Η ορθή πίστη ως ψυχική υγεία

«Ο δειλός άνθρωπος, έλεγε ο μεγάλος αββάς Ισαάκ ο Σύρος ο σοφός, πάσχει κυρίως από δύο ψυχικές ασθένειες: από ολιγοπιστία και από φιλοσωματία. Όποιος αγωνίζεται να νικήσει αυτά τα δύο μεγάλα κακά είναι φανερό πως πιστεύει ολόψυχα στο Θεό και είναι έτοιμος να δεχθεί όλα τα δυσάρεστα που τυχόν Εκείνος θα παραχωρήσει.

(Από το Γεροντικό, Θ. Χαμπάκη).

Η εποχή μας, μεταξύ άλλων, έχει χαρακτηριστεί ως εποχή των ψυχικών ασθενειών. Όχι, βέβαια, πως τώρα εμφανίστηκαν αλλά τώρα ονομάστηκαν και αυξήθηκαν.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, ως οι εκφραστές της Θεολογίας και της ζωής της, μιλούν για την αμαρτία ως ασθένεια, για τους πνευματικούς πατέρες ως ιατρούς, για την Εκκλησία ως νοσοκομείο, για την υγεία ως θεραπεία από τα πάθη και αγιότητα – θέωση...

Με αυτή τη θεώρηση, οι ψυχικές ασθένειες είναι η έκφραση του λανθασμένου τρόπου ζωής, που, ασφαλώς, η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να θεραπεύσει. Όμως παρατηρούμε το φαινόμενο μέσα στην Εκκλησία να ζουν άνθρωποι φοβερά ασθενείς ψυχικά, με αλλοιωμένη πίστη και καταπιεσμένη ζωή.

Η δειλία π.χ. διαταράσσει την ηρεμία του ανθρώπου, τον κάνει να φοβάται και ν’ αγωνιά μπροστά στο ενδεχόμενο ασθενειών ή δυσκολιών που θα έλθουν στον ίδιο ή τους δικούς του. Πίσω από αυτό το φαινόμενο κρύβεται, κατά τον αββά Ισαάκ, η ολιγοπιστία και η φιλοσωματία. Η πρώτη ως διαταραχή της σχέσης του με το Θεό και η δεύτερη ως φιλαυτία, ως εγωκεντρισμός.

Έτσι η εκκλησιαστική ζωή, ως ζωή κι όχι θεωρία, φαίνεται στην καθημερινότητά μας. Αν, δηλαδή, ο Θεός δεν διαποτίζει όλες τις πτυχές της ζωής μας και η πίστη μας σ’ Αυτόν περιορίζεται στα «θρησκευτικά μας καθήκοντα» και σε κάποιες μέρες, είναι προφανές ότι δεν ζούμε την πίστη των Πατέρων μας με την ανάλογη, βέβαια, παθολογία.

Όπως η ασθένεια κατανοείται στα συμπτώματά της, το ίδιο και η λανθασμένη πίστη. Ο άπιστος – με την έννοια της αδύνατης πίστης – αναστατώνεται και διαλύεται όταν δεν έλθουν τα γεγονότα όπως τα υπολογίζει. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί την πρόνοια του Θεού, δεν μπορεί να διακρίνει πίσω από τις αναποδιές, τις δυσκολίες και δοκιμασίες την αγάπη Του και το ενδιαφέρον Του για πνευματική ανάπτυξη.

Ο πιστός όμως που Τον εμπιστεύεται απόλυτα και συγχρόνως «ξέχασε τον εαυτό του» νικώντας τον εγωκεντρισμό του νικά τις φοβίες και ζει ήρεμα και φυσιολογικά. Ο εσωτερικός του κόσμος είναι ισορροπημένος, γι’ αυτό και δεν γνωρίζει ψυχικές ασθένειες. Ως άνθρωπος ταράσσεται στα απρόοπτα δυσάρεστα αλλά δεν διαλύεται ούτε χρειάζεται ψυχοφάρμακα για να ηρεμήσει.

Τα όσα γράφονται δεν είναι για κρίση κανενός αλλά για διάγνωση της πίστης ώστε να ζήσουμε με ψυχική υγεία, φυσιολογικά, απολαμβάνοντας την ομορφιά της ζωής και αντιμετωπίζοντας τα δυσάρεστα με ολόψυχη πίστη στο Θεό και Πατέρα μας.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

agiabarbarapatras.blogspot.gr

Είναι παρηγοριά να πάθεις κάτι για το Χριστό

Πιστέψτε με τώρα είναι μπροστά μας να υποστούμε χειρότερα από όσα έπαθε ο Παύλος.

Τότε εκείνοι κτυπούσαν τον Παύλο με πέτρες. Τώρα μας κτυπούν με λόγια οδυνηρότερα και από πέτρες.

Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Ότι έκανε και κείνος. Δεν εμίσησε εκείνους που τον ελιθοβόλησαν, αλλά ενώ εκείνον τον έσυραν δια της βίας έξω από την πόλη, αυτός μπήκε πάλι για να ευεργετήσει εκείνους που τόσο τον αδίκησαν. Αν υπομείνεις και συ τον υβριστή, τον βάναυσο, εκείνον που σε αδικεί τόσο πολύ, λιθοβολήθηκες και συ. Μην πεις ότι δεν έφταιξα τίποτε, γιατί σε τι είχε φταίξει ο Παύλος για να λιθοβοληθεί. Εκήρυττε τη Βασίλεια των ουρανών, απομάκρυνε από την πλάνη, ωδηγούσε στο Θεό. Αυτά είναι άξια για στεφάνους, για δημόσιο έπαινο, για χίλια καλά, όχι για λιθοβολισμό. Αλλά όμως έπαθε τα αντίθετα. Αυτό είναι που αποτελεί περίλαμπρη νίκη.

«Και έσυραν αυτόν» (Πραξ 14. 19). Και σένα πολλές φορές σε σέρνουν. Μη θυμώσεις, αλλά κήρυξε το Ευαγγέλιο με την επιείκειά σου. Σε έβρισαν; Σώπασε και ευλόγησε αν μπορείς, και έτσι εκήρυξες και συ το Λόγο, εδίδαξες επιείκεια, εδίδαξες πραότητα. Γνωρίζω πολλούς που δεν πονούν τόσο από τα τραύματα, όσο από τα λόγια γιατί το τραύμα το δέχεται το σώμα, ενώ τα λόγια η ψυχή. Αλλά ας μη πονάμε, ή καλύτερα ας υπομένουμε τους πόνους.

Δε βλέπετε τους πυγμάχους, που με τραυματισμένα τα κεφάλα, με σφιγμένα τα δόντια, υποφέρουν τους πόνους τόσο ήρεμα. Εδώ δεν υπάρχει ανάγκη να τρίξεις τα δόντια, να δαγκώσεις τα χείλη. Σκέψου τον Δεσπότη σου και αμέσως έβαλες το φάρμακο στη σκέψη. Σκέψου τον Παύλο. Κατάλαβε ότι νίκησες συ ο κτυπημένος, ενώ εκείνος που σε κτύπησε νικήθηκε και τότε όλα τα θεράπευσες.

Είναι μια κρίσιμη στιγμή μην παρασυρθείς, και αμέσως κατώρθωσες τα πάντα. Μην ταραχθείς και έσβησες τα πάντα. Είναι μεγάλη παρηγοριά να πάθεις κάτι για το Χριστό.

Του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

http://www.exomologistetokirio.gr

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό…

Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. Αυτοί οι άνθρωποι ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι’ αυτό όχι μόνο τους μισούν αλλά και τους περιγελούν οι πιο πολλοί ανόητοι. Υπομένουν όσα τους φέρνει η φτώχεια επειδή γνωρίζουν ότι εκείνα που οι πολλοί θεωρούν κακά, σ’ αυτούς είναι καλά. Γιατί εκείνος που στοχάζεται τα επουράνια, πιστεύει στον Θεό γνωρίζοντας ότι όλα είναι έργα της θελήσεώς Του. Εκείνος όμως που δε τα στοχάζεται, δεν πιστεύει ποτέ ότι ο κόσμος είναι έργο του Θεού και ότι δημιουργήθηκε για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Μέγας Αντώνιος

 dakriametanoias.blogspot.ca

Η τελειότητα της αγάπης βρίσκεται στην ένωση με τον Θεό!

Να αγαπάς τον Θεό έτσι όπως Εκείνος μας πρόσταξε να τον αγαπάμε και όχι όπως τον αγαπούν τάχα οι πλανεμένοι ονειροπόλοι.

Μην επιδιώκεις εκστάσεις, μην προξενείς στον εαυτό σου νευρική έξαψη, μη φλογίζεις την καρδιά σου με φλόγα σαρκική, με τη φλόγα του αίματος σου. Θυσία ευπρόσδεκτη από τον Θεό είναι η ταπείνωση της καρδιάς και η συντριβή του πνεύματος.

Αποστρέφεται ο κύριος τη θυσία που του προσφέρεται με αυτοπεποίθηση με υπερηφάνεια έστω κι αν πρόκειται για Ολοκαύτωμα.

Η υπερηφάνεια ταράζει τα νεύρα, θερμαίνει το αίμα, διεγείρει τη φαντασία συντηρεί τη ζωή της πτώσεως. Η ταπείνωση γαληνεύει τα νεύρα, κατευνάζει την κυκλοφορία του αίματος, καταπαύει την ονειροπόληση, τερματίζει τη ζωή της πτώσεως, δίνει τη ζωή που έφερε ο Ιησούς Χριστός.

«Η υπακοή είναι για τον Κύριο καλύτερη από κάθε θυσία και η υποταγή στο θέλημα του ανώτερη από το λίπος των κριαριών» είπε ο προφήτης Σαμουήλ στον βασιλιά Σαούλ, που τόλμησε να προσφέρει στον Θεό θυσία ανάρμοστη. Αν λοιπόν θέλεις να προσφέρεις στον Θεό τη θυσία της αγάπης μην την προσφέρεις αυθαίρετα και αλόγιστα, να την πρόσθεση με ταπείνωση όταν και όπου όρισε ο Θεός. Ο πνευματικός τόπος που μας δόθηκε εντολή να προσθέσουμε πνευματικές θυσίες είναι η ταπείνωση.

Θέλεις να διδαχθείς την αγάπη προς τον Θεό; Με επιμέλεια να μελετάς το Ευαγγέλιο τις εντολές του κυρίου και να προσπαθείς να τις εφαρμόζεις στην πράξη, αποκτώντας έτσι σιγά σιγά τις ευαγγελικές αρετές και κάνοντάς τες έξεις σου, ιδιότητες της ψυχής σου. Χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπά είναι η ακριβής εκπλήρωση του θελήματος του αγαπημένου του προσώπου.

Με την σταθερή απομάκρυνση από το κακό και την οικείωση των ευαγγελικών αρετών φτάνουμε στην αγάπη προς τον Θεό. Με τον ίδιο τρόπο παραμένουμε σε αυτή την αγάπη: «Αν τηρήσετε τις εντολές μου, θα μείνετε πιστοί στην αγάπη μου» είπε ο Σωτήρας.

Η τελειότητα της αγάπης βρίσκεται στην ένωση με τον Θεό. Η πρόοδος στην αγάπη συνοδεύεται από ανέκφραστη πνευματική παρηγοριά, γλυκύτητα και φώτιση. Αλλά στην αρχή του αγώνα του ο μαθητής της αγάπης πρέπει να πολεμήσει σκληρά με τον ίδιο του τον εαυτό, με τη βαριά αρρωστημένη φύση του. Το κακό λόγο του προπατορικού αμαρτήματος έγινε στοιχείο της φύσεώς μας, έγινε νόμος γι αυτή τη μεταπτωτική φύση, νόμος που αντιστρατεύεται τον νόμο του Θεού, τον νόμο της Αγίας αγάπης.

Να θυμάσαι πάντα πως η αγάπη προς τον Θεό είναι η ύψιστη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος είναι να ετοιμάσει τον εαυτό του με την καθαρότητα και την ταπεινοφροσύνη, για να δεχθεί αυτή τη δωρεά, με την οποία αλλοιώνονται ο νους, η καρδιά και το σώμα.

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

http://www.exomologistetokirio.gr

«Σημείον» εξ ουρανού; Ένα σχίσμα θα καταστρέψει το ορατό (λογικό) Σύμπαν; +

«Και προσελθόντες οι Φαρισαίοι και Σαδδουκαίοι, πειράζοντες, επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ του ουρανού επιδείξαι αυτοίς». (Ματθ. 16:1)

Παρά τα πάμπολλα θαύματα που έκανε ο Κύριος Ιησούς, τα οποία βεβαίωναν την αλήθεια των λόγων του, οι Ιουδαίοι ζητούσαν και «σημάδι εξ ουρανού»για να πιστεύσουν. Αυτό όμως ήταν τρανή απόδειξη της υποκρισίας τους:«υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι»; (Ματθ. 16:3) Ρίχνοντας μια ματιά στον ουρανό βλέπομε τι καιρό θα κάνει το υπόλοιπο της ημέρας, και δεν μπορούμε βλέποντας τα θαυμαστά έργα του Κυρίου να τον αναγνωρίσομε σαν τον μόνο αληθινό Μεσσία;

Αν και δεν ήθελε επιδείξεις ο Κύριος και είπε ότι δεν θα δοθεί στην γενιά εκείνη το φανταχτερό σημάδι που ζητούσε, η «φύση συνεκλονείτο» κατά τη Σταύρωση και ο ήλιος κρύφθηκε για 3 ώρες, κάνοντας νύχτα το μεσημέρι: «Από δε έκτης ώρας (12 το μεσημέρι) σκότος εγένετο επί πάσαν την γην έως ώρας ενάτης (3 το απόγευμα)». (Ματθ. 27:45)

Στους Χριστιανούς, αυτούς που ενώθηκαν με τον Χριστό διά των Μυστηρίων της Εκκλησίας, και που αγωνίζονται να τηρούν τις εντολές Του, ανοίγεται ο νους τους στην κατανόηση των συμβαινόντων τόσο στον πνευματικό κόσμο όσο και στον υλικό. Ανοίγεται η πνευματική θύρα, για την οποία ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος λέει «και ιδού θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ», διά της οποίας ο ίδιος ανέβηκε στον πνευματικό ουρανό, για να μας φανερώσει όσα πρόκειται να συμβούν στο μέλλον: «ανάβα ώδε και δείξω σοι α δει γενέσθαι μετά ταύτα». (Αποκ. 4:1)

Θύρα όλων των χαρισμάτων είναι ο Ιησούς Χριστός: «Εγώ είμι η θύρα. Δι'εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει». (Ιω. 10:9). Κάθε πιστός έχει στη διάθεσή του την ευαγγελική διδασκαλία και μπορεί να κατανοήσει, ανάλογα και με την καθαρότητα του νου του, τη σημασία που έχουν από πνευματική άποψη όσα συμβαίνουν γύρω του. Τα προφητικά λόγια της Αγίας Γραφής και πολλών ακόμη αγίων της Εκκλησίας μάς κρατούν στο σωστό δρόμο, για να μην πλανηθούμε από τυχόν λανθασμένες εκτιμήσεις. (Κάτι που δεν είναι ασυνήθιστο σε όσους αγωνίζονται ακόμη με τα πάθη τους).

Από τη διδασκαλία του Κυρίου, που κατέγραψαν οι 4 ευαγγελιστές, αντιλαμβανόμαστε ότι ο υλικός (ή αισθητός) κόσμος δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε να επιτρέπει την κατανόηση του πνευματικού (ή ουράνιου ή νοητού) κόσμου, στον οποίο ζει και η ψυχή μας. Δηλ. τα πνευματικά (απο)τυπώνονται στα υλικά, όπως ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός βεβαίωσε χρησιμοποιώντας παραβολές στην διδασκαλία του, όπου η ζύμη, το αλάτι, η άμπελος, η συκή, η καλή γη, τα αγκάθια κλπ έχουν πνευματικό νόημα.

«Ο τον φαινόμενον (υλικό) κόσμον νοών, θεωρεί τον νοούμενον(πνευματικό)» λέει και ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Και παρατηρεί την πλοκή των δύο κόσμων: ...«Και νοεί, εν μεν τω νοητώ τον αισθητόν (ή υλικό), ...εν δε τω αισθητώ τον νοητόν (ή πνευματικό)». (Προς Θαλάσσιον ερ. 47η).

Αλλά και κατά τον απόστολο Παύλο αυτά που συμβαίνουν στον αόρατο πνευματικό κόσμο στον οποίο ζουν οι ψυχές μας, «τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται», δηλαδή κατανοούνται διά των ορατών δημιουργημάτων. Και αυτό συμβαίνει από την αρχή της Δημιουργίας, από κτίσεως κόσμου. Και διά των δημιουργημάτων δηλώνεται η δύναμη του Θεού και η αγιότητα, ώστε και όσοι δεν γνωρίζουν τις άγιες Γραφές να είναι αναπολόγητοι. (βλ. Ρωμ. 1:20).

Επειδή λοιπόν δεν έγινε στη τύχη η Δημιουργία, και επειδή ο Θεός παρακολουθεί την προαίρεσή μας και μας διορθώνει όταν χρειάζεται, πρέπει να παρατηρούμε τα «σημεία των καιρών». «Όποιος αγαπά την Αλήθεια πρέπει όχι μόνο να λαμβάνει υπ’ όψιν του τα σημεία των καιρών, αλλά επίσης να ακολουθεί τις παρατηρήσεις αυτές, μέχρι τη λογική τους ερμηνεία», συμπληρώνει ο Ρώσος αρχιεπίσκοπος Θεοφάνης του Πολτάβα.(Archbishop Theophanes, «Selected Letters»).

Ένα τέτοιο προειδοποιητικό «σημείο» έρχεται από την είδηση που λέει: «ΤοΣύμπαν μπορεί να πεθάνει με ένα Μεγάλο Σχίσμα»! (λινκ) 

Το ενδιαφέρον της είδησης για μας δεν είναι αστρονομικό, αλλά έγκειται στην αξιοσημείωτη σύμπτωση οι επιστημονικές παρατηρήσεις των ουρανίων σωμάτων να οδηγήσουν στην επιστημονική θεωρία του «Μεγάλου Σχίσματος» και στη δημοσιοποίησή της κατά την επέτειο του μεγάλου σχίσματος της Χριστιανοσύνης που έγινε στις 16 Ιουλίου του 1054, με τους αφορισμούς του καρδιναλίου Ουμβέρτου.

Είδηση: Πέμπτη, 16 Ιουλίου 2015

Το σύμπαν μπορεί να «πεθάνει» με ένα Μεγάλο Σχίσμα

«Αν το σύμπαν δημιουργήθηκε από μία Μεγάλη Έκρηξη, τότε σε τι θα καταλήξει στο τέλος του κύκλου «ζωής» του; Σύμφωνα με ένα καινούριο θεωρητικό μοντέλο Αμερικανών επιστημόνων από το πανεπιστήμιο Βάντερμπιλτ του Τενεσί, η απάντηση είναι το Μεγάλο Σχίσμα, δηλαδή μια κατάσταση στην οποία όλα τα ουράνια σώματα, όπως οι πλανήτες, αλλά ακόμη και τα άτομα θα αποσυντεθούν στα συστατικά τους»...

Συγχρόνως υπήρχε η είδηση: 16 Ιουλίου 1054: Σαν σήμερα το Μεγάλο Σχίσμα Ανατολής και Δύσης (λινκ)

Πληροφοριακά: «Το πρωί του Σαββάτου 16 Ιουλίου 1054, λίγο πριν αρχίσει η θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης, τρεις ξένοι με παράξενα ρούχα μπήκαν στο Ιερό Βήμα και απέθεσαν επάνω στην Αγία Τράπεζα ένα έγγραφο και απομακρύνθηκαν. Όταν έφτασαν στον νάρθηκα φώναξαν με δυνατή φωνή: "Videat Deus et judicet" (βλέπει ο Θεός και κρίνει) και έφυγαν. Οι τρεις ξένοι, με επικεφαλής τον καρδινάλιο Ουμβέρτο, ήταν απεσταλμένοι του Πάπα και το έγγραφο περιείχε βαριές κατηγορίες και έναν αναθεματισμό για τον ίδιο τον Πατριάρχη, Μιχαήλ Κηρουλάριο. Τέσσερις μέρες αργότερα η Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης αναθεμάτισε με την σειρά της τους συντάκτες του εγγράφου. Την Κυριακή 24 Ιουλίου ο αναθεματισμός αναγνώστηκε επίσημα μέσα στην Αγία Σοφία».

Ακόμη: «Ο τελευταίος Ορθόδοξος Πάπας παραιτήθηκε (για άγνωστους λόγους) το 1009. Αυτή είναι και η τελευταία, μέχρι σήμερα, χρονιά στην οποία αναφέρεται το όνομα του Πάπα στα δίπτυχα της Κωνσταντινούπολης. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι από τότε οι Γερμανοί πάπες αντικατέστησαν οριστικά τους Ρωμαίους. Φαίνεται ότι αυτή η άποψη δεν ευσταθεί, διότι και στις επόμενες τέσσερις δεκαετίες υπήρχαν Ρωμαίοι πάπες. Όπως, όμως, διαπίστωσε ο Π. Ι. Ρωμανίδης, προέρχονταν από απολύτως γερμανόφιλες οικογένειες και γι' αυτό εισήγαγαν επίσημα το φιλιόκβε στην Εκκλησία της Ρώμης από το 1014». (Αναστασίου Φιλιππίδη, parembasis.gr).

Το κοσμικό πνεύμα και η μεγαλομανία των Φράγκων ηγεμόνων που πέρασε στην Εκκλησία της Ρώμης, προκάλεσε τη βλάσφημη προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως «και εκ του Υιού» (Filioque) για την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος,που υπήρξε εκκλησιαστικά η κυριότερη αιτία του σχίσματος του 1054.

Έκτοτε οι πλάνες των παπών αυξήθηκαν για να υποστηρίξουν τα επίγεια συμφέροντά τους και την κενοδοξία τους. Έκαναν 8 Σταυροφορίες από το 1095 ως το 1270, οι οποίες κατέστρεψαν ουσιαστικά το Βυζάντιο και το παρέδωσαν στον Μωάμεθ το 1453. Εισήγαγαν την «Ιερά εξέταση» με αναρίθμητα θύματα, και είχαν γενικότερη ανάμειξη στα κοσμικά πράγματα, τις επιστήμες και την πολιτική. Δέχονται κτιστή τη Χάρη του Θεού, αλλά έτσι η θέωση είναι αδύνατη για αυτούς, ενώ οι Ορθόδοξοι δια του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ομολόγησαν την Θεία Χάρη άκτιστη.

Το 1870 ο πάπας της Ρώμης αυτο-ανακηρύσσεται αλάθητος στην Α΄ Σύνοδο του Βατικανού, επιβεβαιώνοντας την εμμονή των παπών στις πλάνες τους. Η Β΄ Βατικάνειος Σύνοδος (1962-1965) επεξέτεινε την πλάνη, δεχθείσα ότι ο πάπας είναι αλάθητος όχι μόνον όταν αποφαίνεται επισήμως και από καθέδρας ως πάπας αλλά οσάκις αποφαίνεται... Έτσι πλέον κάθε “οικουμενική σύνοδος” γίνεται ένα συμβουλευτικό σωματείο των παπών. «Δεν μπορεί να υπάρξει Οικουμενική Σύνοδος αν δεν επικυρωθεί, ή τουλάχιστον αν δεν γίνει δεκτή, από τον διάδοχο του Πέτρου» λένε οι υποταγμένοι στον επί γης «θεό» πάπα, Ρωμαιοκαθολικοί.

Επινόησαν το δήθεν πρωτείο του πάπα, που συνδυαζόμενο με το «αλάθητο» καθιστά υποτελή σε φθαρτό άνθρωπο την παπική εκκλησία: «παραμένει ακέραιη η εξουσία του Πρωτείου πάνω σ' όλους τους ποιμένες και τους πιστούς. Πραγματικά, ο Επίσκοπος Ρώμης με το αξίωμά του ως αντιπροσώπου του Χριστού και ποιμένα όλης της Εκκλησίας, έχει πλήρη, υπέρτατη και παγκόσμια εξουσία μέσα στην Εκκλησία, την οποία μπορεί πάντοτε ελεύθερα να εξασκεί...». Τα προηγούμενα λόγια από τις αποφάσεις της Β Βατικάνειας Συνόδου δείχνουν το μέγεθος της παρανοϊκότητας όσων τα υποστηρίζουν.(Περισσότερα στο Γ τεύχος της Αποκάλυψης υπό ΛΜΔ). 

Ο άγιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς βλέπει την πτώση του πάπα να είναι ξεχωριστή: «Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα, και του Πάπα». Να γιατί ο πάπας της παλαιάς Ρώμης ήταν μεν μεγάλος επίσκοπος - αστέρας, αλλά συγχρόνως ο Ιωάννης ο Θεολόγος τον παρατηρεί να πέφτει διαρκώς «καιγόμενος σαν λαμπάδα». Και στην 3η σάλπιγγα ο αστέρας πέφτει στα πόσιμα νερά: «και έπεσε πάνω στο ένα τρίτο των ποταμών και πάνω στις πηγές των νερών».(Αποκ. 8:10).

Ο άγιος Παΐσιος (+1994) διαβεβαίωσε ότι το συμβάν στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας στις 26 Απριλίου του 1986 είναι η 3η σάλπιγγα. Αυτή προειδοποιούσε για τις πνευματικές επιπτώσεις από την έναρξη των Πανθρησκευτικών συγκεντρώσεων υπό τον πάπα Ιωάννη-Παύλο 2ο στην Ασίζη, τον ίδιο χρόνο στις 27 Οκτωβρίου. Την ημερομηνία αυτή, 27-10-1986, ξεκίνησαν και τα διεθνή χρηματιστηριακά παιγνίδια της Νέας Τάξης, όταν ενώθηκαν οι ανά τον κόσμο χρηματαγορές. Δηλ. η πανθρησκευτική τελετή ήταν ένας αντι-αγιασμός για το ξεκίνημα της Νέας Τάξης! (περισσότερα)

Η παναίρεση της Πανθρησκείας, υποβιβάζει με τις δημόσιες πανθρησκευτικές συνάξεις, το δόγμα της Χριστιανικής πίστης για τη σωτηρία μέσω των Μυστηρίων της Εκκλησίας, από τα οποία πρώτο είναι αυτό του Βαπτίσματος, που γίνεται με νερό. Να γιατί ο αστέρας - επίσκοπος της Αποκάλυψης πέφτει στα νερά, και μάλιστα στις πηγές τους και τις πικραίνει. Διότι πικραίνει τις ψυχές, υποβιβάζοντας την αξία του Βαπτίσματος, αλλά και του λόγου του Θεού, που είναι «ύδωρ ζων», και μάλιστα στην αυθεντική του μορφή, αυτή των πηγών του, που είναι οι Ευαγγελιστές, Απόστολοι, Προφήτες, Διδάσκαλοικαι οι άλλοι άγιοι και δίκαιοι της Εκκλησίας. (Γ τεύχος της Αποκάλυψης)

Ο πάπας του Βατικανού, αφού οργάνωσε την Οικουμένη σε πανθρησκευτική βάση, πρόσθεσε και τους άθεους (!) σ' αυτήν. Καιδογματικά όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τις προηγούμενες πλάνες αλλά επί πλέον πρόσθεσε την αποδοχή της θεωρίας της Εξέλιξης, και το ψάξιμο της εξωγήινης ζωής σαν νέα δόγματα! Πιο πρόσφατα έκανε ανοίγματα στους υπερήφανους (Pride) ομοφυλόφιλους (LGBT), με αποτέλεσμα αυτοί να έχουν την απαίτηση να αλλάξει η Χριστιανική διδασκαλία όπου δεν τους συμφέρει!(g-pride)

(Οι παρουσιαστές των ειδήσεων γελούν με την κοσμοπολίτικη "θεολογία" του πάπα προς τους άθεους και μάλιστα την αγία τους (!) καθώς και για τηνσωτηρία των ζώων, που πάντως αντέκρουσαν... οι θεολόγοι του Βατικανού Heaven_for_atheists-animals). Από το δίκτυο MSNBC η είδηση ότι, κατά τον πάπα Φραγκίσκο, ο Παράδεισος είναι ανοικτός σε όλα τα δημιουργήματα του Θεού. Οι σκύλοι στον Ουρανό;

Επομένως, ο παπισμός, με την συνεχή αποστασιοποίησή του από την αληθινή διδασκαλία του Χριστού χάριν κοσμικής ωφέλειας, φτάνει να προκαλέσει πνευματικά το κακό του «πολέμου του νερού», και είναι ο κύριος υπεύθυνος της καταστροφής, όχι μόνο στον νου των ανθρώπων που τον ακολουθούν,αλλά και στη γη, διά του 3ου παγκοσμίου πολέμου, σύμφωνα με τον πνευματικό νόμο. Αυτό τον πνευματικό νόμο θέλουν οι δαίμονες να αγνοούν οι άνθρωποι και να ξεχάσουν οι πιστοί, και γι' αυτό προσπαθούν να περιορίσουν την Χριστιανική διδασκαλία. Συνεργάτες τους είναι όχι μόνο οι αθεϊστές, αλλά και οι διαστρέφοντες την αλήθεια αιρετικοί, μεταξύ των οποίων πρώτος είναι ο πάπας του Βατικανού, αίτιος αλλά και υποστηρικτής τώρα με το πανθρησκευτικό του πνεύμα, κάθε είδους πλάνης.

Ακόμα λοιπόν και να μην ξέραμε την προφητεία του αγίου Κοσμά του Αιτωλού που λέει «τον πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία», ο πνευματικός νόμος προσδιορίζει τον πάπα ως τον πρωταίτιο διπλής καταστροφής (πνευματικής και υλικής). (περισσότερα)

Δεν υπάρχει επομένως δυνατότητα να αλλάξει ο παπισμός, ο οποίος τώρα γίνεται χειρότερος. Μια προσπάθεια επιφανειακής ένωσης μαζί του μπορούσε να δημιουργήσει μέγα σχίσμα στους Ορθοδόξους πιστούς, που αποτελούν το ορατό και όντως υπαρκτό λογικό Σύμπαν:

...«Αν (οι ταγοί των Ορθοδόξων), αντί μιας πραγματικής ενώσεως των Εκκλησιών επί του θεμελίου της μιας πίστεως και του ενός βαπτίσματος, επιδιώξουν μίαν εξωτερική συγκόλληση των Εκκλησιών, ένα εκκλησιολογικό τερατούργημα και ένα νόθο συμβιβασμό, ας είναι βέβαιοι ότι εκείνο που τελικά θα κατορθώσουν είναι η διάσχιση του χιτώνος της Ορθοδοξίας». (καθ. Ανδρέας Θεοδώρου).

Σκηνικό Γ ΠΠ: Οι Δυτικοί στέλνουν χερσαίες δυνάμεις απέναντι στα ρωσικά στρατεύματα στην Συρία λινκ ...

Μέσα σε ένα προπολεμικό κλίμα είναι δύσκολο να εκφρασθούν σωστά οι Ορθόδοξοι, όταν δέχονται πιέσεις από αντιμαχόμενες παρατάξεις. Από αυτή την άποψη η Πανορθόδοξη Σύνοδος του 2016 δεν είναι εύκολο να εκφράσει την Ορθοδοξία σωστά. Σε τοπική κλίμακα υπάρχει πχ η πολιτική αντιπαλότητα στην Ουκρανία που ήδη εξελίσσεται και σε στρατιωτική αναμέτρηση δυτικόφιλων - ανατολικόφιλων. Μέσα σε αυτό το κλίμα η ύπαρξη σχίσματος μεταξύ των πιστών φαίνεται αναπόφευκτη, παρά τα όσα λέει και εύχεται ο Ρώσος Πατριάρχης Κύριλλος:

«Είκοσι και πλέον χρόνια στην Ουκρανία εξελίσσονται περίπλοκες πολιτικές διαδικασίες με αποτέλεσμα τον τραγικό διχασμό της Εκκλησίας μας. Κατά τα χρόνια που πέρασαν καταβλήθηκαν προσπάθειες χρήσεως πολιτικής δυνάμεως προκειμένου να λυθεί το εκκλησιαστικό ζήτημα στην Ουκρανία. Σήμερα απευθύνοντας μήνυμα προς τον σύμπαντα Ουκρανικό λαό θέλω να πω, ότι οι αρχές δεν πρέπει να εμπλέκονται στις εκκλησιαστικές υποθέσεις. Δεν επιτρέπεται η χρήση της δυνάμεως κατά την επίλυση των εκκλησιαστικών θεμάτων. Η ενότητα της Εκκλησίας είναι αδύνατο να επιτευχθεί με τη χρήση βίαιων ενεργειών». (Δηλώσεις στις 23 Φεβ. 2014 στον Ι. Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ στον δήμο Τροπαριόβο Μόσχας).

Τώρα είμαστε κοντά στην 2η προειδοποιητική Ουαί της Αποκάλυψης, της αντίστοιχης του 3ου Παγκ. Πολέμου, που είναι και ο πόλεμος του νερού, με κέντρο τις χώρες του Ευφράτη. Ο πάπας και οι αμετανόητοι παγκοσμιοποιητές αναμένεται, όπως κάνουν ως τώρα, να εκμεταλλευθούν το γεγονός. Επικαλούμενοι την κάτω από πολλούς "θεούς" ψευτο-ειρήνη τους, θα προωθήσουν ακόμη περισσότερο την Πανθρησκεία και την αντιχριστιανική πολιτική τους, μέχρι να έρθει η «οργή του Θεού», δηλ. οι αλλεπάλληλες και απότομες καταστροφές των τελευταίων σαλπίγγων. 

Έχομε μπροστά μας όχι ένα απλό «σημείο» αλλά μια συμπαντική προειδοποίηση! Μάλιστα η θεωρεία των Υπερχορδών για την Δημιουργία του Σύμπαντος (μαζί ή άνευ της Μεγάλης Έκρηξης) θυμίζει ότι ο Λόγος είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος με τις Υπερχορδές Του!... Ας εξετάζομε τα σημεία των καιρών για να μην ακούσομε και εμείς: «Υποκριταί, την όψη του ουρανού και της γης γνωρίζετε να εξετάζετε, τον δε καιρόν τούτο πώς δεν εξετάζετε»; (Λουκ. 12:56).

Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης

25/8-7/9/2015 Αποστόλων Τίτου και Βαρθολομαίου

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. 

http://www.imdleo.gr/diaf/2015/09/sxisma.html

Νὰ ἀποφύγωμεν τὴν ὀργὴν τοῦ Θεοῦ

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ εὔκολα ἐπηρεάζονται ἀπό τά ὄργανα τοῦ διαβόλου καί ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό, περιφρονώντας κάθε ἠθικό φραγµό. Ἡ διάβρωση πιά τῶν συνειδήσεων εἶναι εὐρύτατη, καί στούς ἄρχοντες καί στόν ἁπλό λαό, γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνησυχία εἶναι µεγάλη.

∆υστυχῶς, λείπουν οἱ ἄνθρωποι πού θά µποροῦσαν νά πείσουν τό λαό νά ἀπαρνηθεῖ τίς ἁµαρτωλές του συνήθειες καί νά ἐπιλέξει τό δρόµο τοῦ Θεοῦ, δηλαδή τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τήν πνευµατική ζωή, πού καλλιεργεῖται ἐντός τῆς Ἐκκλησίας διά τῶν µυστηρίων.

Τή λύση στό µεγάλο αὐτό πρόβληµα πρέπει νά τή δώσουν οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι µέ τή µετάνοιά τους, προτοῦ ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἱστορία µᾶς διδάσκει ὅτι, ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀποµακρύνονται ἀπό τό Θεό καί βυθίζονται στό βοῦρκο τῆς ἀκολασίας, παρεµβαίνει ὁ στοργικός οὐράνιος Πατέρας µέ δραστικά µέτρα, πού δύσκολα µποροῦν νά περιγραφοῦν καί εἶναι ἀδύνατο νά προβλεφθοῦν, γι᾿ αὐτό δέν πρέπει νά ξεπερνοῦν τά ὅρια τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔλεγε ὁ ἅγιος Παΐσιος στό ὑπαίθριο ἀρχονταρίκι του στήν Παναγούδα. Εἶναι φοβερό νά ἐξοργιστεῖ ὁ Θεός, γιατί ἐµεῖς οἱ βαφτισµένοι στό ὄνοµά του ἔχουµε χάσει τήν πίστη καί ζοῦµε σύµφωνα µέ ὅσα µᾶς ὑπαγορεύει ὁ διάβολος!

Εἶναι εὔκολη ἡ περιγραφή τῆς κατάστασης, πού ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία µας. Ἐκεῖνο ὅµως πού ἰδιαίτερα ἐνοχλεῖ εἶναι ἡ περιφρόνηση τῆς ἁγνότητας καί τοῦ µυστηρίου τοῦ γάµου. Θεωρεῖται πιά ἀναχρονισµός τό νά φτάσουν στό γάµο ἁγνοί δύο ἄνθρωποι. Ἐπίσης πολλοί συµβιώνουν δίχως γάµο. Ἄλλοι ὑπογράφουν σύµφωνα ἐλεύθερης συµβίωσης καί ἄλλοι προκλητικά πηγαίνουν στό δηµαρχεῖο καί ὑπογράφουν τόν πολιτικό τους γάµο γελώντας, µέ «τελετουργό» κάποιον ἀντιδήµαρχο. Φοβερό ἐπίσης εἶναι τό ἔγκληµα τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ἀναιδέστατη ὁµοφυλοφιλία, οἱ ἀδίστακτες ληστεῖες µετά φόνου, οἱ ἀδικίες, οἱ κλοπές καί γενικά ἡ χωρίς ντροπή καταπάτηση ὅλων τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα τά παραπάνω ἔχουν γίνει κανόνας στήν ἐποχή µας. Ἐνῶ παλιά ἦταν ἡ ἐξαίρεση πού ἀποδοκιµαζόταν ἀπό ὅλους. Τά πράγµατα δείχνουν -παρόλο πού ὅλοι οἱ συνειδητοί χριστιανοί ἀπεύχονται- ὅτι βρίσκονται πολύ κοντά σέ φοβερά δεινά, τά ὁποῖα θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά ἔρθουν, γιά νά συναισθανθοῦµε τό πλῆθος τῶν ἁµαρτιῶν µας καί νά στραφοῦµε στήν κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας. Θά ἐπιτρέψει δηλαδή ὁ Θεός νά ἐξαγνιστοῦµε µέ δάκρυα καί αἷµα! Ἀλλά καί τότε θά ὑπάρξουν πολλοί πού θά παραµείνουν διεστραµµένοι καί ἀδιάφοροι, γιατί ὁ διάβολος θά τούς ἔχει διαβρώσει τό νοῦ καί τήν καρδιά καί δέν θά µποροῦν νά ἐπιλέξουν τή µετάνοια καί σωτηρία.

Εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦµε τί γράφει ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιµίροβιτς γιά τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων, ὅταν ἀντιµετωπίζουν συγκλονιστικά γεγονότα καί δυσάρεστες καταστάσεις, πού ἐπιτρέπει ὁ Θεός προκειµένου νά ἀφυπνιστοῦν πνευµατικά καί νά ὁδηγηθοῦν στή µετάνοια. «Μέσα στίς ἄγριες συνθῆκες τοῦ ἀφόρητου πόνου καί τῆς φωτιᾶς οἱ καλοζωισµένοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται στήν πλήρη ἐπίγνωση, πώς ὁ Θεός εἶναι «τά πάντα» καί ὁ ἄνθρωπος ἕνα «τίποτε». Οἱ περήφανοι ἄνθρωποι γνωρίζουν τήν ντροπή, οἱ ἀλαζόνες σκύβουν τό κεφάλι τους κάτω στή γῆ, οἱ πλούσιοι περπατοῦν µέ τσέπες ἄδειες, οἱ ἄρχοντες ἀναζητοῦν ἀκόµη καί κάποιον δοῦλο γιά συντροφιά, οἱ ἀξιωµατικοί τοῦ στρατοῦ χάνουν τά παράσηµά τους, οἱ ἀµέριµνοι ἱερεῖς κλαῖνε µπροστά στούς κατεστραµµένους ναούς, καί οἱ ἄπληστες γιά χρήµατα γυναῖκες ἑτοιµάζουν γιά γεῦµα τό πιό λιτό φαγητό».

Μακάρι νά ἐπιστρέψουν οἱ ἄνθρωποι στό Θεό χωρίς δραστικά καί ἐπώδυνα µέτρα. Νά συναισθανθοῦν ὅτι ἡ πορεία τους ὁδηγεῖ πρός τήν καταστροφή καί ὄχι πρός τή σωτηρία.

Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης

Ορθόδοξος Τύπος, 18/09/2015

http://aktines.blogspot.gr

Ξεθεμέλιωμα τοῦ γάμου

Γιά τούς χριστιανούς ἕνας εἶναι ὁ θεσμός, πού θεμελιώνει τήν οἰκογένεια: Ὁ ἐκκλησιαστικός γάμος. Δύο νέοι ἑνώνουν τήν ἀγάπη τούς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἡ ἱερολογία τοῦ γάμου δέν εἶναι τυπική. Ἀποτελεῖ εὐλογία καί ἐγγύησι σταθερότητας καί ἰσοβιότητας. Καί μιλᾶμε γιά ἱερολογία, πού ἐπιλέγουν οἱ μελλόνυμφοι ἐλεύθερα καί συνειδητά. Πιστεύουν, ὅτι τό μυστήριο τοῦ γάμου οἰκοδομεῖ μία «κατ' οἶκον ἐκκλησία», μέ βάσι τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη, καρπό τήν παιδοποιΐα, σύμφωνα μέ τό θεληματικό πρόγραμμα τοῦ Θεοῦ, καί σκοπό τόν ἁγιασμό.

Στήν ἐποχή μας ἀμφισβητήθηκε ὁ ἐκκλησιαστικός γάμος, πού γιά μιά χριστιανική ὀρθόδοξη χώρα ἀποτελεῖ μονόδρομο οἰκογενειακῆς συμβιώσεως. Κατ' ἀπαίτησιν ἀσελγῶν καί ἀσεβῶν ἐμφανίστηκαν (δειλά στήν ἀρχή, μέ θρασύτητα στή συνέχεια) ἄλλοι τρόποι οἰκογενειακῆς συμβιώσεως.

Θεσπίστηκε ὁ λεγόμενος «πολιτικός γάμος», πού κατά τήν Ἐκκλησία εἶναι «πορνογαμία». Στήν ἀρχή ἡ φρίκη γιά τήν ἐπιλογή «γάμου» στό δημαρχεῖο ἔκανε συγγενεῖς, ἀκόμα καί γονεῖς, νά μή παρίστανται σέ μιά τέτοιου εἴδους διακωμώδησι τοῦ γάμου.

Σιγά-σιγά ὅμως χαλάρωσαν τά πράγματα, καί αὐξήθηκαν οἱ πολιτικοί «γάμοι». Παρά ταῦτα γιά τήν Ἐκκλησία παύουν νά εἶναι μέλη τῆς (μέχρι νά μετανοήσουν) ὅσοι ἐκτρέπονται καί καταπατοῦν τό μυστήριο τοῦ γάμου. Οἱ δέ παρευρεθέντες σέ πολιτικό «γάμο» εἶναι συνένοχοι ἐπισημοποιήσεως τῆς πορνείας καί κανονίζονται μέ ἀποχή ἀπό τή θεία Κοινωνία.

• Στή συνέχεια τό 2009 θεσπίστηκε εὐκολώτερος τρόπος καταφρονήσεως τοῦ γάμου καί νομιμοποιήσεως προγαμιαίων σχέσεων. Πρόκειται γιά τό «σύμφωνο συμβίωσης». Μέ μιά ἁπλή συμβολαιογραφική πράξι στήνουν... οἰκογένεια δυό πρόσωπα (ἄνδρας καί γυναίκα). Προφανῶς τό «σύμφωνο συμβίωσης» εἶναι μιά ἀπό τίς ἐπιλογές τῶν ἀθέων στήν πατρίδα μας.

Τό πρόβλημα εἶναι, πῶς ἀλλοιώθηκαν τόσοι συμπατριῶτες μας, ὥστε στίς ἱερώτερες στιγμές τῆς ζωῆς τους, ὅπως ὁ γάμος, ἡ γέννησις παιδιοῦ καί ὁ θάνατος, νά αὐτονομοῦνται ἀπό τόν Θεό καί νά διακηρύττουν: «Θεέ, δέν σέ θέλουμε. Μόνοι μας τακτοποιούμε τά καθ’ ἡμᾶς».

