Για εκείνους που συντάσσονται μ' αυτούς που "πέταξαν στα σκουπίδια όλη την Συνοδική και αγιοπατερική διδασκαλία 2000 χρόνων"!

Απάντηση στον κ. Ηρακλή Φίλιο, σχετικά με την διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας

του Ιερομονάχου π. Παϊσίου Παπαδόπουλου έναντι του Μητρ.Φλωρίνης κ.Θεόκλητου.

Του Ιωάννου Ρίζου

kapsala@yahoo.com

Πτολεμαϊδα 16/9/2016

Αγαπητέ κύριε Φίλιο

Από την αρχή της επιστολής σας δηλώσατε ότι σκοπός της έκθεσης των σκέψεων σας δεν είναι να προβείτε σε θεολογική ανάλυση επί του θέματος. Όμως αφού εκφράσατε την αγάπη σας στον κ.Θεόκλητο θέσατε θεολογικού περιεχομένου θέματα στα οποία επιβάλλεται να δοθούν κάποιες απαντήσεις.

Γράφετε: “Στο σημείο αυτό τίθενται όμως κάποια ερωτήματα. Ποιος είναι αιρετικός και ποιος δεν είναι; Ποιος αποφαίνεται για κάτι τέτοιο; Με βάση ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται κάποιος ως αιρετικός; Και ποιος είναι υπεύθυνος για τον αφορισμό ή την καθαίρεση του; Προ ημερών επικοινώνησα με ένα πανεπιστημιακό καθηγητή για να του απευθύνω ένα ερώτημα. Τον ρώτησα λοιπόν«ποιος είναι υπεύθυνος να κρίνει κάποιον ως αιρετικό και να τον καθαιρέσει;» και η απάντηση του ήταν σαφής: «Η Σύνοδος».” Και αλλού λέτε : «Η Εκκλησία αποφασίζει εν συνόλω κι αυτό μεταφράζεται στην ιστορία της «συνοδικά».”

Συμφωνούμε απόλυτα κ.Φίλιο. Όμως ο κ.Θεόκλητος δημοσίως και στεντορία φωνή διαφωνεί μαζί σας και μαζί μας! Και να οι απόδειξεις:

Στην σύνοδο του Κολυμβαρίου αναγνωρίστηκαν οι μέχρι τώρα ονομαζόμενες αιρέσεις (Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός κλπ) ως «εκκλησίες». Δηλαδή τις αποδόθηκε αγιοπνευματικό περιεχόμενο, Διαδοχή, Χάρις, και έγκυρα Μυστήρια. Αυτό που τις είχε αποδοθεί στις προηγούμενες δεκαετίες μέσω θεολογικών αντιπροσωπειών -στα διάφορα fora(Porto Alegre, Balamand, Chambesy κλπ)- τώρα για πρώτη φορά τις αποδόθηκε και συνοδικά. Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος λοιπόν με όλους τους υπογράψαντες (άλλα και μη υπογράψαντες άλλα συμπορευόμενους, συμφωνούντες και χειροκροτητές επισκόπους) αναίρεσαν, περιφρόνησαν και πέταξαν στα σκουπίδια όλη την Συνοδική και αγιοπατερική διδασκαλία 2000 χρόνων που καταδίκαζε τους αιρετικούς.

Η σύνοδος του Κολυμβαρίου αποφάσισε τα αντίθετα από τα αποφασισθέντα δεκάδων Αγίων Συνόδων :

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Ο Παπισμὸς καταδικάστηκε ως αίρεση στη Σύνοδο του 1009, του 1054, του 1089 στὴν Κωνσταντινούπολη, του 1170-1178, του 1273 στὴν Κωνσταντινουπόλη, του 1324 στὸ Νυμφαίο, η Θ΄Οἰκουμενικὴ του 1341-1351 στὴν Κωνσταντινούπολη, του 1441 στὴ Ρωσία, του 1443, του 1672 στὰ Ιεροσόλυμα, του 1484, του 1642, του 1672, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τέλος του Πανορθόδοξου Συνέδριου στὴ Μόσχα τὸ 1948. Μετὰ ἀπὸ τόσες Συνοδικὲς ἀποφάσεις οἱ Οἰκουμενιστὲς τολμάνε καὶ βαπτίζουν τὸν Παπισμὸ «ἀδελφὴ ἐκκλησία».

Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους ; Ο π.Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ.Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Παπικούς;

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ

Οι Προτεστάντες είναι διαστρεβλωτὲς της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, υβριστὲς της Θεοτόκου, περιφρονητὲς των Αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας καὶ ώς εικονομάχοι, βρίσκονται υπὸ τὸν αναθεματισμὸ της 7ηςΟικουμενικής Συνόδου. Οι πρόγονοι των σημερινών Προτεσταντών είναι οι διώκτες του Αγίου Γερμανού Πατριάρχου ΚΠόλεως, οἱ φονευτὲς του Οσίου Ανδρέα του εν Κρίσει, της Αγίας Θεοδοσίας του Οσιομάρτυρα Στεφάνου του Νέου, του Οσίου Θεοστήρικτου, της Οσίας Ανθούσας καὶ αμέτρητων άλλων Ομολογητών. Οι πρόγονοι των σημερινών Προτεσταντών είναι αυτοὶ που έβγαζαν τα μάτια, έκοβαν τις μύτες, έσπαγαν τὰ κεφάλια με τε ξύλα των εικόνων, έβαζαν σὲ τσουβάλια μὲ πέτρες καὶ πετούσαν στὴ θάλασσα τοὺς Αγίους της Εκκλησίας μας. 

Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους ; Ο π.Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ.Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Προτεστάντες;

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ

Είναι αναθεματισμένοι από την Δ΄και Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο και δολοφόνοι χιλιάδων αγίων τους οποίους εορτάζουν υποκριτικώς οι Οικουμενιστές, αφού από την μια μεριά εορτάζουν την μνήμη των Ομολογητών μαρτύρων και από την άλλη τιμούν και θεωρούν «εκκλησία» και τους δολοφόνους των Ομολογητών! 

Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους ; Ο π.Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ.Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Μονοφυσίτες;

Στην Ορθοδοξία, όταν μια Σύνοδος αποφασίσει αντίθετα από αυτά που αποφάσισαν οι προηγούμενες Σύνοδοι, ονομάζεται «ληστρική» και «ψευδοσύνοδος». Οι δε συμπορευόμενοι επίσκοποι με τις αποφάσεις μιάς τέτοιας συνόδου λέγονται κακόδοξοι και ψευδοποιμένες, όσο ωραία χαμόγελα κι αν έχουν(όπως γράφεται για τον Φλωρίνης).«Κάθε ένας ποὺ λέει πράγματα διαφορετικὰ απὸ τὰ διατεταγμένα ακόμα καὶ άν είναι αξιόπιστος ή νηστευτὴς ή καὶ κάνει θαύματα καὶ ἀσκητεύει καὶ προφητεύει, άς σου φαίνεται ὡς ένας λύκος, ο οποίος ενδεδυμένος με δέρμα προβάτου σκοτώνει καὶ αφανίζει τὰ πρόβατα» επισημαίνει ὁ Αγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν η διδασκαλία των αγίων μας είναι η διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας(που την αποκρύβουν με κάθε τρόπο και μέσο) .Ο Άγιος Μάρκος, πιεζόμενος νὰ μνημονεύσει τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Κπόλεως Μητροφάνη, είπε: «Ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις [νὰ φεύγουμε μὲ κάθε τρόπο] τὴν κοινωνίαν αὐτοῦ [τοῦ Πατριάρχου] καὶ μήτε συλλειτουργεῖν αὐτῷ, μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον ἀλλὰ λύκον καὶ μισθωτὸν ἡγεῖσθαι [νὰ τὸν θεωροῦμε σὰν λύκο]». Καὶ προσθέτει: «Φεύγετε αὐτούς, ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν. Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ. Καὶ οὐ θαυμαστόν. Αὐτὸς γὰρ ὁ σατανὰς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Οὐ γὰρ οὖν, εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν… Στήκετε, κρατοῦντες τὰς παραδόσεις, ἃς παρελάβατε, τάς τε ἐγγράφους καὶ ἀγράφους, ἵνα μὴ τῷ τῶν ἀθέσμων πλάνη συναπεχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ».

Τέλος, πρέπει να πούμε ότι η απειλή καθαίρεσης που εκτόξευσε ο κ.Θεόκλητος είναι αβάσιμη και για έναν Κανονικό λόγο. Η Ι.Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε αποφασίσει και διατάξει οι επίσκοποι που θα την αντιπροσώπευαν στο Κολυμβάρι να μην αποδεχθούν και υπογράψουν κείμενο που θα αναγνώριζε ως «εκκλησίες» τις διάφορες αιρέσεις. Οι αντιπρόσωποι όμως έπραξαν τα αντίθετα. Ο π.Παϊσιος παραμένει στην γραμμή της απόφασης της Ι.Συνόδου και συνεπώς είναι παραλογισμός η απειλή καθαίρεσης από τον κ.Θεόκλητο.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

“ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ” ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ! 

ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ!
Ιούδας δεν είναι μόνο ο γνωστός Ιούδας. Ιούδας είναι ακόμα και ο Έλλην που φιλά για ρουσφέτια τα χέρια των Ιουδαίων…
Ιούδας είναι ο κάθε Ορθόδοξος Έλλην που δεν πράττει τα περί της πατρίδος του, της θρησκείας και της εν Χριστώ οικογένειάς του. Ιούδας είναι αυτός που δεν οργίζεται με το άδικο. Ιούδας είναι να είσαι Έλλην και να προσκυνάς τον αντίχριστο εχθρό.

https://www.youtube.com/watch?v=_bejSR4wCc4


ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakis.gr

ΣΧΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ!

Παναγιώτατε,

Ὡς πιστὸ τέκνο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, σεβόμενος τοὺς θεσμοὺς καὶ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλοντας νὰ παραμείνω Ὀρθόδοξος μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου, σᾶς καταθέτω τὰ ἑξῆς:

Μέχρι τώρα ἀπευθυνόμασταν καθηκόντως εἰς τὴν Ἱερά Κοινότητα καὶ στὰ Μοναστήρια ὅπου ἀνήκουμε, διὰ νὰ δηλώσουμε τὴν ἀντίθεσή μας μὲ τὰ δικὰ σας οἰκουμενιστικὰ φρονήματα, τὶς δηλώσεις σας καὶ τὶς πράξεις σας.

Ἐξαντλήσαμε κάθε ἀνθρώπινη δυνατότητα μέσω γραμμάτων, ὁμιλιῶν καὶ παρεμβάσεων νὰ ἐπισημάνουμε τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο ποὺ ἀκολουθεῖ­τε ἐσεῖς καὶ ἡ ἀδιαφόρως χειραγωγούμενη, ἀπὸ ἐσᾶς, μοναστηριακὴ διοίκηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρὰ καὶ τὴν προσφάτως δημοσίευση τῶν πρακτικῶν τῆς Διπλῆς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους τοῦ 1979, ὅπου σύσσωμοι τότε οἱ Ἁγιορεῖτες ἀπορρίπτουν συλλήβδην τὴν ὕπαρξη χάριτος στοὺς Παπικοὺς ἀπευθυνόμενοι πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο1. Καταδείξαμε ἐξαντλητικὰ τὸν ρόλο σας, ὡς πρωτεργάτη τῆς οἰκουμενιστικῆς ἀντίχριστης αἵρεσης. Ἀπειληθήκαμε, ἐκβιαστήκαμε καὶ ἐξοριστήκαμε, γιατὶ ἀντιστεκόμαστε στὴν πνευματικὴ χολέρα καὶ τὸν ψυχικὸ θάνατο ποὺ ἐμβάλλετε στὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, μέσω τῆς ἀντίθεης κακοδοξίας ποὺ ἐπιμόνως ὑπηρετεῖτε.

Τὸ ἄηθες, ἀντιπατερικὸ καὶ ἀνίερο πνεῦμα ποὺ διαπνέει ἐσᾶς καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς αὐλῆς σας καὶ ποὺ κορυφώθηκε μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, δὲν σᾶς ἐπιτρέπει οὔτε κἂν νὰ μᾶς περάσετε ἀπὸ Συνοδικὸ δικαστήριο, ὅπου θὰ διαφαινόταν τὸ πόσο ἀντιστρατεύεστε τὸν Χριστό, τοὺς ἁγίους καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη. 

Φοβᾶστε, Παναγιώτατε, ὅτι ἂν τὸ κάνατε, ὁ ὑπνωτισμένος λαὸς ἴσως ξυπνοῦσε καὶ σᾶς πετοῦσε στὸν Βόσπορο, ὅπως ἔγινε καὶ μετὰ τὴν Φερράρα-Φλωρεντία. Ὡς εὐστόχως τὸ διετύπωσε κάποτε ὁ μακαριστὸς πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἀπευθυνόμενος προσωπικῶς πρὸς τὸν ἐγκωμιαζόμενον ἀπὸ ἐσᾶς σήμερον ἀλλά τεκμηριωμένως γνωστὸ μασόνο Πατριάρχη Ἀθηναγόρα2 καὶ συνετάχθησαν σὲ αὐτὸ σήμερον ἀγωνιστὲς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας: «Παναγιώτατε, μυριάκις προτιμότερον νὰ ἐκριζωθῆ ὁ ἱστορικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος καὶ νὰ μεταφυτευθῆ εἰς ἔρημόν τινα νησίδα τοῦ πελάγους, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ καταποντισθῆ εἰς τὰ βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἤ νὰ ἐπιχειρηθῆ ἔστω καὶ ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως».

Σύρετε τὴν Ὀρθοδοξία στὰ ὑπόγεια τῶν ἀσεβῶν διαβουλιῶν ποὺ πάντα τὴν μισοῦσαν. Σχίζετε τὴν Ἐκκλησία κατασκανδαλίζοντας τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο. 

Μετατρέπετε τὸ Ἅγιο Ὄρος – διὰ τῆς τυφλῆς καὶ βίαιης ὑπακοῆς ποὺ ἐπιβάλλετε – σὲ νεκρὸ ὄστρακο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔχει φύγει ὁ Μαργαρίτης.

