.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

ΤΑ ΤΣΟΠΑΝΟΣΚΥΛΑ τοῦ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

«Ὁ καθεὶς τὴν μύξα του γιὰ βούτυρο τὴν ἔχει» (παροιμία)

Κανάλια τηλεοπτικὰ κλείνουν, ξανανοίγουν, καινούργια ἐμφανίζονται καὶ τὸ μόνο ποὺ δὲν ἀλλάζει, εἶναι τὰ σκύβαλα τῆς δημοσιογραφίας. 

Κλείνει ὁ σταθμός, ὑποθέτεις ὅτι γλιτώσαμε ἀπὸ ἕναν βάτραχο τῆς παραπληροφόρησης καί, αἴφνης, ξετρυπώθηκε, τὸν ἀντικρίζεις νὰ καμαρώνει κάποια ἡμέρα ὡς παρουσιαστὴς ἐνημερωτικῆς ἐκπομπῆς. 

Καὶ παραμένει ὁ ἴδιος, ἡ κόπρος τοῦ Αὐγεία ἐπανῆλθε. 
Ὁ αὐλοκόλακας γελωτοποιὸς στὴ θέση του. 
Ἡ ἡμιμαθὴς ἀναξιοπρέπεια στὸ πόστο της. 

(Ἀναρωτιόταν ὁ Ἰγνάσιο Ραμονὲ δημοσιογράφος καὶ πανεπιστημιακὸς στὸ περισπούδαστο βιβλίο του «Ἡ τυραννία τῶν ΜΜΕ», σελίδα 84: 
«Γιὰ ποιὸ λόγο κατέρρευσε ἡ εὐγενὴς ἀντίληψη γιὰ τὴν δημοσιογραφία; 

Πῶς περάσαμε ἀπὸ ἕνα εἶδος ἐξύμνησης τοῦ δημοσιογράφου, τοῦ ἥρωα τῆς σύγχρονης κοινωνίας στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, στὴ σημερινὴ κατάσταση ὅπου, ἔχοντας γίνει τὸ “νέο τσοπανόσκυλο”, κατέχει τὴν πρώτη θέση στὴν κλίμακα τῆς ντροπῆς;).

Τώρα μὲ τὴν ἀπάτη τοῦ «μένουμε σπίτι» ἐπιστρατεύτηκαν τὰ «λαμπερὰ» ὄργανα τῆς προπαγάνδας. 

Στὶς μεγάλες τρικυμίες ξεβράζονται τὰ κονσερβοκούτια καὶ τὰ σκουπίδια. 

Ὁ λαὸς ἔπρεπε νὰ τρομοκρατηθεῖ, νὰ καθηλωθεῖ, νὰ ἐνοχοποιηθεῖ. 

Οἱ ναοὶ νὰ κλείσουν χωρὶς ἀντιδράσεις. 

Ἱερεῖς καὶ πιστοὶ νὰ ἀπειληθοῦν. 

Τὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας νὰ ποινικοποιηθεῖ. 

Τὰ παράνομα πρόστιμα νὰ κάμψουν ὅσους τολμοῦν. Οἱ ψυχὲς νὰ μαυρίσουν, ὥστε νὰ ὑποκύψουν. (Καὶ ὡς γνήσια κακέκτυπα τῆς Εὐρώπης βάζουμε πάνω σὲ μία καρότσα, μία λαϊκὴ ἀοιδὸ νὰ μετριάσει τὸν πόνο μας. Ψαλμωδίες νὰ μὴν ἀκούγονται καὶ καμπάνες μόνο. Ζουρνάδες καὶ νταούλια ἐπιτρέπονται. 

Τί νὰ πεῖ κανείς; 
Συνθῆκες χειρότερες καὶ ἀπὸ τὴν προηγούμενη γερμανικὴ Κατοχή. 

Καὶ γι’ αὐτὲς τὶς βρωμοδουλειές, ποὺ δὲν τὶς κάνει ἕνας ἔντιμος καὶ σοβαρὸς ἄνθρωπος, κλήθηκαν τὰ συνήθη «ἀσκιὰ γιομάτ’ ἀγέρα», οἱ θεομπαῖχτες τῆς τηλοψίας. 

Δημοσιογράφοι, ἠθοποιοί, τραγουδιστές, ἀθλητές. 

Οἱ εὐφημιστικῶς λεγόμενοι διανοούμενοι καὶ καλλιτέχνες, οἱ εὐτελεῖς δοῦλοι τῆς ἐξουσίας. 

Αὐτοὺς ποὺ προσκαλεῖ, μὲ τὸ ἀζημίωτο, νὰ ἐξωραΐσουν τὶς πονηρίες καὶ τὶς παλιανθρωπιές της. Οἱ ἴδιες καὶ οἱ ἴδιες θλιβερὲς ἀσημαντότητες καὶ ἀμολοῦν τὶς σπουδαιοφανεῖς τιποτολογίες τους.

Ὁ Εὐαγγελάτος, ποὺ ἀπειλοῦσε περίπου μὲ ἀνασκολοπισμὸ ὅσους δὲν θὰ κάνουν, ὅταν βγεῖ, τὸ ἐμβόλιο, ἡ κ. CIA καὶ ὅλο τὸ συνεργεῖο ἐγκωμιαστῶν τῆς κυβέρνησης τοῦ «σκάι», ποὺ παραδίδουν μαθήματα γιὰ τὸ τί σημαίνει «τσοπανόσκυλο» τῆς ἐξουσίας, ὁ Χατζηνικολάου, ποὺ δίκαζε καὶ καταδίκαζε τὸν μητροπολίτη Κυθήρων μὲ ἀγενέστατες φωνασκίες καὶ ἀπρεπέστατες, γιὰ τὸ ἦθος τοῦ σεβάσμιου Ἐπισκόπου, τσιρίδες. 

Ὁ Καράμερος, ὁ Καμπουράκης, ποὺ ζητοῦσε τὴν κεφαλὴ τοῦ π. Γεωργίου Σχοινᾶ ἐπὶ πίνακι, γιατί κοινώνησε κόσμο καὶ ὅλοι οἱ ποικιλώνυμοι παρδαλοὶ καὶ παρδαλὲς τῶν ἐλαφρῶν προγραμμάτων τύπου Λιάγκα, Ἑλένης, Κούλας, Τούλας καὶ Σούλας ποὺ τρομοκρατοῦσαν καὶ χειραγωγοῦσαν νυχθημερὸν τὸν λαό. 

Κι ἀπὸ κοντὰ ἠθοποιοὶ καὶ τραγουδιστές, μὲ τὸ ὕφος τοῦ πολυδιαβασμένου, μὲ τὸν «ἤπιο» καὶ «εὐπρεπῆ» σχολιασμὸ καὶ τὶς θολοκουλτουριάρικες ἀνοησίες καὶ παροτρύνσεις τους-ἅπαντες ἔχοντας πίσω τους μία βιβλιοθήκη, γιὰ νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὴν εὐρυμάθεια καὶ τὴν σοφία τους.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ἀρέσκονται νὰ τοὺς ἀποκαλοῦν, ποὺ δὲν βρῆκε κανένας τους σχεδόν, νὰ ὑποστηρίξει τὴν κατασυκοφάντηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὅσων λειτουργῶν της τίμησαν τὸ πετραχήλι τους.

Βιβλιοθῆκες ποὺ βλέποντάς τες θυμήθηκα κάτι ἀπὸ τὴν ἀρχαία γραμματεία. Ὁ Λουκιανὸς -σκέτο- ὁ Σαμοσατεύς, εἶχε συγγράψει ὁλόκληρη πραγματεία μὲ τίτλο: «πρὸς τὸν ἀπαίδευτον καὶ πολλὰ βιβλία ὠνούμενον». 
Τὸ ρῆμα «ὠνοῦμαι» σημαίνει ἀγοράζω. Ἀπὸ δῶ τὰ «ὤνια» καὶ τὰ παντοειδῆ …ψώνια.

Ὁ γενναῖος Λουκιανὸς εἶχε τὸ θάρρος νὰ στιγματίσει τους τότε ρωμαιόδουλους διανοούμενους τῆς ἐποχῆς του, τούς, κατὰ Κικέρωνα, «Γραικύλους», χαρακτηρίζοντάς τους ἀγύρτες -«γόητες»- ἀπατεῶνες καὶ ἀερολόγους- «φληνάφους καὶ λήρους»- ὄργανα τυφλὰ τῆς ἐξουσίας διεφθαρμένους, χαμερπεῖς καὶ γλοιώδεις. 

Μάλιστα μὲ σκληρότατη γλώσσα στὸ βιβλίο του «Ἁλιεὺς ἦ ἀναβιούντων,» θὰ γράψει. (Τὸ ἀφήνω ἀμετάφραστο). : 
«Ὀργιλώτεροι μὲν τῶν κυνιδίων ὄντες, δειλότεροι δὲ τῶν λαγωῶν, κολακευτικότεροι τῶν πιθήκων, ἀσελγέστεροι τῶν ὄνων, ἁρπακτικώτεροι τῶν γαλῶν, φιλονεικότεροι δὲ τῶν ἀλεκτρυόνων». (603).

Τὰ ἴδια δὲν γινόταν καὶ μὲ τὰ ἐγκληματικὰ μνημόνια, τὰ ὁποῖα θεωροῦσαν περίπου εὐλογία γιὰ τὴν πατρίδα μας; Τὰ μνημόνια ποὺ ἀποδεκάτισαν τὴν νεολαία μας, στέλνοντας τὸν ἀνθὸ τῆς πατρίδας στὰ ξένα, βυθίζοντας στὴν φτώχεια χιλιάδες Ἕλληνες.

Θυμᾶμαι κάποιον Ἰορδάνη, νὰ μᾶς ἀπειλεῖ ὅτι θὰ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πείνα, τὴν ἔλλειψη φαρμάκων καὶ βενζίνης, ἂν δὲν ὑποδουλωθοῦμε στοὺς ἀμετανόητους καταστροφεῖς λαῶν, Γερμανούς. 

Δὲν χάθηκε. Βρῆκε βῆμα τηλεοπτικό, γιατί, εἴπαμε, κάτι τέτοιους τοὺς «ἀξιοποιοῦν» οἱ ἐξουσίες γιὰ τὴν ἐξαπάτηση τοῦ λαοῦ.

Στὸ θέμα τῆς Μακεδονίας, στὴν μεγαλύτερη προδοσία ὅλων τῶν αἰώνων, τὰ ἴδια. Αὐτοὶ ποὺ τώρα λιβανίζουν τὸν Μητσοτάκη, τότε προσκυνοῦσαν τὸν Τσίπρα. 

Ἀγνόησαν καὶ συκοφάντησαν τὰ συλλαλητήρια, υἱοθετώντας τὴν κυβερνητικὴ προπαγάνδα περὶ ἑτερόκλητου ὄχλου, τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν ποὺ βγῆκαν αὐθόρμητα στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες γιὰ ὅσια καὶ ἱερά. (Καὶ μόνο ποὺ ὀνοματίζουν ἀναίσχυντα τὰ Σκόπια «Βόρεια Μακεδονία», ὅλος αὐτὸς ὁ συρφετὸς τῶν ἐξωνημένων προπαγανδιστῶν, θὰ ἔπρεπε νὰ διαγραφοῦν ἀπὸ τοὺς δέκτες μας καὶ αὐτοὶ καὶ τὰ κανάλια τους).

Τὰ ἴδια στὸ φλέγον θέμα τῆς λαθροεισβολῆς. Χρόνια καὶ χρόνια ἀσύστολη προπαγάνδα καὶ προβολὴ τοῦ βίαιου ἐποικισμοῦ τῆς πατρίδας ἀπὸ τὶς ὀρδὲς τῶν μωαμεθανῶν. 

Καὶ Νόμπελ Εἰρήνης καὶ ἀσυνόδευτα γυναικόπαιδα καὶ πρόσφυγες ἀπὸ χῶρες ὅπως ἡ Ἀλγερία καὶ τὸ Μαρόκο. Καὶ ὅποιος τολμοῦσε νὰ διαφωνήσει «οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο». 

Φασίστας, ρατσιστής, χρυσαυγίτης, ναζιστής. 

Ὅταν εἶδαν στὸ Ἔβρο τοὺς «πρόσφυγες καὶ τοὺς μετανάστες» νὰ πετοῦν στὶς ἔνοπλες δυνάμεις μας τὶς δακρυγόνες «κουτσουλιὲς» τῶν Τούρκων, νὰ ὑβρίζουν τὴν χώρα μας καὶ ὁ λαὸς νὰ ἀγριεύει, φόρεσαν τὸ προσωπεῖο τοῦ πατριώτη. 

Μέχρι νὰ πάρουν πάλι ἐντολὲς καὶ νὰ γυρίσουν στὶς κλαψιάρικες, ὑποκριτικὲς καὶ ἐμετικὲς θρηνωδίες τους. 

(Πόσα καὶ πόσα ἐξυμνητικὰ σχόλια ὑπὲρ τῆς Τουρκίας καὶ τοῦ κρετίνου Ἐρντογὰν δὲν ἀκούγαμε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια ἀπὸ τὰ δημοσιογραφικὰ γιουσουφάκια. 
Γιὰ ἕναν φανατικὸ τζιχαντιστὴ πρόκειται, ποὺ πέρασε τὰ νιάτα του σὲ ἰσλαμικὲς σχολὲς μίσους καὶ περιφρόνησης τῶν Χριστιανῶν καὶ ἐξύμνησης τοῦ «μεγαλείου» τῶν Τούρκων καὶ τοῦ Ἰσλὰμ καὶ τίποτε ἄλλο. 

Ὅπως ὅλοι οἱ δικτάτορες τῆς ἱστορίας –ὁ Μουσσολίνι γιὰ παράδειγμα- θὰ ἔχει τὸ τέλος ποὺ τοῦ ἀξίζει. Στὴν ἀγχόνη μὲ τὸ κεφάλι ἀνάποδα).

Νὰ κλείσω μὲ αὐτὸ ποὺ γράφει ὁ Ραμονὲ στὸν ἐπίλογο τοῦ προαναφερόμενου βιβλίου του: «Κάνουν μεγάλο λάθος οἱ πολίτες ποὺ πιστεύουν πὼς μποροῦν νὰ ἐνημερώνονται σοβαρὰ καθισμένοι ἄνετα στὸν καναπέ τους». 