Ἀλλά πρόβλημα εἶναι καί πῶς ὀρθόδοξοι Ἔλληνες, ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπιστεύονται τή διακυβέρνησι τῆς Χριστιανικῆς Ἑλλάδος σέ δεδηλωμένους ἀθέους, ποῦ συζοῦν μέ «σύμφωνο συμβίωσης».

• Ἀλλά τό κατρακύλισμα στό θέμα τῆς οἰκογενείας δέν σταματᾶ. Ὁ ἄθεος πλέον νομοθέτης ἀναζήτησε καί ἄλλο τρόπο ξεθεμελιώματος τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας. Μέχρι τώρα τακτοποιοῦσε τά ἑτερόφυλαζευγάρια τῆς ἐκτροπῆς. Τώρα ἐπιζητεῖ νά τακτοποίηση καί τά ὁμόφυλα ζευγάρια τῆς ἐντροπῆς. Τό σχετικό νομοσχέδιο κατατέθηκε τόν περασμένο Ἰούνιο καί ἀναμένεται ἡ ψήφισίς του, παρ’ ὅλη τήν ἀντίδρασι τῆς Ἐκκλησίας.

Προσθέστε σ’ ὅλα αὐτά τά χυδαῖα, πού ἀνατρέπουν τό οἰκογενειακό δίκαιο, καί τίς ἄλλες δυό ἀναισχυντίες. Ἡ μία: Τά παράνομα ζευγάρια. Ἀπό τήν ἐφηβική ἡλικία ἔχουμε προγαμιαῖες πορνικές σχέσεις. Ἡ ἄλλη: Τά διαζύγια, πού ἔχουν αὐξηθῆ τρομακτικά. Στούς δέκα γάμους σχεδόν οἱ μισοί διαλύονται, εἴτε ἐπίσημα, εἴτε συμβατικά.

Καί τό ἐρώτημα εἶναι: Ὑπάρχουν πλέον οἰκογένειες μέ ἐκκλησιαστική εὐλογία, μέ ἑνότητα καί μέ ἁρμονία;

'Αρχιμ. Δανιήλ 'Αεράκη, ἱεροκήρυκος

http://aktines.blogspot.gr

Μακριά από τους Σούπερ!

Πρίν νά ἔλθει γιά τρίτη φορά στήν Κόρινθο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἔστειλε στούς Κορινθίους τήν δεύτερη ἐπιστολή του. Ἐκεῖ γιά πρώτη φορά ἀναγκάζεται νά κάνει κάτι, πού δέν τό θέλει:

• καυχᾶται, ὅτι εἶναι γνήσιος ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ·

• καυχᾶται, ὅτι ποτέ δέν ζήτησε χρήματα γιά τόν ἑαυτό του ἀπό κανένα·

• καυχᾶται, ὅτι ἐκοπίασε καί ὑπέφερε περισσότερο ἀπό ἄλλους γιά τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ. Γιά τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου Του.

Ὁ Παῦλος τό γνωρίζει, ὅτι τό νά καυχᾶται κανείς γιά τά πνευματικά, δέν εἶναι καλό. Εἶναι «ἀνοησία», ὅπως τό ὀνομάζει. Ἀναγκάζεται ὅμως νά κάνει αὐτή τήν «ἀνοησία», γιά νά προφυλάξει τούς Κορινθίους ἀπό κάποιους, πού παρίσταναν τούς ἀποστόλους, ἀλλά δέν ἦταν.

Αὐτοί οἱ ἀπατεῶνες:

• παρίσταναν τούς «σοῦπερ-ἀποστόλους» («ὑπερλίαν ἀποστόλους»)·

• «τό παίζανε» ἀφιλοχρήματοι, ἐνῶ «ἔγδερναν» τούς πιστούς·

• ἀλλοίωναν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ, κατά τό κέφι τους.

Τό τραγικό ἦταν, ὅτι αὐτούς τούς ψευδαποστόλους, οἱ Κορίνθιοι τούς δέχονταν καί τούς ἄκουγαν πολύ εὐχαρίστως. Ἕνα τέτοιο κατάντημα ἔκανε τόν Παῦλο νά «ταρακουνήσει» τούς Κορινθίους μέ λόγια αὐστηρά. Καί νά τούς ἀποκαλύψει τό ἀληθινό πρόπωπο τῶν τσαρλατάνων, πού προσπαθοῦσαν νά τούς παρασύρουν.

* * *

Καί σήμερα δυστυχῶς δέν λείπουν οἱ ψευδαπόστολοι. Πολλοί, στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, τό παίζουν κήρυκες τῆς ἀληθείας καί τῆς σωτηρίας:

• Μάγοι καί ὄργανα τοῦ σατανᾶ, ἐμφανίζονται μέ προσωπεῖο χριστιανικό·

• Κάθε εἴδους αἱρετικοί, σερβίρουν κατ’ ἀποκλειστικότητα τήν «μοναδική» ἑρμηνεία τῶν Γραφῶν·

• «Σοῦπερ ὀρθόδοξοι», ὑψώνουν λάβαρα μέ τό σύνθημα: «ὀρθοδοξία ἤ θάνατος!».

Καί θλίβεται κανείς νά βλέπει ἀνθρώπους «φρόνιμους», νά ἀκοῦνε ἄνετα τέτοιους ἀπατεῶνες· καί μορφωμένους, ἀκόμη καί … καθηγητές πανεπιστημίου, νά χάσκουν μπροστά στούς ψευδοκήρυκες κάποιας τάχα μοναδικῆς ἀληθείας.

Τί ὅμως εἶναι αὐτό, πού κάνει τόν ἄνθρωπο νά χάνει τήν κριτική του ἱκανότητα; Τί εἶναι αὐτό, πού τόν κάνει νά γοητεύεται ἀπό τά παραπλανητικά κηρύγματα τῶν ψευδαποστόλων; Τί τόν κάνει, νά μή μπορεῖ νά ξεχωρίζει τόν ἀγύρτη ἀπό τόν ἀληθινό ἀπόστολο τοῦ Χριστοῦ;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τελειώνοντας τήν Β’ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του δίνει – μέ πλάγιο τρόπο – τήν ἀπάντηση. Λέγει:

• «Φοβᾶμαι, μήπως, ὅταν ἔλθω, δέν σᾶς βρῶ ὅπως σᾶς θέλω.

• Φοβᾶμαι, μήπως ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας ἐγωϊσμοί, ἔριδες, ζηλοτυπίες, φιλονικίες, διαπληκτισμοί, ἀλληλοκατηγορίες, διαβολές καί ἀναστατώσεις.

• Φοβᾶμαι, μήπως πενθήσω ξανά γιά πολλούς, πού δέν μετάνιωσαν γιά τήν πορνεία, τήν ἀκαθαρσία καί τήν ἀσέλγεια, πού διέπραξαν…»

Μέ ἄλλα λόγια ὁ Παῦλος λέγει:

Ἐκεῖνο, πού τυφλώνει τόν ἄνθρωπο εἶναι ὁ ἐγωϊσμός. Ὁ ἐγωϊσμός καί τοῦ μυαλοῦ καί τῆς σάρκας. Αὐτός ὁ διπλός ἐγωϊσμός, τοῦ σακατεύει τήν κρίση· τοῦ ἀχρηστεύει τήν φρόνηση· καί τόν κάνει ἕρμαιο στίς πιό ἀλλόκοτες διδασκαλίες, πού τοῦ σερβίρονται σάν ἡ μοναδική ἀλήθεια καί ἡ μοναδική σωτηρία».

Βαρνάβας Λαμπρόπουλος (Ἀρχιμανδρίτης)

http://www.agiazoni.gr/

Σημεία του Χριστού και σημεία του Αντιχρίστου. Σε τι διαφέρουν

Η αγία Γραφή μας πληροφορεί, ότι λίγο πριν από την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα γίνουν «σημεία» στον ήλιο, στην σελήνη, στα άστρα και στην θάλασσα. Παράλληλα μας λέγει, ότι και ο αντίχριστος θα κάμη σημεία στον ήλιο, στην σελήνη, στα άστρα και στον αέρα!

Πως θα τα ξεχωρίσωμε τα σημεία αυτά; Πως θα ξεχωρίσωμε τα σημεία-έργα του αντιχρίστου, από τα σημεία που προείπε ο Χριστός;

Τα πρώτα (τα «σημεία» του Χριστού) θα είναι αληθινά. Τα σημεία του αντιχρίστου θα είναι απλώς φαινομενικά• και θα απατούν τις αισθήσεις.

Τα σημεία του αντιχρίστου θα τα κάνουν ο αντίχριστος και οι απόστολοί του. Τα «σημεία» στον ήλιο, στη σελήνη, στα άστρα, τα «σημεία» προάγγελοι της Παρουσίας του Χριστού, θα γίνουν μόνα τους, χωρίς την μεσολάβηση κανενός. Οι φωστήρες του ουρανού, θα έχουν πια ολοκληρωτικά εκπληρώσει το σκοπό, για τον οποίο, κατ’ εντολήν του Δημιουργού, έλαμπαν στον ουρανό. Βέβαια τον είχαν και άλλοτε εκπληρώσει. Στη Γέννηση του Χριστού, με το παράδοξο αστέρι. Και στη Σταύρωσή Του, που ο ήλιος κρύφτηκε τις πιο φωτεινές ώρες της ημέρας, το καταμεσήμερο, πίσω από ένα μαύρο πέπλο πηχτό σκοτάδι, για να μην ιδή νεκρό τον Δημιουργό του. Τότε όμως θα γίνη κάτι το τελειωτικό.

Ο άγιος Ευαγγελιστής Ματθαίος, λέγει ότι μετά «τη θλίψη» που θα προκαλέση η τυρρανία του αντιχρίστου, θα έλθη αμέσως η παρουσία του Χριστού. Και θα αρχίση ως εξής: «ο ήλιος σκοτισθήσεται• η σελήνη ου δώσει το φέγγος• και οι αστέρες πεσούνται εκ του ουρανού». Οι φωστήρες του ουρανού, παρατηρεί ο άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, δεν θα χαθούν τότε. Θα εξακολουθήσουν για λίγο να στέκουν στην θέση τους. Όμως στα μάτια των ανθρώπων θα φανούν τότε, σαν να είχαν χαθή από το στερέωμα του ουρανού. Γιατί ένα άπλετο ουράνιο φως θα κραυγάζη τον κόσμο και θα τον προετοιμάζη να υποδεχθή τον Κύριο, που θα έλθη εν τη δόξη Αυτού. Το φως αυτό θα κάμη να μην διακρίνεται κανένα από τα ουράνια σώματα.

Η περί σημείων και θαυμάτων διδασκαλία, που εξεθέσαμε, είναι η διδασκαλία της αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, η διδασκαλία των αγίων Πατέρων. Ουσιώδες χαρακτηριστικό της είναι η ακρίβεια, η (κατά το δυνατόν) σαφής διατύπωση της διδασκαλίας. Τα αληθινά σημεία θα βοηθήσουν να γίνη πιο βαθειά και πιο αληθινή η θεογνωσία, που είναι η βάση της σωτηρίας. Τα ψεύτικα σημεία θα αυξήσουν την πλάνη, και κατά συνέπεια, την απώλεια.

Ιδιαίτερα η ενέργεια των σημείων, που θα κάμη ο αντίχριστος θα είναι ευρείας και μεγαλειώδους μορφής. Και θα παρασύρη με αυτά την ανθρωπότητα να ομολογήση και να δεχθή σαν Θεό της τον απεσταλμένο του σατανά.

Τα θαύματα του Κυρίου μας πρέπει να τα βλέπωμε σωστά. Τότε θα διαπιστώσωμε πόσο μας οικοδομούν. Πόσο μας παρηγορούν. Πόσο είναι για μας σωτήρια.

Η ευσεβής θεώρηση των θαυμάτων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού οικοδομεί, παρηγορεί και σώζει. Τι αγία απλότητα που έχουν! Πόσο με αυτά έγινε άνετη η επίγνωση του Θεού για τους ανθρώπους! Τι αγαθότητα μαρτυρούν! Τι ταπείνωση! Τι ακατανίκητη πειστικότητα που έχουν! Η θεώρηση των θαυμάτων του Χριστού, μας ανυψώνει στο Λόγο, που είναι ο Θεός.

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

*από το βιβλίο: Α Γ Ι Ο Υ Ι Γ Ν Α Τ Ι Ο Υ Μ Π Ρ Ι Α Ν Τ Σ Ι Α Ν Ι Ν Ω Φ Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Υ Σ Τ Α Υ Ρ Ο Υ Π Ο Λ Ε Ω Σ – «Θ Α Υ Μ Α Τ Α Κ Α Ι Σ Η Μ Ε Ι Α» (ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΠΡΕΒΕΖΑ 2000).

https://simeiakairwn.wordpress.com

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για την Δευτέρα Παρουσία και τον Αντίχριστο

Aκόμη να στοχάζεσθε και την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, καθώς γράφουν τα βιβλία της Εκκλησίας μας και λέγουν εις τον όγδοον αιώνα έχει να γένη το τέλος του κόσμου.

Μα πρωτύτερα έχει να γεννηθεί ο Αντίχριστος και να κάμει τόσα κακά εις τον κόσμον και έχει να ονομάσει του λόγου του υιόν Θεού και θέλει σταθή βασιλεύς να ορίσει τον κόσμον όλον και να κάνη θαύματα κατά φαντασίαν, δια να πλανά τους ανθρώπους να τον ομολογήσουν διά Χριστόν και όσοι τον πιστύεουν να τους τάζει τόσα αγαθά και ύστερα να τους βουλώνει εις το μέτωπον, μάλιστα οι Εβραίοι όλοι έχουν να τον πιστεύσουν. 

Διά ημάς τους χριστιανούς έχει να στείλη ο Θεός τον προφήτην Ηλίαν διά να παραγγείλει και να διδάξει όσοι έχουν άγιον Βάπτισμα, την βόυλαν του Ιουσού Χριστού, να φυλάγωνται να μην πιστεύουν εκείνον τον πλάνον Αντίχριστον και εκείνα όπου τάξει είναι όλα ψεύτικα διά να τους γελάσει, να τους βουλώσει. Και καλύτερα να τυραννισθούν και να θανατωθούν παρά να τον πιστεύουν και να βουλωθούν.

Αυτά και άλλα έχει να διδάξει ο προήφτης Ηλίας. Και ύστερα εκείνος ο πλάνος ακούοντας το κήρυγμα του προφήτη Ηλία έχει να λυσσάξει από τον θυμό του και να τυραννεί και να παιδεύει όσους δεν τον πιστεύουν με τα πλέον χειρότερα βασανιστήρια και καλότυχος και τρισμακάριος όποιος υπομείνη και δεν βουλωθει, εκείνος βέβαια θέλει στεγανωθει και θέλει σταθει εις τον χορόν των μαρτύρων.

Και πάλιν άθλιος και ταλαίπωρος όποιος πλανεθεί και τον πιστεύσει και βουλωθεί, εκείνος έχει να καίεται πάντοτε εις την αιώνιον κόλασιν μαζί με τον πλάνον Αντίχριστον.

Αυτά λογιάζω, αδελφοί μου, σας ετρόμαξαν την καρδίαν και αληθινά φοβερά πράγματα είναι και εγώ όπου τα λέγω τρέμω και δειλιώ, μα τί να κάμω όπου έχω χρέος να σας τα φανερώσω. Λοιπόν ύστερα από αυτά τα κακά του κατηραμένου Αντιχρίστου θέλει λάμψει ο Πανάγιος σταυρός επάνω εις τον ουρανόν…

«… Καθώς εις τον καιρόν του Νώε οι άνθρωποι δεν επίστευον αλλά τον επεριγελούσαν, έως όπου ήλθεν εξάφνως η οργή του Θεού και ο κατακλυσμός και έπνιξεν όλον τον κόσμον, ομοίως και τώρα χριστιανοί μου εις την Δευτέραν Παρουσίαν του Χριστού μας δεν έχουν να πιστεύσουν οι άνθρωποι καθώς και τότε δεν επίστευσαν. 

Το ηξεύρω και εγώ χριστιανοί μου πως με περιγελούν και λέγουν: Τώρα ήλθες εσύ παλαιοκαλόγερε, να μας ειπείς λόγια εδικά σου. Τα λόγια οπού σας λέγω δεν είναι εδικά μου, είναι λόγια του Παναγίου Πνεύματος, οι αμαρτίες είναι εδικές μου, και όποιος θέλει να πιστεύσρι, πλην είναι ο καθένας ελεύθερος και όπως θέλει να κάμει.

Εγώ το χρέος μου κάμνω, την πραγματεία μου».

Εκ του βιβλίου «ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΛΑΝΗΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ» – ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

impantokratoros.gr

Περί γενικής αποστασίας

Πάντες εξέκλιναν και άρχοντες και αρχιερείς και υπουργοί και στρατηγοί και ιερείς και μοναχοί, και αξιωματικοί και στρατιώται και εγγράμματοι και αγράμματοι και πλούσιοι και πτωχοί και μεγάλοι και μικροί και άνδρες και γυναίκες.

Από τοιαύτην γενεάν και τοιούτους ανθρώπους μη αναμένωμεν προόδον και προκοπήν, αλλά μάλλον την ερχομένην ρομφαίαν και την τελευταίαν μεγάλην οργήν, ήτις έρχεται επί τους υιούς της απειθείας....

Υπάρχουν και ολίγαι εξαιρέσεις, υπάρχουν και ολίγοι εκλεκτοί χάριν των οποίων ο Κύριος φείδεται των πολλών αμαρτωλών.

Αλλ' είναι τόσον ολίγοι οι εκλεκτοί που φοβούμαι ότι δεν θα δυνηθούν να συγκρατήσουν την δικαίαν του Θεού οργήν και αγανάκτησιν εναντίον των αμαρτωλών.

Και θα έλθη μεγάλη οργή παρά Κυρίου Παντοκράτορος και θλίψις οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου άχρι του νύν. Αμαρτωλοί που φύγωμεν; 

Μόνον εις τον Θεόν ας καταφύγωμεν και ας είμεθα έτοιμοι διότι ήγγικεν η συντέλεια του παρόντος αιώνος. 

Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου 

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

Ποιούς Πιάνει το “Μάτι”

Σατανική ενέργεια 

Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει. Το ίδιο παθαίνει και ο πανούργος διάβολος. Διάβολος και φθονερός φθονούν το καλό του άλλου. Έχουν μεταξύ τους το κοινό αυτό σημείο. Κι ο διάβολος το «εκμεταλλεύεται». Περνά μέσα απ’ αυτό, (=φθόνο) την κακία του σ’ ανθρώπους. 

Ο φθόνος δηλ. του φθονερού ανθρώπου είναι αγωγός, απ’ όπου διοχετεύεται στις ανθρώπινες ψυχές το δηλητήριο (=βασκανία) του διαβόλου. «Η βασκανία είναι μία δαιμονική ενέργεια, που γίνεται μέσω των φθονερών ανθρώπων» (Μ. Βασίλειος περί φθόνου, 4), «…απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον» (Ευχή εις βασκανίαν). 

Κι αυτό σημαίνει: Βασκανία ΔΕΝ είναι ένας λ.χ. συνηθισμένος πονοκέφαλος, ή μια συνηθισμένη ζάλη κλπ., αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστο!! Κάτι το φοβερό, το ανυπόφορο, το …σατανικό!! 

Είχε κάποιος, (διηγούνται αυτόπτες μάρτυρες) ένα ωραίο άλογο. Το είδε κάποιος (φθονερός) και είπε: «Τι ωραίο άλογο». Και το άλογο δεν άντεξε το «μάτι». Έσκασε, ψόφησε ακαριαία! 

Ποιοί έχουν «μάτι»; 

Κακό «μάτι» έχει εκείνος, που έχει μέσα του κακία! «απέλασον πάσαν φαρμακείαν των φθοροποιών και φθονερών ανθρώπων» (ευχή εις βασκανίαν). 

Γι’ αυτό παλαιότερα, οι αγράμματες γριούλες, όταν έβλεπαν ένα όμορφο παιδάκι, ή άλλο τι ωραίο, το έφτυναν· και έλεγαν: «Να μην αβασκαθεί». Έβγαζαν από μέσα τους (έφτυναν) τον τυχόν κρυμμένο φθόνο. 

Ποιούς πιάνει το «μάτι»; 

Εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά στον άνθρωπο, είναι λογικό να «χτυπιόνται» από τη βασκανία, όσοι δεν είναι εφοδιασμένοι με όπλα, που πολεμούν και συντρίβουν το διάβολο («νηστεία» προσευχή εξομολόγηση, Θ. Κοινωνία, θα το δούμε). 

Για αυτό: 

Τους αγίους δεν τους πιάνει «μάτι». 

Τους ιερείς (λόγω της ιεροσύνης τους). 

Και τον κάθε χριστιανό, που ζει την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας. 

«Ξεμάτιασμα» 

Και πάλι, εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά, απαιτείται ειδική προσευχή, που να χτυπά, εξορκίζει το διάβολο. 

Η Εκκλησία μας για την περίπτωση αυτή έχει θεσπίσει την ευχή «εις βασκανίαν», που διαβάζεται από ιερέα. Που σημαίνει, πως όταν σε «πιάσει» το μάτι, θα πρέπει να πας στον ιερέα, και μόνο στον ιερέα. 

Αμαρτωλό ξεμάτιασμα 

Σε έπιασε το «μάτι». Αντί, λοιπόν, να πας στον ιερέα, πας στη γειτόνισσά σου, στη κουμπάρα σου, κ.λ.π., και σου κάνουν ξόρκια! Όμως έτσι αμαρτάνεις και συ, και αυτές που σε ξεματιάζουν. Εσύ, γιατί περιφρόνησες το λειτουργό του Χριστού (τον ιερέα), και κτύπησες ξένες πόρτες, αυτές γιατί πήραν τη θέση του ιερέα. 

Μάθε, λοιπόν, πως ο λαϊκός, επειδή στερείται ιεροσύνης, δεν έχει δικαίωμα να σε «σταυρώνει». 

Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους.(Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους). Όμως και πάλι προσοχή! Θα πρέπει να λένε προσευχές της Εκκλησίας μας και μόνο της Εκκλησίας μας, (λ.χ. «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ή το «απολυτίκιο» ενός αγίου κ. ά). 

Με ποιό, λοιπόν, δικαίωμα σε σταυρώνουν άνθρωποι χωρίς ιεροσύνη; (Και γιατί δεν σταυρώνεσαι από μόνος σου; Άγιο είναι το χεράκι τους;) 

Το εξίσου σημαντικό: Ο λαϊκός επειδή δεν έχει ιεροσύνη, δεν μπορεί να κάνει ένα μυστήριο, λ.χ. «ευχέλαιο». Και όμως, η γειτόνισσά σου, η κουμπάρα σου τολμούν (!) και κάνουν «ευχέλαιο». «Αγιάζουν» από μόνες τους το λαδάκι (!), που θα σε …σταυρώσουν!! (Διερωτήθηκες ποτέ, γιατί δεν προτιμούν το λαδάκι του κανδηλιού;). 

Και να ήταν μόνο αυτό; Στο «μυστήριό» τους ανακατεύουν λόγια της Εκκλησίας μας με ξένα λόγια (=του διαβόλου). Λες και οι ευχές της Εκκλησίας μας χρειάζονται την ενίσχυση των «ευχών» του διαβόλου! 

Λοιπόν, ποιά λόγια θα πιάσουν; Της Εκκλησίας ή του διαβόλου; Είναι δυνατόν να ακούσει ο Κύριος «μαγαρισμένες» προσευχές; 

Θα πεις: 

-Μα είναι γυναίκες χριστιανές, κάνουν τον σταυρό τους, επικαλούνται το όνομα του Θεού! 

-«Γι’ αυτό (απαντά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) τις αποστρέφομαι! Γιατί χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού για να Τον υβρίζουν! Γιατί, λέγοντας πως είναι χριστιανές, κάνουν εκείνα που κάνουν οι ειδωλολάτρες! Και οι δαίμονες ανέφεραν το όνομα του Θεού, αλλά ήταν δαίμονες! Ο Κύριος τους επέπληξε και τους έδιωξε!» (Κατήχησις I΄). 

Και πάλι: 

Μα μόλις με ξορκίζουν, είμαι μια χαρά! 

Μπορεί να είναι ψυχολογικό. 

Μπορεί και να σε έκανε ό διάβολος καλά, φυσικά για το κακό σου… 

Διδακτικό περιστατικό 

Στις 2.3.1998 ο πατρινός κ. Ε., μου ανέφερε, κάτι που συνέβη στον ίδιο, πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια. 

Από 14 ετών οι δικοί του κάθε τόσο τον πήγαιναν σε μια κυρία για «ξεμάτιασμα». 

Όμως το συνεχές «ξεμάτιασμα» έδωσε «λαβή» στο διάβολο. Άρχισε τώρα και ο ίδιος (κ. Ε.) να έχει «μάτι», να «αβασκαίνει». Όποιον θαύμαζε, του συνέβαινε κακό. Έβλεπε λ.χ γυναίκα να περπατά, αμέσως η γυναίκα σκόνταφτε και έπεφτε.

Το 1983, Μ. Πέμπτη βράδυ, παρακολουθούσε την ακολουθία των αγίων Παθών στον ι. ναό αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω. Ξαφνικά ένοιωσε ζάλη. Θόλωσε το μυαλό του. Έβλεπε το εκκλησίασμα να χάνεται από μπροστά του. Ταυτόχρονα τον έπιασε κρύος ιδρώτας. Δεν άντεξε. Βγήκε έξω. 

Τον ακολούθησε «κατά πόδας» (έξω, στην αυλή) μια γνωστή κυρία (που ξεμάτιαζε…). Τον πλησίασε και του είπε: «Τί έπαθες, Ε;». Και άρχισε να τον ξεματιάζει, διαβάζοντας κάτι παράξενες «ευχές»(επικλήσεις δαιμόνων). 

Στην «ιερή» (=δαιμονική) αυτή στιγμή, ο κ. Ε. παρατήρησε κάτι, που τον συγκλόνισε! 

Η όψη της κυρίας αλλοιώθηκε! Το βλέμμα της ήταν απαίσιο! Ταυτόχρονα την «έπιασε» ένα παράξενο χασμουρητό! Το στόμα της θύμιζε στόμα άγριου θηρίου! Στο τέλος έβγαλε από την κοιλιά της ένα φυλακτό». «Πάρτο (του είπε), φόρεσέ το και δεν θα σε ξαναπιάσει». 

Και με τις σατανικές της επικλήσεις (=βοήθεια του διαβόλου) ο ασθενής έγινε καλά… 

Ο κ. Ε., μετά απ’ αυτό, εξομολογήθηκε, και ησύχασε. Αλλά, και έπαψε να αβασκαίνει». 

(Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη, «Διάβολος, Μάγια, Μέντιουμ»)

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Δέκα φορές έπεσα, έντεκα θα σηκωθώ

*Το ότι θα πέσεις, είναι σίγουρο ότι θα πέσεις – το θέμα είναι να σηκωθείς. Όσες φορές και αν πέφτουμε άλλες τόσες πρέπει και να σηκωνόμαστε – με την μετάνοια, την προσευχή και τον εν Χριστώ αγώνα.

~ Στην εποχή που ζούμε όλοι μας ψάχνουμε να κρατηθούμε από κάπου. Αναζητάμε παρηγοριά από τους ανθρώπους, αγάπη, όμορφα λόγια και ζεστασιά.

Η ανάγκη μας να βρούμε την ηρεμία και την γαλήνη είναι πιο έντονη όταν “πέφτουμε” και αφηνόμαστε στα πάθη μας. Γινόμαστε πιο ευάλωτοι και χρειαζόμαστε πιο έντονα παρηγοριά.

Είμαστε αδύναμοι, απλοί, λαϊκοί άνθρωποι με αμαρτίες.

Θα “σηκωθούμε” όμως γιατί αυτή η στιγμή που πέσαμε είναι η δοκιμασία μας και η ευκαιρία μας ν’ακουμπήσουμε την ζωή μας στον ένα και μοναδικό τριαδικό Θεό.

Και αν “πέσαμε 10 φορές, θα σηκωθούμε 11” να βρούμε ηρεμία, ανιδιοτελή αγάπη, προστασία και ΔΥΝΑΜΗ να συνεχίσουμε τον αγώνα μας με ταπείνωση, νηστεία και προσευχή.

Προσευχή για όλους αυτούς τους ανθρώπους που ζητήσαμε ανθρώπινη παρηγοριά και δεν την βρήκαμε. Προσευχή για τον εαυτό μας που δεν ακουμπήσαμε από την αρχή στον Θεό και αναζητήσαμε το ανθρώπινο.

Και όταν “πέσουμε” ξανά θα έχουμε αποκτήσει ακόμα ένα όπλο για να “σηκωθούμε”, την προσευχή γιατί ο αγώνας δεν θα σταματήσει ποτέ μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας.

Ελένη

https://simeiakairwn.wordpress.com

"Δώσ' μου τ' αγαθά Σου, Κύριε"

Κύριε Ιησού Χριστέ, φιλόγαθε Κύριε, μετάβαλε την φιλαμαρτήμονα γνώμη μου σε αγαθή και σπουδαία προαίρεση, σε επιθυμία των μυστικών Σου αγαθών, σε όρεξη μεγάλη για τη βασιλεία Σου, σε φόβο και τρόμο της αιωνίου κολάσεως.

Βάλε στην ψυχή μου την επιθυμία της απολαύσεως των ουρανίων αγαθών, για να περιφρονήσω τις μάταιες κοσμικές ηδονές, και προγευτώ τα αγαθά της αιώνιας ζωής, και ζω στον κόσμο σαν υπερκόσμιος, καθώς συ, Κύριε, Δημιουργέ θαυμαστέ, έπλασες εξ αρχής τον άνθρωπο και έτσι τον θέλεις πάντοτε να ζει.

Λάμψε μέσα μου, Ήλιε της δικαιοσύνης, φως του κόσμου, τις γλυκιές και ζωογόνες ακτίνες Σου, και ζέστανε την παγωνιά της αγνώμονης γνώμης και φύσης μου. Φώτισε τις γνωστικές δυνάμεις της ψυχής μου. Σόφισε το νου μου. Στήριξε τη διάνοια μου. Εξασφάλισε μου τη δόξα. Κατεύθυνε τη φαντασία μου. Φρούρησε το αίσθημα μου. Τις θυρίδες των αισθήσεων μου παιδαγώγησε. Τα μάτια μου σωφρόνισέ τα να βλέπουν καθαρά και δυνατά. Άνοιξε τ' αυτιά της ψυχής μου να ακούνε και να συναισθάνονται τη δική Σου σοφία και τα άγια λόγια Σου, και με φωνή αγαλλιάσεως και δοξολογικού ήχου εορτάζοντος. Γλύκανε την όσφρηση μου και κάνε την να τρέξει στην ευωδία του νοητού μύρου Σου, Νυμφίε ωραιότερε από κάθε άνθρωπο.

Κυβέρνησε τη γεύση και την αφή μου. Κάνε να απλώνω τα χέρια μου για να σε δοξολογώ και για να κάνω πλούσια το καλό στον πλησίον μου. Τα πόδια μου να τρέχουν πρόθυμα την ευθεία οδό των εντολών Σου και να ευαγγελίζονται την ειρήνη.

Φύτεψε στην καρδιά μου τον αγνό φόβο και σεβασμό για Σένα και κάνε την καρδιά μου να πετάει απ' την αγάπη Σου... Αμήν.

http://agapienxristou.blogspot.ca

Τρίτο ουρανό ( π. Σεραφείμ Ρόουζ )

Κάποτε, κατά τη διάρκεια ενός φοβερού χειμώνα όταν ο άγιος Ανδρέας κειτόταν παγωμένος σε κάποιο δρόμο της πόλης, κοντεύοντας να πεθάνει, ένιωσε ξαφνικά μία θέρμη μέσα του και είδε ένα εκθαμβωτικό νέο με πρόσωπο που έλαμπε σαν τον ήλιο, ο οποίος τον οδήγησε στον παράδεισο και στον τρίτο ουρανό. 

«Με τη θέληση του Θεού βυθίστηκα για δυό εβδομάδες σε ένα τερπνό όραμα... είδα ότι βρισκόμουν μέσα σε ένα θαυμάσιο και μεγαλοπρεπή παράδεισο... Ο νούς και η καρδιά μου είχαν συγκλονιστεί από την ανείπωτη ομορφιά του θεϊκού παραδείσου, και ένιωθα μιά γλυκιά απόλαυση περπατώντας μέσα σε αυτόν. Υπήρχαν πολλοί κήποι, γεμάτοι με ψηλά δένδρα, τα κλαδιά τους ανέδιδαν μία υπέροχη ευωδία και τα μάτια μου αγαλλίαζαν βλέποντας τις άκρες τους να λικνίζονται... Κανένα δένδρο στη γή δεν είναι τόσο όμορφο όσο αυτά τα δένδρα. Στους κήπους υπήρχαν επίσης αμέτρητα πουλιά με φτερά χρυσά, χιονάτα ή πολύχρωμα. Κάθονταν πάνω στα κλαδιά των δένδρων του παραδείσου, και το μαγευτικό τους κελάηδημα με είχε συνεπάρει. Μπροστά μου περπατούσε ένας νέος, με πρόσωπο λαμπρό σαν τον ήλιο και ντυμένος με μανδύα πορφυρό... Ακολουθώντας τον είδα ένα μεγάλο, υπέροχο Σταυρό, σαν φωτεινή νεφέλη, που γύρω του στέκονταν μελωδιστές με μάτια που άστραφταν σαν πύρινες ακτίνες, που έψαλλαν θεσπέσιους ύμνους, δοξάζοντας τον Σταυρωθέντα Κύριο. Ο νέος που με οδηγούσε, περνώντας μπροστά από τον Σταυρό, τον ασπάσθηκε και μου ένευσε να τον ασπασθώ κι εγώ... Καθώς τον ασπαζόμουν πλημμύρισα από άφατη πνευματική γλυκύτητα και μία ευωδία που όμοιά της ούτε στον παράδεισο δεν είχα οσφρανθεί. Προσωρώντας μπροστά από τον Σταυρό, κοίταξα κάτω και αντίκρισα άβυσσο θαλάσσης... Τότε ο οδηγός μου, γυρνώντας προς το μέρος μου, μου είπε: «Μη φοβάσαι, χρειάζεται να ανεβούμε ακόμα ψηλότερα» και μου έδωσε το χέρι. 

Και τότε βρεθήκαμε αμέσως στο δεύτερο στερέωμα. Εκεί είδα ωραιότατους ανθρώπους σε μία τέτοια ανάπαυση και αγαλλίαση που δεν μπορεί να εκφράσει η ανθρώπινη γλώσσα... Και νά, μετά ανεβήκαμε στο τρίτο στερέωμα, όπου πλήθος ουράνιες δυνάμεις υμνούσαν και δοξολογούσαν τον Θεό. Φτάσαμε σε ένα υπέρλαμπρο παραπέτασμα, μπροστά από το οποίο στέκονταν μεγαλόσωμοι και φοβεροί νέοι, που έμοιαζαν με πύρινες φλόγες. Ο νέος που με οδηγούσε μου είπε: « Όταν σηκωθεί το παραπέτασμα, θα δείς τον Κύριο Ιησού Χριστό. Υποκλίσου βαθιά ενώπιον του θρόνους της δόξης Του». Ακούγοντάς τον, ένιωσα ανείπωτη αγαλλίαση αλλά και τρόμο... Και τότε, ένα πύρινο χέρι σήκωσε το παραπέτασμα, και όπως ο Προφήτης Ησαίας, « Είδον εν οράματι τον Κύριο να κάθεται επάνω εις ένα θρόνον υψηλόν και μετέωρον και είδα ακόμη να είναι γεμάτος από απερίγραπτον δόξαν ο ναός αυτού. Γύρω από τον άνδοξον αυτόν θρόνον ίσταντο τα Σεραφείμ». 

Φορούσε μανδύα πορφυρό, το πρόσωπό Του ήταν απίστευτα λαμπρό, και τα μάτια Του με κοίταζαν με αγάπη. Έπεσα και Τον προσκύνησα ενώπιον του ολόλαμπρου και φοβερού θρόνου της δόξας Του. Η χαρά που με κατέκλυσε όταν αντίκρισα το πρόσωπό Του δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια. Ακόμα και τώρα, φέρνοντας στο μυαλό μου εκείνο το όραμα, η ίδια άφατη χαρά με κυριεύει. Τρέμοντας, έμεινα πεσμένος ενώπιόν Του...Τότε, οι στρατιές των αγγέλων άρχισαν να ψάλλουν έναν εξαίσιο, απερίγραπτο ύμνο και τη στιγμή εκείνη, εγώ ο ίδιος, δεν ξέρω πώς, βρέθηκα πάλι να περπατώ μέσα στον παράδεισο». 

Όταν ο αγ. Ανδρέας συλλογίστηκε ότι δεν είχε δεί την Παναγία στον ουρανό ένας άγγελος του είπε: « Ευχήθηκες να δείς εδώ τη Βασίλισσα η Οποία είναι λαμπρότερη κι απ’ αυτές τις επουράνιες δυνάμεις; Δεν είναι εδώ, επισκέπτεται τον επίγειο κόσμο που βρίσκεται σε μεγάλα δεινά, για να βοηθήσει τους ανθρώπους και να ανακουφίσει τη θλίψη τους. Θα σου έδειχνα την ουράνια κατοικία Της, τώρα όμως δεν έχουμε χρόνο, αφού πρέπει και πάλι να γυρίσεις στη γή». Εδώ και πάλι επιβεβαιώνεται το ότι οι άγγελοι και οι άγιοι μπορούν να βρίσκονται σε ένα μόνο τόπο κάθε φορά. 

Ακόμα και το 19ο αιώνα, ένα παρόμοιο αληθινό όραμα παραδείσου αντίκρισε ο Μεγαλόσχημος Μοναχός Θεόδωρος του Σβίρ, μαθητής του Πρεσβύτερου Παϊσίου του Βελιτσκόφσκυ. Προς το τέλος της ζωής του βίωνε πολύ έντονες εμπειρίες της χάρης του Θεού. Λίγο μετά από μία τέτοια εμπειρία αρρώστησε και επί τρείς ημέρες είχε πέσει σε ένα είδος κώματος: «Όταν περιήλθε σε έκσταση και βρέθηκε έξω από το σώμα του, εμφανίστηκε μπροστά του ένας αόρατος νεανίσκος, τον οποίο ένιωσε και είδε μόνο με την καρδιά του, αυτός τον οδήγησε προς τα αριστερά μέσα από ένα στενό μονοπάτι. Ο ίδιος ο πατέρας Θεόδωρος, όμως κατόπιν διηγήθηκε, είχε την αίσθηση ότι ήταν ήδη νεκρός, και είπε στον εαυτό του: «Έχω πεθάνει. Δεν ξέρω εάν θα σωθώ ή εάν θα αφανιστώ». 

«Έχεις σωθεί!» του είπε μία αόρατη φωνή απαντώντας στη σκέψη του. Και ξαφνικά μία δύναμη, σαν ορμητικός ανεμοστρόβιλος τον σήκωσε ψηλά και τον μετέφερε στα δεξιά. 

«Γεύσου τη γλυκύτητα των αρραβώνων του παραδείσου την οποία δωρίζω σε όσους Με αγαπούν», ακούστηκε να λέει δυνατά η αόρατη φωνή. Με αυτές τις λέξεις, φάνηκε στον Πατέρα Θεόδωρο ότι ο ίδιος ο Σωτήρας έθεσε τη δεξιά Του παλάμη επάνω στην καρδιά του, και μεταφέρθηκε σε έναν ανείπωτα ευχάριστο τόπο, που ήταν όμως τελείως αόρατος και αδύνατον να περιγραφεί με γήινες λέξεις. Μετά από αυτή την αίσθηση, βίωσε μία άλλη, ακόμα υψηλότερη, και μετά μία Τρίτη, όμως όλες αυτές τις αισθήσεις, όπως είπε ο ίδιος, μπορούσε μόνο με την καρδιά του να τις θυμηθεί, ενώ δεν μπορούσε να τις κατανοήσει με το μυαλό του. 

Κατόπιν είδε κάτι σαν ναό, και στο εσωτερικό του, κοντά στην Αγία Τράπεζα, κάτι που έμοιαζε με σκηνή, στην οποία υπήρχαν πέντε ή έξι άνδρες. Μία νοερή φωνή είπε: «Για χάρη αυτών των ανδρών ο θάνατος σου παραμερίζεται. Θα ζήσεις γι’ αυτούς». Και τότε φανερώθηκε μπροστά του το πνευματικό ανάστημα μερικών από τους μαθητές του, και ο Κύριος του δήλωσε τις δοκιμασίες που έμελλαν να ταράξουν τη δύση της ζωής του. Όμως η Θεία φωνή τον διαβεβαίωσε ότι το πλοίο της ψυχής του δε θα τσακιζόταν από αυτά τα άγρια κύματα, αφού αόρατος οδηγός του θα ήταν ο Χριστός». 

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλες παρόμοιες εμπειρίες από Βίους Αγίων και ασκητών, τις παραλείπουμε όμως αφού και σε αυτές απλώς επαναλαμβάνονται τα χαρακτηριστικά που ήδη περιγράφηκαν εδώ. Ωστόσο, θεωρούμε διδακτική την παράθεση της εμπειρίας ενός σύγχρονου αμαρτωλού στον παράδεισο, ειδικά για λόγους σύγκρισης με τις μεταθανάτιες εμπειρίες της εποχής μας. Ετσι, ο συγγραφές του “Unbelievable for Many” , τη μαρτυρί του οποίου έχουμε παραθέσει αρκετές φορές, αφού διέφυγε από τους δαίμονες των τελωνίων με τη διαμεσολάβηση της Παναγίας, περιγράφει το πώς, συνοδευόμενος ακόμα από τους οδηγούς – αγγέλους του, «κατάλαβα πώς συνεχίζαμε να ανεβαίνουμε ψηλά… σε λίγο είδα πάνω ένα δυνατό φώς: ήταν, όπως μου φάνηκε, σαν το δικό μας ηλιακό φώς αλλά πολύ πιο δυνατό. Ήταν το βασίλειο του φωτός. 

» Ναι, είναι πραγματικά ένα βασίλειο με απόλυτη κυριαρχία του φωτός, επειδή το φώς αυτό δε δημιουργεί σκιά», σκεφτόμουν, ή καλύτερα να πούμε αισθανόμουν με έναν ανεξήγητο τρόπο αυτό που ποτέ δεν είχα ξαναδεί. «Αλλά πώς μπορεί να υπάρχει φώς χωρίς σκιά;» παρουσιάστηκε αμέσως στη σκέψη μου η απορία φανερώνοντας πώς σκέφτομαι ακόμα με τα κατηγορήματα του γήινου κόσμου. 

» Ξαφνικά εισήλθαμε με μεγάλη ταχύτητα σ’ αυτήν την περιοχή του φωτός που κυριολεκτικά με θάμπωσε. Έκλεισα τα μάτια μου, έβαλα και τα χέρια μου πάνω σ’ αυτά. Όμως αυτό δε με βοήθησε καθόλου επειδή το φώς περνούσε και μέσα από τα χέρια μου. Άλλωστε τι νόημα είχε εδώ μία τέτοια προσπάθεια; 

»Αχ, Θεέ μου, τι είναι αυτό το φώς; Αυτό με τυφλώνει. Δε βλέπω τίποτα, σαν στο σκοτάδι, δε βλέπω τίποτα…» 

» Αφού σκοτίστηκαν τα μάτια μου μου δημιουργήθηκε περισσότερος φόβος. Ήταν φυσικό βέβαια να φοβάμαι επειδή βρισκόμουν σ’ έναν άγνωστο κόσμο. «Τι με περιμένει;» σκέφτηκα, «Πότε θα βγούμε απ’ αυτό το φώς; Υπάρχει πουθενά τέλος;» 

» Όμως συνέβη κάτι που δεν το περίμενα. Μία φωνή μεγαλοπρεπής και αγέρωχη ακούστηκε από πάνω. Με ακλόνητη σταθερότητα και χωρίς θυμό αυτή η φωνή είπε: «Δεν είναι έτοιμος!». 

» Και μετά… μετά αμέσως σταμάτησε η πορεία μας προς τα πάνω – και αρχίσαμε γρήγορα να κατεβαίνουμε». 

Σε αυτήν την εμπειρία η ιδιότητα του φωτός του παραδείσου περιγράφεται πιο καθαρά: είναι ένα είδος φωτός που δεν μπορεί να το αντέξει κάποιος ο οποίος δεν έχει την κατάλληλη προετοιμασία γι’ αυτό, σε αντίθεση με τους αγίους Σάλβιο και Ανδρέα οι οποίοι υπέμειναν έως τέλους τον αγώνα της εν Χριστώ ζωής.

http://agapienxristou.blogspot.gr