Δέν γνωρίζετε, Παναγιώτατε, ὅτι ὅποιος σχίζει τὴν Ἐκκλησία, δὲν τὸν ξεπλένει ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία οὔτε τὸ αἷμα τοῦ μαρτυρίου, ὡς λέγει ο Χρυσορρήμων Πατήρ, τοῦ ὁποίου τὸν θρόνον κατέχετε; Περιμέναμε ἀπὸ ἐσᾶς, Παναγιώτατε, νὰ ὀρθοτομήσετε τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Νὰ σταθεῖτε ἀντάξιος τοῦ ὑπουργήματός σας. 

Ἐσεῖς, ἀντὶ νὰ στηρίξετε τοὺς Ὀρθοδόξους στὴν Πίστη μας, προτρέπετε τοὺς αἱρετικοὺς νὰ παραμείνουν στὴν πλάνη τους, ὁδηγώντας ἔτσι τοὺς μὲν στὸν βόρβορο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοὺς δὲ στὴν αἰώνια καταδίκη νὰ παραμένουν ἀφώτιστοι καὶ ἔτσι νὰ ὁδηγηθοῦν ἀπὸ τὸν διάβολο στὴν αἰώνια κόλαση. Ἀμφοτέρων τὸ αἷμα τῶν ψυχῶν αὐτῶν θὰ ζητηθεῖ ἀπὸ τὰ χέρια σας. Μετανοῆστε ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, πρὶν αὐτὸ γίνει ἀναπόφευκτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ὕστατη ἱκεσία σᾶς ἀπευθύνουμε, νὰ γίνετε Πατὴρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄχι πατὴρ τῶν ἐχθρῶν της. Ἀπολογηθεῖτε στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ἀπαρνηθεῖτε τὶς «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» βλάσφημες κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θέσεις σας:

1. Ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»3.

2. Ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή4» καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό5.

3. Ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές6.

4. Ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθεὶς Κύριος7.

5. Ὅτι ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς Μασονίας, δηλαδὴ ἡ ἄποψη ὅτι: «ἕκαστος νὰ λατρεύῃ τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…». «Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖ­οι Τὸν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖ­αι ὑπάρχουν εἰς τὴν πίστιν μεταξὺ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν8», εἶναι ἀποδεκτή.

6. Ὅτι οἱ Ἱ. Κανόνες εἶναι: «Τείχη τοῦ αἴσχους9».

7. Ὅτι ἡ Ρωμαϊκὴ «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα10 καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Ὅτι ὁ Πάπας γιὰ ἐσᾶς εἶναι: «προφητικὸς ἀρχηγὸς ὄχι μόνο τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου» καὶ «πρότυπον» καὶ «ἀδαπάνητος θησαυρὸς καὶ ὁδοδείκτης11».

8. Ὅτι οἱ συλλειτουργίες καὶ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι «ἀγάπη». 

Κάτι ποὺ, ὄχι μόνο δὲν δίδαξε ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ἔπραξε τὸ ἀντίθετο μὲ στρατιὲς μαρτύρων.

9. Ὅτι οἱ καταδικασμένοι, ἀπὸ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, Μονοφυσίτες εἶναι «Ὀρθόδοξοι».

10. Ὅτι οἱ χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν εἶναι ἔγκυρες.12

11. Ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ἀποδεκτή.

12. Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στὶς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.13

13. Ὅτι: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν (τὸ Σχίσμα) προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ!!!14

Ἀπὸ ἐσᾶς περιμένουμε:

1) Νὰ καταδικάσετε τὸν Οἰκουμενισμό, ὡς τὴν χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων.

2) Νὰ καταδικάσετε τὸ Π.Σ.Ε.

3) Νὰ καταδικάστε διὰ μίαν ἀκόμη φορὰ τὸν παπισμό.

4) Νὰ διορθώσετε τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα τοῦ ἡμερολογίου ποὺ διέπραξε ὁ καθηρημένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος Μ. Μεταξάκης καταφέροντας ἀδυσώπητο πλῆγμα στὴν Ἐκκλησία.

5) Νὰ παύσουν τὰ σχίσματα ποὺ δημιουργήθηκαν τὸ 1924.

6) Νὰ καταδικάσετε τὶς ἠλεκτρονικὲς κάρτες μὲ τὸν δυσώνυμο ἀριθμὸ 666.

7) Νὰ διακηρύξετε τὴν ἐπίσημη διαχρονικὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας: Μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ὑπάρχει τὸ πλήρωμα τῆς Χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐμεῖς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ σᾶς φιλήσουμε καὶ τὰ πόδια καὶ νὰ σᾶς ἀγκαλιάσουμε ἂν ὀρθοτομήσετε τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ νὰ εἴμαστε στὸ πλευρὸ σας σὲ ὁτιδήποτε μᾶς χρειαστεῖτε. Ἂν ὅμως παραμείνετε στὰ Οἰκουμενιστικὰ σας σχέδια, τότε καθηκόντως, ἑπόμενοι τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἐφαρμόζοντας τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, θὰ συνεχίσουμε τὴν διακοπὴ μνημοσύνου.

Μετὰ σεβασμοῦ καὶ ἀληθείας

Γέρων Σάββας

Σημειώσεις:

1. «Ὀρθ. Τύπος» φ. 2130/09.09.2016.

2. «Ὀρθ. Τύπος» φ. 2125/15.07.2016, ὅπου δημοσιεύθηκε ἡ ἀπόδειξη πληρωμῆς στὴ μασονικὴ στοά.

3. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994 . «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004, «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995.

4. Ἀντιφώνηση πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ Ἰρὰν Mohamend Khatami στὶς 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 606, σ. 2 . «Ὀρθ. Τύπος», 15/3/2002.

5.«ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 563, σ. 21.5. ww.romfea.gr/index.php?option =com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Ἐκκλ. Πρακτορεῖο Εἰδήσεωνwww.amen.gr20/1/2013.

6. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.

7. Νέα Ὑόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο «Μακκαβαίων», μὲ τὸ ὁποῖο τὸν «τίμησε» ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς πόλης.

8. Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.

9. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.

10. Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τεῦχ. 4ο.

11. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 647, σελ. 2-3 30/4/2005. «Καθολική» 22/7/2003, ἐπίσημη ἐφημερίδα τῶν ΡΚαθολικῶν στὴν Ἑλλάδα.

12. Στεφανίδου Β., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σ. 711.

13. «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ῆς ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.14. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Ἐκκλ. Ἀλήθεια» 16.12.1998 καὶ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» 26-2-1999.

http://agonasax.blogspot.gr

Ποιοί Σεβ/τε είναι «αγύρτες και θεομπαίχτες ρασοφόροι»; Όσοι ενημερώνουν το λαό για την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του Οικουμενισμού, ή όσοι (σαν του λόγου σου) τον κοιμίζουν;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ

Ο ΣΕΒ/ΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ.

Στο άκουσμα της ανακοίνωσης που εξέδωσε ο μητροπολίτης κ. Νεκτάριος στις 8/9 και ανεγνώσθη σε όλους τους ιερούς ναούς κατ΄εντολήν του την Κυριακή 11 /9 (δημοσιεύεται στὸ τέλος) προκάλεσε έκπληξη και ανησυχία.

Η συνεχόμενη ανάγνωση αυτής από τον Αργολικό εκκλησιαστικό ραδιοφωνικό σταθμό, και κάποιο περιστατικό που έπεσε σε γνώση μου, με παρ΄ολίγον επεισόδιο στην μονή Καλαμίου Επιδαύρου από κάποιο προσκυνητή κατά την ανάγνωση της, με προβλημάτισαν και με οδήγησαν στο να γράψω αυτό το άρθρο.

Με όλο τον σεβασμό και την αγάπη, διαβάζοντας επιμελώς την ανακοίνωση θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις και απορίες.

Εάν κάποιοι ποιμένες ανησυχούν τόσο πολύ για το ποίμνιο τους που μπορεί να είναι «τόσο εύπιστο στις ανοησίες» και επιρρεπές στον κάθε «αγύρτη» δεν έχουν πάρα να το κατηχούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, να μιλούν,να αρθρώνουν λόγο για τα τεκταινόμενα και όσα συμβαίνουν γύρω μας για όσα βιώνει το πλήρωμα της εκκλησίας επηρεάζοντας την ζωή του, την ίδια του την επιβίωση και όχι να σιωπούν και να κωφεύουν. Θα πρέπει να τον ενημερώνουν για τα σχέδια που προωθούν κάποια κέντρα (εάν υπάρχουν) και τέλος πάντων να ενσπείρουν την καλή ανησυχία που πρέπει να διακατέχει κάθε χριστιανό και όχι να τον διατηρούν σε ύπνωση και αδράνεια.

Εάν πάλι φοβούνται (για την θέση τους η ακόμα και την ίδια τους την ύπαρξη (βλ. Χριστόδουλος)) από κάποιους εξουσιάζοντες, δεν έχουν παρά να αντλήσουν δύναμη και θάρρος από τον ίδιο τον Κύριο , τους μαρτυρήσαντες Αγίους και να πληροφορήσουν το ποίμνιο μετά παρρησίας.

Επίσης καλό θα ήταν όταν γίνεται μια αναφορά σε «αγύρτες και θεομπαίχτες ρασοφόρους» να κατονομάζονται ώστε ενδεχομένως το ποίμνιο να προστατεύεται από αυτούς, καταγγέλλοντας τα παραπτώματα τα λάθη και την πλάνη στην οποία έχουν περιέλθει.

Όπως και να έχει όμως θεωρώ πως οι φράσεις αυτές (αγύρτες θεομπαίχτες, Χριστοκάπηλοι )μεταξύ ρασοφόρων που υπηρετούν τον ίδιο Κύριο, είναι σκανδαλώδεις και προκαλούν σύγχυση στο ποίμνιο.

Εκτός αυτού τέτοιες εκφράσεις πιστεύω πως αποτελούν ακόμα και ποινικό αδίκημα.

Η ανακοίνωση ξεκινά λεγοντας πως «Ἡ εκκλησία μας δὲν εἶναι ἕνας ἀνθρώπινος ὀργανισμός, μία κοσμική ὀργάνωση».

Σαφέστατα και η εκκλησία δεν θα πρέπει να αποτελεί κοσμική οργάνωση, αλλά στις μέρες μας (μετά λύπης) παρατηρείται μια ολίσθηση σε κοσμικά γεγονότα, όπως εκδηλώσεις μουσικές μέσα σε ιερούς ναούς, εκτοξεύσεις πυροτεχνημάτων και βεγγαλικών κατά την περιφορά και λιτάνευση ιερών εικόνων των εορταζόντων Αγίων και διάφορες άλλες νεοταξίτικες ανοησίες.

Όσο για το εάν η εκκλησία είναι «μία κάστα ἰδιορρύθμων ἀνθρώπων» πιστεύω πως όλοι μας ως πλάσματα του θεού που φέρουμε «σφραγίς δωρεάς του Αγίου Πνεύματος » είμαστε όλα μέλη του ιδίου σώματος. Ο καθένας με τα προτερήματα,τα ελαττώματα και τις «ιδιορρυθμίες» του αποτελούμε την εκκλησία και το σώμα του Χριστού και στα μέλη του θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός, αλληλοεκτίμηση και αγάπη ώστε να λειτουργεί αρμονικά το σώμα.

Πόσο αρμονικά όμως συνεργάζεται σήμερα η κεφαλή (ιεραρχία) με το σώμα (ποίμνιο), όταν στους μνημονιακούς χρόνους που διανύουμε το σώμα αυτό δυστυχεί λιμοκτονεί, αυτοκτονεί και η κεφαλή περί άλλων τυρβάζει,χωρίς να λαμβάνει θέση στα όσα αντίχριστα μέτρα επιβάλουν τα ξένα και εγχώρια κέντρα εξουσίας στο σώμα;

Πού στα κομμάτια είναι η αρμονία όταν επικρατεί μια ιδιόρρυθμη σιωπή στην κατάλυση των πάντων, όταν κάποιοι Άγιοι και Ήρωες έχυσαν παλαιότερα ακόμα και το αίμα τους γι΄ αυτήν την πατρίδα; 

Κάποια όργανα έχουν περιέλθει εις σήψη και το σώμα «δυσλειτουργεῖ, αρρωσταίνει». Κινδυνεύει πράγματι διότι το καρκίνωμα οδηγεί στο θάνατο.

Ποια άραγε όμως είναι αυτά τρελά κύτταρα; Αυτά που αντιδρούν στις θανάσιμες χορηγήσεις φαρμάκων της Νέας Τάξης και του οικουμενισμού που προωθούν οι

σκοτεινές δυνάμεις της δύσης με πρωτοπόρο τον Πάπα (Τον Πάπα να καταράσθε , διότι αυτός θα είναι η αιτία… ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ), ή αυτά τα κύτταρα που έχουν παραδοθεί στην ευγονική θεραπεία του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ περιμένοντας τον θάνατο και την αλλοίωση της χριστιανικής συνειδήσεως.

Στην τελική… ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

«Ἡ λειτουργία τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας στηρίζεται στὴν Ἁγία Γραφή καὶ στοὺς Ἱερούς Κανόνες».

Ποιοι άραγε έχουν παραβιάσει τους κανόνες αυτούς και έχουν παρεκκλίνει του ιερού πηδαλίου;

Ποιοι έχουν συμβάλει στην εκκοσμίκευση της εκκλησίας;

Ποιος ευθύνεται για το ότι το ποίμνιο είναι ανενημέρωτο, αμαθή και ακατήχητο;

Ποιος ευθύνεται για την ηθική κατάπτωση του και για την απώλεια αξιών του;

Ευθύνεται μόνον η πολιτεία για την υιοθέτηση του δυτικού τρόπου ζωής με όλα τα παρελκόμενα;

Ποιος ευθύνεται για την λάθος οδό που διαβαίνει ο λαός και το σκότος το όποιο έχει περιέλθει, χάνοντας την οδό της σωτηρίας, δίνοντας περισσότερη βαρύτητα στα υλικά αγαθά που μας προσφέρονται με αντάλλαγμα την ψυχή μας, την αγάπη του Θεού και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο ,αυξάνοντας την απληστία και την δυστυχία;

Ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν «στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας τραύματα βαθύτατα, σχίσματα, ἀκόμη καὶ αἱρέσεις»;

Αυτοί που ακολουθούν τους Αγίους πατέρες της ορθοδοξίας και τις παρακαταθήκες που έχουν αφήσει ή αυτοι που ακολουθούν τον πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Πάπα που συμπροσεύχονται στον ένα κοινό θεό, με τους μουσουλμάνους, βουδιστές και εβραίους σταυρωτές του Κυρίου;

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;

Κι αν όλα αυτά καλώς συμβαίνουν και γίνονται για την σωτηρία της ψυχής μας τότε γιατί χιλιάδες ανά τους αιώνες έδωσαν την ζωή τους και το αίμα τους ομολογώντας ΧΡΙΣΤΟ;

Και γιατί η εκκλησία μας (που πολύ σωστά έπραξε) τους ανακήρυξε ΑΓΙΟΥΣ; 

Αναφέρεται ότι «Οἱ πραγματικοί ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι τῆς ὑπακοῆς». Οι Άγιοι αυτοί έκαναν υπακοή στους πατέρες και στους πνευματικούς τους πουορθοτομούσαν τον λόγο της αληθείας, τον λόγο του Θεού. Ενίοτε όμως έδειχναν και ανυπακοή στους διοικητικά ανωτέρους τους και έρχονταν σε ρήξη, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μάρκος ο Ευγενικός και τόσοι άλλοι που υπερασπιζόμενοι την ορθή πίστη τους δεν δίστασαν ούτε στο θάνατο.

Γίνεται αναφορά σε κάποιους ρασοφόρους χωρίς να κατονομάζονται που «γυρνοῦν σ᾿ ὅλη τὴν ἐπικράτεια, γιὰ νὰ σώσουν δῆθεν τὸν κόσμο!». Χωρίς να υπάρχει καμιά πρόθεση εξίσωσης, θα ξεχάσουμε τον ρασοφόρο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ που σε δύσκολους καιρούς όργωνε την τοτε υπόδουλη Ελλάδα (με ένα σκαμνί κι ένα Σταυρό) μιλώντας για ΧΡΙΣΤΟ σπέρνοντας στις ψυχές των σκλαβωμένων Ελλήνων την ελπίδα για την σωτηρία της ψυχής και την απελευθέρωση του γένους χτίζοντας στο διάβα του σχολειά;

Όταν αποκαλούνται ρασοφόροι «μοναχοί - ἀμόναχοι» που διαβιούν στο περιβόλι της Παναγιάς ,προσευχόμενοι για την σωτηρία όλων μας «υποκριτές και Χριστοκάπηλοι πουεκμεταλλεύονται τὴν αγιορείτικη καταγωγή τους» ότι ξεγελούν τους εύπιστους ρίχνοντας στα δίχτυα τους, τοτε πιστεύω πως οδηγούμαστε σε σχίσμαμέσα στην ίδια την εκκλησία του ΧΡΙΣΤΟΥ και η οργή του ΘΕΟΥ δεν θα αργήσει να φανεί.

Άραγε τι συμφέρον μπορεί να έχουν αυτοι οι μοναχοί…

Σε τι κοσμικό μπορεί να αποβλέπουν και θέλουν να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και να τους ρίξουν στα δίχτυα τους;

Εάν κάποιοι γνωρίζουν περισσότερα θα πρέπει να αποκαλύψουν τα δόλια σχέδια αυτών ώστε να ενημερωθεί το σώμα ,και να προφυλαχτεί. Διαφορετικά σκιές και υπονοούμενα είναι εκ του πονηρού.

Τέλος φοβάμαι μήπως ήρθε ο καιρός όπως μας είχε πει ο Πατροκοσμάς ότι «θα βγει ο δαίμονας από το καυκί του», δηλαδή ήρθε η στιγμή που διαβιούμε την έκλυση των ηθών, την κατάρρευση των αξιών και την απροκάλυπτη πολιτική εναντίον του θεού και της ορθοδοξίας.

Νόσημα της εποχής δεν είναι η έλλειψη αρμονίας μεταξύ κλήρου;

Νόσημα της εποχής δεν είναι η έλλειψη αρμονίας μεταξύ κλήρου και λαού;

Αυτό δεν προόρισε ο ισαπόστολος λέγοντας : «Στους έσχατους χρόνους οι εκλεκτοί θα γίνουν ασεβέστεροι όλων».

“Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ υμών”

ΕΝΑΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΚ ΝΑΥΠΛΙΟΥ…

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Δὲν ἐπιτρέπει συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικό ο Ἀποστολικὸς Κανὼν ΜΕ΄ ἐκ τοῦ ἱεροῦ «Πηδαλίου»

Διαβάστε τὸν Ἀποστολικὸ Κανόνα ΜΕ΄, ἀπὸ τὸ «Πηδάλιον» τῆς νοητῆς νηὸς τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας, ἤτοι, ἅπαντες οἱ Ἱεροὶ καὶ Θεῖοι Κανόνες, ὑπὸ Ἀγαπίου Ἱερομονάχου καὶ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

ΠΕ΄ Κανόνες τῶν Ἁγίων καὶ Πανσέπτων Ἀποστόλων

Κανὼν ΜΕ΄

«Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».

Ἑρμηνεία

Ὁ παρὼν Κανὼν διορίζει, ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῇ μοναχά, ἀλλ΄ ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ αἱρετικοὺς ἂς ἀφορίζηται. Ἐπειδὴ ὅποιος μὲ τοὺς ἀφωρισμένους συμπροσεύχηται (καθὼς τοιοῦτοι εἶναι οἱ αἱρετικοί), πρέπει νὰ συναφορίζηται καὶ αὐτός, κατὰ τὸν ἱ. τῶν αὐτῶν Ἀποστόλων. Εἰ δὲ καὶ ἐσυγχώρησεν εἰς τοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα, ὡσὰν Κληρικοί, ἂς καθαίρηται, ἐπειδὴ ὅποιος Κληρικὸς συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους (καθὼς τοιοῦτοι εἶναι καὶ οἱ...

αἱρετικοί, κατὰ τὸν β΄. καὶ δ΄. τῆς γ΄.) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός, κατὰ τὸν ια΄. τῶν Ἀποστόλων. Πρέπει γὰρ τοὺς αἱρετικοὺς νὰ μισοῦμεν καὶ νὰ ἀποστρεφώμεθα, ἀλλ΄ ὄχι ποτὲ καὶ νὰ συμπροσευχώμεθα μὲ αὐτοὺς ἢ νὰ συγχωροῦμεν εἰς αὐτοὺς νὰ ἐνεργήσουν τι Ἐκκλησιαστικὸν λειτούργημα, ἢ ὡς Κληρικοί, ἢ ὡς ἱερεῖς.

Συμφωνία

Ὁ δὲ ξέ. Ἀποστολικὸς λέγει, ὅτι ὅποιος ἐμβῇ εἰς συναγωγὴν αἱρετικῶν διὰ νὰ προσευχηθῇ, Κληρικὸς μὲ ὤν, ἂς καθαίρηται, Λαϊκὸς δέ, ἂς ἀφορίζηται. Ἡ δὲ ἐν Λαοδικείᾳ, κατὰ μὲν τὸν στ΄. αὐτῆς, δὲν συγχωρεῖ νὰ ἐμβαίνουν οἱ αἱρετικοὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν, κατὰ δὲ τὸν λβ΄. δὲν πρέπει, λέγει νὰ λαμβάνῃ τινὰς τὰς παρὰ τῶν αἱρετικῶν εὐλογίας, ᾑ ὁποίαις εἶναι ἀλογίαις, καὶ ὄχι εὐλογίαις, ἀλλ΄ οὐδὲ πρέπει νὰ συμπροσεύχηταί τινας μὲ αἱρετικοὺς ἢ σχησματικοὺς κατὰ τὸν λγ΄. τῆς αὐτῆς. Ὁ δὲ λδ΄. ἀναθεματίζει τοὺς ἀφίνοντας τοὺς μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ καὶ πορευομένους εἰς τοὺς ψευδομάρτυρας τῶν αἱρετικῶν. Ὁ δὲ θ΄. Τιμοθέου δὲν συγχωρεῖ νὰ στέκωνται παρόντες αἱρετικοὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς θείας λιετουργίας, ἔξω μόνον ἂν ὑποσχωνται νὰ μετανοήσουν, καὶ νὰ ἀφήσουν τὴν αἵρεσιν. Ἀλλὰ καὶ ὁ θ΄. τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἀφορίζει τοὺς Χριστιανοὺς ὁποῦ πηγαίνουν εἰς τὰ κοιμητήρια, ἢ μαρτύρια τῶν αἱρετικῶν διὰ νὰ προσευχηθοῦν, ἢ χάριν ἰατρείας τῶν ἀσθενῶν αὐτῶν. Ἀλλ΄ οὔτε πρέπει νὰ συνοερτάζῃ κᾀνεὶς Χριστιανὸς μὲ τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ δέχηται τὰ παρ΄ αὐτῶν πεμπόμενα εἰς αὐτὸν δῶρα τῆς ἑορτῆς των, κατὰ τὸν λζ΄. τῆς αὐτῆς ἐν Λαοδικείᾳ.

http://proskinitesargolidas.blogspot.gr/

Η σύγχυση των καιρών ως συνοδὸς και αρωγὸς της παναίρεσης του οικουμενισμού

«Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν. Οὐαὶ οἱ συνετοὶ ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες» (Ησαΐας ε΄ 20-21).

Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε τὴν διδασκαλία καὶ τὸν πραγματικὸ χαρακτήρα τῆς Ἐκκλησίας ἀπαιτεῖται «σοφία» ὄχι κοσμική, ἀνθρώπινη, ἀλλὰ θεία· ἀπαιτεῖται «νοῦς», «νοῦς Χριστοῦ» [Α΄ Κορ. β΄ 16 ], δηλαδή χάρισμα ἐξ οὐρανῶν καὶ προϊὸν καθαρῆς καὶ ἁγνῆς πίστης, ταπείνωσης, πνευματικῶν ἀγώνων καὶ ἀγαθῆς προαίρεσης, μὲ τὰὁποῖα θὰ μπορέσει νὰ γνωρίσει κανείς, παρὰ τὶς ἁμαρτίες του -διότι οὐδεὶς ἀναμάρτητος- τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ ἀποφύγει τὴν διαστρέβλωση καὶ τὴν σύγχυση. Δυστυχῶς ὅμως ἀκόμα καὶ γιὰ τοὺς πλέον ἀκατήχητους εἶναι πιὰ γεγονός ἀδιαμφισβήτητο, ὅτι στὶς μέρες μας ἐπικρατεῖ ἐντὸς τοῦ χώρου τῆς Ἐκκλησίας μία πρωτοφανὴς σύγχυση ὡς πρὸς τὰ δόγματα καὶ τὸν σωτηριολογικὸ χαρακτήρα Της καὶ ὡς πρὸς τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. 

Σύγχυση καὶ ἀπάτη. “Σημεῖα” τῶν ἐσχατολογικῶν χρόνων, τοῦἈντιχρίστου, σύμφωνα μὲ τὶς προφητικὲς ἐπισημάνσεις τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου «Ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, βλάσφημοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, τετυφωμένοι, κατεφθαρμένοι τὸν νοῦν, ἀδόκιμοι περὶ τὴν πίστιν. πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β΄ Τιμ. κεφ. 3). 

Αὐτὴ ἡ διχάζουσα καὶ παραπλανοῦσα σύγχυση ἀρχίζει ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὲς “ποιμένες” τῆς Ἐκκλησίας (τοὺς Ἱεράρχες), καὶ λειτουργεῖ διαβρωτικὰ στὸ γεμάτο ἀγαθὴ ἐμπιστοσύνη ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορὲς ἄβουλο καὶ ἀκατήχητο ποίμνιο.

Ἡ σύγχυση αὐτὴπαίρνει ἐπικίνδυνο βαθμό, ὅταν πολλὲς φορὲς τὸ ποίμνιο παρακολουθεῖ ἄφωνο τὰ μέλη τῆς Ἱεραρχίας νὰ ἐκφράζουν διαφορετικὲς ἀπόψεις πάνω σὲθεμελιώδεις θέματα τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ εἴτε ἔχουν λυθεῖ ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, εἴτε ἔχουν ἀποφανθεῖ γιὰ αὐτὰ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματιοἱ πραγματικοὶ Θεόπτες καὶ Θεολόγοι τῆς Ἑκκλησίας, οἱ Ἅγιοι Πατέρες. 

Ἡ σύγχυση εἶναι πάντα ἡ πιὸ πιστὴ ἀρωγὸς τῆς αἵρεσης, πόσῳ μᾶλλον τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ἡ σύγχυση προκαλεῖται συνειδητὰ τόσο ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστές, γιὰ νὰ καλύψουν την πλάνη καὶ γιὰ νὰ συνεχίζουν νὰ πλανεύουν, ὅσο καὶ ἀπὸ τοὺς δειλοὺς καὶ ἀνεύθυνους, γιὰ νὰ καλύψουν τὶς ἀδυναμίες τους καὶ να συνεχίσουν νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθά τους. Ἡ σύγχυση συνδέεται ἄμεσα μὲ τὸ ψέμα, τὴν συκοφαντία, τὴν διπροσωπία, τὴν διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας, ἐδῶ τῆς Μίας Ἀλήθειας. Τὸ ἀποτέλεσμά της εἶναι ὁ διχασμός, οἱ ἔριδες, ἡ ἀγωνιστικὴ καὶ ὁμολογιακὴ ἀπαξίωση, ἡ ἀπώλεια τῆς σωτηρίας μας.

Γιατὶ τί ἄλλο ἐκτός ἀπὸ σύγχυση καὶ τὰ ἀποτελέσματά της προκαλοῦν δηλώσεις ἱεραρχῶν ὅπως, ὅτι πρέπει να ὑπακοῦμε στοὺς ἐπισκόπους, ὅπως στὸν πρόεδρο τῆς δημοκρατίας, ὅταν οἱ Ἅγιοι μας ὅπως ὁ Ἅγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ ὁμολογητής, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Μέγας Ἀθανάσιος καὶ τόσοι ἄλλοι, ἐν ἁγίᾳ “ἀνυπακοῇ”, δὲν ἀγωνίσθηκαν μόνο ἐναντίον αἱρετικῶν πατριαρχῶν καὶ ἐπισκόπων ἀλλὰ καὶ ἐναντίων αὐτοκρατόρων καὶ παντὸς εἴδους ἐξουσίας, ὅτι οἱ μοναχοί, ποὺ ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἀγύρτες, λαοπλάνοι, μοναχοὶ ἀμόναχοι, ἀνυπάκουοι, ὅταν ὁ ρόλος τοῦ μοναχισμοῦ εἶναι αὐτὸς ἀκριβῶς, δηλ. ἡ ὑπεράσπιση τῆς Πίστεως σὲ καιροὺς αἱρέσεων, ἐνῶ ὅταν ἀρχιερεῖς καὶ ἱερεῖς παραβαίνουν κατάφωρα τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, συμπροσεύχονται, προλογίζουν ἐγκωμιαστικὰ βιβλία αἱρετικῶν οἱ ἱεράρχες σιωποῦν ἢ ἐπικροτοῦν τὶς παραβάσεις, ὅτι ὅλες οἱ οἰκουμενιστικὲς ἐκδηλώσεις γίνονται τάχα ἀπὸ ἀγάπη, ὅταν ἡ ἀγάπη αὐτὴ ἀφ’ ἑνὸς μὲν πραγματοποιεῖται εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως καὶ μὲ καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀφ’ ἑτέρου δὲ περιορίζεται μόνο στοὺς αἱρετικούς, ἐνῶ γιὰ τοὺς ἡμέτερους, ποὺ τολμοῦν νὰ διαμαρτυρηθοῦν, ἀντὶ γιὰ ἀγάπη ὑπάρχουν ὕβρεις, δικαστήρια, ἀπειλὲς καὶ διωγμοί, ὅτι οἱ λαϊκοὶ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐλέγχουν τοὺς ἱεράρχες, ὅταν οἱ Ἅγιοι μας, π.χ. ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς κήρυξαν, ὅτι, ὅταν δὲν θὰ ἐπιτρέπεται πιὰ ἡ γραῖα νὰ ἐλέγχει τὸν Ἐπίσκοπο, τότε θὰ σημάνει ἡ ἀλλοίωση τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅτι πρέπει νὰ κοιτᾶμε μόνο νὰ κάνουμε καλὰ ἔργα καὶ νὰ ἀφήσουμε τὴν ὁμολογία σὲ ἄλλους, ὅταν ὁ ληστής, ποὺ δὲν ἔκανε στὸ παρελθὸν κανένα καλὸ ἔργο, σώθηκε, μόνο καὶ μόνο γιατὶ ὁμολόγησε τὸν Χριστό, ἐνῶ ὁ Ἰούδας, ὁ ὁποῖος ἔκανε καλὰ ἔργα πρὶν τὴν προδοσία του, ἔχασε τὸν Παράδεισο γιατὶ πρόδωσε τὸν Χριστό, ὅτι πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία –πρᾶγμα σωστό–, ὅταν ὅμως αὐτοὶ οἱ ἴδιοι μιλοῦν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, συναναστρέφονται φιλικῶς καὶ χαριτολογοῦν σὲ κοινωνικὲς ἐκδηλώσεις μὲ τοὺς ὑπαίτιους τοῦ διωγμοῦ ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, ὅτι οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν διωχθήσονται, ὅταν κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν διώκεται, ἀντιθέτως διώκεται τὸ ποίμνιο καὶ μάλιστα κατηγορεῖται γιὰ αὐτό(*), ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὑβρίζουμε τὰ θεῖα, ὅταν ὅμως αὐτοὶ συμπροσεύχονται μὲ τοὺς ὑβριστὲς τῶν θείων, Μονοφυσίτες, Παπικούς, Προτεστάντες, Αντβεντιστές, Μούφτηδες, Ραβίνους κλπ., ὅτι πρέπει να τηροῦμε αὐστηρὰ τὸ Εὐαγγέλιο –πραγματικὰ προϋπόθεση σωτηρίας–, ὅταν ὅμως αὐτοὶ χάριν “οἰκονομίας”, ὅπως λένε, τὸ παραποιοῦν καὶ τὸ ἀλλοιώνουν, ὅτι πρέπει νὰ μιμούμασθε τοὺς Ἁγίους, ὅταν αὐτοὶ δὲν τὸ πράττουν, καὶ ὅταν κάποιος “τολμήσει” νὰ τὸ πράξει τὸν κατηγοροῦν ὡς ἔχοντα ἔπαρση καὶ ἑωσφορισμό.

Θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ ἀναφέρει σελίδες ὁλόκληρες μὲ τέτοιου εἶδους παραδείγματα. Αὐτό, ποὺ ὅμως μένει ἀναπάντητο, εἶναι, πῶς θὰ προφυλαχθοῦμε ἀπὸ τὴν σύγχυση. 

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἀκολουθώντας τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων. «Ἔχουν τὸν Μωυσῆ καὶ τοὺς προφῆτες. Ἂς ἀκούσουν αὐτούς» (Λουκ. 16,19–31) ἀπάντησε στὸν πρώην πλούσιο ὁ γενάρχης Ἀβραάμ. Εἶναι καταγραμμένες οἱ ἀλήθειες τῆς πίστεως στὴν ἱερή μας Παράδοση, τὴν Ἁγία Γραφή, στὶς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, στὰ ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ Ἀπόστολοι θυσιάστηκαν, κηρύσσοντας Χριστόν ἐσταυρωμένον καὶ ἀναστάντα, τοῦ ὁποίου ὁ Λόγος μένει αὐτὸς εἰς τὸν αἰῶνα. Ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει σύγχυση, ἀλλὰ ἡ Μία Ἀλήθεια. Τίποτε ἄλλο δὲν ζητᾶ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός, παρὰ τὸ νὰ θελήσουμε νὰ ἐνταχθοῦμε, ἐν ὁμολογίᾳ τῆς Ἀληθείας Του, ἐν ἀληθινῇ ἀγάπῃ καὶ ἐν ταπεινώσει, στὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία τῶν Ἁγίων, ἀπαρνούμενοι κάθε διαστρέβλωση τοῦ λόγου Του καὶ κάθε ἄρνηση τοῦ εὐαγγελίου Του.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Κλασσικὸς φιλόλογος, Ἱστορικός

(*) Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς συγχρόνους Ποιμένες ἔλεγε: «Ἐκ τῶν ἐμῶν δύνασαι μαθεῖν, ὅτι οὐν ἔνι (=δὲν εἶναι δυνατόν) ἄνδρα πολεμοῦντα τοῖς πονηροῖς μὴ εἶναι ἐν θλίψει. Οὐκ ἔστι πυκτεύοντα ἐν τρυφῇ εἶναι, οὐκ ἔστι παλαίοντα εὐωχεῖσθαι. Μηδεὶς τοίνων τῶν ἀθλούντων ἄνεσιν ζητείτω, μηδεὶς ἐν εὐθυμίᾳ εἶναι. Πάλιν τὰ παρόντα ἀγών, πόλεμος, θλῖψις, στενοχωρία, πειρατήριον, τῶν ἀγώνων στάδιον» (Υπόμνημα εις την Πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολὴν Δευτέραν).

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Κάποιοι ηγούμενοι δεν προσχώρησαν μεν στην αίρεση, αλλά ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ τους αιρετικούς.

Τι τους απάντησε ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης;;;

Κάποιοι ηγούμενοι επί αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου, δεν είχαν μεν προσχωρήσει στην αίρεση, αλλά, ενώ παρέμεναν στα Μοναστήρια τους, όμως μνημόνευαν τους αιρετικούς! 

Παρά ταύτα ενόμιζον, ότι πράττουν έργον θεάρεστον και διακριτικόν! 

Προς αυτούς έγραψε ο Όσιος Πατήρ: 

«Και τώρα δέξαι μου, τιμιώτατε πάτερ, ομιλούντα πιο ελεύθερα. 

Δέν τυγχάνει εκτός ευθύνης, το να συλληφθής, δηλαδή από ανθρώπους τού βασιλέως και να παραμείνης παρά ταύτα ελεύθερος... 

Εάν η οσιότης σου ουδέν έπαθε εκ των ανωτέρω (των βασάνων δηλαδή που υπεβάλοντο οι πιστοί), μετά τήν σύλληψιν, συγχώρα με, αλλά επλανήθης αδελφέ. 

Και μή μου δικαιολογήσαι, πως διατηρείς ασφαλείς τας εκκλησίας και τάς άγιογραφίας των ναών, ως καί τό μνημόσυνον του πατριάρχου. 

Τα παρόμοια και άλλοι πεπτωκότες φλυαρούσιν.

Τα ανωτέρω δεν δύνανται να διατηρηθούν, εκτός, εάν εγένετο προδοσία της ορθοδόξου ομολογίας. 

Διότι σε παρακαλώ, ποια η ωφέλεια, όταν εμείς που λεγόμεθα και είμεθα ναός του Θεού, έχουμε καταστραφή (δια της μη ομολογίας), με το να περιποιούμεθα άψυχους ναούς;...

Αλλοίμονον, άλλοι να αποθνήσκουν, άλλοι να εξωρίζονται, άλλοι να μαστιγώνονται, άλλοι να φυλακίζωνται, άλλους να φιλοξενούν τα όρη, αι ερημίαι, οι βράχοι και τα σπήλαια, και εμείς διαμένοντες στα σπίτια μας να νομίζωμεν, ότι θα παραμείνωμεν αβλαβείς. 

Ουδόλως...».

Ταύτα είπα από αγάπη προς σε και ως υπενθύμισιν, ότι οι τα τοιαύτα πράττοντες είναι άξιοι τιμωρίας...».

Σχόλιο:

Όπως βλέπετε -πάντα το γράφουμε - η ιστορία επαναλαμβάνεται. 

Τόσο, μα τόσο προκλητικά ίδια.

Θα συνεχίσουμε να τους κοιτάμε αδρανείς;;;

Ιστολόγιο Ομάδας Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Οι Επίσκοποι, με πρόσχημα "παράβαση" Ι. Κανόνων, συντάσσονται πλέον φανερά με τον Οικουμενισμό, και υπηρετούν τα θελήματα του αιρετικού Πατριάρχη που "παραβαίνει" και προδίδει την Πίστη!

Μετὰ τὸν Ἀποκορώνου Δαμασκηνὸ καὶ τὸν Φλωρίνης Θεόκλητο, τώρα καὶ ὁ Θεσσαλιώτιδος!

Πόλεμος σε εξέλιξη κατά της εκδήλωσης με ομιλητή τον π. Σάββα από τον Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων

Η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος για ομιλία μοναχού

Η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων μετά λύπης πληροφορήθηκε ότι το Σάββατο 17 του μηνός Σεπτεμβρίου στο ξενοδοχείο ΚΙΕΡΙΟΝ της πόλεώς μας θα πραγματοποιηθεί ομιλία από κάποιον Μοναχό Σάββα «Λαυριώτη».

Η Ιερά Μητρόπολη ενημερώνει τους ευσεβείς χριστιανούς ότι:

α) Ουδεμία σχέση έχει η Τοπική Εκκλησία με τον εν λόγω Μοναχό.

β) Ουδεμία άδεια και ευλογία ζήτησε ο εν λόγω Μοναχός για την εκδήλωση αυτή.

γ) Ο εν λόγω Μοναχός ανήκε στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου Όρους, η οποία πλέον τον έχει διαγράψει από την Αδελφότητα.

Παρακαλούμε τους ευσεβείς χριστιανούς μας όπως εκείνη την ώρα προσέλθουν στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καρδίτσης για την εορτή των 8 Τοπικών μας Αγίων και ΟΧΙ στις διάφορες εκδηλώσεις αμφιβόλου ποιότητος, οι οποίες παραπληροφορούν και παρασύρουν τον πιστό λαό.

Πηγή: "Ρομφέα"

Σχόλιο ἀπὸ ἱστολόγιο "Ρομφέα"Evans Ge

Κατ’ αρχάς ψεύδεστε γιατί:

1ον

Ο Γέρων Σάββας Λαυριώτης ΔΕΝ έχει φύγει από την Μονή της Μεγίστης 

Λαύρας. Τον έβγαλαν αντικανονικά και παρανόμως από Προϊστάμενο και δεν  έχει φύγει.

2ον 

Ο Γέρων Σάββας Λαυριώτης δεν παραπληροφορεί αλλά ενημερώνει τον κόσμο για τις αποφάσεις που πάρθηκαν στην Σύνοδο της Κρήτης.

3ον

Όταν ένας μοναχός ή ο οποιοσδήποτε επιθυμεί να μιλήσει μέσα σε Εκκλησία πρέπει να παίρνει την ευλογία του οικείου Μητροπολίτη.

Στη περίπτωση της ομιλίας του Π. Σάββα έχουμε τα εξής:

α)Η ομιλία ΔΕΝ θα γίνει σε Ιερό Ναό ούτε και σε άλλο εκκλησιαστικό χώρο

β)Αλήθεια ο Μητροπολίτης τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή και άλλους αιρετικούς τους κάνει τέτοιο πόλεμο ή τους αφήνει να αλωνίζουν στην Μητρόπολη του;

3ον

Το πιο σημαντικό είναι ότι οι ίδιοι οι πιστοί κάλεσαν τον Π. Σάββα να  μιλήσει για τα θέματα της Συνόδου και του Οικουμενισμού, διότι ο Τοπικός Επίσκοπος συμφωνεί με τις αποφάσεις της Συνόδου. Είναι φως φανάρι ότι κάποιος πρέπει να ενημερώνει και κάποιος πρέπει να μιλήσει. Αν υπήρχε σωστή ενημέρωση δεν θα καλούσαν τον Π. Σάββα, ούτε ο Π. Σάββας θα 

πήγαινε να μιλήσει. 

Όταν πρόκειται για ζητήματα δόγματος, τότε καταπατούν τους Κανόνες της Εκκλησίας (όπως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος), ενώ όταν πρόκειται για θέματα που τους ενοχλούν τότε θυμούνται να τους τηρήσουν!! Και στην εν λόγω περίπτωση δεν πρόκειται περί δόγματος. 

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!! ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

Είναι δυνατή η σωτηρία για τους ετερόδοξους και τους αιρετικούς;

(Αχρονολόγητη Επιστολή σε κάποιον γνωστό του) 

Αξιοδάκρυτον θέαμα αληθώς είναι οι Χριστιανοί οι οποίοι δεν κατανοούν την ουσίαν της χριστιανικής πίστεως. Ένα θέαμα πού μαρτυρείται σχεδόν παντού εις τάς ημέρας μας. 

Είναι σπάνιον να παρηγορήση κανείς τους οφθαλμούς του από ένα αντίθετο φαινόμενο. Βλέποντας το πλήθος των λεγομένων «χριστιανών» σπανίως διακρίνει το βλέμμα σου κατ' όνομα και κατ' έργον αληθινόν χριστιανόν. 

Παρουσιάζω τώρα την έρώτησί σας: «Διατί δεν δύνανται οι ειδωλολάτραι - αλλόθρησκοι και άπιστοι, Μουσουλμάνοι και οι λεγόμενοι αιρετικοί να σωθούν;». 

Γράφετε ότι «ανάμεσα τους υπάρχουν πολλοί καλοί άνθρωποι. Εάν απεστέλαμεν εις την απώλεια τόσο καλούς ανθρώπους αυτό θα ήτο εναντίον εις το έλεος του Θεού... ναί πράγματι μιά τέτοια σκέψις είναι εναντία στην κοινήν αντίληψιν. Οι αιρετικοί εν τούτοις δεν είναι λιγότερο χριστιανοί. Λογίζοντας τον εαυτόν σας σεσωσμένο και τα μέλη μιας διαφορετικής πίστεως να είναι στην απώλεια είναι παραφροσύνη και άκρα υπεροψία». 

Θα προσπαθήσω να απαντήσω με ολίγα λόγια χωρίς να φθαρή η σαφήνεια της εξηγήσεως λόγω μακρυλογίας. 

Χριστιανοί μου! Μυθολογείτε γύρω από τήν σωτηρία αγνοούντες αυτήν και τον λόγο διά τον οποίον ο κόσμος έχει ανάγκην σωτηρίας και τελικά εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε τον Χριστόν ο οποίος είναι ο Μόνος διά του όποιου αποκτούμεν τήν σωτηρίαν. 

Ιδού λοιπόν η αληθινή διδασκαλία επί του προκειμένου, η διδασκαλία της Αγίας και Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. Η σωτηρία συνίσταται εις τήν επιστροφήν του ανθρώπου εις ένωσιν με τον Θεόν. Αυτή η ενωσις ήτο χαμένη από όλο το ανθρώπινον γένος διά μέσου της πρώτης πτώσεως των προπατόρων μας. 

Έκτοτε η κοινή «μοίρα» όλων των ανθρώπων είναι η απώλεια ευσεβών και ασεβών, δικαίων και αδίκων. Συνελήφθημεν εν ανομίαις και εγεννήθημεν εν αμαρτίαις συμφώνως με τον ψαλμωδόν και ο Πατριάρχης Ιακώβ όσον αφορά τον εαυτόν του και τον αγνό και σώφρονα υιόν του Ιωσήφ λέγει: «Καταβήσομαι προς τον Υιόν μου πενθών εις Άδου» (γεν λς' 33). Οί άνθρωποι μετά το πέρασμα τους επί της γης, κατέβαιναν εις τον Άδην όχι μόνον οί αμαρτωλοί αλλά ακόμη και οί δίκαιοι της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης. 

Αυτή ήταν η δύναμις των καλών έργων της ανθρωπότήτος. Αυτή ήτο η αξία των αρετών της ξεπεσμένης μας φύσεως. Διά να επανέλθη η απωλεσθείσα ενωσις του ανθρώπου με τον Θεόν διά τήν σωτηρίαν του άνθρώπου ήτο αναγκαία η εξαγορά, η απολύτρωσις. Η λύτρωσις του ανθρωπίνου γένους δεν επετελέσθη από Άγγελον η Αρχάγγελον ή από κάποιο άλλο ανώτερο όν κτιστόν και επομένως περιωρισμένον. Η σωτηρία έπετελέσθη από τον ίδιο τον απεριόριστον Θεόν. Η τιμωρία του Άδου η μερίδα της ανθρωπότήτος κατηργήθηκε και αντικατεστάθη διά μέσου της του Χριστού καταδίκης. Η έλλειψις της ανθρωπίνης αξίας συνεπληρώθη με την δική του άπειρον αξίαν. 

Ό,τι ήτο αδύνατον να κατορθώσει το ανθρώπινον γένος με όλα τα καλά έργα εν τούτοις όμως τόσο αδύναμα ώστε κατέβαινεν με αυτά εις τόν Αδην, κατωρθώθη δι ενός δυναμικού έργου. Διά της πίστεως εις τον Κύριον μας Ίησούν Χριστόν. 

Οί Ιουδαίοι ηρώτουν τον Κύριον, και ο Κύριος τους απαντούσε: «είπον ούν προς Αυτόν τι ποιώμεν ίνα έργαζώμεθα τα έργα του Θεού; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αύτοίς· τούτο εστίν το έργον του Θεού, ίνα πιστεύσητε εις ον απέστειλε εκείνος. (Ίωάν. στ' 28-29). 

Εν λοιπόν καλόν έργον είναι αναγκαίον διά την σωτηρίαν μας - ΠΙΣΤΙΣ -. 

Η πίστις είναι έργον. με την πίστιν και μόνον αυτήν μπορούμε να κατορθώσωμε την ένωσι με τον Θεόν διά μέσου των μυστηρίων της εκκλησίας, τα οποία μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός. Δεν υπάρχουν θεμέλια πού να στηρίζουν την πίστιν σας. Σφάλλετε όταν λέτε ότι θα σωθούν οι καλοί άνθρωποι ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους, διότι αυτό σημαίνει ότι και αυτοί θα ενωθούν με τον αληθινόν Θεόν. Σπαταλάτε τον χρόνον σας συλλογιζόμενοι ότι μία ιδέα αντίθετη από την ιδικήν σας, είναι καινοτομία, ότι είναι κάποια εσφαλμένη διδασκαλία πού μόλις τώρα εισεχώρησε μέσα στην Εκκλησία. 

Οχι: Μιά τέτοια διδασκαλία διατηρούσε πάντότε η αληθινή Εκκλησία και στην παλαιά και στην καινήν Διαθήκη. Η εκκλησία έδέχετο πάντότε ότι υπάρχει μόνον εν μέσον προς σωτηρίαν, ο Λυτρωτής. Επίσης πάντότε έδέχετο ότι τα μεγαλύτερα έργα τής ξεπεσμένης μας φύσεως στο τέλος καταβαίνουν εις τον Άδην και μόνον εκεί. Εάν οί δίκαιοι της αληθινής Εκκλησίας, οι φωτισμένοι διά των οποίων ενεργούσε το Άγιον Πνεύμα, οί προφηται και θαυματουργοί οί όποιοι επίστευαν στον ερχομό του Σωτήρος και πού απέθαναν πριν από την έλευσιν του, Εάν εκείνοι κατέβαιναν εις τον Άδην, τότε πώς εσείς τους θέλετε αυτούς τους αλλόθρησκους και μω¬αμεθανούς επειδή σας φαίνονται τόσο καλοί να λάβουν την σωτηρίαν, χωρίς ποτέ να γνωρίσουν η να πιστεύσουν στον Λυτρωτην; Πώς μπορεί κανείς να τους εγγυηθή σωτηρίαν η όποια αποκτάται μόνον και το επαναλαμβάνω – μόνον με έναν τρόπο - πίστιν εις τον Λυτρωτην; 

Χριστιανοί! Γνωρίστε τον Χριστόν. Θυμηθείτε ότι δεν τον κατανοήσατε, ότι τον απορρίπτετε όταν πιστεύετε ότι μπορεί να υπάρξη σωτηρία χωρίς Αυτόν βασιζόμενοι στην χάρι κάποιου είδους καλών έργων. με το να δέχεσθε ότι μπορεί να ύπαρξη σωτηρία χωρίς πίστιν εις τον Χριστόν, τον απορρίπτετε και ίσως χωρίς να το θέλετε πίπτετε εις την θανάσιμην αμαρτίαν της βλασφημίας. «Λογιζόμεθα ούν... λέγει ο απόστολος Παύλος«πίστει δικαιούσθαι άνθρωπον χωρίς έργων νόμου... δικαιοσύνη δέ θεού διά πίστεως Ιησού Χριστού εις πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας• ου γάρ έστι διαστολη, πάντες γάρ ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού, δικαιούμενοι δωρεάν τη αυτόύ χάριτι διά της απολυτρώσεως της εν Χριστώ Ιησού...» (Ρωμ. γ' 22-25). 

Εσείς απαντάτε: ο απόστολος Ιάκωβος παραγγέλλει και υπαγορεύει ότι τα καλά έργα είναι αναγκαία και μας διδάσκει ότι η πίστις χωρίς έργα είναι νεκρη. 

- Κοιτάξτε πιο προσεκτικά τι παραγγέλλει ο άγιος Ιάκωβος. θα δητε ότι παραγγέλλει - τα έργα της πίστεως - όπως άλλωστε και όλοι οί θείοι και εμπνευσμένοι συγγραφείς της Άγιας Γραφής και όχι τα έργα της ξεπεσμένης μας φύσεως, τα οποία είναι μισητά προς την πίστιν. Ό απόστολος παραθέτει την ενέργειαν του πατρι¬άρχου Αβραάμ, ένα έργο το οποίον απεκάλυπτε την πίστιν ενός δικαίου ανδρός. Αυτό το έργο συνίστατο από την Ουσία του μονογενούς του υιού εις τον Θεόν. Το να θυσιάση κανείς τον υιόν του δεν λογίζεται καλόν έργον εις την άνθρώπινην κρίσιν είναι όμως εν καλόν έργον μόνον επειδή εκπληρώνει την θέλησι του Θεού.Εξετάστε την καινή Διαθήκη και τάς αγίας Γραφάς γενικώς και θα ιδητε ότι αύται παραγγέλουν την εκπλήρωσιν των εντολών του Θεού, και ότι η εκπλήρωσις αυτών των εντολών ονομάζεται με μία λέξη -έργα-. Από την εκπλήρωσιν αυτών των εντολών η πίστις ζωοποιείται και γίνεται ενεργός. θα ανακαλύψετε επίσης μέσα στάς γραφάς ότι τα καλά έργα πού προέρχονται από την πεσμένη μας φύσιν, από συναισθήματα, από πάθη (το αίμα) από μία συγκεκινημένη καρδία, είναι απαγορευμένα, απερριμένα. Αυτά ακριβώς είναι το είδος των καλών έργων πού εσείς επιβραβεύετε ανάμεσα στους αλλόθρησκους και μουσουλμάνους. 

Χάριν αυτών των έργων, αν και πράττονται απ’' αυτούς πού απορρίπτουν τον Χριστόν, εσείς είστε διατεθειμένοι να τους εγγυηθείτε την σωτηρίαν. 

Αληθώς η προσέγγισίς σας είναι παράξενη στην κοινή αντίληψιν. 

Από που παίρνετε το δικαίωμα αυτό; να υιοθετήσετε ένα τέτοιον νόμον; 

Εάν είστε χριστιανοί, τότε πρέπει να έ¬χετε χριστιανικήν αντίληψιν γύρω απ’' αυτό το θέμα και όχι μίαν αντίληψιν πού την ονειρευτήκατε από το τίποτε. Το εύαγγέλιον μας διδάσκει ότι εξ αιτίας της πτώσεως του Αδάμ ο νους μας (η λογικη - η διάνοια) διεστράφη. 

Όσο και αν έπροικίσθη από την φύσιν ο πεσμενος μας νους, όσον και άν έφωτίσθη από την μάθησιν δεν παύει να παραμενη σε μιά πεσμένη κατάστασι εσφαλμένος. 

Πρέπει κανείς να τον απορρίψη και να παραδώση τον εαυτόν του είς την καθοδηγήσιν της πίστεως. Διαμέσου αυτής της καθοδηγήσεως και με άξιόλογον προσπάθειαν προς την ευσέβεια, στον κατάλληλο χρόνο ο Θεός εγγυάται είς τους πιστούς δούλους του αληθινό και πνευματικό νου. Μόνον αυτός ο αληθινός νους πρέπει να αναγνωρίζεται ώς υγιής. 

Αυτός ο νους ο γεννημένος από την πίστιν είναι - υπέρ νους - όπως το περιγράφει ο άγ. Απόστ. Παύλος στην επιστολήν του προς Εβραίους. 

Το θεμέλιο της πνευματικής συνέσεως είναι ο Θεός, και η πίστις στηριγμένη σ' αυτήν την σταθεράν πέτραν δεν κλονίζεται ούτε πλανάται. 

Εμείς οι χριστιανοί θεωρούμε αυτό πού εσείς ονομάζετε κοινήν αντίληψιν ότι είναι τόσο αρρωστημένη, τόσο σκοτεινή, τόσο παραπλανημένη πού δύναται να γιατρευτή μόνον άν αποκοπή με την μάχαιραν της πίστεως όλη η γνώσις η οποία την έχει οικοδομήσει αυτήν την κοινήν αντίληψιν και να πεταχθή μακρυά. 

Εάν κάποιος θεωρεί τον νού του υγιή, βασισμένος σε κάποιο αόριστο κάτι, το οποίον συνεχώς μεταβάλλεται τότε αυτό το να είναι «υγιής» ενδεχομένως να απορρίψη τον Χριστόν. Η πείρα εβεβαίωσε ότι ούτως έχει το πράγμα. 

Τι ακριβώς σας λέγει «η κοινή αντίληψίς σας»; Μήπως σας λέγει ότι προσβάλλεται από την σκέψιν ότι οι καλοί άνθρωποι πού δεν πιστεύουν στον Χριστόν θα χαθούν; αυτό είναι όλο; επί πλέον σας λέγει ότι για τέτοιους ανθρώπους το να χαθούν θα πήγαινε εναντίον ενός τέτοιου πανάγαθου όντος σαν τον Θεό; Φυσικά θα είχατε μίαν αποκάλυψιν άνωθεν γύρω από το ζήτημα αυτό, δηλαδή ότι αφορά το τί είναι και τί δεν είναι εναντίον στο έλεος του Θεού. Όχι, στην πραγματικότητα όχι; Αλλ' όμως η κοινή αντίληψίς έτσι λέγει. 

Α!!! η κοινή αντίληψίς σας: με αφορμή την κοινή αντίληψί σας από που εμάθατε ότι με τον περιορισμένο ανθρώπινο νού θα μπορούσε κανείς να φθάση στην γνώσιν του τί είναι παραδεκτό και τί δεν είναι παραδεκτό στο έλεος του Θεού; Επιτρέψτε μας να εκφράσωμε τις σκέψεις μας. 

Το ευαγγέλιον που είναι οι διδασκαλίες του Χριστού, οι άγιες Γραφές και το σύνολο της Όρθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, έχουν αποκαλύψει σε μας εκείνα πού θα μπορούσε κανείς να γνωρίζη, γύρω από το έλεος του Θεού. Αυτή η γνώσις υπερβαίνει τα όρια του νοός, είναι υπεράνω απ’' ότι ένας άνθρωπος μπορεί να σκεφθεί, απρόσιτος είς εμάς. 

Ό ανθρώπινος νους περιπλανάται ασκόπως όταν προσπαθεί να ορίση ποια είναι τα όρια του Θεού όταν προσπαθεί να εξηγήση το άνεξηγήτον, να το ύποτάξη στους δικούς του λογισμούς... να υποτάξη ποίον; τον Θεόν. 

Μία τέτοια αγέρωχος υπεροψία είναι σατανιστική. 

Φαντασθείτε λοιπόν, να ονομάζετε τον εαυτόν σας χριστιανό, χωρίς ακόμη να γνωρίζετε τις διδασκαλίες του Χριστού. 

Εάν δεν έχετε μάθει για την ακατανοησία του Θεού από την γεμάτη χάρι ουράνια διδασκαλία της Εκκλησίας, τότε πηγαίνετε εις το σχολείον και ακούστε τί μαθαίνουν τα παιδιά. Οι δάσκαλοι των μαθηματικών εξηγούν σ' αυτά την θεωρίαν του απείρου το οποίον επειδή είναι μία απροσδιόριστος αξία δεν υπόκειται στους κανόνας τους οποίους υπόκεινται οι πεπερασμένες αξίες. τα συμπεράσματα πού θα μπορούσε να σχηματίση κανείς όσον άφορα το άπειρον μπορεί να είναι καθ' ολοκληρίαν τα αντίθετα απ’' εκείνα όσον αφορά το πεπερασμένον. Από την άλλη πλευρά εσείς θέλετε να προσδιορίσετε τους νόμους πού ρυθμίζουν την δράσι του θείου ελέους. Εσείς λέτε λοιπόν: αυτό και αυτό είναι εύάρεστο στον Θεό και άλλα πράγματα ότι δεν είναι. Όλα αυτά ταιριάζουν η δεν ταιριάζουν με την κοινήν σας αντίληψιν, με την κατανόησί σας και την αισθαντικότητα σας. 

Μήπως ακολουθεί απ’' αυτό ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να κατανοή και να αισθάνεται όπως εσείς; Εσείς πραγματικώς αυτό απαιτείτε από τον Θεόν. 

Πόσον παράφρων και υπεροπτική άξίωσις! Μην κατηγορείτε την Εκκλησίαν για έλλειψιν κοινής αντιλήψεως και ταπεινώσεως- αυτά είναι τα δικά σας σφάλματα. Η άγια Εκκλησία το μόνο που κάνει είναι να υποτάσσεται χωρίς ερώτηση εις την διδασκαλία του Θεού σε ότι άφορα την ενεργητικότητα του Θεού την οποία Αυτός μας έχει αποκαλύψει. τα παιδιά της Εκκλησίας ακολουθούν αυτήν στο ζήτημα αυτό υπακούοντας. Είναι φωτισμένα από την πίστι και απορρίπτουν κάθε υπερφίαλο συλλογισμό ο όποιος εγείρεται εναντίον του Θεού,. Εμείς πιστεύομεν ότι είναι δυνατόν να γνωρίζωμεν περί του Θεού, μόνον εκείνα τα όποια ο Θεός ηυδόκησε να μας αποκάλυψη. 

Εάν υπήρχε ένα άλλο μονοπάτι προς την γνώση του Θεού, το οποίον θά μπορούσαμε νά ακολουθήσομε σύμφωνα με την ιδικήν μας διανοητικήν δύναμιν τότε η θεία αποκάλυψις δεν θα είχε δοθή σε μας. Η αποκάλυψις εδόθη επειδή είναι αναγκαία. 

Η περιπλάνησις του ανθρωπίνου νοός και οι ρεμβασμοί του είναι μάταια και λανθασμενα. 

Λέγετε ακόμη, ότι «οι αιρετικοί εντούτοις είναι Χριστιανοί». Από που το πήρατε αυτό; Θέλετε να πήτε ότι άνθρωποι πού ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς χωρίς να γνωρίζουν τίποτε περί Χριστού, Από την υπέρμετρον αγνωσίαν των θα απεφάσιζαν να ονομάζουν τους εαυτούς των χριστιανούς του ιδίου είδους σαν τους αιρετικούς, εκείνους τους αιρετικούς οι οποίοι είναι αποκεκομμένοι Από την αγίαν ορθόδοξον πίστιν εξ' αιτίας της βλάσφημου αιρέσεώς των; Οι αληθινοί χριστιανοί πραγματικώς κρίνουν μ' αυτόν τον τρόπον; Ένα πλήθος από άγιους εξέλεξε των μαρτυρικών στεφάνων προτιμώντας τα χειρότερα και διαρκέστερα βασανιστήρια, φυλακίσεις και εξορίες, παρά να συμμετέχη με τους αιρετικούς στις βλάσφημες διδασκαλίες τους. 

Η ορθόδοξος Εκκλησία θεωρούσε πάντότε ότι η αίρεσις είναι θανάσιμος αμαρτία, και τον άνθρωπον τον μολυσμένον με την τρομεράν αρρώστια της αιρέσεως ότι είναι πνευματικά νεκρός ξένος προς την θείαν χάριν και σωτηρίαν, σε κοινωνία με τον διάβολο και την ολέθρια συνοδεία του. 

Αίρεσις είναι αμαρτία του νοός. Η Αίρεσις είναι πιο πολύ δαιμονική παρά η ανθρώπι¬νη αμαρτία- είναι η κόρη του διαβόλου, η κληρονομιά του, η ασέβεια του, σχεδόν ειδωλολατρία. 

Οι πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ειδωλολατρείαν ασέβεια και την αίρεσιν διαφθοράν. Στην ειδωλολατρεία ο διάβολος λαμβάνει την λατρείαν πού οφείλεται στον Θεό, από τυφλωμένους ανθρώπους, ενώ στις αιρέσεις συσσωματοποιεί την τυφλωμένη ανθρωπότητα, εις την κυριωτέρα αμαρτία του την βλασφημία. 

Εάν κανείς διαβάσει τις πράξεις των συνόδων με προσοχή θα πεισθή ότι ο χαρακτήρ των αιρετικών είναι σατανιστικός. Διαβάζομεν διά την τρομακτικήν τους υπόκρισιν, για την άμετρον υπερηφάνειαν τους. Βλέπομεν την συμπεριφοράν τους να υποκινείται από συνεχή ψέμματα. Παρατηρούμεν ότι είναι αιχμάλωτοι εις τα μεγαλύτερα πάθη. 

Όποτε είναι δυνατόν εις αυτούς διαπράττουν τα χειρότερα εγκλήματα και τις πιο τρομακτικές θηριωδίες. 

Το ασύγκριτον μίσος τους προς τα μέλη της ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ιδιαιτέρως παρατηρημένον. Η Αίρεσις συνοδεύεται Από μίαν σκληρυνσιν της καρδίας, Από μία φοβερά σκοτίζουσα βλάβη του νοός, Από μία ισχυρογνώμονα επιθυμία της ψυχής να παραμείνη μολυσμένη Από μία δυσκολία στην θεραπεία του προσώπου πού πάσχει Από αυτήν την ασθένειαν. 

Κάθε Αίρεσις είναι βλασφημία εναντίον του αγίου Πνεύματος. 

Η Αίρεσις δεν βλασφημεί μόνον το δόγμα περί του άγιου Πνεύματος η την ενέργειαν του αλλά βλασφημεί το άγιον Πνεύμα εις την ολότητα του. 

Η ουσία όλων των αιρέσεων είναι η βλασφημία. Ό άγ. Φλαβιανός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, πού εσφράγισε την ομολογία διά την αληθινήν πίστιν με το αίμα του, προσφέρει την Απόφασιν της τοπικής συνόδου της Κων/λεως εναντίον του αιρετικού Ευτυχούς, με τα ακόλουθα λόγια: 

«Ό Ευτυχής ο πρώην ιερεύς και αρχιμανδρίτης έξ' όλων όσων έχει ήδη πράξει και από τις τωρινές καταθέσεις του έφανερώθη σαφώς ότι νοσεί την κακοδοξίαν του Απολλιναρίου και Βαλεντίνου και ακολουθεί τάς βλασφημίας των ανυποχωρήτως, ο όποιος επιπροσθέτως ουδέ την ιδικήν μας συμβουλήν εσεβάσθη και διδασκαλίαν και δεν κατεδέχθη να συμμορφωθή με τα ορθά δόγματα. Διά τούτο μετά δακρύων και στεναγμών διά την ολοκληρωτικήν απώλεια του ωρίσαμεν διά του Κυρίου του ύπ' αυτού βλασφημηθέντος να είναι στερημένος και ξένος Από κάθε ιερατικόν τάγμα και Από την κοινωνίαν μαζί μας, και Από την δια-κυβέρνησιν μοναστηρίου και ας γνωρίζουν όλοι εκείνοι οι όποιοι μετά απ’ αυτά θα τον συναντήσουν η θα του συνομιλήσουν ότι θα είναι υπεύθυνοι και αυτοί εις το επιτίμιον της ακοινωνησίας διότι δεν απεμακρύνθησαν από την συναναστροφήν του». 

Αυτή η Απόφασης είναι εν παράδειγμα από την γενικήν άποψιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας όσον άφορα τους αιρετικούς. Η Απόφασις αυτή έγινε δεκτή απ’ όλην την Εκκλησίαν και εκυρώθη Από την οικουμενικήν σύνοδον της Χαλκηδόνος. Η Αίρεσις του Ευτυχούς συνίστατο στο ότι δεν ομολογούσε δύο φύσεις στον Χριστό μετά την ενσάρκωσί του όπως κάνει η Εκκλησία. 

Παρεδέχετο μόνον μία φύσι την θεία. Εσείς λοιπόν λέτε: Μόνον αυτό;.... 

Διαβάζομε την αντίδρασιν ενός συγκεκριμένου προσώπου της εξουσίας προς τον πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως σχετικώς με την Αρειανικήν αίρεσιν. 

Η αντίδρασίς του είναι διασκεδαστική διά την έλλειψιν γνώσεως και άξια οίκτου εις την ουσίαν της. Αυτό το πρόσωπο παραγγέλλει εις τον πατριάρχην να διατηρή ειρήνην και να μη δημιουργή συγχύσεις, πράγματα πού είναι τόσον ξένα προς το Πνεύμα της χριστιανοσύνης, καταπιανόμενος με δύο τρεις λέξεις. Γράφει ότι δεν ευρίσκει τίποτε το εσφαλμένον εις την διδασκαλίαν του Αρείου και ότι η διαφορά ευρίσκεται μόνον στην αλλαγή μιας φράσεως. 

Μόνον!!! ο ιστορικός Φλέρρυ παρατηρεί ότι σ αυτές τις λεγόμενες αθώες και αβλαβείς φράσεις η θεότης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποκηρύττεται. 

Μόνον!!! Είναι μόνον η άρνησις της όλης χριστιανικής πίστεως. 

Όλες οι παλαιές αιρέσεις κάτω από διάφορες βιτρίνες απέβλεπαν σε ένα μονάχα στόχο: Ηρνούντο την θεότητα του Λόγου (του Θεού) και διέστρεφον το δόγμα της ενσαρκώσεως Του. Οι νεώτερες αιρέσεις αποβλέπουν εις την αποκήρυξιν της ενεργείας του αγίου Πνεύματος. Με μεγάλες βλασφημίες αρνούνται την θείαν λειτουργίαν, όλα τα Μυστήρια, όλους αυτούς τους τύπους όπου η Ορθόδοξος Εκκλησία πάντότε ανεγνώριζε την ενέργειαν του Αγίου Πνεύματος. Τα ονομάζουν σαν ένα καθαρά ανθρώπινον κατασκεύασμα, σαν αμαθών, σαν λάθη... τι αυθάδεια! Ίσως αυτός είναι ο μόνος λόγος διά τον οποίον εσείς δεν θεωρείτε την αίρεσιν σαν αμαρτία. 

Εκεί οι αιρετικοί απορρίπτουν τον Υιόν του Θεού, εδώ απορρίπτουν και βλασφημούν το Άγιον Πνεύμα... και αυτό είναι όλο; 

Αυτοί οι οποίοι παραδέχονται βλάσφημες διδασκαλίες και βλασφημούν, δεν είναι κακοποιοί, δεν κλέπτουν και ακόμη κάνουν και καλά έργα (της πεσμένης μας φύσεως) είναι θαυμάσιοι άνθρωποι: Πώς θα μπορούσε ο Θεός σας να τους αρνηθή την σωτηρία;... η όλη βάσις στην έλλειψι της κατανοήσεως σας είναι μιά βαθεία αγνωσία της χριστιανοσύνης. Μη νομίσετε ότι μία τέτοια αγνωσία είναι ασήμαντος. Όχι: τα αποτελέσματα μπορούν να είναι καταστρεπτικά προπαντός τώρα πού τόσα φυλλάδια διανέμονται τριγύρω με χριστιανικό τίτλο και σατανικό περιεχόμενο. Ευρισκόμενος κανείς εις άγνοια της αληθινής χριστιανικής διδασκαλίας μπορεί να δεχθή μίαν εσφαλμένην και βλάσφημον σκέψιν ώς αληθινήν και δεχόμενος αυτήν να απωλεσθή διά πάντα. Οι βλάσφημοι δεν σώζονται. Αυτές οι αμφιβολίες πού εκφράζετε εις την επιστολήν σας Από τώρα σημαδεύουν εναντίον σας και κατά της σωτηρίας σας. Η ουσία της απορίας σας είναι χωρισμός από τον Χριστόν. 

Μην παίζετε με την σωτηρίαν σας, μην το ρισκάρετε. Διαφορετικά θα θρηνείτε εις την αιωνιότητα. Να μελετάτε την Καινήν Διαθήκην και τους ' Αγίους Πατέρας της Όρθοδόξου Εκκλησίας διά να κατανοήσετε σωστά τάς Γραφάς, διά να μάθετε να ζήτε όπως πρέπει, διά να σκέπτεσθε και να αισθάνεσθε όπως αρμόζει εις χριστιανόν. 

Πριν να έλθη η φοβερή ώρα κατά την οποίαν πρόκειται να παρουσιασθήτε διά κρίσιν, ενώπιον του Θεού, κερδίσατε την δικαίωσιν πού δίδεται δωρεάν εις όλους τους ανθρώπους από τον Θεό διά μέσου της χριστιανοσύνης.

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Δημοσιεύτηκε στις 29 Μαρ 2012

Αγίου Ιγνατίου Μπριατσιανίνωφ . "Περί τού αδύνατου τής σωτηρίας αιρετικών καί αλλοθρήσκων". Αχρονολόγητη επιστολή . Αναίρεση τής νεοφανούς αιρέσεως, περί τής μή αναγκαιότητος τής Εκκλησίας γιά τήν σωτηρία τής ανθρωπότητος !

Δυστυχώς, διάφοροι θεολόγοι ( π. Ιωάννης Κωστώφ , Χρήστος Ανδρούτσος, Νικόλαος Σωτηρόπουλος κ.α. ) διδάσκουν πώς, δήθεν, οί εκτός τής Εκκλησίας αλλόθρησκοι καί αιρετικοί θά κριθούν μέ τόν νόμο τής συνειδήσεως καί όχι μέ τό Ευαγγέλιο Τού Χριστού , οπότε μπορεί καί νά σωθούν ! Συνεπώς κατά τήν νεο οικουμενιστική διδασκαλία τούς, υπάρχει σωτηρία καί εκτός τής Εκκλησίας Τού Χριστού ! Τό δέ περίεργο είναι, τό ότι δέν πρόκειται απαραιτήτως γιά οπαδούς τής "θεωρίας τών κλάδων"( Οικουμενισμός ) ! Ίσως μάλιστα σ΄ αυτό νά οφείλεται, έν μέρει τό γεγονός ότι τήν έχουν πιστέψει πολλοί Χριστιανοί ! Ή Ορθόδοξη διδασκαλία τής Εκκλησίας μάς είναι ξεκάθαρη : "Αμήν αμήν σοί λέγω, εάν μή τίς γεννηθεί έξ ύδατος καί πνεύματος ού δύναται εισελθείν είς τήν Βασιλείαν τών Ουρανών"( Ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πρός τόν Νικόδημον ). Ώς Βάπτισμα , ή Ορθόδοξη Εκκλησία μάς δέχεται : 1) Τό Μυστήριο τής Εκκλησίας 2) Τό Βάπτισμα τού Μαρτυρίου καί 3) Τό αεροβάπτισμα σέ αποθνήσκοντα νήπια . "Ομολογώ έν Βάπτισμα είς άφεσιν αμαρτιών"( 10ο άρθρο τού συμβόλου τής Ορθοδόξου πίστεως ). Συνεπώς, κατά τήν Ορθόδοξη πίστη μάς, χωρίς Βάπτισμα ή Μαρτύριο εντός τής Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας Τού Χριστού, ουδείς δύναται νά σωθεί. "Εκτός τής Εκκλησἰας δέν υπάρχει σωτηρία" ( Άγιος Κυπριανός ). "Ώς εχθρούς Τού Θεού, λέμε όσους είναι αβάπτιστοι ή δέν έχουν ορθή πίστη" ( Όσιος Ιωάννης Σιναϊτης ).Στόν λόγο τού είς τήν ΙΔ΄ Κυριακή τού ευαγγελιστού Ματθαίου, ό Άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς αποδεικνύει πώς τό ευαγγέλιο εκηρύχθη από τούς Αγίους Αποστόλους είς όλα τά έθνη . Άς τό ακούσουν αυτό οί υποστηρικτές τής αιρέσεως τής εργοσωτηρίας, οί οποίοι υποστηρίζουν πώς δέν εκηρύχθη τό ευαγγέλιο είς όλον τόν κόσμον !!! Αγιογραφικά βοηθήματα :

Περί αναγκαιότητος τής πίστεως γιά τήν σωτηρία καί περί ανεπάρκειας τού Μωσαϊκού νόμου :

Ρωμ. Α΄ 16-18, Γ΄ 9- Τέλους, Δ΄ 1-15, Ε΄ 1-3, ΙΑ΄ 6 . Τίτ. Γ΄ 4-8 . Φιλ. Γ΄ 8-10 . Ιω. Α΄. Γ΄ 23-24, Β΄ 28, Ε΄ 4-6, Ε΄ 12. Πέτ. Α΄. Α΄ 2-14. Γαλ. Ε΄ 1-8, Β΄ 14 -Δ΄. Ιω. Γ΄ 14-Δ΄.

Τό ευαγγέλιο εκηρύχθη σέ όλη τήν Γή :

Ρωμ. Ι΄ . Μάρ. ΙΣΤ΄ 15-16. Ματθ. 19-20.

Αιρετικοί καί ειδωλολάτρες δέν σώζονται :

Γαλ. Ε΄ 19-22. Αποκ. ΚΒ΄ 15-16.

Περί καταδίκης έκ τής αμαρτίας καί κατά χάριν απολυτρώσεως :

Ιω.Α΄. Α΄ 7-Β΄ 1, Γ΄ 5, Δ΄ 9-11. Πέτ. Α΄. Β΄ 24. Ρωμ. Ε΄ 6-8, Ε΄ 18-19.

Ό κόσμος χωρίς Τόν Χριστόν είναι εχθρός Τού Θεού :

Πέτ. Α΄. Β΄ 25. Ρωμ. Ε΄ 10-15.

Περί αναγκαιότητος τού Αγίου Βαπτίσματος γιά τήν σωτηρία :

Πέτ.Α΄ Γ΄ 20-22. Ιω. Γ΄ 3΄-14.

Προφητείες Τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού :

Μάρ. ΙΓ΄ 5-30, ΙΓ΄ 31-32, ΙΔ΄ 27-28.

Περί τών διαστρεφόντων τά λόγια τού Απ. Παύλου :

Πέτ. Β΄. Γ΄ 15-18.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

“Να πλανήσει, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς..”

Και πρέπει ιδιαίτερα να το προσέξωμε. Και να κλαύσωμε γι’ αυτό.Γιατί τα θαύματα και οι πράξεις του αντιχρίστου θα φέρουν σε δύσκολη θέση και τους πιο εκλεκτούς δούλους του Θεού.

Η αιτία της μεγάλης επίδρασης του αντιχρίστου θα έγκειται στην σατανική δολιότητα και υποκρισία, με τις οποίες σκεπάζει το πιο φρικαλέο κακό• με το αχαλίνωτο και αναίσχυντο θράσος του• με την πλήρη συμπαράσταση των πονηρών πνευμάτων• και με την ικανότητα να κάνη θαύματα• ψεύτικα μεν, αλλά που προκαλούν κατάπληξη. Η φαντασία του ανθρώπου είναι ανίκανη να συλλάβη την εικόνα ενός τόσο μεγάλου κακούργου, όσος θα είναι ο αντίχριστος. Θα σαλπίζει για τον εαυτό του, όπως σάλπιζαν οι πρόδρομοί του, οι προτυπώσεις του. Θα ονομάζη τον εαυτό του κήρυκα και παλινορθωτή της αληθινής θεογνωσίας. Έτσι εκείνοι, που δεν κατανοούν τον χριστιανισμό, θα ιδούν σ’ αυτόν ένα αντιπρόσωπο και υπέρμαχο της αληθινής θρησκείας! Και θα πάνε με το μέρος του. Θα σαλπίση. Και θα ονομάση τον εαυτό του επηγγελμένον Μεσσίαν. Και συναντώντας τον, εκείνοι που ζουν με σαρκικό φρόνημα, και βλέποντας την δόξα του, την δύναμή του, τις πνευματικές του ικανότητες, την ολοσχερή επιβολή του στα στοιχεία του κόσμου, θα τον αναγορεύσουν Θεό και θα γίνουν οπαδοί του

Ο αντίχριστος θα παρουσιασθή πράος, εύσπλαγχνος, γεμάτος αγάπη, γεμάτος αρετές. Θα τον δεχθούν σαν πράγματι γεμάτον αρετές. Και θα υποταχθούν σ’ αυτόν, εξ αιτίας των υψίστων αρετών του, όλοι εκείνοι που φαντάζονται, πως αλήθεια είναι η «αλήθεια» του πεπτωκότος ανθρώπου, και γι’ αυτό ούτε καν σκέπτονται να την ξεπεράσουν για να γνωρίσουν την αλήθειαν του Ευαγγελίου.

Ο αντίχριστος τότε θα εισηγηθή στην ανθρωπότητα την δημιουργία μιας ανώτατης παγκόσμιας ειρήνης και ευημερίας. Θα προσφέρη τιμές, πλούτη, μεγαλεία, σημαντικές ανέσεις και σαρκικές ηδονές. Και όσοι ποθούν επίγεια πράγματα, θα τον δεχθούν. Και θα τον ονομάσουν «κύριό» τους. Ενώπιον της ανθρωπότητος ο αντίχριστος θα ανοίξη ένα τέτοιο ανεξήγητο με την τότε επιστήμη τσίρκο θαυμάτων, που η κατεργαριά τους θα θυμίζη θέατρο. Θα φέρη φόβο με τις απειλές και θαυμασμό με τα θαύματά του. Θα ικανοποιήση την άκριτη περιέργειά τους και την παχυλή τους άγνοια. Θα ικανοποιήση την ματαιοδοξία τους και τον εγωισμό τους. Θα ικανοποιήση το σαρκικό τους φρόνημα. Θα ικανοποιήση την δεισιδαιμονία και τις προλήψεις τους. Και θα φέρη σε σύγχυση τους σοφούς. Έτσι όλοι οι άνθρωποι με οδηγό την πεπτωκυία φύση τους, χωρίς το φως του Θεού, θα παρασυρθούν και θα καταλήξουν πειθήνια και άβουλα όργανα του πλάνου.

Τα σημεία του αντιχρίστου θα γίνουν κατά κύριο λόγο στον αέρα , και συγκεκριμένα στο στρώμα, στο οποίο κυριαρχεί ο σατανάς. Τα σημεία αυτά θα επιδρούν ως επί το πλείστον στην αίσθηση της όρασης. Και έτσι και θα γοητεύουν και θα απατούν.

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος μελετώντας στην Αποκάλυψη του τα γεγονότα, που θα γίνουν πριν από την συντέλεια του κόσμου, λέγει ότι ο αντίχριστος θα κάμη μεγάλα σημεία, ακόμη και να κατεβή «πυρ εκ του ουρανού ενώπιον των ανθρώπων». Το θαύμα αυτό, μας λέγει η Αγία Γραφή, θα είναι το πιο μεγάλο από τα θαύματα του αντιχρίστου. Και αυτό το θαύμα θα γίνη στον αέρα. Θα είναι ένα μεγαλοπρεπές και φοβερό θέαμα!

από το βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ  Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ  Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ   Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ 

Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ – «Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α» 

(ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000).

https://simeiakairwn.wordpress.com

πατηρ Σάββας Αχιλλέως: Αν πάρουμε την κάρτα του πολίτη θα χάσουμε τον παράδεισο

megasfilippos

ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ - ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ_ΚΕΦΑΛΑΙΑ 7, 8, 9. ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΟΛΟΙ...

ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Στο ‘’Διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας’’, με θέμα «Μαρτύριο και κοινωνία», που πραγματοποιήθηκε από τις 7 μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 2016 στην οικουμενιστική κοινότητα του Bosε, οι Παπικοί προέβαλαν και πάλι τον καλούμενο από αυτούς ‘’οικουμενισμό αίματος’’.

Η παρουσία Ορθοδόξων σε αυτά τα Συνέδρια, προσδίδει διαφοροτρόπως μια άλλη ‘’εγκυρότητα’’ σ’ αυτήν τη οικουμενιστική κοινότητα. Δεν τους προβληματίζει το γεγονός ότι η οικουμενιστική κοινότητα του Bose, απευθύνεται στους Παπικούς, στους Κόπτες και τους Αιθίοπες, στους Λουθηρανούς, στους Μαρωνίτες, στους Παλαιοκαθολικούς, στους Ουνίτες και στους Ορθόδοξους;

Οι παπικοί στο ‘’Διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας’’, ανεφέρθηκαν σε αυτό που ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ αποκάλεσε ‘’κοινωνία μαρτύρων’’ και ο Πάπας Φραγκίσκος ‘’οικουμενισμό αίματος’’, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε ‘’ως προφητεία της κοινωνίας, η οποία θέλουμε να οδηγήσει στον Κύριο των εκκλησιών’’.

Προ καιρού οι αναφορές για το συνέδριο αυτό, έκαναν λόγο για «εμπειρία των μαρτύρων του εικοστού αιώνα η οποία είναι μια πολύτιμη κληρονομιά για όλες τις ευαγγελικές εκκλησίες και το σύνολο της ανθρωπότητας». Ξεκάθαρα αποτελεί διαχριστιανική συγκρητιστική εκκλησιολογική στρέβλωση.

Προς τούτο συνέταξαν στην οικουμενιστική κοινότητα του Bose ένα συγκρητιστικό οικουμενιστικό ‘’εορτολόγιο - μαρτυρολόγιο’’, το οποίο απεκάλεσαν ‘’οικουμενικό μαρτυρολόγιο’’. Αυτό τιτλοφορείται «Εκκλησίες θυμηθείτε». Ως πρόφαση για τη δημιουργία του οικουμενιστικού αυτού μαρτυρολογίου προέταξαν την εορτή των Αγίων Πάντων, η οποία θεσπίστηκε τον 4ον αιώνα στην Αντιόχεια, λησμονώντας ότι στους Αγίου Πάντες δεν συμπεριλαμβάνοντο οι αιρετικοί.

Εξάλλου η οικουμενιστική κοινότητα του Bosε, «είναι μια κοινότητα από μοναχούς και μοναχές, που ανήκουν σε διαφορετικές χριστιανικές εκκλησίες, που αναζητούν τον Θεό στην υπακοή του Ευαγγελίου, στην αδελφική κοινωνία και στην αγαμία», όπως οι ίδιοι αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους..

Σε αυτό το λεγόμενο ‘’εορτολόγιο’’ του Bose παρατηρείται σε μια μέρα να ‘’εορτάζουν’’ Αγγλικανούς, Παπικούς, Λουθηρανούς, Μαρωνίτες, Κόπτες της Αιθιοπίας, Ορθοδόξους, Ουνίτες, της λεγόμενης ‘’Ασσυριακής εκκλησίας’’, της λεγόμενης ‘’Συριακής καθολικής εκκλησίας’’ κλπ. Στο οικουμενιστικό αυτό μαρτυρολόγιο οι Ορθόδοξοι Άγιοι, παρουσιάζονται στην ίδια ομαδοποιημένη ενότητα με τους ουνίτες, με την αναγραφή «Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες Καθολικοί», με ότι αυτό συνεπάγεται. Ο διαχριστιανικός συγκρητισμός στο αποκορύφωμά του. Με τέτοιο οικουμενιστικό ολίσθημα είναι φυσικό να αναφέρονται οι παπικοί σε ‘’οικουμενισμό αίματος’’. 

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

http://proskinitesargolidas.blogspot.gr/

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΣ ΞΥΛΟ

Ὁ προφήτης Ἐλισαῖος ἦταν μαθητὴς καὶ διάδοχος τοῦ προφήτη Ἠλία. Μὲ τὴ διδασκαλία καὶ τὰ πολλὰ θαύματα, ποὺ ἐπιτελοῦσε, ἀπέκτησε μαθητές, «υἱοὺς προφητῶν», οἱ ὁποῖοι αὐξήθηκαν καὶ δὲν χωροῦσαν πλέον μὲ ἄνεση στὸ οἴκημα ὅπου διέμεναν. Ἔτσι, κατέβηκαν μαζὶ μὲ τὸν διδάσκαλό τους σὲ μιὰ κατάφυτη ὄχθη τοῦ Ἰορδάνη ποταμοῦ, γιὰ νὰ κόψουν ξύλα, μὲ τὰ ὁποῖα θὰ ἔχτιζαν τὸ νέο μεγαλύτερο σπίτι τους. Καθὼς ὅμως ἔκοβαν δένδρα, πετάχθηκε τὸ μεταλλικὸ τμῆμα ἑνὸς τσεκουριοῦ καὶ ἔπεσε στὰ βαθιὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη.

–Ἄχ, κύριε! εἶπε αὐτὸς ποὺ ἔπαθε τὸ ἀτύχημα. Αὐτὸ τὸ τσεκούρι ἦταν δανεικό.

–Ποῦ ἔπεσε; τὸν ρώτησε ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.

–Ἐδῶ.

Ὁ προφήτης ἔκοψε ἕνα ξύλο, τὸ ἔκανε στειλιάρι καὶ τὸ ἔριξε στὸν Ἰορδάνη, στὸ σημεῖο ὅπου εἶχε βυθισθεῖ τὸ σίδερο. Τότε ἔγινε κάτι θαυμαστό: Τὸ σίδερο ἀνέβηκε στὴν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ καὶ ἐφάρμοσε στὸ ξύλο.

–Πάρ’ το, τοῦ εἶπε.

Πράγματι, ὁ μαθητὴς ἅπλωσε τὸ χέρι καὶ τὸ πῆρε μὲ χαρά (βλ. Δ´ Βασ. Ϛ´ 1-7).

Τὸ ξύλο μὲ τὸ ὁποῖο ἔγινε αὐτὸ τὸ θαῦ­μα, προτυπώνει, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καὶ συμ­βολίζει τὸν Τίμιο Σταυρό. Οἱ ἅγιοι Πατέρες ἑρμηνεύουν τὴν προτύπωση αὐτὴ τοῦ Σταυροῦ μὲ διάφορους τρόπους. Ἐ­­μεῖς ἐδῶ θὰ ἀναφέρουμε μόνο τὴν ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου τοῦ φιλοσόφου (*).

Τὸ σίδερο ποὺ βυθίσθηκε στὸ νερὸ συμβολίζει τὸ ἀνθρώπινο γένος, τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὶς βαρύτατες ἁμαρτίες τους εἶχαν πέσει πολὺ χαμηλά. Στέναζαν κάτω ἀπὸ τὸ βαρύτατο φορτίο τῆς μεγάλης ἐνοχῆς τους, κι οὔ­τε ὑπῆρχε τρόπος καὶ δυνατότητα νὰ ἀ­­νελκυσθοῦν ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς πτώσεώς τους. Ὁ Κύριος ἐξήγαγε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ τέλμα τῆς ἐνοχῆς του, τὸν ὕψωσε ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς ἀπώλειας. Πῶς; Μὲ τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, δηλαδὴ μὲ τὴ Σταύρωσή Του. Μᾶς λύτρωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία μὲ τὴ θυσία Του, μὲ τὸ αἷμα Του. Καὶ μᾶς ἅγνισε, μᾶς καθάρισε μὲ τὸ νερὸ τοῦ Ἰορδάνη, δηλαδὴ μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα.

Ὁ ἅγιος Ἰουστίνος προχωρεῖ ἀκόμη πε­ρισσότερο: Τὸ συγκεκριμένο τσεκούρι χρησίμευε γιὰ τὸ κτίσιμο ξύλινου ­σπιτιοῦ· καὶ οἱ μαθητευόμενοι προφῆ­τες μπόρεσαν νὰ τὸ ξαναχρησιμοποιήσουν, μόνο ἀφ᾽ ὅτου ὁ προφήτης Ἐλισαῖος ἔριξε τὸ ξύλο στὸ νερό. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ Κύριος μὲ τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ καὶ μὲ τὸ ὕδωρ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος ὄχι μόνο μᾶς χάρισε τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἀξίωσε νὰ γίνουμε «οἶκος εὐχῆς καὶ προσ­κυνήσεως», σπίτι προσευχῆς καὶ λατρείας. Μᾶς κατέστησε ναοὺς τοῦ Θεοῦ, κατοικητήρια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

Πόσα μηνύματα μᾶς δίνει αὐτὴ ἡ ἱστορία! Μὲ ἁπλὲς εἰκόνες μᾶς βοηθεῖ νὰ κατανοήσουμε σὲ κάποιο βαθμὸ τὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καὶ τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας μας. Πρῶτα-πρῶτα, τί μεγάλο βάρος εἶναι ἡ ἁμαρτία! Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν ἔχει γευθεῖ τὴ λύτρωση ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος, βυθίζεται μὲ ὁρμὴ μέσα στὴν ἁμαρτία, σὰν τὸ σίδερο ποὺ κατέβαινε καρφωτὸ στὰ βαθιὰ νερὰ τοῦ ποταμοῦ. Μιὰ ἐλπίδα σωτηρίας ὑπάρχει, μεγάλη καὶ θαυμαστή: τὸ ξύλο τοῦ Σταυροῦ, ποὺ συμβολιζόταν ἀπὸ τὸ μυστηριῶδες ξύλο τοῦ προφήτη Ἐλισαίου· καὶ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, τὸ «λουτρὸν τῆς παλιγγενεσίας» (Τίτ. γ´ 5), τὸ λουτρὸ ποὺ τὸν ἀναγεννᾶ· ποὺ συνιστᾶ πνευματικὴ γέννηση, μιὰ τελείως καινούργια ἀρχὴ στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, μέσα στὸ χῶρο τῆς Χάριτος ποὺ λέγεται Ἐκκλησία. Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν πιστὸ ποὺ ἁμαρτάνει, μία εἶναι ἡ ἐλπίδα: ὁ Ἐσταυρωμένος. Μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ ἐνεργήσει τὴ θαυμαστὴ ἀνέλκυσή του ἀπὸ τὸν βυθὸ τῆς ὁποιασδήποτε πτώσεώς του στὴν ἐπιφάνεια τῆς πνευματικῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς ἁγιότητας.

Διὰ τοῦ Σταυροῦ ἐπιτυγχάνουμε τὴ λύτρωση, τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας, οἱ ὁποῖες μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὸν Κύριο. Διὰ τοῦ Σταυροῦ βρίσκουμε τὸν Θεό, χωρᾶμε τὸν Θεὸ μέσα μας, γινόμαστε οἶκος Θεοῦ. Ζοῦμε τὸν Θεό. Ἐρχόμαστε σὲ αἴσθηση τοῦ μεγαλείου Του, τῆς ἀγάπης Του, τῆς ἁγιότητάς Του. Τὸν γνωρίζουμε, Τὸν θαυμάζουμε, Τὸν δοξάζουμε. Καὶ πάλι, Τὸν γνωρίζουμε ἀκόμη βαθύτερα, Τὸν θαυμάζουμε ἀκόμη περισσότερο, Τὸν δοξάζουμε μὲ ἀκόμη μεγαλύτερο ἱερὸ ἐνθουσιασμό. Γίνεται ἡ καρδιά μας οἶκος προσευχῆς. Κυκλοφοροῦμε μέσα μας ἅγια νοήματα, εὐλαβεῖς σκέψεις, ἀναπέμπουμε ἱε­ρὲς προσευχές. Μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματός μας προσ­φέρουμε λογικὴ λατρεία στὸν Θεό, τὴν τήρηση τοῦ θελήματός Του, τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἁγίων Του ἐντολῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ «θεία λειτουργία» ποὺ ἀναπέμ­πει καθημερινὰ ὁ πιστὸς στὸν Θεό, συν­έχεια καὶ προέκταση τῆς θείας Λειτουργίας ποὺ τελεῖται στὴν ἐκκλησία.

Δόξα, Κύριε, στὸ Σταυρό Σου! Τὸν προσκυνοῦμε μὲ εὐλάβεια καὶ εὐγνωμοσύνη, καὶ παρακαλοῦμε νὰ ἐνεργεῖ καθημερινὰ ἐπάνω μας τὴν ἀνύψωσή μας ἀπὸ τὶς πτώσεις μας καὶ τὴ μεταμόρφωσή μας σὲ ζωντανοὺς ναοὺς τοῦ Θεοῦ.

ΠΗΓΗ: osotir.org

(*) Βλ. Ἁγίου Ἰουστίνου φιλοσόφου καὶ μάρτυρος, Πρὸς Τρύφωνα Ἰουδαῖον Διάλογος 86, 6, ΒΕΠΕΣ 3, 291· ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Στ. Ν. Σάκκου, Ὁ σταυρὸς εἰς τὴν Παλαιὰν Διαθήκην, ἔκδ. «Ὁ Σταυρός», Ἀθῆναι 1969, κεφ. 19: «Ὁ πέλεκυς τοῦ προφήτου», σελ. 106-109, ὅπου παρατίθεν­ται καὶ οἱ ἄλλες ἑρμηνεῖες. Βλ.ἐπίσης Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μετὰ συντόμου ἑρμηνείας, τόμ. Ϛ´: Γ΄-Δ΄ Βασιλειῶν (ὑπὸ Ν. Π. Βασιλειάδη), ἔκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 1988, σελ. 381-383, 388-389.

https://christianvivliografia.wordpress.com/

Η δύναμη του σημείου του Σταυρού

Πολλές φορές ένα και μόνο σημείο του Σταυρού, που γίνεται με πίστη και έντονα βιώματα, είναι ισχυρότερο από πολλά λόγια προσευχής μπροστά στον θρόνο του Υψίστου. Σ’ αυτό υπάρχει το φως που καταυγάζει την ψυχή, η ιαματική δύναμη που θεραπεύει τα ασθενήματα των ψυχών και των σωμάτων, η μυστική δύναμη που αντιδρά σε κάθε βλάβη.

Ταράζουν την ψυχή σου ακάθαρτοι λογισμοί και επιθυμίες; Περιτειχίσου με το σημείο του Σταυρού, διπλασίασε και τριπλασίασε αυτό το τείχος, και οι ακάθαρτοι λογισμοί θα δαμαστούν.

Κατατυραννιέται η καρδία σου από τη μελαγχολία και τη θλίψη; Σε κυριεύει ο φόβος ή σε περιστοιχίζουν οι πειρασμοί; Αισθάνεσαι τις πονηρίες των αοράτων εχθρών;

Κατάφυγε σ’ αυτή τη δύναμη του Σταυρού και η ειρήνη της ψυχής θα ξαναγυρίσει, οι πειρασμοί θα απομακρυνθούν, η παρηγοριά της χάριτος του Θεού και η πνευματική ευφροσύνη θα πλημμυρίσουν την καρδία σου.

Άγιος Μακάριος Μόσχας

http://orahmas.blogspot.gr/