόν τρόπο πέφτει κανείς σ' αυτή την τιμωρία, της καταπατήσεως του Υιού του Θεού, μας διδάσκει ο ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος λέγει: «Όταν συ κοινωνείς Αυτόν στο Άγιο Μυστήριο και κάνεις αμαρτία, λέγε μου: Δεν τον κατεπάτησες; Δεν τον χλεύασες; Καθώς εμείς δεν έχουμε καμμία συναίσθηση και συντριβή γι' αυτά που καταπατούμε, έτσι και αυτοί που σφάλουν, δεν έχουν καμμία συναίσθηση και φόβο για τον Χριστό». 
Κανείς λοιπόν, να μη πλησιάζει τα Άγια Μυστήρια χωρίς την πρέπουσα ευλάβεια και προετοιμασία, ούτε πάλι, λόγω οκνηρίας και απελπισίας, να απομακρύνεται περισσότερο απ' αυτά. Οι Άγιοι Πατέρες σε κάθε έργο λέγουν ότι τα άκρα είναι του διαβόλου, ενώ η μέση και βασιλική οδός που βάδισαν και οι Άγιοι, είναι του Χριστού. 
Αλλά μπορεί κάποιος να μας ερωτήσει, ποια είναι η μέση και βασιλική οδός; Θα απαντήσουμε σ' αυτούς:Η Μετάληψη των Θείων Μυστηρίων είναι στενά συνδεδεμένη με την εξομολόγηση. Αυτή πρέπει να γίνεται, τουλάχιστον για τους λαϊκούς τέσσαρες φορές τον χρόνο, κατά την περίοδο των μεγάλων νηστειών. Η συχνή ή αραιή συμμετοχή περαιτέρω στα Θεία Μυστήρια επαφίεται περισσότερο στην κρίσι του Πνευματικού, ο οποίος μπορεί με διάκριση να χρησιμοποιεί την ακρίβεια και οικονομία των ιερών Κανόνων και γνωρίζει την πρόοδο κάθε μιας ψυχής στην μετάνοια. Ένα πράγμα όμως ας έχουν υπ' όψιν των, όσοι επιθυμούν να κοινωνούν συχνότερα: Αυτό το οποίον επιθυμούν είναι «Τα Άγια τοις αγίοις» και ας ακούσουν τι λέγει όσον αφορά αυτό ο Θείος Χρυσόστομος: «Βλέπε, ότι, όταν ο ιερεύς ή ο διάκονος λέγει: «Τα Άγια τοις αγίοις» αυτό εννοεί: εάν κάποιος δεν είναι άγιος να μη προσέρχεται. Όχι μόνο καθαρός από την αμαρτία, αλλά άγιος...». 
Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γίνονται αιτία μεγάλων βασάνων γι' αυτούς που δεν προσέρχονται επαξίως. Ενώ οι ι. Κανόνες για το ίδιο μυστήριο λέγουν: Τα Άγια προσφέρονται στους αγίους, ενώ η αγιότης κατορθώνεται με νηστεία και προσευχή. Αμήν. 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ
Ιερομ. ΚΛΕΟΠΑ ΗΛΙΕ
Εκδ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ 

πηγή:http://www.pigizois.net

Ἡ μετάνοια μας καθαρίζει ἀπό τίς ἁμαρτίες καί μᾶς συνδέει μέ τόν Θεό.



«Λουσθήτε και καθαρισθήτε, διώξτε την πονηρία από τις ψυχές σας∙ μάθετε να κάνετε το καλό» (Ησ. 1, 16-17). Και ποίο είναι το καλό που προστάζεις; «Βοηθείστε τον ορφανό και δώστε στην χήρα το δίκιο της». Δεν δίνει βαρειές εντολές, αλλά διατάζει όσα και η ανθρώπινη φύσις υποδεικνύει, ότι δηλαδή η γυναίκα χρειάζεται ευσπλαχνία. «Και ελάτε να κουβεντιάσουμε, λέγει ο Κύριος» (Ησ. 1,18). Κάνετε κάτι μικρό κι εγώ θα προσθέσω το υπόλοιπο∙ δώστε μου το λίγο κι εγώ θα σας χαρίσω το όλο. «Ελάτε». Και πού να έλθουμε; Σε μένα που ερεθίσατε, που εξωργίσατε, σε μένα που είπα∙ «Δεν σας ακούω», για να φοβηθήτε την απειλή μου και με την μετάνοιά σας ας να διώξετε την οργή μου. Ελάτε προς εμένα που δεν σας ακούω, για να σας ακούσω. Και τί θα μου προσφέρης;
Τέλεια θεραπεία, που δεν αφήνει ίχνος, δεν αφήνει σημάδι, δεν αφήνει ουλή. «Ελάτε να συζητήσουμε, λέει ο Κύριος»∙ και προσθέτει: «Κι αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το κόκκινο ρούχο, θα τις κάνω λευκές σαν το χιόνι» (Ησ. 1,18). 
Μήπως υπάρχη κάπου σημάδι; 
Μήπως υπάρχει κάπου ρυτίδα μαζί με άσπρο και αστραφτερό χρώμα; «Κι αν οι αμαρτίες σας είναι κατακόκκινες, θα τις ασπρίσω σαν το μαλλί των προβάτων». 
Μήπως υπάρχουν κάπου μελανιές; 
Μήπως υπάρχει κηλίδα; 
Όχι! Και πώς κατορθώνονται αυτά; 
Μήπως άλλες είναι οι υποσχέσεις; 
Όχι. Το αψευδές στόμα του Κυρίου τα είπε αυτά. Και είδες όχι μόνο το μέγεθος των υποσχέσεων, αλλά και το μεγαλείο Εκείνου που δώρησε αυτά. Διότι στον Θεό, που έχει τη δύναμι να καθαρίση τον αμαρτωλό από κάθε ρύπο, τα πάντα είναι δυνατά.
Λοιπόν, αφού ακούσαμε αυτά και αφού γνωρίζουμε το φάρμακο της μετανοίας, ας Τον δοξολογήσουμε, διότι σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμις στον αιώνα, Αμήν.

( Περί μετανοίας , Η΄, ΕΠΕ 30, 286-310. PG49, 336- 344)

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Χρυσοστομικός Άμβων ΣΤ΄»
2η Έκδοσις (Επηυξημένη και βελτιωμένη)
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου
Νέα Σκήτη Αγ. Όρους 2008


http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr

"ἐὰν ἡ λύπη καὶ ἡ ἀπελπισία τους εἶναι μεγάλη, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι καὶ πολὺ πίστευαν στὸν ἑαυτό τους καὶ λίγο στὸ Θεό"



Πολλὲς φορὲς νομίζουν μερικοὶ αὐθάδεις ὅτι δὲν ἔχουν κανένα θάρρος στὸν ἑαυτό τους καὶ ὅτι ὅλη τους τὴν ἐλπίδα καὶ πεποίθησι, τὴν ἔχουν στὸν Θεό· ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι· καὶ γι᾿ αὐτὸ βεβαιώνονται ἀπὸ τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἔρχεται σὲ αὐτοὺς ἀπὸ τὸν ξεπεσμό τους, ὅταν συμβῇ. Γιατὶ ἂν ἴσως αὐτοὶ λυποῦνται στὸν ξεπεσμό τους καί, κατὰ κάποιο τρόπο, ἀπελπίζονται καὶ νομίζουν ὅτι μποροῦν στὸ ἑξῆς νὰ κάνουν καλό, αὐτὸ εἶναι σίγουρο σημεῖο, ὅτι καὶ πρὸ τοῦ ξεπεσμοῦ τους πίστευαν στὸν ἑαυτό τους καὶ ὄχι στὸν Θεό.
Καὶ ἐὰν ἡ λύπη καὶ ἡ ἀπελπισία τους εἶναι μεγάλη, εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι καὶ πολὺ πίστευαν στὸν ἑαυτό τους καὶ λίγο στὸ Θεό, γιατὶ ὅποιος δὲν ἐμπιστεύεται πολὺ στὸν ἑαυτό του καὶ ἐλπίζει στὸ Θεό, ὅταν ξεπέσει, δὲν ἀπορεῖ τόσο πολύ, οὔτε λυπᾶται ὑπερβολικά, ἐφόσον γνωρίζει, ὅτι αὐτὸ τοῦ συμβαίνει γιὰ τὴν ἀδυναμία τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ γιὰ τὴν λίγη ἐλπίδα ποὺ ἔχει στὸν Θεὸ μάλιστα τότε ἀπιστεῖ περισσότερο στὸν ἑαυτό του καὶ μὲ περισσότερη ταπείνωσι ἐλπίζει στὸ Θεὸ καὶ μισώντας περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον τὰ ἄτακτα πάθη, ποὺ εἶναι ἡ αἰτία τοῦ ξεπεσμοῦ του, μὲ ἕνα μεγάλο πόνο ἥσυχο καὶ εἰρηνικό, γιὰ τὴ λύπη τοῦ Θεοῦ, ἀποκτᾷ βέβαια τὴν ἀπιστία στὸν ἑαυτό του, καταδιώκει ὅμως τοὺς ἐχθρούς του μέχρι θανάτου μὲ μεγαλύτερη γενναιότητα καὶ ἀποφασιστικότητα.

Αὐτὰ ποὺ εἶπα, ἐπιθυμῶ νὰ τὰ σκεφθοῦν μερικοί, ποὺ νομίζουν πὼς εἶναι ἐνάρετοι καὶ πνευματικοί, οἱ ὁποῖοι, ὅταν πέσουν σὲ κανένα ἐλάττωμα, δὲν μποροῦν, οὔτε θέλουν νὰ εἰρηνεύσουν καὶ μερικὲς φορὲς θέλοντας νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν πολλὴ λύπη καὶ τὴν ἐνόχλησι, ποὺ τοὺς συμβαίνει ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ τους, τρέχουν ἀμέσως γι᾿ αὐτὸ καὶ μόνο στὸν πνευματικὸ πατέρα, στὸν ὁποῖον ἔπρεπε κυρίως νὰ πηγαίνουν γιὰ νὰ ξεπλυθοῦν ἀπὸ τὴν μόλυνσι τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ λάβουν δύναμι κατὰ τοῦ ἑαυτοῦ τους, μὲ τὸ ἁγιώτατο μυστήριο τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἐξομολογήσεως.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

http://orthodoxfathers.com

Ἐξομολόγηση : Τό "σβηστήρι" τοῦ Θεοῦ



Στὴν ζωή μας κάναμε πολλὰ λάθη. Κάναμε λάθη ὅταν ἤμασταν παιδιά, ὅταν γίναμε ἔφηβοι καὶ νέοι, ἀλλὰ πολὺ περισσότερο θα κάνουμε λάθη καὶ ἀργότερα ὅταν γίνουμε γονεῖς. Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη λάθη. Πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ ἦταν ἀνώδυνα, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ εἶχαν μεγάλες συνέπειες στὴ ζωή μας. Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο αὐτὰ τὰ λάθη ποὺ κάναμε. 
Κάναμε λάθη ἀπέναντι στὸ Θεό, οἱ περισσότεροι ἀποκοπήκαμε καὶ γυρίσαμε τὶς πλάτες σ᾿ Αὐτόν, νομίσαμε πῶς μακριὰ Τοῦ θὰ ἤμασταν εὐτυχισμένοι. Κυνηγήσαμε τὴ χαρὰ καὶ τὴ εὐτυχία στὶς ἡδονές, στὴ σάρκα, στὸν κόσμο. Χαράξαμε μία ζωὴ ὑλιστική, μὲ γλέντια, διασκεδάσεις, καὶ εὔκολη ζωή, ρουφήσαμε τὴν ἁμαρτία μέχρι τελευταίας σταγόνας. Δοκιμάσαμε τὰ πάντα, καὶ ὅμως ἡ πίκρα εἶναι ἁπλωμένη στὴ ζωή μας, τὸ κενὸ ποὺ ὑπάρχει μέσα μας αὐξάνει καθημερινά. Νομίζουμε πὼς αὐτὴ εἶναι ἡ μοῖρα μας καὶ τὸ τέλος μας.
Ἀλλὰ μέσα σ᾿ αὐτὸ τὸ πυκνὸ σκοτάδι ἕνα φῶς λάμπει, δὲν τὸ προσέξαμε, δὲν τὸ εἴδαμε. Εἶναι ὁ ἀστέρας ποὺ ὁδήγησε τοὺς μάγους στὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ. Αὐτὸ τὸ ἀστέρι ἐξακολουθεῖ νὰ ὁδηγῇ τοὺς ὁδοιπόρους τῆς ζωῆς σὲ ἐκεῖνον, στὸν ἕναν στὸ μοναδικό, στὸν Ἰησοῦ Χριστό.Ἀδελφέ μου, σκέψου γιὰ λίγο, μὴν ἀπογοητεύεσαι, μὴν ἀπελπίζεσαι, ὑπάρχει σωτηρία, ὑπάρχει Σωτήρας. Ὁ Κύριος τῆς ἀγάπης ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπέθανε γιὰ σένα, ἔχυσε τὸ αἷμα Τοῦ στὸ Σταυρὸ γιὰ νὰ σοῦ χαρίσῃ σωτηρία, λύτρωσι, ἐλευθερία ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας. Ἴσως δὲν γνώρισες, δὲν ἐνδιαφέρθηκες γι᾿ Αὐτόν· Αὐτὸς σὲ ἀγαπᾷ, σὲ ἀναζητᾷ, θέλει νὰ σὲ σώσῃ.

Γνωρίζεις ὅτι ὁ Κύριος ἔβαλε ἕνα σβηστήρι μέσα στὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ μπορεῖ νὰ σβήσῃ ὅλο τὸ παρελθόν σου, ὥστε νὰ μπορέσης ν᾿ ἀνοίξῃς μία καινούρια σελίδα στὴ ζωή σου. 
Τὸ σβηστήρι αὐτὸ εἶναι ἡ μετάνοια, εἶναι ἡ ἐξομολόγησι, εἶναι τὸ λουτρὸ τῆς ψυχῆς. 
Ἐὰν θέλῃς ν᾿ ἀλλάξῃ ἡ ζωή σου, ἐὰν θέλῃς νὰ νοιώσῃς χαρὰ καὶ εἰρήνη, πᾶρε τὴν ἀπόφασι ν᾿ ἀλλάξῃς ζωὴ καὶ πορεία.Ἡ ζωὴ ποὺ κάνεις θὰ σὲ ὁδηγήσῃ σὲ ἕνα θάνατο αἰώνιο· ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ σὲ καλεῖ, θέλει νὰ σὲ σώσῃ. Αὐτὸ ποὺ διαβάζεις αὐτὴ τὴν ὥρα εἶναι ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ· μὴ κλείσῃς τὴν καρδιά σου στὴ φωνή Του, ἔλα κοντά Του, πήγαινε νὰ βρῇς ἕνα πνευματικό, ἄνοιξε τὴν καρδιά σου στὸ Θεό, πὲς τὰ λάθη τῆς ζωῆς σου μὲ εἰλικρίνεια, μὲ ταπείνωσι, μὲ ἀληθινὴ μετάνοια, καὶ ὁ Θεὸς θὰ σὲ σώσῃ, θὰ σὲ ἀλλάξῃ, θὰ σὲ καταστήσῃ παιδὶ δικό του, θὰ σοῦ χαρίσῃ τὸ Πνεῦμα Του τὸ Ἅγιον, θὰ γίνῃς νέος ἄνθρωπος, καινὴ κτίσι, πολίτης τοῦ οὐρανοῦ.

http://apfilipposgrammatikous.blogspot.gr

Αυτό για σήμερα!




Ἕνας χριστιανὸς βασανιζόταν συχνὰ ἀπὸ διάφορες μελλοντικὲς ὑποθέσεις. Ἀνησυχία του, τὸ τί θὰ γίνει αὔριο, τί θὰ γίνει μεθαύριο, τί μᾶς περιμένει τὴνἑπομένη ἑβδομάδα. Ὅλη αὐτὴἡ φροντίδα ἔπνιγε τὴν ψυχή του, πράγμα ποὺ τὸν ἔκανε πολὺ δυστυχῆ. 

Μιὰ νύχτα, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶδε ἕνα ὄνειρο. Περπατοῦσε σ' ἕνα μακρινὸ δρόμο φορτωμένος μὲἕνα σακκὶ στὴν πλάτη. Τὸ φορτίο του ἦταν βαρὺ καὶκάπου στάθηκε νὰ ξαποστάσει. Μὰ ὅταν θέλησε νὰσηκωθεῖ γιὰ νὰσυνεχίσει τὸταξίδι του, ἀντιλήφθηκε πὼς ἦταν ἀδύνατο νὰ σηκώσει τὸ σακκίδιό του.Ἄνοιξε τότε νὰ δεῖ τί ἔχει μέσα. Καὶ τί βλέπει! Μικρὰ-μικρὰ δέματα. Τὸ ἕνα ἔγραφε ἀπ' ἔξω: "αὐτὸγιὰαὔριο". Ἕνα ἄλλο ἔγραφε: "αὐτὸγιὰ μεθαύριο". Τὸτρίτο ἔγραφε: "αὐτὸ γιὰ σήμερα". Αὐτὸἦτανἀνάλαφρο. Τὸ σήκωσε μὲ χαρὰ καὶ συνεχίζοντας τὸταξίδι του ξύπνησε.
Τὸ ὄνειρο αὐτὸἐκφράζει μιὰ τραγικὴπραγματικότητα. 
Ἡ μέριμνα γιὰ τὸ αὔριο, γιὰ τὸμεθαύριο, γιὰ τὸμετὰ ἀπὸμία ἑβδομάδα, γιὰ τὸ μετὰἀπὸ ἕνα μήνα καὶ ἕνα χρόνο, γεμίζει τὶς ψυχές μας μὲἄγχος καὶ ἀνησυχίες, ποὺ μᾶς ἀφαιροῦν τὴν γαλήνη καὶ μᾶς κάνουν τὸ βάρος τῆς ζωῆς δυσβάστακτο. Γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ὁ Κύριός μαςἀπ' αὐτὲς τὶς ἐναγώνιες στιγμὲς εἶπε ἐκεῖνα τὰἀθάνατα λόγια. 