Αὐτὸ μᾶλλον εἶναι ἐξημέρωση καὶ ὄχι ἐνημέρωση…

Δημήτρης Νατσιὸς

Η πλάνη, η σύγχυση, η φυγή και οι ...ψευδοποιμένες!

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναίος:
"Γενικὰ θὰ ἐπικρατεῖ ἡ πλάνη 
καὶ θὰ εἶναι δυσδιάκριτη ἡ ἀλήθεια 
γιὰ τοὺς ἐκκοσμικευμένους χριστιανούς"


Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος - Πληρώνομαι με 2.300 ευρώ και δε μου φτάνουν

ΛΥΚΟΣ ΜΕ ΕΝΔΥΜΑ ΠΡΟΒΑΤΟΥ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ



Ενώ 152 Κύπριοι γιατροί ζήτησαν με επιστολή προς τον πρόεδρο της κυπριακής δημοκρατίας να ανοίξει τις Εκκλησίες, ο αρχιεπισκοπος ανακοίνωσε οτι οι γιατροί να κοιτάξου την δουλεια τους…
ο ίδιος σε Κοινή δήλωση με τον Αρχιραβίνο του Ισραήλ «Δεν υπάρχει συλλογική ενοχή των Εβραίων στoν θάνατο του Ιησού» (ως να είπε περίπου οτι ο χριστός αυτοκτόνησε). 
Το γεγονός το επιβεβαιώνετε σε άρθρο (8/12/2011) από την Jerusalem Post Ο Αρχιραββίνος Yona Metzger και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β’ υπέγραψαν μια ιστορική δήλωση στη Λευκωσία.

Αναφορικά με το Μυστήριο της Θείας Μετάληψης, στην επιστολή τους οι γιατροί, τονίζουν:
«Όπως γνωρίζετε και εσείς, ως ορθόδοξος χριστιανός, η Θεία Κοινωνία είναι ο ίδιος ο Χριστός, και η μετάληψή Του από τους ορθοδόξους χριστιανούς, δεν αποτελεί απλά ένα θρησκευτικό εθιμοτυπικό τελετουργικό καθήκον, αλλά τη βάση της πίστεώς τους, καθώς και αναφαίρετο δικαίωμά τους. Παρόλο που είμαστε σίγουροι, ότι και εσείς, ως ορθόδοξος χριστιανός συμμερίζεστε τα δόγματα της Ορθοδοξίας, μεταξύ των οποίων και ότι η Θεία Κοινωνία είναι «εφόδιο ζωής αιωνίου» και ότι από αυτή ή μέσω αυτής δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν ιοί, σας αναφέρουμε ότι και επιστημονικά, δεν υπάρχει στη βιβλιογραφία οποιοδήποτε επιστημονικό άρθρο, μελέτη ή έρευνα που να αποδεικνύει ότι με τη Θεία Κοινωνία μεταδίδονται μικρόβια και ιοί».

«Τις υμάς εβάσκανε τη αληθεία μη πείθεσθαι»;

Αλήθεια, ποιος έχει «τυφλώσει» τους πιστούς, ώστε να μη βλέπουν τα αυτονόητα;
Θυμίζουμε:

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Θεολόγος: «Κάθε κληρικό, τοῦ ὁποίου ἡ πίστη, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων Πατέρων, νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸνμισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα»! 

Ἢ καλύτερα, θυμίζουμε τὸν ἴδιο τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος μᾶς λέγει: «Ἀλλοτρίῳ δέ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν (σσ. ἐννοεῖ ὁ Κύριος κάθε Ποιμένα, ποὺ φυσικὰτοὺς πρώτους αἰῶνες δὲν εἶχε καταδικαστεῖ ἀπὸ Σύνοδο), ἀλλὰ φεύξονται ἀπὸ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν»!

Οικουμενιστικός κατήφορος Και παρά ταύτα, η επιμονή να κοινωνούμε με τους Οικουμενιστές- παραμένει!

Κι ενώ η τραγωδία της πανδημίας του φονικού ιού συνεχίζεται χωρίς οίκτο και έλεος, ο οικουμενιστικός κατήφορος συνεχίζεται κι αυτός με πολύ αυξημένο θράσος από ορισμένους ορθόδοξους ιεράρχες.
Ο θλιβερός ορθόδοξος πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος ξεπέρασε κάθε όριο ασέβειας, κηρύττει με περισσό θράσος τον παραλογισμό, δηλαδή την ένωση με τους αιρετικούς και την πανθρησκεία.

Αγκάλιασε τον πατριάρχη των κοπτών και τον διαβεβαίωσε πως έχουν την ίδια πίστη οι δυο τους, χωρίς καμία δογματική διαφορά! Ενώ παραμονές του ραμαζανιού των μουσουλμάνων έστειλε εγκάρδιες ευχές προς τους μουσουλμάνους «αδελφούς» του να έχουν ένα κατανυκτικό ραμαζάνι, γεμάτο από τις ευλογίες του αληθινού Θεού! 

Δηλαδή ο πατριάρχης Θεόδωρος βεβαίωσε τους μουσουλμάνους πως αυτός ο αληθινός Θεός είναι ο ίδιος για τους μουσουλμάνους και τους ορθοδόξους! 

Μάλιστα αγαπητοί μου, καλά ακούσαμε όλοι μας και τα ακούσαμε από το στόμα του πατριάρχη του πρεσβυγενούς πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ενός πατριαρχείου που βρίθει από μεγάλους αγίους. Αλήθεια ποιος θα σταματήσει αυτόν τον φοβερό κατήφορο του εν λόγω πατριάρχου; Αν περιμένουμε από το Φανάρι, μάταια θα περιμένουμε αφού κι αυτοί τα ίδια πράττουν.
Να περιμένουμε να συγκαλέσει κάποιος πανορθόδοξη σύνοδο; 
Κι αυτό μάταιο φαντάζει, αφού ο προσφάτως συγκαλέσας πανορθόδοξη σύνοδο στο Αμμάν της Ιορδανίας πατριάρχης Θεόφιλος Ιεροσολύμων,συμμετείχε αυτές τις μέρες σε οικουμενιστική συμπροσευχή για την εξάλειψη του κορωνοϊού!
Ω Θεέ μου! Άλλη τραγωδία κι αυτή από τον πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο. Αλήθεια πιστεύει ο πατριάρχης Θεόφιλος πως ο Ιησούς Χριστός, η κεφαλή της ορθοδόξου εκκλησίας θα δεχθεί μια τέτοια δαιμονική συμπροσευχή; 
Δεν άκουσε ο πατριάρχης Θεόφιλος πως ο μεγάλος άγιος των ημερών μας Παΐσιος ο αγιορείτης αποκάλεσε τις αιρετικές εκκλησίες που απαρτίζουν τον οικουμενισμό κουρελούδες του διαβόλου; Δεν άκουσε τον άγιο Πορφύριο τον καυσοκαλυβίτη να λέει πως μέσα στον οικουμενισμό κατοικούν πονηρά πνεύματα; 
Δεν άκουσε τον άγιο Εφραίμ τον κατουνακιώτη που πήρε πληροφορία ύστερα από προσευχή που έκανε πολλές ώρες για αυτό το θέμα κι ο Χριστός του αποκάλυψε πως οικουμενισμός σημαίνει δαιμονισμός; Είναι δυνατόν να μην τα έχει ακούσει αυτά ο πατριάρχης Θεόφιλος; 
Και εφόσον είναι βέβαιο πως τα άκουσε, τότε πως προχώρησε στον οικουμενισμό και διασύρει την ορθοδοξία; Και που το βρήκε αυτό το δικαίωμα, ποιος του το έδωσε; Πάντως σε καμία περίπτωση δεν έλαβε τέτοιο δικαίωμα από τον αρχηγό της πίστεως μας Ιησού Χριστό. 
Ο Κύριος μας του παρήγγειλε να φυλάξει την ορθόδοξη πίστη από τους αιρετικούς, όμως δυστυχώς πράττει το αντίθετο, έως πότε όμως; Διότι ο Ιησούς Χριστός λέγει στην Αποκάλυψη «ναι έρχομαι ταχύ» (Αποκαλ. 22, 20)
Και τότε τι μέλλει γενέσθαι…

Αρσένιος μοναχός, Ιερά σκήτη Αγ. Παντελεήμονος (Μονής Κουτλουμουσίου), Άγιον Όρος

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΟΣ ΜΗΛΟΥ - Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ,
ΚΑΙ ΔΗ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ!

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Το Μεσαίωνα, ένας σοφός διδάσκαλος κάθε χρόνο όταν άρχιζε το μάθημα στο πανεπιστήμιο, συνήθιζε να κάνει το εξής: έδειχνε στους φοιτητές του ένα μήλο, λέγοντας: «αυτό είναι ένα μήλο. Όποιος δεν συμφωνεί μπορεί να φύγει».

Η υπερηφάνεια, η διανοητική αλαζονεία, η επιδίωξη της ανατροπής της κοσμικής τάξης, δεν είναι σκέψη και επιχειρηματολογία, αλλά η εικασία να καθορίσεις, με την σκέψη, το ''είναι''. Ο διδάσκαλος με αυτή την πράξη θέλησε να δείξει ότι δεν είναι η σκέψη που καθορίζει το ''είναι'' αλλά είναι το ''είναι'' που καθορίζει την σκέψη. Όπως έλεγε ένας άλλος στοχαστής “μόνον ο Θεός μπορεί να έχει την πολυτέλεια να είναι ιδεαλιστής'', διότι μόνον ο θεός καθορίζει το ''είναι'', ξεχωριστό από αυτόν, προφανώς, διότι το Είναι του δεν καθορίζεται, όμως όλα τα άλλα όντα ξεχωριστά από τον Θεό, είναι καθορισμένα από την σκέψη του Θεού. Οπότε ο άνθρωπος που θεωρεί ότι μπορεί να σκέπτεται τις ιδέες του, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΙΝΑΙ, είναι ένας άνθρωπος που τίθεται στην θέση του Θεού. Τότε η ανθρωπολογία γίνεται δαιμονολογία. 

Στην εποχή μας συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έκανε ο διδάσκαλος του Μεσαίωνα• ο καθηγητής λέει στους φοιτητές: αυτό εδώ (δείχνει υποθετικά ένα μήλο) ονομάστε το όπως θέλετε, αλλά όποιος το ονομάσει μήλο, να αποχωρήσει από την αίθουσα. Το ίδιο λένε οι φιλόσοφοι, οι διανοούμενοι, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι.


Εάν παρόλα αυτά, εσύ στυλώσεις τα πόδια σου και φωνάξεις το αυτονόητο: «μα...αυτό είναι ένα μήλο, εάν δεν συμφωνείτε να φύγετε», τότε θα σε πουν αναχρονιστικό, σκοταδιστή, φασίστα, αντιδημοκράτη, ρατσιστή, ομοφοβικό.

Θα πείτε και πολύ σωστά πως τα πανεπιστήμια εδώ και πολλά χρόνια αποτελούν όχι κέντρα καλλιέργειας και μόρφωσης αλλά κέντρα πολιτικής κατήχησης και προπαγάνδας του συστήματος, το οποίο οικονομικά φιλελευθερίζει και πολιτικοκοινωνικά έχει θέσεις πλέον που θα έκαναν και τον Τροτσκυ να σοκαριστεί.

Όμως τα πανεπιστήμια δεν είναι απλά μια νησίδα παράνοιας ξεκομμένη από την υπόλοιπη κοινωνία, είναι τα εργαστήρια εντός των οποίων παράγονται οι ιδέες και οι ιδεοληψίες που αργότερα επιβάλλονται ως νόμοι αλλά και ως κυρίαρχες κοινωνικές νόρμες. 

Ας δούμε ένα παράδειγμα: η παχυσαρκία, ειδικά στις γυναίκες, θεωρούταν πάντα κάτι το άκομψο, το άσχημο και ασφαλώς το ανθυγιεινό. Σήμερα στην αγγλοσφαίρα (και σύντομα και στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο) και μόνο η αναφορά ότι ένα υπέρβαρο άτομο είναι ένα ακαλαίσθητο θέαμα χαρακτηρίζεται ρατσιστικό, καταπιεστικό και ιδεολογία μίσους. Υπάρχουν κινήματα που ενάντια σε κάθε λογική και επιστημονική έρευνα δηλώνουν πως το πάχος όχι μόνο είναι όμορφο και πρέπει να είναι πλήρως αποδεκτό αλλά και απόλυτα υγιεινό. Δεν μιλάμε ασφαλώς για γυναίκες που ενάντια στην εξίσου προβληματική εικόνα των καχεκτικών μοντέλων έχουν κάποια κιλά παραπάνω, μιλάμε για άτομα παραμορφωμένα από το πάχος, αυτό που οι γιατροί κλινικά ονομάζουν "νοσηρή παχυσαρκία" (morbid obesity). 


Το μουσείο στρατιωτικής ιστορίας της Δρέσδης, μετά το δεύτερο "βομβαρδισμό" του 

Ετσι λοιπόν άτομα που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να βρίσκονται υπό παρακολούθηση γιατρού για να γλιτώσουν τις τραγικές συνέπειες στην υγεία τους, πείθονται πως η εικόνα τους ειναι αποδεκτή, υγειής και ζηλευτή. Μαζί με αυτά τα δυστυχή άτομα, τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν και εμάς τους υπόλοιπους πως το θέαμα αυτό και άλλα παραπλήσια είναι φυσιολογικά και καλαίσθητα. Αντί να περιγράφουμε την πραγματικότητα όπως έχει, επιθυμούμε να την ορίσουμε όπως εμείς θέλουμε βάσει των ιδεοληψιών μας. Έτσι ένα τραγικά υπέρβαρο άτομο βαπτίζεται υγειές, η αφόδευση στο δρόμο είναι συμβατή με την ευρωπαϊκή κουλτούρα, μια μουσάτη τραγουδίστρια αποτελεί ένα καλαίσθητο και φυσιολογικό θέαμα, ένα μεταλλικό εξάμβλωμα "καρφωμένο" σε ένα κλασσικό κτίριο αποκαλείται εικαστική παρέμβαση και πάει λέγοντας.

Όσο και εάν ακούγεται παράξενο, η εποχή μας πραγματώνει τον κεντρικό πυρήνα του αρχαίου γνωστικισμού, οπότε, όσοι την αποκαλούν ''προοδευτική'' εποχή αυταπατώνται, είναι μία οπισθοδρομική εποχή, μιας που επανέρχεται στο βασικό πιστεύω μιας σέκτας του 70 μχ. Ο κεντρικός λοιπόν πυρήνας του γνωστικισμού ήταν ακριβώς αυτός: η σκέψη να μπορέσει να καθορίσει το ''είναι''. Διότι το ''είναι'' είναι μισητό και ατελές, προϊόν ενός κατώτερου θεού. Ο άνθρωπος καθορίζοντας το ''είναι'' γίνεται δημιουργός στην θέση του Δημιουργού. Ο άνθρωπος 'εωσφορίζει'.


Έτσι, εισαγάγει την ισότητα όπου αυτή δεν υπάρχει, καταργεί την ιεραρχία εκεί που αυτή είναι αυτονόητη, μεταβάλλει το αρσενικό σε θηλυκό και αντιστρόφως, παρέχει ελευθερία στον αχαλίνωτο, δίνει δικαιώματα ανθρώπων στα ζώα, αρνείται το προφανές και αποδέχεται το άδηλο.

Ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να καθορίσει πραγματικά το ''είναι'', δεν μπορεί να το αλλάξει, διότι στερείται της ικανότητας της Δημιουργίας. Μπορεί όμως να καταστρέψει. Ακριβώς εκεί θα φθάσει η προσπάθεια της σκέψης να καθορίσει το ''είναι'': στην καταστροφή της κοσμικής του εκδήλωσης. Τη σήψη ολόκληρης της Δημιουργίας.

Θεόδοτος

Γέροντας Γεώργιος: ''Οι Έλληνες οφείλουν να έχουν πλήρη επίγνωση των Γραφών''!

“ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·” (Ιω. 5,39)

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας μεταφέρει την προτροπή του ίδιου του Χριστού να ερευνάμε τις γραφές. 
Και οι Γραφές του Θεού μας φωτίζουν για το χθές, αλλά και το αύριο.

Δεν αποτελεί η Παλαιά Διαθήκη μόνο καταγραφή της ιστορίας του Ισραήλ. Στην ιδια την Παλαιά Διαθήκη είναι καταγεγραμμένο και το αύριο, αφού σ' αυτήν εμπεριέχονται και πλήθος προφητειών που με ακρίβεια περιγράφουν αυτό ακριβώς το αύριο, μέχρι και για την έλευση του Μεσσία. 

Στην Καινή Διαθήκη ισχύει ακριβώς το ίδιο. Περιγράφεται η ιστορική διαδρομή του Ιησού, των Αποστόλων και το έργο τους.

Υπάρχει όμως και το αύριο. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το αύριο το έχει σοφά τοποθετήσει η Εκκλησία μας στο τέλος της ιστορικής Καινής Διαθήκης και είναι προφανώς η Αποκάλυψη του Ιωάννου. 

Βιώνοντας όλοι μας το παρόν αντιλαμβανόμαστε ότι η Ελλάδα ζει μία πρωτοφανή κατάσταση. 

Ο Άγιος Πορφύριος μας έλεγε συχνά ότι ζούμε όπως στα χρόνια του Χριστού. Τα προβλήματα και τα αδιέξοδα εκείνης της εποχής, υπάρχουν και σήμερα. Σε εκείνα όμως η έλευση του Χριστού έδωσε τη λύση. 

Οι Έλληνες ψάχνουν να βρουν κάτι παρήγορο σε αυτό τον περιορισμό της ελευθερίας, τον κατ´οίκον εγκλεισμό, την αναγκαστική παύση στη συμμετοχή στη Θεία Λατρεία και τα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Σε όλα αυτά, η παρηγοριά και η απάντηση στα προβλήματα βρίσκονται μέσα στις Γραφές. Κι είναι παράδοξο να χρησιμοποιεί ο ίδιος ο διάβολος τις Γραφές και να μην τις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι, και εξηγούμαι.

Όταν ο Ιησούς για σαράντα ημέρες βρέθηκε στο Όρος ο διάβολος, απρόσκλητος επισκέπτης πάντοτε, έκανε την παρουσία του, προκειμένου να Τον υποβάλει στους γνωστούς πειρασμούς αλλά και για να αντιληφθεί εάν πράγματι είχε μπροστά του τον Μεσσία. Και αυτο γιατί;

Γιατί ο Χριστός μέχρι τη βάπτισή Του ζούσε ως τέλειος άνθρωπος. Δεν είχε δώσει κάποια σημεία, ώστε να αντιληφθεί ο εωσφόρος τη Θεϊκή Του φύση. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι Άγγελοι υπηρετούν Αυτόν που είναι εκ Θεού. 

Πώς, λοιπόν, έλυσε το πρόβλημα της Θεϊκής ή μη φύσης του Ιησού; Χρησιμοποίησε κάτι που γνώριζε πολύ καλά, τις Γραφές και ειδικότερα το Ψαλτήρι.

Εκεί κατέφυγε για να λύσει το πρόβλημά του. “κλινῶ εἰς παραβολὴν τὸ οὖς μου, ἀνοίξω ἐν ψαλτηρίῳ τὸ πρόβλημά μου.” (Ψαλ. 48,5) 

Η Θεϊκή φύση του Χριστού έγινε αντιληπτή μετά τη βάπτισή Του, όταν ο Θεός τού έδειξε την έρημο για να απονευρώσει και να αχρηστεύσει το διάβολο.

Εκεί νικιέται, στην έρημο, και όχι σε πόλεις και κοσμικές εκκλησίες, σε χειροποίητους ναούς δηλαδή. Ένας εκ των πειρασμών που δέχθηκε ο Χριστός ήταν όταν ο διάβολος τον έφερε στο πτερύγιο του ναού του Σολομώντα.

Δεν ήταν όμως μόνο ένας απ' τους τρεις πειρασμούς που υπέβαλε τον Χριστό. Ταυτόχρονα αναζητούσε την πληροφορία αν ήταν όντως ο Προφητευμένος Μεσσίας: “καὶ λέγει αὐτῷ· εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ, καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου”. (Ματθ. 4: 5-6) 

Την πληροφορία ότι ο Χριστός θα προστατεύεται από τους Αγγέλους, ο διάβολος την αντλεί από τον 90ο ψαλμό του Προφήτου Δαυίδ στους στίχους 11 και 12.
“ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ τοῦ διαφυλάξαι σε ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς σου· ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου·” (Ψαλ. 90,11-12)

Επομένως, αν ο διάβολος χρησιμοποιεί το ψαλτήρι για να επιλύσει το πρόβλημά του, εμείς οι άνθρωποι τί πρέπει να κάνουμε;

Πού να προστρέξουμε, ειδικά στις μέρες μας που τα κοσμικά μας προβλήματα αυξάνονται και διογκώνονται; Ο δρόμος δεν είναι άλλος από το Θείο Λόγο, όπως έχει αποτυπωθεί στα Πατερικά κείμενα εδώ και χιλιάδες χρόνια. 

Το σημερινό κράτος με την πρόφαση αλλά και την επίφαση της νομιμότητας παίρνει μία αντισυνταγματική απόφαση, την οποία μας ζητά να την τηρήσουμε, μάλιστα ευλαβικά, αλλά υπό τον φόβο ποινών.

Η Εκκλησία της Ελλάδος, παίρνει και αυτή την απόφαση να υπακούσει το κράτος με μια νέα επίφαση, αυτήν της υπακοής στους νόμους του Κράτους.

Όμως κανένας νόμος του Κράτους, δεν υπερέχει του Υπέρτατου στις δημοκρατίες αυτόν του Συντάγματος. Ας θυμηθούμε τί πόλεμο έχει δεχθεί αυτό το Σύνταγμα (Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος) για να καταφέρουν την απαλοιφή του συγκεκριμένου Προοιμίου του και να νομιμοποιήσουν τους αντιχριστιανικούς νόμους τους.

Και φυσικά παρόλο που δεν κατάφεραν να αλλάξουν το Σύνταγμα βρήκαν τον άλλο δρόμο. Το παρέκαμψαν καταπατώντας το.

Ας προσφύγουμε όμως και πάλι στις Γραφές που κανείς, και να θέλει δεν μπορεί να παρακάμψει.

Ο Απόστολος Παύλος μας λέγει: “Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαις ὑπερεχούσαις ὑποτασσέσθω. οὐ γάρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ Θεοῦ· αἱ δὲ οὖσαι ἐξουσίαι ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν”. (Ρωμ. 13,1).

Δηλαδή οφείλουμε να υπακούμε στην εξουσία, γιατί κάθε εξουσία προέρχεται από τον Θεό. Αλλά με μια σημαντική διαφορά. Αυτές οι εντολές της εξουσίας δεν θα πρέπει να αντίκεινται στο θέλημα του Θεού. 

Πώς όμως μπορεί να γνωρίζει η κάθε εξουσία το θέλημα του Θεού αν δεν υπάρχει αυτή η έρευνα των γραφών; Ο Πόντιος Πιλάτος υπό την απειλή της νόμιμης εξουσίας που κατείχε, απευθύνεται στον Χριστό.

“λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε;” (Ιω. 19,10). Ο Χριστός απαντά ότι “.. οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ᾿ ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει” (Ιω. 19,11). Ο Πιλάτος είχε άγνοια των Γραφών. Αυτοί όμως που Τον παρέδωσαν στον Πιλάτο όχι.

Ας σκεφτούμε σήμερα ποιός έχει τη θέση του Πιλάτου και ποιός των Αρχιερέων. Και οι δύο με βάση τους δικούς τους νόμους μπορούσαν να σταυρώσουν τον Χριστό.

Μπροστά μάλιστα στο φόβο της σταύρωσης ακόμη και οι μαθητές Του φοβήθηκαν, και κλείστηκαν στα σπίτια τους. Αναλογίστηκαν ότι αφού η ζωή του Διδασκάλου τους όδευε προς τον θάνατο, ο ίδιος θάνατος παραμόνευε και γι' αυτούς.

Ας αναλογιστούμε σήμερα και μεις ποιοί είναι κλεισμένοι από τον φόβο στα σπίτια τους. Και ο φόβος δεν διαφέρει. Είναι ο ίδιος. Ο θάνατος. Να μην τον γευτούν κάποιοι, αλλά και να μην τον διαδώσουν άλλοι.

Ο φόβος όμως των Αποστόλων απαλείφθηκε όταν την Ανάστασή Του ακολούθησε η Πεντηκοστή. Οι Απόστολοι απέκτησαν εξ ύψους δύναμη, θάρρος.

Ο Χριστός, πειράχθηκε και στο όρος των Ελαιών, όταν ο διάβολος προσπάθησε να Τον φοβίσει για το τί Τον περιμένει. 

Ο Χριστός μάς έδειξε με το παραδειγμά Του την τέλεια υπακοή στο Θεό με θάρρος και ανδρεία. “καὶ προελθὼν μικρὸν ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον αὐτοῦ προσευχόμενος καὶ λέγων· πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο· πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ”. (Ματθ. 26,39) 

Η μεγαλύτερη αμαρτία είναι η δειλία. «Τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις … τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος». (Ιωάν. 21:8). 

Αν δε διακρίνεται ο Χριστιανός από τις δύο μεγαλύτερες αρετές του Ελληνικού πνεύματος, την ανδρεία και το θάρρος, τότε δεν μπορεί να περπατήσει στο δρόμο του Κυρίου.

Ας μην ξεχνάμε ότι σε καιρό πολέμου οι αξιωματικοί έχουν το δικαίωμα να εκτελούν επί τόπου τους δειλούς, για να μη διασπαρεί η λιποψυχία και η δειλία και στο υπόλοιπο στράτευμα.

Ο Χριστός δεν είχε βιαστεί να απαντήσει στην πονηρή αναφορά του διαβόλου στον Ψαλμό του Δαυίδ. Η βιασύνη άλλωστε είναι χαρακτηριστικό διαβόλου και όχι Θεού.

Η κατάλληλη στιγμή ήταν εκείνη που ο Θεός δίδαξε με το δικό Του χαρακτηριστικό, την τέλεια υπομονή. Θα μπορούσε να απαντήσει με άλλον Ψαλμό αλλά δεν το έπραξε. “Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι” (Ψαλτήριον 39, 2).

Η απάντηση Του δόθηκε και στον διάβολο αλλά και στους ανθρώπους τότε και έκτοτε, στο τέλος. Δόθηκε στο “τετέλεσται”. Επιβεβαιώνοντας σε όλους ότι πράγματι το ψαλτήρι αναφέρεται στον Ίδιο: “Εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου” (Ψαλμός 30ος, στ. 6).

Με αυτόν, λοιπόν, τον ταπεινό τρόπο, μέσα από το ψαλτήρι, ο Χριστός απάντησε στο τέλος ότι «Εγώ είμαι αυτός που θα παραδώσω το πνεύμα στον Πατέρα μου».

Ας διδαχθεί όλος ο Χριστιανικός κόσμος, όλη η ανθρωπότητα από το μεγαλείο του Χριστού, του πραγματικού Mεσσία. Ο κόσμος όλος αντιλήφθηκε ποιός ήταν ο Χριστός, καθώς δυστυχώς γι' αυτόν, το αντιλήφθηκε και ο διάβολος.

“Ὁ δὲ ἑκατόνταρχος καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ τηροῦντες τὸν Ἰησοῦν, ἰδόντες τὸν σεισμὸν καὶ τὰ γενόμενα ἐφοβήθησαν σφόδρα λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος.” (Ματθ. 27,54) 

Ας μην ψάχνουμε λοιπόν άλλους ψευτομεσσίες, ούτε στο χθες, ούτε στο σήμερα, ούτε στο αύριο. Ο πραγματικός Μεσσίας είναι Αυτός που είχε την Άκρα Ταπείνωση και Αυτός ήταν μόνον ο Ιησούς. “ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρός μου, καὶ οὐ λαμβάνετέ με· ἐὰν ἄλλος ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήψεσθε”. (Ιω. 5,43) 

Όλοι οι άλλοι «μεσσίες» έχουν έναν εωσφορικό εγωισμό, τον οποίο προσπαθούν να κρύψουν με πολλούς τρόπους, παρασύροντας συνήθως τους αφελείς και μη εκπαιδευμένους στις γραφές. “Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καὶ καθὼς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καὶ νῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν.” (Α Ιω. 2,18).

Eκείνοι, λοιπόν που γνώριζαν τις γραφές, όπως τις γνώριζε και ο διάβολος, θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τον Μεσσία, διότι τον προσδoκούσαν. “...εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν· ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον Χριστός·”(Ιω. 1,42), “ ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν” (Iω. 1,46), 
“καὶ προσκαλεσάμενος δύο τινὰς τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ὁ Ἰωάννης ἔπεμψε πρὸς τὸν Ἰησοῦν λέγων· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; 
παραγενόμενοι δὲ πρὸς αὐτὸν οἱ ἄνδρες εἶπον· Ἰωάννης ὁ βαπτιστὴς ἀπέσταλκεν ἡμᾶς πρός σε λέγων· σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν; ἐν αὐτῇ δὲ τῇ ὥρᾳ ἐθεράπευσε πολλοὺς ἀπὸ νόσων καὶ μαστίγων καὶ πνευμάτων πονηρῶν καὶ τυφλοῖς πολλοῖς ἐχαρίσατο τὸ βλέπειν. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· 
πορευθέντες ἀπαγγείλατε Ἰωάννῃ ἃ εἴδετε καὶ ἠκούσατε· τυφλοὶ ἀναβλέπουσι καὶ χωλοὶ περιπατοῦσι, λεπροὶ καθαρίζονται, κωφοὶ ἀκούουσι, νεκροὶ ἐγείρονται, πτωχοὶ εὐαγγελίζονται· καὶ μακάριός ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί.” (Λουκ. 7,19-23)

Εκείνοι που δεν είναι εκπαιδευμένοι στις Γραφές, όπως το Εβραϊκό ιερατείο που δεν αντιλήφθηκε τον Μεσσία, δεν θα αντιληφθούν και την έλευση του Αντιχρίστου, αλλά θα τον προσκυνήσουν κιόλας. 

Οι Έλληνες οφείλουν να γνωρίζουν τις Γραφές. Οφείλουν να τις γνωρίζουν απ' τη στιγμή που επικαλούνται το ονομα του Χριστού. Οφείλουν να έχουν πλήρη επίγνωση και για ποιό λόγο γνωρίζουν διαχρονικές ταπεινώσεις.

Από το 1204 (άλωση της Βασιλίδας των πόλεων Κωνσταντινούπολης απ' τους Φράγκους) κι έπειτα, ο Ελληνισμός βιώνει μόνιμα τις ταπεινώσεις, τις ήττες και ελάχιστες νίκες, σε πολλά επίπεδα. 

Και σε τούτη την εποχή, τα τελευταία χρόνια, οι Έλληνες υπομένουν έναν αβάσταχτο ζυγό, με τα εξοντωτικά μνημόνια. Και φαίνεται ότι δεν ήταν αρκετά. Σήμερα του δείχνουνε με το δάχτυλό τον θάνατο απ' την πανδημία. 

Και κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το πολύ κοντινό μέλλον μέσα σε αυτή την κρίση. 

Πρέπει να αντιληφθούμε ότι όλα αυτά που μας επιβάλλουν τα τελευταία χρόνια, θα προκαλούσαν σε κάθε περίπτωση την εξόντωσή μας, αν το προστατευτικό χέρι του Θεού μας δεν μας προστάτευε, και μάλιστα σκανδαλωδώς, επιδεικτικά, εξ' αιτίας της αναξιότητάς μας.

Παρ΄όλο που επέβαλαν το κλείσιμο των ναών και τη μη συμμετοχή του κόσμου στη Θεία Λατρεία, στα Θεία Μυστήρια, ο Θεός δεν απομάκρυνε το προστατευτικό Του χέρι από πάνω μας. 

Η απάντηση και πάλι στις Γραφές. Η Ελλάδα ως αγαπημένο παιδί, ταπεινώνεται όπως κι ο Χριστός. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι αυτός που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και εκείνος που είναι ταπεινός θα υψωθεί. “ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται καὶ ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται.” (Λουκ. 14,11). 

Η ταπείνωση δεν είναι κάτι ανθρώπινο. Στην ουσία είναι η ίδια η φύση του Θεού ταπεινή. Εκείνος ταπεινώθηκε διότι όχι μόνο πήρε σάρκα ανθρώπινη, αλλά κατέβηκε και στον άδη και μπροστά στην Άκρα Ταπείνωσή του, γονάτισε και ο ουρανός, και η γη και ο άδης
“διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων” (Φιλιπ. 2,10)

Ο Άγιος Αντώνιος λέγει : «Εἶδον πάσας τάς παγίδας τοῦ ἐχθροῦ ἡπλωμένας ἐπί τῆς γῆς και στενάξας εἶπον, τίς ἄρα δύναται φυγεῖν αὐτάς; Καί ἤκουσα φωνῆς λεγούσης μοι· ταπείνωση, ταπείνωση, ταπείνωση”.

Ο άνθρωπος, μετά την πτώση του, έχει έπαρση εωσφορική, έχει τον εγωισμό του, άλλος μικρό και άλλος μεγάλο. 
Γι΄ αυτό και ο Χριστός έζησε τόσο ταπεινά, ταπεινώθηκε ενώπιον των ανθρώπων, για να μας διδάξει και να περάσει μέσα μας την ταπείνωση, που είναι η ίδια Του η φύση. 

Και αν αναρωτηθεί κάποιος τί είναι ταπείνωση, είναι να μη ζητάς τα καλύτερα για τον εαυτό σου, αλλά τα τελευταία και τα έσχατα. 
Να ζητάς τα καλύτερα για τους άλλους. Έτσι θα σωθεί το ανθρώπινο γένος. Να είμαστε ταπεινοί και να ζητούμε τη βασιλεία του Θεού, το δίκαιο.

“ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν”. (Ματθ. 6,33)

Σήμερα, ας μη κρυβόμαστε, το κράτος δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστό, όταν επιλέγει τη νομιμότητα παρά τη δικαιοσύνη. Όταν επιβάλλεις ολοκληρωτισμό με το πρόσχημα της τήρησης των νόμων, οι οποίοι ποτέ δεν τιμωρούν την αιτία, τον φθόνο, παρά μόνο την πράξη, το αποτέλεσμα του φθόνου, απέχεις απ' τους Θεϊκούς Νόμους.

Ένα ένθεο κράτος είναι κράτος δικαίου και όχι νομιμότητας. Ο Νόμος στον παλαιό Ισραήλ δεν έσωζε, δεν έφερνε τη δικαιοσύνη.

Ακόμη και οι Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης πήγαιναν στον Άδη, δεν σωζόντουσαν, μέχρι να έρθει Εκείνος που είναι η Δικαιοσύνη να τον επισκεφθεί και να χαρίσει απλόχερα τη Σωτηρία.

Ο Χριστός δεν κατάργησε τον Νόμο που έδειχνε την αμαρτία. “νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆς πίστεως; μὴ γένοιτο, ἀλλὰ νόμον ἱστῶμεν.” (Ρωμ. 3,31).

Τί είναι όμως Δικαιοσύνη; Πάλι η απάντηση είναι μέσα στις Γραφές.“δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς πάντας καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς πιστεύοντας· οὐ γάρ ἐστι διαστολή·” (Ρωμ. 3,22), “τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει; ἐπίστευσε δὲ Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην.” (Ρωμ. 4,3).

Αν έμειναν οι Εκκλησίες σήμερα κλειστές έμειναν λόγω έλλειψης πίστεως. Αυτή η έλλειψη πίστεως έφερε την τυφλή υπακοή στο νόμο παρά στο Θεό.

Η νομιμότητα εξυπηρετεί ενίοτε και αλλότρια συμφέροντα. Είναι τα συμφέροντα που 2.000 παλεύουν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει Ανάσταση.

Και το προσπάθησαν, από την πρώτη φορά, με τα χρήματα. Ακριβώς το ίδιο μέσο χρησιμοποιούν δύο χιλιετίες μέχρι και σήμερα. Και για να το χρησιμοποιούν σημαίνει ότι είναι αλάνθαστο. 

“Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες· εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν. 

Oἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ Ἰουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον”. (Ματθ. 28, 11-15)

Οι Έλληνες είχαν τη δίψα και την αγάπη για την αληθινή γνώση, γι´αυτό αγάπησαν τον Χριστό που είναι η Απόλυτη Γνώση. Εκείνος κατέκρινε τη φιλαργυρία ως πηγή όλων των κακών. 

“Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφλωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι. καὶ τούτους ἀποτρέπου.” (Β Τιμ. 3,1-5)

Σήμερα τρομοκρατείται η Ελλάδα, όπως και παλιότερα, υπό του φόβου της οικονομικής καταστροφής, της πανδημίας και της ανασφάλειας από επικείμενη φτώχεια. Το κακό σήκωσε τον φόβο του θανάτου και της καταστροφής.

Ηδη πλανιέται πάνω απ᾽όλους. Με απολυταρχικές αποφάσεις επιβλήθηκαν μέτρα, που κάνουν πολλούς να μιλούν για επικείμενες δυσάρεστες εξελίξεις.

Είναι λογικό και ανθρώπινο να διακατεχόμαστε από θυμό και οργή για όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ορθόδοξη Ελλάδα, αλλά ας έχουμε στο νου μας τον Αρχηγό της Πίστεώς μας Ιησού Χριστό, Την Εσταυρωμένη μας Αγάπη.

Αυτή που συγχώρεσε όλο το ανθρώπινο γένος. “ὁ δὲ Ἰησοῦς ἔλεγε· πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.” (Λουκ. 23,34). 

Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι προσεύχεται στον Θεό να δίνει μετάνοια στους πολιτικούς και να τους παίρνει, για να μην προκαλέσουν μεγαλύτερο κακό. 

Την εκδίκηση την άφηνε ο Άγιος στα χέρια του Θεού. “μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.” ( Ρωμ. 12,19). 

Στο Ισραήλ δεν πέρασε καν μία γενιά και δεν έμεινε λίθος επί λίθου. Εμειναν χωρίς πατρίδα, χωρίς την Αγία Ιερουσαλήμ και χωρίς την ιερωσύνη τους για σχεδόν 2.000 χρόνια.. 

Από τη στιγμή που οι Έλληνες επιλέχθηκαν από τον Χριστό για να δοξάσουν Το Όνομά Του, εφόσον έχουν την συγκεκριμένη αποστολή, έχουν και τη δύναμή Του, προκειμένου να φέρουν εις πέρας αυτή την αποστολή μέχρι συντελείας των αιώνων.

Γι αυτό ο Άγιος Παΐσιος μιλούσε για ανάσταση της Ελλάδος, για να δείξει ότι παρά το ότι πολλοί μπορεί να παίρνουν αποφάσεις, με σκοπό τη φυσική και πνευματική εξόντωση της, τα σχέδιά τους θα ματαιωθούν.

Οταν μιλήσει ο Θεός θα βουβαθούν όλοι. “Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν”. (Ψαλ. 67,2)

Είναι επιτακτικό να παίρνουμε θάρρος από έναν άνθρωπο που μιλούσε πάντα με παραδείγματα από τις Γραφές, πάντα προέτρεπε να μελετούμε τους Προφήτες.

Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ότι “Διὰ Σιὼν οὐ σιωπήσομαι καὶ διὰ Ἱερουσαλὴμ οὐκ ἀνήσω, ἕως ἂν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου, τὸ δὲ σωτήριόν μου ὡς λαμπὰς καυθήσεται.” (Ησ. 62,1) και πάλι έλεγε «Κι αν μου πουν ότι δεν υπάρχει Έλληνας, εγώ δεν ανησυχώ। Μπορεί ο Θεός να αναστήσει έναν Έλληνα. Φτάνει ακόμη και ένας». 

Ακόμη πίστευε αλλά και το έλεγε : «Και ένας Χριστιανός να μείνει μόνο, ο Χριστός θα κάνει το σχέδιό Του. Όταν οι άλλοι μιλούσαν για δυσάρεστες μελλοντικές εξελίξεις στο Έθνος και έσπερναν τον φόβο, ο Γέροντας μετέδιδε αισιοδοξία και ελπίδα. 

Μιλούσε για αναστημένη Ελλάδα και για ανάκτηση της Αγια Σοφιάς. «Υπάρχει και Θεός. Τον Θεό που τον έχεις βάλει»; είπε σε κάποιον κληρικό που έβλεπε το μέλλον της Πατρίδας ζοφερό.” 

Άλλες φορές πάλι έλεγε: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός»

Πράγματι ο Θεός άφησε τα πράγματα για να φανούν οι διαθέσεις όλων. Αρχόντων, κλήρου και λαού. Τότε θα φανούν οι αληθινά ταπεινοί άνθρωποι. 

Η συνάντηση των Ελληνων με τον Χριστό λίγο πριν το Πάθος, ήταν η αφετηρία για την κοινή πορεία στο μέλλον. Ότι έπαθε ο Χριστός παθαίνει και η Ελλάδα. Ο Χριστός ζει την Άκρα Ταπείνωση πάνω στον Σταυρό, αλλά όμως δοξάζεται και με την Ανάστασή του. 

Η άκρα ταπείνωσις της Ελλάδος θα φέρει και την Ανάστασή της.

“ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν” (Β Κορ. 4,13), “πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις”. (Πραξ. 5,29). 

Δια του Αγίου Πορφυρίου έμαθα και εγώ ως μοναχός να πειθαρχώ στον Θεό.

Εκείνος έφερε τα νεανικά βήματά μου στον Άγιο Πορφύριο και αξιώθηκα να έχω ως Πνευματικό Πατέρα έναν Άγιο, που όμως γνώριζε πάρα πολύ καλά τις Γραφές. Με προέτρεπε να τις μελετώ, μαζί με το Ψαλτήρι.

Ένα πρώτυπο πολιτικού ήταν ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας.

Μέσα από το πρότυπο του Ιωάννη Καποδίστρια επιβεβαιώθηκε και και προφητεία του Αγίου Παισίου: «Είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου, προς μίμηση για τους πολιτικούς ηγέτες, αλλά και για υποβοήθηση του λαού να αποκτήση ορθά πολιτικά κριτήρια στην επιλογή των κυβερνητών του Έθνους μας».

Και ενα απ' τα χαρακτηριστικό του Ιωάννη Καποδίστρια ήταν και η άριστη γνώση των Γραφών. Σ' αυτές στηριζόμενος ποτέ του δεν φοβήθηκε!

Κάποτε με ρώτησε ένας λόγιος μοναχός εκ των έγκριτων γερόντων, ποιος είναι ο σκοπός που μιλάω πολλές φορές για τον Ιώαννη Καποδίστρια.

Του απάντησα: “Γέροντα, το κάνω για να βάλω ένα λιθαράκι στην πολιτική αφύπνιση του Έθνους”. Και έθνος δεν αποτελεί το Κράτος το Ελληνικό και οι νόμοι του.

Σήμερα που βρίσκομαι σε ένα απομονωμένο σημείο του Αγίου Όρους, σε ένα κελί που το Ιερό του Ναού του θυμίζει έντονα, σπήλαιο.

Έντονα έρχονται στο νου μου τα λόγια του Αγίου Πορφυρίου, που λίγο πριν κοιμηθεί μου είπε: “Είναι να παίρνουμε τις σπηλιές και τα βουνά και να κλαίμε να σώσει ο Θεός τον κόσμο, γιατί δεν ακούνε πλέον οι άνθρωποι”.

“Θαρσείτω, τοίνυν, θαρσείτω λαός τοῦ Θεοῦ· καί γάρ αὐτός πολεμήσει τούς ἐχθρούς ὡς παντοδύναμος” - (Απόσπασμα από την “Παγκόσμιον Δόξαν” Δογματικόν Θεοτοκίον Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού).

Ιερομονάχου Γεωργίου Αλευρά

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ (Κουτλουμουσιανόν Κελί Οσίου Χριστοδούλου - Άγίου Ορους - ΑΘΩ) ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΙΡΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ


ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ (Κουτλουμουσιανόν Κελί Οσίου Χριστοδούλου-Άγίου Ορους-ΑΘΩ)

ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΚΑΙΡΙΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΨΕΥΔΟΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ" ΤΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ , ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΘΑΝΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΜΕ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ..... 

Γέροντας Γαβριήλ: Εύχομαι ολοψύχως η ευλογία του Θεού να είναι μαζί με όλο τον Ορθόδοξο Ελληνικό λαό.Να μας προστατεύει, να μας βγάλει απ᾽τα αδιέξοδα αυτά και να καταισχύνει όλους αυτούς που πολεμούν τη θρησκεία μας. 

Ο Θεός ζητάει από εμάς τους Χριστιανούς μετάνοια. Χωρίς μετάνοια δε θα σωθούμε.Οταν οι Πέρσες ήρθαν να κυριεύσουν την Αθήνα, οι Αθηναίοι στείλαν στο μαντείο των Δελφών και ρώτησαν: “Πώς θα σωθούμε;” και η Πυθία απήντησε: “Τα ξύλινα τείχη θα σώσουν την πόλη”. 

Οι Άγιοι μας λένε: “Η Μετάνοια θα σώσει την Ελλαδίτσα μας”.Xωρίς μετάνοια δε θα σωθούμε. Ψηφίσαμε τόσους νόμους εναντίον του Νόμου του Θεού.Ο Θεός λεει στον Δεκάλογο: “Οὐ φονεύσεις”.Oι Ἐλληνες βουλευτές λένε : “Κάτω ο Νόμος του Θεού”. Νομιμοποίησαν τις εκτρώσεις.Ο θεός λέει : “Οὐ μοιχεύσεις”.Oι Έλληνες βουλευτές πήραν απόφαση και κατήργησαν αυτον τον Νόμο και λένε: “Κάτω αυτος ο νόμος.
Νομιμοποίησαν τις μοιχείες ,τις πορνείες, την ελεύθερη συμβίωση, τον πολιτικό γάμο, την καύση των νεκρών.Βγάζουν τα θρησκευτικα από τα σχολεία, πετάνε τον Σταυρό από τη σημαία. 

Ψηφίζουν νόμους να παντρεύονται άνδρες με άνδρες και να έχουν δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά. Πώς θα μας ελεήσει ο Θεός;Πρέπει να μετανοήσουμε.Χωρίς μετάνοια δε θα σωθούμε. Τώρα που κλεισανε τις εκκλησίες, μέχρι να ανοίξουν, να κάνουμε τα σπίτια μας κατ᾽οίκον εκκλησία. 

Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: “Να προσεύχεσθε, όπου και να βρίσκεσθε, γιατί είσθε ναός του Θεού και μην ψάχνετε άλλον τόπο από τον εαυτό σας”.Και αναφέρει για παράδειγμα: “O Aπόστολος Παύλος με τον Απόστολο Σύλλα δεν είχαν ναό να προσευχηθούν μέσα στη φυλακή και η προσευχή τους τους ελευθέρωσε από τα δεσμά.Ο προφήτης Δανιήλ δεν είχε ναό να προσευχηθεί, μέσα στον λάκκο των λεόντων προσευχήθηκε και η προσευχή του έκλεισε τα στόματα των λεόντων και δεν τον φάγανε.Οι τρεις παίδες δεν είχαν ναό να προσευχηθούν, μέσα στο καμίνι. Και μετέβαλαν με την προσευχή τους τη φλόγα σε δρόσο. 

Ο Ληστής δεν είχε ναό να προσευχηθεί, πάνω στον Σταυρό προσευχήθηκε και κέρδισε τον Παράδεισο.Ο Ιωνάς δεν είχε ναό να προσευχηθεί, μέσα στην κοιλιά του απαισίου καρχαρίου και ανάγκασε τον καρχαρία να τον βγάλει σε μια ακτή της Παλαιστήνης.Ο Ιώβ δεν είχε ναό να προσευχηθεί, πάνω στην κοπριά προσευχήθηκε.Να προσευχόμαστε όπου και να βρισκόμαστε. Η ψυχή του κάθε ανθρώπου είναι Αγία τράπεζα και μπορεί ο κάθε Χριστιανός να προσφέρει τη θυσία του στον Θεό, την λατρεία του, με την προσευχή. 

Αναφέρεται στη μυθολογία, όταν ο Θεός μοίραζε πατρίδες, οι Έλληνες πήγαν τελευταίοι.Τους λέει: “Δεν έχω να σας δώσω, τα έδωσα όλα!”. “Μα εμείς , Κύριε, πού θα μείνουμε;”. “Μα τι να σας κάνω, αφού καθυστερήσατε”. “Μα για σένα, Κύριε, καθυστερήσαμε, για τον Ἄγνωστο Θεό μιλούσαμε!Και Τους λέει, “Άντε, με καταφέρατε, κράτησα κάτι για τα γεράματά μου.Πάρτε το και θα μείνω κι εγώ μαζί σας”. Kαι μας έδωσε ο θεός την Ελλάδα. Και τόσο ευλόγησε ο Θεός τον Ελληνικό λαό ανάμεσα σε όλα τα έθνη της γης.Απ᾽όλες τις γλώσσες που υπάρχουν στον πλανήτη μας, ο θεός την Ελληνική γλώσσα διάλεξε για να γραφούν τα Ευαγγέλια. Μικρή ευλογία είναι αυτό; 
Οι μεγαλύτεροι Πατέρες της Εκκλησίας μας είναι Έλληνες!Είναι αυτό μικρή ευλογία; Άμα διαβάσουμε στα Συναξάρια σε κάθε γωνία της γης, βλέπουμε ότι υπάρχουν Άγιοι και μάρτυρες. Μόνο η θεσσαλονίκη έχει σαράντα δύο Αγίους. Αυτό μικρή ευλογία είναι; 
Οι Άγιοι κι όταν ζούσαν, ωφελούσαν την ανθρωπότητα, και μετά που κοιμήθηκαν. 

Κι ο Θεός ενώ μας ευλόγησε τόσο, εμεις λέμε: “Kύριε, δε Σε θέλουμε για Θεό μας και για Κύριό μας.” Και πώς το λέμε αυτό; Καταργούμε του Θεού τον Νόμο και ψηφίζουμε δικούς μας νόμους. 

Κάποτε ο μέγας Αλέξανδρος, σε μια μάχη, έπιασε έναν στρατιώτη που κρυβόταν. Τον ρωτάει:Πώς σε λένε; Λέει αυτός: Αλέξανδρο με λένε.Του λέει: “Αλέξανδρο σε λένε; Ή θα αλλάξεις διαγωγή, ή θα αλλάξεις όνομα. Με είδες εμένα στις μάχες να κρύβομαι;».Και η Ελληνική βουλή δεν πρέπει να λέγεται Ελληνική βουλή. Πρέπει να αλλάξει όνομα με αυτά που ψήφισε. Πρέπει να λέγεται άβουλη και ασύνετη και απερίσκεπτη. Κατήργησε τον Νόμο του θεού και ψήφισε νόμους του Αντιχρίστου. Αυτοί οι Έλληνες βουλευταί είναι εθνοπατέρες ή εθνοολετήρες;Είναι σωτήρες του ελληνικού έθνους ή νεκροθάφτες;Με αυτούς τους νόμους που ψηφίσανε, είναι νεκροθάφτες. Δεν είναι σωτήρες. Ο λαός πρέπει να ξυπνήσει, να διαμαρτυρηθεί, να αλλάξουν αυτοί οι νόμοι, να καταργηθούν και να επαναφερθεί ο Νόμος του Θεού. Ο θεός έτσι θα μας ελεήσει. Διαφορετικά, δε θα δούμε έλεος απ´τον θεό. Προσευχόμαστε όλοι οι μοναχοί για όλο τον Κόσμο, να μας λυπηθεί ο Θεός. 

Ερώτηση: Για τις καταστροφές στο Άγιον Όρος, πριν από μια βδομάδα, τι έχετε να πείτε; 

Απάντηση: Eγώ, γιατί φτωχή μου γνώμη, είναι, αφού το Άγιον Όρος, τα μοναστήρια δέχθηκαν τους Σχισματικούς, τους αχειροτόνητους και αυτοχειροτόνητους και συμπροσευχήθηκαν μαζί τους και πήγαν και στην Ουκρανία και συμπροσευχήθηκαν και συλλειτούργησαν, αυτό είναι τιμωρία απ´τον θεό, γι᾽αυτά που κάνουνε. 

Ερώτηση: Στα μεγάλα μοναστήρια που συλλειτούργησαν με τους Σχισματικούς του Επιφανίου, τι έχετε να πείτε; 

Απάντηση: Αυτοί οι Σχισματικοί της Ουκρανίας δε θα σωθούνε. Όσα μοναστήρια τους δέχθηκαν και συλλειτούργησαν, συμπροσευχήθηκαν, τους κοινώνησαν, δεν θα σωθούνε κι αυτοί.Ποιός μας το λέει αυτο; Μας το λέει ο Νόμος του θεού. Τί λέει ο 45ος Αποστολικός κανόνας; Ἐπίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω. Εἰ δὲ έπέτρεψεν αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαι τι, καθαιρείσθω». Oλοι αυτοί που συλλειτούργησαν και συμπροσευχήθηκαν με τους Σχισματικούς, σύμφωνα με τον Κανόνα αυτό, είναι αφορισμένοι και καθηρημένοι. 
Και σύμφωνα με τον Κανόνα της Δευτέρας Αντιοχείας Συνόδου, είναι ακοινώνητοι. 

Ερώτηση: Υπάρχει, κατά την άποψή σας, εκδίκηση πνευματική του θεού για την ολισθηρότητα και την πνευματική εκτροπή στην πατρίδα μας; 

Απάντηση: Ο Θεός περιμένει τη μετάνοιά μας, δε συμφωνεί με αυτά που κάνουμε. 

Ερώτηση: Υπάρχει μια φημολογία διάχυτη για πόλεμο με την Τουρκία. 

Απάντηση: Αυτό μπορεί να γίνει. Τί να σου πω. Αφού δεν έχουμε την ευλογία από τον θεό, πώς ο Θεός θα μας ευλογήσει; Ο Γερμανός Β´Κωνσταντινουπόλεως γράφει μια επιστολή στους Κυπρίους και τους λέει: “Σας εξορκίζω να φεύγετε ολοταχώς απο τους ιερείς εκείνους που υπέπεσαν στην Αίρεση των Λατινοφρόνων και μήτε σε εκκλησία που αυτοί λειτουργούν να πηγαίνετε, μήτε αντίδωρο να παίρνετε από τα χέρια τους, μήτε να κοινωνείτε, αλλά να κάθεσθε στα σπίτια σας και να προσεύχεσθε, ειδάλλως, θα υποστείτε την ίδια κόλαση μ᾽αυτούς.Αν ένας Πατριάρχης , Αρχιεπίσκοπος ή Επίσκοπος δε σέβεται τους Αποστολικούς κανόνας, δε σέβεται τους κανόνας των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, δε σέβεται αυτά που δίδαξαν οι Πατέρες μας, που απαγορεύουν τα συλλείτουργα και τις προσευχές, αυτός ο Πατριάρχης, ο Αρχιεπίσκοπος ή ο Επἰσκοπος δεν είναι ποιμένας.Τί είναι; Μας το λέει ένας μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας του 1ου αιώνος: “Πᾶς ὀ λέγων παρά τὰ διατεταγμένα, κἂν ἀξιόπιστος ᾖ, κἂν νηστεύῃ, κἂν προφητεύῃ, κἂν παρθενεύῃ, κἂν σημεῖα ποιῇ, λύκος φαινέσθω, ἐν προβάτων δορᾷ, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος”( Ἅγιος Ίγνάντιος ο Θεοφόρος). 

-Eρώτηση: Όταν ο προεστώς σε μια Ευχαριστιακή Σύναξη, ο Επίσκοπος ή ο πρώτος των ιερέων έχει αιρετικά φρονήματα, μας έχετε πει, να φεύγουμε πάραυτα. Εάν όμως, όπως σήμερα,από δέκα ιερομονάχους, ο ένας έχει επικοινωνία με τους Σχισματικούς, όπως ο (τάδε), κι εμείς αυτό δεν το γνωρίζουμε, πρέπει να φύγουμε; Μπορεί να επιφέρει μολυσμό στους υπολοίπους δέκα ή κατ᾽οικονομία μπορούμε να παραμείνουμε μέσα και να λειτουργηθούμε; 

Απάντηση: Δεν ξέρω, πρέπει να φεύγουμε απ᾽αυτούς.Ακούστε τι λέει ο Ιερός Χρυσόστομος (σχετικά με το γεγονός οτι είναι μερικοί δεσποτάδες που λένε στους ιερείς να παντρέψουν έναν Ορθόδοξο με έναν ετερόδοξο και λέει ο παππούλης, “Δεν μπορώ, Δέσποτα, να το κάνω αυτό, γιατί οι Κανόνες της Εκκλησίας το απαγορεύουν και το λέει και το Αποστολικολόγιο”):  “Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν και ὑπείκετε”(Ιερός Χρυσόστομος). 

(Επαναλαμβάνει ο γέρων Γαβριήλ: Πολλοί δεσποτάδες πιέζουν τους ιερείς να κάνουν παράνομες πράξεις, να στεφανώσουν έναν Ορθόδοξο με έναν ετερόδοξο ή να κοινωνήσουν αιρετικούς και οι ιερεις λένε: “Δέσποτα, δεν μπορω να το κάνω αυτο γιατί οι κανόνες της Εκκλησίας απαγορεύουν...”) Πώς ο Ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύει αυτό το “Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν και ὑπείκετε”; Ρωτάει ο Άγιος:“Eἰ μἐν πονηρὀς ἦν ὁ ἡγούμενος καὶ οὐ πειθόμεθα...” και ρωτάει και παροτρύνει ως εξής: “Πονηρός πῶς λέγεις;” Εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν φεύγει αυτοῦ καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος ἦν ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών. 

Ο Απόστολος Παύλος τι λέει στους Γαλάτες: “κἂν ἄγγελος εὐαγγελίζεται ὑμῖν, παρ᾽ ὃ εὐαγγελισάμεθα, ἀνάθεμα ἔστω”. Ήταν δυνατόν ποτέ να πάει ένας ἄγγελος στους Γαλάτες και να τους κηρύξει κάτι αντίθετα από αυτά που δίδαξε ο Απόστολος Παύλος; Φυσικά οχι! Ε, τότε γιατί το γράφει αυτό ο Απόστολος; Άσκοπο είναι; Περιττό είναι; Για να μας προστατεύει να μην πέσουμε σε παγίδα και πούμε: “ O δεσπότης μας είναι άγιος, η προσευχή του ανασταίνει νεκρούς, ανοίγει τα μάτια από τυφλούς, ανορθοί παραλύτους!”. 
Όλα να τα κάνει αυτά , αφού λέει κάτι που δε συμφωνεί με την εκκλησία όχι μόνον σε αυτόν, αλλά και σε άγγελον απ ουρανού δεν πρέπει να κάνουμε υπακοή! Και ένα άλλο ακόμα, έχουμε καθήκοντα προς τους πνευματικούς μας πατέρες και καθήκοντα προς τον Θεόν. Τα καθήκοντα προς τον θεόν είναι υπέρτερα των καθηκόντων προς τους πνευματικούς πατέρες . 

Αν ενα καθήκον προς τους πνευματικούς μας πατέρες συγκρούεται με το καθήκον προς τον Θεόν, παύει να ισχύει, καταργείται. Για παράδειγμα, έχουμε την Αγία Γραφή. Τί διαβάζουμε στις πράξεις των Αποστόλων; Οι Γραμματείς και οι Ιουδαίοι και οι Φαρισαίοι...οι Ιουδαίοι αρχιερείς ήταν πνευματικοί ηγέτες την εποχή του Κυρίου μας. Πιάσαν τους Αποστόλους και τους έβαλαν φυλακή και τους είπαν να μην κηρύττουν. Πήγε ο άγγελος και τους έβγαλε και τους είπε να κηρύξουν και όταν τους πιάσανε και τους είπαν: “Eμείς τι σας είπαμε;
Εκείνοι απήντησαν: “ πειθαρχεῖν δεῖ θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις”. Πώς θα κάνω υπακοη σε έναν Πατριάρχη, σε έναν Δεσπότη, σε εναν πολιτικό άρχοντα που λέει κάτι που δε συμφωνεί με τον Νόμο του θεού. 

-Ευχαριστούμε πολυ γέροντα! Χριστός Ανέστη. 

-Aληθώς Ανέστη. Ο Θεός να σας ευλογεί εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι.

Ο Άγιος Ραφαήλ και τα συλλείτουργα των ημερών μας



Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Δεκατρία χρόνια μετά τήν προδοτική ψευτοσύνοδο τῆς Φερράρας, ὁ συνυπογραφείς ἑνωτικός ὅρος ἐφαρμόζεται πλέον καί στήν πράξη: Ἀπεσταλμένοι τοῦ πάπα ἔρχονται στήν Κωνσταντινούπολη καί στίς 12 Δεκεμβρίου 1452 (πέντε μῆνες πρίν ἀπό τήν Ἅλωση) συλλειτουργοῦν μέ τούς δικούς μας μέσα στήν Ἁγιά Σοφιά.

Ἡ ὑβριστική αὐτή ἑνωτική λειτουργία σήμανε καί τό τέλος τῆς χιλιόχρονης Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Ἡ προδοσία τῆς Πίστεως, ὅπως μαθαίνουμε ἀπό τά Βιβλία μας τά Ἱερά, ποτέ δέν μένει ἀτιμώρητη. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ σηκώθηκε ἀπό τήν Πόλη καί ἀντ’ αὐτῆς ἐγκαταστάθηκε ἡ χατζάρα τοῦ Τούρκου.

Στήν συγκεκριμμένη, ὅμως, ἀποστασία (συλλείτουργο μέ αἱρετικούς), κάποια παλληκάρια τῆς Πίστεώς μας διαμαρτυρήθηκαν καί ἀντέδρασαν σθεναρά. Ἀνάμεσά τους καί ὁ γνωστός σέ ὅλους μας θαυματουργός Ἁγιος τῆς νήσου Λέσβου, ὁ Ἅγιος Ραφαήλ.

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ ἦταν διορισμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο ὡς σύμβουλός του καί πρωτόπαπας. Στήν κρίσιμη, ὅμως, ὥρα (τήν ὥρα τοῦ προδοτικοῦ συλλείτουργου) δέν ὑπολόγισε οὔτε ἀξιώματα οὕτε φιλίες αὐτοκρατορικές. Κινούμενος στήν ἴδια ἐκκλησιολογική καί πνευματική γραμμή μέ τόν Γεννάδιο, συμβουλεύει τόν αὐτοκράτορα νά σταματήσουν κάθε σχέση μέ τούς παπικούς. Προτείνει στόν βασιλιᾶ νά ἀγωνιστοῦν γιά τήν σωτηρία τῆς Πόλης καταφεύγοντας ὅχι στήν δῆθεν βοήθεια τοῦ ἀντίχριστου Βατικανοῦ, ἀλλά στήν δοκιμασμένη κραταιά προστασία τῆς Παναγιᾶς μας.

Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ, ἐνῷ ἦταν καλεσμένος ἀπό τόν ἵδιο τόν αὐτοκράτορα, δέν πάτησε τό πόδι του στό προδοτικό συλλείτουργο. Στοιχημένος στήν ἁγιοπατερική μας Παράδοση, ἀρνήθηκε νά συμπροσευχηθεῖ μέ τούς ἑνωτικούς λατινόφρονες καί μέ τούς ἐκπροσώπους τοῦ ἀρχιαιρεσιάρχη, δηλαδή τοῦ πάπα. Ὁ βασιλιᾶς, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, ἐξοργίστηκε μέ τήν σθεναρά Ὀρθόδοξη στάση τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ καί ἔδωσε ἀμέσως διαταγή νά ἐξοριστεῖ. Νά πῶς βρέθηκε ὁ Ἅγιός μας στήν Λέσβο, ὅπου καί ἀργότερα μαρτύρησε: Ἐξορισμένος στό νησί γιά τά ἀνόθευτα Ὀρθόδοξα φρονήματά του καί τήν προσήλωσή του στήν Ἁγιοπατερική μας Παράδοση.

Στίς ἡμέρες μας, σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, τό ἔμπρακτο παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ ἀποδεικνύεται, δυστυχῶς, ὅτι δέν ἔχει πέραση. Σήμερα, οἱ ἴδιοι ἐκκλησιαστικοί ἀξιωματοῦχοι, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι σεμνύνονται τόν Ἅγιο Ραφαήλ, ὅχι μονάχα δέν ἀντιδροῦν στήν συμπροσευχητική παρουσία καρδιναλίων καί παστόρων μέσα σέ Θεία Λειτουργία στό Φανάρι, στό Κολυμπάρι καί ἀλλαχοῦ ἐν Εὐρώπῃ καί Ἀμερικῇ, ἀλλά τοὐναντίον ἐπιχαίρουν καί καυχῶνται γιά τά προδοτικά τους αὐτά ‘’κατορθώματα’’.

Ἀπόδειξη, τά ἀτελείωτα πάρε-δῶσε μέ τήν πανσπερμία τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἀλλοπίστων, ἡ ἐνυπόγραφη ‘’συνοδική’’ ἀναγνώριση τῶν άντιχρίστων ἀποφάσεων τοῦ λεγόμενου παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν, τά ἐντατικά μαθήματα ἱερωμένων γιά τήν ἐμπέδωση τῶν ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τῆς Κρήτης, ἡ μετάλλαξη τῶν περισσοτέρων ἀντιαιρετικῶν γραφείων σέ κέντρα συνεργασίας μέ ‘’ἑτεροδόξους ἀδελφούς’’, ἡ μετατροπή Ἱερῶν Μονῶν σέ ἄντρα ‘’μεταπατερικῆς θεολογίας’’ καί διδασκαλεῖα ‘’σύγχρονων φιλοσοφικῶν θεωριῶν’’, καί πάνω ἀπ’ ὅλα τό μένος ὅλων αὐτῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας ἀξιωματούχων ἐναντίον κάθε Ρωμηοῦ ρασοφόρου (παπᾶ ἤ μοναχοῦ), πού δηλώνει ἐλάχιστος μιμητής τοῦ νεοφανοῦς καί θαυματουργοῦ Ἀγίου μας, τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ, τοῦ μαρτυρήσαντος στήν νῆσο Λέσβο.

Ἡ ἀποστασία μας ἀναμφιβόλως ἔχει λάβει τεράστιες διαστάσεις.

Οἱ ὑψηλά ἱστάμενοι, στήν συντριπτική τους πλειονότητα, ὑπηρετοῦν χωρίς συστολή τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, εἴτε μέ τήν σιωπή τους εἴτε μέ τά ἔργα τους. Εἶναι παραλογισμός –γιά νά μήν ποῦμε καθαρή ὑποκρισία- ἀπό τήν μιά μεριά νά διδάσκεις, ὅτι ‘’ἑορτή Ἁγίου ἴσον μίμησις Ἀγίου’’ καί ἀπό τήν ἄλλη νά βάζεις στά ἕξι μέτρα κάθε πιστό (παπά ἤ λαϊκό), πού προσπαθεῖ μέ φιλότιμο νά ἐφαρμόσει τήν Χρυσοστομική παρότρυνσή σου.

Οἱ πιό κάτω (τίμιοι παπάδες καί εὐλαβεῖς μοναχοί), ζῶντας ὑπό καθεστώς ὁμηρίας καί τρομοκρατίας, σιωποῦν περιμένοντας τάχα εὐνοϊκότερες ἡμέρες γιά νά ἀντιδράσουν.

Ἐνῷ οἱ πιστοί, ὡς ἀνεπίσκοποι πλέον, καταλήγουν στήν ἀδιαφορία ἤ στήν σύγχυση.

Θά βγοῦν ἐπιτέλους μπροστά μερικοί Ἐπίσκοποι, μέ ἔψιλον κεφαλαῖο, γιά νά πιάσουν ὄντως σκοπιά, νά φυλάξουν τό ποίμνιο καί νά κρατήσουν ἀνόθευτη τήν πολυτίμητη Ὀρθοδοξία μας; Ἤ θά συνεχίσουμε τόν ἴδιο ἐκκοσμικευμένο (οἰκουμενιστικό) χαβά, περιγράφοντας τά δεινά τοῦ λαοῦ μας ἁπλῶς καί μόνον ὡς ‘’κρίση’‘ καί ’’ἀκραῖα καιρικά φαινόμενα’’, καί ὅχι ὡς θεομηνία καί Θεία Δίκη γιά τά τεκταινόμενα στόν χῶρο τῆς Πίστεως;

18.11.2017

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ



Ο αντίχριστος έρχεται πάντοτε, από την εποχή ακόμη του Αδάμ και της Εύας. Ο δράκων αυτός φέρνει τον αντίχριστο, δηλαδή ο διάβολος μέσα στην ιστορία ενεργούσε και ενεργεί φέρνοντας τύπους αντιχρίστων. Πολύ παραπάνω μετά την εποχή του Χριστού. Και μη νομίσετε ότι εμείς για την εποχή μας μπορούμε να μεταθέσουμε το δράση του αντίχριστου για τα έσχατα. Για την εκκλησία κάθε εποχή είναι έσχατα, και ο αντίχριστος πάντοτε παρόν.

«Καὶ εἶδον ἄλλο θηρίον ἀναβαῖνον ἐκ τῆς γῆς, 
καὶ εἶχε κέρατα δύο ὅμοια ἀρνίῳ, 
καὶ ἐλάλει ὡς δράκων.» 
(Απ. ιγ' 11)

Το θηρίο είναι ένας άνθρωπος που μιλά ως δράκων, δηλαδή οι δυνάμεις του σατανά είναι μέσα σε αυτόν. Φέρνει κέρατα αρνίου, το αρνί ως γνωστό είναι ειρηνικό ζώο.
Άρα σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός προσποιείται, υποκρίνεται τον άκακο άνθρωποι ενώ στην πραγματικότητα είναι πλάνος και ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ. Είναι πρόσωπο σκοτεινό, κουβαλά ιδέες σκοτεινές, αυτό που λέμε «σκοτεινές δυνάμεις», παρασκηνιακές δυνάμεις. Στο πρόσωπό του εξωτερικά φαίνεται χαρούμενος, γελαστός, υπόσχεται ελευθερία, αφθονία, ειρηνική ζωή, όμορφη ζωή, οικουμενικότητα. Φέρνει καλά μηνύματα, ωραία μηνύματα, έχει ωραίο πρόσωπο. Και όμως είναι σκοτεινό πρόσωπο. 
Είναι κακέκτυπη απομίμηση του Ιωάννου του Προδρόμου. Ο ψευδοπροφήτης ανοίγει το δρόμο στον αντίχριστο, σκοπός του είναι η προσκύνηση του αντιχρίστου και δια του αντιχρίστου η προσκύνηση του δράκοντα.

Πώς ενεργούν αυτοί οι δύο; Ο αντίχριστος φθάνει ορισμένους τομείς, όσους δεν φτάνει ο ψευδοπροφήτης, τις οποίες ο ψευδοπροφήτης συμπληρώνει. Έτσι χρησιμοποιούν δυο διαφορετικές μεθόδους με τελικό σκοπό να πλανήσουν τους ανθρώπους και να τους οδηγήσουν στην προσκύνηση του δράκοντα. Προσέξτε, όλα αυτά δεν είναι για μια εποχή που έρχεται, είναι για κάθε εποχή. Ο έξυπνος άνθρωπος που έχει νου Χριστού μπορεί αυτά να τα κρίνει, να τα βλέπει, να τα επισημαίνει.

Τα δυο κέρατα του κριού συμβολίζουν ότι έρχεται ως πρόβατο με ειρηνικό σκοπό. 
Αντίθετα τα δέκα κέρατα του αντιχρίστου συμβολίζουν τη δύναμη, τη διάθεση για υποταγή και καταστροφή των πιστών και των δειλών. Αυτές οι δυο μορφές του σατάν, δυναμική-ειρηνική, της πλάνης-αφέλειας-απλότητας, δρουν διαρκώς μέσα στην Ιστορία. 
Σε κάθε εποχή σε κάθε γενεά. Αντίχριστος και ψευδοπροφήτης υπάρχουν και έρχονται πολλοί στην ιστορία. Συνεπώς το μυστήριο της ανομίας διαρκώς ενεργείται σε κάθε εποχή σε κάθε γενεά.

Η πρώτη μορφή ο αντίχριστος δρα ως εξουσία πολιτική, ενώ ο ψευδοπροφήτης ως ιδεολογία. Θα σας αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα διαχρονικής δράσης αντίχριστου και ψευδοπροφήτου. Η αποστολική γενιά αντιμετώπιζε στο πρόσωπο του αντιχρίστου τον Νέρωνα και του ψευδοπροφήτου τον Νικαλαϊτισμό. Η εποχή του Μεγάλου Αθανασίου αναγνώρισε τη δυναμική μορφή του αντιχρίστου στο πρόσωπο του Διοκλητιανού και του ψευδοπροφήτου στον Άρειο. Ο άγιος Κοσμάς έλεγε ότι ο αντίχριστος ήρθε, γιατί έβλεπε τον αντίχριστο στον Μωάμεθ. Ως ψευδοπροφήτη ο άγιος Κοσμάς έβλεπε τον παπισμό και κατ' επέκταση τον Δυτικό Χριστιανισμό.

Στην εποχή μας τα θαύματα του ψευδοπροφήτη μπορούν να συσχετισθούν με τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας που θεοποιούν τον πολιτισμό και την λογική. Όταν λέμε ότι η επιστήμη επιτυγχάνει τούτο ή εκείνο δημιουργείται μια υπεραισιοδοξία ώστε να μην έχουμε ανάγκη το Θεό. Βλέπουν τις προόδους της ιατρικής και λένε, δεν έχουμε ανάγκη το Θεό, έχουμε την ιατρική επιστήμη, δεν θα καταφύγουμε στο Θεό , στην εκκλησία. 
Βλέπετε στη συνείδησή τους οι άνθρωποι θεοποιούν την επιστήμη, την τεχνική καθ' οιονδήποτε τρόπο. Έχουμε θεοποίηση του ανθρώπινου λόγου, της λογικής και απορρίπτουμε τον Θείο Λόγο που είναι ο Υιός του Θεού, ο Ιησούς Χριστός και ανακηρύσσουμε Θεό την ανθρώπινη λογική. Έτσι σήμερα λέμε ότι η επιστήμη κάνει θαύματα. Να τα θαύματα του ψευδοπροφήτη.

«καὶ ἐδόθη αὐτῷ (ΣΤΟΝ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗ) πνεῦμα δοῦναι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα καὶ λαλήσῃ ἡ εἰκὼν τοῦ θηρίου καὶ ποιήσῃ, ὅσοι ἐὰν μὴ προσκυνήσωσι τῇ εἰκόνι τοῦ θηρίου, ἵνα ἀποκτανθῶσι». (ιγ' 15)

Πρόκειται για έναν άμεσο εξαναγκασμό για να αποδοθεί τιμή στο θηρίο δηλαδή στον αντίχριστο δια της προσκυνήσεως της εικόνας του, με την ποινή του θανάτου. 

«καὶ ποιεῖ πάντας, (Ο ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ) τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, (ιγ' 16)

καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. (ιγ' 17)

Αυτοί ήδη προσκύνησαν τον αντίχριστο και θα φέρουν τη σφραγίδα του αντίχριστου. 
Η σφραγίδα αυτή ο ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ θα την τοποθετήσει σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου φύλου, ηλικίας, κοινωνικής τάξης. Πρόκειται για έναν ακόμη εξαναγκασμό, εκβιασμό οικονομικής φύσης που και αυτός εγκαλεί την ποινή του θανάτου. Πρόκειται για έναν ξεκάθαρο οικονομικό αποκλεισμό. 

Οι παραπάνω αποδελτιωμένες αναφορές περί της ταυτότητας και της δράσης του ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΟΥ είναι από τη σειρά ομιλιών του Γέροντος Αθανασίου «Ιερά Αποκάλυψις», ομιλίες 54, 55, 56. 

Σημ. Ας έρθουμε στις μέρες μας. Ποιός μπορεί, ενδεχομένως, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα να διαδραματίζει τον ρόλο του ψευδοπροφήτη σε ιδεολογικό επίπεδο ; 
Να ευαγγελίζεται μια παγκόσμια κυβέρνηση η οποία θα λύσει τα τρέχοντα προβλήματα, να κατέχει την τεχνολογία, να θέλει να επιβάλλει εμβόλια και έλεγχο εμβολιασμένων δια μέσου τους τεχνολογίας και εξωτερικά να εμφανίζεται χαρούμενος, γελαστός, ειρηνικός, οικουμενικός ;

Έχουμε την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη ιστορική στιγμή. Αν δείξουμε ειλικρινή μετάνοια, συντριβή καρδιάς, συνεχή προσευχή και επαγρύπνηση, τότε ίσως ο Άγιος Τριαδικός Θεός, βλέποντας αυτές τις διαθέσεις, μεταθέσει τα τελικά γεγονότα τις ιστορίας, δηλαδή τον ερχομό του ψευδοπροφήτη, του αντίχριστου, του μεγάλου διωγμού και της Δευτέρας Παρουσίας Του για αργότερα. 
Δεν δεσμεύεται ο Θεός αν θα ξαναμεγαλουργήσουμε ως έθνος, ούτε αν θα μας δώσουν την Κωνσταντινούπολη, ούτε τίποτα, όλα αυτά μπορεί να προσπεραστούν να μην γίνουν καν και να πάμε κατευθείαν στο τέλος της ιστορίας. Συνεπώς η στάση μας είναι εκείνη η οποία θα ρυθμίσει τα γεγονότα, η ελεύθερη προαίρεσή μας η οποία είναι απαραβίαστη από τον Θεό, αν θα επιλέξουμε το δρόμο της μετάνοιας ή της απώλειας.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

1. Ομιλία 54η : Ἡ προσκύνησις τοῦ Ἀντιχρίστου ὑφ᾿ ὅλης τῆς γῆς. Προτροπή πρός ὑπομονήν. Τό ἐκ τῆς ξηρᾶς β' Θηρίον ἀναδυόμενον . Δρᾶσις αὐτοῦ. 13,8 – 12 / 31/10/82

2. Ομιλία 55η :Σχέσις τῶν δύο Θηρίων. Τά θαύματα τοῦ Ψευδοπροφήτου. Πλανᾶ τούς ἔχοντας κοσμικόν καί γήϊνον φρόνημα. Ὁ ἐξαναγκασμός προσκυνήσεως τοῦ Θηρίου. 13,12 – 15 / 07/11/82

3. Ομιλία 56η : Τό χάραγμα τοῦ Θηρίου καί ὁ οἰκονομικός ἀποκλεισμός. Ὁ ἀριθμός τοῦ ὀνόματος τοῦ Θηρίου. Χωρία ἐξ ἄλλων βιβλίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς περί Ἀντιχρίστου. Ὀνόματα αὐτοῦ. Ἡ φυσιογνωμία του. 13, 16-18 / 14/11/82


ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ & ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΡΜΟΝΙΑ, ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ Σ᾽ ΑΥΤΟΥΣ

1) Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΤΙΜΟΥΣΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ 
ΕΔΕΙΧΝΕ ΤΗΝ ΥΨΗΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ… 

Αλλά εἶπε και δύο φοβερές προφητειες για την κατάπτωσή του

α) ΘΑ ΧΑΘΗ Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΥ & ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ & ΔΕΝ ΘΑ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΓΙ᾽ΑΥΤΟ.

β) ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ & Ο ΚΛΗΡΟΣ ΘΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ… Φοβερές προφητειες που δυστυχῶς, ἐπαληθευονται στις μέρες μας

ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΔΩΣΑΝ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ & ΧΑΘΗΚΕ Η ΑΡΜΟΝΙΑ, ΧΑΘΗΚΕ Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΛΑΟΥ Σ᾽ ΑΥΤΟΥΣ

Ὁ ἱερὸς κλῆρος ἐζυγίσθη με την κρίση τοῦ κορωνοϊου. Ξεχώρισαν οἱ ἀληθινοι ποιμένες, ἀπό τους ἐπαγγελματίες παπάδες. Ὑπῆρχαν ἱερεῖς ποὺ πειθαρχοῦσαν στὸν Θεό & ἔκαναν ὅτι μποροῦσαν, γιὰ νὰ μεταδώσουν τὴν Θεία Κοινωνία στοὺς πιστούς, ποὺ την λαχαταροῦσαν.
Ἀντιθέτως, οἱ ἀρχιερεῖς ἀρνήθηκαν τον ΜΕΓΑ ΙΑΤΡΟ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ & ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ. ΕΚΚΛΗΣΑΝ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ & ΚΡΥΦΤΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΙΣ ΤΟΥΣ! Συμμάχησαν μὲ τον κορωνοϊο & με τους ψευτοσωτηρες, για να παύση κάθε ειδος προσευχῆς, που θα σκότωνε τὸν κορωνοϊο καὶ θὰ τους χαλοῦσε τα σχέδια.

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ δυνάμεις πού με την τρομοκρατία βιάζονται να φέρουν την Παγκόσμια διακυβέρνηση, τοῦ Ἀντιχρίστου, ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΣΠΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

Ὁ κορωνοϊος θριαμβεύει και τρομοκρατεῖ τον κόσμο, χωρίς το ἀντιδοτο τῆς Θειας κοινωνίας & τῆς ὁμαδικῆς προσευχῆς, που τόσα παραδείγματα θεραπείας ἔχουμε ἀπό την Ἑλληνικη ιστορία.

Τό εἶπε ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος: «Οἱ σκοτεινές δυνάμεις ὅταν βρίσκουν ἐμπόδια καὶ ἀντιστάσεις ἀπό τὸν λαό, σταματοῦν προσωρινά τὰ σχέδιά τους και περιμένουν την ἐπόμενη εὐκαιρία για νὰ συνεχίσουν. Ὅταν δεν βρίσκουν ἐμπόδια προχωροῦν ὁλοταχῶς πρός ὁλοκλήρωση τῶν σκοτεινῶν τους σχεδίων. 
Τώρα που κατάφεραν να τρομοκρατήσουν ὅλους τους λαούς με τον κορωνοϊο που διέσπειραν, χωρίς να βροῦν σοβαρές ἀντιστάσεις, νὰ περιμένουμε ἕναν χειρότερο ἰό, πού θὰ ἀφανίση τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τότε θὰ ἐπαληθευτοῦν τὰ λόγια τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης, για τὸν ἱό, πού θα ἔλθη ἀπό την Ἀνατολή. 

Ὁ ΚΟΡΩΝΟΪΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΑΚΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ᾽᾽ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ. 

ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΕΘΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΟΜΒΕΣ & ΝΑ ΜΗ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ. ΟΙ ΨΕΥΤΟΠΟΙΜΕΝΕΣ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ, ΑΛΛΑ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΙ ΠΟΤΕ, ΑΡΚΕΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ. Ἐδωσε ἐξετάσεις ὁ ἱερός κλῆρος. Φάνηκαν ποιοί ἱερεῖς ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ πειθάρχουν στὸν Θεό καὶ ὄχι στὶς ἐντολές τῶν ἀνθρώπων. Νὰ μείνουμε κοντά τους και νὰ τους στηρίζουμε στον ἀγώνα τους

Απόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἔγινε στην Αθηνα στις 23.8.1965 με θέμα: «ΤΙ ΙΔΕΑ ΕΙΧΕ Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΛΗΡΟ. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ & ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ.

Περί αναστάσεως νεκρών, Γιά τους φοβισμένους από το θάνατο



Περί αναστάσεως νεκρών, Γιά τους φοβισμένους από το θάνατο 
και απαράκλητους από τη ζωή. 

“Ω, εάν έδινε και σε μένα ο Θεός τη φλογερή γλώσσα των αποστόλων, θα σας ζέσταινα με την πίστη στην ανάσταση των νεκρών, θα ύψωνα τις καρδιές σας από το βάθος της αμφιβολίας και της απελπισίας και θα φώτιζα τα μάτια σας, ώστε μέσα από τα κρύα και σκοτεινά σύννεφα του θανάτου να δείτε το αιώνιο φως της ζωής!

Τι φλογερή γλώσσα έλαβαν οι απόστολοι όταν είδαν με τα μάτια τους το Δάσκαλο τους μετά τον θάνατο – αυτή είναι η απόδειξή τους...

Αυτοί δεν αποδεικνύουν το ορατό γεγονός με τίποτα, αλλά το βεβαιώνουν μ’ όλη τους τη ζωή και την εργασία. Αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στο κήρυγμα εκείνου που είδαν τα μάτια τους. 

Εξαιτίας αυτού εγκαταλείπουν τις εστίες τους, τις οικογένειές τους, την πατρίδα τους και εκτίθενται σε φοβερές απαξιώσεις, διώκονται , υπομένουν τα φοβερότατα βασανιστήρια και για χάρη του στο τέλος πεθαίνουν. 

Εάν οι απόστολοι ισχυρίζονταν την ανάσταση του Χριστού από τους νεκρούς και γι’ αυτό τον ισχυρισμό έπαιρναν μαρμάρινα παλάτια δίπλα στον Ηρώδη στα Ιεροσόλυμα ή το επάγγελμα του συγκλητικού στη Ρώμη, αμέσως ο ισχυρισμός τους θα έδειχνε ψεύτικος. 

Όμως, το κήρυγμά τους παίρνει όψη αλήθειας από τη στιγμή, που ξεκινούν γι’ αυτό τους το κήρυγμα να θυσιάζουν τις περιουσίες τους, το χρόνο, τους φίλους, την υγεία και την ευτυχία τους. Όταν πρώτη φορά οι απόστολοι μίλησαν περί του αναστημένου Χριστού, οι άνθρωποι γελούσαν και τους αποκαλούσαν μεθυσμένους. 

Όταν μίλησαν δεύτερη φορά, οι άνθρωποι δεν γελούσαν, αλλά μπόρεσαν να τους αποκαλέσουν πληρωμένους. Όταν οι άνθρωποι τους έβαλαν στα μαρτύρια και πάλι άκουσαν τα ‘ίδια λόγια από το στόμα τους, τότε άρχισαν να σκέφτονται. 

Και μόλις είδαν οι άνθρωποι ότι ούτε το αίμα τους δεν λυπούνται να χύσουνπροκειμένου να μιλήσουν περί αναστάσεως, τους πίστεψαν.

Όχι η λογική αλλά το αίμα των μαρτύρων απέδειξε την ανάσταση του Χριστού…

Αργά βαδίζει ο Χριστός ~ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

https://pneumatoskoinwnia.blogspot.com/

Ἡ Πνευματικὴ καὶ νοερὴ Κοινωνία, δηλαδή, πῶς κοινωνεῖται νοερὰ καὶ πνευματικὰ ὁ Χριστός



Ἂν καὶ μυστηριακὰ δὲν μποροῦμε νὰ δεχθοῦμε τὸν Κύριό μας περισσότερο ἀπὸ μία φορὰ τὴν ἡμέρα, ὅμως πνευματικὰ καὶ νοερὰ μποροῦμε νὰ τὸν δεχώμαστε κάθε ὥρα καὶ κάθε στιγὴ διὰ μέσου της ἐργασίας ὅλων τῶν ἀρετῶν καὶ τῶν ἐντολῶν καὶ ἰδιαιτέρως μὲ τὴν θεία προσευχὴ καὶ μάλιστα τὴν νοερά (1).

Ἐπειδὴ καὶ ὁ Κύριος βρίσκεται κρυμμένος μέσα στὶς ἁγίες του ἐντολές, καὶ ὅποιος κάνει μία ἀρετὴ ἢ ἐντολή, δέχεται ἀμέσως μέσα στὴν ψυχή του καὶ τὸν Κύριο ποὺ εἶναι κρυμμένος μέσα σ᾿ αὐτές, ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ κατοικήσῃ μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα του μέσα σ᾿ ἐκεῖνον ποὺ θὰ φυλάξη τὶς ἐντολές του λέγοντας: «Ἐὰν κάποιος μὲ ἀγαπᾷ θὰ τηρήσῃ καὶ τὸν λόγο μου, καὶ ὁ Πατέρας μου θὰ τὸν ἀγαπήσῃ καὶ θὰ ἔλθουμε πρὸς αὐτὸν καὶ θὰ κατοικήσουμε σὲ αὐτόν» (Ἰω. 14,23)(2).

Ἡ κοινωνία αὐτὴ καὶ ἡ ἕνωσις δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀφαιρεθῇ ἀπὸ κανένα κτίσμα παρὰ μόνον ἀπὸ τὴν ἀδιαφορία μας ἢ ἀπὸ κάποιο ἄλλο σφάλμα μας. Καὶ μερικὲς φορὲς αὐτὴ ἡ Κοινωνία εἶναι τόσο καρποφόρα καὶ τόσο εὐάρεστη στὸν Θεό, ὅσο ἴσως δὲν εἶναι πολλὲς ἄλλες μυστηριώδεις κοινωνίες ἀπὸ τὴν ἔλλειψι ἐκείνων ποὺ τὶς δέχονται. Λοιπόν, ὅσες φορὲς ἔχεις τὴν διάθεσι καὶ ἑτοιμασθῇς γιὰ μία παρόμοια κοινωνία, θὰ βρῇς πρόθυμο καὶ ἕτοιμο τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, μόνος του νὰ σὲ τρέφῃ πνευματικὰ μὲ τὰ ἴδια του τὰ χέρια.

Γιὰ νὰ ἑτοιμασθῇς λοιπὸν γιὰ τὴν νοερὴ αὐτὴ κοινωνία, κάνε ὡς ἑξῆς: Στρέψε τὸ νοῦ σου στὸν Θεὸ καὶ βλέποντας μὲ ἕνα σύντομο βλέμμα ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τὶς ἁμαρτίες σου καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο τὸν Θεό, λυπήσου γιὰ τὴν βλάβη ποὺ τοῦ προξένησες καὶ μὲ κάθε ταπείνωσι καὶ πίστι παρακάλεσέ τον νὰ καταδεχθῇ νὰ ἔλθῃ στὴν ταπεινή σου ψυχὴ μὲ νέα χάρι γιὰ νὰ τὴν ἰατρεύσῃ καὶ νὰ τὴν δυναμώσῃ κατὰ τῶν ἐχθρῶν.

Ἢ ὅταν πρόκειται νὰ ἀσκηθῇς καὶ νὰ σκληραγωγηθῇς ἐναντίον κάποιας ἐπιθυμίας σου ἢ γιὰ νὰ κάνῃς κάποια νέα πρᾶξι ἀρετῆς ἢ γιὰ νὰ φυλάξῃς κάποια ἐντολή, κάνε ὅλο αὐτὸ μὲ σκοπὸ νὰ ἑτοιμάσῃς τὴν καρδιά σου γιὰ τὸν Θεὸ ποὺ πάντα σοῦ τὴν ζητεῖ. Καὶ κατόπιν στρέφοντας τὴν προσοχή σου σ᾿ Αὐτόν, φώναξέ τον μὲ ἐπιθυμία μεγάλη νὰ ἔλθη μὲ τὴν χάρι του νὰ σὲ ἰατρεύσῃ καὶ νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, γιὰ νὰ ἔχῃ αὐτὸς μόνος τὴν καρδιά σου στὴν ἐξουσία του.

Ἢ καὶ θυμούμενος τὶς προσευχὲς τῆς κοινωνίας τῶν μυστηρίων, ποὺ προαναφέρθηκαν, πὲς μὲ καρδιὰ ποὺ εἶναι ἀναμμένη: «Πότε, Κύριέ μου, νὰ σὲ δεχθῶ ἄλλη μία φορά; Πότε; Πότε; κ.λπ.». Καὶ ἂν θελήσῃς νὰ κοινωνήσῃς πνευματικὰ μὲ ἀκόμη καλύτερο τρόπο, διεύθυνε καὶ βάλε ἀπὸ τὸ προηγούμενο βράδυ ὅλες τὶς σκληραγωγίες καὶ τὶς πράξεις τῶν ἀρετῶν καὶ κάθε καλὸ ἔργο ποὺ σκέπτεσαι νὰ κάνῃς στὸ σκοπὸ αὐτό, δηλαδὴ στὸ νὰ δεχθῇς πνευματικὰ τὸν Κύριό σου. Καὶ τὸ πρωὶ καθὼς θὰ ξημερώνῃ, σκέψου, τί καλό! Τί εὐτυχία! Τί μακαριότητα ὑπάρχει στὴν ψυχὴ ἐκείνη ποὺ ἐπάξια μεταλαμβάνει μυστηριακὰ τὸ πανάγιο Μυστήριο τῆς Εὐχαριστίας! Διότι μὲ αὐτὸ ἀποκτοῦνται πάλι οἱ ἀρετὲς ποὺ ἔχουν χαθεῖ, καὶ πάλι ἡ ψυχὴ ἐπιστρέφει στὴν προηγούμενη ὡραιότητά της καὶ γίνεται μέτοχος αὐτὴ τῶν μισθῶν τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ (κοινωνοῦνται εἰς αὐτὴν οἱ καρποὶ καὶ οἱ μισθοὶ τοῦ πάθους τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ). 

Καὶ ἀπὸ τὴν μυστηριώδη κοινωνία πέρασε στὴν μυστικὴ κοινωνία καὶ σκεπτόμενος ὅτι νοερὰ τὰ ἴδια ἀγαθὰ ἀπολαμβάνεις μὲ τὴν μυστηριακὴ κοινωνία, φρόντισε νὰ ἀνάψης τὴν καρδιά σου μιὰ μεγάλη ἐπιθυμία νὰ τὸν δεχθῇς νοερὰ καὶ πνευματικὰ καὶ ἀφοῦ χορτάσῃς ἀπὸ τὴν ἐπιθυμία αὐτὴ γύρισε πρὸς τὸν Κύριό σου καὶ πές: «Ἐπειδή, Κύριέ μου, δὲν μπορῶ μυστηριωδῶς νὰ σὲ δεχθῶ τὴν ἡμέρα αὐτή, κάνε ἐσύ, ποὺ εἶσαι ἡ ἀγαθότητα καὶ ἡ ἄκτιστη δύναμις, νὰ σὲ δεχθῶ ἐπάξια τώρα πνευματικὰ καὶ κάθε ὥρα καὶ κάθε ἡμέρα δίνοντάς μου νέα δύναμι καὶ χάρι ἐναντίον ὅλων μου τῶν ἐχθρῶν, καὶ μάλιστα ἐναντίον ἐκείνου τοῦ πάθους τοῦ ἐχθροῦ στὸ ὁποῖο ἐναντιώνομαι καὶ κάνω πόλεμο μὲ τὴν βοήθειά σου (3).

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

1. Διότι ὅλες οἱ ἄλλες ἀρετὲς μὲ τὴν ὁμοιότητα ποὺ ἔχουν πρὸς τὸν Θεὸ κάνουν τὸν ἐνάρετο ἄνθρωπο ἱκανὸ στὸ νὰ ἑνωθῇ μὲ τὸν Θεό, δὲν τὸν ἑνώνουν ὅμως. Ἡ Νοερὰ ὅμως προσευχὴ ἔχει τέτοια δύναμι καὶ νὰ ἑνώνῃ μὲ τὸν Θεὸ (βλέπε καὶ στό με´ κεφάλαιο). Καὶ κατὰ κάποιον τρόπο οἱ ἄλλες ἀρετὲς μοιάζουν μὲ τὰ ὄργανα ποὺ ἰσιάζουν καὶ προσαρμόζουν δυὸ σανίδια, ἐνῷ ἡ προσευχὴ παρομοιάζει μὲ τὴν κόλλα, ποὺ ἑνώνει αὐτὰ τὰ ταιριαστὰ σανίδια. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ μέγας Γρηγόριος ἐπίσκοπος τῆς Θεσσαλονίκης εἶπε ὅτι «ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς ἱερουργεῖ τὴν ἀνάτασι καὶ ἕνωσι τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, διότι εἶναι σύνδεσμος τῶν λογικῶν κτισμάτων μὲ τὸν κτίστη» (Φιλοκαλία).

2. Ἀπὸ τὸ ρητὸ αὐτὸ ὁ ἅγιος Μάξιμος συμπεραίνει ὅτι ὅποιος ἐργάζεται τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, δὲν δέχεται μόνο τὸν Κύριο στὴν ψυχή του, ἀλλὰ μαζὶ μὲ αὐτὸν δέχεται καὶ τὸν Πατέρα ποὺ εἶναι μαζί του καὶ τὸ ἀχώριστο ἀπὸ αὐτὸν Ἅγιο Πνεῦμα. Γενιὰ δέχεται μέσα του ὅλη τὴν Ἁγία Τριάδα καὶ γίνεται κατοικία της (κεφ. οα´ τῆς β´ ἑκατοεντ.).

3. Ἀλλὰ καὶ ὅσοι θέλουν πολὺ συχνὰ καὶ δὲν μποροῦν νὰ δεχθοῦν τὴν μυστηριώδη Θεία Κοινωνία, δηλαδὴ νὰ μεταλαμβάνουν τὸν Χριστὸ ποὺ βρίσκεται μέσα στὰ Μυστήρια, ἢ διότι βρίσκονται σὲ τόπο ἔρημο ὅπου δὲν ὑπάρχουν οὔτε ἱερεῖς οὔτε θυσιαστήριο καὶ ἐκκλησία: ἢ βρίσκονται στὸν κόσμο ἐμποδίζονται ὅμως ἀπὸ τοὺς πνευματικοὺς ὄχι γιὰ κανένα τους σφάλμα, ἀλλὰ γιὰ τὴν διεστραμμένη καὶ πονηρὴ συνήθεια ποὺ ἐπικρατεῖ, αὐτοὶ λέγω, ἐπειδὴ ἐπιθυμοῦν καὶ θέλουν νὰ δεχθοῦν μυστηριακὰ τὸν Χριστὸ μέσα τους, ἀλλὰ γιὰ ὅσα λέχθηκαν καὶ γιὰ ἄλλους λόγους δὲν μποροῦν, ἂς δέχωνται τὸ Χριστὸ μέσα τους νοερὰ καὶ πνευματικά, ὅπως λέγει ὁ Νικόλαος ὁ Καβάσιλας στὴν ἑρμηνεία τῆς Λειτουργίας (κεφ. μβ´), διότι ὁ Χριστὸς ποὺ βρίσκεται στὰ μυστήρια νοερὰ καὶ χωρὶς νὰ φαίνεται καὶ ἀόρατα τοὺς μεταδίδει τὸν ἁγιασμὸ τῶν μυστηρίων μὲ τὸν τρόπο ποὺ γνωρίζει ὁ ἴδιος.