.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

"Χριστόφιλος ή Χριστομάχος;"· δεν υπάρχει άλλη εκδοχή...

Εμείς όμως σήμερα βρήκαμε κι άλλη εκδοχή: Στην μέση για λόγους οικονομίας και αγάπης. Γι αυτό ο χλιαρός Χριστιανός είναι -σε αντίθεση με τον ψυχρό- μισητός στον Θεό.



Ο Οικουμενισμός είναι κοινόν όνομα διά τους ψευδοχριστιανισμούς, διά τας ψευδοεκκλησίας της Δυτικής Ευρώπης. Μέσα του ευρίσκεται η καρδία όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών, με επί κεφαλής τον Παπισμόν. Όλοι δε αυτοί οι ψευδοχριστιανισμοί, όλαι αι ψευδοεκκλησίαι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία αίρεσις παραπλεύρως εις την άλλην αίρεσιν. Το κοινόν ευαγγελικόν όνομά των είναι η παναίρεσις.

Στην πραγματικότητα, όλες οι ιδεολογίες μπορούν να συνοψιστούν σε δύο είδη: εκείνες για τον Χριστό και εκείνες για τον αντίχριστο. Ο άνθρωπος βρίσκεται σ᾽αυτό τον κόσμο, για να λύσει ένα πρόβλημα στην πραγματικότητα:
εάν είναι με τον Χριστό ή κατά του Χριστού. Και κάθε άνθρωπος, θέλοντας ή μη, μόνο αυτό το πρόβλημα όντως λύνει. Είναι ή Χριστόφιλος ή Χριστομάχος, δεν υπάρχει άλλη εκδοχή.

Κάμετε ειλικρινώς και αμερολήπτως τον απολογισμόν της Ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, επιστήμης, πολιτικής, κουλτούρας, πολιτισμού, και θα ιδήτε ότι αυταί έχουν φονεύσει εις τον Ευρωπαίον άνθρωπον τον Θεόν και την αθανασίαν της ψυχής. Εάν όμως προσέξετε σοβαρώς εις την τραγικότητα της ανθρωπίνης ιστορίας οπωσδήποτε θα εννοήσετε, ότι η θεοκτονία πάντοτε καταλήγει εις την αυτοκτονίαν. Ενθυμείσθε τον Ιούδαν; Εκείνος πρώτος εφόνευεσε τον Θεόν και έπειτα εξώντοσε τον εαυτόν του. Τούτο είναι αδυσώπητος νόμος, ο οποίος κυριαρχεί εις την ιστορίαν του πλανήτου τούτου.
Το οικοδόμημα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, οικοδομηθέν χωρίς τον Χριστόν, κατ’ ανάγκη θα καταρρεύση και μάλιστα πολύ συντόμως,, […] Δέκα ολόκληρους αιώνας ανεγείρετο ο ευρωπαϊκός πύργος της Βαβέλ, και ημείς ηξιώθημεν του τραγικού οράματος: Ιδού, ανηγέρθη πελώριον μηδέν! Επήλθε γενική σύγχυσις. Άνθρωπος δεν εννοεί άνθρωπον, ψυχή δεν εννοεί ψυχή, έθνος δεν εννοεί έθνος. Ηγέρθη άνθρωπος εναντίον ανθρώπου, βασιλεία εναντίον βασιλείας, λαός εναντίον λαού, ακόμη και ήπειρος εναντίον ηπείρου.»!

Ο ευρωπαίος άνθρωπος έφθασεν εις τον μοιραίον ίλιγγον, ωδήγησε τον υπεράνθρωπον εις την κορυφήν του πύργου της Βαβέλ του θέλων να αποπερατώση με αυτόν το οικοδόμημα του, αλλ’ ο υπεράνθρωπος ετρελλάθη ακριβώς επί της κορυφής και εκρημνίσθη εκ’ του πύργου. Και πίσω του ο ίδιος ο πύργος κρημνίζεται και θρυμματίζεται δια των πολέμων και επαναστάσεων.
Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έπρεπε κατ’ ανάγκην να τρελλαθή εις το τέλος του πολιτισμού του· ο Θεοκτόνος ήτο αδύνατον να μην γίνη αυτοκτόνος.
Νύκτα, βαρειά νύκτα έχει καλύψει την Ευρώπη. Κρημνίζονται τα είδωλα της Ευρώπης και δεν είναι πολύ μακράν η ημέρα, κατά την οποίαν δεν θα μείνη ούτε πέτρα επάνω εις την πέτραν από την κουλτούραν και τον πολιτισμό της Ευρώπης, δια των οποίων αυτή ανήγειρε πόλεις και κατέστρεψε ψυχάς, εθοποιεί τα κτίσματα και απέριπτε τον Κτίστην»!

(Αρχιμ. Ιουστίνου Πόποβιτς, "Ορθόδοξος Εκκλησία και Οικουμενισμός", Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 161-162)



Η επιδοτούμενη παρέλαση "υπερηφάνειας"... πάρτε μια γεύση

"Στο διάλο η οικογένεια, στο διάλο κι η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει να ζήσουμε εμείς!"

Αυτά επιδοτούνται από το "ελληνικό;;" κράτος και δίνουν το παρόν υπερήφανα όλα τα κόμματα του αυτοαποκαλούμενου "δημοκρατικού" τόξου.

Όποιος αντιστέκεται στην διαστροφή αποκαλείται από τους "δημοκράτες" ακροδεξιός και φασίστας!

Είμαστε ένα παγκόσμιο φαινόμενο διανοητικά και ψυχικά διαταραγμένων!





Ο Άγιος Παΐσιος μιλάει για αυτούς που φοράνε Σταυρό στο λαιμό…

 

https://www.youtube.com/@thriskeutikaLogia

ΠΑΛΑΙΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΠΛΑΝΗΣ...



ΠΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΕΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη

Από το βιβλίο: Ο Χριστός ήταν Ορθόδοξος 
Εκδόσεις «ΤΕΡΤΙΟΣ» ΚΑΤΕΡΙΝΗ


Το ξεκίνημα.

Την 16.2.1924 εισήχθη εις την Εκκλησία της Ελλά­δος το Νέο Ημερολόγιο. Και η 16.2.1924 έγινε 1.3.1924. Μέχρι τότε ήταν εν χρήσει το Ιουλιανό Ημερολόγιο.

Η Εκκλησία της Ελλάδος δεν ενήργησε επιπόλαια στην αλλαγή του Ημερολογίου, αλλά κατόπιν πολλών συσκέ­ψεων μετά αρμοδίων επιτρόπων και ειδικών πανεπιστημιακών καθηγητών, όπως εμπεριστατωμένα αποδεικνύει στην διδακτο­ρική διατριβή του ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ.κ. Χριστόδουλος (Ιστορική και Κανονική θεώρησις του Παλαιοημερολογητικού ζητήματος κατά τε την Γένεσιν και την εξέλιξιν αυτού εν Ελλάδι, Αθήναι, 1982).

Η δε απόφαση της τότε Ιεραρχίας προς αλλαγή του Ημερολογίου ήταν ομόφωνη.

Με την εισαγωγή του Ν. Ημερολογίου φανατικοί παλαιοημερολογίτες μοναχοί εξ Αγίου Όρους όρμησαν στον κόσμο και τον ξεσήκωσαν, λέγοντας του πως προδόθηκε η πίστη των πατέρων μας. 

Ο αγράμματος λαός φανατίσθηκε, αγρίεψε. Προκαλούσε και επεισόδια. Δεν σεβάσθηκε ούτε και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Χρυσόστομο ! Ενώ πήγαινε να ιερουργήσει, του επετέθησαν και με μια ψαλίδα - που κούρευαν τα ... πρόβατα (!) - του έκοψαν τα γένεια ! 

Και θα τον σκότωναν, αν δεν μεσολαβούσε ο γιγαντόσωμος αείμνηστος Μητροπολίτης Γρεβενών κ.κ. Θεόκλητος Σφήνας, ο οποίος, και διηγήθηκε το τραγικό συμβάν στον Μητροπολίτη Φλωρίνης κ.κ. Αυγουστίνο. (Ορθόδοξος Τύπος», φ. 27.1.1995, σελ. 3) Ο αγριεμένος όχλος επληθύνετο!

Ο ένας παρέσυμι τον άλλο. Ήθελαν τώρα δική τους Εκκλησία, που να ακολουθούσε το «πάτριο» ημερολόγιο. Έψαχνε για αρχηγό Επί σκοπό. Κανένας Έλληνας Επίσκοπος δεν δεχόταν να τους ακολουθήσει. Πήγαν ακόμα και στους Σέρβους, αλλά κι αυτοί αρνήθηκαν.

Η εμπάθεια γέννησε το σχίσμα.

Ενώ αρχικά σύσσωμος η τότε Ιεραρχία μας αποδέχτηκε την αλλαγή του ημερολογίου, μετά από ... ένδεκα (!) ολόκληρα χρόνια, τρεις Αρχιερείς άλλαξαν γνώμη !
Ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος.
Ο Δημητριάδος Γερμανός.
Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος.

Κινούμενοι από ιδιοτελείς σκοπούς, κινήθηκαν κατά του τότε Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου. Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος σκόπευε να αναρριχηθεί στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο. Ο πρ. Φλωρίνης να αναλάβει την προεδρία της Αποστολικής Διακονίας. Και ο Μητροπολίτης Ζακύνθου να μετάτεθεί στην Μητρόπολη Πειραιώς.

Την Κυριακή 26 Μαΐου 1935 οι ανωτέρω Μητροπολίτες λειτούργησαν στον παλαιό Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κολοκυνθούς, ενώπιον του κοχλάζοντος λαού. Και διεκήρυξαν ότι:
Αναλαμβάνουν την αρχηγία του αγώνος προς επανα­φορά του παλαιού Ημερολογίου. Συντόμως δε προέβησαν σε χειροτονίες τεσσάρων Επισκόπων:

Την 5.6.1935, τον Γερμανό, Επίσκοπο Κυκλάδων

Την 6.6.1935 τον Χριστόφορο, Επίσκοπο Μεγαρίδος

Την 7.6.1935 τον Ματθαίο, Επίσκοπο Βρεσθένης

Την 7.6.1935 τον Πολύκαρπο, Επίσκοπο Διαυλείας. Και έτσι έγινε το σχίσμα.

Η αντίδραση της Επισήμου Εκκλησίας.

Για την σατανική αυτή ανταρσία η Ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία, ως ήταν φυσικό, αντέδρασε σθεναρώς. Έτσι:

α. Την 14η Ιουνίου 1935 συνήλθε το πρωτοβάθμιο Συνοδικό Δικαστήριο και καθήρεσε τους τρεις Μητροπολίτες.
Αργότερα ο Μητροπολίτης Ζακύνθου Χρυσόστομος μεταμελήθη. Ακυρώθηκε η καθαίρεση του και του υπεβλήθη, εξάμηνος αργία. Και

β. Την 3.7.1935 (δια της ύπ' αριθμ. 3/3.7.1935) καθήρεσε τους τέσσερις επισκόπους, που χειροτόνησαν οι τρεις Μητροπολίτες.

Το Νέο Ημερολόγιο είναι παπικό;

Οι ακολουθούντες το παλαιό Ημερολόγιο κατηγο­ρούν τους νεοημερολογίτες ότι το ημερολόγιο τους είναι Παπικό. Έχουν δίκιο ;
Μέχρι τα μέσα του 16ου αιώνος Ανατολή και Δύση είχαν το ίδιο το Ιουλιανό ημερολόγιο. Κατόπιν η Δυτική Εκκλησία άλλαξε το ημερολόγιό της.
Αναλυτικότερα:

Το έτος έχει 365,242217 ηλιακές ήμερες. Το έτος στο Ιουλιανό ημερολόγιο είναι κατά τι μεγαλύτερο του πραγματικού. Ήτοι, υπερέχει κατά 0,007783 ηλιακές ημέρες. Η διαφορά αυτή ανά 400 έτη γίνεται 3,1132 ημέρες. Ο πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ' θέλησε να διορθώσει την διαφορά αυτή. Σε συνεργασία με τον αστρονόμο Lilio απεφάσισε όπως η 4η Οκτωβρίου 1582 γίνει 15 Οκτωβρίου. 

Το διορθωμένο αυτό Ιουλιανό ημερολόγιο ονομάσθηκε «Γρηγοριανό». Η Ανατολή διετήρησε το Ιουλιανό ημερολόγιο, χωρίς την αλλαγή που έκανε ο πάπας. Έτσι τώρα έχομε εν χρήσει δύο ημερολόγια. Η διαφορά ανάμεσα σ' αυτά είναι καθαρά αστρονομική.
Το Ιουλιανό χάνει μία ημέρα ανά 128 χρόνια, το Γρηγοριανό μία ημέρα ανά 3.320 έτη. Από άποψη αστρονομική και τα δύο ημερολόγια είναι ατελή. Επί πλέον:
Ενώ με το παπικό ημερολόγιο έχομε 97 δίσεκτα έτη ανά 400 χρόνια, με το Ιουλιανό έχομε 100 δίσεκτα χρόνια ανά 400 έτη. 
Άλλο το Ιουλιανό ημερολόγιο και άλλο το παπικό.

Και το σπουδαιότερο:
Η αγία πρώτη Οικουμενική Σύνοδος ορίζει πότε πρέπει να γιορτάζεται το Πάσχα:

Κατά την εαρινή ισημερία.
Την πρώτη Πανσέληνο μετά την εαρινή ισημερία.
Μετά το Νομικό (Εβραϊκό) Πάσχα.
Την πρώτη Κυριακή μετά άπ' αυτά.

Ενώ η αγία Σύνοδος ορίζει ότι το χριστιανικό Πάσχα πρέπει να γιορτάζεται μετά το Εβραϊκό Πάσχα, γιατί τότε ανέστη ο Κύριος (πρβλ. 7ο Κανόνα Αγ. Αποστόλων), ο πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ' κατά την αλλαγή του ημερολογίου αυτό δεν το έλαβε ύπ' όψη του. Με αποτέλεσμα, οι Λατίνοι να γιορτάζουν το Πάσχα ή πριν από το Πάσχα των Εβραίων ή ταυτόχρονα ! Κάτι που αντιτίθεται ρητώς με τις διατάξεις της Αγίας πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.

Αντίστροφα, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία κατά την αλλαγή του ημερολογίου μερίμνησε ώστε να τηρηθούν απολύτως οι διατάξεις της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου.
Και εξ απόψεως Εκκλησιολογικής το Νέο Ημερολό­γιο διαφέρει από το παπικό Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Άρα ο ισχυρισμός των παλαιοημερολογιτών ότι το Νέο Ημερολόγιο είναι Παπικό είναι αστήρικτος.

Επιτρεπόταν η αλλαγή του Ημερολογίου;

Στην Π. Διαθήκη το Πάσχα γιορταζόταν δύο φορές.
Στην Π. Διαθήκη, όσοι άγγιζαν νεκρό, θεωρούνταν «ακάθαρτοι». Και δεν μπορούσαν να γιορτάσουν την γιορτή του Πάσχα, που γινόταν την 14η του μηνός Νισσάν (Μαρτίου). 

Και ο Θεός έδωσε εντολή στον Μωυσή, οι ακάθαρτοι να γιορτάζουν το Πάσχα ένα μήνα αργότερα! Το ίδιο ίσχυε και για όσους ένεκα ταξειδίου δεν προλάμβαναν να το γιορτάσουν. (Αριθμ. 9: 6-12 και 12: 47-50).
Μάλιστα δε ολόκληρος ο Εβραϊκός λαός γιόρτασε το Πάσχα ένα μήνα αργότερα ! (Β' Παραλ. 30: 2-3).

Ο Χριστός ακολούθησε το Ν. Ημερολόγιο.

Οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα ημέρα Σάββατο, όπως διέταξε ο Θεός. Και όμως ο Χριστός πρωτοτύπησε ! Γιόρτασε το Πάσχα με τους μαθητές Του ημέρα Πέμπτη. Άλλαξε την θεόσδοτη Παράδοση !...
Υπάρχει και συνέχεια. Ο Θεός καθιέρωσε δια του Μωυσέως ορισμένες γιορτές (Πάσχα, Σκηνοπηγία, Πεντηκο­στή κ.α.). Τότε οι Εβραίοι είχαν δικό τους ημερολόγιο το «Σεληνιακό». Και γιόρταζαν τις Εορτές βάσει του ημερολο­γίου τους. 

Ο Καίσαρας Ιούλιος το 50 π.Χ. περίπου με την συνεργασία του αστρονόμου Σωσιγένη διόρθωσε το Ρωμαϊκό ημερολόγιο και έκανε το«Ιουλιανό». Το Ισραήλ ήταν τότε μέλος του Ρωμαϊκού κράτους. Και δέχθηκε το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο. 

Από τότε οι Εβραίοι προσάρμοσαν τις θεόσδοτες γιορτές τους σ' αυτό το ημερολόγιο. Ενώ ο Θεός τις προσάρμοσε στο Σεληνιακό ημερολόγιο, τώρα οι Εβραίοι τις προσαρμόζουν στο νέο Ιουλιανό ημερολόγιο !

Όταν ήρθε ο Χριστός, δεν επανέφερε τις γιορτές στο παλαιό Σεληνιακό ημερολόγιο. Ακολούθησε το νέο Ημερολόγιο. Σεβάσθηκε την αλλαγή, προσαρμογή αυτή ! 

Και γιόρτασε τις γιορτές σύμφωνα με το νέο Ημερολόγιο (Μεσοπεντηκοστή κ.α.). Το ίδιο έκαναν οι Απόστολοι. Γιόρτασαν την Πεντηκοστή βάσει του νέου Ημερολογίου !

Η αλλαγή του Ημερολογίου.

Οι άγιοι Πατέρες έχοντες ύπ' όψη τους τα ανωτέρω, μετέθεταν εορτές στην Εκκλησία. Έτσι, ενώ μέχρι τον 4οαιώνα τα Χριστούγενα γιορταζόταν την ίδια μέρα με τα Θεοφάνεια (6 Ιανουαρίου), από τότε μετέφεραν την Εορτή των Χριστουγέννων στην 25η Δεκεμβρίου. Ενώ ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εκοιμήθη την 14η Σεπτεμβρίου, εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, οι άγιοι Πατέρες μετέφεραν την μνήμην του στις 13 Νοεμβρίου κ.α.

Και η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία στηριζόμενη σ' αυτά εισήγαγε το 1924 το Νέο Ημερολόγιο. Στην ουσία δεν εισήχθη ένα νέο ημερολόγιο, απλώς διορθώθη το παλαιό, Ιουλιανό ημερολόγιο. Και το άκρως σημαντικό: Η διόρθωση έγινε, ως ήδη είπαμε, σύμφωνα με την διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας. 

Με άλλα λόγια, η εισαγωγή του Ν. Ημερολογίου, δεν αλλοίωσε ούτε στο ελάχιστο την παρά­δοση μας. Τουναντίον σε μερικά σημεία ήρθε πιο κοντά ! Και να. Όταν οι άγιοι Πατέρες της Α' Οικουμενικής Συνόδου ρύθμιζαν τον εορτασμό του Πάσχα, είχαν ως εαρινή ισημερία την 21ηΜαρτίου. Από τότε μέχρι σήμερα η εαρινή αυτή ισημερία, εξέπεσε στην 8η Μαρτίου. 

Κι' αυτήν την ισημερία, ημερομηνία ακολουθούν σήμερα οι παλαιοημερολογίτες. Οι νεοημερολογίτες, όμως, με το «πήδημα» των δεκατριών ημερών, έχουν ως ισημερία την 21η Μαρτίου. Την ισημερία που είχαν οι άγιοι Πατέρες που συγκρότησαν την Α' Οικουμενική Σύνοδο ! Άρα με το νέο ημερολόγιο ήρθαμε πιο κοντά στην Παράδοση ! (βλ. Αρχιμ. Ιωήλ Γιαννακοπούλου, Παλαιόν και Νέον Ημερολόγιον, σελ. 10-11).

Πότε γιορτάζουν τα επουράνια ;

Ισχυρίζονται οι Παλαιοημερολογίτες: «Όταν γιορτά­ζουν τα επουράνια, γιορτάζουν και τα επίγεια !». Πότε, λοιπόν, γιορτάζουν τα επουράνια, με τους παλαιοημερολογίτες ή τους νεοημερολογίτες;

Η τελετή της Αναστάσεως γίνεται στις 12 τα μεσά­νυκτα. Και εν συνεχεία η πανηγυρική Θ. Λειτουργία, που λήγει κατά τις 2 π.μ. ξημερώνοντας Κυριακή. Στην Αμερική, όμως, η ελληνική ώρα 2 π.μ. είναι 7η απογευματινή του Μ. Σαββάτου. 

Άρα οι εκεί παλαιοημερολογίτες ακόμα δεν γιόρ­τασαν την Ανάσταση. Θα την γιορτάσουν επτά ώρες αργό­τερα! Λοιπόν, τα επουράνια τι θα κάνουν τώρα; Θα ξαναγιορτάσουν την Ανάσταση; Και τι θα κάνουν με τους χρι­στιανούς της Αυστραλίας, που θα γιορτάσουν την Ανάσταση ακόμα πιο αργά;

Στα επουράνια δεν υπάρχουν ώρες, ημέρες, εβδομάδες, μήνες και χρόνια ! Εκεί υπάρχει ένα διαρκές σήμερα ! Έκεϊ πάντοτε γιορτάζουν τα επουράνια ! Όταν και όσες φορές γιορτάζουν τα επίγεια, γιορτάζουν και τα επουράνια. Αρα και σ' αυτό σφάλλουν οι παλαιομερολογΐτες.

Η Θεόθεν (;) επιβεβαίωση.

Οι παλαιοημερολογίτες προς στερέωσιν της πίστεώς τους προβάλλουν στα έντυπα τους το ακόλουθο θαύμα: (βλ. εξώφυλλο «Ημεροδείκτη 1994», Εκκλησίας Γ.Ο.Χ., Ελλάδας). Στις 14.9.1925 Εορτή του Τιμίου Σταυρού (Παλαιό ημερολόγιο) φανερώθηκε ουρανόθεν ο Τίμιος Σταυρός. 

Η λάμψη του επισκίασε το φως της ημέρας. Και το θαύμα αυτό είναι για τους παλαιοημερολογίτες σημείο ότι ο Θεός εξέφρασε την ευαρέσκεια Του προς το πάτριο ημερολόγιο. Μήπως έχουν δίκιο; Θαύματα γίνονται και από τον Θεό και από τον διάβολο. Επομένως, θα πρέπει να διερωτηθούν: Μήπως το θαύμα αυτό είναι εκ του διαβόλου; 

Οπότε είναι πλάνη. Μα είναι δυνατόν ο διάβολος να φανερώσει το σημείο του Σταυρού; Ο διάβολος είναι τέτοιος απατεώνας, τέτοιος ταχυ­δακτυλουργός, που και το σημείο του Σταυρού μπορεί να παρουσιάσει και Αυτόν τον Ίδιο τον Χριστό να υποκριθεί.

Έστω ότι το θαύμα ήταν εκ Θεού. Και το θαύμα έγινε στις 14.9.1925, ήτοι πριν το 1935· πριν το σχίσμα ! Τότε, που δεν υπήρχε Εκκλησία των Παλαιοημερολογιτών. Τότε που όλοι ήταν ενσωματωμένοι στην Μία Εκκλησία ! Θα εκαυχώντο δικαίως, αν το θαύμα γινόταν μετά το 1935!!!

Και η συνέχεια :

Στο Μαρκόπουλο της Κεφαλλονιάς υπάρχει ο γνωστός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στον ναό αυτό, κάθε χρόνο από τις 6 μέχρι στις 15 Αυγούστου, βγαίνουν από τους τοίχους και την σκέπη του ναού ακίνδυνα φιδάκια με ένα κόκκινο σταυρό στο κεφάλι τους. Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες τα άλογα αυτά ζωάκια δίνουν το ραντεβού τους.

«Όταν εισήχθη το Ν. Ημερολόγιο οι πιστοί είχαν αγωνία να δουν τα φιδάκια πότε θα βγουν. Με το νέο ημερολόγιο ή με το παλαιό; Ιδιαίτερα τα μικρά παιδάκια εκείνο το βράδυ της 6.8.1924 (ν. ημερολ.) με κεράκια αναμ­μένα έψαχναν στους τοίχους και στο καμπαναριό μήπως τυχόν δουν τα φίδια. 

Και φώναξαν πανηγυρίζοντας «Να ! Τα φίδια βγήκαν ! Με το νέο ημερολόγιο...» (Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη, Το θαύμα της Πίστεως, σελ. 119-120). Από τότε κάθε χρόνο τα φίδια βγαίνουν στο ναό με το νέο ημερολόγιο, φυσικά κατ' εντολή του Θεού.
«Έχουμε δύο θαύματα. «Ένα με το παλαιό ημερολόγιο και ένα με το νέο. Ποιο ημερολόγιο εγκρίνει ο Θεός;

Ο Θεός υπογράφει και τα δύο ημερολόγια. Εκείνο, όμως, που δεν υπογράφει, που καταδικάζει, είναι το σχίσμα, η διαίρεση, που προκάλεσαν οι εν Ελλάδι Παλαιοημερο­λογίτες.
Συμπέρασμα:

Το πότε γιορτάζονται οι γιορτές είναι θέμα δευτε­ρεύον. Σημασία έχει να γιορτάζονται. «Κανείς δεν κολάσθηκε ούτε κατηγορήθηκε, λέει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, επειδή γιόρτασε το Πάσχα ένα μήνα νωρίτερα ή αργότερα». Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο. «Ας μην ασχολούμαστε, λοιπόν, με χρονολογίες και ημερομηνίες (Γαλ. 4:10).

Τα τρία μεγάλα λάθη των Παλαιοημερολογιτών.

Το πρώτο:
Έκαναν πρωτεύον ένα δευτερεύον θέμα. «Έδωσαν αξία στην... τρίχα (!) Το πότε δηλαδή γιορτάζονται οι γιορτές. (Κάτι που δεν έκανε ούτε ο Χριστός !). Και έμειναν έτσι με την τρίχα στο χέρι τους!

Το δεύτερο:

Το πρώτο λάθος τους έχει κάποιο ελαφρυντικό. «Ήθελαν έστω το «πάτριον» ημερολόγιο. Καλό και άγιο. Αυτό, όμως, τους έσπρωξε σ' ένα δεύτερο, βαρύτερο λάθος. Προέκυψε το πρόβλημα. Να αλλάξει ή όχι το ημερολόγιο. Τον λόγο τον είχε η επίσημος Ελληνική Εκκλησία. Και αυτή αποφάσισε την αλλαγή του ημερολογίου. 

Κάτι που δεν ήταν αντίθετο ούτε με το πνεύμα της Αγίας Γραφής ούτε με το πνεύμα της Ιεράς Παραδόσεως. Και στην απόφαση αυτή ώφειλαν ΟΛΟΙ υπακοή ! Υπακοή στην Εκκλησία. Και το έγκλημα τους: Έδειξαν απείθεια στην Εκκλησία. Κατά τον Μ. Βασίλειο όποιος αντιστέκεται σε ό,τι γίνεται από τους εκλεκτούς του Θεού είναι σαν να αντιστέκεται στις διαταγές του Θεού. (Επιστολή 227 πρβλ. Λουκ. 10:16)

Το τρίτο:

Και χειρότερο. Απεκόπησαν από την Εκκλησία ! «Έκαναν δική τους Εκκλησία ! «Έκαναν τοσχίσμα ! Κατέπεσαν στο βάθος του γκρεμού και κατατσακίσθηκαν !
Την Εκκλησία, την οποία ο Θεός μας υπεσχέθη και μας εδώρησε, ούτε την «πουλάμε», ούτε την«εγκαταλείπομεν», γράφεται στα πρακτικά της Ε' Οικουμενικής Συνόδου (Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου, αυτόθι, σελ. 345). Βάσει αυτού οι Παλαιοημερολογίτες, που αυτοδιαφημίζονται ως φύλακες των παραδόσεων και υπέρμαχοι των Οικουμενικών Συνόδων, πως δικαιολογούν την αποκοπή τους από την Μία Εκκλησία;

Ο διαμελισμός τους.

Όταν το 1924 εισήχθη το νέο Ημερολόγιο, ένας δαιμονισμένος στην Κεφαλλονιά έλεγε ωρυόμενος: «Τώρα που άλλαξε το ημερολόγιο θα πάω ατό «Άγιο Όρος ! Και κάθε σκήτη και καλύβα θα την κάνω και Πατριαρχείο !!!». Οι «ζηλωτές» του Αγ. «Όρους είναι δικό του κατασκεύασμα. Ο σατανάς εργάσθηκε και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Χώρισε τους παλαιοημερολογίτες από την Μία Εκκλησία ! Τους χώρισε και μεταξύ τους. Τους έκανε (προς το παρόν...) έξι κομμάτια ! Τα ακόλουθα:
α. Του «Αρχιεπισκόπου» Ανδρέα, β. Του «Αρχιεπισκόπου» Μαξίμου, γ. Του «Αρχιεπισκόπου» Χρυσοστόμου, δ. Του «Μητροπολίτη» Κυπριανού, ε. Του «Μητροπολίτη» Γρηγορίου και στ. Του «Μητροπολίτη» Καλλινίκου.
Και ο καθένας άπ' αυτούς έχει και τους «επισκό­πους» του.

Έχουν ιερωσύνη;

«Οι δε απορραγέντες λαϊκοί γενόμενοι...» (Κανών Α' Μ. Βασιλείου). Ήτοι, όσοι κληρικοί απεκόπησαν από την Μία Εκκλησία, καθίστανται αυτόματα λαϊκοί. Και οι παλαιομερολογίτες κληρικοί απεκόπησαν από την Μία Εκκλησία˙ άρα είναι λαϊκοί. «Αν δεν πείθεσαι μ' αυτό, τότε πρέπει να σε πείσει η καθαίρεσή τους. «Όταν, δηλαδή, έκαναν το σχίσμα, η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία τους καθήρεσε ! 

Με άλλα λόγια, οι παλαιομερολογίτες κληρικοί και απεκόπησαν από την Μία Εκκλησία και καθαιρέθηκαν. «Έγιναν δυο φορές λαϊκοί. Και σαν λαϊκοί,«ούτε το βαπτίζειν, ούτε το χειροτονείν είχον εξουσίαν» (Κανών Α' Μεγάλου Βασιλείου), ταμυστήρια τους είναι τελείως άκυρα. Γι' αυτό πάλι τους βαπτίζομε (ενώ τους αιρετικούς τους δεχόμαστε με Χρίσμα...), πάλι τους παντρεύομε και πάλι τους χειροτονούμε. Δηλαδή, όσοι έχουν βαπτισθεί ή παντρευθεϊ σε παλαιοημερολογίτικη «Ελληνική Εκκλησία είναι σαν να μην έχουν βαπτισθεί ή παντρευθεί !

Ένα ευφυέστατο επιχείρημα.

Ο αείμνηστος αρχιμ. π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος προβάλλει εδώ το ακόλουθο επιχείρημα.
Οι παλαιοημερολογίτες κατηγορούν τους νεοημερολογίτες, ότι με την θέσπιση του Ν. Ημερολογίου απεκόπη­σαν από την παράδοση, και άρα έγιναν σχισματικοί. Άρα (κατ' αυτούς) τα μυστήρια (των νεομερολογιτών) είναι άκυρα. Μέχρι, όμως, το 1935 οι τρεις Μητροπολίτες, που ηγήθησαν του όχλου, ήταν εντεταγμένοι με τους νεοημερολογίτες, δηλαδή τους σχισματικούς.

Άρα και αυτοί οι τρεις ήταν σχισματικοί! Και συνεπώς δεν είχαν ιερωσύνη. Οι παλαιοημερολογίτες, όμως, ισχυρίζονται ότι έχουν την ιερωσύνη! Που την βρήκαν; Από τους νεοημερολογίτες; Μα αυτοί κατηγορούνται ως σχισματικοί !...

Υποστηρίζουν, ότι η Σύνοδος έχει τη δύναμη να αποκαταστήσει τους σχισματικούς. Σωστά. Ποια Σύνοδος; Αυτή η Σύνοδος δεν θα είναι Σύνοδος σχισματικών; Είναι δυνατόν τέτοια Σύνοδος να αποκαταστήσει σχισματικούς; (Άρθρα, Μελέται, σελ. 184).
Παραφράζομε εδώ τα λόγια του άγ. Αυγουστίνου, (που λέει για τους άπιστους): 

Ω ! Παλαιοημερολογίτες ! Είστε πρόθυμοι να πιστέψετε την οποιαδήποτε ανοησία αρκεί να μην δεχθείτε την Αλήθεια ! Ίδια τραγική περίπτωση με τους αιρετικούς.

Η «απομόνωση» τους.

Έχομε λ.χ. δύο Εκκλησίες, την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας, που ακολουθεί το παλαιό ημερολόγιο. Τα μέλη των δύο αυτών Εκκλησιών μπορούν να λειτουργηθούν, να εξομολογηθούν και προπαντός να κοινωνήσουν των Αχράντων Μυστηρίων, σ' όποια από τις δύο Εκκλησίες θέλουν. 
Οι ιερείς τους μπορούν και να συλλειτουργήσουν. Και αυτό γίνεται γιατί ακριβώς ανάμεσα στις δύο αυτές Εκκλησίες, δεν υπάρχει καμμία απολύτως διαφορά, ούτε σε δογματικά ζητήματα, ούτε σε Εκκλησιολογικά.

Η επικοινωνία αυτή των δύο Εκκλησιών, ιδιαίτερα το κοινό ποτήριο, λέγεται στην εκκλησιαστική γλώσσα «Κοινω­νία».
Όταν, λοιπόν, οι παλαιοημερολογίτες απεκόπησαν από την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, επιδίωξαν να αποκτή­σουν «κοινωνία» με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες του εξωτερικού, που ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο. 

Αλλά καμμία άπ' αυτές δεν καταδέχθηκε να «κοινωνήσει»με την εν Ελλάδι Εκκλησία Παλαιοημερολογιτών ! Διετήρησαν την «κοινωνία» τους με την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, που ακολούθησε το Ν. Ημερολόγιο ! Πήραν έτσι ένα μεγάλο μάθημα, ότι βρίσκονται σε πλάνη.





Επιστολή Ορθόδοξου υπερπολυτέκνου προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Κύριο Άνθιμο σχετικά με την πνευματική μόλυνση της Θεσσαλονίκης


Επιστολή Ορθόδοξου υπερπολυτέκνου προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Κύριο Άνθιμο σχετικά με την πνευματική μόλυνση της Θεσσαλονίκης.

Τσακιρίδης Μιχαήλ

Με την χάρη του Θεού είμαι ένας υπερπολύτεκνος πατέρας 10 παιδιών και με αίσθημα ευθύνης για την σωστή διαπαιδαγώγηση τους και με πόνο ψυχής για τη θλιβερή κατάσταση της προώθησης του σοδομισμού από τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια την πατρίδα μας, από τους δημάρχους που πέρασαν τα τελευταία χρόνια από την αγιοτόκο Θεσσαλονίκη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης από άλλους φορείς και δυστυχώς από χείλη επισκόπων και ιερέων θα ήθελα να μου απαντήσετε σε κάποια ερωτήματα που με προβληματίζουν.

1) Είναι θεόπνευστοι οι χαρακτηρισμοί που αναφέρει ο Απόστολος Παύλος για την ομοφυλοφιλία ότι είναι ατιμία, ακαθαρσία, αφύσικη πράξη, ασχημοσύνη και πλάνη και ότι όλοι αυτοί που συμμετέχουν σε αυτό το πάθοςδεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού; (εφόσον φυσικά δεν μετανοήσουν).

2) Δεν μας άφησε ο Κύριος αιώνιο παράδειγμα μέχρι σήμερα την καταστροφή των σοδόμων και των γομόρρων που γεωγραφικά βρίσκονται στη νεκρά θάλασσα στην οποία από τότε μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ζωή και στην επιφάνεια της επιπλέουν σβώλοι από θειάφι;

3) Μέσα σε αυτό τον καταιγισμό διαφημίσεων του σοδομισμού και των αισχρών και βλάσφημων παρελάσεων που γίνονται στην Αγιοτόκο πόλη μας τα τελευταία χρόνια και ενόψει της μεθαυριανής προγραμματισμένης πορείας τους δεν θα ήταν ορθό να υπάρξει μία διαμαρτυρία, ή πένθιμο χτύπημα καμπάνων, ή μία εγκύκλιος για το πάθος αυτό από εσάς και από τους συνεπισκόπους σας στο νομό Θεσσαλονίκης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κύριο Βαρνάβα, Καλαμαριάς κύριο Ιουστίνο και Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης κύριο Πλάτων αντί να υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή;

Με τιμή
Τσακιρίδης Μιχαήλ

Κοινοποίηση
Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κύριο Βαρνάβα
Μητροπολίτη Καλαμαριάς κύριο Ιουστίνο
Μητροπολίτη Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης κύριο Πλάτων
Ηλεκτρονικά ΜΜΕ

Ἡ μετάλλαξη ἢ ἀλλιῶς ἡ οὐνιτοποίηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 5//18.6.2023.
Κυριακή τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Πατέρων.

Τὸ στόμα τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, ὁ μέγας τῶν ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή : «Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς ἐβάσκανε τῇ ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι ;». Ὁ πρῶτος, μετὰ τὴν πτώση τῆς Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης, τὸ 1453, Πατριάρχης τοῦ γένους Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν, Γενάδιος Β΄Σχολάριος, ἔγκαιρα, πρὶν τὴν ἀποφράδα ἡμέρα τῆς ἅλωσης, προειδοποιοῦσε καὶ καυτηρίαζε τὴν προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, ἡ ὁποία ἔλαβε, ἐπίσημα, ἀρχὴ μὲ τὴν ἀπόφαση καὶ συμφωνία τῆς ψευδοσυνόδου Φεράρας-Φλωρεντίας (1438-39) καὶ συντελέστηκε στὴν πράξη μὲ τὸ θεομίσητο «συλλείτουργο» ὀρθοδόξων καὶ παπικῶν στὶς 12-12-1452 στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, στὸν «ὀφθαλμὸ τῆς Οἰκουμένης», στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὁ μαθητὴς τοῦ «Ἄτλαντα τῆς Ὀρθοδοξίας» Ἁγίου ἐπισκόπου Ἐφέσου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ, ἀνήρτησε, στὴν θύρα τοῦ μοναχικοῦ Κελλίου του, ἔγγραφο τοῦ ὁποίου τὸ κείμενο ἄρχιζε ὡς ἑξῆς : «Ὦ ἀνόητοι (Κωνσταντίνου) Πολῖτες….».

Σήμερα, οἱ ταπεινοὶ Ἁγιορεῖτες Κελλιῶτες Πατέρες, χωρὶς ἐνδιασμούς, μποροῦμε νὰ ποῦμε:

«Ὦ ἁπλοϊκοὶ, ἐκ τῶν γνωστῶν Ἁγιορειτῶν διοικούντων Μοναχῶν, ποιός μετάλλαξε τὸν νοῦν σας καὶ ἀντὶ νὰ περιφρουρεῖτε τὰ μεγάλα καὶ σωτηριώδη (τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση), παραδίδετε ἕνα ἀπὸ τὰ σπουδαῖα ὅπλα τῆς μάχης ἐναντίον τῶν «ἐφευρημάτων καινοτόμων ἀνθρώπων» (Μ.Βασίλειος).Τὸ ὅπλον αὐτὸ εἶναι τὸ Αὐτοδιοίκητον τῆς Ἀθωνικῆς Πολιτείας. Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὅπου ὑπάρχει διοικητικὴ ἐξάρτηση, τὸ ἐξάρτημα ἀργὰ ἢ γρήγορα, μετὰ ἀπὸ πιέσεις καὶ διωγμούς, ἀφομοιώνεται στὸ φρόνημα καὶ στὴν πράξη μὲ τὴν Διοίκηση, ὅπως ὑποστηρίζει καὶ ὁ μεγάλος ὁμολογητής, ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης : «Οἷον τὸ ἆρχον καὶ τὸ ἀρχόμενον πέφυκε γίνεσθαι», ( P.G.99, 16330).

Στὴν περίπτωση ποὺ θὰ ἐπισημάνουμε κατωτέρω ἡ μετάλλαξη τοῦ φρονήματος τῶν «φιλοβαρθολομαιϊκῶν» κυρίως μοναστηριακῶν μοναχῶν, ὁδηγεῖ βαθμιαῖα καὶ σταθερὰ στὸν ἐξουνιτισμὸ αὐτῶν καὶ κατὰ συνέπεια, φεῦ, στὴν οὐνιτοποίηση τοῦ Ἁγίου Ὄρους (Α.Ο.).

Τὸ ὁμολογοῦν, ἄλλωστε, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πρόθυμους αὐτοὺς μοναχούς, ἔξω ἀπὸ τὸ ἔρκος τῶν ὀδόντων τους, ὅτι θὰ συλλειτουργήσουν μὲ ὀποιονδήποτε τούς ὑποδείξῃ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος.

Δυστυχῶς καὶ στὸ Α.Ο. ἀκολουθεῖται ἡ δοκιμασμένη δόλια τακτικὴ τοῦ σαλαμιοῦ, δηλαδὴ ἡ σταδιακὴ μετάβαση στὸν οὐνιτισμό.

Μὲ πρόφαση ὅτι «ὁ Πατριάρχης γνωρίζει αὐτὸ ποὺ πράττει», πρῶτα κάμπτονται καὶ ἐκλείπουν οἱ ἀντιστάσεις καὶ μετὰ ναρκώνονται οἱ συνειδήσεις μὲ ἐνέσεις τύπου ἀπόλυτης καὶ ἀπροϋπόθετης ὑπακοῆς.

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἡ «ἁγία ἀνυπακοὴ» ἀπέναντι στοὺς Βέκκους, Καλέκες, Μεταξάκηδες, Ἀθηναγόρους, δηλαδὴ στοὺς Βαρθολομαίους τῆς ἐποχῆς μας, γιὰ νὰ μὴν καταντήσουμε «νέα ἐποχή», «μεταπατερικότητας»,«πολιτικῆς ὀρθότητας» καί «μετανεωτερικότητας», τοὐλάχιστον οἱ ψυχὲς τῶν ἁγνῶν πιστῶν, τῶν ἀδούλωτων, ἀπροσκύνητων ἀγωνιστῶν καὶ ὁμολογητῶν.

Ἄς μὴν μᾶς ξενίζει τό «ἁγία ἀνυπακοὴ» γιατί αὐτὸ σημαίνει τὸ «κρείττων ἐπαινετὸς πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ» τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

Ἐπίσης καὶ τὸ «εἰ δὲ που τὴν εὐσέβειαν (δηλαδὴ τὴν πίστιν) παραβλαπτομένη ἴδοις, μὴ προτίμα τὴν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλ’ ἵστασο γενναίως ἕως θανάτου», τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (P.G.60, 609).

Μετὰ τὴν μετάλλαξη τοῦ φρονήματος κάποιων ἐκ τῶν διοικούντων Ἁγιορειτῶν μοναχῶν, εἰσάγεται τὸ πρότυπο τοῦ οἰκουμενιστικοῦ ἐργαστηρίου τῆς Οὐκρανίας, μὲ κατ’ ἀρχὴν (καὶ ἕπεται συνέχεια….) χορήγηση τοῦ ἀρχαίου Κελλίου τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Φαλακροῦ, ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Παντοκράτορος, σὲ Οὐκρανοὺς τῆς σχισματο-αἱρετικῆς ψευδοεκκλησίας (μὴ ἀναγνωρισμένη ἀπὸ δέκα -10- Ὀρθόδοξες τοπικὲς Ἐκκλησίες ἐν συνόλῳ δεκατεσσάρων-14-) τοῦ ἀχειροτόνητου, ἀνίερου Ἐπιφάνιου Ντουμένκο. Εἶναι προφανὲς ὅτι ἡ παραχώρηση τοῦ Κελλίου Φαλακροῦ, ἔγινε μετὰ ἀπὸ ἀπαίτηση τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου.

Ἡ ἀνωτέρῳ ἐνέργεια τῆς Ἱ.Μ.Παντοκράτορος προσκρούει στά :

α) Ἄρθρο 5 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ Α.Ο., τὸ ὁποῖο ξεκάθαρα καθορίζει : «Εἰς οὐδένα ἑτερόδοξο ἢ σχισματικὸ ἐπιτρέπεται ἡ Ἕν Ἁγίῳ Ὄρει ἐγκαταβίωσις».

β) Ἄρθρο 105 τοῦ Ἑλληνικοῦ συντάγματος ποὺ νομοθετεῖ : «Ἀπαγορεύεται νὰ ἐγκαταβιώνουν στὸ Ἅγιον Ὄρος ἑτερόδοξοι ἢ σχισματικοί».

Ἤδη γιὰ τὸ Κελλὶ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Φαλακροῦ, συστάθηκε «Ἵδρυμα Φίλων Κυττάρου (sic) Ἁγίων Ἀρχαγγέλων στὸ Ἅγιον Ὄρος» μὲ σκοπό, ὅπως ἀναρτήθηκε στὸ διαδίκτυο, «νὰ ξαναχτίσουμε τὸ οὐκρανικό μας σπίτι στὸ Ἅγιον Ὄρος» ! Ποτὲ στὴν ἱστορία δὲν ὑπῆρξε ἐθνικὸ κράτος μὲ τὸ ὄνομα Οὐκρανία, οὔτε ὑπάρχουν στὸ Α.Ο. διάφορα ἐθνικὰ σπίτια, παρὰ μόνο ἕνα «ἔθνος ἅγιον» (Πέτρ. Α΄-Β΄,9), τὸ ὀρθόδοξο Χριστιανικό. Στὴ συνέχεια διαβάζουμε : «τὸ κάνουμε αὐτὸ γιὰ νὰ ἔρθουν πολῖτες τῆς Οὐκρανίας, Οὐκρανοὶ στρατιῶτες καὶ προσκυνητὲς ἀπ’ ὅλο τὸν κόσμο σ’ αὐτὸ τὸ κελλὶ γιὰ κάθαρση καὶ ἀποκατάσταση….εἰδικές προσευχὲς θὰ τελοῦνται γιὰ ὅσους πέθαναν ἐξ αἰτίας τῶν Ρώσων εἰσβολέων».

Μήπως μὲ τὴν λέξη «στρατιῶτες» ὑπονοεῖται ἐγκαθίδρυση …στρατιωτικῆς βάσης (πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀπαγορεύεται αὐστηρῶς ἐντὸς τοῦ Ἁγίου Ὄρους );

Ἀκόμη, ἐπίσης, δημιουργεῖται ὁ ἑξῆς προβληματισμὸς-ἀπορία : Οἱ Οὐκρανοὶ στρατιῶτες «γιὰ νὰ καθαρισθοῦν» πρέπει νὰ ἔρθουν στὸ Α.Ο. ; Δὲν ἀρκεῖ ὅλη ἡ Οὐκρανία μὲ τὰ πολλὰ προσκυνήματα ; Δὲν ὑπάρχουν στὴν χώρα αὐτὴ ἐξομολόγοι-πνευματικοὶ νὰ καθοδηγοῦν τοὺς πιστοὺς στὸ δρόμο τῆς μετανοίας καὶ τῆς κάθαρσης ;

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τόνισαν ὅτι : ὄχι ὁ τόπος, ἀλλὰ ὁ τρόπος (ὁ σύμφωνος μὲ τὴν σύνολη διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας) καθαρίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ὁδηγεῖ στὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία.

Ἡ κάθαρση εἶναι μακροχρόνια καὶ ἐπίπονη διαδικασία γιὰ τὴν ὁποία δὲν ἀρκεῖ ὁ ἐλάχιστος χρόνος ἑνὸς τυπικοῦ προσκυνήματος (ὅπου γῆς).

Τὸ προσκύνημα δὲν εἶναι οἰωνεὶ «μαγικὸς» τρόπος γιὰ κάθε νόσο καὶ ἀσθένεια.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι οἱ στρατιῶτες-πολεμιστὲς παρουσιάζουν εἰδικὰ προβλήματα ψυχολογίας καὶ νοοτροπίας, ὅπως, ἀναλγησία, σκλήρυνση χαρακτῆρα, ἀπώλεια νοήματος κανονικότητας, βίαια καὶ προκλητικὴ συμπεριφορά, τὴν ὁποία, ἀναπόφευκτα, θὰ μεταφέρουν στὸ Ἅγιο Ὅρος τῆς Ἱερᾶς ἡσυχίας καὶ τοῦ ἀπερίσπαστου πνευματικοῦ ἀγῶνα.

Μποροῦμε, βάσιμα, νὰ ὑποθέσουμε ὅτι κάποιοι ἀπὸ τοὺς «προσκυνητὲς» θὰ δράσουν ὡς μυστικοὶ πράκτορες μὲ ράσα ἢ χωρὶς αὐτά, ὅπως ἔγινε τοὺς προηγούμενους αἰῶνες, μὲ ἔντονη προπαγάνδα στὰ πλαίσια τοῦ πανσλαβισμοῦ.

Μήπως αὐτὸ ἐπιδιώκουν νὰ προκαλέσουν στὸ Α.Ο. τὰ σκοτεινὰ κέντρα τῆς ἐξουσίας (ντόπια καὶ ξένα), γιὰ νὰ κλιμακώσουν καὶ νὰ ἐντείνουν τὴν ἀστυνόμευση τοῦ Α.Ο. μὲ συνέπεια τὴν φίμωση, τὴν τρομοκράτηση καὶ τὴν ὑποδούλωση τῶν ἀγωνιζομένων γιὰ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἁγιορειτῶν Μοναχῶν ; 

Θεωροῦμε χρήσιμο νὰ μεταφέρουμε πρόσφατο γεγονός, τὸ ὁποῖο ἀκούσαμε ἀπὸ αὐτόπτη μάρτυρα Ἁγιορείτη μοναχό, ποὺ συνέβη στὸν Πανίερο Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, τοῦ Πρωτάτου στὶς Καρυὲς Α.Ο.

Συγκεκριμένα στίς 18//31.3.2023, ἡμέρα Σάββατο, ὁμάδα κληρικῶν καὶ λαϊκῶν ἀπὸ τὴν Οὐκρανία προσῆλθε στὸ Ἱερὸ Βῆμα τοῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου νά προσκυνήση τὴν Ἐφέστια Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος «Ἄξιόν Ἐστιν», ἡ ὁποία εἶναι τοποθετημένη στὸ σύνθρονον, ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης.

Οἱ κληρικοὶ ἔφεραν ζωστικὸ χρώματος βύσσινου (ὡς παπικοὶ φράτορες) καὶ οἱ λαϊκοὶ κάτω ἀπὸ τὰ πανωφόρια τους, στρατιωτικὲς στολὲς «παραλλαγῆς».

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς προσκύνησης ἕνας λαϊκὸς Οὐκρανὸς μὲ στρατιωτικὴ στολή, ξεδίπλωσε μιὰ οὐκρανικὴ σημαία καὶ κάλυψε μ’ αὐτὴν τὴν Ἱερὰ Εἰκόνα «Ἄξιόν Ἐστιν». Σημειωτέον ὅτι ἡ ἐνέργεια αὐτὴ ἀπάδει πρὸς τὴν ἱερότητα τοῦ τελουμένου προσκυνήματος. Κάποιος ἄλλος βιντεοσκοποῦσε τὴν ὅλη διαδικασία μὲ κινητὸ τηλέφωνο. Στὴν κατ’ ἐπανάληψη παρατήρηση, παρευρεθέντος Ἕλληνα Ἁγιορείτη Μοναχοῦ ὅτι αὐτὸ ἀπαγορεύεται, μετὰ ἀπό μιὰ μικρὴ συστολή, συνέχισε ὡς νὰ μὴν ὑπῆρχε κανένα πρόβλημα. Τὸ ἀνωτέρω συμβὰν φανερώνει τὴν ἀνευλάβεια καὶ τὴν προπέτεια τῶν ἀνωτέρω Οὐκρανῶν, οἱ ὁποῖοι στηρίζονται καὶ ἀποθρασύνονται ἀπὸ τίς ἔκνομες ἐνέργειες τοῦ Φαναριώτικου Πατριαρχικοῦ θρόνου, ἀλλὰ καὶ τοῦ «Δυτικοῦ κόσμου» τοῦ συμφέροντος καὶ τῆς διαφθορᾶς.

Μὲ ἀφορμὴ τὰ ἀνωτέρω ἐκφράζουμε τὴν γνώμη ὅτι ἡ Ἱερὰ Εἰκόνα «Ἄξιόν Ἐστιν» ἁρμόζει νὰ εἶναι τοποθετημένη σὲ προσκυνητάρι ἔξωθεν τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, καθότι ἡ εἴσοδος ἐντὸς αὐτοῦ, ἀπαγορεύεται σ’ ὅλους τούς μὴ ἱερωμένους κατὰ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπίσης, νομίζουμε ὅτι : ἀφοῦ ἀπαγορεύεται ἡ φωτογράφηση, κινηματογράφηση, βιντεοσκόπηση ἐντὸς κειμηλιακῶν χώρων (μουσείων, βιβλιοθηκῶν ) καὶ εἰδικὰ ἐντὸς Ἱερῶν ναῶν, εἶναι πρέπον νὰ ἀπαγορεύεται ἡ κατοχὴ φωτογραφικῶν καὶ ἄλλων μηχανῶν λήψεως εἰκόνας ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Βήματος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Πρωτάτου καί ὅλων τῶν Ἁγιορειτικῶν προσκυνημάτων, μέχρι τὴν περάτωση τῆς διαδικασίας τῆς προσκύνησης.

Ἐφιστοῦμε τὴν προσοχὴ τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος Α.Ο. καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ἀγιωνύμου Πολιτείας ὅτι τά ὡς ἄνω ἀναρτηθέντα στὸ διαδίκτυο εἶναι προπαγανδιστικὴ κοινωνικὴ καὶ ἐθνικιστικὴ ρητορικὴ ἐνέργεια, ἡ ὁποία ὅταν ἐφαρμοστῇ στὴν πράξη, μὲ τὴν λειτουργία τοῦ ὑπόψη Κελλίου, θὰ δημιουργήσῃ πλεῖστα ὅσα προβλήματα : ὅπως σύγχυση, ταραχές, διαμάχες μεταξὺ ἐθνοτήτων καὶ κατ’ ἐπέκταση σκοτεινὲς ἐπεμβάσεις δυνάμεων ἐκτὸς Α.Ο. καὶ Ἑλλάδας.

Μετὰ τὴν ἀπόκτηση Κελλίου ἀπὸ τοὺς οὐνιτίζοντες τοῦ ψευδοεπισκόπου Ἐπιφανίου, φυσικῷ τῷ λόγῳ, θὰ ἀπαιτήσουν (μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ ξένου παράγοντα) τὰ δικά τους «ἐθνικὰ σπίτια» στὸ Α.Ο. καὶ ἄλλες νέο-αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες ( π.χ. Σκόπια, κ. ἄ.).

Ὁ Καταστατικὸς Χάρτης τοῦ Α.Ο. εἶναι ἀπαγορευτικὸς σ’ αὐτὰ τὰ τεκταινόμενα. Τό ἄρθρο 184 τοῦ ἀνωτέρῳ Κ.Χ.Α.Ο. διαλαμβάνει : «Πᾶσα προσηλυτιστικὴ καὶ προπαγανδιστικὴ ἐνέργεια, ἠθική, θρησκευτική, ἐκκλησιαστική, κοινωνική, ἐθνικιστικὴ οἱασδήποτε ἄλλης φύσεως τοιαύτη ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, ἀπαγορεύεται ἀπολύτως ἐπὶ ποινὴ ἀπελάσεως».

Μαζὶ μ’ αὐτά, φυσικὴ συνέχεια, θὰ εἶναι οἱ συλλειτουργίες, οἱ συμπροσευχὲς μεταξὺ τῶν ἁγιορειτῶν καὶ τῶν οὐνιτιζόντων Οὐκρανῶν, οἱ ὁποῖοι ἤδη συλλειτουργοῦν καὶ συμπροσεύχονται ἀδεῶς καὶ ἀσυστόλως μὲ παπικούς, οὐνῖτες, προτεστάντες, τόσο ἐντὸς τῆς Οὐκρανίας, ὅσο καὶ στὴ διασπορά. Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες προβλέπουν, γι’ αὐτὲς τίς παράνομες ἐνέργειες, καθαίρεση γιὰ τοὺς κληρικοὺς καὶ ἀφορισμὸ γιὰ τοὺς λαϊκούς.

Δὲν συγκλονίζονται οἱ ἁγιορεῖτες μοναχοὶ ἀπὸ τὰ φοβερὰ αὐτὰ ἐπιτίμια ἢ μετέβησαν στὸ στάδιο ποὺ λέγεται ὅτι : «οἱ Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ἀπαρχαιωμένα ἀνθρώπινα κατασκευάσματα ποὺ βρίθουν μὲ μισαλλοδοξίες καὶ ἀνοησίες ( ὁ ἐκλιπὼν Θυατείρων Ἀθηναγόρας Κοκκινάκης) γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ καταργηθοῦν μὲ ἄλλους προσαρμοσμένους στὶς συνθῆκες τῆς σημερινῆς ἐποχῆς (δηλαδὴ τοῦ συγκρητισμοῦ, τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ λαϊκοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ἐκ τῶν κάτω) μὲ συγχρωτισμούς, συμπροσευχὲς καὶ συλλειτουργίες».

Αὐτὰ διαλαλοῦσαν καὶ διαλαλοῦν Ἀρχιερεῖς ἀπὸ διάφορες τοπικὲς ἐκκλησίες καὶ τοῦ Φαναρίου καὶ αὐτὸς ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, ὁ καί πάπας τῆς Ἀνατολῆς.

Μήπως πρέπει νὰ «ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τίς Ἑλληνικὲς βλακεῖες», ὅπως προπαγανδίζει ἡ Δύση, μὲ συγγράμματα μετὰ τὸ ὁριστικὸ σχίσμα τοῦ 1054 ;

Βέβαια οἱ οὐρανομήκεις βλακεῖες καὶ τὰ στυγερὰ ἐγκλήματα τῆς Ρώμης καὶ γενικότερα τῆς ἐκφραγκευμένης Δύσης εἶναι πολλὰ καὶ ἀνομολόγητα.

Κάποια ἀπ΄αὐτὰ εἶναι : τὰ συγχωροχάρτια, τὸ καθαρτήριο πῦρ, ἡ ἱερὰ ἐξέταση καὶ οἱ ληστρικὲς ἐπιχειρήσεις, οἱ κατ’ εὐφημισμὸν ὀνομαζόμενες σταυροφορίες.

Πρὸς τούτοις, εἶναι ἡ κατάληψη καὶ κατοχὴ τῆς Κωνσταντινούπολης (1204-1261) καὶ μεγάλου τμήματος τῆς Ρωμανίας μὲ ἀνείπωτες βιαιοπραγίες καὶ βαρβαρότητες, ἁρπαγές, δηώσεις, λεηλασίες, φόνους, βιασμοὺς (σχεδὸν ὅλου τοῦ γυναικείου πληθυσμοῦ τῆς Πόλης κατὰ τὸν ἱστορικὸ συγγραφέα καὶ νομικὸ Ἔντουϊν Πήαρς).

Νὰ προστεθῇ ἡ βεβήλωση καὶ σύληση τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας, καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ναῶν καὶ μοναστηριῶν.

Ὁ κατάλογος εἶναι μακρὺς καὶ φθάνει ὡς τίς μέρες μας μὲ τὴν παπικὴ ρομφαία νὰ σουβλίζῃ συνεχῶς τὴν χιλιοματωμένη Ρωμηοσύνη.

Ἐπίσης, ὁ παπισμὸς μὲ τίς Α’ (1870) καὶ Β΄(1962-63) Βατικάνειες συνόδους κατοχύρωσε δογματικὰ τὰ τεραστίας παράνοιας δόγματα τοῦ ἀλαθήτου καὶ τοῦ πρωτείου παγκόσμιας ἐξουσίας, ἀνακηρύττοντας, ἔτσι, τὸν πάπα ἰσόθεο καὶ ὑπέρθεο, «Vicarious Christi» καὶ παραγκωνίζοντας τὸν Θεάνθρωπο Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶπε : «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ’ ἡμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.», (Ματθ.ΚΗ΄, 20).

Ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ Χριστὸς παρών καὶ ἐνεργῶν (δηλαδὴ πανταχοῦ) εἶναι ὑπέρτατη βλασφημία νὰ προβάλλεται ἄνθρωπος ὡς Vicarius Christi (ἀντιπρόσωπος τοῦ Θεοῦ Χριστοῦ).

Μετά τά ὡς ἄνω, ἐν συντόμῳ ἐπισημανθέντα, προκύπτει τὸ ἐναγώνιο ἐρώτημα :

Τί προτιθέμεθα νὰ πράξουμε, οἱ Ἁγιορεῖτες Μοναχοί, ὥστε ἡ ζωὴ στὸ Ἅγιον Ὄρος Ἄθω νὰ ἔχῃ συνέχεια καὶ συνέπεια καὶ νὰ ἐκπληρώνεται ἡ ἀποστολή του, ἡ ὁποία δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν σωτηρία τῶν ἐγκαταβιούντων σ’ αὐτὸ καὶ τὴν μαρτυρία τῆς Ἀλήθειας τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης καὶ Ζωῆς σ’ ὅλο τὸν κόσμο;

Ἡ καινούργια ἀρχὴ γιὰ τὴν πορεία στὸ δρόμο τῆς συνέχειας καὶ τῆς συνέπειας, ἁρμόζει στὸ μοναχικὸ σχῆμα νὰ ΜΗΝ συμμετέχουμε στὰ γεωπολιτικοθρησκευτικὰ σχέδια (κομματικοποιημένες διενέξεις ) τῶν πονηρῶν τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ ἡ ἐντατικοποίηση τοῦ ἐν Χριστῷ ἀγῶνα, ὁ ὁποῖος ἀρχὴ ἔχει τὴν μετάνοια ἐκάστου καί ἀδιάλειπτη διάρκεια μέχρι τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας διαδρομῆς του.

Φύλακες ἀγρυπνεῖτε, ἀντιστέκεστε καὶ προσεύχεσθε

καὶ ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς

μὲ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου Ἐφόρου τοῦ Ἀγιωνύμου Ὄρους,

μεθ΄ἡμῶν.

Ἀμήν.

ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΚΕΛΛΙΩΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

Ὅποιος νικάει τά πάθη, νικάει τη θλίψη


Γέρων Θαδδαῖος Στρμπούλοβιτς τῆς Βιτόβνιτσα 

Πῶς θὰ καταλάβουμε, ἂν ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἢ ὄχι;

Νὰ, ὁρίστε πῶς. Ἂν στενοχωριέσαι γιὰ ὁτιδήποτε, αὐτὸ σημαίνει πὼς δὲν ἄφησες τὸν ἑαυτό σου ὁλόκληρο στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, παρόλο ποὺ ἐξωτερικὰ φαίνεται ὅτι τὸ ἔκανες. Ὅποιος ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸς δὲν στεναχωριέται γιὰ τίποτε! Ὅταν ὁ τέτοιου εἴδους ἄνθρωπος ἔχει κάποια ἀνάγκη, παρακαλάει τὸν Θεό. Ἄν δὲν πάρει αὐτὸ ποὺ ζητάει, μένει ἥσυχος, πράος σὰν νὰ τὸ πῆρε. Ἡ ψυχὴ ποὺ ἀφέθηκε στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε δὲν φοβᾶται. Δὲν φοβᾶται οὔτε τὶς ἀπειλές οὔτε τοὺς ληστὲς καὶ γιὰ ὅλα ὅσα τοῦ συμβαίνουν λέει:

Ἔτσι ἦταν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν ἀρρώστια, ὁ ἥσυχος ἄνθρωπος σκέφτεται, πὼς καὶ αὐτὴ ἡ ἀρρώστια θὰ μὲ βοηθήσει σὲ κάτι, μοῦ εἶναι χρήσιμη γιὰ κάτι, ἀλλιῶς δὲν θὰ μοῦ τὴν ἔστελνε ὁ Θεός. Ἔτσι φυλάγουμε τὴν ἠρεμία, τὴν γαλήνη καὶ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα μας.

Ὁ Κύριος κάλεσε τὸν καθένα ἀπό μᾶς στὴν ὕπαρξη μὲ ἕναν συγκεκριμένο στόχο καὶ σχέδιο. Καὶ τὸ παραμικρὸ χορταράκι αὐτοῦ τοῦ πλανήτη ἔχει ἕνα εἶδος ἀποστολῆς ἐδῶ στὴ γῆ. Καὶ πόσο ἀληθεύει αὐτὸ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα ὄντα! Ὡστόσο, ἐμεῖς διαταράσσουμε ἐνίοτε καὶ ἐμποδίζουμε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ἔχουμε τὴν ἐλευθερία, εἴτε νὰ ἀποδεχτοῦμε τὸ θέλημά του εἴτε νὰ τὸ ἀπορρίψουμε. Ὁ Θεὸς ποὺ εἶναι ἀγάπη, δὲν θέλει νὰ ἄρει αὐτὴ τὴν ἐλευθερία ἀπό μᾶς. Μᾶς δόθηκε ἀπόλυτη ἐλευθερία, ἀλλὰ ἐμεῖς, πάνω στὴν τρέλα μας, ποθοῦμε συχνὰ ἄχρηστα πράγματα.

Δὲν μποροῦμε νὰ ἐπιτύχουμε τὴ σωτηρία μὲ κανέναν τρόπο πέρα ἀπὸ τὴ μεταμόρφωση τοῦ νοῦ μας, τὴ μεταμόρφωσή του σὲ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἦταν. Ὁ νοῦς μας θεώνεται ἀπὸ μία ἰδιάζουσα ἐνέργεια τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ. Γίνεται ἀπαθὴς καὶ ἅγιος. Ἕνας θεωμένος νοῦς ζεῖ ἀκατάπαυστα μὲ τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Γνωρίζοντας, ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μέσα μας κι ἐμεῖς ἐν Αὐτῷ, ὁ θεωμένος νοῦς εἶναι ὁλότελα οἰκεῖος μὲ τὸν Θεό. Ὁ Θεὸς εἶναι παντοῦ κι ἐμεῖς εἴμαστε σὰν ψάρια μέσα στὸ νερὸ, ὅταν εἴμαστε ἐν Θεῷ. Τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ λογισμοί μας Τὸν ἐγκαταλείπουν, ἀφανιζόμαστε πνευματικά.

Πρέπει κανεὶς νὰ κηρύττει, ὄχι ἀπὸ τὸ ὀρθολογιστικό του μυαλό ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά του. Μόνο ὅ,τι προέρχεται ἀπὸ τὴν καρδιὰ μπορεῖ νὰ ἀγγίξει μία ἄλλη καρδιά.

Πρέπει νὰ ὑποφέρουμε ἀρκετὰ στὴν καρδιά μας, ὥστε νὰ μάθουμε τὴν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Κύριος στέκει διαρκῶς στὸ πλάι μας, ἐπιτρέποντας νὰ νιώσουμε πόνο ἀριστερὰ στὸ στῆθος μας, ἔτσι ὥστε νά φύγει ἀπὸ μέσα μας ὅλη ἡ δυσωδία. Κι ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ λέμε συνέχεια εἶναι, «Ἐκεῖνο καὶ τὸ ἄλλο μοῦ εἶπε… Μὲ προσέβαλε, ὅσο δὲν παίρνει… Ἔ, αὐτὸ εἶναι ἀσυγχώρητο!».

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ συγχωροῦμε, τὴ στιγμὴ ποὺ εἴμαστε ἴδιοι μὲ τοὺς ἄλλους; Πόσες καὶ πόσες φορὲς δὲν ἔχουμε κι ἐμεῖς προσβάλλει τοὺς πλησίον μας; Πρέπει λοιπὸν νὰ μάθουμε νὰ διατηροῦμε τὴ γαλήνη μας. Δὲν μπορεῖς νὰ μάθεις τὴν ταπείνωση, ἂν δὲν ἔχεις φτάσει νὰ ὑποφέρεις πολλὰ στὴν καρδιά σου.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες λένε, ὅτι, ἂν δὲν ταπεινώσουμε τὸν ἑαυτό μας, ὁ Κύριος δὲν θὰ σταματήσει νὰ μᾶς ταπεινώνει. Θὰ χρησιμοποιήσει κάποιον, προκειμένου νὰ μᾶς ταπεινώσει. Κάποιος θὰ προκαλέσει τὴν ὀργή μας καὶ θὰ τὸ κάνει μέχρι νὰ μάθουμε νὰ παραμένουμε ἤρεμοι καὶ γαλήνιοι, κάθε φορὰ ποὺ προκαλούμαστε.

Νομίζουμε ὅτι ξέρουμε πολλά, ἀλλὰ ὅσα ξέρουμε εἶναι πολὺ λίγα. Ἀκόμα κι ἐκεῖνοι ποὺ ἀγωνίζονται σὲ ὅλη τους τὴ ζωὴ νὰ κάνουν τὴν ἀνθρωπότητα νὰ προοδεύσει – ἐμβριθεῖς ἐπιστήμονες καὶ ἰδιαίτερα καλλιεργημένοι ἄνθρωποι – συνειδητοποιοῦν ἐν τέλει, ὅτι ἡ γνώση τους δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο πέρα ἀπὸ ἕνας κόκκος ἄμμου πλάι στὴ θάλασσα. Ὅλα μας τὰ ἐπιτεύγματα εἶναι ἀνεπαρκῆ.

Ἡ ταπείνωση εἶναι θεϊκὴ περιουσία· εἶναι ἡ τελειότητα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Ἀποκτᾶται μέσα ἀπὸ τὴν ὑπακοή. Ὅποιος δὲν εἶναι ὑπάκουος, δὲν μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει τὴν ταπείνωση. Ὑπάρχουν πολὺ λίγοι σήμερα στὸν κόσμο, ποὺ ἔχουν ὑπακοή. Ἡ ταπείνωσή μας εἶναι ἀνάλογη τῆς ὑπακοῆς μας.

Ἡ φυσική, ἡ ἐξωτερικὴ ταπείνωση ἀποκτιέται πιὸ εὔκολα ἀπὸ τὴν ἐσωτερική, τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ. Αὐτὴ ἡ τελευταία εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο δώρημα. Ὁ ἅγιος πατήρ μας Συμεὼν λέει, ὅτι τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει ἀποκτήσει τὴν ταπείνωση τοῦ νοῦ, δὲν μπορεῖ νὰ τὸν βλάψει τίποτα στὸν κόσμο. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος, ὁτιδήποτε κι ἂν συμβαίνει, εἶναι πάντοτε εἰρηνευμένος. Αὐτὸ εἶναι πραγματικὰ μία θεϊκὴ περιουσία.

Πότε ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ;

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι ὁ ζωώδης φόβος αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὁ φόβος μας εἶναι φόβος ἐγκόσμιος καὶ πρέπει νὰ παλέψουμε νὰ τὸν μετασχηματίσουμε σὲ φόβο Θεοῦ. Ὁ ἐγκόσμιος φόβος εἶναι φόβος βγαλμένος ἀπὸ τὸν ἅδη. Ἡ ζωή μας εἶναι γεμάτη φόβο. Φοβόμαστε, τί θὰ φέρει τὸ αὔριο, τί μᾶς ἐπιφυλάσσει τὸ μέλλον. Αὐτὸς εἶναι φόβος ζωώδης.

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει, ὅταν τὸν ἀγαπᾶς μὲ ὅλη σου τὴν καρδιά καὶ παλεύεις νὰ μὴν τὸν προσβάλεις ποτὲ ἢ νὰ τὸν στενοχωρήσεις, ὄχι μόνο μὲ τὰ ἔργα σου, τὶς πράξεις καὶ τὰ λόγια σου, ἀλλὰ οὔτε μὲ τοὺς λογισμούς σου.

Προσπαθεῖς νὰ τὸν εὐχαριστεῖς μὲ καθετὶ ποὺ κάνεις ἢ λές. Αὐτὸς εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, φόβος μὴν κάνεις κάτι ποὺ θὰ στενοχωρήσει ἢ θὰ προσβάλλει τὸν Πατέρα μας.


Νικόλαος Σωτηρόπουλος : Ισοπέδωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις


Μεγαλόσχημοι κληρικοί και άλλοι οίκουμενιστές δηλώνουν, ότι ο Οικουμενισμός δεν είναι αίρεση. 

Ναι, λέγουμε και εμείς, ο Οικουμενισμός δεν είναι μία απλή αίρεση, αλλά είναι συνονθύλευμα όλων των αιρέσεων μαζί· παναίρεση, όπως τον χαρακτήρισε νεώτερος Πατήρ της Εκκλησίας, ο Ιουστίνος Πόποβιτς, και όπως φρονούν όλοι οι νουν Χριστού και Ορθοδοξίας έχοντες κληρικοί και λαϊκοί.

Απόδειξη της θλιβερής αλήθειας, ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεσι, είναι η περιβόητη Εγκύκλιος του 1920 του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Συμφώνως προς την περιβόητη αυτή Εγκύκλιο οι αιρετικές «Ομολογίες της Δύσεως” είναι αδελφές Εκκλησίες! 

Απόδειξη της θλιβερής αλήθειας, ότι ο Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι το περιβόητο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (Π.Σ.Ε.). Και το όνομα αυτού του Συμβουλίου είναι αιρετικό, λόγω του πληθυντικού Εκκλησιών, πολλών Εκκλησιών, ενώ ο Χριστός δεν ίδρυσε πολλές, αλλά μία Εκκλησία· αυτή πού κατέχει την ορθή πίστη, την ορθή διδασκαλία.

Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι πρόσφατη δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη ενώπιον του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, ότι αγωνίζεται για την ένωση των Εκκλησιών, όπως εκείνος αγωνίζεται για την ένωση των λαών και Εθνών («Ο.Τ.» 27-11-2009). 

Απόδειξη του ότι ό Οικουμενισμός είναι παναίρεση, είναι αιρετικές δηλώσεις και εκδηλώσεις πολλών ημετέρων οικουμενιστών, ρασοφόρων και μη. 

Εκτός άλλων εκδηλώσεων, ημέτεροι οικουμενισταί προβαίνουν και σε συμπροσευχές και συλλείτουργα με αιρετικούς, σαν να μην είναι αιρετικοί, αλλά Ορθόδοξοι.

Ισοπέδωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις.

Όντως παναίρεση ό Οικουμενισμός.

Νικόλαος Σωτηρόπουλος 
(ο μεγαλύτερος ίσως ομολογητής θεολόγος των ημερών μας)




Η μεγαλύτερη πλάνη είναι ότι μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τον Θεό

Η μεγαλύτερη πλάνη μας, που πρέπει να την πολεμούμε σε όλη την επίγειο ζωή μας αδιάκοπα, μέρα και νύκτα, είναι η ιδέα ότι μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς τον Θεό. Πρέπει λοιπόν......να στερεώσουμε την καρδιά μας στον Θεό και μην αφήνουμε τους λογισμούς της να του ξεφύγουν. Πραγματικά προοδεύει στη χριστιανική ζωή όποιος μπορεί να αναφωνή, μαζί με την Άννα, τη μητέρα του Σαμουήλ: «Ἐστερεώθη καρδία μου ἐν Κυρίῳ, ὑψώθη κέρας μου ἐν Θεῷ μου, ἐπλατύνθη ἐπ᾿ ἐχθρούς μου τὸ στόμα μου, εὐφράνθην ἐν σωτηρίᾳ σου» (Α’ Βασιλ. β’ 1).

Η εν Χριστώ ζωή μου – Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης

romioitispolis.gr

Τα διαβαζουμε, αλλά όποιον προσπαθει να τα μιμηθεί τον θεωρούμε ακραίο. Διαβάζουμε στήν 242 ἐπιστολή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου


«Τά πλήθη έχουν ἐγκαταλείψει τούς οἴκους τῆς προσευχῆς καί συναθροίζονται εἰς τάς ἐρήμους. Οἱ γυναῖκες, τά παιδιά, οἱ γέροντες καί οἱ ἄλλοι ἀσϑενεῖς εἰς καιρόν χειμῶνος μέ ραγδαῖες βροχές καί χιονοπτώσεις καὶ ἀνέμους καί παγετούς, καί κατά τό θέρος κάτω ἀπό τόν φλογερό ήλιο, ταλαιπωροῦνται εἰς τό ὕπαιθρο. Καί τά ὑποφέρουν ὅλα αὐτά, διότι δέν θέλουν νά ἑνωθοῦν μέ τήν πονηράν ζύμην τοῦ ᾿Αρείου».
Ὅταν ἦλθε στήν Κωνσταντινούπολη ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, οἱ αἱρετικοί εἶχαν τό θρόνο καί ὅλες τίς ἐκκλησίες ἐπί σαράντα ὁλόκληρα χρόνια. Οἱ πιστοί, ὅμως, μακρυά ἀπό κάθε κοινωνία μαζί τους, ἐκκλησιάζονταν σέ εὐκτήριους οἴκους. Αὐτοί -ἔλεγε ὁ Άγιος γιά τούς αἱρετικούς -ἔχουν τούς οἴκους (τους ιερούς ναούς), ἐμεῖς τόν ἕνοικον (τον Θεό).
Ὁ ἅγιος Μάξιμος, ἐπειδή δέν κοινωνοῦσε μέ τά πατριαρχεῖα, δέχθηκε ἀπό τήν τότε κρατοῦσα ἐκκλησία τήν ἐπίκαιρη ἀκόμη καί σήμερα ἐρώτηση: «Σύ μόνος σώζῃ (θα σωθείς) καί πάντες ἀπόλλυνται (θα χαθούν);» Καί ἀπήντησε: «Οὐδένα κατέκριναν οἱ τρεῖς παῖδες μή προσκυνήσαντες τῇ εἰκόνι, πάντων ἀνθρώπων προσκυνούντων. Οὐ γάρ ἐσκόπουν τά τῶν ἄλλων ἀλλ᾽ ἐσκόπουν ὅπως ἄν αὖτοί μή ἐκπέσωσι τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας... Κἀμέ οὖν μή δῷ (να μη δώσει) ὁ Θεός κατακρῖναι τινα, ἤ εἰπεῖν (ή να πω), ὅτι ἐγώ μόνος σώζομαι. Αἱροῦμαι (προτιμώ) δέ ἀποθανεῖν, ἤ θρόησιν ἔχειν κατά τό συνειδός (ή να με κατακρίνει η συνείδηση), ὅτι περί τήν εἰς Θεόν πίστην παρεσφάλην (έσφαλα) καθ᾽ οἱονδήποτε τρόπον». Στήν πίεση ὅτι καί ἡ τῆς Ρώμης ἐκκλησία θά κοινωνήσει μέ τόν πατριάρχη εἶπεν: «Τό Πνεῦμα τό ἅγιον, διά τοῦ ᾿Αποστόλου, καί ἀγγέλους ἀναθεματίζει παρά τό κήρυγμά τι νομοθετοῦντος». Ὅταν δέ τοῦ ζήτησαν μόνον νά σιωπήσει, γιά τήν εἰρήνη τῆς Ἐκκληῃσίας, τότε ἀφοῦ ἔπεσε κάτω στή γῆ μετά δακρύων εἶπε᾽ «ου δύναμαι λυπῆσαι τόν Θεόν σιωπῶν, ἅπερ αὐτός λαλεῖσθαι καί ὁμολογεῖσθαι προσέταξαι» (δεν μπορώ να σιωπήσω και να1 λυπήσω το Θεό όταν αυτός μάς πρόσταξε να ομολογούμε) (ΡG 90, 120, 121, 124).
Κατά τόν ἴδιο τρόπο καί οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες, οἱ ἐπί Βέκκου, προτίμησαν τόν θάνατο παρά τήν κοινωνία μέ τόν λατινόφρονα πατριάρχῃ.

Κάνω ερωτήσεις για να καταλάβω στο σήμερα, το χθες και το τώρα. Κάποιες ερωτήσεις πρός όλους μας και κάνουν πολλούς να αγρυπνούμε


-Είναι μαθητές του Χριστού;
-Είναι Ιερείς του;
-Μπορούν και λένε την προσευχή : Πάτερ Ημών;
-Το Σύμβολο της Πίστεώς μας;
-Μπορούν να σταθούν μπροστά στην Αγία Τράπεζα;
-Μπορούν να πουν απο την Ωραία Πύλη: Μετά φόβου Θεού Πίστεως και Αγάπης προσέλθετε;
-Έχουν δικαίωμα να μας μιλούν για ΠΙΣΤΗ;
-Μπορούν να κάνουν τον Σταυρό τους;
-Μπορούν να μας μιλήσουν για την Γέννηση του Χριστού;
-Μπορούν να μας μιλήσουν γιά τα θαύματα που έκανε ο Χριστός;
-Μπορούν να μας μιλήσουν για την Ανασταση;
-Μπορούν να παρουν στο στομα τους,το ονομα της Παναγίας μας;
-Μπορούν να μας εξηγήσουν γιατί είναι στους Ιερούς Ναούς που είναι οι ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΜΑΣ;
-Μπορούν να μας πούνε γιατί έδιωξαν από ΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΜΑΣ,τους Γονείς μας,τα παιδιά μας,τους συγγενείς μας και εμάς τους ίδιους; Με ποιο δικαίωμα;
-Μπορούν να μου εξηγήσουν γιατί δεν μας άφηναν να βαπτίζουμε τα παιδιά μας;
-Να παντρεύονται τα παιδιά μας;
-Να ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ των ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ;
-Είναι αυτοί οι παπάδες άραγε Έλληνες;
-Έχουν μέσα τους Θεό;
-Τους πληρώνουμε χροόόόόόόόόνια τώρα, για να μας λένε ως Ιερείς του Τριαδικού Θεού μας και ως Έλληνες, ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΌ;
Ας μου απαντήσουν αυτές τις λίγες ερωτήσεις πρώτα οι Επίσκοποι και μετά οι παπάδες,Κύπρου και Ελλάδας.

Υπογραφή, 
Ο Ορθόδοξος Χριστιανός Πατέρας,και Παππούς,και Γέροντας, Αδελφός, Φίλος, γνωστός, μα πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ευχαριστώ.


Κράτα ΧΡΙΣΤΕ μου, την Ελλάδα μην σου φύγει


Κράτα ΧΡΙΣΤΕ μου, την Ελλάδα μην σου φύγει εν μέσω των σημερινών επιθέσεων των αντίχριστων δυνάμεων.

Γνωρίζουμε ότι ο ΚΥΡΙΟΣ "εξήλθε νικών και ίνα νικήση" (Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου ) και επειδή ζούμε μέρες ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ που αδυνατούν τα ανθρώπινα να δώσουν λύσεις , να καταφεύγουμε σε αυτό που έλεγε για τον καθένα πιστό ο Γέροντας Ιωήλ Γιαννακόπουλος και να συμπεριλαμβάνουμε και την πατρίδα μας που βιώνει άσχημες καταστάσεις. (Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας) 
"Όταν πηγαίνεις να κάμεις την προσευχή σου, 
• να θυμάσαι τα πάθη σου
• τα αδύνατα σημεία σου• την ευκολία, με την οποία ξεφεύγεις και πέφτεις!
Να θυμάσαι, ότι ο Χριστός μπορεί να σε συγκρα­τήσει
• και να σε δυναμώσει• και να σε βοηθήσει να νικήσεις
• να γονατίζεις λοιπόν ενώπιον Του και να Τον ικετεύεις:

* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!
* Κράτα με, Χριστέ μου, μη Σου φύγω!

Και μη φοβείσαι. Δεν θα σε αφήσει. Είναι φιλάν­θρωπος. Και φιλόψυχος".

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Γιαννακόπουλος
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com

Να πούμε και κάτι άλλο επίκαιρο


«Όπως σε ένα καράβι το ελάττωμα ενός κωπηλάτη δεν συνιστά μεγάλο κακό, ενώ εκείνο του καπετάνιου θέτει σε κίνδυνο όλο το πλοίο, έτσι και όταν ο ηγεμόνας αμαρτάνει, ζημιώνει όλους τους υπηκόους του». 

ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΛΙΜΝΗΣ - ΡΩΣΙΑ- 9 ΙΟΥΝΙΟΥ η μνήμη αυτού, την ίδια μέρα που τιμούμε και τον ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ


Ανάποδος κόσμος _Η διοικούσα Εκκλησία τιμά τον επιστήμονα-σύμβολο του υγειονομικού ολοκληρωτισμού!


του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor

Ο επικεφαλής της υγειονομικής επιτροπής της χώρας, ένας συνετός επιστήμων, καλός οικογενειάρχης και πιστός άνθρωπος, τιμάται από την Εκκλησία. 

Αρχικά από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και τώρα από την Εκκλησία της Ελλάδος.

Η ιστορία της πανδημίας είναι σοβαρότατη. Δεν είναι αποστολή μας ούτε να διαλευκάνουμε ούτε και να εθελοτυφλούμε σχετικά με τα όσα διαδραματίστηκαν τα δύο δύσκολα χρόνια της πανδημίας. Η κίνηση είναι συμβολική και επιχειρεί να αθωώσει τιμώντες και τον τιμώμενο στη συνείδηση του λαού. Στην τραγωδία της πανδημίας όπως εξελίχθηκε, τα αναπάντητα ερωτηματικά είναι περισσότερα από τις απαντήσεις.

Ένα χρόνο μετά, τα ψέματα που ειπώθηκαν εκείνη τη διετία είναι περισσότερα από τις αλήθειες, με πρωταγωνιστές τους πολιτικούς οι οποίοι επιστράτευσαν ακαταδίωκτους επιστήμονες και επιτροπές και που προσέφυγαν στην Εκκλησία και βρήκαν ανέλπιστα έναν πολύ βολικό σύμμαχο.

Οι βραβεύσεις αυτές τελικά μοιάζουν περισσότερο με ένα τραγικό κουκλοθέατρο όπου οι μαριονέτες των παγκοσμιοποιητών αλληλοβραβεύονται, για να απαλλαγούν από το βάρος των ευθυνών τους.

Μήπως αντί για βραβεύσεις να πουν την αλήθεια στον πιστό λαό και να ζητήσουν συγχώρεση από τον Θεο;


σχόλιο:μόνο ντροπή από το ξεσάλωμα της δεσποτοκρατίας με χιλιάδες θανάτους από τα σκευάσματα θανάτου . 



Ξύπνα Λεβέντη μου Ρωμιέ. Σοῦ ἐπεβλήθη, “Ἀδειοδοτούμενη” Ἐλευθερία (Βεβαιώσεις Κυκλοφορίας, Πράσινα “Πάσα” “Βατσίνας” κ.τ.λ.)

Άρθρο Σημαντικό - Υπομνηστικό πριν ψηφίσεις. Προώθησέ το

Ξύπνα Λεβέντη μου Ρωμιέ. Σοῦ ἐπεβλήθη, “Ἀδειοδοτούμενη” Ἐλευθερία (Βεβαιώσεις Κυκλοφορίας, Πράσινα “Πάσα” “Βατσίνας” κ.τ.λ.)

ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ ΣΟΒΙΕΤ

Ἥρωες οἱ ἀνεμβολίαστοι. Κηδεῖες σφαγισμένης Ἀτιμίας. Βασιλικήκηδεία ὑποτιμήσεως.

Γράφει ο Θεολόγος Παναγιώτης Κοσμίδης

{Κύριος Ὑπερασπιστής καί Θεραπευτής μας} 

[Δικαστές, Φαρισαῖοι ἀρχιερεῖς]: «Αὐτὸς (ὁ Κύριος) // τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν // καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν» (Ματθ. η’ 17).

[Παράφρασις]: [Αὐτός (ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος) // τίς ἀσθένειες τίς δικές μας ἐνεδύθη// καί τίς νόσους μας ἐβάστασε, // Σταυρωθείς ὡς ἀντιπρόσωπός μας. // Καί ἀποθεραπεύει, // τόσο τίς ψυχικές, // ὅσο καί τίς σωματικές μας ἀσθένειες».

Α. ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕ ΑΠΑΤΗΛΗ “Α­ΣΦΑ­ΛΕΙΑ”

[Σοβιετικές πρακτικές, “Καραντίνες” Δικτατορικοῦ τύπου]

Ἡ Εὐρώπη, κατήντησε ἕνας ἰδιότυπος κομμουνισμός, μέ ἀφαίρεσι τῶν ἐλευθεριῶν, καί στραπατσάρισμα τῆς προσωπικότητος τῶν πολιτῶν (2020-22). Μέ μία ἐντελῶς τρελή πρόφασι, τόν κορωνοϊό covid-19 καί τά κακόφημα “Μπόλια” του.

Στά σοβιετικά ψυχιατρεῖα, στίβαζαν ἀνθρώπους, προκειμένου νά τούς μεταβάλλουν σέ ἄβουλα ὄντα. Σέ πειθαρχημένους τελείους “Σοβιετικούς” Πολίτες. Ἀνάλογα ἔπρατταν καί οἱ Ναζί τοῦ Χίτλερ, προκειμένου νά δημιουργήσουν τήν ἰδανική τερατογεννημένη “Ἀρία Φυλή”.

Ἀντίστοιχα, συνετελέσθησαν καί στόν ψευδεπίγραφα “ἐλεύθερο” κόσμο τῆς Δύσεως. Οἱ ἄνθρωποι ὁδηγοῦνται βιαίως καί καταναγκαστικῶς, στά Ἐμβολιαστικά Κέντρα, ὑφιστάμενοι τά πειραματικά καί ἐκτρωματικά ἐμβόλια mRNA (2021-22). Καί ὑποκύπτουν ἀκουσίως, βαρβαρική ἰατρική πρᾶξι τοῦ “Φραγκενστάϊν”.

Στή συνέχεια, τά ἀκούσια ἤ ἐθελούσια θύματα, πέραν τῶν παρενεργειῶν καί τῶν θανάτων, καθίστανται, φοβικοί, ταραγμένοι, μέ ἀλλοιωμένη προσωπικότητα. Μέ μειωμένη βουλητικήἐνέργεια. Μέ διαταραγμένο ἐπιθυμητικό.

Ὑπέστησαν, εὐκαίρως ἀκαίρως, Καραντίνες αὐταρχικοῦ τύπου. Καί, σωματικό βιασμό δι’ ἐμβολίων, κατά τήν διάρκεια μιᾶς πιλοτικῆς “Ὑγειονομικῆς Δικτατορίας”. Μέσα ἀπό φασίζουσες διαδικασίες, σχεδιασμένες ἀπό τά ἀνδράποδα καί τά ἀνδίκελα, τῆς ὑφερπούσης Παγκοσμίου Τάξεως Πραγμάτων.

Στήν Ἑλλάδα, τό δραματικό τῆς ὑποθέσες ἀνακύπτει μετά ταῦτα. Κατακυριευμένοι, ἀπό ταραχή, ἀβεβαιότητα, ἀνασφάλεια καί φοβικά σύνδρομα, οἱ μή ἀπελεύθεροι πολίτες, προσέρχονται στά ἐκλογικά κέντρα (Μάϊος 23). Ἐκεῖ ψηφίζουν, τυφλά, ἄβουλα καί ρομποτοποιημένα, τόν φωτισμένο “Ἀρχίατρο”, τόν κ. Κυρ. Μητσοτάκη, ἀγνοῶντας τά πλεῖστα ὅσα δεινά ἐπεσώρευσε στή Χώρα καί στούς γηγενεῖς. 

Ἀναμφισβήτητα, καί τεκμηριωμένα, πολίτες ἐμβολιαζόμενοι, ἐξέρχονται τῆς διαδικασίας, σχεδόν ὡς ἀνθρώπινα “Ράκη”. Κατά λογική συνέπεια, τά Ἀναγκαστικά “Μπόλια”, κατατείνουν, συντελοῦν, σέ ἀναγκαστική, σέ Στοχευμένη ψῆφο, πρός τόν “Κυβερνῶντα”. Πρός τό κυρίαρχα κρατοῦν Σύστημα ἐξουσίας τοῦ Ἀνεστραμμένου Κόσμου μας.

Δυστυχῶς, μᾶς προέκυψαν, ἰατρικῶς, “δοῦλοι” καί “δουλοκτῆτες” (= ὁ ἰδιοκτήτης δούλων).

[Νοσοκομο-Φυλακές, Βαρβαρικοί ἐνταφιασμοί προσφιλῶν]

Ποῖος ἐχέφρων θά διετείνετο, πώς τό ἀνεπάντεχο ἐκλογικό ἀποτέλεσμα, (τοῦ Μαΐου 2023), κρίνεται ἄσχετο: 

i. Μέ τίς ἀφύσικες ψυχοπλακωτικές “Κλεισοῦρες”-“Καραντίνες”, λόγω δῆθεν κορωνοϊοῦ;

ii. Μέ τίς φοβικές τρομακτικές ἀπειλές, πού ἐξετόξευαν, δῆθεν “εἰδικοί” ἐμπειρογνώμονες λοιμοξιολόγοι;

iii. Μέ ἀμφισβητουμένη ἰατρική φροντίδα τῶν ἀσθενησάντων;

iv Μέ τίς νοσοκομιακές “φυλακίσεις”, τῶν ἀσθενῶν, χωρίς ἐπισκεπτήρια καί δίχως τήν φροντίδα τῶν προσφιλῶν τους;

v. Μέ τήν πλύσι ἐγκεφάλου, τήν ὁποία ἐπέβαλον στό λαό, τά στρατευμένα καί ἐξαγορασμένα, μέ ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια εὐρώ, συστημικά μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως;

vi. Μέ τήν συμπόρευσι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεμονίας στό κρατικό “Ἀφήγημα” τῶν ἐμβολίων;

vii. Καί, μέ τήν ἀμφιλεγομένη βιολογική δρᾶσι, τήν ψυχοπαθολογική καί σωματική, αὐτῶν καθ’ ἑαυτῶν τῶν ἰδίων τῶν ἐμβολίων, τῶν ἐκτρωματικῶν Γενετικῶν Μηχανῶν τοῦ mRNA; 

[Λησμονήθησαν οἱ φρίκες κηδειῶν]

Φάγαμε ἆραγε τό λωτό τῆς λησμοσύνης; Ἐξιστάμεθα, πῶς οἱ ψηφοφόροι ἀγνόησαν μείζονα ἐνσκύψαντα δεινά;

viii. Βοοῦν ἀπ’ τά μνήματα, οἱ ἀτιμασμένοι ἀγαπημένοι μας. Ἐνεταφιάσθησαν, δίχως τίς παραδοσιακές ἐκκλησιαστικές τιμές, καί δάκρυα, μέσα σέ σφραγισμένα φέρετρα, ὡς κακοῦργοι. Καί περιτυλιγμένοι μέ βδελυρές καί ἀποκρουστικές ζελατίνες, δῆθεν χάριν προστασίας τῶν ζώντων.

ix. Πρωτοφανεῖς φρικαλεότητες “ἐνταφιασμῶν”, κάτω ἀπό τά παραγγέλματα ἀδιαφόρων κηδευτάδων, περικεκαλυμμένων μέ λευκά γελοῖα “σατέν”. Βασικῶς, μέ στολές ψευτοπροστασίας, πού μοιάζουν μέ “σκάφανδρα” (= στολές ἀστροναυτῶν καί δυτῶν).

x. Τά ἀνακύψαντα δράματα λογίζονται ἀναρίθμητα. Ὁλόκληρες οἰκογένειες διχάσθηκαν, ἀπό τούς καταναγκαστικούς ἐμβολιασμούς καί ἀπό τίς συνέπειές τους.

xi. Μοναστικές καί Ἱεραποστολικές ἀδελφότητες, διαβιώνουν, μέσα σέ ἐμφύλιο πόλεμο γιά τήν βδελυρή τυραννία.

xii. Ρουφοῦν δέ, μέχρι τρυγός, τό ἰοβόλο ποτήριο τῶν παρενεργειῶν. Καί ἐπιμετροῦν τήν ἁλυσίδα τῶν ἀδιακόπων θανατικῶν.

[Σκλαβιά: Ἀπαγόρευσις Θ. Λατρείας]

Πέραν τῶν ἀνωτέρω, πῶς διεγράφησαν ἀπό τήν μνήμη μας, οἱ ἄνευ αἰδοῦς ἀντιχριστιανικές προσταγές; Ἤγουν:

xiii. Ὁ κ. Κυρ. Μητσοτάκης ἐσφράγισε τούς Ἱ. Ναούς, τό Πάσχα τοῦ 2021, μέ ἕνα βδελυρό “Twitter”, ὀνειδίζοντας τήν ἀντίθετο Ἱεροσυνοδική ἀπόφασι. Κάτι ἀνάλογο, οὐδέποτε συνετελέσθη εἰς ὁποιαδήποτε ἄλλη Ὀρθόδοξο Χώρα.

xiv. Ἀπέκλεισε τούς πιστούς ἀπό τίς Μέγιστες Ἑορτές τῆς Χριστιανοσύνης, ἀποκαλῶντας “δῆθεν” ἑορτές, τά Χριστούγεννα καί τά Θεοφάνεια (2020-22).

xv. Ἐπέβαλε ἄτιμα πρόστιμα εἰς τούς γέροντες, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νά τρυπηθοῦν μέ τά κακόφημαἐμβόλια.

xvi. Ὡστόσο, προσέφερε ὑποτιμητικά ἑκατόν πενήντα (150) εὐρώ στούς νέους, “Freedom Pass”, γιά διασκέδασι, προκειμένου αὐτοί δελεαζόμενοι, νά τρυπηθοῦν.

xvii. Ἀπέλυσε, καί κατεδίωξε δέκα χιλιάδες (10.000) ἀβατσινώτους ὑγειονομικούς διακονητές τῆς δημοσίας ὑγείας. Καί ἐπί πλέον, μέ τίς ἐντολές του, ἐξεδιώχθησαν, τουλάχιστον εἴκοσι χιλιάδες (20.000), ἀπό τόν ἰδιωτικό τομέα (Κλινικές, Φαρμακεῖα, Γηροκομεῖα, Ἱδρύματα κ.τ.λ..). Ἤτοι, ἐσφαγίασε ἀνάλγητα, κατ’ ἐλάχιστον, τριάντα χιλιάδες (30.000) ἀγωνιστές λειτουργούς τῆς ὑγείας.

[Ἐξέγερσις 1]: Ὑποσημειώνουμε πώς, χιλιάδες ὑγειονομικοί, ἐξηπάτησαν καί ἐνέπαιξαν τούς δυνάστες, μέ ψευδεῖς ἐμβολιασμούς, μέ δῆθεν βατσινώσεις καί μέ πλαστά ἔγγραφα! 

Μᾶς κατακλύζουν ἀπό ποντίκια, χρησιμοποιοῦμε γάτες, κατασκευάζουμε ποντικοπαγίδες, παρασκευάζουμε ποντικοφά­ρμακα κ.τ.λ., καί ἀκυρώνουμε τά βορβωρώδη σχέδιά τους.

Β. ΑΤΙΜΩΣΕΙΣ ΖΩΝΤΩΝ ΚΑΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ

[Ραγιάδες, Νεο-Ραγιάδες, φτηνο-Ραγιάδες]

Διακηρύσσουμε ἐμφαντικά:

«“Ραγιᾶδες”, δέν ἀντιδρᾶτε, γιά τά ἀντιεπιστημονικά καί τυραννικά μέτρα τοῦ κορωνοϊοῦ, ὡστόσο, ὅταν θά ξυπνήσετε, τότε θά εἶναι πολύ ἀργά. Θά καταστεῖτε σκλάβοι, ἄν ὄχι χωρίς πνοή.

Κανένα σύστημα δουλείας δέν κατελύθη, ἐπειδή ἦσαν ὑπάκοοι οἱ σκλάβοι. Κατελύθη μόνον ὅταν αὐτοί ξεσηκώθησαν.

[Ἐξέγερσις 2]: Ἐξιστάμεθα, μέ τήν ἀπροσεξία καί τῶν ἀκαρδία τῶν ἐμπόνως ἐνταφιασάντων, κατά τόν ἀνωτέρω περιγραφέντα φρικιαστικό τρόπο, τούς ἀγαπημένους τους. Πῶς, τό ἴδιο χέρι τους, πού δέν ἠδύνατο νά χαϊδέψη τό κεφάλι τῶν προσφιλῶν κεκοιμημένων τους, ἔριψε ψηφοδέλτια στούς πρωταιτίους αὐτοῦ τοῦ Βανδαλισμοῦ; 

Προκρίνοντας, αὐτόν τοῦτον τόν ποδηγέτη τῆς φρίκης, τόν ἀφωρισμένο, ἤδη, κ. Κυρ. Μητσοτάκη; Εἴθε νά ἐλαφρύνουν τήν κακό, μέ τό νά προσευχηθοῦν, ὥστε, νά προσφερθῆ, στόν ἠθικό αὐτουργό, ἀντί πολιτική αὐτοδυναμία, πνευματική “Αὐτο-αδυναμία”, ἡ ἁρμόζουσα, κατά Θεόν.

[Ἀτιμωτικός ἐνταφιασμός Βασιλέως, ἄτιμοι ψηφοφόροι]

Πολλοί ἐπώνυμοι, “ἀναχωροῦν” μέ ἀπρόσμενο συχνότητα. Καί ἐνταφιάζονται, ἤ καίγονται, ὡς ἄψυχα ὄντα, μέ δόξα καί τιμή. Μέ δημόσιες δαπάνες καί μέ πληθωρικές παρουσίες πολιτικῶν. Ἀντίθετα ἀπό τόν τιμημένο Λαός, ὁ ὁποῖος ἀποδέχεται μόνον γνήσιες εὐλογίες.

Ἐξαίρεσις κραυγαλέα συνετελέσθη, εἰδικά, γιά τόν Βασιλέα Κωνσταντῖνο. Ὁ κακόψυχος κ. Κυρ. Μητσοτάκης, ἐπέβαλε τόν ἐνταφιασμό του, ὡς ἰδιώτου, παρά τήν παρουσία, δώδεκα (12) Εὐρωπαίων Βασιλιάδων, πλήθους ἐπισήμων, τοῦ Προκαθημένου καί ὁλοκλήρου της Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου.

[Ἐξέγερσις 3]: Ἀποροῦμε καί ἐξιστάμεθα, πώς, τό πλῆθος τῶν συμπαθούντων τόν Ἄνακτα ἐνήργησε. Ἆραγε, μέ τί καρδιά ἐχάρισαν ψῆφο στόν φτηνόψυχο κ. Κυρ. Μητσοτάκη; Εἰδικά οἱ παλαίφατοι ἀξιωματικοί, οἱ ὁποῖοι ὡρκίσθησαν, ἐν τιμῆ, στό ὄνομά του; Γιά ποιό λόγο, οἱ συγκινημένοι, οἱ ἀποκαλούμενοι “Βασιλόφρονες” καί “Βασιλικοί”, δέν “ἀπέκοψαν” τό χέρι τους, παρά νά ἀτιμάσουν τήν ψυχή τους καί τήν καρδιά τους, ψηφίζοντας καί ὄχι μαυρίζοντας τόν κ. Κυρ. Μητσοτάκη;

[Ἔκρηξις ἀσθενημάτων, θανάτων, λόγω ἐμβολίων]

Ὁλόκληρες περιοχές τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Κόσμου, διατελοῦν βυθισμένες στό πένθος τῶν ἐκτάκτων θανάτων. Ἀτελείωτα τά ἀλγεινά μνημόσυνα καί οἱ μελαγχολικές κηδεῖες.

Ἀνέκυψε, αὔξησις τῶν θανάτων ἀπό “Ξαφνικίτιδα”. Ἔκρηξις στά Καρδιακά, καί στά Ἐγκεφαλικά. Φούντωμα τῶν Καρκίνων πάσης μορφῆς. Καί ἀναίτιος μεγέθυνσις τῶν ψυχολογικῶν νοσημάτων. 

Ὅλα αὐτά, δέν κρίνονται ξένα πρός τήν ὅλη πολιτική ὑγείας, ἐπάνω στό θέμα τοῦ ἐργαστηριακοῦ κορωνοϊοῦ, ἀπό τόν κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Μάλιστα αὐτός, μέ θράσος, ὡς ἀπορριπτέος παλιοκυβερνήτης, κάθε τόσο, προέβαινε εἰς διαγγέλματα φρίκης (ἀντισυνταγματικῶς, διότι ταῦτα τά δικαιοῦται μόνον ὁ ἀνώτατος ἄρχων, Βασιλεύς ἤ Πρόεδρος, εἰς ἔκτακτες περιστάσεις).

Οἱ αἰφνιδιαστικοί θάνατοι, ἐπωνύμων καί ἀναγνωρισίμων προσώπων, καλλιτεχνῶν, πολιτικῶν, δημοσιογράφων, ἀξιωματικῶν κ.τ.λ., συντελοῦνται ἀδειλείπτως, μέ συχνότητα ἕνας ἀνά δεκαπέντε (1/15) ἡμέρες, περίπου. Πλεῖστοι συγγενεῖς, ὀδυρόμενοι κραυγάζουν μέ πόνο, ὅτι τό κακό ἐπῆλθε, λόγω τῶν ἐπικινδύνων πειραματικῶν ἐμβολίων.

Οἱ παγκόσμιοι τυραννῖσκοι, γνωστοποιοῦν ἀνερυθρίαστα, ὡς Νεοβάρβαροι: «Σχεδιάζουμε μείωσι τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς. Προτιμοῦμε, μόνο ἕνα χρυσό δισεκατομμύριο (1.000.000.000) ἀνθρώπων στόν κόσμο, παρά ὀκτώ δίσ. (8.000.000.000)!

«Στό μέλλον, πού σᾶς προτοιμάζουμε, δέν θά σᾶς χρειαζώμαστε, οὔτε γιά σκλάβους» (Γιουβάλ Νῶε Χαράρι, βοηθός τοῦ Κλ. Σβάμπ, τοῦ φιλομοφυλοφίλου, μέ τό βιβλίο “Μεγάλη Ἐπανεκίνησι”).

Γ. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΙ

[Κληρικός ἀλλοιωμένος, στά Ψυχιατρεῖα]

Στήν Εὐρώπη, κατά τά μαῦρα χρόνια τῆς Μαρξιστικῆς δυναστείας, ἐκυκλοφόρησε τό βιβλίο “Ἡ Ἐλπίδα μας”, τοῦ Ρώσου π. Δημ. Ντοῦντκο. Σ’ αὐτό, ὁ ἐπίλεκτος Πατήρ περιγράφει τά δεινά τοῦ καθεστῶτος καί τίς ἐλπίδες τῶν πιστῶν. Τό κείμενο, μεταφρασμένο σέ πολλές γλῶσσες, κατέστη παγκόσμιο προσφιλές ἀνάγνωσμα. Ἀλλά, ...

Οἱ σοβιετικοί, συνέλαβαν τόν ἁγιασμένο ἐκεῖνο Κληρικό. Καί δέν τόν ἐφυλάκισαν, ἀλλά τόν ἐνέκλεισαν σέ ψυχιατρεῖο.

Ὅταν ἐξῆλθε, πραγματικό ἐρείπιο, ἐψέλλιζε, ἐξεθείαζε τό ἐλεύθερο καί ὑπέροχο δυναστικό ἐκεῖνο καθεστώς.

-Ἐκλεκτέ π. Δημήτριε, τοῦ ἀπεκρίθησαν οἱ πιστοί του. Μήν ἀνησυχεῖς. Δέν πιστεύουμε, οὔτε λέξι, ἀπό τά τωρινά φθέγματά σου. Κατέχουμε πώς, τώρα λαλοῦν τά ψυχοφάρμακα καί οἱ βίαιες ἀλλοιώσεις τῆς προσωπικότητός σου.

[Ἡγουμένη ψευτοέγκλειστη, μέ ψευτοαποκαλύψεις]

Εἰς μία ἀπό τίς μεγαλύτερες μοναστικές ἀδελφότητες, ἐπεβλήθη ὁ ὑποχρεωτικόςκαταναγκαστικός ἐμβολιασμός, ἐν ὀνόματι τῆς ὑπακοῆς. Μᾶλλον τῆς δουλικῆς ὑποταγῆς.

Ἡ ἡγουμένη, ἐνεκλείσθη τάχα, γιά δεκαπέντε (15) μέρες στό κελί της, προσευχομένη. Καί φυσικά τῆς ἀπεκαλύφθη πώς, τό θεῖο θέλημα προστάζει νά ἀποδεχθοῦν τά “θεία” καί “εὐλογημένα”“βατσινώματα”. Τραγικές, πράγματι ἁγιεμπορίες καί ἁγιοκοροϊδίες.

Καί ὅταν, κάποιοι εὐσεβεῖς ἀντέτειναν, μέ τό αὐτονόητο:

-Πῶς συμβιβάζεται τά “Μπόλια”, νά καταχωροῦνται, συνάμα, καί ὡς “Ἐκτρωματικά” καί ὡς “Εὐλογημένα”;

-Ἀντιπαρέρχομαι, ἐψέλισε καί ἀπεμακρύνθη αὐθωρεί.

[Ἐλεύθεροι, Εὔψυχοι]

Ποῦ θά ἀνεύρη κανείς, τό, «... (Οὓς νῦν ὑμεῖς ζηλώσαντες καὶ τὸ) εὔδαιμον τὸ ἐλεύθερον͵ τὸ δ΄ ἐλεύθερον τὸ εὔψυχον ...» (Περικλῆς, Ἐπιτάφιος, Θουκυδίδης Ἱστορ. 2.43.4.1 ). 

Δυνάστης: -Εἶμαι ἀφέντης, ὅσο μοῦ τό ἐπιτρέπει ὁ δοῦλος μου.

Τύραννος: -Ἄκου ἀνθρωπάκο. Ἐάν δέν ἔχεις τήν δύναμι νά παλαίψης, εἴτε τό θέλεις, εἴτε ὄχι, θά ἀποθάνης.

Δικτάτωρ: -Μερικοί συνηθίζουν εὔκολα τήν ἐθελοδουλεία.

Διάλογος δακρυσμένων ποιητῶν: -«Πῶς οἱ ὡραῖες Ἑλληνοποῦλες, θά γεννήσουν σκλάβους;» (Διον. Παλαμᾶς-Λόρδος Βύρων).

Σοφός: -Κανείς ἀπό ἐκείνους πού ὑποδουλώνονται στό σῶμα, δέν εἶναι ἐλεύθερος.

Ἅγιος: Ματαίως καυχιέται ὅτι κατέχει ἐλευθερία, ὅστις δέν διαθέτει ἀρετή.

[Τ’ ἀητοῦ τό πέταγμα]

«Γιά τήν ἀλήθεια του κανείς,

ἀξίζει νά ἀποθάνῃ,

κι ἄσε νά λένε οἱ δειλοί

καί οἱ προσκυνημένοι.

Τ’ ἀητοῦ τήν περηφάνεια,

τήν ἔχει δώσει ἡ φύσι,

καί πάντα μάχεται γ’ αὐτήν,

κἄν χάση κἄν κερδίσει.

Πλούσιοι καί λογικοί,

δέν ζοῦν στόν Ψηλορείτη.

Οἱ κουζουλοί τήν ἔκαμαν, 

ἐλεύθερη τήν Κρήτη» (Κρητική Μαντινάδα, Σ.Π.).

[Μή πιστός, Σκλάβος τῶν ἀνθρώπων]

Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Θεό, καί τόν ὑπακούει,

Καθίσταται ἐλεύθερος ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Ἀντιστρόφως, ὅποιος δέν πιστεύει στόν Θεό,

Μεταβάλλεται σέ σκλάβος τῶν ἀνθρώπων.

Τό Εὐαγγέλιο δέν μᾶς ἰσοπεδώνει, 

ἀλλά μᾶς ἐλευθερώνει καί μᾶς ἐξυψώνει. 

Δέν ἀλλοιώνει τήν προσωπικότητά μας,

μά τήν τελειοποιεῖ.

[Σύγχρονοι ἥρωες, οἱ ἀνεμβολίαστοι]

Ὅσοι ὑπέστησαν διωγμούς, διώξεις καί ἀπολύσεις, ἀλλά δέν ὑπέκυψαν στόν ἐμβολιασμό, δικαίως κρίνονται ὡς σύγχρονοι ἥρωες μάρτυρες, ἅγιοι καί πρωταθληταί τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς ἐλευθερίας καί τῆς δικαιοσύνης.

«... Βέβαια, κανείς δέν θέλει νά ὁμολογήσει ὅσα κάναμε κατά τῶν ἀνεμβολίαστων καί κανείς δέν θέλει νά ἀποκαλύψει ὅσα ἔπραξε ἡ ἐπιστήμη. ....

... Πολλοί αὐτοαποκαλούμενοι εἰδικοί της ὑγείας καί πρόσωπα τῆς ἐξουσίας στήν Αὐστραλία (καί παγκοσμίως) ἔχουν παραδεχθεῖ ὅτι ὁ σκοπός τούς ἦταν νά κάνουν ἀνυπόφορη τήν ζωή τῶν ἀνεμβολίαστων στήν δουλειά, στίς φιλίες, μέσα στήν ἴδια τούς τήν οἰκογένεια, προκειμένου νά ὑποκύψουν. ...

... Τό εὐχαριστιόμασταν πού τούς κάναμε ἀποδιοπομπαίους τράγους τούς ἀνεμβολίαστους, γιατί μετά ἀπό τόσους μῆνες καθοδήγησης ἀπό τήν τυφλή ἐξουσία, θέλαμε ὁπωσδήποτε νά βρίσουμε καί νά κάψουμε κάποιον στήν πυρά. …

... Ὁ πόλεμος κατά τῶν ἀνεμβολίαστων τελείωσε, καί τούς ὀφείλουμε εὐγνωμοσύνη καί ἀναγνώριση γιά τήν συμπεριφορά τους. ...

Προφανῶς, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ἡ ἐξουσία δέν ἔφτασε ἀκόμα στόν στόχο της πού εἶναι ἡ νοητική, ἐπαγγελματική καί κοινωνική συντριβή τῶν ἀνεμβολίαστων Ἑλλήνων…» (Del Bigtree, Αὐστραλός σεναριογράφος καί κινηματογραφικός παραγωγός).

[Ἐξέγερσις 4]: Ἀναμφιβόλως, εἶναι ἀδύνατον, οἱ ἥρωες. Οἱ καταδιωχθέντες ἀνηλεῶς ἀνεμβολίαστοι, νά στηρίζουν τόν διώκτη τους καί θύτη τους κ. Κυρ. Μητσοτάκη. Στήν ἀπίθανο περίπτωσι πού ἀμέλησαν, κατά τίς ἐκλογές τοῦ Μαϊου 2023, εἴθε νά ἐπανορθώσουν τό κακό στίς ἐπικείμενες τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2023. 

Εἴθε, κατά Θεόν, ἀναλόγως νά ἐνεργήσουν καί οἱ ἐνταφιάσαντες χωρίς τιμή τούς προσφιλεῖς τους, καθώς φυσικά καί οἱ φιλικοί πρός τόν Βασιλέα Κωνσταντίνο.

{Σωτηρία Λαοῦ τοῦ Θεοῦ } 

[Πτολεμαῖος (Φιλοπάτωρ) ἀνακόπτει διωγμό]: «Παραβασιλεύετε// καὶ τυράννους ὑπερβεβήκατε ὠμότητι // καὶ ἐμὲ αὐτὸν τὸν ὑμῶν εὐεργέτην // ἐπιχειρεῖτε τῆς ἀρχῆς ἤδη // καὶ τοῦ πνεύματος μεθιστᾶν // λάθρᾳ μηχανώμενοι // τὰ μὴ συμφέροντα τῇ βασιλείᾳ» (Γ’ Μακκαβ. στ’ 24).

[Παράφρασις]: [(Ἐσεῖς οἱ αὐλικοί μου), σφετερίζεσθε παράνομα τήν βασιλικήν ἐξουσίαν, ἔχετε ὑπερβῆ σέ σκληρότητα καί θηριωδία καί αὐτούς τούς τυράννους. Καί ἐπί πλέον, ἐμένα τόν εὐεργέτη σας, ἐπιχειρεῖτε νά μέ ἀπομακρύνετε ἀπό τήν ἡγεμονίαν καί τήν ἐξουσίαν, νά μοῦ ἀφαιρέσετε ἀκόμη καί αὐτή τή ζωή, μέ τό νά ἐπινοῆτε καί νά μεθοδεύετε κρυφά ἐνέργειες, πού εἶναι ἀντίθετες πρός τά συμφέροντα τῆς βασιλείας μου]._

ΦΩΤΟ-ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΙΣ ΚΑΙ ΤΕΚΜΗ­ΡΙ­ΩΣΙΣ



Κηδεῖες μέ ἀτιμωτικό τρόπο μέ σκάφανδρα

Ψυχιατρεῖα Σοβιέτ


Dimitri Doudko


Dimitri Doudko

Κυρ. Μητσοτάκης μέ ἀνατολίτικα μαγικά βα­τράχια ἀνατολικῶν θρη­σκειῶν. Τά “Φένγκ Σούϊ”, τῆς παραδο­σια­κής κινεζικῆςΓεωμαντείας”.


Κυρ. Μητσοτάκης μέ ἀνατολίτικα μαγικά βα­τράχια ἀνατολικῶν θρη­σκειῶν. Τά “Φένγκ Σούϊ”, τῆς παραδο­σια­κής κινεζικῆςΓεωμαντείας”.

Ἀθ. Πλεύρης, ὑπουργός Ὑγείας, συντονιστής ἐκβιαστικῶν ἐμβολίων, διωγμῶν, πολέμου κατά τοῦ λαοῦ.


Βασ., Κικίλιας, ὑπουργός Ὑγείας, συντονιστής ἐκβιαστικῶνἐμβολίων, διωγμῶν, πολέμου κατά τοῦ λαοῦ.


Ἐμβολιασμός ΜήτροπολίτουΝαυπάκτου, κ. ἹεροθέουΒλάχου, εἰς οἀντικατάστασι τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἑλλάδος


Ἐρώτημα στόν Μητροπολίτη Δημητριάδος, κ. Ἰγνάτιο, ἀπό σκυλάκι, ἐάν ἐμβολιάσθη. Καί ἀπαντᾶ, καταταφατικά


Μετατροπή τῶν Ἱ. Ναῶν σέ ἐμβολιαστικάκέντρα ἀπό τόν Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ἱερώνυμο Νικολόπουλο


Μετατροπή τῶν Ἱ. Ναῶν σέ ἐμβολιαστικάκέντρα ἀπό τόν Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ἱερώνυμο Νικολόπουλο


Ἐμβολιασμός Πατριάρχου Κωσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου


Ἐμβολιασμός Ἀρχιεπισκόπου Κύπρουκυροῦ Χρσοστόμου β’