.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Ἡ γυναικεῖα ἀμφίεση καί ἡ Παναγία

Δέν βλέπετε καί τό ἄλλο; Γυναῖκες ἀτιμάζουν τήν Παναγία μας μέ τήν προκλητική τους ἐμφάνισι καί τήν γύμνια τους τά καλοκαίρια. Ἀπό τό ἕνα μέρος ἀσπάζονται τήν εἰκόνα τῆς σεμνῆς Θεοτόκου καί ἀπό τό ἄλλο μέρος σκανδαλίζουν, κρημνίζουν καί κολάζουν μέ τήν προκλητικότητά τους. Καί δέν τό ἀντιλαμβάνονται αὐτό νά τό ἐξομολογηθοῦν ὡς ἁμάρτημα.

Ἡ Παναγία μας θλίβεται γιά ὅλη αὐτήν τήν ἀσέβεια τοῦ λαοῦ. Ὅσοι πιστοί, ἄς μετανοήσουμε, ἄς τιμήσουμε σωστά τήν Παναγία μας κι ἄς λέμε μέ πόνο, μέ πόθο κι ἀγάπη γιά τόν ἑαυτό μας καί τόν πλησίον:"Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡμᾶς τά παιδιά Σου". Ἀμήν.


Πνευματικά μηνύματα καί νουθεσίες
Γέρων Ἐφραίμ ἐν Ἀριζόνᾳ
ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΛΠΙΔΑΣ
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Όταν το άγιο Πνεύμα αρχίζει να σε επισκιάζει



Όταν η νεφέλη του αγίου Πνεύματος άρχισε να επισκιάζει τη σκηνή της καρδιάς σου.

Εάν βλέπεις, σε κάθε λογισμό πού κινείται στην ψυχή σου, και σε κάθε ενθύμηση, και στις πνευματικές σου ενατενίσεις την ώρα της ησυχίας σου, να γεμίζουν τα μάτια σου δάκρυα, και να βρέχουν τις παρειές σου, χωρίς εσύ να βιάζεις τον εαυτό σου, να ξέρεις ότι, σ’ αυτή την περίπτωση, άρχισε να ανοίγει ο φράχτης μπροστά σου, για να έρθει η χάρη του Θεού και να καταστραφεί ο εχθρός.

Μπορεί πάλι, να βρίσκεις, από καιρού εις καιρόν, ότι βυθίζεται ο νους σου στην καρδιά σου, χωρίς εσύ να το επιδιώκεις κατά τη συνήθεια σου, και να διαμένει εκεί (ο νους σου) για κάποιο μικρό διάστημα.

Μετά απ’ αυτό, πράγμα πού είναι σύνηθες, μπορεί να βλέπεις τα μέλη του σώματος σου σαν να πέρασαν από μεγάλη αρρώστια, και να βασιλεύει η ειρήνη του Θεού στους λογισμούς σου, και αυτό να κρατάει πολύ. Σ’ αυτή την περίπτωση, να ξέρεις ότι η νεφέλη του αγίου Πνεύματος άρχισε να επισκιάζει τη σκηνή της καρδιάς σου.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου
«Περί Θείας Χάριτος»

Ἀγὼν κατὰ τῆς ἁμαρτίας



Ζοῦμε σέ μία δύσκολη ἐποχή ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό καί περιφρονοῦν τίς ἐντολές. Τώρα πιά σχεδόν κανένας δέν μιλάει γιά ἠθική. Ντρέπονται νά ποῦν τό παραμικρό. Καί ὅταν τά τραγικά ἀποτελέσματα τῆς ἀνήθικης ζωῆς εἶναι αἰσθητά καί ἐπώδυνα, τά ἐξηγοῦν μέ τό δικό τους διεστραμμένο νοῦ, χωρίς καμία ἀναφορά στό Θεό. Πιεζόμενοι καταφεύγουν στούς εἰδικούς ἐπιστήμονες, γιά νά τούς βοηθοῦν καί ἐλπίζουν σέ μία καλύτερη ζωή. Μάταια ὅμως. Πυκνό τό πνευματικό σκοτάδι. Παντοῦ ὀσμή θανάτου. Οἱ ἄνθρωποι δυστυχοῦν μέσα στήν ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Δέν ὑπάρχουν πιά ὁράματα. Καί πῶς νά ὑπάρχουν, ἀφοῦ ὅλοι εἶναι φιλήδονοι, φιλοχρήματοι καί φιλόδοξοι;
Ὁ συνειδητός χριστιανός μέσα σέ αὐτή τήν κοινωνία αἰσθάνεται ἄβολα καί ἀποπνικτικά. Ἐνοχλεῖται ἀπό παντοῦ. Ἀπογοητεύεται ἀπό ὅλους. Ἡ ἐλπίδα βελτίωσης εἶναι σχεδόν ἀνύπαρκτη. Ὡστόσο, τά πράγματα πρέπει νά ἀλλάξουν. Νά γίνουν προσπάθειες γιά κάτι καλύτερο. Μόνο ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στήν κατρακύλα τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Χρειάζεται ὅμως συναγερμός καί πνευματική ἀνύψωση τῶν χριστιανῶν, ὅπως μᾶς διδάσκει καί ἡ ἐκκλησιαστική ἱστορία. Ὁ ἀείμνηστος μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης, γνωστός γιά τούς μεγάλους ἀγῶνες του κατά τῆς ἁμαρτίας πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο, ἐμπνεόταν ἀπό τό παράδειγμα τῶν παλαιοτέρων χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δέν συμβιβάζονταν μέ τόν κόσμο καί κινητοποιοῦνταν γιά τήν περιστολή τῆς ἁμαρτίας. Ἔγραφε σχετικά:«Οἱ χριστιανοί μέ ἐπί κεφαλῆς τούς κληρικούς καί δή τούς ἐπισκόπους εἶνε οἱ εὐγενεῖς ὑπό τήν ἱπποτικήν, τήν ἡρωικήν τῆς λέξεως ἔννοιαν. Καί ἦσαν ἐποχαί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ κατά τάς ὁποίας τό εὐγενές, τό ἐνθουσιαστικόν, τό ἡρωικόν στοιχεῖον ἐπεκράτει καί ἔδιδε μάχας σκληράς κατά τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας καί ἐνίκα καί διέλυεν ὠργανωμένα συγκροτήματα διαφθορᾶς καί ἐθριάμβευε. Δάκρυα ἔρχονται εἰς τούς ὀφθαλμούς τοῦ πιστοῦ, ὅταν ἀνοίγῃ τήν Ἱστορίαν καί ἀναγινώσκῃ σελίδας τῶν ἡρωικῶν ἐποχῶν τῆς Ἐκκλησίας. Πῶς ἔφθασε μέχρις ἡμῶν ὁ Χριστιανισμός, καί δή ἐν τῇ καθαρᾷ καί ἀμιάντῳ μορφῇ τῆς Ὀρθοδοξίας; Δι᾿ ἀφθάστων ἡρωισμῶν!
«Ἀλλά τώρα, ὤ τώρα! Δειλία ἐπέπεσεν εἰς τάς τάξεις τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου. Οἱ χριστιανοί πλέον δέν ἀγωνίζονται, πλήν ἐλαχιστοτάτων ἐξαι- ρέσεων. Ἡ πανοπλία ἠχρηστεύθη λόγῳ ἀμελείας καί μή ἐξασκήσεως εἰς τά ὅπλα τοῦ φωτός. Τό ξίφος δέν κόπτει πλέον. Τό ἔφαγεν ἡ σκωρία εἰς τήν θήκην του. Ὁ εὐγενής ἐν τῇ ὑψηλῇ χριστιανικῇ ἐννοίᾳ κατήντησεν εὐγενής ἐν κοσμικῇ ἐννοίᾳ. Γλοιώδης εὐγένεια! Ὁ εὐγενής τῶν ἡμερῶν μας ἐφόρεσε κλάκ καί γάντια, κάμνει συνεχῶς ὑποκλίσεις πρό τοῦ κοσμοκράτορος καί τῶν ὀργάνων αὐτοῦ καί χειρίζεται ὅλας τάς ὑποθέσεις τῆς Ἐκκλησίας “μέ τό γάντι”! Διαρκῶς ὑποχωρεῖ πρό τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Διατηρεῖ σχέσεις ἁβροφροσύνης μέ ὅλους. Καί μέ ὑλιστάς καί μέ ἀθέους κομμουνιστάς καί μέ μασόνους καί μέ πνευματιστάς καί μέ μοντερνιστάς καί μέ οἰκουμενιστάς, ἵνα παρά πάντων ἀκούῃ τό “εὖγε”» («Ἐκκλησιαστικός στρουθοκαμηλισμός», 1973, σελ. 44-45).
Τόν ἀγώνα κατά τῆς ἁμαρτίας ὁ χριστιανός τόν διεξάγει μέ τό δικό του φωτεινό παράδειγμα, μέ τόν καθαρό καί ἀνυπόκριτο λόγο του καί μέ τή θερμή του προσευχή. Ὅταν αὐξηθοῦν οἱ πραγματικοί χριστιανοί, τότε θά βελτιωθεῖ ἡ κοινωνία. Δέν ὑποστηρίζουμε ὅτι θά ἐξαλειφθεῖ ἡ ἁμαρτία. Εἶναι ὅμως βέβαιο ὅτι θά ἐμπεδωθεῖ στούς πολλούς ὅτι μακριά ἀπό τό Θεό ὁ ἄνθρωπος βυθίζεται στή δυστυχία.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης
Ορθόδοξος Τύπος, 30/01/2015

