Κάνε στην άκρη μου κρύβεις την ζωή...

Αυτούς που έχουν για όλα έτοιμες απαντήσεις να τους φοβάσαι. Σημαίνει ότι δεν τους τυράννησαν καθόλου οι νύχτες ούτε το ξημέρωμα τους βρήκε σε αυλές, δρόμους και ταράτσες ψάχνοντας φεγγάρια. Γιατί εάν στην ζωή δεν πεις "δεν ξέρω", δεν θα μάθεις ποτέ. Ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος είναι αυτός που "γνωρίζει" και θέλει να σε "διδάξει" και μάλιστα απρόσκλητος. Να σου «μάθει» γιατί εσύ δεν ξέρεις. Κλείσε τα αυτιά, γύρνα το βλέμμα κι μέσα απ’ τα σωθικά σου συλλάβισε δυνατά, «κάνε στην άκρη μου κρύβεις την ζωή…»

π. Λίβυος

http://plibyos.blogspot.gr

ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ 4 - 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ Η’ ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ -ΙΕΡΕΙΣ- ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ

Βαβαί!!! Θράσος Οικουμενιστών [Β],

Διαβάστε τά ἄλλα μέρη, ἐδῶ:

Α΄ Ο φόβος του Θεού είναι [Α] αρχή της αρετής αλλά και της αθανασίας , 

«Τι έγινε στην σύνοδο της κρήτης;» Λένε « Ένωση έγινε;» Αυτό έλλειπε!

Οσοι πιστοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι ζωντανά μέλη του σώματος του Χριστού κατά ένα ποσοστό έχουν κάποια ενημέρωση ότι θεσμικά τουλάχιστον το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ξεφύγει με τον Οικουμενισμό συμπαρασύροντας όχι άθελά αλλά με την βούλησή τους και άλλες τοπικές Εκκλησίες και πατριαρχεία σ’αυτήν την παναίρεση. Ο δογματολόγος καθηγητής Δημήτριος τσελεγγίδης στη σύντομη αποτίμηση της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου» ( όπως θέλουν να την ονομάζουν) την οποία αποστέλλει στην Ιερά Σύνοδο,επισημαίνει:

“…Στή λε­γό­με­νη «Σύ­νο­δο» τοῦ Κο­λυμ­πα­ρί­ου τῆς Κρή­της ἐ­πι­χει­ρή­θη­κε μιά θε­σμι­κοῦ χα­ρα­κτῆ­ρα πνευ­μα­τι­κή ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τή δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. [Λέ­με, ὅ­τι ἐ­πι­χει­ρή­θη­κε, ἐ­πει­δή –μέ βά­ση ὅ­σα εἴ­πα­με νω­ρί­τε­ρα– δέν προσ­δί­δου­με θε­σμι­κό ρό­λο στίς ἀ­πο­φά­σεις τῆς πα­ρα­πά­νω «Ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς Δι­α­σκέ­ψε­ως»­]. Στήν Κρή­τη ὄ­χι μό­νο δέν κα­τα­δι­κά­σθη­κε καμ­μί­α ἑ­τε­ρο­δο­ξί­α (αἵ­ρε­ση), ἀλ­λά καί ἐ­πι­χει­ρή­θη­κε μιά φο­βε­ρή, θε­σμι­κῶς, ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τήν συ­νο­δι­κῶς ὁ­ρι­ο­θε­τη­μέ­νη πί­στη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, μιά ἔκ­πτω­ση οὐ­σι­α­στι­κά ἀ­πό τόν «Ὅ­ρο Πί­στε­ως» τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου. Συγ­κε­κρι­μέ­να, πρό­κει­ται γιά τήν ἔκ­πτω­ση ἀ­πό τήν δογ­μα­τι­κή δι­δα­σκα­λί­α τοῦ Συμ­βό­λου τῆς Πί­στε­ως, πού ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν ταυ­τό­τη­τα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, κα­θ’ ἑ­αυ­τήν. Στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως ὁ­μο­λο­γοῦ­με, ὅ­τι πι­στεύ­ου­με «εἰς Μί­αν, Ἁ­γί­αν, Κα­θο­λι­κήν καί Ἀ­πο­στο­λι­κήν Ἐκ­κλη­σί­αν». Ὅ­μως, στή «Δι­ά­σκε­ψη» τῆς Κρή­της, δέ­κα Αὐ­το­κέ­φα­λες Ἐκ­κλη­σί­ες, με­τα­ξύ τῶν ὁ­ποί­ων καί ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τῆς Ἑλ­λά­δος, ἀ­πο­δέ­χθη­καν ἀ­θε­ο­λό­γη­τα τήν «Βα­πτι­σμα­τι­κή Θε­ο­λο­γί­α» καί ἔμ­με­σα τήν «Θε­ω­ρί­α τῶν Κλά­δων», ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, τούς Μα­ρω­νῖ­τες, τούς Νε­στο­ρια­νούς, τούς Μο­νο­φυ­σῖ­τες Ἀν­τι­χαλ­κη­δο­νί­ους, τούς Μο­νο­θε­λῆ­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι κα­τα­δι­κά­στη­καν γιά τήν χρι­στο­λο­γι­κή τους αἵ­ρε­ση ἀ­πό σει­ρά Οἰ­κου­με­νι­κῶν Συ­νό­δων (ἀ­πό τήν Τρί­τη ἕ­ως καί τήν Ἕ­κτη), ἀλ­λά καί τήν παν­σπερ­μί­α τῶν Προ­τε­σταν­τῶν, πού ἀν­τι­προ­σω­πεύ­ον­ται στό Παγ­κό­σμιο Συμ­βού­λιο τῶν λε­γο­μέ­νων Ἐκ­κλη­σι­ῶν. Ἀ­πο­τε­λεῖ πνευ­μα­τι­κή πα­ρα­φρο­σύ­νη καί πνευ­μα­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα ἡ πρά­ξη τῆς ἀ­πό­πει­ρας γιά Συ­νο­δι­κή ἀ­πό­φα­ση στό Κο­λυμ­πά­ρι πρός ἀ­να­γνώ­ρι­ση ὡς Ἐκ­κλη­σι­ῶν τῶν κα­τα­δι­κα­σθέν­των αἱ­ρε­τι­κῶν ἀ­πό Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους. Αὐ­τό, στήν πρά­ξη, εἶ­ναι συγ­κρη­τι­σμός καί Οἰ­κου­με­νι­σμός. Δέν κι­νή­θη­κε ὁ θυ­μός –τό ἔλ­λο­γο νεῦ­ρο τῆς ψυ­χῆς- τῶν «Συ­νο­δι­κῶν» Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων πρός τούς νο­η­τούς λύ­κους τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἀ­πε­ναν­τί­ας, οἱ «λύ­κοι» ὀ­νο­μά­στη­καν «πρό­βα­τα» τῆς μί­ας καί μό­νης λο­γι­κῆς ποί­μνης, τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἐκ τοῦ ἀ­πο­τε­λέ­σμα­τος συμ­πε­ραί­νου­με, ὅ­τι στήν Κρή­τη δέν ἔ­γι­νε ἡ ἀ­να­με­νό­με­νη ἀ­πό τό εὐ­λα­βές πλή­ρω­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας «σύ­σκε­ψη» τῶν «Συ­νο­δι­κῶν» Ἀρ­χι­ε­ρέ­ων μέ τό Ἅ­γιο Πνεῦ­μα, οὔ­τε καί λει­τούρ­γη­σε ἡ «σφεν­δό­νη» τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος γιά τήν ἐκ νέ­ου κα­τα­δί­κη τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν. Εἰ­δι­κό­τε­ρα, γιά τούς Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, λε­κτι­κῶς, ὁ­μο­λο­γή­σα­με τήν πί­στη μας στόν Ὅ­ρο τῆς Β΄ Οἰ­κου­με­νι­κῆς Συ­νό­δου, πρα­κτι­κῶς ὅ­μως ἀ­κυ­ρώ­σα­με αὐ­τήν τήν πί­στη, ἀ­να­γνω­ρί­ζον­τας ὡς Ἐκ­κλη­σί­ες, ὄ­χι μό­νον αὐ­τούς, ἀλ­λά καί ἄλ­λες Χρι­στι­α­νι­κές Κοι­νό­τη­τες, πού ἀν­τί­κειν­ται στόν Ὅ­ρο αὐ­τό, διά τοῦ f­i­l­i­o­q­ue. Ὡς γνω­στόν, ἡ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε προ­σθή­κη στό Σύμ­βο­λο τῆς Πί­στε­ως -ἀ­κό­μη καί ἡ ἑρ­μη­νευ­τι­κῶς σω­στή- κα­τα­δι­κά­ζε­ται ἀ­πό ὅ­λες τίς Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους με­τά τήν Γ΄ (συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης) καί ὅ­σοι τό κά­νουν, ὁ­ρί­ζε­ται νά κα­θαι­ροῦν­ται καί νά ἀ­φο­ρί­ζον­ται ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α. Σα­φῶς, λοι­πόν, τό f­i­l­i­o­q­ue, ὡς προ­σθή­κη, κα­τα­δι­κά­ζε­ται -ἔμ­με­σα, αὐ­το­μά­τως καί ἑ­τε­ρο­χρο­νι­σμέ­να- ἀ­πό Οἰ­κου­με­νι­κές Συ­νό­δους, ὡς αἵ­ρε­ση, ἀ­φοῦ ἐκ­πί­πτουν ἀ­πό τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ὅ­σοι τό υἱ­ο­θε­τοῦν, ὡς προ­σθή­κη, κα­τά τήν ἀ­πό­φα­ση τῶν ἀ­νω­τέ­ρω Συ­νό­δων. Γι’ αὐ­τό καί ἡ ἑ­τε­ρο­δο­ξί­α τοῦ f­i­l­i­o­q­ue τῶν Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κῶν καί ὅ­λων τῶν Προ­τε­σταν­τῶν εἶ­ναι κα­τε­γνω­σμέ­νη αἵ­ρε­ση. Ἄλ­λω­στε, ἡ προ­σθή­κη τοῦ f­i­l­i­o­q­ue κα­τα­δι­κά­στη­κε ἐ­πί Με­γά­λου Φω­τί­ου στήν Σύ­νο­δο τοῦ 879/80 (Η΄ Οἰ­κου­με­νι­κή), ὅ­που με­τεῖ­χε καί ἀν­τι­προ­σω­πεί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ρώ­μης, ἐ­νῶ κα­τα­δι­κά­στη­καν καί ἄλ­λες κα­κο­δο­ξί­ες τοῦ Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κι­σμοῦ γιά τήν ταύ­τι­ση οὐ­σί­ας καί ἐ­νερ­γεί­ας στόν Τρι­α­δι­κό Θε­ό καί γιά τόν κτι­στό χα­ρα­κτῆ­ρα τῆς θεί­ας Χά­ρι­τος, στίς Συ­νό­δους τοῦ 1331 καί 1351. Ἀλ­λά καί ὁ Προ­τε­σταν­τι­σμός κα­τα­δι­κά­στη­κε ἀ­πό σει­ρά Συ­νό­δων στήν Ὀρ­θό­δο­ξη Ἀ­να­το­λή (1638, 1642, 1691)”. 

Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος, 

Ηγούμενος  της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

«Οι συνειδήσεις μας δέν ανέχονται άλλη συμπόρευση με την κακοδοξία... Σας ενημερώνουμε ότι θα διακόψουμε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με τους υπογράψαντες επισκόπους" !

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ - ΛΑΪΚΩΝ 

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ὡς πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, μετά ἀπὸ προσεκτικὴ μελέτη τῶν πεπραγμένων καὶ ἀποφασισθέντων τῆς ἐπονομαζόμενης «Ἁγίας καὶ Πανορθοδόξου» Συνόδου τῆς Κρήτης, ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ Κολυμπάρι ἀπὸ 19-23 Ἰουνίου 2016 καὶ ἀντιπαραβάλλοντας τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς μὲ τὴν ὅλη Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη, ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς εἶναι ξένες καὶ ἀντίθετες μὲ τὰ παραδεδομένα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ χαρακτηρίζεται «κακόδοξη», «ψευδοσύνοδος» καὶ «ληστρικὴ». 

Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς, σᾶς ἐπισυνάπτουμε τὴν ἄκρως θεολογικὴ καὶ ἐπιστημονικὴ μελέτη τοῦ κ. Κυριάκου Κυριαζόπουλου, Καθηγητοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Κανονικοῦ Δικαίου, Θεολόγου καὶ Δικηγόρου παρ’ Ἀρείῳ Πάγῳ, (ἠλ. διεύθυνση: www.theognosia.gr) καθὼς καὶ τὴν μελέτη τοῦ κ. Δημητρίου Τσελεγγίδου, Καθηγητοῦ Θεολογίας Α.Π.Θ. (ἠλ. διεύθυνση: www. pentapostagma.gr/2016/07/δημήτριος-τσελεγγίδης-σύντομ.html)

Ὡς ἐκ τούτου καὶ κατὰ πιστὴ ἐφαρμογὴ τῆς θεωρητικῆς καὶ βιωματικῆς διδαχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, σᾶς ἐνημερώνουμε ὅτι θὰ διακόψουμε κάθε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία:

α) Μὲ τοὺς ὑπογράψαντες ἐπισκόπους.

β) Μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὰ κείμενα τῆς Συνόδου, ἀλλὰδιατηροῦν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ὑπογράψαντες. Βασιζόμενοι στὴν ὀρθόδοξη διδαχή, ἡ μὴ καταγγελία ἐκ μέρους τους τῆς παρεκτροπῆς τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, δὲν τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν εὐθύνη καὶ τοὺς καθιστᾶ –διὰ τῆς σιωπῆς, ἤ ἀδιαφορίας, ἤ κρυφῆς ὑποστήριξης– συνεργούς στὴν καθιέρωση καὶ ἐξάπλωση τῆς κακοδοξίας.

Διακηρύσσουμε τὴν ὑποστήριξη καὶ συμπόρευσή μας μὲ τοὺς ἁγιορεῖτες Πατέρες, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅσους ἄλλους ἀδελφοὺς διέκοψαν, κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν ἐκφραστὴ τῆς κακοδοξίας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο καὶ μὲ τοὺς περὶ αὐτὸν κρυφούς καὶ φανερούς συνεργάτες ἐπισκόπους.

Δηλώνουμε ὅτι, δὲν κρίνουμε τὴν ἐγκυρότητα τῶν μυστηρίων ποὺ τελοῦν οἱ Οἰκουμενιστὲς, οὔτε ἀποφαινόμαστε γιὰ τὴν παρουσία τῆς Θείας Χάριτος σὲ αὐτοὺς καὶ στὶς ἱεροπραξίες τους, κατὰ μίμηση τῶν Ἁγίων Πατέρων ποὺ ἐναπέθεταν αὐτὸ τὸ ἔργο,στὴν ἁρμοδιότητα κάποιας μείζονος Συνόδου.

Ἐπίσης δηλώνουμε ὅτι, δὲν δημιουργοῦμε, οὔτε σκοπεύουμε νὰ δημιουργήσουμε ἄλλη «Ἐκκλησία», μὲ ξεχωριστὲς «συνόδους» καὶ διοικητικὰ ὄργανα.

Οἱ συνειδήσεις μας δέν ἀνέχονται ἄλλη συμπόρευση μὲ τὴν κακοδοξία καὶ τοὺς κακοδόξους, ποὺ περιφέρονται μὲ «κώδιον προβάτου». Σᾶς καλοῦμε, μέ αὐτὴν τὴν ὑστάτη παράκληση, νὰ προασπίσετε καθηκόντως τὴν Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τούς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὶς Ἁγίες Συνόδους. Νὰ προστατέψετε τὸ ποίμνιό σας, ἀπὸ τούς ὑπερασπιστὲς τῶν ποικίλων αἱρέσεων καὶ τοῦ ἐπάρατου Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ὁμογενοποιεῖ τὶς κακοδοξίες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δημιουργεῖ μεταλλαγμένη θεολογία καὶ παράδοση καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων, νά ἀπορρίψετε τὴν λεγομένη Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο.

Σεβασμιώτατοι, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ἐὰν ἐσεῖς καθηκόντως δὲν τὴν ἀπορρίψετε, σᾶς προειδοποιοῦμε ὅτι ἐμεῖς δὲν θὰ σᾶς ἀκολουθήσουμε, ἀλλὰ θὰ ἀκολουθήσουμε τὴν διαχρονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἐκφράζεται μὲ τὴν ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὸν Πάπα Πῖον τὸν Θ΄ τὸ 1848, «Παρ' ἡμῖν οὔτε Πατριάρχαι οὔτε Σύνοδοι ἠδυνήθησαν ποτὲ εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὑπερασπιστὴς τῆς Θρησκείας ἐστὶ αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῶν Πατέρων αὐτοῦ».

Εὐελπιστώντας ὅτι θὰ ὀρθοτομήσετε τὸν λόγο τῆς ἀληθείας,

Διατελοῦμεν μετὰ τιμῆς καὶ σεβασμοῦ,

Ὀρθόδοξοι Κρῆτες.

Οἱ ὑπογραφές νὰ ἀποστέλονται:

Ἠλεκτρονικά στὴν διεύθυνση: e-mail orthodoxoi.krites@yahoo.gr

Ταχυδρομικῶς στὴν διεύθυνση: Τ.Θ. 26, 73014 ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ ΧΑΝΙΑ

http://agonasax.blogspot.gr

Επιστολή Λαϊκών προς Ι.Μ. Αγίου Όρους: «Γιατί αυτή η αλλοίωση του Ορθόδοξου φρονήματός σας;»

Επιστολή πιστών Λαϊκών προς Μονές του Αγίου Όρους: 

«Γιατί αυτή η αλλοίωση του Ορθόδοξου φρονήματός σας;» 

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΒΟΛΟΥ

Υπεύθυνος Επικοινωνίας : Νικόλαος Σακαλάκης του Ευαγγέλου

ΒΟΛΟΣ 24/08/2016 (Αγίου Κοσμά του Αιτωλού)

Σεβαστοί Πατέρες της Ιεράς Κοινότητας Αγίου Όρους,

Στις ημέρες μας έλαβε χώρα στην Κρήτη η σύγκλιση μιας συνόδουΟρθοδόξων Επισκόπων – προκαθημένων, με πρωτοβουλία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/λεως. Προσπάθησε, ανθρωπίνως, η σύνοδος αυτή να παρουσιασθεί ως η διευθυντική έκφραση της ορθόδοξης σκέψης και ζωής. Αποδείχθηκε όμως, ότι βίωνε την οικουμενιστική αίρεση. Αυτό αντανακλάται στις αποφάσεις της.

Πολλοί Αγιορείτες Πατέρες, σε ανοικτή επιστολή τους, σας ανέλυσαν εύστοχα την πραγματικότητα αυτή. Το ίδιο έπραξε και ο π. Σάββας Λαυριώτης, στην απολογία του προς την Ι. Μονή Μεγίστης Λαύρας.

Κανονικώς κρινόμενες και Ορθοδόξως αντιμετωπιζόμενες οι θέσεις τους, βλέπουμε ότι είναι σύμφωνες με τη διαχρονική διδασκαλία και πρακτική της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Γιατί λοιπόν ασκούνται διώξεις;

Σεβαστοί Πατέρες, βλέπουμε ότι τοποθετηθήκατε απέναντι στη σύνοδο και στον κ. Βαρθολομαίο με συνειδησιακό ρυθμό ασύμφωνο προς την Ορθόδοξη πίστη καθώς και προς παλαιότερες τοποθετήσεις του Αγίου Όρους.

Γιατί αυτή η αλλοίωση του Ορθόδοξου φρονήματός σας;

Από την αλλοίωση αυτή προέρχονται και οι πικροί καρποί, που είναι οι διώξεις των μοναχών. Στ’ αλήθεια, όμως, έχουμε δίωξη του ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ.

Πονούμε εν Κυρίω, εν Χριστώ Ιησού. Και ο πόνος μας αυτός είναι και η διαμαρτυρία μας.

Να είσθε σίγουροι, ότι για κάθε διωκόμενο Ορθόδοξο θα ισχύσει το ψαλμικό: «όπλω κυκλώσει σε η αλήθεια αυτού». (Ψαλ 90,4)

Κοινοποίηση:

Ι. Μονή Μεγίστης Λαύρας

Ι. Μονή Χιλανδαρίου

Πολιτικό Διοικητή Αγίου Όρους

Υπόλοιπες Μονές Αγίου Όρους

Με τιμή και σεβασμό οι υπογράφοντες:

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΣΤΑΜΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΤΣΕΚΟΥΡΑ

ΙΟΥΛΙΑ ΜΟΣΧΟΥ

ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΙΜΠΕΡΙΔΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΤΣΑΓΓΟΥΛΗ

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΦΑΤΣΗΣ

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΦΑΤΣΗ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΟΣΧΟΣ

ΣΟΦΙΑ ΝΙΚΟΛΟΥ

ΑΔΑΜΑΝΤΙΑ ΤΣΙΜΠΕΡΙΔΟΥ

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥ-ΚΑΡΒΟΥΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΚΑΡΒΟΥΝΗ ΖΩΗ

ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΚΡΙΚΩΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΚΡΙΚΩΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΜΠΕΡΤΣΑ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΜΠΕΡΤΣΑ ΜΑΡΙΑ

ΜΠΕΡΤΣΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΟΥ Κ.

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΙΟΥΛΙΑ

ΛΩΡΙΤΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΜΩΡΟΥ ΕΛΕΝΗ

ΠΟΛΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΣΟΥΠΛΙΩΤΗ ΕΥΑΝΘΙΑ

ΘΑΛΙΟΥ ΕΥΛΑΜΠΙΑ

ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓ.

ΠΑΝΤΑΖΗ ΧΡΥΣΟΥΛΑ

ΠΑΝΤΑΖΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΠΑΝΤΑΖΗ ΓΕΩΡΓΙΑ

ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΠΑΝΤΑΖΗ ΜΑΡΙΝΑ

ΜΠΟΜΠΟΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΜΠΟΜΠΟΤΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΣΑΝΙΔΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

ΣΑΝΙΔΑ ΒΑΓΓΕΛΙΤΣΑ

ΣΑΝΙΔΑ ΡΗΓΟΥΛΑ

ΣΑΝΙΔΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΣΑΝΙΔΑ ΔΗΜΗΤΡΑ

ΤΣΙΟΜΗΤΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΤΣΙΚΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΚΑΛΛΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΚΑΛΛΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

ΚΑΛΛΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

ΖΕΡΒΑ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ ΕΥΘΥΜΙΑ

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΚΑΡΑΜΠΕΤΣΟΥ ΝΙΚΟΛΕΤΑ

ΑΫΦΑΝΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΑΫΦΑΝΤΗ ΜΑΡΙΑ

ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ

ΧΡΗΣΤΙΔΗ ΕΛΕΝΗ

ΛΙΝΑΡΙΤΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΛΙΝΑΡΙΤΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ

ΜΠΑΛΔΙΜΤΣΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΜΠΑΛΔΙΜΤΣΗ ΜΑΡΙΑ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΤΙΜΟΛΕΩΝ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗ ΜΑΡΙΑ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗ ΑΡΤΕΜΙΣ

ΤΡΙΚΑ ΜΑΡΙΑ

ΝΤΟΤΣΙΑ ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

ΧΑΤΖΗΣΤΑΜΟΥΛΗ ΜΑΡΙΑ

ΓΑΪΤΑΝΙΔΗΣ ΘΕΟΔΟΣΗΣ

ΜΑΡΙΑΝΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΜΑΡΙΑΝΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ

ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ

ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑ

ΚΑΡΑΜΠΑΛΙΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΚΑΡΑΜΠΑΛΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΝΤΟΤΣΙΑΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΓΔΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ

Η συλλογή των υπογραφών συνεχίζεται

+ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΟΔΗΣ

Ως Χριστιανός Ορθόδοξος, με πόνο ψυχής για τα οσα αντικανονικά, έναντι της Ορθόδοξης Αλήθειας Του Χριστού όπως αυτή και παραλάβαμε, εκ των Άγιων Αποστόλων, των Θεούμενων Πατέρων, των Αγίων και Οσίων Μαρτύρων και Ομολογητών, και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων, προσθέτω την υπογραφή μου στήν άνωθεν διαμαρτυρία, ελπίζωντας πως οι σεβαστοί Αγιορείται Πατέρες θα πράξουν τα αυτονόητα ως ορίζει η Ορθόδοξη Παράδοση, μή προσφέρωντας αναγνώριση στήν προβληματική και ανορθόδοξη σύναξη προκαθημένων της Κρήτης.

«Γίνωσκε, τέκνον, ὅτι οὔτε νηστείᾳ, οὔτε ἀγρυπνίᾳ, οὔτε κόπῳ σωματικῷ, οὔτε τινί ἑτέρῳ τῶν δεξιῶν πράξεων χαίρει ὁ Θεός καί ἐμφανίζεται, εἰ μή ταπεινῇ τε καί μόνῃ ἀπεριέργῳ καί ἀγαθῇ ψυχῇ καί καρδίᾳ...».

~ Οσίου Συμεὼν του Νέου Θεολόγου, Λόγος ΙΣΤ΄

''Γιατί αυτά... και τις νηστείες, και τις ακολουθείες, και τα τυπικά, τα έκανε και ο Καϊάφας, και «θυσίες» και προσευχές... Αλλά Τον Χριστό δεν μπόρεσε να τον Ομολογήσει."

Παρά μόνο να τον οδηγήσει Στόν Σταυρό...

(Πηγή κειμένου: katanixis.blogspot.gr)

ΚΕΣΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, Περί ιεροκατηγορίας

Ιεροκατηγορία είναι όταν κατηγορείς Ιερείς, Επισκόπους και Πατριάρχες. Π.χ. το να πούμε ότι ο τάδε Επίσκοπος είναι λαίμαργος, αυτό είναι ιεροκατηγορία, ακόμα και αν έχουμε δίκιο, πόσω μάλλον όταν δεν έχουμε. Δηλαδή, όταν αναφερόμαστε σε πάθη και αδυναμίες των ιερέων, ακόμα και αν έχουμε δίκιο και λέμε την αλήθεια, είμαστε ιεροκατήγοροι, διότι για πνευματικά σφάλματα ή αδυναμίες που έχουν να κάνουν με τους ιερείς μας, δεν έχουμε το δικαίωμα όχι μόνο να κατακρίνουμε αλλά ούτε καν να κρίνουμε, αντιθέτως πρέπει να τους δικαιολογούμε. Θα εξετάσουμε αν το ίδιο ισχύει και στις περιπτώσεις, α) θεμάτων Πίστεως, β) αμαρτιών που γίνονται φανερά ή γ) για αμαρτήματα με προβλεπόμενα κανονικά επιτίμια.

Μερικοί λένε ότι, ναι και σε θέματα πίστεως και γενικότερα παντού το ίδιο ισχύει. Το θέμα όμως δεν είναι τι λένε μερικοί ή τι λέμε εμείς, ακόμη και τι λένε μεμονωμένοι Επίσκοποι και Πατριάρχες, αλλά τι λένε οι Πατέρες και οι Ιεροί Κανόνες. Η δική μας γνώμη είναι άνευ ιδιαίτερης αξίας. Αυτό θα πει Ορθοδοξία και Ορθόδοξος, το να υπακούς με ακρίβεια στις επιταγές των Κανόνων και στις διδασκαλίες και ερμηνείες των Πατέρων.

Σύμφωνα λοιπόν με τους Πατέρες, όταν βάλλεται και νοθεύεται η Πίστη έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε, ελέγχουμε, ακόμη και να εξεγειρόμαστε και δη απέναντι και σε Πατριάρχες. Μερικά παραδείγματα, αν και υπάρχουν πάρα πολλά, λόγω όμως οικονομίας χρόνου ενδεικτικώς αναφέρομε ολίγα: Ο Ευσέβιος, όντας λαϊκός, έλεγξε τον Πατριάρχη Νεστόριο (τον αποκάλεσε αιρετικό) και για αυτήν την πράξη του όχι μόνο δεν επιπλήττεται ως ιεροκατήγορος από τους Πατέρες, αλλά αντιθέτως επαινείται[1] και σαν να μην έφτανε αυτό, τον έκαναν και Επίσκοπο. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος εξάλλου, λέγει για τουςλαϊκούς που καταφέρονται εναντίον των ιερέων για θέματα Πίστεως: «Δεν τους κατακρίνω», «τους επαινώ», «θα ευχόμουν να είμαι ένας από αυτούς»[2]. Όχι μόνο δεν τους μέμφεται ως ιεροκατήγορους, αλλά τους επαινεί και εύχεται να είναι ένας από αυτούς. Άγιος Δαλμάτιος: «Ο Επίσκοπος που παύει να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας, χάνει την θεία Χάρη και καθίσταται καταραμένος και απορριμμένος στο πυρ το εξώτερον»[3]. Άγιος Σωφρόνιος, αναφερόμενος στον Σεβήρο προ της Συνοδικής του καταδίκης: «Των Αντιοχέων της Αγιωτάτης Εκκλησίας μοιχό ανωμότατο και φθορέα βδελυρώτατο»[4]. Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, αναφερόμενος στον Πατριάρχη Ιωάννη Καλέκα: «Λαμπρότατο ψεύτη και συκοφάντη προφανέστατο»[5]. Οι παραπάνω Πατέρες (όπως και πολλοί άλλοι Πατέρες• θα μπορούσα βιβλίο να γράψω με παρόμοιες εκφράσεις) ασφαλώς δεν ιεροκατηγορούσαν, διότι όπως αποδείχθηκε, όταν περί Πίστεως βασίμως ελέγχουμε, δεν είναι ιεροκατηγορία αλλά επαινετή ομολογία.

Τι γίνεται τώρα στις περιπτώσεις, που κάποιος Επίσκοπος υποπίπτει σε αμαρτίες με προβλεπόμενα από τους Ιερούς Κανόνες επιτίμια; Ο Άγιος Νικόδημος είναι σαφής σε αυτό το θέμα: : «...Αν ίσως τινάς Επίσκοπος ήθελε κατηγορηθεί από αξιόπιστους και ακατηγόρητους ανθρώπους δια κανένα εκκλησιαστικό έγκλημα, είναι ανάγκη να καλήται από τους Επισκόπους σε κρίσιν. Και αν μεν έλθη και ομολογήση αυτός αφ' εαυτού, ότι είναι αληθής αυτή η κατηγορία...τότε να ορίζεται παρά των Επισκόπων το οφειλόμενον κατ' αυτού επιτίμιον...»[6]. Οπότε, όταν πρόκειται για αμαρτήματα με προβλεπόμενα από τους Κανόνες επιτίμια (που πρέπει όμως να είμαστε σε θέση να τα αποδείξουμε, διότι αν δεν μπορέσουμε, ακόμα και αν λέμε την αλήθεια θα καταδικαστούμε ως ιεροκατήγοροι), είναι επιτρεπτό να εγκαλούμε τους Επισκόπους στην Σύνοδο. Η λαιμαργία π.χ. δεν είναι αμάρτημα το οποίο έχει κάποιο προβλεπόμενο από τους Κανόνες επιτίμιο, οπότε ακόμα και αν είναι ο πιο λαίμαργος, αν τον χαρακτηρίσω έτσι είμαι ιεροκατήγορος. Αν όμως είναι ομοφυλόφιλος, οπωσδήποτε πρέπει να τον εγκαλέσω στην Σύνοδο. Φανταστείτε να ερμηνεύαμε με την λογική κάποιων, ότι η ιεροκατηγορία είναι πάντα και παντού, ασχέτως αν έχει να κάνει με την πίστη κτλ. Τότε αυτό θα σημαίνει, ότι γνωρίζω π.χ. ότι ο τάδε Επίσκοπος είναι ομοφυλόφιλος, και ενώ έχω αποδείξεις γι’αυτό, παρά ταύτα τον αφήνω ανέγκλητο να ιερουργεί, να δίδει ευλογία, να ψαύει τα Ιερά σκεύη (!), να ακουμπά το Σώμα και Αίμα του Χριστού και να το καταλύει (!!!), ενώ το προηγούμενο βράδυ διέπραξε ενδεχομένως σοδομικές πράξεις• και καθίσταμαι έτσι συνένοχός του με την πρόφαση ότι θέλησα να αποφύγω την ιεροκατηγορία. Μας το βεβαιώνει και ο άγιος Νικόδημος στο ιερό Πηδάλιο λέγοντας ότι, αν κάποιος ξέρει για αμαρτήματα ιερέων και δεν πηγαίνει στον Επίσκοπο να του το πει μυστικά, ώστε να σταματήσει η αμαρτία με δική του ενέργεια, με την σιωπή του σκεπάζει την αμαρτία και επιτάσσει αυτός να κανονίζεται με το να απέχει από την θεία Κοινωνία για τόσον χρόνο όσο ορίζει το επιτίμιο για την αμαρτία που σκέπασε[7]. Όπως αποδείξαμε πιο πάνω, ο Άγιος Νικόδημος είναι σαφής στο Πηδάλιο• όχι μόνο ιεροκατήγορους δεν ονομάζει εκείνους που εγκαλούν, αλλά γι’ αυτούς που δεν εγκαλούν ζητεί να τους επιβάλλεται το επιτίμιο που θα οριζόταν για τον παραβάτη Επίσκοπο ή ιερέα.

Και τέλος, να πούμε δύο λόγια για τα αμαρτήματα που γίνονται φανερά. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα δημοσίως να ελέγχονται»[8]. Μ. Αθανάσιος: «Εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας, κακώς αναστρέφονται και σκανδαλίζουν (εννοείται φανερά) τον λαόν, είναι συμφερότερο να τους εκβάλουμε από τους ευκτήριους οίκους παρά να βρεθούμε μετ’ αυτών, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέενναν του πυρός» [9]. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: «Τι κάνεις άνθρωπε; Παραβιάστηκε ο νόμος, περιφρονήθηκε η σωφροσύνη, τόσα πολλά παραπτώματα τόλμησε και έκανε ιερέας, τα άνω κάτω έγιναν, και δεν φρίττεις... δεν πονάς, δεν επιτιμάς, δεν γίνεσαι φοβερός τιμωρός των νόμων του Θεού, αλλά συμμετέχεις; Και ποια συγγνώμη είναι δυνατόν να έχεις; Μήπως ο Θεός δηλαδή χρειάζεται εκδικητή; Μήπως χρειάζεται βοηθούς; Αλλά θέλει να γίνεις υπηρέτης του, για να μην πέσεις στα ίδια παραπτώματα, γινόμενος σωφρονέστερος με την αγανάκτηση σου με τον άλλον, ώστε και από αυτό να δείξεις την ευσέβεια σου προς τον Θεό. Διότι όταν αμαρτήσει κάποιος και το παραβλέψεις και δεν το ελέγξεις, ούτε πονέσεις, κάνεις την ψυχή σου πιο οκνηρή και πιο εύκολη στην πτώση... Αυτά δε έχουν λεχθεί...για κάθε αμάρτημα...»[10]. Ας διαβάσει κάποιος την παραπάνω ομιλία του μεγίστου θεολόγου και αγίου της Εκκλησίας μας Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Στην συνάφεια εκείνη, ο άγιος ομιλεί για αμαρτήματα που δεν έχουν να κάνουν με τα της Πίστεώς μας, αλλά είναι ηθικά αμαρτήματα. Απορεί ο άγιος: Αμαρτήματα ιερέων και δεν επιτιμάς, αντιθέτως κοινωνείς; Στη συνέχεια μάς λέγει ότι δεν θα είμαστε άξιοι συγνώμης για την σιωπή μας, και άλλα πολύ ενδιαφέροντα. Αν όλα αυτά ήσαν ιεροκατηγορία, θα μας υποχρέωνε ο άγιος Ιωάννης να ελέγχουμε; Όπως καταλαβαίνει ο κάθε νοήμων από την παραπάνω εκτεθείσα διδασκαλία των Πατέρων, αμαρτήματα που γίνονται φανερά, έχουν ανάγκη ελέγχου έστω και αν διαπράττονται από Επισκόπους, ακόμα και αν τα αμαρτήματα δεν έχουν σχέση με την Πίστη αλλά με την ηθική.

