Ζωή πολυμέριμνη, χωρίς καμμιά εσωτερική ευτυχία...

Ένα κείμενο από τον μοναδικό Φώτη Κόντογλου που μέσα σε λίγες γραμμές εξηγεί τόσα πολλά και λέει τόσες μεγάλες αλήθειες.. “Ὅποιος ζεῖ ἐξωτερικά, ζεῖ ψεύτικα. Ὅποιος ζεῖ ἐσωτερικά, ζεῖ ἀληθινά”.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι σὲ ὅλα ἀχόρταγος, θέλει ν᾿ ἀπολάψει πολλά, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ τὰ προφτάξει ὅλα. Καὶ βασανίζεται.

Ὅποιος ὅμως φτάξει σὲ μιὰ κατάσταση ποὺ νὰ εὐχαριστιέται μὲ τὰ λίγα, καὶ νὰ μὴ θέλει πολλά, ἔστω κι ἂν μπορεῖ νὰ τ᾿ ἀποχτήσει, ἐκεῖνος λοιπὸν εἶναι ὁ εὐτυχισμένος. Δὲν τὸ κάνει ἀπὸοἰκονομία, εἴτε γιατὶ ἔχει τὴν ἰδέα πὼς τὰ πολλὰ τὸν βλάφτουνε στὴν ψυχὴ ἢστὸ σῶμα. Ἀλλὰ γιατὶ στὰ λίγα καὶ στὰ ἁπλὰ βρίσκει πιὸ ἁγνὴ ἱκανοποίηση. Καὶ περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα, ἐπειδὴ μὲ τὰ ἁπλὰ καὶ μὲ τὰ λίγα δὲν χάνει τὸν ἑαυτό του. «Τὶς ἔστι πλούσιος; Ὁ ἐν ὀλίγῳ ἀναπαυόμενος».

Οἱ ἄνθρωποι δὲν βρίσκουνε πουθενὰ ἡσυχία, γιατὶ ἐπιχειροῦνε νὰ ζήσουνε χωρὶς τὸν ἑαυτό τους. Τρέχουνε ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ νὰ βροῦνε τὴν εὐτυχία, μὰεὐτυχία δὲν ὑπάρχει ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας. θέλουμε νὰ εὐχαριστηθοῦμε μὲσυμπόσια ἀπ᾿ ὅπου λείπουμε. Ὅποιος ἔχει χάσει τὸν ἑαυτό του, ἔχει χάσει τὴν εὐτυχία. Εὐτυχία δὲν εἶναι τὸ ζάλισμα ποὺ δίνουνε οἱ πολυμέριμνες ἡδονὲς κιἀπολαύσεις, ἀλλὰ ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς καὶ ἡ σιωπηλὴ ἀγαλλίαση τῆς καρδίας. Μ᾿ αὐτὸ τὸ βύθισμα στὸν ἑαυτό του βρίσκει ὁ ἄνθρωπος τὸν θεό. Γιὰ τοῦτο εἶπε ὁΧριστός: «Οὐκ ἔρχεται ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ μετὰ παρατηρήσεως, οὐδὲ ἐροῦσιν·ἰδοὺ ὧδε ἢ ἰδοὺ ἐκεῖ. Ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστίν». «Μὴν ψάχνετε, ζαλισμένοι ἄνθρωποι, ἐδῶ κι ἐκεῖ νὰ βρῆτε τὴν εὐτυχία. Γιατὶ ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα σας».

Μέγας λόγος, ὅπως ὅλα τὰ θεϊκὰ λόγια. Μέσα μας εἶναι ὁ θησαυρός. Ἀπ᾿ ἔξω εἶναι ξέρακας, κι ἂς μὴ μᾶς ξεγελᾶ ἡ φασαρία καὶ τὰ ψεύτικα πυροτεχνήματα.Ὅποιος ζεῖ ἐξωτερικά, ζεῖ ψεύτικα. Ὅποιος ζεῖ ἐσωτερικά, ζεῖ ἀληθινά. Ξέρω καλὰ τί εἶναι ἡ ζωὴ ποὺ ζοῦνε οἱ λεγόμενοι κοσμικοὶ ἄνθρωποι, οἱ ἄνθρωποι ποὺδιασκεδάζουνε, ποὺ ταξιδεύουνε, ποὺ ξεγελιοῦνται μὲ λογῆς-λογῆς θεάματα, μὲἀσημαντολογίες, μὲ σκάνδαλα, μὲ διάφορες ματαιότητες, ποὺ ἀπὸ μακρυὰφαντάζουνε γιὰ κάποιο πρᾶγμα σπουδαῖο καὶ ζηλευτό, ἐνῷ σὰν τὰ δεῖ κανέναςἀπὸ κοντά, ἀπορεῖ γιὰ τὴ φτώχεια ποὺ ἔχουνε καὶ τὸ πόσο κούφιοι εἶναι οἱἄνθρωποι ποὺ ψευτογελιοῦνται μ᾿ αὐτὰ τὰ γιατροσόφια τῆς εὐτυχίας. Ξέρω λοιπὸν καλὰ αὐτὴ τὴ ζωή, γιατί, ἀναγκαστικά, ἔζησα, κάποιες φορές, μὲἀνθρώπους πλούσιους, ποὺ μὲ προσκαλούσανε στὰ σπίτια τους, στὶς ἐπαύλεις τους, στὰ κόττερά τους καὶ στὶς ἄλλες διασκεδάσεις τους. Μελαγχολία μ᾿ ἔπιανε ἀπὸ κείνη τὴν κατάσταση.Ἔβλεπα δυστυχισμένους ἀνθρώπους, ποὺ κάνανε τὸν εὐτυχισμένο, κατάδικους ποὺ κάνανε τὸν ἐλεύθερο. Ἀλλά, ἂν δὲν καταγινόντανε μὲ τόσες ψεύτικες χαρές, θὰ πέφτανε στὴ βαρεμάδα, στὴλεγόμενη ἀνία. Ἢ τὸ ἕνα, ἢ τὸ ἄλλο. Ἄδειοι ἀπὸ κάθε οὐσία, τρισδυστυχισμένοι.Ἡ ψυχὴ εἶναι ἀνύπαρκτη κι ἀνύπαρκτη ἡ εὐτυχία, ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ. Πῶς νὰγίνει ψωμί, σὰν δὲν ὑπάρχει προζύμι; Πῶς νὰ μὴν εἶναι ὅλα ἄνοστα, ἀφοῦ δὲνὑπάρχει τὸ ἁλάτι;

Λοιπόν, ὅποτε ἀναγκαζόμουνα νὰ πάγω γιὰ λίγο κοντὰ σὲ τέτοιουςκοσμικοὺς ἀνθρώπους, πρᾶγμα ποὺ γινότανε σπάνια, γιὰ νὰ μὴν τοὺςπροσβάλω, ἀφοῦ μὲ προσκαλούσανε μὲ εὐγένεια, δὲν ἔβλεπα τὴν ὥρα καὶ τὴστιγμὴ νὰ ἀποτραβηχτῶ στὸ καβούκι μου, νὰ γυρίσω στὸ φτωχὸ σπίτι μου καὶστ᾿ ἀγαπημένα πράγματα ποὺ βρίσκουνται γύρω μου. Ἔβλεπα πῶς ἀντὶ νὰπάρω κάτι ἀπὸ ὅλη ἐκείνη τὴν τυμπανοκρουσία, ὅπως πιστεύει ὁ πολὺς ὁκόσμος, ἐγὼ ἔδινα, ἔδινα ξύπνημα στοὺς κοιμισμένους, ξεμούδιασμα στοὺςμουδιασμένους, ζωὴ στὴ μονοτονία τους.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ τώρα ποὺ γράφω, μ᾿ ὅλο ποὺ εἶμαι προσκαλεσμένος σὲ πολλὰμέρη ἀπὸ κάποιους εὐγενεῖς ἀνθρώπους, ὄχι μονάχα στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ σὲμακρυνὰ μέρη, κάθουμαι στὸ μικρὸ περιβολάκι μας μὲ τὰ λίγα δεντράκια καὶ μὲτὰ ταπεινὰ λουλούδια. Ξεκουράζουμαι κι εἰρηνεύει ἡ ψυχή μου. Τοῦτο τὸ μικρὸκηπάριο εἶναι γιὰ μένα ὁ Κῆπος τῆς Ἐδέμ. Ὁ ἀγέρας μοσχοβολᾶ, κι ὁ νοῦς μου ταξιδεύει. Ταξιδεύει ἐδῶ κι ἐκεῖ, μὰ περισσότερο βυθίζεται μέσα μου, ἐκεῖ ποὺ ἀναβρύζει τὸ μυστικὸ νερό, ἐκεῖ ποὺ βρίσκουνται τὰ ριζώματα» τοῦ κόσμου.

Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ βρέθηκε αὐτὸ τὸ καταφύγιο. Νοιώθω μεγάλη εὐτυχία ποὺ εἶμαι μοναχιασμένος, πού, ἐδῶ ποὺ κάθομαι, δὲν μὲ ξέρει κανένας, δὲν μὲθυμᾶται κανένας. Σὰν νὰ εἶμαι καραβοτσακισμένος ποὺ γλύτωσε ἀπὸ τὴφουρτούνα, κι ἀκούγει τὸ μούγκρισμα τῆς θάλασσας ἀπὸ τὸ σίγουρο καταφύγιό του. Σὰν νὰ γλύτωσε ἀπὸ λῃστές. Ἀνατριχιάζω συλλογισμένος τὴνἀνεμοζάλη ποὺ τὴ λένε ζωὴ οἱ ὅμοιοί μου, κοινωνικὴ ζωή, ζούγκλα γεμάτη σκορπιούς, φίδια καὶ λύκους. Ἀναπαύουμαι μοναχὰ μὲ δυὸ – τρεῖς ἀνθρώπουςἁπλοὺς καὶ καλοκάγαθους, ποὺ ἔχουνε ἀγάπη μέσα τους καὶ εἰρήνη στὴν καρδιά τους. Δὲν θέλω μήτε θαυμασμούς, μηδὲ δόξες, μήτε ἄλλες τέτοιες συμφορές, θέλω νὰ εἶμαι ξεχασμένος κι ἀσήμαντος. Ὢ λησμονιά, τί μπάλσαμο εἶσαι γιὰ ὅσους ποθοῦνε τὴν εἰρήνη! Κατάρα εἶναι ἡ δίψα ποὺ ἔχουνε οἱἄνθρωποι νὰ κατασταθοῦνε ξακουσμένοι, νὰ τοὺς δοξάζει ὁ κόσμος καὶ νὰ βασανίζουνται μέσα στὴ ματαιότητα κι ἐκεῖνοι ποὺ θαυμάζουνται κι ἐκεῖνοι ποὺ θαυμάζουνε.

Ἐδῶ ποὺ κάθουμαι, νοιώθω πῶς εἶμαι μακρυὰ ἀπ᾿ ὅλους αὐτοὺς τοὺς βραχνάδες ποὺ τοὺς ἔχουνε γιὰ εὐτυχία οἱ δυστυχισμένοι ἄνθρωποι.

Φυσᾶ στὸ πρόσωπό μου τὸ δροσερὸ ἀγεράκι, μπαίνει ἁπαλὰ στ᾿ αὐτιά μου, σὰν νὰ μὲ χαιρετᾶ. Σιγοσαλεύουνε τὰ κλαδιὰ κι οἱ κορφὲς τῶν δέντρων. Μαμούνια περπατοῦνε στὸ μοσχοβολημένο χῶμα, τὸ κάθε ἕνα τραβὰ τὸν δρόμο του κι ἔχει τὸν σκοπό του. Ποῦ πηγαίνουνε; Μυστήριο. Πεταλούδια καὶ μυγάκια λογὴς – λογής, ἄλλα μακρουλά, ἄλλα στρογγυλά, πετᾶνε καὶ μαζεύονται γύρωἀπὸ τὸ φῶς ποὺ εἶναι ἀναμμένο ἀπὸ πάνω μου. Ὅλα εἶναι σπουδαία, ὅλα ἀξιαγάπητα. Κι ἐγὼ εἶμαι ἕνα ἀπ᾿ αὐτά.

Δὲν ἀκούγεται τίποτα, παρεκτὸς ἀπὸ τὶς σταλαγματιὲς τὸ νερὸ ποὺ πέφτουνεἀπὸ τὴ βρύση, κάνοντας τὴ σιωπὴ ἀκόμα πιὸ βαθειά. Σὰ νὰ γίνεται γύρω μου κάποια μυσταγωγία. Τὸ μυστήριο τοῦ κόσμου τὸ νοιώθω καὶ μέσα μου κι ἀπέξω. Μυστικὲς θύρες ἀνοίγουνε ἀπὸ παντοῦ. Τὸ κάθε δέντρο, τὸ κάθε χορτάρι, τὸ κάθε λουλούδι, σὰν νὰ μὲ βλέπει μὲ τὰ μυστηριώδη μάτια του.

Εἶμαι μακάριος στὸ μικρὸ τοῦτο περιβολάκι μας. Τύφλα νἄχουνε μπροστά του οἱ μεγάλοι κῆποι καὶ τὰ πολυέξοδα παλάτια, τὰ φανταχτερὰ κόττερα. Ὅσα εἶναι γύρω μου εἶναι ἀγαπημένα, γιατὶ δὲν εἶναι ἀγορασμένα μὲ λεφτὰ πολλά, ὅπως εἶναι ὅσα ἔχουνε οἱ πλούσιοι. Ἀγορασμένα πράγματα μποροῦνε νὰ δώσουνε εὐτυχία στὸν ἄνθρωπο;

Ὤ, ἐσεῖς ποὺ ἔχετε τὰ πλούτη καὶ ποὺ μόνο τί λογῆς εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρὰ δὲν ξέρετε. Ἄνθρωποι βασανισμένοι, σαστισμένοι ἀπὸ τὶς ἔγνοιες κι ἀπὸ τὶς σκουτοῦρες, σκλάβοι στὴ φιλοδοξία καὶ στ᾿ ἄλλα πάθη, ὢ ἄσωτοι γυιοί, ποὺ φάγατε τὰ ξυλοκέρατα καὶ δὲν χορτάσατε, γυρίστε πίσω στὸ σπίτι τοῦ πατέρα σας τοῦ πονετικοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἡ καρδιὰ ἡ δική σας, καὶ μπεῖτε μέσα νὰ ξαποστάσετε, νὰ εὐφρανθῆτε καὶ νὰ νοιώσετε τὴν ἀληθινὴ χαρά!

Φώτης Κόντογλου

http://imverias.blogspot.gr/

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΡΑΚΤΟΣ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ (Πραγματικό γεγονός)

Στὸ χωριὸ Μονολίθι Ἰωαννίνων, ζοῦσε γύρω στὰ 1960 μιὰ οἰκογένεια εὐλογημένη, η κυρὰ Σταυρούλα Μάνθου μὲ τὸν ἄντρα καὶ τὰ δυὸ παιδιά τους. Ὁλημερὶς στὰ χωράφια μὲ τὰ φουντωμένα καλαμπόκια καὶ τὰ καταπράσινα τριφύλλια, πότιζε, σκάλιζε, φρόντιζε τὰ ζωντανά τους.

Μὰ οἱ Κυριακὲς καὶ οἱ μεγάλες σχόλες ἦταν γι’ αὐτὴν μέρες ξέχωρες, εὐλογημένες. Ἑτοίμαζε τὸ καλοζυμωμένο της πρόσφορο, ἔγραφε τὰ ὀνόματα γιὰ ζωντανοὺς καὶ πεθαμένους δικούς της, τὸ τύλιγε εὐλαβικὰ στὴν ἄσπρη ὑφαντὴ πετσέτα μὲ τὸ κοφτὸ ἀνεβατὸ καὶ τὶς δαντέλες, ἔκανε τὸ σταυρό της καὶ χαράματα ξεκίναγε γιὰ τὴν ἐκκλησία. Ἔπαιρνε τὸ μονοπάτι μὲ τὴν ἀπότομη κατηφοριά, μίας ὥρας δρόμο ἀπὸ τοῦ Ἄϊ Γιώργη τὸ συνοικισμό, γιὰ τὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Τριάδας. Ἄνοιξη καὶ χειμώνα, μὲ τὶς νεροποντὲς καὶ τοὺς ἀγέρηδες, δυσκόλευαν πολὺ τὰ πράγματα στὴ λασπωμένη κατηφόρα. Καὶ στὸ γυρισμὸ λαχάνιαζε στὸν κοφτὸ ἀνήφορο. Μὰ ἡ κυρὰ Σταυρούλα τ’ ἀψηφοῦσε ὅλα. Γοργοχτυποῦσε ἀπὸ λαχτάρα ἡ καρδιά της. Νὰ λειτουργηθεῖ, νὰ πάρει μέσα της τὸν ἀφέντη Χριστὸ μὲ τὴν ἁγία Κοινωνία! Κι ἦταν καὶ ἄλλες μέρες γιορτινές, ποὺ ἡ ἴδια μὲ λειτουργίες, «ἄνοιγε» κοντινά τους ἐξωκκλήσια.

Ἐκεῖνα τὰ χρόνια στὸ χωριὸ τῆς Ἄρτας Κάτω Γρεκικὸ ζοῦσε ὁ ξακουστὸς μάγος Γεώργιος Τριαντάφυλλος, γνωστὸς γιὰ τὸ διαβολικό του ἔργο ὄχι μόνο στὰ γειτονικὰ Τζουμερκοχώρια, ἀλλὰ καὶ στὴν κοντινὴ Μακεδονία, ἀκόμη καὶ στὴν Ἰταλία.

Εἶχε προμηθευτεῖ τὰ σχετικὰ βιβλία μὲ τὶς προσευχὲς καὶ ἐπικλήσεις τῶν δαιμόνων καὶ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος σὲ ὅλη τὴν περιοχή. Στὸ σπίτι τῆς Κυρὰ Σταυρούλας ὅλα κυλοῦσαν ἥσυχα. Βασίλευε γλυκιὰ εἰρήνη καὶ ἀγάπη ζηλευτή. Κάποτε ὅμως οἱ συγγεν-εῖς του ἀνδρὸς της πῆραν μία ἀπόφαση γιὰ ἕνα θέμα γενικότερο στὸ σόι τους. Μὰ ἡ κυρὰ Σταυρούλα δὲν συμφωνοῦσε καὶ μὲ τὸν τρόπο της τὸν καλὸ ἔλεγε. Δὲν ἦταν συμφέρον γιὰ τὸ σπίτι της. Ἐκεῖνοι ἐπέμεναν, τὸ ἴδιο καὶ ἡ κυρὰ Σταυρούλα. Κι ἐκεῖνοι γιὰ νὰ πετύχουν τὸν παράνομο σκοπό τους, ξεκίνησαν μία καὶ δυὸ γιὰ τὸν Τριαντάφυλλο.

-Θὰ τὴν κανονίσουμε μεῖς. Ἀκοῦς ἐκεῖ, ἔλεγαν πεισματωμένοι. Τοὺς ἄκουσε ὁ μάγος μὲ προσοχή.

-Μὴν ἀνησυχεῖτε καθόλου. Θὰ γίνει ὅπως τὸ θέλετε καὶ μὲ τὸ παραπάνω. Θὰ τὴν δέσω ἐγὼ ὅπως ξέρω καὶ δὲν θὰ τολμήσει νὰ ξανασηκώσει ποτὲ πιὰ κεφάλι. Ξέρω ἐγώ…

Ἀφοῦ τὸν πλήρωσαν γερά, ἔφυγαν περιχαρεῖς γιὰ τὸ χωριό. Καὶ περίμεναν… Πέρασαν μέρες, πέρασαν μῆνες, μὰ τίποτα. Ὅλα στὸ σπίτι της πήγαιναν καλά, κι ἀπὸ τὸ καλὸ στὸ καλύτερο. Ἥσυχα κι ἀγαπημένα. Κι ὅλοι γεροὶ καὶ δυνατοὶ καὶ πιότερο ἡ κυρὰ Σταυρούλα.

Δὲν εἶχαν ἄλλη ὑπομονή.

-Τὸν ἀπατεώνα. Μᾶς γέλασε. Πῆρε τόσα λεφτὰ καὶ τίποτα…

Καὶ ἀνήσυχοι καὶ θυμωμένοι ἔτρεξαν στὸ μάγο. Ἀπαιτητικοὶ καὶ αὐστηροί.

-Μπάρμπα Γιώργη, τί γίνεται; Καλὰ τὰ πῆρες τὰ λεφτά, μὰ ἀποτέλεσμα κανένα. Μή μας γέλασε ἡ ἀφεντιά σου;

Ὁ Τριαντάφυλλος τούς δέχτηκε σοβαρὸς καὶ προβληματισμένος. Ἤτανε σίγουρος γιὰ τὴν τέχνη του. Μὰ τώρα;

-Ἀκοῦστε τοὺς λέγει. Οὔτε σας γέλασα, οὔτε ἄδικα τὰ πῆρα τὰ λεφτά. Τόσα καὶ τόσα χρόνια ξέρω νὰ κάνω τὴ δουλειά μου καὶ τὴν κάνω. Μὰ μὲ δαύτη τὴ γυναίκα δὲν μπορῶ. Στέλνω, ξαναστέλνω τὸ δαίμονα ἐναντίον της, μὰ τίποτα. Γυρίζει ὀπίσω ἄπρακτος. Οὔτε νὰ τῆς κάνει κακὸ μπορεῖ, μὰ οὔτε ἀκόμη καὶ νὰ τὴν πλησιάσει. Καὶ τοῦτο φταίει: Δὲν χάνει λειτουργία τὴν Κυριακή. Καὶ κοινωνεῖ.

Κι ἔφυγαν ἐκεῖνοι μὲ ντροπὴ καὶ σκεπτικοί…

(Περιοδικό: «Ἡ Δράσις μας». Τεῦχος 480)

πηγή : ΕΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΑΚΥΜΑΝΤΩ

“Τότε η Ορθοδοξία σ’ όλον τον κόσμο θα ακτινοβολήσει…” (Προφητικές φωνές)

Στά χρόνια του εσχάτου αιώνος θά παύσουν οί πνευματικοί ποιμένες νά φροντίζουν γιά τό ποίμνιο άκολουθώντας τό κοσμικό ρεύμα.

Τήν σκολιά όδό θά βαδίζουν, αφήνοντας τόν πατερικό δρόμο καί δέν θά ψάλλουν στά πρόβατα μέ τήν ποιμενική φλογέρα.

Θά καύσουν μέ τήν «πρόοδο» τήν πνευματική μάνδρα κι ό καπνός θά προξενεί τήν αίρεση του παπικού δόγματος.

Τότε ό κόσμος μέ τήν επιστήμη θά κάνη πολλές έφευρέσεις καί δέν θά ύπάρχη σ’ αύτήν ή πίστις, ούτε ό φόβος τοϋ Θεοϋ

Ό απλοϊκός λαός άπό τόν φόβο τών αιωνίων βασάνων θά φυλάγει μέ άκρίβεια τις θείες εντολές.

Άλλά ζώντας στήν άναρχία χωρίς πνευματικούς όδηγούς θά μισηθούν άπό τήν εξουσία καί πολλοί θά φυλακισθούν.

Μέ θερμό ζήλο θά έπιδίδωνται στά καλά καί ταπεινά έργα θεωρούμενοι άπό τόν κόσμο ότι έχασαν τά μυαλά των.

Ή άνθρώπινη σοφία είδωλα θά λατρεύσει κοσμικά καί ό άσύδοτος κόσμος θά τά χρησιμοποιήσει ως μέσα σωτηρίας.

Θά κουρεύουν γένεια καί μαλλιά καί τά ένδύματά των θά κοντύνουν κι όλους στ’ άλήθεια τούς νόμους σύμφωνα μέ τήν μόδα θά θεσπίσουν.

Δέν θά ύπάρχει ντροπή στούς νέους ούτε στά άδέλφια μεταξύ των άγάπη, ένώ ή μόδα θά παρασύρει όλους τούς άκολάστους ανθρώπους.

Τότε ό Θεός μέ άηδία θ’ άντικρύσει τούς θνητούς καί πολλούς θά στερήσει τής ζωής, όπως κάποτε μέ τούς Σοδομίτας.

Τότε ή γή δέν θά καρποφορεί καί οί δουλειές θά λιγοστέψουν διότι πολλοί θά πιστεύουν στόν σατανά ως σύντροφο τής έλεύθερης ζωής τους!

Τότε θά βράζει ό κόσμος σάν ένα καζάνι στήν φωτιά —καιόμενος άπό τήν τυφλή οργή—και ειρήνη σ αυτόν δέν θα υπάρχει

Οί μεγάλοι καί φοβεροί πόλεμοι θά’ ναι πυκνοί σάν κρίκοι αλυσίδας άλλά ό τρομερώτερος άπ’ όλους θά είναι ό τών έπτά κρατών στό Βυζάντιο!

Οί πολιτισμένοι λαοί, όταν πολύ θά προοδεύσουν, σάν πεινασμένα θηρία μεταξύ των θά σπαράζωνται.

Θά φτιάξουν αύτά τά πετούμενα μέ τήν ούρά των σάν τού σκορπιού καί μεγάλη σύγχυσις θά γίνη, όπως στόν πύργο τής Βαβέλ.

Τότε θά κατασκευασθούν φοβεροί δράκοντες άπό μέταλο σκορπίζοντας τόν όλεθρο άπό τό στόμιο των καί καπνό μέ θανατηφόρο δηλητήριο.

Ζωντανοί μόνο τό ένα τρίτο άπ’ όλο τόν κόσμο θά γλυτώσουν ένώ οί άλλοι μέ θάνατο στόν έσχατο πόλεμο θά τελειωθούν!

“Αγγελος έξ ούρανού” θά έλθη κράζοντας μέ δυνατή φωνή νά σταματήση τό μακελειό τών δυνάμεων στήν Κωνσταντινούπολη

Έκεί οί άγγελοι θά δώσουν τόν θρόνο τού Βυζαντίου σ’ ένα άγιο καί ειρηνικά όλοι θά ύπακούουν μή έχοντας πόλεμο στήν γή.

Τότε ή Όρθοδοξία σ’ όλο τόν κόσμο θά άκτινοβολήσει, θά άφανισθεί ή κακία καί μεγάλη αγάπη θά ύπάρχει!

ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ – Προφητικές φωνές (Άπό έλληνικά χειρόγραφα)

από το βιβλίο: “Ό Βίος καί τά ποιήματα του Όσίου Ιωάννου τον Χοζεβίτου 1913-1960” – Μετάφρασις: Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης, 1984

https://simeiakairwn.wordpress.com

ΗΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ;

Από τον λατινόφρονα Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ” Βέκκο για την αντι-ορθόδοξη πολιτική τους, ας πάμε σε ένα άλλο πιο σύγχρονο Άγιο, τον Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη για να ερευνήσουμε αν μοιάζει μοιάζει με αυτούς τους «φανατικούς» αντι-οικουμενιστές Αγίους.

Ο Άγιος Αρσένιος είχε ευρύχωρη καρδιά και μυαλό ,πέρα από μικρότητες,φανατισμούς και μικρονοϊκές αντιμετωπίσεις.Έτσι η αγάπη του διαχέονταν σε όλη την κτίση και σε όλους τους ανθρώπους , ακόμη και σε άτομα διαφορετικού θρησκεύματος και εθνότητος.

Κάθε πονεμένος για αυτόν ήταν παιδί του, που ώφειλε να το παρηγορήσει. Αναφέρει σχετικά ο Γέροντας Παϊσιος :«Είναι αλήθεια ότι ο Πατήρ, όπου περνούσε και του έφερναν αρρώστους, για να τους διαβάσει, ποτέ δεν εξέταζε, εάν ο άρρωστος είναι Χριστιανός ή Τούρκος, αλλά από ποιά αρρώστια πάσχει, για να βρει την ανάλογη ευχή.»

Μα όσο ήταν ο Άγιος, Οικουμενικός στην αγάπη του, τόσο δεν ήτανε Οικουμενιστής στην πίστη του.Προσευχόταν για όλους τους ανθρώπους μα όχι μαζί με όλους τους ανθρώπους.Τα πληθωρικά οικουμενιστικά ανοίγματα και οι συμπροσευχές με ανθρώπους απειθείς στην αλήθεια ,δεν είχαν θέση στην πίστη του Αγίου Αρσενίου.

Γράφει ο Άγιος Παϊσιος :

« Μία φορὰ εἶχαν στείλει ἕναν δάσκαλο προτεστάντη, ὁ ὁποῖος, μόλις ἔφθασε στὰ Φάρασα, ζήτησε τὸ σπίτι τοῦ προτεστάντη Κουψῆ – ποὺ τὸν πλήρωναν νὰ κάνει προσηλυτισμὸ – γιὰ νὰ ξεφορτώσει τὰ πράγματά του καὶ νὰ μείνει σ’ αὐτόν. Ὅταν τὸ ἔμαθε γιὰ τὸν δάσκαλο ὁ Πατὴρ Ἀρσένιος, πῆγε ἀμέσως, τὸν συνάντησε καὶ τοῦ εἶπε: (τι να του είπε άραγε; «καλώς ήρθες! Ελάτε να γίνουμε πολλοί και δεύτε στις συμπροσευχές και τις συνευωχίες;» ΟΧΙ αλλά ) «γρήγορα νὰ φύγης, ὅπως ἔχεις τὰ πράγματά σου, πρὶν τὰ ξεφορτώσης, γιατί στὰ Φάρασα ἄλλον προτεστάντη δὲν θέλουμε. Μᾶς φθάνει ὁ ἕνας ποὺ ἔχουμε καὶ ὁ ἕνας Τοῦρκος ποὺ εἶναι ἀπὸ χρόνια». Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ εἶπε καὶ στὴν Ἐκκλησία ὁ Πατήρ: «ὅποιος θὰ πεῖ καλημέρα τοῦ Κουψῆ, νὰ τὸ ξέρει ὅτι θὰ βγεῖ ἄλειωτος». Ἦταν ἡ μόνη λύση αὐτὴ γιὰ νὰ ἀπομονώση τὴν σφήκα, τὸν Κουψῆ, ὁ ὁποῖος κέντριζε συνέχεια τοὺς νέους κυρίως, γιατί ἔχυνε στὶς τρυφερὲς ψυχὲς τὸ δηλητήριο τῆς πλάνης του καὶ τοὺς ἀγρίευε μὲ τὸ νὰ κατηγορεῖ τὸν Χατζεφεντῆ (δηλ. τὸν ἅγιο Ἀρσένιο), ὅτι διώχνει τοὺς δασκάλους γιὰ νὰ ἀφήση τὰ παιδιὰ ἀμόρφωτα. Ἀφοῦ πιὰ δὲν μιλοῦσε κανεὶς τοῦ Κουψῆ, ἀναγκάστηκε νὰ καταλάβη τὴν πλάνη του. Πῆγε στὸν Πατέρα Ἀρσένιο, τοῦ ζήτησε συγχώρεση καὶ ἐπανῆλθε στὸ κοπάδι του καὶ αὐτός· ἔτσι χάλασε πιὰ ἡ σφηκοφωλιὰ τῶν προτεσταντῶν.

«Ὁ Πατὴρ Ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης»

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγ. Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,

Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1975, σελ. 39-40

Τίμιοι Χριστιανοί και Αγίοι , που ποτέ δεν δώσανε διαζύγιο στην Αλήθεια από την Αγάπη. 

Κατά πως λέγει και ο Χριστός:

ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωὴ· (Ἰωάνν. κεφ. ιδ΄ στίχ. 6).

π. Διονύσιος Ταμπάκης

-13 Μαϊου 2015-

https://fdathanasiou.wordpress.com/

Η αίρεση του Παπισμού

Εισαγωγικά

Ο σοφός μελετητής των αιτίων του σχίσματος Ορθοδοξίας – Παπισμού, ο άγιος Νεκτάριος έχει γράψει τα κάτωθι: «Η ενότης της Εκκλησίας….. εν τω προσώπω του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού….. Μόνη η ρωμαϊκή Εκκλησία άλλως αντελάβετο το πνεύμα της ενότητος και δι’ άλλων επεζήτησε και επεδίωξε μέσων (στο πρόσωπο δηλ. των Παπών της Ρώμης, ως διαδόχων, δήθεν, του Αποστόλου Πέτρου). Η διάφορος αύτη αντίληψις του τρόπου της ενότητος προυκάλεσε το σχίσμα….. ένεκα της απαιτήσεως των Παπών της υποταγής της οικουμενικής Εκκλησίας….. εις την επισκοπή της Ρώμης». Αυτός «αληθώς είναι….. ο σπουδαιότερος δογματικός λόγος (του σχίσματος), διότι είναι άρνησιςτων αρχών του Ευαγγελίου. Οι λοιποί δογματικοί λόγοι, καίτοι σπουδαιότατοι, δύνανται να θεωρηθώσιν ως δευτρερεύοντες και απόρροια του πρώτου τούτου λόγου» (Μελέτη ιστορική περί των αιτίων του Σχίσματος, τ. Α΄, σελ. 94).

Θεμέλιο λοιπόν του Παπισμού είναι η αξίωση αποδοχής ή ανοχής της ηγεμονίας της Ρώμης εφ’ όλης της Χριστιανοσύνης. Από την αξίωση αυτή πηγάζει και κάθε έκπτωση στην πίστη και στο ήθος. Ίσως, δεν είναι ισχυρισμός αβάσιμος, αν πούμε ότι οι εκτροπές της Ρώμης στο δόγμα και οι νεωτερισμοί χαλκεύτηκαν με σκοπό να θεμελιώσει θεολογικά τις αξιώσεις της ή να κατοχυρωθεί ως υπεράνω των Οικουμενικών Συνόδων η αλάθητη, δήθεν, αυθεντία της. Όταν δε κάποιος ή κάποιοι επαρθούν σε ύψος δοτής εκ Θεού (!) αλάθητης αυθεντίας, κανείς ηθικός φραγμός δεν τους δεσμεύει. Ψεύδονται, εξαπατούν και αμαρτάνουν χωρίς αναστολές. Μόνη τους έγνοια έχουν το πώς θα τρυγήσουν την τρυφή της εξουσίας, αντίθετα από την ευαγγελική ρήση: «οίδατε ότι οι άρχοντες των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών….. ουχ ούτως έσται εν υμίν…..» (Ματθ. 20. 25-27)

ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΑΙΡΕΣΗ

Η Δυτική «Εκκλησία» και η πρακτική της έχει καταδικαστεί από την Η΄ Οικουμενική Σύνοδο και από από πέντε (5) Πανορθόδοξες Συνόδους του 18ουκαι 19ου αι.

Σύμφωνα με αυτές, ο Παπισμός που εκφράζει η Ρώμη αποτελεί αίρεση, καθότι οι παπικοί:

α/ νοθεύουν τα ιερά βιβλία,

β/ αφαιρούν ή προσθέτουν, κατά το δοκούν, σε δόγματα, κανόνες και αποφάσεις της Εκκλησίας,

γ/ απεσχίσθησαν του κορμού της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας με τις διάφορες αυθαιρεσίες τους,

δ/ βρίσκονται αναθεματιστέοι από Συνόδους και Πατέρες της Εκκλησίας,

ε/ καλλιεργούν το πρωτείο εξουσίας σ’ ολόκληρη την Εκκλησία, κάτι που Αυτή δεν αναγνωρίζει,

ς/ αλλοιώνουν το Σύμβολο της Πίστεως με την προσθήκη της εκπόρευσης του αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού,

ζ/ καθιερώνουν το καθαρτήριο πυρ, χωρίς να αποτελεί τούτο διδασκαλία της Εκκλησίας,

η/ χρησιμοποιούν τον άζυμο άρτο, αντίθετα από την Παράδοση της Εκκλησίας,

θ/ θεωρούν τις ενέργειες του Θεού κτιστές, αντίθετα από την Πατερική διδασκαλία,

ι/ διατυπώνουν το θεώρημα της ικανοποίησης της θ. δικαιοσύνης από τον Χριστό επί του Σταυρού,

ια/ θεωρούν το προπατορικόν αμάρτημα, ως μεταδιδόμενον εις πάντα άνθρωπον,

ιβ/ παραδέχονται το αλάθητο του προκαθημένου της Ρώμης,

ιγ/ χρησιμοποιούν τις αξιομισθίες των αγίων για απόπλυση αμαρτημάτων, κάτι άγνωστο στην Εκκλησία,

ιδ/ νοθεύουν τα μυστήρια, θεωρόντας ότι ενεργούνται μόνο δια του ιερέως,

ιε/ τοποθετούν την Θεοτόκο εντός του πλαισίου της αγίας Τριάδος και πολλές άλλες παραχαράξεις δογμάτων και κανόνων ενεργούντες.

Παρ’ όλες αυτές τις παρεκκλίσεις και εκτροπές, η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν σταματά τις προσπάθειες επανένωσης της Δυτικής «Εκκλησίας» και την επιστροφή της στον κύριο κορμό της καθ’ όλου Εκκλησίας.

Με τον όρο Παπισμός (στα αγγλικά papacy) περιγράφεται το σύστημα κεντρικής διακυβέρνησης της Ρκαθολικής «εκκλησίας», η οποία βρίσκεται κάτω από την εξουσία του Πάπα, του επισκόπου της Ρώμης και ειδικότερα επί δοξασιών της κοσμικής εξουσίας αυτού. Το αξίωμα του Πάπα περιγράφεται με τον όρο παποσύνη.

Σύμφωνα με το παπικό σύστημα, ο Πάπας ασκεί δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία επί της Εκκλησίας ως άμεσος διάδοxος του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος θεωρείται ότι υπήρξε η κεφαλή των αποστόλων και ο πρώτος επίσκοπος της Ρώμης.

Η σκοτεινή περίοδος που διάνυσε ο Παπισμός κατά τον 10ο αιώνα φαίνεται ότι έπαιξε βασικό ρόλο στην προετοιμασία του εδάφους για το σχίσμα ανάμεσα στον Δυτικό Καθολικισμό και στον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό.

Ο όρος Παπικισμός (στα αγγλικά papalism) έχει αρνητική υφή και χρησιμοποιείται για να υπογραμμίσει την εκκλησιαστική εξουσία που δίνει υπερβολική έμφαση στο παπικό πρωτείο σε σχέση με το αξίωμα των επισκόπων ή του συνοδικού συστήματος.

Ο όρος Καισαροπαπισμός (caesaro-papalism) αναφέρεται στο πολιτειακό σύστημα κατά το οποίο ο αυτοκράτορας ή ο ανώτατος άρχοντας της Πολιτείας αποτελεί ουσιαστικά τον ηγέτη της εκκλησίας. Το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε αρχικά στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα. Εμφανίζεται και ο όρος παποκαισαρισμός (papal caesarism), ο οποίος περιγράφει την υποταγή της κρατικής εξουσίας στην ιερατική εξουσία του πάπα.

ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΙΣΤΕΩΣ Η΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Όρος Πίστης: «….. Ούτω περί τούτων φρονούντές τε και κηρύττοντες, τον άνωθεν εκ πατέρων και μέχρις ημών κατεληλυθότα της ακραιφνεστάτης των χριστιανών πίστεως όρον και διανοία και γλώσση στέργομέν τε και διαπρυσίω τη φωνή περιαγγέλομεν, ουδέν αφαιρούντες, ουδέν προστιθέντες, ουδέν αμείβοντες, ουδέν κιβδηλεύοντες. Η μεν γαρ αφαίρεσις και η πρόσθεσις, μηδεμιάς υπό των του πονηρού τεχνασμάτων ανακινουμένης αιρέσεως, κατάγνωσιν εισάγει των ακαταγνώστων και ύβριν των πατέρων αναπολόγητον….. Ούτω φρονούμεν, εν ταύτη τη ομολογία της πίστεως εβαπτίσθημεν, δι’ αυτής πάσαν αίρεσιν θραυομένην τε και καταλυομένην ο της αληθείας λόγος απέδειξε….. Ει δε τις ετέραν έκθεσιν, παρά τούτο δη το ιερόν Σύμβολον, το άνωθεν εκ των μακαρίων και ιερών πατέρων ημών μέχρις ημών διαφοιτήσαν, τολμήσειεν αναγράψασθαι και όρον πίστεως ονομάσαι, συλήσαι το αξίωμα της των θεσπεσίων εκείνων ανδρών ομολογίας, και ταις ιδίαις ευρεσιολογίαις τούτο περιάψαι, κοινόν τε μάθημα τούτο προθείναι πιστοίς, ή και τοις εξ αιρέσεώς τινος επιστρέφουσι, και ρήμασι νόθοις ή προσθήκαις ή αφαιρέσεσι την αρχαιότητα του ιερού τούτου και σεβασμίου όρου κατακιβδηλεύσαι αποθρασυνθείη, κατά την ήδη και προ ημών εκφωνηθείσαν ψήφον υπό των αγίων και οικουμενικών Συνόδων, ει μεν των ιερωμένων είη τις, παντελεί καθαιρέσει τούτο καθυποβάλλομεν, ει δε των λαϊκών, τω αναθέματι παραπέμπομεν» (MCC.XVII, 516/7).

Εδώ, οι παπικοί φαίνεται να έχουν υπογράψει μόνοι τους τη μελλοντική τους καταδίκη!

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1716

Ο όρος παπισμός, καθώς και ότι αποτελεί αίρεση, εμμέσως πλην σαφώς πρωτοεμφανίζεται στην Πανορθόδοξη Σύνοδο της ΚΠολης το 1716, όπου σε επιστολή των Πατριαρχών της Ανατολής προς τους Αγγλικανούς, μεταξύ άλλων αναφέρονται:

«….. Αι γαρ θείαι Γραφαί αυταί εαυτάς ουδαμώς ανατρέπουσιν. Έστωσαν παράδειγμα οι νυν Παπισταί, ….. Ή πως εκ των Γραφών αποδείξωσι την θρυλλουμένην του Πάπα μοναρχίαν, ….. ή πως αν αποδείξειαν και εκ του Υιού το Πνεύμα εκπορεύεσθαι, ….. Άπερ εκείνοι, ίνα αποδείξωσιν τας θείας νοθεύουσι βίβλους, τας μεν προστιθέντες, τας δε αφαιρούμενοι….. Αυτά ταύτα ποιούσι και πάντες οι λοιποί των αιρετικών…..» (Ρωμανίδη Ι. Δογματική, τ. Β΄ σελ. 385-387). «….. Ύστερον μέντοι προ χρόνων τινών επηρεία του πονηρού ο Ρώμης πάπαςαποσφαλείς και εις αλλόκοτα δόγματα και καινοτομίας πεσών, απέστη της ολομελείας του σώματος της ευσεβούς Εκκλησίας και απεσχίσθη. και νυν εστιν οίον διερρωγός τι τεμάχιον του όλου ιστίου της πνευματικής ολκάδος της Εκκλησίας, όπερ εκ πέντε πρότερον συνίστατο και συνέρραπτο μερών…..» (σελ. 393). «….. και συγκατατιθέμεθα τοις κατά διαφόρους καιρούς συντεθειμένοις συμβόλοις πίστεως παρά ταις των Λατίνων εκκλησίαις….. ουδέ γαρ ουδέ ημείς ετέραν δεχόμεθα πίστιν, ουδ’ άλλο τι σύμβολον….. Τα δε παρά Λατίνων συντεθέντα ημείς αποπτύομεν και αποβαλλόμεθα…..» (σελ. 403). «….. Διό και τους προστιθέντας και μικρόν τι μόριον λέξεως, πολλού και δει λέξιν ολόκληρον, ή τρόπω προσθήκης ή εξηγήσεως λόγω και ερμηνείας εν τούτω τω ιερώ Συμβόλω, ή αφαιρούντες εκ τούτου, ουκ αποδεχόμεθα. οι γαρ τότε άγιοι Πατέρες τους αφαιρούντας ή προστιθέντας εις αυτό λέξιν τινα ή μόριον λέξεως αναθεματίζουσιν…..» (σελ. 405). «….. Ωσαύτως και τα θεία μυστήρια της ευχαριστίας παρ’ ημών δια των δυο ειδών μεταδίδοται τω λαώ, και ουχ ως οιΛατίνοι Παπισταί κακώς ποιούντες του ενός μόνου είδους, παρά την του Κυρίου παράδοσιν, μεταδιδόασι τω λαώ, ό και ανωτέρω δια πολλών διηλέγξαμεν…..» (σελ. 411). «….. Το δε καθαρτήριον πυρ, το υπό των Παπιστών αναπλασθέν επί τω χρηματίζεσθαι παρά των απλουστέρων, τούτο ουδ’ ακούσαι ανεχόμεθα όλως…..» (σελ. 412). «….. Ει δε τις ποτε συγκατάβασις και οικονομία εγένετο, ίσως εν όσοις τρόπω συμβουλής περί έθη και τάξεις και συνηθείας μακράς ωκονομήθη, αλλ’ ουκ εν όσοις περί πίστεως και δογμάτων ο λόγος….. Εν γαρ τοις θείοις δόγμασιν ουδαμού χώραν έχει ποτέ η οικονομία ή συγκατάβασις. ταύτα γαρ ασάλευτα εισι, και υπό πάντων των Ορθοδόξων ως απαράβατα εν πάση ευλαβεία διαφυλάττονται. και ο μικρόν τι τούτων παραβαίνων, ως σχισματικός και αιρετικός κατακρίνεται και αναθεματίζεται, και ακοινώνητος παρά πάσι λογίζεται. Τας μέντοι ληστρικάς Συνόδους των αιρετικών, ως την εν Εφέσω ποτέ των Αρειανών – ου την των Παπιστών ουδόλως δεχόμεθα, και μάλιστα το εν Φλωρεντία Καϊαφικόν συνέδριον, ως ληστρικόν τε και βίαιον….. αλλά τον Πάπαν εσχηκός και αντιφθεγγόμενον, δηλαδή κρινόμενον και εναγόμενον, και κριτήν τον αυτόν επί θρόνου δικάζοντα και αποφαινόμενον κατά το αυτώ αρέσκον, πάντως τυραννικώς και αθέσμως…..ουδόλως παραδεχόμεθα, αλλά και αποστρεφόμεθα καικαταδικάζομεν…..» (σελ. 414-415).

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1722

Αλλά και η Πανορθόδοξη Σύνοδος ΚΠόλεως του 1722, στην εγκύκλιό της προς τους Ορθοδόξους της Αντιόχειας αναφέρει μεταξύ άλλων τους Παπικούς, ως κενοφωνούντες, νεωτεριστές, κακοδόξους και κακόφρονες, ψεύτες, καινοτόμους και νεωτεριστές, διαφθορείς και νοθευτές:

«….. να εμφολεύωσι και να είναι εγκατεσπαρμένα λεληθότως εις τας ψυχάς των χριστιανών της Λατινικής κακοδοξίας και κακοφροσύνης τα δόγματα ή μάλλον ειπείν νεωτερίσματα και της αληθούς πίστεως ημαρτημένα και απεσχοινισμένα φρονήματα, ….. μη εξαπατάσθαι ραδίως μηδέ ανοίγειν τα ώτα ταις των Λατίνων κενοφωνίαις, αλλ’ ουδέ παραδέχεσθαι τους νεωτερισμούς αυτών και όσα κατά απάτην ψευδή και ολέθρια δόγματα με σοφιστικά επιχειρήματα σπεύδουσι να εγκατασπείρουν εις τας ψυχάς υμών….. Όθεν και ημείς πρώτον περί τούτου του μέρους θέλομεν συντύχει και θέλομεν αποδείξει, ότι είναι ανυπόστατος και ψευδής η τοιαύτη τυραννική εξουσία και μοναρχία του Πάπα. και ταύτης ως επισφαλούς αρχής αναιρεθείσης, θέλουν συναναιρεθή επομένως και μετ’ ευκολίας και όσα εκ ταύτης της αρχής αναφύονται και παραβλαστάνουσι της κακοδοξίας τα ζιζάνια…..» (Ρωμανίδη Ι. ως ανωτέρω, σελ. 433-434). «….. Όταν δε πάλιν λέγουσιν οι Παπισταί, ότι μόνου του Πέτρου εδόθη η προστασία και η κυβέρνησις της οικουμένης, τους αποκρινόμεθα, ότι ψεύδονται…..» (σελ. 437). «….. Αλλά, καθώς είπομεν, όχι μόνον τα δόγματα της ευσεβούς πίστεως, αλλά και τας παραδόσεις και τάξεις της Εκκλησίας ανέτρεψαν και διέφθειραν οι κατά πάντακαινοτομούντες Λατίνοι, εναντιούμενοι και τη ευαγγελική διδασκαλία και τοις αποστολικοίς κανόσι και εις τας ιεράς Συνόδους και απλώς ειπείν εις τους Πατέρας της Εκκλησίας και τας εξ αρχής φυλαττομένας παρ’ ημών πάντων των ευσεβών παραδόσεις της Εκκλησίας….. Όθεν και συμβουλεύομεν πατρικώς και πνευματικώς όλους….. να απέχετε μακράν από τας καινοτομίας και τους νεωτερισμούς των Λατίνων, οι οποίοι δεν άφησαν κανένα δόγμα και μυστήριον και παράδοσιν της Εκκλησίας οπού να μην το φθείρουν και να το νοθεύσουν…..» (σελ. 486-487).

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1838

Εγκύκλιος κατά των λατινικών καινοτομιών:

«….. Αλλ’ ήδη πάλιν με υπερβάλλουσαν της ψυχής μας λύπην ενωτισθέντες τα κατά Συρίαν, Αίγυπτον και Παλαιστίνην ραδιουργήματα και τα κατά της Ορθοδοξίας επιβουλεύματα των της πλάνης του Παπισμού οπαδών….. και ούτω να προφυλάξωμεν τους αληθώς ευσεβείς από της εωσφορικής πλάνης αυτών και τα γνήσια τέκνα της ανατολικής Εκκλησίας από τας βλασφημίας του Παπισμού. Καθότι η ακόρεστος λύσσα του Παπισμού, η προς απάτην και προσηλιτισμόν τα πάντα μηχανωμένη, αφίησιν απολύτους, κατά πονηρίαν και πάντη ελευθέρους τους αφ’ εκάστης Εκκλησίας τον Παπισμόν εναγκαλιζομένους…..» (Ρωμανίδη Ι. ως ανωτέρω, σελ. 534-535). «….. Διότι ο παρ’ αυτών θεοποιούμενος Πάπας, εν πρώτοις βλασφημών καιρίως κατά της υπερθέου Τριάδος, κακώς πρεσβεύει, ότι το Πνεύμα το άγιον εκπορεύεται εκ του Πατρός «και εκ του Υιού», παρεισάγων ούτω δυο αρχάς εις την άναρχον Θεότητα, όπερ εστίν εναντίον όλως εις το εξ αυτού του ουρανίου στόματος του Κυρίου….. Φρονούσι κακώς περί του πρωτείου και της αναμαρτησίας του Πάπα…..» (537-538). «….. Προς δε τους όπώς ποτε εξολισθήσαντας και εκτραχηλισθέντας εις τον θεοστυγή Κατολικισμόν και εξαπατηθέντας παρά των λαοπλάνων και δολερών αποτείνοντες τον λόγον, συμβουλεύομεν ίνα επιστρέψωσιν εις την πατροπαράδοτον αυτών ευσέβειαν και Ορθοδοξίαν…..» (ως ανωτέρω, σελ. 544).

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1848

Καταδίκη της αίρεσης του Παπισμού (σε μετάφραση):

«….. 4. Από αυτές τις εξαπλωμένες σε μεγάλο μέρος της οικουμένης (για λόγους που γνωρίζει ο Κύριος) αιρέσεις, ήταν παλιότερα ο Αρειανισμός, ενώ σήμερα είναι και ο Παπισμός….. 5. Η καινούργια ιδέα, «ότι το Πνεύμα το άγιο εκπορεύεται από τον Πατέρα και από τον Υιό», ενάντια στη ρητή δήλωση του Κυρίου μας….. και ….. ια΄. επειδή υποβλήθηκε στο ανάθεμα, ως καινοτομία και επαύξηση του Συμβόλου, στην ογδόη οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία συγκροτήθηκε για την ειρήνη μεταξύ των ανατολικών και των δυτικών Εκκλησιών….. Γι’ αυτό….. η ιδέα αυτή φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της αποκλίνουσας διδασκαλίας, τα οποία προκύπτουν από τη φύση και τα γνωρίσματά της. Και επειδή κάθε αποκλίνουσα διδασκαλία, που θίγει το καθολικό φρόνημα περί της Αγίας Τριάδας και της προέλευσης των θείων προσώπων, και μάλιστα την ίδια την ύπαρξη του παναγίου Πνεύματος, είναι και λέγεται αίρεση και εκείνοι που σκέπτονται έτσι είναι και λέγονται αιρετικοί (κατά την απόφαση του αγίου Δαμάσου, Πάπα της Ρώμης, «αν κάποιος σωστά φρονήσει για τον Πατέρα και τον Υιό αλλά εσφαλμένα για το Άγιο Πνεύμα, είναι αιρετικός» (MPL 13. 363), γι’ αυτό η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, ακολουθώντας τα ίχνη των αγίων Πατέρων, ανατολικών και δυτικών, κήρυξε παλιότερα την εποχή των Πατέρων μας και κηρύττει πάλι σήμερα μέσω της Συνόδου, ότι η προαναφερόμενη καινούργια ιδέα, ότι το άγιο Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό, είναι ουσιωδώς αίρεση και οι οπαδοί της οποιοιδήποτε και αν είναι, είναι αιρετικοί, σύμφωνα με την προαναφερόμενη συνοδική απόφαση του αγιότατου Πάπα Δαμάσου και οι συνάξεις τους είναι αιρετικές και κάθε πνευματική και θρησκευτική κοινωνία των Ορθοδόξων τέκνων της Καθολικής Εκκλησίας με αυτούς είναι παράνομη, ιδιαίτερα μάλιστα με την ισχύ του εβδόμου κανόνα της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου….. 6…… Αύτη η αίρεσιςλαμβάνοντας και επισημότητα στην Εκκλησία, έλαβε ως διακριτικό το όνομαΠαπισμός. ….8. Ακόμη και γι’ αυτό δεν έπαυσε ο Παπισμός να ενοχλεί την ήσυχη Εκκλησία του Θεού, αλλά αποστέλλοντας παντού τους λεγόμενους μισσιονάριους….. Παρ’ όλα αυτά, οι Παπιστές δεν έπαυσαν μέχρι σήμερα ούτε θα παύσουν, σύμφωνα με τη συνήθειά τους, να επιτίθενται κατά της Ορθοδοξίας….. 16. …. Από αυτό φαντασθήκαμε σε τι απερίγραπτο λαβύρινθο βλάβης και αδιέξοδο κυκεώνα έριξε ο Παπισμός ακόμη και τους πιο συνετούς και ευλαβείς επισκόπους της Ρωμαϊκής Εκκλησίας….. ότι και στην Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία συνέβη ό,τι γνωρίζει ότι έχει συμβεί και στην Εκκλησία της Ρώμης μετά τον Παπισμό, δηλαδή πλήρης αλλοίωση σε όλα τα μυστήρια από σχολαστική ταχυδακτυλουργία….. 20….. Όλοι λοιπόν οι καινοτόμοι, είτε με αίρεση είτε με σχίσμα ενδύθηκαν με τη θέλησή τους, σύμφωνα με τον ψαλμωδό, «κατάρα για ρούχο», είτε έτυχε να είναι Πάπες είτε Πατριάρχες είτε Κληρικοί είτε Λαϊκοί….. 22…… Ας συναισθανθούμε στις ψυχές μας το αμοιβαίο αίσθημα του πόνου της μητέρας που αγαπά τα παιδιά της και των παιδιών που αγαπούν την μητέρα τους, όταν οι λυκόφρονες άνδρες και ψυχοκάπηλοι προσπαθούν και μεθοδεύουν ή εκείνη να πιάσουν αιχμάλωτη ή αυτά να αρπάξουν σαν αρνιά από τις μητέρες τους.….». Στη Σύνοδο αυτή παρέστησαν οι Πατριάρχες: Κων/πόλεως Άνθιμος ΣΤ΄, Αλεξανδρείας Ιερόθεος Β΄, Αντιοχείας Μεθόδιος και Ιεροσολύμων Κύριλλος Β΄. (Καρμίρη Ι. Τα δογματικά και συμβολικά….. τ. Β΄, σελ. 902-925).

ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ 1895

Επιστολή της Συνόδου στον Ρώμης Λέοντα ΙΓ΄:

«….. Η Δυτική Εκκλησία από του δεκάτου αιώνος και εντεύθεν ποικίλας και ξένας και αιρετικάς διδασκαλίας και καινοτομίας παρεισήγαγεν ….. και ούτωαπεσχίσθη και απεμακρύνθη από της αληθινής και Ορθοδόξου Εκκλησίας….. (η οποία) διακαώς επιποθεί την ένωσιν των Εκκλησιών (υπό την προϋπόθεσιν) ο της Ρώμης επίσκοπος (να) αποτινάξη άπαξ δια παντός τον ορμαθόν των….. ευαγγελικών νεωτερισμών, των και προκαλεσάντων την λυπηράν διαίρεσιν των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως και επανέλθη εις το έδαφος των αγίων επτά Οικ. Συνόδων….. Επί τω ιερώ σκοπώ της ενώσεως η Ανατολική Ορθόδοξος Εκκλησία εστίν ετοίμη αποδέξασθαι ολοψύχως, ει τυχόν παρέφθειρεν ή μη κατέχοι, παν ό,τι προ του ενάτου αιώνος ωμολόγουν ομοφώνως ή τε Ανατολική και ηΔυτική Εκκλησία….(η οποία) διέστρεψεν αυτά δια των ποικίλων νεωτερισμών, τότε και τοις νηπίοις δήλον, ότι η φυσικωτέρα οδός προς την ένωσίν εστιν ηεπάνοδος της Δυτικής Εκκλησίας εις το αρχαίον δογματικόν και διοικητικόν καθεστώς…..» (Ι. Καρμίρη. Τα Δογματικά….. τ. ΙΙ).

10.11.15 

Ι. ΚΑΡΔΑΣΗΣ

https://fdathanasiou.wordpress.com

“Πάμε κατά κρημνού, θα σωθούμε μόνο αν μετανοήσουμε”

Kατά κρημνού πάμε, αδελφοί μου. Kατά κρημνού η γυναίκα, κατά κρημνού ο άνδρας, κατά κρημνού το παιδί, κατά κρημνού ο παπάς, κατά κρημνού οι λαϊκοί, κατά κρημνού οι δεξιοί, κατά κρημνού οι αριστεροί, κατά κρημνού οι πάντες.

Πως τα κατώρθωσε ο διάβολος, στον εικοστό αιώνα που ζούμε, να κάνει ένα τεράστιο βράχο, χειρότερο από κάθε άλλο, και πάνω σ’ αυτόν δεν έβαλε πλέον ένα άτομο ή μια οικογένεια, αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Aν είχαμε καρδιά και φιλότιμο, δεν θα διασκεδάζαμε. Γιατί από ώρα σε ώρα έρχεται το κακό. Δεν είμαι προφήτης ούτε υιός προφήτου· αμαρτωλός άνθρωπος σαν κ’ εσάς είμαι. Aλλά πιστεύω στο Eυαγγέλιο, πιστεύω στην Aποκάλυψη. Kαι βλέπω, ότι από ώρα σε ώρα θα χτυπήσουν οι σειρήνες και θα σημάνουν οι νεκρικές καμπάνες. Mέσα σε μια ώρα θ’ αδειάσει η Aθήνα. Kι όσοι προλάβουν θα πάνε μέσα στα σπήλαια. Aυτή θα είναι η μεγάλη περιπέτεια. Tα άλλα που περάσαμε ήταν κουφέττα.

Ένα βήμα χρειάζεται ακόμα και θα τους δώσει όλους ο διάβολος μια σπρωξιά. K’ εκεί κάτω που θα βρεθούν, δεν θα είναι η φωτιά των Σοδόμων και της Γομόρρας, αλλά ατομικές βόμβες. Aυτές θα κάνουν απέραντη καταστροφή. Λέει μια προφητεία· Θ’ αραιώσει η γη. θα περπατάς εκατό χιλιόμετρα, για να βρεις έναν άνθρωπο, κι αυτός δεν θα είναι ισορροπημένος.

Kατά κρημνού λοιπόν ολόκληρη η ανθρωπότης.

H μια αγέλη των ανθρώπων έχει επί κεφαλής τον Iούδα. H άλλη έχει επί κεφαλής τον φιλόσοφο Eπίκουρο. H άλλη την υπερηφάνεια. Kαι όλες μαζί την καταστροφή.

Ποιός θα μας σώσει; Tο Eυαγγέλιο λέει· θα σωθούμε, μόνο αν μετανοήσουμε. Oλοι μας, μικροί και μεγάλοι, όλων των αποχρώσεων και των ιδεολογιών, να πέσουμε στα πόδια του Eσταυρωμένου και με δάκρυα στα μάτια και με προσευχή να ζητήσουμε το έλεός Tου. Nα πούμε κ’ εμείς σαν το ληστή, το «Mνήσθητί μου, Kύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου» (Λουκ, 23,42). Mόνο η νινευϊτική μετάνοια θα μας σώσει τις τελευταίες αυτές στιγμές.

Διαβάστε τον Σολομώντα. Kαύσατε τα βιβλία του διαβόλου, που γέμισαν τα σπίτια σας. Πουλήστε το πουκάμισό σας για ν’ αγοράσετε την αγία Γραφή.

O προφήτης Σολομών λέει, ότι υπάρχει ένας δρόμος που φαίνεται ευχάριστος στην αρχή. Δεξιά βιολιά, αριστερά λουλούδια, παρακάτω χοροί και διασκεδάσεις. Δρόμος ίσιος, άνετος και ωραίος. Aλλά το τέλος η φρίκη της κολάσεως.

Aδελφοί μου, μη παίρνετε το δρόμο της ατιμίας, της φιλοχρηματίας, της σαρκός. Oχι, μη απατάσθε, μη παίρνετε το δρόμο του διαβόλου. Oσα καλά και αν σας τάξει, το τέλος είναι συμφορά και κόλαση.

Aδέλφια μου, πάρτε το δρόμο το στενό, τον ανηφορικό, το δρόμο του Γολγοθά, το δρόμο που βάδισε ο Xριστός, το δρόμο της πενίας και του καθήκοντος, για να οδηγηθείτε με ασφάλεια στην αγκαλιά του Θεού, «όπου ήχος καθαρός εορταζόντων και βοώντων απαύστως· Kύριε, δόξα σοι».

† O Φλωρίνης, Πρεσπών & Eορδαίας

Aυγουστίνος – Aθήναι 1961

 http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Ο Οικουμενισμός τσάκισε το Ορθόδοξο Ομολογιακό φρόνημα!

Σε καιρούς διωγμού και κατατρεγμού και μαρτυρίου και θανάτου οφείλουμε να ομολογούμε και να υπερασπιζόμαστε αυτά που αγαπάμε. Την πίστη μας οφείλουμε να ομολογούμε και να διακηρύττουμε με σθένος. 

Παρακολουθώ πoλλές φορές έκπληκτος το ιδεολογικὸ πάθος, την προσπάθεια να κατακρημνίσουμε όσα μας στήριξαν μέσα στους αιώνες, τον χλευασμό και την ειρωνεία και την ισοπεδωτικὴ απλούστευση των πάντων. Τον διωγμό και κατατρεγμό της Εκκλησίας. Έτσι απροκάλυπτα επιχειρείται η διαγραφή της μνήμης, η διαστροφὴ και αντιστροφή της αλήθειας, στο όνομα ενὸς αχαλίνωτου προοδευτισμού και ενὸς δυτικότροπου, ιδεολογικού ορθολογισμού. Κι όλοι εμείς παρακολουθούμε αμήχανοι κι άλλοι 

πολλοί συνεργούντες σ’ αυτό το μένος του ευτελισμού της ζωής μας, μέσα από ασχημονούντες εν πολλοίς, που προκαλούν συγχρόνως τόσο το δημόσιο αίσθημα όσο και την ιστορία, επιχειρούντες στην ουσία να υπονομεύσουν και διαλύσουν το Ορθόδοξο εν Χριστώ φρόνημα.

Μέσα στην ταραχή ζούμε και στη σύγχυση, μέσα σ’ ένα αίσθημα πως όλα ολισθαίνουν προς το κακό, με την παιδεία μας να έχει οδηγηθεί εκεί που την οδηγήσαμε, με τα ανεξάντλητα πάθη μας, με την εξαθλίωση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με τη λεηλατημένη προ πολλού γλώσσα και άλλα πολλά. Κι όλοι εμείς εν σιωπή, όταν όλοι οι άλλοι φωνασκούν και διακηρύττουν το τέλος όσων αγαπήσαμε, με την πατρίδα μας να έχει καταστεί προ πολλού «το μέγα και απέραντον ερείπιον», για να θυμηθούμε και τον νεομάρτυρα του Χριστού Ιωάννη Καποδίστρια.

Κι όμως θα πρέπει να θυμόμαστε και εκείνο του αποστόλου Παύλου «Ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις, ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτῳ, ούτω και η χάρις βασιλεύση διά δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ. 5, 20-21). Μέσα στη χάρη του Πνεύματος Αγίου τελεί η άκτιστος Εκκλησία του Χριστού, ως τόπος μυστικός αγιασμού και σωτηρίας. Διά τούτο οφείλουμε να ομολογούμε Χριστὸν Εσταυρωμένο, «την πρώτη και υστερνή μας αγάπη», όπως έλεγε ο άγιος Πορφύριος.

Και σκέφτομαι και πάλι εκείνο το παράπονο τού Παπαδιαμάντη: «Εκ της παρούσης ημών γενεάς τίς ἠμύνθη περί πάτρης; Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαίπωρου ωρφανισμένου Γένους, του “στειρεύοντος και ητεκνωμένου δεινώς σήμερον”; … Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείροντος τὸ φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το ἔθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας. Τίς ημύνθη περί πάτρης;» («Οιωνός», Άπαντα, Ε΄, σσ. 253-254).

Καιρός, λοιπόν, ομολογίας. Ομολογίας πρωτίστως Χριστού. Και υπεράσπισης της πατρίδος ημών. Μακράν των αστόργων πολλές φορές πολιτικών, και όλων εκείνων που διαφθείρουν το φρόνημα και εκφυλίζουν το έθνος, όπως έγραφε ο κυρ Αλέξανδρος το 1896. Την Ελληνική εν Χριστώ Ιησού Ορθόδοξη πατρίδα μας οφείλουμε να αγαπήσουμε. Τον έρωτά μας να καταθέτουμε, όπως έκαναν οι μάρτυρες και οι ήρωές μας μέσα στους αιώνες. Εν καρτερία και υπομονή, αλλά και με παρρησία.

Οι άγριοι αυτοί καιροὶ επιβάλλουν την δημόσια ομολογία. Δεν είναι τυχαίο που στην Ευχαριστιακή Σύναξη, αμέσως μετά την επίκληση του Παναγίου Πνεύματος και τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, η σκέψη μας και η αναφορά μας εγγίζει όσους υπηρέτησαν το έργο της «θείας οικονομίας»: «Έτι προσφέρομέν σοι την λογικήν ταύτην λατρείαν υπέρ των εν πίστει αναπαυσαμένων Προπατόρων, Πατέρων, Πατριαρχών, Προφητών, Αποστόλων, Kηρύκων, Eυαγγελιστών, Mαρτύρων, Ομολογητών, Εγκρατευτών, και παντός πνεύματος δικαίου εν πίστει τετελειωμένου».

Καιρός, λοιπόν, ομολογίας. Που είναι πρωτίστως και εξόχως ομολογία Χριστού. Αυτό εξάλλου υπέδειξε και ο Κύριος στους μαθητές Του και σε όλους μας: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς· όστις δ᾿ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 32-33)

Ομολογούντες, λοιπόν, Χριστόν Εσταυρωμένον θα εισέλθουμε στον τόπο της χαράς και της σωτηρίας και της Χάριτος και ευλογίας.

Γράφει ο Νίκος Ορφανίδης

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΙ

Η Ευρώπη είναι αίρεση.

Η χριστιανική αίρεση είναι χειρότερη από την ειδωλολατρία.

Επειδή η εμπειρία επιβεβαίωσε πως είναι πιο εύκολο να πάρουμε με το μέρος του Χριστού τους ειδωλολάτρες παρά τους αιρετικούς.

Μέχρι τη στιγμή που εμείς θα ονομαζόμαστε Ορθόδοξοι δεν είναι καλό να έχουμε τους αιρετικούς για παράδειγμα.

Η αποστολή των ορθόδοξων λαών δεν είναι να τρέμουν μπροστά στους αιρετικούς λαούς, αλλά αποστολή τους είναι να τους φέρουν στο σωστό δρόμο.

Στην εποχή μας αποσυντίθεται και σαπίζει ό,τι είναι αιρετικό.

Ας ξεσηκωθούν οι ορθόδοξοι λαοί και ας παίξουν δυνατά τις σάλπιγγες στους αιρετικούς για να επιστρέψουν στην αλήθεια και στην τιμιότητα. 

Αυτό είναι το αποστολικό έργο του καιρού μας.

Αν θα το κάνουμε αυτό, θα μας ευλογήσει ο Χριστός, ο Θεός μας, στον οποίο ας είναι η δόξα, εις τους αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΕΠΣΚΟΠΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ 1956

ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

http://apotixisi.blogspot.gr

Εάν είχαμε λίγη συναίσθηση το ποιοι είμαστε και για που προοριζόμασταν…

Ενθυμούμενοι τα λόγια του ίδιου του Κυρίου 

που μας προτρέπει:

«Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» ζητούμε από τους Αγίου μας, οι οποίοι έχουνε παρρησία στον Θεό να μεσιτεύσουν και για εμάς. Να κάνουνε κάποιο θαύμα, να μας απαλύνουνε τον πόνο, να μας θεραπεύσουν.

Οι πιο πολλοί από εμάς ζητούμε θαύμα. Ένα σημείο με το οποίο θα δούμε την ίαση του σώματος, του δικού μας ή κάποιου αγαπημένου μας προσώπου. Ζητούμε θαύμα ώστε η επίγεια ζωή μας να συνεχιστεί χωρίς πόνο, χωρίς αρρώστια, χωρίς σταυρό.

Ζητούμε κάτι το οποίο εάν μας δοθεί μπορεί τώρα να μας βγάλει από τον πόνο και την αγωνία αλλά τελικά μπορεί να «εμποδίσει» την σωτηρία μας. Ζητούμε κάτι το οποίο όσο σημαντικό κι αν είναι τώρα να απαλλαγούμε από αυτό ίσως για το «μετά» αποβεί αυτή η εμμονή μας μοιραία. Ποιο μετά; Το μετά του θανάτου.

Διότι ακόμα και εμείς που είμαστε υγιείς σίγουρα θα πεθάνουμε. Και δεν το λέγω αυτό ώστε να παραιτηθούμε από την ζωή. Και να περιμένουμε με σταυρωμένα χέρια τον θάνατο. Αντιθέτως. Η συναίσθηση ότι αυτή η ζωή είναι παροδική και εφήμερη θα μας κάνει να την εκτιμήσουμε όπως πρέπει. Θα μας κάνει να δούμε την ζωή μας στην πραγματική της διάσταση. Στο ότι δηλαδή, ζούμε όχι απλά για να πεθάνουμε. Δεν ερχόμαστε σ’αυτήν την ζωή και για πονάμε και να υποφέρουμε. Ζούμε ώστε να φτάσουμε στην Αγάπη με κάθε κόστος. Να την κατακτήσουμε και να κατακτηθούμε από αυτήν. Γεννιόμαστε άνθρωποι με σκοπό την Θεανθρωπία, την Αγιότητα.

Ίσως πονούμε λοιπόν. Πονούμε πολύ. Και θέλουμε πάσι θυσία να ξεμπερδέψουμε από τον πόνο αυτό. Όμως ας σκεφτούμε λίγο αδελφοί μου. Ας σκεφτούμε εάν ο πόνος αυτός, ο σταυρός αυτός που κουβαλούμε σήμερα όποια μορφή κι αν έχει, μας έχει ωφελήσει ή όχι.

Μας έφερε πιο κοντά στον Θεό; Μας έκανε να ζούμε με μετάνοια, με προσευχή, με μυστηριακή ζωή; Εάν ναι, τότε η δοκιμασία αυτή, τότε ο πόνος αυτός είναι τελικά ο μέγας ευεργέτης μας, είναι αυτός ο οποίος μας απάλλαξε από την αμετανοησία, την αδιαφορία και την άνομη ζωή που πιθανότατα είχαμε όταν ήμασταν υγιείς. Είναι ο μεγάλος δάσκαλος της ζωή μας. Είναι ο πιο σπουδαίος μας φίλος.

Δηλαδή, θα ρωτήσει κάποιος, να μην ζητώ από τον Θεό, από τον Άγιο Λουκά να γίνω καλά;

Δεν θα απαντήσω εγώ. Θα απαντήσει ο ίδιος ο Χριστός: «Ζητείται πρώτον την Βασιλεία του Θεού και πάντα ταύτα προστεθίσεται ημίν».

Να ζητάμε λοιπόν από τον Θεό, ομως πρώτα, πάνω απ΄όλα να ζητούμε την Βασιλεία Του.

Ποιος όμως από εμάς ζητά πάνω απ’όλα την σωτηρία του και όχι την υγεία του σώματός του;

Ποιος από εμάς τολμά να πει: Κύριε, σώσε με. Κύριε σώσε με ότι κι αν μου στοιχίσει;

Είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε τον σταυρό μας; Να βάλουμε το εγώ μας πάνω στον σταυρό όποια μορφή κι αν έχει αυτός… Του πόνου, της απόρριψης, της προδοσίας, της πικρής καθημερινότητας;

Ποιοι είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε τον σταυρό μας ως μέσο καθαγιασμού;

Ποιοι είμαστε έτοιμοι να μιμηθούμε όλους αυτούς τους Αγίους που λέμε ότι αγαπάμε και τιμούμε; Για να δούμε τα συναξάρια τους. Την ιστορία του καθενός. Όλοι τους, σήκωσαν τον σταυρό τους. Κάνανε την εξορία, σπίτι τους, κάνανε τον πόνο τους, χαρά τους, κάνανε τις πληγές τους από τα μαρτύρια τα τρόπαιά τους, κάνανε τον θάνατό τους, ένα πανηγύρι.

Εάν ο νούς μας αδελφοί μου σταματά μόνο σ’αυτήν την ζωή, ίσως είναι δικαιολογημένη ακόμα και η απελπισία μας όταν μία δοκιμασία έρχεται απρόσμενα στην προγραμματισμένη μας ζωή. Όμως ο άνθρωπος θα πρέπει να ξεπερνά αυτή την ζωή, να μην μένει σ’αυτή την πεπερασμένη κατάσταση. Γιατί; Διότι ο άνθρωπος, η ύπαρξή μας πλέον λόγο του Χριστού ξεπερνά αυτήν την ζωή. Ξεπερνά τον θάνατο και την φθορά, ξεπερνά το τώρα και χάνεται στο άπειρο του Θεού.

Γι’αυτό και ο άνθρωπος που δεν βλέπει το τέλος στον θάνατο, ελπίζει. Ελπίζει όχι στην αποκατάσταση αυτής της ζωής, ή στην καλυτέρευση της κατάστασής του, δεν ελπίζει ότι δεν θα πεθάνει ποτέ…αλλά ελπίζει στο «μετά» του θανάτου. Εκεί βρίσκεται η πηγή της ελπίδος του. Εκεί αναζητά την λύτρωσή του. Στον Χριστό. Όχι σ’ έναν Χριστό που θα φέρει εφήμερη χαρά, φθαρτά αγαθά, μία επίγεια ανταμοιβή για την αφοσίωσή μας ή μία επίγεια δικαιοσύνη (που κάποιοι λανθασμένα επικαλούνται) για τις αδικίες που έχουν υποστεί από τους άλλους. Λέγοντας, θα το βρεις από τον Θεό κτλ. Λες και ο Θεός είναι σαν και εμάς εμπαθείς, υποχείριο των μικροτήτων μας.

Όχι. Δεν θα πρέπει να ελπίζει ο χριστιανός σε θεϊκά ρουσφέτια, σ’έναν Θεό που θα ικανοποιεί τις δικές του ιδιοτροπίες, τα δικά του «θέλω».

Ο άνθρωπος εάν καταλάβει ότι είναι αιώνιος θα πάψει να γογγύζει, θα πάψει να διαμαρτύρεται. Υπομένει γιατί ξέρει καλά ότι όλα αυτά κάποτε θα περάσουν. Ξέρει καλά ότι όλα κάποτε θα τελειώσουν. Και εκεί στο τέλος, μάλλον σ’αυτό που θεωρεί τέλος ο κόσμος, δηλαδή τον θάνατο, θα αρχίσει η αιωνιότητα.

Εάν είχαμε λίγη συναίσθηση το ποιοι είμαστε και για που προοριζόμασταν θα παύαμε τα «γιατί θεέ μου σε μένα», «έως πότε», «φτάνει πια»!

Αλλά θα λέγαμε αυτό που είπε μία κοπέλα που οι γιατροί πλέον τις είχαν δώσει μερικές μέρες ζωής.

Θέλω να ζήσω, είπε στον ιερέα που ζήτησε να δει. Αλλά δεν ήλθα εδώ πάτερ για να μου το επιβεβαιώσετε. Δεν ήλθα εδώ για να μου υποσχεθείτε κάποιο θαύμα ότι όλα θα περάσουν και θα γίνω καλά.

Ήλθα για να με βοηθήσετε να φύγω έτοιμη από αυτόν τον κόσμο. Ο ιερέας λοιπόν σαστισμένος την ρώτησε: Καλά μέσα στη δοκιμασία σου, δεν ρωτάς ποτέ «γιατί σε μένα, Θεέ μου;» -Δεν σας καταλαβαίνω, πάτερ, είπε η κοπέλα αυτή. Εγώ ρωτώ «γιατί όχι και σε εμένα; Και περιμένω πλέον όχι τον θάνατό μου· προσδοκώ τον φωτισμό μου».

Δεν είναι το μείζον να ζήσουμε.Το μείζον είναι να ζήσουμε με τον Χριστό, δια του Χριστού. Και αυτό μας καλούν με το παράδειγμά τους οι Άγιοι. Να ζήσουμε μέσα στο Κάλλος μιας αιωνιότητας που μας προσφέρεται από τώρα. Αρκεί να ζήσουμε αυτήν την ζωή χριστομίμητα.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

https://simeiakairwn.wordpress.com

Στην μέλλουσα κρίση θα κριθούν εκείνοι που δεν υπάκουσαν στο Λόγο του Θεού

Και θα είναι ανεκτότερη η γη των Σοδόμων και της Γομόρας από ό, τι η ημέρα της κρίσεως για αυτούς (Ματθ. 10,14-15), Πρόσεξε! Στην τελική κρίση θα σου ζητηθεί λόγος για το τι έκανες με τους λόγους τον Θεού, για το αν τους υπάκουσες και υιοθέτησες, αν χαιρόσουν ή ντρεπόσουν γι’αυτούς. Αν ντρεπόσουν γι’ αυτούς, και ο Θεός θα ντραπεί για σένα «όταν έλθει εν τη δόξη του Πατρός Αυτού μετά των αγγέλων των αγίων» (Μαρκ. 8,38). 

Λίγες είναι οι λέξεις των ανθρώπων που δεν είναι έρημες και κενές, γι’ αυτό και είναι λίγες εκείνες για τις οποίες δεν θα κριθούμε (Ματθ. 12,36).

Για να αποφύγει αυτό ο άνθρωπος πρέπει να μελετήσει και να μάθει τα λόγια του Θεού από την αγία Γραφή, να τα οικειοποιηθεί. 

Γιατί γι’ αυτό το λόγο ο Θεός τα ανακοίνωσε στους ανθρώπους, για να τα κάνουν κτήμα τους και μέσω αυτών να κάνουν δική τους και την ίδια την Αλήθεια του Θεού.

Σε κάθε λόγο του Σωτηρος υπάρχει περισσότερη αιωνιότητα και αφθαρσία, απ’ ό,τι σ’ολόκληρο τον ουρανό και σ’ ολόκληρη τη γη με ολόκληρη την ιστορία τους. Γι ’αυτό ο Κύριος είπε: «…Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσιν» (Ματθ. 24,35). Αυτό σημαίνει ότι στους λόγους του Σωτήρος υπάρχει ο Θεός και κάθε τι θεϊκό, γι ’αυτό δε θα παρέλθουν. Ο άνθρωπος που τους οικειοποιείται γίνεται πιο άφθαρτος από τον ουρανό και τη γη, γιατί μέσα σ’αυτούς υπάρχει μία δύναμη που κάνει τον άνθρωπο αθάνατο και αιώνιο. Η εκμάθηση των λόγων του Θεού και η εκπλήρωσή τους κάνει τον άνθρωπο-συγγενή του Κυρίου. 

Αυτός ο Ίδιος το δήλωσε όταν είπε: «…Μήτηρ μου και αδελφή μου ουτοι εισίν οι τον λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες» (Λουκ. 8,21). Τούτο σημαίνει: Ακούς, διαβάζεις τον λόγο του Θεού; Είσαι κατά το ήμισυ αδελφός του Χριστού. Τον εκτελείς; Είσαι ολόκληρος αδελφός του Θεού. Και αυτό είναι χαρά και προνόμιο μεγαλύτερο και από τα αγγελικά προνόμια. Με την μελέτη της Αγίας Γραφής η ψυχή ξεχειλίζει από μία μακαριότητα που δεν μοιάζει με τίποτα το γήινο. Ο Σωτήρας αυτήν εννοούσε όταν είπε: «…Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγο του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» (Λουκ. 11,28).

http://agiosgeorgiosthivas.blogspot.gr

PAPILOMA «Η ΚΑΤΑΡΑ» ΤΗΣ ΔΙΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

«Τότε ο Φαραώ έστειλε βιαστικά και κάλεσε το Μωυσή και τον Ααρών και τους είπε: Αμάρτησα στον Κύριο, το Θεό σας, και σε εσάς. Συγχωρήστε κι αυτή τη φορά την αμαρτία μου και παρακαλέστε τον Κύριο, το Θεό σας, να διώξει μακριά μου ετούτο το θανατηφόρο πλήγμα». (Έξοδος 10: 16,17)

Όταν ο άνθρωπος θεώρησε τον εαυτό του ανώτερο από τον Θεό, εφεύρε τα προφυλακτικά και πίστεψε στην «ελευθερία» των διαστροφών του. Τότε ο Θεός «κοίταξε» προς τον άνθρωπο και τότε ήρθε μια καινούργια πληγή χειρότερη από του υιό του AIDS : «Καλωσήρθατε» στο Papilloma!

Η λέξη Papilloma παράγεται από τα συνθετικά papilla, (λατινικήλέξη που σημαίνει θηλή, προστομίδα) και το oma. Το Papilloma είναι ένας σεξουαλικά μεταδιδόμενος θανατηφόρος ιός, ο οποίος μεταδίδεται και με οποιοδήποτε προφυλάκτικό και να φορέσει κάποιος και κατά κύριο λόγο μολύνει τους LGBT, (ομοφυλόφιλους). Ακόμα δεν είναι πολύ γνωστός στις δυτικές χώρες αλλά διαδίδεται τάχιστα.

Ο υιός αυτό δημιουργήθηκε με τέτοιον τρόπο έτσι ώστε να εξαπλώνεται όχι μόνο με την συνουσία, (ο άνθρωπος θεώρησε ότι μπορεί να προφυλάσσεται με τα προφυλακτικά), αλλά με μια απλή επαφή του δέρματος με δέρμα, προκαλώντας τον HPV, (Human Papilloma Virus).

Οι παράγοντες κινδύνου για την μετάδοση του είναι κατ αρχήν παρόμιοι και με άλλες σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες εδώ όμως είναι πολύ περισσότεροι. Οι πιο επιρρεπείς είναι οι σεξουαλικά ενεργοί νέοι άνθρωποι που πάνε με πολλούς συντρόφους και κυρίως οι ομοφυλλόφυλλοι.

Οι φωτογραφίες που σας δείχνουμε είναι αρκετά παραστατικές για να κατανοήσουμε την σοβαρότητα αυτής της ασθένειας που σαν τις πληγές του Φαραώ έχει ενσκήψει στην ανθρωπότητα που αρέσκεται σε διάφορες διαστροφές και ομοφυλοφιλικές πρακτικές.

Και ενώ η «προοδευτική» μας κοινωνία ενθαρύνει την σεξουαλική «ελευθερία» και την αλλαγή φύλου λέγοντας στους άντρες «να το κόψουν», με τον ιό HPV το «κόψιμο» θα γίνει για εντελώς διαφορετικούς λόγους από την «αλλαγή φύλου» και έτσι το «αντίο προφυλακτικά», ή «να εξασκείστε στο ασφαλές σεξ», είναι η τραγική ματαιοδοξία στην τιμωρίας αυτής της φρικτής ασθένειας.

Αυτή η ασθένεια είναι πολύ πιο δυνατή από άλλες παρόμοιες ασθένειες. Θα έλεγε κανείς ότι είναι η «ISIS» των ασθενειών. Προκαλείται από το συνδιασμό πολλών διαφορετικών ιών οι οποίοι ενωμένοι επιτίθενται το δέρμα με τον χειρότερο τρόπο. Προσβάλλει περιοχές όπως το στόμα, ο λαιμός, ο τράχηλος και άλλες περιοχές.

Το χειρότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται.Μπορεί να περάσει αρκετός χρόνος για την εκδήλωση των συμπτωμάτων με το πιο βασικό σύμπτωμα της τα κονδυλώματα. Στην πραγματικότητα είναι μια ομάδα περισσότερων από 150 ιών που συναντιούνται μαζί, σχεδόν σαν να έχεις μια συνάντηση πολλών… συγγενών σε ένα και μόνο μέρος.

Ένας παγκοσμίου φήμης ειδικός δερματολόγος, ο Dr Anthony Gaspari, από το Πανεπιστήμιου του Maryland, ταξίδεψε στην Ινδονησία με σκοπό να εξετάσει και να διαγνώσει έναν ασθενή ονόματι Dede και την περίεργη περίπτωσή του. Στην περίπτωση του ο υιός είχε προχωρήσει πολύ και ο Dede έμοιαζε κυριολεκτικά με φλοιό δέντρου. Ο Dr Anthony Gaspari πήρε μαζί του δείγματα για εξέταση βιοψίας στις ΗΠΑ και πιστεύει ότι έχει εντοπίσει την πάθηση του Dede ως (HPV), δηλαδή ως ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων, σε συνδυασμό με μια σπάνια γενετική βλάβη. Η ακόρεστη σεξουαλική ικανοποίηση, η βασική αιτία δημιουργίας του.

Νοσηροί εγκέφαλοι της εποχής μας που σπρώχνουν τον άνθρωπο στον όλεθρο.

«Εως πότε αμαρτωλοί, 

Κύριε, έως πότε αμαρτωλοί καυχήσονται ; 

Φθέγξονται και λαλήσουσιν αδικία, 

λαλήσουσι πάντες οι εργαζόμενοι την ανομίαν ;» 

(Ψαλμός 93:3-4)

ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ

www.nikosxeiladakis.gr

Η δύναμή σου λέγεται προσευχή

Προσεύχεσαι; Ναι.

Πού όμως; Στον εαυτό σου, ή στο Θεό;

Μη βιαστείς να πεις ¨στο Θεό¨. Διότι, δεν είναι κάτι απλό.

Προσεύχομαι θα πει, αγγίζω το Θεό. Αυτόν που είναι: η ειρήνη, η αγάπη.

Απόδειξη αληθινής προσευχής: Η καλή αλλοίωσή σου. Η ευτυχία σου. Η λάμψη του προσώπου σου. Η μακαριότητά σου.

Εσύ λες ότι προσεύχεσαι, μα το παιδί σου, δεν βλέπει την αλλοίωση του Θεού στην ψυχή σου, παρόλο που λες ότι είσαι πνευματικός άνθρωπος που εκκλησιάζεται και προσεύχεται.

Ο Χριστός μας προσευχήθηκε στον Ιορδάνη και οι Ουρανοί άνοιξαν. Στο Θαβώρ, και έλαμψε. Στο όρος των Ελαιών, και οι ρωμαίοι στρατιώτες έπεσαν κάτω. Τόση η δύναμή της. 

Μας ταιριάζει προσευχή.

Μας παίρνει από την φασαρία, και μας ενώνει με ένα περιβάλλον ήσυχο και ήρεμο.

Σε προχωρημένο επίπεδο προσευχής ξεχνάς: μέρα, ώρα, τόπο, χρόνο, φαγητό, ανάγκες. Ζεις αλλού. Σαν τον άγιο Νεκτάριο, που ¨χανόταν¨ στη γαλήνη της προσευχής.

Ταξίδι σε ξωτικά μέρη, υπερατλαντικό ταξίδι, υπερωκεάνιο. Η προσευχή. Ως ανάγκη και γλύκα της ψυχής, και όχι ως καθήκον.

Προσεύχομαι για να γίνω εγώ σαν Αυτόν, κι όχι για να βάλω το Θεό στη δική μου παθογένεια και το άγχος.

Προσεύχομαι για να με αλλάξεις Εσύ, Χριστέ μου. Κι όχι για να ¨αλλάξω¨ εγώ Εσένα.

Αναγκαία προϋπόθεση: Ο νους μου, να δώσει άπλα στην καρδιά. Να σιγήσει ο νους, που με ταράζει. Και να ακούσω τη γαλήνη της καρδιάς.

Προσευχή: Είσοδος στο χώρο που δεν έχει προβλήματα.

Ο λόγος που δεν αντέχω την ησυχία της προσευχής είναι, ότι έχω συνηθίσει στη φασαρία του νου, τη νοητική ¨βαβούρα¨ και αιχμαλωσία στα πράγματα αυτού του κόσμου.

Μερικοί όταν προσεύχονται, ξεχνούν τα προβλήματά τους!

Λιώνουν μέσα στη χάρη αυτής της θείας επαφής. Το άγχος φεύγει. Η ψυχή γεμίζει ασφάλεια, αγάπη, σιγουριά.

Όταν δεν προσεύχεσαι, αδικείς τον εαυτό σου. Του στερείς κάτι μεγάλο και σπουδαίο. Τον αφήνεις αφρόντιστο κι αβοήθητο. 

Λίγη ώρα κάθε μέρα, να προσεύχεσαι.

Αν δεν μπορείς να μιλήσεις στο Θεό, μίλα λίγο έστω στη γυναίκα, στον άντρα και τα παιδιά σου. Ξεκίνα απ’ αυτά τα απλά. Κάνε την ψυχή σου λίγο πιο ευαίσθητη στον ¨ορατό¨ διπλανό σου, στον αδερφό σου.

Η ευαισθησία στα μικρά αυτής της ζωής, θα σε βάλει και στο κλίμα της προσευχής. Σαν μικρή εισαγωγή.

Και μετά, θα έρθει το μεθύσι της χαράς της προσευχής. Και θα ¨φτιαχτείς¨. Και δεν θα σε διαλύει τίποτε απ’ τα πράγματα αυτής της γης. 

Είδες;

Μιλάω για την προσευχή εύκολα. 

Μα δυσκολεύομαι να κάνω προσευχή. Πάντα τα λόγια είναι πιο εύκολα.

Συγγνώμη.

π. Ανδρέας Κονάνος 

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Πολεμούν τα ... Όρθόδοξα "Θρησκευτικά", αλλά πριμοδοτούν τα... "αλλόθρησκα" στα πλαίσια του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας!

Αστρονομικά ποσά για την διδασκαλία του «Ιερού Κορανίου» 

από το Υπουργείο Παιδείας!

"Ελλάς στο μεγαλείο σου":

Είναι από τις ειδήσεις που εξοργίζουν. Που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν ζεις στην Ελλάδα ή στην…Σαουδική Αραβία! Διότι δεν μπορεί εν μέσω κρίσης, με περικοπές από παντού και φοροκαταιγίδα στους πολίτες, κάποιοι να διαθέτουν ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΕΥΡΩ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ!!! Είναι πρόκληση πρώτου μεγέθους, αδιανόητη ενέργεια εκ μέρους των «εγκεφάλων» του Υπουργείου Παιδείας!

Οι ίδιοι λοιπόν που ΠΟΛΕΜΟΥΝ με κάθε μέσο την Διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία, οι ίδιοι που δεν αναπληρώνουν τα τεράστια κενά σε Θεολόγους που υπάρχουν, οι ίδιοι που απαγόρεψαν εδώ και 5 χρόνια (!!!) την χειροτονία νέων Ορθόδοξων Ιερέων, ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ δίνουν ένα σωρό λεφτά για την διδασκαλία του «Ιερού Κορανίου»!!!

Και όχι μόνο αυτό, αλλά το…καυχώνται κιόλας (!!!) γράφοντας στην επίσημη ανακοίνωσή τους πως «Η αναβάθμιση αυτή θα καταστήσει την Ελλάδα πρωτοπόρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε θέματα διαχείρισης της μουσουλμανικής θρησκευτικής εκπαίδευσης ενώ συγχρόνως είναι απολύτως σύμφωνη με το Σύνταγμα και τις ευρωπαϊκές Συνθήκες.»

Κι αναρωτιόμαστε: Μήπως η Ελλάδα έγινε πλέον ισλαμική χώρα και δεν το ξέρουμε;;; Από πότε αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι αν θα είμαστε «πρωτοπόροι σε θέματα μουσουλμανικής θρησκευτικής εκπαίδευσης»;;; Είμαστε σοβαροί; Ως πότε θα ανεχόμαστε τον ραγιαδισμό, γραικυλισμό και προδοσία των κυβερνώντων, που μάλιστα έχουν το θράσος να πλασάρονται και ως «καλοί Χριστιανοί»;;;

Ελπίζουμε κάποιοι να ξυπνήσουν επιτέλους, πριν να είναι αργά. Μέχρι τότε, ας καμαρώσουμε τους «φωστήρες» του Υπουργείου, διαβάζοντας την κατάπτυστη ανακοίνωσή τους για «την ενίσχυση της διδασκαλίας του Ιερού Κορανίου»:

900.000 ευρώ διαθέτει το Υπουργείο Παιδείας μέσω του ΕΣΠΑ για την Πράξη « Αναβάθμιση των Ιεροσπουδαστηρίων – Παιδαγωγική Υποστήριξη της διδασκαλίας του Κορανίου στους μαθητές μέλη της Μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης».

Όσον αφορά τις δράσεις στο τεχνικό δελτίο της Πράξης αναφέρονται τα ακόλουθα: 

Εκπόνηση προγραμμάτων σπουδών και συγγραφή διδακτικών βιβλίων

Η Δράση θα περιλαμβάνει την εκπόνηση προγραμμάτων σπουδών και συγγραφή διδακτικών βιβλίων Γυμνασίου και Λυκείου Ιεροσπουδαστηρίου εκπόνηση προγραμμάτων σπουδών και συγγραφή διδακτικών βιβλίων διδασκαλίας του Ι. Κορανίου στους Μουσουλμανόπαιδες μαθητές των δημοσίων σχολείων της Θράκης και απόδοση του περιεχομένου, των εννοιών και των όρων (υπομνηματισμός) του Ι. Κορανίου στην ελληνική γλώσσα για διδακτικούς σκοπούς.

Τα προγράμματα σπουδών θα είναι προγράμματα ανοικτά και ευέλικτα και ο διδάσκων θα μπορεί να οργανώσει τη μαθησιακή διαδικασία, χρησιμοποιώντας ποικίλα διδακτικά υλικά και στρατηγικές μάθησης. Τα συνακόλουθα διδακτικά βιβλία θα εμπεριέχον διδακτικά στοιχεία και υλικά, τα οποία θα ευνοούν την πολυτροπική, διερευνητική και συνεργατική διαδικασία και θα προωθούν την κοινότητα μάθησης.

Στόχος της Δράσης είναι επίσης η ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών και εκπαιδευτικού υλικού για την υποστήριξη της ενίσχυσης της Νέας Ελληνικής Γλώσσας για τους μαθητές μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας που φοιτούν στα μουσουλμανικά Ιεροσπουδαστήρια της Θράκης.

Ενδεικτικά για τα Ιεροσπουδαστήρια, τα προγράμματα σπουδών που θα εκπονηθούν και τα διδακτικά βιβλία που θα συγγραφούν θα αφορούν γνωστικά αντικείμενα όπως τα κάτωθι:

Α. Γυμνάσιο Ιεροσπουδαστηρίου: Ερμηνεία Ισλαμικού Δικαίου, Ι. Κοράνιο (Ιστορία Ι. Κορανίου), Αραβική, Τουρκική, Θεμελιώδεις Αρχές του Ισλάμ (Ακαήντ), Ενισχυτική Διδασκαλία Ελληνικής Γλώσσας και

Β. Λύκειο Ιεροσπουδαστηρίου: Αραβική Γλώσσα, Τουρκική Γλώσσα, Περσική Γραμματεία, Λόγοι του Προφήτη, Ιστορία των Θρησκειών, Ενισχυτική Διδασκαλία Ελληνικής Γλώσσας κ.α

Για τη διδασκαλία του Ι. Κορανίου στους Μουσουλμανόπαιδες μαθητές των δημοσίων σχολείων της Θράκης, θα αναπτυχθούν προγράμματα σπουδών και διδακτικά βιβλία. 

Στις Δράσεις συμπεριλαμβάνεται και η επιμόρφωση των Ιεροδιδασκάλων στην παιδαγωγική χρήση και αξιοποίηση των προγραμμάτων σπουδών και των διδακτικών βιβλίων. Σκοπός της επιμόρφωσης είναι η ορθή παιδαγωγικά και επιστημονικά χρήση και αξιοποίηση των προγραμμάτων σπουδών και των συναφών διδακτικών βιβλίων, καθώς και η παροχή Διδακτικών Οδηγιών, δειγματικών διδασκαλιών, σεναρίων μαθήματος και άλλων πρόσφορων μέσων για την ευαισθητοποίηση ενημέρωση και πρόσληψη των νέων παιδαγωγικών εργαλείων.

Όπως αναφέρεται στο Φυσικό αντικείμενο της Πράξης η θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών που είναι μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης στα Ιεροσπουδαστήρια Κομοτηνής και Εχίνου δεν διαθέτει προγράμματα σπουδών για τα μαθήματα θρησκευτικής μουσουλμανικής εξειδίκευσης. Η ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών και συναφών διδακτικών βιβλίων θα συντελέσει σε μια ουσιαστική και εκ βάθρων αναβάθμιση του περιεχομένου, της ποιότητας και των παιδαγωγικών υποδομών της θρησκευτικής εκπαίδευσης των μαθητών που είναι μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Η αναβάθμιση αυτή θα καταστήσει την Ελλάδα πρωτοπόρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε θέματα διαχείρισης της μουσουλμανικής θρησκευτικής εκπαίδευσης ενώ συγχρόνως είναι απολύτως σύμφωνη με το Σύνταγμα και τις ευρωπαϊκές Συνθήκες.

Για την ενίσχυση του μαθήματος του Ι. Κορανίου απαιτείται η σύνταξη νέων διδακτικών βιβλίων, τα οποία σε απόλυτη συμφωνία με τις μουσουλμανικές διδασκαλίες θα προωθούν ευρύτερα ζητήματα ειρηνικής συνύπαρξης, ηθικής, προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς και άλλα διαπολιτισμικά, διαθρησκειακά, διαθεματικά και παιδαγωγικά ζητήματα. 

Τα προγράμματα σπουδών και τα νέα διδακτικά βιβλία και υλικά θα εμπεριέχουν παιδαγωγικά και θρησκευτικά στοιχεία με βάση το Ι. Κοράνιο και τις αρχές της θρησκείας του Ισλάμ, κατάλληλα αναπλαισιωμένα στην πραγματικότητα των μουσουλμανικών Ιεροσπουδαστηρίων. 

Κάθε προτεινόμενο μάθημα είναι ανάγκη να αναπτυχθεί σε ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα σπουδών με στόχο να εισαγάγει τους Μουσουλμάνους μαθητές/τριες σε ένα συμμετοχικό και δημιουργικό τρόπο σπουδής και μάθησης, χωρίς να εξαντλεί τη μαθησιακή διαδικασία σε μια τυπική και μετωπική διδασκαλία και εκμάθηση θεμάτων εκτός εάν αυτό απαιτείται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μαθήματος.

Γράφει ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος

Πηγή: "Ἀκτίνες"

Γέροντας Μοναχός: Έρχονται δραματικές εξελίξεις και πόλεμος

Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες των γερόντων της ορθοδοξίας για τα δείνα που έρχονται...

οι ίδιοι υπογραμμίζουν ωστόσο πως πάρα τις δύσκολες μέρες που ακολουθούν, εμείς πρέπει να έχουμε πίστη. διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία ενός μονάχου για τον πόλεμο στη σύρια, και οπλιστείτε με γνώση και δύναμη...

Γέροντα τι γίνεται με τις εξελίξεις;

Μήπως ξεκίνησε ο πόλεμος που προφητευσαν οι άγιοι πατέρες;

Γιατί παιδί μου δεν εκτιμάς αυτό που βλέπεις και με ρωτάς με απορία;

Πες μου εσύ που βλέπεις τις ειδήσεις και χτενίζεις το διαδίκτυο, τι γίνεται στη σύρια;

Πόλεμος γέροντα …

Ποίοι πολεμούν;

Πολεμούν στο πλευρό των σύριων ρωσοι, ιρανοι, λιβανεζοι, Αιγύπτιοι και οι Κινέζοι εναντίον των τζιχαντιστων που είναι μείγμα εκπαιδευμένων μισθοφόρων τους οποίους τροφοδοτεί η δύση, η τουρκιά και πολλά αραβικά κράτη …

Μου ανέφερες τον μισό πλανήτη …

Τα μισά κράτη της γης σε έναν πόλεμο που κρατάει καιρό τώρα, έτσι δεν είναι;

Ναι γέροντα …

Τότε γιατί παιδί μου αναρωτιέσαι αν ξεκίνησε ο πόλεμος;

Δεν το βλέπεις;

Δεν μπορείς να εκτιμήσεις το παρόν;

Γέροντα όσους φίλους ρωτάω μου απαντούν, άλλος ότι το 17 θα ξεκινήσει το κακό, άλλος ότι δεν θα έχουμε εξελίξεις άμεσα, άλλος να μη πιστεύω τις προφητείες …

Ποίος είναι εκείνος που δεν πιστεύει τον πατροκοσμα;

ποίος αμφισβητεί ότι η προφητεία του για τους δυσβάστακτους φόρους επαληθεύτηκε;

Ποίος αμφιβάλλει για τον λέοντα το σοφό, τον ταρασιο και τον Μεθόδιο, τον όσιο Ανδρέα, τον παισιο και τον βατοπεδινο που μας περιέγραψαν κράτη που δεν υπήρχαν στην εποχή τους (Μεθόδιος, ταρασιος για Ρωσία και τουρκιά) …

Μας προειδοποίησαν για τα διαδοχικά σταδία του πολέμου και για τη μετάνοια που πρέπει να βάλουμε για να μη φθάσει το κακό και στη δίκη μας την άυλη (βατοπεδινος) …

Μας περιέγραψαν την παρουσία ασύλληπτης δύναμης πυρός και τεράστιας παρουσίας πολεμικών πλοίων στην α.μεσόγειο (χιλιαρμενο στην άσπρη θάλασσα=μεσόγειος – πατροκοσμας) …

«οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους», δεν είπε ο Παισιος;

Γέροντα ζούμε δηλαδή στιγμές παγκοσμίου πολέμου;

Ο πόλεμος αυτός δεν εξαπλώθηκε ακόμα εκεί που πρέπει …

Είχα πει και άλλη φορά:

Τα αποβράσματα αυτά που μαζευτήκαν στη σύρια δεν είναι τα μοναδικά …

Ολοι αυτοί θα χαθούν, άλλα και άλλοι τόσοι που μαζεύονται βόρεια μας και προορίζονται αργότερα για την πόλη, θα εξολαθρευτουν από τους Ρώσους …

Ευτυχώς για την Ελλάδα που ο πόλεμος κάτω γίνεται και δυστυχώς για τον Έλληνα που ακόμα δεν το έχει καταλάβει …

Ούτε οι λαθρομετανάστες στα νησιά η την Αθήνα ούτε η «πλαστικια» κυβέρνηση τον ταρακουνούν …

Βέβαια όλο και περισσότεροι πηγαίνουν στις εκκλησίες και ζητούν από τους πνευματικούς τους καθοδήγηση, άλλα αυτό είναι λίγο γιατί οι εξελίξεις δεν περιμένουν …

Θα γίνει επίθεση των ισραηλινών στο Ιράν γέροντα;

Ολα αυτά τα γεγονότα που αναμένουμε δεν είναι απομονωμένα …

Με διάφορα λίγων ωρών-ήμερων θα συμβούν γι αυτό βάλτε σημάδι τις πολίτικες εξελίξεις στην Ελλάδα, αφού όπως προείδε ο βατοπεδινος όταν επιτεθούν οι Τούρκοι δε θα έχουμε κυβέρνηση …

Μας είπε ακόμα ότι το κεφάλαιο θα κάνει πίσω και θα συμβούν παγκόσμια οικονομικά γκρεμίσματα …

Το Ιράν δεν είναι η αφορμή, άπλα η επίθεση σε αυτό θα συμβεί ταυτόχρονα με τις δολιοφθορές στην Ελλάδα από τους πράκτορες και την πρώτη επίθεση των Τούρκων …

Ολα αυτά και πολλά άλλα, όπως νέο μέτωπο στα Βαλκάνια θα συμβούν σχεδόν ταυτόχρονα …

Θέλουν με κάθε τρόπο να επιβραδύνουν τις κινήσεις των Ρώσων, άλλα δεν θα καταφέρουν, τουλάχιστον στην αρχή, γιατί οι ρωσοι έχουν προχωρήσει πάρα πολύ στην τεχνολογία …

Θα γίνει και δεύτερη επίθεση των Τούρκων;

Ετσι μας λέγουν οι πατέρες και θα είναι η αρχή όχι του πολέμου, άλλα του τέλους τους, αφού τρεις μέρες μετά θα δεχθούν επίθεση από τους Ρώσους που δεν θα κατέβουν γιατί είναι ήδη δίπλα τους στη μεσόγειο …

Να μη φοβηθείς εκείνο το πρωινό που θα ξυπνήσεις και θα πληροφορηθείς ότι κτύπησαν το Ιράν …

Να έχεις ελπίδα Χριστού γιατί μετά από αυτό όλα θα τρέχουν με διπλάσιες ταχύτητες …

Γέροντα θελω να σε ρωτήσω κάτι που με ρώτησαν και έμενα, άλλα απάντησα δογματικά χωρίς καρδιακή αίσθηση …

ο χριστός μας ήταν σαν άνθρωπος αποδέκτης αισθηματικής η πονηρής σκέψεις από τις γυναίκες;

ήταν παιδί μου, άλλα δεν ενέδωσε, γιατί όπως εσύ δεν θα μπορέσεις ποτέ να κοιτάξεις το γυιο σου με αυτό τον τρόπο που περιεγραψες προηγουμένως, έτσι και ο χριστός που θεωρούσε όλους τους ανθρώπους τέκνα του …

πως αποκάλεσε τον 60 χρόνο παράλυτο που θεράπευσε;

τέκνο μου …

πως ένας 33χρονος αποκαλεί κάποιον που θα μπορούσε να είναι ηλικιακά πατέρας του, παιδί μου;

έτσι τους αποκαλούσε όλους …

Γέροντα με το χάρισμα του Θεού μου μιλούσες τόση ώρα;

Οι λογισμοί μου σου απαντούσαν, άλλα να ξέρεις ο χριστός επιτρέπει στον διάβολο μέχρι ένα σημείο να διεισδύσει, μετά του κάνει έξωση …

Μία που το ανέφερες γέροντα θα γίνουν κατασχέσεις; θα χάσει ο κόσμος τα σπίτια του;

Ο πατροκοσμας είπε δε θα προλάβουν

Λες να τον βγάλει ψεύτη ο Θεός;

Να ετοιμάσετε τη ψυχή σας παιδί μου και να προσεύχεστε από καρδίας για τους συνανθρώπους σας γιατί δεν υπαρχει άλλος τρόπος για τη δίκη σας σωτήρια !!!

tilegrafima.gr

Σχόλιο ιστολογίου:

τα κείμενα που αναφέρουν τον επερχόμενο παγκόσμιο πόλεμο, δεν είναι τρομολαγνεία, ούτε εκδήλωση εκφοβισμού, βιώνουμε εμπόλεμες καταστάσεις, με την Μέση Ανατολή να αναφλέγεται και μια Ευρώπη έτοιμη να εκραγεί.

Δεν είναι μόνο ο οικονομικός πόλεμος που δεχόμαστε αλλά πιθανότατα να έφτασε η ώρα να επαληθευτούν οι προφητείες των Αγίων της εκκλησίας μας, ο χρόνος θα δείξει για όλα, όμως η πορεία της ανθρωπότητας φαίνεται να οδεύει στην αυτοκαταστροφή της και επειδή τα γεγονότα χειροτερεύουν καθημερινά, ας έχουμε στην άκρη της σκέψης μας ότι θα περάσουμε ακόμα χειρότερες ημέρες.

http://eleftheroiellines.blogspot.gr

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕΙ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΗ

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ!

Ο λαός είναι του εκδικητή το γιαταγάνι! 

Έρχεται η ώρα. 

Το νοιώθουμε ότι δεν πάει άλλο!

ΓΡΑΦΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΑΜΟΥΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ.

ΕΠΙΤΙΜΟΣ Α΄ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ Γ.Ε.Σ.

»Έστ” αν ήλιος την αυτήν οδόν ίη, τήπερ και νυν έρχεται, μήκοτε ομολογήσειν ημέας Ξέρξη. Αλλά θεοίσι τε και ήρωσι επέξιμεν αμυνόμενοι… Συ τε του λοιπού μη επιφαίνεο!», ήταν η περήφανη απάντηση των Αθηναίων αρχόντων στον απεσταλμένο των Περσών για συνθηκολόγηση το 479 π.Χ., που σημαίνει: »Εφόσον ο ήλιος πορεύεται τον ίδιο δρόμο, τον οποίο ακολουθεί και τώρα, εμείς δεν πρόκειται να έλθουμε σε συμβιβασμόμε τον Ξέρξη. Αλλά θα αμυνόμαστε συνεχώς βασιζόμενοι στους ΘΕΟΥΣ και στους ΗΡΩΕΣ μας… Συ δε μη τολμήσεις να ξαναέρθεις!»Πόσο θα θέλαμε και σήμερα οι τωρινοί μας »άρχοντες» να μοιάζουν με εκείνους τους παλιούς Έλληνες! Αυτούς που τότε έδιωξαν κακήν κακώς τους απεσταλμένους και μετά ενωμένοι πολέμησαν και νίκησαν στις Πλαταιές!Δυστυχώς όμως. Οι σημερινοί άρχοντές μας, αφού έδωσαν αμαχητί »γην και ύδωρ», διχάζουν το λαό και παραδίδουν τα πάντα στους σύγχρονους βαρβάρους! Κατάντησαν ραγιάδες ραγιάδων βασιλείς! Υπακούουν, σκύβουν και εκτελούν. Μαζί κι οι παρατρεχάμενοί τους, κηφήνες, βάτραχοι κι ακρίδες! Τι κυνική υποκρισία στ” αλήθεια, να επιμένουν να πιστέψουμε ότι μας ανασταίνουν σκοτώνοντάς μας!

Από την άλλη, οι σημερινοί απεσταλμένοι, άρχοντες στη θέση των αρχόντων. Έρχονται και φεύγουν όποτε θέλουν. Διαφεντεύουν, προστάζουν και μας κουνούν το δάκτυλο απειλητικά!

Κι οι ραγιάδες συνεχίζουν το έργο τους.Εμπρός λοιπόν!Εμπρός εσείς, γαλαζοπράσινες μαριονέττες της πολιτικής, θεραπαινίδες της νέας ισοπεδωτικής παγκόσμιας τάξης και του δήθεν ευρωπαϊκού ουμανισμού, και σεις οι άλλοι οι ποικιλόχρωμοι εξουσιαστές του αναρχικού εθνομηδενισμού και πάσης μορφής θιασώτες της λαθρολαγνείας. Κτυπήστε μας κι άλλο! Κι όπως λέει ο ποιητής.

Στα ακάθαρτα κυλήστε μαs του βούρκου και πιο βαθεία. Πατήστε μαs με κάτι κι από το πόδι πιο σκληρό του ΤούρκουΣ” αυτούς, τους εντολείς σας, υποκύψτε, εμάς βυθίστε! Κόψτε! Κόψτε μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ, επιδόματα. Κόψτε τα από όλους, εκτός από τους εαυτούς σας, τους δικούς σας και εκείνους που σας κάνουν τη δουλειά σας!Κλείστε σχολεία, νοσοκομεία, στρατόπεδα, καταστήματα, επιχειρήσεις. Πουλήστε λιμάνια, αεροδρόμια, νησιά, οργανισμούς, τράπεζες, ορυκτό πλούτο, υδρογονάνθρακες. Εκχωρείστε κάθε δημόσια περιουσία. Αυξήστε κι άλλο το δυσβάσταχτο χρέος και με την επιβολή του φόβου, φορολογείστε μας αφόρητα και φτωχοποιείστε μας απόλυτα. Επιβάλλετε εργασιακό μεσαίωνα. Απαξιώστε ένοπλες δυνάμεις, σώματα ασφαλείας, εκκλησία, παιδεία, δικαιοσύνη, πολιτισμό. Διαλύστε τον κοινωνικό ιστό, ψηφίστε αυτό το έκτρωμα που ονομάσατε »αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» και ελληνοποιείστε κάθε λογής έξωθεν επιβαλλόμενους αλλοεθνείς λαθρομετανάστες. Γκρεμίστε τα όλα! Αφανίστε κάθε τι το εθνικό, το ελληνικό, το καλό και αγαθό. Θυσιάστε τα όλα στο βωμό της παγκοσμιοποίησης και του ξένου συμφέροντος. Ώσπου να μας λυπηθεί της αγάπης ο Θεός …… Αλλά μη ξεχνάτε κάτι! Ο λαός είναι εδώ. Και για «μούντζα” ο λαός (κατά τον Παλαμά) και για λιβάνι! 

Η λύση μια και μοναδική!Όλοι εμείς, η τεράστια πλειοψηφία των υγιώς σκεπτομένων Ελλήνων, να απλώσουμε τα χέρια μας και να σχηματίσουμε την μεγάλη λυτρωτική αλυσίδα. Να γείρουμε όμως πρώτα, να ταπεινωθούμε. Άρχοντες να γίνουμε της ψυχής και της βούλησής μας, και εξουσιαστές των παθών αυτών που μας οδήγησαν σ” αυτή την τρομερή αλλοτρίωση τα τελευταία 40 χρόνια. Και έτσι λυτρωμένοι, ο καθένας από εμάς να γίνει ένας από τους αμέτρητους στύλους του μεγάλου του έργου του ενωτικού, για να στεριώσουμε αυτό το οικοδόμημα που κλυδωνίζεται και παραπαίει, να παλινορθώσουμε την Ελλάδα! Ο καιρός γαρ εγγύς!

http://yiorgosthalassis.blogspot.com/