Απόστολος Σαραντίδης: -Αναφερόμαστε αποκλειστικά στα εκκλησιαστικά πράγματα και κυρίως μετά την αυτοαποκαλούμενη αγία και μεγάλη σύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης… Ομιλούμε πάντοτε για τον πιστό λαό του Θεού, τον έχοντα «φόβο Κυρίου», τον καλοπροαίρετο χριστιανό που αγωνίζεται, τιμά τους αγίους του και τον συνάνθρωπο αλλά εν πολλοίς δεν καταλαβαίνει ούτε αντιλαμβάνεται τι γίνεται''

Η μεγάλη σύγχυση

«Ήταν στραβό το κλήμα…». Πολλές φορές οι ελληνικές παροιμίες είναι τόσο εύστοχες που δεν χρειάζονται περισσότερα αλλά τους τελευταίους μήνες το κακό έχει παραγίνει. Αναφερόμαστε αποκλειστικά στα εκκλησιαστικά πράγματα και κυρίως μετά την αυτοαποκαλούμενη αγία και μεγάλη σύνοδο του Κολυμπαρίου Κρήτης. Η προετοιμασία της σχεδόν κράτησε έναν αιώνα, πολλοί ιεράρχες, μοναχοί, ασκητές, ομολογητές, πιστοί λαϊκοί, κληρικοί, υποστηρικτές, αντίθετοι, ένθεοι και άθεοι, θεομπαίχτες και σύγχρονοι άγιοι έδωσαν το παρόν όλο αυτό το διάστημα. Οι περισσότεροι δεν βρίσκονται στη ζωή σήμερα και αυτοί που βρίσκονται έχουν να διαχειριστούν έναν όγκο πληροφοριών και στοιχείων τεράστιο, μη αποδελτιωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του μέχρι στιγμής, που προκαλεί τέτοια σύγχυση στους πιστούς ώστε αυτοί να άγονται και να φέρονται από υποθέσεις, γνώμες, συνθήματα και συνθηματολογίες, θέματα και πορίσματα, αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις διαμετρικά αντίθετες, και όλα αυτά να πρέπει σήμερα να είναι σε θέση κάποιος να τα κωδικοποιήσει, να τα εκλαϊκεύσει και να τα δώσει προς θρησκευτική «κατανάλωση» σε ένα ποίμνιο που μοιάζει να τα έχει χαμένα και να μην καταλαβαίνει. Πολύ δύσκολο να γίνει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Ομιλούμε πάντοτε για τον πιστό λαό του Θεού, τον έχοντα «φόβο Κυρίου», τον καλοπροαίρετο χριστιανό που αγωνίζεται, τιμά τους αγίους του και τον συνάνθρωπο αλλά εν πολλοίς δεν καταλαβαίνει ούτε αντιλαμβάνεται τι γίνεται. Οι υπόλοιποι, ήταν είναι και θα είναι εκτός κλίματος και εκκλησίας. Η πληροφόρηση που γίνεται στα επίσημα ενοριακά κέντρα σχεδόν ανύπαρκτη, ο πιστός βρέθηκε απροετοίμαστος αν και προετοιμάζονταν όλα τόσες δεκαετίες συν το οικονομικό πρόβλημα που τον βασανίζει τα τελευταία χρόνια δεν αφήνουν περιθώριο μεγάλο. Διερωτόμαστε γιατί τόση προετοιμασία με συνέδρια και συνόδους τοπικές, εντός και εκτός επικράτειας, σε Δύση και Ανατολή, σε Βορρά και Νότο, γιατί τόση διαφήμιση, αντιδιαφήμιση και αυτοδιαφήμιση για ένα γεγονός που οι περισσότεροι αγνοούν. 

Βέβαια τα περισσότερα γίνονταν εν κρυπτώ, τα κείμενα τα βασικά τα αγνοούσαν μέχρι πρότινος όλοι οι ιεράρχες ανά τον κόσμο πλην μερικών προκαθημένων και την υστάτη ώρα εκλήθησαν να τα προσυπογράψουν αντικανονικά και αντορθόδοξα χωρίς δικαίωμα ψήφου. Δεν υπάρχει η πρόθεση να επεκταθούμε σε κανονικές και θεολογικές λεπτομέρειες για το τι συνέβη. Άλλωστε αυτό το έχουν κάνει και εξακολουθούν να το κάνουν με επιστημονικότητα, μεθοδολογία και ορθόδοξο ήθος και πνεύμα εξαιρετικοί πανεπιστημιακοί αλλά και από κατώτερες βαθμίδες, θεολόγοι, νομικοί, κληρικοί, μοναχοί αλλά και απλοί λαϊκοί. Το διαδίκτυο από την άλλη μεριά προσφέρει τη μεγάλη επανάσταση στην πληροφόρηση και ελεύθερα ακόμη στα πολλά ιστολόγια όσοι γνωρίζουν τη στοιχειώδη λειτουργία έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν είτε αρθρογραφώντας αν κατέχουν το χάρισμα της τεχνικής του λόγου είτε με σχόλια της επικαιρότητας. Δυστυχώς δεν έχουν όλοι αυτή τη δυνατότητα και κυρίως οι μεγαλύτερες ηλικίες στις οποίες είναι συσσωρευμένη και η περισσότερη εμπειρία αλλά και όσοι την έχουν φαίνεται να είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα που πραγματικά στενοχωρείσαι για τη σύγχυση που επικρατεί.

Ο ένας υπερασπίζεται με πάθος ωσάν να επρόκειτο για δόγμα τις 13 ημέρες του ημερολογίου, ο άλλος ναι μεν δεν το υπερασπίζεται ως δόγμα αλλά του φταίει το Πατριαρχείο, άλλος ιεράρχης δέχεται εκκλησιαστικότητα στους παπικούς αλλά δεν αποδέχεται τους αγίους τους, άλλος τους θεωρεί κανονική εκκλησία, άλλος θεωρεί τη μνημόνευση μονόδρομο ό,τι κι αν έχει κάνει ο ανώτερός του για να μη χαθεί η ενότητα κι από αλλού ακούς ότι η παύση του μνημοσύνου δεν διασπά την ενότητα, από αλλού ζητούν μόνο σύνοδο για να ανατρέψει την τελευταία σύνοδο, άλλοι ομιλούν για άμεση αποτείχιση των ιδίων έχοντας απέναντί τους άλλους να θεωρούν ως αποτείχιση μόνο αυτή των αιρετικών αλλά ποιός θα είναι ο αιρετικός αφού άλλοι μνημονεύουν χωρίς να συμφωνούν και άλλοι συμφωνώντας. Άλλοι διώκουν υφισταμένους τους κληρικούς και μοναχούς διαφημίζοντας την ενότητα και άλλοι συνιστούν μόνο προσευχή και κομποσκοίνι και να αποφανθούν οι «ειδικοί», άλλη ομάδα μέμφεται τους αντιδρώντες αλλά μη αποτειχισμένους ακόμη για ψευδοαντίδραση και άλλη τους πρώτους ως σχισματικούς, άλλος ισχυρίζεται πως η παύση μνημοσύνου δεν προσδίδει εγκυρότητα στα μυστήρια κι άλλος να ακολουθούμε τυφλά τους πνευματικούς μας, οι ιεροί κανόνες ερμηνεύονται κατά το δοκούν, ρήσεις και λόγοι αγίων ομοίως, το άσπρο γίνεται μαύρο και αντιστρόφως, το γκρίζο είναι το χρώμα που επικρατεί, άλλοι θεωρούνται σφόδρα αντιοικουμενιστές και αλλού ακούς λόγους τάχα γνησίων ορθοδόξων, αλλού ότι η σύνοδος ήδη τελείωσε και ετάφη λόγω των κακοδοξιών της κι αλλού ότι θα επιβληθεί με τη βία. Με λίγα λόγια αν κατάφεραν κάτι τα τελευταία γεγονότα είναι, οι εχθροί της πίστεως να χαιρετίζουν την «ενότητα» που έφερε η σύνοδος και στους «ενωμένους» να επικρατεί η σύγχυση, η ασυνεννοησία και η διαίρεση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία του Διαβόλου σε πρώτη φάση.

Ταπεινά φρονούμε προς αποφυγή των παρερμηνειών τα εξής ορθοδόξως αυτονόητα: - Δεν υπάρχουν αντιοικουμενιστές και γνήσιοι ορθόδοξοι αλλά μόνο χριστιανοί ορθόδοξοι από τη μία πλευρά και αιρετικοί και αλλόθρησκοι από την άλλη. - Οι ιεροί κανόνες δεν είναι δυνητικοί αλλά υποχρεωτικοί για όλους.- Δεν χρειάζεται να συγκληθεί άμεσα σύνοδος για να δώσει εντολή εφαρμογής τους χωρίς να αποκλείεται στο μέλλον σύγκληση για καταδίκη της αίρεσης που αποφεύγουμε και αντικρούουμε ή των αιρέσεων. - Η συμπροσευχή με αιρετικούς είναι ασυμβίβαστη και απαγορευτική για ορθοδόξους τόσο για προστασία δική τους όσο και νουθεσία των άλλων. - Οποιοσδήποτε διώκει ορθόδοξο κληρικό ή λαϊκό που υπερασπίζεται την πίστη του από κατεγνωσμένη αίρεση είναι και ο ίδιος αιρετικός. - Κατεγνωσμένη είναι η αίρεση που καταδικάζεται από αγίους, οσίους, μάρτυρες, ομολογητές και κανονικές συνόδους της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. - Σύνοδος συγκαλείται άμεσα μετά από σύντομη διαδικασία για να αντιμετωπίσει κατεγνωσμένη αίρεση αφού προηγουμένως επικαιροποιήσει τα αποτελέσματα της προηγούμενης ή των προηγούμενων άλλως είναι αντικανονική, αντορθόδοξη ή ληστρική. - Εκκλησιαστική σύνοδος είναι έγκυρη μόνο αν σε βάθος χρόνου γίνεται αποδεκτή στη συνείδηση από το χριστεπώνυμο πλήρωμα όπως αυτό προσδιορίστηκε παραπάνω. - Η αλήθεια και δη η εκκλησιαστική δεν είναι πλειοψηφική αλλά υποστατική, ήτοι, όλο το σύμπαν με τους αγγέλους του αν έχει συνωμοτήσει και ψηφίσει κάτι που είναι ψευδές, ακόμη και ένας (1) ταλαίπωρος κληρικός ή λαϊκός αν ομολογήσει εν πνεύματι αληθείας, αυτό θα ισχύσει. - Καμία απόφαση συνοδική, πατριαρχική ή επισκοπική δεν μπορεί να σταθεί αν δεν είναι «επόμενη τοις αγίοις πατράσι». - Όποιος επίσκοπος σε εύλογο χρονικό διάστημα δεν αντιδρά σε πράξεις και αποφάσεις που δεν έχουν τον παραπάνω χαρακτήρα, βρίσκεται στη χορεία των αιρετικών έστω κι αν δεν κηρύττει την αίρεση «γυμνή τη κεφαλή». - Στην αίρεση σου φορά ο διάβολος παραμορφωτικά γυαλιά και σε πάει κατευθείαν στον γκρεμνό. Μόνο προσευχή χωρά. Και φυσικά ουδεμία εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς. "...μετά μίας και δευτέρας νουθεσίας...". Όχι όμως πριν να τοποθετηθούν όλοι σε τοπική Ιερά Σύνοδο για να τηρείται η κανονικότητα εκτός αν αποφασίσουν να μην την κάνουν. - Υπακοή σε πνευματικούς σε θέματα πίστεως και ηθικής όταν αυτοί νουθετούν αντίθετα, δεν γίνεται. - Η Θεία Χάρις επενεργεί στον οποιονδήποτε βαπτισμένο και όχι μόνο στους ειδικούς θεολόγους, συνεπώς όλοι έχουν λόγο και υποχρέωση να ομιλούν και να προφυλάσσουν τους αδελφούς τους χριστιανούς μόλις αντιληφθούν αίρεση.- Άλλο τίποτα οι πιστοί δεν μπορούν να κάνουν. Τον μεγάλο λόγο έχουν οι Ορθόδοξοι Ποιμένες. - Η Εκκλησία δεν αποτειχίζεται ούτε σχίζεται από παύση μνημοσύνου αιρετικού και τα μυστήρια είναι έγκυρα ακόμη και από ανάξιο ιερουργό, έστω κι αν παραμείνουν σε αυτήν ελάχιστοι διότι ο ιδρυτής της δεν έχει τις ιδιότητες αυτές.

Η αλήθεια είναι σκληρή αλλά δεν δημιουργούμε σχίσματα, δεν είμαστε φανατικοί δεν είμαστε καν παράξενοι αντιοικουμενιστές. Ορθόδοξοι είμαστε και αμαρτωλοί που αγωνιζόμαστε και τίποτα παραπάνω. Ούτε κάνουμε αποτείχιση μη κοινωνώντας εκκλησιαστικά με αιρετικούς. Εμείς παραμένουμε εντός. Οι αιρετικοί αποτειχίζονται δυνάμει από τις πράξεις τους, ενεργεία δε, από μελλοντική σύνοδο που κάποτε θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο ή υπερβολικό, ζούμε ημέρες ανάλογες "εικονομαχίας" και ο αγώνας κατά της παναίρεσης του Οικουμενισμού ήταν και θα είναι μακροχρόνιος. Αυτό είναι ανάγκη να γίνει κατανοητό. Ήδη μετρά πάνω από έναν αιώνα. Το τέλος γνωρίζουμε ότι θα είναι λαμπρό, ίσως όμως τότε να μη ζούμε για να το δούμε στον κόσμο ετούτο.