Να πούμε βέβαια ότι, όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να γίνονται με εμπάθεια, αλλά να αποσκοπούν στην διόρθωση των Πατέρων μας και στην διαφύλαξη των αδελφών μας, λόγω αγάπης και ενδιαφέροντος γι’ αυτούς. Το ότι οι περισσότεροι από εμάς ενδεχομένως να ελέγχουν από εμπάθεια, αυτό δεν σημαίνει ότι το μεν αναιρεί το δε. Να πούμε επίσης στους αδελφούς μας (αν μπορούμε να τους αποκαλέσουμε έτσι) Οικουμενιστές, ότι επειδή δεν γνωρίζουν αν ο καθένας που τους ελέγχει, δικαίως και νομίμως δε, το κάνει από εμπάθεια ή όχι, καλό θα ήταν να μην κατακρίνουν ως ιεροκατήγορους εκείνους που τους ελέγχουν, κινδυνεύοντας έτσι να κατακριθούν οι ίδιοι στο τέλος...

ΚΕΣΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

[1]Πεντάβιβλος, Αντίρρησις κατά των Νεστορίου δυσφημιών, 1, 5, PG 76, 41ε. (μεταγλώττιση)

[2]Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγ. Β΄, ΕΠΕ, τ. 1ος, σελ. 177

[3]Αρχιμ. Βασιλείου Παπαδάκη, Οι αγώνες των μοναχών υπέρ της Ορθοδοξίας, σελ. 80

[4]PG 87 Γ' , 319 BC

[5]ΕΠΕ τομ. 3, σελ 570

[6]Ερμηνεία ΟΔ' Αποστολικού Κανόνος

[7]Ερμηνεία Μ. Βασιλείου, Κανών ΟΑ'

[8]ΕΠΕ 23, 392

[9]P.G. 35,33=ΒΕΠΕΣ 33, 199

[10]ΕΠΕ 6, 275, Ρ.G. 55, 252

https://katanixis.blogspot.gr

''Είχα, λέει, μόλις πεθάνει κι ανέβαινα στον Παράδεισο...''

Το νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ… 

Είχα, λέει, μόλις πεθάνει κι ανέβαινα στον Παράδεισο... 

Ο συνονόματός μου Αρχάγγελος με κράταγε απ’ το χέρι και με πάγαινε σε μια αίθουσα μεγάλη και λαμπρή. Σπρώχνω λίγο την πόρτα και τι να δω. 

Πρώτο τραπέζι πίστα η αφρόκρεμα των αγίων: Γεώργιοι, Δημήτριοι, Φανούριος, Παρασκευές, Βαρβάρα, Αικατερίνα.... 

“Α πα πα”, λέω, “τι γυρεύω γω δω μέσα”... 

Ο Μιχαλάκης μ’ έσπρωχνε να μπω, εγώ στήλωσα τα πόδια, τελικά επικράτησα… 

“Μη με πολυζορίζεις”, του λέω, “μ’ αυτό το χάλι και τη λασπουριά που ‘χω πάνω μου, ντρέπομαι να μπω... Άσε με δω, να τους βλέπω απ’ τη χαραμάδα”. 

Μόλις το πα, εξαφανίζεται ο αρχάγγελος. Κοιτάω παραμέσα και βλέπω ένα άλλο μεγάλο τραπέζι. 

Εκεί ήταν μαζεμένα όλα τα ρεμάλια και τα αποβράσματα του κόσμου: 

ο αρχιλήσταρχος ο Μωυσής ο Αιθίοπας, η Μαρία η Αιγυπτία, ο τελώνης ο Ζακχαίος, ο Άσωτος υιός, ο ληστής που σταυρώθηκε δίπλα στο Χριστό, η πόρνη που του άλειψε τα πόδια, και χίλια δυο άλλα “μπουμπούκια”.. 

Κι όλοι αυτοί μου ‘καναν νοήματα να μπω...

Κει π’ άρχιζα να ξεθαρρεύω και λύθηκαν κάπως τα πόδια μου φύσηξε η αύρα της θάλασσας, βρόντηξε το παραθυρόφυλλο και ξύπνησα. 

Το λυχναράκι έκαιγε ακόμη και τα μάτια μου καρφώθηκαν στον απέναντι τοίχο. Εκεί ήταν κάποιο καδράκι με κεντημένο ένα ρητό: 

“Δεινόν η ραθυμία, Μεγάλη η μετάνοια”...

Μυστήρια πράγματα… 

Τέσσερις μέρες είμαι σε τούτο το δωματιάκι, κι αυτό το καδράκι πρώτη φορά το βλέπω…

''Το όνειρο...'' 

(Απ’ το ημερολόγιο ενός προσκυνητή)

Ο Μέγας Βασίλειος παρατηρεί ότι, όταν κυριευόμαστε από νυσταγμό, η ψυχή μας γίνεται «νωθροτέρα περί της του Θεού εννοίας». Δεν πηγαίνει καθόλου η σκέψη μας στο Θεό. Όλο με τα γήινα ασχολούμαστε. Επίσης όταν κυριευόμαστε από ραθυμία, «καταφρονούμεν των κριμάτων του Θεού».

Υποτιμούμε τις εντολές του Θεού. Περιφρονούμε το νόμο του και τα προστάγματά του. Δεν κάνουμε προσπάθεια να συμμορφωθούμε στο άγιο θέλημά του. 

Από πού έρχεται η ραθυμία; «Η ραθυμία πόθεν; από καταφρονήσεως», ερωτά και απαντά ο ιερός Χρυσόστομος. Δηλαδή, όταν ο άνθρωπος περιφρονεί το θέλημα του Θεού, σιγά-σιγά η καρδιά του γίνεται χέρσο έδαφος, στο οποίο φυτρώνουν αγκάθια και τριβόλια. Αναπτύσσονται η αμέλεια, η ραθυμία, ο νυσταγμός της ψυχής. «Ενύσταξεν η ψυχή μου από ακηδίας» (Ψαλ. 118 28)! 

Η εγρήγορση και η προσευχή είναι τα δύο πνευματικά όπλα που συνιστά ο Κύριος, για να υπερνικούμε τη ραθυμία μας και να αντιμετωπίζουμε νικηφόρα τον πειρασμό. 

«Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν»΄(Ματθ. κς΄ 41). Η εγρήγορση και η προσευχή είναι ξίφος και μάχαιρα κατά των παθών. Αποτελεσματικότατα όπλα στα χέρια κάθε αγωνιστή του καλού αγώνα! 

Επίσης μπορούμε να υπερνικούμε τη ραθυμία μας με τη μετάνοια. Είναι ολέθριο πάθος η ραθυμία, αλλ’ η μετάνοια έχει τη δύναμη να το θεραπεύσει. «Δεινόν η ραθυμία! Μεγάλη η μετάνοια», ψάλλουμε σ’ ένα τροπάριο της Μεγάλης Τετάρτης.

Να παρακαλούμε τον άγιο Θεό να μεταβάλει τη ραθυμία μας σε σπουδή και εγρήγορση: Κύριε, «τρέψον εις σπουδήν την ράθυμόν μου προαίρεσιν»! 

Αν με τη βοήθειά σου γίνει αυτό, όλα τα άλλα διορθώνονται! 

Από το περιοδικό “ο Σωτήρ”

http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr

OI ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Ἐπειδὴ τὸ θέμα τῆς ὑπακοῆς σὲ Γεροντάδες ὡς πρὸς

τὰ θέματα Πίστεως ἐπανέρχεται πάλι καὶ πάλι,

ἀναδημοσιεύουμε παλαιότερη ἀνάρτηση.

Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς

ἔχει ὡς προϋπόθεση τὴν ὑπακοὴσὲ γέροντα;

Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία;

OI ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΘΕΩΡΙΕΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

τοῦ Ἱερομονάχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ

...Μοῦ ἀπεστάλη ἕνα ἀντίγραφο κειμένου, τό ὁποῖο θέτει ὡς ἀπαραίτητο προϋπόθεσι γιά νά ἀποτειχισθῆ κάποιος τό νά ἔχει προηγουμένως πάρει τήν εὐλογία τοῦ γέροντός του καί πνευματικοῦ του πατρός... (Γιὰ τοῦτο) ἐθεώρησα ἀναγκαῖο νά γράψω κάποιες σκέψεις χάριν τῆς ἀληθείας, ὥστε νά ἀντιληφθῆ ὁ κάθε καλοπροαίρετος ἀναγνώστης τό εὐόλισθο καί ἀντιπατερικό αὐτῆς τῆς θεωρίας καί τό ὅτι ἀποτελεῖ μία ἁπλή δικαιολογία προκειμένου νά μήν πράξωμε ἐν καιρῷ αἱρέσεως ὅσα ἐθέσπισαν ἡ ἁγ. Γραφή καί οἱ ἅγ. Πατέρες.

Τό κείμενο πού μοῦ ἀπεστάλη εἶναι ἀπό τό ἱστολόγιο «Κατάνυξις» καί σ’ αὐτό ἀναφέρεται ἡ ὑπακοή πού ἔκανε ὁ ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς Κωνσταμονίτου π. Ἀγάθων, στόν γέροντά του π. Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας, παρ’ ὅτι, ὅταν εἶδε κάποιες αἱρετικές πράξεις τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου πρός τόν Πάπα, ὁ ἴδιος ἠθέλησε ὡς ἐκ τούτου νά διακόψη πάραυτα τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ Πατριάρχου. Τότε ὁ π. Ἐφραίμ τόν συγκράτησε καί τοῦ εἶπε ὅτι ἀκόμη δέν ἦλθε ἡ ὥρα γιά τήν ἀποτείχισι κι ἔτσι ὁ π. Ἀγάθων ἔκανε ὑπακοή στόν γέροντά του.

Ὁ ὑπεύθυνος τοῦ ἱστολογίου αὐτοῦ π. Νικόλαος Μανώλης ἐδικαιολόγησε αὐτήν τήν στάσι τοῦ π. Ἀγάθωνος καί μάλιστα ἔγινε προσπάθεια καί ἀπό τούς δύο νά τήν κατοχυρώσουν ὡς ὀρθόδοξο γραμμή ἐν καιρῷ αἱρέσεως, τό νά ἀπαιτῆται, δηλαδή, ἡ εὐλογία καί συγκατάθεσις τοῦ γέροντος, προκειμένου νά ἀποτειχισθῆ κάποιος καί νά ἀπομακρυνθῆ ἐκκλησιαστικῶς ἀπό τήν αἵρεσι καί τούς φορεῖς της.

Κατ’ ἀρχάς πρέπει νά ἀναφέρω ὅτι ἀπό τήν ἀρχή τῆς μοναχικῆς μας ἀφιερώσεως, μᾶς ἐδίδαξαν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ πατέρες τοῦ ἁγ. Ὄρους (καί αὐτοί ἀκόμη οἱ γέροντες π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης καί π. Ἐφραίμ Κατουνακιώτης) ὅτι ἀπό τήν ὑπακοή ἐξαιροῦνται δύο περιπτώσεις, τά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς ἠθικῆς. Δηλαδή ἄν μοῦ ζητηθῆ νά κάνω ὑπακοή σέ θέματα πίστεως ἤ ἠθικῆς, νά μήν ὑπακούσω, ἐφ’ ὅσον διά τῆς ὑπακοῆς αὐτῆς βλάπτομαι ὡς πρός τήν πίστι καί τήν ἠθική. Τώρα δυστυχῶς μέ αὐτά πού γράφουν καί λέγουν ὁ π. Ἀγάθων καί ὁ π. Νικόλαος Μανώλης ἐξομοιώνουν τήν πίστι καί τήν ὑποβιβάζουν στό ἐπίπεδο ὅλων τῶν ἄλλων θεμάτων, γιά τά ὁποῖα ὄντως χρειάζεται ἡ εὐλογία τοῦ γέροντος, προκειμένου νά διασφαλισθῆ ὁ μοναχός ἤ ὁ λαϊκός καί νά μήν καλλιεργῆ τόν ἐγωϊσμό διά τοῦ ἰδίου θελήματος.

Ὁ ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς μεταφέρει τήν διδασκαλία τοῦ ἁγ. Νικηφόρου τοῦ ὁμολογητοῦ, ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι ὁ πρῶτος λόγος, γιά τόν ὁποῖο δύναται νά ἀποχωρήση ὁ μοναχός ἀπό τή μονή τῆς μετανοίας του, εἶναι ὅταν ὁ ἡγούμενος εἶναι αἱρετικός (Ὑποσ. εἰς ΚΑ΄ τῆς Ζ΄ Οἰκουμ.). Ἀπό αὐτή τήν πατερική διδασκαλία πάλι συνάγεται ὅτι, ὅταν ὁ λόγος εἶναι περί πίστεως, παραμερίζονται τά πάντα, ἀκόμη καί ἡ ὑπακοή. Διότι τό νά φύγη ὁ μοναχός ἀπό τό μοναστήρι, σέ ἄλλες περιπτώσεις θεωρεῖται βαρύτατο ἁμάρτημα πού ἐπισύρει τόν ἀφορισμό καί τήν ἀκοινωνησία στόν μοναχό, τήν καθαίρεσι δέ σέ ὅσους τόν δεχθοῦν, Ἐπισκόπους ἤ ἡγουμένους.

Ἀλλά καί πρακτικά ἄν τό δοῦμε τό θέμα, θά ἦταν ἀνόητο καί ἄκρως ἐπικίνδυνο, τό νά χρειάζεται ἡ εὐλογία τοῦ γέροντος, προκειμένου ν’ ἀπομακρυνθῆ κάποιος ἀπό τόν λύκο καί τό φαρμακερό φίδι. Διότι ἔτσι χαρακτηρίζονται καί παρομοιάζονται οἱ αἱρετικοί ἀπό ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς Πατέρες. Αὐτό σημαίνει ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ἀσυγκρίτως χειρότεροι καί ἐπικινδυνότεροι ἀπό τούς μισθωτούς καί ἀλλοτρίους ποιμένες, γιά τούς ὁποίους ὁμιλεῖ ὁ Κύριος καί ἀπό τούς ὁποίους πάλι μᾶς διδάσκει νά ἀπομακρυνώμεθα καί νά φεύγωμε: «Ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μή ἀκολουθήσωσι, ἀλλά φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τήν φωνήν» (Ἰωαν. 10,5).

Ἐδῶ ὁ Κύριος ὁμιλεῖ γιά ἀποτείχισι ἀπό ὅλους τούς μισθωτούς καί ἀλλοτρίους, οἱ ὁποῖοι, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία Του φεύγουν, ὅταν 

ἰδοῦν νά ἔρχεται ὁ λύκος, καί ἀφήνουν τά πρόβατα ἀπροστάτευτα. Ἄν τώρα δέν πρόκειται περί μισθωτῶν καί ἀλλοτρίων ποιμένων, ἀλλά γιά αἱρετικούς ποιμένες, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἱ ἴδιοι λύκοι, σύμφωνα μέ τήν ὁμόφωνη διδασκαλία τῶν Ἁγίων, πόσο περισσότερο πρέπει τά λογικά πρόβατα νά ἀπομακρύνωνται (ἀποτειχίζωνται) ἐκκλησιαστικῶς ἀπό αὐτούς;

Ἐσεῖς ὅμως, πατέρες, ἀντιθέτως, διδάσκετε ὅτι, προκειμένου νά ἀποτειχισθοῦμε ἀπό τούς αἱρετικούς ποιμένες, χρειάζεται ὁπωσδήποτε ἡ εὐλογία τοῦ γέροντος–πνευματικοῦ καί, ὅταν αὐτή δέν δίδεται, τότε παραμένουμε στούς λύκους «ἄχρι καιροῦ», ὅπως συνέβη, σύμφωνα μέ τήν ὁμολογία του, στόν π. Ἀγάθωνα. Δηλαδή τελικῶς τήν ὑπακοή τήν ὁποία ἐθέσπισαν οἱ Πατέρες ὡς παθοκτόνο, ἐσεῖς τήν μεταβάλατε σέ ψυχοκτόνο.

Τό λυπηρότερο εἶναι ὅτι προσπαθεῖτε νά ἐμφανίσετε καί τούς Πατέρες συμφώνους μέ αὐτές τίς νεόκοπες θεωρίες σας. Δι’ αὐτόν τόν λόγο ἰσχυρίζεσθε ὅτι οἱ Νεομάρτυρες προκειμένου νά ὁδηγηθοῦν στό μαρτύριο ἔπαιρναν τήν εὐλογία καί συγκατάθεσι τοῦ γέροντος. Γράφετε συγκεκριμένα τά ἑξῆς:

Ἅγ. Κυπριανός. Μαρτύρησε παρὰ διαφωνία Πατέρων Ἁγ. Ὄρους «Βλέποντας ὁ γ. Ἐφραίμ, τὸ ἀγωνιστικὸ φρόνημα τοῦ γέροντα Ἀγάθωνος, καὶ τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα, καὶ ὁμολογιακὸ φρόνημα, κάνει ὅ,τι ἔκαναν ὅλοι οἱ Ἅγιοι γεροντάδες, ποὺ ἔβλεπαν τὰ παιδιά τους μὲ διάθεση νὰ πᾶνε νὰ μαρτυρήσουν.

»Ἂν ἀνοίξει ὁ ἀγαπητὸς ἀδελφὸς τὰ Μαρτυρολόγια, εἰδικὰ τῶν Νεομαρτύρων, θὰ δεῖ ὅτι πολλοὶ Νεομάρτυρες ἀποφάσιζαν νὰ πᾶνε νὰ ὁμολογήσουν στοὺς ...Τούρκους τὴν Πίστη τους καὶ νὰ μαρτυρήσουν, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ἔκαναν πάντα μὲ εὐλογία. Αὐτὸ εἶναι τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα. Ὁ γέροντας, ποὺ δὲν ἔδινε τὴν εὐλογία του (γιὰ νὰ μαρτυρήσουν) ἦταν μὴ Ὀρθόδοξος; Ἁπλῶς, ἔβλεπε ὅτι πρέπει νὰ περάσουν τὰ χρόνια, ἔβλεπε ὅτι πρέπει νὰ γίνει πιὸ ὀργανωμένη, ἐνδεχομένως, ἀντίδραση».

Ἐδῶ κατ’ ἀρχάς διαστρεβλώνετε τόν σκοπό τῆς ἀποτειχίσεως καί ἐνῶ οἱ Πατέρες τήν ἔθεσαν σάν τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως αὐτοπροστασία, ἐσεῖς τήν ἐξελάβατε σάν τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως ὀργανωμένη ἐκστρατεία κατά τῶν αἱρετικῶν ποιμένων. Δι’ αὐτό προφανῶς θέλετε πολλούς, οἱ ὁποῖοι θά ἀκολουθήσουν αὐτήν τήν ὁδό καί, ἄν αὐτοί δέν ὑπάρχουν, τότε παραμένετε στό στόμα τοῦ λύκου «ἄχρι καιροῦ». Ἐδῶ πέραν τῶν ἄλλων διακρίνεται καί μία ἐξόφθαλμη δειλία, διότι στηρίζεσθε ἀναμφίβολα στό πλῆθος καί ὄχι στήν χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἡ δέ ἀποτείχισις θέλετε νά γίνη, κατά τό δή λεγόμενο, “ἀβρόχοις ποσί” καί δι’ αὐτό τήν θεωρεῖτε ὡς μαρτύριο, ἐνῶ οἱ Πατέρες ἐθεώρησαν ὡς μαρτύριο τήν θυσία τοῦ σώματός των καί ὄχι τήν θυσία τῶν ἀξιωμάτων, τά ὁποῖα κατ’ οὐσίαν εἶναι ἐμπόδιο στήν σωτηρία μας.

Τελικῶς, τό παράδειγμα τῶν Νεομαρτύρων πού προσάγετε, εἶναι τελείως ἄστοχο καί παραπλανητικό, διότι οἱ Πατέρες καί γέροντες ἐμπόδιζαν κάποιους ἀπό τό μαρτύριο, ἐφ’ ὅσον διέκριναν μία ἀδυναμία στό φρόνημα καί τήν προαίρεσί των, προκειμένου νά δώσουν τά πάντα γιά τόν Χριστό, καί αὐτήν δηλαδή τήν ζωή των· δέν τούς ἐμπόδισαν ὅμως, οὔτε κἄν χρειάσθηκε νά ζητηθῆ ἡ εὐλογία των, προκειμένου νά ἐπιστρέψουν ἀπό τήν πλάνη τῶν ἀλλοπίστων, νά ἀποτειχισθοῦν ἀπό αὐτούς καί νά ἐπανέλθουν διά τῆς μετανοίας εἰς τήν Ἐκκλησία.

Θά ἦτο ἐπιτυχημένο τό παράδειγμά σας, πατέρες, ἄν ἐζήτουν οἱ Νεομάρτυρες τήν εὐλογία τῶν γερόντων, προκειμένου νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τούς ἀπίστους. Στήν περίπτωσί μας δέ, οἱ αἱρετικοί ποιμένες εἶναι πολύ ὑπουλώτεροι καί ἐπικινδυνότεροι ἀπό τούς ἀπίστους, διότι αὐτοί κινοῦνται μέσα στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι οἱ λύκοι μέσα στό μαντρί, οἱ ἐχθροί ἐντός τῶν τειχῶν, ἡ ἀλεποῦ μέσα στό κοτέτσι. Καί σεῖς διδάσκετε τήν παραμονή μας πλησίον των, ἔστω καί «ἄχρι καιροῦ», τήν εὐλογία τῶν γερόντων προκειμένου ν’ ἀποτειχισθοῦμε καί ἰσχυρίζεσθε ἐπί πλέον ὅτι καί οἱ Νεομάρτυρες ἔπραξαν τό ἴδιο.

Κάτι τελευταῖο, ἐπίσης, θέλω νά προσθέσω. Ἀναφέρετε κατωτέρω τά ἑξῆς:

«Καὶ νὰ σᾶς πῶ καὶ τὸ ἑξῆς. Κι ἐγώ, ἀλλὰ καὶ ὅσοι ἀντιδροῦμε ἀπέναντι στὰ Οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου, κινδυνεύουμε. Κινδυνεύουμε ἀνὰ πᾶσα στιγμή. Τὸ κεφάλι μας τὸ ἔχουμε στὸ ντορβά. Δὲν εἶναι ὁμολογία αὐτό; Περισσότερο κινδυνεύουνε οἱ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουνε ἀποτειχιστεῖ ἢ ἔχουν ἐπιλέξει ἕναν ἄλλο δρόμο;

»Τὸ κάνουμε ἠθελημένα, τὸ κάνουμε ἑκουσίως, ἐπιλέγουμε ἀντι-Οἰκουμενιστικὴ γραμμή, ἀλλὰ ἔχουμε καὶ γεροντάδες. Οἱ γεροντάδες μας φωτίζονται ἀπὸ τὸ Θεό. Ὅταν λέει ὁ γέροντας Ἐφραὶμ ἀπὸ τὴν Ἀμερική, ποὺ γνωρίζουμε τί ἁγιότητα ἔχει αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, ὅτι δὲν ἦρθε ἀκόμα καιρός, ἐγὼ δὲν μένω σ’ αὐτό, ἐγὼ μένω στὴν ὑποταγὴ τοῦ γέροντα. Κι αὐτὸ εἶναι Ὀρθόδοξο φρόνημα».

Ἐδῶ θά πρέπει, χάριν τῆς ἀληθείας, νά ἐπισημάνωμε ὅτι δέν κινδυνεύετε ἐσεῖς, οὔτε ἔχετε τό κεφάλι σας στόν ντορβά, ἀλλά κινδυνεύουν τά ἀξιώματά σας κι αὐτά ἔχετε στόν ντορβά. Μᾶλλον ὅμως, ὅπως φαίνεται, οὔτε αὐτά κινδυνεύουν, ἐπειδή οἱ Οἰκουμενιστές ἀνέχονται τήν μέχρι αὐτοῦ τοῦ σημείου ἀντίδρασί σας καί νομίζω ὅτι τούς βοηθᾶτε ἀθέλητα, διότι σᾶς χρησιμοποιοῦν σάν ἕνα νεοεποχίτικο μοντέλο ἀντιδράσεως πρός ἐκτόνωσι καί ἀποπροσανατολισμό τῶν ἀνησυχούντων Ὀρθοδόξων. Ὁπότε πρέπει νά σᾶς καθησυχάσουμε ὅτι δέν κινδυνεύουν τά ἀξιώματά σας, διότι αὐτά θά ἐκινδύνευαν μόνον ἄν ἐπράττατε, ὅσα ἐν καιρῷ αἱρέσεως ἐθέσπισαν οἱ Πατέρες. Καί πάλι ὅμως αὐτό, οὔτε στό ἐλάχιστο θά ἠδύνατο νά συγκριθῆ μέ τό μαρτύριο τῶν Ἁγίων καί τῶν Νεομαρτύρων καί τῶν αὐτοκλήτων μαρτύρων.

Τελικῶς πιστεύω ὅτι ὅλα στήν ἐποχή μας τά ἐκάναμε δύσκολα καί μαρτυρικά, ἐπειδή προφανῶς ἐλαττώθηκε στό ἐλάχιστο ἡ προαίρεσίς μας, ἡ ὁποία, ἄν ὑπῆρχε, δέν θά ἐθεωροῦσε τά μικρά δύσκολα, ἀλλά τά μεγάλα εὔκολα.

Τελειώνοντας θέλω νά σᾶς ἀναφέρω τήν ἐν καιρῷ αἱρέσεως διδασκαλία τῶν ἁγ. Ἀποστόλων γιά νά κατανοήσετε τήν προσωπική εὐθύνη τήν ὁποία ἔχει ἕκαστος ὅταν ἐξουσιάζεται ἀπό αἱρετικούς ποιμένες καί, βεβαίως, τό ὅτι δέν χρειάζεται καμμία εὐλογία γιά νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό αὐτούς, ἀλλά μόνον ἀγαθή προαίρεσις καί εὐθυγράμμισις μέ τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων:

«Ἀκούσατε οἱ Ἐπίσκοποι καί ἀκούσατε οἱ λαϊκοί, ὥς φησιν ὁ θεός∙ “Κρινῶ κριόν πρός κριόν καί πρόβατον πρός πρόβατον”, καί τούς ποιμένας λέγει∙ Κριθήσεσθε ἕνεκεν τῆς ἀπειρίας αὐτῶν καί τῆς εἰς τά πρόβατα διαφθορᾶς, τοῦτ’ ἔστιν ἐπίσκοπον πρός ἐπίσκοπον κρινῶ καί λαϊκόν πρός λαϊκόν καί ἄρχοντα πρός ἄρχοντα. Λογικά γάρ τά πρόβατα καί οἱ κριοί οὗτοι, ἀλλ’ οὐκ ἄλογα, ἵνα μήποτε εἴπῃ ὁ λαϊκός, ὅτι ἐγώ πρόβατόν εἰμι καί οὐ ποιμήν. Ὥσπερ δέ τῷ καλῷ ποιμένι τό μή ἀκολουθοῦν πρόβατον λύκοις ἔκκειται εἰς διαφθοράν, οὕτως τῷ πονηρῷ ποιμένι τό ἀκολουθοῦν πρόδηλον ἔχει τόν θάνατον, ὅτι κατατρώξεται αὐτό. Διό φευκτέον ἀπό τῶν φθορέων ποιμένων» (Ἀποστ. Διατ.Β,19 –ΒΕΠΕΣ 2,25,20).

Καί ὀλίγο κατωτέρω οἱ ἅγ. Ἀπόστολοι διδάσκουν τά ἑξῆς:

«εἰσί γάρ πολλοί ἐπιχαιρεσίκακοι, πρόγλωσσοι, “τριττήν γλῶσσαν” ἔχοντες, μισάδελφοι, ἔργον τιθέμενοι σκορπίζειν τά Χριστοῦ πρόβατα, ὧν εἰ παραδέχεσθαι θέλεις τούς λόγους ἀκρίτως, διασπερεῖς σου τό ποίμνιον καί παραδώσεις λύκοις εἰς κατάβρωμα, τοῦτ’ ἔστι δαίμοσιν καί πονηροῖς ἀνθρώποις, μᾶλλον δέ οὐκ ἀνθρώποις, ἀλλά θηρίοις ἀνθρωποειδέσιν, ἐθνικοῖς καί Ἰουδαϊσταῖς καί αἱρεσιώταις ἀθέοις» (ΒΕΠΕΣ 2,27,27).

Πιστεύω τελικά ὅτι οἱ ἡγούμενοι μέ τήν στάσι των δέν κάνουν τίποτε ἄλλο, ἀπό τό νά παραδίδουν στούς αἱρετικούς τό ἐμπιστευθέν εἰς αὐτούς ποίμνιο. Ἄν πάλι, πατέρες, βρῆτε κάποια διδασκαλία τῆς ἁγ. Γραφῆς ἤ τῶν ἁγίων Πατέρων, ἡ ὁποία νά διδάσκη τήν παραμονή στούς αἱρετικούς ποιμένες ἤ τήν εὐλογία τῶν γερόντων γιά νά ἀπομακρυνθῆ κάποιος ἐκκλησιαστικά ἀπό αὐτούς, σᾶς παρακαλοῦμε νά μᾶς τήν ὑποδείξετε, διότι ἐμεῖς μέχρι τώρα συναντήσαμε στούς Ἁγίους τά ἐντελῶς ἀντίθετα.

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΤΡΙΚΑΜΗΝΑΣ

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ας φάμε λοιπόν τώρα στη μάπα την “ιστορική ονομασία”! ...Αυτό κι αν ήταν κατάρα!

«Ο τρόπος με τον οποίον βαδίζουν οι οικουμενιστές θα έπρεπε να μας είχε γίνει αντιληπτός έως τώρα... Πως μπαίνει ο κλέφτης μέσα στο σπίτι; Παραβιάζοντας την πόρτα ή το παράθυρο μέσα στη νύχτα. Δεν μπορεί να μπει κανονικά από την κύρια πόρτα μέρα μεσημέρι ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΦΤΗΣ.

Με τον ίδιο τρόπο και οι οικουμενιστές χρησιμοποιούν καμουφλάζ, ΔΙΠΛΗ ΓΛΩΣΣΑ, για να μας κοιμίζουν όσο εδραιώνουν την παναίρεση του οικουμενισμού, τον προπομπό της πανθρησκείας. Δεν μπορούν να μιλήσουν ακόμα τόσο ανοιχτά. Μπορεί ένας ιερέας να βγει στο κήρυγμα και να πει στο ποίμνιο ότι οι προτεστάντες είναι Εκκλησία; Όχι, δεν μπορεί ... ΑΚΟΜΑ...

Τόσα χρόνια που αποκαλούσαν ο ένας τον άλλον “εκκλησία” στο ΠΣΕ και στα 'ειδικά συνέδριά' τους μας το είπαν ανοιχτά; ΟΧΙ. Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και αυτά που εκείνοι έκαναν μυστικά και 'ειδικά' απέκτησαν 'ιστορικότητα' κατοχυρωμένη μάλιστα από 'Σύνοδο'. Ας φάμε λοιπόν τώρα στη μάπα την “ιστορική ονομασία” των αιρέσεων ως “εκκλησίες”. Οι οικουμενιστές λοιπόν, μας τα λένε και δεν μας τα λένε, φάσκουν και αντιφάσκουν διότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Έτσι βαδίζουν, γιατί αυτό που κάνουν δεν είναι ούτε καθαρό ούτε τίμιο.

Ο Βαρθολομαίος στις ομιλίες του στην Κρήτη έλεγε ότι “η Εκκλησία είναι µία διαρκής σύνοδος” αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ αποκαλούσε “αδελφές εκκλησίες” τους αιρετικούς, και επικαλούνταν την προσευχή του αιρετικού πάπα που θα 'φώτιζε', λέει, την λεγόμενη Σύνοδο. Αυτό κι αν ήταν κατάρα! Και όλα αυτά πριν καν αποφασίσει αυτή η περιβόητη 'σύνοδος'».

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

«Αν συνεχίσουμε να κοινωνούμε μαζί σας, επειδή κοινωνείτε με την αίρεση θα στερηθούμε την Όντως Ζωή»!

H AΛΦΑΒΗΤΑΛΦΑΒΗΤΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ 

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΡΟΝΕΣ 

 Ή 

ΣΙΩΠΩΝΤΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ 

-ΙΕΡΕΙΣ- 

ΜΟΝΑΧΟΥΣ

ΚΑΙ 

ΛΑΪΚΟΥΣ

Ἀρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

Ἡγούμενος της Ι. Μ. Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Φιλώτα

Ο φόβος του Θεού είναι [Α] αρχή της αρετής αλλά και της αθανασίας

Επειδή ο Δεσπότης και Κύριος μας Ιησούς Χριστός σαφώς εδήλωσε:«Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς· ὅστις δ’ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι΄ 32-33), αλλά και επειδή, ρητώς, μας υπαγόρευσε «ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Μθ. 5, 19), φοβούμαστε μην καταστούμε υπόλογοι αν αθετήσουμε τις εντολές που μας παρέδωσε να τηρήσουμε.

Γνωρίζοντας από τις Γραφές ότι ο Θεός δεν ευαρεστείται όταν οι πιστοί, που είμαστε κατά Χάριν παιδιά Του, υποχωρούμε σε ζητήματα πίστεως «ἐὰν ὑποστείληται, (εάν υποχωρήσετε) οὐκ εὐδοκεῖ (δεν ευαρεστείται) ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται» (Ἀμβ. β΄, 4) θέλουμε με την Χάρη του Θεού να κρατήσουμε την ομολογία της πίστεως που μας παρέδωσε με την διδασκαλία Του.

Μολονότι είμαστε πνευματικά μικροί και αδύνατοι δεν φοβούμαστε διόλου τις ανθρώπινες απειλές, διότι σκεπτόμαστε πως αν αθετήσουμε το θέλημά Του,κοινωνώντας με κακόδοξους επισκόπους, θα αποδοκιμασθούμε εν ημέρα Κρίσεως και δεν θα μεσιτεύσει για εμάς στον ουράνιο Του Πατέρα ο Μέγας αυτός Αρχιερεύς, και έτσι στερηθούμε την Βασιλεία Του, όχι προσκαιρα αλλά αιώνια, διότι «ἡ βασιλεία(Του sic) βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ δεσποτεία (Του sic) ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ» (Ψλμ. 144,13).

Η στέρηση της Βασιλείας του Θεού για εμάς είναι μια ακοινωνησία που συνιστά την κόλαση και επειδή δεν θέλουμε να διακόψουμε την κοινωνία μας με τον Μέγα Αρχιερέα Ιησού Χριστό, ο οποίος «διὰ …τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος» (Εβρ. 9,12) το θέμα είναι σαφώς οντολογικό για την ύπαρξή μας, αφού αν συνεχίσουμε νακοινωνούμε μαζί σας, επειδή κοινωνείτε με την αίρεση εξ αιτίας σας θαστερηθούμε εμείς την Όντως Ζωή. Απ’ αυτή την ομολογία της εξ αποκαλύψεως πίστης μαρτυρείται ποιος έχει αληθινή κοινωνία με τον Θεό, δηλαδή, αν έχει μαζί με την πίστη και την ομολογία! «Πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι» (Α΄ Ἰωάν. 4, 2-3).

Δεν μπορείς να ονομάζεσαι Χριστιανός και να φοβάσαι να μιλήσεις γιατί θα φανερωθείς. Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να λέγεσαι ποιμένας να είσαι Πρεσβύτερος πόσο μάλλον Επίσκοπος της Εκκλησίας και να κρύβεσαι σε καιρό που η Ορθόδοξος Πίστις παραχαράσσεται, αλλοτριώνεταικαι διώκεται. Πρέπει να πηγαίνεις μπροστά από το ποίμνιο. Τι είπε ο Κύριος για τον καλό ποιμένα;«ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ιω. 10, 4-6). Και επειδή «πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς λόγοις αὐτοῦ καὶ ὅσιος ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ» (ψλμ. 146,13) γι’ αυτό «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πραξ. 5,29). Και εφ’ όσον με την συγκατάθεση ή και την σιωπή σας γίνεσθε συνεργοί στην παρανομία θα τηρήσουμε τον λόγο των Αποστολικών Διαταγών:

«τοῖς τῇ γνώμῃ τοῦ Θεοῦ ἐναντία δογματίσασι μὴ πλησιάζετε μηδὲ κοινωνοὶ τῆς ἀσεβείας αὐτῶν γίνεσθε, λέγει γὰρ καὶ Θεός… Ἀποσχίσθητε ἐκ μέσου αὐτῶν, ἵνα μὴ συναπολῆσθε αὐτοῖς…ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν, καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς»

 (Διατ. Ἁγ. Ἀποστ. βιβλ. ΣΤ΄§Δ΄ καὶ Ε΄).

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Σε ολους τους ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΛΑΤΡΕΙΣ που ανακηρυττουν το ημερολογιο ως ΔΟΓΜΑ. Η τρικυμια φρενων, δυστυχως, διακατεχει επικινδυνα τα κεφαλια των σημερινων ΜΕΡΟΛΟΓΙΟΛΑΤΡΩΝ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 

του ΔΡ. Κωνσταντινου Σιαμακη

῾Η ἀρχαία ἐκκλησία, ξέροντας ὅτι τὰ ἡμερολόγια δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὴ Χριστιανικὴ πίστι καὶ λατρεία, πήγαινε ταυτόχρονα μὲ τρία ἡμερολόγια, πολὺ διαφορετικὰ μεταξύ τους. 

ἕνα ἦταν τὸ μακεδονικὸ ποὺ ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Μ.᾿Αλεξάνδρου ἴσχυε στὴν ῾Ελλάδα καὶ στὴ λοιπὴ ᾿Ανατολή· ἕνα τὸ ῥωμαϊκὸ (τὸ σημερινὸ παλιὸ) ποὺ ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ ᾿Ιουλίου Καίσαρος ἴσχυε στὴ ῾Ρώμη καὶ στὴ λοιπὴ Δύσι· 

κι ἕνα τὸ αἰγυπτιακὸ ποὺ ἀπὸ τὰ χρόνια τῶν φαραὼ ἴσχυε στὴν Αἴγυπτο. 

οἱ μεταξύ τους διαφορὲς τόσο στὴν ποσότητα τῶν ἡμερῶν τοῦ ἔτους ὅσο καὶ στὴν ποσότητα τῶν ἡμερῶν τοῦ κάθε μηνός, καὶ στὴν ἀφετηρία τῶν μηνῶν καὶ τοῦ ἔτους (πρωτομηνιὲς καὶ πρωτοχρονιές), ἦταν ἀπὸ 15 μέχρι 100 φορὲς πιὸ μεγάλες ἀπὸ τὴ διαφορὰ ποὺ ἔχουν σήμερα τὸ παλιὸ καὶ τὸ νέο, ἰουλιανὸ καὶ γρηγοριανό, ἡμερολόγιο. 

ἡ Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος ἀνέθεσε στὸν ἐπίσκοπο ᾿Αλεξανδρείας νὰ προσδιορίζῃ μὲ τὴ βοήθεια τῶν ἀστρονόμων τῆς πόλεώς του τὴν ἡμερομηνία τοῦ πάσχα καὶ νὰ ἐνημερώνῃ κάθε χρόνο ὅλες τὶς ἐκκλησίες τῆς γῆς μὲ μιὰ ἐνιαύσια ἐγκύκλια ἑορταστικὴ ἐπιστολή του. 

ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ λεγόταν ἑορταστική, ἐπειδὴ τότε οἱ Χριστιανοὶ ἐκτὸς ἀπὸ τὶς Κυριακὲς εἶχαν μία μόνο ἑορτή, τὸ πάσχα, καὶ τὸ ἔλεγαν ἔτσι, ἡ ἑορτή. 

ὅταν ἀργότερα ὡρίστηκαν κι ἄλλες τρεῖς ἑορτές (Χριστούγεννα, Βάπτισι, Πεντηκοστή), ἡ ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ ὠνομάστηκε πασχάλιος ἐπιστολή. 

ἔτσι ὁ Μ. ᾿Αθανάσιος, ὁ ὁποῖος στὰ χρόνια τῆς ἐπισκοπείας του (328-373) ἔγραψε κι ἔστειλε 45 ἑορταστικὲς ἐπιστολές, ἔχοντας νὰ κάνῃ μὲ τρία διαφορετικὰ ἡμερολόγια, ὁρίζει σ᾿ αὐτὲς τὸν ἑορτασμὸ τοῦ πάσχα ὡς ἑξῆς· 

«᾿Εσεῖς ποὺ εἶστε στὴν ᾿Ανατολὴ θὰ ἑορτάζετε τὸ πάσχα στὶς τόσες τοῦ μηνὸς Ξανθικοῦ τοῦ δικοῦ σας ἡμερολογίου· ἐσεῖς ποὺ εἶστε στὴ Δύσι θὰ τὸ ἑορτάζετε στὶς τόσες τοῦ μηνὸς ᾿Απριλίου τοῦ δικοῦ σας ἡμερολογίου· κι ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε στὴν Αἴγυπτο, ἐπειδὴ πᾶμε μὲ δυὸ ἡμερολόγια, ὅσοι εἴμαστε ἑλληνόγλωσσοι θὰ τὸ ἑορτάζουμε στὶς τόσες τοῦ Ξανθικοῦ, κι ὅσοι εἴμαστε Αἰγύπτιοι θὰ τὸ ἑορτάζουμε στὶς τόσες τοῦ μηνὸς Φαμενὼθ τοῦ ἐδῶ ἡμερολογίου». αὐτὸ συνεχίστηκε γιὰ πολλοὺς αἰῶνες, χωρὶς ποτὲ κανεὶς νὰ δημιουργήσῃ πρόβλημα.

῾Η Α΄ οἰκουμενικὴ σύνοδος οὐδέποτε ὥρισε κάποιο ἡμερολόγιο ἢ ἡμερομηνία ἢ πινάκιο ἡμερομηνιῶν γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ πάσχα. 

τέτοιος προσδιορισμός της δὲν ὑπάρχει οὔτε σὲ κανέναν κανόνα της οὔτε σὲ πρακτικά της οὔτε σὲ κανένα ἄλλο κείμενο σχετικὸ μ᾿ αὐτή.

Μέσα στὴ Βίβλο ὑπάρχει ἡ ἑξῆς νοοτροπία καὶ πρακτική. 

ὁ Μωϋσῆς στὸ Νόμο κανονίζει πότε καὶ πῶς θὰ ἑορτασθῇ τὸ πάσχα τοῦ ἀρχαίου ᾿Ισραήλ, ποὺ διαρκοῦσε 7 ἡμέρες. κι ἔπειτα λέει· «῞Οσοι γιὰ κάποιο λόγο δὲν μπόρεσαν νὰ ἑορτάσουν τὸ πάσχα, θὰ τὸ ἑορτάζουν τὴν ἴδια μέρα τοῦ ἑπομένου μηνός» (᾿Αρ 9,6-12). στὴν Παραλειπομένη ἱστορεῖται ὅτι, ὅταν μετὰ ἀπὸ χωρισμὸ 2,5 αἰώνων βορείου καὶ νοτίου βασιλείου τοῦ ᾿Ισραὴλ τὸ βόρειο κατέρρευσε καὶ ὑποτάχθηκε στοὺς ᾿Ασσυρίους, τὶς 10 φυλὲς ἐκείνου τὶς φρόντισε πνευματικῶς ὁ εὐσεβὴς βασιλεὺς τοῦ νοτίου βασιλείου ᾿Εζεκίας, ποὺ μέχρι τότε δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς βοηθήσῃ, ἐπειδὴ εἶχαν τὸ δικό τους ᾿Ισραηλίτη βασιλέα. καὶ τοὺς κάλεσε στὴν ᾿Ιερουσαλὴμ νὰ ἑορτάσουν μαζὶ τὸ πάσχα. ἐπειδὴ καὶ οἱ ἑτοιμασίες τῶν νοτίων καὶ ἡ προσέλευσι τῶν βορείων καθυστέρησαν, ἀποφάσισαν ὅλοι ὁμοφώνως κι ἑώρτασαν τὸ πάσχα τὸν ἑπόμενο μῆνα ἀπὸ τὸν κανονικό. καὶ χάρηκαν κι εὐχαριστήθηκαν ὅλοι τόσο πολύ, ποὺ δὲν ἤθελαν νὰ χωρίσουν καὶ νὰ πᾶν στὰ σπίτια τους. καὶ τὴν τελευταία μέρα κάποιοι εἶπαν· «᾿Αφοῦ μᾶς ἄρεσε τόσο πολὺ καὶ δὲν λέμε νὰ χωρίσουμε, δὲν τὸ ἑορτάζουμε ἄλλη μιὰ φορά ; » καὶ χάρηκαν τόσο πολὺ γι᾿ αὐτὴ τὴν πρότασι, ποὺ ὅλοι μαζί, βασιλεὺς ἱερατεῖο καὶ λαός, ἀποφάσισαν, κι ἀρχίζοντας πάλι ἀπὸ τὴν ἑπόμενη μέρα, ἑώρτασαν τὸ πάσχα ἄλλη μιὰ φορά. κι ὁ Κύριος τοὺς ἐπῄνεσε γι᾿ αὐτὸ ποὺ ἔκαναν (Β΄ Πα 30,1-27).

Συμβολὴ 12 (2006)

https://apotixisi.blogspot.gr

Πώς ν’αντέξω;

Πες μου πώς… Άνθρωπος είμαι. Με πιάνει το παράπονο… Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα και αλλιώς γίνονται». Είναι πολύ δύσκολο.

Ένας άγιος άνθρωπος μου είπε ότι όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες τόσο πιο πολύ μας προσέχει ο Θεός. Τόσο μεγαλώνουν οι ευεργεσίες του. Γι’αυτό, χαμογέλα, Χαρμολύπη η ζωή μας… Κάνε τον πόνο σου δάκρυ προσευχής. Και θα δεις… Θα δεις που όλα θα πάνε καλά, δεν είναι δυνατόν να μην πάνε καλά! Ξέρει ο Θεός τι κάνει. Μας δίνει σταυρό προσωπικό. Μέχρι εκεί που αντέχουμε. Μέχρι εκεί. Όχι παραπάνω…

Και μην ξεχνάς πως δεν είσαι μόνος. Είμαστε όλοι μαζί. Μαζί πονάμε, μαζί κλαίμε, μαζί σφουγγίζουμε τα δάκρυα. Μαζί χαμογελάμε! Μια προσευχή βγαίνει απ’όλους μας μαζί και τρέχει προς το Θεό! Ανεβαίνει με ελπίδα και φόρα στο θρόνο του!

Υπομονή και μην τα παρατάς! Κάποτε θα γυρίσει η σελίδα. Κάποτε όλα θ’αλλάξουν…

http://orahmas.blogspot.gr

Αυτά γράφτηκαν πριν ένα χρόνο! Άλλαξε κάτι μετά την "Αγία και Μεγάλη Σύνοδο;

Η Σύναξη Ιεραρχών στο Φανάρι και η Πανορθόδοξος (που θα γίνει) το 2016 δίνει τέλος στις προφάσεις ή την αδιακρισία της άλλης "Σύναξης" των αντι-Οικουμενιστών και των θεολογούντων!

Στὶς συχνὲς συζητήσεις μας μὲ πατέρες καὶ ἀδελφοὺς ὡς πρὸς τὸ θέμα τῆς Διακοπῆς τοῦ Μνημοσύνου τῶν αἱρετικῶν καὶ εἰδικὰ στὴν ἀπορία μας, γιατί δὲν ἐφαρμόζουν αὐτὴ τὴν Πατερικὴ στάση ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές, ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι ἐπὶ χρόνια μᾶς δίδασκαν, ἀκούγαμε συνήθως νὰ ἐπικαλοῦνται καὶ τὴν ἑξῆς δικαιολογία:

Δὲν ἀποτειχιζόμαστε, γιατὶ πρέπει πρῶτα νὰ εὐαισθητοποιήσουμε, νὰ ἐνημερώσουμε καὶ νὰ προετοιμάσουμε τὸ λαό, ὁ ὁποῖος ἀγνοεῖ τὸ πρόβλημα.

Πέρασαν ἀπὸ τότε δέκα περίπου χρόνια. Οἱ ἐξελίξεις δείχνουν ὅτι ἡ δικαιολογία-πρόφαση δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν πραγματικότητα. Οἱ ὁμιλίες καὶ ὁ χαρτοπόλεμος στὸν ὁποῖο ἀρκέστηκαν ―ἀθετοῦντες καὶἐγκαταλείποντες τὴν Ἱ. Παράδοση περὶ Διακοπῆς Μνημοσύνου― δὲν ἔφερε κανένα ἀποτέλεσμα. Οὔτε ὁ λαὸς ἐνημερώθηκε, οὔτε οἱ Οἰκουμενιστὲς σταμάτησαν τὶς κακόδοξες διδασκαλίες καὶ δράσεις τους. Ἀντίθετα προχωροῦν γρηγορότερα καὶ θρασύτερα στὴν ἐφαρμογὴ τῶν σχεδίων τους, ὁ δὲ λαὸς τοῦ Θεοῦ, ἀδρανοποιήθηκε,ναρκώθηκε, προσβλήθηκε ἀπὸ τὸν ἰὸ τοῦ μιθριδατισμοῦ καὶ στὸ σύνολό του ἀδιαφορεῖπλέον γιὰ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

Σ’ αὐτὸ συνετέλεσε ἡ παράλληλη δράση τῶν Νεοταξικῶν δυνάμεων καὶ δράσεων (πολεμικῶν, πολιτικῶν, οἰκονομικῶν), ποὺ σπέρνουν τὴν σύγχυσηκαὶ τὴν ἀπογοήτευσηστὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, προετοιμάζουν δὲ τὸν κόσμο καταλλήλως, ὥστε καὶ διὰ τοῦ οἰκονομικοῦ ἀποκλεισμοῦ, τοῦ φόβουκαὶ τοῦτρόμουποὺ μὲ ποικίλες σατανικὲς μεθόδους ἐνσπείρεται στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, νὰ ἐξουδετερώσουν τὴν θεόσδοτη ἐλευθερία, νὰ τὸν ὑποτάξουν τελικὰ στὶς ἀντίχριστες δυνάμεις τοῦ σκότους.

Ἤδη, αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἡ ἡγετικὴ ὁμάδα τῶν Οἰκουμενιστῶν στὸ Φανάρι, συγκέντρωσε ἕνα μεγάλο ἀριθμὸ Ἐπισκόπων ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆςἐνημερώσεως καὶ συζητήσεως τῶν προβλημάτων ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Στὴν πραγματικότητα, ὅμως, ὁ σκοπός τους εἶναι νὰ διαμηνύσουν στοὺς λίγους ἄτολμους Ποιμένες ―ποὺ δὲν ἔδωσαν ἀκόμα «γῆν καὶ ὕδωρ» ― ὅτι τὸ παιχνίδι εἶναι χαμένο καὶ νὰ τοὺς ἀποθαρρύνουν! Μὲ τὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο τοῦ 2016, ὅλα τελειώνουν!

Λυπούμαστε γιατὶ οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστὲς ποιμένες πῆραν στὸ λαιμό τους λαὸν πολύ, ποὺ ὑπὸ τὴν καθοδήγησή τους μποροῦσαν (ἀνθρωπίνως) νὰ ἀνασχέσουν τὸν καλπασμὸ τῆς οἰκουμενιστικῆς λαίλαπας.

Ὅσοι ἀκόμα ἔχουν διάθεση ἀντιδράσεως, ὑπακοῆς στὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του κι ὄχι στοὺς «μισθωτοὺς» ἤ, ἀκόμα χειρότερο, στοὺς προδότες ψευδοποιμένες, ἂς συνειδητοποιήσουν ὅτι τὰ περιθώρια ἔχουν στενέψει, ἔχουν σχεδὸν ἐξαντληθεῖ.
Εἶναι μὲν ἤδη ἀργά, ἀλλὰ ἔστω καὶ τὴν δωδεκάτη ὁ Κύριος μᾶς περιμένει.

Π.Σ.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

"Παρακαλοῦσε γονατιστή νά σώσει τήν Ἑλλάδα"! Συγκλονιστικό ὅραμα γνωστοῦ Ἁγιορείτη Γέροντος!

"ΒΛΕΠΕΤΕ, ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ· 

ΟΥΚ ΟΙΔΑΤΕ ΓΑΡ ΠΟΤΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΕΣΤΙΝ."

Ένας από τους πλέον πεφωτισμένους, μεγάλους αγιορείτες Γέροντες, είδε ένα συγκλονιστικό όραμα…

Η Παναγιά μας γονατιστή μπροστά στον δικαιοκρίτη Χριστό. 

Τον παρακαλούσε να γλιτώσει την Ελλάδα από κάποιο πολύ μεγάλο κίνδυνο και καταστροφή που θα ερχόταν μελλοντικά!

Όχι μητέρα έλεγε ο Κύριος… 

Κοίταξε τι γίνεται στην Ελλάδα. 

Κοίταξε την αμαρτία (εννοώντας τα σαρκικά και όχι μόνο)…

Συγχώρεσέ τους υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…

Όχι μητέρα. 

Δεν με αγαπά και δεν πιστεύει, με τέτοιες σαρκικές αμαρτίες…

Σε παρακαλώ παιδί μου, με δάκρυα τώρα παρακαλά τον Κύριο η Παναγία. 

Μην το αφήσεις να γίνει…

Δεν γίνεται μητέρα και μην μου το ζητάς σε παρακαλώ, είπε ο Χριστός πικραμένος από τους Έλληνες, που έχασαν κάθε ευσέβεια και μέτρο, κάθε καθαρότητα και πνευματικότητα, μολύνοντας με αμαρτία και πονηριά και ασέβεια μικρούς και μεγάλους…

Άκουσε παιδί μου και Κύριε μου, επέμενε η Παναγιά. 

Άκουσε τις προσευχές μου και άκουσε τα και τα παιδιά σου που με επικαλούνται και με παρακαλούν να σε παρακαλέσω…

Δεν γίνεται μητέρα… 

Η αμαρτία ξεχείλισε… 

Μην επιμένεις… λέει ο ολόφωτος Χριστός και χάνεται…

Τότε στεναχωρημένη η Παναγιά μας, η Υπέρμαχος Στρατηγός της Ελλάδας, κάνει κάτι απρόσμενο. 

Σηκώνεται όρθια, βγάζει τον μανδύα της και τον αφήνει προστατευτικά πάνω στην Ελλάδα! 

Ως Αγία Σκέπη! 

Ως Φοβερά Προστασία!

Ένα συγκλονιστικό όραμα με το οποίο ο Χριστός μάς αφήνει μία εντελώς τελευταία ευκαιρία μετάνοιας και διόρθωσης για χάρη και μόνον της μητέρας Του! 

Μας κρατά ακόμη, μισάνοιχτη την πόρτα, αποκλειστικά για χάρη της Παναγιά μας, της μάνα της Ελλάδας, που σε τόσες μπόρες και φουρτούνες και πολέμους και σεισμούς και αιώνες μας έσωσε!

Η Παναγιά μάς υπερασπίζεται πια με δική της ευθύνη, επειδή και εμείς τόσο την επικαλούμαστε και με τις συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές, ιδίως των Μοναστηριών μας, της ζητούμε διαρκή προστασία, παρά την αμαρτωλότητά μας, που προκαλεί την οργή του Θεού, όπως η αθεΐα, οι βρισιές στα θεία, η απόλυτη ασέβεια, και ιδίως οι μοιχείες, τα στοματικά και παρά φύσιν σαρκικά και η τρομερή ομοφυλοφιλία, που είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον κόσμο, κατέστρεψε Σόδομα και Γόμορα και έφερε τον Κατακλυσμό του Νώε…

Λίγο πριν τα τρομερά δεινά που έρχονται, τα οποία ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε και που μπορεί να είναι πτώχευση, φτώχεια, πείνα, εμφύλιος, εισβολές, σεισμοί, επιδημίες, ξεχωριστά ή και όλα μαζί, ή κακά που βλέπουμε σε Συρία, Λιβύη, Αφρική, ας δικαιώσουμε την σπάνια κίνηση αγάπης και θυσίας της Παναγιάς μας! 

Ας ξαναγυρίσουμε πίσω τον Χριστό μας! 

Με μια απλή κίνηση! 

Μετανοώντας και σταματώντας άμεσα, τώρα, σήμερα, από αυτή τη στιγμή και για πάντα, όσα άσχημα κάναμε, κάνουμε, λέμε, σκεπτόμαστε ή σκοπεύουμε να κάνουμε, θυσιάζοντας «ηδονές και απολαύσεις, εγωισμούς και κακίες», για να κερδίσουμε την αγάπη της Βασίλισσας των Αγγέλων και του ίδιου του Θεού! 

Για να σώσουμε το εαυτό και την όμορφη και τόσο ευλογημένη κάποτε Ελλάδα μας!

Κι έπειτα, να τρέξουμε σε έναν πνευματικό Γέροντα να Εξομολογηθούμε, ζητώντας με δάκρυα και συντριβή, συγνώμη από τον Χριστό που πληγώσαμε και πικράναμε τόσο…

Είναι πολύ εύκολο…

Είναι ένα τόσο μικρό μόλις βήμα, που όμως μας περνά αμέσως στην απέναντι όχθη του Παντοδύναμου Βασιλέως Χριστού και στην αιώνια χαρά και Χάρη.

Για να χαρεί η Παναγιά μας!

Για να δικαιωθεί η πράξη και η επιλογή της!

Ας μην την απογοητεύσουμε!

Ας γυρίσουμε τώρα, στις πατροπαράδοτες αξίες και αρχές μας!

Στην Ορθοδοξία μας!

Και είναι βέβαιο ότι έτσι θα σώσουμε και θα δοξάσουμε την Ελλάδας μας, με την βοήθεια της Παναγιάς, τόσο, που θα τρίβουν όλοι τα μάτια τους! 

Όπως το ΄40!

Κι ας στείλουμε απόψε κιόλας το πρώτο σήμα στον Ουρανό, ανάβοντας το καντήλι μας, το κεράκι, την προσευχή της ψυχής μας!

Και στο τέλος ψέλλνοντας, σαν μέσα στην πολιορκημένη και περιτρυγιρισμένη από εκατοντάδες χιλιάδες αγρίους και βαρβάρους εχθρούς Πόλη:

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια, 

ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,

αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε. 

Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, 

 εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον.

ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη Ανύμφευτε.

http://kaiomenivatos.blogspot.gr