Περί Κολυμβαρίου το ανάγνωσμα
Κρίτων Δ. Ιακώβου, δρ φαρμακοποιός
Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Στις 17 Οκτωβρίου άρχισαν οι ομιλίες της Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ενώσεως (Π.Ο.Ε.) στην αίθουσας αυτής, στην οδό Κάνιγγος 10, με ομιλητή τον Αρχιμ. π. Σαράντη Σαράντο. Ο γράφων παρακολούθησε την εξαιρετική ομιλία του πανοσιολογιώτατου πατρός Σαράντη και επιθυμεί να μοιραστεί με σας τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του.
Ο πανοσιολογιώτατος μας διαφώτισε πλήρως με τα λεγόμενά του για την ληστρική και αμερικανοκινούμενη «Μεγάλη» και «Αγία» Σύνοδο (οι χαρακτηρισμοί είναι του γράφοντος και όχι του Αρχιμανδρίτη, ο οποίος ήταν πολύ προσεχτικός και ήπιος στις εκφράσεις του). Ο ομιλητής λοιπόν μας διάβασε και αποσπάσματα από την ανοιχτή επιστολή που έστειλε στον Ἀρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο γιά τή Σύνοδο τῆς Κρήτης, ορισμένα από τα οποία σας παραθέτω:
«Πῶς ἄλλαξε ἄρδην ἡ ὀρθόδοξη δομή τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἀπό Συνοδική-δημοκρατική ξαφνικά γίνεται ὁμάδα δέκα Προκαθημένων μέ ἀνώτατο τόν πρῶτο τῶν πρώτων.
Πότε ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία μας εἶχε ἕνα ἀνώτατο παπίζοντα ἄρχοντα, ἀμέσως κατευθύνοντα σέ «ὁμόφωνη» συμφωνία τούς κάτωθεν αὐτοῦ δέκα Προκαθημένους καί ἐμμέσως καθοδηγοῦντα τούς εἴκοσι τέσσερις ὑπ’ αὐτούς Μητροπολῖτες ἑκάστης τοπικῆς Ἐκκλησίας;
Πῶς τόσο ξαφνικά, τόσο ἄνετα καί ἀδιαμαρτύρητα ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος κόπηκε σέ τρία κομμάτια;
α. Προκαθήμενος
β. 24 Μητροπολῖτες πού εἶχαν τό δικαίωμα νά παραστοῦν στήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» χωρίς ψῆφο και
γ. Οἱ ὑπόλοιποι, πού δέν τούς ἐπετράπη νά ἔχουν οὔτε παράσταση, οὔτε φωνή, οὔτε ψῆφο. Καί αὐτό ἦταν μεθοδευμένο ἀπό τόν κανονισμό τῆς Συνόδου γιά ὅλες τίς ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες. Ὅτανὅμως ἄρχισαν οἱ ἐργασίες τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου καί ἐγκλωβίστηκαν οἱ προκαθήμενοι μέ διαφόρους τρόπους καί ψήφισαν ὅλα ὅσα ἦταν προαποφασισμένα, τότε ὑποχρέωσαν τούς εἴκοσι τέσσερις Μητροπολῖτες νά συνυπογράψουν.
Κομμένο τό σῶμα τῶν Ἱεραρχῶν στά δύο 24+56 χωρίς δηλαδή συνοδικότητα ἔπεσαν στίς προκατασκευασμένες παγίδες».
«Τελικῶς ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία μας κόπηκε πρωτοφανῶς σέ τέσσερα εἴδη Ἐπισκόπων
α. Οἰκουμενικός Πατριάρχης, ὁ πρῶτος τῶν πρώτων τῶν Προκαθημένων
β. Οἱ Προκαθήμενοι, μέ ὑποβιβασμένους τούς Πατριάρχες Ἀλεξανδρείας καί Ἱεροσολύμων
γ. Οἱ Μητροπολῖτες πού συμμετέσχον στή Σύνοδο χωρίς ψῆφο
δ. Οἱ Μητροπολῖτες πού δέν συμμετεῖχαν.
