.

.

Δός μας,

Τίμιε Πρόδρομε, φωνή συ που υπήρξες η φωνή του Λόγου. Δος μας την αυγή εσύ που είσαι το λυχνάρι του θεϊκού φωτός. Βάλε σήμερα τα λόγια μας σε σωστό δρόμο, εσύ που υπήρξες ο Πρόδρομος του Θεού Λόγου. Δεν θέλουμε να σε εγκωμιάσουμε με τα δικά μας λόγια, επειδή τα λόγια μας δεν έχουν μεγαλοπρέπεια και τιμή. Όσοι θα θελήσουν να σε στεφανώσουν με τα εγκώμιά τους, ασφαλώς θα πετύχουν κάτι πολύ πιό μικρό από την αξία σου. Λοιπόν να σιγήσω και να μη προσπαθήσω να διακηρύξω την ευγνωμοσύνη μου και τον θαυμασμό μου, επειδή υπάρχει ο κίνδυνος να μη πετύχω ένα εγκώμιο, άξιο του προσώπου σου;

Εκείνος όμως που θα σιωπήσει, πηγαίνει με τη μερίδα των αχαρίστων, γιατί δεν προσπαθεί με όλη του τη δύναμη να εγκωμιάσει τον ευεργέτη του. Γι’ αυτό, όλο και πιό πολύ σου ζητάμε να συμμαχήσεις μαζί μας και σε παρακαλούμε να ελευθερώσεις τη γλώσσα μας από την αδυναμία, που την κρατάει δεμένη, όπως και τότε κατάργησες, με τη σύλληψη και γέννησή σου, τη σιωπή του πατέρα σου του Ζαχαρία.

Άγιος Σωφρόνιος Ιεροσολύμων

Χορεύοντας . . . προς τη Βασιλεία των Ουρανών!


Είναι όμορφος χορός η ζωή, αλλά ξεχνάμε ότι τον χορό τον σέρνει ο Χριστός. Εκείνος δίνει το σύνθημα, τα βήματα, τον παλμό.

Εμείς ακολουθούμε μέχρι να ολοκληρώσουμε όλο το τραγούδι την ύπαρξης. Να το χορέψουμε με τα δικά Του βήματα εκείνος είναι μπροστά , εκείνος γνωρίζει. Εμείς ακολουθούμε τα βήματα του. Στο «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν» σηκώνω το χέρι και μπαίνω στο χορό. Σηκώνω τα χέρια τον κοιτάω και μπαίνω με θυσία στην δική του γραμμή. Όπως έκανε και εκείνος την ημέρα των Χριστουγέννων. Ήρθε ως εραστής γιατί με ερωτεύτηκε πήρε ΕΜΕΝΑ για να με σώσει από την τραγικότητα του θανάτου.
Μου έδωσε......την στολή του βαπτίσματος και έτσι μπαίνω στο χορό με χαρά. Θα σε ακολουθήσω Χριστέ μου, θα σε ακολουθήσω τυφλά γιατί έχω εμπιστοσύνη στα βήματα σου, γιατί ξέρω ότι και να γίνει θα γίνει με δική σου συγκατάβαση. Ακόμα και αν βλέπω τον γκρεμό μπροστά μου δεν θα φοβηθώ γιατί ξέρω ποιος είσαι και που με οδηγείς.

Χορέψαμε στην βάπτιση «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε! Ἀλληλούϊα!», χορέψαμε στο γάμο! «Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, και έτεκεν υιόν τον Εμμανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον, Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, την Παρθένον μακαρίζομεν». Τα μυστήρια ολοκληρώθηκαν με χορό! Και ήσουν εσύ μπροστά ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ! .. Μπήκαμε στο χορό γελώντας, με την χαρά της χάριτος. Θα χορέψουμε όλα τα τραγούδια είτε λύπης , είτε χαράς. Όλα μέχρι να έρθει η ώρα του τελευταίου χορού, όπου ευχόμαστε να λάμψει η λεβεντιά των αρετών που καλλιεργήσαμε με τα δικά σου προστάγματα.

Μας ερωτεύτηκε , χωρίς προϋποθέσεις, γιατί, συναλλαγές , κουτάκια, λογικές και ήρθε να μας βάλει σε θρόνο ουράνιο. Τι θα απαντήσουμε; Σε αυτόν τον χορό θα γίνουμε συνοδοιπόροι….
Ξέρουμε ότι μια σχέση ερωτευμένων μπορεί να έχει πτώσεις. Εδώ η διαφορά είναι ότι η μία πλευρά συγχωρεί πάντα διότι η αγάπη της πάντα στέγει , πάντα πιστεύει , πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει και ουδέποτε εκπίπτει.
Σε αυτή την αγάπη ας μην αντισταθούμε , να πούμε το μεγάλο Ναι…και ας ακολουθήσουμε τα βήματα του χορού για να γίνουμε μέτοχοι στο χορό των Αγίων.

romioitispolis.gr