του Απόστολου Σαραντίδη

http://emmadimitris.blogspot.gr

Αρκετά πιά!

Ἀρκετά πιά!

Ὅταν χάνεται ἡ ἀγάπη, οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν περὶ δικαίου καὶ ἐννοοῦν τὴν ἰσότητα. Ὅταν μαζί της χάνεται καὶ τὸ δίκαιο, οἱ ἄνθρωποι μιλοῦν περὶ ἰσότητας καὶ ἐννοοῦν τὴν ἀνηθικότητα. Ἀπὸ τὸν τάφο τῆς ἀγάπης ξεφυτρώνει τὸ δίκαιο, ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ δικαίου ξεφυτρώνει ἡ ἰσότητα.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ὅλοι μας μάθαμε, ὅτι πρὶν ἀπὸ κάποιες μέρες τὸ Τάγμα τῶν «Ἀρχόντων» τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Δημητρίου βράβευσε μὲ τὸ ὑψηλότερο πατριαρχικὸ βραβεῖο, τὸ Ἀθηναγόρειο Βραβεῖο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἕναν ἀπό τοὺς πιὸ διαβόητους ὑποστηρικτὲς τῆς ἔκτρωσης καὶ τοῦ "γάμου" τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὸν κυβερνήτη τῆς Νέας Ὑόρκης Andrew Cuomo (Ἄντριου Κουόμο).

Ὁ Cuomo εἶναι αὐτός, ποὺ ὑπερασπίστηκε τὴν νομοθεσία, ποὺ δίνει τὸ «δικαίωμα» σὲ μία μητέρα νὰ κάνει ἔκτρωση μέσω δηλητηρίου, ποὺ ἐγχέεται μέσα της καὶ μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ μωροῦ. Καὶ ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἀμερικάνος Ὀρθόδοξος Χριστιανός, Ἰώσηπος Φλάβιος, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς «δὲν εἶναι κάποιος, ποὺ πιστεύει ἁπλὰ στὶς ἀμβλώσεις, ἀλλὰ εἶναι ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ πίεσε σκληρὰ γιὰ τὰς ἀμβλώσεις ἐγκυμοσύνης ὄψιμης ὡριμότητας (μὲ δηλητήριο, ἀκρωτηριασμό, καὶ διαμελισμὸ τῶν ἐμβρύων στὴν μήτρα)». (Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, ἐδῶ).

Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὴν ὑποστήριξη τῆς διαστροφῆς καὶ τῆς ἀνηθικότητας καὶ τὴν συγκατάβαση τῶν οἰκουμενιστῶν ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν, διότι δυστυχῶς μὲ αὐτὴν τὴν βράβευση φαίνεται ἀκόμα καὶ αὐτὴ ὡς μικρότερο κακό. Γιατὶ τώρα συμβαίνει κάτι τὸ ἀπίστευτο: Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν –γιατὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ– παρουσιάζει τὸν Χριστὸ στὸ ὄνομα τῆς ἰσότητας καὶ τοῦ δικαίου, ὦ τῆς βλασφημίας, νὰ βραβεύει τοὺς νομιμοποιητὲς τοῦ φόνου. Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν δείχνει τὸν Χριστό νὰ μὴν δίνει πιὰ ζωή, ἀλλὰ νὰ βραβεύει αὐτούς, ποὺ τὴν παίρνουν. Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν καπηλεύεται τὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας γιὰ νὰ τὴν μειώσει στὸν κάθε ἄνθρωπο, ποὺ δικαίως θὰ ἀγανακτήσει μὲ αὐτὴν τὴν βράβευση. Ἡ «Ἐκκλησία» τῶν Οἰκουμενιστῶν ξεπέρασε κάθε ὅριο βλασφημίας καὶ ἐκτροπῆς.

Ἂς κοιτάξουμε ὅλοι αὐτήν τὴν φωτογραφία 5 καὶ 10 φορές. Ἂς τὴν κοιτάξουμε γιὰ νὰ δοῦμε, πόσο πιὰ βλασφημοῦν οἱ Οἰκουμενιστὲς τὸν Θεό. Ἂς τὴν κοιτάξουμε γιὰ νὰ νιώσουμε τὸν τρόμο ποὺ θὰ μᾶς κυριεύσει, ὅταν τὸ αἷμα αὐτῶν τῶν παιδιῶν, σὰν ἄλλος Ἄβελ, θὰ ζητήσει δικαιοσύνη ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ θὰ τοῦ πεῖ: Πόσο ἀκόμα θὰ ἀνέχεσαι Κύριε μέχρι καὶ τὴν βράβευση τῶν δολοφόνων μας; Ἂς τὴν κοιτάξουμε καὶ ἂς ποῦμε ἐπιτέλους τὴν ἀλήθεια. Εἶναι αὐτοὶ ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι; Εἶναι αὐτοὶ συνεχιστὲς τῶν ἁγίων; Εἶναι αὐτοὶ κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου; Μπορεῖ πιὰ κανεὶς νὰ ἰσχυρισθεί, ὅτι δὲν ὑπάρχει ὄχι μόνο αἵρεση ἀλλὰ καὶ πλήρης κατάργηση καὶ ἀπίστευτη βλασφημία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ; 

Ὁ ἅγ. Ἀμβρόσιος Μεδιολάνου ἄφησε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τὸν αὐτοκράτορα Θεοδόσιο, ἐπειδὴ αὐτὸς ἔπνιξε μία ἐπανάσταση στὸ αἷμα.

Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἀπαγόρευσε τὴν εἴσοδο στὴν Ἐκκλησία στὴν Αὐτοκράτειρα, ποὺ ἅρπαζε τὴν περιουσία τῶν πτωχῶν.

Δὲν ὑπάρχει ἅγιος, ποὺ νὰ βράβευσε ἢ νὰ ἔκλεισε τὰ μάτια στὸν φόνο γιὰ νὰ ἐπιτύχει κάποιο σκοπό, ἐδῶ τὴν ἀνέγερση τοῦ ναοῦ τοῦ ἁγίου Νικολάου στὴν Νέα Ὑόρκη. Δὲν δέχεται ο Χριστὸς δωρεὲς ἀπό ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι ἐχθροί του.

Ἀρκετὰ πιά! Δὲν μποροῦμε πιὰ νὰ κλείνουμε τὰ μάτια σὲ αὐτά, ποὺ γίνονται. Δὲν ἀνήκουν ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στὸν κάθε ἄνθρωπο γιὰ νὰ κάνουν μὲ αὐτὰ, ὅτι θέλουν. Ποιός εὐσεβὴς πιστός, ποὺ ἔχει ἔστω καὶ λίγο φόβο Θεοῦ, θὰ μπορέσει νὰ ἐπιτρέψει πιὰ σὲ τέτοιους ρασοφόρους νὰ λυμαίνονται καὶ νὰ καταισχύνουν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ ποίμνιο τοῦ Θεοῦ; Ποιός Κληρικός, ποὺ τοὺς μνημονεύει, θὰ μπορέσει να ξανακάνει κήρυγμα ἐναντίον τῶν ἀμβλώσεων; Ὅποιος τοὺς μνημονεύει, γίνεται ἕνα μὲ αὐτούς, γιατὶ αὐτὸ σημαίνει μνημόνευση. Ὅποιος τοὺς μνημονεύει, γίνεται συμμέτοχος στην βλασφημία τους.

Ἀρκετὰ πιά!

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ [ΕΙΚΟΝΩΝ]; «Ἡ νέα μόδα»

Ἄς μὴ σκανδαλισθῆ κάποιος μὲ ὅσα θὰ σημειώσουμε. Δὲν γράφουμε τίποτε ὑποτιμητικὸ γιὰ τὴ θέσι τῆς Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Οἱ Ὀρθόδοξοι γνωρίζουμε τόσο ἀπό τὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅσο καὶ ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, νὰ τιμᾶμε τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας. Τὸ τιμᾶμε σωστά. Οὔτε τὸὑπερτιμᾶμε, οὔτε τὸ ὑποτιμᾶμε. Στεκόμεθα μὲ δέος καὶ εὐλάβεια μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο (στὴν Κόρη), ποὺ ἐπέλεξε ἡ εὐδοκία τοῦ Θεοῦ νὰ γίνη μητέρα τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.«Ἐπεθύμησεν ὁ Βασιλεὺς τοῦ κάλλους της» (Ψαλμ. μδ´ 11). Εἶναι ἡ Κόρη τῶν προφητειῶν. Εἶναι ἡ Κεχαριτωμένη Μαρία.

Εἶναι ἡ Παναγία τὸ πρόσωπο, πού ὑπάκουσε στὴ βουλή, στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ δόθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὸ ἔργο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἡ ἀνταπόκρισίς της: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτο μοὶ κατὰ τὸ ρῆμα σου» (Λουκ. α΄38).

Ἡ εἰκόνα τῆς Θεοτόκου καθιερώθηκε ἀπό τὴν Ἐκκλησία νὰ βρίσκεται στὸ εἰκονοστάσιο (τέμπλο) κάθε ὀρθοδόξου Ναοῡ. Μία δὲ εἶναι ἡ Θεοτόκος. Εἴτε τιμητικὰ ἀσπασθῆς τὴν εἰκόνα της στὸ πιὸ ἀπόμακρο ξωκκλήσι, εἴτε τήν ἀσπασθῆς στὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν ἢ στὸ Ἅγιον Ὅρος, τὴν ἴδια εὐλάβεια δείχνεις καὶ τὴν Ἴδια (τὴ μία) Θεοτόκο τιμᾶς. Ἀρκεῖ νὰ τὴν ἀσπάζεσαι μὲ ἀκράδαντη πίστι στὸμυστήριο τῆς τοῦ σαρκώσεως. Καὶ ἀκόμα νὰ τὴν ἀσπάζεσαι ἱεραρχικὰ μετὰ τὸν Υἱό της.

Ὅταν εἰσερχώμεθα μέσα στὸ Ναό, ἀπαραίτητα πρῶτα πρέπει νὰ προσκυνήσουμε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ διότι γιὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ δόθηκε κυρίως ἡ μάχη κατὰ τῶν εἰκονομάχων. Ὅποιος ἀρνεῖται τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ἀρνεῖται τή σάρκωσι «τοῦ Θεοῦ ἐνανθρωπήσαντος». Ἀλλὰ καὶ διότι ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Πρότυπο καὶ τὸ Πρωτότυπο.

. Μετά τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ τιμητικὰ προσκυνοῦμε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου τοῦ Ναοῦ καὶ ἄλλες, ὅπως τοῦ ἑορτάζοντος ἁγίου. Ἡ προσκύνησίς τους «ἐπί τό πρωτότυπον διαβαίνει».

Δὲν ξενίζει ὁ ἀσπασμὸς τῆς εἰκόνας τῆς Θεοτόκου (τῆς μιᾶς, ἐπαναλαμβάνουμε, Θεοτόκου). Ἀκόμα καὶ οἱ χιλιάδες ὀνομασίες, πού ἔχουν δοθῆ σὲ εἰκόνες τῆς Θεοτόκου, οὕτε αὐτὸ ξενίζει. Φανερώνει τόπους, ἱστορικά γεγονότα, ἐθνικὲς μνῆμες, ἁγιογράφους, στάσεις, διάφορους τρόπους ἀπεικονίσεως τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ προσώπου, τῆς Παναγίας. Οὔτε μᾶς ξενίζει τό ὅτι ὅλες οἱ χιλιάδες εἰκόνες τῆς Παναγίας συνοδεύονται ἀπό τὸ ἐπίθετο«θαυματουργός».

Ἐκεῖνο ποὺ ξενίζει εἶναι ἡ νέα μόδα νὰ τυπώνουν ἢ καὶ νὰ ἀσημώνουν ἀντίγραφα εἰκόνων καὶ νὰ τὰ μεταφέρουν μὲ πομπές, μὲ μουσικές, μὲ στρατό, μὲ πανηγύρια! Ἕνα τέτοιο ἀντίγραφο, ὅταν μάλιστα προέρχεται ἀπό συγκεκριμένο μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὑποκαθιστᾶ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἔργο πίστεως!

Ἔλεγε Μητροπολίτης: «Τί νὰ κάνουμε: Δὲν μποροῦμε νὰ βάλουμε φρένο στὴ μεταφορὰ ἀντιγράφων ἢ λείψανων, γιατί κάθε Ναός πού ζητάει τὴ μεταφορὰ αὐτή ἐπικαλεῖται τὴ μεταφορὰ πρὶν σὲ ἄλλο Ναό, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ ὅτι ἔχει οἰκονομικὲς δυσκολίες ὁ Ναός»!

. Ὥστε γιὰ νὰ γεμίσουν τὰ παγκάρια μεταφέρονται ἀντίγραφα εἰκόνων τῆς Παναγίας; Ἡ διαφήμισις μάλιστα, ὅτι θὰ μεταφέρη τὸ ἀντίγραφο τῆς εἰκόνας ὁ τάδε Γέροντας, αὐξάνει τὴ συρροὴ τοῦ λαοῦ!

Ναί, ἀλλά!…

Δὲν μᾶς ἀνησυχεῖ τὸ γεγονός, ὅτι δημιουργεῖται ἡ ψευδαίσθησις, ὅτι κάτι ἔκανε αὐτὸς ὁ λαὸς (καὶ σώθηκε!), πού ἔσπευσε νὰ συνάντηση π.χ. τὴ «Βηματάρισσα» Παναγία; Μὰ λίγα βήματα κάθε Κυριακὴ ἂν ἔκαναν ὅλοι οἱ προσκυνητὲς τῆς «Βηματάρισσας», θὰ συναντοῦσαν τὴν Παναγία τοῦ τέμπλου τοῦ Ναοῦ τῆς ἐνορίας τους. Καὶ θὰ τοὺς μιλοῦσε ἡ Παναγία καὶ θὰ τοὺς ἔλεγε: «Νά κάνετε ὅ,τι λέει ὁ Υἱός μου» (Ἰωάν. β´ 5).

Ἀρχιμ. Δαν. Ἀεράκης

https://christianvivliografia.wordpress.com

"ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ"- Ο ΒΡΥΓΜΟΣ ΤΩΝ ΟΔΟΝΤΩΝ !!

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Στην απογοήτευση λέμε όχι....

Κάποτε πέρασα ένα μεγάλο πειρασμό. Μια δοκιμασία που φαινόταν να εξαντλεί ότι δυνάμεις είχαν απομείνει στην μάχη με το σκοτάδι μέσα μου. Τότε ο πνευματικός μου είπε, «θέλω να Λειτουργείς κάθε μέρα». Του λέω «γέροντα, αδύνατον, οι καταθλιπτικές σκέψεις έχουν επισκιάσει το μυαλό μου. Δεν είμαι σε θέση να σταθώ όπως πρέπει μέσα στην Θεία Λειτουργία". Μου απάντησε, «δεν πειράζει όπως και όσο μπορείς» Κάνε υπακοή μου λέει. Πήγα την πρώτη μέρα και Λειτούργησα, αλλά ήμουν αλλού. Χαμένος στην θλίψη και την οδύνη. Πήγα την δεύτερη, τίποτα, ερείπιο. Του λέω "Γέροντα δε μπορώ", είμαι χαμένος. Και μου απαντά με βεβαιότητα. "Μην απογοητεύεσαι, συνέχισε να ξεπαγώσουν τα λάδια της μηχανής". Έκανα ότι μου είπε παρόλο που δεν ένιωθα μέσα μου, να χωρά ούτε ακτίνα φωτός, ούτε ανάσα ελπίδας. Σκιά, σκότος, θλίψη. Μόλις τελείωσα και την τρίτη καθημερινή Θεία Λειτουργία, ένας φως εισχώρησε μέσα μου. Δίχως να ξέρω το πώς και το γιατί, ήμουν χαρούμενος, δίχως σκέψεις, δίχως λογισμούς, μονάχα χαρά έρεε μέσα στην καρδιά και το κορμί μου. Όλα είχαν εξαφανιστεί.

Γι αυτό σας λέω, μην απογοητεύεστε. Να λέμε όχι στην απόγνωση. Σαφώς όταν είμαστε μες στην θλίψη αισθανόμαστε ότι δεν θα ξαναγίνουμε καλά ή όπως είμαστε πριν. Μα αυτό είναι η κατάθλιψη. Σκέψεις μηδενιστικές, μαύρες γεμάτες θάνατο. Κι όμως, σας το λέω μετά βεβαιότητας, θα γίνουμε καλά και καλύτερα. Ο Χριστός είναι φως και χαρά και ζωή. Τον παρακαλάμε απλά, ήσυχα, αθόρυβα και κοινωνάμε το σώμα και αίμα του. Σε κάποιες περιπτώσεις, πρέπει να πάρουμε και φαρμακευτική αγωγή. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο, όλα είναι του Θεού. Τους γιατρούς και τα φάρμακα έδωσε ο Θεός λεει η Αγία Γραφή. Αλληλοσυμπληρώνονται πάντα προς όφελος του ανθρώπου. 

Θα το δείτε, θα σκορπίσει το σκοτάδι, θα γεμίσουμε κι πάλι φως. Η καρδιά θα ζεσταθεί και θα νιώσουμε μια αγκαλιά να μας ξεκουράζει. Δεν δεν έρθει ο Χριστός γιατί είμαστε υπέροχοι αλλά γιατί μας αγαπάει. Σε αυτή την αγάπη πρέπει να στηριχτούμε και όχι στις αρετές και στην δικαιοσύνη μας. Αυτά τα βλέπει ο Θεός και γελάει. Να πιστέψουμε στην αγάπη του Θεού, στο παράδεισο που ζει ακόμη και στην πιο βαθιά μας κόλαση.

π. Λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr/

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΘΕΩΡΙΑΣ ΣΕ ΑΘΕΟ ΑΔΕΡΦΟ...

Καλή μου ..., διαβάζω ότι είσαι άθεα και χλευάζεις όσους πιστεύουν στον Χριστό. 

Εγώ φίλη μου, δεν θα σε μπλοκάρω ή θα σε κατακρίνω ή θα νευριάσω μαζί σου.

Αντιθέτως σου λέω, πως άθεος ήμουν, μέχρι που μια στιγμή πήρα μία Εικόνα Του και ζήτησα δύο πράγματα...

Να μάθω τι είμαι και γιατί δεν βλέπω τον Χριστό και να δω αν υπάρχεις... Του είπα! 

Και αποφάσισα όπως στην γιόγκα, να πειραματιστώ και στην Ορθοδοξία, με νηστεία λογισμών, αφαγία, λέγοντας το Πάτερ ημών και την Ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με τον αμαρτωλό" και μελετώντας την Αγία Γραφή και με σκοπό να κοινωνήσω. Να το κάνω δηλαδή, όπως λένε σωστά...

Το αποτέλεσμα ήταν, ενώ κάπνιζα, να αισθανθώ πανάλαφρος για τρεις ημέρες, χωρίς φαγητό και νερό και τσιγάρο, και να βλέπω δαιμόνια πίσω μου, μαύρες σκιές, που φώναζαν να επιστρέψω... 

Είδα Φως στην Εικόνα Του και την ψυχή μου, ένα μαύρο πράμα, σαν καπνός από τζάκι... 

Μετά τρεις ημέρες έκλαιγα, για το ποιος ήμουν και για αμαρτίες, που θεωρούσα μικρές, από μικρή ηλικία...

Και το κορυφαίο, γλυκιά μου ..., ήταν, πως ενώ ήμουνα ξύπνιος, άκουγα την Ευχή να την λέει η καρδιά μου και έβλεπα έναν Υπέροχο Κόσμο, που οδηγούσε στον Χριστό, που δεν ήξερα, αλλά γνώριζα(!) και που δεν μπορώ με λόγια να πω, πόσες αισθήσεις είχα και το αντιλαμβανόμουνα, όλο Αυτό το Υπερθέαμα!!!! 

Και με μεγάλη Ανάγκη οδηγήθηκα στο Μυστήριο της Εξομολόγησης και μετά Κοινώνησα.

Και συνάδερφοί μου, βλέπανε Φως και Λάμψη στο πρόσωπό μου(!) και μάλιστα μία φίλη, με ρωτούσε τι ενυδατική χρησιμοποιώ, πειράζοντάς με...

Μετά έψαξα και βρήκα τι ήταν όλα αυτά. Στο διαδίκτυο, περιγράφονται από αιώνια συγγράμματα Αγίων του Χριστού, ως Καρποί Αγίου Πνεύματός Του, με συγκεκριμένες Ονομασίες, όπως Αδαμιαίος Θρήνος, Τριήμερη Αφαγία, Καρδιακή Νοερά Προσευχή και Άκτιστο Φως, που σε εμένα φυσικά, ήταν οι Αποδείξεις που ζητούσα και επέμενα να δω...

Τελευταία θα ήθελα να σου πω, πως ήμουνα τόσο δύσπιστος, που ενώ είχα δει βίντεο με δαιμονισμένους, που καταριούνταν για κάποιον λόγο, τον Χριστό και αποκάλυπταν αλήθειες των παρευρισκομένων δύσπιστων, ούτε και στον διάβολο πίστευα!

Συγνώμη αν σε κουράζω, αλλά δεν έχω λόγο να σε κατηγορήσω, που δεν βλέπεις Θεό και λες πως οι Χριστιανοί, οι σωστοί Χριστιανοί, είναι ανόητοι. Το μόνο που μπορώ να πω, είναι πως τώρα, θα είμαι εγώ κατακριτέος, περισσότερο από εσένα, αν δεχτώ να επιστρέψω στα σκοτάδια μου, που είχα ως οργισμένος άθεος.

Η ζωή είναι πολύ μικρή, να μένω δογματικός, σε λιγοστές γνώσεις. 

Και Ελεύθερος Άνθρωπος για εμένα, είναι εκείνος, που δοκίμασε με ασφάλεια, όλους τους τρόπους να ζήσει και επέλεξε τελικά τον Καλύτερο, για να πεθάνει...

Με αγάπη για εσένα και τον Χριστό, των ματιών μου, Άσωτος Υιός.

(Ύστερα από όσα της έγραψα με μπλοκάρισε. Εγώ το μόνο που θέλω να πω σε όλους όσους πολεμούμε τους άθεους, είναι ότι δεν είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αλλά μοιάζουμε με Αιρετικούς Σταυροφόρους και Δογματικούς Φιλοσόφους και αιτία απώλειας και των αδερφών μας γινόμαστε. Αφού, αν γνωρίσουμε, έστω την Επιφάνεια του Ζωντανού Χριστού μας και Θεού όλων μας, θα κλάψουμε μαζί με τον εαυτό μας και όσους δεν Τον γνώρισαν…)

http://stratisandriotis.blogspot.gr

Η Πρόνοια του Θεού

Την πορεία της ζωής του ανθρώπου επηρεάζουν τρεις σπουδαίοι παράγοντες. Ο πρώτος παράγων είναι η πρόνοια του Θεού. Ο Θεός προνοεί ειδικά για κάθε άνθρωπο και καταστρώνει ειδικό σχέδιο για τη σωτηρία του, το οποίο είναι για κάθε άνθρωπο ξεχωριστό. Έτσι του δίνει προσωπικά χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία αν αξιοποιήσει ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγιος. Μάλιστα ο Θεός προνοεί το καλύτερο, το τελειότερο, το αγιότερο. Όμως, δεν του επιβάλει την αγιότητα, του δίνει τα χαρίσματα, τις δυνατότητες και τον καλεί να συνεργαστεί ελεύθερα μαζί Του για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Η επιλογή είναι του ανθρώπου, ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελεύθερη βούλησή του. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η παρέμβαση του διαβόλου. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τα πάθη και τις αδυναμίες του ανθρώπου, του υπόσχεται με το τρόπο του, πλούτο, δόξα, ηδονές και όπου τον "πιάσει". Και επειδή η αμαρτωλή φύση ρέπει στα πάθη και την αμαρτία, οι πιθανότητες που έχει να τον κερδίσει είναι μεγάλες. Εκμεταλλεύεται ακόμη την άγνοιά του και την ανωριμότητά του, τον παγιδεύει συνεχώς και επειδή ο άνθρωπος δεν ξέρει ή δεν έχει πείρα να τον αντιμετωπίσει πέφτει πολλές φορές στις παγίδες που του στήνει. Και ο τρίτος παράγοντας είναι η ελευθερία του ανθρώπου. Αν θα δεχτεί ο άνθρωπος να συνεργαστεί με τον Θεό, να καλλιεργήσει τα χαρίσματα του Θεού ή να δουλέψει στα πάθη και τις προκλήσεις του πονηρού είναι καθαρά στην ελεύθερη βούλησή του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει οτι o Θεός προνοεί το καλύτερο στη ζωή σου, όμως το "καντήλι" της ζωής σου δεν το κρατάει Εκείνος, αλλά σου το δίνει να το κρατήσεις εσύ στα χέρια σου και Εκείνος θέλει να σε βοηθήσει και να σε στηρίξει. Αν εσύ δεν προσέξεις, σκοντάψεις και πέσεις, τότε το λάδι απο το καντήλι θα χυθεί και το δοχείο θα σπάσει. Όμως για αυτό δεν θα ευθύνεται η Πρόνοια του Θεού, αλλά οι δικές σου επιλογές.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Οι άγιοι με τη πίστη τους και τον αγώνα τους καθάρισαν τον χώρο του νου και της καρδιάς από την παθογένεια της αρρωστημένης, αμαρτωλής ανθρώπινης φύσεως κι έγιναν τα εύχρηστα δοχεία του πνεύματος. Η ψυχή τους είναι ένας πνευματικός καθρέφτης, στον οποίο αντανακλώνται όλες οι ιδιότητες, τα χαρίσματα του Θεού, και διαχέονται στο περιβάλλον γύρω τους. Στους αγίους, η ζωή τους είναι ένας τόπος φανέρωσης των ενεργειών του Θεού.

Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Οταν ο άνθρωπος θέλει να τηρήσει το θέλημα του Θεού, έχει καλή θέληση και διάθεση, έχει φιλότιμο, θέλει να είναι ενάρετος, όμως επειδή είναι αμελής και επιπόλαιος, δεν καλλιεργεί τον εαυτό του στις αρετές και στο θέλημα του Θεού, τότε η Πρόνοια του Θεού, λειτουργεί παιδαγωγικά, για να τον βοηθήσει να ωριμάσει και να δυναμώσει η θέλησή του. Πάντα όμως με διάκριση, χωρίς ποτέ να παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου. Προσπαθεί μόνο να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ενεργοποιήσει τα χαρίσματά του και να καρποφορήσει τελικά τις αρετές. Στη παρέμβαση αυτή ο Θεός "κρύβεται", δεν ενεργεί φανερά, αλλά "πλησιάζει" μυστικά, γιατί αν ενεργήσει φανερά, πρώτον, θα παραβιάσει την ελευθερία του ανθρώπου, την οποία ο Θεός, ως χορηγός της ελευθερίας σέβεται σε απόλυτο βαθμό και προτιμάει να αφήσει τον άνθρωπο, όταν δεν θέλει τη σωτηρία του, να κολασθεί, παρά να του στερήσει την ελευθερία του. 

Έτσι δεν επιβάλλει ποτέ το θέλημά Του, την παρουσία Του. Και δεύτερον, αν ο Θεός φανερωθεί χωρίς ο άνθρωπος να έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις, χωρίς δηλαδή να έχει ψυχική και πνευματική ωριμότητα, θα πάθει ηθική και πνευματική ζημιά. Το καλό αποτέλεσμα έρχεται συνήθως μέσα απο τα αντίθετα, δηλαδή μέσα από δοκιμασίες, θλίψη, πόνο, στενοχώριες, οι οποίες όμως είναι μόνο παιδαγωγικές.

Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ. Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να εφαρμόσει το θέλημα τού Θεού, δεν θέλει να καλλιεργήσει τον εαυτό του στις αρετές, δεν θέλει να έχει καμμία γνώση και επίγνωση του Θεού, δεν θέλει να μετανοήσει, δεν θέλει τη σωτηρία του, τότε η Πρόνοια του Θεού τον "εγκαταλείπει". Τον αφήνει δηλαδή να κάνει χρήση της ελευθερίας του, της δικής του επιλογής σεβόμενος την ελεύθερη βούλησή του, περιμένοντας τη μετάνοιά του. Και όταν μετανοήσει, τον δέχεται κι αυτόν, τον κάνει πάλι δικό του αγαπημένο παιδί και του δίνει όλα τα ευεργετήματα που έχει για τα αληθινά και γνήσια παιδιά του. Όπως ακριβώς μας περιγράφει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο, στην περίπτωση του ασώτου υιού.

Όπως τονίζει πολύ σοφά ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης (Λόγος Ε εις τους Μακαβ.) Η δίκαιη κρίση του Θεού εξομοιώνεται με τη δική μας διάθεση, όποια είναι η διάθεσή μας, τέτοια είναι και η κρίση του Θεού. Η πρόγνωση του Θεού λένε οι άγιοι θεολόγοι πατέρες είναι θεωρητική και όχι πρακτική που σημαίνει: Όχι γιατί σε προβλέπει ο Θεός σωσμένο, σώζεσαι ή γιατί σε προβλέπει ο Θεός κολασμένο κολάζεσαι, αλλά γιατί από τα καλά σου έργα, συνεργούσα η χάρη του Θεού, σώζεσαι και ο Θεός σε προβλέπει σωσμένο, ή για τα κακά σου έργα, αποφεύγοντας τη χάρη του Θεού, κολάζεσαι, ο Θεός σε βλέπει κολασμένο... Όπως αλλάζεις ζωή, έτσι και ο Θεός αλλάζει απόφαση. Η κρίση του Θεού εξομοιώνεται με τη δική μας προαίρεση. Ο Θεός θέλει να μας σώσει γιατί είναι φιλάνθρωπος, εμείς όμως μπορούμε να σωθούμε γιατί είμαστε ελεύθεροι. Η Χάρη του Θεού και η δική μας προαίρεση κάνουν τη σωτηρία... Αποφάσισε ο Θεός να σώσει τους δικαίους και να κολάσει τους αμαρτωλούς; Είσαι δίκαιος; Πρόσεξε μη πέσεις, γιατί η απόφαση σωτηρίας σου γίνεται απόφαση της κολάσεώς σου. Είσαι αμαρτωλός, πρόσεξε να μετανοήσεις, γιατί η απόφαση της κολάσεώς σου γίνεται απόφαση της σωτηρίας σου. Θέλεις να ξέρεις πως έχουν τα πράγματα για τη σωτηρία σου; Θέλει ο Θεός γιατί είναι φιλάνθρωπος, αν θέλεις και εσύ, γιατί είσαι ελεύθερος, είσαι σεσωσμένος.

www.orthodoxfathers.com

Μόνο στόν Ἀληθινό Θεό ὑπάρχει ἡ σωτηρία

Όταν αποφάσισε ο Κύριος να καταστρέψει τη Γη!

Έτσι ξεκινάει η μαρτυρία του προφήτη Ησαΐα. Ο Ησαΐας δεν αυτοαποκλήθηκε προφήτης όπως κάνουν πολλοί ψευδοπροφήτες στην εποχή μας και μιλούν έτσι: Θα συμβεί αυτό…, και στη συνέχεια ποτέ δεν συμβαίνει τίποτε.

Ο μεγάλος προφήτης είχε φλόγα θεϊκή στο στόμα προερχόμενη από άγγελο του Θεού, για να είναι καθαρός από κάθε πλάνη, και να μπορεί να προφητεύει την αλήθεια και κάθε τι που προερχόταν από το Θεό.

Ο Ησαΐας είναι ένας από τους μεγαλύτερους προφήτες στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, επειδή προφήτευσε τα πιο σημαντικά γεγονότα στο θεϊκό έργο της σωτηρίας του ανθρώπου.Προφήτεψε τη γέννηση του Σωτήρα από την Παρθένο Μαρία...

Προφήτεψε το γενεαλογικό δέντρο του Ιησού Χριστού, το οποίο έχει τις ρίζες του στον Ιεσαί και στον οίκο Δαβίδ. Απόγονοι του Δαβίδ υπήρξαν ο δίκαιος Ιωακείμ και η Άννα, οι γονείς της Παρθένου Μαρίας, και ο δίκαιος Ιωσήφ ο προστάτης της.

Προφήτεψε το έργο του Χριστού. Περιέγραψε τη σεμνότητά Του, την αφοσίωσή Του στο θέλημα του Ουράνιου Πατέρα Του, την πραότητά Του, την ώρα που Τον οδήγησαν στο σταυρό, σαν αμνό για σφαγή.

Προφήτεψε την τελική νίκη Του. Περιέγραψε την ασύγκριτη και άφθαρτή Του δόξα, μάρτυρες των οποίων είμαστε εμείς σήμερα και όλος ο κόσμος.

Ο Ησαΐας περιέγραψε όλα όσα συνέβησαν πραγματικά. Όμως μοχθηροί άνθρωποι βασάνισαν τον Χριστό μέχρι θανάτου, επειδή δεν επιθυμούσαν τη βασιλεία των Ουρανών, αλλά την βασιλεία της γης. Οι άνθρωποι αυτοί δεν προσδοκούσαν τον Μεσσία από τον ουρανό αλλά από τη γη. Όμως με το έγκλημά τους το μόνο που πέτυχαν ήταν να μεγαλώσουν τη δόξα του προφήτη Ησαΐα και τη δική τους αισχύνη.

Ο ονομαστός Ησαΐας ακόμη και αυτό προφήτεψε: Ότι οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι υψηλοί και βλέπουν από υψηλά τα πάντα. Ο άνθρωπος είναι μηδαμινός και θα ταπεινωθεί η αλαζονεία και η έπαρσις των ανθρώπων. Θα υψωθεί δε μόνος ο Κύριος κατά την ημέρα εκείνη της δικαίας κρίσεώς Του. Διότι η μεγάλη αυτή ημέρα Κυρίου του Παντοκράτορος θα έλθη, για να τιμωρήσει κάθε αναιδή και αυθάδη, κάθε υπερήφανο, κάθε υψηλόφρονα, κάθε επηρμένο. Και όλοι θα ταπεινωθούν κατά την ημέραν εκείνην (Ησαΐα Β’, 11-12).

Στα παλιά χρόνια αποφάσισε ο Κύριος να αφανίσει τη γη, εξαιτίας του ότι λατρεύονταν άνθρωποι ως θεοί αντί να λατρεύεται Αυτός, ο μοναδικός Θεός.

Και στα δικά μας χρόνια ο Κύριος πραγματικά «καθάρισε» ολόκληρη τη γη. 

Ήταν δίκαια θυμωμένος και θέλησε να τιμωρήσει την ανθρώπινη αλαζονεία, και την προσποιητή μεγαλοσύνη του ανθρώπου.

Η τιμωρία του Θεού εναντίον των ανθρώπων αναπόφευκτα ήρθε μετά από την επανάσταση των ανθρώπων εναντίον του Θεού. Οι αιρετικοί λαοί στην εποχή μας έβαλαν το Χριστό, το Θεό, στην τελευταία θέση του δείπνου αυτού του κόσμου. Τον άφησαν σαν κακόμοιρο, για να βάλουν στις πρώτες θέσεις του τραπεζιού τους δικούς τους «μεγάλους» ανθρώπους, τους πολιτικούς, τους λογοτέχνες, τους φιλοσόφους, τους παραμυθάδες, τους οικονομολόγους, ακόμη και τους τουρίστες και αθλητές. Όλα τα βλέμματα αυτών των λαών στράφηκαν σ’ αυτούς τους φαινομενικά μεγαλειώδεις και μοντέρνους θεούς, ενώ στον Αναστημένο Χριστό έδωσαν πολύ λίγη σημασία. Τότε καταστράφηκαν πολλοί λαοί της γης μπορστά στα μάτια μας. Όχι μόνο οι ειδωλολατρικές ανθρώπινες μεγαλειότητες έσβησαν, αλλά και κανείς δεν σκέφθηκε πλέον να τις λατρέψει. Συνέβη εκείνο που ο προφήτης Ησαΐας προφήτεψε: Τότε οι άνθρωποι θα κρυφτούν στις πέτρινες σπηλιές και στις τρύπες μέσα στη γη από το φόβο του Κυρίου και από το φόβο της δόξας της μεγαλοσύνης Του.

Ο Κύριος υψώθηκε για να «καθαρίσει» τη γη! Έτσι ακριβώς δεν συνέβη και στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο; Δεν κρύφτηκαν οι άνθρωποι σε πέτρινες σπηλιές και σε τρύπες μέσα στη γη σ’ όλο τον κόσμο, για να βρούνε καταφύγιο από τους Ευρωπαίους που έσπερναν το θάνατο; Αυτοί που έσπερναν το θάνατο ήταν εκείνοι οι μεγαλειώδεις άνθρωποι, τα ανθρώπινα είδωλα, που στο τραπέζι αυτού του κόσμου καθόταν στις πρώτες θέσεις και γελούσαν με τον Χριστό, σαν να ήταν ζητιάνος στην άκρη του τραπεζιού.

Όμως προφητεύει ο Ησαΐας: Οι άνθρωποι και οι λαοί μπροστά στη δόξα του μοναδικού Θεού, θα καταστρέψουν όλα τα είδωλά τους, θα αρνηθούν τους ψεύτικους θεούς και θα πάψουν να προσκυνούν τους τυφλοπόντικες και τις νυχτερίδες. Δηλαδή τους μεγαλομανείς ανθρώπους που αρνούνται να δεχτούν το Θεό και την ουράνια βασιλεία Του, και διδάσκουν στους ανθρώπους να ζούνε στο σκοτάδι αυτού του κόσμου, να σκέφτονται τη γη και να επιβιώνουν τρώγοντας γη· ακόμη δε και τους ανθρώπους που, σαν τις νυχτερίδες, φοβούνται το φως του Χριστού και τρέχοντας κρύβονται στο σκοτάδι.

Τελειώνοντας λέγει ο προφήτης Ησαΐας και την παρακάτω τρομακτική προφητεία: 

Ας αποφεύγετε τον άνθρωπο στον οποίο η αναπνοή είναι στη μύτη. Μιλάει για όσους μπορούν να ακούσουν και να καταλάβουν, δηλαδή για μας, και μας συμβουλεύει να αποφεύγουμε να εμπιστευόμαστε τους θνητούς ανθρώπους.

Ας επιστρέψετε, λοιπόν, στον Αληθινό Θεό, επειδή μόνο σ’ Αυτόν υπάρχει η Σωτηρία. Ποιος σας κορόιδεψε και βάλατε τον Χριστό στην άκρη του τραπεζιού; Θα επιτρέψετε και πάλι να σας κοροϊδέψουν; Επιλέξτε, τη ζωή ή το θάνατο; Να ξέρετε: αν πάλι θα ξεσηκωθείτε εναντίον του Κυρίου, για λογαριασμό των ψεύτικων θεών του πολιτισμού, θα ξεσηκωθεί και ο Θεός εναντίον σας. Τότε τα παιδιά σας θα τρέμουν φοβισμένα στις σπηλιές και στις τρύπες και εκεί θα αποδεχτούν τη δόξα και τη μεγαλειότητα του Κυρίου, του Δημιουργού και Παντοκράτορα. Θα πληρώσουν πολύ ακριβά, πιο ακριβά από σας, την αποστασία τους. Αμήν.

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΑΟ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ”

http://agiameteora.net/

Ζούμε στην εποχή μην τυχόν και πούνε

Μα εκεί στην άκρη του ώμου του ένα πρόσωπο οικείο και γλυκό στεκόταν και σε κύτταζε, και η ματιά Του ίδια σαϊτα σου σημάδευε την καρδιά.

Στο χε πει.

-Κάθε φορά που θα είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου, θα Με αρνείσαι τρεις φορές.

Κι όλο κρύβεσαι.

Κι όλο νιώθεις ένοχος γιατί θέλει άλλα η ψυχή σου,αλλά ο κόσμος δεν σε αφήνεις να θέλεις κι εσύ τα ίδια.

Ντρέπεσαι να πεις πως νηστεύεις, μην πούνε.

Νέος άνθρωπος θα σου πούνε,διαβασμένος και να νηστεύεις. 

Μη μου πεις πως πας και στην εκκλησία;

Ε όχι και στην εκκλησία.

Είσαι κολλημένος σαν τους άλλους;

-Όχι δεν είμαι…

Μην μου πεις ότι προσεύχεσαι;

Ακούτεεεεε ο φίλος μου προσεύχεται..

-Που και που όχι συνέχεια…

Κι εσύ έχεις κοκκινήσει και να ανοίξει καλύτερα η γη να σε καταπιεί.

Έτσι όπως πας θα μας πεις ότι πας κι εσύ γονατιστός στην Τήνο..

Τι κατάντια Θεέ μου .

΄΄Οχι στην Τήνο…

Κι εκείνος λέει κι εσύ δεν μπορείς να ανοίξεις το στόμα σου.

Κι εκείνος ακόμα λέει.

Κι ο «φίλος» που ανέλαβε εργολαβικά να σου «ανοίξει» τα μάτια σου, σού τονίζει.

-Ξύπνα για το καλό σου … Όσο είναι νωρίς. Εγώ σε αγαπάω και στα λέω.

Ντροπιασμένος σκύβεις το κεφάλι και δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη.

Κι όταν το σήκωσες ο φίλος σου έμοιαζε σίγουρος πως σου την έκλεψε την ελπίδα.

Μα εκεί στην άκρη του ώμου του ένα πρόσωπο οικείο και γλυκό, στεκόταν και σε κύτταζε, και η ματιά Του ίδια σαϊτα σου σημάδευε την καρδιά.

Στο χε πει.

-Κάθε φορά που θα είσαι σίγουρος με τον εαυτό σου, θα Με αρνείσαι τρεις φορές.

π. Εφραίμ Παναούση

Πηγή: Εκδόσεις Χρυσοπηγή

http://agios-dimitrios.blogspot.gr/

ΑΛΛΟ ΑΛΒΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ

Ἡ ἀπάντησή μου στόν Ἀλβανό Πρωθυπουργό

Ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός Ἔντι Ράμα κατασκευάζει τη δική του Ἱστορία προωθῶντας τίς ἐπιδιώξεις τοῦ Ἀλβανικοῦ ἐθνικισμοῦ. Δήλωσε προσφάτως ὅτι ἐπί Τουρκοκρατίας στή μικρή –τότε- Ἀθήνα κατοικοῦσαν Ἀλβανοί. Γίνεται σύγχυση μέ τούς Ἀρβανίτες, τούς ἀρβανιτόφωνους Ἕλληνες. Ἄλλοι, ὅμως, ἦσαν οἱ Ἀλβανοί καί ἄλλοι οἱ Ἀρβανίτες. Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά. Καί ἐξηγούμεθα:

Ὁ Μᾶρκος Μπότσαρης, στήν μνήμη τοῦ ὁποίου ἀσεβοῦν πολλοί, ἦταν Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος, ὅπως ὅλοι οἱ Σουλιῶτες. Ἡ ἑλληνική του συνείδηση φαίνεται καί ἀπό τήν περίφημη φράση πού εἶπε ὅταν πρωτοπάτησε στά Ἑπτάνησα: «Ὁ Ἕλλην δέν μπορεῖ νά αἰσθάνεται ἐλεύθερος ἐκεῖ ὅπου κυματίζει ἡ Βρεταννική σημαία». Τό δέ Λεξικό πού ἔγραψε ἦταν «τῆς ἀρβανίτικης -ὄχι ἀλβανικῆς – καί ρωμαίικης ἁπλῆς» (νεοελληνικῆς). Ἄλλωστε δέν θά μποροῦσε νά ἔχει ἀλβανική ἐθνική συνείδηση, διότι τέτοια συνείδηση ἐμφανίζεται μόλις τό 1878 μέ τήν Λίγκα τῆς Πριζρένης –Κοσσυφοπεδίου καί μάλιστα ὡς τεχνητό κατασκεύασμα ξένων δυνάμεων καί θρησκευτικῶν προπαγανδῶν. Κατά τήν Τουρκοκρατία δέν ὑπῆρχε ἔθνος Ἀλβανῶν. Οἱ κάτοικοι τῆς σημερινῆς Ἀλβανίας διεκρίνοντο μέ κριτήριο τήν θρησκεία τους. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἦσαν Ρωμηοί, ἐντεταγμένοι στό ἴδιο Γένος μέ τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Οἱ Μουσουλμάνοι ἔνοιωθαν Τοῦρκοι, ἐξ οὗ καί ὁ ὅρος Τουρκαλβανοί. Ἐάν μιλοῦμε γιά ἀλβανική συμμετοχή στήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν πρέπει νά ἀναφερόμαστε στούς Μποτσαραίους, τήν Μπουμπουλίνα καί τούς Κουντουριώτηδες, ἀλλά στούς Τουρκαλβανούς πού χρησιμοποιήθηκαν ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὡς σφαγεῖς τῶν Ἑλλήνων.

Οἱ Βυζαντινοί πρόγονοί μας δέν ἀνέφεραν Ἀλβανούς στήν Βαλκανική. Ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος ὀνομάζει Ἀλβανούς μία φυλή τοῦ ….. Καυκάσου. Ὁ Γεώργιος Καστριώτης –Σκεντέρμπεης, πού θεωρεῖται ἐθνικός ἥρως τῶν σημερινῶν Ἀλβανῶν, ὀνόμαζε ἑαυτόν Ὀρθόδοξον Ἠπειρώτη (15ος αἰών). Σέ ἔγγραφα τῆς Γαληνοτάτης Δημοκρατίας τῆς Βενετίας στά τέλη τοῦ 15ου αἰῶνος ἡ λέξη Ἀλβανός ἑρμηνεύεται «Ἕλληνες ἀπό τήν Ἤπειρο καί τήν Πελοπόννησο» χωρίς νά ἀμφισβητεῖται ἡ ἑλληνική συνείδησή τους.

Ἡ ἀλβανική ἐθνική συνείδηση εἶναι ἀναμφισβήτητα ξενόφερτο κατασκεύασμα ὅπως ἀποδεικνύουν καί μαρτυρίες τῶν ἰδίων τῶν ἐνδιαφερομένων, τίς ὁποῖες κατέγραψε ὁ σύγχρονός μας διαπρεπής βαλκανιολόγος Ἀχιλλεύς Λαζάρου. Ὅταν ἡ Ἰταλία καί ἡ Αὐστρουγγαρία- γιά δικούς τους λόγους- προσπαθοῦσαν νά κατασκευάσουν ἀλβανικό κράτος ὥστε νά ἐλέγχουν τήν εἴσοδο τῆς Ἀδριατικῆς, οἱ Τουρκαλβανοί ὕψωναν στό Δυρράχιο τήν Ὀθωμανική σημαία! Προτιμοῦσαν τήν τουρκική παρά τήν ἄγνωστη σ’ αὐτούς ἀλβανική ἐθνική συνείδηση. Ἄλλωστε καί στούς Βαλκανικούς πολέμους οἱ Μουσουλμάνοι τῆς Ἀλβανίας πολέμησαν καί μάλιστα δυναμικά στίς τάξεις τοῦ Ὀθωμανικοῦ στρατοῦ. Μετά τό 1908 πολλά ἀπό τά μέλη τοῦ Νεοτουρκικοῦ κομιτάτου, τό ὁποῖο σχεδίασε καί ξεκίνησε τόν διωγμό τῶν Ἑλλήνων, ἦσαν Τουρκαλβανοί.

Ἡ λέξη Ἀλβανία σημαίνει Λευκή Χώρα ἀπό τό λατινικό ΑΛΜΠΑ =λευκή. Εἶναι ὅρος μέ γεωγραφική καί ὄχι ἐθνολογική σημασία. Ὁ ὅρος Ἀρβανίτης πού ἀφορᾶ τούς Σουλιῶτες, τούς Ὑδραίους, τούς Σπετσιῶτες καί πολλούς κατοίκους τῆς Ἀττικῆς, προέρχεται ἀπό τελείως διαφορετική ρίζα. Συγκεκριμένα ἀπό τήν λέξη Ἄρβανον, τοπωνύμιο τῆς Βορείου Ἠπείρου, πού τό βρίσκουμε ἤδη ἀπό τόν 11ο αἰῶνα στά κείμενα τῆς Ἄννας Κομνηνῆς. Ἀπό τό Ἄρβανον, δηλαδή ἀπό ἑλληνοκατοικημένη βόρεια περιοχή τῆς Ἠπείρου, κατέβηκαν σέ πόλεις καί νησιά τῆς Νοτίου Ἑλλάδος ἑλληνικοί πληθυσμοί πού μιλοῦσαν τά ἀρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ἀνάμικτη μέ ἀρχαῖα ἑλληνικά, λατινικά, τουρκικά καί ἐντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεῖα. (Βλέπε σχετικά τό βιβλίο τοῦ Κώστα Καραστάθη: Ἕλληνες ἀπό τό Ἄρβανον, ἐκδ. Ἄθως, Ἀθήνα 2014).

Οἱ ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες οὐδέποτε εἶχαν διαφορετική συνείδηση ἀπό τούς ὑπόλοιπους Ἕλληνες. Παρεμφερές παράδειγμα μᾶς δίδουν οἱ σλαβόφωνοι Μακεδονομάχοι Κώττας, Κύρου, Νταλίπης κ.ἄ., οἱ ὁποῖοι πολέμησαν ὑπέρ τῆς Ἑλλάδος κατά τῶν Βουλγάρων κομιτατζήδων. Καθώς καί οἱ τουρκόφωνοι Ὀρθόδοξοι τῆς Καππαδοκίας πού κράτησαν μέσω τῆς Ἐκκλησίας τήν ἑλληνικότητά τους ἄν καί ἔχασαν τήν ἑλληνική γλῶσσα. Οἱ δίγλωσσοι Ἕλληνες, ἀρβανιτόφωνοι, βλαχόφωνοι, σλαβόφωνοι κ.λ.π. μᾶς προσφέρουν χαρακτηριστικές ἀποδείξεις ὅτι στά Βαλκάνια κατά τούς τελευταίους πέντε τοὐλάχιστον αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη πίστη –καί γενικότερα ἡ θρησκεία- διαμορφώνει τήν ἐθνική συνείδηση πολύ περισσότερο καί ἀπό τό γλωσσικό ἰδίωμα.

Ἡ σύγχυση μεταξύ τῶν λέξεων Ἀλβανός καί Ἀρβανίτης δημιουργεῖται μόνον στήν ἑλληνική γλῶσσα, διότι φαίνονται νά μοιάζουν οἱ δύο ὅροι ἠχητικά. Ἡ ὁμοιότης εἶναι μόνον ἐπιφανειακή. Στήν οὐσία διαφέρουν κατά πολύ. Ἄλλωστε οἱ ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί ἀποκαλοῦν ἑαυτούς Σκιπετάρ καί τήν χώρα τους Σκιπερία =χώρα τῶν Ἀετῶν. Τί κοινό μποροῦν νά ἔχουν ἕνας Σκιπετάρ καί ἕνας Ἕλλην ἀρβανιτόφωνος; Ἴσως ὁ ἕνας νά μπορεῖ νά καταλαβαίνει κάποιες λέξεις ἀπό τόν ἄλλο. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει ὅτι εἶχαν ἤ ἔχουν τήν ἴδια ἐθνική συνείδηση. Μήν ξεχνοῦμε ὅτι Σέρβοι, Κροάτες καί Βοσνιομουσουλμάνοι μιλοῦν ἀκριβῶς τήν ἴδια γλῶσσα, παρά ταῦτα συγκρούσθηκαν πρό 20 ἐτῶν μεταξύ τους μέ ὀδυνηρές συνέπειες.

Ἀρβανιτόφωνοι Ἕλληνες, λοιπόν, καί ὄχι Ἀλβανοί κατοικοῦσαν στήν Ἀθήνα καί γενικότερα στήν Ἀττική ἐπί Τουρκοκρατίας. Ἀντί νά διαστρεβλώνει τήν Ἱστορία ὁ Ἀλβανός Πρωθυπουργός ἄς δεῖ κατάματα τήν ἀλήθεια. Ὅτι, δηλαδή, συνέβαινε τό ἀντίθετο. Δέν ὑπῆρχαν Ἀλβανοί στήν Ἑλλάδα, ἀλλά Ἕλληνες μέ ἑλληνικά σχολεῖα στά ἐδάφη τοῦ σημερινοῦ ἀλβανικοῦ κράτους. Ἄς μάθει γιά τή Μοσχόπολη τοῦ 18ουαἰῶνος, ἡ ὁποία ἦταν ἡ πολιτιστική πρωτεύουσα τῆς Ἠπείρου μέ Ἀκαδημίες ἑλληνικῶν σπουδῶν καί ἑλληνικά τυπογραφεῖα. Ἄς μάθει ὅτι τήν κατέστρεψαν οἱ Τουρκαλβανοί καί κατήντησε σήμερα νά εἶναι ἕνα μικρό χωριό βλαχοφώνων Ἑλλήνων κοντά στήν Κορυτσᾶ, μέ τό ὄνομα Βοσκοπόγιε.

Εἶναι καθῆκον τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καί τῶν Ἑλλήνων ἐπιστημόνων νά προβάλλουν τήν Ἑλληνορθόδοξη κληρονομιά τῆς Βορείου Ἠπείρου. Στίς ἀνιστόρητες προπαγάνδες ἀπαντοῦμε μέ ἱστορικά τεκμήρια.

Κωνσταντῖνος Χολέβας

Πολιτικός Ἐπιστήμων

2.11.2016

https://christianvivliografia.wordpress.com

ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ

ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ 

ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ (4/11/2016)

Στην Πτολεμαϊδα έγινε εκδήλωση με θέμα "Ο ρόλος των λαϊκών στην Εκκλησία μετά την Πανορθόδοξη Σύνοδο", όπου και προβλήθηκε (σε γιγαντοοθόνη με βιντεοπροτζέκτορα) ένα μικρής διάρκειας βιντεάκι για την αίρεση του Οικουμενισμού. Είναι διάρκειας μόλις 25 λεπτών, αλλά πολύ δυνατό και περιεκτικό.

http://agonasax.blogspot.gr

Η πρώτη και δεύτερη πτώση τους!

Ἡ Διακοπὴ Μνημοσύνου καὶ γενικὰ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, στοὺς περισσότερους ἱερωμένους καὶ λαϊκούς, φαίνεται βαρὺ πρᾶγμα. 

(Καὶ εἶναι, ἕως ὅτου τὸ ἀναθέσουμε στὸ Θεό, καὶ τότε αὐτὸ ποὺ φαίνεται βαρύ, γίνετι φορτίον ἐλαφρύ, γιατὶ ὁ Κύριος διαβεβαίωσε ὅτι «ὁ γὰρ ζυγός μου χρηστὸς καὶ τὸ φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν»). 

Ὅμως ἡ μὴ Διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου συνεπάγεται τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς, κάτι ποὺ εἶναι ἀπαγορευμένο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο (στὴν Π. καὶ Κ. Διαθήκη) καὶ βέβαια ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Του. 

Ὁπότε ἡ κοινωνίαμὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι μεγάλη ἁμαρτία.

Κι ἂν ὅλοι ὅμως ἁμαρτάνουμε στὸ ἕνα ἢ στὸ ἄλλο, αὐτὴ ἡ ἁμαρτία εἶναι μεγαλύτερη (κυρίως καὶ ἰδίως γι' αὐτοὺς ποὺ γνωρίζουν, γιὰ τοὺς Ποιμένες καὶ ὅσους κάνουν τοὺς διδασκάλους) γιατὶ λογαριάζεται ὡς ἀσέβεια, ἀφοῦ ἔχει σχέση μὲ τὴν Ἀλήθεια τῆς Πίστεως καὶ ὄχι τὰ προσωπικὰ ἁμαρτήματα καί, ὡς ἐκ τούτου, οἱ πνευματικὲς ἐπιπτώσεις εἶναι βαρύτερες.

Μιὰ τέτοια περίπτωση ψηλαφοῦμε στὰ γεγονότα τῆς Φλώρινας. Ἐκεῖ ὡς γνωστόν, ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγ. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Φιλώτα π. Παΐσιος, διέκοψε τὸ μνημόσυνο γιὰ λόγους πίστεως. Καὶ ὁ Μητροπολίτης του (ὅπως καὶ τὸ σύνολο μᾶλλον τῶν ἱερέων) ἀντέδρασε σ’ αὐτήν του τὴν ἐνέργεια καὶ τὸντιμώρησε, γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης δὲν εἶχε τὴν πρόνοια νὰ κάνει τὸ ἴδιο, νὰ ἀκολουθήσει δηλαδή τὴν ρητὴ Ἐντολή τοῦ Κυρίου, «Ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε,λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε· …χαίρειν δὲ αὐτοῖς μὴ λέγητε» καὶ νὰ διακόψει τὸ μνημόσυνο τοῦ παναιρετικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Αὐτὴ ἡ πρώτη πτώση του, ὅμως, δημιούργησε -ὅπως ἦταν φυσικό- καὶ μιὰ ἄλλη, δεύτερη πτώση, μεγαλύτερη. Ποιά εἶναι αὐτή;

Εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Φλωρίνης Θεόκλητος θέλησε νὰδικαιολογήσει τὴ συνείδησή του καὶ νὰ δικαιολογηθεῖ στὸν ἔκπληκτο λαὸ τῆς Φλώρινας πού, ἐξ αἰτίας τοῦ φλογεροῦ ἱεροκήρυκα καὶ μητροπολίτη Φλωρίνης ἀείμνηστου Αὐγουστίνου Καντιώτη, εἶναι εὐαισθητοποιημένος στὰ θέματα τῆς Πίστεως. Ἔτσι, ὄχι μόνο δὲν ἀκολούθησε τὸ παράδειγμα τοῦ Γέροντά του Αὐγουστίνου, ποὺ διέκοψε τὸ Μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα, ἀλλὰ καὶ προσέβαλε τὸν Καντιώτη, χαρακτηρίζοντας ἀκέφαλο αἱρετικὸ καθένα ποὺ προχωρεῖ σὲ διακοπὴ Μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη, καὶ ἄρα καὶ τὸν γέροντα Αὐγουστίνου! Ὁποία ντροπή, ὁποία πτώση!

Ἀκολούθως, συνεχίζοντας τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο ποὺ διάλεξε, ἀντὶ νὰ συνέλθει, νὰ συναισθανθεῖ τὸ λάθος του καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸ παράδειγμα (ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ ἔστειλε), τοῦ Ἡγούμενου δηλαδὴ τῆς Μητροπόλεώς του π. Παϊσίου (δίνοντας ἔτσι κι ὁ ἴδιος παράδειγμα Ὀρθοδοξίας καὶ ταπεινώσεως), ἄρχισε νὰ δικαιολογεῖ τὸν ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαῖο καὶ νὰ ἐπιμένει στὴν τιμωρία τοῦ π. Παϊσίου.

Καὶ σ’ αὐτὸ τὸν ἀκολουθοῦν πλέον οἱ «ὑπήκοοί» του, μὲ πρῶτο καὶ καλύτερο τὸν π. Σεβαστιανό, ὁ ὁποῖος ὁρίστηκε ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη νὰ γίνει Ἡγούμενος στὴ θέση τοῦ διωχθέντος π. Παϊσίου!

Καὶ νά, τὰ θλιβερὰ γραπτὰ κείμενα τῆς πτώσεως καὶ τῶν δυό. Τοῦ πρώτου διδάξαντος Φλωρίνης Θεοκλήτου καὶ τοῦ ἀρχιμανδρίτου του Σεβαστιανοῦ, ποὺ μὲ τὴν ἔγκρισή του τὰ ἐπαναλαμβάνει καὶ τὰ «πλουτίζει» μὲ βλάσφημους ἀντιθεολογικοὺς συλλογισμούς!

Εἶπε ὁ Φλωρίνης: «Μὴ παρασύρεστε. Κυβερνᾶται ἡ Ἐκκλησία κι ἂς ἔχουμε διαφορὰ μὲ τὸν Πατριάρχη(!). Δὲν παύει, ὅμως, νὰ εἶναι Πατριάρχης, δὲν παύει νὰ εἶναι ἡ κορυφὴτῆς Ἐκκλησίας μας ἐπὶ τῆς γῆς, τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ μνημονεύουμε καὶ πρέπει νὰ ὑποτασσόμεθα»!!!

Καὶ ἀκολουθώντας τον καὶ ὑλοποιώντας τὴν κακοδοξία του τὸν ἐπανέλαβε ὁ ἀρχιμανδρίτης Σεβαστιανὸς Τοπάλης, ἑδραιώνοντας στὴν μητρόπολη Φλωρίνης τὴν κακοδοξία. 

Εἶπε: «Το τραγικό είναι ότι δεν σκύβουν (ὅσοι κατηγοροῦν τὸν Πατριάρχη γιὰ αἵρεση καὶ δὲν τὸν μνημονεύουν) να αφουγκρασθούν τηναγωνία και την αγάπη του Πατριάρχη της Ορθοδόξου Εκκλησίας που κρατά σαν άριστος Οιακοστρόφος το πλοίο της. Σαν αμβλύωπες πνευματικά δεν μπορούν να δουν τον αγώνα του Μεγάλου σοφού Ποιμένος της Εκκλησίας του Χριστού που αγωνίζεται για τον Ελληνισμό και την Πίστη την Αγία»!!!

Αὐτά, λοιπόν, τὰ κακόδοξα λένε οἱ ἱερωμένοι τῆς Μητροπόλεως Φλωρίνης (κι ἐκεῖνοι ποὺ δὲν τὰ λένε, ἔχουν -ὡς κοινωνοῦντες μὲ τὸν Ἐπίσκοπό τους- τὸ ἴδιο κρίμα). Ἡ πτώση τους μεγαλώνει, γιατὶ ὄχι μόνο δὲν διακόπτουν τὸ μνημόσυνό του, ὄχι μόνο δὲν τὸν ἐλέγχουν, ἀλλὰκαὶ ἐπαινοῦν τὸν αἱρετικὸΠατριάρχη καὶ σήμερα καὶ χθές, καθόσον τὸν ἐπισκέπτονται, τὸν ὑποδέχονται, αὐτὸν καὶ τὴν παρέα του (ὅπως τὸν Προύσσης Ἐλπιδοφόρο).

Γιὰ νὰ δοῦμε, ὅμως, τί μᾶς διδάσκει ὁ σήμερα ἑορταζόμενοςἍγιος Ὁμολογητὴς Πατριάρχης Παῦλος. Καὶ νὰ καταλάβουμε τὴν ὑποκρισία τους, ἀφοῦ μᾶς διδάσκουν ὅτι «τιμὴ ἁγίου μίμηση Ἁγίου», ἀλλὰ αὐτοὶ κάνουν τὰ ἀντίθετα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους.

Ἀπὸ τὴν ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Παύλου:

«Ὅσιε Πάτερ, διωγμοὺς ὑπομείνας καὶ τὰ βλάσφημα δόγματα Ἀρείου κατέβαλες· παθὼν γὰρ ὑπὲρ τῆς ἀνάρχου, καὶ ὁμοουσίου Τριάδος, τὸν δυσσεβῆ καὶ πνευματομάχον καθεῖλεςΜακεδόνιον, καὶ τὴν ὀρθόδοξον πᾶσι τρανώσαςπίστιν, τοῖς ἀΰλοις συναυλίζῃ Ἀγγέλοις…».«Νομίμως ἠγώνισαι,προκινδυνεύων θεσπέσιε, τοῦ θείου κηρύγματος, ὡς Ἱεράρχης πιστός, καὶ κατέπνιξας,νευραῖς τῶν σῶν δογμάτων, ὡς θήρα τὸν Ἄρειον, τὸν ματαιόφρονα, …τὸν δυσμενῆφαυλίσαςἌρειον, …κατήσχυναςτὸν Ἄρειον, πάσαςαἱρέσειςἤμβλυνας…».

«Ἀρείου τὸ ἄθεον, Μακεδονίου βλάσφημον, Παῦλε θεοπνεύστων σου δογμάτων, καὶ διδαγμάτων ἐκσφενδονίσαςπλοκαῖς, Δαυΐδ ὡς ἀλλόφυλον τὸ πρίν, τούτους ἀπηγχόνισας, καὶ στεῤῥῶς κατεδίκασας».

Αὐτὰ ἀρκοῦν γιὰ νὰ φανεῖ ὅτι οἱ Ἅγιοι κατὰ πρόσωπον ἤλεγχαν καὶ κατεδίκαζαν τοὺς αἱρετικοὺς τῆς ἐποχῆς τους.

Ἂς ἀφήσουμε, λοιπόν, κατὰ μέρος τὴν διακοπὴ τοῦ Μνημοσύνου, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν ἀνδρεία νὰ κάνουν. Κι ἂς δοῦμε· πότε ἤλεγξε ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης καὶ ὁ π. Σεβαστιανὸς Τοπάλης τὶς κακοδοξίες τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου; 

Ὄχι μόνο δὲν τὸν ἤλεγλαν, ἀλλὰ θέλουν νὰ μᾶς πείσουν ὅτι ὁ Πατριάρχης ἔχει μεγάλη «αγωνία και αγάπη για την Ορθόδοξη Εκκλησία· κρατά σαν άριστος Οιακοστρόφος το πλοίο της. Αγωνίζεται τον αγώνα του Μεγάλου σοφού Ποιμένος της Εκκλησίας του Χριστού για την Πίστη την Αγία»!

Αὐτὰ λένε· καὶ καταδικάζουν ὄχι τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ τοὺς ἀγωνιζόμενους –μὲ τὰ ὅποια λάθη– ἐναντίον τους!

Βρισκόμαστε ἄραγε στὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, τῶν ἐπισκόπων, ὅπως μᾶς τὸ παρουσιάζει ἡ Ἀποκάλυψις;

"Καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ... Καὶ ἦν ἡ πτώσις ...μεγάλη"!

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Απάντηση στον π. Σεβαστιανό Τοπάλη (Αρχιερατικό επίτροπο Αμυνταίου και νέου ηγουμένου της Ι. Μονής Αγ. Γρηγορίου Παλαμά μετα την αφαίρεση της ηγουμενίας από τον π. Παΐσιο Παπαδόπουλο)

Οι προσωπικές κατηγορίες που εκτοξεύετε π. Σεβαστιανέ στο πρόσφατο άρθρο σας δεν αποτελούν αντικείμενο της απαντήσεως μου γιατί αυτοί που κατηγορούνται «ηλικίαν έχουν» να απαντήσουν. 

Η εννέα σελίδων επιστολή σας απαιτεί για την «απολύμανση» της τουλάχιστον 50 σελίδες κειμένου. Κάτι που εγγυάται την απόρριψη της τόσο από τον διαχειριστή του eordaia.org, αλλά και από τους αναγνώστες. Αν όμως μου το ζητήσετε θα το γράψω με χαρά.

Άς απαντήσω όμως σε ένα-δύο από τα βοθρολύματα της δολιότητας σας που τα παρουσιάζετε ως γνήσια Ορθόδοξη πνευματική τροφή, μήπως τελικά ωφεληθεί και γλυτώσει κάποιος από την τροφική δηλητηρίαση.

Λέτε ότι ο παπισμός: «…είναι πλέον ένα ξεδοντιασμένο θηρίο και ένα παραπαίον ανήθικο παιδεραστικό σύστημα που όλος ο κόσμος το “κράζει” ως την πόρνη της Αποκαλύψεως». Αμέσως όμως μετά, σα να μετανιώσατε και αναρωτιέστε «γιατί τόσο πολεμικό μένος και μια τέτοια ιδεολογική τυραννία και αντιπαράθεση; …Και άραγε τι εξυπηρετεί ένα τέτοιο πολεμικό μένος κατά του Πατριάρχη και των Επισκόπων; Γιατί άραγε πρέπει όλοι, ιερείς και λαϊκοί, πρέπει να ακολουθήσουν τους αποτειχισμένους και αποτυχημένους για να είναι οι καλοί και πιστοί στον Θεό;».

Ευτυχώς που το ίνδαλμα σας, ο κ. Βαρθολομαίος, δεν ασχολείται με το Αμύνταιο και τα γραφόμενα σας αλλιώς θα νιώθατε από πρώτο χέρι τον ασφυκτικό, «αγαπητικό» και «ορθόδοξο» εναγκαλισμό του στα κακά λόγια που λέτε για τον παπισμό. 

 Αλλά πιθανόν και …«να σας την χάριζε»… γιατί είναι φανερό ότι τους απαξιωτικούς σας χαρακτηρισμούς για τον παπισμό δεν τους πιστεύετε. Τους γράφετε με υπερχειλισμένη υποκρισία και πονηρία για να εξαπατάτε την αυλή των αφελών που δημιουργήσατε και να εξασφαλίζετε την παρουσία σας στον κατάλογο μισθοδοσίας. 

Γιατί αν τα πιστεύατε αυτά δεν θα προστατεύατε συγχρόνως τον κ. Βαρθολομαίο που την τάχα «πόρνη της Αποκαλύψεως» την ονομάζει «αδελφή εκκλησία».

Δεν θα απομακρύνω για πολύ την αγιότητα σας από την πολυτελή, αρωματισμένη και καλοπληρωμένη σουίτα της εικονικής ορθοδοξίας στην οποία εγκαταβιώνετε και θα σας πω μόνο δύο-τρείς ειδήσεις από το θυροτηλέφωνο της πνευματικής σας βίλλας και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Στις 27 Ιουνίου 1995, το είδωλο σας, ο κ. Βαρθολομαίος μιλώντας σε Παπικούς νέους είπε: «Τέκνα της Εκκλησίας εν Κυρίω ευλογημένα και αγαπητά... συνεορτάζομεν η Ανατολή και η Δύσις [ενν.την θρονικήν εορτήν της Ρώμης]. Θεού το δώρον... εορτάζομεν, διότι είμεθα η επί γης πορευομένη κοινωνία των Αγίων... είναι δε η εορτή της Εκκλησίας πεπληρωμένη όταν είναι παρούσα και συνεορτάζουσα η νεολαία… 

Ελάβατε δια του Αγίου Βαπτίσματος και του Χρίσματος τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Φέρετε εν τη ψυχή και τω μετώπω υμών τα σημεία της Βασιλείας του Θεού».[1] Αμέσως μετά ο νέος Βέκκος, [ελπίζω π. Σεβαστιανέ να μην μπερδεύετε αυτό το όνομα με την εξαιρετική Φλωρινιώτικη βιοτεχνία μαρμελάδων «Βέκκου»], συνυπέγραψε με τον Πάπα «ΚΟΙΝΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΠΙΣΤΕΩΣ», παρόλο που ο Παπισμός καταδικάστηκε από δεκάδες Συνόδους που τους μεν Παπικούς αναθεμάτισαν τους δε κοινωνούντας εν γνώσει με αυτούς κατέστησαν ακοινώνητους. 

Συνεπώς, εφόσον ο κ. Βαρθολομαίος θεωρεί τον Παπισμό «αδελφή εκκλησία» και δίδει «κοινή μαρτυρία πίστεως» με τον Πάπα, στα μάτια των Πατέρων και όλης της Εκκλησίας είναι ακοινώνητος, δηλαδή εκτός εκκλησίας!!!

Τι δεν καταλαβαίνετε «πάτερ» εσείς και οι όμοιοι σας;

Στην Κων/πολη τον Ιούνιο του 2003 και για την 25η επέτειο της παποσύνης του Πάπα Παύλου του Β΄ o κ. Βαρθολομαίος εκφωνεί ένα δουλοπρεπή και προδοτικό λόγο, στον οποίο πάλι ονομάζει τον πάπα «αγιότατο.[2] Σε αυτόν τον λόγο επαινεί το ηθικό ανάστημά του πάπα και δηλώνει ότι είναι «όντως απεσταλμένος του Θεού» και «προφητικός αρχηγός όχι μόνο των χριστιανών αλλά και όλου του κόσμου». Ότι «Είναι βαρύ έργον το να είναι τις τοιούτο πρότυπον» [3] και ότι «αποτελεί αδαπάνητον θησαυρόν και οδοδείκτην».[4] 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε δεκάδες δημόσιες ομιλίες του ονομάζει τον Πάπα Βενέδικτο «άγιο», «αγιότατο» και «άγιο επίσκοπο»,[5] όταν τόσοι Άγιοι και Σύνοδοι θεωρούν τους πάπες εργάτες του διαβόλου.

Στις 29 Νοεμβρίου 2006, ο Πάπας έγινε δεκτός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με εκκλησιαστικές τιμές, ως Ορθόδοξος πρωθιεράρχης και συμμετείχε στη θεία Λειτουργία φορώντας ωμοφόριο, απαγγέλλοντας το: «Πάτερ ημών», ανταλλάσσοντας ασπασμό με τον Πατριάρχη στο «Αγαπήσωμεν αλλήλους», ενώ έλαβε χώρα κανονική και δημόσια μνημόνευση: «Έτι δεόμεθα υπέρ του αγιωτάτου Επισκόπου και Πάπα Ρώμης Βενεδίκτου και του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και υπέρ του κατευθυνθήναι τα διαβήματα αυτών εις παν έργον αγαθόν».[6]

Αυτές οι πράξεις, είναι προδοσίες της Αποστολικής, Πατερικής και Συνοδικής μας διδασκαλίας και Παράδοσης. Με τέτοιου είδους λειτουργικές συμπράξεις το Βατικανό αναγνωρίστηκε ΕΠΙΣΗΜΩΣ, ως κανονική Εκκλησία και ο αιρεσιάρχης Πάπας ως κανονικός Επίσκοπος Ρώμης. 

Την ίδια ώρα η διαχρονική και αταλάντευτη θέση του Βατικανού εκδηλουμένη και δια στόματος του Πάπα Βενέδικτου είναι: «Η μόνη Εκκλησία, είναι του Βατικανού, οι Ορθόδοξοι είναι αποσχισμένη εκκλησία και πρέπει να επιστρέψουν». [7]

Στις 17 Μαρτίου 2011, η L'Osservatore Romano, η επίσημη εφημερίδα του Βατικανού μεταδίδει την είδηση: «Ο Οικoυμ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος δέχτηκε επίσκεψη ομάδας φοιτητών του Ποντιφικού Ινστιτούτου Sant Apollinare. Αναφερόμενος στους φοιτητές τους είπε: «Ακολουθήστε τον Πάπα. Ο Πάπας Βενέδικτος ο ΙΣΤ εἶναι ένας μεγάλος θεολόγος που κάνει καλό σε όλες τις Εκκλησίες. Ακολουθήστε τον με αγάπη και συμπάθεια».[8] 

Και είμαστε εμείς οι «συκοφάντες του διαδυκτίου» γιατί αντιδρούμε στην ανατροπή της Ορθοδοξίας από κακοδόξους ψευδοποιμένες;

Και μόνο η προσφώνηση του Πάπα ως«αγίου» από τον κ. Βαρθολομαίο είναι βλασφημία γιατί σημαίνει λογικά ότι οι από αιώνων θέσεις της Ορθοδοξίας και των Αγίων της κατά των Παπικών ήταν λάθος. Ήταν πλανεμένες. Γιατί ή «άγιος» θα είναι ο Πάπας ή αιρετικός. 

Το επίσημο περιοδικό του Πατριαρχείου γράφει: «Δεν είναι δυνατό να θεωρήσουμε ότι, είτε εμείς οι Ορθόδοξοι, είτε εσείς οι Παπικοί έχουμε αποκλειστική ιδιοκτησία την διαδοχή της αρχαίας εκκλησίας».[9] 

Και κατηγορείς, πάτερ, τους αποτειχισμένους ως «τζιχαντιστές», «αρρώστους», «κινδυνολόγους», «μανιακούς», «ιδεοληπτικούς», «βδέλλες», «αυτογλυκαινόμενους» και τόσα άλλα; 

Λέει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός: «Φεύγετε αυτούς αδελφοί [τους Παπικούς] και την προς αυτών κοινωνίαν, οι γαρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. Και ου θαυμαστόν, αυτός γαρ ο σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός… Στήκετε κρατούντες τας παραδόσεις ας παρελάβετε, τας τε εγγράφους και τας αγράφους, ίνα μη την των αθέσμων πλάνη συναπαχθέντες εκπέσητε του ιδίου στηριγμού»… «Όσοι ισχυρίζονται ότι ορθώς πιστεύουν οι Λατίνοι και ορθώς εξέφρασαν το δόγμα περί του Filioque, αυτοί είναι «σφόδρα τον εγκέφαλον διασεσεισμένοι». [Δηλαδή έχουν πάθει διάσειση εγκεφάλου].

Ο Άγιος Αθανάσιος, Πατριάρχης ΚΠολεως, δεν δεχόταν την βασιλική διαταγή να καθίσει στο τραπέζι και να φάει μαζί με τους Παπικούς, επικαλούμενος τον Ι΄ Αποστολικό Κανόνα που λέει «αν κάποιος συμπροσευχηθεί ακόμα και μέσα σε σπίτι με ακοινώνητο, να είναι ακοινώνητος». Για αυτή του την στάση βασανίστηκε ανηλεώς.

Πάτερ Σεβαστιανέ καταλαβαίνεις τίποτα ή τζάμπα γράφω;

Tα λιγοστά κομμάτια της κατακρεουργημένης από τα χέρια σας Ορθόδοξης Αλήθειας τα επιδεικνύω σε ορθόδοξο ιερέα ή σε αλλόδοξο ρασοφόρο;

Του Ιωάννου Ρίζου

[1]Ι. Ρίζου «Οι ληστές της Θείας διδασκαλίας», Μέρος α΄, σελ. 138 κ.ε.

[2] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ.647, σελ. 2-3, 30/4/2005.

[3] «Καθολική», 22/7/2003, ἐπίσημη ἐφημερίδα τῶν ῬΚαθολικῶν στὴν Ἑλλάδα.

[4] Μήνυμα ἐπὶ τῇ 80ῇ ἐπετείῳ τῶν γενεθλίων τοῦ Πάπα.

[5] Ἐνδεικτικά «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 647, σελ.2-3, 30/4/2005.

[6] Ἅγιος Ἀγαθάγγελος», ( 218) Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2006, σ. 3.

[7] Παπικὴ ἐγκύκλιος 2000 DOMINUS JESUS.

[8] http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html#ixzz1cja7kdc6

[9] «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», αρ.464, σελ. 9 1/7/1991 11. «Ορθ. Τύπος», 22 Δεκ.1995.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ο Θεός δεν εμπαίζεται!

Τὸ πρόσφατο κείμενο τοῦ ἀρχιμανδρίτη κ. Σεβαστιανοῦ Τοπάλη(ἐδῶ) ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀθεολόγητα, ἀντι- καὶ μεταπατερικὰ κείμενα Ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, τὰ ὁποῖα ἐμπαίζουν καὶ χαρακτηρίζουν, ὅσους ἀντιδροῦν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν τὶς παρακαταθῆκες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς φανατικούς, μισαλλόδοξους, σχισματικούς, πλανεμένους, ἀνόητους, ἀγύρτες, τιποτένιους κλπ..

Πρόκειται γιὰ ἕνα κουτσομπολίστικο κείμενο, ἕνα συκοφαντικὸ

λίβελλο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἀρχιμανδρίτης συγγραφέας του (καὶ ὁ προσυπογράψας Ἐπίσκοπος, ἀφοῦ ὁ ἀρχιμανδρίτης δὲν κάνει τίποτα χωρὶς τὴν γνώμη τοῦ Ἐπισκόπου!), ἁρπάζοντας αὐθαίρετα ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ παντογνώστη, διαβάζει σὰν καρδιογνώστης τὶς καρδιὲς τῶν θυμάτων του, καὶ τοὺς ἀποδίδει τοὺς παραπάνω χαρακτηρισμούς, τοὺς ψυχαναλύει μὲ τὴν διατεταγμένη φαντασία του μὲ σκοπὸ νὰ δικαιώσει τὴν «αὐτοκατάκριτη» ἐμμονὴ τοῦ Ἐπισκόπου του στὴν κοινωνία μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Αὐτοί, ποὺ κρίνει καὶ κατακρίνει, ἔχουν (ὅπως παρακολουθοῦμε) μὲ Πατερικὰ κείμενα καὶ μὲ ἁγιογραφικὴ «λογικὴ» καταδείξει τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων καὶ πράξεών τους, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν· αὐτὸς ὅμως, μὲ μιὰ ψυχαναλυτικὴ ἀσύδοτη παρα-λογική, μένει στὴν κατάκριση προσώπων, χωρὶς καμιὰ θεολογικὴ συνεισφορὰ στὸ πρόβλημα. Ἔτσι, ἡ ὅποια ἐνασχόληση μὲ τὸ κείμενό του εἶναι ματαία, γιατὶ οἱ ἀλλοπρόσαλλοι συλλογισμοί του ἀντίκεινται ἀνατριχιαστικὰ σὲ ὁλόκληρη τὴν δισχιλιόχρονη ἁγιοπατερικὴ Παράδοση –τὴν ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων. Οἱ ἀπαντήσεις ποὺ κονιορτοποιοῦν τὸν ἐμπαθῆ καὶ κατευθυνόμενο λόγο του, ἔχουν γραφεῖ καὶ εἶναι πολλὲς καί, πιθανόν, ὑπάρχουν στὴν βιβλιοθήκη του. Ἂς τὶς ξαναδιαβάσει κι ὄχι μὲ πνεῦμα ὑποστηρίξεως τοῦ Δεσπότη του Ἐπίσκοπου, ἀλλὰ μὲ πνεῦμα Θεοῦ καὶ τότε θὰ «δεῖ» τὴν ἀλήθεια. Ἐδῶ θὰ τονισθεῖ σὲ ὅλους μόνο τὸ ἑξῆς!

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ

ἔκλεισαν τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ στὴν φυλακή, ἐπειδή ἀνέδειξε τὴν κακοδοξία τοῦ Πατριάρχη Καλέκα.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶἐξόρισαν τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ἐπειδὴ δὲν ὑπόγραψε τὴν ψευδοένωση μὲ τοὺς Παπικούς.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ κατεδίκασαν, ἐξόρισαν 4 φορὲς καὶ κυνήγησαν τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ἐπειδὴ δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὸν ἐμπαιγμὸ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Λόγου του.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν καὶἔστειλαν στὸν θάνατό του τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ἐπειδὴ δὲν ἔκλεινε τὰ μάτια του καὶ τὸ στόμα του στὸν Φαρισαϊσμὸ καὶ στὴν ἀδικία.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶβασάνισαν καὶ ἐξόρισαν τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή καὶ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, ἐπειδὴ ὁμολογοῦσαν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀπέρριπταν τὴν αἵρεση.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶσυκοφάντησαν,λοιδώρησαν, ὑποτίμησαν τὸν ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως καὶ προσπάθησαν να κλείσουν τὴν μονὴ ποὺ ἵδρυσε στὴν Αἴγινα, ἐπειδὴ δὲν ἄντεχαν τὴν ὀρθόδοξη στάση του, ἡ ὁποία τοὺς ἤλεγχε.

“Ὀρθόδοξος“ Πατριάρχης καὶ “ὀρθόδοξοι“ Ἡγούμενοι ἐκδίωξαντοὺς Κολλυβάδες Ἁγίους ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ κατεδίκασαν τὸ βιβλίο τους «περὶ τῆς συνεχοῦς Θείας Μεταλήψεως» γιατὶ δῆθεν προκαλοῦσαν σκάνδαλα καὶ διχόνοιες.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐκδίωξαν, συκοφάντησαν καὶ συνέλαβαν τὸν Παπουλᾶκο, ἐπειδὴ κήρυττε τὴν Ὀρθοδοξία στὸν ἀκατήχητο λαό, ἐνῶ αὐτοὶ ὑποστηρίζοντας τὸν ἐκδυτικισμὸ τῆς Ἐκκλησίας σιωποῦσαν.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν, βασάνισαν, φυλάκισαν, χλεύσαν ἀκόμα καὶ φόνευσανπλῆθος ἁγίων Μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν.

Τὸ ἔγκλημά τους; Δὲν ἔκαναν καμία συγκατάβαση μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἀδικία, δὲν δέχθηκαν καμία ἀλλαγή στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τους. Ὁ ἀριθμός τους μέσα στο ποίμνιο; Λίγοι ἦταν ἢ ἀκόμα καὶ ἕνας καὶ μοναδικός σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία.

Ο Θεὸς ὅμως, ποὺ Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι οἱ ἄνθρωποι, ἀνέδειξε καὶ ἀνακήρυξε αὐτοὺς τοὺς διωγμένους, ἐξορισμένους, βασανισμένους, κατηγορουμένους Ἁγίους, ἐνῶ τοὺς “Ὀρθοδόξους“ Πατριάρχες, ἐπισκόπους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς διῶχτες, δικαστὲς καὶ κατηγόρους τοὺς ἐξέμεσε. Ξέχασαν οἱ Οἰκουμενιστές, ὅτι ἐμπαίζοντας τοὺς ἐνάντια στὸν Οἰκουμενισμὸ ἀγωνιστὲς Χριστιανούς, ἐμπαίζουν τοὺς ἁγίους τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁποίων τὶς ἐντολὲς ἀκολουθοῦν αὐτοὶ οἱ Χριστιανοί. Ξέχασαν, ὅτι ἔτσι ἐμπαίζουν τὸν Θεὸ τὸν ἴδιο καὶ τὶς ἐντολές Του. Καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο δὲν θὰ δικαιωθοῦν.

Γιατὶ ὁ Θεός δὲν ἐμπαίζεται.

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Πρωτότυπη ...ασέβεια! --Έλεος!

Ο Μαντινείας Αλέξανδρος εγκανίασε με… 

πρωτότυπο τρόπο, ιερό ναό στο Άστρος

Παρέλαση ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν στὸ Ἱερὸ …

ἀπὸ τὴν "Ὡραία Πύλη"!!!

".. Αλλά και μετά την ολοκλήρωση των εγκαινίων είδαμε να εισέρχονται από τηνΩραία Πύλη και να ασπάζονται την Αγία Τράπεζα άνδρες και… γυναίκες! Ναι και γυναίκες! Άραγε ποιος ιερός κανόνας διακελεύει το ανορθόδοξο αυτό τυπικό και από ποια παράδοση αρύεται την εφαρμογή της παράδοξης αυτής καινοτομίας στα εγκαίνια ιερού ναού ο Άγιος Μαντινείας;.."

Με μεγαλοπρέπεια τελέστηκαν τα εγκαίνια του ναού του Αγίου Παύλου στο Άστρος, ιερουργούντος του Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας Αλεξάνδρου, παρουσία ιερέων απ’ όλη την περιοχή, πλήθους πιστών και επισήμων.

Μετά την ακολουθία του Όρθρου, ο Σεβ/τος κ. Αλέξανδρος 

μιλώντας στο εκκλησίασμα εξηγούσε τόσο τη σπουδαιότητα της τελετής όσο και το τι συμβαίνει βήμα – βήμα κάθε στιγμή.

Ο ναός άδειασε και έκλεισε. Πιστοί και ιερείς συγκεντρώθηκαν έξω για την περιφορά και ακούσθηκε το «Αρατε πύλας», από τα χείλη του Μητροπολίτη, για το άνοιγμα του ναού. Με την είσοδο στο ναό ξεκίνησε ο καθαγιασμός της Αγίας Τράπεζας με την τοποθέτηση των ιερών λειψάνων, ο καθαρισμός και η τοποθέτηση του κατασάρκιου. Στη συνέχεια τελέστηκε η Θεία Λειτουργία.

Tέλος, έγινε από τον Μητροπολίτη η χειροθεσία των Γ. Κανατά και Κ. Καραγιάννη σε ιεροψάλτες, ενώ διαβάστηκαν τα ονόματα και τιμήθηκαν άνθρωποι που έχουν βοηθήσει όλα αυτά τα χρόνια για την ανέγερση του Ιερού Ναού. Επίσης, δόθηκε από τον εφημέριο του ναού π. Γεώργιο Αρφάνη ως δώρο στον Μητροπολίτη μια ποιμαντορική ράβδος.

Μετά το τέλος η Ωραία Πύλη άνοιξε για τους πιστούς άνδρες και γυναίκες ώστε να προσκυνήσουν την Αγία Τράπεζα και μοιράστηκαν φυλαχτά.

Το παρών έδωσε ο Περιφερειάρχης κ. Πέτρος Τατούλης, ο Δήμαρχος Βόρειας Κυνουρίας κ. Π. Μαντάς, ο π/σ κ. Κατσίρης, μέλη της δημοτικής αρχής και της αντιπολίτευσης του ΔΣ, ο πρόεδρος της δ/κ Αστρους κ. Δικαίος και η πολιτευτής με τη ΝΔ στην Αρκαδία κυρία Εύη Τατούλη.

Σ.Σ. ΕΞΑΨΑΛΜΟΥ: Με δέος και συγκίνηση παρακολουθούμε κάθε φορά που μας δίνεται η ευλογημένη ευκαιρία να ζήσουμε από κοντά ή από μακριά, μία τελετή εγκαινίων! Είναι σπουδαίο γεγονός τα εγκαίνια ενός ιερού ναού! Όμως από τις φωτό και το βίντεο που είδαμε από τα εγκαίνια του Αγίου Παύλου στο Άστρος Κυνουρίας,είδαμε για πρώτη φορά να ακολουθείται ένα εντελώς διαφορετικό τυπικό από αυτό που γνωρίζουμε! Πρωταγωνιστής ο προεστός Αρχιερεύς, ο οποίος κατά τον καθαγιασμό της Αγίας Τραπέζης είδαμε στη θέση των κληρικών όπως θα έπρεπε λαϊκό νεαρό –που εικονίζεται δίπλα του επί της Αγίας Τραπέζης– ο οποίοςσυνέπραττε με την σπάτουλα στο χέρι, στην ιερή αυτή διαδικασία του Καθαγιασμού της Αγίας Τραπέζης. Αλλά και μετά την ολοκλήρωση των εγκαινίων είδαμε ναεισέρχονται από την Ωραία Πύλη και να ασπάζονται την Αγία Τράπεζα άνδρες και… γυναίκες! Ναί και γυναίκες!

Άραγε ποιος ιερός κανόνας διακελεύει το ανορθόδοξο αυτό τυπικό και από ποια παράδοση αρύεται την εφαρμογή της παράδοξης αυτής καινοτομίας στα εγκαίνια ιερού ναού ο Άγιος Μαντινείας; Ας μας το πει και εμάς ή ας το κάνει ευρύτερα γνωστό για να το εφαρμόζουν όλοι!

Στην Παλαιά Διαθήκη ο Αρχιερεύς εισόδευε στα Άγια των Αγίων, στη Σκηνή του Μαρτυρίου, άπαξ του ενιαυτού. Κατά τον Άγιο Μαντινείας στην Εκκλησία της Καινής Διαθήκης, έχει δικαίωμα να εισοδεύει στα Άγια των Αγίων ο κάθε πικραμένος.

Στο… τουρλουμπούκι αυτό των εγκαινίων που είδαμε έχει εφαρμογή ο Παύλειος λόγος, "τα άτακτα γυναικάρια τα πάντοτε μανθάνοντα και ουδέποτε είς επίγνωσιν αληθείας έλθείν δυνάμενα".

https://paterikiparadosi.blogspot.gr