...για τον Παπισμό


Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης: 

«Καί πρέπει ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι να...
παραιτηθῶμεν παντός διαλόγου πρός αἱρετικούς, κατά τήν ὀρθήν συμβουλήν τοῦ Θεορρήμονος Ἀποστόλου Παύλου, «αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς ὅτι ἐξήστραπτεν ὁ τοιοῦτος ἁμαρτάνων ὤν αὐτοκατάκριτος...

Πρός τί λοιπόν ἡ τόση προθυμία πρός μετάβασιν εἰς Ρώμην, πρός τί ἡ ἐπίμονος ἐκζήτησις ὑφ’ ἡμῶν διαλόγων; πρός τί τόσον ἡ κακοπαθοῦσα καί παραποιουμένη κατά Θεόν ἀγάπη; Δέν μᾶς σωφρονίζουν τά παθήματα τῆς Φερράρας καί τῆς Φλωρεντίας; Δέν ἐλάβομεν εἰσέτι πεῖραν τῆς Λατινικῆς στρεψοδικίας καί τῆς ὑπερηφανείας; Δέν διεκρίναμεν τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας και ὑποκρισίας ἐν τῇ πίστει;


(Ὀρθόδοξος Τύπος, ἀριθμ. Φύλλου 76, Ἰούνιος 1967)Από το περιοδικό «Άγιον Όρος – Διαχρονική μαρτυρία στους αγώνες υπέρ της Πίστεως», Έκδοση Αγιορειτών Πατέρων, Άγιον Όρος 2014.

ΠΑΠΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ - ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἄς μή λησμονοῦμε, ὅτι ὁ προδότης τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως αἱρεσιάρχης Πάπας, ἐπέλεξε τήν ἐγκόσμιον βασιλείαν καί ὄχι τήν Οὐράνιον διά νά γίνῃ Κοσμοκράτωρ - Δαιμονοκράτωρ.
Οἱ Παπικοί, περισσότερον ἀπό χίλια ἔτη ἀρνοῦνται τήν μετάνοιαν καί τήν ἐπιστροφήν των εἰς τήν Μητέραν Ἐκκλησίαν.
Ὅταν λέγωμε, ὅτι δέν ὑφίσταται θέμα «ἑνώσεως» ὅπως τήν μεθοδεύουν οἱ Οἰκουμενισταί, κάποιοι μᾶς ἀποκαλοῦν «σκοταδιστές», φανατικούς, ἐχθρούς τῆς ἀγάπης καί τῆς ἑνότητος τῆς Χριστιανοσύνης. Ὅλα αὐτά θά ἴσχυαν ἐάν δέν ἐπιθυμούσαμε τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφήν τῶν αἱρετικῶν εἰς τήν Μίαν Ἁγίαν Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. 
Ἡ Ἐκκλησία μας δέεται καί προσεύχεται διά τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφήν πάντων τῶν πεπλανημένων καί ἀποκεκομμένων αἱρετικῶν καί σχισματικῶν ἀπό Αὐτήν: «Τούς πεπλανημένους ἐπανάγαγε καί σύναψον τῇ Ἁγίᾳ σου Καθολικῇ καί Ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ». Αὐτή ἡ ἐπιστροφή, σύναψις καί ἐπανένωσις μπορεῖ νά γίνῃ μόνον ἐν Ἀληθείᾳ, καί ἡ Ἀλήθεια εἶναι μόνον ὁ Χριστός, μόνον ἡ Ὀρθοδοξία. Δέν ὑπάρχουν συμβιβασμοί μεταξύ Ὀρθοδοξίας και αἱρέσεως.

Ὁ Παπισμός, δυστυχῶς, ἐμμένει ἀμετανόητος εἰς τάς αἱρετικάς πλάνας του καί προβάλλει καί χρησιμοποιεῖ τήν παγίδα «ἀγάπης καί εἰρήνης» πού εἶναι ὁ δῆθεν «θεολογικός διάλογος», ὁ διάλογος τῆς «ἀγάπης», ἡ οἰκουμενική κίνησις διά τήν ''ἕνωσιν τῶν «ἐκκλησιῶν»'', κλπ.

Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεσις, τό σύνολον τῶν αἱρέσεων πού σκοπόν ἔχει νά ἀλλοιώσῃ καί τελικῶς νά μεταλλάξῃ, νά ἀπορροφήσῃ καί νά ἀφανίσῃ τήν Ὀρθοδοξίαν.
Καί εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνες, ἀπαράδεκτες καί ἀνεπίτρεπτες οἱ προσπάθειες πού κάνουν ὡρισμένοι, ἀκόμη καί κληρικοί, λαϊκοί θεολόγοι, κλπ., φιλοοικουμενισταί, ἕνεκεν τῆς περιβόητης «ἀγάπης», ὥστε νά λαμβάνουν χώραν καί νά συνεχίζωνται ἀτερμόνως, χωρίς ἀποτέλεσμα, οἱ ψευτοθεολογικοί αὐτοί διάλογοι, πού ἀποσκοποῦν εἰς τήν διάβρωσιν καί ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας. Μάλιστα, κάποιοι ἐξ αὐτῶν ἔχουν μεταλλαχθῆ εἰς λατινόφρονας ''ὀρθοδόξους θεολόγους''. Τέτοιου εἴδους θεολογίες εἶναι δαιμονολογίες καί Θεομαχίες.

Κάθε μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας ὀφείλει νά μάχεται κατά τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν, πολλῷ μᾶλλον οἱ Πατριάρχες, Ἀρχιεπίσκοποι, Μητροπολῖται, Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, Μοναχοί καί Μοναχές.

ΧΡΙΣΤΟΫΦΑΝΤΟΣ

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο πιο εκπληκτικός και εντάξει φίλος!




Χαίρετε αδερφοί μου.

Το Πνεύμα το Άγιον, για να προκαλέσει την αλματώδη υπέρβασή μου στο πνεύμα και στην αυτογνωσία μου, χρησιμοποίησε μια αρετή μου (την μοναδική), την οποία καλλιεργούσα στη ζωή μου, όταν αυτή ήταν παραδομένη στην αίγλη και στην ηδονή των αισθήσεων. Δηλαδή προ Χριστού.

Την αρετή της δικαιοσύνης την θεωρούσα αυτονόητη. Θεωρούσα αυτονόητο δηλαδή, ότι έπρεπε να παρέμβω και να υπερασπιστώ τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, όταν αυτές παρεβιάζοντο από κάποιον «δυνατό» σε βάρος κάποιου «αδυνάτου». Ενίοτε η παρέμβαση αυτή κατέληγε σε άγριο καυγά με το «δυνατό» που αδικούσε.
Όμως η εκδήλωση αυτή της αρετής της δικαιοσύνης δεν γινόταν στο όνομα του Ιησού Χριστού. Άρα υπήρχε εγωισμός. Δε τα γνώριζα αυτά τότε και ήμουν βέβαιος, ότι ήμουν δίκαιος.

Αλληλοδιαδοχικά πνευματικά γεγονότα και σύνδεση με τα προηγούμενα

Έτσι είχαν τα πράγματα έως ότου το 1991 (αρχή της μετανοίας μου), ο Πανάγαθος Θεός ημών άρχισε να μου δωρίζει πνευματικά δώρα, με πρώτο το θαύμα με την αγία εικόνα της Παναγίας της Γουμερά στο ομώνυμο Μοναστήρι στις Σέρρες. Ακολούθησε λίγες μέρες μετά, η καταλυτική συνάντηση με το Γέροντα Παΐσιο στην Παναγούδα και….

Επιστρέφω στο σπίτι μου, με μια άλλη υποστατική ποιότητα. Έχω αρπάξει την Ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ Του Θεού έλεησόν με) και τη λέω θερμά, τόσο που άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι γίνονται σημεία πνευματικά. Όλως ενθουσιασμό, αρχίζω να λέω και σε άλλους ανθρώπους να λένε την Ευχή του Ιησού για να βιώσουν και εκείνοι πνευματικά γεγονότα.

Σε αυτόν τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών, έγινε στον ύπνο μου ο διάλογος που ακολουθεί.

Ακούω μια πεντακάθαρη φωνή να με ρωτάει:

Ανδρώα φωνή: «Είσαι δίκαιος;»
Απάντηση: «Ναι»
Ακολουθεί δεύτερη ερώτηση.
Ανδρώα φωνή: «Και τον Ιησού Χριστό γιατί τον αδικείς;»
Απάντηση: ………

Δεν απάντησα στη δεύτερη ερώτηση, γιατί δεν ήξερα τι να απαντήσω. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ, ότι με τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου, όταν εγκατέλειψα την Εκκλησία, ζούσα χωρίς Χριστό και άρα τον αδίκησα!!

Εκείνο το πρωινό ξύπνημα ήταν φοβερό!!! Αυτεξουσίως, ο πρώτος λογισμός που έκανα συνειδητά, ήταν ότι είμαι βαριά ΕΝΟΧΟΣ!! Δεν αδικούσα απλώς έναν άνθρωπο, αλλά αυτόν τον Τέλειο Άνθρωπο και Τέλειο Θεό, που δημιούργησε τον άνθρωπο!!!

Πόσο εύκολα πλανάται ο άνθρωπος, μακριά από το Χριστό!! Είχε πληγωθεί το φιλότιμό μου και είχε συντριβεί η καρδιά μου. Έχεις δίκαιο Ιησού μου να αισθάνεσαι αδικημένος. Εγώ σε αδικούσα βάρβαρα. Το ομολογώ. Σου παραδίδω την κομματιασμένη από την ένοχη καρδιά μου, χωρίς όρους. Κάνε την ό,τι θέλεις. Σου έχω εμπιστοσύνη. Σε πιστεύω. Και Εκείνος ο Πανάγαθος (ο έως παρεξηγήσεως Πανάγαθος) ήρθε και περπάτησε στη ζωή μαζί μου. Και άρχισε με Σοφία, διάκριση, λεπτότητα και σεβασμό στην ελευθερία μου, να ενώνει τα κομμάτια της καρδιάς μου. Δεν ήθελε ο Θεός της Αγάπης να έχει έναν πληγωμένο φίλο, μαθητή, κληρονόμο. Τι Μεγαλείο… τι Μεγαλείο!!!

Με ένωσε και με έκανε ΕΝΑ!! Καμία διαίρεση, καμία σκιά. Αισθανόμουν ενωμένος και υγιής. Αυτή ήταν μία νέα θεία γνώση, την οποία αγνοούσα.

Όλος ενωμένος υποστατικά. Ενωμένος και με όλους εκείνους που Τον αγαπούν (τους οποίους μπορώ με τη χάρη Του να τους διακρίνω) και όλοι μαζί στην πορεία προς τον φωτισμό και τη θέωση, ενωμένοι με την Αγία Τριάδα, που και εκείνη, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, είναι ενωμένοι εις ΕΝΑ, και με εμάς ενωμένη η Αγία Τριάς, θεμελιώνεται με βεβαιότητα ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ!!! 

Από την Νεοεποχίτικη πρόταση του οικουμενισμού, της πανθρησκείας, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Πάπας και δυστυχώς και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και εμπεριέχει εξωτερικά εντυπωσιακά σχήματα, πολλούς ασπασμούς και συμπροσευχές με όλα τα είδη των πλανεμένων του κόσμου, φεύγετε μακριά!

Τρέξτε με μεγάλη ταχύτητα προς τον Ιησού Χριστό, είναι ο πιο εκπληκτικός και εντάξει ΦΙΛΟΣ που θα γνωρίσετε στη ζωή σας!!! 
Φροντίστε και εσείς να είστε εντάξει μαζί Του. 
Αμήν Γένοιτο!!! 


Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
και η Υπεραγία Μητέρα Του
η επονομαζομένη
Παναγία Αρβανίτισσα
να σας ευλογούν.
Γέρων Νεκτάριος ο Αγιορείτης 

Είναι ειδωλολατρεία να υπηρετείς όποιον ή ό,τι εκτός του Χριστού



Ένα πολύ ωραίο και διδακτικό κείμενο 
του αγίου Ιουστίνου για όσους αφιερώνουν 
τη ζωή τους υπηρετώντας κόμματα, 
ομάδες, ιδεολογίες και οτιδήποτε άλλο πέρα από τον Θεό.

Οι χριστιανοί είναι «συνεργοί τη αληθεία». Αυτή είναι η κλήση τους και το καθήκον τους. Οι μη χριστιανοί είναι, συνειδητά ή ασυνείδητα, συνεργοί του ψεύδους, αφού ο άνθρωπος, εάν δεν διακονεί τον αληθινό Θεό, τον Χριστό, υπηρετεί οποιοδήποτε άλλο θεό, άλλο «ιδανικό». Ενώ κάθε άλλος θεός, άλλο ιδανικό – είναι ψεύτικος θεός.
Είναι θεοαγνωσία, ειδωλολατρεία να υπηρετείς όποιον ή ό,τι εκτός του Χριστού, ακόμα δε, εάν υπηρετείς ως θεό οποιοδήποτε ανθρώπινο όν: τον ήρωα, τον προφήτη, τον σοφό, την ιδιοφυΐα, τον στρατηγό, τον επιστήμονα∙ ή όποιο ζωντανό όν: από το σκουλήκι έως τον Άγγελο, ή όποια ύλη: από το άτομο έως το σύμπαν∙ ή όποια ιδέα, κουλτούρα, πολιτισμό, φιλοσοφία, επιστήμη, τέχνη, τεχνική.
Εάν ο άνθρωπος βλέπει ως σκοπό και νόημα της ζωής του ό,τι άλλο εκτός του Χριστού – είναι ειδωλολάτρης, είναι ασεβής. Και μόνο μ’ αυτό είναι συνεργός του ψεύδους. Οι χριστιανοί μετούτο ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, επειδή γνωρίζουν την Αλήθεια, κατέχουν την Αλήθεια, συνεργούν στην Αλήθεια. Μ’ αυτόν τον τρόπο γνωρίζουν το νόημα και τον σκοπό και του ανθρώπου και του κόσμου, και ως «συνεργοί τη αληθεία» εργάζονται για αυτήν μέρα και νύχτα. Ο άγιος Θεολόγοςγι’ αυτό και λέει: «ημείς ουν οφείλομεν απολαμβάνειν τους τοιούτους, ίνα συνεργοί γινώμεθα τη αληθεία»


π. Ιουστίνου Πόποβιτς, Ερμηνεία των Επιστολών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, εκδόσεις εν Πλώ

Χριστιανὴ ἀπελύθη ἀπό τὴν ἐργασίαν της λόγῳ τῆς ἀρνήσεώς της νὰ ἀφαιρέση τὸν Σταυρὸν ἀπὸ τὸν λαιμόν της!



ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ σὲ ὅλο τὸν κόσμο οἱ διωγμοὶ Χριστιανῶν, μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ δῆθεν σεβασμοῦ τῆς «διαφορετικότητας», τὴν ὁποία «ἐξασφαλίζει» (ὑποτίθεται) ἡ «οὐδετερότητα». Πρὶν λίγο καιρὸ μία ὁμογενής μας στὴν Αὐστραλία ἔχασε τὴν ἐργασία, ὡς ἀεροσυνοδός, ἐπειδὴ ἀρνήθηκε νὰ ἀφαιρέσει τὸν σταυρὸ ἀπὸ τὸ λαιμό της!
Τὸ περίεργο ὅμως εἶναι ὅτι ἐπιτρέπει ἡ συγκεκριμένη ἀεροπορικὴ ἑταιρεία νὰ φοροῦν οἱ ἐργαζόμενες μουσουλμάνες μαντίλες!
«Τὴν αὐστραλιανὴ ἀεροπορικὴ ἑταιρεία Qantas κατηγορεῖ ἡ Ἑλληνοαυστραλὴ Γεωργίνα Σαρικούδη γιὰ διακρίσεις θρησκευτικοῦ περιεχομένου. Σύμφωνα μὲ τὴ γυναίκα, ποὺ δηλώνει χριστιανὴ ὀρθόδοξη, ἡ ἑταιρεία ἄλλαξε πέρσι τὸν κώδικα γιὰ τὶς ἐνδυμασίες τοῦ προσωπικοῦ της καὶ ἐνῷ 
ἐπιτρέπει σὲ Μουσουλμάνες νὰ φοροῦν κασκόλ, ἀπαγορεύει στὶς Χριστιανὲς νὰ φοροῦν σταυρό. Ἡ ἴδια λέει ὅτι “ἀνακρίθηκε” καὶ “περιγελάστηκε” ἀπὸ διευθυντὲς τῆς Qantas, ἐπειδὴ φοροῦσε κολιὲ μὲ σταυρὸ καὶ ὑποχρεώθηκε νὰ τὸ ἀφαιρέσει» (Ἱστολ. Ξυπνῆστε Ρέ)!
Εἶναι φανερὸ πὼς ὁ μόνος ποὺ ἐξοργίζει εἶναι ὁ Χριστός! Αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος τοῦ σύγχρονου ἀποστατημένου κόσμου! Δὲν τοὺς πειράζει οὔτε ὁ Μωάμεθ, οὔτε ὁ Βούδας, οὔτε ὁ Δίας, οὔτε οἱ χιλιάδες «θεοὶ» τοῦ σύγχρονου νεοεποχίτικου ἀποκρυφιστικοῦ κυκεώνα καὶ κάθε ψεύτικος «θεός». Ὅλοι οἱ ψευτοθεοὶ ἔχουν ἐξασφαλισμένη θέση στὸ «σύστημα». Μόνον ὁ Χριστὸς καὶ οἱ πιστοί Του εἶναι ὑπὸ ἐξαφάνιση! Ἂς εἴμαστε προετοιμασμένοι γιὰ ἀκόμα μεγαλύτερες διώξεις, διότι τὰ δύσκολα εἶναι μπροστά μας!

Ορθόδοξος Τύπος 30/1/2015

Φαρισαϊκές υποκρισίες!


Από μικρός, θυμάμαι, το μένος (έτσι το εκλάμβανα) των οργανωσιακών κατά των Χιλιαστών. Στις ομάδες και στα Κατηχητικά μας συμβούλευαν –με προτεταμένο τον δείκτη του χεριού τους– ούτε καλημέρα να λέμε στους Χιλιαστές, ούτε να τους βάζουμε στο σπίτι, ούτε να παίρνουμε τα περιοδικά τους. Είναι αιρετικοί. Είναι λύκοι. «Έξω οι Λύκοι», βροντοφώναζαν.
Αργότερα, τα ίδια περίπου επαναλάμβαναν οι Αντιαιρετικές Επιτροπές της Εκκλησίας και οι Ιεροκήρυκες, για τους ποικίλους αιρετικούς, τις παραθρησκείεςκαι τις σέκτες. Όλοι τους είχαν μεταβληθεί σε «αιρετικο-φάγους»!
Ώσπου ήρθε ο Οικουμενισμός, κι όλοι αυτοί –σαν κοττούλες– άλλαξαν τροπάριο. Τώρα, –ισχυρίζονται– για να πούμε «Έξω οι Λύκοι» Οικουμενιστέςπρεπει να συνέλθει Οικουμενική Σύνοδος που να καταδικάσει τους Οικουμενιστές! Έως τότε (δηλ. τον αιώνα τον άπαντα) δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τον Παναγιώτατο Πατριάρχη μας, με τον Μεσσηνίας, με τον Δημητριάδος, γι' αυτό συνεργαζόμαστε μαζί τους, για το καλό του Οικουμενισμού (συγγνώμη, της Εκκλησίας θέλαμε να πούμε!). Κι ενώ λένε και κάνουν αυτά, γράφουν και κάποια «αντρίκια» άρθρα εναντίον τους, διανθίζοντάς τα με συνθηματολογικές φράσεις, όπως, «ο Οικουμενισμος είναι πιο επικίνδυνος από τον Χιλιασμό». Έτσι, για να περνάει η ώρα, ώσπου να έρθει ο Αντίχριστος.
Άντε, και καλό Τριώδιο!

Κ.Ε. Ἐκπαιδευτικός

Η Πρόνοια του Θεού



Την πορεία της ζωής του ανθρώπου επηρεάζουν τρεις σπουδαίοι παράγοντες. Ο πρώτος παράγων είναι η πρόνοια του Θεού. Ο Θεός προνοεί ειδικά για κάθε άνθρωπο και καταστρώνει ειδικό σχέδιο για τη σωτηρία του, το οποίο είναι για κάθε άνθρωπο ξεχωριστό. Έτσι του δίνει προσωπικά χαρίσματα και δυνατότητες τα οποία αν αξιοποιήσει ο άνθρωπος μπορεί να γίνει άγιος. Μάλιστα ο Θεός προνοεί το καλύτερο, το τελειότερο, το αγιότερο. Όμως, δεν του επιβάλει την αγιότητα, του δίνει τα χαρίσματα, τις δυνατότητες και τον καλεί να συνεργαστεί ελεύθερα μαζί Του για να γίνει αυτό πραγματικότητα. Η επιλογή είναι του ανθρώπου, ο Θεός σέβεται απόλυτα την ελεύθερη βούλησή του... Ο δεύτερος παράγοντας είναι η παρέμβαση του διαβόλου. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τα πάθη και τις αδυναμίες του ανθρώπου, του υπόσχεται με το τρόπο του, πλούτο, δόξα, ηδονές και όπου τον "πιάσει". Και επειδή η αμαρτωλή φύση ρέπει στα πάθη και την αμαρτία, οι πιθανότητες που έχει να τον κερδίσει είναι μεγάλες. Εκμεταλλεύεται ακόμη την άγνοιά του και την ανωριμότητά του, τον παγιδεύει συνεχώς και επειδή ο άνθρωπος δεν ξέρει ή δεν έχει πείρα να τον αντιμετωπίσει πέφτει πολλές φορές στις παγίδες που του στήνει. Και ο τρίτος παράγοντας είναι η ελευθερία του ανθρώπου. Αν θα δεχτεί ο άνθρωπος να συνεργαστεί με τον Θεό, να καλλιεργήσει τα χαρίσματα του Θεού ή να δουλέψει στα πάθη και τις προκλήσεις του πονηρού είναι καθαρά στην ελεύθερη βούλησή του. Ο Μέγας Βασίλειος λέει οτι o Θεός προνοεί το καλύτερο στη ζωή σου, όμως το "καντήλι" της ζωής σου δεν το κρατάει Εκείνος, αλλά σου το δίνει να το κρατήσεις εσύ στα χέρια σου και Εκείνος θέλει να σε βοηθήσει και να σε στηρίξει. Αν εσύ δεν προσέξεις, σκοντάψεις και πέσεις, τότε το λάδι απο το καντήλι θα χυθεί και το δοχείο θα σπάσει. Όμως για αυτό δεν θα ευθύνεται η Πρόνοια του Θεού, αλλά οι δικές σου επιλογές.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Οι άγιοι με τη πίστη τους και τον αγώνα τους καθάρισαν τον χώρο του νου και της καρδιάς από την παθογένεια της αρρωστημένης, αμαρτωλής ανθρώπινης φύσεως κι έγιναν τα εύχρηστα δοχεία του πνεύματος. Η ψυχή τους είναι ένας πνευματικός καθρέφτης, στον οποίο αντανακλώνται όλες οι ιδιότητες, τα χαρίσματα του Θεού, και διαχέονται στο περιβάλλον γύρω τους. Στους αγίους, η ζωή τους είναι ένας τόπος φανέρωσης των ενεργειών του Θεού.
Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Οταν ο άνθρωπος θέλει να τηρήσει το θέλημα του Θεού, έχει καλή θέληση και διάθεση, έχει φιλότιμο, θέλει να είναι ενάρετος, όμως επειδή είναι αμελής και επιπόλαιος, δεν καλλιεργεί τον εαυτό του στις αρετές και στο θέλημα του Θεού, τότε η Πρόνοια του Θεού, λειτουργεί παιδαγωγικά, για να τον βοηθήσει να ωριμάσει και να δυναμώσει η θέλησή του. Πάντα όμως με διάκριση, χωρίς ποτέ να παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου. Προσπαθεί μόνο να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ενεργοποιήσει τα χαρίσματά του και να καρποφορήσει τελικά τις αρετές. Στη παρέμβαση αυτή ο Θεός "κρύβεται", δεν ενεργεί φανερά, αλλά "πλησιάζει" μυστικά, γιατί αν ενεργήσει φανερά, πρώτον, θα παραβιάσει την ελευθερία του ανθρώπου, την οποία ο Θεός, ως χορηγός της ελευθερίας σέβεται σε απόλυτο βαθμό και προτιμάει να αφήσει τον άνθρωπο, όταν δεν θέλει τη σωτηρία του, να κολασθεί, παρά να του στερήσει την ελευθερία του. Έτσι δεν επιβάλλει ποτέ το θέλημά Του, την παρουσία Του. Και δεύτερον, αν ο Θεός φανερωθεί χωρίς ο άνθρωπος να έχει τις απαραίτητες προϋποθέσεις, χωρίς δηλαδή να έχει ψυχική και πνευματική ωριμότητα, θα πάθει ηθική και πνευματική ζημιά. Το καλό αποτέλεσμα έρχεται συνήθως μέσα απο τα αντίθετα, δηλαδή μέσα από δοκιμασίες, θλίψη, πόνο, στενοχώριες, οι οποίες όμως είναι μόνο παιδαγωγικές.
Η ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ. Όταν ο άνθρωπος δεν θέλει να εφαρμόσει το θέλημα τού Θεού, δεν θέλει να καλλιεργήσει τον εαυτό του στις αρετές, δεν θέλει να έχει καμμία γνώση και επίγνωση του Θεού, δεν θέλει να μετανοήσει, δεν θέλει τη σωτηρία του, τότε η Πρόνοια του Θεού τον "εγκαταλείπει". Τον αφήνει δηλαδή να κάνει χρήση της ελευθερίας του, της δικής του επιλογής σεβόμενος την ελεύθερη βούλησή του, περιμένοντας τη μετάνοιά του. Και όταν μετανοήσει, τον δέχεται κι αυτόν, τον κάνει πάλι δικό του αγαπημένο παιδί και του δίνει όλα τα ευεργετήματα που έχει για τα αληθινά και γνήσια παιδιά του. Όπως ακριβώς μας περιγράφει ο Κύριος στο Ευαγγέλιο, στην περίπτωση του ασώτου υιού.
Όπως τονίζει πολύ σοφά ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης (Λόγος Ε εις τους Μακαβ.) Η δίκαιη κρίση του Θεού εξομοιώνεται με τη δική μας διάθεση, όποια είναι η διάθεσή μας, τέτοια είναι και η κρίση του Θεού. Η πρόγνωση του Θεού λένε οι άγιοι θεολόγοι πατέρες είναι θεωρητική και όχι πρακτική που σημαίνει: Όχι γιατί σε προβλέπει ο Θεός σωσμένο, σώζεσαι ή γιατί σε προβλέπει ο Θεός κολασμένο κολάζεσαι, αλλά γιατί από τα καλά σου έργα, συνεργούσα η χάρη του Θεού, σώζεσαι και ο Θεός σε προβλέπει σωσμένο, ή για τα κακά σου έργα, αποφεύγοντας τη χάρη του Θεού, κολάζεσαι, ο Θεός σε βλέπει κολασμένο... Όπως αλλάζεις ζωή, έτσι και ο Θεός αλλάζει απόφαση. Η κρίση του Θεού εξομοιώνεται με τη δική μας προαίρεση. Ο Θεός θέλει να μας σώσει γιατί είναι φιλάνθρωπος, εμείς όμως μπορούμε να σωθούμε γιατί είμαστε ελεύθεροι. Η Χάρη του Θεού και η δική μας προαίρεση κάνουν τη σωτηρία... Αποφάσισε ο Θεός να σώσει τους δικαίους και να κολάσει τους αμαρτωλούς; Είσαι δίκαιος; Πρόσεξε μη πέσεις, γιατί η απόφαση σωτηρίας σου γίνεται απόφαση της κολάσεώς σου. Είσαι αμαρτωλός, πρόσεξε να μετανοήσεις, γιατί η απόφαση της κολάσεώς σου γίνεται απόφαση της σωτηρίας σου. Θέλεις να ξέρεις πως έχουν τα πράγματα για τη σωτηρία σου; Θέλει ο Θεός γιατί είναι φιλάνθρωπος, αν θέλεις και εσύ, γιατί είσαι ελεύθερος, είσαι σεσωσμένος.


Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Κουρκουβάτη
Eκδόσεις Ν Αγχίαλος (2007)

Δίψα Θεοῦ



Δίψασε τον Χριστό για να σε ξεδιψάσει με την αγάπη Του. Ή αγάπη είναι η βασιλεία, πού μυστικά υποσχέθηκε ό Κύριος στους Αποστόλους ότι θα φάνε στη βασιλεία του. Διότι το «να τρώτε και να πίνετε στο δικό μου τραπέζι στη βασιλεία μου» (Λουκ. 22, 30) τι άλλο είναι παρά η αγάπη; Γιατί η αγάπη του Θεού μπορεί να θρέψει τον άνθρωπο, χωρίς αυτός να τρώγει και να πίνει. Η αγάπη, ακόμη, είναι το κρασί πού ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου (Ψ. 93, 16). Μακάριος είναι αυτός πού ήπιε από τούτο το κρασί. Από αυτό ήπιαν οι ακόλαστοι και ένιωσαν ντροπή οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας και οι μέθυσοι και έγιναν νηστευτές και οι πλούσιοι και πεθύμησαν τη φτώχεια και οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα και οί άρρωστοι και έγιναν υγιείς και οι αγράμματοι και έγιναν σοφοί...
Ειρήνευσε με τον εαυτό σου, και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου.
Όποιος αισθάνθηκε τις αμαρτίες του, είναι ανώτερος από εκείνον που ανασταίνει νεκρούς με την προσευχή του….Ο πορευόμενος στο δρόμο του Θεού πρέπει να τον ευχαριστεί για όλες τις θλίψεις που τον βρίσκουν…μη φοβηθείς τους πειρασμούς, διότι μέσα από αυτούς βρίσκεις θησαυρό… Κατά το μέτρο της ταπεινοφροσύνης, σου δίνει ο Θεός και τη δύναμη να υπομένεις τις συμφορές σου.Και όσο αγαπάς το Θεό, τόσο μεγαλώνει η χαρά που σου χαρίζει το άγιο Πνεύμα. 
Όποιος στενάζει μια ώρα για την ψυχή του, είναι ανώτερος από εκείνον που ωφελεί όλον τον κόσμο.’Οποιος αξιώθηκε να δει τον εαυτόν του, είναι ανώτερος από εκείνον που αξιώθηκε να δει αγγέλους.
Αγάπησε την απραξία της κατά Θεόν ησυχίας περισσότερο από τον χορτασμό των πεινασμένων όλης της γης και από την επιστροφή πολλών εθνών στην θεογνωσία.
Όταν εργάζεσαι για την αρετή, να φροντίζεις να σε καταφρονούν οι άνθρωποι και τότε θα τιμηθείς από τον Θεό. Μίσησε την τιμή για να τιμηθείς. Εκείνος που τρέχει πίσω από την τιμή του κόσμου, φεύγει η τιμή από μπροστά του. Και εκείνος που αποφεύγει την τιμή, τον καταδιώκει η τιμή και γίνεται κήρυκας της ταπεινώσεώς του.
Σε αυτόν που γνώρισε τον εαυτόν του, δίνεται η γνώση των πάντων.Διότι η γνώση του εαυτού μας είναι πλήρωμα της γνώσης των πάντων…Να ευλογείς πάντα και να μην καταριέσαι, γιατί η ευλογία γεννά ευλογία και η κατηγορία, κατηγορία
Μίκρυνε τον εαυτό σου μπροστά σε όλους τους ανθρώπους και θα υψωθείς πάνω απ’ όλους τους άρχοντας τούτου του κόσμου.
Μη διακόψεις τον συνομιλητή σου για να πεις τη γνώμη σου σαν αμαθής και απαίδευτος…Όταν μπεις στο σπίτι εκείνου που σε φιλοξενεί μη στρέφεις από δω κι από κει τα μάτια σου εξετάζοντας τα γύρω αντικείμενα…Μη μπεις αιφνίδια σε ξένο σπίτι ή δωμάτιο, αλλά να κρούσεις προηγουμένως απ’ έξω, κι αφού προτραπείς να μπεις, τότε πέρασε με πολλή ευλάβεια.Γίνε κοινωνός στα παθήματα όλων, αλλά στάσου με το σώμα σου μακριά από όλους. Κανένα να μη ελέγχεις και κανένα να μη κατηγορείς για τη συμπεριφορά του, ούτε και τον πιο κακό. Άπλωσε τον χιτώνα σου πάνω σαυτόν που έφταιξε, και σκέπασέ τον. Κι αν δεν μπορείς να φορτωθείς επάνω σου το φταίξιμό του και να δεχτείς για λόγου του την τιμωρία και την ντροπή, τουλάχιστον δείξε υπομονή και μη τον περιφρονήσεις.
Σκέπασε αυτόν που φταίει, όταν βέβαια δεν πρόκειται να σε ζημιώσει. Με τον τρόπο αυτό του δίνεις θάρρος, αλλά και συ κρατάς το έλεος του Θεού.
Αν αγαπάς την καθαρότητα, με τη βοήθεια της οποίας βλέπει κανείς τον Δεσπότη του σύμπαντος, να μην καταλαλείς, αλλά ούτε να ακούσεις κανένα, που να καταλαλεί τον αδελφό. Κι αν κάποιοι τσακώνονται μπροστά σου, κλείσε τα αυτιά σου και φεύγα από κει, για να μην ακούσεις λόγια οργής και πεθάνει η ψυχή σου.
Μέχρι να δεχθεί ο άνθρωπος στην ψυχή του τον Παράκλητο, το άγιο Πνεύμα, έχει ανάγκη από τις θείες Γραφές, για να εντυπωθεί στην καρδιά του η ενθύμηση των αγαθών και διά της συνεχούς αναγνώσεως να ανανεώνεται μέσα του η κίνηση και η ροπή προς το αγαθό…Να καταγίνεσαι στην ανάγνωση των Αγίων Γραφών και των βίων των αγίων.

Ταις του Αγίου σου Ισαάκ του Σύρου πρεσβείες, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς! Αμήν.

Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης Να διαβάζετε από το βιβλίο « Ασκητικοί Λόγοι του Ισαάκ του Σύρου» έστω ένα φύλλο την ημέρα. Εκεί μέσα θα βλέπεις τον εαυτόν σου. 
Είναι καθρέφτης ο Ισαάκ. Τον Ισαάκ τον Σύρον Γέροντα μου τον έχω, να τον έχεις και συ!


Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου. Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου σώματος ας μοσχομυρίσει και το δικό μου σώμα. Η χολή, που Σε πότισαν, ας γλυκάνει την ψυχή μου απ΄ τις πικρίες, που με πότισε ο αντίδικος.
Το σώμα Σου, που το τάνυσαν πάνω στο Σταυρό, ας ανεβάσει σε Σένα το νου μου, που τον τράβηξαν κάτω οι δαίμονες. Το κεφάλι Σου, που έγειρε πάνω στο Σταυρό, ας υψώσει το δικό μου κεφάλι, που το ταπείνωσε ο εχθρός. Τα Πανάγια χέρια Σου, που καρφώθηκαν από τους απίστους στο Σταυρό, ας με τραβήξουν απ΄ τον γκρεμό του χαμού, όπως υποσχέθηκε το Πανάγιο Σου στόμα. Το πρόσωπό Σου, που δέχθηκε χτυπήματα και φτυσίματα από τους καταραμένους, ας ομορφήνει το πρόσωπό μου, που το ασχήμιναν οι ανομίες μου. Η ψυχή Σου, που απ΄το Σταυρό την παρέδωσες στον Πατέρα Σου, ας με οδηγήσει στη Χάρη Σου.
Δεν έχω καρδιά έμπονη πρός αναζήτησή Σου. Δεν έχω μετάνοια, δεν έχω κατάνυξη, πράγματα που φέρνουν τα παιδιά στην κληρονομιά τους. Δεν έχω, Κύριε, δάκρυ ικετευτικό. Σκοτίστηκε ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν έχει τη δύναμη να σε ατενίση με πόνο. Ψυχράνθηκε η καρδιά μου απ΄το πλήθος των πειρασμών και δεν μπορεί να θερμανθή με τα δάκρυα της αγάπης για Σένα.
Αλλά Σύ, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησέ μου τελείαν μετάνοια και καρδιά έμπονη για να βγω και να Σ΄αναζητήσω μ΄όλη μου την ψυχή, γιατί, χωρίς Εσένα, είμαι ξένος κάθε καλού.
Χάρισέ μου, λοιπόν, Αγαθέ, την Χάρη Σου. Ο Πατέρας Σου… ας ανανεώση μέσα μου την Εικόνα Σου.
Σε εγκατέλειψα – μή μ΄εγκαταλείψεις. Μακρύνθηκα από Σένα – έξελθε να μ΄αναζητήσεις, να με βρεις και να με ξαναβάλεις στο κοπάδι των λογικών Σου προβάτων, και να με θρέψεις, μαζί μ΄αυτά, με τη χλόη των Θείων Σου μυστηρίων, των οποίων τόπος είναι η καθαρή καρδιά, στην οποία παρουσιάζεται και η έλλαμψη των αποκαλύψεών Σου, που είναι παρηγοριά κι αναψυχή γι΄αυτούς που κοπίασαν για Σένα με θλίψεις και ποικίλα βάσανα. Είθε ν΄ αξιωθούμε κι εμείς να δούμε αυτή την έλλαμψη, με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

Προσευχή γι’ αυτούς που βαδίζουν στο δρόμο της απώλειας



Πονάτε και προσεύχεστε για του συγγενείς σας που βαδίζουν στο δρόμο της απώλειας. 
Η θλίψη σας και η προσευχή σας γι’ αυτούς είναι ευάρεστη στο Θεό. Αν δεν έχει σβηστεί καθετί καλό από τις ψυχές τους, αν υπάρχει ακόμα μέσα τους κάτι, που να επιτρέπει και στην προσευχή σας να καρποφορήσει και στη χάρη του Θεού να ενεργήσει, τότε θα συνέλθουν, θα μετανοήσουν, θα δουν το φως του Κυρίου και θ’ ακολουθήσουν το δρόμο Του.
Να προσεύχεστε όσο μπορείτε πιο εγκάρδια. Η θερμή και καλοπροαίρετη προσευχή σας δεν θ’ αφήσει αδιάφορες τις ψυχές τους – γιατί οι ψυχές επικοινωνούν μυστικά – και δεν θα μείνει ατελέσφορη: Θα σκορπίσει τους ολέθριους λογισμούς τους και θα τις οδηγήσει στη θεογνωσία.


Από το βιβλίο «Χειραγωγία στην πνευματική ζωή», 
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, 
εκδ. Ιερά Μονή Παρακλήτου, σελ. 67-68

ΔIAMAΡΤΥΡΟΜΕΝΟΙ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΑΞΙΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΔΕΝ ΑΣΕΒΟΥΝ


Ο ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατά των αναξίων αρχιερέων δεν ασέβει, διότι·

Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶναι Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωση, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι που είναι ἀσυμβίβαστον με την Ορθόδοξη πίστη, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, για την παρεκτροπή ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.
Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι που εγράφη από τον κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, έχοντας πνευματικοὺς οδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεση καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ όχι μόνο τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης. 
Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, υπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.
Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, οτι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι.Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, απο τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου, παρά να ζω μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και την διαφθορά.
Ηγωνίσθησαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άγιοι Πατέρες. Σήμερα αγών δεν γίνεται. Κληρικοί δὲν αγωνίζονται. Δεν υπάρχει πλέον αγωνιστικό πνεύμα. Τι μέλλει γενέσθαι;
Ο αγώνας πέφτει στον λαό. Όπως δυστυχώς όλα τα βάρη, –είναι θέμα μεγάλο, τώρα αυτό το οποίο λέω– όπως όλα τα βάρη τα οικονομικά, οι φόροι, η στράτευσις, τα αίματα, τα μαρτύρια, τα πάντα πέφτουν στον λαό μας,γιατί άμα γίνει καμία ανακατωσούρα όλοι με τα ελικόπτερα θα φύγουν μακράν της Ελλάδος, για να μείνωμε εδω οι ολίγοι για να χύσωμε το αίμα μας· όπως όλα τα βάρη πέφτουν στον λαό, στον μικρό μας λαό, έτσι και το βάρος αυτό το εκκλησιαστικό πέφτει στον λαό, τον μικρό μας λαό.
Αδελφοί μου, ηγωνίσθημεν· θα αγωνισθώμεν και πάλι, εναντίον της κακοηθείας και της διαφθοράς. Θ’ αγωνισθώμεν με τα όπλα του φωτός. Θα αγωνισθώμεν με επιμονή και σκληρότητα. Θα αγωνισθώμεν μέχρι εσχάτων, έχοντες το σύνθημα· Έως θανάτου αγώνισαι υπὲρ της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου».
Το κατ’ εμέ, δεν γνωρίζω τι με περιμένει· είτε έρημος, είτε εξορία, είτε θάνατος, εγώ τουλάχιστο τα όπλα δεν τα παραδίδω. Θα αγωνισθώ μέχρι τέλους, δια να ίδω μίαν Εκκλησίαν υψηλήν και αγίαν, όπως την εδίδαξαν οι Πατέρες ημών εις μνημόσυνον αιώνιον.
ΑΓΩΝΙΣΘΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Ἡ Ὀρθοδοξία πολεμεῖται μὲ λύσσαν ἀφάνταστον. Πολεμεῖται ἐξωτερικῶς ἀπὸ τοὺς ἀθέους καὶ ἀπίστους, πολεμεῖται καὶ ἐσωτερικῶς ἀπὸ κακοὺς ποιμένας. Ἀλλ’ ὅλαι αἱ σκοτειναὶ δυνάμεις ποὺ θὰ ἐκβράσῃ ὁ ἅδης διὰ νὰ τὴν διαλύσουν θὰ συντριβοῦν ὡς κύματα λυσσαλέα ἐπάνω εἰς τὸν Βράχο. Θὰ διαλυθοῦν εἰς ἀφροὺς μίσους, θὰ κονιορτοποιηθοῦν, καὶ ἡ Ἐκκλησία ἡ Ὀρθόδοξος, ἡ ὁποία θὰ κρατῇ τὴν ὀρθὴν πίστιν, θὰ ὑψώσῃ νικηφόρως τὴν σημαίαν της εἰς τὰ πέρατα τοῦ κόσμου. «Πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»
«Ακούω φωνή· Εσείς δεν ακούτε; Από την Καισάρεια…ακούεται η βροντερά φωνή του Μεγάλου Βασιλείου· Ακούω την σάλπιγγα του ιερού Χρυσοστόμου. Ακούω την απαστράπτουσα φωνή του Γρηγορίου· Εσείς δεν ακούτε; Σάλπιγγες είναι. Τι μας λένε; «Αγωνισθείτε για την Εκκλησία του Χριστού μας. Αγωνιστείτε για να καθαριστεί η Εκκλησία από τα ανάξια στελέχη της, για να έρθει η Εκκλησία στο ύψος των Πατέρων… 
«Η “Ορθοδοξία δὲν θὰ χαθῇ, γιατὶ καὶ πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16, 18), ἀλλὰ ἄν ἀδιαφοροῦμε, θὰ τὴν χάσουμε ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ὅπως τὴν χάσαμε στὴ Μικρὰ Ἀσία…
«Ἂν δὲν προσέξουμε, ὑπάρχει κίνδυνος μετά από 30 & 40 χρόνια να είναι στην Ελλάδα μασόνοι, ἄθεοι, παπικοί, προτεστάντες, χιλιασταί και κάθε καρυδιάς καρύδι, μόνο Ορθόδοξοι χριστιανοὶ δεν θα υπάρχουν!»

(Τὸ ὑπογραμμισμένο μὲ κόκκινο, ἐλέχθει ἐπανειλημένως άπὸ τὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη π. Αὐγουστίνο Καντιώτη πριν από 30 χρόνια. Βρισκόμαστε τώρα σ” αυτό το χρονικό διάστημα και κάνουμε τις εξής σκέψεις)
-Μήπως οἱ οἱκουμενισταὶ ιεράρχαι, ποὺ ερωτοτροπούν και συμπροσεύχονται με τον αντίχριστο Πάπα, με τις δεσποτίνες και τις παπαδίνες των προτεσταντών και με κάθε αλόθρησκο, μας οδηγούν στην πανθρησκεία και στον Αντίχριστο και δεν το πήραμε χαμπάρι; 
-Μήπως μ” αυτά που κάνουν οι οικουμενισταί εξέπεσαν, έγιναν Ιούδαι, απώλεσαν την Ορθόδοξη πίστη και συμπαρασύρουν τον Ορθόδοξο Ελληνικό λαό στην πανθρησκεία και στην απώλεια; 

Ας προσέξουμε, γιατί με τέτοιους προδότες αρχιερείς, θα βρεθούμε εκτός της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

«Στους εσχάτους καιρούς», λέει ο Γέροντας, «δεν θα μπορούμε να εκκλησιαζόμεθα σε μεγαλοπρεπείς ναούς, γιατί θα τους έχουν καταλάβει αιρετικοί επίσκοποι. Θα καταφεύγουν στις σπηλιές και στα όρη, για να λατρεύσουν τον Κύριο».

"Οὐδέν Ὀρθοδοξίας ἴσον καί ἀνώτερον"




Θά μείνουμε πιστοί συνεχισταί 
τῆς θεοδίδακτης γραμμῆς 
τῶν θεοφόρων Ἁγίων Πατέρων 
τῆς Ὀρθοδοξίας!


"Πᾶς ὁ δυνάμενος λέγειν τήν ἀλήθειαν καί μή λέγειν αὐτήν, κατακριθήσεται ὑπό τοῦ Θεοῦ καί ταῦτα ἔνθα πίστις ἐστί τό κινδυνευόμενον...τό γάρ ἐφυσυχάζειν ἐν τοιούτοις ἀρνήσεως ἴδιον, τό δέ ἐλέγχειν ὁμολογίας εἰλικρινοῦς..."
Μέγας Βασίλειος


"Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ δογμάτων διεφθαρμένων, ὥσπερ οὖν οὐδέ τοὐναντίον, δογμάτων ὑγιῶν, ἐάν βίος ἦ διεφθαρμένος".
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος


"Ἡμεῖς δι' οὐδέν ἄλλον ἀπεσχίσθημεν τῶν Λατίνων, ἀλλ' ἤ ὅτι εἰσίν, οὐ μόνον σχισματικοί, ἀλλά καί αἱρετικοί. Δι' ὅ οὐδέ πρέπει ὅλως ἑνωθῆναι αὐτοῖς...Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τά τῆς πίστεως".
Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός


"Ἡ πίστις δέν ἀλλάζει μέ τούς καιρούς, δέν ἀλλοιοῦται ἀπό περιστάσεις, δέν μαραίνεται, δέν γηράσκει, ἀλλά μένει πάντοτε ἡ αὐτή, καί παλαιά καί νέα".
Εὐγένιος Βούλγαρης


"Οἱ μή ἀναγεννηθέντες διά τῆς θείας χάριτος τῆς ἐνεργούσης ἐν μόνῃ τῇ μίᾳ καθολικῇ καί ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ οὐδεμίαν ἐκκλησίαν ἀποτελοῦσιν οὔτε ὁρατήν, οὔτε ἀόρατον".
Ἅγιος Νεκτάριος Αἰγίνης


Πάπας καί Οἰκουμενιστές
Ἐκδόσεις: "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

Οι καρποί της αποστασίας



Ἡ προϊστορία τῆς Ἁλώσεως, καί ὄχι μόνον, καταδεικνύει τήν καταστροφήν πού νομοτελειακῶς ἐπέρχεται, ὅταν ὑπάρχῃ ἀποστασία, ἀδιαφορία καί προδοσία τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, τήν ὁποίαν καταστροφήν ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἐπέλθῃ παιδαγωγικῶς, κατά τό πρότυπον τῶν δεινῶν τοῦ παλαιοῦ Ἰσραήλ ὅταν ἀποστατοῦσε. Καί ὅπως τότε ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά ἁλωθῇ ἡ Πόλις καί νά καταλυθῇ τό Μέγα Μοναστήρι, οὕτως εἶναι πλέον πασιφανές εἰς τούς ἔχοντας γνῶσιν τῆς πραγματικότητος, ὅτι κάτι παρόμοιον ἴσως ἐπιτρέψῃ καί σήμερον.
Ἀντί τῆς μετανοίας, μαρτυρίας, ὁμολογίας καί ὑπερασπίσεως τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, δυστυχῶς, λαός καί ἐκκλησιαστικοί Ἄρχοντες, ἐκτός ἐξαιρέσεων, διακρίνονται διά τήν προδοτικήν των στάσιν, τήν συμπόρευσιν καί ταύτισίν των μέ τούς γραικύλους ἐχθρούς τῆς Πατρίδος, συμπλέοντες μέ ὅσους προελαύνουν ἀκάθεκτοι πρός ἀφανισμόν τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί προδοτικῶς ἐναγκαλιζόμενοι αὐτούς τούς προδότας ἀθέους καί ἀντιχρίστους.
Συμπλέοντες λοιπόν οἱ ἄρχοντες καί ὁ λαός μετά τῶν ἐχθρῶν τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος, προδίδουν καί τήν Πατρίδα καί τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν.
Διά τοῦτο, νομοτελειακῶς, ἀλλά καί κατά Θείαν Δικαιοσύνην, ὡς φαίνεται, οἱ ἄρχοντες θά ἀπωλέσουν τάς ἀνέσεις καί τά προνόμια πού τώρα ἀπολαμβάνουν, ἀπό τά ὁποῖα ἴσως τώρα θεωροῦν ὅτι κάτι τι θά περισώσουν διά τῆς συμπορεύσεώς των μέ τούς προδότας τῆς Πατρίδος, πεπλανημένως ἐλπίζοντες ὅτι, δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου, ὡς οἱ προκάτοχοί των πρό τῆς Ἁλώσεως ἔπραξαν, θά ἀποσοβήσουν τήν ἐπερχομένην λαίλαπαν. Ἐπίσης καί ὁ λαός «ὅπως ἔστρωσε θά κοιμηθῇ»...
Τοιαῦτα λοιπόν ποιοῦντες, μόνοι των ἄρχοντες καί λαός ἀπεργάζονται τήν ἅλωσιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ πού εἶναι καρπός τῆς προδοσίας τῆς Πατρίδος καί ἡ ἀσυνέπεια εἰς τά τῆς Πίστεως.
Ἐάν θέλωμε νά ἀποσοβήσωμε τά ἐπερχόμενα δεινά ἀς μετανοήσωμεν διά νά ἀπολαύσωμε καρπούς μετανοίας, ἤτοι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί ὄχι καρπούς ἀποστασίας.