"Μὴ οὖν μεριμνήσητε εἰς τὴν αὔριον, 
ἡ γὰρ αὔριον μεριμνήσει τὰ ἑαυτῆς, 
ἀρκετὸν τῇἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς" 
(Ματθ. 6,34)

http://www.agiazoni.gr

Έσχατοι καιροί;

Στους δύσκολους και ταραγμένους καιρούς μας υπάρχει γενικά και μια μικρή ισχυρή ομάδα ανθρώπων με κάποιες μεταφυσικές αναζητήσεις. Κάποιοι βρίσκουν τον Θεό ως ανάγκη, ως αποκούμπι και ως σχεδία. Συνήθως ο άνθρωπος βρίσκει ό,τι ψάχνει και τον συμφέρει.  
Δεν θέλει να κουραστεί και να μοχθήσει πολύ. Ικανοποιείται με πρόχειρες και εύκολες λύσεις. Έτσι, μερικές φορές τη θρησκευτικότητά του εξαντλεί σε τυπικές υποχρεώσεις, δίχως κανένα κόστος. Άλλοτε παρασύρεται από επιτήδειους δασκάλους, που εκμεταλλεύονται τον θείο πόθο του με το να του προσφέρουν προϊόντα απελευθερωτικά, χαρούμενα, χαλαρωτικά και άκοπα.
Στην αναζήτηση αυτή εντάσσεται μια έντονη δαιμονολογία, αντιχριστολογία και εσχατολογία, που δυστυχώς τοποθετείται σε λαθεμένες βάσεις. Υπερβολές, καθορισμός ημερομηνιών του τέλους του κόσμου, αναφορές περί της γεννήσεως του αντίχριστου και λοιπά δημιουργούν τρόμο και φόβο στις ψυχές των χριστιανών, που δεν είναι το πρέπον και το ζητούμενο. Μερικοί μιλούν περισσότερο για τον αντίχριστο και λιγότερο για τον Χριστό. Μόνιμη ασχολία τους είναι η ερμηνεία των καιρών. Αρκετοί σώφρονες και συνετοί ανησυχούν για τη μεγάλη ανησυχία των πιστών. Μόνιμη μέριμνά τους είναι κάθε είδηση που επιβεβαιώνει τις υποψίες τους. Δεν θεωρούμε φυσιολογική αυτή την υπερβολική αντίδραση.

Οι άνθρωποι άφησαν την πολεμική των αντίθεων παθών και την καλλιέργεια των ένθεων αρετών και ασχολούνται παθιασμένα ολημερίς με φαντασίες, φοβίες, δεισιδαιμονίες, τυχόν μαγείες που τους έκαναν, μην πήραν κατά λάθος κάποιον αριθμό. Λησμόνησαν τη μελέτη, την προσευχή, την αγαθοεργία, τη μετάνοια, τη μυστηριακή εκκλησιαστική ζωή και ταλαιπωρούνται με υποκειμενικές επεξηγήσεις και ξενόφερτες θεωρίες. Οι τοποθετήσεις αυτές απομακρύνουν από την ουσία, από τη βάση, από τη χαρά της πνευματικής ζωής και οδηγούν τον άνθρωπο σε ένα λαβύρινθο δαιμονιώδη, σκοτεινό.
Λέγοντας αυτά, δεν εννοούμε ότι δεν τρέχει τίποτε. Δεν μιλάμε για νοσηρό εφησυχασμό, για ραστώνη, παρασυρμό και αδιαφορία. Χρειάζεται οπωσδήποτε εγρήγορση, ορθοστασία, ανάταση, γενναιότητα, αντίσταση σε ό,τι ανίερο, αναληθές και άτιμο. Η ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου είναι κάτι πολύ σημαντικό και θα πρέπει παντού και πάντοτε να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο. Όλο το ενδιαφέρον μας θα πρέπει να στραφεί σε ό,τι είναι ουσιαστικό, καίριο και αληθινό μόνο σε αυτά. 
Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι φοβούνται να αντικρίσουν την αλήθεια, την εσωτερική τους γυμνότητα. Έτσι θέλουν να ασχολούνται με ό,τι δεν έχει προσωπικό κόστος.
Οι άνθρωποι σήμερα αγχώνονται μήπως δεν θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα κουταλοπήρουνά του, γιατί δεν θα έχουν τι να φάνε. Μαζεύουν τρόφιμα για τις δύσκολες ημέρες που έρχονται. Δεν έχουν ημερομηνία λήξεως; Με τι χαρά θα τα τρώνε και οι αδελφοί τους γύρω θα πεθάνουν της πείνας; Ο Χριστός δεν δίδαξε το “Πάτερ ημών”; Δεν λέει εκεί “και δος ημίν σήμερον”; Δηλαδή και οι χριστιανοί ενδιαφέρονται για τον παρά και τη μάσα μόνο; Έχει μεγάλη σημασία να δούμε καλά πού διοχετεύεται η αγωνιστικότητα των χριστιανών μας. Μη δίνουμε αφορμές γέλιου στους καραδοκούντες αθεόφοβους είρωνες, που τελευταία έχουν αρκετά αυξηθεί.
Κρινόμαστε από τις επιλογές μας. Έχουμε ευθύνη για τις επιλογές μας. Χρειάζεται απαραίτητα μελέτη, γνώση, εμπειρία, φώτιση και συμβουλή. Ας το ξαναπώ. Χρειάζεται ειλικρινής μετάνοια όλων, υγιής μεταστροφή, αλλαγή νου, τρόπου ζωής, νέα νοοτροπία, άλλος προορισμός, διαφορετικός στόχος, υψηλός σκοπός, νοηματισμένος βίος. Η τιμιότητα, η δικαιοσύνη, η ειλικρίνεια μπορούν να επιστρέψουν σε αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο.

Αν η πολυσυζητημένη κάρτα του πολίτη στερεί τις ελευθερίες μας, δεν θα πρέπει φυσικά να την πάρουμε, υπακούοντας στις αποφάσεις της Εκκλησίας. Δεν θα πρέπει όμως συνεχώς να ζούμε με καχυποψίες, φαντασίες, υπερβολές, φανατισμούς, ακρότητες και φατρίες. Δεν είναι ορθός τρόπος πνευματικής ζωής ο φόβος, ο τρόμος, ο πανικός και ο αντιδραστικός ξεσηκωμός κατά πάντων. 
Είμαστε σε έσχατους καιρούς; Ήλθαν τα σημεία των καιρών; Ο αντίχριστος σφραγίζει; Ήλθε το τέλος του κόσμου; Το του Θεού θα γίνει. Ο αρχαίος άγιος Σιλουανός έλεγε: “Ο ουρανός και η γη να ενωθούν δεν φοβάμαι”. Ο Χριστός χαρίζει στους πιστούς αφοβία, αταραξία, ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά. Η ηττοπάθεια, η κατήφεια, η απαισιοδοξία και η ακαταστασία δεν ανήκει ποτέ στους χριστιανούς.
Οι εορταζόμενοι άγιοι Τρεις Ιεράρχες ας φωτίζουν οδούς διακρίσεως.

μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

αναδημοσίευση από την εφημερίδα “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ” (30.01.2011)

Προσευχή χωρίς εὐλάβεια



Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἁμαρτία, ἀπό τό νά προσεύχεται κανείς χωρίς φόβο Θεοῦ, χωρίς προσοχή καί εὐλάβεια.
Ἐκεῖνος πού προσεύχεται ἤ ψάλλει ἀπρόσεκτα καί ἀσυναίσθητα, εἶναι φανερό πώς δέν ξέρει ποιός εἶναι ὁ Θεός. Ὁ Θεός πάλι, σάν εὔσπλαχνος, θέλει νά ἐλεήσει αὐτό τόν ἄνθρωπο καί δέν μπορεῖ. Εἶναι καλύτερα, τολμῶ νά πῶ, νά μήν προσεύχεται κανείς καθόλου, παρά νά προσεύχεται χωρίς προσοχή.
Ἡ σωστή προσευχή εἶν᾿ ἐκείνη πού δέν γίνεται ἁπλά μέ τό στόμα, ἀλλά καί μέ τό νοῦ καί μέ τήν καρδιά. Ὅποιος λοιπόν δέν προσεύχεται ὁλοκληρωμένα, οὐσιαστικά δέν κάνει προσευχή, καί εἶναι ὑπόλογος γι᾿ αὐτό ἀπέναντι στό Θεό. Ἐκεῖνος πού προσεύχεται χωρίς συμμετοχή τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς του, κατά βάθος περιφρονεῖ τό Θεό. Καί πῶς θά ἐλεηθοῦμε ἀπό Ἐκεῖνον, ὅταν προσευχόμαστε μέ κενά λόγια, κι ὅταν ὁ νοῦς μας συντυχαίνει μέ τούς δαίμονες;
Πῶς νά μήν παροργίζουμε τόν Κύριο, ὅταν ἀπό τή μιά ἀπευθυνόμαστε σ᾿ Ἐκεῖνον κι ἀπό τήν ἄλλη ὁ νοῦς μας συλλογίζεται πράγματα ἄσχετα, ἄτοπα ἤ καί αἰσχρά; 
Ἕνας τέτοιος νοῦς δέν ἀνήκει στό Χριστό καί δέν θά παραδοθεῖ ποτέ σ᾿ Αὐτόν. 
Πῶς ὅμως θά μπορέσουμε νά προσευχόμαστε μέ προσοχή, θεῖο φόβο, εὐλάβεια καί κατάνυξη; 
Πῶς θά μπορέσουμε νά προσευχόμαστε μέ τή σταθερή καί ἐνεργητική συμμετοχή τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας;
Δέν θά τό κατορθώσουμε μόνοι μας. Στήν τέλεια προσευχή θά φτάσουμε, μόνο ἄν ζητήσουμε ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο νά μᾶς φωτίσει μέ τό Πνεῦμα Του τό Ἅγιο, γιά ν᾿ ἀποκτήσουμε ἐπίγνωση τῆς ἄπειρης μεγαλοσύνης Του, νά νιώσουμε σέ ποιό φοβερό Θεό μπροστά στεκόμαστε. Καί ἀκόμα, ἄν Τόν παρακαλοῦμε θερμά ὄχι γιά μάταια καί πρόσκαιρα πράγματα, ἀλλά γιά τήν κάθαρσή μας ἀπό τά πάθη καί, προπαντός, τήν ἀπόκτηση ταπεινοῦ φρονήματος. Ὅποιος, ἀλήθεια, γνωρίσει τήν ἀπέραντη ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, δέν μπορεῖ παρά νά ταπεινωθεῖ  βαθιά μπροστά στή μακροθυμία Του.
Εἶναι λοιπόν ἀδύνατο νά προσεύχεται τέλεια ὁ νοῦς – καί ἑπομένως ἀδύνατο νά κατανυχθεῖ καί ἡ καρδιά – ἄν δέν δεχθεῖ πρῶτα τό φωτισμό καί τήν ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό μυστικό φῶς τῆς θείας γνώσεως, πού δίνεται κατεξοχήν μ᾿ ἕναν τρόπο: μέ τήν ἐπίμονη καί ἔμπονη ἐπίκληση τοῦ Κυρίου καί τοῦ ἐλέους Του.
Ἐκεῖνος πού ἔμαθε γράμματα καί μορφώθηκε πολύ, πῶς μπορεῖ νά διαβάσει τά βιβλία του χωρίς φῶς; Ἔχει τά βιβλία. Ἄν ὅμως δέν ἔχει καί τό φῶς, πῶς θά τά μελετήσει; 
Τό ἰδιο συμβαίνει καί μέ τήν προσευχή. Πῶς θά «μελετήσουμε» καί θά γνωρίσουμε τό Θεό, χωρίς τό μυστικό φῶς τῆς θείας γνώσεως; 
Αὐτό τό φῶς δέν εἶναι παρά μιά νοητή, θεόσταλτη δύναμη, πού περικυκλώνει καί μαζεύει τό νοῦ, τόν ἐμποδίζει νά φεύγει καί νά διασκορπίζεται στά γήινα καί τόν καθηλώνει στήν πανευφρόσυνη θέα καί κοινωνία τοῦ Θεοῦ.
Ὅσο τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν φωτίζει τό νοῦ μας, ἡ προσευχή μας εἶναι ἄστατη καί ἄκαρπη. Καί ὁ νοῦς, λογιάζοντας πράγματα ἄτοπα – ἀκόμα κι αὐτά πού οἱ ἄνθρωποι θεωροῦν ἀναγκαῖα – πλανιέται, χωρίς νά συνειδητοποιεῖ πώς γίνεται σκλάβος στό νοητό τύραννο, πού τόν τραβάει ἐδῶ κι ἐκεῖ, σέ μέριμνες, φροντίδες, ὑποθέσεις, προβλήματα «τοῦ κόσμου τούτου».

Ἄς ἀγωνιστοῦμε λοιπόν μ᾿ ὅλες μας τίς δυνάμεις γιά νά νικήσουμε τό «σπερμολόγο» διάβολο, πού μέ πονηρές ἐνθυμήσεις καί ἄκαιρες σκέψεις μᾶς κλέβει τόν ἀνεκτίμητο πνευματικό καρπό τῆς προσευχῆς καί κρατάει τήν ψυχή μας στό σκοτάδι. Ἄς παρακαλέσουμε θερμά τόν Κύριο, «τό φῶς τοῦ κόσμου», νά στείλει τό Ἅγιό Του Πνεῦμα καί νά διαλύσει μέ τό ἄκτιστο φῶς Του τό σκοτάδι αὐτό τῆς ψυχῆς μας, πού μόνο ἔτσι θά μπορέσει νά ἑνωθεῖ μέ τό Θεό, «τόν πανταχοῦ παρόντα καί τά πάντα πληροῦντα».

Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!

Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

Ἀπό το βιβλίο: “ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ”
Βασισμένο σε κείμενο τοῦὉσίουΣυμεών τοῦ Νέου Θεολόγου

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ.

Τα αίτια των δεινών μας

Ὁμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου ἐποχή,
ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ Βρυέννιος
Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ,
Προέδρου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος 
"Μ. Ἀθανάσιος", Τορόντο

Εὑρισκόμενος προσφάτως στὴν Ἑλλάδα, προσκλήθηκα ἀπὸ ἱεραποστολικὰ πρόσωπα νὰ ὁμιλήσω σὲ αἴθουσα τῶν Ἀθηνῶν. Ἐπειδὴ ὅμως λόγοι ἀνώτεροι τῆς θελήσεώς μου, ἀλλὰ καὶ ὁ φθόνος τοῦ Διαβόλου, ὁ ὁποῖος μισεῖ καὶ πολεμεῖ παντοιοτρόπως τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐμπόδισαν νὰ πραγματοποιηθῇ ἡ ὁμιλία, θεώρησα καλὸ νὰ δημοσιεύσω αὐτά, ποὺ ἐπρόκειτο νὰ εἰπῶ, ὥστε ἀπὸ τὶς φιλόξενες στῆλες τοῦ "Ὀρθοδόξου Τύπου" νὰ ὠφεληθοῦν πολὺ περισσότερες ψυχές, ἀπ' ὅ,τι θὰ ὠφελοῦντο ἐὰν ὡμιλοῦσα σὲ μιὰ αἴθουσα.

Πολλὰ εἶναι τὰ θέματα, γιὰ τὰ ὁποῖα θὰ μποροῦσε νὰ ὁμιλήσῃ κάποιος. Κανένα ὅμως ἀπ' αὐτὰ δὲν εἶναι τόσο ἐπίκαιρο καὶ ἀναγκαῖο ὅσο ἡ πολύπλευρη κρίσι ποὺ μαστίζει τὴν Πατρίδα μας, τὰ αἴτια ποὺ τὴν προκάλεσαν, ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἐξέλθουμε ἀπ' αὐτή, ποὺ συνοψίζεται σὲ μία μόνο λέξι, ποὺ ἔχουν διαγράψει οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα ἀπὸ τὰ λεξιλόγιά των, ἀκόμη καὶ οἱ ἱεροκήρυκες καὶ οἱ ἐπίσκοποι, καὶ ποὺ ὀνομάζεται μετάνοια.
Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ οἰκονομικὰ στοιχεῖα καὶ μεγέθη καὶ μὲ τὰ σκληρὰ καὶ ἀπάνθρωπα μέτρα, ποὺ ἐπιβάλλει ἡ Τρόϊκα στὴν Ἑλλάδα, κατ' ἐντολὴ σκοτεινῶν δυνάμεων, ποὺ ἀπεργάζονται τὴν οἰκονομικὴ καὶ ὄχι μόνο ὑποδούλωσι τῆς ἀνθρωπότητος. Ὀλίγοι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ πνευματικά. Οἱ πολλοὶ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ λουκέτα καὶ τὸ κλείσιμο τῶν καταστημάτων, ποὺ ἔχουν μετατρέψει μεγάλα τμήματα τῶν ἄλλοτε σφυζόντων ἀπὸ ζωὴ καὶ κίνησι κέντρων τῶν ἑλληνικῶν μεγαλοπόλεων σὲ τοπία ἔρημα καὶ ἐγκαταλελειμμένα. Πόσοι ὅμως ἀσχολοῦνται μὲ τὰ λουκέτα, ποὺ ἔχουν βάλει οἱ ἄνθρωποι στὶς θύρες τῶν ψυχῶν τους καὶ ἔχουν κλείσει ἔξω ἀπ' αὐτὲς τὸν Χριστό;
"Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω", λέγει ὁ Χριστός (Ἀποκ. 3, 20). Ποιός ἀκούει τοὺς κτύπους; Ποιός συγκινείται; "Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν;"· "Ποιός, Κύριε, πίστευσε στὸ κήρυγμά μας;", ἐρωτοῦσε στὴν Π.Δ. τὸν Θεὸ ὁ Ἡσαΐας (Ἰωάν. 12, 38). Πόσοι ἀκούουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ σήμερα; Ἀλλὰ καὶ πόσοι ἱεροκήρυκες κηρύττουν ὅπως καὶ ὅ,τι θέλει ὁ Θεός; Πόσοι ἐλέγχουν τὸ κακό, τὴν ἁμαρτία, τὴν ἀσέβεια, τὴν παρανομία; Πόσοι προειδοποιοῦν τὸν λαὸ γιὰ τὰ δεινά, ποὺ ἔρχονται; Πόσοι τὸν καλοῦν σὲ μετάνοια; Λουκέτα στὰ καταστήματα· λουκέτα δυστυχῶς καὶ στὰ στόματα τῶν ἱεροκηρύκων!

