Η ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΥΖΕΥΞΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

“Τοις μη μετανοημένοις, ουκ αρμόζει ομολογείν” 

(Αββάς Κασσιανός ο Ρωμαίος)

Αρχή της Ινδίκτου. Μετανοίας αρχή. Δακρύων χρή. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός έχει διαρκώς έντονη την συναίσθηση της αναξιότητος και αμαρτωλότητός του. Χαίρεται την χαρά του Χριστού, χαίρεται για το «μέγα έλεος», λυπάται όμως που λύπησε τον Κύριο και Tον λυπεί καθημερινώς με τις αστοχίες του, τις αμαρτίες του και τις παραβλεψίες του.

Ο Ορθόδοξος πιστός βιώνει την Αγιοπατερική χαρμολύπη χωρίς όμως να επιτρέπει στον εαυτό του να προσεγγίζει τα απαγορευμένα όρια της απογνώσεως, χωρίς να «χειμάζεται η ψυχή του από τις επαγωγές των θλιβερών και από τα σκοτεινά νέφη των συμφορών και των θλίψεων» (Μέγας Παρακλητικός Κανών).

Κάθε Εκκλησιαστικό Νέο Έτος το οποίο αθόρυβα και απατήρητα παρελαύνει, προμηνύει πλησιέστερη και πιότερο αισθητή την μεγάλη και επιφανή “Ημερα Κυρίου”.

Η Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά δεν συνιστά μια στείρα αριθμητική της ηλικίας της ανθρωπότητος, ούτε πάλι παρατηρεί τα σημαντικά γεγονότα κατά την διάρκεια της υπερταχείας παρελεύσεως των ετών.

Κάθε Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά παρίσταται ως σταδιακή αναδίπλωση της Ιεράς Αποκαλύψεως και των Χριστοπροβλήτων σημείων των καιρών. Αντιλαλεί την εξαγγελία της ελεύσεως της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Σηματοδοτεί το εγερτήριο σάλπισμα και την προειδοποιητική υπόσχεση: «Έρχομαι ταχύ!»

1η Σεπτεμβρίου. Άλλο ένα Εκκλησιαστικό Έτος πιο κοντά στα έσχατα τα δικά μας και στα έσχατα της ιστορίας. Ο καθένας διαγράφει την δική του πορεία στο περισπούδαστο και πολύπαθο ιστορικό γίγνεσθαι.

Ο κάθε Ορθόδοξος ο οποίος ζει μέσα στον κόσμο, αρνείται να γίνει κόσμος, απαρνείται την κοσμικοποίηση και καταπολεμά την παγκοσμιοποίηση.

Πάνω από όλα, ο Ορθόδοξος Χριστιανός παραμένει πιστό μέλος της Διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού, ιδίως όταν η ίδια η Διοικητική, Δικαιοδοσιακή και Δεσποτοκρατική (τρία «δ») «εκκλησία» αποκόπτεται από το Σώμα του Χριστού και δημιουργεί την Νέα «Εκκλησία» της Πανθρησκείας διά της συνοδικής πλέον θεσπίσεως της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Είναι πλέον γεγονός, τραγικό και ανατρεπτικό της παρελθούσης Εκκλησιαστικής Πρωτοχρονιάς, του θλιβερού και α-σωτηρίου Έτους 2016. Οι «αιρέσεις απωλείας» (Β’ Πέτρου 2, 1) αναγνωρίστηκαν και επικυρώθηκαν ως «Εκκλησίες του Χριστού», ισότιμες και ισόκυρες με την Ορθόδοξη!

Πρίν από τον Αντίχριστο, άλλη αίρεση δεν θα υπάρξει. Από αυτό και μόνο, ότι επικρατεί παντού η αίρεση του Οικουμενισμού, γνωρίζουμε ότι βρισκόμαστε πλέον στα έσχατα και πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε αρχή μετανοίας, πριν έλθουν τα δικά μας έσχατα…

Μετάνοια σημαίνει μεταστροφή νοός, ριζική αλλαγή τρόπου ζωής, ανακαίνιση και αναζωοποίηση της ψυχής. Αυτή η μεταστροφή δεν είναι μηχανική, ούτε ποτέ επιτελείται κατόπιν ανθρωπίνης μόνο προσπαθείας. Είναι έργο Θεϊκό, έργο θαυματουργικό και Αγιοπνευματικό.

«Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται». Εδώ το «ζωούται» δεν αναφέρεται μόνο στην δωρεά της ζωής αλλά κυρίως στην αναζωοποίηση της πνευματικής ζωής, στην Αγιοπνευματική μας αναγέννηση. Στο Σύμβολο της Πίστεως ομολογούμε: «Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν!»

Στο Α’ Αντίφωνο των Αναβαθμών του Γ΄ Ήχου, ψάλλουμε περιχαρώς: «Αγίω Πνεύματι, πάσα αγαθοδωρία, ως Πατρί και Υιώ συναστράπτει, εν ώ τα πάντα ζη και κινείται.» Ζούμε και κινούμαστε εν Αγίω Πνεύματι. Ζούμε και κινούμαστε στον χώρο της μετανοίας και της ομολογίας. Η αναγέννηση εξ’ άνωθεν προϋποθέτει την αληθινή και έμπρακτη μετάνοια. Επιβάλλει την ομολογία.

Όμως και η ομολογία Πίστεως προϋποθέτει πάλι την αληθινή μετάνοια. Σημείον αληθούς μετανοίας είναι τα δάκρυα και ο κλαυθμός. «Και εξελθών έξω, έκλαυσεν πικρώς». Ο Απόστολος Πέτρος ομολόγησε τον Χριστό και την αγάπη του προς Αυτόν με διαβεβαίωση τριπλή, ακριβώς επειδή μετενόησε.

Τα έργα και οι καρποί της μετανοίας συνιστούν τα πρόθυρα της θεώσεως. Η μετάνοια δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής και ισόβια. Δεν υπάρχει το «μετάνιωσα». Υπάρχει και κυριαρχεί το «βρίσκομαι σε μετάνοια». Ακόμη και στο τέλος της ζωής μας, «βάζουμε αρχή μετανοίας».

Η συνειδητοποίηση της αμαρτωλότητός μας και η ταπεινή παραδοχή της αναγκαιότητος για μετάνοια, είναι αυτή καθ’ εαυτή ιερή και Θεοπρεπή πράξη Ομολογίας. Αυτό το δηλώνει και το ίδιο το μυστήριο της Μετανοίας: «Εξ’ομολόγηση». Ομολογώ προς τα έξω όλα τα έσω μου. Ομολογώ σε άνθρωπο πως είμαι όντως αμαρτωλός άνθρωπος και μάλιστα πολύ μεγάλος αμαρτωλός, πολύ ανάξιος της αγάπης και της μακροθυμίας του Φιλανθρώπου Χριστού.

Αυτό το συνταρακτικό και ανατριχιαστικό που ψάλλουμε σε όλες τις ακολουθίες κατά την Αγία Μεγάλη Εβδομάδα: «Δόξα τη μακροθυμία Σου, Κύριε» δεν απευθύνεται μόνο στους σταυρωτές, αλλά κυρίως σε εμας τους “ανασταυρούντες τον Υιόν του Θεού” με τα πάθη μας και τις βλασφημίες μας, κυρίως με την συμπόρευςή μας με την αίρεση του Οικουμενισμού και τους αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι συνεχίζουνε αμετανοήτως να μνημονεύουν τον αιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Η απομάκρυνσή μας από αλλότριους αιρετικούς επισκόπους οι οποίοι διδάσκουν αλλότρια, ξένα και αντίθετα από την διδασκαλία των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων, είναι εντολή του Χριστού: “αλλοτρίω δε ου μή ακολουθήσουσιν, αλλά φεύξονται απ’ αυτού, ότι ουκ οίδασι των αλλοτρίων την φωνήν” (Ιωάν. 10, 5 ).

Το “ουκ οίδασι” δεν σημαίνει μόνο πως “δεν αναγνωρίζουν” αλλά τουναντίον δεν δέχονται, δεν ασπάζονται τις αλλότριες αυτές διδασκαλίες αλλά τις απορρίπτουν.

Η απόρριψη αυτή δεν είναι θεωρητική, εσωτερική και διανοητική. Είναι έμπρακτη και εξωτερική. Είναι ομολογιακή. “Φεύξονται!” Την εντολή της ομολογίας ο Χριστός την προσδιορίζει ως εξής:

«Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς”.

Ας προσέξουμε κάτι πολύ σπουδαίο και χαρακτηριστικό: λέγει “έμπροσθεν των ανθρώπων”, μπροστά τους, κατά πρόσωπόν τους, στα φανερά και όχι στα κρυφά. Αυτό το “έμπροσθεν των ανθρώπων” συμπεριλαμβάνει όλους τους ανθρώπους, λαϊκούς και ιερείς. “Αιρετικόν άνθρωπον”. Άνθρωπος είναι και ο ιερεύς, ο επίσκοπος και ο πατριάρχης.”

Όσοι φοβούνται και δειλιάζουν να ομολογήσουν, αυτοί αρνούνται τον Χριστό!

“Όστις δ’ αν αρνήσηταί Με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός Μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. ι’ 32-33). Η άρνηση ομολογίας είναι άρνηση Χριστού, άρνηση του Αγίου Πνεύματος και άρνηση του Πατρός.

Η άρνηση ομολογίας και άρνηση απομακρύνσεως από τους αιρετικούς, είναι και άρνηση του Ορθοδόξου Βαπτίσματος. Εκεί ομολογήσαμε “συντάσσομαι τω Χριστώ” ενώ τώρα συντασσόμαστε με τους αιρετικούς οικουμενιστές οι οποίοι διδάσκουν την μεγάλη αίρεση της “Βαπτισματικής θεολογίας” και αναγνωρίζουν ως δήθεν “έγκυρο” το βάπτισμα των αιρετικών.

Η άρνηση ομολογίας δηλώνει έλλειψη μετανοίας. Εάν δεν έχουμε μετάνοια, θα παρακαλούμε και θα ικετεύουμε τον Θεό να μας την χαρίσει. Στα Κατανυκτικά Στιχηρά του πλ. Β’ Ήχου, ψάλλουμε με απόλυτη συναίσθηση και συντριβή:

«Μετάνοιαν οὐ κέκτημαι, ἀλλ’ οὐδὲ πάλιν δάκρυα· διὰ τοῦτο ἱκετεύω σε Σωτήρ, πρὸ τέλους ἐπιστρέψαι, καὶ δοῦναι μοι κατάνυξιν, ὅπως ῥυσθήσωμαι τῆς κολάσεως».

Η μετάνοια και η ομολογία μας σώζουν απο την κολαση. Παρακαλούμε τον Τριαδικό μας Θεό και την Υπεραγία Θεοτόκο να μας χαρίσει μετάνοια ολόκληρη και επίπονη. Να μας χαρίσει επίσης ομολογία Πίστεως προς τους δεινούς εχθρούς της Θεοτόκου και του Υιού αυτής. Το ένα συνεπάγεται το άλλο. Η ομολογία Πίστεως είναι καρπός μετανοίας και «συνθήκη δευτέρου βίου» κατά τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος.

Υπογράφουμε, με τα δάκρυά μας, τις προσευχές μας, τις γονυκλισίες μας αλλά κυρίως με τις κρυφές μας ελεημοσύνες την αληθινή μας έμπρακτη μετάνοια συνθήκη νέου βίου. Υπογράφουμε, όχι με τα λόγια ή με τα άρθρα, αλλά με την απομάκρυνσή μας – και με το αίμα μας ακόμη – την ομολογία μας πως δεν θα συνθηκολογήσουμε με τους εχθρούς του Θεού και της Παναγίας, τους αιρετικούς οικουμενιστές.

Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως έλαβε χώρα διότι έπεσαν τα Τείχη και αφέθηκε ανοιχτή κάποια Κερκόπορτα… Εάν εμείς, φυλάξουμε τις κερκόπορτες της Πίστεως και στήσουμε Τείχη γύρω Από την Αλήθεια, τότε δεν θα προδώσουμε ως Ιούδες τον Διδάσκαλο Χριστό. Δεν θα αφήσουμε να πέσει η Πόλις της Ορθοδοξίας, το Κάστρο της Ορθοδοξίας στα χέρια των Οικουμενιστών.

Αυτοί πήδηξαν αυτά τα Τείχη και όπως ομολογεί ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος, «τα έφτιαξαν με την προβατίνα μιά άλλης ποίμνης», με τον Αντίχριστο Πάπα, δηλαδή διέπραξαν Συζυγική ΑΠΙΣΤΙΑ με τον Νυμφίο Χριστό.

Εμείς, ας παραμένουμε πιστοί στον Νυμφίο μας, στήνοντας αυτά τα Τείχη-από (Απο-τείχιση), στήνοντας προστατευτικά Τείχη από τους αιρετικούς ψευδεπισκόπους και λυκοποιμένες.

Το στήσιμο προστατευτικών τειχών γύρω από την Αγία Ορθόδοξη Αλήθεια, είναι μια μορφή μαρτυρίου. Το μαρτύριο δεν έγκειται μόνο στην θυσία της ζωής αλλά και στην διά ζώσης πράξη ομολογίας παντοτινής. Αυτό το λέγει ο Ίδιος ο Θεός: “Γίνεσθέ Μοι μάρτυρες, καὶ ἐγὼ Μάρτυς, λέγει Κύριος ὁ Θεός!” (Ησ. 43,10).

Η εντολή αυτή “γίνεσθέ Μοι μάρτυρες” σημαίνει “γίνεσθέ Μοι ομολογητές”. Η εντολή αυτή είναι στην Προστακτική και μάλιστα σε Μέλλοντα Εξακολουθητικό: “να μαρτυρείτε, να ομολογείτε συνεχώς, καθημερινώς και βιωματικώς!”

Προσθέτει έπειτα και το άκρως εντυπωσιακό και βαθύτατα συγκινητικό: “καὶ ἐγὼ Μάρτυς”. Τότε “θα γίνω και Εγώ Μάρτυρας δικός σας, Ομολογητής δικός σας! Θα σας ομολογήσω και Εγώ μπροστά στον Πατέρα Μου!” Ποιός τα λέγει όλα αυτά; “Λέγει Κύριος ὁ Θεός!”

Αυτό θέλει ο Θεός, αυτό έπραξαν οι Άγιοι Απόστολοι, αυτό δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες.

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου – Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β΄

Ὁ πάσης Δημιουργός τῆς κτίσεως, ὁ καιροὺς καὶ χρόνους ἐν τῇ ἰδὶᾳ ἐξουσίᾳ θέμενος, εὐλόγησον τὸν στέφανον, τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητός σου, Κύριε, φυλάττων ἐν εἰρήνῃ τοὺς βασιλεῖς καὶ τὴν πόλιν σου, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.

Πηγή: http:/www.wallingoff.com

"Αγαπητοί μας πλανηθέντες πατέρες... εσείς, οι αποκλειστικώς υπεύθυνοι γιά τά σχίσματα"!

Μία ἀποστομωτική ἀπάντηση γιά ὅλους αὐτούς πού ἰδιοτελῶς διοργανώνουν 

ἡμερίδες στήριξης τῶν ἀπαράδεκτων ἀποφάσεων τῆς ψευτοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου.

Ἡ ἀνωτέρω σεπτή ἱερά εἰκόνα τῶν Πατέρων καί ὁμολογητῶν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἦλθε στήν κατάλληλη καί μοιραία ὥρα γιά τό ἔθνος μας. Τά ἱστορούμενα στήν εἰκόνα φρικτά μαρτύρια τῶν Πατέρων πού σφαγιάσθηκαν ὑπό τῶν λατινοφρόνων καί Λατίνων χτυποῦν μέ ἕνα τσεκούρι τήν ψυχή καί ὅλες μας τίς αἰσθήσεις, τίς νεκρωμένες ἀπό τήν ἀποστασία∙ γιά νά συγκλονίσουν, γιά νά μᾶς ξυπνήσουν, γιά νά μᾶς θυμίσουν πώς οἱ ὁμολογηταί αὐτοί προτίμησαν τά μαρτύρια καί τόν θάνατο ἀπό τόν ἐκλατινισμό, ἔστω καί στό ἐλάχιστο, λέγοντας «ἡμεῖς βουλόμεθα ἀποθανεῖν ἤ λατινῖσαί ποτε».

Σέ ὅσους ὀρθοδόξους ἔμειναν ἀκατήχητοι, ἀμόρφωτοι, ἀκόμη καί μέ masters καί ντοκτορά, σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἔχουν χάσει τόν πνευματικό τους προσανατολισμό μέσα στή σύγχυση καί τήν πολυγνωμία, πού τόν βύθισαν οἱ συντελεστές τῆς πανθρησκειακῆς δαιμονικῆς συνάξεως στό Κολυμπάρι τῆς Κρήτης τόν Ἰούνιο τοῦ 2016, ἡ παραπάνω συγκλονιστική ἁγία εἰκόνα διαμηνύει τήν ἀντίθεση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπό τόν Παπισμό∙ τήν ἀπόσταση πού εἶναι τόσο μεγάλη, ὅση ἡ ἀπόσταση ἡ ὁποία χωρίζει τόν Παράδεισο ἀπό τήν Κόλαση.

Στήν ἀέναη διαδρομή τοῦ χρόνου ἐπί αἰῶνες μακρούς ἐργάστηκε ἡ «Ἁγία Ἕδρα» μέ τό εἰρηνόφιλο προσωπεῖο της καί τούς ἐργάτες τοῦ παπικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ νὰ καθυποτάξει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἁγία Ὀρθοδοξία.

Τά ὅσα λοιπόν ἀπίστευτα συνέβησαν μέ τή διεξαγωγή αὐτῆς τῆς Συνέλευσης τῶν προκαθημένων στό Κολυμπάρι, βεβαίωσαν σχεδόν ὅλο τόν λαό ὅτι «ὅλες οἱ μεγάλες αἱρέσεις πού ἐμφανίστηκαν στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία ὠχριοῦν μπροστά στήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ».

Ἐσήμανε λοιπόν ἡ ὥρα, μέ τή Σύναξη αὐτήν, ἐπειδή οἱ ἐμπνευστές της καί ὀργανωτές της συνεχίζουν τό πονηρό τους ἔργο, νά φωνάξουμε «urbi et orbi», ἀφοῦ «ὁ παπικός θρόνος μερίμνησε νά μήν παραλείψει οὔτε μία ἀνήθικη, βδελυρή, ἐγκληματική ἀποτροπιαστική κατά τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐνέργεια»∙ Πῶς πράγματι ὁ τόπος αὐτός πρίν πολλές δεκαετίες παραδόθηκε σέ μία «ἀνελέητη αἰχμαλωσία πού ἤδη μέχρι τώρα ἔκανε τόση ζημιά ὅσο καμμιά ἄλλη συμφορά στή Νεώτερη Ἱστορία»; Ὁ χῶρος δέν ἐπιτρέπει ἀνάλυση, ἡ ὁποία ἄλλωστε περιττεύει, ἀφοῦ ἡ βιβλιογραφία ἡ ὁποία ὑπάρχει εἶναι φοβερή.

Ἡ Ὕβρις

Ὕβρις = ἔπαρσις, αὐθάδεια, θρασύτης, ἀναισχυντία. Ὅλα αὐτά πού εἶναι τό περιεχόμενο τῆς ὑπερηφανείας ὁδήγησαν στήν πτώση ἀπό τήν ἀλήθεια καί τήν κατάπτωση στό βάραθρο τῆς αἱρέσεως, τήν παπική «ἐκκλησία». Αὐτό ἐπεφύλαττε καί γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἡ οἰκουμενιστική σύναξη στό Κολυμπάρι. Τά ἴδια συστατικά στοιχεῖα χαρακτηρίζουν καί τήν περίεργη στήν Κρήτη —τήν παναίρεση τοῦ πανθρησκειακοῦ οἰκουμενισμοῦ— «Σύνοδο». Ὡστόσο ἀποδείχθηκε καί μέ τίς χιλιάδες ὑπογραφές πού συγκεντρώθηκαν —δηλώνοντας ὅτι ἀκυρώνουν τή «Σύνοδο»— πώς τά πραγματικά πνευματικά ἀντισώματα τοῦ λαοῦ μας, πού ζεῖ τήν ἡσυχαστική παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, δέν χάθηκαν. 

Ἔτσι ὡς ἀπότοκο εἶχε ὅλη αὐτή ἡ ἀναστάτωση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας νά ἀνακαλύψει ὁ λαός πώς ὁ πολυκέφαλος ὄφις τῆς πλάνης «ὅ,τι δέν κατάφερε ἀνά τούς αἰῶνες μπορεῖ πλέον νά τό πραγματοποιήσει διά τοῦ οἰκουμενισμοῦ»!

Ἡ ὑψηλοφροσύνη, πού ὡς πύργος ὑψώθηκε καί ἐμπόδισε τότε τούς ἀνθρώπους νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια, κατέρρευσε. «Δεῦτε καί καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν τήν γλῶσσαν». Τά σκεφθήκαμε αὐτά γιατί ἡ σύγχυση πού ἐπικρατεῖ μεταξύ αὐτῶν πού ἀποβλέπουν σ’ ἕναν ἀλλόκοτο συγκρητισμό τῶν λαῶν μᾶς φέρνει πίσω στήν ἐποχή του πύργου τῆς Βαβέλ. Ὅπως τότε, τό ἔργο τους σκόρπισε καί διαλύθηκε.

Σύγχυση γλωσσῶν, ἀσυνεννοησία, ὅπως συμβαίνει καί στίς μέρες μας. Σύγχυση, ταραχή, πρό καί μετά προπαντός τή διεξαγωγή, τήν πραγματοποίηση τῆς «Συνόδου», ἡ ὁποία μοναδικό στόχο εἶχε τήνἑδραίωση, τήν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς καταφρόνησης τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τοῦ ὀρθοῦ φρονήματος καί ἤθους ὀρθόδοξου ἐκκλησιαστικοῦ, ἐκ μέρους τῶν κληρικῶν μας.

Ὅμως ἡ «νέμεσις» παροῦσα καί σ’ αὐτήν τήν ἱστορική στιγμή τῆς ἀνθρωπότητος. Γιατί ἕναν νέο πύργο πού ὀνομάζεται πανθρησκεία, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, πού συμπορεύεται μέ τόν οἰκουμενισμό καί ὑπηρετεῖται ἀπ’ αὐτόν, προσπάθησαν ὅλοι αὐτοί νά ὑψώσουν.

Ὅμως «πᾶν ὕψωμα ἐπαιρόμενον κατά τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ κρημνίζεται». Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ἀκυρώθηκε στή συνείδηση τοῦ ὀρθόδοξου λαοῦ καί θεωρεῖται ὡς μή γενόμενη. Καί διαπιστώσαμε, μέσα στόν ἀνεκλάλητο πόνο μας γιά τήν πίστη καί τή σωτηρία μας, πού κινδυνεύουν, πώς τά ἐννιακόσια ἑξήντα τόσα χρόνια παπισμοῦ, τά ὁποῖα διέβρωσαν τό γένος τῶν Ἑλλήνων, στάθηκαν ἱκανά νά διαβρώσουν ὥς καί τόν κλῆρο μας. 

Ἔγραψε πρό πολλῶν ἐτῶν ὁ ἀείμνηστος Κώστας Σαρδελῆς:

«Ὁ ἀγώνας τῶν γραικύλων πέρασε στήν τελευταία καί ἀποφασιστική φάση τοῦ σατανικοῦ τους σχεδίου καί ἀπεργάζεται ὑπό τούς ἐκκωφαντικούς τυμπανισμούς κάποιου μανιακοῦ ὄχλου τόν πνευματικό μας θάνατο».

Μέσα στήν πλάνη μας ὅμως δέν κατανοοῦμε πώς βοηθᾶμε τούς γραικύλους. Γι’ αὐτό καί οἱ πλεῖστοι ἀπό τούς Μητροπολίτες μας κωφεύουν ἤ σιωποῦν. Γι’ αὐτό καί δέν ξεσηκώθηκαν, ἐνῶ τούς περιμένουμε ἐναγωνίως νά μᾶς εἰποῦν: 

«Φωνάξτε “ὁ Θεός ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν».

Τί εἶναι ὅμως πλάνη;

Μᾶς ἀπαντᾶ ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «Ἡ ἔλλειψη συνείδησης τῆς ἁμαρτωλότητας».

Γι’ αὐτό καί ἔννιοι ὑψηλόβαθμοι ὀρθόδοξοι ἱερωμένοι ἐφησυχάζουν ἀκόμη. Γι’ αὐτό ἐξακολουθοῦν νά διαπραγματεύονται (παζαρεύουν) τά Ἱερά τῆς Ὀρθόξοξης Ἐκκλησίας. Διότι δέν ἀντελήφθησαν οὔτε σ’ αὐτήν τήν κομβική στιγμή τῆς Ἱστορίας ὅπου διακυβεύονται οἱ τύχες τῶν λαῶν καί τῶν Ἐθνῶν πώς ὁ Οἰκουμενισμός πού προωθεῖ τήν πανθρησκεία συνδράμει καί στήν ταχύτατη ἐπέλευση τῆς Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, τῆς Παγκόσμιας δηλαδή Δικτατορίας πού εἶναι ἐπί θύραις!

Ἀκόμη καί ἀπό τά βάθη τῆς ἑλληνικῆς ἀρχαιότητος, ὁ τραγικός μας ἔρχεται ἀπό τήν Ε΄ π.Χ. ἑκατονταετηρίδα καί μᾶς φωνάζει: «εἰδυίαι γάρ καί οὐκ ἐξαίφνης οὐδέ λαθραίως εἰς ἀπέραντον δίκτυον ἄτης ἐμπλεχθήσεσθ’ ὑπό ἀνοίας» (Γνωρίζοντας καλά κι ὄχι ἔξαφνα ἤ ἀπατηλά στό ἀπέραντο μπλεχτήκατε δίχτυ τοῦ κακοῦ ἀπό ἄνοια).

Ἐν τούτοις τόσες καί τόσες σθεναρές ἀντιδράσεις καί κραυγές ἔναντι τοῦ «θηρίου τῆς Ἀποκάλυψης» ἔναντι τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀντιμετωπίζονται χλιαρά ἀπό τούς πλείστους τῶν Ἱεραρχῶν, γιατί... προφασίζονται τόν φόβο «διαρρήξεως» τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος!

Ὁποία εἰρωνεία!

Ὅταν οἱ ἴδιοι μέ τά ὅσα διέπραξαν στούς Οἰκουμενιστικούς κύκλους, διακυβεύουν τήν σωτηρία μας. Ὅταν μέ ὅσα ἀκόμη ἐξακολουθοῦν νά πραγματοποιοῦν1, γίνονται ἡ αἰτία νά ἐπαληθεύεται ὁ προφητικός λόγος «κεκορεσμένος ἔρωτος θείας καί χριστιανικῆς ὀδύνης λόγος» τοῦ Σέρβου Καθηγητοῦ τοῦ Βελιγραδίου καί Ἀθηνῶν, ἁγίου μας Ἰουστίνου Πόποβιτς:

«Τίποτε καλό νά μήν περιμένουμε ἀπό μία τέτοια Σύνοδο παρά μόνο σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα».

Προβάλλουμε τόν γραπτό λόγο τοῦ καθηγητοῦ π. Ἰουστίνου, ὄχι γιατί τόν εἴδαμε ὡς δογματικό μόνον, ἀλλά, ἀπό τότε καί ὡς ὅσιον καί ὡς προφήτη, διότι ζῆ μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ τήν τραγωδία τῶν ἀνθρώπων, πρός τούς ὁποίους μέσα ἀπό τά ἔργα του ἐξαγγέλει τήν μοναδικότητα τοῦ Θεανθρώπου, τήν μοναδικότητα τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἐκτροπή τοῦ Εὐρωπαίου ἀνθρώπου ἀπό τῆς Ἀληθείας2 .

Ἀγαπητοί μας πλανηθέντες πατέρες

Μέ τίς συνάξεις καί τίς ἐγκυκλίους τίς ὁποῖες παρά τίς καταγγελίες τοῦ λαοῦ ἐξακολουθεῖτε νά πραγματοποιεῖτε καί νά ἐκδίδετε, θεωρεῖστε ἐσεῖς, οἱ ἀποκλειστικῶς ὑπεύθυνοι γιά τά σχίσματα καί τήν πρόκληση τόσο κακοῦ.

Ὅμως, ἡ γνωστή παραβολή τοῦ Χριστοῦ (ἡ ἐπιστροφή τοῦ Ἀσώτου) ἐπειδή ἀποτελεῖ ἀπό κάθε ἄποψη τήν κορωνίδα τῶν παραβολῶν, καί ὡς ἡ ἀνακεφαλαίωση τῆς διδασκαλίας Του, θεωρήσαμε ὅτι ὑπεύθυνοι καί ἔνοχοι εἴμαστε καί ἐμεῖς, ὁ λαός.

Γιατί εἴμαστε καί ἐμεῖς ὡς ὁ «ἄσωτος» υἱός τῆς παραβολῆς. Τά σκεφτήμακαμε αὐτά, διότι ὁ φιλόσοφος τῆς Ἑλλάδος Ἀριστοτέλης, πού μέ τόν δικό του τρόπο ἑρμηνεύει σέ μεγάλο βάθος τήν ἔννοια τῆς λέξεως «ἄσωτος» γράφει:» τούς γάρ ἀκρατεῖς καί εἰς ἀκολασίαν δαπανηρούς, ἀσώτους καλοῦμεν». ( ἀκρατής = ὁ ἀνίσχυρος, ὁ μή ἐλέγχων, ἀδύναμος.

Ἡ ἀξία τῆς λογοτεχνικῆς αὐτοτέλειας τῆς παραβολῆς, ἔγκειται στήν παραστατικότητα τῆς διηγήσεως μιᾶς ἱστορίας ὑψηλῶν ἐννοιῶν. Αὐτές τίς ὑψηλές ἔννοιες ἀναλύοντας καί αὐτοανακρινόμενοι ἐμεῖς ὁ λαός, πού ἀποτελοῦμε μαζί σας (τόν κλῆρο) τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, αὐτοχαρακτηριοστήκαμε καί ὡς ἀνίσχυροι καί ἀδύναμοι στήν πίστη, ἀφοῦ τόσα χρόνια ἀφήσαμε νά γίνονται ἀποδεκτά τά τετελεσμένα τῆς πεπλανημένης πορείας ὑμῶν τῶν οἰκουμενιστῶν Ἱεραρχῶν. Γιατί δέν κινήσαμε τίς σειρῆνες νά σᾶς ξυπνήσουν, γιά νά ἀφουγκραστεῖτε τόν ἀχό τῆς σεισμικῆς καταστροφῆς πού προκάλεσε ἡ ἐκκλησιαστική ἐκτροπή σας, ἀγαπητοί μας Ἱεράρχες, καί γενικῶς ὁ κλῆρος μας.

1. Περιοδ. (ἔκδοση Συνάξεως Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ»Τ.Θ. 107 Τ.Κ. 421 32 Τρίκαλα Σεπτέμβριος 2016 σελ 27) «Ἀποτελεῖ, πραγματικά, τεράστια πρόκληση γιά τό ὀρθόδοξο αἴσθημα τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἡ ἐπιμονή πλέον τῆς Ι. Συνόδου νά ὁρίζει τούς συγκεκριμένους ἀντιπροσώπους στούς διαλόγους, ἐνῶ γνωρίζει τίς ἐκπεφρασμένες οίκουμενιστικές ἀντιλήψεις τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ἀποτελοῦν οἱ Μητροπολῖτες Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος καί Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος» κ.λ.π. Καί φιλοϊσλαμιστής ὁ κ. Ἰγνάτιος!!!

2. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ» Ἔκδ. Ὀρθόδοξος Κυψέλη (Ἀρχιμ. ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ Θεσ/κη 1974 «Ὁ Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» κ. ἄ.

Ὁ λαός τοῦ Θεοῦ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΤΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

 ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, χαίρετε!

Το κείμενο αφορά τους διώκτες των Ορθοδόξων Χριστιανών (των ορθοτομούντων τον Λόγον της Αληθείας). Σκοπό έχει να βοηθήσει στην επαναφορά όσων λησμόνησαν τον λόγο για τον οποίον ο Ιησούς κατέβηκε στη γη, ως Θεάνθρωπος.

Τόσα χρόνια στην εκκλησία του Χριστού άσπρισαν τα «γένειά»σας και τα «μαλλιά»σας και δεν καταλάβατε την εντολή που έχουμε να αγαπάμε και τους εχθρούς μας, αλλά να μην τους συναναστρεφόμαστε;

Εσείς τώρα τι πάθατε; Τρελαθήκατε; Διώκετε τους αδελφούς σας; Τους φίλους σας; Τους ορθοτομούντας τον Λόγο της Αληθείας; Αντί να τους επαινείτε, αγκαλιάζετε τους εχθρούς σας;

Προφανώς έχετε μπερδέψει τους εχθρούς του Χριστού με τους φίλους, γι’αυτό και διώκετε τους συνδούλους και αδελφούς σας!! 

Δεν ασχολείστε τώρα με την έρευνα των γραφών που είναι ανεξάντλητη,τα μάθατε όλα! Ούτε με τη διδασκαλία όπως έχετε εντολή.

Τώρα ασχολείσθε με σοβαρότερα θέματα, γι’ αυτό ξεχάσατε το:«Όταν έρθει ο Κύριος και σας δει να χτυπάτε τους συνδούλους σας, αλλοίμονο σας…»

Τόσα χρόνια αφήσατε το ποίμνιο ακατήχητο!!

ΔΕΝ του διδάξατε τον Θείο φόβο για να μην σπείρετε το φόβο, όπως λέτε. 

Επιλέξατε όμως την σιωπή που είναι η τρίτη μορφή ΑθΕΙΑΣ κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Τώρα όμως ο φόβος,στους ακατήχητους αλλά και σε σας, θα έρθει όλος μαζεμένος!!! (και όχι ο Θείος φόβος-μακάρι να διαψευστώ!)

Δεν μιλάτε στο ποίμνιο για τις αιρέσεις και για την ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ του ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ που είναι και ο μεγαλύτερος εχθρός της Ορθοδοξίας μας και που διχάζει το ποίμνιο,οδηγώντας το στην απώλεια!

Υποκριτές, δεν δεχόσασταν τις αλλεπάλληλες αποδείξεις θεότητας του Ιησού μας και σπεύσατε άρον-άρον να τον σταυρώσετε, προκειμένου να απαλλαγείτε από Αυτόν μιας και ήταν εμπόδιο στα πάν-αισχρα έργα σας! (Θέλατε να οικειοποιηθείτε την άμπελον.)

