Παιδεία Κυρίου

Τι είναι «παιδεία Κυρίου»; 

Παιδεία Κυρίου» είναι η όποια δοκιμασία ή θλίψη ή δυσκολία που επιτρέπει ο Κύριος να μας συμβεί.

Όταν την δέχεσαι είναι σαν να λες:

Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…

Όταν τα δεχόμαστε όλα με υπακοή και εμπιστοσύνη ως προερχόμενα υπό της αγάπης και της προνοίας του Θεού,

η Χάρη δεν απομακρύνεται.

Και η Θεία Χάρη σου προσφέρει τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις.

Άγιος Πορφύριος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Τι είναι στ' αλήθεια Πάσχα; (διδαχή από τον Άγιο. Πορφύριο)

Αντί άλλης Πασχάλιας ευχής θα σας μεταφέρω τα χαρμόσυνα αναστάσιμα βιώματα του μακαριστού γέροντα Πορφύριου, όπως τα έζησα μια Τρίτη της Διακαινησίμου στο κελάκι του. Πήγα να τον δω σαν γιατρός. Μετά την καρδιολογική εξέταση και το συνηθισμένο καρδιογράφημα, με παρακάλεσε να μην φύγω. 

Κάθισα στο σκαμνάκι κοντά στο κρεβάτι του. Έλαμπε από χαρά το πρόσωπο του. 

Με ρώτησε:

-Ξέρεις το τροπάριο που λέει "Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν...";

-Ναι γέροντα, το ξέρω.

-Πες το. Άρχισα γρήγορα - γρήγορα. "Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των πατέρων Θεόν και υπερένδοξον".

-Το κατάλαβες;

-Ασφαλώς το κατάλαβα. Νόμισα πως με ρωτάει για την ερμηνεία του. Έκανε μια απότομη κίνηση του χεριού του και μου είπε:

-Τίποτε δεν κατάλαβες βρε Γιωργάκη! Εσύ το είπες σαν βιαστικός ψάλτης… 

Άκου τι φοβερά πράγματα λέει αυτό το τροπάριο. Ο Χριστός με την Ανάσταση Του δεν μας πέρασε απέναντι από ένα ποτάμι, από ένα ρήγμα γης, από μια διώρυγα, από μια λίμνη ή από την Ερυθρά θάλασσα.

Μας πέρασε απέναντι από ένα χάος, από μια άβυσσο, που ήταν αδύνατο να την περάσει ο άνθρωπος μόνος. Αιώνες περίμενε αυτό το πέρασμα, αυτό το Πάσχα.

Ο Χριστός μας πέρασε από τον θάνατο, στη Ζωή. Γι' αυτό σήμερα "Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν". Χάθηκε ο θάνατος. Το κατάλαβες; 

Σήμερα γιορτάζουμε την "απαρχή" της "άλλης βιοτής, της αιωνίου" ζωής κοντά Του.

Μίλαγε με ενθουσιασμό και βεβαιότητα. Συγκινήθηκε. Σιώπησε λίγο και συνέχισε πιο δυνατά:

-Τώρα δεν υπάρχει χάος, θάνατος και νέκρωση, Άδης. Τώρα όλα χαρά, χάρις και Ανάσταση του Χριστού μας.

Αναστήθηκε μαζί Του η ανθρώπινη φύση. Τώρα μπορούμε και μεις να αναστηθούμε, να ζήσουμε αιώνια κοντά Του... Τι ευτυχία η Ανάσταση! "Και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον". 

Έχεις δει τα κατσικάκια τώρα την άνοιξη να χοροπηδούν πάνω στο γρασίδι, να τρώνε λίγο από τη μάνα τους και να χοροπηδούν ξανά; Αυτό είναι το σκίρτημα, το χοροπήδημα.

Έτσι έπρεπε κι εμείς να χοροπηδούμε από χαρά ανείπωτη για την Ανάσταση του Κυρίου και την δική μας.

Διέκοψε πάλι το λόγο του. Ανέπνεα μια ευφρόσυνη ατμόσφαιρα.

-Μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή; συνέχισε. 

Σε κάθε θλίψη σου, σε κάθε αποτυχία σου να συγκεντρώνεσαι μισό λεφτό στον εαυτό σου και να λες αργά-αργά αυτό το τροπάριο.

Θα βλέπεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου -και στη ζωή του κόσμου όλου- έγινε. 

Η Ανάσταση του Χριστού, η σωτηρία μας. 

Και θα συνειδητοποιείς ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει τη διάθεσή σου.

Μου' σφιξε το χέρι λέγοντας:

-Σου εύχομαι να "σκιρτάς" από χαρά, κοιτάζοντας πίσω σου το χάος από το οποίο μας πέρασε ο Αναστάς Κύριος, "ο μόνος ευλογητός των Πατέρων"... Ψάλε τώρα και το "Χριστός Ανέστη".

Υστερόγραφο δικό μου: "αληθώς Ανέστη"!!!

(Γεώργιος Παπαζάχος, καθηγητής Ιατρικής, αναδημοσίευση από το περιοδικό "Σύναξη - Πάσχα 1994)

http://dakriametanoias.blogspot.gr

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου

Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. 

Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος 

και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου 

και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.

Άγιος Πορφύριος

http://dakriametanoias.blogspot.gr

«ΟΤΑΝ Ο ΠΟΝΗΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΝΙΚΗΣΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ…»

Γύριζα χαρούµενος μία μέρα, μετὰ ἀπὸ μία πολὺ ὡραία καὶ ὠφέλιµη περιοδεία ποὺ εἶχα μὲ τὸν Παππούλη [Ἅγ. Πορφύριο], ὅταν σ᾽ ἕνα δρόµο πρὶν φτάσω στὸ σπίτι μου, πέφτει ἐπάνω µου – χωρὶς ἐγὼ νὰ φταίω, καθὼς ἤµουν σταµατηµένος στὸ φανάρι- ἕνα µηχανάκι ποὺ εἶχε πάνω δύο ἄτοµα καὶ κυριολεκτικὰ χάθηκαν καὶ οἱ δύο κάτω ἀπὸ τὸ δεξιὸ μέρος τοῦ αὐτοκινήτου μου.

Βγῆκα ἔξω τροµαγµένος γιὰ τὸ συµβὰν καὶ ἕναν-ἕναν τοὺς τράβηξα ἀπὸ κάτω, χωρὶς νὰ ἔχουν πάθει ἀπολύτως τίποτα καὶ οἱ δύο, ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ζηµιὲς στὸ αὐτοκίνητο καὶ στὸ µηχανάκι. “Δόξα σοι ὁ Θεός”, εἶπα. “Σᾶς βοήθησε ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία καὶ δὲν πάθατε τίποτα κακό”. Τοὺς φίλησα καὶ τοὺς δυὸ καὶ μετὰ ἀπὸ μία µικρὴ διαδικασία, ποὺ εἶχα μὲ τὴν τροχαία, τοὺς ἀποχαιρέτησα. 

Ἀµέσως πῆρα τηλέφωνο τὸν Παππoύλη καὶ τοῦ εἶπα τί µοῦ συνέβη καὶ ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑλικὲς ζηµιὲς καὶ τὴν ταραχή μου, γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν εἶχα κανένα πρόβληµα. 

Τότε µοῦ εἶπε: “Νὰ ξέρεις, παιδὶ μου, ὅτι ὁ πονηρὸς ὅταν δὲν µπορεῖ νὰ μᾶς νικήσει ἐσωτερικά, τότε μᾶς κάνει αὐτὲς τὶς ἐξωτερικὲς ἐπιθέσεις μὲ διάφορα συµβάντα, ποὺ ἐπιτρέπει ὁ Θεός, γιὰ νὰ μᾶς φοβίσει. 

Ἡ συµπεριφορά σου στοὺς δύο ποὺ ἔπεσαν πάνω σου ἦταν πολὺ καλή. 

Νὰ ἔχεις τὴν εὐχὴ τοῦ Κυρίου».

 Ἅγ. Πορφύριος

https://christianvivliografia.wordpress.com

Αγιος Γέροντας Πορφύριος: «Η θέα του Κυρίου μας»

Θέλεις να δεις τον Ιησού Χριστό; «Έλα και δες», λέει ο απόστολός Του. Ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι θα είναι μαζί τους παντοτινά «ως τη συντέλεια του κόσμου». Και, πραγματικά, είναι μαζί τους μέσα στο άγιο Ευαγγέλιο και στα Μυστήρια της Εκκλησίας...

Τον Χριστό δεν Τον βλέπουν όσοι δεν πιστεύουν στο Ευαγγέλιο. Αυτοί δεν Τον βλέπουν, γιατί είναι τυφλωμένοι από την απιστία.

Θέλεις ν” ακούσεις τον Χριστό; Σου μιλάει με το Ευαγγέλιο. 

Μην περιφρονείς τη σωτήρια φωνή Του. Φύγε μακριά από την αμαρτωλή ζωή και άκου με προσοχή τη διδασκαλία Του, που είναι η αιώνια ζωή.

Θέλεις να σου φανερωθεί ο Χριστός; Ο Ίδιος σε διδάσκει πως θα το πετύχεις:

«Όποιος κρατά τις εντολές μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπά κι αυτός που με αγαπά, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα μου, κι εγώ θα τον αγαπήσω και θα του φανερώσω τον εαυτό μου».

Φυλάξου από τη φαντασία σου, που μπορεί να σου δημιουργήσει την εντύπωση ότι βλέπεις τον Ιησού Χριστό, ότι Τον αγγίζεις, ότι Τον αγκαλιάζεις. Δεν πρόκειται παρά για μια ολέθρια αυταπάτη, ένα μάταιο παιχνίδι υπερηφάνειας, επάρσεως, αλαζονείας ή, όπως ονομάζεται από τους ασκητικούς συγγραφείς, οιήσεως.

Αν τηρείς τις εντολές του Κυρίου, με τρόπο θαυμαστό θα δεις τον Κύριο μέσα σου, όπως Τον έβλεπε ο απόστολος Παύλος και όπως ζητούσε να Τον βλέπουν και οι άλλοι χριστιανοί, θεωρώντας πως όσοι δεν το είχαν κατορθώσει, δεν είχαν φτάσει στην κατάσταση που έπρεπε ως χριστιανοί.»

Η ΘΕΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ-ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

http://www.vimaorthodoxias.gr/

Άγιος Πορφύριος: Είμαστε Χριστιανοί;

«Ο χριστιανός είναι ευγενής. Να προτιμάμε ν’ αδικούμαστε. Άμα έλθει μέσα μας το καλό, η αγάπη, ξεχνάμε το κακό που μάς κάνανε. Έδώ κρύβεται το μυστικό.

Όταν το κακό έρχεται από μακριά, δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Η μεγάλη τέχνη είναι, όμως να το περιφρονήσετε. Με την χάρι του Θεού ενώ θα το βλέπετε, δεν θα σάς επηρεάζει, διότι θα είστε πλήρεις χάριτος…

Στο Πνεύμα του Θεού όλα είναι αλλιώτικα. Εκεί κανείς τα δικαιολογεί στους άλλους όλα. Όλα! Τί είπαμε; 

Ο Χριστός βρέχει επί δικαίους και άδικους». Εγώ εσένα βγάζω φταίχτη, έστω κι αν μου λέεις ότι φταίει ο τάδε ή η τάδε. Τελικά σε κάτι φταίεις και το βρίσκεις, όταν σου το πω. 

Αυτή τη διάκριση ν’ ανακτήσετε στη ζωή σας. Να εμβαθύνετε στο καθετί και να μην τα βλέπετε επιφανειακά. Αν δεν πάμε στον Χριστό, αν δεν υπομένομε όταν πάσχομε αδίκως, θα βασανιζόμαστε συνέχεια. Το μυστικό είναι ν’ αντιμετωπίζει κανείς τις καταστάσεις με πνευματικό τρόπο.

Να έχουμε αγάπη, πραότητα, ειρήνη. Έτσι βοηθάμε τον συνάνθρωπο μας, όταν κυριεύεται από το κακό. 

Μυστικά ακτινοβολεί το παράδειγμα, όχι μόνον όταν ο άλλος είναι παρών αλλά κι όταν δεν είναι. Ν’ αγωνιζόμαστε να στέλνομε την αγαθή μας διάθεση. Ακόμη και λόγια όταν λέμε για τη ζωή του άλλου που δεν την εγκρίνομε, αυτός το καταλαβαίνει και τον απωθούμε. Ενώ αν είμαστε ελεήμονες και τον συγχωρούμε, τον επηρεάζομε -όπως τον επηρεάζει και το κακό- κι ας μην μάς βλέπει.

Να μην αγανακτούμε με εκείνους που είναι βλάσφημοι, αντίθετοι, διώκτες κ.λπ. 

Η αγανάκτηση κάνει κακό. Να προσευχηθούμε γι’ αυτούς. Ό χριστιανός έχει αγάπη και ευγένεια και φέρεται ανάλογα».

Πηγή: Περιοδ. ΠΡΩΤΑΤΟΝ, αριθ. 121, Ιανουάριος-Μάρτιος 2011

http://www.vimaorthodoxias.gr/

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικὰ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος»

16 Ἰανουαρίου 1982 

«Ἀντίχριστοι πολλοὶ γεγόνασι. Αἰσθάνομαι πόσο ἔντονα ἐργάζονται μυστικὰ γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλλάδος. Ἀρχίσανε μὲ τὴν γλῶσσα. Ὅσο ξεπέφτει ἡ γλῶσσα τόσο ξεπέφτει ὁ λαός. 

Λένε ὅτι θέλουν νὰ εὐκολύνουν τὰ παιδιά. Ἀλλ’ αὐτὸ δὲν εἶναι σωστό. Τὰ παιδιὰ καὶ πάλι δὲν θὰ μάθουν γράμματα, γιατὶ ἄλλο εἶναι τὸ αἴτιο. Τὸ αἴτιο εἶναι ἡ ὀρφάνια, ἡ ἔλλειψη τοῦ πατέρα. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὴ δίνει τόπο στὸν παλαιὸ ἄνθρωπο ποὺ μπερδεύεται μὲ τὸν νέο καὶ κάνει μπερδεμένη τὴν ψυχή.» 

[…] Ὁ ἄσωτος ὅταν κατάλαβε τὴν ἀπελπιστικὴ κατάστασή του εἶπε μέσα του «Θὰ σηκωθῶ νὰ πάω στὸν πατέρα μου». 

Γιὰ νὰ τὸ εἰπεῖ ὅμως αὐτὸ αἰσθανόταν ὅτι εἶχε πατέρα, γιατὶ μόνο ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἔχει πατέρα μπορεῖ νὰ εἰπεῖ «θὰ γυρίσω στὸν πατέρα μου»... 

Γι’ αὐτὸ, ὁ διάβολος ἢ ὁ παλαιὸς μέσα μας ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ μᾶς πείσει ὅτι δὲν ἔχουμε πατέρα, ὅτι εἴμεθα ὀρφανοὶ καὶ γι’ αὐτὸ δὲν ἔχουμε ποῦ νὰ ἐπιστρέψουμε. Ἄρα μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν αὐτοκτονία. 

Θυμηθεῖτε ὅτι ὁ Ἰούδας κατάλαβε ὅτι ἁμάρτησε μὲ τὸ νὰ παραδώσει αἷμα ἀθῶο, ἀλλὰ δὲν αἰσθανόταν ὅτι εἶχε πατέρα καὶ δὲν εἶχε πιὰ νόημα γι’ αὐτὸν ἡ ζωὴ καὶ ἔτσι ἀπηγχονίσθη μόνος του. 

Ἡ ἔλλειψη νοήματος στὴν ζωή, ποὺ ἀποτελεῖ πρόβλημα γιὰ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους ἔχει θεμέλιο καὶ αἰτία της τὸ γεγονὸς ὅτι ὅλοι αὐτοὶ δὲν γνωρίζουν ἢ δὲν πιστεύουν ὅτι ἔχουν πατέρα καὶ μάλιστα ὅτι ἔχουν πατέρα τὸν ἴδιο τὸν Θεό ποὺ εἶναι ἕτοιμος νὰ τοὺς ὑποδεχθεῖ μὲ ἀνοιχτὴ ἀγκαλιά.

Ὁ ἄσωτος δὲν ἀπελπίστηκε, διότι εἶχε πατέρα ὁ ὁποῖος τὸν περίμενε, ὅπως πίστευε, παρ’ ὅλο ποὺ αἰσθανόταν ὅτι δὲν εἶναι ἄξιος νὰ εἶναι γυιός του. Ὁ Ἰούδας αὐτοκτόνησε, γιατὶ δὲν πίστευε πιὰ ὅτι εἶχε πατέρα, ἀφοῦ τὸν πρόδωσε γιὰ τριάκοντα ἀργύρια. 

Τὸ βασικό, λοιπόν, αἴτιο τῆς κακοδαιμονίας μας εἶναι ὅτι αἰσθανόμαστε ὅτι εἴμαστε ὀρφανοί (κατὰ τὴν ἀντίληψή μας) καὶ ἔτσι μᾶς κάνει ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος νὰ πιστεύουμε καὶ νὰ ζοῦμε στὴν ὀρφάνια καὶ στὴν ἀπελπισία τῆς ὀρφάνιας. 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀπὸ τὸ Σημειωματάριο ἑνὸς Ὑποτακτικοῦ, τ. Α΄»

http://www.porphyrios.net/

Ο Άνθρωπος, Που Δίνει Την Καρδιά Του Στο Χριστό

«Ο άνθρωπος, που δίνει την καρδιά του στο Χριστό, όπως ο Μοναχός, αυτός γίνεται άλλος άνθρωπος. Ανοίγει ο νους του, γίνεται άλλος άνθρωπος. Ανοίγει ο νους του, γεμίζει με το Χριστό. Ακούεις; Με καταλαβαίνεις;

Με το Χριστό. Και όταν ο νους και η καρδιά είναι γεμάτη από το Χριστό, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι σοφός, είναι έξυπνος, του τα διδάσκει όλα το Πνεύμα του Θεού.

Η λέξη έξυπνος, όχι με το νόημα που την εννοεί ο κόσμος, δηλαδή να απαντά καθηλώνοντας τους άλλους, ή να κάνει μια δουλειά καλύτερα από τους άλλους, αλλά, να! Πώς να σου το πω;

Σε κάθε δυσκολία που του παρουσιάζεται, δεν τα χάνει, δεν απελπίζεται, αλλά προσφεύγοντας στο Χριστό, που είναι μέσα του, βρίσκει ωραίους και εύκολους τρόπους να την ξεπερνάει, χωρίς να του στοιχίζει, χωρίς να φθείρεται εσωτερικά. Με κατάλαβες, Γεώργιε;» (Είπε το όνομά μου χωρίς να με έχει ρωτήσει.

Ούτε εχθές, όταν με σύστησαν, του το είπαν. Με εντυπωσίασε). – Κατάλαβα, Γέροντα. 

«Ο άνθρωπος που έχει δώσει την καρδιά του στο Χριστό δεν υποφέρει, όσες δυσκολίες και να συμβούν. Χαίρεται, είναι γεμάτος εσωτερική χαρά. Είναι δραστήριος, προσεκτικός. Δεν κάνει λάθη, ζημιές.Το μυαλό, τα χέρια, τα πόδια, όλα κινούνται από τη χάρη του Θεού. Πώς είναι δυνατόν να είναι κουτός; Βέβαια, υπάρχουν και περιπτώσεις που πρέπει να κάνει τον κουτό, για χάρη του Χριστού». 

– Δηλαδή, πώς θα κάνει τον κουτό; «Όταν σιωπήσει εν γνώσει, με κάποιο εσωτερικό σκοπό, κάνει πώς δεν κατάλαβε, κάνει πως δεν ξέρει, διότι έχει ένα καλό σκοπό. Αυτά θα του διδάξει σιγά – σιγά το Άγιο Πνεύμα.

Διότι όταν έχουμε μέσα μας το Χριστό, δε ζούμε κανονίζοντας εμείς τον εαυτό μας. Ζει εν ημί Χριστός, και κανονίζει αυτός τη ζωή μας».

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Η περιφρόνηση του κακού είναι ο καλύτερος τρόπος…ανοίγετε τα χέρια σας στον Χριστό

Όταν δείτε το αντίθετο πνεύμα να έρχεται να σας βουτήξει εσείς δεν τρομοκρατείσθε, ούτε το κοιτάζετε, ούτε προσπαθείτε να το βγάλετε από μέσα σας. Τι κάνετε; 

Ο καλύτερος τρόπος είναι η περιφρόνηση. Δηλαδή ανοίγετε την αγκαλιά σας, ανοίγετε τα χέρια σας στον Χριστό, όπως το παιδάκι που βλέπει κάποιο θηρίο άγριο και δεν φοβάται, γιατί είναι δίπλα ο πατέρας του και πέφτει στην αγκαλιά του. Αυτό τον τρόπο να χρησιμοποιείτε σε κάθε προσβολή του πονηρού και σε κάθε λογισμό δηλαδή την περιφρόνηση.

Όλα να τα προλαμβάνετε με την προσευχή. Αυτό είναι μεγάλο μυστικό. Την ώρα του πειρασμού, εκεί που πάτε να τον περιφρονήσετε, ο πονηρός σας βουτάει, σας καθηλώνει και σας σφίγγει και κάνει το δικό του κι όχι αυτό που θέλετε εσείς. Πρέπει να προλάβετε να κάνετε το άνοιγμα στον Θεό. Για να το πετύχετε όμως αυτό πρέπει να σας φωτίσει η θεία χάρις. Αν αυτό δεν γίνει αμέσως, τότε σας αρπάζει ο πονηρός κι ενώ προσπαθείτε να τον διώξετε, σας έχει ήδη συλλάβει. 

Εζήτησα από έναν άνθρωπο να μου κάνει κάτι. Αυτός αρνιόταν λέγοντας ότι η επιστήμη τα λεει αλλιώς. Επέμεινα εγώ, τίποτα εκείνος.Πήγα ν’ αγανακτήσω. Το κατάλαβα. Τη στιγμή εκείνη, στράφηκα στον Χριστό και πρόλαβα το κακό.

Αυτή η περιφρόνηση έχει μεγάλη τέχνη. 

Η περιφρόνηση του κακού πνεύματος γίνεται μόνο με την χάρι του Θεού. Γυρίζετε προς τον Χριστό τρέχετε προς τον Χριστό, ανοίγετε τα χέρια σας προς τον Χριστό, προσπαθείτε να γνωρίσετε τον Χριστό, ν’ αγαπήσετε τον Χριστό, να αισθανθείτε τον Χριστό και σ’ αυτή σας την προσπάθεια, όταν τα ελατήρια σας είναι αγνά και καθαρά και ειλικρινή, ανοίγει η χάρις την ψυχή σας και σας λέει: 

«Έγειρε ο καθεύδων και ανάστα εκ των νεκρών και επιφαύσει σοι ο Χριστός». Εκεί, μέσα στο θείο φως θα ζούμε πάντοτε, εφόσον θ’ αγαπάει και θα λαχταράει η ψυχή μας τον Θεό. Έτσι, με την χάρι του Χριστού, είναι όλα εύκολα κι όλα αληθινά τα λόγια του Χριστού, που είπε: «Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν εστιν». 

Μερικοί βλέπουν τον διάβολο να παρουσιάζεται με διάφορες μορφές, να κάνει θορύβους, να τους χτυπάει κ.α. Αυτά γίνονται τις πιο πολλές φορές στους μπερδεμένους. 

Όταν κανείς δεν άρχισε κανονικά την πνευματική ζωή ή τον βαραίνει κάτι κληρονομικό, βλέπει τον σατανά να παρουσιάζεται μπροστά του, να του κάνει φασαρίες κ.λπ. Καμιά φορά μπορεί να πάθει και σχιζοφρένεια ο άνθρωπος. Ο σχιζοφρενής επηρεάζεται απ’ τα βιώματα της παλιάς ζωής των προγόνων. 

Και κάτι ακόμη. Να μη δίνομε στον διάβολο δικαιώματα. Δηλαδή εγώ δεν αφήνω ούτε μια σκέψη μνησικακίας μέσα μου ούτε μια σκέψη εγωισμού, μη βρει παράθυρο ο σατανάς. 

Το παράθυρο είναι το δικαίωμα. Όταν απομακρύνεσαι απ’ τον Θεό, κινδυνεύεις, γιατί σε βρίσκει «σκέτον» ο σατανάς και κυριαρχεί επάνω σου. Ακούστε κι εμένανε, που έχω λίγη πείρα σ’ αυτά. 

Bίος καί Λόγοι, Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, σελ.319, 322, 

Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής-Χρυσοπηγής, Χανιά Κρήτη 2003

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr/

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με"

Είναι αρκετό να λέμε 

"Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".

Ο Θεός δεν χρειάζεται ενημέρωση 

από μας για τις διάφορες ανάγκες μας.

Εκείνος τα γνωρίζει όλα ασυγκρίτως καλύτερα από εμάς 

και θα μας παρέχει την αγάπη Του.

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

https://paterikiparadosi.blogspot.gr/

ΕΑΝ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΩΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ-ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ- ΓΙΝΕΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ!

ΝΑΙ, «ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΨΥΧΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ…», ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ! ΕΑΝ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΩΣΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ, ΤΟΤΕ-ΛΕΓΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ- ΓΙΝΕΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ!

«ΟΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΙ ΨΥΧΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ…», 

ομοίως και ''οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες''!

Αδελφοί,

Είναι σκληρός ο λόγος που αφενός χαρακτηρίζει ως «Αιρετικούς», όσους αγωνίζονται κατά του αιρετικού πατριάρχη μας και εναντίον του Οικουμενισμού, και αφετέρου ως «Μπερδεμένους», και «Ψυχικά» άρρωστους, όλους εμάς που π.χ. υποστηρίζουμε ότι η «Αγία Γραφή» είναι Μία, την στιγμή που ο κ. Βαρθολομαίος λέγει (και κανείς επίσκοπος δεν του αντιλέγει!) πως και το Κοράνιο είναι «Άγιο» και ισόκυρο με την «Αγία Γραφή» (αφού και το Ισλάμ είναι «οδός σωτηρίας»!), αλλά και ότι η ερμηνείες της ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, από τους ετεροδόξους (Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυσίτες, κ.λπ) είναι ναι μεν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ, αλλά ταυτόχρονα και ΟΡΘΟΔΟΞΟΤΑΤΕΣ, άσχετα αν και μεταξύ τους ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ! 

Οι δια-φωνίες βαπτίστηκαν έτσι ως «Διαφορετικές Φωνές»… 

Απίστευτο! Δηλ., οι αιρετικοί -οι ετερόδοξοι Χριστιανοί- που υποστηρίζουν διαφορετικά από τους Αγίους μας… είναι σωστοί και αυτοί! Είναι μεν με διαφορετικό «πιστεύω», με ετέρα «δόξα», αλλά είναι και «Εκκλησία» ή σωστότερα «Ετερόδοξη Εκκλησία»! δηλαδή μία εκκλησία αιρετικών- ιστορικών διεστραμένων νόων… Απίστευτη πίστη και θεολογία! 

ΣΑΛ ΛΑ ΜΑ ΛΕ ΚΟΥΜ! ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ… και δεν υπάρχει στο λόγο μας ίχνος ειρωνείας!

Από τους ΓΝΩΣΤΟΥΣ όμως οικουμενικολάτρες της οικουμενικής ενότητας-μιας και οι άγιοί μας απέτυχαν στο να ενώσουν τον κόσμο, μάλλον δε τον διαίρεσαν με τα ΣΧΙΣΜΑΤΑ που αυτοί και μόνο προκάλεσαν- προχωρούμε εις τους ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΣ!

Ένα ακόμη ύποπτο στοιχείο της υπόθεσης μας είναι ότι αυτοί που εκφράζουν την σκέψη τους –και που την εδράζουν δήθεν σε λόγια Αγίων Ανδρών- κρύβονται μέσα στο σκοτάδι της ανωνυμίας! Λες και ο άνθρωπος αυτός δεν πήρε όνομα Χριστιανικό, όνομα τιμής και υπόσχεσης, το όνομα κάποιου Αγίου! Τολμούμε να πούμε πως όταν γράφεις ως ανώνυμος γίνεσαι κάτι χειρότερο! «[…] γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό», αφού «αρνείσαι» κατά μία έννοια το βαπτιστικό όνομα που είναι δηλωτικό της ταυτότητάς μας! 

Έτσι, γίνεσαι ΝΟΥΜΕΡΟ, από μόνος σου…. Όταν κάνεις μια δωρεά, μία κατάθεση χρημάτων σε ένα λογαριασμό, δεν φτάνει μόνο ο αριθμός! Πρέπει στην επιφάνεια του Η/Υ να βγει και το όνομα του παραλήπτη! Να ξέρεις που πάει η Δωρεά, ή αλλιώς η Χάρη Του, το «Χάρισμα»… Τί χάρη είναι αυτή που ξεκινά από ένα πρόσωπο και φτάνει ως δωρεά, σε έναν παραλήπτη που δεν έχει ΟΝΟΜΑ... αυτά είναι παράνομα πράγματα!

Αδελφοί,

Ο άγιος Πορφύριος τονίζει ότι «Εάν δεν έχεις σωστή σχέση με τον Χριστό, τότε γίνεσαι σκληρός, δηκτικός, μεσσίας, ζηλωτής, τεμπέλης και χίλια-δυο άλλα πράγματα και το πιο τραγικό είναι ότι όλα αυτά τα ανάγεις σε πνευματικότητα και θεωρείς ότι εργάζεσαι για τον Χριστό, ενώ εργάζεσαι για τον διάβολο και έτσι γίνεσαι χειρότερος από τον αιρετικό».

Δεν θέλουμε να πούμε ότι ο άγνωστος αδελφός μας «εργάζεσαι για τον διάβολο»! μας το απαγορεύει ο λόγος του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου που λέει πως «ο καθένας ας βοηθήσει με τον τρόπο του»…, αλλά, 

Εάν τώρα θέλουμε να εργαστούμε για τον Χριστό, ας ακούμε μόνο τους Αγίους μας, που σίγουρα ήξεραν τι έλεγαν, γιατί κυρίως καταλάβαιναν αυτά που άκουγαν…

Από την ζωή ενός Μεγάλου, του Αββά Αντωνίου μαθαίνουμε ότι η προσευχή είναι το πιο καθαρό μέσω Θεογνωσίας! Ο άγιος Αντώνιος, ο Μέγας κάνει προσευχή για ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΛΕΥΪΤΙΚΟΥ: «Παραβάλθηκαν αδελφοί με τον αββάν Αντώνιον, και του είπαν ρητό από το Λευϊτικόν. Βγήκε τότε ο γέρων στην έρημο, και τον ακολούθησε κρυφά ο αββάς Αμμωνάς, που γνώριζε τη συνήθειά του. Αφού μάκρυνε πολύ ο γέρων, στάθηκε σε προσευχή και έκραξε με μεγάλη φωνή: -Θεέ μου, απόστειλε τον Μωυσή να με διδάξη το ρητό αυτό. Και τότε του ήλθε φωνή, που μιλούσε μαζί του.

Είπε τότε ο αββάς Αμμωνάς, ότι: «Την φωνή την άκουσα να συνομιλή μαζί του, αλλά δεν έμαθα τη δύναμι του λόγου (δεν διέκρινα τι νόημα είχε)» [1] 

Αγαπητοί, την φωνή του Αγίου Πορφυρίου άκουγε και πολλά από τα λεχθέντα του κατέγραφε στο σημειωματάριό του ο συγγραφεύς του βιβλίου με τίτλο «Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού» [ΕΚΔΟΤΗΣ: Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ (ΙΕΡΟΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ)]

Το βιβλίο "Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού" είναι κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου, που ευλογήθηκε από τον αγαθοδότη Θεό να ζήσει κοντά στον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά σε αυτόν, να τον διακονήσει και να αντλήσει από τα νάματα της σοφίας του σεπτού Γέροντα δύναμη ζωής.

Η υπακοή στους Αγίους Πατέρες μας και η εφαρμογή των Ιερών Κανόνων, είναι η οδός της αληθινής ταπεινοφροσύνης και αυταπάρνησης (της επισοπικής χάρης)! Ήλθε ο καιρός τον δρόμο αυτό να τον βαδίσουν πρώτα οι επίσκοποί μας! Τον δρόμο αυτό -που βάδισαν ολίγοι εκλεκτοί γέροντες των ημερών μας και νυν Άγιοι της Εκκλησίας μας- μας θυμίζουν όλοι οι λόγοι των αγίων. «Όλα μαζί μας δείχνουν-όλες δηλ. οι αναφορές μας σε σημειώσεις αγίων φωνών-την εικόνα ενός απλού ανθρώπου (του αγίου Πορφυρίου) που μπορεί με μεγάλη ταπείνωση και αγάπη και πλήρη ανιδιοτέλεια να ζει εν Κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα και τα δώρα Του» [2] 

"Αυτός που αγαπά λίγο, προσφέρει λίγο. Αυτός που αγαπά εις τον έπακρον βαθμόν, δεν βρίσκει τίποτε άλλο να προσφέρει παρά μόνον τον εαυτό του", λέγει ο Γέροντας. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)[3]

"Αυτός που αγαπά λίγο, προσφέρει…'', τουλάχιστον στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ''ΤΙΜΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ'', ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΟΥΜΕΡΑ , σαν αυτά που θέλουν να μας κάνουν οι επώνυμοι δειλοί Δεσποτάδες του κακού καιρού, οι όντως κανονικοί και ακανόνιστοι, "οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες"!

ΜΕ ΤΙΜΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

[1](ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008Σελ. 170,171).

[2]http://www.porphyrios.net/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%B1/%CE%B5%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85

[3]http://www.politeianet.gr/books/9789606890833--i-metamorfosis-tou-sotiros-ieron-gunaikeion-isuchastirion-apo-to-simeiomatario-enos-upotaktikou-protos-tomos-262489

http://emmadimitris.blogspot.gr

Ο Θεός μας αγαπάει πολύ...

Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, 

μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή 

και μας προστατεύει.

Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό 

και να μή φοβούμαστε τίποτε.

Ἅγιος Πορφύριος

http://agapienxristou.blogspot.gr

Ο Άγιος Πορφύριος μιλά για τους Αγγέλους

Για τους αγγέλους

Είπε ο Άγιος Πορφύριος σε κάποιον:

– Να μη στενοχωριέσαι. Θα κάνεις τις προσευχές σου, θα λες γλυκόλογα του Χριστού. Θα ζητάς ανυψώσεις μέσω των αγίων αγγέλων («τις δώσει μοι πτέρυγας ωσεί περιστεράς και πετασθήσομαι και καταπαύσω;» (Ψαλμ. 54, 7).

Μεταφέρουν τον αγιασμό οι άγγελοι. Μόνο αυτοί μπορούν να δοξάζουν τόσο τον Θεό.

Είναι ειδικά φώτα, του πρώτου φωτός δεύτερα, που ανακλούν το πρώτο φως. Έχουν:

α΄. ιδιότητα να υμνούν τον Θεό.

β. ιδιότητα να υπηρετούν τους ανθρώπους («ο ποιών τους αγγέλους αυτού πνεύματα και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα», Ψαλμός 103, 4. «Ουχί πάντες εισί λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα δια τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;», (Εβρ. 1, 14»).

Αυτά να σκεφθείς και να τα επικαλείσαι. Όταν τα καλείς θα έρχονται. Είναι η φύσις τους να μας αγαπάνε. Γιατί χαίρονται όταν τα καλούμε. Έχουν τέτοια λεπτότητα που και στην προστασία τους θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι θέλει ο άνθρωπος. Απαντούν στον διάβολο: «Με επικαλέστηκε» και τρέχουν όλο χαρά. Να τα επικαλείσαι, γιατί είναι πολύ άγιο πράγμα…..

Η αγάπη τους είναι και θεραπευτική.

Όταν κάνεις το βράδυ την προσευχή σου θα βάλεις και ψαλμωδία κι’ όταν η καρδιά σου γίνει αγαπητική να επικαλείσαι τις μεγάλες δυνάμεις, Πανάγια Χερουβείμ -να δονείται η καρδιά σου- αφήστε λίγο τον Παράδεισο και ελάτε λίγο κοντά μου.

Μιμούνται τον Δεσπότη στην αγαθοδωρία.

Η παρουσία τους εκπέμπει τέτοια ανάλαφρη μακαριότητα και χαρά.

Σου εύχομαι απόψε να κάνεις πολύ γλυκιά προσευχή, σαν ροδοπέταλα να φτάσει στα πόδια του Χριστού και να γυρίσει να σε κυττάξει και να σου δώσει χάρη.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Απο το Σημειωματάριο ενός Υποτακτικού. 

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ Η ΜΑΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ. ΜΗΛΕΣΙ ΑΤΤΙΚΗΣ

http://apantaortodoxias.blogspot.gr

Πῶς ἔρχεται ὁ Κύριος μέσα μας μέ τήν προσευχή;

Γιά νά ἔλθει ὁ Χριστός μέσα μας, ὅταν Τόν ἐπικαλούμασθε μέ τό "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ (ἐλέησόν με)", πρέπει ἡ καρδιά μας νά εἶναι καθαρή, νά μήν ἔχει κανένα ἐμπόδιο, νά εἶναι ἐλεύθερη ἀπό μίσος, ἀπό ἐγωισμό, ἀπό κακία.

Πρέπει νά Τόν ἀγαπᾶμε καί νά μᾶς ἀγαπάει.

Ἄν, ὅμως, ἔχομε μέσα μας κάποιο κατάκριμα, πάλι ὑπάρχει κάποιο μυστικό. 

Καί το μυστικό εἶναι ζητήσομε συγνώμη ἤ νά τό ποῦμε στόν πνευματικό. 

Ἀλλ' αὐτό θέλει ταπείνωση, ὅπως εἴπαμε. 

Ἄμα συμμορφωθεῖς ἐφαρμόζοντας τά λόγια τοῦ Θεοῦ καί δέν ἔχεις τύψεις στή συνείδησή σου καί ἔχεις ἡρεμία καί κάνεις καλά ἔργα, μπαίνεις στήν προσευχή ἁπαλά, χωρίς νά τό καταλάβεις. 

Ἔπειτα, περιμένεις ἁπλά, σιγά σιγά, μέχρι νά ἔλθει ἡ Χάρις.

Ἅγιος Πορφύριος

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

Ο άνθρωπος ζητάει ...

Ο άνθρωπος ζητάει στον ουρανό τη χαρά και την ευτυχία, ζητάει το αιώνιο μακριά απ’ όλους κι απ’ όλα, ζητάει να βρει τη χαρά στον Θεό. Ο Θεός είναι μυστήριο, είναι σιωπή, είναι άπειρος, είναι το παν. Την τάση της ψυχής για τον ουρανό την έχει όλος ο κόσμος, όλοι ζητάνε κάτι το ουράνιο. Σ’ Αυτόν στρέφονται όλα τα όντα, έστω και ασυνειδήτως. Σ’ Αυτόν να στρέφετε διαρκώς το νου σας. Αγαπήστε την προσευχή. Αγαπήστε την κουβέντα με τον Κύριο…

Άγιος γέροντας Πορφύριος 

http://orahmas.blogspot.gr

Η προσευχή

Πόσο σπουδαίο έργο είναι η προσευχή. Τόσα και τόσα παραδείγματα το αποδεικνύουν. Είναι το οξυγόνο της ψυχής. Στην προσευχή σου καλύτερα να προσεύχεσαι με καρδιά χωρίς λόγια, παρά με λόγια χωρίς καρδιά.

O Άγιος γέροντας Πορφύριος έλεγε, ότι από τη στιγμή που θα πιάσεις το σφυγμό της προσευχής και σε αγγίξει αυτή η γλύκα της, τότε παύουν τα λόγια, τότε μιλάει η σιωπή. 

Η καρδιά…

http://orahmas.blogspot.gr

Όταν ζητάμε... ο Θεός μας ακούει;

Ὅταν ὁ Θεὸς δὲν μᾶς δίνει κάτι ποὺ ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε, τότε δύο πράγματα μπορεῖ νὰ συμβαίνουν:

Ἢ δὲν μᾶς τὸ δίνει γιὰ τὸ καλό μας, ἢ ἐμεῖς δὲν ξέρουμε πῶς καὶ πότε νὰ τοῦ τὸ ζητήσουμε, χωρὶς νὰ ἀποκλείεται νὰ συμβαίνουν καὶ τὰ δύο μαζί. Ὅσον ἀφορᾶ τὴν πρώτη περίπτωση, κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίζει τὸ «γιατί». Καὶ τοῦτο, διότι εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ βουλὲς τοῦ Κυρίου!

Γι' αὐτὸ σιωπῶ. Γιὰ τὴν δεύτερη, ὅμως, περίπτωση, θὰ μποροῦσα νὰ σοῦ πῶ πάρα πολλά. Πρῶτα-πρῶτα, ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ δὲν πρέπει νὰ στυλώνουμε τὰ πόδια μας καὶ νὰ τοῦ λέμε: «Τώρα θέλω αὐτό». Διότι, κάτι τέτοιο, δὲν εἶναι μόνον ἀπαράδεκτον, ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ μεγάλη ἀσέβεια πρὸς τὸν Δημιουργό μας.

Ποιὸς εἶσαι ἐσύ, ἢ ἂν θέλεις, ποιὸς εἶμαι ἐγώ, ποὺ μπορῶ νὰ ζητήσω ἀπαιτητικὰ κάτι ἀπὸ τὸν Θεό μας καὶ μάλιστα νὰ τοῦ προσδιορίσω καὶ τὸν χρόνο χορηγήσεώς του;

Μά, Παπούλη μου, ἐγὼ οὔτε ἀπαιτητικὰ τὸ ζήτησα, οὔτε χρονικὰ ὅρια ἔθεσα. Αὐτὸ τὸ γνωρίζετε πολὺ καλά. Γιατὶ τὸ θέμα μου χρονίζει Ἀκριβῶς αὐτὸ σοῦ ἐξηγῶ καὶ ἐγώ. Τὴν αἰτία ποὺ χρονίζει. Ὅταν ζητᾶμε κάτι ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ ζητᾶμε παρακλητικὰ καὶ εὐγενικά, γιὰ ἕνα ὁρισμένο χρονικὸ διάστημα.

Ἐὰν δοῦμε ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς τὸ ἀρνεῖται, τότε σταματοῦμε καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν ἐνοχλοῦμε. Διότι, ὅσο ἐπιζητοῦμε κάτι, τόσο ἀπομακρύνεται. Γι' αὐτὸ παύουμε νὰ τὸ ζητᾶμε. Καὶ ὅταν πλέον ἐμεῖς θὰ τὸ ἔχουμε ξεχάσει, αὐτὸ θὰ ἔλθει, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουμε. Γιατὶ ὁ Θεὸς δὲν ξεχνᾶ.

Ἔλαβε τὸ μήνυμά μας! Τὸ συγκρατεῖ καὶ ὅταν Ἐκεῖνος κρίνει, ὅτι ἐπέστη ὁ καιρός, μᾶς τὸ χορηγεῖ! Γι' αὐτό, δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουμε στὸν Θεό, ντὲ καὶ καλά, νὰ μᾶς κάνει αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἐμεῖς καὶ μάλιστα, ὅποτε ἐμεῖς τὸ θέλουμε. Ἡ ἐπιμονὴ σὲ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἀντενδείκνυται.

Γιατὶ κάνει κακό, ἀντὶ γιὰ καλό. Καὶ ὅταν μάλιστα ἡ ἐπιμονὴ εἶναι ἔντονη καὶ προέρχεται ἀπὸ ἄτομο ἀνυποχώρητο, ὅπως λ.χ. εἶσαι ἐσύ, τότε μόνο καλὸ δὲν φέρνει.

Γενικά, παιδί μου, θέλω νὰ καταλάβεις ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν θέληση τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ἔτσι μᾶς ἀρέσει ἐμᾶς καὶ μάλιστα, ὅποτε θέλουμε ἐμεῖς ἀφ' ἑνός, καὶ ἀφ' ἑτέρου, ὅταν θέλουμε κάτι νὰ ἀποκτήσουμε, δὲν πρέπει νὰ τὸ κυνηγᾶμε, ἀλλὰ νὰ τὸ ἀφήνουμε στὴ θέληση τοῦ Θεοῦ.

Διαφορετικά, ὅσο κυνηγᾶμε κάτι, τόσο ἀπομακρύνεται! Αὐτὸ τὸ κάτι, νὰ τὸ παρομοιάσεις μὲ τὴν σκιά σου. Ὅσο καὶ νὰ τρέξεις, δὲν πρόκειται νὰ τὴν πιάσεις ποτέ. Γιατὶ ὅσο τρέχεις ἐσύ, τρέχει καὶ αὐτή!

Ἀπὸ τὸ βιβλίο "Ὁ πατὴρ Πορφύριος. Ο διορατικός, ο προορατικός, ο ιαματικός"

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό»

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του.Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.

Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:

Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.

Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.

Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

Ἔτσι, ὅταν ὁ Θεός θέλει νά μᾶς γλιτώσει ἀπό ἐγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει ἐμπόδια στά σχέδιά μας.

Δηλαδή, τό ἐμπόδιο εἶναι ἡ προστασία ἀπό ἐγωιστικές πτώσεις.

Γι’ αὐτό ὁ λαός λέει:

«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό” καί κατ’κατ’ ἀναλογία “κάθε ἄνεση γιά κακό!»

Λέγουν οἱ Πατέρες «οὐδείς εἰσῆλθε μετ’ ἀνέσεως στόν παράδεισο».

Ὡς ἐκ τούτου πρίν ἀπό κάθε πτώση, προηγεῖται ἐγωιστική ἄνεση καί πρίν ἀπό κάτι ὄμορφο, συντριβή καί ταπείνωση.

Άγιος Πορφύριος

http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.gr

Ο Παράδεισος

Τι είναι ο Παράδεισος; «Ο Χριστός», έλεγε ο Γέροντας. «Όταν αγαπάς τον Χριστό, τότε παρ’ όλη την αίσθηση της αμαρτωλότητος και των αδυναμιών σου έχεις τη βεβαιότητα ότι ξεπέρασες το θάνατο, γιατί βρίσκεσαι στην κοινωνία της αγάπης του Χριστού. Και να μας αξιώσει ο Θεός να δούμε το Πρόσωπο του Κυρίου και απ’ εδώ στη γη και απ’ εκεί, όπου θα πάμε».

Άγιος Πορφύριος

http://agapienxristou.blogspot.gr/

Ὁ ἀληθινός Χριστιανός δέν γογγύζει μέ τό "γιατί;"

Λέγει ὁ σοφός Σολομών ὅτι ὁ Χριστός "εὑρίσκεται τοῖς μή πειράζουσιν Αὐτόν". 

Οἱ "πειράζοντες" τόν Θεό εἶναι ὅσοι ἀμφιβάλλουν, διστάζουν ἤ καί, χειρότερα ἀκόμη, ἀνθίστανται στήν παντοδυναμία Του καί πανσοφία Του. Δέν πρέπει ἡ ψυχή μας ν' ἀντιστέκεται καί νά λέει, "γιατί τό ἔκανε ἔτσι αὐτό ὁ Θεός, γιατί τό ἄλλο ἀλλιῶς, δέν μποροῦσε νά κάνει διαφορετικά;".

Ὅλ' αὐτά δείχνουν μία ἐσωτερική μικροψυχία καί ἀντίδραση. Δείχνουν τή μεγάλη ἰδέα πού ἔχομε γιά τόν ἑαυτό μας, τήν ὑπερηφάνεια μας καί τόν μεγάλο ἐγωισμό μας. Αὐτά τά "γιατί" πολύ βασανίζουν τόν ἄνθρωπο, δημιουργοῦν αὐτά πού λέει ὁ κόσμος "κόμπλεξ"· παραδείμγατος χάριν, "γιατί νά εἶμαι πολύ ψηλός;" ἤ-καί τό ἀντίθετο-"πολύ κοντός". Αὐτό δέν φεύγει ἀπό μέσα. Καί προσεύχεται κανείς καί κάνει ἀγρυπνίες, ἀλλά γίνεται τό ἀντίθετο. Καί ὑποφέρει κι ἀγανακτεῖ χωρίς ἀποτέλεσμα.

Ἐνῶ μέ τόν Χριστό, μέ τήν χάρι, φεύγουν ὅλα. Ὑπάρχει αὐτό τό "κάτι" στό βάθος, δηλαδή τό "γιατί", ἀλλά ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπισκιάζει τόν ἄνθρωπο κι ἐνῶ ἡ ρίζα εἶναι τό κόμπλεξ, ἐκεῖ πάνω φυτρώνει τριανταφυλλιά μέ ὡραῖα τριαντάφυλλα, κι ὅσο ποτίζεται μέ τήν πίστη, μέ τήν ἀγάπη, μέ τήν ὑπομονή, μέ τήν ταπείνωση, τόσο παύει νά ἔχει δύναμη τό κακό, παύει νά ὑπάρχει· δηλαδή δέν ἐξαφανίζεται, ἀλλά μαραίνεται. 

Ὅσο, ὄμως δέν ποτίζεται ἡ τριανταφυλλιά, τόσο μαραίνεται, ξηραίνεται καί χάνεται, κι ἀμέσως ξεπετάγεται τό ἀγκάθι.

Δέν εἶναι μόνο ἡ ἀντίδραση καί τό "γιατί", πού δείχνουν ὅτι ἐκπειράζομε τόν Θεό. Ἐκπειράζομε τόν Θεό, ὅταν ζητοῦμε κάτι ἀπό Ἐκεῖνον, ἀλλά ἡ ζωή μας εἶναι μακράν τοῦ Θεοῦ. Τόν ἐκπειράζομε, ὅταν ζητοῦμε κάτι, ἀλλά ἡ ζωή μας δέν εἶναι σύμφωνη μέ τό θέλημά Του-πράγματα, δηλαδή, ἐνάντια στόν Θεό· ἄγχος, ἀγωνία, ἀπ' τό ἕνα μέρος, κι ἀπ' τό ἄλλο παρακαλοῦμε.

Ἅγιος Πορφύριος

ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