Πολὺς λόγος γίνεται σήμερα γιὰ τὶς λέξεις ποὺ λέγονται ἐλευθερία, σεβασμός, ἀνθρώπινα δικαιώματα. Λένε πολλοί, πὼς ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἐλεύθερο καὶ ἄρα σέβεται ὁ Ἴδιος τὴν ἐλευθερία του. Μάλιστα, ἀκούγεται καὶ ἀπὸ πνευματικοὺς ἀνθρώπους, πὼς πρέπει νὰ ἔχουμε βαθὺ σεβασμὸ στὴν ἐλευθερία ἐπιλογῆς τοῦ συνανθρώπου μας.
Εἶναι ὅμως ἔτσι τόσο ἁπλά; Ἀλλὰ ἃς ἐξετάσουμε τὰ πράγματα, ὅσο μποροῦμε μὲ βαθιὰ εἰλικρίνεια. Καὶ ἃς ἀρχίσουμε πρῶτα ἀπὸ τὸ Θεό μας, ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο. Κανεὶς δὲν ἀμφιβάλλει, πὼς ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο δίνοντάς του καὶ τὸ μεγάλο δῶρο τῆς ἐλευθερίας του. Γιατί ὅμως τοῦ ἔδωσε τὸ δῶρο τῆς ἐλευθερίας; Ἔδωσε τὸ δῶρο τῆς ἐλευθερίας στὸν ἄνθρωπο ὁ Θεός, ἐπειδὴ τὸν ἔπλασε κατ' εἰκόνα Του καὶ κὰθ΄ὁμοίωσιν. Καὶ ἀπὸ τὸ κὰθ΄ὁμοίωσιν γεννᾶται ἡ ἐλευθερία. Ἐὰν ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἀρνηθεῖ νὰ γίνει κὰθ΄ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ, τότε τὸ μεγάλο δῶρο τῆς ἐλευθερίας, ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος, γίνεται καταστροφικὴ σκλαβιὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τὸν πλησίον του. Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται πρῶτα μὲ τοὺς πρωτοπλάστους. Ἐφόσον, ὅπως λέγουν μερικοί, ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, γιατί ἀπαγόρευσε στοὺς πρωτοπλάστους μέσα στὸν Παράδεισο νὰ φᾶνε ἀπὸ τὸν ἀπαγορευμένο καρπό; Ἐφόσον σέβεται ὁ Θεὸς τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, γιατί ἔπνιξε τὴν ἀνθρωπότητα, ἐπὶ ἐποχῆς τοῦ Νῶε μὲ κατακλυσμό; Γιατί ἔκαψε ὁ Θεὸς τὶς πόλεις Σόδομα καὶ Γόμορα; Γιατί πάλι ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε τὴν καταστροφὴ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομώντα; Γιατί ἄφησε πάλι ὁ Θεός μας καὶ....
ἐρήμωσε ἡ Πόλις καὶ ἡ Ἁγιὰ Σοφιά; Καὶ τόσα ἄλλα «γιατί» ποὺ χρειάζονται τόμοι ὁλόκληροι γιὰ νὰ τὰ ἀναφέρουμε.
Τὸ συμπέρασμα βγαίνει ἀβίαστα καὶ ἁπλά. Ὅλα αὐτὰ γίνανε γιατί μετέτρεψε ὁ ἄνθρωπος τὴν ἐλευθερία, ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, σὲ ἀσυδοσία τοῦ διαβόλου καὶ δὲν ἔχει τέτοιο δικαίωμα ὁ ἄνθρωπος, διότι ἡ ἀσυδοσία ἐπισύρει τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Ἄρα λοιπὸν ἡ ἐλευθερία, ποὺ δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν ἄνθρωπο, ἕνα μόνο νόημα ἔχει. Νὰ τὴ χρησιμοποιήσει γιὰ τὸν ἁγιασμό του καὶ τὴν ὁμοίωσή του πρὸς τὸν Πλάστη τοῦ Θεό. Καὶ ἐπαναλαμβάνω. Ὅποιος θέλει νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Θεὸ ποὺ τὸν ἔπλασε, ἔχει μὲν τὸ ἐλεύθερο ἀπὸ τὸν Πλάστη του Θεὸ νὰ τὸ κάνει, ἀλλὰ θὰ ἀπολαύσει τὶς πικρὲς συνέπειες τῆς κακῆς χρήσης τῆς ἐλευθερίας του, μᾶλλον τῆς ἀσυδοσίας του. Ἄρα λοιπόν, δὲν σέβεται ὁ Θεὸς τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως κακῶς τὴν ἐννοοῦν μερικοί. Ἀλλὰ μὲ πολλὴ λύπη, θεϊκή, πατρική, ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο στὴν ἐπιλογή του. Ὅμως αὐτὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ δὲν ὀνομάζεται σεβασμός, ἀλλὰ μακροθυμία. Γιατί ἄλλο ἡ λέξη σεβασμὸς καὶ ἄλλο ἡ μακροθυμία. Διότι ἡ λέξη σεβασμός, εἶναι ἱερὴ καὶ τὴ χρησιμοποιοῦμε, ὅταν θέλουμε νὰ ἀποδώσουμε μεγάλη τιμὴ σὲ κάτι. Ἐνῶ, ἡ μακροθυμία περιέχει τὴν ἀνοχή, ποὺ δείχνει ὁ ἀνώτερός μας, ποὺ ἀναβάλει συνεχῶς ἀπὸ ἀγάπη, νὰ μᾶς τιμωρήσει. Ὥστε λοιπόν, δὲν μποροῦμε καὶ δὲν ἔχουμε τὸ δικαίωμα, τὴν ἀσυδοσία τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν μας, νὰ τὴ μεταβάλουμε καὶ νὰ τῆς δίνουμε τὸ νόημα τῆς ἐλευθερίας. Πόσο μᾶλλον νὰ λέμε, πὼς σεβόμαστε τὴν ἀσυδοσία. Ἃς σταματήσουν ἐπιτέλους οἱ θλιβεροὶ πολιτικοί μας, νὰ πιπιλίζουν στὸ στόμα τοὺς τὴ λέξη ἐλευθερία. Καὶ ἃς ξανακοιτάξουν μὲ εἰλικρίνεια τὸ Ἑλληνορθόδοξο Σύνταγμα καὶ ἐκεῖ θὰ δοῦν, τί πραγματικὰ σημαίνει ἡ λέξη ἐλευθερία, καλῶς νοούμενη καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἀντιχριστα νομοσχέδια, ποὺ τοὺς ὑποδεικνύουν οἱ ἀσύδοτοι Εὐρωπαῖοι, π.χ. ἀντιρατσιστικὸ νομοσχέδιο κλπ.
Δυστυχῶς, μέρα μὲ τὴ μέρα βλέπουμε, πὼς μεγαλώνει ὁ κίνδυνος, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ἀντίχριστο σύστημα. Καὶ τὸ σύστημα αὐτό, χρησιμοποιεῖ τὴ λέξη ἐλευθερία καὶ σεβασμός, γιὰ ὅτι αὐτὸ κρίνει ὅτι εἶναι σωστό, γιὰ τὸ σύστημα καὶ τοὺς ἀνθρώπους του. Δύο εἶναι τὰ δόγματα στὰ ὁποῖα στηρίζεται τὸ ἄνομο σύστημα. Τὸ πρῶτο λέγεται ἰσχὺς καὶ τὸ δεύτερο λέγεται ὑποκρισία. Καὶ ὅλοι μας, οἱ ὀρθῶς βιοῦντες καὶ σκεπτόμενοι, βλέπουμε τὰ δύο αὐτὰ δόγματα νὰ ἐναλλάσσονται καὶ νὰ λειτουργοῦν ἄριστα πλέον, χωρὶς καμία ἐνόχληση ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀντισταθοῦν. Βλέπουμε πλέον τὸ σύστημα τὸ ἄνομο, πώς, ποὺ καὶ γιατί, χρησιμοποιεῖ τὶς λέξεις ἐλευθερία, σεβασμὸς καὶ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Καὶ δυστυχῶς, τὸ συνειδητὸ καὶ πιστὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ μας, στενάζει περίλυπο καὶ ἀπογοητευμένο, μὴ βλέποντας τοὺς ἁρμόδιους ταγοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας νὰ ὑπερασπίζονται τὰ Ἱερά.
Ἀλλὰ τοὺς βλέπουν - πλὴν μερικῶν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων - νὰ εἶναι περιβεβλημένοι ἀπὸ τὴν καταραμένη σιωπή, ὅπως λέγουν οἱ Ἅγιοί μας, πὼς ὅταν κινδυνεύουν τὰ Ἱερά μας καὶ σιωποῦμε σημαίνει ἐνοχὴ καὶ προδοσία. Καὶ ἐνῶ γίνονται ὅλα αὐτά, οἱ ἑταῖροι μας Εὐρωπαῖοι, ἔχουν κατασκευάσει καὶ ἄλλα αἰσχρὰ καὶ ἀπάνθρωπα νομοσχέδια, τῆς κτηνοβασίας καὶ τῆς παιδεραστίας. Ἐρωτῶ εὐθέως τοὺς ἁρμοδίους. Αὐτὰ τὰ αἴσχη, θὰ τὰ συγκαταλέξουν μὲ τὴ λέξη σεβασμός, στὴν ἐλεύθερη ἐπιλογὴ τοῦ διεστραμμένου ἀνθρώπου; Ὄχι κύριοι, δὲν ἔχει δώσει ὁ Θεὸς τέτοιο δικαίωμα ἐλευθερίας στὸ πλάσμα του, τὸν ἄνθρωπο καὶ αὐτὸ μας τὸ ἔχει ἀποδείξει πάρα πολλὲς φορές. Ὡστόσο ὅμως, ὁ Θεὸς ἔχει ἐμπνεύσει στὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιό Του, νὰ κάνει νόμους ὠφέλιμους, παιδαγωγικούς, ἕως ὅτου ὁ ἄρρωστος ἄνθρωπος ἀνανήψει ἀπὸ τὴν πνευματική του διαστροφή. Καὶ ἀλλοίμονο, ἂν αὐτοὺς τοὺς νόμους τοὺς ἀλλοιώσουν οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες, τότε τί νὰ πῶ; Ὁ νοῶν νοείτω...
Καὶ δυστυχῶς, ἐλπίδα μετανοίας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ἀνόμου συστήματος δὲν ὑπάρχει. Καὶ μὴν αὐταπατόμεθα καὶ νομίζουμε, πὼς ἴσως ἀλλάξουν πρὸς τὸ καλό. Τὸ ἐρώτημα εἶναι, τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ μας, θὰ παραμείνει σὲ ἀδράνεια, σὲ ἀμηχανία καὶ ὀλιγοψυχία; Ἔχει ἀναλογιστεῖ τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, πὼς ὁ σίγουρος ἡττημένος θὰ εἶναι τὸ σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου καὶ ὁ σίγουρος Νικητής, ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός;
Ἐφόσον ἔτσι σίγουρα θὰ ἔχουν τὰ πράγματα, γιατί νὰ μὴν εἴμαστε γεμάτοι ἀπὸ αἰσιοδοξία καὶ ἐλπίδα; Γιατί νὰ μὴν αὐξήσουμε τὴν πίστη μέσα μας; Γιατί νὰ μὴν ἐντείνουμε τὸν ἀγώνα μας, μὲ ὅτι μποροῦμε ὁ καθένας μας; Διότι μαζὶ μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα μας, πρέπει νὰ συνοδεύεται καὶ ὁ κατὰ δύναμιν ἀγώνας μας. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε καὶ τοῦτο. Πῶς οἱ Ἅγιοί μας, πάντα προσδοκούσανε νὰ περάσουνε δύσκολες καταστάσεις διωγμῶν τῆς Πίστεως γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦν περισσότερο! Ἑπομένως, πρέπει νὰ καταλάβουμε σιγὰ-σιγά, πὼς τὶς δυσκολίες ποὺ θὰ συναντήσουμε - ὁ Θεὸς ξέρει, τί, πὼς καὶ πότε θὰ γίνουν - στὴν πορεία μας, ἅμα τὶς ἀντιμετωπίσουμε μὲ γενναῖο φρόνημα, θὰ μᾶς τὶς βγάλει σὲ καλὸ ὁ Θεός μας.
