Οι επτά σφραγίδες της «Κλειστής Συνόδου»

Παραμοναὶ τῆς Συνόδου καὶ δὲν κατελήξαμεν οὔτε εἰς τὸ ὄνομά της...

ΑΙ ΕΠΤΑ ΣΦΡΑΓΙΔΕΣ ΤΗΣ «ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»

«Κλειστή» εἰς θεματολογίαν, εἰς συμμετοχήν Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν-Ἱεραρχῶν-ἁγίων ἀνδρῶν καί ἀποκλεισμένη εἰς μακρινόν τόπον. Κυριαρχεῖ ὁ φόβος, ἡ κρυπτεία καί ἡ κυπτεία;

Του κ. Γεωργίου Παππά, θεολόγου

Πολλοί ετερόδοξοι Χριστιανοί και ικανοί αλλόθρησκοι, πρόκειται να μας χλευάσουν για την μέλλουσα να συγκληθή λεγομένη «Μεγάλη Σύνοδο» στην Κρήτη, διότι δεν έχουμε ακόμη καταλήξει, πως θα την τιτλοφορήσουμε και πως θα την καταγράψουμε.

Μέχρι τώρα στα δημοσιεύματα διαφόρων Ορθοδόξων χαρακτηρίζεται με αντιφατικές εκφράσεις:

Μερικοί θέλουν να την αποκαλούν «Οικουμενική Σύνοδο».

Έτεροι δε, την χαρακηρίζουν «Μεγάλη Σύνοδο».

Και αρκετοί την χαρακτηρίζουν «Ψευδοσύνοδο».

Τι φοβερό πράγμα είναι και τούτο. Να μη μπορούμε να καταλήξουμε στην ονομασία (ίσως και στο περιεχόμενο ) αυτής της Συνάξεως.

Μήπως, αυτό μας δίδει το πρώτο σημάδι, ότι δεν συνερχόμεθα εν Πνεύματι Αγίω και Πυρί, αλλά με ανθρώπινα κριτήρια και ταπεινές σκοπιμότητες;

Η Ουσία των Ιερών Συνόδων

Στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουν συγκροτηθεί διάφορα είδη Ιερών Συν­όδων:

Έχουμε λοιπόν, Οικουμενικές Συν­όδους και άλλες Τοπικές Συνόδους. Δυστυχώς όμως, έχουμε και πολλές ψεύτικες Συνόδους με νόθα και πλαστά χαρακτηριστικά. Μερικές από αυτές καταγράφησαν με βαρύτατα ονόματα όπως, «Ψευτοσύνοδοι», ακόμη δε και «Ληστρικές Σύνοδοι». Είναι γνωστόν ότι, από την περίοδο του Μεγάλου Σχίσματος της Εκκλησίας έως την Άλωση της Πόλεως, ανά εικοσαετία περίπου, συνεκλήθησαν δέκα τρεις Σύνοδοι με πλαστές «Προδιαγραφές» Οικουμενικών Συνόδων, προκειμένου να επιτύχουν μία κάποια «Ένωση». Αλλά ουδέν επέτυχον.

Προφανώς, η ύπαρξις Ψευδεπιγράφων Συνόδων δεν μειώνει το μεγαλείο της Εκκλησίας μας, αλλά καταγράφει εναργέστατα τον εσωτερικό λυσσώδη πόλεμο που ξεσήκωσε ο Διάβολος εναντίον των Χριστιανών. Κατάφερε δε να αποκτήση δικούς του εκπροσώπους, αιρετικούς Επισκόπους μέσα στην Εκκλησία. Ρασοφόρους που φορούσαν τον Μανδύα των εκπροσώπων του Χριστού, αλλά ήσαν πραγματικοί υπηρέτες του Ψεύδους και των ποικιλωνύμων αιρέσεων. Ήσαν «λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου» (Πραξ. κ 29). Όλοι αυτοί ήσαν Επίσκοποι από ασημάντους μικρούς Θρόνους, αλλά και μεγάλοι διάσημοι Πατριάρχες και φημισμένοι Βασιλείς , φερόμενοι ως Ορθόδοξοι.

Υπήρξαν «ΚΛΕΙΣΤΑΙ»

Σύνοδοι η μάλλον Ψευδοσύνοδοι

Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία Συνόδων, που χαρακτηρίζονται ως «ΚΛΕΙΣΤΕΣ» Σύνοδοι, διότι, σ’ αυτές συμμετείχε ΚΛΕΙΣΤΟΣ αριθμός Επισκόπων, επιλεγμένων από κάποιους ισχυρούς Εκκλησιαστικούς η Πολιτειακούς παράγοντες.

Ενδεικτικό παράδειγμα τέτοιου χαρακτηρισμού αναφέρονται οι «ΚΛΕΙΣΤΕΣ Ψευδοσύνοδοι», του 1344 μ.Χ., υπό την Προεδρία του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα (κρυπτοαιρετικού), που κατεδίκασαν, καθήρεσαν, περιόρισαν και εφυλάκισαν τον Αγ. Γρηγόριο τον Παλαμά.

Ασφαλώς, νομίζουμε πως, η συν­αξις της Κρήτης πρέπει και αυτή να καταγραφή ως «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξις.

Εμείς θα θέσουμε τα ερωτήματα για τον χαρακτηρισμό «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδος, με απάθεια, και θα καταγράψουμε τους προβληματισμούς μας.

Θα τους καταθέσουμε ως ισχνό και πτωχό οβολό στην πλουσία τράπεζα των απόψεων που δημοσιοποιούν πολλοί αδελφοί Χριστιανοί διαφόρων Αξιωμάτων, ξεχωριστών Πνευματικών Χαρισμάτων και ιδιαιτέρων Διακονιών εν τη Εκκλησία.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» αφού δεν μετέχουν όλοι οι Αρχιερείς και αι Αυτόνομοι Εκκλησίαι

Κατά πρώτον, το γεγονός ότι στην «Σύνοδο» αυτή συμμετέχει «κλειστός» και «επιλεγμένος» αριθμός Αρχιερέων και όχι το σύνολο των Ορθοδόξων της Οικουμένης, ασφαλώς θα της δώση τον χαρακτηρισμό της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνάξεως. Αν όμως θα λάβη τον τίτλο της «Συν­όδου» η της «Ψευδοσυνόδου» η και άλλον βαρύτερο χαρακτηρισμό θα εξαρτηθή και από την ουσία των αποφάσεων και των διαδικασιών. Βλέπε δημοσίευμα Εφημερίδος Ορθοδόξου Τύπου, 18ης Δεκεμβρίου 2015, «Είναι αντικανονικόν να συγληθή Μεγάλη Σύνοδος δι’ αντιπροσώπων».

Προσέτι, ενδέχεται μερικοί Προκαθήμενοι να επιλέξουν τους συμφωνούντας μαζί τους και τους έχοντας πνεύμα υποτακτικότητος και συμφωνίας. Εδώ οφείλουμε να επισημειώσουμε ότι πολλοί Αρχιερείς έχουν αποκτήσει το Αρχιερατικό Αξίωμα, κατά τις θελήσεις των Προκαθημένων τους. Άλλοτε μεν, με Κανονικές Ψηφοφορίες του Συν­όλου των Αρχιερέων εκάστης Τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, άλλοτε δε, ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ, από μικρές ομάδες ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ Εκλεκτόρων-Αρχιερέων επιλε­γμένων από τους Τοπικούς Προκαθημένους.

Επίσης δεν μετέχουν ισοτίμως αι Αυτόνομαι Εκκλησίαι με τας Αυτοκεφάλους αν και δεν διαφέρουν απ’ αυτάς παρά μόνον εις την εκλογήν του Προκαθημένου τους. Η επιλογή του Πατριάρχου Κων/πόλεως να συμπεριλάβη μόνον τους προκαθημένους αυτών υποτιμά εκκλησιολογικώς τας Εκκλησίας.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς θεματολογίας

Ένα δεύτερο στοιχείο, το οποίο χαρακτηρίζει μία Συν­οδο ως «ΚΛΕΙΣΤΗ», είναι και η παρεμπόδισις όλων των συζητήσεων, που πραγματικά απασχολούν την Εκκλησία. Επειδή δηλαδή υπάρχει «κλειστός» κατάλογος θεμάτων, και «κλειστή» ημερησία διάταξις.

Είναι προφανές ότι, ένα ανώτατο όργανο, της Ορθοδοξίας εν προκειμένω, δύναται να συζητήση τα πάντα χωρίς περιορισμό. Δεν είναι επιτρεπτόν, όταν συγκαλείται Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας να υπάρχουν εμπόδια και απαγορεύσεις στην υπερτάτη Αρχή της, που ενεργεί και αποφασίζει εν Πνεύματι Αγίω.

Αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Κατά 1341 μ.Χ. συνεκλήθησαν Ιερές Σύνοδοι, για να επικυρώσουν τις θεολογικές απόψεις των Αγίων Πατέρων, όπως τις διετύπωνε ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς, περί της Αμεθέκτου Θείας Ουσίας και των μεθεκτών Ακτίστων Ενεργειών του Θεού, και να καταδικάσουν τις αιρέσεις του Βαρλαάμ και των οπαδών του. Πέραν των δογματικών αποφάσεων, απηγορεύθη η ανακαίνισις δογματικών θεμάτων, χωρίς όμως να απαγορεύεται οι ορθοδόξως φρονούντες να διαφωτίζουν τους πλανωμένους και πολύ περισσότερο να αμύνωνται οσάκις διεβάλετο η ορθή πίστις.

Οι απαγορευτικές διατάξεις ετέθησαν από τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα η εχρησιμοποιήθησαν από εκείνον, δια διαστροφής των, ώστε μέσω αυτών να προστατεύη τους αιρετικούς φίλους του (Βαρλαάμ, Ακίνδυνο, Γρηγρορά) και τον εαυτό του. Επί πλέον αυτές οι διατάξεις κατέστησαν όπλα στα χέρια αυτού του κρυπτοαιρετικού Πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα, ο οποίος χρησιμοποιώντας και πολιτικές κατηγορίες και διάφορες μηχανορραφίες, «Ψευτοσυνοδικώς» το 1344 μ.Χ., επέτυχε ώστε να διωχθούν, να περιορισθούν, να καθαιρεθούν και να φυλακισθούν οι Ορθόδοξοι με πρώτο τον τότε στυλοβάτη της Ορθοδοξίας, τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά.

Σημειώνουμε ότι κατ’ αυτήν την περίοδο ο Αγ. Γρηγόριος, ευρισκόμενος σε περιορισμό, γράφει δύο ανώνυμες δογματικές μελέτες, λόγω του πολέμου και της ισχυούσης απαγορεύσεως, προκειμένου να αντιμετωπίση τους εν Εκκλησιαστική Εξουσία όντας αιρετικούς, τον τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και την παρέα του.

Όμως, τρία έτη αργότερα το 1437 μ.Χ., με κανονική Συν­οδο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Καλέκας καθηρέθη, και λίγο αργότερα απέθανε μέσα σε πλήρη απομόνωσι και καταφρόνια.

Κατά λογική συνέχεια, πρέπει να διατυπώσουμε την άποψι ότι «Κλειστή» Σύνοδος, από πλευράς θεματολογίας, δεν επιτρέπεται να υπάρξη, καθότι τότε υπεισέρχονται αντικανονικές σκοπιμότητες, παράλογες ατοπίες, ύποπτες «κρυπτίες» (κρυφές καταστάσεις) και προσ­βλητικές «κυπτίες» (δουλοφροσύνες).

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς

συμμετοχής ευσεβών Επισκόπων

Τρίτον στοιχείον για την «Κλειστή» Σύνοδο, αποτελεί η εκδήλωσις πραγματικής αρνήσεως και απροθυμίας συμμετοχής από τους Ευσεβείς Αρχιερείς.

Αυτοί δεν εδέχθησαν τις προτάσεις των Προκαθημένων τους να παραστούν στην «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξι, προβάλλοντας ουσιαστικούς λόγους αμφισβητήσεως για την Συν­αξι αυτή.

Δεν είναι ευρέως γνωστόν, αλλά, εσχάτως προεκλήθη και μία ακόμη χαρακτηριστική εξέλιξις. Πέραν των αρχικώς αρνηθέντων σθεναρώς Ευσεβών Αρχιερέων, που ήσαν τουλάχιστον δέκα μόνο για την Εκκλησία της Ελλάδος, υπήρξαν και έτεροι, οι οποίοι, αν και αρχικώς είχον αποδεχθή να παραστούν στην Σύναξι, κατόπιν υπέβαλαν την παραίτησί τους από αυτή την διαδικασία. Προφανώς, μετά από μελέτη και αναζήτησι των δεδομένων αντελήφθησαν ότι δεν είχαν θέσι σε «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδο, χωρίς ουσία, χωρίς λόγο και χωρίς ψήφο. Δεν θέλησαν να γίνουν μαριονέττες και γλάστρες σε μία φιέστα άνευ εκκλησιαστικών προδιαγραφών.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς συμμετοχής,

Κληρικών, Μοναχών και ευσεβών Αρχόντων

Τέταρτον στοιχείον της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου είναι, ο αποκλεισμός της συμμετοχής και ζώσης παρουσίας των ευσεβών Κληρικών, Μοναχών, Λαϊκών, αλλά και Ορθοδόξων Αρχόντων.

Τονίζουμε ότι σε όλες τις Συνόδους μετείχον οι Ορθόδοξοι Αυτοκράτορες και υπέγραφαν μετά των Επισκόπων. Συχνά δε και ευσεβείς άρχοντες Συγκλητικοί (στην Σύνοδο του 1341 μ.Χ.). Σήμερα δεν έχουμε Αυτοκράτορα Κωνσταντινουπόλεως, αλλά το μερικώς ελευθερωθέν Ελληνικό-Ρωμαίϊκο Γένος έχει Ανώτατο Άρχοντα (Βασιλέα παλαιότερα, Πρόεδρο σήμερα). Αλλά, και τα άλλα ευσεβή Ορθόδοξα Έθνη (Ρωσία, Σερβία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Γεωργία) έχουν ευσεβείς Άρχοντες, που θα ήθελαν να συμμετάσχουν σε πραγματικά «ΑΝΟΙΚΤΗ» Σύνοδο των Ορθοδόξων.

Ας φαντασθούμε το μεγαλείο της Συνόδου, όπου θα συμμετείχον άπαντες οι Προκαθήμενοι, οι Επίσκοποι, και … άπαντες οι Ανώτατοι Άρχοντες των ευσεβών Ορθοδόξων Εθνών. Και θα ήσαν παρόντες και οι Κληρικοί, Μοναχοί και Χριστιανοί που θα το επιθυμούσαν. Η παρουσία όλων αυτών αποτελεί βασικό και υποχρεωτικό στοιχείο κορυφαίων Ιεροσυνοδικών Συνοδικών Διασκέψεων.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύνοδος από πλευράς τόπου

Πέμπτον στοιχείον της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνάξεως, αποτελεί η διοργάνωσίς της στην άκρη της Κρήτης, πράγμα που ουσιαστικώς παρεμποδίζει την δυνατότητα παραστάσεως και παρακολουθήσεως αγίων Κληρικών, πνευματικών Μοναχών, ευσεβών Χριστιανών και ευλαβών Αρχόντων.

Αντί η Σύνοδος να συγκληθή σε μία Χριστιανική Πρωτεύουσα, ώστε να έχουν πρόσβασι οι πάντες, συγκαλείται στο ακρότατο σημείο της ωραίας Κρήτης μας, ώστε να μη δύναται κανείς εύκολα να φθάση εκεί. Μήπως η επιλογή έγινε σκοπίμως μετά πονηρίας, ώστε εύκολα να αποκλεισθούν λιμάνια, αεροδρόμια και δρόμοι; Να μη δύνανται να πλησιάσουν κάποιοι, που θα ήθελαν να αντιδράσουν η να διατυπώσουν τις επιφυλάξεις τους για ενδεχόμενα υπόπτων αποφάσεων με χαρακτηριστικά Οικουμενιστικά, Φιλοπαπικά η Φιλοπροτεσταντικά ανοίγματα η με άλλα κρυπτοαιρετικά θεσπίσματα;

Το Κολυμβάρι του νομού Χανίων είναι ωραίος τόπος και έχει άριστες Εκκλησιαστικές εγκαταστάσεις. Αλλά, απέχει 25 περίπου χιλιόμετρα από την πόλι των Χανίων και 160 χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, την Πρωτεύουσα της Κρήτης. Είναι στην άκρη του Θεού, χωρίς εύκολη προσ­βασι δημοσίας παρουσίας των επιθυμούντων. Αναρωτιέται κανείς: Γιατί φεύγουν στα όρη και στα βουνά; Ποιός τους καταδιώκει; Μήπως η Αλήθεια και η συνείδησις των ευσεβών Χριστιανών; Γιατί φοβούνται και τρέμουν το φως και την δημοσία παρουσίασι των Συνεδριάσεων;

Αντιθέτως, θα έπρεπε η Σύνοδος να συγκληθή στην Πρωτεύουσα της Ελλάδος, την Αθήνα, την πόλι του Αποστόλου Παύλου, η οποία παρουσιάζει συγχρόνως τρία μοναδικά ευλογημένα χαρακτηριστικά: α) Αποτελεί Αποστολική πόλι (Πόλις-Παύλου), β) Είναι η Πρωτεύουσα του ελευθέρου Κράτους των Ρωμιών, της Ελλάδος, η οποία συνθέτει την εξ Αίματος, και Πίστεως, και Γλώσσης, και Ιστορίας, και Παραδόσεων, πραγματική συνέχεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, της ενιαίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και γ) Είναι και Πρωτεύουσα ελευθέρου Ορθοδόξου Χριστιανικού Έθνους.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς ισχυράς ψήφου

Έκτον στοιχείον της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου, πέραν της απουσίας του συνόλου των Ορθοδόξων Αρχιερέων, αποτελεί και η ανυπαρξία ψήφου, ακόμη και των μετεχόντων Αρχιερέων.

Είναι γνωστόν ότι οι Αρχιερείς δεν θα έχουν δική τους ψήφο, αφού θα υπάρχη μόνο μία ψήφος ανά Τοπική Εκκλησία. Επομένως, στις συνεδριάσεις της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου ο κάθε Επίσκοπος θα έχη ΜΗΔΕΝΙΚΗ ψήφο και ΜΗΔΕΝΙΚΟ λόγο.

Παρεπόμενο τούτου είναι ότι, θα έχη και ΜΗΔΕΝΙΚΗ παρουσία, ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΗ παρουσία, αφού δεν θα δύναται την άποψί του να την εισάγη προς ψήφισι και συζήτησι.

Αλλά θα αντείπη κανείς, θα έχη ψήφο σε μία «ΚΛΕΙΣΤΗ» σύναξι με τους Αρχιερείς και τον Προκαθήμενο της Τοπικής του Εκκλησίας. Είναι προφανές ότι, σ’ αυτή την εσωτερική Σύναξι, οι μετέχοντες Αρχιερείς θα είναι συνήθως υποτακτικοί στον Προκαθήμενό τους. Αλλά και εάν αυτό δεν συμβαίνη, τότε να φαντασθούμε ότι μερικοί εκ των Πατέρων θα έχουν μία άποψι και οι άλλοι μία ετέρα, για κάποιο ζήτημα. Τι θα γίνεται; Μα εσωτερική «ΚΛΕΙΣΤΗ» ψηφοφορία ανάμεσα στους είκοσι πέντε. Αυτή η ψηφοφορία δεν θα είναι γνήσια, διότι οι Επίσκοποι δεν θα έχουν ακούσει τις απόψεις και τα ισχυρά επιχειρήματα των άλλων «ΚΛΕΙΣΤΩΝ» μικρών Συνάξεων, ώστε να ανεύρουν την αλήθεια και τα επιχειρήματα που χρειάζονται.

Σε όλες σχεδόν τις Οικουμενικές Συνόδους, ελάχιστοι Άγιοι Πατέρες εχάραξαν το αποτέλεσμα με την γνώμη τους. Για παράδειγμα, στα δογματικά ζητήματα, στην Α Οἰκουμενική Σύνοδο ο Αγ. Αθανάσιος (Διάκονος ων) εχάραξε την γραμμή, στην Β Οἰκουμενική ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος κ.τ.λ., στην Σύνοδο του 1341 μ.Χ. ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς (Πρεσβύτερος ων), ενώ οι άλλοι Πατέρες ηκολούθησαν και συγκατένευσαν.

Εάν λοιπόν, την Ορθόδοξη άποψι κατέχη κάποιος Ιεράρχης μιας Τοπικής Εκκλησίας, αυτός δε τη διατυπώση μόνο στη δική του «Κλειστή» Σύναξι, αλλά μειοψηφή, τότε αυτή η Ορθή θέσις, δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να ακουσθή στη «ΚΛΕΙΣΤΗ» μεγάλη Σύναξι.

Επί πλέον, εάν, ο κάποιος Προκαθήμενος στην «ΚΛΕΙΣΤΗ» Μερική Σύναξι μειοψηφήση, τότε, πως αυτός θα υποστηρίξη μέσα στην μεγάλη «Κλειστή» Σύναξι κάτι, που ούτε αποδέχεται, ούτε πιστεύει;

Θα έχουμε λοιπόν ανίσχυρη «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξι, με απουσία του συνόλου των Αρχιερέων της Ορθοδοξίας, αλλά και αδύναμες «ΚΛΕΙΣΤΕΣ» Μικρές Συνάξεις της κάθε τοπικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας.

Πραγματικά νομίζουμε ότι τέτοιες «Πρωτότυπες» όντως ιδέες, που επεκράτησαν και επεβλήθησαν, μόνο άτομα με χαμηλές διανοητικές ικανότητες, με αμφίβολες πνευματικές καταβολές, με ανύπαρκτες αρχές ελευθερίας και αγάπης θα ημπορούσαν να εισηγηθούν και να εισαγάγουν στην Εκκλησία μας.

«ΚΛΕΙΣΤΗ» από πλευράς παρουσίας αγίων ανδρών

Τέλος, έβδομον στοιχείον, της «ΚΛΕΙΣΤΗΣ» Συνόδου είναι και κάτι το ουσιαστικό. Την κάθε Ιερά Σύνοδο κατευθύνει το Πανάγιον Πνεύμα και μετέχουν σ’ αυτή άπαντες οι Αρχιερείς, ως διάδοχοι των Αποστόλων. Όμως, υποχρεωτικά, θα πρέπει να μετέχη και μία άλλη ειδική ομάδα ανθρώπων, που δεν μπορούμε, ούτε να τους διαχωρίσουμε από το Εκκλησιαστικό αξίωμα η την ηλικία η μόρφωσι η από άλλο χαρακτηριστικό, ούτε να τους επιλέξουμε με κάποιο σύστημα. Είναι οι όντως ΕΝ ΖΩΗ ΑΓΙΟΙ. Οι ίδιοι μεν, επειδή έχουν συνείδησι ταπεινή, κρύβουν τα χαρίσματά τους και την αγιότητά τους. Αυτές οι ξεχωριστές Μορφές αποκλείονται από την αυτή την «ΚΛΕΙΣΤΗ» Συν­οδο.

Η παρουσία των ΕΝ ΖΩΗ ΑΓΙΩΝ είναι υποχρεωτική σε οποιαδήποτε Σύνοδο είτε με την σωματική παρουσία τους είτε με το δημόσιο λόγο τους είτε με την συγγραφική συμμετοχή τους στα διαλαμβανόμενα.

Και ας δούμε μόνο ενδεικτικά, για να μη γίνουμε αναλυτικοί, ποίοι Άγιοι μετείχον ουσιαστικά και ποδηγέτησαν εν Πνεύματι, κάποιες, πραγματικά Οικουμενικές Συνόδους:

Στην Α Οἰκουμενική (Νίκαια 325 μ.Χ.): Ο Άγιος Κων/νος (ως Αυτοκράτωρ), ο Αγ. Αθανάσιος (ως Διάκονος), ο Αγ. Σπυρίδων (ως Επίσκοπος, αν και ασημάντου επαρχίας), ο Αγ. Νικόλαος (Επίσκοπος, αν και μακρινής περιοχής), ο Αγ. Αχίλλιος (Επίσκοπος Λαρίσης) και άλλοι πολλοί. Στην Β Οἰκουμενική (Κων/νούπολις 451 μ.Χ.): Ο Αγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως. Στην Σύνοδο, Περί Ακτίστων ενεργειών του Θεού (Κων/πολις, 1351 μ.Χ.): Ο Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς, (Πρεσβύτερος ων) με άλλους Αγίους Μοναχούς και Πατέρες, που δεν έφερον το αξίωμα του Επισκόπου.

Σχετικά με τα ανωτέρω καταγραφέντα, καλοπίστως επιθυμούμε μαζί με τον ευσεβή λαό της ανά την Οικουμένην Ορθοδοξίας, εναγωνίως, να αναρωτηθούμε: Ποίοι Επίσκοποι η Ιερείς η Διάκονοι η Μοναχοί η Μοναχές η Λαϊκοί με φήμη «αγίων» μετέχουν σ’ αυτή την «ΚΛΕΙΣΤΗ» Συν­οδο;

Δεν κάθομαι εις Συνέδριον ματαιότητος

Και για να κλείσουμε τις απλές σκέψεις μας θα καταφύγουμε στον Προφητάνακτα Βασιλέα Δαβίδ τον Ψαλμωδό, που διατυπώνει επίκαιρο άποψι, ως εγερτήριο Σάλπισμα, για τις πονηρές συνάξεις των παρανομούντων ανθρώπων και για τις ανομίες των ασεβών:

«Ψαλμ 25.4-11 ουκ εκάθισα μετά συνεδρίου ματαιότητος και μετά παρανομούντων ου μη εισέλθω· εμίσησα εκκλησίαν πονηρευομένων και μετά ασεβών ου μη καθίσω. νίψομαι εν αθώοις τας χείράς μου και κυκλώσω το θυσιαστήριόν σου͵ κύριε͵ του ακούσαι φωνήν αινέσεως και διηγήσασθαι πάντα τα θαυμάσιά σου. κύριε͵ ηγάπησα ευπρέπειαν οίκου σου και τόπον σκηνώματος δόξης σου. μη συναπολέσης μετά ασεβών την ψυχήν μου και μετά ανδρών αιμάτων την ζωήν μου͵ ων εν χερσίν ανομίαι͵ η δεξιά αυτών επλήσθη δώρων. εγώ δε εν ακακία μου επορεύθην· λύτρωσαί με και ελέησόν με».

Με κάθε ειλικρίνεια και εκ βάθους καρδίας προσευχόμεθα και αγωνιζόμεθα, ώστε τίποτε από τα ανωτέρω ψαλμικά λόγια να μη συντρέξη στην «ΚΛΕΙΣΤΗ» Σύναξι. Καμιά παρόμοια συμφορά να μη κατακεραυνώση την Ορθόδοξο Ιεροσυνοδική Παράδοσί μας, η οποία στηρίζεται στον ακατάλυτο Πύργο του Ιερού Ευαγγελίου της ελευθερίας και στους αιωνίους Ιερούς Κανόνες της ευλαβούς ευσχημοσύνης.

https://apotixisi.blogspot.gr/

Φαρισαῖοι, Ὑποκριτές καί Νεκροθάφτες. Οἱ σταυρωτές τῆς Ἐκκλησίας

Σήμερα, πού ἡ μελαγχολία καί ἡ «ἐθνική» κατάθλιψηκυριαρχοῦν παντοῦ, ἦρθε ἡ κρίσιμη ὥρα νά μετρήσουμε Φαρισαίους, ὑποκριτές καί νεκροθάφτες. Σέ μιά ἐποχή, πού τά πάντα γύρω μας διαλύονται μέ κρότο καί οἱ ζωές μας καταστρέφονται, οἱ πολιτικοί ταγοί τοῦ τόπου προσπαθοῦν μέ ἐνοχικές καί φοβικές κινήσεις νά διασώσουν τό σαρκίο τους. Ματαιοπονοῦν οἱ ἄθλιοι. Οὔτε κἄν ἐρυθριοῦν (ντρέπονται) γιά τά πολλά ἐγκλήματά τους. Ἔχουν ὅμως γνῶσιν οἱ φύλακες. Οἱ ἐκφραστές τοῦ σκότους μᾶς πολεμοῦν ἀπό παντοῦ. Ἕνας σκληρός καί ἀνελέητος πόλεμος μαίνεται, εἶναι σέ πλήρη ἐξέλιξη.

Τά συστήματα τῆς ἀνομίας καί τῆς διαπλοκῆς ἀφηνιάζουν καί συκοφαντοῦν ὅσους ἀντιστέκονται μέ θάρρος καί αὐταπάρνηση στά ἄνομα καί ἀνίερα σχέδιά τους. Πρέπει νά δώσουμε, ὅλοι μαζί, μιά ἀποστομωτική ἀπάντησησέ ὅλους ἐκείνους πού νομίζουν ὅτι μποροῦν ἀνερυθρίαστα νά διαλύουν ψυχές καί σώματα.

Εἶναι ὥρα νά ἔλθουν ὅλα στό φῶς. Ἡ ἀλήθεια πρέπει νά λάμψει. Πολιτικοί ταγοί, πού λειτουργοῦν σάν ὑποτελεῖς καί ὑπηρέτες τῶν τεκτονικῶν Στοῶν∙ πού λειτουργοῦν σάν ἐντολοδόχοι τῶν δημίων τῆς χώρας, ὅλων αὐτῶν τῶν ξένων εἰσβολέων, τῶν ἐκβιαστῶν, τῶν τοκογλύφων-δανειστῶν, πού μᾶς κλέβουν τίς ζωές μας καί μᾶς πωλοῦν φύκια γιά μεταξωτές κορδέλες.

Ἡ ὑποκρισία τοῦ Ἕλληνα πρωθυπουργοῦ Ἀλέξη Τσίπρα προκαλεῖ ὀργή καί θυμηδία. Συμπεριφέρεται σάν πολιτική μαριονέττα! Οὐσιαστικά εἰρωνεύεται τούς πολῖτες, τήν Ἑλλαδική Ἐκκλησία καί τήν Ἱερά Σύνοδο. Ἐνδεικτικά ἀναφέρω κάποιες ἀπό τίς πολλές ὑποκριτικές καί φαρισαϊκές συμπεριφορές του: Στήν ἀρχή ἀρνήθηκε νά ὁρκιστεῖ στό Ἱερό Εὐαγγέλιο. Δέχτηκε τήν οὐσιαστική περιθωριοποίηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά σχολεῖα καί τή μετατροπή τοῦ μαθήματος σέ ἀνούσιο μάθημα θρησκειολογίας∙ τήν ἵδρυση τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στή Θεσσαλονίκη. Στηρίζει τήν προώθηση νόμου περί τῆς καύσης τῶν νεκρῶν, ἀγνοῶντας πλήρως τίς διαμαρτυρίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τίς χριστιανικές, καί ὄχι μόνο, παραδόσεις τοῦ τόπου μας. Ἀνέχεται ὅσους σπάζουν βιτρῖνεςκαί δηλώνουν ἀντιρρησίες συνείδησης καί ἐνίοτε τούς προωθεῖ σέ θέσεις εὐθύνης.

Ἄθεα παιδαρέλια γίνονται γενικοί γραμματεῖς Ὑπουργείων, σύμβουλοι τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τῶν Ὑπουργῶν. Ἔγινε «κουμπάρος» καί πάντρεψε, μέ δόξα καί τιμή, τούς ἀνώμαλους καί τούς κίναιδους, ἀφοῦ πρῶτα ζήτησε συγγνώμη, πού ἄργησε νά τό κάνει!

Παρίστανε τόν «κουφό», ὅταν ὁ ἀνεκδιήγητος ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευμάτων Νίκος Φίλης ἔκανε τίς ἀνίερες καί ἀπαράδεκτες δηλώσεις πού ἀμφισβητοῦσαν τή γενοκτονία τῶν Ποντίων, τήν ἱερότητα καί σημασία τῶν λειψάνων τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, καί γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Φωτός ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο καί τά Ἱεροσόλυμα (μέ τιμές Ἀρχηγοῦ κράτους).

Υἱοθέτησε τή θέση τοῦ ὑπουργοῦ Ἐσωτερικῶν Π. Κουρουμπλῆ γιά τήν κάρτα τοῦ πολίτη καί τό ΑΝΙΕΡΟ ἠλεκτρονικό φακέλωμα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Δέν κάνει τίποτε (ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ), γιά νά καλύψει τά κενά πού παρουσιάζονται λόγω τῆς δραματικῆς μείωσης τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἱερέων (π.χ. συνταξιοδοτήσεις).

Φαρισαϊσμός καί ὑποκρισία Καί ξαφνικά, τί; Βλέποντας στίς δημοσκοπήσεις νά καταρρέουν τά ποσοστά τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί νά μειώνεται δραματικά ἡ δημοτικότητά του, ἀποφάσισε νά βγάλει τήν προβιά τοῦ λύκου καί νά ντυθεῖ πρόβατο. Ἄδειασε ὑποκριτικά καί μεγαλοπρεπῶς τόν ὑπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, μέ ἐπιστολή του πρός τόν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμο.

«Θέλω νά σᾶς διαβεβαιώσω ὅτι τά ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα τῆς πατρίδας μας ἦταν καί θά εἶναι πάντα ἀνοιχτά γιά τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας», ἐπισημαίνει ὁ Ἀλέξης Τσίπρας, ἀναφερόμενος σέ πρόσφατο περιστατικό, κατά τό ὁποῖο τό Ὑπουργεῖο Παιδείας δέν ἐπέτρεψε τήν εἴσοδο δύο Μητροπολιτῶν σέ σχολεῖα (μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος καί μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας κ. Γαβριήλ).

Ὁ Ν. Φίλης θέτει γενικούς κανόνες, ὥστε τό σχολεῖο νά μή μετατραπεῖ σέ θέατρο ἀντιπαραθέσεων καί κηρυγμάτων μέ πρωταγωνιστές ἐξωσχολικούς παράγοντες! Μάλιστα! Δηλαδή, γιά τόν Ὑπουργό, οἱ δύο Μητροπολῖτες εἶναι ἐξωσχολικοί παράγοντες καί ἄρα ἀνεπιθύμητοι στά σχολεῖα μας; Ἐνῶ, κύριε Ὑπουργέ Παιδείας, οἱ λαθρομετανάστες, οἱ φακίρηδες, οἱ γκουρού, οἱ χαρτορίχτρες, οἱ προοδευτικοί τῆς συμφορᾶς, οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ἴντριγκας καί τῆς διαπλοκῆς, οἱ Ἑβραῖοι καί οἱ σιωνιστές, τά ἰνδάλματα τῆς ἡδονῆς καί τῆς παρακμῆς, οἱ μπαχαλάκηδες, οἱ κίναιδοι, οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Πάπα (ἰντερνούτσιοι) κ.ἄ. εἶναι εὐπρόσδεκτοι στά σχολεῖα; Τά σχολικά βιβλία, πού διδάσκουν τήν παιδεραστία καί μαγαρίζουν τά παιδιά μας δέν σᾶς ἐνοχλοῦν; (Δημήτρης Νατσιός)

Φοβᾶμαι πώς εἶστε ὁ «μπροστινός» τῆς Κυβέρνησης καί κάνετε ὅλη τή «βρώμικη δουλειά». ΕΥΓΕ! ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΑΣ!

Κάντε ὑπομονή. Σέ λίγο καιρό θά εἶστε ἐκτός Κυβέρνησης καί ἐκτός Βουλῆς. Στά ἀζήτητα τῆς Ἱστορίας. Μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό τά βάζεις; Δέν ντρεπόμαστε λίγο; Δέν ὑπάρχει συνείδηση, ἀξιοπρέπεια; Χάθηκε κάθε λογική καί συναίσθημα σέ αὐτή τή λεηλατημένη χώρα; Τό μόνο πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ διάλυση ὅλων τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν καί τῶν παραδόσεων τοῦ Ἔθνους; Ὅλα θυσία στό βωμό τῆς Παγκοσμιοποίησης καί τῆς Πανθρησκείας; Θέλετε νά μᾶς κάνετε νά πιστέψουμε ὅτι τό μόνο πού σᾶς ἐνδιαφέρει εἶναι τό θησαύρισμα, ἡ «γκεμπελική» προπαγάνδα καί ἡ ἅλωση τῆς Ὀρθοδοξίας; Τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καί λατρείας; Ἔρχεται λοιπόν ὁ Πρωθυπουργός νά «πεῖ» μέ τήν ἐπιστολή του στόν ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο τό αὐτονόητο. Ὅμως δέν πείθει κανένα, γιατί τά κίνητρά του εἶναι ΙΔΙΟΤΕΛΗ. Ὑπάρχει σκοπιμότητα καί διάθεση ἐφησυχασμοῦ καί νάρκωσης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Κάποιοι στόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἀποφασισμένοι νά μήν ντρέπονται γιά τίποτα. Εἶναι ἀσημαντότητες καί ἔχουν νηπιακές ἀπόψεις περί πολιτικῆς. Ἄν ἡ ἐπιστολή σας ἦταν «εἰλικρινής», θά ἔπρεπε πρῶτα νά εἴχατε ζητήσει ἐπιτακτικά τήν παραίτηση τοῦ Ὑπουργοῦ σας ἤ διαφορετικά νά τόν εἴχατε ἀποπέμψει μέ συνοπτικές διαδικασίες.

Ἐδῶ ἡ ἀνοχή εἶναι ἐνοχή. Ὅλα τά ἄλλα εἶναι ἀμπελοφιλοσοφίες καί ψευτοεντυπωσιασμοί. Ἔτσι φαίνεται ὅτι ἔχετε τήν πρόθεση νά ρίξετε στάχτη στά μάτια τῆς κοινῆς γνώμης, πού παρατηρεῖ ἔκπληκτη καί σαστισμένη τήν κατάρρευση τῶν πάντων. Ἦρθε ἡ ὥρα νά περάσετε, κύριε Φίλη, στόν πάγκο τῆς ντροπῆς, δίπλα στούς στιγματισμένους προκατόχους σας.

Ἡ παραίτηση ἀπό τόν ὑπουργικό θῶκο καί τό βουλευτικό ἀξίωμα εἶναι ἡ μόνη λυτρωτική διέξοδος πού ἔχετε. Μπορεῖτε;

Ὁ νεκροθάφτης τοῦ Ἔθνους; Καί ἐρχόμαστε τώρα στόν πρόεδρο τῆς Νέας Δημοκρατίας Κυριάκο Μητσοτάκη, πού τό σύστημα τῆς ἀνομίας τόν προωθεῖ γιά αὐριανό Πρωθυπουργό. Ἕνας νέος πολιτικός μέ γερασμένες ἀντιλήψεις, πολλές ἀδυναμίες, ἀνεπάρκειες καί συγκεκριμένες ἐξαρτήσεις. Ἐδῶ τά πράγματα εἶναι πιό πολύπλοκα. Ὁ συγκεκριμένος πολιτικός, φοβᾶμαι πώς δέν εἶναι μόνο ὑποκριτής ἤ ἀνεπαρκής, ἀλλά ἐνδέχεται νά γίνει μελλοντικά ὁ νεκροθάφτης τοῦ Ἔθνους.

Ἀφοῦ σάν πειθήνιος ὑπηρέτης καί ὑποτακτικός ψήφισε ΟΛΑ τά ἐθνοκτόνα μνημόνια καί ὅλους τούς ἀνίερους νόμους (π.χ. σύμφωνο συμβίωσης τῶν κίναιδων), καί ἀνέχτηκε νά φιλιοῦνται οἱ «θηλυπρεπεῖς» στό στόμα, στά θεωρεῖα τῆς Βουλῆς, παριστάνει τόν ἅγιο μέ ξένα κόλλυβα. Μπαινοβγαίνει στά γραφεῖα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καί πολλῶν μητροπόλεων, παριστάνοντας τόν σωτῆρα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἔθνους. Ὅλα γιά τίς ψήφους γίνονται. Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἔχει τουλάχιστον τήν ἐντιμότητα νά λέει πώς εἶναι ἄθεος, ἐσύ Κυριάκο τί εἶσαι τελικά; Μαυρογιαλοῦρος, μικρόψυχος, φιλελεύθερος, χειροκροτητής τῆς Ἄ. Μέρκελ καί τοῦ Β. Σόιμπλε;

Δέν γνωρίζεις, Κυριάκο, πώς ἡ χώρα βυθίζεται στήν ἀπαξίωση καί στόν αὐτοεξευτελισμό; Ἐσύ ὅμως πῶς θά μπορέσεις νά ἀπαλλαγεῖς ἀπό τίς ἐκβιαστικές δεσμεύσεις καί τή μοιρολατρική στάση; Εὔχομαι νά τά καταφέρεις.

Ἡ Ἑλλάδα τῆς Μεταπολίτευσης ζεῖ μιά σύγχρονη ΤΡΑΓΩΔΙΑ. Τό κράτος μοιάζει σάν τήν παράγκα τοῦ Καραγκιόζη. Εἶναι θλιβερό νά βλέπει κανείς τό κατάντημα τοῦ προέδρου τῶν ΑΝΕΛ Πάνου Καμμένου καί ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἄμυνας. Βρυχᾶται σάν λιοντάρι, ἐνῶ στήν οὐσία εἶναι γατούλα σαλονιοῦ. Ἕνας παρακμιακός «ἠθοποιός», πού παριστάνει τόν πρωταγωνιστή, ἐνῶ εἶναι κομπάρσος. Συμφωνεῖ σέ ΟΛΑ μέ τόν Τσίπρα καί παριστάνει ὑποκριτικά, γιά νά παραμείνει Ὑπουργός, τόν διαφωνοῦντα! Τό θέατρο τοῦ παραλόγου!

Γιά τήν κατάργηση τῶν παρελάσεων στίς ἐθνικές γιορτές τί γνώμη ἔχετε, κύριε Ὑπουργέ τῆς Ἐθνικῆς Ἄμυνας; Δέν ἐνισχύουν τό ἐθνικοθρησκευτικό φρόνημα τῶν Ἑλλήνων; Συμφωνεῖτε στίς μαθητικές παρελάσεις, δίπλα στή σημαία καί στόν Σταυρό νά παρελαύνουν μουσουλμᾶνες μέ μαντῆλες; Σέ λίγο θά δοῦμε φακίρηδες, μάγους, κλόουν καί μπαχαλάκηδες νά παρελαύνουν καμαρωτοί!! Θά μοῦ πεῖτε πώς εἶμαι «φασίστας» ἐθνικιστής, πού ἀσκῶ τέτοια κριτική. Σᾶς κατανοῶ. Καλύτερα ὅμως ἐθνικιστής παρά προσκυνημένος, ρίψασπις, δοῦλος, λειψός, ἑτοιμόρροπος, καρπαζοεισπράκτορας, ψεύτικος. Ἐσεῖς ἀντέχετε τήν κριτική; Πόσες ἐπιτυχίες ἔχετε νά ἐπιδείξετε στό χρόνο πού εἶστε Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἄμυνας; Ἀρχικά εἶχα ἄλλη, καλύτερη γνώμη γιά ἐσᾶς, τώρα ὅμως μέ λύπη μου βλέπω πώς γίνατε κολαοῦζος τοῦ συστήματος. ΚΡΙΜΑ.

Γιά τούς ὑπόλοιπους πολιτικούς ἀρχηγούς δέν θά «μιλήσω». Ὅλοι νομίζω πώς ἀντιλαμβανόμαστε ποιός ὁ ρόλος καί ἡ ἀποστολή τους. Ἀδιαφοροῦν γιά τό κοινό καλό καί ἔχουν ναρκισσιστική συμπεριφορά καί ἀλαζονεία. Σήμερα ζοῦμε στή δημοκρατία τῆς μπαρούφας, ὅπου τά πάντα ἐπιτρέπονται, ἀρκεῖ νά ἀνήκεις στόν κομματικό μηχανισμό καί στίς «ΚΛΙΚΕΣ» τῶν κομμάτων πού ἀσκοῦν ἐξουσία.

Ἡ ἘκκλησίαΤήν ὥρα πού ὕαινες βγῆκαν παγανιά, ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία καί ἡ πλειοψηφία τῶν Μητροπολιτῶν πού εἶναι μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, παραμένει οὐσιαστικά σιωπηλή ἤ ἀμέτοχη. Κάποιοι ἁπλά τιτιβίζουν ἀνούσια εὐχολόγια καί παραινέσεις. Ἡ θρησκευτική ἡγεσία δέν ἔχει σάν προτεραιότητα τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία! Ξέχασε τήν κατήχηση τῶν βαπτισμένων χριστιανῶν ὀρθοδόξων, πού πολλοί ἀγνοοῦν τί σημαίνει Εὐαγγέλιο, τί σημαίνει Χριστός. Ἀσχολοῦνται μέ πάρεργα καί ὄχι μέ τό κύριο ἔργο, πού εἶναι ἡ στήριξη καί ἡ διαπαιδαγώγηση τῶν πιστῶν καί φυσικά ἡ ἐν Χριστῷ σωτηρία τους. Γιατί; Καλά καί εὐλογημένα εἶναι τά ἑκατομμύρια τῶν ΕΣΠΑ γιά τήν ἀνάδειξη τῆς πλούσιας ἐκκλησιαστικῆς μας κληρονομιᾶς. Καλές εἶναι οἱ ΜΚΟ, δηλαδή οἱ μή κυβερνητικές ὀργανώσεις (π.χ. «Ἀποστολή») καί ἡ στήριξη τῶν μουσουλμάνων λαθρομεταναστῶν. Ἀλλά ὑπάρχει μιά σημαντική παράμετρος πού τήν ἀγνοεῖ ἡ ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιά τίς 15.000 ψυχές πού αὐτοκτόνησαν τά τελευταῖα χρόνια λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ποιά εἶναι ἡ θέση της; Γιά τούς Ἕλληνες ἄστεγους, πού ζοῦν μέσα στά χαρτόκουτα καί στά πεζοδρόμια στό κέντρο τῆς Ἀθήνας, μόνο κάποιες δειλές καί ἀνεπαρκεῖς κινήσεις γίνονται, πού στεροῦνται οὐσίας καί ἀποτελέσματος. Ἐκεῖ πρωταγωνιστές εἶναι οὐσιαστικά ταπεινοί ἱερεῖς καί δεκάδες γενναῖοι ἐθελοντές πού διδάσκουν φιλανθρωπία καί ἀγάπη Χριστοῦ. Ἄν ἦσαν λαθρομετανάστες καί «πρόσφυγες» μουσουλμᾶνοι ἀπό τό Σουδάν, τή Λιβύη, τήν Ἀλγερία, τό Νεπάλ, τήν Ὑεμένη κ.ἀ. θά εἶχαν διαφορετική ἀντιμετώπιση. Γιατί; Οἱ ἄστεγοι Ἕλληνες, οἱ «γυμνοί» συμπατριῶτες μας δέν ἔχουν ψυχή; Ποῦ εἶναι τά ΜΜΕ νά ἀναδείξουν τήν ἐθνική μας τραγωδία; Γιατί παραποιοῦν τήν ἀλήθεια; Ποῦ εἶναι ὁ πονόψυχος Ἀρχιεπίσκοπος, πού πῆγε «ἄοπλος», δηλαδή χωρίς Σταυρό, νά διακονήσει τούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες, μέ ὅλα τά κανάλια καί τίς κάμερες στό πλευρό του;

Εὐτυχῶς μέσα στή γενικευμένη παρακμή μιά μειοψηφική, ἀλλά σημαντική μερίδα Μητροπολιτῶν σηκώνει τό λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης ἐνάντια στούς ἐκφραστές τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας. Ἔχουν ἀντιληφθεῖ τό ἀνίερο καί καταστροφικό παιχνίδι τῶν σιωνιστῶν καί τῆς Νέας Τάξης πραγμάτων στήν Ἑλλάδα (Διονύσης Μακρῆς).

Σήμερα ἡ Ἑλλάδα τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων, τῶν ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας κινδυνεύει νά γίνει ἕνα τεράστιο ὑπαίθριο τζαμί! ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ἡ πατρίδα καί οἱ τυχοδιῶκτες πολιτικοί τῆς ἐθνικῆς μας συμφορᾶς παριστάνουν τίς παρθένες κορασίδες στό «ΠΑΡΘΕΝΑΓΩΓΕΙΟ Η ΕΛΛΑΣ». Σέ λίγο ΙΜΑΜΗΔΕΣ θά κυκλοφοροῦν παντοῦ γιά νά δίνουν τό πρόσταγμα στόν τόπο πού γέννησε τή Δημοκρατία. Ἡ Ἱερά Σύνοδος πρέπει νά μπεῖ μπροστά στόν ΑΓΩΝΑ γιά ἀξιοπρέπεια, ἐθνική ἐπιβίωση∙ ἐνάντια στόν ΕΠΟΙΚΙΣΜΟ τῆς πατρίδος ἀπό τούς λαθραίους μουσουλμάνους∙ ἐνάντια στήν αὐθαιρεσία τῶν πολιτικῶν ταγῶν. Ἀπαιτεῖται ἐθνική ἀφύπνιση, ὥστε οἱ σταυρωτές τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς πατρίδος νά μποῦν ὁριστικά στό περιθώριο τῆς Ἱστορίας.

ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΚΩ ΨΥΧΗ ΜΟΥ!ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ!

Γράφει ὁ Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης

Συγγραφέας, Ἀρθρογράφος 

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2016

http://orthodoxathemata.blogspot.gr

Συνέντευξη τοῦ π. Σάββα για τη Ληστρική «Αγία» και «μεγάλη» Σύνοδο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Στὴν παραπάνω συνέντευξη ὁ π. Σάββας Λαυρεώτης (Πρωτεπιστάτης Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους), λέγει μεταξὺ ἄλλων σὲ ἐρώτηση:

Δημοσιογράφος: Δηλαδὴ μιλᾶμε γιὰ μιὰ μεγάλη προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας;

π. Σάββας: «Φυσικά. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο ἔχουμε πεῖ ὅτι δὲν μποροῦμε νὰ ἀκολουθήσουμε τίποτε τὸ ἀντιορθόδοξο. Τὴν ἑπόμενη μέρα, φυσικά, θὰ περιμένουμε νὰ δοῦμε ποιές εἶναι οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου, δὲν θὰ προτρέξουμε, νὰ δοῦμε τί ἀποφάσισαν, ἄν ὄντως ψήφισαν ὅλα αὐτὰ ποὺ στηλιτεύουμε καὶ λέμε ὅτι δὲν εἶναι Ὀρθόδοξα, νὰ δοῦμε τὶςἀντιδράσεις τῶν Μητροπολιτῶν, τὶς ὑγιεῖς ἀντιδράσεις, κι ἀπὸ κεῖ καὶ πέρα θὰ πάρουμε κι ἐμεῖς θέση».

Θέλουμε ἐδῶ νὰ ὑπενθυμίσουμε ὅτι:

Στὴν «Ανοικτή Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων» γιὰ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο (ποὺ ὑπέγραφε καὶ ὁ π. Σάββας), ὑπάρχει καταγεγραμμένη ἡ θέση ποὺ θὰ πάρουν μετὰ τὴν Σύνοδο. Μεταξὺ ἄλλων ἔγραφαν ὅτι "θα διακόψουμε την διαμνημόνευσιν του ονόματος... όλων εκείνων των Επισκόπων, κληρικών και λαϊκών που θα υπογράψουν αυτήν την αιρετικήν Σύνοδον".

Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι ἡ διατύπωση στὴν συνέντευξη (μὲ προφορικὸ λόγο) δὲν προϊδεάζει κάποια ἀλλαγὴ στάσεως. Ὅτι δηλαδή, ἡ θέση τους δὲν θὰ ἐπηρεαστεῖ, ἀπὸ τυχὸν δυσκολία τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων νὰ διακόψουν τὸ Μνημόσυνο ὅσων ὑπογράψουν κακόδοξες ἀποφάσεις. Πὼς δὲν θὰ ταυτισθοῦν μετ' αὐτῶν (π.χ. τοῦ μητροπ. Πειραιῶς), ἐφ' ὅσον οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς συνεχίσουν νὰ κοινωνοῦν μὲ τοὺς Παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ πλέον (ἤδη ἀπὸ τὰ "προεόρτια" τῆς Συνόδου) ξεσκεπάστηκαν πλήρως, ὑποστηρίζοντας μὲ κάθε θετικὸ καὶ ἀθέμιτο μέσο καὶ τρόπο -ἀλλὰ καὶ μετὰ μανίας- τὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅποια τύχη καὶ νὰ ἔχει αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ὁ Θεὸς τοὺς ἀνάγκασε νὰ ἀποκαλύψουν τὴν ...ἐπιμονή τους στὴν αἵρεση!!!

Κάποιοι ὅμως, δὲν ἐννοοῦν νὰ ...καταλάβουν!

Τὰ τμήματα στὰ ὁποῖα ἀναφερόμαστε ἀπὸ τὴν «Ανοικτή Επιστολή Αγιορειτών Πατέρων» εἶναι τὰ ἑξῆς:

«Ως εκ τούτου, είμεθα υποχρεωμένοι και εμείς να εφαρμόσουμε τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας, τον γνωστόν ΙΕʹ κανόνα της Πρωτοδευτέρας Οικουμενικής Συνόδου, σύμφωνα με τον οποίον οφείλουμε να κάνουμεν διακοπή της μνημονεύσεως όλων των αιρετικών λατινοφρόνων – φιλοενωτικών Οικουμενιστών. Επομένως κατ᾿ ανάγκη θα διακόψουμε την διαμνημόνευσιν του ονόματός τους, κατά την προσκομιδή από το άγιον δισκάριον, που συμβολίζει την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, όλων εκείνων των Επισκόπων, κληρικών και λαϊκών που θα υπογράψουν αυτήν την αιρετικήν Σύνοδον. Καθώς και όλων όσων συμφωνούν μαζί τους και θα ακολουθήσουν συνειδητά αυτή την αίρεση. Με όλους αυτούς, οι οποίοι καθίστανται πλέον αιρετικοί διά την Εκκλησίαν δεν ημπορούμεν να έχουμε εκκλησιαστική κοινωνία, έως ότου δημοσίως μετανοήσουν και αποκηρύξουν την αίρεση του Οικουμενισμού καθώς θα ορίσει η Ορθόδοξος Εκκλησία διά Συνόδου.

Θα σταματήσουμε, λοιπόν επισήμως και εμείς την διαμνημόνευση του οικουμενικού πατριάρχη.

Δεν επιθυμούμε ποτέ να ακολουθήσουμε μία εκκοσμικευμένη “εκκλησία”. Διότι μία τοιαύτη, “Πανορθόδοξος Σύνοδος”, η οποία θα παρέχει εκκλησιαστικότητα στους αιρετικούς, και νομιμοποίηση των αιρέσεων, ακυρώνει το Σύμβολον της Πίστεως και γκρεμίζει όλη την Ορθόδοξη Εκκλησιολογία και αντεισάγει μια εκκοσμικευμένη "εκκλησία"».

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Μια χούφτα άμμος για τον Παράδεισο ...

Ήταν αυτό που λέμε καλό παιδί!Αγνή ψυχή με φιλότιμο και πνεύμα θυσιαστικό! Μέσα σε όλα! Πρώτος σε όλα!Πρόθυμος να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί, δίχως να προσμένει αντάλλαγμα, με αγάπη και ενδιαφέρον αληθινό για τους δικούς του ανθρώπους!
Ο Γιώργης με την μαλαματένια ψυχή!
Ο καλός μας άνθρωπος που λάτρευε τις ταινίες του ΘΒ και πόσο του έμοιαζε όταν έτρεχε ασταμάτητα να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο …

Αδέλφια, τους γέρους γονείς του που τους πρόσεχε σαν μικρά παιδιά, τους φίλους, τους συναδέλφους στο γραφείο ...
Όλοι είχαν να το λένε!
Πρώτον τον Γιώργη θα φωνάξουμε στα ζόρικα!
Και εκείνος πάντα ήταν εκεί, πολλές φορές παραμελώντας τον εαυτό του και αγνοώντας όλους εκείνους που κάποτε-κάποτε του φώναζαν:

-Ξύπνα κορόιδο, φρόντισε λίγο και σένα!
Όλα για τους άλλους!
Το μόνο που εκείνος ήθελε ήταν ένα ποτήρι καλό κρασί, δυο χαμογελαστούς φίλους και το τσιγαράκι του για να ξεκουραστεί, να χαλαρώσει όπως ο ίδιος έλεγε …

Το τσιγάρο το χε αρχίσει από τα μικράτα του …
Τριάντα χρόνια περίπου καπνιστής , θεριακλής συνειδητός! Μια απόλαυση έχω και γω βρε παιδιά! Του Θεού είναι κι αυτό!
Έλεγε σε όσους τον συμβούλευαν χρόνια τώρα να το κόψει! Τι κι αν για την υγεία του συνέχεια του έλεγαν, μιας και κείνος ο βαθύς βήχας και το λαχάνιασμα στην σκάλα είχε γίνει πια καθημερινότητα απαράλλαχτη, αυτός γελώντας τους απαντούσε ...

-Τι σκιάζεστε βρε, ένα κεράκι υπόθεση είναι, να ρχεστε να μου ανάβετε!
Τι για τα χρήματα που τόσα χρόνια θα μπορούσε να χε εξοικονομήσει ...

Σπίτι δικό σου θα χες τώρα με τόσα που χεις ξοδέψει για αυτό το διαβολόπραμα του λεγε συνέχεια ο Κυρ-Σωτήρης ο πατέρας του! Γελούσε ο Γιώργης και έβγαινε στην ταράτσα να καπνίσει! Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές είχε προσπαθήσει να το κόψει …
Μα πάντα ερχόταν μια στεναχώρια, μια δυσκολία, ένα αγχωμένο πρωινό και το χέρι πήγαινε μόνο του στο πακέτο …

Μέχρι που ρθε εκείνο το απόγευμα στο Μοναστήρι του βράχου, στης Παναγιάς την αετοφωλιά, που αγάπαγε να πηγαίνει τις Παρασκευές των Χαιρετισμών …

Αγαλλίαζε η ψυχή του εδώ πάνω! Ο μυρωμένος αέρας, της αναγεννημένης γης με τα ευωδιαστά σπλάχνα της και τα ευσκιόφυλλα ξύλα της τον μάγευαν …
Ήταν κι αυτά τα λόγια που από μικρός άκουγε τα τόσο γνώριμα …

Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη! Απ έξω τα γνώριζε τα περισσότερα, τουλάχιστον την αρχή κάθε γράμματος των Χαιρετισμών της Παναγίας! Δεν είχε βέβαια καθίσει ποτέ να διαβάσει κάποια ερμηνεία τους …
Που χρόνος για τέτοια, σκεφτόταν και έτσι είχε κάποιες λέξεις που ούτε καν ήξερε τι σήμαιναν …

Τέλειωσε η ακολουθία, προσκύνησε την Εικόνα της Παναγίας στο κέντρο του καθολικού και ύστερα βιάστηκε να βγει έξω να καπνίσει… Σχεδόν δυο ώρες άκαπνος και είχε χαρμανιάσει που λένε… Είχε βγάλει ήδη και το πακέτο με τα τσιγάρα όταν τον πλησίασε μια κυρία γύρω στα 60 … 

-Να παιδί μου πάρε να έχεις και συ ευλογία του είπε και του πρόσφερε ένα μικρό βιβλιαράκι...

-Τι είναι αυτό κυρία; την ρώτησε κάπως ξαφνιασμένος ...

-Είναι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας παιδί μου ! Τους εκτυπώνουν κάποιοι αγωνιστές αδελφοί μας, βαστάζοι της Κυρίας Θεοτόκου και τους μοιράζουν δωρεάν! Έτσι μου έστειλαν και εμένα αρκετά τεύχη και τα δίνω σε όποιον αδελφό βλέπω ότι έχει την καλήν ανησυχία!

-Τι εννοείτε; την ρώτησε ξανά …
Δεν είχε καταλάβει κάποιες φράσεις της όπως το βαστάζοι, την καλή ανησυχία…

-Εννοώ πως υπάρχουν κάποιοι που κουβαλούν , που βαστάζουν και διαδίδουν αυτά τα άγια λόγια που πολύ ευχαριστούν την Παναγία μας και απίστευτα ωφελούν την ψυχή μας, αν Της τα προσφέρουμε σαν προσευχή καθημερινά!
Σε είδα πριν στην ακολουθία πόσο προσηλωμένα και κατανυκτικά στεκόσουν παλικάρι μου και είπα μέσα μου! Να μια ψυχούλα που αξίζει να της χαριστεί τούτο το μικρό μα τόσο πολύτιμο δώρο! Ορίστε λοιπόν λάβε το! Και πάρε ακόμα μερικά να δώσεις και σε άλλους, όσους εσύ θέλεις …

Ευχαριστήθηκε πολύ ο Γιώργης με το απρόσμενο τούτο δώρο … Μάλιστα ένιωσε εκείνη την ώρα κάτι που πολύ τον παραξένεψε … Του είχε φύγει η τεράστια επιθυμία να βγει γρήγορα έξω για να ανάψει τσιγάρο!Έβαλε το πακέτο ξανά στην τσέπη.
Η γαλήνια μορφή της γυναίκας, ο γλυκός και ήρεμος τρόπος που του μιλούσε, τον έκαναν να θέλει να την ακούσει κι άλλο …

-Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι της είπε …

-Ορίστε παιδί μου, ό,τι θες, έχω χρόνο! Έλα να καθίσουμε εδώ… και του έδειξε δυο καθίσματα δίπλα στο προσκυνητάρι του Αγίου Χαραλάμπη …
Κάθισαν και άρχισαν να μιλούν.

–Είναι μεγάλη η ευλογία παιδί μου που πηγάζει απ τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας! Και ξέρεις για ό,τι σε απασχολεί μπορεί η Παναγία μας να σου δώσει απάντηση μέσα από αυτούς τους στίχους της!

–Γι αυτό ήθελα να σας ρωτήσω ...
Είναι κάποιοι που δεν τους καταλαβαίνω καθόλου! Θα μου πείτε τόσες μεταφράσεις κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο αλλά δεν μερίμνησα ποτέ μου ως τώρα!
Μιας όμως και σας βρήκα θα ήθελα να σας ρωτήσω …

-Πες μου παιδί μου!

-Εκείνο το Υ πολύ ακαταλαβίστικο μου φαίνεται! Το ακούσαμε και σήμερα στους τέταρτους χαιρετισμούς! Δεν το καταλαβαίνω καθόλου! Άνοιξε το βιβλιαράκι και άρχισε να διαβάζει η αλήθεια κάπως δύσκολα και παρατονισμένα: Ύμνος άπας, ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.

-Είδες παιδί μου σε ποιο γράμμα πήγες; Όλα μας τα ερωτήματα, όλα μας τα πάθη μ αυτό το γράμμα μπορούν να θεραπευθούν!

-Τι θέλετε να πείτε; ρώτησε απορημένος ο Γιώργης .

–Κατ αρχάς έλα να το μεταφράσουμε! Ύμνος άπας, ηττάται δηλαδή όλοι οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου, δηλαδή όσο και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν προς το πλήθος της απείρου ευσπλαχνίας Σου. Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, δηλαδή και αν ακόμη προσφέρουμε εις Σε, ώ Άγιε Βασιλέα, ψαλμωδίες τόσες σε αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.

Δηλαδή δεν πράττουμε τίποτε το αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες εις ημάς, οι οποίοι ανακράζουμε για Σενα : Αινείτε τον Θεό.

Όλο το νόημα βρίσκεται παιδί μου σε εκείνο το : Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς …
Άπειρη, αμέτρητη η άμμος της θάλασσας! 

Ακόμα κι αν την μετρούσαμε και αντιστοιχούσαμε ισάριθμες ευχαριστίες, με αίνους, με ύμνους, με δοξολογίες, πάλι μηδαμινό θα ήταν αυτό μπροστά στην θυσία του Χριστού μας που έγινε άνθρωπος και ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε και Σταυρώθηκε για μένα και για σένα προσωπικά! Εσταυρώθης δι εμέ δεν λέμε την Μεγάλη Εβδομάδα;

Και εμείς τι προσφέρουμε στην Σταυρωμένη ολάνοιχτη αγκαλιά του που πάντα μας προσμένει; Αμαρτίες αμετανόητες, πάθη καταστροφικά, το θέλω και το εγώ μας! 

Να για παράδειγμα, συνέχισε η γυναίκα με την γλυκιά φωνή , είναι κάποιος που καπνίζει και μολύνει και φθείρει συνεχώς το σώμα του, τον Ναό του Θεού και δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό το πάθος όπως και άλλα πολλά …το πιοτό το χαρτί την φιλήδονη ζωή! Κατέβασε τα μάτια ο Γιώργης σαν κατάλαβε πως το θέμα πολύ τον αφορούσε ...
Το ένιωσε η γυναίκα και συμπλήρωσε:

-Για μένα πρώτα τα λέω παιδί μου, που δεν μπορώ ούτε ένα πάθος μου να σταματήσω και να Του το αφήσω στα ματωμένα Του πόδια!
Ούτε έναν κόκκο άμμου δεν μπορώ να Του χαρίσω …
Γιατί κάθε τέτοιο πάθος μας ,ένας κόκκος άμμου είναι παιδί μου! 

Αν για παράδειγμα ένας άνθρωπος βάλει αρχή και ξεκινήσει να ζει κοντά στον Θεό, θα γεμίσει κάποτε μια χούφτα με άμμο…
Αν ξεκινήσει να εκκλησιάζεται, να προσεύχεται, να νηστεύει, να μετανοεί, να εξομολογείται, να κοινωνάει το σώμα και το αίμα του Χριστού μας τακτικά, να ξεχνά και να νεκρώνει τον παλιό του εαυτό και να γίνεται ένας καινούριος άνθρωπος, τότε κόκκο τον κόκκο, θα γεμίσει την χουφτίτσα της ψυχούλας του!
Και μόλις ο Κύριος τον καλέσει κάποτε, θα την αδειάσει μπροστά Του και θα του πει: Κύριε αυτά τα ελάχιστα κατάφερα να σου φέρω ως δώρο για την δική Σου θυσία …Και τότε Εκείνος λεβέντη μου θα ανοίξει ξανά την αγκαλιά του και θα τον καλοδεχτεί ...
Με μια χούφτα άμμο θα κερδίσουμε τον Παράδεισο παιδί μου! Με μια χούφτα άμμο!

Τα μάτια του Γιώργη δεν μπορούσαν να σηκωθούν …Ένιωθε την καρδιά του έτοιμη να σπάσει …Τα σήκωσε μόνο για να δει το πρόσωπο εκείνης της γυναίκας …Πίσω της πρόβαλε το προσκυνητάρι της Κεχαριστωμένης …Ένιωσε πως ξεπρόβαλλε μπροστά του εκείνο το Υ των Χαιρετισμών …Ήταν αυτή η Θεόσταλτη γυναίκα που στεκόταν όρθια με τα δυο της χέρια υψωμένα στον Ουρανό! Δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη! Ούτε καν το ευχαριστώ που κραύγαζε η ψυχή του…

Σηκώθηκε κρατώντας τα μικρά τεύχη με τους Χαιρετισμούς .

Έκανε δυο βήματα προς την έξοδο και κοντοστάθηκε …Γύρισε έπειτα στην γυναίκα με την γλυκιά φωνή, που ακόμα συγκινημένη στεκόταν σιμά στον Άγιο Χαραλάμπη.

-Να σας δώσω και εγώ ένα δώρο! της είπε χαμηλόφωνα . 

Έβγαλε από την τσέπη του το πακέτο και τον αναπτήρα!

-Πάρτε τα! Σας ανήκουν! Είναι ο δικός μου πρώτος κόκκος της άμμου …Θα ήθελα να σας τον δωρίσω ! 

Νώντας Σκοπετέας

Ίσως μια αληθινή Ιστορία … Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

http://sotiriapsixis.blogspot.gr

Μια ιστορία από τα παλιά...

Μία ευσεβής κοπέλα παντρεύτηκε τον εκλεκτό της καρδιάς της.

Μετά από κάμποσο καιρό έμεινε έγκυος.

Ευτυχισμένοι και οι δύο περίμεναν με ανυπομονησία την ιερή μέρα του τοκετού με προσευχή με συχνή θεία κοινωνία και με εξομολόγηση.

Και ήρθε η ημέρα εκείνη του τοκετού. Πήγε στο νοσοκομείο όπου γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι.

Οι γιατροί πήραν το κοριτσάκι όμως δεν το έδειξαν στην μητέρα.

Της είπαν θα το πάμε να το εξετάσουμε μην ανησυχείς έχει ένα μικρό πρόβλημα, να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Όταν επέστεψαν οι γιατροί της είπαν ότι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το μωρό είναι μεγάλο και δεν υπάρχει θεραπεία.

Τι έχει γιατρέ μου; ρώτησε ανήσυχη η μητέρα.

Ο γιατρός με σκυμμένο το κεφάλι της είπε ότι δεν βλέπει είναι δυστυχώς τυφλό.

Η μητέρα φώναξε: συμφορά μου! Τυφλό το κοριτσάκι μου… κακό που με βρήκε!

Ο γιατρός σιωπηλός έφυγε και η μητέρα άρχισε να κλαίει ασταμάτητα.

Μετά από λίγες μέρες πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και πήγε στο σπίτι της.

Αμέσως φώναξε τον ιερέα της ενορίας για να της διαβάσει τις ευχές.

Η μητέρα στενοχωρημένη λέγει στον ιερέα το πρόβλημά της.

Ο ιερέας την καθησύχασε λέγοντάς της λόγια παρηγοριάς, και φεύγοντας της είπε ότι θα την περιμένει στον ναό για τον σαραντισμό.

Αφού πέρασαν οι μέρες πήρε το παιδάκι της και πήγε στο Ναό για τον σαραντισμό.

Περιμένοντας τον Ιερέα γονάτισε μπροστά στην εικόνα της παναγίας και ρωτούσε: παναγία μου πες μου πως θα μεγαλώσει; Πως θα ζήσει; Τι θα απογίνει;

- Μην απελπίζεσαι. Έχει ο Θεός, κυρά, της είπε ενθαρρυντικά ο γέροντας ψάλτης του χωριού.

- Πως έχει; Δεν καταλαβαίνω…

- Δεν το καταλαβαίνεις, γιατί ο Θεός δίνει, όπως γράφει ο απόστολος Παύλος, «υπερεκπερισού ων αιτούμεθα ή νοούμεν», δηλαδή πολύ πολύ περισσότερα από αυτά που ζητούμε ή βάζουμε με το νού μας, μας ανταποδίδει ο Θεός.

- Και τι μπορεί να γίνει το τυφλό κοριτσάκι μου;

- Δεν μπορώ να ξέρω από τώρα, γιατί, όπως άκουσες, δίδει περισσότερα από ότι μπορούμε να φανταστούμε. Ένα μονάχα ξέρω καλά. Εκείνο που είναι γραμμένο στην αγία μας Γραφή: «Κύριος σοφεί τυφλούς» δηλαδή ο Θεός σοφίζει τους τυφλούς.

- Ξέρεις κανέναν τυφλό σοφό; Τον ρώτησε η μητέρα.

- Τον Όμηρο, τον Δίδυμο το τυφλό και άλλους πατέρες της Εκκλησίας μας αλλά και ιστορικοί ακόμη και μουσικοί παράδειγμα ο Μπετόβεν, κυρά, απ’ τι λένε τυφλός ήταν.

- Λες να γίνει σοφό το κοριτσάκι μου;

- Δεν ξέρω τι ακριβώς θα γίνει. Ένα ξέρω θα γίνει ένα τέτοιο που δεν το βάζει καθόλου ο νους μας. Εσύ, κυρά μου, ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΑΙ, ΕΧΕΙ ΘΕΟΣ. Το μόνο που θα κάνεις είναι να πας το παιδί, όταν είναι η ώρα του για σχολείο, στην Αθήνα, απ’ ότι ξέρω εκεί υπάρχει σχολείο για τυφλά παιδιά, και περίμενε με πίστη και με προσευχή την πρόνοια του ΘΕΟΎ και είμαι απολύτως βέβαιος ότι θα τρίβεις τα μάτια σου σαν μεγαλώσει.

Ήρθε ο Ιερέας διάβασε τις ευχές και η μητέρα γύρισε με περισσότερη δύναμη και πίστη στο σπίτι της.

Πέρασε ο καιρός και το κοριτσάκι μεγάλωσε τελείωσε το δημοτικό, το γυμνάσιο, το λύκειο με άριστα.

Πήγε στην Ακαδημία, έδωσε εξετάσεις και απ’ τους χίλιους που έδωσαν για σαράντα θέσεις, μπήκε δέκατη και πήρε το πτυχίο της με άριστα.

Μπήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σπούδασε Αγγλική φιλολογία πήρε το πτυχίο με άριστα, πήρε και πτυχίο Γαλλικής φιλολογίας.

Πήρε επίσης πτυχίο μεταφράστριας Γαλλικών έργων τέχνης, μετά από ανώτερες σπουδές.

Διορίστηκε καθηγήτρια Αγγλικών στο σχολείο για τυφλούς που πήγαινε η ίδια.

Έλαβε μέρος σε διάφορα Συνέδρια στην Αμερική, στην Φινλανδία, τη Γαλλία, στην Ιταλία.

Έχει τυφλούς μαθητές και μαθήτριες κατ’ οίκον.

Αγόρασε διαμέρισμα μαζί με την αδελφή της, και ανακαίνισε το πατρικό της σπίτι.

Κάποια μέρα η μητέρα πήγε στην Εκκλησία του χωριού. Ο ψάλτης σαν την είδε την πλησίασε και της είπε κυρά Κούλα:

- Το θυμάσαι που σου είπα «μην απελπίζεσαι, έχει ο Θεός;

- Το θυμάμαι.

- Θυμάσαι κι εκείνο που είπε ο απόστολος Παύλος; Το θυμάσαι;

- Πώς να το ξεχάσω.

- Είδες και έτριψες τα μάτια σου;

- Πολλές φορές.

- Τα είδε και το κοριτσάκι σου με κλειστά τα μάτια;

- Τα είδε, τα βλέπει, τα ζεί.

- Ε, τι λές τώρα;

- Είπα, λέω και θα λέω στον εαυτό μου και στον καθένα:

ΜΗΝ ΑΠΑΛΠΙΖΕΣΑΙ, ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ.

http://orthognosia.blogspot.gr

Όταν...

«Μην ανοίγεις το στόμα σου και την καρδιά σου 
στον καθένα, στους χίλιους κι αν ένας σε καταλάβει».

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Έχει ο Θεός!

Πικράθηκες; Έχει ο Θεός!

Χτύπησες; Έχει ο Θεός!

Προσβλήθηκες; Έχει ο Θεός!

Αδικήθηκες; Έχει ο Θεός!

Έχασες; Έχει ο Θεός!

Αρρώστησες ; Έχει ο Θεός!

Αμάρτησες; Έχει ο Θεός!

Για όλα έχει ο Θεός ! 

Αρκεί να τον εμπιστεύεσαι …

http://talantoblog.blogspot.gr/

Η ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΚΑΛΥΜΜΕΝΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Μὲ ἀφορμὴ τὴν προγραμματισμένη νὰ συγκληθῆ προσεχῶς Ἁγία καὶ Μεγάλη Πανορθόδοξη Σύνοδο καὶ τὰ ὅσα σχετικὰ μὲ αὐτὴν γράφονται καὶ συζητοῦνται, θὰ ἤθελα, συμμετέχοντας ταπεινὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ διαδικασία, νὰ ὑπενθυμίσω καὶ νὰ ὑπογραμμίσω κάποια βασικὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὰ ὁποῖα πιστεύω πὼς εἶναι ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ὀρθὴ προσέγγιση τῶν πρὸς συζήτηση θεμάτων καὶ καθοριστικὰ γιὰ τὴν διαμόρφωση ὀρθοδόξων θέσεων καὶ συμπεραμάτων, τὰ ὁποῖα θὰ στοιχοῦνται στὴν μία, σταθερὴ καὶ ἀταλάντευτη γραμμὴ ὅλων τῶν ἁγίων ὅλων τῶν αἰώνων.

Τέτοια βασικὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴν προσεκτικὴ μελέτη τῆς προφορικῆς, τῆς γραπτῆς καὶ τῆς βιωματικῆς λατρευτικῆς ἱερᾶς Παρδόσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶναι ἡ ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, ἡ ἀποκλειστικότητα τῆς λατρευτικῆς πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπης καὶ ἡμοναδικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Στὸ παρὸν ἆρθον μου θὰ ἐπιχειρήσω νὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας.

Ἡ ἀλήθεια γιὰ τὸν Θεό, γιὰ τὸν κόσμο, γιὰ τὸν ἄνθρωπο, γιὰ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς καὶ τῆς σωτηρίας του, γιὰ τὰ ἔσχατα, ἡ ἀλήθεια γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀποτελοῦν τὸ περιεχόμενο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, δὲν εἶναι ἀνακάλυψη τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἀποκάλυψη αὐτοῦ τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας στὸν ἄνθρωπο ἔγινε μὲ τὶς θεοφάνειες, δηλαδή μὲ τὶς ἐμφανίσεις τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο μέσα στὴν ἱστορία. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν αὐτὴν τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἐμπειρία καὶ ἔμαθαν τὴν ἀλήθεια εἶναι οἱ προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, οἱ Ἀπόστολοι τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ οἱ ἅγιοι ὅλων τῶν ἐποχῶν. Εἶναι πολὺ γνωστὲς οἱ θεοφάνειες ποὺ καταγράφονται στὰ βιβλία τῆς Ἅγίας Γραφῆς, ὅπως ἐκεῖνες στὸν Ἀβραὰμ, στὸν Ἰσαὰκ, στὸν Ἰακώβ, στὸν Μωϋσῆ, στοὺς μικροὺς καὶ μεγάλους προφῆτες καὶ στοὺς ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ.

Ἡ σημαντικότερη θεοφάνεια γιὰ νὰ γνωρίσουν οἱ ἄνθρωποι τὴν ἀλήθεια εἶναι αὐτὴ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ τὸ μαρτυρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή του: «Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς ἀνθρώποις, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐλάλησεν (ἀποκάλυψε) δι’ Υἰοῦ....[1] ).
Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς φανερώθηκε στὸν κόσμο προσλαμβάνοντας τὴν ἀνθρώπινη φύση, ὥστε, ἐκτὸς ἀπὸ τέλειος Θεὸς ποὺ εἶναι, νὰ γίνη καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Ἔτσι ἔχουμε μία πραγματικὴ κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν ἀληθινὸ Θεό καὶ ἀποκάλυψη τῆς ἀληθείας στοὺς μαθητὲς καὶ ἀποστόλους τοῦ Θεανθρώπου, οἱ ὁποῖοι ἀποκτοῦν τὴν ἐμπειρία τῆς ἀποκαλύψεως καὶ μαρτυροῦν γι’ αὐτὴν σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι ἐνδεικτικὴ ἡ μαρτυρία τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ θεολόγου: « Ὅ ἦν ἀπ’ ἀρχῆς, ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς… καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν»[2]

Αὐτὴ ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια στὴ συνέχεια μεταφέρεται ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεὰ μὲ ἕνα ἀσφαλέστατο σύστημα παραλαβῆς καὶ παραδόσεως. Πρόκειται γιὰ τὸ σύστημα τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως μὲ τὴν ἀδιάκοπη ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ τὴν ἀναλλοίωτη ἀποστολικὴ διδαχή.

Μποροῦμε βοηθητικὰ νὰ χρησιμοποιήσουμε μία παραστατικὴ εἰκόνα, ποὺ δείχνει τὴν πορεία τῆς ἀληθείας, ἀπὸ τὴν ἀποκάλυψή της μέχρι νὰ φθάση στὸν κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἐνδιαφέρεται γι’ αὐτήν. Πρόκειται γιὰ τὴν εἰκόνα τῆς πηγῆς καὶ τοῦ τρόπου μεταφορᾶς τοῦ νεροῦ στὶς βρύσες τῶν κατοικιῶν. Γιὰ νὰ μποροῦν οἱ ἄνθρωποι μιᾶς κατοικίας νὰ ἔχουν πόσιμο νερὸ στὸ σπίτι τους, χρειάζεται ἀπαραίτητα μία πραγματικὴ πηγή μὲ καθαρὸ νερό, μία κατάλληλη δεξαμενὴ γιὰ συγκέντρωση τοῦ νεροῦ καὶ ἕνα φερέγγυο δίκτυο μεταφορᾶς. Μεταφορικὰ ἡ πηγὴ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τὸ καθαρὸ νερὸ εἶναι ἡ ἀλήθεια ποὺ ἐκεῖνος μᾶς ἀποκάλυψε, ἡ δεξαμενὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ δίκτυο μεταφορᾶς εἶναι ἡ Ἱερὰ Παράδοση.

Χαρακτηριστικὸ καὶ θαυμαστὸ σημεῖο τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως εἶναι ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῶν προφητῶν, τῶν ἀποστόλων καὶ ὅλων τῶν ἁγίων ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενο τῆς ἀληθείας. Ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς ἀποκαλύψεώς της μέχρι καὶ σήμερα, ἀλλὰ καὶ μέχρι τὴ συντέλεια, παραμένει γιὰ ὅλους τοὺς ἁγίους ὅλων τῶν αἰώνων ἀναλλοίωτα ἡ ἴδια[3]. Εἶναι ἡ «παρακαταθήκη», ὅπως τὴν ἀποκαλεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἡ ὁποία παραλαμβάνεται, φυλάσεται καὶ παραδίδεται ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Ἄν ἐπανέλθουμε στὸ παράδειγμα τῆς μεταφορᾶς τοῦ φυσικοῦ νεροῦ, τὸ νερὸ ποὺ ρέει στὶς βρύσες τῆς κατοικίας εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἴδιο, ἀνόθευτο, ὅπως ἀκριβῶς βγαίνει ἀπὸ τὴν πηγή.

Οἱ ὁπαδοὶ τῶν Θρησκειῶν ἰσχυρίζονται ὅτι γιὰ τὴν ἀλήθεια ποὺ πρεσβεύουν στηρίζονται σὲ θεοφάνειες στοὺς θεωρουμένους προφῆτές τους. Ὅμως αὐτὸς εἶναι ἕνας ἁπλὸς ἰσχυρισμὸς χωρὶς κατοχύρωση. Στὶς Θρησκεῖες δὲν ὑπάρχουν θεοφάνειες ἱστορικὰ κατοχυρωμένες καὶ οὔτε ὑποψία γιὰ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ. Στὶς αἱρέσεις πάλι ἀπουσιάζει τὸ ἀξιόπιστο καὶ ἀσφαλὲς σύστημα παραδόσεως τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας, τὸ σύστημα τῆς ἀδιάκοπης ἀποστολικῆς διαδοχῆς καὶ τῆς ἀναλλοίωτης ἀποστολικῆς διδαχῆς. Καὶ ἀπὸ τὶς δύο, ἀπὸ τὶς Θρησκεῖες καὶ ἀπὸ τὶς αἱρέσεις, λείπει ἡ διαχρονικὴ συμφωνία. Ἡ διδαχή τους ἐμφανίζεται νὰ ἀναπροσαρμόζεται κατὰ καιροὺς ἀνάλογα μὲ τὶς ἐπικρατοῦσες ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς ἤ καὶ μὲ παραλλαγὲς στὶς διάφορες ὁμάδες τῆς ἰδίας Θρησκείας ἤ αἱρέσεως.

Ὅσον ἀφορᾶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ κατοχυρωμένες ἱστορικὰ πραγματικὲς θεοφάνειες, τὸ δοκιμασμένο ἀσφαλὲς σύστημα παραλαβῆς καὶ παραδόσεως τῆς ἀποκεκαλυμένης ἀληθείας, καθὼς καὶ ἡ διαχρονικὴ συμφωνία τῆς διδαχῆς της, μᾶς ὁδηγοῦν νὰ δεχθοῦμε ὅτι ἡ ἀλήθεια, ποὺ φυλάσσει καὶ κηρύττει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ὡς κύριο γνώρισμά της τὴν ἀπολυτότητα. Ἡ ἀλήθεια ποὺ κατέχει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν εἶναι μισή ἄλήθεια ἤ μέρος τῆς ἀλήθειας. Δὲν εἶναι σχετική, ἀνάλογη μὲ τὶς ἀντιλήψεις τῆς ἐποχῆς, κατὰ τὴν ὁποία γίνεται γνωστὴ στοὺς ἀνθρώπους. Ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια δὲν εἶναι ἀνολοκλήρωτη ἀλήθεια ποὺ πρόκειται προοδευτικὰ νὰ ὁλοκληρωθῆ. Εἶναι ἀλήθεια ὁλόκληρη, ἐξ ἀρχῆς ὁλοκληρωμένη, ἡ ὁποία πάντοτε καὶ ἀδιάπτωτα ἰσχύει. Εἶναι «ἡ ἅπαξ παραδοθεῖσα τοῖς ἁγίοις πίστις»[4].

Ἡ ἀπολυτότητα αὐτὴ τῆς ἀληθείας ἐκφράζεται μὲ κατηγορηματικότητα, θετικὰ καὶ ἀρνητικὰ, τόσον ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστό, ὅσον καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὴν ἐμπειρία τῆς ἀποκαλύψεως.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὴν ἀρχιεράτική του προσευχή, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Πατέρα, δηλώνει ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς Θεός, ποὺ ἔχει καὶ προσφέρει τὴν ἀληθινὴ ζωή. «Αὔτη δὲ ἐστιν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν θεὸν καὶ ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν»[5].

Σύγχρονος μελετητὴς συνδέει ἄμεσα τὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν θεϊκή του ἀγάπη. Παρατηρεῖ ὅτι «σύμφωνα μὲ τὴν Ἱερὰ Παράδοση ὁ Χριστὸς εἶναι ἀπόλυτος στοὺς λόγους του (μὲ τοὺς ὁποίους ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθεια), ἐπειδὴ ἡ ἀγάπη του εἶναι ἀναλλοίωτη, συνεπὴς καὶ ἀδιαπραγμάτευτη»[6]. Εἶναι ὡσὰν νὰ λέγη ὅτι, ἐὰν δὲν ὑπάρχη ἀπολυτότητα στὶς ἀποκεκαλυμμένες ἀλήθειες ἀπὸ τὸν Χριστὸ, τότε ἀμφισβητεῖται καὶ ἡ ἀγάπη του, ἀλλὰ καὶ ἡ ἴδια ἡ θεότητά του.

Σύμφωνα μὲ τὴν μαρτυρία τοῦ Μωϋσέως, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὴν πρώτη ἐντολὴ ἀποκαλύπτει ὅτι αὐτὸς καὶ μόνον αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός. «Ἐγὼ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου... οὐκ ἔσονταί σου θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ»[7]. Ὁ προφητάναξ Δαυῒδ ἀπευθυνόμενος στὸν Θεὸ ὁμολογεῖ ὅτι «σὺ μόνος Ὕψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν»[8].

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι καὶ αὐτὸς κατηγορηματικὸς γιὰ τὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀλήθειας γιὰ τὸν Θεό. «Καὶ γὰρ εἴπερ εἰσί λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν τῷ οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς, ὥσπερ εἰσί θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί, ἀλλ’ ἡμῖν εἷς θεὸς ὁ πατήρ, ἐξ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς εἰς αὐτόν, καὶ εἷς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, δι’ οὗ τὰ πάντα καὶ ἡμεῖς δι’ αὐτοῦ»[9].

Μὲ ἀπολυτότητα, ἐπίσης γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἐφέσου γιὰ μία σειρὰ ἀπὸ ὄψεις τῆς αὐτῆς Πίστεως: «ἕν σῶμα καὶ ἕν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα· εἷς θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων καὶ διὰ πάντων καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν»[10].

Ἑρμηνεύοντας τοὺς λόγους αὐτοὺς ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, καταφεύγει στὴν ἀποστολικὴ ἐκκλησιολογία, γιὰ νὰ μᾶς διδάξη τὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας· «διότι, ὅπως ἀκριβῶς, ἐὰν τύχη κάποιο χέρι νὰ ἀποσπασθῆ ἀπὸ τὸ σῶμα, τότε τὸ πνεῦμα, τὸ ὁποῖο προέρχεται ἀπὸ τὸν ἐγκέφαλο, ἐπιζητώντας νὰ συνεχίση τὴν πορεία του, ἐὰν δὲν βρῆ τὸ χέρι στὴ θέση του, δὲν πηδᾶ ἔξω ἀπὸ τὸ σῶμα (γιὰ νὰ βρῆ τὸ ἀποκομμένο χέρι), τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ ἐδῶ, ἐὰν δὲν εἴμαστε συνδεδεμένοι μὲ τὴν ἀγάπη... Ὥστε πρέπει, ὄχι μόνον νὰ εἶναι ἑνωμένα τὰ μέλη τοῦ σώματος μεταξύ τους, ἀλλὰ καὶ νὰ διατηρῆ τὸ καθένα τὴ θέση του, διότι ἐὰν ὑπερβῆς αὐτὴ τὴ θέση δὲν εἶσαι ἑνωμένος μὲ τὸ σῶμα, οὔτε δέχεσαι τὸ Πνεῦμα»[11].

Μὲ ἁπλᾶ λόγια στὶς αἱρέσεις, ὅπου τὰ μέλη τους ἔχουν ἀποκοπῆ ἀπὸ τὸ κανονικὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα, δὲν ὑπάρχει Πνεῦμα ἅγιο. Συνεπῶς δὲν ὑπάρχει σ’ αὐτὲς οὔτε αὐθεντικὴ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια, διότι αὐτὴ μεταδίδεται μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μόνον στὰ συνδεδεμένα κανονικὰ μὲ τὸ ἀληθινὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα μέλη. Ἔτσι ἐξηγεῖται τὸ ὅτι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ταυτίζει τὴν ἀπόλυτη αὐτὴ ἀλήθεια μὲ τὴν Πίστη τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. «Καὶ μία πίστις, αὕτη τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας»[12]. Παρόμοια εἶναι καὶ ἡ μαρτυρία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: «Διότι ὅσοι εἶναι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ὅλοι εἶναι καὶ τῆς ἀληθείας καὶ ὅσοι δὲν ἀνήκουν στὴν ἀλήθεια δὲν ἀνήκουν οὔτε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ»[13].

Οἱ αἱρέσεις ἀπορρίπτονται καὶ καταδικάζονται ὁλοκληρωτικὰ ἀπὸ τοὺς ἁγίους πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἄν καὶ αὐτὲς ἔχουν στὴν διδασκαλία τους ἀρκετὲς ἀλήθειες καὶ πολλὰ καλὰ στοιχεῖα συμπεριφορᾶς. Ὅμως οἱ ἀλήθειες αὐτὲς καὶ τὰ καλὰ στοιχεῖα εἶναι ἀναμεμιγμένα μὲ τὸ ψέμμα καὶ τὴν πλάνη καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ἀπορρίπτονται. Αὐτὴ ἡ μίξη θεωρεῖται ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο παραλογισμός. Ἀναφερόμενος στοὺς Σαμαρείτες παρατηρεῖ ὅτι αὐτοὶ «ἐπέμεναν νὰ λατρεύουν καὶ τοὺς δαίμονες καὶ αὐτὸν (τὸν Θεόν), ἀναμιγνύοντες ἔτσι τὰ ἄμικτα»[14].

Ἑρμηνεύοντας ὁ ἴδιος πατὴρ τὸν λόγον τοῦ ἀποστόλου Παύλου, «εἴ τις εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ’ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα»[15], σημειώνει ὅτι ὁ ἀπόστολος «οὐκ εἶπεν, ἐὰν ἐναντία καταγγέλλωσιν ἤ τὸ πᾶν ἀνατρέπωσιν, ἀλλὰ κἄν μικρὸν τι εὐαγγελίζωνται παρ’ ὅ παρελάβετε, κἄν τὸ τυχὸν παρακινήσωσιν, ἀνάθεμα ἔστωσαν»[16]. Καὶ ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος, ἐπίσκοπος Μεδιολάνων, παρατηρεῖ ὅτι «ἀκόμη καὶ οἱ αἱρετικοὶ φαίνονται ὅτι ἔχουν τὸν Χριστό... Κανένας ἀπ’ αὐτοὺς δὲν ἀρνεῖται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Κι ὅμως καθένας ποὺ δὲν ὁμολογεῖ ὅλα ὅσα ἀνήκουν στὸν Χριστὸ, στὴν πραγματικότητα ἀρνεῖται τὸν Χριστό»[17].

Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς διδάσκει ὅτι «ὅλες οἱ πίστες εἶναι ψεύτικες, κάλπικες, ὅλες τοῦ Διαβόλου. Τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, θεῖον, οὐράνιον, σωστόν, τέλειον καὶ διὰ λόγου μου καὶ διὰ λόγου σας, πὼς μόνη ἡ πίστις τῶν εὐσεβῶν καὶ ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶναι καλὴ καὶ ἁγία, τὸ νὰ πιστεύωμεν καὶ νὰ βαπτιζώμεθα εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος»[18].

Ὅλοι οἱ ἅγιοι ποὺ εἶχαν τὴν ἐμπειρία τῶν ἀποκαλύψεων πολεμοῦν ὡς πρῶτον ἐχθρό τὴν πλάνη, δηλαδὴ τὴν παραποίηση τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀλήθειας. Αὐτὸ φαίνεται καθαρὰ, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς Ἅγιες Γραφὲς καὶ τὰ Συναξάρια, στὰ Λειτουργικά βιβλία, ὅπου οἱ ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ ἅγιοι περιγράφονται ὡς πολέμιοι καὶ ἐκμειωταὶ τῆς πλάνης. Γιὰ ὅλους αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει ἄλλος Θεός, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὸν ποὺ ἀποκαλύφθηκε στοὺς προφῆτες καὶ στοὺς ἀποστόλους, οὔτε παρόμοιος μὲ αὐτόν. Αὐτὸς μόνος εἶναι ἄκτιστος, ἀδημιούργητος. Οἱ ὁποιοιδήποτε ἄλλοι ὀνομαζόμενοι θεοί εἶναι φαντάσματα τῶν ἄνθρώπων ἤ καὶ δαιμόνια, τὰ ὁποῖα δὲν μποροῦν νὰ δημιουργήσουν τίποτε ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ὅπως τὸ λέγει ὁ προφήτης Δαυῒδ, «ὅτι πάντες οἱ Θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ Κύριος τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν»[19]. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς μαρτυρεῖ ὅτι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς εἶναι «ὁ μόνος δοτὴρ καὶ φύλαξ τῆς ἀληθινῆς θεολογίας καὶ τῶν κατ’ αὐτὴν δογμάτων καὶ ρημάτων»[20].

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀπὸ τὴ φύση της ἑνιαία καὶ μοναδική, ὅπως παρατηρεῖ ὁ ὁ ἅγιος Χρυσόστομος· «μία γὰρ ἐστιν ἡ ἀλήθεια καὶ οὐ πολυσχεδής»[21]. Τὸ ἴδιο λέγει καὶ ὁ ἅγιος ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς· «τὸ ψεῦδος πολυσχιδές, ἑνιαῖον δἐ πρᾶγμα καὶ μοναδικὸν ἡ ἀλήθεια»[22]. Σὲ ἄλλη του δὲ συγγραφὴ ὁ ἅγιος πατὴρ ἀναφέρεται στὴν συγκεκριμένη ἀποκεκαλυμμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀλήθεια· «Διότι μία εἶναι ἡ ἀποδεδεγμένη διὰ πάντων ἀλήθεια, αὐτὴ ποὺ δόθηκε ἐξ ἀρχῆς ἀπὸ τὸν Θεὸ στοὺς ἀποστόλους καὶ ἐμεῖς τὴν εὑρίσκομε μὲ τὴν ἐπιμέλειά μας»[23]. Εἶναι φανερὸ ὅτι ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια ἔχει ἀπαραίτητα ὡς βασικό της γνώρισμα τὴν ἀπολυτότητα.

Στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι ἰδεολόγημα, ἀλλὰ ταυτίζεται μὲ αὐτὸν τὸν ἀληθινὸ Θεό. Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι «ἐγὼ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή»[24], ἀλλὰ καὶ ἡ μαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ θεολόγου ὅτι «τὸ Πνεῦμα ἐστιν ἡ ἀλήθεια»[25]. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο «ἵνα μαρτυρήσῃ τῇ ἀληθείᾳ»[26] καὶ ὑποσχέθηκε νὰ ἀποστείλη τὸ ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ὀνόμασε «πνεῦμα τῆς ἀληθείας», γιὰ νὰ ὁδηγήση τοὺς μαθητές του «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν»[27]. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπίσης ἀποκλύπτει ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρὸς εἶναι ἀλήθεια· «ὁ λόγος ὁ σὸς ἀλήθεια ἐστί»[28].

Σύμφωνα μὲ τὶς μαρτυρίες αὐτὲς ὁ Θεὸς εἶναι ἡ αὐτοαλήθεια καὶ ἡ πηγὴ τῆς ἀληθείας. «Ἔστι δὲ ἡ αὐτοαλήθεια ὁ Θεὸς ἡμῶν»[29] γράφει ὁ Μ. Βασίλειος. Ὁ δὲ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς «δὲν ἔχει τὴν δωρεὰ κατὰ συμμετοχήν, δηλαδή, δανεική, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος πηγὴ καὶ ρίζα ὅλων τῶν καλῶν· εἶναι αὐτοζωή, αὐτοφῶς, αὐτοαλήθεια»[30]. Καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ εὐαγγελιστὴς μαρτυρεῖ ὅτι «ἡ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ἰησοῦ χριστοῦ ἐγένετο»[31]. Ὁ Μέγας Bασίλειος, ἐπίσης, μὲ τὸ ἴδιο κριτήριο αἰτιολογεῖ τὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀληθινῆς Πίστεως. «Μία πίστις, ἐπειδὴ εἷς Κύριος»[32]. «Διότι, ἐὰν πρέπη κάθε φορὰ νὰ συντάσσουμε ἄλλα Σύμβολα καὶ νὰ τὰ ἀλλάσσουμε κατὰ τὶς περιστάσεις, εἶναι ψευδὴς ἡ ἀπόφαση ἐκείνου ποὺ εἶπε· Εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα»[33].

Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀπολύτως ἀμφιβολία ὅτι ἡ ἀποκεκαλυμμένη ἀλήθεια εἶναι ἀπόλυτη. Ἔτσι τὴν παρέλαβαν, τὴν διατήρησαν καὶ τὴν παρέδωκαν οἱ προφῆτες, οἱ ἀπόστολοι καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας. Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας ἅγιος, ὁ ὁποῖος δέχθηκε συμβιβασμοὺς σὲ θέματα δογματικῆς ἀληθείας. Εἶναι ἀμέτρητοι οἱ ἅγιοι μάρτυρες, οἱ ὁποῖοι θυσιάστηκαν ἐξ αἰτίας τῆς πλήρους ἀφοσιώσεώς τους στὴν ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας. Ὅλοι αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὸν θεόλεκτο στρατό, ὁ ὁποῖος φρουρεῖ ἀδιάκοπα καὶ ἀκαταμάχητα μέχρι τὴν συντέλεια τῶν αἰώνων τὴν ἀκεραιότητα τῆς ἀπόλυτης αὐτῆς ἀληθείας.

Αὐτὴ ἡ πολὺ καλὰ μαρτυρημένη καὶ κατοχυρωμένη ἀπολυτότητα τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας ἀποτελεῖ τὸν ἀμετακίνητο γρανιτένιο βράχο, ἐπάνω στὸν ὁποῖο προσκρούουν τόσον ἡ ἐπιπόλαιη λαϊκὴ ἀντίληψη ὅτι ἕνας εἶναι ὁ Θεός, στὸν ὁποῖο πιστεύουν μὲ διαφορετικὸ τρόπο ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῶν διαφόρων Θρησκειῶν καὶ αἱρέσεων, ὅσον καὶ ἡ φιλοσοφία τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ στὴν σχετικοποίηση τῆς ἀπόλυτης ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας καὶ στὴν ἐξίσωσή της μὲ τὶς πολυποίκιλες πλάνες τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν ψεύτικων Θρησκειῶν.

Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Γ. Μύρου, Δρ Θ.

[3] Ἁγ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ἰωάννην 4,1· ΕΠΕ 12,508, «ἕν γὰρ ἦν τὸ Πνεῦμα τὸ κινοῦν τὰς ἁπάντων ψυχάς· διὸ καὶ πολλὴν περὶ τὴν ἐπαγγελίαν ἐπεδείξαντο ὁμόνοιαν...».

[6] Frank Scaeffer, Χορεύοντας Μόνος, σ. 438

[11] Ἁγ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ἐφεσίους 11,3· ΕΠΕ 20,703

[12] Ἁγ. Ἀθανασίου, Πρὸς Σεραπίωνα, 1,32· ΕΠΕ 4,178

[13] Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Πρὸς Ἀκίνδυνον, Λόγος ἀντιρρητικὸς Α΄ 56· ΕΠΕ 5,136

[14] Ἁγ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ἰωάννην 33,1 · ΕΠΕ 13,282

[16] Εἰς Γαλ. 1, PG 61,624

[17] Ambrosii,Expositio Evangelii, secundum Lukam 101, PL 15,1695C

[18]Διδαχὴ Α΄ · Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἔκδ. ΛΒ΄, σ. 130

[20] Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος Α΄ , Πρόλογος· ΕΠΕ 1,72

[21] Ἁγ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ματθαῖον 47,2· ΕΠΕ 10,840

[22]Ἀναίρεσις ἐξηγήσεως τόμου Καλέκα, ΕΠΕ 3,650

[23] Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, Ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχαζόντων, Λόγος 2,1,5 · ΕΠΕ 2,268

[29] Μ. βασιλείου, Ἀμφιλοχίῳ ἐπισκόπῳ, 2, PG 32,865,868

[30] Ἁγ. Χρυσοστόμου, Εἰς Ἰωάννην 4,1· ΕΠΕ 12,508

[32]Adversus eos qui per calumniam dicunt dici a nobis tres deos Volume 31, page 1492, line 26

[33] Μ. Βασιλείου, Ἐπιστολὴ 226,3· ΕΠΕ 3,107

https://katanixis.blogspot.gr

Xρίστος Τσικούρας, Σχετικά με την εγκύκλιο της ιεραρχίας για την ψευδωνύμως «αγία και μεγάλη σύνοδο»

Αγαπητοί εν χριστώ αδελφοί.

Αυτή η εγκύκλιος δε λέει την αλήθεια. Λέει ψέματα. Παραπληροφορεί το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Η αλήθεια είναι ότι, οι ιεράρχες υπηρετούν την χωρίς Χριστό και κατά του Χριστού παγκοσμιοποίηση. 

Η παγκοσμιοποίηση θέλει μια διαφορετική στάση από αυτήν που είπαν οι ως τώρα οικουμενικές σύνοδοι επάνω στο θέμα της νηστείας, του γάμου, της αντιμετώπισης των αιρετικών και των αλλόπιστων, της θεσμικής εξουσίας κ.τ.λ. 

Δείτε αδελφοί θέμα που εξετάζει: «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον». Δηλαδή έχει αλλάξει στο σύγχρονο κόσμο η αποστολή της εκκλησίας; Δεν είναι αυτή που ήταν από πάντα; Δεν είναι η σωτηρία του ανθρώπου;

Μετά γράφουν:

Τό σημαντικό ὅμως εἶναι ὅτι διαφύλαξε τήν ἑνότητά της. Ἀκούστηκαν οἱ ἀπόψεις πολλῶν Ἱεραρχῶν καί οἱ ἀποφάσεις ἦσαν σχεδόν ὁμόφωνες. Άλλο ψέμα αυτό! Το άγιο όρος εξέφρασε ανησυχία, ο Πειραιώς παραιτήθηκε, ο Μεσογαίας λέει ότι δεν έχει νόημα και θα μας μείνουν οι φωτογραφίες, το πατριαρχείο Βουλγαρίας θέλει να αναβληθεί η σύνοδος, ειδήσεις μιλούν για 12 ιεράρχες που παραιτήθηκαν, ειδήσεις μιλούν για διχασμό (καθημερινή 24/05/2016), ο χριστιανικός λαός ξέρει ότι, δεν τον ρωτάει κανείς και αποφασίζουν για αυτόν χωρίς αυτόν οι προκαθήμενοι και η εγκύκλιος λέει διαφύλαξε την ενότητα και αποφάσεις ομόφωνες! Ψέμα! Ψέμα! 

Όπως είπαμε στην αρχή αδέρφια. Οι σκοτεινοί άρχοντες που φτιάχνουν την παγκόσμια δικτατορία αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς. Μας έχουν πετάξει στην άκρη και προχωρούν στα διαβολικά σχέδια τους. Τρομεροί φασίστες κατακτητές που λεηλατούν τα πάντα με πλαστό δημοκρατικό και συνοδικό πρόσωπο. Κάτοχοι του χρήματος, της πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, των όπλων, της τεχνολογίας, της διοίκησης στην παιδεία, προχωρούν με δύναμη και επιβάλουν το θέλημά τους στην έκβαση των πραγμάτων. 

Όμως αδέρφια, στη συνείδησή μας δε μπορούν να επιβληθούν. Εκεί υπάρχει η αλήθεια. 

Ο Χριστός δηλαδή.

Κύριε ελέησον

Αμήν.

https://katanixis.blogspot.gr

Ξερεις ποιος ειμαι; (Ο Αντίχριστος)

Ἡ «Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν» ἐπανέρχεται στὸ Πανθρησκειακὸ βιτρὸ ποὺ ἐντοπίστηκε στὸ χῶρο σύγκλησης τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου στὴν Κρήτη. Δημοσιεύουμε τὸ κείμενο ποὺ ὑπογράφει ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Σαράντης Σαράντος.

Πρὶν ἀπ’ αὐτὸ ὅμως, καὶ γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι δὲν πρόκειται γιὰ ἕνα μεμονωμένο περιστατικό, ἀναρτοῦμε μιὰ φωτογραφία ποὺ ἁλιεύσαμε στὸ facebook τοῦ Πρωτοσύγκελλου καί Πρωτοπρεσβύτερου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου στὴν Γερμανία Κωνσταντίνου Μύρων, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ μέλος τῆς «Ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου»!

Πρόκειται γιὰ τὴν φωτογράφιση τριῶν λέξεων, ποὺ στὰ ἑλληνικὰ μεταφράζονται «Ξέρεις ποιός εἶμαι;». Τρία γράμματα μὲ κόκκινο χρῶμα, ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπὸ τὰ σύμβολα τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν Θρησκειῶν καὶ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸ ἐρώτημα, παραπέμπουν σὲ Ἕνα κοινὸ Θεό! Ποιος ἄραγε εἶναι αὐτὸς ὁ «θεός»; Εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὸν Πανθρησκειακὸ «θεό» τῶν Οἰκουμενιστῶν, τῶν Σιωνιστῶν καὶ τῶν Μασώνων; Τὸν Ἀντίχριστο; 

 

 Τὸ σύμβολο αὐτό, ὅπως κι ἄλλα παρόμοια, τὰ χρησιμοποιοῦν χριστιανικὲς «εκκλησίες» στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ προωθοῦνται ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο ἐσωτερικῶν τῆς Γερμανίας, ἀπὸ τὴν Ἐργασιακὴ Ὁμάδα Ἐκκλησιῶν, τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση γιὰ τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη τῶν Θρησκειῶν.

Τέτοια σύμβολα καὶ σήματα (καὶ διάφορες ἐκδηλώσεις) χρηματοδοτεῖ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση γιὰ καλύτερη …ἐνσωμάτωση τῶν προσφύγων.

Ὡς πρὸς τὴν χρήση του (ὅπως πληροφορούμαστε) στὴν ἀρχὴ οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἦταν ἐπιφυλακτικές, ἀλλὰ στὴν συνέχεια τὰ ἀποδέχτηκαν, καθὼς εἶναι πραγματικότητα ἡ ἐξάρτηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν Ταγῶν ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, ἡ ὁποία διοργανώνει ἐκδηλώσεις Πανθρησκειακῆς ἰσχύος, ποὺ χρηματοδοτοῦνται μέχρι καὶ 15.000 εὐρώ.

Αὐτά, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Γερμανία, γίνονται στὴ Γαλλία καὶ στὸ Βέλγιο. Στόχος τους, μὴ ἀποκρυπτόμενος πλέον, ἡ προβολὴ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ κυρίως, ἀλλὰ καί (κατὰ δεύτερο λόγο) τοῦ Μουσουλμανισμοῦ. Πρόσφατα βλέπουμε πὼς σ’ αὐτὸ τὸ πνεῦμα κινεῖται καὶ ὁ Ἕλληνας Ὑπουργὸς Παιδείας Φίλης.

Η Εστία Πατερικών Μελετών για το πανθρησκειακό βιτρό στο χώρο σύγκλησης της Πανορθόδοξης Συνόδου

Πολλά καί δυσμενέστατα σχόλια ἀπό ἐγκρίτους ἐπισκόπους, κληρικούς καί θεολόγους ἔχουν διατυπωθεῖ γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη» Πανορθόδοξη Σύνοδο. Ξαφνικά ἔρχεται στή δημοσιότητα τό πανθρησκειακό ἀποκρυφιστικό βιτρό πού ποζάρει στήν κεντρική εἴσοδο τῶν ἐγκαταστάσεων καί ἀκριβῶς ἔξω ἀπό τό Ἱερό Παρεκκλήσιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας τῆς Κρήτης, ἡ ὁποία θά καλωσορίζει (μᾶλλον θά κακωσορίζει) πάντας τούς ἐντίμους συνέδρους τῆς Συνόδου. Θά τούς προετοιμάζει ὄχι ἁπλῶς σέ μιά παγχριστιανική, πού λέει ὁ λόγος, ἀσαφῆ καί χαώδη νοοτροπία, ἀλλά σέ μιά βάρβαρη, χοντροειδῆ καί πανθρησκειακή βλασφημία.

Εἶναι γνωστό, ὅτι στίς 18 Μαΐου ἡ λεβεντογέννα νῆσος ἑόρτασε τή «Μάχη τῆς Κρήτης». Ἀπό τούς Γερμανούς ἡ Κρήτη ὀνομάστηκε νεκροταφεῖο τῶν ἀλεξιπτωτιστῶν Γερμανῶν. Ὁ Χίτλερ ἀπηγόρευσε νά ξαναεπιτεθοῦν μέ τόν ἴδιο τρόπο, δηλαδή ἀπό ἀέρος, σέ ὁποιοδή­ποτε ἄλλον τόπο, ὅπου Γῆς.

Εἶναι λοιπόν δυνατόν ἡ ἡρωικότατη νῆσος Κρήτη νά ἀποβεῖ τώρα νεκτροταφεῖο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί ὀρθοδόξου ὁμολογίας καί μάλιστα νά σοκάρει τόσο προκλητικά (ποιούς;) τούς ἀρχιερεῖς τῆς ἁγίας ἀνά τήν Οἰκουμένη Ὀρθοδοξίας μας ἀλλά καί τούς λοιπούς αἱρετικούς πατατηρητές, ἐκ τῶν ὁποίων ἴσως κάποιοι διαθέτουν κάποια εὐλάβεια καί ἀνθρώπινη ἐντιμότητα! Δέν θά φρίξουν καί αὐτοί μέ αὐτήν τήν ἀπροκάλυπτη ὕβρη;

Μήπως ἔστω καί τώρα, τήν ὕστατη στιγμή, μπορεῖ νά ἀντικατασταθεῖ αὐτό τό πανθρησκειακό ἔκτρωμα καί νά τοποθετη­θεῖ λαμπρή βυζαντινή εἰκόνα τοῦ Ἀρχιερέως μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Κυρίου μας, γιά νά φωτίσει τόν Παναγιώτατο Πρῶτο καί τούς Σεβασμιωτάτους, ἴσους μέ Αὐτόν, Ἐπισκόπους, γιά νά ἀποφασί­σουν τά βέλτιστα ὀρθοδόξως, παγκοσμίως καί οἰκουμενικῶς;

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου συνοψίζοντες τήν πλουσιώτατη ἐν Τριάδι ἐμπειρία καί ἀγωνιζόμενοι ἐν τέλει καί γιά τήν κατοχύρωση τοῦ Χριστολογικοῦ δόγματος μέ τήν ἀναστήλωση τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, ἄνοιξαν τό δρόμο καί ἄντλησαν τό χάρισμα τῆς ἁγιογράφισης ἀπείρων εἰκόνων, πού κοσμοῦν τούς λαμπρούς ἀπό ἄκτιστη Χάρη Ἱερούς ὀρθοδόξους Ναούς.

Ὄχι μόνο οἱ ὀρθόδοξοι, ἀλλά καί πολλοί ἑτερόδοξοι ἐπώνυμοι καί μή ἐκφράζονται μέ θαυμασμό γιά τή Βυζαντινή τέχνη καί ἐνθουσιάζονται μέ τίς ἅγιες Βυζαντινές εἰκόνες.

Μά τί κόμπλεξ, τί δαίμονας μᾶς καταλαμβάνει καί ἀνοήτως ἤ μανιωδῶς ὑποκαθιστοῦμε τό χρυσάφι τῶν ἁγίων εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας μας καί τῶν μυριάδων ἁγίων μας μέ τή λάσπη, τό βοῦρκο καί τό ἀηδιαστικό ρετσινόλαδο τῆς πανθρη­σκείας καί τοῦ ἀποκρυφισμοῦ; Δέν ἔχει τό θάρρος ὁλόκληρος Οἰκουμενικός Πατριάρχης, πρόεδρος μιᾶς τέτοιας Συνόδου νά πετάξει νά ἀποσύρει ἤ συμβολικά νά συντρίψει τό εἴδωλο, ὅπως θεαρέστως ἐποίησαν πολλοί ἐκ τῶν Ἁγίων μας καί νά στηλώσει στόν ἴδιο περίοπτο τόπο τήν μοναδικά μεγαλόπρεπη εἰκόνα τοῦ Ἀρχιερέως μας Ἰησοῦ Χριστοῦ;

Ἄν, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, κηρύξει ἀποκαθήλωση τοῦ ἀνοήτου γιά τήν περίσταση βιτρό, δέν θά ἔχει βεβαιότατες ἐλπίδες καί ἐπιτυχίες τῆς Πανορθοδόξου;

Διά τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

π. Γεώργιος Σχοινᾶς: «Ἂν ἡ Σύνοδος δὲν εἶναι Ἁγιοπνευμαντικὴ μὴ σώσει καὶ γίνει»!

«Κρατήστε την Πίστη στον Αναστάντα Χριστό Ζωντανή»!

π. Γεώργιος Σχοινᾶς:

«Ἂν ἡ Σύνοδος δὲν εἶναι Ἁγιοπνευμαντικὴ

μὴ σώσει καὶ γίνει»! (Μετὰ τὸ 22:00)

ikonographics

http://paterikiparadosi.blogspot.gr

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, ''Κρητικοί, ΠΡΟΣΟΧΗ, ο αρχιεπίσκοπός σας σας εμπαίζει''

Katihisis

«ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ 1980»

«ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ 1980»

–Κεφάλαια Αναληπτικά–

     Όταν δεν έχουμε το νου μας στον Θεό, αλλά στο «γιατί», τότε θα μας φταίει ο ένας κι ο άλλος. Όμως φταίει ο εαυτός μας, κανείς άλλος δεν φταίει. Δεν έχουμε καλή πνευματική κατάσταση, αυτή είναι η αιτία. Όποιος κυνηγάει την Ευχή σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται (ακόμη) και το λεπτό (που περνάει), όλα τα υπερπηδά, όλα τα δέχεται και τα υπομένει. Τότε ο Θεός και η Παναγία τον σκεπάζουν. Τότε (αυτός ο άνθρωπος) θα προσέξει την κατάκριση, την παρακοή, (και όλα) τα ανευλόγητα (πράγματα). Χρειάζεται ταπείνωση. Όταν κανείς βλέπει εσωτερικά τον εαυτό του, θα τα βλέπει γύρω του όλα καλά. Όταν ο άνθρωπος έχει τον Θεό στη ψυχή του, δεν κακολογεί· και όταν βλέπει κάποιον να υποφέρει, τον πονάει και κλαίει μαζί του και ικετεύει τον Θεό να τον ελεήσει.

     Διά της προσευχής θα θεραπεύσουμε και του αδελφού την πληγή και την κάθε δύσκολη κατάσταση. Όταν ο άνθρωπος καταλάβει ότι είναι ένα Μηδέν, ούτε θυμώνει, ούτε κακολογεί, ούτε συζητάει (ανώφελα), αλλά κάνει προσευχή για τους άλλους. […] Το όνομα του Θεού πρέπει να το λέμε αδιαλείπτως και να δείτε πώς θα μας σκεπάσει ο Θεός. Να κυνηγούμε πολύ την Ευχή,  σαν αυτόν που κυνηγάει ένα διαμάντι. Αυτή θα μας μάθει να αγαπούμε τον Χριστό. Αν σκεφτόμαστε ότι και για ένα αργό λόγο θα δώσουμε λόγο στον Θεό (πρβλ. Ματθ. 12, 36) κι αν έχουμε προσοχή, δεν θα αργολογούμε. Θα δούμε τότε τα ελαττώματά μας, τις ατέλειές μας και θα λέμε ότι «οι άλλοι είναι άγγελοι κι εγώ είμαι ένα τίποτε». Κι έτσι έρχεται ο φόβος του Θεού.

     Ο άνθρωπος που δεν συγκεντρώνεται στη δουλειά του και στην προσευχή, αισθάνεται αμέλεια και δυσφορία. Όταν ο νους είναι αργός, τότε και το χέρι είναι αργό. Το εργόχειρο για τον Θεό το κάνουμε, όχι για κανέναν άνθρωπο. Είδατε κάτι; Θα το βολέψουμε, δεν θα περιμένουμε να το κάνει ο άλλος. Όταν δεν αργολογούμε όλη τη μέρα, το βράδυ θα απολαμβάνουμε (και) την προσευχή. Όταν έχουμε υπομονή και επιμονή στην Ευχή, θα την απολαύσουμε. Όταν δώσουμε στον Χριστό την αγάπη μας, κι Εκείνος θα μας δώσει όλη Του την αγάπη.

     Η προσευχή θα πάρει όλα τα ελαττώματα κι όλα τα πάθη μας. Όταν αμέσως μετανοήσουμε και κλαύσουμε, ο Χριστός θα ’ρθεί αμέσως κοντά μας και θα νομίζει κανείς ότι είναι μέσα σ’ ένα περιβόλι κι όχι στο Μοναστήρι (ή στην Εκκλησία). Όταν έχει προσευχή ο άνθρωπος, γίνεται ως Άγγελος· όλα τα παίρνει ο Χριστός και φεύγουν. Φεύγει και η μεμψιμοιρία και το θέλημα και το «γιατί». Θα κοπιάσουμε και (τότε) θα απολαύσουμε. Δυστυχώς, περνάει (όλη) η μέρα (μας) με την πολυλογία και ξεφεύγουμε. Εκείνον που θα μας βοηθήσει, Εκείνον που θα μας γλυκάνει, Τον ξεχνάμε. Κι έρχεται η ώρα που φεύγουμε και δεν έχουμε να παρουσιάσουμε έργα στον Χριστό, τίποτε!

     Όταν ο άνθρωπος έχει το νου του στον Θεό και στον Παράδεισο και δεν τον έχει στα γήινα και λατρεύει τον Δεσπότη Χριστό, οι πειρασμοί και οι λογισμοί παραμερίζονται και λαμβάνει χαρά, αγαλλίαση και υπομονή. Μέχρι να πεθάνουμε, θα έχουμε αγώνα, επειδή τα πάθη είναι ζυμωμένα με το αίμα μας και πρέπει να ξεριζωθούν. Όταν ο άνθρωπος έχει διαρκώς το νου του στον Θεό, λέει: «Γιατί να συζητώ (για μάταια και ανούσια πράγματα) και να μην έχω το όνομα του Θεού (στα χείλη μου); Γιατί να κατακρίνω (τον αδελφό μου) και να μην έχω το νου μου στον Θεό;». Όταν ο άνθρωπος κυνηγάει τον Θεό και την Ευχή, δεν αγαπάει τα λόγια και τις συζητήσεις. Τότε έρχεται (στη ψυχή) η Χάρις του Θεού, η μακαριότητα· και ό,τι και να ακούει (φωνές κλπ.), είναι σαν να μην ακούει και νομίζει ότι βρίσκεται σε άλλον τόπο.

     Όταν κυνηγάμε την Ευχή, ο Χριστός γίνεται χειραγωγός και μας λέει πώς να βαδίζουμε, πώς να τρώμε, πώς να καθόμαστε. Όταν ο άνθρωπος δεν πιστεύει τον λογισμό του και ταπεινώνεται, έχει ειρήνη και γαλήνη στη ψυχή του. Τα πάθη δεν θα παύσουν να μας πολεμούν, αλλά κι εμείς να τα πολεμούμε. Όλοι οι Άγιοι και οι Άγγελοι μάς αγαπούν και μας φρουρούν όλη μέρα, αλλά εμείς δεν τους αγαπούμε όσο πρέπει και ούτε τους ικετεύουμε όπως πρέπει…

     Το νου μας στον Θεό, στον Γέροντα (και στον Πνευματικό μας).

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ

(ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ, 1921–1995)

http://toeilhtarion.blogspot.gr

Μετρᾶνε, μετρᾶνε, μετρᾶνε...

Ἄλλοι μετρᾶνε χρήματα στά πορτοφόλια καί στούς λογαριασμούς τους, ἄλλοι μετρᾶνε ροῦχα, παπούτσια καί κοσμήματα στίς ντουλάπες καί στά συρτάρια τους, ἄλλοι μετρᾶνε πτυχία, ἄλλοι μετρᾶνε τρόπους καί χρόνο διασκέδασης, ἄλλοι μετρᾶνε ἀκίνητα, κότερα, ἀμάξια, ἄλλοι μετρᾶνε χιλιόμετρα καί τόπους σέ ταξίδια, ἄλλοι μετρᾶνε φίλους, ἄλλοι μετρᾶνε σχέσεις...

Μετρᾶνε, μετρᾶνε, μετρᾶνε... κάθε λογῆς κοσμικές «ἐπιτυχίες» καί «συμφέροντα», μέ ἡμερομηνία λήξης στήν καλύτερη περίπτωση καί ἐπιζήμιες καί ψυχολέθριες στήν χειρότερη! Κι ὅλα αὐτά γιατί; Στήν αἰωνιότητα, τίποτε ἀπό αὐτά δέν θά ὐπάρχει! Ἄδικα τόσο μέτρημα! Ματαιότης, ματαιοτήτων…

-Τότε, τί συμφέρει κι ἀξίζει πραγματικά νά μετρήσουμε; ρωτᾶς…

-Μέτρησε τόν Θεό, γιατί μονάχα Αύτός εἶναι αἰώνιος! Ποτέ δέν θά τελειώσει, ὅπως ὅλα τά ὑπόλοιπα.

-Καί πῶς νά τόν μετρήσεις; πάλι ρωτᾶς… (εἶναι καί Ἄπειρος θά πεῖς μέ ἀπορία…)

-Κι ὅμως μετριέται… Ἄν θέλεις, Τόν ἔχεις μέσα στά χέρια σου, Τόν ἔχεις μέσα στό νοῦ σου, Τόν ἔχεις μέσα στήν καρδιά σου! Σέ ἕνα κομποσχοίνι καί σέ κάθε σκέψη, σέ κάθε χτύπο τῆς καρδιᾶς, σέ κάθε ἀνάσα, πού κι αὐτά μπορεῖς νά τά κάνεις κόμπους ἑνός νοεροῦ κομποσχοινιοῦ!

Ὁ Θεός μετριέται μέ εὐχές καί προσευχές! Γιά σένα, γιά τούς ἄλλους καί γιά ὅλον τόν κόσμο…ὅποτε θέλεις, ὄπου θέλεις, ὅσες φορές θέλεις! Τοῦ δίνεις τίς δεήσεις σου καί σοῦ δίνει αἰωνιότητα! Βάλε τόν Θεό στήν ζωή σου, βάλε τόν Θεό καί στό νοῦ σου καί στήν σκέψη σου καί στήν καρδιά σου…παντοῦ καί πάντοτε! Καί λᾶβε αἰωνιότητα, μἐ αὐτά μόνο τά λίγα πού θά δώσεις σέ μιά τόση δά μικρή καί πρόσκαιρη ζωή!

Δέν ἀξίζει αὐτό πραγματικά;

http://orahmas.blogspot.com

Σε αναζητώ Θεέ μου..!

Σε αναζητώ Θεέ μου...

Σε ψάχνω παντού!

Μέσα στη σιωπή των βουνών,

Μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών,

Μέσα στις καρδιές των ταπεινών,

Μέσα στα αστέρια των ουρανών!

Σε αναζητώ Θεέ μου…

Μέσα στη βοή των θαλασσών,

Μέσα στη ροή των ποταμών,

Μέσα στην ηρεμία των δασών,

Μέσα στην καλοσύνη των φτωχών!

Σε αναζητώ Θεέ μου…

Μέσα στη μετάνοια της ψυχής μου,

Μέσα στην ειρήνη της υπομονής μου,

Μέσα στη χαρά της ζωής μου!

Σε αναζητώ Θεέ μου…

εκεί ψηλά, στον σταυρό του Γολγοθά.

Μέσα στην ταπείνωση του εαυτού Σου,

Μέσα στην αγάπη της καρδιάς Σου,

Μέσα στην απλότητα των λόγων Σου,

Μέσα στη θερμότητα του θείου φωτός Σου!

Σε αναζητώ Θεέ μου…

Μέσα στους χτύπους της καρδιάς μου,

Μέσα στη σιωπή της ψυχής μου,

Μέσα στη θλίψη της ζωής μου!

Μέσα στη μοναξιά του εαυτού μου!

Αρχιμ. Δαμιανού Ζαφείρη, 

Για σένα που με αναζητάς, εκδ. Ζωοδόχος Πηγή, 

Αθήνα, 2007

http://proskynitis.blogspot.gr