1821-2017: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΡΟΔΟΜΕΝΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ…

Μόλις αφήσαμε πίσω μας άλλη μια 25η Μαρτίου. Την «τιμήσαμε» και πάλι με τον ίδιο πάντοτε ανούσιο τρόπο: τις ίδιες παρελάσεις, τα ίδια αφιερώματα, τους ίδιους ανιαρούς επετειακούς λόγους. Και για μια ακόμη φορά νομίζω πως χάσαμε την ευκαιρία να αντικρίσουμε αυτή τη μέρα στις πραγματικές της διαστάσεις, για να μάθουμε να την αντιμετωπίζουμε τελικά με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό. Με έναν τρόπο που πολύ απλά καλεί σε προβληματισμό, σε βαθιά περίσκεψη ή ακόμη και σε μελαγχολία. Έχω άλλωστε την αίσθηση ότι 196 χρόνια μετά την έναρξη της Μεγάλης μας Επανάστασης (και 185 από την επίσημη ίδρυση του θλιβερού μικροελλαδίτικου «βασιλείου» - προτεκτοράτου) ο μόνος τρόπος για να τιμήσουμε ειλικρινά τους ηρωικούς αγωνιστές του ’21 περνάει πια αναγκαστικά μέσα από τον δρόμο της απόλυτης κατάθλιψης.

Αναπόδραστος πράγματι αυτός ο δρόμος, όταν ζεις στη χώρα της απάτης, της εκσυγχρονιστικής υστερίας, της πολιτιστικής ασυναρτησίας, της πολιτικής διαφθοράς, της εκκλησιαστικής εκκοσμίκευσης, της βαθιάς κρίσης όλων ανεξαιρέτως των θεσμών. Στη χώρα που τη λυμαίνονται διεφθαρμένοι μεγαλοεργολάβοι και καναλάρχες, αχρείοι πολιτικοί, πλανεμένοι ιεράρχες, αγύρτες δημοσιογράφοι και γραικύλοι ψευτοκουλτουριάρηδες. Στη χώρα όπου ζει πλέον ένας λαός τυφλός και αμνησιακός, που καθημερινά βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στην παρακμή και τη βλακεία. Ένας λαός που κάποτε ήταν ανυπότακτος, που σφυρηλατήθηκε επί αιώνες μέσα από την αντίσταση, που πολέμησε τους Φράγκους κατακτητές, που έχυσε το αίμα του σε περισσότερες από 150 επαναστάσεις ενάντια στους Τούρκους. Και έτσι, αφού τα έπραξε όλα αυτά, πήγε μετά και υποτάχτηκε από μόνος του στα σκουπίδια.

Όπως βεβαίως ήδη αντιληφθήκατε, αυτό εδώ δεν είναι ένα επετειακό κείμενο για μια νικηφόρα επανάσταση. Είναι απλά το ρέκβιεμ για μια τραγική αποτυχία. Και ασφαλώς την αποτυχία όχι των συγκλονιστικών ανθρώπων που κουβάλησαν στις πλάτες τους τον μεγαλειώδη Αγώνα, αλλά εκείνων που διαχειρίστηκαν την απόληξή του: των επιγόνων της επόμενης και της μεθεπόμενης μέρας. Μ’ άλλα λόγια, για την τραγική φενάκη εκείνου του μικροελλαδικού κρατιδίου του 1832, που χτίστηκε εξαρχής πάνω στην απόλυτη προδοσία του οράματος όσων πραγματικά αγωνίστηκαν, ποθώντας εθνική ανεξαρτησία, θρησκευτική και πνευματική ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα. Για το τμήμα εκείνο του Ελληνισμού που γλίτωσε πράγματι από τον τουρκικό ζυγό, γρήγορα όμως πέρασε κάτω από άλλους ζυγούς, όχι τόσο ορατούς, αλλά πάντως εξίσου επικίνδυνους - και τελικά πολύ πιο αποτελεσματικούς. Που έγινε έρμαιο στα χέρια ξένων δυνάμεων, θύμα της οικονομικής του καχεξίας, χώρος αέναης ανακύκλησης αδικιών και ανισοτήτων, πεδίο εισβολής και επιβολής ξένων πολιτισμικών προτύπων που οδήγησαν στην πνευματική του διάβρωση και εν τέλει εκποίηση. Που έγινε έρμαιο μιας ατέλειωτης σειράς ανελλήνιστων πολιτικών, φραγκεμένων κληρικών και πλεγματικών ψευτοδιανοούμενων, η οποία, ως πεμπτοφαλαγγίτικο σκουπιδαριό, ανέλαβε να φέρει εις πέρας το έργο της μετακένωσης του Ευρωπαϊκού Διασκοτισμού, πλήττοντας το ζωντανό και σφύζον σώμα της Ρωμηοσύνης με τη βλακώδη νεκρόφιλη λατρεία μιας (ιδεαλιστικά άλλωστε μεταλλαγμένης) αθηνοκεντρικής αρχαιότητας και καθιστώντας σύντομα δυνατή την κατάντια του δύσμοιρου κρατιδίου σε ένα μόρφωμα μίζερο, απρόσωπο, πολιτισμικά ασυνάρτητο και χαοτικό. Κι αν κάποιες σπίθες ζωντανές παρέμειναν ακόμη μέσα σ’ αυτό, τροφοδοτούμενες από το μεγαλύτερο και αείποτε ζων κομμάτι του Ελληνισμού, που επιβίωνε πανσθενές - παρά τα δεινά - πέρα από τα επίσημα σύνορα, έσβησαν αργότερα κι αυτές μαζί με τη συθέμελη κατάρρευση του παντός, μέσα στο αίμα, τη σκόνη και τους καπνούς της Μικρασίας. Το 1922, ακροτελεύτια στην πραγματικότητα χρονιά όχι μόνο της Ελληνικής Επανάστασης αλλά και του Βυζαντίου, χρονιά που οριστικά «η Ρωμανία επάρθεν», είναι ίσως το πιο καθοριστικό χρονικό ορόσημο στη συνολική Ιστορία του Ελληνισμού. Η συνθλιπτική ταφόπλακα, το βίαιο τέλος μιας περιπέτειας 4000 χρόνων. Και συνάμα η οριστική και μόνιμη επιστροφή στη μίζερη, ευνουχισμένη και μικρονοϊκή λογική του γελοίου και τραγελαφικού ψευδοκράτους της Μελούνας.

Από κει και πέρα, ο κατήφορος προς τον πάτο δεν είχε πια τελειωμό. Μία χώρα πλέον ανάπηρη, μια ιστορία ακρωτηριασμένη κι ένας λαός σε βαθιά σύγχυση που μετά και την τελευταία αναλαμπή του - το μεγάλο κύκνειο άσμα του στ’ Αλβανικά Βουνά και την Αντίσταση - παραδόθηκε πια εντελώς. Ένας λαός που (κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν άλλωστε μιας άρχουσας - και αυτοφερόμενης ως μεγαλοαστικής τάξης - γουνένδυτης και πλήρως αφελληνισμένης κουρελαρίας) αφιερώθηκε πια ολοκληρωτικά στο νεόδμητο «greek dream» του κομποδέματος και στην πλέον παραληρηματική πολιτιστική ασυναρτησία, κατορθώνοντας επί μισό αιώνα να καταβροχθίζει με τη βουλιμία απύθμενου οχετού και να χωνεύει με συνοπτικές διαδικασίες ένα απερίγραπτο τουρλού, μέσα στο οποίο στοιβάζονταν η καραγκούνα και ο τσάμικος με τον Τζίμη Μακούλη, ο Μάρκος και ο Τσιτσάνης με το ταγκό και το φοξ τροτ, η εκκλησιαστική σύναξη με την προτεστάντικη ευσεβιστική ηθικολογία, ο πλάγιος του δευτέρου με το τσιφτετέλι, ο Θεόφιλος και ο Ελύτης με τη Μέριλυν, ο Γρηγόριος Νύσσης με τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, ο Μπιθικώτσης με τη Μαντόνα και τη Λέιντυ Γκάγκα, ο Κόντογλου με τον Γουόρχολ, ο Μάνος και ο Μίκης με τον Τέρη Χρυσό, ο Χρύσανθος με τον Βαρθολομαίο και τον Ιωάννη Ζηζιούλα, ο Βούλγαρης με τη Μενεγάκη και την Ανίτα Πάνια, ο παπα-Θόδωρος Ζήσης με τον Ράμφο και τον Γιαγκάζογλου, ο Σπανουδάκης με την Άντζελα, την Πάολα και τον Καρβέλα. Όσο για την τελική απόληξη της συνολικής αυτής εκπάγλου πολιτισμικής συνθέσεως (στην πιο ευτελισμένη της βεβαίως πλέον και πεπτωκυία μορφή), αυτήν τη ζείτε και τη βλέπετε πια καθημερινά στις κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενες πόλεις σας, στις όζουσες γυάλινες οθόνες σας, στις χάσκουσες αναγκαστικές συναναστροφές των εργασιακών σας πρωινών, στη φρικώδη μεταμεσονύκτια ηχορύπανση των - χαμένων στην πολύβουη μοναξιά τους - σαββατόβραδων.

Και για ποια τελικά απ’ όλα αυτά θα είχαμε άραγε ποτέ το δικαίωμα να κατηγορήσουμε οποιονδήποτε άλλον, εκτός από τους ίδιους τους θλιβερούς εαυτούς μας; Για ποια δηλαδή απ’ όλα αυτά δεν ήμασταν υπεύθυνοι οι ίδιοι; Τα πιο πολλά εμείς τα προκαλέσαμε. Αλλά και για τα άλλα, πάλι εμείς φταίμε, που δίχως αντίδραση τ’ αφήσαμε να συμβούν. Κανένα απολύτως άλλοθι δεν μπορεί να σταθεί για τον πάλαι ποτέ λαό της αντιστάσεως, που απλώς κάποια στιγμή επέλεξε, ως πλεγματικός νεόπλουτος, να πετάξει αβασάνιστα στη χωματερή όλη την Ουσία του, όλα τα σημαίνοντα και σημαινόμενα του καθ’ ημάς Τρόπου, που τον γέννησαν και τον κράτησαν ζωντανό επί χιλιετίες. Κανένα άλλοθι για τον λαό που θέλησε να γίνει «πολιτισμένος», πιθηκίζοντας ξένα πρότυπα και τρόπους αλλότριους, για να μάθει απλά να συλλαβίζει - κατά πώς λέει κι ο Σεφέρης - «σπασμένες λέξεις από ξένες γλώσσες».

Και έτσι πια εδώ, στο Σήμερα, έχοντας απολέσει πλέον την ταυτότητά μας, απομείναμε να κάνουμε εις το διηνεκές κύκλους γύρω από το Πουθενά. Αποστερημένοι από τα βασικότερα δομικά στοιχεία της ταυτότητάς μας, παραλυμένοι από την ιστορική αμνησία, αποξενωμένοι από τις αιώνιες αξίες μας, σε πλήρη αποστασία από τον Θεό, επιδέξια χειρουργημένοι επί χρόνια πάνω στο κρεβάτι του Προκρούστη με τα νυστέρια του εύκολου πλουτισμού, της αφελληνισμένης «παιδείας» και του εγκάθετου ψευδο-εκσυγχρονισμού. Πνιγμένοι επί μακρόν στην ευτέλεια της δανεικής ευμάρειας - και τώρα πλέον στο άγχος της οικονομικής κρίσης (από την οποία ποθούμε να εξέλθουμε απλά και μόνο για να επιστρέψουμε στη δανεική ευμάρεια). Βουλιάζοντας στη σαβουριάλιτυ κατινιά των βοθροκάναλων. Ερωτοτροπώντας καθημερινά με τη ρηχότητα, τη χυδαιότητα, το κιτς και τη βλακεία. Καταναλισκόμενοι σε «ανθρώπινες σχέσεις», δομημένες με κριτήρια της πλάκας. Προσκυνώντας στοιβαδόν ειδωλόθυτα και σκύβαλα τραγικά. Ανάγοντας σε πρωταρχικές μας αξίες το πορτοφόλι μας κι όποιο άλλο σκουπίδι σφηνώνεται κατά καιρούς στο άρρωστο μυαλό μας. Αδρανείς ρέκτες της θυμηδίας, μανικοί εραστές του Τίποτα, νευρωτικά υποχείρια του απόλυτου εθισμού στο τέλμα, μέσα στο οποίο βουλιάζουμε εδώ και δεκαετίες. Έρημα σαρκία, που δείχνουν να περιφέρονται δίχως νόημα και δίχως σκοπό. Έχει απομείνει άραγε μέσα μας κάποια σπίθα ζωντανή από τον περήφανο λαό που πάλεψε και έμεινε ζωντανός επί αιώνες, ενάντια σε δυσκολίες απερίγραπτες και καταστάσεις τραγικές; Έχει απομείνει μαγιά σε αυτόν τον τόπο, ζύμη που θα ξαναζυμώσει από την αρχή «όλον το φύραμα»; Έχουν απομείνει ζωντανοί; Αν ναι, δεν αρκεί πάντως να το ψελλίζουν με το κεφάλι σκυφτό. Πρέπει επιτέλους να το φωνάξουν. Κι αμέσως μετά, πολύ απλά, πρέπει και να το αποδείξουν.

Ως λαός, έχουμε έρθει από μακριά, δίνοντας μάχες υπέρ βωμών και εστιών, μάχες με βαρύ τίμημα, μετατρέποντας την αυτοθυσία και τον θάνατο σε συχνά αυτονόητο και ελάχιστο φόρο τιμής για τη σωτηρία της πατρίδας. Έχουμε έρθει από μακριά, δημιουργώντας, συνθέτοντας, παράγοντας και αναπαράγοντας ύλη και πνεύμα, βιώματα και αξίες, ιδέες και πεποιθήσεις, οικονομικές σχέσεις και πολιτικές δομές, τέχνες και γράμματα, θεσμούς και ιδανικά. Σαρκία ένθεα, ατέρμονοι οδίτες, εμπνευσμένοι ταυτόχρονα από το κατά Λόγον και το υπέρ Λόγον. Έχουμε έρθει από μακριά, γεννώντας και αναδιαμορφώνοντας έναν Πολιτισμό με αδιατάρακτη ιστορική συνέχεια χιλιετιών, έσχατα απομεινάρια εμείς σήμερα ενός λαού που κάποτε μεγαλούργησε με μετριοπάθεια, ταπεινοί μαζί και άνω θρώσκοντες, χοϊκοί και περιπατούντες επί πτερύγων ανέμων.

Στο τέλος πια αυτής της μακραίωνης διαδρομής, καθώς βουλιάζουμε στις εσχατιές της παρακμής και της κατάντιας - και λίγο πριν τη διαφαινόμενη ιστορική μας έκλειψη - είναι πια επιτακτική η ανάγκη να παλέψουμε για να ξαναβρούμε επιτέλους την περπατησιά μας. Μόνο έτσι άλλωστε θα εμπνευστούμε από τη μεγάλη μας Επανάσταση του 1821 - και μόνο έτσι βέβαια θα την τιμήσουμε πραγματικά. Όχι με δεκάρικους και ξεφτισμένες επετειακές αναφορές, αλλά ξεκινώντας μια νέα Επανάσταση - και μάλιστα τούτη τη φορά κυρίως ενάντια στους ίδιους τους εαυτούς μας. Μία πραγματική Επανάσταση, όπως η ίδια η λέξη το ορίζει, δηλαδή να κοιτάξουμε πίσω, να βρούμε τι χάσαμε κι έτσι να σηκωθούμε πάλι, πολεμώντας για ν’ ανακτήσουμε την κατάστασή μας την προπτωτική. Για να ξαναβρούμε την αυθεντική μας ταυτότητα, που την απωλέσαμε στη δίνη των καιρών, και να αναζητήσουμε το μονοπάτι που θα μας βγάλει από το τέλμα.

Μπορούμε άραγε να το πράξουμε;

του Νεκτάριου Δαπέργολα

Διδάκτορα Βυζαντινής Ιστορίας

http://salpismazois.blogspot.gr

Η Δραματική Τριλογία του Ελληνισμού: Η Μάχη του Μάτζικερτ, η Μικρασιατική εκστρατεία και η Άνοδος των Νενέκων

Μάχη του Μαντζικέρτ

Ήταν Πρωτοχρονιά του 1068 όταν ο 45χρονος Ρωμανός Διογένης εστέφθη Aυτοκράτωρ Ρωμαίων, φιλοδοξώντας να αναβιώσει τη δόξα και τη χαμένη δύναμη της Ρωμανίας, 

Ο Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας, είχε πεθάνει στις 21 Μαΐου 1067, αφήνοντας έναν ανήλικο διάδοχο, τον γιό του Μιχαήλ, και την 30χρονη σύζυγό του Ευδοκία Μακρεμβολίτισα, η οποία ασκούσε την αντιβασιλεία για λογαριασμό του γιού της. Στο πρόσωπο του Ρωμανού Διογένη βρήκε τον ιδανικό σύζυγο Αυτοκράτορα που θα ανελάμβανε τα διοικητικά και στρατιωτικά καθήκοντα. 

Ο γοητευτικός άνδρας Ρωμανός, καταγόταν από επιφανή οικογένεια στρατιωτικών της Καισάρειας στην Καππαδοκία . Δεν είχε κρύψει ποτέ την αντιπάθειά του για τον σάπιο πολιτικό κόσμο της Βασιλεύουσας που λυμαίνονονταν τα χρήματα του Θησαυροφυλακίου. Αυτά ήταν χρήματα που προέρχονταν από τους φόρους των χωρικών και που διοχετεύονταν σε κρατικές ανάγκες, που διερμήνευαν τη διεκπεραίωση των δαπανών των επαύλεων των συγκλητικών. Οποία ομοιότητα με το σήμερα!

Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της αντιστρατιωτικής μερίδας, ο Καίσαρας Ιωάννης Δούκας, αδελφός του εκλιπόντος Αυτοκράτορος, και ο πρωθυπουργός Μιχαήλ Ψελλός, μισούσαν θανάσιμα τον Ρωμανό. Ο πρώτος ήταν άνθρωπος μειωμένης πνευματικής στάθμης.Ο Ψελλός αντίθετα, ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος.

Η φήμη του δολοπλόκου, ήταν τέτοια που του αποδίδουν και την ίδρυση μυστικής οργάνωσης εσωτερισμού, του Τάγματος της Ανατολής, που θεωρείται το πρότυπο των Ναϊτών ιπποτών και των Ροδόσταυρών. Εξουσιομανής, αρχι-δολοπλόκος, κόλακας και πειθήνιο όργανο της οικογένειας Δούκα.

Η κρίση των θεσμών και η αποδιοργάνωση της αυτοκρατορίας ήταν τα χαρακτηριστικά στοιχεία του 11ου μ.Χ. αιώνα, μιας έντονα ταραγμένης εποχής για το Βυζάντιο. Η εξουσία ασκείται από μια πολιτική ελίτ παρακοιμωμένων του παλατιού, οι οποίοι παραγκωνίζοντας τους στρατιωτικούς, έχουν επαναφέρει το θεσμό της Συγκλήτου, μέσω της οποίας διοικούν την αυτοκρατορία, ανεβοκατεβάζοντας ιδιοτελώς αυτοκράτορες στον θρόνο.

Η ιδιόμορφη αυτή ” Διοίκηση”, στην οποία κυριαρχούσαν τότε η οικογένεια των Δουκών,ο Μ.Ψελλός και ο πατριάρχης, ανέβασε το 1068 μ.Χ. στον θρόνο τον ικανό στρατιωτικό Ρωμανό με μόνο σκοπό την αντιμετώπιση των Σελτζούκων. 

Ο Ρωμανός προσπαθεί να ανασυγκροτήσει γρήγορα τον αποδιοργανωμένο στρατό και την διοίκηση της αυτοκρατορίας, έξω από συμφέροντα και συμμαχίες, αποκλείοντας και την παραμικρή ιδέα σε κακόπιστους επικριτές του, ότι θα μπορούσε να αποτελέσει “επίτιμο” ανδρείκελο ή άβουλο ανθρωπάριο της Αυλής.

Η μάχη του Μαντζικέρτ στην Αρμενία έλαβε χώρα στις 26 Αυγούστου 1071 μεταξύ του βυζαντινού στρατού, υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ’ Διογένη και του σουλτάνου Άλπ Αρσλάν των Σελτζούκων Τούρκων. Σύμφωνα με μερικούς ιστορικούς, την ευθύνη για την ήττα φέρει η κρατούσα τάξη της βυζαντινής αυτοκρατορίας για λόγους καθαρά οικονομικούς, ως αντίδραση προς την προσπάθεια του Ρωμανού Δ’ να συγκεντρώσει φόρους που θα επέτρεπαν την αποκατάσταση της ισχύος των βυζαντινών στρατευμάτων.

Οι φεουδαρχικοί εμφύλιοι πόλεμοι έγιναν αιτία να εξασθενίσει το βυζαντινό κράτος και να χειροτερεύσει η εξωτερική πολιτική θέση του. Στην κατάρρευση της στρατιωτικής δύναμης του Βυζαντίου βοήθησε και η μετατροπή των ελεύθερων αγροτών σε δουλοπάροικους, καθώς και η καταστροφή των στρατιωτών-αγροτών.

Ακόμα ένα στοιχείο που φέρεται ότι οδήγησε στην ήττα του βυζαντινού στρατεύματος ήταν η ετερογένειά του, καθώς βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό σε ξένους μισθοφόρους.

Ο θεματικός στρατός, ένας εμπειροπόλεμος και πιστός στην αυτοκρατορία στρατός, είχε παραμεληθεί δραματικά από τους προηγούμενους αυτοκράτορες, αναγκάζοντας τον αυτοκράτορα Ρωμανό να καταφύγει σε μισθοφόρους.

Την ήττα του Μαντζικέρτ ακολούθησε σειρά γεγονότων που υπονόμευσαν τη δύναμη της ήδη εξασθενημένης κατά τον 11ο αιώνα αυτοκρατορίας.

Μέχρι τη στιγμή που το στράτευμα έφτασε στην Αρμενία, η κατάσταση ήταν εκρηκτική. Και η πικρή αλήθεια ήταν ότι, ξεκινώντας την εκστρατεία, ο Ρωμανός είχε αφήσει ακάλυπτα τα νώτα του, τόσο σε πολιτικό, όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. 

Στη Βασιλεύουσα όλοι τον επιβουλεύονταν και μηχανορραφούσαν, ο Ψελλός, ο Καίσαρας Ιωάννης Δούκας, ο συγκλητικός Νικηφόρος Παλαιολόγος. Αναχωρώντας για την εκστρατεία, ο Ρωμανός δεν είχε λάβει ιδιαίτερα μέτρα εναντίον τους, με μόνη εξαίρεση την εξορία του Ιωάννη Δούκα στην Βιθυνία και την «ομηρία» του μεγαλύτερου γιού του, του Ανδρόνικου Δούκα, τον οποίον κρατούσε δίπλα του στην εκστρατεία, ώστε να ελέγχει τον πατέρα του.

Το μεγαλύτερο και πλέον ασυγχώρητο σφάλμα του Ρωμανού ως στρατιωτικού, ήταν η αμνησικακία του!

Η πορεία του Ελληνισμού θα ήταν εντελώς διαφορετική αν την στιγμή του ενθρονισμού του, είχε διασφαλίσει την εξουσία του στην Κωνσταντινούπολη, εξοντώνοντας τους πολιτικούς υπονομευτές του.

Η ήττα του και η σύλληψη του στο Ματζικέρτ, ήταν το γεγονός-κλειδί για την αντικατάστασή του, καθώς θεωρήθηκε ως ατιμωτική από τους πολιτικούς του αντιπάλους.

Η σύγκλητος τον ανακηρύσσει έκπτωτο και ανεβάζει στον θρόνο τον Μιχαήλ Ζ’Δούκα. Ο Ρωμανός προσπάθησε ανεπιτυχώς να επανέλθει στον θρόνο ανασυγκροτώντας τα υπολείμματα του στρατού του, αλλά ηττήθηκε από τον Ανδρόνικο Δούκα και καταφεύγοντας στο κάστρο των Αδάνων, παραδόθηκε μετά από δίμηνη πολιορκία, αποποιούμενος τον θρόνο.

Συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη διαπομπευόμενος πάνω σε γάιδαρο.

Η τύφλωσή του έγινε στις 29/6/1072 πριν μεταφερθεί στην Προποντίδα, από άτομα που δεν γνώριζαν την διαδικασία καθώς εξόρυξαν τους οφθαλμούς του αντί της τύφλωσης με πυρακτωμένο σίδηρο που ήταν η συνηθισμένη πρακτική, και του προξένησαν άσχημα τραύματα, με τις πληγές να τρέχουν αίμα.

Η αναφορά του Ατταλειάτη σε Εβραίο δήμιο, που εμπλουτίζεται από τον Α.Δαλλασηνό με 30 νομίσματα, αναβιώνει τη σημειολογία της προδοσίας. Πέθανε στις 4/8/1072 από τα τραύματα του. Ο ερμηνευτής του Νεοελληνικού ρεαλισμού Κωστής Παλαμάς, στη «Η Φλογέρα του Βασιλιά» αποτυπώνει το δράμα του Μεγάλου Έλληνα, ποιητικά:

«Και του Διογένη Ρωμανού κλειστήκανε τα μάτια

μέσα στο κόκκινο νησί, στη πιο ψηλή του ράχη,

κι η πολεμόχαρη ψυχή φτερούγισε και πάει

να βρει στεριές και πέλαγα σ’ ανατολή και δύση,

της γής να γίνει ριζιμιά, της θάλασσας φουρτούνα!»

Ο Ρωμανός Διογένης ενσαρκώνει τον αγνό στρατιώτη που προσπάθησε να διεμβολίσει την διεφθαρμένη αριστοκρατία της εποχής του και να ανασυγκροτήσει την αυτοκρατορία. Όμως απέτυχε όχι λόγω ανικανότητας, αλλά λόγω ίντριγκας και προδοσίας, και εμφυλλοχωρώντας στην εθνική συνείδηση, κληροδότησε στην Ιστορία, το προφιλ με στοιχεία τραγικού εθνικού ήρωα. 

Μικρασιατική Καταστροφή

Στον ίδιο χώρο περίπου , 850 χρόνια μετά, αντί για φεουδαρχικούς εμφυλίους πολέμους, η ομότιμη πληγή των φατριών ενσαρκώθηκε υπό την καθοδήγηση των Αγγλογάλλων και βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος, στην αντικατοπρίζουσα πληγή των Κωνσταντινικών και Βενιζελικών. 

Όσο και οι στρατευμένοι ιστορικοί, το ανάθεμα το ρίχνουν στις αντίπαλες μερίδες, δεν υπήρχε ο ανάλογος Ρωμανός Διογένης να διεμβολίσει την ερζάτς Αριστοκρατία των Αθηνών για την ανασύνταξη του έθνους. Οι ίντριγκες και οι προδοσίες στην Μικρασιατική εκστρατεία, ήταν καρμπόν όσων υπέστη ο Ρωμανός στο Μαντζικέρτ. Ρωμανός εδώ όμως δεν υπήρχε, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες των “πρακτικογράφων ” της ιστορικής περιόδου της Μικρασιατικής καταστροφής, να αναδείξουν τον Πλαστήρα ως ένα ηγετικό στρατιωτικό στέλεχος της Εκστρατείας και της μετέπειτα περιόδου. 

Ο συναισθηματισμός του χαρακτήρα του Πλαστήρα, έγινε παίγνιο της “επαναστατικής επιτροπής” δημαγωγών και εμπαθών “επιτρόπων”. Η “Δίκη των Έξ” είναι μια παράλληλη “Δίκη των Έξ” των Στρατηγών μετά τη ναυμαχία στις Αργινούσες. Ούτε και ο Μεγάλος Σωκράτης δεν κατόρθωσε τότε να περισώσει το γόητρο των Αθηνών στο πρόσωπο των Έξ μετέπειτα δολοφονηθέντων Στρατηγών.

Η Άνοδος των Νενέκων

Η Μικρασιατική Καταστροφή, ως αναθεώρηση της Μάχης του Μαντζικέρτ, δεν αποτελεί δυστυχώς το τέλος μιας Τραγωδίας, αλλά προτυπώνει τη Σύγχρονη Ελληνική Τραγωδία χωρίς πόλεμο. Είναι η εκδίκηση των ανθελληνικών κέντρων με την άνοδο στην πολιτική εξουσία των Πολιτικών Νενέκων.

Η σημερινή τραγωδία, ίσως είναι χειρότερη της Μικρασιατικής καταστροφής.

Πρωταγωνιστές οι γόνοι των οικογενειών του Μεσοπολέμου.

Προς το παρόν, δεν εμφανίσθηκε ακόμα ένας Ρωμανός σύγχρονος, αλλά με “στερνή γνώση να την έχει πρώτα”, ώστε να καλύψει τα νώτα του προτού βγεί στη σκηνή.

Οι συνθήκες είναι ίδιες κι απαράλλακτες με τον 11ο αιώνα του Μαντζικέρτ, και της περιόδου λίγο προτού της Μικρασιατικής Καταστροφής.

Ενώ απαξάπαντες γνωρίζουν, ότι ένας ολόκληρος λαός συνθλίβεται υπό τις επιταγές της Αμερικής, εμφανιζόμενη με το προσωπείο του ΔΝΤ, κλείνοντας το μάτι στην υποταγμένη τους Γερμανία για το είδος των βασανιστηρίων που πρέπει να επιβάλλουν στους υποτελείς νεο ραγιάδες, διαρηγνύουν τα ιμάτια τους γιατί ο υπάλληλός τους Τόμσεν είναι τόσο σκληρός και δεν λυπάται τους “κακόμοιρους” Έλληνες. Και τη διεκπεραίωση της τραγωδίας έχουν αναλάβει οι ντόπιοι Εφιάλτες του συγχρόνου νεο Κοτσαμπασισμού.

Τα Μέσα Μαζικής Εκτυφλώσεως, ολημερίς “διαπαιδαγωγούν” τους νεο Έλληνες με τα Τούρκικα σήριαλ, ώστε να εγκολπωθούν τον νεο Οθωμανισμό που η Νέα Τάξη τον τοποθετούν Δερβέν Αγά των Ελλήνων.

Ό,τι δεν φρόντισε ο Ρωμανός ο Διογένης στα νώτα του, πριν εκστρατεύσει στο Μαντζικέρτ, έχει χρέος να μην το επαναλάβει ο Σύγχρονος Ρωμανός της περιόδου της Ελληνικής Διεφθαρμένης Κλεπτουργίας. Η εκφυλισμένη οικονομική ελίτ ανέβασε στην εξουσία, τους κατ εικόνα και ομοίωση πολιτικούς Νενέκους, που δεν απέχουν από τα σκιάχτρα των μποστανιών των αγροικιών, και που αδυνατούν να εκδιώξουν τις κουρούνες από πλιατσικολόγες επιδρομές ενός δύσμοιρου λαού.

Η απάτη με την οποία αναρριχήθηκαν στην εξουσία, καλύπτει συλλήβδην τον πολιτικό δραγουμανισμό των, των τελευταίων 40 ετών, ώστε μέσω του ειδεχθούς συμψηφισμού εγκλημάτων εναντίον της Πατρίδας να επιδεικνύουν και τα εναπομείναντα “ράμματα” για τις κάπες των ενάρετων πολιτικών. Στη ζοφερή “ομερτά” της σύγχρονης σκοτεινής περιόδου του Ελληνισμού.

Το Μαντζικέρτ, η Μικρασιατική Καταστροφή και η Περίοδος των Νενέκων σκιάζει τη συλλογική μνήμη των Ευπατριδών.

Η απεμπόλιση του ζόφου, αναδεικνύει όχι μόνο τις μεγάλες ιστορικές μορφές των παραπάνω περιόδων, που δεν μπόρεσε να κρύψει η σκιά των Νενέκων, αλλά αναθερμαίνει τα ζώπυρα που μας κατέλιπαν οι Ρωμανοί του Πατριωτικού Ελληνισμού.

Η Μεγάλη στιγμή ανατέλλει, από ώρα σε ώρα.

Εισήλθαμε στη μεγαλύτερη Ιστορική Περίοδο του Ελληνισμού, τη σύγχρονη Ρωμανία!!!

Πελασγός ο Μιλήσιος

http://agonasax.blogspot.gr

«ΚΙ ΟΣΟ ΑΓΑΠΩ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ…»

Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὴν πατρίδα ὅ­που γεννήθηκε, εἶδε τὸ φῶς τοῦ ἥ­λιου, ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα. Μιὰ πατρίδα στὴν ὁποία τὸν ἔταξε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐξαρχῆς «ἔστησεν ὅρια ἐθνῶν κατὰ ἀριθμὸν ἀγγέλων Θεοῦ» (Δευτ. λβ´ [32] 8)· καθόρισε τὰ σύνορα τῶν ἐθνῶν σύμφωνα μὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν ἀρχαγγέλων ποὺ θὰ ἦταν προστάτες τους. Μέσα λοιπὸν σ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἐκ Θεοῦ καθορισμένους τόπους οἱ ἄνθρωποι, αἰῶνες τώρα, ζοῦν ἀναπτύσσοντας μεταξύ τους δεσμοὺς ἀγάπης, ἐμπιστοσύνης, συνεργασίας.

Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴν ἐπίγεια παρουσία Του περιέ­βαλλε μὲ ἰδιαίτερη στοργὴ κι ἀγάπη τοὺς ἀνθρώπους τοῦ Ἔθνους Του. Ὅ­μως οἱ συμπατριῶτες Του ἀρνήθηκαν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸ κάλεσμα τῆς σωτηρίας ποὺ τοὺς ἔκανε, κάτι ποὺ Τὸν ἔκανε νὰ λυπᾶται κατάκαρδα, γι᾿ αὐτὸ πηγαίνοντας στὴν Ἱερουσαλὴμ γιὰ τὸ Πάθος Του, «ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῇ» (Λουκ. ιθ´ [19] 41). Ἔκλαψε προβλέποντας τὴν τραγικὴ κατάληξη τῆς ἀμετανοησίας της. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἦταν πρόθυμος νὰ χωριστεῖ ἀπὸ τὸν Χριστό, ἂν αὐτὸ ἦταν ποτὲ δυνατὸν νὰ γίνει, ἀρκεῖ νὰ γινόταν νὰ σωθοῦν οἱ ἀδελφοί του, οἱ Ἰουδαῖοι (βλ. Ρωμ. θ´ 3).

Ἀπὸ τέτοιο πνεῦμα φιλοπατρίας ἦταν διαποτισμένοι καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζον­ταν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν ἐπίλυση τῶν καθημερινῶν προβλημάτων τῶν συμπατριωτῶν τους. Καὶ τοὺς καλοῦσαν, ὅπως ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τὸν Ὕπαρχο τῆς Κωνσταν­τινουπόλεως Σωφρόνιο: «Τὴν πατρίδα τίμησον, καὶ τῇ ἀρετῇ βοήθησον»· νὰ τιμήσεις τὴν πατρίδα μας καὶ νὰ τὴ βοηθήσεις μὲ τὴν ἀρετή σου (Ἐπιστολὴ 22, ΕΠΕ 7, 52).

Καὶ οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ ὅλων τῶν αἰώνων, παρόλο ποὺ ζοῦν ὡς «πάροικοι καὶ παρεπίδημοι» σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, ἐντούτοις «πατρίδας οἰκοῦσιν ἰδίας»· ἔχουν καὶ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τους, τὴν ὁποία ὀφείλουν νὰ τιμοῦν, νὰ προστατεύουν καὶ νὰ ἀγαποῦν.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ κάθε Ἕλληνας πιστὸς Χριστιανὸς ὀφείλει νὰ ἀγαπᾶ τὴν Ἑλλάδα μας. Γιατὶ δὲν ἀποτελεῖ «κακόφημο ἐθνικισμό», ὅπως θέλουν νὰ γράφουν μερικοὶ διεθνιστικοὶ κονδυλοφόροι στὴ χώρα μας, ἡ θερμὴ ὑπεράσπιση καὶ ἡ καύχηση ὅλων μας γιὰ τὴν Ἱστορία της.

Ἔτσι κι ἐγώ, ὡς πιστὸς Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος, ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, τὴν Ἑλλάδα, ὅπου γεννήθηκα, στὴν ὁ­ποία ζῶ καὶ δραστηριοποιοῦμαι.

Ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὴν πλούσια Ἱστορία της, τὴν Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή της, τὸν πανάρχαιο πολιτισμό της, τὸν Παρθενώνα, τὴν Ἀκρόπολη, τοὺς σοφούς της, δημιουργοὺς τοῦ κορυφαίου πολιτισμοῦ.

Ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, τὴν Ἑλλάδα, γιατὶ χάρισε στὴν οἰκουμένη τὴ γλώσσα ποὺ κατέχει ξεχωριστὴ θέση ἀνάμεσα στὶς ἄλλες δυόμισι καὶ πλέον χιλιάδες γλῶσσες τοῦ κόσμου. Γλώσσα ποὺ σμιλεύτηκε ἐπὶ τριάντα καὶ πλέον αἰῶνες στὴν ἔκφραση τῶν πλέον λεπτῶν ἐν­νοιῶν τῆς Φιλοσοφίας καὶ τῆς κάθε ἐπιστήμης καὶ μὲ τὴν ὁποία διατυπώθηκαν μὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια οἱ ἀλή­­θειες τοῦ Εὐαγγελικοῦ λόγου καὶ τῆς πατερικῆς Θεολογίας.

Ἀγαπῶ τὸ χῶμα τὸ Ἑλληνικό! Χῶμα ποὺ καθαγιάστηκε ἀπὸ τὶς ἱεραποστολικὲς περιοδεῖες τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ μάλιστα τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ τῶν συνεργῶν του, ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν ἁγίων Μαρτύρων, ἀπὸ τὸν ἱδρώτα τῶν Ὁσίων ἀλλὰ καὶ τοῦ κάθε σημερινοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ ποὺ ἀθλεῖται πνευματικὰ στὸν ἐγκόσμιο στίβο. Χῶμα Ἑλληνικό, χῶμα τιμημένο, ποὺ ἔχει ἀνασκαφεῖ γιὰ νὰ θεμελιωθεῖ ὁ Παρθενώνας. Χῶμα δοξασμένο, ποὺ ἔχει ποτιστεῖ μὲ αἵματα στὸ Σούλι, στὸ Μαραθώνα, σὲ κάθε γωνιά του. Χῶμα ποὺ εἶναι σπαρμένο μὲ ἱερὰ Λείψανα ἀναρίθμητων Ἁγίων καὶ μὲ τὰ ἱερὰ κόκκαλα τῶν ἡρώων στὸ Μεσολόγγι, στὴ Χίο, στὰ Ψαρά, σὲ κάθε σπιθαμὴ τούτης τῆς μαρτυρικῆς γῆς.

Ὅλοι οἱ λαοὶ ἔχουν τὴ δική τους πατρίδα, τὰ ἱερά τους χώματα, τὴν ἱστορία τους. Τὴν σεβόμαστε. Αὐτὸ ὅμως δὲν μᾶς ἐμποδίζει νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ τὴν ἐλευθερία, τὴν ἀνεξαρτησία, τὴν ἀκεραι­ότητα τῆς δικῆς μας πατρίδας. Τὴν ὑ­περ­ασπιζόμαστε, ὅταν ποικίλοι ἐχθροὶ τὴν ἐπιβουλεύονται κι ἐπιδιώκουν τὸν ἀφανισμὸ ἢ τὸν ἀκρωτηριασμό της. Καὶ τί ζητᾶμε; Ζητᾶμε μόνο ἀπὸ τοὺς ὅ­ποιους ξένους ἐπιθυμοῦν νὰ ζήσουν μα­ζί μας νὰ σέβονται τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας, τὸν πολιτισμό μας, τὴν Παράδοσή μας, τὸ ἦθος μας.

Σήμερα κανένας ἀπὸ ἐμᾶς δὲν θὰ ἤθελε νὰ καταντήσει ξένος πρόσφυγας στὴν πατρίδα του, τὴν Ἑλλάδα, στὸ σπίτι ποὺ μεγάλωσε, στοὺς δρόμους ποὺ περπάτησε καὶ ἔπαιξε μικρός, στὶς βουνοκορφὲς ποὺ σκαρφάλωσε.

Δικαιοῦμαι λοιπὸν καὶ ὀφείλω νὰ ἀ­γα­πῶ τὴν πατρίδα μου, διαφυλάττοντας τὸν πολύτιμο θησαυρὸ ποὺ οἱ πρόγονοί μου μοῦ κληροδότησαν, τὶς ρίζες μου. Γι᾿ αὐτὸ θέλω νὰ πῶ, νὰ φωνάξω μὲ τὸν μεγάλο ἁγνὸ ἥρωα, τὸν στρατηγὸ Ἰωάννη Μακρυγιάννη: «Ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, δὲν ἀ­γαπῶ ἄλλο τίποτας»!

«Κι ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου, δὲν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας»

τοῦ περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»

https://christianvivliografia.wordpress.com/

Γιάφκα των Οικουμενιστών η πάλαι ποτέ ορθόδοξη Μητρόπολη Κορίνθου!

Ἡ ἕνωση ἤδη στὰ ἀνώτατα κλιμάκια ἔγινε 

καὶ οἱ πιστοὶ ποὺ ἀντιδροῦν διώκονται!

Οὐνιτικῶν προδιαγραφῶν ψευδεπίσκοπος ὁ Κορίνθου, ἐπικαλεῖται τοὺς ἴδιους λόγους μὲ τοὺς τότε ἀποστάτες τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἕνωση τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες.

Μᾶς ἔγινε γνωστό, ὅτι τὴν Δευτέρα 20 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στὴν «Κροκίδειο» αἴθουσα στὴν Κόρινθο ἡ 13η συνάντησηπνευματικοῦ καταρτισμοῦ τῶν πιστῶν μὲ τὸν γενικὸ τίτλο: «Εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».

Προσκεκλημένος τοῦ μητροπολίτη Κορίνθου Διονυσίου ἦταν ὁ Καθηγούμενος Βατοπαιδίου γ. Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος ἀνέπτυξε το θέμα«Σταυρός, πηγή δυνάμεως».

Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτῆς τῆς ἐκδηλώσεως (ἐδῶ καὶ στὸ βίντεο ποὺ ἀκολουθεῖ) ἀκούστηκαν καὶ ἔγιναν «πράματα καὶ θάματα» ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ προδοσία τῆς Πίστεως ἔχει συντελεστεῖ στὰ ἀνώτερα κλιμάκια τῆς θεσμικῆς Ἐκκλησίας καὶ αὐτά, σιγά-σιγά, ἐπιβάλλονται στὸ λαό.

Ἀποκαλύπτουμε λοιπὸν τὰ ἀκόλουθα:

Στὴν ἐκδήλωση αὐτὴ σκοπίμως (ὅπως ἔγινε σὲ δύο προηγούμενες στὴν Κόρινθο μὲ ὁμιλητὲς τὸν Γόρτυνος (ἐδῶ κι ἐδῶ) καὶ τὸν Καισαριανῆς (ἐδῶ) ὁ Βατοπαιδίου Ἐφραὶμ κατακρεούργησε ἀνάλγητα τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρὸς τὴν στάση μας ἀπέναντι στοὺς αἱρετικούς. Ἐναντιούμενος στοὺς λόγους καὶ τὶς πράξεις τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας καταδίκασε τὴν Διακοπὴ Μνημοσύνου ὡς ἐνέργεια ἀντικανονικὴ καὶ αἱρετική,δηλώνοντας βαρύγδουπα ὅτι: Χωρὶς Ἐπίσκοπο δὲν δύναται νὰ γίνει ἀποτείχιση. Ὅσοι ἀποτειχίζονται εἶναι ἐκτὸς Ἐκκλησίας!

Περιέλουσε, μάλιστα, μὲ ὕβρεις καὶ συκοφαντίες τοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχοὺς ποὺ ἀποτειχίστηκαν· εἶπε συγκεκριμένα:

«Οἱ Πατέρες σταματοῦσαν τὴν μνημόνευση, ἐφ’ ὅσον ὑπῆρχε μία σύγκλητος μεγάλη ἐγκρίτων πνευματικῶν καὶ μετὰ πόνου, ἄχρι καιροῦ, ἔκαναν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα [σ.σ.: Γιατί περιπίπτεις γέροντα Ἐφραίμ, σὲ τέτοιο σημεῖο διαστροφῆς τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας; Ποιά σύγκλητο εἶχε ὁ ἅγιος Μάξιμος; Μόνος του δὲν ἀντιμετώπισε τὴν τότε σύγκλητο; Οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ Ἐπίσκοποι δὲν τοῦ ἔκοψαν χέρι καὶ γλῶσσα, γιὰ νὰ βγάζεις ἐσὺ σήμερα γλῶσσα ἐναντίον του, γέροντα, διαστρέφοντας τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια τῶν αἱματοβαμμένων ὁμολογιακῶν πράξεων αὐτοῦ καὶ ἄλλων Ἁγίων;].Σήμερα αὐτοί (κατ’ ἀρχὴν ἐγὼ ξέρω τοὺς Ἁγιορεῖτες) οἱ περισσότεροι εἶναι ἀναρχικοί (sic), εἶναι ἀντάρτες ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὰ μοναστήρια τους καὶ κρίνουν τοὺς Ἡγουμένους. Καὶ κατηγοροῦν ἐμᾶς τοὺς Ἡγουμένους… Πολλὲς φορὲς βλέπουμε μερικοὺς ἐκτροχιασμούς, ναί, ἀλλὰ «κρεῖττον ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας». Εἶναι ἀρρωστημένα πράγματα αὐτά. Καὶ αὐτοὶ ποὺ τὰ κάνουν, νὰ μὴν πῶ ὅλοι, εἶναι μὲ μιὰ ἐπιπολαιότητα».

Στὴν ἐρώτηση ἀκροατή: «Γιατὶ στὴν Κρήτη οἱ Ἐπίσκοποί μας εἶπαν, ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι Ἐκκλησίες», ὁ γ. Ἐφραὶμ ἀπάντησε:

Γ. Ἐφραίμ: «Δὲν εἶπαν ἔτσι. Εἰς τὴν Κρήτην ἔγινε ἡ ἐπισήμανση εἰς τὴν Πίστιν εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ἄλλο, ἄλλο. Αὐτὸ σᾶς τὸ ἀπάντησα».

Ἀκροατής: «Τί ἀπάντηση εἶναι αὐτή;».

Γ. Ἐφραίμ: «Κατ’ ἀρχὴν εἶσαι ταραγμένος. Μὴν εἶσαι ταραγμένος». [Νά, ἡ μέθοδος τῆς Γεροντοκρατίας. Ὅταν δὲν ἔχει τί νὰ ἀπαντήσει, σοῦ ἐμβάλλει λογισμοὺς ἐνοχῆς γιὰ νὰ ὑποταγεῖς σ’ αὐτὸν πού, ὡς ἐκλεκτὸς καθηγούμενος(!!!) δὲν ταράσσεται καὶ δὲν σφάλλει!].

Ἀκροατής: «Στὴν Κρήτη εἶπαν ὅτι δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις. Εἶναι ὅλοι χριστιανοί. Γιατὶ δὲν ἀπαντᾶτε σ’ αὐτὸ τὸ θέμα;».

Γ. Ἐφραίμ: «Δὲν ἐλέχθη αὐτὸ ποτέ. Λάθος εἶναι, παραπληροφόρηση». [Νά, λοιπόν, ὁ Καθηγούμενος τῆς διὰ τῶν κοτόπουλων φιλανθρωπίας, ἐλαφρᾷ τῃ καρδίᾳ καὶ ὄντας σίγουρος, ὅτι τὸ ἀκροατήριο δὲν θὰ ἀντιδράσει, ψεύδεται ἀσυστόλως. Καὶ ὁ Κορίνθου σπεύδει νὰ περιβάλλει τὸ ψεῦδος μὲ τὸ ψευδεπισκοπικό του «κύρος»!].

Κορίνθου Διονύσιος: «Ἡ Σύνοδος ἔγινε, ὅπως ἔπρεπε νὰ γίνει. Τὰ κείμενα τῆς Συνόδου βγῆκαν ἀπὸ κοινὴ ὑπογραφὴ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν τῶν Ὀρθοδόξων, εἴτε παρέστησαν, εἴτε δὲν παρέστησαν. Καὶ μάλιστα, ἂν θέλετε, αὐτοὶ ποὺ δὲν παρέστησαν, ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ ἐπέμεναν νὰ μποῦν αὐτὰ τὰ κείμενα, ἔτσι. [σ.σ.: Ἀπίστευτες ἀποκαλύψεις! Γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴ θέση του …καρφώνει τοὺς συνεπισκόπους του! Ἀκόμα, λέγει, καὶ οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ δὲν παρεβρέθηκαν στὴν Ψευτοσύνοδο εἶχαν ἤδη συμφωνήσει ἐπὶ τοῦ πρακτέου. Τί λένε γιὰ ὅλα αὐτὰ οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν μὴ παρευρισκομένων στὴν ψευτοσύνοδο ἐπισκόπων, ὅτι τάχα ὑπερασπίστηκαν τὴν Ὀρθοδοξία;]. Τώρα αὐτοὶ τὸ παίζουν Ὀρθόδοξοι καὶ οἱ ὑπόλοιποι μεταβληθήκανε -χωρὶς νὰ μετάσχουν καὶ στὴν Σύνοδο- σὲ Προτεστάντες καὶ σὲ Καθολικούς. Καὶ φτάσαμε σ’ ἕνα σημεῖο. Τὰ κείμενα τῆς Συνόδου ποὺ δὲν ἔχουν ὁριστικὰ κυκλοφορήσει, νὰ μπορεῖτε νὰ τὰ κρίνετε ἐσεῖς, καὶ ἐγὼ ποὺ εἶμαι Ἐπίσκοπος, ἀκόμη νὰ μὴν τὰ ἔχω στὰ χέρια μου [σ.σ.: Ἄλλη παιδαριώδη ἀντίφαση! Ἀφοῦ δὲν ἔχεις τὰ κείμενα, τότε πῶς τὴν ὑπερασπίζεις σθεναρὰ καὶ κατηγορεῖς μὲ τὸν χειρότερο τρόπο τοὺς διαφωνούντας, ἀφοῦ δὲν ἔχεις τὰ κείμενα στὰ χέρια σου;).Καὶ βρίζετε ἐσεῖς, κάποιοι, τοὺς Ἐπισκόπους γιὰ τὴ θέση τους. Ἡ θέση, λοιπόν, τῶν Ἐπισκόπων εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι συνοδικὸς θεσμός. Δὲν λειτουργεῖ ἔξω ἀπὸ Σύνοδο». [σ.σ.: Ὁ Λαός, λοιπόν, εἶναι ἔξω ἀπὸ τὴν Σύνοδο, κ. Διονύσιε Μάνταλε; Ἡ θεολογικὴ σας εὐρυμάθεια μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ Σύνοδος εἶστε μόνο ἐσεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι; Κι αὐτὸ δὲν εἶναι ἰδιότυπος Παπισμός;].

Ἐδῶ ὁ ἀκροατής, ἐπειδὴ ὁ μητροπολίτης μεταφέρει ἀλλοῦ τὸ θέμα, κατευθύνεται πρὸς τὴν καθέδρα τῶν ὁμιλητῶν καὶ καταθέτει ἕνα ἔγγραφο.

Κορίνθου Διονύσιος: «Τώρα θὰ μὲ ἀφήσεις νὰ τελειώσω ἢ θὰ περάσεις ἐκεῖνο ποῦ σοῦ δώσανε νὰ μᾶς πεῖς, γιὰ νὰ περάσεις αὐτὸ ποὺ θέλεις; Ἀφησέ με νὰ μιλήσω στὸ ποίμνιό μου, ποὺ τὸ ἀναστατώνετε καὶ γυρίζετε σὰν τοὺς ἀσπάλακες μέσα σὲ σπίτια, καθηρημένοι μοναχοί, καὶ γυρίζετε καὶ καλεῖτε τὸ λαὸ σὲ ἀποτείχιση γιὰ νὰ τὸν βγάλετε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Δὲν σᾶς ἀκούει ὁ λαός. [σ.σ.: Ὁ κ. Διονύσιος «ὑβρίζει» στὸ πρόσωπο τοῦ ἀντιδρῶντος ἀκροατή, τοὺς Ἁγιορεῖτες μοναχούς ποὺ διώχτηκαν ὑποστηρίζοντας τὴν Ὀρθοδοξία]. Σᾶς εἶπα· πότε μὲ εἴδατε νὰ κάνω συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς; Πότε σᾶς κάλεσα νὰ μετάσχετε σὲ τέτοιου εἴδους ἐκδηλώσεις; Γι’ αὐτὸ νὰ κάτσετε καλά. Ὁ Ἐπίσκοπος πρέπει τὰ παιδιά του νὰ τὰ ὠθεῖ πρὸς τὴν ἀλήθεια. Ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ σᾶς ἀποκόψω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἐγὼ θὰ σᾶς ἀπέκοπτα [σ.σ.: Μόνο ποὺ ὁ κ. Διονύσιος ὠθεῖ τὰ παιδιά του στὴν «ἀλήθεια» τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχη βαρθολομαίου. Καὶ ἀπειλεῖ μέ …καθαίρεση τὸν διαμαρτυρόμενο λαϊκό! Κάπως ἔτι μίλησε καὶ ὁ Καλέκας στὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ!]. Ἐσεῖς δὲν ἔχετε αὐτὸ τὸ δικαίωμα. Τότε εἶστε Προτεστάντες καὶ εἶστε καὶ Καθολικοί. Καὶ δὲν εἶστε Ὀρθόδοξοι.

Ἀλλὰ χριστιανοί μου, προσέξτε αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω. Ἀγωνίζονται νὰ σᾶς ἀποκόψουν ἀπὸ τὴν ἀλήθεια πρὸς ἴδιον ὄφελος. Αὐτοὶ ποὺ ἡγοῦνται τοῦ κινήματος αὐτοῦ, ξέρετε ποῦ σπούδασαν; Στὴ Ρώμη! Καὶ στὴ Γερμανία! Ξέρετε μὲ τὶ λεφτά; Μὲ τὰ καταραμένα λεφτὰ τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Εὐρωπαίων. [σ.σ.: Μὲ τοὺς ὁποίους ἐσύ, κ. Διονύσιε, μᾶς λὲς παρακάτω, πὼς ἑνωθήκαμε. Διάλεξε ἐπιτέλους, τί καὶ ποιόν πρεσβεύεις]. Καὶ ξέρετε γιατί διαμαρτύρονται σήμερα καὶ γίνανε σοῦπερ ὀρθόδοξοι; Γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν τοὺς ἔδωσε τὴν σημασία ποὺ ἤθελαν νὰ τοὺς δώσει. Καὶ γι’ αὐτὸ μετάλλαξαν τὰ προβλήματα, καὶ σὰν νὰ μὴ μᾶς ἔφταναν τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε, θέλουν νὰ μᾶς δημιουργήσουν καὶ ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα. [σ.σ.: Ὁ ἡγέτης τῆς κακοδοξίας κ. Βαρθολομαῖος, ποῦ σπούδασε; Κι ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββᾶτος, ποῦ σπούδασε; Ὄχι στὸ Βατικανό; Καὶ τὰ νεόφυτα ἢ ἀποξεραμένα φυντάνια τῶν Ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων ποὺ ὑποστηρίζουν τὶς δικές σας κακοδοξίες καὶ ἐνέργειες, ποῦ σπούδασαν; Δὲν σπούδασαν «μὲ τὰ καταραμένα λεφτὰ τῶν Καθολικῶν καὶ τῶν Εὐρωπαίων»; Λίγο μυαλὸ νὰ εἴχατε, τουλάχιστον αὐτὸ θὰ τὸ ἀποκρύβατε!].

Καὶ συνεχίζει ὁ Κορίνθου: Ὁ Γέροντας (Ἐφραίμ) εἶναι Κύπριος. Γιὰ ρωτῆστε τον, πότε χάσαμε τὴν Κύπρο; Ὅταν μὲ πρόφαση τοὺς Ἱ. Κανόνες καθήρεσαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο καὶ δημιούργησαν ἐκκλησιαστικὸ σχίσμα… Καὶ τότε ἔπεσε ἡ Κύπρος. Θέλετε νὰ σᾶς πάω στὴ Β. Ἤπειρο;… [σ.σ.: Ὥστε, ἀνιστόρητε καὶ ἀθεολόγητε κ. Διονύσιε, ἂν τυχὸν ὑπάρξει κάποια ἐθνικὴ περιπέτεια, εἶστε προετοιμασμένοι οἱ Οἰκουμενιστὲς ψευδεπίσκοποι νὰ τὴν φορτώσετε στοὺς διαφωνοῦντες μὲ τὶς βλάσφημες καὶ κακόδοξες πρακτικές σας; Ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέψει ἐθνικὴ συμφορὰ γιὰ τὶς ἀντιδράσεις τῶν πιστῶν κι ὄχι γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως ἀπὸ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστὲς ἡγέτες σας!]. (Τὸ βίντεο, ὅπως καὶ σὲ προηγούμενα σημεῖα, ἔτσι κι ἐδῶ, δὲν ἀκούγονται, ὅσα λέγει εὐκρινῶς! Τεχνικὸ πρόβλημα ἢ κάτι ἄλλο;).

Καὶ συνεχίζει ὁ Κορίνθου: «Γιὰ φανταστεῖτε νὰ ἀποκοποῦμε κι ἀπὸ τοὺς ἄλλους χριστιανούς, ἔστω μὴ ὀρθοδόξους; [σ.σ.: Ὁ φόβος του εἶναι ὅμοιος μὲ τὸν φόβο τῶν Εὐρωλιγούρηδων: μήπως καὶ χάσει τὴν εὔνοια τῶν αἱρετικῶν!!!]. Ποιοί θὰ μείνουμε, δηλαδή, στὴν Εὐρώπη; Μᾶς μετρᾶτε σὲ ἑκατομμύρια, ἀριθμητικά; Οὔτε τριάντα ἑκατομμύρια! Μετρᾶτε τὴν Εὐρώπη, τὸν Ρωμαιοκαθολικισμὸ ἀριθμητικά; Ἕνας Μᾶρκος Εὐγενικὸς πῆγε νὰ λάβει μέρος στὴ Σύνοδο τῆς Φερράρας καὶ τῆς Φλωρεντίας καὶ συμπροσευχήθηκε μὲ τὸν Πάπα, ἄσχετο ἂν διαφώνησε στὴν συνέχεια. Τὸ βῆμα, ὅμως, τὸ ἔκανε. (Καὶ σὲ μένα) ἡ Ἐκκλησία μοῦ λέει (νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ κάνω), καὶ αὐτὸ πράττω καὶ ἀγωνίζομαι».[σ.σ.: Ἀνιστόρητε Ἐπίσκοπε τῆς Κορίνθου. Τὸ βῆμα ὁ ἅγιος Μᾶρκος, τὸ ἔκανε ἀπὸ καλὴ διάθεση. Ἀλλὰ πόσο κράτησε αὐτὸ τὸ βῆμα; Λίγες βδομάδες!!! Μετά, ὅταν εἶδε τὴν ἀδιαλαξία τοῦ Πάπα, ἔλεγετὸν Πάπα αἱρετικό. Ἐσεῖς, ὅμως, κάνετε κάτι ὅμοιο; Ὄχι βέβαια, ἀλλὰ κάνετε τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Μιλᾶτε δεκαετίες μὲ τὸν Πάπα καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους αἱρετικούς· βλέπετε ὁ Πάπας νὰ μὴν μετανοεῖ καὶ νὰ προσθέτει νέες αἱρέσεις· κι ἐσεῖς ἀντὶ νὰ τὸν ὀνομάσετε αἱρετικό, ὅπως ὁ ἅγιος Μᾶρκος, τὸν ὀνομάζετε ἀδελφὸ Ἐπίσκοπο καὶ τὴν αἵρεσή τους Ἐκκλησία διαστρεβώνοντας παράλληλα τὴν στάση καὶ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου!].

Συμπερασματικά· κατὰ τὸν Βατοπαιδίου Ἐφραίμ, οἱ ἑκατοντάδες Ἅγιοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ὁμολογητὲς Ἁγιορεῖτες ποὺ διέκοψαν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη πρὶν ἀπὸ χρόνια καὶ ὅσοι τὸ ἴδιο πράττουν σήμερα εἶναι γιὰ τὸν γ. Ἐφραίμ …ἐκτὸς Ἐκκλησίας!!!

Ἀλλά, ἂν ὁ γ. Ἐφραίμ, μὲ τὴν χαρακτηριστικὴ ἔπαρση τῆς γεροντοκρατικῆς αὐθεντίας, ἀπέδειξε ὅτι παραμένει πιστὸς στὴ γραμμὴ τοῦ οἰκουμενιστῆ πατριάρχη Βαρθολομαίου, ὁ Μητροπολίτης Κορίνθου γελοιοποιήθηκε ἄλλη μιὰ φορά οἰκτρά, μὲ τὶς ἀθεολόγητες καὶ ἐξωφρενικὲς ἀπαντήσεις ποὺ ἔδωσε στὶς ἐρωτήσεις τοῦ πιστοῦ, ὅπως φαίνεται στὸ βίντεο.

Κι ὅπως παλαιότερα ὁ μητροπολίτης Πατρῶν, ἔτσι καὶ ἐδῶ, ἄλλος ἕνας Ἐπίσκοπος παραδέχεται, ὅτι ἡ ἕνωση ἔγινε. Καὶ ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὁ Κορίνθου (ὅπως ἔγινε τότε μὲ τὴν Σύνοδο τῆς Φερράρας) ρίχνει τώρα στάχτη στὰ μάτια τῶν πιστῶν ἰσχυριζόμενος πὼς τὸ ξεπούλημα τῆς Πίστεως γίνεται γιά …ἐθνικοὺς λόγους!

Τὸ ἐπίσης ἀπαράδεκτο εἶναι ὅτι -ὅπως μάθαμε ἀπὸ ἀδιάψευστους μάρτυρες- ὅσοι πιστοὶ διαμαρτυρήθηκαν, ἀπειλήθηκαν καὶἀπομακρύνθηκαν σβερκωδῶς καὶ μὲ τὴν βία καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἐπιθυμοῦν τὰ ὀνόματά τους νὰ μείνουν κρυφά. Μὲ τέτοιατρομοκρατία,ποιὸς θὰ τολμήσει νὰ μιλήσει;

Μετὰ ἀπὸ αὐτά, εἶναι ἀνάγκη ὁ Μητροπολίτης Κορίνθου νὰ βγεῖ δημοσίως καὶ νὰ δηλώσει: Ἂν δὲν ἔχουν δημοσιευθεῖ τὰ κείμενα τῆς Κολυμπαρίου Συνόδου, ποῦ βασίστηκε ἡ «Πρὸς τὸ Λαὸ» Ἐγκύκλιος τῆς Συνόδου; Συμφωνεῖ μὲ τὴν ἌκΜΣ, μὲ τὸ φυλλάδιο πρὸς τὸν λαὸ τῆς Ι. Συνόδου, μὲ τὶς οἰκουμενιστικὲς πρακτικὲς τῶν προκαθημένων; Ἂς μᾶς πεῖ ἐπιτέλους ξεκάθαρα καὶ ὑπεύθυνα: γι' αὐτὸν ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἢ δὲν εἶναι αἵρεση;

HLEKTRA 98.8 FM

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

"Πρότυπο" Πρακτικό ...εκδίωξης Αγιορειτών μοναχών!!

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ 

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ 

ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ .

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ 

ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ ΚΑΙ 

ΤΗΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ:

ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΝΙΚΟΛΑΟ. 

ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΦΙΛΟΘΕΟ. 

ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ. 

ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ. 

ΓΕΡΩΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΜΟΝΑΧΟ. 

ΓΕΡΩΝ ΤΑΡΑΣΙΟ ΜΟΝΑΧΟ.

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ, ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΑΜΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΕΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ "ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ", ΟΤΑΝ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ ΑΥΤΗ.

ΕΑΝ ΜΕ ΕΚΔΙΩΚΑΤΕ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΡΟΔΟΘΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΩΚΟΤΑΝ ΑΥΤΗ, ΤΟΤΕ ΚΑΛΩΣ ΘΑ ΕΠΡΑΤΑΤΕ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΔΙΩΚΑΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΕΠΕΦΕΡΑ ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΟΜΩΣ, ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΚΔΙΩΚΕΤΕ ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΟΛΟΓΩ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΜΟΓΝΩΜΩΝ ΤΟΥ, ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΚΑΙ ΔΙΩΚΕΤΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΑΥΤΗ, ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ ΤΩΡΑ ΚΑΚΩΣ ΕΠΡΑΤΕΤΕ ΔΙΟΤΙ ΕΠΙΦΕΡΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΣΧΙΣΜΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΣ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ.

ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ 

ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΣ 

ΚΑΘΙΣΜΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ

Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΣΕΡΒΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΟΥ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΤΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ.

http://scripta---manent.blogspot.gr

Παρά τις διαμαρτυρίες επιμένουν στις συμπροσευχές! Πρέπει ο λαός να ...συνηθίσει!

Κατὰ τὴν χθεσινὴ Δοξολογία γιὰ τὴν 25η Μαρτίου 

στην Μητρόπολη Αθηνών συμμετέχουν 

αἱρετικοὶ καὶ ἄθεοι

...περιπαίζοντες τὴν πίστη!

Δοξολογία για την 25η Μαρτίου στην Μητρόπολη Αθηνών 

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα, τελέσθηκε σήμερα, η Δοξολογία για την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου, στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών, παρουσία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου.

Την πανηγυρική Δοξολογία τέλεσε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, ενώ πλαισιωνόταν και από ιερείς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Το παρόν έδωσαν πολιτικοί και στρατιωτικοί αρχηγοί της χώρας, ανάμεσά τους ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης κ. Πάνος Καμμένος, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Αντιναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, αλλά και πλήθος πιστών.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν

Εις τα ζητήματα της πίστεως 

δεν χωρούν ανθρώπινοι συναισθηματισμοί.

Αείποτε η Εκκλησία του Χριστού «δια τους λόγους των χειλέων Του εφύλαξεν οδούς σκληράς». Μέσος όρος δεν υπάρχει. 

Ή πιστεύομεν ή δεν πιστεύομεν.

Ο από δέκα αιώνων Καθολικισμός περιέπεσεν εις αιρέσεις, οπότε πρέπει να τας αποβάλη και κατόπιν να έλθη προς ένωσιν Δογματικήν και Εκκλησιαστικήν ή δεν έχει αιρέσεις οπότε η Εκκλησία μας πλανάται επί δέκα αιώνας. Και όχι μόνον δέκα αιώνας, αλλά πλανάται μεθ' όλων των Οικουμενικών Συνόδων και των αγίων Πατέρων, και τα πάντα γίνονται άνω κάτω. Και κατά συνέπειαν πρέπει να διορθώσωμεν Ιερούς Κανόνας, να συμπληρώσωμεν το Σύμβολον της Πίστεως, να διασκευάσωμεν τα λειτουργικά μας βιβλία, να χρίσωμεν με ασβέστη τους τοιχογραφημένους αγίους Πατέρας μας και να καύσωμεν τας φορητάς εικόνας των, αφού επλανήθησαν και πλανούν και ημάς τόσους αιώνας Πρέπει να παύσωμεν του λοιπού να λέγωμεν εις τας προσευχάς μας «δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών». 

Πρέπει να κλαύσωμεν δια τα πλήθη των Ομολογητών, που εμαρτύρησαν ματαίως και προ του σχίσματος και μετά το σχίσμα. Και πρέπει να σβήσωμεν πλέον και την ιεράν κανδήλαν, που καίει ακοίμητα εις την είσοδον του Ναού του Πρωτάτου, επάνω εις τα άγια λείψανα των Αγιορειτών Πατέρων, που εμαρτύρησαν από τους Ενωτικούς του 13ου αιώνος, διότι δεν εδέχθησαν το μνημόσυνον του Πάπα. Εάν δεν είναι αιρετική η παπική Εκκλησία, τότε τα θαύματα των αγίων Ομολογητών της Ορθοδοξίας είναι δαιμονικαί απάται. Εάν δεν είναι οι Λατίνοι αιρετικοί, πρέπει να καύσωμεν όλους τους αντιλατινικούς λόγους του Μ. Φωτίου, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Καβάσιλα, Ιωσήφ Βρυεννίου, Αγίου Μάρκου του Ευγενικού, Γενναδίου του Σχολαρίου και τόσων ιερωτάτων θεολόγων μέχρι του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, ως και τας Συνοδικάς αποφάσεις. Τότε τι χρειάζονται το «Πηδάλιον», το «Ωρολόγιον», το «Τριώδιον»; 

Να τα ρίψωμεν εις το πυρ και να ομολογήσωμεν ότι επλανήθημεν! 

http://scripta---manent.blogspot.gr 

Έχετε καρδιά; Έχετε Πίστη; ...Αλλιώς... Ραγιάδες εσείς.... Ραγιάδες και τα παιδιά σας ...Ραγιάδες...

http://agonasax.blogspot.gr

Αυτά ξεστόμισε ο Βαρθολομαίος για την επανάσταση του 1821

Ο Βαρθολομαίος κατέστη ενάντιος και του πνεύματος της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, το οποίον σήμερον Τιμούμε και εορτάζουμε.

Ιδού τι είπε: "Δυστυχώς οι δύο λαοί διέκοψαν την υπέροχη συμβίωση των 400 χρόνων όταν ξεσηκώθηκαν κάτι ξεβράκωτοι το 1821 και δημιούργησαν τις γνωστές προστριβές".

Η είδηση κατεγράφη από τις εφημερίδες "Αυριανή" της 26/10/1991 και "Ελεύθερη Ώρα" της 30/10/1991.

Με απλά λόγια διακήρυξε ότι οι ξεβράκωτοι ήρωες και απελευθερωτές πρόγονοί μας, χάλασαν την "ΩΡΑΙΑ ΣΧΕΣΗ" που είχαμε με τους Τούρκους.

κατάνυξις

"Σαν τον Θεό, κανείς δεν αγαπά την Ελλάδα"

πηγή .i-diadromi.gr

Πνευματικά μηνύματα αγωνιστών του 1821

Με την ευκαιρία της επετείου της εθνικής Παλιγγενεσίας, παραθέτουμε μερικά σπουδαιότα­τα μηνύματα, γραπτά ή προφορικά, των αγωνιστών του 1821, πού δείχνουν το βαθύτατο πνευματικό καί ιδεολογικό νόημα της ελληνικής επαναστάσεως, του ιερού αγώνα της απε­λευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγό.

Ό Ασημάκης Ζαΐμης, την παραμονή της λήψεως αποφάσεως για την κήρυξη της Εθνεγερ­σίας, είπε στους συγκεντρωμένους στην Αγία Λαύρα: «Δεν μένει άλλο παρά ή άμεσος κήρυξις της Επαναστάσεως. Δεν μας χωρίζει πλέον καμμιά διαφωνία.'Ας άναπαυθώμεν απόψε καί αύριον εις την Έκκλησίαν, άφού μεταλάβωμεν των Άχραντων Μυστηρίων, ας προσευχηθώμεν όλοι,κατά την Δοξολογίαν εις τον αγιόν 'Αλέξιον καί την Παναγίαν, να μας βοηθήσουν εις τον άνισον αγώνα,εις τον όποιον αποδυόμεθα. Αύριον την αυτήν ώραν να συναντηθώμεν ενταύθα, δια να κανονίσωμεν τα του Αγώνος».

Ό Δημήτριος Υψηλάντης, όταν κατεβαίνει στην Ελλάδα για να αναλάβει την αρχηγία του Αγώνα, φθάνοντας στην 'Υδρα γράφει στίς 8-6-1821: «Ό Παντοδύναμος Θεός, ό Βασιλεύς του ουρανού καί της γης, ό διαφενδευτής των αδικούμενων καί Πατήρ των ορφανών, απεφάσισε να παύση τάς αδικίας καί ανομίας καί έσήκωσεν εις τα άρματα το Γένος των Χριστιανών».

Ό Γέρος του Μωρία, ό Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, έλεγε: «Ό Θεός υπέγραψε τη λευτεριά της Ελλάδος καί δεν θα πάρει πίσω την υπογραφή Του».

Ό θρυλικός πυρπολητής Κωνσταντίνος Κανάρης διηγούμενος το κατόρθωμα του στον ποιητή Αρ. Βαλαωρίτη του είπε: «0ι Τούρκοι ήταν τόσοι, ώστε εάν έπτυαν επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως. 'Αλλ'ό παντοδύναμος Θεός δεν το έπέτρεφε καί μας έσωσε».

Ή Καπετάνισσα Μπουμπουλίνα είπε στους προκρίτους καί τους δημογέροντες: «'Εχασα τον συζυγόν μου. Εύλογητός ό Θεός! Ό πρεσβύτερος υιός μου έπεσε με τα όπλα ανά χείρας. Εύλογητός ό Θεός! Ο δεύτερος καί μόνος υιός μου, Ι4ετής την ήλικίαν, μάχεται μετά των Ελλήνων καί πιθανώς να εύρη ενδοξον θάνατον. Εύλογητός ό Θεός! Ύπό το σημείον του Σταυρού θα ρεύση επίσης το αίμα μου. Εύλογητός ό Θεός! 'Αλλά θα νικήσωμεν ή θα παύσωμεν μεν ζώντες, αλλά θα έχωμεν την παρήγορον ιδέαν, ότι εν τω κοσμώ δεν αφήσαμεν όπισθεν ημών δούλους τους 'Ελληνας».

Ό Μακρυγιάννης απευθύνει στον Θεό, στον Κύριο των Δυνάμεων, την 

ακόλουθη προσευχή:«Εσύ, Κύριε,θα άναστήσης τους πεθαμένους 'Ελληνες, τους απογόνους αύτηνών των περίφημων ανθρώπων, όπου στόλισαν την ανθρωπότη μ' αρετή. Καί με τη δύναμί Σου καί τη δικαιοσύνη Σου θέλεις να ξαναζωντανέψης τους πεθαμένους· καί ή απόφασί Σου ή δικαία είναι να ματαειπωθη ή Ελλάς, να λαμπρυνθή αύτήνη καί ή θρησκεία του Χρίστου καί να υπάρξουν οι τίμιοι καί οι αγαθοί άνθρωποι, εκείνοι όπου υπερασπίζονται το δίκαιον».

Ό Όδυσσέας Ανδρούτσος γράφει στους Γαλαξειδιώτες οτίς 22-3-1821: «Ήτανε βέβαια από το Θεό γραμμένο να δράξωμε το άρματα μια ήμερα καί να χυθούμε κατεπάνω στους τυράννους μας πού τόσα χρόνια ανελεήμονα μας τυραγνεύουν. Τί την θέλουμε, βρε αδέλφια, τούτη την πολυπικραμμένη ζωή, να ζούμε από κάτω στη σκλαβιά, καί το σπαθί των Τούρκων ν' άκονιέται εις τα κεφάλια μας; Δεν τηράτε πού τίποτε δεν μας απέμεινε; Οι εκκλησίες μας γενήκανε τζαμιά καί αχούρια των Τούρκων... Τίποτε αδέλφια δεν μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέ­ρια καί να τηράμε τον ουρανό. Ό Θεός μας έδωσε χέρια, γνώσι, νου.'Ας ρωτήσουμε την καρδιά μας καί ό,τι μας όπανταχαίνει ας το βαλωμε γρήγορα σε πραξιν καί ας είμεθα, αδέλφια, βέβαιοι το πώς ό Χριστός μας ό πολυαγαπημένος θα βάλη το χέρι απάνω μας... Στά άρματα, αδέλφια, ή να ξεσκλαβωθούμε ή να πεθάνωμε...».

Αυτά τα λόγια των ηρώων του 1821, πού τα ένέπνεε ή πίστη στο Θεό καί ή αγάπη προς την πα­τρίδα, αποτελούν ιερή παρακαταθήκη καί για μας σήμερα.

Περιοδικό«ΤΟΛΜΗ»

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ο Ιεροσολύμων για την Σύνοδο της Κρήτης και τον Οικουμενκσμό, που είναι «η συνάθροισις πασών των αιρέσεων και διαστροφών της Πίστεως»!

ΤΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Μου στάλθηκε από τα Ιεροσόλυμα το συγκλονιστικό διάγγελμα του φυλακισμένου υπό άθλιες συνθήκες, νόμιμου Πατριάρχη Ιεροσολύμων, Ειρηναίου, το οποίο βάζει τα πράγματα στην θέση τους και δείχνει το μεγάλο ιερατικό έγκλημα που έχει γίνει σε βάρος του.

Η επίσκεψη που του έγινε αυτές τις μέρες από τον Βαρθολομαίο, σίγουρα δεν μειώνει το ανοσιούργημα εναντίον του που έχει γίνει από τα οικουμενιστικά κυκλώματα του Φαναριού καθώς τίποτα δεν άλλαξε και εξακολουθεί να είναι κρατούμενος και άρρωστος χωρίς περίθαλψη.

Το συγκλονιστικό διάγγελμα:

 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Πηγή

Η ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ !! ΤΙ ΕΙΔΕ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ !!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Αγιο Όρος: Δεκάδες Κελλιά διέκοψαν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη

Ανεξέλεγκτη είναι η κατάσταση στην Αθωνική Πολιτείαμε 

το μνημόσυνο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Πληροφορίες που καταφθάνουν στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ μιλούν για ένα Αγιο Όρος διαιρεμένο σε Πατριαρχικούς και μη.

Κελλιώτες μοναχοί έπαψαν να μνημονεύουν τον κ. Βαρθολομαίο επικαλούμενοι τις οικουμενιστικές του πράξεις και τακτικές.

«Πάνω από 50 Κελλιά σήμερα στο Αγιο Όρος, αρνούμαστε να συμπεριλάβουμε στη μνημόνευση τον κ. Βαρθολομαίο», τονίζει στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Κελλιώτης Ιερομόναχος.

«Πρέπει να μπει μια τάξη, να παρέμβουν τα αρμόδια όργανα», εξηγεί μοναχός που ανήκει στο πατριαρχικό μπλοκ.

Στα πρόθυρα να διακόψουν το μνημόσυνο είναι και δυο μοναστήρια.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr