«Έξω οι κύνες» κίναιδοι,ὁμοφυλόφιλοι

«Ἔξω οἱ κύνες» 

(Ἀποκ. 22,15)

Ἔτσι λέει στό 22ο Κεφάλαιο τῆς Ἀποκαλύψεως στόν 15οστίχο. Τί θά πεῖ ἡ φράση: «Ἔξω οἱ κύνες»; Ἔξω οἱ σκύλοι δηλαδή. Ἔξω καί μακριά ἀπό τόν παμπόθητο Παράδεισο μέ τά αἰώνια ἀγαθά του... Ποιοί; «οἱ κύνες καί οἱ φαρμακοί καί οἱ πόρνοι καί οἱ φονεῖς καί οἱ εἰδωλολάτραι καί πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεῦδος». Καί ἡ ἑρμηνεία: ἔξω οἰ ἀδιάντροποι σάν τά σκυλιά, οἱ μάγοι -αὐτοί εἶναι οἱ φαρμακοί - οἱ πόρνοι καί οἱ εἰδωλολάτρες καί καθένας πού ἀγαπάει καί διαπράττει τήν ἀπάτη καί τήν πλάνη τῆς ἁμαρτίας. Γιατί τό λέμε τώρα αὐτό; Γιατί οἱ κύνες, ὅπως ἑρμηνεύουν οἰ Ἅγιοι Πατέρες, εἶναι οἱ κίναιδοι. Καί οἱ κίναιδοι εἶναι αὐτοί πού κινοῦν τήν αἰδῶ.

- Ποιοί εἶναι αὐτοί πού κινοῦν τήν αἰδῶ;

Εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι. Ἔτσι ἑρμηνεύει τήν λέξη «οἱ κύνες» ὀ ἑρμηνευτής Ἀρέθας. Τό λέω αὐτό ὡς ἀπάντηση σέ κάποιους πού ἰσχυρίζονται πώς ἡ Ἁγία Γραφή δέν λέει πουθενά ἐναντίον τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Τό λέει ξεκάθαρα καί δέν εἶναι τό μόνο χωρίο.

Σκέφτηκα λοιπόν σήμερα νά κάνουμε μιά ἀναφορά σ’ αὐτό τό θέμα, γιατί εἶναι ἐξαιρετικά ἐπίκαιρο, ἐπεῖγον καί συγκλονιστικό, θά ἔλεγα, διότι εἶναι ἐπί θύραις ἡ ψήφιση τοῦ Νομοσχεδίου πού νομιμοποιεῖ τήν ὁμοφυλοφιλία καί τήν ἐλεύθερη συμβίωση ἀτόμων 

τοῦ ἴδιου φύλου. Θά πεῖτε: αὐτό εἶναι θέμα τῆς Πολιτείας, δέν εἶναι θέμα δικό μας. Ὄχι, εἶναι θέμα δικό μας! Εἶναι θέμα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι θέμα ὅλων μας, γιατί εἶναι ἀδιανόητος ὁ διαχωρισμός Κράτους καί Ἐκκλησίας. Γιατί; Γιατί τό Κράτος εἴμαστε ἐμεῖς, ἡ Ἐκκλησία. Οἱ ἄνθρωποι πού ἀποτελοῦν τό Κράτος σήμερα, τό Ἑλληνικό Κράτος, εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας στήν συντριπτική τους πλειοψηφία. Ὁπότε αὐτό πού ψηφίζει τό Κράτος 

μας εἶναι, σέ τελική ἀνάλυση, αὐτό πού ψηφίζουμε ἐμεῖς. Οἱ ἡγέτες μας δηλαδή, ἐκφράζουν ἐμᾶς -ὑποτίθεται- ἐφόσον τούς ψηφίσαμε. Ὁπότε καί αὐτά πού νομοθετοῦν ὑποτίθεται ὅτι μᾶς ἐκφράζουν. Ἀλλά δέν μᾶς ἐκφράζουν. Γι’ αὐτό ἐπέλεξα νά μιλήσουμε γιά αὐτό τό θέμα.

Κατ’ ἀρχάς νά ἀπαντήσουμε σ’ αὐτούς πού λένε: - Ποῦ τό βρήκατε ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι κακό; - Καί ποῦ τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή; - Καί ποῦ τό λέει ὁ Χριστός; Νά ποῦ τό λέει: «Ἔξω οἱ κύνες» (Ἀποκ. 22,15). Πρῶτοι στόν κατάλογο τῶν δυστυχισμένων ἀνθρώπων πού ἀποκλείονται -ἀποκλείονται!- ἀπό τήν μακαριότητα τοῦ Παραδείσου εἶναι οἱ κύνες, οἱ κίναιδοι.

- Γιατί αὐτός ὁ ἀποκλεισμός;

Γιατί εἶναι βαρύτατο ἁμάρτημα, τό ὁποῖο καταδικάζεται σέ ὅλη τήν Ἁγία Γραφή, ὄχι μόνο στό τελευταῖο βιβλίο, στόν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. [Κανόνας τῆς Ἁγίας Γραφῆς λέγεται ἡ σειρά τῶν 27 Βιβλίων τῆς Καινῆς Διαθήκης καί τῶν 49 Βιβλίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τό σύνολο τῶν βιβλίων αὐτῶν τό λέμε Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Τό τελευταῖο Βιβλίο τοῦ Κανόνος εἶναι ἡ Ἀποκάλυψη].

Ἀλλά καί στό πρῶτο Βιβλίο τοῦ Κανόνος, τήν Γένεση, ἔχουμε τήν φοβερή καταδίκη αὐτοῦ τοῦ βδελυκτοῦ ἁμαρτήματος μέ τήν ὁλοσχερή καταστροφή τῶν πόλεων Σοδόμων καί Γομόρρων. Οἱ κάτοικοι τῶν δύο ἐκείνων περιοχῶν εἶχαν ὅλοι, νέοι καί γέροι, ὑποδουλωθεῖ στό πάθος αὐτό, τό ἀτιμωτικότερο τῶν παθῶν -πού δέν συναντιέται οὔτε στά ζῶα, τά ζῶα σέβονται τήν φύση, τήν ὀντολογία τους- μέ ἀποτέλεσμα νά προκαλέσουν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Εἶναι φοβερό καί νά τό πεῖ κανείς ὅτι θέλησαν νά κάνουν αὐτή τήν πράξη καί μέ τούς Ἀγγέλους! Ὅπως λέει τό περιστατικό, εἶχαν πάει οἱ Ἄγγελοι ἐκεῖ, στά Σόδομα καί τά Γόμορρα, προερχόμενοι ἀπό τήν Χεβρώνα μετά τήν συνάντηση μέ τόν Ἀβραάμ καί τότε τούς εἶδαν οἱ Σοδομίτες καί εἶχαν τήν ἀναίδεια νά τούς ζητήσουν ἀπό τόν Λώτ νά τούς παραδώσει, ὥστε νά ἁμαρτήσουν μαζί τους. Τόση ἦταν ἡ διαφθορά τους! Καί ὁ Θεός ἔβρεξε ἀπό τόν οὐρανό «θεῖον καί πῦρ», μέ τά ὁποῖα «κατέστρεψε τάς πόλεις ταύτας καί πᾶσαν τήν περίχωρον καί πάντας τούς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσιν» καί ὅλη τήν βλάστηση τῆς ὡραίας καί πλούσιας ἐκείνης περιοχῆς! (Γεν. 19,1-28). Εἶναι γραμμένα αὐτά στή Γένεση, 19οΚεφάλαιο, στίχοι 1-28.

Ἐπίσης στό Βιβλίο τοῦ Λευϊτικοῦ, τοῦ τρίτου Βιβλίου τοῦ Κανόνος τῆς Ἁγίας Γραφῆς, στό 18οΚεφάλαιο, στόν 22οστίχο λέει: «μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικείαν» (Λευϊτ. 18, 22). Συγγνώμη πού σᾶς τά λέω, ἀλλά εἴμαστε ἀναγκασμένοι νά τά ποῦμε, ἡ Ἁγία Γραφή τά λέει. Δηλαδή δέν ἐπιτρέπεται ἀρσενικός μέ ἀρσενικό νά κάνουν αὐτό τό ἁμάρτημα, σάν νά εἶναι ὁ ἕνας γυναίκα. Ἀκόμα στό Κεφάλαιο 20, στόν στίχο 13 λέει: «ὅς ἄν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι» (Λευ. 20,13), καί οἱ δυό ἐποίησαν βδέλυγμα, μιά βδελυκτή, σιχαμερή, ἀπαίσια πράξη μπροστά στόν Θεό πρῶτα καί μετά καί στούς ἀνθρώπους.

Τό γεγονός τῆς καταστροφῆς μαρτυρεῖται ἱστορικῶς καί διαχρονικῶς ἀπό τήν Νεκρά θάλασσα. Ὅσοι ἔχετε πάει στήν περιοχή γνωρίζετε ὅτι εἶναι ἕνας ὑγρός τάφος καί ἔχει μία τεράστια πυκνότητα σέ θεῖο καί ἄλλα ἄλατα, τά ὁποῖα δέν ἐπιτρέπουν ζωή μέσα σ’ αὐτή τήν λίμνη – μιά τεράστια λίμνη εἶναι ἡ Νεκρά θάλασσα. Στήν ἐπιφάνειά της ἐπιπλέουν σβῶλοι ἀπό θειάφι καί ἄν κάποιος μπεῖ μέσα δέν βυθίζεται λόγω τῆς μεγάλης πυκνότητος τοῦ νεροῦ. Ἡ Νεκρά θάλασσα, πού βοᾶ, εἶναι μιά μαρτυρία, δέν εἶναι τυχαῖο γεγονός. Ὁ Θεός μᾶς ἔχει ἀφήσει τήν Νεκρά θάλασσα, μιά φοβερή ἀπόδειξη γιά τό ποῦ καταλήγει ὁ Σοδομισμός.

Ἐκτός ἀπό αυτή ἔχουμε καί τίς μαρτυρίες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ: «ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καί Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤ τῇ πόλει ἐκείνῃ» (Ματθ. 10,15). Ἀπευθύνεται στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί λέει πώς, ἄν πᾶνε σέ μιά πόλη καί δέν τούς δεχθοῦν, ἡ πόλη αὐτή θά ἔχει χειρότερη κατάληξη ἀπό αὐτή πού εἶχαν τά Σόδομα καί τά Γόμορρα, ἄν καί ἡ τιμωρία αὐτή ἦταν φοβερή! Καταλαβαίνουμε ὅτι γιά νά συγκρίνει ὁ Χριστός μας τίς καταστάσεις αὐτές σημαίνει ὅτι εἶναι φοβερό τό ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων. Λέει ἀκόμα: «καί σύ Καπερναούμ, ἡ ἕως τοῦ οὐρανοῦ ὑψωθεῖσα, ἕως ᾅδου καταβιβασθήση· ὅτι εἰ ἐν Σοδόμοις ἐγενήθησαν αἱ δυνάμεις αἱ γενόμεναι ἐν σοί, ἔμειναν ἄν μέχρι τῆς σήμερον· πλήν λέγω ὑμῖν ὅτι γῇ Σοδόμων ἀνεκτότερον ἔσται ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤ σοί» (Ματθ. 11,23-24). Δηλαδή παρόλη τήν φοβερότητα τῆς τιμωρίας τῶν Σοδόμων, χειρότερο θά εἶναι αὐτό πού θά ὑποστεῖ ἡ Καπερναούμ. Πράγματι τώρα πιά ἡ Καπερναούμ εἶναι ἔρημη πόλη καί κατάσταση. Μόνο μαῦρα βράχια ὑπάρχουν ἐκεῖ. Ἐπαληθεύτηκε ἐπακριβῶς ἡ προφητεία τοῦ Κυρίου, γιατί ἐνῶ ὑψώθηκε μέχρι τόν οὐρανό ἀπό τή στιγμή πού ὁ Κύριος τήν εἶχε κάνει θά λέγαμε ὁρμητήριό Του, βάση Του ἱεραποστολική καί πήγαινε ἀπό ἐκεῖ καί κήρυττε σέ ὅλη τήν περιοχή, δηλαδή τιμήθηκε τόσο πολύ ἀπό τόν Κύριο, δέν δέχθηκε τό κήρυγμα τῆς μετανοίας Του.

Ἐπίσης στό Κατά Λουκάν Εὐαγγέλιο (Λουκ. 17,20-29) ὁ Χριστός μας πάλι μᾶς κάνει λόγο γιά τήν ἁμαρτία αὐτή τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων. Στούς στίχους 20-29 ὁ Κύριος περιγράφει τήν κατάσταση αὐτή τοῦ κατακλυσμοῦ καί τήν παρομοιάζει μέ τήν κατάσταση πρό τῆς Δευτέρας Παρουσίας καί λέει: «ὅπως γινόταν πρίν μπεῖ ὁ Νῶε στήν κιβωτό, οἱ ἄνθρωποι ἤσθιον (ἔτρωγαν), ἔπινον, ἐγάμουν, ἐξεγαμίζοντο (παντρευόντουσαν καί ἐνυμφεύοντο καί ἔδιδαν σέ γάμο καί τά παιδιά τους) ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε ὁ Νῶε εἰς τήν κιβωτόν καί ἦλθεν ὁ κατακλυσμός καί ἀπώλεσεν ἅπαντας καί ὁμοίως καί ὡς ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Λώτ», δηλαδή τίς ἡμέρες τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων «ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόμουν (ἔχτιζαν)», ὅπως τώρα.... Οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀμέριμνοι γιά τήν σωτηρία τους, στόν κόσμο τους. Νοιάζονται μόνο γιά οἰκονομικά, τράπεζες, capital control, τί θά γίνουν τά λεφτά μας, τά σπίτια μας, τά αὐτοκίνητά μας, τά παιδιά μας νά παντρέψουμε... Καί συνεχίζει: «ᾗ δέ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λώτ ἀπό Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καί θεῖον ἀπ᾿ οὐρανοῦ καί ἀπώλεσεν ἅπαντας». Δέν ἔπιασαν τό μήνυμα...

Ὅπως καί σήμερα δέν πιάνουμε τό μήνυμα. Καί ἐμεῖς οἱ χριστιανοί. Ἀφήνουμε τούς ἐκτός. Εἶναι φοβερό αὐτό πού ἐπιχειρεῖται νά γίνει, τό ὁποῖο μπορεῖ νά γίνει γιά τίς ἁμαρτίες μας. Ἀλλά τουλάχιστον νά διαμαρτυρηθοῦμε λίγο. Νά κάνουμε κάτι... ἔτσι γιά τήν τιμή τῶν ὅπλων. Ἔχουν βάλει μία Διαβούλευση στό διαδίκτυο. Ἴσως εἶναι καί προκατασκευασμένο... τά πρῶτα σχόλια, ἄν προσέξετε, εἶναι ὅλα ὑπέρ! Πού δείχνει ὅτι εἶναι στημένο. Αὐτοί ἐργάζονται καί τελευταία στιγμή τό κάνουν γνωστό στόν λαό. Μάλιστα δέν τά δημοσιεύουν ὅλα τά σχόλια. Ξέρετε γιατί; Ἀπό πίσω δυστυχῶς ὑπάρχει τό οἰκονομικό, διότι ἤ θά εἶσαι στόν Χριστό ἤ θά εἶσαι στόν Μαμωνᾶ!

Νά τό ποῦμε πιό ξεκάθαρα: Ἡ ὁμοφυλοφιλία ἔχει μεγάλο τζίρο! Γιά τίς φαρμακοβιομηχανίες, γιά τά νοσοκομεῖα, γιά τούς γιατρούς, γιά ὅλο τό κύκλωμα τῆς διαφθορᾶς. Γιατί; Διότι ἀρρωσταίνει τούς ἀνθρώπους! Ξέρετε πόσοι καρκίνοι δημιουργοῦνται ἀπό τίς διαστροφικές σχέσεις; Ἄς μήν τούς κατονομάσουμε, γιατί λένε οἱ Πατέρες νά μήν ἀναφέρουμε οὔτε τό ὄνομα τοῦ κακοῦ. Καί οἱ διεστραμμένες σχέσεις ἔχουν ἐπικρατήσει ὡς νόμιμες καί μέσα στά ἀνδρόγυνα ἀκόμα καί ὑπάρχουν «πνευματικοί» πού τίς ἐγκρίνουν. Νομιμοποιοῦμε τήν διαφθορά καί μέσα στό ἀνδρόγυνο. Καρκίνοι τοῦ λάρυγγος, τοῦ φάρυγγος, χίλιοι δυό καρκίνοι δημιουργοῦνται ἀπό αὐτές τίς διαστροφές καί δέν τό λένε. Στόν Πειραιώς πού τόλμησε καί τό εἶπε, ἔπεσαν ὅλοι πάνω του. Γιατί; Γιατί ἔχει ἐπίπτωση στό οἰκονομικό, τούς χαλάει τό πλάνο. Καταλάβατε τί εἶναι πίσω ἀπό ὅλο αὐτό τό κίνημα πού προωθοῦν; Κι ἐμεῖς λέμε: "νά τό συζητήσουμε, ἄνθρωποι εἶναι κι αὐτοί, ἀγάπη νά ἔχουμε...". Φυσικά ἔχουμε ἀγάπη, γι’ αὐτό τό λέμε. Καί αὐτούς τούς ἴδιους τούς ἀγαπᾶμε, δέν ἔχουμε κάτι μαζί τους καί πονᾶμε γιά τήν κατάστασή τους, γιατί εἶναι θύματα. Ἀλλά δέν παύει νά ὑπάρχει τό μεγάλο ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων.

- Ξέρετε ποιό εἶναι τό μεγάλο ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων καί τῶν Γομόρρων;

Τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή: ἡ ὑπερηφάνεια. Ἀπό τήν μεγάλη ὑπερηφάνεια ὁ ἄνθρωπος πέφτει σ’ αὐτό τό ἁμάρτημα, τό ὁποῖο δέν εἶναι ἐκ φύσεως. Γιατί ὑπάρχει καί αὐτή ἡ πλάνη ὅτι γεννιέσαι ὁμοφυλόφιλος. Δέν γεννιέσαι, γίνεσαι. Δέν εἶναι ἀπό τά χρωματοσώματα, δέν εἶναι ἀπό τό DNA. Δέν εἶσαι ἀναγκασμένος νά εἶσαι ὁμοφυλόφιλος. Εἶναι διαστροφή πού γίνεται ἑκούσια ἀπό τόν ἄνθρωπο.

- Ἐάν ἦταν ἀναγκασμένος ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἔτσι, τότε γιά ποιό λόγο νά καοῦν οἱ ἄνθρωποι στά Σόδομα καί τά Γόμορρα;

- Γιά ποιό λόγο νά λέει ἡ Ἁγία Γραφή μήν τό κάνετε; Ἄν ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ἦταν ἀναγκασμένος νά τό κάνει, ὅπως εἶναι ἀναγκασμένος νά φάει. Δέν λέει πουθενά στήν Ἁγία Γραφή μήν τρῶτε. Γιατί εἶναι φυσικό καί ἀναγκαστικό νά φᾶμε, ἁπλῶς λέει νά μήν εἴμαστε γαστρίμαργοι καί λαίμαργοι. Γι’ αὐτό ὅμως λέει μήν τό κάνετε. Ἑπομένως, μποροῦμε νά μήν τό κάνουμε. Δέν εἶναι τῆς φύσεως, ἀλλά εἶναι ἁμάρτημα τῆς βουλήσεως, τῆς προαιρέσεως.

Ἀκόμα ἔχουμε τήν μαρτυρία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, πού μιλοῦν στήν Καινή Διαθήκη γιά τήν μεγάλη αὐτή ἁμαρτία καί ἀναφέρονται στίς ἁμαρτωλές ἐκεῖνες πόλεις καί τήν τιμωρία τους. Στήν ἐπιστολή τοῦ Ἰούδα τοῦ ἀδελφοθέου λέει τό ἑξῆς: «ὡς Σόδομα καί Γόμορρα καί αἱ περί αὐτάς πόλεις τόν ὅμοιον τούτοις τρόπον ἐκπορνεύσασαι καί ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκός ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα, πυρός αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι». (Ἰούδα 7). Δηλαδή οἱ ἁμαρτωλοί καί διεστραμμένοι ἄνθρωποι μοιάζουν μέ τά Σόδομα καί Γόμορρα, τά ὁποῖα ὑπόκεινται στό αἰώνιο πῦρ.

Ἐκεῖνος ὅμως πού μιλάει πολύ ἀναλυτικά καί καταφέρεται σαφῶς κατά τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ ἁμαρτήματος εἶναι ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος εἶναι καί τό στόμα τοῦ Χριστοῦ. Καί ἄς μήν ποῦν κάποιοι ὅτι ‘τό λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος’, γιατί σᾶς εἶπα τό λέει καί ὁ Χριστός. Ἡ γλῶσσα πού χρησιμοποιεῖ εἶναι ἔντονα ρεαλιστική. Ἐπειδή, λέει (Ρωμ. 1,25-32), οἱ ἄνθρωποι λάτρευσαν τήν κτίση παραμερίζοντας μέ περιφρόνηση τόν Κτίστη, τόν Θεό δηλαδή, γι’ αὐτό ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε νά παραδοθοῦν σέ ἀτιμωτικά πάθη. Παραχώρησε ὁ Θεός. Ὄχι ὅτι ὁ Θεός θέλει νά πέσουμε, ἀλλά ἐπειδή σέβεται τήν ἐλευθερία μας καί τήν βούλησή μας, βλέπει ὅτι αὐτό θέλουμε, ἀφήνει μέσα σέ ὅρια νά ἱκανοποιήσουμε τίς ἐπιθυμίες μας. Ἐπέτρεψε νά παραδοθοῦν σέ ἀτιμωτικά πάθη, διότι οἱ γυναῖκες τους ἄλλαξαν τήν φυσική σχέση καί χρήση μέ τήν ἀφύσικη καί ἐξευτελίστηκαν μέ ἀκατονόμαστες ἀσέλγειες. Δέν ὑπάρχει μόνο στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες ὑπάρχει αὐτό τό ἁμάρτημα. Μέ τόν ἴδιο ἀκριβῶς τρόπο καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τήν φυσική σχέση καί χρήση τῆς γυναίκας καί φλογίστηκαν ἀπό φωτιά ἀκράτητης ἐπιθυμίας μεταξύ τους, προβαίνοντας σέ ἀσελγεῖς καί ἄτιμες πράξεις ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς καί παίρνοντας ἀπό τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους τόν μισθό πού τούς ἄξιζε γιά τήν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας τους. Καί προσθέτει ὁ θεοφώτιστος Ἀπόστολος: Αὐτοί, ἐνῶ γνώρισαν καλά ἐκεῖνο πού ὁ Θεός τούς πρόσταξε ὡς δίκαιο, ὅτι δηλαδή ὅσοι κάνουν τέτοια ἔργα εἶναι ἄξιοι θανάτου, ὄχι μόνο τά κάνουν -προσέξτε γιατί ἔχει σχέση μέ τό gay pride (τήν ὑπερηφάνεια)- ἀλλά καί ἐπιδοκιμάζουν ἐκείνους πού τά κάνουν, δείχνοντας ἔτσι ὅτι τρέχουν πρός τό κακό, ὄχι ἀπό ἀδυναμία, ἀλλά ἀπό βαθιά διαφθορά τῆς ψυχῆς τους καί θέλουν χειροκροτητές. Γι’ αὐτό κάνουν τά gay pride. "Εἶμαι ὁμοφυλόφιλος καί τό καυχῶμαι καί θέλω νά μέ χειροκροτήσεις".

Γι’ αὐτό καί οἱ θεοφόροι Πατέρες ἐπιμένουν πολύ στήν καταδίκη τοῦ βδελυκτοῦ αὐτοῦ πάθους. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει ὅτι αὐτό εἶναι «δαιμο­­νικός βίος». Ὄχι ζωώδης, τά ζῶα δέν φτάνουν σ’ αὐτό τό σημεῖο. Δαιμονικός βίος, χειρότερα ἀπό τά ζῶα. Ὅλα τά πάθη, λέει, εἶ­­­ναι ἀτιμω­τικά. Ὅλα τά πάθη ἀτιμάζουν, ξευτελίζουν τόν ἄνθρωπο καί ἡ γαστριμαργία καί ἡ λαιμαργία, ἀλλά προπάντων αὐτό τό πάθος. Καί ἀλλοῦ τό ὀνομάζει «κολοφῶ­να τῶν κακῶν», ­ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν κα­κῶν. «Νόσημα χαλεπόν (βαρύ) καί ἀνί­ατον». Ὅλα βέβαια θεραπεύονται μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. «Λοι­μόν, λοιμῶν χαλεπώτερον», πανώ­­λη χειρότερη ἀπό τίς πανώλεις - ἡ πανούκλα, φοβερή ἀρρώστια μέ πάρα πολλά θύματα, ὅταν πέσει σέ μιά πόλη. Τονίζει δέ ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι αὐ­τό, ὅπως ἄλλωστε καί ὅλα τά πάθη, προέρχεται ἀπό τό ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δόθηκαν στίς ἀπολαύσεις καί ἀπεμάκρυναν ἀπό τήν ψυχή τους τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ Θεός τούς ἐγκατέλειψε. Ἐπίσης ὁ Μέγας ­Βα­σίλειος τό καταδικάζει ἀπερίφραστα μέ τόν Ζ΄ καί ΚΒ΄ Κανόνα του.

Γνωρίζουμε βέβαια τήν γνώμη τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά ἀπαντᾶμε σ’ ἐκείνους πού λένε: "Ποῦ τό εἴδατε ὅτι εἶναι ἁμαρτία ἡ ὁμοφυλοφιλία; Καί πρέπει νά σεβόμαστε τά δικαιώματά τους καί τό δικαίωμα στό διαφορετικό". Ἔτσι ὀνομάζουμε τώρα τήν διαστροφή: διαφορετικό! Εἶναι σκόπιμο τό λεξιλόγιο πού χρησιμοποιεῖται. Ὅπως δέν λένε ἔκτρωση ἀλλά διακοπή κύησης. Διακοπή... ὅπως λέμε διακοπή ρεύματος... κλείνεις τόν διακόπτη...

Σήμερα οἱ δοῦλοι τῆς ἠθικῆς αὐτῆς διαφθορᾶς ἔπαθαν τέτοια πώρωση καί διαστροφή, ὥστε ὀργανώνουν «παρε­λάσεις ­ὑπερηφανείας», διαφημίζοντας προκλητικά τήν διαστροφή τους καί «ἐπαγαλλόμενοι» γιά τήν πονηρία τους στήν Ἀθήνα καί στήν Θεσσαλονίκη μέ προπορευομένους τούς Δημάρχους δυστυχῶς, τούς ὁποίους ψηφίζουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι. Γι’ αὐτό πρέπει νά κλαῖμε ὡς ἔθνος. Ὑπερηφανεύ­ονται γι’ αὐ­­­­τό πού χαροποιεῖ τούς ἀνθρωπο­κτό­­νους δαίμονες, ἐξοργίζει τόν Θεό καί προκαλεῖ ἀηδία στούς ἀνθρώπους. Μιλοῦν γιά «διαφορετικότητα», ἐνῶ αὐτό πού βιώνουν εἶναι ἔσχατη ἀναισχυν­τία. Σιγά-σιγά θά μᾶς ποῦν "καί ὁ φόνος, ἐντάξει, μιά διαφορετικότητα εἶναι! Ἐσύ δέν θέλεις νά σκοτώνεις, ἐγώ θέλω νά σκοτώνω. Εἶμαι διαφορετικός! Τί σέ πειράζει; Γιατί μέ ἐμποδίζεις;". Ἐκεῖ θά φτάσουμε. Στή σχιζοφρένεια δηλαδή.

Εἶναι καταφανῶς δαιμονική ἐνέργεια, πού ἀποβλέπει στήν ἀποκτήνωση τοῦ ἀνθρώπου καί στήν πλήρη διάλυση τῆς θεόπλαστης προσωπικότητός του. Ταυτόχρονα δέ διαλύουν τόν θεοΐδρυτο θεσμό τῆς οἰκογένειας καί ἄρα ὅλο τόν κοινωνικό ἱστό. Εἶναι προφανές ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν ἔχουν ἀπογόνους. Διεκδικοῦν ὅμως! Ζητᾶνε τήν υἱοθεσία... Τό καημένο τό παιδάκι πού θά εἶναι σέ ἕνα τέτοιο «ζευγάρι», τί θά τραβήξει καί πόσο φυσιολογικό θά εἶναι....;

Λυπᾶμαι ὅμως γιά μᾶς, γιατί δέν ξέρω, ἄν συνειδητοποιοῦμε πόσο φοβερό εἶναι αὐτό πού συμβαίνει, γιατί δέν θά ἔχει συνέπειες μόνο στούς ἴδιους. Ἡ νομιμοποίηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος προωθεῖται μέ τήν δική μας ἀνοχή.

Μέ αὐτή τήν πλήρη ἐξαχρείωση ποιός θά σώσει τά δυστυχισμένα αὐτά πλάσματα κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως; Καί ὄχι μόνο αὐτούς, ἀλλά καί ὅσους τούς ἐπιδοκιμάζουν; Γιατί εἶναι πολλοί πού τούς χειροκροτοῦν. Διότι τίς προκλητικές αὐτές παρελάσεις πού γίνονται, δυστυχῶς ὅπως εἴπαμε, τίς ­ὑποστηρίζουν οἱ δήμαρχοι τῶν ἁγίων πόλεων, τῆς Ἀθήνας μέ τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη, τήν Ἁγία Φιλοθέη καί τῆς Θεσσαλονίκης μέ τόν Ἅγιο Δημήτριο καί τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ πού γιορτάζουμε σήμερα. Καί ἀντί νά κλαῖμε, χειροκροτοῦμε.

Ὅποιος «συνευδοκεῖ» μέ ὅσους ἐνεργοῦν κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, «παρουσιάζεται οἱονεί (τρόπον τινά) σύμμαχος καί συνεργάτης ὑπέρ τοῦ βασιλείου τοῦ σατανᾶ καί τῶν συμφερόν­των του. Ἔτσι ὑπερασπιζόμενος αὐτούς, ἐνθαρρύνει καί τούς ἄλλους νά κάνουν τά ἴδια! Γι’ αὐτό δέν εἶναι μικρό ἀτόπημα ἕνας ἄρχοντας νά ὑποστηρίζει τήν διαστροφή. Εἶναι πολύ βαρύτερο ἀπό τό νά τό κάνει ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος, γιατί ὁ ἄρχοντας εἶναι πρότυπο γιά τόν λαό. Πρέπει νά εἶναι καλό πρότυπο γιά τόν λαό.

Τό βδελυρό ἀνοσιούργημα τῶν κατοίκων τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας ἦταν, ὅπως εἴπαμε, τό διαστροφικό πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ὡστόσο, μέσα στήν Ἁγία Γραφή ἔχουμε μία ἀναφορά στό ἁμάρτημα τῶν Σοδομιτῶν ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς συγκλονίζει ἀκόμα περισσότερο. Γύρω στό 600 π.Χ. ὁ Θεός μέσῳ τοῦ προφήτου Ἰεζεκιήλ προειδοποιεῖ τούς ἀμετανόητους Ἰουδαίους γιά τήν τιμωρία πού πρόκειται νά ἐπέλθει κατά τῆς Ἱερουσαλήμ λόγω τῆς τραγικῆς ἀποστασίας της ἀπό τόν νόμο Του καί τῆς γενικῆς διαφθορᾶς της. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού ἔπεσε ἡ Ἱερουσαλήμ. Ἐξαιτίας τῆς εἰδωλολατρείας τους καί τῆς διαφθορᾶς τους ὑποδουλώθηκαν οἱ Ἑβραῖοι καί πῆγαν αἰχμάλωτοι στή Βαβυλώνα. Ὀνομάζει ὁ παντοκράτωρ Κύριος τά Σόδομα ἀδελφή τῆς Ἱερουσαλήμ, ἐξηγώντας παράλληλα γιατί τήν κατέστρεψε ὁ Ἴδιος καί ταυτόχρονα ἀπειλώντας τήν Ἱερουσαλήμ ὅτι θά ἔχει τήν ἴδια κατάληξη κι αὐτή.

Αὐτό πού μᾶς ἐκπλήσσει στά λόγια τοῦ Θεοῦ εἶναι ὅτι τό ἁμάρτημα τῶν Σοδόμων δέν ὀνομάζεται ἀπό τόν καρδιογνώστη Κύριο ὅπως τό ξέρουμε, ἀλλά: «Πλήν τοῦτο τό ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου». Ποιό; «Ὑπερηφανία» (Ἰεζ. 16,49)! Ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ καύχηση, τό θράσος, ἡ ἀλαζονεία! Καί ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Θεός: «Ἐμεγαλαύχουν καί ἐποίησαν ἀνομήματα ἐνώπιον ἐμοῦ» (Ἰεζ. 16,50). Εἶχαν ὑπερηφάνεια, μεγαλαυχοῦσαν, ὑπερηφανεύονταν μέ τά λόγια τους, κομπορρημονοῦσαν καί ἐποίησαν ἀνομήματα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἀλαζόνες καί ἔκαναν τήν ἁμαρτία ὄχι κρυφά, ἀλλά φανερά, μπροστά Μου, στό φῶς τῆς ἡμέρας, χωρίς συστολή καί φόβο. «Τήν ἁμαρτίαν… οὐχί λάθρᾳ ἐπαισχυνόμενοι πεποιήκασιν, ἀλλ’ οἱονεί ἐπαγαλλόμενοι τῇ ἐργασίᾳ τῶν πονηρῶν ἀνήγγειλαν πᾶσι καί ἐνεφάνισαν» σχολιάζει ὁ Μέγας Βασίλειος. Τήν διέδιδαν παντοῦ καί τήν διαφήμιζαν σάν νά ἀγάλλονταν μέ τά βρώμικα ἔργα πού ἔκαναν.

Πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς βαθμοί στήν ἁμαρτία. Ἡ πρώτη βαθμίδα εἶναι ὅταν κανείς κάνει τήν ἁμαρτία κρυφά, γιατί ντρέπεται. Ὁ δεύτερος βαθμός εἶναι βαρύτερος, γιατί δέν ντρέπεται καί κάνει τήν ἁμαρτία φανερά, ὅπως τώρα οἱ λεγόμενες «ὁλοκληρωμένες σχέσεις» τῶν νέων, πρό τοῦ γάμου, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία τῆς πορνείας. Σήμερα γίνεται φανερά καί θεωρεῖται καί φυσιολογική. Στό βιβλίο πού λέγεται ̔Πηδάλιοʾ καί ἀποτελεῖ τήν θεραπευτική τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπιβάλλεται ἑφτά χρόνια ἀκοινωνησία σέ ὅποιον κάνει αὐτή τήν ἁμαρτία. Ἑφτά χρόνια δηλαδή χρειάζεται ἡ ψυχή, ἐφόσον μετανοήσει καί σταματήσει τήν ἁμαρτία, γιά νά ἐπανέλθει διά τῆς μετανοίας σέ μία καλή πνευματική κατάσταση. Καταλαβαίνετε δηλαδή τί ζημιά παθαίνει ὁ ἄνθρωπος ἀπό αὐτή τήν ἁμαρτία. Σήμερα γίνεται φανερά, δημόσια καί μέ τήν εὐλογία τῶν γονέων, πού εἶναι ἀνάξιοι νά λέγονται γονεῖς ὅσοι σπρώχνουν τά παιδιά τους σ’ αὐτές τίς σχέσεις μέ τήν ἀνοχή τους καί μέ τό νά ἐπιτρέπουν νά μπαίνουν στό σπίτι τους. Μάλιστα τούς στρώνουν καί τό κρεβάτι τάχατες γιατί θά παντρευτοῦν... Λές καί ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά παντρευτοῦμε.

Ἀλλά ὑπάρχει καί χειρότερος βαθμός ἁμαρτίας: ὅταν κάνεις τήν ἁμαρτία δημόσια καί ἀπαιτεῖς νά σέ χειροκροτήσουν κιόλας. Νά ζητᾶς τόν ἔπαινο γι’ αὐτό πού κάνεις. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τά gay pride καί ὅλες οἱ ἁμαρτίες πού ζητοῦν δημόσια ἀναγνώριση καί ἔπαινο.

Γι’ αὐτό κι Ἐγώ, συνεχίζει στόν λόγο Του ὁ δικαιοκρίτης Κύριος, τούς ἀφάνισα ἀπό προσώπου γῆς, ἔτσι πού τούς εἶδα νά φέρονται «καί ἐξῆρα αὐτάς καθώς εἶδον» (στίχ. 50) γιατί «τό ἀνόμημα τῶν Σοδόμων εἶναι ὑπερηφανία».

Βλέπετε δέν εἶναι τόσο τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Εἶναι βαρύτατα ἁμαρτήματα καί τά σαρκικά ἀλλά πάνω καί ἀπό αὐτά εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Αὐτό εἶναι τό νόσημα πού ἔχει ὁ διάβολος. Ὁ διάβολος δέν ἔχει ἁμαρτίες σαρκικές γιατί δέν ἔχει σάρκα, εἶναι πνεῦμα, ἀλλά ἔχει τό χειρότερο τῶν ἁμαρτημάτων τήν ὑπερηφάνεια. Καί οἱ Πρωτόπλαστοι δέν ἁμάρτησαν σαρκικά. Μετά τήν πτώση λόγω τῆς ὑπερηφάνειας ἦρθαν σέ σχέση σαρκική. Μόνο ἐπειδή δέν θέλησαν νά ποῦν ἥμαρτον στόν Θεό, ἔχασαν τόν Παράδεισο. Ὁ Ἀδάμ ἔριχνε τό φταίξιμο ἔμμεσα στόν Θεό πού ἔφτιαξε τήν γυναῖκα καί τόν παρέσυρε. Ἡ Εὔα πάλι σέ τελική ἀνάλυση ἔβγαζε φταίχτη τόν Θεό, γιατί ἔφτιαξε τό φίδι πού τήν ξεγέλασε. Δέν εἶπαν: "Θεέ μου ἔχεις δίκαιο, σφάλλαμε...», ἀλλά δικαιολογήθηκαν. Ὅπως καί σήμερα. Λές κάτι σέ κάποιον καί ἀμέσως δικαιολογεῖται. Γιατί δέν τό παραδέχεσαι; Πές: "τό ἔκανα, ἥμαρτον, συγχωρέστε με". Ἡ δικαιολογία εἶναι ὑπερηφάνεια καί μᾶς βγάζει ἔξω ἀπό τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἅγιοι λένε: «ἔχεις-δέν ἔχεις δίκαιο, μήν δικαιολογεῖσαι». Μή ζητᾶς τό δίκιο σου, ζήτα συγχώρηση. Πολλούς ἁγίους τούς κατηγοροῦσαν γιά ἀνηθικότητες, γιά φοβερές ἁμαρτίες καί ἐνῶ δέν τά εἶχαν κάνει, δέν τό ἔλεγαν. Μπορεῖ μάλιστα νά ἀνέτρεφαν παιδιά πού δέν ἦταν δικά τους καί κάποια στιγμή φανέρωνε ὁ Θεός τήν ἁγνότητα καί τήν καθαρότητά τους.

Προσέξτε ὅλα αὐτά τά λέω, γιατί θά μᾶς ἔρθουν οἱ συνέπειες καί εἶναι φοβερές. Τά Σόδομα καί τά Γόμορρα καταστράφηκαν ὁλοκληρωτικά παρόλο πού ὑπῆρχαν καί κάποιοι καλοί ἄνθρωποι, ὁ Λώτ καί ἡ οἰκογένειά του. Ἀλλά εἶχε πεῖ ὁ Θεός στόν Ἀβραάμ ὅτι δέν εἶναι οὔτε δέκα! Ἄν ἦταν ἔστω δέκα καλοί ἄνθρωποι θά σωζόντουσαν καί οἱ πέντε πόλεις. Δέν ἦταν οὔτε δέκα! Καί κατεστράφησαν ὅλοι καί οἱ καλοί μετά βίας γλίτωσαν. Ἡ γυναίκα τοῦ Λώτ ἔμεινε στόν δρόμο. Πρέπει πολύ νά προσέξουμε ὡς ἔθνος, ὡς Κράτος, ὡς Ἕλληνες κ.λ.π. Πρέπει ὅμως πρῶτα νά βάζουμε τό Ὀρθόδοξοι, γιατί, ἄν δέν παραμείνουμε Ὀρθόδοξοι, θά χάσουμε καί τόν Ἑλληνισμό μας καί τήν ταυτότητά μας καί τήν ἐθνότητά μας. Ἐκεῖνο πού φύλαξε τό Ἔθνος μας ἦταν ἡ Ὀρθοδοξία καί ὄχι ἡ Ἑλληνικότητα. Τήν Ἑλληνικότητα τήν φύλαξε ἡ Ὀρθοδοξία. Ἄν χάσουμε τήν Ὀρθοδοξία, τήν ὀρθοπραξία, τόν ὀρθό βίο, θά χάσουμε καί τήν Ἑλληνικότητά μας μετά. Θά χαθοῦμε τελείως. Τουλάχιστον νά ὑπάρχει αὐτό τό «λείμμα», ἡ μαγιά ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος.

Ἐπικεντρώνομαι σ’ αὐτό τό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, γιατί εἶναι πολύ βαρύ γιά τό ἔθνος μας. Εἶναι βαρύ, ὄχι γιατί τό κάνουν πολλοί ἀλλά διότι ὡς ἔθνος, ὡς κράτος, πᾶμε νά τό νομιμοποιήσουμε ἐπίσημα, νά τό χειροκροτήσουμε. Μετά τά παιδιά μας θά τό θεωροῦν φυσικό, ὅπως τό σύνδρομο Down, πού μοῦ ἔλεγαν καί κάποια παιδιά πού ἦρθαν στό Μοναστήρι. Αὐτό τούς περνοῦν στά σχολεῖα, ὅτι εἶναι ὅπως τό σύνδρομο Down, τό ὁποῖο εἶναι μιά χρωμοσωμική ἀνωμαλία. Γεννιέσαι μ’ αὐτό, δέν μπορεῖς νά τό ἀλλάξεις. Καί τούς περνοῦν αὐτό τό ψέμα ὅτι καί ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό ἴδιο. Ἐνῶ σ’ αὐτούς δέν ὑπάρχει τέτοια χρωμοσωμική ἀνωμαλία, εἶναι φυσιολογικότατοι ὡς πρός τά χρωμοσώματα, ὡς πρός τό DNA τους. Ἀλλά ὅταν τό κάνουμε νόμο τοῦ κράτους, περνάει τό μήνυμα στό παιδί ὅτι εἶναι καλό πράγμα, ἀφοῦ εἶναι νόμος. Ἀλλά δυστυχῶς σήμερα ψηφίζουμε ἄνομους νόμους! Ὅπως ἔχουμε ψηφίσει καί τόν νόμο γιά τίς ἐκτρώσεις καί -πιστεύω τό ξέρετε- πληρώνουμε γιά τίς ἐκτρώσεις πού γίνονται ἐπίσημα στό κράτος. Μέ τόν δικό μας φόρο γίνονται πλέον οἱ ἐκτρώσεις στό Κράτος μας, μέ τήν συμμετοχή μας... Μετά τήν ὕβρι λοιπόν τῆς ὁμοφυλοφιλίας θά ἔρθει - γιατί ὄχι; - καί τῆς παιδοφιλίας! Καί νά μή πῶ -ντρέπομαι- ἀκόμα χειρότερα καί τῆς κτηνοβασίας. Ἤδη αὐτό τό πράγμα ἔχει ἀναγνωριστεῖ στήν Γερμανία. Φανταστεῖτε μετά ἄν θά μπορέσουμε νά ὑπάρχουμε... Δέν θά ὑπάρχει λόγος νά ὑπάρχουμε τότε ὡς ἔθνος. Γιατί μετά τήν ὕβρι ἔρχεται ἡ συντριβή. «Τῆς πτώσεως ἡγεῖται ὕβρις» (Παρ. 16,18) καί «ὁ Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται» (Παρ. 3,34).

Ρώτησαν τόν Ἅγιο Παΐσιο:

- Γέροντα, τί συμβαίνει μέ τούς ὁμοφυλόφιλους; Μερικοί γιατροί λένε ὅτι γεννιοῦνται ἔτσι, ὅτι εἶναι δηλαδή θέμα χρωμοσωμάτων, θέμα τῆς φύσης, ἄρα εἶναι ἀδύνατο αὐτοί οἱ ἄνθρωποι νά ἀλλάξουν καί ἑπομένως ἄδικα τούς ταλαιπωροῦν, καί ὅτι δέν ἔχουν εὐθύνη αὐτοί.

- Πά! Πά! Ὄχι, βρέ παιδί μου, δέν εἶναι ἔτσι. Εἶναι ἕνα πάθος καί αὐτό ὅπως καί τά ἄλλα πάθη.

- Δηλαδή, μπορεῖ νά διορθωθεῖ ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος;

- Πῶς δέν μπορεῖ! Μπορεῖ!… Ἄν θέλει καί προσπαθήσει μπορεῖ νά κόψει τήν κακιά συνήθεια… Πολύ βοηθάει νά ἔχει κανείς ἕναν πραγματικό καί καλό φίλο.

- Πῶς γίνεται κανείς ὁμοφυλόφιλος; Φταίει ἡ οἰκογένεια;

- Ἄν εἶναι μικρό παιδάκι πιό ἀδύνατο, πιό συνεσταλμένο καί δέν προσέξουν τίς παρέες του, τότε κανένας ἀλήτης μπορεῖ νά τό στριμώξει μέ τό ζόρι… ἕλκεται καί αὐτό μετά ἀπό τήν ἡδονή καί σιγά-σιγά συνηθίζει.

Αὐτά εἶναι μαρτυρίες ἀπό τό βιβλίο: ‘’Ὁ Πατήρ Παΐσιος μοῦ εἶπε’’, τοῦ Ἀθανασίου Ρακοβαλῆ.

Νά σᾶς πῶ καί κάποια ἀπό αὐτά πού ἔλεγε ἕνας σύγχρονος Γέροντας πού κοιμήθηκε πολύ πρόσφατα στήν Κρήτη, στίς 02-12-2013, ὁ π. Ἀναστάσιος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουδουμᾶ. Ἁγιασμένος ἄνθρωπος, μεμαρτυρημένης ἁγιότητας ἀπό πολλούς ἀνθρώπους στήν Κρήτη, σεβαστούς ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς κ.λ.π. Προσέξτε τί ἔλεγε αὐτός ὁ ἄνθρωπος, ἕνας σύγχρονος ἅγιος δηλαδή, ὁ ὁποῖος ζοῦσε τήν νοερά προσευχή καί φοβερές πνευματικές καταστάσεις. Ἔλεγε μεταξύ ἄλλων: «Γάμος καί μοναχισμός ἔχουν τόν ἴδιο σκοπό. Νά διασώσουν τό κατά φύσιν καί νά ὁδηγήσουν στό ὑπέρ φύσιν». Τό κατ’ εἰκόνα νά φτάσει στό καθ’ ὁμοίωση. «Νά ἐπαναφέρουμε μέ τήν ἄσκηση τήν ἡδονή ἀπό τίς αἰσθήσεις στόν νοῦ, ὅπως πρίν ἀπό τήν πτώση». Οἱ ἡδονές εἶναι δύο εἰδῶν: ὑπάρχουν οἱ σαρκικές ἡδονές, οἱ αἰσθησιακές, τῶν αἰσθήσεων, οἱ κατώτερες, θά λέγαμε οἱ ζωώδεις, καί ὑπάρχουν καί οἱ ἀνώτερες οἱ πνευματικές, οἱ ἡδονές τοῦ νοῦ. Θά πρέπει λοιπόν ὁ ἄνθρωπος διά τῆς πνευματικῆς ζωῆς, τουτέστιν, διά τῆς ἡσυχίας, ἄσκησης καί μυστηριακῆς ζωῆς: ἐξομολόγησης, Θείας Κοινωνίας «νά μεταποιήσει τό βιολογικό σέ πνευματικό» καί νά ἐπαναφέρει τήν ἡδονή ἀπό τίς αἰσθήσεις στόν νοῦ. Νά μήν κυνηγᾶμε τίς ἡδονές τῶν αἰσθήσεων -τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε κλπ- ἀλλά τίς ἡδονές τοῦ νοός, τίς πνευματικές ἡδονές. Πάει κανείς στήν Θεία Λειτουργία καί αἰσθάνεται τέτοια πνευματική ἡδονή πού δέν θέλει νά τελειώσει. Ἤ λέει κανείς: «ἔκλαψα στήν προσευχή μου καί νιώθω πολύ ὡραῖα, μία πληρότητα». Αὐτό εἶναι πνευματική ἡδονή. Τά ἔχουμε χάσει αὐτά ἐν πολλοῖς, γιατί δέν προσευχόμαστε καί δέν ζοῦμε πνευματική ζωή.

«Ὅταν δέν τό κάνουν αὐτό οἱ ἄνθρωποι, - δηλαδή νά μεταποιοῦν τό βιολογικό σέ πνευματικό - ἀλλά ὁδηγοῦν στό παρά φύσιν, ὄχι μόνο δέν εἶναι ὠφέλιμοι δρόμοι, ἀλλά εἶναι καί ἐπικίνδυνοι, γιατί νομιμοποιοῦν τήν ἁμαρτία». Λένε μερικοί: "τί νά κάνουμε; ἕνα φαΐ μᾶς ἔμεινε" καί ἀπό τό φαΐ πᾶνε καί στά ὑπόλοιπα. Αὐτός εἶναι ζωώδης, σαρκικός ἄνθρωπος καί ὅσο δέν τό πολεμάει, τόσο σαρκοποιεῖται καί ἡ ψυχή του. Ἔτσι γίνεται: ἄν δέν πᾶς στόν Θεό, θά πᾶς στήν σάρκα. Δέν μένεις στάσιμος ἤ θά πᾶς πάνω ἤ κάτω. Ἄν δέν πᾶς πάνω, θά πᾶς κάτω μέ τήν θέλησή σου ἤ ὄχι. Ἑπομένως ὅσο περνοῦν τά χρόνια ἤ θά γίνεται πνευματοποίηση τῆς σάρκας ἤ θά γίνεται σαρκοποίηση τοῦ πνεύματος. Ἕνας ἄνθρωπος ὅσο μεγαλώνει, ἄν δέν ἀγωνίζεται πνευματικά, γίνεται πιό διεστραμμένος καί πιό διεφθαρμένος. Ἡ διαφθορά τῶν ἡλικιωμένων δέν συγκρίνεται μέ τήν διαφθορά τῶν νέων. Πολύ χειρότεροι εἶναι κάποιοι ἡλικιωμένοι.

Συνεχίζει ὁ π. Ἀναστάσιος: «Ὁ Γέροντας μου, Ἀρχιεπίσκοπος Τιμόθεος, ἀπαγόρευε καί ἀντίδωρο ἀκόμα νά δίνουμε στούς ἀρραβωνιασμένους πού εἶχαν σχέσεις. Τώρα, ἀξιώνουν καί τήν Θεία Κοινωνία…». Κι ἄν τοῦ πεῖς ὅτι δέν ἐπιτρέπεται, μπορεῖ νά θυμώσει καί νά μήν ξαναέρθει γιά ἐξομολόγηση. Βέβαια καί πού ἦρθε μία φορά, τί ἔκανε; Ἦρθε γιά νά κάνει τό θέλημά του, ὄχι γιά νά μετανοήσει. «Ἀπό τήν ἀνάξια συμμετοχή στήν Θεία Κοινωνία -προσέξτε τί λέει- δαιμονίζονται πολλοί ἄνθρωποι». Ξέρετε πόσοι δαιμονισμένοι ὑπάρχουν στίς μέρες μας; Πάρα πολλοί. Ἁπλῶς τά δαιμόνια κάποτε εἶναι κρυφά δέν ἐκδηλώνονται, παρά μόνο σέ δεδομένες στιγμές. «Τούς εὐεργετεῖ πάλι ὁ Χριστός, διά μάστιγος καί ἀφορήτου ὀδύνης». Ὁ δαιμονισμός δέν εἶναι τιμωρία καί ἐκδίκηση τοῦ Θεοῦ. Πάλι παιδαγωγία εἶναι. Ἀπό ἀγάπη παραχωρεῖ ὁ Θεός νά μπεῖ ὁ δαίμονας στό σῶμα τους, γιά νά παιδαγωγηθεῖ ἡ ψυχή. Νά ταπεινωθοῦν δηλαδή. Γιατί στήν βάση ὅλων τῶν ἁμαρτημάτων, καί τῶν σαρκικῶν, εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Ἔτσι βλέπουμε ὅτι, ὅταν κανείς κατακρίνει – πού εἶναι φοβερό ἁμάρτημα καί ἀπότοκο τῆς ὑπερηφάνειας – παραχωρεῖ ὁ Θεός μετά νά πέσει σέ σαρκικά ἁμαρτήματα, γιά νά ταπεινωθεῖ καί νά σταματήσει νά ὑπερηφανεύεται κατακρίνοντας τούς ἄλλους. Γιατί αὐτός πού κατακρίνει ἔχει πολύ μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του, ὑπέρ-φαίνεται, νομίζει ὅτι εἶναι πάνω ἀπό τούς ἄλλους καί γι’ αὐτό κάθεται σέ ἕνα θρόνο καί κρίνει καί κατακρίνει τούς πάντες καί τά πάντα. Ὁπότε παραχωρεῖ ὁ Θεός νά συντριφτεῖ μέ σαρκικά ἁμαρτήματα γιά νά γλιτώσει ἀπό τό χειρότερο πού εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια.

Τό ἴδιο καί ὁ δαιμονισμός, πού εἶναι μία συντριβή τῆς σάρκας, τοῦ ἀνθρώπου, γιατί γίνεσαι ρεζίλι καί στούς ἄλλους, ἀλλά κι ἐσύ ὁ ἴδιος ταλαιπωρεῖσαι. Ὅταν πῆγε τό δαιμονισμένο παιδί ἕνας πατέρας στόν Χριστό μας, λέει ρίχνει τόν ἑαυτό του στή φωτιά νά καεῖ, στό νερό νά πνιγεῖ καί μόλις πού τό προλαβαίνουμε. Τί ταλαιπωρία! Ἀλλά ἐπαναλαμβάνω, εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γιά νά μετανοήσουμε καί νά σωθοῦμε.

«Καί τά δαιμονικά μικρόβια πηγαίνουν στά παιδιά τους». Ἔλεγε ὁ Γέροντας, -πράγματι συνέβαινε, τό ξέρω- ὅτι πήγαιναν ἰδιαίτερα γυναῖκες, οἱ ὁποῖες βρωμοῦσαν ἀπό τά σαρκικά αἴσχη πού ἔκαναν, νόμιμες ὑποτίθεται γυναῖκες μέ τούς συζύγους τους καί δέν ἤθελε ὁ Γέροντας νά τοῦ φιλήσουν τό χέρι, γιατί μετά τό χέρι του βρωμοῦσε γιά μέρες καί ἀναγκαζόταν ὁ ἄνθρωπος νά τό πλένει μέ ἁγιασμό γιά νά ξεβρωμίσει. Ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει. Γιά νά καταλάβουμε τό ἐπίπεδό μας.

«Ἔρχονται δεινά… Φοβερά δεινά.. Πυρηνικός ὄλεθρος…». Αὐτά θά γίνουν. Εἶναι προφητεῖες. Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Ὅλοι οἱ πολιτισμοί, ἄν δεῖτε τήν ἱστορία, καταστράφηκαν ἀπό αὐτά τά βδελυκτά ἁμαρτήματα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἄν διαβάσετε τήν Παλαιά Διαθήκη - γιατί εἶναι καί πηγή ἱστορίας - θά δεῖτε ἐκεῖ πού οἰ πλούσιοι, οἱ μεγιστάνες τῆς Βαβυλώνας κ.λ.π. ἔκαναν πλουσιότατα δεῖπνα, τά ὁποῖα κρατοῦσαν μέρες καί μῆνες πολλές φορές καί σ’ αὐτά τά δεῖπνα ἔκαναν καί αἴσχη, ὁμοφυλοφιλικά αἴσχη. Καί μετά ἀπό λίγο καταστράφηκε καί ἡ Βαβυλώνα, καταστράφηκε καί ἡ Νινευί παρόλο πού πρός καιρόν εἶχαν μετανοήσει τότε μέ τόν προφήτη Ἰωνᾶ. Ὅλοι οἰ πολιτισμοί τελικά καταστράφηκαν ἀπό αὐτά τά αἰσχρά καί βδελυκτά ἁμαρτήματα. Καί ἐκεῖ ὁδηγούμαστε τώρα, γι’ αὐτό λέει ὁ Γέροντας ὅτι ἔρχεται πυρηνικός ὄλεθρος.

Προσέξτε, τά κατονομάζει: «Ὅλα αὐτά» τά δεινά «θά τά φέρουν τά παρά φύσιν ἁμαρτήματα πού κατήργησαν τό κατ΄ εἰκόνα Θεοῦ στόν ἄνθρωπο». Ἡ ὁμοφυλοφιλία δέν εἶναι ἕνα ἁπλό ἁμάρτημα, ἀλλά ἀντιστρατεύεται στήν ὀντολογία τοῦ ἀνθρώπου, στό εἶναι τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι παρά τήν φύσιν. Ἀντιστρατεύεται στήν ἴδια τήν φύση. Ὄχι μόνο στήν ἠθική, ὄχι ἁπλῶς στήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά στήν ἴδια τήν φύση. Πᾶς ἀντίθετα στήν φύση, ἀντίθετα στόν ἑαυτό σου. «Ὅταν γενικεύεται ἡ ἁμαρτία», γι’ αὐτό θά ἔρθει ὁ ὄλεθρος, «δέν ἔχει λόγους ὑπάρξεως ἡ ἀνθρώπινη φύση ἐπί τῆς γῆς. Καί τότε ὁ Θεός ἐπεμβαίνει», ὄχι γιά νά μᾶς τιμωρήσει, «γιά νά σταματήσει τό διαιωνιζόμενο κακό, ὅπως τά Σόδομα».

- Ἦταν εὐεργεσία αὐτό πού ἔγινε στά Σόδομα;

Εὐεργεσία ἦταν. Σταμάτησε τό κακό πού γινόταν. Ὅπως τό τσουνάμι. Πῆγε, πῆγε... μέχρι ἕνα σημεῖο... διακόσια μέτρα ἀπό τήν ἀκτή. Δέν πῆγε παραπάνω. Βάζει ὅρια ὁ Θεός στό κακό. Ἔγινε τό τσουνάμι, γιατί ἔπρεπε νά γίνει. Καταστράφηκαν τά Σόδομα, γιατί ἔπρεπε νά μπεῖ ἕνα φρένο. Ἀλλοίμονο ἄν ὁ Θεός μᾶς ἄφηνε νά ἁμαρτάνουμε ἀνεξέλεγκτα. Δέν θά σωζόταν κανείς. Γι’ αὐτό βάζει ἕνα στόπ μέσα ἀπό αὐτά τά «κακά», πού εἶναι καλά. Αὐτά δέν τά λεώ ἐγώ, μήν πεῖτε ὅτι εἶμαι κινδυνολόγος καί καταστροφολόγος. Ὁ ἁγιασμένος αὐτός Γέροντας τῆς ἐποχῆς μας τά λέει.

Νά κλείσω μ’ αὐτό: ὅτι τό κίνητρό τους, σέ τελική ἀνάλυση, εἶναι τό χρῆμα. Κάποιος πού τό ἔγραψε αὐτό στή Διαβούλευση, τό ἔσβησαν. Οὐσιαστικά αὐτό τούς νοιάζει. Δέν τούς ἐνδιαφέρει οὔτε ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, οὔτε τίποτα. Δυστυχῶς ἔχουμε γίνει εἰδωλολάτρες, σαρκολάτρες καί κάνουμε διεστραμμένη ζωή. Τουλάχιστον ἐμεῖς νά βάλουμε σάκο καί στάχτη στό κεφάλι μας, νά μετανοήσουμε δηλαδή, νά κλάψουμε, γιά νά μείνει τό καλό λεῖμμα. Ἀκόμα νομίζω ὑπάρχει στήν πατρίδα μας καί θά σώσει καί τούς ὑπόλοιπους. Μπορεῖ καί νά γίνει καταστροφή... Καί στήν Ἑλλάδα...

Εἴδατε τί ἔγινε χθές στό Παρίσι; Σ’ αὐτό τό θέατρο πού ἔσφαξαν τόσους ἀνθρώπους; Εἶχε πάει ἕνα συγκρότημα Death Metal. Ξέρετε τί εἶναι αὐτό; Ρόκ μουσική Death Metal; Σατανιστές. Ἐκεῖ μέσα ὑμνεῖται ὁ σατανᾶς. Ἔ, τί θά κάνει ὁ σατανᾶς; Θά σᾶς πεῖ: "μπράβο, καλά κάνετε;". Θά σᾶς σφάξει ὅλους. Ὁ σατανᾶς εἶναι ἀνθρωποκτόνος. Γιατί δέν πῆγαν σέ μία ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; Ἔτσι παραχωρεῖ ὁ Θεός. Δέν τούς τιμωρεῖ, ἀλλά εἶναι σάν νά τούς λέει ἀπό ἀγάπη: «ἀνοίξτε τά μάτια σας, τόν σατανᾶ θά λατρέψετε;».

Τά λέω μέ πολύ πόνο αὐτά καί ἐπαναλαμβάνω τούς ἀνθρώπους αὐτούς τούς ἀγαπᾶμε, ἀλλά δέν ἀγαπᾶμε τήν νομιμοποίηση τῆς ἁμαρτίας. Ὀφείλουμε νά διαμαρτυρηθοῦμε γιά τήν διαφήμιση, τήν νομιμοποίηση καί τήν προώθηση τῆς διαστροφῆς καί προσευχόμαστε μέ δάκρυα γιά αὐτούς τούς ἀνθρώπους νά βροῦν τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς φωνάζουμε. Δέν μποροῦμε νά τούς ποῦμε "μπράβο παιδιά στήν πλατιά μας ἀγάπη χωρᾶτε ὅλοι ἐσεῖς...". Βέβαια ὅλοι χωροῦν στήν καρδιά μας. Τά ἁμαρτήματα ὅμως δέν χωροῦν, γιατί μετά θά πρέπει νά βγάλουμε τόν Χριστό. Τόν Χριστό ὅμως δέν θέλουμε νά Τόν βγάλουμε. Κι αὐτούς τούς θέλουμε ἀλλά ὅπως τούς θέλει ὁ Χριστός.

Στήν Ἐκκλησία δέν πᾶμε ὅπως εἴμαστε, γιατί ἔχει ἐπικρατήσει κι αὐτό τό σλόγκαν. Δυστυχῶς βρέθηκε κι ἕνας «Ὀρθόδοξος» Ἱεράρχης νά μᾶς πεῖ νά σεβαστοῦμε τά δικαιώματα τῶν ὁμοφιλοφίλων. Στήν προκαταρκτική Σύνοδο πού συνῆλθε, πρίν δηλαδή τήν μέλλουσα νά συνέλθει Ὀρθόδοξη Σύνοδο, σηκώθηκε ἕνας Ἱεράρχης καί εἶπε ὅτι: "τά δικαιώματα τῶν σεξουαλικῶν μειονοτήτων πρέπει νά προστατεύονται ἀπό κάθε εἴδους διάκριση καί ἀπό ἄδικους διωγμούς". Τό λέω, γιατί ὑπάρχει ἤδη στό διαδίκτυο, εἶναι δημοσιευμένο. Βέβαια αὐτός ὁ καημένος κάνει λάθος, γιατί δέν ὑπάρχει κανένας διωγμός ἀπό τήν Ἐκκλησία πρός αὐτούς τούς ἀνθρώπους. Ἡ Ἐκκλησία - δέν μιλᾶμε γιά παπικούς καί προτεστάντες, γιατί αὐτοί δέν εἶναι ἐκκλησία - μιλᾶμε γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, δέν καταδίωξε ποτέ ἀνθρώπους. Καταδικάζουμε ὅμως τήν ἁμαρτία.

Ἀλλά καί ἡ λέξη ‘μειονότητα’ κινεῖ τήν συμπάθεια. "Μειονότητα εἶναι οἱ καημένοι, νά τούς προστατέψουμε...". Βλέπετε πώς εἶναι ὅλα σκόπιμα! Οἱ μειονότητες πρέπει νά προστατεύονται. Ἀλλά ὄχι ἡ ἁμαρτία.... Καί οἱ φονεῖς μειονότητα εἶναι! Ἀλλοίμονο ἄν γίνουν πλειοψηφία οἱ φονεῖς! Κι αὐτούς τούς συμπαθοῦμε ἀλλά δέν συμπαθοῦμε τήν φονική τους διάθεση.

Ὡστόσο, μέσα στήν Ἐκκλησία κάνουμε διακρίσεις: ἀρρώστου καί ὑγιοῦς. Ἀλλοίμονο ἄν ποῦμε ὅτι ὁ ἄρρωστος εἶναι τό ἴδιο μέ τόν ὑγιή. Σάν νά πηγαίνει λ.χ. ὁ γιατρός στό νοσοκομεῖο καί νά πεῖ: "ἐντάξει ὅλοι τό ἴδιο εἴμαστε, εἴτε ἔχουμε καρκίνο, εἴτε ὄχι"! Μά δέν εἶναι τό ἴδιο! Γιατί, ἄν ποῦμε εἶναι τό ἴδιο, θά ἀφήσουμε κάποιους ἀθεράπευτους. Δέν θά ἀσχοληθεῖ ὁ γιατρός καθόλου μαζί τους. Αὐτό μᾶς λένε καί στήν περίπτωση τῶν ὁμοφιλοφίλων. "Ἀφῆστε τους, μήν τούς μιλᾶτε, μή λέτε ὅτι εἶναι κακό, μή λέτε ὅτι εἶναι διαστροφή, μή λέτε ὅτι εἶναι ἁμαρτία...". Πρέπει νά τό ποῦμε ὅτι εἶναι ἁμαρτία. Γιατί; Γιατί, ἄν ποῦμε ὅτι εἶναι ἁμαρτία, θά πρέπει μετά νά θεραπευτεῖ. Καί ὁ διάβολος δέν θέλει νά θεραπευτεῖ. Τούς θέλει δικούς του, τούς θέλει καλά δεμένους μ’ αὐτόν.

- Εἶναι διάκριση;

Εἶναι διάκριση. Βέβαια εἶναι διάκριση. Ἀλλά εἶναι σωστή διάκριση. Δέν θά γίνουμε σχιζοφρενεῖς νά ποῦμε ὅτι ἡ ἀρρώστια εἶναι τό ἴδιο μέ τήν ὑγεία! Δέν εἶναι τό ἴδιο! Καί ἀκριβῶς ἐπειδή ἔχουμε ἀγάπη, ἐπιβάλλεται νά κάνουμε διακρίσεις. Ὅταν κάποιος ἔχει καρκίνο, δέν εἶναι ἀγάπη νά τοῦ πεῖς: "δέν ἔχεις τίποτα, πάρε μιά ἀσπιρίνη καί φύγε". Αὐτό εἶναι ἀπάτη. Τόν κοροϊδεύεις τόν ἄνθρωπο καί τόν ἐμπαίζεις. Ἄν εἶσαι καί γιατρός ἀκόμα χειρότερα. Δηλαδή, ἄν φτάσει ἡ Ἐκκλησία, πού εἶναι ὁ πνευματικός γιατρός, νά πεῖ "δέν πειράζει πού εἶσαι ὁμοφυλόφιλος", εἶναι ἡ ἴδια σχιζοφρένεια μέ τόν γιατρό πού λέει "δέν πειράζει πού ἔχεις καρκίνο, δέν χρειάζεται νά πάρεις καμία ἀγωγή". Τί θά γίνει; Σέ πολύ λίγο χρόνο θά πεθάνουν ὅλοι οἱ καρκινοπαθεῖς. Παύεις νά εἶσαι γιατρός. Παύεις νά ἐκπληρώνεις τό λειτούργημά σου στό ὁποῖο τάχθηκες. Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη.

Συνεπῶς ἡ χριστιανική ἀγάπη σέβεται τήν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, ἀλλά προπάντων καί κυρίως σέβεται τόν Χριστό πού εἶναι ἡ Ἀλήθεια καί δέν μπορεῖ νά ἐξαπατᾶ κανέναν. Λέει πάντοτε ξεκάθαρα τήν ἁμαρτία ἁμαρτία καί τό καλό καλό.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

Ἐρ. : Ὅσον ἀφορᾶ τόν τρόπο διαμαρτυρίας, πιστεύω ὅτι εἶναι κοινή πεποίθηση πλέον ὅτι δέν εἶναι ἀποτελεσματικός, δέν τόν λαμβάνει κανένας ὑπόψη καί ἁπλῶς τό κάνουμε, γιά νά τό κάνουμε. Γι’ αὐτό καί πάρα πολλοί, ἐνῶ δυσανασχετοῦν καί μέσα τους διαμαρτύρονται δέν τό κάνουν, ὄχι ἀπό ἀδιαφορία μᾶλλον, ἀλλά ἐπειδή δέν μᾶς παίρνουν στά σοβαρά. Ὅλοι ἔχουν οἰκογένειες, παιδιά καί ἀνησυχοῦν γιά τόν τόπο καί τήν πατρίδα καί λυπόμαστε αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί σέ καμία περίπτωση δέν θά θέλαμε νά μεγαλώσει αὐτό τό κακό. Ἀλλά νά στείλω ἐγώ ἕνα e-mailκαί ἕνα ὁ ἄλλος κ.λ.π. καί στό τέλος νά γίνει μιά μαζική διαγραφή...

Ἀπ. : Ἐσύ τί προτείνεις γιά διαμαρτυρία; Πές μας.

Ἐρ. :Αὐτό θέλω νά πῶ ὅτι δέν ἔχω...

Ἀπ. : Ἄρα νά παραδοθοῦμε ἀμαχητί.

Ἐρ. :Ὄχι δέν λέω αὐτό. Ἀλλά δέν ἔχω νά προτείνω τίποτα.

Ἀπ. : Ἀκριβῶς ἀπό τό τίποτα... ἄς κάνουμε αὐτό πού μποροῦμε. Γιά τήν τιμή τῶν ὅπλων ὀφείλουμε νά διαμαρτυρηθοῦμε. Θά σᾶς πῶ ἕναν μύθο! Ἦταν ἕνας ποντικός καί ἔπεσε μέσα στό γάλα καί θά πνιγόταν. Ἔ, λέει, δέν θά τό βάλω κάτω, θά χτυπάω τά πόδια μου. Ἔπηξε τό γάλα, ἔγινε γιαούρτι καί βγῆκε ἔξω!

Θέλω νά πῶ ὅτι ὀφείλουμε νά κάνουμε αὐτό πού μποροῦμε. Σέ λίγο δέν θά μᾶς ἐπιτρέπουν οὔτε αὐτό! Μπορεῖ νά φτάσουμε σέ τέτοια δικτατορία -ἐκεῖ τό πᾶνε- νά μήν μπορεῖς νά πεῖς ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἁμαρτία καί κακό. Οὔτε γραπτῶς, οὔτε προφορικῶς, γιατί θά ἔρχεται ὁ Ἀστυνομικός, θά σέ συλλαμβάνει καί θά σοῦ βάζει καί ἕνα πρόστιμο 50000 εὐρώ. Ποιός θά τολμάει τότε νά πεῖ ὅτι εἶναι ἁμαρτία; Ἀκόμα δέν φτάσαμε ἐκεῖ. Ἐκεῖ θέλουν νά καταλήξουν νά μήν μιλᾶμε. Ὄχι, θά μιλήσουμε κι ἄς μήν τούς ἀρέσει. Σᾶς πληροφορῶ ὅτι τούς νοιάζει. Ὅσο κι ἄν φαίνεται ὅτι δέν τούς νοιάζει. Πολύ περισσότερο θά τούς ἔνοιαζε, ἄν δέν τούς ξαναψηφίζαμε. Ἀλλά ἔχουμε τέτοια διαφθορά πού τούς ξαναψηφίζουμε, γιατί τό κριτήριό μας δέν εἶναι ὁ Χριστός, εἶναι τό χρῆμα κι ἄν μᾶς βολέψαν τά παιδιά μας ἤ ὄχι. Καί δέν κοιτᾶμε ἄν εἶναι ἄθεος κανείς. Αὐτό εἶναι πού προωθοῦν τήν ἀθεΐα καί τήν διαστροφή. Τελικά, φανερά ἤ κρυφά, ὅλοι τήν προωθοῦν. Ἀλλά φταῖμε κι ἐμεῖς πού τούς στηρίζουμε.

Ὁπότε ἀπό τό τίποτα, ἄς κάνουμε ἔστω κάτι. Ἄς ποῦμε ὅτι: Δέν συμφωνῶ. – Μά δέν θά μᾶς ἀκούσει κανείς.. – Θά σᾶς ἀκούσω ἐγώ καί θά πάρω καί γώ θάρρος. Γιατί βλέπω εἴμαστε σάν κοιμισμένοι. "Νά μήν κάνουμε τίποτα... νά κάνουμε προσευχή". Θά πάρεις τό κομποσκοίνι καί σέ ἕνα λεπτό θά ἔχεις κοιμηθεῖ. Γιατί δέν ξέρουμε νά κάνουμε κομποσκοίνι. Μακάρι νά ξέραμε καί σίγουρα θά καταστρέφαμε τά σχέδιά τους! Ἀλλά μέ τό νά λέμε: "Καλύτερα νά κάνουμε μόνο προσευχή", τελικά δέν κάνουμε τίποτα. Καί πρέπει λίγο νά κινηθοῦμε. Νά φύγει αὐτή ἡ ἡττοπάθεια. Ἐκεῖ ποντάρουν αὐτοί.

Ὅλα αὐτά πού μᾶς δείχνουν στήν τηλεόραση δέν ἐκφράζουν τήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ. Τά ΜΜΕ προσπαθοῦν νά μᾶς διαμορφώσουν. Ὅλα τά ΜΜΕ μιλοῦν ὑπέρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ξέρετε κανένα κανάλι νά λέει ἐναντίον; Ὄχι. Αὐτό ὅμως περνάει ἕνα ὑποσυνείδητο μήνυμα μέσα μας ὅτι: ὅλοι στήν Ἑλλάδα ὑποστηρίζουν τήν ὁμοφυλοφιλία. Βλέπετε πῶς ἐργάζονται; Ἀλλά αὐτό εἶναι ψέμα. Πῶς θά τό ἀνατρέψουμε τό ψέμα; Ἐμεῖς δέν ἔχουμε δικό μας κανάλι γιά νά ποῦμε τό ἀντίθετο. Ἄς κάνουμε λοιπόν αὐτό πού μποροῦμε. Τουλάχιστον νά φωνάξουμε: «Ὄχι, δέν συμφωνῶ". Καί νά ξέρετε ὅτι μπορεῖ ἀριθμητικά νά μήν εἴμαστε πλειοψηφία, ἀλλά εἴμαστε πλειοψηφία, γιατί ἔχουμε τόν Χριστό. Καί ὅπου εἶναι ὁ Χριστός εἶναι ἡ πλειοψηφία. Καί ἕνας νά εἶσαι, ὀφείλεις νά μιλήσεις, γιατί ἐφόσον ἔχεις τόν Χριστό, ἔχεις τήν Ἀλήθεια. Εἶσαι πλειοψηφία καί ἔστω καί ἕνας τούς ἀνατρέπεις.

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής ἕνας ἦταν. Ὅλοι, Πατριάρχες, Ἐπίσκοποι, Ἱερεῖς, εἶχαν πέσει καί εἶχαν προσκυνήσει τήν αἵρεση... σύν τοῖς Βασιλεῦσι. Γιατί κατά κανόνα ἡ αἵρεση καί τά αἱρετικά πράγματα ὑποστηρίζονται ἀπό τούς κοσμικούς ἄρχοντες. Ἡ διαφθορά σήμερα ἀπό τό Κράτος ὑποστηρίζεται. Δέν ξεκίνησε ἀπό τήν Ἐκκλησία αὐτό τό κίνημα ὑπέρ τῶν ὁμοφιλοφίλων. Ἀπό τό Κράτος ξεκινάει. Μιά μορφή αἵρεσης εἶναι κι αὐτό. Εἶναι μιά αἵρεση στή ζωή. Ὑπάρχει αἵρεση στήν πίστη, ὑπάρχει αἵρεση καί στή ζωή. Ὅταν προωθεῖται ἡ διεστραμμένη ζωή εἶναι αἵρεση στή ζωή. Ὅταν προωθεῖται ἕνα διεστραμμένο δόγμα εἶναι αἵρεση στήν πίστη. Στά χρόνια λοιπόν τοῦ Ἁγίου Μαξίμου εἶχε προωθηθεῖ τό διεστραμμένο δόγμα ὅτι ὁ Χριστός εἶχε μόνο μία θέληση. Καί εἶπε ὁ Ἅγιος Μάξιμος: – Ὄχι, εἶχε δύο θελήσεις. – Μά πῶς; Ἐδῶ Πατριάρχες, Ἐπίσκοποι λένε γιά μία, ἐσύ εἶσαι ἀνώτερος ἀπό αὐτούς; Ὅπως λένε καί σήμερα: – Ἐσύ ἕνας παπαδάκος ξέρεις καλύτερα ἀπό τούς δεσποτάδες; Θά μᾶς πεῖς ἐσύ! Ναί, θά σᾶς πῶ, γιατί δέν τά λέω ἐγώ, τά λέει ὁ Χριστός. Καί ὁ Χριστός εἶναι πάνω καί ἀπό τούς δεσποτάδες. Τότε ἔλεγαν στόν Ἅγιο: – Μέ ποιόν εἶσαι ἐσύ; – Ἐγώ εἶμαι μέ τήν Ἐκκλησία, ἀπαντοῦσε. – Ἐμεῖς δέν εἴμαστε; – Ὄχι, δέν εἶστε. Ἐφόσον φεύγετε ἀπό τήν σωστή πίστη, δέν εἶστε μέ τήν Ἐκκλησία. Αὐτό πρέπει νά τό ποῦμε. Ὀφείλουμε νά διαμαρτυρόμαστε, γιατί ἀλλιῶς θά γίνουμε νερόβραστοι, ὅπως μᾶλλον ἔχουμε γίνει.

Ὅταν εἶχε ξεκινήσει ἡ ταινία τοῦ Σκορτσέζε, ὁ Ἅγιος Παΐσιος, ὁ ἄκρως ἡσυχαστής, πού δέν ἔπαιρνε κἄν ὑποτακτικούς, ἄφησε τήν ἡσυχία του, ἄφησε τό Ἅγιον Ὄρος, ξεσήκωσε καί τούς Πατέρες καί κατέβηκαν στήν Θεσσαλονίκη νά λάβουν μέρος στήν διαδήλωση. Τί θά ἔβγαινε μέ τήν διαδήλωση; Σιγά! Ποιός θά τούς ἄκουγε; Ἄν ἔλεγε κι ἐκεῖνος: "Τί νά κάνουμε; Ἀφοῦ εἶναι προαποφασισμένα", δέν θά κατέβαινε. Ὅπως τώρα, προαποφασισμένα εἶναι, ἀλλά ὀφείλουμε νά κινηθοῦμε. Μετά ἀπό 17 χρόνια ἦρθε ὁ Κώδικας Ντα Βίντσι, παρόμοιο, βλάσφημο βιβλίο γιά τόν Χριστό μας. Τίποτα δέν ἔγινε, ἕνα δικαστήριο... Κοιμόμασταν οἱ χριστιανοί. Ὅσο περνοῦν τά χρόνια δηλαδή ξεφτίζουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ἅμα δέν μιλᾶμε. Αὔριο θά ἔρθουν οἱ τσιχαντιστές, θά μᾶς ποῦν ‘τό κεφάλι σας ἤ τήν πίστη σας’. Πόσοι νομίζετε θά ἀντισταθοῦν;

Πρῶτα πρῶτα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἐπιβεβαιώνουμε τήν πίστη μας καί παίρνουμε θάρρος, ὅταν διαμαρτυρόμαστε καί στή συνέχεια ἐνθαρρύνουμε καί τούς γύρω μας. Γιατί τό πνεῦμα αὐτό τῆς ἡττοπάθειας δέν εἶναι καθόλου καλό. Ὀφείλουμε νά ἀντιστεκόμαστε ἔστω κι ἄν ἀνθρωπίνως φαίνεται πώς δέν θά ἔχουμε ἀποτέλεσμα. Ἔχουμε ἀποτέλεσμα γιατί ἀκούγεται ἡ φωνή τῆς ἀλήθειας καί τοῦ Χριστοῦ.

Πρέπει νά ξέρετε ὅτι κι αὐτοί οἱ ταλαίπωροι ἄνθρωποι, οἱ ὁμοφυλόφιλοι, μᾶς ἀκοῦν, γιατί βαθιά μέσα στήν ὕπαρξή τους γνωρίζουν πώς δέν βρίσκονται στόν σωστό δρόμο καί βοηθιοῦνται ἀπό τήν στάση μας. Ἀλλοίμονο ἄν τούς ποῦμε ὅτι εἶστε καλά... τούς ἐμπαίζουμε. Ἀλλοίμονο ἄν δέν μιλᾶμε.... εἶναι χρέος ἀγάπης. Ὅπως εἶναι χρέος ἀγάπης νά μιλᾶμε κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμός λέει: "ἐσεῖς οἱ Παπικοί, ἐντάξει καλά εἶστε, μείνετε ἐκεῖ, δέν ὑπάρχει λόγος νά ἀλλάξετε, νά βαφτιστεῖτε, νά γίνετε Ὀρθόδοξοι...". Ἐνῶ ἔπρεπε νά τούς ποῦμε ὅτι: ὀφείλετε νά ἀλλάξετε καί νά βαφτιστεῖτε, ἄν θέλετε νά σωθεῖτε. Γιατί μία προϋπόθεση σωτηρίας εἶναι τό βάφτισμα. Ἄν δέν τό πεῖς αὐτό, δέν ἔχεις ἀγάπη.

Σήμερα τό Κράτος προωθεῖ αὐτόν τόν νόμο. Αὐτοί πού τόν προωθοῦν θά δώσουν φοβερό λόγο στόν Θεό, γιατί δέν διαστρέφουν μόνο τόν ἑαυτό τους, ἀλλά ὁδηγοῦν ἕνα ὁλόκληρο Κράτος στήν διαστροφή. Ἔ, ἀπό ἀγάπη, δέν πρέπει νά τούς τό ποῦμε; "Ξέρετε τί κάνετε; Πρῶτα-πρῶτα ἐσεῖς μέ ἀσφαλή τρόπο ὁδηγεῖστε στήν κόλαση ὡς πρόσωπα μ’ αὐτό πού ψηφίζετε, γιατί διαστρέφετε ἕναν ὁλόκληρο λαό". Εἶναι δεῖγμα ἀγάπης καί ἔχουμε χρέος νά τό ποῦμε ἄσχετα ἄν θά ἀκούσουν ἤ ὄχι. Πιστεύω πάντως πώς κάποιοι θά ἀκούσουν. Καί δέν τό λέω ἐγώ, τό λέει ὁ Χριστός. Γιατί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει δύναμη. Εἶπε ὁ Χριστός: «Εἰ τόν λόγον μου ἐτήρησαν καί τόν ὑμέτερον τηρήσουσιν» (Ἰω. 15,20). Κάποιοι τόν τήρησαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό αὐτό παίρνω κουράγιο καί ἐγώ καί μιλάω. Ἀλλιῶς καί ἐγώ δέν πρέπει νά μιλάω. Γιατί νά μιλάω; Νά μήν μιλάω καθόλου, ἄν κανένας δέν ἀκούει. Ἀπό ἐσᾶς τούς 100, πού ἀκοῦτε τόσα κηρύγματα, πόσοι ἀλλάζουν; Λίγοι! Ἀλλά ἔστω κι ἕνας νά ἀλλάξει γιά μένα εἶναι κέρδος. Μιά ψυχή πάει στόν Παράδεισο! Λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: εἶστε 100 πού ἀκοῦτε αὐτά πού λέω, ἔστω 10 νά καταλάβετε αὐτά πού σᾶς εἶπα καί ἔστω 1 νά ἀλλάξει, εἶναι μέγιστο κέρδος. Γι’ αὐτό μιλᾶμε, ἔστω γιά ἕναν. Ὁ Χριστός ψάχνει τό χαμένο πρόβατο.

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ἔξω οἱ κύνες», Ὁμιλία στίς 14-11-2015

http://hristospanagia3.blogspot.gr

ΟΙ ΦΑΣΟΥΛΗΔΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΟΙ ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΙ ΠΙΘΗΚΟΙ καὶ ΤΑ ΤΙΜΑΛΦΗ

«Εἴμαστε ἀπὸ καλὴ γενιὰ»

Ἐλύτης

 

 Ὁ Καποδίστριας «δύο χρόνια κοντὰ μᾶς κυβέρνησε ἀγγελικά. Καὶ μᾶς γύμναζε καὶ στὴν οἰκονομίαν. Ὅτι καὶ ὁ Κυβερνήτης μας μίαν κότα ἔτρωγε τέσσερις ἡμέρες»(Μακρυγιάννης, «Ἀπομνημονεύματα»).

«Πολιτεία τροφὴ ἀνθρώπων ἐστίν, καλὴ μὲν ἀγαθῶν, ἢ δὲ ἐναντία κακῶν». Ἡ πολιτεία, εἶναι ἀνατροφή, διαπαιδαγώγηση ἀνθρώπων. Ἡ καλὴ πολιτεία, τὸ καλὸ πολίτευμα, κάνει τοὺς πολίτες ἀγαθούς, τὸ κακὸ πολίτευμα καὶ τὸ κακὸ κράτος, ἐκφαυλίζει τοὺς πολίτες (Πλάτωνας). «Ὁ γὰρ ἀληθῶς ἄρχων οὐκ ἐκ τῶν ἔξωθεν συμβόλων γνωρίζεται, οἷον πορφύρας, χλανίδος καὶ διαδήματος, ἀλλ᾽ ἐκ τοῦ ἔχειν τὴν ἀρχικὴ ἀρετήν». 

Ὁ ἀληθινός, ὁ σωστὸς ἡγέτης δὲν ξεχωρίζει ἀπὸ τὰ ἐξωτερικὰ μεγαλεῖα (πολυτελεῖς καὶ ἀπαστράπτουσες λιμουζίνες, παρατρεχάμενοι καὶ λοιποὶ ζητωκραυγαστές), ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πολιτικὴ ἀρετή. (Μέγας Βασίλειος, «Περὶ ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας», Λόγος ΙΕ´, ΒΕΠΕΣ, τ. 57, σελ. 290).

«Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχὴς καὶ γνήσια κατὰ τοὺς προγόνους. Ἡ ἀργία ἐγέννησε τὴν πενίαν. Ἡ πενία ἔτεκε τὴν πείναν. Ἡ πείνα τὴν αὐθαιρεσίαν. Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τὴν ληστείαν. Ἡ ληστεία ἐγέννησε τὴν πολιτικήν. Ἰδοὺ ἡ αὐθεντικὴ καταγωγὴ τοῦ τέρατος τούτου. Τότε καὶ τώρα, πάντοτε ἡ αὐτή. Τότε διὰ τῆς βίας, τώρα διὰ τοῦ δόλου καὶ διὰ τῆς βίας… Πάντοτε ἀμετάβλητοι, οἱ σχοινοβάται οὗτοι, οἱ Ἀθίγγανοι, οἱ γελωτοποιοὶ οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δ᾽ οὕτω τοὺς λεγομένους πολιτικούς). (Α. Παπαδιαμάντης, «Οἱ ἔμποροι τῶν ἐθνῶν»).

«Ἔσκαψα» τὰ χρυσοφόρα κοιτάσματα, τὰ τιμαλφῆ τοῦ ἑλληνικοῦ λόγου, στὴν διαχρονική του διάσταση, καὶ βρῆκα τὰ παραπάνω τέσσερα λαμπρὰ σπαράγματα, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται στὸν πολιτικὸ βίο καὶ στὸν βίο τῶν πολιτικῶν. Στὸ πρῶτο κείμενο ὁ Μακρυγιάννης ὑμνεῖ τὴν ὀλιγοδεΐα, τὸν ἀσκητικὸ τρόπο ζωῆς τοῦ Καποδίστρια. Τὸν παρουσιάζει ὡς παράδειγμα πρὸς μίμηση. Δίδασκε ὁ Κυβερνήτης τὴν «οἰκονομίαν» ὄχι μὲ λόγια παχιὰ καὶ φαρισαϊκὲς παροτρύνσεις γιὰ «λιτότητα», ἀλλά, μὲ τὸ παράδειγμά του. 

Ὁ Ν. Δραγούμης στὶς «Ἱστορικὲς Ἀναμνήσεις» διασώζει τὸ ἑξῆς εὔθυμο ἐπεισόδιο. Συνήθιζε ὁ Κυβερνήτης νὰ κάνει συχνὰ περιοδεῖες, γιὰ νὰ εἶναι κοντὰ στὸ λαὸ καὶ στὰ προβλήματά του. Σὲ μία ἀπ’αὐτὲς τὸν συνόδευε καὶ ὁ Κολοκοτρώνης.

Προπορευόταν ἕνας ταχυδρόμος, καβάλα σ’ ἕνα περήφανο ἄλογο, ντυμένος μὲ τὴ χρυσοστόλιστη στολὴ ποὺ φοροῦσαν οἱ ὑπάλληλοι τοῦ κράτους. Ὁ Καποδίστριας πιὸ πίσω, ἁπλός, μὲ φτωχικὰ ροῦχα, καθόταν πάνω σ’ ἕνα ἄλογο, τὸ ὁποῖο ἔμοιαζε περισσότερο μὲ τὸ γαϊδουράκι ποὺ μετέφερε τὸν Χριστὸ στὰ Ἱεροσόλυμα. Οἱ ἁγνοὶ Ἕλληνες, ἀκούγοντας ὅτι ἔρχεται ὁ Κυβερνήτης, ἔσπευδαν νὰ τὸν προϋπαντήσουν μὲ δάκρυα στὰ μάτια, ἔκαναν τὸν σταυρό τους, ἔκαιγαν λιβάνι καὶ δόξαζαν τὸν Θεὸ ποὺ τοὺς ἔσωσε ἀπὸ τὴν δουλεία. Ὅμως ἀντὶ τὸν Κυβερνήτη, χαιρετοῦσαν τὸν κορδωμένο ταχυδρόμο. Ὁ Κολοκοτρώνης, βλέποντας τί γίνεται, λέει στὸν Καποδίστρια.

-Ἐξοχώτατε, πρέπει ὁ κόσμος νὰ γνωρίσει τὸν Κυβερνήτη του.

-Καὶ τί θέλεις νὰ κάμω; Ρωτᾶ ἐκεῖνος μὲ ἀπορία.

-Νὰ φορέσει ἡ ἐξοχότητά σου τὴν ἐπίσημο στολή, ἀπαντᾶ ὁ Γέρος.

Ξεπέζεψε ὁ Κυβερνήτης πιὸ κάτω καὶ φόρεσε τὴν ἐπίσημο στολή. Ἦταν καὶ αὐτὴ τὸ ἴδιο ἁπλὴ καὶ φτωχική. (Τὸ κείμενο περιεχόταν καὶ στὸ παλιὸ βιβλίο ἱστορίας τῆς Ϛ´Δημοτικοῦ – πρὸ τοῦ 2006. Κόπηκε. Γιατί; Προφανῶς, τέτοια κείμενα ἐλέγχουν τὰ τωρινὰ φιλάργυρα ναυάγια τοῦ κομματισμοῦ καὶ εἶναι «ἐπικίνδυνα» γιὰ τοὺς νέους. Ἴσως προβοῦν σὲ συγκρίσεις ἀνεπίτρεπτες…).

Αὐτὸς ἦταν ὁ Καποδίστριας. Ἐν τῇ ἁπλότητι ἡ μεγαλοπρέπεια, πράγμα ἀδύνατο γιὰ τοὺς τωρινούς, τοὺς παραφουσκωμένους ἀπὸ ἔπαρση καὶ ἐντυπωσιοθηρία. «Τοὺς νοσοῦντας ἐξ ἐλαφρότητος καὶ ρεκλαμομανίας», καταπῶς γράφει ὁ Παπαδιαμάντης. Ὁ Καποδίστριας εἶναι αὐτὸς ποὺ μὲ θαυμαστὴ διαύγεια καὶ προόραση ἔλεγε ὅτι «ἂν ἡ παροῦσα γενεὰ δὲν ἐνδυναμωθεῖ ἀπὸ ἀνθρώπους μορφωμένους ἐν καλῇ διδασκαλίᾳ καὶ μάλιστα πρὸς τὸν κανόνα τῆς ἁγίας ἡμῶν πίστεως καὶ τῶν ἠθῶν μας, θὰ εἶναι δυσοίωνο τὸ μέλλον τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ διακυβέρνησή της ἀδύνατη». (Ἰω. Τσάγκα, «Ἡ Ὀρθόδοξη ἀγωγὴ στὸ ἔργο τοῦ Καποδίστρια», ἔκδ. Κυριακίδη, σελ. 174).

Στὸ δεύτερο παράθεμα ὁ μέγας «πολιτικὸς ἀναλυτής», ὁ Πλάτων, μᾶς λέει τὴν αὐτονόητη ἀλήθεια. «Τὸ τῆς πόλεως ἦθος ὁμοιοῦται τοῖς ἄρχουσι». Ὅταν οἱ «ἄρχοντες» κυλιοῦνται στὸ βόρβορο καὶ τὴ διαφθορά, ἡ πόλις, ἡ κοινωνία, φθείρεται καὶ διαφθείρεται. Τὰ τελευταῖα χρόνια (τὰ μεταπολιτευτικὰ) ἡ κεφαλὴ (οἱ ἄρχοντες) καλλιέργησε τὰ ἐλαττώματα τοῦ λαοῦ καὶ ὄχι τὶς ἀρετές του. Αὐτὸ ποὺ ἐπλήγη καίρια εἶναι τὸ βαθύτερο ἦθος τοῦ λαοῦ μας ποὺ λέγεται φιλότιμο. Ὁ λαὸς φιλοτιμεῖται, ὅταν ὑπάρχει τὸ πρότυπο. Ἔτρωγε ὁ Κυβερνήτης μία κότα στὶς τέσσερις μέρες, τὸ ἄκουγε ὁ λαός, καὶ φιλοτιμοῦνταν. Ὑπέμεινε ἀγόγγυστα καὶ μὲ καρτερία τὶς θυσίες. Τὸ μάτι τῶν σημερινῶν γυαλίζει ἀπὸ τὴν ἀπληστία καὶ τὴν δοξομανία.

Στὸ τρίτο κείμενο ὁ ταπεινὸς γέροντας τῆς Καισαρείας στηλιτεύει τὴν μεγαλομανία, τὴν ξιπασιὰ καὶ τὴν οἴηση τῶν ἀρχόντων. Κυρίως οἱ μεγάλες ἐθνικὲς καὶ θρησκευτικὲς ἑορτὲς εὐτελίζονται ἀπὸ τὴν κούφια ἐξουσία ποὺ χρησιμοποιεῖ ἀναιδῶς τὸ περίλαμπρο τελετουργικὸ καὶ τὴ φανταχτερὴ σκηνογραφία ὡς διαφημιστικὸ πλαίσιο τῆς μεγαλομανίας της. Λιμουζίνες, τάπητες, ἀγήματα, φιλαρμονικὲς ποὺ παιανίζουν ἔξω ἀπὸ τὸ ναό. Γελοιοποίηση ἱερῶν καὶ ὁσίων, ἐνῶ τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ ἀκούγεται εἶναι ἡ ἀρετή τους. 

Ὁ Καποδίστριας δολοφονήθηκε στὶς ἑπτὰ τὸ πρωί, ἔξω ἀπὸ τὸν ναό. Οἱ τωρινοὶ ἔρχονται ἐν θριάμβῳ στὸ τέλος, στὴν δοξολογία.

Προφανῶς νομίζουν ὅτι ψάλλεται πρὸς τιμήν τους… (Καὶ σὲ λοιπὲς κοσμικὲς ἐκδηλώσεις ἔρχονται συνήθως καθυστερημένοι, ὄχι γιατί πνίγονται στὴ δουλειά, ἀλλὰ ἀπὸ ἐπιδειξιομανία. Ἡ ἐκδήλωση θὰ σταματήσει, θὰ διατυμπανιστεῖ ὁ ἐρχομός του, καὶ ὁ πτωχοαλαζὼν θὰ καθήσει στὰ μπροστινὰ ἕδρανα, ἱκανοποιημένος γιατί δὲν πέρασε ἀπαρατήρητος. Εἶναι γνωστοὶ αὐτοὶ οἱ φανφαρονισμοὶ ἀπὸ «τοὺς φασουλῆδες τῆς πολιτικῆς», ὅπως τοὺς ὀνόμαζε ὁ Παλαμᾶς.

Στὸ τέταρτο κείμενο ὁ ὀξυδερκὴς Σκιαθίτης παραθέτει τὴν γενεαλογία τῆς πολιτικῆς. «Πάντοτε ἡ αὐτή». Γενέθλιος χῶρος ἡ πενία. Ὁ Παπαδιαμάντης βέβαια βίωνε μὲ ἀνδρείαν τὴν «ἔντιμον πενίαν» του. «Τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια». Ὁ ἀρχαῖος συγγραφέας Στοβαῖος ἔλεγε: «Δεῖ τὸν ἀγαθὸν ἄρχοντα παυόμενον τῆς ἀρχῆς, μὴ πλουσιώτερον ἀλλ’ ἐνδοξότερον γεγονέναι», ὅταν ἀποχωρεῖ ἀπὸ τὴν «ἐνεργὸ δράση» ὁ ἄρχοντας, δὲν πρέπει νὰ εἶναι πλουσιότερος ἀλλὰ ἐνδοξότερος. Οἱ σημερινοί, παυόμενοι τῆς ἀρχῆς, ἐξέρχονται πλουσιότατοι καὶ μᾶς βγάζουν κοροϊδευτικὰ τὴν γλῶσσα λέγοντας ὅτι «μαζὶ τὰ φάγαμε».

Δημ. Νατσιός

https://christianvivliografia.wordpress.com

Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΚΑΪΝ!

Μᾶς ἐστάλη καὶ δημοσιεύουμε ἕνα θαυμάσιο ἄρθρο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Παΐσιου Παπαδόπουλου. Μὲ ἁγιοπατερικὰ κατοχυρωμένο λόγο καταδεικνύει τὴν ἐμμονὴ στὴν κακοδοξία τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ τὴν ἐκ τοῦ μολυσματικοῦ οἰκουμενιστικοῦ ἰοῦ παθογένεια τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν.

Η ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΚΑΪΝ

Γράφει: Αρχιμ. Παΐσιος Παπαδόπουλος

«Οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες;» (Γεν. 4,7). Δεν αμάρτησες, εάν μεν ορθά προσφέρεις (θυσίαν στον αληθινόν Θεόν), αλλ’ όμως δεν ξεχωρίζεις ορθά (για Χάριν του Θεού);

Αυτό που εννοούμε ως Ορθοδοξία το βλέπουμε για πρώτη φορά να εφαρμόζεται εν έργω στην Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα στη θυσία του Άβελ και όχι του Κάϊν. 

Τί θα πει Ορθοδοξία; Ορθή δόξα, δηλαδή, ορθή γνώμη, και εν προκειμένω ορθή γνώμη στο να διαλέξει κανείς, να ξεχωρίσει διακρίνοντας, τί θα προσφέρει στο Θεό. Και το λέει καθαρά ο Θεός «οὐκ ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες;». Δεν αμάρτησες (ενώπιον του Θεού) εάν ορθά προσφέρεις (θυσίαν στον αληθινόν Θεόν), δεν ξεχωρίζεις όμως ορθά (δηλαδή, εάν δεν εκλέξεις τα καλύτερα εις ένδειξιν ευλαβείας); (Γεν. 4,7).

Ο Άβελ είχε την γνώμη να διαλέξει, να ξεχωρίσει αυτό που θα προσέφερε ως θυσία στον Κύριο. Γι' αυτό και ο Θεός ευαρεστήθηκε στη θυσία του. Δεν έγινε το ίδιο όμως και με την θυσία του Κάϊν, αν και κινήθηκε πρώτα η βούληση εκείνου στο να προσφέρει θυσία.

Αν, στον καιρό της Παλαιάς Διαθήκης ακόμη, ζητά ο Θεός από τον μεταπτωτικό άνθρωπο, να διακρίνει, να ξεχωρίσει, τί θα του προσφέρει ο κάθε πιστός, πριν ακόμη τότε ενεργήσει η Χάρις με την σωτηριώδη Οικονομία, είναι δυνατόν στην περίοδο της Καινής Διαθήκης που η κοινωνία της σχέσεώς μας με τον Κύριο αναβαθμίζεται, να δέχεται ο Θεός στην Εκκλησία την προσφορά αγίας αναφοράς μολυσμένης από την πίστη των αιρετικών; Μή γένοιτο!

Και όμως αυτή την γνώμη του Κάϊν είχε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, στο μεγαλύτερό της ποσοστό, σχετικά με την Ψευτο-Σύνοδο στο Κολυμβάρι, όχι απλώς να μήν διακρίνει, να μην ξεχωρίσει δηλαδή την ορθόδοξη θεολογία από την παναίρεση αλλά και να αποδεχθεί ως σωστές τις αποφάσεις της «Κολυμβάριας συνόδου», και το πιο τραγικό, με το έντυπό της «Προς Τον ΛΑΟ», να προσπαθεί να κουκουλώσει ό,τι έγινε εκεί, ώστε αντί να ενημερώσει τελικά τον ΛΑΟ μάλλον να τον παραπληροφορήσει! Και έπειτα ζητούν οι Αρχιερείς να τους κάνουμε υπακοή. Τί λέγει όμως ο Άγιος Νεκτάριος;

«ἡ κοινωνία μὲ αὐτόν [τὸν κακόδοξο καὶ αἱρετικό] μολύνει τὴν πίστη μὲ τὶς εὐθύνες ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται. Λοιπὸν ἡ ἐξωτερικὴ ἀκοινωνησία προστατεύει ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ ἀλλοτριότητα» (Περὶ τῶν σχέσεων μὲ αἱρετικούς). Και ο Μέγας Βασίλειος σημειώνει: «Εἰ δὲ ἐπὶ τῶν ἐν τοῖς ἠθικοῖς σφαλλομένων τοσαύτη ἐστὶν ἡ βλάβη, τί χρὴ λέγειν περὶ τῶν περὶ Θεοῦ κακοδοξούντων, οὓς ἡ κακοδοξία οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις ὑγιαίνειν ἐᾷ, παραδιδομένους ἅπαξ δι' αὐτὴν τοῖς τῆς ἀτιμίας πάθεσιν;»(Κεφάλαια τῶν Ὅρων τῶν κατὰ Ἐπιτομήν).

Αν, λοιπόν, από την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης ακόμη, δεν επιτρεπόταν να λάβει κανείς –και μόνο– το όνομα του Θεού στο στόμα του επί ματαίω, πολύ δε περισσότερο να προσφέρει θυσία εκ του προχείρου στον Θεό, πώς στην Εκκλησία του Χριστού, την περίοδο της Χάριτος που έχει αποκαλυφθεί η Αλήθεια θα μας επιτρέψει ο Κύριος να προσφέρουμε την αγία Αναφορά έχοντας οικειοποιηθεί την πλάνη; Αν ο κάθε αρχιερεύς δεν προσφέρει θυσία ευπρόσδεκτη στον Θεό, εμείς το λογικό ποίμνιο του Χριστού, γνωρίζοντας τον καλό Ποιμένα, θα εγκαταλείψουμε τους κακούς ποιμένες και, ακούοντας την φωνή του Χριστού, θα στραφούμε οπίσω Αυτού και αν ακόμη πέσουν πάνω μας όλες οι δυνάμεις του σκότους της αρνησίΧριστης εποχής μας. Δυστυχώς η διοικούσα θεσμική Εκκλησία δεν θέλησε να κρατήσει και την αγιοπνευματική της παρακαταθήκη, ώστε να κρατήσει την ορθή δόξα, δηλαδή να έχει ευάρεστη αναφορά στον Θεό Πατέρα δι' Υιού εν Αγίω Πνεύματι.

Γι’ αυτό το ολίσθημα ευθύνονται:

Α. ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Οι εκκλησιαστικοί εκείνοι ποιμένες, κυρίως επίσκοποι, κατ' εξοχήν όμως οι πατριάρχες, οι αρχιεπίσκοποι και από τους λαϊκούς θεολόγους, κυρίως, οι πανεπιστημιακοί καθηγητές, ευτυχώς όχι όλοι, όμως οι περισσότεροι, που ακολουθώντας τον Κων/πόλεως, ο οποίος σύρει τον χορό στην Παναίρεση, παρασύροντας ο ένας τον άλλον στον Οικουμενισμό από ανθρωπαρέσκεια και διαπλοκή. Γι αυτούς έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο αρκετά και γραφεί πολύ περισσότερα, προς τούτο δεν χρειάζεται ούτε θα προσφέρουμε κάτι πλέον χρήσιμο με αυτό τον χαρτοπόλεμο. Όσοι πραγματικά έχουν το ενδιαφέρον να ενημερωθούν μπορούν να ψάξουν και να βρουν τα σχετικά.

Β. ΟΙ ΣΥΝ-ΚΟΙΝΩΝΟΙ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Εννοώ εκείνους τους ποιμένες –επισκόπους, πρεσβυτέρους– και “θεολόγους” που ενώ αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα δεν βαίνουν καλώς, επειδή δεν έχουν συνάμα και το σθένος, να διαφωνήσουν και να αντιπαραταχθούν στην παναίρεση, έχοντας όμως και αλληλοεξάρτηση, τελικά, έχουν καταστεί και αυτοί εν τη πράξει αιρετικοί. Διότι συνεργαζόμενοι μαζί τους, όχι μόνο δεν ενημερώνουν το ποίμνιο, που είναι υποχρέωσή τους απέναντι στον Θεό, εφ’ όσον θέλησαν να γίνουν ποιμένες, αλλά και καλύπτουν τους οικουμενιστές όταν οι πιστοί διαμαρτύρονται, ενώ εκείνοι εργάζονται ξεδιάντροπα –χρόνια τώρα– μη βρίσκοντας όχι μόνο σοβαρές αντιστάσεις αλλά ούτε και μια συνεπή τακτική αγώνα. Δεν λέω για στρατηγική διότι οι «στρατηγοί» το έβαλαν στα πόδια! Εν τω μεταξύ ο χρόνος και το πεδίο δράσης που προσφέρουν στους σύγχρονους αιρετικούς αλλοτριώνει και τους ίδιους επίσης ως προς τα φρονήματα, καθώς αφήνουν την συνείδησή τους να αμβλύνεται και έτσι ζημιώνουν την Ορθοδοξία· αρχικά, με την σιωπή και την αδράνεια, στην συνέχεια, με το να τους δικαιολογούν και, τελικά, αφού οι ίδιοι έχουν ξεθωριάσει και στερηθούν την Χάρη του Θεού, προδίδουν την Εκκλησία του Χριστού ταυτιζόμενοι με τους Οικουμενιστές. Διότι, αν το να αμαρτάνει κανείς είναι μια φορά παράπτωμα, το να δικαιολογεί όμως την αμαρτία είναι βαρύτερο παράπτωμα! Αυτοί, λοιπόν, κάνουν ζημία στο ορθόδοξο ποίμνιο εξ ίσου με τους οικουμενιστές διότι, μη ενημερώνοντας τον κλήρο και τον λαό, για το τί πραγματικά γίνεται με αυτή την αίρεση του Οικουμενισμού –μάλιστα την ώρα που εισέβαλε επισήμως δια συνόδου μέσα στην Εκκλησία– και μη αναπτύσσοντας δράση ως αναίσθητοι πνευματικά, θεωρώντας λόγω βολέματος ότι “όλα πηγαίνουν καλά”, αφήνουν τα σεσηπότα μέλη να μολύνουν και τα υγιή. Εξ αιτίας τους το ορθόδοξο πλήρωμα έμεινε απληροφόρητο σε τέτοιο βαθμό που αν τολμήσει κανείς να μιλήσει χαρακτηρίζεται από φανατικός έως και τί άλλο.

Ανεγνώσαμε προσφάτως τέτοια δημοσιεύματα που έχουν χαρακτηρισθεί ως βοθρολύματα! Αυτοί, οι λεγόμενοι “Κολυμβαριστές”, δεν προβαίνουν στην διακοπή της κοινωνίας σταματώντας την μνημόνευση, διότι θεωρούν πλάνη την συγκεκριμένη ενέργεια, μολονότι οι άγιοι Πατέρες μαςκληροδότησαν αυτόν τον τρόπο αντίστασης. Από αυτή την μερίδα θα ακούσεις τα πιο απίθανα πράγματα και με την σύγχυση που ενσπείρουν δια λόγων και έργων είναι εκείνοι που τελικά μπερδεύουν τους πιστούς, διότι δεν τους λένε σαφή και καθαρά πράγματα αλλά τους μιλούν για υπακοή στην Εκκλησία, για αγώνα από μέσα και όχι από έξω της Εκκλησίας, για το πού θα οδηγηθεί το ποίμνιο χωρίς επισκόπους –ενώ αν υπήρχε δυναμικό και πολυάριθμο αγωνιζόμενο ποίμνιο και οι επίσκοποι θα έπαιρναν θάρρος για να βγουν μπροστά– και έτσι τελικά “ευνουχίζουν” τηνανδρεία των πιστών, γι αυτό και δεν παρέχεται καρπός ομολογίας!

Γ. ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΕΜΜΕΣΑ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ

Αυτοί τώρα που, ενώ δεν θέλουν τον Οικουμενισμό, αλλά δεν μπήκαν ακόμη στον αγώνα της ομολογίας έργω, διατηρώντας κοινωνία με τους οικουμενιστές και μνημονεύοντάς τους, θεωρώ ότι κάνουν μεγαλύτερη ζημία δεδομένου ότι δεν αφήνουν να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο για να δει το ποίμνιο τί διαστάσεις έχει πάρει η κατάσταση, ώστε να υπάρξει εγρήγορση για να αντιμετωπισθεί η Παναίρεση, διότι δεν αφήνουν να γίνει αγώνας. 

Ενώ οι οικουμενιστές είναι οι γεννήτορες της παναίρεσης, η μερίδα αυτή, οι τάχα αντι-οικουμενιστές ονομαζόμενοι “αχρικαιρίτες’καθίστανται οι παραμάνες που γαλουχούν την παναίρεση και την ανδρώνουν. Πώς; Έχοντας ως “μεγάλα ονόματα” κύρος (Γέροντες, πνευματικοί, καθηγητές) μη έχοντας όμως και την φλόγα της πίστεως, επειδή κινούνται ανθρωποκεντρικά και όχι αγιοπνευματικά, λειτουργούν ως πυροσβεστήρες. Διότι έχοντας ο Γέροντας κύρος και μη παίρνοντας σαφή θέση, θέτει σε κρίση την συνείδηση των ανθρώπων που τον γνωρίζουν, διότι μπερδεύονται οι πιστοί βλέποντας ακόμη και “καλούς” πνευματικούς να σιωπούν. Όταν έχει κανείς τέτοιο πνευματικό ή Γέροντα, δεν είναι εύκολο να αγωνιστεί γιατί κυριολεκτικά είναι δεμένος και πρέπει να είναι πολύ παλληκάρι για να σπάσει τα δεσμά και να συνταχθεί με τον Χριστό και όχι τον πνευματικό ή τον Γέροντα ή τον καθηγητή.

Τελικά αυτοί οι πνευματικοί ενώνουν τις ψυχές με τον Κύριο Ιησού Χριστό ή τον εαυτό τους; Είναι νυμφαγωγοί ή καθίστανται νυμφίοι; Πολλά χρόνια τώρα ακούμε και διαβάζουμε για τον οικουμενισμό, αλλά κατά παράδοξο τρόπο δεν βλέπουμε και κάτι που να δείχνει ότι όλοι αυτοί που ομιλούσαν και έγραφαν εναντίον αυτής της εσχατολογικής αίρεσης –πλήν ορισμένων εξαιρέσεων– ήταν και διατεθειμένοι να κάνουν δυναμικές ενέργειες για να αναχαιτισθεί η παναίρεση με αποφασιστικό τρόπο. Ομιλίες, άρθρα, αναρτήσεις, ημερίδες στο δια ταύτα όμως, τίποτε, επί της ουσίας, αφού συνεχίζουν να μνημονεύουν επισκόπους, οι οποίοι κρατούν κοινωνία με τον αιρετικό Πατριάρχη Κων/πόλεως και τους συν αυτώ· και όχι μόνο, αλλά και κατηγορούν ως πλανεμένους τους κληρικούς εκείνους που προέβησαν στην διακοπή κοινωνίας με τους οικουμενιστές. 

Τώρα, αν είναι και καμιά Γερόντισσα που μεταβαίνει στην Αυστραλία και εκεί σε συζητήσεις διδάσκει ότι η διακοπή μνημοσύνου είναι πλάνη και ότι, έτσι ενεργούσε ο πρώην Φλωρίνης, π. Αυγουστίνος και ο αείμνηστος θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, αγωνιστής αδελφός μας, δημιουργώντας πρωτοφανή σύγχυση, τί να πει πλέον κανείς;

Το λάθος είναι ότι, αντί να στηριχθούμε στον Χριστό για να κάνουμε έναν αγώνα, στηριζόμαστε σε ανθρώπινα δεκανίκια. Έτσι, ψάχνουμε να δούμε τί θα κάνει ο τάδε καθηγητής ή ο τάδε Γέροντας, αγνοώντας ότι υπάρχουν ιδιαίτερες συνθήκες για τον καθένα, αλλά και ότι κανείς ως άνθρωπος δεν είναι αυθεντία. Ενώ θα έπρεπε να βλέπουμε τα παραδείγματα των αγίων που τελείωσαν θεαρέστως τον δρόμο τους και αυτός να είναι ο κανόνας μας, εμείς ψάχνουμε στα δεδομένα της πιο αντίχριστης εποχής λησμονώντας τα πλαίσια της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ανθρώπους που ακόμη δεν κρίθηκε η πορεία τους. Άραγε, μπορούν όλοι να κάνουν τον ίδιο αγώνα σε κάθε ηλικία και σε κάθε φάση της ζωής τους; Έχει τις ίδιες δυνατότητες ο έγγαμος με τον άγαμο; 

Δεν υπάρχουν άλλες ιδιαίτερες συνθήκες για να σκεφθούμε ότι δεν είναι ανάγκη επιτέλους να μας πει ο τάδε Γέροντας να κάνουμε αγώνα την ώρα που βλέπουμε να έχουν εισβάλει οι λύκοι στο μαντρί; Είναι αυτό τρόπος θεώρησης πνευματικού ανθρώπου; Ενώ θα έπρεπε να “σπάσουν το κεφάλι” της αιρέσεως εν τη γενέσει της, “ως νήπιο, στη πέτρα” της ομολογίας, ψάχνουμε τώρα ονόματα και Γεροντάδες· δεν ντρεπόμαστε λίγο; Οι προπάτορές μας θα μας δικάσουν! Τί αγώνες έκαναν; Βλέπει και ακούει κανείς την ασέβεια; Πρέπει να πάρει θέση! Πρέπει να βγει μπροστά με πίστη να μιλήσει και να ενεργήσει! Πόσο απλά αλλά και με πόση δύναμη και αποφασιστικότητα το έλεγε αυτό ο ηρωϊκός στρατηγός Μακρυγιάννης:

«Μάθαινα από ανθρώπους τίμιους ότι η κατήχηση των ξένων εναντίον της θρησκείας μας προοδεύει. Τότε κάπνισαν τα μάτια μου. Πάγω εις τον Κωλέττη και του λέγω: Δεν μας αφήνεις πλέον ησύχους να ζήσουμεν εδώ εις την ματοκυλισμένην μας πατρίδα με την θρησκεία μας, αλλά μας τζαλαπατάς και μας διαιρείς. Γνωρίζομεν τις ενέργειες τις μυστικές των ξένων όπου εργάζονται δια την θρησκείαν μας, θρησκείαν δεν αλλάζομεν εμείς, ούτε την πουλούμεν. Τώρα θα γένης κομμάτια απ’ αυτά που εργάζεσαι εσύ με τους όμοιούς σου κι αφήνεις και τους ξένους κι εργάζονται δια την θρησκείαν μας. Μου λέγει: Η Κυβέρνηση πρέπει να λάβη μέτρα δια σένα. Του είπα, κουσούρι να μην κάμης εσύ και η κυβέρνησή σου! Σηκώθηκα κι έφυγα. Τότε έστειλε στρατιώτες, την νύκτα, μου τριγύριζαν το σπίτι. Έρχονταν πάντοτε άνθρωποι και μόλεγαν να φυλαχτώ, ότι θα με σκοτώσουνε, ότι έχω πολλούς οχτρούς. Τους λέγω: οχτρούς αν τους έκαμα, δε λυπώμαι, ότι κακό κανενού δεν έκαμα δια το νιτερέσιόν μου. Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και την θρησκείαν μου, θα μιλήσω, θα ενεργήσω κι ό,τι θέλουν ας μου κάμουν».

Σήμερα, αντί οι κληρικοί να βγουν στον αγώνα, βλέπουμε να το έχουν βάλει στα πόδια. Οι λαϊκοί αγωνιούν, προσεύχονται, ομιλούν ομολογιακά και οι πνευματικοί «οδηγοί» ψάχνονται! Γιατί; Διότι, αν λειτουργήσεις με ξερή λογική έκοψες το κεφάλι της πίστεως και δεν ενεργείς πνευματικά αλλά ανθρωποκεντρικά. Ομιλούμε για τον ουμανισμό της Ευρώπης, ομιλούμε για τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό, αλλά δεν ξεφύγαμε ακόμη από τις ευρωπαϊκές αρρώστιες που κολλήσαμε. Και έρχονται απλοί πιστοί και μας ρωτούν· χρειάζεται να γίνει συνέδριο για να διακόψει κανείς εκκλησιαστική κοινωνία με αυτούς που προσχώρησαν στην αίρεση; Χρειάζεται να είμαστε πολλοί για να έχουμε «πλάτες»; 

Και βλέπω οι λαϊκοί να συζητούν μαζί μας, σαν να είναι θεολόγοι, και να μας μιλούν με τέτοια σοφία την οποία δεν βρίσκεις σε επισκόπους. Και θαυμάζω αυτά τα παιδιά που διανύουν τρείς ώρες για να έρθουν να λειτουργηθούν επειδή δεν μνημονεύουμε όσους δέχονται την Κολυμβάρια ψευτοσύνοδο και αναλογίζομαι τον λόγο της Γραφής «Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι· πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Μαρκ.20,16). Όσοι δήλωναν ότι θα προβούν στην διακοπή κοινωνίας εκείνων που μνημονεύουν τους αιρετικούς, μέχρι στιγμής έχουν χάσει:

1. Το momentum, δηλαδή, τον κατάλληλο χρόνο για τον κατ’ εξοχήν σκοπό της διακοπής κοινωνίας, να γίνει κάτι προ της Συνόδου της Ιεραρχίας, ώστε να είχαν τοποθετηθεί σωστά στις συνεδρίες της οι Μητροπολίτες.

2. Την ενότητα, διότι τελικά προέκυψε διάσπαση, αφού δεν ήταν όλοι διατεθειμένοι να υποστούν τον κόπο, το όνειδος και τις διώξεις.

3. Την σταθερότητα, διότι αποβλέποντας σε ανθρώπινους παράγοντες ενίσχυσης τώρα που δεν τους βρήκαν κλονίσθηκαν.

4. Την αξιοπιστία, διότι οι εξαγγελίες δεν συμβαδίζουν με τα έργα.

5. Την αγνότητα, καθώς μολύνονται κοινωνώντας πλέον με την αίρεση δια των επισκόπων που μνημονεύουν.

6. Την ευκαιρία, να γίνει κάτι ενθαρρυντικό, που όσο περνά ο καιρός αυξάνουν οι πιθανότητες τελικά να μην προβούν στην διακοπή κοινωνίας και τελικά όχι μόνο να αρχίσουν να δικαιολογούνται αλλά να κατηγορούν και τους λιγοστούς που ετόλμησαν.

7. Τους συναγωνιστές, που άφησαν μόνους εκ των οποίων οι περισσότεροι, κάτω από το αυταρχισμό ηγουμένων στο Αγιον Όρος πατροναρισμένων από τον Κων/πόλεως, υπέκυψαν.

Θέλουμε δεν θέλουμε τα εκκλησιαστικά πράγματα μέχρι στιγμής διαμόρφωσαν τρείς μερίδες αντίστοιχες, όπως τότε και με τον Αρειανισμό:

1. τους κατ’ εξοχήν αιρετικούς Οικουμενιστές τους αντιπαραβάλω με τους ανομοίους, ξεδιάντροπα αιρετικούς.

2. τους συγκοινωνούντες μετά των Οικουμενιστών τους αντιπαραβάλω με τους ομοιουσιανούς, που και αυτοί ήταν οι μπερδεμένοι αιρετικοί.

3. τους διακόψαντας κοινωνία μετα των Οικουμενιστών με τουςομοουσιανούς, που ήταν Ορθόδοξοι και είχαν θέσεις ξεκάθαρες. 

Όσοι δε ελάχιστοι μέχρι τώρα, κάναμε διακοπή κοινωνίας μετά την Κολυμβάρια ψευτοσύνοδο δια της Χάριτος του Θεού συνέβη να:

1ον Κρατήσαμε το θέμα στην επικαιρότητα με το να γίνουμε αιτία και αφορμή να γραφτούν πάρα πολλά, σπουδαία αντιαιρετικά άρθρα αλλά και ορισμένα κακόδοξα και εστερημένα θεολογικής κατοχύρωσης ώστε:

α. Να προκύψει εντατική και σημαντική ενημέρωση επιπλέον.

β. Να πέσουν οι μάσκες για να δούμε τις πραγματικές προθέσεις προσώπων.

γ. Να προσφέρουμε τον χρόνο να ετοιμασθούν όσοι δεν είχαν συνειδητοποιήσει ακόμη που πάει η κατάσταση.

2ον Να εμψυχωθούν πολλοί πιστοί που είχαν κατασκανδαλισθεί και απελπισθεί από την αδράνεια των τάχα αντιοικουμενιστών. Πολύ καιρό τώρα υπάρχει ο πιστός λαός που αγωνιά για την έκβαση των εκκλησιαστικών πραγμάτων προσδοκώντας να δουν τουλάχιστον κάποιους επισκόπους, κληρικούς και μοναχούς να βγουν μπροστά. Αυτό το ποίμνιο που κατά κανόνα είναι πιστοί που ξέρουν τί θέλουν, δεν βρήκαν αγωνιστές αλλά πολυλογάδες. Λόγια, λόγια, λόγια! Φτάνει! Τώρα κατάλαβαν ορισμένοι ότι στους αγώνες χρειάζεται και κάτι άλλο; Χρειάζεται η αποφασιστικότητα της διακοπής κοινωνίας. Η μέχρι τώρα αναβολή μόνο προβλήματα εδημιούργησε διότι: Η παύση κοινωνίας γίνεται με κάποια προοπτική αναχαίτισης της αιρέσεως, να μην προλάβουν να εδραιώσουν την κακοδοξία οι Οικουμενιστές. “Καιρός παντί πράγματι”! Και μετά δύναται κανείς να κάνει διακοπή μνημοσύνου αλλά το μόνο που πετυχαίνει είναι να ξεχωρίσει ο ίδιος από τον μολυσμό –εν μετανοία βέβαια– διότι όλον αυτό τον καιρό τί γίνεται, δεν μολύνεται αν όντως πιστεύει ότι ο οικουμενισμός είναι αίρεση; Για την Εκκλησία σε τί βοήθησε; Μόνο επιβράδυνε τον αγώνα σε σημείο που πλέον να μην μπορεί όχι απλώς να τελεσφορήσει αλλά ούτε καν να αρχίσει!

3ον Ξεκαθαρίσαν θεολογικά ορισμένα θέματα που αφορούν κανόνες αλλά και την πίστη όπως:

α. Η ερμηνεία του 15ου κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

β. Το αν τα μυστήρια, και κυρίως η Θεία Λειτουργία, χωρίς την μνημόνευση του επισκόπου είναι έγκυρα.

γ. Το αν μπορεί να υπάρχει η Εκκλησία του Χριστού εκεί που δεν υπάρχει η Αλήθεια της αποκαλυφθείσης πίστεως;

Κατά την ροή της εκκλησιαστικής μας ιστορίας οι αγώνες στην Ορθοδοξία δεν έγιναν ούτε με τους πολλούς ούτε και τους διάσημους της κάθε εποχής. Όταν κανείς ξεκινά έναν αγώνα για την ευσέβεια και γυρίζει γύρω του να δει ποιοί θα τον ακολουθήσουν, πνευματικά, είναι εξωφλημένος. Γιατί; Πολύ απλά διότι δεν στηρίζεται στον παντοδύναμο Θεό. Η πίστη κινεί τον χριστιανό να θεωρεί, να βλέπει τα διάφορα πνευματικά ζητήματα, με τον νού, την πρώτη δύναμη της ψυχής στο «κατ’ εικόνα». Η συνείδηση που αποτελεί κατά μία έννοια τον έμφυτο λόγο της ψυχής, αυτό που λέμε φυσική γνώση, κάνει τον άνθρωπο να διακρίνει αν η γνώμη του είναι ορθή. Αν ταυτισθεί η γνώμη με την διάκριση, τότε ο άνθρωπος θέλει με το πνεύμα του, αυτό που αποφάσισε, και έχουμε πλέον την βούληση, αφού η θέληση για κάτι συγκεκριμένο αποτελεί την βούληση. Επομένως με τον νου θεωρούμε, με τον λόγο διακρίνουμε με το πνεύμα θέλουμε. Για να ξέρουμε τώρα τί θέλουμε πρέπει πρώτα να διακρίνουμε. Και για να διακρίνουμε πρέπει να βλέπουμε (να θεωρούμε) δια της πίστεως εν Αγίω Πνεύματι: «ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς...». Γι’ αυτό ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος επισημαίνει:

«Ὥσπερ οὖν οὐδέν ὠφελεῖται ὁ ἐν σκότει περιπατῶν, ἐάν λαμπάδας κατέχῃ ἐσβεσμένας πολλάς καί περικαλλεῖς –οὔτε γάρ ἑαυτόν οὔτε ἕτερόν τινα ὡς ἐκ τούτων ὁρᾷ–, οὕτως οὐδέ ὁ τάς ἀρετάς πάσας, εἰ οἷόν τε, δοκῶν ἐν ἑαυτῷ ἔχειν, μή ἔχων τό φῶς ἐν ἑαυτῷ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οὐδέ τάς αὐτοῦ πράξεις καλῶς ἰδεῖν, οὐδέ εἰ πρός ἀρέσκειαν Θεοῦ εἰσι, τελείως πεπληροφόρηται. Ἀλλ᾿ οὐδέ ἄλλους ὁδηγῆσαι ἤ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ διδάξαι δύναται, οὐδέ λογισμούς ἀλλοτρίους ἐστίν ἀναδέχεσθαι ἄξιος, εἰ καί πατριάρχης ἐξ ἀνθρώπων γενήσεται, ἕως ἄν τό φῶς ἐν ἑαυτῷ φαῖνον κτήσηται. Φησί γάρ ὁ Χριστός· “Περιπατεῖτε ἕως τό φῶς ἔχετε, ἵνα μή σκοτία ὑμᾶς καταλάβῃ, καί ὁ περιπατῶν ἐν τῇ σκοτίᾳ οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει.” Εἰ οὖν ἐκεῖνος οὐκ οἶδε ποῦ ὑπάγει, πῶς τήν ὁδόν ἄλλοις ὑποδείξει; Τί οὖν ὄφελος, ἐάν λύχνον ἐσβεσμένον ἐπί ἑτέρᾳ λυχνίᾳ τις ἐπιθείη, πυρός καιομένου ἐστερημένῃ καί φαίνοντος. Οὐ γάρ οὕτω δεῖ ποιεῖν!». Δηλαδή, αν δεν έχουμε το φως του Αγίου Πνεύματος δεν μπορούμε να πορευόμαστε ορθά, ήτοι ορθόδοξα!

Το φως όμως είναι η πίστις. Ποιά πίστη; Η εξ ακοής ή η ενυπόστατη; Χωρίς την εξ ακοής, την ορθή δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας δεν δύναται να φτάσει κανείς ούτε την ενυπόστατη. Επομένως η ορθόδοξη δογματική διδασκαλία της πίστεως που αποτελεί την εξ αποκαλύψεως διδασκαλία του Χριστού που ερμήνευσαν οι θεοφόροι Πατέρες ελαμπόμενοι από το άκτιστο φως είναι προϋπόθεση για την εμπειρία της ενυποστάτου πίστεως. Άρα αν αφήσουμε αυτή την διδασκαλία θα εμβατεύουμε τυφλά στο σκότος, και τότε τί; Θα έχουμε την Χάρη και μέθεξη των ακτίστων ενεργειών του Θεού; Θα είμαστε η Εκκλησία του Χριστού;

Αν, λοιπόν, δεν ξεχωρίσεις διακρίνοντας ορθά αυτό που προσφέρεις στον Θεό με την λατρεία, έχεις αμαρτήσει! Χρειάζεται δηλαδή, εφ' όσον εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε να έχουμε κοινωνία σχέσεως μαζί Του, όχι μόνο να έχουμε ευλάβεια αλλά και ευσέβεια. Ευλάβεια, ώστε με δέος, με φόβο Θεού, που πηγάζει από την επίγνωση του ποιοί είμαστε οι κτιστοί και πεπερασμένοι άνθρωποι, που στεκόμαστε ενώπιον του Δημιουργού και Πλάστη μας αναλογιζόμενοι το μεγαλείο του Θεού. Και ευσέβεια, διότι από μόνοι μας χωρίς την υπερφυσική, δική Του και, μάλιστα, προσωπική, αποκάλυψη δεν θα μπορούσαμε να έχουμε ορθή γνώμη, ορθή δόξα γι' Αυτόν, αφού είναι απερινόητος και ακατάληπτος και ο άνθρωπος από μόνος δεν δύναται να γνωρίζει τις αλήθειες περί την Πίστη. Εφ' όσον, λοιπόν, μας αποκάλυψε την αληθινή πίστη και για τον λόγο ότι το περιεχόμενο αυτής της πίστεως δεν είναι ανθρώπινες φαντασίες και μυθοπλασίες, εάν αληθινά θέλουμε να έχουμε αληθινή και οντολογική σχέση μαζί Του δεν έχουμε το δικαίωμα να αυτοσχεδιάζουμε συλλογιζόμενοι, διαλογιζόμενοι και αναλογιζόμενοι και στο τέλος (συγγνώμη!) να λέμε βλακίες. Πολύ περισσότερο όταν είμαστε μέλη της Εκκλησίας, και μάλιστα όταν ανήκουμε στο ιερατείο ή συγκροτούμε το σώμα της Ιεραρχίας ως επίσκοποι δεν έχουμε δικαίωμα να παραχαράσσουμε την εξ αποκαλύψεως πίστη νοθεύοντάς την με τις πλάνες και τις κακοδοξίες κάθε αιρέσεως καθώς και κάθε θρησκείας, αφού αυτή είναι η διαφορά μας από τα θρησκεύματα, το ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι θρησκεία αλλά το σώμα του Χριστού με περιεχόμενο πίστεως ό,τι ο Κύριος μας αποκάλυψε. Οπωσδήποτε όμως δεν είναι και μια ομολογία σαν τις χριστιανικές αιρέσεις που, ακριβώς, επειδή είναι αιρέσεις, δεν είναι η Εκκλησία του Χριστού.

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Όλα περνούν και μένουν πίσω σου...

«Ό χρόνος συνοδεύει τη ζωή και την κατευθύνει στό θάνατο. 

"Οπως οι επιβάτες των πλοίων οδηγούνται αυτομάτως στο λιμάνι, έστω κι αν κοιμούνται και δεν το αντιλαμβάνονται, έτσι και κάθε άνθρωπος με το πέρασμα του Χρόνου, σαν με μια συνεχή και ακατάπαυστη κίνηση, οδηγείται στο τέλος του. 

Κοιμάσαι και ο Χρόνος σε παρατρέχει. 

Είσαι ξυπνητός κι έχεις φροντίδες, άλλα ή ζωή δαπανάται, έστω και αν αυτό διαφεύγει την αντίληψη μας. 

"Ολοι τρέχουμε κάποιο δρόμο, σπεύδοντας ό καθένας προς το τέλος του... 

"Ολα περνούν και μένουν πίσω σου... 

Τέτοια είναι ή ζωή. 

Ούτε οι χαρές της είναι μόνιμες ούτε οί λύπες της διαρκείς. 

Και ό δρόμος δεν είναι δικός σου, ούτε τα παρόντα δικά σου».

(Μέγας Βασίλειος,Όμιλία εις Ψαλμόν 1, 4, Ρ.G. 29, 220 D-21Α)

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

...ή ΑΛΛΙΩΣ «Η ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ».

ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ: Το παρακάτω άρθρο είχε γραφεί αρκετά χρόνια πριν.

Τα πράγματα οδηγήθηκαν από τότε, σε ακόμα μεγαλύτερη αποστασία.

Το "καρναβάλι" ως δρώμενο επεκτάθηκε στην καθημερινότητα των ανθρώπων.

Δυστυχώς....

Ότι γινόταν στις γνωστές παρελάσεις προς "σατιρισμό", κατά παράδοξο, παράλογο και "παραφύσιν" τρόπο, έγινε καθημερινότητα της κοινωνίας.

Αυτά που κορόιδευε το "καρναβάλι", τώρα τα επαινεί η κοινωνία..... 

Γι' αυτά που για να τα πούνε και να τα κάνουν οι καρναβαλιστές, φορούσαν μάσκα.... για τα ίδια, με υπερηφάνεια πλέον η κοινωνία αποδίδει.... βραβεία...

Όχι μόνο βραβεία... Αλλά προτρέπει η σάπια και αισχρή και σε αποστασία ευρισκόμενη κοινωνική πλειοψηφία, να γίνουν όλοι μέτοχοι αυτής της ανομίας....

Και βέβαια δεν ομιλούν... αυτοί που θα έπρεπε να ομιλούν.....

Ζούμε τα λόγια του Αγίου Παϊσίου, "ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΜΙΑ - ΝΟΜΟ και την ΑΜΑΡΤΙΑ - ΜΟΔΑ". 

Κύριε Ελέησον

π. Φώτιος Βεζύνιας. 

Ήδη από τη Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου διανύουμε τη περίοδο του Τριωδίου. Οι τρεις πρώτες εβδομάδες είναι περίοδος περισυλλογής και προετοιμασίας για τους αγώνες της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Ενώ λοιπόν η μητέρα Eκκλησία, μας προετοιμάζει όλους με Αγιοπνευματική Σοφία για το στάδιο των αρετών, στην άλλη όχθη ο μισόκαλος δαίμονας στήνει καλά τα δόκανά του και τις παγίδες του. Δεν χρειάζεται να κάνει μεγάλο κόπο. Συμπαραστάτες από τη μια μεριά ο λαϊκισμός των τοπικών αρχόντων που στο όνομα της κενοδοξίας τους δίνουν «γη και ύδωρ» στήνοντας καρναβαλικά δρώμενα σ’ όλους τους δήμους της Ελλάδας μας, και από την άλλη η κοσμική τάση και στάση του ανθρώπου που νομίζει ότι στη διασκέδαση και στο ξεχαρβάλωμα του καρναβαλιού θα βρει διέξοδο στα αδιέξοδά του.

Έτσι μετατρέπεται στην διάρκεια αυτών των ημερών η Αγιοτόκος Ελλάδα μας σε ένα καρναβαλικό δρώμενο. Σε λίγο θα μας ζηλεύει και η Βραζιλία.

Ο δαίμονας της γύμνιας, ο δαίμονας της αδιαντροπιάς, ο δαίμονας της πορνείας, της ιεροκατάκρισης, της βλασφημίας, όλοι οι δαίμονες παρελαύνουν στην ειδωλολατρική πομπή τουβασιλιά καρνάβαλου.

Και οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, αυτοί που όταν βαπτίσθηκαν ομολόγησαν το:.. «αποτάσσομαι τω Σατανά και πάσι τοις έργοις

αυτού, και πάση τη λατρεία αυτού και πάσι τοις αγγέλοις αυτού, και πάση τη πομπή αυτού », αυτοί λοιπόν πιασμένοι στο δόκανο της διασκέδασης απαρνιούνται τον ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ και συντάσσονται με τον δαίμονα.

Αλλά μεγάλη μερίδα ευθύνης έχουμε και εμείς οι φέροντες την Ιεροσύνη Του Κυρίου. Δεν ακούγεται αγωνιστικός πνευματικός λόγος απέναντι σ’ αυτήν την λίμνη της σαρκολαγνίας. Άραγε τι θα γινόταν ΑΝ σε κάθε ενορία ο παπάς και οι πιστοί έβγαιναν σε λιτανεία με ηγούμενο τον Εσταυρωμένο Κύριό μας; Θα τολμούσαν να σταθούν απέναντί Του τα πάσης φύσεως δαιμόνια των καρναβαλικών πομπών;

Άλλωστε όλα αυτά έχουν αντιμετωπιστεί από την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο που καταδικάζει τις μεταμφιέσεις και τις μάσκες, όπως και τους χορούς και τους αστεϊσμούς, που ελάμβαναν χώρα σε παρόμοιες καρναβαλικές εορτές του παρελθόντος, και επιβάλλει στους κληρικούς, που μετέχουν την ποινή της καθαιρέσεως, στους δε λαϊκούς την ποινή του αφορισμού.

Αγαπημένα μου παιδιά ας ακούσουμε τα λόγια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου στο βιβλίο του «Χρηστοήθεια των Χριστιανών». Εκεί λοιπόν αναφερόμενος σε όσα γίνονται κατά τις Απόκριες γράφει: « Αλήθεια μπορεί να πει κάποιος, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, ακόμα και αυτοί οι πλέον γέροντες... τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι επίσης με την ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χορούς και παιγνίδια και αταξίες και μασκαραλίκια. Τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι πανηγυρίζει η ασέλγεια, εορτάζει η ακολασία, ευφραίνεται η μέθη, χαίρεται η τρυφή και ασωτία, χορεύει ο διάβολος με δέκα μανδήλια και χορεύει μαζί με αυτόν όλο το πλήθος των δαιμόνων διότι όσο κέρδος έχουν και μόνο κατά την περίοδο του καρναβαλιού, δεν μπορούν να το έχουν σ’ ολόκληρο τον χρόνο ».

« ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ 

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ, 

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗ »

Ο πνευματικός πατέρας σας.

π. Φώτιος Βεζύνιας

http://salpismazois.blogspot.gr

Ένα σχόλιο στο "λιοντάρι" της Ορθοδοξίας, στον μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ

Μητρ. Πειραιώς Σεραφείμ: νά μήν μολυνθοῦμε καί μιανθοῦμε κι ἐμεῖς ἀπό τίς αἱρέσεις

Μπροστά στόν ἐμφανῆ καί σοβαρότατο αὐτόν κίνδυνο τῶν αἱρέσεων, ἄς φροντίσουμε νά μήν μολυνθοῦμε καί μιανθοῦμε κι ἐμεῖς ἀπό τίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ, τοῦΜονοφυσιτισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποφεύγοντας κάθε ἠθελημένη, σχεδιασμένη καί προσευχητική ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία. 

Ἄς ἀφυπνιστοῦμε ἀπό τήν ἄγνοια καί τήν ἀδιαφορία μας. Μή μένουμε προσκολημένοι μόνο στά ὑλικά ἀγαθά, στά χρήματα, τά κτήματα, τήν σάρκα καί τίς βιωτικές μέριμνες καί ἀγωνίες. 

Ἄς κρατήσουμε τήν πίστη μας, τήν Ὀρθοδοξία, γιά νά μήν χάσουμε, μαζί μέ τήν πρόσκαιρη ἐθνική μας πατρίδα, καί τήν αἰώνια, τήν ἀληθινή πατρίδα μας, τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Καί τέλος, ἄς πέσουμε στά γόνατα καί ἄς προσευχόμαστε στόν Χριστό νά καταπαύσει τήν τρικυμία, νά καταστείλει τίς ἐπαναστάσεις τῶν αἱρέσεων καί νά ἐπισυναγάγει ὅλους τούς πεπλανημένους καί αἱρετικούς μέσα στήν Ἁγία Του Ἐκκλησία, γιατί μόνο αὐτό συνιστᾶ τήν ἀληθινή ἕνωση καί πραγματώνει τήν Ἀρχιερατική Του προσευχή γιά ὅλους τούς μαθητάς Του «ἵνα ὦσι ἕν καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν» (Ἰω. 17,22). 

Ο Ανώνυμος άφησε ένα σχόλιο για την ανάρτησή σας "Μητρ. Πειραώς Σεραφείμ: νά μήν μολυνθοῦμε καί μιαν...": 

Σιγά μη στάξει η ουρά του γαιδάρου, όπως έλεγε και ο κάποτε σοφός λαός μας.

Ο Πειραιώς, ένας αντιοικουμενιστής που στηρίζει σαν λιοντάρι τους οικουμενιστές, όπως και αρκετοί άλλοι.

Αλλά σ’ αυτούς που απευθύνεται...

Πηγή

Και ένα δεύτερο (επώνυμο) σχόλιο που διαβάσαμε εδώ:

Με δύο λέξεις : Εδώ γελάνε !!!

Όταν μας "κουβαλάγατε" στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας στον Πειραιά, τον Προικονήσου Ιωσήφ και μνημόνευε τον Βαρθολομαίο μέσα στα μούτρα μας, τότε δεν υπήρχε οικουμενισμός? 

Όταν μας "κουβαλάτε" στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά, τον Αρχι-Οικουμενιστή Δημητριάδος Ιγνάτιο, δεν υπάρχει οικουμενισμός? 

Όταν στα Θεοφάνια (με το κοσμικό ημερολόγιο) τελεσατε Θεία Λειτουργία μαζί με τον Ιερώνυμο, ο οποίος είχε προσευχηθεί μαζί με τον Πάπα και τον Βαρθολομαίο στη Λέσβο και μετά από λίγο υπέγραψε το κατάπτυστο κείμενο της Κρήτης, τότε δεν υπήρχε ο Οικουμενισμός?

Μην εμπαιζετε τους πιστούς κ.Σεραφείμ. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.

Κυριάκος Βαρβέρης - Πειραιάς

http://opaidagogos.blogspot.gr

O δικός μας βολικός ” Χριστιανισμός

Hμείς κάναμε ένα δικό μας Xριστιανισμό, ένα βολικό, έναν ανθρωπινό και λογικό Xριστιανισμό, όπως λέγει ο μεγάλος Iεροεξεταστής του Nτοστογιέφσκη, γιατί ο Xριστιανισμός που δίδαξε ο Xριστός είναι ανεφάρμοστος, απάνθρωπος.

Eμείς, αντί ν’ ανέβουμε προς τον Xριστό, που λέγει “εγώ σαν υψωθώ, θα σας τραβήξω όλους προς εμένα”, τον κατεβάσαμε εκεί που βρισκόμαστε εμείς, και κάναμε ένα Xριστιανισμό σύμφωνο με τις αδυναμίες μας, με τα πάθη μας, με τις κοσμικές φιλοδοξίες μας, και δώσαμε και στους αγίους τα προσόντα που εκτιμούμε και που θαυμάζει η υλοφροσύνη μας, τους κάναμε φιλοσόφους, ρήτορας, πολιτικούς, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, παιδαγωγούς, επιστήμονες κ.λπ.

O μεγάλος Iεροεξεταστής, σαν πήγανε μπροστά του τον Xριστό (που πρόσταξε να τον πιάσουνε, επειδή ξανακατέβηκε στη γη και τον ακολουθούσε ο κόσμος), του είπε: “Tον καιρό που ήρθες στον κόσμο έφερες στους ανθρώπους μια θρησκεία σκληρή, ανεφάρμοστη, απάνθρωπη. Eμείς την κάναμε βολική, ανθρωπινή. Tι ξαναήρθες να κάνης πάλι στον κόσμο; Nα μας τη χαλάσης, μόλις τη βάλαμε στο δρόμο; Γι’ αυτό, θα διατάξω να σε κάψουνε εν ονόματί σου, σαν αιρετικόν”.

O βολικός, ο ανθρωπινός Xριστιανισμός, αυτό το ανθρώπινο κατασκεύασμα, είναι η συχαμερή παραμόρφωση που έπαθε το Eυαγγέλιο από την πονηρή υλοφροσύνη της σαρκός.

του Φώτη Κόντογλου 

(από το Γίγαντες ταπεινοί )

πηγή ορθόδοξη φωνή

Προσέχετε την υπακοήν σας, εάν καλώς την εργασθήτε, δι’ αυτής θα κερδίσετε την αιώνιον ζωήν, εάν κακώς, η κόλασις θα είναι το τέλος

Προσέχετε την υπακοήν σας, εάν καλώς την εργασθήτε, δι’ αυτής θα κερδίσετε την αιώνιον ζωήν, εάν κακώς, η κόλασις θα είναι το τέλος.

Λοιπόν ξυπνάτε από την λήθην και την ραθυμίαν, καιρός εξ ύπνου αμελείας να εγερθώμεν, διότι το τέλος της ζωής μας άδηλον και πότε θα ξυπνήσωμεν; 

Όταν έλθη ο Αρχάγγελος να πάρη την ψυχήν μας; Τότε το ξύπνημα εκείνο δεν ωφελεί. Καιρός στεφάνων ο μέλλων αιών, ο νυν, αγώνος, κόπου και πάλης.

Βιάζεσθε, λέγετε την ευχήν, παύσατε τας αργολογίας, κλείσατε το στόμα σας από την κατάκρισιν, βάλετε θύραν και κλείθρα εις τα περιττά λόγια. Ο καιρός περνά και οπίσω δεν γυρίζει και αλλοίμονόν μας, εάν χωρίς πνευματικά κέρδη φύγη ο χρόνος. Αυτά σας γράφω, αυτά να μελετάτε, αυτά να πράσσετε, και ο Θεός της αγάπης να είναι μαζί σας και η γλυκειά μας Παναγία να σας δυναμώνη, να σας φωτίζη και να σας προθυμοποιή εις τον αγώνα.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθειτης

elderephraimarizona.blogspot.gr

Θα υπάρχουν ιερείς στα έσχατα;

ΕΛΛΑΣ-ΑΦΥΠΝΙΣΗ-ΤΩΡΑ

Ἡ μεγάλη προδοσία τῆς Πίστεως καὶ ἡ διγλωσσία τῶν Ἐπισκόπων

Νὰ μία ἀπὸ τὶς «τρέλες» τῶν ἐσχάτων, ποὺ προφήτευσε ὁ Μ. Ἀντώνιος: Συμπροσεύχονται στὴν Γερμανία μὲ αὐτούς ποὺ οἱ …ἴδιοι χαρακτηρίζουν ὡς αἵρεση ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν Πίστη στὴν Ἑλλάδα!!!

Στὴν ἀκόλουθη λίστα θὰ παραθέσω σὲ δύο στῆλες ποιές ὁμάδες χαρακτηρίζονται ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἑλλάδος ὡς αἱρέσεις καὶ ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη (http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/heresies/omades_christ.html) (β΄ στήλη) καὶ στὴ α΄ στήλη, ποιές ἀπ’ αὐτὲς τὶς αἱρέσεις παράλληλα ἀνήκουν στὶς «Ἐργασιακὲς ὁμάδες Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν» τῆς Γερμανίας (τῆς ὁποία τὸ προεδρεῖο «τιμᾶ» μὲ τὴν συμμετοχή του καὶ «ὀρθόδοξος» Πρωτοπρεσβύτερος), ἄλλὰ καὶ ἄλλων χωρῶν π.χ. τῆς Ἑλβετίας, ὡς ἀναγνωρισμένες «Ἐκκλησίες» μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ μόνιμου μέλους ἢ ὡς ἐπισκέπτες ἢ ὑπὸ δοκιμὴ (http://www.oekumene-ack.de/ueber-uns/mitglieder/). 

Μὲ αὐτοὺς, ποὺ Ὀρθόδοξοι ἐν Ἑλλάδι, ὑποτίθεται, ὀνομάζουν αἱρετικούς, συμπροσεύχονται, συνεδριάζουν, συνδιοργανώνουν, προωθοῦν τὸν Οἰκουμενισμὸ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκτὸς Ἑλλάδος. Καὶ ἐνῶ γνωρίζουν καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δέ, ἀποκρύπτουν συγκαλύπτουν, ἀλληλοευλογοῦνται καὶ ἀναλώνονται σὲ ἀνούσια δελτία τύπου παραπλάνησης καὶ ἐντυπωσιασμοῦ. Οἱ ἀκόλουθες γερμανικὲς καὶ ἑλληνικὲς ὀνομασίες εἶναι ταυτόσημες ἢ μὲ μικρὲς διαφορές: 

Ἂν σὲ αὐτοὺς προσθέσουμε τοὺς ἐπίσης συμμετέχοντες Παπικούς, Λουθηρανούς, Καλβινιστές, Ἀγγλικανούς, Βαπτιστές, Μονοφυσίτες, Ἀρμένιους, Κόπτες κλπ., τοὺς ὁποίους ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπροκάλυπτα καὶ σκανδαλωδῶς δὲν συμπεριλαμβάνει στὴν λίστα τῶν αἱρέσεων, τότε φρίττει ὁ κάθε ὀρθῶς σκεπτόμενος πιστός μὲ τὴν προδοσία καὶ διγλωσσία τῶν Ἐπισκόπων. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε μάλιστα, ὅτι ἡ Ἀρχιεπισκοπὴ Γερμανίας ἐπανδρώνεται μὲ «Ἐπισκόπους» καὶ «Ἱερεῖς» κυρίως ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ ὅτι αὐτὲς οἱ ὀργανώσεις ὑπάρχουν καὶ λειτουργοῦν ἐδῶ καὶ δεκαετίες πρὶν ἀπὸ τὴν ψευτοσύνοδο τῆς Κρήτης.

Τί ἔχουν νὰ ποῦν γι’ αὐτὰ οἱ κατὰ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη ὀρθοδοξοφανεῖς καὶ δίψυχοι ἐν Ἑλλάδι Ἐπίσκοποι, ὁ κ. Αὐγουστῖνος, ὁ κ. Φραγκουλάκης κλπ. ἀπὸ Γερμανία, ὁ κ. Βαρθολομαῖος κλπ., καὶ ὅλοι οἱ ὑποτιθέμενοι «φύλακες» τῆς Πίστεως; 

Ποιό ἀνάθεμα θὰ ἀναφωνήσουν τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἐναντίον ποιῶν αἱρετικῶν, ἀφοῦ ἡ λέξη αἵρεση εἶναι γι’αὐτοὺς πιὰ ἄνευ περιεχομένου καὶ τοὺς ἔχουν ἀνακηρύξει ὅλους «ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς καὶ ἀδελφὲς ἐκκλησίες»; Τίποτα δὲν θὰ ἀναφωνήσουν καὶ τίποτα δὲν θὰ ποῦν, διότι μᾶς δουλεύουν κοντοβελονιά. Ἕως πότε ὅμως, ἕως πότε; 

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Και πάλι περί του άστοχου χαρακτηρισμού Ιερών Κανόνων ως δυνητικών, περί αιρετικών Επισκόπων, κ. ά.

Δημοσιεύσαμε τὴν ἄστοχη ἐπιστολὴ τοῦ π. Σωτηρίου Παρδάλη -συνήγορου τοῦ μητροπολίτη Φλωρίνης Θεόκλητου- μαζὶ μὲ τὴν ἀναίρεσή της (ἐδῶ κι ἐδῶ).

Σήμερα δημοσιεύουμε μιὰ θαυμάσια κριτικὴ καὶ ἀποστομωτικὴ τοποθέτηση τοῦ κ. Ἰωάννη Ρίζου, ποὺ ἀπαντᾶ ὄχι μόνο στὸν π. Σωτήριο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλους «ἀντι-Οἰκουμενιστές», ποὺ μοιράζονται μὲ τὸν π. Σωτήριο παρόμοιες «μετα-πατερικὲς κακοδοξίες.

Απάντηση στον

π. Σωτήριο Παρδάλη

Του Ιωάννου Ρίζου

Πάτερ Σωτήριε, εμπλέκεσθε σε θέματα που αποδεικνύεται ότι σας είναι ξένα. Χάριν της Αλήθειας όμως, πρέπει να ενημερώσω τους αναγνώστες του κειμένου σας για τα πράγματα που αγνοείτε, πλην όμως διδάσκετε για αυτά ex officio.

ΠΡΩΤΟΝ

Γράφετε ότι σύμφωνα με τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, «ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι δυνητικός και όχι υποχρεωτικός δια τους κληρι-κούς», κλείνετε δε την παράγραφο λέγοντας: «Ο Κανόνας αυτός, δεν νομοθετεί υποχρέωση, αλλά απλά παρέχει δικαίωμα».

Απάντηση:

Α) Πρέπει να γνωρίζεται ότι δυνητικοί Κανόνες στο Ιερό Πηδάλιο δεν υπάρχουν.

Δυνητικές επιλογές υπάρχουν στα ράφια των Σούπερ Μάρκετς και στις λαϊκές αγορές.

Β) Αν η Εκκλησία προβάλλει την Αποτείχιση ως μία προαιρετική δυνατότητα, αυτό σημαίνει ότι όποιος θέλει αποτειχίζεται και όποιος θέλει δεν αποτειχίζεται. Αυτό σημαίνει επίσης ότι, αυτός που δεν αποτειχίζεται (και παραμένει υπο ενός κακοδόξου επισκόπου μη καταδικασθέντως συνοδικά) δεν βλάπτεται πνευματικά από την κοινωνία μαζί του και από το κήρυγμα του. Γιατί θα ήταν παράλογο η Εκκλησία να πρότεινε στον πιστό μία επιλογή που θα τον έβλαπτε πνευματικά. Αν όμως παραμένοντας ο πιστός σε κοινωνία με τον (κακόδοξο και μη καταδικασμένο) επίσκοπο, δεν βλάπτεται πνευματικά, τότε γιατί ο κακόδoξος Επίσκοπος να παραπεμφθεί στην Σύνοδο με το ερώτημα της καταδίκης και της καθαίρεσης; Ας κάτσει στον θρόνο του ισοβίως κι ας συνεχίσει να διδάσκει ότι θέλει αφού κανείς δεν βλάπτεται.

Επιπλέον,

¨ Πως είναι «δυνητικός» ο 15ος Κανόνας όταν οι Αποστολικές Διαταγές διατάσσουν: «Να φεύγετε από τους φθοροποιούς ποιμένες γιατί όπως το πρόβατο που ακολουθεί καλό ποιμένα γλυτώνει από τον λύκο, έτσι κι αυτό που ακολουθεί κακό ποιμένα θα αντιμετωπίσει μπροστά του τον θάνατο»;

¨ Πως είναι «δυνητικός» ο 15ος Κανόνας όταν η Ζ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος αποφαίνεται: «Τοις κοινωνούσιν εν γνώσει [με τους αιρετικούς] ανάθεμα»; 

¨ Αν είναι δυνητικός ο Κανόνας γιατί μετά την καθαίρεση του Βέκκου, καθαιρέθηκαν κι όλες οι χειροτονίες που έκανε πριν καθαιρεθεί; Και μάλιστα εξαγιάσθηκε πάλι και ο ναός της Αγίας Σοφίας;

¨ Πως είναι «δυνητικός» ο 15ος Κανόνας όταν ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέει πως, όσο πιο πολύ απομακρύνομαι από τον Καλέκα (ο οποίος δεν ήταν μη καταδικασμένος , εν ενεργεία πατριάρχης), τόσο πλησιάζω τον Θεό; Πως η συνέχιση της κοινωνίας με τον Καλέκα ήταν δυνητική; Και πως αλλού λέει: «Να φεύγουμε από αυτούς που δεν παραδέχονται τις ερμηνείες των Πατέρων και αποπειρώνται να διδάσκουν τα αντίθετα. Και ναι μεν, λένε τις ίδιες λέξεις υποκριτικά, το δε ευσεβές νόημά τους το διώχνουν. Να φεύγουμε από αυτούς όπως όταν συναντάμε φίδια»; Είναι οφθαλμοφανές ότι ο Άγιος αναφέρεται σε διδασκάλους εντός της Εκκλησίας, μη καθηρημένους. Γιατί, αν ήταν συνοδικά κατάδικασμένοι, δεν θα δίδασκαν μέσα στην Εκκλησία και ούτε οι χριστιανοί θα αποτελούσαν το ακροατήριό τους.

¨ Πως είναι «δυνητικός» ο 15ος Κανόνας όταν ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει: «Τι ποιείς, άνθρωπε; Παρεβιάσθη ο νόμος, κατεφρονήθη σωφροσύνη, πλημμελήματα τοσαύτα ετολμήθη παράτινος των ιερωμένων, τα άνω κάτω γέγονε, και ου φρίττεις; …αλλά και κοινωνείς;».

¨ Πως είναι «δυνητικός» ο 15ος Κανόνας όταν: ο Ζ Κανὼν της Γ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ορίζει τις μέγιστες εκκλησιαστικές ποινές σε κληρικούς και λαϊκούς που ασπάζονται τα «μιαρά και διεστραμένα δόγματα των αιρετικών»; Και βέβαια ο Κανόνας αναφέρεται σε κληρικούς και λαϊκούς που είναι μέλη της Εκκλησίας μας, γιατί που ακούστηκε, να επιβάλλονται ποινές σε μέλη ξένων, αιρετικών «εκκλησιών»;

Πως είναι «δυνητικός» ο 15ος Κανόνας όταν: η απόφαση της Συνόδου του 1351 που αναθεμάτισε τον Βαρλάαμ και τον Ακίνδυνο όριζε να διακόπτουμε την κοινωνία, όχι μόνο με τους αιρετικούς αλλά και με όσους κοινωνούν μαζί τους, τους οποίους αν είναι κληρικός «πάσης ιερατικής λειτουργίας απογυμνώμεν»… «κι αν είναι λαϊκός την ιδίαν [ακοινωνησίαν] καθυποβάλλομεν»; 

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος λέει ότι δεν είναι υποχρεωτική η Αποτείχιση, επειδή η Εκκλησία δεν έχει θεσπίσει ειδικούς Κανόνες και μάλιστα αυστηροτάτους για όσους δεν αποτειχίζονται και παραμένουν υπό αιρετίζοντα Επίσκοπο. Μα, η εντολή του Κυρίου να φεύγουν τα πρόβατα στη φωνή ξένου ποιμένα (Ιω.ι΄5), η διδασκαλία των Πατέρων και ο βίος των Αγίων δεν είναι το άπαν των Κανόνων; Ακολουθώντας τους, δεν ακολουθούμε τις θείες Εντολές; Υπάρχει περίπτωση οι Κανόνες να νομοθετούν αντίθετα από τα λόγια του Κυρίου;

ΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΛΥΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ «ΔΥΝΗΤΙΚΗ»;

Δεν υπάρχει καλύτερος ερμηνευτής του ΙΕ Κανόνος, από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Συνόδου που τον εξέδωσε. Λέει λοιπόν ο Μ. Φώτιος: «Αιρετικός είναι ο ποιμήν; Τότε είναι λύκος. Να φεύγετε από αυτόν αστραπιαία ακόμα κι αν σας φαίνεται πράος. Να μην έχετε κοινωνία μαζί του όπως αποφεύγετε το δηλητήριο του φιδιού…Ορθόδοξος είναι ο ποιμένας και δεν ακολουθεί την αιρετική φατρία; Υποταχτείτε σε αυτόν σαν να κάθεται στη θέση του Χριστού.» «Φύγε» λέει ο Μ. Φώτιος, και όχι: «αν θέλεις φύγε»! Ούτε «ρώτα τον Επίσκοπό σου» λέει, ούτε «περίμενε την Σύνοδο να αποφασίσει» λέει, αλλά μόνο «φύγε» από τον «λύκο» επιτάσσει.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ

Λέτε ότι ο κ.Θεόκλητος δεν διδάσκει αιρετικά.

Απάντηση.

Ο κ. Θεόκλητος δεν διδάσκει ο ίδιος αιρετικά άλλα διαφημίζει την αίρεση με τα λόγια και τα έργα του, διαφημίζοντας τον αρχηγό της αίρεσης κ. Βαρθολομαίο.

Ο κ. Θεόκλητος ή δεν ξέρει τι είναι ο κ. Βαρθολομαίος (και ο Οικουμενισμός), ή δεν θέλει να ξέρει ή ξέρει και κάνει ότι δεν ξέρει ή ξέρει και συντάσσεται μαζί του.

Ότι κι αν συμβαίνει από τα παραπάνω σιωπά, δεν ελέγχει, δεν ομολογεί την Αλήθεια, προβάλλει τον αιρεσιάρχη και καταδιώκει δυό-τρεις φτωχούς ιερομονάχους που προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν αναμμένο το καντηλάκι της Ορθοδοξίας από την χολεριασμένη αναπνοή των ψευδοποιμένων. Ότι κι αν συμβαίνει από τα παραπάνω τον καθιστούν ανάξιοτου υπουργήματος του.

Αν ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέει: «Όχι μόνο αυτοί που φθείρουν την πίστη με κακή διδασκαλία, για την οποία ο Χριστός απέθανε, θα πάνε στο πυρ το άσβεστο, αλλά και οι ακροατές αυτού» πόσο ψευδοποιμένας είναι ο κ.Θεόκλητος που όχι μόνο είναι ακροατής του αιρεσιάρχη Βαρθολομαίου, άλλα τον προβάλλει ,τον εκθειάζει, τον σέβεται και προτρέπει το ποίμνιο να τον ακολουθεί με εμπιστοσύνη γιατι είναι πράγματι «παναγιότατος»;

Αν κάποιος είχε έναν φίλο παιδεραστή και τον προέβαλλε στους άλλους με τα καλύτερα λόγια δεν θα είχε ευθύνη και συνέργεια στο έγκλημα; Ακόμα και οι κοσμικοί νόμοι θα κόλαζαν έναν τέτοιον «διαφημιστή», ως συνεργό και υποθάλποντα του εγκλήματος. Κι εσείς πιστεύετε ότι είναι ανεύθυνος ενώπιον Θεού και ανθρώπων ο κ.Θεόκλητος διδάσκοντας σεβασμό και υπακοή στο μεγαλύτερο «φίδι» και «λύκο» όλων των αιώνων, κ. Βαρθολομαίο;

Η προβολή του κύρους και της αξίας του κ.Βαρθολομαίου από τον κ. Θεόκλητο οδηγεί μοιραία το ποίμνιο στο να πιστεύει και να εμπιστεύεται το κήρυγμα του κ. Βαρθολομαίου. Ποιό όμως είναι το κήρυγμα του; Ας δούμε όμως μερικά αποσπάσματα από τα βοθρολύματα του κηρύγματος του:

¨ .. και οι Μουσουλμάνοι θα πάνε στον παράδεισο!

¨ …και οι άλλες θρησκείες σώζουν τον άνθρωπο!

¨ …και ο Ιουδαϊσμός είναι ευλογημένος!

¨ …και οι λεσβίες παπαδίνες των Αγγλικανών ενεργούν τα Μυστήρια!

¨ …και οι αγιομάχοι Προτεστάντες μεταδίδουν Άγιο Πνεύμα!

¨ …και οι παπικοί που πιστεύουν σε δύο θεούς σώζουν τον άνθρωπο!

¨ …και οι Μονοφυσίτες που δεν πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι Θεός είναι «Ορθόδοξοι»!

Και είναι τα παραπάνω ασήμαντα κ. Σωτήριε;

Μήπως δεν αποτελούν την πλήρη και απόλυτη βλασφημία του έλευσης του Ιησού Χριστού στη γη και την ακύρωση όλης της διδασκαλίας και του βιώματος της Ορθοδοξίας;

Ο κ. Θεόκλητος -και οι συν αυτώ- λοιπόν ασκούν μονίμως, όχι μόνο σιωπή, απουσία ελέγχου και ομολογίας απέναντι στον αντιπρόσωπο πασών των αιρέσεων κ.Βαρθολομαίο, άλλα και τον στηρίζουν με κάθε τρόπο. Όμως η αποφυγή ομολογίας δια της σιωπής, ήταν κατά τον Μ.Βασίλειο πλήρης αιτία να διακόψει την κοινωνία από τους επισκόπους φίλους του Ευστάθιο και Εύιππο. Η λεκτική διατύπωση και ομολογία της Πίστης είναι αναγκαιότητα που όρισε ο Κύριος και διακήρυξαν οι Άγιοι. «Η λεκτική συμφωνία με την αίρεση αποτελεί προσχώρηση σε αυτήν». Μετά δε τη πρόσφατη ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου έχουμε και «συνοδική» γραπτή δήλωση προσχώρησης στην αίρεση.

Κατά τον Μ. Βασίλειο, λογίζεται ότι κοινωνεί κανείς με την αίρεση, ακόμα και στην περίπτωση που, ναι μεν δεν συνεργάζεται, ναι μεν δεν συμφωνεί με την αίρεση που διδάσκεται, αλλ’ όμως, ενώ γνωρίζει το κακό που γίνεται, εφησυχάζει και δεν ελέγχει. Επίσης διδάσκει: «Να προσέχουμε τον εαυτό μας μην τυχόν ποτέ δικαιώσουμε τον ασεβή με λόγια ή έργα… ο υπερασπιστής των κακών και ο προβάλλων τις άτοπες πράξεις, αυτός είναι ο λέγων “το πονηρόν καλόν” του προφήτου Ησαΐα… όχι μόνο οι ποιούντες τα κακά αλλά και οι έχοντες την ίδια θέληση με αυτούς [είναι ένοχοι]». Και στις Παροιμίες διαβάζουμε: «Όποιος κρίνει τον άδικο ως δίκαιο και τον δίκαιο ως άδικο είναι σιχαμερός για τον Θεό». Και ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης γράφει: « Και τούτον εστι πάντων δεινότατον, όταν η κακία επαινήται και μηδέ κακίαν είναι νομίζεται [δεν εκλαμβάνεται ως κακία]».

Ο Μ. Αθανάσιος επίσης στηλιτεύει την σιωπή: «Είναι δίκαιο να αγανακτήσετε γιατί αν αυτά αντιμετωπιστούν δια της σιωπής θα επεκταθεί λίγο-λίγο το κακό και στις άλλες εκκλησίες και θα κατάντήσει η διδασκαλία μας εμπόριο που πωλείται και αγοράζεται». Σε επιστολή που έστειλε στον Νεστόριο ο Άγιος Κύριλλος γράφει: «…ποιός θα μπορέσει να μας σώσει κατά την ημέρα της Κρίσεως, αν σιωπήσουμε, η ποιά απολογία θα βρούμε αφού τηρήσαμε τοσο μακροχρόνια σιωπή απέναντι στους δυσεβείς λόγους σου εναντίον Του;»…. «Όταν αδικείται η πίστις προς τον Θεό, ας παύσει ο σεβασμός προς τους γονείς ως αβάσιμος και επισφαλής, ας μένει δε αργός ο νόμος της φιλοστοργίας προς τα τέκνα και τους αδερφούς. Ας είναι τότε λοιπόν για τους ευσεβείς τιμιώτερος ο θάνατος από την ζωή». Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει : «Όταν οι Θείοι νόμοι υβρίζονται και εμείς διατελούμε εν σιγή και αδιαφορία, τότε, η κόλαση μας περιμένει». «Η σιωπή είναι μέρος της συγκαταταθέσεως» κατά τον άγιο Θεόδωρο Στουδίτη.

Λοιπόν, η σιωπή σε θέματα πίστεως είναι αποδεικτική του φρονήματος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέει: «Όστις μίαν συλλαβήν παραβή η κάμη εν νεύμα κατά της πίστεως αρνητής γέγονεν».

Τα ίδια σημειώνει και ο Ιερός Χρυσόστομος: «Το συγκατακρύπτειν αμαρτίαν συγκατασκευάζειν εστιν του θανάτου» [το να σιωπάς στην αμαρτία είναι ίδιο σα να συμβάλεις στον θάνατο αυτού που αμαρτάνει]. «Ακούστε τα αυτά εσείς που κάνετε αγάπες μαζί τους [εννοεί τους αιρετικούς] πως θα ξεφύγετε από την τιμωρία που έρχεται πάνω σας, όσοι μολύνεστε μαζί μ’ αυτούς τρώγοντας και πίνοντας; Πως τολμάτε να προσέρχεστε στα θεία και φρικτά μυστήρια του Χριστού; Η μήπως δεν ακούσατε τον μακάριο Παύλο που βοά, ότι «ου δύνασθε τραπέζης Κυρίου μετέχειν και τραπέζης δαιμονίων» (Α’ Κορ. 10.21) … Και συνεχίζει: «Φύγετε μακριά από αυτούς και μην έχετε επαφή με την ακαθαρσία. Άραγε θα σας πείσουμε; η μήπως μάταια κοπιάζουμε και μιλάμε στον αέρα; Πλην όμως γι’ αυτούς που θέλουν και ενδιαφέρονται να μάθουν τον λόγο και να τον εφαρμόσουν, δεν θα ραθυμήσω, ούτε θ’ απομακρυνθούμε από τα λόγια του Παύλου. Θα τα ξαναπώ και ακούστε, «Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. Τις γαρ κοινωνία φωτί προς σκότος;». Και πότε γίνεται αυτό; «Συγκοινωνεί κανείς με την αμαρτία του άλλου, αν γνωρίζει την ανομία του και ησυχάζει [δηλ. σιωπά] και δεν τον ελέγξει». Και αν δεν μπορώ να τον ελέγξω; «Κι αν δεν μπορείς να τον διορθώσεις πρέπει όμως να μην συγκοινωνείς στην αμαρτία του με φιλία και συναναστροφή».

«Οι Σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν ότι αυτών που αποστρεφόμαστε το φρόνημα πρέπει να αποφεύγουμε και την κοινωνία» διδάσκει ο Μ. Αθανάσιος.

ΤΡΙΤΟΝ

Αναφέρατε τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο που γράφει για την μνημόνευση του Μ. Φωτίου προς τον πάπα Ιωάννη Η΄και τα καλά του λόγια που ο Φώτιος έγραψε προς αυτόν, τάχα ως απόδειξη «οικονομίας» και αγάπης που επέδειξε η Εκκλησία.

Εδώ το ολίσθημα σας είναι παταγώδες.

Δεν έχουν έτσι τα πράγματα.

Στη Σύνοδο του Αγίου Φωτίου (879/880) στην Κωνσταντινούπολη συμμε-τείχαν και εκπρόσωποι του Πάπα. Ήταν μία επιτυχημένη Ενωτική Σύνοδος και στα συμπεράσματα της Συνόδου, συμφώνησαν και οι εκπρόσωποι του Πάπα! Η Σύνοδος αυτή είναι εκείνη που ανάμεσα στα άλλα αποκατέστησε την ενότητα της Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης με τις Εκκλησίες της Παλαιάς Ρώμης –ενότητα που είχε διασπαστεί από την αυθαίρετη παρέμβαση των παπών της Ρώμης στη ζωή της Ανατολικής Εκκλησίας, και κατέγραψε την κανονική και θεολογική βάση για την Ένωση της Εκκλησίας στην Ανατολή και την Δύση, μέσω του «Όρου» της. Με τον «Όρο» αυτής της Συνόδουαπορρίφθηκε η κακοδοξία του Filioque ακόμα και από τους παπικούς αντιπροσώπους. Οι παπικοί αντιπρόσωποι στη Σύνοδο έφτασαν στο σημείο να αναφωνήσουν: «Ει τις αυτόν [τον Φώτιο] ουκ έχει Πατριάρχην Άγιον και την μετ αὐτοῦ κοινωνίαν ουκ ασπάζεται, έστω η μερίς αυτού μετά του Ιούδα και μη συγκαταλέγεται όλως μετά των Χριστιανών». Τα εκπληκτικά αυτά συμπεράσματα της Συνόδου έγιναν αποδεκτά και από τον Πάπα Ιωάννη Η΄. Να, λοιπόν, γιατί ο Μ. Φώτιος προσφωνούσε δικαίως με τόσο καλά λόγια τον Πάπα Ιωάννη, κι όχι βέβαια λόγω μίας τάχα «οικονομίας» που τώρα κάποιοι (όπως παλαιότερα ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος) κατασκευάζουν για να δικαιολογήσουν τις προδοτικές τους «οικονομίες». Η Ορθόδοξη «οικονομία» επιβάλλει κατά τον Γρηγόριο τον Θεολόγο: «Μη το αλλότριον προσλαμβάνοντες το ημέτερον φθείροντες, ο κακών όντως εστίν οικονόμων».Δηλαδή: «Να μην αποδεχόμαστε το ξένο, φθειροντες το δικό μας, γιατί αυτό είναι χαρακτηριστικό κακών οικονόμων». Όταν η «οικονομία» προσέβαλε τον χώρο του δόγματος, η Ορθοδοξία πάντα την απέρριπτε. Μόνο οι εξ Ορθοδόξων αιρετικοί και φιλοαιρετίζοντες την αποδέχονταν.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ

Γράψατε τέλος για το σχίσμα των Ιωαννιτών στα χρόνια του ιερού Χρυσοστομου για να δείξετε εμφατικά ότι δεν πρέπει να σχίζουμε την Εκκλησία. Το σχίσμα αυτο ο ιερός πατήρ πράγματι ήθελε να το αποσοβήσει γιατί δεν είχε αιτία την αλλοίωση της Πίστης και των δογμάτων ή κάποιο άλλο ουσιώδες ζήτημα που αφορούσε την σωτηρία των ανθρώπων άλλα είχε σαν αιτία μια προσωπική αδικία που έγινε σε βάρος του. Το ότι το αναφέρετε για να μας διδάξετε να καθόμαστε φρόνιμοι έναντι των κακόδοξων ποιμένων ή να μας φοβίσετε ότι διατελούμε σε πλάνη δείχνει ότι δυό γαϊδουριών άχυρα δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε.

(Σημ. οι πηγές και οι παραπομπές των τεκμηρίων που παράθεσα είναι στη διάθεση σας).

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Είναι υποχρεωτική ή δυνητική η εφαρμογή ΤΟΥ ΙΕ ' ΙΕΡΟΥ ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΒ' ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ (διακοπή μνημόνευσης επισκόπου/Πατριάρχη)

" Οι γαρ δι' αίρεσιν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της προ τον πρόεδρο κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλον ότι την αίρεσιν δημόσια κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ' Εκκλησίας διδάσκοντες...". 

Ερμηνεία υπο Αγίου Νικοδήμου :

" Εάν δε οι ρυθέντες πρόεδροι είναι αιρετικοί, και την αίρεσιν αυτών κηρύττουσι παρρησία και δια τούτο χωρίζονται οι εις αυτοί υποκείμενοι... ". 

Δια την μεγιστη πλάνη περί "δυνητικού - μη υποχρεωτικού" του Ιερού Κανόνος της Συνόδου του Αγίου Φωτίου, που ασπάζονται οι Οικουμενιστές και οι Φιλοοικουμενιστές Νεοθολολόγοι, οι οποίοι θέλουν να είναι Ομολογητές στα λόγια και όχι στα έργα, θα θέσουμε συν Θεό κάποια εύλογα ερωτήματα. 

Διότι αυτό το επιχείρημα περί του "δυνητικού - μη υποχρεωτικού" του Ιερού Κανόνος δεν έχει βεβαίως βεβαίως, ούτε δογματική αλλά ούτε και λογική ερμηνεία. 

Η δογματική ερμηνεία της μνημονεύσεως στην Θεία Λειτουργία όπως μας διαβεβαιώνει και ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης είναι ότι,..

" Οσάκις μνημονεύουμε κάποιον στην Θεία Λειτουργία τον μνημονεύουμε ως Ορθόδοξο - Φίλο του Θεού και οσάκις δεν τον μνημονεύουμε δεν τον μνημονεύουμε ως Αιρετικό- Εχθρό του Θεού ". 

Για το ίδιο θέμα της μνημόνευσης ο Στύλος της Ορθοδοξίας Άγιος Μάρκος Ευγενικόςαναφέρει, " Πολύς έστιν ο του μνημοσύνου λόγος και ουχί μικρός, διότι εκείνοι μνημονεύονται επ ' εκκλησίαις, όσοι είσι Ορθόδοξοι και κοινωνικοί προς την αυτήν εκκλησίαν. 

Οι δε ακοινώνητοι ούτε μνημονεύονται, ούτε γαρ έχει άδεια τις των ιερωμένων εύχεσθαι επ' εκκλησίαις. 

Εκφεύγειν άπασι τρόποις την κοινωνία αυτού και μήτε συλλειτουργείν αυτώ, μήτε μνημονεύειν όλως αυτού, μήτε αρχιερέα τούτον αλλά λύκον και μισθωτόν ηγείσθε ". 

Ο μεν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γενάδιος Σχολάριος συμπληρώνει, "Η πνευματική κοινωνία των ομόδοξων, και η τέλεια υποταγή προς τους γνήσιους ποιμένες εκφράζεται με το μνημόσυνο. Οι Σύνοδοι και οι άλλοι Πατέρες ορίζουν, ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, πρέπει να φεύγουμε και την κοινωνία ". 

Οι δε Αγιορείτες Πατέρες επί Αιρετικού Πατριάρχου Ιωάννου Βέκου σε επιστολή γράφουν,… " Ει γαρ το απλώς χαίρειν ειπείν, κοινωνία δίδωσι τοις έργοις τοις πονηροίς, πόσον η διάτορος αυτού μνημοσυνη και ταύτα αυτών των Θειων μυστηρίων φρικτως προκειμενων ... ο μέγας πατήρ ημών και Ομολογητής Θεόδωρος Στουδίτης ταύτα λέγει προς τινά δια της ταμίας αυτού επιστολής, « μη αναφέρει τον αιρεσιάρχην... πλην ότι μολυσμόν έχει η κοινωνία εκ μόνου του αναφέρειν αυτόν, καν Ορθόδοξος εις ο αναφέρων», ... ο γαρ αιρετικόν δεχόμενος, τοις αυτού υπόκειται εγκλημασι και ο ακοινωνήτοις κοινωνών, ακοινώνητος εστίν... ". 

Εφόσον ο Ιερός Κανόνας του Αγίου Φωτίου αναφέρει ότι οι Επίσκοποι δεν είναι Ορθόδοξοι αλλά είναι Αιρετικοί, διδάσκοντας φανερά και δημοσίως Αιρετικές διδασκαλίες και επίσης το δογματικό της μνημόνευσης στην Θεία Λειτουργία είναι να μνημονεύονται μόνο Ορθόδοξοι και όχι Αιρετικοί πως γίνεται να μην είναι υποχρεωτικός ο Ιερός Κανόνας αλλά " δυνητικός μη υποχρεωτικός ;" 

Δηλαδή η Εκκλησία έχει δύο γραμμές στο θέμα της μνημόνευσης στην Θεία Λειτουργία ; 

Μας δίνετε η δυνατότητα από Ιερούς Κανόνες να γινόμαστε ψεύτες ενώπιον Του Κυρίου εν ώρα Θείας Λειτουργίας, κλήρος και λαός, διότι μέλη της Εκκλησίας δεν είναι μόνο ο κλήρος, αλλά και ο λαός, μνημονεύοντας τους Αιρετικούς - Εχθρούς Του Θεου ωσάν Ορθοδόξους - Φίλους Του Θεού και να μην γινόμαστε ψεύτες ενώπιόν Του Κυρίου μη μνημονεύοντας τους Αιρετικούς - Εχθρούς Του Θεού ως Ορθοδόξους - Φίλους Του Θεού; 

Ο πατέρας της ψεύδους ποιος είναι; Δεν ειναι σύμφωνα με το αψευδές στόμα Του Χριστού ο διάβολος; και επίσης " όποιος δεν είναι μαζί μου " λέγει ο Κύριος " είναι εναντίον μου και όποιος δεν μαζεύει μαζί μου σκορπίζει;" 

Να ισχυριστουμε ότι δίνουν ευλογία οι Άγιοι Πατέρες και να έχουμε εκκλησιαστική επικοινωνία εν ώρα Θείας Λειτουργίας δια της μνημόνευσης της Αιρετικου Ψευδοεπισκοπου-Εχθρου Του Χριστού με τον διάβολο και να μην έχουμε εκκλησιαστική επικοινωνία δια της μη μνημόνευσης της Αιρετικου Ψευδοεπισκοπου-Εχθρου Του Χριστού με τον διάβολο αλλά με τον Χριστό ; Μακριά από τους Ορθοδόξους αυτή η βλασφημία. 

Για το ότι δεν περιέχει ο Ιερός Κανόνας φανερό επίτιμο, ο Αγιορείτης Αγιος Νικόδημος στην αρχή του Ιερου Πηδαλιου αναφέρει, 

" Πρέπει να ηξευρη τινας, ότι όσοι κανόνες δεν περιεχουσι φανερως το επιτιμιον εκείνων όπου τους παραβαινουσιν, αυτοί, κατά το σιωπώμενον, δίδουσιν άδειαν εις τον κατά τόπον αρχιερέα να δώση εις αυτούς απαθως το πρέπον και αρμόδιον, όπου ήθελε γνωρίσει..." 

Επειδή στις ημέρες μας δεν υπάρχει Ορθοδοξος Αρχιέρεας να δώσει το επιτίμιο του Ιερού Κανόνος διότι οι " Αρχιερείς" έχουν γίνει Αιρετικοί Οικουμενιστές και Φιλοοικουμενιστές, αυτό δεν σημαίνει ότι ό Ιερός Κανόνας δεν περιέχει επιτίμιο.

Και οπωσδήποτε όπως προείπαμε δεν έχει ούτε λογική ερμηνεία το κακόδοξο επιχείρημα των Οικουμενιστών και Φιλοοικουμενιστών, Νεοθολολόγων περί του "δυνητικου - μη υποχρεωτικου" του Ιερού Κανόνος , διότι όπως λέγει και ό Ιερός Χρυσόστομος, " ο Εχθρός του Βασιλιά είναι αδύνατον να έχει και την εύνοια του Βασιλιά".

Εύχεστε και για εμένα 

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός 

Κάθισμα Αγίου Νικολάου.

http://opaidagogos.blogspot.gr

Οι Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης ισχυρίζονται ότι επειδή είναι Επίσκοποι, ο Θεός θα κάνει υπακοή στις αποφάσεις τους! Τι τους απαντάει ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

Έχουν μια φοβερή εωσφορική πλάνη οι τωρινοί Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης, ότι ο Θεός επειδή είναι Επίσκοποι, θα κάνει υπακοή στις αποφάσεις τους!

Πιστεύουν δε και στο αντίχριστο Οικουμενιστικό δόγμα, ότι όποιος δεν κάνει υπακοή στους Επισκόπους μένει έξω από την Εκκλησία.

Διότι έκαναν τους εαυτούς τους Εκκλησία, τουτέστιν εκεί που είναι ο Επίσκοπος εκεί είναι και η Εκκλησία, και εκεί που δεν είναι ο Επίσκοπος εκεί δεν είναι και η Εκκλησία!

Δηλαδή εάν είναι Ορθόδοξος ο Επίσκοπος είναι Ορθόδοξη και η Εκκλησία, ενώ εάν είναι Αιρετικός ο Επίσκοπος είναι Αιρετική και η Εκκλησία!!!

Επιθυμούμε να τους πληροφορήσουμε ότι στο Ορθόδοξο Δόγμα, Εκκλησία δεν είναι εκεί που είναι ο Επίσκοπος, αλλά εκεί που είναι η Ορθή Ομολογία της Πίστεως των Αγίων Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων.

Εκεί που είναι οι λόγοι των Αγίων της Εκκλησίας του Χριστού, τα Δόγματα τους και Ιεροί Κανόνες τους,τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους.

Μόνο εκεί είναι η Χάρις του Χριστού- Θεού, η Εκκλησία Του, τα Μυστήρια Του.

Μέσα στην Εκκλησία, λέγουν οι Ιεροί Πατέρες, είναι οι Ευλογημένοι Χριστιανοί που δέχονται με λόγο, με έργο και με γράμμα τους λόγους Των Αγίων Πατερων της Εκκλησία, τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες τους, τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, γι αυτό τους δέχεται και ο Χριστός.

Έξω από την Εκκλησία λέγουν πάλι οι Ιεροί Πατέρες μας, είναι οι Αναθεματισμένοι Αιρετικοί, που δεν δέχονται με λόγο, με έργο και με γράμμα, τους λόγους Των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, τα Δόγματα και τους Ιερούς Κανόνες τους, τα διατυπωμένα στις Αγίες Οικουμενικές Συνόδους, γι αυτό δεν τους δέχεται και ο Χριστός.

"ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΑΥΤΟ ΝΑ ΛΕΓΕΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΑΣ ΣΧΙΣΜΑΤΑ", 

μας νουθετεί Πατρικώς όλους τους Ορθοδόξους ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ενώ εμείς επιθυμώντας να κάνουμε υπακοή, παρακαλούμε με την σειρά μας τον Άγιο Πατήρ της Εκκλησίας, να μας εξηγήσει με ποιο τρόπο γίνεται αυτό το οποίο μας παρακαλεί να κάνουμε, διότι στις ημέρες μας διάφοροι, Οικουμενιστές, Νεοεποχίτες, Νεοπατέρες, Νεοθεολόγοι, διδάσκουν κάτι φανταστικές, αντίχριστες θεωρίες του μυαλού τους περί του θέματος αυτού και όχι μόνο,με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε μια συνεχή απορία, έκπληξη και θαυμασμό!

Συνεχίζοντας ο Μέγας Διδάσκαλος της Εκκλησίας, και αναλύοντας με θαυμάσιο τρόπο το ποιοί φέρνουν σχίσματα στην Εκκλησία Του Χριστού, απαλλάσει όλους τους Χριστιανούς από κάθε αμφιβολία βάζοντας τα πράγματα στην σωστή τους θέση.

"ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΛΑΓΕΤΕ ΩΣ ΚΑΛΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΟΠΑΡΑΔΟΤΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΕΤΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΑΙΡΕΙΤΕ. ΔΙΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΟΥΤΕ ΛΕΙΨΗ ΠΙΣΤΗ ΕΧΟΜΕ, ΟΥΤΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΣΥΝΟΔΟ ΚΑΙ ΟΡΟ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΙΟΙ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΔΙΕΛΑΜΨΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ.ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΜΑΣ, 

Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ,Η ΚΑΛΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΜΑΣ.

ΚΑΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΕΛΠΙΖΟΜΕ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΝΑ ΛΑΒΩΜΕ ΤΗΝ ΑΦΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ.

ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΑΛΛΗ ΝΕΟΤΕΡΗ" 

όπως δηλαδή ακριβώς κάνουν στις ημέρες μας οι Οικουμενιστές κατ’όνομα Επίσκοποι, της Ανορθόδοξης Αιρετικής Συνόδου της Κρήτης και της Εκκλησίας της Ελλάδος,

"ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ, 

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΘΕΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΒΗΣΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΙ ΘΕΙΑ ΜΝΗΜΗ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΞΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ, ΟΥΤΕ ΒΑΣΙΛΕΥΣ, ΟΥΤΕ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ, ΟΥΤΕ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΣ, ΟΥΤΕΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΕΔΩΣΕ, Ο ΙΔΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ. 

«ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ» ΛΕΕΙ Ο ΘΕΙΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, «ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΚΑΝΔΑΛΑ»",

όπως ακριβώς ομοίως κάνουν στις ημέρες μας οι Αιρετικοί Οικουμενιστές Επίσκοποι της Συνόδου της Κρήτης και της Εκκλησίας της,

"ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΧΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΜΑΘΑΤΕ, ΚΑΙ ΦΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ, ΑΛΛΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΛΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΑΚΑΚΩΝ"ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΤΟ ΣΤΕΡΕΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΒΑΣΗ"

Εύχεστε και για εμένα

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

Κάθισμα Αγίου Νικολάου 

http://opaidagogos.blogspot.gr