Πρόγραμμα Διορθόδοξης Επιστημονικής Ημερίδας
για την καταδίκη του Οικουμενισμού
και της Ψευδοσυνόδου της Κρήτης
.
Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου
Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου.
Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος
και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου
και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.
Άγιος Πορφύριος
Η οσία Μαρία η Αιγυπτία, υπόδειγμα μετανοίας. (Ε΄Κυριακή των Νηστειών)
Τον βίο της θαυμαστής αυτής όσιας έγραψε ο άγιος Σωφρόνιος, Πατριάρχης Ιεροσολύμων.
Κάποτε, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ένας ιερομόναχος, ο Γέρων Ζωσιμάς, αποσύρθηκε μέσα στην έρημο πέραν του Ιορδάνου.
Οδοιπορούσε επί είκοσι ημέρες, χωρίς να δει ψυχή, όταν, ξαφνικά, μια ανθρώπινη φιγούρα με ζαρωμένο γυμνό σώμα και κατάλευκα σαν χιόνι μαλλιά πέρασε φευγαλέα από μπροστά του κι έγινε άφαντη. Ο Γέροντας έτρεχε ξοπίσω της για αρκετή ώρα, μέχρι που η φιγούρα στάθηκε σε ένα ρυάκι και τον κάλεσε με το όνομά του: «Αββά Ζωσιμά», του είπε, «συγχώρεσέ με χάριν του Κυρίου· δεν μπορώ να εμφανιστώ σε σένα, διότι είμαι μια γυναίκα γυμνή».
Ο Ζωσιμάς της πέταξε το εξώρασό του κι εκείνη τυλίχτηκε μ’ αυτό και εμφανίστηκε μπροστά του. Στο άκουσμα του ονόματός του, από το στόμα της άγνωστης γυναίκας, ο Γέροντας φοβήθηκε. Ύστερα από παρατεταμένη επιμονή του, η γυναίκα διηγήθηκε την ιστορία της.
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο και σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών άρχισε να ζει ακόλαστο βίο στην Αλεξάνδρεια επί δεκαεπτά χρόνια ακολουθούσε διεστραμμένο τρόπο ζωής.
Η Μαρία, οιστρηλατημένη απ’ το σαρκικό πάθος της πορνείας, ακολούθησε κάποιους νέους και επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο με προορισμό τα Ιεροσόλυμα. Φθάνοντας στην Αγία Πόλη, θέλησε να επισκεφθεί την εκκλησία για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό.
Όμως μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως. Έντρομη, τότε, στήλωσε το βλέμμα της στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στον νάρθηκα και προσευχήθηκε θερμά να της επιτραπεί να ασπαστεί τον Τίμιο Σταυρό, ομολογώντας την αμαρτωλότητά της και εμπιστευόμενη τα βήματά της στην Πανάχραντο Θεοτόκο.
Τότε πράγματι, της επετράπη η είσοδος μέσα στην εκκλησία. Αφού προσκύνησε τον Σταυρό, επέστρεψε στον νάρθηκα γονάτισε μπροστά στην εικόνα και ευχαρίστησε θερμά τη Θεοτόκο. Την ίδια στιγμή άκουσε μια φωνή να της λέει: «Εάν περάσεις τον Ιορδάνη, θα βρεις την αληθινή ειρήνη!». Η Μαρία βγήκε και, αφού αγόρασε τρία καρβέλια ψωμί, ξεκίνησε για τον Ιορδάνη ποταμό.
Την επομένη μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων στο μοναστήρι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και πέρασε τον Ιορδάνη πόταμο. Παρέμεινε σαράντα οκτώ χρόνια στην έρημο ολομόναχη, υπομένοντας αγόγγυστα πολλές δοκιμασίες, με ακρότατη άσκηση, «πυκτεύουσα», παλεύοντας με τα άλογα πάθη της και τους εμπαθείς λογισμούς σαν με άγρια θηρία. Τρεφόταν μόνο με αγριόχορτα.
Αφού τελείωσε την αφήγησή της, στάθηκε όρθια σε στάση προσευχής· τότε ο Ζωσιμάς την είδε να αιωρείται πάνω από το έδαφος. Η Μαρία τον παρακάλεσε να έλθει ξανά τον επόμενο χρόνο να της φέρει τη Θεία Ευχαριστία· εκεί, στις όχθες του Ιορδάνη, θα ερχόταν να τον συναντήσει για να κοινωνήσει.
Πράγματι, ένα χρόνο αργότερα, ο αββάς Ζωσιμάς κατέφθασε με τη Θεία Κοινωνία στις όχθες του Ιορδάνη· ήταν ήδη βράδυ. Έμεινε να αναρωτιέται πώς εκείνη θα διέσχιζε τον Ιορδάνη ποταμό; Τότε, μέσα στο φεγγαρόφωτο διέκρινε τη μορφή της να πλησιάζει το ποτάμι, να κάνει το σημείο του Σταυρού επάνω του και κατόπιν να βαδίζει επάνω στο νερό σαν να ήταν ξηρά! Αφού την κοινώνησε, η οσία τον παρακάλεσε να ξανάρθει μετά από ένα χρόνο στην ίδια εκείνη πηγή όπου συναντήθηκαν την πρώτη φορά.
Ο καιρός πέρασε, ο αββάς επέστρεψε σ’ εκείνο το σημείο και ανακάλυψε εκεί το άψυχο σώμα της. Πάνω απ’ το κεφάλι της ήταν γραμμένο στην άμμο: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας, απόδος χουν εις χουν.
Απεβίωσα την 1η Απριλίου, το ίδιο βράδυ του σωτηρίου μαρτυρίου του Χριστού, αφού κοινώνησα των Αχράντων Μυστηρίων».
Από την επιγραφή αυτή πληροφορήθηκε για πρώτη φορά ο Ζωσιμάς το όνομα της οσίας και ερμήνευσε το άλλο φοβερό θαύμα που είχε συντελεστεί: το γεγονός ότι τον προηγούμενο χρόνο, όταν της μετέδωσε τη Θεία Κοινωνία, εκείνη είχε φθάσει μέσα σε λίγες ώρες το ίδιο βράδυ στο σημείο συνάντησής τους, ενώ εκείνος πεζοπορούσε είκοσι ημέρες για να μεταβεί εκεί. Ο άγιος Ζωσιμάς έθαψε το σώμα της μεγάλης αυτής οσίας, της Μαρίας της Αιγύπτιας. Επιστρέφοντας στο μοναστήρι του, διηγήθηκε όλο τον βίο της και τα θαύματα στα οποία ο ίδιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.
Έτσι δοξάζει ο Κύριός μας τους μετανοημένους αμαρτωλούς. Η οσία Μαρία μνημονεύεται επίσης την Ε΄ Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η Εκκλησία την έχει ως υπόδειγμα μετανοίας για τους πιστούς, τις ημέρες αυτές της αγίας Νηστείας .
Αναπαύθηκε περί το έτος 530.
Ύμνος στην οσία Μαρία την Αιγυπτία
Η Μαρία, πρότυπο μετανοίας και αυτομεμψίας, έκρυβε τον εαυτό της από το πρόσωπο των ανθρώπων:
Οίμοι, εμέ την αμαρτωλή,
τη σκοτισμένη από τα πάθη!
Θεριά είναι τα πάθη,
κατασπαράξουν την καρδιά μας·
έρποντας σαν φίδια φωλιάζουν μέσα μας.
Οίμοι, εμέ την αμαρτωλή,
την καταποθείσα από τα πάθη!
Εκουσίως έπαθες, Χριστέ μου,
για να σώσεις τους αμαρτωλούς.
Μη βδελύξεις εμέ την ακάθαρτη!
Εισάκουσε την κραυγή της Μαρίας,
Κύριε, της πιο αχρείας αμαρτωλής!
Ο Κύριος έδειξε την ευσπλαχνία Του.
θεράπευσε τη Μαρία·
τη σκοτισμένη ψυχή της Εκείνος
σαν χιόνι τη λευκανε.
Ευχαριστώ Σε Πανάγαθε,
παμπόθητε Κύριε!
Συ κατελάμπρυνες ένα σκεύος ακάθαρτο.
με χρυσάφι το κατακόσμησες·
Συ το υπερχείλισες με την Χάρη Σου.
Ιδού το έλεος το αληθινό!
Σοι δόξα πρέπει. Κύριε!
Η Μαρία διέλαμψε διά του Πνεύματος περισωσμένη δύναμιν, ως άγγελος Θεού. χάρις στη Δύναμή Σου, Χριστέ, χάρις στο Έλεός Σου. Πάναγνε!
Τί είναι αυτή η ευωδία που απλώνεται στη φοβερή έρημο,
σαν πυρίπνου θυμίαμα σε μυροδοχείο;
Η Μαρία ευωδιάζει,
η αγιότητα της μυροβλύζει!
(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Πρόλογος της Αχρίδος» – Απρίλιος, εκδ. Ἀθως)
Η Διακοπή Μνημοσύνου είναι "υπακοή στους Κανόνες και στην παράδοση της Εκκλησίας"!
Λέγεται, πως μετά την άλωση της Κων/πόλεως, ο Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής, είδε σε κάποιο τοίχο του παλατιού να εμφανίζεται μια παλάμη με πέντε ανοιχτά δάκτυλα.
Κανείς δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει τί σήμαινε αυτό, μέχρι που ο Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος,μετά από νηστεία και προσευχή 7 ημερών, του μετέφερε αυτό που του αποκάλυψε ο Θεός,ότι δηλαδή “αν βρίσκονταν πέντε αληθινοί Χριστιανοί μέσα στην Πόλη εσύ δεν θα την καταλάμβανες ποτέ”.
Ούτε πέντε αληθινοί Χριστιανοί δεν βρέθηκαν ώστε ο Θεός να μην εγκαταλείψει την πόλη από την προστασία Του! (ο Άγιος Γεννάδιος ήταν αυτός που με τους επίμονους αγώνες του κατέστησε ανεφάρμοστο στην πράξη τον ενωτικό όρο της συνόδου Φερράρας -Φλωρεντίας όπου μόνος ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός αντιπαρατάχθηκε κατά των δυτικών).
Σήμερα, μετά από έναν αιώνα συνεχούς και προσχεδιασμένης προσπάθειας άλωσης του ορθοδόξου φρονήματος και μετά την σύνοδο της Κρήτης όπου επικυρώθηκε αυτή η προσπάθεια, βρίσκονται πάλι λίγοι, μετρημένοι Χριστιανοί (μοναχοί και κληρικοί) που ορθώνουν ανάστημα απέναντι στον οικουμενισμό, διακόπτοντας την μνημόνευση του Πατριάρχου ή των Επισκόπων σύμφωνα πάντα με τα όσα ορίζουν οι κανόνες της Εκκλησίας, αντιστεκόμενοι στην αίρεση και αντιδρώντας στις κακοδοξίες των αιρετικώς φρονούντων.
Αυτοί είναι οι καλοί ποιμένες, που σε καιρό αιρέσεως δεν σιωπούν και στηρίζουν το ποίμνιο της Εκκλησίας με την προσευχή τους,τα λόγια, τα έργα τους και την φυσική τους παρουσία, ακολουθώντας τον λόγο του Κυρίου “εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων”.
Φυσικό επακόλουθο η δίωξή τους. Αυτοί που ομολογούν πίστη στον Τριαδικό μας Θεό εκδιώκονται χωρίς δίκη και χωρίς απολογία. Βρισκόμαστε μάρτυρες του γεγονότος να εκδιώκονται και να τιμωρούνται οι αντιδρώντες στην αίρεση του οικουμενισμού και όχι οι υπαίτιοι. Τα φιλενωτικά, αγαπητικά και φιλειρηνικά αισθήματα των διοικώντων την Εκκλησία, εξαντλήθησαν ως προς τις άλλες ομολογίες-αιρέσεις και παρέμειναν μόνο συκοφαντίες και κατηγορίες ως προς αυτούς που αφυπνίζουν τον ανενημέρωτο λαό. Το ποίμνιο της Εκκλησίας μη γνωρίζοντας πως σε θέματα πίστεως η υπακοή πρέπει να γίνεται μόνο στον Θεό και όχι στους ανθρώπους, ελέγχεται από φόβους ανυπακοής προς τον πνευματικό και φοβίες μην τυχόν και βρεθεί σε σχίσμα και εκτός Εκκλησίας .
Μια απλή ανάγνωση των βίων των Αγίων Ομολογητών, αποδεικνύει την έμπρακτη αποτείχιση τόσο αυτών όσο και του λαού που σε καιρό αιρέσεων απομακρύνονταν από τους ναούς και τους αιρετικούς επισκόπους κάνοντας υπακοή στους Ιερούς μας κανόνες και στην παράδοση της Εκκλησίας. Ήξεραν ότι όχι μόνο δεν δημιουργούσαν σχίσμα,αλλά λύτρωναν την Εκκλησία απ’ αυτό.
Άν πίστευαν ότι βρισκόταν εκτός Εκκλησίας θα δέχονταν να υποστούν διωγμούς, φυλακίσεις, αφορισμούς και καθαιρέσεις; Ήταν πεπεισμένοι ότι αυτοί διαφύλασσαν την καθαρότητα της Εκκλησίας από κάθε κακοδοξία και καινοτομία. Ξεχνούμε ,λοιπόν, την ομολογία των Αγίων μας χωρίς καν να αναρωτιόμαστε γιατί σήμερα τους εορτάζουμε και τους τιμούμε;
Η Ιστορία της Εκκλησίας μας, μας διδάσκει πως οι μη κοινωνούντες των κακοδόξων αποτελούν το υγιές μέρος αυτής και πως επιβάλλεται η απομάκρυνσή τους μέχρι να αναλάμψει η Ορθοδοξία (να πραγματοποιηθεί νέα Σύνοδος που θα ακυρώνει την ληστρική).
Η απομάκρυνση αυτή είναι θέμα σωτηρίας κι έχει ως σκοπό να κρατήσει αμόλυντο το σώμα του Χριστού από τις κακοδοξίες των αιρέσεων. Στα χρόνια της απολύτου συγχύσεως, όπου η πλειονότης κληρικών και πιστών δεν μπορεί καν ν’αντιληφθεί την υπονόμευση της πίστεώς μας ,καλούμαστε να μιμηθούμε τους Αγίους μας και να συστρατευθούμε με τους πατέρες, μοναχούς και ιερείς, που την υπερασπίζονται διωκόμενοι και χλευαζόμενοι από την διοίκηση της Εκκλησίας .
Άς μην μείνουν, λοιπόν, πέντε οι αληθινοί Χριστιανοί που θα υπερασπίζονται την ορθοδοξία και ας μην αφεθούμε στην απραγία μας υπακούοντας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό που μας καλεί σε πνευματική αφύπνιση λέγοντάς μας “υποκριταί,το πρόσωπο του ουρανού και της γης οίδατε δοκιμάζειν,το δε καιρόν τούτο πώς ου δοκιμάζετε;”
Σχόλιο στὶς προτροπές, ὅτι μποροῦμε ἐν μέσῳ αἱρέσεως καὶ ἀποτειχίσεως νὰ ἐκκλησιαζόμαστε σὲ ναοὺς "εὐσεβῶν" ἱερέων
Μέσα στὴν γενικὴ σύγχυση ποὺ ἐπικρατεῖ ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑποστηρίζεται ὅλο καὶ πιὸ συχνὰ μία ἄποψη, ἡ ὁποία πρεσβεύει, ὅτι μπορεῖ κάποιος νὰ ἀποτειχιστεῖ ἀλλὰ παράλληλα νὰ πηγαίνει στὶς ἐκκλησίες ποὺ λειτουργοῦν "εὐσεβεῖς" ἱερεῖς, παρόλο ποὺ αὐτοὶ μνημονεύουν οἰκουμενιστὴ ἢ σιγονταριστὴ τὴν αἵρεση Ἐπίσκοπο. Μάλιστα αὐτὴ ἡ ἄποψη συνοδεύεται καὶ ἀπὸ ἐπιχειρήματα ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας, οἰκονομίας καὶ μαθηματικῶν ἐξισώσεων ὡς πρὸς τὸν ἀριθμὸ τοῦ ποιμνίου, ποὺ πρέπει νὰ αὐξηθεῖ.
Μετὰ ἀπὸ μία τέτοια ἄποψη γεννιοῦνται διάφορα φυσικὰ καὶ εὔλογα ἐρωτήματα, ποὺ χρῶνται ἀπαντήσεως:
Μὲ τί μέτρα μετριέται ἡ εὐσέβεια ἂν ὄχι πατερικά;
Πῶς γίνεται κάποιος νὰ εἶναι εὐσεβὴς καὶ νὰ μὴν ἀντιδρᾶ μπροστὰ στὴν αἵρεση;
Πῶς θὰ πιστοῦν οἱ πιστοί, ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος ἀντιμετώπισης τῆς αἱρέσεως ἀπὸ τὴν διακοπὴ ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικούς;
Ἂν πηγαίνω στοὺς ναοὺς τῶν "εὐσεβῶν" ἱερέων, τότε γιατί, ποιός ὁ λόγος νὰ ἀποτειχιστῶ καὶ νὰ ὑποφέρω;
Καὶ ἂν ἀποτειχιστῶ μὲ βάση τὴν συνεπὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων θεωροῦμαι ἀκραῖος;
Ἐπειδὴ ὅμως αἰωρεῖται πάντα ἡ κατηγορία, ποιός εἶσαι ἐσὺ καὶ μὲ τί προσόντα τολμᾶς νὰ ἀμφισβητεῖς τέτοιες σοβαρὲς ἀπόψεις, ἂς δοῦμε τί λέει ἡ διηνεκὴς περὶ ἀντιμέτωπισης τῶν αἱρέσεων διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἡ μόνη ἀσφαλὴς διδασκαλία, ἡ ὁποία μᾶς δόθηκε γιὰ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, δηλ. γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζουμε σωστὰ τὴν κάθε αἵρεση.
Τί διδάσκουν λοιπὸν οἱ Πατέρες:
«Νὰ ἀποφεύγετε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ὅσους πιστεύουν φανερὰ τὰ ἀσεβῆ δόγματα. Νὰ φυλάσσετε δὲ τοὺς ἑαυτούς σας ἀπὸ ὅσους νομίζουν, ὅτι δὲν πιστεύουν τὰ τοῦ Ἀρείου, κοινωνοῦν ὅμως μὲ τοὺς Ἀρειανούς.
Ἰδιαιτέρως δέ, ἁρμόζει σὲ μᾶς νὰ ἀποφεύγουμε τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ ἐκείνους ποὺ ἀποστρεφόμαστε τὸ φρόνημά τους.
Ἐὰν πάλι κάποιος προσποιεῖται, ὅτι ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστη, παρουσιάζεται ὅμως νὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς, αὐτὸν νὰ τὸν προτρέπετε νὰ ἀπέχει ἀπὸ μία τέτοια συνήθεια. Καὶ ἐὰν μὲν συμφωνεῖ μαζί σας, νὰ τὸν ἔχετε σὰν ἀδελφό.
Ἐάν ὅμως ἐπιμένει φιλόνικα, νὰ τὸν ἀποφεύγετε. Ἐφόσον συμπεριφέρεστε μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, θὰ διατηρήσετε τὴν πίστι σας καθαρή.
Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι θὰ ὠφεληθοῦν βλέποντάς σας καὶ θὰ φοβηθοῦν, μήπως θεωρηθοῦν ὅτι εἶναι ἀσεβεῖς καὶ ἔχουν τὰ ἴδια φρονήματα μὲ αὐτούς» (Μέγας Ἀθανάσιος, Τοῖς τόν μονήρη βίον ἀσκοῦσι….P.G.26, 1188BC). (σ.σ. Καί, ἄρα, δὲν «θὰ διατηρήσετε τὴν πίστι σας καθαρή», ἐφ’ ὅσον δὲν ἀποφεύγεται ὅποιον κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Οἰκουμενιστές)
«Oἵτινες τὴν ὑγιῆ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιοῦντες ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δὲ τοῖς ἑτερόφροσιν, τοὺς τοιούτους , εἰ μετὰ παραγγελίαν μὴ ἀποστῶσιν, μὴ μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλὰ μηδὲ ἀδελφοὺς ὀνομάζειν... Καὶ γὰρ κἀκεῖνοι (σ.σ. οἱ ἰατροί), ὅπερ ἂν εὕρωσι τῶν μελῶν ἀνιάτῳ πάθει προειλημμένον, ὡς μὴ ἐπὶ πολὺ χυθῆναι τὴν βλάβην κατὰ τὸ συνεχὲς τὰ παρακείμενα διαφθείρουσαν, τομαῖς καὶ καύσεσιν ἐξαιρεῖν εἰώθασιν.
Ὅπερ καὶ ἡμῖν ἐπὶ τῶν ἐχθραινόντων ἢ ἐμποδιζόντων ταῖς ἐντολαῖς τοῦ Κυρίου ἐξ ἀνάγκης ἐστὶ ποιεῖν, κατὰ τὸ πρόσταγμα αὐτοῦ τοῦ Κυρίου εἰπόντος· Ἐὰν ὁ ὀφθαλμός σου ὁ δεξιὸς σκανδαλίζῃ σε, ἔξελε αὐτόν, καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ.
Ἡ γὰρ ἐπὶ τῶν τοιούτων φιλανθρωπία παραπλησία ἐστὶ τῇ ἀπαιδεύτῳ χρηστότητι τοῦ Ἠλεί, ᾗπερ ἐπὶ τῶν υἱῶν παρὰ τὸ ἀρέσκον τῷ Θεῷ χρησάμενος ἐλέγχεται.
Προδοσία οὖν ἐστι τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιβουλὴ τοῦ κοινοῦ, καὶ ἐθισμὸς πρὸς ἀδιαφορίαν κακῶν, ἡ πρὸς τοὺς πονηρευομένους ἐσχηματισμένη χρηστότης, μηκέτι μὲν γινομένου τοῦ γεγραμμένου» (TLG, Basilius Theol., Asceticon magnum sive Quaestiones (regulae fusius tractatae), Volume 31).
«῏Ην ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐπίσκοπος ὀνόματι Δωρόθεος, τὰ αὐτὰ φρονῶν αὐτῷ (τῷ Νεστορίῳ), ἀνὴρ χρειοκόλαξ, καὶ προπετὴς χείλεσι, καθὼς γέγραπται· ὃς ἐν συνάξει, καθεζομένου ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς ἐκκλησίας τοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως εὐλαβεστάτου Νεστορίου, ἀναστὰς μεγάλῃ τῇ φωνῇ τετόλμηκεν εἰπεῖν· Εἴ τις Θεοτόκον εἶναι λέγει τὴν Μαρίαν, οὗτος ἀνάθεμα ἔστω.
Καὶ γέγονε μὲν κραυγὴ μεγάλη παρὰ παντὸς τοῦ λαοῦ καὶ ἐκδρομὴ (ἔξοδος). Οὐ γὰρ ἤθελον ἔτι κοινωνεῖν αὐτοῖς τοιαῦτα φρονοῦσιν, ὥστε καὶ νῦν ἀποσυνάκτους εἶναι τοὺς λαοὺς τῆς Κωνσταντινουπόλεως, πλὴν ὀλίγων ἐλαφροτέρων καὶ τῶν κολακευόντων αὐτόν. Τὰ δὲ μοναστήρια σχεδὸν ἅπαντα καὶ οἱ τούτων ἀρχιμανδρῖται καὶ τῆς συγκλήτου πολλοὶ οὐ συνάγονται, δεδιότες μὴ ἀδικηθῶσιν εἰς πίστιν, αὐτοῦ καὶ τῶν σὺν αὐτῷ οὓς ἀπὸ τῆς Ἀντιοχείας ἀναβαίνων ἤγαγε, πάντων λαλούντων τὰ διεστραμμένα» (P.G. 77, 81).
«Μὲ προστάσσετε ἐπίσης, ἐνῶ ἔχω αὐτὰ γραμμένα στὸ βιβλίο τῆς καρδιᾶς μου, νὰ ἔλθω καὶ νὰ κοινωνήσω μὲ τὴν Ἐκκλησία στὴν ὁποία κηρύττονται τέτοιου εἴδους δόγματα. Ἐπίσης νὰ γίνω κοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι στρέφονται ἐναντίον τοῦ διαβόλου μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα στρέφονται ἐναντίον τοῦ Θεοῦ;
Νὰ μὴ δώσει ὁ Θεός, ποὺ γεννήθηκε γιὰ μένα χωρίς ἁμαρτία!
Ὁτιδήποτε ἔχετε διαταγὴ νὰ κάνετε στὸν δοῦλο σας, σᾶς λέγω κάντε το.
Ἐγὼ ὅμως δὲν θὰ γίνω ποτὲ συγκοινωνὸς μὲ αὐτοὺς ποὺ δέχονται αὐτὲς τὶς καινοτομίες (Μάξιμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Περὶ τῶν πραχθέντων…» P.G. 90, 144B-145C).
«Ἄλλοι μὲν ναυάγησαν ἐντελῶς πρὸς τὴν πίστη. Ἄλλοι δέ, ἂν καὶ δὲν καταποντίσθηκαν ἀπὸ τὶς αἱρετικὲς σκέψεις, ἐξαιτίας ὅμως τῆς ἐκκλησιαστικῆς τους κοινωνίας μὲ τὴν αἵρεση χάθηκαν καὶ αὐτοὶ μαζί τους. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτοὶ ποὺ ἔχουν Ὀρθόδοξα φρονήματα συγχύζονται ὡς πρὸς τὴν ἀλήθεια λόγῳ τῆς ἐπιμονῆς τοῦ διωγμοῦ, ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνοι ποὺ ζαλίζονται ἀπὸ τὶς τρικυμίες τῆς θαλάσσης ἐξαιτίας τῆς ἀπειρίας τους νὰ ταξιδεύουν σ’ αὐτήν» (Θεοδώρου Στουδίτου, ἐπιστολή ιέ, βιβλίο β’, P.G.99, 1161B-1164C).
«Μέγισται ἀπειλαὶ κεῖνται παρά τῶν Ἁγίων ἐκφωνηθεῖσαι τοῖς συγκαταβαίνουσιν αὐτῇ (σ.σ. τῇ αἱρέσει) μέχρι καὶ συνεστιάσεως. Κἂν ἐν βρώματι, καὶ πόματι, καὶ φιλίᾳ συγκάτεισι (ὁ ὀρθόδοξεῖν δοκῶν) τοῖς αἱρετικοῖς, ὑπεύθυνος. Τοῦ Χρυσοστόμου ἡ ἀπόφασις.
Ἐπί καὶ παντὸς Ἁγίου». (Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1048 C-D).
«Ἐχθροὺς γὰρ Θεοῦ ὁ Χρυσόστομος, οὐ μόνον τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλη καὶ πολλῇ τῇ φωνῇ ἀπεφήνατο» (Θεοδώρου Στουδίτου, P.G. 99, 1049Α) .
«Νὰ φεύγετε ὁλοταχῶς μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ποὺ ὑπέκυψαν στὴ λατινικὴ ὑποταγή.
Νὰ μὴ συγκεντρώνεστε μαζί τους στὴν ἐκκλησία, οὔτε νὰ δέχεστε ἀπὸ τὰ χέρια τους ὁποιαδήποτε εὐλογία. Διότι εἶναι καλύτερο νὰ προσεύχεστε μόνοι σας στὰ σπίτια σας πρὸς τὸν Θεό, παρὰ νὰ συνάγεστε στὴν ἐκκλησία μαζὶ μὲ τοὺς ὑποταχθέντας λατινόφρονας.
Ἐὰν κάποιος ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ποὺ προαναφέραμε κοσμεῖται μὲ σεμνὸ βίο καὶ ἀποδέχεται τὴν εὐσέβεια, ἀλλὰ ἡμάρτησε μόνο σ΄αυτό τὸ πρᾶγμα –δηλαδὴ ἐνέδωσε λόγῳ βίας ἢ συναρπαγῆς στὴ λατινικὴ τυραννία, ποὺ εἰσχώρησε στὶς ἐκκλησίες σας καὶ ὁμολόγησε ὅτι ἔχει τὸν πάπα ὡς ἀρχιερέα- σ΄αὐτὸν ἂς μὴ παραχωρηθεῖ νὰ ἐκκλησιάζεται μαζί σας.
Οὔτε ἐπίσης νὰ ἐκτελεῖ τὰ τῆς ἱερωσύνης, ἐὰν προηγουμένως δὲν μετανοήσει καὶ πεῖ ἐνώπιον τοῦ ἀρχιεπισκόπου τῶν Λατίνων καὶ τῶν ἐπισκόπων του, ὅτι δὲν εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα… Ὅσοι κληρικοὶ ἀποδέχονται τὴν Ἐκκλησία μας καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ κρατήσουν τὴν πατροπαράδοτη πίστη, νὰ μὴν ὑποκύψουν στοὺς ἀρχιερεῖς τους ποὺ ὑποτάχθηκαν στοὺς Λατίνους. Οὔτε νὰ ὑπακούσουν ἔστω καὶ γιὰ λίγο σὲ αὐτούς, ἐπειδὴ οἱ ἐπίσκοποι θὰ τοὺς ἀφορίσουν μὲ σκοπὸ νὰ τοὺς κάνουν νὰ πεισθοῦν στὴ ἐκκλησία.
Ἐπειδὴ ἕνας τέτοιος ἀφορισμὸς εἶναι ἄκυρος καὶ ἐπιστρέφει μᾶλλον σὲ αὐτοὺς ποὺ τὸν πράττουν. Καὶ τοῦτο διότι ἔχουν γίνει πρόξενοι σκανδάλων στὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ καταπάτησαν τὴν ἀκρίβεια τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ δέχθηκαν τοὺς ἐπιβήτορας καὶ ἀλλοτριοεπισκόπους καὶ τοὺς ἔδωσαν τὰ χέρια, τὸ ὁποῖο εἶναι σημεῖο εὐπειθείας καὶ ὑποδουλώσεως…
Ἐσεῖς δέ, περιούσιε λαὲ τοῦ Χριστοῦ, στερεωθεῖτε στὴν πίστη, ἀνδρίζεσθε, γίνεσθε ἰσχυροί, σωφρονίζοντας τοὺς ἀτάκτους καὶ ἐλέγχοντας ὅσους παραποιοῦν τὴν εὐσέβεια. Νὰ μὴν προδίδετε κανένα ἀπὸ τα ὀρθὰ δόγματα, τὰ ὁποῖα ἔχετε λάβει ἀπὸ παλαιά.
Νὰ θεωρεῖτε χαρὰ καὶ κέρδος κάθε βιοτικὴ θλίψη καὶ κάθε ζημία, προκειμένου νὰ διαφυλαχθεῖ μέσα σας ἀπαραβίαστος ὁ θησαυρὸς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως» (Γερμανοῦ Κων/λεως, ἐπιστολὴ σταλεῖσα ἐν τῇ νήσῳ Κύπρῳ…, παρά Κ.Ν. Σάθα, σελ. 17-19) .
«Εἰ δέ τις γνῶσιν ἐσχηκώς, καί τά τῆς ἀληθείας, καλῶς ἐξεπιστάμενος, τρόποις τισί καλύπτει, καί μή κηρύττῃ φανερῶς, καί παρρησίᾳ λέγῃ, Μηδέ τῶν θείων καί σεπτῶν ἀντέχεται Κανόνων, Τῶν νόμων τε προΐσταται τῶν παρά τῶν Πατέρων, Οὐχ ἥττονα τήν κόλασιν δικαίως ὑποστῆναι... Μη πείθεσθε μονάζουσι, μηδέ τοῖς πρεσβυτέροις ἐφ οἱς ἀνόμως λέγουσι, κακίστως εἰσηγοῦνται. Καί τι φημί μονάζουσι, καί τι τοῖς πρεσβυτέροις; Μηδέ ἐπισκόποις εἴκετε τὰ μὴ λυσιτελοῦντα πράττειν καὶ λέγειν καὶ φρονεῖν δολίως παραινοῦσιν. Ὅτινες περικείμενοι μόρφωσιν εὐσεβείας πᾶσαν τὴν δύναμιν αὐτῆς εἰσὶν ἀπηρνημένοι» (Μελέτιος Γαλησιώτης, Ἀλφαβηταλφάβητος)
«Ἐφόσον ὁ Καλέκας εἶναι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ τόσες φορὲς ἀποκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν. Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα, τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἐνωμένος μὲ τὸν Θεὸ κατὰ τὴν εὐσεβὴ πίστη» (Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα,13, Ε.Π.Ε. τόμος 3, σελ. 670). [Ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὁ καλέκας ἦταν ὁ νόμιμος Πατριάρχης].
«Ἀντιθέτως, δὲν γνωρίζω πῶς θὰ καταφέρει νὰ μὴ συγκαταλεχθεῖ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν (Ματθ. κδ’, 51) καὶ ἀπίστων, αὐτὸς ποὺ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὴν κοινωνία μὲ τὸν ἀμετανόητο (Ἀκίνδυνο), ἢ μάλλον αὐτὸς ποὺ δὲν ἐναντιώνεται διαρκῶς καὶ δὲν προετοιμάζεται πάντοτε γιὰ νὰ πολεμήσει κατὰ τοῦ ἀμετανοήτου, ἕως ὅτου διάκειται ἔτσι ἐχθρικὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὶς αΐδιες ἐνέργειές Του» (Ἰωσήφ Καλοθέτου συγγράμματα, παρὰ Δ. Τσάμη, Λόγος 2, κεφ. 36-37, σ. 138).
«Αὐτοὺς λοιπὸν ποὺ τόσο πολλοὶ καὶ ἐξαίρετοι ἄνδρες περιφρόνησαν ὡς ἀναξίους γιὰ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους, ἐμεῖς θὰ τοὺς δεχθοῦμε, ὡσὰν νὰ ἤμαστε δῆθεν ἁγιώτεροι καὶ σοφώτεροι ἀπὸ ὅλους αὐτούς; Μακριὰ ἀπὸ μᾶς μία τέτοια ἄγνοια, γιὰ νὰ μὴν πῶ πώρωσις! Διότι τὸ νὰ δεχθοῦμε αὐτοὺς ποὺ ἐκεῖνοι ἀπέφυγαν, προσάπτει μὲν σὲ ὅλους ἐκείνους τὴν κατηγορία τῆς μεγίστης ἀπραξίας, σὲ μᾶς δέ, καταδεικνύει τελείαπαραφροσύνη» (Ἰωσὴφ Βρυεννίου, Τὰ εὑρεθέντα ἔργα, Μελέτη περί τῆς τῶν Κυπρίων…, τόμος β’, σ. 29).
«Ἱερεύς τις ἠθέλησεν ἰδεῖν ὅπως γίνεται ἡ τοῦ πατριάρχου (σ. ημ. Μητροφάνους του Β΄, λατινόφρονος) πρόβλησις· ὄνομα τῷ ἱερεῖ Θεοφύλακτος. Ἐδανείσατο οὖν ἵππον (οὐδέ γάρ ἐκέκτητο) καί ἦλθεν εἰς τὰ βασίλεια, καὶ ἰδὼν τὴν πρόβλησιν, ἦλθε μεθ’ ἡμῶν μέχρι καί τοῦ πατριαρχείου. Εἶτα ὑπέστρεψεν εἰς τὸ ἴδιον οἴκημα, καὶ κατὰ τὴν ὥραν τοῦ ἑσπερινοῦ ἐσήμανεν (ἦν γάρ ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως), καὶ οὐδεὶς ἦλθεν εἰς τὸν ναὸν αὐτοῦ· ὡσαύτως καὶ εἰς τὸν ὄρθρον, καὶ οὐδεὶς ἦλθε· ἐξεδέχετο δὲ καὶ εἰς τὴν ὥραν τῆς λειτουργίας, ἵνα φέρῃ τις αὐτῷ λειτουργίαν (=πρόσφορον), καὶ οὐκ ἔφερε· διὸ οὐδέ ἐλειτούργησεν· Ἀγανακτήσας προσῆλθε τοῖς εἰωθόσιν ἐκκλησιάζεσθαι ἐν τῷ ναῷ καὶ ἠρώτα τίνος χάριν οὐκ ἦλθον ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἑορτῆς οὔσης; Οἱ δὲ ἔλεγον αὐτῷ· Διότι ἠκολούθησας καὶ σύ τῷ πατριάρχῃ καὶ ἐλατίνισας. Ἔλεγεν οὖν ὁ ἱερεύς· Καὶ πῶς ἐλατίνισα; ἐγὼ ἀπῆλθον ἁπλῶς ἵνα ἴδω τὴν τάξιν μόνον ἥν οὐδέποτε εἶδον, καὶ οὔτε ἐφόρεσα οὔτε ἔψαλα οὔτε τι ἱερατικὸν ἐποίησα. Πῶς οὖν ἐλατίνισα; Οἱ δὲ εἶπον· Ἀλλ’ ἀνεμίχθης καί συνοδοιπόρεις μετὰ τῶν λατινισάντων ἔμπροσθεν τοῦ λατινόφρονος πατριάρχου καὶ ἔφθανέ σοι ἡ εὐλογία αὐτοῦ. Τότε ἠγανάκτησεν, ἵνα δυσωπῇ αὐτοὺς μεθ’ ὑποσχέσεων ἐνόρκων, ὡς οὐκέτι ἀπελεύσεται εἰς τὸν πατριάρχην ἤ εἰς τοὺς πλησιάζοντας αὐτῷ, καὶ μόλις ἠδυνήθη καταπεῖσαι αὐτούς συνέρχεσθαι πάλιν εἰς τὴν ἐκκλησίαν» (V. Laurent, Les mémoires du grand ecclésiarque de l'Église de Constantinople Sylvestre Syropoulos, Paris, 1971, p. 556).
«Καὶ διὰ τοῦτο λέγω, ὥσπερ παρὰ πᾶσάν μου τὴν ζωὴν ἤμην κεχωρισμένος ἀπ’ αὐτῶν, οὕτω καὶ ἐν τῶ καιρῶ τῆς ἐξόδου μου, καὶ ἔτι καὶ μετὰ τὴν ἐμὴν ἀποβίωσιν ἀποστρέφομαι τὴν αὐτῶν κοινωνίαν καὶ ἕνωσιν, καὶ ἐξορκῶν ἐντέλλομαι, ἵνα μηδεὶς ἐξ αὐτῶν προσεγγίση ἢ ἐν τῇ ἐμῇ κηδείᾳ ἢ ἐν τοῖς μνημοσύνοις μου, ἀλλ’ οὐδὲ ἄλλου τινός τῶν τοῦ μέρους ἡμῶν, ὥστε συμφορένειν ἐπιχειρῆσαι, καὶ συλλειτουργεῖν τοῖς ἡμετέροις· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ τὰ ἄμικτα μίγνυσθαι. Δεῖ δὲ παντάπασιν ἐκείνους εἶναι κεχωρισμένους ἡμῶν, μέχρις ἂν δῶ ὁ Θεὸς τὴν καλὴν διόρθωσιν καὶ εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ» (Μάρκου Εὐγενικοῦ, Λόγος ἐν τῆ ἡμέρα ἐν ἧ μετέστη πρὸς τὸν Θεόν, Patrologia Orientalis17, 485-486).
«Πολὺ συχνά τὸ μέτρον τῆς ἀληθείας εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς μειοψηφίας. Εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἡ καθολικὴ Ἐκκλησία τὸ «μικρόν ποίμνιον». Ἴσως ὑπάρχουν περισσότεροι ἑτερόδοξοι παρὰ ὀρθόδοξοι. Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐξαπλωθοῦν οἱ αἱρετικοὶ παντοῦ, ubique καὶ νὰ καταλήξει ἡ Ἐκκλησία, εἰς τὸ περιθώριον τῆς ἱστορίας ἢ ἀποσυρθεῖ εἰς τὴν ἔρημον. Αὐτὸ συνέβει κατ᾿ ἐπανάληψη εἰς τὴν ἱστορίαν καὶ εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ συμβεῖ καὶ πάλι… Τὸ καθῆκον τῆς ὑπακοῆς παύει ὅταν ὁ ἐπίσκοπος παρεκλίνει ἀπὸ τὸ καθολικὸ κανόνα καὶ ὁ Λαὸς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ τὸν κατηγορήσει, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ τὸν καθαιρέσει» (Γ. Φλωρόφσκυ, Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία, Παράδοσις, Θεσσ. 1976, σ. 71, 75).
Ἔτσι μᾶς διδάσκουν οἱ Πατέρες, ὄχι γιὰ νὰ τιμωρήσουν ἀλλὰ γιὰ νὰ προστατεύσουν καὶ ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ σώσουν τὸν ἄνθρωπο, ἂν ἔχει συνέπεια, σωστὴ πίστη καὶ ὀρθὸ φρόνημα, ὑπενθυμίζοντας πάντοτε ὅτι ὅλα γίνονται γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
Μποροῦμε ἐμεῖς νὰ ἔχουμε μεγαλύτερη διάκριση ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες;
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Δύο σχόλια (κριτικές) για την Διορθόδοξη Ημερίδα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Η θέση μας.
Προχθές γράψαμε την άποψη μας (εδώ) για την εξαγγελθείσα αντι-οικουμενιστική ημερίδα στο Ωραιόκαστρο Θεσσαλονίκης. Αποτελεί μια δημόσια αποκήρυξη του οικουμενισμού και της ψευδο(Συνόδου) της Κρήτης και προάσπισης της αποτείχισης (=διακοπής μνημόνευσης).
Συνεπώς είναι αυτονόητο ότι ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ.
Μια (πρώτη) ένσταση - Κριτική
Διαβάσαμε την κριτική του κ. Παναγιώτη Σημάτη (γνωστού σοβαρού αποτειχισμένου θεολόγου). Την παραθέτουμε ολόκληρη στο τέλος του σχολίου μας.
Σε όσα γράφει ο κ. Σημάτης έχει απόλυτο δίκιο. Πράγματι εδώ και αρκετό καιρό, στη Λάρισα, είχε συμφωνηθεί να διοργανωθεί μια πανελλαδική εκδήλωση αποτειχισμένων (όσων δηλαδή έχουν διακόψει την μνημόνευση).
Οι πρόσφατες εξελίξεις με τις διακοπές μνημόνευσης (=αποτειχίσεις) π. Θεοδώρου Ζήση και π. Νικολάου Μανώλη τροποποίησαν όπως φαίνεται την λίστα των ομιλητών και διοργανωτών (χωρίς όμως να ρωτηθούν και να συμφωνήσουν προηγουμένως όλοι όσοι συμμετείχαν στην συνάντηση της Λάρισας και κυρίως αυτοί που έχουν αποτειχιστεί εδώ και χρόνια, κάτι που εύλογα τους στεναχώρησε).
Καταντήσαμε έθνος γραικύλων και αντίστοιχα, Χριστιανοί της "πολυθρόνας"
Διαπιστώνουμε όλοι πλέον, ότι από ένα περήφανο έθνος, καταντήσαμε "γραικύλοι".
Αντίστοιχα ο χώρος της εκκλησίας, αντί να παράγει "μάρτυρες" και "ομολογητές",
σήμερα παράγει οσφυκάμπτες (ενίοτε και ομοφυλόφιλους αρχιμανδρίτες και δεσποτάδες, εκεί καταντήσαμε ..).
Ποιος λοιπόν να αποτειχιστεί και πως να τολμήσει να το κάνει σωστά ο πιστός λαός,
όταν όλοι σχεδόν αναζητούν απεγνωσμένα προφάσεις για να μην "ματώσουν";
Επιπλέον, οι ποινές ακοινωνησίας που επέβαλαν κάποιοι δεσποτάδες- είναι λογικό να αιφνιδιάζουν και να προκαλούν σύγχυση στον τρόπο αντίδρασης.
Η -κάποτε- εκκλησία των "κατακομβών" έχει μετατραπεί σεεκκλησία των ..."ομιλιών" και των "εκδηλώσεων"!
Παρακολουθώντας μια ομιλία ή διαβάζοντας ένα άρθρο, ο πιστός αισθάνεται ότι έχει ολοκληρώσει την αποστολή του απέναντι στην αίρεση!
Και συνεχίζει κανονικά την κοινωνία με τους οικουμενιστές στις εκκλησίες τους, σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Οι Άγιοι Πατέρες όμως δεν πήγαιναν να λειτουργηθούν με τους αιρετικούς δεσποτάδες και πατριάρχες τους. Ούτε "λειτουργούνταν" σε ναούς όπου μνημονεύονταν οι αιρετικοί.
Η διακοπή μνημόνευσης εφαρμοζόταν στην πράξη.
Όσο για τον κίνδυνο "σχίσματος" που επικαλούνται κάποιοι "συνετοί", "Σχίσμα" δημιουργούν όσοι ακολουθούν τους αιρετικούς και συνεχίζουν να συμπορεύονται μαζί τους.
Γιατί ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ την εκδήλωση:
Επαναλαμβάνουμε - το γράψαμε και στο προηγούμενο σχόλιο μας εδώ:
Για λόγους ενότητας του αγώνα ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ την εκδήλωση.
Διαφωνούμε με κάποιες επιλογές ομιλητών -και είναι ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ που δεν συμμετέχει ως ομιλητής κανείς από όσους είχαν αποτειχιστεί παλαιότερα, από όσους εδώ και χρόνια είχαν μελετήσει, γράψει και αναδείξει το θέμα της διακοπής μνημόνευσης.
Παρ' όλα αυτά θέλουμε να ελπίζουμε ότι οι ομιλητές θα σταθούν στο ύψος της αποστολής τους και θα ομολογήσουν με απόλυτη ακρίβεια την Ορθόδοξη αλήθεια, την πατερική διδασκαλία:
ότι η διακοπή μνημόνευσης πρέπει να συνοδεύεται από διακοπή κοινωνίας με όσους συνεχίζουν να μνημονεύουν τους αιρετικούς.
Αν το ποίμνιο είναι ακατήχητο, οφείλουν να το κατηχήσουν και η ημερίδα αυτό έχει ως σκοπό και στόχο.
Διαφορετικά, από την πολύ "οικονομία", δεν θα έχει πλέον καμία γεύση το "κρασί" και δεν θα έχει πλέον νόημα να έρχεται σε μας ο πιστός για να "ξεδιψάσει".
Μην ξεχνάμε ότι η "οικονομία" μας έκανε να αποδεχόμαστε ένα σωρό οικουμενιστικές αλλοιώσεις ("ορθόδοξες" θείες λειτουργίες σε αιρετικούς ναούς στο εξωτερικό, παρουσία αιρετικών μέσα σε ορθόδοξες θείες λειτουργίες , αντίδωρο σε αιρετικούς ακόμη και σε μονές του Αγίο Όρους, χρίσμα αντί για βάπτισμα αιρετικών κλπ).
Μην ξεχνάτε ακόμη ότι πλέον καταγράφονται αποτειχίσεις ακόμη και στο πάτριο ημερολόγιο, ακριβώς γιατί πέρασαν τα δύσκολα χρόνια των διωγμών, και οι νέες γενιές "παλαιοημερολογητών", λαϊκών και δεσποτάδων, ανατράφηκαν κι αυτοί με το "δεν πειράζει" ή το "κατ' οικονομίαν".
Μια δεύτερη ένσταση για την εκδήλωση, λάβαμε μόλις χθες βράδυ (παραθέτουμε απόσπασμα, ολόκληρο το κείμενο στο τέλος):
"Καταδίκη του οικουμενισμού και της συνόδου της Κρήτης."
Μόνο γι'αυτό θα συγκεντρωθούμε , αδελφοί;
Τον οικουμενισμό και την σύνοδο, καταδίκασαν ήδη όσοι προέβησαν σε αποτείχιση (κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί).
Από κεί και πέρα,τί;
Ποιά θα είναι η στάση μας ως προς την αντιμετώπιση αυτής της αιρέσεως;
Παρατηρούνται διαφορετικές τοποθετήσεις και αυτό είναι που θα έπρεπε να μας απασχολεί αυτήν την στιγμή.
Συμφωνούμε, πρώτ' απ' όλα, προς το υποχρεωτικό του 15ου κανόνος της πρωτοδευτέρας συνόδου περί διακοπής μνημονεύσεως επισκόπου κηρύσσοντος αίρεση στην Εκκλησία;
Γιατί αυτή η πνευματική κοινωνία αναφέρεται μόνο στους κληρικούς σε σχέση με τους επισκόπους και στους επισκόπους σε σχέση με τον οικουμενικό πατριάρχη;
O λαός δεν κοινωνεί με τους ιερείς;
Δεν μολύνεται;
Σε ποιούς αναφέρεται ο Μ. Αθανάσιος λέγοντας "Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον οδό, οφθαλμόν μη εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν αλλά τον νοητόν.
Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαό, χρή αυτούς εκβάλλεσθαι.
Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ'αυτών εμβληθήναι ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέενα του πυρός".
(…)
Ο Άγιος Ιγνάτιος, γιατί διδάσκει την απαμάκρυνση από κάθε ποιμένα ο οποίος νοθεύει την πίστη ακόμη κι άν είναι ασκητής κι άν κάνει θαύματα;
(…)
Ο λαός σε καιρό αιρέσεων, έκανε πράξη την αποτείχιση, εγκαταλείποντας τους ναούς ως “ασεβείας διδασκαλεία" και προσευχόμενος στις ερημιές, στην ύπαιθρο, κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Το αποδεκατισμένο, ασύντακτο και ανεπίσκοπο ποίμνιο ήταν ο υπερασπιστής της πίστεως με υποστηριχτές τους Αγίους μας.
Η ευθύνη της αποχής από κάθε εκκλησιαστική κοινωνία βαρύνει τον κάθε ορθόδοξο.
Αυτή είναι η κατεύθυνση της Εκκλησίας μας σύμφωνα με τους κανόνες και τους πατέρες.
Η πολλή οικονομία περιπλέκει την κατάσταση. (...) Άλλα διδάσκουν οι πατέρες κι άλλα θα εφαρμόζουμε δια οικονομία;
(...)Ξεκινήσαμε ίσως τον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής μας, εγκαταλείποντας συνήθειες μιας ολόκληρης ζωής, αποκομμένοι από φίλους, αντιμέτωποι ακόμη και με την ίδια την οικογένειά μας.
Στόχος μας η σωτηρία των ψυχών μας μέσω της ορθοδόξου πίστεως.
Συμβιβασμοί δεν χωρούν.
Φύγαμε από ένα χώρο γεμάτο συμβιβασμούς.
Τώρα το βλέμμα μας πρέπει να είναι στον Θεό και ευθεία η οδός προς Αυτόν.
Ευθεία και στενή.
Η επιλογή είναι δική μας όπως και η ευθύνη.
Η δική σας ευθύνη μεγαλύτερη γιατί οδηγείτε ψυχές. "
Επίλογος:
Παρά τις παραλείψεις και τις επισημάνσεις που και εμείς υιοθετούμε, και ελπίζουμε να λάβουν υπόψη τους οι διοργανωτές, θεωρούμε ότι πρέπει ΟΛΟΙ να παραστούμε και να στηρίξουμε με κάθε τρόπο την συγκεκριμένη σύναξη.
Ελάχιστη σημασία έχει ποιος θα προβληθεί ως ομιλητής.
Θα είναι σίγουρα ένα πρώτο μαζικό βήμα αντίδρασης και ένα ηχηρό χαστούκι στην λαίλαπα των οικουμενιστών και της Νέας Τάξης.
Γι αυτό σε λίγες ημέρες θα διακόψουμε την προβολή νέων αναρτήσεων για να προβάλλεται μόνιμα (στην ροή ιστολογίων-blogroll) η εκδήλωση.
Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Ακολουθεί η κριτική του κ.Σημάτη και στη συνέχεια ολόκληρη η 2η κριτική που λάβαμε:
Ἀνακοινώθηκε ἐπίσημα ἡ πραγματοποίηση «Διορθόδοξης Επιστημονικής Ημερίδας για την καταδίκη του Οικουμενισμού και της ''Συνόδου'' της Κρήτης».
Ἀναρτοῦμε τὴν εἴδηση μαζὶ μὲ τὴν ἔκφραση τῆς λύπης μας, γιατὶ οἱ Πατέρες ποὺ τὴν διοργάνωσαν καὶ θὰ τὴν πραγματοποιήσουν:
α) Ξεκίνησαν μὲ ἁγιοπατερικὲς προϋποθέσεις νὰ ἐφαρμόσουν ὅ,τι οἱ Ἅγιοι μᾶς δίδαξαν γιὰ τὴ στάση μας σὲ καιρὸ αἱρέσεων, πόσο μᾶλλον σὲ καιρὸ τῆς ἐσχατολογικῆς Παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
β) Στὴ πορεία ἄλλαξαν θέσεις καὶ ἀκολουθοῦν πλέον τὴν ἀντιπατερικὴ γραμμὴ τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση καὶ τοῦ π. Νικολάου Μανώλη ποὺ κατηγοροῦσαν.
Γραμμὴ ποὺ σὰν ἄτομα ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ ἐφαρμόσουν, ὄχι ὅμως νὰ θέλουν νὰ τὴν ἐπιβάλλουν ὡς τὴν γραμμὴ τῆς Ἐκκλησίας, διαστρέφοντας τὴν διδασκαλία ἑκατοντάδων Ἁγίων ποὺ τὴν ἐπισφράγισαν μὲ τὸ αἷμα τους.
γ) Ἡ ἀρχικὴ ἀπόφαση μιᾶς πρώτης Κληρικολαϊκῆς Συνάξεως ποὺ ἀποφάσισε τὴν ἀνάγκη γιὰ μιὰ τέτοια Σύναξη, δὲν προέβλεπε διεξαγωγὴ Ἡμερίδος γιὰ καταδίκη τῆς ληστρικῆς Συνόδου. Ἡ Κολυμπάριος Σύνοδος ἤδη ἔχει καταδικαστεῖ στὴ συνείδηση τῶν πιστῶν καὶ μὲ ὅσα δημοσιεύθηκαν ἔχουν ἐξαντληθεῖ τὰ βασικὰ ἐπιχειρήματα γιὰ τὴν ἀπόδειξη τοῦ ὅτι αὐτὴ ἡ Σύνοδος δὲν ἦταν «οὔτε ΑΓΙΑ, οὔτε ΜΕΓΑΛΗ, οὔτε ΣΥΝΟΔΟΣ» (“Θεοδρομία”). Ἡ ἀρχικὴ ἀπόφαση ἦταν τὸ νῦν ἀναγκαῖο: μιὰ Σύναξη ποὺ θὰ ὀργάνωνε τὸν ἀγώνα, ὅσων ἔχουν διακόψει τὸ Μνημόσυνο τῶν Οἰκουμενιστῶν, διότι μόνο αὐτὸ φοβοῦνται οἱ Οἰκουμενιστές, ὅπως ἔδειξαν τὰ τελευταῖα γεγονότα μὲ τὶς διώξεις, ὅσων ἀποτειχίζονται.
Κι αὐτὴ ἡ ἀπόφαση παρεκάμφθη, χωρὶς νὰ ἐρωτηθοῦν ἐκεῖνοι ποὺ συμμετεῖχαν στὴν σύναξη γιὰ τὴν πρώτη ἀπόφαση.
δ) Ἀπὸ Σύναξη ὅσων ἀποτειχίστηκαν μετετράπη σὲ Ἡμερίδα μὴ ἀποτειχισμένων καὶ μερικῶν ἀποτειχισμένων. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο (ὅπως φαίνεται) καὶ ὁ Καθηγούμενος καὶ Ἀρχιμανδρίτης π. Παΐσιος Παπαδόπουλος (ὁ ὁποῖος διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης) δημοσίευσε ἄρθρο στὸ ὁποῖο ἀνακοινώνει (ἐδῶ) ὅτι δὲν θὰ παραστεῖ σ’ αὐτὴ τὴν ἡμερίδα. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ δική μου τοποθέτηση ὡς μέλους τῆς πρώτης Σύναξης τῆς Λάρισας, τῆς ὁποίας ἡ ἀπόφαση ἀκυρώθηκε.
Σημάτης Παναγιώτης,
και η 2η κριτική:
Καταδίκη του οικουμενισμού και της συνόδου της Κρήτης.
Μόνο γι'αυτό θα συγκεντρωθούμε, αδελφοί;
Τον οικουμενισμό και την σύνοδο, καταδίκασαν ήδη όσοι προέβησαν σε αποτείχιση (κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοί).
Από κεί και πέρα, τί;
Ποιά θα είναι η στάση μας ως προς την αντιμετώπιση αυτής της αιρέσεως;
Παρατηρούνται διαφορετικές τοποθετήσεις και αυτό είναι που θα έπρεπε να μας απασχολεί αυτήν την στιγμή.
Συμφωνούμε, πρώτ'απ'όλα, προς το υποχρεωτικό του 15ου κανόνος της πρωτοδευτέρας συνόδου περί διακοπής μνημονεύσεως επισκόπου κηρύσσοντος αίρεση στην Εκκλησία .
Ο Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος μας λέει πως" η πνευματική κοινωνία ομοδόξων και η τέλεια υπακοή προς τους γνήσιους ποιμένες, εκφράζεται με το μνημόσυνο.
Οι σύνοδοι και οι πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, πρέπει να αποφεύγουμε την κοινωνία ".
Γιατί αυτή η πνευματική κοινωνία αναφέρεται μόνο στους κληρικούς σε σχέση με τους επισκόπους και στους επισκόπους σε σχέση με τον οικουμενικό πατριάρχη;
O λαός δεν κοινωνεί με τους ιερείς;
Δεν μολύνεται;
Σε ποιούς αναφέρεται ο Μ.Αθανάσιος λέγοντας"Βαδίζοντες την απλανή και ζωηφόρον οδό, οφθαλμόν μη εκκόψωμεν σκανδαλίζοντα, μη τον αισθητόν αλλά τον νοητόν.
Οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαό,χρή αυτούς εκβάλλεσθαι.
Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον, ή μετ'αυτών εμβληθήναι ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέενα του πυρός".
Γιατί ο Μ. Βασίλειος μας διδάσκει"οίτινες την υγιή ορθόδοξον πίστη προσποιούντες ομολογείν, κοινωνούσι δε τοις ετερόφροσι,τους τοιούτους, ει μετά παραγγελίαν μη αποστώσι, μη μόνον ακοινωνήτους έχειν αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν";
Ο Άγιος Ιγνάτιος, γιατί διδάσκει την απαμάκρυνση από κάθε ποιμένα ο οποίος νοθεύει την πίστη ακόμη κι άν είναι ασκητής κι άν κάνει θαύματα;
Οι Ιεροί κανόνες απαγορεύουν κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με τους αιρετικούς.
Οι πατέρες δίδαξαν την απομάκρυνση απ' τους αιρετικούς επισκόπους και κληρικούς με κριτήριο μόνο τα αιρετικά τους φρονήματα,οριοθετώντας την Εκκλησία στους έχοντας ορθόδοξο φρόνημα εφ'όσον απομακρύνοντο απ'τους αιρετικούς.
Ο λαός σε καιρό αιρέσεων, έκανε πράξη την αποτείχιση, εγκαταλείποντας τους ναούς ως“ασεβείας διδασκαλεία" και προσευχόμενος στις ερημιές, στην ύπαιθρο, κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Το αποδεκατισμένο, ασύντακτο και ανεπίσκοπο ποίμνιο ήταν ο υπερασπιστής της πίστεως με υποστηριχτές τους Αγίους μας.
Αυτή η απομάκρυνση των ορθοδόξων ήταν παράδοσις και ήταν αναγκαία για να μείνει το σώμα του Χριστού καθαρό από την αίρεση.
Η ευθύνη της αποχής από κάθε εκκλησιαστική κοινωνία βαρύνει τον κάθε ορθόδοξο.
Αυτή είναι η κατεύθυνση της Εκκλησίας μας σύμφωνα με τους κανόνες και τους πατέρες.
Η πολλή οικονομία περιπλέκει την κατάσταση.
Δημιουργεί προβλήματα σε δύο κατευθύνσεις.
Πρώτον, φέρνει εμάς που ήδη προβήκαμε σε αποτείχιση, μετά από φοβερό πόλεμο τόσο από τον εαυτό μας όσο από τους άλλους, στην δύσκολη θέση να εξηγούμε τι κάνουμε και γιατί και δεύτερον αφήνει τους άλλους σε κοινωνία με τους αιρετικώς φρονούντας με αποτέλεσμα να παρακούν τους πατέρες και τις συνόδους, να διχάζονται, να μην ερημώνουν οι εκκλησίες και τέλος να μην ασκείται πίεση στους διοικώντες.
Εκκλησία είμαστε πλέον εμείς που πιστεύουμε ορθά, που ακολουθούμε την Ιερή μας Παράδοση.
Πώς μπορείτε να στερείτε απ΄τον απληροφόρητο ορθώς φρονούντα λαό την ενσωμάτωσή του στην Εκκλησία;
Άλλα διδάσκουν οι πατέρες κι άλλα θα εφαρμόζουμε δια οικονομία;
Πώς θα μάθει ο χριστιανός ποιά είναι η σωστή κατεύθυνση, πώς θ'αγωνισθεί και γιατί;
Ξεκινήσαμε ίσως τον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής μας, εγκαταλείποντας συνήθειες μιας ολόκληρης ζωής, αποκομμένοι από φίλους, αντιμέτωποι ακόμη και με την ίδια την οικογένειά μας.
Στόχος μας η σωτηρία των ψυχών μας μέσω της ορθοδόξου πίστεως.
Συμβιβασμοί δεν χωρούν.
Φύγαμε από ένα χώρο γεμάτο συμβιβασμούς.
Τώρα το βλέμμα μας πρέπει να είναι στον Θεό και ευθεία η οδός προς Αυτόν.
Ευθεία και στενή.
Η επιλογή είναι δική μας όπως και η ευθύνη.
Η δική σας ευθύνη μεγαλύτερη γιατί οδηγείτε ψυχές.
Άς μην ξεχνάμε' ότι η αληθινή και ακριβής πίστις είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του χριστιανισμού"(Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς)
Ομάδα εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!! ΣΚΑΒΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!!
Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΟΝ ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ!!!
Δέστε τοὺς πατριαρχάδες καὶ δεσποτάδες πως μιλοῦνε! Δὲν γνωρίζουν τίποτε γιὰ τὶς συμπροσευχὲς τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τῶν ἄλλων οἰκουμενιστῶν!!! Στὴ σύνοδο τῆς Κρήτης δὲν βρίσκουν τίποτε αἰρετικό!!! Περνοῦν τὸν λαό γιὰ πρόβατα, χωρὶς μυαλό! Δεστε τὸν ἡγούμενο Ἐφραίμ καὶ τὶς θέσεις του! Ἀν εἶχε τὰ ἴδια μυαλὰ ὁ ἡγούμενος τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου Μεθόδιος θὰ καλοπερνοῦσε καὶ δὲν θὰ ἔτρωγε 20 χρόνια φυλακὴ, γιὰ ἕνα μπουκάλι ποὺ πέταξε κάποιος μοναχὸς του ὑπερασπιζόμενος το κονάκι καὶ τὰ πρόσωπα ποὺ ἦταν πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα, ποὺ θὰ γκρέμιζε ὁ ἐκσκαφέας! Ρίχνουν τὰ πραγματικὰ μολότοφ οἱ ἀνaρχικοὶ καὶ εἶναι ἀπὼν ἡ δικαιοσύνη καὶ δὲν συλλαμβάνει τοὺς ἀναρχικοὺς καὶ δεν τιμωρεῖ τοὺς ἡθικοὺς αὐτουργούς, ποὺ τοὺς προστατεύει! Στὸν ἀντιοικουμενιστὴ Γέροντα ἔδειξαν ὅλη τους τὴν δικαιοσύνη!!!
Ἃς κοιμοῦνται ἤσυχες οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις καὶ οἱ προδότες ρασοφόροι, ποὺ συνεργάζονται μ’ αὐτές, θὰ ρθῆ τὸ τέλος τους. Μᾶς τὸ λέει ἡ Ἀποκάλυψη.
Τίποτε στὸν κόσμο δὲν θὰ μείνη ἀτιμώρητο. Ὑπάρχει Θεός ποὺ θὰ ἀποδώση Δικαιοσύνη. Θὰ πληρώσουμε μέχρι κεραίας τὴν προδοσία τῆς Πίστεως. Ὅσοι βολεύτηκαν καὶ καλοπερνοῦν μὲ τὰ λεφτὰ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ εἶναι κακοὶ διαχειρισταί, σαν τον Ἰούδα θὰ τελειώσουν. Γιὰ κάθε λόγο καὶ γιὰ κάθε σκέψη μας θὰ δώσουμε λόγο, λέει ὁ Χριστός.
Δέστε τὰ βίντεο καὶ βγάλετε μόνοι σας τὰ συμπεράσματα, γιὰ τοὺς βολεμένους κακοὺς ποιμένας, ποὺ μόνο γιὰ πανηγύρια ἐνδιαφέρονται.
ΔΩΡΟ τοῦ ΠΕΙΡΑΙΩΣ στὸν ἀρχηγὸ τῆς Παναιρέσεως κ. Βαρθολομαῖο ποὺ ἀναθεμάτισε δυὸ φορές!!!
Ὁ λέων μητροπολίτης τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν κ. Σεραφείμ (ποὺ πνέουν μένεα ἐναντίον μας, ἐπειδὴ ἀποκαλύψαμε τὸν ὕπουλο ρόλο του ἀπὸ τὸ 2010 καὶ τοὺς τὸν ὑπενθυμίζαμε) ἔστειλε δῶρο στὸν ἀρχι-Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο: …«ψηφιδωτό πορτρέτο του Πατριάρχη»!!
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Σύμφωνα με το σημερινό (28-3-2017) δελτίο ειδήσεων του Οικουμενικού Πατριαρχείου:
«Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν: Τούς Ἐντιμ. κ. Κωνσταντῖνον Δαντίλην καί κ. Λυκοῦργον Μαρκούδην, συνεργάτας τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς, κομίσαντας Αὐτῷ ἀναμνηστικόν δῶρον ἐπί τῇ 25ετηρίδι τῆς Πατριαρχίας Του ἐκ μέρους τοῦ Ποιμενάρχου των».
Το γεγονός ότι ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ έχει ξεσπαθώσει εναντίον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, το ότι το «Γραφείο Αιρέσεων και Παραθρησκειών» της Μητροπόλεώς του δίνει καθημερινό ρεσιτάλ εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το ότι ο κληρικός της Μητροπόλεως Πειραιώς Άγγελος Αγγελακόπουλος θα συμμετέχει –όπως ανακοινώθηκε επισήμως– σε ημερίδα που θα καταδικάσει (την ερχόμενη εβδομάδα) την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο ως «αιρετική», όλα αυτά -και άλλα πολλά!- δεν εμποδίζουν τον Σεβ. Πειραιώς να κάνει δώρο στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο «ἐπί τῇ 25ετηρίδι τῆς Πατριαρχίας Του», το οποίο εκόμισαν στο Φανάρι οι απεσταλμένοι του.
Σύμφωνα με πληροφορίες το δώρο είναι ένα ψηφιδωτό πορτρέτο του Πατριάρχη.
Οι «συνεργάτες της Μητροπόλεως Πειραιώς» Κωνσταντίνος Δαντίλης και Λυκούργος Μαρκούδης, είναι οι δύο «κεφαλές» του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία», Γενικός Διευθυντής και Διευθυντής Προγράμματος αντίστοιχα.
Ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Μητροπόλεως Πειραιώς έχει ξεσπαθώσει –δεν μπορεί άλλωστε να κάνει κι αλλιώς– εναντίον της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, ο δε Λυκούργος Μαρκούδης έχει κάνει «σκληρές» εκπομπές (όπως αυτή με τον καθηγητή Δημ. Τσελεγγίδη, ο οποίος έχει και μόνιμη εκπομπή στον σταθμό) εναντίον της Συνόδου.
Αυτό, φυσικά, δεν τους εμπόδισε να πάνε στο Φανάρι και να προσκυνήσουν πανηγυρικά τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.
Η μετάνοια τόσο του Σεβ. Πειραιώς όσο και των συνεργατών του αποτελεί παράδειγμα για όλους μας. Ελπίζουμε πως μετά την «καταδίκη» Οικουμενικού Πατριάρχου από τον κληρικό της Μητροπόλεως Πειραιώς στην προσεχή ημερίδα, θα επισκεφθεί και ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ το Φανάρι για να υποβάλει τα σέβη του στον Πρώτο της Ορθοδοξίας.
Κι ακόμα, θυμίζουμε πως εκκρεμεί η επίσκεψη του Πατριάρχη στον Πειραιά, αφού τον Αύγουστο του 2014 ο νέος Δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης –«εκλεκτός» του Μητροπολίτου Πειραιώς– επισκέφθηκε το Φανάρι με τον Ολυμπιακό και απηύθυνε πρόσκληση προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, να επισκεφθεί το μεγάλο λιμάνι της χώρας μας (δείτε σχετική ανάρτησή μας εδώ).
Αμήν!
Αφού όμως πρώτα καταδικαστεί ο Πατριάρχης από τον κληρικό του Πειραιά Άγγελο Αγγελακόπουλο.
Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο!
Πατερική Παράδοση
Και τώρα ... "Καμάρωσε" το παδί σου ...
Γράψαμε και ξαναγράψαμε.
"Θεός" του σημερινού δυτικού ανθρώπου -ενίοτε και χριστιανού-είναι το παιδί του.
Αυτό σκέφτεται νυχθημερόν, σε αυτό ελπίζει, αυτό λατρεύει ως Θεό.
Μια νεολαία που μεγάλωσε με το σύνθημα "να μην του λείψει τίποτε" και "δεν πειράζει".
ΔΕΣ τώρα τι έμαθες στο παιδί σου (με την απέραντη ανοχή σου) και ως δάσκαλος και ως γονιός:
Ντυμένοι στην τρίχα, το μαλλί σύμφωνα με τις επιταγές της μόδας, γυαλί ηλίου, κινητό τελευταίας γενιάς και άφθονες ατάκες και γκριμάτσες (τις οποίες αναπαράγουν από τους "καραγκιόζηδες" που βλέπουν στην τηλεόραση - εκεί οι άντρες δεν έχουν ευθύ και σοβαρό λόγο, εκεί οι άντρες κινούνται και συμπεριφέρονται όπως οι γυναίκες).
Νέοι-ες χωρίς κανένα ιδανικό (λέξεις όπως πατρίδα, ορθοδοξία, οικογένεια, μοιάζουν ντεμοντέ, αφού δεν "παίζουν" στην τηλεόραση), νέοι-ες άψυχα υποχείρια της Νέας Τάξης.
40 χρόνια πλύσης εγκεφάλου από την τηλεόραση, έκαναν άριστα τη δουλειά τους.
Και φυσικά δεν φταίει μόνον η τηλεόραση -που κάλυπτε την ανυπαρξία σου.
Φταις ΕΣΥ.
"Καμάρωσε" το παιδί σου:
Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Η ΕΞΟΝΤΩΣΙΣ ΕΝΟΣ ΕΘΝΟΥΣ
Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος,
είναι να διαγράψεις την μνήμη του.
Να καταστρέψεις τα βιβλία του,
την κουλτούρα του, την ιστορία του.
Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία,
να κατασκευάσει μια νέα παιδεία,
να επινοήσει μια νέα ιστορία...
Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός,
για να αρχίσει αυτό το έθνος
να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν...
Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του,
θα το ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα.
ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ
"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"
Ποιος νοιάζεται για τους χριστιανούς που ζουν σε μουσουλμανικές χώρες;
Σημερινό δημοσίευμα: Εισαγγελέας του Πακιστάν υπόσχεται
αθώωση σε Χριστιανούς αν ασπαστούν το Ισλάμ!!!
Με αφορμή αυτό το δημοσίευμα αναρωτιόμαστε αν περισσεύει κάποια ΜΚΟ να ενδιαφερθεί για τους Χριστιανούς που ζουν στις μουσουλμανικές χώρες, όπου απαγορεύεται να πει κανείς ότι είναι χριστιανός και γενικότερα να νοιαστούν όλες αυτές οι «ανθρωπιστικές οργανώσεις» για τους ανθρώπους που βασανίζονται εκεί.
Δεν ισχύουν εκεί τα ανθρώπινα δικαιώματα; Παιδιά βιάζονται, γιατί είναι λέει «έθιμο», γυναίκες δέρνονται γιατί όσο πιο πολύ ξύλο τρώνε, τόσο πιο άνδρες νιώθουν τα ανθρωπόμορφα κτήνη. Πατεράδες πουλάνε τις κόρες τους με το κιλό, ακόμα και σε ξαδέρφια. Θεωρούν αμαρτία, το να ανασκουμπώσουν τα μανίκια οι γυναίκες για να πλύνουν τα πιάτα, ή να φανεί απ’ τη μαντίλα το τσουλούφι! Θανατώνουν όποια γυναίκα παντρευτεί χριστιανό, μπορούν να βιάζουν, να λιθοβολούν, να τυραννούν, να μεταφέρουν τη μανία τους όπου πάνε, θεωρώντας χρέος τους το να εισβάλλουν σε εστιατόρια, γήπεδα, θέατρα και όπου συχνάζει κόσμος για να δολοφονούν ανθρώπους που διασκεδάζουν, επειδή τους θεωρούν «άπιστους»...Αν είναι αμαρτωλός ένας άνθρωπος επειδή βλέπει μπάλα, ή τρώει σε εστιατόριο, ή παρακολουθεί συναυλία, ή ντύνεται ελεύθερα, τότε αυτός που σκοτώνει είναι η χειρότερη μορφή αμαρτίας. Διότι ποιος είναι ο καθένας που θα κρίνει τον άλλο;
Τι είδους «πολιτισμός» είναι αυτός, για τον οποίοι οι ύπατες αρμοστείες, οι ΜΚΟ, και οι χρηματοδότες της ενεργούμενης ισλαμοποίησης της Ευρώπης νοιάζονται μονόπλευρα, αν και το σχέδιο που υπηρετείται είναι το να βάλουν χριστιανούς και μουσουλμάνους να αλληλοσπαράσσονται. Ούτε καν αναρωτιούνται τι τραβάνε οι αθώοι άνθρωποι στις χώρες αυτές. Το ενδιαφέρον τους εστιάζεται μόνο στην υποστήριξη λαθρομεταναστών που έρχονται ανακατωμένοι με γυναικόπαιδα. Δεν είναι τυχαίο ότι το 70% αυτών που έρχονται είναι άνδρες μόνοι τους! Άραγε που άφησαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους αφού έχουν πολέμους όπως ισχυρίζονται;
Εν τέλει αυτοί οι χρηματοδοτούμενοι που νοιάζονται για το καλό των ανθρώπων γιατί δεν πείθουν τους «μεγάλους» που δημιουργούν τις παγκόσμιες συρράξεις, χάριν των οικονομικών τους συμφερόντων, να σταματήσουν να ταλαιπωρούν τον κόσμο;
Υ/Γ: Άλλο σημερινό δημοσίευμα: Καράβια των ΜΚΟ κουβαλάνε μετανάστες από μουσουλμανικές χώρες στην Ευρώπη.
Όσο πάμε και γερνούμε, άλλα πράγματα ακούμε κι άλλα πράγματα θωρούμε» (λαϊκή ρήση).
Ηγούμενος Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους :
Ο Επίσκοπος κι ο Πρεσβύτερος
Ούτε θεολόγος είμαι ούτε εντρύφησα ιδιαίτερα στην Θεολογία. Με την βοήθεια του Θεού όμως, παρακολούθησα θεολογικά μαθήματα, και ακαδημαϊκά και εμπειρικά. Ολόκληρη η ακαδημαϊκή θεολογία προσεφέρετο στα Πανεπιστήμια περισσότερο ως επιστήμη παρά ως θρησκεία. Από τους Γεροντάδες μου έμαθα ότι η γνώση του Θεού επέρχεται από την τήρηση των εντολών του Θεού, όπως μας διδάσκει ο υψιπέτης της Θεολογίας Ιωάννης ο ευαγγελιστής, και ότι ο Χριστός δεν ήρθε να παραδώση στους ανθρώπους επιστήμη, αλλά τρόπο ζωής, για να γνωρίση ο άνθρωπος τον Θεό, σύμφωνα με τον όσιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο, και μέχρι σήμερα στην ζωή μου προσπαθώ να ιχνηλατώ αυτές τις δύο υποδείξεις.
Τα ακαδημαϊκά συγγράμματα είχαν πληθώρα από παραπομπές δυτικών θεολόγων και ελάχιστες από τους Πατέρες της Εκκλησίας.
Ακόμη κι ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και οι συν αυτώ εθεωρούντο μικροί τον νούν για υψηλή θεολογία από τους ακαδημαϊκούς διδασκάλους, οι οποίοι είχαν σπουδάσει την Θεολογία «εις τας ερήμους και τα σπήλαια και εν ταίς οπαίς της γης» των ευρωπαικών θεολογικών σχολών, καθολικών και προτεσταντικών. Και μέχρις ενός σημείου ανεκτή η κατάσταση. Αλλά τα τελευταία χρόνια μας ήρθαν κάτι διδάσκαλοι από την «βαθυτέρα έρημο» της Ευρώπης και δίδαξαν πράγματα που δεν τα βρίσκουμε ούτε στην Αγία Γραφή ούτε στους Πατέρες της Εκκλησίας.
«Ένας μπαρμπα-Γιάννης το πρώτο μάθημα που έκανε στην Θεολογική Σχολή των Αθηνών ήτανε στο έρημο το έτος μου. Μεταξύ των άλλων παραδοξοτήτων που ελάλησε αυτός ο μεγάλος εμπειρικός θεολόγος ήτανε ότι ο πρεσβύτερος λειτουργεί εις το όνομα του επισκόπου. Διαμαρτυρήθηκα και βγήκα από την αίθουσα.
Είπα: «Αν είναι αυτό αλήθεια, ότι οι πρεσβύτεροι λειτουργούν στο όνομα του επισκόπου, ποτέ και μη σώσω να γίνω παπάς». Σχεδόν το είχα ξεχάσει. Πέρασαν πολλά χρόνια και μου διέφυγε αυτό το θεολογικό πόρισμα. Αυτές τις μέρες μου διάβασαν την προσλαλιά του επισκόπου Ναυπακτίας εις χειροτονίαν πρεσβυτέρου και το πρώτο που του υποδεικνύει είναι ότι θα λειτουργή εξ ονόματος του επισκόπου, όχι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, όχι στο όνομα του Χριστού! Και η ψυχή μου αναγούλιασε.
Τώρα τόσο μεγάλη απόσταση έχει ο πρεσβύτερος από τον επίσκοπο;
Και που αναφέρεται αυτό, ότι ο πρεσβύτερος λειτουργεί στο όνομα του επισκόπου; Και αν ο επίσκοπος είναι, είναι, είναι… με ποια ψυχική δύναμη θα μπορέσης να λειτουργήσης στο όνομά του;
Μα η θεία Λειτουργία αρχίζει με το «Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος…» και ουχί με το «Ευλογημένη η δεσποτεία του επισκόπου τάδε».
Μνημονεύουμε τον επίσκοπο, για να δείξουμε ότι εγώ ο πρεσβύτερος έχω την ίδια πίστη με τον επίσκοπο αυτόν που μνημονεύω, αλλά όχι να με ενισχύση και να με δυναμώση, για να τελέσω την θεία Λειτουργία. Έλεγε ο επίσκοπος Αβύδου Γεράσιμος:
«Αν στήσουμε δύο θυσιαστήρια και στο ένα λειτουργή πρεσβύτερος και στο άλλο επίσκοπος, τι παραπάνω θα πη ο επίσκοπος από τον πρεσβύτερο; Το “Κύριε, Κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού” η “και τον τρισάγιον ύμνον αναμέλπομεν”;
Άλλη φυλλάδα κρατάει ο επίσκοπος όταν λειτουργή και άλλη ο πρεσβύτερος;»
Καημένα παπαδάκια, μας έχουν για κατώτερους κληρικούς οι αυθέντες της Εκκλησίας. Κι εσείς τι να πήτε σ᾽ αυτές τις καινοφανείς διδασκαλίες; Οι συνεπίσκοποί του δεν τα ακούνε να τον φρενάρουν η τουλάχιστον να του ζητήσουν από που αρύεται αυτές τις διδασκαλίες και τις λαμπαδοφορεί μέσα στην Εκκλησία και μάλιστα εν ώρα χειροτονίας πρεσβυτέρου;
Είπα δεν είμαι θεολόγος, αλλ᾽ όμως σε τέτοιες καινούργιες διδασκαλίες, που ξενίζουν τις ακοές μου, εσωτερικά επαναστατώ. Και θα την κρατήσω αυτήν την επανάσταση για πολύν καιρό σ᾽ αυτές τις μικρές προσλαλιές που βρίσκετε κάθε Κυριακή βράδυ σ᾽ αυτήν την στήλη.
Έλεγε ο μακαριστός Γέροντάς μου όσιος Αμφιλόχιος: «Την λειτουργία της Εκκλησίας την κατέχει ο εφημεριακός κλήρος, στον οποίο πάντοτε πρέπει να εκφράζουμε ευγνωμοσύνη» και «δεήσεις να αναπέμπουμε στον Τριαδικό Θεό για τον εφημέριο κάθε Ενορίας».
Την άλλη Κυριακή θα ανοιχθώ περισσότερο. Τώρα πετάω σαν σπουργιτάκι από στέγη σε στέγη και κοιτάζω τα κεραμίδια, αλλά με τις μικρές μου δυνάμεις θα ανοίξω αετού φτερά.
Έως εδώ, γιατί άνοιξη είναι και τα πουλιά ένα-ένα κελαηδούν στις φουσκοδενδριές και λέμε: «Μας το είπε κι ο πετροκότσυφας, μας το είπε κι ο κοκκινολαίμης· περιμένουμε και τον κούκο να περιτρανώση το μήνυμα της ανοίξεως…»
Κάνουμε ποδήλατο στο χωματόδρομο της ζωής, τον γεμάτο λακκούβες
Κι οι κραδασμοί είναι αναπόφευκτοι. Εσύ όμως θες μια απόλυτα ήσυχη ζωή, όλα να είναι τέλεια, σταθερά κι ¨αναμάρτητα¨.
Κατέβα τότε απ’ το ποδήλατο και πάρκαρε το στην άκρη. Διότι η ζωή κυλά και όλα πορεύονται. Κι αυτό είναι που αξίζει.
Όχι η ατσαλάκωτη ζωή, μα ο αγώνας, η πορεία κι η φιλότιμη προσπάθειά σου, ασχέτως αν θα φτάσεις για να δεις τον Ήλιο που ανατέλλει, έχοντας ματωμένα γόνατα, μπαλώματα στα λάστιχα και διαλυμένη αλυσίδα.
Ευτυχώς ο Κριτής ξέρει να κατανοεί,
να αγαπά και να συγχωρεί…
π. Ανδρέας Κονάνος
«ΟΤΑΝ Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ…»
Γύριζα χαρούµενος μία μέρα, μετὰ ἀπὸ μία πολὺ ὡραία καὶ ὠφέλιµη περιοδεία ποὺ εἶχα μὲ τὸν Παππούλη [Ἅγ. Πορφύριο], ὅταν σ᾽ ἕνα δρόµο πρὶν φτάσω στὸ σπίτι μου, πέφτει ἐπάνω µου – χωρὶς ἐγὼ νὰ φταίω, καθὼς ἤµουν σταµατηµένος στὸ φανάρι- ἕνα µηχανάκι ποὺ εἶχε πάνω δύο ἄτοµα καὶ κυριολεκτικὰ χάθηκαν καὶ οἱ δύο κάτω ἀπὸ τὸ δεξιὸ μέρος τοῦ αὐτοκινήτου μου.
Βγῆκα ἔξω τροµαγµένος γιὰ τὸ συµβὰν καὶ ἕναν-ἕναν τοὺς τράβηξα ἀπὸ κάτω, χωρὶς νὰ ἔχουν πάθει ἀπολύτως τίποτα καὶ οἱ δύο, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ζηµιὲς στὸ αὐτοκίνητο καὶ στὸ µηχανάκι. “Δόξα σοι ὁ Θεός”, εἶπα. “Σᾶς βοήθησε ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ δὲν πάθατε τίποτα κακό”. Τοὺς φίλησα καὶ τοὺς δυὸ καὶ μετὰ ἀπὸ μία µικρὴ διαδικασία, ποὺ εἶχα μὲ τὴν τροχαία, τοὺς ἀποχαιρέτησα.
Ἀµέσως πῆρα τηλέφωνο τὸν Παππoύλη καὶ τοῦ εἶπα τί µοῦ συνέβη καὶ ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ζηµιὲς καὶ τὴν ταραχή μου, γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν εἶχα κανένα πρόβληµα.
Τότε µοῦ εἶπε: “Νὰ ξέρεις, παιδὶ μου, ὅτι ὁ πονηρὸς ὅταν δὲν µπορεῖ νὰ μᾶς νικήσει ἐσωτερικά, τότε μᾶς κάνει αὐτὲς τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις μὲ διάφορα συµβάντα, ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς φοβίσει.
Ἡ συµπεριφορά σου στοὺς δύο ποὺ ἔπεσαν πάνω σου ἦταν πολὺ καλή.
Νὰ ἔχεις τὴν εὐχὴ τοῦ Κυρίου».
Ἅγ. Πορφύριος
Το πάθος της πορνείας
Ότι και το να παραδέχεται κανείς τους αισχρούς λογισμούς και να μη τους απομακρύνεις αμέσως, όπως επίσης και το να βλέπει κανείς περίεργα και να λαλεί ή να ακούει αισχρά είναι άξια τιμωρίας.
Η συγκατάθεση (στον αισχρό λογισμό) τιμωρείται το ίδιο με την πράξη. Το πνεύμα της πορνείας μας επιτίθεται με πολλούς και διαφόρους τρόπους, γι’ αυτό πρέπει πάντοτε να προσέχουμε…
Ένας Γέρων είπε: αν πορνεία πολεμεί το σώμα σου ή την καρδιά σου, εξέτασε να μάθεις από που κινήθηκε ο πόλεμος εναντίον σου και διορθώσου. Είτε από ύπνο, είτε από υψηλοφροσύνη, ή αν θεωρείς τον εαυτό σου καλύτερο από άλλον, ή αν κατέκρινες κάποιον που αμάρτησε, διότι χωρίς αυτά ο άνθρωπος δεν πολεμείται από την πορνεία.
«Αν σε ενοχλεί το δαιμόνιο της πορνείας την ώρα που εργάζεσαι, μη βαρεθείς να υψώσεις αμέσως τα χέρια σου για προσευχή. Αν εξακολουθήσει να σου επιτίθεται σφοδρότερο, τότε σήκω και προσευχήσου, γονατιστός, και η ευχή την οποία με πίστη θα κάμεις, θα πολεμήσει προς χάριν σου το δαιμόνιο»
Αγίου Εφραίμ Σύρου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)