Ὥστε λοιπὸν κύριοι, σταματῆστε ἐπιτέλους νὰ ἐκμεταλλεύεστε τὴ λέξη ἐλευθερία, διότι εἶναι ἱερὴ λέξη καὶ προέρχεται ἀπὸ τὸν Τριαδικὸ Θεό μας, ποὺ εἶναι ἡ ὄντως ἐλευθερία, ἐξ΄οὐ καὶ ἡ προέλευσή της.
Τὸ σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου, ἀπὸ αἰῶνες τώρα, λειτουργεῖ μυστηριωδῶς μὲ διαφορετικὸ τρόπο σὲ κάθε ἐποχή. Ὅμως πάντα, ἕνας εἶναι ὁ στόχος τοῦ συστήματος, ὁ Χριστός. Τοὺς ἐνοχλεῖ νὰ βλέπουν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, σὲ σύνολο ἀνθρώπων καὶ ἰδιαιτέρως στὴν Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι τὸ κεντρικὸ σημεῖο τοῦ πλανήτη τῆς γῆς.
Ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε, περὶ οἰκονομικῆς κρίσεως καὶ ἄλλα πολλά, εἶναι ἁπλὰ κατασκευάσματα καὶ φτιαγμένες αἰτίες, γιὰ νὰ πολεμήσουν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ βιώνεται ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους Χριστιανούς.
Ὥστε λοιπόν, ὁ στόχος χτυπήματος γιὰ τὸ ἀντίχριστο σύστημα εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ἐν πρώτοις στὴν Ἑλλάδα μας καὶ φυσικὰ στὰ ὑπόλοιπα κράτη, ὅπου ὑπάρχει Ὀρθοδοξία. Δὲν μᾶς ξενίζει αὐτὸ τὸ γεγονὸς καθόλου, διότι δύο χιλιάδες καὶ πλέον ἔτη, ἡ Ὀρθοδοξία δέχεται σφοδρὸ πόλεμο ἀπὸ τὸ ἄνομο σύστημα, ἄλλοτε ὕπουλο, κρυφὸ καὶ ἄλλοτε φανερό. Ὅμως τὸ γεγονὸς καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πάντα το ἴδιο. Ποτὲ τὸ σύστημα τοῦ ἀντιχρίστου δὲν ἔχει γευθεῖ ἔστω καὶ μία φορὰ τὴ νίκη. Πάντα ἡττημένο εἶναι καὶ ἃς φαίνεται μερικὲς φορὲς φανταστικὰ πὼς ἐπικρατεῖ ψεύτικα. Τὸ ἴδιο θὰ συμβεῖ καὶ στὴ σημερινή μας ἐποχή. Θὰ γευθεῖ, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορᾶ, ὀδυνηρὴ ἥττα τὸ παράνομο σύστημα μὲ τοὺς ἀνθρώπους του. Διότι πολὺ σωστὰ ἔχει πεῖ ἕνας Ἅγιος, πὼς τὸ σύστημα μὲ τοὺς ἀνθρώπους του θὰ ἐξολοθρευτεῖ μὲ τὰ ἴδια τοῦ τὰ ὅπλα. Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα, μᾶλλον τὸ πρῶτο μεγαλειῶδες γεγονὸς ποὺ ἔγινε στὸ φρικτὸ Γολγοθά. Τότε, τὸ ἄνομο σύστημα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης τῶν Ἑβραίων, ἔπεισε τὸν Πιλάτο καὶ ἔδωσε καταδικαστικὴ ἀπόφαση γιὰ τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, μὲ σταυρικὸ θάνατο. Νὰ ποῦμε ὅμως, πὼς ἐκείνη τὴν ἐποχή, πρὶν γίνει ἡ σταύρωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ σταυρὸς ἦταν φοβερὸ ὅπλο τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ ἀνόμου συστήματος. Τοὺς χειρότερους κακούργους, μὲ σταυρικὸ θάνατο τοὺς ἀποτελειώνανε. Καὶ μάλιστα ἐκτὸς ὅτι ἤτανε φρικτὸς ὁ θάνατος, ὁ σταυρικός, λεγόταν καὶ ἐπιπλέον καταραμένος αὐτὸς ποὺ πέθαινε ἐπάνω στὸ σταυρό.
