.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Η προσευχή δεν είναι μαγειρική συνταγή!

Η Προσευχή δεν είναι συνταγή για καλιτσούνια ή μουστοκούλουρα, ώστε να πρέπει να την εκτελέσεις τέλεια και προσεκτικά για να πετύχει. 

Καταρχήν δεν προσεύχομαι για να πετύχω, μα για να κοινωνήσω με τον Θεό μου, με ένα κομμάτι του εαυτού μου, που δεν έχω ενεργοποιήσει και δεν ξέρω ότι διαθέτω. 

Όταν λοιπόν ακούω ότι, πρέπει να προσεύχεσαι έτσι, τόσες φορές επί τόσες μέρες, με αυτό τον τρόπο και αυτή την ώρα, και το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρο, αυτό που ζητάς θα γίνει, όχι γιατί ο Θεός γνωρίζει και θέλει, μα γιατί εκτέλεσες σωστά την συνταγή ως άλλος πνευματικός σεφ, τότε πραγματικά ναι, τρελαίνομαι… 

Είναι δυνατόν η προσευχή, που είναι μια από τις ανώτερες μορφές εσωτερικής έκφρασης και δημιουργίας, ανώτερη μορφή τέχνης, ως έλεγε ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ «η προσευχή είναι ατελεύτητος δημιουργία, και ανωτέρα πάσης τέχνης ή επιστήμη..», εμπειρική σχέση με τον Θεό, να μετατρέπεται σε γυμναστικές επιδείξεις, χημικές ενώσεις, και συνταγογραφούμενες ευκαιρίες; 

Δεν προσεύχομαι καλά και κακά, σωστά και λάθος, δεν ρωτάω ακούστηκε η προσευχή μου; τώρα θα γίνει αυτό που ζήτησα; Πόσο ακόμη να προσευχηθώ για να επιτευχθεί ο στόχος μου; Τώρα έπιασε η προσευχή που είπα; Έχει δύναμη με τον τρόπο που την έκανα; 

Όλες αυτές οι ερωτήσεις και αγωνιώδης απορίες, είναι σεβαστές αλλά πολύ μακριά από αυτό που είναι η προσευχή. 

Στην προσευχή καλλιεργούμε μια σχέση. Ενωνόμαστε με τον μυστήριο ζώντος Θεού. Κοινωνούμε την αδυναμία μας και την αστοχία μας, με την πληρότητα Εκείνου. Ομολογούμε την ανεπάρκεια μας, και ζητάμε την αγάπη Του να αγκαλιάσει την αδύναμη φύση μας. Τον πόνο, τους καημούς και τα βάσανα μας, τα κάνουμε αιτία κουβέντας και κοινωνίας με τον Πατέρα μας. 

Λέει ο Γέροντας Σωφρόνιος, «Να παρασταθεί κάποιος ενώπιον του Θεού δεν σημαίνει καθόλου να «σταθεί μπροστά στις εικόνες», αλλά να Τον αισθανθεί στο βάθος της συνειδήσεώς του ως Εκείνον που γεμίζει με την παρουσία Του τα πάντα. Να Τον ζήσει ως την αληθινή Πρωταρχική Πραγματικότητα από την οποία προέρχεται ο κόσμος στην τάξη της κατώτερης, δεύτερης δημιουργημένης κτιστής πραγματικότητος. 

Γι’ αυτό μπορεί να είναι κατάλληλη η κάθε στάση στην οποία βρίσκεται το σώμα: είτε κατακλίνεται, είτε βαδίζει, είτε κάθεται, είτε στέκεται και τα παρόμοια. Αν ο νους και η καρδιά σου δοκιμάζουν προσευχητική διάθεση κατά την ανάγνωση της Αγίας Γραφής, τότε μένε σε αυτήν όσο δεν διακόπτεται η προσευχητική αυτή διάθεση. 

Ο κανόνας είναι ο εξής: Κάθε λόγος, κάθε θέση του σώματος, στα οποία ο νους και η καρδιά ενώνονται σε μια ζωή της μνήμης του Θεού, δεν πρέπει να αλλάζει, ωσότου εξαντληθεί ο νους ή η καρδιά ή το σώμα..."

π. Λίβυος

Πόσο εύκολα συγχωρεί ο Θεός!



Αρκεί ο άνθρωπος να του ανοίξει και να επιστρέψει δια της μετανοίας στο Θεό.
Ο Θεός δε θέλει από τον άνθρωπο ανταμοιβή και αντίκρυσμα, για ό,τι του έχει χαρίσει αιώνια. Εκατομμύρια να είναι τα αμαρτήματά του, δισεκατομμύρια να είναι, για τον Θεό είναι μηδέν.
Τι είναι μία χούφτα άμμος μέσα στον ωκεανό; Ένα μικρόβιο μέσα στο ωκεανό είναι τα αμαρτήματα όλης της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικά την ευσπλαγχνία του Θεού. Επομένως τα αμαρτήματα ενός ανθρώπου είναι μηδέν.

Όταν επιστρέψει το παιδί δια της μετανοίας στην αγκαλιά του Πατέρα, όλα έληξαν μπροστά στην ευσπλαγχνία του Θεού.

γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

Ο ελεήμων Θεός αιτία γυρεύει και αφορμή διά να σώσει ψυχή

Όταν εξομολογείται ο άνθρωπος, καθαρίζεται η ψυχή του και γίνεται αδάμαντας φωτεινός…

Χωρίς την εξομολόγηση, μετάνοια δέν λογίζεται και χωρίς τήν μετάνοια άνθρωπος δεν σώζεται…

Άν δέν αφήσεις την αμαρτία ότι και αν κάνεις πηγαίνει χαμένο. Μόλις χωρίσεις και αφήσεις την αμαρτία όλα είναι συγχωρημένα μετά τήν εξομολόγηση…

Όλα συγχωρούνται, μόνο όσα δέν εξομολογηθούν, εκείνα δέν συγχωρούνται… 
Χύσε δύο σταγόνες δάκρυα μέ πόνο ψυχής και ξεπλύνεται όλος ο ρύπος…
Μόνο την μετάνοια του ανθρώπου, εάν λάβει εις χείρας Του ο Φιλάνθρωπος, όλα τα άλλα γνωρίζει Αυτός να οικονομεί πανσόφως εις σωτηρία… 
Ο ελεήμων Θεός αιτία γυρεύει και αφορμή διά να σώσει ψυχή.

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

Η αγάπη του...



Κάποτε άκουσα τυχαία κάποιον να λέει στη σύντροφό του:
-Δεν θα βρεις άλλον στον κόσμο που να σ' αγαπάει περισσότερο από εμένα.
Χαμογέλασα και συνέχισα την πορεία μου. Στο μυαλό μου γύριζε αυτή η φράση που είχα ακούσει και ασυναίσθητα, ψιθύρισα: Κι όμως, υπάρχει κάποιος που αγαπάει τον καθένα μας περισσότερο από τον οποιονδήποτε. Η αγάπη του είναι τόση που δεν την φτάνει η αγάπη κανενός μας. Λόγω της αγάπης του εγκατέλειψε το παλάτι του, που όμοιο του δεν υπάρχει σε όλη τη γη. Που καμία λέξη δεν μπορεί να αποδώσει την ομορφιά και το μεγαλείο του. Στο όνομα της αγάπης λοιπόν, εγκατέλειψε αυτό το παλάτι και βγήκε στους δρόμους, ψάχνοντας αυτόν που αγαπάει...

Πόσο εύκολα θα το έκανε αυτό κάποιος από εμάς; Γδύθηκε τον βασιλικό χιτώνα του, και ενδύθηκε ρούχα φτωχικά. Τριγύριζε για χρόνια στους δρόμους, τρώγοντας ότι έβρισκε, ενώ δεν υπήρχε ούτε ένα σπίτι να τον στεγάσει. Κι όμως, έκανε υπομονή γιατί αγαπούσε και ήθελε να βρει και να σώσει τον σύντροφό του.
Φώναζε και καλούσε όλους να τον ακολουθήσουν γιατί μπορούσε να τους σώσει. Μπορούσε να τους βοηθήσει. Η αγάπη του ήταν τόση κι ανεξάντλητη που έφτανε για όλον τον κόσμο. Εμάς, η αγάπη μας μέχρι που θα έφτανε; Οι φωνές του όμως ενόχλησαν τους "μεγάλους" και τους "ισχυρούς", που δεν μπόρεσαν να δουν τον Βασιλέα που κρυβόταν κάτω από τα φτωχικά ρούχα και του ζήτησαν να σωπάσει. Μα, Εκείνος, φώναξε ακόμη πιο δυνατά! Γιατί αγαπούσε...
Κι έτσι Τον κυνήγησαν. Και πάλι δεν σταμάτησε. Και ύστερα Τον συνέλαβαν. Και μέσα από τη φυλακή συνέχισε να διδάσκει. Και ύστερα Τον βασάνισαν. Τον ταπείνωσαν. Τον χτύπησαν. Και τελικά Τον σταύρωσαν. Όλα αυτά τα δέχτηκε αγόγγυστα, με υπομονή και με γαλήνη. Γιατί; Γιατί Τον οδηγούσε η αγάπη Του για όλους εμάς.
Εμείς πόσα θα μπορούσαμε να ανεχτούμε στο όνομα της αγάπης; Όποτε, λοιπόν, σου πει κάποιος, όποιος κι αν είναι αυτός (γονέας, αδελφός, φίλος, σύζυγος), ότι κανείς άλλος δεν σε αγαπάει στον κόσμο όσο εκείνος, εσύ να ξέρεις πως υπάρχει πάντοτε Κάποιος άλλος που η αγάπη Του, δεν συγκρίνεται με κανενός μας. Αυτός είναι ο Χριστός μας…

Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου

«τέλειο» και «άψογο»



Η ομορφιά δεν είναι στο «τέλειο» και «άψογο». Η ζωή είναι ωραία γιατί δεν είναι «τέλεια». Αυτό τον κόσμο τον ομορφαίνουν οι πονεμένοι. Τον ουρανό τον συγκινούν οι δακρυσμένοι, τον Θεό οι σταυρωμένοι. Δίχως όλους αυτούς η ζωή θα ήταν άσχημη, άχρωμη και άγευστη, στην ψευτιά της «τελειότητας» της. Οι πονεμένοι κι οι «αμαρτωλοί» γεμίζουν τον κόσμο ομορφιά και αγιότητα. Δίχως αυτούς η τέχνη είναι ορφανή, τα βιβλία δίχως συγγραφείς, τα ποιήματα χωρίς λέξεις, οι πίνακες μονόχρωμοι κι πάνω απ¨ ολα τα συναξάρια δίχως αγίους…

π. Λίβυος 

Να μην αφήνεις τον πειρασμό να σε κάνει να φαντάζεσαι…

Όταν ο άνθρωπος είναι νεώτερος, αδύνατον να μη πολεμήται από αισχρούς λογισμούς και φαντασίας, πρέπει να τους διώκη αμέσως και να λέγη την ευχήν του Ιησού και αυτοί φεύγουν, αλλά πάλιν θα έλθουν, πάλιν ο άνθρωπος τους διώκει με την ευχήν και με την νήψιν, δηλαδή με την προσοχήν και την επαγρύπνησιν του νοός...

Πρέπει να προσέχη κανείς, να μην αφήνη τον πειρασμόν να σχηματίζη φαντασίαν, διότι πρώτον η φαντασία γίνεται και μετά ο λογισμός και μετά η αισχρά ηδονή.
Όταν λοιπόν με την νήψιν δεν αφήσωμεν να σχηματίση κακήν φαντασίαν και λέγωμεν συγχρόνως και την ευχήν, τότε απαλλασσόμεθα από την ενόχλησιν και συνάμα στεφανούμεθα και από τον Θεόν δια την καλήν μας προαίρεσιν, που θέλομεν να ευαρεστήσωμεν εις Αυτόν.

Γέροντας Εφραίμ Αριζονίτης

elderephraimarizona.blogspot.gr

Ή ψυχή μοιάζει μέ τη μυλόπετρα...



Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ. 
ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΜΩΥΣΗ ΓΙΑΤΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΗ ΜΥΛΟΠΕΤΡΑ;

Αυτή την εσωτερική εργασία την καταλαβαίνουμε καλύτερα αν παρομοιάσουμε την ψυχή μέ μια μυλόπετρα, την όποια γυρίζει τό ρεύμα τού νερού συνεχώς γύρω από τον άξονά της, καί ή όποια ποτέ δεν σταματάει να γυρίζει ενόσω τό νερό τρέχει. Αλλά ό μυλωνάς έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει αν θα αλέσει σιτάρι, βρώμη ή ζιζάνια. Ό μύλος υποχρεώνεται να αλέσει ότι τού ρίχνει ό μυλωνάς.

Τό ίδιο συμβαίνει καί στην ψυχή τού ανθρώπου. Μέσα στις δοκιμασίες της ζωής μπαίνει ή ψυχή σε κίνηση από τούς χειμάρρους τών πειρασμών πού την κατακλύζουν καί δεν μπορεί πια να ελευθερωθεί από τό ρεύμα τών λογισμών. Ή ίδια όμως ή ψυχή, μέ τον αγώνα της καί μέ την προσοχή της, φροντίζει για τό είδος τών λογισμών πού πρέπει να δέχεται ή να απορρίπτει. 

Διότι, όπως είπαμε παραπάνω, εάν διαρκώς φέρνουμε στη μνήμη μας τις Θείες Γραφές καί αν ανεβάζουμε τό νου μας ψηλά, ώστε να ασχολείται μέ πνευματικά πράγματα καί να επιθυμεί την τελειότητα καί τη μέλλουσα μακαριότητα, επόμενο είναι ότι απ’ αυτή την πνευματική ενασχόληση του νου μας, θα μάς έρχονται καί πνευματικοί λογισμοί. Καί αυτοί οι λογισμοί θα κάνουν τό νου να εντρυφά σε ότι είχε πριν μελετήσει. ’Αν όμως μάς καταλάβει ή οκνηρία καί ή απροσεξία, κι αν ξοδεύουμε τον καιρό μας σε άσκοπη φλυαρία ή αν μπλέξουμε στις μέριμνες τούτου του κόσμου καί στις μάταιες επιθυμίες, τότε θα ξεφυτρώσουν ζιζάνια, τά όποια στη συνέχεια θα απλωθούν καταστρεπτικά στην καρδιά μας. Καί τότε, όπως είπε ό Κύριος καί Σωτήρας μας, εκεί όπου είναι ό θησαυρός τών έργων μας καί τών επιδιώξεων μας, εκεί θα βρίσκεται καί ή καρδιά μας (Ματθ. 6, 21).

Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΑΤΑΙ;

ΩΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ, ΝΑΙ
ἀλλ’ ΩΣ ΑΓΙΟΣ, ΟΧΙ!


Ἀνεκπλήρωτοι πόθοι καὶ συναισθηματισμοὶ δὲν ἔχουν καμμία σχέσι μὲ τὴν Ἁγιότητα. Ἐπισταμένες ἔρευνες γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης ἄρχισαν νὰ γίνονται, ὅταν ἐτέθη θέμα γιὰ τὴν «ἁγιοποίησή» του. Κανεὶς δὲν ἀμφισβήτησε τὸ φρικτὸ μαρτύριό του, ποὺ ὅμως ἔγινε ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο γιὰ τὴν Πατρίδα. Ὅταν ὁ Τοῦρκος Διοικητὴς Νουρεντὶν τὸν παρέδωσε στὸν ὄχλο γιὰ νὰ τὸν λυντσάρει τοῦ εἶπε: «Εἶσαι ἐχθρὸς καὶ προδότης τῆς πατρίδος μας». Γι’ αὐτὸ καὶ μαρτύρησε: ὡς ἕλλην πατριώτης. Ἡ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐν ἔτει 1937, ἐπὶ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου (ποὺ ὑπῆρξε στενὸς συνεργάτης τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης) ἀπαγόρευσε τὴν κυκλοφορία ἀσματικῆς ἀκολουθίας πρὸς τιμήν του. Ἄραγε γιατί δὲν προέβη στὴν ἁγιοποίησή του; Ἀκριβῶς γιατί οἱ ἐπίσκοποί της ἐποχῆς του ἐγνώριζαν τὴ βιοτή, τὴ δράση καὶ τὶς σχέσεις του μὲ τὴν Μασονία.

Ὁ Χρυσόστομος Σμύρνης στὰ νεανικά του χρόνια, ὡς διάκονος, ἔγραψε τὸ ἔργο τοῦ «Περὶ Ἐκκλησίας» (1897), τὸ ὁποῖο εἶναι ὀρθοδοξότατο. Ἀλλὰ τὸ 1907 ἔγραψε τὴν ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κανταβρυγίας, ἀγγλικανὸ Πρωθιεράρχη Πάσης Ἀγγλίας καὶ Μητροπολίτη Ἀρχιβάλδο, ὅπου διατυπώνει τὶς παναιρετικὲς-οἰκουμενιστικὲς θέσεις του. Στὸ σχέδιο δράσεως τῆς Μικρασιατικῆς Ἀμύνης, ποὺ ἔγραψε τὸ 1922, μέχρι καὶ φρόνημα ἄλλαξε ὁ ταλαίπωρος γιὰ νὰ βοηθήσει τὴν λατρευτή του πατρίδα. Τὰ πάντα τὰ θυσίαζε χάριν τῆς πατρίδος, ἀκόμη καὶ τὴν ἀρχιερωσύνη του, ὅπως ὁμολογοῦσε ὁ ἴδιος. Εἶναι πρωτοφανὲς καὶ προκαλεῖ κατάπληξη τὸ γεγονὸς ὅτι τὸν Χρυσόστομο Σμύρνης, πρὶν τὸν «ἁγιοποιήσει» ἡ Δ. Ι. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸ 1992, δεκαετίες πρίν, τὸν εἶχε ἁγιοποιήσει ἡ αἱρετικὴ Ἐπισκοπιανὴ «Ἐκκλησία»! Ἔχουμε δηλαδὴ ἕναν «ἅγιο» κοινὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς!!! Γιατί ἄραγε τὸν ἁγιοποίησε πρώτη ἡ Ἐπισκοπιανὴ «Ἐκκλησία»; Μήπως γιατί ξεπούλησε διὰ τῆςοἰκουμενιστικῆς πορείας του, τὰ πρωτοτόκια τῆς θρησκευτικῆς ἀληθείας (ὅπως ὁ ἴδιος ἔγραφε τὸ 1897) ἀντὶ πινακίου φακῆς, δηλαδὴ ἀντὶ εὐτελοῦς βοηθείας γιὰ τὴν Πατρίδα ἐκ μέρους τῆς Δύσεως ἢ γιατί ἔθετε τοὺς Προτεστάντες ὡς πρότυπα πρὸς μίμηση στοὺς Ὀρθοδόξους; Ἂν ἤξεραν πόσο κακὸ ἔκαναν στὴν μνήμη καὶ τὴν φήμη του αὐτοὶ ποὺ προέβησαν στὴν ἁγιοποίησή του, 70 χρόνια μετὰ τὴν κοίμησή του, δὲν θὰ τολμοῦσαν νὰ τὸ κάνουν. 

Γιὰ τὸ θέμα τῆς μασονικῆς του ἰδιότητος ὑπάρχουν τεκτονικὰ δελτία στὸ ἀρχεῖο τοῦ ἀειμνήστου καὶ πολέμιου τῆς Μασονίας κ. Νικ. Ψαρουδάκη γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Στὰ κείμενα καὶ τοὺς λόγους του διαπιστώνει ὁ ἀναγνώστης τους ὅτι ἐμπεριέχονται ἀντι-λήψεις, φράσεις καὶ λέξεις εἰδωλολατρικὲς καὶ πανθεϊστικές, οἱ ὁποῖες συνάδουν μὲ τὶς δο-ξασίες τῆς Μασονίας. Ἦταν ὑπέρμαχος τῆς ἑνώσεως, ὄχι μόνο τῶν αἱρέσεων μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν. Αὐ-τὸ τὸ ἀποκάλυψε ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Πρύτανης καὶ κατόπιν Ἀκαδημαϊκὸς Λεωνίδας Φιλιππίδης, ὁ ὁποῖος τὴν περίοδο πρὶν τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ διετέλεσε ἰδιαίτερος Γραμματέας τοῦ Χρυσοστόμου Σμύρνης καὶ ἡ ἀναφορὰ αὐτὴ καταγράφηκε ἀπὸ τὸν ἀνιψιὸ καὶ βιογράφο τοῦ Σμύρνης, Χρυσόστομο Καλαφάτη, γιὸ τοῦ μεγαλύτερου ἀδελφοῦ του, Εὐγένιου καὶ δημοσιεύθηκε σὲ περιοδικὸ ὡς ἑξῆς: «Τὸ τρίτο καὶ σπουδαιότερο ὅραμά του, ἦταν ἡ ἕνωση ὅλων τῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν σὲ μία θρησκεία καὶ Ἐκκλησία. Ἡ θρησκεία εἶναι μία καὶ μόνη, διότι ἕνας εἶναι καὶ ὁ Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος. Οἱ Προφῆτες καὶ Δάσκαλοι μπορεῖ νὰ εἶναι πολλοὶ (Χριστός, Μωάμεθ, Μωυσῆς, Βούδας, κ.α.) ὅλοι ὅμως ὁμιλοῦν τὴν ἴδια γλώσσα γιὰ τὴν εἰρήνη τοῦ κόσμου, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀδελφοσύνη τῶν ἀνθρώπων...».[1]
Ἐξάλλου ἔχει ὑποβληθεῖ καταγγελία-προσφυγὴ στὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο ἀπὸ τὸν Σύλλογό μας ἀπὸ τὸ 2002 (μὲ ἀρ. κατάθεσης 1010/11-9-02), μάλιστα μέσω τῆς Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος, ὅπου ἀναφέρονται ὅλα τὰ σχετικὰ στοιχεῖα, μὲ τὸ αἴτημα νὰ ἐ-πανεξετασθοῦν τὰ πάντα σχετικὰ μὲ τὴν «ἁγιοποίηση» αὐτή. Δυστυχῶς οἱ Συνοδικοὶ ἐκώφευσαν καὶ ἀδιαφόρησαν. Αὐτὸ ποὺ ἤθελαν τὸ κατάφεραν. Κατεσκεύασαν ἕναν «ἅγιο» στὰ μέτρα τους, οἰκουμενιστή, συγκρητιστή, μασόνο, ἐκκοσμικευμένο, πολέμιο τοῦ μοναχισμοῦ καὶ τόσα ἄλλα.
Ὅποιος ἔχει ἀγαθὴ προαίρεση, ἀδελφοί, θὰ συμμεριστεῖ τὸν πόνο καὶ τὴν ἀγωνία μας, νὰ μὴν προσκυνήσουν οἱ μελλοντικὲς γενιές, τὰ παιδιὰ καὶ ἐγγόνια μας ὡς «ἅγιο», ἕναν οἰκουμενιστή, ἕναν μασόνο, ἕναν ὀπαδὸ τῆς Πανθρησκείας τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τώρα, ποὺ ἡ Ὀρθοδοξία μας χτυπιέται ἀπὸ παντοῦ καὶ ἀπὸ πολλούς, κάθε χριστιανὸς καλῆς προαίρεσης, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ «ἁγιοποίηση» ἑνὸς τέτοιου προσώπου, θὰ ἀποτελέσει τὴν ἀρχὴ παρομοίων «ἁγιοποιήσεων», ποὺ δὲν πληροῦν τὶς ὀρθόδοξες προϋποθέσεις, ὅπως τὶς δίδαξαν οἱ Ἅγιοι καὶ μᾶς τὶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Πρέπει κάθε Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς νὰ τὸ ἀντιληφθεῖ καὶ νὰ ἀντιδράσει, νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ψεύτικο «ἅγιο» καὶ νὰ καταγγείλει ἐκείνους ποὺ τὸν «ἁγιοποίησαν».
Κανείς, ἀπὸ ἐμᾶς ποὺ ἀντιδροῦμε, δὲν θεωρεῖ τὸν ἑαυτὸ τοῦ ὑπερ-ὀρθόδοξο καὶ τιμητὴ τῶν πάντων. Ὅλοι παλεύουμε γιὰ τὴ σω-τηρία μας. Καὶ ἡ σωτηρία μας, πέρα ἀπὸ τὸν προσωπικὸ ἀγώνα ἐναντίον τῶν παθῶν, ἐπιτυγχάνεται καὶ μὲ τὸν ἀγώνα μας νὰ διατηρηθεῖ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ ἡ Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Θὰ δώσουμε λόγο στὸ Θεὸ ἂν δὲν ἀντισταθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν μεθοδευμένη «ἁγιοποίηση». Δόξα τῷ Θεῶ, ἔχουμε τόσους ἁγίους νὰ τιμήσουμε, νὰ μιμηθοῦμε καὶ νὰ τύχουμε τῶν πρεσβειῶν τους. Δὲν χρειαζόμεθα ἕναν ὑπὸ ἀμφισβήτηση «ἅγιο», ἕναν «ἅγιο τέκτονα», ὅπως τὸν ἀποκαλοῦν στὰ δελτία τοὺς οἱ Μασόνοι.

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ 
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ 
«ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ»

Ηγούμενος Φρέατος του Ιακώβ Ιουστίνος: ''Ζούμε στις μέρες του Αντιχρίστου''



Λάβρος κατά των Εκκλησιαστικών Ποιμένων είναι ο Ηγούμενος του Φρέαρ του Ιακώβ Γέροντας Ιουστίνος, ο οποίος τον Αύγουστο του 2016 σώθηκε μετά από απόπειρα δολοφονίας του.
Ο Γέροντας μιλώντας σε προσκυνητές μεταξύ άλλων ανέφερε: "Αφήσαμε την Ορθοδοξία μας, αφήσαμε την γλώσσα μας, αφήσαμε τον πολιτισμό μας".

Επίσης ο Ηγούμενος αναφέρθηκε και στην επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στους μετανάστες του Πειραιά, τονίζοντας πως "άπαξ ο Αρχιεπίσκοπος έβγαλε το εγκόλπιο του σε ανθρώπους που ήρθαν στο σπίτι μας λάθρα, για να μην τους προσβάλει θρησκευτικώς, εμείς δηλαδή εδώ πέρα πως πρέπει να εμφανιζόμαστε με σορτς; Είμεθα αξιοκατάκριτοι και αξιολύπητοι!"
"Ο Θεός τιμώρησε την Εκκλησία της Ελλάδος, κάθε δέκα κληρικούς που πεθαίνουν να κάνουν έναν" πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Γέροντας Ιουστίνος.
Τέλος ο γέροντας μιλάει για τους Αγιοταφίτες, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων αλλά και για την απόπειρα δολοφονία του.

Δείτε το χαρακτηριστικό βίντεο:



ΣΤΙΣ 23-9-2016 Ο ΠΑΠΑΣ ΘΑ ΔΙΑΚΥΡΗΞΕΙ ΤΟΝ ΕΩΣΦΟΡΟ ΩΣ ΘΕΟ ΤΗΣ OIKOYMENHΣ!!!

Για εκείνους που συντάσσονται μ' αυτούς που "πέταξαν στα σκουπίδια όλη την Συνοδική και αγιοπατερική διδασκαλία 2000 χρόνων"!

Απάντηση στον κ. Ηρακλή Φίλιο, σχετικά με την διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας
του Ιερομονάχου π. Παϊσίου Παπαδόπουλου έναντι του Μητρ.Φλωρίνης κ.Θεόκλητου.

Του Ιωάννου Ρίζου
kapsala@yahoo.com
Πτολεμαϊδα 16/9/2016


Αγαπητέ κύριε Φίλιο
Από την αρχή της επιστολής σας δηλώσατε ότι σκοπός της έκθεσης των σκέψεων σας δεν είναι να προβείτε σε θεολογική ανάλυση επί του θέματος. Όμως αφού εκφράσατε την αγάπη σας στον κ.Θεόκλητο θέσατε θεολογικού περιεχομένου θέματα στα οποία επιβάλλεται να δοθούν κάποιες απαντήσεις.
Γράφετε: “Στο σημείο αυτό τίθενται όμως κάποια ερωτήματα. Ποιος είναι αιρετικός και ποιος δεν είναι; Ποιος αποφαίνεται για κάτι τέτοιο; Με βάση ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται κάποιος ως αιρετικός; Και ποιος είναι υπεύθυνος για τον αφορισμό ή την καθαίρεση του; Προ ημερών επικοινώνησα με ένα πανεπιστημιακό καθηγητή για να του απευθύνω ένα ερώτημα. Τον ρώτησα λοιπόν«ποιος είναι υπεύθυνος να κρίνει κάποιον ως αιρετικό και να τον καθαιρέσει;» και η απάντηση του ήταν σαφής: «Η Σύνοδος».” Και αλλού λέτε : «Η Εκκλησία αποφασίζει εν συνόλω κι αυτό μεταφράζεται στην ιστορία της «συνοδικά».”
Συμφωνούμε απόλυτα κ.Φίλιο. Όμως ο κ.Θεόκλητος δημοσίως και στεντορία φωνή διαφωνεί μαζί σας και μαζί μας! Και να οι απόδειξεις:
Στην σύνοδο του Κολυμβαρίου αναγνωρίστηκαν οι μέχρι τώρα ονομαζόμενες αιρέσεις (Παπισμός, Προτεσταντισμός, Μονοφυσιτισμός κλπ) ως «εκκλησίες». Δηλαδή τις αποδόθηκε αγιοπνευματικό περιεχόμενο, Διαδοχή, Χάρις, και έγκυρα Μυστήρια. Αυτό που τις είχε αποδοθεί στις προηγούμενες δεκαετίες μέσω θεολογικών αντιπροσωπειών -στα διάφορα fora(Porto Alegre, Balamand, Chambesy κλπ)- τώρα για πρώτη φορά τις αποδόθηκε και συνοδικά. Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος λοιπόν με όλους τους υπογράψαντες (άλλα και μη υπογράψαντες άλλα συμπορευόμενους, συμφωνούντες και χειροκροτητές επισκόπους) αναίρεσαν, περιφρόνησαν και πέταξαν στα σκουπίδια όλη την Συνοδική και αγιοπατερική διδασκαλία 2000 χρόνων που καταδίκαζε τους αιρετικούς.
Η σύνοδος του Κολυμβαρίου αποφάσισε τα αντίθετα από τα αποφασισθέντα δεκάδων Αγίων Συνόδων :
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ
Ο Παπισμὸς καταδικάστηκε ως αίρεση στη Σύνοδο του 1009, του 1054, του 1089 στὴν Κωνσταντινούπολη, του 1170-1178, του 1273 στὴν Κωνσταντινουπόλη, του 1324 στὸ Νυμφαίο, η Θ΄Οἰκουμενικὴ του 1341-1351 στὴν Κωνσταντινούπολη, του 1441 στὴ Ρωσία, του 1443, του 1672 στὰ Ιεροσόλυμα, του 1484, του 1642, του 1672, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895 στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ τέλος του Πανορθόδοξου Συνέδριου στὴ Μόσχα τὸ 1948. Μετὰ ἀπὸ τόσες Συνοδικὲς ἀποφάσεις οἱ Οἰκουμενιστὲς τολμάνε καὶ βαπτίζουν τὸν Παπισμὸ «ἀδελφὴ ἐκκλησία».
Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους ; Ο π.Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ.Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Παπικούς;
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ
Οι Προτεστάντες είναι διαστρεβλωτὲς της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, υβριστὲς της Θεοτόκου, περιφρονητὲς των Αγίων μυστηρίων της Εκκλησίας καὶ ώς εικονομάχοι, βρίσκονται υπὸ τὸν αναθεματισμὸ της 7ηςΟικουμενικής Συνόδου. Οι πρόγονοι των σημερινών Προτεσταντών είναι οι διώκτες του Αγίου Γερμανού Πατριάρχου ΚΠόλεως, οἱ φονευτὲς του Οσίου Ανδρέα του εν Κρίσει, της Αγίας Θεοδοσίας του Οσιομάρτυρα Στεφάνου του Νέου, του Οσίου Θεοστήρικτου, της Οσίας Ανθούσας καὶ αμέτρητων άλλων Ομολογητών. Οι πρόγονοι των σημερινών Προτεσταντών είναι αυτοὶ που έβγαζαν τα μάτια, έκοβαν τις μύτες, έσπαγαν τὰ κεφάλια με τε ξύλα των εικόνων, έβαζαν σὲ τσουβάλια μὲ πέτρες καὶ πετούσαν στὴ θάλασσα τοὺς Αγίους της Εκκλησίας μας. 
Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους ; Ο π.Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ.Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Προτεστάντες;
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΟΦΥΣΙΤΕΣ
Είναι αναθεματισμένοι από την Δ΄και Ζ΄Οικουμενική Σύνοδο και δολοφόνοι χιλιάδων αγίων τους οποίους εορτάζουν υποκριτικώς οι Οικουμενιστές, αφού από την μια μεριά εορτάζουν την μνήμη των Ομολογητών μαρτύρων και από την άλλη τιμούν και θεωρούν «εκκλησία» και τους δολοφόνους των Ομολογητών! 
Ποιος λοιπόν κύριε Φίλιο περιφρονεί τις Συνόδους ; Ο π.Παϊσιος ή οι επίσκοποι που συμπορεύονται με τον κ.Βαρθολομαίο και αναγνωρίζουν ως «εκκλησία» τους Μονοφυσίτες;
Στην Ορθοδοξία, όταν μια Σύνοδος αποφασίσει αντίθετα από αυτά που αποφάσισαν οι προηγούμενες Σύνοδοι, ονομάζεται «ληστρική» και «ψευδοσύνοδος». Οι δε συμπορευόμενοι επίσκοποι με τις αποφάσεις μιάς τέτοιας συνόδου λέγονται κακόδοξοι και ψευδοποιμένες, όσο ωραία χαμόγελα κι αν έχουν(όπως γράφεται για τον Φλωρίνης).«Κάθε ένας ποὺ λέει πράγματα διαφορετικὰ απὸ τὰ διατεταγμένα ακόμα καὶ άν είναι αξιόπιστος ή νηστευτὴς ή καὶ κάνει θαύματα καὶ ἀσκητεύει καὶ προφητεύει, άς σου φαίνεται ὡς ένας λύκος, ο οποίος ενδεδυμένος με δέρμα προβάτου σκοτώνει καὶ αφανίζει τὰ πρόβατα» επισημαίνει ὁ Αγ. Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.
Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν η διδασκαλία των αγίων μας είναι η διακοπή της Εκκλησιαστικής κοινωνίας(που την αποκρύβουν με κάθε τρόπο και μέσο) .Ο Άγιος Μάρκος, πιεζόμενος νὰ μνημονεύσει τὸν Λατινόφρονα Πατριάρχη Κπόλεως Μητροφάνη, είπε: «Ἐκφεύγειν ἅπασι τρόποις [νὰ φεύγουμε μὲ κάθε τρόπο] τὴν κοινωνίαν αὐτοῦ [τοῦ Πατριάρχου] καὶ μήτε συλλειτουργεῖν αὐτῷ, μήτε μνημονεύειν ὅλως αὐτοῦ, μήτε ἀρχιερέα τοῦτον ἀλλὰ λύκον καὶ μισθωτὸν ἡγεῖσθαι [νὰ τὸν θεωροῦμε σὰν λύκο]». Καὶ προσθέτει: «Φεύγετε αὐτούς, ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν. Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ. Καὶ οὐ θαυμαστόν. Αὐτὸς γὰρ ὁ σατανὰς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Οὐ γὰρ οὖν, εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν… Στήκετε, κρατοῦντες τὰς παραδόσεις, ἃς παρελάβατε, τάς τε ἐγγράφους καὶ ἀγράφους, ἵνα μὴ τῷ τῶν ἀθέσμων πλάνη συναπεχθέντες ἐκπέσητε τοῦ ἰδίου στηριγμοῦ».
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι η απειλή καθαίρεσης που εκτόξευσε ο κ.Θεόκλητος είναι αβάσιμη και για έναν Κανονικό λόγο. Η Ι.Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος είχε αποφασίσει και διατάξει οι επίσκοποι που θα την αντιπροσώπευαν στο Κολυμβάρι να μην αποδεχθούν και υπογράψουν κείμενο που θα αναγνώριζε ως «εκκλησίες» τις διάφορες αιρέσεις. Οι αντιπρόσωποι όμως έπραξαν τα αντίθετα. Ο π.Παϊσιος παραμένει στην γραμμή της απόφασης της Ι.Συνόδου και συνεπώς είναι παραλογισμός η απειλή καθαίρεσης από τον κ.Θεόκλητο.

“ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ” ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ

Γράφει Συντακτική Ομάδα Χειλαδάκη
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΕΙ! 
ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΠΗΔΑΛΙΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ!
Ιούδας δεν είναι μόνο ο γνωστός Ιούδας. Ιούδας είναι ακόμα και ο Έλλην που φιλά για ρουσφέτια τα χέρια των Ιουδαίων…
Ιούδας είναι ο κάθε Ορθόδοξος Έλλην που δεν πράττει τα περί της πατρίδος του, της θρησκείας και της εν Χριστώ οικογένειάς του. Ιούδας είναι αυτός που δεν οργίζεται με το άδικο. Ιούδας είναι να είσαι Έλλην και να προσκυνάς τον αντίχριστο εχθρό.

https://www.youtube.com/watch?v=_bejSR4wCc4


ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
www.nikosxeiladakis.gr

ΣΧΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ!




Παναγιώτατε,
Ὡς πιστὸ τέκνο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, σεβόμενος τοὺς θεσμοὺς καὶ τὴν τάξη τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλοντας νὰ παραμείνω Ὀρθόδοξος μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου, σᾶς καταθέτω τὰ ἑξῆς:
Μέχρι τώρα ἀπευθυνόμασταν καθηκόντως εἰς τὴν Ἱερά Κοινότητα καὶ στὰ Μοναστήρια ὅπου ἀνήκουμε, διὰ νὰ δηλώσουμε τὴν ἀντίθεσή μας μὲ τὰ δικὰ σας οἰκουμενιστικὰ φρονήματα, τὶς δηλώσεις σας καὶ τὶς πράξεις σας.
Ἐξαντλήσαμε κάθε ἀνθρώπινη δυνατότητα μέσω γραμμάτων, ὁμιλιῶν καὶ παρεμβάσεων νὰ ἐπισημάνουμε τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο ποὺ ἀκολουθεῖ­τε ἐσεῖς καὶ ἡ ἀδιαφόρως χειραγωγούμενη, ἀπὸ ἐσᾶς, μοναστηριακὴ διοίκηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους, παρὰ καὶ τὴν προσφάτως δημοσίευση τῶν πρακτικῶν τῆς Διπλῆς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὄρους τοῦ 1979, ὅπου σύσσωμοι τότε οἱ Ἁγιορεῖτες ἀπορρίπτουν συλλήβδην τὴν ὕπαρξη χάριτος στοὺς Παπικοὺς ἀπευθυνόμενοι πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο1. Καταδείξαμε ἐξαντλητικὰ τὸν ρόλο σας, ὡς πρωτεργάτη τῆς οἰκουμενιστικῆς ἀντίχριστης αἵρεσης. Ἀπειληθήκαμε, ἐκβιαστήκαμε καὶ ἐξοριστήκαμε, γιατὶ ἀντιστεκόμαστε στὴν πνευματικὴ χολέρα καὶ τὸν ψυχικὸ θάνατο ποὺ ἐμβάλλετε στὸ ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ, μέσω τῆς ἀντίθεης κακοδοξίας ποὺ ἐπιμόνως ὑπηρετεῖτε.
Τὸ ἄηθες, ἀντιπατερικὸ καὶ ἀνίερο πνεῦμα ποὺ διαπνέει ἐσᾶς καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς αὐλῆς σας καὶ ποὺ κορυφώθηκε μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου, δὲν σᾶς ἐπιτρέπει οὔτε κἂν νὰ μᾶς περάσετε ἀπὸ Συνοδικὸ δικαστήριο, ὅπου θὰ διαφαινόταν τὸ πόσο ἀντιστρατεύεστε τὸν Χριστό, τοὺς ἁγίους καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη. 
Φοβᾶστε, Παναγιώτατε, ὅτι ἂν τὸ κάνατε, ὁ ὑπνωτισμένος λαὸς ἴσως ξυπνοῦσε καὶ σᾶς πετοῦσε στὸν Βόσπορο, ὅπως ἔγινε καὶ μετὰ τὴν Φερράρα-Φλωρεντία. Ὡς εὐστόχως τὸ διετύπωσε κάποτε ὁ μακαριστὸς πατήρ Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἀπευθυνόμενος προσωπικῶς πρὸς τὸν ἐγκωμιαζόμενον ἀπὸ ἐσᾶς σήμερον ἀλλά τεκμηριωμένως γνωστὸ μασόνο Πατριάρχη Ἀθηναγόρα2 καὶ συνετάχθησαν σὲ αὐτὸ σήμερον ἀγωνιστὲς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας: «Παναγιώτατε, μυριάκις προτιμότερον νὰ ἐκριζωθῆ ὁ ἱστορικὸς τῆς Κωνσταντινουπόλεως Θρόνος καὶ νὰ μεταφυτευθῆ εἰς ἔρημόν τινα νησίδα τοῦ πελάγους, ἀκόμη δὲ καὶ νὰ καταποντισθῆ εἰς τὰ βάθη τοῦ Βοσπόρου, ἤ νὰ ἐπιχειρηθῆ ἔστω καὶ ἡ ἐλαχίστη παρέκκλισις ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως».
Σύρετε τὴν Ὀρθοδοξία στὰ ὑπόγεια τῶν ἀσεβῶν διαβουλιῶν ποὺ πάντα τὴν μισοῦσαν. Σχίζετε τὴν Ἐκκλησία κατασκανδαλίζοντας τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο. 
Μετατρέπετε τὸ Ἅγιο Ὄρος – διὰ τῆς τυφλῆς καὶ βίαιης ὑπακοῆς ποὺ ἐπιβάλλετε – σὲ νεκρὸ ὄστρακο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔχει φύγει ὁ Μαργαρίτης.
Δέν γνωρίζετε, Παναγιώτατε, ὅτι ὅποιος σχίζει τὴν Ἐκκλησία, δὲν τὸν ξεπλένει ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία οὔτε τὸ αἷμα τοῦ μαρτυρίου, ὡς λέγει ο Χρυσορρήμων Πατήρ, τοῦ ὁποίου τὸν θρόνον κατέχετε; Περιμέναμε ἀπὸ ἐσᾶς, Παναγιώτατε, νὰ ὀρθοτομήσετε τὸν λόγον τῆς ἀληθείας. Νὰ σταθεῖτε ἀντάξιος τοῦ ὑπουργήματός σας. 
Ἐσεῖς, ἀντὶ νὰ στηρίξετε τοὺς Ὀρθοδόξους στὴν Πίστη μας, προτρέπετε τοὺς αἱρετικοὺς νὰ παραμείνουν στὴν πλάνη τους, ὁδηγώντας ἔτσι τοὺς μὲν στὸν βόρβορο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοὺς δὲ στὴν αἰώνια καταδίκη νὰ παραμένουν ἀφώτιστοι καὶ ἔτσι νὰ ὁδηγηθοῦν ἀπὸ τὸν διάβολο στὴν αἰώνια κόλαση. Ἀμφοτέρων τὸ αἷμα τῶν ψυχῶν αὐτῶν θὰ ζητηθεῖ ἀπὸ τὰ χέρια σας. Μετανοῆστε ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, πρὶν αὐτὸ γίνει ἀναπόφευκτα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Ὕστατη ἱκεσία σᾶς ἀπευθύνουμε, νὰ γίνετε Πατὴρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ὄχι πατὴρ τῶν ἐχθρῶν της. Ἀπολογηθεῖτε στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἢ ἀπαρνηθεῖτε τὶς «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» βλάσφημες κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θέσεις σας:
1. Ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας»3.
2. Ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή4» καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμάνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό5.
3. Ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές6.
4. Ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ποὺ ἀπεκήρυξε ὁ ὑπ᾽ αὐτῶν σταυρωθεὶς Κύριος7.
5. Ὅτι ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς Μασονίας, δηλαδὴ ἡ ἄποψη ὅτι: «ἕκαστος νὰ λατρεύῃ τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…». «Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖ­οι Τὸν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖ­αι ὑπάρχουν εἰς τὴν πίστιν μεταξὺ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν8», εἶναι ἀποδεκτή.
6. Ὅτι οἱ Ἱ. Κανόνες εἶναι: «Τείχη τοῦ αἴσχους9».
7. Ὅτι ἡ Ρωμαϊκὴ «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα10 καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Ὅτι ὁ Πάπας γιὰ ἐσᾶς εἶναι: «προφητικὸς ἀρχηγὸς ὄχι μόνο τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ κόσμου» καὶ «πρότυπον» καὶ «ἀδαπάνητος θησαυρὸς καὶ ὁδοδείκτης11».
8. Ὅτι οἱ συλλειτουργίες καὶ συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι «ἀγάπη». 
Κάτι ποὺ, ὄχι μόνο δὲν δίδαξε ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ ἔπραξε τὸ ἀντίθετο μὲ στρατιὲς μαρτύρων.
9. Ὅτι οἱ καταδικασμένοι, ἀπὸ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, Μονοφυσίτες εἶναι «Ὀρθόδοξοι».
10. Ὅτι οἱ χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν εἶναι ἔγκυρες.12
11. Ὅτι ἡ Οὐνία εἶναι ἀποδεκτή.
12. Ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι μία, ἀνάμεσα στὶς 348 «ἐκκλησίες» – μέλη τοῦ Π.Σ.Ε – οἱ ὁποῖες διευθύνονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.13
13. Ὅτι: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν (τὸ Σχίσμα) προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ!!!14
Ἀπὸ ἐσᾶς περιμένουμε:
1) Νὰ καταδικάσετε τὸν Οἰκουμενισμό, ὡς τὴν χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων.
2) Νὰ καταδικάσετε τὸ Π.Σ.Ε.
3) Νὰ καταδικάστε διὰ μίαν ἀκόμη φορὰ τὸν παπισμό.
4) Νὰ διορθώσετε τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα τοῦ ἡμερολογίου ποὺ διέπραξε ὁ καθηρημένος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος Μ. Μεταξάκης καταφέροντας ἀδυσώπητο πλῆγμα στὴν Ἐκκλησία.
5) Νὰ παύσουν τὰ σχίσματα ποὺ δημιουργήθηκαν τὸ 1924.
6) Νὰ καταδικάσετε τὶς ἠλεκτρονικὲς κάρτες μὲ τὸν δυσώνυμο ἀριθμὸ 666.
7) Νὰ διακηρύξετε τὴν ἐπίσημη διαχρονικὴ θέση τῆς Ἐκκλησίας μας: Μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ὑπάρχει τὸ πλήρωμα τῆς Χάριτος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἐμεῖς εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ σᾶς φιλήσουμε καὶ τὰ πόδια καὶ νὰ σᾶς ἀγκαλιάσουμε ἂν ὀρθοτομήσετε τὸν λόγον τῆς ἀληθείας καὶ νὰ εἴμαστε στὸ πλευρὸ σας σὲ ὁτιδήποτε μᾶς χρειαστεῖτε. Ἂν ὅμως παραμείνετε στὰ Οἰκουμενιστικὰ σας σχέδια, τότε καθηκόντως, ἑπόμενοι τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἐφαρμόζοντας τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, θὰ συνεχίσουμε τὴν διακοπὴ μνημοσύνου.

Μετὰ σεβασμοῦ καὶ ἀληθείας
Γέρων Σάββας

Σημειώσεις:
1. «Ὀρθ. Τύπος» φ. 2130/09.09.2016.
2. «Ὀρθ. Τύπος» φ. 2125/15.07.2016, ὅπου δημοσιεύθηκε ἡ ἀπόδειξη πληρωμῆς στὴ μασονικὴ στοά.
3. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994 . «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004, «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995.
4. Ἀντιφώνηση πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ Ἰρὰν Mohamend Khatami στὶς 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 606, σ. 2 . «Ὀρθ. Τύπος», 15/3/2002.
5.«ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 563, σ. 21.5. ww.romfea.gr/index.php?option =com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Ἐκκλ. Πρακτορεῖο Εἰδήσεωνwww.amen.gr20/1/2013.
6. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.
7. Νέα Ὑόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο «Μακκαβαίων», μὲ τὸ ὁποῖο τὸν «τίμησε» ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς πόλης.
8. Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.
9. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.
10. Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τεῦχ. 4ο.
11. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 647, σελ. 2-3 30/4/2005. «Καθολική» 22/7/2003, ἐπίσημη ἐφημερίδα τῶν ΡΚαθολικῶν στὴν Ἑλλάδα.
12. Στεφανίδου Β., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σ. 711.
13. «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ῆς ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.14. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Ἐκκλ. Ἀλήθεια» 16.12.1998 καὶ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» 26-2-1999.

Ποιοί Σεβ/τε είναι «αγύρτες και θεομπαίχτες ρασοφόροι»; Όσοι ενημερώνουν το λαό για την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του Οικουμενισμού, ή όσοι (σαν του λόγου σου) τον κοιμίζουν;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ
Ο ΣΕΒ/ΤΑΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ.



Στο άκουσμα της ανακοίνωσης που εξέδωσε ο μητροπολίτης κ. Νεκτάριος στις 8/9 και ανεγνώσθη σε όλους τους ιερούς ναούς κατ΄εντολήν του την Κυριακή 11 /9 (δημοσιεύεται στὸ τέλος) προκάλεσε έκπληξη και ανησυχία.

Η συνεχόμενη ανάγνωση αυτής από τον Αργολικό εκκλησιαστικό ραδιοφωνικό σταθμό, και κάποιο περιστατικό που έπεσε σε γνώση μου, με παρ΄ολίγον επεισόδιο στην μονή Καλαμίου Επιδαύρου από κάποιο προσκυνητή κατά την ανάγνωση της, με προβλημάτισαν και με οδήγησαν στο να γράψω αυτό το άρθρο.

Με όλο τον σεβασμό και την αγάπη, διαβάζοντας επιμελώς την ανακοίνωση θα ήθελα να εκφράσω κάποιες σκέψεις και απορίες.

Εάν κάποιοι ποιμένες ανησυχούν τόσο πολύ για το ποίμνιο τους που μπορεί να είναι «τόσο εύπιστο στις ανοησίες» και επιρρεπές στον κάθε «αγύρτη» δεν έχουν πάρα να το κατηχούν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, να μιλούν,να αρθρώνουν λόγο για τα τεκταινόμενα και όσα συμβαίνουν γύρω μας για όσα βιώνει το πλήρωμα της εκκλησίας επηρεάζοντας την ζωή του, την ίδια του την επιβίωση και όχι να σιωπούν και να κωφεύουν. Θα πρέπει να τον ενημερώνουν για τα σχέδια που προωθούν κάποια κέντρα (εάν υπάρχουν) και τέλος πάντων να ενσπείρουν την καλή ανησυχία που πρέπει να διακατέχει κάθε χριστιανό και όχι να τον διατηρούν σε ύπνωση και αδράνεια.

Εάν πάλι φοβούνται (για την θέση τους η ακόμα και την ίδια τους την ύπαρξη (βλ. Χριστόδουλος)) από κάποιους εξουσιάζοντες, δεν έχουν παρά να αντλήσουν δύναμη και θάρρος από τον ίδιο τον Κύριο , τους μαρτυρήσαντες Αγίους και να πληροφορήσουν το ποίμνιο μετά παρρησίας.

Επίσης καλό θα ήταν όταν γίνεται μια αναφορά σε «αγύρτες και θεομπαίχτες ρασοφόρους» να κατονομάζονται ώστε ενδεχομένως το ποίμνιο να προστατεύεται από αυτούς, καταγγέλλοντας τα παραπτώματα τα λάθη και την πλάνη στην οποία έχουν περιέλθει.
Όπως και να έχει όμως θεωρώ πως οι φράσεις αυτές (αγύρτες θεομπαίχτες, Χριστοκάπηλοι )μεταξύ ρασοφόρων που υπηρετούν τον ίδιο Κύριο, είναι σκανδαλώδεις και προκαλούν σύγχυση στο ποίμνιο.

Εκτός αυτού τέτοιες εκφράσεις πιστεύω πως αποτελούν ακόμα και ποινικό αδίκημα.

Η ανακοίνωση ξεκινά λεγοντας πως «Ἡ εκκλησία μας δὲν εἶναι ἕνας ἀνθρώπινος ὀργανισμός, μία κοσμική ὀργάνωση».
Σαφέστατα και η εκκλησία δεν θα πρέπει να αποτελεί κοσμική οργάνωση, αλλά στις μέρες μας (μετά λύπης) παρατηρείται μια ολίσθηση σε κοσμικά γεγονότα, όπως εκδηλώσεις μουσικές μέσα σε ιερούς ναούς, εκτοξεύσεις πυροτεχνημάτων και βεγγαλικών κατά την περιφορά και λιτάνευση ιερών εικόνων των εορταζόντων Αγίων και διάφορες άλλες νεοταξίτικες ανοησίες.
Όσο για το εάν η εκκλησία είναι «μία κάστα ἰδιορρύθμων ἀνθρώπων» πιστεύω πως όλοι μας ως πλάσματα του θεού που φέρουμε «σφραγίς δωρεάς του Αγίου Πνεύματος » είμαστε όλα μέλη του ιδίου σώματος. Ο καθένας με τα προτερήματα,τα ελαττώματα και τις «ιδιορρυθμίες» του αποτελούμε την εκκλησία και το σώμα του Χριστού και στα μέλη του θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός, αλληλοεκτίμηση και αγάπη ώστε να λειτουργεί αρμονικά το σώμα.

Πόσο αρμονικά όμως συνεργάζεται σήμερα η κεφαλή (ιεραρχία) με το σώμα (ποίμνιο), όταν στους μνημονιακούς χρόνους που διανύουμε το σώμα αυτό δυστυχεί λιμοκτονεί, αυτοκτονεί και η κεφαλή περί άλλων τυρβάζει,χωρίς να λαμβάνει θέση στα όσα αντίχριστα μέτρα επιβάλουν τα ξένα και εγχώρια κέντρα εξουσίας στο σώμα;

Πού στα κομμάτια είναι η αρμονία όταν επικρατεί μια ιδιόρρυθμη σιωπή στην κατάλυση των πάντων, όταν κάποιοι Άγιοι και Ήρωες έχυσαν παλαιότερα ακόμα και το αίμα τους γι΄ αυτήν την πατρίδα; 

Κάποια όργανα έχουν περιέλθει εις σήψη και το σώμα «δυσλειτουργεῖ, αρρωσταίνει». Κινδυνεύει πράγματι διότι το καρκίνωμα οδηγεί στο θάνατο.

Ποια άραγε όμως είναι αυτά τρελά κύτταρα; Αυτά που αντιδρούν στις θανάσιμες χορηγήσεις φαρμάκων της Νέας Τάξης και του οικουμενισμού που προωθούν οι
σκοτεινές δυνάμεις της δύσης με πρωτοπόρο τον Πάπα (Τον Πάπα να καταράσθε , διότι αυτός θα είναι η αιτία… ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ), ή αυτά τα κύτταρα που έχουν παραδοθεί στην ευγονική θεραπεία του ΣΟΚ και ΔΕΟΣ περιμένοντας τον θάνατο και την αλλοίωση της χριστιανικής συνειδήσεως.


Στην τελική… ΠΟΙΟΣ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;


«Ἡ λειτουργία τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας στηρίζεται στὴν Ἁγία Γραφή καὶ στοὺς Ἱερούς Κανόνες».
Ποιοι άραγε έχουν παραβιάσει τους κανόνες αυτούς και έχουν παρεκκλίνει του ιερού πηδαλίου;
Ποιοι έχουν συμβάλει στην εκκοσμίκευση της εκκλησίας;
Ποιος ευθύνεται για το ότι το ποίμνιο είναι ανενημέρωτο, αμαθή και ακατήχητο;
Ποιος ευθύνεται για την ηθική κατάπτωση του και για την απώλεια αξιών του;
Ευθύνεται μόνον η πολιτεία για την υιοθέτηση του δυτικού τρόπου ζωής με όλα τα παρελκόμενα;
Ποιος ευθύνεται για την λάθος οδό που διαβαίνει ο λαός και το σκότος το όποιο έχει περιέλθει, χάνοντας την οδό της σωτηρίας, δίνοντας περισσότερη βαρύτητα στα υλικά αγαθά που μας προσφέρονται με αντάλλαγμα την ψυχή μας, την αγάπη του Θεού και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο ,αυξάνοντας την απληστία και την δυστυχία;
Ποιοι είναι αυτοί που προκαλούν «στὸ σῶμα τῆς ἐκκλησίας τραύματα βαθύτατα, σχίσματα, ἀκόμη καὶ αἱρέσεις»;
Αυτοί που ακολουθούν τους Αγίους πατέρες της ορθοδοξίας και τις παρακαταθήκες που έχουν αφήσει ή αυτοι που ακολουθούν τον πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Πάπα που συμπροσεύχονται στον ένα κοινό θεό, με τους μουσουλμάνους, βουδιστές και εβραίους σταυρωτές του Κυρίου;

ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;;

Κι αν όλα αυτά καλώς συμβαίνουν και γίνονται για την σωτηρία της ψυχής μας τότε γιατί χιλιάδες ανά τους αιώνες έδωσαν την ζωή τους και το αίμα τους ομολογώντας ΧΡΙΣΤΟ;
Και γιατί η εκκλησία μας (που πολύ σωστά έπραξε) τους ανακήρυξε ΑΓΙΟΥΣ; 

Αναφέρεται ότι «Οἱ πραγματικοί ἅγιοι ἦταν ἄνθρωποι τῆς ὑπακοῆς». Οι Άγιοι αυτοί έκαναν υπακοή στους πατέρες και στους πνευματικούς τους πουορθοτομούσαν τον λόγο της αληθείας, τον λόγο του Θεού. Ενίοτε όμως έδειχναν και ανυπακοή στους διοικητικά ανωτέρους τους και έρχονταν σε ρήξη, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μάρκος ο Ευγενικός και τόσοι άλλοι που υπερασπιζόμενοι την ορθή πίστη τους δεν δίστασαν ούτε στο θάνατο.

Γίνεται αναφορά σε κάποιους ρασοφόρους χωρίς να κατονομάζονται που «γυρνοῦν σ᾿ ὅλη τὴν ἐπικράτεια, γιὰ νὰ σώσουν δῆθεν τὸν κόσμο!». Χωρίς να υπάρχει καμιά πρόθεση εξίσωσης, θα ξεχάσουμε τον ρασοφόρο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑ που σε δύσκολους καιρούς όργωνε την τοτε υπόδουλη Ελλάδα (με ένα σκαμνί κι ένα Σταυρό) μιλώντας για ΧΡΙΣΤΟ σπέρνοντας στις ψυχές των σκλαβωμένων Ελλήνων την ελπίδα για την σωτηρία της ψυχής και την απελευθέρωση του γένους χτίζοντας στο διάβα του σχολειά;
Όταν αποκαλούνται ρασοφόροι «μοναχοί - ἀμόναχοι» που διαβιούν στο περιβόλι της Παναγιάς ,προσευχόμενοι για την σωτηρία όλων μας «υποκριτές και Χριστοκάπηλοι πουεκμεταλλεύονται τὴν αγιορείτικη καταγωγή τους» ότι ξεγελούν τους εύπιστους ρίχνοντας στα δίχτυα τους, τοτε πιστεύω πως οδηγούμαστε σε σχίσμαμέσα στην ίδια την εκκλησία του ΧΡΙΣΤΟΥ και η οργή του ΘΕΟΥ δεν θα αργήσει να φανεί.

Άραγε τι συμφέρον μπορεί να έχουν αυτοι οι μοναχοί…
Σε τι κοσμικό μπορεί να αποβλέπουν και θέλουν να ξεγελάσουν τους ανθρώπους και να τους ρίξουν στα δίχτυα τους;
Εάν κάποιοι γνωρίζουν περισσότερα θα πρέπει να αποκαλύψουν τα δόλια σχέδια αυτών ώστε να ενημερωθεί το σώμα ,και να προφυλαχτεί. Διαφορετικά σκιές και υπονοούμενα είναι εκ του πονηρού.

Τέλος φοβάμαι μήπως ήρθε ο καιρός όπως μας είχε πει ο Πατροκοσμάς ότι «θα βγει ο δαίμονας από το καυκί του», δηλαδή ήρθε η στιγμή που διαβιούμε την έκλυση των ηθών, την κατάρρευση των αξιών και την απροκάλυπτη πολιτική εναντίον του θεού και της ορθοδοξίας.

Νόσημα της εποχής δεν είναι η έλλειψη αρμονίας μεταξύ κλήρου;
Νόσημα της εποχής δεν είναι η έλλειψη αρμονίας μεταξύ κλήρου και λαού;
Αυτό δεν προόρισε ο ισαπόστολος λέγοντας : «Στους έσχατους χρόνους οι εκλεκτοί θα γίνουν ασεβέστεροι όλων».

“Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ υμών”


ΕΝΑΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΕΚ ΝΑΥΠΛΙΟΥ…

Δὲν ἐπιτρέπει συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικό ο Ἀποστολικὸς Κανὼν ΜΕ΄ ἐκ τοῦ ἱεροῦ «Πηδαλίου»



Διαβάστε τὸν Ἀποστολικὸ Κανόνα ΜΕ΄, ἀπὸ τὸ «Πηδάλιον» τῆς νοητῆς νηὸς τῆς Μίας Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας, ἤτοι, ἅπαντες οἱ Ἱεροὶ καὶ Θεῖοι Κανόνες, ὑπὸ Ἀγαπίου Ἱερομονάχου καὶ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
ΠΕ΄ Κανόνες τῶν Ἁγίων καὶ Πανσέπτων Ἀποστόλων
Κανὼν ΜΕ΄

«Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».

Ἑρμηνεία
Ὁ παρὼν Κανὼν διορίζει, ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἢ Διάκονος ἤθελε συμπροσευχηθῇ μοναχά, ἀλλ΄ ὄχι καὶ νὰ συλλειτουργήσῃ μὲ αἱρετικοὺς ἂς ἀφορίζηται. Ἐπειδὴ ὅποιος μὲ τοὺς ἀφωρισμένους συμπροσεύχηται (καθὼς τοιοῦτοι εἶναι οἱ αἱρετικοί), πρέπει νὰ συναφορίζηται καὶ αὐτός, κατὰ τὸν ἱ. τῶν αὐτῶν Ἀποστόλων. Εἰ δὲ καὶ ἐσυγχώρησεν εἰς τοὺς αἱρετικοὺς αὐτοὺς νὰ ἐνεργήσουν κανένα λειτούργημα, ὡσὰν Κληρικοί, ἂς καθαίρηται, ἐπειδὴ ὅποιος Κληρικὸς συλλειτουργήσει μὲ καθηρημένους (καθὼς τοιοῦτοι εἶναι καὶ οἱ...
αἱρετικοί, κατὰ τὸν β΄. καὶ δ΄. τῆς γ΄.) συγκαθαιρεῖται καὶ αὐτός, κατὰ τὸν ια΄. τῶν Ἀποστόλων. Πρέπει γὰρ τοὺς αἱρετικοὺς νὰ μισοῦμεν καὶ νὰ ἀποστρεφώμεθα, ἀλλ΄ ὄχι ποτὲ καὶ νὰ συμπροσευχώμεθα μὲ αὐτοὺς ἢ νὰ συγχωροῦμεν εἰς αὐτοὺς νὰ ἐνεργήσουν τι Ἐκκλησιαστικὸν λειτούργημα, ἢ ὡς Κληρικοί, ἢ ὡς ἱερεῖς.


Συμφωνία

Ὁ δὲ ξέ. Ἀποστολικὸς λέγει, ὅτι ὅποιος ἐμβῇ εἰς συναγωγὴν αἱρετικῶν διὰ νὰ προσευχηθῇ, Κληρικὸς μὲ ὤν, ἂς καθαίρηται, Λαϊκὸς δέ, ἂς ἀφορίζηται. Ἡ δὲ ἐν Λαοδικείᾳ, κατὰ μὲν τὸν στ΄. αὐτῆς, δὲν συγχωρεῖ νὰ ἐμβαίνουν οἱ αἱρετικοὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν, κατὰ δὲ τὸν λβ΄. δὲν πρέπει, λέγει νὰ λαμβάνῃ τινὰς τὰς παρὰ τῶν αἱρετικῶν εὐλογίας, ᾑ ὁποίαις εἶναι ἀλογίαις, καὶ ὄχι εὐλογίαις, ἀλλ΄ οὐδὲ πρέπει νὰ συμπροσεύχηταί τινας μὲ αἱρετικοὺς ἢ σχησματικοὺς κατὰ τὸν λγ΄. τῆς αὐτῆς. Ὁ δὲ λδ΄. ἀναθεματίζει τοὺς ἀφίνοντας τοὺς μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ καὶ πορευομένους εἰς τοὺς ψευδομάρτυρας τῶν αἱρετικῶν. Ὁ δὲ θ΄. Τιμοθέου δὲν συγχωρεῖ νὰ στέκωνται παρόντες αἱρετικοὶ ἐν τῷ καιρῷ τῆς θείας λιετουργίας, ἔξω μόνον ἂν ὑποσχωνται νὰ μετανοήσουν, καὶ νὰ ἀφήσουν τὴν αἵρεσιν. Ἀλλὰ καὶ ὁ θ΄. τῆς ἐν Λαοδικείᾳ ἀφορίζει τοὺς Χριστιανοὺς ὁποῦ πηγαίνουν εἰς τὰ κοιμητήρια, ἢ μαρτύρια τῶν αἱρετικῶν διὰ νὰ προσευχηθοῦν, ἢ χάριν ἰατρείας τῶν ἀσθενῶν αὐτῶν. Ἀλλ΄ οὔτε πρέπει νὰ συνοερτάζῃ κᾀνεὶς Χριστιανὸς μὲ τοὺς αἱρετικούς, οὔτε νὰ δέχηται τὰ παρ΄ αὐτῶν πεμπόμενα εἰς αὐτὸν δῶρα τῆς ἑορτῆς των, κατὰ τὸν λζ΄. τῆς αὐτῆς ἐν Λαοδικείᾳ.