Ἀνεπιθύμητοι ἱεροκήρυκες

Ἐπειδὴ λοιπὸν οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἔβαλαν σήμερα λουκέτα στ' αὐτιὰ καὶ τὶς ψυχές τους καὶ ἔκλεισαν ἔξω τὸν Χριστὸ καὶ τὸν λόγο Του, οἱ περισσότεροι δὲ ἱεροκήρυκες ἐπρόδωσαν τὴν ἀποστολή τους καὶ ἀπεδείχθησαν κατώτεροι τῶν περιστάσεων τῶν κρισίμων τούτων καιρῶν, γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς ἀπεφάσισε νὰ στείλῃ κάποιους ἄλλους ἱεροκήρυκες, ἀνεπιθυμήτους, ἀλλ' ἀποτελεσματικούς, τοὺς ὁποίους εἴτε θέλουμε εἴτε δὲν θέλουμε, εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ τοὺς ἀκούσωμε. Ποῖοι εἶναι αὐτοὶ οἱ ἱεροκήρυκες; Εἶναι τὰ διάφορα δεινά, ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ πέφτουν ἐπάνω μας καὶ νὰ μᾶς πιέζουν, νὰ μᾶς συνθλίβουν καὶ νὰ μᾶς καταθλίβουν. Τὸ ἴδιο ἔκανε ὁ Θεὸς καὶ στὴν Π.Δ. Ἐκήρυτταν οἱ προφῆτες μετάνοια, ἀλλὰ ὁ σκληροτράχηλος Ἰσραηλιτικὸς λαὸς δὲν τοὺς ἄκουε. Ἀκολουθοῦσαν ὅμως τὰ δεινά, πόλεμοι, καταστροφές, σφαγές, αἰχμαλωσίες, λεηλασίες, καὶ τότε ὁ Ἰσραὴλ μετανοοῦσε καὶ ἐπέστρεφε στὸν Θεό. Πόσον ὁμοιάζουν οἱ ἐποχές! Μεγάλη καὶ σήμερα ἡ ἀποστασία. Πρωτοφανὴς στὸν χριστιανικὸ κόσμο ἡ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὸν Θεό. Τότε, ὅπως εἴπαμε, κήρυτταν οἱ προφῆτες, τώρα οἱ ἄμβωνες τῶν χριστιανικῶν ναῶν ἔχουν σιγήσει. Ἐλάχιστοι μόνον ἱεροκήρυκες κηρύττουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ αὐτοὺς ἡ μοιχαλίδα καὶ διεστραμμένη γενεά μας χλευάζει καὶ περιφρονεῖ ὡς ἀκραίους καὶ φανατικούς, ὅπως χλεύαζαν κάποτε κάποια παλιόπαιδα τὸν προφήτη Ἑλισαῖο καὶ γιὰ τὴν ἀσέβειά τους αὐτὴ ὁ προφήτης τὰ καταράσθηκε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐξέλθουν δύο ἀρκοῦδες ἀπὸ τὸ δάσος καὶ νὰ τὰ κατασπαράξουν (Δ΄ Βασ. 2, 23-24). Σὰν τὰ ἀσεβῆ ἐκεῖνα παιδιὰ συμπεριφέρεται καὶ ἡ γενεά μας μὲ τὴ διαφορά, ὅτι ἐκεῖνα τὰ κατεσπάραξαν οἱ ἀρκοῦδες, ἐνῷ ἐμᾶς, ἐξ αἰτίας τῶν ἀσεβειῶν καὶ τῆς ἀμετανοησίας μας, ἔχουν ἀρχίσει νὰ μᾶς βασανίζουν ἄλλα δεινὰ καὶ συμφορές, ὅπως οἱ πληγές, ποὺ ἔστειλε ὁ Θεὸς κατὰ τοῦ Φαραώ, ἐπειδὴ ἐκεῖνος ἠρνεῖτο νὰ ὑπακούσῃ στὶς ἐντολές του. Τὸτε ὅμως ὑπῆρχε ἕνας Μωυσῆς, ὁ ὁποῖος ἐξήγαγε τὸν Ἰσραηλιτικὸ λαὸ ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο καὶ τὸν ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν Αἰγυπτίων. Ποῦ ὅμως σήμερα ἡγέτης πιστὸς στὸν Θεό, μὲ σύνεσι καὶ σοφία, νὰ ἐξαγάγῃ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ πρῶτα ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν παθῶν του διὰ τῆς μετανοίας, καὶ ἔπειτα ἀπὸ τὴν δουλεία τῶν ἀπλήστων καὶ ἀναλγήτων δανειστῶν καὶ τοκογλύφων, ποὺ μᾶς κατέστησαν, διὰ τοῦ μαμωνᾶ, δούλους καὶ ὑποτελεῖς τους;

Οἱ λῃστὲς τῆς Ἑλλάδος

Ἐκτὸς ἀπ' τὸν παλαιὸ Ἰσραήλ, ἡ Πατρίδα μας ὁμοιάζει σήμερα μὲ τὸν δυστυχῆ ἐκεῖνον ἄνθρωπο τῆς παραβολῆς τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, ὁ ὁποῖος"λῃσταῖς περιέπεσεν". Ποῖοι εἶναι οἱ λῃστὲς σήμερα; Εἶναι οἱ διεθνεῖς δανειστές, κερδοσκόποι καὶ τοκογλύφοι, ποὺ ροφοῦν τὸ αἷμα καὶ τὸν ἱδρῶτα τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ ἄλλων λαῶν σὰν ἀναψυκτικό. Εἶναι ἐπίσης κάποιοι Ἕλληνες ἀπατεῶνες, οἱ ὁποῖοι καταλῄστευσαν καὶ λεηλάτησαν τὰ δημόσια ταμεῖα καὶ καταχράσθηκαν τεράστια ποσά, τὰ ὁποῖα ἀπέστειλαν σὲ ὑπεράκτιους λογαριασμοὺς στὸ Ἐξωτερικό.
Ὑπάρχουν ὅμως καὶ κάποιοι ἄλλοι λῃστές. Αὐτοὶ εἶναι οἱ χειρότεροι καὶ οἱ πιὸ ἐπικίνδυνοι. Καὶ ὅμως κανεὶς δὲν ἀσχολεῖται μαζί τους. Ποῖοι εἶναι αὐτοί; Εἶναι οἱ δαίμονες. Αὐτοὶ εὑρίσκονται πίσω ἀπὸ κάθε κακό, ποὺ συμβαίνει στὸν τόπο μας καὶ σ' ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτοὶ μισοῦν θανάσιμα τὴν Πατρίδα μας, διότι εἶναι ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ γι' αὐτὸ λεγεῶνες ἀναρίθμητες δαιμονίων ἔχουν ἐπιστρατευθῆ καὶ τὴν πολεμοῦν μὲ μανία καὶ προσπαθοῦν νὰ τὴν ἀπογυμνώσουν ἀπὸ κάθε ἀρετὴ καὶ ἀξία καὶ τὴν ἔχουν ἀφήσει καταπληγωμένη, ταπεινωμένη καὶ ἡμιθανῆ, μισοπεθαμένη, ὅπως τὸν περιπεσόντα στοὺς λῃστὲς ἄνθρωπο τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁμοιότης καιρῶν, ἁμαρτιῶν καὶ δεινῶν

Ὁμοιάζει, τέλος, ἡ ἐποχή μας μὲ τὶς ἡμέρες πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς διαλύσεως τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Ἴδια ἠθικὴ κατάπτωσι, ἴδια οἰκονομικὴ ἐξαθλίωσι, ἴδια ἀδιαφορία τῶν πλουσίων γιὰ τὴν Πατρίδα, ἴδιες προδοσίες· προδοσίες τῆς Πατρίδος καὶ προδοσίες τῆς Πίστεως. Ἂς ἐλπίσουμε, ὅτι τὰ δεινὰ δὲν θὰ εἶναι τὰ ἴδια.
Γι' αὐτὸ ἀποφασίσαμε νὰ κάνουμε ἕνα παραλληλισμὸ καὶ μία σύγκρισι ἐκείνης τῆς ἐποχῆς μὲ τὴ δική μας. Ἄλλωστε συμπληρώθηκαν ἐφέτος 560 ἔτη ἀπὸ τὴν ἅλωσι τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων καὶ, ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς θλιβερῆς αὐτῆς ἐπετείου, καλὸν εἶναι νὰ γνωρίσουμε κάποια γεγονότα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, καθὼς καὶ τὰ αἴτια ποὺ τὰ προκάλεσαν, γιὰ νὰ παραδειγματισθοῦμε ἀπὸ τὰ τραγικὰ λάθη καὶ τὶς ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος καὶ νὰ μὴ τὶς ἐπαναλάβουμε.
Στὴ σύγκρισι τῶν δύο ἐποχῶν πολὺ θὰ μᾶς βοηθήσουν ἀποσπάσματα ἀπὸ δύο κείμενα τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου. Ποῖος ἦταν ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος; Μοναχὸς ἦταν. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι περὶ τὸ 1350 μ.Χ. καὶ ἐκάρη μοναχὸς στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στουδίου. Ἦταν ἀσκητικώτατος, ἐφάμιλλος τῶν παλαιῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ διδάσκαλος τοῦ Γένους. Ἐθεωρεῖτο ὡς ὁ κορυφαῖος λόγιος τοῦ Βυζαντίου στὶς ἀρχὲς τοῦ 15ου αἰῶνος, τὸν ὁποῖο συνεβουλεύοντο αὐτοκράτορες καὶ πατριάρχες. Τὸν καλοῦσαν καὶ ὡμιλοῦσε στὶς μεγάλες ἑορτὲς στὰ ἀνάκτορα. Ἐκοιμήθη 22 ἔτη περίπου πρὸ τῆς Ἁλώσεως. Καὶ κάτι ἰδιαιτέρως σημαντικό. Ὑπῆρξε διδάσκαλος τοῦ Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Πρόκειται περὶ μεγάλης μορφῆς, ἡ ὁποία, δυστυχῶς, δὲν ἔχει ἐκτιμηθῆ δεόντως ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας.
Τὸ πρῶτο κείμενο τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου ἔχει τίτλο: "Περὶ τῶν ἐπιτιθέντων ἡμῖν δεινῶν καὶ τίς ὁ τούτων σκοπός". Μὲ τὸ ἀπαράμιλλο λογοτεχνικό του ὕφος, ποὺ θυμίζει ἱερὸ Χρυσόστομο, γράφει μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς, τὰ ὁποῖα θὰ ἀναγράφουμε μὲ ἔντονα γράμματα, ἐνῷ τὰ σχόλιά μας μὲ ἁπλά.

Ἔσχατοι καιροί

"Οἱ ἄρτι καιροὶ χαλεποὶ ὑπὲρ ἅπαντας. Πονηραὶ αἱ ἡμέραι· τῶν χρόνων τὰ τέλη· τὸ γῆρας τοῦ κόσμου· ἡ ἐκθυμία τοῦ σύμπαντος". Ἐσχάτους θεωροῦσε ὁ ἱερὸς πατὴρ τοὺς καιρούς του, ὅπως καὶ ἐμεῖς τοὺς δικούς μας σήμερα. Καὶ εἶχε πράγματι πολλὰ ἐσχατολογικὰ στοιχεῖα ἡ ἐποχή του. Ἡ δική μας ἔχει ὅμως πολύ περισσότερα. Οἱ καιροί μας εἶναι ἄκρως Ἀποκαλυπτικοί. Στὶς ἡμέρες μας ἔγιναν ἡ ἀνακάλυψι καὶ χρῆσι πυρηνικῶν ὅπλων, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ἡ ἐπανίδρυσι τοῦ Κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τὸ ἀτύχημα τοῦ Τσερνομπίλ, ἡ ἐμφάνισι τῆς Νέας Ἐποχῆς, τῆς Νέας Τάξεως, τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ποὺ προετοιμάζει τὴν Πανθρησκεία τοῦ Ἀντιχρίστου, τοῦ γραμμωτοῦ κώδικος μὲ τὸν ἀριθμὸ 666, διὰ τοῦ ὁποίου σφραγίζονται σήμερα τὰ πάντα, ἀπὸ κονσέρβες καὶ φροῦτα μέχρι τὰ κατοικίδια ζῷα καὶ τὰ ψάρια τῶν ὠκεανῶν! Ἐὰν λοιπὸν ὁ κόσμος παρουσίαζε τότε σημάδια γήρανσης καὶ φαινόταν ὅτι ξεψυχοῦσε, τί νὰ εἰποῦμε γιὰ τὸν σημερινό, ποὺ δίνει, ἀπὸ ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀπόψεως, τὴν ἐντύπωσι νεκροῦ σώματος σὲ πλήρη ἀποσύνθεσι, ποὺ ὄζει πτωμαΐνης;
"Ὅτι ὀλίγη, σφαλερὰ καὶ πικρίας ἀνάμεστος αὕτη ἡμῶν ἡ ζωή, καὶ κακῶν θαλάσσαις ὑπέραντλος. Ἰδοὺ γὰρ οἱ γειτονοῦντες ἐχθροί· οἱ φιλιούμενοι ἄπιστοι· οἱ συνοικοῦντες κλοπεῖς· οἱ υἱοὶ ἀπειθεῖς· καὶ οἱ ἁπλῶς συγγενεῖς ἄστοργοι". Ἀλλὰ καὶ σήμερα δὲν βιώνουμε τὴν ἔχθρα τῶν γειτόνων μας, τὴν ἀπιστία τῶν φίλων μας, τὶς κλοπὲς καὶ τὰ ἐγκλήματα ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ κατοικοῦν ἀνάμεσά μας, τὴν ἀπείθεια καὶ ἀναρχία τῶν νέων καὶ τὴν ἀστοργία καὶ σκληρότητα συγγενικῶν μας προσώπων;

Διασκορπισθήκαμε. Ἄλλοι μᾶς κυβερνοῦν

"Διεσκορπίσθημεν διασπαρέντες πάσαις ταῖς τῆς γῆς βασιλείαις· καὶ ἄρχουσιν ἡμῶν, ἡμεῖς δὲ οὐκ ἄρχομεν· καὶ τὴν χώραν ἡμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσι, καὶ οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν. Αἱ νεάνιδες τοῦ γένους ἡμῶν καὶ οἱ νεανίσκοι ἑτέροις ἔθνεσι δεδομένοι". Ὁποία ὁμοιότης μὲ τὶς ἡμέρες μας! Μήπως καὶ σήμερα οἱ Ἕλληνες δὲν ἔχουν διασκορπισθῆ στὰ τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος; Μήπως καὶ σήμερα δὲν κυβερνοῦν ξένες δυνάμεις καὶ ὄχι ἐμεῖς τὸν τόπο μας; Μήπως καὶ σήμερα ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀλλοδαποὶ καὶ ἀλλόθρησκοι δὲν ἔχουν εἰσβάλει παρανόμως καὶ κατατρώγουν τὴν Πατρίδα μας, καὶ μαζὶ μὲ τὶς πολυεθνικὲς ἑταιρεῖες δὲν ἐξάγουν τὰ νόμιμα ἢ παράνομα κέρδη τους στὶς χῶρες τους, ζημιώνοντας τὸν τόπο μας; Μήπως καὶ σήμερα οἱ νέοι καὶ οἱ νέες μας δὲν διασκορπίσθηκαν σὲ ἄλλα Ἔθνη, δὲν μεταναστεύουν, λόγῳ τῆς κρίσεως καὶ ἀνεργίας, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Πατρίδα μας νὰ αἱμορραγῇ ἀκατάσχετα καὶ νὰ κινδυνεύῃ νὰ μετατραπῇ σ' ἕνα ἀπέραντο γηροκομεῖο;

Ἀπώλεια εὐλαβείας· ἔλλειψι μετανοίας

"Ἀπόλωλεν εὐλαβὴς ἀπὸ τῆς γῆς· ἐξέλιπε στοχαστής, οὐχ εὕρηται φρόνιμος· παρήχθη πάλαι σοφός· οὐκ ἔστιν ὁ συνιών, οὐκ ἔστιν ὁ διορθούμενος· ὁ ἐπιστρέφων οὐκ ἔστιν· ὁλόσωμος ἡ πληγή, ἡ νόσος καθολική· χαλεπὸν τὸ τραῦμα, ἀπαραμύθητος ἡ συμφορά, καὶ παρακλήσεως ἁπάσης μείζων". Θρηνεῖ ὁ ἱερὸς πατὴρ γιὰ τὴν ἀπώλεια τῆς εὐλαβείας, τῆς σοφίας, τῆς συνέσεως, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἔλλειψι μετανοίας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του. Δυσεύρετες δυστυχῶς καὶ σήμερα αὐτὲς οἱ ἀρετές, καὶ κυρίως ἡ μετάνοια, ἄνευ τῆς ὁποίας προμηνύονται περισσότερα καὶ μεγαλύτερα δεινά. "Καταπεφρόνηται τὰ τῆς Ἐκκλησίας· διέφθαρται τὰ τῆς βασιλείας". Καὶ ἐδῶ θαυμαστὴ ὁμοιότης τῶν καιρῶν. Ποιός δὲν βλέπει σήμερα τὴν περιφρόνησι τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων πρὸς τὴν Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθόδοξο Πίστι καὶ παράδοσι; Ποιός ἐπίσης δὲν βλέπει τὴν ἐκτεταμένη καὶ κυριαρχοῦσα τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὸν δημόσιο βίο διαφθορὰ ἀρχόντων καὶ ἀξιωματούχων, ἀλλὰ καὶ ἁπλῶν πολιτῶν;

Ἡ εὐσέβεια διώκεται, ἡ ἀσέβεια ἀνθεῖ

"Τὰ ἄνω κάτω, καὶ τὰ κάτω γίνεται ἄνω· διώκεται τὰ χριστιανῶν, ἀνθεῖ τὰ τῶν ἀσεβῶν". Καὶ σήμερα τὸ ἴδιο παρατηρεῖται. Ἄνω-κάτω ἔχουν γίνει τὰ πάντα. Θεομάχοι καὶ Ἐκκλησιομάχοι πολιτικοὶ ψηφίζουν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους στὴ Βουλή, διώκοντες τὸν Χριστὸ καὶ ὅ,τι ἔχει σχέσι μ' Αὐτόν, ὅπως π.χ. τὰ Θρησκευτικὰ καὶ τὴν Ἐξομολόγησι ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τὸ θρήσκευμα ἀπὸ τὶς ταυτότητες, τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς κ.ἄ., ἐνῷ ἀμοραλιστὲς δημοσιογράφοι προβάλλουν καὶ διαφημίζουν ἀπὸ τὰ ΜΜΕ κάθε ἀσέβεια καὶ αἰσχρότητα. Ἀνθοῦν καὶ σήμερα ὅλα τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη· προγαμιαῖες σχέσεις, πορνεῖες, μοιχεῖες, παιδεραστίες, ὁμοφυλοφιλίες καὶ ὅ,τι ἄλλο κακὸ μπορεῖ νὰ φαντασθῇ ὁ νοῦς τῶν ἀσεβῶν καὶ διεστραμμένων ἀνθρώπων.
"Ἔνθεν Ἀγαρηνοὶ διώκουσιν ἡμᾶς, ἐκεῖθεν Σκύθαι λυμαίνονται· ἀπὸ δυσμῶν Ἰσμαηλῖται τρυγῶσι, καὶ Πέρσαι ἐξ ἀνατολῶν ἐκριζοῦσι". Περικυκλωμένο τότε ἀπὸ ἐχθροὺς τὸ Βυζάντιο (ἢ καλύτερα ὅ,τι εἶχε ἀπομείνει ἀπ' αὐτό)· περικυκλωμένη ἀπὸ ἐχθροὺς καὶ ἡ Ἑλλάδα σήμερα. Οἱ Β.Δ. γείτονές μας διεκδικοῦν τὴν Ἤπειρο μέχρι τὴν Ἄρτα καὶ τὴν Πρέβεζα. Ἄλλοι γείτονές μας ἀπὸ τὸν Βορρᾶ διεκδικοῦν τὴν Μακεδονία μας, ἀκόμη καὶ τὴν Θεσσαλονίκη, ἐνῷ οἱ ἐξ Ἀνατολῶν, οἱ πιὸ θρασεῖς καὶ προκλητικοί, ἐποφθαλμιοῦν ν' ἁρπάξουν τὴν Θρᾴκη καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Πόσο παραστατικὰ περιγράφει στὴν συνέχεια ἡ χαρισματική του πέννα τὴν τραγικὴ καὶ ἀδιέξοδη τότε κατάστασι!
"Τὸν δράκοντα φεύγομεν, καὶ βασιλίσκῳ συναντῶμεν· ἀποδιδράσκομεν λέοντα, καὶ τῇ ἄρκτῳ προσπίπτομεν· ὁ τὸν θάνατον ἐκφυγὼν περιπίπτει δουλείᾳ, καὶ ὁ τῆς δουλείας ἀπαλλαγεὶς τῇ σφαγῇ παραδίδοται... Καθωρινοὶ πόλεμοι, ἀνδραποδισμοί, σφαγαί, λιμοί, πνιγμοί, στενοχωρίαι οὐ φορηταί· ἀπώλειαι μυρίαι κύκλῳ, καὶ πανταχόθεν ἡ τοῦ Θεοῦ ὀργὴ ἀφικνεῖται. Ἡμεῖς δ' ὡς μηδενὸς καινοῦ γινομένου, ἀναλγήτως διακείμεθα". Μεγάλα καὶ ἀνυπόφορα τὰ δεινὰ τῶν βυζαντινῶν προγόνων μας. Γιὰ ὀργὴ Θεοῦ ὁμιλεῖ ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος. Σήμερα, ἐκκοσμικευμένοι καὶ οἰκουμενιστὲς ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ θεολόγοι ἔχουν ἀφαιρέσει ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸ δικαίωμα νὰ ὀργίζεται καὶ τοῦ ἐπιτρέπουν μόνον ν' ἀγαπᾷ! Τὴν ἴδια ὥρα, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι μιμοῦνται τοὺς βυζαντινοὺς καὶ παρακολουθοῦν τὰ σύγχρονα Ἀποκαλυπτικὰ γεγονότα ὡσὰν νὰ μὴ συμβαίνῃ τίποτε τὸ καινούργιο, μὲ ἀπονιὰ καὶ σκληρότητα, μὲ ἀναλγησία καὶ ἀδιαφορία.

Ὀρθολογιστικὲς ἑρμηνεῖες γιὰ τὰ αἴτια τῶν δεινῶν

Ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν οἱ παρακάτω ἑρμηνεῖες, ποὺ ἔδιναν σύγχρονοι τοῦ Ἰωσὴφ κοσμικοί, ὀρθολογιστὲς καὶ ἄπιστοι ἄνθρωποι γιὰ τὰ δεινά, ποὺ εἶχαν ἐνσκήψει.
"Ὁ μὲν ἀστρολόγος ἡμῖν τοῖς πρὸς ἀλλήλους τῶν ἀστέρων σχηματισμοῖς φήσει συμβαίνειν ἡμῖν. Ὁ δὲ φυσικὸς τῷ μέσους εἶναι Ἀράβων καὶ Σαρακηνῶν, Ἰσμαηλιτῶν τε καὶ Σκυθῶν τῇ θέσει, καὶ τῇ φυσικῇ τῶν πραγμάτων προόδῳ, ταῦθ' ἡμᾶς ὑπομένειν ἐρεῖ. Ὁ μέντοι γε ἄθεος, ἀπὸ ταὐτομάτου χύδην καὶ φύρδην ἀποτελεῖσθαι· καὶ ὁ Ἕλλην ἐξ εἱμαρμένης καὶ τύχης ἅπαντα συμβαίνειν ἡμῖν ὑπολάβοι. Πάλιν, ὁ μὲν Ἀγαρηνός, τῷ μὴ τῷ ἀλιτηρίῳ πεισθῆναι, αἴτιον τούτων ἐρεῖ· ὁ δὲ Ἑβραῖος, τῷ πιστεῦσαι ἡμᾶς εἰς Χριστόν. Καὶ ὁ μὲν ἕκαστος τῶν αἱρετικῶν, τῷ μὴ ὑποκῦψαι τῇ ἐκείνου αἱρέσει· ὁ δὲ τῶν Ἰταλῶν ὄχλος, τῷ μὴ ὑποτετάχθαι ἡμᾶς τῷ πάπᾳ τῶν εἰρημένων αἴτιον ἐννοεῖ". Οἱ ἀστρολόγοι ἀπέδιδαν τὰ δεινὰ στοὺς σχηματισμοὺς τῶν ἀστέρων, οἱ φυσικοὶ ἐπιστήμονες στὴν μειονεκτικὴ γεωγραφικὴ θέσι μεταξὺ ἀλλοφύλων λαῶν, οἱ ἄθεοι στὴν ἀνομοιογένεια τῆς αὐτοκρατορίας, οἱ εἰδωλολάτρες στὴν κακὴ τύχη καὶ μοῖρα, στὸ πεπρωμένο, οἱ Ἀγαρηνοὶ στὸ ὅτι ἀρνοῦνταν οἱ Βυζαντινοὶ νὰ πιστεύσουν στὸν Μωάμεθ, οἱ Ἑβραῖοι στὸ ὅτι πίστευαν οἱ δεινοπαθοῦντες στὸν Χριστό, οἱ αἱρετικοὶ στὸ ὅτι δὲν ὑπέκυπταν στὶς αἱρέσεις τους, οἱ δὲ Λατῖνοι στὸ ὅτι δὲν δέχονταν νὰ ὑποταχθοῦν στὸν Πάπα! Ὅλες οἱ πιὸ πάνω αἰτιάσεις εὑρίσκουν καὶ σήμερα τοὺς ὑποστηρικτές τους καὶ μὲ ἀτέρμονες συζητήσεις στὰ τηλεοπτικὰ κανάλια, ἀπὸ φυλακῆς πρωίας μέχρι νυκτός, προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὴν ὀρθότητα τῶν ἐπιχειρημάτων τους. Οἱ δὲ παπόφιλοι οἰκουμενιστὲς προσεκάλεσαν τὸν Πάπα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, ἐλπίζοντες, ὅπως τότε οἱ ἀφελεῖς ἑνωτικοὶ τοῦ Βυζαντίου, στὴν ἐκ δυσμῶν βοήθεια, πρὸς ἐπίλυσι τῶν ἐθνικῶν προβλημάτων μας. Ὁ Ἰωσήφ, ὅμως, ὁ Βρυέννιος εἶχε τελείως διαφορετικὴ ἄποψι ἀπ' ὅλους αὐτοὺς καὶ τὴν διεκήρυττε μὲ παρρησία, τὴν ὁποία, δυστυχῶς, ὀλίγοι διαθέτουν στὶς ἡμέρες μας, φοβούμενοι καὶ τρέμοντες τὰ εἰρωνικὰ σχόλια τῶν δημοσιογράφων καὶ τοῦ μακρὰν τοῦ Θεοῦ κόσμου.
"Ἐγὼ δὲ πάντας τούτους ἀποβαλλόμενος, πείθομαι ἀραρότως, καὶ διαῤῥήδην ὁμολογῶ, ὅτι οὐκ ἂν ταῦτα ἐπάσχομεν, εἰ μὴ δυσσεβεῖς ἦμεν, καὶ τοῦ Θεοῦ παντάπασιν ἀπεληλαμένοι". Ἀπορρίπτει ὅλες τὶς ὀρθολογιστικὲς περὶ τῶν δεινῶν αἰτίες ὁ ἱερὸς πατὴρ καὶ ὁμολογεῖ εὐθέως καὶ μὲ ἀπόλυτη πεποίθησι, ὅτι ἡ αἰτία τῶν δεινῶν εἶναι ἡ παντοειδὴς ἀσέβεια καὶ ἡ ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό. Πόσοι ἆράγε ποιμένες ὁμιλοῦν τὴν γλῶσσα τοῦ Ἰωσὴφ Βρυεννίου σήμερα; Πόσοι ἐξηγοῦν τὰ πραγματικὰ αἴτια τῶν δεινῶν, ποὺ ἄρχισαν νὰ μαστίζουν τὸν ἑλληνικὸ λαό; Πόσοι τὸν καλοῦν σὲ μετάνοια; Ἐλάχιστοι. Οἱ περισσότεροι σιωποῦν, ὁμοιάζοντες μὲ "κύνες ἐνεούς" (=σκυλιὰ βωβὰ καὶ ἄλαλα), οἱ ὁποῖοι "οὐ δυνήσονται ὑλακτεῖν, ἐνυπνιαζόμενοι κοίτην, φιλοῦντες νυστάξαι" (Ἡσ. 56, 10). Δὲν μποροῦν νὰ γαυγίσουν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἔθνους μας. Εἶναι σὰν ὑπνωτισμένοι. Νυστάζουν, κοιμῶνται καὶ βλέπουν ὄνειρα.
Προηγουμένως ὁ Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος μᾶς περιέγραψε τὰ δεινά, ποὺ ὑπέφεραν οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μας ὀλίγες δεκαετίες πρὸς τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως, δίνοντάς μας τὴν εὐκαιρία νὰ κάνουμε μία σύγκρισι τῆς τότε ἐποχῆς μὲ τὴν δική μας καὶ ν' ἀνακαλύψουμε πολλὰ κοινὰ σημεῖα. Στὴ συνέχεια ὁ μεγάλος αὐτὸς λόγιος τοῦ Βυζαντίου σὲ ἄλλο κεφάλαιο μὲ τίτλο "Τίνες αἰτίαι τῶν καθ' ἡμᾶς λυπηρῶν" θὰ ζωγραφίσῃ ἐνώπιόν μας μὲ τὰ πλέον μελανὰ χρώματα τὶς μεγάλες ἁμαρτίες, στὶς ὁποῖες εἶχε περιπέσει ἡ συντριπτικὴ πλειονότης τοῦ λαοῦ, ἁμαρτίες, τὶς ὁποῖες διαπράττουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα, καὶ μάλιστα σὲ ὑπερθετικὸ καὶ ἄκρως ἀνησυχητικὸ βαθμό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἔχουμε ἀρχίσει καὶ ἐμεῖς νὰ δεχώμεθα τὰ ὀψώνια τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν, τὸν μισθὸ ποὺ μᾶς ἀξίζει, μὲ τὰ διάφορα δεινά, ποὺ ἐπιτρέπει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς διόρθωσί μας. Ὅπως στὴν προηγουμένη ἑνότητα, ἔτσι καὶ στὴν παροῦσα θὰ κάνουμε ἕνα παραλληλισμὸ τοῦ τότε μὲ τὸ σήμερα.

Κατάργησι τοῦ Ὀρθοδόξου βαπτίσματος

"Οὐκ ἔστι κακίας εἶδος, ὃ μὴ διὰ βίου παντὸς ἐπιμελῶς μετερχόμεθα", ἔγραφε ὁ Ἰωσὴφ πρὸς τοὺς συγχρόνους του. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σήμερα. Δὲν ὑπάρχει κακό, ποὺ νὰ μὴ τὸ κάνουμε. "Δῆλον δέ, ὅτι βαπτιζόμεθα οἱ μέν, εἰς μίαν κατάδυσιν· οἱ δέ, εἰς τρεῖς μὲν καταδύσεις, τοσαύτας δὲ καὶ τῆς ἁγίας Τριάδος ὀνομασίας". Σήμερα, πρεσβύτεροι καὶ ἐπίσκοποι ἐγκατέλειψαν τὴν ἁγία καὶ ἱερὰ παράδοσι εἴκοσι αἰώνων, κατήργησαν οἱ ἀθεόφοβοι τὶς τρεῖς καταδύσεις καὶ ἀναδύσεις, ἄνευ τῶν ὁποίων δὲν τελειοῦται τὸ βάπτισμα, καὶ ἀντ' αὐτῶν ἐπιχύνουν ὕδωρ στὸ κεφάλι καὶ τὰ σώματα τῶν βαπτιζομένων, ὅπως οἱ Παπικοί, μὲ ὅ,τι ἡ αἱρετικὴ αὐτὴ τακτικὴ συνεπάγεται στὴν πνευματικὴ καὶ ψυχοσωματικὴ ὑγεία τῶν βαπτιζομένων προσώπων!

Πνευματικὴ ἄγνοια. Ἁμαρτίες κληρικῶν καὶ μοναχῶν

"Ὅτι οἱ πλείους ἡμῶν, οὐ μόνον τί ἐστι χριστιανός, ἀλλ' οὐδὲ τὸν σταυρὸν αὐτὸν ποιεῖν ἴσασιν· ἤ, ἴσασι μέν, περιφρονοῦσι δὲ τὸ ποιεῖν"! Ἀλήθεια, πόσοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ σήμερα γνωρίζουν τὰ τῆς Πίστεως; Πόσοι εἶναι συνειδητοὶ χριστιανοί; Πόσοι γνωρίζουν πῶς νὰ κάνουν τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, καὶ ἀπ' αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν, πόσοι ἔχουν τὸ θάρρος νὰ τὸ κάνουν δημοσίως, χωρὶς νὰ ὑπολογίσουν τὰ εἰρωνικὰ μειδιάματα τῶν ἀθέων καὶ ἀπίστων; Οἱ ἀπαντήσεις εἶναι ἀπογοητευτικές.
"Ὅτι οἱ ἱερεῖς ἡμῶν ἐπὶ χρήμασι χειροτονοῦνται· καὶ πρὸ τοῦ γάμου, ὡς οἱ πολλοί, ὁμιλοῦσι ταῖς ἑαυτῶν γυναιξίν. Ὅτι ἐπὶ δώροις ἡ τῶν ἁμαρτημάτων ἄφεσις, καὶ ἡ τῶν θείων δώρων μετάληψις δίδοται παρὰ τοῖς λεγομένοις πνευματικοῖς. Ὅτι μοναστρίαις ἀναίδην συνοικοῦσιν οἱ παρθενίαν ἐπαγγειλάμενοι μοναχοί". Ἂν καὶ ἡ Σιμωνία φαίνεται τὶς τελευταῖες δεκαετίες νὰ ἔχῃ ἐκλείψει, καὶ ἡ ἀδιαφορία τῶν πολλῶν πρὸς τὰ ἱ. Μυστήρια νὰ μὴν εὐνοεῖ δωροδοκίες γιὰ τὴν παροχὴ ἀφέσεως ἁμαρτιῶν καὶ τὴν μετάδοσι τῆς θ. Κοινωνίας, ἡ ἐποχή μας βαρύνεται μὲ ἄλλου εἴδους ἀνίερες συναλλαγές, ὅπως π.χ. τὰ τυχερὰ τῶν κληρικῶν καὶ ἡ "ταριφοποίησι" τῶν ἱ. Μυστηρίων καὶ ἄλλων ἱεροτελεστιῶν. Λησμονήθηκε τὸ "δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε", ποὺ εἶπεν ὁ Χριστὸς στοὺς Ἀποστόλους, τῶν ὁποίων οἱ διάδοχοι σήμερα δὲν τὸ τηροῦν, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ νὰ σκανδαλίζωνται καὶ νὰ τελοῦν, ἀντὶ θρησκευτικοῦ γάμου στοὺς ἱ. ναούς, πολιτικὸ γάμο στὰ δημαρχεῖα! Καὶ δυστυχῶς, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, οἱ δεύτεροι αὐξάνονται ἁλματωδῶς εἰς βάρος τῶν πρώτων. Ὅσο γιὰ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις τῶν κληρικῶν καὶ τὴν συνοίκησι μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν, τὰ πράγματα σήμερα εἶναι πολὺ χειρότερα, δεδομένου ὅτι οἱ πλεῖστοι ἀρχιερεῖς δὲν λαμβάνουν πλέον ὑπ' ὅψιν τὰ κωλύματα τῆς ἱερωσύνης, χειροτονοῦντες ἀδιακρίτως καὶ "κοινωνοῦντες ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις" (Α΄ Τιμ. 5, 22), στὸν δὲ Μοναχισμὸ ἔχει βρῆ ἀσφαλὲς καταφύγιο τὸ γνωστό -κατὰ τὸν μακαριστὸ ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο- κουσούρι, τὸ ὁποῖο τροφοδοτεῖ δυστυχῶς καὶ τὶς τάξεις τοῦ Κλήρου.