Αὐτὸς λοιπὸν ὁ σταυρός, τὸ πρώην καύχημα τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ ἀνόμου συστήματος, τὸ φοβερὸ ἐκτελεστικό τους ὅπλο, ἔγινε μετὰ τὴ Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὄλεθρός τους! Ἔγινε ἡ κατάρα τους, ἔγινε ὁ κατατρεγμός τους, σὲ σημεῖο νὰ μὴν μπορεῖ ὁ διάβολος καὶ τὰ ὄργανά τοῦ συστήματος νὰ τὸν ἀτενίσουν μὲ τὰ μάτια τους. Διότι ὅταν κοιτάζανε τὸν Σταυρό, τρέμανε ἀπὸ τὸ φόβο τους καὶ ἀφανιζότανε ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Ἐνῶ γιὰ τοὺς Πιστοὺς Ὀρθοδόξους του Χριστοῦ, ὁ Σταυρὸς ἔγινε Εὐλογία καὶ Ζωὴ καὶ ὅπλο ἀκαταμάχητο. Αὐτὸ ἐννοοῦσε ὁ Ἅγιος, ποὺ ἔλεγε, πὼς τὸ κακὸ μόνο του καταστρέφεται, μὲ τὰ δικά του ὅπλα.
Δυστυχῶς, βλέπουμε καὶ σήμερα ἕναν ἀνοιχτὸ πόλεμο ἐναντίον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τοῦ ἀνόμου συστήματος. Προσπαθοῦν νὰ ἐξαφανίσουν τὸ πρώην περιβόητο ὅπλο τους, τὸ Σταυρό. Γιατί ἄραγε τοὺς πειράζει ὁ Σταυρὸς τώρα; Τί συμβαίνει; Γιατί θέλουν καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ ἐξαφανίσουν τὸ πρώην ἀγαπημένο τοὺς ὅπλο; Μὰ τώρα μετὰ τὴ Σταύρωση τοῦ Κυρίου μας, ὁ Σταυρὸς λέγεται Τίμιος καὶ ἐκπέμπει τὴ Μεγαλοσύνη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ αὐτὴ τὴ Μεγαλοσύνη καίγεται ὁ ἀντίχριστος καὶ τὰ ὄργανά του. Αὐτὴ ἡ Μεγαλοσύνη τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἐκπέμπεται ἀπὸ τὸν Τίμιο Σταυρό, κάνει τώρα τὸ ἄνομο σύστημα νὰ μισεῖ θανάσιμά το Σταυρὸ καὶ ὅσους πιστοὺς τὸν προσκυνοῦν μὲ εὐλάβεια. Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν ἀπὸ ὅσα εἴπαμε εἶναι τὸ ἑξῆς. Ὁ ἀληθινὰ ἐλεύθερος εἶναι ὁ Τριαδικὸς Θεός μας καὶ ἀπὸ αὐτὸν πηγάζει ἡ ἐλευθερία. Καὶ δὲν μποροῦν νὰ λένε μερικοί, ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι, ἐὰν πρῶτα δὲν ἔχουν συνδεθεῖ μὲ τὸ Θεό μας. Ὅποιοι καὶ ὅσοι εἶναι πολέμιοι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ συγχρόνως λένε ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι καὶ κηρύττουν ἐλευθερία, αὐτοὶ πρῶτοι ἐξαπατήθηκαν οἱ ἴδιοι καὶ στὴ συνέχεια προσπαθοῦν νὰ ἐξαπατήσουν τὸν Λαό.
Παραλείψαμε καὶ μιὰ ἄλλη λέξη, ποὺ χρησιμοποιεῖ συνεχῶς παράνομα τὸ σύστημα γιὰ νὰ παραπλανήσει τὸν Λαὸ καὶ εἶναι ἡ λέξη δικαίωμα καὶ ἡ περιβόητη φράση ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἐδῶ πρέπει νὰ κάνουμε μία ἐξήγηση, πὼς παραδείγματος χάριν, οἱ φτωχοὶ πολίτες μιᾶς χώρας, ὅταν γίνονται ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε δυνάστες καὶ παράνομους πολιτικούς, πολὺ σωστὰ κάνουν καὶ παλεύουν νὰ διεκδικήσουνε τὰ ἀνθρώπινά τους δικαιώματα.
Ὅμως τί νὰ ποῦμε, ὅταν τὸ σύστημα θέλει νὰ περάσει ἕνα ἀντίχριστο καὶ παράνομο νομοσχέδιο καὶ ἐπικαλεῖται τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα; Καὶ ἐρωτῶ, εἶναι ἀνθρώπινο δικαίωμα ὁ φόνος ποῦ γίνεται μὲ τὴν ἔκτρωση; Μὴ ξεχνᾶμε ὅτι μὲ τὴν πρόφαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων πέρασε αὐτὸς ὁ ἀναίσχυντος νόμος ποὺ νομιμοποίησε τὶς ἐκτρώσεις. Εἶναι δικαίωμα τῶν ἀνθρώπων, νὰ ἐπιδεικνύουν τὸ κουσούρι τους καὶ νὰ μολύνουν μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὴν κοινωνία μας οἱ ὁμοφυλόφιλοι;
Σὲ λίγο θὰ μᾶς ἔρθουν καὶ ἄλλα φρικτὰ νομοσχέδια ἀπὸ τοὺς Εὐρωπαίους ἑταίρους μας καὶ ἐννοῶ τὴν κτηνοβασία καὶ τὴν παιδεραστία, ποὺ ἤδη ψηφίστηκαν καὶ λειτουργοῦν «ἄψογα» στοὺς «ὑπερπολιτισμένους» ἑταίρους μας. Σᾶς ἐρωτῶ, θεωροῦνται καὶ αὐτά, ἀνθρώπινα δικαιώματα; Ὄντως ἰλιγγιὰ ὁ νοῦς τοῦ ὀρθῶς σκεπτόμενου, ἁγνοῦ Ἕλληνα πολίτη. Ἐὰν σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ βλάψει κανεὶς τὸν ἑαυτό του, τότε μὲ τί εἴδους δικαίωμα μπορεῖ νὰ βλάψει τὸν συνάνθρωπό του; Διότι ὅλα αὐτὰ τὰ νομοσχέδια ποὺ ψηφίστηκαν καὶ τὰ παρόμοια ποὺ πρόκειται νὰ ψηφιστοῦν, εἶναι γεμάτα ἀπὸ τὴ θανατηφόρα φθορά, πρῶτα γιὰ τὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό τους καὶ μετὰ γιὰ τὸν πλησίον τους.
Μοῦ ἔλεγε κάποιος γιὰ τὴ νέα ἐποχὴ τοῦ ἀντιχρίστου, ποὺ ἤδη ἐνεργεῖται σήμερα, πὼς μοναδικὸς στόχος εἶναι νὰ φθάσει ἡ ἀνθρωπότητα νὰ ζεῖ στὸ ἄκρον τῆς ἀσυδοσίας. Καὶ μόνο ἕνα πράγμα θὰ ἀπαγορεύσουν αὐστηρῶς. Τὸ νὰ εἶναι κανεὶς Ὀρθόδοξος Χριστιανός. Ὅλα τα ἄλλα θὰ ἐπιτρέπονται, στὴν κυριολεξία ὅλα, καὶ φυσικὰ ὅλοι το ἀντιλαμβανόμαστε, πὼς ὁ πρωταρχικὸς στόχος γιὰ τὸ σύστημα εἶναι ἡ Ἑλλάδα μας.
Νομίζουν πὼς ἂν καταφέρουν καὶ ἀποχριστιανοποιήσουν τὴν Ἑλλάδα, μετὰ τὰ ὑπόλοιπα θὰ εἶναι εὔκολα γιὰ αὐτούς. Δὲν ἔχουν ὑπολογίσει ὅμως δύο πράγματα καὶ γιὰ αὐτὸ πάλι θὰ ἀποτύχουν. Τὸ πρῶτο ποὺ δὲν ἔχουν ὑπολογίσει, εἶναι πὼς ὁ Ἕλληνας ἔχει βαθιὰ μέσα του μιὰ λεβεντιὰ καὶ ἕναν ἡρωισμό, ποὺ βγαίνει ξαφνικὰ στὴν ὥρα του. Ἔχει αὐτό, ποὺ ἔχει πεῖ ὁ ἔνδοξος ἥρωάς μας, ὁ Στρατηγὸς Μακρυγιάννης, πὼς ὅταν μου πειράξουν τὴ Θρησκεία καὶ τὴν Πατρίδα μου, γίνομαι θηρίο.
Καὶ τὸ δεύτερο, φυσικὰ ποὺ ἑκουσίως ἀγνοεῖ τὸ σύστημα, εἶναι ἡ μεγάλη ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ Τριαδικός μας Θεὸς πρὸς τὴν Ἑλλάδα μας. Συνήθως ὁ Θεός μας, περιμένει πρῶτα νὰ ἐνεργήσει ἡ λεβεντιὰ καὶ ὁ ἡρωισμὸς τοῦ Ἕλληνα καὶ μετὰ ἐπεμβαίνει καὶ ὁ Ἴδιος εὐεργετικὰ γιὰ τὸν ἀγαπημένο Λαό Του. Ἡ Ἱστορία βρίθει ἀπὸ τέτοιες ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ μας, πρῶτα μὲ τὸν ἀγαπημένο Του Ἰσραηλιτικὸ Λαὸ καὶ μετὰ μὲ τὸν ἀγαπημένο Ὀρθόδοξο Λαό Του.
Ἀλήθεια, αὐτὴ τὴν Ἱστορία δὲν τὴ λαμβάνει ὑπόψη το τὸ σύστημα; Δὲν λαμβάνει ὑπόψη του, πὼς ἴσως ἔρθει ξαφνικὰ ἀντιμέτωπο μὲ τὸν ἡρωισμό, τὴ λεβεντιὰ καὶ τὸ θηρίο γιὰ τὸ ὁποῖο κάνει λόγο ὁ Στρατηγὸς Μακρυγιάννης;
Τέλος, ὁλοψύχως εὔχομαι ὁ ἁγνὸς Λαὸς τῆς Πατρίδας μας, νὰ ἀφυπνιστεῖ σύντομα καὶ νὰ ἀποτινάξει ὅλα τα νομοσχέδια τῆς ντροπῆς ποὺ ἀμαυρώνουν τὴ δόξα τῆς Ἑλλάδας μας, μιᾶς δόξας ποὺ ἔχει ἀποκτηθεῖ μὲ πολὺ αἷμα καὶ θυσία.
Στοὺς δὲ θλιβεροὺς πολιτικούς μας, θέλω νὰ τοὺς ὑπενθυμίσω καὶ νὰ τοὺς πῶ, πὼς δὲν ὑπάρχει ἀπαισιότερο ἀπὸ τὸ νὰ προδίδει κανεὶς τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα του.
Εὔχομαι νὰ μὴν τὸ πράξουν.
Ἀμὴν.
Μοναχὸς Ἀρσένιος
Σκήτη Κουτλουμουσίου
Ἅγιον Ὅρος
31 Ἰανουαρίου 2016