Τέτοια ἀνατροπή τοῦ ἐξαιρετικοῦ Συνοδικοῦ μας συστήματος οὔτε οἱ Τοῦρκοι οὔτε οἱ παπικοί οὔτε ἄλλοι κατακτητές τό εἶχαν ἐπινοήσει.
Καί φυσικά ἀφοῦ ἀδιαμαρτύρητα πήγαμε, ὅσοι πήγαμε στή «Σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου, κομματιάστηκε ἀκόμα περισσότερο ἡ Ἁγία Ὀρθοδοξία μας. Διότι οἱ τέσσερις Ἐκκλησίες Ἀντιοχείας, Ρωσίας, Γεωργίας καί Βουλγαρίας κράτησαν ἀνόθευτο καί ἀκέραιο, τό συνοδικό σύστημα τῶν Ἁγίων Ἀποστολικῶν Συνόδων καί τῶν ἑπτά ἤ ἐννέα Οἰκουμενικῶν».
«Νά ὅμως τώρα ἡ νέα Ἐποχή καταφέρνει ὅ,τι δέν κατάφεραν οἱ παραδοσιακοί ἐχθροί της. Ἡ μία ὁμάδα ἀρχιερέων ἐνάντια στήν ἄλλη, ἕνας προκαθήμενος κατευθυνόμενος ἀπό τόν πρῶτο τῶν πρώτων. Νά πῶς περνάει ἡ Νέα Ἐποχή μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μας ὅ,τι θέλει.
Διαλυομένης τῆς θεόσδοτης συνοδικότητας, ἀποσύρεται ἡ Θεία Χάρις, μέ ἀποτέλεσμα ἀπό τό ἕνα κακό νά μεταπίπτουμε στό ἄλλο, ὅπως στόν παπισμό καί στόν προτεσταντισμό».
«Εἶναι μοναδική εὐκαιρία ἐπίσης νά ἀνασκευάσετε ὅλες ἐκεῖνες τίς ἀναφορές πού βρίσκονται μέσα στά κείμενα τῆς «Μεγάλης καί Ἁγίας Συνόδου», πού διαστρέφουν τήν ὀρθόδοξη ὑγιαίνουσα καί θεόπεμπτη διδασκαλία περί τοῦ Συστήματος διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, τά περί Γάμου καί περί Νηστείας».
«Οὐσιώδης εἰδοποιός διαφορά τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου βρίσκεται στήν πρόσκληση Παρατηρητῶν πού ἀπηύθυνε τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο πρός τίς «ἄλλες ἐκκλησίες», παπικῶν, προτεσταντῶν, κοπτῶν καί ὅλων τῶν αἱρετικῶν πού μετέχουν στό ΠΣΕ.
Σέ καμιά ἀπό τίς Ἀποστολικές ἤ Οἰκουμενικές Συνόδους δέν παρευρίσκονταν οἱ αἱρετικοί. Στούς αἱρετικούς παρατηρητές ἐμμέσως πλήν σαφῶς ἀναγνωρίστηκε ἐκκλησιαστικότητα.
Τοῦτο τό καινοφανές ἀκύρωσε τήν ἐκκλησιαστικότητα τῆς Συνόδου καί τή μετέτρεψε σέ ἕνα κοσμικό συνέδριο, δίκην Βατικανείου Συνόδου τοῦ 1963-1965. Ὁ δέ τηλεοπτικός φακός ἐπιβεβαίωσε παγκοσμίως τή πλαστή ἑνότητα ὅλων τῶν χριστιανῶν».
«Στήν 23η παράγραφο τοῦ κειμένου γράφεται ἐπί λέξει «ἀποκλείεται πᾶσα πρᾶξις προσηλυτισμοῦ, οὐνίας ἤ ἄλλης προσκλητικῆς ἐνεργείας ὁμολογιακοῦ ἀνταγωνισμοῦ». Δηλαδή ἡ ὀρθόδοξη διδαχή τοῦ χριστιανικοῦ λόγου ἀπαγορεύεται στό ΠΣΕ.
Αὐτό δέν ἀναιρεῖ τή ρήση τοῦ Κυρίου «πορευθέντες μαθητεύσατε»;
Εἶναι πάγια ἡ ἀκινησία ὡς πρός τόν εὐαγγελισμό τῶν ἑτεροδόξων ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Θεσμικά ἡ 23η παράγραφος ἀπαγορεύει τόν εὐαγγελισμό, ἀφοῦ ἔτσι καί ἀλλιῶς οἱ μή Ὀρθόδοξοι ἔχουν ἀποβάλει τή ζέση καί τή φλόγα τῆς μεταδόσεως τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι ἀναγκάζονται οἱ ὀρθόδοξοι ἱερωμένοι ἤ θεολόγοι πού μετέχουν στούς «Θεολογικούς διαλόγους» ἤ νά σιωποῦν ἤ νά συνυπογράφουν κείμενα διφορούμενα ἤ ἁπλῶς νά ἀπολαμβάνουν τά πλούσια ἀγαθά τῆς ξενοδοχειακῆς φιλοξενίας καί κοσμικῆς ἀγαπολογίας.
Στήν 22η παράγραφο γράφεται «Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωρεῖ καταδικαστέαν πᾶσαν διάσπασιν τῆς Ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας ὑπό ἀτόμων ἤ ὁμάδων ἐπί προφάσει τηρήσεως ἤ δῆθεν προασπίσεως τῆς γνησίας Ὀρθοδοξίας». Ὥστε πρέπει νά φιμωθεῖ κάθε ἀντιδρῶν στήν τακτική ἐπανευαγγελισμοῦ τῶν αἱρετικῶν τοῦ ΠΣΕ;
Ἔτσι ἔκαναν οἱ Πατέρες στήν ἐποχή τους, Χρυσόστομος, Βασίλειος καί ἄλλοι;»
«Μέ τό τελικό αὐτό κείμενο ἀντικειμενικά ἀναγινωσκόμενο ἀπό οἱονδήποτε ἀπροκατάληπτο περί τά ἐκκλησιαστικά ἀναγνώστη, γίνεται κατανοητό ὅτι κάθε εἰσαχθεῖσα ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στούς χριστιανικούς διαλόγους καί στό ΠΣΕ θά πρέπει βάσει τοῦ κανονισμοῦ πού ἔχει ἐγκριθεῖ νά σέβεται τούς κανονισμούς καί νά ὑπακούει σέ ὅ,τι ἀκριβῶς θά συναποφασίζεται ἀπό ὅλα τά ἰσότιμα μή ὀρθόδοξα μέλη.
Ἄν ὅμως τό ἔκαναν αὐτό οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι δέν θά ὑπῆρχε σήμερα ὀρθόδοξη διδαχή, ὀρθόδοξα δόγματα, ὀρθόδοξη λατρεία, ὀρθόδοξη ζωή, Τό τελικό αὐτό κείμενο ἀποσκοπεῖ στό νά καταλυθεῖ ἡ μοναδική σέ ἀξία ὀρθόδοξη ἀλήθεια καί ζωή καί τά πάντα νά ἀναμειχθοῦν οἰκουμενιστικά.
Ἐφ’ ὅσον ὅμως στό ΠΣΕ ὑπάρχει πανσπερμία ἰδεολογιῶν καί ἀπόψεων καί «ἀληθειῶν» πῶς εἶναι δυνατόν νά ξεχωρισθεῖ τό γνήσιο ἀπό τό μή γνήσιο, τό καθαρό ἀπό τό ἀκάθαρτο, τό ὀρθόδοξο ἀπό τό αἱρετικό, τό χριστιανικό ἀπό τό φιλοσοφικό τό ἰδεολογικό ἀπό τό μαρτυρικό φρόνημα;»
«Ἀρχικά ὑπερτονισμός τῶν θεσμῶν τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί κατόπιν ἔμμεση τροποποίησή τους, εἶναι τό πρόγραμμα τῆς Νέας Ἐποχῆς.
Μέ αὐτή τή διγλωσσία τῆς Νέας Ἐποχῆς ἐκφράζεται ἡ μεταπατερική Θεολογία καί νέα παράδοση, προτείνοντας ἐκσυγχρονισμό καί μετάλλαξη στά πιστεύω τῆς Ἐκκλησίας.
Ὅλα τά παλαιά εἶναι ἄριστα ἀλλά παρωχημένα καί ἀκατάλληλα γιά τό σύγχρονο ἄνθρωπο».
«Μήν ἀνοίξουμε διάπλατα τίς πῦλες τῶν ταπεινῶν, ἀλλά σφυζόντων ἀπό τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησιῶν μας, στούς διάφορους ἀκριβοπληρωμένους προβατόσχημους λύκους, πού ξεφυτρώνουν ἀπό ἐκεῖ πού δέν περιμένεις. Οὔτε σπιθαμή πνευματικοῦ χώρου στό ΠΣΕ καί στούς «θεολογικούς διαλόγους».
«Οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες ξεπουλᾶνε, ἐκποιοῦν δημόσιο καί ἰδιωτικό πλοῦτο τῆς χώρας μας καί ἑτοιμάζονται μέ τήν ἀναθεώρηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος νά ἀκυρώσουν καί ἐκποιήσουν καί ὅλους τούς πνευματικούς θησαυρούς τῆς πατρίδος μας καί τοῦ ἔθνους μας. Μέ τήν προτεινόμενη ἀναθεώρηση ἀπειλοῦνται καί ὅλα τά πενιχρά ἔστω δικαιώματα καί οἱ ἐναπομείνασες ἐλάχιστες ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν μας. Γιατί καί ἡ μητέρα Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας μέ τήν ὑπογραφή σας νά ἐκθέσει ὅλους μας στούς «ἔσχατους» κινδύνους γιά τή σωτηρία μας;
Ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου τελικά ζήτησε τίς ὑπογραφές ὅλων τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
«Μέ τήν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου θά ἐπιβεβαιώσετε τήν πνευματική μας ὑποδούλωση στούς ταγούς τῆς Νέας Ἐποχῆς; Ἤ θά μᾶς γλυτώσετε ἀπ’ αὐτούς;»
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του εξαίρετου πνευματικού πατρός Αρχιμ. Σαράντη Σαράντου, έκανα κάποιες σκέψεις και το μυαλό μου ταξίδεψε στο παρελθόν.
Θυμήθηκα τα λόγια του Πατροκοσμά «Οι κληρικοί θα γίνουν οι χειρότεροι και ασεβέστεροι των όλων», τα λόγια όσιου Νείλου του Μυροβλήτη «η αγάπη θα εκλείψει, οι δε Ποιμένες των Χριστιανών Αρχιερείς και Ιερείς θα είναι ώς επί το πλείστον, άνδρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδόν από την αριστεράν», «διά την ενέργειαν της μέγιστης αμαρτίας και ασελγείας οι άνθρωποι θέλουν στερηθεί την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπου έλαβαν εις το Άγιον Βάπτισμα καθώς και την τύψιν και τον έλεγχο της συνειδήσεως».
Ήρθε στο μυαλό μου η ρήση του Άγίου Ιππολύτου : «Οι ποιμένες ως λύκοι γενήσονται.
Οι ιερείς το ψεύδος ασπάσονται. Οι μοναχοί τα του κόσμου ποθήσουσιν…».
Και του Αββά Μωϋσέως: «Εν ταις ημέραις εκείναις… θέλουν προχειρίζεσθαι ηγούμενοι και ποιμένες άνδρες αδόκιμοι αρετής, άπιστοι… μη διακρίνοντες την δεξιάν οδόν εκ της αριστεράς, αμελείς, φιλομέριμνοι, τα πρωτεία με δώρα αρπάζοντες… μη γνωρίζοντες κατηχείν και νουθετείν το ποίμνιον… εκ της τοιαύτης δε αμελείας και καταφρονήσεως των ποιμένων απολούνται οι αδελφοί…».
Και η συγκλονιστική προόραση του Αγίου Κυρίλλου: «Αν ακούσεις ότι, επίσκοποι στρέφονται εναντίον επισκόπων, και κληρικοί εναντίον κληρικών, και λαοί εναντίον λαών, και φτάνουν μέχρι να χυθεί αίμα, να μην ταραχθείς. Διότι κάτι τέτοιο είναι ήδη γραμμένο».
Όλοι αυτοί οι δήθεν σύγχρονοι ιεράρχες, οι νεωτεριστές, οι «προοδευτικοί» μεταπατερικοί, νεοπατερικοί οι οποίοι μολύνουν το πιστό λαό με τις ουρανομήκεις βλασφημίες κατά του Αγίου Πνεύματος απεδείχθησαν πολύ χειρότεροι και από εκείνους που υπέγραψαν την ψευδένωση της Φερράρας-Φλωρεντίας το 1439. Εκεί ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός ανεδείχθη ο θερμότερος και στερεότερος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει τον όρο της ψευδοενώσεως, έτσι που όταν ο πάπας Ευγένιος Δ’ πληροφορήθηκε την απόφασή του είπε: «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐποιήσαμεν οὐδέν».
Προ των ανθενωτικών αντιδράσεων του πιστού λαού, οι αρχιερείς που είχαν υπογράψει δήλωναν μετανοιωμένοι. Έτσι, απαντούσαν ότι «πεπράκαμεν (=πωλήσαμε) την πίστιν ημών, αντηλλάξαμεν τη ασεβεία την ευσέβειαν (=ανταλλάξαμε με τον ασεβή παπισμό την ορθόδοξο πίστη), προδόντες την καθαράν θυσίαν αζυμίται γεγόναμεν. –και δια τι υπεγράφετε; –φοβούμενοι τους Φράγκους. –η δεξιά αύτη υπέγραψε, κοπήτω, η γλώττα ωμολόγησεν, εκριζούσθω».
Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης είχαν και λίγο φιλότιμο είχαν και τύψεις και έλεγχο της συνείδησής τους.
Μα θα μου πείτε τι σχέση έχει η Σύνοδος της Φλωρεντίας σχεδόν 600 χρόνια πριν που έγινε λόγω της Οθωμανικής επέλασης που απειλούσε την επιβίωση του Βυζαντίου, με τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου; Μα και στις δύο περιπτώσεις το ζητούμενο ήταν και είναι να υποταχθεί η Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δηλαδή η Ορθοδοξία στην Παναίρεση του Παπισμού τότε, στην Πανθρησκεία ή Συγκρητιστικό Οικουμενισμό υπό την παντόφλα του Πάπα σήμερα.
Ο Πάπας Ευγένιος τότε ταράχθηκε και απογοητεύτηκε επειδή ένας από τους συμμετέχοντες ο Άγιος Μάρκος «μειοψήφισε» και δεν υπέγραψε την Ένωση. Ο σημερινός Πάπας αν και γνωρίζει ότι κάποιοι Ιεράρχες εκβιάστηκαν για να υπογράψουν, κάποιοι άλλοι συμμετείχαν χωρίς ψήφο, κάποιοι άλλοι δεν συμμετείχαν και κάποιων άλλων πλαστογραφήθηκε η υπογραφή (Μητροπολιτών της Κύπρου), όχι μόνο δεν πτοήθηκε από τα αίσχη αυτά, αλλά εξέφρασε τον ενθουσιασμό και την ικανοποίησή του για τα αποτελέσματα της Συνόδου-αιρετικής παρωδίας. Οι τότε Αρχιερείς επειδή είχαν "τσίπα" μετάνοιωσαν όταν βρήκαν μπροστά τους το αγανακτισμένο πλήθος που απειλούσε να τους λιντσάρει και είπαν: «να μας κοπούν τα χέρια και η γλώσσα για το έγκλημα που κάναμε». Οι σημερινοί οι οποίοι δεν έχουν καθόλου "τσίπα" (ίσως κάποιοι της Ελλαδικής Εκκλησίας να έχουν "τσίπρα" αντί για τσίπα) όχι μόνο δεν ένοιωσαν το παραμικρό ίχνος ενοχής, αλλά επέστρεψαν με άγριες διαθέσεις από το Κολυμπάρι και απειλούν με διώξεις και μαρτύρια του τύπου της μονής Εσφιγμένου, όσους τους επικρίνουν. Μάλιστα αυτοί οι σύγχρονοι ιεροεξεταστές και ρασοφόροι σταυροφόροι, τους αντιδρώντες τους χαρακτηρίζουν οπισθοδρομικούς, αιρετικούς, φανατικούς, ρατσιστές και υπονομευτές της ενότητας της Εκκλησίας, τους τρομοκρατούν και μεταχειρίζονται κάθε μέσο προκειμένου να τους φιμώσουν.
Στη σύγχρονη ληστρική και μαφιόζικη Σύνοδο του Κολυμπαρίου όχι μόνο διαλύθηκε η θεόσδοτη συνοδικότητα και απουσίασε η Θεία Χάρις όπως ανέφερε ο φωτισμένος πατήρ Σαράντης, αλλά και στη θέση του Αγίου Τρισυπόστατου Θεού, παρέστη ο Εωσφόρος ή Θεός του ΠΣΕ ή ΜΑΤΣ των Μασόνων. Αντί για τον Άγιο Φώτιο ή τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, είχαμε την θεραπαινίδα του αιρεσιάρχη Πάπα και δωρητή του Κορανίου, τον Βαρθολομαίο τον υπηρέτη ή θύμα του αρχεκάκου όφεος (έτσι αποκαλούσε τους Αγίους Πατέρες), αντί για τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο είχαμε τη Προδρόμου την ανώτατη σύμβουλο της CIA, αντί για τον Άγιο Εφέσου είχαμε τον "Άγιο" Περγάμου, τον περιβόητο κ. Ιωάννη Ζηζιούλα. Αντί για τον Άγιο Κύριλλο Αλεξανδρείας, είχαμε τον Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, τον δικαίως επονομαζόμενο “κριτὴ τῆς οἰκουμένης” που εἶπε την ουρανομήκη φαιδρότητα, ὅτι δὲν πρέπει νὰ συζητοῦν θεολογικὰ ζητήματα ἐπειδὴ οἱ ἱεράρχες δὲν εἶναι φοιτητὲς θεολογίας. Αντί για αγίους εξ Ιλλυρίας, είχαμε τον ανεκδιήγητο "Άγιο" Αλβανίας, κ. Αναστάσιο Γιαννουλάτο να λέει με περισσή θρασύτητα και καύχηση ότι η κακόδοξη Σύναξη των Προκαθημένων ρασοφόρων λύκων οἰκοδόμησε ἕνα «νέο εἶδος συνόδου».
Σε αυτή την Εωσφορική Σύναξη αναμενόμενο ήταν να αντικατασταθούν οι γλυκείς λόγοι του Θεανθρώπου και μοναδικού Σωτήρα μας: "γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς", με το απαγορεύεται ἡ ὀρθόδοξη διδαχή τοῦ χριστιανικοῦ λόγου, διότι το σατανικό ΠΣΕ την ονομάζει προσηλυτισμό.
Αυτή λοιπόν η ψευδοσύνοδος οικοδόμησε κατά την γιαννουλάτειο ερμηνεία κάτι εντελώς καινοτόμο: χώρισε την ανθρώπινη ιστορία στα δύο, στην προ και μετά Κολυμβάριον εποχή! Εφεξής, οι ομολογητές της του Χριστού της Πίστεως της Αγίας θα στιγματίζονται, θα στηλιτεύονται, θα εκφοβίζονται και θα διώκονται ανηλεώς σύμφωνα με τον εκτρωματικό "αντιρατσιστικό" ή ρατσιστικό κατά των Ελλήνων νόμο.
Χίλια εύγε λοιπόν, στους Βαρθολομαίους, στους Αναστάσιους, στους Ιερώνυμους, στους Χρυσοστόμους Μεσσηνίας και Κύπρου πλαστογράφους και μη, στους μεταπατερικούς Ιγνάτιους της Ακαδημίας Βόλου, στους Άνθιμους Θεσσαλονίκης και Αλεξανδρουπόλεως, στους Δωρόθεους εκ Σύρου. Τι έκαναν όλοι αυτοί το Άγιο Σώμα του Χριστού την Ορθόδοξη Εκκλησία που ίδρυσε με το πανάγιο αίμα Του, τι έκαναν το θαυμαστό αυτό δώρο του Θεού που τους εδόθη; Το τεμάχισαν, όχι φυσικά για να το μοιράσουν στους πιστούς κατά τη διάρκεια του μεγίστου μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας, αλλά για το πετάξουν σε κάδο απορριμμάτων. Έκαναν αυτό που κάνουν οι δολοφόνοι για να εξαφανίσουν τα ίχνη των θυμάτων τους, ώστε να αποφύγουν τη σύλληψή τους.
Αγαπητοί συντάκτες του "Ο.Τ.", του προμαχώνος επί θεμάτων της Ορθόδοξης Πίστης, αγαπητοί αναγνώστες, θα δανειστώ μερικά από όσα έγραψε ο σεβαστός αναγνώστης και κειμενογράφος του "Ο.Τ." κ. Κωνσταντίνος Τυπάκαλος: «Εδόθη εις αυτούς των τιμαλφών απάντων το τιμαλφέστατον και των αγίων απάντων το αγιώτατον «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» αυτό: η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η Ορθόδοξος... και αυτοί ήρξαντο πραγματεύεσθαι περί αυτού και διαμερίζοντες και πωλώντες και αγοράζοντες περί αυτού, εκποιούντες, περικόπτοντες και διαθέτοντες κατά το δοκούν».
Αγαπητοί αναγνώστες της εφημερίδας του Χριστού, του Ορθόδοξου Τύπου, θα σας θέσει και ο γράφων το ερώτημα του υπερασπιστή της Ορθοδοξίας του πατρός Σαράντη προς τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο: "Μέ τήν Ἱεραρχία τοῦ Ὀκτωβρίου θά ἐπιβεβαιώσετε τήν πνευματική μας ὑποδούλωση στούς ταγούς τῆς Νέας Ἐποχῆς; Ἤ θά μᾶς γλυτώσετε ἀπ’ αὐτούς;"
Και απαντώ με το ερώτημα, σε ποιον απευθύνεται αυτή η επιστολή;
Σε έναν από τους νεκροθάφτες της Ορθοδοξίας σε έναν από τους καταπατητές των λόγων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, σε έναν από εκείνους που πέταξαν στον κάλαθο των άχρηστων τις αποφάσεις 7 ή καλύτερα 9 Θεοκίνητων Οικουμενικών Συνόδων ! Σε έναν από τους παρατρεχάμενους του αιρεσιάρχη τής μασονικής ελίτ, του Πάπα της Ανατολής που κήρυξε αναιδώς ότι: «Οσοι δεν αποδέχθηκαν τις αποφάσεις της Συνόδου του Κολυμπαρίου απομονώθηκαν και μετατράπηκαν σε αιρέσεις».
Εν κατακλείδι, ο λόγος του Θεού είναι σαφέστατος. «Μή πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας (πολιτικούς τε και θρησκευτικούς) ἐπί υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία». Και δια των χειλέων του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: "Κρείσσων γαρ επαινετός πόλεμος, ειρήνης χωριζούσης Θεού".
Με αγάπη και εκτίμηση
Κρίτων Δ. Ιακώβου, δρ φαρμακοποιός
ΥΓ: Ο π. Παϊσιος Παπαδόπουλος από την ηρωική Φλώρινα (είναι ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία που παραθέτω) αρνείται πλέον να μνημονεύει τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τους συνεργάτες του στην πλάνη Μητροπολίτες και άλλους, εγχώριους ή μη, που συμβιβάζονται με την παρασυνοδικώς εγκριθείσα πολυαίρεση του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας (μίας «συνόδου» που συντελέστηκε με 10 μονάχα υπογραφές, λιγότερες και από ένα 15μελές ενός επαρχιακού Γυμνασίου).
Υποκλίνομαι στον ηρωικό ιερέα της ακριτικής Φλώρινας, του απευθύνω αμέτρητα εύγε και τον ευχαριστώ ολόψυχα για την τόλμη, την γενναιότητα και το γνήσιο ορθόδοξο φρόνημά του. Ας είναι ένα λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση από όλους μας.
