.
Ομιλία ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ, του π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ και Νικ. Σωτηρόπουλου
Εἶναι προφητευμένο ὅτι στὶς ἔσχατες ἡμέρες ἀκόμα καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ θὰ πλανηθοῦν. Καὶ δυστυχῶς βλέπουμε στὶς μέρες μας τοῦτο νὰ συμβαίνει σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα τῆς χριστιανικῆς μας ζωῆς, σὲ βαθμὸ ποὺ καθένας νὰ ἀναρωτιέται, ἂν βαδίζει σωστά. Ἡ ἀπάντηση βέβαια εἶναι ὅτι ἀσφάλεια ἔχει κανεὶς ἂν ἀκολουθεῖ ἀπαραχάρακτη τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ καθοδηγεῖται ἀπὸ πνευματικὸ ποὺ πορεύεται ἀποδεδειγμένα κι αὐτὸς σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγιοπνευματικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας κι ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν λογική του καὶ σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιθυμίες καὶ τὴν θέληση τῆς καρδίας του.
Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα στὰ ὁποῖα κάποιοι ἔχουν ναυαγίσει εἶναι καὶ στὰ ἐσχατολογικὰ θέματα, μάλιστα στὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ξεκάθαροι στὸ σημεῖο αὐτό, ἐν τούτοις κάποιοι σύγχρονοι θεολογοῦντες νομίζουν πὼς ἔχουν νὰ ποῦν κάτι ἀντίθετο, ὅτι τάχα ὁ Ἀντίχριστος δὲν θὰ εἶναι πρόσωπο, ἀλλὰ μιὰ ἀντίθεη κατάσταση. Καὶ μᾶς λένε ἀκόμα ὅτι τὸ λεγόμενο σφράγισμα δὲν θὰ εἶναι κάτι ἐξωτερικό, ἀλλὰ μιὰ ἐσωτερικὴ διάθεση καὶ συγκατάθεση πρὸς τὸ κακό.
Στὰ θέματα αὐτὰ ἔχει ἀπαντήσει -ἐκτὸς τῶν ἄλλων- καὶ οἱ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος καὶ ὁ θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος. Ἔχουμε ἀναρτήσει κάποιες σχετικὲς ὁμιλίες. Συνεχίζουμε σήμερα μὲ δύο ὁμιλίες· μία τοῦ π. Ἀθανασίου καὶ μία τοῦ ἀείμνηστου Σωτηρόπουλου.
Ἡ σημερινὴ ὁμιλία τοῦ π. Ἀθανασίου, πραγματοποιήθηκε κατὰ τὰ ἔτη 1992-1993 πρὸς τοὺς νέους τῆς Λαρίσης, καὶ στὸ ἐρώτημά τους «Ποιός μπορεῖ νὰ μείνει ὄρθιος στὶς ἡμέρες τοῦ Ἀντιχρίστου».
Ἀναφέρεται περιληπτικὰ στὸ τί θὰ προηγηθεῖ πρὶν τὴν ἔλευση τοῦ ἀντιχρίστου καὶ μιλᾶ γιὰ τοὺς διάφορους ψευδοπροφῆτες: «Ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ ψευδοπροφῆτες; Ὅσοι λέγουν, εἴτε ἄμεσα εἴτε ἔμμεσα, γιὰ μιὰ εὐτυχισμένη ἐποχή, γιὰ ἕνα πρόσωπο ποὺ θὰ κάνει εὐτυχισμένη τὴν ἐποχή, αὐτοὶ λέγονται ψευδοπροφῆτες».
Ἐπίσης ἀναλύει ἀπὸ τὴν «Διδαχή των Αποστόλων» τὴν παράγραφο: «εν γαρ ταις εσχάταις ημέραις πληθυνθήσονται οι ψευδοπροφήται και οι φθορείς, και στραφήσονται τα πρόβατα εις λύκους, και η αγάπη στραφήσεται εις μίσος. αυξανούσης γαρ της ανομίας μισήσουσιν αλλήλους και διώξουσι και παραδώσουσι, και τότε φανήσεται ο κοσμοπλανής ως υιος θεού, και ποιήσει σημεία και τέρατα, και η γη παραδοθήσεται εις χείρας αυτού, και ποιήσει αθέμιτα, α ουδέποτε γέγονεν εξ αιώνος».
Μιλᾶ ἀκόμα γιὰ τὴν ἀνομία τῶν ἔσχατων καιρῶν, ποὺ ἤδη παρατηρεῖται στὸν κόσμο, γιὰ τὴν ἔξαρση τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ποὺ θὰ τὴν χρησιμοποιήσει γιὰ τοὺς σκοπούς του, γιὰ τὰ σημεῖα τῶν ἐσχάτων, τὰ σημεῖα τῆς ἀληθείας, κ.ἄ.
Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι ο Χριστός είναι εδώ
Να γνωρίζεις ότι πολλές φορές θα αισθανθείς τον εαυτό σου να ενοχλείται και να λείπει από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκιά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία, και μερικές φορές μπορεί να σηκωθεί από τις κινήσεις της καρδιάς σου μία σκόνη, που θα σε ενοχλήσει στην πορεία που πρόκειται να εκτελέσεις...
Και αυτό σου το παραχωρεί ο Θεός για μεγαλύτερο καλό σου. Θυμήσου ότι αυτός είναι ο πόλεμος από τον οποίον οι άγιοι έλαβαν τα στεφάνια των μεγάλων μισθών. Σε όλα εκείνα που σε συγχίζουν πρέπει να πείς: «Κύριέ μου, βλέπεις εδώ τον δούλο σου, ας γίνει σε μένα το θέλημά σου.
Γνωρίζω και το ομολογώ ότι η αλήθεια των λόγων σου παραμένει πάντοτε σταθερή και οι υποσχέσεις σου είναι αψευδείς και σ αυτές ελπίζω. Εγώ παραμένω μόνον για σένα». Ευτυχισμένη, βέβαια, είναι η ψυχή εκείνη που προσφέρεται με τον τρόπο αυτό στον Κύριό της, κάθε φορά που ενοχληθεί ή συγχισθεί. Και αν παραμείνει ο πόλεμος αυτός και δεν μπορέσεις έτσι γρήγορα, όπως θέλεις να ενώσεις το θέλημά σου με το θέλημα του Θεού, μην δειλιάσεις γι αυτό ούτε να λυπηθείς.
Αλλά συνέχισε να προσφέρεις τον εαυτό σου και να προσκυνάς και θα νικήσεις.
Ρίξε μία ματιά και στον κήπο που ήταν ο Χριστός σου και που τον αποστρεφόταν η ανθρωπότητα λέγοντας: «Πατέρα, αν είναι δυνατό, ας παρέλθει το ποτήριο αυτό από εμένα». Αλλά αμέσως διέταξε να βάλει την ψυχή του σε μοναξιά και με ένα θέλημα απλό και ελεύθερο έλεγε με πολύ βαθειά ταπείνωση: «αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως Εσύ» (Ματθ. 26,39).
Όταν βρίσκεσαι σε κάποια δυσκολία, μην υποχωρήσεις καθόλου, αν δεν υψώσεις πρώτα τα μάτια σου στο Χριστό, πάνω στο σταυρό, και θα δεις τυπωμένο εκεί με μεγάλα γράμματα ότι κι εσύ πρόκειται να οδηγηθείς στην θλίψη εκείνη και τον τύπο αυτόν αντέγραψέ τον με τα έργα στον εαυτό σου, και όταν καμμιά φορά ενοχληθείς από την αγάπη του εαυτού σου, μην δειλιάσεις, ούτε να χωρισθείς από το σταυρό, αλλά τρέξε σε προσευχή και δείξε υπομονή στην ταπείνωση, μέχρις ότου νικήσεις την θέλησή σου και θελήσεις να γίνει σε σένα το θέλημα του Θεού.
Και αφού αναχωρήσεις από την προσευχή, συγκεντρώνοντας μόνον τον καρπόν αυτόν, να σταθείς χαρούμενος. Αλλά αν δεν έφθασε σ αυτό η ψυχή σου, ακόμη παραμένει νηστική και χωρίς την τροφή της. Αγωνίζου ώστε να μην κατοικήσει στην ψυχή σου κανένα άλλο πράγμα, ούτε για λίγο χρονικό διάστημα, παρά μόνον ο Θεός.
Μή λυπάσαι και μην πικραίνεσαι για κανένα πράγα, ούτε να παρατηρείς τις πονηριές και τα κακά παραδείγματα των άλλων, αλλά ας είσαι σαν ένα μικρό παιδί, που δεν υποφέρει από καμμία από τις πικρίες αυτές, αλλά τα ξεπερνά όλα χωρίς καμμία βλάβη.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Μέχρι πότε θά σπρώχνουμε τούς ἑαυτούς μας στούς γκρεμούς;»
«Την ευγένεια συνήθως δεν την κάνει η λάμψη του πλούτου ούτε η αφθονία των χρημάτων, αλλά η ευγένεια των τρόπων, ενώ αντίθετα εκείνοι που στερούνται αυτήν και υπερηφανεύονται από τη δόξα των γονέων τους, στολίζονται μόνο με το απλό όνομα της ευγένειας και όχι με την ουσία του πράγματος, ή καλύτερα το ίδιο αυτό το όνομα αποκαλύπτεται πολλές φορές χωρίς σημασία αν κανείς ανατρέξει στους παλαιότερους προγόνους αυτών των ευγενών...
Ο Παύλος ζητούσε την ευγένεια της ψυχής και δίδασκε τους άλλους αυτήν να θαυμάζουν.
Δεν είναι λοιπόν μικρό αυτό που τώρα κερδίζουμε από δω, δηλαδή το να μην ντρεπόμαστε για κανέναν από τους ασήμαντους, το να επιζητούμε την αρετή της ψυχής, το να θεωρούμε περιττά και ανώφελα όλα τα πράγματα που μας περιβάλλουν.»
«Να είσαι φίλος με όλους, να είσαι επιεικής, να αγαπιέσαι από όλους, να μη φιλονικείς με κανένα άδικα και μάταια, τίμα τον πατέρα σου, τίμα τη μητέρα σου, απολάμβανε αγαθή φήμη, γίνε όχι άνθρωπος, αλλά άγγελος, μη πεις τίποτε το αδιάντροπο, τίποτε το ψεύτικο, αλλά ούτε και να το σκεφθείς, βοήθα εκείνους που έχουν ανάγκη, να μην έχεις αρπαγμένα πράγματα, να μην είσαι υβριστής, ούτε θρασύς και κανένας δεν ακούει…
Μέχρι πότε θα σπρώχνουμε τους εαυτούς μας στους γκρεμούς;
Μέχρι πότε θα βαδίζουμε στα αγκάθια;
Μέχρι πότε θα πληγώνουμε τους εαυτούς μας με καρφιά και θα ομολογούμε και χάρη;
Ἄς ἀφυπνισθοῦμε κάποτε, ἄς μετατρέψουμε τούς ἑαυτούς μας, ἄς τούς συγκροτήσουμε, ἄς ἀγαπήσουμε τό Θεό ὅπως πρέπει, γιά νά ἀξιωθοῦμε τά ἀγαθά πού ὑποσχέθηκε σέ ἐκείνους πού τόν ἀγαποῦν, μέ τή χάρη καί φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ”.
Δικά μου τα λάθη και οι αμαρτίες...
Οι αμαρτίες και τα λάθη μου, είναι δικά μου. Μονάχα εγώ και ο Θεός ξέρουμε γιατί και πως τα έκανα. Εσύ μικρέ μου ανθρωπάκο με την μεζούρα της «αρετής» και του "νόμου" στο χέρι δεν μπορείς να με κρίνεις, γιατί απλά δεν ξέρεις τίποτα για την ζωή μου, ιδιαιτέρως δε για τα βράδια που πλημμύριζαν αλμύρα τα όνειρα μου.
Και μάθε και κάτι άλλο, κανείς δεν αμάρτησε ποτέ για γούστο αλλά γιατί κάπου εκεί βαθιά μια αόρατη πληγή αιμορραγούσε κι ένα τραύμα βαθύ σαν πέλαγος κάθε που κινούσαμε για ταξίδι βύθιζε τις ελπίδες μας…
Οποιος βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος, δεν θα συγχωρηθεί…
Καθώς και αυτός οπού λέει ότι δεν μπορεί κάποιος στην παρούσα γενιά να γίνει μέτοχος του Αγίου Πνεύματος, αλλά και αυτός που δυσφημεί τις ενέργειες του Πνεύματος και τις αποδίδει στο αντίθετο πνεύμα, εισάγει νέα αίρεση στην Εκκλησία του Θεού.
Αγαπητοί μου αδελφοί το ιερότατο απόφθεγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού λέει, ότι «Κάθε αμαρτία και βλασφημία θα συγχωρηθεί στους ανθρώπους, όποιος όμως βλασφημήσει κατά του Αγίου Πνεύματος, δεν θα συγχωρηθεί ούτε στον παρόντα αιώνα ούτε στον μέλλοντα». Ας εξετάσουμε λοιπόν ποια είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Βλασφημία λοιπόν κατά του Αγίου Πνεύματος είναι το να αποδίδουμε τις ενέργειές του στον αντίθετο Πνεύμα, καθώς αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος...
Πώς όμως το κάνει κάποιος αυτό; Όταν ή ενώ γίνονται θαύματα δια του Αγίου Πνεύματος, ή ενώ βλέπει κάποιο άλλο θείο χάρισμα σε έναν από τους αδελφούς του -εννοώ δηλαδή , κατάνυξη, δάκρυα, ταπείνωση, θεία γνώση, λόφο της άνωθεν σοφίας ή κάποιο άλλο που χαρίζεται από το Άγιο Πνεύμα σε όσους αγαπούν τον Θεό– ισχυρίζεται ότι αυτό προέρχεται από απάτη του διαβόλου .
Αλλά και όποιος λέει ότι ότι πλανώνται από τους δαίμονες όσοι οδηγούνται από το θείο Πνεύμα ως υιοί του Θεού, και πράττουν τις εντολές του πατέρα τους και Θεού, και αυτός βλασφημεί το Άγιο Πνεύμα που ενεργεί σε αυτούς, όπως ακριβώς δηλαδή έπραξαν κάποτε και οι Ιουδαίοι στον Υιό του Θεού.
Εκείνοι έβλεπαν δαίμονες να διώχνονται από τον Χριστό, και βλασφημούσαν κατά του Αγίου Πνεύματος κι έλεγαν οι αναιδείς με αναίδεια: «Δια του Βεελζεβούλ του άρχοντα των δαιμονίων , βγάζει τα δαιμόνια».
Αλλά μερικοί ενώ τα ακούνε αυτά, δεν τα ακούνε, και ενώ τα βλέπουν, και όλα τα έργα που αναφέρει η θεία Γραφή ότι γίνονται από το Άγιο Πνεύμα και από θεία ενέργεια- σαν να έχασαν τα λογικά τους και απέρριψαν όλη τη θεία Γραφή από την ψυχή τους και απέβαλαν τη γνώση της διανοίας τους που προέρχεται από αυτή- δεν φρίττουν να λένε ότι γίνονται από μέθη και δαιμονική ενέργεια.
Όπως λοιπόν οι άπιστοι και τελείως αμύητοι στα θεία μυστήρια, κι αν ακόμη ακούσουν περί θείας έλλαμψης , κι αν περί φωτισμού της ψυχής και του νου, κι αν περί θεωρίας και απαθείας, κι αν περί ταπείνωσης και δακρύων που ρέουν με την ενέργεια και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, αμέσως, σαν να μην μπορούν να αντέξουν την υπερβολική αίγλη και δύναμη των λόγων , επειδή μάλλον σκοτίζονται, παρά φωτίζονται τα μάτια της καρδιάς, αποφαίνονται με θράσος ότι αυτά προέρχονται από την πλάνη των δαιμόνων. Και δεν φρίττουν ούτε με την κρίση του Θεού, ούτε για την βλάβη που προκαλούν σε όσους την ακούν , αλλά οι θρασείς σε όλους με αναίδεια διακηρύσσουν ότι τίποτε τέτοιο δεν γίνεται από τον Θεό σε κανέναν από τους πιστούς.
Αυτό είναι ασέβεια μάλλον παρά αίρεση.
Αίρεση είναι μεν το να παρεκκλίνει ένας σε κάποιο από τα υπάρχοντα δόγματά μας σχετικά με την ορθή πίστη μας, το να λέει όμως ότι στα τελευταία χρόνια δεν υπάρχουν αυτοί που αγαπούν τον Θεό, ούτε αξιώνονται να λάβουν το Άγιο Πνεύμα και να βαπτιστούν `από αυτό ως υιοί του Θεού, ώστε να γίνουν θεοί με γνώση και εμπειρία και θεωρία, ανατρέπει ολόκληρη την οικονομία του Θεού και σωτήρα μας Ιησού Χριστού, και αρνείται φανερά την ανακαίνιση και ανάκληση της φθαρμένης; Και θανατωμένης εικόνας, που πλάστηκε για να μείνει άφθαρτη και να κληθεί στην αθανασία.
Και όπως δεν είναι ποτέ δυνατόν να σωθεί εκείνος που δεν βαπτίσθηκε δι΄ύδατος και Πνεύματος, έτσι ούτε αυτός που μετά το βάπτισμα αμάρτησε, αν δεν βαπτισθεί άνωθεν και δεν αναγεννηθεί, καθώς ο Κύριος βεβαιώνοντας αυτό, είπε στον Νικόδημο: « Εάν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν, δεν θα εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών» και προς τους αποστόλους πάλι: « ο Ιωάννης βάπτισε με νερό εσείς όμως θα βαπτισθείτε με το Άγιο Πνεύμα».
Αυτός λοιπόν που αγνοεί και το βάπτισμα που έλαβε σε νηπιακή ηλικία μέσα στο νερό, και δεν γνωρίζει καν ότι βαπτίσθηκε, αλλά δέχθηκε με το βάπτισμα με την πίστη μόνο και το αποδυνάμωσε με μύριες αμαρτίες, και αρνείται το δεύτερο- εννοώ αυτό που δίνεται άνωθεν από το Πνεύμα με την φιλανθρωπία του Θεού σε όσους το ζητούν με μετάνοια-, με ποιόν άλλον τρόπο θα μπορέσει ποτέ να σωθεί; Με κανέναν.
Για αυτό σας λέγω, και δεν θα πάψω να λέγω: «Όσοι μολύνατε το πρώτο βάπτισμα με την παράβαση των εντολών του Θεού, να μιμηθείτε την μετάνοια του Δαυίδ και των άλλων αγίων, και με κάθε προσπάθεια με ποικίλα έργα και λόγια να επιδείξετε άξια μετάνοια, ώστε να προσελκύσετε πάνω σας την χάρη του Πνεύματος». Διότι αυτό το Πνεύμα, αφού κατέλθει πάνω σας, θα γίνει για σας κολυμπήθρα φωτόμορφη, και αφού αγκαλιάσει όλους σας με ανείπωτο τρόπο, θα σας αναγεννήσει και θα σας καταστήσει, από φθαρτούς, άφθαρτους και από θνητούς αθάνατους, και από παιδιά ανθρώπων υιούς του Θεού και θεούς δια της υιοθεσίας και της χάριτος- αν βέβαια και θέλετε να αναδειχθείτε συγγενείς και συγκληρονόμοι των αγίων, και να εισέλθετε στη βασιλεία των ουρανών μαζί με όλους αυτούς.
Όσα θαυμάσια του Θεού είδα, και γνώρισα έμπρακτα και με την πείρα, τα διακηρύσσω ως ευρισκόμενος ενώπιον του Θεού και φωνάζω με δυνατή φωνή: «Τρέξτε όλοι πριν κλειστεί για σας με το θάνατο η θύρα της μετανοίας. Τρέξτε για να προλάβετε πριν από το θάνατο. Βιαστείτε, για να λάβετε. Κτυπήστε ώστε, πριν πεθάνετε, να σας ανοίξει ο Δεσπότης τις πύλες του Παραδείσου και να σας εμφανιστεί.
Βιαστείτε να αποκτήσετε μέσα σας συνειδητά τη βασιλεία των ουρανών, η οποία είναι το Άγιο Πνεύμα, και να μη φύγετε από δω χωρίς αυτήν, και μάλιστα, όσοι φαντάζεστε ότι την έχετε μέσα σας χωρίς να το γνωρίζετε, ενώ δεν έχετε τίποτα εξαιτίας της υπερηφάνειας σας».
Πώς λοιπόν, πες μου σε παρακαλώ, μπορεί να δει τον Πατέρα του Χριστού αυτός που δεν απέκτησε νου Χριστού; Διότι λέει: « Εμείς έχουμε νου Χριστού, και με τούτο ξέρουμε ότι ο χριστός είναι μέσα μας, από το Πνεύμα το οποίο μας έδωσε. Διότι δεν λάβαμε πνεύμα δουλείας που φέρει πάλι την κατάσταση του φόβου, αλλά πνεύμα υιοθεσίας, δια του οποίου φωνάζουμε αββά, Πατέρα»,και «ο Θεός που είπε να λάμψει φως από το σκοτάδι, αυτός έλαμψε μέσα μας».
Και πάλι «Αν ζητάτε απόδειξη για τον Χριστό ο οποίος μιλά δι’ εμού» διότι όπως η γυναίκα δεν χρειάζεται να πληροφορηθεί από άλλον ότι συνέλαβε στην κοιλιά της, αλλά αυτή η ίδια μέσα της αντιλαμβάνεται από το σταμάτημα των αιμάτων, από τα σκιρτήματα του βρέφους εντός της και από την ανορεξία για πολλές τροφές, ότι έχει συλλάβει, έτσι και η ψυχή, όταν ο Χριστός δια του Αγίου Πνεύματος κατοικήσει μέσα της, δεν χρειάζεται να το πληροφορηθεί από άλλον.
Η ίδια βλέπει ευθύς να σταματούν τα ακάθαρτα αίματα των συνηθισμένων της παθών και να κόβεται η όρεξη για πολλές τροφές και να μισεί υπερβολικά κάθε ηδονή. Τότε και αυτή που έγινε πνευματοφόρος, μαζί με τον προφήτη λέει στον Θεό: «Για τον φόβο σου Κύριε, συνελάβαμε και νιώσαμε τους πόνους του τοκετού και γεννήσαμε πνεύμα σωτηρίας σου πάνω στη γη.» Αυτός όμως που δεν βλέπει μέσα του τον Χριστό να λαλεί, δια μέσου ποιού ή πως θα πει «Αββά ο Πατήρ»? Και αυτός που δεν απέκτησε ενσυνείδητα μέσα του την βασιλεία των ουρανών, πως θα εισέλθει σε αυτήν μετά τον θάνατο;
Αυτός που δεν βλέπει να μένει μέσα του δια του Πνεύματος ο Υιός μαζί με τον Πατέρα, πως είναι δυνατόν στον μέλλοντα αιώνα να βρεθεί μαζί τους, καθώς ο Κύριος είπε: «Πατέρα , θέλω όπου είμαι εγώ, να είναι μαζί μου και εκείνοι που μου έδωσες», και πάλι « Δεν παρακαλώ μόνο για αυτούς αλλά και για εκείνους που θα πιστέψουν με το κήρυγμά τους σε μένα, για να είναι όλοι ένα, καθώς εσύ Πατέρα είσαι ενωμένος με εμένα κι εγώ με σένα, να είναι ενωμένοι και εκείνοι με εμάς. Κι εγώ τους έδωσα τη δόξα που μου έδωσες, για να είναι ένα μεταξύ τους , όπως είμαστε εμείς ένα. Εγώ ενωμένος μαζί τους και εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε να αποτελούν μια τέλεια ενότητα, κι έτσι ο κόσμος να καταλαβαίνει ότι με έστειλες εσύ και τους αγάπησες όπως αγάπησες εμένα.»
Απαντήστε μου, παρακαλώ στην ερώτηση: «Τι λοιπόν, ο Πατήρ αγαπά τον Υιό χωρίς να τον γνωρίζει και να τον βλέπει?» Ασφαλώς θα απαντούσατε «Όχι». Γιατί αν παραδεχθούμε αυτό και δογματίσουμε ότι ο πατέρας και ο υιός δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, η πίστη μας εξαφανίζεται και χάνεται. Και αν εκείνοι δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι κι εμείς δεν τους γνωρίζουμε καθόλου.
Αν συμβαίνει αυτό, τότε είμαστε άθεοι μη έχοντας γνώση. Εάν όμως- καθώς εκείνος λέει- «γνωρίζει ο Πατέρας τον υιό και ο Υιός γνωρίζει τον Πατέρα» και ως Θεός συνυπάρχει με τον Θεό και Πατέρα, και ο Πατέρας ομοίως συνυπάρχει με τον Υιό, όπως όταν λέει: « Όπως εσύ Πατέρα είσαι ενωμένος με εμένα και εγώ με εσένα, έτσι και αυτοί να μείνουν ενωμένοι μαζί μου και εγώ μαζί τους» δηλώνει ότι στη μεταξύ τους ένωση είναι καθ΄ όλα ίσοι.
Με την διαφορά ότι η μεν ένωση του Υιού με τον πατέρα είναι φυσική και συνάναρχη, ενώ η δική μας ένωση με τον Υιό γίνεται δια της υιοθεσίας και της χάριτος, όμως όλοι είμαστε ενωμένοι με τον Θεό και αχώριστοι επί το αυτό, καθώς ο ίδιος πάλι λέει: « Εγώ ενωμένος μαζί τους και εσύ ενωμένος μαζί μου, ώστε να αποτελούν μια τέλεια ενότητα» διατί; « για να γνωρίζει ο κόσμος ότι συ με έστειλες και ότι τους αγάπησα καθώς εσύ αγάπησες εμένα» και ο Παύλος λέει:
«Τώρα δεν υπάρχει πια Έλληνας και Ιουδαίος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά ο Χριστός είναι τα πάντα και εις πάντας».
Αυτά λοιπόν να τα ακούσετε όσοι νομίζετε ότι είστε πνευματικοί, και να πιστεύετε σε εκείνον που τα λέει, και εμένα που σας μιλώ με τα λόγια της χάριτος και τις δωρεές τις οποίες λαμβάνουν από τον Θεό όσοι με πίστη θερμή προστρέχουν σε αυτόν και πράττουν τις εντολές του, να με απαλλάξετε από κάθε κατηγορία. «Εάν όμως», λέει, « δεν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος στους σημερινούς καιρούς, τι απαντάς;»
Γιατί δεν υπάρχει, πες μου? «Διότι,»λέει «και να θέλει κάποιος δεν μπορεί να γίνει τέτοιος στους σημερινούς καιρούς, αλλά και εκείνος που δεν θέλει , δεν μπορεί να γίνει». Εάν λοιπόν ισχυρίζεται ότι και αν θέλει δεν μπορεί, τότε που θα αποδώσουμε το «Όσοι όμως τον δέχτηκαν, τους έδωσε την εξουσία να γίνουν υιοί του Θεού» και το «Εγώ είπα, είσαστε θεοί και υιοί του Υψίστου όλοι σας» και το « Να γίνεσθε άγιοι, διότι εγώ είμαι άγιος»;
Εάν όμως αυτός που δεν θέλει δεν γίνεται, βλέπε ότι συ καταδίκασες τον εαυτό σου, με το να μην θέλεις και να μην έχεις την προαίρεση να γίνεις. Γιατί αν θέλεις, μπορείς να γίνεις.
Κι αν εσύ δεν συγκαταλέγεσαι στους αγίους, όμως υπάρχουν πάρα πολλοί, Θεού θέλοντος, τους οποίους εσύ δεν γνωρίζεις. Γιατί αν στην εποχή του Ηλία ο Θεός είχε επτά χιλιάδες που δεν προσκύνησαν τον Βάαλ, πολύ περισσότερο τώρα, που σκόρπισε πλουσιοπάροχα πάνω μας το Άγιο Πνεύμα του. Αν κάποιος δεν πετάξει από πάνω του , όλα όσα τον εμποδίζουν να εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών και δεν προσέλθει γυμνός και δεν ζητήσει να λάβει, η αιτία έγκειται σε αυτόν που δεν θέλει κι όχι στον Θεό.
Διότι όπως ακριβώς η φωτιά με σφοδρότητα και φυσιολογικά πλησιάζει τα ξύλα και τα ανάβει, με τον ίδιο τρόπο και η χάρις του παναγίου και προσκυνητού Πνεύματος, ζητεί να αγγίξει τις ψυχές μας για να φωτίσει όσους βρίσκονται στον κόσμο και, δια μέσου των φωτιζόμενων, να κατευθύνει τα βήματα των πολλών, ώστε προχωρώντας και αυτοί καλά να πλησιάσουν στη φωτιά, και ένας ένας ή όλοι μαζί, εάν είναι δυνατόν, να ανάψουν μαζί και να λάμψουν ως θεοί ανάμεσά μας, για να ευλογείται και πληθύνεται το σπέρμα του Θεού του Ιακώβ και πάντα να υπάρχει ο θεοειδής άνθρωπος που θα λάμπει ως φως επάνω στη γη.
Γι΄ αυτό λοιπόν, όπως βλέπετε, φωνάζω προς εσάς, χρησιμοποιώντας τα προφητικά λόγια: «Προσέλθετε προς αυτόν και φωτισθείτε και τα πρόσωπα των συνειδήσεων σας, δεν θα καταισχυνθούν».
Γιατί αφού παραδώσατε τους εαυτούς σας στην ραθυμία και στην αμέλεια και στις επιθυμίες και ηδονές της σάρκας, ισχυρίζεστε ότι σας είναι αδύνατον να καθορισθείτε με την μετάνοια και να προσεγγίσετε τον Θεό? Και όχι μόνον αυτό, αλλά και ότι τάχα δεν είναι δυνατόν να λάβετε τη χάρη του Πνεύματος του, και με αυτή να αναγεννηθείτε και να υιοθετηθείτε και να ομοιωθείτε με αυτόν? Δεν είναι αυτό αδύνατον, δεν είναι!
Ήταν βέβαια αδύνατον, πριν από την παρουσία του πάνω στη γη από τότε όμως που ευδόκησε να γίνει άνθρωπος και να εξομοιωθεί μαζί μας κατά πάντα εκτός της αμαρτίας ο δεσπότης των όλων Θεός τα έκανε αυτά δυνατά και εύκολα για μας, δίνοντας μας την εξουσία να γίνουμε παιδιά Θεού και συγκληρονόμοι του.
Υπάρχουν κάτι άγιοι που φορούν «μπλού τζίν»…
Ας αφήσουμε τον Θεό να μας εκπλήξει, ας του επιτρέψουμε να ακυρώσει και τρελάνει την λογική μας. Το έχω γράψει πολλές φορές κι άλλες τόσες έχω αναφέρει σε ομιλίες, ότι στις μέρες μας, οι σύγχρονοι Χριστιανοί έχουν περιορίσει την αγιότητα πάρα πολύ.
Έχουν στενεύσει ότι πιο πλατύ και ευρύχωρο, ανοιχτό και φιλάνθρωπο υπάρχει, την αγκαλιά της παρουσίας του Θεού. Όταν πιστεύεις ότι οι άγιοι είναι μονάχα ασκητές, μοναχοί και μάλιστα με οργιές από γένια και μαλλιά, αφήνοντας εκτός αγιότητας τόσες ψυχές που ζούν και αναπνέουν την χάρι του Θεού, τότε έχεις καταστρέψει ότι πιο σημαντικό έχει αυτή η ζωή την έκπληξη και ανατροπή
Όχι άγιοι δεν είναι μόνο μοναχοί και ιερείς με μακριά γένια, τριμμένα ράσα και απόμακρες συμπεριφορές. Είναι και κάτι άγιοι σταυρωμένοι αλλά χαρούμενοι με φιλάνθρωπες καρδιές που ζουν στην ενορία μας, στο χωριό και πόλη μας, εκεί στο διπλανό δωμάτιο της πολυκατοικίας μας, του νοσοκομείου, της φυλακής ή του ψυχιατρείου.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και συγχρόνως ακύρωση της ομορφιά της ζωής, να περιορίζεις με την θρησκευτική στενομυαλιά σου, την ποικιλία της παρουσίας του Θεού και μάλιστα των παράδοξων δρόμων του. Ο παράδεισος είναι μια απίστευτα όμορφη έκπληξη και εσύ τον θέλεις ως ένα χασμουρητό που σε πεθαίνει. Η παρουσία του Θεού είναι το απροσδόκητο και εσύ την θέλεις ως αναμενόμενο. Δεν θα σου κάνει όμως το χατίρι, ο Θεός θα παραμείνει σε πείσμα της λογικής μας, απρόβλεπτος.
Γιατί ο Θεός όσο κι αν το θελήσουμε δεν φυλακίζεται στις ιδέες μας, δεν μικρύνει στις αντιλήψεις μας, δεν χάνεται στην στενοκαρδία μας. Πάντα μα πάντα θα μας ξεφεύγει. Εκεί που θα λέμε τον βρήκαμε θα χάνεται και εκεί που θα λέμε τον γνώρισα θα γίνεται αγνώριστος. Όταν θα λες είναι «δικός» μου, θα γίνεται ξένος και όταν λες το κέρδισα θα γίνεται απών.
Και όλα αυτά τα λέω, γιατί αυτές τις μέρες γνώρισα έναν κληρικό που, δεν έχει μακριά γένια και μαλλιά. Δεν είναι λυγερόκορμος και «ασκητικός». Όμως πιστέψτε με τέτοια φιλάνθρωπη καρδιά και ελεήμονα, τέτοια ταπείνωση και αγάπη, ισορροπία και αρμονία είχα χρόνια να συναντήσω.
Για ακόμη μια φορά ο Θεός με είχε εκπλήξει. Η Χάρις με είχε βεβαιώσει ότι πνέει και κατοικεί όπου θέλει και λογαριασμό δεν μας δίνει. Είχα και πάλι καταλάβει ότι η πνευματική ζωή, η εν χριστώ εμπειρία δεν βιώνεται από εκείνους που την χρησιμοποιούν για να κτίσουν το μύθο και το προφίλ τους, αλλά από από αυτούς, που απογύμνωσαν και τσαλάκωσαν έως θανάτου τον εαυτό τους, και επέτρεψαν στο Θεό να τους νικήσει. Γιατί το μυστικό της πνευματικής ζωής θα παραμένει πάντα ένα, να επιτρέψουμε στο Θεό να μας αλώσει με την αγάπη του.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, ας πλατύνουμε την ψυχή μας, ώστε να δούμε ότι δίπλα μας, υπάρχουν άγιοι άνθρωποι, καθημερινοί απλοί με απλές καθημερινές πράξεις.
Που ζουν αθόρυβα και σκορπίζουν το θαύμα της ανθρωπιάς, της χαρά και της φιλανθρωπίας του Θεού.
Οι άγιοι του μέλλοντος δεν θα ζουν μονάχα σε μοναστήρια, ούτε θα είναι σώνει και καλά ρασοφόροι, θα είναι κάτι απλές ψυχές, ανυποψίαστες, αθώες και φιλάνθρωπες, που στα διπλανά της πόλης διαμερίσματα, θα βιώνουν την κόλαση του δίχως να χάνουν την ελπίδα του παραδείσου. Και θα αυτοί που θα γεύονται τον παράδεισο και την Χάρι του Θεού γιατί ποτέ δεν πίστευσαν ότι την αξίζουν. Και να το θυμάστε θα φοράν μπλού τζιν….
Σ᾿εκείνους που έχουν δυνατούς πειρασμούς
Το πρόσωπο του ντροπαλού ανθρώπου μιμείται την ταπείνωση του Χριστού. Τίποτε άλλο δε μας χωρίζει περισσότερον από τη Θεία Σοφία, όσο ο χλευασμός, τα γέλια, η παρρησία και τ΄ αστεία.
Ας αγιάζουμε με προσευχές και καλές πράξεις το σώμα μας, για να έλθει να κατοικήσει σ᾿ αυτό ο Χριστός με τη Θεία Κοινωνία!…
Ποιο φίλο απόκτησες στον Ουρανό, για να σε υποδεχθεί, όταν φύγεις απ᾿ αυτόν τον κόσμο; Σε ποιού το χωράφι δούλεψες, για να σού πληρώσει το μισθό σου; Κλάψε πολύ, για ν᾿ αναπαυθεί σε σένα το Άγιο Πνεύμα, καθαρίζοντας το ρύπο της καρδιάς.
Σε εγκατέλειψα, Κύριε, μη μ᾿ εγκαταλείψεις, εισάγαγέ με στις νομές Σου, θρέψε με με τη χλόη των Θείων σου Μυστηρίων, παρηγόρησέ με, γλύκανέ με με τη θεική σου χαρά!…
Ούτε οι δαίμονες, ούτε τα στοιχεία της φύσεως, ούτε οι κακοί άνθρωποι και τα θηρία, μπορούν να μας βλάψουν χωρίς τη θέληση του Θεού. Διότι, αν δεν εδέσμευεν αυτά ο Θεός, δε θα ζούσε κανείς άνθρωπος.
Σ᾿ εκείνους, που έχουν δυνατούς πειρασμούς, μέλλει ο Θεός να δώσει σοφία και τη χάρη Του!…
Όποιος ποθεί τον κόσμο, δεν αγαπά το Θεό. Όποιος συναναστρέφεται τον κόσμο, δεν μπορεί να συναναστρέφεται το Θεό. Όποιος φροντίζει τα του κόσμου, δεν φροντίζει τα του Θεού!…
Όποιος φροντίζει υπέρ το δέον τα σωματικά, εκπίπτει της αγάπης του Θεού.
Γίνεται κοινωνός των παθημάτων του Χριστού, όποιος πάσχει για δικαιοσύνη.
Γνώριζε ότι χωρίς πειρασμούς ευρίσκεσαι μακριά από το δρόμο του Θεού και ότι δεν περπατείς στα ίχνη των αγίων.
Από τις αγιοπνευματικές εμπειρίες
του αββά Ισαάκ του Σύρου
Μερικὲς σκέψεις ὡς διευκρινίσεις πρὸς ἀποφυγὴ σκανδαλισμοῦ καὶ λάθος συμπερασμάτων
«...πληρώσατέ μου τὴν χαράν, ἵνα τὸ αὐτὸ φρονῆτε, τὴν αὐτὴν ἀγάπην ἔχοντες, σύμψυχοι, τὸ ἓν φρονοῦντες, μηδὲν κατὰ ἐριθείαν ἢ κενοδοξίαν, ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν. μὴ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστος σκοπεῖτε, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστος. (Φιλιπ. 2, 2-4).
Τὰ παραπάνω λόγια τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, Παύλου, κανόνας ζωῆς τῶν πιστῶν, μᾶς δείχνουν καὶ πῶς πρέπει νὰ συμπορευόμαστε στὴν Εκκλησία καὶ νὰ πολεμοῦμε τὴν ὁποιαδήποτε αἵρεση: Ὡς σύμψυχοι, ὁμόψυχοι, ὁμόφρονες, ἐν ταπεινώσει.
Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου στὸ μυαλὸ καὶ στὴν καρδιά, θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι γίνεται καὶ ὁ πόλεμος τῶν ἁπανταχοῦ ἀντιδρούντων καὶ ἀποτειχισμένων ἀνὰ τὸν κόσμο ἐνάντια στὴν μεγαλύτερη αἵρεση τῆς ἱστορίας, τὸν Οἰκουμενισμό.
Τὸν τελευταῖο καιρὸ ὅμως ἔχει ἀναδυθεῖ ἕνα θέμα ποὺ σκανδαλίζει πολλοὺς πιστοὺς καὶ ὑποτίθεται ὅτι προκαλεῖ προβλήματα στὴν ἑνότητα ἐνάντια στὴν αἵρεση. Τὸ θέμα τοῦ ἡμερολογίου. Γράφουν μάλιστα κάποιοι, ἀνάμεσά τους καὶ ὁ π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, (τὸν ὁποῖο σέβομαι καὶ θεωρῶ γενναῖο ἀγωνιστὴ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ), ὅτι κακῶς ἀναδύθηκε αὐτὸ τὸ θέμα. Ἀπὸ αὐτὸ λοιπὸν κινούμενος θέλω καὶ ἐγὼ νὰ ἐκφράσω τὶς σκέψεις μου, ὥστε νὰ συμβάλω, ἂν μπορῶ, στὴν ὁλοκλήρωση τοῦ ζητήματος αὐτοῦ καὶ στὴν ἀποκλειστικὴ συνέχιση τοῦ ἀγῶνος ἐνάντια στὴν αἵρεση.
Τὸ θέμα δὲν εἶναι τὸ ἡμερολόγιο, ἀλλὰ ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ συμψυχία, ἡ ὁμοψυχία καὶ ἡ ὁμοδοξία τοῦ Παύλου. Δὲν μπορεῖ νὰ γίνει θεάρεστος ἀγῶνας χωρὶς αὐτὰ τὰ στοιχεῖα.
Τὸ ἡμερολόγιο δὲν ἀποτελεῖ πρόβλημα συμπόρευσης καὶ ὁμοψυχίας, διότι ἔχει ἀποδειχθεῖ, ὅτι καὶ πιστοὶ τοῦ πατρώου/παλαιοῦ (π.χ. Ἁγιορεῖτες) καὶ πιστοὶ τοῦ νέου συμπορεύονται ἐν ὁμονοίᾳ, χωρὶς ἀναθεματισμούς, χωρὶς ἀκυρώσεις μυστηρίων «μηδὲν κατὰ ἐριθείαν ἢ κενοδοξίαν, ἀλλὰ τῇ ταπεινοφροσύνῃ ἀλλήλους ἡγούμενοι ὑπερέχοντας ἑαυτῶν» μὲ κοινὸ σημεῖο τὴν καταπολέμηση τῆς αἱρέσεως καὶ ἀφήνοντας τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἡμερολογιακῆς τάξεως -μετὰ τὴν ἧττα τῆς αἱρέσεως, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ μεῖζον θέμα.
Τὸ πρόβλημα τὸ προκαλοῦν, ὅσοι χρησιμοποιοῦν δολίως τὸν θεάρεστο αὐτὸν ἀγῶνα ὡς πεδίον ἁλιείας πιστῶν καὶ μεγέθυνσης τοῦ ποιμνίου τους, χρησιμοποιώντας στὴν ἀρχὴ χαρακτηρισμοὺς «ἀδελφὲ κλπ.» καὶ μετὰ θέτοντας διλήμματα καταδικαστικοῦ χαρακτῆρα, ἐκμεταλευόμενοι τὴν δυσκολία καὶ τὰ ποιμαντικὰ προβλήματα ποὺ ἐπιφέρει ἕνας τέτοιος ἀγῶνας.Διαβάσαμε στὸ ἱστολόγιο «ἐν τούτῳ νίκα» τὸ ἑξῆς σχόλιο πάνω στὸ κείμενο τοῦ π. Παϊσίου:
«Μας προτείνει να εισέλθουμε σε μία άλλη ''άτυπη παράταξη'' η οποία θα είναι ένα συνονθύλευμα παλ/των, νεοημερολογιτών, αποτειχισμένων (σημ. νὰ ποιοί διχάζουν), και δεν ξέρουμε ακόμα τι άλλο, και έτσι θα πολεμήσουμε τον Οικουμενισμό; Και που είδε ο π. Παΐσιος τοιαύτη αντιμετώπιση της αιρέσεως και πόσο μάλλον όταν δεν λυθούν ήδη αυτά που μας χωρίζουν; Αν εντρυφήσετε στην Εκκλησιαστική Ιστορία θα δείτε ότι παρόμοιες συνεργασίες δεν υπήρξαν ποτέ. Πως ήταν, φερειπείν, δυνατόν, οι Ορθόδοξοι προ της Β΄ Οικουμενικής Συνόδου να συνεργάζονταν με τους Απολλιναριστές ή τους Σαββελιανούς (μόνο και μόνο επειδή είχαν κοινό εχθρό τον Αρειανισμό), από την στιγμή μάλιστα που οι τελευταίοι επέμεναν στις πλάνες τους; Δεν αρκεί λοιπόν κάποιος να πολεμά τον Οικουμενισμό, για να υπάρχει "συνεργασία"…
O Μ. Βασίλειος όταν εδέχθη επίσκεψη αυστηρών Ορθοδόξων που ηθέλησαν διευκρινίσεις από τον ίδιο ώστε να ενωθούν με τους της Ταρσού Ορθοδόξους. Τι έπραξε ο ίδιος; Μετέβη εις τους Ορθοδόξους της Ταρσού και τους είπε: «Όταν προταθή από την ευσπλαχνίαν σας αυτή η διαβεβαίωσις προς αυτούς, είναι και αυτοί έτοιμοι να προσφέρουν την απαιτούμενην υποταγήν. Διότι εγγυώμαι εγώ εκ μέρους των ότι δεν πρόκειται να αντείπουν εις τίποτε, αλλά θα επιδείξουν υπερβολικήν ευταξίαν εις σας, όταν παρασχεθή εις αυτούς προθύμως από την τελειότητά σας αυτό το μοναδικό στοιχείον που ζητούν» (Επιστολή 114). Πρωτίστως λοιπόν ο ίδιος εφρόντισε ΣΗΜΕΡΑ να λύσει την διένεξη μεταξύ τους και τα προβλήματα που τους απασχολούν, και όχι ΑΥΡΙΟ, όπως προτείνετε εσείς! Οπότε αγαπητέ π. Παΐσιε, φροντίστε σήμερα να λύσετε τα προβλήματα, δια μέσω συνεργασίας με τους Επισκόπους μας, και αύριο όλοι μαζί να φροντίσετε δια την αντιμετώπιση της μεγαλυτέρας αιρέσεως που έχει εμφανισθεί εις την εκκλ. ιστορία και που ονομάζεται Οικουμενισμός! Εμείς ως λαϊκοί, δια να συνεργασθούμε μαζί σας (αν δεν θελήσετε να ενταχθείτε στην Σύνοδο), θεωρούμε ότι είναι απαραίτητη η επιστροφή στο παλαιό ημερολόγιο, όχι διότι είμασθε ''ημερολάτρες'', αλλά διότι (συν τους άλλους λόγους που θα δημοσιεύσουμε προσεχώς), είναι αδύνατον να απορρίψωμεν τον τίμιο αγώνα που αφύπνισε χιλιάδες πιστούς τόσα και τόσα έτη!».
Αὐτοὶ εἶναι οἱ Γ.Ο.Χ. Οἱ Γ.Ο.Χ. ποὺ ἀντὶ ἐν ταπεινώσει νὰ μάθουν ἀπὸ τὴν στάση ἀγάπης τῶν ἁγιορειτῶν πατέρων, οἱ ὁποῖοι εἶναι καὶ αὐτοὶ μὲ τὸ πατρῶο/παλιό, δὲν ἀναθεματίζουν ὅμως, οὔτε ἁλιεύουν, νὰ μάθουν ἀπὸ τὴν στάση ὅλων τῶν ἄλλων ἀγωνιζομένων –ἀνεξαρτήτως ἡμερολογίου– ὥστε νὰ ὑπερνικήσουν τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὴν ἔπαρση «γνησιότητας» ποὺ τοὺς κατέχει καὶ τοὺς ὁδήγησε στὸ σχίσμα, κατηγοροῦν καὶ ἀνακηρύττουν ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ὅσους δὲν γίνονται μέλη τους, γιατὶ αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπός τους: Ὄχι ἡ καταπολέμηση τῆς αἵρεσης, ἀλλὰ ἡ ἁλιεία φρέσκου θηράματος, ποὺ λόγω τῶν λίγων, δυστυχῶς, ἱερέων ποὺ ὑπάρχουν, πέφτει εὔκολα θύμα τους καὶ γίνεται μέλος τοῦ σχίσματος.
Μὰ εἶναι δυνατὸν νὰ πολεμήσουμε γιὰ τὴν Ἐκκλησία μὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς θεωροῦν ἐκτὸς Ἐκκλησίας; Διαπιστώνεται ἐδῶ ὁμοψυχία καὶ ὁμοφρονία; Θὰ ἀφήσουμε τὴν αἵρεση γιὰ νὰ πᾶμε στὸ σχίσμα; Ὅσον ἀφορᾶ δὲ τὸν ἀριθμὸ τῶν πιστῶν, τὰ μαθηματικὰ τοῦ Θεοῦ εἶναι διαφορετικά. Μόνος του ἦταν Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς μὲ μόνη συνοδεία δύο μοναχοὺς καὶ μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ νίκησε.
Καὶ ἂς μὴν χρησιμοποιοῦμε τοὺς ἁγνοὺς πιστοὺς ποὺ ἀντέδρασαν τὴν ἐποχὴ τῆς ἀλλαγῆς τοῦ ἡμερολογίου, ἀλλὰ δὲν ἀκολούθησαν στὴν συνέχεια τὶς διασπαστικὲς κινήσεις τῶν λίγων. Διότι πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀντέδρασαν μέν, ἀλλὰ δὲν δημιούργησαν σχίσμα. Ἄλλοι παρασύρθηκαν, ἀλλὰ μετὰ τὸ παραταξιακὸ χάος ποὺ ἐπικράτησε, κατάλαβαν τὸ λάθος τους καὶ γύρισαν στὴν Ἐκκλησία, συνεχίζοντας μέσα στὴν Ἐκκλησία, ὅπως σήμερα, τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν πίστη. Πῶς δικαιολογεῖται ἄλλωστε τὸ γεγονός, ὅτι ἀπὸ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ ἀντιδρούντων παρέμειναν στοὺς Γ.Ο.Χ. κάποιες χιλιάδες;
Τὰ ἄλλα 2 ἑκατομμύρια ποὺ κάποιοι ὑπολογίζουν, ὅτι διεφώνησαν τότε μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου, ποῦ εἶναι; –ἂν ἔχουν πραγματικὴ ὑπόσταση αὐτοὶ οἱ ἀριθμοί. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε ἐπίσης, ὅτι ἐκείνη ἡ γενιὰ τῶν διωγμῶν τοῦ 1924 δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν σημερινὴ γενιὰ «τῶν καθαρῶν καὶ γνησίων».
Διότι ποιόν διωγμὸ βιώνουν ἢ θὰ βιώσουν σήμερα οἱ Γ.Ο.Χ. ἀπὸ τοὺς Οἰκουμενιστές; Κανέναν, διότι ἔχουν ἀποκόψει ἑαυτοὺς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀνακήρυξαν δική τους. Οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν ἀσχολοῦνται πιὰ μαζί τους. Ἀντιθέτως παρακαλοῦν νὰ προσχωρήσουμε κι ἐμεῖς στὶς τάξεις τῶν Γ.Ο.Χ. γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ ἐμᾶς. Πῶς ἐξισώνουν ἑαυτοὺς οἱ Γ.Ο.Χ. μὲ τὸν ἑκάστοτε Ἁγιορείτη, τὸν ἑκάστοτε ἱερέα, τὸν ἑκάστοτε πιστό, ποὺ διώκεται ἀλύπητα ἀπὸ τὸ κελὶ τῆς μετάνοιάς του, τὴν ἐνορία του, τὸν ναό του, ὅταν αὐτοὶ στοὺς ναούς τους ἑορτάζουν, σὰν νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα στὸν ἔξω κόσμο καὶ χωρὶς τὸν φόβο νὰ ἔρθει ὁ ἑκάστοτε οἰκουμενιστὴς Ἐπίσκοπος καὶ νὰ τοὺς διώξει;
Ἀντὶ λοιπὸν οἱ τῶν Γ.Ο.Χ. καὶ ὅσοι τοῦ παλαιοῦ μὴ Γ.Ο.Χ., ἀλλὰ τῷ σχίσματι φιλικὰ διατεινόμενοι καὶ τοὺς τοῦ νέου καταδικάζοντες νὰ ἀκολουθήσουν τὸν Παῦλο, ποὺ διδάσκει: «Ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου» (Ρωμ. θ’ 3), ἀναθεματίζουν ἀσεβέστατα καὶ ὑπεροπτικὰ ὁλόκληρες γενεὲς καὶ ἅγιες μορφὲς τοῦ νέου χωρὶς διάκριση καὶ γνώση.
Γι’ αὐτὸ λοιπὸν κατέληξαν ὅλα αὐτὰ ἐκεῖ ποὺ κατέληξαν. Καὶ ἀντὶ νὰ γίνει ἀντιληπτό, ὅτι ἐπιτέλους ἔπεσαν οἱ μάσκες ἀνθρώπων ποὺ παρουσίαζαν ἑαυτοὺς ὡς ἀδελφοὺς ἀνάδελφους, καὶ νὰ χαροῦμε γιὰ αὐτὴ τὴν ἀποκάλυψη, ποὺ ξεκαθαρίζει τὰ πράγματα καὶ δημιουργεῖ ἀληθινὴ ἐν τῇ μάχῃ ὁμοψυχία, γίνεται τώρα μία συζήτηση, χωρὶς ἀντίκρυσμα καὶ μὲ σχόλια γιὰ δῆθεν ἀνθρώπους ἀφώτιστους. Μὰ ποιὸς τολμάει νὰ πεῖ, ὅτι εἶναι φωτισμένος; Ἦταν ὁ ληστὴς φωτισμένος καὶ γι’ αὐτὸ ὁμολόγησε; Ἀντιθέτως ἐπειδὴ ἔχουμε πάθη ἀμέτρητα, πρῶτος ἐγώ, γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ὁμολογοῦμε Χριστὸν Ἐσταυρωμένο.
Γι’ Αὐτόν, ἂν μᾶς ἐλεήσει καὶ μᾶς δώσει τὴν δύναμη, μπορεῖ νὰ πεθάνουμε ἀκοινώνητοι καὶ ἴσως καὶ ἄταφοι πιστεύοντας ἀκράδαντα τὸν λόγο Του, ὅτι ὁμολογώντας Τον, δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει. Αὐτὸν ἀκολουθοῦμε καὶ ὄχι παρατάξεις ἢ «ἡγέτες», πολεμώντας ὅλοι μαζί, τοῦ πατρώου/παλαιοῦ καὶ τοῦ νέου, (διότι τὸ ἡμερολόγιο δὲν πρέπει –ἰδιαίτερα αὐτὴ τὴν στιγμή– νὰ μᾶς χωρίζει, οὔτε μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὴν αἵρεση, παράδειγμα ἡ Ρωσία, τὰ Ἱεροσόλυμα, ἡ Σερβία κλπ.), ἐν ὁμοψυχίᾳ καὶ ὁμοδοξίᾳ, πάντα μέσα στὴν Ἐκκλησία, μέ τὰ λάθη μας φυσικὰ σὰν ἀτελεῖς ἄνθρωποι ἀλλὰ μὴν προδίδοντας τὴν πίστη μας καὶ μὴν ξεφεύγοντας, ὅσο μποροῦμε, ἀπὸ τὸν κύριο σκοπό μας:
Τὴν καταπολέμηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ ἀκολουθώντας πάντα τὸν Παῦλο:
«Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω· καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὑπὸ νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος Θεῷ, ἀλλ᾿ ἔννομος Χριστῷ, ἵνα κερδήσω ἀνόμους· ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ὡς ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω. Τοῦτο δὲ ποιῶ διὰ τὸ εὐαγγέλιον, ἵνα συγκοινωνὸς αὐτοῦ γένωμαι» (Α΄Κορ. 19-23).
Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου
Κ. Διαθήκη: "Αισχρόν εστι και λέγειν"! Οι αδελφές "εκκλησίες" των Οικουμενιστών
και όσων τους μνημονεύουν:
"Καλόν εστί και πράττειν· και ευλογημένον"!!!
Η εκκλησία της Σκωτίας επέτρεψε θρησκευτικούς γάμους μεταξύ ομοφύλων
Η Σκωτσέζικη Επισκοπική Εκκλησία ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι θα επιτρέψει θρησκευτικούς γάμους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Πρόκειται για το πρώτο τμήμα του αγγλικανικού χριστιανισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο το οποίο επιτρέπει την ένωση ομοφύλων με τα δεσμά του γάμου.
politis.com.cy
Πόσο κοντά, άραγε, είμαστε στην εκπλήρωση των προφητειών;
Βήμα βήμα επαληθεύεται η Αποκάλυψη:
κάρτα-βραχιόλι από την Εθνική Τράπεζα
Στην έκδοση ενός καινοτόμου προϊόντος πληρωμών, του i-bank payband Visa, προχώρησε η Εθνική Τράπεζα, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού των παρεχόμενων προϊόντων καρτών και επέκτασης σε σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα πληρωμών.
Πρόκειται για προπληρωμένη κάρτα VISA, η οποία διατίθεται σε μορφή wearable - βραχιολιού με ενσωματωμένη τεχνολογία ανέπαφων συναλλαγών.
Το αδιάβροχο υλικό του i-bank payband Visa, καθώς και ο μοντέρνος σχεδιασμός του σε ποικιλία χρωμάτων, επιτρέπουν τη χρήση του παντού αντί μετρητών - από το γυμναστήριο, τη βραδινή έξοδο μέχρι και την παραλία - επιτρέποντας στον κάτοχό του να κάνει τις συναλλαγές του ανέπαφα, χωρίς να χρειάζεται μαζί του το πορτοφόλι, αφού το φορά συνέχεια στο χέρι του.
Όπως ανέφερε η Γενική Διευθύντρια της Εθνικής Τράπεζας κ. Νέλλη Τζάκου-Λαμπροπούλου, «η Εθνική Τράπεζα καινοτομεί για μία ακόμη φορά, προσφέροντας την πρώτη wearable υπηρεσία πληρωμών στην Ελληνική αγορά».
Σύμφωνα με την ίδια, το νέο i-bank payband Visa αποτελεί έναν πρωτοποριακό τρόπο ανέπαφων συναλλαγών, με την πιστοποίηση και την ασφάλεια της VISA.
Συγκεκριμένα, «αξιοποιώντας την τεχνολογία NFC, το i-bank payband Visa επιτρέπει την πραγματοποίηση πληρωμών σε καταστήματα που διαθέτουν τερματικό αποδοχής καρτών (POS) εύκολα, γρήγορα και με την ίδια ασφάλεια που παρέχουν οι κάρτες».
Από την πλευρά του, ο Γενικός Διευθυντής της Visa κ. Νίκος Καμπανόπουλος, σημείωσε πως «το i-bank payband Visa σίγουρα θα κάνει την διαφορά. Είναι διαφορετικό, είναι όμορφο, είναι ασφαλές, είναι γρήγορο, είναι εύχρηστο μέσο πληρωμών και αποτελεί ένα πρωτοποριακό προϊόν για την ελληνική αγορά, το οποίο εκτιμάται ότι θα τύχει ευρείας αποδοχής από το καταναλωτικό κοινό και ειδικά τους νέους».
Η παραγωγή του νέου μέσου πληρωμών της Εθνικής Τράπεζας έγινε με την υποστήριξη της εταιρίας Inform Λύκος.
Στο πλαίσιο των ενεργειών προώθησης του νέου προϊόντος i-bank payband, η Εθνική Τράπεζα προχώρησε σε μία σημαντική συνεργασία με το Colour Day Festival, το οποίο θα διεξαχθεί στις 17 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ.
Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης διοργάνωσης, το i-bank payband διατίθεται δωρεάν και αποτελεί συνοδευτικό του εισιτηρίου εισόδου για τον χώρο της εκδήλωσης.
Το i-bank payband Visa θα είναι διαθέσιμο σε όλα τα καταστήματα της Εθνικής Τράπεζας από τις 19 Ιουνίου 2017, ενώ η φόρτισή του θα γίνεται και μέσω των εφαρμογών i-bank internet banking, i-bank mobile banking και του i-bank Pay.
Σήμερα, με την αίρεση του οικουμενισμού, θα μείνουμε αδρανείς παρατηρητές;
O αγ. Κύριλλος, που έκανε πράξη τον ΙΕ' κανόνα της πρωτοδευτέρας συνόδου;.
Ο άγιος Κύριλλος αγωνίστηκε για την υπεράσπιση της ορθοδοξίας εναντίον της αιρέσεως του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου, ο οποίος αρνούνταν την θεία φύση του Χριστού και ονόμαζε την Παναγία “Χριστοτόκο” αντί για “Θεοτόκο” (πίστευε ότι η Παναγία γέννησε την ανθρώπινη υπόσταση του Χριστού και όχι την θεϊκή).
Στα συγγράμματά του ,ο αγ. Κύριλλος, εξέφρασε την πίστη της εκκλησίας στην αληθινή σάρκωση του Θεού Λόγου και την τέλεια ένωση της θείας και ανθρώπινης φύσης.
Όταν ο Νεστόριος άρχισε να κηρύττει δημόσια τις αιρετικές του θέσεις, πολλοί λαϊκοί και κληρικοί διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με αυτόν.
Η διακοπή αυτή έγινε προ συνοδικής κρίσεως και καταδίκης του Νεστορίου και είχε σαν αποτέλεσμα την καθαίρεση των κληρικών.
Ο αγ. Κύριλλος όχι μόνον δεν αναγνώρισε τις ποινές που επέβαλε ο Νεστόριος αλλά επαίνεσε τους κληρικούς ως ομολογητές της πίστεως και τους προέτρεψε να συνεχίσουν την ακοινωνησία με τον αιρετικό πατριάρχη κρατώντας την πίστη τους:
“τοις δε των κληρικών ή λαϊκών δια την ορθήν πίστην κεχωρισμένοις ή καθαιρεθείσι παρ'αυτού, κοινωνούμεν ημείς, ου την εκείνου κυρούντες άδικον ψήφον, επαινούντες δε μάλλον τους πεπονθότας, κακείνο λεγοντες αυτοίς· ει ονειδίζεσθε εν Κυρίω, μακάριοι, ότι το της δυνάμεως και του Θεού Πνεύμα εις υμάς αναπέπαυται” .
Ο αγ. Κύριλλος συγκάλεσε σύνοδο των επισκόπων της Αιγύπτου που συνέταξε έκθεση του χριστολογικού δόγματος, ακολουθούμενη απ'τους δώδεκα αναθεματισμούς των προτάσεων του Νεστορίου.
Στην γ' οικουμενκή σύνοδο που έγινε στην Έφεσο το 431, διακηρύχθηκε η νομιμότητα του όρου '“Θεοτόκος” και καθαιρέθηκε ο Νεστόριος ο οποίος και εξορίσθηκε στη Λιβύη.
Ο λαός, ευαισθητοποιημένος στα θέματα της πίστεως, υποδέχθηκε θριαμβευτικά τον αγ. Κύριλλο επευφημώντας την αγία Σύνοδο και δοξάζοντας τον Θεό.
Σήμερα, αντιμέτωποι με την αίρεση του οικουμενισμού, θα μείνουμε αδρανείς παρατηρητές των αλλεπάλληλων προκλήσεων του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως που απαιτεί να εμπεδωθούν οι αποφάσεις της Κρήτης ή θα αντιδράσουμε υπακούοντας στις υποδείξεις του αγ. Κυρίλλου έχοντας ως πρότυπο τους λαϊκούς και κληρικούς στην εποχή του αγίου που έκαναν πράξη τον ΙΕ'κανόνα της πρωτοδευτέρας συνόδου;
“Ορθοδοξία”
Ο μύθος του Γιαχβέ και το ΑΛΗΘΙΝΟ όνομα του Θεού...
Γιαχβέ η Ιεχωβά δεν είναι όνομα αλλά φράση στα Εβραϊκά που στην Π.Διαθήκη ειπώθηκε στον Μωϋσή από τον Θεό την ώρα που θα του έδινε τις 2 πλάκες με τις 10 εντολές στο όρος Σινά, όταν ο Μωυσής ρώτησε τον Θεό "και όταν κατέβω, στους Ισραηλίτες, στον λαό μου, τι θα πω, ποιός Θεός μου έδωσε αυτούς τους νόμους για να υπακούν;". Και ο Θεός απάντησε: Γι άχ βε έχ= Είμαι αυτός που είμαι, ο Ών... όπως... πολύ σωστά το απόδωσαν οι εβδομήκοντα. Οι Εβραίοι επειδή δεν χρησιμοποιούσαν φωνήεντα αλλά μόνο σύμφωνα, την φράση "γι-αχ-βε-εχ" την έγραφαν με 4 σύμφωνα (YHWH) το μετονομαζόμενο αργότερα και τετραγράμματο του Θεού. Με το πέρασμα των χρόνων ξεχάστηκε η προφορά. Κάποιοι από τους Εβραίους το εγραφαν και το πρόφεραν νομίζοντας ότι είχε και μαγικές ιδιότητες. Μεταξύ των απλών ανθρώπων των Εβραίων άρχισε να καλλιεργείται μια δεισιδαιμονία. Νόμιζαν ότι λέγοντας και γράφοντας "Γιαχβέ" (YHWH) θα τους προστάτευε σαν φυλαχτό. Οι ραββίνοι των Εβραίων και οι Γραμματείς που είχαν ξεχάσει την προφορά, απαγόρεψαν να χρησιμοποιείται η αναφορά του "Γιαχβέ" για να προστατέψουν τον λαό από την δεισιδαιμονία και την κακιά ερμηνεία. Ο απλός λαός την απαγόρεψη την θεώρησε κάτι σαν ιερό. Ότι δηλαδή, το "όνομα" του Θεού, το "Γιαχβέ" ειναι τόσο ιερό που δεν πρέπει να το ομιλούν. Η πίστη στην κακιά ερμηνεία είχε συμβεί. Και άρχιζαν να το πιστεύουν πολλοί και να το μεταδιδουν στις επόμενες γενιές. Μεταξύ των ραββίνων Εβραίων όμως δεν υπήρχε καμιά παρανόηση ούτε υπάρχει και σήμερα. Ο Θεός στην Π.Διαθήκη αναφέρεται με πολλά "ονόματα" που όμως είναι επίθετα και δείχνουν χαρακτηριστικά του. Όπως τα Σαβαώθ, Αδωνάι, Ελωίμ κ.λ.π. Ειδικά το Ελωίμ (που λανθασμένα πολλοί από άγνοια το γράφουν και το προφέρουν "Ελοχίμ") στα Εβραϊκά είναι ο πληθυντικός του "Ελωί" που σημαίνει Θεός. "Ελωίμ" σημαίνει "Θεοί" και υποδηλώνει την τριαδικότητα (τα τρία πρόσωπα της Αγ.Τριάδας) του Θεού, που υπάρχει και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. "Ελωί" δεν φώναξε ο Ιησούς Χριστός πάνω στο Σταυρό; τι είπε; "Ελωί, Ελωί, λαμά σαβαχθανί" που σημαίνει "Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;" και αυτο το γράφουν οι ίδιοι οι Ευαγγελιστές που ήταν Ιουδαίοι. Οπότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία τι σημαίνει το "Ελωί" και τι το "Ελωίμ". Για τους αγράμματους οπαδούς όμως του κάθε Λιακόπουλου και του κάθε απατεώνα που με πείσμα, λύσσα και επιμονή θέλει να πουλήσει τα δικά του αλλάζοντας τα νοήματα της Βίβλου, υποστηρίζουν το "Γιαχβέ" σαν όνομα του Θεού και το "Ελοχίμ" σαν τους αγγέλους που κατέβηκαν από τον Ουρανό. Ρωτήστε ένα Εβραίο ραββίνο, τι σημαίνει το "γιαχβέ" και τι, τα "Ελωί", "Ελωίμ"... και αφήστε τον κάθε Λιακόπουλο να πουλάει τα σαβουροπακέτα του ή συνεχίστε να είστε υποχείρια του κάθε απατεώνα και της κάθε τρελής Αντιχριστιανικής θεωρίας του. Ας σταματήσει επιτέλους όλη αυτή η παραφιλολογία και μυθολογία περί "γιαχβέ", "ελοχίμ", "νεφελίμ" και παπαρίμ... και πάρτε το και, από την λογική πλευρά... Είναι δυνατόν ο Θεός (ο Πατήρ) που είναι Άπειρος, Άχρονος, Άκτιστος, Αιώνιος, Ακόρεστος να έχει συγκεκριμένο όνομα; Ο Θεός δεν είναι συγκεκριμένος, δεν έχει όνομα... δεν έχει Αρχή ούτε Τέλος... είναι ο Δημιουργός κι εμείς οι άνθρωποι, τα δημιουργήματα του. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τον φανταστούμε, πως μπορεί να είναι, τι μορφή μπορεί να έχει... γιατί δεν έχει... είναι Ασύλληπτος για το δημιούργημα του, τον άνθρωπο. Εμείς, όπως και όλη πλάση, η Δημιουργία, φτιαχτήκαμε από την Αγάπη του Θεού και έργο μας είναι να τον Δοξολογούμε. Όλα τα άλλα είναι πλάνες και εκ του Πονηρού. Ο Πονηρός, ο Σατανάς, μετά το προπατορικό αμάρτημα, την δίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο και την πτώση τους στην Γη, κοροΐδευε τον άνθρωπο με ένα σωρό ειδωλολατρικούς θεούς και με άνα σωρό ονόματα, μορφές και ιδιότητες. Ο Θεός είναι ένας και τριαδικός, όπως μας αποκαλύφθηκε. Σκοπός του ανθρώπου δεν είναι να ψάχνει να βρει τι είναι ή ποιός είναι ο Θεός. Σκοπός του ανθρώπου είναι να μετανοήσει, να ζητήσει συγχώρεση για τις αμαρτίες, να επιστρέψει στον παράδεισο και με όλα τα άλλα πλάσματα της δημιουργίας να υμνολογεί και να δοξάζει τον Θεό, τον Δημιουργό.
Ηγάπησαν γαρ την δόξαν των ανθρώπων μάλλον ήπερ την δόξαν του Θεού
Πατέρα Θεόδωρε,
με πόνο ψυχής διαπιστώνουμε την εμμονή σας στον λανθασμένο προσανατολισμό των πιστών και στον εφησυχασμό τους σε καιρό αιρέσεως.
Γίνεστε συμμέτοχος με τους αιρετικούς καθώς όχι μόνο δεν προστατεύετε το ορθόδοξο ποίμνιο αλλά και το βλάπτετε την στιγμή που συμβουλεύετε τους ορθώς φρονούντας να εκκλησιάζονται εκεί που υπάρχουν ευλαβείς ιερείς έστω και αν αυτοί μνημονεύουν.
Υπάρχει ευλάβεια κατά την μνημόνευση,κατά την κοινωνία της πίστης του αιρετικού;
Αμφισβητείτε τον Μέγα Αθανάσιο που μας συμβουλεύει: “οίον εάν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοί της Εκκλησίας,κακώς αναστρέφωνται και σκανδαλίζωσι τον λαόν,χρή αυτούς εκβάλλεσθαι.
Συμφέρον γαρ,άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον,ή μετ’αυτούς εμβληθήναι,ως μετά Άννα και Καϊάφα εις την γέεναν του πυρός” ;
Ή διαφωνείτε με τον Μέγα Βασίλειο που λέει :
“οίτινες την υγιά ορθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ομολογείν,κοινωνούσι δε τοις ετερόφροσι,τους τοιούτους,ει μετά παραγγελίαν μή αποστώσιν,μή μόνον ακοινωνήτους έχειν ,αλλά μηδέ αδελφούς ονομάζειν”;
Ξεχνάτε τον προφήτη Δαυϊδ που μας διδάσκει:
“δεν θα καθίσετε σε συνάθροιση αφρόνων και ανοήτων ούτε θα συμπορευθείτε με τους παρανόμους,ούτε θα παρακολουθήσετε συνέδριο πονηρών και αιρετικών ανθρώπων ή θα συναθροισθείτε μαζί τους” ;
Συμβουλεύετε πιστούς να κοινωνούν με τους αιρετικούς,να μένουν μέσα στην αίρεση,για συγκεκριμένο χρόνο ,όταν οι άγιοι ομολογητές μας με την ζωή τους μας δίδαξαν την εφαρμογή του ΙΕ΄κανόνος της πρωτοδευτέρας συνόδου ;
Πώς τολμάτε και προτείνετε οικονομία ,όταν η παράδοσις της Εκκλησίας είναι η ακρίβεια προ συνοδικής αποφάσεως;
Και τί είδους οικονομία είναι αυτή που δεν επιτρέπει στους πιστούς να δέχονται με λόγο,έργο και γράμμα τους λόγους των αγίων πατέρων,τα δόγματα και τους ιερoύς κανόνες που διατυπώθηκαν στις αγίες οικουμενικές συνόδους;
Αντίθετα με σας, ο Αγ.Ιωάννης Χρυσόστομος,επαινούσε τους κληρικούς και λαϊκούς που διέκοπταν επικοινωνία και συγκεντρώνονταν στους αγρούς και στα δάση για να κάνουν την θεία λειτουργία και τους χαρακτήριζε υπερασπιστές της αλήθειας.
Η συμβολή σας “στο να τρίβουν οι οικουμενιστές τα χέρια τους” ήταν μεγάλη γι αυτούς και καταστροφική για εμάς αφού υποβαθμίσατε τον αντι-οικουμενιστικό αγώνα,ατονίσατε την κραυγή διαμαρτυρίας μας,διχάσατε το ποίμνιο και εξαφανίσατε κάθε κραυγή που θα πίεζε για σύγκλιση συνόδου.
Σας καλούμε,άλλη μία φορά,να φυλάξετε την αποστολική παράδοση και να αποδείξετε την αγάπη σας προς τον Θεό με πνεύμα μαρτυρικό που θα εμψυχώσει τους πιστούς και θα τους προσανατολίσει στην υπεράσπιση της ορθοδοξίας.
“Ορθοδοξία”
«Το τέρας του οικουμενισμού ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε» και οι Παλαιοημερολογίτες αρνούνται την ενωμένη αντιμετώπισή του, λόγω ...Ημερολογίου!
Έπεσαν οι μάσκες!
Πάπας Φραγκίσκος: Πάμε για την παγκόσμια Εκκλησία με ποικιλομορφία
-Έτοιμο να κατασπαράξει την Ορθοδοξία μας το τέρας του Οικουμενισμού
Του Μανώλη Κείου
Την στιγμή που ο “αδερφός” του Βαρθολομαίος κάνει δημόσιες σχέσεις με τους Ευαγγελιστές και βραβεύεται για την οικουμενιστική του δράση, ο Πάπας Φραγκίσκος με την κλασσική -πλην αστήρικτη- επιχειρηματολογία περί ενότητος του Αγίου Πνεύματος, ξεκαθαρίζει πως στόχος του είναι η δημιουργία μιας “παγκόσμιας Εκκλησίας”!
«Το ίδιο Πνεύμα δημιουργεί ποικιλομορφία και ενότητα, και έτσι διαμορφώνει έναν νέο, διαφορετικό και ενοποιημένο λαό: την παγκόσμια Εκκλησία» είπε ο ποντίφικας και οι μάσκες έπεσαν πλέον!
Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές και κρίσιμες. Το τέρας του οικουμενισμού έχει βγάλει για τα καλά τα νύχια του και ετοιμάζεται να κατασπαράξει ό,τι απέμεινε από το βασανισμένο σώμα της Ορθοδοξίας μας!
Κατά την ομιλία του με αφορμή την Πεντηκοστή ο Πάπας Φραγκίσκος μάλιστα χαρακτήρισε “πειρασμό” το να επιδιώκεται “ποικιλομορφία χωρίς ενότητα» και συμπλήρωσε «Ο αντίθετος πειρασμός είναι αυτός της αναζήτησης ενότητας χωρίς ποικιλομορφία».
Ο Πάπας συνέχισε λέγοντας:
«Η προσευχή που κάνουμε στο Άγιο Πνεύμα είναι για τη χάρη να λάβουμε την ενότητα Του, αφήνοντας κατά μέρος τιςπροσωπικές προτιμήσεις. Aγκαλιάζει και αγαπά την Εκκλησία Του, την Εκκλησία μας. Είναι επίσης για να δεχόμαστε την ευθύνη για ενότητα μεταξύ όλων, να σβήνουμε τα κουτσομπολιά που σπέρνoυν το ζιζάνιο της διαφωνίας και το δηλητήριο του φθόνου, αφού το να είναι κανείς άνδρας και γυναίκα της Εκκλησίας σημαίνει να είναι άνδρας και γυναίκα της κοινωνίας. Πρέπει επίσης να ζητήσουμε μια καρδιά που να αισθάνεται ότι η Εκκλησία είναι η μητέρα μας και το σπίτι μας, ένα ανοιχτό και φιλόξενο σπίτι όπου μοιράζεται η πολλαπλή χαρά του Αγίου Πνεύματος».
Ο ποντίφικας συνεχίζοντας το προκλητικό του κρεσέντο επισήμανε πως το Άγιο Πνεύμα έφερε μια νέα καρδιά, που δίνεται στους μαθητές και σε εμάς για τη συγχώρεση των αμαρτιών.
«Ο Ιησούς δεν καταδικάζει [τους μαθητές] επειδή τον αρνήθηκαν και τον εγκατέλειψαν κατά τη διάρκεια του πάθους Του, αλλά τους παραχωρεί το πνεύμα της συγχώρεσης. Το Πνεύμα είναι το πρώτο δώρο του Αναστημένου Κυρίου και δίνεται κυρίως για τη συγχώρεση των αμαρτιών», είπε ο Πάπας
«Η συγχώρεση είναι δώρο στον υψηλότερο βαθμό: είναι η μεγαλύτερη αγάπη όλων. Διατηρεί την ενότητα σε όλα, αποτρέπει την κατάρρευση και εδραιώνει και ενισχύει. Η συγχώρεση θέτει τις καρδιές μας ελεύθερες και μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε ξανά» ολοκλήρωσε την ομιλία του ο επικεφαλής του Βατικανού.
Αν υπάρχει λοιπόν έστω και ένας πλέον που αμφιβάλλει για το ποιο είναι το σχέδιο των θρησκευτικών ταγών του Χριστιανισμού μετά και από αυτές τις δηλώσεις θα πρέπει αν μη τι άλλο να προβληματιστεί!
https://paterikiparadosi.blogspot.gr/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)