.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Μια αγκαλιά αλλιώτικη....



Και εκεί που νιώθεις "δυνατός", και αισθάνεσαι λες και χάθηκαν οι καημοί και τα βάσανα σου, άξαφνα έρχεται μια πτώση, μια παλιά ή νέα δοκιμασία να σου κλείσει ξανά χαιρέκακα το μάτι. Να και πάλι ο πόνος που ήρθε να σου θυμίσει οτι ακόμη δεν έβγαλες φτερά. Όπως τον ήλιο που τ’ απόγευμα σκέπασαν κάτι απειλητικά σύννεφα ή εκείνο το μοναδικά όμορφο πρόσωπο που στο γέλιο κύλησε ένα δάκρυ και θάμπωσε την ματιά του.Κι όλα αυτά, για να θυμόμαστε ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο, ότι τίποτε δεν κρατάει για πάντα. Όλα είναι ρευστά ίσως γι αυτό και σημαντικά. 
Τόσο που πρέπει να τα ζούμε.
Υπάρχει όμως Εκείνης η αγκαλιά. Εκείνης της μάνας του Θεού. Τι ωραίο που ο Θεός μου έχει μάνα. Ετσι ξέρει απο αυτή την ζεστή και συνάμα δύσκολη σχέση.
Η Παναγία, η αγκαλιά της, που κάλυψε στις πιο δύσκολες στιγμές μας, την έλλειψη μιας μάνας, την απουσία της αγάπης, τα λάθη που γέμισαν ενοχές τα σωθικά μας.
Μας αγαπάει η Παναγία, όχι γιατί είμαστε υπέροχοι, ούτε γιατί αγγίζουμε την τελειότητα, αλλά γιατί είναι Μάνα και ξέρει να αγαπά το αδύνατο, το φοβισμένο, το ανασφαλές, το ανήμπορο μονάχο να υπάρξει. Ξέρει το κλάμα να σιωπά και ανάσες να του δίνει. Ξέρει καλά, ότι στο βάθος των πραγμάτων όλοι μια αγκαλιά ζητάμε. Εκεί γεννηθήκαμε εκεί θα ξαναπάμε.

O Μητροπολίτης Φιλίππων παρακολούθησε «λειτουργία» παπικών!



O Μητροπολίτης Φιλίππων παρακολούθησε «λειτουργία» παπικών!


Απρόσμενη συνάντηση του Μητροπολίτη ΦΝΘ κ. Στεφάνου με τον Καθολικό Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη Σπιτέρη.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ΦΝΘ αποδέχτηκε την πρόσκληση της Καθολικής Εκκλησίας Αγίου Παύλου της Καβάλας για να παρακολουθήσει την Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για τη Σύναξη της Τεσσαρακοστής-Το «παρών» έδωσε και ο Θόδωρος Μαρκόπουλος.

19|03|2018 | 22:44

Δεκτή έκανε την πρόσκληση της Καθολικής Εκκλησίας Αγίου Παύλου της Καβάλας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Στέφανος να παραβρεθεί στην Αρχιερατική Θεία Λειτουργία για τη Σύναξη της Τεσσαρακοστής η οποία τελέστηκε το Σάββατο 17 Μαρτίου 2018 στην εν λόγω Καθολική Εκκλησία (διαβάστε σχετικά με τη Θεία Λειτουργία εδώ).

Η Θεία Λειτουργία πραγματοποιήθηκε χοροστατούντος τουΚαθολικού Αρχιεπισκόπου Κερκύρας, Ζακύνθου, Κεφαλληνίας και Τοποτηρητή του Αποστολικού Βικαριάτου Θεσσαλονίκης Σεβ.Ιωάννη Σπιτέρη, ο οποίος είχε την ευκαιρία να συναντηθεί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη ΦΝΘ, χωρίς να κρύψει τη χαρά του για την ανέλπιστη -για πολλούς- παρουσία του σε Θεία Λειτουργία Καθολικών, λέγοντας ότι ανταποκρίνεται πλήρως στο κήρυγμά του περί αγάπης, το οποίο προηγήθηκε της Θείας Λειτουργίας, ενώ η παρουσία του Μητροπολίτη Στεφάνου απέσπασε θετικά σχόλια, έως και… συγκίνηση από τους παρευρισκόμενους Καθολικούς, καθώς, αν μη τι άλλο, δεν είναι κάτι το συνηθισμένο Ορθόδοξος Ποιμενάρχης να παρίστατο σε Λειτουργία Καθολικών.

Το «παρών» στη Θεία Λειτουργία έδωσε και ο Αντιπεριφερειάρχης Καβάλας Θόδωρος Μαρκόπουλος.

Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΝΙΚΗ - ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΓΕΔΕΩΝ

Ο κριτής Γεδεών με 300 στρατιώτες νίκησε ένα στρατό 135.000 ανδρών !

Η ιστορία του Γεδεών περιγράφεται στο βιβλίο των Κριτών στα κεφάλαια 6-8. Οι Ισραηλίτες είχαν δυσαρεστήσει πάλι τον Κύριο με τις πράξεις τους κι ο Κύριος τους παρέδωσε στους Μαδιανίτες για εφτά χρόνια. Οι Μαδιανίτες καταπίεζαν σκληρά τους Ισραηλίτες κι αυτοί για να προστατευτούν έφτιαξαν κρησφύγετα πάνω στα βουνά, σε σπηλιές και σε απότομους βράχους. Όποτε οι Ισραηλίτες έσπερναν και έρχονταν η ώρα του θερισμού, οι Μαδιανίτες, οι Αμαληκίτες και διάφοροι νομάδες της Ανατολής έκαναν επιδρομές εναντίον τους. 
Ήταν αμέτρητοι και μαζί με τα ζώα τους, στρατοπέδευαν στα χωράφια των Ισραηλιτών και κατέστρεφαν τις καλλιέργειες και τα κοπάδια τους.
Εξαιτίας, λοιπόν, των Μαδιανιτών και των άλλων λαών, οι Ισραηλίτες είχαν τρομερά εξαθλιωθεί και επικαλέστηκαν τον Κύριο. Τότε ο Κύριος τους έστειλε ένα προφήτη να τους θυμίσει τη διαθήκη που έκανε με τους προγόνους τους, την βοήθεια που τους πρόσφερε όταν τους έβγαλε από την Αίγυπτο και την εντολή του Κυρίου να μην λατρεύσουν άλλους θεούς (Κριταί 6,1-10). 


Τότε ήρθε ο άγγελος του Κυρίου στο χωριό Εφραθά και κάθησε κάτω από τη βελανιδιά, που ανήκει στον Ιωάς, γιο του Εσδρί. Την ώρα εκείνη ο Γεδεών έκρυβε το σιτάρι του από τους Μαδιανίτες. Ο άγγελος του Κυρίου εμφανίστηκε στο Γεδεών και του είπε «Ο Κύριος είναι μαζί σου».
Ο Γεδεών του αποκρίθηκε «Μα πώς, κύριε μου, είναι μαζί μας ο Κύριος; Τότε γιατί μας βρήκαν τόσα φοβερά και ατέλειωτα κακά; Που είναι τα θαυμαστά έργα που έγιναν στους προγόνους μας;».
Ο άγγελος του είπε «Με τη δύναμη που έχεις, πήγαινε, και θα ελευθερώσεις τον Ισραήλ από τους Μαδιανίτες».
Ο Γεδεών αποκρίθηκε «Μα πώς, κύριε μου, θα γλιτώσω εγώ τον Ισραήλ; Η οικογένειά μου έχει εξασθενήσει μέσα στη φυλή Μανασσή κι εγώ είμαι ο πιο μικρός της οικογένειας του πατέρα μου».
Τότε του είπε ο άγγελος: «Ναι, αλλά ο Κύριος θα είναι μαζί σου, και θα νικήσεις τους Μαδιανίτες σαν να 'ταν ένας μόνον άνθρωπος».
Ο Γεδεών του απάντησε: «Αν έχω την εύνοιά σου, δώσε μου ένα σημάδι ότι όλα αυτά που λες είναι αλήθεια. Μη φύγεις σε παρακαλώ από δω, ώσπου να ετοιμάσω τη θυσία μου για τον Κύριο».
Έτσι ο Γεδεών πήγε κι ετοίμασε τη θυσία για τον Κύριο, ένα κατσίκι μαζί με άζυμα ψωμιά, και τα έφερε κάτω από τη βελανιδιά και τα πρόσφερε στον άγγελο του Κυρίου.
Ο άγγελος του είπε να τα βάλει πάνω σ' ένα βράχο και μετά άπλωσε το χέρι του και με την άκρη του ραβδιού του άγγιξε το κρέας και τα άζυμα ψωμιά. Και βγήκε φωτιά από το βράχο κι έκαψε εντελώς το κρέας και τα ψωμιά. Μετά ο άγγελος του Κυρίου έγινε άφαντος.
Τότε κατάλαβε ο Γεδεών ότι αυτός ήταν ο άγγελος του Κυρίου και είπε: «Αχ, Κύριε Θεέ, τρομάζω μήπως πεθάνω, γιατί στ' αλήθεια είδα τον άγγελο του Κυρίου πρόσωπο με πρόσωπο».
Και ο Κύριος του απάντησε: «Ηρέμησε μη φοβάσαι, δε θα πεθάνεις». Ο Γεδεών έχτισε σ' εκείνο το σημείο θυσιαστήριο στον Κύριο και το ονόμασε «Ειρήνη Κυρίου» (Κριταί 6,11-24). 

Οι Μαδιανίτες, οι Αμαληκίτες και οι νομάδες της Ανατολής πέρασαν τον Ιορδάνη και στρατοπέδευσαν στην πεδιάδα Ιεζραέλ. Ο Γεδεών σάλπισε με τη σάλπιγγα για να καλέσει τους άντρες της πατριάς του Αβιέζερ να τον ακολουθήσουν. Έστειλε και αγγελιοφόρους στις φυλές Μανασσή, Ασήρ, Ζαβουλών και Νεφθαλί, να τον ακολουθήσουν και οι άντρες τους ήρθαν κι ενώθηκαν μαζί του (Κριταί 6,33-35).

Τότε ο Γεδεών είπε στο Θεό: «Αν θέλεις πράγματι να χρησιμοποιήσεις εμένα για να γλιτώσεις τους Ισραηλίτες, όπως είπες, θα βάλω στο αλώνι μια τούφα μαλλί από πρόβατα. Αν τη νύχτα πέσει η δροσιά μονάχα πάνω στο μαλλί, και το έδαφος τριγύρω μείνει στεγνό, τότε θα καταλάβω ότι θα με χρησιμοποιήσεις για να γλιτώσεις τον Ισραήλ, όπως είπες». Έτσι κι έγινε. Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ο Γεδεών σηκώθηκε κι έστυψε το μαλλί, βγήκε τόση δροσιά, ώστε γέμισε μια χύτρα νερό.
Τότε ο Γεδεών είπε πάλι στο Θεό: «Μην οργιστείς εναντίον μου, αν σου ζητήσω κάτι για τελευταία φορά. Τώρα, λοιπόν, θέλω να μείνει μόνο το μαλλί στεγνό και να πέσει δροσιά στο έδαφος τριγύρω». Έτσι κι έκανε ο Θεός τη νύχτα εκείνη. Μόνο το μαλλί έμεινε στεγνό, ενώ στο έδαφος τριγύρω έπεσε δροσιά (Κριταί 6,36-40).

Νωρίς το πρωί σηκώθηκε ο Γεδεών κι ο στρατός που ήταν μαζί του και στρατοπέδευσαν κοντά στην πηγή Αράδ, στο όρος Γαλαάδ, ενώ το στρατόπεδο των Μαδιανιτών βρισκόταν βόρεια, στην πεδιάδα της Γαβαάθ Αμωρά.
Ο Κύριος είπε στο Γεδεών: «Ο στρατός σου είναι πάρα πολύς για να σου παραδώσω τους Μαδιανίτες, γιατί οι Ισραηλίτες θα καυχηθούν ότι νίκησαν με τη δική τους δύναμη».
Κατόπιν ο Γεδεών, σύμφωνα με εντολή του Κυρίου, έδιωξε αυτούς που φοβόντουσαν, περίπου 22.000 κι έμειναν 10.000 άντρες. Μετά τους έβαλε να πιούν νερό από τις όχθες ενός ποταμού. Τότε ο Κύριος είπε στο Γεδεών: «Μόνο με αυτούς τους τριακόσιους άντρες, που ήπιαν νερό με τη γλώσσα τους από το κοίλον της παλάμης και δεν γονάτισαν, θα σας ελευθερώσω και θα σας παραδώσω τους Μαδιανίτες. Όλοι οι υπόλοιποι που γονάτισαν για να πιουν νερό, ας πάνε στα σπίτια τους». Έτσι οΓεδεών κράτησε τους τριακόσιους άντρες και τους άλλους τους έστειλε στις σκηνές τους. Όσοι απόμειναν πήραν τα τρόφιμα και τις σάλπιγγες αυτών που έφυγαν (Κριταί 7,1-8).

Το στρατόπεδο των Μαδιανιτών ήταν σε χαμηλότερο σημείο από των Ισραηλιτών. Οι Μαδιανίτες, οι Αμαληκίτες και οι άλλοι νομάδες από την ανατολή, ήταν πολυάριθμοι και είχαν διασκορπιστεί στην κοιλάδα. Εκείνη τη νύχτα ο Κύριος έστειλε το Γεδεών να κατασκοπεύσει το στρατόπεδο και ν' ακούσει τι λένε. Όταν έφτασε ο Γεδεών, μαζί με το νεαρό υπηρέτη του το Φαρά (Φουρά), στην εμπροσθοφυλακή των Μαδιανιτών, που το αποτελούσαν 50 άνδρες, ένας στρατιώτης διηγόταν στο σύντροφο του ένα όνειρο, που είχε δει. Του έλεγε λοιπόν: «Είδα στ' όνειρο μου, ένα κρίθινο καρβέλι ψωμί που κυλούσε μέσα στο στρατόπεδο μας κι έφτασε στη σκηνή του αρχηγού μας. Τη χτύπησε, την αναποδογύρισε και τη διέλυσε». Ο σύντροφος του του αποκρίθηκε: «Αυτό δεν συμβολίζει τίποτ' άλλο, παρά το ξίφος του Γεδεών, γιου του Ιωάς, του Ισραηλίτη. Ο Θεός του έχει παραδώσει τους Μαδιανίτες και όλο το στρατόπεδο» (Κριταί 7,8-14).

Ο Γεδεών, όταν άκουσε τη διήγηση του ονείρου και τη σημασία του, δόξασε τον Κύριο και γύρισε πίσω στο στρατόπεδο των Ισραηλιτών. Μοίρασε τους τριακόσιους άντρες σε τρία μέρη, ανά εκατό, και έδωσε στον καθένα τους από μία σάλπιγγα και μία άδεια στάμνα, με μια λαμπάδα μέσα. Μετά τους είπε: «Θα κοιτάζετε εμένα κι ότι κάνω θα κάνετε, από τη στιγμή που θα φτάσω στην άκρη του εχθρικού στρατοπέδου. Όταν σαλπίσω με τη σάλπιγγα εγώ κι αυτοί που είναι μαζί μου, τότε θα σαλπίσετε κι εσείς γύρω από το στρατόπεδο και θα φωνάξετε: "για τον Κύριο και το Γεδεών"» (Κριταί 7,15-18).

Λίγο αργότερα ο Γεδεών και οι εκατό άντρες του έφτασαν στην άκρη του στρατοπέδου, την ώρα που είχαν αλλάξει οι φρουροί. Σάλπισαν τότε με τις σάλπιγγες κι έσπασαν τις στάμνες που κρατούσαν στα χέρια τους. Αμέσως σάλπισαν και τα άλλα δύο τμήματα, έσπασαν τις στάμνες και κρατώντας με το αριστερό τους χέρι τις λαμπάδες και με το δεξί τις σάλπιγγες, σάλπιζαν και φώναζαν: «Για τον Κύριο και το Γεδεών». Πήραν όλοι θέσεις γύρω από το στρατόπεδο, ενώ μέσα, οι Μαδιανίτες νόμιζαν ότι είχαν περικυκλωθεί, φώναζαν και τράπηκαν σε φυγή πανικόβλητοι.
Όταν σάλπισαν και οι τριακόσιοι με τις σάλπιγγες για δεύτερη φορά, ο Κύριος σκόρπισε πανικό μέσα στο εχθρικό στρατόπεδο, έτσι ώστε ο ένας να στρέψει το ξίφος του εναντίον του άλλου και ν' αλληλοσκοτωθούν. Όσοι από τους Μαδιανίτες γλίτωσαν, έφυγαν πανικόβλητοι μέχρι τη Βηθσεεδτά Γαραγαθά και μέχρι την Αβωμεουλά κοντά στην Ταβάθ (Κριταί 7,15-23).


