Η συμπροσευχή με Αντίχριστους επιτρέπεται;

Γιορτάζει σε λίγο η ενορία ή το χωριό σου αγαπητέ Ορθόδοξε Χριστιανέ και θα τρέξεις με ευλάβεια στην θρησκευτική Πανήγυρι που δεν θα λείψει το σμήνος των Μητροφορούντων, ως Μήδων σατράπιδων, Δεσποτάδων, ο εσμός των τοπικών πολιτικών προσώπων, οι αριστοκράτισσες κυρίες με το μαλλί λάχανο και εν γένει όλος ο συρφετός των πανηγυρτζίδων, ίσως να έρθει και ο Μπλάκμαν, προκειμένου να «τιμήσουν» τον εορταζόμενο Άγιο ή Αγία.

Αναλογίστηκες όμως ώ αφελή Χριστιανέ πως σε τούτη την «ιερά» Πανήγυρι θα κληθείς να συμπροσευχηθείς και εσύ όχι με απλούς ευρωπαίους αιρετικούς, αλλά θα ενώσεις τις προσευχές σου με συνειδητά αντι-Χρίστους πολιτικούς που ενώ ομολογήσανε Ορθόδοξη πίστη στην Αγία Τριάδα και βαπτιστήκανε στην ιερά κολυμπήθρα της Εκκλησίας τώρα καταπατούν τα όσια και τα ιερά πρεσβεύοντας αυτοί ή το κόμμα το οποίο εκπροσωπούν την νομιμοποίηση των εκτρώσεων, την ομοφυλοφιλία… αν είναι και δήμαρχοι τον πολιτικό Γάμο κ.ο.κ.

Τελικά ο Οικουμενισμός είναι πολύ πιο κοντά σου και ακόμη πιο προκλητικός φίλε μου και μην τον ψάχνεις μονάχα στα συμβούλια των Εκκλησιών ή στην σύνοδο της Κρήτης.

Είναι απολύτως ειρωνικό να βλέπεις Χριστιανούς να κατηγορούν με σφοδρότητα τον Οικουμενισμό, τον Οικουμενικό Πατριάρχη και άλλους Επισκόπους για τις συμπροσευχές τους με αιρετικούς, ενώ αυτοί την ίδια στιγμή στον τόπο τους να συμπροσεύχονται τόσο φυσικά και να φλερτάρουν με πολιτικούς αρνητές, εξωμότες και στρατευμένους εχθρούς του Ιησού Χριστού και της Παναγίας μας.

Ας κοιτάξουμε λοιπόν την αυλή μας πριν ανατρέξουμε σε μακρινούς τόπους και ας κάνουμε ειλικρινά την αυτοκριτική μας.

Θρασύβουλος Γιαννάτος

www.pentapostagma.gr

Παραδοσιακά "ορθόδοξα κάστρα" συναγωνίζονται σε "χαρτοπόλεμο" με κατά παραγγελία "υπνωτικές παραινέσεις"

πολύ δύνατο το κείμενο που ακολουθεί

Αφύπνιση τώρα ειρηνικά ή «κατόπιν εορτής» καταστροφικά;

Σαν να συναγωνίζονται σε χαρτοπόλεμο εσχάτως και παραδοσιακά ορθόδοξα κάστρα, που άλλα μας έλεγαν πριν από λίγο καιρό και άλλα μας λένε τώρα, για τα αντίχριστα οικουμενιστικά κατορθώματα των προϊσταμένων τους. Συντονισμένοι και αυτοί με το γεμάτο ψεύδη κείμενο «Προς τον λαό», σε κατά παραγγελία υπνωτικές παραινέσεις πάλι προς τον λαό, ωσάν ο τελευταίος να κοιμάται τον ύπνον τον βαθύ. 

Μάλλον αυτό το γνωρίζουν ότι συμβαίνει πολύ καλά.

Το περίεργο είναι ότι και κάποιοι που αντιδρούν ορθά και τεκμηριωμένα, τσαλακώνοντας το χαρτάκι και πετώντας το προς τα πάνω σαν σφαιρίδιο ελαφρύ μην τυχόν και τραυματίσει κανέναν ψευδεπίσκοπο, αρκεί να πεταχτεί, σπεύδουν να διευκρινήσουν προς το τέλος ότι δεν συμφωνούν αναγκαστικά με μεμονωμένες ακραίες μορφές αντίδρασης που ακολουθούν ορισμένα αγωνιζόμενα πρόσωπα, αλλά υιοθετούν, ακολουθούν και συστήνουν τον καλό και δημιουργικό αγώνα, στα μέτρα και τα πλαίσια, που η αγία μας Εκκλησία επιτρέπει και προτρέπει.

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

αν οι ακραίες μορφές είναι η διακοπή μνημοσύνου, κρίμα στο χαρτί και στο μελάνι που ξοδεύετε. 

Αν όχι, σωστά. 

Αν εννοείτε όμως ότι δεν συμφωνείτε με τις διακοπές που έγιναν ως μη επιτρεπτές από την Εκκλησία, είναι μέγα λάθος γιατί καί στα πλαίσια των Κανόνων είναι, όπως λέτε, καί στα μέτρα και τη μίμηση αγίων μορφών καί επιτρεπτές. 

Αν πάλι εννοείτε υπερβολές «ξεφρενιασμένων» προς επίδειξη, συμφωνούμε. Σε κάθε περίπτωση εάν δεν διευκρινίζετε, κατά την άποψή μας πρέπει να είναι διατυπωμένο αλλιώς ή να απουσιάζει.

Γενικά, πιστεύουμε ότι σκόπιμα γράφονται έτσι για να ξεκαθαρίσουν, για τους δικούς τους λόγους, προς την οικουμενιστική πλευρά ότι δεν συμφωνούν με τις μεμονωμένες αποτειχίσεις, τις οποίες σημειωτέον τρέμουν οι αιρετικοί και είναι το μόνο σημείο φρένου στη φρενίτιδα που καλπάζει.

Γιατί όμως δεν λέμε καθαρά τα πράγματα με το όνομά τους, παρά κεκαλυμμένα και πίσω από τσαλακωμένα χαρτάκια καλυπτόμεθα θεωρώντας ότι κάνουμε αγώνα, γράφοντας πέντε – έξι αντιοικουμενιστικά επιχειρήματα;

Γιατί δεν λέγεται ξεκάθαρα ότι όποιος υπέγραψε ή αποδέχεται τις αποφάσεις του Κολυμπαρίου είναι κατά τους Ιερούς Κανόνες εν δυνάμει αιρετικός; 

Σύνοδο ορθόδοξη περιμένουμε για να τον καθαιρέσει. Ως τότε, εκτελεί έγκυρα Μυστήρια αλλά εγγίζει τα όρια της γελοιότητας η εκκλησιαστική κοινωνία μαζί του, όταν μάλιστα ψευδώς ομολογεί εντός του ιερού θυσιαστηρίου ότι ο επίσκοπός του ορθοτομεί.

Γιατί δεν λέγεται επακριβώς ότι το Κολυμπάρι έχει εισαγάγει επίσημα νέα αιρετική εκκλησιολογία με 10 καθαρές αιρέσεις - πλάνες;

1. Δίνει εκκλησιαστικότητα σε όλες τις αιρέσεις με την αποδοχή της οντολογίας του ονόματος.

2. Επιτρέπει σολομώντεια τους μεικτούς γάμους και αυτό για να διευκολύνει την άμβλυνση των συνειδήσεων προς την πλήρη ένωση.

3. Αποδέχεται πλήρως τη συμμετοχή μας στο αντίχριστο ΠΣΕ και μάλιστα ως σύγχρονη αναγκαιότητα.

4. Σχετικοποιεί τη νηστεία, τον ακρογωνιαίο λίθο της εγκράτειας.

5. Διαστρέφει δραματικά την οντολογία του προσώπου.

6. Τινάζει στον αέρα το συνοδικό σύστημα κατά το πρότυπο της Β΄ Βατικάνειας, με τις υπογραφές μόνο των προκαθημένων.

7. Αποδέχεται τη συμπροσευχή και συναποδοχή των αιρετικών, προσκαλώντας τους ως παρατηρητές.

8. Αρνείται τη σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου με την απαράδεκτη αιτιολόγηση της τάχα μη συμμετοχής των Δυτικών αιρετικών.

9. Αρνείται να επικυρώσει επίσημα τις αντιπαπικές Η΄ και Θ΄ Συνόδους ως Οικουμενικές, που στη συνείδηση του πιστού πληρώματος ήδη από αιώνων είναι.

10. Διαγράφει από το εκκλησιαστικό λεξιλόγιο το επίθετο «αιρετικός».

Γιατί δεν το φωνάζουμε δυνατά και παντού ότι η αίρεση προσφέρει ανύπαρκτο Θεό – είδωλο και συνεπώς εμποδίζει τη Σωτηρία; 

Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο και η μεγάλη επιμονή των Πατέρων και των αποτειχισμένων από την αίρεση.

Γιατί δεν φανερώνουν όλοι το αυτονόητο, ότι η απομάκρυνση από την αίρεση δεν αποτελεί σχίσμα αλλά προφυλάσσει από σχίσμα;

Γιατί παρερμηνεύουν επίσκοποι αγίους Πατέρες και Κανόνες σαν να απευθύνονται σε άλογα πρόβατα;

Γιατί ο εχθρός αν και λέει απίστευτες ανοησίες παρουσιάζεται ενωμένος και προχωρά ενώ ο ορθόδοξος κόσμος διαιρεμένος και στάσιμος αν όχι σε οπισθοχώρηση;

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί,

τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Πολιτικοοικονομική κατάσταση με μνημόνια και ΕΕ, Μάθημα των Θρησκευτικών, Έμφυλες ταυτότητες, Νέο Σύνταγμα, μεταναστευτικό, Κυπριακό, Σκόπια, Θράκη, Ήπειρος, Αιγαίο, "Νέα Εποχή" και Οικουμενισμός, είναι συγκοινωνούντα δοχεία και αν δεν υπάρξει καθολική αντίσταση, τελειώνουμε. Ελλάς και Ορθοδοξία θα διασώζεται στα βουνά και στα λαγκάδια μέσα σε τρύπες και πιθάρια μέχρι να γίνει κάποτε, ίσως σε αιώνες, νέα επανάσταση από τη μαγιά που θα φουσκώσει.

Αν δεν υπάρξει καθολική αντίσταση εδώ και τώρα, ας μην περιμένουμε τη Θεία Χάρη να βοηθήσει διότι εμείς οι ίδιοι θα την έχουμε ελεύθερα απομακρύνει. Τότε, ιστορικά έναν τρόπο μόνο Θείας επαναφοράς γνωρίζουμε: Την καταστροφική πλην όμως πατρική επώδυνη σύνθλιψη των ανομημάτων. Τότε με βαρύ τίμημα όλα συνέρχονται, μηδενίζουν, επαναπροσδιορίζονται και ξαναρχίζουν. Οι πνευματικοί νόμοι ενεργούν και ενεργούν καλώς.

Ας μην αφήσουμε το μέλλον σε τόσο ακραίες καταστάσεις που έρχονται ταχύτατα. Τόσα που πάθαμε είναι υπεραρκετά για να αλλάξουμε ρότα και να πέσουμε στα μαλακά. 

Ο ελληνικός λαός αν δεν μετανοήσει θα πληρώσει μεγάλο τίμημα. Αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει πρώτα να νοήσει, να συνειδητοποιήσει σε τι επικίνδυνους ατραπούς έχει οδηγηθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτό είναι και το δυσκολότερο που κάνει την αφύπνιση από τον υλιστικό λήθαργο σχεδόν αδύνατη.

Ο Θεός να βάλει το χέρι του!

Ο Α.Κ. Σαραντίδης είναι δάσκαλος στην Καβάλα και πολιτικός επιστήμων

http://synaksiorthodoxon.blogspot.gr

ΦΡΙΚΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ! ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΡΥΘΜΟ. ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΑΙΣΧΗ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΘΩΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ Ο ΙΩΒ (15,16). Για μας Ορθοδοξους, το να πεθανουμε εινε φυσικο πραγμα, το να προδωσουμε την πιστι εινε απαισιο & αποτροπαιο

«ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνήρ, πίνων ἀδικίας ἴσα ποτῷ» 

Ἰὼβ 15,16

«…Φρικτὴ εἶνε ἡ κατάστασι. Τὸ πνεῦμα πλάνης ἐξαπλώνεται μὲ καταπληκτικὸ ῥυθμό. 

Δὲν εἶνε τίποτε, σοῦ λέει, ἡ μοιχεία· δὲν εἶνε τίποτε ἡ πορνεία, δὲν εἶνε τίποτα…, δὲν εἶνε κακὰ πράγματα αὐτά. Τί κάθεσαι καὶ μοῦ λὲς ἐσύ;…

Τὸ προφήτευσε αὐτὸ ἡ ἁγία Γραφή. Λέει, ὅτι θὰ ἔρθῃ ἡμέρα, ποὺ οἱ ἄνθρωποι, ἐνῷ θὰ πορνεύωνται καὶ θὰ κάνουν τὰ αἴσχη, θὰ τὸ θεωροῦν κάτι ἀθῷο, σὰν νὰ πίνουν ἕνα ποτήρι νερό, ἕνα γλυκὸ πιοτό («ἐβδελυγμένος καὶ ἀκάθαρτος ἀνήρ, πίνων ἀδικίας ἴσα ποτῷ» Ἰὼβ 15,16). Αὐτὸ εἶνε τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ θὰ ἔχῃ τεραστία διάδοσι. 

Καὶ αὐτὰ μὲν θὰ συμβαίνουν στὸν κόσμο, ποὺ θὰ πέφτῃ στὰ δίχτυα, ποὺ ἁπλώνει ἡ ἁμαρτία.

Φοβερώτερο ἀπὸ τὸν θάνατο

Ἐσεῖς ποὺ πιστεύετε στὸ Xριστό; Θὰ ἦτο φοβερώτερο ἀπὸ τὸ θάνατο, ἂν σᾶς ἔλεγαν ὅτι κάποιος ἀπὸ σᾶς θὰ προδώσῃ τὴν πίστι του. Τὸ νὰ πεθάνουμε εἶνε φυσικὸ πρᾶγμα, τὸ νὰ προδώσουμε τὴν πίστι εἶνε ἀπαίσιο καὶ ἀποτρόπαιο. «Kάποιος ἀπὸ σᾶς», εἶπε ὁ Xριστὸς στοὺς μαθητάς, «θὰ μὲ προδώσῃ», καὶ ἐγένετο διαταραχὴ μεταξὺ τῶν μαθητῶν (Ματθ. 26,21 κ.ἑ.).

Πῶς θ’ ἀντιμετωπίσουμε τὶς δυνάμεις τοῦ σκότους;

Tί λέει ἡ Ἀποκάλυψις; Πουλῆστε τὸ πουκάμισό σας καὶ ἀγοράστε τὴν Ἀποκάλυψι. Aὐτὰ ποὺ εἶνε γραμμένα, ὅλα θὰ γίνουν. Ὁ οὐρανὸς καὶ τὰ ἄστρα θὰ πέσουν, τὰ ποτάμια θὰ ξηρανθοῦν, θὰ λειώσῃ ἡ γῆ σὰν τὸ μολύβι, θὰ πέσουν θρόνοι καὶ καθεστῶτα· ἀλλὰ ὅ,τι λέει ἡ Ἀποκάλυψις, ὅλα θὰ γίνουν. «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι», εἶπε ὁ Χριστός (Ματθ. 24,35).

Aὐτὰ ποὺ λέγει ἡ Ἀποκάλυψις, αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος, αὐτὰ ποὺ εἶπε ὁ ἅγιος Kοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, γίνονται στὶς ἡμέρας μας. K᾿ ἐμεῖς τί κάνουμε, ἀδελφοί μου;

Ἀπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 135

ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΒ

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Όταν οι Αγιορείτες ήσαν Ορθόδοξοι...

Προ 44 ετών 

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΛΑΒΩΜΕΝ ΜΕΡΟΣ 

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ

Π Ρ Ο Κ Η Ρ Υ Ξ Ι Σ

Πρὸς τὸν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον ἑλληνικὸν λαὸν καὶ ἅπαν τὸ πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας 

"Ἀποκηρύσσομεν τὰ τοιαῦτα φιλενωτικὰσυνθήματα καὶ φιλενωτικὰς τάσεις καὶ μένομεν στερεοὶ καὶ ἀκλόνητοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν"

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 23η Ἰανουαρίου 1964

Οἱ κάτωθι Ἁγιορεῖται Πατέρες, Καθηγούμενοι, Ἱερομόναχοι καὶ Μοναχοί, λαβόντες γνῶσιν διὰ τὰ ἐσχάτως τεκταινόμενα ἐναντίον τῆς ἀμωμήτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως ὑπὸ τῆς Παπικῆς Ἀνταρσίας καὶ τὰ φιλενωτικὰ συνθήματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν συνεργατῶν του, διακηρύσσομεν στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ὅτι ἀποκηρύσσομεν τὰ τοιαῦτα φιλενωτικὰ συνθήματα καὶ φιλενωτικὰς τάσεις καὶ μένομεν στερεοὶ καὶ ἀκλόνητοι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν, ἀκολουθοῦντες ὅσα προεφήτευσαν οἱ Θεηγόροι Προφῆται καὶ ἐδίδαξαν οἱ Θεοκήρυκες Ἀπόστολοι, ὁ τῶν Θεοφόρων Πατέρων Σύλλογος, αἱ ἑπτὰ ἅγιαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι καὶ αἱ Τοπικαὶ τοιαῦται, ἔχοντες ἐπὶ κεφαλῆς τὸν ἀκρογωνιαῖον Λίθον Χριστὸν τὸν Θεὸν ἡμῶν καὶ ἐν γένει ἐμμένομεν εἰς ὅσα ἡ Ὀρθόδοξος ἡμῶν Πίστις διδάσκει εἴτε διὰ γραφίδος εἴτε διὰ τῆς Παραδόσεως, ἀποκρούοντες τὴν «Ἕνωσιν» ἢ «Ἑνότητα» ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν ἐσχάτως οἱ φιλενωτικοί. 

Ἐὰν οἱ Καθολικοὶ καὶ οἱ λοιποὶ αἱρετικοὶ θέλουν νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, νὰ ἔλθουν αὐτοὶ προσπίπτοντες καὶ ζητοῦντες τὸ ἔλεος, ἀσπαζόμενοι εἰς τὸ ἀκέραιον τὰ δόγματα καὶ Παραδόσεις τῆς ...ἀμωμήτου ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καὶ ὄχι νὰ τρέχωμεν ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι πρὸς τοὺς αἱρετικούς. 

Ποιοῦμεν ἔκκλησιν πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην νὰ παύση ἐξακολουθῶν τὰς φιλενωτικάς του ἐνεργείας, καθόσον, ἐὰν συνεχίση, θ' ἀποκηρύξωμεν καὶ αὐτόν.

Προσεπιδηλοῦμεν ὅτι θέλομεν ἀγωνισθῆ μέχρις ἐσχάτης ἡμῶν ἀναπνοῆς διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν μας, χύνοντες καὶ αὐτὸ τὸ αἷμα μας ἐὰν τὸ καλέση ἡ ἀνάγκη, μιμούμενοι τοὺς ἀειμνήστους Προκατόχους μας καὶ ἀναφωνοῦντες μετὰ Ἰωσὴφ τοῦ Βρυεννίου, «Οὐκ ἀρνηθησόμεθά σου φίλη Ὀρθοδοξία, οὐ ψευσόμεθά σε πατροπαράδοτον σέβας, οὐκ ἀφιστάμεθά σου Μῆτερ Εὐσέβεια, ἐν σοὶ ἐγεννήθημεν καὶ σοὶ ζῶμεν καὶ ἐν σοὶ κοιμηθησόμεθα, εἰ δὲ καλέσειε καιρός, καὶ μυριάκις ὑπὲρ σοῦ τεθνηξόμεθα». 

Συγχαίρομεν τὸν Γεραρὸν Προκαθήμενον τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἅπασαν τὴν Ὀρθόδοξον Ἑλληνικὴν Ἱεραρχίαν διὰ τὴν σθεναρὰν στάσιν τῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας μας καὶ δηλοῦμεν ὅτι εἴμεθα παρὰ τὸ πλευρόν των.

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ αγ. Διονυσίου Ἀρχιμ. Γαβριὴλ καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χῶ ἀδελφοί. 

Ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱεροῦ Κοινοβίου τοῦ ὁσίου Γρηγορίου Ἀρχιμ. Βησσαρίων καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χῶ ἀδελφοί. Ὁ Καθηγούμενος τῆς ἱερᾶς Μονῆς Σίμωνος Πέτρας Ἀρχιμ. Χαράλαμπος. 

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ι.Μ. Ξενοφῶντος Ἀρχιμ. Εὐδόκιμος καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χῶ ἀδελφοί. 

Οἱ Ἐπίτροποι τῆς Ι. Μονῆς τῶν Ἰβήρων Γ. Ἀγαθάγγελος, Προηγ. Μεθόδιος, Γ. Γερβάσιος. Ἀθανάσιος Ἰβηρίτης ἱερομ. Καὶ ἅπασα ἡ ἐν Χριστῷ ἠμῶν ἀδελφότης. 

Θεοκλητὸς Μοναχὸς Διονυσιάτης, Ἡσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου Γερασίμου. 

Γαβριὴλ Ἱερομόναχος Πνευματικὸς 

Γ. Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης Γ. Ἠσύχιος Ἱερομόναχος Σιμωνοπετρίτης 

Γ. Νεόφυτος Ἱερομόναχος Σιμωνοπετρίτης Ὁ Δίκαιός της Ι. Σκήτεως Ἰβήρων Ἱερομόναχος Νεῖλος καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. 

Προηγ. Κοσμᾶς Φιλοθεΐτης Α' Ἐπίτροπος. Ὁ Προηγ. Εὐμένιος Φιλοθεΐτης ὑπογράφει μ' ὅλη του τὴν καρδιά. 

Ὁ Γραμματεὺς Ι.Μ.Καρακάλου Γέρων Εὐθύμιος, Προϊστάμενος. 

Οἱ ἐν Προβάτα ἠσυχασταὶ ἅγιοι Πατέρες. Ὅ του Ρωσικοῦ Κελλίου Τίμιος Σταυρός, Ἱερομ. Μητροφάνης. Ἱεροδιάκονος Δημήτριος καὶ Συνοδία. 

➤ Όταν οι αγιορείτες έλεγαν την σκάφη σκάφη και τα σύκα σύκα…

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ἀναζητοῦνται πνευματικοὶ πατέρες

«Οὐαὶ τῷ ἑνί, ὅταν πέσῃ καὶ μὴ ᾖ δεύτερος τοῦ ἐγεῖραι αὐτόν» 

(Ἐκκλ. 4, 10)

Μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἀπώλειες τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἐπέτρεψε τὴν ἐξάπλωση καὶ ἑδραίωση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, εἶναι ἡ ἔλλειψη -ἐκτὸς ἐλαχίστων λαμπρῶν ἐξαιρέσεων- πραγματικῶν πνευματικῶν πατέρων, ποὺ νὰ ἀκολουθοῦν καὶ νὰ βιώνουν τὴν ἁγιοπατερικὴ Παράδοση. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι, ὅτι τὸ ποίμνιο, περικυκλωμένο ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση, τὸν γεροντισμό, τὴν ἀσυνέπεια καὶ τὸν εὐσεβισμό, βρίσκεται σὲ πλήρη σύγχυση καὶ ἀδυνατεῖ νὰ προβάλει τὴν δέουσα ἀντίσταση καὶ νὰ ἀνταποκριθεῖ πνευματικὰ στὸν ὁμολογιακὸ ἀγῶνα ἐνάντια στὴν Παναίρεση.

Ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία μᾶς διδάσκει, ὅτι ὁ πιστὸς ἔχει πάντα ἀνάγκη ἀπὸ ἕναν ἔμπειρο ὁδηγό, ὁ ὁποῖος θὰ τὸν προφυλάξει ἀπὸ τὶς παγίδες, τὶς πλᾶνες καὶ τὴν ἀπογοήτευση τῆς ἑκάστοτε πιθανῆς πτώσης του καὶ θὰ τὸν στηρίξει, συνοδεύοντάς τον στὴν πραγματοποίηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν σωτηρία του. Ὁ πνευματικὸς πατέρας εἶναι ἀναγκαῖος, διότι χωρὶς πνευματικὴ καθοδήγηση καὶ στήριξη ἡ πτώση μας παρουσιάζεται πολὺ πιθανή «οἷς μὴ ὑπάρχει κυβέρνησις, πίπτουσι ὥσπερ φύλλα» (Παροιμ. 11, 44). Ἐὰν δὲν ἔχουμε πνευματικὸ πατέρα πρέπει νὰ βροῦμε· «εἰ δὲ ὁδηγὸς οὐκ ἔστι, χρῆ ζητεῖν ἐμπόνως» (Νικηφόρος Μοναχός, Περὶ νήψεως). Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει πνευματικὸ πατέρα γίνεται, κατὰ τὴν πατερικὴ διδασκαλία, ἐχθρὸς τοῦ ἴδιου τοῦ ἑαυτοῦ του. Ποιά πρέπει ὅμως νὰ εἶναι τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ ἀληθινοῦ πνευματικοῦ πατέρα κατὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία;

Ὁ πνευματικὸς πατέρας εἶναι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πού, ἀφοῦ μαθήτευσε ἐπιμελῶς ὁ ἴδιος σὲ δικό του πατέρα καὶ διέσχισε τὸν προσωπικό του δρόμο πάλης μὲ τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες του, νίκησε τοὺς πειρασμούς του καὶ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστὸ γίνεται μιμητὴς Χριστοῦ, ἀναλαμβάνοντας τὸ πραγματικὰ μαρτυρικὸ ἔργο τῆς πνευματικῆς καθοδήγησης τοῦ ποιμνίου Του. «Μὲ ἀγαπᾶς Πέτρο; Ποίμαινε τὰ πρόβατά μου» (Ἰω. 21, 15-16), τὸ ὁποῖο χρειάζεται ποιμένα καὶ ἰατρό (Ματθ. 9, 12). 

Ἀκολούθως ζητάει ὑπακοὴ ὑπακούοντας πρῶτα ὁ ἴδιος στὸν Χριστὸ καὶ στὶς ἐντολές Του· ζητάει ὀρθοπραξία κατέχοντας πρῶτα ὁ ἴδιος καὶ ὑπερασπίζοντας τὰ δόγματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων· ζητάει τάξη στὸν οἶκο τῶν πνευματικῶν του τέκνων ἔχοντας βάλει πρῶτα ὁ ἴδιος τάξη στὸν οἶκο του· «εἰ δέ τις τοῦ ἰδίου οἴκου προστῆναι οὐκ οἶδεν, πῶς Ἐκκλησίας Θεοῦ ἐπιμελήσεται;» (Α’ Τιμ. 3, 5)· ζητάει καὶ προωθεῖ τὴν πνευματικὴ ὑγεία ἔχοντας πρῶτα ὁ ἴδιος θεραπευτεῖ «ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν». 

Ἐὰν δὲν ἰσχύουν αὐτὲς οἱ προϋποθέσεις τότε χάνονται καὶ οἱ δύο, καὶ πατέρας καὶ τέκνον «τυφλὸς τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται» (Ματθ. 15, 14).

Ἡ σχέση μεταξὺ πνευματικοῦ πατέρα καὶ πνευματικοῦ τέκνου πρέπει νὰ διακατέχεται ἀπὸ τὴν κοινὴ ὀρθὴ πίστη, τὴν ἀγάπη, τὸν σεβασμό, καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη. Παρόλα αὐτὰ εἶναι φυσιολογικό, νὰ τηρεῖ ὁ πιστὸς στὴν ἀρχὴ μία συνεσταλμένη στάση καὶ νὰ διακατέχεται ἀπὸ μία ἐπιφυλακτικότητα, ἰδιαίτερα μάλιστα στοὺς σημερινοὺς καιροὺς τῆς ἀπόλυτης σύγχυσης. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ συμβουλὴ τῶν Πατέρων· «μὴ ἀπεῖρῳ... διδασκάλῳ ἑαυτὸν ἐκδῷς, ἵνα μὴ ἀντὶ εὐαγγελικῆς διαβολικὴν πολιτείαν διδαχθῇς» (Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, Κεφάλαια διάφορα, 1, 48). Μόλις ὅμως διαπιστωθεῖ τὸ ὀρθὸ φρόνημα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα τότε ἀκολουθοῦν ἡ ἐμπιστοσύνη, ἡ ἄρνηση τοῦ ἰδίου θελήματος, ἡ ὑπακοή. 

Ὁ πιστὸς ἐναποθέτει τὰ πάντα στὸν πνευματικό του καὶ ἔτσι προχωράει μὲ ἀσφάλεια στὶς ἀντιξοότητες τῆς βιωτῆς του. Ὁ πνευματικὸς πατέρας γίνεται τότε δάσκαλος μὲ συγκεκριμένη, ὀρθόδοξη καὶ ὄχι ἀφηρημένη διδασκαλία· γίνεται ὁδηγὸς μὲ συγκεκριμένη καὶ ὄχι ἀφηρημένη κατεύθυνση· γίνεται πατέρας μὲ συγκεκριμένη καὶ ὄχι ἀφηρημένη πατρότητα. Ὁ πνευματικὸς πατέρας δὲν ἐξουθενώνει, δὲν συντρίβει τὸ πνευματικὸ τέκνο του στὰ τυχόν του λάθη, δὲν ἀρνεῖται καὶ ξαναδέχεται τὴν ἐπικοινωνία ἀνάλογα μὲ τὸν χρόνο καὶ τὴν ὄρεξη ποὺ ἔχει. Ἀντιθέτως τὸ γεννάει πνευματικά, ὅπως ὁ Παῦλος τὸν Ὀνήσιμο «παρακαλῶ σε περὶ τοῦ ἐμοῦ τέκνου, ὃν ἐγέννησα ἐν τοῖς δεσμοῖς μου, ᾿Ονήσιμον, τὸν ποτέ σοι ἄχρηστον, νυνὶ δὲ σοὶ καὶ ἐμοὶ εὔχρηστον, ὃν ἀνέπεμψα· σὺ δὲ αὐτόν, τοῦτ' ἔστι τὰ ἐμὰ σπλάγχνα» (Πρὸς Φιλήμονα 10-12), τὸ συνοδεύει συνεχῶς, πονάει, χαίρεται, νιώθει ἰσοδύναμα μαζί του καὶ λαμβάνει τὴν ὑπακοὴ ὡς δυνατότητα τῆς ἐν Χριστῷ ἐγγύτητας καὶ τῆς ἐν Χριστῷ μόρφωσης «τεκνία μου, οὓς πάλι ὠδίνω μέχρις οὗ μορφωθῇ Χριστὸς» (Γαλ. 4, 11). Ὁ πιστὸς μιλάει ἀνοιχτὰ τὸν πνευματικό του πατέρα καὶ ἀκούει ἀπὸ αὐτὸν λόγια ἀληθείας βιώνοντας τὴν ἐν Χριστῷ ἀγάπη. 

Ὁ Οἰκουμενισμὸς διέβρωσε καὶ μὲ ἐξαίρεση ἐλαχίστων πατέρων καὶ πιστῶν κατέστρεψε αὐτὴν τὴν σημαντικότατη γιὰ τὴν ὀρθόδοξη ζωὴ πνευματικὴ σχέση. Σήμερα ὑπάρχουν πολλοὶ πατέρες ἀλλὰ ἐλάχιστοι πνευματικοί. Οἱ περισσότεροι «ποιμένες ἄνδρες ἀδόκιμοι ἀρετῆς, ἄπιστοι... μὴ διακρίνοντες τὴν δεξιὰν ὁδὸν ἐκ τῆς ἀριστερᾶς, ἀμελεῖς, φιλομέριμνοι, τὰ πρωτεῖα μὲ δῶρα ἁρπάζοντες... μὴ γνωρίζοντες κατηχεῖν καὶ νουθετεῖν τὸ ποίμνιον» (Ἀββᾶς Μωϋσής, Προφητεία) ἀυτοανακηρύττονται σὲ πνευματικοὺς καὶ ζητοῦν ἀπόλυτη ὑπακοή, θυμίζοντας στοὺς πιστοὺς τὰ λόγια τοῦ Παύλου «πείθεσθαι τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε». Παραλείπουν, ὅμως νὰ τοὺς θυμίσουν τό: «Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω· καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος Θεῷ, ἀλλ᾿ ἔννομος Χριστῷ, ἵνα κερδήσω ἀνόμους· ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω» (Β΄Κορ. 9, 18-22). Ἔτσι, ζητοῦν ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία, ἐνῶ οἱ ἴδιοι τὴν πολεμοῦν, νοθεύοντας τὰ δόγματα, καταργώντας τοὺς Κανόνες, καταπιέζοντας ἀντὶ ἐλευθερώνοντας τὸ ποίμνιό της, ἀφήνοντάς το βορὰ τῶν λύκων, διώκοντας τοὺς θέλοντες «εὐσεβῶς ζῆν». Μιλοῦν στὸ ποίμνιο λὲς καὶ μιλοῦν σὲ ἄβουλους καὶ ἀδαεῖς ὑπηκόους, ποὺ ἔχουν τὴν ὑποχρέωση νὰ ἀκολουθοῦν κατὰ γράμμα, ὅ,τι τοὺς λένε, χωρὶς εὔλογη διαμαρτυρία, ἀκυρώνοντας τους τὸ δικαίωμα διάκρισης καὶ ὑπακοῆς μόνο στὴν Ἀλήθεια. Ρίχνουν τὶς εὐθύνες σὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἑαυτούς τους. Μιλοῦν γιὰ σκάνδαλα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι σκανδαλίζουν. Ξεχνοῦν τὴν παραίνεση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: «Προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ· Βλέπετε μὴ ἀπολείψῃ πρόβατον ἐκ τῆς ποίμνης. Τοῦτο γάρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι ἐὰν ἓν πρόβατον ἀπολείψῃ γενόμενον θηριάλωτον ἐξ ὑμετέρας ἀμελείας, πάντα τὸν βίον ὑμῶν κατέλυσεν· τὸ γὰρ αἷμα αὐτοῦ ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν ἀπαιτήσει ὁ Κριτής» (Λόγος περὶ ψευδοπροφητῶν, καὶ ψευδοδιδασκάλων, καὶ ἀθέων αἱρετικῶν, καὶ περὶ σημείων τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος τούτου). Ξεχνοῦν τὴν προφητεία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅτι στοὺς ἔσχατους χρόνους «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων».

Ἂς μὴν χάνουμε ὅμως τὴν ἐλπίδα μας καὶ ἂς μὴν ἀποποιούμαστε τῶν εὐθυνῶν μας, διότι καὶ ἐμεῖς εὐθυνόμαστε γι’ αὐτὴν τὴν τὴν κατάσταση. Στὸ μυαλό μας ἂς εἶναι πάντα πρώτα ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἂν χάνουμε τὸ θάρρος μας τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου τῆς Ὄπτινα: «Ὁ Θεὸς ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ποτὲ δὲν θὰ ἐγκαταλείψη τοὺς ὑπηρέτας του... Νὰ μὴν φοβῆσαι τὶς θλίψεις, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ φοβῆσαι τὴν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτὸ εἶναι ποὺ μᾶς γυμνώνη ἀπὸ τὴν θεία χάρη καὶ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστόν... Καὶ ἔτσι παιδί μου ἐνδυνάμου μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Απάντηση στην Ιερά Κοινότητα από Αγιορείτες Πατέρες

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ 19 ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 24-6/7-7-2017

«… Ἀλλοίμονο στούς μοναχούς, ἐκεῖνες τίς ἡμέρες, πού θά καθηλωθοῦν ἀπό ἰδιοκτησίες καί πλούτη, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς ἀγάπης τῆς εἰρήνης, θά εἶναι ἕτοιμοι νά ὑποταχθοῦν στούς αἱρετικούς. Θά ἀποκοιμίζουν τήν συνείδησή τους, λέγοντας: «Ἐμεῖς διατηροῦμε καί σώζουμε τό Μοναστήρι καί ὁ Κύριος θά μᾶς συγχωρήσει». Οἱ ἀτυχεῖς καί τυφλοί αὐτοί δέν λογαριάζουν καθόλου ὅτι διά τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θά εἰσέλθουν στό Μοναστήρι καί κατόπιν δέν θά εἶναι ἕνα Ἅγιο Μοναστήρι, ἀλλά μόνο τοῖχοι, ἀπό τούς ὁποίους ἡ Χάρη θά ἔχει ἀπομακρυνθεῖ …» 

Στάρετς Ἀνατόλιος τῆς Ὄπτινα, 1927

Ἐξαντλήσαμε κάθε ἀνθρώπινη δυνατότητα, μέσω ἐπιστολῶν, ὁμιλιῶν καί παρεμβάσεων, ἐπισημαίνοντές σας τόν ὀλισθηρό δρόμο τῆς αἱρέσεως πού ἀκολουθεῖτε ἐσεῖς καί οἱ χειραγωγούμενες, ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, μοναστηριακές διοικήσεις τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Καταδείξαμε ἐξαντλητικά τόν ρόλο τοῦ Φαναρίου καί τῶν ἐν αὐτῷ, ὡς πρωτεργατῶν τῆς Οἰκουμενιστικῆς Ἀντιχρίστου παναιρέσεως. Ἀπειληθήκαμε, ἐκβιαστήκαμε καί διωχθήκαμε, διότι ἀντιστεκόμαστε στήν χολέρα καί τόν ψυχικό θάνατο τῆς παναιρέσεως πού διασπείρεται στό Ὀρθόδοξο ποίμνιο, συνεργούσης τῆς ἐνόχου σιωπῆς.

Τώρα ἔρχεστε μέ ἕνα κακόδοξο κείμενο, νά καθησυχάσετε τόν πιστό λαό καί τίς συνειδήσεις σας πώς -δῆθεν- ἡ “σύνοδος” τῆς Κρήτης εἶναι κατά πάντα Ὀρθόδοξη καί ὅτι ἀκολουθώντας αὐτήν βρίσκεστε “ἐντός Ἐκκλησίας”. Δυστυχῶς, ὡσάν “πτωχοί καὶ τυφλοί”, σύρετε τήν Ὀρθοδοξία στά ὑπόγεια τῶν ἀσεβῶν διαβουλίων πού πάντα τήν μισοῦσαν. Σχίζετε τήν Ἐκκλησία, κατασκανδαλίζοντας τούς Ὀρθοδόξους. Μετατρέψατε τό Ἅγιον Ὄρος, διά τῆς τυφλῆς καί βίαιης “ὑπακοῆς” πού ἐπιβάλλετε, σέ νεκρό ὄστρακο ἀπό τό ὁποῖο ἔχει φύγει ὁ μαργαρίτης. Δέν ἀντιπρόσωπεύετε πλέον τήν ζῶσα ὀρθόδοξη παράδοση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὡς θά ὀφείλατε νά εἶσθε, καθώς δέν ἐκπροσωπεῖτε τίς ἀπόψεις καί τίς θέσεις τῆς διαχρονικῆς ἁγιορειτικῆς μαρτυρίας. Διαχωρίσαμε τήν θέση μας, δέν σᾶς ἀκολουθοῦμε, καί λυπούμεθα γιά τόν κατήφορο τῆς αἱρέσεως. 

Ὡς συναινοῦντες, οὐσιαστικά, στή ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης καθίστασθε πλέον συνειδητά καί ἐνεργητικά συνοδοιπόροι στούς ἀποστάτες τοῦ Φαναρίου καί στήν αἱρετική πορεία πού αὐτοί χαράσσουν, ἐπί καταστροφῇ τῆς Ἐκκλησίας.

Καταντᾶτε δυστυχῶς ἁγιομάχοι, διότι πράττετε τά ἀντίθετα πρός τά διατεταγμένα ὑπό τῶν ἁγίων, καί μάλιστα τῶν ἁγιορειτῶν, ἐφόσον συμφωνεῖτε πρός τόν ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαῖο Ἀρχοντώνη, ἀκολουθώντας κατά πάντα τούς Λαυριῶτες ἐξωμότες ἐπί Βέκκου, πού συλλειτούργησαν μέ αὐτόν. Ὁδηγεῖσθε πλέον σέ προδοσία τῆς Πίστεως, μιμούμενοι ὄχι τούς ἁγίους ὁμολογητές, ἀλλά καθιστάμενοι ἄριστοι φίλοι τοῦ Νεστορίου, τοῦ Βέκκου καί τοῦ Καλέκα. Ἄλλωστε κατά τούς ἁγίους μας, ὁ ποιμένας πού ἀπειλεῖ μέ ἐξορίες καί διωγμούς τούς Ὀρθοδόξους, «οὔτε χριστιανός εἶναι» ἀλλά καί «φίλος τοῦ διαβόλου καὶ τῶν δαιμόνων ἐκείνου»[1].

Προτιμήσατε τά σκόρδα καί τά κρεμμύδια τῆς Αἰγύπτου καί τό χρυσό μοσχάρι[2] τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀποστατήσατε ἀπό τήν πίστη ἐπιβάλλοντας, διά τῆς βίας, διδασκαλίες δαιμόνων αὐτές πού ὁ «δίλογος»[3] ἀρχηγός σας, ὁ κακόδοξος Βαρθολομαῖος ψευδοφιλοσοφεῖ καί κοσμικοφλυαρεῖ.

Γίνατε «μιμητές τοῦ Ἰούδα», ὅπως ὀνομάζει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὅσους «διά φόβου τῶν ἀνθρώπων ἀρνοῦνται τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, τούς Αποστολικούς, Συνοδικούς Κανόνας καί τίς Παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας»[4].

Εἰσήλθατε καί ἐπισήμως στήν βδελυκτή ὁμήγυρη τοῦ Βαρσουμᾶ[5] καί τοῦ Τιμοθέου τοῦ Αἴλουρου. Γίνατε μιμητές τοῦ Μοναχοῦ Μωϋσῆ, πού ἔζησε πρίν ἑπτά αἰῶνες στήν Λαύρα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καί εἶχε ὑπογράψει τόν ἑνωτικό ὅρο τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας ἀναγνωρίζοντας τόν «Δικέρατο γίγα»[6] σάν Ἐπίσκοπο ὅλων τῶν χριστιανῶν.

«Οὐδὲν ὠφελεῖ βίος ὀρθός, δογμάτων διεστραμμένων»[7]. Ἡ δαιμονική «εὐσέβεια» εἶναι βδελυκτή στόν Θεό καί ἀπώλεια διά τούς πιστούς, διά τούς ὁποίους θά δώσετε λόγο ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. Εἶναι αὐτοί οἱ πιστοί πού ἀγωνιῶντες άνέμεναν ν’ ἀκούσουν τήν θέση τοῦ θεσμικοῦ Ἁγίου Ὄρους γιά τά τεκταινόμενα τῆς Κρήτης, διαμαρτύρονται καί «κράζουν μεγάλῃ τῇ φωνῇ» στό διαδίκτυο γιά τήν προδοτική σας στάση. Αὐτούς τουλάχιστον, μιμούμενοι τόν ἀθεόφοβο ἄρχοντα τοῦ Εὐαγγελίου, θά ἔπρεπε νά τούς ὑπολογίζετε καί νά μήν τούς σκανδαλίζετε. Ἐσεῖς ὅμως, ἀποφασίσατε νά μιμηθεῖτε τόν ἄφρονα πλούσιο τοῦ Εὐαγγελίου, λέγοντας: «ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν». (Λουκ. 12, 19-21) Τελικῶς αὐτό πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι νά τά ἔχετε καλά μέ τούς δυνατούς τῆς γῆς, τούς μασόνους, τόν ἀντίχριστο Ἀρχοντώνη καί τούς σύν αὐτῷ.

Ἐτοιμάζουμε ἐμπεριστατωμένη ἀπάντηση σύν Θεῷ, ὡς Ἀγιορεῖτες Πατέρες, γιά νά καταδείξουμε καί θεολογικά τίς πλάνες καί τήν συμπόρευσή σας μέ τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἄν καί τό πρέπον θά ἦταν νά μήν ἀσχοληθοῦμε κἄν μέ τά ἄγευστα, ἄχρωμα, καί μή ἅλατι ἠρτυμένα γραφόμενά σας, ἤ πιό σωστά, αὐτά πού ὁ Γοντικάκης ἔγραψε γιά λογαριασμό σας.

Ἀναλογιστεῖτε σοβαρά τά λόγια τοῦ Κυρίου μας, στήν κρίσιμη αὐτή στιγμή, «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου. ὅτι λέγεις ὅτι πλούσιός εἰμι καὶ πεπλούτηκα καὶ οὐδενὸς χρείαν ἔχω, -καὶ οὐκ οἶδας ὅτι σὺ εἶ ὁ ταλαίπωρος καὶ ὁ ἐλεεινὸς καὶ πτωχὸς καὶ τυφλὸς καὶ γυμνός,- συμβουλεύω σοι ἀγοράσαι παρ᾿ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρὸς ἵνα πλουτήσῃς, καὶ ἱμάτια λευκὰ ἵνα περιβάλῃ καὶ μὴ φανερωθῇ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καὶ κολλύριον ἵνα ἐγχρίσῃ τοὺς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπῃς».(Ἀποκ. κεφ. Γ’, 15-18)

Οἱ ὑπογράφοντες:

Γέρων Σάββας Λαυριώτης

Γέρων Χαρίτων Ἱερομόναχος. Ἱ. Κελλίον Ἀναλήψεως (Βατοπεδίου) Καρυαί

Γεώργιος Μοναχός Καλύβη Ὁσ. Βαρλαάμ Βίγλα

ΠαΐσιοςΜοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Χαραλάμπους (Βατοπεδινό) Καρυαί

Παΐσιος Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»

Ἀγάθων Μοναχός Ἱ.Κ. Ἁγ. Ἀρχαγγέλων «Σαββαίων»

Ἰλαρίων Μοναχός Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Ἰωσήφ Μοναχός Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Παΐσιος Μοναχός Ἡσυχαστήριον Ἱ.Μ. Κουτλουμουσίου

Γέρων Ἀλύπιος Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Ἐπιφάνιος Μοναχός Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Ἀββακούμ Μοναχός Καλύβη Ἁγ. Νικολάου Καψάλα (Παντοκρατορινό)

Δαμασκηνός (Raus) Ἱερομόναχος Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

Γέρων Ἐφραίμ Μοναχός Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

Νικόδημος Μοναχός Ἱ.Κ. Σκήτη Τιμίου Προδρόμου.

[1] ΕΠΕ 10, κεφ. 5.

[2] Ψαλμ. 105, 20

[3] Α΄ Τιμ. γ΄ 8

[4] Ἅγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία τῆς Θ΄ Ὠδῆς

[5] Ἦταν ὁ Πρῶτος τῶν Σύρων μοναχῶν τῆς Ληστρικῆς Συνόδου τοῦ 449.

[6] Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Πηδάλιον,σ. 98, ὑποσ.1, Ἀθήνα 1886

[7] Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου, ΕΠΕ 29, σ.460 – 464

http://scripta---manent.blogspot.gr

Πραγματικοί «survivors»...

Υπάρχουν ξέρετε κάποιοι πραγματικοί «survivors». Που από την μέρα που γεννήθηκαν προσπαθούν να επιβιώσουν σε μια ζωή που δεν τους ταίριαζε, και τους έβαζε καθημερινά τα πιο δύσκολα αγωνίσματα. Ας ελπίσουμε το έπαθλο να άξιζε τον πόνο….

http://plibyos.blogspot.gr/

«Χωρίς δυστυχίες μπορεῖς νά εἰσέλθεις στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ἀλλά χωρίς ἐλεημοσύνη ποτέ!»

Πόσο πολύ σήμερα ὁ κόσμος ἀγωνίζεται νά πλουτίζη σέ ἔργα ἀηδιαστικά καί ἐφήμερα!

Γι᾿ αὐτό εἶναι μεγάλη ἀνάγκη τά παιδιά τοῦ Θεοῦ νά πλουτίζωνται, ὅσο γίνεται περισσότερο, μέ αἰσθήματα καί ἔργα ἐλεημοσύνης. Ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἠμπορεῖ νά κάνη τό καλό καί δέν τό κάνει, εἶναι μία ἐλεεινή ὕπαρξις. Ἐάν δέν δίνουμε στόν πτωχό ἀπ᾿ αὐτά πού ἀπομένουν ἀπό τίς ἀνάγκες μας, αὐτό σημαίνει σάν νά ἁρπάζουμε τά καλά τοῦ ἄλλου.

Ὁ Θεός παραχωρεῖ νά ὑπάρχουν πολλές δυστυχίες καί συμφορές στόν κόσμο γιά νά σωθοῦν οἱ παθόντες διά τῆς ὑπομονῆς, ἐνῶ ἐσύ διά τῆς ἐλεημοσύνης.Οἱ πλούσιοι παρέχουν στούς πτωχούς τά μέσα διατροφῆς τους, ἐνῶ οἱ πτωχοί μεσολαβοῦν στόν Θεό 

γιά τήν σωτηρία τῶν πλουσίων.

Χωρίς δυστυχίες ἠμπορεῖς νά εἰσέλθης στήν Βασιλεία τῶν Οὐρα­νῶν, ἀλλά χωρίς ἐλεημοσύνη ποτέ! Εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατο νά φθάσης, ἔστω καί στήν πόρτα τοῦ οὐρανοῦ, χωρίς τήν ἐλεημοσύνη.

Χωρίς ἐλεημοσύνη, ἡ ἴδια ἡ προσευχή εἶναι χωρίς καρπό. Μέ τί ἐλπίδα θά προσευχηθῆς στόν Θεό, ὅταν σύ ὁ ἴδιος δέν ἀκούεις τίς προσευχές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅμοιοι μέ σένα; Πῶς θά ζητήσης μαζί μέ τούς ἄλλους χριστιανούς τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν Χριστό λέγοντας: «Δός μου, Κύριε…», ὅταν ἐσύ ὁ ἴδιος δέν βοηθεῖς τούς πτωχούς, ἐνῶ μπορεῖς νά τούς δώσης; Μέ τί στόμα θά εἰπῆς: «εἰσάκουσόν μου, Κύριε»!, ὅταν ἐσύ δέν ἀκούεις τόν πτωχό, ἤ πιό σωστά νά εἴπω τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος κράζει πρός ἐσένα διά τοῦ πτωχοῦ;

Ἔτσι ὅπως συμπεριφερόμεθα ἐμεῖς πρός τόν πλησίον μας, ἔτσι ἀκριβῶς συμπεριφέρεται καί ὁ Θεός πρός ἐμᾶς. Περιφρόνησες τόν πτωχό καί τόν περιέπαιξες, χωρίς νά τόν προστατεύσης; Καί ὁ Θεός θά περιφρονήση καί σένα. Δέν ἄνοιξες σ᾿ αὐτόν ποῦ σοῦ κτυπᾶ τήν πόρτα; Δέν θά ἀνοιχθοῦν οὔτε καί σέ σένα οἱ πόρτες τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Δέν ἄκουσες τόν στεναγμό αὐτοῦ πού ὑποφέρει; Οὔτε ὁ Θεός θ᾿ ἀκούση τόν στεναγμό σου στήν ὥρα τῆς προσευχῆς σου.

Τά δάκρυα εὐγνωμοσύνης τῶν πτωχῶν πού ἔχυσαν γιά τίς βοή­θειές σου σ᾿ αὐτούς θά εἶναι γιά σένα ἀστραφτερά μαργαριτάρια στήν πέραν τοῦ τάφου ζωή σου.

Ὅσα δάκρυα θά χύση ὁ πτωχός ἐξ αἰτίας τῆς ψυχρότητος καί ἀδιαφορίας σου, θά πέσουν στήν ψυχή σου σάν μία φλόγα φωτιᾶς μπροστά στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Ζήτησε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ διά τῆς ἐλεημοσύνης πρός τούς πτωχούς!

Θά σοῦ δώση ὁ Θεός! Λέγουν μερικοί στόν πτωχό καί δέν θέλουν οὔτε νά τόν κυττάξουν.

Ἀλλά πῶς ἐσύ συμπεριφέρεσαι ἔτσι στόν ἀδελφό σου, ἐνῶ αὐτός εἶναι στήν δυστυχία του; Ὁ Θεός στέλλει τόν Θεό σέ σένα καί σύ τόν στέλλεις πάλι στόν Θεό;

Ὁ Θεός θά τοῦ δώση ὁπωσδήποτε, μέσῳ ἄλλου ἀνθρώπου, ἀλλά τόν στέλλει σέ σένα νά τοῦ δώσης ἐσύ. Αὐτός θά δώση στούς πτωχούς γιά νά δώση καί σέ σένα τό ἔλεός Του, διότι ἐσύ ἔχεις ἀπείρως μεγαλύτερη ἀνάγκη ἀπό τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, παρά ὁ πτωχός ἀπό τήν ἐλεημοσύνη σου.

Ὁ Θεός δέν ἐγκαταλείπει κανέναν, ἀλλά ἐσύ, στέλλοντας ὁ Θεός τόν πτωχό σέ σένα, ἀπογοητεύθηκες γιά τήν τιμή πού σοῦ ἔκανε ὁ Θεός καί ἀπεμάκρυνες τό δῶρο Του πού ἦλθε νά σοῦ δώση μέσῳ τοῦ πτωχοῦ.

Ἀγάπα τούς πτωχούς, διότι δι᾿ αὐτῶν καί ἐσύ θά εὕρης τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία σου. Πρόσφερε μέ ἁπλωχεριά στούς πτωχούς καί αὐτοί θά κάνουν τόν Θεό ἐλεήμονα γιά σένα στήν Δικαία Κρίσι Του.

από το βιβλίο: «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ» – ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ

ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Μήν εἴσαστε ἐκδικητικοί

Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό. Είναι αρκετό το κακό από τον πλησίον σας! Αν του το ανταποδώσετε, χωρίς αμφι­βολία θα διπλασιάσετε το κακό στον κόσμο. Αν δεν του το ανταποδώσετε, τότε έχει περιθώριο να κατακάψει την πονη­ριά του με τη μετάνοια. Με την υπομονή και τη συγχώρεση, θα μειώσετε το κακό στον κόσμο.

Μην είσαστε εκδικητικοί· μην ανταποδίδετε το κακό με άλλο κακό, αλλά να υπομένετε τον Κύριο. Εκείνος βλέπει και θυμάται και εν καιρώ, τόσο εσείς όσο κι αυτός που σας κάνει κακό, θα γνωρίσετε ότι ο Θεός βλέπει και θυμάται.

Εσείς αναρωτιέστε: τί κατάφερα που δεν ανταπέδωσα το κακό;

Κάνατε, στη δεδομένη κατάσταση, την πιο σοφή πράξη στον κόσμο: αναθέσατε τη μάχη σας στον Έναν, τον Ισχυρό­τερο από εσάς και ο Ένας αυτός ισχυρότερος θα πολεμήσει νικηφόρα για εσάς. Αν εσείς μόνοι σας μπείτε σε διαμάχη μ’ εκείνον που σας έκανε το κακό, μπορεί να ηττηθείτε. Αλλά ο Θεός δεν μπορεί να ηττηθεί. Συνεπώς παραδώστε τον έλεγχο της μάχης σας στον νικηφόρο και ακαταγώνιστο Έναν Θεό και, εγκαρτερήσατε με υπομονή. 

Διδαχθείτε από το μικρό παιδί. Αν κάποιος επιτεθεί σ’ ένα παιδί, όταν οι γονείς του είναι παρόντες, το παιδί δεν ανταποδίδει την επίθεση με αντεπίθεση, αλλά μάλλον προ­σβλέπει στους γονείς του κλαίγοντας. Το παιδί γνωρίζει πως οι γονείς του θα το προστατεύσουν. Πώς είναι δυνατόν να μην γνωρίζετε αυτό που γνωρίζει ένα μικρό παιδί; Ο ουράνιος Γονέας είναι πάντα δίπλα σας. 

Έτσι λοιπόν μην είσαστε εκδικητικοί και μην επιστρέφετε το κακό· μάλλον να προσβλέπετε στον Γονέα σας με δάκρυα. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα κατοχυρώσετε τη νίκη με το μέρος σας στη μάχη σας με κακούς ανθρώπους.

Κύριε Παντοκράτωρ, Συ που είπες «εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω» (Ρωμ. 12, 19 και Εβρ. 10,30), προστάτευσέ μας από τους άδικους με τον κραταιό βραχίονά Σου και απότρεψέ μας από την εκδίκηση. Νουθέτησέ μας με το Άγιο Πνεύμα Σου, για να κατανοήσουμε ότι μεγαλύτερη ανδρεία είναι να υπομένεις παρά να εκδικείσαι.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος, εκδ. Άθως, σ. 189-190)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Άρωμα σε όλους μας ας είναι η ευωδία της προσευχής, οι καλές πράξεις και ο αγιασμός των σωμάτων μας

«Ας τρέξουμε όλοι το δρόμο της αγνότητας με τη χάρη του Θεού, νέοι και νέες, ηλικιωμένοι μαζί με τους νεώτερους (Ψαλμ. 148, 12), χωρίς να συμμετέχουμε σε ακολασίες, αλλά υμνώντας το όνομα του Χριστού.

Ας μην αγνοήσουμε τη δόξα της αγνότητας, γιατί το έπαθλό της είναι αγγελικό και το κατόρθωμα υπεράνθρωπο.

Ας ενδιαφερθούμε για τα σώματά μας τα οποία πρόκειται να λάμψουν σαν τον ήλιο.

Ας μην μολύνουμε για μικρή ηδονή το σώμα που έχει τέτοια και τόσο μεγάλη αξία. 

Γιατί η αμαρτία είναι προσωρινή, ενώ η ντροπή είναι πολύχρονη και αιώνια. Αυτοί που διατηρούν την αγνότητά τους είναι άγγελοι που περπατούν πάνω στη γη. 

Οι παρθένες θα βρίσκονται κοντά στην Παρθένο Μαρία.

Ας απορρίψουμε τον καλλωπισμό και κάθε ολέθριο βλέμμα, καθώς και κάθε περίπατο που μας διασύρει και κάθε προκλητικό ντύσιμο και άρωμα.

Άρωμα σε όλους μας ας είναι η ευωδία της προσευχής, οι καλές πράξεις και ο αγιασμός των σωμάτων μας, ώστε ο Κύριος που γεννήθηκε απ’ την Παρθένο να πει και για μας, τους άντρες που ακολουθούμε το δρόμο της αγνότητας και τις γυναίκες που επιβραβεύονται γι’ αυτήν: «Θα κατοικήσω και θα περπατήσω μέσα τους και θα είμαι ο Θεός τους και αυτοί θα είναι ο λαός μου» (Β΄ Κορ. 6, 16. Λευϊτ. 26, 12).

Σε αυτόν ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν».

Αγίου Κυρίλλου Πατριάρχη Ιεροσολύμων 

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Η ΜΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΣΤΙΝΟ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΤΟΥ ΜΟΥΚΑΤΣΕΒΟ ΣΤΗΝ ΠΟΝΤΟΚΑΡΠΑΘΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Αυτή δε η άρνησή μου δεν είναι αποτέλεσμα στιγμιαίας διαθέσεως, αλλά καρπός μακροχρόνιων σκέψεων, και έχει μέσα μου πολύ μεγάλη σπουδαιότητα, αφού είναι γέννημα της αταλάντευτης και αμετάβλητης αίσθησής μου ότι δεν είμαι κατάλληλος για επίσκοπος…

Για το αποστολικό και με εθελοθυσία έργο του πατρός Ιουστίνου στην Τσεχία και ιδίως στην Ποντοκαρπαθία της Ρωσίας, ο Μητροπολίτης Ιωσήφ πρότεινε στην Αγία Αρχιερατική Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας να τον εκλέξουν Επίσκοπο για την νέα και ανακαινισμένη στην Ορθοδοξία Επαρχία του Μουκάτσεβο στην Ποντοκαρπαθία της Ρωσίας [όπου τα τελευταία χρόνια πριν το 1930 (οπότε απεστάλησαν από την Αγία Αρχιερατική Σύνοδο της Σερβικής Εκκλησίας ο Μητροπολίτης Ιωσήφ και ο πατέρας Ιουστίνος) οι χριστιανοί εκεί άρχισαν να επιστρέφουν στην Ορθοδοξία μετά από την βίαιη και πιεστική είσοδο σε αυτούς, κατά τους προγενέστερους χρόνους, της Ουνίας από τη Ρώμη]. 

Αναφορικά δε με θέμα αυτό, μεταξύ του πατρός Ιουστίνου και του Μητροπολίτη Ιωσήφ ανταλλάχθηκαν πολλές επιστολές και υποσχέσεις, αλλά στο τέλος ο πατήρ Ιουστίνος ΔΕΝ συναίνεσε να αποδεχθεί το επισκοπικό αξίωμα και την θέση αυτή.

Γι’ αυτό υπάρχει και ένα διατηρημένο γράμμα του προς τον Μητροπολίτη Ιωσήφ [αντίγραφο του οποίου έστειλε και στον Σέρβο Πατριάρχη Βαρνάβα και στον Επίσκοπο Νικόλαο (Βελιμίροβιτς)], με το οποίο ο πατήρ Ιουστίνος επεξηγεί την άρνησή του με τα παρακάτω λόγια:

«Παρακαλώ να με συγχωρήσετε, να δεχθείτε τη συγνώμη μου, επειδή ενεργώ έτσι. 

Κατέληξα σε αυτά που γράφω μετά από ακατανίκητη παρότρυνση της συνειδήσεώς μου. Μέσα μου αναρωτιέμαι για το άξιον του δρόμου στον οποίο οδηγώ την ψυχή μου στο μέσο αυτού του κόσμου, προς εκείνον τον επουράνιο κόσμο… 

Η δική σας σεβασμιότητα γνωστοποίησε σε εμένα με πάμπολλες ενέργειες και κατ’ εξοχήν αυτές τις ημέρες πριν την αναχώρησή σας για την Αγία Αρχιερατική Σύνοδο πως πρέπει να επιμείνω στο θέμα της εκλογής μου ως Επισκόπου στην Ποντοκαρπαθία της Ρωσίας. 

Εγώ ο ίδιος αυτό εξ αρχής το απέρριψα, όπως και τώρα το απαρνιέμαι. 

Αυτή δε η άρνησή μου δεν είναι αποτέλεσμα στιγμιαίας διαθέσεως, αλλά καρπός μακροχρόνιων σκέψεων, και έχει μέσα μου πολύ μεγάλη σπουδαιότητα, αφού είναι γέννημα της αταλάντευτης και αμετάβλητης αίσθησής μου ότι δεν είμαι κατάλληλος για επίσκοπος… 

Διέκρινα και παρατηρούσα για πολύ χρόνο και με κάθε ειλικρίνεια τον εαυτό μου με το Ευαγγέλιο και κατέληξα στο εξής οριστικό συμπέρασμα και αδίστακτη απόφαση. 

Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ ούτε αποτολμώ να λάβω το επισκοπικό αξίωμα, διότι δεν έχω ούτε και τις στοιχειώδεις ευαγγελικές προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. 

Εάν αποδεχόμουν τον βαθμό αυτόν της ιερωσύνης, ενσυνείδητα – και εξαιτίας αυτού και ασυγχώρητα – θα επέφερα στον εαυτό μου την καταδίκη, από τον λόγο του Σωτήρα για τον άνθρωπο που ασυλλόγιστα άρχισε να οικοδομεί πύργο αλλά δεν μπορούσε να τον τελειώσει, γιατί δεν σκέφθηκε πριν ούτε υπολόγισε με τί θα τον στερεώσει και αν έχει δυνάμεις και μέσα για να υλοποιήσει κάτι τέτοιο (βλ. Λουκ. ιδ΄28-30). Γνωρίζω άριστα τον εαυτό μου, γι’ αυτό και μου είναι πολύ δύσκολο να κρατήσω την ψυχή μου στα όρια της αγαθότητας του Χριστού. 

Εξ αυτού γεννιέται μέσα μου το ερώτημα με ποιόν τρόπο θα στηρίξω επιπροσθέτως άλλες εκατό χιλιάδες ξένες ψυχές δίνοντας παράλληλα γι’ αυτές λόγο στον Κύριο. 

Αναμετρώντας τον εαυτό μου με τις ευαγγελικές αρετές, δικάζοντάς τον με την φρικτή δίκη του Ευαγγελίου, ανακαλύπτω παντού μέσα μου οφθαλμοφανείς ανεπάρκειες και καταστρεπτικά ελαττώματα. 

Γι’ αυτό, με όλη μου την καρδιά, όλη μου την ψυχή και όλη μου την ύπαρξη, κατέληξα στην αμετάκλητη απόφαση να μην αποδεχθώ υπό καμία έννοια το επισκοπικό αξίωμα. 

Εκτός αυτού η Επαρχία Μουκάτσεβο είναι τέτοια, ώστε σε αυτήν την σκληρή και πολυβασανισμένη περιοχή πρέπει να τοποθετηθεί πρόσωπο τεράστιας και εγνωσμένης επισκοπικής εμπειρίας και σοφίας. 

Είναι λοιπόν απορίας άξιον πώς θα ανταποκριθώ εγώ ως άπειρος, ως αναρμόδιος και ως αθέλητα τοποθετημένος σε αυτήν τη θέση. 

Εκεί (στο Μουκάτσεβο) όλα βρίσκονται σε χαοτική αναστάτωση. 

Μέχρι τώρα τίποτε από εκεί δεν έχει μεταβληθεί στην παραδεδομένη κανονική του μορφή, ούτε στη συνήθη λειτουργικο-εκκλησιαστική πρακτική. 

Γι’ αυτό είναι απαραίτητος παλιός έμπειρος Επίσκοπος, που να διαθέτει μεγάλη χαριτόβρυτη εμπειρία, συγκερασμένη με εργασιακή επιτηδειότητα. 

Χωρίς αυτό όλα εδώ μπορεί να καταρρεύσουν». 

Ωστόσο με κάθε τρόπο ο Μητροπολίτης Ιωσήφ υποσχόταν και παρότρυνε τον πατέρα Ιουστίνο να αποδεχθεί το επισκοπικό αξίωμα («Μην παραλείπετε από την σκέψη σας ούτε και αυτό», του έγραφε, «ότι το λυχνάρι δεν τοποθετείται υπό τον μόδιον (παραβάλετε Ματθ. ε΄, 15). 

Γι’ αυτό συμφιλιωθείτε με αυτό που έρχεται»). Όμως ο ταπεινός αββάς Ιουστίνος ήταν αμετακίνητος στην απόφασή του. Σε όλες τις μητροπολιτικές προτροπές απαντούσε με χωρία από την Αγία Γραφή. Αστειευόμενος, αλλά και με θυμό, ο Μητροπολίτης Ιωσήφ – ο οποίος κατά τα άλλα τον αγαπούσε – του είπε: «Υπάρχει καταφανής ατυχία σε αυτό, στο ότι δηλαδή εσύ γνωρίζεις τόσο άριστα την Αγία Γραφή».

απο την Θεογνωσια του καθηγητου Κυριακου Κυριαζοπουλου

http://agonasax.blogspot.gr

Συνελληνες και Φιλελληνες, ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΣΤΑ ΟΠΛΑ, ΣΤΑ ΟΠΛΑ

Είναι μία έκφραση που εκστόμισε ο μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνος Καντιώτης πριν λίγα χρόνια, όταν είδε να απειλούνται τα ΄Οσια και Ιερά της Πίστεώς μας, η Φιλτάτη Πατρίδα μας, η Ιστορία, η Παράδοση και Ζωή μας.

ΣΤΑ ΟΠΛΑ πρώτα τα πνευματικά, ορθώνουμε τείχη νοερά για να μην διαπεράσουν μέσα στο νου της νεολαίας μας οι αρρωστημένες προπαγανδιστικές τάσεις της νεοταξικής εοσφορικής ελίτ, που αποσκοπούν στην λήθη της ιστορικής μας μνήμης. Ούτε επανάσταση του 1821 δεν θα διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, ούτε το έπος του 1940, χάριν δε της ανδρεία εκείνων των γενναίων Ελλήνων είναι ζωντανοί οι σημερινοί δυνάστες μας και μας επιβάλλουν μέτρα θανάτου, ούτε Μεσολόγγι, ούτε Ζάλογγος, ούτε γενοκτονίες Πόντου και Μ. Ασίας και ίσως στα ψιλά γράμματα θα γίνεται μία μικρή αναφορά στις Θερμοπύλες, τη Σαλαμίνα και το Μαραθώνα.

Αντ΄αυτών, τη στιγμή μάλιστα που οι ελληνόφωνοι του Υπουργείου Παιδείας πρωτοστατούντος του κ. Παναγιώτη Λιάκου σκέφτονται να αντικαταστήσουν το μάθημα των Θρησκευτικών, που είναι μάθημα ομολογιακό με ένα μάθημα Θρησκειολογίας, άρχισαν ήδη να προβάλλονται στα ελληνικά σχολεία ταινίες με προπαγανδιστικό περιεχόμενο αναφορικά με τη θανάτωση των Εβραίων από τους Ναζί. Αυτό θα είχε ξεχωριστό ενδιαφέρον, αν προβάλλονταν ιστορικά γεγονότα και από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Μ. Ασίας, από τον ηρωισμό των Ελλήνων στα χρόνια της επανάστασης του 1821 και το έπος του 1940, ώστε να δίνεται μία αντικειμενική διάσταση στη γνώση και πληροφόρηση των μαθητών.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

Είπεν ο Κύριος... "καὶ ἔσονται... σεισμοὶ κατὰ τόπους"

Βίντεο Ορθοδοξίας

Κι όμως "άχρι καιρού" ανέχονται τους παράνομους εραστές!

Αναμονή ως ευλογία και αναμονή ως γελοιότητα

Διακοπή μνημοσύνου - μνημόνευση. Αποτείχιση - εντός των τειχών. Ενίοτε και επί τα αυτά. Έγκυρα Μυστήρια - άκυρα Μυστήρια. Συνένωση με τον επίσκοπο - ένωση με τον Χριστό. Παλαιό ημερολόγιο - Νέο ημερολόγιο. Σωτηρία εν τη πίστη - σωτηρία εν αγάπη. Παλαιά Ρώμη - Νέα Ρώμη. Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία – Ρωμαιοκαθολική Παπική - «Εκκλησία». Ανατολή - Δύση. Αιρετικοί – ετερόδοξοι. Εκκλησίες - αιρέσεις.

Χριστιανικές ομολογίες - αντίχριστες δοξασίες. Βάπτισμα παντού - βάπτισμα ένα. Δύο πνεύμονες - μία ανάσα. Ευλογημένη υπακοή – υπερευλογημένη ανυπακοή. Προσευχή άχρι καιρού – κομποσκοίνι εντός ιερού. Διαμαρτυρία – επανάσταση. Ζηλωτές – μετριοπαθείς. Μαχητές – χλιαροί. Γνήσιοι – μολυσμένοι. «Σύνοδος» ληστρική – Σύνοδος Αγία. Μάρτυρες - προσκυνημένοι. Θαρραλέοι – φοβισμένοι. Αναμονή – Πράξη. Λογική – αλογία. Αγαπητός εν Χριστώ αδελφός Πάπας – Καταραμένος διά Διαβόλου λύκος φοβερός. Κόκκινες γραμμές – Πράσσειν άλογα. Έμφυλα στερεότυπα – άφυλα βλαστήματα. Παρελάσεις πατριωτικές – παρελάσεις υπερηφανίας. Γάμοι ορθόδοξοι – γάμοι μεικτοί. Πρόσωπο – άνθρωπος. Εκκλησία – κράτος. Χωρισμός – διακριτοί ρόλοι. Θρησκευτικά μαθήματα – συγκρητιστικά ιδεολογήματα. Νηστεία ορεκτική – νηστεία εγκρατευτική. Διαφωτισμός – Διασκοτισμός. Ευρωπαϊκός Ουμανισμός – Ρωμαίικος ανθρωπισμός. Κρίση – ευκαιρία. Οικονομία – καταστροφή. Παλαιοκομματισμός – κυβερνητικός συνασπισμός. Προοδευτισμός – οπισθοδρόμηση. Ειρήνη – πόλεμος. Προβληματισμός – εφησυχασμός. Εγρήγορση – νωθρότητα.

Τέλος δεν έχει μια αντιπαράθεση που υποβόσκει τον τελευταίο τουλάχιστον χρόνο μετά από την Κολυμβάρια σύναξη προκαθημένων, στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όσα μέλη της οποίας έχουν παραμείνει ορθόδοξα. Το ποίμνιο στην πλειοψηφία του ανενημέρωτο και ανυποψίαστο. Η ενορία ανενεργή. Αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και κάποιες ελάχιστες εκπομπές και φωνές κληρικών, μοναχών και πολλών λαϊκών και πολλά σύγχρονα συγγράμματα και βιβλία συνδεδεμένα απευθείας με την Πατερική Παράδοση, κανένας δεν θα γνώριζε το παραμικρό πλην της σιωνομασονικής σέχτας που κυβερνά τον κόσμο ή θέλει και το προσπαθεί με κάθε μέσον να κυβερνά. Αλλά και στην πολιτική ή ίδια και ανάλογη κατάσταση με άλλα μέτρα και σταθμά, στη βάση του όμως το υπόβαθρο όμοιο. Συγκοινωνούντα δοχεία μιας κρίσεως φαινομενικά οικονομικής, για όσους ερευνούν λίγο παραπέρα πνευματικής – πολιτισμικής.

Αν γίνονταν μια απλή μεταφορά δομής στο ελάχιστο κοινωνικό κύτταρο που είναι η οικογένεια, θα απλουστεύονταν πολλά και θα δίδονταν αρκετές απαντήσεις στους προβληματισμένους. Ένα αντρόγυνο με υγιή σχέση, κατά κανόνα θα δώσει και υγιείς απογόνους με πάμπολλα εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών. Και το εφόδιο στη βάση του είναι η ορθή πίστη. Όχι ότι η αγάπη έπεται. Αυτό είναι άλλο ένα ιδεολόγημα που δυστυχώς καλλιεργείται από ορθοδόξους κατ’ όνομα, πλανεμένους όμως και αντίχριστους ουσιαστικά, με την κυριολεκτική σημασία του όρου, εν τη πράξη. Διότι είναι αδύνατον να έχει κανείς με όλα τα αμαρτήματα που κουβαλά μαζί του στην αλλοτριωμένη φύση του διασώζοντας ως κόρην οφθαλμού την ανόθευτη πίστη και να μην έχει αγάπη. Το αντίθετο δεν είναι μόνο απαράδεκτο αλλά και εντελώς άτοπο. Αυτό δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό όσο απλό και ευλογημένο κι αν είναι. Έτσι, περνάμε σταδιακά σε μορφές γελοιότητας που μόνο ίσως αν καταδειχτούν με παραβολικά παραδείγματα θα γίνουν πιστευτά και κατανοητά. Διότι έχει περάσει εδώ και δύο αιώνες στο μεταπρατικό προτεκτοράτο της Γραικίας κατά Δύση αλλά και σε κάθε έναν ξεχωριστά στον κοινωνικό τομέα τόση αλλοτρίωση μέσα στο πετσί του, που πραγματικά τα αυτονόητα στο ζωντανό ρωμαϊκό παρελθόν μας, να φαντάζουν ψιλά γράμματα και γραφικές δοξασίες.

Ευτυχώς που ακόμη και μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των άφυλων αντίχριστων ζυμώσεων, σε κάθε σύγχρονη ελληνική οικογένεια, έστω μετανεωτερική, διασώζεται λίγο ή πολύ σε λανθάνουσα μορφή κάποιο ισχνό στοιχείο παράδοσης. Από την μοντέρνα γιαγιά με το κολάν της μόδας, προς τα παιδιά και τα εγγόνια, τα οποία φαινομενικά και κατά τα φαινόμενα παρουσιάζουν μια θλιβερή εξάρτηση από υποπροϊόντα εισαγόμενης δυτικής νεοκουλτούρας μέχρι τον απολίτικο τύπο με τα σκουλαρίκια. Όπου δεν έχει επέλθει πώρωση, η μαγιά αυτή μέσα σε άγνωστο χρόνο που κανένας δεν μπορεί με ακρίβεια να προβλέψει, θα ενεργήσει και θα φουσκώσει έναν θεραπευτικό κυματισμό μέσα από κοινωνικούς μετασχηματισμούς άγνωστους για την ώρα. Πολλοί το λεν ελπίδα αλλά είναι κάτι το πολύ βαθύτερο στη διαχρονικότητα του Ελληνισμού. Είναι πράξη εν τη γενέσει σε τόπο και χρόνο όπου τα πράγματα γίνονται τόσο δύσκολα ώστε να απειλείται με αφανισμό η ιστορική του ύπαρξη. Τότε αντιδρά οργανωμένα και ενωμένα μέχρι να αποκρούσει τον κίνδυνο. Ύστερα ασχολείται και πάλι με τα πάθη του, συνήθως ενάντια στου ομοφύλους του.

Από τον Όμηρο και παλαιότερα έως και σήμερα, αυτή η ελληνική πρακτική της αντιθετικής σύνθεσης δεν σταματά. Αν σταματήσει, τότε μάλλον θα πρέπει να αναφωνήσουμε “Finis Graeciae”. Άλλοι θεωρούν ότι το μοιραίο τέλος έχει ήδη συμβεί. Εμείς όχι, θεωρώντας ότι τα πολιτιστικά και πνευματικά κενά τα οποία έχουν δημιουργηθεί σήμερα στον Ελληνισμό, στην μελλοντική συμπύκνωσή τους από εξωτερικές επώδυνες πιέσεις, θα φέρουν στην επιφάνεια υγιή γεφυρώματα και επιφάνειες επάνω στα οποία θα πατήσουν οι επόμενοι για να αρχίσουν να χτίζουν ξανά σε βάσεις παρελθοντικές και ακλόνητες. Η διαδικασία όμως αυτή περνά από μύρια κύματα και η χρονική διάρκεια δεν μετράται με Μαθηματικά και νοητική επεξεργασία, υπερβαίνοντας αυτό που έχουμε μάθει να αποκαλούμε διάνοια.

Επιστρέφοντας στην παραβολική οικογενειακή παραδειγματική, αν ο ένας εκ των συζύγων διαπιστώνει πρόβλημα π.χ. απιστίας, η φυσικότερη αντίδραση είναι να ερευνήσει μέχρι να πειστεί ότι έχει συμβεί. Από κει και πέρα, το αν ανέχεται άχρι καιρού μια κατάσταση που γκρεμίζει τη σωτηριολογική υπόσταση της κοινωνίας του γάμου του ελπίζοντας ότι θα τα καταφέρει να αποτρέψει την απεχθή για τον ίδιο παράνομη ένωση, είναι κατ’ αρχάς θεμιτό και ευλογημένο. Το να ανέχεται όμως και να μένει κάτω από την ίδια στέγη, αφού έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια «άχρι καιρού» μήπως και συνετιστεί ο παράνομος που ξεδιάντροπα φέρνει το «ερωτικό προϊόν» ακόμη και μέσα στο σπίτι και συστήνοντάς το ως φιλικό «γυμνή τη κεφαλή» ενώ όλα τα μάτια βλέπουν τι γίνεται και μην ερχόμενος σε διάσταση, διακοπή δηλαδή κοινωνίας, πώς θα φαίνονταν στους απέξω αυτή η αναμονή; Η απάντηση είναι μία και είναι γελοιότητα. Και το απαράδεκτο θα συνεχίζονταν αν έλεγε ότι δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Φυσικά και έχει το δικαίωμα να παραμένει στον μοιχό γάμο υπό την ίδια στέγη άχρι καιρού, ζητώντας διαζύγιο. Όσο αυτό δεν εκδίδεται και καθυστερεί για τον οποιονδήποτε λόγο, είναι προφανές πως ό,τι πράξη νομική, διαδικαστική, εμπορική ίσως ως συνεταίρος εκτελεί ο μοιχός, είναι κατά νόμον έγκυρος και ο γάμος τυπικά υφίσταται.

Τούτο αν μεταφερθεί σε επίκαιρο εκκλησιαστικό ή και πολιτικό περιβάλλον είναι ακριβώς το ίδιο. Ουδείς σώφρον όμως δεν μπορεί να πει ποτέ ότι η ανεκτικότητα και παραμονή εις κοινωνία σε ανίερα τετελεσμένα σαν να μη συμβαίνει τίποτα κλαψουρίζοντας διαμαρτυρίες, προ οριστικής καταδίκης, είναι η φυσική κατάσταση και δεν αποτελεί γελοιότητα. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως η ελεύθερη επιλογή δεν πρέπει να επικροτείται. Όχι όμως και να προσπαθούμε βλακωδώς να παρουσιάζουμε το γελοίο ως φυσικό και ευλογημένο.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

*Ο Α. Σαραντίδης είναι δάσκαλος στην Καβάλα και πολιτικός επιστήμων

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΑNΘΡΩΠΑΚΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ! ΟΙ ΔΙΑΣΤΡΕΒΩΤΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, ΜΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!! ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ. ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ! ΣΑΝ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΣ ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ! ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ & ΑΙΡΕΣΕΩΝ

Μήνυμα Πανθρησκείας από τους θρησκευτικούς ηγέτες –

 «Κάντε φίλους από όλες τις θρησκείες»

ΟΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ

KOITAME ΣTA MATIA TON ΠATΡIAΡXH BAΡΘOΛOMAIO 

KAI TΡOMAZOYMΕ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ!

Διαστρεβλωταί τῆς ἀγάπης! Τὸ ἀγαπάτε ἀλλήλους, εἶπε ὁ Χριστὸς κ. Βαρθολομαῖε, καὶ ὄχι ἀγαπᾶτε τὶς θρησκεῖες τῶν ἄλλων!!! Μασόνους γιαχωβάδες, μουσουλμάνους, βουδιστάς, εἰδωλολάτρες, ἰνδουϊστάς, σατανιστάς, φραγκοπαπάδες, πρωτεστάντες, καὶ… ὅλα τὰ σατανικά ἐκτρώματα τῆς πανθρησκεία μιλοῦν για αγάπη, σαν αὐτὴ τῶν ὁμοφυλοφίλων, σὰν αὐτὴ τῶν οἰκουμενιστῶν!

ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΠΑΤΕΩΝΟΣ, ΠΟΥ ΣΥΜΜΑΧΗΣΑΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ ΣΤΟ ΒΙΝΤΕΟ, ΔΕΣΤΕ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΚΑΙ ΑΠΛΑΝΕΣ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ. ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ Τ’ ΑΦΕΝΤΗΚΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΙ! ΣΑΝ ΚΟΥΡΔΙΣΜΕΝΟ ΡΟΜΠΟΤ! ΕΧΕΙ ΥΦΟΣ ΣΟΥΡΩΜΕΝΟΥ ΝΑΡΚΩΜΑΝΗ!!!

ΑΝΟΗΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΝΕΣΘΕ ΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ, ΤΥΡΑΝΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!

Παρακολουθήστε τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν αἰρέσεων και θρησκειῶν καὶ ἰδιαίτερα τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, πῶς ὁμιλουν. Το πρόσωπό τους μαρτυρεῖ σὲ ποιόν θεό πιστεύουν.

Το μήνυμα της ἀγάπης που στέλνουν είναι ύπουλο. Δεν ζητούν ν΄ αγαπήσουμε τοὺς ἀνθρώπους ὅλου τοῦ κόσμου, αλλα τους ανθρώπους όλων των θρησκειών! Μετατωπιζουν την αγαπη στις θρησκείες.

Στόχος τους οι Ορθόδοξοι χριστιανοι, γι» αυτό προβάλουν τον προδότη πατριάχη Βαρθολομαίο πρώτο.

Ενα ποιματάκι για την αληθινη, χριστιανικη αγάπη, που μαθαίναμε στο κατώτερο κατηχητικό:

Ἀνθρωπάκια ὅλου τοῦ κόσμου

μαῦρα κίτρινα λευκὰ

νιώθω νὰ φουντώνη ἐντός μου

τῆς ἀγάπης ἡ φωτιά

Η αγάπη των οικουμενιστών είναι άλλου είδους! Είναι ἔκτρωμα! είναι ἀπάτη ολκῆς! ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗ!!! Δούλοι της παγκοσμιοποίησις προσπαθούν νὰ εξαπατήσουν τους ορθοδόξους και να τους ὀδηγήσετε στὸ σκοτεινο μαντρί τῆς πανθρησκείας τους. Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr