…σώσων ημάς.
.
Πως θα γίνουμε αληθινοι Χριστιανοί
Λοιπὸν πρέπει νὰ προετοιμάσουμε τὸν ἑαυτό μας. Ἀλλὰ φαίνεται ὅτι εἶνε καὶ ἐκ Θεοῦ γεγραμμένα αὐτὰ νὰ συμβοῦν, διότι πέσαμε σὲ μιὰ ἀδράνεια ὅλοι μας. Περάσαμε σὲ μιὰ κατάστασι χλιαρότητος, εἴμεθα χλιαροὶ Χριστιανοί, δὲν εἴμεθα θερμοὶ καὶ ζωντανοὶ Χριστιανοί. Λέμε λέμε λέμε, ἀλλὰ δὲν ἔχομεν ἔργα, δὲν ἔχομεν ἀρετάς, ὁποίας εἶχαν οἱ ἅγιοι. Ὀρθῶς ἐλέχθη, ὅτι ὁ χριστιανισμὸς εἶνε δένδρο τὸ ὁποῖο ἐφύτευσε ὁ Θεός, ἐφύτευσε ἡ ἁγία Tριάδα· καὶ πᾶν δένδρον τὸ ὁποῖο φυτεύει ὁ Θεὸς δὲν ξερριζώνεται. Θὰ προσπαθήση βέβαια ἡ ἀθεΐα νὰ τὸ ξερριζώσῃ τὸ δένδρο αὐτό, θὰ καταβάλῃ μεγάλη προσπάθεια, ἀλλὰ παρ’ ὅλας τὰς προσπαθείας των δὲν θὰ ξερριζωθῇ τὸ δένδρο αὐτό. Ἐμεῖς βέβαια οἱ Χριστιανοί, ποὺ ἀνήκομεν στὸ δένδρο αὐτό, παρουσιάζουμε μία ξηρότητα, ἔχομε πολλὰ ξηράδια· καὶ ἔχομεν ἀνάγκη κλαδέματος, πρέπει νὰ τὸ ὑποστοῦμε. Ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε, σήμερα τὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης παρουσιάζεται μαραμένο, καὶ ἔχει ἀνάγκη ζωογονήσεως. Tὸ δένδρο τὸ φυσικό, γιὰ νὰ ζωογονηθῇ, ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πότισμα καὶ κλάδεμα. Tὸ δένδρο τῆς χριστιανοσύνης, γιὰ νὰ ζωντανέψῃ, νὰ βγάλῃ ἀνθοὺς καρποὺς καὶ φύλλα, ἔχει ἀνάγκη δύο πραγμάτων· ἀπὸ τὰ δάκρυα τῶν μετανοούντων, ὅλων τῶν μετανοούντων, καὶ ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων.
Δάκρυα μετανοούντων καὶ αἵματα μαρτύρων
Ἐὰν λοιπὸν δὲν εἶνε θέλημά του νὰ μᾶς ζητήσῃ ὁ Θεὸς τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων, πάντως καὶ τὸ δάκρυ αἷμα εἶνε. Ἐφ’ ὅσον εἴμεθα στὸ δένδρον αὐτό, τοὐλάχιστον νὰ εἴμεθα διατεθειμένοι νὰ ἔχωμε τὰ δάκρυα τῆς μετανοίας. Τότε θὰ ξαναζωντανέψῃ τὸ δένδρο αὐτό, τότε καὶ αὐτὴ ἡ ἀδελφότης θὰ ζωντανέψῃ.
Ἔτσι περνοῦμε τὴν ζωήν μας, «ἐν ματαιότητι» ποὺ λέει καὶ ἡ εὐχή. Δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ μαζευώμεθα ἐδῶ, δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ ψάλλωμε. Δὲν πρόκειται νὰ περνοῦμε ἔτσι, τραλαλὰ τραλαλὰ τραλαλά, ἀλλὰ εἶνε ἀνάγκη νὰ δημιουργήσωμε μιὰ νέα κατάστασι, ἑνὸς ζωντανοῦ χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιτυγχάνεται διὰ τῶν δακρύων τῆς μετανοίας καὶ διὰ τῶν αἱμάτων τοῦ μαρτυρίου. Αὐτὰ τὰ δύο πρέπει νὰ προσέξουμε, γιὰ νὰ φθάσωμε στὸν Κύριο.
Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 52
Πως θα γινουμε ζωντανοι Χριστιανοι
Δήλωση Αποτειχίσεως, Ομολογία Πίστεως, Κατάθεση Ερωτήματος, Αίτηση Απαντήσεως 9 Αυγούστου 2019
ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. ΑΜΗΝ
Ηράκλειο, 8 Ιουλίου 2019
Από: Ευάγγελος Ν. Παπαδάκης, Αγίας Άννας 5, Οικισμός Αγίου Δημητρίου, Γαζίου
Προς: Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ειρηναίο
Κοιν: Πρωτοπρεσβύτερο Εμμ. Ξυλούρη ιερού Ναού Αγ. Μαρίνας Τσαλικάκι Γαζίου
Θέμα: Δήλωση Αποτειχίσεως, Ομολογία Πίστεως, Κατάθεση Ερωτήματος, Αίτηση Απαντήσεως.
«Ουκ αρνησόμεθα σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθα σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννέθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι κοιμησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Ιωσήφ Βρυέννιος)
ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ
Αρχιεπίσκοπε Κρήτης κ.κ. Ειρηναίε, με αυτήν μου την επιστολή σας δηλώνω ότι λαμβάνω την απόφαση να εφαρμόσω τον 31ο Ιερό Αποστολικό Κανόνα[1] και το 15οΙερό Κανόνα της Α&Β Αγίας Συνόδου[2], αλλά πρωτίστως να υπακούσω στις αμέτρητες εντολές του Ευαγγελίου για την ορθοπραξία, όταν εμφανίζονται ψευδοποιμένες και καταχραστές του λόγου του Κυρίου μας, διακόπτοντας την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας αλλά και με όσους κοινωνούν με εσάς, κατά τα προστάγματα των Αγίων Πατέρων, προς δόξαν του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού.
Διακόπτω την εκκλησιαστική κοινωνία μαζί σας, όσο κι αν αυτό με θλίβει αφάνταστα, όχι μόνο γιατί δεν έχετε πράξει τίποτα απολύτως εναντίον της φοβερής Παναιρέσεως που λυμαίνεται την εκκλησία μας, αλλά και γιατί συγκαταλέγεστε πια μέσω της απραξίας σας, της συνεργασίας σας, της κοινωνίας σας με τους οικουμενιστές καθώς και της εγκαταλείψεως του ποιμνίου στα φοβερά δόντια αυτών των προβατόσχημων λύκων, στους «εργαζομένους την ανομίαν».
Διακόπτω την εκκλησιαστική κοινωνία μέχρι αποκαταστάσεως της Ορθής κατά τους Αγίους Πατέρες Πίστης και την Συνοδική καταδίκη της ήδη καταγνωσμένης αίρεσης του οικουμενισμού, των κακοδόξων, των αιρετικών, και των αιρετιζόντων [3]. Καταδικάζω την αίρεση και ομολογώ την Αλήθεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως αυτή μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, Απόστολοι, Μάρτυρες και Ομολογητές, κάνοντας Υπακοή στους λόγους τους και τους λόγους των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων που επιτάσσουν την διακοπή της εκκλησιαστικής κοινωνίας με τους αιρετικούς, τους αιρετίζοντες και τους σιωπούντες. [4] «παραγγέλλομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στέλλεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ παντὸς ἀδελφοῦ ἀτάκτως περιπατοῦντος καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἣν παρέλαβον παρ᾿ ἡμῶν» Β Θεσ 3,6 και «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, 7 ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. 8 ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. 9 ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω.» Γαλάτας 1
ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
Αρνούμαι να αποδεχτώ την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου ως αγία και μεγάλη, την οποία καταγγέλλω ως ληστρική, κατά τα παπικά πρότυπα αφού ψήφισαν μόνο οι προκαθήμενοι των Εκκλησιών και όχι όλοι οι Επίσκοποι, στερούμενη Αγίου Πνεύματος και πάσης θεοπνευστίας και δεν αποδέχομαι ως εκκλησίες, με ψευδομυστήρια και με ψευδοϊεροσύνη, τις αιρέσεις των καταδικασμένων παπικών, προτεσταντών, μονοφυσιτών και κάθε αιρετικής ομολογίας.
Αρνούμαι την κάθε είδους εκκλησιαστική κοινωνία με πλανεμένους και καταδικασμένους παπικούς και τους αιρετικούς κάθε ομολογίας άνευ της μετάνοιας αυτών. Ενάντια στις εντολές του Κυρίου και των Αγίων Πατέρων δεν τους ομολογείτε την Ορθόδοξο Πίστη ως μόνη Οδό Σωτηρίας καταδικάζοντάς τους στο σκότος της πλάνης τους. Αντίθετα τους δέχεστε ως εκκλησίες.
Αρνούμαι ως μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να συμμετέχω δια της ανοχής ή της σιωπής, σε κάθε διαχριστιανικό και διαθρησκειακό διάλογο που σκοπό έχει την ψευδομολογία των «κοινών στοιχείων» με τους ετεροδόξους και όχι την Ομολογία της Αληθείας και της μόνης αποκλειστικής Οδού Σωτηρίας που είναι η Ορθόδοξος Πίστη όπως αυτή μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες. Μόνο οι δια της Μίας και αληθινής Πίστεως, παιδιά αληθινά του Αβραάμ κληθήσονται.
Αρνούμαι να αποδεχθώ το διαχριστιανικό συλλείτουργο όπου πήρατε μέρος ως Μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου μαζί με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο στην Ουψάλα της Σουηδίας τον Αύγουστο του 1993.
https://www.youtube.com/watch?v=a1ws59u5AnA&t=1528s (από το 21:45-25:47)
Αρνούμαι να βρίσκομαι σε εκκλησιαστική κοινωνία με όσους καινοτομούν αντικανονικά και με όσους αποδέχονται αιρετίζουσες καινοτομίες που σκοπό έχουν να υπονομεύσουν την Ορθόδοξο Πίστη. Με όσους κατ΄ ομολογία πράξεων και λόγων, δια της σιωπής, διά της ανοχής, διά της αδράνειας, διά της ένοχης αγνοίας, δια της υποκρισίας, δια της δειλίας, δια της διπλωματίας, ανήκουν και υπηρετούν την παναίρεση του οικουμενισμού. «Οἵτινες τήν ὑγιᾶ ὀρθόδοξον πίστιν προσποιούμενοι ὁμολογεῖν, κοινωνοῦσι δέ τοῖς ἑτερόφροσι, τούς τοιούτους, εἰ μετά παραγγελίαν μή ἀποστῶσιν, μή μόνον ἀκοινωνήτους ἔχειν, ἀλλά μηδέ ἀδελφούς ὀνομάζειν.» Μέγας Βασίλειος ἁγ. Μάρκου Ἐφέσου, Ὁμολογία, CFDS, Ser. A. τόμ. Χ, fasc. II,
Αρνούμαι να αποδεχθώ την αρειανή «θεολογία» του Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ζηζιούλα περί «Πρωτείου Του Πατρός στην Αγία Τριάδα», περί Πρωτείου του Κων/πόλεως και περί επισκοποκρατείας.
Αρνούμαι να συμμετάσχω στην κατάργηση του συνοδικού μας συστήματος και στην εκκοσμίκευση της Εκκλησίας και στην μετατροπή των Ιερών Ναών σε χώρους συναυλιών όπως στη Χριστουγεννιάτικη συναυλία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στα Μάλια ( 21.12. 2018).
Αρνούμαι και απορρίπτω ως απαράδεκτη και βλάσφημη κάθε μεταπατερική ψευδοδιδασκαλία των ορκισμένων υπηρετών του Διαχριστιανικού και Διαθρησκειακού Οικουμενισμού, εχθρών της Αληθείας και της εν Χριστώ Αγάπης, εχθρών του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εχθρών των Αγίων Πατέρων, των Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών, και εχθρών των απανταχού διωκομένων δια την ομολογία τους, εν ζωή επισκόπων, μοναχών, κληρικών, λαϊκών, με τους οποίους εχθρούς εσείς -αν και φύλακες ποιμένες- παρόλα αυτά κοινωνείτε.
Αρνούμαι να σιωπήσω και να αποδεχτώ την διαρκώς κηρυττόμενη αίρεση «δημοσίᾳ καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ’ Ἐκκλησίας» εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά τη θρονική εορτή του Πατριαρχείου στις 30.11.1998, την οποία δεν καταδικάσατε και απεναντίας αποδεχτήκατε κατά την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου άρα συμμορφωθήκατε με αυτή. Παραθέτω απόσπασμα από την προσφώνηση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, προς την παπική αντιπροσωπεία, επικεφαλής της οποίας ήταν ο Καρδινάλιος William Η. Keeler. «Ἡ μετάνοια ἡμῶν διὰ τὸ παρελθὸν εἶναι ἀπαραίτητος. Δὲν πρέπει νὰ σπαταλήσωμεν τὸν χρόνον εἰς ἀναζήτησιν εὐθυνῶν. Οι κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χείρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον αὐτοῦ, ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων ». Δηλαδή Σεβασμιώτατε οι «κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν» που είναι Άγιοι της Εκκλησίας μας και τους τιμούμε με κάθε ιερότητα, ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως; Μη γένοιτο! Επίσης παραθέτω θρονική εορτή του Πατριαρχείου, παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου (30.11.2014)
Αρνούμαι να αποδεχτώ το κοράνιο ως «άγιο», σύμφωνα με την δημόσια αιρετική ομολογία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου όταν την 29.10.2009 σε εκδήλωση της coca cola στην Ατλάντα των ΗΠΑ, δώρισε το Κοράνι στον Τούρκο διευθυντή της εταιρείας χαρακτηρίζοντάς το ως «άγιο», σπουδαίο και «ιερό για τους μουσουλμάνους αδελφούς του». Η πρωτοφανής αυτή αιρετική πράξη δεν καταδικάστηκε εκ μέρους σας και με την σιωπή σας καταντήσατε ομοφρονούντες αυτής της πρωτόγνωρης βλασφημίας.
Αρνούμαι να βρίσκομαι σε εκκλησιαστική κοινωνία με χειροφιλητές της βλάσφημης και ανίερης χείρας του καταδικασμένου πάπα Φραγκίσκου, των προκατόχων αυτού και τους μνημονευτές που προσκυνούν τους βδελυρούς και ακάθαρτους λόγους του. https://www.youtube.com/watch?v=S5e81e4qMYI
Αρνούμαι να σιωπήσω, να αποδεχτώ, να μην καταδικάσω, να μην καταγγείλω την αναίσχυντη προδοσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την πρόστυχη προδοσία του ποιμνίου, με εωσφορικές και μασονικού τύπου στρατηγικές, με βρώμικες πολιτικές, με συνειδητή υποκρισία και διπλωματία, διότι το έτος 1965, μεταξύ του Πατριάρχη Αθηναγόρα και του πάπα Παύλου ΣΤ΄ έγινε άρση της ακοινωνησίας με τους παπικούς. Καταθέτω τα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του Μητροπολίτη Ναύπακτου Ιερόθεου Βλάχου «Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις» (σελ. 150-154),στο οποίο αποκαλύπτει την μεγάλη απάτη κατά της Πίστεως που συντελέστηκε το 1965 με την υποτιθέμενη άρση αναθεμάτων: «Τὸ ἐκπληκτικὸ τῆς ὑπόθεσης εἶναι ὅτι ἐνῶ τὸ ἑλληνικὸ κείμενο κάνει λόγο γιὰ ἄρση τοῦ ἀναθέματος ποὺ ἔγινε τὸ 1054 μ.Χ., τὸ πρωτότυπο γαλλικὸ κείμενο καὶ τὸ αγγλικὸ κάνουν λόγο γιὰ ἄρση ἀκοινωνησίας. Συγκεκριμένα. Τὸ ελληνικὸ κείμενο γράφει: «4) Ὅθεν ὁ πάπας Παῦλος ὁ ΣΤ καὶ ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας ὁ Α’ μετὰ τῆς περὶ αὐτὸν Συνόδου… β) ἀποδοκιμάζουσιν… τὰ ἐπακολουθήσαντα ἀναθέματα… Τὸ γαλλικὸ ( πρωτότυπο )κείμενο γράφει: «C‘ est porqouoi le pape Paul VI et le patriarch e Athenagoras Ier en son synode… b) regreter également et enlever de la memoire et du milieu de l‘Eglise les sentences d‘ excommunication… Τὸ αγγλικὸ κείμενο γράφει: «Pope Paul VI and Patriarch Athenagoras I whith his synod, in common agreement… b) They like wise regret and remove both from memory and from the midst of the Church the sentences of excommunication…
Σαφής ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ κλήρου και λαού, καθώς το μεν ελληνικό κείμενο κάνει λόγο για άρση αναθεμάτων, τα δε άλλα κείμενα, γαλλικό και αγγλικό, κάνουν λόγο για άρση ακοινωνησίας.. Και μετά από αυτές τις φρικιαστικές αποκαλύψεις ὁ Μ. Ναυπάκτου ρωτάει: « Ἑπομένως, πρέπει νὰ διευκρινισθεῖ σαφέστατα το τί ἔγινε τὸ 1965: ἄρση ἀκοινωνησίας ἢ ἄρση ἀναθεμάτων. Ἄν ἔγινε ἄρση τῶν ἀναθεμάτων… τότε ὑφίσταται ἡ ἀκοινωνησία… Ἂν ἔγινε ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας… τότε γιατὶ γίνεται ὁ θεολογικὸς διάλογος προκειμένου νὰ ἀρθῆ ἡ ἀκοινωνησία;.. Τὸ γεγονὸς εἶναι ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ ἰσχυρίζονται σὲ διάφορες συζητήσεις ποὺ ἔχω κάνει μαζί τους ὅτι ἔγινε ἡ ἄρση ἀκοινωνησίας τὸ 1965, γι’ αὐτὸ προσέρχονται στοὺς Ὀρθοδόξους Ναοὺς γιὰ νὰ κοινωνήσουν τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.» (σελ. 159 ): «Πάντως, οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ γνωρίζουν ὅτι ἤρθη ἡ ἀκοινωνησία μεταξὺ των Ἐκκλησιῶν καὶ γίνεται διάλογος γιὰ νὰ βρεθοῦν λύσεις σὲ μερικὲς διαφορὲς ποὺ εἶναι λεπτομεριακές… Καὶ ἀπὸ τοὺς ὀρθόδοξους Κληρικοὺς ποὺ γνωρίζουν αὐτὴν τὴν ἱστορία, ἄλλοι τοὺς κοινωνοῦν, γιατὶ ἔτσι ἔχουν συμφωνήσει, καὶ ἄλλοι ποὺ ἀρνοῦνται νὰ τοὺς κοινωνήσουν βρίσκονται σὲ ἀμηχανία…»
Αρνούμαι να συμμετέχω και να συνδράμω δια της αφωνίας μου, στην καταστρατήγηση των δογμάτων της Ορθοδοξίας από τους βδελυρούς οικουμενιστές και από τους κρυφοοικουμενιστές όφεις.
Δηλώνω ρητά ότι παραμένω στην Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία λειτουργώντας και βαδίζοντας πάντα με γνώμονα τους Ιερούς Κανόνες, απέχοντας από κάθε είδους παρασυναγωγή ή σχισματική κίνηση και ομάδα, είτε των Γ.Ο.Χ. είτε των προστατευομένων Ουκρανών του Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου, του Επιφανίου και οποιουδήποτε άλλου.
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ & ΑΙΤΗΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΣ
Κλείνοντας σας καταθέτω τα παρακάτω ερωτήματα και αιτούμαι συνολικά την επίσημη απάντηση σας. «κρεῖττον γὰρ ἦν αὐτοῖς μὴ ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢ ἐπιγνοῦσιν ἐπιστρέψαι ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς.» Β Πετρ. 2,21
Εφόσον ο παπισμός (και οι υπόλοιπες αιρετικές ομολογίες) είναι εκκλησία, έχει ιεροσύνη, μυστήρια και έχει αποκατασταθεί η εκκλησιαστική κοινωνία με την άρση της από το 1965 σύμφωνα με τα πεπραγμένα σας και την ομολογία του Μητροπολίτη κ. Ιερόθεου, για ποιόν λόγο οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να ανήκουμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μην εκκλησιαζόμαστε σε παπικά θρησκευτικά κτίρια; Αν είναι έτσι, δεν βρίσκω άλλους λόγους εκτός από την συνήθεια, το έθιμο και την ευκολία (απόσταση από τα παπικά θρησκευτικά κτίρια), καθώς με τις πράξεις και την απραξία σας κατά της Παναίρεσης, διδάσκετε ότι η Ορθόδοξη εκκλησία δεν κατέχει την Αλήθεια.
Αν το Κοράνιο είναι «άγιο», για ποιόν λόγο να μην εκκλησιαζόμαστε και να μην λατρεύουμε τον «Αλλάχ» στο τέμενος; Συμφωνείτε με τον Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο; Κι αν δεν συμφωνείτε γιατί δεν έχετε καταδικάσει την αίρεση που κήρυξε πριν δέκα χρόνια και εξακολουθεί να κηρύττει διότι δεν μετανόησε, ενώ βρίσκεστε σε κοινωνία μαζί του;
Αν η Ορθόδοξος Πίστη όπως μας την παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες είναι η μόνη οδός Σωτηρίας γιατί δεν καταδικάζετε την Παναίρεση του Οικουμενισμού και τους αιρετικούς; Αν αναγνωρίζετε και πιστεύετε διαφορετική οδό Σωτηρίας από αυτή της Ορθοδόξου Πίστεως, γιατί δεν ακολουθείτε εκείνη;
Αν η Ορθόδοξος Πίστη δεν είναι η Μόνη Οδός Σωτηρίας, εφόσον αρνείστε τα προστάγματα των Αγίων Πατέρων, τα οποία σας τοποθέτησαν στις θέσεις σας ακριβώς επειδή τα αποδεχτήκατε, δίνοντας όρκο για την τήρησή τους με ακρίβεια και χωρίς παρεκκλίσεις, γιατί παραμένετε σ’ αυτή ενώ εκείνη φυσικώς σας εκβάλλει από το σώμα της; «Τοῖς κοινωνούσιν ἐν γνώσει [τοῖς αἰρετικοῖς] ἀνάθεμα» ἐν Νικαίᾳ Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Ζ‘ Συνόδου
Ευάγγελος Ν. Παπαδάκης
vnpapadakis@gmail.com
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] Ὁ 31ος Ἱερός Ἀποστολικός Κανών διορίζει ἐπακριβῶς ὅτι : «Εἴ τις πρεσβύτερος, καταφρονήσας τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, χωρὶς συναγάγῃ, καὶ θυσιαστήριον ἕτερον πήξῃ, μηδὲν κατεγνωκώς τοῦ ἐπισκόπου ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, καθαιρείσθω, ὡς φίλαρχος· τύραννος γάρ ἐστιν. Ὡσαύτως δὲ καὶ οἱ λοιποὶ κληρικοί, καὶ ὅσοι ἂν αὐτῷ προσθῶνται· οἱ δὲ λαϊκοὶ ἀφοριζέσθωσαν. Ταῦτα δὲ μετὰ μίαν, καὶ δευτέραν καὶ τρίτην παράκλησιν τοῦ ἐπισκόπου γινέσθω»
Η διακοπή της «κοινωνίας» για λόγους πίστεως, πηγάζει από την ίδια την αγία Γραφή, η οποία λέγει «τις κοινωνία φωτί προς σκότος;».
Υπάρχουν Κανόνες, που προβλέπουν τη διακοπή της «κοινωνίας» από τον επίσκοπo, για συγκεκριμένους λόγους. Η παύση, ή διακοπή της «κοινωνίας» με τον επίσκοπο, λέγεται και «αποτείχιση». Η «αποτείχιση» έχει την έννοια ότι, όσοι διακόπτουν την «κοινωνία» με τον επίσκοπό τους, είναι σαν να ανεγείρουν γύρω από τον αιρετικό επίσκοπο κάποιο φραγμό για να τον αποκλείσουν εντελώς από τον εαυτό τους!
Ο 31ος Αποστολικός είναι ένας τέτοιος Κανόνας. Προβλέπει την διακοπή της «κοινωνίας» με τον επίσκοπο, για λόγους «ευσεβείας και δικαιοσύνης»! Πουθενά όμως, ο Κανόνας δεν εξηγεί τι είναι αυτοί οι λόγοι «ευσεβείας και δικαιοσύνης». Όταν έγινε ο Κανόνας, η έννοια των λέξεων «ευσέβεια» και «δικαιοσύνη» ήταν κατανοητή από τους πιστούς. Δεν υπήρχε λόγος να δοθούν τότε άλλες εξηγήσεις. Με την πάροδο όμως του χρόνου, η έννοια των λέξεων αυτών ξεθώριασε, μέχρι το σημείο, σήμερα να μη καταλαβαίνουμε τι θέλει να ειπεί ο Κανόνας με τις λέξεις «ευσέβεια» και «δικαιοσύνη».
Οι μεγάλοι Κανονολόγοι του 12ου αιώνα δεν είναι καθόλου διαφωτιστικοί στο ζήτημα αυτό. Ο Ζωναράς εξηγεί ότι λόγοι «ευσεβείας» και «δικαιοσύνης» υπάρχουν, όταν ο επίσκοπος «σφάλλει περί την ευσέβειαν και ποιεί παρά το καθήκον». Ο Βαλσαμών ερμηνεύει ότι υπάρχουν οι λόγοι αυτοί, όταν ο επίσκοπος είναι «ασεβής και άδικος». Οι ερμηνείες αυτές είναι προσκολλημένες στο γράμμα του κανόνα. Δεν βοηθούν, όμως καθόλου στην ερμηνεία του Κανόνα.
Οι ιεροί Κανόνες είναι έργο αγίων ανδρών. Έχουν τη δική τους δυναμική. Οι λέξεις που χρησιμοποιούνται σ’ αυτούς, είναι φορτισμένες με θεολογικό νόημα. Το νόημα αυτό, μόνο οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, που συνέταξαν του Κανόνες, μπορούν να το αποκαλύψουν.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, διδάσκει, ότι ευσέβεια είναι «η καθαρή πίστη και η σωστή ζωή». Εξηγεί, ότι δεν έχει καμιά ωφέλεια ο πιστός, αν διαθέτει «ορθά δόγματα», όχι όμως και ορθό βίο. Ούτε επίσης, ωφελείται καθόλου, αν έχει ορθό βίο, αλλά αμελεί τα ορθά δόγματα.
Ευσέβεια, λοιπόν, είναι τα ορθά δόγματα και η τήρηση των εντολών του Θεού. Η ορθή πίστη και η ορθή ζωή είναι η ευσέβεια. Αυτό όμως είναι και η Ορθοδοξία. Ορθοδοξία και ευσέβεια , ως έννοιες, ταυτίζονται. Γι’ αυτό, και ο άγιος Γρηγόριος ο θαυματουργός λέγει ότι, η ευσέβεια θεωρείται μητέρα των αρετών, γιατί είναι η αρχή και το τέλος τους .
Πολύ ορθά επίσης ο Νικόδημος ο Αγιορείτης θεωρεί ως αιρετικό, αυτόν που δεν έχει «ευσέβεια»! Και σ’ αυτό, έχει απόλυτα δίκηο ο άγιος Νικόδημος, γιατί όποιος δεν ξέρει, ή δεν μπορεί να θεραπεύσει τη ψυχή του, για να φτάσει στην ευσέβεια, αυτός ακολουθεί λαθεμένο τρόπο θεραπείας. Ο λαθεμένος τρόπος θεραπείας είναι η αίρεση. Αντίθετα, ο σωστός τρόπος θεραπείας είναι η Ορθοδοξία.
Ο Μέγας Αθανάσιος λέει ότι ο αιρετικός δεν μπορεί να ονομάζεται καν χριστιανός, γιατί εξέπεσε από την Ορθόδοξη αλήθεια!
Ο Μέγας Βασίλειος συμπληρώνει, ότι εκπίπτει κάποιος από την αλήθεια, όταν αθετεί κάτι από όσα γράφει η αγία Γραφή και οι Πατέρες, ή διδάσκει κάτι «καινούργιο», ξένο απ’ την Παράδοση.
Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς γράφει, ότι στο Ευαγγέλιο δεν αποκόπηκε ποτέ τίποτε από κανένα χριστιανό, ούτε τροποποιήθηκε καθόλου. Υπάρχουν, συμπληρώνει, γι’ αυτό βαρειές και φρικωδέστατες κατάρες, κι’ όποιος τολμήσει ν’ αποκόψει, ή να διασκευάσει κάτι, μάλλον αυτός αποκόπτεται απ’ το Χριστό! Τονίζει ακόμη ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ότι θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι και ψευδοπροφήτες, που θα εισαγάγουν αιρέσεις απώλειας και θα «εξαγοράζουν τους πιστούς με υπερβολικά πλαστούς λόγους»!
Από τέτοιους ανθρώπους, ακόμα κι’ αν είναι επίσκοποι, θέλει ο Κανόνας αυτός να προστατεύσει τους Ορθοδόξους. Προβλέπει τη διακοπή της «κοινωνίας» με αυτούς, ή αλλιώς, την «αποτείχιση». Οι Πατέρες δεν θεωρούν αιρετικούς μόνο αυτούς που διδάσκουν ξένα πράγματα απ’ την Ορθόδοξη Παράδοση, αλλά και όσους «κοινωνούν» με αυτούς. Γι’ αυτό η «κοινωνία» έχει τόση μεγάλη σημασία.
Οι Πατέρες εξηγούν, ότι το ίδιο πράγμα σημαίνει και η λέξη «δικαιοσύνη». Ο Χρυσόστομος λέει ότι η Γραφή, με τη λέξη «δικαιοσύνη», εννοεί την αρετή γενικά, την ευσέβεια στη ζωή. Αυτό άλλωστε, είναι και το νόημα των λόγων του Κυρίου στην επί του όρους ομιλία Του, όταν έλεγε «μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται». Μακάρισε δηλ. ο Χριστός όσους αγωνίζονται με πολύ πόθο ν’ αποκτήσουν τις αρετές, την ευσέβεια. ΄Η, όταν έλεγε «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν».
Η «ευσέβεια» και «δικαιοσύνη», μολονότι ως έννοιες, είναι ταυτόσημες. Όμως, η μεν ευσέβεια χρησιμοποιείται περισσότερο για να τονίσει την πίστη, η δε δικαιοσύνη για να τονίσει την απόκτηση της αρετής. Και γι’ αυτό το λόγο, στον Αποστολικό αυτό Κανόνα, χρησιμοποιούνται και οι δύο λέξεις.
Ο 31ος Αποστολικός Κανόνας προβλέπει τη παύση της «κοινωνίας» για θέματα, που αφορούν τη πίστη, δηλ. όταν υποστηρίζονται διδασκαλίες ξένες από την Ορθόδοξη Παράδοση. Και αυτό μεν, είναι πλήρως κατανοητό. Εκεί, όμως που δημιουργείται πρόβλημα είναι το εάν ο Κανόνας αυτός προβλέπει διακοπή της «κοινωνίας», για λόγους «δικαιοσύνης», κατά τ’ ανωτέρω, στη περίπτωση που ένας επίσκοπος παραβαίνει στη προσωπική ζωή του μια ή περισσότερες εντολές του Θεού.
Οι ατομικές αμαρτίες κάθε προσώπου, ακόμα και του επισκόπου, είναι κατ’ αρχήν προσωπική του υπόθεση. Αφορά αυτόν και το Θεό. Από τη στιγμή όμως, που οι προσωπικές αμαρτίες κάποιου κληρικού γίνουν ευρύτερα γνωστές και προκληθεί γενικότερα διασυρμός του, είναι υπόθεση και της Εκκλησίας. Τότε οι άλλοι επίσκοποι της Εκκλησίας είναι υποχρεωμένοι να εξετάσουν, αν οι αμαρτίες αυτές είναι κωλυτικές της ιερωσύνης και αποτελούν λόγο καθαίρεσεώς του.
Εάν όμως, τα προσωπικά αυτά παραπτώματα επισκόπου γίνουν ευρύτερα γνωστά και τείνουν να γίνουν «κατάσταση», ή «καθεστώς» στην επισκοπή του, ή προκαλούν σκάνδαλο, ή διασυρμό της Εκκλησίας γενικότερα, χωρίς να επεμβαίνει η Σύνοδος των λοιπών επισκόπων, είτε αυτεπάγγελτα, είτε κατόπιν καταγγελίας, για να παραπέμψει σε δικαστήριο τον παραβάτη, τότε οι περιπτώσεις αυτές, έχομε την γνώμη, ότι εμπίπτουν στη πρόβλεψη του 31ου Αποστολικού Κανόνα, για παύση της «κοινωνίας», για λόγους «δικαιοσύνης».
Τέτοιες υποθετικές περιπτώσεις μπορεί να είναι και οι εξής: Εάν, ένας επίσκοπος χρηματίζεται για τις χειροτονίες που κάνει. Όταν διαπράττει δηλ, το αδίκημα της σιμωνίας, με αποτέλεσμα να παρασύρει και άλλα άτομα στην αμαρτία αυτή. ΄Η, όταν ζει φανερά έκλυτο βίο, με αποτέλεσμα να γίνεται κακό παράδειγμα στο ποίμνιό του και να σκανδαλίζει τους ανθρώπους. Ή, όταν χειροτονεί κατ’ εξακολούθηση άτομα ανάξια και διαβεβλημένα, χωρίς τη λεγόμενη «έξωθεν καλή μαρτυρία». ΄Η, όταν διαπράττει άλλες κολάσιμες πράξεις, που προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, κτλ.
Αδιαμφισβήτητα, λόγοι «δικαιοσύνης», κατά τον 31ο Αποστολικό Κανόνα, υπάρχουν κατά κύριο λόγο, όταν ένας επίσκοπος, αλλοιώνει τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ως προς την τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν δηλ. διδάσκει διαφορετικά απ’ την Αγία Γραφή κι’ απ’ ό,τι δίδαξαν οι Πατέρες, για την παράβαση των θείων εντολών. Όταν κάνει «θεολογία» τις πτώσεις του, απαλλάσσοντας τον εαυτό του, ή τους άλλους, από την ευθύνη της αμαρτίας. Όταν «νομοθετεί» τις πτώσεις του ως αρετή, δηλ. εξωραΐζει την αμαρτία, ως «θεάρεστη» πράξη, ή, έστω, αδιάφορη, για τη σωτηρία του ανθρώπου! Κατ’ αυτό τον τρόπο, δογματίζει ότι οι παραβάσεις των εντολών του Θεού, δεν είναι αμαρτία, ούτε εμπόδιο στον άνθρωπο για τη σωτηρία του!
Αυτό το πράγμα, είναι διαστροφή της διδασκαλίας της Εκκλησίας. Είναι έργο του διαβόλου, όπως ήταν τα λόγια του στους Πρωτοπλάστους, για να τους πείσει να φάνε τον απαγορευμένο καρπό. Η περίπτωση αυτή εμπίπτει στην πρόβλεψη του 31ου Αποστολικού Κανόνα, ως λόγου «δικαιοσύνης», για παύση της «κοινωνίας» από επίσκοπο, που διδάσκει τέτοια πράματα.
[2] «…Ώστε εί τις Πρεσβύτερος, ή Επίσκοπος, ή Μητροπολίτης τολμήσοι αποστήναι της πρός τον οικείον Πατριάρχην κοινωνίας, και μη αναφέροι το όνομα αυτού, κατά το ωρισμένον και τεταγμένον, εν τη θεία Μυσταγωγία, αλλά πρό εμφανείας συνοδικής και τελείας αυτού κατακρίσεως, σχίσμα ποιήσοι· τούτον ώρισεν η αγία Σύνοδος πάσης ιερατείας παντελώς αλλότριον είναι ει μόνον ελεγχθείη τούτο παρανομήσας. Και ταύτα μέν εσφράγισταί τε και ώρισται περί των προφάσει τινών εγκλημάτων των οικείων αφισταμένων προέδρων, και σχίσμα ποιούντων, και την ένωσιν της Εκκλησίας διασπώντων. Οι γάρ δι’ αίρεσίν τινα παρά των αγίων Συνόδων, ή Πατέρων, κατεγνωσμένην, της πρός τον πρόεδρον κοινωνίας εαυτούς διαστέλλοντες, εκείνου δηλονότι την αίρεσιν δημοσία κηρύττοντος, και γυμνή τη κεφαλή επ’ Εκκλησίας διδάσκοντος, οι τοιούτοι ου μόνον τη κανονική επιτιμήσει ουχ υπόκεινται, πρό συνοδικής διαγνώσεως εαυτούς της πρός τον καλούμενον Επίσκοπον κοινωνίας αποτειχίζοντες, αλλά και της πρεπούσης τιμής τοις Ορθοδόξοις αξιωθήσονται. Ου γάρ Επισκόπων, αλλά ψευδεπισκόπων και ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, και ου σχίματι την ένωσιν της Εκκλησίας κατέτεμον, αλλά σχισμάτων και μερισμών την Εκκλησίαν εσπούδασαν ρύσασθαι» (Κανών ΙΕ΄ της Α΄ και Β΄ λεγομένης Συνόδου).
[3] «Ούτε για λίγη ώρα δεν δεχόμαστε σχέση με αυτούς που κουτσαίνουν στην πίστη… ακόμα κι αν αυτοί μας φαίνονται πολύ γνήσιοι και επίσημοι, εμείς πρέπει να τους σιχαινόμαστε. Όσοι αγαπάμε τον Κύριο, Μέγας Βασίλειος Όροι κατ’ επιτομή, ερώτ. ριδʹ
[4] «Εὰν ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος οι όντες οφθαλμοὶ της Ἐκκλησίας κακώς αναστρέφωνται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αυτοὺς εκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ εστίν άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εἰς ευκτήριον οίκον, ή µετ΄ αυτοὺς εμβληθήναι ὡς μετὰ Άννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν του πυρός» P.G. 35, 33.Μέγας Αθανάσιος
Εκεί, στη στρούγκα του Οικουμενισμού! --"Όσο για την Ομολογία έχει παραπεμφθεί στις καλένδες..." !
Χρόνια καὶ χρόνια συγκρατοῦσαν/ἀπέτρεπαν τὴνἀντίδραση/ὁμολογία τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ κατὰ τῆς Παναιρέσεως οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές τοῦ “ἄχρι καιροῦ” (πατέρες καὶ ἀδελφοί: Μεταληνός, Ζήσης, Σαράντος, Μανώλης, ἁγιορεῖτες Ἡγούμενοι, Τσελεγγίδης κ.ἄ.) ἔχοντας ὡς ἐπιχείρημα ΟΧΙ τί μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι Πατέρες, σύμπασα δηλαδὴ ἡ ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀλλὰ μὲ βάση τοὺς δισταγμοὺς τοῦ σεβαστοῦ γέροντος Ἐφραὶμ Ἀριζόνας, ἀκόμα κι ὅταν ὁ Γέροντας εἶχε περιορίσει τὶς δραστηριότητές του στὸ ἐλάχιστο. Τώρα κάποιοι ἄρχισαν νὰ καταλαβαίνουν, ὅτι τὰ μοναστήρια τῆς Ἀριζόναςσυμβιβάστηκανμὲ τὴν Παναίρεση καὶ ἀποδέχονται τὸν ἀμοραλιστὴ οἰκουμενιστὴ καὶ νέο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρο, μὲ ὅλα τὰ κακόδοξα ἔργα αὐτοῦ, καὶ τὴν Συνοδεία αὐτοῦ, καὶ τὴν πομπὴ αὐτοῦ, καὶ τὸν ἡγέτη αὐτοῦ!
Τώρα ἄρχισαν νὰ “τὰ μαζεύουν”, μὲ πρῶτο τὸν ἀρχικαιριστὴ Τελεβάντο, ποὺ γίνεται τιμητὴς τῶν ἄλλων, ὄχι ὅμως καὶ τοῦ δικοῦ του ὀλέθριου ρόλου! Καὶ ὅπως πάντα, εἴτε ἄλλαξαν, εἴτε ὄχι, χωρὶς μιὰσυγγνώμη ἀπὸ τὸν Λαὸ τοῦ Θεοῦ ποὺ τόσα χρόνια ὅλοι αὐτοὶ τὸν κρατοῦσαν (καὶ κρατοῦν) μέσα στὴνστρούγκα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
Ὁ Κύριος νὰ τοὺς ἐλεήσει!
ΛΙΑΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ Ι. Μ. ΑΓ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΡΧ/ΤΗ ΠΑΪΣΙΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Διαβάσαμε στην “Ρομφαία”:
“Την Ιερά Μονή του Αγίου Αντωνίου στην έρημο της Αριζόνας επισκέφθηκε σήμερα, Δευτέρα 5 Αυγούστου ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ. Ελπιδοφόρος.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Αγίου Φραγκίσκου κ. Γεράσιμο, έτυχε θερμής υποδοχής από τον Καθηγούμενο της Μονής Γέροντα Παϊσιο και την Αδελφότητα.
"Μας τιμά ιδιαιτέρως η επίσκεψή σας, και γνωρίζουμε ότι κοπιάσατε να φτάσετε μέχρι το Μοναστήρι μου Μεγάλου Αγίου Αντωνίου" - τόνισε καλωσορίζοντας τον Αρχιεπίσκοπο ο Καθηγούμενος Παϊσιος.
Ο Καθηγούμενος στην προσφωνησή του αναφέρθηκε στην προσφορά του μοναχισμού, τονίζοντας ότι "ο μοναχός αγωνίζεται για την σωτήρια του κόσμου και όλων των χριστιανών."
Σε άλλο σημείο ο Ηγούμενος Παϊσιος ζήτησε από τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο να ευλογήσει το θαύμα του Μοναχισμού στην Αμερική, ζητώντας παράλληλα να σταθεί υποστηρικτής και συμπαραστάτης στο έργο του γέροντα Εφραίμ, γόνου γνήσιου του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού.
"Όλος ο Ορθόδοξος κόσμος και ιδίως εμείς οι μοναχοί, εναγωνίως περιμένουμε την αγιοκατάταξη του γέροντος Ιωσήφ στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου" - πρόσθεσε χαρακτηριστικά ο Καθηγούμενος Παϊσιος.”
Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής, Αρχιμανδρίτης Παίσιος, ήταν σαφέστατος.
Α.) Ζήτησε την συμπαράσταση του Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου για τα μοναστήρια που ίδρυσε ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας (τουτέστιν να διατηρήσουν την διοικητική και οικονομική τους αυτοτέλεια), και
Β.) Την άμεση Αγιοκατάταξη του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή, για να προβληθεί ως Άγιος με Συνοδικό κύρος, ώστε να κατοχυρωθεί Συνοδικά η "οικογενειακή" τους -παππούς τε και γαρ- παράδοση.
1.) Ανέφερε στην προσφώνησή του ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος, έστω και μια λέξη, για τον Οικουμενισμό;
2.) Ανέφερε ο Άγιος Καθηγούμενος, έστω και μια λέξη, για την Σύνοδο της Κρήτης, όπου θεσπίστηκε ο Οικουμενισμός ως πίστη της Εκκλησίας;
3.) Είπε ο Άγιος Καθηγούμενος, έστω και μια λέξη, για την εκκοσμίκευση και τους νεωτερισμούς που έφτασαν στο απόγειό τους στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής και πνίγουν και την τελευταία ικμάδα της ζωής της;
4.) Προπαντός! Ανέφερε το παραμικρό για τηνφοβερή αίρεση που εκστόμισε ο Σεβ. Αμερικής Ελπιδοφόρος αναφορικά με το ποιος είναι αιρετικός, σε πρόσφατο κήρυγμά του, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Αστορίας;
Δυστυχώς όχι!
Όπως πολύ εύστοχα ανέφερε, σε σχόλιό του, σε άλλη ανάρτηση, στο ιστολόγιό μας, ο αντιοικουμενιστής κληρικός π. Θεολόγος Παντελής, που έζησε δεκαετίες στις ΗΠΑ και γνωρίζει άριστα τα της Εκκλησίας της Αμερικής, η αρχή που διέπει τις σχέσεις των Μονών του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους εκάστοτε Αρχιεπισκόπους Αμερικής είναι: “Μη μας ενοχλείτε, για να μη σας ενοχλούμε.”
Όσο για την Ομολογία της πίστεως έχει -από πολλού- παραπεμφθεί στις Ελληνικές καλένδες....
Συγκρίνετε την προσφώνηση του Πανοσ. Αρχιμ. Παΐσιου
1.) με τον Ενθρονιστήριο Λόγο του Γέροντα Εφραίμ στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, και
2.) με την προσφώνηση προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, του πνευματικού αδελφού του Αρχιμανδρίτη Παΐσιου, Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου, Αρχιμανδρίτη Ιωσήφ, και θα καταλάβετε την τεράστια διαφορά.
Δυστυχώς!
Ο αγώνας εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού έχει τεθεί σε δεύτερη μοίρα από τους πλείστους αντιοικουμενιστές, οι οποίοι παθιάζονται σε βαθμό υστερίας για ήσσονος σημασίας θέματα, και παραμέλησαν ουσιαστικά τον αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού.
Λες και δεν γνωρίζουν ότι η παναίρεση του Οικουμενισμού κατατρώει τα σπλάχνα της Εκκλησίας για 120 χρόνια τώρα και κατόρθωσε μάλιστα -με την Σύνοδο της Κρήτης- να περιβληθεί Συνοδικό κύρος.
Τα προπύργια του αγώνα εναντίον του Οικουμενισμού ήταν
1.) το Άγιον Όρος -και μάλιστα οι Μονές του Γέροντα Εφραίμ-,
2.) οι περί τον π. Θεόδωρο Ζήση, και
3.) η ιστορική εφημερίδα "Ορθόδοξος Τύπος".
Ο μεν "Ορθόδοξος Τύπος" έπεσε κυριολεκτικά σε χέρια εχθρού που δεν κήδεται -έστω και από πολύ μακρυνή απόσταση- των συμφερόντων της Εκκλησίας. Το Άγιον Όρος -ιδιαίτερα μετά την παρακμή των
δυνάμεων του π. Γεωργίου Καψάνη- υιοθέτησε μια πολύ χλιαρή στάση έναντι του Οικουμενισμού, που εξυπηρετεί θαυμάσια τους οικουμενιστικούς σχεδιασμούς του Φαναρίου.
Στην υποτονική αντίδραση του Αγίου Όρους έναντι του Οικουμενισμού διαδραμάτισε καίριο ρόλο ο Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, όπως μαρτυρεί αδιάψευστα το πνευματικό του τέκνο, ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κωνσταμονίτου, μακαριστός Αρχιμανδρίτης Αγάθων.
Ο Γέροντας Εφραίμ τραβούσε, επί σειρά ετών, το χαλινάρι των ηγουμένων των Μονών του Αγίου Όρους, που είναι πνευματικά του τέκνα, επειδή φοβόταν ότι, αν οδηγούσαν στα άκρα την Ομολογία της πίστεως κατά του Οικουμενισμού, θα πλήρωναν το μάρμαρο οι Μονές που ίδρυσε στην Αμερική.
Έτσι σήμερα, όταν το Άγιον Όρος πολύ-πολύ σπάνια εκδίδει αντιοικουμενιστικά Κείμενα είναι πλαδαρά και γεμάτα γλοιώδεις κολακείες προς τον Παναγιώτατο.
Η ομάδα του π. Θεόδωρου Ζήση αποδυναμώθηκε ουσιαστικά με την Αποτείχιση του π. Θεόδωρου και των συν αυτώ και την εξ αυτής απομόνωσή του από τους επί δεκαετίες στενώτερους συνεργάτες του.
Με την έκρηξη του Ουκρανικού, όμως, η ομάδα του π. Θεόδωρου Ζήση έχασε εντελώς τον μπούσουλα και οδηγεί τον αντιοικουμενιστικό αγώνα κατά κρημνών.
Μασωνολογία, Ρωσσολαγνεία, ανεπίτρεπτη εμπλοκή στα γεωστρατηγικά παιγνίδια των Μεγάλων δυνάμεων στην Ουκρανία και Βαρθολομαιομαχία αντί αντιοικουμενισμός.
Η ενασχόληση με τον Ποροσένκο και τις σοκολάτες του έγινε το πρωτεύον και η μάχη εναντίον του Οικουμενισμού πήγε σε πολύ δεύτερη μοίρα.
Δυστυχώς!
Κακά τα ψέμματα!
Παραπαίει ο αντιοικουμενισμός, ενώ ο Οικουμενισμός προελαύνει ακάθεκτος!
Σε πολλά επίπεδα.
H «ΠΟΡΝΗ ΒΑΒΥΛΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΜΕΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
π. Ἀθανάσιου Μυτιληναίου, ὁμιλία στὴν «Ἀποκάλυψη» Ἰωάννου
(Μάρτιος 1983)
Ἀπομαγνητοφώνηση: «Φιλορθόδοξος Ἕνωσι “Κοσµᾶς Φλαµιᾶτος”»
3 Μαΐου 2011
Ἡ ἐκκοσμίκευση ποὺ ἐπεκτείνεται στὴν ζωὴ τῆς συγχρόνου Ἐκκλησίας, ἐξομοιώνει προοδευτικὰ τὴν «Ἐκκλησία» μὲ τὴν «πόρνη Βαβυλώνα» τῆς Ἀποκαλύψεως, σύμφωνα μὲ τὴν ἑρμηνεία τῶν Πατέρων.
Γιατί, κατὰ τὸν προφητικὸν λόγον τοῦ π. Ἀθανάσιου, δὲν εἶναι μόνο ἡ αἵρεση ποὺ ἀκυρώνει τὸ σωτηριολογικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση.
Ἂς τὰ δοῦν αὐτὰ οἱ σύγχρονοι ἐπίσκοποι καὶ ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοί, καθόσον ἀποδεχόμαστε τὴν ἐκκοσμίκευση στὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, παράλληλα μὲ τὴν ἐπικράτηση τῆς παναρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
…Πολλὲς φορὲς καὶ ἡ Νέα Ρώμη [Κωνσταντινούπολις] ἐρωτοτρόπησε μὲ τὴν κοσμικὴν ἐξουσίαν καὶ πολλὲς φορὲς, χάριν αὐτῆς τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, ἐπρόδωσε τὴν ἀποστολή της…Ἔτσι, ἀπεγυμνώθη ἀπὸ τὸ ποίμνιό της σιγά-σιγά, καὶ στὴν ἐποχή μας, πλέον δὲν ἔχει ἔδαφος νὰ ποιμάνει Ἐκκλησίες… Ἔτσι, ἡ Νέα Ρώμη, ἡ Κωνσταντινούπολη, χάνει τὸ ἔδαφός της, χάνει δηλ. τὸ ποίμνιό της, καὶ ὅ,τι τῆς ἔχει ἐναπομείνει· καὶ σήμερα πιά, γίνεται χειραγωγὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, αὐτῆς τῆς παναιρέσεως, καὶ τοῦ ἐκκοσμικευμένου χριστιανισμοῦ, γίνεται χειραγωγὸς παρασύρουσα καὶ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες τὶς ὁμόδοξες χριστιανικές. Ὅλα αὐτὰ γίνονται στὶς ἡμέρες μας…
Τὸ ἴδιο συνέβη καὶ εἰς τὴν τρίτην Ρώμην, τὴν Μόσχα. Καὶ ἐκείνη μὲ τὴν σειρά της, ἔφτασε νὰ διαδεχθεῖ τὴν δευτέραν καὶ τὴν πρώτην Ρώμην, καὶ νὰ ἀποδειχθεῖ στὴ διαγωγὴ ὅ,τι ἦτο ἡ δευτέρα, ἀλλὰ προπαντῶς ἡ πρώτη Ρώμη μὲ τοὺς διωγμοὺς τῶν χριστιανῶν (αὐτὰ στὸν αἰῶνα μας), ὅταν ἐπεκράτησεν ὁ Κομμουνισμός.
Ὑπάρχει ἕνα μικρὸ σύγγραμμα τοῦ ρώσου ἐπισκόπου Νοβογορόδ Ἰννοκεντίου [στὸ ὁποῖο] προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει μερικὰ σημεῖα τῆς Ἀποκαλύψεως καὶ θέλει νὰ δείξει τὴν πραγμάτωση τῶν ὅσων τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἀναφέρει, ὡς πρὸς τὰ τελεσιουργούμενα εἰς τὴν ἐποχήν μας, μὲ τὸν διωγμὸν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὶς ἀντίθεες δυνάμεις… Κι ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ κάτι περισσότερο. Μιὰ σχέση ἀνάμεσα στὸ κόκκινο θηρίο καὶ τὴν πόρνη ποὺ ἱππεύει τὸ κόκκινο θηρίο. Καὶ ποιά μπορεῖ νὰ εἶναι αὐτὴ ἡ πόρνη, ἡ ὁποία ἱππεύει τὸ κόκκινο θηρίο. Ἀλλὰ ἀκούσατε καλύτερα νὰ σᾶς διαβάσω καὶ θὰ ἐκπλαγεῖτε.
Σημειώνει λοιπόν, στὴν 96 σελίδα:
«Τί παριστᾶ αὐτὴ αὕτη ἡ καλλωπισμένη γυνή; Τοῦτο δὲν εἶναι θηρίον οὐδὲν κοινὸν ἔχον μὲ ἀνθρώπους, δηλαδὴ δὲν εἶναι ὀργάνωσις, ἡ ὁποία δὲν ἔχει οὐδὲν κοινὸν μὲ τὸν Χριστιανισμόν, ἀλλ’ εἶναι ἄνθρωπος… πολυτελῆ γυνή, ἐστολισμένη μὲ πολυτελῆ στολήν, μὲ πολύτιμα κοσμήματα. Ἡ γυνὴ αὕτη σημαίνει χριστιανικὴν ὀργάνωσιν, ἀλλ’ οὐχὶ γυμνήν, ἄσχημον καὶ παραμορφωμένην, ὄχι αἱρετικὴν ἐν γένει, ὄχι προτεσταντικήν, ἀλλὰ τουναντίον ἐνδεδυμένην μὲ πολυτελῆ ἐνδυμασίαν, ἔχουσαν ἰδικοὺς θεσμούς, περίφημον λατρείαν καὶ τύπους. Ναί, αὕτη εἶναι ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία», ἡ πόρνη δηλαδή. Ναί, ναί, ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία»! Τοιαύτη ὀργάνωσις ἀνεφάνη ἐσχάτως ἐν Ρωσίᾳ ἐπὶ τῆς κυριαρχίας ἐκεῖ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος. Τί εἶναι αὐτὴ ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία»; Εἶναι ἡ ἕνωσις τοῦ Χριστιανισμοῦ μετὰ τοῦ κοκκίνου ἀθεϊσμοῦ. Δυστυχῶς! Οἱ θεωροῦντες ἑαυτοὺς ἀντιπροσώπους τοῦ Χριστιανισμοῦ, λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ (κληρικοί), ἐγένοντο ὑπηρέται τοῦ σατανᾶ, καθ’ ὃν χρόνον προσποιητῶς παραμένουσι λειτουργοὶ τοῦ Θεοῦ…
Ἡ ζῶσα Ἐκκλησία ἐσχηματίσθη ὡς ἑξῆς: Ὅταν οἱ ἄθεοι σοσιαλισταὶ ἐν Ρωσίᾳ ἐκήρυξαν πόλεμον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἤρχισαν νὰ κλείουν τὰ μοναστήρια, τὰς Ἐκκλησίας, ἤρχισαν νὰ διώκουν, νὰ βασανίζουν ἐπισκόπους καὶ ἱερεῖς ἄνευ διακρίσεως δόγματος, τότε ἱερεῖς τινες, τῆς πρώην ἐπικρατούσης Ἐκκλησίας (Ὀρθοδόξου) ἐν Ρωσίᾳ, ἀπετάθησαν εἰς τὴν ἐρυθρὰν ἐξουσίαν (εἰς τοὺς μποσελβίκους) μὲ τὴν ἐρώτησιν: Διατί διώκεται ὁ κλῆρος; Ἡ ἐρυθρὰ ἐξουσία ἀπήντησε: διότι ὁ κλῆρος ὑπηρέτει τὴν τσαρικὴν ἐξουσίαν καὶ παρουσιάζεται ἐχθρὸς τῆς ἐρυθρᾶς κομμουνιστικῆς ἐξουσίας καὶ ἐχθρὸς τοῦ σοσιαλισμοῦ.
Οἱ παρουσιασθέντες ἱερεῖς ἀπήντησαν, ὅτι οὗτοι εἶναι σύμφωνοι νὰ ἐξυπηρετοῦν καὶ τὴν Σοβιετικὴν ἐξουσίαν, ἀρκεῖ μόνον νὰ δώσωσιν εἰς αὐτοὺς τὰ δικαιώματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα εἶχον καὶ ἐπὶ Τσάρων. Ἡ σοβιετικὴ ἐξουσία τότε ἀπήντησε, ὅτι συμφωνεῖ νὰ δώση εἰς αὐτοὺς ὁποιαδήποτε δικαιώματα, ἀλλὰ μὲ τὴν συμφωνίαν νὰ ἐργάζωνται οὗτοι εἰς ὠφέλειαν τῆς ἐρυθρᾶς ἀθέου ἐξουσίας καὶ πρὸς βλάβην ὅλων τῶν ἐχθρῶν τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ πρὸς ἐξάλειψιν καὶ ἐξαφανισμὸν τῆς χριστιανικῆς θρησκείας. Οἱ ἱερεῖς τῆς πρώην ἐπικρατούσης Ἐκκλησίας ἀπήντησαν ὅτι εἰς ὅλα ταῦτα συμφωνοῦσιν.
Μετὰ τοῦτο ἐχωρίσθησαν ἀπὸ τοῦ Πατριάρχου Μόσχας Τύχωνος καὶ ἀπετέλεσαν ἀφ’ ἑαυτῶν σύλλογον-κοινωνίαν, τὴν ὁποίαν ὠνόμασαν «ζῶσαν Ἐκκλησίαν». Καὶ διὰ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἡ ἐστολισμένη γυνὴ ἀπεδείχθη πόρνη, καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος. Οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Χριστοῦ ἔκαμον συμμαχίαν μὲ τοὺς ὑπηρέτας τοῦ διαβόλου, πρὸς ἐξαφάνισιν τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» ἐδημιούργησε Σύνοδον, ἡ δὲ ἄθεος Σοβιετικὴ ἐξουσία τὴν ἐπεκύρωσε τὴν Ἀνωτέρα Διοίκησιν Γενικῶν Πολιτικῶν Γραφείων … Τριάς, δηλαδή, ἐπιτροπὴ ἐκ τριῶν ἀθέων διὰ νὰ ἐπικοινωνῆ μὲ τὴν Σύνοδον, ἥτις ἦτο ὑποχρεωμένη νὰ ἐκπληρῆ προθύμως, νὰ ἐκτελῆ ὅλα τὰ ἔγγραφα καὶ τὰς ἐπιθυμίας τῶν ἐρυθρῶν ἀθέων, ἤτοι τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας. Καὶ τὸ ἔργον τῆς καταστροφῆς τῶν χριστιανικῶν κειμηλίων καὶ ἱερῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐπῆρεν τὸν κατήφορον, ὡς κοινῶς λέγομεν.
Ἡ τριὰς τῶν ἀθέων π.χ., ἐκφράζει τὴν ἐπιθυμίαν, ὅπως ὅλα τὰ μοναστήρια κλείσωσιν. Ἡ Σύνοδος τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας» παρακαλεῖ τὴν Σοβιετικὴν ἐξουσίαν νὰ κλείση ὅλα τὰ μοναστήρια! Ἡ ἐξουσία αὕτη ἀμέσως προβαίνει εἰς τὴν ἐκτέλεσιν τῆς αἰτήσεως τῆς Συνόδου. Ἄρχεται τὸ κλείσιμο τῶν μοναστηρίων, ἡ ἀπόλυσις τῶν μοναζόντων καὶ μοναζουσῶν· τὰς ἐκκλησίας τὰς μεταβάλλουν εἰς νοσοκομεῖα, λέσχας, θέατρα κ.λπ. Θρῆνοι, καὶ ὀδυρμοί, καὶ δάκρυα, καὶ γογγυσμοί, φωναὶ ἀπελπισίας καὶ κατάραι ἀκούονται ἐκ μέρους τῶν πιστῶν. Ἡ ἐρυθρὰ ἐξουσία ἡσύχως ἀπήντησεν. Ἡμεῖς ἐδῶ δὲν πταίομεν, ἡ Σύνοδός σας ἀπαιτεῖ τοῦτο. Ἡμεῖς μόνο ἐκτελοῦμεν τὰς ἐπιθυμίας της.
Διὰ τῆς αὐτῆς, λοιπόν, ὁδοῦ ἔκλεισαν πολλὰς ἐκκλησίας, ἐφυλάκισαν, ἐξόρισαν εἰς βαρείας ἐργασίας, ἐπυροβόλησαν χιλιάδας ἐπισκόπων, ἱερέων καὶ ἁπλῶν χριστιανῶν. Ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» εἰσήγαγε πολλοὺς νεωτερισμούς: ἐγγάμους ἱερεῖς προαγάγει εἰς ἐπισκόπους, εἰς τοὺς ἐν χηρείᾳ ἱερεῖς ἐπιτρέπει δεύτερον γάμον, διατηρούντων μετὰ ταῦτα τὸν βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης των. Ἕκαστος ἐπίσκοπος καὶ ἱερεὺς τῆς «ζώσης Ἐκκλησίας» εἶναι καὶ πράκτωρ καὶ σπιοῦνος τοῦ ἐκτάκτου Συμβουλίου …Ἀνωτέρα Ἐξουσία καὶ ἀναφέρουσιν ὅτι γνωρίζουσι καὶ καταγγγέλλουσι πάντα ἰδικὸν καὶ ξένον, ὅστις ἤθελεν εἰπεῖ τι ἐναντίον τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας τῶν ἁπλῶν κομμουνιστῶν. Κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν τῆς ἐξουσίας ταύτης καὶ ἐναντίον τῶν ἐκκλησιαστικῶν κανόνων, καθήρεσαν τὸν Πατριάρχην Τύχωνα καὶ ἐστέρησαν αὐτὸν καὶ αὐτοῦ τοῦ σχήματος τοῦ μοναχοῦ. Καὶ πόσους οὗτοι παρέδωκαν εἰς τοῦς ὄνυχας τοῦ ἐρυθροῦ δράκοντος εἰς μαρτύριον καὶ θάνατον ἀδύνατον ἀριθμεῖσαι. Ὅλας τὰς αἱμοχαρεῖς πράξεις τῆς Σοβιετικῆς ἐξουσίας ἡ «ζῶσα Ἐκκλησία» μὲ παρεκκλίσεις ἐπιδοκιμάζει καὶ εὐλογεῖ. Τοὺς δὲ ἐχθροὺς τοῦ ἐρυθροῦ ὄφεως καταρᾶται.
Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ νομίζωμεν ὅτι ἡ διεφθαρμένη γυνή, ἡ καθημένη ἐπὶ τοῦ ἐρυθροῦ θηρίου εἰκονίζει μόνον τὴν «ζῶσαν Ἐκκλησίαν» τῆς Μόσχας καὶ τὰ μέλη αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ὄχι. Τοῦτο πρέπει νὰ ἐννοῶμεν πολύ εὐρύτερον. Ὑπὸ τὴν πόρνην αὐτὴν ἐννοοῦνται ὅλοι γενικῶς οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι, ὅπου καὶ ἂν εἶναι (ἂν καὶ οὗτοι παραμένουσι χριστιανοί), ἐργάζονται διὰ τὴν καταστροφὴν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ εἰς ὠφέλειαν τοῦ ἐρυθροῦ θηρίου τῆς ἀθεΐας ἢ καὶ λαϊκοί, ἢ καὶ ἱερεῖς ἢ καὶ ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται καὶ πατριάρχαι καὶ πάπαι εἶναι οὗτοι. Τοιοῦτοι εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ ἱστορίᾳ καὶ εἰς τὰς ἡμέρας ἡμῶν».
Τί νὰ προσθέσουμε ἀγαπητοί μου σ’ αὐτά; Τὰ βλέπουμε καὶ στὶς μέρες μας. Ἕνα μόνο. Ὅτι κι ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα μας ἤδη ἔχουμε κάμει ἀρχή. [σ. Ὑπενθυμίζουμε, ἡ ὁμιλία ἔγινε τὸ 1983]. Καὶ ὁ Θεὸς νὰ ἐλεεῖ. Τίποτ’ ἄλλο δὲν λέγω. Ὅτι ἡμεῖς οἱ ἴδιοι προδίδουμε τὴν Ἐκκλησίαν. Ὅτι ἡ πόρνη αὐτὴ γυναῖκα γίνεται νὰ εἶναι ὑψηλῷ ὀνόματι λεγομένη Ἐκκλησία· ὅτι δύναται νὰ εἶναι αὐτὸ τὸ βλέπομεν, ἀλλὰ καὶ δύναται νὰ κατοχυρωθεῖ μὲ πολλὰ ἐπιχειρήματα καὶ νὰ ἐξαχθεῖ ἀπὸ πολλὰ στοιχεῖα καὶ ἁγιογραφικὰ καὶ πατερικά, τὰ ὁποία ἐν συνεχείᾳ σᾶς ἀναφέρω.
Θὰ ἐσημειώναμε καὶ ἐμεῖς μὲ τὴν σειρά μας ὅτι μιὰ Ἐκκλησία ποὺ ἐξυπηρετεῖ ἕνα ἄθεο καθεστώς, ὑπηρετεῖ, ὄχι ἁπλῶς ὑπάρχει, …ὑπηρετεῖ στοὺς σκοπούς του ἕνα ἄθεο καθεστώς, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι ἐκ Θεοῦ φυτεία. Καὶ ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος: πᾶσα φυτεία ποὺ δὲν ἐφύτευσε ὁ Θεὸς «ἐκριζωθήσεται» (Ματθ. 15, 13). Αὐτὴ ἡ —ἐντὸς εἰσαγωγικῶν— Ἐκκλησία, καὶ αὐτὴ ἡ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν φυτεία, εἶναι ἐκείνη ποὺ καταπατεῖται ὑπὸ τῶν ἐθνῶν, ποὺ λέγει στὴν Ἀποκάλυψη. Θὰ πατηθεῖ, λέγει, μῆνες τεσσαράκοντα δύο (3,5 χρόνια), θὰ καταπατηθεῖ ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν, μὴ τὴν μετρᾶς, δὲν εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν προστασία μου, λέγει ὁ Θεὸς (στὴν Ἀποκάλυψη), μία τέτοια Ἐκκλησία, δὲν εἶναι Ἐκκλησία… Δηλαδή, ἡ εὐλογία καὶ ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ, ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει. Εἶναι Ἐκκλησία κατ’ ἐπίφασιν.
Θὰ πῶ τοῦτο: Πρῶτον. Ἐὰν ἦτο ἀληθῶς ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ρωσία ἐν προκειμένῳ, τότε, διατί ἡ ἀληθὴς Ἐκκλησία κρύπτεται εἰς τὰς κατακόμβας καὶ διώκεται; Ἔχουμε τὴν «πάνω» Ἐκκλησία καὶ τὴν «κάτω» Ἐκκλησία. Ἐὰν ἡ Ἐκκλησία πράγματι ἦτο ἐλευθέρα, καὶ δὲν ὑπηρέτει τοὺς σκοποὺς τοῦ ἀθέου καθεστῶτος, τότε γιατί ὑπάρχει καὶ δεύτερη Ἐκκλησία κρυπτομένη, γιὰ ποιό λόγο; Αὐτὴ ἡ παρουσία τῆς κρυμμένης Ἐκκλησίας δείχνει ὅτι ὑπάρχει μία Ἐκκλησία ποὺ ἔχει προδώσει, ἔχει προδώσει τὴν ἀποστολή της.
Δεύτερον. Ὁ Κύριος εἶπε: «καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν». Ἀντιληφθήκατε. Σᾶς κατοχυρώνω, γιατί ὁ ἐπίσκοπος Ἰννοκέντιος χαρακτηρίζει ὡς πόρνη ἐπὶ τοῦ κοκκίνου θηρίου, αὐτὴν τὴν λεγομένην —ἐντὸς εἰσαγωγικῶν— Ἐκκλησίαν. Ὁ Κύριος εἶπε, λοιπόν, «διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. 24, 12). Καὶ μέσα σ’ αὐτοὺς τοὺς πολλοὺς θὰ εἶναι ἀσφαλῶς καὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἐμπνέονται πλέον ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ὑλικὸν συμφέρον.
Ἂν ὑπάρχει τὸ ὑλικὸν συμφέρον εἴμεθα ἕτοιμοι γιὰ ὅλα. Τίποτα πλέον δὲν θὰ ἠμπόδιζε αὐτοὺς νὰ στέκονται προδόται καὶ τῆς Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτοὶ θὰ εἶναι οἱ πνευματικοὶ ἀπόγονοι τοῦ Κάϊν καὶ τοῦ Ἰούδα. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος σημειώνει: «τοῦτο δὲ γίνωσκε —λέγει στὸν Τιμόθεον— ὅτι ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, …ἀνόσιοι (δὲν θάχουνε οὔτε ὅσιο, οὔτε ἱερό), …διάβολοι, προδόται» (Β΄ Τιμ. 3, 1-4). Ὁ Κύριος τὴν προδοσία τὴν ἐννοοῦσε, ὅταν ἔλεγε στοὺς μαθητάς του: «παραδώσει ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς» (Ματθ. 10, 21). Αὐτὴ εἶναι ἡ προδοσία. Προδόται ὁμοίως ἐκαλοῦντο, τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους ποὺ ὑπῆρχαν οἱ διωγμοί, ἐκεῖνοι ποὺ παρέδιδαν τὶς Ἅγιες Γραφὲς στὰ χέρια τῶν διωκτῶν. Ἡ προδοσία εἰς τὸν τομέα αὐτὸν εἶναι ὅ,τι πιὸ σιχαμερό, ὅ,τι πιὸ φοβερό. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, σᾶς εἶπα, ἔχουν τὸν κλῆρο ἑνὸς Ἰούδα.
Τρίτον. Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων σημειώνει στὴν 15η Κατήχησή του, ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸν Ἀντίχριστον: «φοβεῖ με ἡ μισαδελφία τῶν ἀδελφῶν». Μὲ φοβίζει, λέγει, ἡ μισαδελφία αὐτῶν τῶν ἀδελφῶν. Καὶ ὅταν λέει ἀδελφούς, ἐννοοῦσε τόσο τοὺς λαϊκοὺς χριστιανούς, ὅσο καὶ τοὺς κληρικούς, καὶ μάλιστα τοὺς ἐπισκόπους… Τί σημαίνει αὐτό;
Σημαίνει ὅτι ἀνάμεσα στοὺς ἀδελφούς μας, ὅλων τῶν βαθμῶν, θὰ ἔχομεν τοὺς προδότας τῆς Πίστεως, ποὺ θὰ ἀποτελοῦν αὐτοὶ πάντοτε τὴν «Ἐκκλησία πόρνη» (νὰ μὲ συγχωρέσει ὁ Θεὸς ποὺ τὸ λέγω αὐτό, τὴν βάζω ἐντὸς εἰσαγωγικῶν τὴν λέξη «Ἐκκλησία» πόρνη) ποὺ συμπλέκεται ἀθεμίτως μετὰ τοῦ κοκκίνου θηρίου, ποὺ δὲν εἶναι μόνο κάθε ἄθεον καθεστώς, ἀλλὰ καὶ κάθε κοσμικὴ κατάστασις. Ὁποιαδήποτε κοσμικὴ κατάστασις αὐτὴ ἡ συμπλοκή, ἡ ἀθέμιτος συμπλοκὴ Ἐκκλησίας καὶ κόσμου.
Τέταρτον. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 56 προφητείαν του… λέγει τὸ ἑξῆς: «θάρθει καιρὸς ποὺ δὲν θὰ ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἁρμονία ποὺ εἶναι σήμερα, μεταξὺ λαοῦ καὶ κλήρου». Στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 57 γράφει: «Οἱ κληρικοὶ θὰ γίνουν οἱ χειρότεροι καὶ οἱ ἀσεβέστεροι τῶν ὅλων». Καὶ στὴν ὑπ’ ἀριθμ. 108 σημειώνει: «Θάρθει καιρὸς ποὺ οἱ χριστιανοὶ θὰ ξεσηκωθοῦν ὁ ἕνας κατὰ τοῦ ἄλλου». Πότε θὰ γίνει αὐτό; Ὄχι μὲ τὴν ἔννοιαν τῶν πολιτικῶν κομμάτων καὶ τῶν πολιτικῶν ἀντιθέσεων, μὲ τὴν ἔννοιαν ὅτι αὐτὸς θὰ μένει πιστὸς καὶ ἐκεῖνος θὰ ἔχει προδώσει, καὶ προδότης χριστιανὸς θὰ καταδιώκει τὸν πιστὸν χριστιανόν.
Πέμπτον. Οἱ ἀρχαῖοι Πατέρες ἔλεγαν ὅτι οἱ κληρικοὶ (ρωτήθηκαν πολλὲς φορές, ἰδίως οἱ ἀσκητὲς Πατέρες: «τί θὰ γίνει μετὰ ταῦτα») καὶ ἔλεγαν ὅτι οἱ κληρικοὶ θὰ εἶναι ὅπως καὶ οἱ λαϊκοί. Δηλαδή, πῶς κινεῖται ἕνας λαϊκός, κυττάει τὰ συμφέροντά του, …ἔτσι θὰ εἶναι, λέει, καὶ οἱ κληρικοί.
Ἕκτον. Αὐτὴ τὴν πραγματικότητα τὴν διαβάζουμε ἀγαπητοί μου στὴν βιογραφίαν τοῦ π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη, ἑνὸς ἱερέως ποὺ ἦταν ἐδῶ στὰ Τρίκαλα …καὶ εἶχε φήμη ἁγίου ἀνθρώπου. Ἂν διαβάσετε ἐκεῖ θὰ δεῖτε τὸ ἑξῆς· ὅτι ὁ Μητροπολίτης Κοζάνης, αὐτὸς ποὺ ἦταν τότε …συμπλέων μὲ τὴν κατάστασιν τῆς ἐποχῆς, τὸν κατεδίωκε νὰ τὸν φονεύσει! Ποιος; Ὁ ἐπίσκοπος τὸν ἱερέα…
Τί σημαίνουν, ἀγαπητοί μου, ὅλα αὐτά; Σημαίνουν ὅτι ὅλα αὐτὰ δίδουν ὕλη· πράγματι, πλάϊ στὴν ἑρμηνεία «πόρνη Ρώμη» νὰ τίθεται καὶ ἡ ἑρμηνεία ὅτι ἡ πόρνη τῆς Ἀποκαλύψεως νὰ ἀντιπροσωπεύει τὴν ἐκκοσμικευμένην Ἐκκλησίαν. Καὶ τὸ εἶπα αὐτό… γιατὶ πράγματι παρατηροῦμε νὰ τελεσιουργεῖται αὐτὸ τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας, κληρικοὶ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ (δὲν λέγω Καθολικοί, δὲν λέγω προτεστᾶνται), νὰ συμφωνοῦν καὶ νὰ συμμαχοῦν μὲ ἄθεες κοσμικὲς καταστάσεις καὶ δυνάμεις καὶ καθεστῶτα, ὁποιαδήποτε…, νὰ συμπλέουν, νὰ συμφωνοῦν καὶ νὰ προδίδουν τὴν Ἐκκλησία. Σημεῖα τῶν καιρῶν. Γιὰ τὸν ἅγιο Κύριλλο Ἱεροσολύμων σημεῖο τῶν καιρῶν, ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἔρχεται, ὅταν φθάνουν οἱ κληρικοὶ νὰ προδίδουν τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Ἀγαπητοί μου, ὁ Θεὸς νὰ μᾶς ἐλεήσει.
Ἀρχιμ. Μυτιληναίου Ἀθαν., Ὁμιλίες στὴν Ἱερὰ Ἀποκάλυψης, ἀριθ. ὁμιλ. 71. Στὸ ἱστολόγιο: http://www.pantocrator.info/gr/modules.php?name=Downloads&d_op=viewdownload&cid=24&min=70&orderby=titleA&show=10
Προσθέτουμε καὶ τὸ σχετικό κείμενο τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων:
«Ὁ δὲ σωτήρ φησιν· καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους. ἐὰν ἀκούσῃς ὅτι ἐπίσκοποι κατ’ ἐπισκόπων καὶ κληρικοὶ κατὰ κληρικῶν καὶ λαοὶ κατὰ λαῶν μέχρις αἱμάτων ἔρχονται, μὴ ταραχθῇς. προγέγραπται γάρ. μὴ πρόσεχε τοίνυν τοῖς γινομένοις, ἀλλὰ τοῖς γεγραμμένοις… Προετοιμάζει γὰρ ὁ διάβολος τὰ σχίσματα τῶν λαῶν, ἵνα εὐπαράδεκτος γένηται ὁ ἐρχόμενος… Ἀπέστησαν γὰρ οἱ ἄνθρωποι τῆς ὀρθῆς πίστεως… Καὶ πρότερον μὲν ἦσαν φανεροὶ οἱ αἱρετικοί, νῦν δὲ πεπλήρωται ἡ ἐκκλησία κεκρυμμένων αἱρετικῶν… Βλέπε τοίνυν σεαυτόν, ἄνθρωπε, καὶ ἀσφαλίζου τὴν ψυχήν. ἡ ἐκκλησία νῦν ἐνώπιον Θεοῦ ζῶντος, προδιαλέγεταί σοι τὰ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου πρὶν παραγενέσθαι. καὶ εἴτε ἐπὶ σοῦ γίνεται, οὐκ οἴδαμεν, εἴτε μετὰ σὲ γίνεται, οὐκ οἴδαμεν. καλὸν δέ ἐστι ταῦτα εἰδότα σε προασφαλίσασθαι».
Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, Κατήχησις ιε΄, Φωτιζομένων, TLG, c. 7, l. 2- c. 9, l. 41.
Τι είναι η ΕΟΚ
Εκφωνήθηκε στις 27/06/89
Τι είναι η ΕΟΚ; ….λέγεται ότι ζούμε σε έναν κόσμο, αυτά είναι γνωστά, όπου θα καταλήξει να υπάρχει μόνον μία κυβέρνησις. Κι αυτό πια το ξέρουμε, διότι, εδώ και 100 χρόνια, το είχαν σχεδιάσει αυτοί οι Σιωνισταί. Πασίγνωστο. Το είχαν σχεδιάσει. Είναι στα Πρωτόκολα των Σοφών της Σιών. Και βλέπομε να πηγαίνει το πράγμα σταθερά προς τα κει. ………
Το θέμα είναι ότι, εδώ ζητούμε να κάνομε έναν κόσμον ο οποίος βέβαια είναι ανόμοιος μεταξύ του, είναι ό,τι ακριβώς συνέβη με τις κατακτήσεις του Ναβουχοδονόσορος. …. ακριβώς όπως στο όραμα του Ναβουχοδονόσορος, που το εξήγησε ο Δανιήλ, ήταν μια αυτοκρατορία. Ποια; Η Τρίτη αυτοκρατορία,…. ήταν λέγει από σίδηρο και όστρακο, δηλαδή, λάσπη και σίδηρο. Δεν κολλάνε αυτά, είναι ανομοιογενή. Αυτό είναι και ο κόσμος που πρόκειται να γίνει. Γιατί ο κάθε λαός έχει τις παραδόσεις του, έχει τον τρόπο του σκέπτεσθαι, και συνεπώς αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο το νομίζουμε. ………Ρίξτε μια ματιά στα χθεσινά νέα και θα δείτε πως έχω δίκιο. Υπάρχει μία αντίδρασις, για μισό λεπτό, εμείς έχομε τις παραδόσεις μας, πώς γίνεται αυτό;
Κοιτάχτε, εγώ δεν μιλάω για το πώς γίνεται αυτό, αλλά μόνο από Ελληνικής πλευράς. Και μόνο από εθνικής και πνευματικής πλευράς. Δεν μιλάω από πλευράς οικονομικής. Αυτό, ας πούμε, το αφήνουμε στην άκρη. Το θέμα είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, βήμα βήμα, αυτοί οι Φράγκοι, …αυτοί οι Φράγκοι! Πού τόσες φορές η Ελλάδα είχε αντιμετωπίσει τους Φράγκους, από πότε; Αμ, κι από πότε; Αιώνες πίσω, αυτοί που τους λέμε κουτοπόνηρους, αυτοί, τώρα με την ΕΟΚ, ίσως θα βάλουν πόδι, περισσότερο απ ό,τι έβαλαν ποτέ, εις τους αιώνας.. διότι, για μας αγαπητοί μου η Ελλάδα για μας είναι κάτι πιο ξεχωριστό. Έχομεν μία παράδοση, αυτήν που έχομε. Και έχομε και μίαν γλώσσαν, αυτήν που έχομε, και μια γλώσσα που είναι πολυτιμοτάτη. Που, τα πιο σοβαρά έργα, προπαντός η Αγία Γραφή, είναι γραμμένα στην γλώσσα αυτή,. Και έχομε και την Ορθοδοξία.
Τώρα, από την μία η ΕΟΚ, από την άλλη ο οικουμενισμός, βάλθηκαν να γκρεμίσουν ό,τι υπάρχει εις την χώραν αυτήν. Η γλώσσα; Αναχωρεί και μας χαιρετάει. Ξένοι, που όμως αγαπούν την δική μας γλώσσα, μας ταλανίζουν και μας λέγουν ότι την καταστρέψαμε. Ναι, αντί πινακίου φακής. Μοιάζουμε με τον Ησαυ, που λέγει, α, εγώ τώρα πεινάω, και θα μου πεις εσύ, πρωτοτόκια. .. κάπως έτσι κι εμείς λέμε, εμείς τώρα χανόμαστε, να φάμε, και είμαστε μάλιστα και μέσα εις τον χώρο της ευημερίας, και δεν σκεπτόμαστε τίποτε άλλο παρά να φάμε, κι εμείς ξεπουλάμε τους θησαυρούς μας και δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που σας το λέγω αυτό. Αλλά, είναι και η ευφυία μας, είναι που μας φοβούνται, σε όλους τους αιώνες και θέλουν να μας εξοντώσουν γι αυτό. Μόνο που την ευφυία μας δεν ξέρουμε να την αξιοποιήσουμε σωστά, να την βάλουμε σε ένα αυλάκι, για να μας δώσει καρπόν...
Θα σας πώ κάνα δυο παραδείγματα, ξέρετε το Άγιον Όρος, είναι αυτό που είναι, να μην κάνω αναλύσεις. Ένας από τους στόχους της ΕΟΚ είναι το Άγιον Όρος. Ξέρουν ότι ένα μοναστήρι πάντοτε αντιδρά. Τα μοναστήρια τα φοβούνται όλοι. Μα όλοι. Προ ολίγου είχα ένα τηλεφώνημα από την Αμερική. Είναι εκεί ο πατήρ Εφραίμ, από την Μονή Φιλοθέου, ο Γέροντας, ο Ηγούμενος. Θέλουν να φτιάξουν ένα Μοναστήρι. Και δεν μπορούν, ξεσηκώθηκαν οι πάντες, εναντίον της ίδρυσης Μοναστηριού. Δικαιολογημένα, αγαπητοί μου, για να καταλάβετε πόση αξία παρουσίας έχει ένα μοναστήρι. Και δεν το λέγω αυτό γιατί είμεθα εδώ μοναστήρι, αλλά γιατί αυτή είναι η αλήθεια, ιστορικά τεκμηριωμένη. Δεν εφοβήθηκαν οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου τα μοναστήρια, πότε όμως; όταν παρανομούσαν...
Μπορεί να μας προσεγγίσουν και να μας πουν, τι θέλετε να σας φτιάξομε; Πόσες φορές έγινε αυτό, ο Θεός το ξέρει! Να σας φτιάξομε τον δρόμο, να σας στήσομε τούτο, να σας φτιάξομε εκείνο…. όχι, καθίστε στ’ αυγά σας, δεν θέλομε τα χρήματα σας, φοβού τους Δαναούς…, να φοβηθείς, γιατί, ο καθένας αποβλέπει κάπου. Έτσι, το Άγιον Όρος, που είναι στόχος της ΕΟΚ, που βέβαια δεν είπε να το βομβαρδίσουμε, αλλά επρότεινε, προ μερικών ετών, το ξέρετε, έργα υποδομής. Να φτιάξομε λέει λιμάνια, να μπορεί να προσεγγίσει ένα πλοίο, κλπ, δηλαδή τότε το άβατον πού θα πάει, …να σας στερώσουμε τα κτίρια, να σας φτιάξομε μουσεία, να έχετε ωραιότερα, άμα τα φτιάξουνε όμως μετά ξέρετε τι θα πουν; Ε, μα πρέπει και να τα βλέπομε, εμείς σας δώσαμε τόσα λεφτά, πρέπει να τα βλέπει και κόσμος. Γιατί άμα πατήσουνε πόδι, ….(θα πετύχουν) το κλείσιμο του στόματος των μοναχών του Αγίου Όρους. Έτσι λοιπόν, άμα πατήσουν πόδι μέσα, έτσι θα ενεργήσουν.
Θέλετε ακόμη; Δεν είναι η περίπτωση μόνο αυτή έχουμε και την κατάκτηση εκ των έσω. Όταν αλλοιωθεί το φρόνημα των Αγιορειτών. Πώς γίνεται αυτό; Αυτό είναι ακόμη πιο δαιμονικό και πιο πονηρό. Διότι το άλλο το βλέπεις, ενώ ετούτο δεν το βλέπεις. Φιλικές διαθέσεις, σχέσεις φιλικές, καλέσματα, ελάτε, να ῤθούμε εμείς εκεί, να μας δείτε, να σας δούμε, να τα πείτε, να τα πούμε, και τότε αρχίζει η αλλοίωσις του φρονήματος. Κι αυτό είναι ακόμη πιο φοβερόν.
Θέλετε να πάρομε την Μασωνία, η οποία ακόμη και εκκλησιαστικά έργα χρηματοδοτεί; Τι θα λέγατε;...
Θέλετε ακόμη; Ο Σιωνισμός, που έχει διεισδύσει, και που δεν έχει διεισδύσει, σε όλη την υφήλιο. Και στην Ελλάδα, να πώ περιπτώσεις;
Αγαπητοί μου, ο Σιωνισμός ακόμη και εδάφη διεκδικεί. Διεκδικεί την Κύπρο και την Κρήτη. Το ξέρετε πολύ καλά αυτό, ακόμη και εδάφη. Για τον μεγάλο Ισραήλ, το μεγάλο κράτος του Ισραήλ. Βέβαια είς βάρος των άλλων, αναμφισβήτητα. Και πηγαίνουν με τέχνη και με σχέδιο . Η μέθοδος , για να την ξέρομε, είναι ακραιφνώς δαιμονική. Διείσδυση με τις παγίδες. Ή ακριβέστερα, σας το έχω πει και άλλοτε αυτό, είναι ο διάλογος, η συνύπαρξις, η διείσδυσις, και η ανατροπή. Τέσσερα πράγματα. Αρχίζει με τον διάλογο. Ελάτε να κουβεντιάσουμε. Μετά, γιατί να μην συνυπάρχομε. Ε, δεν θα σας πειράζουμε, ούτε μας πειράζετε, να είμαστε μαζί, να συνυπάρχομε. Το θέμα της συνυπάρξεως είναι της μόδας, το ξέρετε. Με την συνύπαρξη επιτυγχάνεται η διείσδυσις, και όταν η διείσδυσις φτάσει σε ικανοποιητικό επίπεδο, τότε γίνεται η ανατροπή. Το αναποδογύρισμα. Και μετά, αυτός στέκεται από πάνω, και βρίσκεσαι από κάτω. Τι μπορείς να κάνεις; Τίποτα, τελείωσε η ιστορία. Ή δεν είναι αλήθεια αυτά τα πράγματα;
Πάντως, αν θέλετε, έτσι κινείται και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών. Αυτό το διαβόητο ΠΣΕ. Εγώ πάντα είχα την απορία, μα τι θέλομε εμείς εκεί πέρα. ……κάποιες φορές ακούγονται κάποιες φωνές, μα τι θέλομε εμείς εκεί. Κάποτε τα χαλάμε, γιατί κάτι μας ζητάνε παραπάνω, μετά τα ξαναφτιάχνουμε και πάλι ξαναπηγαίνουμε εκεί.
Αυτό το χαλάμε και τα ξαναφτιάχνουμε, ξέρετε τι είναι; Είναι να μπαίνει το μαχαίρι, αλλά μόλις δει ο αιρετικός ότι πόνεσες, τραβάει πίσω. …δηλαδή έκανε δυό βήματα μπροστά, τώρα κάνει ένα βήμα πίσω, γιατί τα πράγματα δεν πάνε καλά. Και μετά όταν θα ξεχαστούν αυτά, μετά πάλι δυο βήματα μπροστά κι ένα βήμα πίσω. Μ’ αυτή τη μέθοδο, έχομε κέρδισμα στον χώρον. Στον χώρον της Ορθοδοξίας μας και της Εκκλησίας μας. Το αντιλαμβανόμεθα αυτό;
Θα μου πείτε γιατί τα λέω σε σας και δεν τα λέω σε κάποιους άλλους. Κι εγώ μικρός είμαι κι εσείς μικροί είσαστε, αλλά… δεν είστε μικροί, ούτ’εγώ είμαι μικρός. Άμα τα λέμε, και ο λαός μας διαφωτίζεται, θα δημιουργήσει αντίσταση. Τώρα, τι μορφή;
Με την πρόοδο του χρόνου, τι αντίστασις θα είναι αυτή δεν ξέρω. Ξέρω ότι πρέπει να συντηρούμε στις ανθρώπινες καρδιές την αντίσταση. Διότι αυτό ακριβώς έχει πάρα πολλή αξία και σημασία. Πάρτε το είδηση. Στις ημέρες του Αντιχρίστου θα θέλαμε τίποτε να διορθώσουμε; Γιατί μέρες του Αντιχρίστου έχουμε . θα θέλατε τίποτε να διορθώσουμε; Δεν διορθώνεται τότε, τίποτα πια. Είναι γραμμένα, θα πάνε προς το κακό. Τι θα ισχύει τότε; Η αντίστασις. Σε ποιους; Σε κάποιες ψυχές, σε κάποιους ανθρώπους. Όταν ο Προφήτης Ηλίας θα έρθει, και ο Ενώχ, τι θα κάνουν, θα διορθώσουν τα πράγματα; Όχι, το ξέρουμε. Κι από την προφητεία το ξέρουμε, δεν θα διορθώσουν τα πράγματα. Τι θα δημιουργήσουν; Αντίστασιν.
Δηλαδή, εκείνοι που στέκονται, να σταθούν. Κάτι, μια που είπα αυτό, κάτι έτσι συνειρμικά, με πήρε τηλέφωνο κάποιος γνωστός μας, Κύπριος είναι, με πήρε από την Αγγλία. Εκεί, ένα μήνα πριν το τηλεφώνημά του, δηλαδή 50 μέρες από σήμερα, μου λέγει έντρομος, ότι η τηλεόρασις εδώ στο Λονδίνο, έδειξε το εξής.
Σιωνισταί και Άραβες, έκαναν ένα,, μια συζήτηση, ένα διάλογο, στρογγυλής τραπέζης ας το πούμε έτσι, εκεί στην τηλεόραση. Με θέμα, πώς να γίνει η μεταφορά του τεμένους του Ομάρ, χωρίς να καταστραφεί, για να χτιστεί εκεί ο Ναός του Σολομώντος. Δηλαδή, ξέρετε, σήμερα μεγάλα κτίρια, αρχαία, μπορούμε να τα μεταφέρουμε, εκκλησίες ολόκληρες, … υπάρχουν τα μέσα σήμερα, ας το πούμε χοντρικά, ένα φτυάρι μπαίνει από κάτω και μετά με μηχανήματα σιγά –σιγά τραβούν το φτυάρι αυτό που πήρε την επιφάνεια και το φυτεύει αυτό το κτίριο κάπου αλλού. …
Αυτό από τεχνικής πλευράς είναι λυμένο. Και εγίνετο η συζήτησις, για να γίνει η μεταφορά του τεμένους του Ομάρ σε άλλο τόπο για να κτιστεί εκεί ο Ναός. Σας έλεγα και παλαιότερα ότι είχε ειπωθεί, και τι θα γίνει το τέμενος, άμα χτίσουμε εκεί το ναό; Ε, το ανατινάζουμε στον αέρα. Όμως, για να διατηρούν φιλικές σχέσεις, είπαμε, αυτό είναι συνύπαρξις, έτσι; Τότε, σκαρώνουν αυτό.
….θυμάστε που σε μία ολόκληρη σελίδα των ΤΙΜΕS έγραφε, σας τόλεγα, ότι πρέπει να προσευχόμαστε για να χτιστεί ο ναός μας και να έρθει ο μεσσίας μας.
Αγαπητοί μου όλα αυτά βρίσκονται στα σκαριά.
Αν λοιπόν κάποτε δούμε να θεμελιώνεται ο ναός του Σολομώντος, τότε το τέλος είναι κοντά. ……………….
Δεν είναι τυχαίο που σε όλη την υφήλιο διαφημίζουνε το 666. Είναι τυχαίο; Ποιο προιόν δεν έχει επάνω του το 666; ………………
Άρα, όταν βλέπουμε όλα αυτά, δεν βλέπουμε ότι πλησιάζει ένα τέλος; Βέβαια, μην περιμένουμε μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα του κακού, ούτε την ελληνική γλώσσα, ούτε εθνικά όρια και σύνορα, τι…….. αγαπητοί μου όλα θα χαθούν και θα βουλιάξουν.
Ένα πρέπει να μείνει –η Ορθόδοξη ψυχή που θα περιμένει τον Κύριον. Γι αυτό σας λέγω ότι μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, αλλά εάν βάλουμε στην ψυχή των Χριστιανών μας το στοιχείο της αντιστάσεως, νομίζω ότι βάλαμε κάτι πάρα πολύ μεγάλο.
Και τελειώνοντας, λέγει, και ο γαρ τα αγαθά εις κακά μεταστρέφων. Α, λέει εδώ, ότι τελικός σκοπός είναι η υποδούλωση, η εκμετάλλευση. Το βλέπει κανείς καθαρά; Τα αγαθά σου τα συκοφαντεί, τα παρουσιάζει κακά. Και συνεπώς προτείνει διόρθωση με σκοπό να διαστρέψει. Όπως λέγει ο Ησαΐας, ουαί οι λέγοντες το πονηρόν, καλόν, και το καλόν, πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φώς και το φως, σκότος.
Τι σου λένε; Η Ορθόδοξη πνευματικότητα, σήμερα, είναι ξεπερασμένη. Υπάρχουν άλλοι τρόποι που μπορούμε να ζήσουμε. Σου λένε το φως σκοτάδι και το σκοτάδι φως.
Θα διαβάσατε στις εφημερίδες, δηλαδή σε μία εφημερίδα, για τον Ολιβιέ Κλεμάν. Αυτός είναι Ουνίτης. Παρουσιάζεται όμως ορθόδοξος. Μας κατηγόρησε σε ένα άρθρο που έγραψε στη Γαλλία ότι στην Ελλάδα δεν δεχόμεθα διάλογο, ότι υπάρχει δογματική ακαμψία, σκυθρωπός εθνικισμός, και θρησκευτικός ολοκληρωτισμός. Μας κατηγορεί για να πούμε, όχι δεν είμαστε αυτά, για να αλλάξουμε. Αγαπητοί μου, υπάρχει μεγάλη δολιότης. ….. ο σκοπός τους είναι πάντοτε η ανατροπή και η καταστροφή. Γι αυτό προσοχή. Μάτια ανοιχτά, νους καθαρός, ετοιμότης πνεύματος, και εγρήγορση αγαπητοί μου. Αυτά έρχεται να μας πει αυτό το χωρίον της Σοφίας Σειράχ.
Εστάλη από την αγαπητή αναγνώστρια Αργυρώ
Πηγή arnion.gr Σοφία Σειράχ, ομιλία 85, από το 35λ.
Υπάρχει εκείνο το ''σ' αγαπώ''...
"Υπάρχει εκείνο το ''Σ' αγαπώ'' το εξωτερικό, της επιφάνειας,
λέγεται πιο πολύ απο ανάγκη να μας αγαπήσουν επί της ουσίας...
να καλύψει τα δικά μας κενά, το δικό μας συναισθηματικό θέλημα.
Θυμίζει εκείνο το ''Όποιος αγαπά θέλει να σκλαβώνει'' του Τσαρούχη...
Υπάρχει και εκείνο το "σ' αγαπώ" το λιτό, της θυσίας, χωρίς φτιασίδια, το Ορθόδοξο,
δεν αγαπάς κάποιον για να τον ''κατέχεις'', να σου ανήκει τρόπον τινά...
τον αγαπάς είτε τον έχεις- είτε οχι, αγαπάς την ψυχή του, να σωθεί, να σώσει,
αυτή σε νοιάζει, αυτή θα μείνει είς τούς αιώνας…
Κι όμως μπορείς....
Έρχεται ο κακός λογισμός και σου λέει, «μην προσπαθείς, δεν αλλάζεις, δεν γίνεται, η ζωή σου δε μπορεί να γίνει καλύτερη, τα πάθη σου δεν μεταμορφώνονται…».
Και εκεί κάπου αρχίζει ένας αόρατος πόλεμος, μια μάχη μέσα στο νου που ξαπλώνεται σε όλο το είναι σου. Όμως σκέψου:
Όταν λέμε ότι γίνονται αλλαγές δεν λέμε ότι θα γίνουν αύριο το πρωί.
Όταν λέμε ότι γελάμε δεν σημαίνει ότι δεν θα ξανακλάψουμε.
Όταν λέμε ότι επιλέγουμε την χαρά, δεν σημαίνει ότι δεν θα νιώσουμε ποτέ ξανά θλίψη.
Όταν λέμε ότι είμαστε καλά δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε προβλήματα.
Χτύπα δυνατά την πόρτα της θλίψης να την ακούσει ότι φεύγεις, και είσαι αποφασισμένος σε πείσμα των πληγών, της κληρονομικότητας σου και των συνθηκών ζωής.
Όλοι αυτοί που τα κατάφεραν δεν ήταν τέλειοι αλλά είχαν πίστη και πείσμα. Εάν θες να πετύχεις να είσαι έτοιμος για πολλές αποτυχίες. Είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος, τον παράδεισο τον ποθούμε όταν είμαστε στην κόλαση. Μην φοβάσαι το πέρασμα από αυτήν, είναι μονάχα μια φάση ζωής. Όλοι αυτοί που κοιτάνε τώρα το φως κάποτε κοιμήθηκαν στο σκοτάδι.
Σεμνόν τό τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα. (Ἄγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Προφήτευε ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Ἔρχονται καιροί, πού θά ψάχνετε γιά νά βρῆτε παπᾶ.
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ:
Ἔχομε τόν λογισμό, ὅτι ὅσο πιό βαθειά ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ δηλητηριάζει τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, τόσο καί πιό πολύ καθίσταται ἀναγκαία ἡ ἀνάδειξη ἀξίων ἱερωμένων (διακόνων, ἱερέων, ἐπισκόπων).
Δυστυχῶς, ἡ ἐκκοσμίκευση στόν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἔφερε τά τελευταῖα χρόνια ἀντιμέτωπους μέ τό θλιβερό φαινόμενο ἀνάδειξης ὅλο καί περισσότερων ρασοφόρων,ἀναξίων κατά τούς Πατέρες τοῦ σεμνοῦ ἀξιώματος τῆς ἱερωσύνης.
Καί τό πιό θλιβερο εἶναι, ὅτι οἱ ἁπλοί πιστοί, ἀλλά ἀκόμα καί ἀρκετοί ἱερωμένοι (παπάδες καί ἐπίσκοποι) ἀγνοοῦν τά θεοπνεύστως ὡρισθέντα παρά τῶν Ἁγίων μας Πατέρων ”κωλύματα ἱερωσύνης” ἤ τά παραθεωροῦν ὑποτιμῶντας τα περιφρονητικά.
Ἐάν διαβάσει κανείς τό τί γράφει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος γιά τήν ἱερωσύνη, θά τρομάξει κυριολακτικά ἀπό τό βάρος τῆς εὐθύνης, πού ἀναλαμβάνουν οἱ καλοί μας ἱερεῖς καίἐπίσκοποι. Γι’ αὐτό καί ὀφείλουμε ἀπεριόριστη τιμή σέ κάθε ἄξιο ἱερέα ἤ ἐπίσκοπο.
Τό παρακάτω βραχύ κείμενο τοῦ ἰατροῦ Φώτη Μιχαήλ ἀναφέρεται ἀκροθιγῶς στό παραπάνω ἐξόχως σημαντικό καί εὐαίσθητο θέμα.
Στήν Ἐκκλησία μας ποτέ δέν μετροῦσαν τά κοσμικῆς τάξεως προσόντα τῶν ὑποψηφίων ἱερέων. Οἱ περισσότεροι Ἅγιοι ἱερεῖς τῶν ἡμερῶν μας ἦταν παπάδες ὀλιγογράμματοι ἤ τέλος πάντων χωρίς τίτλους ἀκαδημαϊκῶν σπουδῶν.
Συνεπῶς, γιά τίς σημερινές ἀνάγκες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἄς μή μιλᾶμε γιά παπάδες ‘’προσοντούχους’’ καί ‘’μή προσοντούχους’’. Γιά παπάδες πτυχιούχους ἀνωτάτων σχολῶν καί γιά παπάδες τοῦ δημοτικοῦ. Καλύτερα νά μιλᾶμε ἁπλά καί μόνον γιά ἱερεῖς ἀξίους τῆς ἱερωσύνης. Μέ λιγοστά γράμματα ἐνδεχομένως, ἀλλά ἀξίους. Νά πληροῦν, δηλαδή, ὅλες τίς ἱεροκανονικές προϋποθέσεις ἱερωσύνης καί νά ἀγωνίζονται φιλότιμα στον στῖβο τῆς πνευματικῆς ζωῆς μιμούμενοι ἁγίους προκατόχους τους. Ὅπως ἔλεγε καί ὁ μακαριστός π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, νά εἶναι οἱ ἴδιοι θεραπευμένοι, ὥστε νά μποροῦν νά θεραπεύσουν καί τούς ἄλλους.
Στό ἐρώτημα, κατά πόσον ἐντελῶς ἀπροϋπόθετα μπορεῖ ὁ ὁποιοσδήποτε νά γίνει ἱερεύς, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἀπαντᾶ μονολεκτικά καί ἁπόλυτα: Ὄχι. Ἀπροϋπόθετα δέν μπορεῖ κανένας νά γίνει παπάς.
Συνοδικῶς οἱ ἅγιοι Πατέρες καί θεοπνεύστως ἑρμηνεύοντας τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ξεκαθάρισαν λεπτομερῶς τίς προϋποθέσεις ἱερωσύνης καί ὥρισαν μέ σαφήνεια καί ἀκρίβεια τά λεγόμενα ‘’κωλύματα ἱερωσύνης’’. Δηλαδή, ποιά ἁμαρτήματα, ἀκόμα καί μετά ἀπό εἰλικρινή μετάνοια, στέκονται ἀξεπέραστα ἐμπόδια στό νά γίνει κάποιος παπάς (πορνεία, μοιχεία, τοκογλυφία, μαγεία, φόνος, δεύτερος γάμος κ.α.).
Τά κωλύματα αὐτά περιγράφονται σέ Ἱερούς Κανόνες, τοὐτέστιν ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖοι Ἱεροί Κανόνες δέν ἐπιδέχονται καμμία ἁπολύτως οἰκονομία ἤ παραχώρηση. Μέ ἄλλα λόγια, ἐάν κάποιος ὑποψήφιος πρός ἱερωσύνη παρουσιάζει ἔστω καί ἕνα κώλυμα, δύναται μέν ἐν μετανοίᾳ νά γίνει τό πολύ-πολύ μοναχός, ἀλλά ἱερεύς δέν μπορεῖ νά γίνει.
Ἀπό τό πρῶτο κι ὅλας βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀποκαλύπτεται ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό, ἀπό ποιούς καί ὑπό ποιές προϋποθέσεις κάνει τίς θυσίες δεκτές.
Θυσία προσέφεραν καί ὁ Κάϊν καί ὁ Ἄβελ. Ὁ Θεός, ὅμως, τήν θυσία τοῦ Κάϊν δέν τήν ἔκανε δεκτή. Δέχθηκε μονάχα τήν θυσία τοῦ Ἄβελ, δείχνοντάς μας ἔτσι τό θέλημά του: Ὀποιαδήποτε προσφορά, ὁποιαδήποτε ἀφιέρωση στον Θεό (ὅπως ὁ ἱερέας), ὀφείλει νά εἶναι ἐκλεκτή καί ὄχι ἁπλά ἀνεκτή.
Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας θέλει τό σκεῦος τῆς προσφορᾶς (τόν ἱερέα), καί στήν ψυχή καί στό σῶμα ἀκέραιο καί ἀρραγές.
Προφήτευε ὁ ἍγιοςΚοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Ἔρχονται καιροί, πού θά ψάχνετε γιά νά βρῆτε παπᾶ. Τό ἔλεγε, ὄχι βέβαια γιατί θά λείπουν οἱ ρασοφόροι, ἀλλά, γιατί θά εἶναι λιγοστοί οἱ ἄξιοι.
Ἄς εἶναι λοιπόν οἱ ἱερεῖς μας ὀλιγάριθμοι, δέν πειράζει. Νά εἶναι, ὅμως, κατά πῶς ὥρισαν θεοπνεύστως οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας: Ἄξιοι.
Ἄς εἶναι ὀλιγογράμματοι, ἄς εἶναι ἁπλοϊκοί. Τί ἦταν ἄλλωστε οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου;
Ἡ Ἐκκλησία μας, πού εἶναι θεραπευτήριο μέγα καί μοναδικό, τούς θέλει ἰατρούς. Τούς θέλει θεούμενους, γιά νά μποροῦν καί ἐκεῖνοι μέ τήν σειρά τους νά ὁδηγοῦν στήν θέωση τά ἀδέλφια τους, τό ποίμνιό τους.
ΦΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΙΑΤΡΟΣ
22.7.2019
agonasax.blogspot.com
''Ποτέ δέν είναι ἀργά γιά ἕνα νέο ξεκίνημα..''
Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιά κάποια ἀποσπασματική καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν ...καί γι’ αὐτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις.
Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ” Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”
Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του.
Κι ὁ Γέροντας κατέληξε: “Ἐμεῖς, γιὰ νὰ σπουδάσουμε, γιὰ νὰ μάθουμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε;”.
Κατάλαβα τί ἐννοοῦσε καί ντράπηκα νά τοῦ ἀπαντήσω.
Τί νὰ τοῦ πῶ; Ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ μᾶς τοὺς πιστοὺς εἴμαστε ράθυμοι, χλιαροί, “ἐρασιτέχνες χριστιανοί”; Τὸ ἤξερε...
Καὶ μοῦ τὸ εἶπε: “Δὲν γίνεται κανεὶς χριστιανὸς μὲ τὴν τεμπελιά. Χρειάζεται δουλειά, πολλὴ δουλειά”. Ὁ ἴδιος ἦταν ὑπόδειγμα, χωρὶς νὰ αὐτοπροβάλλεται.
Εἶχε ἀφιερώσει μὲ ζῆλο, ὅλα τὰ χρόνια τῆς μακρᾶς ζωῆς του στὸ νὰ σπουδάζει καὶ νὰ ζεὶ τὸν Χριστό. Ἦταν ἐργατικός, σωματικὰ καὶ πνευματικά, καὶ ἤθελε νὰ μεταδώσει τὴν φιλεργία καὶ στοὺς ἄλλους.
Πίστευε ὅτι ἡ ἀργία ὁδηγεῖ στὴν ἀκηδία καὶ αὐτὴ σὲ πολλὲς ἀρρώστιες, ψυχικὲς καὶ σωματικές.
Συνιστοῦσε τὴν ἐργασιοθεραπεία. Ἰδιαίτερα σὲ ὅσους εἶχαν ἀποδιοργανωθεῖ καὶ ἀπελπισθεῖ.
Γιὰ τὸν Γέροντα, ποτὲ δὲν ἦταν ἀργὰ γιὰ ἕνα νέο ξεκίνημα.
Θεωροῦσε μάλιστα τὴν διάψευση τῶν κοσμικῶν ἐλπίδων καὶ τὴ συντριβὴ τοῦ ἐγωισμοῦ σὰν τὴν καλύτερη προϋπόθεση γι’ αὐτὸ τὸ ξεκίνημα. Ἤθελε γιὰ ὅλους μας νὰ βροῦμε κάποιο δρόμο.
Ἂν δέν μποροῦμε νά κάνουμε κάτι ἀπό ἐδῶ, ἂς ἀρχίσουμε ἀπό ἀλλοῦ.
Τὸ σημαντικότερο ἦταν νὰ ἀρχίσουμε. Νὰ μὴ μένουμε ἀργοί...
“Ἂν δὲν μπορεῖς μ’ αὐτό, ἀρχίνα μὲ τὸ ἄλλο καὶ ἡ φόρα ποὺ θὰ πάρεις θὰ σὲ κινητοποιήσει καὶ στὰ ἄλλα”.
“Ὅλα ἀλλάζουν μὲ τὸν κόπο, καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα. Μὴν ἀφήνεις τὴν εὐχή. ”
Ἁπλά, ἀβίαστα, παρακάλα θερμὰ γιὰ ὅλους. Θὰ τοὺς ὠφελεῖς μὲ τὴν προσευχὴ, ὄχι μὲ λόγια. Ἂν σὲ ρωτήσουν, πὲς ταπεινά: ‘Έτσι σκέπτομαι. Πάλι, ὅπως νομίζετε... ”
‘Ἀπό τό βιβλίο: Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου
''Αληθινά χαρούμενος...''
Αληθινά χαρούμενος άνθρωπος είναι ο χριστιανός, που με τα δάκρυα κατάφερε να περάσει τη χώρα των παθών, και να φτάσει στον ευλογημένο κάμπο της καθαρότητας της ψυχής…
Αγίου Ισαάκ του Σύρου
Ο Θεός είναι αύρα μυστική...
Εάν κάτι αποστρέφεται ο Θεός είναι η σκληρότητα. Εάν κάτι τον ευαρεστεί είναι η επιείκεια, η κατανόηση και η αγάπη. Σε όλη την Αγία Γραφή επιμένει να φανερώνεται ως « οικτίρμων, ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος». Αυτός είναι ο Θεός.
Ακόμη και η δικαιοσύνη του που επικαλούνται πολλοί για να αποδείξουν ότι ο Θεός δεν είναι μόνο αγάπη, τι είναι; Έλεος. Έτσι λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος. Τώρα θα πει κάποιος μα εγώ διάβασα στο τάδε πατέρα κάτι άλλο. Αλήθεια είναι αυτό. Στο πατερικό λόγο θα βρεις κείμενα για όλες τις ψυχικές φάσεις των ανθρώπων, για όλους του ψυχικούς χρόνους. Για τον αρχάριο ή τον νήπιο αλλά και τον ώριμο.
Για τον δούλο ή υιό, τον φοβικό ή ελεύθερο. Ανάλογα την πνευματική ωρίμανση και εμπειρία του Θεού, τρυγάς την γύρη του πατερικού και Βιβλικού λόγου. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Χριστός έλεγε παραβολές γιατί οι άνθρωποι δεν ήταν έτοιμοι να μυηθούν στα μυστήρια του αποκαλυπτικού του λόγου.
Δεν έχει καμία σχέση η δικαιοσύνη του Θεού με αυτή των ανθρώπων.
Οπότε ματαίως προσπαθούμε να μεταφέρουμε τα δικά μας δεδομένα σε εκείνα του Θεού.
Ο Θεός δεν θα βάλει ποτέ το φράκο του δικαστή, ούτε θα πάρει θέση σε υψηλά έδρανα απόδοσης δικαιοσύνης, πολλώ δε μάλλον δεν θα γίνει εκείνος που θα ζητήσει την διαπόμπευση, τιμωρία και εξόντωση μας.
Ο Θεός δεν θα γίνει ούτε θύελλα, ούτε σεισμός ή φωτιά ώστε να κάψει τους αμαρτωλούς.
Σε αύρα λεπτή και δροσερή, ήσυχη και διακριτική μεταμορφώνεται, ώστε να δροσίζει τις αγωνίες και καημούς των ανθρώπων. Δρόσος είναι ποτέ φωτιά.
«Τη μέρα που γεννήθηκες δεν σού ‘κοψαν τον ομφάλιο λώρο ούτε σε πλύναν με νερό για να σε καθαρίσουν, δεν σ’ έτριψαν με αλάτι ούτε σε σπαργάνωσαν.
Κανένα μάτι δεν σε λυπήθηκε [...] αλλά σε πέταξαν στα χωράφια, όταν γεννήθηκες, χωρίς για τη ζωή σου να νοιαστούν. Εγώ πέρασα από κοντά σου, σε είδα να κυλιέσαι μες στο αίμα σου, κι έτσι στην κατάσταση που βρισκόσουνα σου είπα:… Ζήσε!».
Προφήτης Ιεζεκιήλ
Μόνο η μετάνοια καταργεί ή μεταθέτει το σχέδιο του Θεού
«Μόνο η μετάνοια καταργεί ή μεταθέτει το σχέδιο του Θεού. Αν προσέχαμε όλα αυτά τα σημάδια που μας δίνονται, θα είμαστε και προσεκτικότεροι στη ζωή μας...
Εγώ δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι, τρέμω ότι ο λαός μας θα πληρώσει, γιατί αποδώσαμε με την αρχαία έννοια της λέξεως την ύβριν στον Ιησού Χριστό.
Ναι, θα πληρώσουμε και πολύ ακριβά. Δεν ξέρουμε πότε...
Σας είπα η κιβωτός 120 χρόνια κατασκευαζόταν, γιατί περίμενε ο Θεός την επιστροφή των ανθρώπων. Δεν ξέρω, ο Θεός πάντως να μας ελεήσει, όσο εγκαίρως, να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε στην καθαρή πίστη, στον Ιησού Χριστό...» (Πράξεις, ομιλία 170η)».
«Είχε πει ο Πλήθων μία κουβέντα -που δίδασκε ειδωλολατρεία- όταν προ ετών την διάβασα έμεινα έκπληκτος: «Και όμως [είπε], κάποια ημέρα η Ελλάς θα ξαναγίνει ειδωλολατρική!»
Αυτό, όταν το διάβασα ανατρίχιασα, γιατί το πίστεψα και εκεί στους πρόποδες του Ταϋγετου, εκεί που ήταν ο Πλήθων και δίδασκε, πήγε ο δικός μας ο Θεοδωρακόπουλος, να ιδρύσει Σχολή, συνεχιστής εκείνης της Σχολής του Πλήθωνος, που δίδασκε ειδωλολατρεία. Είναι αξιοθρήνητο πράγμα!» (Βασιλειών Γ’, ομιλία 19η)».
Παραδίδοντας σε εμάς τους Νεοέλληνες ενα εξαιρετικό μάθημα φιλοπατρίας, με την ελληνορωμαίικη έννοια, ο αείμνηστος πατήρ Αθ. Μυτιληναίος κλείνει με τα εξής:
«Αν με ρωτήσετε ποια είναι η υψηλότερη φιλοπατρία που θα μπορούσε ένας πολίτης να διαθέτει υπέρ της πατρίδας του, θα σας έλεγα είναι αυτή:
«Το να μην αμαρτάνει ο ίδιος και να βοηθά με κάθε τρόπο την πατρίδα του να ανεβαίνει πνευματικά».
«Δεν υπερηφανεύομαι, αλλά δοξάζω το Θεό, ο Θεός με βοήθησε, αυτή τη θέση που σας λέω αυτή τη στιγμή την είχα, όταν ήμουν στρατιώτης, την ίδια θέση. Ούτε αφαίρεσα, ούτε πρόσθεσα σε αυτά που σας λέω.
Και τότε το έλεγα σε συναδέλφους ότι ο καλύτερος, ο υψηλότερος, έχων την φιλοπατρία μέσα του είναι ο Χριστιανός. Αυτός που ζει αληθινή χριστιανική ζωή...»
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)