"Είναι καιρός να αρχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο"!

Έχουμε μάθει: Να αναβουμε κεριά και κάνουμε αμβλώσεις. Να αγιάζουμε τα σπίτια μας και να καταστρέφουμε τις οικογένειές μας. Να χτίσουμε εκκλησίες και να ζούμε σε πορνεία. 

Να φτιάχνουμε εικόνες και να παραμένουμε κουφοι στην ατυχία κάποιου άλλου. 

Να πηγαίνουμε στους ναούς και να τυραννάμε το σπίτι μας.

Πόσο καιρό θα συνεχιστεί αυτό;

Υπάρχει διέξοδος; Φυσικά!

Είναι καιρός να σταματήσουμε να ζούμε "σύμφωνα με τη συνείδηση", πρέπει να αρχίσουμε να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, γιατί αποδείχθηκε ότι η συνείδησή μας είναι τελείως αδύνατη για να βασιστούμε σε αυτή. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να πιστεύουμε "στην ψυχή με τον δικό μας τρόπο". Θα πέσουμε σε πλάνες.

Γέροντας Ιωνάς της Οδησσού

Πηγή

Σε αντιμετωπίζουν όπως εσύ επέτρεψες...

Μην ξεχνάς ποτέ, ότι στην ζωή σε αντιμετωπίζουν, όπως εσύ επέτρεψες να σε βλέπουν και να σου φέρονται. Άρχισε να μιλάς. Μην φοβάσαι να πεις αυτό που νιώθεις και αισθάνεσαι. Ευγενικά και όμορφα, αρκεί να το πεις. 
Εάν ο άλλος θυμώσει μαζί σου, δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Εσύ πρέπει να είσαι ειλικρινής. 
Τότε θα δεις, ότι με το καιρό και όσο σθεναρά το υποστηρίζεις, θα αρχίσουν σιγά σιγά να σε σέβονται και εκτιμούν περισσότερο, να σε υπολογίζουν. Και μην φοβάσαι θα δεις, ότι τίποτα κακό δεν θα συμβεί, ούτε θα αναγκαστείς να μαλώσεις με όλους, γιατί στην ουσία εσύ επιτρέπεις και απαγορεύεις συμπεριφορές. 
Οι άλλοι είναι οι καθρέπτες της δικής σου άποψης για τον εαυτό και την ζωή σου.

http://plibyos.blogspot.com

Έχετε ξαναδεί τον Βαρθολομαίο ως Πάπα;

Μέχρι τώρα μόνο στις πράξει και τα λόγια, 

τώρα και με καπέλο!

Ο εορτασμός της Κυριακής της Πεντηκοστής στο Οικουμενικό Πατριαρχείο

Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα και σύμφωνα με τη μακραίωνη τάξη και παράδοση της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας εορτάστηκε σήμερα, Κυριακή η Πεντηκοστή, στην Ιερά Καθέδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος προεξήρχε της καθιερωμένης πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, που τελέστηκε στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Αγκύρας Ιερεμία, Ατλάντας Αλεξίου, Φιλαδελφείας Μελίτωνος, Μύρων Χρυσοστόμου, Ικονίου Θεολήπτου, Γάνου και Χώρας Αμφιλοχίου, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στεφάνου και Κυδωνιών Αθηναγόρα.

Μετά τη Θεία Λειτουργία ο Πατριάρχης προέστη της Ακολουθίας του Εσπερινού του Αγιου Πνεύματος, κατά τον οποίο ανέγνωσε και τις ευχές της Γονυκλισίας.

Εκκλησιάστηκαν ο Μητροπολίτης Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, ο Επίσκοπος Αλικαρνασσού Αδριανός, Άρχοντες Οφφικιάλιοι, και πλήθος πιστών από την Πόλη και προσκυνητές από την Ελλάδα, την Ρουμανία και άλλες χώρες.

Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας, Οικουμενικό Πατριαρχείο

https://www.pentapostagma.gr

Είπε Μοναχός: Κάνεις προσευχή;

Κάνεις προσευχή τώρα θέλεις αύριο να δεις αποτέλεσμα…

Μπορεί να γίνει κι αυτό...

Αλλά όταν πιάσεις το κομποσκοίνι στο χέρι σου μην περιμένεις κι αμέσως τους καρπούς…

Πολλοί πάνε στο άγιο Όρος μ’ ένα κομποσκοίνι στο χέρι και θέλουν να δουν το Θεό με μια αγρυπνία που θα κάνουν… 

Θέλουν να δουν το άκτιστο φως με μιας νύχτας προσευχή….

Δεν γίνεται έτσι….

Θέλει πολλή υπομονή… θέλει να λες… Κύριε όποτε θες εσύ… Εγώ θα περιμένω..

Με πρόσεξε ο Κύριος… με κοίταξε… με άκουσε… αλλά πρώτα πρέπει να περιμένω...

Είναι ωραία να περιμένεις το Θεό και να κάνεις υπομονή στα θέματα αυτά τα θεϊκά…

oikohouse.wordpress.com

Το Άγιο Πνεύμα ζει μέσα σου, όταν...

Το Αγιον Πνεύμα ζει μέσα σου αισθάνεσαι χαρά και πληρότητα ζωής, ανεξάρτητα από επιτυχίες και κατορθώματα.

Όταν είσαι χαρούμενη κι ας μην έχεις λύσει όλα τα προβλήματα της ζωής σου. 

Όταν δεν περιμένεις να είναι όλα «τέλεια» για να ζεις τα δώρα και τις δωρεές του Θεού.

Όταν στα μικρά και ασήμαντα βλέπεις τα μεγάλα και θεϊκά. 

Όταν το λίγο το κάνεις πολύ. 

Έχεις το Πνεύμα του Θεού, 

Όταν επιλέγεις να χαμογελάς και να δοξάζεις τον Θεό, σε έναν κόσμο που ξέρει μόνο να παραπονιέται και να ντύνεται στο χρώμα της γρίνιας και της θλίψης. 

Όταν μπορείς στον άλλο να βλέπεις τα χαρίσματα και την ομορφιά της μοναδικότητα του. 

Όταν μπορείς να συγχωρείς και να δίνεις ευκαιρίες στον άλλο, κατανοώντας ότι η απουσία του πονάει περισσότερο από το λάθος που έκανε. 

Όταν η αγάπη δεν είναι απλά μια αρετή ή ηθική επιλογή, αλλά ο τρόπος που βλέπεις και ερμηνεύεις τα πάντα στην ζωή σου. 

Όταν μπορείς να αγαπάς δίχως να μετράς, κρατώντας βερεσέδια. 

Όταν οι επικρίσεις και τα λόγια του κόσμου δεν φτάνουν στην καρδιά σου, γιατί το Πνεύμα του Θεού σου φανερώνει, την ματαιότητα και παροδικότητα, τόσο εκείνων που σε κατηγορούν, όσο κι αυτών που σε χειροκροτούν.

Όταν ελπίζεις εκεί που όλοι σε μοιρολογούν. 

Όταν σηκώνεσαι εκεί που σε είχαν όλοι τελειωμένο. 

Όταν βλέπεις εκεί που οι άλλοι απλά κοιτάζουν. 

Όταν σωπαίνεις εκεί που πάντες φλυαρούν. 

Έχεις το πνεύμα του Θεού, όταν ο πόνος γίνεται εργαλείο εξέλιξης, τα ψυχικά τραύματα και φορτία δύναμη, οι φόβοι δώρα, το κλάμα γέλιο, και όλα τα βάσανα και προβλήματα σου, πύλες που γλυκοκοιτάζουν ουρανό ενώ ακόμη πατάς κόλαση.

Μα κι εαν δεν έχεις τίποτα απο ολα τα παραπάνω, πάλι το Άγιον Πνεύμα είναι Εκείνο που σε φωτίζει να ζητάς το Φως δίχως να απογοητεύεσαι απο το σκοτάδι.

π. λίβυος

''Τέτοια είναι η Δύναμις Του Χριστού...''

''Eίναι τέτοια η Δύναμις Του Χριστού που μπορεί, ενώ είσαι σε πτώση, να σε τραβήξει απο τον βούρκο, την λάσπη της αμαρτίας και να σε κάνει Άγιο...''


π. Γαβριήλ Χριστόπουλος, ο και πνευματικός

Ο ήλιος υπάρχει ακόμη και στην συννεφιά

Το ότι κάναμε ένα λάθος, αστοχήσαμε και αμαρτήσαμε δεν σημαίνει ότι ο Θεός έπαψε να μας αγαπάει ή ότι έφυγε από κοντά μας. Εάν κάποιες ώρες ή μέρες ο ουρανός συννεφιάζει σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι ο ήλιος δεν υπάρχει. Εκεί είναι πίσωαπό τα σύννεφα. Θα εμφανιστεί και πάλι. 

Ο Θεός είναι αγάπη, φως, χαρά και είναι μέσα μας. Ότι κι αν κάναμε, όσο κι πέσαμε ή αμαρτήσαμε, δεν παύει να είμαστε εικόνες δικές Του. Έχουμε μέσα μας την πνοή του. Δεν φεύγει ο Θεός από εμάς, εμείς αποσυντονιζόμαστε. Εκείνος είναι πάντα εκεί, ακόμη και όταν δεν τον νιώθουμε, ακόμη στις πιο μεγάλες αποτυχίες μας. Το γεγονός ότι έχει σύννεφα δεν σημαίνει ότι ο ήλιος έφυγε….

http://plibyos.blogspot.com

Η ευχή του Ιησού για τους κεκοιμημένους

Παράλληλα μέ τά τρισάγια, τά μνημόσυνα, τά ὀνόματα πού δίνομε στήν Προσκομιδή γιά μνημόνευσι, μαζί μέ τά Σαρανταλείτουργα καί τίς ἐλεημοσύνες ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων,παράλληλα μέ ὅλα αὐτά πού ἔχει θεσπίσει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἐπιβάλλεται νά λέμε, τό »Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους σου».

Αὐτή ἡ προσευχή ἐνδείκνυται περισσότερο γιά τούς κεκοιμημένους σέ σχέση μέ τούς ζῶντας ἀδελφούς μας, ἐφ᾽ ὅσον οἱ κεκοιμημένοι δέν μποροῦν πλέον νά βοηθήσουν τόν ἑαυτό τους. Διότι ἔχει πλέον λήξει ἡ προθεσμία μετανοίας τους.

Ὁ πανάγαθος ὅμως Θεός, ἔστω καί τήν τελευταία στιγμή, θέλει ὅλους νά τούς σώση.

Ἐδῶ εἶναι ἕνα λεπτό σημεῖο, πού φαίνεται ἡ ἀρχοντιά τοῦ Θεοῦ ἡ ὁποία ἀντί νά μᾶς συγκινῆ, πολλές φορές μᾶς σκανδαλίζει. 

Ἐάν ἐπενέβαινε ἀπό μόνος του ὁ Θεός γιά νά σώση τίς ψυχές τῶν κεκοιμημένων θά παραβίαζε τήν ἐλευθερία τους, τό αὐτεξούσιο.

Ὁπότε περιμένει ἀπό μᾶς ὁ καλός Θεός νά προσφέρωμε ἐλεύθερα τό δικό μας αὐτεξούσιο ὑπέρ τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων γιά νά βρῆ «ἀφορμή» νά βοηθήση ὅλες αὐτές τίς ψυχές. Καί ἔτσι οἱ πάντες ὠφελοῦνται. Καί οἱ σεσωσμένοι, καί οἱ κολασμένοι, ἐφ᾽ ὅσον καί στίς δύο καταστάσεις ὑπάρχουν ἄπειρες διαβαθμίσεις.

Ὅταν ξεκινᾶμε τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, μέ ἤ χωρίς κομβοσχοίνι, τήν πρώτη μόνο φορά ἐνδείκνυται νά ἀναφέρωμε κάποια ὀνόματα κεκοιμημένων, ὅπως ὀνόματα συγγενῶν γνωστῶν κλπ. 

Νά ἀναφέρωμε δηλαδή τήν πρώτη μόνο φορά τά ὀνόματα αὐτά καί μετά ἐν συνεχείᾳ χωρίς νά ζαλιζώμεθα καί ἔτσι νά συγχέεται ὁ νοῦς μας, ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς τά ἴδια ὀνόματα, νά λέμε ἁπλᾶ μόνο τό »Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἀνάπαυσον τούς δούλους Σου». 

Ἐκεῖ μέσα, στό »ἀνάπαυσον τούς δούλους Σου», εὑρίσκονται ὅλοι οἱ ἀπ᾽ αἰῶνος κεκοιμημένοι ἀδελφοί μας, ἀλλά ἐπί πλέον κατά ἕναν ἐντελῶς ξεχωριστό, μοναδικό καί ἰδιαίτερο τρόπο, εὑρίσκονται καί τά ὀνόματα πού ἀναφέραμε τήν πρώτη μόνο φορά, στήν ἀρχή.

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΣ

thriskeftika.blogspot.com

Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη….

Οι Βαυαροί κλείσαν τα Μοναστήρια όλα. Μεγάλη ιστορία ο Φαρμακίδης. Εσείς γλιτώσατε γιατί ήσασταν στον Τούρκο. Ο Τούρκος δεν σας τα πείραζε τα Μοναστήρια. Οι Βαυαροί, οι Γερμαναράδες, οι Προτεσταντάδες και οι Καθολικοί, ο Καθολικός ο Όθωνας..

Πού το ‘χατε ξαναδεί;

Ορθόδοξος λαός, Καθολικός βασιλιάς, Προτεσταντική αντιβασιλεία. Άντε βγάλε άκρη. Καταλάβατε τί βάλανε;

Και σ’ όλα αυτά τί κάναμε; Ποιόν αντιτάξαμε; Τον Παπουλάκο.

Και να ‘ναι ο Φαρμακίδης με τον Καΐρη, και ο ένας ο Καΐρης να λέει βασφημίες κατ’ Αυτής της Κυρίας Θεοτόκου. Να αρνείται το Αειπάρθενο της Παναγίας ..

Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη, που ήταν παπάς!

Προσέξτε. Έχουμε κι αυτά, έχουμε τους τάχα καλλιεργημένους, τους μορφωμένους, τους λιμοκοντόρους, έχουμε κι αυτούς. Και είπε ότι η Παναγία δεν είναι Αειπάρθενος. Γιατί είχε πάει στις Εσπερίες ο Καΐρης.

Και πάει ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης και τον εσπάνε στο ξύλο και του λένε:

«Αυτό, για την Αειπαρθενία της Παναγίας», του είπανε.

«Εσύ», λέει, «πράγμα τζιβαέρικο που είναι η Πίστη μας, θα πεις εσύ για την Παναγία; Να και τούτη, να και τ’ άλλη.»

Τον εκάμαν τον παπά μαύρο.

Το καταλάβατε; Τον Καΐρη. Τον Θεόφιλο Καΐρη, που του ‘χουνε αδριάντα εκεί στην Άνδρο. Του ‘χουνε μία προτομή με τα γένια του κει πέρα. Τί να τον κάμεις;

Φτύσιμο θέλεις αφού είπες για την Παναγία μας. Και είχε κακό θάνατο κιόλας.

Ο Παπουλάκος; Τον εψήσανε ζωντανό τον Παπουλάκο. Τον εκλείσανε -η Ιερά Σύνοδος τον έκλεισε, ποιός τον έκλεισε;- γιατί έλεγε απλά, ούκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, πρέπει να πιστεύουμε στον Χριστό, θέλουμε ο βασιλιάς μας να είναι Χριστιανός, θέλουμε να ‘χουμε χριστιανικούς νόμους, θέλουμε να μας αφήσετε τα Μοναστήρια μας, μην μας πειράζετε τα Μοναστήρια μας και ν’ αγαπάτε τον λαό.

Αυτά έλεγε ο Παπουλάκος και όλα αυτά θεωρήθηκαν αφορμή ανταρσίας και τον κλείσανε μέσα τη αδεία της Ιεράς Συνόδου, η οποία έκανε και κάτι χειρότερο. Τί έκανε;

Του απαγόρευσε την Θεία Κοινωνία.

Γιατί; Τί έκανε; Πόρνος ήτανε; Μοιχός ήτανε; Παλιάνθρωπος ήτανε; Αυτά τα αμαρτήματα κλείνουνε την Θεία Κοινωνία. Τί έκανε ο άνθρωπος;

Αντιστρατεύτηκε την εκκλησιαστική αρχή του τόπου μαζί με τον βασιλέα...

Τ΄ ακούτε; Γι’ αυτό, τί να δει ο Θεός; Αυτά δεν είναι μέχρι σήμερα τα ίδια; Τα ίδια ακριβώς που είναι και τώρα, και χειρότερα.

απόσπασμα ομιλίας π. Ευάγγελου Παπανικολάου

Απομαγνητοφώνηση Φαίη.

ΠΗΓΗ.ΤΑΣ ΘΥΡΑΣ

15 IOYNIOY: ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ - ΜΙΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ "ΤΕΛΙΚΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ"

"Όταν επέλθει ο καιρός κατά τον οποίον θα αμνηστευθεί, θεσπιστεί νομικώς και γίνει αποδεκτό από τους θεωρούμενους "χριστιανικούς λαούς" ως τρόπος ζωής το βδέλυγμα της ομοφυλοφιλίας, τότε αναποφεύκτως θα επακολουθήσει ταχέως και ο ερχομός το Έσχατου Αντιχρίστου. 
Διότι ο Τελικός Αντίχριστος, τοιαύτα ζοφερά και βρωμερά υπόβαθρα αναμένει να αναφανούν εμφαντικώς επί της γης ώστε να διευκολυνθεί και να γίνει αποδεκτή η εμφάνισης του μέσα στον κόσμο". 
(Απόδοση εκ του λατινικού πρωτοτύπου, λόγων του Αγίου Ιερωνύμου, στους οποίους έκανε πολλές φορές αναφορά σε ποικίλα κηρύγματά του, ο μακαριστός Γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος)

ΠΗΓΗ : "Διδαχή, περί του καιρού της αποστασίας στις μέρες μας και της εξ αυτής εξάρσεως των Παθών της Ατιμίας. Υπό Αρχιμανδρίτου Αθανασίου, Ηγουμένου Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου, Κύπρου, Εκδοσης : Ορθόδοξος Κυψέλη, σελ. 13

http://athanasiosmytilinaios.blogspot.com

ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ

Ένα σημείο θα είναι η αποστασία. Ο απόστολος Παύλος λέγει «εάν μη έλθει η αποστασία πρώτον» (Β΄ Θεσ. 2,3).

Τι λέγεται αποστασία; Αποστασία είναι να φύγει ο άνθρωπος από το Θεό, που είναι το κέντρο της ζωής. Αποστασία και επανάσταση κατά του Θεού είναι, όταν δεν θέλει ο άνθρωπος να ακούει για το Θεό και δεν θέλει να συμμορφώνεται με το άγιο θέλημα του.

Όταν γίνει η αποστασία, λέει εδώ ο απόστολος, τότε θα έλθει ο αντίχριστος, «ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απώλειας, ο αντικείμενος…». Ποιος είναι αυτός ο αντίχριστος; Είναι μεγάλο το ζήτημα. Υπάρχουν αντίχριστοι πολλοί και μικροί, και υπάρχει ο αντίχριστος ο ένας και μεγάλος. Αντίχριστος είναι αυτός που πάει κόντρα με το Χριστό. Αυτός ο ένας, ο κατ’ εξοχήν αντίχριστος, θα έχει τεραστία δύναμη.

Νομίζω, ότι τώρα αρχίζουμε κάπως να καταλαβαίνουμε τα περί αντίχριστου. Οι προηγούμενες γενεές δεν μπορούσαν να τον καταλάβουν. Το Ευαγγέλιο είναι αιώνιο. Το θέμα αυτό του αντίχριστου ήταν σκοτεινό. Τώρα αρχίζουμε να τον βλέπουμε πως θα είναι. Θα έχει τέτοια δύναμη στα χέρια του, που θα λες, Αυτός είναι Θεός, τι άλλο περιμένουμε; Θα καταργήσει όλες τις θρησκείες. Θα γκρεμίσει τα πάντα και θα πει· Εγώ είμαι ο Θεός· τι κάθεστε κι ακούτε τους παπάδες και δεσποτάδες σας; Δε βλέπετε εγώ τι κάνω;… Και πράγματι στην εποχή του αντίχριστου θα δοκιμαστεί η πίστη μας. Θα σβήσει τρόπον τινά η ιδέα του Θεού. Γι’ αυτό τώρα ακούμε στην Ευρώπη να φωνάζουν· Δεν υπάρχει Θεός, πέθανε ο Θεός· Θεός, σου λέει, είναι η επιστήμη!…

Τώρα τελευταία ακούστηκε κάτι, που αναστάτωσε την Ευρώπη. Σ’ ένα εργοστάσιο της Αμερικής σατανικά μυαλά προσπαθούν να κατασκευάσουν ένα νέο όπλο, που μπροστά του δεν θα είναι τίποτα όλα τα σημερινά όπλα. Τι όπλο θα είναι αυτό; Ακτίνες θανάτου, θανατηφόρος ακτινοβολία. Θεέ μου Θεέ μου, δεν θα υπάρχει χειρότερο όπλο! Ότι έκανε ο Θεός για το καλό του ανθρώπου, ο αντίχριστος θα το κάνει για το κακό του…

Θα κυριαρχήσει ο αντίχριστος, ο αντίπαλος του Χριστού, στη γη. Αλλά προσέξτε τι λέει παρακάτω, θα έρθει σύντομα το τέλος του αντίχριστου. Πυρίκαυστος θα γίνει και θα καταστραφεί. Τώρα βρισκόμαστε στην περίοδο της αποστασίας.

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.81

(Τα παρακάτω λόγια ελέχθηκαν στον Κύκλο Αγίας Γραφής ἀνδρῶν στη Φλώρινα, ἀπὸ τὸ Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο, στην Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, το 1976)

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

http://www.augoustinos-kantiotis.gr

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΠΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ - ΑΘΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑ , ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΟΛΕΤΗΡΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ , 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΙΡΕΤΙΚΗ - ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΕΠΙΑΣΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΔΕΙΝΑ.....

Σε λίγες ημέρες συμπληρώνονται 3 χρόνια από την ταφόπλακα της Ορθοδοξίας, την επαίσχυντηΣύνοδο του Κολυμπαρίου, η οποία οδήγησε στην δημιουργία μιας μαζικής και ισχυρής αντίδρασης που ονομάστηκε “αγία ανυπακοή”. 

Ιερείς και μοναχοί μέσα σε αυτά τα 3 χρόνια υπέστησαν τα πάνδεινα διωκόμενοι ανηλεώς από τους κατά τόπους Μητροπολίτες, ηγουμένους μονών και γενικά όσους ευθυγραμμίστηκαν με τις Φαναριώτικες εντολές, επειδή τόλμησαν και “εκίνησαν την πτέρναν” όχι “κατά του ευεργέτου” αλλά κατά όσων παζαρεύουν τα ιερά και όσια της πίστης μας. 

Πριν από δύο χρόνια οι διακοπές μνημόνευσης του Πατριάρχη Βαρθολομαίου ή Μητροπολιτών έπεφταν βροχή. Αλλά το κίνημα αντίστασης ήταν ισχυρό παρά τις επίμονες “διαταγές” Βαρθολομαίου περί διάδοσης των αποφάσεων της Συνόδου της Κρήτης με κάθε κόστος , ώστε να γίνουν κτήμα των Ορθοδόξων πιστών. 

Έπειτα όμως το μικρόβιο της διχόνοιας δηλητηρίασε την “αγία ανυπακοή” και κατά συνέπεια την αποδυνάμωσε. 

Όμως ακόμη και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που δεν το βάζουν κάτω αντιμετωπίζοντας βέβαια και τις συνέπειες. 

Τελευταίο παράδειγμα ο Γέρων Χερουβείμ, μοναχός Ιερού Κελλιού Αγίων Αρχαγγέλων-Κουκουζέλη, τον οποίον άρον άρον εκδιώκει η αγιορείτικη Μονή Μεγίστης Λαύρας. 

Ο μοναχός κατηγορείται για συμμετοχή σε σχίσματα και προσηλυτισμό, ότι καθυβρίζει τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ότι προπαγανδίζει αντιεκκλησιαστικές θέσεις, ενώ γίνεται αναφορά και στο θέμα που ανέδειξε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ με αντικείμενο “Υπογραφές των Αγιορειτών Πατέρων διά την διακοπήν του μνημοσύνου του ονόματος του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου”. 

Ο μοναχός κατηγορείται πως ενώ οι υπόλοιποι υπογράφοντες είτε επέμειναν στις θέσεις τους και απομακρύνθηκαν , είτε “μεταμελήθηκαν” και παρέμειναν, ο ίδιος συνεχίζει να επιδεικνύει “αντιμοναστηριακή, αντιαγιορείτικη παγιωθείσα συμπεριφορά”. 

Ο ίδιος ο μοναχός αντιτίθεται στις κατηγορίες με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία και παρ’ όλη την εξοντωτική δυναμική που φαίνεται να ΄χουν αυτές συνεχίζει να δίνει την μάχη του, παρά το γεγονός πως του έχει ζητηθεί να εγκαταλείψει το Κελλί και να παραδώσει τα κλειδιά. 

Σε επικοινωνία που είχε το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ με τον μοναχό, διαπιστώθηκε πως εκκρεμούν υποθέσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά και στην Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους και πως ο ίδιος είναι αποφασισμένος να δώσει τον αγώνα του με τα ελάχιστα μέσα που του έχουν απομείνει, και βέβαια με την πίστη του στον έναν και μοναδικό Κριτή!

ΠΗΓΗ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;

— Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: «Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω» (Ιώβ 5,7). Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ.8,21). Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16).

Αλλ' όμως, εάν δεχώμεθα κάθε πόνο με υπομονή και ευχαρίστησι, λαμβάνουμε μεγάλη πνευματική ωφέλεια πολύτιμη για την σωτηρία της ψυχής μας. Γενικά βλέπουμε ότι, όσο πολλαπλασιάζεται η αμαρτία και η πλάνη στον κόσμο, τόσο αυξάνεται και ο πόνος, δηλαδή η πείνα, η σύγχυσις, οι πόλεμοι, οι παντός είδους ασθένειες και ο θάνατος. Η φροντίδα ημών των χριστιανών είναι να εγκαταλείψουμε την αμαρτία, να συμφιλιωθούμε με τον Θεό, να αποκτήσουμε τον φόβο του Θεού, την ταπείνωσι, την υπομονή και τότε όλα τα βάσανα μας θα ολιγοστεύσουν και θα έλθη μεγάλη ωφέλεια στις ψυχές μας.

Ο πόνος είναι αρραβών των αιωνίων βασάνων, η το αντίλυτρο των αμαρτιών μας; 

Ποιος είναι ο σκοπός της υπάρξεως του πόνου;

—Ο σκοπός του πόνου για τούς χριστιανούς είναι ένας και μοναδικός: Η συγχώρησις των αμαρτιών εδώ στην γη με κάθε είδους ασθένειες, στενοχώριες και θλίψεις, επίσης ο εξαγνισμός και η σωτηρία της ψυχής μας. Γι' αυτούς που δεν θέλουν να διορθωθούν και μετανοήσουν, ο πόνος είναι ο αρραβών των αιωνίων βασάνων. Ενώ αυτοί που δέχονται τον πόνο με υπομονή και με ευχαριστία στον Θεό και ζουν με μετάνοια, τότε είναι γι' αυτούς ο καλλίτερος δρόμος για την διόρθωσι και συγχώρησι των αμαρτιών των, διότι λυτρώνονται από τις αιώνιες θλίψεις της κολάσεως.

Βλέπουμε ότι εδώ στην γη αυτοί που υποφέρουν περισσότερο, είναι ειρηνικοί με τη συνείδησί των, ενάρετοι και ισχυροί απέναντι των πειρασμών, πλησιέστερα στον Θεό από τούς άλλους και σώζονται ευκολώτερα, όπως ο δίκαιος Ιώβ, ο πτωχός Λάζαρος, οι Άγιοι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Όσιοι και τόσοι άλλοι. Ενώ αυτοί που ζουν άνετα, είναι υγιείς, έχουν περιουσία και κάθε απολαυστικό στην γη, είναι συνήθως αδύνατοι στην πίστι, άσπλαχνοι, τυραννικοί, γαστρίμαργοι, εγωϊσταί, φοβούνται τον θάνατο και πεθαίνουν με βαρείες αμαρτίες, προς αιώνια τιμωρία των.

Ο πόνος επετράπη άνωθεν για την σωτηρία και την συγχώρησι των αμαρτιών μας και για την πνευματική μας πρόοδο, εάν εμείς τον δεχόμεθα με ευχαρίστησι, ως από το χέρι του Θεού, όπως λέγη ο προφήτης Δαβίδ: «Η ράβδος σου και η βακτηρία σου, αύται με παρεκάλεσαν» (Ψαλμ.22,5). Οπότε λοιπόν, η ράβδος και η βακτηρία του πόνου τους ευσεβείς και πιστούς χριστιανούς τους στηρίζουν, τους εμπνέουν στα καλά έργα, τους καθαρίζουν από τις αμαρτίες και τους καταξιώνουν μεγαλυτέρων στεφάνων και απολαύων στον ουρανό. Ενώ για τους κακοπροαίρετους, η ράβδος του πόνου είναι τιμωρία επάνω στην τιμωρία και χαλινός στο στόμα, διότι δεν θέλουν να πλησιάσουν τον Κύριο (Ψαλ.31,10).

Γέροντος Κλεόπα Ηλιέ

Πνευματικοί Διάλογοι

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Ο Σατανᾶς εἶναι τὸ αἴτιον τῆς ἁμαρτίας

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος λέγει, ὅτι ὁ Σατανᾶς ἐστιν ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην (Ἀποκ. ιβ´ 9). 

Αὐτὸς εἶναι τὸ αἴτιον τῆς ἁμαρτίας, καθότι ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτὸς ἥμαρτεν, ἔπειτα δὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸν κόσμον ἡ ἁμαρτία, καὶ διὰ τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος, ὁ ποιῶν τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει, εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου (Α´ Ἰω. γ´ 8).

Πνευματικός Kαθρέπτης

https://amartolon-sotiria.blogspot.com

Ο Θεός μάς στέλνει ανθρώπους...

Το λάθος μας πάντα είναι ότι δεν παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που είναι η δεδομένη, η παρεχομένη σημερινή ημέρα της ζωής μας, το ότι ζούμε στο παρελθόν ή στο μέλλον και το ότι όλο και περιμένουμε κάποιαν ιδαίτερη μέρα, οπότε η ζωή μας θα ''ξεδιπλωθεί'' και θα αποκτήσει όλη την σημασία και σπουδαιότητά της...

και δεν προσέχουμε ότι η ζωή μας κυλάει και φεύγει σα νερό, που διαρρέει μέσα από τα δάκτυλα του χεριού, ή όπως τον πολύτιμο σπόρο, που διαπερνά και πέφτει από μη σφιχτοδεμένο σακκί. 

Συνεχώς, την κάθε μέρα και την κάθε ώρα, ο Θεός μας στέλνει ανθρώπους είτε περιστάσεις είτε καθήκοντα, που πρέπει να χρησιμεύσουν σαν αφετηρία στην αναγέννησή μας, αλλά εμείς δεν του δίνουμε προσοχή, με αποτέλεσμα την κάθε ώρα να εναντιωνόμαστε στο θέλημα Του Θεού για μας. 

Και πράγματι, πως μπορεί ο Θεός να μας βοηθήσει; 

Μόνο στέλλοντάς μας στην καθημερινή μας ζωή συγκεκριμένους ανθρώπους και συγκεκριμένες συγκυρίες περιστάσεων. 

Αν δε την ώρα της ζωής μας την δεχόμαστε σαν την ώρα, όπου εκδηλώνεται του Θεού το θέλημα για μας και σαν την αποφασιστική, την σπουδαιότατη και μοναδική ώρα της ζωής μας, οποίες ως την ώρα εκείνη κρυμμένες πηγές χαράς, αγάπης και δύναμης θα ξεπηδούσαν και θα ανέβλυζαν από τα βάθη της ψυχής μας! 

Να δεχόμαστε, λοιπόν, με σοβαρότητα κάθε άνθρωπο, που συναπαντούμε στον δρόμο της ζωής μας και να παίρνουμε στα σοβαρά κάθε ευκαιρία και δυνατότητα να κάνουμε έργο καλό και νάστε βέβαιοι ότι μ' αυτό τον τρόπο κάνετε αυτό, που θέλει ο Θεός για σας στις συγκεκριμένες εκείνες περιστάσεις, την δεδομένη εκείνη ημέρα και ώρα...

Αν αγαπούσαμε τον Θεό περισσότερο, πόσο εύκολα θα Του εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο ολόκληρο με όλες τις αντινομίες του και τις ακατανόητες πλευρές του! 

Όλες οι δυσκολίες οφείλονται στο ότι οι άνθρωποι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλον αρκετά.

Εκεί όπου υπάρχει αγάπη δεν μπορούν να υπάρχουν δυσκολίες. 

Πολλή από την σύγχυση, που υπάρχει ανάμεσα στους σύγχρονους Χριστιανούς, θα διαλύοταν, αν είμαστε πραγματικά Χριστιανοί με την κυριολεκτική, Ευαγγελική σημασία της λέξης, θα λυόταν, ανάμεσα σ' άλλα, και το θέμα της σημασίας του πόνου στη ζωή, του να υποφέρουμε "όπως ο Κύριος υποφέρει"... και άλλα πολλά. 

Λαμβάνοντας υπόψη την ακόρεστη και άπληστη προσκόλλησή μας στα αγαθά του κόσμου τούτου - όταν η ίδια η προσκόλληση στα αγαθά του κόσμου τούτου - όταν αυτή η ίδια η προσκόλληση γίνεται πρόξενος πολλού πόνου - για ποιο θρησκευτικό και πνευματικό νόημα της ζωής μας, περιλαμβανομένου και του δικού μας πόνου, μπορούμε να μιλούμε;

π. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