.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Γίνε αστροναύτης του Θεού..!



Ο π. Παΐσιος είχε γεμίσει τη γη με αγγέλους, είχε γεμίσει τη γη με τη χάρη του Θεού.
Άναβε τενεκεδάκια και έβαζε μέσα κεράκια, ακόμα και την ώρα που κοιμότανε και άφηνε το κεράκι να καίγεται και έλεγε: "Κύριε, αυτό είναι υπέρ των ασθενών, υπέρ των ναρκομανών, αυτό είναι υπέρ υγείας των τάδε" και προσευχόταν για όλους.
Και έκανε επισκέψεις απ'το Άγιον όρος. Είχε ταξιδέψει με την προσευχή όλη τη γη. 
Είχε γίνει, λέει, αστροναύτης τ' ουρανού! Αγκάλιαζε όλη τη γη με την προσευχή του.
Κάν'το και συ αυτό, γίνε αστροναύτης του Θεού. Βγες από την έλξη της γης, τη βαρυτική αυτή δύναμη και μπες στην αγάπη του Θεού. Και αγκάλιασε, προσευχήσου για όλους, και μετά βγες…

"Αυτό που θεωρούν “εκκλησία” είναι το θρησκευτικό κατεστημένο κι όχι το Σώμα του Χριστού"!

Ο πόλεμος με την οδοντογλυφίδα

Το σχέδιο των εχθρών του Χριστού για την άμβλυνση του ορθόδοξου φρονήματος, εφαρμόστηκε πιστά κατά γράμμα. Η (τεχνητή) κρίση, σαν το κερασάκι στην τούρτα, εξουδετέρωσε πλήρως τις άμυνες ενός, αποκομμένου απ την πίστη, λαού. 
Η δογματική κατάρτισή μας, μηδενική. Το ενδιαφέρον να μάθουμε, επίσης μηδενικό. Βολεμένοι στην καθημερινότητά μας, με ήσυχη συνείδηση νομίζοντας ότι κάνουμε τον πνευματικό μας αγώνα στεκόμαστε αδιάφοροι απέναντι σε όλα όσα εξελίσσονται μπροστά στα μάτια μας.
Συνεχίζουμε να εκκλησιαζόμαστε στους ναούς την στιγμή που οι λειτουργούντες σ' αυτούς είναι συμμέτοχοι της αίρεσης του οικουμενισμού. 
Συνεχίζουμε τις προσκυνηματικές μας εκδρομές, παίρνοντας ευλογία από “φωτισμένους” γέροντες ή γερόντισσες, οι οποίοι θέλουν να μας μάθουν πως ν' αγαπήσουμε τον Χριστό την ώρα που οι ίδιοι Τον προδίδουν.
Συνεχίζουμε τα έργα αγάπης, εθελοντικές συμμετοχές σε συσσίτια ώστε να νιώθουμε πως κάνουμε το χρέος μας προς τον συνάνθρωπο, όσο φυσικά δεν θίγεται το προσωπικό μας συμφέρον.
Έγινε η σύνοδος στην Κρήτη.
Οι ετερόδοξοι ονομάστηκαν εκκλησίες... Καμμία αντίδραση.
Άρχισαν οι διωγμοί στο Άγιο Όρος. Μοναχοί εκδιώχθηκαν για την Πίστη τους… 
Καμμία αντίδραση.
Απαγορεύεται να λειτουργούν ιερείς που διακόπτουν την μνημόνευση του “επισκόπου”, μη θέλοντας να είναι κοινωνοί στην πίστη τους...Καμμία αντίδραση.
Αυτήν την εβδομάδα, “παύθηκαν” ηγούμενος και ιερομόναχος σε ιερά μονή της Μακεδονίας... Αντίδραση; καμμία! 
Ο κόσμος δεν γνωρίζει. Όσοι γνωρίζουν περιμένουν καθοδήγηση από τον κλήρο και τους μοναχούς. Αυτοί σιωπούν ενόχως είτε επειδή ασπάζονται τον οικουμενισμό είτε επειδή περιμένουν την μαζική διαμαρτυρία, διότι μη έχοντας εμπειρική σχέση με τον Θεό δεν ξέρουν που να βασιστούν.
Έτσι, νομίζουν πως πολεμούν την αίρεση “μέσα απ' την εκκλησία” με κάποιους λόγους που εκφωνούν ζητώντας απ' το ποίμνιο ομολογία πίστεως. Δεν γνωρίζουν πως αυτό που θεωρούν “εκκλησία” είναι το θρησκευτικό κατεστημένο κι όχι το Σώμα του Χριστού, διότι ο Χριστός δεν μπορεί να είναι εκεί όπου δεν υπάρχει καθαρότης αλλά αντιθέτως συμβιβασμός με τους απίστους.
Νομίζουν πως πολεμούν με τα λόγια και δεν ξέρουν ότι ο αγώνας γίνεται με έργα.
Πιστεύουν πως ο πιστός θ' ακολουθήσει τα λόγια τους παρόλο που οι πράξεις τους δεν συνάδουν με αυτά. Με τα λόγια θέλουν να γίνουν πρότυπο για αγώνα. Ζητούν ομολογία, χωρίς αυτοί να ομολογούν. O Θεός ζήτησε να Τον ομολογήσουμε έμπροσθεν των ανθρώπων και να Τον ακολουθήσουμε σηκώνοντας τον σταυρό μας. Ο σταυρός, σε καιρό αιρέσεως είναι η ομολογία-μαρτυρία της πίστεώς. Η ομολογία είναι πόλεμος εναντίον των Οικουμενιστών, πόλεμος για τον Θεό. Είναι ξεκάθαρη τοποθέτηση απέναντι στην αίρεση. Είναι υπακοή στον Τριαδικό Θεό.
Ξεκάθαρη τοποθέτηση δεν έχουν ούτε οι κληρικοί που διέκοψαν την μνημόνευση του επισκόπου χωρίς όμως να σταματήσουν και κάθε εκκλησιαστική κοινωνία. Αυτοί φάσκουν και αντιφάσκουν: διακόπτουν μνημόνευση ώστε να μην γίνουν κοινωνοί της πίστης του επισκόπου ενώ συνεχίζουν εκκλησιαστική κοινωνία γινόμενοι κοινωνοί της πίστης την λοιπών κληρικών που δεν καταδικάζουν τον οικουμενισμό, άρα τον αποδέχονται. 
Το τραγικό σ'αυτήν την περίπτωση είναι πως αυτοί καθοδηγούν πιστούς που δεν γνωρίζουν τους Ιερούς Κανόνες και έχοντας εμπιστοσύνη στους ποιμένες ακολουθούν τα όσα αυτοί εφαρμόζουν. Αυτοί προκαλούν μεγαλύτερη βλάβη από την ζημιά που κάνουν οι οικουμενιστές διότι αποπροσανατολίζουν και συγχέουν τους προβληματισμένους και ορθώς φρονούντας πιστούς.
Οι κληρικοί που αναγνωρίζουν την αίρεση, μιλούν εναντίον της χωρίς όμως να προβαίνουν σε πλήρη και άμεση διακοπή κάθε εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους κακοδόξους, ας μην ξεγελούν πλέον τον εαυτό τους και ας μην αναπαύουν την συνείδησή τους.
Είναι προδότες της πίστεως.
Κρατούν το ποίμνιο σε κατάσταση νάρκη. Δεν είναι οι καλοί ποιμένες που θ' αγωνισθούν για το ποίμνιο. Δεν είναι μαθητές του Κυρίου. Όταν ο Κύριος λέει “πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις” δεν υπακούν και δεν αφήνουν και τους πιστούς να υπακούσουν.
Πού είναι η ανδρεία της ψυχής; Πού είναι η μνήμη θανάτου; Tί ψυχή θα παραδώσουν; Μέχρι πότε θα σιωπούν; Νομίζουν πως πολεμούν, αλλά αυτός δεν είναι πόλεμος. 
Τα λόγια τους δεν είναι σπαθί, αλλά οδοντογλυφίδα. Μ' αυτήν χτυπούν γύρω τους νομίζοντας πως πολεμούν την αίρεση. Δεν γινόμαστε με την οδοντογλυφίδα στρατιώτες του Θεού. “Ενδύσασθε την πανοπλία του Θεού” συμβουλεύει ο Απόστολος Παύλος “ίνα δυνηθήτε αντιστήναι”. Ολόκληρο τον οπλισμό, ζητά.
Ο καιρός έφτασε. Πρέπει να υπερασπιστούμε την πίστη μας.

Ζητούμε την ξεκάθαρη τοποθέτηση των κληρικών-λειτουργών του Θεού κι όχι των δημοσίων υπαλλήλων.

ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΣΑΙ. 

Ορθοδοξία

Που είναι η πνευματική ηγεσία; «Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἐπροδόθη καὶ προδίδει» «Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει στὸν Οἰκουμενισμό»!



Φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε;


Δυὸ μικρὰ ἀποσπάσματα ὁμιλιῶν
π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου
(Ἐκφωνήθηκαν τὸ 1994) (*)
«Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι,
μή ποτε παραρρυῶμεν... πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα
τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας;» (Ἑβρ. 2, 3).

«Σᾶς λέω τώρα τί συντελεῖ, στὸ νὰ ἀκολουθεῖ ὁ πολὺς ὁ κόσμος τὴν πλατεῖαν ὁδόν, τὴν ἐξομαλισμένη, ποὺ δὲν ὑπάρχουν πέτρες τάχα, ὅλα εἶναι ὁμαλά, ὡραῖα...

Σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν κατάσταση (ἐδῶ εἶναι τώρα) δὲν ὑπάρχουν πνευματικά ἀντισταθμίσματα. Πόσες φορὲς λέμε: ποῦ εἶναι ἡ πνευματικὴ ἡγεσία; Ποῦ εἶναι! Ποῦ εἶναι! Ποιά πνευματικὴ ἡγεσία; Ὅλοι εἶναι προδομένοι κι ὅλοι ἔχουν γίνει τὸ ἴδιο. 
Δὲν ὑπάρχουν πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα. Μὴ μοῦ πεῖτε, ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ προκαλέσει αὐτὰ τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. 
Ναί, (θὰ μποροῦσε), ἀλλὰ φρόντισαν οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀνθρωπότητος, αὐτὲς οἱ ἀντίθεες δυνάμεις, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις, νὰ ἐγκλωβίσουν κάθε προσπάθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκριβῶς γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τοῦ σκοποῦ των· νὰ καταστρέψουν τὴν ἀνθρωπότητα.

Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας. Χμ! Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Ναί. Ἐπροδόθη καὶ προδίδει. Βλέπει κανεὶς μία κατάσταση ποὺ λυπᾶται κατάβαθα. Ἐκεῖνοι ποὺ θὰ ἦσαν φύσει-θέσει οἱ ἁρμόδιοι νὰ βοηθήσουν τὸν σύγχρονον κόσμο καὶ τὴ νέα γενεά, δὲν κάνουν τίποτα, ἔξω ἀπὸ κάποιες, ἴσως, ἐξαιρέσεις. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ἐπὶ παραδείγματι τὸ τάδε στέλεχος τῆς Ἐκκλησίας..., ὅτι εἶναι μασῶνος, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος τῆς «ντόλτσε βίτα», τῆς γλυκειᾶς ζωῆς… 
Τέτοιοι ἄνθρωποι πῶς θὰ ποδηγετήσουν τὴν ἀνθρωπότητα; Ναί, κατ’ ὄνομα εἶναι ὀρθόδοξοι, χριστιανοί, ἐπίσκοποι, εἶναι Ἐκκλησία. Ἀλλὰ ἔχουν ἐγκλωβιστεῖ. Ἔχουν δεθεῖ. 
Ἔχουν ἀπομονωθεῖ. Φρόντισαν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις νὰ τοὺς βάλουν ν’ ἀγαπᾶνε αὐτὰ τὰ πράγματα, νὰ ἐπιθυμοῦν αὐτὰ τὰ πράγματα ἤ, ἄν θέλετε καλύτερα, νὰ ἀναδεικνύουν μὲς στὴν Ἐκκλησία ἀνθρώπους ποὺ ἁλώνονται ἀπὸ τὶς ἡδονὲς καὶ τὸ χρῆμα. Αὐτοὺς προβάλλουν. 
Καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχουν τὰ πνευματικὰ ἀντισταθμίσματα...».

«Πρέπει νὰ παίρνουμε «πολλὲς στροφές», γιὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὴν Εὐαγγελικὴ ἀλήθεια, γιὰ νὰ ὀσφραινόμεθα τὴν πλάνη, τὴν αἵρεση, τὴν κακία καὶ τὸν δόλον... «Ἀδελφοί, μὴ παιδία γίνεσθε ταῖς φρεσίν· ἀλλὰ τῇ κακίᾳ νηπιάζετε, ταῖς δὲ φρεσὶ τέλειοι γίνεσθε» 
(1Κορ. 14, 20)… 
Ἀγαπητοί, λέμε ὅτι πρέπει νὰ εἴμεθα ἔξυπνοι· ἔξυπνος θὰ πεῖ ξύπνιος, δὲν κοιμᾶται κανείς· θυμηθεῖτε πόσες φορὲς ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ ρῆμα «γρηγορεῖτε». Ἔτσι, ἀγαπητοί, εἶναι γραμμένο, ὅταν θὰ ‘ρθεῖ ὁ Ἀντίχριστος, πάρα πολλοὶ χριστιανοί μας –τώρα δὲν μιλᾶμε μὲ ποσοστά, ἂς ποῦμε τὸ 95%, τὸ 97% τῶν χριστιανῶν (θὰ σᾶς πῶ ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζουμε)– θὰ προσκυνήσει τὸν Ἀντίχριστο. 
Καὶ κληρικοί, καὶ Πατριάρχες, καὶ Ἐπίσκοποι, καὶ λαός, καὶ ἐπιστήμονες καὶ σπουδαῖοι καὶ τρανοί. Γιατί; 
Γιατὶ δὲν θάχουν τὴν ἐν Χριστῷ ἐγρήγορση.

Ἀπὸ ποῦ τὸ βγάζω; Στὴν «Ἀποκάλυψη» εἶναι γραμμένο τὸ ἑξῆς. Λέει ὁ Ἄγγελος εἰς τὸν Ἰωάννην. Τοῦ δίνει ἕνα καλάμι καὶ τοῦ λέει, μέτρα. Μετράει τὸ Ναό, ποὺ ἦταν κάπου 30-33 μέτρα... Καὶ ἔξω ἀπὸ τὴν πόρτα τοῦ Ναοῦ, λίγα μέτρα, 5-6 μέτρα, πολύ κοντά, ἦταν τὸ μεγάλο θυσιαστήριο τῶν ὁλοκαυτωμάτων. Καὶ τοῦ λέει, μέτρα τὸ Ναό, πόσες καλαμιές εἶναι. Μέτρα καὶ τὸ θυσιαστήριο. Σταμάτα. 
Τί λέει (στὴ συνέχεια); Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα –ποιά ὑπόλοιπα; ὅ,τι ἦταν πάνω εἰς τὸν λόφον Σιών, ἦταν πολλὰ κτίσματα– καὶ ὅλη ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ, θὰ πατηθεῖ ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν τρισήμιση χρόνια.
Ὅλοι οἱ Πατέρες λέγουν ὅτι: Ἱερουσαλὴμ εἶναι εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας· πολὺ δὲ περισσότερο εἶναι ὁ λόφος Σιών· ἀκόμα δὲ περισσότερο ὁ ναὸς Σολομῶντος. Ἀλλὰ ἡ πόλις ὁλόκληρη καὶ ὅλα τὰ λοιπὰ κτίσματα τοῦ λόφου Σιὼν θὰ πατηθοῦν ὑπὸ τῶν Ἐθνῶν. Δηλαδὴ τί θὰ πεῖ αὐτό; 
Τὰ ἔθνη εἶναι οἱ μὴ χριστιανοί. Θὰ εἶναι ὁ Ἀντίχριστος ποὺ θὰ ἔχει ἐπιβάλει τὴν θέλησή του. Αὐτὸ θὰ γίνει τρισήμισυ χρόνια, ὅσο θὰ εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Συγκριτικὰ τώρα, ...τοπογραφικὰ πάρτε το, πάρτε την πόλη, πάρτε καὶ τὸ Ναό. Εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θὰ προσκυνήσουν τὸν Ἀντίχριστο. Αὐτὸ ἀντιπροσωπεύει ὅ,τι μετρήθηκε. Γιατί; Διότι ὅ,τι μετρᾶται, ἀνήκει στὴ γνώση τοῦ Θεοῦ, ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι δὲν μετρᾶται, δὲν ἀνήκει στὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. 
Εἶναι ἐκεῖνο ποὺ λέει ὁ Θεός: «Οὐ μὴ μνησθῶ»=δὲν θὰ σὲ θυμηθῶ, ...δὲν σὲ ἀναγνωρίζω. Πάρτε λοιπόν, συγκριτικά, τὸ ἕνα ποσὸν καὶ τὸ ἄλλο ποσόν. Ὁλόκληρη τὴν πόλη, μ’ ἕνα μικρὸ μέρος μόνο ἐπάνω στὸ λόφο Σιών. Γι’ αὐτὸ σᾶς εἶπα, ἀπὸ κεῖ, πάνω-κάτω, καταλαβαίνουμε ὅτι λίγοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σωθοῦν.

Μὲ τὴν καλὴ σημασία: φιλοδοξεῖτε νὰ σωθεῖτε; Ἐὰν ναί, πρέπει νάχουμε ἐγρήγορση. Καὶ τὰ λέμε αὐτά, γιατὶ δὲν ξέρουμε αὔριο τί ἔρχεται. Ὄχι ἐπὶ θύραις, ἔχει μπεῖ μέσα ὁ ἐχθρός. Δὲν λέω τὶς αἱρέσεις μόνο, δὲν λέω ...πάμπολλα. 
Ἕνα θὰ πῶ μόνο, τὸν Οἰκουμενισμό. 
Ὁ ὁποῖος Οἰκουμενισμός, φορεῖς του ἔχει αὐτὴ τὴν στιγμὴ Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὰ ἀκούσατε; 
Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει φορεῖς του: 
Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους κ.ο.κ. 
Τὸ καταλάβατε; 
Πῶς λοιπόν, θὰ παίρνει τὸ μυαλό μας στροφές, ὅταν αὔριο θὰ μᾶς ποῦν –προοδευτικὰ ἐννοεῖται, μὲ τὴ μέθοδο τοῦ σαλαμιοῦ, λίγο-λίγο– καὶ τοῦτο κι ἐκεῖνο. 
Δὲν θὰ ἀντιδράσουμε; Θὰ πιαστοῦμε στὸν ὕπνο;
Ἀλλοίμονο σὲ κεῖνον ποὺ δὲν θὰ ἀντιδράσει.

Κι ἂν εἶναι λίγοι, ἐκεῖνοι ποὺ θάχουν μείνει ὄρθιοι (δὲν ξέρω, πάντως δὲν θὰ προσκυνήσουνε, πάντως δὲν θὰ δεχθοῦν), μπορεῖ ἡ φωνή τους νὰ μὴν ἀκουστεῖ, μπορεῖ χίλια δυό, μπορεῖ νάχουμε τὸ μαρτύριο, ...ἀλλὰ δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν, δὲν θὰ ἀποδεχθοῦν. Παρακαλῶ προσέξατέ το.
Γι’ αὐτὸ λέγει ἡ Σοφία Σειράχ, «οὐαὶ τοῖς ἀπολωλεκόσι τὴν ὑπομονὴν [καρδίαν] καὶ τί ποιήσουσιν ὅταν ἐπισκέπτηται ὁ Κύριος;» (Σοφία Σειρὰχ 2, 14). Τὸ κείμενον ἔχει ὑπομονήν, ἀλλὰ οἱ Πατέρες βάζουν τὴν λέξη «καρδίαν». Ἀλλοίμονο σὲ κείνους, λέει, πούχουν χάσει τὴν καρδιά τους, τὸ νοῦ τους. 
Κι ὅταν θὰ τοὺς ἐπισκεφθεῖ ὁ Κύριος, τί θὰ κάνουν;».


Ἀπομαγνητοφώνηση:
«Φιλορθόδοξος Ένωσις "Κοσμάς Φλαμιάτος"»
(*) Ἀπὸ ὁμιλίες π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου στὴ Σοφία Σειρὰχ μὲ ἀριθ. 172 (ἀπὸ 53:00 ἑξῆς) καὶ 173 (ἀπὸ 41:00 ἑξῆς). Διεύθυνση ἱστολογίου: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=41&min=170&orderby=titleA&show=10

Απάντηση καταπέλτης του διωκόμενου ιερέα π. Φωτίου, προς τον Οικουμενιστή Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου!

Προς
Τον Μητροπολίτην Σιδηροκάστρου
κ. Μακάριον
Σταυροδρόμι: 18 /7/2017

Σεβασμιώτατε

Ἔλαβα τό ἔγγραφο τῆς Ἱ. Μητροπόλεως πού συντάξατε καί ὑπογράφετε (μέ ἀριθ. Πρωτ. 94/5-7-2017) στό ὁποῖο μοῦ ἀνακοινώνετε ὅτι ἀσκεῖτε ἐναντίον μου «Κανονικήν δίωξιν» καί«παραγγέλλετε τήν διεξαγωγήν τακτικῶν ἀνακρίσεων», μέ καλεῖτε δέ «ὅπως, ἀνυπερθέτως, ἐντός πέντε (5) ἡμερῶν ἀπό τῆς λήψεως τοῦ παρόντος ἡμετέρου ἐγγράφου νά ἀπαντήσω ἐγγράφως ἐπί τῶν κατηγοριῶν οἱ ὁποῖοι μοῦ ἀποδίδονται καί νά δώσω ἐξηγήσεις δι’ αὐτάς».
Οἱ κατηγορίες πού μοῦ ἀποδίδετε συνοπτικῶς εἶναι:
«α) σχίσμα
β) απείθειαν και καταφρόνησιν της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής
γ) σκανδαλισμόν των πιστών, και
δ) εξύβρισιν και συκοφαντίαν».

Θά μέ συγχωρέσετε γιατί λόγῳ τῶν γνωστῶν σ’ ἐσᾶς προβλημάτων ὑγείας, δέν μπόρεσα νά ἀπαντήσω στὸ μικρό περιθώριο τῶν πέντε ἡμερῶν πού μοῦ ὁρίσατε. Καί ἔρχομαι εὐθαρσῶς νά ἀπαντήσω.

Α) Μέ κατηγορεῖτε ὅτι κάνω σχίσμα.
Ὄντως, Σεβασμιώτατε, δέν ὑπάρχει ὁμολογουμένως χειρότερον πρᾶγμα ἀπό τό νά ἀποσχισθεῖ κάποιος ἀπό τήν Ἐκκλησία. Τό σχίσμα κατά τόν ἅγιον Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο δέν συγχωρεῖται οὔτε μέ τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου. Καί ἀσφαλῶς ἐγώ, ἕνας «ἀγράμματος» ἱερέας –ὅπως μέ ἀποκαλέσατε τηλεοπτικά– τοῦ ὁποίου «ἄλλοι γράφουν τά κείμενα» –ὅπως εἴπατε– τί σχίσμα νά κάνω; Ἡ κατηγορία αὐτή, λοιπόν, εἶναι παντελῶς ἀστήρικτη, διότι, ὅπως ὁ Μ. Βασίλειος γράφει στόν πρῶτο του Κανόνα (σύμφωνα μέ τήν ἑρμηνεία αὐτοῦ τοῦ Ἱ. Κανόνος ἀπό τόν ἅγιο Νικόδημο), «σχισματικοί ὀνομάζονται ἐκεῖνοι ὅπου διαφέρονται πρός τήν καθολικήν ἐκκλησίαν, ὄχι διά δόγματα πίστεως, ἀλλά διά κάποια ζητήματα ἐκκλησιαστικά καί εὐκολοϊάτρευτα». Σχίσμα δέ, «λέγεται ἡ ὀργανωμένη ἄρνηση ὑποταγῆς στήν κανονική τάξη καί ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας καί ὁ ἀποχωρισμός μιᾶς μερίδος ἀπό αὐτή μέ τή σύμπηξη ἰδιαίτερης θρησκευτικῆς κοινότητας… 
Ἡ σχισματική ἐκκλησιαστική κοινότητα συνήθως φθάνει καί σέ αἱρετικές δοξασίες» (Μπούμης Π., Καθηγητής Κανονικοῦ Δικαίου, «Κανονικό Δίκαιο», σελ. 244. 
Ἐπίσης, οἱ καθηγητές Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου Τρωιάνος-Πουλῆς, σελ. 587: «Στο σχίσμα εἶναι ἀναγκαία ἡ παρουσία μεταξύ τῶν δραστῶν ἑνός τουλάχιστον Ἐπισκόπου» (αὐτ. σελ. 588) Καί: «Στό σχίσμα ὑπάρχει πάντα ἀρχηγός ἐπίσκοπος» γιατί «προϋποθέτει συμπαγή, ὀργανωμένη “Ἐκκλησία”(Μαντζουνέα Εὐάγγ., Ἐκκλησιαστικόν Ποινικόν Δίκαιον, σελ. 169).
Ὅπως, ὅμως, σᾶς ἀνέφερα μὲ τήν ἐπιστολή ἀποτειχίσεώς μου, οἱ λόγοι διά τούς ὁποίους διέκοψα τήν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σας, εἶναι καθαρά λόγοι Πίστεως. Ἔγραφα: 
«1. Δέν φρονοῦμε Ἄκυρα–Ἀνυπόστατα Μυστήρια (πού τελοῦνται στήν Ἱ. Μητρόπολη).
Ἤτοι δέν πιστεύουμε ὅτι ἐξέλιπε ἡ Χάρις ἐκ τῶν Μυστηρίων ἀλλ’ ὅτι εἰς τούς ἐν γνώσει μεταλαμβάνοντας ἀποβαίνει εἰς κρίμα καί κατάκριμα (ἴδετε παράδειγμα Ἰούδα). 
2. Δέν εἰσερχόμεθα εἰς παρατάξεις Παλαιοημερολογιτῶν (Γ.Ο.Χ.) ἤ δέν δημιουργοῦμε ἄλλη νέα. Συνεπῶς δέν δημιουργοῦμε σχίσμα. 
3. Θά μνημονεύεται Πάσης Ἐπισκοπής Ὀρθόδοξου…». Καί δέν δίδαξα τούς πιστούς τίποτε ὀλιγότερο καί τίποτε περισσότερο ἀπ’ ὅ,τι μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι Πατέρες.

Εἶναι ἀνάγκη νά σημειωθεῖ ἐδῶ, ὅτι ὑπάρχει καί κάποιο ἄλλο σχίσμα, τό ὁποῖο ὑπαινίσσεται καί ὁ ΙΕ΄ Κανόνας καί τό ὁποῖο ὁ ἀείμνηστος καθηγητής καί πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Ρωμανίδης ὀνομάζει δογματικό σχίσμα, ἐπειδή ἀποτελεῖ ἀπό-σχιση καί ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά αὐτό οὔτε καθ’ ὑποψίαν περιέχεται στὸ ἔγγραφο πού μοῦ ἀποστείλατε.
Φαίνεται, λοιπόν, Σεβασμιώτατε, ὅτι ἀποφασίσατε νά μέ δικάσετε δι’ ἄλλα πράγματα ἀπό ἐκεῖνα πού εἶπα καί ἔπραξα;
Συγκεκριμένως στήν ἐπιστολή πού σᾶς ἐστάλη σημειώνεται:
«Προβαίνουμε λοιπόν, εἰς αὐτό πού ἐντέλλονται οἱ ἱεροί κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ΙΕ΄ τῆς Α–Β Συνόδου καί ὁ ΛΑ΄ Ἀποστολικός εἰς τήν διακοπήν ἁπάσης ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μεθ’ ὑμῶν καί μεθ’ ὅλων τῶν ἐχόντων κοινωνία μαζί σας… ἀποφεύγοντας οὕτω τῶν μολυσμάτων ἐκ τῆς κοινωνίας τῆς αἱρέσεως».

Ἀκολούθως ἀπαριθμοῦνται στήν ἐπιστολή πού σᾶς ἐστάλη, οἱ θεολογικοί λόγοι (λόγοι Πίστεως), οἱ ὁποῖοι κατά τους Ἁγίους Πατέρες (παλαιούς καί συγχρόνους, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς) δὲν ἐπιτρέπουν τήν κοινωνία «μεθ’ ὑμῶν»· καί οἱ Ἱεροί αὐτοί Κανόνες ἔχουν πλήρη ἰσχύ.

Μερικοί ἐξ αὐτῶν τῶν λόγων, τούς ὁποίους ἀναλυτικῶς ἀναφέρω στήν ἐπιστολή μου, εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:
1. «Συμμετοχή εἰς τό Π.Σ.Ε.» (τό ὁποῖον –κατά τόν ἅγιον Ἰουστῖνο Πόποβιτς «οὐδέν ἄλλο εἶναι εἰμή ἀναβίωσις τῆς ἀθέου ἀνθρωπολατρείας–εἰδωλολατρείας»!).
2. «Ἄρσις» τῶν ἀναθεμάτων τοῦ 1965, χωρίς νά ἀρθοῦν τά αἴτια πού προκάλεσαν τό σχίσμα (Filioque, Πρωτεῖον, Ἀλάθητον κ.ά.).
3. Σαμπεζύ τῆς Ἑλβετίας (1991) ὅπου ὁ μονοφυσιτισμός ἀναγνωρίζεται ὡς Ἐκκλησία καί τό Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας ἑνώνεται μέ τούς Μονοφυσίτας.
4. Συμφωνία τοῦ Μπαλαμάντ τοῦ Λιβάνου (1993) ὅπου ἀναγνωρίζεται ὁ Παπισμός καί ἡ Οὐνία ὡς Ἐκκλησία μέ τά αὐτά Μυστήρια, Ἱερωσύνη καί Ἀποστολική διαδοχή ὡς καί ἡ Ὀρθόδοξος.
5. Μία σειρά συμφωνιῶν Ραβέννας 2004, Porto Alegre 2006, Busan 2013, ὅπου οἱ προδοσίες εἶναι τοῦ αὐτοῦ μεγέθους, ἐάν μή καί μεγαλύτερες.
6. Συμμετοχή τῶν προκαθημένων σέ λειτουργίες ἀμφοτέρωθεν τῶν πλευρῶν καί μέ κοινό Ποτήριο (intercommunion–ὅρα Ραβέννα). Τό 2006 καί 2014 εἰς τό Φανάρι ἰδιαίτερα, ὅπου ἔχουμε ἀπαγγελία τοῦ Πάτερ ἡμῶν ὑπό τοῦ Πάπα, Λειτουργικούς ἀσπασμούς καί πάλιν ἀναγνώρισιν τοῦ Παπισμοῦ ὡς Ἐκκλησία.
7. Παραλείπονται καί κάποια ἄλλα καί ἀναφέρω τό πρόσφατον. Σᾶς ἐγράψαμε: «Ἡμεῖς ἐνταῦθα θά σταθοῦμε στήν κορύφωση τοῦ κακοῦ (κερασάκι τῆς τούρτας) τήν συνοδική πλέον ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησίες, ἔνθα καί ἐστάθη ἡ σταγών ἐκείνη ὅπου τό ποτήριον ὑπερχείλησε», ἀφοῦ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης «τυγχάνουν, πέραν κάθε ἀμφισβητήσεως, ἀντορθόδοξες», ὅπως συνάδελφοί σας Μητροπολίτες ἔγραψαν. «Θά χρησιμοποιήσουμε (ἔγραφα στὴν ἐπιστολή μου) ἀπόσπασμα αὐτολεξεί ἐκ κειμένου τοῦ Μητροπολίτου Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου):
«Ναί, στήν Κρήτη γιά πρώτη φορά οἱ διάφορες χριστιανικές Ὁμολογίες ἐνδύονται τόν μανδύα τῆς ἐκκλησιαστικότητας! Ὑπερίσχυσε δηλαδή περιληφθέν στό άρθρο 6 τοῦ κειμένου τοῦ Σαμπεζύ “Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀναγνωρίζει τήν ἱστορική ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν μή εὑρισκομένων ἐν κοινωνίᾳ μετ’ αὐτῆς”».

Λοιπόν, Σεβασμιώτατε, γιά ποιό σχίσμα μέ κατηγορεῖτε; Ὅλα τά παραπάνω, τά ὁποῖα ἐπικαλοῦμαι, ἀσφαλῶς χρήζουν ἐξετάσεως καί ἐρεύνης γιά ὅποιον τά ἀμφισβητεῖ, ἀλλά σαφῶς εἶναι θέματα Πίστεως κι ὄχι διοικητικά, ὥστε νά δικαιολογεῖται ἡ κατηγορία ἐπί σχίσματι, ὅπως ἀκριβῶς περιλαμβάνεται στό ἀποσταλέν ἔγγραφόν σας. Καί ἐφ’ ὅσον ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ ΙΕ΄ Κανόνος παρέχει τό δικαίωμα νά προχωρήσω εἰς τήν ἱεράν ἀποτείχισιν, σημειώνοντας μετ’ ἰδιαιτέρας ἐμφάσεως (ὁ ΙΕ΄ Κανών) ὅτι σχίσμα (δογματικό ἐννοεῖται) πραγματοποιοῦν ἐκεῖνοι πού παραβαίνουν τούς περί Πίστεως διατάξεις (ἀποσχιζόμενοι τῆς ἀληθείας τῆς Πίστεως) καί ὄχι ἐκεῖνοι πού ὑπερασπίζονται τήν πίστιν, πῶς στοιχειοθετεῖται ἡ κατηγορία περί σχίσματος, ὅπως τήν διατυπώνετε καί τήν ὁποία μοῦ ἀποδίδετε;
Εἶναι φανερή, Σεβασμιώτατε, ἡ πρόθεσίς μου, ΟΧΙ νά ἀποσχισθῶ ἀπό τήν Ἐκκλησίαν, ἀλλά νά παραμείνω στήν ΜΙΑ Ἐκκλησία τοῦ Κυρίου, ὅπως αὐτή μᾶς τήν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι, κι ὄχι ὅπως τήν κατήντησε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ὅσοι τόν ἀκολουθοῦν, διηρημένη καί ἰσότιμη μετά τῶν αἱρέσεων. Διότι, ναί μέν διακηρύσσει ὁ Οἰκουμενικός ὅτι «Πιστεύει εἰς Μίαν Ἐκκλησίαν», ἀλλά αὐτή ἡ δήλωσίς του καταργεῖται –καταδεικνύει μάλιστα καί δόλο– ὅταν παραλλήλως ἀποδέχεται τόν Παπισμόν ὡς Ἐκκλησίαν, ἀλλά καί τάς Προτεσταντικάς Ὁμολογίας ὡς Ἐκκλησίας μέ μυστήρια καί Ἱερωσύνη!
Μία ἀπό τίς ἐπί μέρους κατηγορίες ἐναντίον μου, ἡ ὁποία συμφώνως μέ τίς ἀπόψεις σας θεμελιώνει τήν κατηγορία τοῦ διοικητικοῦ σχίσματος καί διά τήν ὁποία πρέπει νά δώσω ἐξηγήσεις, εἶναι καί ἡ ἑξῆς:
«Προφανῶς δέν ὑπείκετε εἰς τήν κανονικήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἀντιθέτως ἡ συνεχιζομένη καί κλιμακούμενη ἄχρι τοῦδε ἐκ μέρους σας στάσις κατέχεται ὑπό ἑωσφορικοῦ ἐγωϊσμοῦ καί ἀκράτου ἡγεμονικῆς ἐπιβολῆς τῶν ἀπόψεών σας περί γνώσεως τῶν πάντων καί ἐπί παντός ἐπιστητοῦ καί θεολογικοῦ λόγου, ὡς κριτοῦ καί δικαστοῦ ὅλων τῶν κληρικῶν τῶν κατά τόπους ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν»!
Ἐδῶ, Σεβασμιώτατε, συγχέετε τήν κανονικήν τάξιν τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν στάσιν κάθε πιστοῦ, καί δή ἱερέως, εἰς τά θέματα τῆς Πίστεως! 
Οὐδόλως ἀμφισβήτησα τήν κανονικότητα τῆς θέσεως τήν ὁποίαν κατέχετε. Γι’ αὐτό μέ σεβασμό ἀναφέρθηκα σέ σᾶς, καί σᾶς ἀνήγγειλα ὅτι διακόπτω τήν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σας, σύμφωνα μέ συγκεκριμένους Ἱερούς Κανόνες, καί ὄχι τήν κανονικότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς σας. Δηλαδή, ἐφήρμοσα καί δέν κατήργησα τήν Κανονικότητα. Ταυτόχρονα ἐφήρμοσα τίς Ἐντολές τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἁγίων, τά ὁποῖα ἔχουμε Ἐντολή νά ἐφαρμόζουμε καί νά μιμούμεθα. 
Σᾶς ἐρωτῶ, Σεβασμιώτατε· δέν ἔχω ὡς ἱερέας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, βάσει τῶν Ἱ. Κανόνων, τήν ὑποχρέωση σέ ζητήματα Πίστεως νά ἀντιδρῶ σέ ὅ,τι διδάσκεται δημοσίως καί ἀντιστρατεύεται τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησία; 
Δέν εἶναι αὐτή ἡ γραμμὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων; 
Τώρα ἐσεῖς, τήν ἐφαρμογή τῶν θείων Ἐντολῶν, τήν ὀνομάζετε «ἑωσφορικό ἐγωϊσμό»; 
Θά δεχόμουν τόν χαρακτηρισμό τοῦ ἐγωϊστή, ἄν μοῦ μιλούσατε καί μοῦ ὑποδεικνύατε –ἀπό ἐνδιαφέρον πατρικό γιά μένα– συγκεκριμένες ἐγωϊστικές ἐνέργειες, μέ στόχο τήν διόρθωσή μου. Θά εἴχατε κάθε δίκιο νά μέ ἐπιτιμᾶτε, ἄν προηγουμένως μοῦ ἀποδεικνύατε προσωπικά μου λάθη πού σκανδάλισαν τό Λαό καί δέν τά διόρθωνα. 
 Ἀλλά ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως μέ συγκεκριμένα ἐπιχειρήματα, εἶναι καθῆκον, κι ὄχι ἐγωϊσμός. Ἀκόμα κι ἄν ὑποθέσουμε, ὅτι ὁ τρόπος μου δέν ἦταν ὁ πρέπων, ἔπρεπε νά μοῦ διδάξετε «τρόπους», ἀλλά νά ἐξετάσετε καί τίς ἐνστάσεις μου, ἀφοῦ μάλιστα ἐστηρίζοντο στούς Ἁγίους μας. Ἂν τίς ἐξετάζατε καί βλέπατε ὅτι αἱρετίζω, τότε νά διατάζατε ἔρευνα. Τώρα, χωρίς ἐξέταση, χωρίς τήν διατύπωση συγκεκριμένων αἰτιάσεων γιά κακοδοξίες, μέ ποιό δίκαιο (ἀνθρώπινο ἤ θεῖο) μέ στέλνετε σέ δίκη;
Ἀλλά, δυστυχῶς, αὐτό τό ἐπιχείρημα τοῦ σχίσματος ποὺ ἐχρησιμοποιήσατε, ἀλλά καί τῆς ἀπειθείας, εἶναι γνωστό στό χῶρο τῶν Ἐπισκόπων, ὅταν θέλουν νά ἐξουδετερώσουν καί νά καταδικάσουν ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος τολμᾶ νά διαχωρίσει τήν θέση του ἀπό κακόδοξες ἤ παρόνομες τοποθετήσεις. 
Ὁ ΙΕ΄ ἱερός Κανόνας, ὅμως, εἶναι σαφής: οὔτε σχίσμα, οὔτε ἀνταρσία διαπράττει ἐκεῖνος πού ἐφαρμόζει τόν Κανόνα, ἀντίθετα, μέ αὐτόν τόν τρόπο βοηθεῖ σύμφωνα μέ τίς μικρές του δυνάμεις, ὥστε νά προστατευθεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τά σχίσματα. Καί γιά τοῦτο αὐτός πρέπει (σύμφωνα μέ τόν Ἱερό κανόνα νά ἐπαινεῖται, κάτι πού δέν περιμένω, βέβαια, νά κάνετε ἐσεῖς. Οὔτε λοιπόν, δίκασα κανέναν, οὔτε τοποθετήθηκα «ἐπί παντός ἐπιστητοῦ», ἀλλά ἁπλά –στηριζόμενος στους Ἁγίους μας– διετύπωσα, ὅπως ἔχω ὑποχρέωση, ὡς ταπεινός ποιμένας τήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση καί τήν πρακτική ἀπόδειξή της. Τώρα, ἄν ἄλλοι μεγαλόσχημοι κληρικοί δέν τό κάνουν, αὐτό εἶναι δικό τους πρόβλημα.

Β) Μέ κατηγορεῖτε γιά «απείθειαν και καταφρόνησιν της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής».
Ὅπως εἴδατε (καὶ εἶδαν ὅλοι ὅσοι διάβασαν τήν ἐπιστολή μου) καμιά καταφρόνηση, καμιά ἀπείθεια, ἀλλά μέ σεβασμό ἀναφέρθηκα στό πρόσωπό σας καί πάντα στόν πληθυντικό, ἐνῶ ἐσεῖς, πρός ἕναν «ἀγράμματο» μιλᾶτε στόν ἑνικό, δέν σέβεστε οὔτε τήν ἱερωσύνη του, τοῦ προσάπτεται κατηγορίες περί ἑωσφορικοῦ ἐγωϊσμοῦ κ.λπ. (Παρεμπιπτόντως, ὅσο σᾶς μνημόνευα δέν ἤμουν «ἀγράμματος»; 
Καί, πότε ἡ Ἐκκλησία μας θεωρεῖ τούς «ἀγράμματους» ὡς δευτέρας καί τρίτης κατηγορίας πιστούς; 
Μήπως ἑκατομμύρια Ἅγιοί μας δέν ἦσαν «ἀγράμματοι» κοσμικά, ἀλλά ἐγγράμματοι εἰς θέματα Πίστεως;).
Ἐγώ, Σεβασμιώτατε, σᾶς ἐξέθεσα συγκεκριμένα θέματα τῆς Πίστεως· σᾶς παρέθεσα τά γεγονότα σύμφωνα μέ τά ὁποῖα ἡ Πίστις μας διαστρέφεται καί καταλύεται, οἱ πιστοί ἐκ τούτου σκανδαλίζονται καί χάνουν τήν πίστη τους· καί σᾶς δήλωσα ὅτι ἐφαρμόζω συγκεκριμένους ἐκκλησιαστικούς Κανόνες. Ἐσεῖς, λοιπόν, ὡς «καλός ποιμήν, τί ἔπρεπε νά κάνετε; Δέν ἔπρεπε νά ἀντικρούσετε τά ἐπιχειρήματά μου, μέ Εὐαγγελικά καί Πατερικά κείμενα καί ἔτσι νά μέ πείσετε καί μένα (πού ὡς ἄνθρωπος μπορεῖ νά κάνω λάθος), ἀλλά νά ἀναπαύσετε ταυτόχρονα καί τούς πιστούς πού ἐξ αἰτίας τῆς στάσεώς σας –στὸ θέμα κυρίως τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης– ἔχουν κατασκανδαλιστεῖ; 
 Ἀντ’ αὐτῶν, ἐσεῖς (καί ἐπειδή ἀκριβῶς τέτοια ἁγιοπατερικά κείμενα δέν ἀνακαλύψατε, γιατί δέν ὑπάρχουν), ἐφεύρατε τήν εὔκολη λύση: μέ κατηγορεῖτε γιά «απείθειαν και καταφρόνησιν της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής»!
Ὅμως, Σεβασμιώτατε, ὅσοι ἀκολουθοῦν τούς Ἁγίους Πατέρες, εἶναι κατ’ ἐξοχήν ἄνθρωποι ὑπακοῆς καί εὐπειθεῖς στούς Ἁγίους, σέβονται τὴν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας καί προτιμοῦν νά τὴν ὑπερασπίζονται (διότι τοῦτο ἀποτελεῖ ὁμολογία Πίστεως καί ἔχει σχέσιν μέ τή σωτηρία τους), ἔστω κι ἄν λυπήσουν τόν Ἐπίσκοπο πού τούς χειροτόνησε καί εἰς τόν ὁποῖο δι’ αὐτό ὀφείλουν βέβαια εὐγνωμοσύνη. Πάνω ἀπ’ ὅλα, ὅμως, Σεβασμιώτατε, εἶναι ἡ Ἀλήθεια, οἱ Ἅγιοι καί ὁ Θεός! 
Ὅσοι περιφρονοῦν τήν Ἀλήθεια καί τά Δόγματα τῆς Ἐκκλησίας (ὅπως τό Δόγμα περί «Μίας» Ἐκκλησίας), περιφρονοῦν καί τοὺς Ἁγίους Πατέρες, καί τόν Θεό καί, ἀσφαλῶς, δέν ἀκολουθοῦν τήν διδασκαλία καί τό παράδειγμά τους· δέν σέβονται, δηλαδή, τήν ἁγιότητα τῆς Ἐκκλησίας, ἐφ’ ὅσον π.χ. δέν καταδικάζουν τίς αἱρέσεις, ὅπως πάντα ἔπρατταν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Ποιόν νά ἀκούσουμε, Σεβασμιώτατε, σέ ποιόν νά κάνουμε ὑπακοή; Εἰς ὑμᾶς ἤ εἰς τούς Ἁγίους; Ἤ μήπως θά μοῦ πεῖτε τώρα ὅτι δέν πρέπει νά μιμούμεθα τούς Ἁγίους καί νά ὑπακούομε στήν διδασκαλία τους, ἀλλά ἀντίθετα νά ἀκολουθοῦμε τούς Ἐπισκόπους, κι ἄς λενε πράγματα διαφορετικά ἀπ’ ὅσα οἱ Ἅγιοι μᾶς δίδαξαν; 
Σᾶς παραθέτω τούς στίχους ἑνός Ἁγίου, τοῦ ὁσίου Μελετίου τοῦ Ὁμολογητοῦ διά τῶν ὁποίων δίδεται σαφής ἀπάντησις εἰς τό παραπάνω ἐρώτημα:
«Μή πείθεσθε μονάζουσι, μηδέ τοῖς πρεσβυτέροις, ἐφ' οἷς ἀνόμως λέγουσι, κακίστως εἰσηγοῦνται.Καί τί φημι μονάζουσι, καί τί τοῖς πρεσβυτέροις;Μήδ' ἐπισκόπους εἴκετε (ὑπακούετε) τά μή λυσιτελοῦντα πράττειν καί λέγειν· καί φρονεῖν δολίως παραινοῦσιν οἵτινες περικείμενοι μόρφωσιν εὐσεβείας πᾶσαν τήν δύναμιν αὐτῆς εἰσίν ἀπηρνημένοι…
Αἱρέσεως φανείσης εἰς τήν γῆν ἐπικροτούσης ὑπέκυψαν καί τούς λοιπούς ὠθοῦσιν ὑποκύπτειν, οἷς οὐ προσῆκον πείθεσθε, κἄν καί ποιμένες εἶεν, ἀλλ' οὐδέν ἐνδέχεται καλεῖν τούτους ποιμένας ὅλως, τούς λυμεῶνας καί φθορεῖς τῆς Χριστωνύμου ποίμνης καί μή τούς ὅρους σώζοντας τῆς ἀρχιερωσύνης».

Πῶς λοιπόν, Σεβασμιώτατε, νά ἀκούσουμε τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, κι ὅσους συμφώνησαν μαζί του στίς κακόδοξες ἀποφάσεις τῆς «Μεγάλης καί Ἁγίας Συνόδου»;
Νά σᾶς θυμίσω, ἐδῶ, καί κάτι ἄλλο, Σεβασμιώτατε. Εἶναι γνωστό ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ζήτησε τήν τιμωρία δύο Μητροπολιτῶν καί δύο πρωτοπρεσβυτέρων καί τῶν σύν αὐτοῖς. 
Τί ἔκανε ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Τούς τιμώρησε; Γνωρίζετε πώς ὄχι. Ἄρα, ἡ σκληρή, σκληρότατατη κριτική πού ἐξησκήθη ἀπό καθηγητές Πανεπιστημίου καί Ἐπισκόπους δέν θεωρήθηκε ὡς «απείθεια καί καταφρόνησις της προϊσταμένης εκκλησιαστικής αρχής», παρ’ ὅτι τοῦτο τό ζήτησε ὁ Οἰκουμενικός, ἐνῶ ἡ χαμηλῶν τόνων κριτική ἑνός «ἀγράμματου» παπά, καί ἄρα ἀκίνδυνη, πού εἶπε τά ἴδια πράγματα μέ ἄλλα λόγια, τιμωρεῖται;

Γ) Με κατηγορεῖτε για σκανδαλισμόν των πιστών
Τήν κατηγορία γιά σκανδαλισμό τῶν πιστῶν, ὅπως φαίνεται Σεβασμιώτατε, τόν στηρίζετε «στήν ἐκφωνηθεῖσα ὁμιλία» μέ τήν ὁποία ἀνακοίνωσα ὅτι «διακόπτω τήν μνημόνευσιν τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου»· στό γεγονός τῶν «πολλῶν διαδικτυακῶν ἀναρτήσεων εἰς τους ἱστοτόπους paterikiparadosi, opaidagogos, katanixis»· καί εἰς τό γεγονός «τῶν προκληθέντων ἀσεβῶν, βλάσφημων καί ὑβριστικῶν σχολίων ἀνώνυμων καί ἐπώνυμων σχολιαστῶν ἕνεκεν καί κάτωθεν τῶν ὡς ἄνω ἀναρτήσεων»!
Ἄν, Σεβασμιώτατε, εἶχαν τήν ἴδια μέ σᾶς γνώμη οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, δέν θά ἔλεγαν τίποτε κατά τῶν ἀσεβῶν, τῶν αἱρετικῶν κ.λπ. γιά νά μήν σκανδαλίσουν τάχα τούς πιστούς! 
Θά μποροῦσα νά ἀναφέρω μερικές δεκάδες αὐστηρές ἐκφράσεις (πού σήμερα θά τίς χαρακτήριζαν κάποιοι φοβερές ὕβρεις, ἀπ’ αὐτές πού ὑπάρχουν στήν Π. καί Κ. Διαθήκη ἀλλά καί στά κείμενα τῶν Ἁγίων κατά τῶν ἀσεβῶν. Ἐξέφρασα ἐγώ κάποια τέτοια σκανδαλίζουσα ἔκφραση; Ἀσφαλῶς ὄχι. Ὑποστήριξα τήν Πίστη πού κακῶς διασύρεται ἀπό τόν Πατριάρχη καί τούς ὁμοϊδεάτες του. 
Μέ καλεῖτε, λοιπόν, νά μέ δικάσετε γιατί πραγματοποίησα αὐτό, πού εἶναι τό καθῆκον κάθε πιστοῦ καί κυρίως ἱερωμένου καί Ἐπισκόπου: ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως! Ἀλλά γιά τόν Πατριάρχη (πού ἔχει καταργήσει ἐμπράκτως περίπου 200 Κανόνες), τόν Μεσσηνίας, τόν Δημητριάδος πού συμπροσεύχονται μέ αἱρετικούς παρά τούς Ἱ. Κανόνες, ὁμιλοῦν κακοδόξως περί διηρημένης Ἐκκλησίας καί μεταπατερικῆς θεολογίας, περί πολλῶν Ἐκκλησιῶν, πού ὑπέγραψαν αὐτά στό Πόρτο Ἀλέγκρε, καί ἐφαρμόζουν τόν Οἰκουμενισμό διά τῆς Συνόδου τῆς Κρήτης, πού μέ ὅλα αὐτά κατασκανδαλίζουν τό λαό, δέν εἴπατε τίποτα· αὐτά δέν σᾶς ἐνοχλοῦν! Γι’ αὐτούς δέν ἰσχύουν, Σεβασμιώτατε, οἱ Ἱ. Κανόνες, οἱ ὁποῖοι καταδικάζουν τέτοιες κακόδοξες διδασκαλίες; Γιά μένα ὅμως, «ἀνακαλύφθηκαν» Ἱ. Κανόνες, πού παρότι δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τίς πράξεις μου, θά τούς χρησιμοποιήσετε γιά νά μέ τιμωρήσετε! 
Ἐπειδή ἐφάρμοσα τήν διαχρονική ἐκκλησιαστική Παράδοση, πού μάλιστα μνημονεύεται καί στόν ΙΕ΄ Κανόνα τῆς Ἐκκλησίας!!! Ὡραία δικαιοσύνη! Ὅσοι καταλύουν τούς Κανόνες, εἶναι ἀρεστοί σέ σᾶς, δέν σκανδαλίζουν τούς πιστούς, καί τούς κάνετε ὑπακοή. 
Ὅσοι ὑπερασπίζονται τούς Ἱ. Κανόνες, σκανδαλίζουν καί…τιμωροῦνται!
Καί γιά νά μήν νομίσετε ὅτι εἶναι δικές μου οἱ διαπιστώσεις αὐτές γιά τούς παραπάνω Ἐπισκόπους, σᾶς ὑπενθυμίζω ὅτι τά ἔχουν πεῖ καθηγητές Δογματικῆς, συνεπίσκοποί σας (ὅπως ὁ Γόρτυνος, Ναυπάκτου, Καλαβρύτων κ.ἄ., ἀλλά καί ὁλόκληρες Σύνοδοι Ἐκκλησιῶν, ὅπως αὐτή τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας. 
Καί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι βέβαια, νά ὁμιλοῦμε γιά τήν ἀκεραιότητα τῆς Πίστεως, ὄχι μόνο στό ποίμνιό μας, ἀλλά παντοῦ, ὅταν προσβάλλεται ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας. 
Μέσα στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, Σεβασμιώτατε, ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως ἀποτελεῖ καθῆκον καί ἔννομο δικαίωμα καί τοῦ τελευταίου χριστιανοῦ. Πόσο μᾶλλον τοῦ κληρικοῦ. Τοῦτο μᾶς τό διδάσκουν οἱ Ἀπόστολοι οἱ Ἅγιοι, ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ὁ Μ. Βασίλειος, ὁ ἅγιος Μάξιμος, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης καί τόσοι ἄλλοι καί, προπάντων ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, στόν Ὁποῖον καί ἐσεῖς καί ἐγώ θά δώσουμε λόγο γιά κάθε χαμένη ψυχή.
Ἄν λοιπόν ἐνδιαφέρεσθε, Σεβασμιώτατε, γιά τόν σκανδαλισμό τῶν πιστῶν, ἔπρεπε (ἄν ὄχι καί δημοσίως) τουλάχιστον ἰδιωτικῶς, νά εἴχατε στείλει δεκάδες ἐπιστολές σέ συνεπισκόπους σας, πού σκανδαλίζουν τό ποίμνιο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, καθόσον μάλιστα, ἐάν κάτι τέτοιο ἔκαμνα ἐγώ, θά μέ καλούσατε εἰς ἀπολογίαν γιά ἔλεγχο ἀνωτέρων μου. 
Ἔχετε νά μᾶς δείξετε τέτοιες ἐπιστολές σας;
Ἔπειτα, Σεβασμιώτατε, μέ κατηγορεῖτε γιά τήν δημοσίευση σχολίων, πού ἔχουν γράψει ἄλλοι σέ διάφορες ἱστοσελίδες, καί σ’ αὐτές, στίς ὁποῖες δέν ἀπέστειλα ἐγώ τό κείμενο ἀποτειχίσεως καί βέβαια, δέν τούς παρότρυνα νά γράψουν ἐναντίον σας. Ξέρω, θά πεῖτε, ἔγραψαν ἐπειδή ἐσύ ἔδωσες τήν ἀφορμή! Ἄρα νά μή μιλᾶμε, νά μήν ἐκφράζουμε τίς ἀπόψεις μας, νά μήν ὑπερασπίζουμε τήν πίστη μας, ἐπειδή κάποιοι εἶναι δυνατόν νά σχολιάσουν; Πάντως γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, ὅτι οὔτε ἠθικά, οὔτε νομικά φέρω εὐθύνη, ἄν κάποιοι σχολιάζουν κείμενά μου. Μέ τήν ἴδια λογική κι ἐσεῖς δέν ἔπρεπε νά δώσετε τήν συνέντευξη ἐναντίον μου, γιατί κάποιοι σκανδαλίστηκαν, πιθανόν νά ἔγραψαν καί κάποια σχόλια ἐναντίον μου, διασύροντας τό ὄνομά μου!

Δ) Με κατηγορεῖτε για εξύβρισιν και συκοφαντίαν
Μιλᾶτε γιά ἐξύβριση καί συκοφαντία, ἀλλά δέν γράφετε ποιές συκοφαντίες εἶπα, οὔτε ποιές ὕβρεις γιά τό πρόσωπό σας. Ἐκτός ἄν ὡς ὕβρεις θεωρεῖτε τό δικαίωμά μου νά διακόψω τήν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός σας. Αὐτό, ὅμως, εἶναι κανονικό δικαίωμα πού μοῦ τό δίνει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς ἔσχατο μέσο ἀντιμετωπίσεως πραγμάτων πού ἔχουν σχέση μέ τά τῆς Πίστεως.
Ἄν κάποιος θά εἶχε παράπονο ὅτι ἐξυβρίζεται καί συκοφαντεῖται, εἶμαι ἐγώ, Σεβασμιώτατε, γιατί μιλήσατε μέ ἄκρως ὑποτιμητικό τρόπο γιά μένα, μιλήσατε γιά «φανατισμούς», ἐννοώντας τήν ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως· μέ εἴπατε «ἀγράμματο» καί στήν προσπάθεια νά μέ ὑποτιμήσετε γράψατε ὅτι ἄλλοι μοῦ ἔγραψαν ὅσα εἶπα! Ἀλλά εἶναι αὐτό κακό; 
Δέν γνωρίζετε ὅτι τούς λόγους μορφωμένων καί ἐπιφανῶν, ὅπως Οἰκουμενικοί Πατριάρχες μέ πολλά πτυχία καί διδακτορικούς τίτλους, τούς γράφουν –γιά κάποιο λόγο– ἄλλοι, ὅπως ἀποκάλυψε ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, σίγουρα μή ἀγράμματος, καί κανείς δέν τόν διέψευσε! Δέν ἀκούσατε σάν Ἐπίσκοπος, ὅτι ὁ Χριστός ψαράδες διάλεξε καί ὄχι καθηγητές πανεπιστημίων, καί ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος «τά μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ, καί τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνῃ τά ἰσχυρά, καί τά ἀγενῆ τοῦ κόσμου καί τά ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καί τά μή ὄντα, ἵνα τά ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μή καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ»; (Α΄ Κορ. 1, 27-29). Εἶστε ἐσεῖς πιό σοφός ἀπό τόν Παῦλο; 
Ἤ θά καταδικάσετε μαζί μου καί τόν Παῦλο καί ὅλους τούς «ἀγράμματους» τῆς Ἐκκλησίας;
Μέ παρουσιάσατε πλούσιο, ἐν σχέσει με τούς ἐνορίτες μου, χωρίς νά σκεφθεῖτε ἄν αὐτό διαβάλλει κοινωνικά ἕναν οἰκογενειάρχη μέ παιδιά. Τότε τί νά πεῖ κανείς γιά ἕναν ἄγαμο Ἐπίσκοπο χωρίς παιδιά, μέ πληρωμένο σπίτι καί αὐτοκίνητο καί τόσες ἄλλες διευκολύνσεις λόγῳ τῆς ὑπεροχικῆς του θέσεως; 
Ἄν εἶμαι πλούσιος, ὅπως λέτε, δεῖξτε μου παρακαλῶ τά πλούτη μου ἤ ρωτεῖστε τούς ἐνορίτες μου, γιατί ὑπερασπίζονται ἕναν ἱερέα πού «πλούτισε εἰς βάρος τους»!
Ἔπειτα, ἐμπλέξατε προσωπικά καί οἰκογενειακά μου δεδομένα ἄσχετα μέ τό θέμα τῆς Πίστεως πού μᾶς ἀπασχολεῖ γιά νά μέ κάμψετε· μέ παρουσιάσετε ὡς ἄστοργο καί ἀδιάφορο πατέρα, πού μέ τήν ἐνέργεια τῆς Διακοπῆς μνημοσύνου βλάπτει τά παιδιά του, προσβάλοντας ἔτσι καί πληγώνοντας δημοσίως τά παιδιά μου, χρησιμοποιώντας τα γιά νά μοῦ κάμψετε τό φρόνημα καί νά μέ κάνετε νά ζητήσω συγγνώμη! 
Ἀμφισβητεῖτε τήν σοβαρότητα καί τήν ἁγνότητα τῆς πατρότητάς μου καί ἀντί νά ζητήσετε ἐσεῖς συγγνώμη ἀπό ἕναν δημοσίως λοιδωρούμενο πατέρα, θέλετε τό ἀντίθετο. 
Νά σᾶς θυμίσω τί μοῦ γράψατε στό μέ ἀριθ. Πρωτ. 90 ἔγγραφο πού μοῦ ἀποστείλατε:
«Θά ἤθελα νά προστατεύσω τά τέκνα σου πάσῃ θυσίᾳ ἀρκεῖ νά ἐνεργήσεις πρός τοῦτο καί σύ. Παῦσε λοιπόν κατ’ ἐξακολούθησιν νά τά πληγώνεις»!
Δηλώνετε, λοιπόν, δημοσίως –μέ ποιό ἀντικειμενικό-μετρήσιμο κριτήριο; μέ ποιά αὐτογνωσία;– ὅτι ἀγαπᾶτε ἐσεῖς πιό πολύ τά παιδιά μου ἀπό ἐμένα; Ποιός νόμος, κοσμικός ἢ μή, σᾶς ἐπιτρέπει μία τέτοια συμπεριφορά; Καί πάλι παρεπιμπτόντως σᾶς ἐρωτῶ: Τώρα δέν ἀνησυχεῖτε μήν πληγωθοῦν καί πεινάσουν τά παιδιά μου; Τί εἴδους δικαιοσύνη καί τί «πατρικό» ἐνδιαφέρον εἶναι αὐτό;
Ἔπειτα μοῦ ἐπιβάλατε παρανόμως τήν ποινή τῆς ἀργίας καί μέ ἀπειλήσατε γιά διακοπή μισθοδοσίας, χωρίς νά ὑπάρχει Νόμος τῆς Πολιτείας ἤ τῆς Ἐκλησίας πού νά προβλέπει κάτι τέτοιο, πέρα ἀπό τό ΙΕ΄ Κανόνα, πού δίνει αὐτό τό δικαίωμα. 
Ἄρα: α) ἐξασκήσατε ψυχική βία γιά νά μέ ἀποτρέψετε ἀπό τήν ἐφαρμογή ἑνός ἐκκλησιαστικοῦ Κανόνος καί 
β) ἄν ἐπιμείνετε στήν ἀπόφασή σας, θά ἀποδείξετε ὅτι ταυτίζεσθε μέ τούς ψευδεπισκόπους γιά τούς ὁποίους ὁμιλεῖ ὁ Κανόνας! 
Καί, βέβαια, ὅλα αὐτά πρίν –ἔστω– κάποιο ὄργανο ἀποφανθεῖ ὅτι παρανόμησα καί δέν ἐφήρμοσα ὀρθῶς τόν ΙΕ΄ Κανόνα! 
Ὡς ἐκ τούτου ἐγώ θά ἔπρεπε νά προσφύγω στά ἐκκλησιαστικά καί ποινικά δικαστήρια κι ὄχι ἐσεῖς!

Αὐτά, Σεβασμιώτατε, μέ σεβασμό καί παρρησία εἶχα νά σᾶς ἀπαντήσω. Παρά τά ὅποια λάθη μου καί παραλείψεις μου, ἐμμένω στήν ἀπόφασή μου, καθόσον μάλιστα οὐδέν ἐπιχείρημα, οὐδέν Πατερικό, Ἁγιογραφικό λόγο μοῦ παρουσιάσατε καί οὐδεμία Πατρική ἀγάπη μοῦ ἐπιδείξατε, ἀντίθετα μιά δεσποτική «ἀγάπη» πού τρομάζει καί πληγώνει! 
Ὅλα αὐτά μέ κάνουν νά αἰσθάνομαι ὅτι βαδίζω τόν ἀληθινό δρόμο τῆς Πίστεως.
Περιμένω, τελειώνοντας, πρίν καταφύγετε σέ ἀνακρίσεις καί τιμωρίες, νά ἀναπτύξετε, ὡς ἐγγράμματος καί κάτοχος Πανεπιστημιακῶν Πτυχίων καί ἐξαίρετων μεταπτυχιακῶν σπουδῶν, τά θεολογικά σας ἐπιχειρήματα, ὥστε νά μέ πείσετε, ἄν μπορέσετε, μέ δημόσιο λόγο ἐλεγχόμενο ὑπό πάντων, ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, ἀποδέχεται ὅλες αὐτές τίς κακόδοξες ἐνέργειες τῶν Οἰκουμενιστῶν, εἴτε αὐτές πού ἐκφράζουν προσωπικά, εἴτε αὐτές πού διατύπωσαν ἐν Συνόδῳ στήν Κρήτη. Οἱ διοικητικές τιμωρητικές ἁρμοδιότητες στά στενάχωρα ἐπισκοπικά γραφεῖα, μέ ἀνακριτές πιστούς σας ἱερεῖς, ὅπου ἡ ἀδιαφάνεια δέν ἐπιτρέπει τόν ἐκκλησιαστικό ἔλεγχο, δέν συνάδουν μέ τό διακονικό λειτούργημα τοῦ Ἐπισκόπου, οὔτε μέ τήν ἐλευθερία «ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε»!

Μέ σεβασμό στό νόμιμο ἐπισκοπικό σας ἀξίωμα
(Ἱερέας Φώτιος Τζούρας)

Η αφιλάνθρωπη και αθεολόγητη Επιστολή του Φλωρίνης και η λιτή, αγιοπατερική απάντηση του αγωνιστή Ηγουμένου Μαξίμου

Επειδή δεν δύναμαι να προβλέψω διαμαρτυρίας τίνος του λαού, δια την άδικον απόφασίν σας θεωρώ λογικόν, να αναβάλλετε την επίσκεψίν σας εις την Μονήν, κατά τον Εσπερινόν της εορτής της Αγίας Παρασκευής.

agonasax.blogspot.gr:



Η στρατευομένη Εκκλησία σαλπίζει εγερτήριο σάλπισμα για μάχη. Ω! Θεηγόροι οπλίται παρατάξεως Κυρίου μη δειλιάστε! Βγείτε στην μάχη!

Απάντηση του Αρχιμ. Μάξιμου Καραβά ΠΡΟΣ Μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Θεόκλητο



ΠΡΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟ

Σεβασμιώτατε, την ευχή σας.
Έλαβα δια χειρός του Πρωτοσυγκέλλου σας, αρχιμ. Νικηφόρου Μανάδη το υπ’ αριθμ. 866/14-07-2017 έγγραφο σας δια του οποίου με απαλλάσσετε από ηγούμενον της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου, την οποία επί 44 έτη ανακαίνισα εκ θεμελίων, και που εις αυτήν έχω καταβάλει 44 ετών μισθούς, επειδή προσπαθώ δια του τρόπου τούτου να σταματήσετε να αμαρτάνετε ενώπιον του ιερού θυσιαστηρίου μνημονεύοντας τον μεγαλύτερο αιρεσιάρχην, τον Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίο κατά την ώραν της Θείας Λειτουργίας ως ορθοτομούντα τον λόγον την Θείας Αληθείας.
Γράφετε επίσης ότι αποτειχιστήκαμε της επισήμου Εκκλησίας.
Σας απαντώ με τις αποκρίσεις του Αγίου Μαξίμου του ομολογητού προς τον αιρετικό Πατριάρχη όταν ο Κων/πολεως τον εκάλεσε να επανέλθη εις την εκκλησίας, αυτός του απεκρίθη:
Αγ. Μάξιμος: Εγώ είμαι εντός της Εκκλησίας.
Πατριάρχης: Πώς είσαι εντός της Εκκλησίας αφού δεν είσαι μαζί μας;
Αγ. Μάξιμος: Εγώ είμαι εντός της Εκκλησίας διότι έχω την Αλήθεια, εσείς είστε εκτός, διότι έχετε το ψεύδος.
Ποιος είναι λοιπόν εκτός της Εκκλησίας ο έχων την Αλήθειαν ή ο έχων το ψεύδος;
Εύχομαι από καρδιάς να σας συγχωρήση ο Θεός, και την ενώπιον αυτού αμαρτίαν της ομολογίας του αιρετικού ως "ορθοτομούντος" την αληθείαν, και την προς εμέ αδικία σας.

Υ.Γ. Επειδή δεν δύναμαι να προβλέψω διαμαρτυρίας τινός του λαού, δια την άδικον απόφασίν σας θεωρώ λογικόν, να αναβάλλετε την επίσκεψίν σας εις την Μονήν, κατά τον Εσπερινόν της εορτής της Αγίας Παρασκευής.
Με την εν Χριστώ Αγάπη και τον προσήκοντα σεβασμό προς το αξίωμα σας, και το πρόσωπό σας.

Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς


Ι. Μ. Φλωρίνης Προς τον Πανοσ. Αρχιμανδρίτην Μάξιμον Καραβάν



ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ Προς Τον Πάνοσ. Αρχιμαδρίτην Μάξιμον Καραβάν Ηγούμενον Ιεράς Μονής Αγ. Παρασκευής

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ Προς Τον Πάνοσ. Αρχιμαδρίτην Μάξιμον Καραβάν Ηγούμενον Ιεράς Μονής Αγ. Παρασκευής
Εις ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΝ

Δια του παρόντος Αρχιερατικού ημών Γράμματος, μετά λύπης πολλής σας απαλλάσσομεν εκ των καθηκόντων του Ηγουμένου και του άχρι τούδε περί υμάς Ηγουμενοσυμβουλίου αποτελούμενον εκ των: α) αρχιμ. Ιγνατίου Καλαϊτζοπούλου και β) μοναχού Ευδοκίμου Χούντρη, ως διορισθέντες υφ’ ημών, καθότι άπαντες, παρά τας προηγηθείσας πατρικάς ημών επιστολάς, αντιδεοντεολογικώς πλέον δεν συνεργάζεσθε μετά της προϊσταμένης αρχής σας, την Ιεράν Μητρόπολιν, και εδηλώσατε επισήμως ότι αποτειχίζεσθε από την επίσημον Εκκλησίαν και την Ιεράν Μητρόπολιν εις ην ανήκετε πνευματικώς και διοικητικώς, ως και το Νομικόν Πρόσωπον του Μοναστηρίου υμών.
Όθεν παρακαλούμεν, όπως προβήτε εις την παράδοσιν της τε κινητής και ακινήτου περιουσίας της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου εις την υφ’ ημών διορισθείσαν Διαχειριστικήν Επιτροπήν αποτελούμενην εκ των:
1) Αρχιμ. Νικηφόρου Μανάδη, Πρωτοσυγκέλλου, ως Προέδρου και ως μελών:
2) Αρχιμ. Προδρόμου Μωϋσίδη, εφημέριου Ι. Ν. Αγ. Παρασκευής Φούφα
3) Αρχιμ. Χαραλάμπους Ζιώγα, Εφημέριου Ι. Ν. Αγ. Δημητρίου Καρυοχωρίου
4) Αρχιμ. Τιμοθέου Τσισμαλίδη, Εφημέριου Ι. Ν. Αγ. Στεφάνου Πτολεμαΐδος
Η εν λόγω Επιτροπή θα έχη, άχρι καιρού, όλην την διοικητικήν και διαχειριστικήν ευθύνην της Ι. Μονής και αι αποφάσεις της θα εγκρίνωνται υφ’ ημών.
Τονίζεται δε ότι ουδεμίαν διοικητικήν αρμοδιότητα πλέον θα έχετε σεις και τα υπόλοιπα πρόσωπα, τα οποία είναι εγγεγραμμένα εις τον Μοναχολόγιον της Ιεράς Μονής. Επίσης δεν θα διαμένουν έτερα πρόσωπα εις την Ιεράν Μονήν ούτε και θα φιλοξενούνται πλήν υμών των τριών άχρι της εκδικάσεως της υποθέσεώς σας υπό των Συνοδικών Δικαστηρίων, επειδή είσθε επισήμως και κανονικώς εγγεγραμμένοι εις το Μοναχολόγιον. Οποιοδήποτε έτερο πρόσωπο λαϊκός, μοναχός ή κληρικός θα φιλοξενήται μόνο εάν έχη προσωπική έγκρισιν του Μητροπολίτου.
Άχρι δε καιρού εις το Καθολικόν της Μονής θα λειτουργή κατά τας Κυριακάς ο πρωτοσύγκελλος μου αρχιμ. Νικηφόρος Μαναδής, ή άλλος ιερεύς τη ημετέρα εγκρίσει.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας

Γιὰ χάρη τῆς Ἀλήθειας, ὁ ἐπίσκοπος ἵσταται ἐπὶ σκοπὸν κατὰ παντὸς ἀνεξαιρέτως!



Εἶναι γνωστὴ καὶ πολυδιαφημισμένη ἡ εἴδηση, πὼς ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἔκανε, στὶς 30-6-2017, τὴν ἀσεβῆ καὶ ἀντιχριστῆ δήλωση, μέσω ἠλεκτρονικοῦ δικτύου, σχετικὰ μὲ τὸ θάνατο μιᾶς γυναίκας, τὴν ὁποία ἐπαίνεσε, διότι πρωτοστάτησε στὴ νομιμοποίηση τῶν ἀμβλώσεων, δηλαδὴ στὴν διὰ νόμου δολοφονία ἀπροστάτευτων πλασμάτων. 
Λίγες μέρες μετὰ ὁ ἴδιος ἐπισκέφθηκε μὲ περισσὸ θράσος καὶ πλήρη ἀφοβία - τί εἶχε νὰ φοβηθεῖ ἄλλωστε – τὸν Μητροπολίτη Σπάρτης, ὁ ὁποῖος τὸν καλοδέχτηκε, «θεωρώντας χρήσιμη τὴν ἐπίσκεψη καὶ τοῦ εὐχήθηκε δύναμη στὸ ἔργο του πρὸς ὄφελος τῆς πατρίδας». 
Ἀπὸ τὴ μιὰ σκεφτόμαστε καὶ κάνουμε καλοπροαίρετη ὑπόθεση, πώς, ἴσως ὁ Μητροπολίτης δὲν εἶχε ἐνημερωθεῖ ἀπὸ τοὺς συνεργάτες του γι` αὐτὴν τὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ καὶ ἀντιευαγγελικὴ θέση τοῦ ἐπισκέπτη του καὶ γὶ` αὐτὸ δὲν ἀναφέρθηκε καθόλου στὸ θέμα. Φαίνεται βέβαια ἀπίθανη ἡ ἐκδοχὴ αὐτή.
Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως ἀναρωτιόμαστε: Εἶναι δυνατὸν νὰ μὴν γνωρίζει ἕνας Μητροπολίτης τί λένε καὶ τί πιστεύουν οἱ πολιτικοὶ προύχοντες, ὥστε νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ καταθέσει τὴν ὁμολογία τοῦ ἀπέναντι στὴν κάθε ἐκτροπή τους καὶ νὰ ἐλέγξει τὴν....ὑποκρισία τους; Διότι ἐδῶ, ἀπὸ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀντιπολίτευσης, παίζεται τὸ παιχνίδι τῆς ἄκρας ὑποκρισίας. 

Αὐτός, ποὺ ἐπαινεῖ τὸ ἔγκλημα καὶ τὸν ἐγκληματία, μπαίνει σὲ ἱεροὺς χώρους ὡς προβατόσχημος λύκος, ἀνερυθρίαστα καὶ ζητάει νὰ «εὐλογήσουν» τὸ ἔργο του. Εἶναι δυνατὸν νὰ εὐλογηθεῖ ἡ ἀνομία καὶ ἡ συναίνεση στὸ ἔγκλημα; Διότι ὁ ἴδιος ἔχει συνταχθεῖ καὶ μὲ ἄλλα παρόμοια κινήματα σοδομικὴς καὶ παρὰ φύσιν μορφῆς.
Ἃς θυμηθοῦμε γιὰ τὴν ἀνάλογη περίπτωση ἀπὸ τὴν ἱστορία τὸν ἐπίσκοπο Μεδιολάνων (Μιλάνου) ἅγιο Ἀμβρόσιο. Ποιὰ στάση κράτησε ἀπέναντι στὸν αὐτοκράτορα, ὅταν ἐγκλημάτησε; Ὁ μεγάλος αὐτὸς μαχητὴς τῆς πίστεως ταπείνωσε μὲ τὴ σθεναρή του στάση τὸν αὐτοκράτορα Μέγα Θεοδόσιο, (346-395 μ.Χ.), μὲ διαταγὴ τοῦ ὁποίου ἔγινε μεγάλη σφαγὴ στὸν ἱππόδρομο τῆς Θεσσαλονίκης τὸ 390 μ.Χ. 

Ὁ διοικητὴς τῆς γοτθικῆς φρουρᾶς τῆς πόλεως Βοθέριχος, στὶς παραμονὲς ἀγώνων ἁρματοδρομίας, φυλάκισε ἕναν δημοφιλῆ ἡνίοχο. Ὁ λαὸς ξεσηκώθηκε καὶ στὴν ἄρνηση τοῦ διοικητῆ νὰ τὸν ἐλευθερώσει, ἐπιτέθηκε ἐναντίον τῆς φρουρᾶς μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σκοτωθοῦν ὁ Βοθέριχος καὶ πολλοὶ ἀξιωματικοὶ καὶ τὰ σώματά τους «νὰ κατασυρθοῦν εἰς τὰς ὁδούς». Ἡ γοτθικὴ φρουρὰ μὲ ἐντολὴ τοῦ Θεοδοσίου, παγίδεψε τὸ λαὸ στὸν ἱππόδρομο καὶ «ἔσφαξεν... ἐν διαστήματι τριῶν ὡρῶν, ἄνευ διακρίσεως ἀθώων καὶ ἐνόχων, πολιτῶν καὶ ξένων, κατὰ τίνας μὲν ἑπτὰ χιλιάδας, κατὰ τίνας δὲ πεντεκαίδεκα χιλιάδας ἀνθρώπων», ὅπως ἀναφέρει ὁ Κων. Παπαρρηγόπουλος στὴν «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους». 
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα, ὅταν ὁ Θεοδόσιος θέλησε νὰ εἰσέλθει στὸν καθεδρικὸ ναὸ τοῦ Μιλάνου, ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος στάθηκε στὴ θύρα καὶ ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο στὸν αὐτοκράτορα. Ὅλοι περίμεναν τὸ ξέσπασμα τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοδοσίου. Ὅμως ἐκεῖνος ὑπάκουσε ταπεινά, ζήτησε μὲ δάκρυα στὰ μάτια συγγνώμη καὶ ταπεινωμένος γύρισε στὰ ἀνάκτορα. 

Νὰ πῶς ὁ Κων. Παπαρρηγόπουλος συνοψίζει τὰ γεγονότα: «Ὁ?Θεοδόσιος ὑπήκουσεν εἰς τοὺς λόγους τούτους, ὑπέκυψεν εἰς τὸν ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀφορισμὸν καὶ ἐπανελθῶν εἰς τὰ βασίλεια καθυπέβαλεν ἐαυτὸν εἰς τὸ τῆς Ἐκκλησίας ἐπιτίμιον, ἀπὸ τοῦ ὁποίου μόλις μετὰ ὀκτὼ μήνας ἐλύθη, γενόμενος πάλι δεκτὸς εἰς τὴν τῆς Ἐκκλησίας κοινωνίαν, κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ἀφοῦ πρότερον δημοσία ἐν τῷ ἱερῶ ναῶ ὠμολόγησε τὴν ἁμαρτίαν καί, πρηνὴς κείμενος καὶ τὸ Δαυϊτικὸν ἐκφωνῶν: “Ἐκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου, ζῆσον μὲ κατὰ τὸ λόγιον σού”, παρεκάλεσεν ἴνα τύχη συγγνώμης».
Καρπὸς τῆς μετάνοιάς του, ποὺ παραδειγμάτισε τὸν λαό του, ἦταν ἕνας νόμος ποὺ ἔλεγε πὼς κανεὶς καταδικασμένος σὲ θάνατο δὲν θὰ ἐκτελεῖτο, ἂν δὲν περνοῦσαν τριάντα ἡμέρες ἀπὸ τὴν λήψη τῆς καταδικαστικῆς ἀποφάσεως. 
Τόση ἦταν ἡ μετάνοια τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου, ὥστε ὁ Ἅγιος Θεὸς εὐδόκησε νὰ τοῦ δωρίσει τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας.
Ἐσιώπησε ὁ Μητροπολίτης Σπάρτης καὶ ἀντιπαρῆλθε τὸ οὐσιῶδες μὲ ἥσυχη συνείδηση, ἐνῶ ὁ «ἄρχων» ἔκανε πραγματικὴ ἱεροσυλία. Ναὶ εἶναι ἱεροσυλία αὐτὸ ποὺ ἔγινε. Μπῆκε στὰ ἅγια ὁ ἀμετανόητος καὶ ὑποκριτὴς καὶ «ἔκλεψε τὴν καλὴ ἐντύπωση» γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου, χωρὶς ὁ Μητροπολίτης νὰ τὸν ἐλέγξει καὶ νὰ τοῦ ζητήσει νὰ βάλει μετάνοια. 
Δυστυχῶς, χρωστᾶμε πολλὴ προσευχὴ καὶ πολὺ κλάμα γιὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ!


Ἰδοὺ οἱ εἰδήσεις:
1.http://www.pronews.gr/elliniki-politiki/nd/610385_minyma-toy-kyriakoy-mitsotaki-gia-thanato-tis-simon-veil
2. http://www.romfea.gr/ieres-mitropoleis/15945-o-kuriakos-mitsotakis-ston-mitropoliti-spartis

Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 19-7-2017

Δυστυχώς οι ποιμένες εφαρμόζουν την Εντολή Βαρθολομαίου:

Μὲ τίποτα δὲν πρέπει νὰ ἐπιτρέψετε νά …
ξυπνήσει ὁ πιστὸς Λαός!!!


Οἱ Οἰκουμενιστὲς καθημερινῶς ὑλοποιοῦν τὰ σχέδιά τους, χάρη στὴν προδοτικὴ στάση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τῶν Ἐπισκόπων, τῶν Ἀδελφοτήτων καὶ τῶν Γερόντων. Πέρασαν τὰ ἀπαραιτήτως ἀναγκαῖα στὴν ληστρικὴ Σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, καταλυτικὰ ὅμως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καὶ συνεχίζουν τὴν ὑλοποίηση τῶν σχεδίων τους, ἀφοῦ ἔχουν ἀδρανοποιήσει τὸν πιστὸ Λαό, χρησιμοποιώντας ἐπί μέρουςαἱρέσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἐργαζόμενοι ἐπὶ δεκαετίες ἐπέβαλαν ὡς ὀρθόδοξη πίστη: τὸν ἐπισκοποκεντρισμὸ καὶ τὴνγεροντοκρατία! Ὁ δεξιὸς βραχίων τοῦ Βαρθολομαίου (καὶ ἀριστερὸς τοῦ Πάπα), ὁ εὐϋπόληπτος στὸ χῶρο τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τῶν Παπικῶν καὶ ἀνυπόληπτος στὸ χῶρο τῶν Ὀρθοδόξων, μεγάλος αἱρετικὸς Ἰωάννης Ζηζιούλας, θὰ γελάει κάτω ἀπὸ τὰ μουστάκια γιὰ τὴν νίκη του αὐτή.
Βέβαια, καὶ πρῶτος καὶ τελευταῖος γελάει ὁ Θεός –τὰ ἀνθρώπινα γέλια εἶναι γιὰ κλάματα– ἀφοῦ «ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καὶ ὁ Κύριος ἐκμυκτηριεῖ αὐτούς»! (Ψαλμ. 2, 4).

Πάντως τὰ τελευταῖα γεγονότα δείχνουν ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς βιάζονται νὰ πετύχουν τὸ «στοίχημα» ποὺ ἔβαλαν μὲ τὸ πνεῦμα τῆς πλάνης ποὺ τοὺς κυρίευσε. Γι’ αὐτὸ ἄφησαν τὴν τάχα ἀδιάφορη ἕως εἰρωνικὴ τακτικὴ ποὺ κρατοῦσαν καὶ ἄρχισαν νὰ σκληραίνουν τὴν στάση τους, μεταχειριζόμενοι ἐναλλάξ τὴν κολακεία καὶ τὶς ἀπειλές· κολακεύουν, ἐκφοβίζουν, διώκουν τοὺς ἀντιδρῶντες πιστούς (κληρικούς, μοναχοὺς καὶ λαϊκούς). Κι αὐτὸ γιατὶ βλέπουνὅτι ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἀντέχει ἄλλο τὴν κοροϊδία ἀπὸ τοὺς ποιμένες ποὺ συμβιβάστηκαν μὲ τὴν αἵρεση, καὶ ἀκολουθοῦν τὴν ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τῆς ἀποτειχίσεις καὶ τῆς διακοπῆς μνημοσύνουτῶν αἱρετιζόντων Οἰκουμενιστῶν, ἀλλὰ καὶ τῶν Μητροπολιτῶν ποὺ κοινωνοῦν μαζί τους.

Τὰ τελευταῖα γεγονότα ποὺ μᾶς παρακίνησαν νὰ γράψουμε τὰ παραπάνω εἰσαγωγικά, λοιπόν, δείχνουν ὅτι οἱ Οἰκουμενιστὲς ἀλλάζουν στάση ἀπέναντι στοὺς ἐναντιούμενους στὴν Παναίρεση πιστούς. Θέλουν νὰ προλάβουν, νὰ μὴ πληθύνουν, οἱ ἕως τώρα χαλαρὲς καὶ ἄτολμες ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων. Γνωρίζουν ὅτι (τουλάχιστον μέχρι σήμερα) δὲν ὑπάρχει κοινὴ γραμμὴ στοὺς ἀγωνιζομένους κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν. Εἶναι ἱκανοποιημένοι μὲ τὸν ἐναντίον τους χαρτοπόλεμο, ὁ ὁποῖος τοὺς διευκολύνει ἀφάνταστα γιὰ τὴν ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως, ἀφοῦ ἐκτονώνει τὴν ἀγανάκτηση τῶν πιστῶν κατὰ τῶν κακόδοξων ἐνεργειῶν τους καὶ ἐμποδίζει τοὺς πιστοὺς νὰ προχωρήσουν σὲ ἀποτειχίσεις, τὸ μόνομέτρο ποὺ φοβοῦνται. 
Ἀντελήφθησαν, ὅμως, ὅτι τελευταῖα, τὸ σκηνικὸ ἀλλάζει, ἀφοῦ ἔχουν γίνει κι ἔχουν ἐπίσης δρομολογηθεῖ ἀποτειχίσεις ἱερέων, ἡγουμένων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν πέφτουν στὴν παγίδα τῆς κακῆς ὑπακοῆς σὲ Ἐπισκόπους ποὺ σιγοντάρουν τὴν αἵρεση. Γι' αὐτὸ περνοῦν στὴν ἀντεπίθεση· μιὰ ἀντεπίθεση ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν γύμνια τους καὶ τὴν κακία τους. Πρὸς τοῦτο ἐπιστρατεύθηκαν Οἰκουμενιστὲς Μητροπολίτες, Ἐπίσκοποι, πρωτοπρεσβύτεροι, καθηγητὲς Πανεπιστημίων, ἀλλὰ καὶ «ἀντι-Οἰκουμενιστὲς» Μητροπολίτες καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι,
Διδάσκουν:«Ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία» [καὶ ἐννοοῦν: ὑπακοὴστὸν Οἰκουμενιστὴ ἢ σιωπῶντα Οἰκουμενιστῆ Ἐπίσκοπο καὶἀνυπακοὴστὴν Ἐκκλησία ποὺ διδάσκει ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς]. Διδάσκουν: «Ὅπου ὁ Ἐπίσκοπος ἐκεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία» [ἀλλὰ δὲν διευκρινίζουν ὅτι ὁ αἱρετικὸς Ἐπίσκοπος, μὲ τὴν αἵρεση ἢ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, λειτουργεῖ ὡς ψευδεπίσκοπος καὶ ἐπιμολύνει ὅσους κοινωνοῦν μαζί του, ἀσχέτως ἂν τὰ μυστήρια ποὺ τελεῖ –ἕως ὅτου καθαιρεθεῖ– μεταδίδουν την Χάρη σὲ ὅσους ἀγνοοῦν]
 Διδάσκουν: «Ὁ ποιμὴν εἶναι ποιμὴν καὶ τὸ πρόβατο πρόβατο» [χωρὶς νὰ μᾶς λένε ὅτι ὁ αἱρετίζων ποιμήν, δὲν εἶναι κἂν ποιμήν, ἀλλὰ ψευδεπίσκοπος καὶ μισθωτὸς ποιμήν!]. Διδάσκουν: «Οι Αρχιερείς που συμμετείχαν εις τας εργασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης» ἦταν Ὀρθόδοξοι ὁμολογητὲς καὶ ἔπραξαν ὅ,τι καὶ «οι Άγιοι Απόστολοι… και οι άγιοιΘεοφόροι 630 Πατέρες της Δ΄ ΟικουμενικήςΣυνόδου της Χαλκηδόνος»!!! (ἐδῶ). 
Διδάσκουν αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλά. Κι ὅλα αὐτὰ σὲ διάστημα μιᾶς ἑβδομάδος! Μάλιστα συνέβη καὶ τὸ ἑξῆς:
Στὴν Κόρινθο πραγματοποιήθηκε μιὰ Σύναξη σὲ σπίτι (ἐν εἴδει κατακόμβης) μὲ θέμα τὴν κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος καὶ τὴν τραγικότητα τῆς πτώσεως τῶν Ποιμένων, στὴν ὁποία παρευρεύθηκαν ἀποτειχισμένοι (ἄνδρες καὶ γυναῖκες μοναχοί, θεολόγοι καὶ θεολογοῦντες καὶ λίγοι, ἀλλὰ ζήλῳ πεπληρωμένοι λαϊκοί). Συνάχθηκαν ἐκεῖ ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Πελοποννήσου, τῆς Στερεᾶς Ἑλλάδος καὶ ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν –ὁμόδοξοι καὶ ὁμόψυχοι, πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ ὑπὸ τὸν φόβο -κάποιοι- διωγμοῦ τους ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Κορίνθου– τὴν πίστη τους. Στὴν σύναξη αὐτὴν διαβάστηκε καὶ ἡδήλωση ἀποτειχίσεως ἑνός ἀκόμη Μοναχοῦ, ὁ ὁποῖος τὴν παρέδωσε στὸν Μητροπολίτη του καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα θὰ ἀποκαλύψουμε μόλις ὁ Μητροπολίτης τοῦ ἀπαντήσει.
Τὸ ἴδιο, ὅμως, ἀπόγευμα τῆς συνάντησης αὐτῆς ὁ Δεσπότης τῆς Κορίνθου, ὁ ὁποῖος «ἔμαθε» γιὰ τὴν σύναξη αὐτὴ ἀπὸ ἕνα ἢ δύο καλοθελητὲς ποὺ τὸν πληροφόρησαν, ἐξαπέλυσε τὶς γνωστὲς κορῶνες του. Θὰ θυμᾶσθε πὼς πρὸ μηνῶν ὁ κ. Διονύσιος εἶπε πὼςδὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ἀνησυχοῦμε γιὰ κάποια Παναίρεση! Παναίρεση εἶναι (εἶπε), «νὰ ἀρνηθεῖ τὸ ποίμνιο τοὺς ποιμένες, διότι τότε, χωρὶς τοὺς ποιμένες» (δηλ. τοὺς ψευδοποιμένες) «δὲν θὰ ἔχουμε κἂν Ἐκκλησία!!!

Τώρα, συνέχισε στὸ ἴδιο πνεῦμα (ὁ κ. Διονύσιος) καὶ «μίλησε για σχισματικές κινήσεις στὸ χώρο της Εκκλησίας και επανέλαβε πὼς“ο ποιμήν είναι ποιμήν και το πρόβατο πρόβατο”… Τόνισε δέ: “να έχετε εμπιστοσύνη στους ποιμένες σας, στους Πατέρες σας”»! (ἀσχέτως ἂν αὐτοὶ ἀποδέχτηκαν ΣΥΝΟΔΙΚΑ στὴν Κρήτη κακοδοξίες!!!).

Η Κλίμακα των Αρετών



Η ελάττωσις του κακού γεννά την αποχή από το κακό.

Η αποχή από το κακό είναι η αρχή της μετανοίας.

Η αρχή της μετανοίας είναι η αρχή της σωτηρίας.

Η αρχή της σωτηρίας είναι η καλή πρόθεσις.

Η καλή πρόθεσις γεννά τους κόπους.

Αρχή των κόπων είναι οι αρετές.

Η αρχή των αρετών είναι το άνθος της πνευματικής ζωής.

Το άνθος της αρετής είναι η αρχή της πνευματικής εργασίας.

Η πνευματική εργασία είναι τέκνο της αρετής και αυτής τέκνο η συνέχισις και συχνότης της εργασίας.

Καρπός και τέκνο της συνεχούς και επιμελούς εργασίας είναι η έξις: (η μόνιμη δηλαδή συνήθεια).

Τέκνο της έξεως είναι η ποίωσις (να γίνει δηλαδή η αρετή ένα με την ψυχή. Φυσική κατάστασίς της).

Η ποίωσις στο καλό γεννά το φόβο του Θεού.

Ο φόβος γεννά την τήρηση των εντολών - είτε των επουρανίων είτε των επιγείων.

Η τήρησις των εντολών είναι απόδειξις της αγάπης προς τον Θεόν.

Αρχή της αγάπης είναι το πλήθος της ταπεινώσεως.

Το πλήθος δε της ταπεινώσεως είναι θυγατέρα της απαθείας.

Η απόκτησις της απαθείας είναι η πληρότης της αγάπης, δηλαδή η πλήρης κατοίκησις του Θεού σε όσους έγιναν με την απάθεια «καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεό όψονται».

Η ιστορία είναι μια μακρόχρονη προεργασία τοκετού: εδώ κάτω υφαίνεται αργά το πνευματικό σώμα μας, όπως το φυσικό σώμα μέσα στον κόλπο της μητέρας.

Αντίθετα όμως απ' ο,τι το παιδί μέσα στο μητρικό κόλπο, ο άνθρωπος στην πορεία του για τον εξαγνισμό, δέχεται πολλές αποκαλύψεις, για τη ζωή στην οποία πρόκειται να γεννηθεί.

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας

ΠΕΡΙ ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ




Αγνωμοσύνη είναι η λησμοσύνη τής ευεργεσίας που έγινε και η έλλειψη κάθε φιλικού αισθήματος προς τον ευεργέτη. 

Αχαριστία είναι η απροθυμία να ανταποδώσει κανείς τη χάρη που έλαβε.

Ο αγνώμων έχει αναίσθητη ψυχή, γιατί είναι αναίσθητος στην ευεργεσία που δέχτηκε. 

Ο αγνώμων έχει ασυμπαθή καρδιά, γιατί καμιά συμπάθεια δεν γεννιέται για τον ευεργέτη, ούτε αναπτύσσεται κανένα συναίσθημα αγάπης προς αυτόν. 
Η καρδιά του είναι άδεια από αγάπη.

Ο αγνώμων δεν αγαπάει ούτε τον Θεό που τον γέμισε με αγαθά ικανοποιώντας τις επιθυμίες του. Γιατί αφού τον ευεργέτη του που βλέπει δεν αγαπάει, πώς θα μπορούσε να αγαπάει τον Θεό που δεν βλέπει;

Ο αγνώμων έχει διεστραμμένο μυαλό, γιατί πείθει τον εαυτό του με παραλογισμούς, ότι δεν οφείλει καμιά χάρη στον ευεργέτη του και καμιά ευγνωμοσύνη. 

Του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης

Και πού είναι το πρόβλημα;



ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ
ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ
ΜΕ ΤΟΝ …ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ!!!

Γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς τοῦ Βατικανοῦ ἰσχύει ἡ ρήση τοῦ ἀπ. Παύλου: «τὰ γὰρ κρυφῇ ὑπ΄ αὐτῶν γινόμενα αἰσχρόν ἐστι καί λέγειν»!
Τὸ πρόβλημα βρίσκεται ΟΧΙ σ' αὐτούς, ἀλλὰ σ' ἐμᾶς, ποὺ παρὰ τὶς καθημερινὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὰ ἠθικὰ σκάνδαλα τῶν Παπικῶν, οἱ Οἰκουμενιστὲς συμπροσεύχονται μαζί τους, τοὺς ἀναγνωρίζουν σὲ Ἐκκλησία, παρ’ ὅ,τι ἔχουν διαστρέψει τὸ Ἦθος καὶ τὸ Δόγμα.
Τὸ πρόβλημα, λοιπόν, εἶναι (ὄχι ἀσφαλῶς στοὺς Οἰκουμενιστές), ἀλλὰ σ’ ὅσους θεωροῦν ἑαυτοὺς Ὀρθοδόξους καὶ στοὺς ἀντι-Οἰκουμενιστές (δηλ. Ἁγιορεῖτες, «Σωτηρικούς», Καντιωτικοὺς κ.λπ. σχολιογράφους ἱστολογίων), οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ γνωρίζουν καλῶς τὴν ἐντολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ἀδελφοί, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ' ἡμῶν», ἐν τούτοις κοινωνοῦν μὲ τοὺς Οἰκουμενιστές! Κάποιοι μάλιστα ἀπ’ αὐτούς, ἐπειδὴ τοὺς ὑπενθυμίζουμε τὰ αὐτονόητα, μᾶς στέλνουν ὑβριστικὰ σχόλια (ἐπιστήμονες ἄνθρωποι καὶ χριστιανοί!) ἀπειλώντας μας καὶ μὲ μηνύσεις!
Ὅμως ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας -ἂν θέλετε κι οἱ Ἱ. Κανόνες- μᾶς προτρέπουν: Μὴν ἐπικοινωνεῖτε μ’ ὅλους αὐτοὺς ποὺ κοινωνοῦν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἢ τοὺς διαστρέφοντας τὸ Ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Διότι, "ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος".
Δυστυχῶς, ὅμως, ὁ ἐγωϊσμός τους δὲν ἀφήνει νὰ δοῦν τὴν διαχρονικὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων, χιλιοκατατεθειμένη καὶ χιλιοαποδειγμένη καί, ὅπως κάθε αἱρετικός, βρίσκουν δικαιολογίες περὶ συνέσεως, οἰκονομίας, δυνητικῶν Ἐντολῶν(!) κ.λπ.

Ἐμεῖς, πάντως, προσευχόμαστε κάποτε νὰ κατανοήσουν καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὰ παραδείγματα τῶν Ἁγίων καὶ τὴ διδασκαλία τους, ὡς πρὸς τὴν στάση μας στοὺς αἱρετικοὺς καὶ αἱρετίζοντες! Εἶναι θέμα ποὺ ἔχει σχέση μὲ τὴν σωτηρία μας! Ἂς τὸ σκεφθοῦν ἰδιαίτερα ἐκεῖνοι ποὺ γνωρίζουν καὶ ἐπιπολαίως διδάσκουν ἀλλότρια. «Π.Π.»

ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΕ
ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ
ΜΕ ΤΟΝ…ΣΥΖΥΓΟ ΤΟΥ!!!

 

 Πρόσφατα ὁ πρωθυπουργὸς τοῦ Λουξεμβούργου πραγματοποίησε ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴν Ἰταλία συνοδευόμενος καὶ ἀπὸ τόν… σύζυγό του.

Ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καὶ ἀπὸ ἄλλους ἀξιωματούχους τοῦ κράτους, παρεκάθισε σὲ ἐπίσημα γεύματα, παρευρέθη σὲ ἐπίσημες ἐκδηλώσεις, περιφέροντας παντοῦ καὶ 
προβάλλοντας δημοσίως τὸ αἶσχος αὐτό. Ἀκόμα καὶ ἀπὸ τὸ Βατικανὸ ἔγινε δεκτὸ τὸ ζευγάρι! Καὶ οὔτε μιὰ ἀντίδραση ἀπὸ ἐπίσημα χείλη, οὔτε μιὰ ἔκφραση δυσφορίας άπὸ τὴν πολιτικὴ καὶ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία τῆς χώρας. Τόση λοιπὸν ἠθικὴ ἔκπτωση, τόση ἀναλγησία στὶς συνειδήσεις!

Πολὺ σωστὰ ὁ Ἰταλὸς δημοσιογράφος Di Massimo Viglione σὲ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἡ ρὸζ διπλωματία» ἐξανίσταται γιὰ τὴν ἐπιχειρούμενη παγκόσμια ἐξαχρείωση, καθὼς καὶ τὴν προσπάθεια ὑποταγῆς τῆς κοινῆς γνώμης στὴν ἀποδοχὴ αὐτῶν τῶν ἐκφυλιστικῶν φαινομένων. Σύμφωνα μὲ τὸν ἐν λόγῳ δημοσιογράφο ἡ ἐπίσκεψη τοῦ πρωθυπουργοῦ τοῦ Λουξεμβούργου ἀ¬πετέλεσε «προκλητικὴ ἐπίθεση», ἡ ὁποία ὅμως ἔγινε «κατὰ παραγγελίαν ἄλλων δυ¬νάμεων, ποὺ καθόρισαν ὅτι ἔφθασε ἡ στι¬γμὴ νὰ σπάσουν αὐτὸ τὸ “ταμποὺ” σὲ διεθνὲς διπλωματικὸ ἐπίπεδο».
Ἀναρωτιέται ὁ Viglione: Αὐτοὶ ποὺ ἔκαναν δεκτοὺς τοὺς δύο ἄνδρες, «τοὺς δέχθηκαν ὡς φίλους ποὺ βρίσκονται σὲ ἐκδρομὴ ἢ ὡς “συζύγους”; Καὶ ἡ ἐρώτηση», συνεχίζει ὁ ἴδιος, «δὲν εἶναι ἥσσονος σημασίας. Πρὶν κάποια χρόνια ἕνα τέτοιο περιστατικὸ θὰ ἦταν ἀδιανόητο καὶ ὄχι μόνο στὸ Βατικανό. Ἀσφαλῶς, πάντα ὑπῆρχαν πολιτικοὶ καὶ ἀρχηγοὶ κρατῶν ὁμοφυλόφιλοι, ἀλλὰ στὴν ἰδιωτική τους ζωή. Τώρα δημοσιοποιοῦν τὴ θέση τους καὶ παντρεύονται. Τώρα ὁ γάμος τους ἐπισημοποιεῖται στὴ διεθνὴ διπλωματία, ἀκόμη καὶ στὸ Βατικανό! (…) Αὐτὴ ἡ ἐπίσκεψη ἦταν πιὸ ἀνατρεπτικὴ κι ἀπὸ ἕναν παγκόσμιο πόλεμο, καὶ ὅλοι κάνουν πὼς δὲν καταλαβαίνουν». Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ θεωρεῖ ὁ Ἰταλὸς ἀρθρογράφος ὅτι «σήμερα περισσότερο ἀπὸ ποτὲ ἐναπόκειται σ’ ἐμᾶς τοὺς λαϊκοὺς Χριστιανούς (…) νὰ δώσουμε τὴν πιὸ σημαντικὴ μάχη ὅλης τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. Διότι “ὅταν πέφτουν οἱ μεγάλοι, εἶναι ἡ σειρὰ τῶν μικρῶν νὰ καθοδηγήσουν”».

Περιοδικό «Ὁ Σωτήρ»
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

ΣΦΟΔΡΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ



«Η ΣΙΩΠΗ ΣΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ. ΕΙΣΘΕ Ο ΑΣΕΒΕΣΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ. ΥΠΗΡΕΤΕΙΤΕ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ»! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΚΟΛΑΦΟΣ!

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω καταγγελία από τους υπογράφοντες ως «Αγανακτισμένους Ορθόδοξους Χριστιανούς», μια επιστολή η οποία αποστέλλεται προς τον Αρχιεπίσκοπο και προς εκείνους τους ιεράρχες οι οποπίοι σιωπούν στο έγκλημα που συντελείται σε βάρος της Ορθοδοξίας και του ελληνικού λαού. Είναι χαρακτηριστικό το…απόσπασμα που λέει ότι «κατά τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη, η σιωπή είναι συναίνεση». Συναίνεση στο έγκλημα σε βάρος του λαού και της θρησκείας μας. Προσέξτε την αυστηρότητα με την οποία απευθύνεται η επιστολή προς τους επικεφαλής της Εκκλησίας μας χαρακτηρίζοντάς τους υπηρέτες της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Καταγγελία προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

Δεν ζητούμε την ευχή σου παρά μόνο του Θεού. Πριν ξεκινήσουμε όλοι
εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί την Επιστολή μας ζητάμε από τον Θεό να ανοίξει τις διάνοιες μας, εμάς, για να γράψουμε και εσάς, για να ξυπνήσετε…
από τον λήθαργο της προδοσίας. Μόλις πριν λίγες ημέρες είδαμε πάλι στο διαδίκτυο μία νέα προδοσία από μέρους σας. Δεν έφτασε, προφανώς, που προ λίγο μηνών βγάλατε το Σταυρό σας για να ταΐσετε τους λαθρέποικους της χώρας, θεωρήσατε σωστό να βάλετε το σύμβολο των Ορθόδοξων, τον Σταυρό δηλαδή στο τσεπάκι σας σαν να ήταν το ρολόι σας. ΑΙΣΧΟΣ κ ΝΤΡΟΠΗ! Τα μηνύματα που στείλατε στον ελληνικό λαό είναι πασιφανή. Αυτήν την εντολή πήρατε από τα μεγάλα αφεντικά σας. Ξεχνάτε όμως ότι ο ελληνικός λαός είναι μπολιασμένος με Χριστό και Ορθοδοξία. Όσο και να παλεύετε όλοι εσείς οι νεοταξίτες, δεν θα καταφέρετε να λυγίσετε το άγιο φρόνημα των Ελλήνων. Μεταφέρετε στα σάπια αφεντικά σας ότι οι Έλληνες πάντα μάχονταν, μάχονται και θα μάχονται υπέρ βωμών και εστιών.

Δυστυχώς για εσάς και τους ομοίους σας, ευτυχώς όμως για εμάς γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα σατανικό σχέδιο εξόντωσης του Ελληνικού λαού. Προσπαθήσατε να μας κλείσετε το στόμα με τον αντιρατσιστικό, προσπαθήσατε να αλλοιώσετε τον εθνικό κορμό της χώρας με τους «πρόσφυγες». Με την δική σας ανοχή οι ομοφυλόφιλοι ξεφτιλίζουν την σημαία μας, ξεφτιλίζουν τα ιερά και τα όσια του τόπου μας, καταστρέφουν τον πυρήνα της κοινωνίας, την οικογένεια. Όχι πως δεν τα ξέρετε. Τα γνωρίζετε όλα αυτά, γι’ αυτό τα αφήσατε να συμβούν. Υλοποιείτε τις εντολές τους.
Ξανά ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ.

Τα σχολεία μας έχουν γίνει οι νόμιμοι πλέον οίκοι ανοχής και τελούν υπό την προστασία της Πολιτείας και της Εκκλησίας. Τα Θρησκευτικά φεύγουν από τα σχολεία και θα διδάσκουν θρησκειολογία. Η Ιστορία των Ελλήνων μπολιάζεται με ψευδή στοιχεία για να γίνουμε πολίτες ενός παγκόσμιου κράτους και όχι Έλληνες πολίτες ενός κράτους – έθνους. Και πάλι όλα αυτά τα γνωρίζετε. Είστε ο κατάλληλος άνθρωπός (τους), στην κατάλληλη θέση. Κατά τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη, η σιωπή είναι συναίνεση. Είστε επίορκοι, όλοι εσείς οι εκκλησιαστικοί ταγοί ενώπιον Θεού και ανθρώπου.
Είστε αυτοί που προφήτευσε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός «οι ασεβέστεροι των όλων». Κλείσατε την διάνοια σας, προδώσατε τον δεσπότη Χριστό, προδώσατε το αίμα των προγόνων μας. Προδώσατε το έθνος και την πατρίδα. Το χώμα που πατάτε είναι αγιασμένο με αίμα Αγίων – μαρτύρων και Εθνομαρτύρων. Είστε ανάξιος να ποιμάνετε έναν τέτοιο λαό. Είστε ανάξιοι να φοράτε το ένδοξο και τιμημένο ράσο.
Παραιτηθείτε! Η δειλία ή ίσως η αδιαφορία σας έχει πέσει ως τσίπα στα μάτια σας και δεν σας επιτρέπει να δείτε ότι το σχέδιο FEDORA υλοποιείται.

Μουσουλμανοποιείται η Ελλάδα και εσείς, στο όνομα της αλληλεγγύης δέχεστε αυτούς που 400 χρόνια μας είχαν σκλάβους. Αυτό άλλωστε έκανε και ο Ιούδας, πρόδωσε το διδάσκαλο με ένα φιλί.

Όσα πλούτη και να αποκτήσατε, όσες συνειδήσεις και να εξαγοράσατε ή να κινήσατε, δεν θα ξεφύγετε από το δικαιοκρίτη Χριστό. Αλίμονο εάν δεν μετανοήσετε, αλίμονο εάν δεν βοηθήσετε το έθνος και την πατρίδα μας.
Θα έχετε αντιμέτωπους όλους τους Αγίους της Ορθόδοξης εκκλησίας που μίλησαν για πατρίδα.

Αγ. Ιωαν. Χρυς. «ουδέν πατρίδον γλυκητερον»
Μ. Βασίλειος «Ανοσία πράξη η προδοσία της πατρίδος» κτλ.
Θα έχετε όμως να δώσετε λόγο και στον Γιάννη, τον Γιώργο, τον Βασίλη, τον Κυριάκο, την Αθανασία, την Βαρβάρα, τον Εμμανουήλ και τόσους και τόσους άλλους Έλληνες και Ελληνίδες που αυτοκτόνησαν, που αρρώστησαν και έσκασαν, που έφυγαν από εμφράγματα, που άφησαν πίσω τους ανήλικα παιδιά, γιατί εσείς όλοι οι φιλάνθρωποι, όλοι εσείς οι αλληλέγγυοι είχατε κοντά χέρια και δεν έφτασε η βοήθεια σας μέχρι αυτούς. Γιατί τα αυτιά σας ήταν κλειστά όταν φώναξαν Βοήθεια! Γιατί τα μάτια σας είχαν κιτρινίσει από το χρυσάφι της καθημερινότητας σας.
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ

Αγανακτισμένοι ορθόδοξοι Χριστιανοί

Χειρότερη η εποχή μας από την εποχή του Αρείου...

«Όποιος φυλάττει τις Εντολές, ευρίσκει μέσα τους τον Θεό»

Οι εντολές του Θεού είναι ανώτερες από όλους τους θησαυρούς του κόσμου


Σταχυολογούμε κάποιες από τις σκέψεις του Αββά Ισαάκ του Σύρου, που καλό θα είναι να μας προβληματίσουν όλους και να γίνουν αιτία να δούμε πιο πνευματικά τα πράγματα της ζωής μας.

– Οι εντολές του Θεού είναι ανώτερες από όλους τους θησαυρούς του κόσμου και όποιος τις φυλάττει, ευρίσκει μέσα τους τον Θεό.

– Στους ανθρώπους είναι βδελυκτή η πτωχεία, στον Θεό όμως είναι πολύ περισσότερο βδελυκτή η υπερήφανη ψυχή και ο υψηλόφρων και επηρμένος νους. 
Στους ανθρώπους τιμάται ο πλούτος, από τον Θεό όμως τιμάται η ταπεινωμένη ψυχή!

– Απόκτησε την γλυκύτητα των χειλέων κατά τους λόγους σου καιόλους τους ανθρώπους θα τους έχεις φίλους.

– Αγάπησε τους αμαρτωλούς, μίσησε όμως τα έργα τους και μην τους καταφρονήσεις για τα ελαττώματα τους, μη τυχόν και εσύ πειρασθείς με παρόμοια κακά.

– Η συνεχής μελέτη των Αγίων Γραφών γεμίζει την ψυχή με τον ακατάληπτο θαυμασμό και την θεία ευφροσύνη.

– Καθώς η σκιά ακολουθεί το σώμα έτσι και το έλεος ακολουθεί την ταπεινοφροσύνη.

– Αν θέλεις να δώσεις στους πτωχούς δώσε από τα δικά σου, αν όμως θελήσεις να δώσεις από τα ξένα γνώριζε ότι αυτή η ελεημοσύνη είναι πικρότερη από τα ζιζάνια.

– Να μην ξεχωρίζεις τον πλούσιο από τον φτωχό και να μην θέλεις να μάθεις τον άξιο από τον ανάξιο, αλλά να είναι για σένα όλοι οι άνθρωποι ίσοι στο αγαθό.

– Δεν υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη παρά μόνο η αμετανόητη.

– Οι Άγιοι δεν έχουν καιρό αργίας διότι είναι απασχολημένοι με τα πνευματικά.

– Ο ελεήμων είναι ιατρός της ψυχής του, διότι διώχνει από μέσα του το σκοτάδι των παθών όπως συμβαίνει με τον δυνατό άνεμο.

– Ο επαινούμενος δικαίως, δεν ζημιώνεται αλλά αν του φανεί γλυκύς ο έπαινος, είναι εργάτης άμισθος.

– Τα πάθη ξερριζώνονται και φυγαδεύονται με την αδιάλειπτη μελέτη του Θεού, και αυτό είναι το ξίφος που τα φονεύει.

– Δίψασε για τον Χριστό για να σε μεθύσει με την αγάπη Του.

– Η προσευχή του ταπεινού πάει κατευθείαν από το στόμα στα αυτιά του Θεού.

– Ο ασθενής στη ψυχή που διορθώνει τους άλλους είναι σαν τον τυφλό που δείχνει τον δρόμο σε άλλους.

– Η μετάνοια είναι το πλοίο, ο φόβος του Θεού ο κυβερνήτης και η αγάπη Του το θείο λιμάνι.

– Η αγία οδός του Θεού και ο θεμέλιος κάθε αρετής είναι η νηστεία και η αγρυπνία μαζί με την εγρήγορση στην προσευχή.

– Η ησυχίανεκρώνει τις εξωτερικές αισθήσειςκαι διεγείρει τις εσωτερικές κινήσεις, ενώ η συναναστροφή με τα εξωτερικά, ενεργεί τα αντίθετα τούτων, δηλαδήδιεγείρει τις εξωτερικές αισθήσεις και νεκρώνει τις εσωτερικές κινήσεις.

– Μη φοβηθείς τους πειρασμούς διότι δι΄ αυτών βρίσκεις τα πολύτιμα αγαθά. Προσευχήσου να μην εισέλθεις στους ψυχικούς πειρασμούς αλλά για σωματικούς να ετοιμάζεσαι με όλη την δύναμη σου, διότι χωρίς αυτούς δεν μπορείς να πλησιάσεις τον Θεό, μέσα τους είναι αποτεθειμένη η θεία ανάπαυση. Όποιος αποφεύγει τους πειρασμούς των θλίψεων και όχι των επιθυμιών, αποφεύγει την αρετή.

– Από την πολυλογία συγχύζεται και ο πιο λογικός νους.

Τελικά σήμερα που όλοι οι άνθρωποι είναι πολυάσχολοι και δεν έχουν χρόνο για να μελετήσουν και να διαβάσουν πνευματικά βιβλία, αντίθετα έχουν χρόνο να περνούν ατέλειωτες ώρες στην Τηλεόραση σε ανούσιες συζητήσεις και κουραστικές φλυαρίες σκέφτομαι και ερωτώ τον καθένα από εσάς; Μήπως είναι καιρός να περνάμε λίγο πιο πνευματικά τον χρόνο μας;