“Μη μεριμνάς για το αύριο…” (το όνειρο ενός Χριστιανού)

«Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής, αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής»

Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις.

Ανησυχία του, το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα.

Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του, πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή.

Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο.

Περπατούσε σ’ ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη.

Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.

Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του, αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακίδιο του.

Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα.

Και τι βλέπει!

Μικρά-μικρά δέματα.

Το ένα έγραφε απ’ έξω: «αυτό για αύριο».

Ένα άλλο έγραφε: «αυτό για μεθαύριο».

Το τρίτο έγραφε: «αυτό για σήμερα».

Αυτό ήταν ανάλαφρο. Το σήκωσε με χαρά και συνεχίζοντας το ταξίδι του ξύπνησε.

Το όνειρο αυτό εκφράζει μια τραγική πραγματικότητα.

Η μέριμνα για το αύριο, για το μεθαύριο, για το μετά από μια εβδομάδα, για το μετά από ένα μήνα και ένα χρόνο, 

γεμίζει τις ψυχές μας με άγχος και ανησυχίες, που μας αφαιρούν την γαλήνη και μας κάνουν το βάρος της ζωής δυσβάστακτο.

Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ’ αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια.

«Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής, αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής»

http://trelogiannis.blogspot.gr/

Ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια

Αδελφοί, ο τωρινός καιρός είναι καιρός για μετάνοια. Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος, πού δεν έπεσε καθόλου στα δίχτυα του εχθρού. Μακάριος είναι για μένα κι εκείνος πού έπεσε στα δίχτυα του, αλλά κατόρθωσε να τα σκίσει και να του ξεφύγει όσο βρίσκεται στην παρούσα ζωή. Αυτός, ζώντας ακόμα σωματικά, μπόρεσε να ξεφύγει από τον πόλεμο και να σωθεί, όπως ξεγλιστράει το ψάρι από το δίχτυ. Γιατί το ψάρι, και να πιαστεί, αν σκίσει το δίχτυ και ορμήσει προς το βυθό, όσο βέβαια είναι ακόμα στο νερό, σώζεται. Αν όμως το τραβήξουν στη στεριά, τότε πιά δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Έτσι κι εμείς. Όσο είμαστε σ΄ αυτή τη ζωή, έχουμε πάρει τη δύναμη και την εξουσία από το Θεό να σπάσουμε μόνοι μας τις αλυσίδες των θελημάτων του εχθρού, να πετάξουμε το φορτίο των αμαρτιών μας με τη μετάνοια και να σωθούμε, κερδίζοντας τη βασιλεία των ουρανών. Αν όμως μας προφτάσει το φοβερό εκείνο πρόσταγμα, αν η ψυχή χωριστεί από το σώμα και το σώμα μπει στον τάφο, τότε δεν μπορούμε πιά να βοηθήσουμε τον εαυτό μας - όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ψάρι, πού το τράβηξαν απ΄ το νερό και το έκλεισαν μέσα σε δοχείο. Αδελφέ, μην πεις, «Σήμερα αμαρτάνω και αύριο μετανοώ», γιατί δεν έχεις σιγουριά. 

Στον Κύριο ανήκει η φροντίδα για το αύριο.

Αγίου Εφραίμ του Σύρου

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Η συνάντηση του Ρουμάνου Γέροντα Γαλακτίωνα με έναν ερημίτη και τι του είπε...

Ο μοναχός Γαλακτίων Ιλλίε, έζησε στο μοναστήρι Συχαστρία (1882-1946). Έβοσκε με ταπείνωση τα πρόβατα της μονής για 25 χρόνια (διακόνημα).

Αγαπούσε πολύ τη νηστεία, την προσευχή και τα άγια αναγνώσματα. Ήταν πολύ φιλόξενος και ελεήμων…

Κάποτε συνάντησε ο Γέροντας Γαλακτίων στο δάσος έναν άγιο Ερημίτη και τον ρώτησε:

– Ξέρεις πότε θα έλθει το τέλος του κόσμου;

– Όταν δεν θα υπάρχει δρόμος από τη μια γείτονια στην άλλη! Δηλαδή, όταν θα εκλείψει η αγάπη μεταξύ των ανθρώπων.

Το βράδυ, συνήθιζε ο πατήρ Γαλακτίων να βάζει τους αδελφούς να διαβάζουν από το Ψαλτήρι και την Αγία Γραφή, διότι επιθυμούσε πάρα πολύ να ακούει το λόγο του Θεού.

από το βιβλίο: «Γεροντικό Ρουμάνων Πατέρων» (Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη).

https://simeiakairwn.wordpress.com

Άγιος Νείλος ο Ασκητής - Η Προσευχή...

Γνωρίζουμε, άραγε, οι σημερινοί Χριστιανοί, τι είναι η αληθινή προσευχή, ποια τα χαρακτηριστικά της και ποιοι οι καρποί της; 

Οι 'Άγιοι της Εκκλησίας μας, που υπήρξαν οι κατεξοχήν προσευχόμενοι άνθρωποι, μας έχουν παραδώσει την ιερή τους εμπειρία με τρόπο εκφραστικό και κατηγορηματικό. Η προσευχή, μας λένε, είναι ανύψωση του νου στον Θεό και συνομιλία μαζί Του. Η προσευχή είναι ένωση τού ανθρώπου με τον Θεό· έργο των αγγέλων κλειδί τού Παραδείσου· φωτισμός της ψυχής· συγχώρηση των αμαρτημάτων μητέρα των αρετών. Η προσευχή είναι όπλο ακαταμάχητο· θησαυρός αδαπάνητος· γέφυρα που σώζει από τους πειρασμούς· τείχος που προστατεύει από τις θλίψεις. Η προσευχή είναι καθρέφτης της πνευματικής ζωής τού ανθρώπου και εργασία που ποτέ δεν τελειώνει. Εύκολα, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς, πώς η προσευχή δεν αποτελεί ένα απλό «θρησκευτικό καθήκον» ή μια «συναισθηματική εκτόνωση». Είναι η ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει η ψυχή. Είναι η ολοκληρωτική στροφή και προσφορά τού ανθρώπου στον Θεό. Μια προσφορά, που, όταν συνοδεύεται από τον αγώνα για την τήρηση των εντολών τού Χριστού, ελκύει τη θεία χάρη. Κι αυτή με τη σειρά της καθαρίζει την καρδιά, φωτίζει το νου, μεταμορφώνει τον όλο άνθρωπο και τον χριστοποιεί. 

Γι’ αυτό, χριστιανός που δεν προσεύχεται, δεν είναι αληθινός χριστιανός. Και άνθρωπος που δεν ξέρει να προσευχηθεί, δεν είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος. 

«Όπως το σώμα», λέει ο ιερός Χρυσόστομος, «χωρίς την ψυχή, είναι νεκρό, έτσι και η ψυχή, χωρίς την προσευχή, είναι νεκρή». 

Στις επόμενες σελίδες προσφέρεται επιλεκτικά, σε ελεύθερη νεοελληνική απόδοση, ένα κλασικό έργο της πατερικής γραμματείας, ο «Λόγος περί προσευχής», που βρίσκεται καταχωρισμένος στη Φιλοκαλία και αποδίδεται στον Σιναΐτη άγιο Νείλο τον ασκητή (5ος αι.). 

Ολόκληρο το έργο αποτελείται από 153 μικρά μα περιεκτικά κεφάλαια, που χειραγωγούν με ασφάλεια στην οδό της πνευματικής προσευχής όποιον θελήσει όχι να τα διαβάσει βιαστικά, μα να τα μελετήσει προσεκτικά και να τ' αφομοιώσει. Γιατί είναι αλήθεια, πως για τον σημερινό άνθρωπο ο λόγος του αγίου Νείλου είναι τροφή στέρεη. Είναι ισχυρό αντίδοτο στον πνευματικό λιμό της εποχής μας, όπου το «μυστήριον της ανομίας» ενεργείται με ταχύτατους ρυθμούς. 

Στις επερχόμενες δοκιμασίες θα μας θρέψει και θα μας στηρίξει μόνο η «εν πνεύματι και αληθεία» κοινωνία με τον όντως Όντα Θεό, τον Παντοκράτορα Κύριο. Ο δικός Του αιώνιος λόγος ακούγεται σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, αφυπνιστικός και σωτήριος: «Βλέπετε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε… ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν τού Υιού του ανθρώπου» (Μάρκ. 13:33 και Λουκ. 21:36). 

Η προσευχή 

► Προσευχή είναι το ανέβασμα του νου στον Θεό. Πρόκειται για μια εργασία πνευματική, που αρμόζει στην αξία του ανθρώπινου νου περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη ασχολία. 

► Η προσευχή γεννιέται από την πραότητα και την αοργησία· φέρνει στην ψυχή τη χαρά και την ευχαριστία· προφυλάσσει τον άνθρωπο από τη λύπη και την αθυμία. 

► Όπως το ψωμί είναι τροφή του σώματος και η αρετή τροφή της ψυχής, έτσι και του νου τροφή είναι η πνευματική προσευχή. 

► Όπως η όραση είναι ανώτερη απ’ όλες τις αισθήσεις, έτσι και η προσευχή είναι η πιο θεία και ιερή απ’ όλες τις αρετές. 

► Εκείνος που αγαπά τον Θεό, συνομιλεί πάντοτε μαζί Του σαν γιος προς πατέρα και αποστρέφεται κάθε εμπαθή σκέψη. 

► Αφού η προσευχή είναι συναναστροφή του νου με τον Θεό, σε ποιαν άραγε κατάσταση θα πρέπει να βρίσκεται αυτός, για να μπορέσει, χωρίς να στρέφεται άλλου, να πλησιάσει τον Κύριό του και να συνομιλεί μαζί Του χωρίς τη μεσολάβηση άλλου; 

► Αν ο Μωυσής, προσπαθώντας να πλησιάσει τη φλεγόμενη βάτο, εμποδιζόταν, ώσπου έβγαλε τα σανδάλια από τα πόδια του, εσύ, που θέλεις να δεις τον Θεό και να συνομιλήσεις μαζί Του, δεν θα πρέπει να βγάλεις και να πετάξεις από πάνω σου κάθε αμαρτωλό λογισμό; 

► Όλος ο πόλεμος ανάμεσα σ' εμάς και τους ακάθαρτους δαίμονες δεν γίνεται για τίποτ' άλλο παρά για την πνευματική προσευχή. Γιατί σ' αυτούς είναι πολύ εχθρική και ενοχλητική η προσευχή, ενώ σ' εμάς είναι πρόξενος σωτηρίας, τερπνή και ευχάριστη. 

► Τι θέλουν οι δαίμονες να ενεργούν μέσα μας; Γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, μνησικακία και τα λοιπά πάθη, για να παχυνθεί ο νους απ’ αυτά και να μην μπορέσει να προσευχηθεί σωστά. Γιατί όταν υπερισχύσουν τα άλογα πάθη, δεν τον αφήνουν να κινείται λογικά. 

► Μη νομίζεις ότι απέκτησες αρετή, αν προηγουμένως δεν αγωνίστηκες γι’ αυτήν μέχρις αίματος. Γιατί, κατά τον απόστολο Παύλο (Εφ. 6:11), πρέπει ν' αντιστεκόμαστε στην αμαρτία μέχρι θανάτου, με αγωνιστικότητα και άμεμπτο τρόπο. 

► Δεν μπορεί ο δεμένος να τρέξει. Ούτε ο νους, που δουλεύει σαν σκλάβος σε κάποιο πάθος, θα μπορέσει να κάνει αληθινή προσευχή. Γιατί σύρεται και γυρίζει εδώ κι εκεί από την εμπαθή σκέψη και δεν μπορεί να σταθεί ατάραχος. 

► Δεν θα κατορθώσεις να προσευχηθείς καθαρά, αν ανακατεύεσαι με υλικά πράγματα και ταράζεσαι με αδιάκοπες φροντίδες. Γιατί προσευχή σημαίνει απαλλαγή από κάθε μέριμνα. 

► Αν θέλεις να προσευχηθείς, έχεις ανάγκη από τον Θεό, που δωρίζει την αληθινή προσευχή σ' οποίον επιμένει ακούραστα στον αγώνα της προσευχής. Να Τον επικαλείσαι, λοιπόν, λέγοντας· «Αγιασθήτω το όνομα σου, ελθέτω η βασιλεία σου» (Ματθαίος 6:9)· δηλαδή, ας έρθει το Άγιο Πνεύμα και ο Μονογενής Σου Υιός. Γιατί αυτό μας δίδαξε ο Χριστός, λέγοντας μας πώς πρέπει να προσκυνούμε και να λατρεύουμε τον θεό Πατέρα «με τη δύναμη τού Πνεύματος, που φανερώνει την αλήθεια» (Ιωάνν. 4:24). 

► Πρώτα-πρώτα προσευχήσου ν' αποκτήσεις δάκρυα, για να μαλακώσεις με το πένθος την αγριότητα της ψυχής σου. Εύκολα τότε θα ομολογήσεις με ειλικρίνεια, ενώπιον του Κυρίου, τις αμαρτίες που διέπραξες, και θα λάβεις απ’ Αυτόν την άφεση. 

► Να χρησιμοποιείς τα δάκρυα για να πετύχεις κάθε αίτημα σου. Γιατί χαίρεται πολύ ο Κύριος, όταν προσεύχεσαι με δάκρυα. 

► Αν στην προσευχή σου χύνεις πηγές δακρύων, μην υπερηφανεύεσαι πώς είσαι τάχα ανώτερος από τους πολλούς. Δεν είναι δικό σου κατόρθωμα αυτό, αλλά βοήθεια για την προσευχή σου από τον Κύριο, για να μπορέσεις έτσι να εξομολογηθείς πρόθυμα τις αμαρτίες σου και να Τον εξευμενίσεις. 

► Όταν νομίσεις πώς δεν έχεις ανάγκη από δάκρυα στην προσευχή σου για τις αμαρτίες σου, να αναλογιστείς πόσο πολύ έχεις απομακρυνθεί από τον Θεό, ενώ θα 'πρεπε να είσαι διαρκώς κοντά Του και τότε θα κλάψεις με μεγαλύτερη θέρμη. 

► Πράγματι, αν έχεις επίγνωση της καταστάσεως σου, θα πενθήσεις μ' ευχαρίστηση, ελεεινολογώντας τον εαυτό σου και λέγοντας όπως ο προφήτης Ησαΐας: «πως, ενώ είμαι ακάθαρτος και γεμάτος από πάθη, τολμώ να παρουσιάζομαι μπροστά στον Παντοδύναμο Κύριο;» (παράβαλλε Ησ. 6: 5 ). 

► Αν θέλεις να προσεύχεσαι αξιέπαινα, να αρνείσαι τον εαυτό σου κάθε στιγμή· κι αν υποφέρεις πολλά δεινά, να στοχαστείς την ανακούφιση που θα βρεις, όταν καταφύγεις στην προσευχή. 

► Αν λαχταράς να προσευχηθείς όπως πρέπει, μη λυπήσεις κανέναν άνθρωπο. Διαφορετικά άδικα προσεύχεσαι. 

► Όσα κάνεις εναντίον κάποιου αδελφού, που σ' έχει αδικήσει, όλα θα σου γίνουν εμπόδιο στον καιρό της προσευχής. 

► «Άφησε το δώρο σου», λέει ο Χριστός, «μπροστά στο θυσιαστήριο και πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου, και μετά έλα και προσευχήσου χωρίς ταραχή» (παράβαλλε Ματθαίος 5:24). Γιατί η μνησικακία θαμπώνει το λογικό του ανθρώπου που προσεύχεται, και σκοτίζει τις προσευχές του. 

► Εκείνοι που προσεύχονται, αλλά συσσωρεύουν μέσα τους λύπες και μνησικακίες, μοιάζουν με ανθρώπους που αντλούν νερό απ’ το πηγάδι και το αδειάζουν σε τρύπιο πιθάρι. 

► Μην αγαπάς τα πολλά λόγια και την ανθρώπινη δόξα. Διαφορετικά, όχι πίσω από την πλάτη σου, αλλά μπροστά στα μάτια σου θα σε επιβουλεύονται οι δαίμονες και θα χαίρονται μαζί σου στον καιρό της προσευχής, καθώς εύκολα τότε θα σε παρασύρουν και θα σε δελεάζουν με αλλόκοτους λογισμούς. 

► Αν θέλεις να προσεύχεσαι καθαρά, μην υποχωρήσεις σε καμιά σαρκική απαίτηση, και δεν θα 'χεις στην ώρα της προσευχής κανένα σύννεφο να σε σκοτίζει. 

► Μην αποφεύγεις τη φτώχεια και τη θλίψη, γιατί αυτές κάνουν ανάλαφρη την προσευχή. 

► Πρόσεχε! Στέκεσαι αληθινά ενώπιον του Θεού την ώρα της προσευχής, ή μήπως νικιέσαι απ’ τον ανθρώπινο έπαινο κι αυτόν επιδιώκεις με το να κάνεις πολλές και μεγάλες προσευχές; 

► Να προσεύχεσαι όχι φαρισαϊκά αλλά τελωνικά, για να δικαιωθείς κι εσύ από τον Κύριο. 

► Έπαινος της προσευχής δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Αυτό γίνεται φανερό από την παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου και από το λόγο του Χριστού: «Όταν προσεύχεστε, μη φλυαρείτε όπως οι ειδωλολάτρες, που νομίζουν ότι με την πολυλογία τους θα εισακουστούν» (Ματθαίος 6: 7). 

► Μην προσεύχεσαι μόνο με εξωτερικά σχήματα, αλλά να προτρέπεις το νου σου να συναισθάνεται το έργο της προσευχής με πολύ φόβο. 

► Είτε μόνος σου είτε μαζί με αδελφούς προσεύχεσαι, αγωνίσου να προσεύχεσαι όχι από συνήθεια, αλλά με συναίσθηση. 

► Συναίσθηση προσευχής σημαίνει συγκέντρωση του νου με ευλάβεια, με κατάνυξη, με στεναγμούς μυστικούς και με πόνο ψυχής, που συνοδεύει την εξομολόγηση των αμαρτιών μας. 

► Να στέκεσαι υπομένοντας τον κόπο, να προσεύχεσαι με ένταση και επιμονή και ν' αποστρέφεσαι τις φροντίδες και τις σκέψεις που σου έρχονται. Γιατί σε ταράζουν και σε θορυβούν, για να παραλύσουν τη δύναμη και την ένταση σου. 

► Αν είσαι υπομονετικός, θα προσεύχεσαι πάντα με χαρά. 

► Αγωνίσου να κρατήσεις το νου σου την ώρα της προσευχής κουφό και άλαλο. Έτσι μόνο θα μπορέσεις να προσευχηθείς. 

► Η ψαλμωδία καταπραΰνει τα πάθη και γαληνεύει τις άτακτες κινήσεις του σώματος. Γι’ αυτό να ψάλλεις με συναίσθηση και κοσμιότητα και θα μοιάζεις έτσι με αετόπουλο που πετάει στα ύψη. 

► Αν δεν έλαβες ακόμα χάρισμα προσευχής ή ψαλμωδίας, ζήτησε το με επιμονή και θα το λάβεις. 

► Ο διάβολος φθονεί πολύ τον άνθρωπο που προσεύχεται, και χρησιμοποιεί κάθε τέχνασμα, προκειμένου να πλήξει το σκοπό του. Έτσι, όταν δουν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος να προσευχηθείς αληθινά, σου θυμίζουν κάποια δήθεν αναγκαία πράγματα. Σε λίγο όμως σε κάνουν να τα ξεχάσεις και σε σπρώχνουν να τα αναζητήσεις. Κι επειδή δεν τα θυμάσαι, στενοχωριέσαι και λυπάσαι. Όταν ξανασταθείς στην προσευχή, σου υπενθυμίζουν πάλι εκείνα που έψαχνες, για να στραφεί ξανά ο νους σ' αυτά και να χάσει τελικά την καρποφόρα προσευχή. 

► Στην ώρα της προσευχής, η μνήμη σού φέρνει ή φαντασίες παλαιών πραγμάτων ή καινούργιες φροντίδες ή το πρόσωπο εκείνου που σ' έχει λυπήσει. Φύλαγε λοιπόν καλά τη μνήμη σου, για να μη σου παρουσιάζει τις δικές της υποθέσεις. Και να παρακινείς συνεχώς τον εαυτό σου να συνειδητοποιεί μπροστά σε ποιόν βρίσκεται. Γιατί είναι πολύ φυσικό για το νου να παρασύρεται εύκολα από τη μνήμη στον καιρό της προσευχής. 

► Η προσοχή του νου που προσπαθεί να βρει προσευχή, θα βρει προσευχή. Γιατί η προσευχή ακολουθεί όσο τίποτε άλλο την προσοχή. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, με προθυμία ν' αποκτήσουμε την προσοχή. 

► Άλλοτε, με το που θα σταθείς στην προσευχή, μπορείς αμέσως να συγκεντρωθείς και να προσευχηθείς καλά κι άλλοτε πάλι θα κοπιάσεις πολύ χωρίς να πετύχεις το σκοπό σου. Αυτό συμβαίνει για να ζητήσεις με περισσότερη ζέση την προσευχή· κι αφού τη λάβεις, να την έχεις αναφαίρετο κατόρθωμα. 

► Να ξέρεις πως οι άγιοι άγγελοι μας παροτρύνουν σε προσευχή και στέκονται μαζί μας και χαίρονται και προσεύχονται για μας. Αν λοιπόν αμελήσουμε και δεχθούμε τους λογισμούς που μας υποβάλλουν οι δαίμονες, πολύ παροργίζουμε τους αγγέλους. Γιατί, ενώ αυτοί τόσο πολύ αγωνίζονται για μας, εμείς ούτε για τον εαυτό μας δεν θέλουμε να ικετεύσουμε τον Θεό, αλλά, περιφρονώντας την υπηρεσία τους και εγκαταλείποντας τον Κύριό τους και Θεό, συνομιλούμε με ακάθαρτους δαίμονες. 

► Πραγματική προσευχή κάνει εκείνος που προσφέρει πάντα στον Θεό ως θυσία την πρώτη του σκέψη. 

► Μην προσεύχεσαι να γίνουν τα θελήματά σου, γιατί οπωσδήποτε δεν συμφωνούν με το θέλημα του Θεού αλλά μάλλον, καθώς διδάχθηκες, λέγε στην προσευχή σου: «Γενηθήτω το θέλημά σου» (Ματθαίος 6:10). Και για κάθε πράγμα αυτό να ζητάς από τον Θεό, να γίνει το θέλημά Του, γιατί Αυτός θέλει το καλό και το συμφέρον της ψυχής σου ενώ εσύ οπωσδήποτε δεν ζητάς πάντοτε το συμφέρον σου. 

► Πολλές φορές ζήτησα με την προσευχή από τον Θεό να μου γίνει κάτι που νόμιζα καλό. Και επέμενα παράλογα να το ζητώ, βιάζοντας το θείο θέλημα. Δεν άφηνα τον Θεό να οικονομήσει ό,τι Αυτός γνώριζε ως δικό μου συμφέρον. Και λοιπόν, αφού έλαβα ό,τι ζητούσα, στενοχωρήθηκα ύστερα πολύ, που δεν είχα παρακαλέσει να γίνει μάλλον το θέλημα Του. Γιατί δεν μου ήρθε το πράγμα έτσι όπως το νόμιζα. 

► Τί είναι αγαθό, παρά ο Θεός; Σ' Αυτόν λοιπόν ας αναθέσουμε όλα μας τα ζητήματα, και θα πάνε καλά. Γιατί ο αγαθός οπωσδήποτε χορηγεί και αγαθές δωρεές. 

► Στην προσευχή σου να ζητάς μόνο τη δικαιοσύνη και τη βασιλεία του Θεού, δηλαδή την αρετή και τη θεία γνώση. Και όλα τα υπόλοιπα θα σου προστεθούν. 

► Ανάθεσε με εμπιστοσύνη στον Θεό τις ανάγκες του σώματός σου, κι αυτό θα φανερώσει πως Του αναθέτεις και τις ανάγκες του πνεύματος. 

► Ν' αγωνίζεσαι, ώστε να μη ζητήσεις το κακό κανενός στην προσευχή σου, για να μην γκρεμίσεις ό,τι χτίζεις, κάνοντας σιχαμερή την προσευχή σου. 

► Ο χρεωφειλέτης των μυρίων ταλάντων της ευαγγελικής παραβολής ας σου γίνει παράδειγμα. Αν δεν συγχωρέσεις αυτόν που σ' έβλαψε, ουτ' εσύ θα πετύχεις την άφεση των αμαρτιών σου. Γιατί λέει το Ευαγγέλιο για τον χρεωφειλέτη των μυρίων ταλάντων, που δεν συγχωρούσε τον δικό του χρεώστη, ότι «τον παρέδωσε στους βασανιστές» (Ματθαίος 18:24-35). 

► Καλό είναι να μην προσεύχεσαι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για κάθε συνάνθρωπό σου, ώστε να μιμηθείς έτσι τον αγγελικό τρόπο προσευχής. 

► Μη θλίβεσαι, αν δεν παίρνεις αμέσως από τον Θεό ό,τι ζητάς. Γιατί θέλει να σ' ευεργετήσει περισσότερο με το να υπομένεις καρτερικά στην προσευχή. Τί ανώτερο υπάρχει, αλήθεια, από το να συναναστρέφεσαι τον Θεό και να συνομιλείς μαζί Του; 

► Ο Κύριος, θέλοντας να διδάξει τους μαθητές Του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μην αποθαρρύνονται, τους διηγήθηκε μια σχετική παραβολή (Λουκ. 18:1-8). Σ' αυτή την παραβολή κάποιος άδικος δικαστής είπε για μια χήρα γυναίκα, που ζητούσε επίμονα το δίκιο της: Αν ούτε τον Θεό φοβάμαι ούτε τους ανθρώπους ντρέπομαι, όμως, επειδή αυτή η γυναίκα με ενοχλεί συνεχώς, ζητώντας το δίκιο της, θα της το δώσω. Και ο Κύριος κατέληξε στο συμπέρασμα: Έτσι και ο Θεός θα εκπληρώσει σύντομα το θέλημα αυτών που Τον παρακαλούν νύχτα-μέρα. Γι’ αυτό, λοιπόν, κι εσύ μη χάνεις το θάρρος σου και μη στενοχωριέσαι, επειδή δεν έλαβες. Γιατί θα λάβεις αργότερα. Να είσαι χαρούμενος και να επιμένεις, υπομένοντας τον κόπο της αγίας προσευχής. 

► Να παραβλέπεις τις ανάγκες του σώματος όταν προσεύχεσαι, για να μη χάσεις το μέγιστο κέρδος της προσευχής σου από το τσίμπημα ενός κουνουπιού ή την ενόχληση μιας μύγας. 

► Αν έχεις επιμέλεια στην προσευχή, να ετοιμάζεσαι για επιθέσεις δαιμόνων και να υπομένεις με γενναιότητα τα χτυπήματά τους. Γιατί θα ορμήσουν επάνω σου σαν άγρια θηρία, για να σε ταλαιπωρήσουν. 

► Εκείνος που υποφέρει τα λυπηρά, θα επιτύχει και τα χαρμόσυνα. Κι εκείνος που εγκαρτερεί στα δυσάρεστα, θα απολαύσει και τα ευχάριστα. 

► Μη φανταστείς κανένα σχήμα για τον Θεό όταν προσεύχεσαι, μήτε να επιτρέψεις να τυπωθεί κάποια μορφή στο νου σου, αλλά πλησίασε με άυλο τρόπο τον άυλο Θεό. 

► Μην επιθυμήσεις να δεις με τα μάτια τού σώματός σου αγγέλους ή δυνάμεις ή το Χριστό, μην τυχόν και χάσεις εντελώς το μυαλό σου και δεχθείς έτσι λύκο αντί για βοσκό και προσκυνήσεις τους εχθρούς δαίμονες. 

► Φυλάξου από τις παγίδες των δαιμόνων. Γιατί συμβαίνει, εκεί που προσεύχεσαι ήσυχα και καθαρά, ξαφνικά να σου παρουσιάσουν κάποια παράξενη μορφή, για να σε οδηγήσουν στην υπερηφάνεια, καθώς θα υποθέσεις ότι εκεί βρίσκεται το θείο. Το θείο όμως είναι άυλο και χωρίς σχήμα. 

► Φρόντισε να έχεις πολλή ταπεινοφροσύνη και ανδρεία, και δεν θ' αγγίξει την ψυχή σου δαιμονική επήρεια. Οι άγγελοι αοράτως θα διώξουν μακριά όλη την ενέργεια των δαιμόνων. 

► Όταν μεταχειριστεί ο παμπόνηρος δαίμονας πολλά μέσα και δεν μπορέσει να εμποδίσει την προσευχή του δικαίου, τότε αποσύρεται για λίγο. Μα τον εκδικείται αργότερα, σπρώχνοντας τον στην οργή, για να εξαφανίσει την εξαίρετη εσωτερική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την προσευχή, ή ερεθίζοντάς τον σε σαρκική ηδονή, για να μολύνει την ψυχή του. 

► Όταν προσευχηθείς όπως πρέπει, να περιμένεις πειρασμούς. Στάσου λοιπόν γενναία, για να διατηρήσεις τον καρπό της προσευχής. Γιατί εξαρχής σ' αυτό έχεις ταχθεί, να εργάζεσαι την προσευχή και να φυλάττεις τους καρπούς της (Παράβαλλε Γεν. 2:15). Αφού εργαστείς, λοιπόν, μην αφήσεις αφύλαχτο ό,τι κέρδισες· διαφορετικά, δεν ωφελήθηκες καθόλου από την προσευχή σου. 

► Αν προσεύχεσαι θεάρεστα, θα σε βρουν τέτοιες δοκιμασίες, ώστε να νομίσεις πώς είναι δίκαιο να θυμώσεις. Δεν υπάρχει όμως καθόλου δικαιολογημένος θυμός εναντίον του πλησίον. Αν καλοεξετάσεις την υπόθεση, θα βρεις πώς είναι δυνατό και χωρίς θυμό να διευθετηθεί το ζήτημα. Μεταχειρίσου, λοιπόν, κάθε τρόπο για να μη θυμώσεις. 

► Το Άγιο Πνεύμα, συμπάσχοντας με την ασθένειά μας, έρχεται σ' εμάς, μολονότι είμαστε ακάθαρτοι από τα πάθη και τις αμαρτίες. Κι αν βρει το νου να προσεύχεται ειλικρινά μόνο σ' Αυτό, κυριαρχεί πάνω του, εξαφανίζει όλη τη φάλαγγα των πονηρών λογισμών και σκέψεων, που τον περικυκλώνουν, και τον προτρέπει στον έρωτα της πνευματικής προσευχής. 

► Έχεις πόθο να προσευχηθείς; Γίνε νεκρός για τη γη. Έχε παντοτινά πατρίδα τον ουρανό όχι με λόγια, αλλά με ζωή αγγελική και με γνώση θεϊκή. Απαρνήσου τα πάντα, για να κληρονομήσεις το παν. 

► Αν είσαι πραγματικός θεολόγος, θα προσεύχεσαι αληθινά. Κι αν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι πραγματικός θεολόγος. 

► Μακάριος ο νους, που στον καιρό της προσευχής δεν σχηματίζει μέσα του καμιάν απολύτως μορφή. Μακάριος ο νους, που προσεύχεται απερίσπαστα και αποκτά διαρκώς περισσότερο πόθο για τον Θεό. Μακάριος ο νους, που στον καιρό της προσευχής γίνεται άυλος κι ελεύθερος απ’ όλα. Μακάριος ο νους, που στον καιρό της προσευχής μένει ανεπηρέαστος από κάθε πράγμα. 

► Αν στον καιρό της προσευχής σου νιώσεις χαρά μεγαλύτερη από κάθε άλλη χαρά, τότε πράγματι βρήκες την αληθινή προσευχή.

(Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Νο 29, Έκδοση Ιερά Μονής Παρακλήτου Ωρωπού) 

http://www.alopsis.gr

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ. !ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ!!!

Η Ελπίδα σας στο Θεό! Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα, πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός.

Να έχεις πίστη στο Θεό και να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα βοηθήσει περισσότερο από δικηγόρους και περισσότερο από ανθρώπους.

Του κόσμου τους ανθρώπους να έχεις, άμα ο Θεός δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτα. Όσα και να πούμε, χιλιάδες κηρύγματα να ακούσετε, αν δεν έρθει το άγιο Πνεύμα για να μας στερεώσει, να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει, αν δεν έρθει η χάρις του Θεού, τίποτε δεν κάνουμε.

Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Παύλος· «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, παρακαλέσαι υμών τάς καρδίας και στήριξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ» (Β Θεσ. 2,16-17).

Σας τα είπα αυτά, λέει, και παρακαλώ το Θεό να σας στηρίξει, να σας δυναμώσει, να σας βοηθήσει για να μην πέσετε στην αμαρτία.

Πέτρος να είσαι, Παύλος να είσαι, ασκητής Αντώνιος να είσαι στα βουνά να πας, μην έχεις αυτοπεποίθηση. Να φοβάσαι τον εαυτό σου και να μην του έχεις εμπιστοσύνη. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Οι άλλοι δεν μπορούν τόσο να σε βλάψουν, όσο μπορείς να βλάψεις εσύ τον εαυτό σου, με τις βλακείες σου, με τις ανοησίες σου, με τα εγκλήματα σου, με τις απατεωνιές σου και με τα σφάλματά σου. Εσύ λοιπόν είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού σου.

Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώσει στην πίστη. Γιατί αν έρθει κανένας διωγμός εδώ πέρα -και προφητεύω ότι θα έρθει-, θα γίνουν φοβερά πράγματα· τότε θα πέσει το κόσκινο το μεγάλο. Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλη 100-200 Χριστιανοί.

Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα. Θα τους σηκώσει ως άχυρο, που το φυσά το σηκώνει και το πετά ο άνεμος. Έτσι θα τους σηκώσει όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτός ο άνεμος. Και θα μείνουν μόνο τα βράχια. Όσοι είναι σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψει και θα τους διαλύσει.

Η Προσευχή πανίσχυρο όπλο

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.

«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β Θεσ. 3,1). Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. Ένας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;

Αλλά εμείς αυτή την προσευχή, που είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε.Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες. Και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός. Βοηθήστε και εσείς οι Χριστιανοί. Και σήμερα, αν δεν έχουν επιτυχία οι επίσκοποι και οι ιεροκήρυκες, αιτία είναι ότι δεν προσεύχονται γι’ αυτούς οι Χριστιανοί.

Αν πίσω από κάθε επίσκοπο, πίσω από κάθε κήρυκα του ευαγγελίου, υπήρχαν δέκα άνθρωποι να προσεύχονται, για να τους δυναμώνει ο Θεός και να τους φωτίζει, θαύματα θα γίνονταν. Τώρα εμείς είμαστε θεομπαίκτες. Βλέπεις τον κήρυκα του ευαγγελίου να ανεβαίνει στον άμβωνα; Παρακάλεσε το Θεό να τον φωτίσει, για να πει πέντε λόγια σωστά. Βλέπεις τον ιερέα; Παρακάλεσε το Θεό να τον δυναμώσει στον σκληρό αυτό αγώνα που έχουμε.

Κάντε προσευχή και θα δείτε θαύματα

Το πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή; Ψάλλετε το Θεό; Προσευχή, παιδιά· «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α Θεσ. 5,17).

Θα δούμε θαύματα – θα δείτε θαύματα, παιδιά, στη ζωή σας. Τώρα στα γηρατειά μου, κάθομαι καμιά φορά και θυμούμαι τα θαύματα που έκανε ο Θεός στη ζωή μου και δακρύζω.

Θαύματα· μικρό παιδί πως εσώθηκα! Είχαμε ένα κήπο μικρό εκεί στο σπιτάκι και ήταν τότε τα πηγάδια ανοιχτά. Και εγώ μικρός ήμουν πολύ ζωηρός. Ξαφνικά, εκεί που έτρεχα, γλιστρώ και πέφτω κάτω στο στόμιο του πηγαδιού. Το σώμα μου το μισό σχεδόν κοιτούσε μέσα στο πηγάδι, ευτυχώς η ισορροπία του σώματος μου ήταν προς τα έξω. Λίγο τι και θα έπεφτα μέσα. Αφού έβλεπα σαν καθρέπτη το νερό. Μόλις κατόρθωσα και γλίτωσα. Αν έπεφτα μέσα, θα είχα πνιγεί. Κάποια προσευχή με έσωσε.

Έχω κι άλλες πολλές περιπτώσεις, μεγάλες. Βλέπει ο άνθρωπος θαύματα στην προσευχή. Λοιπόν έτσι να κάνετε και εσείς και ο Κύριος θα σας σώσει και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους· μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήσει ο Κύριος. Μεγάλα εν Χριστώ. Όχι εμείς οι μικροί και ανάξιοι, αλλά η δύναμη του Κυρίου, «η Θεία χάρις η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλειπόντα αναπληρούσα» (ακολ. χειροτ.).

Ο Θεός θα δώσει τη χάρη, όταν υπάρχει ταπείνωση, αγάπη, συναίσθηση ότι είμεθα ένα μηδενικό. Και τα μηδενικά αξιοποιούνται. Διαβάστε το βιβλίο «Ακολούθει μοι». Εκεί στο τέλος γράφει· Τα μηδενικά αξιοποιούνται, όταν υπάρχει μπροστά η μονάδα.

Αν έχεις ένα μηδενικό, γίνεται δέκα· αν έχεις δύο μηδενικά, γίνεται εκατό· αν έχεις τρία μηδενικά γίνεται χίλια… Η συναίσθηση της μηδαμινότητος μας όταν έχουμε μπροστά τον Ένα. «Έν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν» (Ψαλμ. 59,14). Θα τα δούμε αυτά. Δεν είναι μύθος ο χριστιανισμός, αλλά είναι μία πραγματικότης την οποία την αισθανόμεθα και καθένας Χριστιανός είναι ένας μικρός Χριστός. Διαβάστε το βιβλίο που συνέστησα και στους ιερείς «Η ζωή Του ζωή μου».

Λοιπόν είμεθα σύμφωνοι; Πνευματικοί άνθρωποι να είστε, να προσεύχεστε και για μας και για την Εκκλησία ολόκληρον. Άντε στο καλό, στην ευχή του Χριστού· και δεν πειράζει, παιδάκι μου, θα τραβήξομε εμείς το δρόμο μας.

Ο Χριστός «Λοιδορούμενος ούκ αντελοιδόρει» (Α΄ Πετρ. 2,23) και οι απόστολοι έλεγαν «λοιδορούμενοι ευλογούμεν» (Α ΄ Κορ. 4,12).

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου – «Οι Χριστιανοί στους Έσχατους καιρούς» 

http://xristianoss.blogspot.gr

Ένα βήμα πριν το τέλος,εδώ που φτάσαμε μόνο ο Θεός μας Σώζει...

Ο Άγιος Παΐσιος είχε προβλέψει όσα βιώνουμε σήμερα, από την πολιτική αστάθεια και τους φόρους μέχρι την εξάρτηση από τις τραπεζικές κάρτες, ενώ είχε μιλήσει για πείνα χειρότερη της Κατοχής και πόλεμο με την Τουρκία 

"η πατρίδα θα πεινάσει… Θα πέσει πείνα στην Ελλάδα, θα την εκβιάζουν για να προσκυνήσει… εκείνες τις μέρες, θα της βάλουν φόρους τόσο δυσβάχταχτους, που δεν θα μπορεί να τους πληρώσει ο κόσμος… Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός μάς λέει οτι θα βάλουν φόρους και στα παράθυρα..…Θα έχετε κυβέρνηση και θα είναι σα να μην έχετε..

Για όλα θα φταίνε οι πολιτικοί και η ασέβεια που έχουν σε όλα …Ο κόσμος θα 

τους πάρει με τις πέτρες… Θα τους κυνηγάει κι αυτοί θα κρύβονται, γιατί αυτοί θα παραδώσουν τη πατρίδα μας στον Αντίχριστο…

Ο κόσμος θα υποφέρει πολλά, αλλά δε θα κρατήσει για πολύ αυτό... μετά θα ξεκινήσει ο πόλεμος με την Τουρκία που θα γίνει Παγκόσμιος…

Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…

Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…" 

Υ.Γ Στα λόγια του Αγίου Παϊσίου κάνουμε 2 διαπιστώσεις πρώτον ότι είπε μέχρι τώρα βγαίνει και δεύτερον ότι η απόφαση για νίκη επί της Τουρκίας είναι απόφαση του Θεού άρα προυποθέτει εμπλοκή τρίτης χώρας συγκεκριμένα της Ρωσίας (γιατί εδώ που έφτασαν την χώρα οι πολιτικοί όχι την τουρκία που είναι ισχυρή στρατιωτικά χώρα αλλά κανέναν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας) 

Συνεπώς αυτό που έχουμε να κάνουμε είναι να πείσουμε το Θεό να μην αλλάξει γνώμη!!! Ήδη ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν έδωσε εντολή για την κατασκευή δεύτερης μεγαλύτερης ναυτικής Ρωσικής βάσης στην παράκτια πόλη Jableh στη Συρία η οποία θα "στεγάσει" το ρωσικό στόλο Μεσογείου,η Τουρκία θα "νιώθει" τη ρωσική ναυτική παρουσία πλέον πολύ κοντά στα σύνορα της.. 

Στο βίντεο που ακολουθεί ο Ιερομόναχος Αρσένιος από την Ιερά Μονή Μολυβδοσκεπάστου αποκαλύπτει τι έλεγε ο Άγιος Παϊσίος για τον επερχόμενο πόλεμο με την Τουρκία..

http://eleftheroiellines.blogspot.gr

Όταν περνάς όμορφα...

Είναι αλήθεια, πως όταν περνάς όμορφα και ωραία, ο χρόνος χάνεται. 

Σαν να μην υπάρχει. 

Λες και βρίσκεσαι στο παράδεισο που δεν κρέμονται ημερολόγια στους τοίχους μήτε κουρδίζουν ρολόγια στις φτερούγες των αγγέλων. 

Το ίδιο όμως δεν ισχύει όταν τα πράγματα δεν κυλούν και τόσα ιδανικά. Όταν η πραγματικότητα που βιώνεις, είναι κόλαση. 

Εκεί υπάρχει χρόνος. 

Και είναι τόσο αργός και ζοφερός που σου φαίνεται πως δεν περνάει, δεν κυλάει. 

Σέρνεται ως φίδι που κοιτά να σε πλανέψει για δηλητηριάσει τα όνειρα σου…

π. Λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

Ὁ «πόλεμος» αὐτὸς ποὺ ἔφτασε στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ αὐτοκτονία τῆς Εὐρώπης

Τελειώνει ἡ Μεταπολίτευση;

Καὶ ἔγω πρέπει νὰ ¨ξεσκονίσω¨ τὰ ἀρχεῖα τῆς καρδιᾶς μου καὶ νὰ ἀποδώσω στὸ ἀγαπητὸ καὶ Χριστεπώνυμο κοινὸ λόγους ὠφέλιμους ἀπὸ στόμα Ὀρθόδοξου Ἀσκητῆ ποὺ βρίσκεται πολὺ μακριά μας καὶ μάλιστα σὲ ἐμπόλεμη ζώνη ὅπου δὲν πετάει οὔτε ταχυδρομικὸ περιστέρι.

Μᾶς πῶς τὰ ξέρει αὐτά;

Σηκώνει τὰ χέρια του ψηλὰ τὴν ὥρα ποὺ σφυρίζουν οἱ σφαῖρες γύρω του καὶ κατεβάζει ¨τὸν Οὐρανὸ¨.

Αὐτὴ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι ἐξ αἰτίας τοῦ Ἑλληνικοῦ αἵματος ποὺ κυλάει στὶς φλέβες του καὶ τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθόδοξης Πίστης - Σχέσης ποὺ ἑνώνει σήμερα ἐν Χριστῷ τοὺς ἀνθρώπους.

Οἱ λόγοι του ¨καμπάνες¨ γιὰ τοὺς πολιτικούς, τοὺς Εὐρωπαίους γιὰ ἐμᾶς καὶ τὴν Ἑλλάδα.

Προσπάθησα νὰ τοὺς ταξινομήσω ἀλλὰ δὲν μπόρεσα… ἀξιολογῆστε τους ἐσεῖς καὶ ταξινομῆστε τους μέσα στὴν καρδιά σας.

Ἀκολουθοῦν οἱ πνευματικὲς ἀποστάξεις αὐτοῦ τοῦ τίμιου Γέροντα ποὺ ἀποκορυφώνουν τὴν συγκίνηση καὶ μᾶς τροχοδρομοῦν πρὸς ἄλλες καταστάσεις ποὺ πρόκειται νὰ...βιώσουμε.

¨Κανείς δὲν θὰ πνίξει τὴν Ἑλλάδα ἂν ἡ Ἑλλάδα δὲν πνιγεῖ μόνη της.¨

¨Ποιος τοὺς ἔδωσε τὴν δυνατότητα καὶ ποιὸς τοὺς ἄνοιξε τὴν πόρτα νὰ περάσουν καὶ νὰ ἐρημοποιήσουν ὅλη τὴν δυναμικὴ αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους;¨

¨Όσο ἦταν στὴν ἐξουσία προκαλοῦσε ὀργή… τώρα προκαλεῖ θλίψη… ἐννοεῖ πρωθυπουργό.¨

¨Ανεβήκατε σὲ ἄσπρο ἄλογο καὶ τὰ βάλατε μὲ τοὺς ἀνεμόμυλους τῶν Ἑλλαδικῶν προβλημάτων.¨

¨Ἀπό τὴν θέση καὶ τὸν ρόλο σας ἔχετε καταστεῖ δημόσιος κίνδυνος γιατί ἔχετε ἀλαζονεία καὶ ἄλλα πολλά σᾶς διακατέχουν.¨

¨Εἶστε μία ὑποβαθμισμένη ἀφόρητη διολίσθηση.¨

¨Ἡ κοινωνία σᾶς κρίνει ἐπειδὴ σᾶς διακρίνει.¨

¨Ἡ κρίση ὀφείλεται σὲ βαθειὰ ριζωμένη νοοτροπία μας.¨

¨Τά σπίτια μας εἶναι ὄρθια καὶ τὰ ἐρείπια μέσα σὲ αὐτὰ εἴμαστε ἐμεῖς.¨

¨Όχι διαλυτικὴ κατάσταση στὴν πατρίδα, αὐτὸ εἰκονογραφεῖ πλήρως τὴν κατάσταση.¨

¨Πολλοί Ἕλληνες ὅμως μὲ τὶς πράξεις τους δίνουν ἔπαινο στὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα.¨

¨Οἱ Ἕλληνες προδίδονται ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοὺς ἀγαποῦν πιὸ πολὺ καὶ μᾶς λέγουν ὅτι εἶστε τυχεροὶ ποὺ κερδίζετε ὅσα δὲν ἀξίζουν.¨

¨Ἡ πατρίδα ἔχει ἀπίθανους τύπους.¨

¨Δέν γνωρίζετε ὅτι ἡ πατρίδα σας δὲν εἶναι κάποιος ἄλλος ἀλλὰ ἐσεῖς.¨

¨Έχετε ἀνθρωπαρέσκεια καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ χορὸς τῶν ὑποκριτῶν.¨

¨Οἱ τεκτονικὲς πλάκες τῆς πολιτικῆς στὴν Ἑλλάδα εἶναι σὲ σύγκρουση καὶ κίνδυνοι μεγάλοι παραμονεύουν.¨

¨Τό μᾶς λένε οἱ φίλοι μας οἱ Εὐρωπαῖοι;

¨Κάποιες διαφορὲς μᾶς χωρίζουν καὶ κάποιες μᾶς ἑνώνουν, μὲ αὐτὰ ταΐζουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸ μυαλό μας καὶ ἐμεῖς ἀπαντᾶμε… θέλουμε νὰ κολλήσουμε αὐτὴ τὴν ¨καλοσύνη¨ σας . Δὲν βλέπετε ποὺ ἡ γλώσσα τους εἶναι γεμάτη ψέματα ὑπονοούμενα κυριαρχικά…¨

¨Ἀπό κάθε συνεδρίαση τῶν μεγάλων γιὰ τὸ καλό μας χάνω κάθε πίστη γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος¨

¨Ἡ ἐνοχὴ πρὶν δράσουν λέγεται ἠθική.¨

¨Καμιά κυβέρνηση δὲν πρέπει νὰ εἶναι εἰδικοῦ σκοποῦ… ἂς μὴν ὑποβιβάζουμε τὴν νοημοσύνη μας.¨

¨Φίλοι Εὐρωπαῖοι καὶ γείτονες, τὸ ἔχουμε καταλάβει, τὸ θήραμα δὲν μπορεῖ νὰ γίνει ποτὲ κυνηγὸς καὶ ἡ ζωὴ κοντὰ σᾶς εἶναι μία ἐμπειρία ¨μάθησης¨

¨Ἀκούστε καὶ κάτι ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μὴν τὸ ξεχάσετε ποτέ.¨

¨Οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι εἶναι δαυλὸς ἀναμμένος στὸν βωμὸ τῆς πατρίδας¨.

¨Φῶς ὑπάρχει ἂν τὸ διεκδικήσεις.¨

¨Λαός ποὺ γνωρίζει ἱστορία μπορεῖ εὔκολα νὰ ἀμυνθεῖ.¨

¨Ἡ Ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια καὶ ἡ ἀξιοπρέπεια εἶναι ἄυλα ἀγαθὰ καὶ θεϊκὲς ἀξίες.¨

¨ΕΓΕΡΘΕΙΤΕ¨ μαζέψτε μία ὁμάδα ἀπὸ ἡρωικὲς καρδιές.¨

¨Τό χρωστᾶτε στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Πατρίδα νὰ μείνετε ζωντανοί¨.

¨Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΚΟΜΑ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.¨

¨Εἴμαστε οἱ σπίθες καὶ πρέπει νὰ γίνουμε μία φωτιά.¨

¨Εἴμαστε οἱ φωνὲς καὶ πρέπει νὰ γίνουμε μία κραυγή.¨

¨Όταν ἡ ἀγάπη καὶ τὸ καθῆκον εἶναι ἕνα τότε εἶναι εὐλογημένα.¨

¨Οἱ παρεξηγήσεις καὶ οἱ τσακωμοὶ δὲν ὠφελοῦν κανένα.¨

¨Δέν θὰ ἀπαρνηθῶ τὸ ἀξιακό μου φορτίο, τὴν Πατρίδα.¨

¨Ὁ Ἕλληνας δὲν εἶναι ὁ ἡττημένος τῆς ζωῆς.¨

¨Τό νὰ κάνεις ἕνα λάθος ἔχει καὶ τὰ καλά του.¨

¨Πιστέψτε με κάθε ἡμέρα ποὺ ξημερώνει ἔχει πολλὲς ἐλπίδες γιὰ ζωή.¨

¨Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΤΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.¨

¨Μπορεί νὰ τῆς ἔδωσε ὁ ΘΕΟΣ πολλὰ βουνὰ ὅταν τὴν ἔφτιαξε ἀλλὰ τῆς ἔριξε μία χούφτα ἁλάτι καὶ τὴν ἔκανε πιὸ νόστιμη καὶ ἀξιαγάπητη.¨

¨Γιά αὐτὸ μὴν ἐπιτρέπετε σὲ ἄλλους ἀνθρώπους νὰ παίρνουν τὶς δικές σας ἀποφάσεις¨

¨Σέ ὅποιον πέσει πάνω ἡ φωτιὰ τὸν καίει, ὅποιος καεῖ ὡριμάζει.¨

¨Κάθε τέλος εἶναι μία νέα ἀρχή.¨

¨ΚΑΜΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ δὲν τελειώνει ἂν δὲν τελειώσει ἡ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.¨

¨Τώρα εἴσαστε στὸ χεῖλος ἑνὸς ἱστορικοῦ ρήγματος.¨

¨Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.¨

¨Πῶς θὰ ἀντέξει ἡ ἀνθρωπότητα αὐτὸ τὸ ταξίδι πρὸς τὴν καρδιὰ τοῦ σκότους;¨

¨Τό νὰ ἀναπνέω δὲν ἐξαρτᾶται μόνο ἀπὸ ἐμένα ἀλλὰ ἀπὸ τὸν ΘΕΟ.¨

¨Εἴμαστε Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.¨

¨Τά πουλιὰ ὅταν πεθαίνουν πετοῦν πρὸς τὴν Ἐλευθερία.¨

¨Ἀπό ὅπου καὶ νὰ δοῦμε τὸν χάρτη τῆς Ἑλλάδος εἶναι γεμάτος ΑΓΙΟΥΣ ποὺ τὴν περιφρουροῦν, ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ τὰ δύο παλληκάρια τῆς Χριστιανοσύνης καὶ τόσοι ἄλλοι.¨

¨Ὁ Χριστιανισμὸς δὲν εἶναι ἀπάνθρωπος, μετὰ τὴν Ὀρθόδοξη Σερβία ποὺ διαλύσανε σειρὰ ἔχουμε ἐμεῖς.¨

¨Γιά αὐτὸ ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἶναι ἑνωμένοι μὲ ὅλους τούς ἄλλους καὶ τὸν ΧΡΙΣΤΟ.¨

¨Όταν ὁ θρύλος λαμβάνει σάρκα καὶ ὀστᾶ, ἐμεῖς ἐπιμένουμε στὸν θρύλο, ἀκόμα ὅσοι δὲν πάρουν τὴν κάρτα εἴμαστε οἱ πολύτιμοι ἐπιζήσαντες.¨

¨Ποιό ποτὸ μπορεῖ νὰ σὲ μεθύσει ὅσο σὲ μεθάει ἡ ζωὴ γιὰ ΕΛΛΑΔΑ.¨

¨Όποιος λησμονεῖ τὸ παρελθὸν του εἶναι καταδικασμένος νὰ τὸ ξαναζήσει.¨

¨ΚΥΡΙΕ ΕΥΛΟΓΗΣΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ μας, εὐλόγησέ την γιὰ πάντα.¨

¨Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ θέλει ἀγάπη ποὺ νὰ σοὺ κόβετε ἡ ὄρεξη καὶ ἡ ἀνάσα, τὸ ὀξυγόνο καὶ ἡ τροφή.¨

¨Ζούμε σὲ μία φιλοκατήγορη τυρρανικὴ κοινωνία.¨

¨Η ὁμοψυχία δὲν εἶναι μόνο μία λέξη, εἶναι τὸ ὅπλο ποὺ δὲν νικιέται ποτέ.¨

¨ΕΛΛΑΔΑ Ο ΛΑΟΣ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ¨

¨Εύχομαι σὲ ὅλους καλὴ καὶ Ἐθνωφελῆ θητεία.¨

¨Να σᾶς ἐνδιαφέρει τί κάνουν οἱ ΑΓΙΟΙ καὶ ὄχι ἡ καθημερινότητα.¨

¨Μέσα στοὺς ΑΓΙΟΥΣ ὑπάρχει μεγάλη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Διαβάστε τοὺς τρεῖς Ἱεράρχες.¨

Εἶστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ αὐτὸ νὰ λέτε ¨θέλω νὰ ἐπωφεληθῶ ἀπὸ τὰ θηρία ποὺ μᾶς ἑτοιμάσανε οἱ φίλοι οἱ Εὐρωπαῖοι.

Μὲ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ συνείδηση

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Απολαύσετε την πνευματική ζωή. Δεν υπάρχει τίποτε γλυκύτερο απ’ αυτήν.

Ό αγών είναι σκληρός, είναι γλυκείς όμως οί στέφανοι. Δριμύς ό χειμών, γλυκύς ό παράδεισος. Στα πνευματικά, είναι ανοιχτή ή καρδία: αγάπη, χαρά. Την χαρά πού παίρνουμε εμείς από τα πνευματικά, δε την νοιώθει ό διάβολος, γι’ αυτό μας ζηλεύει, μας φθονεί και μας στήνει παγίδες και λυπούμεθα και πέφτουμε. 

Πρέπει να αγωνισθούμε, γιατί χωρίς αγώνα δεν αποκτούμαι αρετή. Και να ξέρετε, αν εύκολα αποκτήσετε, εύκολα θα χάσετε. Ενώ αν με δυσκολία, με κόπο και αγώνα αποκτήσετε, δύσκολα θα χάσετε.

Να προσπαθείς και να προοδεύεις εις τα Πνευματικά. Το Πνεύμα να υψωθεί. Ό νους από όλα τα άλλα, απαρηγόρητος είναι. Τα πνευματικά δίδουν χαρά και δύναμιν. Και να γνωρίζεις, όλα, απόφασης και ζήλος είναι.

Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας. Αγάπα και τους ανθρώπους, αλλά με προσοχή, ώστε ή αγάπη αύτη να μη θίξει, να μη λιγοστεύει την αγάπη σου προς τον Θεόν. Είναι όμορφη ή πνευματική ζωή. Όταν λίγο την γευθείς, θα σ’ αρέσει πολύ και τότε δεν βρίσκεις ευχαρίστηση σε άλλα, όπως πριν.

Να έχετε χαρά. Ή χαρά και ή λύπη ας σας είναι φιλοξενούμενες, όχι όμως η απελπισία. Της απελπισίας να της κλείνετε την πόρτα! Ό Χριστιανός δεν πρέπει ούτε δειλός να είναι, ούτε απελπισία να έχει.

Στην εργασία ή στο καθήκον σου, με χαρά να πηγαίνεις, με χαρά να φεύγεις!

Προσπάθησε να είσαι απαθής. Κανένα μη λυπήσεις, για τίποτα μη λυπηθείς.

Νουν να έχεις και νουν να μη έχεις. Γλώσσα να έχεις και γλώσσα να μη έχεις. Μάτια να έχεις και μάτια να μη έχεις. Αυτιά να έχεις και αυτιά να μη έχεις. Με καταλαβαίνεις;

Το σπίτι, έχει παράθυρα, πόρτες κλπ. Δια ν’ ασφαλισθώμεν, τα κλείνωμεν. Έτσι λοιπόν, δια ν’ ασφαλισθώμεν, δια να διατηρήσωμεν την υγεία της ψυχής, πρέπει να προσέχωμεν τάς αισθήσεις.

Ή κάθε ημέρα να προσέχετε πώς θα περάσει. Το μέλλον σας, αναθέσατε το εις την θεία Πρόνοια! θα βοηθήσει ό Θεός! ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνει. Μη σκέπτεστε δηλ και βάζετε εις τον νουν σας βάρος δια το μέλλον.

Είναι σοφός ό άνθρωπος ό οποίος πιστεύει, αγαπά τον Θεόν και υπομένει.

Μη ανησυχείτε δια το μέλλον σας. Αναθέσατε το εις την Θείον Πρόνοια. Μη σκέπτεστε και βάζετε βάρος στο κεφάλι σας.

Δεσμεύετε την διάνοια σας με την αγάπη του Θεού. Τον Θεόν να θεωρείται πώς είναι εμπρός σας και να του λέτε τα παράπονα σας.

Και οι δοκιμασίες κάνουν καλό. Μη φοβηθείς. Ό Χριστός μας σαράντα μέρες αγωνίσθηκε στην ερημον, αλλά έπειτα Άγγελοι τον υπηρετούσαν. Είναι πολύ στοργικός ο Χριστός μας. Συχνά, για ωφέλειά μας, επιτρέπει και δυνατή λύπην. Για λίγο νοιώθουμε πώς μας εγκατέλειψε, αλλά μετά επειδή λυπάται, μας αγαπά, μας πνίγει το έλεος Του, ή στοργή Του.

Μη φοβηθείς ποτέ, μόνον αγάπα τον Χριστό μας.

Όταν σου προσφέρουν κάτι, να το παίρνεις γιατί αν αρνείσαι, εμποδίζεις την χάριν από τον δίδοντα’ και όταν το παίρνεις, ταπείνωσιν δείχνεις.

Εκείνος πού δίδει παίρνει χάριν. Μη λες όχι. Και αν σου δίδουν κάτι πού εσύ δεν έχεις, το κρατάς. Αν σου δίδουν κάτι πού το έχεις, δίδεις εις τον μη έχοντα.

Μη λέτε πολλά. Κρατήστε την γλώσσαν. Αγαπήστε την σιωπή. Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλείτε. Τόσον είναι όμορφη ή σιωπή.

Να είσθε επιμελείς σε ότι κάνετε. Εγώ αγαπούσα και έδιδα επιμέλεια από μικρός σε όλα. Από ένδεκα χρονών, ακόμα θυμούμαι το μάθημα.

Ό «πόλεμος» δεν άρχεται μόνος του, δηλ. εάν δεν δώσουμε εμείς αιτία. Φταίνε τα πάθη μας πού τα αφήνουμε και δεν τα πολεμάμε. Αφού δεν αποφεύγουμε τις αιτίες, δεν μπορεί, θάρθη πόλεμος.

Πρόσεχε πολύ τον νου σου. Μη τον βαρύνεις με λύπην ή άσκοπα προβλήματα και άλλα πολλά Το νερό, όταν είναι καθαρό και ήσυχο, βλέπεις μέσα εις τον βυθόν του και την καρφίτσα. Έτσι είναι και ο νους.

Πρέπει να μαθαίνεις τις πανουργίες του πειρασμού, δια να γλιτώσεις, δια να μη δύναται να σε βλάψει. 

Και προσοχή: Όταν δεν μπορεί να μας ρίξει στις πράξεις, μας ρίχνει με τους λογισμούς. Προσπαθεί να ρίχνει τον άνθρωπον και μετά του φέρνει ελεγκτικούς λογισμούς, δια να τον ρίξει στην απελπισία. Να τα γνωρίζεις αυτά Ποτέ, το τονίζω, να μη δεχθείς απέλπισαν και δια τίποτε. Και εις τους λογισμούς πού από τον πειρασμόν έρχονται, να λέγεις: «Και στη κόλασιν να πάω, σε καλύτερη θέση από σένα θα είμαι! Δεν φοβάμαι, διότι εγώ δύνομαι να μετανοήσω και ο Θεός είναι όλος Αγάπη. Ποτέ, και δια τίποτα απελπισία».

Μη δέχεσαι θλίψεις. Μη σκέπτεσαι με λύπην και βαρύνεις τον νουν σου. Να λέγεις μόνον: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μη με εγκατάλειψης. ότι και να σου συμβεί, μη λυπηθείς πολύ, μόνον αυτό να λέγεις: Χριστέ μου, Σύ μη με εγκατάλειψης. Και νάχης ηρεμία, γαλήνη εις την ψυχήν σου.

Ούτε ή χαρά Ούτε ή λύπη να μη σε κυριέψουν.

Ό Σολομών ζήτησε από τον Θεόν σοφία και όμως έπεσε. Εσύ μη ζηλέψεις Ούτε την σοφία, άλλα ζήλεψε και ζήτησε από τον Χριστό μας, Πίστιν και αγάπην σε εκείνον.

Πρόσεχε μη αποκτήσεις συνήθειαν κακήν, διότι ή συνήθεια γίνεται δευτέρα φύσις.

Το πείσμα είναι ελάττωμα, αλλά συχνά είναι και άγιο. Είναι και το καλό πείσμα. Αν δε έχει κανείς πείσμα, αί δυσκολίαι πού θα συναντήσει θα τον κάμψουν, θα του φέρουν φόβον και δειλία. Το πείσμα το καλό, την δυνατή θέλησιν προσπάθησε ν’ αποκτήσεις. Από την ζωήν μη περιμένεις όλο χαρές. Είναι περισσότερον ακανθόσπαρτος, παρά ανθόσπαρτος ό βίος του άνθρωπου.

Να είμαστε πρόθυμοι να υποφέρουμε. Να αγαπούμε και την κακοπέραση: λίγο φαγητό, λίγο ύπνο κλπ. Εγώ πολλά πέρασα. Και πείνασα και έξω στα δέντρα κοιμήθηκα. Δόξα τω θεώ για όλα αυτά, λύπη δεν είχα.

Ό Θεός δεν δείχνει μόνον πολλήν άγάπην, άλλα μεγάλην στοργή.

Με λίγη καλήν προαίρεσιν πού δεικνύομε, μας συντρέχει, μας βοηθά. Με λίγη μετάνοιαν, συντριβήν κλπ. μας συγχωρεί πολλά αμαρτήματα. Ποταμός το έλεός Του.

Να λες στον Χριστό μας: Σ’ αγαπώ Κύριε, Σ’ αγαπώ, διότι είσαι Αγάπη.

Ποίον είναι πιο δυνατό: το νερό ή ή φωτιά; Το νερό Γέροντα. όχι. Χίλια κιλά κάρβουνα αναμμένα, τα σβήνει ένας τενεκές νερό; Δυο κιλά κάρβουνα δεν τα σβήνουν δέκα τενεκέδες νερό; Ούτε το ένα λοιπόν, Ούτε το άλλο, αλλά ή ποσότης! Ναι Ή ποσότης έχει την δύναμιν. Αύξησε λοιπόν τα πνευματικά δια να νικήσωμεν.

Δεν θα σωθούν μόνον όσοι πηγαίνουν εις την Μονήν, άλλα όσοι αγωνίζονται σωστά Πάντως, υψηλότερο από τον χορόν των παρθένων δεν υπάρχει.

Όπου και να πάς, υπάρχει και το φως, υπάρχει και το σκότος.

Από σένα εξαρτάται τι θα διάλεξης, τι θα ακολουθήσεις. Ότι βλάπτει, μη δίδεις σημασία, ότι ωφελεί πνευματικά, ακολούθησε.

Προσπάθησε, επιμέλεια χρειάζεται και ζήλος. Για ότι βλάπτει, αδιάφορος να είσαι!

Αν δεν πάρουμε απόφασιν θανάτου, το πνευματικόν μέρος δεν εκτελείται.

Γέροντας Ιερώνυμος Αιγίνης

http://www.exomologistetokirio.gr

«Το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο»

«Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε» (Λουκά 6,37), είπε ο Χριστός.

Μα πώς να μην κρίνω και πώς να μην κατακρίνω, αφού το ζωντανό και όμοιο πλάσμα, το συγκρίσιμο με μένα, ο πλησίον, είναι η δυνατότερη και γλυκύτερη πρόκληση και ευκαιρία, να διατρανώσω το έλλειμμα της αγάπης που υπάρχει στην καρδιά μου, αγκαλιά με την υπερηφάνεια και την κενοδοξία, κατακρίνοντάς τον και εισπράττοντας τη γλυκιά αίσθηση της αμαρτωλής ηδονής; Πώς; Αφού αυτή είναι η πικρή αλήθεια;

Και μετά, ξέρω. Το έχω μάθει. Το κενό, η πίκρα, η απογοήτευση. Κι αν δεν υπάρχει δάκρυ, πόνος, μετάνοια και… πετραχήλι, παραμένει η κόλαση στην καρδιά, το αδιέξοδο. Αλλά εγώ συνεχίζω. Συνεχίζω με πλήρη αφροσύνη…

Αχ, αυτή η άπειρη αγάπη του Θεού!

Μπήκα στο πρατήριο καυσίμων και πήρα θέση στη σειρά, πίσω από δυο άλλα αυτοκίνητα. Η σύζυγός μου κατέβηκε και απομακρύνθηκε σε κάποια απόσταση.

Ώσπου να γυρίσω το κεφάλι μου, να σου και βλέπω να με πλησιάζει αργά και μεγαλόπρεπα ένα πολυτελές αμάξι με δυο νεαρούς μέσα. Αμάξι για λίγους. Ωραιότατο και πανάκριβο. Σταμάτησε ακριβώς μπροστά μου. Μπήκε και μου πήρε τη σειρά με τέτοια άνεση και τέτοιο θράσος, που μου έκανε εντύπωση. Δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω την πρώτη έκπληξη και ήρθε η συνέχεια.

Λες και έπεσε συναγερμός στο πρατήριο. Έτρεξαν αμέσως δυο υπάλληλοι κοντά του. Ο οδηγός, χωρίς να κουνηθεί από τη θέση του, άρχισε να τους δίνει εντολές, κουνώντας πέρα δώθε τα χέρια του. Κι εκείνοι, κάνοντας απόλυτη υπακοή, εκτελούσαν ό,τι τους έλεγε. 

Έβαλαν βενζίνη, έλεγξαν τα λάστιχα. Ύστερα άνοιξαν το καπό της μηχανής και άρχισαν να ασχολούνται μ` αυτήν. Εν τω μεταξύ εκείνος από μέσα έδωσε εντολή σε άλλον, να του φέρει κάποια πράγματα από το μαγαζάκι του πρατηρίου και όταν γύρισε, τον ξανάστειλε για κάτι άλλο. 

Εγώ είχα πάρει φωτιά. Φούντωσα από τα νεύρα μου, γιατί μου πήρε τη σειρά με το έτσι θέλω, αλλά και παρακολουθώντας όλη αυτή τη σκηνή:

«Κοίτα εκεί, να παίρνει τη σειρά με τέτοιο νταηλίκι! Κι απ` την άλλη να διατάζει ο πιτσιρικάς μεγάλους ανθρώπους και να γίνεται το δικό του! Και ποιος νομίζει πως είναι; Αλλά τι περιμένεις; Ποιος ξέρει από ποια πλούσια οικογένεια είναι και τι ανατροφή του δώσανε. Τι νοοτροπία κουβαλάει και τι εγωισμό μπορεί να έχει. Αυτά τα πλουσιόπαιδα συνήθως είναι κακομαθημένα και νομίζουν πως είναι όλοι υποχρεωμένοι να τους υπηρετούν. Επειδή έχεις χρήματα, φίλε μου, νομίζεις πως μπορείς να τους κάνεις όλους υπηρέτες και δούλους σου;».

Παραμιλούσα μέσα από τα δόντια μου, θολωμένος από το θυμό και τους λογισμούς, που με καταπλάκωσαν σαν ποτάμι ορμητικό, να με πνίξουν.

Ήμουν έτοιμος να ανοίξω την πόρτα και να βγω, να παρέμβω, να δημιουργήσω κατάσταση, αλλά στάθηκα. Γιατί, την ίδια στιγμή, άνοιξε η πόρτα του συνοδηγού και βγήκε ο άλλος νεαρός, που καθόταν δίπλα του. Κινήθηκε προς το πορτ- μπαγκάζ, το άνοιξε και έβγαλε από μέσα ένα ογκώδες μεταλλικό πράγμα, που στην αρχή δεν κατάλαβα τι ήταν. Όταν όμως το έφερε από τη μεριά του οδηγού και το ξεδίπλωσε, πάγωσε το αίμα μου! Κρύος ιδρώτας ένιωσα να περιλούζει όλο το σώμα μου. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Αναπηρικό καρότσι!

Ώστε ήταν για τον νεαρό οδηγό! Για τον νεαρό τον «κακομαθημένο», τον «εγωιστή», το «αναιδές πλουσιόπαιδο»! Άνοιξε η πόρτα και πρόβαλαν τα δυο του πόδια ατροφικά, αδύνατα, ανίσχυρα να κρατήσουν το σώμα του όρθιο. Τον έπιασαν οι υπάλληλοι του πρατηρίου, τον πήραν αγκαλιά και τον έβαλαν επάνω στο καρότσι. - Πω πω Θεέ μου! Συγχώρα με Κύριε! φώναξα και έκρυψα το πρόσωπό μου ανάμεσα στις παλάμες μου. Μαύρισαν τα πάντα γύρω μου. Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν. Ντρεπόμουν…

Κατέρρευσα κυριολεκτικά. Ένας κόμπος έγινε η καρδιά μου…

Κοιτούσα τους ανθρώπους, που τον κουβαλούσαν και ζήλευα. Ζήλευα τη χαρά τους, την προσφορά της αγάπης στον ανήμπορο αδελφό. Και συνάμα λυπόμουν, γιατί δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής σ` αυτό το πανηγύρι της αληθινής χαράς, καθόσον είχα πάρει το μερίδιό μου. Πρόλαβα και απόλαυσα τη βρώμικη χαρά της άδικης κρίσης και ήμουν χορτάτος μ` αυτήν. 

Πόσο θα ήθελα να ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς που τον σήκωναν. Να έβαζα κι εγώ το χέρι μου στο αναπηρικό καρότσι, να του ζητούσα συγγνώμη, να έπαιρνα πίσω ό,τι σκέφτηκα γι` αυτόν. Όμως ήταν αδύνατο. Τον πήραν γρήγορα και τον οδήγησαν στο μεγάλο κτίριο, που ήταν στην πίσω μεριά. Κάποιος τράβηξε το αυτοκίνητό του παράμερα.

Έβαλα βενζίνη και περίμενα στην άκρη. Εκείνη την ώρα είδα από τον καθρέφτη τη σύζυγό μου να πλησιάζει. Σκούπισα τον ιδρώτα από το πρόσωπό μου. Έκλεισε την πόρτα και σιγοψιθύρισα:

- Σ` ευχαριστώ, Κύριε. Σ` ευχαριστώ, που μου χάρισες αυτό το ωραίο δώρο. Να δω κατάματα τη φτώχεια της καρδιάς μου και το μέγεθος της αναίδειάς μου. 

- Τι έχεις; με ρώτησε εκείνη, κάπως ανήσυχη. Προσεύχεσαι; Σε βλέπω αναστατωμένο ή κάνω λάθος; Τι είναι αυτά που λες; 

- Πάμε, της είπα, πάμε και θα σου πω. Πήραμε την κατηφόρα με τις στροφές, για την πόλη.

Και της τα είπα όλα. Λεπτομερώς:

Για το «κακομαθημένο πλουσιόπαιδο», που παρίστανε τον «αφέντη».

Για τους λογισμούς που με καταπλάκωσαν, για την άδικη κρίση που του έκανα και για το θυμό μου εναντίον του.

Για την αναπηρική καρέκλα, που ήταν δικιά του.

Για τη σκληρότητα της δικής μου καρδιάς και το μεγαλείο της ταπεινής καρδιάς των υπαλλήλων του πρατηρίου. 

Για το σεισμό, που ταρακούνησε και πάλι, για πολλοστή φορά, το ψεύτικο κατασκεύασμα του άλλου εαυτού μου και που ελπίζω και πάλι, πως θα είναι ο τελευταίος… Ελπίζω… 

Τέλειωσε η πρώτη εξομολόγηση…

Είχαμε πιάσει τον ίσιο δρόμο, που διέσχιζε το μεγάλο κάμπο και οδηγούσε κατευθείαν στη μικρή και ήσυχη πολιτεία μας. Ο ήχος της μηχανής ακουγόταν στρωτός, ρυθμικός κι εγώ κρατούσα δυνατά τη θύμηση μέσα μου. Και με γαλήνευε, με πήγαινε σε άλλους κόσμους… 

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, κυλούσε η ευχή μέσα μου…                                                                                                                       

Τώρα περιμένει ο παππούλης με το πετραχήλι του

Ηλιάδης Σάββας

Δάσκαλος

Κιλκίς, 19-8-2015

http://aktines.blogspot.gr

Ο νέος που καταράστηκε το Θεό – και έγινε ο π. Σεραφείμ Ρόουζ!

«Η Άλισον υπήρξε μάρτυρας σε περιστατικά που έδειχναν πώς ο Ευγένιος «τρελαινόταν» και προσπαθούσε να «σπάσει τα δεσμά» χωρίς να ξέρει πραγματικά πώς να τα καταφέρει.

Θυμάται εκείνο το βράδυ, όταν έφτασε στο αποκορύφωμα της η διαμάχη του Ευγένιου και του Τζών για το Θεό. Ο Τζών, ο Ευγένιος, η Άλισον και μερικοί άλλοι είχαν πάει βόλτα στην βουνοκορφή Μάουντ Μπόλντυ (ήταν άλλο ένα μέρος συνάντησης της παρέας). Τότε λοιπόν όλοι μέθυσαν με κρασί, εκτός από την Άλισον. Θυμάται: «Ο Τζών φώναζε και κομπορρημονούσε, λέγοντας ότι έπρεπε να εγκαταλείψει τις γυναίκες για το Θεό και ο Ευγένιος είχε αηδιάσει με όλη αυτή την σκηνή».

Τότε συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο Ευγένιος σηκώθηκε πάνω κι άρχισε να ουρλιάζει στο Τζών. «Δεν υπάρχει Θεός! Ο Θεός σου είναι μύθος! Αν υπήρχε Θεός, δεν θα τυραννούσε τους πιστούς του. Εσύ πιστεύεις ότι ο Θεός διασκεδάζει μπήγοντας καρφίτσες στους ανθρώπους. Τέτοιος Θεός δεν υπάρχει!» [“Ν”: πράγματι, τέτοιος Θεός δεν υπάρχει. Ο Χριστός ΔΕΝ είναι καθόλου τέτοιος Θεός].

Μέσα στην μεθυσμένη του οργή ο Ευγένιος έχυσε λίγο κρασί στο κεφάλι του Τζών, λέγοντας: «Είμαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής!» Έπειτα σηκώνοντας τη γροθιά του στον ουρανό εκεί στην κορυφή του βουνού, καταράστηκε το Θεό και Τον προκάλεσε να τον καταδικάσει στην κόλαση. «Βλέπεις, τίποτα δεν έγινε!» ούρλιαξε κοιτάζοντας με αγριεμένα μάτια την αναστατωμένη Άλισον.

Οι άλλοι το πέρασαν για αστείο, η Άλισον όμως μπορούσε να δει στα μάτια του Ευγένιου τη φρικτή του πάλη με το Θεό. Μέσα στην απελπισία του, έμοιαζε να πιστεύει ότι άξιζε να καταδικαστεί για πάντα απ” την οργή του Θεού, αρκεί να μπορούσε εμπειρικά να βεβαιωθεί ότι ο Θεός πράγματι υπήρχε, αντί να παραμένει σε μια στάσιμη κατάσταση αδιαφορίας.

Αν ο Θεός τον καταδίκαζε να πάει στην κόλαση, τότε για μια τουλάχιστον ευτυχισμένη στιγμή, θα ένιωθε το άγγιγμα του Θεού και θα γνώριζε με βεβαιότητα ότι Εκείνος προσεγγίζεται.» […]

Είναι μεγάλο πράγμα κανείς, να μπορέσει να διακρίνει μέσα από αυτό το γεγονός, το πάθος με το οποίο η ψυχή του π. Σεραφείμ Ρόουζ, που τότε λεγόταν Ευγένιος, αναζητούσε το Θεό. Η επιθυμία του Ρόουζ, να βρει τον Θεό, μην μπορώντας να εκπληρωθεί, ήταν ουσιαστικά αυτή, η οποία τον έκανε να τον πολεμάει.

Με την επιθυμία αυτή λοιπόν της ψυχής ο Θεός τελικά εμφανίστηκε στον π. Σεραφείμ παρουσιάζοντας του την χάρη του. Σε έναν άνθρωπο που όπως βλέπουμε αργότερα μέσα στο βιβλίο πέρασε από την επίγεια κόλαση, η χάρις του Θεού αποκαλύπτεται, γιατί ο Θεός βλέπει την πρόθεση της καρδίας μας και για αυτό τελικά μας αποκαλύπτεται.

Απόσπασμα από το βιβλίο «π. Σεραφείμ Ρόουζ, Η ζωή και τα έργα του».

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Τί θέση έχει η λογική στην πνευματική ζωή;

– Γέροντα, τί θέση έχει η λογική στην πνευματική ζωή; 

– Ποιά λογική; Η κοσμική; Αυτή η λογική δεν έχει καμμιά θέση στην πνευματική ζωή.

Μπαίνουν Άγγελοι, Άγιοι από το παράθυρο, τους βλέπεις, μιλάς μαζί τους, φεύγουν… 

Αν πάς να τα εξετάσης αυτά με την λογική, δεν γίνεται. Στην εποχή μας που έχουν αυξηθή οι γνώσεις, δυστυχώς η εμπιστοσύνη μόνο στην λογική κλόνισε την πίστη από τα θεμέλια και γέμισε τις ψυχές από ερωτηματικά και αμφιβολίες. Γι’ αυτό στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζήται και δεν εξηγείται με την λογική. 

Αντίθετα, η πίστη στον Θεό τραβάει την θεϊκή δύναμη κάτω και αναποδογυρίζει όλα τα ανθρώπινα συμπεράσματα. Κάνει θαύματα, ανασταίνει νεκρούς και αφήνει με στόμα ανοικτό την επιστήμη. Όλα τα πράγματα της πνευματικής ζωής εξωτερικά φαίνονται ανάποδα.

Αν δεν αναποδογυρίση κανείς το κοσμικό του φρόνιμα, να γίνη πνευματικός άνθρωπος, αδύνατον είναι να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού που μας φαίνονται παράξενα (ανάποδα).

Όποιος νομίζει ότι μπορεί να γνωρίση τα μυστήρια του Θεού με την εξωτερική επιστημονική θεωρία, μοιάζει με ανόητο που θέλει να δη τον Παράδεισο με το τηλεσκόπιο...

Η λογική κάνει πολύ κακό, όταν κανείς πάη να εξετάση με αυτήν τα θεία, τα μυστήρια, τα θαύματα...

Οι Καθολικοί με την λογική τους έφθασαν να εξετάσουν την Θεία Κοινωνία στο Χημείο, για να δουν αν πράγματα είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Οι Άγιοι όμως με την πίστη που είχαν, συχνά έβλεπαν Σάρκα και Αίμα στην αγία Λαβίδα. 

Σε λίγο θα φθάσουν να περνούν και τους Αγίους από τις ακτίνες, για να διαπιστώσουν την αγιότητά τους! Πέταξαν το Άγιο Πνεύμα, έβαλαν την λογική τους και τώρα ασχολούνται με την λευκή μαγεία. 

Σε έναν Καθολικό που είχε καλή διάθεση -έκλεγε ο καημένος- είπα: Μια από τις σπουδαιότερες διαφορές που έχουμε είναι και αυτή, εσείς βάζετε τον εγκέφαλο, εμείς την πίστη. 

Εσείς αναπτύξατε τον ορθολογισμό και γενικά τον ανθρώπινο παράγοντα.

Με την λογική σας περιορίζετε την θεϊκή δύναμη, γιατί την θεία Χάρη την πετάτε στην άκρη. 

Εσείς στον αγιασμό ρίχνετε συντηρητικό, για να μη χαλάση. Εμείς στα χαλασμένα ρίχνουμε αγιασμό και γίνονται καλά. 

Πιστεύουμε στην Χάρη που αγιάζει και ο αγιασμός κρατάει και διακόσια και πεντακόσια χρόνια, δεν χαλάει ποτέ... 

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr