Παιδική εκπομπή του BBC διαφημίζει σε παιδιά έως και 6 ετών, την ορμονοθεραπεία για την «αλλαγή φύλου»

Η σειρά ‘Just a Girl’ του BBC που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας από έξι (!) ετών και πάνω, περιγράφει πώς ο Ben έγινε ‘Amy’, με τη λήψη ορμονών που σταματούν την εφηβεία. Είναι ένα ακόμη παράδειγμα της νεοταξικής ατζέντας προώθησης της λεγόμενης «ρευστότητας» του φύλου, με άλλα λόγια, της κατάργησης της διάκρισης των δύο φύλων. Απ’ ότι φαίνεται, τώρα έχει στόχο τα παιδιά.

Άρθρο του Vigilant Citizen που δημοσιεύθηκε πέρσι με τίτλο «Η ατζέντα πίσω από τον μετασχηματισμό του Bruce Jenner», εξηγούσε πώς η «αλλαγή του φύλου» του πρώην Αμερικάνου ολυμπιονίκη Jenner (που έγινε ‘Caitlyn’) έλαβε σκόπιμα τεράστια δημοσιότητα και εξυμνήθηκε (!), επειδή ήταν μέρος μιας ευρύτερης ατζέντας για την προώθηση της «ρευστότητας» των φύλων. Η ατζέντα αυτή δείχνει ξεκάθαρα πλέον το σκοτεινό πρόσωπό της, καθώς επιχειρεί να περάσει στα παιδιά.

Παρά το γεγονός ότι η «Amy» παίζεται από έναν ηθοποιό, η ιστορία ισχυρίζεται ότι υπήρχε ως αγόρι με το όνομα Μπεν.

Η σειρά ‘Just a Girl’ προσπαθεί να περάσει ως κάτι το φυσιολογικό ή και άξιο επαίνου ακόμα, την «αλλαγή φύλου» από την παιδική ηλικία. Η σειρά διδάσκει ακόμη τα παιδιά σχετικά με τη λήψη ορμονών και φαρμάκων ανάσχεσης της εφηβείας. Ποιος εγγυάται για τις επιπτώσεις των εν λόγω φαρμάκων στην ανάπτυξη του σώματος και του εγκεφάλου; Ουδείς, φυσικά.

Κάποιος θα αναρωτιόταν: Που είναι οι γονείς; Μα, οι γονείς είναι αυτοί που υποβάλλουν τα παιδιά τους σε ριζοσπαστικές θεραπείες, όπως αναστολείς ορμονών και χειρουργικές επεμβάσεις «αλλαγής φύλου». Δεν θα έπρεπε οι άνθρωποι αυτοί να οδηγηθούν σε δικαστήριο κατηγορούμενοι για κακοποίηση παιδιών; Στην «προοδευτική» κοινωνία μας, όχι, μόνο δεν κατηγορούνται, αλλά αντίθετα στην πραγματικότητα ενθαρρύνονται μέσα από εκπομπές σαν κι αυτή.

Ορισμένες κλινικές του NHS (εθνικού συστήματος υγείας της Μ. Βρετανίας), όπως το Κέντρο Tavistock στο Βόρειο Λονδίνο, συνταγογραφούν τέτοια φάρμακα σε παιδιά από την ηλικία των εννέα ετών! Σε μια άλλη περίπτωση, ένα επτάχρονο αγόρι διατάχθηκε με δικαστική απόφαση να αφαιρεθεί από τη επιμέλεια της μητέρας του, επειδή «το μεγάλωνε σαν κορίτσι».

Παρακάτω αποσπάσματα από την εκπομπή ‘Just a Girl’.

«Η Amy λέει: Όταν γεννήθηκα, η μαμά είπε ότι ο μπαμπάς ήταν τόσο χαρούμενος που είχε ένα αγόρι να το πηγαίνει στο ποδόσφαιρο. Αλλά η μαμά ήξερε ότι ήμουν διαφορετικός. Συνειδητοποίησε νωρίς ότι γεννήθηκα σε λάθος σώμα».

«Η μαμά μου με στήριξε όταν έκανα μια παρουσίαση PowerPoint στην τάξη μου σχετικά με τη μετάβασή μου και ότι δεν επρόκειτο να έρθω πλέον στο σχολείο με αγορίστικα ρούχα, αλλά με κοριτσίστικα ρούχα. Δεν ήμουν ο Μπεν, ήμουν η Amy».

Αργότερα βλέπουμε την Amy να λέει σε έναν φίλο, τον Josh - ένα αγόρι που θέλει να αναγνωριστεί ως κορίτσι - ότι της χορηγούνται φάρμακα αναστολής των ορμονών, λέγοντας ότι ‘της’ πήρε “αιώνες” για να τα πάρει μετά από «πολλές εξετάσεις και συνομιλίες στην κλινική». «Μόλις συνειδητοποίησαν ότι πράγματι ήμουν trans, τα πήρα», λέει. Αργότερα, η Amy λέει ότι έχει αναπτύξει ένα φλερτ με ένα αγόρι που ονομάζεται Liam, αλλά εκμυστηρεύεται: «Ο Liam σκέφτεται ότι είμαι απλά ένα κορίτσι, αλλά δεν είμαι. Είμαι trans. Και τι θα πει αν το ανακαλύψει; Δεν θα θέλει να είμαστε φίλοι; Γιατί; Είμαι ακόμα εγώ, δεν είμαι;»

Η εκπομπή κατηγορήθηκε από διάφορες ομάδες γονέων ότι «σπέρνει τους σπόρους της σύγχυσης». Ο Norman Wells, διευθυντής του 'Family Education Trust, δήλωσε:

«Όσο περισσότερο προωθούμε την ιδέα ότι ένα αγόρι μπορεί να γεννηθεί μέσα στο σώμα ενός κοριτσιού και ένα κορίτσι μπορεί να γεννηθεί μέσα στο σώμα ενός αγοριού, και ότι τα φάρμακα και η χειρουργική επέμβαση μπορούν να βάλουν τα πράγματα στην σωστή θέση, τόσο πιο πολλά παιδιά θα υφίστανται πλήρη σύγχυση. Ο σεβασμός προς το φύλο με το οποίο γεννιέται ένα παιδί και η διατήρησή του πρέπει να θεωρηθεί θέμα που αφορά την προστασία των παιδιών. Είναι ανεύθυνο το BBC που εισάγει σε ευαίσθητα παιδιά από την ηλικία των έξι ετών, την ιδέα ότι μπορούν να επιλέξουν να είναι κάτι άλλο εκτός από το βιολογικό τους φύλο», διαβάζουμε σε άρθρο της Daily Mail.

Το BBC υπερασπίστηκε την σειρά του, υποστηρίζοντας ότι η εκπομπή ασχολήθηκε με «θέματα που αφορούν πολλά παιδιά».

Το BBC αναφέρει μια άλλη παραγωγή του, το ‘I Am Leo’, ένα ντοκιμαντέρ που δείχνει πως μία 13χρονη έφηβη γίνεται «αγόρι». Ο ‘Leo’ (που γεννήθηκε Lily) είναι ένα από τα μικρότερα παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο που του δόθηκε ορμονοθεραπεία. 

http://www.ekklisiaonline.gr

Ύμνος στους Αγίους αρχιστρατήγους και τις λοιπές ουράνιες Δυνάμεις

Ουράνιοι Αρχιστράτηγοι,

εσείς που άνωθεν επιβλέπετε με μεγάλη στοργή,

σκεπάστε μας με τις φτερούγες σας,

προστατέψτε μας με τη δύναμή σας.

Είσαστε οπλισμένοι με τη δύναμη του Θεού,

στεφανωμένοι με τη δόξα Του,

κρατάτε πύρινες ρομφαίες

για να θερίζετε τους δαίμονες.

Αστραπιαία, σαν ακτίνες φωτός

διασχίζετε τα σύννεφα,

τα σύννεφα του αέρα, όπου δίνετε μάχες,

παλεύοντας υπέρ του Θεού.

Ακούραστοι, άγρυπνοι φρουροί, χαριέστατοι,

ακαταπαύστως υπερίπτασθε

πάνω από τους ανθρώπους και όλη την κτίση,

πάνω από αναρίθμητους κόσμους.

Όλες οι κραταιές στρατιές του ουρανού

– οι ενάρετες λεγεώνες

με τα αγαθοποιά τάγματα των αγγέλων –

δικές σας είναι,

αδελφοί μας, κατά τον κοινό μας Πλάστη!

Θείοι αρχιστράτηγοι των ουρανίων Δυνάμεων,

οδηγήστε μας εκεί όπου πρέπει να αρθούμε,

στον θρόνο του Υψίστου Θεού,

ο Οποίος τα πάντα δημιούργησε εκ του μηδενός!

Προσευχή Αρχαγγέλου Μιχαήλ Μανταμάδου Λέσβου

Αρχων Αγγέλων Μιχαήλ Πρωτάγγελος υπάρχεις

Στας ουρανίους στρατιάς Ζει Μέγας Αρχιστράτηγος.

Βολίς το θείο βλέμμα σου τα πέρατα ελέγχει.

Σε ποια παράκληση πιστού η χάρις σου δεν τρέχει!

Γοργόφτερος κι αστραφτερός πάνοπλος παραστέκεις,

Μπροστά στο θρόνο του Θεού Μεγάλος Αρχιγέτης.

Δέος και φόβο Αρχάγγελε μπρος τη μορφή σου έχω,

Μη με τις πράξεις στερηθώ τη χάρη σου προσέχω.

Ελέγχεις και παρατηρείς τις πράξεις της ζωής μας.

Μ` αυτές θα κρίνεις τελικά την τύχη της ψυχής μας.

Ζυγόν κρατάς Αρχάγγελε, ζυγόν δικαιοσύνης,

κατά τα έργα καθενός ανάλογα θα κρίνεις.

Η θεωρία σου φρικτή σ` όσους παραστρατούνε.

Αλοίμονο! του ξίφους σου το τέλος θα δεχτούνε.

Θυριωδίες και κλαυθμοί σκεπάσανε τη γη μας.

Πρόφθασε Ταξιάρχα μου, γίνε καταφυγή μας.

Ίσταται πρόδηλος παντού λέων καθοπλισμένος,

Έτοιμος να εκδικηθείς τους παραστρατημένους.

Κάλλη ουρανία κοσμούν την άυλη μορφή σου.

Τίνους πιστού το καύχημα δεν είναι η δυναμής σου;

Λάμπεις και ακτινοβολείς σαν υλαρός κοιτάζει

Γίνεσαι μέγας τιμωρός, σαν τους κακούς δικάζεις.

Μεγάλε Ταξιάρχα μου μεγάλη σου η χάρις.

Μη με θυμό την άθλιαν ψυχήν μου παραλάβεις.

Νόμοι απαραβίαστοι, οι θείες προσταγές σου,

Μύρια, άυλα τάγματα εις τις διαταγές σου.

Ξίφος αμφίστομο κρατάς στην κραταιά σου χείρα.

Συ, των θνητών σου τας ψυχάς καθοδηγείς τη μοίρα.

Ουρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,

Εις τους κινδύνους της ζωής τα` άγιο σου χέρι βάλε.

Πολέμους γέμισε η γη άφρονες κυβερνούνε,

Στο χείλος της καταστροφής τον κόσμο οδηγούνε.

Ροαίς τα δάκρυα κυλούν από μύριους πόνους.

Πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μη μας αφήνεις μόνους.

Ζω στο καμίνι, η ζωή βράζει σαν Αμαρτία,

Παραφροσύνη οδηγεί μόνο στην απληστία.

Το τέλος κάθε μέρας μας κοντά σε Σε μας φέρνει,

Στο νου μας όμως δεν περνά, ποιος την ψυχή μας παίρνει.

Υμνος ας γίνει ολόκληρη η ταπεινή ψυχή μου.

Φύλαξ παγκόσμιος Εσύ, πρόμαχος παραστάτης.

Γένου Μέγα Ταξιάρχε όλων μας ο Προστάτης!

Χριστού μας δημιούργημα όσο κι αν αμαρτήσω

Την θύρα του ελέους σου φώτισε να χτυπήσω.

Ψάλλουν τα χείλη των πιστών ύμνους από καρδίας.

Θεράπευσον τα τραύματα της μαύρης αμαρτίας.

Ω! προστάτα Μιχαήλ την ταπεινή γραφή μου

Δέξου την σαν την πιο αγνή που έχω προσευχή μου.

ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/

Ότι εμείς πετάμε, ο Θεός το μαζεύει...

Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. 

Ποιο; 

Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. 

Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.

Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σπιλώνει και αμαυρώνει το όνομα σου, ο Θεός σε δοξάζει. 

Αργά η γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό.

Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας.

Ότι δεν μας αρέσει ο Θεός το αγαπάει και ότι πετάμε Αυτός το μαζεύει.

Η κακία του κόσμου, πήγε να εξαφανίσει τον Άγιο Νεκτάριο από την ιστορία και ο Θεός τον έγραψε στην αιωνιότητα…

π. Λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

ΚΑΙ ΟΜΩΣ! Ο Αργάγγελος Μιχαήλ ήταν «παραβάτης»;;;

Πολλά ονόματα εορτάζουν σήμερα εκ των οποίων το «ΣΤΑΜΑΤΗΣ» και τούτο διότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με την αποτελεσματική παρέμβασή του ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ την πτώση στο σκοτάδι και κατρακύλα πολλών εκ των Αρχαγγελικών δυνάμεων βοώντας το γνωστό : 

«Στώμεν καλώς,…»

Και όμως μέσα στην σωτήριο παρέμβασή του ενέργησε εντούτοις «παραβατικά» και κατά εκτροπή του Αγγελικού του αξιώματος και ρόλου, αφού έφθασε σε σημείο να ελέγξει, να διορθώσει και να νουθετήσει τις θεσμικά ανώτερες από αυτού Αγγελικές ιεραρχίες και τάξεις.

Είναι λοιπόν δυνατόν ο κατώτερος σε βαθμό και τάξη να διορθώνει τον ανώτερο; 

Είναι πρέπον ο λοχαγός να ελέγχει τον Στρατηγό;

Όλα αυτά τα βεβαιώνει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Συναξαριστή του(1) :

Οι εκπεσόντες Άγγελοι, δεν έπεσον από ένα μόνον τάγμα, αλλά από πολλά και ανώτερα του τάγματος των Aρχαγγέλων, οποίαι είναι αι Aρχαί και αι Eξουσίαι… 

Τούτου χάριν ο Aρχάγγελος Mιχαήλ σταθείς εν τη οικεία τάξει του αγαθού, εμύησε τας ανωτέρω Aρχάς και Eξουσίας να μένουν εν τη τάξει του αγαθού καθ’ ην εκτίσθησαν.

Tι λοιπόν άτακτον, ή άτοπον ακολουθεί, ανίσως ο κατώτερος Mιχαήλ και μείνας εν τω αγαθώ, βλέπων τας ανωτέρω Aρχάς και Eξουσίας να εκπίπτουν του αγαθού, εμύησεν αυτάς και εδίδαξε να μένουν εν τω αγαθώ; Bέβαια ουδέν.

Kαι εν τη καθ’ ημάς γαρ ιεραρχία, του Iερέως και Iεράρχου ατακτούντων και κακώς φρονούντων,(αιρετιζόντων) και Διάκονος και Mοναχός ευτακτούντες και ορθώς φρονούντες, δύνανται νουθετήσαι και ευτακτήσαι αυτούς, καθώς τα παραδείγματά εισι πάμπολλα.

Δηλαδή και συμπερασματικά όταν πρόκειται περί της ορθής πίστεως ο λόγος, τότε δύναται και ένας απλός Κληρικός ή Μοναχός ή ένα μικρό παιδάκι να ελέγξει και επαναφέρει ακόμα και ένα Οικουμενικό Πατριάρχη.

Επίσης γράφει ο Άγιος Νικόδημος :

Αι ανωτέρω Aρχαί και Eξουσίαι αντιστρέψασαι την τάξιν, αντί να μυήσουν και να φωτίσουν τα κατώτερα τάγματα εις το αγαθόν, εμύησαν αυτά εις το κακόν και εσκότισαν.

Και σήμερα λοιπόν βλέπουμε να συμβαίνουν παρόμοια στην Εκκλησία μας όπου αντί κάποιοι από τους ανώτερους Κληρικούς, Επισκόπους και Πατριάρχες να διδάσκουν και μυήσουν τον λαό Του Θεού στην ορθή πίστη,

αντιστρέφοντας την τάξιν, διδάσκουν και προτρέπουν στην αίρεση και στο σκοτάδι της πλάνης.

Στώμεν λοιπόν καλώς,

Στώμεν μετα φόβου! 

-ammoulianos-

(1)Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´.8η Νοεμβρίου- Εκδόσεις Δόμος, 2005)

http://opaidagogos.blogspot.gr

Τί εἶναι ἡ μετάνοια;

Ὄχι, ὅ,τι εἶμαι ἀλλὰ ὅ,τι πρέπει νὰ εἶμαι. Ὅ,τι ὁ Θεὸς θέλει νὰ εἶμαι. 

Ἂν τὰ θελήματά μας δὲν ταυτίζονται ἀπόλυτα μὲ τὰ θελήματα τοῦ Θεοῦ, δὲν εἴμαστε μὲ τὸ Θεό. 

Ἂν δὲν ἔχουμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, δὲν εἴμαστε τοῦ Θεοῦ. 

Ἂν δὲν ἔχουμε τὴν προσφορὰ τοῦ Θεοῦ, δὲν εἴμαστε μὲ τὸ Θεό. 

Ἂν δὲν ἔχουμε τὴν πραότητά του, τὴ γλυκύτητά του, τὴ σιωπή του, τὴν ὑπομονή του, 

ἂν δὲν ἔχουμε αὐτὸ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἰησοῦ, τὸ ὁποῖο ὑπέστη ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ συνελήφθη στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ μέχρι ποὺ ἀνέβηκε πάνω στὸ Σταυρό, ἀγόγγυστα καὶ σιωπηλά, δὲν εἴμαστε τοῦ Θεοῦ. 

Ἂν δὲν εἴμαστε οἱ ἄλλοι «Χριστοί», δὲν εἴμαστε μὲ τὸ Χριστό. 

Σὲ τίποτε δὲν πρέπει νὰ διαφέρουμε. Καὶ μὴν πεῖτε πῶς δὲ βρέθηκε ἄνθρωπος ποὺ νὰ τὸ βίωσε αὐτό.

Ἀρχιμανδρίτης Γερβάσιος Ραπτόπουλος, Ἱεροκῆρυξ

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Τρόφιμα και Παγκόσμια εξουσία

Στὴν Ξάνθη πρὶν ἀπὸ περίπου εἴκοσι χρόνια συζητώντας σὲ μία παρέα φίλων ἔμαθα τὸ ἑξῆς καταπληκτικό, ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ζοῦσε ἀπὸ τὰ θερμοκήπιά του.

Κάθε χρόνο πλήρωνε ἕνα μεγάλο ποσὸ χρημάτων γιὰ νὰ ἀγοράσει σπόρους ντομάτας ποὺ τοὺς ἐφτίαχναν τὰ ἐργοστάσια τῆς Ὀλλανδίας. «Καλὰ γιατί δὲν κρατᾶς κάποια φυτὰ γιὰ νὰ παράγεις ἐσὺ ὁ ἴδιος σπόρο»; ρώτησα γεμάτος ἀπορία. «Δεν γίνεται γιατί εἶναι ὑβρίδια καὶ ὁ σπόρος ποὺ θὰ κρατήσεις, ἂν τὸν σπείρεις γιὰ δεύτερη χρονιὰ δὲν θὰ σοῦ δώσει καθόλου παραγωγή…ἔχουν ἐπέμβει μέσα στὸν πυρήνα τοῦ φυτικοῦ κυττάρου». «Γιατί τότε δὲν σπέρνεις μία ντόπια ποικιλία;» «Γιατί δὲν ὑπάρχουν πιὰ ντόπιοι σπόροι…κανεὶς δὲν φρόντισε νὰ κρατήσει, χάθηκαν τὰ τελευταῖα χρόνια, ὅλοι πιὰ ἀγοράζουμε ὀλλανδικοὺς σπόρους.»

– «Ἂν εἶναι δυνατόν», ἀναφώνησα ἔκπληκτος. Βλέποντας τὴν ἔκπληξή μου συμπλήρωσε: «Αὐτὸ δὲν συμβαίνει μόνο μὲ τὴν ντομάτα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ἀγγούρι καὶ μὲ τὴν πιπεριὰ καὶ μὲ τὶς μελιτζάνες …μὲ ὅλα σχεδὸν τὰ φυτά. – «Δηλαδή εἴμαστε πλήρως ἐξαρτημένοι! Ἂν γιὰ κάποιο λόγο δὲν μᾶς πουλήσουν σπόρο δὲν θὰ ἔχουμε τί νὰ σπείρουμε, τί νὰ φᾶμε.»

– «Ἔτσι ἀκριβῶς» συμφώνησε ὁ ἄνθρωπος, ὁλοκληρώνοντας τὴν ἔκπληξή μου. Συζητώντας στὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ ἕναν ἀπὸ τούς κηπουροὺς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γρηγορίου, μοῦ ἐπιβεβαίωσε ὅτι ὄντως ἔτσι ἔχει ἡ κατάσταση. «Γιατί δὲν κάνετε κάτι ρώτησα;»

– «Ψάξαμε, φτάσαμε μέχρι τὴν Πελοπόννησο ρωτώντας παλιοὺς μπαξεβάνηδες (=κηπουροὺς) ἂν ἔχουν κρατήσει σπόρους, δυστυχῶς δὲν βρήκαμε! Εἶναι δυνατὸν νὰ συμβαίνουν αὐτὰ τὰ παράλογα καὶ φοβερὰ πράγματα;»

Δυσκολευόμουν νὰ τὰ ἀποδεχτῶ. Μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες στὴν ὀνομαστικὴ ἑορτὴ ἑνὸς φίλου γεωπόνου ἀνάμεσα στοὺς ἐπισκέπτες ἦταν ἕνας καθηγητὴς πανεπιστημίου τῆς Γεωπονίας. Ρώτησα γιὰ τὸ θέμα καὶ ὄχι μόνο ἐπιβεβαίωσε ὅλα τὰ προηγούμενα, ἀλλὰ συμπλήρωσε τὰ ἑξῆς. Ἔχουν χαθεῖ πολλὲς ποικιλίες ἀπὸ πολλὰ εἴδη φυτῶν. Πρὶν ἀπὸ χρόνια βλέποντας τὸν κίνδυνο ἀποφασίσαμε στὴν σχολὴ νὰ δημιουργήσουμε μία «τράπεζα σπόρων». Ἐπενέβη τὸ Ὑπουργεῖο καὶ μᾶς διέταξε νὰ τὴ διαλύσουμε, γιατί διαμαρτήρηθηκαν οἱ ἔμποροι ποὺ εἰσάγουν καὶ πωλοῦν τοὺς σπόρους καὶ θὰ κινδύνευε ἕνας κλάδος τῆς οἰκονομίας, εἶπε κουνώντας μὲ πίκρα καὶ ἀγανάκτηση τὸ κεφάλι του.

Παρακολουθώντας τὴ σύγκρουση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης μὲ τὶς Η.Π.Α. γιὰ τὸ θέμα τῶν μεταλλαγμένων σπόρων καὶ τροφίμων καὶ ἀναρωτιόμουν γιατί τοὺς καίει τόσο πολὺ τὸ ζήτημα Δὲν εἶναι θέμα μόνο ὑγείας, (ποὺ τὰ τρόφιμα εἶναι ἤδη «μολυσμένα» μὲ τὰ φυτοφάρμακα, τὶς ὁρμόνες, τὰ λιπάσματα καὶ προκαλοῦν ἢ συμβάλλουν στὴν ἐμφάνιση καρκίνων, τώρα θὰ γίνουν ἀκόμα χειρότερα μὲ τὰ μεταλλαγμένα) εἶναι καὶ θέμα ἐξουσίας, θὰ ἔλεγα ὅτι εἶναι κυρίως θέμα ἐξουσίας. Ὅπως φαίνεται, σὲ λίγο κανένας ἁπλὸς ἄνθρωπος δὲν θὰ μπορεῖ νὰ παράγει φυτικὰ τρόφιμα. Τὰ ἐργοστάσια θὰ ἐλέγχουν τοὺς σπόρους, ἄρα καὶ τὰ τρόφιμα. Θὰ ἀποκτήσουν ἔτσι δικαίωμα ζωῆς καὶ θανάτου πάνω στοὺς πληθυσμούς.

Ἡ δυνατότητα ποὺ εἶχε τὸ ἀνθρώπινο εἶδος ἐδῶ καὶ χιλιετίες νὰ παράγει ἐλεύθερα τὰ τρόφιμά του θὰ καταστραφεῖ. Αὐτὴ εἶναι «ἡ δημιουργικὴ καταστροφή», ποὺ ἐπαγγέλεται ἡ Νέα Ἐποχὴ; Μὲ αὐτὲς τὶς μεθόδους προωθεῖται ἡ παγκοσμιοποίση καὶ ἡ Νέα Τάξη πραγμάτων; Ἔτσι ἑτοιμάζεται ὁ δρόμος γιὰ τὴν παγκόσμια δικτατορία; Εἶναι δυνατὸν αὐτὰ τὰ πράγματα νὰ συμβαίνουν στὰ ἀλήθεια; Τόσο πολὺ διεστραφήκαμε; Τί ἐφιάλτης εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔρχεται; Μήπως γι’ αὐτὸ ἔλεγε ὁ γέροντας ὅτι ζοῦμε στὸν καιρὸ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ κοιμόμαστε μὲ τὰ παπούτσια;

Ρακοβαλῆ Ἀθανασίου Καθηγητοῦ

http://www.triklopodia.gr/

Ο ΜΟΛΥΣΜΟΣ

(Ἀλλοιμονο σε ἐκείνους ποὺ μολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη μὲ αἰρέσεις 

ἤ συγκατάβαίνουν στοὺς αἱρετικούς)

Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου (σὲ pdf) «ΟΙ ΛΗΣΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ», 

μέρος β´, τοῦ Ἰωάννη Ρίζου kapsala@yahoo.com

«Ἀλλοίμονο σὲ ὅσους μολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη μὲαἱρέσεις ἢ συγκαταβαίνουν στοὺς αἱρετικούς» Ἐφραὶμ ὁ Σύρος.

1 ὉΜέγας Βασίλειος ἐπισημαίνει:«Ἐὰν λοιπὸν ἀπὸτὸν Νόμο ἕνα “ἰῶτα καὶ μία κεραία δὲν θὰ παρέλθῃ” 2 πῶς θὰ ἦταν δυνατὸν σὲ μᾶς νὰ παραβαίνουμε καὶτὰ πιὸ μικρά;». 3 

Ὁ ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης ἔλεγε πὼς ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει τὴν ὀρθὴ πίστη πρέπει ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀναθεματίζουμε, δηλαδὴ νὰ τὸν θεωροῦμε ὅτι βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ ἄρα μὴ δυνάμενο νὰ σωθεῖ. 4

«Οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν δεχόμαστε σχέση μὲ αὐτοὺς ποὺ κουτσαίνουν στὴν πίστη»5… «ἀκόμα κι ἂν αὐτοί μᾶς φαίνονται πολὺ γνήσιοι καὶ ἐπίσημοι, ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς σιχαινόμαστε ὅσοι ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο».

Τόση αὐστηρότητα ἐπιβάλλουν οἱ Πατέρες γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν διασπᾶται μόνο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ διαδίδουν τὰ παρόμοια: «Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται».7 

Συνεπῶς, τὸ παραμικρὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι μικρό, ὅπως ξεκαθαρίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

8 Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσορρήμων ἑρμηνεύοντας τὴν πρὸςἙβραίους ἐπιστολὴ μᾶς λέει:«...ἂν κάποιος εἶναι πονηρὸς στὴν πίστη φῦγε ἀπὸ αὐτὸν ἀκόμη κι ἂν εἶναι ἄγγελος ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανό…».9 

Καί: «Ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ συμφιλιάζων, οὐ δύναται τοῦ Βασιλέως φίλος εἶναι, ἀλλ’ οὐδὲ ζωῆς ἀξιοῦται, ἀλλὰ σὺν τοῖς ἐχθροῖς ἀπολλεῖται»! «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη τιμωρία».10 

«Κάθε κληρικό –λέει ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ θεολόγος– τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων πατέρων νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα».11

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀποφαίνεται: «Καὶ εἰ φίλοι κατὰ Θεὸν, πῶς τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἑτεροδόξων κοινωνοῦντες; Οὐ γὰρ φίλοι οἱ τοιοῦτοι ἀληθινοὶ καὶ πιστοί».12 

Ὁ ἴδιος Ἅγιος λέει: «Οἱ μὲν [αἱρετικοὶ] τέλεον περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν. οἱ δὲ εἰ καὶ τοῖς λογισμοῖς οὐκ ατεποντίσθηκαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυντα ι[ἐξ αἰτίας τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς θὰ χαθοῦν μαζί τους]».13 

Θεωρεῖ «προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» τὸ νὰ παραμένει κάποιος ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξοῦντα ἐπίσκοπόν του».14 Αὐτές οἱ Πατερικές θέσεις ἐνσωματώθηκαν καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ὅποιος δικαιώνει αἵρεση ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος».

«Εἰ δὲ φανείη τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, … τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι» (Β΄ Κανὼν Συνόδου Ἀντιοχείας)

Ὁ Μ. Ἀθανάσιος γιὰ αὐτὸν ποὺ φρονεῖ ἀσεβῆ δόγματα ἀναφέρει: «Ἀποφύγετε αὐτὸν καὶ ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν πίστη σας καθαρή».15 

Κατὰ τὸν ἅγιο Νεκτάριο Αἰγίνης: «ἡ κοινωνία μὲ αὐτὸν [τὸν κακόδοξο καὶ αἱρετικό] μολύνει τὴν πίστη μὲ τὶς εὐθύνες ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται. Λοιπὸν ἡ ἐξωτερικὴ ἀκοινωνησία προστατεύει ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ ἀλλοτριότητα»… «Εἶναι ψευδὲς ἐκεῖνο ὅπου ἐπιφέρουσιν, ὅτι αἱ ὁδοὶ τῆς εὐσεβείας εἶναι πολλαί… ὁδὸς μία καὶ αὐτὴ στενὴ καὶ ὄχι πλατεῖα... εἷς καὶ μόνος Θεὸς καὶ Κύριος».16 

Ἂν ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ «μαθητὴς τῆς ἀγάπης» λέει ὅτι κάποιον ποὺ δὲν ἀποδέχεται τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων οὔτε στὸ σπίτι σας νὰ τὸν βάζετε, οὔτε καλημέρα νὰ τοῦ λέτε, γιατὶ συγκοινωνῆτε μὲ τὰ πονηρά του ἔργα γενόμενοι συνένοχοι, πόσο μᾶλλον νὰ τὸν ἀποδεχόμαστε στὸν ναὸ ὡς λειτουργὸ καὶ συμπροσευχόμενο;

17 «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον ἀποστρέφεσθαι» τονίζει ὁ Μ. Βασίλειος.18 

Πόσο μᾶλλον κακόδοξο κληρικό. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἐξηγεῖ: «Ὄχι μόνο ἂν κάποιοι λένε συνολικὰ ἀντίθετα πράγματα ποὺ ἀνατρέπουν τὰ πάντα, ἀλλὰ καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντίθετο νὰ διδάξουν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι».19 «Ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ πεταγόμαστε μακρυὰ ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντάμε ἕνα φίδι, καὶ νὰ διακόπτουμε κάθε κοινωνία καὶ νὰ φεύγουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καὶ πρᾶοι», διδάσκει ὁ Μ. Φώτιος. 20 Ἂν κατὰ τὸν Μ.Ἀθανάσιο: «Κανένα ἀγαθὸ δὲν θὰ κληρονομήσουν ὅσοι ἀδιαφόρησαν ἢ φοβήθηκαν τὸν Κωνστάντιο»21, ποὺ μὲ βία καὶ ἀπειλὲς θανάτου ἐπέβαλε τὴν ὑποταγὴ τῶν πιστῶν στοὺς αἱρετικούς, τί στὰ ἀλήθεια ἐλπίζουμε νὰ κληρονομήσουμε ἐμεῖς ποὺ οἰκειοθελῶς καὶ προθύμως ἀκολουθοῦμε τοὺς σύγχρονους αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους; 

Αὐτὰ δίδασκε ἡ Ὀρθοδοξία ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. «Εἰ δέ τις προσποιεῖται ὁμολογεῖν μὲν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις [ἂν κάποιος προσποιούμενος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστι, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς] τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιούτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· [καὶ ἐὰν σᾶς ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς –καὶ τὸ πράξει– νὰ τὸν ἔχετε ὡς ἀδελγό σας] ἐὰν δὲ φιλονίκως ἐπιμένῃ τὸν τοιοῦτον παραιτῆσθε [ξεκόψτε ἀπὸ αὐτόν]».22

Αὐτὴν τὴν στάση ἐπιβεβαιώνουν καὶ οἱ Ἀποστολικοὶ Πατέρες. Ὁ ἅγιος Εἰρηναῖος ἀναφέρει ὅτι οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ μαθητές τους ἀπόφευγαν νὰ συνομιλοῦν μὲ αὐτοὺς ποὺ νόθευαν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως.23«Καὶ τώρα τί προσδοκᾷς πηγαίνοντας στὴν Αἴγυπτο, νὰπιεῖς νερὸ ἀπ΄ τὸν Νεῖλο; Καὶ τί προσδοκᾷς πηγαίνοντας στὴν Ἀσσυρία νὰ πιεῖς νερὸ ἀπ΄ τὸν Εὐφράτη; 

Ἡ ἴδια σου ἀσέβεια θὰ σὲ τιμωρήσει κι ἡ ἀπομάκρυνσή σου ἀπὸ ἐμένα θὰ σὲ καταδικάσει. Θὰ μάθεις καὶ θὰ δεῖς πόσο κακὸ εἶναι καὶ πικρὸ τὸν Κύριο νὰ ἐγκαταλείπεις, τὸν Θεό σου, καὶ πιὰ νὰ μὴν τὸν σέβεσαι. Ἐγὼ ὁ Κύριος τοῦ σύμπαντός σου τὸ λέω».24 «Ἀδιάφορο μὲ ἀφήνει τὸ λιβάνι πού μου φέρνουν… τὰ ὁλοκαυτώματά τους δὲν εἶναι δεκτὰ καὶ οἱ θυσίες τους δὲν μοῦ εἶναι εὐχάριστες».25

Ὁ ἅγιοςἘφραὶμ ὁ Σῦρος, γράφει πὼς πρέπει νὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ ὁμάδες αἱρετικῶν, γιατὶ διαστρέφουν μὲ τοὺς λόγους τους τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν. Ὅποιος νοσεῖ ὡς πρὸς τὴν πίστη, ἔχει τόσο ἐλαστικὴ συνείδηση, ὥστε παραβλέποντας τὶς Ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας νὰ λέει [ὅπως καὶ οἱ σύγχρονοι Οἰκουμενιστές] καὶ σὲ τί θὰ μᾶς βλάψει ἡ συναναστροφὴ μὲ τοὺς αἱρετικούς; «Καὶ ὁ μὲν περὶ πίστεως νοσῶν λέγει· τὶ γὰρ βλάψει τὸ συμπεριφέρεσθαι παντὶ ἀνθρώπῳ, εἴτε ὀρθῶς πιστεύοντι, εἴτε κακῶς φρονοῦντι, τὸ ὑγιὲς τῆς πίστεως περιοδεύοντες;».26

Ὁ ἅγιοςἸὼβ Ἰασίτης ὁ Ὁμολογητὴς ἔλεγε: «Νὰ μὴν τοὺς συναναστρεφόμαστε λοιπόν [τοὺς Λατινόφρονες] …Θὰ προσπαθήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις νὰ μὴ μολυνθοῦμε μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους καὶ νὰ μὴ μετέχουμε στὴν ψώρα, ἢ τὴν ὀλέθρια ἀσθένειά τους. Θὰ προφυλάξουμε ἐπίσης τοὺς ἑαυτούς μας μὲ κάθε τρόπο καὶ θὰ ἀπέχουμε τελείως ἀπὸ τὴν φατρία τους».27 

Ἅγιος Μελέτιος Γαλησιώτης: «Αἱρετικοί εἰσιν οἱλατίνοι καὶ οἱ συγκοινωνοῦντες αὐτοῖς ἀπόλλυνται…».28 

Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προσθέτει: «Ἐφόσον ὁ Καλέκας εἶναι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τόσες φορές ἀποκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν.

Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα, τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστη».29

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς: «Εἶναι ἀδύνατο κάποιος νὰ ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μὲ τὸν Πατριάρχη (Καλέκα) καὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος…, ἐνῷ αὐτὸς ποὺ ἦταν ἀποτειχισμένος εἶναι ἑνωμένος μὲ τὴν εὐσεβῆ πίστη».30 

Πρέπει πάλι νὰ τονίσουμε -γιατὶ ἔχει ὕψιστη σημασία- ὅτι, ὅταν ὁ Γρηγόριος τά δίδασκε

αὐτά, ἦταν ἀποτειχισμένος καὶ ὁ Καλέκας δὲν εἶχε ἀκόμη καταδικαστεῖ Συνοδικῶς!Ἰωσὴφ ὁ Καλόθετος: «…Ἀντιθέτως, δὲν γνωρίζω πὼς θὰ καταφέρει νὰ μὴ συγκαταλεχθεῖ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν31 καὶ ἀπίστων, αὐτὸς ποὺ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἀμετανόητο (Ἀκίνδυνο), ἢ μᾶλλον αὐτὸς ποὺ δὲν ἐναντιώνεται διαρκῶς καὶ δὲν προετοιμάζεται πάντοτε γιὰ νὰ πολεμήσει κατὰ τοῦ ἀμετανοήτου, ἕως ὅτου διάκειται ἔτσι ἐχθρικὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὶς ἀΐδιες ἐνέργειές Του».32

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης θυμίζει τὴν προσταγὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου: «…μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν».33 Ὥστε «νόμιμα» καταλήγει στὴν τελική του θέση: «… μήτε κοινωνεῖν αὐτοῖς [τοῖς αἱρετικοῖς], μήτε ἀναφέρειν… ἐπὶ τῆς θείας λειτουργίας· ὅτι μέγισται ἀπειλαὶ κεῖνται παρὰ τῶν ἁγίων ἐκφωνηθεῖσαι τοῖς συγκαταβαίνουσιν αὐτοῖς μέχρι καὶ ἑστιάσεως… ἐχθροὺς γὰρ θεοῦ ὁ Χρυσόστομος οὐ μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας (κἄν ἐν βρώματι, καὶ πόματι) μεγάλῃ καὶ πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο.

34 Ο ἱἈποστολικοὶ Κανόνες στηρίζουν ἀπόλυτα αὐτὴ τὴν θέση: «Ἐὰν κάποιος συμπροσευχηθεῖ μὲ ἕναν ἀκοινώνητο ἔστω καὶ μέσα σὲ σπίτι, νὰ εἶναι καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος». 35 

Λέει ὁ ἅγιος Μᾶρκος: «Οἱ περισσότεροι ἀδελφοί, ἔχοντας πάρει θάρρος ἀπὸ τὴν ἐξορία μου, ἐλέγχουν μὲ αὐστηρότητα τοὺς ἀλητήριους [ἐννοεῖ τοὺς Λατινόφρονες] καὶ παραβάτες τῆς ὀρθῆς πίστεως καὶ τῶν πατρικῶν θεσμῶν. Τοὺς διώχνουν ἐπίσης ἀπὸ παντοῦ ὡς καθάρματα, χωρὶς νὰ ἀνέχονται νὰ συλλειτουργοῦν μαζί τους, οὔτε νὰ τούς μνημονεύουν καθόλου στὰ μυστήρια ὡς Χριστιανούς… 

Νὰ συμβουλεύσεις δὲ τοὺς Ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν λατινόφρονα μητροπολίτη τους καὶ οὔτε νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, οὔτε νὰ τὸν μνημονεύουν καθόλου, οὔτε νὰ τὸν θεωροῦν ἀρχιερέα, ἀλλὰ ὡς μισθωτὸ λύκο! …

Νὰ ἀποφεύγετε λοιπὸν καὶ ἐσεῖς ἀδελφοί, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους καὶ τὸ μνημόσυνο τῶν ἀμνημονεύτων. Δεῖτε, ἐγώ ὁ ἁμαρτωλὸς Μᾶρκος σᾶς λέγω, ὅτι ὅποιος μνημονεύει τὸν Πάπα ὡςὈρθόδοξο ἀρχιερέα, εἶναι ἔνοχος νὰ ἐκπληρώσῃ ὅλο τὸν Λατινισμό, μέχρι καὶ αὐτοῦ τοῦ ξυρίσματος τῆς γενειάδος. ὉΛατινόφρων αὐτὸς θὰ καταδικαστεῖ μαζὶ μὲ τοὺς Λατίνους καὶ θὰ θεωρηθεῖ ὡς παραβάτης τῆς πίστεως»

36… «Φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως, ὡς αὐτοὺς ἐκείνους, ἢ κἀκείνων πολλῷ δήπου χείρονας, ὡς χριστέμπορους καὶ χριστοκάπηλους… Φεύγετε οὖν αὐτοὺς ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν.

Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργᾶται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ».37 

Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονίσουμε ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἐγείρει ζητήματα ὅπως ἡ ἀναγκαιότητα Συνοδικῆς ἔγκρισης, ὁ κίνδυνος σχίσματος ἢ τάχα τῆς ἀποκοπῆς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἢ ζήτημα ἐφαρμογῆς οἰκονομίας, ἢ χάρη τῆς εἰρήνης ἢ χάρη τῆς συνέχισης τοῦ κηρύγματος. Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς ψευδοένωσης στὴ Φερράρα-Φλωρεντία ὁ ἅγ. Μᾶρκος εἶπε: «Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὅσον ἀπομακρύνομαι ἀπὸ τούτου [τοῦ Πατριάρχη] καὶ ἀπὸ τοὺς τοιούτους [τοὺς Λατινόφρονες] τόσον προσεγγίζω πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τοὺς Ἁγίους, καὶ ὅσον περισσότερον χωρίζομαι ἀπὸ αὐτοὺς τόσον περισσότερον ἑνοῦμαι μὲ τὴν ἀλήθειαν».

38 Λέει ὁ Ἅγιος: «Ὅσοι προσποιοῦνται ὅτι ὁμολογοῦν τὴν ὑγιῆ πίστη, κοινωνοῦν [μνημονεύουν] δὲ μὲ τοὺς ἑτερόφρονες, ἂν μετὰ ἀπὸ τὴν σύστασή σας δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς, ὄχι μόνο νὰ τοὺς ἔχετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζετε».39 

Στὸν τελευταῖο λόγο του πρὶν πεθάνει, ὁ ἅγιος Μᾶρκος εἶπε: «οὔτε βούλομαι, οὔτε δέχομαι τὴν αὐτοῦ [σ.σ. τοῦ Πατριάρχου] ἢ τῶν µετ΄ αὐτοῦ κοινωνίαν, τὸ παράπαν οὐδαμῶς οὔτε ἐπὶ ζωῆς μου, οὔτε μετὰ θάνατον… Πέπεισμαι γὰρ ἀκριβῶς, ὅτι ὅσον ἀποδιΐσταμαι τούτου [ἀπομακρύνομαι ἀπὸ τὸν Πατριάρχη] καὶ τῶν τοιούτων[σ.σ. τῶν Λατινοφρόνων], ἐγγίζω τῷ Θεῷ καὶ πᾶσι τοῖς ἁγίοις».40 Καὶ γιά τόν ὅσιο Νεόφυτο τόν Ἔγκλειστο «ἡ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Παπικοὺς ἐντάσσει τὸν κοινωνοῦντα στὰ ἀναθέματα τῶν Συνόδων καὶ στὸν πυθμένα τοῦ ἅδη».41 

Ὁ ἅγιος Ἐφραὶμ δίδασκε: «Μηδέποτε συμφιλιάσῃς μετὰ αἱρετικῶν. Μὴ συμφάγῃς, μὴ συμπίῃς, μὴ συνοδοιπορήσῃς. Μὴ εἰσέλθῃς εἰς οἶκον αὐτῶν, μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν· πάντα γὰρ ὅσα εἰσίν, ἀκάθαρτα εἰσίν, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι τοῖς μεμιασμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. Ἀσφαλίζου οὖν τὴν ψυχήν σου, ἀγαπητέ. Μὴ συμφιλιάζῃς αἱρετικοῖς, ἵνα μὴ συγκοινωνήσῃς τῇ κοινωνίᾳ αὐτῶν· ὅτι γάρ, καθὼς εἶπεν ὁ Κύριος, οὐκ ἔχουσιν ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, οὐδὲ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, οὐδὲ ἐν τῷ μέλλοντι· δηλονότι οὐδὲ οἱ συμμιαινόμενοι αὐτοῖς· ἕκαστος γὰρ θερίσει ὃ ἔσπειρε».42 Κλείνοντας θά ἀναφέρουμε τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου ἁγίου Γερμανοῦ τοῦ υἱοῦ Πατριάρχου Κ/πόλεως πρὸς τοὺς Κυπρίους λαϊκοὺς γιὰ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς κληρικούς των, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὑποταχτεῖ στοὺς Λατίνους κατακτητὲς τὸν 12ο καὶ 13ο αἰῶνα. «...Ὅσοι τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδὶ ἀπὸ τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ, καὶ μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ εὐλογίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τὴν τυχοῦσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστιν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθαι κατὰ μόνας, ἢ ἐπ’ ἐκκλησίαις συνάγεσθαι μετὰ τῶν λατινοφρόνων· εἰ δ’ οὖν, τὴν αὐτὴν αὐτοῖς ὑφέξετε κόλασιν». 43 

Θὰ προκαταβάλουμε μία παρατήρηση ποὺ ἀποδείχτηκε μέχρι τώρα, ἀλλὰ ἀποδεικνύεται καὶ μέχρι τὸ τέλους τοῦ βιβλίου.

Σὲ καμία διδασκαλία Ἁγίου ἀπέναντι στὸ θέμα τῆς κοινωνίας μὲ κακόδοξους δὲν ὑπάρχει ἡ προτροπὴ ἢ ἡ ἀπαίτηση ὁ πιστὸς νὰ πάρει πρῶτα ἄδεια ἀπὸ τὸνἘπίσκοπο γιὰ νὰ ἀπομακρυνθεῖ- ἀποτειχιστεῖ ἢ νὰ περιμένει τὴν ἀπόφαση κάποιας Συνόδου. Καὶ ὁ λόγος εἶναι ἁπλός. Σχεδὸν πάντα ἡ αἰτία τῆς Ἀποτείχισης εἶναι ὁ κακὸς Ἐπί-σκοπος καὶ οἱ κακὲς Σύνοδοι. Ὅλες οἱ πληγὲς στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας προῆλθαν ἀπὸ Ἐπισκόπους ἢ Συνόδους. Θὰ ἦταν λοιπὸν παράλογο νὰ ζητηθεῖ καὶ νὰ δοθεῖ στὸν πιστὸ ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο ἄδεια γιὰ νὰ ἀποτειχιστεῖ ἀπό ...αὐτὸν τὸν ἴδιο!! 

Καὶ ἀκόμα πρέπει νὰ παρατηρήσουμε ὅτι, αὐτὸ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία στὸ θέμα τοῦ μολυσμοῦ μας ἀπὸ τὴν αἵρεση, εἶναι κοινὴ διδαχὴ πρὸς ὅλους, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. 

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμο-λογητὴς δὲν ἦταν ἱερέας ἀλλὰ Μοναχός, ἔτσι δὲν ἦταν ἀναγ-κασμένος νὰ μνημονεύει τὸν κακόδοξο Πατριάρχη. Στὸ θέμα αὐτὸ δὲν διέφερε ἀπὸ ὁποιονδήποτε λαϊκό. Κι ὅμως, ὑπέφερε πολλὰ καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο γιατὶ εἶχε ἀποτειχιστεῖ ἀρνούμενος τὸν μολυσμό του.

«Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει [τοῖς αἱρετικοῖς] ἀνάθεμα».

Πρακτικὰ Ζ; Οἰκουμενικῆς Συνόδου

1 Ἁγ. Ἐφραὶμ τοῦ Σῦρου, Λόγος Εἰς τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦΧριστοῦ.

2 Ματθ. 5, 18.

3 Μ. Βασιλείου, Περὶτοῦ Ἁγίου Πνεύματος 1, 2 P.G. 32, 69C.

4 P.G. 89,1848Β.

5 «Οὐδ’ ἂν πρὸς ὥραν αὐτῶν ἐπεδεξάμεθα τὴν συνάφειαν, εἰσκάζοντας (χωλαίνοντας) περὶ τὴν

Πίστιν εὕρομεν» καὶ «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲτοῖς ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴἀποστῶσιν, μὴ μόνον

ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲἀδελφοὺς ὀνομάζειν».

6 Μ. Βασιλείου, Κεφάλαια τῶν Ὅρων κατ’ Ἐπιτομήν, ἐρώτ. ριδ΄.

7 Μ. Βασιλείου, Ἐπιστολὴ πρὸς Μέγα Ἀθανάσιο, P.G. 32, 425.

8 «Οὐμικρὸν ἐν τοῖς περὶΘεοῦ τὸ παραμικρόν», Ἁγ. Γρηγορίου τοῦΠαλαμᾶ, Λόγος ἀποδεικτικὸς Α΄ Περὶ τῆς Ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρόλογος, Ἐκδ. Κυρομάνος, τ. Α΄, σ. 24.

9 Ε.Π.Ε. 25, 372, 2.

10 Ἰ. Χρυσοστόμου, Ἐκλογαὶ καὶ Ἀπανθίσματα, Λόγος ΚΔ΄, 40, ἐκδ. Ματθαίου Λαγγῆ.

11 Ἁγ. Συμεὼν τοῦ Νέου θεολόγου, Λόγος 6ος.

12 P.G. 99,1081A.

13 P.G.99, 1164A.

14 P.G. 99, 1365

15 P.G. 26,1188DC.

16 Ἁγίου Νεκταρίου Αἰγίνης, Περὶ τῶν σχέσεων μὲ αἱρετικούς, ἐκδ. Παναγόπουλου.

17 Β΄Ἰω.1,11.

18 P.G. 31, 649.

19 Ἰω. Χρυσοστόμου, Ἑρμηνεία εἰς τὴν Πρὸς Γαλάτας.

20 Ε.Π.Ε. 12, 400,31.

21 Ἰω. Χρυσόστομου, E.Π.E. 9. 79,23.

22 Μ. Ἀθανασίου, Τοῖς τὸν μονήρι βίον ἀσκοῦσι…

23 ΒΕΠΕΣ 5,144[15-22]

25 Ἱερεμ. Στ΄20-21.

26 Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ ἀρετῆς κεφάλαια δέκα, κεφ. ηʹ, Πρόλογος.

27 Δημητρακοπούλου Ἀνδρ., Ἱστορία τοῦ σχίσματος…, σελ. 61.

28 V.Laurent-j.Darrouzes, Dossier Grecde l; union de Lion,σελ.554,558,559

29 Ε.Π.Ε. 3, 692, Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα.

30 Ὅ.ἀ

31 Ἰωσὴφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρὰ Δ. Τσάμη, Λόγος 2,κεφ. 36-37, σ. 138.

32 Ἰωσὴφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρὰ Δ. Τσάμη, Λόγος 2,κεφ. 36-37, σ. 138.

33 TLG,Theodorus Studites Scr. Eccl., Theol., Epistulae, Epistle 466, line15-28.

34 TLG,Theodorus Studites Scr.Eccl.,Theol.,Epistulae, Epistle 39,line51-80. P.G. 99, 1048C-D.

35 Κανὼν Ι’ Ἀποστόλων, Πηδάλιον, Ἀθήνα 1886, σ. 13.

36 TLG,Theodorus Studites Scr.Eccl.,Theol.,Epistulae, Epistle 39,line51-80. P.G. 99, 1048C-D.

37 Τοῖς Ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξοις Χριστιανοῖς, §6, ἐν Ἰω. Καρμίρη, Τὰ δογματικὰ καὶ

συμβολικὰ μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου καὶ Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἐν Ἀθήναις 1960, τομ. Α΄, σ. 427

38 π. Διονυσίου Τάτση, «Μετὰ παρρησίας καὶ ἀκατακρίτως», σ. 98.

39 «Οἵτινες τὴν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς

ἑτερόφροσι, τοὺς τοιούτους, εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν», Ν. Βασιλειάδη, Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ ἡ Ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἔκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι, 1972, σ. 95.

40 Λόγοι τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Μάρκου ἀρχιεπισκόπουἘφέσου, οὕς εἶπε πολλοῖς τῶν ἀρχιερέων καί ἱερομονάχων καίμοναχῶν καί κοσμικῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐν ᾗ μετέστη πρός τόν Θεόν, Patrologia Orientalis Τοme XV, Αu Concile de Florence, σελ. 346-348 (8-11), καί Σπ. Λάμπρου, Παλαιολόγεια καί Πελοπον-νησιακά, Τόμ. Α΄, σελ. 35

41 Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, Συγγράμματα, τόμος β΄, Κατήχησις 31, 1, σ. 332.

42 Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου, Περὶ μετανοίας καὶ κατανύξεως, T.L.G., line 35, l. 29-36.

43 Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Τὰ Εὑρεθέντα, τόμ. Β΄, σελ. 26.

44 Mansi 13,400 καὶ P.G. 13, 128

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

ΜΕΙΖΩΝ ΑΡΕΤΩΝ Η ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ! Σχίσμα κάνουν.....

«Ὡς ἐκ τούτου ἡ ταύτισις τοῦ σχίσματος μέ τήν ἀποτείχισι γίνεται ὑπό τήν καθοδήγησι τοῦ δαιμονικοῦ πνεύματος τῆς πλάνης, μέ σκοπό τὴν σύγχυσι τῶν ὀρθοδόξων ἀνησυχούντων καί τὴν καταστολή τῶν περαιτέρω ἐνεργειῶν των.»

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ:

Σχίσμα κάνουν οι αιρετικοί, κι όχι όσοι απομακρύνονται απ' αυτούς (π. Ευθ. Τρικαμηνά)

Ἀπαντώντας εἰς αὐτό τό ἐπιχείρημα ἀναφέρομε τά ἑξῆς:

1. Εἶναι ἐξόφθαλμο καί αὐτονόητο ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν καταδικάζει τήν ἀποτείχισι (ἀφοῦ αὐτή τήν ἔχει θεσμοθετήσει, καί φυσικά, ἐφ’ ὅσον πραγματοποιεῖται μέ τούς ὅρους πού ἡ ἴδια -ἡ Ἐκκλησία- ἔχει διδάξει), ἀλλά καταδικάζει τό σχίσμα, τό ὁποῖον ὄντως εἶναι μεγίστη ἁμαρτία. Καταδικάζει δηλαδή τήν ἀπόσχισι, τήν ἀπομάκρυνσι πιστῶν ἀπό τήν Ἐκκλησία, ὅταν αὐτή ἡ ἀπόσχισις (σχίσμα) δέν πραγματοποιεῖται γιά θέματα πίστεως, ἀλλά ἐξ αἰτίας ἄλλων ἀφορμῶν, (θέματα διοικητικά δηλαδή, τάξεως, πνευματικά κλπ.). Εἰς αὐτό εἶναι ἀρκετά σαφής ὁ πρῶτος Κανών τοῦ Μ. Βασιλείου, τόν ὁποῖο ἀναφέραμε στήν σελίδα 61. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀποτείχισις εἶναι μέν ἀπόσχισις (ἀπομάκρυνσις), πλήν ὅμως ὄχι ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἀπό κάτι πού ἔχει τό ὄνομα Ἐκκλησία, ἀλλά εἶναι στήν πραγματικότητα κάτι νεκρό ἤ νεκρούμενο καί κάτι μολυσματικό, τό ὁποῖο ἔχει τή δύναμι νά μολύνη καί τούς ὑγειῶς φρονοῦντας καί πράττοντας. Ἔτσι, τό σχίσμα τό ὁποῖον καταδικάζουν οἱ Πατέρες προϋποθέτει ὅτι δέν γίνεται διά λόγους πίστεως καί αἱρέσεως, ἀλλά ἀπεναντίας ἡ ἐφάμαρτος αὐτή ἀπόσχισις γίνεται ἀπό τόν Ἐπίσκοπο, ὁ ὁποῖος ἔχει μέν ὀρθόδοξο πίστι καί εὐσέβεια, ἀλλά πιθανόν σφάλλει σέ διάφορα ἄλλα ἐκκλησιαστικά καί εὐκολοϊάτρευτα θέματα. Ὡς ἐκ τούτου ἡ ταύτισις τοῦ σχίσματος μέ τήν ἀποτείχισι γίνεται ὑπό τήν καθοδήγησι τοῦ δαιμονικοῦ πνεύματος τῆς πλάνης, μέ σκοπό τὴν σύγχυσι τῶν ὀρθοδόξων ἀνησυχούντων καί τὴν καταστολή τῶν περαιτέρω ἐνεργειῶν των. Οἱ δέ προβάλλοντες αὐτό ὡς ἀποτρεπτικό τῆς ἀποτειχίσεως, ἀσφαλῶς βοηθοῦν τούς Οἰκουμενιστές Ἐπισκόπους καί μάλιστα πρέπει, ἄν θέλωμε νά ἀξιολογήσωμε τήν προσφορά τῶν ὑπερμάχων τῆς θεωρίας τοῦ σχίσματος, νά ἀναφέρωμε ὅτι εἶναι οἱ πρῶτοι βοηθοί, συμπαραστάτες καί συνοδοιπόροι των εἰς τήν προώθησι τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

2. Ἡ θεωρία αὐτή ὅτι ἡ ἀποτείχισις εἶναι σχίσμα καὶ ἄρα μή ἀποτειχιζόμενοι ἀποφεύγουμε τὸ σχίσμα, ἔρχεται ὀφθαλμοφανῶς καί ἀπ’ εὐθείας σέ ἀντίθεσι μέ τόν ἴδιο τόν 15ον ἱερό Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ὁ ὁποῖος διαβεβαιώνει τούς ἀποτειχισθέντας διά θέματα πίστεως ὅτι αὐτοί «οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν Ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι». Καί ἀπορεῖ κανείς, πῶς Ἐπίσκοποι καὶ θεολόγοι περιωπῆς, ἀδυνατοῦν νά τό ἀντιληφθοῦν.

Εἶναι λυπηρό καί δεῖγμα τῆς σημερινῆς μας καταστάσεως τό ὅτι κατώρθωσε ὁ διάβολος νά μᾶς φοβίση καί διά τοῦ φόβου νά μᾶς χειραγωγήση, στό σημεῖο τό ὁποῖο οἱ Πατέρες μᾶς καθησυχάζουν καί μᾶς διαβεβαιώνουν ὅτι δέν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα σχίσματος, ἀλλά ἀπεναντίας ὅσοι ἀποτειχισθοῦν ἀπό τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο λυτρώνουν τήν Ἐκκλησία ἀπό τό σχίσμα. Ἐμεῖς βεβαίως σήμερα δέν ὑπακούομε στούς Πατέρες καί στίς Συνόδους τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά στούς αὐτοαναγορευμένους ἀρχηγούς καί προστάτες μας, προφανῶς ἐπειδή ταυτιζόμεθα μέ αὐτούς εἰς αὐτό τό σημεῖο, δηλαδή καί αὐτοί καί ἐμεῖς μέ αὐτή τήν θεωρία βολευόμεθα καί δικαιολογοῦμε τόν ἐφησυχασμό καί τήν ἀπραξία μας.

Ἀπό αὐτό ἐπίσης τό σημεῖο τοῦ Κανόνος, πού ὁμιλεῖ διά τήν ἀποφυγή τοῦ σχίσματος γίνεται φανερό καί κάτι ἄλλο, ἄκρως σημαντικό, τό ὁποῖο οὐδόλως ἀναφέρουν οἱ σημερινοί πρωτοστάτες τοῦ ἀντιοικουμενιστικοῦ ἀγῶνος καί οἱ ὑπόλοιποι ἀνησυχοῦντες πνευματικοί, ἡγούμενοι κλπ. Ὅτι δηλαδή πλήν τοῦ ἐφαμάρτου σχίσματος, τό ὁποῖο γίνεται, ὅπως ἀναφέραμε, ὄχι διά λόγους πίστεως, ὑπάρχει καί ἕνα ἄλλο σχίσμα, ἀπό τό ὁποῖο λυτρούμεθα διά τῆς ἀποτειχίσεως καί μόνον δι’ αὐτῆς. Εἶναι ἡ ἀπόσχισις ἀπό τήν διαχρονική Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπό τήν ἴδια τήν Ἐκκλησία. Δηλαδή ὁ ἱερός Κανόνας ἐδῶ ἐννοεῖ ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος καί οἱ ἀκολουθοῦντες καί μνημονεύοντες αὐτόν εὑρίσκονται, διά τῆς αἱρέσεως, σέ σχίσμα ἀπό τήν διαχρονική (Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική) Ἐκκλησία, οἱ δέ ἀποτειχιζόμενοι θεραπεύουν τό σχίσμα μέ τό νά ἀποτειχίζωνται ἀπό τούς αἱρετικούς καί δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νά παραμένουν ἑνωμένοι μέ τήν διαχρονική Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθόδοξο Παράδοσι. Δι’ αὐτό προφανῶς «καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται». Τώρα βεβαίως πῶς κατώρθωσε ἡ θεωρία αὐτή καί ὁ φόβος τοῦ σχίσματος νά ἐπικρατήση, αὐτό μόνον ἡ σύγχυσις τῶν ἐσχάτων καιρῶν καί ἡ ἰδική μας ἄγνοια καί ἀδιαφορία μποροῦν νά δικαιολογήσουν.

3. Ἡ θεωρία αὐτή τοῦ φόβου τῆς δημιουργίας σχίσματος ἐξαιτίας τῆς ἀποτειχίσεως προσκρούει ἀπ’ εὐθείας εἰς αὐτήν ταύτην τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία προφανῶς ἀντιλαμβάνονται οἱ ὑπέρμαχοι τῆς θεωρίας αὐτῆς διεστραμμένως καί κακοβούλως. Διότι τί εἴδους ἑνότητα εἶναι αὐτή εἰς τήν ὁποία πρέπει νά εἴμεθα ἐνσωματωμένοι, τήν στιγμή πού ὑπάρχει ἡ αἵρεσις, ἡ ὁποία προσβάλλει αὐτόν τοῦτον τό θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας; Καί ποῦ εἴδαμε ὡς πρότυπο καί μοντέλο μία τέτοια ἑνότητα στήν (διαχρονική) ἱστορία καί Παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία νά μᾶς ἑνώνη μέν μέ τόν Ἐπίσκοπο, μᾶς διασπᾶ ὅμως ἀπό τήν ἀληθινή πίστι; Πῶς ἐπίσης θά δείξωμε ὅτι δέν εἴμεθα ὑπέρμαχοι τῆς εἰδωλοποιήσεως τοῦ Ἐπισκόπου, διά τῆς ἐξοστρακίσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἀντικαταστάσεώς του ἀπό τόν Ἐπίσκοπο; Δέν σημαίνουν, ἀκόμη αὐτά ὅτι εἴμεθα ὑπέρμαχοι μιᾶς ἀνθρωποκεντρικοῦ χαρακτῆρος Ἐκκλησίας, ὅταν φοβούμεθα νά ἀποσχισθοῦμε ἀπό δεδηλωμένους αἱρετικούς, ἐν ὀνόματι αὐτῆς τῆς σάπιας καί ἐπισφαλοῦς ἑνότητος; Περιττό νά ἀναφέρωμε ὅτι αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ ἑνότης εἶναι τό πρότυπο, τό γνώρισμα καί ἡ καρδιά τοῦ Παπισμοῦ, ἡ δέ Ὀρθοδοξία γνωρίζει μόνον τήν ἑνότητα τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί τήν ὑποταγή μόνο στούς ἀληθινά Ὀρθοδόξους ποιμένες.

4. Ἐν τέλει δέ πρέπει νά ἀναφερθῆ ὅτι, ἔστω καί κατά φαντασία νά ὑπάρχη φόβος σχίσματος, πρέπει πάλι νά προτιμήσωμε τό σχίσμα διά τῆς ἀποτειχίσεως, ἀπό τήν ὑπαγωγή μας στήν αἵρεσι, διά μέσου τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος μέ τόν αἱρετικό Ἐπίσκοπο. Διότι ἐν τελευταίᾳ ἀναλύσει τό σχίσμα εἶναι ἀσυγκρίτως μικρότερο κακό (καί μάλιστα ὅταν γίνεται μέ ἀγαθή προαίρεσι, μέ διάθεσι θυσίας καί ὄχι βολέματος καί μέ ἅγιο σκοπό τήν ἐμμονή δηλαδή καί παραμονή εἰς τήν ἀληθινή πίστι) ἀπό τήν αἵρεσι ἡ ὁποία, κατά τούς Πατέρας, μᾶς χωρίζει ἀμέσως ἀπό τόν Θεό.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ Ἱερομονάχου, Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΙΕ΄ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΩΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΗΡΥΣΣΟΝΤΟΣ ΕΠ’ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΙΡΕΣΙ, σελ. 281-285.

http://emmadimitris.blogspot.gr

Απόστολος Σαραντίδης: -Αναφερόμαστε αποκλειστικά στα εκκλησιαστικά πράγματα και κυρίως μετά την αυτοαποκαλούμενη αγία και μεγάλη σύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης… Ομιλούμε πάντοτε για τον πιστό λαό του Θεού, τον έχοντα «φόβο Κυρίου», τον καλοπροαίρετο χριστιανό που αγωνίζεται, τιμά τους αγίους του και τον συνάνθρωπο αλλά εν πολλοίς δεν καταλαβαίνει ούτε αντιλαμβάνεται τι γίνεται''

Η μεγάλη σύγχυση

«Ήταν στραβό το κλήμα…». Πολλές φορές οι ελληνικές παροιμίες είναι τόσο εύστοχες που δεν χρειάζονται περισσότερα αλλά τους τελευταίους μήνες το κακό έχει παραγίνει. Αναφερόμαστε αποκλειστικά στα εκκλησιαστικά πράγματα και κυρίως μετά την αυτοαποκαλούμενη αγία και μεγάλη σύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης. Η προετοιμασία της σχεδόν κράτησε έναν αιώνα, πολλοί ιεράρχες, μοναχοί, ασκητές, ομολογητές, πιστοί λαϊκοί, κληρικοί, υποστηρικτές, αντίθετοι, ένθεοι και άθεοι, θεομπαίχτες και σύγχρονοι άγιοι έδωσαν το παρόν όλο αυτό το διάστημα. Οι περισσότεροι δεν βρίσκονται στη ζωή σήμερα και αυτοί που βρίσκονται έχουν να διαχειριστούν έναν όγκο πληροφοριών και στοιχείων τεράστιο, μη αποδελτιωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του μέχρι στιγμής, που προκαλεί τέτοια σύγχυση στους πιστούς ώστε αυτοί να άγονται και να φέρονται από υποθέσεις, γνώμες, συνθήματα και συνθηματολογίες, θέματα και πορίσματα, αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις διαμετρικά αντίθετες, και όλα αυτά να πρέπει σήμερα να είναι σε θέση κάποιος να τα κωδικοποιήσει, να τα εκλαϊκεύσει και να τα δώσει προς θρησκευτική «κατανάλωση» σε ένα ποίμνιο που μοιάζει να τα έχει χαμένα και να μην καταλαβαίνει. Πολύ δύσκολο να γίνει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Ομιλούμε πάντοτε για τον πιστό λαό του Θεού, τον έχοντα «φόβο Κυρίου», τον καλοπροαίρετο χριστιανό που αγωνίζεται, τιμά τους αγίους του και τον συνάνθρωπο αλλά εν πολλοίς δεν καταλαβαίνει ούτε αντιλαμβάνεται τι γίνεται. Οι υπόλοιποι, ήταν είναι και θα είναι εκτός κλίματος και εκκλησίας. Η πληροφόρηση που γίνεται στα επίσημα ενοριακά κέντρα σχεδόν ανύπαρκτη, ο πιστός βρέθηκε απροετοίμαστος αν και προετοιμάζονταν όλα τόσες δεκαετίες συν το οικονομικό πρόβλημα που τον βασανίζει τα τελευταία χρόνια δεν αφήνουν περιθώριο μεγάλο. Διερωτόμαστε γιατί τόση προετοιμασία με συνέδρια και συνόδους τοπικές, εντός και εκτός επικράτειας, σε Δύση και Ανατολή, σε Βορρά και Νότο, γιατί τόση διαφήμιση, αντιδιαφήμιση και αυτοδιαφήμιση για ένα γεγονός που οι περισσότεροι αγνοούν. 

Βέβαια τα περισσότερα γίνονταν εν κρυπτώ, τα κείμενα τα βασικά τα αγνοούσαν μέχρι πρότινος όλοι οι ιεράρχες ανά τον κόσμο πλην μερικών προκαθημένων και την υστάτη ώρα εκλήθησαν να τα προσυπογράψουν αντικανονικά και αντορθόδοξα χωρίς δικαίωμα ψήφου. Δεν υπάρχει η πρόθεση να επεκταθούμε σε κανονικές και θεολογικές λεπτομέρειες για το τι συνέβη. Άλλωστε αυτό το έχουν κάνει και εξακολουθούν να το κάνουν με επιστημονικότητα, μεθοδολογία και ορθόδοξο ήθος και πνεύμα εξαιρετικοί πανεπιστημιακοί αλλά και από κατώτερες βαθμίδες, θεολόγοι, νομικοί, κληρικοί, μοναχοί αλλά και απλοί λαϊκοί. Το διαδίκτυο από την άλλη μεριά προσφέρει τη μεγάλη επανάσταση στην πληροφόρηση και ελεύθερα ακόμη στα πολλά ιστολόγια όσοι γνωρίζουν τη στοιχειώδη λειτουργία έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν είτε αρθρογραφώντας αν κατέχουν το χάρισμα της τεχνικής του λόγου είτε με σχόλια της επικαιρότητας. Δυστυχώς δεν έχουν όλοι αυτή τη δυνατότητα και κυρίως οι μεγαλύτερες ηλικίες στις οποίες είναι συσσωρευμένη και η περισσότερη εμπειρία αλλά και όσοι την έχουν φαίνεται να είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα που πραγματικά στενοχωρείσαι για τη σύγχυση που επικρατεί.

Ο ένας υπερασπίζεται με πάθος ωσάν να επρόκειτο για δόγμα τις 13 ημέρες του ημερολογίου, ο άλλος ναι μεν δεν το υπερασπίζεται ως δόγμα αλλά του φταίει το Πατριαρχείο, άλλος ιεράρχης δέχεται εκκλησιαστικότητα στους παπικούς αλλά δεν αποδέχεται τους αγίους τους, άλλος τους θεωρεί κανονική εκκλησία, άλλος θεωρεί τη μνημόνευση μονόδρομο ό,τι κι αν έχει κάνει ο ανώτερός του για να μη χαθεί η ενότητα κι από αλλού ακούς ότι η παύση του μνημοσύνου δεν διασπά την ενότητα, από αλλού ζητούν μόνο σύνοδο για να ανατρέψει την τελευταία σύνοδο, άλλοι ομιλούν για άμεση αποτείχιση των ιδίων έχοντας απέναντί τους άλλους να θεωρούν ως αποτείχιση μόνο αυτή των αιρετικών αλλά ποιός θα είναι ο αιρετικός αφού άλλοι μνημονεύουν χωρίς να συμφωνούν και άλλοι συμφωνώντας. Άλλοι διώκουν υφισταμένους τους κληρικούς και μοναχούς διαφημίζοντας την ενότητα και άλλοι συνιστούν μόνο προσευχή και κομποσκοίνι και να αποφανθούν οι «ειδικοί», άλλη ομάδα μέμφεται τους αντιδρώντες αλλά μη αποτειχισμένους ακόμη για ψευδοαντίδραση και άλλη τους πρώτους ως σχισματικούς, άλλος ισχυρίζεται πως η παύση μνημοσύνου δεν προσδίδει εγκυρότητα στα μυστήρια κι άλλος να ακολουθούμε τυφλά τους πνευματικούς μας, οι ιεροί κανόνες ερμηνεύονται κατά το δοκούν, ρήσεις και λόγοι αγίων ομοίως, το άσπρο γίνεται μαύρο και αντιστρόφως, το γκρίζο είναι το χρώμα που επικρατεί, άλλοι θεωρούνται σφόδρα αντιοικουμενιστές και αλλού ακούς λόγους τάχα γνησίων ορθοδόξων, αλλού ότι η σύνοδος ήδη τελείωσε και ετάφη λόγω των κακοδοξιών της κι αλλού ότι θα επιβληθεί με τη βία. Με λίγα λόγια αν κατάφεραν κάτι τα τελευταία γεγονότα είναι, οι εχθροί της πίστεως να χαιρετίζουν την «ενότητα» που έφερε η σύνοδος και στους «ενωμένους» να επικρατεί η σύγχυση, η ασυνεννοησία και η διαίρεση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία του Διαβόλου σε πρώτη φάση.

Ταπεινά φρονούμε προς αποφυγή των παρερμηνειών τα εξής ορθοδόξως αυτονόητα: - Δεν υπάρχουν αντιοικουμενιστές και γνήσιοι ορθόδοξοι αλλά μόνο χριστιανοί ορθόδοξοι από τη μία πλευρά και αιρετικοί και αλλόθρησκοι από την άλλη. - Οι ιεροί κανόνες δεν είναι δυνητικοί αλλά υποχρεωτικοί για όλους.- Δεν χρειάζεται να συγκληθεί άμεσα σύνοδος για να δώσει εντολή εφαρμογής τους χωρίς να αποκλείεται στο μέλλον σύγκληση για καταδίκη της αίρεσης που αποφεύγουμε και αντικρούουμε ή των αιρέσεων. - Η συμπροσευχή με αιρετικούς είναι ασυμβίβαστη και απαγορευτική για ορθοδόξους τόσο για προστασία δική τους όσο και νουθεσία των άλλων. - Οποιοσδήποτε διώκει ορθόδοξο κληρικό ή λαϊκό που υπερασπίζεται την πίστη του από κατεγνωσμένη αίρεση είναι και ο ίδιος αιρετικός. - Κατεγνωσμένη είναι η αίρεση που καταδικάζεται από αγίους, οσίους, μάρτυρες, ομολογητές και κανονικές συνόδους της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. - Σύνοδος συγκαλείται άμεσα μετά από σύντομη διαδικασία για να αντιμετωπίσει κατεγνωσμένη αίρεση αφού προηγουμένως επικαιροποιήσει τα αποτελέσματα της προηγούμενης ή των προηγούμενων άλλως είναι αντικανονική, αντορθόδοξη ή ληστρική. - Εκκλησιαστική σύνοδος είναι έγκυρη μόνο αν σε βάθος χρόνου γίνεται αποδεκτή στη συνείδηση από το χριστεπώνυμο πλήρωμα όπως αυτό προσδιορίστηκε παραπάνω. - Η αλήθεια και δη η εκκλησιαστική δεν είναι πλειοψηφική αλλά υποστατική, ήτοι, όλο το σύμπαν με τους αγγέλους του αν έχει συνωμοτήσει και ψηφίσει κάτι που είναι ψευδές, ακόμη και ένας (1) ταλαίπωρος κληρικός ή λαϊκός αν ομολογήσει εν πνεύματι αληθείας, αυτό θα ισχύσει. - Καμία απόφαση συνοδική, πατριαρχική ή επισκοπική δεν μπορεί να σταθεί αν δεν είναι «επόμενη τοις αγίοις πατράσι». - Όποιος επίσκοπος σε εύλογο χρονικό διάστημα δεν αντιδρά σε πράξεις και αποφάσεις που δεν έχουν τον παραπάνω χαρακτήρα, βρίσκεται στη χορεία των αιρετικών έστω κι αν δεν κηρύττει την αίρεση «γυμνή τη κεφαλή». - Στην αίρεση σου φορά ο διάβολος παραμορφωτικά γυαλιά και σε πάει κατευθείαν στον γκρεμνό. Μόνο προσευχή χωρά. Και φυσικά ουδεμία εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς. "...μετά μίας και δευτέρας νουθεσίας...". Όχι όμως πριν να τοποθετηθούν όλοι σε τοπική Ιερά Σύνοδο για να τηρείται η κανονικότητα εκτός αν αποφασίσουν να μην την κάνουν. - Υπακοή σε πνευματικούς σε θέματα πίστεως και ηθικής όταν αυτοί νουθετούν αντίθετα, δεν γίνεται. - Η Θεία Χάρις επενεργεί στον οποιονδήποτε βαπτισμένο και όχι μόνο στους ειδικούς θεολόγους, συνεπώς όλοι έχουν λόγο και υποχρέωση να ομιλούν και να προφυλάσσουν τους αδελφούς τους χριστιανούς μόλις αντιληφθούν αίρεση.- Άλλο τίποτα οι πιστοί δεν μπορούν να κάνουν. Τον μεγάλο λόγο έχουν οι Ορθόδοξοι Ποιμένες. - Η Εκκλησία δεν αποτειχίζεται ούτε σχίζεται από παύση μνημοσύνου αιρετικού και τα μυστήρια είναι έγκυρα ακόμη και από ανάξιο ιερουργό, έστω κι αν παραμείνουν σε αυτήν ελάχιστοι διότι ο ιδρυτής της δεν έχει τις ιδιότητες αυτές.

Η αλήθεια είναι σκληρή αλλά δεν δημιουργούμε σχίσματα, δεν είμαστε φανατικοί δεν είμαστε καν παράξενοι αντιοικουμενιστές. Ορθόδοξοι είμαστε και αμαρτωλοί που αγωνιζόμαστε και τίποτα παραπάνω. Ούτε κάνουμε αποτείχιση μη κοινωνώντας εκκλησιαστικά με αιρετικούς. Εμείς παραμένουμε εντός. Οι αιρετικοί αποτειχίζονται δυνάμει από τις πράξεις τους, ενεργεία δε, από μελλοντική σύνοδο που κάποτε θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο ή υπερβολικό, ζούμε ημέρες ανάλογες "εικονομαχίας" και ο αγώνας κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού ήταν και θα είναι μακροχρόνιος. Αυτό είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό. Ήδη μετρά πάνω από έναν αιώνα. Το τέλος γνωρίζουμε ότι θα είναι λαμπρό, ίσως όμως τότε να μη ζούμε για να το δούμε στον κόσμο ετούτο.

του Απόστολου Σαραντίδη

http://emmadimitris.blogspot.gr

Αρκετά πιά!

Ἀρκετά πιά!

Ὅταν χάνεται ἡ ἀγάπη, οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν περὶ δικαίου καὶ ἐννοοῦν τὴν ἰσότητα. Ὅταν μαζί της χάνεται καὶ τὸ δίκαιο, οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν περὶ ἰσότητας καὶ ἐννοοῦν τὴν ἀνηθικότητα. Ἀπὸ τὸν τάφο τῆς ἀγάπης ξεφυτρώνει τὸ δίκαιο, ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ δικαίου ξεφυτρώνει ἡ ἰσότητα.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ὅλοι μας μάθαμε, ὅτι πρὶν ἀπὸ κάποιες μέρες τὸ Τάγμα τῶν «Ἀρχόντων» τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Δημητρίου βράβευσε μὲ τὸ ὑψηλότερο πατριαρχικὸ βραβεῖο, τὸ Ἀθηναγόρειο Βραβεῖο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἕναν ἀπό τοὺς πιὸ διαβόητους ὑποστηρικτὲς τῆς ἔκτρωσης καὶ τοῦ "γάμου" τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὸν κυβερνήτη τῆς Νέας Ὑόρκης Andrew Cuomo (Ἄντριου Κουόμο).

Ὁ Cuomo εἶναι αὐτός, ποὺ ὑπερασπίστηκε τὴν νομοθεσία, ποὺ δίνει τὸ «δικαίωμα» σὲ μία μητέρα νὰ κάνει ἔκτρωση μέσω δηλητηρίου, ποὺ ἐγχέεται μέσα της καὶ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ μωροῦ. Καὶ ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀμερικάνος Ὀρθόδοξος Χριστιανός, Ἰώσηπος Φλάβιος, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς «δὲν εἶναι κάποιος, ποὺ πιστεύει ἁπλὰ στὶς ἀμβλώσεις, ἀλλὰ εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ πίεσε σκληρὰ γιὰ τὰς ἀμβλώσεις ἐγκυμοσύνης ὄψιμης ὡριμότητας (μὲ δηλητήριο, ἀκρωτηριασμό, καὶ διαμελισμὸ τῶν ἐμβρύων στὴν μήτρα)». (Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, ἐδῶ).

Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὴν ὑποστήριξη τῆς διαστροφῆς καὶ τῆς ἀνηθικότητας καὶ τὴν συγκατάβαση τῶν οἰκουμενιστῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν, διότι δυστυχῶς μὲ αὐτὴν τὴν βράβευση φαίνεται ἀκόμα καὶ αὐτὴ ὡς μικρότερο κακό. Γιατὶ τώρα συμβαίνει κάτι τὸ ἀπίστευτο: Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν –γιατὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ– παρουσιάζει τὸν Χριστὸ στὸ ὄνομα τῆς ἰσότητας καὶ τοῦ δικαίου, ὦ τῆς βλασφημίας, νὰ βραβεύει τοὺς νομιμοποιητὲς τοῦ φόνου. Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν δείχνει τὸν Χριστό νὰ μὴν δίνει πιὰ ζωή, ἀλλὰ νὰ βραβεύει αὐτούς, ποὺ τὴν παίρνουν. Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν καπηλεύεται τὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ νὰ τὴν μειώσει στὸν κάθε ἄνθρωπο, ποὺ δικαίως θὰ ἀγανακτήσει μὲ αὐτὴν τὴν βράβευση. Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν ξεπέρασε κάθε ὅριο βλασφημίας καὶ ἐκτροπῆς.

Ἂς κοιτάξουμε ὅλοι αὐτήν τὴν φωτογραφία 5 καὶ 10 φορές. Ἂς τὴν κοιτάξουμε γιὰ νὰ δοῦμε, πόσο πιὰ βλασφημοῦν οἱ Οἰκουμενιστὲς τὸν Θεό. Ἂς τὴν κοιτάξουμε γιὰ νὰ νιώσουμε τὸν τρόμο ποὺ θὰ μᾶς κυριεύσει, ὅταν τὸ αἷμα αὐτῶν τῶν παιδιῶν, σὰν ἄλλος Ἄβελ, θὰ ζητήσει δικαιοσύνη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ θὰ τοῦ πεῖ: Πόσο ἀκόμα θὰ ἀνέχεσαι Κύριε μέχρι καὶ τὴν βράβευση τῶν δολοφόνων μας; Ἂς τὴν κοιτάξουμε καὶ ἂς ποῦμε ἐπιτέλους τὴν ἀλήθεια. Εἶναι αὐτοὶ ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι; Εἶναι αὐτοὶ συνεχιστὲς τῶν ἁγίων; Εἶναι αὐτοὶ κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου; Μπορεῖ πιὰ κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεί, ὅτι δὲν ὑπάρχει ὄχι μόνο αἵρεση ἀλλὰ καὶ πλήρης κατάργηση καὶ ἀπίστευτη βλασφημία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ; 

Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος Μεδιολάνου ἄφησε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔπνιξε μία ἐπανάσταση στὸ αἷμα.

Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο στὴν Ἐκκλησία στὴν Αὐτοκράτειρα, ποὺ ἅρπαζε τὴν περιουσία τῶν πτωχῶν.

Δὲν ὑπάρχει ἅγιος, ποὺ νὰ βράβευσε ἢ νὰ ἔκλεισε τὰ μάτια στὸν φόνο γιὰ νὰ ἐπιτύχει κάποιο σκοπό, ἐδῶ τὴν ἀνέγερση τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Νικολάου στὴν Νέα Ὑόρκη. Δὲν δέχεται ο Χριστὸς δωρεὲς ἀπό ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι ἐχθροί του.

Ἀρκετὰ πιά! Δὲν μποροῦμε πιὰ νὰ κλείνουμε τὰ μάτια σὲ αὐτά, ποὺ γίνονται. Δὲν ἀνήκουν ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὸν κάθε ἄνθρωπο γιὰ νὰ κάνουν μὲ αὐτὰ, ὅτι θέλουν. Ποιός εὐσεβὴς πιστός, ποὺ ἔχει ἔστω καὶ λίγο φόβο Θεοῦ, θὰ μπορέσει νὰ ἐπιτρέψει πιὰ σὲ τέτοιους ρασοφόρους νὰ λυμαίνονται καὶ νὰ καταισχύνουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ; Ποιός Κληρικός, ποὺ τοὺς μνημονεύει, θὰ μπορέσει να ξανακάνει κήρυγμα ἐναντίον τῶν ἀμβλώσεων; Ὅποιος τοὺς μνημονεύει, γίνεται ἕνα μὲ αὐτούς, γιατὶ αὐτὸ σημαίνει μνημόνευση. Ὅποιος τοὺς μνημονεύει, γίνεται συμμέτοχος στην βλασφημία τους.

Ἀρκετὰ πιά!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ [ΕΙΚΟΝΩΝ]; «Ἡ νέα μόδα»

Ἄς μὴ σκανδαλισθῆ κάποιος μὲ ὅσα θὰ σημειώσουμε. Δὲν γράφουμε τίποτε ὑποτιμητικὸ γιὰ τὴ θέσι τῆς Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Οἱ Ὀρθόδοξοι γνωρίζουμε τόσο ἀπό τὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅσο καὶ ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τιμᾶμε τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Τὸ τιμᾶμε σωστά. Οὔτε τὸὑπερτιμᾶμε, οὔτε τὸ ὑποτιμᾶμε. Στεκόμεθα μὲ δέος καὶ εὐλάβεια μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο (στὴν Κόρη), ποὺ ἐπέλεξε ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ νὰ γίνη μητέρα τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.«Ἐπεθύμησεν ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους της» (Ψαλμ. μδ´ 11). Εἶναι ἡ Κόρη τῶν προφητειῶν. Εἶναι ἡ Κεχαριτωμένη Μαρία.

Εἶναι ἡ Παναγία τὸ πρόσωπο, πού ὑπάκουσε στὴ βουλή, στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ δόθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὸ ἔργο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἡ ἀνταπόκρισίς της: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτο μοὶ κατὰ τὸ ρῆμα σου» (Λουκ. α΄38).

Ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καθιερώθηκε ἀπό τὴν Ἐκκλησία νὰ βρίσκεται στὸ εἰκονοστάσιο (τέμπλο) κάθε ὀρθοδόξου Ναοῡ. Μία δὲ εἶναι ἡ Θεοτόκος. Εἴτε τιμητικὰ ἀσπασθῆς τὴν εἰκόνα της στὸ πιὸ ἀπόμακρο ξωκκλήσι, εἴτε τήν ἀσπασθῆς στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν ἢ στὸ Ἅγιον Ὅρος, τὴν ἴδια εὐλάβεια δείχνεις καὶ τὴν Ἴδια (τὴ μία) Θεοτόκο τιμᾶς. Ἀρκεῖ νὰ τὴν ἀσπάζεσαι μὲ ἀκράδαντη πίστι στὸμυστήριο τῆς τοῦ σαρκώσεως. Καὶ ἀκόμα νὰ τὴν ἀσπάζεσαι ἱεραρχικὰ μετὰ τὸν Υἱό της.

Ὅταν εἰσερχώμεθα μέσα στὸ Ναό, ἀπαραίτητα πρῶτα πρέπει νὰ προσκυνήσουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ διότι γιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ δόθηκε κυρίως ἡ μάχη κατὰ τῶν εἰκονομάχων. Ὅποιος ἀρνεῖται τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀρνεῖται τή σάρκωσι «τοῦ Θεοῦ ἐνανθρωπήσαντος». Ἀλλὰ καὶ διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Πρότυπο καὶ τὸ Πρωτότυπο.

. Μετά τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ τιμητικὰ προσκυνοῦμε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου τοῦ Ναοῦ καὶ ἄλλες, ὅπως τοῦ ἑορτάζοντος ἁγίου. Ἡ προσκύνησίς τους «ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει».

Δὲν ξενίζει ὁ ἀσπασμὸς τῆς εἰκόνας τῆς Θεοτόκου (τῆς μιᾶς, ἐπαναλαμβάνουμε, Θεοτόκου). Ἀκόμα καὶ οἱ χιλιάδες ὀνομασίες, πού ἔχουν δοθῆ σὲ εἰκόνες τῆς Θεοτόκου, οὕτε αὐτὸ ξενίζει. Φανερώνει τόπους, ἱστορικά γεγονότα, ἐθνικὲς μνῆμες, ἁγιογράφους, στάσεις, διάφορους τρόπους ἀπεικονίσεως τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ προσώπου, τῆς Παναγίας. Οὔτε μᾶς ξενίζει τό ὅτι ὅλες οἱ χιλιάδες εἰκόνες τῆς Παναγίας συνοδεύονται ἀπό τὸ ἐπίθετο«θαυματουργός».

Ἐκεῖνο ποὺ ξενίζει εἶναι ἡ νέα μόδα νὰ τυπώνουν ἢ καὶ νὰ ἀσημώνουν ἀντίγραφα εἰκόνων καὶ νὰ τὰ μεταφέρουν μὲ πομπές, μὲ μουσικές, μὲ στρατό, μὲ πανηγύρια! Ἕνα τέτοιο ἀντίγραφο, ὅταν μάλιστα προέρχεται ἀπό συγκεκριμένο μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὑποκαθιστᾶ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἔργο πίστεως!

Ἔλεγε Μητροπολίτης: «Τί νὰ κάνουμε: Δὲν μποροῦμε νὰ βάλουμε φρένο στὴ μεταφορὰ ἀντιγράφων ἢ λείψανων, γιατί κάθε Ναός πού ζητάει τὴ μεταφορὰ αὐτή ἐπικαλεῖται τὴ μεταφορὰ πρὶν σὲ ἄλλο Ναό, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ ὅτι ἔχει οἰκονομικὲς δυσκολίες ὁ Ναός»!

. Ὥστε γιὰ νὰ γεμίσουν τὰ παγκάρια μεταφέρονται ἀντίγραφα εἰκόνων τῆς Παναγίας; Ἡ διαφήμισις μάλιστα, ὅτι θὰ μεταφέρη τὸ ἀντίγραφο τῆς εἰκόνας ὁ τάδε Γέροντας, αὐξάνει τὴ συρροὴ τοῦ λαοῦ!

Ναί, ἀλλά!…

Δὲν μᾶς ἀνησυχεῖ τὸ γεγονός, ὅτι δημιουργεῖται ἡ ψευδαίσθησις, ὅτι κάτι ἔκανε αὐτὸς ὁ λαὸς (καὶ σώθηκε!), πού ἔσπευσε νὰ συνάντηση π.χ. τὴ «Βηματάρισσα» Παναγία; Μὰ λίγα βήματα κάθε Κυριακὴ ἂν ἔκαναν ὅλοι οἱ προσκυνητὲς τῆς «Βηματάρισσας», θὰ συναντοῦσαν τὴν Παναγία τοῦ τέμπλου τοῦ Ναοῦ τῆς ἐνορίας τους. Καὶ θὰ τοὺς μιλοῦσε ἡ Παναγία καὶ θὰ τοὺς ἔλεγε: «Νά κάνετε ὅ,τι λέει ὁ Υἱός μου» (Ἰωάν. β´ 5).

Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης

https://christianvivliografia.wordpress.com

"ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ"- Ο ΒΡΥΓΜΟΣ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΩΝ !!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Στην απογοήτευση λέμε όχι....

Κάποτε πέρασα ένα μεγάλο πειρασμό. Μια δοκιμασία που φαινόταν να εξαντλεί ότι δυνάμεις είχαν απομείνει στην μάχη με το σκοτάδι μέσα μου. Τότε ο πνευματικός μου είπε, «θέλω να Λειτουργείς κάθε μέρα». Του λέω «γέροντα, αδύνατον, οι καταθλιπτικές σκέψεις έχουν επισκιάσει το μυαλό μου. Δεν είμαι σε θέση να σταθώ όπως πρέπει μέσα στην Θεία Λειτουργία". Μου απάντησε, «δεν πειράζει όπως και όσο μπορείς» Κάνε υπακοή μου λέει. Πήγα την πρώτη μέρα και Λειτούργησα, αλλά ήμουν αλλού. Χαμένος στην θλίψη και την οδύνη. Πήγα την δεύτερη, τίποτα, ερείπιο. Του λέω "Γέροντα δε μπορώ", είμαι χαμένος. Και μου απαντά με βεβαιότητα. "Μην απογοητεύεσαι, συνέχισε να ξεπαγώσουν τα λάδια της μηχανής". Έκανα ότι μου είπε παρόλο που δεν ένιωθα μέσα μου, να χωρά ούτε ακτίνα φωτός, ούτε ανάσα ελπίδας. Σκιά, σκότος, θλίψη. Μόλις τελείωσα και την τρίτη καθημερινή Θεία Λειτουργία, ένας φως εισχώρησε μέσα μου. Δίχως να ξέρω το πώς και το γιατί, ήμουν χαρούμενος, δίχως σκέψεις, δίχως λογισμούς, μονάχα χαρά έρεε μέσα στην καρδιά και το κορμί μου. Όλα είχαν εξαφανιστεί.

Γι αυτό σας λέω, μην απογοητεύεστε. Να λέμε όχι στην απόγνωση. Σαφώς όταν είμαστε μες στην θλίψη αισθανόμαστε ότι δεν θα ξαναγίνουμε καλά ή όπως είμαστε πριν. Μα αυτό είναι η κατάθλιψη. Σκέψεις μηδενιστικές, μαύρες γεμάτες θάνατο. Κι όμως, σας το λέω μετά βεβαιότητας, θα γίνουμε καλά και καλύτερα. Ο Χριστός είναι φως και χαρά και ζωή. Τον παρακαλάμε απλά, ήσυχα, αθόρυβα και κοινωνάμε το σώμα και αίμα του. Σε κάποιες περιπτώσεις, πρέπει να πάρουμε και φαρμακευτική αγωγή. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, όλα είναι του Θεού. Τους γιατρούς και τα φάρμακα έδωσε ο Θεός λεει η Αγία Γραφή. Αλληλοσυμπληρώνονται πάντα προς όφελος του ανθρώπου. 

Θα το δείτε, θα σκορπίσει το σκοτάδι, θα γεμίσουμε κι πάλι φως. Η καρδιά θα ζεσταθεί και θα νιώσουμε μια αγκαλιά να μας ξεκουράζει. Δεν δεν έρθει ο Χριστός γιατί είμαστε υπέροχοι αλλά γιατί μας αγαπάει. Σε αυτή την αγάπη πρέπει να στηριχτούμε και όχι στις αρετές και στην δικαιοσύνη μας. Αυτά τα βλέπει ο Θεός και γελάει. Να πιστέψουμε στην αγάπη του Θεού, στο παράδεισο που ζει ακόμη και στην πιο βαθιά μας κόλαση.

π. Λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr/

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΕΩΡΙΑΣ ΣΕ ΑΘΕΟ ΑΔΕΡΦΟ...

Καλή μου ..., διαβάζω ότι είσαι άθεα και χλευάζεις όσους πιστεύουν στον Χριστό. 

Εγώ φίλη μου, δεν θα σε μπλοκάρω ή θα σε κατακρίνω ή θα νευριάσω μαζί σου.

Αντιθέτως σου λέω, πως άθεος ήμουν, μέχρι που μια στιγμή πήρα μία Εικόνα Του και ζήτησα δύο πράγματα...

Να μάθω τι είμαι και γιατί δεν βλέπω τον Χριστό και να δω αν υπάρχεις... Του είπα! 

Και αποφάσισα όπως στην γιόγκα, να πειραματιστώ και στην Ορθοδοξία, με νηστεία λογισμών, αφαγία, λέγοντας το Πάτερ ημών και την Ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό" και μελετώντας την Αγία Γραφή και με σκοπό να κοινωνήσω. Να το κάνω δηλαδή, όπως λένε σωστά...

Το αποτέλεσμα ήταν, ενώ κάπνιζα, να αισθανθώ πανάλαφρος για τρεις ημέρες, χωρίς φαγητό και νερό και τσιγάρο, και να βλέπω δαιμόνια πίσω μου, μαύρες σκιές, που φώναζαν να επιστρέψω... 

Είδα Φως στην Εικόνα Του και την ψυχή μου, ένα μαύρο πράμα, σαν καπνός από τζάκι... 

Μετά τρεις ημέρες έκλαιγα, για το ποιος ήμουν και για αμαρτίες, που θεωρούσα μικρές, από μικρή ηλικία...

Και το κορυφαίο, γλυκιά μου ..., ήταν, πως ενώ ήμουνα ξύπνιος, άκουγα την Ευχή να την λέει η καρδιά μου και έβλεπα έναν Υπέροχο Κόσμο, που οδηγούσε στον Χριστό, που δεν ήξερα, αλλά γνώριζα(!) και που δεν μπορώ με λόγια να πω, πόσες αισθήσεις είχα και το αντιλαμβανόμουνα, όλο Αυτό το Υπερθέαμα!!!! 

Και με μεγάλη Ανάγκη οδηγήθηκα στο Μυστήριο της Εξομολόγησης και μετά Κοινώνησα.

Και συνάδερφοί μου, βλέπανε Φως και Λάμψη στο πρόσωπό μου(!) και μάλιστα μία φίλη, με ρωτούσε τι ενυδατική χρησιμοποιώ, πειράζοντάς με...

Μετά έψαξα και βρήκα τι ήταν όλα αυτά. Στο διαδίκτυο, περιγράφονται από αιώνια συγγράμματα Αγίων του Χριστού, ως Καρποί Αγίου Πνεύματός Του, με συγκεκριμένες Ονομασίες, όπως Αδαμιαίος Θρήνος, Τριήμερη Αφαγία, Καρδιακή Νοερά Προσευχή και Άκτιστο Φως, που σε εμένα φυσικά, ήταν οι Αποδείξεις που ζητούσα και επέμενα να δω...

Τελευταία θα ήθελα να σου πω, πως ήμουνα τόσο δύσπιστος, που ενώ είχα δει βίντεο με δαιμονισμένους, που καταριούνταν για κάποιον λόγο, τον Χριστό και αποκάλυπταν αλήθειες των παρευρισκομένων δύσπιστων, ούτε και στον διάβολο πίστευα!

Συγνώμη αν σε κουράζω, αλλά δεν έχω λόγο να σε κατηγορήσω, που δεν βλέπεις Θεό και λες πως οι Χριστιανοί, οι σωστοί Χριστιανοί, είναι ανόητοι. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως τώρα, θα είμαι εγώ κατακριτέος, περισσότερο από εσένα, αν δεχτώ να επιστρέψω στα σκοτάδια μου, που είχα ως οργισμένος άθεος.

Η ζωή είναι πολύ μικρή, να μένω δογματικός, σε λιγοστές γνώσεις. 

Και Ελεύθερος Άνθρωπος για εμένα, είναι εκείνος, που δοκίμασε με ασφάλεια, όλους τους τρόπους να ζήσει και επέλεξε τελικά τον Καλύτερο, για να πεθάνει...

Με αγάπη για εσένα και τον Χριστό, των ματιών μου, Άσωτος Υιός.

(Ύστερα από όσα της έγραψα με μπλοκάρισε. Εγώ το μόνο που θέλω να πω σε όλους όσους πολεμούμε τους άθεους, είναι ότι δεν είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά μοιάζουμε με Αιρετικούς Σταυροφόρους και Δογματικούς Φιλοσόφους και αιτία απώλειας και των αδερφών μας γινόμαστε. Αφού, αν γνωρίσουμε, έστω την Επιφάνεια του Ζωντανού Χριστού μας και Θεού όλων μας, θα κλάψουμε μαζί με τον εαυτό μας και όσους δεν Τον γνώρισαν…)

http://stratisandriotis.blogspot.gr