.
Δημήτριος Παναγόπουλος: Προσοχή την ψυχή μας!
Η ψυχή μας είναι εικόνα του Θεού, όταν όμως τη μολύνουμε με αμαρτία, τι κάνουμε τότε; Ρίχνουμε την εικόνα του Θεού στον βόρβορο. Ω ψυχή μας, πόσο σε καταφρονούμε! Ω Θεέ, πώς υπομένεις τέτοια καταφρόνηση! Τιμούμε την εικόνα ενός βασιλιά ή άρχοντα και δεν τιμούμε την ψυχή μας στην οποία χάραξες Εσύ την εικόνα Σου. Τίποτε δεν είναι πολυτιμότερο της ψυχής, και όμως για μία εφήμερη απόλαυση ή για πρόσκαιρη τιμή ή γι’ απόκτηση λίγου πλούτου πωλούμε την ψυχή μας, τον πολύτιμο αυτό θησαυρό.
Αν είχαμε πολλές ψυχές θα μας έμενε άλλη, αλλ’ εμείς έχουμε μία και μόνη ψυχή, για την οποία έγιναν τα ουράνια και τα επίγεια, για την οποία κοπιάζει η φύση, κινείται ο ουρανός, λάμπει ο ήλιος, καρποφορεί η γη, γεννιούνται τα φυτά και τα ζώα, και για την οποία κτίστηκε ο Παράδεισος, ετοιμάστηκε η Βασιλεία των ουρανών, η ατελεύτητη μακαριότητα, η απέραντη δόξα και όλα εκείνα τα αγαθά της αιώνιας ζωής «α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη» (Α’ Κορ. 2:9). Και αν χάσουμε την ψυχή μας, χάνουμε τα πάντα: και γη και ουρανό, και κόσμο και Παράδεισο, και αυτή την πρόσκαιρη ζωή και την αιώνια.
Για να δοκιμάσει ο Θεός την υπομονή του δικαίου Ιώβ, έδωσε άδεια στον Διάβολο να τον πειράξει, να τον ζημιώσει, να τον λυπήσει και να τον βλάψει στα πλούτη του, στα παιδιά του, στην υγεία του, την ψυχή του όμως να μην αγγίξει! «Ιδού πάντα όσα εστίν αυτώ δίδωμί σοι, πλην την ψυχήν αυτού διαφύλαξον». Έγινε φτωχός εν ριπή οφθαλμού ο πλουσιότατος Ιώβ, τα αναρίθμητα ζώα, μικρά και μεγάλα κατακάηκαν, τα ψηλά παλάτια γκρεμίστηκαν από βίαιη πνοή ανέμου, τα παιδιά του σε μια ώρα έλαβαν πρόωρο και αιφνίδιο θάνατο, αυτός φτωχός, έξω από την πόλη πληγιασμένος από το κεφάλι ως τα πόδια, κείτονταν στην κοπριά, την ημέρα να φλογίζεται από τον καύσωνα του ηλίου, τη νύκτα να βασανίζεται από τον παγετό. Ο Ιώβ έχασε τα πάντα.
Ο Ιώβ, όχι, δεν έχασε απολύτως τίποτε, διότι δεν έχασε την ψυχή του. Τι λέει; Έχασα τα πλούτη μου; Αλλ’ εγώ γυμνός γεννήθηκα, τι το παράδοξο αν πεθάνω γυμνός; «Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου, γυμνός και απελεύσομαι εκεί». Έχασα τα παιδιά μου; Αλλά «ο Κύριος έδωκεν, ο Κύριος αφείλετο». Έχασα την υγεία μου; Έτσι άρεσε στον Θεό μου, «ως τω Κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο». Έχασα τα πάντα, και δεν έχασα τίποτα, διότι η ψυχή μου έμεινε ακέραιη, παρ’ όλες τις δοκιμασίες είμαι δίκαιος ενώπιον του Θεού και γι’ αυτό δοξάζω, ευχαριστώ και ευλογώ το άγιο όνομά Του. «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον!» (Ιώβ κεφ. 1-2)
Πόση πρόνοια έχει ο φιλάνθρωπος Κύριος όταν παραχωρεί θλίψεις ή για να μας δοκιμάσει ή για να μας παιδεύσει δίνοντας άδεια στον διάβολο να μας πειράξει, να μας βλάψει σε όλα εκτός από την ψυχή μας! «Την ψυχήν αυτού διαφύλαξον». Να μη βλάψει την ψυχή, τη μονογενή αυτή θυγατέρα του Ιησού Χριστού, την κληρονόμο της Βασιλείας Του, την οποία μάλιστα παραδίδει σε άγγελο φύλακα να τη σκέπει, να τη φυλάγει «από φόβου νυκτερινού, από βέλους πετομένου ημέρας, από πράγματος εν σκότει διαπορευομένου, από συμπτώματος δαιμονίου μεσημβρινού» (Ψαλ. 90:5-6). Και γιατί; Διότι όλα τα άλλα –λέει ο ιερός Χρυσόστομος– πρώτον, είναι πολλά, και αν λείψει το ένα, μένει το άλλο, «οπότερον τούτο βλαβή, δια του ετέρου την χρείαν παραμυθούμεθα», και δεύτερον, αν τα χάσουμε σήμερα, μπορούμε να τα βρούμε αύριο, όπως τα βρήκε όλα διπλά ο Ιώβ. Η ψυχή όμως είναι μία και αν τη χάσουμε χάθηκαν τα πάντα· «εάν ταύτην απολέσωμεν, εν τίνι βιοτεύσωμεν;»
Αν εμείς έχουμε ένα μονάκριβο παιδί, πόση είναι η φροντίδα μας να μη το βλάψει, να μη το πικράνει κανείς, παρά το ότι δεν εξαρτάται από αυτό η σωτηρία μας; Επίσης αν έχουμε έναν πολύτιμο λίθο, τον φυλάμε με πολύ επιμέλεια, παρά το ότι με αυτόν δεν μπορούμε να αγοράσουμε τον Παράδεισο. Την ψυχή μας όμως αν τη χάσουμε σε τίποτα δεν θα ωφεληθούμε, διότι γι’ αυτή ζούμε οι άνθρωποι στον κόσμο και με αυτή ελπίζουμε να ζήσουμε στον Παράδεισο. Αν τη χάσουμε, χάθηκαν τα πάντα, και τότε; «Εάν ταύτην απολέσωμεν, εν τίνι βιοτεύσωμεν;»
Της ψυχής μας το μεγάλο προνόμιο είναι ότι είναι αθάνατη. Ο μάταιος και φθαρτός κόσμος με καθετί ωραίο, καλό και πολύτιμο κάποτε θα έχει τέλος. «Παράγει γαρ το σχήμα του κόσμου τούτου» (Α’ Κορ. 7:31). Αργά ή γρήγορα θα έρθει ο θάνατος που σε όλα φέρνει το τέλος. Ό,τι και αν έχουμε στον κόσμο αυτό, όλα ή χάνονται ή εγκαταλείπονται, διότι «πάσα σαρξ ως χόρτος και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου, εξηράνθη ο χόρτος και το άνθος αυτού εξέπεσε» (Α’ Πέτρ. 1:24), η ψυχή μας μόνο μένει αθάνατη, ζει αιώνια, δεν πεθαίνει ποτέ. Ποιο λοιπόν το όφελος αν κερδίσει ο άνθρωπος τον κόσμο όλο που κάποτε θα τελειώσει, ενώ είναι μεγάλη η ζημία αν χάσει την ψυχή του που μένει στον αιώνα; Αν ο άνθρωπος χάσει την ελευθερία μπορεί να την εξαγοράσει, αν χάσει υγεία είναι δυνατό να θεραπευθεί, αν χάσει και τη ζωή του ακόμη, μπορεί να αναστηθεί, αλλά αν χαθεί η ψυχή δεν υπάρχει εξαγορά.
Του Παραδείσου τα κλειδιά ο Θεός τα παρέδωσε σε χέρια ανθρώπων· «καί δώσω σοι –είπε στον Πέτρο και σε όλους τους Αποστόλους– τας κλεις της βασιλείας των ουρανών» (Ματθ. 16:19). Του Άδη τα κλειδιά δεν τα έδωσε σε άνθρωπο, ούτε σε άγγελο, αλλά τα κράτησε ο ίδιος ο Θεός, όπως το λέει στην Αποκάλυψη: «καί έχω τας κλεις του άδου» (Απ. 1:18). Και γιατί τα κλειδιά του Παραδείσου, που είναι το ανάκτορο του Θεού, το βασιλικό παλάτι της δόξας, τα έδωσε σε χέρια ανθρώπων, και τα κλειδιά του Άδη που είναι η φοβερή φυλακή του εξωτέρου σκότους, το βασανιστήριο των κολαζομένων ψυχών, τα κράτησε ο ίδιος ο Θεός, ο Βασιλεύς και Κύριος; Για να μάθουμε ότι σε αυτή τη ζωή, όταν θελήσουμε να ανοίξουμε τον Παράδεισο για να ασφαλίσουμε μέσα εκεί την ψυχή μας, εύκολο είναι να βρούμε τα κλειδιά. Τα έχει παραδώσει σε ανθρώπους εδώ κάτω στη γη, αν τα ζητήσουμε τα βρίσκουμε στα χέρια κάθε πνευματικού πατρός. Αλλά αν έρθει αιφνίδιος ή φυσικός θάνατος και μας βρει ή φορτωμένους από τα βάρη του κόσμου, ή δεμένους με τις αλυσίδες της αμαρτίας και πεθάνουμε αδιόρθωτοι, αμετανόητοι, ανεξομολόγητοι, ακοινώνητοι, πού θα βρούμε τα κλειδιά του Άδη για να ελευθερώσουμε τη φυλακισμένη ψυχή μας; Άνθρωπος δεν τα έχει, άγγελος δεν τα παρέλαβε, τα κρατά ο ίδιος ο Θεός. Ο Κριτής τότε δεν δείχνει έλεος, δεν ανοίγει, διότι κλείστηκε η θύρα. Ελπίδα ελευθερίας δεν υπάρχει, διότι στον Άδη δεν υπάρχει μετάνοια.
Αλλά, ψυχή, είσαι το τελειότερο και ωραιότερο πλάσμα, διότι είσαι εικόνα τού Θεού, είσαι το πολυτιμότερο κτήμα, διότι είσαι αθάνατη. Ο εσταυρωμένος Ιησούς, ο Υιός του Θεού του ζώντος, έχυσε το ατίμητο αίμα Του για να σε εξαγοράσει, έδωσε την κολυμβήθρα του αγίου βαπτίσματος για να σε πλύνει, διέταξε άλλο, «δεύτερο βάπτισμα», τη μετάνοια, για να σε καθαρίσει, ετοίμασε την τράπεζα των αχράντων μυστηρίων Του για να σε θρέψει, έκτισε εδώ στον κόσμο Εκκλησία για να σε αγιάσει, εκεί δε Παράδεισο για να ζήσεις με μακαριότητα στους αιώνες των αιώνων.
Ό,τι ήταν δυνατό το έκανε η άκρα αγαθότητα και ευσπλαχνία Του για να σώσει τις ψυχές μας, και εμείς κάνουμε ό,τι μας υπαγορεύει η άκρα κακία μας για να τη χάσουμε. Είναι όμως προτιμότερο να χάσουμε καθετί που προσφέρει ο κόσμος και να κερδίσουμε την ψυχή μας· διότι, «τι ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδίση τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;» (Ματθ. 16:26).
(Από το περιοδικό «Όσιος Φιλόθεος της Πάρου» 16, σελ. 47)
Πηγή:https://alopsis.gr/
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ…
Στέκει δίπλα από τον Κύριο για να μας θυμίζει την μετάνοια, αλλά όχι μόνο…
Στέκει δίπλα στον Κύριο για να μεσιτεύει να γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι τον Κύριο Ιησού Χριστό και να Τον αγαπήσουν με σφοδρό θείο έρωτα, όπως Τον γνώρισε και Τον αγάπησε κι ο ίδιος!
✤ Τι τίτλο να βρει κανείς για τον Άγιο Ιωάννη;
Ήταν:
✤ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ βρέφος εκ κοιλίας,
αφού σκίρτησε στην κοιλιά της μητέρας του
όταν ένιωσε τον Κύριο στην κοιλιά της Παναγίας. (Λουκ. 1, 41)
✤ ΑΣΚΗΤΗΣ στην έρημο που ως νέος έζησε
με αγνότητα, προσευχή και νηστεία. (Λουκ. 3,2), Μαρκ. 1, 6)
✤ ΚΗΡΥΚΑΣ μέγας της μετανοίας. (Μαρκ. 1, 4-5)
✤ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ με ακόλουθους μαθητές. (Ιωαν. 3,25)
✤ ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ του Κυρίου. (Ματθ. 3, 13)
✤ ΜΑΡΤΥΡΑΣ της ενότητας και της παρουσίας της Αγίας Τριάδος. (Ματθ. 3, 16-17)
✤ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ του ερχομού του Ιησού. (Λουκ. 7, 28)
✤ ΥΠΟΦΗΤΗΣ αφού μπόρεσε να αναγνωρίσει
στον Ιησού την εκπλήρωση των προφητειών
για τον ερχομό του Μεσσία στον κόσμο. (Ιωάν. 1, 23)
✤ ΠΡΟΦΗΤΗΣ όπως και ο ίδιος ο Ιησούς διαβεβαίωσε. (Λουκ. 7, 28)
✤ ΟΣΙΟΣ αφού ο θείος έρωτας και στην καρδιά Του
τον έκαναν να επιλέξει την πλήρη ταπείνωση
και την υπόκλιση στο έργο του Ιησού. (Ιωαν. 3, 30)
✤ ΜΑΡΤΥΡΑΣ της Εκκλησίας μας αφού με φυλάκιση
τιμωρήθηκε και με αποκεφαλισμό θανατώθηκε. (Ματθ. 14, 10)
romioitispolis.gr
ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, με θέμα:
«Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΜΕΓΑΛΟΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης
στις 7-1-2001], (Β΄έκδοσις)
Μας εκπλήσσει, αγαπητοί μου, πώς ο Κύριος ομιλεί για τον Πρόδρομόν Του, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Όταν κάποτε έφτασαν από τον φυλακισμένο Ιωάννη, που τον είχε φυλακίσει ο Ηρώδης –εγγονός εκείνου του Μεγάλου Ηρώδου ο οποίος επεχείρησε να φονεύσει τον Κύριον· και λέγεται «μεγάλος» – εγκληματίας ήταν, κακούργος ήταν, όλοι οι Ηρώδαι κακούργοι ήσαν, όλη η γενεά τους και η οικογένειά τους, αλλά επειδή είχε ανοικοδομήσει τον ναόν του Σολομώντος εκ των ερειπίων, περίπου εκ των ερειπίων, γι΄αυτό ακριβώς τον ονομάζει η Ιστορία «μεγάλον» – ωστόσο έφτασαν κάποιοι άνθρωποι, απεσταλμένοι του Ιωάννου, που ήταν ήδη στη φυλακή, να ρωτήσουν τον Κύριον: «Σύ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἤ ἕτερον προσδοκῶμεν;».
«Συ είσαι ο Μεσσίας που περιμένομε, ο ερχόμενος, ή άλλον περιμένομε;».
Και όχι βέβαια ότι ο Ιωάννης αμφέβαλλε, διότι θα ήταν πολύ περίεργο –και τραγικό!- εκείνος ο οποίος είδε τα της Βαπτίσεως και έδειξε τον Μεσσίαν, πρώτα πρώτα έδειξε ως δάκτυλος Πατρός το Πνεύμα το Άγιον, αλλά και ο Ιωάννης έδειξε τον Μεσσίαν και είπε: «Αυτός είναι», τώρα να στέλνει ανθρώπους να ρωτήσουν τον ίδιον τον Ιησούν «εάν Αυτός είναι ή άλλον περιμένομε».
Μάλιστα, όταν άρχισαν να φεύγουν οι απεσταλμένοι, έπλεξε ένα καταπληκτικόν εγκώμιο ο Κύριος, ένα μοναδικό εγκώμιον εις τον Ιωάννη. Αλλά τότε γιατί; Απλούστατα. Δεν αμφέβαλλε ο Ιωάννης. Αμφέβαλλαν οι μαθητές του. Είναι εκείνο που λέμε κι εμείς στην κοινή μας γλώσσα: «Άντε πήγαινε να ρωτήσεις τον ίδιον».
Κοιτάξτε τι λέμε: «Άντε πήγαινε να ρωτήσεις τον ίδιον». «Εγώ σου είπα ό,τι είχα να σου πω. Όχι ότι εγώ θα αμφέβαλλα. Αμφιβάλλουν εκείνοι που με ρώτησαν». Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πώς έχει το πράγμα. Και φυσικά δεν θα ήταν δυνατόν ο Κύριος, σε έναν αμφιβάλλοντα Πρόδρομόν Του, να πλέξει ένα τέτοιον εγκώμιον. Ακούστε τι λέγει ο Κύριος, αφού έφυγαν οι απεσταλμένοι: «Τί ἐξήλθετε εἰς τήν ἔρημον θεάσασθαι;». «Τι βγήκατε στην ερημιά να δείτε;». «Ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἱματίοις ἠμφιεσμένον;». «Άνθρωπον ο οποίος ζει μέσα σε πολυτελή και μαλακά ρούχα;». «Ἰδού οἱ τά μαλακά φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν».
Να, εκείνοι οι οποίοι ζουν, φορούν πολυτελή ρούχα, είναι εκείνοι οι οποίοι κατοικούν στα παλάτια. Αλλά «τί ἐξήλθετε ἰδεῖν;». «Τότε γιατί βγήκατε στην έρημο, να δείτε ποιον; Προφήτην; «Ναί λέγω ὑμῖν καί περισσότερον προφήτην». «Ναι. Και πολύ περισσότερο από προφήτη». «Οὗτος γάρ ἐστίν περί οὗ γέγραπται». Είναι αυτός περί του οποίου έχει γραφτεί.
Είναι ο προφήτης που προφητεύτηκε». Κανένας προφήτης δεν προφητεύτηκε –κανένας!- είναι ο μοναδικός ο Ιωάννης ο οποίος επροφητεύτηκε από τους προφήτες, όπως φερειπείν από τον Μαλαχίαν κ.λπ. «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου»-και αναφέρεται εδώ η προφητεία η σχετική. «Ἀμήν, ἀμήν λέγω ὑμῖν», λέγει ο Κύριος, «οὐκ ἐγήγερται ἕν γεννητοίς γυναικών μείζων τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ». «Δεν γεννήθηκε, ούτε θα γεννηθεί ποτέ, από γυναίκα, άνθρωπος μεγαλύτερος από τον Ιωάννη». Αυτό είναι. Είδατε; Είναι «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». «Είναι μεγαλύτερος από όσους ποτέ γυναίκες θα μπορούσαν να γεννήσουν έναν μεγάλο άνδρα». Έτσι ο Κύριος αποκαλεί τον Ιωάννη, τον αποκαλεί «μέγα».
Αλλά και ο αρχάγγελος Γαβριήλ είπε εις τον πατέρα του τον Ζαχαρία, που ήταν στην ιερατική τάξη ο Ζαχαρίας -ενθυμείσθε πώς έγινε όλη αυτή η ιστορία, όταν μπήκε εις τα Άγια των Αγίων για να θυμιάσει και εκεί είδε άγγελον και του είπε ότι θα γεννήσει υιόν κ.λπ. προφήτην μέγα· εκείνος δεν είχε πιστέψει ο Ζαχαρίας. Του λέει: «Δεν με πιστεύεις. Καλά, σου παίρνω τη φωνή, θα μείνεις μουγκός και τότε θα καταλάβεις τα λόγια μου, όταν θα έλθει η ώρα».
Ποιος θα είναι αυτός; «Ἒσται γάρ μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου»· «διότι θα είναι μέγας μπροστά εις τον Κύριον». Ώστε λοιπόν τον Ιωάννη και ο άγγελος τον ονοματίζει ότι θα είναι μεγάλος.
Και μεγάλοι ασφαλώς στάθηκαν πολλοί μέσα στην Ιστορίαν· αλλά κατά τη θεία κρίση, ο Ιωάννης είναι ο αληθινά μεγάλος. Μεγάλος εστάθη εις την κλήσιν, στο κάλεσμα.
Μεγάλος εστάθη εις το κήρυγμα. Μεγάλος εστάθη και εις ολόκληρη τη ζωή του.
Και εσφράγισε τη ζωή του με μαρτύριον· που τον αποκεφάλισε ο Ηρώδης.
Είναι ο μόνος προφήτης, όπως σας είπα προηγουμένως, που προφητεύεται, και αυτό έχει πολλή σημασία· κι αυτό δείχνει πόσο μεγάλος ήταν κατά την κλήση του.
Ο προφήτης Ησαΐας γράφει: «Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Προσέξτε: «Φωνή βοῶντος». Αντιλαμβάνεσθε μία συντακτική ανακολουθία; Τι έπρεπε να γράφει; «Φωνή βοώσης ἐν τῇ ἐρήμῳ». Θηλυκού γένους. Η φωνή, θηλυκού γένους. «Φωνή βοώσης ἐν τῇ ἐρήμῳ» Γιατί λέει «φωνή βοῶντος»; Κάτι το οποίο είπε και ο ίδιος ο Ιωάννης για τον εαυτό του. Που σημαίνει: «Είναι ένας άνθρωπος που δεν είναι άνθρωπος, δηλαδή άνθρωπος, αλλά που είναι τόσο τιποτένιος- για τον εαυτό του, ε;- ώστε σαν να μην είναι άνθρωπος παρά μόνο μία φωνή.
Μόνο μια φωνή… Ποια είναι αυτή η φωνή; Μια φωνή…». « Ἰδού ἐγώ» λέγει ο Μαλαχίας που σας ανέφερα προηγουμένως, «ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου».Αυτό μόνο το χωρίον να έπρεπε να αναλύσουμε, θα λέγαμε πολλά πράγματα, αγαπητοί. Ας είναι.
Και ο αρχάγγελος Γαβριήλ, όπως σας είπα προηγουμένως, κι εκείνος είπε: «Ἔσται μέγας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου». Και όντως ο Ιωάννης ο Βαπτιστής απεδείχθη μέγας εις την αποστολή του. Και εις τον βίο του. Το κήρυγμά του ήταν κήρυγμα ζωντανό. Πρωτότυπο. Τολμηρό. Ανδρείο. Κανέναν δεν φοβήθηκε. Ούτε τον βασιλέα δεν φοβήθηκε. Να τον ελέγξει, μάλιστα, και να του πει: «Οὐκ ἔξεστί σοι»· εκείνο το περίφημο, που έμεινε μέσα εις την Ιστορία.
«Οὐκ ἔξεστί σοι»· «δεν σου επιτρέπεται να συζείς με τη γυναίκα του αδερφού σου».
Είδατε; Και δεν ήταν τότε οι βασιλείς, όπως μπορεί σήμερα να είναι οι Πρόεδροι Δημοκρατιών και δεν ξέρω τι, ήταν, είχαν απόλυτη εξουσία.
Ακόμη, βλέπομε ότι το κήρυγμα του Ιωάννου δεν έβλεπε σε πρόσωπα ανθρώπων, με σκοπιμότητες και με ελιγμούς, για να τα έχουν καλά με τους μεγάλους της γης, δεν ήταν κήρυγμα σχολαστικό, ούτε στηριζόταν στην πατραγαθία, αλλά στον προσωπικό μόχθο και στην προσωπική αρετή του κάθε ακροατού. Τι είναι η πατραγαθία; «Πάψτε να λέτε», έλεγε, «Πάψτε να λέτε ότι είμεθα παιδιά του Αβραάμ· όπως κι αν έχει το πράγμα, όπως κι αν έχει, εφόσον ο πρόγονός μας, ο Αβραάμ, εστάθηκε αγαθός ενώπιον του Κυρίου- αυτή είναι η πατραγαθία- εστάθηκε σπουδαίος ενώπιον του Θεού, ό,τι και να κάνομε, όσο και να παραβούμε τις εντολές του Θεού, τελικά θα είμαστε εκείνοι που θα μας σώσει ο Θεός». «Όχι, κύριοι», λέγει ο Ιωάννης, «μη στηρίζεστε σε αυτήν την πατραγαθία».
Όπως και εμείς πολλές φορές λέμε: «Ξέρετε ποιοι είμαστε; Τι προγόνους είχαμε;».
Μπορεί να το πεις για μια στιγμή, αλλά δεν σε σώζει αυτό. Για μας, θα λέγαμε: «Αυτοί ήταν οι πρόγονοί σου, ε; Συ ποιος είσαι; Εσύ σήμερα ποιος είσαι; Ποιος είσαι σήμερα συ που λες και προβάλλεις τους προγόνους σου;». Έτσι και ο Ιωάννης εδώ τονίζει και λέει: «Λέτε ότι είστε απόγονοι του Αβραάμ· και ότι θα σωθείτε, όπως κι αν έχει το πράγμα. Τούτο σας λέγω:
Ο Θεός είναι δυνατός –και έδειξε κάποιες πέτρες- από αυτούς τους λίθους ‘’ἐγεῖραι τέκνα τοῦ Ἀβραάμ’’, δηλαδή να αναδείξει παιδιά του Αβραάμ». Και πράγματι, απεδέχθη.
Εμείς οι Έλληνες, και οι εθνικοί γενικά, ειδωλολάτραι, που είμεθα ειδωλολάτραι, οι εθνικοί γενικά, δεν είχαμε προγόνους ενδόξους με την έννοια «μπροστά στα μάτια του Θεού» και αυτοί μείναν ουραγοί –οι Εβραίοι- και εμάς μας ανέδειξε εκλεκτόν του λαόν ο Θεός. Αυτό δεν λέει πολλά; Και είναι μία ιστορική, θα λέγαμε, πραγματικότης;
Και όχι μόνον αυτό, αλλά σας υποδεικνύω ότι «ἡ ἀξίνη παρά τή ρίζαν τῶν δέντρων κεῖται». «Το τσεκούρι κείται παρά τη ρίζα των δέντρων». Όταν δείτε ένα τσεκούρι κάτω από ένα δέντρο, στη ρίζα του, λέτε: «Ε, φαίνεται ότι το έχουνε για κόψιμο αυτό». Έτσι λοιπόν. Προσέξτε, «ποιήσατε οὖν καρπούς ἀξίους τῆς μετανοίας», έλεγε ο Ιωάννης, «μήπως έρθει η ώρα και κοπεί το δέντρον της υπάρξεώς σας αλλά και του λαού σας.
Όχι μόνο δεν πρέπει να καυχάστε για τον πρόγονό σας τον Αβραάμ, αλλά και σας περιμένει τιμωρία. Μάλιστα είναι εκείνος ο οποίος κρατάει το φτυάρι –το πτύον- το φτυάρι, στο αλώνι μέσα- είχανε το φτυάρι, όταν εκεί τα ζώα πατούσαν τον καρπόν, και μετά εγίνετο το λίχνισμα· δηλαδή το φτυάρι εχρησίμευε για το λίχνισμα. Σήκωνε τον καρπόν μαζί με το άχυρο, το άφηνε να πέσει, ο αγρότης, έπαιρνε ο αέρας το άχυρο, και έμενε κάτω το σιτάρι- Λοιπόν, προσέξτε, λέει ο Ιωάννης εις τον λαό του, ότι το φτυάρι το κρατάει Εκείνος.
Μη νομίσετε λοιπόν ότι Εκείνος είναι προσωπολήπτης. Όχι! Θα μαζέψει όποιος είναι αληθινός σίτος στις αποθήκες του, που είναι η Βασιλεία του Θεού. Το δε άχυρον; Θα το «κατακαύσει πυρί ἀσβέστῳ». Με άσβεστη φωτιά που είναι η αιωνία κόλασις. Κλπ. κλπ.
Έτσι λοιπόν το κήρυγμα του Ιωάννου ήταν πολύ σπουδαίο. Ένα κήρυγμα προπαρασκευαστικόν για την υποδοχή του Μεσσίου. Κεντρικό σημείο ήταν: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». «Είναι πολύ κοντά η Βασιλεία των Ουρανών».
Και ποια είναι η Βασιλεία των Ουρανών; Είναι ο ίδιος ο Χριστός. Εννοείται δηλαδή χρονικώς πολύ κοντά, αλλά και ως παρουσία πολύ κοντά. Πόσο κοντύτερα θα μπορούσε να είναι εάν εδώ είναι ο Ιωάννης και δίπλα του είναι ο Ιησούς τον οποίο βαπτίζει; Και χρονικώς λοιπόν είναι πολύ κοντά, και από πλευράς αποστάσεως είναι πολύ κοντά. Προσέξτε, η Βασιλεία του Θεού, που είναι ο ίδιος ο Χριστός, σας λέω τούτο, ότι… επί θύραις· μετανοείτε λοιπόν.
Γι΄αυτό και ο Κύριος όταν έφυγε από το προσκήνιο της ιστορίας ο Ιωάννης που τον αποκεφάλισε ο Ηρώδης, τότε, ο Κύριος άρχισε να διδάσκει. Ξέρετε από πού ξεκίνησε; Από το κήρυγμα του Ιωάννου. Τι έλεγε; Ό,τι έλεγε ο Ιωάννης. «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Γιατί το έκανε αυτό; Όχι μόνο γιατί ήταν ουσιώδες το κήρυγμα του Ιωάννου που έπρεπε να προβληθεί από τον Ιησού Χριστόν, αλλά ήθελε και να δείξει με τον τρόπον αυτόν ο Κύριος ότι είναι μία συνέχεια του Ιωάννου. «Εκείνα που σας είπε, ήταν αυθεντικά. Και ο Ιωάννης ήταν αυθεντικός. Θέλετε να δείτε πόσο αυθεντικός; Εκείνο που σας έλεγε, σας το λέω τώρα κι εγώ: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν».
Ακόμη ήταν το κήρυγμά του νουθετικόν. Όταν ερωτούν οι τελώναι, και οι στρατιώται, τι να πράξουν, απαντά κατάλληλα και με πολλή αγάπη και πνεύμα οικοδομής. Μας κάνει πολλή εντύπωση που κατά τάξεις οι άνθρωποι πήγαιναν και τον ρωτούσαν. Εδώ οι τελώνη.
Τι τους είπε; «Μη βάζετε φορολογία περισσότερη, ούτε να εκβιάζετε τους ανθρώπους»· διότι τι έκαναν οι τελώναι; Το ξέρομε αυτό, οι τελώναι εξεβίαζαν τους ανθρώπους, μάλιστα τους εξεβίαζαν, θα πω και το σχήμα, έβαζαν το χοντρό δάχτυλο, το μεγάλο δάχτυλο εδώ στον λαιμό του φορολογουμένου και τον έπνιγαν. Υπάρχει το ρήμα «πνίγω»· είναι στην Καινή Διαθήκη. «Δώσ’ μου τόσα θέλω». Βέβαια δεν ήσαν όλα δια το κράτος, δια την πολιτεία· ήσαν και για την τσέπη τους. Καταλαβαίνετε. Όταν θα πάνε μετά στρατιώται –γιατί κι αυτοί συντελούσαν εις την συλλογή των φόρων- «μηδένα» θα τους πει, «διασείσητε». «Διασείω» ξέρετε τι θα πει; Θα πει πιάνω τον άλλο από δω, από τον ώμο, και τον κουνάω. Αυτό θα πει διασείω. Είναι κάτι που το κάνουμε κι εμείς σήμερα. Κάποιος μας χρωστάει και τον απειλούμε, τον πιάνουμε, τον κουνάμε, τον απειλούμε να τον ρίξουμε χάμω… ίδιες εικόνες. «Και κανέναν να μη συκοφαντήσετε», λέει στους στρατιώτες· «γιατί προκειμένου να πετύχετε κάτι, σίγουρα πρέπει και να συκοφαντήσετε· αυτό πρέπει να κάνετε», λέγει ο Κύριος.
Ακόμη το κήρυγμά του ήτανε παρηγορητικό. «Πολλά μέν οὖν καί ἕτερα εὐηγγελίζετο τόν λαόν», λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς. «Με πολλά άλλα ευηγγελίζετο» – «εὐαγγελίζομαι» θα πει φέρνω χαρούμενο μήνυμα· σε ποιον έφερε το χαρούμενο μήνυμα; Εις τον λαόν. Εκείνος ο λαός που θα υπεδέχετο τον Μεσσία του, εάν φυσικά επίστευε.
Το κήρυγμά του, όπως είπαμε, ήταν και ελεγκτικό. Ξέρετε εδώ με αυτά που σας λέω, παρατίθεται ένας κατάλογος τρόπου παιδαγωγίας; Εδώ μεν, ενός λαού· σεις δε, τα παιδιά σας. Και θα παρηγορήσετε, και θα βοηθήσετε, αλλά και θα ελέγξετε. Σήμερα στην Παιδαγωγική τον έλεγχο δεν τον έχουν, τον έχουνε βγάλει. «Μη» λέει, «γιατί πιέζεις, είσαι πιεστικός» κ.τ.λ. Όχι αγαπητοί μου. Θα ελέγξουμε κιόλας. Λοιπόν, το κήρυγμά του ήταν ελεγκτικό. Και μάλιστα τι έλεγε; Βαρύτατος χαρακτηρισμός.
Έλεγε κυρίως τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι αυτοί δεν πήγαιναν να βαφτιστούν· Ήτανε οι έξυπνοι αυτοί· που τα ‘ξεραν όλα… Ναι, τους λέει «Γεννήματα ἐχιδνῶν»· δηλαδή «είσαστε φιδάκια που τα γέννησαν οχιές. Κι εσείς είσαστε οχιές». Ξέρετε να πείτε δημοσίως μια τάξη ανθρώπων ότι είναι οχιές, δεν είναι μικρός χαρακτηρισμός… Είναι βαρύτατος. «Ποιος σας υπέδειξε ότι θα ξεφύγετε από την κρίση που έρχεται της οργής του Θεού;». «Ώστε να θέλετε να έρθετε εδώ σε μένα». Ναι. Αλλά, βαφτίστηκαν; Όχι. Βλέπουμε δε και τη μετέπειτα ιστορία των ανθρώπων αυτών. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι άκουγαν τον Χριστόν. Ήτανε πανταχού παρόντες. Όχι για να ωφεληθούν, αλλά για να βρουν λόγο εις τον Κύριον, για να Τον κατηγορήσουν. Έτσι και ο Ιωάννης τους λέει: «Ποιος σας υπέδειξε με το να έρχεστε εδώ, αλλά να μην τελεσφορείτε, ότι θα γλυτώσετε από την οργή του Θεού;».
Και ξέρετε, η οργή του Θεού ήρθε ύστερα από τριάντα χρόνια, όταν μπήκαν οι Ρωμαίοι στα Ιεροσόλυμα και τα ισοπέδωσαν. Φοβερό πράγμα. Φοβερό, φοβερό!
Έτσι λοιπόν ο Ιωάννης δεν έβλεπε σε πρόσωπο ανθρώπου. Μετήρχετο όλους τους τρόπους για να βοηθήσει τον λαό να προσεγγίσει τον Χριστόν. Ο Ιωάννης είχε και κάτι άλλο που τον έκανε πολύ μεγάλο και ασκούσε επιρροή στα πλήθη. Ήταν η ζωή του. Αχ, η ζωή του… Δεν είχε εμφανιστεί μέχρι τότε ασκητής στον βαθμό που ήταν ο Ιωάννης.
Είχε ξεπεράσει και τον Ηλία και τον Ελισσαίο. Ο Ηλίας ήτανε με μία μηλωτήν. Μηλωτή θα πει προβιά – πρόβιο, προβιά από αμνόν, δηλαδή από πρόβατο. Το πετσί ήταν απέξω, όπως φορούσαν την προβιά αυτή, και το τρίχωμα ήταν από μέσα. Αλλά και ο Ιωάννης κάπως έτσι ήταν ντυμένος. Φορούσε λέει μια δερματίνη ζώνη, και έτρωγε, λέει, άγριο μέλι και ακρίδες. Οι «ακρίδες», εδώ υπάρχουν δύο ερμηνείες· η μία ερμηνεία είναι ότι όπως εμείς τρώμε τα σαλιγκάρια, ξέρετε αν μας δει κάποιος, Ευρωπαίος, να τρώμε τα σαλιγκάρια, εκφράζει στο πρόσωπό του ένα αίσθημα απαρεσκείας. Να ξεράσει δηλαδή
Και όμως, και όμως τα τρώμε τα σαλιγκάρια. Πιστεύω έχετε φάει κι εσείς. Κι εγώ έχω φάει. Και μας αρέσουνε μάλιστα πάρα πολύ τα σαλιγκάρια. Αλλά, αλλά, έτσι είχανε τότε τις ακρίδες, οι οποίες αφθονούσαν και μπορούσαν αυτές να τις πιάνουν, να τις σκοτώνουν –τις ακρίδες- να τις ξηραίνουν εις τον ήλιο, να τις τρίβουνε να τις κάνουν σαν αλεύρι και να ανακατεύουνε το αλεύρι αυτό από τις ακρίδες με μέλι και να το τρώνε. Σας είπα, μην αηδιάσομε… Απλούστατα, όπως εμείς έχομε τα σαλιγκάρια, είχανε τότε αυτό.
Αλλά, υπάρχει και μία άλλη ακόμα ερμηνεία. «Ακρίδες» λέγονται οι άκριες των φυτών. Δηλαδή να πάω να τσιμπολογήσω, πώς τσιμπολογούμε τις βρούβες και τρώμε, ξέρω ‘γω
Και καμιά φορά μάλιστα και χωρίς να βράσουμε τις βρούβες και τρώμε κάποια άλλα βλαστάρια, όπως είναι κάτι σπαράγγια που είναι πολύ ωραία, βγαίνουν την άνοιξη, πηγαίνουμε τα κορφολογούμε και τα τρώμε. Και οι δύο ερμηνείες είναι δεκτές.
Είχε ο Ιωάννης αγαπητοί μου πολύ μεγάλη ταπείνωση. Πολύ μεγάλη. Δεν οικειοποιείται τον τίτλο του Μεσσίου. Να πει: «Εγώ είμαι ο Μεσσίας». Απαπα… Αλλά δείχνει πόσο μικρός ήτανε μπροστά του. Και μας δείχνει, έλεγε στον κόσμο ότι «δεν είμαι ικανός να λύσω τον ιμάντα των υποδημάτων του. Τόσο ανίκανος και ανάξιος είμαι».
Αισθάνεται πολύ μικρός· ούτε καν πρόσωπο δεν θεωρεί τον εαυτό του όπως σας είπα προηγουμένως, αλλά απλώς μία φωνή. «Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ». Δεν λέει κάποιος που φωνάζει στην έρημο, αλλά μία φωνή. Είχε μεγάλη αυταπάρνηση. Όλη η ζωή του ήταν δοσμένη στον Θεό και στο έργο του Μεσσίου. Δεν κρατούσε για τον εαυτό του απολύτως τίποτα.
Είχε υπακοή στο θέλημα του Θεού. Δεν κάνει τίποτα διαφορετικό απ’ ό,τι ο Θεός του λέγει.
Τι έλεγε; «Εκείνος που μου είπε να βγω στην έρημο και να κηρύττω το κήρυγμα της μετανοίας, Αυτός μου είπε ότι θα δείξεις Αυτόν που εγώ θα σου υποδείξω» –εννοείται με το Πνεύμα το Άγιον- γιατί Αυτός είναι ο Μεσσίας. Είδατε; Ό,τι μου είπε ο Θεός, το έκανα. Το κάνω».
Ο τρόπος που ζούσε. Σας ανέφερα. Θα σας το πω και πώς το λέει το κείμενο. «Ἦν ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ καί ἐσθίων ἀκρίδας καί μέλι ἄγριον».Όντως θεωρείται ένας ένσαρκος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος.
Αγαπητοί. Το τι και πώς να επαινέσουμε τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή και να δείξουμε τη μεγαλοσύνη του, αφού από Αυτόν τον Κύριο Ιησού Χριστό εγκωμιάστηκε και ονομάστηκε μέγας. Εκείνο που μπορούμε να δούμε είναι ότι ο άγιος Ιωάννης με το κήρυγμά του και η ζωή του έγινε υπόδειγμα ζωής και προσφοράς. Κάθε του κίνηση είναι μία αποκάλυψις πρωτοτυπίας και ζωντάνιας. Είναι υπόδειγμα για κάθε ομιλητή του θείου λόγου για όλες τις εποχές και όλες τις μορφές κοινωνικού βίου. Είναι υπόδειγμα λιτότητος στη βαρυφορτωμένη υλιστική εποχή μας. Είναι υπόδειγμα ελευθερίας. Δεν δεσμεύεται ούτε από την ύλη, ούτε από τους ανθρώπους, ούτε ακόμη και από αυτήν την παρούσα ζωή. Ελευθερότερος Ιωάννου δεν ξέρω ποιος άλλος μπορεί να υπήρξε. Είναι υπόδειγμα πίστεως και αφιερώσεως στον Θεό.
Είναι υπόδειγμα βαθιάς αρετής και πνευματικότητος. Όντως ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι ο «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν». Οι λαμπηδόνες λοιπόν της ζωής του ας φωτίζουν και τη δική μας ζωή στη δύσκολη και σκοτεινή εποχή στην οποία ζούμε. Αμήν.
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ
και με απροσμέτρητη ευγνωμοσύνη στον πνευματικό μας καθοδηγητή
μακαριστό γέροντα Αθανάσιο Μυτιληναίο,
απομαγνητοφώνηση, ψηφιοποίηση και επιμέλεια της ομιλίας:
Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΗ:
http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/mnhmh_agivn/mnhmh_agivn_025.mp3
ΒΡΕ ΑΚΟΥΤΕ, Ή ΟΧΙ; Dr. James Thorp: «Μετά τούς emβολιασμούς κατά της 'Covid-19', οι AΠΟΒΟΛΕΣ α υ ξ ή θ η κ α ν κατά ....58 φορές»!!!! [ ΠΟΥ Κ Ρ Υ Β Ο Ν Τ Α Ι ΤΩΡΑ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΙ ΜΑΪΝΤΑΝΟΙ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ; ]
Ο Αμερικανός γυναικολόγος-μαιευτήρας Τζέϊμς Θόρπ, με εμπειρία 43 χρόνων δήλωσε, ότι μετά τους αναγκαστικούς μαζικούς εμβολιασμούς κατά της 'Covid-19', οι αποβολές έχουν αυξηθεί κατά 58 φορές!!!!!!!
Προσθέτει επίσης, ότι οι εμβρυϊκοί θάνατοι έχουν αυξηθεί 38 φορές και οι διαταραχές στην περίοδο έχουν χιλιαπλασιασθεί!
Oι δηλώσεις αυτές έγιναν ενώπιον του Αμερικανού Ρεπουμπλικανού Γερουσιαστή Ρον Τζόνσον, ο οποίος διοργάνωσε σχετικό συνέδριο για τα αποτελέσματα των εμβολιασμών, που σημαίνει ότι πρόκειται για επίσημες σοβαρές καταγγελίες.
Όπως δήλωσε:
«Αυτό που έδειξαν οι μελέτες μας δεν ήταν διπλάσιες αυξήσεις αλλά αυξήσεις 500πλάσιες ή 1.000πλάσιες στις διαταραχές περιόδου για παράδειγμα, σχεδόν 1.200πλάσια αύξηση συγκριτικά με το εμβόλιο της γρίπης.
Όσον αφορά τις αποβολές, 58πλάσια αύξηση στις αποβολές από τα εμβόλια του covid-19 συγκριτικά με αυτές από το εμβόλιο της γρίπης.
Και θα μπορούσα να συνεχίζω και να συνεχίζω.
Στους εμβρυϊκούς θανάτους, 38πλάσια αύξηση.
Αυτό έχω δει εγώ, αυτό δείχνουν τα δεδομένα.
Θέλω να ρωτήσω για ποιο λόγο η Αμερικανική Επιτροπή Μαιευτικής και Γυναικολογίας, το Αμερικανικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων και η Εταιρεία Εμβρυομητρικής Ιατρικής, τις οποίες όλες έχω υπηρετήσει σε ολόκληρη την σταδιοδρομία μου, προωθούν αυτό το θανατηφόρο εμβόλιο».
Ἔ γ κ υ o ς καί ἐμβoλιασμέvn; Δές ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ τό 'β i v τ ε o'.....
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΤΕ, ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΕΙ ΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ
Ο ΔΥΣΩΝΥΜΟΣ ΦΑΟΥΤΣΙ, ΠΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΚΑΙ
ΚΟΜΠΙΑΖΕΙ....
Δέν χρειάζεται κάτι νά γράψουμε....
Τό 'βίντεο' εξηγεί πολλά....
Δές...
Aποκάλυψη-σοκ: Μέσα σε ένα έτος (με μαζικούς εμβολιασμούς) πέθαναν τόσοι αθλητές όσοι την περίοδο 1966-2004!
Aποκάλυψη-σοκ: Μέσα σε ένα έτος (με μαζικούς εμβολιασμούς) πέθαναν τόσοι αθλητές όσοι την περίοδο 1966-2004!
Τι είπε ο Μοριακός Βιολόγος Παναγιώτης Πολυκρέτης04.01.2023 | 09:26
Μια πολύ ανησυχητική αποκάλυψη έκανε σε συνέντευξη που παραχώρησε στον FOCUS FM 103.6 και τον Στέφανο Δαμιανίδη ο Μοριακός Βιολόγος Παναγιώτης Πολυκρέτης, αναφορικά με τα εμβόλια κατά της covid-19, όπου είπε ότι μέσα σε ένα χρόνο είχαμε 1101 θανάτους αθλητών, όσους είχαμε όλους μαζί την περίοδο 1966-2004.
Δηλαδή οι θάνατοι σε αθλητές μέσα σε ένα έτος που έλαβαν χώρα οι μαζικοί, αναγκαστικοί εμβολιασμοί κατά της Covid-19, ήταν ίσοι σε αριθμό με τους θανάτους μία περιόδου 38 ετών, όπου φυσικά δεν υπήρχαν αυτοί οι εμβολιασμοί.
Tα νούμερα δεν λένε ψέματα ποτέ. Κάτι συμβαίνει και πρέπει να διερευνηθεί άμεσα και επιμελώς.
Ο κ. Πολυκρέτης έκανε ειδική μνεία και στο «θανατικό που παρατηρείται στους αθλητές γιατί για πρώτη φορά πάλι στην βιβλιογραφία την επιστημονική γράφτηκαν αυτά τα δεδομένα (σ.σ. τα νεότερα δεδομένα)».
«Από τον Γενάρη του 2021 έχουν πάθει καρδιακή ανακοπή 1598 αθλητές, οι 1101 εκ των οποίων πεθάναν. Και συγκρίνουμε αυτό τον αριθμό με μια δημοσίευση που έγινε το 2006 και καταμετρούσε τους αθλητές που πάθανε καρδιακές προσβολές από το 1966 μέχρι το 2004.
Πεθάναν 1100 άτομα, ο ίδιος αριθμός, δηλαδή που μας κάνει ένα μέσο όρο 29 ατόμων το χρόνο». Κάτι που πρακτικά σημαίνει πως σε ένα χρόνο είχαμε τον ίδιο αριθμό θανάτων σε διάστημα 38 ετών, όπως είπε.
Ο μοριακός βιολόγος εξέφρασε επίσης τη δυσαρέσκειά του για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ΜΜΕ τον παραπάνω απολογισμό (θανάτους) λέγοντας:
«Για παράδειγμα, ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπορεί να σπάσει ένα νύχι και να βγει ένα ρεπορτάζ δύο σελίδων και εδώ πέρα βλέπουμε 1101 άτομα να έχουν χάσει τη ζωή τους σε δύο χρόνια και δεν έχει γραφτεί τίποτα!».
Ο επιστήμονας κλείνει την αναφορά του στους θανάτους που έχουν παρατηρηθεί την τελευταία διετία ως εξής: «Βλέπουμε άτομα, τα οποία πεθαίνουν και είναι άκρως υγιείς». Και εστιάζει στο ότι πρόκειται για αθλητές, την «προσωποποίηση της υγείας».
Τέλος, ο κ. Πολυκρέτης υποστήριξε ότι χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη και πολλή προεργασία πριν την έκδοση του οποιουδήποτε φαρμάκου: «Πρέπει να κάνουμε μια ανάλυση από τα ρίσκα και τα οφέλη», ενώ για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς που χαρακτηρίστηκαν το διάστημα της πανδημίας ως “αντιδραστική” υποστήριξε πως: «Η επιστήμη δεν είναι μία».
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης σχολιάστηκαν δύο δημοσιεύσεις του κ. Πολυκρέτη σε σκανδιναβικό περιοδικό ανοσολογίας, οι οποίες έγιναν με σκοπό -όπως είπε- να «ξεκαθαρίσουν» το τοπίο γύρω από τα γονιδιακά εμβόλια και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η 1η δημοσίευση, συγκέντρωσε παγκόσμιο ενδιαφέρον, σύμφωνα με τον κ. Πολυκρέτη, διότι: «Ήταν η πρώτη δημοσίευση που βασικά απεδείκνυε τον αυτοάνοσο μηχανισμό που συμβαίνει στα κύτταρα όταν αυτά εκφράσουν ξένο γονιδίωμα, όπως γίνεται στην περίπτωση των γονιδιακών εμβολίων κατά της covid-19.»
Στη συνέχεια, εξήγησε το τι συμβαίνει στον οργανισμό, όταν λαμβάνει το γονιδιακό εμβόλιο, παραθέτοντας το ρόλο του ανοσοποιητικού συστήματος την ίδια στιγμή:
«Όταν ένα κύτταρο, οποιοδήποτε κύτταρο, λάβει την πληροφορία, την γονιδιακή πληροφορία, για να εκφράσει μια ιική πρωτεΐνη, όπως είναι η ακίδα στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι καταδικασμένο να πεθάνει.
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα χρειάζεται να ελέγχει διαρκώς όλα τα κύτταρα του σώματος, έτσι ώστε να γνωρίζει όταν ένα κύτταρο παράγει μεταλλαγμένες πρωτεΐνες (π.χ. καρκινικό κύτταρο) ή όταν έχει μολυνθεί από κάποιο ιό και παράγει τις πρωτεΐνες του ιού.
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα δε γνωρίζει αν ένα κύτταρο έχει πάρει κάποιο σκεύασμα που ονομάζεται εμβόλιο ή όχι. Το μόνο πράγμα που ξέρει είναι ότι παράγει μια πρωτεΐνη ξένη. Επομένως, υπάρχει κάποιο πρόβλημα και αυτό το κύτταρο πρέπει να εξουδετερωθεί».
Παρακάτω, πρόσθεσε: «Ο μηχανισμός ανοσοποίησης των γονιδιακών εμβολίων περνάει από μια αυτοάνωση αντίδραση. Επομένως, εφόσον τα κύτταρα που θα παράγουν την ακίδα θα πεθάνουν, πρέπει να γνωρίζουμε ποια κύτταρα θα πεθάνουν», επισημαίνοντας τον κίνδυνο ακόμα και για αυτοάνοσα νοσήματα μετά τον εμβολιασμό, λόγω της έλλειψης γνώσεων που υπάρχει γύρω από τα είδη κυττάρων που επηρεάζει.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου όπου γίνεται λόγος για “εξαγορασμένες συνειδήσεις από επιστήμονες” και αν “έπεσε πολύ χρήμα”, ο κ. Πολυκρέτης απάντησε: «Δε ξέρω να σας πω ακριβώς για ποσοστά και για χρηματισμούς. Σίγουρα υπήρξαν διαφορετικές κατηγορίες επιστημόνων, οι οποίοι είτε φοβήθηκαν για όλο αυτό που πέρασε ο πλανήτης με τα lockdown κλπ, είδαν τα εμβόλια σαν μια σανίδα σωτηρίας στην οποία πρέπει να πιαστούν, είτε φοβήθηκαν μήπως στοχοποιηθούν και θεωρηθούν το μαύρο πρόβατο, δηλαδή θα χάσουν την δουλειά τους».
Οι επικριτές των δημοσιεύσεών του υποστηρίζουν πως και τα παραδοσιακά εμβόλια ενδέχεται να βλάψουν ομάδες κυττάρων, όπως σημείωσε.
Ωστόσο, ο κ. Πολυκρέτης υπογράμμισε ότι:« Είναι διαφορετικά τα κύτταρα που θα πεθάνουν με τα παραδοσιακά εμβόλια και είναι διαφορετικά τα κύτταρα που θα πεθάνουν με τα γονιδιακά εμβόλια.
Με τα παραδοσιακά εμβόλια, δηλαδή αυτά από σκοτωμένους ή αδρανοποιημένους ιούς που χρησιμοποιήσαμε πριν, τα κύτταρα που βασικά πεθαίνουν είναι τα αντιγονοπαρουσιαστικά κύτταρα, τα οποία είναι για παράδειγμα τα μακροφάγα, τα μονοκύτταρα, τα Β-κύτταρα, τα δενδρικά και ανανεώνονται συνέχεια».
Οι αντιδράσεις στο πρώτο άρθρο ήταν εκείνες που ώθησαν τον κ. Πολυκρέτη να γράψει και το 2ο.
Στο νέο άρθρο προστέθηκαν «τα καινούργια στοιχεία, τα οποία είναι πραγματικά ανατριχιαστικά» αναφερόμενος στους θανάτους των αθλητών που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο.
Μία νέα γερμανική έκθεση διαπίστωσε κατόπιν αυτοψιών που διεξήχθησαν ότι πέντε άτομα που πέθαναν απροσδόκητα στο σπίτι χωρίς προϋπάρχουσα ασθένεια λίγο μετά τον εμβολιασμό τους κατά του Covid πιθανότατα πέθαναν λόγω του εμβολίου.
Η έκθεση , που δημοσιεύθηκε στο Clinical Research in Cardiology, το επίσημο περιοδικό της Γερμανικής Καρδιολογικής Εταιρείας, περιέχει λεπτομερείς αυτοψίες που πραγματοποιήθηκαν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Χαϊδελβέργης το 2021.
Όπως αναφέρει ο Will Jones του Daily Sceptic με επικεφαλής τους Thomas Longerich και Peter Schirmacher, στην έρευνα διαπιστώθηκε ότι σε πέντε θανάτους που σημειώθηκαν μέσα σε μια εβδομάδα μετά από την πρώτη ή την δεύτερη δόση εμβολιασμού με Pfizer ή Moderna, η φλεγμονή του καρδιακού ιστού λόγω που προκλήθηκε λόγω αυτοάνοσης απόκρισης είχε πιθανόν ή πιθανώς προκαλέσει το θάνατο.
Ελευθέριος Ανδρώνης: Φροντιστήριο εκμαυλισμού παιδιών – Μια φασιστική επιβολή της «διαφορετικότητας» με τις πλάτες του διεφθαρμένου κράτους
Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις, λέει η σοφή λαϊκή παροιμία. Κάποιοι «δάσκαλοι» της διεστραμμένης εποχής μας, δεν μαθαίνουν μόνο κακά γράμματα σε παιδιά, άλλα τους μαθαίνουν πώς να εξαθλιώνουν το σώμα τους και να καταστρέφουν την ψυχή τους.
Θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς πριν κάμποσα χρόνια, να ορίζεται ως «δάσκαλος» και «πρότυπο» παιδιών, ένας πρωταγωνιστής πορνογραφικών ταινιών ή μια γυναίκα που εργάζεται σε κάποιο ανήθικο πόστο της βιομηχανίας του σεξ; Ασφαλώς και όχι. Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο να το φανταστεί όποιος άνθρωπος έχει σώας τας φρένας και δεν είναι πλήρως αποκτηνωμένος.
Κι όμως, η εκστρατεία εκμαυλισμού των παιδιών που προωθείται από ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες, ορίζει ως «πρότυπα», κάποια άτομα που ζουν, αναπνέουν και μεταδίδουν την ηθική εξαχρείωση. Και αυτόν τον εκμαυλισμό που έχει ως στόχο να αποδομήσει πλήρως στις νέες γενιές την έννοια του βιολογικού φύλου, τον αγκαλιάζουν υπουργοί της κυβέρνησης, κόμματα της Βουλής και μεγάλο κομμάτι του δημοσιογραφικού συρφετού. Οι δε παιδοψυχολόγοι «λάμπουν» δια της οικτρής απουσίας τους, όπως ακριβώς υπήρξαν άφαντοι και για τις καταστροφικές συνέπειες που είχαν τα απολυταρχικά μέτρα που εφαρμόστηκαν στα σχολεία κατά την περίοδο της πανδημίας και έστειλαν χιλιάδες παιδιά σε παιδοψυχιατρικές κλινικές.
Ένα παραμύθι που είχε και «δράκο»
Ο παρενδυτικός άνδρας που παρευρέθηκε στην ΛΟΑΤΚΙ εκδήλωση της Καλαμαριάς για να διαβάσει το παραμύθι «Η Drag Queen που έσωσε τα Χριστούγεννα» (ένας από τους πιο ατυχείς τίτλους που επινοήθηκαν ποτέ) σε μερικά αθώα και απονήρευτα παιδάκια, με το ιστορικό του και την συμπεριφορά του έδειξε για ποιους λόγους το να εμπιστεύονται κάποιοι τα παιδιά τους σε άτομα της τρανς κουλτούρας, αποτελεί παιδαγωγικό έγκλημα και ανοσιούργημα.
Αρχικά έγινε γνωστό πως ο συγκεκριμένος παρενδυτικός είχε ομολογήσει σε ζωντανό βίντεο που είχε εκπέμψει σε ΜΚΔ πριν από τρία χρόνια, πως στο παρελθόν είχε σχέση με 15χρονο και «παραλίγο να μπει φυλακή». Ο ίδιος πάλι, σε άλλο βίντεο του παραδέχεται πως ο στόχος του είναι όλα τα 15χρονα «closet queer» (ο όρος αφορά τα άτομα της gay κοινότητας που αποκρύπτουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, κρύβουν το μυστικό τους στην «ντουλάπα», δεν έχουν κάνει το λεγόμενο «coming out») να βγουν και να φωνάξουν περήφανα «τι είναι».
Βλέπουμε λοιπόν πως ένας καθ’ ομολογίαν διαφθορέας ανήλικων παιδιών επιλέχθηκε για να φέρει αέρα… «προοδευτικότητας» στην παιδαγωγία. Όποιος του άσκησε δημόσια κριτική (όπως η τομεάρχης Εθελοντισμού του ΠΑΣΟΚ, Κατερίνα Λάσπα) χαρακτηρίστηκε «ομοφοβικός», «τρανσφοβικός» και «ρατσιστής».
Το δε υπουργείο Παιδείας ακολούθησε τον κατάπτυστο δρόμο της σιωπής και της παθητικότητας, μη διακρίνοντας κανένα πρόβλημα στο να συναναστρέφεται μια ομάδα παιδιών τον υπόκοσμο των καμπαρέ. Η Νίκη Κεραμέως ενδιαφέρεται μόνο για το αν οι εκπαιδευτικοί έχουν λάβει τα σκευάσματα του Μπουρλά και δεν βρήκε να πει μια κουβέντα για μια εκπαιδευτική δράση που μπόλιασε παιδιά με το δηλητήριο της διαστροφής και του ψυχικού ζόφου.
Άνθρωποι ψυχικά ασταθείς που πάσχουν από ψυχοσεξουαλικές διαταραχές ταυτότητας, γίνονται δάσκαλοι ακολασίας και εκμαυλιστές παιδικών ψυχών. Σε κάθε ΛΟΑΤΚΙ «παιδαγωγικό» δρώμενο, σε περίοπτες θέσεις της αίθουσας που παρευρίσκονται τα παιδιά φιγουράρουν και οι σημαίες του ουράνιου τόξου, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για κανονική επιχείρηση προσηλυτισμού στις τάξεις της οργάνωσης. Η μόνη θετική πλευρά αυτής της υπόθεσης είναι πως ξεμπροστιάζεται το επίπεδο ανηθικότητας των απανταχού προπαγανδιστών και οι πραγματικές προθέσεις τους.
Αυτοί που παραβιάζουν κατάφορα το άσυλο της παιδική αθωότητας «πουλάνε» το αφήγημα του σεβασμού στην «διαφορετικότητα». Την ίδια στιγμή, αν τους μιλήσεις για την φυσική διαφορετικότητα των δύο βιολογικών φύλων (άνδρας – γυναίκα και η βιολογική ταυτότητα τους, που τους αλληλοσυμπληρώνει), τότε ο σεβασμός στην διαφορετικότητα πηγαίνει περίπατο και ξεκινά η «ιερά εξέταση».
Οι LGBTQ+ συλλογικότητες ως παράγωγα της καπιταλιστικής woke κουλτούρας, υιοθετούν κάθε «αμερικανιά» που εκπορεύεται από την προπαγάνδα ανηθικότητας των ΗΠΑ, όπου ο καταναλωτισμός και η γραφικότητα συμπορεύονται με την ηθική εξαχρείωση.
Ο παρενδυτικός που διάβασε παραμύθι στα παιδιά στην Θεσσαλονίκη, όταν ρωτήθηκε για τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν από γονείς ενάντια στο δρώμενο που συμμετείχε ο ίδιος, απάντησε πως αυτοί οι γονείς «δεν έχουν φως μέσα τους» και άρα «δεν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά». Προφανώς το «φως» θα έρθει μέσα τους αν διαφθείρουν κανέναν ανήλικο ή αν ξεκινήσουν να κάνουν στα παιδιά τους φροντιστήρια σεξουαλικής αποκτήνωσης…
Το «δεν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά» μαρτυρά την αληθινή υπόσταση αυτού του θέματος, δηλαδή ότι υπάρχει απύθμενο μίσος για την βιολογική κανονικότητα και την τεκνογονία και το ζητούμενο δεν είναι απλά η κοινωνική αποδοχή των ΛΟΑΤΚΙ κοινοτήτων, άλλα η πλήρης επικράτηση του αφύσικου εις βάρος του φυσικού. Άλλωστε ο ιερός ρόλος του γονιού, και συγκεκριμένα της μητέρας και του πατέρα, ολοένα και πέφτει στην ανυποληψία του κράτους, που στα πλαίσια των επιδιώξεων της νέας εποχής, βολεύεται απόλυτα με την δημιουργία ενός «στρατού» παιδιών χωρίς βιολογική, θρησκευτική και εθνική ταυτότητα
Ὁ Χριστὸς δεχόμενος τὸ βάπτισμα ταυτίζεται μὲ τοὺς ἀνθρώπους, μὲ ὅλους τούς ἁμαρτωλοὺς ἀνεξαιρέτως. Ταυτίζεται μὲ κάθε ἁμαρτωλὸ ποὺ χρειάζεται συγχώρηση, σωτηρία καὶ ἀναγέννηση…
Ταυτίζεται μὲ ὅλους καὶ μὲ τὸν καθένα μας. Μὲ τὸ Βάπτισμά Του δείχνει πὼς δὲν ἦρθε γιὰ νὰ κρίνει ἢ νὰ καταδικάσει, οὔτε γιὰ νὰ φέρει ἀντικειμενικοὺς νόμους καὶ κανόνες, ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς τελειότητας καὶ Θεότητάς Του, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἑνωθεῖ μαζί μας ἔτσι, ὥστε γινόμενος ἕνας ἀπὸ μᾶς νὰ μᾶς καταστήσει μετόχους τῆς τέλειας καὶ ἀναμάρτητης ζωῆς Του.
Ὁ Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς ἔλεγε γι’ Αὐτόν, “ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτία τοῦ κόσμου!” (Ἰωάν. 1,29) .
Ὁ Χριστὸς εἰσῆλθε στὸν κόσμο μας ὡς παιδί, καὶ μὲ τὴ γέννησή Του ἀνέλαβε καὶ οἰκειώθηκε τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. Καὶ τὸ ἔκανε αὐτὸ ὄχι γιὰ τοὺς δικαίους, ἀλλὰ γιὰ τοὺς ἁμαρτωλούς, γιὰ τοὺς ἀπολωλότες. Τοὺς ἀγαπᾶ μὲ θυσιαστικὴ ἀγάπη, τοὺς προσφέρει τὸν Ἑαυτό Του καὶ ὁλόκληρη τὴ ζωή Του.
Ἐδῶ στὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου, Αὐτός, ὁ ἀναμάρτητος ἑνώνεται μὲ τοὺς χαμένους, ἐπειδὴ δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἁμαρτία ποὺ μπορεῖ νὰ ὑπερβεῖ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά μας.
Μὲ τὸ βάπτισμά Του ἑνώνεται μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἀκριβῶς ἀργότερα, στὸ τέλος Αὐτός, ὁ ἀθάνατος, ἑνώνεται ἐπίσης ἐλεύθερα μὲ τοὺς ἀνθρώπους στὸ θάνατο. Ὅλα αὐτὰ μαρτυροῦν πὼς ὁ Χριστὸς ἐπιθυμεῖ νὰ μᾶς σώσει μὲ τὴν ἀγάπη· ἀγάπη ὅμως πάνω ἀπὸ ὅλα σημαίνει ἕνωση μ’ αὐτὸν ποὺ ἀγαπᾶς.
Σύμφωνα μὲ τὸν προφήτη Ἡσαΐα, “οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται… τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν” (Ἡσ. 53, 4-5) .
π. Αλέξανδρος Σαμάν
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)