Τότε ο Γεδεών κάλεσε τους Ισραηλίτες των φυλών Νεφθαλί, Ασήρ και Μανασσή για να καταδιώξουν τους Μαδιανίτες. Μετά έστειλε αγγελιοφόρους στη φυλή Εφραίμ για να αποκλείσει τους Μαδιανίτες και να μη διαφύγουν προς τη Βαιθηρά και τον Ιορδάνη.
Έτσι οι άνδρες της φυλής Εφραίμ έπιασαν τα περάσματα του Ιορδάνη και συνέλαβαν αιχμαλώτους τους δύο αρχηγούς των Μαδιανιτών, τον Ωρήβ και τον Ζηβ. 
Τον Ωρήβ τον σκότωσαν στη Σουρ, ενώ τον Ζηβ στην Ιακεβζήφ. Αφού καταδίωξαν τους υπόλοιπους Μαδιανίτες, έφεραν τα κεφάλια των δύο αρχηγών στο Γεδεών, στην άλλη όχθη του Ιορδάνη (Κριταί 7,23-25).

Ο Γεδεών καταλάγιασε το θυμό των Εφραιμιτών, επειδή δεν τους είχε καλέσει από την αρχή, και συνέχισε να καταδιώκει τους Μαδιανίτες (Κριταί 8,1-3). Οι άρχοντες της Σοκχώθ και της Φανουήλ αρνήθηκαν να δώσουν τρόφιμα στο στρατό του Γεδεών που ήταν εξαντλημένοι και πεινασμένοι, φοβούμενοι την επιστροφή και την εκδίκηση των Μαδιανιτών. Όμως ο Γεδεών απείλησε με αφανισμό τις πόλεις αυτές, όταν θα τελείωνε από τους Μαδιανίτες (Κριταί 8,4-9).

Οι βασιλιάδες των Μαδιανιτών, των Αμαληκιτών και των νομάδων της ανατολής, ο Ζεβεέ και ο Σελμανά με τα στρατεύματα τους, περίπου 15.000, βρίσκονταν όλοι στην Καρκάρ. Τόσοι είχαν απομείνει από ολόκληρο το στράτευμα των νομάδων της Ανατολής και είχαν σκοτωθεί περίπου 120.000 ένοπλοι στρατιώτες. 
Ο Γεδεών χτύπησε τον εχθρικό στρατό, την ώρα που αναπαυόταν, από ανατολικά, που βρίσκονται οι πόλεις Ναβαί και Ιεγεβάλ. Οι δυο βασιλιάδες των Μαδιανιτών, Ζεβεέ και Σελμανά, ξέφυγαν αλλά ο Γεδεών τους καταδίωξε και τους αιχμαλώτισε κι έτσι ο στρατός τους κατατροπώθηκε (Κριταί 8,10-12).

Σημ. Εξομολόγηση, Μετάνοια, Μετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας μας για να είναι "ο Θεός μεθ' ημών και ουδείς καθ' ημών". 


Από την ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου


Μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Ἰσχυκότες ἡττᾶσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, καὶ πάλιν ἡττηθήσεσθε.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Καὶ ἣν ἂν βουλὴν βουλεύσησθε, διασκεδάσει Κύριος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός,


Καὶ λόγον, ὃν ἐὰν λαλήσητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Τὸν δὲ φόβον ὑμῶν οὐ μὴ φοβηθῶμεν, ουδ' οὐ μὴ ταραχθῶμεν.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἡμῶν, αὐτὸν ἁγιάσωμεν, καὶ αὐτὸς ἔσται ἡμῖν φόβος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Καὶ ἐὰν ἐπ' αὐτῷ πεποιθὼς ᾧ ἔσται μοι εἰς ἁγιασμόν.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Καὶ πεποιθὼς ἔσομαι ἐπ' αὐτῷ, καὶ σωθήσομαι δι' αὐτοῦ.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία, ἃ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Ὁ λαὸς ὁ πορευόμενος ἐν σκότει, ἴδε φῶς μέγα.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Οἱ κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ, καὶ σκιᾷ θανάτου, φῶς λάμψει ἐφ' ἡμᾶς.
Ὅτι μεθ΄ ἡμῶν ὁ Θεός.


Ὅτι Παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός, καὶ ἐδόθη ἡμῖν,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου αὐτοῦ.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Καὶ τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον,
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Καὶ καλεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Θαυμαστὸς σύμβουλος.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Θεὸς ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης.
Ὅτι μεθ' ἡμῶν ὁ Θεός.


Πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Γκρίζος Λύκος ο Ερντογαν! ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ να φαει σαρκες ανθρωπινες και να πιει το αιμα

Tο θηριο του ισλαμ προφητευμενο στην Αποκαλυψη
Αθλιότητες και απειλές: «Γλιτώσατε να γίνετε παστά ψάρια»

Σε ένα νέο παραλήρημα, απείλησε πάλι την Ελλάδα, μιλώντας για τον… Σαγγάριο και κάνοντας το σήμα των εθνικιστών

Από Γιώργο Τραπεζιώτη:
 Οντας πια σε κατάσταση μόνιμου νεοοθωμανικού παροξυσμού και μιλώντας με ύφος χιλίων… σουλτάνων, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αυτήν τη φορά επέλεξε να απευθύνει χαιρετισμό στο φανατικό πλήθος των οπαδών του, που έσπευσε να ακούσει την ομιλία του στη Μερσίνη, κάνοντας το σήμα των Γκρίζων Λύκων! Δείχνοντας ότι έχει αποθρασυνθεί και ότι είναι πλέον ανεξέλεγκτος, ο Τούρκος πρόεδρος κλιμάκωσε μάλιστα τις προκλήσεις του, ειδικά σε βάρος της χώρας μας.
Λίγες ώρες αργότερα, χθες, σε άλλη ομιλία του, στο πλαίσιο του Συνεδρίου του Σαγγάριου, στράφηκε ανοιχτά κατά της Ελλάδας, λέγοντας απειλητικά πως «όσοι θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους ας πάνε να κοιτάξουν την πρόσφατη Ιστορία. Οσοι εκστομίζουν μεγαλύτερες κουβέντες από το μπόι τους πρώτα να διαβάσουν βιβλία Ιστορίας. Ας μάθουν πολύ καλά πώς γλίτωσαν να γίνουν παστά ψάρια στον Σαγγάριο και πώς έφυγαν από εδώ πέφτοντας στη θάλασσα (σ.σ.: αναφέρεται στη Μάχη του Σαγγάριου τον Αύγουστο του 1921)»….

Θηριον το οποιο θελει να φαγει σαρκες
και να πιει αιμα ανθρωπων ειναι το Ισλαμ

Αποσπάσματα από ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στις 28-6-1965

«…Aνοίξτε την Aποκάλυψι. Ανοίξετε το κεφάλαιον 11, στίχους 7 έως 10. Διαβάστε μία, δύο, τρεις φορές, και θα δήτε εκεί πέρα. Ότι ο Iωάννης ο ευαγγελιστής είδε εν οράματι, μέσα από μίαν σκοτεινήν άβυσσον, να εξέρχεται ένα θηρίον! Θηρίον αιμοδιψές, θηρίον το οποίον θέλει να φάγει σάρκας και να πίει αίμα ανθρώπων. Eίδον, λέει, «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου» (Aπ. 11,7). Kαι το θηρίον αυτό κατέφαγε σάρκας αγίων και μαρτύρων· και επλήσθη η οικουμένη, η γη, τα ποτάμια και οι πεδιάδες και τα ύψη των ορέων από πτώματα αγίων. Tο δε θηρίο αυτό είναι – ποιο; Eίναι ο Mωάμεθ, τα παιδιά του Mωάμεθ. Tο θηρίο αυτό είναι ο ισλαμισμός, ο μωαμεθανισμός. Aυτός είναι ο ψευδοπροφήτης και «το θηρίον το αναβαίνον εκ της αβύσσου». Aυτοί ξεκίνησαν από τη Mέκκα, το άντρον, τη σπηλιά αυτήν…
O χείμαρρος του ισλαμισμού, το μεγάλο αυτό ποτάμι, το μεγάλο αυτό θηρίον το οποίον βγήκε από την άβυσσον, εάν δεν υπήρχαν οι Aρμένιοι, αν δεν υπήρχαν οι Xριστιανοί, αν δεν υπήρχαν οι Kύπριοι, αν δεν υπήρχε αυτός ο λαός της Aνατολής, θα είχε πλημμυρίσει την Eυρώπη. Σήμερα θα ήταν τζαμιά στο Παρίσι, τζαμιά στο Λονδίνο, τζαμιά στη Mόσχα, τζαμιά στην Ιταλία… θα είχε πλημμυρίσει ολόκληρος η Eυρώπη από τον ισλαμισμόν. Aιωνία η μνήμη όλων των ηρώων εκείνων, που έδωσαν την σκληράν μάχην, εναντίον του φοβερού αυτού θηρίου της Aποκαλύψεως. Ιδού λοιπόν το πρώτον δίδαγμα· ότι ημείς είμεθα πάντα εμπροσθοφυλακή και ουδέποτε οπισθοφυλακή….
Δεν αλλάζουν γιατί πιστεύουν σε μια θρησκεία που ανήγαγε σε δόγμα την εκδίκησιν και την εξόντωσιν του χριστιανικού κόσμου.

