Η μνημόνευση των κεκοιμημένων στη Θ. Λειτουργία, ως μέγιστη προσφορά για την ανάπαυσή τους

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός με την απλότητα που μιλούσε στος ιεραποστολικές περιοδείες του λέει στην Τέταρτη Διδαχή του: «Αν αγαπάτε τους αποθαμμένους, κάμνετε ό,τι ημπορείτε δια την ψυχήν των∙ συλλείτουργα, μνημόσυνα, νηστείας, προσευχάς ελεημοσύνας».

Όλοι οι Πατέρες της Εκκλησίας το κυριότερο που συνιστούν για την ανάπαυση των κεκοιμημένων μας είναι να μνημονεύονται τα ονόματά τους κατά την τέλεση του αγιωτάτου Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Αυτή την τάξη η Εκκλησία την τηρεί «από περάτων μέχρι περάτων», «βεβαίως και λίαν αναντιρρήτως» μέχρι σήμερα και θα τη συνεχίζει μέχρι «της του κόσμου λήξεως». Οι άγιοι Απόστολοι δεν τη θέσπισαν απλώς και ωςέτυχε. «Η απλανής θρησκεία των χριστιανών» δεν παρέλαβε τίποτε το μη ωφέλιμο, αλλά όλα είναι «επωφελή και θεάρεστα και λίαν ονησιφόρα (πολύ ωφέλιμα) και σωτηρίας μεγίστης πρόξενα», παρατηρεί ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (Περί των εν πίστει κεκοιμημένων, ΕΠΕ 4, 156).

Δική μας φροντίδα είναι να ετοιμάζουμε ζυμωτό πρόσφορο, τυλιγμένο σε καθαρή λευκή πετσέτα, και να το πηγαίνουμε στην Εκκλησία μαζί με τα μνημονεύματα. Στο ένα χαρτάκι που έχει την ένδειξη «υπέρ αναπαύσεως» και το σταυρό γράφουμε σε γενική πτώση τα ονόματα των κεκοιμημένων και στο άλλο χαρτάκι που έχει την ένδειξη «υπέρ υγείας» γράφουμε τα ονόματα των ζώντων. Είναι τα λεγόμενα δίπτυχα.

Στην Ακολουθία της Προσκομιδής ο λειτουργός ιερέας εξάγει μερίδες για τα ονόματα των ζώντων και κεκοιμημένων που δίδονται προς μνημόνευσιν. Στη θεία Λειτουργία μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων και το «Εξαιρέτως της Παναγίας αχράντου…»απευθύνει μία σειρά ικετευτικών δεήσεων υπέρ όλων των πιστών, κάνοντας αρχή από τη μνημόνευση του τιμίου Προδρόμου, των αγίων Αποστόλων, όλων των αγίων, του αγίου που επιτελούμε τη μνήμη του, κι αμέσως κατόπιν προσθέτει: «Μνήσθητι, Κύριε, πάντων των κεκοιμημένων επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου».Κατόπιν μνημονεύει τα ονόματά τους, βοηθούμενος και από τον διάκονο, και στο τέλος κατακλείει τη θερμή δέηση λέγοντας: «Και ανάπαυσον αυτούς, ο Θεός, όπου επισκοπεί το φως του προσώπου σου».

Μετά τη θεία Κοινωνία των πιστών, κατά τη «συστολή», ο λειτουργός ιερέας τοποθετεί μέσα στο άγιο Ποτήριο όλες τις μερίδες των ζώντων και των κεκοιμημένων που είχαν μνημονευθεί στην Ακολουθία της Προσκομιδής, «μετά φόβου και πάσης ασφαλείας, ώστε μηδέ κόνιόν τι άγαν λεπτότατον εκπεσείν ή καταλειφθήναι ποσώς εκείσε» (με πολλή επιμέλεια και προσοχή, για να μην παραπέσει το παραμικρό ψιχουλάκι ή παραλειφθεί καμιά μερίδα), προφέροντας τους λόγους: «Απόπλυνον, Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αίματί σου τω Αγίω∙ πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων. Αμήν.»

Καθώς εμβάπτονται οι μερίδες αυτές στο Αίμα του Κυρίου, παίρνουν δύναμη, χάρη, ευλογία, αγιασμό. Το Αίμα του Κυρίου μεταδίδει της θεία Χάρη στις ψυχές εκείνων για τους οποίους προσφέρθηκε. Η κάθε μερίδα «εισκομισθείσα τω ποτηρίω, ενούται τω αίματο. Διό και τη ψυχή, υπέρ ου προσήχθη, παραπέμπει την χάριν», παρατηρεί ο άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης(Περί του ναού και της θείας Μυσταγωγίας, P.G. 155,748).

Τον αγιασμό που μεταδίδει η θεία Κοινωνία τον καρπούνται και οι ζωντανοί και οι κεκοιμημένοι. Ο Χριστός μεταδίδει τον εαυτό Του όχι μόνο στους ζωντανούς αλλά και «στους κεκοιμημένους με τον τρόπο που Αυτός γνωρίζει», παρατηρεί ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Την αλήθεια αυτή την αναλύει διά πολλών ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το αγιότατο Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας τελείται και για τους πεθαμένους και για τους ζωντανούς, αγιάζει και τους μεν και τους δε. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κατώτεροι οι κεκοιμημένοι από τους ζωντανούς. Από μερικές πλευρές είναι και ανώτεροι, διότι δεν αμαρτάνουν, ενώ εμείς αμαρτάνουμε καθημερινά, όσο ζούμε και αναπνέουμε (Ερμηνεία εις την θείαν Λειτουργίαν, ΜΓ’, ΕΠΕΦ 22, 200-214).

Είναι πολύ μεγάλη τιμή να μνημονεύονται οι κεκοιμημένοι μας κατά την τέλεση των φρικτών Μυστηρίων! «Μεγίστη τιμή το μνήμης αξιωθήναι»! Δεν θεσπίστηκε από τους αγίους Αποστόλους να γίνεται αυτό χωρίς λόγο, παρατηρείο Ιερός Χρυσόστομος.Γνώριζαν πόσο πολύ είναι το κέρδος που προκύπτει από τη μνημόνευση, πόσο μεγάλη η ωφέλεια! «Ίσασιν αυτοί πολύ κέρδος γινόμενον, πολλήν την ωφέλειαν». Διότι όταν ολόκληρος λαός στέκεται με τα χέρια υψωμένα και όλο το ιερατείο, «όταν γαρ εστήκη λαός ολόκληρος χείρας ανατείνοντες, πλήρωμα ιερατικόν», και βρίσκεται στο μέσον η φρικτή θυσία, «και προκέηται η φρικτή θυσία», πως έιναι δυνατόν να μην κάμψουμε με τη θερμή ικεσία μας τον άγιο Θεό να γίνει ίλεως υπέρ αναπαύσεως των προσφιλών κακοιμημένων μας; «πως ου δυσωπήσομεν τον Θεόν υπέρ τούτων παρακαλούντες;» (Ιω. Χρυσοστόμου, Εις την προς Φιλιππησίους Ομιλία Δ’, ΕΠΕ 21,440).

Και σ’ άλλη ομιλία που προσθέτει ο χρυσορρήμων Πατήρ: Δεν θεσπίστηκαν τυχαίως αυτά, ούτε ματαιοπονούμε, όταν μνημονεύουμε τους κεκοιμημένους μας κατά την τέλεση των φρικτών Μυστηρίων∙ «ου γαρ απλώς ταύτα επινενόηται, ουδέ εική μνήμην ποιούμεθα των απελθόντων επί των θείων μυστηρίων». Διότι την ιερή εκείνη στιγμή οι κεκοιμημένοι μας βρίσκονται πλάι στον Αμνό, που σήκωσε επάνω Του όλες τις αμαρτίες του κόσμου, και μνημονεύονται, για να έλεθει και σ’ αυτούς η θεία παρηγορία και ανάπαυση,«ίνα τις εντεύθεν αυτοίς γένηται παραμυθία». Να μην κουρασθούμε λοιπόν να βοηθούμε αυτούς που έφυγαν από την παρούσα ζωή, αλλά να προσφέρουμε υπέρ αυτών τη θεία Ευχαριστία. (Ιω. Χρυσοστόμου, Εις την Α΄ προς Κορινθίους Ομιλία ΜΑ΄, ΕΠΕ 18Α, 692).

Την ανάπαυση, την ωφέλεια, την αγαλλίαση που αισθάνονται οι ψυχές των κεκοιμημένων την ώρα που μνημονεύονται τα ονόματά τους στη θεία Λειτουργία δεν μπορεί ανθρώπινη γλώσσα να την εκφράσει. Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων γράφει στις Κατηχήσεις του ότι «μεγίστην όνησιν» (πολύ μεγάλη ωφέλεια) δέχονται οι ψυχές εκείνων για τους οποίους γίνεται δέηση, «της αγίας και φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας» (τη στιγμή αυτή που προσφέρεται η αγία και τόσο φρικτή θυσία της θείας Ευχαριστίας) (Ε΄ Μυσταγωγική Κατήχησις, ΕΠΕ 2,384).

Αλλά και για ένα δεύτερο λόγο πάρα πολύ ωφελούνται οι κεκοιμημένοι μας, όταν μνημονεύονται τα ονόματά τους κατά την τέλεση των φρικτών Μύστηρίων.Διότι η μνημόνευσή των ονομάτων τους γίνεται εκ συμφώνου απ’ όλη την Εκκλησία. Κι όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλη δύναμη έχει η προσευχή που αναπέμπεται στον Θεό από το σύνολο της Εκκλησίας. «Μεγάλη της ευχής η δύναμις της εν εκκλησία από του δήμου συμφώνως αναφερομένης εστί», παρατηρεί ο ιερός Χρυσόστομος (P.G. 56,182).

Οφείλουμε να υπογραμμίσουμε ότι και κάθε άλλη προσφορά μας υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων τη δέχεται ο Θεός. Αλλά καμιά δεν αντικαθιστά την προσευχή της Εκκλησίας στη θεία Λειτουργία υπέρ αναπαύσεως των «επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου κεκοιμημένων» αδελφών μας.

Πηγή: «Η φροντίδα μας για τους κεκοιμημένους», Αβραάμ Μ. Κοκάλη, Εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Αθήναι 2012

http://makkavaios.blogspot.gr

Αυγουστίνος Καντιώτης: Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι που επαύσαμε το μνημόσυνο του Πατριάρχη!

Οι σύγχρονοι Επίσκοποι και Ποιμένες, όμως, ΞΕΡΟΥΝ και γι' αυτό …σιωπούν!

Τα γνωρίσματα του Ορθόδοξου κληρικού

Αγαπητοί, πρέπει να ομολογήσουμε μία πικρά αλήθεια. Οι πιστοί, που αγωνίζονται για να κρατήσουν την Ορθοδοξία, είναι ολίγοι.

Το ρεύμα το μεγάλο και το απέραντο είναι εκείνο που σιγά – σιγά έχουν απομακρυνθεί από την ορθόδοξο πίστη.

Θα πω ένα λόγο, που ποτέ δεν τον είπα. Θα τον πείτε εγωιστικό, αλλά σας δίνω μια ζυγαριά, για να ζυγίσετε παπάδες, δεσποτάδες και όλο τον κλήρο και όλους τους θεολόγους.

Η ζυγαριά αυτή ποια είναι; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά; Να μαζεύει πρόσφορα; Να κάνει ωραίες ακολουθίες; Να κηρύττει χαριτωμένα και να χρηστολογεί από του άμβωνος και να δακρύζουν τα μάτια μερικών δεσποιναρίων για τους στοχαστικούς του λογισμούς; Ποιο είναι το γνώρισμα του παπά και του δεσπότη σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια;

Το γνώρισμα του δεσπότη και του παπά είναι η μαχητικότης, η παρρησία. Είναι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος, ότι «Οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται». Αν δείτε παπά, αν δείτε θεολόγο, αν δείτε μητροπολίτη και αρχιεπίσκοπο, που δεν διώκεται, αλλά απολαύει της αγάπης και της εκτιμήσεως όλων, τότε έχει εφαρμογή ο λόγος του Χριστού «Ουαί όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι», να ξέρετε πολύ καλά ότι αυτός δεν βαδίζει καλώς.

Ή αν λέγεται ορθόδοξος και δεν θέλει να αντιμετωπίσει το ρεύμα, την χιονοστιβάδα αυτή που κατέρχεται για να διαλύσει τον κόσμο. Ο παπάς ο ορθόδοξος πάει κόντρα με τα ρεύματα. Ο Μέγας Αθανάσιος ένας ήτο, αλλά κράτησε στους ώμους του ως Άτλας ολόκληρη της Ορθοδοξία. Ο Μάρκος ο Ευγενικός ένας ήτο, αλλά κράτησε στα χέρια του ολόκληρη της Ορθοδοξία.

Ο ιερός Φώτιος τα ίδια. Ολίγοι είναι, αλλά δεν νικάει με τα νούμερα, νικάει με την πίστη. Γιατί όσο αξίζει ένας πιστός παπάς, όσο αξίζει ένας πιστός επίσκοπος, όσο αξίζει ένας πιστός αρχιεπίσκοπος, όσο αξίζει ένας λαϊκός και μία γυναίκα δεν αξίζει ολόκληρος ο ντουνιάς.

Λοιπόν να μη πτοούμεθα διότι γίνεται αυτή η προδοσία της πίστεως μας δεξιά και αριστερά.

Ένα σας συνιστώ. Μη μου λέτε, ότι Αυτός είναι καλός, αυτός είναι θεολόγος σπουδαίος, αυτός κάνει διαλεκτική, αυτός άνοιξε ακαδημία του Πλάτωνος και άμα τον ακούσεις είναι θαύμα!…

Μέτρησε τον αν έχει μία σπίθα από το Μάρκο τον Ευγενικό, αν έχει μία σπίθα από τον ιερό Φώτιο, αν έχει μία σπίθα από τον Κηρουλάριο, αν έχει μία σπίθα από τον Παπουλάκο (ο αγράμματος αυτός στάθηκε απέναντι ολόκληρου του κόσμου).

Τα λέγω αυτά έχων επίγνωση της θέσεως μου ως Έλληνος και ως επισκόπου έχοντος τεράστια ευθύνας. Είμεθα έτοιμοι τα πάντα να θυσιάσωμεν. Τολμώ, ίσως για τελευταία φορά από του βήματος αυτού, να πω: Όσοι αγαπάτε το Χριστό, όσοι αγαπάτε την Εκκλησία, έχουμε την Παναγία μαζί μας, έχουμε μαζί με όλους εκείνους που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για την ορθόδοξο πίστη μας.

Όσοι είναι με το διάβολο, να κάτσουν κάτω, να κλείσουν τα στόματα τους. Διότι διάβολος είναι η δειλία των, διάβολος είναι η δελεαστικότης των, διάβολος τα επιχειρήματα των, που ζητούν να ψυχράνουν μια χούφτα ανθρώπων οι οποίοι βασανίζονται και τυραννιούνται και διώκονται για την πίστη του Χριστού μας.

Εμείς έχομεν ανέκαθεν ως σύνθημα τον όρκο των εφήβων των Αθηνών. Τα παλικάρια της αρχαίας Ελλάδος επάνω από την Ακρόπολη ορκίζονταν και λέγανε, «Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά υπερασπιώ». Και εγώ, μικρός στρατιώτης, το δηλώνω παρρησία. Ή μόνος ή μετ’ άλλων τα όσια και ιερά της πίστεως θα τα υπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματος μου. Και εσείς αντί χειροκροτημάτων ματαίων, τα οποία ουδέν λέγουν, αντί επαίνων, να προσευχηθείτε πολύ.

Γιατί οι ορθόδοξοι έμειναν ολίγοι και η μάχη επεκτείνεται και θα βρεθούμε προ νέων γεγονότων. Όχι μόνο στην μικρά μας Ελλάδα, αλλά και εις όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης ο εωσφόρος έχει εκστρατεύσει και λυσσάει για ναξεριζώσει μέσα από τα στήθη των ανθρώπων την ορθόδοξο πίστη.

Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν ξέρω τι διωγμούς θα υποστώμεν οι επίσκοποι πουεπαύσαμε το μνημόσυνο του Αθηναγόρου και οι άλλοι κληρικοί οι οποίοι είναι γύρω μας. Δεν ξέρω σε ποιο Άγιον Όρος θα καταφύγωμεν. Ένα γνωρίζω πως ότι και αν γίνει, ότι και αν συμβεί και τα άστρα να πέσουν και οι ποταμοί να ξηραθούν και άνω κάτω να γίνει ο κόσμος, ένα γνωρίζω – το πιστεύω ακραδάντως, ότι στο τέλος θα νικήσει η Ορθοδοξία.

Όταν θα έρθει η στιγμή του διωγμού των ορθοδόξων, τότε έχομε και ημείς το σχέδιο μας, όπως και πάς πιστός. Και εσείς όλοι – είστε εδώ 3.000;- αυτά που σας είπα να τα σκορπίσετε παντού. Ο ένας να γίνει δύο. Οι δύο τέσσερις, οι τέσσερις οκτώ... Να γίνει μεγάλο κύμα θαλάσσης, να ξεπλύνομε την πατρίδα μας εις τρόπον ώστε η Ελλάς να γίνει άστρον του ουρανού, ορθόδοξος τόπος, παράδεισος της Ορθοδοξίας. Αμήν.

Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, «Οι Χριστιανοί στους έσχατους καιρούς»

Πηγή: "agioritikovima" 

Ο Θεός θέλει να μας σώσει γιατί είναι φιλάνθρωπος… Η Χάρη του Θεού και η δική μας προαίρεση κάνουν τη σωτηρία…

Την πορεία της ζωής του ανθρώπου επηρεάζουν τρεις σπουδαίοι παράγοντες.

Ο πρώτος παράγων είναι η πρόνοια του Θεού. Ο Θεός προνοεί ειδικά για κάθε άνθρωπο και καταστρώνει ειδικό σχέδιο για τη σωτηρία του, το οποίο είναι για κάθε άνθρωπο ξεχωριστό.

Έτσι του δίνει προσωπικά χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία αν αξιοποιήσει ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγιος. Μάλιστα ο Θεός προνοεί το καλύτερο, το τελειότερο, το αγιότερο. Όμως, δεν του επιβάλει την αγιότητα, του δίνει τα χαρίσματα, τις δυνατότητες και τον καλεί να συνεργαστεί ελεύθερα μαζί Του για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Η επιλογή είναι του ανθρώπου, ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελεύθερη βούλησή του.

Ο δεύτερος παράγοντας είναι η παρέμβαση του διαβόλου. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τα πάθη και τις αδυναμίες του ανθρώπου, του υπόσχεται με το τρόπο του, πλούτο, δόξα, ηδονές και όπου τον «πιάσει». Και επειδή η αμαρτωλή φύση ρέπει στα πάθη και την αμαρτία, οι πιθανότητες που έχει να τον κερδίσει είναι μεγάλες. Εκμεταλλεύεται ακόμη την άγνοιά του και την ανωριμότητά του, τον παγιδεύει συνεχώς και επειδή ο άνθρωπος δεν ξέρει ή δεν έχει πείρα να τον αντιμετωπίσει πέφτει πολλές φορές στις παγίδες που του στήνει.

Και ο τρίτος παράγοντας είναι η ελευθερία του ανθρώπου. Αν θα δεχτεί ο άνθρωπος να συνεργαστεί με τον Θεό, να καλλιεργήσει τα χαρίσματα του Θεού ή να δουλέψει στα πάθη και τις προκλήσεις του πονηρού είναι καθαρά στην ελεύθερη βούλησή του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει ότι ο Θεός προνοεί το καλύτερο στη ζωή σου, όμως το «καντήλι» της ζωής σου δεν το κρατάει Εκείνος, αλλά σου το δίνει να το κρατήσεις εσύ στα χέρια σου και Εκείνος θέλει να σε βοηθήσει και να σε στηρίξει. Αν εσύ δεν προσέξεις, σκοντάψεις και πέσεις, τότε το λάδι από το καντήλι θα χυθεί και το δοχείο θα σπάσει. Όμως για αυτό δεν θα ευθύνεται η Πρόνοια του Θεού, αλλά οι δικές σου επιλογές.

Τα παιδιά του Θεού: Οι άγιοι με τη πίστη τους και τον αγώνα τους καθάρισαν τον χώρο του νου και της καρδιάς από την παθογένεια της αρρωστημένης, αμαρτωλής ανθρώπινης φύσεως κι έγιναν τα εύχρηστα δοχεία του πνεύματος. Η ψυχή τους είναι ένας πνευματικός καθρέφτης, στον οποίο αντανακλώνται όλες οι ιδιότητες, τα χαρίσματα του Θεού, και διαχέονται στο περιβάλλον γύρω τους. Στους αγίους, η ζωή τους είναι ένας τόπος φανέρωσης των ενεργειών του Θεού.

Η πρόνοια της παιδείας του Θεού: Όταν ο άνθρωπος θέλει να τηρήσει το θέλημα του Θεού, έχει καλή θέληση και διάθεση, έχει φιλότιμο, θέλει να είναι ενάρετος, όμως επειδή είναι αμελής και επιπόλαιος, δεν καλλιεργεί τον εαυτό του στις αρετές και στο θέλημα του Θεού, τότε η Πρόνοια του Θεού, λειτουργεί παιδαγωγικά, για να τον βοηθήσει να ωριμάσει και να δυναμώσει η θέλησή του. Πάντα όμως με διάκριση, χωρίς ποτέ να παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου. Προσπαθεί μόνο να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ενεργοποιήσει τα χαρίσματά του και να καρποφορήσει τελικά τις αρετές. Στη παρέμβαση αυτή ο Θεός «κρύβεται», δεν ενεργεί φανερά, αλλά «πλησιάζει» μυστικά, γιατί αν ενεργήσει φανερά, πρώτον, θα παραβιάσει την ελευθερία του ανθρώπου, την οποία ο Θεός, ως χορηγός της ελευθερίας σέβεται σε απόλυτο βαθμό και προτιμάει να αφήσει τον άνθρωπο, όταν δεν θέλει τη σωτηρία του, να κολασθεί, παρά να του στερήσει την ελευθερία του. Έτσι δεν επιβάλλει ποτέ το θέλημά Του, την παρουσία Του. Και δεύτερον, αν ο Θεός φανερωθεί χωρίς ο άνθρωπος να έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις, χωρίς δηλαδή να έχει ψυχική και πνευματική ωριμότητα, θα πάθει ηθική και πνευματική ζημιά. Το καλό αποτέλεσμα έρχεται συνήθως μέσα από τα αντίθετα, δηλαδή μέσα από δοκιμασίες, θλίψη, πόνο, στενοχώριες, οι οποίες όμως είναι μόνο παιδαγωγικές.

Η πρόνοια της εγκατάλειψης: Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να εφαρμόσει το θέλημα τού Θεού, δεν θέλει να καλλιεργήσει τον εαυτό του στις αρετές, δεν θέλει να έχει καμμία γνώση και επίγνωση του Θεού, δεν θέλει να μετανοήσει, δεν θέλει τη σωτηρία του, τότε η Πρόνοια του Θεού τον «εγκαταλείπει». Τον αφήνει δηλαδή να κάνει χρήση της ελευθερίας του, της δικής του επιλογής σεβόμενος την ελεύθερη βούλησή του, περιμένοντας τη μετάνοιά του. Και όταν μετανοήσει, τον δέχεται κι αυτόν, τον κάνει πάλι δικό του αγαπημένο παιδί και του δίνει όλα τα ευεργετήματα που έχει για τα αληθινά και γνήσια παιδιά του. Όπως ακριβώς μας περιγράφει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο, στην περίπτωση του ασώτου υιού.

Όπως τονίζει πολύ σοφά ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης (Λόγος Ε εις τους Μακαβ.)Η δίκαιη κρίση του Θεού εξομοιώνεται με τη δική μας διάθεση, οποία είναι η διάθεσή μας, τέτοια είναι και η κρίση του Θεού. Η πρόγνωση του Θεού λένε οι άγιοι θεολόγοι πατέρες είναι θεωρητική και όχι πρακτική που σημαίνει: Όχι γιατί σε προβλέπει ο Θεός σωσμένο, σώζεσαι ή γιατί σε προβλέπει ο Θεός κολασμένο κολάζεσαι, αλλά γιατί από τα καλά σου έργα, συνεργούσα η χάρη του Θεού, σώζεσαι και ο Θεός σε προβλέπει σωσμένο, ή για τα κακά σου έργα, αποφεύγοντας τη χάρη του Θεού, κολάζεσαι, ο Θεός σε βλέπει κολασμένο… Όπως αλλάζεις ζωή, έτσι και ο Θεός αλλάζει απόφαση. Η κρίση του Θεού εξομοιώνεται με τη δική μας προαίρεση. Ο Θεός θέλει να μας σώσει γιατί είναι φιλάνθρωπος, εμείς όμως μπορούμε να σωθούμε γιατί είμαστε ελεύθεροι. Η Χάρη του Θεού και η δική μας προαίρεση κάνουν τη σωτηρία… Αποφάσισε ο Θεός να σώσει τους δικαίους και να κολάσει τους αμαρτωλούς; Είσαι δίκαιος; Πρόσεξε μη πέσεις, γιατί η απόφαση σωτηρίας σου γίνεται απόφαση της κολάσεώς σου. Είσαι αμαρτωλός, πρόσεξε να μετανοήσεις, γιατί η απόφαση της κολάσεώς σου γίνεται απόφαση της σωτηρίας σου. Θέλεις να ξέρεις πως έχουν τα πράγματα για τη σωτηρία σου; Θέλει ο Θεός γιατί είναι φιλάνθρωπος, αν θέλεις και εσύ, γιατί είσαι ελεύθερος, είσαι σεσωσμένος.

Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Κουρκουβάτη

Eκδόσεις Ν. Αγχίαλος

http://www.pentapostagma.gr

Θεολογικοὶ διάλογοι χωρὶς ἀποτέλεσμα

ΕΙΝΑΙ ὑπερβολικός ὁ ἰσχυρισµός πολλῶν ἀνθρώπων πώς τάχα οἱ κοινωνικές σχέσεις, οἱ κοινές ἐκδηλώσεις, οἱ συνοµιλίες καί οἱ διάλογοι λύνουν τά προβλήµατα πού ὑπάρχουν στόν κόσµο, τά κοινωνικά, πολιτικά, ἐπιστηµονικά, ἐκκλησιαστικά κ.ἄ.

Πιστεύουν ὅτι µποροῦν νά ὁδηγήσουν πρός τή λύση καί νά ἐπικρατήσει παντοῦ ἠρεµία καί ἀνέµελη συνεργασία. Στά κοινωνικά καί πολιτικά προβλήµατα µπορεῖ νά συµβάλλουν µερικῶς, ὅταν οἱ διαλεγόµενοι συµφωνοῦν µέ ἀµοιβαῖες ὑποχωρήσεις. Στά ἐκκλησιαστικά ὅµως θέµατα, κυρίως αὐτά πού ἔχουν σχέση µέ τόν οἰκουµενισµό, δέν ἰσχύει κάτι τέτοιο.

Οἱ θεολογικοί διάλογοι µεταξύ Ὀρθόδοξων καί ἑτερόδοξων δέν ἔχουν ἀποτελέσµατα, γιατί δέν ὑπάρχει ἡ ἀγαθή προαίρεση στούς ἑτερόδοξους νά βροῦν τό δρόµο πού ἔχασαν. Ἄν ὑπῆρχε, οἱ διάλογοι θά ἦταν γόνιµοι καί θά τούς ὁδηγοῦσαν στήν ἐπιστροφή πρός τήν µία Ἐκκλησία.

Οἱ διάλογοι µέ τούς ἑτερόδοξους πού διεξάγονται ἐπί δεκαετίες τώρα, δέν ἔχουν κανένα οὐσιαστικό ἀποτέλεσµα. Οὔτε ἕνας ἑτερόδοξος δέν συναισθάνθηκε τήν ἀποµάκρυνσή του ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως. ∆έν εἴδαµε πουθενά καί σέ κανένα βήµατα ἐπιστροφῆς. Καί οἱ ἡµέτεροι οἰκουµενιστές ἐπιµένουν καί πρωτοστατοῦν στούς θεολογικούς διαλόγους, πιστεύοντας ὅτι κάτι σπουδαῖο πετυχαίνουν! Πολλές φορές µέ τίς ὑποχωρήσεις καί τούς συµβιβασµούς τους σκανδαλίζουν τούς πιστούς, ἀλλά αὐτό δέν ἐνδιαφέρει. Ἐλπίζουν ὅτι σιγά-σιγά θά ἀποδεχτοῦν αὐτά πού ἀποφασίζουν γιά λογαριασµό τους, ἀφοῦ τυχαίνει νά εἶναι ἀνώτεροι κληρικοί, στούς ὁποίους ἐπιβάλλεται σεβασµός καί ὑπακοή. Γιά ἐκείνους πού τυχόν δέν θά πειθαρχήσουν, ἔχουν τήν διαδικασία τοῦ ἀφορισµοῦ καί τῆς ἀκοινωνησίας!

Μεγάλη εὐθύνη στούς διαλόγους καί τόν οἰκουµενισµό γενικότερα ἔχει τό Οἰκουµενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο δέν ἔχει ποίµνιο στήν Πόλη καί ἀσχολεῖταιµέ τούς ἀµετανόητους αἱρετικούς, τούς παπικούς καί προτεστάντες. Ὁ ἀείµνηστος µοναχός Θεόκλητος ∆ιονυσιάτης ἔλεγε σχετικά: «Ποῦ ἐγεννήθη τό θέµα τοῦ διαλόγου; Ποῦ ἀλλοῦ; Εἰς τό Φανάρι! ∆έν ἀντιτιθέµεθα εἰς πᾶσαν ἰδέαν διαλόγου µετά τῶν αἱρετικῶν. Ἡ Ἐκκλησία ἀνά τούς αἰῶνας κηρύττει τήν Ὀρθόδοξον πίστιν. Καί στούς θέλοντας νά διαλεχθοῦν, δέν ἀρνεῖται. Σηµειώνοµεν τήν δυσφορίαν µας µόνον, ὄχι δι᾿ αὐτόν τοῦτον τόν διάλογον, ἀλλά διά τήν συνέχουσαν τό Φανάριον παθολογικήν ἐπιθυµίαν τοῦ διαλέγεσθαι καί διά τήν ἐλαστικότητά του περί τά θέµατα τῆς πίστεως, µέ συνέπειαν νά φθείρεται ἡ Ὀρθοδοξία» (Ὀρδόδοξα µελετήµατα, 1974, σελ. 68).

Τόν κίνδυνο τῆς φθορᾶς τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τούς διαλόγους καί τόν οἰκουµενισµό δέν τόν ἔχουν συνειδητοποιήσει ὅλοι ὅσοι βρίσκονται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Τόν θεωροῦν ὑπερβολικό καί ἀµφισβητοῦν ἐκείνους πού µιλοῦν γι᾿ αὐτόν. Οἱ ἴδιοι ὅµως δέν ἔχουν κάποιο ἀντεπιχείρηµα. Ἁπλά ἀκολουθοῦν τούς κληρικούς πού εἶναι συµβιβασµένοι µέ τόν κόσµο καί δέν ἔχουν τήν ἀναγκαία εὐαισθησία στά θέµατα τῆς πίστης. Χρειάζεται ἐγρήγορση καί ἐκεῖνοι πού προσπαθοῦν νά διαφωτίσουν τό λαό ἐπιτελοῦν ἔργο θεάρεστο.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ορθόδοξος Τύπος, 10/07/2015

http://aktines.blogspot.gr

π. Νικόλαος Μανώλης, Αποκαλυπτική Ομιλία (Να γιατί απαγορεύτηκαν αυτές οι Ομιλίες)

Katihisis

Πρωτοπρ. π.Νικόλαος Μανώλης - Άλλα οι πρότεροι Πατριάρχες άλλα οι νυν

Κατάνυξις Ιστολόγιο

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: “Βγείτε στις πλατείες να κηρύξετε το Ευαγγέλιο…για να συνέλθει ο Ελληνικός λαός”

*Αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο ως λαός και ξεχνάμε ότι μόνοι μας διαλέξαμε να ζούμε στην τυραννία του σύγχρονου ορθολογιστικού τρόπου ζωής, αντί να ζούμε στο Φως του Χριστού που οδηγεί στην λύτρωση της ανθρώπινης ψυχής από ότι την βασανίζει και την ταράσσει.

Ο Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης έβλεπε την κατάσταση που πάει και είχε πει χαρακτηριστικά:

~ Οι Έλληνες έχουμε ανάγκη σοβαρής κατηχήσεως. Που είστε κύριοι καθηγηταί; 10.000 καθηγητές θεολόγοι έπρεπε να βγείτε πάνω στις πλατείες να κηρύξετε το Ευαγγέλιο, όχι να περιμένετε μέσα στα Γυμνάσια και μέσα στους άμβωνες. Οι άμβωνες δεν φτιάνουν ανθρώπους!

Γιατί; Δυστυχώς, δεν λέγεται η αλήθεια, η οποία έπρεπε να λέγεται, μέσα στον χριστιανικό ναό. Κρύβεται η αλήθεια από εμάς όλους τους δασκάλους. Σας το λέω με πλήρη συνείδηση αυτό. Κρύβεται η αλήθεια, δεν διδάσκεται ο ελληνικός λαός όπως πρέπει. Αλλού τον προσανατολίζουμε και δεν του λέμε την αλήθεια, για να συνέλθει ο ελληνικός λαός και να συνέλθουμε κι εμείς.

Γιατί είναι τυφλωμένα τα πνεύματα μας, η καρδιά μας είναι σκοτισμένη, δεν έχει Πνεύμα Θεού, για να μεταδώσει και στον πλησίον, να μεταδώσει εις τον συνάνθρωπο Πνεύμα Θεού.

*από το βιβλίο: Ιερά Μονή Δαδίου «Παναγία η Γαυριώτισσα»

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Η απάνθρωπη πονηριά του ηλεκτρονικού φακελώματος

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη μέθοδος για την επιβολή της κάρτας του πλαστικού χρήματος και των ηλεκτρονικών συναλλαγών...

σε όσους ακόμα είχαν την ελάχιστη αντίσταση σε όλα αυτά, με απώτερο και βασικό στόχο το ηλεκτρονικό φακέλωμα που ευαγγελίζεται εδώ και πολλά χρόνια η Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Ο πανικός, η απελπισία, η εσχάτη ανάγκη, η αδυναμία προμήθειας φαρμάκων και άλλων αναγκαίων αγαθών στην σημερινή συγκυρία, ήταν το καλύτερο πρόσχημα για την επιβολή του πλαστικού χρήματος, για την επιβολή των πιστωτικών καρτών, για την περεταίρω ηλεκτρονικοποίηση της καθημερινής μας ζωής. Έτσι ακόμα και γέροι και γριές που δεν είχαν καμία σχέση με όλα αυτά, τώρα τους αναγκάζουν με απάνθρωπο τρόπο να στέκονται ώρες στις ουρές για να βγάλουν μια κάρτα, την κάρτα της «σωτηρίας» τους για να πάρουν τα τετρακόσια και πεντακόσια ευρώ της πενιχρής του σύνταξης.

Θα πείτε και πιο είναι το κακό σε όλα αυτά ; Ερώτηση αφελής για αφελείς και για αδαείς, για ανθρώπους που μέχρι σήμερα το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν εμείς να περνάμε καλά και ας πνίγονται όλοι οι άλλοι!

Δεν θα κάνω ανάλυση για τις συνέπειες του ηλεκτρονικού φακελώματος. Για το θέμα αυτό έχουν γραφτεί τόμοι ολόκληροι. Εκείνο που θα επισημάνω είναι ο τρόπος που μας το επέβαλλαν τώρα σε μια χώρα που σε κάποιο βαθμό, είτε για λόγους πίστεως, είτε για λόγους άγνοιας, αντιστέκονταν σε αυτή την προοπτική.

Με το ηλεκτρονικο φακέλωμα λένε ότι θα καταπολεμηθεί η παρανομία. Αφελής δικαιολογία για αφελείς και ηλιθίους! Είναι κανόνας πως όταν αναπτύσσεται η τεχνολογία της καταπολέμησης της παρανομίας, αναπτύσσεται παράλληλα η τεχνολογία της παρανομίας. Η ανάπτυξη της ηλεκτρονικής τεχνολογίας έφερε την έκρηξη των κάθε λογής χάκερς.

Αλλά αλλού είναι το επίμαχο σημείο. Με το ηλεκτρονικό φακέλωμα ο άνθρωπος γίνεται ένα απρόσωπο νούμερο καθοδηγούμενο και υποταγμένο στους ηλεκτρονικούς διαχειριστές της ζωής του, ακόμα και της ανάσας του. Το κόλπο ήταν όμορφα στημένο και όλοι εμείς σήμερα είμαστε αναγκασμένοι να πέσουμε στον λάκκο που μας έχουν σκάψει και να πούμε και από πάνω ευχαριστώ!

Μέσα σε όλη αυτή τη ζοφερή κατάσταση που μας έχει περικυκλώσει, ας κρατήσουμε το νου και τη καρδιά εν αφύπνιση γιατί έρχονται και άλλα πολλά που για τα οποία θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε. Το «θηρίο» μουγκρίζει άγρια έτοιμο να μας κατασπαράξει!

Το μεγαλύτερα όπλο μας, οι πνευματικοί μας ποιμένες, όσοι απέμειναν «Όρθιοι», προσευχή, ετοιμότητα, αφύπνιση και αλληλεγγύη, προπαντός το τελευταίο.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

http://nikosxeiladakis.gr

Τι συμβαίνει τέλος πάντων με αυτή την ράτσα ανθρώπων; ΚΑΘ’ ΕΞΙΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΡΠΑΓΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΙΣ;

Τόσος κυνισμός, τόση έπαρση, τόσο μίσος, τόσος μισανθρωπισμός; Είναι δυνατόν τα παιδιά των μακελάρηδων των Παγκόσμιων πολέμων να κομπορρημονούν και να επιχαίρουν και να απειλούν για νέα γενοκτονία; Να απειλούν εκείνους που δολοφονούσαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα, τις εκκαθαριστικές τους επιχειρήσεις μέσα στη χώρα τους; Στη χώρα που κατέλαβαν με απρόκλητο πόλεμο;

Παρόλα αυτά, η μικρή Ελλάδα, αιμορροούσα από τις δολοφονικές μαχαιριές των ναζί Γερμανών, δέχθηκε να τους...

συνδράμει να ξαναγίνουν κράτος. Οι Έλληνες έστερξαν, να ζήσουν οι εκτελεστές των παιδιών και των γονιών τους. Να μην αφανιστούν, να μην στερηθούν και άλλης ευκαιρίας. Παρόλη την κακία που οι Ναζί έβγαλαν και το αίμα που έχυσαν, η Ελλάδα είχε την μεγαλοψυχία να τους μεταγγίσει αίμα για να ζήσουν, και μάλιστα παρά το γεγονός εκείνη κινδύνευε να πεθάνει, αφού το δικό της αίμα, το έχυσε άσκοπα και άδικα ο Γερμανικός «τσαμπουκάς»!

Πόση συσσωρευμένη κακία, πόση μοχθηρία, πόση απανθρωπιά μπορεί να γίνει ανεκτή, από την παγκόσμια κοινότητα! Πόση αδικία μπορεί να αντέξει ο πλανήτης όταν ο παγκόσμιος δολοφόνος, με τους εξαρτηματικούς γείτονές του, αποφασίζουν να ξανακάνουν το ίδιο έγκλημα! Έγκλημα που τώρα το κάνουν όχι με αχνιστές κάνες αλλά με τις παγερές μύτες των πανάκριβων γραφίδων που κατασκευάζουν, για να λεηλατούν με «τακτ» έθνη και ψυχές.

Η κατάρα της αχαριστίας δεν μπορεί παρά να τους συμπαρασύρει στον Άδη που ετοιμάζουν για την Ελλάδα και όποιον άλλο στοχοποιήσουν! Ας είναι βέβαιοι ότι «μάχαιραν έδωκαν, μάχαιραν θα λάβουν» και όχι βέβαια από ανθρώπους που λένε ότι δεν φοβούνται! Η τιμωρία τους θα είναι αμείλικτη από τον Θεό του Δικαίου και της ευσπλαχνίας, που αυτοί αποστράφηκαν για να επιβάλουν την νέα τάξη!

Οι δολοφόνοι δεν δικαιούνται να έχουν αισθήματα και μάλιστα ευγενή. Η ζωή τους σημαδεύεται από ένστικτα και μάλιστα τα πλέον αχρεία, βάρβαρα και ποταπά! 

Οι δολοφόνοι δεν έχουν συνείδηση, δεν έχουν τύψεις, δεν έχουν αξίες. Οι δολοφόνοι χρησιμοποιούν αφορμές ή και χωρίς να υπάρχουν τις κατασκευάζουν ώστε να έχουν και άλλοθι για την απανθρωπιά τους. Τέτοιοι επαγγελματίες αποδείχθηκαν οι ηγέτες της Γερμανίας στους δύο Παγκόσμιους πολέμους, τέτοιοι αναδεικνύονται και οι σημερινοί με όλους τους κολαούζους τους που τάχα θίχτηκαν γιατί ο Έλληνας πρωθυπουργός τους αποκάλυψε στην παγκόσμια κοινότητα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ όπως στη πραγματικότητα είναι.

Επειδή όμως φοβούνται την αλήθεια αυτή και τους στοιχειώνει η μνήμη των αληθινών γεγονότων , επιχειρούν να την καταπνίξουν, με την υπεροψία του δυνάστη και των πρόθυμων δοσίλογων. Δοσίλογων που αντάλλαξαν την κουκούλα με την γραβάτα. Αυτή που δεν μπόρεσαν να δέσουν στο λαιμό του Έλληνα πρωθυπουργού και την εξέλαβαν, ορθώς, ως μήνυμα ΜΗ ΥΠΟΤΑΓΗΣ με το οποίο ζητούσε περήφανους συμμέτοχους και από άλλες χώρες. Εκείνους που επαίρονται να λένε ότι διαθέτουν «ιστορία και πολιτισμό» και μάλιστα …Διαφωτισμό!

Δυστυχώς τέτοιοι σύμμαχοι και εταίροι αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχουν. Είναι βέβαιο ότι τους πλακώνει η φοβέρα των φαντασμάτων της Βέρμαχτ και του Φύρερ! Τους «εξιτάρει» η πιθανότητα να γίνουν οι ορντινάντσες των πρωτεπιστατών της νέο-ναζιστικής παγκοσμιοποίησης! Ίδιες άλλωστε οι επιδιώξεις και τότε και τώρα.

Και όμως υπάρχουν και μέσα στη Γερμανία, και μέσα στην Ευρώπη, πλήθος ανθρώπων που δεν συμφωνούν με νέες εκατόμβες. Δυστυχώς η άρχουσα «ελίτ» λαμβάνει όλες τις προφυλάξεις ώστε να κρατά υπό έλεγχο την αποδοκιμασία και τη διαφωνία τους. Μέχρι και εκείνο το πλήθος, να σπάσει τα τείχη της ντροπής που οι νέο-Δυνάστες του Βερολίνου και των Βρυξελλών χρόνια κατασκευάζουν.

Ας γνωρίζουν σε κάθε περίπτωση οι ύαινες των «θεσμών» και των Ευρωπαϊκών μηχανισμών, ότι την Ελλάδα δεν την διατήρησε μέχρι σήμερα (τρείς χιλιάδες χρόνια ιστορίας, ποιός να συγκριθεί μαζί σου από τους κριτές και επικριτές σου Ελλάδα!!!) ούτε οι συμμαχίες της ούτε οι ισχυροί της φίλοι που μόνιμα την πρόδιδαν όσα και αν της χρωστούσαν ούτε τα πλούτη που της άρπαξαν ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ …ΣΥΜΜΑΧΟΙ τάχα!

Την Ελλάδα την κράτησε και θα την κρατήσει η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ της και τα ποτάμια αίματα των ηρώων της και των μαρτύρων της. Οι προσευχές των Αγιορειτών και των ερημιτών. Οι ευχές των γιαγιάδων και μανάδων. Τα λείψανα που αναδίδουν ευωδίες χρόνια ατελείωτα και πάνω από όλα η χάρη της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ, ΠΟΥ ΕΠΙ ΑΙΩΝΕΣ ΕΠΙΜΟΝΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ Η ΔΥΣΗ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΣΗΨΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ.

Κωνσταντίνος Ελάχιστος

dimofantis.blogspot.gr

«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»

«Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω»

Κακοπάθεια· μιὰ λέξη ποὺ δυσανασχετοῦμε στὸ ἄκουσμά της, μιὰ κατάσταση ποὺ ­ἀποφεύγουμε νὰ τὴ ζήσουμε. Κι ὅμως, καθημερινὰ στὴ ζωή μας ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τέτοιες δύσκολες καταστάσεις ­κακοπάθειας: θλίψεις, ἀντιξοότητες, δοκιμασίες, στε­ρήσεις, ἀδικίες, ἀσθένειες, γεγονότα ἔκτακτα, δυσ­κολίες ποὺ χρονίζουν. Βασανισμένοι εἴμαστε ὅλοι, ἄλλος περισσότερο, ἄλλος λιγότερο. Κρύβει ἡ ζωή μας πολλοὺς πόνους, δάκρυα, ἀλάλητους στεναγμούς. Καὶ ἡ ἐποχή μας, ὁ σύγχρονος τρόπος ζωῆς ἐνισχύουν τὶς ἀγωνίες μας, βαραίνουν τοὺς ὤμους μας, κάνουν τὸν ἀγώνα μας ἀνυπόφορο, τὸν σταυρό μας ἀσήκωτο. 

Ἀποροῦμε: «Γιατί; Τί κάναμε;»

«Πῶς γίναμε ἔτσι; Ποῦ κανταντήσαμε;»

«Ζοῦμε τραγικὲς καταστάσεις, ποῦ ἀλ­λοῦ θὰ φθάσουμε;»

«Δὲν ἀντέχουμε ἄλλο»… 

Φράσεις, ἢ κα­­λύτερα κραυγὲς πόνου, ἀπογνώσεως ποὺ ἀκοῦμε συχνὰ καὶ ἐπιβεβαιώνουν τὰ λόγια τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας: «ἐν τῷ κόσμω θλῖψιν ἕξετε» (Ἰω. ις΄ 33).

Πῶς ὅμως θὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς καθημερινὲς κακοπάθειές μας;

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος στὴν «καθολική» του ἐπιστολὴ μᾶς συμβουλεύ­ει σχετικά: «Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσ­ευχέσθω» (Ἰακ. ε΄ 13). Ὑποφέρει κανεὶς ἀνάμεσά σας ἀπὸ στενοχώρια καὶ θλίψη; Ἂς προσεύχεται καὶ ἂς ζητᾶ παρη­γοριὰ ἀπὸ τὸν Θεό.

Λόγια ἀληθινά, ποὺ δίνουν παρηγοριά, δύναμη στὴν ψυχή, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον’ ἀντιμετωπίσει κανεὶς τὶς δύσκολες αὐτὲς καταστάσεις καὶ νὰ στέκεται ὀρθός.

Διότι ἐκείνη τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας μας, ὅταν ἡ ἀγωνία καὶ ἡ στενοχώρια κυριεύσουν τὸ ἐσωτερικό μας, δυστυχῶς μερικοὶ ξεχνοῦμε τὸν Θεό. Δίνουμε βάρος στὸ πρόβλημά μας, μᾶς πνίγει τὸ κύμα, καθὼς ξεσπάει ἐπάνω μας, καὶ προσπαθοῦμε ἐμεῖς νὰ σκεφθοῦμε, νὰ δώσουμε ἄμεσα τὴ λύση, καὶ ἀφήνουμε μακριὰ τὸν Θεὸ καὶ οὔτε Τὸν παρακαλοῦμε νὰ ἐπέμβει καὶ νὰ δώσει τὴ λύση. 