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με ακρίβεια μέχρι και σήμερα. Διώκονται οι άξιοι δούλοι-εργάτες και φίλοι του Ιησού ακριβώς όπως το είχε προείπει ο Κύριος :

«και θα μισήσθε από όλους, επειδή θα πιστεύσετε εις το όνομά μου. Εκείνος δε, που θα δείξει υπομονήν μέχρι τέλους της ζωής του, αυτός και μόνο θα σωθεί».(Μαρκ.ιγ 13)

«Σεις οι οποίοι καυχάσθε ότι είσθε τέκνα του Θεού,πατέρα,από τον οποίο κατάγεσθε και του οποίου τον χαρακτήρα και τα ιδιώματα κληρονομήσατε, έχετε τον διάβολον και τας αμαρτωλάς και φονικάς επιθυμίας του πατέρα σας αυτού θέλετε και είσθε αποφασισμένοι να πράττετε. Εκείνος απ’αρχής της δημιουργίας του ανθρώπου ήτο φονεύς του ανθρώπου,και με το ψεύδος του παρέσυρεν αυτόν εις την αμαρτίαν και τον θάνατον.Και δεν στέκεται εις την αλήθειαν,διότι δεν υπάρχει μέσα του πόθος προς αυτήν και διάθεσις να είπει κάποτε την αλήθειαν. Όταν λαλεί το ψεύδος, το βγάζει από μέσα του και το λέγει, διότι είναι ψεύστης και πατέρας του ψεύδους, ο πρώτος επινοητής και ο κύριος υποβολεύς αυτού».(Ιωαν.η 44)

«Συμβιβασμούς με την παράταξη του διαβόλου,δεν δέχομαι,όπως φαντάζεσθε σεις.Εκείνος,που δεν είναι εξ’όλης του της ψυχής μαζί μου,είναι εναντίον μου.Και εκείνος,που δεν μαζεύει με εμέ τα πνευματικά πρόβατά μου,ούτος σαν άλλος λύκος τα σκορπίζει».(Λουκ.ια 23)

Ούτε ενδιαφέρεστε για την Αλήθεια, διότι αν σας ενδιέφερε και αν την αναζητούσατε,δεν είχατε παρά να συνταχθείτε ΑΠΑΝΤΕΣ προκειμένου να λύσετε ό,τι σας απασχολούσε.

Να είχατε μαζί σας και φωτισμένους ,απλούς καλόγερους,διότι το Άγιο πνεύμα πνει όπου θέλει και όσο θέλει, όταν θέλει!! Εσείς όμως αποκλείσατε τους φωτισμένους και συναχθήκατε μόνο οισκοτισμένοι. Ούτε σας ενδιέφερε η τακτοποίηση παλαιού και νέου ημερολογίου που φέρνει ταραχή στην εκκλησία. Εσείς επιδιώξατε και επιδιώκετε μεγαλύτερη ταραχή και διάσπαση. Τα 90 χρόνια προετοιμασίας της Συνόδου στο Κολυμπάρι της Κρήτης ,δεν αφορούσαν τα θέματα,τα οποία είναι ήδη λυμένα από την εκκλησία. Εσείς υπονομεύατε και προετοιμάζατε τον σκοτισμό των «φωτισμένων», που δεν ξέρουν πως η Εκκλησία είναι ΜΙΑ, διότι ΕΝΑΣ είναι ο Θεός! 

*Για τον αρχιθυροφύλακα δε και τους πιστεύοντας σε αυτόν, η Ορθόδοξη εκκλησία του Χριστού μας είναι μία ανάμεσα στις 348 «εκκλησίες» του Π.Σ.Ε.-οι οποίες διευθύνονται από το Άγιο πνεύμα.

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!! 

*Επίσης, ότι πολλές εντολές του Θεού είναι προσωρινές!!(μεγάλη βλασφημία).

*Ότι «όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας».(Πλέουν σε πελάγη «ευτυχίας» αλλά όχι…σωτηρίας)

*Ότι οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν (το σχίσμα) προπάτορες ημών (οι Άγιοι Θεοφόροι πατέρες δηλ.) υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχέκακου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού!!!»

Οι παναιρετικοί οικουμενιστές τώρα θέτουν τους Αγίους μας πίσω από αυτούς, είναι πιο άγιοι οι «φωτισμένοι γνωστικοί» από τους Αγίους Πατέρες της εκκλησίας μας. Το κατάφερε ο διάβολος να πλανήσει και τους εκλεκτούς. Εάν δεν το είχε προείπει ο Ιησούς μας, δεν θα μπορούσα ο ανάξιος να πιστέψω τέτοια πτώση των αρχιερέων. Να παρακούν και να αλλοιώνουν τις εντολές του Κυρίου μας;; Μόνο οι δαίμονες τα κάνουν αυτά!!

Πολλοί θα εννοήσουν τώρα έμπρακτα,τι σημαίνει ΠΛΑΝΗ.Θέλουν δια της βίας όπως και τότε να κάνουν το δικό τους θέλημα, αγνοώντας το: «Όποιος ακολουθεί το δικό του θέλημα δεν μπορεί να αποφύγει την οίηση, από την οποία σαν φυσικό επακόλουθο έρχεται η πλάνη, όπως λέει ο Άγιος Ισαάκ».

Η τρίτη μεγαλύτερη και τελευταία προδοσία του γλυκύτατού μας Ιησού, επιτελείται στις μέρες μας .Αγάπησαν το σκότος (αντί-Χριστο) και μίσησαν τον δίξαντα το φως .Δεν αρκούνται στις ατελείωτες διδασκαλίες των Αγίων μας και στο Ευαγγέλιο που καλύπτουν όλες τις ανάγκες για τη σωτηρία μας. Θέλουν δικά τους νέα δόγματα και θεωρίες!!

Αναπολόγητοι θα είναι, διότι γνώρισαν τον Ιησού Χριστό, άκουσαν την διδασκαλία Του. Διδάσκουν μάλιστα το Ευαγγέλιο (στους άλλους, όχι όμως στον εαυτό τους). Γνώρισαν τους άξιους δούλους του Κυρίου, που ως Άγιοι Πατέρες και «προς επιβεβαίωση δε του κηρύγματός σας, σας δίνω εξουσίαν και δύναμην να θεραπεύετε ασθενείς, να καθαρίζετε λεπρούς, να ανασταίνετε, να εκβάλλετε δαιμόνια. Δωρεάν ελάβατε την χάριν αυτήν της θαυματουργίας, δωρεάν και χωρίς να λαμβάνετε χρήματα, δώσατέ την και σεις».(Ματθ.ι8)

Αυτούς τους Αγίους εφθόνησαν οι δαίμονες και τα όργανά τους,διότι ήταν απλοί, ταπεινοί,πιστοί άνθρωποι.

Τι πλέον θέλουν; ΓΙΑΤΙ τόσο μίσος για τους ορθοτομούντας τον Λόγον της Αληθείας;

Θλίβομαι για τους διωκόμενους, αυτοί όμως στεφάνια πολλά απολαμβάνουν. Θλίβομαι και για την αδικία.

Στενοχωριέμαι όμως και με αυτούς, που δεν μπορούν να καταλάβουν τη διδασκαλία του Χριστού όντας διδάσκαλοι. 

«Αλλοίμονον εις σας τους νομοδιδασκάλους. Διότι με τηνδιεστραμμένην διδασκαλία σας εσκοτίσατε τας διανοίας των ανθρώπων και τους αφηρέσατε το μέσον, με το οποίον σαν με άλλο κλειδί θα οδηγούντο εις την γνώσιν του πραγματικού δρόμου της σωτηρίας. Έτσι δε και σεις δεν εμβήκατε εις τον δρόμον αυτόν, που θα σας έφερεν εις τον Χριστόν και εις την βασιλείαν του, αλλά και εκείνους, που ήθελαν και προσεπάθουν να έμβουν, τους ημποδίσατε»(ΛΟΥΚ ια 52).

Και ως κλέφτες αυτής νομίζουν ότι θα καθίσουν σε κοσμικούς θρόνους, αιώνια!! 

«Μωραίνει Κύριος ὅν βούλεται ἀπολέσαι».

Πώς μπορεί κάποιος να τους μιλήσει; Τι λόγια να χρησιμοποιήσει για να τους πείσει να μετανοήσουν; Μόνο θαύμα!! Δεν αντιλαμβάνονται ότι συγκεντρώνουν όλο το κεφάλαιο συμφοράς τους!!!! Ας κατανοήσουν ότι: «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς».

Ας προσέξουμε πολύ, διότι είναι κοντά, καθότι γνωρίζουμε όπως λέγει: «Και κατά την δευτέραν παρουσίαν και κατά τον θάνατον του καθενός».

Για την Δευτέρα παρουσία σίγουρα δεν γνωρίζουμε το πότε. Το δεύτερο όμως το γνωρίζουμε κατά μέσον όρον, ενός δεπτερολέπτου έως κάποια σχετικά ολίγα χρόνια.

Συνέρθετε λοιπόν, μετανοήστε ειλικρινά και γρηγορείτε! Διότιέχουμε εντολή να αγαπάμε και τον εχθρό μας και όχι να μισούμε και να διώκουμε τους φίλους και αδελφούς μας.

Προσέξτε το πολύ καλά αυτό! Γιατί όπως μας εύρει…όταν μας εύρει! 

«Ιδού προείρηκα υμίν άπαντα».

«Α δε υμίν λέγω,πάσι λέγω:ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ!»

Εύχομαι ο Θεός να σας φωτίσει και να λάμψει στο πρόσωπό σας η Αλήθεια!

Με εν Χριστώ αγάπη 

ο ελάχιστος Γεώργιος Φλώρος.

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

ΚΑΝΩΝ 15ος ΑΒ’ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΚΑΝΩΝ 15ος ΑΒ’ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΔΙΑ ΑΙΡΕΣΙΝ ΤΙΝΑ 

ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΝΤΕΣ 

ΠΡΕΠΟΥΣΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙΣ ΑΞΙΩΘΗΣΟΝΤΑΙ!

Μάθετε τον 15ο κανόνα, που καίει τους αντι-ΧΡΙΣΤΟΥΣ!!!

«Στην 1η και 2αν εντολήν κρέμεται όλος ο ΝΟΜΟΣ».

Ως πηγή αναβλύζουσα Άγιον Πνεύμα και αιώνιον ζωήν αντλήθηκαν τα πάντα εκ του ΛΟΓΟΥ.

Ο ΛΟΓΟΣ του ΘΕΟΥ .

«Στον 15ο κανόνα κρέμεται η προστασία της ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ μας από τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ.»

Μας έλεγαν ότι ο ΝΟΜΟΣ λέγει: «Ούτε μία κεραία, ούτε ένα ιώτα δεν αλλάζουμε».

Τώρα οι ίδιοι απομακρύνθηκαν τόσο πολύ από τον Θεό που αφαίρεσαν ΟΧΙ μια κεραία, αλλά ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΑΝΟΝΑ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.

Δεν θέλουν να υπάρχει ο ΚΑΝΟΝΑΣ αυτός που διακρίνει τους ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και επαινεί τους διακόπτοντες σχέσιν με αυτούς, προστατεύοντας έτσι την ΜΙΑ, ΑΓΙΑ, ΚΑΘΟΛΙΚΗ και ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ του ΧΡΙΣΤΟΥ μας.

Θέλουν να ενωθούν με τους αιρετικούς (ΜΕΓΑ ΕΓΚΛΗΜΑ, χωρίς τη μετάνοιά τους). 

Γι’ αυτό και εξάλειψαν τη λέξη ΑΙΡΕΣΗ και τους ονόμασαν όλους «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ».

Οι ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΔΕΝ δέχονται καμία αλλαγή του ΛΟΓΟΥ-ΝΟΜΟΥ.

Αυτό που γίνεται σήμερα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ!!!

Τώρα, αυτοί που έχουν το Θεό μέσα τους, συνειδητά αντιλαμβάνονται την ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!!

Αναγνωρίζουν αυτούς τους λύκους που κατέλυσαν τη διδασκαλία του Χριστού, γιατί μας τους αποκαλύπτει ο Πατέρας μας. Ας δείξουμε λοιπόν τώρα, την εγρήγορση που χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά!

Αδελφοί μου, ο Κύριός μας ενανθρωπίστηκε πριν δύο αιώνες, κατέβηκε στη γη για να ανεβάσει εμάς στον ουρανό. Είναι δυνατόν να λησμόνησε κάτι που είναι για τη σωτηρία μας;

Όλα είναι γραμμένα και ΧΙΛΙΟΕΙΠΩΜΕΝΑ.

Ο ΛΟΓΟΣ, ως σπόρος έπεσε και πέφτει ο ίδιος παντού, για να μη βρει δικαιολογία η πέτρα, ο δρόμος ή το έδαφος με τα αγκάθια και πουν: 

Εμείς δεν καρποφορήσαμε, διότι δεν έπεσε σε εμάς σπόρος, ή έπεσε αλλά δεν ήταν καλός.

«ΙΔΟΥ ΠΡΟΕΙΡΗΚΑ ΥΜΙΝ ΑΠΑΝΤΑ».

«Α ΔΕ ΥΜΙΝ ΛΕΓΩ ΠΑΣΙ ΛΕΓΩ, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ».

Τι θα επικαλεσθούμε;; Πως δεν είναι γραμμένα, πως δεν υπάρχουν ΝΟΜΟΙ;;

«Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τιρβάζη περί πολλά».

Πώς θα εγκολπωθούν το θείο λόγο αφού δεν ερευνούν καν τις γραφές και ασχολούνται με τα κοσμικά; Πώς θα κυβερνήσουν το πλοίο (ΕΚΚΛΗΣΙΑ) αφού δεν γνωρίζουν που είναι το τιμόνι (ΠΗΔΑΛΙΟ);

Οι ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ είναι αυτοί που δεν μας αφήνουν να φύγουμε από το ΣΩΣΤΟ δρόμο και όμως δεν τους γνωρίζουν ΑΥΤΟΙ που θα ΕΠΡΕΠΕ….!

Άλλοι τους ξέρουν και τους διαστρεβλώνουν για να παρασύρουν ψυχές!

Άλλοι τους έχουν μπροστά στα μάτια τους, αλλά λόγω σκότους δεν μπορούν να δουν τι γράφουν.

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ υπάρχουν ΑΞΙΟΙ ΔΟΥΛΟΙ που στέγνωσε ο λάρυγγάς τους ,να τα λένε και να ενημερώνουν το ποίμνιο!

Έτσι πρέπει όμως, διότι μας είπε να ΥΠΟΜΕΙΝΟΥΜΕ μέχρι τέλους ακέραιοι, ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΟΥΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ!!

Διότι σε αυτούς παρέδωσε την εκκλησία Του ο Χριστός!

Μήπως και τότε δεν έλεγαν ότι πατέρας τους είναι ο Αβραάμ; Ταυτόχρονα οι ίδιοι αρχιερείς σχεδίαζαν το θάνατο του Ιησού μας.

Τώρα οι Αρχιερείς τι δεν γνωρίζουν και ταυτίζονται με τον αντι-ΧΡΙΣΤΟ;

Γιατί γνωρίζουν όλα τ΄ άλλα, όντας λαλίστατοι και δεν γνωρίζουν τον 15ο κανόνα που λέει ΞΕΚΑΘΑΡΑ και ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ: 

Ο 15ος κανόνας ,αδελφοί μου, επαναλαμβάνει εν συντομία τον 13ο και 14ο κανόνα ,που αναφέρουν ότι σε καμία περίπτωση, όταν πρόκειται περί βίου (προσωπικά) αμαρτήματα, όσο μεγάλα και αν είναι τα εγκλήματα δεν επιτρέπεται ο πρεσβύτερος ή επίσκοπος ή μητροπολίτης να αποσχίζεται της εκκλησίας και να σταματά το μνημόσυνο του ανωτέρου του, διότι σχίσμα κάνει στην ένωση της εκκλησίας, προτού να εξετάσει η σύνοδος τα εγκλήματά του και να τον καταδικάσει.

Στη συνέχεια ο έχων μεγάλο ενδιαφέρον 15ος κανόνας λέει:

Όταν όμως ο ιεράρχης, «γυμνή τη κεφαλή» στις εκκλησίες, (δημοσίως),

κηρύττει ΑΙΡΕΣΗ η οποία έχει κατεγνωσθεί (καταδικαστεί) από 

οικουμενικές συνόδους, τότε αυτός που διακόπτει το μνημόσυνο του 

αιρετικού αρχιερέως ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ αλλά ΜΕΓΑΛΗΣ-

ΠΡΕΠΟΥΣΑΣ ΤΙΜΗΣ ΑΞΙΩΝΕΤΑΙ!

Ακόμη και αν διακόπτει τη μνημόνευση πριν αποφασίσει η σύνοδος, δεδομένου ότι η αίρεση έχει καταδικαστεί από προηγούμενη σύνοδο, όπως αναφέρεται (κατεγνωσμένην).

Αναρωτηθήκατε, αδελφοί, γιατί λέει ότι ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ πρέπει να τιμωρείται (ΔΙΩΚΕΤΑΙ) ο αποτειχιζόμενος εκ του ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ επισκόπου, αλλά να ΑΞΙΩΝΕΤΑΙ και ΠΡΕΠΟΥΣΗΣ ΤΙΜΗΣ από τους ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ;

*Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι παρακάτω και στη συνέχεια, θα την αναλύσουμε.

Όπως λέει «κατέγνωσαν» δηλ. γνώρισαν πολύ καλά και εμπρόθεσμα. Ποιούς όμως γνώρισαν;

Τους ψευδεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους. 

Έτσι , ακριβώς τους αποκαλεί το ΠΗΔΑΛΙΟ.

Όχι όμως για προσωπικά αμαρτήματα, όποια και αν είναι αυτά, αλλά για διδασκαλία ΑΙΡΕΣΕΩΝ.

Ο Κύριος μας, είπε για αυτούς: «Αλλοίμονον εις σας τους νομοδιδασκάλους. Διότι με την διεστραμμένην διδασκαλία σας εσκοτίσατε τας διανοίας των ανθρώπων…»(ΛΟΥΚ.ια΄52)

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΑΥΤΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ και ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ…….ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ!

Συνεπώς (συνεχίζει), ΔΕΝ έκαναν ΣΧΙΣΜΑ στην ενότητα της εκκλησίας αυτοί που ΕΜΠΡΟΘΕΣΜΑ ΚΑΤΕΓΝΩΣΑΝ τους ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ αλλά ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΑΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ από ΣΧΙΣΜΑ, καθαρίζοντάς την και απαλλάσσοντάς την από τους ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ και ΨΕΥΔΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ.

Όπως ο Ιησούς μας, όταν χρησιμοποίησε το φραγέλιον για να καθαρίσει τον οίκο του Πατρός Του (ίσως γι’αυτό είπε πριν λίγες μέρες: «Ούπω ήκει η ώρα μου»).

«Εμνήσθησαν δε οι μαθηταί αυτού ότι γεγραμμένον εστίν, ο ζήλος του οίκου σου καταφάγεται με».

Εάν δεν καθαρισθεί η εκκλησία του Χριστού (όχι τα ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ) από τους αιρετικούς, ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΨΥΧΕΣ!

Αυτήν την εκκαθάριση, εάν δεν την κάνουν οι «δούλοι», την κάνουν οι «στρατιώτες» ή «δούλοι και στρατιώτες μαζί ».

Πριν ή μετά αποφασίσει η σύνοδος επί του θέματος και τους καταδικάσει!

Αυτούς ΕΠΑΙΝΕΙ και ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ο 15ος κανόνας, που είναι ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ!!!

Αδελφοί μου, γιατί όμως αναφέρει αυτός ο κανόνας ότι πρέπει να τύχουν και ιδιαίτερης (πρεπούσης ) τιμής, αυτοί που ΔΕΝ ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΥΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ;

Η σπουδαία ερμηνεία του κανόνα (Βαλσαμώνος) δεν εισχώρει σε αυτό το θέμα, αλλά αφήνει να εννοηθεί!

Προσέξτε τώρα: 

Η ιστορία μάς διδάσκει ότι οι «μπροστάρηδες» θα ανοίξουν τον δρόμο, ή αλλιώς οι ΕΠΙΛΕΚΤΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ θα αναλάβουν να «καθαρίσουν» τον τόπο και μετά θα έρθουν οι επόμενοι ......να δηλώσουν τη νίκη.

Οι δεύτεροι θα πάρουν τις τιμές του κόσμου και οι πρώτοι…….. εάν υπάρχουν, ίσως πάρουν πατερίτσες, γυάλινα μάτια ή πλαστικά χέρια!! 

Θα λέγονται όμως , Η Ρ Ω Ε Σ και η ιστορία θα μιλάει για αυτούς …στον αιώνα!

Στην εκκλησία του Χριστού μας που πρωτίστως μας ενδιαφέρει, κάποιοι ( «οι πιο ΔΥΝΑΤΟΙ θα βαστάξουν τα ασθενήματα των αδυνάτων») πρέπει να βαστάξουν το φορτίο των επιθέσεων του διαβόλου.

Κάποιοι από αυτούς, στους οποίους ο Κύριος ανέθεσε την εκκλησία Του, «ίσως αποκοιμήθηκαν» και δεν βλέπουν χρόνια τώρα τους λύκους –αιρετικούς που μπαινοβγαίνουν.

Δεν δείχνουν το ανάλογο ενδιαφέρον, αλλού τυρβάζουν. ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΦΤΑΣΑΜΕ, ΕΔΩ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕ!! Και αν κάποιοι έχουν το σθένος να μιλούν, οι οικουμενιστές θέλουν να τους «κλείσουν το στόμα».

Πονηροί και όχι ευφυείς, θέλετε εξουσία στον κόσμο;

Έτσι έχετε κατανοήσει το Ευαγγέλιο;

Άριστα είναι τα φιλανθρωπικά έργα, αλλά πρωτίστως η περιφρούρηση της ΠΙΣΤΗΣ μας!!

Εξηγήστε μας, τι εννοούσε ο Κύριος όταν μίλησε για αυταπάρνηση!!

Οι Άγιοί μας, αυτοί οι γίγαντες της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ άντεξαν μόνοι τους ανηλεείς επιθέσεις αιρετικών. Το Άγιο Πνεύμα έκανε το λόγο τους ρομφαία και η αλήθεια έλαμψε.

Εσείς δεν έχετε τίποτα κοπιαστικό να κάνετε, ΜΟΝΟ να ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΤΕ!! Ούτε αυτό δεν μπορείτε να κάνετε; Θέλετε να βουλιάξετε το καράβι μέσα στο λιμάνι;

Όλοι έχουμε λάβει «τάλαντα», άλλοι λίγα, άλλοι πολλά. Κάποιοι έχουν εκτός τα μάτια του σώματος και πνευματική όραση και αντιλαμβάνονται γρηγορότερα τους αιρετικούς λύκους και κρούουν τις «ΚΑΜΠΑΝΕΣ» για να ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ τα πρόβατα και να συγκεντρωθούν ΟΛΑ ΜΑΖΙ για να ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ ΟΙ ΛΥΚΟΙ!!!

Σε αυτούς λοιπόν που βλέπουν από μακριά και πιο γρήγορα τον κίνδυνο,

σε αυτούς που προτάσσουν το στήθος τους στους λύκους, ως καλοί ποιμένες ,

δεν τους ΠΡΕΠΕΙ ΑΝΑΛΟΓΗ ΤΙΜΗ;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΟ ΔΙΔΑΞΕ ΑΥΤΟ, ΚΑΡΦΩΜΕΝΟΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΘΕΟΣ;

ΟΙ ΑΝΑΡΙΘΜΗΤΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ;

ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ! ΜΕ ΠΡΩΤΟΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΜΕ ΑΝΔΡΕΙΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ;

ΤΙ ΑΡΜΟΖΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ; Ο ΔΙΩΓΜΟΣ; Η ΤΙΜΩΡΙΑ; 

ΜΗ ΓΕΝΟΙΤΟ!

ΝΑ ΓΙΑΤΙ, ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ, Ο 15ΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ: 

ΤΙΜΗ ΤΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ.

Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν αυτοί που τιμούνται ιδιαιτέρως εκ των ορθοδόξων (όπως αναφέρει),να στερούνται χάριτος; (όπως κάποιοι τολμούν να λένε;)

Καταλάβατε αδελφοί μου, γιατί οι σκοτεινές δυνάμεις, οι εχθροί του Χριστού:

1)Δεν θέλουν τους ιερούς κανόνες (ΠΗΔΑΛΙΟ) της εκκλησίας μας. Τους «καίει» ο 15ος ΑΒ’που τους κατονομάζει ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ και επαινεί τους διακόπτοντες την κοινωνία μαζί τους.

2)Δεν θέλουν τους Αγίους μας και τις αποφάσεις τους, διότι τους ελέγχουν και τους καταδικάζουν.

3)Δεν θέλουν τις προηγούμενες οικουμενικές συνόδους, γι’ αυτό και δεν τις επικύρωσαν στην ΨΕΥΔΟ-σύνοδο, διότι ξεκάθαρα, είχαν αποφανθεί πως δεν είναι εκκλησίες, αλλά ΑΙΡΕΣΕΙΣ.

4)Δεν θέλουν τους ορθοτομούντες τον ΛΟΓΟ της ΑΛΗΘΕΙΑΣ, γι’ αυτό και τους διώκουν. Από δω και πέρα κατ’ αυτούς απαγορεύεται το «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη».

Θέλουν να κοιμίσουν ΚΛΗΡΟ και ΛΑΟ. Άναρχα, προκλητικά και θρασύτατα !!

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ!!

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΕΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΚΛΗΣΗ.

ΕΙΧΑΝ ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ ΠΗΓΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΣΗ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΑΝ ΠΩΣ ΕΙΧΑΝ,ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ,ΚΑΙ Ο ΧΙΤΩΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΕΙ.!

Νομοθέτησαν ώστε να μην μπορείς να μιλάς ΟΡΘΟΔΟΞΑ για το ΘΕΟ, διότι θα θεωρείσαι πως προσηλυτίζεις. Θέλουν να ακούς και να κάνεις ό,τι αυτοί σου υπαγορεύουν…

ΑΚΡΙΒΗ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ του πάπα. Από εκεί έρχονται γραπτώς οι οδηγίες. ’Ετσι δικαιολογείται το θράσος και η αναίδεια που έχουν αφού αλλοιώνουν όλο το ορθόδοξο εκκλησιαστικό δόγμα.

Με την πολυλογία τους παίζουν με τις λέξεις και τις έννοιες για να έχουν διφορούμενες ερμηνείες κατά το δοκούν. Τα θέματα, όμως είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ, και τα μπερδεύουν εσκεμμένα για να εδραιώσουν τις λέξεις «ΕΝΟΤΗΤΑ», «ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ», «ΔΙΑΛΟΓΟΙ», «ΑΓΑΠΕΣ» και διάφορες ανοησίες που ήδη έκαναν.

Ενώ έστω και μία ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ απομακρύνει τον ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟ, ΑΙΡΕΤΙΚΟ πια, μακράν της αμπέλου.

Γι’ αυτό μας είπε «ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΟΥΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΔΑΧΗΣ».

Διώκονται οι αναζητούντες την ησυχία και τους προσφέρεται το μεγαλύτερο καλό. Φθονούνται λυσσαλέα από τους δαίμονες, διότι θα αντικαταστήσουν τους εκπεσόντες.

Άλλοι, καίτοι είναι μέσα σε αυτό που ζητάνε, την ανησυχία του κόσμου (εκκοσμίκευση) πάλι ευχαριστημένοι δεν είναι, τρώγονται με τα ρούχα τους. Ας καλλιεργήσουν τουλάχιστον το: «γνώθι σαυτόν».

{Αν ήξεραν οι μισούντες τον Κύριο τι τους περιμένει, τρέχοντας έπρεπε να ψάξουν τους έξι της Λαύρας για να παραδειγματιστούν, μετανοήσουν (για όσους γνωρίζουν)!}

ΤΟ ΔΕ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΝΑΒΛΥΖΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙ- ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ.

ΚΟΥΜΑΝΤΟ, ΕΚΕΙ, ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ Η ΠΑΝΑΓΙΑ και «κανένας άλλος». ΕΙΤΕ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ.

Κάποτε (1933) εξάντλησαν με μεγάλο ζήλο τον 15ο κανόνα ΑΒ’ (και ΟΡΘΑ έπραξαν) και τώρα που πρόκειται περίτρανα για ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ και ΕΛΕΥΣΗ του ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΩΦΕΥΟΥΝ στο συγκεκριμένο (15ο) κανόνα!

(Είναι πολύ σοβαρό και θα σας δοθεί λεπτομερώς ως: ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΓΓΡΑΦΟ, ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ) .

Άλλαξαν τώρα οι κανόνες της εκκλησίας ή άλλαξαν φρόνημα οι «εκλεκτοί» αυτής ;

Αυτά κραυγάζουμε τόσον καιρό. Η αδιαφορία σας ήταν η αιτία να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε και οι αιρετικοί να αλωνίζουν.

Εμείς, βεβαίως, δεν θα αλλάξουμε το σχέδιο του Θεού, αλλά θα«περιπατώμεν κατά τας εντολάς Αυτού».

Η θριαμβεύουσα είναι έτοιμη με πολλούς μάλιστα και δεν έχει ανάγκη από εμένα τον ανάξιο.

Μας θέλει όλους αλλά όχι ΑΚΑΘΑΡΤΟΥΣ .

Η στρατευομένη αγωνίζεται με επιμέλεια και ζήλο ως συνέχεια τοις Αγίοις Πατράσι.

Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί και λαικοί θα βγουν ΝΙΚΗΤΕΣ στον αγώνα κατά του ΘΗΡΙΟΥ μόνο όταν ΔΕΝ ΔΕΙΛΙΑΣΟΥΝ και ΤΗΡΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ!

Οι μεν μιλούν ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ, οι δε του κόσμου, θέλοντας να ακουστούν φωνάζουν ,βρίζουν, διώκουν, ψάχνουν απεγνωσμένατο άκτιστο φως, στο φως του κόσμου.

Ελάτε να δούμε που διαφωνούμε και ό,τι δεν έχει πει ο Κύριος μας και οι Άγιοι να το πετάξουμε.

Πονηροί και διεστραμμένοι εκ του κόσμου τούτου, ποτέ δεν θα δείτε θαύματα. Αυτοί που θα κληρονομήσουν είναι καταγεγραμμένοι, έχουν πνευματική χαρά μέσα τους και στο διωγμό και στο μαρτύριο. Ενώ εσείς ,καίτοι αναπαύεστε μέσα στα παπλώματα «κρυώνετε».

ΜΕΓΑ ΧΑΣΜΑ!!

«Την εξόφληση θα την αναλάβουν οι μάρτυρες και ομολογητές που καταδιώκετε».

Εάν είστε ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ Χριστιανοί, υιοί Θεού, δούλοι κληθέντες βγείτε στον άμβωνα και με βροντερή φωνή καταδικάστε την παναίρεση του οικουμενισμού ,που είναι ο πρόδρομος του ΑΝΤΙ-ΧΡΙΣΤΟΥ, για να ακούσει το ποίμνιο. 

Εάν δεν το κάνετε, θα είστε δειλοί -νέοι ιούδες και θα ΣΧΙΣΕΤΕ την εκκλησία του Χριστού!

Επαναλαμβάνω πάρτε τις Γραφές στα χέρια σας «και ας καίνε» και με επιχειρήματα, ελάτε να γίνουμε ΕΝΑ ,ΕΝ ΑΛΗΘΕΙΑ όπως μας θέλει ο Κύριός μας «ίνα ώσι εν». 

Εν αληθεία όμως!

Μην ξεχνάτε πως δεν προσευχήθηκε για τον κόσμο της αμαρτίας, αλλά για τον ίδιον, τους μαθητές Του και για όσους πιστέψουν στο Ευαγγέλιο.

Αποδείξτε πως πιστεύετε στο ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ.

Αποδείξτε πως είστε υιοί του Θεού.

Αποδείξτε πως είμαστε αδέλφια.

Ο Παντοδύναμος Θεός που κάνει το χώμα άνθρωπο και εν δυνάμει, κατά χάριν Άγιο εύχομαι από καρδιάς να φωτίζει το νου μας να λαλεί το στόμα σοφία και οι ψυχές μας να ξεχειλίζουν αγάπη.

Εάν μείνουμε μόνο στο «κατ’ εικόνα» θα είναι ντροπή μας. Θα σημαίνει πως κρύψαμε το τάλαντο και πως ούτε την προαίρεση δεν είχαμε.

Στόχος μας είναι το «καθ’ ομοίωση» ,όσο μπορούμε.

Ας προσευχόμαστε για όλον τον κόσμο και ιδιαίτερα για τους πιστούς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ τους ορθοτομούντες τον λόγον της Αληθείας, όπως έκανε ο Κύριος μας, και όχι για τον διάβολο. 

Αυτός ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ!!!

«Ει ο Θεός μεθ’ ημών ουδείς καθ’ ημών».

με εν Χριστώ αγάπη

Γεώρ. Φλώρος

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Ανοιχτή επιστολή-ενημέρωση προς τον ορθόδοξο λαό της επαρχίας Εορδαίας. 1) Η ορθόδοξη αντιμετώπιση απέναντι στην παναίρεση του οικουμενισμού από τον Άγιο Παΐσιο 2) Η προδοσία της ορθοδοξίας από τον οικουμενιστή αιρετικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Αρχοντώνη. Δύο αληθινές ιστορίες

Πουλτουρτζίδης Γεώργιος, 

Μικροβιολόγος - Βιοπαθολόγος , Κατερίνη 

Σε κάποια από τις εξόδους του Γέροντα Παΐσιου στη Σουρωτή - ήταν παραμονή του Αγίου Νικολάου, θυμάμαι - πήγαμε, με τη μετέπειτα σύζυγό μου, να πάρουμε την ευχή του. Πολύς κόσμος εκεί, όπως πάντα και ο Γέροντας Παΐσιος ήταν άρρωστος στο κρεβάτι. 

Κατά Θεία Οικονομία, καταφέραμε να περάσουμε κι εμείς στο δωμάτιο που ήταν ξαπλωμένος. Εγώ πήρα την ευχή του αλλά όταν πλησίασε και η μετέπειτα σύζυγός μου, που τότε ήταν Ευαγγελική, ο Γέροντας της απαγόρευσε ακόμη και να τον πλησιάσει. Μόνο της είπε επιτακτικά να δώσει το όνομά της στην αδερφή, για να προσεύχεται γι' αυτήν. Την περίοδο εκείνη, η σύζυγός μου δεν συμφωνούσε με την ιδέα της βάφτισης, δεν το συζητούσε καν. 

Την επόμενη χρονιά, συνάντησα τον Γέροντα στο Άγιον Όρος. Του ανέφερα το πρόβλημά μου και μου είπε καθαρά: «Να της πεις να γίνει ορθόδοξη»! Του απάντησα: «Της το είπα ήδη και δεν δέχτηκε. Γιατί να δεχτεί τώρα;». «Θα δεχτεί» είπε ο Γέροντας. «Και να βρεις έναν πνευματικό, να έχετε κι οι δυο σας τον ίδιο. Διότι, όταν ο ίδιος μαραγκός πελεκάει δύο ξύλα για να εφαρμόσουν, εφαρμόζουν καλύτερα από το αν τα δύο αυτά ξύλα τα πελεκούσαν δύο διαφορετικοί μαραγκοί». 

Πράγματι, επιστρέφοντας από το Όρος, της ανέφερα όσα μου είπε ο πατήρ Παΐσιος και τρεις ημέρες μετά, μου είπε μόνη της να πάμε να βρούμε κάποιον πνευματικό, διότι ήθελε να γίνει Ορθόδοξη! Πρέπει να τονίσω ότι δεν γνώριζε ουσιαστικά ποιός ήταν ο Γέροντας Παΐσιος ούτε και είχε γνώσεις για την Ορθοδοξία. Ζώντας την κατάσταση αυτή από κοντά, τόσο εγώ όσο και η σύζυγός μου, πιστεύουμε πως πρόκειται για θαύμα που έγινε με τις ευχές του Γέροντα. Κανείς απ' τους δυό μας δεν φανταζόταν ότι η Δέσποινα, η σύζυγός μου, θα γινόταν ποτέ Ορθόδοξη. 

Αργότερα, εγώ και η σύζυγός μου - ως Δέσποινα πλέον - πήγαμε στη Σουρωτή για να πάρουμε την ευχή του Γέροντα. Όταν του είπα ότι με τις ευχές του βαφτίστηκε, ο πατήρ Παΐσιος έκανε σαν μικρό παιδί... 

Ο Βαρθολομαίος Αρχοντώνης, ο αιρετικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως πριν από από δύο μήνες τέλεσε Εσπερινό σε αιρετικό ναό Ευαγγελικών στη Γερμανία, καταπατώντας με αυτή του την ενέργεια πλήθος ιερών κανόνων της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Στα 26 χρόνια που είναι Πατριάρχης υπέπεσε σε εκατοντάδες αιρετικές πράξεις. 

Ο Θεόκλητος είναι Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας. Ο Θεόκλητος είναι επίσκοπος. Επίσκοπος σημαίνει ο κατεξοχήν φρουρός και φύλακας των ορθόδοξων χριστιανών από τους λύκους δηλαδή τους αιρετικούς. Η σωτηρία του ανθρώπου είναι προσωπικό θέμα του κάθε ορθόδοξου χριστιανού. Αν ο επίσκοπος δεν προστατεύει τους ορθόδοξους χριστιανούς από την παναίρεση του Οικουμενισμού, τότε έχει ιερή υποχρέωση ο ορθόδοξος χριστιανός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. 

Αν ο επίσκοπος κάνει 100 ώρες κηρύγματα τον χρόνο και δεν ανοίγει το στόμα του να πει ότι είναι αιρετικός ο Πατριάρχης, ότι καταδικάζει τις αιρετικές ενέργειες του Πατριάρχη, ότι καταδικάζει την ψευδοσύνοδο της Κρήτης, που ονόμασε αυτή η ψευδοσύνοδος τις αιρέσεις Εκκλησίες, έχει ιερή υποχρέωση ο ορθόδοξος χριστιανός απέναντι στον εαυτό του να μάθει την αλήθεια από αυτούς που λένε την αλήθεια. Ο ορθόδοξος χριστιανός έχει αυτεξούσιο. Οι Άγιοι Πατέρες της Ορθοδοξίας έχουν πει ότι σε καιρό αιρέσεως η σιωπή είναι ενοχή. Δηλαδή ο επίσκοπος που δεν μιλάει και δεν ενημερώνει τους ορθόδοξους χριστιανούς για την παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ένοχος.

Τον καιρό που θα πεθάνουμε ο Χριστός θα μας πει, «εντάξει, ο επίσκοπος δεν μίλησε, οι άλλοι χριστιανοί που μίλησαν και σας άνοιξαν τα μάτια και τα αυτιά γιατί δεν τους ακούσατε;». Σε τελική ανάλυση αν θέλει να πάει στην κόλαση ο επίσκοπος δεν είστε υποχρεωμένοι να τον ακολουθήσετε...

Παιδιά όταν ήμασταν είχαμε μάθει ένα παιχνίδι που έλεγε ότι η πλειοψηφία πάντοτε κερδίζει. Στον ορθόδοξο χριστιανισμό αυτό δεν ισχύει. Είμαστε περίπου επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη. Ένας (1) άμα είναι με τον Χριστό, αυτός κερδίζει.

Χρήστος Θ. Ελευθεριάδης

Ηλεκτρολόγος Τ.Ε.Ι

Πτολεμαΐδα 26/8/2017

Παραπομπές: Μαρτυρίες Προσκυνητών. Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994 τόμος 2ος, 1η έκδοση, 245 σελ. 

Ο Βαρθολομαίος τελεί Ορθόδοξη Ακολουθία σε Ευαγγελικό Ναό στη Στουτγάρδη. Ιστοσελίδες: 

Πενταπόσταγμα, Κατάνυξις, Ομολογία, Ακτίνες, hellasforce, Διαφάνεια, ημερήσια εφημερίδα Πτολεμαΐδας

http://opaidagogos.blogspot.gr

Είναι ευκολότερο να βάπτισης το σατανά πάρα να συνετίσεις τον Πάπα !

Ομοιοτρόποι με τον Άννα και τον Καϊαφα

"Αγιον Όρος 21-11-2016

Γέροντας Γαβριήλ,

Κουτλουμουσιανο κελί

Οσίου Χριστοδούλου:

Ομοιότροποι με τον Άννα και τον Καϊαφα όσοι Αρχιερείς , Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι αγωνίζονται πυρετωδώς να ενώσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τον Πάπα!

Θα κοσμούν τα φρικτότερα και τα κεντρικότερα μέρη τηςκολάσεως !

Είναι ευκολότερο να βάπτισης το σατανά πάρα να συνετίσεις τον Πάπα !

Όσοι παραποιούν την αλήθεια και την νοθεύουν, θα ισχύσουν γι ' αυτούς τα φοβερά λόγια του Προφήτη Ησαΐα :

"Ουε οι λέγοντες το πονηρό καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φώς και το φώς σκότος , οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν ".

Θα ισχύσουν πάλι γι αυτούς και τα φοβερά λόγια που είπε ο Απόστολος Παύλος στην Πάφο της Κύπρου προς τον μάγο Ελυμά που διέστρεφε την αλήθεια όταν ο Παύλος κατηχούσε τον ανθύπατο Σέργιο :

" Ω πλήρης παντός δόλου και πάσης ραδιουργίας , υιέ διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, ου παύση διαστρέφων τας οδούς Κυριου τας ευθείας;

Και νυν ιδού χειρ Κυρίου επί σε, και εση τυφλός μη βλέπων τον ήλιον αχρι καιρού.

Παραχρήμα δε έπεσεν επ' αυτόν άχλυς και σκότος , περιάγων εζήτει χειραγωγούς ".

Αυτά τα λόγια δεν τα είπε ο Παύλος επειδή θίχτηκε ο εγωισμός του αλλά

" πλησθείς Πνεύματος Αγίου " όπως ρητώς το ιερό κείμενο λέγει.

Αυτά τα λόγια θα ισχύσουν και για μας, όταν παραποιούμε την αλήθεια και την διαστρέφουμε λέγοντας ο Πάπας είναι εκκλησία και έχει μυστήρια και διαφωνώντας έτσι με τους Αγίους Πατέρες .

Τα απαισιότερα ονόματα Αρχιερέων σε όλη την προχριστιανική και χριστιανική ιστορία και στον κόσμο όλο είναι δύο :Άννας και Καϊαφας, Χριστοκτόνοι και Θεοκτόνοι!

Και όσοι Αρχιερείς ή Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι αγωνίζονται πυρετωδώς να ενώσουν την Ορθόδοξη Εκκλησία μας με τον Πάπα ομοιάζουν κατά πάντα και είναι ομοιοτρόποι με τον Άννα και τον Καϊαφα και εν ημέρα Κρίσεως με τα αρχιερατικά τους διαδήματα θα κοσμούν τα φρικτότερα και τα κεντρικότερα μέρη της κολάσεως !"

Εύχεστε και για εμένα

Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός

http://agonasax.blogspot.gr

Για τις μοναχές που εκδιώχτηκαν από τον Μητροπολίτη Ηλείας

Εν τη νήσω Κρήτη , Ιεράπετρα 24/08/2017

Προς ενημέρωση και τέρψιν αλλά και στήριξη αδελφών

Αναστασία Μενεγάκη

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, που μας καλεί να μετέχουμε στα παθήματα των αδελφών μας, τηλεφώνησα στη φίλη Μητρόπολη Ηλείας και μίλησα με κάποιον πατέρα που μου συστήθηκε ως Ηλίας.Του ζήτησα εν ονόματι του Αγίου Τριαδικού Θεού να εξετάσουν πρώτα την μοναχή Μελάνη θεολογικά και, αν δεν είναι εντάξει θεολογικά, τότε να την διώξουν!

Μητροπ. Ηλείας Γερμανός

Μου ζήτησε να περάσω από εκεί εγω και του εξήγησα ότι βρίσκομαι μακριά αλλά τηλεφωνώ ως φίλη της Μελάνης, αλλά και αδελφή της, αλλά και ως μέλος του σώματος Αυτού Του Κυρίου Ιησού Χριστού που αποτελούμε όλοι μεσα στην εκκλησία, και του ζήτησα να εφαρμοστεί η εντολή της Αγίας Γραφής· αν σου φταίξει ο αδελφός σου ελεγξε τον· αν δε σε ακούσει παρε και άλλο μάρτυρα· αν δε σε ακούσει πεστο στην Εκκλησία· αν δεν ακούσει την εκκλησία ναείναι όπως ο εθνικος. Ώστε να εφαρμόζουμε την εντολή της αγαπης (αλλά τελικά δικαιοσυνης) που όρισε ο Κύριος.

Και μου απάντησε «αυτα που λες τωρα τα έχεις πει στη Μελάνη?αι μου απάντησε «αυτα που λες τωρα τα έχεις πει στη Μελάνη? Πώς την εφαρμοζει η Μελάνη την εντολή της αγάπης, αν δε μνημονεύει τον επίσκοπο της, εφοσον ο επίσκοπος ειναι εις τύπον Χριστού (πολύ σωστα και με γλυκειά φωνη μου τα είπε).

Του είπα εγώ ότι και στο παρελθον υπήρξαν επίσκοποι που έπεσαν σε κακοδοξίες και δεν τους μνημόνευαν, και με ρώτησε αν γνωρίζω, αν είναι αιρετικός ο επίσκοπος.Του είπα και εγώ οτι αυτό εξαρταται από το αν δέχεται τη Σύνοδο.

Επειτα με ρώτησε, τι κακό έκανε η Σύνοδος, και του είπα ότι σύμφωνα με τα παραπάνω λόγια της Αγίας Γραφής (όσοι δεν εφαρμόζουν το τρόπο που διεξάγεται η δικαιοσύνη μεσα στην Εκκλησία, αυτοί που το κάνουν είναι εθνικοί και άρα δεν είναι εκκλησία). 

Οι λατίνοι και ο Πάπας ανήκουν στους εθνικούς και όχι στο λοιπό χριστιανικό κόσμο και δεν μπορούμε να αποτελούμε μια εκκλησία, ώστε να συμμετέχουμε ολοι μαζι σε συνόδους (και να τις ονομαζουμε οικουμενικές) και αν θελουμε το Αγιο Πνευμα να καθοδηγει την Εκκλησία να συμμετέχουν στις Συνόδους Θεοφόροι πατέρες.

Η σύνοδος Κολυμπαρίου πρόσβαλε τον τρόπο που ετοιμάζονται και πραγματώνονται οι Σύνοδοι και ήταν μία «μαϊμου» στην κυριολεξία! (αυτο δεν το είπα).

Ηταν παρα πολύ ευγενικός και ζεστός στην επικοινωνία του και μου είπε να στείλω κάποια επιστολή με όλα αυτά! (Με τη Χάρη του Κύριου κατι θα σκαρφιστώ μιας και είμαι λίγο αμόρφωτη θεολογικά για να γράψω).

Αυτά προς ενημέρωση και εμψύχωση και χαρά σε αδελφούς και πατέρες που αγωνίζονται αλλά πιο πολύ για τη χαρά αλλά και αυτη τη δόξα του Κυρίου Ιησού Χριστού εις πάντας τους αιώνας.

Χαιρετε πάντοτε και γρηγορείτε αφυπνιζόμενοι και αφυπνίζοντες και άλλους, γιατι ο Κύριος εγγυς, το "στάδιο ηνέωκται" και "ο υπομένων εως τέλους σωθήσεται"!

Θερμοί ασπασμοί 

Αναστασία Μενεγάκη

https://paterikiparadosi.blogspot.gr

Ανοιχτή Επιστολή του καπετάν-Γιάννη Κοντοπού, προς τον μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο

απόσπασμα της επιστολής του καπετάν-Γιάννη Κοντοπού:

"Σε πληροφορώ δε ότι από το υστέρημα μας θα κάνουμε τα πάντα προκειμένου να απαλύνουμε τον πόνο που εσύ με την άπειρο ευσπλαχνία σου έδωσες στον παπα-Φώτη, τα δε αγαπημένα του παιδιά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα αφ'ης στιγμής έχουν τέτοιο πατέρα....

Εσύ να κοιμάσαι ήσυχος ότι έκανες το καθήκον σου απέναντι στον αφέντη σου βαρθολομαίο και όχι στον δικό μας Χριστό....

Ο παπα-Φώτης θα έχει εκκλησία και κεραμίδι να στεγάσει τα παιδιά του συνεχίζοντας τον ιερό αγώνα του ως κληρικός και ως οικογενειάρχης.....

Εσύ να μείνεις με τις τύψεις σου και να εύχεσαι καλό παράδεισο.....!!!!! "

ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή προς τον μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Μακάριο :

κ. Μακάριε..........

(αποφεύγω το "σεβασμιώτατε" καθώς και τον πληθυντικό, απλώς διότι "δέν μου βγαίνει" κατά το κοινώς λεγόμενον....)

Παρακολουθώ απ'αρχής τα γενόμενα υπό σού [αισχρά κατ'εμέ] και τα οποία αφορούν τον αιδεσιμώτατον και ευλαβέστατον ιερέα της μητροπόλεως της οποίας "καπετάνιος" είσαι, 

π. Φώτιο Τζούρα.....

Διάβασα και τις άριστες επιστολές τόσον αγνώστων αλλά και γνωστού φίλου σου τις οποίες φυσικά -αναμενόμενο- απέφυγες να απαντήσεις, όπως δεν περιμένω και 'γώ απάντηση πλην κάποιας μηνύσεως ακολουθώντας το παράδειγμα του ομοιοπαθούς σου Ανθίμου Θεσσαλονίκης....[ομοιοπαθούς σου λέγω επειδή και οι δυο σας μεταξύ πολλών προσβληθήκατε του μικροβίου της παναίρεσης του οικουμενισμού-περαστικά σας]....!!!! (σχόλιο ο παιδαγωγός: για την μήνυση που κατέθεσε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος εναντίον του καπετάν Γιάννη, δείτε εδώ)

Ξέρω ότι παρακολουθείς τα ΟΡΘΟΔΟΞΑ ιστολόγια, αλλά κρύβεσαι όπως τα φίδια και τούτο διότι δεν έχεις πρώτον θεολογικόν λόγον να απαντήσεις και δεύτερον διότι όπως πολλοί "συνάδελφοι" σου απαξιούν τους ταπεινούς "κοινούς θνητούς" όπως η αφεντιά μου….

Δέν πειράζει κ. Μακάριε,εγώ θα σου τα "ψάλω" και αν έχεις ελάχιστη τσίπα και φιλότιμο θα τα σκεφτείς κατά την ώρα που δεν θα σε παίρνει ο ύπνος,,,,,εσύ ξέρεις τον λόγο...

Διάβασα λοιπόν και τα πρός αυτόν έγγραφα σου και διερωτήθηκα εάν και κατά πόσον είσαι σοβαρός ως επίσκοπος αλλά και ως άνθρωπος......Μίσος θα το έλεγα;;; Μάλλον...!!! 

Αλαζονεία δεσποτική;;; Σίγουρα...!!!!

Και έρχομαι λοιπόν εγώ ο ελάχιστος και μικρός μπροστά σου και πρώτον σε αποκαλώ :

ψεύτη, διότι αφ'ής στιγμής αναφωνείς πρό της Αγίας Τραπέζης ΑΓΑΠΗΣΩΜΕΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΙΝΑ ΕΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΜΕΝ….. εσύ δέν αγαπάς αυτόν [παπα-Φώτη]...

Δεύτερον είσαι άπιστος και τούτο διότι άν πραγματικά πίστευες στον ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ τον μαρτυρήσαντα για την αγάπη του πλησίον ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ θα συγχωρούσες αυτόν τον ιερέα, διότι κ. Μακάριε αν έχεις ακουστά Αυτός συγχώρεσε τους σταυρωτές του.... Άρα λοιπόν ο παπα-Φώτης είναι κατ'εσέ μεγαλύτερος από τους σταυρωτές του Ιησού.....Ποίου παράδειγμα ακολουθείς λοιπόν;;;

Προφανώς των Ιουδαίων και Φαρισαίων....

Είρωνα;; βεβαίως,βεβαίως.....όταν με τέτοια απαξίωση αποκαλείς αυτόν αγράμματο, ξεχνάς όμως ότι ο Κύριος μας επέλεξε να κάνει μαθητές Του αγράμματους ψαράδες....

Ας μην αναφερθώ στην αισχρότητα της αναφοράς σου για τα μεγάλα ποσά που εισέπραξε κατόπιν της δικής σου βοηθείας......!!!!! 

Μπορείς να μας πείς "άγιε" δέσποτα τις δικές σουαποδοχές;;; κρυφές και φανερές;;;  

Ο παπα-Φώτης με τις απίθανα μεγάλες αποδοχές μήπως έχει δύο βλαστάρια να αναθρέψει;;; Εσύ με τις "πενιχρές" αλήθεια "πώς τη βγάζεις";;;πού τις διαθέτεις;;; Σε "ανηψιές" και "ανηψιούς";;; ειλικρινά δέν το ξέρω,αλλά ξέρω ότι πλείστοι "συνάδελφοι" σου έχουν τέτοιες έγνοιες....Μήπως λέω ψέματα κ.Μακάριε;;;

Μιας και ευρίσκομαι εν πλω ας μη συνεχίσω γιατί νοιώθω την αδρεναλίνη να σκαρφαλώνει στα άλμπουρα μου, αλλά θα ήθελα εν κατακλείδι να σε ενημερώσω αναγνωρίζοντας σου το εξής....Με τις ενέργειες σου αυτές αλλά και των "ομοιοπαθούντων" σου φιλοαιρετικών "αφεντάδων" δυναμώνει η πίστη μας στη Μια Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία,στην Αγία Ομοούσιο και Αδιαίρετο Τριάδα, ακολουθούμε πιστά τις παραδόσεις, διδαχές και ερμηνείες των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της εκκλησίας μας, απέναντι στις απόψεις του αρχιαιρεσιάρχου βαρθολομαίου συνεπώς και των δικών σας, του βλάσφημου που αρνείται αυτούς, στηρίζουμε τους ευλαβείς ιερείς που δεν σκύβουν το κεφάλι τους στη λαίλαπα του οικουμενισμού και δηλώνουμε παρόντες αρωγοί και σύμμαχοι αυτών....

Σε πληροφορώ δε ότι από το υστέρημα μας θα κάνουμε τα πάντα προκειμένου να απαλύνουμε τον πόνο που εσύ με την άπειρο ευσπλαχνία σου έδωσες στον παπα-Φώτη, τα δε αγαπημένα του παιδιά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα αφ'ης στιγμής έχουν τέτοιο πατέρα....

Εσύ να κοιμάσαι ήσυχος ότι έκανες το καθήκον σου απέναντι στον αφέντη σου βαρθολομαίο και όχι στον δικό μας Χριστό....

Ο παπα-Φώτης θα έχει εκκλησία και κεραμίδι να στεγάσει τα παιδιά του συνεχίζοντας τον ιερό αγώνα του ως κληρικός και ως οικογενειάρχης.....

Εσύ να μείνεις με τις τύψεις σου και να εύχεσαι καλό παράδεισο.....!!!!! 

καπεταν-Γιάννης

Σχόλιο:

ΕΠΙΚΗ μία ακόμη φορά η επιστολή του καπετάν-Γιάννη.

Σχετικά με τις νέες εξελίξεις (προσπαθούν να πετάξουν τον π.Φώτιο και τα 2 ανήλικα παιδιά του, έξω από την οικία που του είχε εδώ και πολλά χρόνια παραχωρηθεί δωρεάν από τον δήμο), δείτε εδώ.

Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Εκκλησία. Ορθοπραξία. Αίρεση. Αποτείχιση. Πότε επιτρέπεται. Ποιοί Άγιοι την πραγματοποίησαν

1. Eκκλησία και αίρεση

Εκκλησία, κατά τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός παρατεινόμενος εις τους αιώνας. Κεφαλή του Σώματός Της είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Κάθε χριστιανός δια του Αγίου Βαπτίσματος γίνεται μέλος της Εκκλησίας. Δια της Θείας Ευχαριστίας, γίνεται ένα σώμα με τον Χριστό και κοινωνεί με την άκτιστη Θεία Χάρη. Ο χριστιανός δια των Αγίων Μυστηρίων και των αρετών, κατά το μέτρο της πίστεώς του και της εν Χριστώ ζωής του εντός της Εκκλησίας καθαρίζεται, φωτίζεται, θεώνεται λόγω της ενανθρώπησης του Θεού Λόγου.

Αίρεση, κατά τον Όσιο Ιερώνυμο, είναι μια πλανεμένη αναζήτηση της αλήθειας, αμάρτημα του πνεύματος, διαστροφή της πραγματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας.

Αιρετικός είναι ο ξένος προς τον Θεό*. Για τον όσιο, ο αιρετικός δεν είναι μόνο παίγνιο του διαβόλου και των αντιθέτων δυνάμεων αλλά και συνεργάτης του. Χαρακτηριστικά του αιρετικού είναι η αλαζονεία του νου, η πλεονεξία, η ακολασία, η υποκρισία και η επιμονή στο λάθος.

Αίρεση, κατά τον π. Ιωάννη Ρωμανίδη, είναι ετεροδιδασκαλία, απόκλιση από την διδασκαλία των προφητών, των αποστόλων, των πατέρων, από τις αποφάσεις των οικουμενικών και τοπικών συνόδων και διαφοροποίηση απ’ τις προϋποθέσεις του ορθόδοξου δόγματος.

Αιρετικός είναι εκείνος που δεν συμφωνεί με την διδασκαλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού όπως την δίδαξαν οι άγιοι απόστολοι και οι άγιοι πατέρες και όπως την ερμήνευσαν οι οικουμενικές σύνοδοι εν Πνεύματι Αγίω.

Η Εκκλησία τους αιρετικούς τους καθιστά ακοινώνητους, τους χωρίζει από το σώμα του Χριστού με βάση τα αναθέματα, τις αποφάσεις της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου. Ανάθεμα σημαίνει χωρισμός. Οι αναθεματιζόμενοι δεν ανήκουν στο σώμα του Χριστού και γι αυτό εκφωνείται «πάσι τοις αιρετικοίς ανάθεμα».

*Κατά τον Άγιο Ιωάννη Σιναΐτη, στον πρώτο λόγο για την αποταγή του μάταιου βίου, φίλοι του Θεού είναι αυτοί που εκτελούν το πανάγιο θέλημά Του ακούραστα και χωρίς παραλείψεις, αχρείοι δούλοι όσοι αξιώθηκαν να λάβουν Άγιο Βάπτισμα όμως δεν φύλαξαν γνήσια τις υποσχέσεις τους προς τον Θεό, ξένοι και εχθροί του Θεού οι αβάπτιστοι και μη έχοντες ορθή πίστη και αντίπαλοι Του αυτοί που απέρριψαν το θέλημα του Θεού και πολεμούν με πάθος αυτούς που το τηρούν.

«Σωτηρία εκτός Εκκλησίας δεν υφίσταται»

Άγιος Κυπριανός Καρχηδόνας

2. Είμαστε σε καιρό αιρέσεως;

Eδώ και έναν περίπου αιώνα, γίνεται προσπάθεια άλωσης της Ορθοδοξίας και αποκοπής των ορθοδόξων από την Αλήθεια όπως τη βίωσαν οι Πατέρες, όπως την εξέφρασαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι,όπως την περιχαράκωσαν οι Ιεροί Κανόνες και την διέσωσε η Ιερή Παράδοση.

-Το 1920, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε Συνοδική Εγκύκλιο προς τις απανταχού «εκκλησίες» του Χριστού, με την οποία δήλωσε ότι η προσέγγιση και κοινωνία των διαφόρων χριστιανικών «εκκλησιών» είναι αναγκαία και χρήσιμη στην παρασκευή και διευκόλυνση της πλήρους «ευλογημένης ενώσεως» και ότι επιβάλλεται η αναζωπύρωση της αγάπης μεταξύ των «εκκλησιών» οι οποίες είναι συγκληρονόμοι της επαγγελίας του Θεού (δηλ. ένωση των αιρέσεων με την ορθοδοξία). Πρότεινε λοιπόν την παραδοχή ενιαίου ημερολογίου ώστε να επιτευχθεί ο ταυτόχρονος εορτασμός των μεγάλων χριστιανικών εορτών με τους αιρετικούς, συσχέτιση των αντιπροσώπων των διαφόρων «εκκλησιών», επικοινωνία των θεολόγων και των θεολογικών σχολών, κοινά συνέδρια και άλλους τρόπους προσέγγισης (αντί να ελέγχουμε τους αιρετικούς για τις πλάνες τους πρέπει να προσπαθούμε να βρούμε σημεία που μας ενώνουν ώστε να βαδίζουμε με βάση την αγάπη και όχι την αλήθεια).

-Το 1948, η Εκκλησία της Ελλάδος και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως υπήρξαν ιδρυτικά μέλη του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ), μιας οικουμενιστικής οργάνωσης που αποτελείται από 348 «εκκλησίες» με σκοπό την προώθηση της χριστιανικής ενότητας βασιζόμενης στα σημεία συμφωνίας και όχι διαφωνίας των μελών.

-Το 1965 γίνεται η «άρση» των αναθεμάτων ή «άρση ακοινωνησίας» κατά το ξενόγλωσσο κείμενο, που οδηγεί στην ένωση των εκκλησιών. (Ερωτ.: Η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος που επέβαλε τα αναθέματα και αναθεματίζει όλες τις αιρέσεις και τους αρχηγούς των αιρέσεων έκανε λάθος;)

-Το 1990-1991, στο Σαμπεζύ, αναγνωρίζονται οι μονοφυσίτες ως εκκλησία.(Ερωτ.: Οι Δ΄ και Ε΄ Οικουμενικές Σύνοδοι έκαναν λάθος;)

-Το 1993, στο Μπάλαμαντ του Λιβάνου, αναγνωρίζονται τα μυστήρια των Λατίνων ως έγκυρα (Ερωτ.: Οι Η΄ και Θ’ με οικουμενικό κύρος Σύνοδοι του Αγίου Φωτίου και του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά έκαναν λάθος;)

-Ο Oικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος στην προσφώνησή του προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, 24/5/2014, δήλωσε ότι δεν πιστεύει «εις Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» αφού αυτή είναι διεσπαρμένη και διηρημένη σε κατά τόπους εκκλησίες οι οποίες είναι ταμιούχοι χάριτος ( Συνεπώς το Σύμβολο της Πίστεως κάνει λάθος καθώς και οι δύο πρώτες Οικουμενικές Σύνοδοι οι οποίες το διατύπωσαν;).

o Πιστεύει, ο φερόμενος ως Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, όπως δήλωσε στη Γενεύη το 1995, ότι όλες οι θρησκείες είναι οδοί σωτηρίας διαφωνώντας με τον ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό που ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε για να μας διδάξει πως Αυτός είναι η μόνη Οδός της σωτηρίας.

o Στην 6η Παγκόσμια Συνάντηση Θρησκείας και Ειρήνης, 4/11/94, δήλωσε (ο κ. Βαρθολομαίος) ότι οι θρησκευτικοί ηγέτες πρέπει να φέρουν τον οικουμενισμό, την αδελφοσύνη και την ειρήνη ενωμένοι στο πνεύμα ενός θεού: ρωμαιοκαθολικοί, ορθόδοξοι, προτεστάντες, εβραίοι, μουσουλμάνοι, ινδοί, βουδιστές...

o Πιστεύει ότι το κοράνιο είναι άγιο, 13/1/2002.

o Ονομάζει ευλογημένη την συναγωγή των εβραίων διαφωνώντας με τον Άγιο Ιωάννη Χρυσόστομο που την αποκαλεί χώρο δαιμονίων όπου συνάζονται οι σταυρωτές του Χριστού και οι θεομάχοι.

o Πιστεύει πως η παπική «εκκλησία» είναι κανονική και ο πάπας είναι κανονικός επίσκοπος.

o Αναγνωρίζει τις χειροτονίες των αγγλικανών, το βάπτισμα των λουθηρανών και των προτεσταντών.

o Πιστεύει και κηρύττει ότι οι εντολές του Θεού είναι προσωρινές.

o Ονομάζει τους Άγιους Πατέρες της Εκκλησίας «ατυχή θύματα του αρχέκακου όφεως».

o Ονομάζει τους Ιερούς Κανόνες «τείχη του αίσχους».

o Πιστεύει και κηρύττει την βασική αρχή της μασονίας «καθένας να λατρεύει τον Θεό που προτιμά».

o Το 1993 προέβη σε άρση των αναθεμάτων των μονοφυσιτών ονομάζοντας τα αναθέματα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου προς αυτούς «παρεξηγήσεις του παρελθόντος».

o Συμπροσεύχεται με θρησκευτικούς ηγέτες (αιρετικούς) αντίθετα με τον 45ο και τον 65ο Αποστολικό Κανόνα, τον 6ο, 32ο και 33ο της εν Λαοδικεία Συνόδου (το 2014 ο πάπας απήγγειλε το «Πάτερ ημών» στο Φανάρι).

Με την Σύνοδο της Κρήτης (Ιούνιος 2016) νομιμοποιήθηκε συνοδικά ο Οικουμενισμός αναγνωρίζοντας ως «εκκλησίες» τις ετερόδοξες ομολογίες-αιρέσεις, επικυρώθηκε το σύνολο των αποφάσεων του συμβουλίου «Πίστις και Τάξις» του ΠΣΕ (Παγκόσμιου Συμβούλιου των εκκλησιών), έγιναν αποδεκτοί οι μεικτοί γάμοι (αντίθετα με τον 72ο κανόνα της πενθέκτης συνόδου 692) και η κατάλυση της νηστείας.

Μετά την σύνοδο στην Κρήτη, είμαστε, και τυπικά, σε καιρό αιρέσεως

«Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν

παρ' ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω»

( προς Γαλάτας α΄,8)

3. Οικουμενισμός

Ο Οικουμενισμός κινείται σε δύο επίπεδα, στον διαχριστιανικό και στον διαθρησκειακό.

Ο διαχριστιανικός Οικουμενισμός προωθεί την ένωση των χριστιανικών θρησκειών-αιρέσεων με την Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρώντας τις δογματικές διαφορές «τυπικές παραδόσεις» που πρέπει να παρακάμπτονται για το καλό της ενότητας της Εκκλησίας (νομιμοποίηση εκκλησιών-αιρέσεων στη Σύνοδο της Κρήτης).

Ο διαθρησκειακός Οικουμενισμός προωθεί την ένωση μεταξύ όλων των θρησκειών, δηλαδή την λεγόμενη πανθρησκεία προβάλλοντας τα κοινά θεολογικά σημεία ώστε να επιτευχθεί η θρησκευτική ενότητα της οικουμένης (δηλώσεις πατριάρχου περί «αγίου» κορανίου, «ευλογημένης» συναγωγής εβραίων... ).

Ο Οικουμενισμός νομιμοποιεί όλες τις αιρέσεις ως «εκκλησίες» προσβάλλοντας το Δόγμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας. Θεωρεί πως οι αιρέσεις-»εκκλησίες» είναι μέρη, κομμάτια της Εκκλησίας (όπως και η Ορθοδοξία) και ότι όλες μαζί αποτελούν την Εκκλησία. 

Η Εκκλησία δεν είναι δυνατόν να διαιρεθεί. Είναι μία και μοναδική διότι είναι το Σώμα του ενός και μοναδικού Χριστού.

Εκ της αδιαιρέτου Εκκλησίας του Χριστού, απεσχίσθηκαν και απεκόπηκαν οι αιρετικοί και σχισματικοί οι οποίοι έπαυσαν να είναι μέλη του Σώματός της.

Οι οικουμενιστές παρερμηνεύουν το χωρίο από την προσευχή του Κυρίου «ίνα ώσιν εν» (κατά Ιωάννη,κεφ.ιζ΄ στ.11) νομίζοντας ότι ο Κύριος προσεύχεται για ένωση διηρημένων εκκλησιών-ομολογιών-αιρέσεων. Ο Χριστός, όμως, αναφέρεται στην ενότητα των Αποστόλων κατά την θεωρία της Δόξης του Θεού την ημέρα της Πεντηκοστής (αυτή την ημέρα έγιναν μέλη του Σώματος του Χριστού). Το Άγιο Πνεύμα, στο Θεανθρώπινο Σώμα της Εκκλησίας, ενώνει από τότε όλους τους βαπτισμένους πιστούς που αποτελούν το Σώμα της Εκκλησίας. Η ενότητα γίνεται με βάση την πίστη. Με βάση την κοινή πίστη στο πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δια των Αγίων Μυστηρίων, ελπίζουμε στην ένωσή μας με τον Χριστό. Οι οικουμενιστές στο όνομα της ενότητας, της αγάπης, της αδελφοσύνης προσπαθούν να επιτύχουν την θρησκευτική ενοποίηση, ένα μείγμα ετερόκλητων πίστεων.

«Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή» λέγει ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός (κατά Ιωάννη κεφ. ιδ, στ. 6). Εγώ είμαι η μοναδική οδός σωτηρίας, μας λέει. Ο Οικουμενισμός, η μεγαλύτερη αίρεση στην ιστορία της εκκλησίας, αναγνωρίζει στις αιρέσεις συμμετοχή στο σωτηριολογικό έργο του Θεού ,δηλαδή διδάσκει ότι μπορούμε να σωθούμε και μέσω των άλλων θρησκειών. Τότε για ποιό λόγο ήλθε ο Κύριός μας στη Γη και υπέμεινε την Σταύρωση; Για ποιό λόγο μαρτύρησαν οι Άγιοι, ομολόγησαν την πίστη τους οι Άγιοι Ομολογητές, οι Άγιοι Πατέρες πολέμησαν τις αιρέσεις;

Ο χριστιανός εκφράζει την αγάπη του στον συνάνθρωπο όταν του δείχνει τον δρόμο προς την σωτηρία γιατί ενδιαφέρεται πραγματικά να σωθεί έστω και μία ψυχή. Εμείς, που γνωρίζουμε αυτόν τον δρόμο, είμαστε έτοιμοι να Τον ξεχάσουμε και να απαρνηθούμε τον Κύριό μας, στα πλαίσια μιας εκκοσμικευμένης αγάπης (η οποία δεν βασίζεται σε κοινή πίστη);

Αναγνωρίστηκαν οι αιρέσεις ως εκκλησίες. Συνυπάρχουν εξισωμένες κάτω απο την ομπρέλα του Οικουμενισμού (γι’ αυτό και ο Οικουμενισμός ονομάστηκε παναίρεση απ τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς καθώς περικλείει όλες τις αιρέσεις που απομάκρυναν τον άνθρωπο απ' τον Θεάνθρωπο). Ο Οικουμενισμός, κατεγνωσμένη αίρεση από τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, αλλοιώνει την Πίστη μας, αμβλύνει το ορθόδοξο φρόνημά μας, ενσωματώνει θεολογικά και εκκλησιολογικά στοιχεία που έχουν απορριφθεί απ την Ορθοδοξία (αλώνει την Ορθοδοξία) καθώς εστιάζει στα σημεία συμφωνίας των μελών του Οικουμενισμού και όχι σε αυτά που διαφέρουν. Θα τον δεχθούμε; Θα δεχθούμε την παναίρεση;

«Πίστη είναι να πεθάνει κάποιος για τον Χριστό και την τήρηση των εντολών Αυτού και να έχει τον θάνατο αυτό ως ζωή» (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος).

4. Ορθοδοξία και ορθοπραξία

Είμαστε σε καιρό αιρέσεως. Της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.

Σήμερα η Ορθοδοξία δεν διώκεται μόνο από έξω, αλλά και από το εσωτερικό της.

Στη Σύνοδο της Κρήτης, 10 προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών συνυπέγραψαν τα τελικά κείμενα. Μεταξύ αυτών, ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και 23 ιεράρχες.

Για την ενημέρωση του κλήρου και του λαού για τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενέκρινε το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο φυλλάδιο «Προς τον λαό» συμμετέχοντας έτσι στην παραπλάνησή του.

Οι περισσότεροι ιερείς, διάβασαν το κείμενο στον ναό που λειτουργούν συμμετέχοντας και αυτοί στην νάρκωση του ακατήχητου (εσκεμμένα) ποιμνίου και στην εδραίωση της αίρεσης.

Το Άγιο Όρος, στην καλύτερη περίπτωση, σιωπά ενόχως και στην χειρότερη εκδιώκει τους ορθώς φρονούντας μοναχούς αρνούμενο να υπηρετήσει το έργο του, την διαφύλαξη δηλαδή της Πίστεώς μας.

Ο Οικουμενισμός έχει καταδυναστεύσει τις Θεολογικές Σχολές και εισχωρεί πλέον και στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Ενημέρωση του λαού δεν υπάρχει. Οι πιστοί είναι ακατάρτιστοι και αδίδακτοι στα δογματικά θέματα.

Κάποια μεμονωμένα μέλη του κλήρου και του μοναχισμού, στην προσπάθειά τους να δηλώσουν και να ομολογήσουν την Ορθόδοξη Πίστη, τιμωρούνται και εκδιώκονται. Ακόμη και αυτοί εκ των κληρικών και μοναχών που αντιλαμβάνονται την κατάσταση, σιωπούν φοβούμενοι τις επιπτώσεις.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες (μέσω των μέσων μαζικής επικοινωνίας) συμπροσευχών με τους ετερόδοξους-αιρετικούς, όπως και της διακοινωνίας μαζί τους. Βλέπουμε επίσης την αναγνώριση των «μυστηρίων» τους, την αποδοχή της “ιεροσύνης”» τους. 

(Ερώτ.: Μπορεί να είναι σωτήρια και ζωοποιά τα μυστήρια εκτός Εκκλησίας;Yπάρχει Χάρις σ’αυτά; 

Απάντηση. «Οι αιρετικοί μήτε εκκλησία είναι μήτε θυσιαστήριο έχουν, μήτε Άγιο Πνεύμα» Κανόνας Ιερομάρτυρος Κυπριανού της Συνόδου Καρχηδόνος).

Η δίωξη των ορθοδόξων μοναχών από το Άγιο Όρος, η δίωξη των ορθοδόξων κληρικών αποσιωπήθηκε σε αντίθεση με τις εκδηλώσεις αγάπης, ενότητας, φιλίας και συνεργασίας με τους αιρετικούς οι οποίες ανακοινώνονται πανηγυρικά στο ποίμνιο ώστε να τις συνηθίζει και να μην αντιδρά σ' αυτές. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης και οι λοιποί πατέρες, συνεπείς στο γράμμα και το πνεύμα των γραφών της Ορθόδοξης Παράδοσης, όταν προχωρούσαν σε διάλογο με τους αιρετικούς, τους έλεγχαν για την πλάνη τους, καθόριζαν με σαφήνεια τις ορθόδοξες θέσεις, περιχαράκωναν την αλήθεια και συμπεριφέρονταν σε εκείνους ως αποστάτες του Χριστού και αποκομμένους απ' την Εκκλησία. Σήμερα συζητούμε χωρίς να διακρίνουμε διάθεση μετανοίας στους άλλους με αποτέλεσμα να βλάπτουμε το ορθόδοξο ποίμνιο που πρέπει να κρατά την Αλήθεια και να το απομακρύνουμε από το Χριστό, τους Αγίους και την Παράδοση.

Κύριο μέλημά μας πρέπει να είναι η σωτηρία των ψυχών μας.

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς (+1966) μας προειδοποιεί: «στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχει εξαπλωθεί τόσο πολύ που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από τις πλάνες και να τους οδηγήσει στην πολυπόθητη σωτηρία. 

Τότε οι πιστοί δεν θα μπορούν να δεχθούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους αλλά οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. Σ 'αυτή την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας. Αδελφοί, καιρός ν' αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας απέναντι στον Θεό και την Ιστορία. Μην ανέχεστε άλλες λοξοδρομίες και πλάνες απ' τους αρχιερείς και τους ιερείς σας. Μην κάνετε τα στραβά μάτια, είστε συνυπεύθυνοι».

Η μεθοδευμένη και καλά σχεδιασμένη εξάπλωση της αιρέσεως άμβλυνε τα αισθητήρια των πιστών και διευκόλυνε την εγκατάστασή και ενθρόνιση της.

Πώς θα περιχαρακωθεί και θα οριοθετηθεί η Ορθόδοξη Πίστη ώστε να προφυλαχθούν οι πιστοί από την πλάνη των αιρετικών; Οι σημερινοί ορθόδοξοι έχουν άγνοια σχετικά με την στάση των Πατέρων απέναντι στους αιρετικούς, όπως και με την ευθύνη των κληρικών και των λαϊκών σε καιρό αιρέσεως. Υπακούοντας στα λόγια του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, πρέπει να τηρήσουμε όσα μας δίδαξαν με λόγια και έργα οι Άγιοι Πατέρες μας κι όσα προβλέπονται από τις Ιερές Συνόδους και τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας.

Ορθοδοξία σημαίνει και ορθοπραξία.

Οι άγιοι πατέρες, διαχρονικά, έκαναν πράξη τα όσα ορίζει ο ΙΕ΄ κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Ο κανόνας αυτός μας λέει το εξής εξαιρετικά σημαντικό. 

Όσοι χωρίζονται πριν από συνοδική απόφαση από επίσκοπο που κηρύττει δημόσια και γυμνή τη κεφαλή κατεγνωσμένη αίρεση και δεν τον μνημονεύουν στην Θεία Λειτουργία, δεν επιφέρουν σχίσμα, διότι χωρίζονται από ψευδοδιδάσκαλο. Όχι μόνο δεν αποκόπτονται από την Εκκλησία αλλά είναι και γνήσια μέλη της και άξιοι τιμής από αυτήν διότι την προφυλάσσουν από σχίσματα.

Σύμφωνα λοιπόν με τον κανόνα αυτό, επιβάλλεται απομάκρυνση από αιρετικώς φρονούντες ποιμένες ώστε να διατηρηθεί ακέραιη η ενότητα της Πίστεως.

Τί σημαίνει αποτείχιση;

Αποτείχιση είναι η απομάκρυνση (χωρισμός) από κάτι νόθο, επιβλαβές και ξένο προς την υγιή Πίστη της Εκκλησίας. Είναι το τείχος που σηκώνει ο πιστός ώστε να περιφρουρήσει την Ορθόδοξη Πίστη και να προφυλαχθεί ο ίδιος από την πλάνη των αιρετικών παραμένοντας μέσα στην διαχρονική αποστολική Εκκλησία και ταυτόχρονα το μέσο πίεσης που χρησιμοποιεί ώστε να δρομολογηθεί σύνοδος που θα καταδικάσει τους αιρετικούς. 

Η αποτείχιση επιτελείται δια της διακοπής μνημονεύσεως του αιρετικού επισκόπου (δεν είναι δυνατόν ο αιρετικός επίσκοπος να ορθοτομεί τον λόγο της αληθείας) και της διακοπής κάθε εκκλησιαστικής κοινωνίας και επικοινωνίας μαζί του. Είναι, τέλος, η αποτείχιση η ενδεδειγμένη και υγιής συμπεριφορά του πιστού σε καιρό αιρέσεως ώστε να αποφευχθεί η εγκατάσταση της αίρεσης. Γι αυτόν τον λόγο, όσοι προχώρησαν σε αποτείχιση είναι άξιοι τιμής και επαίνου. 

Πότε επιτρέπεται η αποτείχιση;

Σε περιπτώσεις προσωπικών αμαρτιών των επισκόπων, οι ΙΓ΄, ΙΔ΄και ΙΕ΄Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν την απόσχιση δια της διακοπής της μνημονεύσεως προ συνοδικής κρίσης και όσοι προχωρούν σε αποτείχιση θεωρούνται υπεύθυνοι σχίσματος. Επιβάλλεται η αποτείχιση, σε περιπτώσεις αιρετικώς φρονούντων επισκόπων ώστε εκείνος που αιρετικά φρονεί και κηρύττει να αποκόπτεται από το Σώμα του Χριστού, ενώ αυτός που κάνει αποτείχιση να παραμένει ενσωματωμένος δια της αληθινής πίστης στην Εκκλησία.

Τί σημαίνει κατεγνωσμένη αίρεση;

Κατεγνωσμένη σημαίνει γνωστή αίρεση η οποία έχει καταδικασθεί από Σύνοδο ή από Αγίους της Εκκλησίας. Ο Οικουμενισμός περικλείει αιρέσεις οι οποίες ήδη έχουν καταδικασθεί από Συνόδους και είναι αίρεση κατεγνωσμένη και από τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς. Ο Οικουμενισμός είναι γνωστικισμός,ο οποίος υφίσταται από τον 1ο μ.Χ. αιώνα και έχει καταδικαστεί π.χ. από την 6η Οικουμενική Σύνοδο (καταδίκη Παυλικιανών).

Οι Άγιοι Πατέρες που συμμετείχαν στην Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 879-880 διακήρυξαν με παρρησία ότι κάθε παρέμβαση στα παραδοθέντα από τις προηγούμενες θεόπνευστες 7 Οικουμενικές Συνόδους καθιστά αίρεση και ύβρη.

Μνημόνευση κατά την Θεία Λειτουργία

Η μνημόνευση του επισκόπου κατά την Θεία Λειτουργία δηλώνει την ταυτότητα πίστεως επισκόπου και λαού, άρα σε καιρό αιρέσεως δηλώνει συμμετοχή στην αίρεση. Δεν είναι δυνατόν να μνημονεύεται εκείνος που είναι εχθρός προς τον Θεό. Δεν είναι δυνατό να ομολογείται δημόσια ότι ο αιρετικός ορθοτομεί τον λόγο της Αληθείας. Οι λαϊκοί, όταν κινδυνεύει η Πίστη, πρέπει να φεύγουν από ιερέα που μνημονεύει αιρετικό επίσκοπο και να αγωνισθούν για την Ορθοδοξία.

Κατά τον Άγιο Γενάδιο Σχολάριο, η πνευματική κοινωνία των ομοδόξων και η τέλεια υποταγή στους γνήσιους ποιμένες εκφράζεται με το μνημόσυνο (μνημόνευση).

Κατά τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη, και μόνον η αναφορά ονόματος επισκόπου που δεν έχει ορθόδοξη πίστη, μολύνει τη Θεία Λειτουργία, έστω και αν ο τελών την Θεία Λειτουργία φρονεί ορθά.

Ποιοί είναι οι ψευδοδιδάσκαλοι;

Ψευδοδιδάσκαλοι κατά της ευσεβείας, ψευδοαπόστολοι και ψευδοπροφήτες, κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, είναι οι αιρετικοί τους οποίους εξέλεξε ο διάβολος ώστε να πολεμηθεί ο παλαιός Νόμος και ο Ευαγγελικός. Γι αυτό, συνεχίζει ο Άγιος, όποιος τους δέχεται, δέχεται τον διάβολο. Ο Κύριος, στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, μας λέει: «προσέχετε από των ψευδοπροφητών οίτινες έρχονται προς υμάς εν ενδύματι προβάτου, ένδοθεν δε εισί λύκοι άρπαγες. από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς». (κατά Ματθαίον κεφ.ζ’ στ 15)

Τί σημαίνει δημοσία και γυμνή τη κεφαλή;

Δημοσία και γυμνή τη κεφαλή σημαίνει ότι ο επίσκοπος κηρύττει τις αιρετικές του απόψεις δημόσια και απροκάλυπτα, με λόγια και με έργα ώστε να τις διαδώσει και να τις καταστήσει γραμμή της Εκκλησίας χρησιμοποιώντας την θέση του. Επισφράγιση των κακόδοξων λόγων και των έργων ήταν η σύνοδος στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016. Επειδή το σύστημα της Ορθοδοξίας είναι συνοδικό, η προσπάθεια των αιρετικών επικεντρωνόταν στο να «νομιμοποιηθεί» συνοδικά η αίρεση, πράγμα που επιτεύχθηκε με την ψευδοσύνοδο στην Κρήτη.

Ποιοί Άγιοι δίδαξαν την απομάκρυνση από τους αιρετικούς;

Οι άγιοί μας, βασιζόμενοι στην εμπειρική και βιωματική τους σχέση με τον Θεό, μας δίδαξαν την ά μ ε σ η απομάκρυνση από τους αιρετικούς ως τρόπο διαφύλαξης της Πίστης.

O Μ. Βασίλειος συμβούλευε την μη εκκλησιαστική κοινωνία με αιρετικούς επισκόπους, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από τον Άγιο ως «λύκοι βαρείς» καθώς και την απομάκρυνση από εκείνους που προσποιούνται ότι έχουν την ορθή πίστη αλλά κοινωνούν με τους ετερόφρονες.

Ο Μ. Αθανάσιος δίδασκε την απομάκρυνση από όσους επισκόπους ή πρεσβυτέρους σκανδαλίζουν και την απομάκρυνση από εκείνους που κοινωνούν με αιρετικούς και προσποιούνται ότι ομολογούν ορθή πίστη.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, συμβούλευε, να αποφεύγουμε προϊστάμενο (ποιμένα) όταν είναι κακός εξ αιτίας της πίστεως και να απομακρυνόμαστε απ' αυτόν όχι μόνο αν είναι άνθρωπος αλλά και αν είναι άγγελος που κατέβηκε από τον Ουρανό. Αν είναι κακός ως προς την ιδιωτική του ζωή δεν θα πρέπει να ασχολούμαστε μ' αυτήν καθώς το «μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε» αναφέρεται στον τρόπο ζωής, και όχι στην πίστη. Κατά την διάρκεια της εξορίας του, μακάριζε τους φυλακισμένους κληρικούς για το ορθόδοξό τους φρόνημα, λέγοντας ότι τα ονόματά τους συγκαταριθμούνται μαζί με των Μαρτύρων στο βιβλίο της Ζωής. 

Ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας χαρακτήριζε ως ομολογητές της Πίστεως τους κληρικούς που καθήρεσε ο αιρετικός πατριάρχης Νεστόριος, τιμωρώντας τους επειδή είχαν διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία και μνημόνευσή του. Συμβούλευε, δε, ο Άγιος τον κλήρο και τον λαό της Κωνσταντινούπολης να μη κοινωνούν με τον Νεστόριο για να μη μολυνθούν, χαρακτηρίζοντάς τον ως λύκο αντί ποιμένα.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής με την αποτείχισή του, δίδασκε έμπρακτα την σωστή στάση απέναντι στην αίρεση. Πίστευε ότι είναι χρέος του καθενός να μη προδίδει την αληθινή Πίστη και να την υπερασπισθεί μέχρι θανάτου. Χαρακτήριζε τους αιρετικούς ως ψευδοδιδασκάλους και ψευδοπροφήτες και έλεγε ότι όποιος τους αποδέχεται ως ποιμένες της Εκκλησίας, αποδέχεται και αναγνωρίζει τον διάβολο. Η αποτείχιση, για τον Άγιο, είναι η μοναδική οδός σωτηρίας διότι μόνο δι΄ αυτής η αληθινή Πίστη παραμένει ανόθευτη από την επικοινωνία με την αίρεση. Προτίμησε τον αναθεματισμό, την εξορία, τον μαρτυρικό θάνατο παρά την κοινωνία με τους αιρετικούς.

Ο Άγιος Σωφρόνιος Πατριάρχης Ιεροσολύμων χαρακτήριζε τους ορθοδόξους, που απομακρύνονταν από αίρεση υπό Συνόδου ή Αγίων Πατέρων κατεγνωσμένη, άξιους τιμής και αποδοχής.

Ο Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης, σε καιρό αιρέσεως, ως Εκκλησία θεωρούσε εκείνους που προχώρησαν σε αποτείχιση από τους αιρετικούς, έστω και αν ήταν ελάχιστοι. Την τοπική εκκλησία, που είχε αποδεχθεί την αίρεση την θεωρούσε «πεπτωκυία, καταπεσούσα, ερρυπωμένη» και γι αυτό συμβούλευε τους ορθοδόξους να αποφεύγουν με παρρησία κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με τους κακόδοξους και να διακόπτουν την μνημόνευσή τους στην τέλεση της Θείας Ευχαριστίας.

Ο Μέγας Φώτιος πρόσταζε το εξής «αν ο ποιμένας είναι αιρετικός να απομακρυνθούμε από αυτόν άμεσα διότι η κοινωνία με αυτόν είναι δηλητήριο φιδιού. Δεν πρέπει, έλεγε, να εξαπατηθούμε από το γεγονός ότι φαίνεται ήμερος, διότι είναι λύκος. Ως προς τον ορθόδοξο ποιμένα, συνέχιζε, ο πιστός αφού εξετάσει αν έχει ευσεβή πίστη και ζωή, χωρίς κανένα αιρετικό σημάδι, πρέπει να υποτάσσεται σ' αυτόν. Όλα τα άλλα, εκτός της πίστεως, δεν πρέπει να τα εξετάζουμε».

Ο Άγιος Γερμανός ο Β΄, εξόρκιζε τους λαϊκούς να φεύγουν από ιερείς υποταγμένους σε λατίνους και να μην παίρνουν ευλογία από τα χέρια τους. Καλύτερα προσεύχεστε στα σπίτια σας, έλεγε, ειδ' άλλως θα υποστείτε την ίδια κόλαση μ' αυτούς.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς θεωρούσε ότι είναι αδύνατο κάποιος που επικοινωνεί εκκλησιαστικώς με αιρετικό πατριάρχη, να είναι ορθόδοξος. Συνέδεε την υποταγή στους ποιμένες με την πλήρη αποδοχή και ταύτιση με την Ορθόδοξο Πίστη η οποία είναι το κριτήριο εισόδου (ή εξόδου) από την Εκκλησία.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, υποστήριζε ότι στα της πίστεως δεν χωρεί συγκατάβαση διότι όλοι οι διδάσκαλοι της Εκκλησίας, όλες οι Σύνοδοι και όλες οι Θείες Γραφές προτρέπουν την αποφυγή των ετεροφρόνων και την αποφυγή της κοινωνίας με αυτούς. 

Για τα θέματα της Πίστεως, έλεγε, δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα, όλα είναι μεγάλα και σημαντικά γι αυτό δεν κάνουμε υπακοή ούτε σε αρχιερέα ούτε σε σύνοδο ψευδή αλλά στον Χριστό και στους Αποστόλους! 

Ο Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος συμβούλευε ότι αυτών που αποστρεφόμεθα το φρόνημα, πρέπει, σύμφωνα με τις Συνόδους και τους Πατέρες, να αποφεύγουμε και την κοινωνία.

Ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, δίδασκε να εξετάζουμε τον πνευματικό άνθρωπο από την ζωή του και τις πράξεις του, αν συνάδουν με τις διδασκαλίες του Κυρίου, των Αποστόλων και των Πατέρων και αν όχι, ακόμα και αν κάνει θαύματα και ανασταίνει νεκρούς να τον αποστρεφόμαστε και να τον μισούμε ως δαίμονα. Όσοι αποδέχονται αιρετικές διδασκαλίες, λέει, είναι καταδικασμένοι εις απώλεια.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης θεωρούσε ότι ο αρχιερέας που είναι ως προς την Πίστη κακός, δεν είναι δυνατό να μη κηρύξει και στον λαό, το αιρετικό φρόνημα που έχει στην καρδιά του. Αν λοιπόν είναι ως προς την Πίστη κακός, έχει δηλαδή αιρετικά και βλάσφημα δόγματα, τότε πρέπει να φεύγουμε από αυτόν.

Ποιοί άγιοι προχώρησαν σε αποτείχιση (εφαρμόζοντας τον ΙΕ΄ Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου)

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής είχε εκκλησιαστική κοινωνία μόνο με όσους διατηρούσαν την Ορθόδοξη Πίστη και καμία κοινωνία με την εκκλησία της Κωνσταντινούπολης και της Ρώμης (οι οποίες τότε ήταν αιρετικές) .

Επίσης οι ακόλουθοι Άγιοι προχώρησαν σε αποτείχιση:

Ο Άγιος Θεοφύλακτος επίσκοπος Νικομήδειας, ο Άγιος Μιχαήλ επίσκοπος Συνάδων, ο Άγιος Αιμιλιανός επίσκοπος Κυζίκου, ο Άγιος Ευθύμιος επίσκοπος Σάρδεων, ο Όσιος Θεοφάνης ηγούμενος Μονής Μεγάλου Αγρού, ο Άγιος Στέφανος ηγούμενος Τρίγλιας, ο Άγιος Μακάριος ηγούμενος Πελεκητής, ο Άγιος Ιωάννης ηγούμενος Καθαρών, ο Όσιος Νικήτας ηγούμενος Μηδικίου, ο όσιος Πέτρος Ατρώας, οι Άγιοι Θεόδωρος και Θεοφάνης οι Γραπτοί, ο Όσιος Πλάτων Στουδίτης, ο Άγιος Ιωσήφ αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Όσιος Νικόλαος Στουδίτης, ο Όσιος Ναυκράτιος Στουδίτης, ο Όσιος Θαδδαίος Στουδίτης, ο Όσιος Θεόδωρος Στουδίτης.

Οι 74 Αγιορείτες Πατέρες επί πατριάρχου Βέκκου, υπέστησαν μαρτυρικό θάνατο, διότι ομολόγησαν ότι δεν ήθελαν καμμία εκκλησιαστική κοινωνία με τον λατινόφρονα πατριάρχη.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ιερομόναχος, διέκοψε το μνημόσυνο του αιρετικού πατριάρχη και γι' αυτό αναθεματίσθηκε και φυλακίστηκε.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, διέκοψε κάθε εκκλησιαστική κοινωνία με όλους όσους υπέγραψαν στην σύνοδο στην Φλωρεντία καθώς πίστευε ότι μόνο έτσι έμενε ενωμένος με τους Αγίους Πατέρες.

Ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης διέκοψε το μνημόσυνο του πατριάρχη Αθηναγόρα καθώς πίστευε ότι η συμπροσευχή με άλλους είναι επιτρεπτή μόνο όταν υπάρχει συμφωνία Πίστης.

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς διέκοψε το μνημόσυνο του πατριάρχη Σερβίας Γερμανού και έπαψε κάθε εκκλησιαστική επικοινωνία με αυτόν παραμένοντας έγκλειστος στο ησυχαστήριό του.

Ποιά η στάση του λαού

Στην εποχή του Μεγάλου Βασιλείου, σύμφωνα με μαρτυρία του Αγίου, οι πιστοί έφευγαν απ' τους ναούς, θεωρώντας τους «ασεβείας διδασκαλεία» και προσευχόντουσαν στην ύπαιθρο. Ο Άγγελος της Εκκλησίας, συνεχίζει ο Άγιος, έφυγε κι αυτός απ' τους ναούς όπου παρέμεναν οι αιρετικοί και ήλθε εκεί όπου συγκεντρώνονταν οι ορθόδοξοι (στις ερημιές). 

Ο Μ. Βασίλειος λέγοντας «και γαρ και το αχρειωθέν απερρύη και ουκ εκολοβώθη το μένον» δηλώνει ότι όσοι κι αν αποχωρήσουν δια της αιρέσεως απ' την Ορθοδοξία, το Σώμα του Χριστού μένει ανέπαφο, ακέραιο και ολόκληρο. 

Στα χρόνια του Μ. Αθανασίου, οι Ορθόδοξοι δεν είχαν καμμιά εκκλησιαστική επικοινωνία με τους αιρετικούς. Το κριτήριο για την εκκλησιαστική κοινωνία ήταν το φρόνημα και όχι η απόφαση συνόδου.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος περιγράφει τον λαό που αποτείχισε τον αιρετικό πατριάρχη, ως πλήθος ασύντακτο και ανεπίσκοπο (χωρίς επίσκοπο) περιπλανώμενο σε όρη, σπήλαια και οπές στη γη. Τοποθετείται ξεκάθαρα υπέρ της διδασκαλίας και εφαρμογής του ΙΕ' Κανόνος γνωστοποιώντας στους πιστούς πως ο Θεός βρίσκεται εκεί που είναι η αληθινή Πίστη λέγοντας ότι οι αιρετικοί έχουν τους οίκους αλλά εμείς (οι πιστοί της αποτείχισης) τον Ένοικο, αυτοί τους ναούς εμείς τον Θεό.

Όταν ο Άγιος Κύριλλος αγωνιζόταν εναντίον της αιρέσεως του Νεστορίου, ο λαός και οι κληρικοί έφυγαν απ τον ναό παρόλο που η αίρεση δεν ήταν κατεγνωσμένη (καταδικασμένη).

Στην εποχή του Μεγάλου Φωτίου οι πιστοί, όχι απλώς δεν κοινωνούσαν με τον αρχιεπίσκοπο που πρόδωσε τα δόγματα της Πίστεως, αλλά ούτε και «χαίρετε» του έλεγαν.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας θέτει το δίλημμα:

«Τι προτιμάς, ν’ ανασταίνεις νεκρούς με την προσευχή σου

ή να χύσεις το αίμα σου για τον Χριστό;»

5. Αγώνας για τον Θεό

«Πειθαρχείν δει Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξεις κεφ.ε΄στ.29).

«Ει εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσι» (Κατά Ιωάννην, κεφ. ιε΄στ. 20).

Η εκκλησιαστική επικοινωνία με την αίρεση μολύνει. Μας κάνει κοινωνούς με αυτήν. Επικοινωνούμε εκκλησιαστικά μόνον με όσους έχουν την ίδια ακέραιη Ορθόδοξη Πίστη (με λόγια και με έργα). Η υποστήριξη των Αγίων μας σε όσους προχώρησαν σε αποτείχιση (κληρικούς και λαϊκούς) μας διδάσκει ότι χρέος κάθε ενός πιστού είναι η ομολογία της Πίστης του δια της αποτείχισής του σε καιρό αιρέσεως και η προάσπιση της Ορθοδοξίας. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος παραμονής στην Εκκλησία (στο σώμα του Χριστού) και ο μόνος δρόμος σωτηρίας. Δεν έχει σημασία πόσοι αποκόπτονται δια της αιρέσεως από την Ορθοδοξία. Ο Μ. Βασίλειος μας δίδαξε ότι το Σώμα του Χριστού μένει ακέραιο. Σκοπός μας είναι να μείνουμε μέσα στην Εκκλησία ώστε να σωθούμε. Όσοι κι αν μείνουμε. Όσους κι αν έχουμε απέναντι μας. Έχουμε πρότυπα τους Αγίους μας, τους οποίους και πρέπει να μιμηθούμε.

Είναι πόθος μας ο Θεός; Θέλουμε να είμαστε μαζί Του; Πρέπει, τότε, να παλέψουμε γι' αυτό. Χρειάζεται αγώνας και θυσία.

«Ο πόλεμος κατά των αιρέσεων φανερώνει την τέλεια αγάπη προς τον Θεό και την τέλεια αγάπη προς τον πλανηθέντα αδελφό» μας διαβεβαιώνει ο Μέγας Φώτιος. Θέλουμε να δείξουμε στον Θεό την τέλεια αυτή αγάπη; Τότε πρέπει να Τον ομολογήσουμε , μπροστά στους ανθρώπους χωρίς να φοβόμαστε τους χαρακτηρισμούς που θα μας προσάψουν. 

Δεν πρέπει να δειλιάσουμε, έχουμε μαζί μας τον Χριστό. Ο αγώνας μας έχει ως έπαθλο την αιώνια ζωή και όχι την επίγεια! Θα μείνουμε μέσα στους ναούς όταν γνωρίζουμε ότι ο Κύριος μας δεν είναι εκεί; Μπορεί να βρίσκεται εκεί που υπάρχει κοινωνία με τους αιρετικούς; Θα μας κρατήσουν αιχμάλωτους στους ναούς οι συνήθειές μας, οι κοινωνικές μας σχέσεις και συναναστροφές; Θα αγαπήσουμε την δόξα των ανθρώπων ή του Θεού; Θα μείνουμε δέσμιοι του κάθε κληρικού που χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα την υπακοή ενώ παράλληλα ο ίδιος κοινωνεί με την αίρεση;Υπακοή σε θέματα πίστης δεν γίνεται. Υπακοή γίνεται μόνο στον Κύριο μας. 

 O Μ. Αθανάσιος, μας συμβουλεύει ότι πρέπει να διακρίνουμε τους καλούς απ' τους κακούς ποιμένες με βάση τα έργα τους, τα οποία φανερώνουν την πίστη τους. Στους καλούς ποιμένες οφείλουμε υπακοή, ενώ από τους κακούς πρέπει να απομακρυνόμαστε (αποτείχιση απ τους κακώς φρονούντες και πράττοντες).

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μας ειδοποιεί, ότι για θέματα πίστεως πρέπει να απομακρυνόμαστε άμεσα απ' τους προεστώτες που έχουν αιρετικά φρονήματα. Χαρακτηριστικά λέει: «ει μεν γαρ δόγμα έχει διεστραμμένον, καν άγγελος ή, μη πείθου. 

Ει δε ορθά διδάσκει, μη τω βίω πρόσεχε, αλλά τοις ρήμασιν».

Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και μέλη της οι χριστιανοί, κλήρος και λαός. Εκκλησία είναι, κατά τον Άγιο Θεόδωρο Στουδίτη, όσοι είναι προσκολλημένοι στην αλήθεια, τον Χριστό, και την ομολογούν. Η ευσέβεια, η πίστη και η αλήθεια μας ενώνουν με τον Χριστό και την Εκκλησία. Κατά τον Άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, καθολική Εκκλησία είναι η ορθή και σωτήρια ομολογία της Πίστεώς μας προς τον Θεό.

Εκκλησία δεν είναι οι κληρικοί, οι επίσκοποι, οι ηγούμενοι των μοναστηριών, οι πατριάρχες. Αυτοί είναι οι διοικούντες. Όταν κάνουν λάθος αυτοί, πρέπει να συμμετέχουμε στο λάθος τους; Τώρα που αυτοί (οι διοικούντες) γίνονται κοινωνοί της αίρεσης, τώρα που σιωπούν λησμονώντας την ευθύνη που έχουν απέναντι στο ποίμνιο, τώρα που γίνονται διώκτες, καθώς διώκουν όσους ομολογούν ορθή πίστη, εμείς θα μείνουμε αμέτοχοι; 

Θα αφήσουμε να διώκουν τον Χριστό μας (γιατί Αυτόν διώκουν, Αυτόν καταργούν, Αυτόν αμφισβητούν) στο πρόσωπο των διωκόμενων μοναχών κληρικών και λαϊκών; 

Θα μείνουμε απλοί παρατηρητές χωρίς να πάρουμε θέση; Θα συνεχίσουμε να εκκλησιαζόμαστε εορτάζοντες τους Aγίους Mάρτυρες και Oμολογητές χωρίς να γνωρίζουμε τον λόγο για τον οποίο τους εορτάζουμε; Δεν βλέπουμε τα σημεία των καιρών; Και όσοι τα βλέπουμε γιατί σιωπούμε; Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς λέει ότι η σιωπή, σε θέματα πίστεως, είναι το τρίτο είδος αθεΐας, ο Ιερός Χρυσόστομος ότι ο σιωπών είναι άξιος κολάσεως και ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης μας υπενθυμίζει την εντολή του Κυρίου να μη σιωπούμε σε καιρό που κινδυνεύει η Πίστη. Τί περιμένουμε; Κάποιον «αρχηγό-οδηγό» ή μήπως το κοινό ποτήριο με τους αιρετικούς; Kι αν αίφνης αύριο βρεθούμε (παρουσιαστούμε) μπροστά στον Κύριο και το κριτήριο Του, θα βρεθούμε ως αμαρτωλοί ή ως προδότες; Θα παραστούμε ως χλιαροί χριστιανοί (τους οποίους ο ίδιος ο Κύριος προειδοποίησε ότι θα τους εμέσει) ή ως θερμοί στην πίστη και τον ζήλο;

Η απόφαση και η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική μας. Δική μας η ψυχή, δικός μας ο αγώνας για την σωτηρία. Ας διδαχθούμε από τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, ο οποίος στην ερώτηση των αιρετικών «σύ μόνος σώζη και πάντες απόλλυνται;» (δηλ. μόνο εσύ θα σωθείς και όλοι οι άλλοι θα χαθούν), ο Άγιος απάντησε ότι η κρίση είναι του Θεού, δική του όμως ευθύνη ήταν, να πεθάνει χάριν της αληθινής Πίστης και να μην την προδώσει.

Έρχονται πιο δύσκολα χρόνια. Θα κληθούμε οι ορθόδοξοι χριστιανοί να πάρουμε ακόμη πιο δύσκολες αποφάσεις. Αν σήμερα, δεν αντέχουμε το κόστος της αποτείχισης, αύριο πώς θα παλέψουμε όταν η χάρη του Θεού δεν θα είναι μαζί μας;

Επιλέγουμε τώρα: ή στρατιώτες του Θεού ή με τον αντίχριστο, διότι ο οικουμενισμός είναι γέννημα του αντιχρίστου. 

Όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης κηρύττει ότι όλες οι θρησκείες σώζουν και ότι ο καθένας μπορεί να λατρεύει όποιον θεό προτιμά, τότε αυτό πού μας οδηγεί;

ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ

ΟΜΑΔΕΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ:

«μικρό ποίμνιο»

mikropoimnio@gmail.com

https://paterikiparadosi.blogspot.gr