Βλασφημίες τῶν ἀσεβῶν - Ἀδιαφορία τῶν πιστῶν

"Ὅτι τὸ θεῖον ὄνομα βλασφημούμενον οὐκ ἐπεκδικοῦμεν, ὀφείλοντες ὑπὲρ τούτου ἀποθανεῖν". Ὑπῆρχε καὶ τότε ἡ βλασφημία τῶν θείων, ἡ ὁποία καθιστᾷ τὸν ἄνθρωπο χειρότερο καὶ ἀπὸ τὰ κτήνη, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς δαίμονες, διότι "καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι", μὴ τολμῶντα νὰ βλασφημήσουν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Σήμερα, ὅμως, τὸ κακὸ αὐτὸ ἔφθασε σὲ ἀδιανόητα σὲ ἄλλες ἐποχὲς μεγέθη, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ βλασφημία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας ὄχι μόνο νὰ ἔχῃ γίνει "ψωμοτύρι" στὸ στόμα ἁπλῶν καὶ ἀνωνύμων νεοελλήνων, ἀλλὰ νὰ γίνεται καὶ ἀπὸ ἐπώνυμα πρόσωπα μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο, ἀπὸ ἀνθρώπους τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν (π.χ. Καζαντζάκης, Ἀνδρουλάκης, "τελευταῖος πειρασμός", Corpus Christi κλπ), καὶ μάλιστα ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ "χριστιανικοῦ", ὑποτίθεται, Κράτους μας, δίχως νὰ ἐξεγείρεται ὁ λαός μας, ἐκτὸς ἐλαχίστων καὶ θαυμαστῶν καὶ ἀξίων συγχαρητηρίων ἐξαιρέσεων. Ἡ βλασφημία τῶν θείων τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἦταν, φαίνεται, πολὺ διαδεδομένη, γι' αὐτὸ καὶ ὁ Ἰωσὴφ ἐπιμένει στὸν ἔλεγχό της, γράφοντας: "Ὅτι πολλοὶ ἐξ ἡμῶν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, εἰς τὸν σταυρόν, εἰς τὸν νόμον, εἰς ἅγιον, εἰς αὐτὸν βλασφημοῦσι τὸν Θεὸν παῤῥησίᾳ, ὡς οὐδεὶς ἀσεβής· τῇ βλασφημίᾳ προστιθέντες καὶ ἄρνησιν· καὶ οὐδεὶς τῶν ἀκουόντων ἐπεκδικεῖ". Ὑβριστὲς καὶ ἀρνητὲς τοῦ Χριστοῦ ὑπῆρχαν τότε, ὑπάρχουν καὶ σήμερα. Ἀναρίθμητα στόματα ὕβρισαν καὶ ἐβλασφήμησαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· πολλοὶ ἀμφισβήτησαν τοὺς λόγους καὶ τὰ θαύματά Του· πολλοὶ ἀρνήθηκαν τὴν θεότητά Του. Οὐδείς, ὅμως, κατὰ τὸ παρελθὸν ἐτόλμησε ν' ἀμφισβητήσῃ καὶ νὰ θίξῃ τὴν ἠθικὴ ὑπόστασί Του καὶ νὰ ὑποστηρίξῃ, ὅτι ἦταν πρόσωπο ἀνήθικο καὶ διεστραμμένο. Καὶ ὅμως αὐτὸ ἔγινε στὶς ἡμέρες μας μὲ τὸ ἀντίχριστο καὶ χυδαιότατο ἔργο Corpus Christi, τὸ ὁποῖο, -φρῖξον, ἥλιε, στέναξον, γῆ!-, παρουσίασε τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους Του ὡς ὁμοφυλοφίλους! Καὶ κατ' αὐτοῦ τοῦ σατανικοῦ καὶ βδελυροῦ τερατουργήματος ἐλάχιστοι ἄνθρωποι διαμαρτυρήθηκαν. Πολλοὶ τὸ ὑποστήριξαν, ἐνῷ ἡ πλειονότης τῶν Ἑλλήνων χριστιανῶν ἔδειξε παγερὴ ἀπάθεια καὶ ἀδιαφορία. Θὰ δείχναμε παρόμοια ἀδιαφορία, ἐάν, ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων, τὸ ἔργο παρουσίαζε ὡς ὁμοφυλοφίλους ἐμᾶς ἢ μέλη τῆς οἰκογενείας μας; Δὲν ἀγαποῦμε τὸν Χριστό. Ἀναξίως φέρουμε τὸ ὄνομα χριστιανός. Ἂς δοξάσουμε τὸν Θεό, διότι ἡ μακροθυμία Του ὑπερισχύει μέχρι τώρα τῆς δικαιοσύνης Του καὶ δὲν μᾶς τιμωρεῖ γιὰ τὰ φοβερὰ αὐτὰ ἁμαρτήματά μας. Μέχρι πότε ὅμως θὰ μακροθυμῇ;

Κατάρες καὶ ὅρκοι

"Ὅτι καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς καὶ ἑτέρους, καὶ ἀναθεματίζομεν τὸ καθ' ἡμέραν, καὶ μυρίαις ἀραῖς ὑποβάλλομεν. Ὅτι πάντα ὅρκον, ῥητὸν ἅμα καὶ ἄῤῥητον, ὀμνύομεν ἀδεῶς· καὶ εἰς τὸ τοῦ Σωτῆρος φρικτὸν καὶ ἅγιον ὄνομα ἐπιορκοῦμεν ὁσῶραι· καὶ ταῦτα προκειμένης ἀνάγκης μηδεμιᾶς". Κατάρες κατὰ τῶν ἑαυτῶν μας· κατάρες κατὰ τῶν ἄλλων ἀκούονταν καὶ τότε, ἀκούονται καὶ σήμερα. Πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε ἀκούσει συνανθρώπους μας σὲ στιγμὲς μεγάλης ἀγανακτήσεως ν' ἀναθεματίζουν τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκαν! Πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε ἀκούσει κατάρες κατ' ἄλλων συνανθρώπων μας! Ὅσο δὲ γιὰ τοὺς ὅρκους, αὐτοὶ ἔχουν γίνει πραγματικὴ ἐπιδημία. Καὶ σήμερα, ὅπως καὶ τότε, ἀναρίθμητοι χριστιανοὶ ὁρκίζονται μὲ ὅρκους φοβεροὺς στὴν τιμή τους, τὴν ζωή τους, τὴν ζωὴ τῶν παιδιῶν τους, σὲ ὅ,τι ἱερὸ ἔχουν, ἀκόμη καὶ στὸν Θεό, πολλοὶ δὲ ἀπ' αὐτοὺς παλαμίζουν δίχως φόβο Θεοῦ τὸ Εὐαγγέλιο στὰ δικαστήρια, ψευδόμενοι στὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους, "θησαυρίζοντες ἑαυτοῖς ὀργὴν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ" (Ῥωμ. 2, 5), πολλὲς δὲ φορὲς δίχως σοβαρὴ αἰτία, "γιὰ ψύλλου πήδημα", ὅπως λέγει ὁ λαός μας.

"Κριταὶ τοῦ Θεοῦ ἀδιάλλακτοι"!

"Ὅτι γογγύζομεν πρὸς Θεόν, ὁτὲ μὲν πῶς βρέχει, ὁτὲ δὲ πῶς οὐ βρέχει· πῶς καύσωνα ποιεῖ· πῶς ψῦχος ἐργάζεται· πῶς τοῖς μὲν ἔδωκε πλοῦτον, τοὺς δὲ πένεσθαι συγχωρεῖ· πῶς νότος ἠγέρθη, πῶς πνέει μέγας βοῤῥᾶς· καὶ ἁπλῶς κριταὶ καθιστάμεθα τοῦ Θεοῦ ἀδιάλλακτοι". Μία ἀπὸ τὶς αἰτίες τῶν δεινῶν τους θεωροῦσε ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος καὶ τὸν γογγυσμὸ κατὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς καιρικὲς συνθῆκες, ποὺ ἐπικρατοῦσαν. Μήπως καὶ ἐμεῖς, δυστυχῶς, σήμερα δὲν γογγύζουμε καὶ δὲν ἀγανακτοῦμε κατὰ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν καιρό, κυρίως δὲ γιὰ τὰ ἀκραῖα καιρικὰ φαινόμενα, ποὺ ἔχουν γίνει στὶς ἡμέρες μας τόσο ἔντονα καὶ συχνά, δίχως οἱ ταλαίπωροι νὰ συνειδητοποιοῦμε, ὅτι αἰτία τῶνἀκραίων αὐτῶν φαινομένων δὲν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλ' οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες ἁμαρτίες μας, οἱ ὁποῖες ἔχουν φθάσει στὰ ἄκρα, καὶ οἱ ὁποῖες ἐξεγείρουν καὶ αὐτὰ ἀκόμη τὰ στοιχεῖα τῆς ἄψυχης φύσεως ἐναντίον μας; (Σοφ. Σολ. 5, 17-23).

Γυμνισμὸς τότε καὶ σήμερα

"Ὅτι γυμνοί, ὡς ἐγεννήθησαν, οὐ μόνον ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ τὸ τῶν γυναικῶν φῦλον, καθεύδειν οὐκ ἐπαισχύνονται". Καταγγέλλει ὡς ἁμαρτία ὁ ἱερὸς πατὴρ τὸ γεγονός, ὅτι στὴν ἐποχή του ἄνδρες καὶ γυναῖκες ἐκοιμοῦντο γυμνοί, ὅπως γεννήθηκαν, δίχως νὰ ἐντρέπωνται γι' αὐτό! Ὢ καὶ νὰ ζοῦσε ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος σήμερα καὶ νὰ ἔβλεπε τὸν γυμνισμό, ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς δικές μας ἡμέρες! Νὰ ἔβλεπε τὰ στρατόπεδα τῶν γυμνιστῶν στὰ ἑλληνικὰ νησιά, τὶς παραλίες μας τὰ καλοκαίρια, τὴν γυμνότητα στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες μας καί -τὸ χειρότερο- τὴν παρουσία ἡμιγύμνων γυναικῶν μέσα στοὺς ἱερούς μας ναούς! Τί θὰ ἔλεγε γιὰ τὴν φοβερὴ αὐτὴ πρόκλησι καὶ ἀποστασία μας; Τί θὰ ἔλεγε, βλέποντας τὰ ἄσεμνα νυφικά, ποὺ φοροῦν οἱ νύφες στοὺς γάμους, καὶ τὰ αἰσχρά, ἐλεεινὰ φορέματα, μὲ τὰ ὁποῖα τολμοῦν οἱ "Ὀρθόδοξες" Ἑλληνίδες σήμερα νὰ προσέρχωνται σὲ γάμους καὶ βαπτίσεις, ἀκόμη καὶ στὴν θεία Λειτουργία; Ὢ τῆς ἀθλιότητός μας! Ὑπερβήκαμε σὲ ἀσέβεια καὶ ἀνηθικότητα ὅλες τὶς μ.Χ. ἐποχές. Ἐπιστρέψαμε στὴν ἀρχαία εἰδωλολατρία. Γυναῖκες κάθε ἡλικίας θεοποίησαν τὴν αἰσχρὴ μόδα καί, κατ' ἐπιταγήν της, περιφέρουν τὰ ἡμίγυμνα κορμιά τους στοὺς δρόμους, ἀκόμη καὶ μέσα στὶς ἐκκλησίες, καὶ οὐδεὶς ἀντιδρᾷ, καὶ οὐδεὶς διαμαρτύρεται, καὶ οὐδεὶς ἐλέγχει τὸ ἄκρον αὐτὸ ἄωτο τῆς ἀσεβείας. Θὰ δώσουν φρικτὸ λόγο στὸν Θεὸ οἱ ἱερεῖς καὶ ἀρχιερεῖς τοῦ αἰῶνος τούτου γιὰ τὴν ἔνοχη καὶ ἁμαρτωλὴ σιωπὴ καὶ ἀνοχή, ποὺ ἐπιδεικνύουν, ἀνεχόμενοι τὸ σύγχρονο αὐτὸ "βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ", τὸ σιχαμερὸ αὐτὸ φαινόμενο μέσα στοὺς Ὀρθοδόξους ναούς, ποὺ προκαλεῖ ἐρήμωσι στὶς ψυχές, διότι τὶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν Δημιουργό τους καὶ τὶς καθιστᾷ ἔρημες καὶ ἐγκαταλελειμμένες ἀπὸ τὴν χάρι Του. Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ Χριστοῦ οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν μετατρέψει τὸν οἶκο τοῦ Θεοῦ εἰς "οἶκον ἐμπορίου", ἐμεῖς σήμερα, μὲ τὴν ἐγκληματικὴ σιωπὴ καὶ ἀνοχή μας, ἐπιτρέψαμε νὰ μετατραπῇ εἰς οἶκον ἀνοχῆς, καὶ ἀπὸ ἱερὸς χῶρος λατρείας καὶ προσευχῆς εἰς χῶρον ἐπιδείξεως γυμνῶν σωμάτων καὶ αἰσχρῶν φορεμάτων, ποὺ σχεδιάζουν ἀνώμαλοι καὶ διεστραμμένοι σχεδιαστές.

Γυναῖκες μὲ ἀνδρικὴ ἐνδυμασία

"Ὅτι στολαῖς ἀνδρικαῖς τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ἐνδύουσιν". Τότε ἔντυναν τὶς γυναῖκες τους μὲ ἀνδρικὲς ἐνδυμασίες. Αὐτὸ βεβαίως ἀποτελοῦσε μία ἐξαίρεσι, τὴν ὁποία ὅμως ὁ ἱερὸς πατὴρ δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξῃ, διότι ἦταν ἀντίθετη πρὸς τὸν νόμο καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Νὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὸ σήμερα; Καλύτερα νὰ σιωπήσουμε, διότι, ἐὰν ὁμιλήσουμε, θὰ δυσαρεστήσουμε πολλὲς γυναῖκες, θὰ χαρακτηρισθοῦμε ὡς ἀναχρονιστικοί, καθυστερημένοι, ἢ ὡς ζῶντες σὲ ἄλλες ἐποχὲς ἢ ἄλλο πλανήτη! Ἐὰν ὅμως σιωπήσουμε, "οἱ λίθοι κεκράξονται". Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ γνώμη τοῦ κόσμου καὶ τῶν κοσμικῶν γυναικῶν, ἀλλὰ ἡ γνώμη τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἐπιδιώκουμε ν' ἀρέσουμε στὸν κόσμο, ἀλλὰ στὸν Χριστό. "Ἐὰν ἐπεδίωκα ν' ἀρέσω στοὺς ἀνθρώπους, δὲν θὰ ἤμουν δοῦλος τοῦ Χριστοῦ", γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Γαλ. 1, 10), καλώντας ὅλους μας νὰ γίνουμε μιμητές του (Α΄ Κορ. 11, 1). Γι' αὐτὸ καὶ ἐμεῖς θὰ εἰποῦμε τὰ ἀρεστὰ στὸν Χριστὸ καὶ ἂς γίνουμε δυσάρεστοι σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους.
Τί καὶ ἂν ἡ κοινωνία μας σήμερα, ἀδελφοί μου, καθιέρωσε πλέον τὸ παντελόνι καὶ ὡς γυναικεῖο ἔνδυμα; Ἡ ἴδια κοινωνία ἀναγνωρίζει καὶ τοὺς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ τὸ δικαίωμά τους νὰ υἱοθετοῦν παιδιά. Ἡ ἴδια κοινωνία ἀμνηστεύει καὶ τὶς πορνεῖες καὶ τὶς μοιχεῖες καὶ τὶς προγαμιαῖες σχέσεις καὶ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα. Μήπως τὰ ἀμνηστεύει καὶ ὁ Χριστός; Ἡ ἴδια κοινωνία ἀναγνωρίζει καὶ τοὺς πολιτικοὺς γάμους. Μήπως τοὺς ἀναγνωρίζει καὶ ὁ Χριστός; Ἂς γνωρίζουν ὅλες οἱ γυναῖκες, μεταξὺ τῶν ὁποίων ὑπάρχουν, δυστυχῶς, καὶ κάποιες μοντέρνες θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ πρεσβυτέρες (!), ὅτι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφὴς καὶ κατηγορηματικός, καὶ δὲν ἐπιδέχεται ἀμφισβητήσεις καὶ παρερμηνεῖες: "Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα". Δὲν ἐπιτρέπεται, λέγει ὁ Θεός, σὲ γυναῖκα νὰ φορῇ ἀνδρικὰ ἐνδύματα, οὔτε στὸν ἄνδρα νὰ φορῇ γυναικεῖα ἐνδύματα, διότι καθένας, ποὺ κάνει αὐτά, εἶναι ἀηδιαστικὸς καὶ σιχαμερὸς ἐνώπιον Κυρίου τοῦ Θεοῦ (Δευτ. 22, 5). Μήπως κατήργησε τὸν νόμο του ὁ Θεὸς καὶ δὲν τὸ γνωρίζουμε; Δὲν τὸν κατήργησε. Ἡ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη γενεά μας τὸν κατήργησε, ὄχι δὲ μόνον αὐτόν, ἀλλὰ καὶ ἄλλες διαχρονικὲς θεϊκὲς ἐντολές, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου, λέγοντος περὶ τῶν ἀνθρώπων τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας: "Παρήλθοσαν τὸν νόμον καὶ ἤλλαξαν τὰ προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον"(Ἡσ. 24, 5). Ἀλλοίμονο σ' αὐτούς, ποὺ περιφρονοῦν, ἀλλάζουν, καταργοῦν τοὺς νόμους τοῦ Θεοῦ. Ἀλλοίμονο καὶ σ' ἐκείνους, ποὺ ὑποστηρίζουν αὐτὲς τὶς ἀλλαγές, τὶς δικαιολογοῦν καὶ τὶς υἱοθετοῦν. Ἀλλοίμονο καὶ στοὺς ἐκκοσμικευμένους κληρικοὺς τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν, οἱ ὁποῖοι, υἱοθετώντας κοσμικὰ συνθήματα τοῦ τύπου: "ἐλᾶτε ὅπως εἶστε", ἐκκοσμίκευσαν πλήρως τὴν Ἐκκλησία, ἐπιτρέποντας στὶς γυναῖκες νὰ εἰσέρχωνται στοὺς ἱεροὺς ναοὺς μὲ παντελόνια, μίνι καὶ σοῦπερ μίνι φοῦστες, ἐξώπλατα κ.ἄ. ἄσεμνα φορέματα, νὰ ἀνεβαίνουν καὶ νὰ ψάλλουν στὰ ἀναλόγια, νὰ κάθωνται στὶς θέσεις τῶν ἀνδρῶν καί, -τὸ χειρότερο-, ντυμένες μὲ τὲτοια ἄσεμνα καὶ ἀπαγορευμένα ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐνδύματα νὰ τολμοῦν νὰ μεταλαμβάνουν τὰ ἄχραντα Μυστήρια! Ποιούς νὰ κλαύσῃ καὶ θρηνήσῃ κανείς, τὶς γυναῖκες αὐτές, ποὺ κοινωνοῦν ἀσέμνως καὶ ἀσεβῶς τὸ σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Κυρίου ἢ τοὺς κληρικούς, ποὺ τοὺς τὸ μεταδίδουν; Μεγάλη, πολὺ μεγάλη ἡ ἁμαρτία αὐτή· μεγάλη θὰ εἶναι καὶ ἡ τιμωρία ὅσων τὴν διαπράττουν, ἀλλὰ καὶ ὅσων τὴν θεωροῦν μικρὴ καὶ ἀσήμαντη, καὶ ὅσων ἐνδεχομένως κακολογοῦν καὶ χλευάζουν τὸν γράφοντα αὐτὲς τὶς γραμμές, θεωρώντας τον ἀκραῖο καὶ γραφικό.

Ἀνίεροι ἑορτασμοί

"Ὅτι τὰς ἱερὰς τῶν ἑορτῶν αὐλοῖς καὶ χοροῖς καὶ σατανικοῖς πᾶσιν ᾄσμασι, κώμοις τε καὶ μέθαις καὶ αἰσχροῖς ἄλλοις ἔθεσιν ἐπιτελεῖν οὐ καταισχυνόμεθα". Ἄλλη σοβαρὴ ἁμαρτία τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας ἦταν καὶ ὁ ἀνίερος τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον ἑώρταζαν τὶς ἱερὲς ἑορτές τους, δηλαδὴ τὰ πορνικὰ τραγούδια καὶ οἱ ἄσεμνοι χοροί, τὰ γλεντοκόπια καὶ τὰ μεθύσια καὶ ἄλλα αἰσχρὰ πράγματα, ποὺ ἔκαναν δίχως ντροπή. Ἀλλὰ καὶ σ' αὐτὴ τὴν ἁμαρτία δὲν ὑστεροῦμε ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους, διότι "Ὀρθόδοξοι" χριστιανοὶ καὶ σήμερα βεβηλώνουν ἀντὶ νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτές. Τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ ὑποδέχονται μὲ ρεβεγιόν, καζῖνα καὶ χαρτοπαίγνια· τὸ ἱερὸ Τριῴδιο ξεφαντώνουν στὰ εἰδωλολατρικὰ καὶ σατανικὰ καρναβάλια· τὰ ξημερώματα τῆς Κυριακῆς διασκεδάζουν στὰ νυκτερινὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς· τὶς δὲ περιόδους νηστείας τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτοὶ καταβροχθίζουν κρέατα καὶ ὀργιάζουν. Τίποτε δὲν ὠφελοῦνται ἀπὸ τὶς ἑορτὲς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἀντιθέτως ἁμαρτάνουν περισσότερο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀκούεται καὶ σήμερα ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ὅπως κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Π.Δ.: "τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου" (Ἡσ. 1, 14).

Δεισιδαιμονίες καὶ μαγεῖες

"Ὅτι κινοῦντες ἀτάκτως τὰς ἁγίας εἰκόνας, τὰ μέλλοντα δῆθεν διὰ τῶν κινημάτων αὐτῶν τεκμαιρόμεθα. Ὅτι τὰ πλείω τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων ἀνεξαγόρευτα μένει, ὅθεν καὶ ἀσυγχώρητα. Ὅτι πάντα ἡμῶν τὰ τοῦ σώματος μέλη, ταῖς παρατηρήσεσιν, ὄργανα παρέχομεν τῷ ἐχθρῷ· κνησμὸν χειρῶν, καὶ ῥινός, παλμὸν ὄμματος, καὶ ὠτὸς ἦχον· καὶ ἁπλῶς τοῖς φυσικοῖς τῶν μελῶν κινήμασι τὰ μέλλοντα τεκμαιρόμενοι. Ὅτι ταῖς ἀπαντήσεσι καὶ τοῖς χαιρετισμοῖς τῶν ἀνθρώπων οἰωνιζόμεθα. Ὅτι ταῖς τῶν κατοικιδίων ὀρνίθων φωναῖς, καὶ ταῖς πτήσεσι καὶ κραυγαῖς τῶν κοράκων προσέχομεν, ὀρνεοσκοπούμενοι. Ὅτι ὥραις, καὶ τύχαις, καὶ μοίραις, καὶ ῥιζικοῖς, καὶ ζῳδίοις, καὶ πλανήταις, διευθύνεσθαι τὸν ἡμέτερον βίον, ὡς ἀστρολόγοι πιστεύοντες ἀπατώμεθα ... Ὅτι καλάνδας τελοῦμεν, καὶ Μαρτίου περιάμματα φέρομεν, καὶ τὸν Μάϊον στεφανούμεθα, καὶ κληδῶνας ποιοῦμεν, καὶ ὑπεραλλόμεθα τῶν πυρκαϊῶν. Ὅτι τοῖς ὀνείρασι προσέχομεν, καὶ μέλλον εἶναι πιστεύομεν, καὶ φυλακτήρια τραχήλοις ἐξαρτῶμεν τοῖς ἡμετέροις, καὶ μαντευόμεθα ταῖς κριθαῖς. Ὅτι μάγοις καὶ μάντεσιν, ἀθιγγάναις καὶ γόησι, προσκείμεθα ὁσημέραι. Καὶ ἐπὶ παντὶ ἀρρωστήματι τὸ βοηθοῦν ἡμῖν γοητεία". Λέγει καὶ πολλὰ ἄλλα ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος γιὰ τὶς δεισιδαιμονίες, ποὺ ἐπικρατοῦσαν στὴν ἐποχή του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες σήμερα, ἂν καὶ καυχώμεθα γιὰ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ ἐξευρωπαϊσμό μας, ἐν ἔτει 2013 διατηροῦμε τὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτές! Ὅλοι γνωρίζουμε συνανθρώπους μας, κυρίως γυναῖκες, ποὺ παρατηροῦν ὅλα ὅσα ἀναφέρθηκαν πιὸ πάνω. Σὰν μανιτάρια ἔχουν φυτρώσει ἐπάνω στὴν κοπριὰ τῆς κοινωνίας μας ἀναρίθμητα μέντιουμ, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Διάβολος κοροϊδεύει καὶ πλανᾷ τοὺς ἀφελεῖς καὶ ἀνοήτους. Οἱ ἀστρολόγοι κάνουν χρυσὲς δουλειές. Γυναῖκες κάθε ἡλικίας ρυθμίζουν τὴν ζωή τους σύμφωνα μὲ τὰ ὡροσκόπια καὶ τὰ ζῴδια, ποὺ τοὺς ἐξηγοῦν ἐπαγγελματίες ἀπατεῶνες ἀπὸ τηλεοράσεως, ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν. Ἄλλες πιστεύουν στὰ ὄνειρα καὶ τοὺς ὀνειροκρῖτες. Ἀξιοθρήνητη κατάστασι, βαπτισμένοι χριστιανοὶ ν' ἀκολουθοῦν τὸν Διάβολο ἀντί τοῦ Χριστοῦ, τὸ σκότος ἀντὶ τοῦ φωτός, τὸ ψεῦδος καὶ τὴν πλάνην ἀντὶ τῆς ἀληθείας, ποὺ ἐλευθερώνει καὶ σῴζει τοὺς ἀνθρώπους.

Προτιμᾶται ἡ ἁμαρτία ἀντὶ τῆς ἀρετῆς

"Ὅτι πληθύνεται νῦν τῆς ἀρετῆς ἡ φυγή, καὶ αὔξεται τῆς ἁμαρτίας ἡ δίωξις". Δύο αὐξήσεις παρατηροῦσε στὶς ἡμέρες του ὁ ἱερὸς πατήρ· ἡ μία ἀφοροῦσε στὴν ἀποφυγὴ τῆς ἀρετῆς καὶ ἡ ἄλλη στὴν ἐπιδίωξι τῆς ἁμαρτίας. Ἡ ἀρετὴ ἐξασφαλίζει στοὺς ἀνθρώπους ἔνδοξη ἀνάστασι καὶ αἰωνία μακαριότητα στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Καὶ ὅμως οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν τὴν ἐπιδιώκουν. Προτιμοῦν τὴν ἁμαρτία, ἂν καὶ γνωρίζουν, ὅτι αὐτὴ ὁδηγεῖ στὸν αἰώνιο πνευματικὸ θάνατο καὶ τὴν ἀπώλεια. Ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἶναι στενόχωρη, ἀλλ' ὁδηγεῖ στὴν ζωή. Λόγῳ ὅμως τῆς στενότητός της, ὀλίγοι τὴ βαδίζουν. Ἀντιθέτως, ὅπως εἶπεν ὁ Χριστός, ἡ ὁδὸς τῆς ἁμαρτίας εἶναι εὐρύχωρη, ἀλλ' ὅμως ὁδηγεῖ στὸν θάνατο, τὴν κόλασι. Ἐν τούτοις πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ τὴν ἀκολουθοῦν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς φοβερὲς συνέπειες αὐτῆς τῆς ἐπιλογῆς τους. Ὁ Θεὸς σέβεται τὸ αὐτεξούσιο καὶ τὶς ἐπιλογές μας καὶ δὲν ἐπεμβαίνει σ' αὐτές. Ὅταν ὅμως τὸ κακὸ καὶ ἡ ἁμαρτία φθάσουν στὸ ἀπροχώρητο, τότε, ὡς αἰώνιος Νομοθέτης καὶ ἄγρυπνος φρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως, τὴν ὁποία συγκρατεῖ μὲ τὴν ἀμοιβὴ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ τὴν τιμωρία τοῦ κακοῦ, ἐπεμβαίνει δυναμικὰ στὴν ἀνθρωπίνη ἱστορία καὶ μὲ τὴν παιδαγωγική του ράβδο διορθώνει τὰ κακῶς ἔχοντα, περιορίζει τὴν ἐπέκτασι τοῦ κακοῦ καὶ συγκρατεῖ τὴν ἠθικὴ τάξι, ποὺ εἶχε διασαλευθῆ ἐξαιτίας τῆς ἀποστασίας τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ ἔγινε μὲ τὸν Κατακλυσμὸ στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε· αὐτὸ ἔγινε μὲ τὴν παραδειγματικὴ καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῆς Γομόρρας. Παιδαγωγικὴ ἦταν ἡ ἐπέμβασι τοῦ Θεοῦ κάθε φορά, ποὺ ἀποστατοῦσε ὁ Ἰσραὴλ ἀπὸ τὴν πίστι τῶν πατέρων του. Παιδαγωγικός, ὅπως ἀποδεικνύεται, ἦταν καὶ ὁ χαρακτήρας τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου. Εἶναι δυνατὸν ἡ δική μας γενεά, μὲ τὴν πρωτοφανῆ σὲ μέγεθος ἀποστασία, ν' ἀποτελέσῃ ἐξαίρεσι; Ἂς ἑτοιμαζώμεθα λοιπὸν καὶ ἐμεῖς, διότι οἱ παιδαγωγικὲς ἐπισκέψεις τοῦ Θεοῦ ἤδη ἔχουν ἀρχίσει νὰ πραγματοποιοῦνται, καὶ ὅπως φαίνεται θὰ πυκνώσουν καὶ θὰ γίνουν πιὸ αἰσθητὲς σὲ ὅλους μας.

Τὸ Βυζάντιο πρὸ τῆς πτώσεως πνευματικὸς καθρέπτης τῆς ἐποχῆς μας

"Ὅτι οἱ ἄρχοντες ἡμῶν ἄδικοι, οἱ ἐπιστατοῦντες τοῖς πράγμασιν ἅρπαγες, οἱ κριταὶ δωρολῆπται, οἱ μεσῖται ψευδεῖς, οἱ ἀστικοὶ ἐμπαῖκται, οἱ ἀγροῖκοι ἄλογοι, καὶ οἱ πάντες ἀχρεῖοι. Ὅτι αἱ παρθένοι ἡμῶν ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι, αἱ χῆραι περίεργοι τοῦ δέοντος πλέον, αἱ ὕπανδροι καταφρονοῦσαι καὶ μὴ φυλάττουσαι πίστιν, οἱ νεώτεροι ἀκόλαστοι, καὶ οἱ γηράσαντες πάροινοι ... οἱ ἱερεῖς ἐπελάθοντο τοῦ Θεοῦ· οἱ μοναχοὶ πάντῃ ἐτράποντο τῆς εὐθείας ὁδοῦ· καὶ οἱ κοσμικοὶ ὅλως ἔξω γεγόνασιν ἑαυτῶν, ὡς μόρφωσιν εὐσεβείας λόγῳ ἔξωθεν περικεῖσθαι, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἔργῳ ἔνδοθεν ἀπαρνεῖσθαι. Ὅτι ὄψις ἡμῖν πόρνης ἐγένετο ... Καὶ μᾶλλον τιμῶνται οἱ αἰσχρῶς ἄρτι ζῶντες, ἢ οἱ τῇ ἀρετῇ συζῆν διὰ βίου πειρώμενοι. Ἐκοπίασαν κράζοντες πᾶσαν ἡμέραν οἱ ἅγιοι πατέρες ἡμῶν. Τί με ἔδει ποιῆσαι, καὶ οὐκ ἐποίησα ὑμῖν; λέγει καὶ πάλιν ὁ Χριστός· ὅτι οὐχ ἡμέρα ἢ ὥρα παρέρχεται, ὅτε μὴ τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν κατεσθίομεν ταῖς συκοφαντίαις καὶ κατακρίσεσιν ἅπαντες ... Εἴπω τὸ μεῖζον; Ὅτι πολλοὶ τῶν τοῦ κλήρου ἀσελγαίνοντες, τῇ σεβαστῇ τραπέζῃ προσίασι, καὶ ἱερουργοῦσιν. Ὢ φεῖσαι, Κύριε! Τοῦτο πρὸ πάντων, καὶ ὑπὲρ ἅπαντα, θεοστυγεῖς ἡμᾶς εἶναι, καὶ δεινοῖς μυρίοις ἐνόχους ἐργάζεται". Ποιός ἀμφιβάλλει, ὅτι ἡ πιὸ πάνω εἰκόνα, ποὺ περιγράφει ὁ ἱερὸς αὐτὸς πατήρ, δὲν εἶναι ἡ φωτογραφία μας, καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἕνα πνευματικὸ καθρέπτη, μέσα στὸν ὁποῖο καθρεπτίζεται τὸ ἀποκρουστικὸ πρόσωπο τῆς δικῆς μας μοιχαλίδος καὶ ἁμαρτωλῆς γενεᾶς; Ποῖο ἀπὸ τὰ ἁμαρτήματα, ποὺ ἀναφέρθηκαν πιὸ πάνω, δὲν διαπράττουμε καὶ ἐμεῖς σήμερα; Ποῦ ἡ δικαιοσύνη καὶ ἀρετὴ τῶν δικῶν μας ἀρχόντων καὶ ἀξιωματούχων, ποὺ ἄδειασαν τὰ δημόσια ταμεῖα καὶ χρεωκόπησαν τὴν χώρα μας; Μήπως τὰ παραδικαστικὰ κυκλώματα δὲν ἀπέδειξαν, ὅτι ὑπάρχει καὶ σήμερα διαφθορὰ στὴν δικαιοσύνη; Μήπως οἱ δικές μας "παρθένοι" δὲν εἶναι "ὑπὲρ πόρνας ἀναίσχυντοι"; Μήπως δὲν ντύνονται σὰν τὶς πόρνες; Μήπως δὲν ἀκούομε γιὰ ἐκτρώσεις ἀπὸ 13χρονα καὶ 14χρονα κορίτσια; Μήπως οἱ νέες σήμερα, τὰ δικά μας παιδιά, δὲν διατηροῦν, τὰ περισσότερα, πορνικὲς προγαμιαῖες σχέσεις ἢ δὲν συζοῦν πολλὰ ἔτη πρὸ τοῦ γάμου τους; Μήπως ἡ μοιχεία δὲν ἔχει καταρρίψει ὅλα τὰ προηγούμενα ρεκόρ; Μήπως οἱ σημερινοὶ νέοι, μὲ τὸν πανσεξουαλισμὸ ποὺ ἐπικρατεῖ, δὲν ἔχουν τὸ θλιβερὸ πρωτεῖο στὴν ἀκολασία ὅλων τῶν μ.Χ. ἐποχῶν; Μήπως οἱ σημερινοὶ ἱερεῖς, ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων, δὲν δείχνουν νὰ ἔχουν λησμονήσει τὸν Θεό; Μήπως πολλοὶ μοναχοὶ δὲν σκανδαλίζουν μὲ τὴν διαγωγή τους; Μήπως καὶ σήμερα δὲν τιμῶνται"οἱ αἰσχρῶς ζῶντες"(βλ. διοργάνωσι ἐκ μέρους κάποιων δημάρχων ἐκδηλώσεων καὶ παρελάσεων ὑπερηφανείας τῶν ὁμοφυλοφίλων!) καὶ ὄχι ὅσοι ζοῦν μὲ ἀρετὴ καὶ ἁγιότητα; Μήπως καὶ σήμερα δὲν κατατρώγουμε τοὺς ἀδελφούς μας μὲ συκοφαντίες καὶ κατακρίσεις; Πλημμύρισαν τὰ δικαστήρια ἀπὸ μηνύσεις γιὰ ἐξύβρισι καὶ συκοφαντικὴ δυσφήμιση. Μήπως, τέλος, δὲν ἵστανται καὶ σήμερα ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ καὶ φρικτοῦ θυσιαστηρίου ἀνάξιοι τῆς ἱερωσύνης κληρικοί, οἱ ὁποῖοι, ἐκτὸς ἀπὸ ρασοφόροι καὶ ἐγκολπιοφόροι, εἶναι καὶ "κουσουροφόροι"; Μήπως δὲν εἶναι ἀκόμη νωπὸ τὸ μελάνι ἐπισήμου Συνοδικού ἐγγράφου, μὲ τὸ ὁποῖο ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητοῦσαν ἀπὸ τὴν Ἀνεξάρτητη Ἀρχὴ Προσωπικῶν Δεδομένων νὰ θεωρηθῇ ἡ ὁμοφυλοφιλία τῶν κληρικῶν ὡς προσωπικὸ δεδομένο, οὕτως ὥστε νὰ τεθοῦν ὑπὸ ἀσυλία καὶ προστασία ὅσοι κληρικοὶ ἐπέλεξαν ὡς θεάρεστη ὁδὸ σωτηρίας νὰ εἶναι σοδομῖτες καὶ συγχρόνως νὰ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὰ ἅγια δισκοπότηρα;

Ἔρχονται χειρότερα δεινά, ἀλλὰ καὶ ἐξιλέωσι

Διαβάσαμε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, γιὰ τὰ δεινά, τὰ ὁποῖα ὑφίσταντο οἱ Βυζαντινοὶ πρόγονοί μας ἀρκετὰ ἤδη ἔτη πρὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τὴν δὲ ἅλωσι ἀκολούθησαν σφαγές, βιασμοί, λεηλασίες καὶ τόσα ἄλλα βάσανα. Πόσοι δὲν ἀλλαξοπίστησαν! Πόσοι δὲν τούρκεψαν! Πόσοι δὲν πωλήθηκαν ὡς σκλάβοι στὰ σκλαβοπάζαρα τῆς Ἀνατολῆς! Διαβάσαμε ἐπίσης καὶ γιὰ τὰ πνευματικὰ αἴτια ὅλων αὐτῶν τῶν δεινῶν, τὰ ὁποῖα, ὅπως εἴδαμε, ἰσχύουν καὶ σήμερα, καὶ μάλιστα σὲ μεγαλύτερο βαθμό, οὕτως ὥστε νὰ μὴ μένῃ ἀμφιβολία, ὅτι ἡ δική μας γενεὰ εἶναι σαφῶς, σαφέστατα, ἁμαρτωλότερη ἀπὸ ἐκείνη τῶν τελευταίων χρόνων τοῦ Βυζαντίου. Καὶ πρέπει ν' ἀναρωτηθοῦμε: Μὲ τόση ἁμαρτία καὶ ἀσέβεια, ποὺ ἐπικρατεῖ στὶς ἡμέρες μας, τί μᾶς περιμένει; Μά, θὰ μοῦ εἰπῆτε, δὲν βλέπεις τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, τὴν ἀπώλεια τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καὶ ὑποδούλωσης στοὺς δανειστές μας, τὶς ἀπολύσεις, τὴν ἀνεργία, τὰ συσσίτια, τὴν ἀνέχεια, τὶς αὐτοκτονίες, τὴν ἐγκληματικότητα; Δὲν εἶναι αὐτὰ δεινά; Πρέπει νὰ ἀναμένουμε περισσότερα;
Φοβοῦμαι, ἀδελφοί μου, ὅτι ἔρχονται καὶ χειρότερα. Γιατί; Διότι δὲν ὑπάρχει μετάνοια. Τὸ ἀποδεικνύει ἡ κατάστασι γύρω μας· τὸ ἀποδεικνύουν τὰ δελτία εἰδήσεων μὲ τὰ νέα καθημερινῶς περιστατικὰ διαφθορᾶς· τὸ ἀποδεικνύουν ὁ συνωστισμὸς στὰ δικαστήρια καὶ ἡ συμφόρησι στὶς φυλακές· τὸ ἀποδεικνύουν οἱ συνεχιζόμενες ἐκτρώσεις, τὰ διαζύγια, οἱ πορνεῖες, οἱ μοιχεῖες, οἱ προγαμιαῖες σχέσεις, ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὁ γυμνισμὸς καὶ τόσα ἄλλα. Φοβοῦμαι, ἀδελφοί μου, μήπως κάποιος μεγάλος σεισμὸς σείσῃ ἐκ θεμελίων τὴν Ἑλλάδα. Γνωστὸς καθηγητὴς προειδοποιεῖ, ὅτι ἐντὸς τοῦ 2013 εἶναι πολὺ πιθανὸς ἕνας μεγάλος σεισμός, διότι, ὅπως λέγει, ἔχει συσσωρευθῆ μεγάλη ἐνέργεια. Ἔτσι ἐξηγοῦν οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ κοσμικοὶ ἄνθρωποι αὐτὸ τὸ φαινόμενο. Ἐμεῖς, ὅμως, δίχως νὰ ἀρνούμεθα τὴν ἐπιστήμη, ἔχουμε δικά μας κριτήρια, πνευματικά, σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα ὁ σεισμὸς δὲν θὰ συμβῇ ἐξ αἰτίας τῆς συσσωρευμένης σεισμικῆς ἐνεργείας, ἀλλ' ἐξ αἰτίας τῆς συσσωρεύσεως πολλῶν καὶ μεγάλων ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας. Εἴθε νὰ διαψευσθοῦμε.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ τὸν σεισμό, ποὺ εἶναι πιθανὸ νὰ συμβῇ, φοβοῦμαι, ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι, ὅτι πλησιάζει καὶ κάποια ἄλλη ἐθνικὴ δοκιμασία. Οἱ ἐχθροί μας πάντοτε διεκδικοῦσαν ἐδάφη μας, ἑλληνικὸ θαλάσσιο καὶ ἐναέριο χῶρο. Τώρα, οἱ ἐνδείξεις γιὰ πλούσια κοιτάσματα ὑδρογονανθράκων στὶς θάλασσές μας σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν οἰκονομικὴ κρίσι, ποὺ βιώνουμε, ἔχουν ἀνοίξει περισσότερο τὴν ὄρεξί τους, καὶ εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ βέβαιο, ὅτι θὰ θελήσουν νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὴν ἀδυναμία μας.
Νὰ φοβηθοῦμε; Νὰ πανικοβληθοῦμε; Ὄχι, ἀδελφοί. Ὑπάρχει Θεός, ποὺ κυβερνᾷ τὰ σύμπαντα καὶ κατευθύνει τὴν Ἱστορία. Καὶ ὁ Θεὸς ἀγαπᾷ τὰ πλάσματά του καὶ ἰδιαιτέρως ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι τὸν δοξάσαμε ὅσο κανεὶς ἄλλος λαὸς στὸ παρελθόν. Καὶ ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος. Ἀγαπᾷ τὴν δικαιοσύνη καὶ μισεῖ τὴν ἀδικία. Βλέπει ὁ Θεὸς τὶς ἀδικίες τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς καὶ τῶν ἐχθρῶν μας εἰς βάρος τοῦ Ἔθνους μας. Βλέπει τὶς τοκογλυφίες, τὶς παράνομες διεκδικήσεις, τὶς προκλήσεις, τὶς ἀπειλές. Ὅλα τὰ βλέπει. Καὶ σύντομα θὰ ἐπεμβῇ, καὶ θὰ μᾶς λυτρώσῃ, καὶ θὰ μᾶς σώσῃ. Ἕνα πρᾶγμα ζητεῖ ἀπὸ ἐμᾶς, τὴν μετάνοιά μας. Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινά, ποὺ ὑφιστάμεθα, "ξεχρεώνουμε γραμμάτια", ἐξοφλοῦμε ἁμαρτίες, ἐξιλεωνόμεθα. Ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει τελειώσει τὸν προορισμό της ἐπάνω στὴν γῆ. Μὲ τὰ γεγονότα, ποὺ ἔρχονται, μέλλουν νὰ γραφοῦν καὶ ἄλλες λαμπρὲς σελίδες δόξης στὸ βιβλίο τῆς Ἱστορίας. Ἂς μὴ φοβούμεθα τοὺς δανειστές μας. Ἂς παριστάνουν τοὺς τρανοὺς καὶ ἰσχυρούς. "Καὶ ἔσται ὁ δανείζων ὡς ὁ δανειζόμενος", προφητεύει ὁ Ἡσαΐας (24, 2). Ὅπως ἑωρτάσαμε καὶ ἐφέτος τὴν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας, ἔτσι θὰ ἑορτάσουμε συντόμως καὶ τὴν ἀνάστασι τοῦ Ἔθνους μας. Εἰς μάτην φύλαττε τὸν τάφον τοῦ Χριστοῦ ἡ κουστωδία. Εἰς μάτην προσπαθοῦν νὰ θάψουν ζωντανὴ καὶ τὴν Πατρίδα μας σήμερα, καὶ νὰ ἁρπάξουν τὸν πλοῦτο της, καὶ νὰ τὴν ἐξοντώσουν, ἐπειδὴ μὲ τὴν ἐνοχλητικὴν Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ παρουσία της ἐμποδίζει τὴν πραγματοποίησι τῶν σκοτεινῶν σχεδίων τους.

Ἂς μετανοήσουμε λοιπὸν ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἄρχοντες καὶ ἀρχόμενοι, κλῆρος καὶ λαός, καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐλεήσῃ καὶ θὰ δοξάσῃ καὶ πάλι τὸ μαρτυρικό μας Ἔθνος, τοὺς δὲν φθονεροὺς ἐχθρούς μας θὰ ταπεινώσῃ καὶ θὰ συντρίψῃ ὡς σκεύη κεραμέως.

Χρήστος Κ. Λίβανος

Η ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΛΟΓΙΣΜΩΝ



Δεν μας απαιτείται να εκδιώκουμε τα δαιμόνια. Και αν μπορέσουμε και το κάνουμε δεν θα ωφεληθούμε, αν η ζωή μας είναι απρόσεκτη. Γιατί λέει «πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα· Κύριε, δεν προφητέψαμε στο δικό σου όνομα, δεν βγάλαμε δαιμόνια με το δικό σου όνομα; 
Και θα τους πω, δεν σας ξέρω, φύγετε μακριά από μένα εσείς που εργαστήκατε την αμαρτία». Ώστε πολύ πιο κερδισμένοι θα είμαστε, όταν βιαστούμε να βγάλουμε από τη ψυχή μας το πάθος της πορνείας και της οργής και του μίσους και της υπερηφάνειας, από το να βγάζουμε δαιμόνια. Γιατί δεν φθάνει να απαλλαγούμε μόνο από τη σωματική αμαρτία, αλλά πρέπει να καθαρίσουμε και την ενέργειά της που είναι μέσα στη ψυχή.
Γιατί από την καρδιά ανεβαίνουν οι κακοί διαλογισμοί, οι μοιχείες, οι πορνείες, οι φόνοι, οι κλοπές, οι πλεονεξίες και τα παρόμοια – αυτά τα εσωτερικά που μολύνουν τον άνθρωπο –και «όποιος κοιτάξει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία πραγματοποίησε τη μοιχεία μέσα στην καρδιά του».
Γιατί και όταν το σώμα δεν κάνει πράξεις, υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιείται η αμαρτία με το λογισμό· εάν όμως η ψυχή αποκρούσει την εσωτερική προσβολή του πονηρού με προσευχή και προσοχή, με τη μνήμη του θανάτου και την κατά Θεό λύπη και το πένθος, μετέχει και το σώμα στην αγιοσύνη και αποκτά την απραξία των κακών. Αυτό είναι που λέγει ο Κύριος ότι δεν έχει καθαρίσει και το εσωτερικό του ποτηρίου αυτός που καθάρισε το εξωτερικό. Τί πρέπει να γίνει; « Καθαρίστε το εσωτερικό του ποτηρίου και με αυτό τον τρόπο είναι όλο καθαρο». Στ’ αλήθεια αν όλη η προσπάθεια για την εσωτερική σου εργασία γίνει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, τότε θα νικήσεις και τα εξωτερικά πάθη. Εάν η ρίζα είναι αγία τότε θα είναι και τα κλαδιά. Εάν η ζύμη είναι αγία θα είναι όλο το αλεύρι που θα ζυμωθεί. Ο Παύλος λέει « να ζείτε όπως θέλει το άγιο Πνεύμα και να μη κάνετε την επιθυμία της σάρκας».
Γι’ αυτό και ο Χριστός δεν κατάργησε την ιουδαϊκή περιτομή αλλά την τελειοποίησε λέγοντας «δεν ήρθα να καταργήσω το νόμο αλλά να τον τελειοποιήσω». Πως λοιπόν τον τελειοποίησε; Ο νόμος ήταν σφραγίδα και συμβολική φανέρωση της περιτομής των πονηρών λογισμών που γίνεται μέσα στην καρδιά. Οι Ιουδαίοι δεν είχαν αυτή τη σφραγίδα και κατακρίνονταν από τους προφήτες ως «απερίτμητοι στην καρδιά» και ήταν μισητοί από τον Θεό που βλέπει μέσα στην καρδιά. Κατάντησαν να γίνουν τελείως απόβλητοι, γιατί ο άνθρωπος βλέπει στο πρόσωπο, την επιφάνεια, ενώ ο Θεός στην καρδιά. Αν ο άνθρωπος έχει καρδιά γεμάτη από ακάθαρτους ή πονηρούς λογισμούς τότε γίνεται άξιος της θείας αποστροφής. Γι’ αυτό πάλι ο Απόστολος συμβουλεύει να κάνουμε τις προσευχές χωρίς οργή και διαλογισμούς.
Θέλοντας δε ο Κύριος να μας διδάξει να φροντίζουμε για την πνευματική περιτομή της καρδιάς, μακαρίζει τους «καθαρούς τη καρδία» και τους «πτωχούς τω πνεύματι». Και απ’ τη μιά διαβεβαιώνει πως βραβείο αυτής της καθαρότητας είναι η θεοπτία, απ’ τη άλλη υπόσχεται στους πτωχούς τη Βασιλεία των Ουρανών. Πτωχούς εννοεί εκείνους που ζουν μέσα σε ένδεια και ευτέλεια. Και δεν μακαρίζει απλά τους πτωχούς, αλλά τους πτωχούς στο φρόνημα, δηλαδή αυτούς που έχοντας την εσωτερική ταπείνωση της καρδιάς και την αγαθή προαίρεση, έχουν ανάλογη εξωτερική συμπεριφορά. Και απαγορεύει όχι μόνο το φόνο, αλλά και την οργή, και διατάσσει να συγχωρούμε από την καρδιά μας όσους μας φταίνε· και δεν δέχεται το δώρο που του προσφέρουμε αν προηγουμένως δεν συμφιλιωθούμε με αυτούς και αφήσουμε την οργή.
Το ίδιο διδάσκει και για τα πορνικά πάθη· και αυτό το περίεργο κοίταγμα και η επιθυμία που δημιουργείται από αυτό διακήρυξε ότι θεωρείται μοιχεία πού γίνεται μέσα στη καρδιά. Εξετάζοντας γενικότερα το θέμα λέει: εάν το φως που έχεις μέσα σου, ο νους δηλαδή και η διάνοια, είναι σκοτάδι· εάν ο νους και η διάνοια είναι γεμάτα από τις ζοφερές προσβολές των αρχόντων του σκοταδιού, πόσο περισσότερο το σκοτάδι, δηλαδή το σώμα και η αίσθηση, τα οποία από μόνα τους δεν έχουν νοερό φως που γεννά την αλήθεια και την απάθεια;
Εάν όμως το φως που έχεις μέσα σου είναι καθαρό και δεν το συσκοτίζουν τα σαρκικά φρονήματα, θα είσαι ολοκληρωτικά φωτεινός στη ψυχή, όπως όταν σε φωτίζει το λυχνάρι με τη λάμψη του. Τέτοια είναι η πνευματική περιτομή που πραγματοποιείται στην καρδιά, με την οποία τελειοποίησε ο Κύριος την περιτομή του νόμου της σάρκας που δόθηκε στους Ιουδαίους για να φανερώνει και να οδηγεί σε εκείνη. Επειδή δε αυτοί δεν φρόντισαν να την αποκτήσουν, αποξενώθηκαν από τον Θεό, ο οποίος δεν βλέπει στο πρόσωπο, δηλαδή στα φανερά δικαιώματα της σάρκας, αλλά στην καρδιά, στις αφανείς, κρυφές κινήσεις των λογισμών που είναι μέσα μας.
Ας προσέχουμε λοιπόν και εμείς, αδελφοί, παρακαλώ, και ας καθαρίσουμε την καρδιά μας από κάθε μολυσμό, για να μην παρασυρθούμε μαζί μ’ αυτούς που κατακρίθηκαν… Ας φοβηθούμε λοιπόν αυτόν που εξετάζει τις καρδιές και τους νεφρούς· ας εξιλεώσουμε τον Κύριο των εκδικήσεων· ας κάμουμε μέσα μας ένοικο την ειρήνη, τον αγιασμό, την κατανυκτική προσευχή, χωρίς τα οποία κανένας δεν θα δει τον Κύριο. Ας ποθήσουμε με βέβαιη πίστη την θέα εκείνη που έχει προαναγγελθεί για τους «καθαρούς στην καρδιά» και ας κάνουμε τα πάντα για να την πετύχουμε. Με αυτήν υπάρχει η αιώνια ζωή, η άφθαρτη ομορφιά, ο πλούτος που δεν τελειώνει, η αναλλοίωτη και απέραντη τρυφή και δόξα και βασιλεία.

Ε.Π.Ε. Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, τ. 9

πηγή: www.agioritikovima.gr

Η αμαρτία είναι τραύμα, η μετάνοια φάρμακο



Η αμαρτία είναι τραύμα, η μετάνοια φάρμακο. Όπως ακριβώς δηλαδή για το σώμα υπάρχουν τραύματα και φάρμακα, έτσι και για την ψυχή υπάρχουν αμαρτήματα και μετάνοια, αλλ' η αμαρτία έχει τη ντροπή, ενώ η μετάνοια έχει την παρρησία.

Πρόσεξες αυτό που λέω; Την τάξη την αντέστρεψε ο σατανάς κι έδωσε την παρρησία στην αμαρτία και την ντροπή στη μετάνοια, γιατί γνωρίζει πως αν ντραπεί, αποφεύγει την αμαρτία.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

«NA, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗ! Δὲν κάνουμε προσευχή. Δὲν ἔχουμε ἀναγάγει τὴν προσευχὴ σὲ πρῶτο στοιχεῖο τῆς ζωῆς μας»



. […] Νὰ πιστέψουμε βαθιὰ στὴν προσευχή. Νομίζω, ὅτι σ᾽ αὐτὸ ὑστεροῦμε. Δὲν τὸ κάνουμε ζήτημα προσευχῆς. Ἦταν κάποιος μοναχός – πολὺ πιστὸς ἄνθρωπος- καὶ συνάντησε ἕνα γέροντα. “Πῶς τὰ πᾶτε, παιδί μου”, λέει ὁ γέροντας. “Καλά, ἀλλὰ νά δὲν ἔχουμε βροχή”. “Βροχή; Δὲν κάνετε προσευχή;”. “Κάνουμε προσευχή, ἀλλὰ δὲν ἔρχεται”. “Δὲν ἔρχεται;”. Σήκωσε τὰ χέρια του. Προτοῦ τὰ κατεβάση, ἦρθε ἡ βροχή. Νά, αὐτὴ εἶναι προσευχή. Δὲν κάνουμε προσευχή. Δὲν ἔχουμε ἀναγάγει τὴν προσευχὴ σὲ πρῶτο στοιχεῖο τῆς ζωῆς μας καὶ στὶς πιὸ μεγάλες λεπτομέρειες, διότι, ἐὰν πιστεύουμε στὸν Παντοδύναμο Θεὸ καὶ ἂν πιστεύουμε στὴν ἀξία τῆς προσευχῆς, νομίζω, ἐκεῖ θὰ ποῦμε τὰ παράπονά μας.
. Πολλὲς φορὲς μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα: Π.χ. βλέπω ἕνα ἀδελφὸ ποὺ κάνει κάτι καὶ μοῦ κάνει ἐντύπωσι, καὶ τὸν κατακρίνω. Μπορῶ ὅμως νὰ κάνω τὸ ἑξῆς, γιὰ νὰ μὴ πέσω στὴν ἁμαρτία: «Κύριέ μου, ὁ ἀδελφὸς ἔκανε αὐτό.Εἶναι ἁμαρτία; Συγχώρησέ τον. Τὸν κρίνω ἄδικα ἐγώ; Συγχώρησέ με». Μὲ τέτοιον τρόπο ξεφεύγω πλέον ἀπὸ τὴν κατἀκρισι καὶ ἔρχεται καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ» Καὶ θὰ ᾽ρθῇ ὁ ἀδελφὸς καὶ θὰ τὸ αἰσθανθῇ, διότι θὰ προσευχηθῶ γι᾽ αὐτόν. […]


Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Εὐσεβίου Βίττη στὴν Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους, 
20.8.1998 Περιοδ. «Ὅσιος Γρηγόριος»,

http://puzzleen.wordpress.com

Διάβολος καί μετάνοια συμβαδίζουν;



Κανείς μην απελπίζεται...

Η ακόλουθη διήγησις που προέρχεται μάλλον από κάποια λιγότερο γνωστή παραλλαγή της συστηματικής συλλογής του Γεροντικού* σκοπό έχει να διδάξη πόσο μεγάλη είναι η φιλανθρωπία του Θεού και ότι κανένας αμαρτωλός δεν πρέπει να απελπίζεται, ακόμη κι αν νομίζη ότι έχει γίνει όμοιος στην αμαρτία με τον διάβολο.Κάποιος άγιος γέροντας, μεγάλος και διορατικός, έχοντας νικήσει και ξεπεράσει όλους τους πειρασμούς των δαιμόνων, είχε λάβει το χάρισμα να βλέπη οφθαλμοφανώς το πώς επιδρούν στην ζωή των ανθρώπων οι άγγελοι και οι δαίμονες·πώς δηλ. ο καθένας από την πλευρά του αγωνίζονται για την ψυχές των ανθρώπων. Ήταν δε τόσο μεγάλος και υψηλός στην αρετή, που τα ακάθαρτα πνεύματα τον υπολόγιζαν πολύ και συστέλλονταν μπροστά του. Πολλές φορές τα κορόιδευε και τα ύβριζε θυμίζοντας τους την πτώσι τους από τους ουρανούς και την αιώνια κόλασι του πυρός που τα περιμένει.Οι δαίμονες λοιπόν μιλούσαν με θαυμασμό για τον μεγάλο γέροντα κι έλεγαν ότι κανένας να μη τολμήση στο εξής να παλέψη μαζί του ή έστω και να τον πλησίαση, μη τυχόν και πληγωθή από τον γέροντα, διότι έχει ανέλθει σε μεγάλο πλούτο απάθειας και έχει τύχει της θεώσεως με την χάρι του Παναγίου Πνεύματος.Ενώ λοιπόν έτσι είχαν τα πράγματα, κάποιος δαίμονας ρωτά έναν σύντροφο του:— Αδελφέ Ζερέφερ (διότι αυτό ήταν το όνομα εκείνου του δαίμονος), αν κάποιος από εμάς μεταμεληθή, τον δέχεται ο Θεός σε μετάνοια; Ναι ή όχι; Και ποιος άραγε να το γνωρίζη αυτό;Και αποκρίθηκε ο Ζερέφερ: Θέλεις να πάω στον μεγάλο γέροντα που δεν μας φοβάται, να τον ρωτήσω τάχα σχετικά μ' αυτό και να τον δοκιμάσω;Πήγαινε, αλλά πρόσεχε πολύ, γιατί ο γέροντας είναι διορατικός και θα καταλάβη ότι πηγαίνεις με δόλο και δεν θα πεισθή να ρωτήση τον Θεό. Αλλά πήγαινε και ή τα καταφέρνεις ή απλώς δοκιμάζεις και φεύγεις.Πήγε λοιπόν τότε ο Ζερέφερ σ' εκείνον τον μεγάλο γέροντα και αφού πήρε σχήμα ανθρώπου, θρηνούσε και οδυρόταν μπροστά στον γέροντα.Ο Θεός δε θέλοντας να δείξη ότι δεν αποστρέφεται κανέναν που να έχη μετανοήσει, αλλά δέχεται όλους όσους προστρέχουν σ' Αυτόν, δεν αποκάλυψε στον γέροντα τα σχετικά με τον δόλιο δράκοντα.Έτσι εκείνος τον έβλεπε σαν άνθρωπο και τίποτε περισσότερο.Γι' αυτό και τον ρώτησε: Για ποιο λόγο κλαις, άνθρωπε, και θρηνείς από τα κατάβαθα της καρδιάς σου, ραγίζοντας έτσι με τα δάκρυα σου και την καρδιά μου;Εγώ, πάτερ άγιε, δεν είμαι άνθρωπος, αλλά, όπως μου φαίνεται, διάβολος πονηρός, λόγω του πλήθους των εγκλημάτων μου.— Και τι θέλεις να κάνω για σένα, αδελφέ; (Διότι νόμιζε ότι από μεγάλη ταπείνωσι αυτοαπεκαλείτο δαίμων ο άνθρωπος, αφού ο Θεός δεν του είχε φανερώσει ακόμη τι συνέβαινε στην πραγματικότητα).Τίποτε περισσότερο δεν σου ζητώ, άνθρωπε του Θεού, παρά να παρακάλεσης πολύ τον Κύριο και Θεό σου να σου φανέρωση αν δέχεται τον διάβολο σε μετάνοια. Διότι αν δέχεται εκείνον, τότε θα δεχθή κι εμένα που δεν υστερώ σε τίποτε από λόγου του.Να κάνω όπως θέλεις. Για την ώρα όμως πήγαινε σήμερα σπίτι σου κι έλα αύριο εδώ να σου πω το θέλημα του Θεού.Και σαν έγινε αυτό, άπλωσε τα χέρια ο γέροντας εκείνο το βράδυ και παρακάλεσε τον φιλάνθρωπο Θεό να του φανέρωση αν δέχεται τον διάβολο σε μετάνοια. Κι αμέσως του παρουσιάστηκε άγγελος Κυρίου, φωτεινός σαν αστραπή, και του λέει:Τάδε λέγει Κύριος ο Θεός σου: «Γιατί με παρακαλείς για χάρι του δαίμονα; Και γιατί ήρθε αυτός δολίως να σε πειράξη;»Και πώς ο Κύριος δεν μου αποκάλυψε την περίπτωσι, αποκρίθηκε ο γέροντας, αλλά μου την απέκρυψε, ώστε να μη την αντιληφθώ;Μη λυπηθής γι' αυτό το πράγμα. Διότι πρόκειται για κάποια θαυμαστή οικονομία του Θεού προς ωφέλειαν των αμαρτωλών, ώστε να μην απελπίζωνται. Διότι κανέναν από εκείνους που προσέρχονται σ' Αυτόν δεν τον αποστρέφεται ο υπεράγαθος Θεός, ακόμη κι αν αυτός είναι ο ίδιος ο Σατανάς και διάβολος. Επίσης γίνεται αυτό για να φανή η σκληρότης και απόγνωσις των δαιμόνων.Όταν λοιπόν έλθη, μη τον σκανδαλίσης απ’ την αρχή, αλλά πες του τα εξής: «Για να καταλάβης ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και κανένα από όσους προστρέχουν σ' Αυτόν δεν τον αποστρέφεται, ακόμη κι αν αυτός είναι δαίμων και διάβολος, υποσχέθηκε και σένα να σε δεχθή, εάν βέβαια φύλαξης αυτά που σε προστάζει».Και τότε θα σου πη: «Ποια είναι αυτά;» Κι εσύ να του πης: «Ο Κύριος και Θεός γνωρίζει πολύ καλά ποιος είσαι και από πού ήρθες, για να Τον δοκιμάσης. Διότι εσύ είσαι το αρχαίο κακό, που από την υπερηφάνεια σου δεν έχεις μάθει να γίνεσαι καινούργιο καλό. Πώς λοιπόν θα μπόρεσης να ταπεινωθής και να βρης έλεος με την μετάνοια;Για να μην έχης όμως πρόφασι απολογίας ενώπιον Του κατά τη ημέρα της κρίσεως ότι δήθεν ήθελες να μετανοήσης κι ο Θεός δεν σε δέχθηκε, πρόσεχε στα λόγια μου, πώς πρέπει ν' αρχίσης τη σωτηρία σου.Ο Κύριος είπε να καθήσης επί τρία χρόνια σε ένα τόπο ακίνητος και στραμμένος μέρα-νύχτα προς ανατολάς και να φωνάζης εκατό φορές με δυνατή φωνή: Ο Θεός, ελέησόν με το αρχαίον κακόν και πάλι άλλες εκατό φορές με δυνατή φωνή: Ο Θεός, ελέησόν με το βδελύγμα της ερημώσεως και πάλι άλλες τόσες: Ο Θεός, ελέησόν με την εσκοτισμένην απάτην.Αυτά να τα φωνάζης αδιάκοπα, γιατί δεν έχεις σώμα για να κουρασθής και να λιποψυχήσης. Όταν δε τα κάνης αυτά με ταπείνωσι, τότε θα επανέλθης στην αρχαία τάξι και θα συγκαταριθμηθής με τους αγγέλους του Θεού».Αν λοιπόν συμφωνήση μαζί σου να τα κάνη αυτά, δέξου τον σε μετάνοια.Αλλά γνωρίζω καλά ότι το αρχαίο κακό δεν γίνεται καινούργιο καλό.Γράψε όμως αυτά που θα συμβούν, για να σώζωνται μέχρι των εσχάτων ημερών, ώστε να μη απελπίζωνται όσοι θέλουν να μετανοήσουν.Διότι αυτή η διήγησις θα συντέλεση πάρα πολύ στο να πληροφορηθούν οι άνθρωποι ότι είναι εύκολο να μην απελπίζωνται για την σωτηρία τους.Αυτά είπε ο Άγγελος και ανέβηκε στους ουρανούς. Την άλλη μέρα πρωί-πρωί ήρθε ο δαίμων και άρχισε από μακριά να θρηνή υποκριτικά και να χαιρετά τον γέροντα. Ο γέροντας από την αρχή δεν ξεσκέπασε την μηχανορραφία του, μόνο έλεγε από μέσα του: «Κακώς ήρθες κλέφτη, διάβολε, σκορπιέ, αρχαίο κακό, το ιοβόλο φίδι το παμπόνηρο».Έπειτα του λέει:— Γνώριζε ότι παρεκάλεσα τον Κύριο καθώς σου υποσχέθηκα και ότι σε δέχεται σε μετάνοια, εάν βέβαια εκτέλεσης αυτά που σε διατάζει δι' εμού ο κραταιός και πανίσχυρος Θεός.Και ποια είναι αυτά που ώρισε ο Θεός να κάνω;Ο Θεός προστάζει να σταθής σ' ένα τόπο για τρία χρόνια στραμμένος προς ανατολάς και να φωνάζης νύχτα-μέρα επί τρία έτη εκατό φορές: Ο Θεός, ελέησόν με, το βδέλυγμα της ερημώσεως, άλλες τόσες φορές: Ο Θεός, ελέησόν με, την εσκοτισμένην απάτην κι άλλες τόσες Ο Θεός, ελέησόν με, το αρχαίον κακόν, και όταν τα κάνης αυτά, θα σε συναριθμήση με τους αγγέλους του.Τότε ο Ζερέφερ, ο υποκριτής της μετανοίας, ακούγοντας τα αυτά, γέλασε αμέσως δυνατά και λέει:— Βρε σαπρόγερε, αν ήταν να αποκαλέσω τον εαυτό μου βδέλυγμα της ερημώσεως και αρχαίο κακό και εσκοτισμένη απάτη, θα το έκανα μια και καλή από την αρχή και θα σωζόμουνα. Τώρα εγώ αρχαίο κακό;Μη γένοιτο! Και ποιος το λέει αυτό; Εγώ είμαι αρχαίο καλό και πολύ καλό μάλιστα.Και δηλαδή τώρα, όσο είμαι ακόμα θαυματουργός και όλοι με φοβούνται και υποτάσσονται σε μένα, να αποκαλέσω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου βδελύγμα της ερημώσεως και εσκοτισμένη απάτη και αρχαίο κακό; 
Όχι, γέροντα! Όχι, όσο εξουσιάζω τους αμαρτωλούς, να γίνω εγώ δούλος αχρείος, ταπεινός και ευτελής με την μετάνοια! Όχι, γέροντα! Όχι, γέροντα! Όχι, μη γένοιτο να καταντήσω εγώ σε τέτοια ατιμία!Αυτά είπε το ακάθαρτο πνεύμα και εξαφανίστηκε αλαλάζοντας. Ο γέροντας τότε σηκώθηκε να προσευχηθή ευχαριστώντας τον Θεό και λέγοντας:— Αλήθεια είπες, Κύριε, ότι αρχαίο κακό καινούργιο καλό δεν γίνεται.Αυτά, αγαπητοί μου, δεν τα διηγήθηκα έτσι απλώς και τυχαία, αλλά για να πληροφορηθήτε το μέγεθος της αγαθότητος του Δεσπότου Χριστού· ότι δηλ. εάν και τον διάβολο δέχεται σε μετάνοια, πόσο μάλλον τους ανθρώπους, που για χάρι τους έχυσε το ίδιο Του το αίμα.

Άγιος Αμφιλόχιος, επίσκοπος Ικονίου

«Αγιορείτικη Μαρτυρία», 
Έκδοση Ι.Μ. Ξηροποτάμου
*Κείμενο βλ. Ξένης Μοναχής, 
Πορεία προς Ουρανόν,
Αθήναι 1973

tokandylaki.gr
http://hristoifantos.blogspot.gr