Ἄλλες φορὲς σπεύδουμε νὰ ἀκουμπήσουμε τὴ θλίψη μας στοὺς συνανθρώπους μας – φίλους, συγγενεῖς, ­γείτονες – πιστεύοντας πὼς ἐκεῖνοι μποροῦν νὰ μᾶς καταλάβουν καὶ νὰ βοηθήσουν στὰ θέματα ποὺ μᾶς βασανίζουν. Συχνὰ ὅμως ἀπογοητευόμαστε! Μερικὲς φορὲς ἀντὶ νὰ μᾶς καταλάβουν, μᾶς ἐκθέτουν τὶς δικές τους δυσκολίες, τὰ δικά τους βάσανα, προσθέτοντας βάρος περισσότερο στὴν ψυχή μας. 

Πόσο ὅμως ἐνισχυτικὸς εἶναι ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου, ποὺ μᾶς δίνει τὴ λύση, μᾶς δείχνει τὸν δρόμο ποὺ θʼ ἀκολουθήσουμε: «προσευχέσθω». Ναί.

Στὸν Κύριο θὰ καταφύγουμε. Ἐκεῖ πρῶτα. Ἡ προσευχὴ θὰ γίνει τὸ καταφύγιό μας, ἡ παρηγοριά μας, ἡ ἀσφάλειά μας. Οἱ καιροὶ τῶν θλίψεων εἶναι μιὰ εὐκαιρία νὰ μεταβληθοῦν σὲ καιροὺς προσευχῆς. Ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ κακοπαθοῦμε, εἶναι καὶ γιὰ νὰ Τὸν ἀναζητοῦμε. Στὴ δύσκολη ὥρα ποὺ τὸ φρόνημά μας ταπεινώνεται, ἡ καρδιά μας συντρίβεται, πιὸ εὔκολα καταφεύγουμε στὸ Θεό, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ ἀποδιώξει τὴ θλίψη. Ἔχουμε αὐτὸ τὸ προνόμιο οἱ πιστοί, τὴ δυνατότητα νὰ προστρέχουμε στὸν «Πατέρα τῶν οἰκτιρμῶν», τὸν «Θεὸν πάσης παρακλήσεως». Ἐκεῖνος γνωρίζει τὰ πάντα μέχρι λεπτομερειῶν, ξέρει τὶς αἰτίες τῶν καταστάσεων, κατανοεῖ καὶ μᾶς συμπαθεῖ γιὰ τὴν κακοπάθειά μας, καί, ὅταν καὶ ὅπως γνωρίζει, δίνει τὴ λύση ποὺ χρειάζεται.

Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης συμβούλευε νὰ ἀντιμετω­πίζουμε ὅλα τὰ προβλήματα μὲ τὴν προσ­ευχὴ λέγοντας χαρακτηριστικά: «Νὰ προσ­εύχεσαι χωρὶς ἀγωνία, ­ἤρεμα, μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν ἀγάπη καὶ στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Μὴν κουρασθεῖς νὰ προσ­εύ­χεσαι» (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 388).

Στὶς μέρες ποὺ ζοῦμε οἱ ­κακοπάθειες αὐξήθηκαν, καὶ ποιὸς γνωρίζει πόσο ἄλ­λο θὰ αὐξηθοῦν. Γι’ αὐτὸ ὁ λόγος τοῦ ἀ­­ποστόλου Ἰακώβου γίνεται ἀφορμὴ γιὰ σωστή, πνευματικὴ ἀντιμετώπιση τῶν καταστάσεων αὐτῶν. Ἂς ­ἀγαπήσουμε τὴν προσευχή· νὰ στρέψουμε ἐκεῖ τὸ νοῦ, τὴν καρδιὰ μὲ τὰ πολλὰ καὶ βασανιστικὰ θέματά μας ὁ καθένας. Ἐκεῖ θὰ βρεῖ ἀνάπαυση ἡ ψυχή μας καὶ εἰρήνη τὸ ­ἐσωτερικό μας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

http://aktines.blogspot.gr

ΕΛΛΑΣ ΘΥΜΗΣΟΥ!…

 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ Ν” ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ

Η ΕΛΛΑΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ

«Γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, ἰσχυκότες ἡττᾶσθε· ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσετε, πάλιν ἡττηθήσεσθε. Καὶ ἂν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριος, καὶ λόγον ὅν ἄν εἴπητε, οὐ μὴ ἐμείνη ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ” ἡμῶν ὁ Θεός». (Ἡσ. 8, 9-10)

Ἀπόσπασμα τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας», φυλ. 368, Αὐγουστος 1974.

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου)

«…Ὅλα τὰ κράτη, ἀνατολὴ καὶ δύση εἶνε στραμμένα πρὸς τὴν ὕλη, αὐτὸ εἶνε τὸ πρόγραμμα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων.

Ἑλλάς, θυμήσου!…

Ἡ Ἑλλάδα, ἔρμαιο τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῶν μεγάλων ἐθνῶν, ἔχει δοκιμάσει πολλὲς πικρίες καὶ ἀπογοητεύσεις μέχρι σήμερα, ἀλλ` παρ᾽ ὅλα αὐτὰ δὲν βάζει μυαλό. Λησμονεῖ εὐκολα τὶς συμφορές, ἀπὸ τὴν προδοσία τῶν συμμάχων της.

Ἕλλάς!… Ἐνθυμήσου τὶς μαύρες ἐκεῖνες ἡμέρες τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1922, κατὰ τὰς ὁποίας ἕνα ἑκατομμύριο ὀρθοδόξου λαοῦ εἶχε συγκεντωθεί στὴν παραλία τῆς Σμύρνης. Καὶ ἑνῷ τὰ θωρηκτὰ τῶν μεγάλων δυνάμεων, τῶν λεγομένων συμμάχων, θὰ μποροῦσαν μὲ λίγες ὁμοβροντίας τῶν τηλεβόλων των νὰ τρέψουν εἰς ἀτακτη φυγὴ τὶς ἀγέλες τῶν θηρίων τῆς Ἄγαρ, ποὺ κατασπάρασαν τὰ ἄοπλα πλήθη, αὐτοὶ ἀπαθεῖς ἔβλεπαν τὴν ἐθνική μας συμφορά…

Ἐνθυμήσου τὶς 6 Σεπτεμβρίου τοῦ 1955, κατὰ τὴν ὁποία οἱ Ἕλληνες τῆς Κωνσταντινουπόλεως παραδίδοντο στὸ πῦρ καὶ εἰς τὴν ἀτίμωση. Ἑλλάς! Οἱ σύμμαχοί σου δὲν ἔδειξαν κανένα οὐσιαστικὸ ἐνδιαφέρον…

Πολιτικὴ Ἠσαΐα

-Καὶ λοιπόν, θὰ μας ἐρωτήσετε, ἐσεῖς τί θετικόν ἔχετε νὰ προτείνετε;

Ἀπαντᾶμε· Πάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ ἀμφιβόλου ὡφελείας, ποὺ κόπτονται οἱ πολιτικοί μας ἀρχηγοί, μία εἶνε ἡ πολιτικὴ ποὺ 100% θὰ ἀσφαλίσῃ τὸ πολυπαθὴ μας ἔθνος. Καὶ ἡ πολιτικὴ αὐτὴ –μὴ γελᾶτε, ὦ ἄπιστοι καὶ ἀσεβεῖς– εἶνε ἡ πολιτικὴ τοῦ προφήτη Ἠσαΐα.

Αὐτὴ συνιστᾶ, γιὰ νὰ ἐπιζήσῃ ἡ Ἑλλὰς τὶς πονηρὲς αὐτὲς ἡμέρες, πάνω ἀπὸ κάθε ἄλλη συμμαχία νὰ ζητήσῃ τὴν κραταιὰ καὶ πανίσχυρη καὶ ἀήττητη συμμαχία τοῦ παντοδυνάμου Κυρίου.

…Ἀγαπητοί μας συμπατριῶται Ἕλληνες! Ὅσοι πιστεύετε ἀκράδαντα εἰς τὸν Κύριο, γίνετε θερμοὶ κήρυκες τῆς πολιτικῆς, τὴν ὁποία προτείνει ὁ προφητικὸς λόγος. Συμμαχός μας κραταιὸς νὰ εἶνε ὁ Θεός. Αὐτὸ νὰ εἶνε τὸ σύνθημά μας.

Ἐὰν ὑπῆρχε μιὰ κυβέρνηση, ποὺ νὰ ἐσκέπτετο καὶ νὰ ἐνεργοῦσε χριστιανικὰ, ἕνα θὰ ἦταν τὸ κύριο μέλημά της, ἡ ἐπαναφορά, ἡ ἔνταξη τῆς Ἑλλάδος στὴν φωτεινή ὁμαλήν τροχιὰ τῆς συμμαχίας τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὴν ὁποία ἔχει πάρα πολύ ἀπομακρυνθῃ τὸ ἔθνος μας, πλανώμενο στὴν ἄβυσσο τῆς ἐξωτερικῆς ματαίας , σατανικῆς πολιτικῆς.

Ἑλλάς, προσφιλή μας Πατρίδα! Ἄκουσε τὴν φωνὴ τῆς αἰωνιότητος. Πλησίασε καὶ πάλι τὸν Θεὸ τῶν πατέρων σου…

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα

Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; 

Ούτε τώρα θα χαθούμε. 

Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μια μπόρα θα είναι. Δεν σάς τα λέω αυτά, για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε... 

Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπή μέσα μας η καλή ανησυχία: που βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

Αγίου Παΐσιου Αγιορείτου.!

http://stratisandriotis.blogspot.gr

ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΕΝΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΗ ΠΑΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ

Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ.

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤΑ.. ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙΤΕ. ΚΑΝΤΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΕΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ. ΜΗΝ ΧΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΑΣ.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Προφητικά λόγια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός πριν 250 χρόνια περίπου είχε προφητεύσει διάφορα γεγονότα για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο. Πολλά από αυτά που είχε πει, ήδη έχουν εκπληρωθεί. Υπάρχουν όμως και κάποιες προφητικές ρήσεις, κυρίως σε ότι αφορά τα γεγονότα της Πόλης που δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα και τα περιμένουμε.

Είχε πει λοιπόν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο:

– «Με δυσκολία θά’ρθει». 

– «Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στην Άσπρη Θάλασσα, τότε θάρθει».

– «Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης».

– «Μέ άλλους θα κοιμηθείτε και με άλλους θα ξημερώσετε».

– «Εσείς θα πάτε να κατοικήσετε αλλού και άλλοι θάρθουν να κατοικήσουν σε σας». 

– «Ξένος στρατός θα έλθει, Χριστό θα πιστεύει, γλώσσα δεν θα ξέρει …».

– «Ο χαλασμός θα γίνει από ένα κασσιδιάρη».

– «Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πέννα, μα δεν θα μπορούν. 99 φορές με τον πόλεμο και μια με την πέννα». 

– «Θα έρθει καιρός που δεν θα ακούτε (=μαθαίνετε) τίποτε». 

– «Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους».

– «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και οι ασεβέστεροι των όλων».

– «Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη»

– «Καλότυχος όποιος ζήσει μετά το γενικό πόλεμο. θα τρώγει με ασημένιο κουτάλι…» 

– «Μετά το γενικό πόλεμο θα ζήση ο λύκος με τ’ αρνί».

– «Θα μαζωχτή το χιλιάρμενο στο Σκάλωμα (Άγιοι Σαράντα) και θάρθουν κοκκινογέλεκοι, να πολεμήσουν για σας». 

– «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά». 

– «Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν». 

– «Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα».

– «Θα ζητήσουν να σας πάρουν και στρατιώτες, δεν θα προφθάσουν όμως». 

– «Οι Τούρκοι θα μάθουν το μυστικό 3 μέρες γρηγορότερα από τους Χριστιανούς».

– «Θαρθεί ξαφνικά· ή το βόδι στο χωράφι ή το άλογο στ’ αλώνι». 

– «Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλη. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλη· εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη, στη μέση του δρόμου θα μάθει ότι ο πόλεμος ετελείωσε». 

– «Ο χαλασμός στον τόπο θα γίνει από ένα όνομα αξιωματούχου… (δυσανάγνωστον)» (;)

– «Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ· θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν». 

– «Θαρθεί ξαφνικά· τ’ άλογα θ’ απομείνουν ζεμένα στις δουλειές τους και σεις θα φύγετε». 

– «Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλη· στη μέση του δρόμου θάρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο». 

– «Νά’χετε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίσουν ότι είσθε Χριστιανοί».

Με βάση τα λόγια των πατέρων μας όλα αυτά δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί (ή έχουν γίνει εν μέρει) και τα περιμένουμε να έρθουν. Το πότε θα γίνουν, μόνο ο Θεός το γνωρίζει.

από το βιβλίο: «Κοσμάς ο Αιτωλός» του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη.

https://simeiakairwn.wordpress.com

Συγκλονιστική αποκάλυψη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού σε Χριστιανό αδελφό μας για το δημοψήφισμα!

Ο αδελφός εν Χριστώ αριστερός ψάλτης Εκκλησίας της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης πήγε για προσκύνημα στο Άγιον Όρος την εβδομάδα πριν το δημοψήφισμα. Στην επιστροφή πηγαίνοντας με το αυτοκίνητό του από Ουρανούπολη προς Θεσσαλονίκη ένας Γέροντας Μοναχός σήκωσε το χέρι του εις ένδειξη να σταματήσει το όχημα. Ο οδηγός σταμάτησε και ο Γέροντας τον ρώτησε:

- «Παιδί μου, μπορείς να με πάρεις κι έμενα στη Θεσσαλονίκη;» 

- «Μπορώ γέροντα, περάστε» κι ο Γέροντας κάθισε δίπλα στον οδηγό.

Η συζήτηση μεταξύ του Γέροντος και του οδηγού για διάφορα πνευματικά θέματα διήρκησε αρκετά. Τότε ο οδηγός ρώτησε το Γέροντα:

- «Γέροντα τι λέτε εσείς στο μοναστήρι σας στο Άγιον Όρος για το δημοψήφισμα που πρόκειται να γίνει την Κυριακή;» Απαντά ο Γέροντας: 

- «Μη στενοχωριέσαι παιδί μου, η Παναγιά ψήφισε για εσάς. Κοσμάς ο Αιτωλός» και χάθηκε από δίπλα του, ενώ το αυτοκίνητο ήταν εν κινήσει.

Σχόλιο: Παρ'όλη την παραλυσία του λαού μας και την ακάθεκτο ροπή προς την αμαρτία η Παναγιά μας είναι εδώ! Εκείνη, η Αειπάρθενος είναι παρούσα και ψηφίζει για εμάς. Εμείς έως πότε θα απουσιάζουμε από το θέλημα του Υιού της;

Όχι μόνο ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός είναι παρών, αλλά όλοι οι Άγιοι, και συμπάσχουν με τη σταναχωρία μας. Eμείς έως πότε την ημέρα θα διαφωνούμε με τη Δύση για οικονομικά θέματα και το βράδυ θα πάσχουμε θανάσιμα πάθη διαστροφής που μας ήρθαν από τη Δύση;

H παραπάνω βεβαιωμένη αντιφατικότητα δείχνει ότι δεν είμαστε ελεύθεροι. Ελεύθεροι θα γίνουμε αν μελετήσουμε τις Γραφές, μάθουμε την Αλήθεια και η Αλήθεια θα μας ελευθερώσει.

Ελεύθεροι όντες, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, γρήγορα θα αποκτήσουμε σοφό και ηγεμονικό νου, ο οποίος μπορεί να αντισταθεί στην αίγλη της ηδονής του κόσμου της Δύσης και να επιλέξει την εμπειρία της ασύγκριτης πνευματικής ηδονής.

Τότε και τότε μόνο θα είμαστε χρήσιμοι στον εαυτό μας και στην πατρίδα. 

Καλόν αγώνα λευτεριάς! Αμήν. 

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός

και η Υπεραγία Μητέρα Του

η επονομαζομένη

Παναγία Αρβανίτισσα

να σας ευλογούν.

Γέρων Νεκτάριος Μοναχός Αγιορείτης

http://geron-nektarios-o-agioritis.blogspot.gr