Tο δεύτερον δίδαγμα, το οποίον εξάγομεν, αγαπητοί μου, ―μη απατώμεθα― οι Tούρκοι είναι ίδιοι. Δεν αλλάξανε. Tους άλλαξε ο Kεμaλ το φέσι και φόρεσαν ρεπούμπλικα αμερικάνικα. Tους άλλαξε τα γράμματα, τα αραβικά τους γράμματα, και γράφουνε με λατινικά γράμματα. Tους άλλαξε τους φερετζέδες, τους άλλαξε τα πάντα. Δεν άλλαξε όμως η ψυχή τους. Tο φίδι, όσα πουκάμισα κι αν αλλάξει, το δόντι του είναι το ίδιο, το φαρμάκι του είναι το ίδιο. Aλλάζει ο Tούρκος εξωτερικώς, δεν αλλάζει όμως εσωτερικώς. O ίδιος είναι και ο ίδιος θα παραμείνει. Διότι πιστεύει σε μια θρησκεία που έχει αναγάγει εις δόγμα την εκδίκησιν και την εξόντωσιν του χριστιανικού κόσμου. Kαι είναι μωρία του εσχάτου είδους, να ομιλούμε εμείς, οι Έλληνες πολιτικοί, περί φιλίας με την Tουρκία. Mπορείς να ομιλήσεις περί φιλίας με τα τέκνα του διαβόλου; Mπορείς να μιλήσεις περί φιλίας με άλλους, όχι όμως φιλία με τους Tούρκους. Διότι οι Tούρκοι ένα πόθο έχουν· Aν μπορούσαν να μας πνίξουν σ” ένα κουβά, αν μπορούσαν να μας αφαιρέσουν και τον αέρα, θα το έκαναν. Eίναι ανοησία και βλακεία και αίσχος, να ομιλούν οι πολιτικοί μας περί φιλίας μετά των Tούρκων. Eάν μπορεί να συμμαχήσει το αρνί με το λύκο, άλλο τόσο μπορεί να συμμαχήσει και η Tουρκία με την Eλλάδα… Ω πατρίς μου, ω πατρίς μου, δεν φτάνουν τα δεινά σου! Δεν φτάνουν οι παλαιότεροι πρόσφυγες; Nέοι πρόσφυγες τώρα…. Γίνεται μέσα στον εικοστό αιώνα ανασταύρωσις. Eκ νέου σταυρώνεται ο Xριστός. «Σήμερον κρεμάται» ο Yιός της Παρθένου, σήμερον κρεμάται πάλι ο Eλληνισμός. Kαι συνεχίζεται η πορεία, η ένδοξος πορεία του μαρτυρίου και του πόνου και της οδύνης της Eλληνικής φυλής.῎῎῎

Ερντογάν: "Έχουμε κακούς γείτονες..."



"Κακούς γείτονες" διαμαρτυρήθηκε ότι έχει ο τούρκος Ερντογάν.
Τι λες άμυαλε; 
Ποιος σας πείραξε από τους γείτονές σας; 
Έχεις μετρήσει πόσες γενοκτονίες έχετε κάνει; 
Πόσες εισβολές; 
Πόσα ξένα εδάφη έχετε κατακτήσει; 
Πόσους βίαιους εξισλαμισμούς έχετε διαπράξει; Αναρωτήθηκες τι τράβηξε η Ελλάδα στα 400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς; 
Μέτρησες πόσους ανθρώπους κακοποιήσατε, σφάξατε, πόσες περιοχές λεηλατήσατε, κλέψατε και καταστρέψατε; 
Μιλάς εσύ για κακούς γείτονες, που ακόμα προκαλείτε και γυρεύετε ξένα εδάφη και θάλασσες; 
Που εμποδίζετε να εκμεταλλευτούν οι γείτονές σας τον φυσικό πλούτο τους και δεν ξέρετε τι κακό να τους κάνετε; Με ποιον γείτονά σας τα έχετε καλά; 
Με όλους δημιουργείτε προβλήματα. 
Σαν το διάβολο καθημερινά ενοχλείτε τον κόσμο... 
Αλλά φταίνε αυτοί που όταν ήρθαν οι τούρκοι από τις στέπες της Ασίας τους έδωσαν τόπο να εγκατασταθούν. 
Κοτζάμ αυτοκρατορία το Βυζάντιο, σας άφησε να κάνετε βιαιότητες να εξαπλώνεστε, και να διώξετε τελικά τους Έλληνες από τις πατρογονικές τους εστίες, με τη βοήθεια και τις ευλογίες της Δύσεως, γιατί αλλιώς θα ήσασταν τελειωμένοι, και μην καυχάσθε ότι νικήσατε τους Έλληνες. Χάνατε όλες τις μάχες και για να εκδικηθείτε σκοτώνατε αμάχους, γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους, μακρυά από τα μέτωπα.
Και μήν ξεχνάς ποτέ: 
"Η συντριπτική πλειοψηφία των Τούρκων είναι απόγονοι βιαίως εξισλαμισθέντων Ελλήνων" .
Αυτή ήταν η τιμωρία όσων απαρνιόντουσαν τον Χριστό. Γινόντουσαν τούρκοι για να ζούν στην μιζέρια.

Να μη τρέχει συνέχεια κανείς σε διάφορους πνευματικούς...



Έλεγε να μη τρέχει συνέχεια κανείς σε διάφορους πνευματικούς, γυρεύοντας Στάρετς και διορατικούς.
‘‘Όταν τρέχει κανείς σε πολλούς πατέρες, μπορεί να χάσει την πνευματική οδό και τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή’’. 

Αγία Ματρώνα Μόσχας

4 κακά, εμπόδια της σωτηρίας μας...



Υπάρχουν τέσσερα κακά 
και εάν ο άνθρωπος έχει ένα απ’ αυτά 
ούτε να μετανοήσει μπορεί 
ούτε η προσευχή του να εισακουστεί από τον Θεό.

Πρώτο είναι η υπερηφάνεια.
Ο υπερήφανος νομίζει ότι ζει καλά, ότι η διαγωγή του αρέσει στον Θεό και στους ανθρώπους, ότι πολλοί ωφελούνται με την συναναστροφή του και ότι ταυτόχρονα απαλλάχτηκε από πολλές αμαρτίες. δεν κατοικεί ο θεός στον άνθρωπο που σκέπτεται έτσι.

Δεύτερο κακό η μνησικακία.
Εάν κάποιος μνησικακεί εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, ακόμη και εναντίον εκείνου που τον τύφλωσε, τότε η προσευχή του δεν ανεβαίνει προς τον Θεό. Θα είναι πλάνη να πιστέψει πως θα ελεηθεί ή θα συγχωρηθεί ακόμη και αν αναστήσει νεκρούς.

Τρίτο κακό είναι η κατάκριση.
Εκείνος που κατακρίνει άνθρωπο αμαρτωλό, είναι κι’ αυτός αξιοκατάκριτος, ακόμη και αν θαυματουργεί – μη κρίνετε και ου μη κριθείτε. Εξ άλλου πολλοί που ήσαν πριν ληστές και πόρνοι, έγιναν όσιοι και δίκαιοι. Μπορεί να είδαμε τις αμαρτίες τους, αλλά δεν αντιληφθήκαμε τις κρυφές αρετές τους και τους κρίναμε αδίκως.

Τέταρτο κακό είναι η έλλειψη αγάπης.
Χωρίς αυτή, καθώς λέγει ο απόστολος, κι’ αν ακόμη λαλήσουμε με αγγελικές γλώσσες κι’ αν ορθοδοξουμε σε όλα κι αν μετακινούμε ορη κι αν δώσουμε τα υπάρχοντα μας στους φτωχούς κι αν μαρτυρήσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε.

Αββάς Αμωνάς

Ανοικτή επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο



Προς
την Αυτού Θειοτάτην Παναγιότητα,
Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και
Οικουμενικόν Πατριάρχην
κ. Βαρθολομαίον
Ευλογείτε Παναγιώτατε,

Χάριν συντομείας και απλότητος, προσπερνώ τις διάφορες ψυχρές τυπολογικές και κουραστικές εισαγωγές, και περνώ κατ΄ευθείαν στο ουσιώδες.
Δράττομαι από τους λόγους του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού όπως το οτι «ὁ δὲ μείζων ὑμῶν ἔσται ὑμῶν διάκονος» (Ματθ. κγ΄ 11), το οτι «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί [...] πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε» (Ματθ. κγ΄ 8), καθώς και απο την εντολή του Αγίου Πνεύματος δια γραφίδος Αγίου Αποστόλου Παύλου οτι ιδίως οι μεταξύ μας σχέσεις πρέπει να είναι «ἐν ἁπλότητι καὶ εἰλικρινείᾳ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. α΄ 12), και τολμώ να ζητήσω την θεολογική σας αυθεντία σε κάτι το οποίον αδυνατώ να κατανοήσω.
Λαμβάνω λοιπόν ως πρώτο δεδομένο οτι αίρεσις απωλείας είναι «ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία» (Ματθ. ε΄ 18) παρεκκλήσεως εκ του νόμου, όπως μας πληροφορεί ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Την ιδία εντολή λαμβάνουμε εκ του Αγίου Πνεύματος δια της γραφίδος των Αγίων Αποστόλων, διαβάζοντας «κρατεῖτε τὰς παραδόσεις ἃς ἐδιδάχθητε» (Β΄ Θεσ. β΄ 15), «στήκετε ἐν τῇ πίστει» (Α΄ Κορ. ιστ΄ 13), «τὰς δὲ βεβήλους κενοφωνίας περιΐστασο» (Β΄ Τιμ. β΄ 16), κοκ. Την ιδία εντολή επαναλαμβάνει το Άγιον Πνεύμα δια των Θεοφόρων Αγίων Πατέρων όπως ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας ο οποίος μας εντέλλει οτι «ὅστις βούλεται σωθῆναι, πρό πάντων χρή αὐτῷ τήν καθολικήν κρατῆσαι πίστιν, ἥν εἰ μή τις σώαν καί ἄμωμον τηρήσειεν, ἄνευ δισταγμοῦ, εἰς τόν αἰῶνα ἀπολεῖται», ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο οποίος μας εντέλλει οτι «οὐ μικρόν ἐν τοῖς περί Θεοῦ τό παραμικρόν», ο Άγιος Φώτιος ο Μέγας ο οποίος μας εντέλλει οτι «τα περί Πίστεως, όπου αν παρεκκλίνη ολίγον κανείς, αμαρτάνει αμαρτίαν προς θάνατον», ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος ο οποίος μας εντέλλει οτι «πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα ἤ πράσσων κἄν ἀξιόπιστος ᾖ, κἄν νηστεύῃ, κἄν παρθενεύῃ, κἄν σημεῖα ποιῇ, κἄν προφητεύῃ, λύκος σοι φαινέσθω ἐν προβάτου δορᾷ φθορὰν προβάτου κατεργαζόμενος», κοκ.
Λαμβάνω ως δεύτερο δεδομένο την κατεγνωσμένη παναίρεση του Οικουμενισμού.Και είναι κατεγνωσμένη όχι επειδή το λέγω εγώ, αλλά επειδή είναι κατεγνωσμένη από δεκάδες λαϊκούς Πανεπιστημιακούς Έλληνες και ξένους θεολόγους. Είναι κατεγνωσμένη από δεκάδες Πανεπιστημιακούς Έλληνες και ξένους ιερείς και αρχιερείς θεολόγους. 
Είναι κατεγνωσμένη από δεκάδες χιλιάδες Έλληνες και ξένους κληρικούς και μοναχούς. Είναι κατεγνωσμένη απο δεκάδες Καθηγουμένους και μοναστικές αδελφότητες εντός και εκτός Αγίου Όρους, αλλά και εκτός Ελλάδος όπως είναι η Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά. Είναι ακόμη και Συνοδικά κατεγνωσμένη, από την εν τη Νέα Υόρκη Σύνοδο των Αποδήμων Επισκόπων της Ρωσικής Εκκλησίας, του 1983.
Μερικά ενδεικτικά ονόματα εγκρίτων Ελλήνων θεολόγων οι οποίοι καταγιγνώσκουν την Παναίρεση του Οικουμενισμού, είναι ο Σεβ. Μητ. Πειραιώς π. Σεραφείμ, ο Σεβ. Μητ. Καλαβρύτων και Αιγιαλείας π. Αμβρόσιος, ο Σεβ. Μητ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π. Ιερόθεος, ο Προηγούμενος Ἱεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου, ο Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, ο Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου, ο Πρωτοπ. π. Θεόδωρος Ζήσης, ο Πρωτοπ. Γεώργιος Μεταλληνός, ο Δημήτριος Τσελεγγίδης, ο Κυριάκος Κυριαζόπουλος, ο Γεώργιος Καραλής, ο Ιωάννης Κορναράκης, ο μακαριστός κορυφαίος θεολόγος και ομολογητής της Πίστεως Νικόλαος Σωτηρόπουλος, κα.
Πολύ πιο σημαντικό όμως είναι, οτι η Παναίρεσις του Οικουμενισμού έχει καταγνωσθεί από ασκητές και Γέροντες του Αγίου Όρους, οι οποίοι περνώντας από το αιματηρό στάδιο της Καθάρσεως της καρδίας, έφθασαν στο πολυπόθητο στάδιο του Φωτισμού, και λουσμένοι εν τη Θεία Χάριτι, βρίσκονται σε διαρκή κοινωνία με τον Άγιον Πνεύμα.
Τέτοιοι κεκοιμημένοι Θεοφόροι ήσαν Άγιοι Πατέρες, όπως ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ο Ομολογητής, ο Ιερομάρτυς Ιλαρίων Τρόισκι, ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο Άγιος Νικόλαος Αχρίδος, ο Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός, ο Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης, ο Γέρων Σοφρώνιος Σαχάρωφ του Έσσεξ, ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, ο Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο Γέρων Γαβριήλ Διονυσιάτης, ο Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης, ο Γέρων Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ο Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής, ο Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, ο Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος, ο Γέρων Σεραφείμ Ρόουζ, ο π. Αρσένιος Μπόκα ο θαυματουργός, και πολλοί άλλοι, τα ονόματα των οποίων είναι γνωστά στο Πανελλήνιο για τον οσιακό τους βίο και το Χαρισματικό τους πνεύμα.
Τέτοιοι Φωτισμένοι και Χαριτωμένοι Πατέρες είναι όμως και οι εν ζωή Αγιορείτες ασκητές και Γέροντες όπως ο Γέρων Γαβριήλ Αγιορείτης, ο Γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης της Αριζόνα, ο Γέρων Ευθύμιος Καψαλιώτης, ο Γέρων Γρηγόριος Αρχιπελαγίτης, ο Γέρων Αγάθων Κωνσταμονίτης, και εκατοντάδες άλλοι Γέροντες και ασκητές Σκητιώτες, Κελλιώτες, Καλυβίτες, Καρουλιώτες, Καυσοκαλυβίτες, Κατουνακιώτες, Κερασιώτες, Καψαλιώτες, Προβατιώτες, κοκ, οι οποίοι έχουν καταγνώσει την Παναίρεση του Οικουμενισμού.
Λαμβάνω ως τρίτο δεδομένο το οτι οι διάφοροι αιρετικοί Μονοφυσίτες, οι οποίοι είναι κατεγνωσμένοι και καταδικασμένοι ως αιρετικοί απο την Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενική Σύνοδο του 451 μΧ, και από την Ε΄ εν Κωνσταντινουπόλει Οικουμενική Σύνοδο του 553 μΧ, δεν έχουν μέχρι σήμερα αποκηρύξει τις αιρέσεις των. 
Παρομοίως, ούτε οι αιρετικοί Παπικοί έχουν αποκηρύξει τις αιρέσεις των όπως το Φιλιόκβε, οι οποίες είναι κατεγνωσμένες και καταδικασμένες απο πλείστες Συνόδους, όπως αυτές του 867, του 879, 1009, του 1054, του 1341, του 1347, του 1351, του 1440, του 1441, του 1443, του 1450, του 1484, του 1722, του 1727, του 1838, του 1848, του 1895, κοκ.
Λαμβάνω ώς τέταρτο δεδομένο την Αγιοπνευματική αλήθεια του επί Μεγάλου Φωτίου ΙΕ΄ Ιερού Κανόνος της εν Κωνσταντινουπόλει ΑΒ Ιεράς Συνόδου του 861 μΧ. Ο εν λόγω Ιερός Κανών καταλήγει με τις λέξεις «ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι». Απο την τελευταία αυτή φράση του εν λόγω Ιερού Κανόνος φαίνεται ξεκάθαρα οτι εκείνος ο οποίος εισάγει σχίσμα είς την Εκκλησία, είναι ο αρχιερεύς εκείνος ο οποίος κηρύττει γυμνή τη κεφαλή μια κατεγνωσμένη αίρεσι.
Λαμβάνω ως πέμπτο δεδομένο τον Αγιοπνευματικό λόγο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Ιερού Χρυσοστόμου, προς εκείνους οι οποίοι με τις αιρετικές διδασκαλίες και τις πράξεις τους γίνονται ηθικοί αυτουργοί και αιτία για σχίσματα και διαιρέσεις στην Εκκλησία, ότι «ουδέ αίμα μαρτυρίου ταύτην δύνασθαι εξαλείφειν την αμαρτίαν».
Με την δική μου λοιπόν σκοτισμένη διάνοια, και βάσει των πέντε συντόμως εκτιθεμένων δεδομένων, σκέπτομαι ότι ένας οποιοσδήποτε «Χριστιανός» ο οποίος όχι απλά φλερτάρει, αλλά εισάγει δυναμικά θεολογικές και δογματικές καινοτομίες και αλλαγές, δείχνει ότι δεν φοβάται ούτε την άμεση κρίση που θα υποστεί απο τον ίδιο τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό αμέσως μετά τον θάνατό του, ούτε έχει τον φόβο της αιωνίου κολάσεως. Συνεπώς, δείχνει οτι δεν πιστεύει ούτε στην Κρίση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ούτε οτι υπάρχει αιώνια απώλεια. Άρα στην ουσία, αρνείται τον ίδιο τον Χριστό. Διότι πώς γίνεται να πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεανθρώπου και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, αλλά να μην φοβάσαι καθόλου τις συνέπειες για τις οποίες μας έχει ο ίδιος μιλήσει; Είναι οξύμωρο. Είναι άτοπο. 
Δεν γίνεται.
Σας παρακαλώ λοιπόν να με διαφωτίστε με την δική σας διάνοια, και να μου εξηγήστε γιατί ένας «Χριστιανός» ποδοπατά τόσο ατρόμητα την δισχιλιετή παραδοθείσα Πίστη; 
Τι δείχνει αυτό για τον «Χριστιανό» αυτόν; Διότι με την δική μου σκοτισμένη επαναλαμβάνω διάνοια, επτά μόνον ερμηνείες μπορώ να σκεφθώ, για ποιόν λόγο μπορεί κάποιος είναι τόσο ατρόμητος απέναντι στις συνέπειες μιας τέτοιας Αποστασίας:
Είναι συνειδητά ένας άπιστος τυχοδιώκτης, και τότε φυσικά, εφόσον δεν πιστεύει σε τίποτε εκ της Πίστεως, δεν φοβάται και τίποτε εκ των συνεπειών
Του επιβάλλουν να προδώσει τον Χριστό, εκβιάζοντας και απειλώντας τον με οικονομικά σκάνδαλα, καταγεγραμμένες σαρκικές αμαρτίες ή ακόμη και με φρικτό βασανισμό και θάνατο. Είναι δηλαδή δειλός και ολιγόπιστος και δεν μπορεί να υπακούσει στο «μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα» (Ματθ. ι΄ 28)
Βρίσκεται σε βαθειά δαιμονική πλάνη, και πιστεύοντας ότι βρίσκεται στον κόσμο ως ένας δεύτερος «Χριστός», νομίζει ότι έχει την νομιμότητα να ανακαινεί την Ορθόδοξο Πίστη
Έχει τόσο βαθειά πλανηθεί από Εωσφορική υπερηφάνεια, όπου μπροστά στην αυτάρεσκη ιδέα ότι θα μείνει στην αιωνιότητα ως ο «Άγιος» ο οποίος συνετέλεσε στην «ένωση» των «Χριστιανών» ή των «Εκκλησιών», ξέχασε ότι ανέκαθεν η Εκκλησία ήτο Μια και αδιαίρετος, ότι οι Χριστιανοί ήσαν ανέκαθεν ενωμένοι και λέγονται Ορθόδοξοι, και ότι αναμένουν και τους αιρετικούς να μετανοήσουν απο τα είδωλα (τον ψευδο-Χριστό), να ξαναγίνουν Χριστιανοί, και να επιστρέψουν στην μοναδική Εκκλησία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Ορθοδοξία. Η υπερηφάνεια τον τυφλώνει τόσο πολύ, που δεν δύναται να δει ότι αντί για Άγιος, ήδη διαγράφεται στην συνείδηση των Χριστιανών ως άλλος ένας υπερήφανος, πλανεμένος και μελλοντικώς τυμπανιαίος Βέκκος.
Έχει πέσει στην παγίδα του Πονηρού και ακολουθεί μια δαιμονική ψευδο-αγάπη. Ξέχασε την σωτηριολογική αγάπη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού η οποία έχει ως προϋπόθεση την Αλήθεια, και έτσι νομίζει ότι ξεπέρασε την άπειρη αγάπη του Θεού. 
Ο Πονηρός τον ξεγέλασε ώστε να νομίζει ότι αγάπη είναι το να χαϊδεύεις τα αυτιά ενός τυφλού που περπατά προς τον γκρεμό, και έτσι, πιστεύει οτι όσοι δεν κάνουν το ίδιο, δεν έχουν αγάπη. Ξέχασε ότι πραγματική αγάπη είναι να έχεις αγωνία για την ψυχή του πλανεμένου αιρετικού, και γι΄ αυτό τον ελέγχεις αυστηρά. Δεν μπορεί πλέον να δει οτι το χάϊδεμα των αυτιών δεν είναι αγάπη, αλλά άλλη μια γλυκιά εξαπάτηση του Πονηρού.
Βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία του Εωσφόρου, και εργάζεται συνειδητά για να πλήξει όσο περισσότερο προλαβαίνει την Εκκλησία του Χριστού, ετοιμάζοντας την Πανθρησκεία του τελικού Αντιχρίστου. Είναι δηλαδή εις εκ των πολλών μικρών αντιχρίστων της Αποκαλύψεως και συνειδητός μισητής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Γνωρίζει και άλλες, κρυφές πηγές της Πίστεως, οι οποίες έρχονται σε αντίθεση με αυτές τις οποίες γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, βάσει των οποίων νέων πηγών επιτρέπεται και αιτιολογείται πλήρως η κάθε είδους Αποστασία. 
Γνωρίζει δηλαδή πηγές πέραν της Αγίας Γραφής και της Ιεράς Παραδόσεως, πέραν των 49 βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, των 27 βιβλίων της Καινής Διαθήκης, των Ιερών Κανόνων (Αποστολικών, Συνοδικών, Πατερικών), και των Πατερικών κειμένων (θεολογικά, λόγοι, ασκητικά, επιστολές, ερμηνείες, αναλύσεις, προφητείες, κοκ).
Και επειδή Παναγιώτατε ίσως να δυσκολεύεσθε να πιστέψετε οτι μπορεί να υπάρχουν ανάμεσά μας σήμερα τέτοιοι «Χριστιανοί», οι οποίοι να τολμούν να ασεβούν με τόση «ανεξήγητη» αδιαφορία, θα σας αναφέρω μερικές, ανώνυμες πάντα, περιπτώσεις.
Εσείς θα καταλάβετε. Είναι αδελφοί μας Οικουμενισταί οι οποίοι εργάζονται για την ένωσι Χριστιανισμού και αιρέσεων κατά τις προσταγές του Π.Σ.Ε., και οι οποίοι, κατά παράβασιν της Καινής Διαθήκης, της Ιεράς Παραδόσεως, των Ιερών Κανόνων και των Αγιοπατερικών διδασκαλιών και εντολών…

… επιτρέπουν σε αιρετικούς να παρευρίσκονται μέσα σε Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς
… παρευρίσκονται οι ίδιοι (και έτσι συμμετέχουν) σε ναούς και τελετές αιρετικών
… αναγνωρίζουν τις αιρέσεις ως Χριστιανούς, ως Εκκλησίες και ως Σώμα Χριστού
… αναγνωρίζουν Βάπτισμα, Ιερωσύνη και σωτηρία στους αιρετικούς
… αναγνωρίζουν τα είδωλα του Πονηρού (αιρέσεις και θρησκείες) ως οδούς σωτηρίας
… χαρακτηρίζουν ως «αγίες» τις διάφορες Εωσφορικές πλάνες (βλ. «Άγιο Κοράνι»)
… κηρύττουν περί διηρημένης Εκκλησίας, κλάδων, πνευμόνων, κοκ
… κάνουν δηλώσεις περί ανάγκης ενώσεως των «Εκκλησιών»
… κηρύττουν οτι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός γεννήθηκε «ατελής και αμαρτωλός»
… «μυρώνονται» πνεύμα δαιμονικό από αιρετικούς
… συμπροσεύχονται με αιρετικούς Μονοφυσίτες
… συμπροσεύχονται με αιρετικούς Παπικούς
… συμπροσεύχονται με διαφόρους αιρετικούς Προτεστάντες
… επιτρέπουν μεικτούς γάμους μεταξύ Χριστιανών και αιρετικών
… από κοινού με αιρετικούς, τελούν Αγιασμούς (βλ. Θεοφάνεια)
… από κοινού με αιρετικούς, τελούν Μυστήρια (βλ. Βαπτίσεις)
… από κοινού με αιρετικούς, τελούν τελετές (βλ. ευλογία Βασιλόπ.)
… επιτρέπουν σε αιρετικούς να προσκυνούν την Αγία Τράπεζα
… ψάλλουν Πολυχρόνια στον αρχηγό των αιρετικών Παπικών
… υποδέχονται τον αρχηγό των αιρετικών Παπικών με το «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»
… βαπτίζουν ώς αλαζονία, την δογματική αλήθεια οτι μόνον η Ορθοδοξία είναι η Μία. Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία
… κάθε τί υγιώς Ορθόδοξο το βαπτίζουν «σούπερ-Ορθόδοξο», «αλαζονικό», «φανατισμένο», «υπερ-ζηλωτικό», κοκ
… διώκουν, καθαιρούν και αφορίζουν κάθε Χριστιανό που ευλαβείται την Ορθοδοξία και αγαπά τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό
… και γενικά κάνουν οτι περνά από το χέρι τους για να προωθήσουν την συγχώνευση της Εκκλησίας μέσα εις την παναίρεση του Οικουμενισμού, υποκρινόμενοι μάλιστα ότι τάχα δεν γνωρίζουν τίποτε. Και ενώ για παράδειγμα ομολογούν ορθώς, ότι για να αποδεχθεί η Εκκλησία στους κόλπους της μια αιρετική ομάδα, πρέπει αυτοί να αποκηρύξουν τις αιρέσεις των, εντούτοις υπογράφουν οτι έχουμε κοινή πίστη με τους Μονοφυσίτες, χωρίς αυτοί να έχουν αποκηρύξει καμία τους αίρεση. Υποκρίνονται και προσπαθούν με δόλο να εξαπατήσουν τους αδελφούς των. Από τι πνεύμα μπορεί να εμφορείται ένας τέτοιος «Χριστιανός», ο οποίος ενώ δια στόματος κραυγάζει «φυλάττομεν την Ορθοδοξίαν», με το δε χέρι του υπογράφει προδοσίες κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού; Πνεύμα δαιμονικό δείχνει και όχι Άγιο. Έτσι δεν είναι;Τί λέτε Παναγιώτατε;

Και περιγράφοντας την θλιβερά τραγική αυτή κατάσταση, έρχεται ακουσίως στο νού ο λόγος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» (Ματθ. ζ΄ 16). Επαλληθεύεται η διαχρονική αλήθεια περί του μην εμπιστεύεσθαι τα λόγια αλλά τα έργα, διότι ακόμη και ο ίδιος ο τελικός Αντίχριστος της Αποκαλύψεως θα ομιλεί Χριστιανικά, αλλά θα εργάζεται εναντίον του Θεού.
Και επειδή Παναγιώτατε ίσως σας κούρασα με το μακροσκελές του κειμένου, αλλά σίγουρα με το αγράμματο και ακαλλιέργητο του λόγου μου, συνοψίζω τις αγωνίες μουσε μια ερώτηση, την οποία ελπίζω να απαντήσετε:
Τι μας δείχνει για την πίστη του και τον πραγματικό σκοπό του, ένας «ποιμένας» και δει «αρχιερεύς», ο οποίος αδιαφορεί παντελώς, τόσο για τις διαχρονικά ρητές εντολές της Πίστεως, όσο και για τις βαρύτατες συνέπειες για τις οποίες ξεκάθαρα μας προειδοποιεί ο ίδιος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός; Είναι απλά ένας άπιστος τυχοδιώκτης; 
Είναι ολιγόπιστος και δειλός; Έχει πλανηθεί σε μια από τις άπειρες παγίδες του Πονηρού; Είναι συνειδητά αντίχριστος; Υπάρχουν και άλλες, κρυφές πηγές της Πίστεως;
Θα με ενδιέφερε πάρα πολύ να μάθω την θέση σας Παναγιώτατε. Θα αναμένω την απάντησή σας με αγωνία.

Μετά φόβου Θεού
Ιωάννης Μακαρούνης

Νέα ορθόδοξη κοινότητα ιδρύθηκε στην Αγγλία [ s.m. δείτε κλάψτε και πάρτε το απόφαση]



Την ίδρυση της νέας Ελληνορθόδοξης κοινότητας στο Άσφορντ της κομητείας του Κεντ στη νοτιοανατολική Αγγλία σφράγισε η πρώτη θεία λειτουργία και εκδήλωση στον τοπικό Ιερό Ναό Ιησού Χριστού την περασμένη Κυριακή, παρουσία πλήθους κόσμου, του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μ. Βρετανίας και του Υπάτου Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ηνωμένο Βασίλειο.


Οι περίπου 120 οικογένειες που σύστησαν την οργανωμένη κοινότητα έχουν εξασφαλίσει τη χρήση του συγκεκριμένου ναού που ανήκει στην Εκκλησία της Αγγλίας, έχοντας ως σκοπό να αποτελέσει το κέντρο των δραστηριοτήτων τους.
Ο Πρόεδρος της κοινότητας Ιερόλεμος Κάρυος χαρακτήρισε στο σύντομο χαιρετισμό του την ίδρυση της ορθόδοξης κοινότητας «ένα μακρινό όνειρο που έγινε πραγματικότητα υπό την καθοδήγηση και τις πατρικές συμβουλές» του Σεβασμιοτάτου κ.Γρηγορίου.


«Το όραμα όλων μας στην Επιτροπή είναι η κοινότητας μας να προοδεύσει και με την αγάπη ως πιστών, την εθελοντική προσφορά, με την αμέριστη συμπαράστασή σας, με την ηθική και οικονομική στήριξή σας, να δημιουργήσουμε και το σχολείο για το καλό των παιδιών και των εγγόνων μας», συμπλήρωσε ο κ. Κάρυος.

Ο Σεβασμιότατος πρωτοστάτησε της θείας λειτουργίας και ηγήθηκε της τελετής. Του απονεμήθηκε, όπως επίσης στον Ύπατο Αρμοστή Ευριπίδη Ευρυβιάδη και στον Επίσκοπο του Ντόβερ αναμνηστική πλακέτα από την κοινότητα του Άσφορντ.


Εν μέσω χειροκροτημάτων και συγκίνησης ο κ. Ευρυβιάδης επέδωσε στους αρμόδιους μια κυπριακή σημαία για χρήση στις μελλοντικές τελετές τους.
Παρόντες ήταν περίπου 200 πιστοί, τοπικοί δημοτικοί σύμβουλοι και οι Αγγλικανοί ιερείς του ναού.

ΚΥΠΕ/Αθ.Γκαβός
Φωτογραφίες: Δώρος Παρτασίδης
scripta manent ευχαριστώ την Χρύσα για το άρθρο

Ανακωχή ή συμφιλίωση…



Διάβασα προσφάτως, ότι κάποτε μια βασανισμένη μάνα, από εκείνες που ο πόνος δεν έκανε ποτέ ανακωχή μαζί τους, με αυτά τα βαθιά και φωτεινά μάτια, πλησίασε τον άγιο Παίσιο, και με παράπονο του είπε, «Γέροντα έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω: Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα...» Αυτή η φράση, η κραυγή ουσιαστικά αυτής της γυναίκας αισθάνομαι ότι εκφράζει την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Όλοι μας, ζητάμε μια παύση στις ταλαιπωρίες του βίου μας. Να πάρουμε μια ανάσα, να σηκώσουμε λιγάκι κεφάλι από το σκοτάδι της απόγνωσης. Παρά ταύτα η πολυπόθητη αυτή ειρήνη, δεν έρχεται πάντα.
Δοκιμασίες, δυσκολίες, βάσανα κι’ καημοί, πάθη, λάθη και σταυροί, συνθέτουν πολλές φορές ένα καταθλιπτικό τοπίο, που νομίζεις ότι ποτέ ξανά δεν θα ξημερώσει. Κι όμως, όσο κι αν αργεί ξημερώνει. Σε όλους μας, όταν υποφέρουμε περνάνε λογισμοί, που μονότονα υποστηρίζουν, «ποτέ δεν θα είσαι όπως πριν, όλα τελείωσαν….». Ξέρουμε όμως πως δεν είναι έτσι. Θα έρθει και πάλι η χαρά στα στήθη μας, το φως στην ψυχή μας. Θα σηκώσουμε και πάλι κεφάλι με τα μάτια στραμμένα στην ελπίδα. Ο Θεός είναι σιωπών, μα όχι απών. Μας κρατάει και μα σηκώνει όταν έρθει η ώρα.
Και κάτι ακόμη σημαντικό. Πολλές φορές η δοκιμασία που περνάμε ή οδυνηρή εμπειρία που βιώνουμε, δεν είναι σίγουρο ότι θα εξαφανιστεί. Ίσως χρειαστεί να εκπαιδευτούμε σε μια συμπόρευση μαζί της. Να μάθουμε το μυστικό πως μπορεί κάποιος να ζει παρέα με τα τραύματα, τα βάσανα και τις οδύνες του. Ίσως θα πρέπει να αγκαλιάσουμε τον σταυρό μας, και να αγαπήσουμε τα καρφιά μας, όχι με μια νοσηρή ψυχοπαθολογία. Αλλά με την βιωματική γνώση, ότι δίχως τον σταυρό δεν θα μπορούσαμε να δούμε τίποτε καθαρά, τίποτε σοφά, άγια και αγνά, κυρίως αποκαλυπτικά. Είναι οδυνηρή η διαπίστωση, ωστόσο γνωρίζουμε καλά, ότι ο πόνος μας βάθυνε, μας ωρίμασε και μας άνοιξε σε έναν άλλο τρόπο ζωής και κατανόησης των πραγμάτων. Δίχως την μαθητεία μας στις επώδυνες διαδρομές του, η ζωή μας θα έσβηνε με ένα τεράστιο χασμουρητό.

Γέρων Σάββας Λαυριώτης: Διωγμός ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 2018 ἀπό τούς αἱρετικούς καί ἐκτός Ἐκκλησίας Λαυριῶτες



Διωγμός ἐν Ἁγίῳ Ὄρει ἐν ἔτει 2018 ἀπό τούς 
αἱρετικούς καί ἐκτός Ἐκκλησίας Λαυριῶτες
Συνεχίζοντας τήν παράδοση τῶν τυμπανιαίων Λαυριωτῶν πατέρων, οἱ σημερινοί Λαυριῶτες ἀναδεικνύονται χειρότεροι αὐτῶν, γκρεμίζοντας κελλιά πατέρων, ὅπου διακόπτουν τό μνημόσυνο τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη Βαρθολομαίου. Πιστά καί πειθήνια ὄργανά του, ἔχουν ἐντολές ὅποιος ἀντιτίθεται σέ αὐτόν καί στά ἀντίχριστα σχέδιά τους, νά διώκεται πάραυτα. Πρός πίστωσιν τῆς ἀληθείας καί πρός ἐνημέρωση τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος, παραθέτουμε τίς φωτογραφίες ἀπό τούς βανδαλισμούς, ὅπου ἔλαβαν χώρα τήν Καθαρά Δευτέρα στίς 6/19-2-2018. Δέν σεβάσθηκαν οὔτε τήν ἡμέρα, οὔτε τήν Ἁγία Τεσσαρακοστή, ἀλλά βάζοντας ἀλβανούς ἐργάτες, γκρέμισαν τά κελλιά καί πέταξαν στήν κυριολεξία τίς ἅγιες εἰκόνες, πού τήν ἐπόμενη Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, οἱ ἴδιοι πατέρες ἀπό τήν Λαύρα, ἔψελναν τό τροπάριο «Τήν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ», κατατάσσοντας ὅμως μέ αὐτόν τόν τρόπο τούς ἑαυτούς τους, στό ἀνάθεμα τῶν εἰκονομάχων!

Εὐχόμαστε στούς σημερινούς αἱρετικούς οἰκουμενιστές καί εἰκονομάχους Λαυριῶτες πατέρες νά καταλάβουν τό ἔγκλημα ὅπου διαπράττουν, τόσο πρός τόν Θεό, ὅσο καί ἀπέναντι στούς μοναχούς πού διώκουν καί τούς πιστούς ὅπου θέλουν τούς Ἁγιορεῖτες νά κρατοῦν τήν Ὀρθοδοξία καί ὄχι νά τήν διώκουν καί νά τήν προδίδουν.

Γέρων Σάββας, Ὀρθόδοξος Λαυριώτης

Τό κελλίον τοῦ π. Δανιήλ προτοῦ τήν καταστραφή.

Τό κελλίον μετά τήν καταστροφή.

εἰκόνες πεταμένες στά χαλάσματα.

μετά τήν καταστροφή.

Ἐδώ ἤταν ἡ καλύβη τοῦ Γέρων Πέτρου.

ἡ διαλυμένη καλύβη του Γέρων Πέτρου


Γέρων Σάββας, Ὀρθόδοξος Λαυριώτης
ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Απόψε, Χριστέ μου…



Απόψε, Χριστέ μου, θα σε παρακαλέσω για τα παιδιά που τα εγκαταλείπουν οι γονείς τους.
Μαλώνουν αυτοί. Χωρίζουν. Φεύγουν απ’ το σπίτι. Παίρνει ο καθένας το δρόμο του, 
και μένουν τα παιδιά χωρίς πατέρα και μητέρα.

Πού να πάνε τα καϋμένα;
Πώς θα ζήσουν;

Πώς θα μεγαλώσουν χωρίς αγάπη;
Ποίος θα είναι κοντά τους στις δυσκολίες τους;

Και αν αρρωστήσουν;
Αν πέσουν σε χέρια κακών ανθρώπων;

Αν πάρουν τον κακό δρόμο και γίνουν αλήτες ή αναρχικοί;
Αν αρχίσουν να παίρνουν ναρκωτικά, για να ξεχάσουν τον πόνο τους;

Γι’ αυτά τα παιδιά σε παρακαλώ απόψε, Κύριε Ιησού Χριστέ μου. 

Φρόντισέ τα Εσύ. Σώσε τα. 
Στείλε ανθρώπους με την αγάπη Σου κοντά τους.

Προσευχητάριο για Παιδιά «Άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης»

ΟΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

1. Τετραυδροκανναβινόλη
2. Διμεθυλοσουλφοξείδιο
3. Αιθυλενοδιαμινοτετραοξικό
4. Δεκαμεθυλοκυκλοπεντασιλοξάνιο
5. Εγώ φταίω
6. Συγγνώμη

π. Φιλόθεος Ζερβάκος – οδηγίες για “ξεμάτιασμα” μικρών παιδιών

Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος 
και να λέγη την ευχήν της βασκανίας.


Όταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να πάθουν εκ βασκανίας, θα παίρνετε ολίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε εις το κανδήλι πού έχετε εις τας εικόνας, θα αλείφετε το παιδί εις το μέτωπον και το πρόσωπον σταυροειδώς και θα λέγετε τα εξής τροπάρια:
Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ώραιότης της Εκκλησίας, Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα, Σταυρός πιστών το στήριγμα, Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα. 
Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.

Η μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια. Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος και να λέγη την ευχήν της βασκανίας.

Εκείνοι που ζουν μετρημένη και περιορισμένη ζωή, και από κινδύνους γλυτώνουν.. .



Εκείνοι που ζουν μετρημένη και περιορισμένη ζωή, και από κινδύνους γλυτώνουν, και δεν έχουν ανάγκη από φύλακες.
Με το να νικούν την επιθυμία σε όλες τις περιπτώσεις, βρίσκουν το δρόμο προς το Θεό εύκολα.

Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου